Łyczkowie-Lubomęscy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Łyczkowie-Lubomęscy - 73 Einträge

>Łyczkowie. Byli w Krakowskiem Ł-wie h. Sulima, piszący się z Ryglic. Nie wiem, czy stanowili z nimi jedność Ł-wie osiedleni na Podlasiu. Erazm Ł. z pow. brańskiego dawał w r. 1623 zobowiązanie Janowi Smoguleckiemu ze Smogulca za Reginę Choińską, wdowę po Aleksandrze Brzozowskim (Kc. 19 k. 23). Nie wiem też, czy do Sulimów można zaliczyć Marcina Ł-ę zamieszkałego w Wielkopolsce. On i jego żona byli chrzestni 1682.20/V. r. (LB Wysocko).

>Łykowscy h. Ślepowron z Łykowa w pow. szadkowskim. Jan, nie żyjący już w r. 1639, ojciec Jana i Marianny, wtedy żony Jana Zdzenickiego "Matuszczyka". Oboje Zdzeniccy spisywali w r. 1641 wzajemne dożywocie. Jan Ł. został w r. 1639 skwitowany przez szwagra Zdzenickiego z 450 zł. na poczet 600 zł. posagu zapisanego mu w grodzie łęczyckim (I. Ko. 48 k. 660v). Ten Jan pisał się z Goliszewa Ł-im, a był dziedzicem Łykowa. Wieś tę w r. 1649 zobowiazał się zerygnować wieczyście w grodzie łęczyckim synowi Jakubowi (I. Kal. 115 s. 1872). Być może, że innym jego synem był Franciszek.

1. Jakub, syn Jana, wspomniane wyżej ojcowskie zobowiązanie rezygnacji Łykowa uzyskał wspólnie z Aleksandrem Miniszewskim, swoim przyszłym teściem, który 1649.18/XI. r. zapisał Jakubowi dług 3.500 zł. stanowiący posag (3.000 zł. gotowizną, 500 zł. w wyprawie) za córką Małgorzatą Miniszewską, przyszłą żoną Jakuba (ib. s. 1877, 1879). Jakub dziedzic Rożniatowa w pow. szadkowkim w r. 1681. Żona jego jeszcze wtedy żyła (ib. 140 k. 197). On sam żył chyba jeszcze i w r. 1690, a może nawet i w r. 1701 (I. Kon. 72 k. 9). Małgorzata nie żyła już w r. 1690. Boniecki zowie wdowę po nim i matkę jego synów Mariannę z Glińskich. Być może, że była to druga żona Jakuba, ale matką jego synów z całą pewnością była Miniszewską. Ci synowi to: Wojciech w r. 1690 już nie żyjący, bezpotomny, Jan (Jan Stanisław?), Józef i Stefan, wtedy spoadkobiercy po bracie Wojciechu (Z. T. P. 35 s. 104).

1) Jan, syn Jakuba i Miniszewskiej, będąc opiekunem swych dzieci, zrodzonych ze zmarłej już Marianny Wiśniewskiej, żony 1-o v. Stanisława Budnego, wespół z bratem Stefanem, jako posesorzy wsi Dzierżysław, pozywani byli w r. 1690 przez Piotra Drwalewskiego, zastawnego posesora Kobelanek. Jana Ł-go skarżyła ponadto Zofia z Nieszczewskich, żona tego Drwalewskiego, o poranienie jej (I. Kon. 68 k. 183v, 185). T. r. Jan kwitował ze sprawy małżonków Przedniewskich, byłych dzierżawców Kobelanek (ib. k. 212). Jak się wydaje, drugą żoną Jana była Konstancja Kokalewska, córka Mikołaja i Elżbiety z Jerzykowskich, która w r. 1694, będąc już wdową, dokonała cesji na rzecz Józefa Ł-go, syna Jakuba (P. 1127 V k. 52), a więc brata swego męża. T. r. od swego ojczyma, Franciszka Bagińskiego, uzyskała zapis 800 zł. (P. 1128 XIV k. 48v), zaś w r. 1694 skwitowała ojczyma i matkę z majątku rodzicielskiego (ib. k. 52v). Kwitowała w r. 1696 Jana Mikołaja Grochowickiego, cześnika brzeskiego-kujawskiego i surogatora grodzkiego inowrocławskiego, z rocznej prowizji od sumy 800 złp. (G. 90 s. 97). Dzieci Jana i Wiśniewskiej, Marcin, Antoni, Marianna, Katarzyna i Wiktoria, pozostawały w r. 1701 pod opieką stryja Józefa, który zawierał kontrakt z Budnymi, ich przyrodnim rodzeństwem (I. Kon. 72 k. 29). Z synów, Antoni, w r. 1725 paulin pod imieniem Krzysztofa, Marianna, żona Pawła Pruskiego, wtedy już wdowa, Katarzyna, żona Kazimierza Gumińskiego, Wiktoria za Kazimierzem Poleskim, wówczas już nie żyjąca (Z. T. P. 44 k. 159).

2) Józef, syn Jakuba i Miniszewskiej, w r. 1681 plenipotent wuja Stanisława Miniszewskiego, dziedzica Żegocina (I. Kal. 140 k. 197). Żył jeszcze w r. 1701 (I. Kon. 70 k. 29). Żoną jego była Zofia Pruska 2-o v. w r. 1725 żona Antoniego Byszewskiego (Z. T. P. 44 k. 159).

3) Stefan, syn Jakuba i Miniszewskiej, współposesor Dzierżysławia w r. 1690 (I. Kon. 68 k. 183v, 185). Mąż Marianny Zbyszewskiej, córki Franciszka i Elżbiety ze Zdanowskich, zawierał w r. 1701 z tym Franciszkiem z Łukowa Zbyszewskim kontrakt o jej rękę pod zakładem 6.000 złp. (ib. 72 k. 9, 73 k. 50v). Są jednak pewne wskazówki na to, że ów kontrakt stanął już w r. 1699 (ib. 70 k. 470v). Oboje małżonkowie w r. 1710 brali zastawem od Antoniego Chrząstowskiego, kasztelana nakielskiego, i Marianny z Kadzidłowskich części Nieświastowa w p. kon., pod zakładem 8.000 złp. jednocześnie Marianna skwitowała swych braci, Jakuba i Stanisława Zbyszewskich, ze swego posagu 6.000 złp. (ib. 73 k. 48, 50v). Swoje prawa do sumy zastawnej na Nieświastowie, powiększonej skryptem z r. 1714 o 800 złp., małżonkowie w r. 1717 cedowali Konstancji z Dąbskich Kadzidłowskiej (ib. k. 490v). Sumę posagową Marianny, 6.000 złp., odebraną w r. 1716 od Jakuba Zbyszewskiego z połowy Cienina Zabornego, pożyczyli zaraz Tomaszowi Boruckiemu, dziedzicowi Kożuszkowa w p. gnieźn. (ib. 75 k. 33v). Stefan w r. 1725 sprzedał Rożniatów za 14.000 złp. stryjecznemu bratu Janowi Ł-mu (ib. 76 k. 89v). Oboje z żoną jako współposesorzy wsi Rożniatów, Boguczyn, Kobylanki i Dzierżysław w p. gnieźn. pozywani byli w r. 1725 przez syna i córki zmarłego brata Jana (Z. T. P. 44 k. 159). Był Stefan dziedzicem Kobylnicy w pow. radziejowskim, nie żył już w r. 1748 (P. 1293 k. 143). Synowie: Antoni, Andrzej, Maciej, Wojciefch, Jan i Kasper. Córki: Teresa, Barbara i Bogumiła?. Wszyscy oni nie żyli już w r. 1725 (Z. T. P. 44 k. 159). Teresa była wtedy żoną Michała Pruskiego. Z synów, Jan w r. 1749 mianował swymi plenipotentami braci Andrzeja i Macieja (P. 1293 k. 143). Antoni i Jan swoją część Bogucic w Sieradzkiem w r. 1755 sprzedali bratu Andrzejowi (Boniecki). Chyba tego to Andrzeja żoną była w r. 1770 Marianna Niemojewska, córka Jana i Barbary z Miniszewskich (I. Kal. 109/213 k. 92). Andrzej w imieniu własnym i tej żony, spadkobierczyni brata Andrzeja Miniszewskiego, kwitował w r. 1771 z 300 złp. Stanisława Miniszewskiego (P. 1348 k. 108v). Józef, syn Andrzeja, dziedziczył w Bogucicach w latach 1773-1775. Drugim synem Andrzeja był, jak się zdaje, Onyfry występujący w r. 1775 (Boniecki).

2. Francisek, zapewne syn Jana, mąż Marianny Czekanowskiej, córki Jana i Krystyny z Kochanowskich, zaślubionej w r. 1671 (ib.), oboje nie żyjący już w r. 1725 (I. Kon. 76 k. 89v), rodzice Jana.

Jan, syn Franciszka i Czekanowskiej, dziedzic dóbr Sozań w z. przemyskiej, ożenił się z Anną Zbyszewską, córką Franciszka i Elżbiety Zdanowskiej, której, wedle zobowiązań z r. 1699 i z 1700.5/V. r. oprawił z w r. 1725 posag 6.000 złp. (I. Kon. 70 k. 470v; P. 1201 k. 114v). Braci żony skwitował wtedy z różnych sum, m. in. z 1.000 złp. reszty posagu, zapisanych sobie przez ich ojca w r. 1701 w formie długu (I. Kon. 76 k. 89). Wtedy też od stryjecznego brata Stefana Ł-go kupił za 14.000 złp. Rożniatów (ib. k. 89v). Obok syna Józefa, o którym, jak i o jego potomkach pisał Boniecki, córka Franciszka, w r. 1718 żona Konstantego Małachowskiego. Zob. tablicę 1.

@tablica: Łykowscy h. Ślepowron 1

Marianna, chrzestna 1649.4/III. r. (LB Skalmierzyce). Jan w r. 1669 mąż Krystyny Dubrawskiej (de Dubrawki), wdowy 1-o v. po Janie Wężyku Widawskim (I. Kal. 129 s. 1008). Umarł Jan 1689.10/VIII. r., pochowany na cmentarzu w Baranowie (LM Baranów). Józefata (Józefa) z Popławskich, wdowa po Kazimierzu Ł-im, w Drozdowie w r. 1761 (Boniecki). Żyła jeszcze w r. 1786 (I. Kal. 226 k. 124).

Paweł, dzierżawca Łasku w r. 1807, potem dziedzic Prusinowic, zmarł przed r. 1843. Zaślubił przed r. 1807 Marię Korytowską, córkę Aleksandra i Rozalii Bieńkowskiej, ur. ok. r. 1779 w Domachowie. Mieszkała w r. 1843 w Skąpem w pow. wrzesińskim, umarła w Gostoni w domu swej siostry Rożnowskiej. Z synów, Jakub, ur. w Łasku ok. r. 1807, u schyłku życia mieszkał wraz z żoną w Gostoni u ciotki Rożnowskiej i tutaj zmarł 1853.3/X. r. Inny z synów, Józef, o którym niżej. Córka Ludwika, ur. w Lgocie ok. r. 1813, zaślubiła 1843.14/II w Gostoni Marcelego Aleksandrowicza, strażnika celno-granicznego, mieszkającego w Olędrach Kossewskich.

Józef, ur. w Teodorach ok. r. 1815, dziedzic części Gostoni w latach 1866-1884, zmarły tam 1884.4/IV. r. Zaślubił w Napruszewie 1867.2/VI. r. Franciszkę Weronikę Modlińską, córkę Augustyna, posesora Napruszewa, i Teofili z Markowskich, ur. w Napruszewie 1845.15/II. r. Ich synowie: Julian Paweł Karol. ur. w Gostoni 1876.22/V. r., zmarły tam 1894.9/IX. r., Paweł Zygmunt, ur. 1880.24/I. r. Córki: Amalia Maria, ur. ok. r. 1868, zaślubiła w Gostoni 1891.3/I. r. Telesfora Mariana Sławińskiego, taksatora w biurze ekspedycji kolei Łódź Fabryczna, Stanisława Bibianna, ur. w Gostoni 1872.17/XI. r., zmarła tam 1878.24/VIII. r., Cecylia Emilia Zuzanna, ur. tamże 1876.22/XI. r. (LB, LC, LM Giewartów). Zob. tablicę 2.

@tablica: Łykowscy h. Ślepowron 2

>Łysakowscy różni. Jakub z Łysakowa, podsędek ziemski ciechanowski, zaliczany do Lubiczów, poświadczał w r. 1472 wywód szlachctwa Jana Zakrzewskiego, naganionego przez Dziersława z Pruszewa. Ale ów Zakrzewski wywiódł się z ojca Wojciecha, dziedzica Zakrzewa, h. Kownaty, z matki Pietruszy z Łysakowa z ziemi ciechanowskiej, h. Bończa (N. 144 s. 163). Natomiast niewątpliwym Lubiczem był Mikołaj Ł., stolnik czerski i podsędek bełski, późniejszy kasztelan chełmski, którego na jednego z opiekunów swych dzieci wyznaczył w r. 1564 Bernard Trlęski, wojski bełski (G. 43 k. 60). Do sprawy z tym Mikołajem, już kasztelanem chełmskim, Jerzy Russocki, kasztelanic nakielski, w r. 1585 wyznaczył plenipotentów (I. R. Kon. 21 k. 559).

Katarzyna, żona Gabriela Jutroskiego 1648 r. Nie wiem, czy był szlachcicem Jakub, dziedzic Lipego, mąż Elżbiety Rochon, ojciec Kazimierza, ur. w Lipem 1874.17/VI. r. (LB Mielżyn).

>Łysicki Piotr z Łysic z z. kuj., domow. ks. Stan. Grunczyńskiego prob. kalis. 1495 termin z Mac. Osieckim (I. Kal. 4 k. 374).

>Łysińscy, zap. z Łysin w p. kośc. Elżbieta Ł-a z synem Janem, miała 1444 termin z Mik. Sokołowskim (Kośc. 17 s. 422)

>Łyskowscy Koschembarowie h. Własnego, zwanego Doliwą odmienną. Wyszli w Łyskowa w p. tuchol. Wojciech, dziedzic w Łyskowie, w r. 1570 kwitował Tomasza Czucharskiego ze 120 zł. (N. 156 k. 32). Jak się zdaje, żył jeszcze w r. 1584, kiedy jego syn Stanisław skarżył o zadanie rany na łąkach wsi Wieszczyce Jana Wałdowskiego, jego synów, oraz Wałdowskiego i Wieszczyckiego (N. 56 k. 171v, 172). Skwitował w r. 1585 Jana Wałdowskiego i jego wspólników z tej pretensji (N. 161 k. 399). Od Katarzyny z Russocic, wdowy po Świętosławie Orzelskim, staroście radziejowskim, jak też od jej syna Świętosława w r. 1597 wydzierżawił pod zakładem 1.000 zł. wsie Orle i Białowieże w p. nakiel. (N. 163 k. 118). Od Świętosława Orzelskiego, starościca radziejowskiego, i jego braci w r. 1599 w sumie 5.000 zł. długu wziął zastawem na trzy lata wieś Rościmin w p. nakiel. (N. 164 k. 149). Żeniąc się w r. 1601 z Dorotą Zakrzewską, córką Wojciecha z Zakrzewka, wziął za nią w posagu 1.500 zł. i oprawił jej tę sumę na połowie Wieszczyc w p. tuchol. jak również na sumie 5.000 złp. zastawnej na Rościminie (N. 165 k. 2v). Ponowną oprawę posagu, tym razem w sumie 5.000 złp., dał żonie w r. 1616 na połowie swych dóbr (N. 222 k. 56v). Od Marcina Orzelskiego w r. 1618 kupił za 10.000 zł. wieś Dziektarnię w p. nakiel. (N. 222 k. 210v). Annie z Debrzyńskich, wdowie po Janie Zakrzewskim, w r. 1619 zapisał 2.500 zł. długu (N. 171 k. 338v). Umarł t. r. lub następnego. Dorota z Zakrzewskich, już będąc wdową, wraz z nieletnimi synami, Wojciechem, Janem, Maciejem, Michałem i Jerzym, pozywana była w r. 1620 przez Marcina Orzelskiego (N. 62 k. 326). Dorota oraz synowie jej, Jan, Wojciech, Michał i Jerzy, wszyscy czterej pozostający pod opieką Piotra Zakrzewskiego (Maciej widocznie już nie żył), sumy zastawne po mężu i ojcu na Dziektarni i Rościminie oraz inne z zapisów dawanych zmarłemu Stanisławowi Ł-mu przez Świętosława, starościca radziejowskiego, Marcina i Zygmunta Orzelskich, wynoszace łącznie 35.933 zł., cedowali w r. 1623 Stanisławowi i Aleksandrowi Orzelskim (N. 173 k. 173v, 175v). Wdowa z synami od Eremiana Dąbrowskiego nabyła w r. 1625 wyderkafem na jeden rok za 12.000 zł. wieś Dąbrówkę z folwarkiem Piaski w p. gnieźn. (N. 223 k. 677), zaś w r. 1626 Dąbrowski do tej sumy wyderkafowej dopisał jeszcze dalsze 5.000 zł. (ib. k. 736v). Dorota w r. 1628 dała zobowiązanie bratu Piotrowi Zakrzewskiemu, sędziemu grodzkiemu nakielskiemu, iż stawi do akt grodu nakielskiego synów swych, Jana, Wojciecha, Michała i Jerzego, gdy tylko osiągną lata (N. 176 k. 259v). Wespół z tymi synami od wspomnianego wyżej Dąbrowskiego w r. 1628 kupiła za 20.000 zł. Dąbrówkę i Piaski (N. 223 k. 772v). Ona i jej synowie w latach 1631-1638 byli procesowani przez różne osoby mające do tych dóbr pieniężne pretensje (I. Kon. 46 k. 337v, 48 k. 307; P. 161 k. 1045v; N. 178 k. 13). Żyła jeszcze w r. 1642 (G. 337 k. 618v). Ze wspomnianych wyżej synów, o Janie i Michale będzie jeszcze mowa. Wojciech (Wojciech Michał) umarł między r. 1631 a 1636 (I. Kon. 46 k. 304, 337v; P. 161 k. 1045v). W tym samym czasie umarł i Jerzy, pod imieniem Hieronima kanonik regularny w Trzemesznie (ib.). Może córką Stanisława i Zakrzewskiej była Anna, w latach 1619-1623 żona Andrzeja Kozłowskiego, zastawnego posesora części Sławianowa i Smardowa w p. nakiel. Być może ta sama Anna była w r. 1630 żoną Jana Koziczkowskiego z pow. wałeckiego.

1. Jan, syn Stanisława i Zakrzewskiej, wraz z braćmi w r. 1623 kwitowany był z 2.500 zł. przez Stanisława Zakrzewskiego (P. 173 k. 278v). W r. 1628 jeszcze, jak widzieliśmy, nieletni, obok matki i braci wówczas współposesor Dąbrówki i Piasków. W r. 1638 mąż Katarzyny Trzcińskiej w Wielkiej Trzcianki (N. 178 k. 13), która wniosła mu w posagu 4.400 zł., oprawione przezeń na połowie Dąbrówki (Kc. 130 k. 282v). Dąbrówkę z folwarkiem Piaski w r. 1639 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp. małżonkom Janowi i Elżbiecie z Niwskich Woźnickim (P. 1419 k. 1341). Drugiej swej żonie, Reginie Wielżyńskiej, córce Andrzeja i Zofii Czarlińskiej, oprawił w r. 1640 na połowie powyższych dóbr posag 5.000 złp. (P. 1420 k. 330v), a dobra te, Dąbrówkę i Piaski, w r. 1643 sprzedał wyderkafem za 8.000 złp. Wojciechowi Drachowskiemu (P. 1421 k. 127v), zaś żona jego swe prawa oprawne i dożywotnie na tych dobrach cedowała w r. 1644 Zofii z Ponętowskich, wdowie po Wacławie Kiełczewskim, mieczniku brzeskim-kujawskim (G. 337 k. 658). Posag jej, 5.000 zł., był potem oprawiony na Strzeszynie i Strzeszynku (P. 1073 k. 397). Oboje małżonkowie nabyli wyderkafem w r. 1647 za 5.000 złp. od Jana Popowskiego części wsi Recz w p. gnieźn. (P. 1423 k. 194v). Regina będąc obok swych sióstr, Katarzyny owdowiałej Urbanowskiej i Jadwigi zamężnej Soszyńskiej, współspadkobierczynią brata, Jakuba Wielżyńskiego, wespół z nimi wsie Wiewrzeja, Kiączyno i połowę Grzebieniska sprzedała w r. 1649 za 60.000 zł. Adamowi Cieleckiemu (P. 1424 k. 152). Trzecią żoną Jana była Elżbieta Budziejewska, z której matką, Małgorzatą Strzałkowską. wdową po Janie Budziejewskim, 2-o v. żoną Jerzego Plaskowskiego, w r. 1652 zawierał pod zakładem 3.000 złp. kontrakt, niewątpliwie o rękę Elżbiety (P. 1064 k. 253), ją zaś samą t. r. zobowiązał się stawić do akt, aby małżonków Pląskowskich skwitowała z dóbr rodzicielskich (ib. k. 847v). Od Anny z Budziejewskich Trzcińskiej uzyskał Jan w r. 1655 cesję ruchomości i sum po zmarłej Elżbiecie z Budziejewskiej Szarszewskiej (I. Kal. 121 s. 299). Nie żył już w r. 1661 (Kc. 130 k. 282v; P. 186 k. 404). Wdowa w r. 1665 była już 2-o v. żoną Samuela Kaliszkowskiego (P. 1076 k. 945). Nie żyła już w r. 1676 (P. 1094 k. 685). Z pierwszego małżeństwa syn Samuel i córka Barbara, w imieniu których ojciec w r. 1643 kwitował z 400 złp. Wawrzyńca Trzcińskiego (G. 337 k. 638v) Zarówno syn ten jak i córka musieli pomrzeć młodo, skoro w r. 1661 jako spadkobierca "bezpotomnej" Krystyny z Trzcińskich występował Maciej Trzciński, brat jej i wspomnianego wyżej Wawrzyńca (Kc. 130 k. 282v). Spadek po siostrze, który mu się dostał, to była suma 4.400 zł. na Dąbrówce (KC 131 k. 35). Z Wielżyńskiej rodzili się: syn Jakub, córki, Zofia i Elżbieta, w imieniu których ojaciec ich kwitował w r. 1652 Andrzeja Podleskiego z 8.000 złp. (P. 1064 k. 1163). Zarówno Jakub jak i Zofia nie żyli już w r. 1663, kiedy Elżbieta, już wtedy żona Adama Kwileckiego, jako jedyna spadkobierczyni matki, oprawę 5.000 zł. jej posagu na Strzeszynie i Strzeszynku cedowała Mikołajowi Kaliszkowskiemu (P. 1073 k. 397, 1305v, 1425 k. 121v). Nie żyła już w r. 1688. Z trzeciej żony, Budziejewskiej, syn Hiacynt wspomniany w r. 1665 (P. 1076 k. 484v), oraz córki, Teresa i Marianna, obie w r. 1676 jeszcze niezamężne, kiedy to wszyscy troje byli kwitowani przez ich ojczyma Kaliszkowskiego z sumy 1.000 złp. (P. 1094 k. 685). Teresa była w latach 1693-1694 żoną Jakuba Słupskiego, nie żyła już w r. 1712. Marianna w latach 1682-1687 żona Wojciecha Karszewskiego.

2. Michał (Michał Stanisław), syn Stanisława i Zakrzewskiej, wspomniany w r. 1623 (P. 173 k. 278v). Żył jeszcze w r. 1637, kiedy to mając sobie scedowaną sumę przez Dorotę z Guntemberków, wdowę po Marcinie Wałdowskim, cedował jej ową sumę z powrotem (W. 36 k. 174). Była to zapewne jego teściowa. Nie żył już w r. 1638 (N. 178 k. 13). Był dziedzicem Dąbrówki i pustek Piaski. Żona jego, Elżbieta z Wałdowskich, w latach 1642-1646 była 2-o v. żoną Stanisława Ostrowskiego z pow. wieluńskiego (P. 167 k. 17; N. 226 k. 244v). Synem Michała był też Michał, wspomniany w r. 1638 (N. 178 k. 13), zapewne młodo zmarły. Zob. tablicę 1.

@tablica: Łysakowscy Koschembarowie h. Własnego 1

Maciej (Liskowski), syn zmarłego Macieja, oprawił w r. 1597 posag 200 złp. swej żonie Magdalenie Wyszławskiej, córce Jana (P. 1402 k. 372). Nie wiem, czy należy go tu zaliczyć? Anna (de Liskowo, de Łyszkowo, więc może Łyszkowska?), w r. 1618 żona Andrzeja Kozłowskiego. Mateusz (Łyszkowski) w r. 1645 kwitował z 10.000 grz. Annę Knutównę, wdowę po Andrzeju Radzickim, i Mariannę Radzicką, żonę Dadźboga Gembarta (Kc. 129 k. 71). I ten mógł być albo Łyskowskim, albo Łyszkowskim.

Nie daję tu pełniejszego zestawienia Ł-ch z wieku XIX, zamieszkujących przede wszystkim Prusy Królewskie. Ich genealogia względnie pełna u Bonieckiego. Ograniczam się świadomie tylko do tych fragmentów owej genealogii, które bądź łączą się z Wielkopolską, bądź dają się uzupelnić datami lub danymi o stanie posiadania czerpanymi ze źródeł wielkopolskich. Więc przede wszyskim z anonsów w Dzienniku Poznańskim, rzadziej z metryk kościołów poznańskich.

Michał, zmarły w r. 1814, miał z żony Józefiny Jaworskiej obok innych synów także Konstantego, Tomasza i Hipolita (Boniecki).

1. Konstanty, syn Michała i Jaworskiej, właściciel Mileszew i Bągarczyka, mąż Anny z Rutkowskich, zmarłej w Brodnicy 1868.8/V. r. w wieku lat 80, pochowany w kościele lembarskim (Dz. P.). Synowie: Euzebiusz, Józef, Konstanty, Serwil, Ignacy, Michał, Wilhelm. Z córek, Anna wyszła za Nikodema Bardskiego (Bardzkiego), 2-o v. za prof. Franciszka Schrödera, umarła 1909.11/VI. r., pochowana w Brodnicy (ib.).

1) Euzebiusz, syn Konstantego i Rutkowskiej, miał z żony Franciszki Kucharskiej syna Stanisława, który odziedziczone Grzybno w p. brodnickim (553,81 ha) sprzedał Niemcowi, kupił zaś Nawrę w tymże powiecie. I tę wieś po kilku latach (przed r. 1881) sprzedał w ręce niemieckie, a kupił Borkowo w p. inowrocł., oddane na przymusową parcelację w r. 1894 (Dz. P., wiad. z 1/II.). Umarł w Inowrocławiu 1913.29/III. r. pochowany w Pieraniach (Dz. P.). Z żony Marii Ł-ej miał córkę Anielę, żonę Kwiecińskiego ze Strzelna, Umarła ta Aniela 1935.17/VII. r., mając lat 70, pochowana w Siemianicach (Boniecki; Dz. P.).

2) Józef, syn Konstantego i Rutkowskiej, właściciel Lękart i Krzemieniewic (Boniecki), zmarł w Nowym Mieście w Prusach Zach. 1888.9/IV. r., mając lat 76. Z żony Elżbietry Tuchołczanki pozostawił córki. Jedna z nich była Maria, żona stryjecznego brata, Stanisława Ł-go.

3) Konstanty, syn Konstantego i Rutkowskiej, zmarły z Komorowie 1889.26/XII. r. w 77-ym roku życia, pochowany w Jastrzębiu (Dz. P.). Z żony Józefy Różyckiej miał synów, Józefa i Konstantego. Z córek (była bowiem i druga), Wanda, żona Stanisława Czerniejewskiego, zmarła w Poznaniu 1911.17/VIII. r., pochowana w Kurzętniku w Prusach Zach. (Dz. P.).

(1) Józef, syn Konstantego i Różyckiej, właściciel Kitnówka, mąż Heleny Czapskiej. Oboje żyli jeszcze w r. 1918. Prócz innych dzieci syn Ignacy, który zginął w Kitnówku w wypadku 1918.16/III. r. w 30-ym roku życia, pochowany w Bursztynowie (Dz. P.).

(2) Konstanty, syn Konstantego i Różyckiej, umarł w Wiesbadenie 1905.22/V. r., mając 50 lat, pochowany w Jastrzębiu (ib.). Z żony Anny Sikorskiej byli syn i córki, z których Maria Kazimiera, w r. 1911 żona Wacława Swinarskiego (Boniecki).

4) Serwil, syn Konstantego i Rutkowskiej, właściciel Skarlinka umarł w Brodnicy 1886.20/VII. r., mając lat 68, pochowany w Klasztorku (Dz. P.). Z Marii Orłowskiej, zmarłej przed mężem, syn Jan. Chyba to właśnie ten sam Jan nabył w r. 1887 od Kopańskiego za sumę 75.000 m. folwark w Wielkiej Gorzenicy w pow. brodnickim, liczący 430 m.m. (Dz. P.).

5) Ignacy, syn Konstantego i Rutkowskiej, ur. w Mileszewach w r. 1820, właściciel Mileszew w ziemi michałowskiej (652 ha), długoletni poseł na sejm pruski i do parlamentu niemieckiego, prezes Koła Polskiego w parlamencie, prezes Towarzystwa Naukowego w Toruniu, umarł w Poznaniu 1886.14/VII. r., mając lat 66, pochowany w Lembarku (LM Św. Marcin, Pozn.). Jego żoną była Antonina Paruszewską, zmarła w Mileszewach 1881.12/IV. r., pochowana w Lembarku (Dz. P.). Z córek, Godzisława była żoną Ludwika Donimirskiego, zmarła 1928.10/III. r., pochowana w Gębicach w grobie Skrzydlewskich. Bożenna zaślubiła w Lembarku 1879.28/X. r. Bolesława Wicherkiewicza, dra med., okulistę z Poznania, z czasem profesora Uniw. Jagiellońskiego. Irena, ur. 1860.28/XI. r., zaślubiła w Lembarku 1882.12/IX. r. Władysława Lossowa z Leśniewa, umarła będąc już wdową, w Poznaniu 1919.29/VII. r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Halina wyszła w Mogilnie 1885.27/X. r. za Feliksa Skrzydlewskiego z Rzegotek, umarła 1893.14/V. r., w 30-ym roku życia, pochowana w Gębicach. Anna w kościele klasztornym w Mogilnie poślubiła 1888.24/X. r. Stanisława Sikorskiego, właściciela Wielkich Chełmów. Mileszewy miały iść na parcelację 1895.5/IX. r. Liczyły 2.550 m.m. Sikorski od sióstr swej żony w r. 1896 odkupił te dobra (Dz. P., wiad. z 14/I.). Wreszcie Kazimiera, która we Wrocławiu u Św. Wincentego 1893.25/IV. r. poślubiła Józefa Sikorskiego, dra praw, syndyka w Pelplinie, który zmarł tam 20/V. t. r. Poszła 2-o v. w Inowrocławiu 1895.26/X. r. za Franciszka Mlickiego (Dz. P.).

6) Michał, syn Konstantego i Rutkowskiej, mąż Berty Czarnowskiej córki Bronisława i Domicelli Brandt, ur. 1838.26/I. r., zmarłej jako wdowa w Poznaniu 1927.21/VII. r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Jednym z jego synów był Bolesław, ur. 1859.24/III. r., który od Donimirskiego kupił w r. 1883 za 210.000 m. dobra Przydatki w pow. brodnickim (Dz. P., wiad. z 16/VIII.). Już w r. 1886 dobra te zostały poddane sybhaście. Nabył je za 150.000 m. Wichert ze Zgliczyna (ib., wiad. z 3/VIII.). Bolesław ożenił się w Górze w r. 1895 z Marią Niesiołowską z Szarleja (ib., wiad. z 28/II.). Właściciel domu w Poznaniu, umarł tam 1932.23/VIII. r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Synowie, Karol, ur. w r. 1899, i Edmund, ur. w Poznaniu w r. 1901 (Boniecki).

7) Wilhelm, syn Konstantego i Rutkowskiej, właściciel Pławinka, bezdzietny. Żoną jego była Kazimiera Jaczyńska, odznaczona papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice, zmarła w Pławinku 1915.20/V. r., pochowana tamże (Dz. P.).

2. Tomasz Adam, syn Michała i Jaworskiej, właściciel Obór w p. chełmińskim, mąż Anny Putkamer-Kleszczyńskiej, ojciec Mieczysława. Z jego córek, Bronisława, żona Józefa Bolewskiego, zmarła 1918.5/I. r. w 87-ym roku życia. Małgorzata, niezamężna, opiekujaca się małymi dziećmi brata Mieczysława, umarła 1881.26/IV. r. w Chojnicach, gdzie przebywała chwilowo. Została tam pochowana (Dz. P.).

Mieczysław, syn Tomasza i Putkamer-Kleszczyńskiej, ur. w Oborach 1825.15/X. r., uczestnik powstania wielkopolskiego 1848 r., potem sędzia, kolejno w Chełmie, Wrocławiu, Wąbrzeźnie, Brodnicy, trzy razy wybierany posłem na sejm pruski, za czynne angażowanie się w prace na rzecz powstania 1864 r. pozbawiony sędziostwa, przerzycił się na działalność bankową. W latach 1866-1870 założyciel i dyrektor Banku Kredytowego Donimirski, Kalkstein, Łyskowski i Ska, potem w Poznaniu od r. 1870 do śmierci dyrektor Banku Rolniczo-Przemysłowego Kwilecki, Potocki i Ska. Był nader czynny w rozwoju spółdzielczości i oświaty. Jego pierwszą żoną była Julia Thiel, zmarła w r. 1856. Po raz drugi ożenił się 1861.21/XI. r. z Marią (Marią Anną) Łukaszewiczówną, córką Józefa, historyka, właściciela Targoszyc, i Seweryny Fryze (LC Wyganów), rozwiedzioną ze Stanisławem Mottym, zmarłą 1875.31/XII. r., pochowaną na cmentarzu Św. Wojciecha w Poznaniu (Dz. P.)l. Z pierwszej żony syn Wacław, ur. w r. 1855, który zaślubił w Radłowie 1883.20/VIII. r. Stanisławę Silewiczównę (Dz. P.). Potomstwa nie pozostawił. Z drugiej żony synowie: Józef, ur. ok. r. 1864, uczeń Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, zmarł 1881.19/IX. r., mając lat 17 (LM Św. Wojciech, Pozn.), Tomasz, o którym niżej, Mieczysław, właściciel Jelitowa, zmarły tam 1897.29/IV. r., pochowany w Jarząbkowie (Dz. P.). Z córek z drugiej żony, Anna (Anna Seweryna), ur. ok. r. 1867, wyszła w Poznaniu, w kościele Najśw. Marii Panny 1885.21/IV. r. za Tadeusza Łubieńskiego, a 2-o v. za dra Piotra Lacroix, Seweryna, ur. w Poznaniu 1872.31/III. r. (Św. Wojciech. Pozn.). Maria, niezamężna, zmarła we Francji w Fouras 1903.17/XII. r. (Dz. P.). Józefa (Józefa Maria), ur. w Poznaniu 1875.20/XII. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), pracownica szkoły w Kuźnicach, założonej przez gen. Zamoyską.

Tomasz, syn Mieczysława i Łukaszewiczówny, ur. ok. r. 1869, zdał w r. 1894 na Uniwersytecie Królewskim egzammin referendarski, dziedzic Jelitowa (295 ha) po smierci brata 1897 r., starosta powiatu gnieźnieńskiego, zmarł w Poznaniu 1938.8/III. r., w 70-ym roku życia. Ożenił się w r. 1901 z Marią Trzcińską. Byli bezdzietni (Boniecki; Dz. P.).

3. Hipolit, syn Michała i Jaworskiej, właściciel Wilczewa i Bągarcika. Z żony Donimirskiej pozostawił syna Teodora i kilka córek. Z nich, Julia, zamężna Nostitz-Jackowska, zmarła w Bydgoszczy 1874.1/I. r. (Dz. P.). Maria, ur. ok. 1827 r., żona Lucjana Prądzyńskiego, zmarła w Skarpie 1886.7/VIII. r., mając lat 59, pochowana w Wałdowie (ib.).

Teodor, syn Hipolita i Donimirskiej, właściciel Wilczewa i Bągarcika w pow. sztumskim, ur. ok. r. 1825, umarł 1869.15/VI. r. w 44-ym roku życia (Dz. P.). Z żony Józefy Chrzanowskiej miał syna Zdzisława. Z córek jego, Wanda wyszła w Krakowie w Katedrze wawelskiej 1875.21/IX. r. za Józefa Rydygiera z Poznania (Dz. P.). Emilia zaślubiła w styczniu 1880 r. w Iławie w Prusach Wschodnich dra Jana Karwowskiego, lekarza w Nowym Mieście (ib.).

Zdzisław, syn Teodora i Chrzanowskiej, objął w r. 1878 Wilczewo i Bągarcik w skutku układu z siostrami (ib.). Już w r. 1881 Wilczewo sprzedał za 338.000 m. porucznikowi Langemu (ib., z 3/VI.). Zaślubił w Skarlinie 1881.28/VIII. r. Bolesławę Lewkowską z Poznania (Dz. P.). Zob. tablicę 2.

@tablica: Łyskowscy Koschembarowie h. Własnego 2

Anna, zamężna za Gahlberem, umarła w Chojnicach 1892.23/VIII. r., licząc lat 90 (ib.). Maria umarła 1919.31/I. r., pochowana w Jastrzębiu. O jej śmierci donosiła "rodzina", była więc bezdzietna a zapewne i niezamężna (ib.).

Ignacy, syn Mateusza i Malwiny z Polewskich, profesor Uniwersytetu we Lwowie, zaślubił 1902.23/I. r. Stefanię Przyłuską, córkę Antoniego i Joanny z Sawickich. Świadkiem ślubu był Tomasz Ł. z Jelitowa, co wskazuje na bliskie pokrewieństwo (LC Wyganów). Biografia profesora Ł-go w P. S. B.

>Łysogórski, "ur." Marcin, zmarły w r. 1587 (A. B. Pozn., W. 58). Czy nie przekręcone tu inne nazwisko, np Łysoskórski?

>Łysoskórscy z Łysychkorni (dziś Łyskornie) w pow. wieluńskim. Jakub, mąż Anny Miełaczewskiej, córki Jana, która w r. 1622 kwitowała z 17 zł. Jana Szczurskiego (Ws. 33 k. 23). Owa żona Jakuba, nazwana Marancją Miełaczewską, część po rodzicach we wsi Poroze Puste pow. kal. z dawna już przez jej przodków zrezygnowanej Zarembom, sprzedała teraz, w r. 1633 za 112 i pół zł. Stanisławowi Zarembie, dziedzicowi tych dóbr (R. Kal. 11 k. 508v). Szymon, w r. 1682 mąż Anny Padniewskiej, córki Adama i Marianny z Bojanowskich, która wtedy uzyskała od matki cesję pewnych sum (Kc. 132 k. 231). Uścikowo w r. 1687 wydzierżawiła na jeden rok Janowi Stanisławowi Ł-mu i jego żonie Helenie Dąmbskiej (Kc. 132 k. 466). Była już wdową t. r., kiedy swemu przyszłemu drugiemu mężowi, Stanisławowi Strzeleckiemu, zapisywała sumę 3.000 złp. (P. 1113 II k. 41). Jan, chrzestny 1691.22/II. r. (LB Ludziska).

>Łyszczyńscy h. Korczak Odm., z Łyszczyc w pow. brzeskim-litewskim. Andrzej Korczak Ł., dziedzic wsi Łążki w pow. łęczyc., mąż Jadwigi Racędowskiej, nie żył już w r. 1754. Synami jego byli: Maciej, Walenty i Józef. Maciej, w r. 1748 mąż Doroty Chmielewskiej, córki Ignacego (I. Kal. 185/189 k. 72), nie żyjacej już w r. 1753, z której dzieci: Franciszek, Józefata i Wiktoria. Ojciec wtedy w ich imieniu sumę spadłą na nich po matce, a przyznaną dekretem kondescensyjnym z r. 1748 od spadkobierców Antoniego Bartoszewskiego, dziedzica Kotowiecka, cedował Andrzejowi Bogdańskiemu (I. Kal. 196/198 k. 154, 155v). Walenty, susceptant grodzki sieradzki w r. 1752 (Ws. 91 k. 73), był w r. 1742 mężem Anny Żółtowskiej, córki Jakuba i Zofii Hersztopskiej (P. 1269 k. 101). Józef, trzeci z braci, z wojew. sieradzkim podpisywał w r. 1764 elekcję Stanisława Augusta. Był w r. 1755 susceptantem grodzkim sieradzkim (Boniecki).

Marianna przed 1742.16/IX. r. wyszła za Józefa Skotnickiego, administratora Podrzecza w pow. kośc.

>Łyszkowscy h. Lis z Łyszkowic w pow. szadkowskim, a pisali się z Rudnik. Jan Ł., w r. 1496 stryj Agnieszki, wdowy po Michale Polickim z pow. przedeckiego (P. 1383 k. 119v). Stanisław w r. 1552 opłacał pobór z Łyszkowic, Woli Łyszkowskiej i Siedlątkowa w pow. szadk. Jako brat Mikołaja Ł-go, podsędka ziemskiego sieradzkiego, wespół z jego synami, Świętosławem i Mikołajem, w r. 1556 procesował o dług Russockiego, miecznika kaliskiego (Boniecki). Obaj synowie podsędka w r. 1560 występowali jako bracia stryjeczno-rodzeni Małgorzaty Ł-ej, żony Stanisława Głaniszewskiego (P. 1396 k. 884).

Świętosław Ł., zwany niekiedy Stanisławem, niekiedy Janem Bartoszewicem (np. I Kal. 75 s. 160), mąż w r. 1531 Elżbiety Cerekwickiej, córki Ambrożego, która wtedy lub nieco wcześniej prawa swe do części w Gałązkach i Borzęciczkach zbyła małżonkom, Piotrowi Żychlińskiemu i Katarzynie z Cerekwickich, swej siostrze (Py. 25 k. 536). Świętosław, w r. 1558 skwitowany ze 160 zł. przez Helenę Lutyńską, wdowę po Janie Krowickim (I. Kal. 23 s. 68; Py. 106 k. 194). Żonie swej w r. 1561 oprawił posag 1.800 zł. na całych wsiach Łyszkowice i Wola Łyszkowska oraz na połowie wsi Stary Młyn. Wyłączył od tej oprawy połowę Starego Młyna i połowę Tubądzina w pow. sieradzkim (P. 1397 k. 96). Umarł Świętosław miedzy r. 1584 (I. R. Kon. 21 k. 166v), a 1599, kiedy to owdowiała Elżbieta swoją oprawę na Popowie, Suchorzynie, Tubądzinie i Wólce w pow. sieradz. scedowała synom, Świętosławowi, Janowi Chryzostomowi i Szymonowi (Kośc. 279 k. 138v). O Szymonie nie wiem już nic więcej.

Jan Chryzostom, syn Świętosława i Cerekwickiej, w r. 1609 zawierał kontrakt z małżonkami, Januszem Zarembą z Kalinowy i Zofią z Russockich (I. Kal. 75 s. 73). Skwitowany t. r. przez Andrzeja Suchorzewskiego (ib. s. 160), zaś w r. 1612, będąc dziedzicem Tubądzina, uzyskał zapis 1.000 zł. długu od Jana Zapolskiego (ib. 78 s. 370, 1024). Od Andrzeja Lubomęskiego i żony jego Agnieszki z Pęcławic w r. 1616 dostał zobowiązanie sprzedaży za 13.000 zł. wsi Gruszczyce w pow. sieradz. (ib. 82 s. 342), ale jeszcze przed zrealizowaniem tego zobowiązania, w r. 1627 lub przed tą datą, prawa swe scedował Janowi Bartochowskiemu (P. 1415 k. 979). Wziąwszy w zastaw od Jana Tomickiego z Baranowa w sumie 16.000 złp. wsie Łękna, Mroczyn, Borowno, wydzierżawił je w r. 1631 temuż Tomickiemu za 24.000(!) złp. (I. Kal. 98a s. 1106). Część wsi Janowice w pow. sieradzkim w r. 1632 sprzedał za 1.300 zł. Mikołajowi Kierzyńskiemu (R. Kal. 11 k. 403). Umarł między r. 1636 a 1647 (I. Kal. 102 s. 414, 113 s. 414). Z nieznanej mi żony syn Krzysztof Mikołaj.

Krzysztof Mikołaj (czasem Mikołaj Krzysztof, tylko Mikołaj lub tylko Krzysztof?), syn Jana Chryzostoma, dziedzic Tubądzina, zapisywał w r. 1647 dług 1.600 złp. Stanisławowi Lipskiemu z Jastrzębnik (ib. 113 s. 414, 417), a sam był kwitowany z 1.000 złp. przez Wojciecha Kobierzyckiego (ib. s. 1940, 2019). Żoną jego była t. r. Florentyna Mycielska córka Wojciecha i Zofii z Trąmpczyńskich (ib. s. 2462; Z. T. P. 30 s. 189a), która w r. 1649 kwitowała Macieja Starzyńskiego, dziedzica wsi Kamionki (I. Kal. 115 s. 1867). Oboje małżonkowie żyli jeszcze w r. 1653 (R. Kal. 14 s. 322). Krzysztof Mikołaj nie żył już w r. 1661, kiedy to Florentyna była już 2-o v. żoną Andrzeja Bojanowskiego (I. Kal. 125 s. 176). Wraz z nim w r. 1666 mianowała plenipotentów (ib. 126 s. 686). Wespół z synem Franciszkiem Ł-im w r. 1680 zapisywała pannom, Agnieszce i Mariannie, córkom swym z pierwszego męża, posagi, po 500 zł. każdej (ib. 140 s. 16). Będąc już wdową i po drugim mężu, była w r. 1681 kwitowana przez córkę Krzyżanowską z 600 zł., jako części sumy 1.000 zł. (ib. 140 k. 271). Żyła jeszcze w r. 1685 (Z. T. P. 33 s. 546). Córki były dwie. Z nich Agnieszka, najpierw żona Jana Parzynczewskiego, wyszła 2-o v. w Kucharkach 1683.9/XII. r. za Stanisława Węgierskiego, a trzecim jej mężem był Jakub Morawski, nie żyła już w r. 1720. Marianna, w latach 1681-1701 żona Kazimierza Krzyżankowskiego, dziedziczka Tubądzina i Nacek w pow. sieradz.

Franciszek (Paweł Franciszek), syn Krzysztofa Mikołaja i Mycielskiej, otrzymał w r. 1690 od Andrzeja Zdzenickiego, z mocy dekretu sądowego, cesję dożywocia części wsi Ciężków i Szaty(?) w pow. łęczyckim (I. Kal. 146 s. 82). Zob. tablicę.

@tablica: Łyszkowscy h. Lis

Stanisław, mąż Barbary Russockiej, która od ks. Ambrożego Grabienickiego, działającego w imieniu swych bratanic, Małgorzaty, Katarzyny i Elżbiety Grabienickich, otrzymała w r. 1534 sumę 200 grz. na poczet 600 zł., celem wykupienia z jej rąk dóbr Grabienice, Zorzewo, Wielka Wietnica, Paprotnia pow. kon. (I. R. Kon. 2 k. 332v). Mikołaj Ł. od swego przyrodniego brata, Stanisława Szyszkowskiego, otrzymał w r. 1568 zapis długu 200 zł. (I. Kal. 34 s. 361). Wiktoria, w r. 1619 żona Eremiana (Remigiana) Boguckiego. Katarzyna, w r. 1620 żona Jakuba Brzezińskiego. Jan, nie żyjący już w r. 1625, ojciec Marcina i Pawła. Znich, Marcin Ł. z Rudnik t. r. w imieniu własnym i brata zapis zastawny w sumie 11. 000 złp. na wsiach Żórawice, Łania, Osiecz, na folwarku Łakienka i na młynie Kołatka, dany ich ojcu przez zmarłego Mikołaja Niemojewskiego z Szarleja, cedował Krzysztofowi Wysockiemu, kasztelanowi nakielskiemu (I. Kon. 44 k. 147v). Jan w r. 1649 kwitował Zofię Ponętowską, wdowę po Wacławie Kiełczewskim, mieczniku brzeskim, z 400 zł. prowizji od sumy 4.000 zł. (G. 82 k. 36v). Jacek miał sobie przez Jana Soszyńskiego zapisaną sumę 500 zł., którą w r. 1678 scedował Jakubowi Słoneckiemu (P. 1111 V k. 87v). Marianna, żona Jana Rojka oboje nie żyli już w r. 1771. Ignacy i Antonina z Pijanowskich, rodzice Cypriana, ochrzcz. 1778.13/IX. r. (LB Oporowo).

Nie wiem, czy nie był Ł-im Andrzej "Łyskowski", sługa Andrzeja Pucniewskiego, który w r. 1627 dostał od tego Pucniewskiego dom drewniany w Poznaniu pod Górką, kupiony od Jana Krzęciewskiego (P. 1415 k. 919).

Plucińską i Cyganowską we wsi Piątek Mały zastawił 1638 r. za 1.600 zł swemu bratu ciotecznemu Stanisławowi Kromolickiemu i żonie jego Ewie Palędzkiej (I. Kal. 104b s. 1474). Po śmierci ojca otrzymał od brata Ludwika w 1639 nr. zobowiązanie sprzedaży całych części Godziątkowa i t. r. obaj oni zapisali matce każdy po 2.000 zł. długu (I. Kon. 48 k. 671, 673v, 674). Żona Franciszka, Konstnacja Pukarzewska, córka Remigiana, skwitowała w 1641 r. swego męża z 22.000 zł długu, zapisanego jej w grodzie piotrkowskim (I. Kal. 107a s. 157), on zaś na swych częściach Piątku Małego i pustek Piekło oprawł jej posag 11.000 zł (R. Kal. 12 k. 232). T. r. sprzedał Jaruntowo za 30.000 zł. Andrzejowi Radolińskiemu (ib. k. 247). Obaj bracia występowali t. r. jako nabywcy praw od brata Stefana jezuity i od Duninów Karwickich, synów i córki Krzesława (I. Kal. 107a k. 496). Franciszek nie żył już w 1653 r., kiedy to brat Andrzej zrzekł się sprawowania opieki nada jego synem, nie wymienionym imiennie (I. Kal. 118 s. 1681). Chodziło tuzapewne o dziecko zmarłe w niemowlęctwie, bowiem nie wiadomo nic o żadnym potomstwie Franciszka, wedle Niesieckiego zmarłego bezdzietnie.

2. Ludwik, syn Andrzeja, instygatora koronnego, i Parczewskiej, wieś Kiszewy i części w Zdzarach, rezygnowane sobie wieczyście przez ojca przed aktami sejmowymi warszawskimi, zastawił 1638 r. za 7.600 zł Stefanowi Żychlińskiemu (I. Kal. 104b s. 1228). Żonie swojej, Ewie Żwanównie, córce Aleksandra Żwana z Leskarza i Agnieszki Ołdakowskiej, zobowiązał się t. r. oprawić 15.000 zł posagu na połowie Kiszew i Zdzar (I. Kon. 48 k. 619v), którego to zobowiązania dopełnił w 1639 r. (ZTP 29 s. 765). Kiszewy "z kamienicą murowaną" i części w Zdzarach dał 1642 r. Marcinowi L-mu (P. 1420 k. 880v). Wyprowadził się z Wielkopolski. Był w 1674 r. miecznikiem lwowskim, potem podstarościm krzemienieckim. Żwanówna żyła jeszcze 1642 r. Po jej śmierci zaślubił Teofilę Zamoyską. Dzierżawił 1661 r. od książąt Wiśniowieckich Sobolew i Kiszyn i zasądził ich wtedy na 30.000 zł. Miał 1674 r. sumę u Koniecpolskiego na Ponikwach Wielkich i Jasieniowie. Od ks. Gryzeldy Wiśniowieckiej trzymał zastawem w l. 1674-1684 Nowy Wiśniowiec. Z pierwszej żony miał syna Aleksandra, z drugiej Andrzeja (Niesiecki; Boniecki). W imieniu jednego i drugiego występował 1690 r., już po śmierci Ludwika, brat stryjeczno-stryjeczny Ludwika, Wojciech Jerzy L. (I. Kal. 146 s. 341). Wedle Niesieckiego były i córki, jedna za Sielickim, druga za Siestrzewitowskim. Andrzejowi Niesiecki daje za żonę Malińską.

Aleksander, syn Ludwika, zastawny posiadacz Wiśniowca, z żony Rostkówny miał syna Ludwika, który w r. 1714 dzierżawił Czartowiec i Tyszkowce od Potockich. Wdowa po Ludwiku, Aniela Jagodzińska procesowała 1728 r. Potockich o sumy zastawne. Córki Aleksandra: Agnieszka za Wojciechem Raciborowskim 1697r., Franciszka za Andrzejem Dobrzyńskim, Salomea za Stefanem Libiszowskim, Joanna, 1-o v. za Michałem Libiszowskim, 2-o v. za Antonim Solskim (Boniecki).

IV. Adam, syn Marcina i Łubnickiej, asystował przy zawieraniu transakcji przez siostrę Dąbrowską 1577 r. (Py. 31 k. 113v). Pierwszą jego żoną była, wedle Niesieckiego, Rożańska, zmarła bezdzietnie, drugą Marianna Madalińska (I. Kon. 28 k. 362v), trzecią Anna Jabłkowska, z którą dożywocie wzajemne spisywał 1596 r. (I.R.D.Z. Kon. 18 k. 87v). Dla swoich synów: Piotra urodzonego z Madalińskiej i Świętosława z Jabłkowskiej mianował 1598 r. opiekunami: Wojciecha Żychlińskiego, Jana z Marcinkowa i Stanisława z Mieleszyna Jabłkowskich. Stanisława i Mikołaja L-ch i Krzysztofa Madalińskiego (I. Kon. 28 k. 362v). Miał 1598 r. w poruczeniu dobra swej siostry Jakubowej Stężyckiej i jej dzieci (ib. k. 719v). Swoją część stawu "Młyńskiego" w Kiszewach sprzedał 1609 r. za 70 zł bratankowi swemu Andrzejowi L-mu (I.R.D.Z. Kon. 18 k. 21), a 1613 r. jako dziedzic części w Kiszewachsprzedał za 3.000 zł swoje częsci w tej wsi, to znaczy te, które mu przypadną z działu braterskiego, temuż bratankowi (ib. k. 255v), a Anna Jabłkowska scedowała Andrzejowi zapisany jej przez męża na tych dobrach dług 2.500 zł (ib. k. 257v). Adam swoją część w Zdzarach sprzedał 1613 r. za 500 zł bratu Mikołajowi (I.R.D.Z. Kon. 18 k. 259v). Oboje z żoną kwitowali 1615 r. Adama Grodzieckiego z 1.600 zł, zapisanych na wsi Zbiersko (I. Kon. 38 k. 459v). Adam L., jak się zdaje, żył jeszcze w 1622 r. (I. Kal. 88a s. 444), nie żył już 1623 r. (P. 1414 k. 438v). O Annie Jabłkowskiej mowa jako o zmarłej 1618 r. (I. Kal. 84 s. 858). Z pierwszej żony syn Piotr, z drugiej synowie: Świętosław, Andrzej i (wedle Niesieckiego) Grzegorz, zmarły bezpotomnie. Córka Agnieszka, w imieniu której matka w 1614 r. kwitowała Andrzeja L-go nabywcę Kiszew z 2.600 zł (I. Kon. 38 k. 260v). Jeszcze niezamężna, dostała 1624 r. od tego Andrzeja zapis długu 600 zł (I. Kal. 90b s. 2914). Była w r. 1630 żoną Stanisława Brzezińskiego.

1. Piotr, syn Adama i Madalińskiej, nieletni 1598 r. (I. Kon. 28 k. 362v). Od ojca dostał 1614 r. zrzeczenie się praw dożywotnich do sumy 1.000 zł posagowej matki, zapisanej jej w grodzie wieluńskim, i zaraz oprawę tej matki na Kiszewach i Zdzarach scedował Andrzejowi L-mu (ib. 38 k. 259v, 260v). Ożenił się z Barbarą Pruszakówną, wdową 1-o v. po Krzysztofie Jaskóleckim zwanym Rżany (I. Kal. 88 s. 444). Oboje wydzierżawili 1616 r. część wsi Jaskółki i pustek Świelugowo małżonkom Karlińskim (ib. 82 s. 798). T. r. Piotr spisywał z żoną wzajemne dożywocie (R. Kal. 8 k. 520v). W imieniu swoim, swoich braci i siostry, pochodzących z drugiego małżeństwa ojca, kwitował 1618 r. Jana Kuklinowskiego z 1.000 zł, z sumy 1.200 zł, za którą małżonkowie Molscy zmarłej małżonce Piotra zastawili byli Grodzielec w p. kal. (I. Kal. 84 s. 858). Piotr kupił części w Jaskółkach i Świelugowie w 1623 r. za 6.000 zł od Piotra Sucharzewskiego (P. 1414 k. 438v). Barbara żyła jeszcze 1633 r. (I. Kal. 99b s. 1319), Piotr zaś występował w 1643 r. (I. Kon. 51 k. 85). Wedle Niesieckiego, miał syna Jana i córki, jedną za Krzesińskim, drugą za Świrczyńskim.

2. Świętosław, syn Adama i Jabłkowskiej, nieletni 1598 r. (ib. 28 k. 362v), mąż 1632 r. Elżbiety Zbijewskiej (Boniecki), którą Niesiecki zowie Marianną, małżonek 2-o v. Anny Jaskóleckiej, dał w 1638 r. zobowiązanie Jerzemu Jaskóleckiemu, iż po odebraniu odeń w grodzie radziejowskim lub przedeckim sumy 200 zł, żonie swojej oprawi posag 500 zł (I. Kal. 104b s. 1079). Oboje z żoną wydzierżawili 1648 r. na trzy lata pod zakładem 2.400 zł od Marcina z Budzisławia Wysockiego wieś Wierzchociny (I. Kon. 53 k. 62v). Świętosław nie żył już w 1659 r. (I. Kon. 56 k. 405). Ze Zbijewskiej był syn Jakub i, wedle Niesieckiego, córka zamężna za Moszczeńskim. Z Jaskóleckiej: Jan, Mikołaj i Wojciech oraz córki: Anna, w r. 1690 żona Stanisława Orzelskiego, i, wedle Niesieckiego, Barbara niezamężna.

1) Jakub, syn Świętosława i Zbijewskiej, zapisał w 1659 r. sumę 200 zł Krzysztofowi Chamskiemu (I. Kon. 56 k. 405). W 1672 r. spisał dożywocie ze swą żoną Teresą Godlewską. Dziedzic Łączewnej i Kiełczewa 1684 r. Skarbnik bydgoski 1728 r. (Niesiecki; Boniecki). Umarł 1732 r., przed 15 X (Kurier Pol., nr 147). Niesiecki daje mu synów: ks. Wa;entego, bazylianina a Żurowicach, Kaspra, Dominika i Wojciecha, oraz córkę Mariannę. Wojciechowi L-mu jego brat cioteczno-rodzony Stefan Gozdawa Godlewski cedował 1725 r. pewien zapis (kc. 135k. 110v). Kasper L., już nie żyjący 1736 r., towarzyszył 1712 r. swej ciotecznej siostrze Mariannie Godlewskiej, 1-o v. Ciosnowskiej, 2-o v. Tomickiej przy zawieraniu pewnej transakcji (G. 97 k. 115v).

Dominik, chyba identyczny z Dominikiem, synem Jakuba, i Godlewskij, posesor dóbr Rakojady 1721 r. (ZTP 42 k. 793), zaślubił przed 1721 r. Magdalenę Sędzicką h. Ślepowron, córkę Wojciecha i Katarzyny Raduszkowskiej h. Lew z muru, wdowę 1-o v. po Zygmuncie Raczyńskim wraz z tą żoną zawierał kontrakt trzyletniej dzierżawy części wsi Brzozogaj w p. gnieźn. z jej synem Antonim Raczyńskim (G. 97 k. 17). Magdalena nie żyła już 1738 r., kiedy tej jej syn w imieniu własnym i siostry panny Anny Raczyńskiej kwitował ojczyma z kondemnaty uzyskanej na nim w sprawie o uzurpację ich macierzystych dóbr w Brzozogaju (ib. k. 311v). Żył jeszcze Dominik w 1739 r. (ib. k. 377). Córki jego i Sędzickiej urodzone w Rakojadach: Marcjanna, ochrzcz. 1 VI 1721 r., Marianna Zuzanna, ochrzcz. 1 VIII 1723 r., Apolonia Marjanna, ochrzcz. 9 II 1727 r. (LB Skoki). Proboszcz dokonujący zapisów notował starannie ojczyste i macierzyste herby dzieci szlacheckich swych parafian.

2) Jan, syn Świętosława i Jaskóleckiej, wedle Niesieckiego cześnik wołyński, zmarły 1713 r.

3) Wojciech, syn Świętosława i Jaskóleckiej, w 1690 r. współspadkobierca Jaskułek i Świelugowa (I. Kal. 146 s. 460), wedle Niesieckiego mąż Teofili Kurczewskiej, pisarzówny brańskiej, i ojciec zrodzonych z nią dzieci: ks. Jakuba jezuity (może właśnie informatora Niesieckiego?), Józefa, Ignacego, Ludwiki zamężnej Narajowskiej, Anny zamężnej Gogolewskiej, Barbary, franciszkanki w Brześciu Litewskim.

4) Mikołaj, syn Świętosława i Jaskóleckiej, spisywał wzajemne dożywocie 1682 r. z żoną swoją Barbarą Milińską, córką Łukasza (P. 1104 k. 94). Oboje kupili 1687 r. od Mikołaja Szołdrskiego, kasztelama biechowskiego, wieś Chaławy w p. kość. za 13.000 zł (P. 1114 VII k. 24) ale już w 1688 r. sprzedali te dobra za 14.000 zł Zpfiii Drzewieckiej wdowie po Szymonie Gliszczyńskim (P. 1115 VI k. 6). Oprawę posagu 6.000 zł daną żonie na tej wsi Mikołaj L. przeniósł wtedy na połowę swych wszystkich dóbr (P. 1115 VII k. 84). Jako współdziedzic obok rodzeństwa części Jaskółek i Świelugowa po wuju Jerzym Jaskóleckim zobowiązał się 1690 r. części swoje i siostry Orzelskiej sprzedać za 1.200 zł Jakubowi Obrębskiemu (I. Kal. 146 s. 460). Mikołaj i Barbara żyli jeszcze 1696 r. (Kc. 133 k. 47). Ich syn, wedle Niesieckiego, Antoni, cześnik gostyński, miał z Podhorodyńskiej synów: Łukasza, Franciszka i Świętosława. Łukasz był ożeniony z Horainówną, Franciszek najpierw z Michałowską, potem z Grodzicką.

3. Andrzej, syn Adama i Jabłkowskiej, w 1624 r. mąż Elżbiety Gronowskiej, córki Jana i Zofii Chwalibogowskiej, wdowy 1-o v. po ALeksandrze Krzesińskim, którą wtedy kwitowała Agnieszka Sławoszewska, wdowa po Piotrze Kęsickim, z 30 zł dopłaty z dóbr Przybysławic (I. Kal. 90b s. 1575). Elżbieta swe części w Jelitowie p. gnieźn. sprzedała 1629 r. za 30 zł Janowi Kiełczeswkiemu, podstolemu kaliskiemu (R. Kal. 11 k. 135v). Od Adama Grodzieckiego, kasztelana nakielskiego, wzięła 1631 r. w zastaw 1631 r. za 1.500 zł części we wsiach Głodno i Kociętowy (I. Kon. 46 k. 428). Skwitowana 1638 r. przez syna swego Wojciecha Krzesińskiego ze 100 zł z sumy 260 zł (ib. 48 k. 622v). Andrzej L. w imieniu własnym oraz dzieci swych Stanisława, Zofii i Katarzyny kwitował 1644 r. z prowizji od 500 zł Adama Grodzieckiego, teraz już kasztelana międzyrzeckiego (ib. 51 k. 284). Może to ten sam Andrzej towarzyszył 1654 r. przy transakcji Mariannie Pabjanowskiej, córce zmarłego Stanisława (ib. 56 k. 53v). Syn Andrzeja, Stanisław był księdzem i nie żył już 1666 r. (ib. 58 k. 424v).

Mikołaj, syn Marcina i Łubnickiej, pozywany obok braci 1578 r. przez Jana Pasikonia Pogorzelskiego (I. Kon. 18 k. 148). Spisywał 1591 r. wzajemne dożywocie z żoną swoją Barbarą Smoszewską, jedyną córką i spadkobierczynią Wojciecha (R. Kal. 6 s. 463; I. Kon. 25 k. 290). Barbara całe swe części w Smoszewie sprzedała 1596 r. za 3.400 zł Annie Sierpskiej z Gulczewa, żonie Stanisława Złotkowskiego, kasztelana biechowskiego (R. Kal. 7 k. 8). Mikołaj dla zrodzonych z tą żoną dzieci mianował w r. 1604 opiekunami między innymi bratanka swego Andrzeja L-go oraz siostrzeńców Jana i Stanisława Wawrowskich (I. Kal. 70 k. 807v). W 1610 r. dokonał wymiany pewnych częsci w Kiszewach i Zdzarach z Andrzejem L-m (I.R.D.Z. Kin. 18 k. 241). Zięciowi Mikołajowi Wolińskiemu zapisał 1613 r. sumę 1.000 zł długu z tytułu posagu i wyprawy za córką Jadwigą (ib. k. 253). T. r. od brata Adama kupił za 500 zł części z Zdzarach (ib. k. 259v). Swoje częsci w Kiszewach i Zdzarach sprzedał 1615 r. za 5.000 zł bratankowi Andrzejowi (R. Kal. 4 k. 446v). Części stawu w Zdzarach sprzedał 1615 r. za 250 zł Stanisławowi Gorskiemu (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 297). Otrzymał 1618 r. zobowiązanie od Piotra Przespolewskiego sprzedaży za 350 zł domu w Kaliszu zwanego Joszkowski, położonego przy ulicy Najśw. Marii Panny, wraz z placem oraz innego placu pustego położonego obok domu (I. Kal. 84 k. 1419). Mikołaj i Barbara córkom swym Zuzannie, Dorocie, Zofii i Teofili do posagów zapisanych z 1600 r. dopisali 1622 r. po 500 zł, tak by każda z nich miała po 1.000 zł. W r. 1600 żyła jeszcze jedna córka Marabilla, zmarła w panieństwie (ib. 88a s. 162). Oboje małżonkowie skwitowani 1623 r. przez zięcia Marcjana Kwiatkowskiego z 800 zł posagu i 200 zł wyprawy za córką ich Zuzanną (I. i D.Z. Kal. 28 k. 432v, 433). Barbara już nie żyła 1631 r., kiedy Mikołaj skwitował syna swego Marcina z danego sobie i żonie zapisu 800 zł dożywotniej rocznej pensji (I. Kal. 98a s. 978). Synowi starszemu Mateuszowi zapisał 1632 r. sumę 6.000 zł, jako jego wydział z dóbr rodzicielskich (I. Kon. 46 k. 654). Już nie żył 1633 r. (R. Kal. 11 k. 468v). Obok wymienionych wyżej córek były jeszcze i inne: Jadwiga, w l. 1613-1636 zona Mikołaja Wolińskiego, i, wedle Niesieckiego, Katarzyna, w l. 1609-1649 żona Jana Bielickiego. Pozostałe: Zuzanna, w r. 1623 żona Marcjana Kwiatkowskiego, Dorota, niezamężna w l. 1600-1622, żofia wyszła w r. 1631, krótko po 18 VI, za Macieja Radowickiego z p. chełmińskiego, zmarła między r. 1636 a 1644, Teofila, w l. 1633-1644 żona Wojciecha Kwiatkowskiego, wdowa po nim 1645, nie żyła już 1671 r. Synowie: Marcin i Mateusz.

1. Marcin, syn Mikołaja i Smoszewskiej, spisywał 1629 r. dożywocie ze swoją żoną Marianną z Wójcic Kobierzycką, córką Marcina i Anny z Korzenicy (R. Kal. 11 k. 46v; Kośc. 299 k. 465). Maciejowi Radowickiemu, swemu przyszłemu szwagrowi zapisał w 1631 r. sumę posagową 1.200 zł (I. Kal. 98a s. 979). Marianna z Kobierzyckich kwitowała 1631 r. Stanisława Kobierzyckiego, cześnika kaliskiego, z 800 zł (ib. k. 1178). Wspólnie z bratem Mateuszem Marcin sprzedał 1635 r. za 700 zł dom w Kaliszu przy ulicy Najśw. Marii Panny Łukaszowi Pięcznowskiemu, wojskiemu sieradzkiemu, i żonie jego Jadwidze Ruszkowskiej (R. Kal. 11 k. 636v). Marianna Kobierzycka sprzedała 1636 r. Wójcice Wielkie i część Wójcic Małych w p. sier. za 7.000 zł Mikołajowi Wolińskiemu i żonie jego Jadwidze L-ej (ib. k. 714v). Marcin skwitowany 1639 r. z posagu 1.000 zł przez córkę Mariannę, zamężną Kowalską (Ws. 56 k. 895). Od Samuela Gnińskiego nabył 1640 r. wyderkafem za 12.000 złp Wolikowo w p. kośc. (P. 1420 k. 75). Od Ludwika L-go otrzymał 1642 r. wieś Kiszewy z "kamienicą murowaną" i części wsi Zdzary (P. 1420 k. 880v). Skwitowany 1647 r. z dóbr rodzicielskich przez Jadwigę zamężną Duninową (I. Kal. 113 s. 341). Od Marianny z Leszczyńskich Tuczyńskiej, podkomorzyny inowrocławskiej, w r. 1653 brał w zastaw za 20.000 zł Dąbrówkę w p. kośc. (Kośc. 303 k. 774v). W r. 1660 wspólnie z żoną kwitował tę Mariannę Tuczyńską z 50.000 zł wyderkafu na wsiach Przyprostynia, Strzyżewo i Przedmiejski Folwark w p. kośc., i od niej oraz jej synów wziął do r. 1662 posesję wsi Stręczno i Dzikowo w p. wał. za 22.595 zł (W. 41 k. 8, 8v). Dla częściowego spłacenia córki Franciszki, zakonnicy, sprzedał kamienicę w Poznaniu za 800 zł (Py. 154 s. 46). Był 1664 r. sędzią surrogatem grodzkim i podstarościm wałeckim (ZTP 31 s. 395). Marianna z Kobierzyckich już nie żyła 1665 r. (W. 85 k. 200v). Marcin był 1666 r. jednym z donatariuszy dóbr po Sakach arianach (W. 85 k. 233v). Klasztorowi wągrowieckiemu zapisał 4.000 zł i umarł 6 IV 1678 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich). W swym testamencie spisany w Radlinie w dniu śmierci oświadczał, iż z ojcowizny wziął po równi z bratem Mateuszem jedynie 4.000 zł, zaś za żoną 10.000 zł, w czym się zawierała już wartość Wójcic (Py. 154 s. 46). Jego córki: Marianna, w l. 1647-1671 żona Andrzeja Kowalskiego, wdowa 1677 r., była 2-o v. żoną Wojciecha Kleniewskiego, wdowa po nim 1687 r., 3-o v. za Rafałem Leźnickim, żyła jezscze 1689 r. jako wdowa i po tym trzecim mężu, Jadwiga, w l. 1647-1678 za Mikołajem Duninem, wdowa 1686 r., Urszula, ochrzcz. 15 X 1649 r. (LB Stęszew), wydana 1665 r., krótko po 29 I za Łukasza Węgorzewskiego, żyła z nim jeszcze 1676 r., Franciszka, zakonnica w Poznaniu, której ojciec "przed Szwedy rok albo dwa", więc w r. 1653 lub 1654 zapisał 2.000 zł i klasztorowi drugie tyle, zaś do r. 1678 spłacił 1.000 klasztorowi (Py. 154 s. 46). Cyba identyczna z Franciszką, dominikanką poznańską, zmarłą 19 VI 1709 r. (Nekr. Dominik. Pozn.). Wedle Niesieckiego były jeszcze inne córki: Zofia, Barbara i Dorota. Synowie Marcina: Stanisław, Marcin, Mikołaj, a wedle Niesieckiego także Andrzej.

1) Stanisław, syn Marcina i Kobierzyckiej, wydzierżawił 1662 r. od Piotra Bardzkiego pod zakładem 12.000 zł wsie: Gutowo Nowe, Kleparz, Grzybowo, Sławęcino w p. gnieźn. i Gutowo Stare w p. pyzdr. (Py. 153 s. 235). Może już wtedy był małżonkiem Anny Bardzkiej, córki Piotra i Jadwigi Kleczkowskiej, której w 1665 r. oprawił sumę 8.000 zł na poczet posagu (P. 1094 k. 809; 1425 k. 859v). Od Krzysztofa Aleksndra Sieniuty i żony jego Teresy Konstancji z Opalińskich wydzierżawił 1672 r. na trzy lata miasto Kobylin i wsie Bestwin, Ruda, Długa Łęka, części w Wielkim Sielcu, Rogozewie i folwarku Rębiechowie (Ws. 68 k. 674). Musiał już jednak dobra kobylińskie mieć w swej posesji i wcześniej, bowiem w Kobylinie umarło w 1670 r. jego dziecko. Z testamentu ojcowskiego dostał 1678 r. zapis gotówką 5.000 zł (Py. 154 s. 46). W 1691 r. wespół z synem Franciszkiem występowali jako posesorzy Kołdrąbia, wsi dziedzicznej zmarłęgo Stanisława Gnińskiego (Ws. 152 k. 463). W 1692 r. kwitowała go Marianna Korytowska zamężna Szeliska z prowizji rocznej od sumy 3.400 z tytułu sprzedaży wsi Recz (N. 189 k. 19v). Umarł 11 V 1693 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich). Anna Bardzka umarła przed r. 1696. Z córek Stanisława, DOrota zmarła 12 VI 1670 r. w Kobylinie (LM Kobylin), Franciszka, żona Franciszka Kossowskiego, nie żyła już 1720 r., Marianna, w r. 1681 żona Władysława Kotarskiego, zmarła między r. 1681 a 1687, Anna, 1-o v. żona Jana Boguckiego, wyszła 2-o v. 1707 r., krótko po 19 II za Macieja Jagniątkowskiego, była wdową 1731 r., Agnieszka, niezamężna 1720 r., w 1725 r. żona Piotra Mierczyńskiego, Ludwika, niezamężna 1720 r. (P. 1178 k. 45) wreszcie Konstancja, pod imieniem Magdaleny w 1686 r. franciszkanka kaliska przy Bramie Toruńskiej (I. Kal. 143 s. 17). Synowie: Jakub, Franciszek i Jan.

(1) Jakub, syn Stanisława i Bardzkiej, wspólnie z braćmi Franciszkiem i Janem, jako spadkobiercy zmarłej siostry Marianny Kotarskiej, kwitowal;i 1687 r. jej męża z 2.000 zł (P. 1113 VI k. 15v). Jakub żonie swojej ELżbiecie ROgalińskiej, córce Jana, cześnika inowrocławskiego, i Joanny Zakrzewskliej oprawił w 1691 r. posag 5.000 zł (P. 1121 V k. 40). Od Jerzego L-go brał zastawem w 1692 r. pod zakładem 12.000 zł Orzeszkowo i częsci w Dominowie p. pyzdr. (Py. 156 s. 34). Jego i braci jego kwitowała 1693 r. Marianna z Korytowskich Szeliska z 3.400 zł swojego posagu z dóbr Recz (P. 1125 k. 75). Przeprowadził w 1699 r. z braćmi działy Recza w p. gnieźn. pod zakładem 18.000 zł (G. 90 k. 237v). Oboje z żoną już nie żyli 1710 r. (P. 1145 k. 38v). Córki ich: Marianna, w l. 1710-1738 żona Stanisława Gzowskiego, Konstancja, niezamężna w l. 1710-1720 (G. 93 k. 27; P. 1178 k. 45), w 1730 r. żona Józefa Brzechowskiego, wdowa 1743 r., umarła mając około 60 lat, 22 XII 1769 r. (LM Lechlin). Synowie: Stanisław, Aleksander, Władysław, Eustachy, Jan i Maciej.

a. Stanisław, syn Jakuba i Rogalińskiej, spisywał 1710 r. wraz z rodzeństwem swym kontrakt o wieś Kołdrąb z Maciejem Gądkowskim, pod zakładem 13.000 zł (G. 93 k. 27). W 1712 on i jego rodzeństwo nazwani byłymi posesorami Kołdrąbia, wsi dawniej Złotnickich, teraz Krzysztofa Skarszewskiego (ZTP 39 k. 810). Ze swoją żoną Franciszką Gzowską córką Jakuba i Anny Kąsinowskiej, spisywał wzajemne dożywocie w 1713 r. (Kośc. 311 s. 23). Obok braci Aleksandra i Eustachego nazwany 1721 r. dziedzicem Kołdrąbia (G. 94 k. 138). Od Jana Kąsinowskiego kupił w 1721 r. za 9.000 połowę wsi Recz (P. 1180 k. 117v). Żył jeszcze 1731 r. (G. 96 k. 257), nie żył już 1737 r., kiedy to owdowiałej Franciszce Gzowskiej ks. Maciej L., brat Stanisława, cedował sumę (G. 97 k. 182v). Żyła ona jeszcze w 1746 r. (P. 1289 k. 209), nie żyła już 1762 r. (P. 1334 k. 104v). Synowie Stanisława: Franciszek, Arnold i Antoni, córki: Jadwiga, Marianna, Zuzanna, Brygida, wspominane w l. 1742-1743 (Ws. 88 k. 31; Kośc. 322 k. 77). Zuzanna żyła jeszcze 1747 r., kiedy otrzymała zapis 1.000 zł od Jana Dembińskiego (P. 1289 k. 209).

a) Franciszek, syn Stanisława i Gzowskiej, mocą kontraktu spisanego 1728 r. z bratem Stanisławem dostał zapis sumy 1.100 zł, którą w 1729 r. cedował innemu bratu, ks. Maciejowi (G. 97 k. 182v). Żeniąc się w 1730 r. z Teresą (Domicellą Teresą) Czyżewską, córką Macieja i Marianny (Anny?) Mielżyńskiej, krótko przed ślubem, 10 II zapisał jej sumę 2.000 zł na sumie 4.000 zł, jaką mu zabezpieczył był na dobrach sierakowskich Franciszek Kowalski (G. 96 k. 199). Nie żył już w r. 1742 kiedy wdowa, wedle zobowiązania z r. 1732 połowę wsi Recz, odziedziczoną po swej matce, sprzedała za 8.000 zł Józefowi Boguckiemu i Helenie Niedrowskiej małżonkom (P. 1267 k. 84v). Wyszła w 1743 r. po raz rdugi za Wojciecha Dąbrowskiego (G. 97 k. 601; P. 1270 k. 33v). Bezpotomna, już nie żyła 1780 r. (P. 1157 k. 497).

b) Arnold, syn Stanisława i Gzowskiej, jako jeden z pretendujących do wsi Kamieniec i Dębowałęka z tytułu spadku po stryjecznym bracie swego ojca, Andrzeju L-im, był wraz z innymi pretendentami pozywany 1742 r. przez Franciszka Koszutskiego, dziedzica Dębowejłęki (Ws. 88 k. 31). Dziedzic częsci wsi Recz 1744 r. (G. 97 k. 674v). Mąż Katarzyny Kotarbskiej, córki Wojciecha i Doroty Sobockiej (G. 99a k. 312v) kwitował 1748 r. Józefa Kotarbskiego, dziedzica Wyskoci, z prowizji od sumy 9.000 zł jej posagu (P. 1292 k. 46, 98v). Był w 1756 r. posesorem części Wyskoci. Oboje z żoną nabyli od Pawła Boińskiego część Żołcza Starego i zostali 1757 r. skwitowani przez Jadwigę Boińską, wdowę po Walerianie Dubowiczu, siostrę Pawła, z 400 zł jej posagowych z owych dóbr (G. 99 k. 47). Jako dziedzice części Starego Żołcza występowali 1461 r. (ib. k. 300v). Arnold żył jeszcze w 1783 r. (P. 1360 k. 310v). Jego synowie: Józef Wojciech, ur. w Wyskoci 20 III 1756 r. (LB Wyskoć) i Stanisław, który 1774 r., jako mąż Franciszki Bogusławskiej córki Kazimierza i Marianny Nieszczewskiej, wdowy 1-o v. po Andrzeju Szczycińskim, zawierał komplanację z Tomaszem Bilińskim i córkami Antoniego Ubysza (I. Kon. 80 k. 296). Ta Franciszka nie żyła już 1792 r. kiedy to jako spadkobierca jej rodziców występował jej syn z pierwszego małżeństwa, ks. Franciszek Szczyciński, proboszcz wierzenicki. Jej drugi mąż nazwany przy tej okazji, chyba omyłkowo, Marcinem (P. 1369 k. 59).

c) Antoni, syn Stanisława i Gzowskiej, pozywany przez Koszutskiego w l. 1742-1743 (Ws. 88 k. 31; Kośc. 322 k. 77), współdziedzicząc po ojcu obok brata Arnolda w połowie wsi Recz, swoją połowę owej połowy w r. 1762 sprzedał za 200 zł Adamowi Skoraszewskiemu, kasztelanicowi przemęckiemu (P. 1334 k. 104v). Arnolda skwitował w 17773 r. z 1.500 zł zapisanych sobie w grodzie bobrownickim (I. Kon. 80 k. 250v). Żył jeszcze 1779 r. (G. 106 k. 20v, 21).

b. Aleksander, syn Jakuba i Rogalińskiej, występował już 1710 r. (G. 93 k. 27), spadkobierca stryja Andrzeja, w imieniu własnym oraz rodzeństwa kwitował 1721 r. Teofila Pawłowskiego i żonę jego Ludwikę Ossowską, wdowę po tym stryju (Ws. 79 k. 195v). Współdziedzic Kołdrąbia t. r. (G. 94 k. 138), ożeniony z Apolonią Czeszewską (P. 1360 k. 310v), po jej śmierci został księdzem i był w l. 1742-1743 proboszczem złotkowskim (Ws. 88 k. 31; P. 1270 k. 20), zaś w 1747 r. proboszczem kłobuckim ("Kłobecensis"?). Nie żył już 1765 r. Jego syn Ignacy kwitował 1747 r. Ignacego L-go, dziedzica Orzeszkowa, z prowizji rocznej zaległej za dwa lata od sumy 55 zł węg., zapisanej przez k. Macieja L-go, proboszcza oporowskiego (P. 1289 k. 10). Inny syn Aleksandra, Kasper występował w l. 1765-1766 (P. 1340 k. 101v; G. 100 k. 157v). Córka Aleksandra, Helena była 1783 r. wdową po Antonim Idzikowskim.

c. Władysław, syn Jakuba i Rogalińskiej, wspomniany wraz z rodzeństwem w l. 1710-1714 (G. 93 k. 27; ZTP 39 k. 819).

d. Eustachy (Rafał Eustachy), syn Jakuba i Rogalińskiej, wspomniany 1710 r. (G. 93 k. 27), współdziedzic wsi Kołdrąb 1721 r. (G. 94 k. 138), zaślubił 3 VI 1760 r. Rozalię Mariannę Walczyńską (Balczyńską?) (LC Oporowo), córkę Stanisława i Moniki Krajewskiej, i oprawił jej w 1764 r. posag 600 zł (Ws. 93 k. 240). Od ks. Stefana L-go, kanonika kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu wydzierżawił 1738 r. za 8.000 zł część wsi Dominowo p. pyzdr. (Ws. 87 k.11).

e. Jan, syn Jakuba i Rogalińskiej, wspomniany 1710 r. (G. 93 k. 27), cadował 1754 r. pewne sumy bratankowi Arnoldowi L-mu (Kc. 142 k. 163), nie żył już 1765 r. (P. 1340 k. 101v). Może to ten sam Jan, bezżenny, zmarł 11 I 1764 r. (LM Mieszków)

f. Maciej, syn Jakuba i Rogalińskiej, wspomniany 1710 r. (G. 93 k. 27), był już księdzem w 1730 r. (G. 96 k. 257). Proboszcz oporowski, cedował 1737 r. Franciszce z Gzowskich, wdowie po swym bracie Stanisławie, sumę 1.100 zł, scedowaną sobie 1729 r. przez Franciszka L-go (G. 97 k. 182v). Kanonik łowicki 1739 r. (LB Oporowo). Współdziedzic części wsi Recz 1744 r. (G. 97 k. 650). W imieniu własnym i swoich braci: Eustachego, Jana i ks. Aleksego, oraz swoich bratanków po zmarłym bracie Stanisławie, wskutek komplanacji z Antonim z Dzwonowa Rogalińskim, sędzią ziemskim wschowskim, sprzedał mu 1743 r. za 30.000 zł połowę wsi Kamieniec w p. kośc. (P. 1270 k. 20v; 1289 k. 85v, 86). W r. 1766 w imieniu własnym, brat Eustachego oraz bratanków po braciach Stanisławie i Aleksandrze zrzekł się spadku po Franciszku L-im, dziedzicu połowy wsi Recz (G. 100 k. 157v). Umarł 15 VI 1766 r., mając lat 66, po 32 latach proboszczowania w Oporowie (LM Oporowo).

