Brodowscy-Bruczkowscy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Brodowscy-Bruczkowscy - 44 Einträge

>Brodowscy h. Grzymała wyszli z Brodowa w p. pyzdr. Mikołaj z Brodowa w l. 1400-11 (Py.1 k.93; G.1 k.67). Wojciech z Brodowa w l. 1417-30 (Py.3 k.209; 4 k.26; P.9 k.95; I.Kal.1 k.23v). Szymon B., wuj Anny, żony Dobiesława Wrzesińskiego 1465 r. (P.1383 k.228v), wuj Elżbiety, żony Jana Wrzesieńskiego 1470 r. (P.1385 k.68). Ręczył 1471 r. za Jakuba Grzymałę Brodowskiego, iż będzie żył w pokoju ze Stanisławem z Pierzchna (Py.14 k.227). T. r. występował jako stryj Andrzeja, syna Wincentego z Bieganowa (Py.14 k.189v), notorycznego Grzymality. W r. 1474 sprzedał sposobem wyderkafu Młodzikowo w p. pyzdr. wraz z młynem na Warcie za 300 grz. w posagu za swą córką Zofią jej mężowi Mikołajowi Kobyleńskiemu (P.1386 k.19). Występował w r. 1475 wraz ze swą żoną Jadwigą (Py.167 k.9v). Od Jakuba Grzymały Mroczkowskiego kupił w r. 1480 za 60 grz. części wsi Mroczki (P.1386 k.205v). Występował w r. 1484 jako rodzony wuj Barbary, wdowy po Piotrze z Mościejewa, dziedziczki we Wrześni (P.1387 k.7v). Części w Mroczkach sprzedał w r. 1486 za 60 grz. Stanisławowi Pierzchlińskiemu (ib. k.43v).

Mikołaj, może syn lub wnuk poprzedniego, występował pierwszy raz w r. 1517 (Py.23 k.28). Dziedzic w Młodzikowie 1525 r. (Py.25 k.155v), nie żył już w r. 1538, kiedy to występowali trzej jego synowie: Jan, Stanisław i Michał (Kośc.28 k.108v). Wdowa po Mikołaju a matka owych synów, Dorota Łukowska, żyła jeszcze w r. 1543, kiedy synowie Stanisław i Michał dawali jej dożywocie na Młodzikowie (P.1394 k.413; 1395 k.58). Córki Mikołaja: Anna, w l. 1517-37 żona Jana Pierzchlińskiego, Zofia, nie żyjąca w 1577 r., żona Rosnowskiego Jadwiga, 1-o v. w r. 1539 żona Marcina Rosnowskiego, 2-o v. w l. 1545-56 żona Jana Baranowskiego, zaślubiła 3-o v. w r. 1558 lub 1559 Macieja Żełądkowskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1572.

1. Jan, syn Mikołaja i Łukowskiej, wspomniany w r. 1538 (Kośc.28 k.108v), w dziale braterskim przeprowadzonym w r. 1540 dostał połowę wsi Januszewo, połowę pustki Kantorowo i części wsi Radzewo w p. pyzdr. (P.1394 k.413). Żył jeszcze w r. 1541, kiedy to wraz z braćmi intromitowany został w długu 26 grz. do wsi Dobczyno, własności braci Baranowskich Jana i Wawrzyńca (Kośc.234 k.476). Nie żył już zapewne w r. 1547, bo wtedy te dobra były już w ręku jego brata Stanisława.

2. Stanisław, syn Mikołaja i Łukowskiej, wspomniany w r. 1538 (Kośc.28 k.108v). Z działu braterskiego w r. 1540 dostał wraz ze swym bratem Michałem Brodowo i Młodzikowo (P.1394 k.413), a Michałem w r. 1543 dokonał podziału tak iż każdemu z nich przypadło po połowie w obu tych wsiach (P.1395 k.56v,57v). Swej żonie Magdalenie Włościejewskiej, córce Wawrzyńca i Anny, zaślubionej w 1547 r., krótko po 28 I (P.886 k.61), oprawił t. r. posag 300 zł na pożowie części wsi Brodowo, Młodzikowo, Januszewo, Radzewo, pustki Kantorowo (ib. k.313v). Z bratem Michałem zawarł w r. 1549 ugodę o dobra w Brodowie i Grzymisławiu pod zakładem 3.000 zł (P.888 k.170). Od Agnieszki Włościejewskiej, żony Bartłomieja Karskiego, kupił w r. 1550 za 2.000 zł części w Włościejewicach, Brzostowni, Międzyborzu, Jarosławkach, Dąbroszynie oraz część domu w Poznaniu koło kościoła Dominikanów (P.890k 488; 1395 k.572). Intromitowany został do tych dóbr w r. 1551 (Kośc.235 k.343v). Inne części w tychże wsiach nabył w r. 1558 do współki z Stanisławem Sapieńskim za 3.000 zł od Anny Włościejewskiej, żony Jana Starkowieckiego (P.1396 k.624). Wtedy też dała Stanisławowi swoje tam części żona jego Magdalena (ib. k.625), on zaś na połowie swych dóbr w Brodowie, Młodzikowie, Januszewie, Radzewie i pustce Kantorowie sprzedali oboje małżonkowie w r. 1559 za 1.000 zł Stanisławowi hr. z Górki, staroście kolskiemu (P.1396 k.780v). T. r. Stanisław od brata Michała kupił za 4.000 zł jego części ojczyste w Januszewie (ib. k.721). Od Stanisława Sapińskiego i żony Jego Katrzyny Włościejewskiej kupił w r. 1571 za 1.400 zł części wsi Jarosławki w p. kośc. (P.1398 k.208). Nie żył już w r. 1579 (P.933 k.753). Jego córki: Anna, niezamężna w r. 1585 (P.945 k.252v), zaślubiła w