(2) Franciszek, syn Stanisława i Bardzkiej, występował obok braci w 1687 r. (P. 1113 VI k. 15v), dziedzic części wsi Recz, uzyskanej z działu braterskiego z r. 1699 (G. 90 k. 237v). Skwitowany 1721 r. przez Józefa Kąsinowskiego z 3.500 zł (P. 1180 k. 104v), bezpotomny, nie żył już 1730 r. (G. 96 k. 257).

(3) Jan, syn Stanisława i Bardzkiej, wspomniany w 1687 r. (P. 1113 VI k. 15v), uczestniczył 1699 r. w dziale braterskim części wsi Recz, dokonanym pod zakładem 18.000 zł (G. 90 k. 237v). Pewne role w tej wsi zastawił 1709 r. Janowi Strzyskiemu (Kc. 134 k. 15). Żoną jego była t. r. Eleonora Brudzewska, córka Baltazara i Anny Jadwigi Zaidlicówny (Ib. k. 28). Swoje części Recza zobowiązał się w 1719 r. sprzedać za 9.000 zł Józefowi Kąsinowskiemu (ib. k. 354v). Dokonał owej rezygnacji 1721 r. (P. 1180 k. 110v), a jego zona skwitowała zaraz potem jego, jako byłego dziedzica połowy Recza, i Stanisława L-go, któremu Kąsinowski nabytą połowę Recza natychmiast odprzedał (ib. k. 112). Otrzymał w r. 1725 zapis 1.000 zł od siostry Agnieszki zamężnej Mierczyńskiej (G. 94 k. 376). Żył jeszcze w 1731 r. (G. 96 k. 342v), nie żył już 1737 r., kiedy to wdowa po nim, Eleonora Brudzewska wraz z synem Ignacym sumę 2.000 zł na Jeżewie scedowała Eleonorze z Bnińskich Rydzyńskiej (G. 97 k. 177). Wdowa po Janie L-im umarła t. r. (N. 206 s. 188). Prócz Ignacego miał być, wedle Niesieckiego, także i drugi syn Antoni

Ignacy, syn Jana i Brudzewskiej, skwitowany 1737 r. przez Eleonorę z Bnińskich Rydzyńską z trzyletniego kontraktu dzierżawy BUdziejewa (G. 97 k. 176v), t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Joanną Sczaniecką, córką Jerzego i Heleny Grabskiej, wdową po Ludwiku Mieczkowskim (N. 206 s. 188; P. 1275 k. 122v). Połowę wsi Kamieniec w p. kośc. sprzedał 1739 r. za 30.000 zł Antoniemu Rogalińskiemu (O. 1256 k. 16v). Od ks. Stefana L-go, kanonika kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu, kupił 1744 r. za 26.000 zł wieś Orzeszkowo z pustkami: Podgórzno, Osiagóra, Naczki oraz część wsi Dominowo w p. pyzdr. (P. 1275 k. 73v). Orzeszkowo i części Dominowa zastawił 1748 r. na trzy lata za 20.000 zł Ignacemu Miaskowskiemu, podstolicowi poznańskiemu (O. 1292 k. 162). Nie żył już w 1754 r. (P. 1313 k. 225v). Joanna Sczaniecka żyła jeszcze 1770 r. (p. 1347 k. 105v). Córka Ignacego i Joanny Estera zaślubiła najpierw w Samoklęskach 25 II 1754 r. Antoniego Przybysławskiego, zaś 2-o v. 20 V 1763 r. w Janowcu Józefa Pogorzelskiego, z którym żyła jeszcze w 1770 r.

2) Marcin, syn Marcina i Kobierzyckiej, pod imieniem Alberyka cysters wągrowiecki, dostał od ojca 1665 r. zapis 4.000 zł, sumę na Będlewie u małżonków Grodzickich (W. 85 k. 200v; Py. 154 s. 46). Przeor wągrowiecki 1693 r., umarł 16 X 1701 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich)

3) Mikołaj, syn Marcina i Kobierzyckiej, ożenił się 16 II 1665 r. z Dorotą Zawadzką, córką Andrzeja (LC Objezierze) i Anny Drużbickiej, i t. r. oprawił jej posag 10.000 zł (P. 1425 k. 852; 1862 k. 274). Od Aleksandra Sieniuty brał zastawem t. r. wsie Starygród i Dzierżanowo w p. pyzdr. za 20.000 zł (P. 1076 k. 323). Umarł 9 VIII 1667 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich), a wdowa była już w 1670 r. żoną Kazimierza Cieleckiego, który wtedy oprawił jej 10.000 posagu (P. 1868 VIII k. 86). Jej trzecim mężem był w l. 1683-1688 Piotr Ossowski, stolnik wschowski (P. 1106 III k. 48; 1112 VIII k. 19). Umarła jako wdowa i po tym trzecim mężu między r. 1691 a 1694 (Ws. 152 k. 653, 208 k. 555v). Jedyny syn Mikołaja, Andrzej.

Andrzej, syn Mikołaja i Zawadzkiej, ur. w Objezierzu, ochrzcz. 20 XII 1665 r. (LB Objezierze), od Piotra Ossowskiego, benedyktyna lubińskiego, syna swojego ojczyma, dostał 1691 r. poddanego z Dębowejłęki (Ws. 76 k. 269). Wraz ze swoją żoną, zaślubioną przed r. 1693 (Ws. 152 k. 653), Ludwiką Ossowską, córką Piotra, stolnika wschowskiego, i Anny Cieleckiej, oraz z jej przyrodnimi siostrami, Franciszką i Zofią Ossowskimi, swymi również przyrodnimi siostrami po matce, bo zrodzonymi z Zadadzkiej, wydzierżawił 1694 r. części Dębowejłęki sław. Salomonowi Steulmanowi (?) (Ws. 76 k. 469). T. r. spisywał z żoną wzajemne dożywocie (ib. k. 555v). Od ks. Wojciecha Reutha, prepozyta filipinów, kupił 1699 r. za 55.350 zł wieś Kamieniec w p. kośc. (P. 1137 X k. 100). Imiona Andrzeja i jego ojca Mikołaja, umieszczonw w tej transakcji, fałszerz z XIX wieku przerobił na "Stanisława" i "Marcina", można jednak odcyfrować te prawdziwe. Andrzej nazwany dziedzicem Kamieńca i Dębowejłęki 1701 r. (P. 1141 X k.55). Umarł w Kamieńcu 25 IX 1706 r., mając 42 lata (LM Grodzisk; AB Wsch. W. 27). Ludwika Ossowska była 2-o v. w 1709 r. żoną Teofila z Werbna Pawłowskiego (Ws. 77 VII k. 13). Spisywała z nim wzajemne dożywocie 1722 r. (P. 1187 k. 4v). Umarła bezdzietnie między r. 1726 a 1743 (ZTP 44 k. 881; P. 1270 k. 89).

2. Mateusz, syn Mikołaja i Smoszewskiej, otrzymał od ojca 1632 r. zapis 6.000 zł jako swoją częśc majątku ojcowskiego i macierzyńskiego (I. Kon. 46 k. 654). Ożenił się 1638 r. z Anną Dokowską, córką Mikołaja i Małgorzaty Chrząstowskiej, biorąc za nią 5.000 zł posagu (Kośc. 299 k. 73), który jej t. r. oprawił (P. 1419 k. 492). Teściową skwitował 1641 r. z 1.000 zł, zapisanych swej żonie (P. 1043 k. 753). Na podymne podwójne "beresteckie" płacił 1652 r. ze swej dzierżawy klucza kobierskiego 120 zł (Rel. Kal. 31a k. 261v). Anna Dokowska uamrła 18 III 1661 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich). Mateusz od Stanisława Krzyckiego, sędziego ziemskiego kaliskiego, nabył wyderkafem 1666 r. za 11.000 zł wsie Nowawieś, Czołnochowo i Gizałki w p. kal. (P. 1864 k. 174). Umarł 17 IX 1676 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich). Jego synowie: WOjciech, Jerzy, Kazimierz, Marcin i Marcjan.

1) Wojciech Jerzy, syn Mateuzsa i Dokowskiej, żeniąc się w r. 1666 z Eleonorą z Mogielnicy Ubyszówną, córką Wojciecha i Elżbiety z Rokoszyc, wdową po Krzysztofie Jąnowskim, otrzymał od niej przed ślubem zapis długu 5.000 zł (Py. 153 s. 47; I. Kal. 138 s. 1109). Wraz z żoną wydzierżawił 1673 r. Orzeszkowo Janowi Podkockiemu (I. Kal. 133 s. 358), i ponowił kontrakt dzierżawny w 1676 r. (P. 1094 k. 378). Chyba to ten Wojciech dzierżawił od ks. Bogusława Leszczyńskiego, proboszcza płockiego, Przygodzice, Janków, Chynów, Wysocko Małe i Dębnicę, z której to dzierżawy kwitowali się obaj 1675 r. (Ws. 68 k. 886). Eleonora z Ubyszów skwitowała t. r. swego brat Marcina, rotmistrza królewskiego, z 1.500 zł (I. Kal. 138 s. 1109). Wojciech Jerzy od Hieronima Ubysza kupił t. r. za 50.000 zł wsie Siedlątków, Łyszkowice, Nerki i Wola Łyszkowska w p. szadkowskim (I. Kal. 138 s. 326). Działał w 1690 r. imieniem synów swego brata stryjeczno-rodzonego Ludwika L-go, podstarościego krzemienieckiego (ib. 146 s. 341). Jakubowi L-mu, synowi swego stryjecznego brata Stanisława, zastawił 1692 r. za 12.000 zł swe dziedziczne Orzeszkowo i części w Dominowie p. pyzdr. (Py. 165 s. 34). Żył jeszcze 1694 r. (P. 1128 X k. 73v), a może nawet i 21 VI 1696 r. (LB Juncewo). Oboje z żoną już nie żyli w 1698 r. (I. Kal. 153 s. 381). Ich synem był Antoni, córkami: Bogumiła, zona 1-o v. w l. 1685-1723 Jana z Budzisławia Wysockiego, wdowa po nim 1725 r., 2-o v. 1727 r. za Kazimierzem Chlebowskim, żyła jeszcze 22 VIII 1735 r., Konstancja Julianna, w 1693 r. żona Józefa Złotnickiego, już nie żyjąca 1720 r.

Antoni, syn Wojciecha Jerzego i Ubyszówny, ożenił się 19 X 1699 r. z Teresą Szołdrską, córką Andrzeja, kasztelana biechowskiego, i Zofii Radomickiej (LC Czempiń; ZTP 40 k. 190). Antoni w 1700 r. oblatował swój testamwnt, spisany w Siedlątkowie pod zakładem 80.000 zł w piątek Trzech Króli (I. Kal. 154 s. 9), ale święto Trzech Króli wypadało t. r. we środę. W 1715 r. Teresa była już wdową (ZTP 40 k. 190). Jej drugim mężem był w 1723 r. Stanisław Miliński. Ona i jej syn Stefan L. oraz małżonkowie Wysoccy jako posesorzy Siedlątkowa byli wtedy pozywani przez Józefa Nosowicza i małżoków Drzewieckich (ZTP 42 k.5). Żyła jeszcze 1730 r. (Kośc. 317 s. 51), nie żył już 1738 r. (Ws. 87 k. 11).

Stefan, syn Antoniego i Szołdrskiej, już będąc księdzem cedował 1724 r. Ludwikowi Szołdrskiemu, kasztelanowi kaliskiemu, sumę 10.000 zł, posagową swej siostry Złotnickiej, spadłą na siebie po śmierci tej siostry i jej syna Antoniego (Kośc. 314 s. 174). Dziedzic Siedlątkowa i Woli Siedlątkowskiej 1727 r. (ZTP 45 k. 1057). Proboszcz opalenicki 1730 r. (Kośc. 317 s. 51). Proboszcz sarnowski 1731 r., kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu, zobowiązał się 1738 r. swoją część Dominowa w p. pyzdr. zastawić za 8.000 zł Eustachemu L-mu (Ws. 87 k. 11). Orzeszkowo z pustkami Podgórzno, Osiagóra, Naczki oraz część Dominowa sprzedał 1744 r. za 26.000 zł Ignacemu L-mu (P. 1275 k. 73v). Umarł 24 X 1748 r. (LM Sarnowa).

2) Kazimierz Marcin, syn Mateusza i Dokowskiej, profes konwentu wągrowieckiego 1667 r., otrzymał od ojca zapis 2.000 zł (G. 97 k. 308v). Umarł w Wągrówcu, jako senior tutejszych profesów, 26 VIII 1702 r. (Nekr. Cystersów Wągrowieckich).

3) Marcjan, syn Mateusza i Dokowskiej, umarł bezżennie 20 VI 1666 r. (ib.). Tak naogół dobrze poinformowany Niesiecki myli się dając mu za żonę Elżbietę Szołdrską i jako dzieci: ks. Antoniego, kanonika poznańskiego, Teofilę Wysocką i Konstancję Złotnicką.

B. Krzysztof, syn Jana i Agnieszki z Kiszew, ur. zapewne po 1513 r., bo go nie wymienia donacja matki z tej daty, wspomniany zaś w donacji z r. 1526 (Z. Kon. 6 k. 30). Dokonał 1537 r. wymiany dóbr z bratem Marcinem, biorąc części we wsiach: Lisiec, Krzymowo, Tury, w zamian za części Kiszewy i Ogorzelczyno (I. Kon. 3 k. 25). Rezygnacji swojej części Kiszew na rzecz tego brata dokonał 1539 r. (Z. Kon. 6 k. 103), od Marcina zaś uzyskał rezygnację części Liśca, Zdzar, Krzymowa i Turów 1541 r. (Py. 23 k. 147). Z ostatecznych działów braterskich, przeprowadzonych t. r., otzymał całą wieś Laskowiec w p. kon. (I. Kon. 3 k. 296). Żonie swojej Katarzynie Słuszkowskiej oprawił 1542 r. posag 350 zł na połowie swoich połów we wsiach Lisiec, Ogorzelczyno i Laskowiec (Z. Kon. 6 k. 119v), zaś w 1555 r. na tych samych dobrach oprawił jej ponownie 400 zł posagu (ib. k. 194). Swemu przyszłemu zięciowi Janowi Muchlińskiemu z pow. sieradzkiego zapisał w 1570 r. 300 zł posagu i 100 zł wyprawy za swoją córką Anną (I. Kal. 36 s. 1413). Synom swym Wojciechowi, Maciejowi i Mikołajowi dał 1580 r. swe części we wsiach Lisiec Mniejszy, Ogorzelczyno i Laskowiec (R. Kal. 5 k. 112v). Umarł w 1588 r. (P. 949 k. 205; I. Kon. 23 k. 237v). Jego córki: Anna, żona 1-o v. w l. 1570-1574 Jana Muchlińskiego cz. Muchnińskiego, wdowa po nim 1578 r., 2-o v. 1579 r. żona Wojciecha Janowskiego, 3-o v. 1585 r. Floriana Niemojewskiego, żofia, w l. 1575-1600 żona Andrzeja Kuklinowskiego. Synowie: Wojciech, Maciej i Mikołaj. Ten ostatni wspominany w l. 1580-1582 (R. Kal. 5 k. 112v, 294).

I. Wojciech, syn Krzysztofa i Słuszkowskiej, ożenił się 1575 r. z Emerencją Policką, córką Wojciecha, której posag 1.000 zł ojciec Wojciecha L-go, Krzysztof L., krótko przed ślubem syna, 11 II t. r. oprawił na częściach Ogorzelczyna (R. Kal. 4 k. 215). Ta Emerencja, mająca zapis od zmarłego Melchiora Polickiego, została 1584 r. wwiązana do dóbr jego syna Jana Gotarda w Policku w sumie 900 zł tytułem zysków i przezysków (P. 943 k. 207v). Po bezpotomnej śmierci pierwszej żony (P. 963 k. 497v) Wojciech ożenił się powtórnie. Z drugą małżonką swoją Anną Gliszczyńską, córką Jana, zapisywał 1592 r. dług 200 zł Helenie Ciosnowskiej, żonie Tomasza Dłotowskiego (I. Kon. 25 k. 333). Części w Laskowcu sprzedał 1594 r. za 800 zł bratu Maciejowi, współdziedziczącemu tej wsi (I.R.D.Z. Kon. 18 k. 32). Anna Gliszczyńska kwitowała 1597 r. swojego ojca z posagu, to jest z 1.000 zł gotówką i 200 zł wyprawą (N. 163 k. 150). Wojciech zapisał 1602 r. dług 2.000 zł córkom swoim z drugiej żony, Małgorzacie i Zofii (I. Kon. 30 k. 247), a w 1604 r. dla tych córek ustanowił opiekunów (ib. k. 543v). Zięciowi swemu Stanisławowi Zakrzewskiemu sprzedał w 1612 r. za 4.000 zł swe części Ogorzelczyna (R. Kal. 8 k. 111). Żyła jeszcze wtedy Anna Glizsczyńska (ib. k. 113). Wojciech już nie żył w 1618 r. (I.R.D.Z. Kon. 18 k. 360v). Znam tylko dwie jego córki, wspomniane już wyżej Małgorzatę i Zofię. Ta Zofia była w l. 1612-1633 żoną Stanisława Zakrzewskiego, nie żył już w 1661 r. Niesiecki daje jeszcze Wojciechowi i Gliszczyńskiej synów Jana i Andrzeja. Jeśli tak było istotnie, musieli wcześnie pomrzeć, bo sprzedaż Ogorzelczyna zięciowi zdawałaby się przeczyć istnieniu męskich spadkobierców Wojciecha.

II. Maciej, syn Krzysztofa i Słuszkowskiej, wspomniany w donacji ojcowskiej z 1550 r. (R. Kal. 5 k. 112v), na połowie części Liśca i Ogorzelczyna, które należały mu się z działów z braćmi, oprawił w r. 1582 posag 1.000 zł żonie swej Annie Palędzkiej, córce Feliksa (ib. k. 294). Dla zrodzonych z nią synów: Mateusza, Waleriana, Mikołaja i Marcjana mianował 1593 r. opiekunów (I. Kon. 25 k. 382). Dziedzic części Laskowca, od brata Wojciecha kupił 1594 r. za 800 zł jego części w tej wsi (I.R.D.Z.Kon. 18 k. 32). Żył jeszcze 1595 r. (P. 964 k. 664). Nie żył już w 1597 r. (R. Kal. 7 k. 82). Wdowa zawierała 1597 r. kontrakt o dzierżawę wsi Laskowiec z Heleną Ciosnowską, wdową po Tomaszu Dłotowskim (I. Kon. 28 k. 198). Kwitowała 1619 r. Annę Modzelewską i jej siostrę pannę Zofię Sypniewską (ib. 40 s. 54). Już nie żyła 1626 r. (ib. 44 k. 495). Synowie Macieja: Mateusz, Walerian, Mikołaj i Marcjan. Może córką jego była Małgorzata, w l. 1611-1641 zona Andrzeja Śliwnickiego, w l. 1647-1649 wdowa. Mateusz, jak już widzieliśmy, nieletni w 1593 r., nie żył już w 1597 r., bo milczą o nim zapisy z tego roku i z lat następnych.

1. Walerian, którego Niesiecki błędnie zowie Walentym, syn Macieja i Palędzkiej, nieletni 1593 r., opieki nad nim i nad jego braćmi zrzekł się 1597 r. Stanisław Gorski (ib. 28 k. 312). Współnie z braćmi Marcjanem i Mikołajem kupił t. r. za 900 zł od Heleny Ciosnowskiej, wdowy po Tomaszu Dłotowskim, częśc jej i jej syna Jana w Liścu Mniejszym, kupioną od Jana Smoszewskiego i żony jego Anny L-ej (R. Kal. 7 k. 82). Trzej bracia byli dziedzicami w Liścu Mniejszym obok współdziedziczącego tam Adama L-go cz. Borowskiego (ZTP 27 s. 2088). Na połowie Liśca Mniejszego oprawił 1624 r. posag 2.500 zł żonie swej Zofii z Głogowy Kossowskiej (R. Kal. 10 k. 262v). Obojgu małżonkom zapisał dług 1.000 zł w 1626 r. Wojciech Mikołajczewski (I. Kon. 44 k. 581v). W 1630 r. Walerian już nie żył, zaś owdowiała Zofia i jej nieletni synowie: Samuel, Władysław, ANdrzej i Walerian byli pozywani o dług 700 zł przez braci zmarłego, Mikołaja i Marcjana L-ch (I. Kon. 46 k. 192v). Jeszcze tego samego roku Zofia wyszła powtórnie zamąż za Andrzeja Mirosławskiego i działała jako opiekunka synów z pierwszego męża: Samuela, Władysława i Waleriana (ib. k. 84). O synu Andrzjea więcej już nie złyszymy, więc zapewne umarł młodo, jak również i Walerian, o którym ostatnia wzmianka pochodzi z r. 1635 (ib. 48 k. 202).

1) Samuel, syn Waleriana i Kossowskiej, nieletni w 1630 r. (ib. 46 k. 192v). On i jego bracia oraz matka skwitowani 1635 r. przez stryjów Marcjana i Mikołaja z 300 zł tytułem zwrotu wartości rzeczy pozostałych po babce Annie z Palędzia Maciejowej L-ej (ib. 48 k. 202). Jako jedyny spadkobierca brata Władysława i dziedzic w Liścu, składał 1643 r. oświadczenie w sprawie unieważnienia oprawy wdowy po tym bracie (ib. 51 k. 124). Stryjowi Marcjanowi dał zobowiązanie 1645 r., iż mu rezygnuje za 3.100 zł całą część w Laskowcu, spadłą nań po stryju Mikołaju (ib. 51 k. 536). Żeniąc się 1645 r. z Anną Krzesińską, córką Aleksandra i Elżbiety Gronowskiej, zapisał jej 20 X, krótko przed ślubem, dług 1.000 zł (ib. k. 612v; 75 k. 40). Skwitowany 1648 r. przez dziedziczącego obok niego w Mniejszym Liścu Mikołaja Parczewskiego(ib. 53 k. 78v). Wszystkie swoje części w tej wsi, tak dziedziczne, jak i te, które w 1649 r. zobowiązał się rezygnować mu Adam L. cz. Borowski, zastawił 1650 r. za 6.000 zł na trzy lata Sewerynowi Palędzkiemu i żonie jego Annie z Lubrańca Dąmbskiej (ib. k. 257). Adam L. cz. Borowski dopełnił t. r. swej rezygnacji za 3.000 zł (I.R.D.Z. Kon. 80 k. 63v). Mikołaj Suchorski cedował Samuelowi 1656 r. zapis zastawny dany sobie przez małżonków Kotlińskich na części "Flakowskie" i " Tłukowizna" w Bogusławicach Górnych i Nadolnych pod zakładem 150 zł (ib. 56 k. 227v; 58 k. 567v). Samuel już nie żył 1666 r., kiedy to owdowiała Anna Krzesińska skwitowała Ludwika Grodzieckiego (ib. 58 k. 424v). Żyła jeszcze w 1669 r. (ib. k. 567v). Synowie Samuela, Andrzej i Jan, córki: Marianna, a l. 1682-1696 za Janem Browińskim, Zofia, mająca w 1722 r. lat 60, kwitowała swego bratanka Szymona z 60 zł z posagu asygnowanego jej przez braci (ib. 75 k. 355).

(1) Andrzej, syn Samuela i Krzesińskiej, w 1681 r. mąż Marianny Bogusławskiej, córki Stanisława i Anny Balickiej, której bracia jej zapisali wówczas 400 zł posagu, po równi z innymi siostrami (ib. 63 k. 314). Dziedzic w Bogusławicach Dolnych, skwitowany 1682 r. z 77 zł przez siostrę Browińską (ib. k. 710v). Żonie swej zobowiązał się t. r. oprawić posag 400 zł (ib. k. 711). Pobił w Bogusławicach wspólnie z żoną i Janem Bogusławskim Katarzynę Rakowską, wdową po Stanisławie Bogusławskim, 1686 r. (ib. 66 k. 172v). Marianna kwitowała t. r. swoich braci z 500 zł posagu (ib. k. 175v). Andrzej wspólnie z bratem Janem, pożyczywszy od ks. Stanisława Wojciecha Wierusz Walknowskiego, kanonikakruszwickiego, sumę 10.000 zł zastawili mu w 1694 r. na trzy lata za tę sumę swe części w Liścu. Potrzebne im były owe pieniądze dla zniesienia z Liśca długu Stefana Poklękowskiego i żony jego Anny Jedleckiej (ib. 70 k. 159). Andrzej i jego żona żyli jeszcze w 1699 r. (ib. k. 635v), oboje już nie żyli 1716 r. (ib. 73 k. 380). Ich córka Zuzanna była w 1735 r. żoną Andrzeja Dachowskiego. Synowie: Antoni, występujący raz tylko w 1721 r. (ib. 75 k. 271v), i Szymon.

Szymon, syn Andrzeja i Bogusławskiej, ożenił się z Zofią Bogusławską, córką Wojciecha i Doroty Drwalewskiej, z którą wzajemne dożywocie spisywał 1716 r. (ib. 73 k. 380). Zawierał komplanację z bratem ANtonim 1721 r. (ib. 75 k. 271v). Dziedzic części Bogusławic, żył jeszcze 1722 r. (ib. k. 355). Owdowiała Zofia z Bogusławskich żyła jeszcze 1740 r. (ib. 77 k. 195).

(2) Jan, syn Samuela i Krzesińskiej, obok brata współdziedzic w Liścu 1681 r. (ib. 63 k. 464v), spisywał wzajemne dożywocie z żoną Ewą Jedlecką, córką Baltazara i Bogumiły Rościerskiej, 1686 r. (I. Kal. 143 s. 432), żyjącą jeszcze 1691 r. (ZTP 35 s. 356), nie żyjącą już 1697 r. (I. Kon. 70 k. 157). Jan zrodzonym z niej dzieciom: Józefowi, Wojciechowi, Pawłowi i Katarzynie zapisał w 1700 r. sumę 3.161 zł (I. Kal. 154 s. 267). Jego drugą żoną była w 1705 r. Anna Golińska (Kośc. 309 s. 247). W imieniu własnym i brata kwitował 1718 r. Andrzeja z Wyszyny Grodzieckiego z dwóch sum, pierwszej 1.500 zł zapisanej swej babce Elżbiecie z Gronowskich 1-o v. Andrzejowej L-ej, 2-o v. Krzesińskiej, w r. 1631 sposobem zastawnym na wsiach Głodno i Kociętowy, drugiej 2.000 zł zapisanej ojcu w r. 1650 (I. Kon. 75 k. 40). Połowę swoich częsci w Liścu zastawił w 1718 r. Wojciechowi Jedleckiemu (ib. k. 106). Już nie żył 1720 r. (ib. k. 222v). Anna z Golińskich umarła między r. 1726 a 1728 (ib. 76 k. 102v, 234). Z pierwszego małżeństwa byli synowie już wymienieni wyżej. Córka Katarzyna była w l. 1714-1720 żoną Jana Chryzostoma z Jarki Wolińskiego. Z drugiej żony synowie, Franciszek i Mikołaj, córki, Zofia i Marianna, wspominane jako niezamężne w l. 1721-1726 (ib. 75 k. 310; 76 k. 102v).

a. Józef, syn Jana i Jedleckiej, wspomniany w zapisie ojcowskim z r. 1700, wedle Niesieckiego zabity przez Rosjan w Tarnowie.

b. Wojciech Walenty, syn Jana i Jedleckiej, wymieniony przez zapis ojcowski z 1700 r., już będąc księdzem w 1717 r. w imieniu własnym i brata Pawła oraz siostry Katarzyny zamężnej Wolińskiej mianował plenipotentów (ib. 73 k. 468v). Proboszcz jedlecki 1720 r. (ib. 75 k. 222v), zawierał w imieniu swoim i rodzeństwa w 1721 r. komplanację z rodzeństwem Walknowskimi (ib. k. 310). Dziekan pleszewski 1723 r. (ZTP 41 k. 777). Był też kanonikiem uniejowskim (Niesiecki). Wraz z bratem Mikołajem dał 1731 r. zobowiązanie bratu Franciszkowi sprzedania mu części wsi Lisiec Mniejszy za 8.000 zł w wyniku działów sporządzonych między rodzeństwem 22 IV 1729 r., pod zakładem 1.600 zł (ib. 76 k. 388). W 1735 r. wciąż jeszcze nazywany dziedzicem części w Liścu (I. Kal. 171/173 s. 139). Umarł 12 VI 1746 r., będąc aż do śmierci proboszczem jedleckim (LM Gołaszyn).

c. Paweł, syn Jana i Jedleckiej, wspomniany 1700 r., jezuita 1717 r. (I. Kon. 73 k. 468v), uczestniczył w dziale przeprowadzonym między rodzeństwem 22 IV 1729 r. (ib. 76 k. 388). I on mógł być informatorem Niesieckiego.

d. Mikołaj, syn Jana i Golińskiej, otrzymał 1703 r. zapis 300 zł stryja swojej matki, Andrzeja Wyssogoty Golińskiego (Kośc. 309 s. 21). Ojciec scedował mu 1717 r. sumę 5.000 zł, zapisaną sobie przez Filipinę Rozdrażewską, kasztelanową międzyrzecką (I. Kon. 73 k. 468v). Mikołaj był współdziedzicem w częściach Liśca Mniejszego 1726 r. (ib. 76 k. 102v). Spisał w Gadowie 6 II 1728 r. pod zakładem 10.000 zł umowę małżeńską o rękę Teresy Mikołajewskiej, córki Stanisława, dziedzica Gadowa, i Teofili Karśnickiej (ib. k. 234). Wnosiła ona Mikołajowi posag 12.000 zł, zapisany jej t. r. ze wsi Gadów przez jej stryja Antoniego z Drzewców Mikołajewskiego (ib. k. 275). Skwitowała tego stryja 1730 r. z 5.200 zł, z sumy 13.500 zł, należnej jej z dóbr ojczystych (ib. k. 349v) i t. r. skwitowała go z pozostałych 8.300 zł, a Mikołaj L. całą sumę 13.500 zł jej posagowych oprawił na połowie swych dóbr, a był wówczas dziedzicem Mniejszego Liśca i posesorem Chwalibogowa (I. Kal. 167 k. 563). Wziął w zastaw 1731 r. od Jana Zabłockiego, posesora wsi Kiszewy, tę wieś za 6.000 zł (I. Kon. 76 k. 394). W l. 1732-1753 nazywany posesorem (G. 96 k. 477), a czasem dziedzicem Chwalibogowa. Węglewo w p. kon. sprzedał 1746 r. za 18.000 zł stryjowi swej żony, Antoniemu Mikołajewskiemu (I. Kon. 78 k. 23). Tę wieś jego żona miała po swym dziadzie macierzystym Marcinie Kraśnickim. Kupił od tego Mikołajewskiego 1749 r. za 50.000 zł wsie Dębe, Biernatki i pustkę Bielawy w p. kal. (ZTP 52 k. 87), co zresztą było tylko ostatecznym uprawomocnieniem transakcji wcześniejszej, z r. 1740 (I. Kon. 78 k. 21). Teresa Mikołajewska w 1750 r. skwitowała męża z 10.000 zł, zapisanych jej na wsiach Dębe i Biernatki (G. 98 k. 355). Od Wiktorii żony Tomasza Sosnowskiego, i od Franciszki, wdowy po WalentymGołębiewskim, sióstr Poklękowskich, córek zmarłego Stefana, dziedzica części Liśca, od ich siostrzenicy Urszuli Szamarzewskiej, wdowy po Franciszku Jaroszewskim, i od brata jej Fabjana Szamarzewskiego dostał w 1750 r. zobowiązanie sprzedania za 9.000 zł części Liśca Mniejszego (I. Kon. 78 s. 404). Od Marcjanny Cieleskiej, urodzonej z Wiktorii Kraśnickiej, a żony Wojciecha Gorzyńskiego, otrzymał 1754 r. zobowiązanie sprzedania za 3.000 zł części Węglewa (ib. k. 833). Takie same zobowiązanie dotyczące swojej części w tej wsi dał mu t. r. Stanisław Sumiński, rodzący się z Jadwigi Kraśnickiej (ib. k. 858), a dopełnił rezygnacji za sumę 6.270 zł w 1755 r. (P. 1316 k. 81v). Mikołaj, jako dziedzic wsi Dębe z przyległościami, zapisał w 1704 r. tamtejszemu kościołowi pewną sumę (I. Kon. 78 k. 856). Umarł w Chwalibogowie w 1757 r., mając lat 74 i został pochowany w Graboszewie (LM Graboszewo). Teresa Mikołąjewska w 1762 r. była już 2-o v. żoną Macieja Nasierowskiego, "uciążliwego małżonka" i kwitowała z oprawy, danej jej w 1730 r. przez pierwszego męża w 1730 r. na sumę 13.500 zł, dzieci swoje z nim zrodzone: Tomasza, Kazimierza, Józefa, Jana i Elżbietę niezamężną (ib. 79 k. 287v). Była wdową w 1764 r. i po tym drugim mężu (I. Kal. 204/205 k. 92). Żyła jeszcze 1789 r. (I. Kon. 84 k. 118v). Wspomniana już córka Elżbieta była w l. 1769-1778 żoną Jana Wodeckiego, a wdową po nim była w l. 1782-1789. Istniała jeszcze inna córka, Zofia Gertruda, ochrzcz. 4 VII 1746 r. (LB Graboszewo), ale zapewne umarła dzieckiem. Z synów, Józef Michał, ochrzcz. 28 IX 1733 r. (ib.), i Władysław Piotr, ochrzcz. 10 II 1735 r. (ib.), obaj zapewne pomarli w wieku dziecięcym. O Tomaszu, zob. niżej. Kazimierz, pełnoletni w 1763 r. (I. Kal. 204/205 k. 161), chyba identyczny z Kazimierzem pochowanym 25 III 1764 r. (AB, Kal. W. 46). Józef, nieletni jeszcze w 1763 r. (I. Kal. 204/205 k. 161), a więc napewno nie identyczny z powyższym Józefem Michałem. Może to on pod imionami Jana Józefa Grzegorza, ochrzcz. 15 III 1753 r. (LB Graboszewo). Bezpotomny, nie żył już 1768 r. (ib. 206/208 k. 85). O Janie, zob. niżej.

a) Tomasz, syn Mikołaja i Mikołajewskiej, plenipotent młodszego brata Kazimierza 1760 r. (I. Kon. 79 k. 181v), w imieniu włąsnym i braci kontraktem z 28 VIII 1761 r. sprzedał Dębe i Biernatki za 15.217 zł Kajetanowi Radolińskiemu, skarbnikowi poznańskiemu (I. Kal. 205 k. 161). Jako współdziedzic obok tego brata w Liścu zawierał 1768 r. komplanację dotyczącą tej wsi z Wojciechem Łabęckim (I. Kon. 80 k. 159, 159v). Jego żoną była 1768 r. Marianna Mikołajewska, córka Antoniego i Katarzyny Żorawskiej (I. Kal. 206/208 k. 57; I. Kon. 80 k. 229). Tomasz wraz z bratem Janem, jako spadkobiercy brata Józefa, kwitowali 1768 r. Stanisława Sadowskiego, obecnego dziedzica Miedzianowa, wsi należącej kiedyś do ich ojczyma Nasierowskiego (I. Kal. 206/208 k. 85). Wzajemne dożywocie z żoną spisywał 1772 r. (I. Kon. 80 k. 229). Z bratem Janem, współdziedzicem w Liścu, zawarł 10 III 1772 r. kompromis działowy (ib. k. 237). Otrzymał od matki swej 1772 r. cesję sumy 1.000 tynfów z sumy 4.000 tynfów, spadłej na nią po Wiktorii z Kraśnickich Sieroszewskiej (ib. k. 245v). Wspólnie z bratem Janem sprzedał 1784 r. Lisiec Mniejszy za 62.000 zł Adamowi Szczęsnemu Bronikowskiemu, podkomorzemu J. Kr. Mci (ib. 83 k. 38). będąc na lat 12 posesorem pustki Kowalewka dziedzicznej Stefana Zielonackiego, podkomorzego kaliskiego, poddzierżawił te dobra 1786 r. za 800 zł rocznie na lat sześć Jakubowi Jankowskiemu (ib. k. 231). Jego syn Franciszek, archiwista Archiwum Akt Dawnych w Kaliszu, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. (Boniecki; Uruski).

b) Jan (Józef Jan), syn Mikołaja i Mikołajewskiej, ochrzcz. 27 I 1752 r. (LB Graboszewo), obok brata Tomasza współspadkobierca brata Józefa 1768 r. (I. Kal. 206/208 k/ 85), współdziedzic Liśca Mniejszego 1768 r. (I. Kon. 80 k. 159), zawierał z bratem Tomaszem kompromis w sprawie podziału owej wsi 1772 r. (ib. k. 237). Dziedzic połowy Liśca Mniejszego, skwitowany 1778 r. przez matkę z prowizji (ib. 82 k. 41v), zastawił swoją połowę tej wsi 1779 r. na trzy lata za 15.000 zł Florianowi Kiedrzyńskiemu, burgrabiemu zamku zakroczymskiego (Py. 60 k. 154) a w r. 1782 dobrał jeszcze od niego na ten zastaw 7.990 zł (I. Kon. 83 k. 30v). Wspólnie z bratem sprzedał 1784 r. Lisiec Mniejszy za 62.000 zł Adamowi Szczęsnemu Bronikowskiemu (ib. k. 38).

e. Franciszek, syn Jana i Golińskiej, dziedzic części w Liścu Mniejszym, na tych dobrach zapisał 1730 r. Zofii Babskiej, wdowie po Janie Boratyńskim, sumę 500 zł z sumy 1.000 zł, zapisanej przez zmarłego Krzysztofa Gorzewskiego (ib. 76 k. 324). Po przeprowadzeniu działów braterskich 22 IV 1729 r. otrzymał od braci, ks. Wojciecha i Mikołaja L-ich, zobowiązanie sprzedania za 8.000 zł części w Liścu Mniejszym (ib. 76 k. 388). Żył jeszcze 1733 r. (ib. 77 k. 107), bezpotomny, nie żył już 1739 r. (ib. 77 k. 146v).

2) Władysław, syn Waleriana i Kossowskiej, nieletni 1630 r. (ib. 46 k. 84). W 1632 r. matka pozywała Floriana Wilczyńskiego, dziedzica części Kopydłowa i Gogolina, o to, iż Władysława, którego ona wysłała na nauki, wziął do siebie na służbę, nazwał go "Orłowy", potem pobił i więził (ib. 46 k. 706v). Dziedzic części Liśca, na połowie swoich tam dóbr oprawił 1641 r. żonie swojej Mariannie z Rusinowa Wolskiej, córce Jana, komornika granicznego kaliskiego, posag 1.200 zł (R. Kal. 12 k. 304v). Swoje części w Liścu wydzierżawił 1641 r. Stanisławowi Zbierskiemu (I. Kal. 107a s. 513). Bezpotomny, nie żył już 1643 r. a jako jego spadkobierca jedyny występował wówczas brat Samuel (I. Kon. 51 k. 124). Marianna z Wolskich żyła jeszcze 1647 r. (P. 172 k. 163).

2. Mikołaj, syn Macieja i Palędzkiej, nieletni 1593 r. (I. Kon. 25 k. 382), obok braci nabywca 1597 r. części w Mniejszym Liścu od Heleny Ciosnowskiej, wdowy po Tomaszu Dłotowskim (R. Kal. 7 k. 82). Dziedzic Laskowca, zastawił 1624 r. tę wieś za 2.000 zł Mikołajowi Złotnickiemu i jego żonie Zofii z Zorzewa (I. Kal. 90b s. 1974). Od Florina Wilczyńskiego i żony jego Reginy Podleskiej wziął 1636 r. zastawem za 2.000 zł części wsi Wólka Płowiecka p. kon. (I. Kon. 48 k. 250v). Żona jego Elżbieta Kębłowska, córka Wojciecha, wdowa 1-o v. po Marcjanie Bielickim, skwitowała 1639 r. synów tego Marcjana z 1.600 zł (ib. k. 740v). Mikołaj Laskowiec wydzierżawił 1644 r. pod zakładem 4.000 zł bratu Marcjanowi (ib. 51 k. 195). Bezpotomny, nie żył już w 1645 r. (ib. 51 k. 536). Żona jego nie żyła już 1650 r. (ib. 53 k. 266).

3. Marcjan, syn Macieja i Palędzkiej, nieletni 1593 r. (ib. 25 k. 382), obok braci nabywca 1597 r. części w Mniejszym Liścu od Heleny Ciosnowskiej, wdowy po Tomaszu Dłotowskim (R. Kal. 7 k. 82). Zaślubił 1625 r. Annę Budzisławską, córkę Stanisława, wdowę 1-o v. po Janie Obałkowskim, pisarzu ziemskim brzeskim kujawskim, i sporządzał z nią t. r. zapis wzajemnego dożywocia (I. Kon. 44 k. 105, 422v; R. Kal. 10 k. 356). Wspólnie z bratem Mikołajem, jako spadkobiercy swej matki, występowali 1630 r. przeciwko owdowiałej bratowej Zofii z Kossowskich i jej synom o dług 700 zł (I. Kon. 46 k. 192v). Anna z Budzisławskich swoją oprawę po pierwszym mężu, to jest sumę 2.500 zł zapisaną jej w 1607 r. na częściach Zakrzewka w p. kon., cedowała 1636 r. Janowi Lubienieckiemu i Zofii Wróblewskiej małżonkom (I. Kal. 102 s. 1545). T. r. kupiła części w tej wsi za 3.000 zł od Jerzego stryja i Jana bratanka Obałkowskich (ZTP 29 s. 361), ale w 1644 r. do Zakrzewka, kupionego od niej wwiązani zostali wspomniani wyżej małżonkowie Lubienieccy (I. Kon. 51 k. 280v). Marcjan, dziedzic w Mniejszym Liścu, od brata Mikołaja wydzierżawił t. r. Laskowiec pod zakładem 4.000 zł (ib. k. 195). Oboje z żoną zapisali t. r. 3.000 zł posagu córce swej Ewie, żonie Bartłomieja Malczewskiego, Marcjan zaś ustanowił opiekę dla swych dzieci (ib. k. 387v, 388, 389v). Swoje części w Mniejszym Liścu sprzedał 1645 r. za 6.000 zł Mikołajowi Parczewskiemu (I.R.D.Z.Kon. 30 k. 54). T. r. od bratanka Samuela dostał zobowiązanie sprzedania za 3.100 zł części Laskowca, spadłej po śmierci stryja Mikołaja (I. Kon. 51 k. 536). Chyba żył jeszcze 1649 r. (ib. 53 k. 156v), już nie żył 1661 r. (ib. 58 k. 5). Z jego dzieci, których miał zapewne więcej, prócz wspomnianej wyżej córki Ewy za Bartłomiejem Malczewskim, znam jeszcze tylko syna Krzysztofa.

Krzysztof, syn Marcjana i Budzisławskiej, otrzymał 1644 r. od matki zapis 1.500 zł (ib. 51 k. 389). Skwitował ją z tej sumy 1649 r. (ib. 53 k. 156v). Dostał 1661 r. zapis 300 zł długu od Piotra Żychlińskiego, dziedzica w Żychlinie (ib. 58 k. 5), a skwitował go z tej sumy 1662 r. (ib. k. 165v). Nie żył już 1663 r., kiedy jego szwagier Malczewski kwitował powyższego Żychlińskiego z pewnych pozostałych po nim ruchomości, zdeponowanych u Żychlińskiego przez zmarłego. Krzysztof był dziedzicem Laskowca, która to wieś po jego śmierci dostała się w spadku siostrzenicy jego Jadwidze Malczewskiej (ib. 58 k. 221v, 222; P. 1861 k. 403). Zob. tablice 1-6.

@tablica: Lisieccy h. Drya 1

@tablica: Lisieccy h. Drya 2

@tablica: Lisieccy h. Drya 3

@tablica: Lisieccy h. Drya 4

@tablica: Lisieccy h. Drya 5

@tablica: Lisieccy h. Drya 6

@tablica: Lisieccy h. Drya 7

Nie mam pewności, czy wszyscy, których tu podaję, pochodzą z Mniejszego Liśca. Jarand z Lieśca (!) nabył 1435 r. za 90 grz. od Anny i Katarzyny, sióstr z Mroczkowa i Koźlątkowa, ich część w Trzebochowie p. kon. (P. 1378 k. 185). Jan z Liśca oprawił 1444 r. posag 60 kop gr. żonie swej Elżbiecie (P. 1379 k. 6).

Mikołaj L. z żoną Elżbietą miał 1467 r. sprawę z Dorotą z Turów, wdową po Gawiku (I. Kon. 2 k. 105v). Ów Mikołaj, piszący się z Mniejszego Liśca, skwitował 1469 r. z 8 grz. synów Mikołaja z Kars (ib. k. 122). Na połowie trzeciej częsci w Liścu Mniejszym i na połowie części we Wdzarach oprawił 100 grz. posagu żonie Elżbiecie i jednocześnie od Stanisława L-go kupił za 50 grz. dwa łany osiadłe w Zdzarach (P. 1385 k. 14). Asystował 1469 r. przy transakcji swej rodzonej siostry Katarzyny, wdowy po Janie zwanym Szyka (?), dziedziczce Stawu, obecnie 2-o v. żonie Dobrogosta z Czasołtowa (dziś Zasutowa), której asystował prz tym również Maciej Trąmpczyński, "brat klejnotny" (ib. k. 49). Znamy w Trąmpczynie obol Toporów także i Dryów! Mikołaj od Stanisława L-go kupił 1475 r. za 25 grz. łan w Liścu (P. 1386 k. 35) i 1477 r. od tegoż za 14 grz. pół łana w tejże wsi (I. Kon. 1 k. 89v), a w r. 1478 znów pół łana za 20 grz. (P. 1386 k. 103). W sumie 5 grz. długu zastawił 1480 r. Mikołajowi z CHylina pół łana w Chylinie (I. Kon. 1 k. 116v). Od Andrzeja i Piotra braci Baranowskich, dziedziców w Mniejszym Liścu, kupił 1481 r. za 20 grz. ich część w Chylinie i Głogowej (ib. k. 123v). W 1482 r., już jako wójt koniński, dokonał wymiany części w Mniejszym Liścu ze współdziedzicem tej wsi, Stanisławem cz. Stanczlem L-m (ib. k. 133v), wziął połowę części Stanisława w Liścu Mniejszym, dając w zamian dwa łany osiadłe w Zdzarach (ib. k. 137). W 1484 r. dał znów Stanisławowi łan w Zdzarach za łan w Liścu (P. 1387 k. 2). Mikołaja L-go, "wójta wieczystego" w Koninie, skwitowała 1491 r. jego córka Dobrochna oraz jej mąż Jakub Przyrański cz. Przerański (I. Kon. 1 k. 211v).

Dwa półłanki w Chylinie, jeden pusty i jeden osiadły, oraz pół łana w Głogowej dał 1496 r. Wojciechowi Zdzarowskiemu, biorąc od niego w zamian półtora łana w Zdzarach (P. 1383 k. 110; I. Kon. 1 k. 256v). Od Stanisława z Mniejszego Liśca i od jego żony Anny Czyżewskiej nabył 1500 r. sposobem wyderkafu za 20 grz. łan pusty w Zdzarach i pół łana osiadłego w Mniejszym Liścu (P. 1389 k. 87). Przez swoją córkę Dobrochnę Przyrańską, działającą w towarzystwie Marcina Grzymiszewskiego, stryja klejnotnego (znamy Dryów Grzymiszewskich!) i brata ciotecznego Jana Borowskiego (zob. niżej), skwitowany 1502 r. z dóbr jej ojczystych w Liścu i z posagu matki Elżbiety na Mniejszym Liścu i Wzdzarach (Kon. 4 k. 97). Zięciowi Przyrańskiemu zapisał t. r. 18 grz. jako resztę posagu swej córki (ib. k. 106v), a został przez niego skwitowany 1503 r. z 8 grz. z owej reszty (I. Kon. 1 k. 317). Zastawił 1504 r. Dobrochnie Przyrańskiej w sumie 7 grz. długu pół łana w Mniejszym Liścu (ib. k. 318v). Synem Mikołaja był Jan, mąż Katarzyny Kurowskiej, którą 1477 r. skwitoawł z półtorej grzywny jej teść (ib. k. 92). Matka jego Elżbieta i on dokonali 1497 r. wymiany pewnych dóbr ze Stanisławem cz. Stanczlem ze Zdzar (ib. k. 267v).

Jan i Andrzej z Mniejszego Liśca dokonali 1484 r. zamiany pewnych dóbr ze swym bratem cioteczno-rodzonym Stanisławem L-m (P. 1387 k. 2v). Andrzej z Mniejszego Liśca miał 1486 r. termin z Elżbietą, żoną Mikołaja L-go (Kon. 3 k. 12). Ks. Piotr, mansjonarz w Koninie, i jego brat rodzony Andrzej, dziedzice w Mniejszym Liścu, zeznali 1487 r. dług 1 zł Mikołajowi z Mniejszego Liśca (I. Kon.. 1 k. 171v). Małgorzata Radolińska, żona Andrzeja L-go, kupiła 1492 r. za 100 grz. od swego brata rodzonego Piotra połowę wsi Radolina w p. kon. (p. 1387 k. 168v). Ten sam Andrzej L. z żoną Anną (więc tą drugą) sprzedał 1514 r. Janowi Karsowskiemu zwanemu Dziewczopolskim za 6 grz. część młyna wodnego w Karsach, należącego do Liśca, oraz część karczmy w Zdzarach (I. Kon. 1 k. 443v). Andrzej L. nie żył już w 1519 r., kiedy to jego siostra Małgorzata dopuściła do wwiązania w oprawę zmarłej Małgorzaty Radolińskiej, swej bratowej, jej siostrzeńca Sędziwoja Radolińskiego oraz jego sióstr (ib. k. 497, 499v).

Anna, żona Mikołaja Pąchowskiego 1517 (?) r. (Kon. 4 k. 22). Stanisław, już nie żyjący w 1524 r., ojciec Agnieszki, wtedy żony Marcina Bogusławskiego (Z. kon. 6 k. 20v). Bartłomiej otrzymał 1568 r. zobowiązanie od Jerzego L-go i jego żony zrezygnowania za 500 zł całych części w Liścu Mniejszym (I. Kal. 34 s. 1558). Może to tego Bartłomieja, nie żyjącego już 1602 r., córka Anna była wówczas żoną Stanisława Pabianowskiego (ib. 68 s. 598). Żyła z nim jeszcze 1612 r., występowała zaś jako wdowa 1636 r. Zofia, córka Macieja z Mniejszego Liśca, szła 1574 r. za Pawła Kluczewskiego z p. płońskiego (I. Kon. 16 k. 699). Rosłaniec, mąż 1609 r. Agnieszki Trąmpczyńskiej, wdowy 1-o v. po Wacławie Biernackim (Py. 134 k. 114). Jan i Jadwiga, małżonkowie, otrzymali w 1612 r. zapis 500 zł od Wojciecha Zawiszy (W. 25 k. 480v). Łukasz wspólnie z żoną Reginą z Mroczkowskich cedowali 1616 r. Stanisławowi Mroczkowskiemu zapis zastawny 20 grz. na części wsi Mroczki Małe, dany im przez innego Stanisława Mroczkowskiego (I. Kal. 82 s. 1720). Mikołaj, cywilnie zmarły, w 1618 r. mąż Teofili (Bogumiły) Głoskowskiej, która dostała wtedy zapis długu 330 zł od Bartłomieja Głoskowskiego (ib. 84 s. 1412). Jako wdowa, kwitowała 1633 r. ze 100 zł małżonków Zdzarowskich (ib. 99b s. 1308). Febronia, franciszkanka (klaryska) kaliska za Bramą Toruńską 1624 r. (ib. 90b s. 2432). Była przeoryszą tego konwentu 1639 r. (ZTP 29 s. 792). Anna, żona Macieja Pękawieckiego 1633 r. Dorota, zakonnica w Ołoboku 1642 r. (ib. s. 1590). Jan, mąż Marianny Kawieckiej, córki Jana, która wspólnie z siostrą Katarzyną, żoną Piotra Pruszaka Broniewskiego, swe części w Kawczu p. kośc. sprzedała 1645 r. za 3.000 zł szwagrowi Bieniewskiemu (P. 1422 k. 220). Jan t. r. oprawił jej posag 3.200 zł (ib. k. 477). Oboje małżonkowie zostali 1649 r. skwitowani przez Jadwigę z Zapolic, wdowę po Jakubie Pstrokońskim, kasztelanie słońskim, z 2.500 zł, reszty z 4.500 zł trzyletniej dzierżawy wsi Złotniki Małe (I. Kal. 115 s. 433), Anna, matka chrzestna 24 I i 21 IX 1654 r. (LB Mieszkowo). Panna Anna, matka chrzestna 5 XII 1677 r. (LB Strzelno). Rozyna, wdowa po Wojciechu Kleniewskim 1679 r. Stanisław i Marianna, rodzice Marianny, ochrzcz. 12 III 1690 r. (LB Nowe Miasto). Mikołaj i jego żona Polińska (?) byli obok innych 1704 r. oskarżeni o najazd na wieś Ostrów (Ws. 157 k. 184). Maciej, ojciec chrzestny 31 VII 1706 r. Marianna, matka chrzestna 8 VIII 1713 r. (LB Rawicz). Marianna, żona Jana Brudzińskiego 1714 r. Barbara, w 1722 r. żona Michała Czamskiego (Czampskiego), w r. 1727 wdowa po nim, wyszła 1733 r. 2-o v. za Antoniego Świeykowskiego, już nie żyła 1758 r. Władysław nie żył już 1723 r., kiedy to jego syn Krzysztof, mąż Marianny Hebdowskiej, córki Andrzeja i Zofii Szymanowskiej, w imieniu własnym i tej żony kwitował Michała Wietrzychowskiego, towarzysza chorągwi pancernej Gniazdowskiego, wykonawcę testamentu Jakuba Szymanowskiego, towarzysza tejże chorągwi, wuja swej żony, z pozostałych po nim rzeczy (I. Kon. 75 k. 377). Agata Charzewska, wdowa po Wawrzyńcu L-im 1727 r. (ZTP 45 k. 678). Kasper Antoni, stolnik nowogrodzki, plenipotent Baltazara Ciecierskiego, stolnika drohickiego, dziedzica Margonina, 1732 r. (Kc. 137 k. 36v). Stanisław, ojciec chrzestny 31 XII 1734 r. Marcin, ojciec chrzstny 20 IX 1775 r. (LB Węglewo).

Franciszek, "wojak konny", zaślubił 21 XI 1726 r. Zofię Kromolicką, wdowę po Franciszku Grodzickim. Świadkował przy tym ślubie Kasper L., porucznik (LC Panigródz). Jeszcze przed ślubem Zofia zapisała przyszłemu mężowi dług 4.000 zł (Kc. 135 k. 139). Umarła w Słupowie w maju 1735 r., mając około 40 lat (LM Smogulec). Franciszek był w l. 1727-1735 posesorem Słupowa. Jeszcze przed ślubem rodziców urodziło się w Rospętku pierwsze dziecko tej pary, Paweł Fabian, ochrzcz. 25 I 1725 r., trzymane do chrztu przez namiestnika Kaspra L-go (LB Panigródz). Drugi syn Fabian, ur. w Słupowie, ochrzcz. 18 I 1727 r., podawany do chrztu przez tegoż Kaspra (LB Smogulec). Zapis z r. 1758, w którym Antoni Stroński, wnuk Jadwigi z Kromolickich Karśnickiej, siostry Zofii, zowie tę Zofię 1-o v. Grodzicką, 2-o v. Lisiecką, 3-o v. Wolską (P. 1325 k. 168) z wymową ksiąg metrykalnych, źródła w tym wypadku pewniejszego, nie do pogodzenia.

N. Lisiecki po śmierci żony swej Petronelli z Borzęckich darował 1737 r. dwie suknie reformatom poznańskim. Pani Petronella pochowana tu 11 III 1739 r. (Nekr. Reformatów Pozn.). Chyba pomyłka w datach. Teresa L. trzymała do chrztu 22 IX 1742 r. dziecko Antoniego i Anny małżonków Grodzickich (LB Św. Marcin, Poznań). Może to ta sama Teresa zaślubiła w Poznaniu u Św. Marcina 25 II 1743 r. Wojciecha Dąbrowskiego. Franciszka przed 13 V 1746 r. wyszła za Jakuba Iwanowskiego. N. Lisiecki, mąż Zofii Siemiątkowskiej, córki Floriana, która dostała już od swego ojca posag 4.000 zł, a przy okazji działów w 1761 r. otrzymała jeszcze od tegoż ojca zobowiązanie dopłacenia jej 2.000 zł (Py. 163 k. 69). Katarzyna, posesorka części Żołcza, matka chrzestna 2 VII 1761 r. (LB Jarząbkowo). Jakub, ekonom w Radomicku 1761 r., w Grzymisławiu w l. 1767-1768, zaślubił 27 VIII 1761 r. pannę Teresę Kłyszewską, a świadkiem przy ich ślubie był Jan L. z Chlebowa (LC Radomicko). Z tego małżeństwa pochodzili synowie: Józef Hermenegild, ur. w Grzymisławiu 9 IV 1767 r., zmarły tamże 15 IV t. r., Feliks Wojciech, ur. tamże, ochrzcz. 17 IV 1768 r. (LB i LM Żrem). Jan umarł w Kłębowie 16 V 1764 r. (LM Kłębowo). Antoni, posesor sołectwa w Kunowie, którego zona Katarzyna z Kołudzkich umarła 10 I 1767 r. Z drugiej żony, Teresy, miał córkę Zofię Juliannę, ochrzcz. 7 V 1768 r. (LM, LB Kunowo). Franciszek nie żył już 1767 r., kiedy jako wdowa po nim występowała Justyna Moszczeńska, córka Wojciecha i Katarzyny Malanowskiej (Kc. 147 k. 175v). Zuzanna, wdowa po Janie Trzebickim, w l. 1772-1777. Michał, ojciec chrzestny 26 XII 1773 r. (LB Fara, Poznań). Michał, ośmioletni, umarł w domu ciotki Kiedrzyńskiej w Noskowie i pochowany został 24 V 1776 r. (AB, Koźmin, W. 50). Teresa przed 3 I 1778 r. wyszła za Andrzeja Szomańskiego z wójtostwa gnieźnieńskiego. Regina, w 1779 r. żona Stanisława Lubońskiego. Jadwiga i jej mąż Jakub Grabiński oboje już nie żyli 1780 r. Michał, ojciec chrzestny 26 X 1780 r. (LB Skorzewo). Chyba ten sam Michał, syn zmarłych już Bartłomieja i Zofii z Czarneckich, kwitował się 1784 r. ze swoją żoną Krystyną Raczyńską, córką Józefa i Brygidy Brezianki (P. 1361 k. 20v). Był ów Michał w l. 1786-1791 tenutariuszem Niesłabina. Krystyna żyła jeszcze 1789 r. (LB Śrem) a niewątpliwie i w r. 1796 (Hip. Wągr., Dąbrowa). Marcin zaślubił 13 XII 1784 r. pannę Ulentę z Grzybowa Zakonnic (LC Św. Michał, Gniezno). Antoni i Teresa z Siewierskich, rodzice Józefy, w r. 1785 żony Józefa Szkulskiego (I. Kal. 225 k. 108), zaś 2-o v. 1788 r. żony Kazimierza Skiwskiego (ib. 228 k. 152). Jan zmarł w Słocinie 1796 r., mając lat 60, pochowany 8 V (LM Grodzisk). Franciszek około r. 1797 mąż Józefy Tarczewskiej, mieszkał wraz z nią w l. 1819-22 w Kotarbach. Ich syn Antoni zmarł tam 26 I 1827 r., mając lat 30 (LB, LM Sowina Kośc.). Może ten sam Franciszek, posesor Żukowic, chrzestny 31 X 1829 r. (LB Sobótka). Jakub, ekonom w Pieruszycach, i żona jego Urszula, rodzice Brygidy zmarłej w wieku trzech lat 19 IV 1800 r. i Antoniego, ur. w tej wsi 30 V 1799 r. (LM i LB Czermin). Ten Jakub umarł w Pieruszycach krótko przed 24 IV 1813 r., mając lat 60 (LM Czermin). Stanisław, dzierżawca Wierzenicy, i żona jego Marianna, rodzice: Józefy Zofii, ur. w Wierzenicy, ochrzcz. 17 IV 1800 r. (trzymali do chrztu Jędrzej i Magdalena L-cy), Cecylii, ur. 5 IX 1804 r., Emilii, ur. 28 II 1808 r., Florentego Walentego, ur. 3 II 1811 r. (LB Wierzenica).

Stanisław i Marianna Bemerówna, rodzice Józefa, dzierżawcy Skrzypny 1806 r., Czermina 1811 r. (LB Czermin), Raszkówka 1817 r. (LB Skrzebowa), zmarły tam 14 I 1821 r. w wieku 58 lat. Jego żoną była Katarzyna Turobocka, córka Franciszka i Agnieszki, zmarła 14 I 1833 r. w wieku lat 62 (LM Pogrzybów). Z niej syn Nepomucen i córki: Tekla, zmarła dzieckiem 4 III 1806 r. (LM Czermin), i Franciszka, wydana przed 20 VI 1813 r. za Stanisława Wichlińskiego, dzierżawcę Korzkwi, potem Krępego, zmarła tam 21 IV 1847 r. Wspomniany wyżej Nepomecen, współdzierżawca Bieniewa 1817 r. (LB Skrzebowa), dzierżawca Skrzebowej i Szczurów 1820 r., Raszkówka 1821 r., miał z żony Justyny z Otockich, zaślubionej 21 XI 1819 r. (LC Gostyczyna), syna Józefa Seweryna, ur. w Skrzebowej 23 IX 1820 r. (LB Skrzebowa), i córkę Ludwikę Benignę, ur. w Raszkówku 20 VIII 1821 r. (LB Pogrzybów).

Michał umarł w Poznaniu 5 I 1807 r., mając lat 69 (LM Św. Małgorzata, Poznań), Józef, mający lat 26, zaślubił 25 VII 1808 r. Bogumiłę Durczyńską z Rusinowa (LC Chełmce). Antonina, chrzestna w Gnieźnie 24 I 1814 r. (LB Św. Michał, Gniezno). Norbert, syn Eustachego i Marianny, zamieszkały 1809 r. Gościejewicach, potem ekonom w Piechaninie wreszcie w Czaczu, zmarł tam 31 VII 1827 r., mając lat 58 (LM Czacz). On i jego żona Katarzyna Zielińska, rodzice: Nikodema Eustachego, ur. w Gościejewicach 15 IX 1809 r. (LB Poniec), Eustachego Aleksandra, ur. w Piechaninie 20 III 1817 r., Domicelli, ur. tamże 6 IV 1819 r. (LB Czempiń). N., (dzierżawca?), mąż Józefy Lubińskiej, córki Pawła i Antoniny z Hilewskich, zmarłej 20 VII 1828 r. w wieku lat 70 (LM Droszew). Józefa, licząca lat 29, wyszła 24 IX 1829 r. w Sulmierzycach za Michała Mierzewskiego, dzierżawcę Grabowa. Nepomucena przed ^ I 1833 r. poszła za Wawrzyńca Wolskiego. Dominik, dziedzic Chotowa, mając lat 34, zaślubił 11 IV 1836 r. Anielę Rudnicką, wdowę po Marlińskim, liczącą lat 37 (LC Gostyczyna). Umarł w CHotowie 15 VIII 1872 r., pochowany w Gostyczynie. O jego śmierci donosiła żona (Dz. P.) Wiktor, "tabacznik", i żona jego Julianna Engel, rodziece Franciszka Bolesława Maksymiliana, ur. 8 X 1860 r. (LB Fara, Poznań). Dr Florenty, adwokat, w 1846 r. występował w Berlinie jako jeden z obrońców w procesie Polaków, oskarżonych o zbrodnię stanu. Powołany był na sejm berliński z pow. pleszewskiego 1848 r. W 1861 r. przeniósł się z Pleszewa do Śremu (Dz. P.). Karolina z domu Witkowska umarła 15 X 1864 r. (ib.). Nepomucena, zamężna Szczerbińska, umarła 11 IX 1870 r. (ib.). N., mąż Konstancji Rybińskiej, córki Franciszka i Antoniny z Czajkowskich, zmarłej jako wdowa w Ostrowie 25 IV 1886 r., w wieku lat 63. Ich córka za Teodorem Hainke (LM Ostrów). Nepomucena z domu Knoll umarła 2 V 1881 r. w Miksztacie, pozostawiając męża i dzieci (ib.). Konstancja z domu Rybińska umarła w Ostrowie 25 IV 1886 r., pozostawiając dzieci i wnuki (ib.). Teofil umarł 13 XII 1887 r., pochowany w Poznaniu na nowym cmentarzu farnym. Pozostawił żonę i dzieci (ib.). Nikodem, weteran z 1831 r., umarł 14 II 1892 r., pozostawiając rodzinę w Koźminie (ib.). Czesława, siostra ks. Arkadiusza, późniejszego biskupa katowickiego, który uważał się za Dryę, umarła mając lat 23 w Poznaniu 14 V 1913 r. (ib.).

>Lisieccy cz. Borowscy, zob. Borowscy cz. Lisieccy

>Lisińscy. Panna Marianna z Dłoni wyszła przed 22 V 1741 r. za Józefa Skotnickiego. Antoni, ekonom w Miłosławiu 1762 r., i żona jego Marianna, rodzice: Łukasza Jana Bogumiła, ur. w Szemborowie 4 X 1760 r. (LB Szemborowo), i Michała Kajetana, ochrzcz. 29 IX 1762 r. (LB Miłosław). Może ten sam ANtoni, w 1762 r. plenipotent Gliszczyńskich (I. Kon. 79 k. 285v). Tadeusz i Małgorzata, rodzice Estery Franciszki, ur. w Środzie ochrzcz. 18 II 1793 r. (LB Środa).

>Liskowscy. Józef, dziedzic dóbr Wólka, Stanisławowo i Wódki w p. wrzesińskim 1827 r. (LB Staw). Jego córka lub wnuczka Matylda, żona Seweryna Chrzanowskiego, wniosła mężowi Stanisławowo. Umarła w Koźminie 28 XI 1915 r. (Dz. P.).

>Lisowieccy, Lisowiccy. Paprocki znał L-ch h. Strzemię w wojew. brzeskim-kujawskim, Boniecki L-ch h. Lis z Podlasia, znanych zresztą już i Paprockiemu. Czy cytowani tutaj należeli do jednych lub drugich, nie wiem, a wolę nie wdawać się w próby domyślnej segregacji wedle owych herbów.

Jan Jankowski cz. Lisowiecki nie żył już 1661 r., kiedy występowała wdowa po nim Marianna Biegańska, córka Macieja i Ewy Rogaskiej (I. Kal. 125 s. 179). Wojciech Lisowiecki i żona jego Apolonia Trzcińska (Trzyńska) (,), rodzice Ignacego Jana, ur. w Poznaniu na Rybakach, ochrzcz. 3 VIII 1738 r., zmarłego w r. 1748, pochowanego 24 VI, Hermenegilda Konstantego, ur. 12 IV 1743 r., Eufrazji, zmarłej w wieku lat 12 w r. 1749, pochowanej 4 VI i Elżbiety Anastazji, ochrzcz. 26 IV 1740 r. (LB, LM Św. Marcin, Poznań). Wojciech Lisowicki obok Wojciecha Lisowskiego (!) świadczył 18 VIII 1742 r. przy ślubie Pomorskiego ze Stanisławską. Anna Lisowiecka świadczyła 19 XI 1746 r. przy ślubie Bowieńskiego z Gądecką (LC Św. Marcin, Poznań). Wojciech L., zamieszkały na Gąskach, żył jeszce 7 I 1755 r. (ib.)

>Lisowscy h. Pomian z Lisowa w p. gnieźn. Oswald 1414 r. (G. 2 k. 3). Mikołaja L-go rodzona siostra Dorota była w 1464 r. żoną Hektora Orchowskiego (G. 19 k. 76). Stanisław L., mąż Barbary, która wspólnie ze swoją siostrą Anną, żoną Michała Ruchockiego, miała 1481 r. termin z braćmi z Góry (G. 21 k. 87v). Jakub L. z Lasek w p. kcyń. nie żył już 1499 r., kiedy to wdowa po nim Małgorzata kwitowała się wzajemnie z ran z Janem i Wojciechem braćmi z Obódna (Kc. 8 k. 25). Córce tego Jakuba L-go, Jadwidze, oprawił 1503 r. sumę 1.000 zł posagu Maciej Wrzesieński (P. 1389 k. 248). Z Małgorzatą, wdową po Jakubie L-im niewątpliwie identyczna Małgorzata h. Nałęcz 1-o v. Lisowska, 2-o v. w 1511 r. wdowa po Jakubie Warzymowskim, matka ks. Jana i Mikołaja L-ch, żyjąca jeszcze w 1515 r. (P. 786 s. 265; 866 k. 286). Z tych synów, Mikołaj z Lisowa pozywany był w 1485 r. przez Mikołaja i Wojciecha, braci z Lenartowa (G. 12 k. 112). Uczestniczył ów Mikołaj 1497 r. w wyprawie tureckiej (St. Pr. Pol. Pomn. VII 510). Dziedzic w Lisowie i Nożyczynie, miał w r. 1.500 termin ze strony synów Filipa Padniewskiego (G. 24 k. 109v). T. r. pięć łanów Nożyczynie zastawił za 60 kop gr długu braciom z Pątnowa (G. 18 s. 182). W 1502 r. wspólnie ze swym niedzielnym bratem ks. Janem, plebanem w Kazimierzu, wieś Popielewo w p. gnieźn. wyderkował za 200 zł Maciejowi Wrzesieńskiemu (P. 1389 k. 247v), swemu niewątpliwie szwagrowi. Występował jeszcze w 1503 r., jako poręczyciel Jana Łążeckiego w jego zatargu z bratankiem Wyszkiem Łążeckim (G. 25 k. 202). Nie żył już w 1511 r., kiedy to dla jego córki Anny jej stryj ks. Jan ustanowił na opiekunów babkę Małgorzatę, Andrzeja Jaktorowskiego, kantora gnieźnieńskiego (P. 786 s. 265). Babka i inni opiekunowie zawarli 11 IX 1515 r. umowę o jej rękę z Mikołajem Tomickim, wojskim łęczyckim i dworzaninem królewskim. Ślub wyznaczono na 18 XI t. r. (P. 866 k. 286). Już jako Tomicka, Anna w 1520 r. rezygnowała mężowi dobra Lisowo, Czarnydąb, Paniewo, Kobalnki, Dąbrowę, Popielewo i Nożyczyno w p. gnieźn., Mielnicę w p. kruszw. oraz Laski w p. kcyńskim (Boniecki). Wspominany wyżej ks. Jan, pleban w Kazimierzu, obok brata Mikołaja dziedzic w Lisowie 1503 r., obejmując scholasterię katedralną poznańską, legitymował się 1506 r. ze szlachectwa i stwierdził, że ojciec jego był h. Pomian, matka h. Nałęcz (Scr. Rer. Pol. IX, s. 361). Żył jeszcze 1511 r.

Małgorzata L., żona 1508 r. Wojciecha Chomiąskiego. Jan L. zw. Kociupcia, mąż Małgorzaty, która w 1511 r., już jako wdowa, kwitowała swoją rodzoną siostrę Katarzynę Słowikowską, żonę Andrzeja Ruchockiego z części po rodzicach w Drachowie Serowym i Mierucinie p. gnieźn. (G. 25 k. 183). Barbara, córka zmarłego Stanisława L-go, w 1512 r. żona Stanisława Bieganowskiego zw. Piksa z Bieganowa w p. pyzdr. (G. 335a k. 15v).

>Lisowscy, Lissowscy różni. Wobec istnienia na terenie dawnej Rzeczypospolitej co najmniej 17 rodzin szlacheckich tego nazwiska, o różnych herbach, a też z racji pojawiania się ich na terenie Wielkopolski niemal z reguły tylkko przejściowo, na jedno, dwa względnie trzy pokolenia, nie mogę dokonać dla większości osób o tym nazwisku segregacji wedle herbów. Tylko w nielicznych przypadkach wiem, z którego Lisowa brali nazwisko, ale i wtedy, wobec częstego występowania w tym czy innym Lisowie przedstawicieli różnych herbó, niekiedy nie wiem, z którymi z nich mam właśnie do czynienia.

Jan, syn Mikołaja L-go, miał 1443 r. termin z Mikołajem z Dalebuszek (Kosc. 17 s. 308). Warzyniec L. swoją czwartą część w Pokrzywnicy p. kośc. sprzedał 1476 r. za 90 grz. Marcinowi Westerskiemu (P. 1386 k. 64). Jan L., stryj Agnieszki Polickiej, wdowy po Janie Polickim 1497 r. (I. i R. kon. 1 k. 275v). Mikołaj L., narzeczony Zofii Grzymiszewskiej, która 1498 r. otrzymała od swego ojca Marcina Grzymiszewskiego zobowiązanie rezygnownia wiecznością połowy miasta Grzymiszewa, wsi Grzymiszewo i Demba oraz młyna wodnego (ib. k. 283). W 1499 r., już jako żona Mikołaja, otrzymała od ojca wieczystą donację połowy miasta Grzymiszewo, wsi Grzymiszewo, Demba i Gozdowo oraz młyna Zabrodnego (P. 1389 k. 7v) i t. r. skwitowała ojca ze spadku po matce, zabezpieczonego na tych dobrach (Kon. 4 k. 5). Mężowi swemu zrezygnowała 1503 r. trzecią częśc swojego posagu, to jest 10 grz., zabezpieczonych na powyższych dobrach (P. 1398 k. 201). W 1510 r., już jako żona 2-o v. Mikołaja Siedleckiego, wojskiego poznańskiego, miasto Grzymiszew z przyległymi wsiami dała temu mężowi (P. 786 s. 213). Katarzyna L., wdowa po Janie Grądzkim w l. 1505-1507.

Jakub L., mąż Agnieszki Linowskiej, która w 1516 r. pozywała Jakuba Chomiąskiego o wygnanie jej z ojczystej części w Linowcu (P. 866 k. 347). Agnieszka tą 1520 r. część w Linowcu sprzedała za 200 zł węg. Stanisławowi Markowskiemu (G. 335a k. 49v).

Rafał L. z wojew. płockiego kwitował 1608 r. Zygmunta Bojanowskiego z 200 zł (P. 980 k. 486v). Rosłaniec L. z p. płockiego zobowiązał się w 1608 r. na połowie wsi Lisowo w p. płoc. (chyba p. bielskim wojew. płockiego?) oprawić przyszłej swej żonie Agnieszce Otto Trąmpczyńskiej, córce Wojciecha, wdowie po Wacławie Biernackim, posag 500 zł (Kc. 125 k. 348v). T. r. Agnieszka, już żona Rosłańca L-go, kwitowała swego brata Piotra (Py. 134 k. 37v). Żyli jeszcze oboje 1620 r. (p. 1004 k. 1618). Adam przed ślubem z Anną Boryszewską otrzymał 1620 r. od jej brata Jana zapis posagu 200 zł gotówką i 100 zł wyprawą (Kc. 127 k. 300v). Nie żył już 1623 r., kiedy to wdowa została skwitowana z 200 zł przez Jakuba Chlebowskiego (N. 173 k. 336v).

Samuel trzymał 4 IV 1632 r. do chrztu córkę Seweryna Buszewskiego (LB Zduny). Może ten sam Samuel wspólnie z żoną Jadwigą Droszewską wydzierżawił 1657 r. od Czarlińskich częśc miasta Orchowo w p. gnieźn. (G. 82 k. 1217). Oni oboje kwitowali się z tej dzierżawy z Czarlińskimi 1663 r. (P. 1073 k. 49v).

Walenty i Jadwiga z Boińskich, słudzy Zygmunta Grudzińskiego, otrzymali 1635 r. od niego w dożywotnie użytkowanie łan pusty położony koło ról plebańskich we wsi Ludomy, część pola zw. Kroczyce cz. Przydatki albo Gołków w tejże wsi oraz pewne siedlisko (P. 1418 k. 285v). Ten sam Walenty L., brat stryjeczny Jana, mianowany został przezeń 1651 r. opiekunem jego dzieci (Py. 151 s. 141). Nie żył już 1669 r. (P. 96 k. 795). Jego córki: Marianna, żona 1-o v. Pawła Strzeszewskiego, 2-o v. w l. 1669-1682 Władysława Raczkowskiego, i Katarzyna, niezamężna 1647 r. (Kc. 129 k. 294), w l. 1669-1687 żona Kazimierza Babskiego. Kwitowała 1674 r. Wojciecha Rynarzewskiego z procesu o dług 6.000 zł zapisany jej zmarłej ciotce Dorocie Boińskiej (Kośc. 305 k. 666v). Był i syn Stanisław, działający obok siostry Katarzyny 1647 r., bezpotomny, nie żyjący już w r. 1669, kiedy to obie siostry występowały jako spadkobierczynie zarówno ojca jak i tego brata, procesując Grudzińskich, spadkobierców bezdzietnego Zygmunta Grudzińskiego, kasztelana nakielskiego (P. 196 k. 795; 1105 VIII k. 24).

Bratem stryjecznym Katarzyny z L-ch Babskiej nazwany 1686 r. Andrzej L. (P. 1112 X k. 50v). Spotykamy wówczas Andrzeja, syna zmarłego już Wojciecha, który t. r. oprawił posag 2.600 zł żonie Helenie Żółtowskiej, córce Pawła i Jadwigi Sułkowskiej. Ta Helena w r. 1684 była jeszcze panną (P. 1112 XI k. 25). Stanisław, syn innego Wojciecha, już nie żyjącego w r. 1684, brat stryjeczny powyższego Andrzeja (więc oczywiście nie rodzono-stryjeczny!), ożeniony był z Katarzyną Żółtowską, rodzoną siostrą wspomnianej wyżej Heleny. Jej brat, ks. Jan Żółtowski, kanonik regularny, cedował mu t. r. swoją część z sumy 10.000 zł na Białężycach, odziedziczonej po rodzicach (Py. 155 s. 85). Z innym bratem żony, ks. Felicjanem Żółtowskim, kwitował się 1686 r. z kontraktu trzyletniej dzierżawy Białężyc (P. 1112 XI k. 28). Żonie swej t. r. oprawił posag 2.600 zł (ib. VII k. 24). Wspólnie z nią wydzierżawił 1687 r. Czeluścino w p. gnieźn. od Macieja Swierczyńskiego i od żony jego Petroneli Żakowskiej (G. 88 k. 179v). W r. 1690 mieszkał w Podstolicach. Może to ten sam Stanisław umarł 11 II 1692 r. i został pochowany w Buku (LM Buk). Synowie Stanisława i Katarzyny: Jakub, Antoni i Jan, ochrzcz. 28 V 1690 r. (LB Targowa Górka), w imieniu których w l. 1700-1701 działała matka ich. Już po jej śmierci Jakub występował 1712 r. w imieniu braci Antoniego i Jana oraz sióstr Marianny i Anny (P. 286 k. 324). Wszyscy ci trzej synowie pomarli bezdzietnie przed r. 1756 (P. 1314 k. 153v). Z córek, Anna była w r. 1727 żoną Wojciecha Wyszyńskiego. Wdowa po nim w l. 1748-1759, nie żyła już 1778 r.

Bratem stryjecznym Walentego, o którym mowa była wyżej, nazwany Jan, syn Jana już nie żyjącego w 1647 r., który żeniąc się wtedy z Heleną Skrzypińską, córką Jana, zobowiązał się przed ślubem po podniesieniu sumy 2.000 zł jej posagu oprawić jej to na połowie swoich dóbr (Py. 150 s. 16). Od szwagra Jakuba Skrzypieńskiego Jan nabył t. r. wyderkafem za 9.000 zł części wsi Kretkowo i Żerniki oraz pustki Cienino w p. kal. (P. 1423 k. 280v). Od Wojciecha Trąmpczyńskiego wydzierżawił 1650 r. wsie Osieczna i Barłogi w p. kon. (Py. 151 s. 171), z których liczących 28 dymów, płacić miał 1651 r. 56 zł podwójnego podymnego (ib. s. 212). Dla dzieci swoich urodzonych ze Skrzypińskiej mianował t. r. opiekunami obok innych Jakuba Skrzypińskiego i Wlentego L-go, brata stryjecznego (ib. s. 141). Swej rodzoenj siostrze Annie, żonie Stefana Smarzewskiego, zapisał 1654 r. sumę 300 zł (ib. k. 235). Wyszła ona 2-o v. w 1662 r. za Jana Podczaskiego, z którym żyła jeszcze 1675 r. Od Andrzeja Przyjemskiego i żony jego Doroty Rozdrażewskiej nabył Jan 1658 r. wyderkafem za 20.000 zł miasto Jarocin i wsie: Bugaj, Ciświca i Bogusław w p. pyzdr. (R. Kal. 14 k. 456), a w r. 1660 tenże Przyjemski, już wtedy chorąży kaliski, sprzedał mu wyderkafem za 23.000 zł wsie: Gołuchowo, Jedlec, Morza, Kajew i opustoszały folwark Kamień w p. kal. (Ws. 208 k. 500v). Od Stanisława Skrzypińskiego, syna zmarłego Jakuba, a więc bratanka swojej żony, kupił w 1661 r. za 32.400 zł całą wieś Podlesie oraz części we wsiach Kretków i Żerniki osiadłych i Cienino pustej (R. Kal. 2 k. 52). Żył jeszcze w 1666 r., kiedy to od Zygmunta Twardowskiego, podwojewodziego kaliskiego, nabył wyderkafem za 9.000 zł Wolę Pleszewską cz. Twardowską w p. kal. (P. 1864 k. 48v). Nie żył już w r. 1667 (R. Kal. 2 k. 264). Helena ze Skrzypny zapisała 1671 r. swe córce Annie sumę 12.000 zł jako posagową (Py. 154 s. 27). Żyła jeszcze 1703 r. (I. Kal. 161 s. 391). Jan i Helena mieli trzech synów: Wojciecha, Franciszka i Jana, oraz córkę, wspomnianą już Annę. Była ona 1-o v. w l. 1673-1691 żoną Jana Bielawskiego, 2-o v. w 1693 r. Mikołaja Swinarskiego, nie żyła już 1712 r. Wojciech i Franciszek, dziedzice Kretkowa, w imieniu własnym i brata Jana uwolnili 1679 r. poddanego Tryszkiewicza (Py. 154 s. 52). Wszyscy trzej bracia zostali 1681 r. skwitowani przez Jana i Mikołaja Rokickich (I. Kal. 140 k. 393). O Wojciechu nie wiem już nic więcej. Jan, ochrzcz. 4 IX 1659 r. (LB Jarocin), w dziale z bratem Franciszkiem wziął w 1690 r. Podlesie i folwark Czempień, ocenione na 25.000 zł (P. 1431 k. 179). Zaślubił t. r. 9 IV Annę Zakrzewską (LC Łaszczyn), ale już 13 I 1691 r. chorując obłożnie spisał w Golinie testament i krótko potem umarł. Pochowany u Reformatów w Goruszkach (Kośc. 137 k. 117). Jego spadkobierca, brat Franciszek cedował t. r. owdowiałej Annie 4.300 zł z sumy 6.600 zł, zapisanej sposobem zastawnym zmarłemu przez Stanisława Zakrzewskiego, dziedzica Sarnowy (Py. 156 s. 15). Franciszek ożenił się 10 II 1686 r. z Anną Domiechowską (LC Brzostków), córką Stefana i Katarzyny Mniszkówny i t. r. otrzymał od teścia zapis długu 12.000 zł na poczet posagu (Py. 155 s. 13). T. r. Anna skwitowała swego ojca z majątku rodzicielskiego (P. 1112 VIII k. 56). Franciszek z działu z bratem wziął 1690 r. wsie Kretków, Żerniki i część "Podleszczyzny" w p. kal., oszacowane na 65.000 zł (P. 1431 k. 174). Od Jan Chryzostoma Rokickiego, cystersa wągrowieckiego, urodzonego z Anny Skrzypińskiej, nabył 1691 r. za 4.333 zł jego części macierzyste w Kretkowie i Żernikach (P. 1121 IV k. 31v). Żył jeszcze 1701 r. (P. 1141 XII k. 119v), nie żył już w 1703 r., kiedy to Anna z Domiechowskich spisywała dożywocie ze swoim drugim mężem Marcinem Koszutskim (Ws. 77 V k. 31; 208 k. 18). Wdową i po tym drugim mężu była w r. 1712, kiedy pozywali ją Mikołaj Swinarski, mąż zmarłej już jej siostry Franciszki, i córka jego Teresa, spadkobierczyni wuja (ZTP 39 k. 1206). Po raz trzeci wyszła 1715 r. za Franciszka Gorzeńskiego (P. 1149 I k. 338), żyjącego jeszcze 1729 r. (Kc. 135 k. 302v). Wdowa i po tym trzecim mężu 1734 r. (Kc. 137 k. 177), umarła między r. 1742 a 1745 (P. 1267 k. 132; 1282 k. 15v).

Andrzej i jego żona Zofia Przyborowska, oboje już nie żyli w r. 1636, kiedy to ich syn Jan w imieniu własnym i braci swych, Jerzego i Łukasza kwitował Stanisława Przyborowskiego, kasztelana biechowskiego (P. 1033 k. 128). Wojciech i jego żona Elżbieta Dzierznicka nie żyli oboje już w 1640 r., kiedy jej bratanice i spadkobierczynie, Dzierznickie występowały przeciwko radzie miejskiej Pobiedzisk. W pozwie zmarła Elżbieta nazwana 2-o v. nielegalną żoną Łępickiego (P. 165 k. 748v). Wdowa Anna L. trzymała 31 I 1641 r. do chrztu syna Tomasza Miecznikowskiego (LB Nowe Miasto). Elżbieta, w l. 1652-1674 żona Stanisława Jeleniewskiego. Oboje już nie żyli 1684 r. Katarzyna, chrzestna 1655 r. (LB Ptaszkowo). Maciej (Mateusz?) Stanisław wraz ze swoją żoną Zofią z Gosławskich sumę 1.200, zapisaną im obojgu sposobem zastawnym na częściach Gutowa przez Wojciecha Bielskiego i żonę jego Katarzynę Wilczkowską, cedowali 1680 r. Maksymilianowi Stanisławowi Skąpskiemu i żonie jego Agnieszce Ostrowskiej (I. Kal. 140 k. 55). Ta Gosławska była córką Piotra i Anny Rokickiej. W 1697 r. cedowała mężowi dwie sumy, jedną 2.000 zł, drugą 1.000 zł (I. Kon. 70 k. 173).

Marianna z Doleckich, wdowa po Macieju L-m, otrzymała od Andrzeja Romatowskiego w 1686 r. cesję 1.300 zł z sumy 2.000 zł, zapisanej mu przez zmarłego Macieja (P. 1111 II k. 49). Była 2-o v. żoną Wojciecha Rajskiego (P. 1194 k. 22v). Nie żyła już 1706 r. Syn Macieja i Doleckiej, Wojciech t. r. ożenił się z Agnieszką Cielmowską, córką Jerzego, i spisał z nią wzajemne dożywocie (G. 92 k. 78). Nie żył już 1723 r., kiedy Agnieszka, 2-o v. żona Jana Bosakowskiego, wespół z synami z pierwszego męża, Franciszkiem i Andrzejem, zawierała kompromis z ks. Michałem Rayskim, kanonikiem poznańskim, proboszczem w Swarzędzu i jego bratańcami, urodzonymi z Doleckiej, a więc przyrodnim rodzeństwem jej zmarłego męża Wojciecha (P. 1194 k. 22v). Żyła jeszcze w r. 1740, kiedy to będąc już wdową po Bosakowskim, wraz ze swymi siostrami, Anną i Marianną Cielmowskim jako współdziedziczka Czech skwitowana została z 325 zł przez Marcina Czeluścińskiego (G. 97 k. 440, 441). Z synów, Franciszek był 1735 r. obok brata współdziedzicem wsi Czechy (ib. k. 38). Żył jeszcze w 1742 r. (ib. k. 557v), nie żył już 1754 r., a spadek brał po nim brat jego Andrzej (P. 1313 k. 70v). Ten Andrzej, ur. około 1706 r., był w l. 1737-1738 posesorem Miniszewa w p. kal. Jego żoną była już 1736 r. Rozalia Łaskawska, ur. około 1716 r., córka Jana i Konstancji Wierzbińskiej. Andrzej wspólnie z ciotkami, Anną i Marianną Cielmowskimi, a też w imieniu brata Franciszka zobowiązał się 1742 r. sprzedać Czechy za 8.000 zł Franciszkowi i Antoniemu braciom Szeliskim (G. 97 k. 557v). T. r. ci Szeliscy nazwani już obecnymi dziedzicami Czech (ib. k. 592). Od swej teściowej, wdowy 2-o v. po Wojciechu Jabłonowskim, otrzymał 1743 r. zapis 500 zł (ib. k. 604v). Już po śmierci ciotek Cielmowskich i brata Franciszka dokonał w 1754 r. formalnej rezygnacji Czech Antoniemu Szeliskiemu, bowiem Franciszek Szeliski już wtedy nie żył (P. 1313 k. 70v). Mocą kontraktu z 4 VIII 1756 r., wziął w zastaw od Kazimierza Korytowskiego, starosty grabowskiego, Palędzie Dolne w p. gnieźn. (G. 104 k. 83v). W 1766 r. miał on 60 lat, jego żona Rozalia 50. Zapisał 1769 r. swej córce Dorocie, owdowiałej Grudzkiej, sumę 3.000 zł posagu i 500 zł tytułem wyprawy (Kc. 147 k. 260, 281v). Umarł 28 XI 1775 r., pochowany w Palędziu Kościelnym (LM Palędzie Kościelne). Na krótko przed śmiercią, kiedy był już obłożnie chory, żona w imieniu własnym i męża cedowała sumę zastawną na Palędziu Ignacemu Niesiołowskiemu, dziedzicowi Kołdrąbia, biorąc od niego zastawem za taką sumę tę ostatnią wieś, będącą dotąd w zastawie Sebastiana Złotnickiego (G. 102 k. 78v; 104 k. 83v). Rozalia z Łaskawskich żyła jeszcze 1789 r. (G. 115 k. 68). Syn Roch Jacek Józef, ur. w Miniszewie, ochrzcz. 17 VIII 1738 r. (LB Łopienno), zapewne młodo zmarły. Córki: Katarzyna, ur. tamże, ochrzcz. 2 I 1737 r. (ib.), też niewątpliwie młodo zmarła, Franciszka, zaślubiona 28 XII 1763 r. w Palędziu Kościelnym Stefanowi Godurowskiemu, żyła z nim jeszcze 1792 r., Dorota, zaślubiona tamże 26 I 1766 r. Fabianowi Grudzkiemu, posesorowi Smoguleckiej Wsi, zmarłemu w 1768 r. (1769?), wyszła 2-o v. 1773 r., krótko po 18 II za Antoniego Brzeżańskiego, towarzysza chorągwi pancernej, z którym żyła jeszcze 1792 r., Magdalena, zaślubiona w Kcyni 16 IX 1769 r. Ignacemu Korzbok Niesiołowskiemu, z którym żyła jeszcze 1792 r. Umarła, będąc już wdową, 29 I 1833 r. w wieku 81 lat. Była i córka Małgorzata, zmarła 21 VI 1763 r. w wieku siedmiu lat (LM Palędzie Kościelne). Zob. tablicę 1.

@tablica: Lisowscy 1

Stanisław, podstarości w Wielkim Śliwnie, i żona jego Marianna, rodzice Jana, ur. tamże, ochrzcz. 13 V 1688 r. (LB Duszniki). Joanna, w 1690 r. zona Krzysztofa Gorzewskiego, cześnika chełmińskiego.

Adam, mąż Barbary Ninińskiej, córki Franciszka i Doroty Turnianki, która 1695 r. wspólnie ze swymi siostrami sprzedała za 4.000 zł folwark zwany Nińczyzna w p. wałeckim ks. Jerzemu Kwirynoei Mleczce, superiorowi wałeckiej rezydencji S. J. (P. 1129 VI k. 9). Jak się zdaje, Adam żył jeszcze w 1722 r., Barbara natomiast napewno już wtedy nie żyła. Właśnie wtedy ich syn Franciszek w imieniu własnym i swoich sióstr, Katarzyny i Bogumiły (Teofili), kwitował Józefa Gosławskiego, dziedzica Strzeszyna i Strzeszynka w p. pozn. z 900 zł z sumy 1.200 zł, którą poprzedni dziedzic tych dóbr, Jan Gorecki, pisarz grodzki nakielski, zabezpieczył był na tych dobrach ich matce (P. 1187 k. 91). Był jeszcze i drugi syn Józef. Z córek, Katarzyna była w 1730 r. żoną Andrzeja Browińskiego, oboje już nie żyli 1757 r. Bogumiła cz. Teofila, jeszcze niezamężna 1735 r. (P. 1240 k. 174), wyszła 1-o v. za Jana Racickiego (Racięskiego), po którym wdową była w 1742 r. Drugim jej mężem był 1753 r. Stanisław Pągowski. Jako wdowa po nim występowała w l. 1755-1768.

1. Franciszek, syn Adama i Ninińskiej, w imieniu własnym i siostry Bogumiły połowę Kozarzewka Kościelnego, którą to wieś ciotka ich Katarzyna z Ninińskich 1-o v. Modlibowska, 2-o v. Miedźwiedzka sprzedała była w 1725 r. im oraz pozostałemu ich rodzeństwu, teraz w 1735 r. sprzedał rodzonemu bratu Józefowi (P. 1240 k. 174). Żeniąc się 1739 r. z Łucją Kraśnicką, córką Franciszka i Anny Kwileckiej, zapisał jej przed ślubem sumę 1.000 tal. (G. 97 k. 378). Był mocą praw nabytych od brata Józefa posesorem wsi Kaliska, dziedzicznej Stefana Kraśnickiego, ale w 1744 r. lub w 1745 scedował swe prawa do owej posesji małżonkom Podbielskim (I. Kon. 77 k. 351, 401). Od Katarzyny wdowy po Kulczyckim i od niezamężnej Anny Kraśnickich, sióstr swojej żony, otrzymał 1760 r. zobowiązanie sprzedaży cząstek Słaboszewa cz. Sławoszewa w p. kon. za 4.000 zł (I. Kon. 79 k. 189). Dał 1764 r. wolny wypas w Sławoszewie Władysławowi Gurowskiemu, kasztelanicowi poznańskiemu, dziedzicowi miasta Kleczewa (I. Kal. 204/205 k. 104). T. r. dostał zobowiązanie do sprzedaży za 4.000 zł cząstek w Słaboszewie od pozostałych sióstr swej żony, panien Konstancji i Antoniny. W ten sposób skupił w swoich rękach całą część w tej wsi, zwaną Goryńszczyzną, stanowiącą dziedzictwo po ojcu ich Franciszku Ninińskim i bezpośrednio po tym dokonał zamiany z Władysławem Gurowskim, biorąc w zamian za owe części Sławoszewa wieś Jabłonkę w p. kon. i inną wieś Jarotki w p. gnieźnieńskim, obie ocenione na 20.000 zł. Dopłacił Gurowskiemu 2.700 zł (I. Kon. 79 k. 371). Wspólnie ze swym synem Janem kontraktem z 1 XII 1777 r. sprzedali części w Jarotkach za 13.000 zł Felicjanowi Kistowskiemu (G. 104 k. 8). Franciszek oraz dwaj jego synowie, Ignacy i Jan przeprowadzili 1780 r. ugodę z Adamem Poleskim, "mężem uciążliwym" Rozalii, ich córki i siostry (I. Kon. 82 k. 149v). Franciszek nie żył już 1785 r. (G. 112 k. 21v). Spośród córek, Anna, ur. w Chlebowie, ochrzcz. 14 VII 1740 r. (LB kłocko). Rozalia wyszła za Poleskiego 1772 r., krótko po 16 V. W 1781 r. mowa o niej jako o żonie separowanej, a w 1782 jako o rozwiedzionej. W 1785 r. nazwana wdową. Ignacy i Jan swoje części wsi Jabłonki w p. kon. sprzedali 1785 r. za 21.300 zł Franciszkowi Antoniemu Konopce, komornikowi ziemskiemu gnieźnieńskiemu (G. 112 k. 21v). Nie wiem o nich nic więcej.

2. Józef, syn Adama i Ninińskiej, w 1726 r. mąż Wiktorii Chłapowskiej, córki Kazimierza i Konstancji Mąkowskiej, która to Wiktoria od swego brata Kazimierza dostała wtedy wypłatę 4.000 zł posagu (Kośc. 315 s. 98). Od brata Franciszka kupił 1735 r. połowę Kozarzewka Kościelnego (P. 1240 k. 174). Jego drugą żoną była 1736 r. Dorota Wyganowska, córka Kaspra i Anny Belęckiej (P. 1306 k. 23v). Odebrał 1738 r. od teścia Wyganowskiego 1.000 zł na poczet jej posagu (I. Kon. 77 k. 115) i t. r. spisał z żoną wzajemne dożywocie (I. Kal. 174/176 s. 439). Od swojej siostry Bogumiły, owdowiałej Racickiej, dostał 1742 r. cesję jej części w Kozarzewku Kościelnym (P. 1267 k. 78v). Jego żona kwitowała 1747 r. swego ojca z 6.000 zł posagu (I. Kon. 78 s. 124). Nie żyła już 1752 r. (P. 1306 k. 23v). Dzieciom swym z nią zrodzonym: Kasprowi, Wojciechowi, Konstancji, Urszuli i Brygidzie, zapisał 1755 r. sumę 2.000 zł (G. 98 k. 729). W imieniu Kaspra, Wojciecha, Urszuli i Brygidy (Konstancja najwidoczniej już nie żyła) działał w 1756 r. (P. 1317 k. 118v). Nie żył już 1757 r., kiedy to jego trzecia żona Aleksandra Rechniczówna, córka Piotra i Kaatrzyny Gałczyńskiej, wdowa 1-o v. po Sebastianie Żegockim, występowała jako wdowa i po tym drugim swym mężu i w imieniu swych nieletnich dzieci Żegockich cedowała dwie sumy ks. Janowi Mlickiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu, obecnemu dziedzicowi dórb Siernicze Wielkie (G. 99 k. 43, 43v). W 1773 r. jako posesorka wydzielonej jej części w Kozarzewie Kościelnym, sumę 2.100 zł, przyznaną jej kontraktem sprzedaży i przysądzoną dekretem zapadłym w 1765 r. między nią a Franciszkiem Kamińskim, cedowała Stanisławowi Grabińskiemu, obecnemu posesorowi tej wsi (I. Kon. 80 k. 261v). Chyba jeszcze żyła 1775 r. (ib. 81 k. 8). Synowie Józefa z pierwszego małżeństwa: Stanisław i Walerian, z drugiego: Kasper i Wojciech. Ze wspomnianych wyżej córek, Urszula wyszła za Ciesielskiego, Brygida za Laskowskiego.

1) Stanisław, syn Józefa i Chłapowskiej, kwitował 1751 r. ojca z 500 zł z sumy posagowej swej matki, wynoszącej 4.000 zł (ib. 78 s. 512). Od rodzonej ciotki, Teofili L-ej zamężnej Pągowskiej otrzymał 1755 r. cesję sumy 1.000 zł, lokowanej na synagodze w Gogoźnie, którą to sumę ona z kolei odziedziczyła po swojej ciotce, Dorocie z Ninińskich Pęskiej (ib. s. 873, 874). Wspólnie z braćmi swymi Walerianem , Kasprem i Wojciechem, oraz bratem ciotecznym Antonim Browińskim, synem Katarzyny L-ej, spisał 1760 r. kontrakt sprzedaży Kozarzewka cz. Kozarzewa Kościelnego za 23.700 zł Franciszkowi Kamińskiemu (ib. 78 k. 183). Jeszcze długo sprawa owej sprzedaży nie była ostatecznie załatwiona, i dopiero w 1780 r. Stanisław dokonał formalnej sprzedaży swej części w Kozarzewie Kościelnym i Radwańcu za 23.700 zł temu Kamińskiemu (ib. 82 k. 146v). Bezpotomny, już nie żył 1752 r. (ib. k. 327v).

2) Walerian, syn Józefa i Chłapowskiej, skwitował ojca 1755 r. z 1.000 zł swej części macierzystej posagu 4.000 zł (G. 98 k. 729v). Spadkobierca bezpotomnego brata Stanisława, ciotek rodzonych i rodzonego wuja Kazimierza Chłapowskiego, sumy po nich cedował bratu Wojciechowi 1782 r. (I. Kon. 82 k. 237v).

3) Kasper, syn Józefa i Wyganowskiej, akt sprzedaży swojej części Kozarzewka cz. Kozarzewa Kościelnego za sumę 23.700 zł na rzecz Franciszka Kamińskiego zeznał 1767 r. (P. 1343 k. 127v), a ostatecznej rezygnacji dokonał 1780 r. (I. Kon. 82 k. 141v). Mąż Katarzyny Krzymuskiej córki Pawła, dziedzica Kościeszek, i Józefy Malczewskiej, skwitowany wraz z nią 1776 r. przez Ignacego Mierzejewskiego (ib. 81 k. 58). Zeznał z żoną wzajemne dożywocie 1777 r. (ib. k. 165). Wspólnie z tą żoną, po śmierci jej ojca zawierał 1778 r. kompromis względem działu Kościeszek z bratem jej Malchiorem Krzymuskim (ib. 82 k. 4v). Kwitował 1779 r. z sum tegoż Melchiora, jako byłego dziedzica Kościeszek, oraz Andrzeja Izbińskiego, jako obecnego dziedzica tej wsi (G. 106 k. 38). Jego syn Marceli, córka Marianna (Hip. Wągr., Kołybki).

4) Wojciech, syn Józefa i Wyganowskiej, kwitował 1762 r. Franciszka Kamińskiego z sumy 3.000 zł, zapisanej na Kozarzewku swojej zmarłej matce, i przy sprzedaży 1760 r. tam pozostawionej (I. Kon. 79 k. 287). Jako spadkobierca brata Stanisława zawierał 1784 r. układ z Franciszkiem Kamińskim, anulujący kontrakt sprzedaży Kozarzewka (Py. 163 k. 312v). Od Franciszka Antoniego Konopki, komornika ziemskiego gnieźnieńskiego, kupił 1787 r., mocą kontraktu z 27 I t. r., za sumę 29.000 zł częsci wsi Jabłonka w p. kon. (G. 114 k. 14v; P. 1366 k. 85v). Cząstkę w tej Jabłonce oraz w Jabłonce Małej czyli pustce Koziegłowy w p. gnieźn. kupił 3 II 1789 r. za 500 zł od Aleksandra Kozłowskiego (P. 1366 k. 498). Konopka skwitował go 1789 r. z 14.200 zł z ceny powyższych dóbr (P. 1375 k. 395). Był Wojciech 1790 r. plenipotentem Eleonory z Jelnickich Kistowskiej (I. Kon. 84 k. 194). Może ten sam Wojciech i jego zona (Rokossowska?) byli 1785 r. spadkobiercami zmarłego Franciszka Rokossowskiego? (G. 112 k. 32v). Wojciech i Teresa, rodzice Apolonii, ochrzcz. 12 II 1779 r. Ta Teresa była chrzestną 12 V 1783 r. (LB Mogilno). Może to również ten sam Wojciech? Zob. tablicę 2.

@tablica: Lisowscy 2

Mateusz (Maciej), już nie żyjący 1739 r., mąż Marianny Kozyrskiej (Kozerskiej?), która w 1732 r. otrzymała od Antoniego Mikułowskiego, chorążego wiłkomierskiego, zapis 6.000 zł na wsiach Gęborzów, Dąbrówka, Bardzica i Wielogóra w p. radom, a nie żyła też w 1739 r. (Kośc. 320 s. 322). Ich synowie: Jan, Antoni i Ignacy.

1. Jan, syn Mateusza i Kozyrskiej, w 1728 r. mąż Anny Żychlińskiej córki Andrzeja i Urszuli Karchowskiej, wdowy 1-o v. po Józefie Zakrzewskim, dziedzicu Mikoszek w p. kośc. (Kośc. 164 k. 8; I. Kon. 78 k. 5). Mianował 1739 r. plenipotentem swojego brata Antoniego celem podniesienia sumy 6.000 zł, zapisanej matce ich przez Mikułowskiego (Kośc. 320 s. 322). Anna z Żychlińskich, dożywotniczka Mikoszek, umarła 8 V 1740 r. i została pochowana u Bernardynów w Kościanie. T. r. Jan skwitował z sum Adama Romiszowskiego i Urszulę z Zakrzewskich, małżonków, dziedziców Mikoszek i Kawczyna (Kośc. 320 s. 581). Ożenił się powtórnie 8 I 1741 r. z Marianną Bielawską, córką Jana i Franciszki Krzesińskiej (LC Głuchowo), której przed ślubem zapisał 5.000 zł (Kośc. 321 s. 1). Był 1744 r. posesorem dóbr Śniaty i Kotusz (ib. 322 k. 113v). Marianna z Bielawskich zawierała 1746 r. kompromis z Szarpskimi i Krzesińskimi, swoją rodziną ze strony matki (P. 1283 k. 120v). Jan bratu Antoniemu cedował 1756 r. 3.000 zł z sumy 6.000 zł zapisu Mikułowskiego (Ws. 92 k. 102v). Z żoną spisał wzjemne dożywocie 1758 r. (Kośc. 360 k. 61v). Gospodarował ostatnio jako dzierżawca w Wilkowie Polskim. Od Antoniego, starosty rogozińskiego, i Jakuba, starosty budzyńskiego, braci Szołdrskich wydzierżawił 1766 r. Wilkowo Polskie, gdzie spisał testament 30 IV 1768 r. Znamy też inną datę testamentu - 13 VIII t. r. Może to druga redakcja? Dowiadujemy się z niej, że swoją część ze spadku po rodzicach ustąpił bratu Antoniemu, sam zaś dorobił się majątku wartości 79.000 zł. Spadkobiercą uczynił bratanka Franciszka. Polecił pochować się u Bernardynó w Kobylinie. Jego nazwisko figuruje jednak w nekrologu Bernardynów kościańskich, którzy byli przecież bliżsi Wilkowa Polskiego. Może więc pochowano go tutaj? Nie żył już 14 XII 1768 r. (Ws. 94 k. 125, 212, 187 k. 294-304, 188 k. 246v; AB, Kościan, W. 49). T. r. wdowa zapisała 1.000 zł na ołtarz Żw. Józefa w kościele parafialnym w Wilkowie za spokój dusz rodziców, męża, Jana i Marcjanny z Bielawskich Sarneckich, wreszcie swojej własnej (Kośc. 330 k. 266). Cedowała w 1770 r. Franciszkowi L-mu, bratankowi i spadkobiercy swego męża, dożywocie swoje na sumie 15.000 zł, lokowanej u Antoniego Błociszewskiego, kasztelana nakielskiego (Ws. 95 k. 90v). T. r. zapisała kościołowi w Groni 1.000 zł (ib. k. 70v). Kwitowała 1783 r. z sumy 8.500 zł Józefa Bardzkiego, podkomorzego J. Kr. Mci, i żonę jego Annę z Pawłowskich (Py. 163 k. 202). Z Pierwszego małżeństwa z Żychlińską był syn józef Hermenegild, ur. w Mikoszkach, ochrzcz. 21 V 1730 r. (LB Głuchowo), niewątpliwie młodo zmarły.

2. Antoni, syn Mateusza i Kozyrskiej, miał zapis 6.000 zł, dany mu przez Latalskiego pisarza grodzkiego radomskiego na Gorzuchowie w p. radomskim (Ws. 102 k. 13). Jak widzieliśmy, żył jeszcze 1756 r., kiedy to brat Jan scedował mu sumę u Mikułowskiego. Nie żył już 1769 r. Żoną jego była Marianna Grotowska, z której syn jedynak Franciszek (Ws. 94 k. 211).

Franciszek, syn Antoniego i Grotowskiej, bratanek i jedyny spadkobierca Jana, skwitował 1769 r. Jakuba Szołdrskiego, starostę rogozińskiego i budzyńskiego, z sumy 2.149 zł, należnej stryjowi (Ws. 94 k. 211, 212). Był w l. 1771-1786 zastawnym posesorem Siekówka (Kośc. 334 k. 46v). Żoną jego już w 1770 r. byłą Elżbieta Nieborska, córka Jana i Zofii Targowskiej. W jej imieniu kwitował 1789 r. Aleksandra Nieborskiego (Kośc. 335 k. 242). Oboje z żoną żyli jeszcze 1792 r. i mieszkali wówczas w Wilamowie w p. gnieźn. Być może, że Franciszek L., którego 1793 r. pozywali bracia Karłowscy (G. 117 k. 246), to właśnie ten sam. Franciszek umarł w wieku lat 80, w Chwalęcinie, u syna 10 VII 1815 r. (LM Panienka). Dzieci jego i Nieborskiej: Antoni, pchrzcz. 3. VI 1771 r., Anna Zuzanna, ochrzcz. 24 VIII 1772 r., Jakub Ignacy, ochrzcz. 28 VII 1773 r., Jan Jakub, ochrzcz. 30 V 1774 r., Magdalena Józefa Nepomucena, ochrzcz. 8 VI 1776 r., cyba identyczna z Nepomuceną, która przed 28 XII 1802 r. wyszła za Józefa Przeżańskiego, dzierżawcę gruntów plebańskich (LC Panienka), Katarzyna Julianna, ochrzcz. 22 IV 1779 r., Onufry Antoni Adam,, ochrzcz. 15 VI 1780 r., Ludwik Jan, ochrzcz. 4 IV 1783 r., Teodor Gabriel, ochrzcz. 23 III 1786 r., wszyscy urodzeni w Siekówku (LB Przemęt), wreszcie Augustyn Stefan, ur. w Wilamowie, ochrzcz. 19 VIII 1792 r. (LB Łopienno). Chyba córką tej pary była też Wiktoria, występująca 13 V 1794 r. jako chrzestna (LB Przemęt). Z wymienionych wyżej synów, Ignacy ożenił się 12 VIII 1804 r. z Anną Gridzicką, córką Tekli z Biegańskich, dziedziczki Chwalęcina. Ich syn Józef Łukasz, ur. tam 5 V 1805 r. Ta Anna w 1818 r nazwana dzierżawczynią Gołunia, zaś Ignacy w l. 1803-1825 dzierżawca gruntów plebańskich w Panience (LB, LC Panienka). Inny syn Franciszka, Onufry ożenił się 20 VII 1810 r. z Teklą Grodzicką, siostrą swej bratowej, która mu wniosła Chwalęcin. Onufry umarł tam 12 XII 1816 r., pozostawiając synów i córki. Znamy dwóch jego synów: Eugeniusza, ur. tamże 12 II 1814 r., i Onufrego Nepomucena, ur. 23 III 1817 r. (LB, LM Panienka). Onufry umarł mając dwa lata, w Łaskawach 14 VI 1819 r. (LM Nowe Miasto). Obie siostry Grodzickie (Tekla była 2-o v. żoną Wojciecha Mąkowskiego) należały w r. 1829 do grona spadkobierców ks. Jana Biegańskiego, proboszcza w Nowymmieście (Hip. Wągr., Potulice). Ze wspomnianym wyżej Eugeniuszem chyba identyczny Eugeniusz, dzierżawca Kopydłowa, chrzestny 9 VII 1843 r. (LB Dębnica).

3. Ignacy, syn Mateusza i Kozyrskiej, posesor Zimnejwody i Głoginina, zapisał 1760 r. mansjonarzom w Borku i Zdzieszu sumę 5.000 zł (Ws. 92 k. 228). Zob. tablicę 3

@tablica: Lisowscy 3

Anna L., wdowa po Janie Bielawskim, zmarłym przed r. 1694. Jan był ożeniony z Heleną Skrzypińską, która go przeżyła, a nie żyła już 1724 r., kiedy wykonawca jej ostatniej woli skwitował Macieja Radomickiego, wojewodę inowrocławskiego i generała wielkopolskiego, z 1.000 złp., jako częsci oryginalnej sumy 6.000 złp., zapisanej jej w 1703 r. (I. Kal. 161 s. 391). Pani Marianna pochowana 10 III 1749 r. (LM Modliszewko). Józef pochowany 1750 r. w Gołańczy u Bernardynów (AB Gołańcz, W. 42). Jan świadkował 16 II 1751 r. (LC Kunowo). Może ten sam Jan był 1757 r. posesorem Łagiewnik (LB Kobylin). Paweł nie żył już 1755 r., kiedy wdowa po nim Krystyna Kuczborska kwitowała Franciszka Garczyńskiego, podkomorzego wschowskiego, z 2.000 zł (P. 1316 K. 110). Anna, wdowa po Wojciechu Wyszyńskim 1756 r. Wojciech, mający około 60 lat, pochowany 6 VI 1757 r. (LM Św. Marcin, Poznań). Jan, mocą przywileju króla Augusta III trzymał części wsi Róża z sołectwem w p. wał. Wdowa po nim, Zofia z Odorowskich, w imieniu swej córki Teresy L-ej zawierała 1759 r. kontrakt z Wojciechem Gałeckim (P. 1327 k. 33v). Andrzej umarł w Poznaniu 18 V 1760 r. (LM Św. Roch, Poznań). Michał nie żył już w 1764 r., kiedy owdowiała Jadwiga Widłakówna, córka Franciszka i Krystyny z Falęckich, dziedziczka części Gałązek Wielkich, zwanej Chwalęcczyzna, zapisała 600 zł Ewie, zamężnej Napruszewskiej, i pannie Eleonorze, siostrom Widłakównom (I. Kal. 204/205 k. 60). Swoją częścw Gałązkach Wielkich, odziedziczoną po stryju matki, Sebastianie Falęckim, sprzedała 1773 r. za 3.000 zł Jakubowi z Wybranowa Chlebowskiemu, pułkownikowi J. Kr. Mci (ib. 209/213 k. 131). Jan i żona jego Krystyna z Kudzborskich (!), która go przeżyła, nie żyli już oboje 1767 r. (P. 1344 k. 115). Urszula, ok. 1771 r. żona Józefa Ciesielskiego, nie żyła już 26 I 1812 r. Małgorzata z Gałązek Wielkich, może więc córka Michała i Jadwigi, o których było wyżej, zaślubiła 1772 r. Macieja Szybałtowskiego (LC Droszew). Józef i Wiktoria, rodzice Jana Nepomucena, ochrzcz. 16 V 1768 r. (LB Koźmin). Antoni, z Uniechowa, i Ludwika z Jędrzejowskich (córka sław. Macieja), rodzice Stanisława Kostki, ochrzcz. 19 XI 1771 r. (LB Sulmierzyce). Oboje rodzice nie żyli już 1779 r. (I. Kon. 82 k. 62v). Felicjan, chrzestny 17 I 1772 r. (LB słupia). Marianna i jej mąż Michał Kotarski, oboje już nie żyli 1773 r. Teresa, wyszła w Stobnicy 20 VII 1783 r. za Michała Prądzyńskiego, ekonoma dworskiego, a 1788 r. posesora sołectwa we wsi Róża, a w 1798 r. administratora wsi Gaj. Umarłą mając lat 43, 19 IV 1807 r., nazwana wtedy dzierżawczynią Taniborza, pochowaną w Tulcach. Ojciec Eugeniusz, cysters lędzki, umarł 18 XI 1790 r., mając lat 34, po 13 latach profesji zakonnej i po 10 latach kapłaństwa (Nekr. Owińska). Panna Brygida, przebywająca w klasztorze w Śremie, zaślubiła 20 XI 1790 r. Józefa Laskowskiego, wojskowego. Antoni umarł 8 IX 1790 r. (LM Chojnica). Anna, żona Marcina Gąsiorowskiego, już nie żyjącego 1793 r. Wiktoria, wdowa po sław. Sobolewskim z miasta Kostrzynia, mająca 32 lata, zaślubiła w Kostrzyniu 19 V 1798 r. Kaspra Rokickiego, młynarza ze wsi Czastaw (LC Kostrzyń). Stanisław, świadek przy ślubie 10 XI 1800 r. (LC Rogoźno). Nepomucena była w 1806 r. żoną Józefa Brzeżańskiego. Wojciech, poborca w Pniewach, (czy szlachcic?), i Marianna z Słupianowskich, rodzice Aleksego, zmarłego jako dziecko jednomiesięczne 1810 r., pochowanego 16 I (LM Pniewy). Józef, nauczyciel ze Szczytnik, mający 23 lata, ożenił się 5 X 1842 r. z Emilią Barbarą Amelią Fryderyką Chlebowską z Kłecka, mającą tyleż lat, która 3 tego miesiąca przeszła z kalwinizmu na katolicyzm (LC Kłecko, 164 k. 33). Maria z Ciesielskich L-a umarła 17 V 1895 r. w Chomentowie, pozostawiając męża i dzieci (Dz. P.).

>Liszewscy. Jan, syn zmarłego Krzysztofa z wojew. rawskiego, żenił się 1602 r. z Anną Przyborowską i dostał wtedy od jej ojca Andrzeja, podstarościego śremskiego, zapis długu 1.000 zł, to znaczy 800 zł jako posag i 200 zł za wyprawę (Ws. 19 k. 121). Marianna zmarła w Szamotułach 18 I 1713 r. Maciej zmarł tamże 27 XI 1717 r. u dziekana szamotulskiego (LM Szamotuły). Marianna, wdowa po Świętosławie Błaszkowskim 1725 r. Jakub, były komisarz ziemiański w Gnieźnie 1815 r., ze zmarłej już wtedy Konstancji Gutowskiej miał syna Stanisława, ur. 1785 r. porucznika najpierw w 11 pułku, potem w 1 pułku strzelców, który zaślubił w Gnieźnie 29 IV 1815 r. Helenę Rozmysłowską, córkę Józefa i Brygidy Ciszewskiej, ur. 1777 r. (LC Św. Trójca, Gniezno). Zenobia, przed 26 XI 1839 r. wydana za Ignacego Bończę Miaskowskiego, dziedzica Kąpieli.

>Liszkowscy h. Prawdzic z Liszkowa w p. inowrocł. Barbara L., wdowa po Andrzeju Kaczkowskim, miała w l. 1585-1586 dożywocie na Liszkowie, Woli i Tupadłach w powiatach inowrocł. i brzeskim (P. 944 k. 10v, 671v; 947 k. 101v).

Może z tych samych L-ch pochodziła Zofia z Liszkowa, wdowa po Janie Grabskim 1609 r.

>Liszkowscy z Liszkowa Wielkiego i Małego w p. nakiel., koło Łobżenicy. Kunat z Liszkowa (czy tego, cz innego w pow. gnieźnieńskim?), w l. 1427-1429 (G. 3 k. 98, 102v, 238, 259). Małgorzata z Liszkowa sześć i pół łanów w tej wsi, odziedziczone po rodzicach, rezygnowała wieczyście 1444 r. za 90 grz. Januszowi Broniewskiemu (ib. k. 34). Może ta sama Małgorzata L., żona Giwalda Podgórskiego, dwa łany, Rogaliński i Dobkowski w Wielkim Liszkowie wyderkowała 1468 r. za 7 i pół grz. Dobiesławowi L-mu (N. 144 s. 52). Janowi i Maciejowi, braciom rodzonym niedzielnym, dziedzicom w Tłukomiu, zapisała 1469 r. dług 4 grz. (ib. s. 112). ręczyła t. r. Janowi Kotyrszy Królikowskiemu za zmarłego Drogomira (ib. s. 109), jak się zdaje, swego pierwszego męża, Piotrowi Samostrzelskiemu zastawiła 5 łanów w Wielkim Liszkowie, które wykupiła od niego w 1474 r. (N. 145 s. 13) i t. r. zapisała 5 i pół grz. długu Mikołajowi Orzelskiemu (ib. s. 27). Między nią i jej mężem, Giwaldem Podrzeckim (!) z jednej strony a Jakubem z Wielkiego Starężyna i jego żoną Anną z Liszkowa z drugiej założone zostało w 1476 r. vadium (ib. s. 107). Temu Jakubowi, swemu "rodzonemu", zapisała 1479 r. dług 15 grz. (ib. s. 290). Już nie żyła w 1481 r., kiedy to Jakub Staręski wzywał do uiszczenia 15 grz. Marcina, Katarzynę, Agnieszkę, Jana, Urszulę i Elżbietę, jej synów i córki, rodzeństwo niedzielne dziedziczące w Liszkowie (N. 144 s. 280). Jak się zdaje, były to dzieci z dwóch ojców. I tak, Marcin, syn zmarłego Drogomira, trzecią częśc młyna w Liszkowie wyderkował 1470 r. braciom z Orla (P. 1382 s. 128). Drogomira L-go córką była też Anna (nie wspomniana w zapisie z 1481 r.), w 1499 r. żona Jakuba Koszewskiego (P. 1389 k. 40). Natomiast Jan, wspomniany w zapisie z 1481 r., był synem Giwalda, który już nie żył 1498 r. Jan L. zapisał 1482 r. dług 10 grz. swej niedzielnej siostrze Annie (N. 144 s, 312). Wspólnie z siostrą Katarzyną skwitowany t. r. z 45 grz., zapisanych przez ich matkę Małgorzatę Jakubowi Staręskiemu, przez tegoż Staręskiego (ib. s. 313). Andrzejowi Staręskiemu wyderkował 1487 r. za 8 zł węg. jeden łan w Liszkowie (N. 146 s. 9). Łan pusty w Wielkim Liszkowie wyderkował 1498 r. za 6 grz. Mikołajowi Orzelskeimu (ib. s. 206). Temu Orzelskiemu sprzedał 1500 r. za 80 grz. całe swe części w Wielkim i Małym Liszkowie (ib. s. 306). Jego żoną była Katarzyna Brzeskorzystewska, która w 1505 r. wspólnie ze swoją niedzielną siostrą panną Elżbietą połowę Małej Brzeskorzystwi w p. kcyń. wyderkowała mu za 300 zł (P. 1390 s. 36). Nie żył już 1508 r., kiedy to wdowa uzyskała zapłatę winy od Jana Orzelskiego (Kc. 8 k. 119). Ta wdowa całą Brzeskorzystew Mniejszą, swoją ojcowiznę, sprzedała za 200 kop gr. Wojciechowi Sobiejuskiemu (P. 786 s. 105). Żyła jeszzce w l. 1511-1514, kiedy obok innych dziedziców w czwartej części Dąbrówki, swych dóbr macierzystych, pozywała o wygnanie stamtąd Jana Słupskiego (P. 865 k. 73v, 319v; 866 k. 100v; Kc. 8 k. 139v). Miała 1511 r. termin z Janem Orzelskim o najazd na Brzeskorzystew (kc. 8 k. 137v).

Czesław z Mniejszego Liszkowa winien był 1452 r. Bartoszowi z Samostrzela 3 grz. (N. 143 k. 18). Dobiesław L., syn Janusza niegdy Buntowskiego 1468 r. (N. 144 s. 53).

Barbara Pietrska, wdowa po Marcinie Rosznowskim (Rosnowskim), żona 2-o v. Grzegorza L-go, swoją część Pietrska w pow. pozn. sprzedała w r. 1513 za 150 grz. synowi swemu Wojciechowi Rosznowskiemu (P. 1391 k. 29). Taż Barbara, żona Jana (!) L-go, spadkobierczyni rodzonej ciotki swej Anny Krzestkowskiej i jej córki Katarzyny, intromitowana w r. 1514 do 30 grz. oprawy ciotki na Krzestkowicach (Krzystkowicach) (P. 866 k. 100).

Stanisław L. w 1545 r. nabył wyderkafem za 68 zł od Macieja Prusieckiego folwark zw. Węgierskie we wsi Pruszcz w p. nakiel. (N. 213 k. 105v).

>Liszkowscy rózni. Pisownia nazwisk Liskowski, Liszkowski, Łyskowski, Łyszkowski, ogromnie utrudnia posegregowanie nosicieli owych nazwisk na grupy.

Jasiek z Liszkowa 1403 r. (G. 1 k. 37). Tymek i Piotr, Janusz i Mikołaj, dziedzice w Liszkowie 1427 r. (G. 3 k. 100v). Piotr, Pietrasz z Liszkowa w l. 1430-1432 (G. 4 k. 91, 94; 5 k. 90v). Tochna, żona Wyeszka (?) z "Leskowa" 1453 r. (Gr. Kal. 5 k. 40v).

Marcin L., syn Mikołaja, mąż Barbary, procesował 1493 r. o jej posag 90 grz. braci jej rodzonych Piotra i Andrzeja, dziedziców Żarczyna i Chlewisk (P. 22 k. 93). Barbara, zakonnica w Strzelnie 1537 r. (G. 335a k. 212). Jerzy L. cz. Grzybowski, sługa Wojciecha Wyrzyskiego, postrzelony 17 X 1575 r. w czasie zbrojnego najazdu jego pana na dwór w Bukowcu Dzierżanowskiego opata wągrówieckiego, umarł tego dnia w Danaborzu, a obwołania głowy dokonano w czasie pogrzebu w kościele w Grylewie 26 X (N. 157 k. 365v). Wawrzyniec, ojciec Zuzanny, która w 1600 r. wyszła za Michała Korytowskiego, wnosząc mu 1.500 zł posagu (N. 164 k. 287). Oboje żyli jeszcze 1602 r. Andrzej, sługa Andrzeja Puciniewskiego 1627 r. (P. 1415 k. 919).

Ks. Antoni, pleban w Dobrosołowie 1754 r. (G. 98 k. 658v). Ks. Andrzej, proboszcz morzysławski 1781 r. (I. Kon. 82 k. 217v). Andrzej, chrzestny 14 IV 1793 r. (LB Chlewiska). Maria, w 1798 r. żona WIncentego Dobrzyckiego z Mieczownicy (LB Giewartowo). Antoni, dzierżawca Brzyzia, chrzestny 23 III 1811 r. (LB Stary Gostyń). Może ten sam ur. Antoni, dzierżawca Płaczek, i Maria z Więckiewiczów, rodzice Teofila Waleriana, ur. tamże 5 XII 1816 r., i Nepomuceny Anieli, ur. Tamże 16 IX 1818 r. Jej chrzestnym był Jan L. ze Środy (LB Snieciska). Józef przed 1817 r. zaślubił Ludwikę Kczewską. Był profesorem gimnazjum 1838 r., potem inspektorem szkolnym. Umarł 9 XI 1857 r. (LM Fara, Pozn.). Ludwika z Kczewskich zmarła 12 X 1865 r. (Dz. P.). Ich syn Kazimierz, córki: Wiktoria, zmarła 5 II 1838 r. w wieku 22 lat (ib.) i Emilia, ur. 22 IV 1817 r. (LB Fara, Pozn.), żona Józefa Mullera, administratora dóbr w Król. Pol., zmarła 8 VII 1859 r. (LM Fara, Pozn.; Dz. P.). Może wspomniany wyżej Kazimierz identyczny z Kazimierzem, kupcem w Poznaniu, chrzestnym 26 XII 1859 r. (LB Granowo). Anna, córka Kazimierza (czy tego?) i Emilii Smarze, ur. około 1868 r., wyszła 26 VII 1887 r. za Teodora Dembińskiego, dra med. (LC Św. Marcin, Pozn.). Umarła w Poznaniu 13 VII 1888 r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Ks. Józef, proboszcz w Chojnicy, zmarł 15 X 1825 r. w 78-ym roku życia (LM Chojnica). Józef, dziedzic Wólki, chrzestny 13 I 1828 r. (LB Września). Ludwika z Poznania, chrzestna 25 VI 1837 r. (LB Brodnica). Ludwika, mężatka, chrzestna 19 III 1844 r. (LB Św. Marcin, Poznań). Ludwika, córeczka L-ch, umarła w Poznaniu 29 IX 1878 r. (ib.). Józef L. z Poznania złożył 30 VII 1880 r. w Berlinie egzamin referendarski (ib.). Józef, mieszkający w Poznaniu, w 1890 r. kupił od Antoniego Lasockiego w p. wągrow., liczący 2.562 m. m. (Dz. P.). Józef, dawniej właściciel Miedzianowa, potem Lipienek, umarł mając 49 lat, w Wiedniu 18 VI 1907 r., pochowany w Poznaniu (ib.). Zapewne jego syn, Woncenty, właściciel majątności Lipienki, został z niej wywłaszczony i zmarł wkrótce potem 5 V 1912 r., pochowany w Poznaniu (ib.). Z żony Emilii Osowickiej synowie: Kazimierz Tadeusz, ur. w Miedzianowie 28 X 1897 r., Zygmunt Antoni, ur. tamże 8 VIII 1899 r., ożeniony w Szemborowie 29 X 1945 r. z Zofią Heleną Degórską. Córka Helena Jadwiga Emilia, ur. w Miedzianowie 12 X 1896 r., wyszła w Jeżewie 19 X 1920 r. za Stanisława Zdzisława Droste (LB, LC Droszew).

>Liściński ur. Jakub, chrzestny 13 V 1754 r. (LB Rozdrażewo).

>Litewscy, Litowscy h. Własnego. Wittyg podaje herb Jarosza L-go z r. 1570. Opustoszała wieś Litewska, Litewstwo w p. tczewskim. Kasper Litoski nie żył już 1581 r., kiedy to wdowie po nim Katarzynie Glińscy, dziedzice części Popowa, zapisywali dług 1.100 zł (Kośc. 261 k. 71). Owa Katarzyna wspólnie ze swym synem Janem zawierała 1590 r. ze Stanisławem Krajewskim kontrakt o części Krajewic I Leciejewa (Kośc. 271 k. 329v). Inny syn Kaspra, Andrzej Litowski oprawił 1602 r. posag 800 zł żonie swojej Zofii Przeborowskiej, córce Jerzego (P. 1404 k. 788v). Andrzej Litowski cz. Litewski, mąż Elżbiety Lubiatowskiej, córki Mateusza, wdowy po Andrzeju Choińskim, która w 1597 r. swoją część w Tworzymirkach sprzedała za 1.500 zł Stanisławowi Szamarzewskiemu (P. 1402 k. 325). Aprobowała 1598 r. zawarty przez męża z Wacławem Rozdrażewskim kontrakt dotyczący dzierżawy części Szczepankowa, Biskupic i Popowa w p. kośc. (P. 968 k. 1422v). Skwitowała 1600 r. z 80 zł Annę Szamarzewską (P. 970 k. 725v). Andrzeja Litewskiego cz. Litowskiego, niewątpliwie tego samego, żoną (więc drugą) była Zofia Staromiejska, wdowa 1-o v. po Zbigniewie Śnieżku. Oboje w 1609 r. otrzymali zapis długu 3.600 zł od Łukasza Opalińskiego, starosty śremskiego, i żony jego Anny z Pilczy (Ws. 25 k. 211v). Zawierali 1611 r. kontrakt z małżonkami Lubomęskimi (P. 996 k. 459). W 1618 r. Andrzej, chyba ten sam, był dzierżawcą Biezdrowa (P. 1000 k. 127v). Zofia występowała jako wdowa 1618 r. (ib. k. 1023). Szl. Jan (czy szlachcic?) i Agnieszka, zamieszkali w bursie jezitów w Poznaniu, rodzice Szymona, ochrzcz. 25 X 1641 r. (LB Św. Wojciech, Pozn.).

>Litkowski Kasper, mieniący się szlachcicem, nie żył już 1589 r., kiedy to wdowa po nim, Katarzyna, zostałą skwitowana przez Macieja Borkowskiego z 70 zł zapisanych mu w grodzie kościańskim (P. 952 k. 558).

>Litowicki Jan, wuj Agnieszki, żony Mikołaja Pierwoszewskiego 1520 r. (P. 867 k. 269).

>Litowscy, zob. Litewscy

>Litwińska pani Agnieszka, chrzestna 9 III 1786 r. (LB Mikorzyn). Byli L-cy h. Grzymała w Sandomierskiem i h. Jelita z Litwian w ziemi bielskiej (Boniecki). Nie wiem z których ta Agnieszka.

>Liwicki ur. Świętosław i żona jego Anna, rodzice Doroty, ur. w Szamotułach, ochrzcz. 5 II 1701 r. (LB Szamotuły).

>Liwscy. Boniecki znał tego nazwiska Lewartów i Niesobiów. Jan L. nie żył już 1622 r., kiedy jego syn, też Jan żonie swojej Barbarze Rożnowskiej, wdowie 1-o v. po Janie Biegańskim, przed ślubem oprawił 1622 r. posag 200 zł (P. 1413 k. 53). Barbara w r. 1636, już wdowa, kwitowała małzonków Drwęskich z raty dzierżawy Nowejwsi (P. 1033 k/ 601). W 1641 r. kwitowała się z małżonkami Chojnackimi z kontraktu o dzierżawę części Nowejwsi koło Szamotuł (P. 1043 k. 816). Już jako wdowa i po tym drugim mężu, części owej wsi, kupione od pierwszego męża i od swych synów z pierwszego małżeństwa, Wojciecha i Stanisława Biegańskich, sprzedała 1647 r. za 1.200 zł Andrzejowi Bełwickiemu (P. 1423 k. 308v). Żyła jeszcze w 1651 r., kiedy od Piotra Napruszewskiego wydzierżawiła na trzy lata Poklatki w p. pyzd. (P. 1063 k. 620). Miewątpliwie córką Jana i tej Barbary była Anna L., pisząca się z Rożnowa, w l. 1651-1665 żona Jana Swinarskiego.

>Lniscy h. Ostoja Odm. z Lnisk w p. gdańskim. Konstancja, żona Piotra Wybickiego, asesora ziemskiego mirachowskiego, już nie żyjącego 1774 r., matka Józefa. Jadwiga, w l. 1782-1788 żona Wojciecha Szadkowskiego, łowczego przedeckiego. Józef (Liński), plenipotent Dzieduszyckich z Wronek 1802 r. (LB Św. Małgorzata, Poznań). Tekla, około 1819 r. żona Franciszka Kalkstein Osłowskiego z pow. starogardzkiego. Mateusz Ostoja L., dziedzic dóbr Linin (może Linia, Liniewko, Liniewo?) w Prusach Król., potem Woli Sosnowej w p. włocławskim, mając 76 lat umarł w Inowrocławiu 19 VII 1907 r. i tam pochowany (Dz. P.). Ożeniony w kaplicy w Niegolewie 12 IX 1859 r. z Emilią Niegolewską (LC Buk), córką pułkownika Andrzeja i Anny z Krzyżanowskich, zmarłą w Woli Sosnowej 26 II 1887 r. (ib.), miał z nią synów: Władysława Kazimierza Zefiryna, ur. w Niegolewie 26 IX 1863 r. (LB Buk), Andrzeja Ignacego Norberta, ur. w Woli Sosnowej 6 VI 1865 r. (LB Św. Marcin, Poznań), i córkę Jadwigę, która w Zgłowiączy na Kujawach w Król. Polskim zaślubiła 1890 r. dra Tadeusza Trzcińskiego z Popowa (Dz. P.). Ks. Leopold, proboszcz w Czarnkowie, chrzestny 18 IX 1877 r. Franciszek, może bliski krewny poprzedniego, chrzestny 3 IV 1889 r. (LB Czarnków), zapewne identyczny z Franciszkiem Ostoją-Lniskim, drem med. w Czarnkowie, który 13 XI 1900 r. zaślubił Wincentynę Leokadię Melanię Łaszewską z Czarnkowa (LC Czarnków). Był potem radcą zdrowia, kawalerem ord. Polonia Restituta i zmarł mając 71 lat w Poznaniu 28 I 1932 r., pochowany w Czarnkowie (Dz. P.). Jego syn, Mieczysław Antoni Wawrzyniec, ur. w Czarnkowie 10 IX 1901 r., a do chrztu trzymała go Aniela L-a (LB Czrnków). Maria wyszła w Gdańsku 1879 r. za Stanisława Wilczewskiego (ib.). Mieczysław, z Międzychodu, świadkował 21 VI 1891 r. (LB Dolsk). Eufrozyna z domu Łaszewska, mająca lat 90, umarła w Kościerzynie 13 III 1916 r. (ib.). Hipolit, referendariusz i oficer w saskim pułku kawalerii, umarł w szpitalu polowym w St. Quentin 27 XI 1916 r. wskutek otrzymanych ran (ib.). Władysław Ostoja L. umarł w Dolnej Brodnicy 22 I 1918 r. w 67-ym roku życia i pochowany został w Górnej Brodnicy (ib.). Mieczysław, zatrudniony u Połczyńskich w Żabiczynie, umarł 14 VII 1932 r. (ib.).

>Lniscy z Lniska w p. brodnickim. Jan, nie żyjący już w 1667 r., i żona jego Helena Wąglikowska byli rodzicami Samuela i Stanisława Jana. Samuel zawierał 1666 r. kontrakt z Mikołajem Chrząstowskim pod zakładem 4.000 zł (N. 184 k. 95). Ten kontrakt dotyczył zapewne ręki Marianny Chrząstowskiej, bowiem t. r. w imieniu tejże Marianny, żony swojej, kwitował Mikołaja Chrząstowskiego z 1.000 zł na poczet 4.000 zł posagu jej (ib. k. 107). Od młodszego brata, Stanisława Jana nabył wsie Lipinki. Wężowice i Długoleszcz w p. świeckim za 12.000 zł i został w r. 1667 skwitowany przez niego z 7.000 zł na poczet ceny kupna (ib. k. 155v). Żonie t. r. oprawił 4.000 posagu i spisał z nią wzajemne dożywocie (N. 225 k. 575, 577). Stanisław Jan, mąż Krystyny Pruszczewiczówny cz. Proszczewiczówny, córki Bartłomieja, wspólnie z nią wydzierżawił 1662 r. od Jana Baranowskiego wieś Gliszcze (dziś Gliszcz) w p. nakielskim, którą to wieś Baranowski trzymał zastawem od Dobrogosta Wyganowskiego, sędziego grodzkiego bydgoskiego (Kc. 130 k. 299v, 300; N. 185 k. 228). Janowi Kaliskiemu i Elżbiecie Korytowskiej małżonkom wydzierżawił 1665 r. Lipienki (N. 184 k. 48v). Gliszcze wziął 1667 r. na trzy lata zastawem od Wyganowskiego za 10.000 zł (ib. k. 182). Tę sumę zastawną oboje małżonkowie L-cy scedowali 1670 r. Mariannie Kaczkowskiej, wdowie po sędzim Wyganowskim (N. 185 k. 104v). Stanisław Jan żonie swej oprawił 1674 r. posag 12.000 zł (N. 225 k. 631). Od Jakuba Chrząstowskiego, sędziego surogatora grodzkiego nakielskiego, i żony jego Katarzyny z Grochowisk kupił 1674 r. za 27.000 zł wieś Grabionę w p. nakiel. (ib. k. 628). Pawłowi Dorpowskiemu i żonie jego Annie Elżbiecie z Gulczów zobowiązał się 1688 r. sprzedać za 37.000 zł wieś Grabiona w p. nakiel. (N. 186 k. 369v), którego to zobowiązania dopełnił w 1680 r. (N. 225 k. 846). Oboje małżonkowie nabyli wyderkafem 1688 r. na jeden rok od rodzeństwa Wałdowskich wieś Brzostowo i miasto Miasteczko w p. nakiel. (P. 1116 XI k. 31). Od Zaleskich wydzierżawili w 1694 r. na trzy lata wieś Grabowo (P. 1128 XI k. 103). Stanisław Jan w 1700 r. był dzierżawcą Smogulca, wsi dziedzicznej Marcina Franciszka Smoguleckiego, starosty nakielskiego (Kc. 133 k. 158v), zaś w r. 1702 Mamlicza w p. bydgoskim (P. 1165 k. 60). Żona jego przeżyła go. Była w ostatnich latach życia dzierżawczynią Tuczna. Legowała na naprawę tamtejszego kościoła 1.000 zł i umarła w Tucznie 20 II 1712 r. (LM Tuczno). Ich córki: Konstancja, w l. 1706-1711 niezamężna (LB Tuczno), żona 1-o v. Wojciecha Rudnickiego, 2-o v. w 1730 r. Michała Dąmbskiego, burgrabiego grodzkiego inowrocławskiego, wdowa w l. 1753-1754, i Teresa, w l. 1716-1730 żona Bartłomieja Świrczyńskiego. Z synów, Jan skwitowany został 1682 r. przez Annę ze Strzałkowskich Węgierską z 100 zł (N. 186 k. 71). w 1700 r. wydzierżawił od wspomnianego już Smoguleckiego na trzy lata Trzeciewnicę, wieś starostwa nakielskiego (Kc. 133 k. 158v). Franciszek umarł na zarazę w 1709 r., mając lat 26 (LM Tuczno). Władysław, "miles catafractus alias spod chusarskiej chorągwi", umarł 11 II 1712 r., mając około 30 lat (ib.). Andrzej, wspomniany raz tylko w 1719 r. (P. 1165 k. 59v). Wreszcie Kazimierz.

Kazimierz, syn Stanisława Jana i Pruszczewiczówny, dzierżawca Tuczna w l. 1718-1726 (LB Tuczno; LB Barcin), wraz z bratem Andrzejem skwitowany 1719 r. z 5.470 zł przez Stanisława Kadłubowskiego, byłego posesora Smogulca i Górki w p. kcyń. (P. 1165 k. 59v). Od Heleny Grabowskiej, wdowy po Kazimierzu Chwałkowskim, i jej dzieci dzierżawił najpierw w l. 1725-1728 Samoklęski (N. 203 k. 51), a potem od niej jako zastawnej posesorki wsi Srebrne Górki (dziś Srebrnogóra) w p. kcyń., wydzierżawił tę wieś 1728 r. (Kc. 135 k. 246). Ożeniony był z Barbarą Ruszkowską. Oboje nie żyli już 1755 r. (P. 1314 k. 151v). Ich syn Wojciech.

Wojciech, syn Kazimierza i Ruszkowskiej, mianowany przez starostę generalnego wielkopolskiego komisarzem składał przysięgę na ów urząd 7 V 1754 r. (P. 1313 k. 188v). Po Tadeuszu Ruszkowskim, podstolim brzeskim kujawskim, odziedziczył Rokietnicę w p. pozn. i w 1758 r., już jako posesor (!) tej wsi, kwitował z 2.000 zł Kazimierza Koczorowskiego (P. 1326 k. 65). W 1762 r. Sebastian ze Skrzypny Twardowski, bratanek zmarłego Franciszka, dziedzica Rokietnicy, dziedzic owej wsi po odsądzeniu od niej Teresy Bartoszewskiej i Krystyny Trąmpczyńskiej, sprzedał ją 1762 r. Wojciechowi L-mu (P. 1335 k. 67v). Widzimy więc, iż prawa własności były tu przed r. 1762 wątpliwe. Żoną Wojciecha L-go była zaślubiona 6 IV 1761 r. Zofia Wierusz Kowalska, córka Macieja i Katarzyny Mieszkowskiej. Wojciech był już wówczas posesorem wsi Smiłowo. Umarł 24 V 1768 r., kiedy sam chory, przybył do Śmiłowa, by odwiedzić chorującą tam swoją żonę (Nekr. Reformatów Szamotul.). Wdowa wraz z dziećmi: Maciejem, Franciszką, Salomeą, Marianną i Marcjanną oraz ich opiekunem Ignacym Kowalskim kwitowała 1776 r. z sum siostry Żychlińskie, Elżbietę zamężną Sokołowską, chorążynę kruszwicką, Jadwigę i Barbarę zamężną Lipską, łowczynę wschowską (P. 353 k. 366v, 367v). Zofia z Kowalskich, nazwana w 1779 r. dziedziczką Rokietnicy (LB Ostroróg), umarła w 1782 r. i pochowano ją 13 V (Nekr. Reformatów Szamotul.). Synowie: Mikołaj Faustyn, ur. w Rokietnicy, ochrzcz. 14 II 1762 r. (LB Cerekwica), Maciej, o którym niżej. Córki: Katarzyna Nepomucena Dorota, ur. w Śmiłowie 25 IV 1763 r. (LB Szamotuły), umarła 1773 r., pochowana 2 XI (Nekr. Reformatów Szmotul.), Salomea Elżbieta, ur. w Rokietnicy, ochrzcz. 12 XI 1764 r., Salomea (Franciszka Salomea), żyjąca jeszcze 25 X 1798 r. (LB Ostroróg), Marcjanna Honorata, ur. tamże, ochrzcz. 7 I 1766 r. (LB Cerekwica), wyszła 9 V 1799 r. w Szamotułach za Józefa Dembińskiego, współdziedzica Gąsaw i Kępy, umarła 5 IX 1808 r., i Marianna Elżbieta Wiktoria, ur. w Rokietnicy, ochrzcz. 1 VII 1767 r. (ib.) wreszcie pogrobowa Marianna Zofia, ur. w Śmiłowie, ochrzcz. 2 I 1769 r. wydana 14 II 1802 r. w Szamotułach za Stanisława Kościelskiego, posesora Płaczek. Salomea, Marcjanna i Marianna (druga) kwitowały 1790 r. z opieki wuja Ignacego Kowalskiego (P. 1367 k. 429v).

Maciej Faustyn, syn Wojciecha i Kowalskiej, ur. w Śmiłowie 15 V 1762 r. (LB Szamotuły), dziedzic Rokietnicy, był w 1787 r. mężem Teofili Boguckiej. W 1793 r. skwitowała go z 20.000 zł posagu Dorota z Nieżychowskich Raczyńska (P. 1370 k. 252v). Teofila umarła w Łagiewnikach 22 VIII 1790 r., pochowana w Woźnikach (LM Konojad). Maciej umarł 24 II 1798 r. (LM Kiekrz). Syn jego i Teofili Filip Nereusz, o którym niżej, inny syn, Stanisław Nereusz, ur. w Rokietnicy, ochrzcz. 11 V 1788 r. (LM Cerekwica), zapewne umarł młodo.

Filip Nereusz, syn Macieja i Boguckiej, ur. około 1787 r. (może identyczny z wymienionym wyżej Stanisławem Nereuszem?), chorąży wojsk pruskich, po uwolnieniu ze służby wojskowej, bawiąc w Gąsawach u swego wuja i opiekuna Józefa Dembińskiego, zachorował i umarł tam mając lat 21, 27 VII 1808 r. (LM Szamotuły; Nekr. Reformatów Szamotul.). Zob. tablicę.

@tablica: Lniscy

>Löbel, Löbell, Jakub, w 1570 r. mąż Jadwigi Langenau cz. Langnowskiej de Wandritsch (Ws. 7 k. 366).

>Löben h. Własnego ze Śląska i Marchii Brandenburskiej. Barbara, córka Zygmunta, 1513 r. żona Szymona Bukowieckiego (P. 786 s. 431). Baltazar od sław. Wawrzyńca Brzoski, młynarza w Międzyrzeczu, kupił w r. 1549 za 356 i pół grz. cztery łany wolne koło miasta Międzyrzecza (P. 1395 k. 476v). Wspólnie z Sylwestrem Kalckreuthem te cztery łany, położone przed bramą miejską zwaną Wysoka Brama, sprzedali 1554 r. za 1.000 grz. Andrzejowi Krzyckiemu, podstarościemu międzyrzeckiemu (P. 1396 k. 197v). Sebastian, dziedzic w Mikorzynie, już nie żyjący w r. 1556, ojciec Małgorzaty, wtedy żony Mikołaja Bukowieckiego (ib. k. 390) wdowy w l. 1582-1598. Przy transakcji z r. 1582 asystował jej Jerzy L., zapewne bliski krewny (P. 939 k. 34). Kasper L. z Merzdorf kupił 1571 r. od Tomasza Sarbskiego za 5.000 zł jego części w Gorzycach w p. pozn. (P. 1398 k. 173v). Nie żył już 1582 r., kiedy jego syn Kasper, piszący się z Marcinkowic (Merzdorf), w imieniu własnym i braci swych, Melchiora i Zachriasza, sprzedał części Gorzyc za 2.700 zł Sebastianowi Unrugowi (P. 938 k. 568v). Może to ten sam Kasper, nie żyjący już 1618 r., ojciec Barbary, wtedy żony Krzysztofa Slancza (P. 1411 k. 26v), żyjącej z nim jeszcze 1620 r. Zachariasz, syn zmarłego Kaspra L. z Merzdorf, procesował 1596 r. Andrzeja Potulickiego z Chodzieży (P. 138 k. 160v). Zachariasz L. z Mikorzyna, chyba ten sam, kupił 1597 r. od Andrzeja i Jana, braci Krzyszkowskich, za 6.200 zł ich części w Przetocznie p. pozn. (P. 1402 k. 526). Nie żył już w 1603 r. (P. 973 k. 94v). Zabił go Sebastian Brudzewski. Z Anny Smołkówny, która 2-o v. wyszła za Eliasza Kręskiego, pozostała córka Jadwiga. Eliasz Kręski, jako opiekun tej Jadwigi, kwitował 1603 r. ze sprawy Jana Bukowieckiego z Chyciny (P. 973 k. 98v). Instygator wspólnie z panną Jadwigą i jej opiekunem pozywał 1612 r. Brudzewskiego o zabójstwo jej ojca (P. 146 k. 540v). T. r. król mianował jej opiekunami Zygmunta, pisarza ziemskiego wschowskiego, i Feliksa Krzyckich (Ws. 28 k. 351). W 1615 r. Jadwiga, już jako żona Piotra Kucharskiego, sprzedała za 6.000 zł Przetoczno w p. pozn., wieś odziedziczoną po ojcu, Samuelowi, Izabeli i Barbarze Kręskim, swemu przyrodniemu rodzeństwu (ZTP 27 s. 1700). Umarła między r. 1626 a 1631. Anna z Merzdorf, żona 1594 r. Jerzego Kurskiego (P. 1401 k. 301v). Henryk z Dobrzycy (Döbbernitz w Brandenburgii?), ojciec Anny, w 1599 r. żony Baltazara Zaidlica (P. 1403 k. 399). Henryka, nie żyjącego już 1607 r., nie wiem czy tego samego, córka Jadwiga, w l. 1607-1616 żona Mikołaja Selchow (Zelche, Żelcho) z Czarmyśla (P. 1406 k. 59; 1410 k. 13). Barbara ze Śląska, w 1608 r. żona Jerzego Glaubicza. Krystian, syn zmarłego Sebastiana, zapisał 1612 r. dług 2.000 zł Jerzemu Tworzyjańskiemu (P. 988 k. 473). Krystian, nie wiem czy ten sam, na połowie części Belęcina w p. kośc. oprawił 1618 r. swojej żonie Barbarze Kalckreuth posag 1.500 zł (P. 1411 k. 45). Karol i Fryderyk, bracia, sprzedali 1614 r. częsci Przetoczny Kasprowi Jaruzelowi Brzeźnickiemu (ZTP 27 s. 1702). Jerzy zawierał 1620 r. z Joachimem Sczanieckim kontrakt o wieś Łagowiec pod zakładem 1.000 zł (P. 1004 k. 838). Żoną jego była Anna Sczaniecka, córka i jedyna spadkobierczyni Jerzego 1636 r. (P. 1033 k. 299), która w 1637 r. swe całe dziedzictwo w Kursku sprzedała za 10.700 zł Wojciechowi Sczanieckiemu (P. 1419 k. 65v). Oboje małżonkowie skwitowali 1641 r. tego Sczanieckiego z 5.000 zł (P. 1043 k. 769). Magdalena, w r. 1629 r. żona Baltazara Lasth (Lest). Katarzyna, w 1630 r. żona Karola Oswalda Schönaich. Zuzanna Marianna, 1661 r. żona Jana Jarosławskiego z Kurska. Lawinia Troszkówna, 1661 r. wdowa po Janie Krzysztofie L. (P. 1072 III k. 145). Zuzanna Kalckreuth, wdowa po N. Lebenie, skwitowana 1662 r. przez Zofię Sczaniecką, wdowę po Mikołaju Poklateckim, z 1.500 zł raty dzierżawnej ze wsi Uście i Jaromierz (Ws. 63 k. 376v). Urszula Helena, wdowa po Henryku Zaidlicu 1669 r., już nie żyła 1687 r. Elżbieta, 1674 r. żona nie żyjącego już Erazma Troschke. Szl. panna Marianna, sługa Bogusława Bojanowskiego, zaślubiła w Gołaszynie 12 I 1678 r. szl. Andrzeja Helkowskiego. Czy to nia ta sama Anna Marianna L., w 1700 r. wdowa po Andrzeju Hebdowskim? Eleonora Elżbieta, już nie żyjąca 1698 r., żona Chryzostoma Gorzeńskiego, wojskiego poznańskiego i żupnika bydgoskiego. Karol Magnus, komisarz powiatu świebodzińskiego, nie żyjący w 1714 r., i żona jego Ewa Barbara Tschammer (Czamerówna), już nie żyjąca w 1727 r. (P. 1148 III k. 175v; 1210 V k. 80v). Ich córka Beata Zofia, w 1714 r. żona Bogusława Jaskóleckiego, żyła z nim jeszcze 1727 r. Była wdową w 1734 r., umarła mając lat 65, w r. 1759 i została pochowana w Obrzycku 21 III. Ewa Barbara, w 1715 r. żona Ottona Fryderyka Zaidlica, nie żyła już 22 VI 1743 r. Krzysztof Jerzy, już nie żyjący 1733 r., ojciec Ewy Joanny, wtedy żony Bogusława Unruga (P. 1238 k. 205v). Była wdową w l. 1735-1752, już nie żyła w 1767 r. Marianna, w r. 1750 rozwiedziona żona ur. Antoniego Pastoriusza. Panna Julianna, chrzestna 31 V 1769 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Rudolf Aleksander i jego żona Barbara Małgorzata Lettow, oboje już nie żyjący 1778 r., rodzice Barbary Wilhelminy, wtedy żony Zygmunta Władysława Żychlińskiego (P. 1355 k. 314). Beata i jej mąż Bogusław Jaskólecki oboje już nie żyli 1792 r.

>Lobkowicz h. Własnego z Czech, z przydomkiem Popiel. Katarzyna, w l. 1608-1612 żona Henryka Kordzboka, pana na Stramburku (Trachenbergu) i Miliczu, wdowa w l. 1614-1620.

>Lochman, mieszczanie krakowscy, nobilitowani 1676 r. z h. Szreniawa (Boniecki). Jan, miecznik bracławski, umarł mając lat 88 we wsi Kościelec 24 II 1787 r. (Nekr. Obra).

>Lochowski ur. Józef, posesor probostwa śremskiego 1793 r. (LB Śrem)

>Logau h. Własnego ze Śląska. Henryk Wilhelm ze Starejwsi (Altendorf) w p. raciborskim, mąż Ewy Zofii Dzierżanowskiej, córki Michała i Karoliny Zofii Helmicht, jedynej spadkobierczyni ojca 1728 r. (Kośc. 357 k. 184), która w 1748 r. swoją część po stryju Władysławie, podkomorzym J. Kr. Mci. scedowała Ludwikowi Unrugowi (ib. 324 k. 16). Część spadkową po tym stryju scedowała 1754 r. Janowi Mojaczewskiemu (ib. 326 k. 63v). Ojczyste dobra Bartoszewice i Łowęcice w p. pyzdr. sprzedała 1752 r. za 72.550 złp ks. Janowi Zakrzewskiemu, kanonikowi poznańskiemu i proboszczowi brodnickiemu (I. Kal. 196/198 k. 31). W 1756 r., jako bratanica i współspadkobierczyni Gustawa Dzierżanowskiego, skwitowała ze swego udziału w odziedziczonej po tym stryju sumy 16.988 zł Józefa Gomolińskiego (Ws. 92 k. 103). Pozwani oboje przez tego Gomolińskiego 1761 r. (Kośc. 329 k. 22). W 1768 r., kiedy on chorował i przebywał poza Polską, ona sumy swoje 29.447 zł i 3.366 zł z dóbr Gronówka i Nowejwsi po stryju Władysławie cedowała Bogusławowi i Karolowi braciom Koszutskim, synom Mikołaja, miecznika kaliskiego, i Marianny Dzierżanowskiej, którzy ją zaspokoili (Ws. 94 k. 171v, 172).

Fryderyk Leonard Rudolf hr. L. ze Starejwsi (Altendorf), dziedzic dóbr Schwusen i Swieża (Tschwitschen) w ks. głogowskim, zaślubił 15 VII 1767 r. Annę Teresę Żychlińską (LC Gołąszyn), córkę Andrzeja i Julianny Karoliny Geislerówny. Otrzymała od matki zapis 30.000 zł posagu i 6.000 zł wyprawy (Ws. 94 k. 97v). Oboje żyli jeszcze 1770 r. (Ws. 95 k. 36v).

>Logau, Logowscy, właściwie Magir, Magirus v. Logau z Brandenburgii i Śląska. Nobilitacja Ferdynanda III 1653 r. i Leopolda I 1654 r. (Ledebur). Michał Magir a Logau (de Logo) wypłacił zięciowi Bronikowskiemu 1690 r. posag za córką 15.000 złp (P. 1431 k. 33v). wraz z żoną Dorotą Długoszówną trzymali 1693 r. do chrztu dziecko Władysława Bronikowskiego, urodzone z matki N. Logau. Michał i Dorota występowali znów jako chrzestni 1697 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Temu Michałowi Magir de Logow cz. Logowskiemu zapisał 1699 r. sumę 560 zł Wojciech Karśnicki po wygaśnięciu kontraktu o dzierżawę Lipna (Kośc. 308 s. 554). Michał, posesor Lipna, umarł w r. 1700, a t. r. nie żyła już i jego żona, kiedy synowie: Jan Samuel, Karol Fryderyk, Maksymilian Filip, Krzysztof Godfryd w imieniu własnym i brata Ottona Andrzeja kwitowali Wojciecha Karśnickiego, syna zmarłego Adama, dziedzica Lipna (P. 1139 X k. 115; Ws. 77 III k. 87). Bracia: Karol, Otto, Maksymilian i Krzysztof mianowani 1702 r. przez siostrę Gruszczyńską opiekunami jej dzieci (P. 1142 I k. 35). Otto-Andrzej na dobrach swych i sumach, głównie na folwarku i młynie Roch, zapisał w r. 1725 córce swej Barbarze Elżbiecie, żonie Karola Wilhelma Bochwica (Buchwitz), sumę 4.000 zł, zaś matce jej a swej żonie Barbarze-Elżbiecie Kotwicównie 5.000 zł (I. Kal. 161 s. 252,253). Anna Katarzyna, w l. 1690-1699 żona Zygmunta Bronikowskiego, już nie żyła 1716 r. Elżbieta Maria (Marianna Elżbieta), 1-o v. żona Karola Ludwika v. Wesenbeck, 2-o v. Wojciecha Kośmidra Gruszczyńskiego, wdowa po nim w l. 1700-1702, 3-o v. w l. 1710-1723 żona Jana Bronikowskiego, nie żyła już w 1744 r.

Karol Fryderyk Magir de Logau, syn Michała, luteranin, posesor W. Gołkowa na Śląsku, będąc już wdowcem zaślubił 6 VI 1723 r. Mariannę Małgorzatę v. Arraff, wdowę po oficerze, Janie Henryku v. Bernstaedt, mieszkającą w Zdunach, luterankę (LC Zduny). Ów Karol Fryderyk, dziedzic Trzeska (Trzasku?), ojciec Krystiany Karloty, ochrzcz. 28 XII 1726 r., i Joanny Katarzyny, wydanej 10 V 1739 r. za Ernesta Ferdynanda Halmana ze Zdun (LB, LC Zduny).

>Logowie. Jerzy i Klemens, bracia rodzeni, Logowie Czrmyscy z Czarmyśla w p. pozn. Z nich, Jerzy, dziedzic w Czarmyślu, asystował 1532 r. jako wuj przy zakwitowaniu przez Gertrudę Czarmyską, córkę zmarłego Pawła, brata jej rodzonego Jana Czarmyskiego z dóbr po rodzicach w Czarmyślu i Grochowie w p. pozn. (P. 874 k. 46v). Pozywał Gertrudę i jej synów, Jerzego, Pawła, Kaspra, Jakuba i Jana, sołtysów w Grochowie, o pewną sumę, a ponieważ nie stanęli mu, winni byli 1536 r. płacić winę (P. 876 k. 300v). T. r. pozywał Jana Bramera, sołtysa grochowskiego, o wykupienie przez siebie połowy tego sołectwa (p. 874 k. 188). Jego pierwszą żoną była Anna Bunsdorf (?), córka Baltazara, drugą Anna Grünberg, córka Piotra, dziedzica Balkowa w Marchii Brandenburskiej, której to Annie w 1539 r. oprawił posag 100 zł ren. na połowie części w Czarmyślu i Grochowie, wolnej od oprawy pierwszej małżonki (P. 1394 k. 260). Dwa łany osiadłe w Grochowie wyderkował 1540 r. za 100 zł reń. Kasprowi, Melchiorowi, Wawrzyńcowi, Piotrowi i Janowi, braciom Zaidlicom Czarmyskim (P. 1394 k. 337). Całą część Grochowa sprzedał 1541 r. za 550 zł bratu Klemensowi, a żonie swej posag 100 zł reń. oprawił na połowie części Czarmyśla (ib. k. 432). Swoje posiadłości w mieście Bobersberg koło Krosna w Brandenburgii sprzedał 1542 r. Sebastianowi Knobelsdorf (P. 881 k. 269). Od brata Klemensa odkupił 1546 r. część w Grochowie za 72 i pół grz. (P. 1359 k. 260v), ale t. r. części Grochowa sprzedał za 500 zł Kasprowi Zaidlicowi, zaś części Czarmyśla za 850 zł wymienionym już braciom Zaidlicom (ib. k. 279, 279v).

Maria Elżbieta de Loga, w 1570 r. wdowa po Wojciechu Kośmidrze Gruszczyńskim. Szl. Barbara Logowna, w 1583 r. żona szl. Adama Ostraich, posesora wójtostwa we wsi Zembsko klasztoru bledzewskiego. Katarzyna Grochowska Logowa, 1629 r. żona Wojciecha Żółtowakiego. Krzysztofa Logi Grochowskiego, nie żyjącego już 1631 r., synowie: Krzysztof, Ernest, Dymitr i Kasper. Z nich Krzysztof i Kasper swoje części we wsi Polska Dąbrowa w p. pozn. sprzedali 1631 r. za 4.000 zł bratu Dymitrowi (P. 1417 k. 75v). Dymitr "Grochowski alias Loga" folwark Dąbrowę czyli części we wsi Linie w p. pozn. w 1635 r. sprzedał za 6.000 zł bratu Kasprowi (P. 1418 k. 386v). Dymitr ów spisał 1649 r. dożywocie wzajemne z żoną Adelgundą Zaidlicówną (P. 1424 k. 257v).

W większości powyższych zapisów nazwisko "Grochowski" zostało w XVIII wieku podskrobane i zamienione na "Grochowicki".

>Logowie rodzina zapewne chłopska, wywodząca się ze środowiska sołtysów z najbliższej okolicy Rogoźna. W drugiej połowie XVIII wieku poczęli aspirować do szlachectwa i niewątpliwie wtedy to uległy pofałszowaniu (skrobanie, dopisywanie) zarówno zapisy w księgach metrykalnych jak i w aktach grodzkich. Józef Loga przeprowadził ostatecznie wywód szlachectwa na sejmiku gnieźnieńskim 1774 r., nawiązując do Logów z Grochowa, o których mowa była wyżej, i twierdząc, iż przysługuje mu herb zbliżony do polskiego Kopacza. Wywód ten został zatwierdzony przez sejm 1775 r. (Vol. leg. VIII, s. 171). Właśnie przy okazji zbierania potrzebnych do tego wywodu dowodów dokonane zostały niewątpliwie owe fałszerstwa, o których mówiłem już. Tak na przykład w księdze grodzkiej wałeckiej z r. 1568 figuruje zapis, mocą którego Jan Krzysztof Briesen, syn zmarłego Jerzego, i żona jego Anna Kotwicówna cedują synowi starszemu Ernestowi sumę 435 tal., którą im na Łubnie zapisał sposobem zastawnym w 1564 r. dziedzic tej wsi Konrad cz. Kuhn Golcz. Nazwisko "Briesen" zostało starannie wydrapane i zastąpione nazwiskiem "Loga". W ten sposób fałszerz uzyskał dwa pokolenia nawiązujące bezpośrednio do Jerzego Logi Czarmyskiego z Grochowa, o którym mówiłem wyżej (W. 1 k. 37, 41). To samo spotkało inny zapis w tejże księdze, pochodzący z r. 1578, mocą którego Ernest Bryza, syn zmarłych Jana Krzysztofa i Anny Kotwicówny, zapisał bratu Krzysztofowi 1.500 tal. (ib. k. 71). Tutaj również "Bryzę" zastąpił "Logha". W innej księdze wałeckiej znalazł się pod r. 1660 nieudolny falsyfikat już w całości wykonany ręką XVIII-wieczną, wedle którego Filip Joachim Loga, syn zmarłych Jerzego i Anny Lowizy de Brandt, miał kwitować z ruchomości i z sumy 511 tal. swego stryja i opiekuna Ekkarda Fryderyka Logę, syna zmarłego Ernesta (W. 84 k. 137v). Jak zobaczymy niżej, burgrabią grodzkim wałeckim, a więc stróżem owych ksiąg sądowych poddanych zabiegom fałszerza, był w latach 1769-1782 właśnie Wawrzyniec Loga!

W księgach parafii rogozińskiej trafia się w pierwszej połowie XVIII wieku dość znaczna liczba Logów, których określenia stanowe nie budzą żadnych wątpliwości. Nie wszystkie zdołała późniejsza ręka "Uszlachcić". Mamy więc na przykład "pracowitych" małżonków Krzysztofa Logę i Annę, akatolików, rodziców Macieja, ur. w Gościejewie, ochrzczonego 1735 r. W tym samym Gościejewie występowali też wówczas małżonkowie Jan i Krystyna, bez żadnych cech szlacheckich. Janowi Krzysztofowi, ojcu Józefa, legitymującego się ze szlachectwa, a więc bezpośrednio zainteresowanego w fałszerstwach, pododawano później literę "G" (Generosus), lub też w miejsce skrótu "hon." (honestus) wstawiono skróty "nob" lub "Gener." Nie zrobiono tego jednak konsekwentnie, stąd tu i tam zachował się w metrykach swego potomstwa jako "honestus" lub "famatus". Gdzie było "sołtys", wpisano: "posesor sołectwa", ale znów niezbyt konsekwentnie i ów "sołtys" ostał się tu i tam. Chrzestni jego dzieci to z reguły mieszczanie rogozińscy lub okoliczni chłopscy sołtysi. W 1744 r. trzymali do chrztu jednego z synów Jana Logi Stanisław Odpol z Gościejewa i Barbara Krzywoszczyna z Rogoźna. Fałszerz wiedział, iż było w zwyczaju, nawet wśród najzamożniejszych, prosić na chrzestnych żebraków, dodał tedy owej parze określenie "pauperes", a przecie burmistrzem Rogoźna był wówczas właśnie Józef Krzywoszyński cz. Krzywoszczyński!

Wedle wywodu sporządzonego przez Józefa, rodzeni bracia Fryderyk i Ekkard z Grochowa Logowie mieli być założycielami dwóch linii tej rodziny. Może istotnie byli braćmi, ale na potwierdzenie tego, nie mam nic, co zasługiwałoby na zaufanie. Będę więc owe dwie linie traktować osobno, nie biorąc pod uwagę wielce niepewnego Krzysztofa, rzekomego dziedzica Lubionki z wójtostwem w p. wałeckim, ożenionego niby z Adelgundą v. Wüstenhoff, ojca Fryderyka i Ekkarda.

W drugiej połowie XVIII wieku Logowie już niemal stale pisali się z Grochowa. Rozpoczynam od linii, która wcześniej ustaliła swoją pozycję społeczną na poziomie szlacheckim.

Ur. Fryderyk L. i żona jego Anna Zander, oboje już nie żyjący w r. 1754 r., mieli synów: Jana, Wawrzyńca i Krzysztofa oraz córki: Annę, Krystynę i zapewne Mariannę. Ci trzej bracia zostali w 1754 r. skwitowani przez Ignacego z Łaska Słoneckiego z 6.000 zł posagu jego zmarłej żony a ich siostry Anny (Kc. 142 k. 197). Krystyna zaślubiła 15 X 1769 r. w Wieleniu Stanisława Wyssogotę Zakrzewskiego. Oboje żyli jeszcze w 1771 r. Marianna była w l. 1761-1766 żoną Ludwika Kralla, konsyliarza J. Kr. Mci, wdowa w l. 1778-1793.

1. Szl. Jan, syn Fryderyka i Zandrówny, w 1749 r. plenipotent urodzonego Jana de Zander Zandrowicza (P. 1296 k. 129), w 1780 r. nazwany posesorem Raczkowa (LB Raczkowo), w latach 1786-1787 posesor Sarbi (LB Czrnków). Jego żoną była 1780 r. Marianna Rozbicka, żyjąca jeszcze 20 IV 1788 r. (LC Czarnków). Według Bonieckiego miał mieć pierwszą żonę Henrietę Gumprecht i miał umrzeć 1790 r., zostawiając dzieci: Jana Wojciecha, ożenionego z Joanną Rozbicką, Adama, o którym niżej, Ludwika Augusta, oficera dragonów pruskich 1807 r., i Fryderyka Stefana. W rzeczywistości było tych dzieci więcej. Jan L. chrzcił 9 XII 1780 r. dwoje bliźniaków urodzonych z Rozbickiej, Stefana Andrzeja i Mariannę. Chrzestnymi byli Jan i Karolina Logowie, między sobą brat i siostra rodzeni (LB Raczkowo), ale nie było to chyba rodzeństwo owych bliźniąt. Jak zobaczymy, Adam był posesorem Żydowa. Panna Zuzanna "Loganówna", chrzestna w Żydowie 4 VIII 1802 r. (LB Żydowo), to zapewne jego siostra, a wię jeszcze jedna córka Jana.

Adam Tomasz, syn Jana, był w l. 1800-1802 posesorem Żydowa (LB Poznań, Św. Wojciech; LB Żydowo), a potem w 1807 r. dziedzicem Gołęczewa koło Poznania. Był wtedy małżonkiem Joanny Dobiejewskiej (LB Sobota) Konsyliarz powiatu poznańskiego, umarł 17 XII 1819 r., mając lat 47 (LB Św. Marcin, Poznań). Owdowiała Joanna, w 1818 r. posesorka Gołęczewa, żyła jeszce 1824 r. (LB Fara, Poznań).

2. Wawrzyniec, syn Fryderyka i Zandrówny, mianowany 1767 r. burgrabią grodzkim wałeckim przez nowego starostę Macieja Mielżyńskiego, przysięgał na ten urząd 16 II t. r. (W. 94 k. 195). Dzierżawca Żelichowa z klucza wieleńskiego 1771 r. (ib. k. 281), był t. r. mężem Aleksandry Zakrzewskiej (LB Piłka). Od Antoniego Swinarskiego kupił 1779 r. za 75.000 zł Raczkowo w p. gnieźn. (G. 106 k. 82), ale już w 1781 r. wieś tę za taką sumę odprzedał Wincentemu Swinarskiemu, podczaszycowi kaliskiemu (P. 1358 k. 381v). Burgrabią nazywany jeszcze 22 V 1782 r. (LB Rogoźno), potem występował już bez tego urzędu. Wspólnie z żoną był w l. 1784-1787 posesorem Brzezna (LC i LB Czrnków). W 1792 r. kwitował Antoniego Jabłonowskiego, kasztelana krakowskiego, z 1.050 zł, zapisanych w 1764 r. urodzoenmu Antoniemu Szwandrowi (!), a scedowanych sobie przez wdowę po tym Szwandrze, Barbarę z Zandrowiczów (P. 1369 k. 504). Boniecki podaje, iż Wawrzyniec umarł w 1793 r. bezpotomnie. Być może, że żadne z jego dzieci nie przeżyło ojca, ale dzieci z Zakrzewskiej porodzone miał, a wszystkie rodziły się w Żelichowie. Byli to: syn Konstanty Potencjan, ur. 3 XII 1779 r., zmarły 11 VIII 1780 r., córki, Aleksandra Augusta, ur. 26 III 1773 r., Wirydianna Augusta, ur. 7 VIII 1774 r., Marcjanna, ur. 21 V 1778 r. (LB i LM Wieleń). Chyba to ta sama Wirydianna była w 1797 r. żoną Longina Ostena, a umarła jako wdowa w Chciszewie 20 X 1814 r., pochowana w Lechlinie.

3. Krzysztof, syn Fryderyka i Zandrówny, dzierżawca folwarku i wsi Jędrzejewo koło Czarnkowa 1773 r., był już wówczas mężem Heleny Karśnickiej (LB Czrnków), córki Józefa i Konstancji Swinarskiej. W 1783 r. posesor Świątnik (LB Głuszyna) nie żył już 1785 r., kiedy owdowiała Helena sumy po ojcu, nabyte z dóbr Głuponie, Szczepowice i Wieczyn, cedowała synowi Józefowi (P. 1362 k. 373v). Żyła jeszcze w r. 1789 (P. 1366 k. 438). Oprócz tego syna była i córka Teresa Zofia, ur. w Jędrzejowie, ochrzcz. 8 VIII 1773 r. (LB Czarnków), zmarła w Kamieńcu 5 IV 1807 r. na suchoty, niezamężna (LM Kłecko).

Józef, syn Krzysztofa i Karśnickiej, kwitował 1789 r. Konstancję z Koczorowskich, wdowę po Józefie Urbanowskim, dziedziczkę wsi Głuponie, z 625 zł, z sumy 10.000 zł, zapisanej na tych dobrach swojej matce a sobie scedowanej (P. 1366 k. 278). Był posesorem Kamieńca, gdzie umarł na suchoty 9 VII 1804 r., mając około 40 lat (LM Kłecko). Zob. tablicę 1.

@tablica: Logowie 1

Wspomniałem wyżej o rodzeństwie, Janie i Karolinie, które to rodzeństwo trzymało w 1780 r. do chrztu bliźniaki Jana i Rozbickiej. Należało owo rodzeństwo zapewne do tej samej linii Logów. Chyba z tą Karoliną identyczna ur. Karolina, która 1 XI 1784 r. wyszła za Józefa Łubkowskiego, posesora Radosiewa, a świadkiem ślubu jej był Wawrzyniec z Grochowa Loga, posesor Brzezna (LC Czarnków), oczywiście wymieniony wyżej burgrabia wałecki. Dziecko tej pary małżeńskiej trzymała do chrztu 20 IV 1788 r. z Rozbickich Logowa, posesorka Sarbi (ib.). Janowi z Grochowa L-dze proboszcz czarnkowski wydał 13 VII 1787 r. zezwolenie na zaślubienie w Poznaniu panny Ludwiki Łubkowskiej z parafii czarnkowskiej (LC Fara, Poznań). Jana, dziedzica dóbr, i Ludwiki Łubkowskiej syn Franciszek, ur. w Żernikach 30 VIII 1795 r. (LB Opatówko). Inny syn, Kajetan, podchorąży wojsk polskich 1830 r. (Boniecki), ekonom, mieszkający 1839 r. w Mierzewie, mający lat 58, umarł na suchoty 30 V 1862 r. w Mielżynie (LM Mielżyn; Boniecki). Zaślubił 6 X 1839 r. Anastazję Jaraczewską z Ruchocinka, liczącą 34 lata (LC Witkowo), która go przeżyła.

Bogusław i Jan Krzysztof mieli być między sobą braćmi, a synami Ekkarda i Doroty Wedelskiej. Tytulatura stanowa ich obu czyni takie pochodzenie ich matki więcej niż wątpliwym.

"Uczciwy" Bogusław (Teofil) Loga i jego żona Elżbieta, oboje katoliccy, wójtowie w Rogoźnie w l. 1744-1751 (LB Rogoźno), w 1779 r. oboje tytułowani już "urodzonymi", przy czym ona nazwana Elżbietą de Mejery, wspólnie ze swym synem Ludwikiem wojtostwo w mieście Rogoźnie posiadane za przywilejem królewskim, sprzedali kontraktem z 8 II t. r. za 6.000 zł "zacnemu" Andrzejowi Krallowi i jego żonie Annie z Gańskich (P. 1356 k. 28). Bogusław miał umrzeć 1779 r. (Boniecki). Jego dzieci porodzone na wójtostwie w Rogoźnie: Michał Maciej, ochrzcz. 7 X 1744 r., pochowany 6 II 1745 r., Ludwik Władysław, ochrzcz. 5 IV 1749 r., Regina, ochrzcz. 12 XII 1751 r. (LB i LM Rogoźno).

Jan Krzysztof, syn Ekkarda i rzekomo Wedelskiej, w księgach chrztów parafii rogozińskiej tytułowany "uczciwym", rzadziej nieco "sławetnym", w 1735 r. określony jako pochodzący z Lubiewka (Lubionki?), w l. 1736-1749 sołtys w Bukowcu. Ożenił się 9 V 1735 r. z Emerencjanną Mejerówną (Meygrówna) z Bukowca (LC Rogoźno), zapewne nic wspólnego nie mającą z rodziną Mejerów h. Lewald, z której będą ją potem wywodzić jej synowie dla celów swych szlacheckich legitymacji. Dopiero w 1787 r., a wię w kilkanaście lat po przeprowadzeniu wywodu szlacheckiego, pochodzi zapis, mocą którego "urodzony" Jan Krzysztof z Grochowa Loga, syn zmarłego Ekkarda i Doroty Ludwiki Wedelskiej, żonie swojej Emerencjannie Mejerównie, córce Teofila Lewald Mejera i Anny z Misbachów, zabezpiecza sumę 10.000 zł (P. 1375 k. 147). Jan L., dzierżawca w l. 1781082 Tarnowa koło Kostrzynia, wsi dziedzicznej Ignacego Suchorzewskiego (G. 109 k. 21), ostatnio posesor Trojanowa, umarł we dworze tej wsi 26 IX 1788, mając 82 lata. W akcie zgonu tytułowany jest "urodzonym" (LM Murowana Goślina). "Urodzona" Emerencja z Mejerów, wdowa po Janie Krzysztofie z Grochowa L-dze, mianowała 1790 r. plenipotentami synów swoich, Józefa i Wawrzyńca (P. 1367 k. 687). Umarła mając lat 78, 10 III 1794 r. (LM Łubowo). Synowie Jana Krzysztofa i Emercjanny: Józef Michał, Ludwik Maciej, Jan Antoni, ur. w Bukówcu 28 VI 1746 r. (LB Rogoźno), zapewne młodo zmarły, Jakub, Wawrzyniec, Jan Krzysztof, Wiktor Fryderyk. Córki: Anna, ur. w Bukowcu, ochrzcz. 10 VIII 1736 r. (ib.), w l. 1771-1781 żona ur. Stanisława Marcina Marczyńskiego, Krystyna, ur. ok. 1739 r., zmarła w wieku lat trzech 1742 r. i pochowana 15 VIII (LM Rogoźno), Rozalia, ur. w Bukowcu, ochrzcz. 21 XI 1740 r. (LB Rogoźno), wyszła w Opatówku 30 IX 1781 r. za Jana Jaraczewskiego, Marianna Konstancja, ur. w Bukowcu, ochrzcz. 12 VIII 1749 r. (LB Rogoźno), zmarła 1805 r., przed 30 IV 1790 r. zaślubiła Mikołaja Trepkę (LM Łubowo; Boniecki), Franciszka Krystyna, ur. 1766 r. (Boniecki).

1. Józef (Michał Józef), syn Jana Krzysztofa i Mejerówny, ur. w Bukowcu, ochrzcz. 27 IX 1738 r. (LB Rogoźno), żeniąc się z Franciszką (Marianną Franciszką) Jaraczewską, córką Franciszka i Teresy Kaweckiej, jeszcze jako swej narzeczonej, zapisał 27 XII 1768 r. sumę 6.000 zł (G. 100 k. 311; Kośc. 333 k. 153). Był w l. 1772-1775 posesorem Retkowa, wsi dziedzicznej Ostrowskich (LC Izdebno; G. 100 k. 586). W l. 1781-1787 dzierżawił od Gurowskich Murowaną Goślinę (LC LB Murowana Goślina). Jana Korytowskiego, generała adiutanta J. Kr. Mci, dziedzica Padniewa z przyległościami, kwitował 1788 r. z sum z tytułu dzierżawy owych dóbr (G. 115 k. 41v). Jako były dzierżawca klucza rusocińskiego kwitował 1791 r. ks. Melchiora Gurowskiego, proboszcza gnieźnieńskiego i oficjała, posesora tych dóbr (I. Kon. 84 k. 308v). Wedle Bonieckiego, miał być dziedzicem wsi Kobyla Chmielowa w gub. kaliskiej. Umarł 5 VII 1793 r. (LM Św. Mikołaj, Poznań). To on przeprowadził 1774 r. na sejmiku gnieźnieńskim wywód szlachectwa i uzyskał potwierdzenie tego szlachectwa na sejmie 1775 r. Jemu tedy należy przypisać co najmniej inicjatywę fałszerstw dokonanych w księgach kościelnych rogozińskich, a może (obok Wawrzyńca) i w księgach grodzkich wałeckich. Synowie jego Paweł, Filip, Ignacy. Młodsi od nich, urodzeni w Goślinie: Onufry Józefat 26 XI 1783 r., Konstanty Maciej 20 II 1787 r., a była i córka Marianna Teofila, ur. w Opatówku 10 XII 1780 r., zmarła w Goślinie 10 III 1783 r., w wieku lat dwóch (LB i LM Murowana Goślina).

2) Filip, syn Józefa i Jaraczewskiej, ur. 1776 r., ochrzcz. 1 V t. r. (LB Opatówko), kapitan 9 pułku piechoty, dymisjonowany 1808 r., miał wedle tradycji rodzinnej polec w wojnach napoleońskich (Boniecki).

1) Paweł Tomasz, syn Józefa i Jaraczewskiej, ur. w Opatówku 19 XII 1773 r. (LB Opatówko), umarł 1820 r., dziedzic Boczków w Sieradzkiem, porucznik 4 pułku strzelców konnych, dymisjonowany 1808 r. (Boniecki).

3) Ignacy Jan, syn Józefa i Jaraczewskiej, ur. 1778 r., ochrzcz. 31 VII (LB Opatówko), ożeniony z Antoniną Zaborowską, z której syn Karol.

Karol, syn Ignacego i Zaborowskiej, ur. 1812 r., zmarły 1897 r., ożenił się w Częstochowie 1842 r. z Marcjanną Malinowską, z którą miał syna Franciszka.

Franciszek, syn Karola i Malinowskiej, ożeniony z Florentyną Wachulską, miał z nią córki: Jadwigę, w 1911 r. zamężną Walicką, Wandę, obie mieszkające wówczas w Piotrkowie (Boniecki). Może ta sama Wanda była potem żoną Weryhy Darowskiego i umarła 9 II 1920 r., pochowana w Wójcinie. Musiałaby jednak w takim razie mieć co najmniej jednego brata, bo o zgonie donosili: córki i rodzeństwo (Dz. P.).

2. Ks. Ludwik (Ludwik Maciej), syn Jana Krzysztofa i Mejerówny, ur. w Rogoźnie 8 III 1744 r. (Korytkowski), ale akt chrztu z 8 V 1744 r. powiada, iż się urodził w Bukowcu i daje mu tylko jedno imię - Maciej. Ojca jego określono jako "honestus" i "scultetus" Loga, co ręka fałszerza przerobiła na "generosus" i "possesor scultetiae". Matka nazwana tam tylko z imenia. Chrzestnych, Odpola z Gościejewa i Krzywoszczynę z Rogoźna, obdarzono przydatkiem "pauperes" (LB Rogoźno). Przypominam to tutaj raz jeszcze, bowiem właśnie Ludwik, legitymując się szlachectwem przy okazji instalacji na kanonię gnieźnieńską oświadczył, iż jest synem Jana z Grochowa Logi h. Topacz i Emerencjanny Lewalt Mejerówny h. Lewalt, po ojcu wnukiem Doroty Ludwiki z Tuczna Wedelskiej h. Tuczyński, po matce Zofii de Misbachy h. Lubicz (Korytkowski). Zrazu proboszcz w Niemysłowie koło Turka, kanonik kościoła Św. Jerzego na zamku gnieźnieńskim (G. 108 k. 42), kanonik kolegiaty łowickiej 1787 r. (LB Murowana Goślina), koadiutor archidiakona uniejowskiego 1789 r. (P. 1366 k. 353v), archidiakon uniejowski 1793 r. (LB Murowana Goślina), kanonik katedralny gnieźnieński 3 VII 1794 r., umarł w Gnieźnie 30 III 1825 r. (Korytkowski).

3. Jakub, syn Jana Krzysztofa ("sławetnego" i "sołtysa") i Mejerówny, ur. w Bukowcu, ochrzcz. 26 VII 1747 r., trzymany do chrztu przez mieszczan rogozińskich (LB Rogoźno), w l. 1778-1792 palestrant w Warszawie, komornik ziemski warszawski 1793 r., uczestnik powstania kościuszkowskiego 1794 r., notariusz departamentu warszawskiego za Księstwa Warszawskiego, umarł 1810 r. Z żony Barbary Nowickiej córki: Jupianna, zmarła 1862 r., i Krystyna, zmarła 1873 r. (Boniecki).

4. Wawrzyniec, syn Jana Krzysztofa i Mejerówny, ur. 1751 r. (Boniecki), przejął po ojcu swym posesję Trojanowa, gdzie go widzimy w r. 1794. Był w 1802 r. posesorem Grochowisk (LC Łopienno). Umarł w Gnieźnie 10 X 1813 r. (LM Sw. Trójca, Gniezno). Z żony Julianny, z Szczepanowskich (ib.), miał syna Piotra Pawła, ur. w Trojanowie 28 VI 1794 r. (LB Murowana Goślina). Boniecki pisze, iż zostawił syna i trzy córki. Sądzi on, iż wnukiem po tym synu mógłby być ks. Wojciech, pleban w Głuchowie koło Łowicza. Jedną z córek, jego zdaniem, mogłaby być Beata, matka arcybiskupa warszawskiego Fijałkowskiego.

5. Jan Krzysztof, syn Jana Krzysztofa i Mejerówny, ur. 1760 r., w r. 1783 mąż Weroniki Bielińskiej (LB Kostrzyn), wedle Bonieckiego Bieleckiej. Oboje małżonkowie mieszkali 1796 r. w Potrzonowie (LB Skoki). Boniecki pisze, iż Jan Krzysztof był dziedzicem Gruźlin w p. kwidzyńskim. Był w l. 1787-1788 posesorem wsi Żydówko w parafii łubowskiej w p. gnieźn. Weronika Logowa mając lat 58 umarła 4 III 1821 r., zostawiając syna Antoniego i córkę Apolonię (LM Św. Marcin, Poznań). Miał jeszcze Jan Krzyzstof innych synów: Michała Józefa, ur. w Puszczykowie, ochrzcz. 25 IX 1783 r., i Wojciecha Józefa, ochrzcz. z wody w parafii kostrzyńskiej 20 X 1784 r., z ceremonii 25 VII 1787 r. (LB Łubowo), oraz córki: Joannę Emerencję, ur. z Żydówku, ochrzcz. 29 V 1787 r., zmarłą 17 IV 1788 r. (LB i LM Łubowo), i Wiktorię, ur. w Puszczykowie, ochrzcz. z wody 11 I 1786 r. (LB Kostrzyń), z ceremonii 25 Vii 1787 r. (LB Łubowo). Boniecki wymienia tylko syna Wojciecha i córkę WIktorię Józefę zamężną Moszczeńską. Istotnie w l. 1811-1816 spotykamy Wiktorię z Logów, żonę Józefa Moszczeńskiego (LB Chełmce; LB Ostrowo k. Gniezna).

Wojciech, syn Jana Krzysztofa i Bielińskiej (Bieleckiej?), wedle Bonieckiego ur. 1780 r., więc chyba nie identyczny ze wspomnianym wyżej Wojciechem Józefem, ochrzczonym 1784 r. Porucznik 9 pułku piechoty, dymisjonowany 1808 r., do 1809 r. dziedzic Gruźlin, potem Rusinowa i Tarnówka nad Gopłem. Jego żoną była Karolina Paruszewska. Z niej synowie: Ludwik, o którym niżej, Wojciech, ur. w 1805 r., utonął w Kołobrzegu 1868 r., Jan, po którym syn Higin. Córka Antonina Marcjanna ur. w Tarnówku, ochrzcz. 13 VIII 1811 r. (LB Chełmce).

Ludwik, syn Wojciecha i Paruszewskiej, ur. 1801 r., umarł 1885 r., dziedzic Zagórzyc we Włocławskiem, miał z żony Wandy Waszkiewiczówny synów: Bronisława, ur. 1838 r., zmarłego bezpotomnie, dziedzica Sadlna (Salna?) na Kujawach, który 3 VII 1894 r. w Palędziu Kościelnym zaślubił Florentynę Dziembowską, córkę Władysława i Heleny z Łaszczyńskich (Dz. P.), i Wincentego, ur. 1840 r., dziedzica Zagórzyc koło Radziejowa żyjącego jeszcze w 1905 r.

6. Wiktor Fryderyk, syn Jana Krzysztofa i Mejerówny, ur. 1763 r. w Rogoźnie, burgrabia kruszwicki 1786 r., intendent szpitala warszawskiego i praskiego 1793 r., uczestnik powstania 1794 r., pruski raski królewski (landrat?) 1823r. (LB Leszno), pensjonowany nadinspektor 1837 r., dziedzic dóbr Bogusz w p. kwidzyńskim, umarł w 1842 r. w Bydgoszczy. Jego żoną była Joanna Bogumiła (Deodata) Momot Komońska, córka Walentego i Estery Jeżewskiej, zmarła w Poznaniu 7 II 1837 r. w wieku 76 lat (LM Fara, Pozn.) Z nią miał synów: Adama, Władysława, Stanisława i Teofila.

1) Władysław Antoni Franciszek, syn Wiktora Fryderyka i Komońskiej, ur. 13 V 1792 r. w Warszawie, zrazu chorąży wojsk pruskich, potem w 1809 r. polskich, dziedzic Sitna, umarł w Bydgoszczy 1863 r., krótko przed 2 IV (Dz. P.). Ożenił się po raz pierwszy z Justyną Chmielewską, córką Marka Wincentego, dziedzica Wojnowa, i Ludwiki Schultz, po raz drugi z Emilią Busse, wdową po swym bracie Teofilu, zmarłą w Szewcach 12 II 1876 r., pochowaną w Piotrkowie (ib.). Z pierwszego małżeństwa synowie, Bolesław i Wiktor.

(1) Bolesław, syn Władysława i Chmielewskiej, ur. 1827 r. w Bydgoszczy, ożenił się 1855 r. z Wandą Busse, córką Antoniego i Urszuli z Walickich. Miał córkę Marię i syna Władysława.

Władysław, syn Bolesława i Wandy Busse, ur. 1861 r., ożenił się 1894 r. z Eugenią Łabęcką i miał z nią synów: Jerzego, ur. 1895 r., Wacława, ur. 1897 r., Bolesława, ur. 1902 r. w Uszomierzu na Wołyniu, Czesława, ur. 1910 r. w Łucku, oraz córki, Stanisławę i Wandę Helenę.

(2) Wiktor Ludwik, syn Władysława i Chmielewskiej, ur. 1830 r., założył 1862 r. skład sukna, bielizny i artykułów męskich w Poznaniu przy ul. Wilhelmowskiej 25 (ib.). W rok potem przyjął do spółki Leona Bielińskiego (ib.). Umarł mając 36 lat, 12 IX 1866 r. (ib.). Ożenił się 17 X 1864 r. z Anną Piotrowską, córką Jana Nepomucena, mającą lat 20 (LC Św. Marcin, Poznań). Umarła ona 22 VI 1899, licząc sobie lat 54 (LM Św. Marcin, Poznań). Z tego małżeństwa syn Adam, ur. 1866 r., referendarz w Bytomiu, uzyskał tytuł doktora praw w Berlinie 1890 r. (Dz. P.), i drugi syn, pogrobowiec Wiktor Wacław, ur. 22 III 1867 r. w Poznaniu (LB Św. Marcin, Poznań).

2) Teofil, syn Wiktora Fryderyka i Komońskiej, ur. 1796 r. w Rynkówce, inspektor celny 1818 r. (LB Fara, Poznań), aktuariusz dyrekcji 1828 r., sekretarz regencji 1836 r., umarł 1837 r. Jego pierwszą żoną, zaślubioną 24 VIII 1828 r., była Józefa Bryger, mająca lat 23 (LC Fara, Poznań), drugą, poślubioną w Poznaniu 12 V 1834 r. Emilia Busse, licząca lat 20 (LC Fara, Pozn.), która po śmierci Teofila wyszła za jego brata Władysława i umarła w 1876 r. Z drugiego małżeństwa synowie: Adam Wulkan, ur. 4 VI 1836 r. (LB Fara, Poznań) i pogrobowy Teofil, ur. 1838 r., właściciel majętności Szewce na Kujawach, zmarły 1883 r., ożeniony z Franciszką Waszkiewiczówną z Łowiczka. Jego synowie: Jan Nepomucen, ur. 1864 r. w Bydgoszczy, malarz, ożeniony i rozwiedziony z N. Racięcką, Józef, ur. w Bydgoszczy 1866 r., Wacław, ur. tamże 1868 r., zamieszkały w Warszawie, ożeniony w 1910 r. z Kornelią Skupiewską (Boniecki).

3) Stanisław Wiktor, syn Wiktora Fryderyka i Komońskiej, ur. 7 V 1798 r. w Rynkówce, w Prusach Król., dobrach Franciszka Czapskiego, wojewody chełmińskiego, ochrzcz. z ceremonii w Lesznie 28 XII 1823 r. (LB Leszno), dziedzic Ruchocinka, zmarły w 1879 r., pochowany w Godurowie (Dz. P.). Jego pierwsza żona Weronika Stankowska, córka Andrzeja i Katarzyny z Morawskich, ur. ok. 1799 r., umarła w Ruchocinku po porodzie 21 XII 1833 r. (LM Powidz). Drugą żoną była już w r. 1838 Józefa Kamieńska z Gulczewa. Z niej synowie: Kazimierz, Bronisław, Mścisław, Heliodor, Antoni, o których niżej, Włodzimierz Władysław, ur. w Ruchocinku 21 X 1849 r., Edward Wiktor, ur. tamże 15 I 1851 r., Adam Teofil, ur. tamże 12 V 1852 r., córka Wanda Anna, ur. tamże 23 VII 1848 r. (LB Powidz).

(1) Ks. Kazimierz Adam Wiktor, syn Stanisława i Kamieńskiej, ur. w Ruchocinku 4 III 1839 r. (ib.), dr. teologii, wikary w Łęczycy, wywieziony na Sybir 1863 r., po powrocie do kraju proboszcz w Galicji, umarł 1909 r.

(2) Bronisław, syn Stanisława i Kamieńskiej, ur. 1841 r. (ib.), cukiernik w Gnieźnie, kupił tam 1890 r. za 66.000 m. kamienicę (Dz. P.), umarł w Poznaniu 13 X 1905 r. (LM Św. Marcin, Poznań; Dz. P.). Ożenił się przed r. 1876 z Heleną Arndtówną, zmarłą 14 V 1903 r. (Dz. P.) i miał z nią synów: Stefana, Stanisława i Kazimierza, oraz córki: Bronisławę, która 25 I 1896 r. w Warszawie wyszła za Alfreda Pauli, właściciela Mileszyc w Królestwie Polskim (Dz. P.), Halinę za Pithardtem, Wandę za Weryhą Darowskim, zmarłą 9 II 1920, pochowaną w Wójcinie (ib.), Lucynę za Kosickim oraz Teklę.

a. Stefan, syn Bronisława i Arndtówny, ur. w Gnieźnie 1876 r., właściciel fabryki gilz i kartonów w Poznaniu 1908 r. (ib.), umarł w Poznaniu 21 X 1938 r., pochowany na cmentarzu Św. Marcina. Pozostawił potomstwo (ib.).

b. Stanisław (Józef Stanisław), syn Bronisława i Arndtówny, ur. 1 I 1880 r., cukiernik, ożeniony 5 VI 1909 r. z Teodozją Piotrowską, córką Ludwika i Michaliny Koteckiej, ur. 15 V 1883 r. (LC Św. Marcin, Poznań). Jego syn Wiktor Stanisław, ur. 21 IV 1912 r., córki: Helena Zofia, ur. 14 III 1910 r., Ludomira Aleksandra, ur. 21 III 1911 r. (ib.).

c. Kazimierz Wacław Jan, syn Bronisława i Arndtówny, ur. 5 III 1882 r., właściciel składu cygar przy placu Piotra w Poznaniu 1912 r. kawaler Krzyża Walecznych, zmarły w Poznaniu 3 IV 1934 r. (Dz. P.), ożeniony we Wrocławiu w kościele Św. Krzyża 24 VII 1910 r. z Janiną Marią Kołodziej, córką Antoniego i Marii Buszkiewiczówny, ur. 30 XII 1889 r. (ib.). Ich syn Olgierd, ur. 28 V 1913 r., uczeń gimnazjalny, umarł 3 VII 1933 r. (LM Św. Marcin, Poanań).

(3) Mścisław Władysław, syn Stanisława i Kamieńskiej, ur. w Ruchocinku 19 X 1842 r. (LB Powidz), oficer wojsk pruskich.

(4) Heliodor Stanisław, syn Stanisława i Kamieńskiej, ur. w Ruchocinku 13 III 1845 r. (ib.), umarł w Brześciu Litewskim 1885 r. Z żony Emilii Horst, zmarłej w Warszawie 1907 r., synowie: Emil, ur. 1874 r., technik, zamieszkały w Berlinie, ożeniony ze Stanisławą Grabowską, zmarłą 1906 r., i Kazimierz, ur. 1877 w Warszawie.

(5) Antoni Mścisław, syn Stanisława i Kamieńskiej, ur. 1847 r. (ib.) ekonom w Godurowie 1889 r., dzierżawca Lipówki 1893 r. ożeniony najpierw z Anielą Karaszkiewiczówną, zmarłą 1878 r., potem 2-o v. z Klementyną Bitterlich. Jego synowie: Antoni, o którym niżej, Tadeusz, ur. 1884 r., Roman, ur. 1886 r., Julian, ur. w Godurowie 7 II 1889 r. (LB Strzelce W.), Władysław, ur. 1891 r., Stanisław, ur. w Lipówce 23 IV 1895 r. (LB Dolsk), Adam, ur. 1896 r. Córki: Maria, zmarła w Godurowie 27 II 1878 r., mając 4 miesiące (LM Strzelce W.), Józefa za Antonim Krzymińskim, Zofia, Maria, Irena Klementyna, ur. w Lipówce 20 XI 1893 r., zaślubiła 1 VI 1922 r. Stanisława Grabowskiego, Aniela.

Antoni Stanisław, syn Antoniego, ożeniony z Felicją Wągrowską, z której córki, Aniela i Maria.

4) Ks. Adam Konstanty, syn Wiktora Fryderyka i Komońskiej, ur. 1800 r., kanonik honorowy gnieźnieński, profesor liceum w Poznaniu, kapelam oddziału gen. Chłapowskiego, poległ w bitwie pod Szawlami 1831 r. (Boniecki). Zob. tablice 2-3.

@tablica: Logowie 2

@tablica: Logowie 3

Jan i Elżbieta, chrzestni 1761 r. (LB Kobierno). Jan i jego żona (Elżbieta?), akatolicy, rodzice Barbary, ur. w Smarzewie, ochrzcz. 16 VIII 1756 r. (ib.). Regina, w 1774 r. żona Tomasza Zakrzewskiego. Małgorzata "Logajewa", chrzestna 20 IX 1775 r. (LB węglewo). Ur. małżonkowie Logowie, dzierżawcy folwarku Głębokiego w stronę Charzewa, rodzice Brygidy, zmarłej 1779 r. w wieku półtora roku (LM Sławno). Jan, posesor Ninkowa 1780 r. (LB Głuszyna). "Wielmożny" Krzysztof, chrzestny 10 V 1782 r. (LB Łopienno). Joanna przed 10 XI 1792 r. wyszła za Stefana Strubińskiego, podporucznika wojsk kor., a urodzone wtedy jej bliźnięta trzymali do chrztu Jan i Aleksandra oraz Wawrzyniec (zob. wyżej) i Marianna Logowie (LB Czarnków). Czesław, przeor konwentu dominikanów w Warszawie, zmarły (?) 15 I 1800 r. Inocenty, dominikanin w Sieradzu, zmarł 13 IV 1805 r. (Nekr. Dominikanów Pozn.). Franciszek był świadkiem przy ślubie 25 I 1818 r. (LC Kołdrąb). Joanna Logowa, dziedziczka Małachowa Szemborowa 1831 r., umarłą tam 11 X 1845 r., mając 90 lat (LB, LM Witkowo). Marianna z "Legów" (?), żona ok. 1857 r. Bogusława Marcinkowskiego. Wieś Janowiec w p. wągrowieckim, własność pani Loga, oszacowana na 76.760 tal., miała być sprzedana z subhasty w sądziewągrowieckim 9 V 1865 r. (Dx. P. z XI 1864 r.). Wanda zamężna Gońska umarła w Inowrocławiu 10 X 1879 r. (Dz. P.). Ks. Piotr, proboszcz w Łysinach, umarł 4 III 1912 r. (ib.).

>Loizen, Loisy, Loisius. Michał, Szymon, Jan i Stefan, bracia Loizen otrzymali 31 V 1559 r. prawem lennym dobra Hermensgut w ziemi pruskiej, obejmujące dziewięć łanów (MRPS V, nr 2532). Szl. Jan Lois, żupnik komory bydgoskiej 1570 r. (Kc. 117 k. 357v). Anna, córka Szymona, żona Jana Werdena, starosty nowskiego, 1571 r. (ib. k. 531).

>Lokarski ur. Stanisław zaślubił 8 III 1779 r. Mariannę Wierzbicką. Żył jeszcze 22 VIII 1784 r. Ich syn Piotr Paweł, zmarły 4 I 1781 r., kiedy miał pół roku (LC, LM Opatów)

>Lokowie (Loka, Locka) h. Rogala, pisali się z Igieł w p. malborskim Mikołaj Locka, kanonik warmiński, przy okazji instalacji na kanonię poznańską udowodnił 1547 r., iż jest synem Jana L. h. Rogala i Katarzyny z Jaczkowa "da armis panteris et circa chomonto klescze" (Inastall. s. 32). Florian swoją niezależność od Anny Białobłockiej, żony Piotra Kostki, chorążego malborskiego, cedował 1627 r. Stanisławowi Cielmowskiemu (ZTP 28b s. 1562). Dawid L-a, zabity przez Henryka L-ę, a obdukcji zwłok dokonano w Drzewcach 11 X 1633 r. (Ws. 122 k. 34v). Elżbieta, już nie żyjąca w 1645 r., żona 1-o v. Krzysztofa Powalskiego, 2-o v. Jana Wąglikowskiego, 3-o v. Władysława Chomętowskiego, wtedy jeszcze żyjącego. Samson Garczyński, nabywszy od Mikołaja L. wieś Obozin, toczył 1653 r. sprawę przeciwko Ustarbowskiej, żonie Krzysztofa L., o wykupienie tych dóbr (ZTP 30 s. 1060). Stanisław i Katarzyna z Ciecholewskich małżonkowie, rodzice Zofii, żony Świętosława Orzelskiego. Zarówno rodzice jak i córka już nie żyli w 1683 r., koiedy Orzelski cedował sumę posagową żony, to jest 8.000 zł, swemu synowi (N. 186 k. 163v). Florian, asesor ziemski tczewski, nie żyjący już w 1693 r., kiedy jego syn zrodzony z Marianny Wagnerówny, Florian, jezuita kolegium poznańskiego, dobra po rodzicach, to jest Obozin i Jastrzębie w p. tczewskim sprzedał za 10.000 zł Stanisławowi Sartawskiemu (P. 1432 k. 524). Florian i Fruzyna z Powalskich, oboje nie żyjący już w 1694 r., rodzice Zofii, wdowy po trzech mężach: Piotrze Klińskim, Samuelu Stanisławskim, Macieju Komierowskim, która wówczas sumę posagową i wyposażenie odebrane od zmarłego brata Floriana, wraz z oprawą otrzymaną od męża na Obozinie, scedowała swojemu zięciowi Samuelowi Gosławskiemu i synowi Florianowi Klińskiemu (N. 189 k. 112). Michał, mąż Franciszki Niwskiej, zmarłej 1697 r. i pochowanej u Bernardynów w Bydgoszczy (AB, Bydg., W. 39).

Marcin, nie żyjący już 1746 r., i Marianna z Radziszewskich, rodzice: Franciszka, Józefa, Pawła i Jakuba. Z nich, Franciszek, dziedzic wsi Łukocin i Kobierzyn w p. tczew., dawał 1736 r. plenipotencję ks. Michałowi Dąbrowskiemu, kanonikowi poznańskiemu, proboszczowi gniewskiemu, sędziemu surogatorowi gdańskiemu, celem podniesienia 2.000 zł prus., należnych Katarzynie Dąbrowskiej od Franciszka Szeliskiego (N. 206 s. 12). Był miecznikiem parnawskim. Pozywany 1746 r. przez matkę broniącą interesów swoich i swych synów a jego braci, zakonników (Ws. 179 k. 254v) umarł t. r., a do sprawy z wdową po nim Apolonią Dąbrowską, matka jego staruszka Marianna z Radziszewskich dała plenipotencję jego braciom: Józefowi, Pawłowi i Jakubowi (Ws. 89 k. 110). Józef, a raczej Michał Józef, ur. 22 V 1713 r., cysters w Lądzie, wykonał profesję zakonną 20 VIII 1730 r., był od około 1743 r. opatem w Obrze. W 1748 r. obok tego i sekretarz królewski, wspólnie z bratem Jakubem dawał plenipotencję bratu stryjecznemu Dominikowi dla sprzedaży ich dziedzicznej części wsi Łukocina (Ws. 90 k. 12). Obrany opatem bledzewskim 21 VIII 1756 r., umarł w rezydencji opackiej w Starymdworze 1 III 1762 r. (Nekr. Bledzew; Nekr. Owińska; Nekr. Obra; Nekr. Przemęt). Paweł i Jakub byli jezuitami. Wspomniany pod r. 1748 ich brat występował w 1725 r. jako mąż Krystyny Sokołowskiej (N. 202 k. 108v). Hieronim, cysters, profes lędzki ok. 1716 r., dr. teologii, umarł w Mogile 26 IX 1736 r., mając lat 36 (Nekr. Obra). Eugeniusz, cysters, profes z Obry ok. 1744 r., umarł w Obrze 9 I 1766 r., mając lat 37 (ib.; Nekr. Przemęt). Antoni świadkował 7 X 1770 r. Zaślubił 30 IX 1772 r. Agnieszkę Kamińską (LC Zbąszyń) Nie wiem, czy ten sam Antoni celem sprzedaży połowy Zygartowic w p. kowalskim, dziedzicznej swojej i swego brata Michała, dał 1784 r. plenipotencję temu bratu (Py. 164 k. 46v).

>Löllhofel v. Löwensprung h. Własnego, rodzina nobilitowana w Prusach 1713 r. Fryderyk, major wojsk pruskich, nie żył już 1713 r., kiedy wdowa po nim Franciszka Grzybowska, mianowała plenipotentów do sprawy z bratową swego męża, żoną generała letnanta (Py. 164 k. 377).

>Lonzert Michał, kapitan J. Kr. Mci, nie żył już 1755 r., kiedy wdowa po nim, Regina Prokopówna, mianowała swoim plenipotentem Karola z Świętorzyc Prokopa (P. 1316 k. 111v).

>Lorencówna Dorota, w 1710 r. żona Jana Janiszewskiego.

>Löscher h. Własnego z Saksonii, nobilitowani tam 1666 r. Salomea Ludwika (Lowiza), urodzona z Lowizy Rejerówny, wdowa 1-o v. po Fryderyku Kazimierzu Luben v. Wulfen cz. Lubińskim, saskim radcy stanu, 2-o v. 1731 r. żona Jana Zygmunta Bronikowskiego. Oboje już nie żyli 1776 r.

>Losocki, Lossocki, zob. Łosocki

>Lossowie, Loss h. Własnego ze Śląska. Piotr de Losz świadczył 1446 r. przy zapisie danym przez Andrzeja Furmana, dziedzica Piotrowic w ziemi wschowskiej, dla altarysty kościoła parafialnego, chyba w Gołanicach (Ws. 200 k. 39). Zygmunt L., dziedzic Wilkowa w księstwie głogowskim, otrzymał 1582 r. cesję pewnej sumy od braci Manieckich cz. Pigłowskich (Ws. 9 k. 350). Nie wiem, czy ten sam Zygmunt, na Wilkowie i Wengelstsdt (?), otrzymał 1606 r. zapis od Adama Kotwicza Gorczyńskiego (Ws. 204 k. 261). Daniel, dziedzic Dąbrowy (Dammer) w ks. głogowskim, w 1591 r. mąż Heleny, córki Zygmunta Kotwicza GOrczyńskiego i Katarzyny Haugwitz, z Rzecznej (Rützen) w p. górowskim (Ws. 11 k. 216), która to Helena w 1592 r. prawa swe po matce do Olbrachcic i części Łęgnowa w p. wsch. skasowała na rzecz Rostworowskich i Gostyńskich (Ws. 12 k. 60v). Oboje już nie żyli 1623 r., kiedy to ich córka Barbara była żoną Henryka Krakwica (Ws. 33 k. 449v). Ona i jej rodzony brat Daniel Loss obok innych śląskich współspadkobirców rodzonego ich wuja Abrahama Kotwicza z Górczyny, byli w 1624 r. pozywani przez instygatora koronnego o trzymanie wbrew prawu dóbr w Polsce położonym, a mianowicie części Kowalewa i Gorczyny (P. 152 k. 644v). Ta Barbara już nie żyła w 1627 r. (Ws. 206 k. 216v). Jej brat Daniel L. części w Kowalewie w p. wsch., odziedziczone po wuju, sprzedał t. r. za 5.000 zł Stanisławowi Korzborkowi Zawadzkiemu (ib. k. 214v). Mikołaj, dziedzic w Szymocinie (Simbsen) w ks. głogowskim, nie żył już 1594 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna Kotwiczówna Dłuska kwitowała ze 100 zł swego brata Nankiera (Ws. 13 k. 28). Bernard, dziedzic w Wilkowie, otrzymał 1606 r. zapis od Adama Kotwicza Gorczyńskiego (Ws. 204 k. 261). Gabriel "Lossa" zwany Starszym, ojciec Gabriela "Młodszego" i Anny, żony Adama Romiejowskiego. Kiedy ci małżonkowie w 1610 r. spisywali dożywocie, zaznaczono, iż Anna "Losanka" pochodzi z ks. śląskiego (R. Kal. 1 k. 498). Gabriel, ojciec jej, skwitowany został 1616 r. przez zięcia Romiejewskiego z 700 zł posagu gotówką i 200 zł wyprawy (P. 996 k. 165, 165v). Zapis na 100 tal., dany sobie przez Stanisława Romiejewskiego, cedowała synowi Gabrielowi 1622 r. (Ws. 33 k. 117). Dawid, już nie żyjący w 1624 r. ojciec Salomei, w l. 1622-1636 żony Mikołaja Nostitz Drzewieckiego (Ws. 33 k. 25; 47 k. 395v; 206 k. 57v), która nie żyła już 1652 r. Krzysztof, nie żyjący już 1623 r., ojciec panny Katarzyny, której wówczas Łukasz Pigłowski zapisał dług 100 zł z legatu testamentowego zmarłego Jana Żorawskiego (Ws. 33 k. 309). Inna córka Krzysztofa, Anna, żona 1-o v. Walentego Laskowskiego, 2-o v. w l. 1623-1626 Stanisława Świejkowskiego, wdowa po nim w l. 1646-1651. Panna Katarzyna, córka zmarłego Krzysztofa, zapewne identyczna z powyższą, kwitowała 1663 r. Żelęckiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, z 120 zł prowizji od sumy 600 zł (P. 1073 k. 957v). Zygmunt z Dąbrowy wydzierżawił 1634 r. od Aleksandra Gałczyńskiego i jego żony Barbary z Wilkowa część Pijanowic w p. kośc. (Ws. 47 k. 224). Wdowa Marianna "Lossiana" z Wielkiego Osieczna (Gr. Osten) i Niebe w p. górowskim, wydzierżawiła 1634 r. od Andrzeja Krzyżanowskiego i żony jego Katarzyny Przyborowskiej część Zytowiecka w p. kośc. (Ws. 47 k. 269). Julianna, w l. 1634-1635 żona Ślązaka Kotwicza z Konotopu, dzierżawiącego w p. kośc. najpierw Wroniawy od Zbijewskiego, starosty babimojskiego, potem Stradymek od Krzysztofa Mielżyńskiego. Helena, w 1645 r. żona Fryderyka Nostitza, dzierżawcy części Brelewa od Białęskich. Jerzy Wacław, skwitowany 1661 r. przez Aleksandra Przybysławskiego, pisarza grodzkiego wschowskiego, generalnego syndyka franciszkanów wschowskich, z 1.000 tal., wedle ugody zawartej z tym L. i rotmistrzem Franciszkiem Bielińskim o zabójstwo Macieja Przeradowskiego (Ws. 63 k. 260v). Siostry rodzone, Salomea, żona Mokołaja Nostitz Drzewieckiego, i Ewa, żona Adama Kalckreutha, obie z Retkowa w księstwie głogowskim, nie żyły już 1683 r. (Ws. 149 k. 36).

>Lossowowie (Lossow, Lossa) h. Własnego z Marchii Wschodniej. Nazwisko to na terenie Polski w XVII i XVIII w. pisane przeważnie "Lossa". Miejscowość Lossow leży na płd. od Frankfurtu nad Odrą. Rodzina najprawdopodobniej pochodzenia słowiańskiego. Piotr Lossow sprzedał 1330 r. Lubrzę (Liebenau) cystersom z Paradyża (Kdw II, nr 1107). Syn Agnieszki z Piesek, Hanus Lossow z Piesek w l. 1422-1424 (P. 7 k. 21v, 42; 8 k. 4v). Pankracy z Kohlow k. Frankfurtu, jako krewny ze strony ojca, asystował 1597 r. przy transakcji Zuzanny Remówny, żony Wolfganga Kuczwalskiego (P. 1402 k. 506). Żył jeszcze 1599 r. Jego córka Zuzanna w l. 1597-1599 żona Samuela Grabowieckiego (Ws. 204 k. 58v; Kośc. 279 k. 187v). Krzysztof, już nie żyjący 1598 r., ojciec Marii, żony wówczas Jana Zaidlica z Grocgowa (P. 1402 k. 599).

Baltazar, mąż Doroty z Grochowa Zaidlicówny, która w 1609 r. kupiła od Jana Gorzyckiego i żony jego Jadwigi Lipnickiej za 12.000 zł części we wsi Gorzyce w p. pozn. (P. 1406 k. 656). W 1610 r. Baltazar spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1407 k. 141) i ona mu t. r. zapisała dług 6.000 zł. Oboje małżonkowie zapisali też wówczas dług 1.500 tal. swoim córkom: Małgorzacie, Marii i Ertmucie (P. 984 k. 719v, 220v). Baltazar nie żył już w 1611 r., kiedy Dorota kupiła od Andrzeja Gorzyckiego za 2.650 zł części w Gorzycach p. pozn. (P. 146 k. 545; 1407 k. 464v). Żyła jeszcze w 1612 r. (P. 146 k. 545). Kolei życia wymienionych wyżej córek nie znam. W 1632 r. niewątpliwie żadna z nich już nie żyła. Może córką Baltazara była Anna, w 1641 r. wdowa po Baltazarze Sczanieckim z Czarmyśla. Melchior L., jedyny syn Baltazara i Zaidlicówny zwał w 1663 r. Jana Melchiora Sczanieckiego swym siostrzeńcem (P. 1073 k. 502v), ale czy był to rodzony siostrzeniec?

Melchior, syn Baltazara i Zaidlicówny, jako jedyny spadkobierca rodziców sprzedał 1632 r. część Gorzyc za 3.500 zł Maksymilianowi Sczanieckiemu (P. 1417 k. 697v). Żonie Barbarze Szlichtynkównie oprawił w 1636 r. posag 6.000 zł (P. 1418 k. 751v). W pochodzącym z r. 1642 pozwie Aleksandra Rottenberga nazwany "Nieosiadłym" (P. 167 k. 416v), ale t. r. pozew ze strony Jana Bukowieckiego zowie jego i Fryderyka Lukę, dziedzicami w Gorzycach (P. 167 k. 608), musiał więc zachować tam jakieś części. W czasie inkursji szwedzkiej w asyście komisarzy szwedzkich wspólnie ze swoim synem Baltazarem Henrykiem najechał Linie, wieś Eliasza Szlichtynka, burgrabiego ziemskiego kościańskiego. Burgrabia wytoczył o to sprawę w grodzie poznańskim, ale w 1659 r. zarówno król jak i starosta generalny dla obu Lossowów, ojca i syna, wystawił listy bezpieczeństwa (W. 84 k. 125v; 184 k. 253), co ich miało zabezpieczyć przed prawnymi skutkami procesu. W 1663 r. Melchior mianował opiekunami swych dzieci: żonę Barbarę, Łukasza Kosickiego, Baltazara Zaidlica i siostrzeńca Jana Melchiora Sczanieckiego (P. 1073 k. 502v). Od Fryderyka Luki i jego synów, Fryderyka i Godfryda, kupił 1663 r. za 7.000 zł części Gorzyc, które Fryderyk nabył w 1631 r. od zmarłego Stanisława Gorzyckiego (P. 1425 k. 225v). Owe części w 1665 r. sprzedał za takąż sumę swojej żonie (ib. k. 780v). Ta nie żyła już 1669 r. (P. 1867 k. 298v). Melchior umarł między r. 1679 a 1681 (Ws. 73 k. 317v, 565). Pozostawił czterech synów: Baltazara Henryka, Melchiora, Krystiana i Kaspra, oraz cztery córki: Helenę, w 1661 r. 1-o v. żonę Łukasza Watty Kosickiego, 2-o v. żonę Wojciecha Przybyszewskiego, już nie żyjącą w 1676 r., Elżbietę, w r. 1669 żonę Krzysztofa Brudzewskiego, nie żyjącą 1702 r., Zofię (Ewę Zofię), w l. 1675-1692 żonę Ludwika Jaskóleckiego, wdowę w l. 1703-1714, Mariannę (Anne Mariannę, Annę Marię), w 1686 r. wdowę po Kasprze Lossowie.

I. Baltazar Henryk, syn Melchiora i Szlichtynkówny, za młodu zwany niekiedy tylko tym drugim imieniem. Pozywany obok Henryka Zaidlica przez Bogusława Chłapowskiego o najazd i grabież Belęcina, uzyskał w obozie pod Toruniem 20 XIII 1658 r. królewski list bezpieczeństwa (P. 182a k. 251v). Jego żoną była już w 1667 r. Dorota Kośmidrówna Gruszczyńska (LB Orzeszkowo, dyssyd.). T. r. (czy już 1666 r.?) oprawił jej posag 4.000 złp (Ws. 172 k. 99, 177 k. 126). W l. 1667-1669 mieszkał we wsi Linie p. pozn. (ib.). Wspólnie z braćmi swoimi, Melchiorem i Krystianem, a również w imieniu brata Kaspra, części w Gorzycach sprzedał 1681 r. za 35.000 zł Joachimowi Fryderykowi Zaidlicowi (P. 1103 VII k. 16). Baltazar wraz z żoną od Teodora Cieleckiego i żony jego Anny Woźnickiej nabył wyderkafem 1683 r. za 7.000 zł wieś Snowidowo w p. kośc. (P. 1106 VII k. 18), a w 1684 r., również wyderkafem, nabył sam od Samuela Kaliszkowskiego za 11.000 zł Przyborówko w p. pozn. (P. 1107 IV k. 30). Wspólnie ze swymi braćmi został 1686 r. skwitowany z posagu przez siostrę Annę Mariannę, wdowę po Janie Ksprze L. (P. 1111 V k. 67v). T. r. był już mężem drugiej żony Zofii Kleparskiej, córki Macieja i Anny z Topolskich. Dostała ona wtedy od swej owdowiałej matki zapis 2.500 zł a mąż oprawił jej 4.000 zł posagu (ib. k. 54, 54v). Oboje małżonkowie 1687 r. zawierali kontrakt z Radolińskimi (P. 1113 II k. 45v). W 1689 r. Baltazar kupił Chociszewo w p. gnieźn. i 1684 r. skwitowany został przez Zofię z Bukowca, wdowę po Łukaszu Kurnatowskim, z 3.000 zł, zapisanych jej przy okazji tego kupna (P. 1128 X k. 229v). Będąc dziedzicem Chociszewa, wyderkował tę wieś t. r. za 9.000 zł Barbarze z Daleszyńskich Marszewskiej (P. 1127 II k. 40v). Procesowany 1669 r. przez Wojciecha Włostowskiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, o zamordowanie Mikołaja Włostowskiego, i wygnanie z części wsi Kłodzin w p. gnieźn. (ZTP 37 s. 794). W 1701 r. nazwany byłym posesorem części Kłodzina, wsi dziedzicznej ks. Walentego Macieja Arcemberskiego, z tytułu praw nabytych od Heleny Szlichtynkówny, wdowy po Janie Arcemberskim (P. 1141 XII k. 19v). Baltazar i Helena z Kleparskich oboje już nie żyli 1719 r. (Ws. 163 k. 111v) Z pierwszej żony były dzieci: Samuel, ochrzcz. w Liniu 19 IX 1667 r., Krystyna, ochrzcz. tamże 19 X 1669 r., Anna Jadwiga, ochrzcz. w zborze orzeszkowskim 28 IX 1670 r., Jan Konstanty, ochrzcz. tamże 16 X 1671 r., Wojciech, ochrzcz. 29 III 1673 r., bez uszu i bez rąk, Barbara, ochrzcz. 8 IV 1674 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Z drugiej żony syn Adam i córkę Mariannę w l. 1750-57 wdowę po Stanisławie Szomańskim (Szumańskim), nie żyjącą już 1787 r. Wspomniana wyżej córka Anna Jadwiga, jedyna spadkobierczyni matki (snać jej rodzeństwo wcześnie pomarło), ugodziła się 13 VIII 1720 r. z przyrodnim bratem Adamem o 4.000 złp posagowej sumy swej matki. Ten jednak 1730 r. unieważnił swą zgodę na układ, a ona w l. 1736-40 procesowała go o macierzysty posag i wiano (Ws. 172 k. 99, 174 k. 138v, 177 k. 126), będąc obłożnie chorą, spisała w Gorczynie 7 V 1728 r. testament (Ws. 83 k. 9). Niezamężna, umarła między r. 1736 a 1750 (Ws. 85 k. 96v 181 k. 10v; Kośc. 325 k. 161).

Adam, syn Baltazara Henryka i Kleparskiej, cedował 1720 r. Ludwikowi Szołdrskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu, 4.286 zł z sumy 9.700 zł, zapisanej 1700 r. zmarłemu ojcu przez Zygmunta Unruga, starostę gnieźnieńskiego (Kośc. 312 s. 223). Żonie Annie Małgorzacie Stutterheim, córce Wilhelma i Katarzyny Pannwitz, oprawił 1721 r. na poczet posagu sumę 8.300 zł (P. 1181 k. 42). Od Mikołaja Woronieckiego, starosty średzkiego, i żony jego Teresy Rydzyńskiej wydzierżawił 1722 r. na trzy lata wsie Murzynowo i Sabaszczewo w p. pyzdr. (P. 1187 k. 19). Plenipotent swej przyrodniej siostry Anny Jadwigi L. w 1727 r. (Ws. 82 k. 16v). Jego drugą żoną była po r. 1732 Marianna Pudwelsówna (Podewils), córka Zygmunta i Teresy Szlichtynkówny, która to Marianna była w 1733 r. jeszcze panną (P. 1271 k. 19v), trzecią w 1739 r. Ewa Dorota Nostitz Drzewiecka, córka Mikołaja i Ewy Heleny z Mięsickich (P. 1256 k. 238; 1268 k. 148v). Od Twardowskich dzierżawił Gralewo i w 1742 r. skwitował się z owej trzyletniej dzierżawy z Andrzejem i Jerzym braćmi Twardowskimi (P. 1267 k. 49). W 1744 r. mieszkał w Miłostowie (LB Kwilcz) Jako spadkobierca wespół z siostrą zamężną Szomańską ruchomości pozostałych po śmierci przyrodniej siostry Anny Jadwigi L., pozywał o rzeczy po niej 1750 r. Samuela Zygfryda Szlichtinga, dziedzica Szlichtingowej (Ws. 181 k. 10v). Ta siostry umierając w Gorczynie, we dworze, gdzie bawiła w gościnie, pod wpływem "pseudo ministrum Evangelicum" dysponowała sumy pieniężne za granicę kraju dla osób niezwiązanych ze sobą krwią (ib. k. 106v). Żył jeszcze 1757 r., kiedy jako plenipotent występoawł syn z pierwszej żony Jan Bogusław (Kc. 143 k. 205). Nie żył już 1758 r. (P. 1324 k. 140v). Ewa Dorota żyła jeszcze 1766 r., kiedy to występowała jako współspadkobierczyni Anny z Mięsickich Janowej Przybyszewskiej (P. 1342 k. 139). Z pierwszej żony, oprócz wspomnianego już Jana Bogusława, córki: Anna Teofila (Bogumiła), wydana w Orzeszkowie 30 IX 1744 r. za Aleksandra Bogusława Żychlińskiego, żyła z nim jeszcze 1762 r., Jadwiga, która w 1736 r. otrzymała od swojej rodzonej ciotki panny Anny Jadwigi L. legat 1.000 zł (Ws. 85 k. 96v), Zofia, trzymała do chrztu 29 IX 1745 r. córkę swej siostry Żychlińskiej (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Z drugiej żony syn Aleksander Zygmunt. O Janie Bogusławie wiemy jeszcze tyle, że w 1762 r. Aleksander Zygmunt cedował mu swoje prawa do sumy 2.600 zł zapisanej przez Zofię z Naramowskich Przyjemską (Kośc. 329 k. 75v). Czy nie identyczny z nim Bogusław L., który mając lat 32 umarł w 1763 r. i został pochowany 6 VII (LM Poniec, dyssyd.).

Aleksander Zygmunt, syn Adama i Pudwlsówny, otrzymał 1743 r. od Heleny Szlichtynkówny, wdowy po Samuelu Kasprze Zaidlicu, cesję sumy na Baborówku (P. 1271 k. 19v). Z żoną swoją Joanną Bogumiłą Szlichtynkówną, córką Jana i Salomei Lukówny, spisywał 1760 r. wzajemne dożywocie (P. 1330 k. 238). Skwitował 1762 r. Adama Skoroszewskiego, kasztelanica międzyrzeckiego, z 1.000 zł, swej części z sumy 4.000 zł spadkowej po babce Teresie z Szlichtynków Pudwlesowej (G. 99 k. 397).

II. Melchior, syn Melchiora i Szlichtynkówny, czasem zwany Młodszym, występował jako chrzestny 19 I 1668 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), w imieniu własnym i ojca kwitował 1675 r. Samuela Szlichtynka, rotmistrza J. Kr. Mci, z 2.200 zł, które ojcu zapisał był zmarły Jan Szlichtynk, sędzia ziemski wschowski (Ws. 68 k. 818). Wypłacił 1677 r. szwagrowi Jaskóleckiemu 2.000 zł jako resztę posagu 4.500 zł za swoją siostrą Zofią (P. 1428 k. 112v). Zawierał 1679 r. pod zakładem 13.000 zł kontrakt z Janem Jerzym Nostitz Drzewieckim, działającym w imieniu swego chorego ojca Jana Jerzego (Ws. 73 k. 317v). Dotyczył ów kontrakt małżeństwa Melchiora z córką Jana Jerzego starszego i Barbary Krzyckiej, Anną Elżbietą Nostitz Drzewiecką. Już jako jej mąż, Melchior kwitował 1681 r. swego teścia z 9.000 zł, na poczet zapisanego kontraktem małżeńskim w wysokości 13.000 zł posagu (ib. k. 565). Wspólnie z żoną t. r. wydzierżawił od małżonków Franciszka Tworzyjańskiego i Teresy z Rydzyńskich części Świdnicy i Czerlejewa pod zakładem 10.500 zł (ib. k. 548). Anna Elżbieta kwitowałą 1683 r. brata Jana Jerzego z całego swego posagu, to jest z 13.000 zł (ib. k. 759). Melchior żył jeszcze 1688 r. (Ws. 76 k. 129v), nie żył już 1690 r. (ib. k. 224v). Jego nieletnim dzieciom Janowi ALeksandrowi i Barbarze Bogu, ile Bogusław Unrug, starosta gnieźnieński, wyderkował 1690 r. za 12.470 zł swoje dobra Tomyśl, Witomyśl, Róża, Santop w p. kośc. (P. 1431 k. 264v). Anna Elżbieta t. r. nabyła wyderkafem za 15.000 zł od rodzeństwa Kowalskich Dębowąłękę (P. 1431 k. 268), a w r. 1693 od Franciszka i Jakuba braci Kowalskich części tej wsi kupiła za 31.000 zł (P. 1432 k. 117v). W r. 1695 występowała jeszcze jako wdowa w imieniu swoich dzieci (Ws. 77 I k. 17). W 1697 r. spisywała wzajemne dożywocie ze swoim drugim mężem Krzysztofem Fryderykiem Luką (Kośc. 308 k. 380). Żyła jeszcze 1715 r. (P. 1149 IV k. 31), nie żyła już 1722 r. (Ws. 80 k. 17v). Jan Aleksander w imieniu własnym i siostry Bogumiły dał 1699 r. matce, stryjowi Krystianowi i ojczymowi Luce plenipotencję do windykowania sum spadłych po zmarłym stryju Kasprze L., pułkowniku J. Kr. Mci (Ws. 77 III k. 45). Żył jeszcze 1700 r. (P. 1139 XI k. 75v). Zamordował go Baltazar Zaidlic. W 1715 r. zawarty został w sprawie tego zabójstwa kompromis między jego ojczymem Krzysztofem Luką i szwagrem Sebastianem Luką z jednej strony a Kasprem Zaidlicem, ojcem zabójcy, z drugiej (P. 1149 IV k.31). Pozostałe po nim sumy na Dębowejłęce dziedziczyła siostra (Ws. 80 k. 17v). Ta siostra Barbara Bogumiła jeszcze niezamężna 1700 r. (P. 1139 XI k. 77v), t. r. była już żoną Sebastiana z Kurska Luki. Żyli jeszcze oboje 1722 r. Ona już nie żyła 1740 r.

III. Krystian, syn Melchiora i Szlichtynkówny, występował jako chrzestny 26 IV 1665 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Od Joachima Fryderyka Zaidlica kupił 1681 r. za 11.500 zł części w Łągowcu w p. pozn. (P. 1103 VII k. 90). Jak już widzieliśmy, temu to Zaidlicowi bracia Lossowowie sprzedali uprzednio t. r. za 35.000 zł swoje części Gorzyc. Żeniąc się z Barbarą Elżbietą Nostitz Drzewiecką, córką Zygmunta, spisał kontrakt o jej rękę 7 X 1682 r., zaś w 1683 r., już jako jej mąż, skwitował jej braci, Joachima Mikołaja i Krzysztofa Zygmunta z 8.000 zł na poczet 9.000 zł sumy posagowej i wyprawnej (Ws. 73 k. między 783 a 805v). Mianowany 1692 r. jednym z opiekunów dzieci swej siostry Jaskóleckiej (Ws. 76 k. 337v). Wedle zobowiązania z r. 1708, części w Łągowcu, kupione od Zaidlica, sprzedał 1713 r. za 25.000 zł Janowi Sczanieckiemu (P. 1147 I k. 125; 1144 k. 301v). Nie żył już 1714 r. (P. 1148 II k. 9v). Wdowa żyła jeszcze 1722 r. (P. 1190 k. 36v). Synowie: Melchior Zygmunt, Kasper Krystian i Baltazar Henryk, córki: Barbara Elżbieta, w 1714 r. żona Stanisława Mojaczewskiego, już nie żyjąca 1739 r., Beata, 1-o v. w l. 1717-1732 żona Władysława Kurnatowskiego, wyszła 2-o v. 13 VIII 1736 r. w Czarnkowie za Władysława Bonikowskiego, rozwiedziona z nim 1746 r., zmarła między 1757 a 1762 r. Najprawdopodobniejtakże córką Krystiana była Karolina cz. Szarlota, niezamężna, występująca w l. 1732-1733 (LB Czarnków; LB Orzeszkowo, dyssyd.). Barbara Elżbieta Lossow była 27 II 1732 r. żoną Augusta Wilhelma Scharowetz. Może identyczna z córką Krystiana? Mojaczewski byłby wówczas jej pierwszym mężem.

1. Melchior Zygmunt, najczęściej zwany tylko Zygmuntem, syn Krystiana i Drzewieckiej, wspólnie z matką i braćmi kwitował 1715 r. z sum Andrzeja Żychlińskiego, wojskiego kaliskiego (P. 1149 I k. 233). Już t. r. żoną jego była Marianna Mojaczewska, córka Mikołaja i Anny Gruszczyńskiej. Mieszkał wówczas w Małpinie (dziś Mełpin). Kwitował 1721 r. brat swojej żony Stanisława z 4.688 zł ze spadku po jej rodzonym wuju Stanisławie Gruszczyńskim, cześniku wschowskim (P. 1179 k. 150v). Od Marianny z Kotkowskich Żychlińskiej, miecznikowej kaliskiej, dostał 1724 r. zapis 1.000 zł (I. Kon. 76 k. 44). Już nie żył 1726 r., kiedy to owdowiała Marianna z Mojaczewskich kwitowała Stanisława Żychlińskiego, dziedzica Grabienic (ib. k. 133v). Wyszła 2-o v. za Michała Sarnowskiego, z którym wzajemne dożywocie spisywała 1728 r. (I. Kal. 165 s. 241). Testament zrobiła 15 VII 1749 r. (P. 1296 k. 130v). Synowie: Krystian ALeksander, Sebastian i Bogusław. Zygmunt Stanisław, syn Zygmunta z dworu w Obrze, ochrzczony 6 II 1720 r. (LB Wałków), to zapewne jeszcze jeden brat powyższych. Córka Zygmunta z Mojaczewskiej Zofia, w r. 1749 żona Rocha Kaniewskiego, wyszła 2-o v. 1756 r., krótko po 11 I, za Wojciecha Malczewskiego, z którym żyła jeszcze 1782 r., już nie żyła 1790 r.

1) Krystian Aleksander, zwany przeważnie tylko tym drugim imieniem, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, ur. w Małpinie, ochrzcz. 11 XII 1715 r. (LB Dalewo), pozostawał 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (P. 1240 k. 6v). Spisał 1739 r. wzajemne dożywocie ze swoją żoną Anną Katarzyną Zaidlicówną (P. 1255 k. 16v). Jana i Joanny z Kurnatowskich małżonków Białobłockich, posesorów Krześlic, wydzierżawił w 1742 r. tę wieś na trzy lata (P. 1268 k. 48). Anna Katarzyna została pochowana 20 I 1758 r. Aleksander mieszkał wówczas w Osieku (LM Kobylin dyssyd.). Od Konstantego Rogalińskiego kupił 1760 r. Gołęczewo i trzy części Złotkowa w p. pozn. (P. 1345 k. 224). Nie żył już 1762 r. (P. 1335 k. 61). Miał tylko dwie córki, Mariannę Teofilę (Bogumiłę), w l. 1762-1776 żonę Jerzego Żychlińskiego, rotmistrza wojsk koronnych, potem wojsk saskich, wdowę w l. 1777-1778, już nie żyjącą 1789 r., oraz Annę Justynę Franciszkę, w l. 1768-1777 żonę Franciszka Krystiana Bernarda Kleista, kapitana wojsk pruskich. Już nie żyła 1787 r. W 1768 r. obie siostry zawarły między sobą układ względem Gołęczewa i Złotkowa. Na tych dobrach, oszacowanych teraz na 90.000 zł, długów było 38.000 zł. Kleistowa sprzedała szwagrowi Żychlińskiemu swoją połowę za 24.731 zł to jest za połowę czystej ich wartości (P. 1345 k. 234).

2) Sebastian, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, pozostawał 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (p. 1240 k.6v). Ożenił się 20 VII 1740 r. z Marianną Ludwiką Konarską (LC Kłecko), córką Jana Krzysztofa i Anny Katarzyny Lukówny. Był wówczas dzierżawcą Charbowa, wsi dziedzicznej Karola Zaidlica (G. 97 k. 598). Wspólnie z żoną od Karola Magnusa Zaidlica kupił 1741 r. za 18.000 zł Popówko w p. gnieźn. (P. 1264 k. 140v) i na połowie swoich dóbr oprawił owej żonie 15.000 zł jej posagu (ib. k. 139v), zaś w 1742 r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1267 k. 224v). Siostrze Kaniewskiej zapisał 1749 r. sumę 1.459 zł (P. 1296 k. 139). W 1761 r spisał kontrakt sprzedaży Popówka za 35.000 zł Salomei Zofii z Luków, wdowie po Janie Szlichtynku (G. 99 k. 318). Dopiero jednak w 1763 r. Sebastian i Ludwika wystawili zobowiązanie do tej sprzedaży (ib. k. 448). Ona nie żyła już 1776 r. (P. 1353 k. 505), a Sebastian jej dożywocie na Popówku cz. Popowie Podleśnym scedował 1777 r. swoim zrodzonym z nią dzieciom: Zygmuntowi, Dorocie i Mariannie (G. 104 k. 128, 128v). Manifestowali się przeciwko niemu 1780 r. jego synowie, uskarżając się, iż z posagu ich zmarłej matki, to jest z 15.000 zł, podniósł już większość z rąk Jana Zajdlica, dziedzica Lubowieczka, ale im z tego nic nie dał (Ws. 192 k. 370v). Umarł między r. 1782 a 1785 (G. 109 k. 64v); 112 k. 65). O synach, Aleksandrze i Bogusławie, zob. niżej. Z córek, o Mariannie, wspomnianej w 1777 r., nie wiem nic więcej. Dorota kwitowała 1782 r. Jana Zaidlica, dziedzica Łubowic Wielkich, z prowizji od sumy 3.750 zł stanowiącej jej część z sumy 15.000 zł, przeniesionej z Popówka na Łubowice (G. 109 k. 64v). T. r. 6 VII zaślubiła w Gnieźnie w kościele Św. Trójcy Franciszka Kosickiego. Oboje byli akatolikami. Żyli jeszcze 1785 r.

(1) Aleksander Bogusław, syn Sebastiana i Konarskiej, porucznik wojsk pruskich 1776 r. (P. 1353 k. 505), był w 1777 r. po matce właścicielem jednej czwartej sum na Popówku (G. 104 k. 128).

(2) Zygmunt, syn Sebastiana i Konarskiej, porucznik wojsk pruskich 1780 r. (Ws. 192 k. 370v) w 1763 r. mąż Joanny Deograty (Bogumiły) Szlichtynkówny, córki Jana i Salomei Zofii Lukówny, nabywczyni Popówka cz. Popowa Podleśnego (G. 99 k. 444; P. 1353 k. 505). Salomea Zofia sprzedała była Popówko Maciejowi Chociszewskiemu, a ten z kolei sprzedał tę wieś w 1774 r. Janowi Gozimirskiemu, skarbnikowi kaliskiemu. Teraz w 1777 r. Zygmunt swoją macierzystą czwartą część sum na Popówku sprzedał za 8.500 zł temu Gozimirskiemu (G. 104 k. 128). Wspólnie z innymi spadkobiercami Salomei Zofii Szlichtynkowej Zygmunt i jego żona jeszcze w 1781 r. procesowali się z Gozimirskim (G. 108 k. 1v)

3) Bogusław, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, pozostawał w 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (P. 1240 k. 6v). Chyba identyczny z nim Bogusław, który 17 X 1747 r. we dworze w Tomczycach zaślubił Mariannę Zaidlicównę. Świadkiem ślubu był między innymi Aleksander L. zapewne identyczny z najstarszym synem Zygmunta i Mojaczewskiej (LC Gołańcz). Ta Marianna była córką Krystiana Zaidlica i Anny Ludwiki Brudzewskiej, która to Anna Ludwika w 1762 r. na swojej sumie, zabezpieczonej na Tomczycach, zapisała Bogusławowi 2.005 zł (G. 99 k. 373v). W zapisie tym zowie go zięciem, nie wiem więc, czy można przypuszczać, iż był tylko byłym zięciem, że po ewentualnej śmierci Zaidlicówny miał już drugą żonę? A przypuszczenie takie nasuwa się, bo w 1756 r. Anna Ludwika Kurnatowska, córka Krzysztofa i Ludwiki z Mielęckich, żona Bogusława L., dostała od ojca zapis 7.000 zł (G. 98 k. 831). Był ów Bogusław dzierżawcą Przysieki 1759 r. Nie żył już 1776 r., kiedy Ludwika z Kurnatowskich kwitowała swoich braci z sumy posagowej 7.000 zł i z drugiej sumy 4.000 zł należnej jej z tytułu eksdywizji braterskiej (P. 1353 k. 8). Brata Jerzego, byłego dziedzica dóbr Kowalskie, skwitowała raz jeszcze 1787 r. z 8.000 zł należnych jej z ojcowizny (G. 114 k. 28v). Dzieci Bogusława i Kurnatowskiej, obojga luteran: Helena Marianna, ur. 9 II 1757 r. (LB Skoki), Jadwiga, ur. w Przysiece, ochrzcz. 6 V 1759 r., Sebastian Fryderyk, ur. w Popówku, ochrzcz. 10 XII 1761 r., trzymany do chrztu przez Sebastiana L., byłego posesora Kobylicy (LB Sokolniki). Jeśli przyjmiemy identyfikację Bogusława, męża Kurnatowskiej, z Bogusławem, synem Zygmunta i Mojaczewskiej, Sebastian L. z Popówka byłby rodzonym stryjem trzymanego do chrztu dziecka!

2. Kasper Krystian, syn Krystiana i Drzewieckiej, działał 1715 r. wspólnie z matką i braćmi (P. 1149 I k. 233). W 1719 r. żona jego Teresa Elżbieta Zaidlicówna, córka Kaspra Henryka, dziedzica Czarmyśla, i Urszuli Elżbiety Lukówny, kwitowała Zygmunta Unruga, dziedzica Swinar, z 1.000 tal. magdeb. z sumy oryginalnej 1.000 tal. cesarskich (P. 1171 k. 1v). Żył jeszcze 1735 r. (P. 1240 k. 6v), nie żył już 1754 r., kiedy to wdowa skwitowała Fryderyka Zaidlica, dziedzica części Czarmyśla, z 3.900 zł (P. 1311 k. 112v). Dzieci Kaspra i Teresy: Florian, ur. w Prusinowie, ochrzcz. 28 X 1729 r., Teresa, ur. w Nowinie, ochrzcz. 18 IX 1733 r., Dorota Szarlota Marianna Eleonora, ur. tamże, ochrzcz. 28 V 1735 r. (LB Lubasz). Czy z tą ostatnią nie identyczna Eleonora nazwana córką Kaspra i Ludwiki (!) z Zaidliców, która 1780 r. jako współspadkobierczyni rodzonego wuja Karola Augusta Zaidlica cedowała sumę bratu ciotecznemu Aleksandrowi Fryderykowi Zaidlicowi (Ws. 100 k. 108v).

3. Baltazar Henryk, zwany zazwyczaj tylko pierwszym imieniem, syn Krystiana i Drzewieckiej, ur. ok. 1690 r. (Gotha), wspomniany 1715 r. (P. 1149 I k. 233), zaślubił 6 IX 1721 r. Annę Elżbietę Zaidlicównę, córkę Baltazara i Heleny z Zaidliców (LC Św. Mikołaj, Poznań) i t. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1183 k. 63v). W 1722 r. oprawił jej posag 4.000 zł, a ona skwitowała z tej sumy swoją matkę i braci (P. 1190 k. 35, 35v). Synowi Krystianowi (Baltazarowi Krystianowi) zapisał Baltazar 1746 r. sumę 13.000 zł, od niego pożyczoną (P. 1283 k. 46). Od Rocha, cześnika kaliskiego, Walentego, Adama i Apolinarego braci Zbijewskich kupił 1747 r. za 160.000 zł wsie Belęcin, Karchowo i Trzebiec koło Leszna w p. kośc. (P. 1289 k. 67). Skwitowani oboje z żoną 1748 r. z 12.000 zł posagu przez córkę Annę Helenę, żonę Andrzeja Kurnatowskiego (P. 1291 k. 70v). Od Wojciecha Dzierżykraj Morawskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, kupił 1753 r. za 40.000 zł jego części w Karchowie, Belęcinie i Trzebcu (P. 1309 k. 76). Synowi Bogusławowi zapisał 1754 r. sumę 12.000 zł (Ws. 92 k. 47). Pochowany w Lesznie "u lutrów" 2 VI 1758 r. (LM Świerczyna). Anna Elżbieta z Zaidliców żyła jeszcze 1762 r., kiedy z synami przeprowadziła dział dóbr (P. 1340 k. 67), nie żyla już 1763 r. (Ws. 93 k. 145). Była ona dzierżawczynią Drzewców Nowych i Średnich oraz części w Starych (Ws. 94 k. 181). Synowie: Baltazar Krystian, Zygmunt Kasper, Bogusław i Jan Fryderyk. Córki: Anna Helena, w l. 1748-1750 żona Andrzeja Kurnatowskiego, wdowa w l. 1768-1781, już nie żyła 1790 r., Elżbieta, jeszcze niezamężna 1767 r., otrzymała wówczas od brata Baltazara zapis 12.000 zł posagu (Ws. 94 k. 71v), w l. 1768-1790 żona Bartłomieja Wierzbińskiego, Fryderyka występowała jako chrzestna 1754 r. (LB Swierczyna), dostała w 1767 r. od Baltazara zapis takiego samego posagu (Ws. 94 k. 71v), była w r. 1768 żoną Karola Unruga, nie żyła już 1788 r., Krystyna, niezamężna w l. 1754-1769 (LB Świerczna; Ws. 94 k. 124, 187 k. 286), w l. 1771-1790 żona Augusta Konstantego Bachstein Franckendorf, Eleonora Teofila (Bogumiła), zwana drugim z tych imion, niezamężna "średnia" córka Baltazara, mając lat 24 umarła 1770 r. i została pochowana 30 VII (LM Poniec, dyssyd.). Jako jej współspadkobierczyni występowała 1790 r. siostra Bachsteinowa i syn owej siostry (Ws. 106 k. 55). Wreszcie Karolina (Szarlota), niezamężna, występująca w l. 1754-1768 (Ws. 94 k. 181) potem, już około 1775 r. żona Karola Chryzostoma Unruga, żyła jeszcze 1789r.

1) Baltazar Krystian, zwany najczęściej tylko pierwszym imieniem, syn Baltazara i Zaidlicówny, ur. 1723 r. (Gotha), żonie Bogumile (Ewie Bogumile) Brudzewskiej, córce Jerzego i Marii Unrużanki, oprawił 1745 r. posag 12.000 zł (P. 1279 k. 122). Dzierżawca Kosieczyna i Chlastawy, kwitował się 1747 r. z dzierżawy tych wsi z dziedzicem ich Zygmuntem Bronikowskim (Kośc. 323 k. 263). Od braci swoich, Zygmunta, Bogusława i Fryderyka, wedle przeprowadzonych z nimi działów, kupił 1760 r. za 205.500 zł wsie Belęcin, Karchowo i Trzebiec (P. 1330 k. 6), ale, jak się zdaje, powstały stąd niesnaski między nim a braćmi młodszymi, niezadowolonymi z takiego stanu rzeczy. Doszło do ponownych działów, spisanych 15 VIII 1762 r. (Ws. 94 k. 124) i do podzielenia owych wsi na części. Jakieś części w Karchowie, Belęcinie i Trzebczu kupił 1761 r. za 40.000 złp od Wojciecha Morawskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego (Ws. 185 k. 99) Temuż Morawskiemu, już sędziemu ziemskiemu wschowskiemu, sprzedał 1765 r. owe dobra za sumę 108.500 zł (P. 1340 k. 67), ale jak zobaczymy, braci jego byli wówczas dziedzicami części tej wsi. On sam zresztą tytułowany był nadal dziedzicem Belęcina w 1766 r., kiedy to od Ernesta Godfryda Seherr Thossa, podpułkownika wojsk koronnych, za kontraktem z 23 III kupił za 147.000 zł Wygańczyce, części Łysin i Bienmile (Biemühle) w ziemi wschowskiej (Ws. 94 k. 12v, 94). Punkta do kontraktu sprzedaży tych dóbr były spisywane znacznie wcześniej, bo już 10 XI 1763 r. a cena wtedy określona wyżej, bo na 192.000 zł (Ws. 186 k. 152). W 1767 r., już jako były dziedzic Belęcina zaś obecny Wygnańczyc, Bienmile i części Łysin, zapisywał swym niezamężnym siostrom, pannom Elżbiecie i Fryderyce, każdej po 12.000 zł posagu (ib. k. 71v), zaś w 1768 r. był skwitowany przez tę Fryderykę, wtedy już zamężną Unrużynę, z 3.000 zł, należnych jej wedle działów z 1762 r. (ib. k. 124). Tego samego 1768 r. wspólnie z braćmi skwitował Jana Karola Nostitz Drzewieckiego, dziedzica Nowych i Średnich oraz części Starych Drzewców z 4.000 zł, należnych z tytułu dzierżawy owych dóbr przez ich matkę (ib. k. 181). Części w Łysinach sprzedał za kontraktem z 25 IV 1768 r. Karolowi z Kurska Luce (WAs. 94 k. 152v). Wygnańczyce, Bienmile i folwark Susannenthal sprzedał 20 V 1785 r. za 155.000 zł swemu zięciowi Piotrowi Karczewskiemu i jednocześnie został przez swoją córkę Fryderykę, żonę tegoż Karczewskiego, skwitowany z 24.000 zł (Ws. 102 k. 195; P. 1362 k. 267v; 1370 k. 152). Bogumiła z Brudzewskich żyła jeszcze 1778 r. (Ws. 191 k. 377) nie żyła już 1786 r. (Ws. 104 k. 7v). Baltazar, jako współspadkobierca siostry swej panny Bogumiły, sumę po niej cedował 1788 r. Wojciechowi Morawskiemu, obecnemu dziedzicowi Belęcina i części Karchowa (ib. k. 168). Po śmierci córki Karczewskiej (nie żyła już 27 IX 1788 r.) kwitował 1788 r. jej męża z jej wyprawy i z rzeczy pozostałych po jej śmierci (ib. k. 160). Umarł 21 III 1793 r. (Gotha; P. 1368 k. 237v); 1370 k. 152). Synowie: Aleksander Fryderyk Apolinary, ur. w Mościejewie 10 X 1748 r. (LB Chrzypsko), i Karol, o którym niżej. Córki: Karolina Elżbieta i Fryderyka. Pierwsza z nich, zapewne identyczna z Marią Elżbietą Karoliną, ur. w Mościejewie 19 III 1750 r. (ib.), była w l. 1783-1793 żoną Karola Fryderyka Kotulińskiego, dziedzica dóbr Schlanowitz w księstwie oleśnickim. Fryderyka była w 1785 r. żoną Piotra Karczewskiego. Nie żyła już 1788 r.

Karol (Zygmunt Karol Baltazar?), syn Baltazara i Brudzewskiej, miał się urodzić w Starych Drzewcach 24 V 1752 r. (Gotha). Kwitował w 1785 r. ojca z 6.000 zł ze swej ojcowizny, zastrzegając sobie jeszcze prawo do 18.000 zł (Ws. 103 k. 196). Szwagra swego Karczewskiego skwitował 1786 r. z 20.000 zł swej części ojcowizny, zastrzeżonej kontraktem sprzedaży Wygnańczyc (Ws. 107 k. 7v). Z żoną swoją Zuzanną (Zuzanną Eleonorą) Kosicką, córką Władysława i Joanny Mielęckiej, spisał w 1790 r. wzajemne dożywocie (P. 1367 k. 226), ponowione 1791 r. (P. 1368 k. 237v). Skwitował 1793 r. Józefa Jonemana, podkomorzego J. Kr. Mci, obecnego dziedzica Wygnańczyc, którą to wieś kupił był 1789 r. od Karczewskiego (P. 1370 k. 152). Karol i Zuzanna w 1801 r. byli już rozwiedzeni (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Synowie ich: Jan Baltazar i Władysław, córka Joanna, ur. 24 III 1806 r., zmarła w Bilczewie 24 IV 1872 r., żona Ludwika Wierzchaczewskiego, dziedzica Tarnowa koło Mogilna, zmarłego 23 III 1846 r. Data urodzin Joanny stoi w rażącej sprzeczności do daty rozwodu rodziców. Któraś z nich najoczywiściej błędna.

(1) Jan Baltazar, syn Karola i Kosickiej, ur. w Poznaniu 25 X 1791 r. (LB Św. Krzyż, Poznań, dyssyd.), umarł w Woldenbergu 9 IX 1849 r. Ożenił się z Albertyną Nehring, ur. w Człuchowie 7 XII 1801 r., zmarłą w Berlinie 6 XII 1859 r. Z niej syn jedynak Edward.

Edward Robert Zygmunt, syn Jana Baltazara i Albertyny Nehring, ur. w Krohne koło Brahe 11 II 1826 r., umarł w Charlottenburgu 3 II 1901 r., ożenił się najpierw w Szczuczynie 1 XI 1849 r. z Heleną Twardowską, córką Dobrogosta i Zaidlicówny, zmarłą w Berlinie 1850 r., 2-o v. w Berlinie 27 III 1852 r. z Fanny Hänel, ur. w Berlinie 25 I 1829 r., zmarłą tamże 1 II 1853 r., wreszcie 3-o v. w Poznaniu 15 I 1856 r. z Pelagią Wierzchaczewską, ur. w Tarnowie koło Wągrówca 29 I 1834 r. Z pierwszego małżeństwa pozostała córka Joanna, ur. w Berlinie 8 X 1850 r., zmarła w Kościanie 23 II 1926 r., zaślubiona w Gryżynie 10 V 1871 r. Aleksandrowi L. Z drugiego małżeństwa córka Fanny, ur. w Berlinie 11 I 1853 r., zaślubiona we Frankfurcie nad Odrą 2 III 1874 r. Hugonowi Bock, kupcowi przyrządó muzycznych. Wreszcie z trzeciego: Artur, ur. w Poznaniu 25 I 1857 r., mieszkający w Warszawie, i Helena, ur. we Wrześni 10 II 1860 r. (Gotha).

(2) Władysław, syn Karola i Kosickiej, ur. 27 VI 1805 r., umarł w Poznaniu 1849 r. Był 1824 r. dzierżawcą Radłówka. Jego żoną była, poślubiona przed 29 IV 1824 r. (LB Kiszków), Karolina Mittelstaedt.

2) Zygmunt Kasper, zwany zazwyczaj tylko pierwszym imieniem, syn Baltazara i Zaidlicówny, ur. w Kosieczynie 1 II 1725 r. (ib.), wspomniany 1756 r. jako posiadacz Belęcina (LB Wolsztyn), wsi położonej koło Zbąszynia. Ponownie w r. 1761 wydzierżawił ów Belęcin na trzy lata od Ernesta Dobrogosta Seherr Thossa, jako opiekun nieletnich bratanków, Bogusława i Stefana, dziedziców tej wsi (Ws. 93 k. 10). Kontraktem z 30 VI 1764 r. kupił ów Belęcin od Stefana Aleksandra z Kurska Luki, od którego uprzednio tę wieś dzierżawił (Ws. 93 k. 247v). Z żoną swoją Joanną Konstancją Lukówną, córką Zygmunta i Konstancji Bojanowskiej, ur. ok. 1741 r., zaślubioną 1 V 1761 r. (Gotha), spisał wzajemne dożywocie 1762 r. (Kośc. 360 k. 97v). Posesor Tuchorzy w l. 1777-82 (LB Siedlec; LB Tuchorza). Jako zastawny posesor części Kosieczyna, skwitowany 1777 r. z sum przez Aleksandra Antoniego Bronikowskiego, dziedzica Chlastawy i Kosieczyna (Ws. 97 k. 79). Od Karola Adama Mielęckiego otrzymał 24 VI 1789 r. zapis 1.000 cz. zł (P. 1369 k. 552v). Umarł w Kosieczynie 28 IX 1789 r. (Gotha). Owdowiała Joanna Konstancja z Luków w imieniu własnym i swoich dzieci: Karola Stefana Zygmunta, Aleksandra, Konstantego, Fryderyki i Eleonory kwitowała się 1791 r. z Joanną z Unrugów, wdową po ALeksandrze Antonim Bronikowskim, z należytości z tytułu dzierżawy Kosieczyna (P. 1368 k. 297v). Od Michała Nieżychowskiego kupiła 1792 r. za 280.000 zł Myszkowo, Przyborowo, Olendry i folwark Mikołajewo koło Szamotuł w p. pozn. (P. 1369 k. 969v). W 1793 r. jako była posesorka Ponina skwitowała z 1.339 zł Jana Baltazara Szlichtynka, poprzedniego dziedzica tej wsi (P. 1370 k. 143). Dzieci Zygmunta i Lukówny: Stefa, Aleksander, Konstanty, Konstancja, Fryderyka i Eleonora. O Stefanie i Konstantym zob. niżej. Aleksander, wspomniany 1791 r. (P. 1368 k. 297v), może identyczny z Aleksandrem, ok. 1799 r. mężem Anny Elżbiety Kurnatowskiej, córki Bogusława (Konarski). Najstarsza spośród córek, Konstancja Fryderyka wyszła 31 X 1792 r. za Zygmunta Ernesta Gotloba v. Seherr Thoss, porucznika huzarów pruskich (LC Św. Krzyż, Poznań, dyssyd.). Fryderyka Konstancja jako jeszcze niezamężna, chrzestna w l. 1782-84 (LB Tuchorza), była w l. 1797-1816 żoną Wilhelma Kurnatowskiego, dziedzica Chalina, za Księstwa Warszawskiego podprefekta powiatu międzyrzeckiego, żyła jeszcze 1825 r. Eleonora, w 1812 r. żona Przystanowskiego, kapitana wojsk pruskich (LB Wieleń). Nie mam pewności, czy Konstancja Fryderyka i Fryderyka Konstancja to dwie odrębne osoby. Być może, iż to jedna i ta sama, której pierwszym mężem był Seherr Thoss, drugim Kurnatowski.

(1) Stefan, a raczej Karol Stefan Zygmunt, syn Zygmunta i Lukówny ur. ok. 1773 r., dzierżawca Myszkowa 1796 r., ożenił się 6 X 1796 r. z Nepomuceną Grąbczewską, wdową po Józefie Dzierżanowskim, dziedzicu Knyszyna, ur. ok. 1758 r. (LC Chojnica). Oboje w l. 1801-1805 byli dzierżawcami Komandorii Poznańskiej (LB Spławie), zaś w l. 1811-13 Mniejszego Gutowa (LB Września). Nepomucena żyła jeszcze 26 XII 1819 r. (LB Św. Małgorzata, Poznań). Ich córka Teofila umarła we dworze Komandorii 9 VII 1801 r. (LM Św. Jan, Poznań).

(2) Aleksander, syn Zygmunta i Lukówny, wspomniany 1791 r. (P. 1368 k. 297v), zapewne identyczny z Aleksandrem, około 1799 r. mężem Anny Elżbiety Kurnatowskiej (Konarski).

(3) Konstanty Henryk Kasper, ur. w Kosieczynie 1 II 1784 r., zmarł 11 X 1839 r., ożeniony przed r. 1811 z Matyldą Weroniką Twardowską, ur. w Szczuczynie 29 III 1792 r., zmarłą w Kościanie 29 IV 1871 r. (Dz. P.). Konstanty dzierżawił folwark koło Wielenia przed Polską Bramą 1811 r., mieszkał w 1812 r. w Ostrowie koło tegoż miasta (LB Wieleń). Od Wirydianny z Kowalskich Żelisławskiej kupił w 1835 r., lub krótko po tej dacie Gryżynę w p. kośc. (Cieplucha). U schyłku życia był też właścicielem Boruszyna. Synowie jego: Apolinary, Józef i Wilhelm. Córki: Konstancja, ur. 1820 r., zmarła 1850 r., żona Juliusza Niklausa, Ewa, ur. w Tworzyjanicach 20 III 1822 r., wydana w Kościanie 20 IX 1853 r. za Romana Ziołeckiego, właściciela Sepna, zmarła w Kościanie 23 X 1890 r., pochowana w Racocie (Dz. P.).

a. Apolinary Konstanty Zygmunt Jan, syn Konstantego i Twardowskiej, ur. w Ostrowie koło Wielenia 21 X 1812 r. (LB Wieleń). W księdze chrztów parafii wieleńskiej zapis ten poprzedzony jest innym, którego nie umiem sobie wytłumaczyć. Oto 17 VI 1811 r. ochrzczony został syn tychże rodziców, urodzony 8 V, a jego imiona: Apolinary Konstanty Zygmunt Jan! Czyżby to starszy, zmarły w niemowlęctwie, brat o zupełnie tych samych imionach co i następny z kolei? Apolinary umarł w Poznaniu 20 XI 1876 r. (Dz. P.). Był dziedzicem Gryżyny. Ożenił się w Szczuczynie przed r. 1843 z Seweryną Twardowską, córką Dobrogosta z Zaidlicówny, ur. w Szczuczynie 23 VI 1818 r., zmarłą w Poznaniu 25 II 1897 r. (Dz. P.). Synowie: Aleksander i Dobrogost, córki: Wanda, Teofila i Helena. Wanda, ur. w Gryżynie 1 XII 1842 r., zmarła w Chlastawie 26 XII 1908 r., pochowana w Orzeszkowie (Dz. P.), zaślubiłą w Gryżynie 26 XI 1861 r. Telesfora Bronikowskiego, dziedzica Kosieczyna i Chlastawy, zmarłego w Poznaniu 19 I 1889 r. Teofila, ur. w Gryżynie 27 IV 1845 r., wyszła 6 V 1867 r. we Wrocławiu za Wojciecha Zakrzewskiego, właściciela Rudniczyska. Helena Matylda Julia, ur. w Gryżynie 11 VII 1846 r., zmarła w Poznaniu 25 IV 1899 r., zaślubiła w Gryżynie 28 X 1872 r. Antoniego Osowickiego, lekarza (LC Fara, Pozn.; Dz. P.), zmarłego w Poznniu 27 IV (21 VIII?) 1899 r.

a) Aleksander, syn Apolinarego i Twardowskiej, ur. w Gryżynie 25 (26?) II 1848 r., zmarły w Kościanie 22 VIII 1811 r. Dziedzic Gryżyny. Ożenił się w Gryżynie 10 V 1871 r. z Joanną Lossow, córką Edwarda i Heleny Twardowskiej (zob. wyżej), ur. w Berlinie 8 X 1850 r., zmarłą w Kościanie 23 II 1926 r. (Dz. P.). Z niej synowie, Dobrogost i Józef, o których niżej. Córki: Seweryna, Stanisława i Zofia. Seweryna Julia, ur. w Grabonogu 13 II 1873 r., zaślubiła w Gryżynie 4 VII 1892 r. Feliksa Kurnatowskiego, właściciela Dusiny i Pożegowa (ib.), zmarłego w Rawiczu 17 I 1929 r. Stanisława Ewa, ur. w Grabonogu 13 II 1873 r., wyszła 2 V 1893 r. w Gryżynie za Zdzisława Skrzydlewskiego, właściciela Mechlina (LC Gryżyna; Dz. P.) umarła 8 XI 1930 r., pochowana w Mechlinie. Zofia Teresa, ur. w Gryżynie 4 IX 1875 r., wyszła tamże 19 VI 1894 r. za Mieczysława Skrzydlewskiego, właściciela Zbrudzewa (ib.), zmarłego w Zbrudzewie 24 I 1910 r.

(a) Dobrogost Ksawery, syn ALeksandra i Lossowówny, ur. w Grabonogu 17 II 1872 r., właściciel Grabonoga (335 ha), przyjął katolicyzm, ożenił się w Nawrze 23 VIII 1898 r. z Marią Sczaniecką, córką Michała u Bogumiły z Kruszyńskich, ur. w Nawrze 19 XI 1877 r. Zofia Maria, ur. w Grabonogu 30 XI 1899 r., wyszła 20 II 1928 r. za Piotra Krzysztoporskiego, właściciela Wieszczyczyna.

Adam Konstanty Józef, syn Dobrogosta i Sczanieckiej, ur. w Grabonogu 22 XII 1906 r., adwokat, zmarły w Poznaniu 1 X 1871 r. ożenił się 14 IV 1931 r. w Kruszwicy z Anną (Danutą) Krzymuską, ur. w Leśmierzu 4 VIII 1906 r. Ich syn Konstanty Zygmunt, ur. w Poznaniu 19 III 1936 r., córki: Barbara, ur. w Poznaniu 24 III 1932 r., Aleksandra, ur. w Krotoszynie 4 IX 1933 r.

(b) Józef Antoni, syn Aleksandra i Lossowówny, ur. w Gryżynie 13 VI 1874 r. Właściciel Boruszyna (188 ha), potem i Gryżyny (660 ha), major rezerwy wojsk polskich. Umarł w Poznaniu 11 III 1950 r. Ożenił się w Poznaniu 24 VI 1904 r. z Heleną Ewą Karolą hr. Szembekówną, córką Aleksandra, właściciela Słupi, i Marii hr. Engeström, ur. w Słupi 4 XI 1880 r. (Dz. P.), zmarłą w Poznaniu 18 VIII 1965 r. Ich syn Aleksander, córki: Maria Helena Jadwiga Joanna, ur. w Boruszynie 7 IV 1905 r., wyszła w Poznaniu (Gryżynie?) 1 XII 1934 r. za Adama Daszewskiego, właściciela Siedzowa, Zofia Helena Maria, ur. w Boruszynie 14 V 1907 r., wyszła w Gryżynie 18 IV 1932 r. za Władysława Kazimierza Doria Dernałowicza, urzędnika MSZ, Halina Gabriela Maria, ur. w Boruszynie 10 VII 1908 r. (LB Boruszyn), pod imieniem Joanny franciszkanka w Laskach koło Warszawy.

Aleksander Józef, syn Józefa i Szembekówny, ur. 14 I 1910 r., oficer wojsk polskich 1939 r., zamordowany przez Niemców w Warszawie w pierwszych dniach powstania 6 VIII 1944 r. Adoptowany przez męża rodzonej ciotki Zofii z Szembeków, Wacława Niemojowskiego z Marchwacza, nosił nazwisko Lossow-Niemojowski. Ożenił się w Kobylnikach 11 IV 1936 r. z Anielą Moszczeńską, córką Tadeusza ze Stępuchowa i Twardowskiej, ur. 15 I 1913 r. Ich córka Maria Helena Gabriela, ur. w Poznaniu 1 I 1937 r. (Dz. P.).

b) Dobrogost, syn Apolinarego i Twardowskiej, ur. w Gryżynie 27 V 1849 r., dziedzic Grabonoga, umarł tamże po czternastoletniej chorobie 9 V 1880 r., pochowany w Racocie (ib.).

b. Józef, syn Konstantego i Twardowskiej, ur. w Ostrowie koło Wielenia 20 XI 1813 r., zmarły 6 III 1888 r., pochowany w Kobylnikach, dziedzic Boruszyna (ib.).

c. Wilhelm Henryk, syn Konstantego i Twardowskiej, ur. w Tworzanicach 18 XII 1816 r., umarł w Gnieźnie 31 XII 1891 r. Zrazu gospodarował w Starczanowie, a w 1865 r. kupił za 51.000 tal. Leśniewo koło Czerniejewa (ib.). Ożenił się 19 VI 1850 r. (LC Bagrowo) z Joanną Teodorą Doborogojską, córką Józefa i Korduli Nieżychowskiej, ur. w Bagrowie 1828 r., zmarłą w Starczanowie 18 V 1856 r. (LM Nekla). Synowie: Józef August, ur. w Starczanowie 15 IV 1852, zaraz potem zmarły (LB Nekla), i Władysław, o którym niżej. Córki: Marianna Matylda Michalina, ur. w Starczanowie 26 III 1851 r. (ib.), zmarła w Poznaniu 26 III 1897 r. (Dz. P.), wyszła 15 II 1870 r. za Adama Prądzyńskiego z Siemianowa w parafii Dziekanowice (LC Łubowo), Zofia Konstancja Józefa, ur. w Starczanowie 30 VIII 1855 r. (LB Nekla), zmarła w Poznaniu 1 VI 1922 r. (LM Św. Marcin, Poznań; tu błędna data urodzenia), zaślubiła 20 I 1874 r. Tomasza Zakrzewskiego z Wełny (LC Łubowo).

Władysław Henryk Kazimierz, syn Wilhelma i Dobrogojskiej, ur. 24 VI 1853 r. w Starczanowie (LB Nekla), zmarły w Poznaniu 25 I 1916 r. i tam pochowany (Dz. P.), dziedzic Leśniewa (560 ha). Ożenił się w Mileszewach w Prusach Królewskich 12 IX 1882 r. z Ireną Koschembar Łyskowską, córką Ignacego i Antoniny z Paruszewskich, ur. w Mileszewach 28 XI 1860 r., zmarłą w Poznaniu 29 VII 1919 r. (LM Św. Marcin, Poznań) Syn Roman.

Roman Janusz, syn Władysława i Łyskowskiej, ur. w Leśniewie 23 VI 1883 r. Właściciel Leśniewa, które to dobra w 20-leciu międzywojennym zostały rozparcelowane, ożeniłsię 11 IX 1910 r. z Anielą Ewą Marią Grabską, ur. w Poznaniu 11 II 1889 r., rozwiedzioną. Była 2-o za Swinarskim (?). Córki: Danuta Anna Maria, ur. w Leśniewie 29 XII 1912 r., Wanda Gabriela Kazimiera Maria, ur. w Leśniewie 4 III 1914 r. (Gotha).

3) Bogusław, syn Baltazara i Zaidlicówny, otrzymał od ojca 1754 r. zapis 12.000 zł, a żona Henrieta Maria z Luków, córka Zygmunta Władysława, łowczego bracławskiego, i Magdaleny Katarzyny Lukówny, kwitowała jednocześnie swoją macochę, Annę Helenę ze Szlichtynków, z 9.000 zł z sumy posagowej wynoszącej 18.000 zł (Ws. 92 k. 47). T. r. Bogusław spisał z żoną wzajemne dożywocie (P. 1311 k. 106v). Swego najstarszego brata, Baltazara Krystiana, dziedzica Belęcina i Karchowa, skwitował po przeprowadzeniu działów 1760 r. z przypadającej sobie wskutek owych działów sumy 33.000 zł (Kośc. 328 k. 149). Już jednak w 1763 r., kiedy to żonie swej zapisywał sumę 9.000 zł, nazwany dziedzicem części Karchowa (Ws. 93 k. 145). W 1777 r. występował jako dziedzic połowy tej wsi (Kośc. 333 k. 55). Nie żył już 1780 r., kiedy owdowiała Henrieta Marianna kasowała dane sobie przez męża w 1754 r. zapisy oprawny i dożywotni na Karchowie, Belęcinie i Trzebcu (Ws. 100 k. 100). Spośród znanych mi dziesięciorga dzieci Bogusława tylko jedna córka, Ludwika, przeżyła ojca, wszystkie inne niewątpliwie pomarły przed 1781 r. Baltazar Zygmunt, ur. w Karchowie, ochrzcz. 4 VIII 1754 r. Jan Bogusław, ur. tamże, ochrzcz. 4 VI 1756 r., Henryka Ernestyna, ur. tamże, ochrzcz. 8 II 1759 r. Krystian Bogusław, ur. tamże, ochrzcz. 25 III 1763 r. Karol Fryderyk Adam i Karolina Augustyna Ewa, bliźnięta, urodzone tamże, ochrzczone 6 IV 1764 r. (matka trojga powyższych nazwana Elżbietą), Ludwika, o której niżej. Bogumiła Helena, ur. tamże, ochrzcz. 28 V 1769 r. Anna Helena, ur. tamże, ochrzcz. 9 V 1771 r. Adalbert Wilhelm Bogusław, ur. tamże, ochrzcz. 14 XII 1772 r. (LB Świerczyna). Ludwika, ur. w Karchowie, ochrzcz. 26 VIII 1765 r. (ib.), zaślubiła 18 IX 1780 r. swego rodzono-ciotecznego brata Maksymiliana Kurnatowskiego, syna Andrzeja i Anny Heleny Lossow (LC Leszno, dyssyd.). Jako jedyna spadkobierczyni ojca, sprzedała kontraktem z 26 IX 1780 r. części Karchowa, Belęcina i Trzebca za 55.000 zł Wojciechowi Dzierżykrajowi z Chomęcic Morawskiemu (Ws. 100 k. 98v).

4) Jan Fryderyk, zwany czasem tylko tym drugim imieniem, syn Baltazara i Zaidlicówny, ur. w Belęcinie 1735 r., zaślubił w Bojanowie 17 II 1760 r. Ewę Karolinę cz. Szarlotę Unrug (Gotha), córkę Chryzostoma i Ewy Heleny z Hazów. T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie i oprawił jej 10.500 zł posagu (P. 1330 k. 35, 37). Swego starszego brata Baltazara Krystiana skwitował t. r. z dwóch sum, pierwszej 20.000 zł, drugiej 8.000 zł, należnych sobie z podziału majątku ojcowskiego (Kośc. 328 k. 149v). W. r. 1764 nazwany dziedzicem części Karchowa i Belęcina (LB Świerczyna). Połowa Karchowa, wyceniona na 52.000 złp, dostała mu się wskutek kompromisu zawartego z braćmi, Baltazarem, Bogusławem i Zygmuntem (Ws. 189 k. 171). Ewa Karolina, jako żona "uciążliwego małżonka" Fryderyka L-a, wobec poważnego obdłużenia przezeń jego połowy Karchowa, manifestowała się 1773 r. w obronie całości swego posagu, 25.000 złp, wniesionego na te dobra (Ws. 189 k. 171). Jako żona "uciążliwego małżonka", w 1786 r. w asyście syna Fryderyka dawała plenipotencję swemu zięciowi Koźmińskiemu (Kośc. 335 k. 101). Jan Fryderyk umarł w Karchowie 18 XII 1788 r. (Gotha). Ewa Karolina żyła jeszcza 3 XII 1793 r. (LB Szczury-Górzno). Z synów, o Fryderyku Stefanie zob. niżej. Był jeszcze Karol Krystian Bogusław, ur. w Karchowie, ochrzcz. 17 V 1764 r. (LB Świerczyna), zapewne młodo zmarły. Córka Anna Helena, ur. w Brylewie, ochrzcz. 30 XII 1760 r. (ib.), zapewne identyczna z córką tychże rodziców, Heleną, która w 1782 r. wyszła za katolika Franciszka z Iwanowic Koźmińskiego, dziedzica Górzna. Po kilku latach pożycia oskarżała go o to, iż ją przymuszał do przejścia na katolicyzm i "hańbił jej wiarę dysydencką", czemu on stanowczo zaprzeczał. Miał również gwałtownie najechać na Górzno. Za wdaniem się jej ojca, spisano 11 I 1784 r. ugodę (I. Kal. 224 k. 203). Ostatecznie z luteranizmu przeszła na katolicyzm 27 I 1787 r. (LB Górzno). Umarła we wsi Writycz 1808 r., pochowana 30 XI. Miała mieć lat 52 (!) (LM Szczury-Górzno) Wobec istnienia naturalnego spadkobiercy Fryderyka w osobie jego syna, Fryderyka Stefana, trudno pojąć, czemu w 1790 r. jednym ze spadkobierców dóbr karchowskich był siostrzeniec zmarłego, Krystian Bogusław Kurnatowski.

Fryderyk Stefan (Baltazar Fryderyk Stefan), syn Fryderyka i Unrużanki, ur. w Belęcinie 27 IV 1762 r., zmarły w Wülzburg 25 X 1805 r. kapitan wojsk pruskich. Otrzymał od matki 1781 r. cesję sumy, był wtedy jeszcze porucznikiem pruskim (Kośc. 334 k. 36). Ożenił się w Hof 21 XII 1794 r. z Marią Sabiną Kröster, ur. w Hof 10 IV 1769 r., zmarłą tamże 23 IX 1841 r. Po nim niemiecka linia, którą tu się nie zajmuję (Gotha).

IV. Kasper, syn Melchiora i Szlichtynkówny, wedle zobowiązania danego przez swych braci zmarłemu już Joachimowi Fryderykowi Zaidlicowi, sprzedał 1682 r. swoje części we wsi Gorzyce w p. międzyrzeckim za 10.000 zł jego synom, Kasprowi Fryderykowi, Janowi Henrykowi i Ernestowi (P. 1105 IX k. 22v). Był majorem w służbie Rzeczypospolitej 1692 r. (Ws. 76 k. 338). Pułkownik J. Kr. Mci, otrzymał 1698 r. od Zygmunta Unruga, starosty gnieźnieńskiego, zapis 16.600 zł (P. 1139 XI k. 82v). Bezpotomny, nie żył już 1699 r. (Ws. 77 III k. 45). Zob. tablice 1-3.

@tablica: Lossowowie h. Własnego 1

@tablica: Lossowowie h. Własnego 2

@tablica: Lossowowie h. Własnego 3

Wśród wymienionych niżej Lossowów, których związku genealogicznego ustalić nie umiem, mogą łatwo, zwłaszcza wśród kobiet, znaleźć się przedstawiciele wzgl. przedstawicielki rodziny Loss, bowiem pisownia nazwiska (Lossina, Lossowna) często niemal identyczna. Marianna Lossowna, wdowa po Wojciechu Reklewskim 1669 r. Helena Loszowna, żona 1672 r. Hermana Adama Mięsickiego, pułkownika piechoty elektora brandenburskiego. Jan Kasper L. nie żył już 1686 r., kiedy żona jego Anna Marianna Lossówna, córka Melchiora (zob. wyżej), kwitowała Kaspra Samuela Brudzewskiego z prowizji od sumy 3.000 zł, cedowanej sobie przez ojca (P. 1111 V k. 67), zaś braci swych, Baltazara Henryka, Melchiora i Krystiana Lossowów, kwitowała jednocześnie z posagu (ib. k. 67v). Piotr Lossa, dziedzic Chociszewa, i żona jego Zofia, rodzice Marianny, ur. w Chociszewie, ochrzcz. 19 I 1691 r. (LB Popowo Kośc.). Panna Barbara, chrzestna 1692 r. (ib.). Panna Emilia Tugendreich Lossoin 1719 r. (LB Św. Krzyż, Poznań, dyssyd.). Anna Małgorzata spisywała 1720 r. dożywocie wzajemne ze swym mężem Sebastianem Wilhelmem Unrugiem, przy czym on podpisał się po polsku, ona po niemiecku (P. 1172 k. 93). Nie żyli już oboje 1756 r., kiedy ich synowie kwitowali Baltazara Lossę, dziedzica Karchowa i Belęcina (zob. wyżej), z 5.000 zł, to jest z połowy sumy 10.000 zł, którą w 1749 r. Baltazar zapisał był ich ojcu (Ws. 92 k. 122). Eleonora Bogumiła i jej mąż Dobrogost Bronikowski, kapitan, oboje już nie żyli 1759 r. Jan, mąż Gertrudy Pudwelsówny, córki Adama i Doroty Jadwigi Oldenburg, nie żył już 1764 r., kiedy to wdowa występowała jako współspadkobierczyni swojej babki Teresy Pudwelsowej (P. 1338 k. 176v; 1353 k. 497v). Mieszkała w Węgorzewie i wyszła 2-o v. 1 X 1776 r. za ur. Walentego Bobińskiego, ekonoma w Borkowie (?) (LC Sławno). Sumę 3.000 zł, zapisaną sobie na Węgorzewie przez dziedzica tej wsi Tomasza Rokossowskiego, scedowała wtedy Aleksandrowi Skoroszewskiemu. Żyła jeszcze 1782 r. (P. 1353 k. 497v; G. 109 k. 69). Jej córka z pierwszego męża, Joanna, miała z nieznanego ojca córkę Annę Ludwikę, ur. w Berkowie, ochrzcz. 23 V 1781 r. (LB Sławno). Ta Joanna w asyście ojczyma Bobińskiego kwitowała 1783 r. Władysława Dziembowskiego z 500 zł (G. 110 k. 50v). W 1784 r. mieszkała w Piaskach u swej matki i t. r. wyszła za szl. Jana Bartyńskiego, ekonoma w Jemiołkach u Ulatowskiego (LC Sławno). Krystian, w r. 1775 mąż Karoliny Krystiany Zaidlic, córki Fryderyka, dziedzica Szaromyśla, i Anny Małgorzaty Drzewieckiej, ojciec Joanny Fryderyki z owej Zaidlicówny zrodzonej (Ws. 190 k. 146). Helena Małgorzata Lossau, z domu bar. v. Sasse (Sass) 1789 r. (LC Rawicz, dyssyd.). Kasper, nie żyjący 1791 r., mąż Krystyny Karoliny Zaidlicówny, córki Jerzego Fryderyka i Anny Małgorzaty Nostitz Drzewieckiej, też wtedy nie żyjącej, ich zaś córka Joanna Fryderyka, żona Bogusława Hazy (Ws. 106 k. 102v). Aleksander, asesor kamery królewskiej, i żona jego Amalia Wilhelmina v. Kruse, rodzice Fryderyka Aleksandra, ur. 15 I 1794 r., trzymanego do chrztu przez pułkownikową Mojaczewską (LB Poznań, Św. Krzyż, dyssyd.), zmarłego 22 V t. r. (LM ib.). Niewątpliwie ich też córką była Amalia Ludwika "de Krusow Lossow", wydana przed 16 IX 1810 r. za Jana Nepomucena Wojciechowskiego, inspektora ceł departamentu poznańskiego, zmarła 3 III 1814 r. w wieku lat 23 (LB, LM Św. Trójca, Gniezno). Beata i jej mąż Sebastian Unrug, oboje już nie żyli 1788 r. Karol zaślubił 9 II 1799 r. Rozalię Żelisławską z Budzynia (LC Mosina), zmarłą w Myszkowie po połogu w 1800 r., pochowaną 23 I. Miała lat 34. Ich córka Tekla Barbara Joanna, ur. 30 XII 1799 r. (LB, LM Kazimierz). Jan Ehrlich L., były właściciel folwarku koło Wielenia, miał z Zuzanną Julianną Wienholz nieślubną córkę Joannę Fryderykę Juliannę L., która mając lat 21, wyszła 8 XI 1810 r. za Jana Krystiana Hartmana i umarła 1 III 1814 r. (LC i LM Wieleń). Karol z żoną Ludwiką z Żychlińskich, córką łudwika, kupili 28 VI 1806 r. od Tadeusza i Małgorzaty z Dąmbskich małżonków Grabskich Domasław, a 8 III 1820 r. sprzedali te dobra Helenie z Małachowskich wdowie Retz (Hip. Wągr., Domasław). Edward, w r. 1858 prokurator w Toruniu (Hip. Wągr., Smuszewo). Józefa z Dąbrowskich, mająca lat 73, umarła w Komorzu 28 X 1866 r. (Dz. P.)

W księdze inskrypcji poznańskich nr 1324 (K. 165) znajduje się sfałszowany w XIX wieku zapis, wedle którego Augustyn Lossa i Zofia Polinarska, oboje już nie żyjący w 1758 r., mieli córkę Wiktorię, żonę ur. Aleksandra Neugebauera, która kwitowała wtedy z 4.000 zł posagu z dóbr Orla Józefa Krzyckiego, pułkownika wojsk koronnych. Fałszerstwo dokonane oczywiście dla stwierdzenia rzekomego szlachectwa Neugebauerów.

>Lottum h. Własnego. ALbrecht Karol Herman hr. v. Wollich Lottum, generał major pruski, przez swego sekretarza i plenipotenta Karola Gotlieba Riedla zawierał 1781 r. z Józefem Radolińskim, podkomorzym wschowskim, kontrakt kupna miasta łobżenicy i wsi przyległych: Luchowo, Rataje, Piesna, Łobżenka, Bługowo, Kunowo oraz folwarku CHlebno (P. 1358 k. 127).

>Lubańscy h. Grzymała z Lubani w p. wiślickim. Janusz z Lubania (!) przed 1532 r. zapisał był na połowie Cienina sumę 27 grz. Łukaszowi z Miłaczewa, w roku tym już nie żyjącemu (I. Kon. 2 k. 257v). Grzymała Lubański, zięć Stanisława Słupskiego 1560 r. (G. 39 k. 43). Piotr nie żył już 1619 r., kiedy to jego córka Jadwiga dostała od swego męża Jana Oremusa Gaszyńskiego oprawę 800 zł posagu (R. Kal. 9 k. 259). Ks. Stanisław w imieniu własnym i brata rodzonego Wojciecha zawierał 1679 r. w Szczytnikach pod zakładem 2.000 zł kontrakt ze Stanisławem Ulejskim (G. 86 k. 145v). Jan, leśniczy, świadkował 1785 r. przy ślubie ur. Najmoskiego (?) z ur. Świętkowską (LC Mogilno). Uzyskiwał 1428 r. dwukrotnie limitację terminu w sprawie z Janem z Lutomia (P. 10 k. 4v, 18) Franciszek Ksawery, w 1817 r. mąż Michaliny Gostyńskiej, córki dziedzica połowy Gostoni, mieszkał z nią wówczas w Gostoni (LB Giewartowo).

>Lubascy h. Przosna z Lubasza w p. pozn. Michał z Lubasza, czasem Lubaski, nazwany w 1396 r. synem Wincentego ze Słopanowa (Leksz. I, nr 2120), gniazda Przosnó (Kozierowski, BNT II), występował w l. 1392-1426 (Leksz. I, nr 1322; Najst. Ks. Ziem. Pozn., nr 34, 2711; P. 8 k. 102, 113v), a może żył jeszcze i w 1428 r. (P. 10 k. 4v, 18). Miał w 1418 r. sprawę o Prusinowo i stawał wtedy wraz z synem swym Janem (P. 5 k. 84). Może jego żoną była pani Siechna z Lubasza (Lubosza?), występująca 1403 r. (G. i k. 34). Synami Michała, prócz wspomnianego Jana, byli Jarosław i Wojciech. Miał i córkę Hankę z Więckowic 1426 r. (P. 8 k. 113v) Jarosław występował w l. 1428-1438 (P. 10 k. 119v; 14 k. 17).

Wojciech, Wojtek z Lubasza, Lubaski, syn Michała, występował od 1426 r. (P. 9 k. 30; 10 k. 4v, 89; 13 k. 135v). Ur. Jan, pozostający na służbie u Wężyka, i Wiktoria ze Stefańskich, rodzice Jana Marcina Konstantego, ur. 6 III 1808 r. (LB Rogaszyce). Przeciwko jego żonie Annie występowała 1432 r. o swój spadek po rodzicach ur. Katarzyna, żona Szymona, mieszczanina z Nakła (N. 143 k. 6). Drugą żoną Wojciecha była Małgorzata, której w 1435 r. na połowie Lubasza i Prusinowa oprawił posag 150 grz. (P. 1378 k. 92). Wspólnie z bratem Jarosławem miał 1438 r. termin ze strony Sędziwoja Sławieńskiego (P. 14 k. 17). W 1445 r. był opiekunem Hanki niegdy z Wąsowa (P. 15 k. 69). Czy tu albo wyżej nie zachodzi pomyłka i nie jest to jego siostra Hanka z Więckowic? Wojciech ten w 1445 r. był opiekunem braci z Izdebna (P. 15 k. 86, 95). Dziedzic w Lubaszu, wraz z załą parafią zawierał 1446 r. układ z tamtejszym plebanem o odbudowanie zniszczonego kościoła (Acta capit. II, nr 1218). Nie żył już 1452 r., kiedy owdowiała Małgorzata z Lubasza miała termin ze strony Jana z Czarnkowa, podkomorzego poznańskiego (P. 18 k. 35v). Jednocześnie występowali: Jan, Mikołaj i Jarosław, dziedzice z Lubasza (ib. k. 36), którzy byli synami tego Wojciecha.

1. Jan, syn Wojciecha, może identyczny z ks. Janem Lubaskim, plebanem w Lubaszu, którego dobra w tej wsi uległy konfiskacie 1497 r. za niedopełnienie obowiązku wojny (MRPS II, nr 832; Arch. Kom. Hist. IX, s. 277).

2. Mikołaj, syn Wojciecha, student Uniwersytetu Krakowskiego 1459 r. (Alb. Stud.), nazwany już 1474 r. kanonikiem poznańskim (Boniecki), plebanem w Ludomach 1480 r. (Acta cap. II, nr 1400), będąc kanonikiem kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu i plebanem w Ludomach, pozywany był 1482 r. przez Małgorzatę, wdowę po Mikołaju Witkowskim, lecz nie stanąłjej (P. 20 k. 193v). Powtórzyło się to 1485 r. Pisany wtedy z Lubasza i Mieściska (P. 21 k. 17v, 44v). Połowę Prusinowa i jeden łan osiadły w Lubaszu wyderkował 1498 r. za 60 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1389 k. 1v).

3. Jarosław Lubaski, syn Wojciecha, w 1466 r. mąż Heleny (P. 18 k. 150v), ręczył za nią, że uwolni część wsi Wielkie na rzecz Jadwigi, żony Wincentego Dąbrowskiego (P. 854 k. 11v). na Prusinowie oprawił 1489 r. posag 80 grz. drugiej swojej żonie Beacie (P. 1387 k. 111). Matka jej, Małgorzata Rzągnowska oraz bracia, Maciej i Michał, dziedzice w Rzągnowie, w sumie jej posagu 50 grz. wyderkowali 1490 r. Jarosławowi połowę Rzągnowa (G. 15 k. 12v). Wojciechowi Bylińskiemu Jarosław zapisał 1494 r. w posagu za swoją córką Dorotą sumę 70 grz. (P. 856 k. 66). Żonie swej Beacie na połowie Prusinowa z połową stawu i na połowie stawu w Lubaszu oprawił 1495 r. posag 60 grz. (P. 1388 k. 112v). Był też dziedzicem części w Sławnie w p. pozn., które nabył od Mikołaja i Joachima ze Sławna (P. 1389 k. 79). Pozwany 1497 r. przez zięcia Bylińskiego o uiszczenie 40 grz. posagu jego żony (P. 856 k. 247v). Niewątpliwie umarł tego jeszcze roku, bowiem wtedy syn jego, Janek Lubaski w imieniu własnym oraz rodzonych swych braci: Jarosława, Macieja, Benedykta i rodzonego stryja, ks. Mikołaja, zobowiązał się zastawić część Lubasza za 30 grz. Mikołajowi Sławieńskiemu (St. Pr. Pol. Pomn. VII, 2). Mowa o Jarosławie jako o zmarłym 1498 r. (P. 856 k. 302v). Owdowiała Beata, w r. 1500 już 2-o v. żona Baltazara Izdbieńskiego, miała termin z pasierbem Jarosławem L. o swoją oprawę na Lubaszu (P. 859 k. 125). Żyła jeszcze 1511 r. (P. 865 k. 86). Prócz wymienionych wyżej synów były i córki zrodzone z pierwszego małżeństwa: Katarzyna, w l. 1498-1513 żona Andrzeja Wargowskiego, Dorota, w l. 1494-1529 żona Wojciecha Bylińskiego, Małgorzata, w l. 1501-1502 za Stanisławem Kaczlińskim.

1) Jan, syn Jarosława i Heleny, w imieniu własnym i braci nie mających jeszcze lat sprawnych, zeznał w 1498 r. sł. Łukaszowi, obywatelowi poznańskiemu, sumę trzech i pół grzywien długu, którą zmarły ojciec winien mu był za odebrane od niego sukno (P. 856 k. 302v). Wspólnie z braćmi współdziedzic w Lubaszu, wraz z nimi miał 1499 r. sprawę ze szwagrem ich Bylińskim (P. 859 k. 25v). Jego i jego brata Hieronima (Jarosława) podzielili arbitrzy w 1500 r. z siostrami ich, Katarzyną, Dorotą i Małgorzatą, dziedziczkami w Górce i Lubaszu (ib. k. 109v).

2) Hieronim cz. Jarosz, Jarosław, syn Jarosława i Heleny, część swą w Sławnie w p. pozn., odziedziczoną po ojcu, sprzedał 1500 r. za 50 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1389 k. 79). Z siostrami swymi, Katarzyną, Dorotą i Małgorzatą skwitował się wzajemnie 1502 r. z dóbr macierzystych w Górce i z posagu zmarłej matki swojej i ich, Heleny, oprawionego na Lubaszu i Prusinowie (P. 859 k. 237v, 238v). Pozwany 1502 r. przez swych braci, Macieja i Benedykta, dziedziców Lubaszu, nie stanął (P. 23 k. 44v). Na połowie swoich dóbr w Lubaszu oprawił 1506 r. posag 60 grz. swojej żonie Dorocie, córce Mikołaja Sławieńskiego (P. 1390 k. 80). Skwitowała ona 1507 r. swego ojca z dóbr po rodzicach w Sławnie Wielkim i Małym oraz w Prusinowie (P. 862 k. 300v). Swoją połowę Prusinowa Hieronim sprzedał 1508 r. za 105 i pół grzywien teściowi (P. 1390 k. 139), ale ją od niego za tę samą sumę odkupił 1510 r. (P. 786 s. 215). Wedle ugody zapośredniczonej w 1509 r. przez Macieja i Wojciecha Trąmpczyńskich, swoją ojczystą połowę Prusinowa z częścią bagna zwanego Witorzew w Lubaszu, wspólnie z bratem Benedyktem rezygnował wieczyście 1510 r. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu w zamian za wyderkafową połowę wsi Gołcza w p. pozn. o dopłatę 19 grz. Dziedzicem owej połowy Gołczy był wówczas Maciej Zaremba (Zarembka) Jabłonowski (P. 863 k. 154v, 267v; 786 s. 179). Hieronim został skwitowany 1511 r. przez Baltazara Izdbieńskiego z 30 grz., które temu Izdbieńskiemu zapisała jako swój posagBeata, żona jego a macocha Hieronima (P. 865 k. 86). Kwitował 1512 r. Małgorzatę Bytkowską, wdowę po Adamie Ocieskim, z 40 grz., stanowiących połowę sumy 80 grz., za którą to sumę zobowiązał się był wraz z bratem swym Benedyktem zrezygnować połowę wsi Gołcz, ojczystą tej Małgorzaty (ib. k. 220v). T. r. siedlisko koło dworu w Lubaszu i siedlisko karczemne z ogrodem sprzedał za 20 zł węg. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1391 k. 24). Pozwany przez brata Benedykta o wygnanie go z czwartej części Lubasza, oświadczył 1514 r., że go z owej części nie wygnał, ale trzyma ją po swoim ojcu i okazał zapis oprawny na tej czwartej części, dany jego matce Helenie (P. 866 k. 9, 59). Czwarte części w Lubaszu i w pustce Michowo sprzedał 1516 r. za 280 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1392 k. 80). Dorota ze Sławieńskich już nie żyła 1517 r. i Hieronim został skwitowany z 60 grz. jej posagu, oprawionego na połowie Lubasza przez opiekunów nieletniej Apolonii, córki swej z niej zrodzonej (P. 866 k. 413). Inną córką Hieronima była Dorota, która w 1520 r. pozywała Wojciecha Trąmpczyńskiego, dziedzica Lubasza i Stojkowa, o wygnanie jej z części po rodzicach w Lubaszu i Prusinowie (P. 867 k.310). W 1512 r. za dobra rodzicielskie w owych wsiach zapisał jej dług 20 grz. jej brat rodzony (?) maciej Szymankowski (P. 867 k. 417). Pozwala to nam mniemać, iż matka owej Doroty, Dorota słąwieńska, zanim wyszłą za Lubaskiego była 1-o v. zamężna za Szymankowskim. Tej Dorocie L-ej, już żonie sł. Macieja Brożka (Brosiusa), obywatela poznańskiego, w 1522 r. ów Szymankowski wyderkował za 20 grz. dwa łany w Grzybowie Piątczynie w p. gnieźn. (P. 1392 k. 435).

3) Maciej, syn Jarosława, pozywał 1502 r. swego brata Hieronima (P. 23 k. 44v). Wspólnie z bratem Benedyktem połowę Prusinowa wyderkował 1506 r. za 60 grz. Mikołajowi z Wielkiego Sławna (P. 1390 k. 80v). Andrzejowi Dąbrowskiemu w zamian za jego połowę Dąbrówki dał 1514 r. swoją część w Lubasz (Kośc. 233 k. 44).

4) Benedykt, syn Jarosława, pozywał 1502 r. swego brata Hieronima (P. 23 k. 44v). Swoją połowę Prusinowa sprzedał 1508 r. za 105 i pół grzywien Mikołajowi Sławieńskiemu z Wielkiego Sławna (P. 786 s. 25). Procesował się z bratem Hieronimem o wygnanie z czwartej części Lubasza (P. 866 k. 9,59). Swoją część w Lubaszu i pustce Michowo wymienił 1518 r. z Wojciechem Trąmpczyńskim na całą wieś Sczyblurko (???) w p. włocławskim oraz za dopłatę 180 grz. (P. 1392 k. 189). Zob. tablicę.

@tablica: Lubascy h. Przosna

Andrzej "Śledź" z Lubasza 1404 r. (P. 2 k. 219). Agnieszka L. kwitowała 1471 r. swoją siostrę rodzoną Cecylię, żonę Jana z Trąmpczyna, z dóbr po rodzicach w Lubaszu i Stojkowie (P. 20 k. 116v). Ta sama chyba Agnieszka, dziedziczka w Lubaszu, była 1506 r. wdową po Janie Bienińskim (P. 1390 k. 99).

Stanisław L., mąż Schoalstyki, wdowy 1-o v. po Sepieńskim, która 1509 r. skwitowała z 20 grz. Jana Sepieńskiego z Wielkiego i Małego Sepna (Kośc. 23 k. 89).

Nie wiem z jakiej pochodziła rodziny Barbara z Lubasza, żona 1-o v. Stanisława Staruchowskiego, 2-o v. w 1603 r. wdowa po Dobrogoście Gorzeńskim, ani też Jadwiga z Lubasza, w l. 1605-1606 wdowa po Andrzeju Zakrzewskim.

>Lubczyńscy, wedle Bonieckiego h. Godziemba z Lubczyny w p. ostrzesz. Mikołaj z Lubczyny 1422 r. (P. 7 k. 42v). Dorota, zona Mikołaja L-go, wdowa 1-o v. po Piotrze z Kowalewa, ugodziła się 1439 r. ze swoimi synami z pierwszego małżeństwa, Stefanem, Andrzejem i Janem, w taki sposób, iż ona ustąpiła im 50 grz. swego wiana na połowie Kowalewa, a oni zrzekli się 50 grz. jej posagu na rzecz dzieci jej (z drugiego męża), to jest Trojana i Małgorzaty (I. Kal. 2 k. 123v). Swojego syna Stefana skwitowała 1440 r. z 55 grz. i jednego wierdunku swego posagu, danych na wykupienie z jej rąk połowy Kowalewa (ib. k. 195). Jej mąż, Mikołaj L., nazwany 1443 r. "niegdy z Kowalewa" (ib. 6 k. 6v). Wspomniany wyżej Trojan, dziedzic w Lubczynie, oprawił 1449 r. na 13 łanach roli w Wysocku w p. kal. 65 grz. posagu żonie swej Dorocie (P. 1380 k. 114v). Ów Trojan zamienił 1457 r. połowę Lubczyny i 12 łanów w Wysocku z Mikołajem Gruszczyńskim, podstolim poznańskim i starostą odolanowskim, biorąc w zamian za to Wtorek, a król przyznał mu wieczystą własność Wtorka (MRPS I, nr 1237 i supl., nr 167).

Adam L. swoją część dziedziczną w Kotarbach i w połowie Kurczewa w p. kal. wymienił w 1462 r. (1463?) z podstolim Gruszczyńskim na połowę Lubczyny z dopłatą 200 grz. (P. 1384 k. 110). Nazwany 1467 r. rodzonym wujem Wojciecha, syna zmarłego Michała Lgockiego (I. Kal. 1 k. 427). Ten Adam, pisany "niegdy z Kotarb", skwitował 1471 r. bratanków zmarłego Jakuba z Korzkiew z 15 grz. posagu i wyprawy zmarłej swej siostry Małgorzaty, żony tego Jakuba (I. Kal. 2 k. 166v). Od Anny, żony Mikołaja Poklękowskiego, kupił 1487 r. za 300 zł węg. jej część macierzystą w Lgocie p. kal. (P. 1387 k. 81).

Piotr L., niegdy z Małych Złotnik, skwitowany 1474 r. przez Dorotę żonę Jana Mroczkowskiego, i jej synów z 40 grz. z sumy 200 grz., za którą kupił był od niej osiem łanów roli w Małych Złotnikach (I. Kal. 2 k. 299v).

>Lubecki, Drucki-Lubecki h. Własnego ks. Franciszek Ksawery zaślubił 1912 r. (krótko przed 29 VI) Otylię Marię Woller z Dłoni (Dz. P.). Członek pruskiej izby panów, umarł 16 X 1918 r. (ib.). Był bezdzietny.

>Luben v. Wulffen h. Własnego. Fryderyk Kazimierz, zwący się też Lubińskim, saski radca stanu, zmarły 5 IV 1727 r. (Ledebur), po którym wdowa, Salomea Ludwika (Lowiza) Löscher (urodzona z Doroty Lowizy Rejerówny), wyszła 2-o v. 1730 r. (kontrakt małżeński spisany 26 VI t. r.) za Jana Zygmunta Bronikowskiego (Kośc. 317 s. 18). Spisywała z nim dożywocie 1731 r. (P. 1231 k. 121).

>Lubiatowscy h. Abdank z Lubiatowa Mniejszego w p. kośc., w XV wieku zwani też czasem Lubietowskimi, pisali się w XVII wieku z Konar. Mikołaj L. nie żył już 1443 r., a był bratem rodzonym Szczedrzyka L-go (Kośc. 13 s. 335), który t. r. miał termin z braćmi Konarskimi z Konar (ib. s. 372, 373), a którego żona Anna miała w l. 1443-1444 terminy z Parzynczewskimi (ib. s. 372, 472). Bratem niedzielnym Szczedrzyka, współdziedziczącym z nim i z innymi braćmi w Mniejszym Lubiatowie, był też ks. Jan, w r. 1443 pleban w Ciążeniu (A. Capit. II, nr 1158), pozywany w 1444 r. przez Swiętochnę, żonę Dziersława L-go (Kośc. 13 s. 393, 470). Rodzoną siostrą Szczedrzyka była Małgorzata, w 1452 r. wdowa po Michale Kociuskim z Kociug (ib. 19 k. 164v). Wspomniana już wyżej Anna, żona Szczedrzyka, miała 1449 r. termin przciwko siostrom z Wolikowa (ib. 18 s. 419). Sam Szczedrzyk w 1467 r. nabył wyderkafem za 50 grz. trzy łany osiadłe w Międzychodzie w p. kośc. od Andrzeja, Tomasza i Marcina, braci niedzielnych z tej wsi (P. 1384 k. 240v). Żył jeszcze 1472 r. (Kośc. 20 s. 647). Występujący w drugiej połowie XV wieku bracia Filip i Piotr, dziedziczący w Lubiatowie Mniejszym, to zapewne jego synowie.

I. Filip L. z Lubiatowa Mniejszego, mąż Eufemii. Między tymi małżonkami a Mikołajem Pruskim z Łobza założone zostało 1469 r. vadium (Py. 151 k. 28v). Drugą jego żoną była Zofia, wdowa 1-o v. po Mikołaju Górskim, intromitowana 1474 r. do dóbr Wincentego Górskiego w Panience (Kośc. 227 k. 1a). Oprawione sobie przez pierwszego męża cztery łany w Górze w p. pyzdr. wyderkowała 1475 r. za 25 grz. Jakubowi Dymaczewskiemu (P. 1386 k. 33), nabywając jednocześnie wspólnie ze swoją żoną wyderkafem za 205 grz. od Wincentego stryja i Jana bratanka Górskich ich część w Panience w p. kośc. (ib.; Kośc. 227 k. 9v). Od Zygmunta Szołdrskiego kupił Filip 1478 r. za 250 grz. wieś Tworzymirki w p. kośc. (P. 1386 k. 95) i w 1481 r. na połowie tej wsi oraz na połowie swojej części w Mniejszym Lubiatowie oprawił 200 grz. posagu żonie swej Zofii (ib. k. 133). Miał t. r. termin ze strony Apolonii L-ej, wdowy po Stanisławie Błociszewskim (kośc. 227 k. 88v). Jego i brata jego Piotra arbitrzy godzili 1482 r. z Janem, Piotrem i Mikołajem, braćmi z Większego Lubiatowa (ib. k. 94v). Filip w 1485 r. już nie żył, zamordowany przez Jana Dobszyńskiego, który za jego głowę zapisywał wtedy wdowie Zofii i synowi Wiktorynowi dług 30 grz. (ib. 228 k. 18).

Wiktoryn, syn Filipa, skwitowany 1485 r. z oprawy na Tworzymirkach przez Annę, wdowę po Zygmuncie Szołdrskim, obecnie żonę Jana Chełmskiego (ib. k. 20). W mniejszym Lubiatowie dziedziczył obok stryja Piotra i wspólnie z nim wiódł 1493 r. sprawę z biskupem i kapitułą poznańską (P. 22 k. 216). Na połowie Tworzymirek i na połowie swoich części w Mniejszym Lubiatowie oprawił 1498 r. posag 16 węg. żonie swej Dorocie z Gwiazdowa (P. 1389 k. 2v). Połowę Tworzymirek wyderkował w 1511 r. za 160 zł węg. synowi swemu Maciejowi i jednocześnie na połowach w tej wsi i w Lubiatowie oprawił 100 grz. posagu drugiej swej żonie Katarzynie, córce Andrzeja Sabaszczowskiego (Kośc. 233 k. 20). Od swojej teściowej Zofii Wyskockiej, obecnie 2-o v. żony Wojciecha Dobczyńskiego, nabył wyderkafem t. r. za 100 grz. połowę Wyskoci w p. kośc. (ib. k. 19; 24 k. 70v, 71). Między Mniejszym Lubiatowem, należącym do niego i do jego stryjecznych sióstr, ANny, Elżbiety, Jadwigi, Katarzyny i Barbary, a dobrami dolskimi biskupów poznańskich, podkomorzy poznański Lasocki dokonał 1513 r. rozgraniczenia (MRPS IV, nr 10422). Wiktoryn z powodu starości zwolniony 1524 r. od obowiązku uczestniczenia w wyprawie wojennej, a jednocześnie syn jego Maciej, sługa Hieronima Łaskiego, wojewody sieradzkiego, został też zwolniony od tego obowiązku, towarzyszył wtedy bowiem swemu panu udającemu się w poselstwie za granicę (ib., nr 13778). Maciejowi Malechowskiemu dał 1527 r. część Tworzymirek w zamian za przylegającą do tej wsi część jego roli zwanej "Na gaju" oraz inną cząstkę roli w Malechowie (Kośc. 345 k. 128v). Od wspomnianego już syna Macieja, urodzonego z Gwiazdowskiej, otrzymał w 1529 r. donację posagu 100 grz., który matka Macieja wniosła była na Tworzymirki. Ów Maciej wyruszał wtedy na Węgry i zastrzegł, iż gdyby z tej wyprawy nie miał powrócić, suma ta całkowicie przypadłaby ojcu (ib. k. 137v). Był więc najoczywiściej jedynym żyjącym wtedy dzieckiem Wiktoryna urodzonym z pierwszego małżeństwa. Wiktoryn 1532 r. całe wsie Mniejsze Lubiatowo i Tworzymirki dał w dożywocie swej drugiej żonie (ib. k. 154v). Żył jeszcze 9 IX 1542 r., kedy to Marcin Łobeski dawał mu poręczenie za swoją narzeczoną a jego córkę, Annę L-ą (P. 881 k. 314v, 315). Nie żył już 1543 r., kiedy innej jego córce, Zofii, oprawił 20 grz. posagu jej mąż Piotr Miaskowski (P. 1395 k. 277v). Owdowiała Katarzyna z Sabaszczewskich żyła jeszcze 1560 r., kiedy kasowała swoją oprawę na Lubiatowie i Tworzymirkach na rzecz swoich synów Kaspra, Macieja, Wawrzyńca, Wiktoryna i Wojciecha (P. 902 k. 385v). Z drugiego małżeństwa miał Wiktoryn synów: Kaspra, Macieja, Wawrzyńca, Mateusza, Wiktoryna i Wojciecha. Nadanie synowi z drugiej żony tego samego imienia jakie nosił syn z pierwszej, zdawałoby się świadczyć o tym, iż ów Maciej senior zginął na Węgrzech i dopiero po jego śmierci urodził się jego przyrodni brat imiennik. Istnieje tu jeszcze jedna zawiłość: oto przy notorycznym istnieniu wśród synów z drugiej żony Macieja i Mateusza, imiona te, jak to zdarzało się wówczas często, używane były przemiennie w stosumku do jednego z nich, ożenionego z Barbarą Krajewską, podczas kiedy drugi zapewne umarł młodo. Ale czy przy życiu pozostał i pozostawił potomstwo Maciej czy Mateusz? Sądzę, że ten drugi, bo częściej jawi się forma imienia Mateusz, ale z całą pewnością w tych warunkach twierdzić tego nie mogę. Córek znam trzy: Anna, wydana po 9 IX 1542 r. za Marcina Łobeskiego, była 2-o v. w l. 1551-1572 żoną Ambrożego Przyborowskiego zwanego Zbrożek, Zofia zrazu w l. 1543-1553 żona Piotra Miaskowskiego, potem w l. 1557-1570 za Maciejem Krajewskim, wreszcie Dorota, w 1560 r. za Joachimem Rajskim.

1. Kasper, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, za zabicie Jakuba Międzychodzkiego skazany był na karę wieży, którą w 1537 r. król zamienił mu na służbę wojenną w trzy konie przez sześć miesięcy (MRPS IV, nr 18653). Występował obok ojca 1539 r. (P. 878 k. 230v; 886 k. 497v). Wspólnie z braćmi Maciejem, Wawrzyńcem, Mateuszem, Wiktorynem i Wojciechem płacił 1546 r. grzywnę, oni wszyscy bowiem nie stanęli z pozwu Marcina i Macieja Wilkowskich (Kośc. 29 s. 306). W 1550 r. przeprowadził działy ze swoimi braćmi (P. 1395 k. 530). W sumie długu 500 grz. intromitowany został 1558 r. do dóbr swojego brata Wiktoryna (Kośc. 238 k. 108). Siostrze Dorocie, zamężnej Rajskiej, zapisał 1560 r. dług 400 zł (P. 902 k. 385v). Od brata Wiktoryna kupił t. r. za 800 zł jego części w Lubiatowie Mniejszym i w Tworzymirkach (P. 1396 k. 836), i t. r. na połowie części w obu tych wsiach, zarówno tych, które przypadły mu z działu braterskiego, jak i z tych, które teraz nabył, oprawił 400 zł posagu żonie swej Zofii Rajskiej, córce Macieja (ib. k. 888). Inne części w powyższych wsiach kupił 1565 r. za 1.000 grz. od brata Wawrzyńca (P. 1397 k. 422v). Płacąc 1566 r. pobór z Tworzymirek przyłożył do kwitu pieczęć z herbem Abdank (Wittyg). Skwitowany 1568 r. przez brata Mateusza w imieniu Wawrzyńca z 500 zł (I. Kal. 34 s. 869), nie żył już 1569 r., kiedy to synów jego: Wojciecha, Krzysztofa i Jakuba oraz opiekunów ich, stryjów: Macieja, Wawrzyńca i Wojciecha, pozywał Maciej Wilkowski (P. 915 k. 307v). Temu Wilkowskiemu owdowiała Zofia Rajska, jako opiekunka synów wydzierżawiła 1572 r. części Lubiatowa (P. 920 k. 381v). Skwitowała go ze 100 zł z tej dzierżawy w 1574 r., będąc już 2-o v. żoną Piotra Czerskiego z pow. chełmskiego (P. 923 k. 175v). Tę Zofię, nazwaną "nieosiadłą", pozywali 1575 r. jej trzej synowie działający wspólnie ze swym stryjem i opiekunem Wojciechem (P. 926 k. 283v). Żyła jeszcze 1587 r. (I. Kal. 54 s. 96). Prócz tych synów miał Kasper jeszcze córkę Barbarę, której bracia Jakub i Krzysztof zobowiązali się w 1585 r. wypłącić posag 500 zł gotówką i 100 zł wyprawą (P. 945 k. 181v).

1) Wojciech, syn Kaspra i Rajskiej, jeszcze nieletni w l. 1569-1575 (P. 915 k. 307v; 926 k. 283v). Od stryja Wojciecha nabył 1580 r. za 1.000 zł jego część w Tworzymirkach (Kośc. 347 k. 5) i został do niej wprowadzony 1581 r. (ib. 261 k. 275). Swoje części w Lubiatowie Mniejszym i Tworzymirkach sprzedał 1585 r. za 3.000 zł swoim braciom Jakubowi i Krzysztofowi (P. 1399 k. 478). Były owe części obciążone dokonaną za sumę 600 zł w 1581 r. rezygnacją wyderkafową na rzecz Macieja Chociszewskiego (Kośc. 261 k. 275v). Wojciech w 1586 r. w Szamotułach poranił Jakuba Kurskiego, który nazajutrz z ran tych umarł (P. 949 k. 505v). Braci tego Kurskiego, Andrzeja i Stanisława, oraz jego bratanicę Dorotę Kurską pozywał 1598 r. na Trybunał Koronny (I. Kon. 28 k. 342v). Żył jeszcze 1599 r. (Kośc. 347 k. 183).

2) Jakub, syn Kaspra i Rajskiej, nieletni w l. 1569-1585 (P. 915 k. 307; 1399 k. 547), bratu Wojciechowi zapisał 1585 r. dług 430 zł (P. 944 k. 514). Wspólnie z bratem Krzysztofem kupił t. r. od Wojciecha jego części w Lubiatowie Mniejszym i Tworzymirkach (P. 1399 k. 478), ale jeszcze t. r. owe nabyte od brata części w Mniejszym Lubiatowie sprzedali obaj Jadwidze z Miaskowa Wilkowskiej i jej synom za 1.000 zł (P. 1399 k. 547), jakkolwiek wprowadzeni do nich zostali dopiero 1587 r. (Kośc. 267 k. 271). W 1588 r. Jakub z bratem Krzysztofem dokonał podziału dóbr w Tworzymirkach i to zarówno ich własnych, jak i nabytych od Wojciecha (P. 950 k. 220). Swój dział w Tworzymirkach sprzedał 1594 r. za 1.500 zł Annie Gorzyńskiej, wdowie po Marcinie Włostowskim (P. 1401 k. 208v). Wspólnie ze swoją żoną Katarzyną Kostrzewską wydzierżawił 1602 r. od Andrzeja Złotkowskiego wieś Złotkowy (I. Kal. 68 s. 817). Od Jakuba Domiechowskiego kupił 1604 r. za 5.700 zł wieś Słonków Suchy w p. sieradzkim (R. Kal. 7 k. 667). Nie żył już w 1622 r. (I. Kal. 88a s. 1057). Jego synem był Jan.

Jan, syn Jakuba, pisał się z Konar, dawał 1622 r. zobowiązanie za Radlickiego pisarza grodzkiego kaliskiego Małgorzacie z Gaszyńskich Piotrowskiej (ib.). Jego pierwszą żoną była w 1624 r. Anna Broszkowska wdowa 1-o v. po Serafinie Grzybowskim. Wraz ze swymi synami z pierwszego męża, Wojciechem, Andrzejem i Janem procesowała ona wtedy wojewodzinę poznańską Zofię z Zasławia Ostrorożynę oraz synów wojewody, Mikołaja, Jana i Kazimierza (P. 152 k. 1185). W l. 1638-1649 Jan rozliczał się ze swymi pasierbami Grzybowskimi (I. Kal. 102 s. 277; 104b s. 1383; 115 s. 1342; Py. 150 s. 108). Na połowie Słomkowa Suchego oraz części Janiszewa i pustek Punowa (?) w p. sier. oprawił 1629 r. posag 3.000 zł drugiej swojej żonie Katarzynie Waliszewskij, córce Adama, podstarościego i sędziego grodzkiego sieradzkiego (R. Kal. 11 k. 134). Podpisał z województwem sieradzkim elekcję Władysława IV. Od Walentego Klichowskiego kupił 1639 r. za 3.300 zł części Świelugowa w p. kal. (ib. 12 k. 97). W 1641 r. dziedzic Strzegowej, skwitowany z 300 zł przez Macieja Łobockiego (I. Kal. 107a s. 517). W 1644 r. skwitowany przez Feliksa Kotlińskiego z 2.000 zł na poczet sumy 3.000 zł (ib. 110a s. 895), posagowej za córką swoją Katarzyną. Od Jana Gostkowskiego kupił 1646 r. za 1.800 zł jego części we wsi Ociążek w p. kal. (R. Kal. 13 k. 310v). T. r. dokonał na rzecz żony nowej oprawy posagu jej, to jest 3.500 zł na wsiach Strzegowa, Ociążek i części wsi Świelugowo w p. kal. (ib. k. 322). W 1649 r. nazwany dziedzicem całego Ociążka (I. Kal. 115 s. 1133). Walentemu Radlickiemu jako posag i wyprawę za córką Jadwigą zapisał 1652 r. sumę 3.500 zł (ib. 118 s. 381, 383). T. r. skwitowany przez Stanisława Jadamczewskiego z 500 zł na poczet 3.500 zł posagu za córką Anną (ib. 118 s. 654). Słomków Suchy sprzedał 1653 r. za 14.000 zł Walerianowi z Dobruchowa Wolskiemu (R. Kal. 14 k. 331v). Żył jeszcze 1655 r. (I. Kal. 121 s. 469). Wedle Bonieckiego miał umrzeć 1657 r. T. r. owdowiała Katarzyna z Waliszewic zawierała w Ociążku kontrakt z zięciem Jadamczewskim (ib. 122 s. 69). Zdaje się, iż jeszcze żyła w 1671 r. (R. Kal. 15 k. 208). Nie żyła już 1672 r. (ib. k. 226). Jan pozostawił trzech synów: Wojciecha, Marcina i ALeksandra, oraz siedem córek. Z nich, Katarzyna, żona może już w 1644 r., na pewno w l. 1646-1655 Feliksa Kotlińskiego, wdowa 1661 r., była 2-o v. w l. 1665-1666 za Stanisławem Gwiazdowskim, nie żyła już 1669 r. Jadwiga wyszła 1652 r., po 25 V za Walentego Radlickiego, już nie żyła w 1669 r. Anna wyszła najpierw, może już w 1652 r., napewno przed 1655 r. za Stanisława Jadamczewskiego. W 1669 r. była 2-o v. za Janem Zamłyńskim. Marianna, w l. 1671-1700 żona Marka Grodzickiego. Barbara, w l. 1672-1701 żona Sebastiana Rozwadowskiego, nie żyła już 1714 r., a wedle Bonieckiego umarła w 1691 r. Dorota, w r. 1673 żona Jana Raduńskiego cz. Radońskiego, nie żyła już 1701 r. Wreszcie Helena, chyba jedna ze starszych, już nie żyjąca w 1669 r., była żoną Marcina Pawłowskiego.

(1) Wojciech Feliks z Konar, syn Jana i Waliszewskiej, działając w imieniu matki i braci zawierał 1657 r. kontrakt z Wojciechem Kierzyńskim (I. Kal. 122 s. 615). Wspólnie z braćmi, jako bratanek rodzony (!) i spadkobierca Kaspra L-go, pozywany był 1658 r. przez Stefana Moraczewskiego (P. 182b k. 125). Współdziedzic obok braci Strzegowej w 1665 r. (I. Kal. 126 s. 342). Mąż Heleny z Szczodrzykowa Gądkowskiej 1666 r. (ib. s. 909), córki Władysława, miecznika kaliskiego, i Marianny Rynarzewskiej, na połowie swych części w Strzegowej oprawił jej 1669 r. posag 10.735 zł (R. Kal. 15 k. 60). Elekcję króla Michała podpisywał z województwem kaliskim. Wspólnie z bratem Marcinem swoje dziedziczne części w Ociążku, Świelugowie, Jelitowie, Szyjakowie i Wiewiorczynie w p. kal. sprzedali 1671 r. za 10.000 zł bratu Aleksandrowi, współdziedzicowi tych dóbr (ib. k. 215). Od Marcina z Kalinowy Zaremby wydzierżawił 1673 r. pod zakładem 3.800 zł Strzałków i Małgowo (I. Kal. 133 s. 344). Od Zygmunta Świderskiego kupił 1676 r. za 13.000 zł jego części w mieście Kwiatkowie i we wsi Wiesiołowo (R. Kal. 15 k. 505). Miasto Kwiatków oraz wsie Wiesiołowo i Siedliska sprzedał 1683 r. za 24.000 zł Wojciechowi Franciszkowi Lipskiemu, sędzicowi ziemskiemu kaliskiemu (I. Kal. 142 k. 81). Od Stanisława L-go, swego bratanka po zmarłym bracie Marcinie, otrzymał 1690 r. zobowiązanie, iż po osiągnięciu 24 lat zrezygnuje stryjowi za 12.500 zł swoją i swego brata Jana część Strzegowy w p. kal. (I. Kal. 146 s. 79). T. r. nazwany dziedzicem Strzegowej (ib. s. 128). Wedle Bonieckiego umarł w 1694 r. Helena umarła między r. 1690 a 1706 (ib. s. 466; 157 s. 20). Synowie: Michał, chrzestny 29 I 1680 r. (LB Skalmierzyce), potem pod imieniem Adama paulin w Częstochowie w 1690 r. (Boniecki), i Wiktoryn, o którym niżej. Córki: Agnieszka, w r. 1690 za Mikołajem Wierzchlejskim, z czasem podsędkiem ziemskim wieluńskim, Konstancja wyszła 1-o v. w Skalmierzycach 24 IV 1703 r. za Szymona Czarnieckiego, 2-o v. była w l. 1715-1731 żoną Stefana Grabińskiego, cześnika dobrzyńskiego.

Wiktoryn, syn Wojciecha Feliksa i Gądkowskiej, dziedzic Strzegowy, w 1704 r. posesor Śliwnik (ib. s. 247), Bielczewa, Prus i Kowalewa, wsi dziedzicznych pierwszego męża swojej żony Zofii Zakrzewskiej, wdowy 10o v. po Andrzeju Nowowiejskim, już nie żyjącej w 1705 r. (I. Kal. 157 s. 103). W 1706 r. został przez swych pasierbów Nowowiejskich skwitowany z dochodów z powyższych dóbr (ib. 158 s. 220). Drugiej swojej żonie, Petroneli Wieruszównie Walknowskiej, córce Stanisława, kasztelana wieluńskiego, i Doroty Zawadzkiej, zapisał t. r. dług 8.000 zł (ib. s. 44). Wedle Bonieckiego, zabity 1708 r. Jego owdowiała żona 23 IV 1709 r. zaślubiła 2-o v. Tomasza Boruckiego (LC Łaszczyn). Umarła między r. 1714 a 1723 (I. Kal. 159 s. 125; ZTP 46 k. 495). Z pierwszego małżeństwa miał WIktoryn syna Wojciecha Ignacego, ur. 1703 r., i córkę Marcjannę Annę, ur. 1702 r., żyjącą w 1705 r. (ib. 157 s. 103). Z drugiego małżeństwa syn Michał Józef, ur. 1707 r. Wszystkie te dzieci pomarły młodo i wieś Strzegowa dostała się siostrze Wiktoryna, Konstancji 1-o v. Czarnieckiej, 2-o v. Grabińskiej (I. Kal. 196/198 k. 94v).

(2) Marcin, syn Jana i Waliszewskiej, pisał się z Konar. Współspadkbierca stryja Kaspra 1658 r. (P. 182 k. 125), bratu Wojciechowi zapisał 1661 r. dług 10.000 zł (I. Kal. 125 s. 1422). Mąż 1663 r. Urszuli z Szczodrzykowa Gądkowskiej, córki Władysława, miecznika kaliskiego, i Marianny z Rynarzewskich (ZTP 31 s. 39), rodzonej siostry jego bratowej Wojciechowej. Był 1665 r. posesorem wsi Szadek, Kliszewo, Buszkowo Wielkie i innych (I. Kal. 126 s. 53). Na połowie swej części Strzegowy oprawił 1669 r. żonie posag 10.735 zł (R. Kal. 15 k. 62). Występując wspólnie z bratem Aleksandrem t. r. jako współspadkobiercy zmarłej bezdzietnie siostry Heleny Pawłowskiej, kwitowali szwagra Marcina Pawłowskiego z 2.000 zł jej posagu (I. Kal. 129 s. 651). Od brata swego Aleksandra dostał t.r. zobowiązanie sprzedania za 12.500 zł części wsi Strzegowa (ib. s. 1089). Od Macieja Konstantego Waliszewskiego Skarba brał zastawem t. r. za 5.000 zł Waliszewice w p. kal. (ib. s. 1119) i wnet potem wieś tę wydzierżawił szwagrowi swemu, Janowi Zamłyńskiemu i jego żonie Annie L-ej (ib. s. 1129). W pospolitym ruszeniu 1672 r., służąc pod chorągwią podkomorzego poznańskiego, zaprzysięgał konfederację w obozie pod Lublinem (P. 199 k. 1089). Od brata Aleksandra kupił 1672 r. za 12.500 zł jego części Strzegowej i za 5.000 zł części Ociążka, Świelugowa, Jelitowa, Szyjakowa (R. Kal. 15 k. 240, 243). Wspólnie z bratem Aleksandrem zobowiązał się 1680 r. sprzedać Olbrachtowi Zakrzewskiemu całą wieś Ociążek, całe Świelugowo, części Jelitowa, Szyjakowa i Wiewiórczyna (I. Kal. 140 k. 116). Nie żył już 1681 r. (ib. k. 174). Urszula z Gądkowskich nie żyła już 1690 r., kiedy syn z niej zrodzony Stanisław z Konar L. dał zobowiązanie stryjowi Wojciechowi, iż po dojściu do 24 lat wieku zrezygnuje temu stryjowi za 12.500 zł swoją część Strzegowej, wsi odziedziczonej po ojcu obok brata Jana (ib. 146 s. 79). Bratu stryjeczno-rodzonemu Wiktorynowi zapisał 1706 r. dług 2.000 zł (ib. 158 s. 21). Zaślubił ów Stanisław 27 IV 1709 r. Barbarę Kopacką, wdowę z Boczkowa (LC Skalmierzyce). Żył jeszcze w 1713 r., kiedy to występował jako opiekun dzieci zmarłego stryjecznego brata Andrzeja (I. Kal. 159 s. 346). O bracie Stanisława, Janie, pisze Boniecki, iż był 1690 r. pod imieniem Stanisława bernardynem w Warszawie. Wedle tegoż autora były i córki: Marianna występująca w 1696 r., potem żona Adama Czernika, i Katarzyna, 1704 r. żona Jakuba Rossoskiego.

(3) Aleksander, syn Jana i Waliszewskiej, pisał się z Konar, wspomniany 1657 r. (I. Kal. 122 s. 615), współspadkobierca stryja Kaspra w 1658 r. (P. 182b k. 125). Dał zobowiązanie 1669 r. bratu Marcinowi sprzedania mu za 12.500 zł Strzegowej (I. Kal. 129 s. 1089). Od braci Wojciecha i Marcina kupił 1671 r. za 10.000 zł ich części w Ociążku, Świelugowie, Jelitowie, Szyjakowie i Wiewiórczynie (R. Kal. 15 k. 215). Zaorzysięgał konfederację 1672 r. w obozie pod Lublinem w chorągwi podkomorzego poznańskiego (P. 199 k. 1089). W 1672 r. dopełnił rezygnacji części Strzegowej na rzecz brata Marcina za 12,500 zł, ponadto zaś temu bratu sprzedał za 5.000 zł części w Ociążku, świelugowie, Jelitowie, Szyjakowie i Wiewiórczynie (R. Kal. 15 k. 243). Był w 1673 r. mężem Marianny Radońskiej, córki Piotra, podstarościego kaliskiego i pisarza grodzkiego konińskiego, z Jadwigi Bobrownickiej (ZTP 32 s. 248; I. Kal. 140 k. 117). Wedle zobowiązania swojego oraz swego zmarłego brata Marcina, danego Albrachtowi Zakrzewskiemu, wsie Ociążek, Świelugowo, części Jelitowa, Szyjakowa i Wiewiórczyna, zarówno te odziedziczone po ojcu jak i te nabyte od brata Wojciecha, sprzedał w 1681 r. temu Zakrzewskiemu za 7.330 zł (I. Kal. 140 k. 174). W 1695 r. już nie żył i Marianna Radońska była wówczas 2-o v. żoną Jacka Koszutskiego (ib. 152 s. 366). Dzieci Aleksandra to: syn Andrzej, o którym niżej, i córki, Zofia i Katarzyna, w imieniu których działał w 1700 r. brat (ib. 154 s. 72). Katarzyna wyszła 8 IX 1704 r. w Droszewie za Macieja Rudnickiego, który żył jeszcze 1741 r. Umarła ona między r. 1748 a 1751.

Andrzej, syn Aleksandra i Radońskiej, pisał się z Konar, cedował 1700 r. Adamowi Radońskiemu, podstarościemu kaliskiemu i burgrabiemu wieluńskiemu, sumę 300 zł, którą ojcu zapisał był Stanisław Radoński (ib.). Skwitował go 1703 r. jego szwagier Aleksander Nowowiejski z toczonej w grodzie kaliskim sprawy o gwałtowne porwanie Agnieszki Nowowiejskiej, siostry rodzonej (I. Kon. 72 k. 152). Z tą Agnieszką, córką Andrzeja i Agnieszki Miniszewskiej, Andrzej spisywał 1704 r. wzajemne dożywocie (I. Kal. 157 s. 119). Działał jeszcze w 1711 r. w imieniu żony oraz zrodzonych z nią dzieci (ib. s. 236). Oboje nie żyli już w r. 1713, kiedy jako stryj i opiekun małoletnich dzieci, to jest Wiktoryna, Marianny i Rozalii występował jego stryjeczny brat Stanisław (ib. 159 s. 346). W l. 1719-1720 spośród tych dzieci żyło już tylko dwoje, Wiktoryn i "Róża", pozostając pod opieką wujów, Macieja i józefa Nowowoiejskich (P. 1168 k. 19v; I. Kal. 161 s. 424). Rozalia cz. Róża, jeszcze nizamężna w 1723 r., była 1-o v. 1730 żoną Stefana Nowowiejskiego, zaś 2-o v. w l. 1736-1741 Józefa Leszczyńskiego, wdowa po nim w r. 1742, żyła jeszcze 1768 r. Wiktoryn cz. Wiktor, w r. 1723 współspadkobierca zmarłego bezpotomnie Stanisława Miniszewskiego, swego "prastryja", w imieniu własnym i siostry 1.200 t. z wyprocesowanej przez siebie sumy 4.000 zł, zapisanych zastawem na Strzyżewku przez niegdy Jakuba Bojanowskiego, scedował Mikołajowi Chlebowskiemu, chorążycowi wieluńskiemu, swemu plenipotentowi w tym procesie, jako wynagrodzenie za windykowanie tych należności (P. 1193 k. 153). Spisał 20 VII 1726 r. w Śliwnikach kontrakt dzierżawy trzyletniej Kowalewka od Józefa Nowowiejskiego. Nie żył już w r. 1730 (I. Kal. 167 s. 412).

3) Krzysztof, syn Kaspra i Rajskiej, nieletni 1569 r. (P. 915 k. 307v), wspólnie ze swym bratem Jakubem nabył 1585 r. od brata Wojciecha za 3.000 zł części w Lubiatowie Mniejszym i Tworzymirkach (P. 1399 k. 478) i t. r. wraz z tym bratem owe nabyte części w Mniejszym Lubiatowie sprzedał za 1.000 zł Jadwidze z Miaskowa Wilkowskiej i jej synom (ib. k. 547). Ożeniwszy się z Zofią Włostowską, córką Jana i Jadwigi Mieszkowskiej, zobowiązał się 1587 r. oprawić jej na połowie swych części w Tworzymirkach 500 zł posagu (Kośc. 267 k. 86) i skwitował jej brata Wojciecha z 200 zł na poczet sumy posagowej (ib. k. 168v, 246v). Dopiero w 1588 r. Zofia pokwitowała brata z całej posagowej sumy 500 zł (P. 950 k. 10). T. r. przeprowadził z bratem Jakubem działy dóbr odziedziczonych i nabytych od brata Wojciecha (ib. k. 220), a żonie swej oprawił na połowie części Tworzymirek posag 700 zł (P. 1400 k. 178v). Zabił w Tworzymirkach 1588 r. Wojciecha Żarczyńskiego, którego żonie Dorocie z Krajewskich Jakub L. wydekował był swoją część Tworzymirek (Kośc. 270 k. 309v, 552). Od Adama L-go kupił 1595 r. za 5.000 zł jego dział w Lubiatowie i Tworzymirkach (P. 1401 k. 610). Poranił 1599 r. Annę Kociuską, wdowę po Janie Szamarzewskim, której w 1597 r. zastawił był łan pusty w Tworzymirkach (Kośc. 279 k. 361; P. 968 k. 17; 1402 k. 381v). Wspólnie z żoną zapisał 1600 r. dług 100 zł Piotrowi Moraczewskiemu (P. 970 k. 722). Nie żył już w 1609 r., kiedy owdowiała Zofia z Włostowskich wraz z synem Kasprem i córką Zofią została skwitowana przez Macieja Golskiego (Kośc. 288 k. 148v). Córce Zofii zapisała wtedy 600 zł długu (ib. k. 151). Jako spadkobierczyni bezdzietnego brata Wacława Włostowskiego, kasztelana krzywińskiego, wspólnie ze swym synem Kasprem L-im spadłe po kasztelanie części w Chwałkowie, Włostowie, folwarku Wąwinie oraz pustkach Pasierbicach i Chociszewicach sprzedała 1639 r. za 19.000 zł Wojciechowi Moraczewskiemu (P. 1419 k. 1348v). Zofia jeszcze niezamężna, w 1630 r. kwitowała Jana Włostowskiego z prowizji z Tworzymirek (Kośc. 294 k. 9v). Była w 1637 r. żoną Jana Jarosławskiego.

Kasper Kazimierz, syn Krzysztofa i Włostowskiej, dwa łany puste w Tworzymirkach sprzedał 1614 r. za 1.000 zł Janowi Włostowskiemu (P. 1409 k. 316v). W 1626 r. zeznał przed aktami sejmowymi warszawskimi na rzecz tegoż Włostowskiego sprzedaż całych Tworzymirek (P. 153 k. 609). W 1629 r. spisał wzajemne dożywocie ze swoją żoną Urszulą Grąblewską (P. 1416 k. 172v). Była ona wdową 1-o v. po Janie Dziekczyńskim. Żyła jeszcze 1633 r. (Kośc. 296 k. 133v, 208v). Drugą żoną Kaspra była 1639 r. Anna Dąbrowska, wdowa 1-o v. po Stanisławie Podolskim (Kośc. 299 k. 259; P. 165 k. 47v). Oboje małżonkowie kwitowali się 1647 r. z Ewą Bzowską, żoną Jakuba Ziemięckiego, z kontraktu o wieś Wąbiewo (P. 1056 k. 592v). W 1652 r. Anna z Dąbrowskich, już wdowa i po tym drugim mężu, kwitowała z 400 zł Jana Zberkowskiego (P. 1064 k. 169v). Kasper był bezdzietny i jak widzieliśmy, spadek po nim brali stryjeczni bratankowie a synowie Jana, to jest Wojciech, Marcin i Aleksander (P. 182b k. 125).

2. Maciej, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, wymieniony 1546 r. obok innych braci pozywanych przez Marcina i Macieja Wilkowskich (Kośc.29 s. 306). Swoje części przypadające z działów z braćmi w Tworzymirkach i Lubiatowie dał 1550 r. tym braciom, to jest Kasprowi, Mateuszowi, Wawrzyńcowi, Wiktorynowi i Wojciechowi (P. 1395 k. 530). Chyba żył jeszcze 1560 r. (P. 902 k. 385v).

3. Wawrzyniec, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, wspomniany 1546 r. (Kośc. 29 s. 306). Swoje części w Lubiatowie Mniejszym i Tworzymirkach sprzedał 1565 r. za 1.000 grz. bratu Kasprowi (P. 1397 k. 422v). W 1568 r. przebywał w W. Ks. Litewskim (I. Kal. 34 s. 869). Żył jeszcze 1570 r., kiedy kwitował z 500 zł synów swego brata Kaspra (ib. 36 s. 555).

4. Mateusz, czasem zwany też Maciejem, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, wymieniony pierwszy raz 1546 r. (Kośc. 29 s. 306). Wydzierżawił od swej matki 1560 r. jej oprawę na Lubiatowie Mniejszym (P. 902 k. 386). Na połowie swoich części w tej wsi, przypadających z działu z braćmi, oprawił 1561 r. posag 350 zł żonie swej Barbarze Krajewskiej, córce Jana (Kośc. 346 k. 43), która 1563 r. skwitowała swoich braci, Jana i Stanisława Krajewskich z dóbr po rodzicach (P. 905 k. 111). Skwitowała męża 1569 r. ze swej dotychczasowej oprawy (P. 915 k. 786) i otrzymała t. r. oprawę 400 zł na połowie części Mniejszego Lubiatowa i Tworzymirek, przypadłych w działach braterskich (P. 1398 k. 39). Swoje części w Lubiatowie Mniejszym sprzedał 1572 r. za 600 zł Maciejowi Wilkowskiemu (P. 1398 k. 315v; Kośc. 252 k. 293v). T. r. opiekę dla swych dzieci zrodzonych z Krajewskiej zlecił tej żonie, bratu swojemu Wojciechowi, ks. Andrzejowi Krajewskiemu, kanonikowi poznańskiemu i archidiakonowi krakowskiemu, Adamowi Jarosławskiemu i Janowi Krajewskiemu, bratu żony (Kośc. 252 k. 515v). Nie żyłw 1574 r., kiedy owdowiała Barbara z Krajewskich w imieniu swoich córek Anny, Elżbiety, Zofii i Doroty, spadkobierczyń zmarłego brata ich Stanisława, odraczała termin uiszczenia 600 zł Maciejowi Wilkowskiemu (P. 923 k. 175v). Żyła jeszcze 1591 r. (P. 955 k. 50v). Trzymała wyderkafem od ks. Sebastiana Grabowieckiego, opata bledzewskiego, w sumie 1.000 zł Mszyczyno i pustkę Gajewo w p. kośc., co scedowała Janowi Gorzewskiemu. Nie żyła już w r. 1595 (P. 964 k. 1636v). Z córek, Anna była w l. 1580-1581 żoną Jana Królikowskiego, Elżbieta, jeszcze niezamężna 1581 r. (P. 936 k. 20v), w 1590 r. żona Andrzeja Chojeńskiego, a w l. 1597-1600 2-o v. Andrzeja Litowskiego (Litewskiego). Zofia żyła jeszcze 1581 r. (P. 936 k. 20v), już nie żyła 1597 r. Dorota nie wymieniona wśród sióstr w 1580 r. (P. 934 k. 460), nazwana zmarłą 1581 r. (P. 936 k. 20v). Elżbieta zamężna Litowska i Anna, już wtedy wdowa po Królikowskim, swoje części w Tworzymirkach, i odziedziczone po siostrze Zofii sprzedały 1597 r. Stanisławowi Szamarzewskiemu, Elżbieta za 1.500 zł (wyłączając jednego kmiecia), Anna za 400 zł (P. 1402 k. 325, 326).

Adam, syn zmarłego Macieja, który w 1595 r. swój udział w Lubiatowie i Tworzymirkach sprzedał za 5.000 zł Krzysztofowi L-mu (P. 1401 k. 610), nie mógł byc chyba synem powyższego Mateusza-Macieja, a bratem Królikowskiej i Litowskiej. Wszakże one nazwane w 1574 r. spadkobierczyniami brata Stanisława, co nie mogłoby mieć miejsca, gdyby żył wówczas jeszcze jeden syn Mateusza. A więc ojciec tego Adama, Maciej, identyczny może z Maciejem, synem Wiktoryna i Sabaszczewskiej, a bratem Mateusza-Macieja? Przy pogmatwaniu Mateuszów i Maciejów trudno tu o pewność.

5. Wiktoryn, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, wspomniany 1546 r. (Kośc. 29 s. 306). Pozwany 1554 r. przez Annę Zimlińską o zabicie na polu wsi Zimlino jej syna Andrzeja Jaksica Zimlińskiego (Kośc. 236 k. 250; 238 k. 140v). Spisywał 1556 r. wzajemne dożywocie ze swoją żoną Barbarą Zimlińską (P. 1396 k. 369v). Występował 1557 r. wspólnie z bratem Maciejem jako stryj herbowy Reginy, córki Michała Zimlińskiego a żony Stanisława Borzymowskiego (P. 1396 k. 505v). O wspomniane wyżej zabójstwo pozywał go w l. 1557-1559 brat zabitego, Jan Zimliński Jaksic, pisarz kancelarii większej koronnej (Kośc. 238 k. 298). Należne sobie z działów braterskich części w Mnieszym Lubiatowie i Tworzymirkach sprzedał w 1560 r. za 800 zł swemu bratu Kasprowi (P. 1396 k. 836). Barbara x Zimlińskich sprzedała 1561 r. części w Zimlinie za 2.000 zł Mikołajowi Głogińskiemu, ale ten jeszcze t. r. owe części sprzedał za 2.000 zł Wiktorynowi L-mu (Kośc. 240 k. 156; P. 1397 k. 37). Jednocześnie Wiktoryn po skasowaniu dożywocia z r. 1556 spisał z żoną ponowne wzajemne dożywocie (P. 1397 k. 38v; 903 k. 126). W 1563 r. Barbara z Zimlińskich już nie żyła, a po jej bezpotomnej śmierci siostry i spadkobierczynie jej, to jest Regina zamężna Borzymowska i Dorota zamężna Radzicka skwitowały z 200 zł Mikołaja Głogińskiego (P. 905 k. 29v). T. r. żoną Wiktoryna była już Anna Trzeciakówna, starościanka dyneburska, z pow. wileńskiego, z którą spisywał wzajemne dożywocie (P. 1397 k. 265). Za Zygmunta Augusta jako rotmistrz walczył przeciwko Moskwie. Wyrokiem królewskim banitowany został za zabicie Andrzeja Zimlińskiego, a dekret infamii i wywołania ogłoszono w czasietargu tygodniowego w Kościanie 1564 r. (Kośc. 242 s. 127). T. r. pozwała WIktoryna o trzymanie części w Zimlinie jeszcze jedna siostra jego zmarłej żony, Magdalena zamężna Miaskowska (ib. s. 435). Wiktoryn wspólnie ze swą drugą żoną wydzierżawił t. r. Zimlino Janowi Szczurskiemu (P. 906 k. 61). Posesorem części w Zimlinie i Kuczynie Wielkiej był jeszcze w 1581 r. (Kośc. 261 k. 465). Nie żył już w 1589 r., kiedy to Jan Szczurski występował przeciwko jego synom: Janowi, Wojciechowi i Tomaszowi (P. 952 k. 507). Owdowiała Anna Trzeciakówna w 1593 r. zapisała 600 zł długu jako posag córce swej Elżbiecie (P. 959 k. 660). Owej Elżbiecie przyszły jej mąż, Marcin Dobrosielski w 1599 r. dał zobowiązanie, iż w 1602 r. po podniesieniu 360 zł oprawi jej tę sumę na połowie swoich części w Dobrosielicy p. dobrzyńskiego (Kośc. 279 k. 213v). Małżonkowie Dobrosielscy żyli jeszcze oboje w 1618 r. O synu Wiktoryna, Tomaszu nic więcej nie wiem.

1) Jan, syn Wiktoryna i Trzeciakówny, zapisał 1590 r. swej matce dług 100 zł (P. 954 k. 802). Oprawił 1602 r. posag 700 zł żonie swej Jadwidze Kleparskiej (P. 1404 k. 467). Swoje części w Zimlinie i Kuczynie Wielkiej w p. kośc. sprzedał t. r. za 2.000 zł Stanisławowi Gądkowskiemu (ib. k. 485v). Chyba to ten sam Jan L. brał 1604 r. zastawem wieś Żelisław od Adama i Wojciecha braci Wojuckich (I. Kal. 70 k. 536). Skwitowany 1605 r. z 300 kop gr. posagu przez szwagra Dobrosielskiego (P. 976 k. 71v). Wraz z żoną skwitowany 1611 r. przez Andrzeja Kaczkowskiego (ZTP 27 s. 734). Tego to Jana L-go synem był chyba Marian L., po którego śmierci Stanisław Dobrosielski, syn zmarłego Marcina, kwitował 1650 r. z 360 zł jego żołdu Mikołaja Podgórskiego, rotmistrza województw poznańskiego i kaliskiego (P. 1061 k. 60).

2) Wojciech, syn Wiktoryna i Trzeciakówny, brał w 1607 r. od Strusów w zastaw Warwaryńce w p. trembowelskim. Jego żona Anna z Górskich kwitowała 1609 r. Czuryłę. Wojciech umarł 1612 r., wdowa poszła 2-o v. w 1613 r. za Jana Borkowskiego. Córka ich Ewa, zapewne identyczna z Ewą L-ą, żoną Aleksandra Przerębskiego, chorążyca sieradzkiego, zmarłego 1623 r. (Boniecki).

6. Wojciech, syn Wiktoryna i Sabaszczewskiej, wspomniany 1546 r. (Kośc. 29 s. 306), przez brata Mateusza wyznaczony 1572 r. na opiekuna jego dzieci, przy czym nazwany księdzem (Kośc. 252 k. 515v), musiały tu jednak wchodzić w grę tylko niższe święcenia, bo potem występował stale jako człowiek świecki. Swoją część w Lubiatowie Mniejszym w r. 1575 sprzedał za 450 zł Maciejowi Wilkowskiemu (P. 1398 k. 569). Część w Tworzymirkach sprzedał 1580 r. za 1.000 zł bratankowi swemu Wojciechowi (Kośc. 347 k. 5).

II. Piotr z Mniejszego Lubiatowa, może syn Szczedrzyka, miał w r. 1481 termin ze strony Apolonii, wdowy po Stanisławie Błociszewskim (Kośc. 227 k. 82). Na połowie swych części Lubiatowa Mniejszego oprawił 1492 r. posag 100 grz. żonie swej Dorocie (P. 1387 k. 168). Wspólnie z bratankiem Wiktorynem L-m miał 1493 r. sprawę z Biskupem poznańskim Urielem z Górki i z kapitułą (P. 22 k. 216). Od Jana Grabowskiego, posesora wsi Górka w p. pyzdr., nabył 1495 r. za 100 zł wyderkafem ową wieś (P. 1388 k. 84v). Od Rafała Czeszewskiego nabył wyderkafem 1499 r. za 80 grz. wieś Goreczki w p. pyzdr. (P. 1389 k. 11). O wykupienie wsi Goreczki pozywał 1502 r. dziedziców Czeszewa (Py. 169 k. 232v). Wspólnie z bratankiem Wiktorynem świadczył 31 XII 1505 r. przy wywodzie szlachectwa Wawrzyńca Pasikonia Włościejewskiego, kanonika poznańskiego (Scr. Rer. Pol. IX, s. 360). Nie żył już 1510 r., kiedy jego córki: Anna, Elżbieta, Jadwiga, Katarzyna i Barbara występowały w asyście swojego stryjecznego brata Wiktoryna L-go (Kośc. 23 k. 156v). Owe siostry w towarzystwie tego Wiktoryna, nazwanego tu stryjem (niewątpliwie z racji dużej róznicy wieku), i wuja Macieja Łowęckiego, kwitowały 1513 r. Praksedę Sławieńską ze 100 zł węg. (Py. 24 k. 102v). Anna była w l. 1514-1526 żoną Jakuba Wilkowskiego, jako wdowa występowała w l. 1545-1557. Elżbieta, żona Tomasza Kromolickiego, Jadwiga i Katarzyna, jeszcze panny, części po rodzicach swych w Lubiatowie Mniejszym sprzedały 1526 r. za 400 grz. Jakubowi Wilkowskiemu i żonie jego Annie L-ej (P. 1393 k. 134). Obie były jeszcze niezamężne 1539 r. (P. 878 k. 9). Jadwiga była w l. 1541-1559 za Maciejem Brzozogajskim cz. Siedlemińskim. Katarzyna wyszła 1539 r. za Marcina Łobeskiego zw. Jasiek i już nie żyła 1543 r. Barbara, wymieniana w l. 1510-1513, może identyczna z Barbarą, która w 1530 r., po 28 X wyszła za Jana Brzeznica, wójta w Kłecku, zwanego też i Brzezińskim. Wdową po nim była w l. 1569-1571. Zob. tablice 1-2.

@tablica: Lubiatowscy h. Abdank 1

@tablica: Lubiatowscy h. Abdank 2

>Lubiatowscy h. Ostoja pisali się z Błociszewa, a wzięli nazwisko od Lubiatowa Większego w p. kośc. Stanisław Błociszewski, dziedzic części w Błociszewie, w r. 1452 mąż Apolonii (P. 18 k. 8v, 13), kupił w 1470 r. za 100 grz. od Mikołaja niegdy Ostrowskiego trzecią część w Lubiatowie Większym (P. 1385 k. 69v). Od Małgorzaty, wdowy po Jakubie L-m, nabył 1472 r. za 100 grz. oprawę jej posagu na połowie Lubiatowa Większego oraz na ćwierci Mączlina (ib. k. 161). Nie żył już 1481 r., kiedy żona jego Apolonia, nazwana tu Lubiatowską, występowała jako wdowa na terminie z Piotrem i Filipem, braćmi z Mniejszego Lubiatowa (Kośc. 227 k. 82, 88v). Żyła jeszcze 1496 r. Córka Stanisława, Katarzyna, żona Jana Tworzyjańskiego, nie żyła już 1496 r. (ib. 230 k. 110v). Synowie: Jan, Piotr i Mikołaj, dziedzice części w Błociszewie (ib. 228 k. 32v). Mikołaj został zamordowany w 1494 r. (ib. 230 k. 21v, 22). Jan, pleban w Nowym Mieście 1487 r. (ib. 228 k. 31, 31v), żył jeszcze w 1509 r. (ib. 233 k. 6v; 345 k. 3v).

Piotr Błociszewski cz. L-i, syn Stanisława i Apolonii, obok brata Jana, dziedzic w Błociszewie, Lubiatowie Większym i Mączlinie w l. 1489-1499 (ib. 228 k. 71; 231 k. 48; P. 856 k. 80; 1387 k. 135). Mąż Barbary Rogaczewskiej, córki Macieja, która w 1476 r. kupiła za 500 grz. Rogaczewo w p. kośc. od swego stryja ks. Tomasza Rogaczewskiego, plebana w Jaraczewie (P. 1386 k. 65v). Piotr, nazwany L-m 1493 r. (P. 22 k. 104), już nie żył 1511 r., kiedy to Barbara zapisała 50 zł posagu za córką Małgorzatą Benedyktowi Pigłowskiemu (P. 865 k. 15v). T. r. sprzedała wieś Rogaczewo Wielkie za 300 grz. Maciejowi Skaławskiemu (ib. k. 118v). Uprzednio, t. r. zapisała na Rogaczewie roczny czynsz na altarię w Dolsku (P. 786 s. 253). Od Macieja Skaławskiego nabyła 1512 r. sposobem wyderkafu za 90 grz. siedem łanów roli, w tym trzy i pół łanów osiadłych, w Międzychodzie w p. kośc. (ib. s. 326). Żyła jeszcze 1513 r. (Kośc. 24 k. 115; P. 865 k. 303). Inna córka Piotra i Barbary, Zofia, w l. 1519-1521 żona Marcina Siekierzeckiego. Synowie: Jan, Piotr, Maciej i Marcin dokonali w 1519 r. działów, mocą których Piotr, Maciej i Marcin, bracia niedzielni, części ojczyste w Lubiatowie Większym sprzedali za 200 grz. bratu Janowi (P. 1392 k. 267v). O Macieju nie wiem nic więcej. Zapewne nie żył już w 1522 r. (Kośc. 26 k. 255v).

1. Jan, syn Piotra i Rogaczewskiej, występował w 1511 r. jako poręczyciel swej matki przy sprzedaży przez nią Wielkiego Rogaczewa Skaławskiemu (P. 865 k. 118v). Chyba to między nim a Maciejem Gostyńskim, kasztelanem śremskim, zostało w 1513 r. założone vadium (MRPS IV, nr 2015). Na połowie części swoich w Większym Lubiatowie oprawił 1519 r. posag 80 grz. swojej żonie Jadwidze Mokronoskiej, córce Jakuba (P. 1392 k. 268). Od swych młodszych braci, Piotra i Marcina wydzierżawił 1522 r. ich część w Większym Lubiatowie (Kośc. 26 k. 255v). Nie żył już 1532 r., kiedy to wdowie po nim, Jadwidze Mokronoskiej syn jej Jan Chaławski wyderkował za 100 grz. swoją część wsi Grabionowo w p. kośc. (P. 1393 k. 491). Była więc ona najwidoczniej żoną 1-o v. Chaławskiego.

2. Piotr, syn Piotra i Rogaczewskiej, nabył 1528 r. od Jana Grabowskiego sposobem wyderkafu za 20 grz. dwa łany w Mszyczynie (dziś Mszczyczyn) w p. kośc. (Kośc. 345 k. 133).

3. Marcin z Błociszewa L., syn Piotra i Rogaczewskiej, dziedzic w Większym Lubiatowie, na połowie swych połów owej wsi i w Mączlinie oprawił 1531 r. posag 150 grz. żonie swej Katarzynie Rąckiej, córce Andrzeja (P. 1393 k. 480). W 1541 r. tej żonie powierzył opiekę swych dzieci i dóbr (Kośc. 345 k. 184v). Dał jej 1567 r. dożywotnie użytkowanie sumy 210 zł, zapisanej mu przez Wojciecha Gostkowskiego (P. 1397 k. 582v). Od Barbary Przeborowskiej, wdowy po Macieju Międzychodzkim, nabył wyderkafem 1575 r. za 500 zł jej części w Lubiatowie (P. 1398 k. 580v). Żył jeszcze w 1582 r., nazwany wtedy starcem (P. 938 k. 187), nie żył już 1584 r. (Kośc. 264 k. 421v). Jego synami byli Erazm i Piotr.

1) Erazm z Błociszewa L., syn Marcina i Rąckiej, w imieniu ojca kwitował 1581 r. Barbarę Przyborowską, wdowę po Macieju Międzychodzkim, z 540 zł (Kośc. 261 k. 400). Bratu Piotrowi zapisał t. r. dług 3.000 zł (P. 936 k. 381). Mając nabyte wyderkafem 1584 r. za 2.000 zł od Andrzeja Pogorzelskiego części miasta Pogorzela oraz wsi Gumienice i Głuchowo w p. pyzdr., dobra te t. r. wyderkował za 2.000 zł Stanisławowi Karśnickiemu (Kośc. 264 k. 421, 347 k. 49; P. 1399 k. 410v). Wspólnie z żoną swoją, Elżbietą Pogorzelską, córką Andrzeja, prawa do dóbr powyższych, uzyskane od Andrzeja Pogorzelskiego, cedował 1588 r. dziedzicowi owych dóbr, Stanisławowi Pogorzelskiemu (P. 949 k. 411; 960 k. 10). Nie żył już 1590 r. (Kośc. 273 k. 62). Owdowiała Elżbieta, jako matka i opiekunka synów: Stanisława, Wojciecha, Jana i Macieja, kwitowała 1593 r. z 200 zł rocznego czynszu od sumy 2.000 zł, należnej zmarłemu mężowi od Jana Gajewskiego, sędziego ziemskiego poznańskiego (ib.. k. 95). W r. 1595 spisała wzajemne dożywocie ze swoim drugim mężem, Wojciechem Granowskim (P. 1401 k. 476v). W 1597 r. w imieniu synów: Stanisława, Wojciecha i Jana (Maciej najwidoczniej już nie żył) skwitowała Wojciecha Gajewskiego, syna zmarłego już sędziego, z 200 zł (Kośc. 276 k. 142). Sama nie żyła już 1601 r. (Ws. 17 k. 319v).

(1) Stanisław, syn Erazma i Pogorzelskiej, wspomniany jako nieletni w l. 1593-1597, od brata Wojciecha kupił 1611 r. jego części w Lubiatowie za 2.500 zł (P. 1407 k. 410v). Stanisław ów zapewne identyczny ze Stanisławem, który w 1607 r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną swoją Agnieszką Wełmińską i t. r. zapisał jej sumę 1.300 zł (P. 1406 k. 87v, 138v). Agnieszka z Wełmińskich, już jako wdowa po Stanisławie, zawierała 1616 r. kontrakt z Mikołajem Chłapowskim (P. 996 k. 810). Nabywcy praw od tej Agnieszki, Wojciech Wilski (Wielski) i jego żona Jadwiga L-a (może siostra Stanisława?), kwitowali w 1618 r. z 700 zł Andrzeja Przyborowskiego (P. 1000 k. 235, 596). Ci Wilscy żyli jeszcze 1622 r.

(2) Wojciech, syn Erazma i Pogorzelskiej, swoje części w Lubiatowie sprzedał 1611 r. za 2.500 zł bratu Stanisławowi (P. 1407 k. 410v), jednak ta transakcja widocznie do skutku nie doszła, bowiem w 1619 r. wspólnie z bratem Janem połowę części w Lubiatowie wyderkował za 1.300 zł Jadwidze z Robaczyńskich Laskownickiej (P. 1411 k. 491v), zaś w 1626 r. części dziedziczne w tej wsi sprzedał za 3.000 zł bratu Janowi (P. 1415 k. 629v). Wspólnie z żoną Zofią Pakosławską zawierał w r. 1626 z Dorotą z Bułakowa, wdową po Macieju Mieniszewskim, kontrakt dzierżawy części Mieniszewa w p. kal. (Py. 143 k. 195v). Z tego kontraktu kwitowali się oboje z Dorotą Mieniszewską 1629 r. (ib. k. 5v). Wojciech nie żył już 1633 r., kiedy to Zofii jej drugi mąż, Marcin Kędzierzyński oprawił 1.100 zł posagu (P. 1417 k. 849). Może ten Wojciech identyczny z Wojciechem, już nie żyjącym w 1648 r., którego córka Ewa była w 1644 r. żoną Leonarda Piorkowskiego (Pierkowskiego), zaś w 1648 r. 2-o v. Stanisława Chwalibowskiego (I. Kal. 210a s. 362; P. 173 k. 355v).

(3) Jan, syn Erazma i Pogorzelskiej, spisywał 1617 r. wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Bułakowską, wdową 1-o v. po Stanisławie Pakosławskim (P. 1410 k. 372). Od swego brata Wojciecha kupił 1626 r. za 3.000 zł jego części w Lubiatowie (P. 1415 k. 629v). Katarzyna z Bułakowskich żyła jeszcze 1630 r. (P. 1023 k. 437), ale już w 1631 r. Jan na połowie Lubiatowa oprawił 2.600 zł posagu drugiej swojej żonie, Annie z Kaczej Górki Dąbrowskiej, córce Wojciecha (P. 1417 k. 380). Połowę Lubiatowa Większego sprzedał 1639 r. za 10.800 zł Maciejowi Kierskiemu (P. 1419 k. 1345v), żonie swej zaś po skasowaniu oprawy na tej wsi dał t. r. ponownie oprawę na 2.600 zł jej posagu (ib. k. 1385). Obok Stanisława Pogorzelskiego, kasztelana rogozińskiego, nazwany w 1648 r. współposesorem miasta Pogorzela i wsi Gumienice i Głuchowo w p. pyzdr. (P. 173 k. 155v). Żył chyba jeszcze w 1651 r., kiedy to jego żona otrzymała zapis 600 zł od Jadwigi ze Szczurskich Kolnickiej (Ws. 56 k. 55, 56). Już jako wdowa, Anna z Dąbrowskich kwitowała w 1661 r. tę Kolnicką z 300 zł na poczet owej sumy 600 zł (Ws. 63 k. 360). Z pierwszego małżeństwa miał Jan córkę Jadwigę, ochrzczoną 8 VII 1619 r. (LB Golejewko). Z drugiej żony pochodziła córka Zofia, która w 1694 r. jako żona Stanisława Kaszewskiego, zawierała kontrakt z Florianem Smileskim (!), podpiskiem grodzkim poznańskim. Robiła to w imieniu swoim i siostry Jadwigi (P. 1127 I k. 57). Czy była to jednak ta sama Jadwiga, ur. w r. 1619 (miałaby teraz około 74 lat), czy inna tegoż imienia córka Jana z drugiego małżeństwa, rozsądzić nie umiem.

2) Piotr z Błociszewa L., syn Marcina i Rąckiej, dostał 1581 r. zapis długu 3.000 zł od swego brata Erazma (P. 936 k. 381). Jego żona Anna Chwałkowska, córka Jana, wdowa 1-o v. po Mikołaju Kołackim, cedowała 1582 r. Janowi Golińskiemu sumę 1.000 zł swojego posagu, oprawioną przez pierwszego męża na Kołacinie w p. kośc. (P. 939 k. 363v). Piotr, dziedzic części w Dąbrowie i Kotowie, 1583 r. winien był 100 zł Janowi i Pawłowi Koszutskim, synom zmarłego Krzysztofa (P. 941 k. 4). Sprzedawszy 1584 r. połowy tych wsi oraz pustki Zgrodzewko za 4.000 zł Janowi Manieckiemu, kwitował go z 2.000 zł jako części ich ceny (P. 942 k. 373v; 943 k. 101; 1399 k. 378). T. r. nabył sposobem wyderkafu za 3.500 zł od Jana Bnińskiego części wsi Zalesie i pustek Zgaliny (P. 1399 k. 398v). Na połowie wyderkafowej części w Zalesiu oprawił t. r. posag 1.000 zł swojej żonie (ib. k. 720v). Chyba żył jeszcze 1587 r. (Kośc. 267 k. 15). W 1588 r. Anna Chwałkowska, już jako żona 2-o v. Wojciecha Robaczyńskiego, kwitowała z 2.500 zł Jana Bnińskiego (P. 950 k. 232). Zob. tablicę.

@tablica: Lubiatowscy h. Ostoja

>Lubiatowscy h. Zaremba z Lubiatowa Większego w p. kośc. W zastępstwie Macieja L-go, chorego, który obok Filipa z Cielczy miał świadczyć z herbu Zaremba naganionemu Mikołajowi z Siedlemina, złożył w Pyzdrach 1395 r. owo świadectwo wespół z tym Filipem Bieniak z Lubiatowa (Leksz. II, nr 424, 428). Eufemia, dziedziczka w Lubiatowie, z synem swym Mikołajem 1391 r. (ib., nr 451). Siostra tego Mikołaja była 1397 r. żoną Jury Chojnickiego (ib., nr 2329, 2612). Mikołaj L. w sprawie z Michałem Bardskim proponował 1399 r. na arbitra Filipa z Cielczy (ib., nr 1185). Ten sam niewątpliwie mikołaj, zastępujący na sądach kościańskich w 1399 r. dość często starostę (ib., nr 2335, 2362, 2371 etc), burgrabia kościański w l. 1399-1401, stolnik poznański (zwany też czasem stolnikiem kaliskim ) w l. 1400-1415 (G.), był dziedzicem Lubiatowa, Gawron, Kołacina (Boniecki). W 1412 r. od opata lubińskiego Macieja kupił za 500 grz. wieś Starygród (KDW V, s. 201). Umarł między 9 XII 1415 r. a 20 VI 1416 r. (G.). Chyba ten sam Mikołaj był w 1401 r. dziedzicem w Lubiatowie Większym (Kośc. 1 k. 142), a w l. 1407-1408 dziedzicem w Dusinie i Daleszynie (Kośc. 3 k. 66, 94). Żoną Mikołaja na Dusinie i Daleszynie była w l. 1407-1412 Bieniaszka, córka Sędziwoja z Uzarzewa, dziedziczka Tomiszewa i Latalic (P. 3 k. 233). Siostra Mikołaja Katarzyna 1415 r. (Kośc. III k. 53). Kachna i Hinczka z Lubiatowa występowały 1406 r. przeciwko Mikołajowi Żydowskiemu (Najst. Ks. Ziem. Pozn., nr 2820, 2821). Procesowali się z owym Żydowskim w tym samym czasie Bogusz L. i Przecław, dziedzic w Lubiatowie (ib., nr 2798, 2861). Boniecki przypuszcza, iż synami stolnika Mikołaja mogli być Czema i Mikołaj z Lubiatowa, którzy 1428 r. ręczyli w Dolsku opatowi lubińskiemu za swojego poddanego. Mikołaj z Lubiatowa świadczył 1429 r. na zapisie czynszu wyderkafowego, zrobionym przez rodzeństwo z Jasienia na rzecz plebana z Gośliny, oraz na dokonanej przez Mikołaja z Grabowa wymiany Luboni na Rozdziałowo (KDW V, s. 489, 498). Nie wiem, czy ten sam Mikołaj z Lubiatowa, altarysta i kaznodzieja poznański, był w 1436 r. jednym z wykonawców ostatniej woli Mikołaja z Górki, kanclerza katedralnego poznańskiego (ib. s. 574). Wspomniany wyżej pod r. 1406 Przecław, dziedzic w Lubiatowie, był chyba mężem Elżbiety, bowiem w 1444 r. Elżbieta (Helżuchna), żona Przecława niegdy z Lubiatowa, miała terminy z Anna, żoną Mikołaja Trzcińskiego (Kośc. 17 s. 512, 544).

>Lubiatowscy różni. Wszyscy przytoczeni tutaj a żyjący w XV i chyba również w XVI wieku to niewątpliwie pochodzący bądź z Lubiatowa Większego, bądź z Mniejszego w p. kośc., ale wśród występujących w stuleciach późniejszych nia brak zapewne i przybyszów z innych dzielnic, na przykład z Lubiatowa w p. piotrkowskim.

Maciej i Jakub, bracia rodzeni z Lubiatowa Większego. Z nich Maciej na połowie tej wsi oprawił 1438 r. posag 300 grz. żonie swojej Jadwidze (P. 1387 k. 37v). W imieniu własnym i brata Jakuba dawał 1440 r. poręczenie Krystnowi Szelejewskiemu i Piotrowi Rąbińskiemu (Kośc. 17 s. 169). Żył jeszcze 1444 r. (ib. s. 443), nie żył już 1452 r., kiedy to synowie jego, Mikołaj, Jan i Andrzej mieli terminy ze strony Hinczki Międzychodu (Kośc. 19 k. 132v). Jeszcze niedzielni w l. 1459-1469 (Kośc. 19 k. 260; 20 s. 215), otrzymali w 1469 r. od Jana Luranta i Jana, dziedziców Pogorzeli, zobowiązanie sprzedania im za 220 zł węg. czterech łanów osiadłych w mieście Pogorzela (Py. 14 k. 176). W 1470 r. zyskali termin przeciwko stryjowi Jakubowi, ale występowali przy tej okazji jako "niegdy Lubiatowscy" (Kośc. 20 k. 552). W 1472 r. godzili się za pośrednictwem arbitrów z wdową po swym stryju, Małgorzatą (P. 854 k. 137). Z nich, Mikołaj był plebanem w Raszkowie i w 1469 r. zrzekł się przysądzonych sobie przezysków na połowach w Głuchowie, Gumienicach, Bilakowie, Ochli, Jaraczewie (Py. 14 k. 167v). Andrzej, najmłodszy z synów Macieja, ożeniony był z Elżbietą, wdową po Macieju z Sulewa, która w 1469 r. pozywała Sobka Żytowieckiego (Kośc. 20 s. 378v). Termin z owym Sobkiem miała 1470 r. (ib. k. 481). Andrzej skwitował 1472 r. Jana Luranta Pogorzelskiego z długów na Głuchowie, Gumienicach, Bilakowie, Ochli, połowie Jaraczewa i z przezysków na tych wsiach, a przede wszystkim z 200 zł, za które Jan Lurant i Jan, jego bratanek, winni byli zrezygnować Andrzejowi i jego braciom, to jest ks. Mikołajowi i Janowi cztery łany osiadłe w mieście Pogorzeli (ib. s. 629). W. 1479 r. Andrzej ów, zwący się teraz "Sulejewskim (!) niegdy Lubiatowskim", połowę Lubiatowa i połowę pustej wsi Mączlin sprzedał za 400 grz. Janowi Kopaszewskiemu (P. 1386 k. 109). Jego żona Elżbieta skwitowała 1481 r. swego syna Jana Sulewskiemgo ze swojej oprawy na dwóch częściach Sulewa (Kośc. 227 k. 85v). W 1489 r. kupiła sposobem wyderkafu za 70 grz. od Mikołaja Borka Osieckiego dwa puste łany we wsi Jeziorko w p. kośc. (P. 1387 k. 117v). W 1491 r. dwa łany osiadłe w Łuniewie, nabyte od tegoż Osieckiego, wraz z dwoma łanami pustymi w Jeziorku wyderkowała za 55 zł węg. Franciszkowi Kąkolewskiemu (ib. k. 146). Chyba ten sam Andrzej występował 1506 r. jako wuj Małgorzaty, wdowy 1-o v. po Janie Otta Goreckim, 20o v. żony Jakuba Podrzeckiego (P. 1890 k. 96). W r. 1512 działał wraz ze swymi córkami, Barbarą i Dorotą (Kośc. 24 k. 78v), które w 1515 r. skwitowały miasto Osiecznę z sumy zapisanej na sołectwie we wsi Jeziorko (ib. k. 165). Jakub z Większego Lubiatowa całe swe połowy w Lubiatowie i w Mączlinie sprzedał 1445 r. za 400 grz. Piotrowi z Rąbinia (P. 1379 k. 105). Za swoich bratanków ręczył na 70 zł Piotrowi Dobszyńskiemu 1453 r. (Kośc. 19 k. 194). Żył jeszcze 1470 r. (ib. 20 s. 552), a już w 1472 r. wdowa po nim, Małgorzata ugadzała się z bratankami męża (P. 854 k. 137). Oprawę swojego posagu na połowie Większego Lubiatowa i na ćwierci Mączlina sprzedała 1472 r. za 100 grz. Stanisławowi z Błociszewa (P. 1385 k. 161).

Piotr z Rąbinia, syn Sędziwoja Rąbińskiego, jak już widzieliśmy, nabył 1445 r. od Jakuba z Lubiatowa za 400 grz. połowy jego w Lubiatowie i Mączlinie. Jako dziedzic w Lubiatowie występował 1446 r. (Kośc. 17 s. 706). Nazwany "Lubiatowskim" lub, jak w 1448 r. "Lubiatowskim niegdy Rąbińskim" (Kośc. 18 s. 151, 348). W 1449 r. na połowie Lubiatowa i Mączlina oprawił 160 zł posagu żonie swej Helenie (P. 1380 k. 63), ale już t. r. mowa o nim jako o "niegdy z Lubiatowa" (Kośc. 19 k. 13). Jednak 1452 r. przy intromisji do części córek Jana Chlebowskiego, panien Anny i Elżbiety, nazwany "z Większego Lubiatowa" (Kośc. 19 k. 132v).

Mikołaj niegdy Dobszyński z Ostrowa, z Lubiatowa, płacił 1453 r. winę, bo nie stanął z pozwu Jadwigi, żony Jeremiasza Kokoszyńskiego (ib. k. 218v). Stanisław L. miał 1469 r. termin z synami Jana Golskiego (Kośc. 20 s. 311). Anna L-a i Elżbieta Budziejewska, siostry rodzone, były dziedziczkami części w Wilkowie w p. kośc., które to części przed r. 1480 sprzedały Jadwidze, wdowie po Tomaszu Wolikowskim, 2-o v. żonie Stanisława z Chojnicy (P. 1386 k. 193v). Kasper i Feliks, bracia z Lubiatowa, nie żyli już 1499 r., kiedy to ich siostra Zofia, żona Macieja Droszewskiego, dziedzicząca po nich prawem bliższości wiś Górę, pozwała Pawła Jołdę z Góry o bezprawne wdzieranie się w jej dobra (I. Kal. 5 k. 122). Andrzej z Czerwonego Kościoła (Czerwonejwsi), dawniej L., na dwóch łanach w Czerwonym Kościele oprawił 1501 r. posag 50 zł węg. swej żonie Agnieszce (P. 1389 k. 170). Piotr L. około 1514 r. mąż Barbary z Pierzchna, którą bracia jej wyposażyli sumą 150 zł węg. (G. 259 k. 38). Elżbieta L., wdowa po Janie Kołackim w 1524 r.

Anna, żona Feliksa Skoraszewskiego w 1617 r., wdowa po nim w l. 1636-1652. Stanisław, dziedzic części Lubiatowa 1619 r., podczas gdy inne części owej wsi były własnością zakonnic gnieźnieńskich (Kośc. 127 k. 768). Jan, nie żyjący już 1633 r., ojciec Anny, w l. 1633-1647 żony Piotra Rościeskiego (R. Kal. 11 k. 506v). Jan nabył sposobem wyderkafu w 1639 r. za 8.000 zł wieś Miastowice od Wojciecha Trzebińskiego i żony jego Barbary z Dziewierzewa Smoguleckiej (P. 1419 k. 1399), poczem 1640 r. został skwitowany przez tę Zofię (Kc. 128 k. 293). Dorota, żona Jana Roszochoskiego (?) z p. sieradzkiego 1641 r. Adam, żyjący w 1645 r., ojciec Krzysztofa i Władysława, występujących 1681 r. (ZTP 32 s. 2110). Z nich Krzysztof miał w 1680 r. za żonę Teresę z Woli Owsianej, wdowę 1-o v. po Andrzeju Brinku, generale adiutancie wojsk niemieckich J. Kr. Mci (ib. s. 1643). Krzysztof, zapewne ten sam, nie żył już 1712 r. Jego synowie: Andrzej i Jan. Ten ostatni nie żył już 1711 r., kiedy opiekunem jego syna Franciszka oraz córki Weroniki, obojga zrodzonych z Katarzyny Wolskiej, był brat Andrzej L. Katarzyna Wolska, wdowa po Janie L-m, była już wówczas wdową także i po drugim mężu Janie Pinińskim, a zamężna za trzecim, Antonim Zakrzewskim. Wraz z Andrzejem L-m była w l. 1711-1712 pozywana przez Andrzeja Maliszewskiego (ib. 39 k. 177, 800). Katarzyna, w l. 1647-1655 żona Jakuba Chwalęckiego, wdowa po nim w 1657 r. Marianna, żona Jana Raczkowskiego w l. 1662-1663. Katarzyna i jej mąż Krzysztof Ruszkowski, stolnik brzeski kujawski, nie żyli już oboje 1673 r. Stanisław i Jan, współspadkobiercy Andrzeja Boczkowskiego, starosty międzyrzeckiego, dziedzica miasta Miłosławia, pozwani 1722 r. wraz z innymi przez Piotra z Wybranowa Swinarskiego (ZTP 41 k. 437).

>Lubiccy z Lubicza w p. pozn., wsi już nie istniejącej w drugiej połowie XVI wieku. Stanisław (Staszek) L., dziedzic w Lubiczu miał w l. 1387-1406 wiele spraw w Poznaniu z Rzeszotarzewskim, Małochrzypskimi, Przetocką, Gnuszyńskim, Koszutskim, Gowarzewskim, Wierzenickim etc. (Leksz. I; Najst. Ks. Ziem. Pozn.). Był w l. 1404-1406 wicesędzią poznańskim, zaś w l. 1413-1414 wicewojewodą poznańskim (G.). Umarł między r. 1415 a 1418 (P. 4 k. 118v; 5 k. 116). Jego żoną była w r. 1402 Świętosława (Świąchna), która wówczas wraz ze swymi siostrami otrzymała od Jadwigi z Przetoczny trzecią część tej wsi (Najst. Ks. Ziem. Pozn., nr 942). Świętosława w l. 1418-1420 występowała jako wdowa wraz z synami swymi Falętą (Chwalęta) i Bodzantą (P. 5 k. 116; 6 k. 40). Byli jeszcze synowie: Bieniak, wymieniony obok ojca 1409 r. (P. 3 k. 86v), i Wincenty, wspomniany w 1426 r. jako brat Falenty (P. 9 k. 73v). Miał Stanisław także i córki, z których Wielborza występowała wraz z ojcem 1415 r. (P. 4 k. 118v), a była potem żoną Wojciecha z Więckowic. Małgorzacie bracia jej, Falęta i Bodzanta uiścili 1421 r. trzy grzywny. Była już wtedy żoną młynarza (P. 6 k. 3v). Niewątpliwie identyczna z nią Małgorzata w 1436 r. żona Piotra Kaszuby (P. 13 k. 157v).

1. Chwalęta, Chwał, Falęta, syn Stanisława i Świętochny, występował obok ojca 1412 r. (P. 3 k. 201v), burgrabia poznański w l. 1426-1428 i kościański w l. 1427-1428, kaliski 1439-1440, gnieźnieński 1448-1449, kościański 1450 r. (G.). Z bratem Bodzantą, dziedzice w Lubiczu, uiścili trzy grzywny siostrze Małgorzacie młynarzowej (P. 6 k. 3v). Miał 1435 r. sprawę z Dorotą, żoną Mikołaja z Jagodna i z Wawrzyńcem z Jagodna (P. 13 k. 14v). Występował 1445 r. jako stryj Piotra, Jana i Stanisława, braci niegdy z Chojnicy, dziedziców w Dąbrówce (P. 1379 k. 114v). Żona jego, Tomisława skasował 1447 r. oprawę swoją na Lubiczu na rzecz Sędziwoja z Gośliny (P. 17 k. 21). W l. 1453-1459 Chwalęta miał sprawę z córką swoją Dorotą, żoną Domarata z Mościsk (P. 18 k. 142v, 197). Owdowiała Tomisława toczyła dalej w 1464 r. ów proces z córką Dorotą (P. 18 k. 17). Synowie Chwalęty, Jan i Tomasz. Z córek, wspomniana wyżej Dorota była żoną Domarata z Mościsk w l. 1453-1469, zaś Wolborza, w 1469 r. żona Jana niegdy Drogockiego z Kleszczewa (P. 20 k. 20v; 1385 k. 173v).

1) Jan, syn Chwalęty, szlachetny, opatrzny, zapisał 1451 r. dług 50 zł węg. Dobrogostowi z Ostroroga, kasztelanowi kamieńskiemu (Akta radz. pozn., nr 1044). W 1453 r. mieszkał już w Poznaniu, gdzie się trudnił handlem sukna, a w 1456 r. dostał też prawo handlowania winami zagranicznymi (ib., nr 557, 664). W 1456 r. był przysiężnikiem, w l. 1479-1491 wójtem, w 1492 r. ławnikiem (ib. 1325, 1543, 1557). Wspólnie z żoną swoją Dorotą dom w rynku Poznania sprzedał 1459 r. opatrzn. Tomaszowi, słodownikowi (ib., nr 826). Wspólnie z bratem swym Tomaszem przypozywał 1462 r. Tomasza i Macieja, braci z Wielkich Więckowic (P. 18 k. 319). Od Mikołaja z Więckowic otrzymał wspólnie z tym bratem t. r. zapis czterech grzywien z posagu zmarłej rodzonej ich ciotki Wielborzy, zabezpieczonego na Więckowicach (ib. k. 308v). Wielborza wniosła była na Więckowice 50 grz., więc o ten jej posag pozywali obaj bracia 1464 r. także i innych spadkobierców jej męża (ib. k. 10v, 40, 65). Sprawa ciągnęła się jeszcze i w r. 1466 (ib. k. 142). Jan zobowiązał się na rzecz Chwała Wargowskiego 1467 r. uwolnić od wszelkich pretensji bliższość do Lubicza (Akta radz. pozn., nr 1086). Wspólnie ze swym zięciem Janem zapisał 1468 r. sumę 272 zł węg. sławetnemu Jerzemu Bokowi (ib., nr 1102). Od miasta Poznania wydzierżawił 1479 r. wieś miejską Lubom (ib., nr 1305). Jego żona Dorota zawarła 1481 r. ugodę z Konradem "hefterem", mężem swej zmarłej siostry Elżbiety, o kamienicę, którą ta Elżbieta jemu rezygnowała (ib., nr 1352). Skoro miał zięcia, musiał mieć i córkę. Nie znam jej imienia. W 1485 r. Jan uzyskał za dług 150 zł węg. intromisję do dóbr Nieszawa i Kościelec Mikołaja Kościeleckiego, starosty nieszawskiego (P. 21 k. 40).

2) Tomasz, syn Chwalęty, stawał 1453 r. za ojca pozwanego przez Jana Knyszyńskiego (P. 18 k. 174v). Żył jeszcze w 1466 r. (ib. k. 142).

2. Bodzęta, syn Stanisława i Świętochny, występował obok ojca i brata 1413 r. (Kośc. III k. 152). Był w 1418 r. mężem Świętochny (Świąchny) (P. 5 k. 100v), która w 1420 r. oświadczała się ze swym prawem bliższości po Miroszku do wsi Niepruszewo i Duraczewo (P. 6 k. 43v). Żył jeszcze 1429 r. (P. 10 k. 194), nie żył już 1433 r., kiedy to Świętochna występowała jako wdowa (P. 12 k. 83). Zob. tablicę.

@tablica: Lubiccy

Wojciech, bratanek Stanisława 1414 r. (P. 4 k. 63v). Maciej i Stanisław niegdy z Lubicza 1434 r. (P. 12 k. 171). Przeciwko Jadwidze, żonie Andrzeja z Lubicza, występował 1442 r. o 60 grz. posagu Mikołaj Dziećmiarowski w imieniu Andrzeja z Bylina (P. 14 k. 104v). Andrzeja L-go, nie żyjącego już w 1561 r., córka Barbara wyszła w 1517 r. za Andrzeja Jurkowskiego (Kośc. 24 k. 286; 29 k. 256v; 345 k. 60; P. 1392 k. 183v). Nie żyła już 1542 r.

Z powyższymi chyba nie mieli nic wspólnego: Mikołaj, sołtys z Lubcza, stryj Klemensa 1413 r. (P. 4 k. 17). Mikołaj, pisany "de Lubecz" 1414 r. (ib. k. 42). Szl. Piotr Sarnowski i Lubicki, syn zmarłego szl. Stanisława Dzierżka, mieszczanina w Kazimierzu, pochodzący z p. gnieźnieńskiego, który 1533 r. swoją część w Sarnowie, spadłą nań prawem bliższości, sprzedał za 40 grz. Marcinowi Goryńskiemu (I. Kon. 2 k. 286v).

>Lubieccy. Feliks, sługa Jana Cieszęckiego, otrzymał 1571 r. dożywociem od niego łan pusty w Cieszęcinie w p, wieluńskim (R. Kal. 3 k. 402).

Ur. pani Wiktoria, chrzestna 1744 r. (LB Św. Trójca, Gniezno).

>Lubiejewscy, Lubiewscy h. Trzaska z Lubiejewa cz. Lubiewa w z. nurskiej i z Lubiejewa cz. Lubiewa-Kątów z pow. gostyńskiego. Nie jestem pewien czy cytowani tutaj to byli ci właśnie L-cy o pochodzeniu mazowieckim. Aleksander (Lubiewieski!) ożenił się 4 VIII 1689 r. z Anną Strzałkowską (LC Św. Wojciech, Pozn.). Domicella przed 17 X 1813 r. wyszła za Ignacego Nowackiego, za Ks. Warszawskiego inspektora lasów cyrkułu kłeckiego, potem landrata gnieźnieńskiego, dziedzica folwarku Kawiory koło Gniezna, zmarła tam 2 VIII 1833 r. w wieku lat 46.

>Lubiekowscy z Lubiekowa, dziś Lubikowa w p. pozn. Wierzbięta z Lubiekowa 1412 r. (P. 3 k. 190v), miał w 1420 r. sprawę z Jarosławem z Iwna, starostą nakielskim, o Lubiekowo (P. 6 k. 61v). Żył jeszcze 1424 r. (P. 7 k. 155v), nie żył zaś 1427 r., kiedy wdowa po nim Anna, jako matka Agnieszki zawierała ugodę z Teodorykiem z Lubiekowa, stryjem tej swej córki, o jej dobra macierzyste (P. 9 k. 88). T. r. Anna występowała ze swymi dziećmi (ib. k. 96), a więc było ich więcej. Wspomniany Teodoryk wraz ze swym bratem Wierzbiętą występował 1416 r. (P. 4 k. 140). Jako opiekun wspomnianej wyżej bratanicy Agnieszki i jako wraz z nią współdziedzic w Lubiekowie, winien był płacić 1428 r. winę 3 grzywien Piotrowi Urbanowskiemu, któremu nie uiścił wraz z bratanicą 8 grz. winy (P. 10 k. 114v). Pisał się przeważnie z Międzychodu (zob.). Był chorążym poznańskim w l. 1418-1438 (G.). Jego siostra Dobroszka procesowała go 1424 r. o dział dóbr po rodzicach (P. 7 k. 199).

Przecław z Lubiekowa występował 1415 r. przeciwko wspomnianemu wyżej Wierzbięcie i Jarosławowi (P. 4 k. 122). Mowa tu oczywiście o Jarosławie z Iwna i Międzychodu (zob.), piszącym się niekiedy także i z Lubiekowa, podkomorzym kaliskim i staroście nakielskim. Przecław i Hinczka, niegdy dziedzice Lubiekowa, nabyli 1418 r. Brzezno (P. 5 k. 82v). Przecława "niegdy z Lubiekowa" spotykamy jeszcze w r. 1443, kiedy to miał termin z Anną ze Zbąszynia (Kośc. 17 s. 368), zaś w 1444 r. występowała Halszka, żona Przecława niegdy z Lubiekowa (ib. s. 412). Elżbieta, żona Przecława L-go, miała w 1445 r. termin z Anną, żoną Mikołaja niegdy Łąckiego (ib. s. 596).

Bogusław cz. Bogusz L., z Lubiekowa 1418 r. (P. 5 k. 50v, 62v, 64), nie żył już 1424 r., zabity przez Macieja, jak się zdaje, swego przyrodniego brata. Inny jego przyrodni brat to Mikołaj, syn Anny, wdowy po Wincentym z Policka (P. 7 k. 164v, 165, 185v). Nie wiem jednak czy Bogusław był dla Macieja i Mikołaja bratem z jednego ojca, czy z jednej matki? Raczej chyba to drugie.

Czema z Lubiekowa 1425 r. (P. 8 k. 19v), ojciec Jana 1426 r. (P. 9 k. 2v). Wyszota ze Starkowca, pisany też i z Lubiekowa, mąż Agnieszki z Lubiekowa, która 1442 r. miała termin ze strony Mikołaja i Włodka, dziedziców Śmigla (P. 14 k. 121). Agnieszka ta swoją dziedzinę w Lubiekowie wymieniła 1443 r. z Dobiesławem z Mrowina za siódmą część Popowa w p. pozn., biorą dopłatę 1.000 grz. Towarzyszył jej przy tej transakcji Domarat z Mościsk, nazwany jej rodzonym stryjem (P. 1379 k. 60v, 61). Od męża, Wyszoty ze Starkówca, nabyła jednocześnie Łagiewniki w p. pyzdr. (ib. k. 60).

W 1443 r. władał w Lubiekowie Dobiesław Mrowiński. Dokonane wtedy zostało rozgraniczenie między tą wsią a Przetocznem, wsią należącą do braci Marcina i Jana (P. 14 k. 213). Synami tego Dobiesława, już nie żyjącego w 1457 r., byli Andrzej i Paweł, dziedzice części w Mrowinie, Popowie i Przebrodzie, toczący w l. 1457-1470 sprawy ze Stefanem L-im (P. 20 k. 50v; 852 II k. 96v). Mikołaj L., już nie żyjący w 1444 r., brat rodzony Jadwigi, żony opatrznego Andrzeja, obywatela poznańskiego, która pozywana była wówczas przez Dobrogosta koleńskiego, podsędka poznańskiego, o dziedzictwo, które jej brat pozostawił był u Marcina, dziedzica w Przetocznie (P. 15 k. 12).

Wspomniany wyżej Stefan, dziedzic w Lubiekowie, wwiązany był w r. 1457 do części Mrowina, Popowa i Przebrody, dóbr braci Andrzeja i Pawła z Mrowina (P. 852 II k. 96v). Na połowie Lubiekowa oprawił 1467 r. posag 300 zł węg. żonie swojej Małgorzacie (p. 1383 k. 254). Żył jeszcze 1470 r. (P. 20 k. 50v), chyba zaś już nie żył 1494 r., kiedy to Małgorzata L., niewątpliwie jego żona, wraz z synem Andrzejem wyderkowała kmiecia w Lubiekowie za 18 zł Marcinowi Hersztopskiemu, burgrabiemu poznańskiemu (P. 856 k. 69v). Córka Stefana, Małgorzata, w l. 1519-1525 żona Macieja Chybskiego, występowała już jako wdowa po nim w l. 1545-1547. Synowie: Piotr i wspomniany już Andrzej. Obu skwitował 1500 r. ks. Jan, altarysta w Smyrzynie, z 12 zł węg. czynszu zaległego ze Smyrzyny (P. 859 k. 166v).

Piotr, syn Stefana, miał w r. 1498 płacić winę Marcinowi Herstopskiemu, któremu nie uiścił się z 22 zł węg. (Ws. 192 k. 500), na połowie Lubiekowa oprawił 1508 r. posag 200 zł żonie swojej Katarzynie, córce Stanisława Pierzcheńskiego (Pierzchlińskiego), zaś od jej braci, dziedziców w Pierzchnie, dostał zapis czynszu wyderkowego rocznego siedem grzywien, od sumy 100 grz. (P. 786 k. 71). W 1514 r. Piotr skwitował braci Pierzcheńskich z tych 100 grz. jej posagu, ona zaś ze swej strony skwitowała ich z dóbr rodzicielskich we wsiach Pierzchno, Wojszewo, Chudzice i Mroczki (P. 866 k. 85v). Piotr w 1513 r. występował jako wuj synów zmarłego Andrzeja Skorzewskiego (ib. 786 s. 415), zaś w 1515 r. jako wuj dzieci zmarłego już Jana Sowińskiego (P. 866 k. 270). Mężowi swojej siostry Małgorzaty, Maciejowi Chybskiemu, zapisał 1519 r. w posagu za nią 40 grz. (P. 867 k. 48). Nie żył już w 1526 r., kiedy to owdowiała Katarzyna Pierzcheńska swojemu drugiemu mężowi, Wojciechowi Żakowskiemu dała w dożywocie swą oprawę 100 zł węg. na połowie Lubiekowa (P. 1393 k. 109). W 1529 r. w skutku ugody zawartej o tę oprawę z Janem L-im, wyderkowała ją wspólnie ze swoim mężem ta 100 grz temuż Janowi (P. 871 k. 372; 1393 k. 293v). Nie był chyba ów Jan jej synem, bo o takim stosunku w zapisach ni słowa. Był więc może jej pasierbem, synem Piotra z jakiegoś poprzedniego, nieznanego mi małżeństwa? Miał brata Hieronima L-go, którmu poręczył w 1528 r., iż z jego części w Lubiekowie będzie w przeciągu sześciu lat płacić co roku 5 grz. Wojciechowi Sułockiemu (P. 871 k. 28v). Jan L. na połowie swojej połowy Lubiekowa oprawił w 1529 r. posag 245 grz. żonie swej Reginie, córce Mikołaja Budziłowskiego (P. 1393 k. 281v). W 1553 r. już nie żył, Regina zaś występowała wraz z córką Jadwigą, żoną Wojciecha Chełmskiego (P. 894 k. 39). Tej swej córce Jan rezygnował był w 1546 r. całą wieś Lubiekowo, zachowując sobie tylko dożywotnią posesję (P. 787 k. 2). Inny Jan L., mąż Małgorzaty Chłapowskiej, córki Jakuba, wdowy 1-o v. po Piotrze Zdzychowskim, kwitował 1551 r. tę żonę z 30 grz. długu zabezpieczonego sobie przez nią na jej oprawnych i dożywotnich częściach Zdzychowic i Wysławic (P. 891 k. 278). Miał z tą żoną syna Jana, któremu rodzony jego wuj, Wojciech Chłapowski w skasowanym potem testamencie z 1561 r. zapisał pewną sumę (Ws. 5 k. 128v). Malchior L. nie żył już 1568 r., a jego części w Lubiekowie przypadły w spadku Małgorzacie Gowarzewskiej, wdowie po Wojciechu Budziłowskim (P. 1397 k. 725).

>Lubienieccy h. Rola z Lubieńca w pow. przedeckim. Andrzej z Lubieńca, mąż Doroty, która w 1470 r. zobowiązała się wobec Katarzyny, siostry swojej rodzonej, wdowy po Mikołaju Dyblińskim, iż jej ustąpi substancję po zmarłej już babce Zofii Gliszczyńskiej w Gliśnie, Mrozowie i Dąbrówce (P. 1382 s. 123). Andrzeja, już nie żyjącego w r. 1513 (P. 1395 k. 9), syn Stanisław L. i córka Anna, w l. 1513-1543 żona Wawrzyńca Grodzieńskiego, wdowa po nim 1544 r., 2-o v. w 1547 r. żona Stefana Głębockiego. Stanisław towarzyszył siostrze przy jej transakcjach z l. 1543-1547 (P. 1395 k. 19v; Kc. 10 k. 283; Z. Kon. 6 k. 162). Nasięgniew, mąż Katarzyny, wdowy 1-o v. po Jakubie Mikołajewskim, która 1525 r. zobowiązała się sprzedać za 50 grz. Jakubowi Boszkowskiemu część wsi Siedlec w p. kon. (G. 28 k. 218), czego dokonała w 1526 r. (I. Kon. k. 120), zaś w r. 1527 sprzedała część owej wsi za 60 grz. Jadwidze, wdowie po Marcinie Boszkowskim (P. 1393 k. 180). Wojciech, miecznik brzeski kujawski, miał być superarbitrem w sporze między Ruszkowskim (I. Kon. 2 k. 183). Zuzanna, córka zmarłego już Wojciecha, miecznika brzeskiego, była w 1558 r. żoną Bartłomieja Ruszkowskiego (Z. Kon. 6 k. 207). Andrzej, wojski kruszwicki, umarł krótko przed 14 V 1556 r., kiedy to jego urząd dany został Mikołajowi Trzebuchowskiemu, podkomorzemu inowrocławskiemu (MRPS V, nr 7435). Jego córki, Katarzyna w 1570 r. żona Macieja Ponętowskiego, i Łucja (Zofia?), w r. 1574 żona Jana Chodowskiego. Elżbieta, żona Andrzeja Lubomyskiego, oboje już nie żyli 1548 r.

Bracia Andrzej i Krzysztof mieszkali w województwie lubelskim. Żona Andrzeja Krystyna Ostrowska, córka Jakuba, skasowała 1590 r. swoją oprawę na 500 zł, zaś Andrzej zobowiązał się wobec jej braci, iż na połowie Zakrzowa w p. lubelskim oprawi jej ową sumę posagową. Jednocześnie żona Krzysztofa L-go, Anna Otwinowska, córka Erazma, skasowała swoją oprawę na sumę 350 zł (Kośc. 270 k. 131v, 132, 134). Obydwaj bracia mainowani 1604 r. opiekunami dzieci Wojciecha Pruszaka Bienieckiego (I. Kal. 70 k. 394).

Wojciech, miecznik brzeski, i żona jego Dorota Sierakowska, córka Jakuba, wojskiego inowrocławskiego, oboje już nie żyjący w 1616 r., rodzice Marianny, która wtedy jako żona Wojciecha Stempkowskiego, dziedzica Głogowa, kwitowała Ossowskich (ZTP 27 s. 1847). Katarzyna, żona Eustachego Przepałkowskiego, już nie żyjącego 1631 r.

Jan, syn zmarłego Andrzeja, swoje części we wsi Korzecznik w p. przedeckim sprzedał 1632 r. za 6.000 zł Stanisławowi Sokołowskiemu (P. 1417 k. 596). Jan, syn Andrzeja, już nie żyjącego w 1644 r., może ten sam, mąż Zofii Wróblewskiej, wspólnie z nią otrzymał 1636 r. od Anny z Budzisławskich 1-o v. Obałkowskiej, 2-o v. Lisieckiej cesję oprawy 2.500 zł danej jej przez pierwszego męża Jana Obałkowskiego na Zakrzewku w p. kruszwickim (I. Kal. 102 s. 1545). W 1644 r. kwitował Piotra Lorzboka Łąckiego z 3.000 zł, jako reszty sumy 6.000 wyderkafowej na Parzynczewie (P. 1033 k. 624v). Wraz z żoną intromitowany 1644 r. do Zakrzewka, którą to wieś kupił w grodzie przedeckim od wspomnianej już Anny z Budzisławia Lisieckiej (I. Kon. 51 k. 280v). Kwitował 1657 r. z 4.000 zł zapisanych w grodzie łęczyckim Katarzynę Tymieniecką, wdowę po Stanisławie Kołdowskim (I. Kal. 122 s. 535).

Wojciech oblatował testament swojej matki, Agnieszki Wierzejskiej datowany w Sarbi 1 III 1643 r. (P. 761 k. 439). Zofia pochowana u Bernardynów w Kole 11 II 1649 r. (AB, Koło, W. 48). Stanisław, nie żyjący już 1672 r., miał z żony Anny z Raciborska Morsztynówny synów: Andrzeja, Jana i Jeremiasza, oraz córkę Katarzynę, żonę Kazimierza Biberstein Kazimierskiego, kóra wtedy kwitowała swoich braci z sumy 3.000 zł, zapisanych jej przez zmarłą matkę, kiedy ta matka była już wdową (Ws. 68 k. 654v). Jan, zapewne jeden z powyższych braci, był w 1681 r. obok Zbigniewa i Bogusława Morsztynów plenipotentem rodzeństwa Łabęckich (P. 213 I k. 27v). Michał, burgrabia włodzimierski, wspólnie ze swoją żoną Joanną z Owłoczyna otrzymał 1682 r. zabezpieczenie od Wacława Leszczyńskiego, wojewody podlaskiego (Ws.73 k.622v). Aleksander ożenił się 4 VIII 1689 r. z Anną Strzałkowską (LC Św. Wojciech, Poznań), która w 1700 r. występowałą już jako wdowa po nim (P. 1139 XIII k. 210v). Pani Barbara z Górki Małej, chrzestna 23 XI 1696 r. (LB Szkaradowo). Jan nie żył już 1697 r., kiedy to wdowa po nim Ewa Żerońska i córka Marianna zostały w Janiszewie pobite przez Wojciecha Szczypierskiego, Sabinę Zielonacką i jej syna Jana Zielonackiego (I.Kon. 70 k.254v).

Wawrzyniec, żeniąc się z Ewą Szczytnicką, córką Stanisława i Teresy Suchorzewskiej, a wdową po Wawrzyńcu z Rojewa Kaczkowskim, dostał od niej 4 VII 1710 r. przed ślubem zapis 1.500 zł na jej oprawie 3.000 zł (I. Kon. 73 k. 38). Jako wdowa już i po Wawrzyńcu L-im, skwitowała 1725 r. swego brata Adama Szczytnickiego z dóbr rodzicielskich (ib. 76 k. 101v). Może to ta sama pani Ewa, wdowa z Wrześni, występowała jako chrzestna 5 X 1752 r. (LB Września).

Jan, stolnik inflancki, kwitował 1719 r. Teodorę z Jaraczewskich, wdowę po Adamie Gostkowskim (ZTP 40 k. 709). Zofia i jej mąż, Stanisław z Drozdowa Byszewski, stolnik owrucki, nie żyli już oboje 1723 r. Ur. Jan dr medycyny, i żona jego Maria de Maire, rodzice Faustyny Teodory Joanny, ochrzcz. 19 II 1736 r., i Jadwigi Teresy Reginy Róży, ochrzcz. 14 X 1736 r. (LB Fara, Poznań). Elżbieta i jej mąż Franciszek Gąsiorowski, dziedzic Jankówki w p. szczyrzyc., oboje już nie żyli w 1750 r. Szl. Marianna Libiniecka, uboga, licząca ok. 50 lat, umarła w Berychowie 4 IV 1753 r. (LM Śrem). Franciszek, konfederat barski, poległ 14 II 1771 r. w bitwie pod Kępnem (LM Kępno). Wiktoria wyszła przed 1 X 1776 r. za Wawrzyńca Pierzchlińskiego, wojskiego gnieźnieńskiego, Zdzisław, chrzestny 6 XI 1859 r. (LB Czerwonawieś).

>Lubieńscy h. Doliwa z Lubienia w p. kowalskim. Janusz z Lubienia, dr dekretów, zobowiązał się 1420 r. uiścić Janowi z Grabi 33 grz. (Ks. sąd. brzeskie-kuj., nr 1576). Był potem biskupem przemyskim i umarł 1435 r. Wincenty i Pasek z Lubienia dali 1423 r. pełnomocnictwo Bierzwoldowi z Kłobi (ib., nr 3352). Chyba Doliwczykiem był Jakub (de Lubino), który w r. 1457 zażądał uiszczenia się od Stanisława, starosty kruszwickiego, swego bratanka (nepos, więc mógł to być i wnuk?) (Py. 11 k. 104v). Andrzej z Lubienia, kasztelan kruszwicki, był w 1486 r. jednym z arbitrów godzących względem działu ojcowizny braci Mikołaja z Dąbi i Jakuba z Ożega cz. Drogomirowa dziedziców (I. Kon. 1 k. 165v). Występował w 1490 r. jako przyjaciel i "brat" ks. Jaranda z Brudzewa, kanonika kruszwickiego (I. Kon. 3 k. 54v). W 1497 r., już jako wojewoda brzeski kujawski, otrzymał wszystkie dobra w powiatach brzeskim, kowalskim, kruszwickim i radziejowskim, skonfiskowane za niestawienie się ich właścicieli na wyprawę wojenną (MRPS III, nr 812). Wedle Bonieckiego, ów Andrzej zrazu chorąży brzeski 1481 r., kasztelan kruszwicki 1487 r. (jak widzimy w rzeczywistości był nim już 1486 r.), kasztelan brzeski 1491 r., wojewoda brzeski 1497 r., nie żył już w sierpniu 1500 r. Jego żoną była w 1481 r. Dorota z Komorowa, zaś bratem jego nazwany 1482 r. Wincenty. Synami Andrzeja byli Jan i Andrzej, obaj w 1483 r. wpisani na Uniwersytet Krakowski wraz z Janem, synem Jana z Gagowej, Adamem, synem Jana z Kiernozi, i Stanisławem, synem Wojciecha z Baruchowa. Wszyscy pięciu określeni jako bracia i bratankowie Baruchowskiego (Alb. Stud. I, s. 259), archidiakona krakowskiego, poźniejszego rektora Uniwersytetu. Gagowscy z Gagowej i Baruchowscy cz. Boruchowscy z Baruchowa cz. Boruchowa w p. kowalskim to Doliwczycy, Adam z Kiernozi to syn Jana i Małgorzaty z Boruchowa (Boniecki). Andrzej z Lubienia, syn wojewody brzeskiego, obejmując archidiakonię śremską w kapitule katedralnej poznańskiej, udowodnił 1500 r., iż jest po ojcu h. Doliwa, po matce swej h. Abdank (Scr. Rer. Pol. IX s. 354).

Wincenty z Lubienia, obłożony za swe występki cenzurami kościelnymi, pokajawszy się uzyskał zawieszenie owych kar 1500 r. Pod zakładem 600 zł węg. zobowiązał się w zadośćuczynieniu dać sześć postawów sukna ubogim w Boniowie, Lubieniu i Włocławku (Acta capit. III, nr 625). Wincenty L., nie wiem czy ten sam, zwany też Żoraweckim (G. 259 k. 183v), mąż Anny Pakoskiej, córki Andrzeja Rypieńskiego (?), dziedziczki w Pakości, która w 1509 r. sprzedała ks. Janowi Krotoskiemu, kantorowi gnieźnieńskiemu, za 1.000 zł węg. czwarte części połowy miasta Pakości, połowy przedmieść tego miasta, czwarte części połów wsi Lutkowo i Bielawy w powiatach kcyń. i inowrocł., oraz skwitowały go z tej sumy (P. 786 s. 88; 863 k. 165v). Wincenty był już wówczas kasztelanem kowalskim (MRPS IV, nr 1628), pnadto 10 XII 1512 r. otrzymał urząd wojskiego kruszwickiego (ib., nr 10353). Do części Pakości, którą Anna sprzedała była Krotoskiemu, występował z pretensjami ok. 1520 r. jej brat cioteczno-rodzony, Maciej Pakoski, jako mający prawo bliższości (G. 259 k. 283v). Wincenty, wojski kruszwicki (nie nazwany wtedy kasztelanem!), nie żył już 1524 r., kiedy to córka jego Petronella była żoną Wojciecha Grodzieńskiego (P. 1393 k. 702). Żyła z nim jeszcze 1532 r., była zaś wdową w l. 1542-1577. Nie żyła już 1578 r.

Mikołaj z Lubienia, mąż Barbary, wdowy po Florianie Kopanickim, miał zapisane sobie testamentem Andrzeja Gosławskiego, opublikowanym w 1502 r., trzy wierdunki (Acta cap. II, nr 746). Był w 1503 r. podkomorzym brzeskim i otrzymał wtedy od żony dożywociem wsie Kargowa i Chwalim w p. kośc. Asystowali jej przy tej transakcji stryj Stanisław Mniski i wuj Abraham Zbąski (P. 1389 k. 281v). Barbara wieś Kargowę dostała wówczas od swej matki Katarzyny, wdowy po Niemierzy Kopanickim, mającej tam zapis dożywocia (ib.) Mikołaj umarł krótko przed 19 II 1504 r. (MRPS III, nr 1266).

Łukasz zwolniony 1520 r. od osobistego udziału w wyprawie wojennej z racji młodego wieku (ib. IV, nr 3438, 3450). Otrzymał w 1539 r. odnowienie przywileju dla swego miasta Lubień na jarmarki roczne i targi tygodniowe (in., nr 20020), zaś w 1543 r. dostał zezwolenie na zapisanie czynszu rocznego od sumy 400 zł na swoich dobrach kujawskich na rzecz wikariuszów katedralnych włocławskich (in., nr 7277). Po rezygnacji Baruchowskiego otrzymał 19 V 1545 r. kasztelanię kowalską (ib., nr 7363). Nie żył już 1573 r. Jego synowie, Marcin i Eremian. Marcin w 1576 r. zapisywał dług 100 zł Wojciechowi Zakrzewskiemu Zbożemu (G. 54 k. 129v). Eremian w 1573 r. zapisał dług 550 zł Stanisławowi Chodowskiemu, zabezpieczając to na swych wsiach: Żorawice, Łania i Osiecz w wojew. brzeskim (G. 52 k. 267). Nie żył już 1599 r. (G. 66 k. 212). Według Bonieckiego żoną jego była 1578 r. Barbara Lubieniecka, córka Andrzeja, wojskiego kruszwickiego. Pozostawił pięć córek, które w 1605 r. wszystkie były już mężatkami: Ludmiła za Mikołajem Niemojewskim, Zofia za Feliksem Kryskim, starostą kruszwickim, późniejszym kanclerzem wielkim koronnym, Dorota za Adrianem Gołyńskim, później starostą zakroczymskim i podkomorzym zakroczymskim, Justyna za Świętosławem Orzelskim, Katarzyna za Wojciechem Brańskim z Grabi, potem podczaszym inowrocławskim (ZTP 27 s. 78). Niemojewska była wdową w l. 1611-1625, Orzelska, wdowa w 1618 r., t. r. wyszła 2-o v. za Stanisława Błociszewskiego. Brańska żyła jeszcze wraz z mężem 1616 r.

>Lubieńscy, Lubińscy h. Nałęcz wzięli nazwisko od wsi Lubienia Mała w p. kaliskim, a stanowią odgałęzienie Nałęczów Chwalibogowskich. Andrzej Chwalibogowski, mąż Anny, córki Marcina Lubieńskiego "Brewki", zwanego też czasem Korytskim a czasem Brunowskim, urodzonej z Doroty Złotkowskiej, która to Anna otrzymała od swego ojca w 1505 r. wiecznością części w Brunowie (Bronowie) i Bogwiedzach w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 5). W 1517 r. Andrzej już nie żył, a wdowa po nim Anna, nazwana Brunowską, już 2-o v. żona Macieja Oszczeklińskiego, swoje części w Bronowie i Bogwiedzach sprzedała za 200 grz. Marcinowi Bogwiedzkimeu (P. 1392 k. 154). Od swojej siostry Barbary, żony Mikołaja Drzewieckiego, kupiła Anna w 1523 r. za 150 grz. jej część w Mniejszej Lubieni (I. i D. Z. Kal. 2 k. 82). Inne części w tej wsi kupiła 1524 r. za 20 grz. od Katarzyny, Anny i Marty Lubieńskich, córek zmarłego Łukasza Szypłowskiego (ib. k. 89v), i w 1525 r. pół łana pustego tamże za 20 grz. od Barbary L-ej, wdowy po Marcinie Tomickim i Mikołaju Mieczewskm, a żony 3-o v. Wojciecha Bilakowskiego (Py. 23 k. 58v). Owdowiawszy po drugim mężu, wyszła po raz trzeci za Pawła Rodzkiego i w 1527 r. wyderkowała temu mężowi za 150 grz. połowę swych części w Mniejszej Lubieni (P. 1393 k. 180). Swoim dzieciom z pierwszego męża, Tyburcemu i Barbarze Chwalibogowskim dała 1528 r. zobowiązanie, iż swych dóbr rodzicielskich w Mniejszej Lubieni nikomu nie zrezygnuje (Py 225 k. 383v). T. r. sprzedała im obojgu za 100 grz. te części w Mnniejszej Lubieni, które kupiła była od Mikołaja Szymanowskiego zwanego Beda (Py. 23 k. 85). Synowi swemu Tyburcemu L-mu zobowiązała się 1533 r. sprzedać za 100 grz. całą swoją część w Mniejszej Lubieni (Py. 171 k. 150). Tę część dała synowi 1539 r., on zaś pozostawił jej te dobra w dożywociu. Nazwana przy tej okazji Anną Korytską (I. i D. Z. Kal. 6 k. 332). Wspomniana wyżej zórka Barbara była żoną Marcina Biegańskiego, a jej synowie pozywali 1550 r. wuja Tyburcego i jego synów o wydzielenie im części po matce w Mniejszej Lubieni (I. Kal. 12 II s. 329).

Tyburcy zwany też Burza, zrazu czasem Chwalibogowski, potem już stale Lubieński, syn Andrzeja Chwalibogowskiego i Anny L-ej, zawierał 1531 r. w imieniu własnym oraz matki i wuja ks. Jana L-go, plebana w Czerninie, ugodę z Marcinem L-m, współdziedziczącym obok nich w Lubieni Mniejszej (Py. 25 k. 518v). Dwa łany osiadłe w tej wsi wyderkował 1532 r. za 20 grz. Szymonowi Złotkowskiemu, miecznikowi kaliskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 202v). Część w Mniejszej Lubieni, tę, którą matka nabyła od Mikołaja Bedy Szymanowskiego, sprzedał 1537 r. za 80 grz. Marcinowi Wyszkowskiemu (ib. 6 k. 306v). Od Jakuba Robakowskiego kupił 1539 r. za 50 grz. jego część w Mniejszej Lubieni (P. 1394 k. 281), a 1540 r. kupił za 450 grz. jego część w owej wsi zwaną Bądzyńską od Wojciecha Kuklinowskiego (ib. k. 414v) i nabył wyderkafem za 120 grz. część tamże od Jana Ordzińskiego wraz z przezyskami na Walentym Skałowskim (ib. k. 415). Jego żoną była Anna Wolicka (ib. k. 461v), córka Wojciecha (I. Kal. 9 k. 39v). O "Burzynie", dziedzice w Lubieni, czytamy już pod r. 1536 (Py. 171 k. 370v), nie wiem jednak czy była to właśnie ta Anna, czy też jakaś poprzednia, nieznana mi, żona Tyburcego. Ten od Kaspra Mieniszewskiego kupił 1543 r. za 200 grz. część w Lubieni Mniejszej, która miała mu przypaść z działu braterskiego (Py. 23 k. 168v), ale mu ją w 1546 r. za takąż sumę odprzedał z powrotem (ib. k. 188). Wraz ze swymi synami: Piotrem, Janem, Krzysztofem i Wojciechem pozywany 1550 r. przez siostrzeńców Biegańskich (I. Kal. 12 II s. 329). Od jednego z tych Biegańskich, a mianowicie Jana kupił 1553 r. za 350 grz. część w Mniejszej Lubieni, spadłą nań po śmierci ojca i innych krewnych (P. 1396 k. 133), a 1554 r. odkupił jeszcze za 350 grz. drugą część owej wsi od innego z siostrzeńców, Stanisława, dokonując łącznej transakcji na 700 grz. z obydwoma braćmi (ib. k. 164). W r. 1566, jako administrator Krobi, dóbr biskupów poznańskich, przykładał do kwitu poborowego pieczęć z herbem Nałęcz (Wittyg). Wraz ze swymi poddanymi ze wsi Lubienia występował 1567 r. przeciwko córkom Andrzeja Siedlemińskiego, dziedziczkom w Lubieni Większej, zaś wspólnie ze swymi synami przeciwko synom Wojciecha Kuklinowskiego, dziedzicom w Słaboszewie (Py. 106 k. 474, 474v). Opiekę swoich córek, panien: Urszuli, Doroty i Elżbiety zlecił 1571 r. Wacławowi Ostrorogowi, Janowi Suchorzewskiemu, Bartłomiejowi Kotyńskiemu i synowi swemu Piotrowi L-mu (R. Kal. 3 k. 357v). Od żony otrzymał 1576 r. wiecznością całą wieś Mniejsza Lubienia, którą to wieś ona uprzednio nabyła od niego (ib. 4 k. 300). Skwitowany 1578 r. przez córkę Elżbietę zamężną Wolską z 2.500 zł posagu zapisanego jej po rówmi z siostrami (P. 931 k. 556). Część w Lubieni Mniejszej, kupioną od syna Krzysztofa, rezygnował 1579 r. z powrotem temu synowi (R. Kal. 5 k. 82v). Chyba żył jeszcze 1580 r. (ib. k. 129), nie żył już 1582 r. (Py. 119 k. 107v). Córki jego: Agnieszka, w 1557 r. żona Jakuba Tarzeckiego, Anna, w l. 1570-1580 żona Marcina Złotnickiego, wdowa w l. 1582-1604, Zofia za Margnuskim, nie żyjąca już 1584 r., Urszula, w 1576 r. żona Walentego Rostogi, 2-o v. w 1580 r. za Jakubem Bunińskim, Dorota, 1-o v. 1577 r. żona Jana Jerzykowskiego, wdowa 1582 r., 2-o v. za Janem Dobrosołowskim, po którym wdową była w l. 1591-1606, nie żyła już 1618 r., Elżbieta, w r. 1578 żona Pawła Wolskiego, nie żyła już 1584 r. Z synów, Stanisław nie żył już 1579 r., kiedy to bracia jego pozywali nieosiadłego Jakuba Mikołajewskiego o uczestnictwo w gwałtach popełnionych przez Andrzeja Żernickiego (Py. 116 k. 437).

1. Piotr, syn Tyburcego i Wolickiej, asystował 1546 r. przy zapisie ojca na rzecz Macieja Sokolnickiego (Py. 172 k. 299). Mąż Doroty Dziećmiarowskiej, córki Adama, wdowy 1-o voto po Wojciechu Broniszu, która 1564 r. na swej części we wsi Wielkie Szyszyno w p. gnieźn. zabezpieczyła dług 2.000 zł Stanisławowi Piotrowskiemu (P. 906 k. 534v). Piotr w 1565 r. kupił od Augustyna Zagórskiego za 600 grz. jego części w Wielkim Szyszynie (Z. Kon. 6 k. 237). Dorota w 1570 r. sprzedała za 3.000 zł Maciejowi Broniszowi Ostrowęskiemu swoją część w Wielkim Szyszynie (P. 1398 k. 107v). Na połowie Lubieni oprawił jej 1572 r. sumę posagową 1.000 zł (ib. k. 301v). Żył jeszcze 1579 r. (Py. 116 k. 437). W 1582 r. już nie żył, a Dorota Dziećmiarowska, 2-o v. żona Stanisława Trlęskiego, otrzymała zapis 1.000 zł długu od Marcina Palędzkiego, przyszłego męża Anny, córki Piotra i jej, pozostającej pod opieką stryjów, Jana, Krzysztofa i Wojciecha (py. 119 k. 284v, 286v). Żyła jeszcze 1587 r. (G. 62 k. 535). Anna była żoną Palędzkiego w l. 1583-1592.

2. Jan, syn Tyburcego i Wolickiej, czasem zwany Burza (Py. 119 k. 34), na połowie swoich dóbr w Lubieni oprawił 1572 r. posag 200 grz. żonie swojej Urszuli Ostrowskiej (P. 1398 k. 310v). Wspólnie z braćmi, Krzysztofem i Wojciechem sprzedał 1583 r. za 6.000 zł części W Lubieni Mniejszej Janowi Suchorzewskiemu, zaspokajając jednocześnie prawa bratanicy Anny zamężnej Palędzkiej, która swoją część sprzedał jednocześnie za 2.000 zł (I. i D. Z. Kal. 6 k. 613, 615). Urszula z Ostrowskich żyła jeszcze 1592 r. (I. Kon. 25 k. 63v), nie żyła już 1597 r., kiedy to Jan wraz ze swymi dziećmi z niej zrodzonymi, to jest Maciejem, Anną, Heleną, Florentyną i Katarzyną został pozwany przez Jana Raczkowskiego (ib. 28 k. 206). Jan L. żył chyba jeszcze 1605 r. (G. 68 k. 285), nie żył już 1611 r. (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 246). Z córek, Anna była 1-o v. 1584 r. za Janem Wturkowskim (Turkowskim) cz. Niegolewskim, 2-o v. w l. 1604-1611 za Wojciechem Szetlewskim zw. Przech, Katarzyna, w 1605 r. żona sław. Stanisława Popka Niedziałkowskiego, prawa swoje po rodzicach cedowała wówczas bratu swemu Maciejowi (G. 68 k. 285).

Maciej, syn Jana i Ostrowskiej, wspomniany 1597 r. (I. Kon. 28 k. 206). Żeniąc się z Zuzanną Ciepińską, córką Stanisława i Felicjanny Jaranowskiej, dał 28 II 1605 r. przed ślubem zobowiązanie oprawienia jej 1.000 zł posagu na połowie swoich dóbr oraz tych, które mu przypadną po stryju Wojciechu, to jest na połowie części Gadowa i Smuszewa w p. kal. Przyszła teściowa zapisała mu przy tym jako posag dług 150 zł (G. 68 k. 230, 240, 240v). Oprawił tej żonie 1606 r. posag 600 zł (P. 1405 k. 493v). Kwitował 1609 r. ze sprawy Dorotę Radolińską, żonę Macieja Strzałkowskiego Flaka (G. 70 k. 332v). Nie żył już 1610 r., kiedy owdowiała Zuzanna oświadczała gotowość odebrania 50 zł od Wojciecha Grzybowskiego (ib. k. 439v). T. r. w imieniu własnym i córek swych Doroty i Zofii skwitowała swoją matkę, jak również z 50 zł tego Grzybowskiego (ib. k. 446v). Już jako 2-o v. żona Wojciecha Świecińskiego, w imieniu córek skwitowała 1622 r. Stanisława Granowskiego, posesora części w Przyborowie z czynszu od sumy 200 zł, którą jej zmarła matka zapisała była na częściach tej wsi Maciejowi L-mu (G. 76 k. 210v). Nie żyła już 1638 r. (G. 80 k. 471). Z córek, Dorota w l. 1635-1638 żona Mateusza Małyskiego (Małuskiego), wdowa po nim 1652 r., Zofia, w r. 1638 za Janem Szlaińskim. One obie sumę 200 zł na Przyborowie scedowały 1638 r. Krzysztofowi Źwierdzińskiemu (ib.).

3. Krzysztof, syn Tyburcego i Wolickiej, część w Lubieni Mniejszej sprzedał był ojcu, ale ją od niego 1579 r. nabył z powrotem (R. Kal. 5 k. 82v). Żona jego Petronella Słowikowska, wdowa 1-o v. po Marcinie Małachowskim, dziedziczka części w Linowcu, zapisała 1572 r. dług 120 zł Stanisławowi Linowskiemu cz. Piotrowskiemu (Py. 110 k. 418). Krzysztof żonie tej w 1582 r. zapisał dług 1.000 zł (Py. 119 k. 250v). Kwitował 1588 r. Stanisława Głembockiego z czynszu od sumy 200 zł, należnej zmarłemu ojcu (I. Kon. 23 k. 12). Wespół z żoną 1589 r. pozywał Jana Lubstowskiego, cześnika brzeskiego (I. Kon. 23 k. 490v). Nie żył już w 1592 r., kiedy owdowiała Petronella zapisywała 100 zł długu Adamowi Głembockiemu (ib. 25 k. 265). Kwitowała ona w 1597 r. Jarosława z Warzymowa Sokołowskiego z 50 zł należnych jej synowi Wawrzyńcowi L-mu (ib. 28 k. 200). Żyła jeszcze 1601 r. (ib. 30 k. 240). Wawrzyniec skwitował 1605 r. owego Sokołowskiego, starostę radziejowskiego, ze 150 zł (ib. 32 k. 55).

4. Wojciech, syn Tyburcego i Wolickiej, czasem zwany Burzą, a pisany niekiedy "L-im cz. Chwalibogowskim" (I. Kal. 63 k. 247v; 68 s. 65), siostrze Annie zamężnej Złotnickiej zapisał 1582 r. dług 100 zł (Py. 119 k. 315v). Był w r. 1583 (?) mężem Katarzyny Piątkowskiej, córki Kaspra, która po swoim pierwszym małżonku Janie Przyborowskim miała oprawę posagu na Przyborowie i na pustce w Drożdżynie (R. Kal. 5 k. 371). Oboje małżonkowie 1584 r. skwitowani przez Mikołaja Droszewskiego ze sprawy o pewnych poddanych z Woli (I. Kal. 50 s. 1470). Tej swojej żonie oprawił Wojciech 1585 r. na swych sumach posag 900 zł (R. Kal. 5 k. 480v). T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (ib. k. 437). Od Jana Ciświckiego kupił 1592 r. za 4.400 zł części we wsi Smoszewo i wieś Gadowo w p. kal. (R. Kal. 6 k. 678v). Skwitowany 1598 r. z 1.000 zł długu przez siostrę swą Dorotę Dobrosołowską (I. Kon. 28 k. 569). Części w Smoszewie i całe Gadowo rezygnował 1609 r. Tyburcemu, Stanisławowi i Mikołajowi Złotnickim, siostrzeńcom swoim, zastrzegając sobie dożywocie owych dóbr (R. Kal. 1 k. 353v, 354v; I. Kal. 75 s. 300). Skwitował 1610 r. Samuela Szadkowskiego i jego żonę Annę Piątkowską z 2.400 zł, za którą to sumę zastawili mu byli swe części w Dzierzbinie (I. Kon. 35 s. 38). Zarówno Wojciech jak i jego żona Katarzyna z Piątkowskich nie żyli już 1615 r. Nie pozostawili potomstwa (ib. 38 k. 367v). Zob. tablicę.

@tablica: Lubieńscy h. Nałęcz

>Lubieńscy z Większej Lubieni w p. kal., stanowiący odgałęzienie Mieczewskich, może Łodziców? Mikołaj Mieczewski, w 1514 r. mąż Barbary Lubieńskiej, córki Marcina z Lubieni Większej i Małgorzaty, która to Barbara była wdową 1-o v. po Marcinie Jemieleńskim cz. Tomickim. Kupiła ona wtedy od Heleny, dziedziczki w Większej Lubieni, żony Stanisława Skoraczewskiego, za 10 grz. łan osiadły w tej wsi (Py. 23 k. 19). Od Stanisława Skoraczewskiego nabyła drogą wymiany 1515 r. grunt pusty zwany Paszkowskie z ogrodem w Większej Lubieni, dając mu za to grunt Stojkowski z ogrodem i dopłatą jednej grzywny (I. i D. Z. Kal. 2 k. 37v). Mikołaj Mieczewski nie żył już 1518 r. (ib. k. 57). Owdowiała Barbara wyszła po raz trzeci za Wojciecha Bilakowskiego (Bułakowskiego), któremu w 1524 r. sprzedała za 40 grz. w dożywocie swoje części w Większej Lubieni, nabyte od Stanisława Skoraczewskiego i jego żony (ib. k. 103). Połowę pustego łanu w Lubieni Mniejszej sprzedała 1525 r. za 20 grz. Annie L-ej cz. Koryckiej (Py. 23 k. 58v). Synowi swemu z drugiego małżeństwa, Tomaszowi L-mu dała 1528 r. całą swoją część w Większej Lubieni, zachowując dla siebie jej dożywocie (I. i D. Z. Kal. 2 k. 126).

Tomasz L., syn Mikołaja i Barbary L-ej, kupił 1519 r. za 20 grz. od Stanisława Skoraczewskiego i jego żony Heleny L-ej ćwierć pustej roli "Jadamowskie" koło folwarku swojej matki pół łana pustego zw. Paszkowski w Większej Lubieni (ib. k. 57). Żonie swej Annie, córce Wojciecha Sławińskiego i Anny Lewkowskiej, zwanej czasem Sławińską, czasem od dóbr macierzystych Lewkowską, oprawił 1528 r. posag 100 zł na połowie części swych w Większej Lubieni (ib. k. 131; I. Kal. 24 k. 496, 497; R. Kal. 3 k. 143). Dokonał 1532 r. wymiany z Janem Łaskawskim, dając mu połowę "Starego Stawu" z połową młyna i cały brzeg stawu nowo załozonego w łące zwanej Świdwówko przy drodze "klichowskiej" w Lubieni Większej", w zamian za połowę stawu nowo założonego i wybrzeże czyli "łozisko" koło swoich ról folwarcznych w tejże wsi, oraz dopłatę 12 grz. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 186v; I. Kal. 4 k. 90). W 1537 r. występował jako stryj Katarzyny, córki Stanisława Mieczewskiego, a żony Macieja Twardowskiego (I. i D. Z. Kal. 6 k. 314v). Część w Większej Lubieni sprzedał 1545 r. za 1.000 grz. Andrzejowi, Piotrowi i Janowi braciom Kołackim (ib. k. 392v), a żonie swojej w zamian za jej posag dał t. r. sumę 148 grz. zapisaną sobie na połowie Lewkowa przez braci Marcina, Stefana, Bartłomieja i Kaspra Sławińskich, oraz 10 grz. zapisanych przez marcina Kotojeckiego (ib. k. 394v). Dziedzic w Lewkowie, od Jana Rozdrażewskiego nabył 1546 r. sposobem wyderkafu za 300 zł wieś Barłogi w p. kon. (I. Kon. 6 k. 148v; 4 k. 241). Marcin, Bartłomiej i Kasper Sławińscy zapisali też wtedy Annie Sławińskiej, żonie Tomasza L-go, 200 grz. długu na ośmiu łanach roli w Lewkowie (I. Kal. 9 k. 32v). Od Jana Karskiego kupił Tomasz 1550 r. za 300 grz. jego całą część w Podleśnych (Podłężnych) Karsach (I. i D. Z. Kal. 6 k. 442). Żonie swej zobowiązał się 1557 r. oprawić 150 grz. posagu na połowie Podleśnych Kars (I. Kal. 22 k. 328). Anna "Lewkowska" w 1569 r. części w Lewkowie odziedziczone po swej matce dała synowi Marcinowi (R. Kal. 3 k. 143). Tomasz nazwany w 1569 r. wujem rodzonym Zofii, córki Fabiana Pawłowskiego cz. Biegańskiego, żony zaś Wojciecha Godziątkowskiego (R. Kal. 3 k. 136). Całe części w Karsach Podleśnych dał 1570 r. synowi Marcinowi L-mu (ib. k. 232). Żył jeszcze 1574 r. (I. Kal. 42 s. 882), nie żył już 1584 r. (P. 943 k. 117). Jego synowie: Marcin, Jan, Stanisław, Wojciech, Jakub i Andrzej. Córki: Katarzyna, w l. 1557-1558 żona Wojciecha Kotowieckiego zwanego Podgajny, Agnieszka, w l. 1570-1587 za Danielem Pruślińskim. Agnieszka Pruślińska swe prawo do Lewkowa odziedziczone po rodzonej ciotce Agnieszce Sławińskiej, dała 1572 r. swej siostrze Katarzynie Kotowieckiej (R. Kal. 4 k. 76).

1. Marcin, syn Tomasza i Sławińskiej, otrzymał od ojca 1570 r. całą jego część w Karsach Podleśnych (R. Kal. 3 k. 232) i t. r. zapisał każdemu ze swych braci, to jest: Janowi, Stanisławowi, Wojciechowi, Jakubowi i Andrzejowi po 100 zł (I. Kal. 36 s. 1116). Ożenił się t. r. z Urszulą Golińską, córką Dziersława, i oprawił jej posag 400 zł na połowie części w Karsach Podleśnych (ib. s. 1232; R. Kal. 3 k. 269). Bratu Janowi zapisał w 1574 r. dług 80 zł (I. Kal. 42 s. 63). Dla dzieci urodzonych z Golińskiej mianował 1585 r. opiekunami: żonę, wuja swego Andrzeja Pruszaka, Andrzeja Golińskiego brata żony, wreszcie Mikołaja Sławińskiego, swego brata wujecznego (P. 945 k. 188v). Urszula zmarła między r. 1586 a 1588 (P. 947 k. 249v; 950 k. 461). Marcin wraz z Barbarą, Anną i Katarzyną, swymi córkami zrodzonymi z tej żony, kwitowany był w l. 1588-1589 przez Jarosza Rozdrażewskiego z Nowegomiasta, od którego dzierżawił kiedyś wsie Kruczynę i Chromiec (P. 945 k. 80; 950 k. 461; 952 k. 12v). Drugiej swojej żonie, Małgorzacie Janowskiej oprawił 1595 r. posag 500 zł na połowie wszystkich swych dóbr (P. 1401 k. 440v). Przecławowi Węgierskiemu sprzedał 1595 r. za 900 zł części w Karsach Podleśnych, które wspólnie ze swą zmarłą pierwszą żoną zastawił był za 400 zł Bartłomiejowi Pruskiemu Tomczykowi (R. Kal. 2 k. 469), a Małgorzata Janowska skasowała tam t. r. swoją oprawę (P. 964 k. 582v). Swoich braci, Macieja, Marcina, Jakuba i Pawła Janowskich skwitowała t. r. ze swych dórb rodzicielskich (ib. k. 194v). Marcin żył chyba jeszcze w r. 1601 (Kośc. 281 k. 68), zaś w 1608 r. Małgorzata Janowska występowała już jako wdowa (P. 980 k. 94). Synem Marcina był Jan, o którym niżej. Wszystkie trzy córki były jeszcze 1590 r. niezamężne (P. 954 k. 100). O Katarzynie nie wiem nic więcej. Barbara byłą w 1601 r. żoną Jakuba Bienieckiego z ziemi wieluńskiej, Anna w l. 1600-1609 za Mikołajem Łąckim.

Jan, syn Marcina i Golińskiej, żonie swej Jadwidze Gulczewskiej, córce Andrzeja, oprawił 1622 r. posag 600 zł (P. 1413 k. 93). Trzymał w zastawie wieś Ostrowieczno za 2.000 zł od Wacława Rogaczewskiego. Nie żył już w 1626 r. (P. 1017 k. 529v). Jadwiga z Gulczewskich nie żyła w r. 1641 (G. 80 k. 917v). Ich syn Łukasz, o którym niżej. Chyba tego to Łukasza nazwała swym bratankiem w testamencie z r. 1672 Helena L., żona 1-o v. w l. 1633-1638 Jana Cieszkowskiego, wdowa 1642 r., 2-o v. w l. 1646-1648 żona Jana z Wierzbna Pawłowskiego, wdowa w l. 1665-1672 (?) (P. 199 k. 621v). Nie zdaje się jednak, aby była jego rodzoną ciotką a więc jeszcze jedną z córek Marcina i Golińskiej. Zbyt wielka rozpiętość lat między małżeństwami notorycznych córek Marcina a małżeństwami tej Heleny.

Łukasz, syn Jana i Gulczewskiej, jeszcze nieletni, działał 1641 r. pod opieką rodzonych wujów, ks. Andrzeja, kanonika poznańskiego, i Łukasza Gulczewskich (G. 80 k. 917v). Żonie swojej Zofii Ślesińskiej oprawił 1647 r. posag 3.000 zł (P. 1423 k. 222). Była to córka Tomasza i Anny Katarzyny Pudwelsówny (N. 191 k. 11). Łukasz od matki i opiekunów dzieci zmarłego Jana Leśniewskiego kupił 1660 r. dobra tych dzieci, to jest wsie Suchoręcz Wielki i Suchoręczek Mały w p. kcyń. za 16.300 zł (N. 225 k. 545). Matce tych dzieci, Teresie Goryszewskiej, 2-o v. żonie Jakuba Stawskiego, zapisał 1661 r. dług 5.500 zł (N. 227 k. 806v). Do wsi Suchoręczek Mały czyli Suchoręszczyk mieli najwidoczniej jakieś prawa Władysław, chorąży poznański, i Piotr bracia Skoroszewscy bowiem oni dwaj w 1664 r. sprzedali ową wieś za 6.000 zł Łukaszowi L-mu (P. 1425 k. 398v). Ten Suchoręczek Mały wyderkował t. r. na trzy lata za 3.000 zł Janowi Kałuskiemu (P. 1861 k. 261; Kc. 131 k. 262v). Franciszkowi Ulatowskiemu, swemu przyszłemu zięciowi, zapisał 1671 r. sumę 6.000 zł za swoją córką Konstancją (Kc. 131 k. 325v, 326v). Żył jeszcze 1685 r. (Kc. 132 k. 361), nie żył 1686 r. (P. 1111 I k. 89v). Synowie jego i Ślesińskiej, która żyła jeszcze 1671 r. (Kc. 131 k. 326v): Wojciech i Kazimierz. Córki: Konstancja, Marianna, Wiktoria i Antonina. Konstancja była żoną Franciszka Ulatowskiego, a w l. 1681-1690 występowała jako wdowa po nim. Jej drugim mężem był w l. 1639-1694 Władysław Łączkowski, po którym wdową była w l. 1700-1701. Marianna, w 1701 r. żona Jana Malskiego, 2-o v. N. Szworadzkiego. Wiktoria, t. r. za Franciszkiem Malskim, wdowa po nim 1713 r., 2-o v. żona N. Skarbka. Antonina, w 1701 r. klaryska w Bydgoszczy (P. 1140 II 42v).

1) Wojciech, syn Łukasza i Ślesińskiej, mąż 1685 r. Anny Lanckorońskiej (Kc. 132 k. 512), sędzia generalny wojsk koronnych 1686 r. (P. 1111 V k. 17), podstoli buski 1687 r., wspólnie z bratem Kazimierzem oraz w imieniu sióstr Konstancji, Marianny i Wiktorii wydzierżawił Suchoręczek Maciejowi Rembowskiemu i Teresie z Gawrońskich małżonkom (Kc. 132 k. 454v). Bezpotomny, nie żył już 1690 r. (ib. k. 565v).

2) Kazimierz, syn Łukasza i Ślesińskiej, opiekun córek swojej siostry wujecznej Justyny Pudwelsówny, wdowy po Piotrze Dembińskim, 1677 r. (N. 185 k. 623). Żonie swej Annie Doleckiej, córce Macieja i Teresy Kuczkowskiej, oprawił 1679 r. posag 4.000 zł (P. 1429 k. 37v), a w 1680 r. dopisał jej jeszcze do tej oprawy dalsze 1.000 zł (P. 1101 III k. 55v). Wspólnie z bratem swym Wojciechem od Wojciecha Przybyszewskiego wydzierżawił 1686 r. pod zakładem 26.000 zł wieś Wszęborz w p. pyzdr. (P. 1111 V k. 17). Był 1690 r. spadkobiercą tego brata zmarłego bezdzietnie (Kc. 132 k. 565v). T. r. wspólnie z siostrą Ulatowską Suchoręcz Wielki i Suchoręczek Mały w p. kcyń. sprzedał za 26.000 zł Kazimierzowi Wałdowskiemu (P. 1431 k. 578v). Drugiej swojej żonie, Annie Secymińskiej, córce Wojciecha i Katarzyny z Gnińskich, oprawił w r. 1696 posag 1.000 zł (P. 1132 VIII k. 49). Z trzecią żoną, Teresą Elżbietą Manteuffel Kiełpińską, wdową 1-o v. po Krystianie Bogusławie Pudwelsie, spisywał wzajemne dożywocie 1698 r. (P. 1134 V k. 164). Teresa Elżbieta w 1699 r. kwitując z dóbr rodzicielskich swoją matkę Marię Katarzynę Puttkamerównę, wdowę po Piotrze Wilku Manteuffel Kiełpińskim, oraz swoich braci, złożyła podpis po niemiecku (N. 191 k. 32v). Kazimierz był 1700 r. plenipotentem siostry Konstancji 2-o v. Łączkowskiej do spraw spadku po ich babce Annie Katarzynie z Pudwelsów Ślesińskiej (ib. k. 77v). Od tejże siostry dostał t. r. cesję jej części z sumy spadkowej po tej babce, to jest z 9.000 zł jej oprawy na wsi Tłukom (ib. k. 186). Trzecia żona Kazimierza już nie żyła 1715 r., kiedy on sam żył jeszcze (N. 198 s. 81). Nie żył już 1738 r. (Kc. 139 k. 47). Z trzeciego małżeństwa byli synowie: Wojciech, Maciej i Joachim, którym jako jeszcze nieletnim, Jakub Dzierżanowski zapisywał 1715 r. sumę 1.400 zł (N. 198 s. 81).

Wojciech, syn Kazimierza i Manteuffel Kiełpińskiej, jako współspadkobierca zmarłego Godfryda Puttkamera, zobowiązał się 1722 r. wujowi rodzonemu Maciejowi Joachimowi Manteuffel Kiełpińskiemu sprzedać całe części spadkowe wsi Łoza i Geglenfeld w p. człuchowskim (N. 201 k. 7v). Kwitował 1735 r. synów tego Macieja Joachima, wojskiego wschowskiego, już zmarłego, to jest Bogusława, Franciszka i Krystiana Kiełpińskich z 2.000 zł prus., sumy stanowiącej cenę owych części (N. 202 k. 240, 243; 205 s. 2). Był w 1738 r. porucznikiem wojsk pruskich (Kc. 139 k. 47).

2. Jakub, syn Tomasza i Sławieńskiej, otrzymał od brata Marcina 1570 r. zapis 100 zł (I. Kal. 36 s. 1116). Chyba identyczny z nim Jakub, który 1586 r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Chwalęcką (R. Kal. 5 k. 550v). Zob. tablicę.

@tablica: Lubieńscy

>Lubieńscy z Lubieni Większej i Mniejszej w p. kal., różni. Nie usiłuję ich tu dzielić, osobno dziedziczących w Lubieni Większej, osobno w Lubieni Mniejszej, bowiem niekiedy jedna i ta sama osoba dziedziczyła w obydwu wsiach, niekiedy zaś w Lubieni, ale nie wiadomo której.

Stanisław z Lubieni 1405 r. (Py. 1 k. 1714v). Jan L. w 1419 r. (G. 2 k. 66). Jan z Lubieni miał termin 1433 r. przeciwko Małgorzacie, wdowie po Piotrze z Lubieni (Gr. Kal. 1 K. 94). Pani Małgorzata Zającowa, wdowa po Piotrze z Lubieni, 1435 r. (ib. k. 103). Michał z Lubieni Większej swoją dziedzinę zwaną Szugówki w p. kal. sprzedał 1435 r. za 80 grz. Świąszkowi niegdy z Czołnochowa (P. 1378 k. 99). Małgorzata, wdowa po Michale z Lubieni, nie wiem czy tym samym, otrzymała 1441 r. zobowiązanie od ks. Mikołaja, syna Jana Potarzyckiego z Czyrmina, i od Wincentego z Gostyczyny względem uiszczenia 39 grz. (ib. 3 s. 1). Wzywała 1446 r. Jana Potarzyckiego ze wsi Sucha i jego syna Mikołaja do uiszczenia się względem niej (ib. 4 k. 22). T. r. miała z nimi termin (Py. 11 k. 122v). Tomisław z Lubieni jako poręczyciel za Kamieńskiego kwitowany był w r. 1440 z 5 i pół grz. przez Jadwigę Sieciechową i jej syna Dobka z Pawłowa (Gr. Kal. 2 k. 178v).

Agnieszka Bobrowska wraz ze swymi córkami: Małgorzatą, Anną i Katarzyną z Lubieni 1439 r. (G. Kal. 2 k. 150v). Agnieszka, wdowa po Macieju z Bobrów, 1476 r. (I. Kal. 2 k. 401v). Małgorzata, dziedziczka w Lubieni i Gniazdowie, całą swoją dziedzinę w Gniazdowie, to jest pół łana sprzedała 1441 r. ks. Naczkowi, dziedzicowi w Gałązkach (ib. 6 k. 47v). Ubysław, dziedzic w Lubieni, miał 1445 r. sprawę o gwałty z Jadwigą z Lubieni, żoną Marcina Prusinowskiego (ib. 3 k. 149v). Arbitrzy godzili 1445 r. ks. Ubysława, dziedzica z Lubieni, plebana w Rzgowie, z Jadwigą, żoną Marcina Prusinowskiego (ib. k. 158v).

Małgorzata z Lubieni Większej, córka Żegoty, żona Jakuba Potarzyckiego, dziedzica w Czyrminie, występowała w 1447 r. przeciwko Maciejowi Jarockiemu (ib. 4 k. 122). Jan z Zaborowa sprzedał 1450 r. swoją ojcowiznę w Lubieni Mniejszej za 200 grz. Markowi i Piotrowi, dziedzicom w Mieniszewie (P. 1381 k. 71).

Maciej, syn zmarłego Jana z Większej Lubieni, zapisał 1456 r. 7 grz. Janowi i Bartoszowi, braciom rodzonym, niedzielnym z Krzanu (Py. 11 k. 26v). Owi bracia mieli 1457 r. sprawę z tym Maciejem o nieuiszczenie 7 grz. długu z tytułu główszczyzny (ib. k. 135v).

Maciej z Większej Lubieni bratu rodzonemu Mikołajowi cedował 1461 r. rolę zwaną Żórawieńska i zapisał 30 grz. długu Stanisławowi z Cieszykowa z ziemi łęczyckiej tytułem posagu z Lubieni za swoją rodzoną siostrą Dorotą (I. Kal. 1 k. 58v). Obaj bracia, Maciej z Większej Lubieni i Mikołaj z Mniejszej Lubieni zrezygnowali 1462 r. całą swoją część w Szymanowicach w p. kal. za 100 grz. (w czym 50 grz. posagu i 50 grz. wiana) swojej matce Katarzynie, z tym, iż po jej śmierci wiano dostanie się Mikołajowi (P. 1384 k. 157v). Siostrą ich była Małgorzata z Większej Lubieni, która w 1468 r., jako żona Marcina Tarzeckiego zwanego Gąbka, pisanego też Marcinem z Większej Lubieni, pozywała Katarzynę i Annę z Jarocina, siostry zmarłego Macieja Jarockiego (I. Kal. 1 k. 456v). Miała 1469 r. termin z Michałem niegdy z Grodzielca (ib. 2 k. 44). Wspólnie ze swoją córką zrodzoną z tym Marcinem, Eufronią ("Heufronią") miała 1471 r. sprawę z pozwu Mikołaja Rogaskiego z Podlesia (Py. 14 k. 180v). Tę Małgorzatę z Większej Lubieni, żonę Marcina z Tarzec, pozywał 1471 r. Mikołaj z Tomic (ib. k. 204). Marcin wspólnie z nią czwarte części we wsiach Szymanowice i Bieniaszewice w p. kal. sprzedał 1471 r. za 15 grz. Bartłomiejowi Gruszczyńskiemu z Iwanowic, kasztelanowi kaliskiemu (P. 1385 k. 95v). Małgorzata, już wdowa po Marcinie Tarzeckim z Większej Lubieni, winna była 1476 r. uiścić Agnieszce, wdowie po Macieju z Bobrów, po zmarłych stryjach Ubysławie i Andrzeju z Większej Lubieni 13 grz. tytułem bliższości należnych z Większej i Mniejszej Lubieni i Szymanowic, poczem t. r. została z owej bliższości przez tęż Agnieszkę skwitowana (I. Kal. 2 k. 401v). Ta Małgorzata z obu Lubieni zobowiązała się 1480 r. uiścić 10 grz. rodzonej swojej siostrze Dorocie, żonie Stanisława Cieszykowskiego (ib. 3 k. 32). Siostrze tej winna była 1491 r. wypłacić 10 grz. (ib. 4 k. 139). Maciej zwany Gąbka, niewątpliwie syn Małgorzaty i Marcina Tarzeckiego Gąbki, kupił 1481 r. za 200 grz. od wspomnianej Doroty całe jej części po rodzicach w Większej i Mniejszej Lubieni (P. 1386 k. 146v). Dorota domagała się 1482 r. uiszczenia sobie przez niego 20 grz. z obu Lubieni (I. Kal. 3 k. 106v). Ów Maciej już nie żył 1485 r., kiedy to jego rodzone niedzielne siostry: Eufronia cz. Eufrozja (Heufronia, wspomniana wyżej), teraz żona Łukasza Szypłowskiego, Barbara, żona Marcina Tomickiego cz. Jemieleńskiego (Jemielskiego), Katarzyna, jeszcze niezamężna, dziedziczki w Mniejszej Lubieni, swoją część macierzystą w tej wsi, należną im po śmierci brata, wyderkowały za 50 grz. Maciejowi Robakowskiemu (P. 1387 k. 28v). Pełnomocnicy Eufrozyny, Katarzyny i Barbary, a także siostrzenicy ich rodzonej, Małgorzaty, wzywali t. r. owego Robakowskiego do przysięgi (I. Kal. 3 k. 225v). Trzecia z sióstr, Barbara była 2-o v. 1514 r. żoną Mikołaja Mieczewskiego, i jej syn zrodzony z tego małżeństwa, Tomasz dał początek L-im, o których było wyżej. Wszystkie trzy córki Marcina Tarzeckiego i Małgorzaty L-ej przekazały części w Lubieni, a stąd i pisanie się z tej wsi, względnie używanie uformowanego już przymiotnikowego nazwiska Lubieńskich, swemu potomstwu. Córki Eufrozyny i Łukasza Szypłowskiego: Katarzyna, Anna i Marta L-e, swoją część w Lubieni Mniejszej sprzedały w 1524 r. za 20 grz. Annie L-ej, żonie Macieja Oszczeklińskiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 89v). Spośród nich, Katarzyna była potem żoną Wojciecha Mikory z Czachór, Anna za opatrznym Grzegorzem z Czachór, Marta za Jakubem z głuchowa (I. R. Z. Kal. 3 k. 643). Katarzyna, córka Marcina i Małgorzaty, jak widzieliśmy, w 1485 r. jeszcze niezamężna, dziedziczka w Większej i Mniejszej Lubieni, już jako żona Macieja Tulei z Pietrzykowa, w r. 1486 sprzedałą swoje części rodzicielskie w obu tych wsiach za 25 grz. swemu szwagrowi Marcinowi Jemielińskiemu (Py. 19 k. 41). Córki trzeciej spośród sióstr, Barbary i jej pierwszego, zmarłego już męża Marcina Jemielskiego (!): Jadwiga, Anna, Cecylia, Beata i Agnieszka z Lubieni miały 1510 r. sprawę z Wawrzyńcem Stawskim (Py. 24 k. 21). Była jeszcze jedna córka, Elżbieta. Z nich, Jadwidze mąż jej Maciej Klichowski oprawił w 1523 r. posag 150 grz. na połowie swej części w Klichowie w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 87). Ta Jadwiga części po rodzicach w Jemielnie sprzedała wraz z innymi współwłaścicielami 1538 r. za 100 grz. Florianowi Łukomskiemu (Z. Kon. 6 k. 94). Już jako wdowa po Macieju Klichowskim zwanym Niedziałek części po rodzicach i po siostrze rodzonej Elżbiecie w Większej i Mniejszej Lubieni darowała 1561 r. swoim synom, to jest: Krzysztofowi, Wojciechowi i Marcinowi Klichowskim (Py. 31 k. 88v). W transakcji z 1538 r. obok Jadwigi brała też udział Agnieszka L., żona Pawła Klichowskiego, oczywiście wspomniana wyżej siostra Jadwigi.

Sprawa Małgorzaty z Lubieni prowadzona z jej ojczymem (?) Maciejem z Prusinowa miała iść pod arbitraż 1463 r. (I. Kal. 1 k. 196). Jadwiga L. żona Wojciecha Krzyżanowskiego, wspólnie ze swym rodzonym siostrzeńcem Maciejem z Prusinowa całą swą połowę dziedziczną w Szymanowicach dała 1463 r. dożywotnio za 80 grz. Małgorzacie, wdowie po Tomisławie z Większej Lubieni (P. 1383 k. 357v). Ta Jadwiga zamężna Krzyżanowska i jej siostrzeniec Maciej występowali jako dziedzice w Większej Lubieni w 1496 r. (P. 1385 k. 18v).

Mikołaj L. działał w 1463 r. w imieniu Marcina z Jemielna (I. Kon. 2 k. 62), może tego, o którym było wyżej jako o mężu Barbary L-ej. Elżbieta, żona Niemierzy Starorypińskiego, i Agnieszka, żona Andrzeja Kruskiego, siostry niedzielne, spadkobierczynie zmarłego brata rodzonego Andrzeja L-go, skwitowane 1463 r. przez Marcina z Unienia i Kwiatkowa z 12 grz. zapisanych na Kwiatkowie przez ich brata, otrzymały ponadto od tego Marcina zgodę na wwiązanie ich do części w Kwiatkowie spadłych prawem bliższości po tym bracie (ib. k. 64v, 65). Małgorzata z Lubieni ze swoją córką Katarzyną miała 1464 r. terminy z Janem z Kotojecka (I. Kal. 1 k. 248v, 291). Dorota, żona Macieja z Lubieni, kwitowała 1465 r. Marcina z Prusinowa z 40 grz. posagu zapisanego jej przez ojca Jakuba z Tarzec (ib. k. 325).

Michał z Szymanowic już nie żył 1470 r., kiedy to wdowa po nim, Krzemka siedziała w części Szymanowic i Lubieni Polskiej czyli Mniejszej (I. Kal. 2 k. 132). Zapewne nie żył już i wcześniej, to jest w r. 1466, kiedy między synów jego, Jana, Stanisława i Michała dzielił dobra ich Szymanowice i Lubienię w roli arbitra Jan z Nieniewa, kasztelan wieluński (ib. 1 k. 369v). Jak zobaczymy, był jeszcze i czwarty syn Mikołaj. Spośród tych braci, Michał z Lubieni pozywał 1468 r. Michała z Kotlina zwanego Opalą i Boguchwałka z Kotlina o uwolnienie od obciążeń dwóch łanów w Twardowie (ib. k. 448). Jan, dziedzic w Szymanowicach, ręczył 1474 r. za swych rodzonych braci niedzielnych, Stanisława, Mikołaja i Michała, iż zastawią oni za 20 grz. jeden łan w Mniejszej Lubieni Marcinowi i Bierzwoldowi, braciom rodzonym, dziedzicom z Mniejszej Lubieni (ib. 2 k. 306). Stanisław i Jan, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Szymanowicach i Większej Lubieni, wyderkowali w 1478 r. za 20 grz. Marcinowi z Większej Lubieni dwóch kmieci osiadłych na półłanku z ogrodem pustym w Większej Lubieni (P. 1387 k. 88v). Michał z Mniejszej Lubieni zapisał 1483 r. 25 grz. długu tytułem posagu zięciowi swemu Wawrzyńcowi z Ordzina (I. Kal. 3 k. 147).

Marcin i Bierzwold z Suchej i Mniejszej Lubieni mieli 1468 r. termin ze strony Katarzyny, żony Andrzeja Lutyńskiego (ib. 1 k. 455). T. r. zapisali Andrzejowi z Lutyni 20 grz. pod zastaw dwóch kmieci z Mniejszej Lubieni (ib. k. 463). Może ten sam Marcin, pisany czasem L-m, czasem Brunowskim, zwany był Brewką. Między Marcinem Brewką i żoną jego Dorotą z Suchej i z Mniejszej Lubieni z jednej strony, a Katarzyną z Pieruszyc, żoną Jana z Pacynowic, z drugiej, zostało 1480 r. założone vadium (ib. 3 k. 41v). Od Marcina z Lubieni i z Suchej domagał się w 1498 r. uiszczenia 10 grz. Jan Rusocki, stolnik łęczycki (ib. k. 546). Jan Korycki i Marcin L., bracia rodzeni, dziedzice niedzielni w Brunowie 1497 r. (ib. 4 k. 550). Marcin Brewka z Mniejszej Lubieni winien był 1499 r. Janowi i Annie, synowi i córce Bartłomieja z Kotojecka, osiem i pół grzywien (ib. 5 k. 108). Kupił 1499 r. za 5 grz. od panny Małgorzaty L-ej (działającej w asyście stryjów rodzonych Bartosza i Mikołaja, dziedziców Nadarzyc, oraz wuja Macieja Robakowskiego) połowę pustego łana w Lubieni Większej (P. 1389 k. 42). Syn i Córka Bartłomieja z Kotojecka żądali odeń 1502 r. uiszczenia 4 grz. (I. Kal. 5 k. 266). Żoną jego była Dorota Złotkowska, niewątpliwie już wdowa po pierwszym mężu, z którym miała syna Jana piszącego się L-im, plebana w Czyrninie, o którym będzie jeszcze mowa niżej. Występowała ta Dorota w l. 1504-1505 w asyście stryjecznego brata Szymona Złotkowskiego (P. 1390 k. 3; I. Kal. 6 k. 12v). Marcinowi Brewce z Lubieni płacić miał 1505 r. winę 3 grz. Piotr z Nieniewa zwany Zarembą, bowiem nie uiścił mu się z 20 grz. (I. Kal. 6 k. 71). Marcin części w Brunowie i Bogwiedzach w p. kal. dał t. r. wieczyście córce swojej Annie, żonie Andrzeja Chwalibogowskiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 5). Jak zobaczymy niżej, był to jej pierwszy mąż. Marcin żył jeszcze 1515 r. (P. 866 k. 261), nie żył już 1523 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 82). Synów, jak się wydaje, nie miał. Inna jego córka, Barbara L., żona Mikołaja Drzewieckiego, w asyście ojca i wuja Szymona Złotkowskiego, miecznika kaliskiego, kupioną od ojca wieś Suchą wyderkowała 1507 r. za 130 zł Marcinowi Skrzypieńskiemu (P. 1390 k. 123). T. r. występowałą przeciwko Janowi Koryckiemu (zapewne wspomnianemu wyżej bratu ojca) o wygnanie jej z tej wsi (I. Kal. 6 k. 201). W 1523 r. sprzedała za 150 grz. swoją część w Mniejszej Lubieni siostrze swej Annie 1-o v. Chwalibogowskiej, teraz 2-o v. żonie Macieja Oszczeklińskiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 82). Anna ta kupiła 1524 r. za 20 grz. od Katarzyny, Anny i Marty, sióstr L-ch, córek zmarłego Łukasza Szypłowskiego, ich część w Mniejszej Lubieni (ib. k. 89v). W 1528 r., już jako wdowa po Oszczeklińskim, a 3-o v. żona Pawła Rudskiego, dzieciom z pierwszego małżeństwa, Tyburcemu i Barbarze Chwalibogowskim, sprzedała wiecznością całą swoją część w Mniejszej Lubieni, którą nabyła od zmarłego Mikołaja Szymanowskiego, zwanego Beda za 100 grz. (Py. 23 k. 75). Po Tyburcym Chwalibogowskim poszli L-cy h. Nałęcz (zob.)

Annie L-ej przy transakcji z 1528 r. towarzyszył ks. Jan L., brat rodzony z jednej matki, a więc syn Doroty, lecz nie z jej małżeństwa z Marcinem Brewką, ale z poprzedniego, nieznanego mi. Był w l. 1507-1532 plebanem w Czyrninie (dziś Czermin). Od Heleny, zony Stanisława Skoraczewskiego, dziedziczki w obu Lubieniach, kupił 1507 r. sposobem wyderkafu za 30 grz. jej część w Mniejszej Lubieni (I. i D. Z. Kal. 2 k. 7v), zaś w 1509 r. dwa i pół łana roli w owej wsi sprzedał za 40 grz. swojej matce Dorocie (P. 786 s. 152). Na swej części dziedzicznej w Lubieni Mniejszej sprzedał 1529 r. Łukaszowi Robakowskiemu za 40 grz. czynsz roczny wyderkowy dwie kopy groszy (I. i D. Z. Kal.2 k. 144v). Od Jana Kołackiego nabył wyderkafem 1532 r. za 150 grz. połowę części w Mniejszej Lubieni, którą ten Kołacki miał sobie wyderkowaną za takąż sumę przez Pawła Rudskiego (ib. k. 205v).

Za Barbarę, córkę Mikołaja Sąsieckiego, żonę Mikołaja L-go, ręczyli 1468 r. Jan z Ostrowa i Mikołaj z Sąsieczna, iż stanie w Nakle, aby wyderkować Sędziwojowi Chrząstowskiemu cztery łany w Sąsiecznie w p. nakiel. (N. 144 s. 40). Sędziwój za jej zgodą został t. r. wwiązany do owych czterech łanów, należnych jej z podziału ojcowizny z siostrami Małgorzatą i Elżbietą (ib. s. 66). Barbara dała w 1470 r. Janowi Drzążeńskiemu pięć łanów i trzecią część szóstego łana w Sąsiecznie w zamian za pół łana we wsi Mochel p. bydg. oraz za dopłatę 100 zł węg. (P. 1382 s. 112).

Małgorzata, żona Mikołaja z Głosek, i panna Katarzyna, siostry rodzone, dziedziczki w Strzedzewie, łan osiadły w Lubieni Mniejszej zwany Polskie sprzedały 1471 r. za 30 grz. Janowi i Jadwidze, bratu i siostrze rodzonym, dziedzicom tamże (P. 1385 k. 115). Anna, wdowa po Macieju z Większej Lubieni, żądała 1476 r. uiszczenia 10 grz. od Jana Prusinowskiego (I. Kal. 2 k. 379v). Siostry niedzielne, Helena i Dorota, córki zmarłego Piotra L-go z Małych Złotnik, kwitowały 1485 r. Wincentego Chwalibogowskiego z Biskupic (ib. 3 k. 222v). Piotr z Większej Lubieni na połowie swoich części w tej wsi oprawił 1486 r. posag 80 grz. żonie swojej Annie (P. 1387 k. 42v). Barbara Chylińska, wdowa po Mikołaju L-m, trzecią część swych dóbr w Chylinie i GŁogowie p. kon. sprzedała w 1489 r. Janowi Ciosnowskiemu, swemu rodzonemu siostrzeńcowi (P. 1387 k. 103v). Wojciech z Lubieni sprzedał 1495 r. części we wsi Morawki Stanisławowi Sobiepanowi z Morawek (I. Kal. 4 k. 375).

Stanisław niegdy ze Skoraczewa, dziedzic w Większej Lubieni 1497 r. (ib. k. 500v). Żona jego Helena, dziedziczka w obu Lubieniach, swoją część w Mniejszej Lubieni wyderkowała 1507 r. za 30 grz. ks. Janowi, plebanowi w Czyrninie (I. i D. Z. Kal. 2 k. 7v). Ta Helena, dziedziczka w Lubieni Większej, połowę łana w tej wsi sprzedała 1513 r. za 10 grz. Katarzynie Tarnowskiej, wdowie po Macieju Tarnowskim, dziedzicu w Większej Lubieni (ib. k. 21), zaś łan osiadły w tejże wsi sprzedała w 1514 r. za 10 grz. Barbarze L-ej, żonie Mikołaja Mieczewskiego (Py. 23 k. 19). Stanisław Skoraczewski i żona jego Helena L. ćwierć roli pustej zwanej Jadamowska koło folwarku Barbary L-ej oraz pół łana pustego Paszkowskiego w Większej Lubieni sprzedali za 20 grz. 1519 r. Tomaszowi L-mu cz. Mieczewskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 57). Stanisław Skoraczewski sprzedał 1523 r. za jedną grzywnę ogród pusty w Lubieni Większej Barbarze L-ej (Py. 23 k. 45).

Klemens z Większej Lubieni cz. Prusinowa na połowie swoich dóbr w tej wsi oprawił 1507 r. posag 30 grz. żonie swej Annie, córce Jana Bogusławskiego (P. 1390 k. 101v). Anna, wdowa po Klemensie z Większej Lubieni cz. Prusinowskim, 2-o v. żona Mikołaja Krzyńskiego, sprzedała 1512 r. temu swojemu mężowi za 20 grz. swą oprawę 30 grz. posagu i tyleż wiana na połowie części w Większej Lubieni (I. i D. Z. Kal. 2 k. 11v). Paweł, syn zmarłego Klemensa L-go, swą część w Lubieni Większej, należącą mu się z działu z bratem rodzonym Maciejem K-m, oraz część młyna wodnego w tej wsi sprzedał 1526 r. za 53 grz. Piotrowi Mieniszewskiemu (Py. 23 k. 63). Obaj bracia, Paweł i Maciej swoją część ojczystą i macierzystą w Lubieni Większej sprzedali 1527 r. za 106 grz. temuż Mieniszewskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 120).

Elżbieta, żona Wojciecha L-go Iwana, kwitowała 1514 r. Tyburcego Burzę Jaraczewskiego, dziedzica we wsi Łobez, z 50 grz. posagu i tyluż wiana, oprawionego jej na połowie części tej wsi, dawniej dziedzicznej męża (Py. 24 k. 179). Maciej L., wuj Magdaleny Klichowskiej, żony Wincentego Kotarbskiego, 1520 r. (Py. 23 k. 33).

Była już mowa wyżej o Katarzynie L-ej, w r. 1513 wdowie po Macieju Tarnowskim, dziedzicu w Większej Lubieni. W 1524 r., już jako żona 2-o v. Marcina Wyszkowskiego, swoją część w Lubieni Większej sprzedała dożywotnio za 300 grz. córce swojej Annie, żonie Wawrzyńca Kembłowskiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 90v). T. r. otrzymała od męża dożywocie jego dóbr dziedzicznych i zastawnych w powiecie kaliskim, ze swej strony dając jemu dożywocie swoich (ib. k. 91, 93). Anna L. wraz ze swym mężem Kembłowskim występowała jeszcze 1530 r. Synem Macieja Tarnowskiego i Kaatrzyny był Maciej, rodzony bratanek ks. Jana, kanonika gnieźnieńskiego, i Teofila, burgrabiego pyzdrskiego Tarnowskich, który w 1521 r. wspólnie z nimi nabył wyderkafem za 10 grz. od Mikołaja Zieleńskiego zwanego Westfalem jeden łan pusty w Nowejwsi i jeden łan pusty w Tarnowie p. pyzdr. (Py. 23 k. 39v). Maciej wspólnie ze stryjem Teofilem sprzedał 1527 r. wieś Budziłowo za 70 grz. Maciejowi Nowowiejskiemu (ib. k. 66v). T. r. jeszcze niepełnoletni, części swoje odziedziczone po śmierci rodzonego stryja Stanisława Tarnowskiego, w Tarnowie, Spławiu, na przedmieściu Rybaki w Pyzdrach i w wójtostwie pyzdrskim sprzedał za 100 grz. stryjowi Teofilowi (ib. k. 70v). Jednocześnie łąki w Tarnowie wyderkował za 16 zł ciotce rodzonej Annie Tarnowskiej, wdowie po Janie Łukomskim (ib. k. 70v). Od Stanisława Suskrajewskiegoi żony jego Jadwigi Magnuszewskiej nabył 1530 r. wyderkafem za 20 grz. trzy ćwierci roli osiadłej w Magnuszewicach (P. 1393 k. 343v). Bezdzietny, nie żył już 1539 r. (G. 32 k. 59v). Zob. Tarnowscy.

Anna L. miała 1535 r. sprawę z Barbarą Wyszkowską, wdową po Marcinie Biegańskim, panią wienną w Mniejszej Lubieni (P. 875 k. 217). Cecylia L., żona opatrznego Marka Szlachetki, obywatela z Dolska, swoją częśćw Większej Lubieni sprzedała 1543 r. pannie Agnieszce, córce Feliksa N. (Py. 23 k. 167). Klemens Rościejewski cz. L., nie żyjący już 1574 r., ojciec Stanisława L-go, który wtedy w imieniu własnym i nieletnich braci, Jana i Pawła L-ch, wydzierżawił części Zdzienic w p. kon. Janowi Ujejskiemu (I. Kal. 42 s. 294). Maciej L., skwitowany 1576 r. z 30 grz. przez szl. Annę Krczonowską, żonę uczc. Walentego Goszczyńskiego, obywatela ze Stawiszyna (ib. 44 s. 226). Zofia, żona Marcina Zagórskiego 1584 r. Król zezwolił 13 VI 1588 r. Wojciechowi L-u na ustąpienie sołectwa w Sabaszczewie p. pyzdr. małżonkom Chwalikowskim (M. K. 135 k. 51, 51v). Stanisław, syn zmarłego Jana, skwitowany 1589 r. z 40 zł przez Pawła Podkońskiego (P. 952 k. 812). Zofia, córka zmarłego Mateusza, w 1590 r. żona Piotra Byszewskiego z p. szadkowskiego (R. Kal. 6 s. 355). Katarzyna, zona 1-o v. w l. 1592-1596 Macieja Gliszczyńskiego cz. Mrozowskiego, 2-o v. Marcina Śrzubskiego. Jej stryjem był Bartłomiej, rodzonym bratem Jan. Obaj występowali 1596 r. (N. 162 k. 554). Paweł L. cz. Ciecierski otrzymał w 1596 r. od Wojciecha Wysockiego zapis długu 200 zł (I.Kal. 63 k.536v).

Piotra L-go sługa, szl. Szymon Kędzierski występował 1601 r. przeciwko kmieciowi ze wsi Grochowy (I. Kon. 30 k. 192v). Może ten sam Piotr skwitowany 1608 r. z 200 zł przez Małgorzatę z Młodziejowic, wdowę po Bartłomieju Czyżewskim (Py. 134 k. 259v). Jan i jego żona Jadwiga z Wysockich 1602 r. (G. 337 k. 238). Katarzyna, córka Jana, 1603 r. żona Wojciecha Bartoszewskiego (G. 67 k. 760). Adam Czachórski cz. L., syn zmarłego Mikołaja Czachórskiego cz. L-go, poręczał 1611 r. Piotrowi Jedleckiemu za Małgorzatę Kromolicką, wdowę po Jakubie Czachórskim cz. Chwalęckim (I. Kal. 77a s. 714). Od owej Magdaleny i jej syna dzierżawił 1612 r. część w Czachórach (ib. 78 s. 936). Adam L., zapewne ten sam, w 1615 r. chrzestny córki Wojciecha Pawłowskiego (LB Droszew). Bogumiła L-a z Czachór, chrzestna 1622 r. córki tegoż Pawłowskiego (ib.). Jan, mąż Zofii Wylezińskiej, która w 1616 r. kwitowała z 1.000 zł Stanisława Kobierzyckiego (ib. 82 s. 398). Była wdową 1631 r. Nazwana wówczas Zofią de Klimowa (ib. 97a s. 313). Seweryn nie żył 1619 r., kiedy to występowała wdowa po nim Anna Gliszczyńska (N. 171 k. 470). Mikołajowicedował 1620 r. Wojciech Załuskowski, spadkobierca Aleksandra Jerzykowskiego, zapis na 200 zł, dany temu Jerzykowskiemu przez Andrzeja Grudzieckiego, oraz proces przeciwko Świętosławowi Grudzieckiemu (P. 1004 k. 23v). Anna, w 1622 r. żona Jana Doruchowskiego. Jan, brat rodzony Łucji, żony 1624 r. Jana Glińskiego (P. 1414 k. 970), z którym żyła jeszcze 1653 r., wdowy w l. 1661-1663, nieżyjącej 1665 r. Wojciech otrzymał 1636 r. od Feliksa Rudnickiego cesję zobowiązania danego mu przez Krzysztofa Zarembę (I. Kal. 102 s. 1701). Melchior i żona jego Dorota Niemieczkowska sprzedali 1638 r. wsie Wolanki i Zaporki Wielkie i Małe za 24.000 zł Józefowi Poleskiemu, komornikowi ziemskiemu pomorskiemu (P. 1341 k. 65).

Mikołaj, nie żyjący już 1646 r., kiedy to wdowa po nim Elżbieta Baranowska cedowała Stanisławowi i Katarzynie małżonkom Czaplińskim prawo swe do sołectwa we wsi Młodojew, stołowej biskupów poznańskich (py. 150 s. 82). Ponowiła ową cesję 1649 r. (ib. s. 63). Barbara w 1677 r. żona Franciszka Glinieckiego. N. Lubieński, mąż 1681 r. Katarzyny Szczawińskiej, córki Adama (I. R. D. Z. Kon. 28 k. 80). Stefan, syn zmarłego Adama, kwitował 1685 r. z 236 zł Stanisława Wysockiego (I. Kon. 66 k. 149v). Zofia, żona Jana Silczyńskiego, oboje już nie żyli 1701 r. Łukasz Lubiński otrzymał 1720 r. zapis 1.000 tynfów od Ludwika Szołdrskiego, kasztelana gnieźnieńskiego (Kośc. 312 s. 174). Marianna Lubińska, żona 1723 r. Mikołaja Kobylińskiego, posesora części Kołodziejewa w p. gnieźn. Pani Anna Lubińska, córka Zofii Staruchowskiej zmarłej w Karcu 28 III 1726 r. (LM Krobia). Stanisław Lubiński, ekonom, miał z żony swej Marianny Żurawskiej córkę Agnieszkę Katarzynę Mariannę, ur. w Wysocku, ochrzczoną 9 XII 1765 r. (LB WYsocko). Konstancja zaślubiła przed 21 I 1771 r. Marcina Głowczewskiego (LB Połajewo). Katarzyna, żona Hiacynta Bogusławskiego, już nie żyjącego w 1780 r. Szl. Franciszka Lubińska umarła w Kcyni 3 IX 1783 r., mając lat 26 i tutaj pochowana (LM Kcynia). Michalina Lubińska, przebywająca w Poznaniu na naukach u pani Tusch, mająca 10 lat, umarła 19 I 1800 r. (LM Fara, Poznań). Pani Ludwika (czy szlachcianka?), chrzestna 6 X 1810 r. (LB Nowemiasto). Franciszek i Nepomucena z Krynickich rodzice Ignacego, ur. 30 III 1813 r. (LB Krotoszyn). Franciszek Lubiński, poborca, i Konstancja z Boguckich, rodzice Szymona, zmarłego w wieku trzech miesięcy 11 VI 1826 r. (LM Szamotuły). Józefa, córka Pawła i Antoniny z Hilewskich (!), zona N. Lisieckiego (dzierżawcy?), zmarła licząc lat 70, 20 VII 1828 r. (LM Droszew). Agnieszka przed 8 VII 1829 r. wyszła za Franciszka Zakrzewskiego, właściciela dóbr (Smiełowa) (LB Gostyczyna). Joanna przed 7 XII 1860 r. zaślubiła Konstantego Jaworskiego (LB Czerniejewo).

>Lubikowscy z Lubikowa w p. gostynińskim. Piotr zw. Obrazem, mąż Anny, córki Sebastiana Kijanowskiego, która w 1571 r. sprzedała swe dobra Grzegorzowi Siedleckiemu (I. Kon. 16 k. 265). Wojciech, nie żyjący już 1611 r., ojciec Pawła L-go z p. rawskiego, który żonie swojej Agnieszce Droszewskiej, córce Melchiora, oprawił w 1600 r. posag 500 zł (R. Kal. 7 k. 337). Od Bartłomieja Droszewskiego, a za aprobatą jego braci, Wojciecha, Piotra i Mikołaja Droszewskich, nabył 1607 r. za 4.200 zł części Woli Niechanowskiej cz. Droszewskiej w p. kal. (ib. 1 k. 216). Kwitował 1611 r. uczc. Jana Janowskiego i jego żonę z 250 zł(I. Kal. 77a s. 519). Żył jeszcze 1616 r., kiedy to córki Bartłomieja Droszewskiego skwitowały go z 80 zł. Był wtedy dziedzicem w Woli Droszewskiej (ib. 82 s. 1483). Nie żył już w 1629 r. (R. Kal. 11 k. 137). Jego córka Elżbieta, zrazu żona w 1616 r. Marcina Wyleżyńskiego, potem 2-o v. w l. 1629-1644 Andrzeja Zeymy, odziedziczone po ojcu części Woli Droszewskiej z połową młyna Radziszewskiego sprzedała 1629 r. Wojciechowi Szołdrskiemu (ib.).

Jan, tenutariusz wsi Szydłowo, zaślubił 17 II 1681 r. pannę Dorotę Iwanowską z Płaczkowa (LC Kamieniec).

>Lubiszewski ur. Mateusz i żona jego Salomea, rodzice Krystyny Marianny, ochrzczonej 21 III 1774 r. (LB Krotoszyn). Ur. Kajetan, dziedzic Wierzyc w l. 1843-50 (LC Grzybowo).

>Lubodziescy h. Nałęcz z Lubodzieży w p. świeckim. Justyna, wdowa po Janie Karnkowskim, 2-o v. w l. 1614-1615 żona Wojciecha Padniewskiego, nie żyła już 1646 r. Katarzyna i jej mąż Piotr Trzebiński nie żyli już 1618 r.

>Luboińscy, Lubojeńscy z Lubojni i Lubojenki w p. wieluń. Andrzej z żoną swą Elżbietą Rajską winni byli 1558 r. 17 grz. Andrzejowi Witowskiemu (I. Kal. 23 s. 1309). Do części tej Elżbiety w Rajsku uzyskał intromisję 1562 r. w sumie 200 zł długu Marcin Tymieniecki (ib. 27 s. 57). N. z Lubojenki, żyjący około połowy XVI wieku, mąż Elżbiety Piekarskiej, córki Jakuba i Anny Krzywańskiej, ojciec lub dziad Wawrzyńca, po którym syn Sebastian zw. Wilk (?), z Lubojenki, poświadczał 1650 r. na sejmiku swemu ciotecznemu bratu, Tomaszwoi Strzeleckiemu naganione szlachectwo, stając z linii macierzystej (Re. Kal. 32 s. 576).

Stanisławowi i Remigiuszowi, synom zmarłego Wojciecha, winien był 1661 r. sumę długu 400 zł Stanisław Szczytowski (ib. 125 s. 371).

Władysław, już nie żyjący 1680 r., miał z żony Zofii Politańskiej syna Walentego, męża Teresy Błaszkowskiej, córki Wojciecha i Marianny Zbierskiej, wdowy 1-o v. po Wojciechu Żółtowskim, z którą t. r. spisywał wzajemne dożywocie (ib. 140 k. 153). Teresa, dziedziczka części Zbierska, sprzedała te dobra 1681 r. za 2.268 zł Janowi Franciszkowi Czachórskiemu i żonie jego Annie ze Zbierskich (ib. k. 29). Oboje z mężem w 1685 r. wzięli w zastaw na jeden rok za 7.850 zł od Mikołaja Politańskiego, podstolego wizkiego, wieś Świercze i część Niemojewa w p. sier. (ib. 143 s. 261).

Andrzej i żona jego Marianna Podleska nie żyli już oboje 1735 r. kiedy ich córka Anna krótko po 24 IX szła za Wojciecha Rożnieckiego (G. 97 k. 38v). Zofia, żona Aleksandra Karczewskiego, nie żyjącego już 1754 r. Barbara i jej mąż Stefan Dzierżążyński, oboje już nie żyjący 1779 r. Franciszek, w 1784 r. mąż Justyny Stawiskiej, wdowy 1-o v. po Rochu Krąkowskim (Ws. 102 k. 164).

Panna Ludwika, chrzestna 13 VII 1785 r. (LB Książ). Wawrzyniec i Katarzyna, rodzice Tadeusza Stanisława, ur. w Książu, ochrzcz. 19 XII 1787 r. (ib.), zmarłego tamże 2 II 1792 r. (LM Książ). Marianna, około 1792 r. żona Mikołaja Kołaczkowskiego. Ur. Andrzej, strażnik celny, w Kępnie i Anna z Zielińskich (Zieleńskich?), rodzice synów: Aleksandra Augustyna, ochrzcz. 3 VI 1809 r., Wincentego Antoniego, ochrzcz. 6 IV 1812 r., Józefa ALeksandra, ur. 10 III 1817 r. Córki ich: Jadwiga Teresa, ur. 9 X 1805 r., Petronella, ur. 29 IV 1813 r. (LB Kępno). ALeksander, z powyższym nie identyczny, zmarł 29 VIII 1825 r. (Nekr. Dominikanów Pozn.). Marianna

>Lubomęscy, dawniej Lubomyscy h. Pomian ze wsi Lubomyśle w p. kon. Jarand, dziedzic w Lubomyślu 1400 r. (P. 2 k. 39v). Stanisław 1419 r. (G. 2 k. 81). Anna, żona Stanisława 1435 r. (P. 13 k. 107v). Stanisław z Lubomyśla w 1453 r. miał termin z Jaksą z Wilczyna (G. 7 k. 303). Stanisław z synami Filipem i Stanisławem miał 1464 r. termin ze strony Jana, syna zmarłego Mikołaja Gołuńskiego (G. 20 k. 74v). Dopuścił 1468 r. intromisję Jana Wilczyńskiego, zwanego Marzanka, do siedmiu łanów we wsi Góra, zwanej Lednicą, w p. gnieźn., a to w należności 120 zł węg. (ib. k. 168v). Stanisław Lubomyski z Góry u Zakrzewa miał 1469 r. termin przeciwko rodzeństwu z Wilczyny (G. 8 k. 80). Na połowie Lubomyśla i Mikorzyna w p. kon. oprawił 1478 r. posag 350 zł Barbarze, żonie syna swego Jakuba L-go (P. 1386 k. 103). Wieś Sławęcin w p. kon. wyderkował 1479 r. za 290 grz. Mikołajowi z Janiszewa, stolnikowi inowrocławskiemu (P. 1386 k. 193). W 1486 r. dokonał podziału dóbr między swoich synów i wnuka po zmarłym najstarszym z nich, Filipie. Lubomyśle, Mikorzyno i Sławęcino przeznaczył Jakubowi i Tomaszowi, Górę, Zbyrkowo, Zakrzewo i Gorzuchowo synowi Marcinowi i wnukowi Stanisławowi. Ci dwaj podzielili się nimi jednocześnie tak, iż Marcinowi przypadły Góra i Zbyrkowo, Stanisławowi - Zakrzewo i Gorzuchowo (G. 13 k. 11v). Synowi Marcinowi dał wieczyście 1493 r. jako jego dział wieś Górę Zbyrkowo (!) w p. gnieźn. (P. 1387 k. 188v), synowi Jakubowi dał wieś Lubomyśle i połowę Sławęcina w p. kon., synowi Tomaszowi Mikorzyno i połowę Sławęcina, a wnukowi Stanisławowi Zakrzewo i Gorzuchowo (ib., k. 189), a więc do postanowień z 1486 r. powprowadzał pewne zmiany. Obok tych synów miał Stanisław i córkę Annę, żonę Mikołaja Janiszewskiego, podsędka ziemskiego brzeskiego kujawskiego, która w r. 1507 pozywała swych braci, Marcina i Tomasza, oraz córki brata Filipa i syna brata Jakuba, dziedziców w Gosławicach, o to, że ją wygnali z części dóbr gosławickich, odziedziczonych po Andrzeju Gosławskim, synu jej brata cioteczno-rodzonego (P. 862 k. 276v). Z synów Stanisława, Stanisław wspomniany w r. 1464, ale już nie wymieniony w dyspozycji ojcowskjiej z r. 1486, niewątpliwie wtedy już nie żył.

I. Filip, syn Stanisława, nazywany też czasem Zakrzewskim z Lubomyśla, żył jeszcze 1475 r., kiedy to ręczył wraz z Jakubem Goryńskim za Chebdę i Jana z Góry, że będą żyć w pokoju z Tomaszem Siedleckim i Tomaszem Boszkowskim (I. Kon. 2 k. 167v). W dyspozycji ojcowskiej z r. 1486 mowa już tylko o jego synu Stanisławie, a więc on sam już nie żył. O Stanisławie, synu Filipa, jak już widzieliśmy, dziedzicu Zakrzewa i Gorzuchowa, wiem jeszcze tylko tyle, że żył w 1502 r. (I. Kon. 1 k. 311). Umarł niewątpliwie bezdzietnie, bo Zakrzewo dostało się jego siostrom. Były to: Jadwiga, nazywana czasem Zakrzewską, w l. 1507-1520 żona Jana Ulanowskiego, wdowa 1524 r. i Dorota, w l. 1507-1513 żona Stanisława, wójta kłeckiego, zwanego Zakrzewskim, niewątpliwie od tego dziedzictwa żoninego. Wójt Stanisław wójtostwo kłeckie wymienił 1513 r. z Bartłomiejem Brześnickim na dwie części wsi Kłodzino w p. gnieźn., a z kolei owe dwie części dał t. r. siostrze swej żony, Jadwidze Ulanowskiej, w zamian za połowę Zakrzewa (P. 786 s. 459, 460). Obie siostry swój udział w spadkowych dobrach gosławickich sprzedały t. r. za 400 zł Wojciechowi Janowi Kiełbasom z Markowa (ib. s. 428).

II. Jakub L., syn Stanisława, jak widzieliśmy, otrzymał od ojca 1493 r. w dziale Lubomyśle i połowę Sławęcina, a żona jego Barbara miała sobie w 1478 r. przez teścia oprawiony posag 356 zł na połowie Lubomyśla i Mikorzyna. Jakub L., dziedzic z Lubomyśla, brał 1480 r. zastaw od Jakuba z Gorynina za dług 4 zł łąkę w Goryninie zwaną Biel (I. Kon. 1 k. 117v). W 1492 r. obok brata Tomasza nazwany współdziedzicem w Lubomyślu i Mieczewnicy (G. 22 k. 204). Umarł między r. 1493 a 1497 (ib. k. 274v). Znam jednego tylko jego syna - Wojciecha.

Wojciech, syn Jakuba, będąc dłużnym 15 zł węg. Jakubowi Gunickiemu, zastawił mu 1497 r. w tej sumie dwa łany osiadłe w Lubomyślu (ib.) Jadwidze, wdowie po Tomaszu Gierwatowskim, zastawił 1498 r. za 20 grz. długu dwóch kmieci osiadłych w Sławęcinie (ib. k. 285), zaś dwa łany w tej wsi zastawił za 10 grz. i 5 zł węg. długu Filipowi, dziedzicowi w Pątnowie (ib. k. 287). Na połowie Lubomyśla i Sławęcina oprawił 1500 r. posag 300 zł węg. swej żonie Annie Powidzkiej, córce Michała (P. 1389 k. 87; G. 18 s. 127). Skwitował 1502 r. teścia z 200 zł węg. posagu (G. 25 k. 194v). Obok stryja Tomasza występował 1504 r. jako współdziedzic w Gosławicach (I. Kon. 1 k. 325v). Anna Powidzka wspólnie z siostrami, Elżbietą zamężną Trzebuchowską i Katarzynę niezamężną sprzedała 1511 r. za 200 grz. połowę wsi Budzisław Wojciechowi Czarnotulskiemu (P. 786 s. 301). Wojciech od stryja swego Tomasza L-go kupił 1513 r. za 200 grz. połowę Sławęcina w p. kon. (ib. s. 462). T. r. nazwany niedzielnym ze stryjami Marcinem "Górskim" i Tomaszem "Giewartowskim" (I. Kon. 1 k. 417). Panowało powszechne przekonanie, iż Jan Gosławski, tego Wojciecha brat z wuja rodzony, zaginął w czasie wojny mołdawskiej 1497 r. Wojciech za swe prawa do spadku po nim we wsi Gosławice, mieście Licheń i wsiach przyległych wziął był od Jana i Wojciecha Kiełbasów z Markowa w sumie 350 zł węg. w posiadanie części wsi Byezyna, Gylynyecz i Rzymowo (???) w p. inowrocł., a około r. 1517 zobowiązał się zwrócić ową zakupioną sumę na wypadek, gdyby Gosławski powrócił (Kon. 4 k. 28). Swoją część w Mieczewnicy oraz część odziedziczoną po stryju Marcinie sprzedał 1518 r. za 100 grz. stryjowi Tomaszowi L-mu (G. 335a k. 43). Spadłe po stryju Marcinie części w dobrach gosławickich w powiatach kon. i gnieźn. sprzedał 1519 r. za 60 grz. temuż stryjowi Tomaszowi (I. Kon. 1 k. 505). Jakubowi Kozarzewskiemu, zięciowi swojemu, wypłacił 1523 r. w posagu za swą córką Anną sumę 150 zł (ib. 2 k. 37v). Żona Wojciecha wspólnie ze swymi siostrami Jadwigą zamężną Czarnotulską i Katarzyną zamężną Sośnicką, sprzedała 1524 r. części we wsiach Dęby, Drzewce i Budzisław w p. kon. za 660 zł Janowi Trzebuchowskiemu (I. Kon. 2 k. 58v). Żył jeszcze 1526 r. (Z. Kon. 6 k. 31), nie żył już 1539 r. (I. Kon. 3 k. 176). Owdowiała Anna połowę swoich oprawnych wód w Lubomyślu i wody należące do Sławęcina, zwane Zagajne Leszcze, zastawiła 1541 r. w długu 20 grz. Walentemu Ostrowąskiemu zwanemu Broniszem (ib. k. 288n). Żyła jeszcze 1543 r. (ib. k. 369v). Synowie Wojciecha: Stanisław, Jan, Jakub i Andrzej. Córki to wspomniana już Anna, w 1523 r. żona Jakuba Kozarzewskiego (oboje już nie żyli 1541 r.), i Barbara, niezamężna w 1541 r. (ib.), 1-o v. za Wojciechem Broniewskim, 2-o v. około r. 1562 (1562/65?) za Maciejem Wierzejskim.

1. Stanisław, syn Wojciecha i Powidzkiej, zobowiązał się 1539 r. żonie swojej Katarzynie Ostrowąskiej, córce Walentego Bronisza, oprawić 300 zł posagu (ib. k. 176). Od matki swojej w długu 20 grz. wziąłzastawem 1540 r. dwa łany osiadłe w Sławęcinie (ib. k. 184). Od Jana Półwieskiego kupił t. r. za 150 zł jego części w Mikorzynie (ib. 194v), ale jeszcze t. r. od tegoż Jana kupił części w tej wsi za 600 zł (P. 1394 k. 379). Na połowie części uzyskanych z działów braterskich w Sławęcinie i Mikorzynie oprawił t. r. 300 zł posagu żonie (P. 1394 r. k. 367v). Całą czwartą część w Mikorzynie sprzedał 1543 r. za 600 zł Łukaszwoi Golczewskiemu, dziedzicowi w Wąsoszy (I. Kon. 3 k. 408; Z. Kon. 6 k. 125). Całą część Sławęcina 1544 r. sprzedał za 1.000 zł Jerzemu Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (P. 1395 k. 155). Od Szymona Zagórskiego kupił 1544 r. jego czwartą część w Mikorzynie (Z. Kon. 6 k. 133v). Część w Mikorzynie dał 1545 r. wspomnianemu wyżej Latalskiemu w zamian za część w Lubomyślu i za dopłatę 100 zł (P. 1395 k. 183v). Dokonał 1545 r. podziału wsi Lubomyśle z braćmi Janem i Andrzejem (I. Kon. 4 k. 179v). Połowę stawu i jeziora w Lubomyślu sprzedał 1546 r. za 100 zł temuż Latalskiemu (P. 1395 k. 239v). Części w Mikorzynie t. r. lub wcześniej sprzedał Łukaszowi Golczewskiemu (zob. wyżej transakcja z r. 1543) (ib. k. 271v). Żonie swojej dał 1550 r. w dożywocie całą tę część Lubomyśla, która była dotąd wolna od jej oprawy (Z. Kon. 6 k. 166). Wspólnie z braćmi, Jakubem, Janem i Andrzejem części w Górze i Zberkowie sprzedał 1554 r. za 1.000 zł Franciszkowi Turkowi Łąckiemu (P. 1396 k. 194v). Części wsi Lubomyśle sprzedał przed r. 1564 Maciejowi Łubowskiemu (G. 43 k. 230v). Chyba żył jeszcze w 1571 r., kiedy córce jego Bogumile mąż jej Sebastian Suliński oprawił posag 300 zł (Z. Kon. 6 k. 243). Nie żyła już ta córka w 1578 r. Syn Stanisława, Maciej, poraniony 1551 r. w Zakrzewie przez tamtejszego faktora, umarł z zadanych sobie ran we dworze Gabriela Gorazdowskiego (Py. 173 k. 19). Inni jego synowie, Gabriel i Jan.

1) Gabriel, syn Stanisława i Broniszówny, na połowie miasta Śleszyna w p. kon. oprawił 1591 r. posag 250 zł żonie swojej Zofii Zbierskiej, córce Bartłomieja (R. Kal. 6 s. 555). Spisywał z nią wzajemne dożywocie 1593 r. (ib. k. 716). Jego drugą żoną była Zofia Krzuska, z którą wzajemne dożywocie spisywał w 1598 r. (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 121). Krzuska, już jako wdowa, odraczała 1618 r. Sokołowskiemu, kasztelanowi bydgoskiemu, termin uiszczenia pewnej sumy (I. Kon. 40 s. 122). W 1619 r. prawa i zapisy uzyskane od męża cedowała synowi Baltazarowi (ib. s. 171). Był jeszcze jeden syn, Tomasz, którego w 1618 r. pozywał Jan Golski (ib. s. 665) i jeszcze tego samego roku zamordował go w Śleszynie krótko przed 27 XI. Zabójcę pozywał 1619 r. Baltazar L. (ib. s. 56). Córki Gabriela, Jadwiga i Anna otrzymały 1619 r. od brata Baltazara zapis posagów, po 300 zł każda (ib. s. 170).

Baltazar, syn Gabriela i Krzuskiej, mąż Anny Muchlińskiej cz. Muchnińskiej, córki Pawła i Zofii Jaraczewskiej, spadkobierczyni bezpotomnych swych braci Jakuba i Andrzeja, dziedziczki wsi Złotkowy, która 1622 r. dawał Marcinowi Kopydłowskiemu pewnych poddanych z tej wsi (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 378). Udając się t. r. na służbę wojskową do chorągwi Marcina Zaleskiego, rotmistrza województwa łęczyckiego, przydał żonie swej na opiekuna Sebastiana L-go, brata swego stryjecznego (I. Kon. 42 k. 68v). Anna w 1623 r. odziedziczoną po ojcu i braciach połowę wsi Złotków w p. sier. sprzedałą za 3.500 zł Wojciechowi Mikołajczewskiemu, komornikowi granicznemu brzesko-kujawskiemu (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 396v). Mąż 1624 r. oprawił jej 1.200 zł posagu i oboje spisali wówczas wzajemne dożywocie (ib. k. 403, 403v). Baltazar żył jeszcze 1634 r. (Py. 146 s. 103). Anna, już jako wdowa, wspólnie ze swymi córkami, Marianną, żoną Piotra Jarochowskiego, i Katarzyną, niezamężną, zawierała 1643 r. we wsi Wąsosze układ z Wojciechem Brezą (I. Kon. 51 k. 26v). Zapisała 1651 r. sumę 200 zł na rzecz kościoła parafialengo w Śleszynie (ib. 53 k. 354). Wspomniana wyżej Katarzyna była w r. 1686 żoną Wawrzyńca Gąsiorowskiego.

2) Jan, syn Stanisława i Broniszówny (I. Kon. 28 k. 660v), intromitowany 1574 r. do części wsi Lubomyśle nabytej wieczyście za 300 zł od brata stryjecznego Wojciecha (ib. 16 k. 766v). Wspólnie z żoną swoją Heleną Dobrosołowską, córką Marcina i Małgorzaty Jerzkowskiej zastawił 1584 r. Maciejowi Broniszowi Ostrowąskiemu kmiecia osiadłego w Lubomyślu w sumie 100 zł, które był temuż Broniszowi winien (ib. 21 k. 227; 38 k. 314). Występował 1592 r. wspólnie z bratem Gabrielem jako brat stryjeczny Katarzyny L-ej, zony Jana Muchy, mieszczanina konińskiego, w sprawie o zabójstwo jej brata rodzonego, Jana (ib. 25 k. 224v). T. r. wspólnie z bratem Gabrielem nabył prawa od Stanisława Stępkowskiego w procesie toczonym przeciwko Andrzejowi Szyszyńskiemu (ib. 28 k. 394v). W 1598 r. występował jako współspadkobierca zmarłej Anny z Broniszów Lisieckiej (ib. k. 660v). Może żył jeszcze 1600 r. (P. 970 k. 1019v), nie żył już 1605 r. (P. 976 k. 545). Owdowiała Helena z Dobrosołowskich dostała t. r. od swych synów, Sebastiana, Wojciecha i Macieja zapis rocznej dożywotniej pensji 20 zł (I. Kon. 32 k. 45v). Nie żyła już 1611 r. (Py. 47 k. 225v). Synów pozostało czterech: Stanisław, Sebastian, Wojciech i Maciej. Córki były dwie, Anna i Zofia. Otrzymały one 1605 r. zapisy, od ciotki Jadwigi z Jerzykowskich, wdowy po Melchiorze Broniszu, po 100 zł każda, i od braci Sebastiana, Wojciecha i Macieja po 160 zł (I. Kon. 32 k. 44v, 45v). Anna była w l. 1606-1611 żoną Piotra Wolskiego cz. Kiełczewskiego, Zofia w r. 1605 lub 1606 wyszła za jana Czarnomskiego z p. płockiego i żyła z nim jeszcze 1618 r. Wszyscy czterej bracia i te obie siostry, jako współspadkobiercy Aleksandra Jerzykowskiego, odziedziczone po nim części w Komorowie w p. gnieźn. sprzedali 1611 r. za 250 zł Wojciechowi Załuskowskiemu (Py. 47 k. 225v).

(1) Stanisław, syn Jana i Dobrosołowskiej, otrzymał 1600 r. zapis długu 30 zl od Wojciecha L-go z Młodawska. Nazwany przy tej okazji bratankiem z brata stryjecznego owego Wojciecha (P. 970 k. 1019v). Jako Stanisław L. z Lubomyśla kwitował 1605 r. Jana Spałwskiego z 71 zł w skutku praw nabytych od Jana Czucharskiego (P. 976 k. 545). Wspólnie z braćmi otrzymał 8 XII 1605 r. zobowiązanie od przyszłego szwagra Czarnomskiego, iż po podniesieniu 260 zł posagu za ich siostrą Zofią oprawi jej tę sumę na połowie swoich dóbr (G. 68 k. 515v). Przysięgał 1609 r. na urząd pisarza grodzkiego kościańskiego (Kośc. 288 k. 1), a był nim jeszcze 1614 r. (P. 992 k. 1013).

(2) Sebastian, syn Jana i Dobrosołowskiej, pozywany był 1603 r. przez Jana i Jerzego Mikołajewskich o zabicie ich brata Mikołaja (I. Kon. 32 k. 330v). Na połowie swoich części w Lubomyślu i na mieście Śleszyn w p. kon. oprawił 1606 r. posag 750 zł żonie swojej Katarzynie Spławskiej, córce Macieja, dziedzica Sarbinowa (P. 1405 k. 702). Całe swoje części w Lubomyślu sprzedał 1638 r. za 3.000 zł Katarzynie z Markowic, wdowie po Janie Żychlińskim (G. 337 k. 582, 583v). Żonie swej zapisał t. r. dług 600 zł (G. 80 k. 441v).

(3) Wojciech, syn Jana i Dobrosołowskiej, występował w l. 1605-1614 (G. 68 k. 505v; I. Kon. 32 k. 45v; 38 k. 314; Py 47 k. 225v).

Być może, iż identyczny z nim był Wojciech, który w 1610 r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Zofią Krajewską, wdową 1-o v. po Jakubie Kembłowskim (P. 1407 k. 11). Trzymała ona 1612 r. w sumie 1.900 zł zastawem od swego pasierba, Łukasza Kembłowskiego Budziełowo i Gorzyce w p. pyzdr. (P. 988 k. 1093v). Jako wdowa już i po tym drugim mężu kwitowała 1625 r. z 2.400 zł Władysława Przyjemskiego, podkomorzego kaliskiego (I. Kon. 44 k. 153). Żyła jeszcze 1626 r. (P. 1017 k. 387).

(4) Maciej, syn Jana i Dobrosołowskiej, występował 1605 r. (I. Kon. 32 k. 45v; G. 68 k. 515v). Był mężem Anny Wolskiej, wdowy 1-o v. po Janie DObiejewskim, której w 1611 r. Sebastian i Jakub Dobiejewscy, bracia i spadkobiercy jej pierwszego męża, zapisali posag 1.500 zł (P. 1407 k. 412). Od brata stryjecznego Andrzeja, syna Wojciecha, Maciej otrzymał 1612 r. zapis 400 zł długu (P. 988 k. 1124v). Wspólnie z żoną wydzierżawił 1615 r. od Anny z Kopydłowa, wdowy po Szymonie Jerzykowskim, części Kozarzewa i Komorowa w p. kon. (I. Kon. 38 k. 486). Oboje zawierali 1619 r. z Pawłem Krzewskim i jego żoną Barbarą z Ruszkowskich kontrakt dzierżawy części Słaboszewa i Sarnowa w p. gnieźn. (ib. 40 s. 255).

2. Jan, syn Wojciecha i Powidzkiej, obok braci 1539 r. współdziedzic w Lubomyślu, Sławęcinie i Mikorzynie (P. 1394 k. 313), otrzymał 1540 r. od matki pięć łanów pustych w Lubomyślu (ib. k. 363v). Na połowieswych części w Lubomyślu, Sławęcinie i Mikorzynie oprawił t. r. posag 250 zł żonie swej Zofii, córce Jana Pcienińskiego (ib. k. 364). Wespół z bratem Andrzejem nabył 1543 r. od brata Jakuba za 600 zł jego część w Sławęcinie (Z. Kon. 6 k. 120v), i t. r. tę część sprzedał wspólnie z tym bratem za 600 zł Jerzemu Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (P. 1395 k. 63v, 79v). Od Stanisława Pątnowskiego kupił 1544 r. za 400 zł część w Mikorzynie, którą ojciec wyderkował był temu Pątnowskiemu (Z. Kon. 6 k. 126v). Żył jeszcze 1554 r. (P. 1396 k. 194v), a zapewne i w 1567 r., kiedy to Anna L-a, córka Jana (może właśnie tego?), wychowanica Jadwigi Boruckiej, otrzymała od niej zapis 200 zł (I. Kon. 13 k. 296v). Zofia L., wymieniona w 1579 r. w rejestrach poborowych w częściach Sławęcina i Mikorzyna (Paw.), to niewątpliwie Zofia Pcienińska, już wtedy owdowiała.

3. Jakub, syn Wojciecha i Powidzkiej, od Mikołaja Zagórskiego w długu 200 zł wziął w zastaw 1539 r. wieś Kijewiec w p. gnieźn. (I. kon. 3 k. 178). Żona jego, Jadwiga Budziejewska, wdowa 1-o v. po Jerzym Modrzewskim, oprawę od pierwszego męża na Stopachowie (dziś Stępuchowo) w p. kcyń. wyderkowała 1539 r. za 200 grz. Maciejowi Kozielskiemu, zaś Jakub oprawił jej 160 grz. posagu na połowie części w Lubomyślu, Sławęcinie i Mikorzynie, należnych mu w działach z braćmi (P. 1394 k. 312v, 313). Wspólnie z bratem Andrzejem zobowiązał się 1540 r. bratu Stanisławowi zastawić dwa łany osiadłe w Mikorzynie w długu 26 grz. (I. Kon. 3 k. 184v). Od Rafała Pątnowskiego kupił 1542 r. za 300 zł jego część w Mikorzynie (P. 1394 k. 516v). T. r. wspólnie z braćmi Stanisławem i Andrzejem w sumie 217 zł długu zastawił Jerzemu Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu, części w Lubomyślu, Sławęcinie i Mikorzynie (I. Kon. 3 k. 314). Część swoją w Sławęcinie sprzedał 1543 r. za 600 zł swoim braciom Janowi i Andrzejowi (Z. Kon. 6 k. 120v). Jadwiga z Budziejewskich skwitowała 1550 r. Jerzego Latalskiego, kasztelana lędzkiego, ze swego posagu 250 zł i takiejże sumy wiana, oprawionego na części Sławęcina i Mikorzyna, które to części Jakub sprzedał Latalskiemu za 800 zł (P. 889 k. 133). Kupiwszy za 118 grz. część Rękawczyna w p. gnieźn. od Tomasza Rękawieckiego, zobowiązał się był sprzedać ową część Janowi i Stanisławowi Strykowskim. O dopełnienie tego zobowiązania pozywali go Strykowscy 1555 r. (P. 896 k. 193). Swoje czwarte części we wsiach Lubomyśle i Mikorzyno, uzyskane z działu braterskiego, sprzedał 1544 r. za 800 zł wspomnianemu już Latalskiemu (P. 1395 k. 144v). Żył jeszcze 1562 r., kiedy żona jego Jadwiga kwiotwała Marcina L-go z 218 zł (G. 41 k. 143v). Synowie jego: Piotr, Wojciech i Krzysztof.

1) Piotr, syn Jakuba, wspólnie z braćmi Wojciechem i Krzysztofem występował 1592 r. przeciwko zabójcom ich brata stryjecznego Jana, syna Andrzeja (I. Kon. 25 k. 95). Był zapewne identyczny z Piotrem, już nie żyjącym w 1597 r., po którym z Anny Małowieskiej zrodzony syn Piotr dostał t. r. od Wojciecha Turskiego zapis długu 100 zł (N. 163 k. 133).

2) Wojciech, syn Jakuba, bratu stryjecznemu Janowi sprzedał 1574 r. za 300 zł części Lubomyśla (I. Kon. 16 k. 66v). Wespół z żoną swoją Reginą Odolikowską wydzierżawił 1578 r. od Jana Turkowskiego cz. Wargowskiego i żony jego Barbary Naramowskiej część Wargowa (P. 931 k. 883). Jana Przystanowskiego Szperkę, wuja swej żony, skwitował 1579 r. ze 100 zł jej posagu (P. 952 k. 512v). T. r. ustanowił opiekę dla zrodzonych z niej dzieci (P. 933 k. 803v). Od Andrzeja Odolikowskiego kupił 1594 r. za 2.200 zł jego części we wsi Młodawsko w p. pozn. (P. 1401 k. 209v). Córkom swoim, Agnieszce, Dorocie i Zofii, zapisał 1600 r. po 500 zł posagu każdej (P. 970 k. 23v). Części swe w Młodawsku sprzedał 1608 r. za 3.000 zł Stanisławowi Śrzemskiemu (P. 1406 k. 344v). Spisywał 1609 r. wzajemne dożywocie z żoną (ib. k. 510v). Regina Odolikowska, jako spadkobierczyni brata Andrzeja, sumy po nim cedowała 1611 r. swoim synom Andrzejowi, Wojciechowi i Maciejowi (G. 71 k. 261v). Dziedziczka Biezdrowa w p. pozn., tę wieś oraz pustkę Śniaty wyderkowała t. r. za 3.000 zł Janowi Piotrowskiemu (P. 1407 k. 417). Wojciech na połowie Biezdrowa miał sobie zapisane przez żonę dożywocie. Żył on jeszcze 27 X 1611 r. (P. 146 k. 314-337), nie żył zaś w 1612 r., kiedy Regina dopisała Piotrowskiemu do sumy wyderkowej na Biezdrowie i Śniatach jeszcze dalsze 660 zł (P. 988 k. 699). Całą wieś Biezdrowo sprzedałą 1613 r. synowi Wojciechowi (P. 1408 k. 391), ale zaraz potem dokonała nowej transakcji sprzedając swoje części w Biezdrowie, w sołectwie w Łężeczkach i w pustce Śniaty za 7.000 zł synowi Andrzejowi (ib. k. 398). Była też spadkobierczynią siostry Heleny, żony Jana Zaleskiego. T. r. umarła (P. 146 k. 1089v, 1301). Chyba najstarszą spośród córek Wojciecha i Reginy była Anna, w l. 1596-1611 żona Jana Broniewskiego. Kwitowała ona ojca 1610 r. z dóbr ojczystych i macierzystych, zastrzegając jedynie dla siebie spadek po ciotce Helenie z Odolikowskich Zaleskiej (I. Kon. 35 k. 767v). Agnieszka, wspomniana jako niezamężna 1600 r., była chyba identyczna z Agnieszką, w l. 1614-1630 żoną Jakuba Kochańskiego. Dorota, już nie żyjąca 1616 r., była żoną Jana Żółtowskiego. Zofia, z "Biezdrowa", dostała 1612 r. od braci Andrzeja i WOjciecha dodatkowo 400 zł do zapisanego jej przez matkę posagu 2.000 zł (G. 71 k. 441). Zaślubiła 1615 r. Piotra z Łężec Piekarskiego, późniejszego burgrabiego ziemskiego wschowskiego, z którym żyła jeszcze 1644 r. Wojciech miał, jak się zdaje, prócz wymienionych już synó, Wojciecha, Andrzeja i Macieja, także syna Jana. O Janie, bracie Andrzeja, słyszymy w r. 1626 (P. 153 k. 888), jeśli oczywiście idzie tu o brata rodzonego, a nie stryjecznego, którym przecie mógłby być Jan, syn Krzysztofa, o którym jeszcze będzie mowa.

(1) Wojciech, syn Wojciecha i Odolikowskiej, występował 1611 r. (G. 71 k. 261v). Części Biezdrowa sprzedał 1613 r. za 7.000 zł bratu Andrzejowi (P. 1408 k. 598). T. r. otrzymał od Adama i Wojciecha braci Budzisławskich zobowiązanie do sprzedania za 4.000 zł części wsi Przedwojewice i Tupadły w wojew. inowrocławskim (P. 990 k. 755v). Skwiotwany 1634 r. ze 100 zł przez Marcina Jeziorkowskiego (I. Kon. 48 k. 12v). Niewątpliwie identyczny z tym Wojciechem Wojciech, który w r. 1618 wespół ze swoją żoną Ewą Budzisławską, córką Stanisława, wydzierżawił od Mikołaja Gorzewskiego Głodowo i część Kawnicy w p. kon. (ib. 40 s. 262; P. 1023 k. 48v). Ewa wspólnie z siostrą Anną, żoną Wojciecha Obałkowskiego, pisarza ziemskiego brzeskiego, jako siostry rodzone i spadkobierczynie Wojciecha Budzisławskiego, zostały 1623 r. wwiązane do Budzisławia (P. 152 k. 446v). Oboje małżonkowie kwitowali się 1636 r. z małżonkami Kościelskimi z kontraktu zastawu Budzisławia Kościelnego (I. Kon. 48 k. 246). W 1638 r. oboje pusty ogród z łaką w Budzisławiu zapisali ks. Wojciechowi, plebanowi w Graboszewie (ib. k. 475v). Ewa, jako siostra i jedyna spadkobierczyni braci Adama i Wojciecha, zawierała 1639 r. kontrakt z Wojciechem Żółtowskim pod zakładem 5.000 zł. Wojciech L. żył jeszcze wtedy (G. 80 k. 576).

(2) Andrzej, syn Wojciecha i Odolikowskiej, występował obok ojca 1598 r. (P. 968 k. 60), mąż Katarzyny Dzierżanowskiej, wdowy 1-o v. po Mikołaju Przecławskim, podwojewodzim poznańskim, która 1605 r. cedowała obecnemu mężowi zapisy poczynione przez męża pierwszego, a więc 1.700 zł na rzecz Piotra Przecławskiego i 880 zł na rzecz Adama Niedrowskiego, a scedowanie sobie przez nich obu (P. 976 k. 687). Oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1605 r. (P. 1405 k. 478). Katarzyna wieś Krześlice i pustki Siutkowo cz. Siodłkowo w p. gnieźn. wyderkowała 1607 r. za 3.500 zł Janowi z Oporowa Grocholskiemu (P. 1406 k. 88v), zaś w 1608 r. te same dobra, trzymane dożywociem po pierwszym mężu, wyderkowała za 5.000 zł Wojciechowi Żółtowskiemu (ib. k. 350v). Andrzej zapisał 1612 r. dług 400 zł bratu stryjecznemu Maciejowi, synowi Jana (P. 988 k. 1124v). Od matki swej kupił 1613 r. za 7.000 zł części w Biezdrowie, w sołectwie w Łężeczkach i pustce Śniaty (P. 1408 k. 398). T. r. za tą samą cenę sprzedał mu swoje części Biezdrowa brat Wojciech (ib. k. 598). Andrzej Biezdrowo z pustką Śniaty wyderkował 1614 r. za 9.000 zł Wojciechowi Cykowskiemu, synowi Jana, i Zofii z Kąsinowa małżonkom, oraz Ewie z Dzierżanowa, wdowie po tym Janie Cykowskim, a 2-o v. po Stanisławie Kąsinowskim (P. 1409 k. 278v). Z drugą swoją żoną Agnieszką z Pęcławic Puczkówną, córką Jana i Jadwigi Gruszczyńskiej, spisywał wzajemne dożywocie 1616 r. (P. 1410 k. 3; N. 62 k. 6). Była to wdowa po dwóch już mężach: Jerzym Mycielskim i Zygmuncie Orzelskim (P. 1415 k. 979). Andrzej wspólnie z nią zobowiązał się 1616 r. sprzedać za 13.000 zł Chryzostomowi Łyskowskiemu wieś Gruszczyce w p. sier. (I. Kal. 82 s. 342). Nie żył już 1618 r., kiedy to Agnieszka zapisy dane jej przez drugiego męża na Orlu i na innych dobrach scedowała Marcinowi Orzelskiemu (N. 171 k. 80v). Czwartym jej mężem był 1620 r. Andrzej Poklatecki (P. 1004 k. 310v), który nabywszy prawa od Zofii L-ej zamężnej Piekarskiej, pozywał 1626 r. Jana L-go, brata (!) Andrzeja, o to, iż wraz z synem tego Andrzeja, Władysławem, nie wypłacił Zofii posagu (P. 153 k. 888). Agnieszka w myśl zobowiązania danego w 1616 r. wspólnie ze zmarłym Andrzejem L-m ChryzostomowiŁyskowskiemu, wobec tego, iż ten swoje prawa do Gruszczyc scedował Janowi Bartochowskiemu, sprzedała 1627 r. temu Bartochowskiemu Gruszczyce za 13.000 zł (P. 1415 k. 979). Nie żyła już 1655 r., kiedy jako dziedzice Biezdrowa występowały jej dzieci z drugiego i czwartego małżeństwa: Katarzyna (Teodora) Orzelska, klaryska bydgoska, oraz Stanisław i Mikołaj Poklateccy (P. 180 k. 402v). Synami Andrzeja, nie wiem jednak z którego małżeństwa, chyba raczej z drugiego, byli Władysław i Andrzej, nieletni w 1619 r., w imieniu których działał wówczas stryj ich zmarłego ojca, Krzysztof L. (I. Kon. 40 s. 19). Władysław, dziedzic Biezdrowa, był w 1628 r. pozywany przez Zofię z Herburtów Czarnkowską, kasztelanową międzyrzecką (W. 79 k. 93). Musiał widocznie umrzeć bezpotomnie, skoro Biezdrowo widzimy potem w rękach Orzelskiej i Poklateckiej, zapewne jego przyrodnich sióstr. Niewątpliwie córką Andrzeja była Elżbieta L., pisana z Biezdrowa (Kc. 129 k. 57), zwąca Wojciecha Żółtowskiego swoim ciotecznym bratem (P. 1422 k. 738). Pierwszym jej mężem był 1629 r. Marcin Wałdowski drugim w l. 1643-1646 Marcin Zadorski, po którym wdową była w l. 1647-1666, a już nie żyła w 1677 r.

(3) Maciej, syn Wojciecha i Odolikowskiej, występował w l. 1611-1616 (G. 71 k. 261; P. 966 k. 638v).

3) Krzysztof, syn Jakuba, mąż Katarzyny Ruchockiej, która 1585 r. występowała przeciwko Wawrzyńcowi Ruchockiemu o nieuiszczenie sumy 24 zł (I. Kon. 21 k. 301v). Żyła jeszcze 1594 r. (P. 962 k. 568). Krzysztof od Krzysztofa Wysockiego, kasztelanica lędzkiego, kupił 1599 r. za 4.000 zł części wsi Trzebuchowo Kamienne w p. kon. (I. Kon. 30 k. 367v). W 1606 r. przeprowadził rozgraniczenie między swoimi częściami w owej wsi a częściami Jana i Jerzego Mikołajewskich (ib. 32 k. 342). Córkom swoim, Jadwidze i Reginie, zapisał był już po 600 zł posagu i wyprawy, teraz w 1610 r. młodszej z nich, Reginie dodał do tego 200 zł posagu i wyprawy (ib. 35 s. 654). W imieniu własnym oraz bratanka Wojciecha i synów pozostałych po bratanku Andrzeju, to jest Władysława i Andrzeja, pozywał 1619 r. Andrzeja Bardskiego, posesora Mikorzyna, Sławęcina i Lubomyśla (ib. 40 s. 19). Wedle Bonieckiego, córka Krzysztofa, Regina była w 1619 r. żoną Pawła Łąckiego. Synów, wedle tegoż autora, było dwóch, Paweł i Jan.

(1) Paweł, syn Krzysztofa, w 1618 r. oprawił posag żonie swojej Annie Klonowskiej. Pustkę Raczkowską w 1624 r. sprzedał Mikołajwskiemu, a wraz z żoną w 1628 r. kwitował się z bratem i bratową (Boniecki).

(2) Jan, syn Krzysztofa, otrzymał od ojca w l. 1618 i 1619 części w Trzebuchowie Kamiennym. Żonie Dorocie Krzeskiej zapisał 1620 r. oprawę i wespół z nią w 1621 r. nabył Ogorzelewo, a w 1629 r. Chrostowo. Synowie ich Michał i Jakub. Jakub, ożeniony z Barbarą N., wspólnie z bratem spłacał w l. 1640-1642 z Chrostowa resztę należności Bielickiej. Od brata Jakuba nabył jego część w tej wsi (Boniecki). Michał, syn zmarłego Jana, zapewne identyczny z powyższym, zapisywał 1649 r. dług 1.000 zł Janowi I Stefanowi Bułakowskim (I. Kal. 115 s. 661). Z 16 dymów z Gałązek, wedle rejestru uchwalonego w obozie beresteckim 1651 r., płacić miał podymnego 32 zł (Py. 151 s. 216). Żonie swojej Zofii Rzepeckiej, wdowie 1-o v. po Marcjanie Przybysławskim, zapisał t. r. dług 1.000 zł (ib. s. 116). Część wsi Gałązki w p. pyzdr. wydzierżawił 1652 r. od Andrzeja Baszkowskiego i żony jego Elżbiety Dobruchowskiej (I. Kal. 118 s. 1176). Nie żył już 1659 r., kiedy to owdowiała Zofia zapisywała Janowi Racłakowskiemu, mężowi przyszłemu Anny Przybysławskiej, swej córki z pierwszego męża, w posagu za nią dług 600 zł (Py. 159 s. 27). Z drugim mężem miała: bliźnięta Jana i Dorotę, ochrzczonych 3 XII 1653 r., Jana Wawrzyńca, ur. w Gałązkach, ochrzcz. 13 VII 1655 r. (LB Mokronos), i Marcina. W imieniu Marcina i Doroty kwitowała 1661 r. Annę Baszkowską, jedyną córkę zmarłego Andrzeja, żonę Wawrzyńca Radolińskiego, z 500 zł (I. Kal. 125 s. 1234). Dorota, żona 1-o v. Bonawentury Landburga, 2-o v. Kazimierza Cudynowicza (Czudynowicza), pozywała 1692 r. Radolińskich, synów i córki Wawrzyńca i Anny z Baszkowskich (ZTP 35 s. 835). Żyła jeszcze 1699 r. (I. Kal. 153 s. 305). Była bezdzietna (I. Kon. 78 s. 617).

4. Andrzej, syn Wojciecha i Powidzkiej, wspomniany 1539 r. (P. 1394 k. 313), wspólnie z bratem Janem nabył 1543 r. od brata Jakuba za 600 zł jego części w Sławęcinie (Z. Kon. 6 k. 120v). Kiedy w 1543 r. matka jego zobowiązała si scedować mu swoją oprawę, on nawzajem zobowiązał się płacić jej rocznie 5 grz. (I. Kon. 3 k. 369, 369v). Dokonał 1545 r. z braćmi Stanisławem i Janem działów wsi Lubomyśle (ib. 4 k. 179v). Mianował 1550 r. żonę swoją Barbarę Krzekotowską opiekunką dzieci i dóbr (Z. Kon. 6 k. 168). Jego żoną, zapewne drugą, była również Elżbieta Lubieniecka, nie żyjąca już 1584 r. (I. Kon. 21 k. 189). On sam nie żył już w 1584 r. Synowie jego Jan i Wojciech, córka Katarzyna, zrodzona z Lubienieckiej, w r. 1584 żona sław. Marcina Krezy, sukiennika konińskiego, kwitowała Jana (oczywiście brata) z 1.000 zł i z rocznej prowizji od tej sumy (I. Kon. 21 k. 228). W 1592 r. była już 2-o v. żoną sław. Jana Muchy, obywatela konińskiego (ib. 25 k. 95).

1) Jan, syn Andrzeja, mąż Katarzyny Stępkowskiej, zamordowany przez Stanisława Stępkowskiego i jego synów, Wojciecha i Łukasza. Wizji ciała dokonano w kościele w Śleszynie 16 I 1592 r. na wezwanie brata Wojciecha, siostry Katarzyny, braci stryjecznych Gabriela i Jana, oraz Piotra, Wojciecha i Krzysztofa, wreszcie wdowy po zabitym (ib.). Ponieważ brat Wojciech zaraz potem gdzieś odjechał, siostra dla toczenia procesu przeciwko zabójcom ustąpiła swych praw braciom stryjecznym, Gabrielowi i Janowi (ib. k. 224v). Owdowiałej Katarzynie Stępkowskiej zapisała 1598 r. dług 7 grz. Jadwiga z Glinieckich Górska (I. Kon. 28 k. 690v).

2) Wojciech, syn Andrzeja, występujący w procesie o zabójstwo brata 1592 r. (zob. wyżej), może identyczny z Wojciechem, który w r. 1598 jako stryj towarzyszył Annie Wronczyńskiej, rozwiedzionej żonie Andrzeja Broniewskiego, wariata, od której to Wronczyńskiej, a i od jej matki Anny Leszniewskiej kupił był wyderkafem wieś Bednary. Anna Wronczyńska zapisywała teraz dług 1.000 zł Reginie z Goreckich Wyganowskiej (P. 968 k. 488v).

III. Marcin L., syn Stanisława, zwany czasem Górskim cz. L-m (G. 25 k. 29; I. Kon. 1 k. 417). Jako dziedzic w Górze, od Mikołaja i Jana, dziedziców z Ulanowa, nabył 1486 r. za 100 zł węg. pięć i pół łanów w Ulanowie (G. 22 k. 85v). Na połowie Góry i Zberkowa w p. gnieźn. oprawił 1489 r. posag 150 grz. żonie swojej Barbarze Mielżyńskiej (P. 866 k. 20; 1387 k. 129v). Od ojca otrzymał 1493 r. wieczyście w dziale ojcowizny wsie Góra i Zberkowo (P. 1387 k. 188v). W 1513 r. występował jako niedzielny obok brata Tomasza nazwanego wtedy Giewartowskim i bratanka Wojciecha L-go (I. Kon. 1 k. 417). W 1514 r. asystował przy transakcji Annie Brudzewskiej, żonie Jana Pampowskiego, w charakterze jej stryja (P. 866 k. 4v). Po śmierci żony pozywany był 1514 r. przez ks. Mikołaja, kanonika gnieźnieńskiego, i Mikołaja Mielżyńskich, jej rodzonych bratanków i spadkobierców, o 150 grz. jej posagu, oprawionego na Górze i Zberkowie, poczem t. r. został przez Mikołaja Mielżyńskiego s tej sumy skwitowany (P. 866 k. 20; G. 259 k. 36). Nie żył już 1518 r. (G. 335a k. 43).

IV. Tomasz L., syn Stanisława, zwany też czasem Mieczewskim, czasem Giewartowskim, czasem wreszcie Mikorzyńskim czyli L-im. Tomasz "Mieczewski czyli L." miał 1486 r. termin ze strony braci Jana i Mikołaja Dobrzyckich (G. 22 k. 44v). Ojciec, jak widzieliśmy, wyznaczył mu 1486 r. obok brata Jakuba Lubomyśle, Mikorzyn i Sławęcino, pisano go też 1487 r. "L-im z Mikorzyna" (I. Kon. 1 k. 174), ale w 1492 r. mowa o nim jako o dziedzicu obok brata Jakuba w Lubomyślu i Mieczewnicy (G. 22 k. 204v). W 1493 r. otrzymał od ojca w dziale Mikorzyn i połowę Sławęcina (P. 1387 k. 189). Od Katarzyny, żony Wojciecha niegdy Sarnowskiego, Jadwigi, żony Mikołaja Cięciwskiego, Katarzyny, żony Jana Niemierzy, dziedziczek w Giewartowie, kupił 1494 r. za 80 grz. ich części w tej wsi (P. 1383 k. 33v; 1388 k. 51v). T. r. Jakubowi Gunickiemu, wójtowi w Śleszynie, dał całą wieś Mikorzyn w p. kon. w zamian za część wsi Staw zwaną Sczeków w p. pyzdr. i dopłatę 700 zł węg. (P. 1383 k. 33v; 1388 k. 51v; G. 23 k. 45v). Jeszcze w 1500 r. nazwany bratem niedzielnym Marcina L-go (G. 18 s. 127). T. r. zobowiązał się sprzedać bratankowie Wojciechowi połowę Sławęcina za 70 grz. (ib. s. 128). W 1504 r. występował jako współdziedzic obok bratanka Wojciecha w Gosławicach i Lubomyślu (I. Kon. 1 k. 325v). Mąż Anny Świrczyńskiej cz. Konarskiej, córki Jana, której w 1507 r. na częściach Giewartowa i na połowie Mieczewnicy oraz na sumach wyderkafowych na Denkowie w p. gnieźnieńskim oprawił 200 zł węg. posagu (P. 1390 k. 107v). Anna, sprzedawszy swoje dobra w Konarach w p. brzeskim, wniosła mężowi jeszcze dalsze 350 zł posagu, które jej oprawił 1509 r. (I. kon. 1 k. 359). Od Wojciecha Gostomskiego kupił 1511 r. za 200 grz. połowę wsi Gostom w p. gnieźn. (G. 19 k. 203). Połowę tej wsi Gostomski sprzedał t. r. za 200 grz. Annie Świerczyńskiej (Świrczyńskiej) (P. 786 s. 296). Tomasz bratankowi Wojciechowi sprzedał 1513 r. połowę Sławęcina za 200 grz. (ib. s. 462). T. r. Tomasz "Giewartowski" był jeszcze niedzielny z bratem Marcinem "Górskim" i bratankiem Wojciechem L-m (ib. k. 417). Od rodzeństwa: ks. Szymona, Jana, Małgorzaty, żony Jana Buszewskiego, Katarzyny, żony Marcina, cześnika w Lwówku, Elżbiety, żony Jarosława Gorajskiego, kupił 1514 r. za 200 grz. połowę wsi Denkowo w p. gnieźn. (P. 1392 k. 36v). Od Aleksego Giewartowskiego kupił 1516 r. za 46 zł węg. jego części we wsiach Giewartowo i Gostom (ib. k. 98v). Od Marcina Napruszewskiego kupił 1518 r. za 11 grz. część w Giewartowie (G. 335a k. 43). Od bratanka Wojciecha L-go nabył t. r. za 100 grz. w Mieczewnicy jego część i część spadłą nań tamże po stryju Marcinie (ib.), a w 1519 r. części przylegające do zamku gosławickiego, też ze spadku po tym stryju, za 60 grz. (I. Kon. 1 k. 505). Żonie swej w 1522 r. dał w dożywocie całe wsie Giewartowo i Mieczewnica, połowę wsi Gostom i połowę wsi Denkowo, oraz uiszczane sobie corocznie a zapisane na mieście Orchowo przez zmarłego Hektora Orchowskiego 200 zł węg. czynszu (G. 335a k. 64v), ona zaś ów zapis mężowski dała ze swej strony temu mężowi w dożywocie (ib. k. 65). Na częściach wsi Gosławice, Jaworowo, Pęcław Wielki, Radwanczewo, Maliniec, Niesłusz, Grodziec, Grądlino (dziś Grąblin), Licheń, Bielewo, Ruskowo, Góra, Zbyrkowo w powiatach gnieźn. i kon. w 1522 r. oprawił 400 zł węg. posagu swojej synowej Elżbiecie, żonie syna Marcina (ib. k. 65). Części wsi Góra naprzeciw Lednicy i trzecią część wsi Zbyrkowo oraz część młyna wodnego zwanego Borowy na rzece Głównej sprzedał1523 r. za 300 grz. Janowi Turkowi Łąckiemu (P. 1392 k. 526; G. 28 k. 129). Od bratnicy Jadwigi L-ej zamężnej Ulanowskiej kupił 1524 r. za 80 grz. jej część w dobrach gosławickich (G. 335a k. 86v). Wspólnie z panną Elżbietą Zakrzewską, córką swej rodzonej bratanicy Doroty, trzecią część zamku w Gosławicach i we wsiach przyległych oraz w mieście Licheń, ze spadku po Janie Gosławskim, wymienił 1525 r. z Janem, Stanisławem, Krzysztofem, Mikołajem i Marcinem Sokołowskimi z Wrzący, kasztelanicami lędzkimi, na wieś Pagórki w p. radziej. i dopłatę 900 zł (P. 1393 k. 98). Od panny Katarzyny Napruszewskiej kupił 1529 r. za 60 grz. jej część wsi Napruszewo w p. gnieźn. (ib. k. 292v). Wspólnie z synem swym Marcinem na wsiach Giewartowo, Mieczewnica, Izdebno i na połowie wsi Szyszłowo w p. gnieźn. apisał 1533 r. 15 grz. czynszu rocznego kapitule kolegiaty poznańskiej, z czego 12 grz. na stół kapitulny, 3 na szpital ubogich Św. Barbary (ib. k. 569v).

Marcin, syn Tomasza, jak widzieliśmy w 1522 r. mąż Elżbiety, córki Stanisława Wydawskiego (G. 335a k. 65), która 1524 r. skwitowała Jana Turka Łąckiego z 200 zł na poczet sumy 400 zł swego posagu oprawionego na wsiach Góra i Zbyrkowo w p. gnieźn. (P. 869 k. 67). Od Wisława cz. Wyszka Łążeckiego kupił 1525 r. za 515 zł wieś Izdebno i część wsi Szyszłowo w p. gnieźn. (P. 1393 k. 83v). Żona jego Elżbieta, wraz z innymi współspadkobiercami po wuju Janie Orchowskim, części spadłe po nim prawem bliższości w mieście Orchowo i we wsiach: Myślątkowo, Orchowiec, Wola, Rękawczyno, Linowiec Mały, Gałczyno Małe w p. gnieźn. oraz części wsi Goliszewo w p. kruszw. 1528 r. sprzedała za 700 zł Szymonowi Turzyńskiemu (G. 335a k. 118). Marcin od Stanisława Prusinowskiego kupił 1529 r. za 20 grz. część wsi Przytuki w p. gnieźn. (ib. k. 122v), a od Stanisława Przytuckiego kupił w 1530 r. za 200 grz. część jego po rodzicach w tejże wsi, oraz te wszystkie części, które miałyby na niego spaść po krewnych (Py. 23 k. 84). Żonie swej Elżbiecie Wydawskiej oprawił 1537 r. posag jej 1.000 zł na całej wsi Izdebno i pustej wsi Przytuki, na połowach wsi Giewartowo, Mieczewnica, Szyszłowo, na połowach części wsi Denkowo i Gostom w p. gnieźn., zachowując dla siebie części Niepruszewa (G. 335a k. 200v). Od Stanisława Wydawskiego, brata swej żony, kupił za 200 zł jego część w mieście Wydawa w wojew. sieradzkim i został przez tego szwagra 1540 r. skwitowany z 30 zł na poczet tej sumy (I. Kon. 3 k. 196). Od Jana Trąmpczyńskiego zwanego Miedźwiedź i od jego brata stryjecznego Melchiora Trąmpczyńskiego zwanego Suchobok kupił 1543 r. za 600 zł ich części w Szyszłowie w p. gnieźn. (Z. Kon. 6 k. 124). Części Napruszewa sprzedał 1544 r. za 200 grz. Marcinowi Napruszewskiemu (G. 335a k. 298). Od Hieronima Gorzewskiego i żony jego Anny Dobrosołowskiej kupił 1546 r. za 350 grz. część w Denkowie (ib. k. 331v). Skwitowany przez zięcia Andrzeja Obodzieńskiego cz. Ostrowskiego 1549 r. z reszty posagu (Py. 172 k. 510v). Od Andrzeja Gosławskiego kupił w 1550 r. za 1.000 grz. całą wieś Mieczewnicę (Z. Kon. 6 k. 167). Części Giewartowa i Mieczewnicy dał 1554 r. synowi swemu Stanisławowi jako jego wydział, zachowując dla siebie i swej żony wolny przemiał słodu w młynie wodnym w Mieczewnicy (P. 1396 k. 153v). T. r. na Izdebnie i pustce Przytuki, na Dankowie i na połowie połowy Szyszłowa oprawił posag 1.200 zł żonie, która skasowała swoją dawną oprawę z 1537 r. (P. 895 k. 98v; 1396 k. 154). Od swego zięcia Jana Wydzierzewskiego otrzymał 1557 r. zobowiązanie, iż oprawi żonie Elżbiecie L-ej posag 600 zł (G. 36 k. 87), on zaś ze wsej strony zobowiązał się 1558 r. rezygnowaćtemu Wydzierzewskiemu za 800 zł połowę wsi Gostom (G. 37 k. 225). Wespół z żoną Elżbietą Wydawską zapisał 1558 r. dług 150 zł Stanisławowi Głembockiemu (ib. k. 318v). Synom swym, Andrzejowi i Janowi dał 1562 r. części w Izdebnie i w pustce Przytuki, całą wieś Szyszłowo (z której połowa była wówczas w zastawie), połowę wsi Gostom w p. gnieźn. i część we wsi Staw zwaną Skrzeszów w p. pyzdr. (P. 1397 k. 128). Umarł między r. 1571 a 1573 (G. 51 k. 316; 52 k. 337v). Synowie jego: Stanisław, Jan i Andrzej. Córki: Elżbieta, w l. 1557-1562 żona Jana Wydzierzewskiego, wdowa po nim w l. 1574-1592, Anna, w l. 1539-1576 żona Andrzeja Obodzieńskiego cz. Ostrowskiego, wdowa w 1576 r., nie żyjąca już 1583 r., i niewątpliwie Jadwiga, której mężowi Wojciechowi Ruckiemu, Marcin wyderkował 1546 r. w sumie 500 zł Mieczewnicę a taką właśnie sumę Rucki jednocześnie oprawił żonie tytułem posagu (G. 335a k. 330v, 331).

1. Stanisław, syn Marcina i Wydawskiej, nazwany 1549 r. w pozwie ze strony Feliksa Jaranowskiego, wierzyciela jego ojca, "nieosiadłym gołotą" (G. 34 k. 351v, 352). Poranił Sebastiana Owieczkowskiego, który z tych ran umarł 1553 r. (Py. 174 k. 347v). O to zabójstwo pozywał Stanisława instygator 1558 r. (G. 37 k. 406). Mąż Katarzyny Mieruckiej, córki Mikołaja, która wniosła mu 700 zł (wzięli tę sumę rodzice Stanisława), skwitowany przez nią 1554 r. (P. 895 k. 99, 100v). Od ojca, jak widzieliśmy, dostał t. r. części Giewartowa i Mieczewnicy, i na połowach tych wsi oprawił 1.200 zł posagu żonie (P. 1396 k. 154). Ulepszając tę oprawę w 1568 r. na Giewartowie i Mieczewnicy z młynem, zapisał jej 1.500 zł posagu (P. 1397 k. 667). Katarzyna została 1569 r. wwiązana do Giewartowa i Mieczewnicy, które to wsie w ubiegłym roku kupiła od męża (G. 49 k. 74). Stanisław, jako dziedzic i kolator w Giewartowie, dokonał 1573 r. wymiany pewnych siedlisk z tamtejszym plebanem ks. Łukaszem z Błaszek (G. 52 k. 255). Od żony otrzymał w r. 1574 dożywotnie użytkowanie jej dóbr, jakie miała pod swym dożywociem, wedle zapisu z r. 1569 (ib. k. 71). Oboje spisali ponownie wzajemne dożywocie 1589 r. (P. 1400 k. 440). Katarzyna przeżyła męża. Nie żyli oboje w 1598 r., kiedy to jako jej spadkobiercy występowali bratankowie Mieruccy (P. 968 k. 1236).

2. Jan, syn Marcina i Wydawskiej, wspomniany 1554 r. (P. 895 k. 100v), dał w 1562 r. zobowiązanie bratu Andrzejowi, iż do r. 1568 wykupi szwagra Wydzierzewskiego z posesji połowy wsi Gostom (P. 904 k. 178v). Otrzymawszy w 1562 r. od ojca wspólnie z bratem Andrzejem części Izdebna i pustek Przytuki, całe Szyszłowo, połowę wsi Gostom w p. gnieźn. i część zwaną Skrzeszów we wsi Staw w p. pyzdr. (P. 1397 k. 128), dostał t. r. od brata Andrzeja jego części w Izdebnie, Szyszłowie, Gostomiu, w pustce Przytuki i w Stawie (ib. k. 132). Do owych dóbr, rezygnowanych im przez ojca, obaj bracia uzyskali wwiązanie 1564 r. (G. 43 k. 85v), i jednocześnie Jan dostał wwiązanie do części zrezygnowanych mu przez Andrzeja (ib. k. 86v). Żoną jego była Anna Pogorzelska Pasikoniówna, córka Piotra a wdowa po Piotrze Smoszewskim, która w 1565 r. oprawę swego posagu 1.500 zł, daną jej przez jej pierwszego męża na wsi Srebrnegórki w p. kcyń., cedowała Łukaszowi i Janowi braciom Smoszewskim (P. 1397 k. 430v), Jan L. zaś oprawił jej posag 1.800 zł na połowie swoich dóbr w Izdebnie, Szyszłowie, Gostomiu, pustce Przytukach (ib. k. 431v). Żyła jeszcze owa Anna 1570 r. (Kc. 117 k. 134). Przeciwko Janowi i jego bratu Stanisławowi występował 1578 r. Jan Trąmpczyński Malcherek skarżąc o zagarnięcie jego części w Szyszłowie, wartości do 2.000 zł, dokonane po śmierci jego ojca, kiedy ona sam był jeszcze nieletni (I. Kon. 18 k. 204). Umarł Jan w r. 1592 lub 1593 (G. 64 k. 73v; I. Kon. 25 k. 429v). Rezydował w Izdebnie, bo z tej wsi zazwyczaj go pisano. Synowie jego: Michał, Wojciech i Mikołaj.

1) Michał, syn Jana i Pogorzelskiej, cedował 1591 r. Janowi Miniszewskiemu sumę 100 tal., należną sobie od Jana Wydzierzewskiego (G. 64 k. 242v). Jeszcze świecki 1594 r. (P. 962 k. 669v), już jako profes benedyktyński w Mogilnie, kwitował 1600 r. swego brata Mikołaja z 20 zł (G. 66 k. 384). Brata Wojciecha kwitował 1602 r. z 500 zł (Py. 131 293v).

2) Wojciech, syn Jana i Pogorzelskiej, dziedzic Izdebna, skwitowany 1593 r. z ran przez Piotra Chorzewskiego z Podlasia (I. Kon. 25 k. 429v). Dziedzic Giewartowa 1597 r. (ib. 28 k. 244v). Umarł między r. 1602 a 1608 (Py. 131 k. 293; 134 k. 364). Wdowa po nim Elżbieta Markowska, córka Szymona, była 2-o v. żoną Zygmunta Krzyckiego, sędzica grodzkiego wschowskiego, z którym dożywocie wzajemne spisywała 1610 r. (Ws. 204 k. 378). Dobra należące do dzieci Wojciecha, to jest Aleksandra i Anny, a więc Mieczewnicę, Giewartowo i część w Gostomiu, wolne od oprawy ich matki, stryj i opiekun tych dzieci, Mikołaj zlecił t. r. na dziewięć lat małżonkom Krzyckim (G. 70 k. 487v). Elżbieta z Markowskich już nie żyła 1618 r. (I. Kon. 40 s. 524). Z dzieci Wojciecha, córka Anna nie żyła już 1626 r. (ib. 44 k. 699).

Aleksander, syn Wojciecha i Markowskiej, skwitowany 1608 r. przez Stanisława Paruszewskiego, jako spadkobierca ojca (Py. 134 k. 364), pozostawał w 1610 r., jak widzieliśmy, pod opieką stryja Mikołaja. Trwała owa opieka jeszcze w 1618 r. (I. Kon. 40 s. 524; P. 1000 k. 516v), a zapewne i w 1625 r. (ib. 44 k. 7). W 1626 r. Aleksander, już niewątpliwie pełnoletni, dziedzic Giewartowa, Mieczewnicy i Gostomia, pozywał stryja o zapisy poczynione sobie przez niego (ib. k. 491, 699). Od Jana Gostomskiego kupił 1628 r. za 8.000 zł wieś Gostom w p. gnieźn. (P. 1416 k. 105). Po śmierci siostry był jedynym spadkobiercą ojca (Py. 143 k. 29v). T. r. pozywał wdowę i córki po stryju Mikołaju (ib. k. 99v). Wspólnie ze swą żoną Anną Rudnicką, córką Marcina i Zofii Słoneckiej zawierał 1637 r. z małżonkami Szetlewskimi kontrakt w Mieczewnicy (I. Kon. 48 k. 463v). Anna Rudnicka części po swojej matce w Słonczycach, Sierakowie i Ciośnie sprzedała 1642 r. za 2.000 zł swemu bratu Janowi Rudnickiemu (Py. 63 k. 23). Aleksander na Giewartowie zapisał 1644 r. dług 1.500 zł żonie (I. Kon. 51 k. 292v). Części w Gizewie i Baranowie w p. kruszw., spadłe po matce, sprzedał przed 1651 r. Katarzynie z Jaskóleckich, żonie 1-o v. Daniela Kołudzkiego, 2-o v. Jana Markowskiego, 3-o v. Wojciecha Trzebuchowskiego, sędziego ziemskiego inowrocławskiego (P. 1860 k. 367). Aleksander L. i Anna z Rudnickich żyli jeszcze 1664 r. (G. 84 k. 175v). Synowie: Michał i Jan, córki: Marianna, w r. 1683 żona Stanisława Grzybowskiego, już nie żyjąca w 1693 r., Elżbieta, w 1697 r. żona Jana Mąkowskiego, Teresa, w r. 1695 żona Marcina Starczewskiego, wdowa 1697 r.

(1) Michał, syn Aleksandra i Rudnickiej, zapisywał 1680 r. dług 1.000 zł żonie swojej Jadwidze Grabskiej, córce Wojciecha i Katarzyny Głembockiej (I. Kon. 63 k. 175v). Siostrze Teresie, owdowiałej Starczewskiej zapisał 1695 r. sumę 300 zł (Py. 156 s. 36). Jako spadkobierca siostry Grzybowskiej, kwitował 1696 r. jej pasierba Franciszka Krzysztofa Grzybowskiego z sumy 2.200 zł zapisanej jej przez rodziców (G. 90 k. 84). Nie żył już 1699 r., kiedy to Jadwiga z Grabskich wraz z synem Andrzejem L-m zawierała kontrakt z Wojciechem Kraśnickim (G. 90 k. 257v). Żyła jeszcze w 1701 r. (G. 91 k. 45). Synowie: Andrzej, Piotr, Jan i Mikołaj. Z nich, Andrzej występował w l. 1699-1701 (G. 90 k. 257v; 91 k. 45). Piotr w l. 1700-1701 (P. 1139 XI k. 481; G. 91 k. 45).

a. Jan, syn Michała i Grabskiej, występował obok matki i braci w 1700 r. (ib.). Żeniąc się 1709 r. z Marianną Deręgowską, córką Macieja i Anny Baranowskiej, wdową po Łukaszu Malanowskim, otrzymał od niej przed ślubem, 19 XI zapis na 2.000 zł (I. Kon. 73 k. 25; G. 94 k. 70v). Umarł bezdzietnie między r. 1725 a 1727 (I. Kon. 76 k. 100v, 173). Owdowiała Marianna kwitowała 1727 r. Mikołaja L-go, brata i spadkobiercę swego męża, z 700 zł (ib. k. 192v).

b. Mikołaj, syn Michała i Grabskiej, wspomniany 1700 r. (P. 1139 XI k. 481), mąż Katarzyny Wodeckiej, córki Stanisława i Konstancji Chudzyńskiej, która to Katarzyna w 1715 r. uczestniczyła w kompromisie zawieranym między sobą przez jej braci (P. 1149 I k. 271; G. 96 k. 288v). Dziedzic Giewartowa, kwitował 1718 r. Franciszka Poklateckiego, dziedzica Czyżewa (I. kon. 75 k. 104), a w 1729 r. w imieniu własnym i żony kwitował Walentego Poradowskiego, posesora Izdebna, z 1.000 zł z sumy 3.400 zł jej posagowej (G. 96 k. 144v). Z całej sumy 3.400 zł, zabezpieczonej na Izdebnie, Katarzyna skwitowała owego Poradowskiego, posesora Izdebna, Przytuk i połowy Szyszłowa, w 1730 r. (G. 96 k. 288v). Mikołaj żył jeszcze 1735 r. (G. 97 k. 6v). Po jego śmierci spadkobiercy, to jest wdowa i synowie: Maciej, Jakub i Stanisław, spisywali w Giewartowie 15 VII 1738 r. układ z wierzycielami (G. 97 k. 318v). Były również córki: Marianna, w l. 1745-1756 żona Wojciecha Gablińskiego, i Jadwiga, w l. 1730-1756 żona Fabiana Sebastiana Gablińskiego, już nie żyjąca 1760 r.

a) Maciej, syn Mikołaja i Wodeckiej, występował, jak widzieliśmy w 1738 r. jako współspadkobierca rodziców. Mianował 1756 r. młodszego swego brata Jakuba plenipotentem do windykowania sum na wsi Mochel w wojew. brzeskim kujawskim, Siernicze Wielkie w wojew. kaliskim, oraz u Wodeckich (I. Kon. 79 k. 21). Uczestniczył 1756 r. obok brata Jakuba, sióstr swych zamężnych Gablińskich i bratanicy Marianny w spisywaniu punktów do kompromisu działowego względem fortuny po rodzicach (G. 98 k. 792). T. r. nazwany byłym dziedzicem części Giewartowa (ib. k. 801v, 803). Nie żył już 1778 r., kiedy to jego syn Stanisław, urodzony z Marianny z Kleczan, sprzedał 31 VIII swoją część po ojcu w Giewartowie za 6.920 zł stryjowi Jakubowi (G. 105 k. 112, 113v).

Wedle Bonieckiego, Stanisław, posesor Broniszowa, syn Macieja i Marcjanny (!) Kleczyńskiej, przeprowadzał w 1782 r. w sądzie ziemskim pilzneńskim dowód szlachectwa, wedle którego miał być wnukiem Mikołaja i Katarzyny Wodeckiej (co zgodne z prawdą), zaś prawnukiem Aleksandra i Zofii Głembockiej, co jest zupełnym bałamuctwem! Idąc wciąż za Bonieckim, ów Stanisław z żony Salomei Smarzewskiej pozostawił syna Erazma Jana Onufrego. Ten w Jazłowcu zaślubił w 1811 r. Rozalię Zabłocką, z której był syn Zenon, ur. w 1813 r., wylegitymowany ze szlachectwa w Galicji w Wydziale Krajowym w 1868 r. Z żony Julianny Schaeling jego synowie: ks. Zenon, ur. 1838 r., kanonik katedralny lwowski, Władysław Rudolf, Stanisław Emil, wszyscy trzej wylegitymowani w Wydziale Krajowym 1875 r.

b) Jakub, syn Mikołaja i Wodeckiej, spółspadkobierca ojca 1738 r., dziedzic Giewartowa, 1752 r. zapisał 1.000 zł długu ks. Janowi Gablińskiemu, plebanowi w Ostrowitem (I. Kon. 78 s. 589). Giewartowo zastawił 1756 r. na trzy lata za 4.900 zł Pawłowi Wilkęskiemu (G. 98 k. 801v). Mąż 1758 r. Zofii Elzanowskiej, córki Antoniego i Franciszki Pukińskiej (P. 1325 k. 24v). Od bratanka Stanisława kupił 31 VIII 1778 r. za 6.920 zł jego część w Giewartowie (G. 105 k. 112, 113v). Żył jeszcze 1781 r. (G. 108 k. 131v). W 1783 r. Zofia Elzanowska, już wdowa, swoją część z sumy 3.000 zł zapisanej 1758 r. na Giewartowie przez Jakuba L-go, cedowała Andrzejowi Piechowskiemu, chorążemu kawalerii narodowej (I. Kon. 82 k. 340). Ta Zofia z synem Walentym a także w imieniu pozostałych swych dzieci: Antoniego, Ignacego, Józefy i Franciszki, kwitowała 1784 r. Wawrzyńca Kurnatowskiego, dziedzica Gurowa, z prowizji od sumy 800 tal., zapisanej 1762 r. przez Teresę z Trąmpczyńskich Kurnatowską (G. 111 k. 51). Zofia żyła jeszcze 1787 r. (G. 114 k. 40v). Spośród dzieci jej, o synach Wlaentym, Janie i Ignacym będzie mowa niżej. Antoni, wspomniany w 1784 r. i potem znów w r. 1787 (ib.), zapewne identyczny z Bernardem Antonim, ur. 15 IV, ochrzcz. 19 V 1772 r. (LB Giewartowo). Córka, Józefa, jeszcze w 1787 r. niezamężna (G. 114 k. 40v), była 1792 r. żoną Michała Mąkowskiego. Inna córka, Franciszka, też niezamężna w 1787 r. (ib.), zapewne identyczna z Anastazją Franciszką, ur. 19 II 1779 r. (LB Giewartowo).

(a) Walenty Józef cz. Józef Walenty, syn Jakuba i Elzanowskiej, ur. 7 I 1761 r. (ib.), w imieniu własnym i braci swych: Jana, Antoniego i Igancego, kwitował się 1784 r. z Janem Chrzanowskim i jego ojcem Franciszkiem z rozmaitych kwot. Pisał się przy tej okazji "Józefem Walentym Pomian Lubomęskim" (G. 111 k. 20v). Kontraktem z 12 VII 1788 r. kupił za 1.800 zł od Stanisława Czajkowskiego część Gorzykowa w p. gnieźn. (G. 115 k. 108v). Posesorem części tej wsi nazwany już 6 III t. r. Był wówczas burgrabią gnieźnieńskim (LC Jarząbkowo). Od Magdaleny z Żurowskich, wdowy po Józefie Wilkowskim, kupił 19 VI 1792 r. za 12.000 połowę Gorzykowa wraz z pustką Kaźmierzewem cz. Kaźmierkowicami. Pubkta tej transakcji spisane zostały 27 VI 1791 r. Walenty był wówczas sędzią granicznym województwa gnieźnieńskiego (G. 117 k. 89). Pierwszą jego żoną, zaślubioną 11 II 1792 r. była Katarzyna Wodecka, córka Tadeusza i Krystyny, dziedziców Karsewa, zmarła 4 X 1796 r. w Karsewie (LC i LM Niechanowo). Po raz drugi ożenił się 29 VI 1808 r. z Magdaleną Płachecką, mającą lat 22, córką Michała z Lutkowa i Franciszki z Neryngów. Walenty był wówczas posesorem Wierzbiczan (LC Kłecko). Oboje małżonkowie żyli jeszcze w 1819 r., a Walenty wówczas był dziedzicem Tupadł (LB Kłecko). Z pierwszego małżeństwa pochodził syn Józef, z drugiego Wincenty Jakub Paweł, ur. w Wierzbiczanach 22 IV 1809 r. (LB Ostrowo k. Gniewkowa).

Józef, syn Walentego i Wodeckiej, dzierżawca Chabrowa w l. 1819-1821, ożeniony z Wiktorią Jaraczewską, córką Dominika i Anny Neyman, z której syn Augustyn i córka Anna, ur. w Charbowie 6 IV 1821 r. (LB Kłecko).

Augustyn, syn Józefa i Jaraczewskiej, ur. w Charbowie 24 VIII 1819 r. (ib.). Był dyrektorem szkoły w Żabikowie. Kupił 1873 r. od Warlińskiego za 31.500 tal. Gniewkowo w p. gnieźn. (ok. 500 m. m.) (Dz. P. z 20 VII). Umarł 26 IX 1889 r. (Dz. P.). Żona jego Gabriela Ostrowska, ur. około 1823 r. z Antoniny Sielskiej, umarła w Gnieźnie 7 III 1883 r. (ib.).

(b) Jan, syn Jakuba i Elzanowskiej, chyba identyczny ze Stefanem Janem, ochrzcz. 20 XII 1767 r. (LB Giewartowo), wspomniany w l. 1784-1787, dziedzic wsi Obielawy w p. szubińskim, zawierając kontrakt przedślubny 28 VI 1822 r. z Emilią z Koszutskich wdową Miaskowską w Psarek w p. śremskim, wykluczył wspólność majątkową (Gazeta W. Ks. Pozn. 6 VIII 1822, nr 54). W 1827 r. mieszkali już w Dobczynie, gdzie 16 III 1829 r. Emilia umarła mając lat 30, nie pozostawiając potomstwa (LM Wieszczyczyn). Jan umarł w Dobczynie 14 III 1832 mając lat 65 (ib.).

(c) Ignacy, syn Jakuba i Elzanowskiej, ur. w Giewartowie 15 X 1780 r. (LB Giewartowo), podsędek powiatu obornickiego za Księstwa Warszwwskiego, ożenił się 3 V 1810 r. z Salomeą Marchlewską, córką "opatrznego" Franciszka, wdową Ulinową (LC Św. Jan, Poznań). W l. 1823-1827 Ignacy tytułowany asesorem poznańskiego sądu pokoju (LC Fara Poznań), Jako sędzia emerytowany, umarł we Wrześni na cholerę 14 IX 1852 r., mając lat 72 (LM Września). Salomea umarła w Rogoźnie 3 VIII 1849 r., mając 68 lat. Pozostało dwóch synów i dwie córki (LM Rogoźno). Ponadto była jeszcze córka Salomea Barbara, zmarła w Poznaniu 27 IV 1823 r. jako dwuletnie dziecko (LM Fara, Pozn.). Błażej Edward, ur. 5 II 1810 r. (LB Fara, Poznań), chyba identyczny z Edwardem, komisarzem z Gębic 1840 r. (LC Biezdrowo) i z Edwardem, posesorem wsi Hutka, biorącym 19 IV 1842 r. ślub z ur. Emilią Antoniną Kwiatkowską, panną szesnastoletnią z Rogoźna (LC Rgożno). Podano przy tej okazji, że Edward miał lat 30, ale takie lekkie odmłodzenie o dwa lata przy znacznej różnicy wieku państwa młodych, bywało rzeczą zgoła naturalną. Nie wiem, kim był Jan L., który świadkował przy tym ślubie, zob. niżej.

c) Stanisław, syn Mikołaja i Wodeckiej, w imieniu własnym i braci kwitował się 1743 r. z Janem Kuczborskim (P. 1270 k. 88), a w 1752 r., też w imieniu swoim i braci, zawierał kompromis z Anastazją Załuską, Joanną ze Skomorowskich CHoraczyńską, Wojciechem Gałęskim i Michałem Sławieńskim (G. 98 k. 545v). Żył jeszcze 1752 r. (I. kon. 78 s. 589), nie żył zaś w 1756 r., kiedy to jego nieletnia córka Marianna, urodzona z Jadwigi Gablińskiej, pozostawała pod opieką stryjów Macieja i Jakuba L-ch (G. 98 k. 792, 801v, 803). W l. 1778-1791 była ta Marianna żoną Walentego Błędowskiego. Ci Błędowscy byli w 1780 r. dziedzicami części Giewartowa (G. 107 k. 54).

(2) Jan, syn Aleksandra i Rudnickiej, otrzymał 1680 r. od Wiktoryna ze Skrzypna Kotlińskiego cesję sumy 600 zł, którą Aleksander L. zapisał był sposobem zastawnym matce tego Wiktoryna, Katarzynie z Jezierskich Krzysztofowej Kotlińskiej (Py. 155 s. 55). Wspólnie z bratem Aleksandrem odziedzicznoną po ojcu Mieczewnicę sprzedał 1684 r. za 6.000 zł Franciszkowi Bagińskiemu (P. 1107 III k. 11v). W 1685 r. roborował zawarty w Jankowie pod zakładem 5.500 zł kontrakt z Maciejem z Oporowa Ostrowskim i jego żoną Heleną Rożniatowską (G. 88 k. 51). Umarł 2 III 1687 r. w Jankowie (LM Pakość), która to wieś była najwidoczniej w jego posesji.

3) Mikołaj, syn Jana i Pogorzelskiej, występował obok braci w 1594 r. (P. 962 k. 669v). Stanisławowi Rusockiemu sprzedał 1598 r. za 1.200 zł części wsi Jarotki i pustki Jabłonka w p. gnieźn. (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 101). Na Izdebnie i Przytukach oraz na połowie Szyszłowa oprawił t. r. 3.500 zł wiana żonie Małgorzacie Mielińskiej, córce Krzysztofa, cześnika kaliskiego, wdowie po Wojciechu Słupskim z Iwna (P. 1402 k. 555v). T. r. oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie (ib. k. 557). Od Aleksandra i Wawrzyńca Jerzykowskich kupił 1599 r. pięć i pół łanów pustych w Szyszłowie za 800 zł (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 129). W l. 1610-1618 opiekował się, jak już widzieliśmy, bratankiem Aleksandrem. W 1610 r. od Franciszka Dobrosołowskioego kupił za 100 grz. jego część w Szyszłowie (P. 1407 k. 33v). Inne części tej wsi kupił t. r. za 200 grz. od Stanisława i Łukasza Piotrowskich oraz Anny Goczałkowskiej (G. 337 k. 304v). Zawierał w Izdebnie 30 VII 1619 r. kontrakt z Mikołajem Broniszem o rękę córki swojej Marianny, pod zakładem 4.000 zł (I. Kon. 40 s. 275), która to córka skwitowała ojca z majątku rodzicielskiego 1620 r. (P. 1004 k. 490v). Wsie Izdebno i Szyszłowo oraz część wsi Staw zwaną Krzeszów w p. pyzdr. dał 1624 r. synowi Krzysztofowi (P. 1414 k. 775). Jeszcze w 1625 r. działał w imieniu bratanka Aleksandra, może więc wciąż jeszcze trwała ta opieka (I. Kon. 44 k. 7). Już jednak 1626 r. był pozywany przez tegoż bratanka o poczynione przez niego i jego syna Krzysztofa transakcje, a mianowicie wyderkowanie za sumę 6.600 zł Kołudzkim Izdebna, Przytuk i Szyszłowa. CHodziło o ewikcję daną na tych wsiach (ib. k. 491, 699). Wtedy Krzysztof, syn Mikołaja, już nie żył. Sam Mikołaj umarł jeszcze tego samego roku 1628, i przeciwko wdowie po nim oraz córce, pannie Zofii występował bratanek Aleksander (Py. 143 k. 99v). Owdowiała Małgorzata Mielińska skarżyła 1630 r. o zadanie jej ran poddanego Anny z Pierzchna Węgierskiej ze wsi Przytuki (I. Kon. 46 k. 212). Córki Mikołaja, wspomniana już Marianna zamężna Broniszowa, Jadwiga i Zofia, jeszcze niezamężne w 1626 r. (I. Kon. 44 k. 491). Spośród nich, Marianna i Zofia żyły jeszcze w 1638 r., nazwane wtedy dziedziczkami Izdebna, Przytuk i Szyszłowa (Py. 148 s. 104).

3. Andrzej, syn Marcina i Wydawskiej, wspomniany 1554 r. (P. 895 k. 100v). Od brata Marcina otrzymał 1562 r. wspólnie z bratem Janem części w Izdebnie, w pustce Przytuki, całe Szyszłowo, połowę Gostomi w p. gnieźnieńskim i całą część zwaną Skrzeszowem we wsi Staw w p. pyzdrskim (P. 1397 k. 128) i zaraz potem swoje części w Izdebnie, Szyszłowie, Gostomiu, Przytukach i Stawie dał bratu Janowi (ib. k. 132). W 1564 r. dokonano wwiązania wynikającego z obu tych transakcji (G. 43 k. 85, 86v). Zapewne tego to Andrzeja skwitowała 1564 r. z 80 zł Małgorzata Jaruchowska, wdowa po Macieju Łubowskim (ib. k. 74v). Może Andrzej identyczny ze swoim imiennikiem, który w 1553 r. na połowie części w Lubomyślu oprawił 200 zł posagu żonie Jadwidze Kopydłowskiej (P. 1396 k. 65v). Zob. tablice 1-4.

@tablica: Lubomęscy h. Pomian 1

@tablica: Lubomęscy h. Pomian 2

@tablica: Lubomęscy h. Pomian 3

@tablica: Lubomęscy h. Pomian 4

Wawrzyniec kupił około r. 1527/28 od Jana Dąbskiego za 150 grz. część w Przytukach (G. 335a k. 102v). Dorota, w 1579 r. żona Stanisława Swinarskiego. Andrzej, syn zmarłego Wojciecha, kwitował w 1609 r. ze 100 zł Piotra Budziszewskiego (G. 70 k. 100v). Janowi, synowi zmarłego Wojciecha, winna była w 1610 r. sumę 50 zł długu Anna z Turska, wdowa po Łukaszu Jemiołkowskim (I. Kon. 35 s. 776). Róża Chłapowska, córka Marcina, wdowa po Janie L-im, 2-o v. żona Jakuba Piechowskiego, kwitowała w 1614 r. swojego drugiego małżonka (ib. 38 k. 129). Wojciech, mąż Magdaleny Waganieckiej, zawierał w grodzie kruszwickim kontrakt pod zakładem 1.500 zł z Katarzyną z Sadó, żoną Jana Jeziorkowskiego, który to kontrakt Katarzyna aprobowała 1650 r. (ib. 53 k. 258). Jadwiga, żona Mateusza Brzozowskiego w l. 1654-1673. Baltazar, syn zmarłego Stanisława, występował 1663 r. jako brat cioteczny Katarzyny z Pogorzelskich, żony Samuela Boguckiego (py. 153 s. 173). Michał, po którym wdowa, Jadwiga z Grabskich, zawierała 1699 r. wespół z synem Andrzejem kontrakt z Wojciechem Kraśnickim (G. 90 k. 257v), Jan Nepomucen, dziedzic Obielewa, mający 42 lata, zaślubił 28 V 1822 r. Emilię Koszutską, córkę Fabiana, dziedzica Psarskiego, i Urszuli, wdowę 1-o v. po Miaskowskim, liczącą lat 25. Świadkiem przy ślubie była Walentyna L-a, dziedziczka dóbr (LC Śrem). Józef, dziedzic dóbr Tupadły, chrzestny 15 I 1826 r. (LB Lechlin). Augustyn Bartłomiej, z Głojowa w par. Pieranie, mający 25 lat, zaślubił 26 XI 1845 r. Gabrielę Ostrowską, córkę Feliksa, dziedzica Słopanowa, i Urszuli, liczącą 20 lat (LC Obrzycko). Zapewne ta sama Gabriela L-a była chrzestną 18 V 1862 r. (LB Sw. Wojciech, Pozn.).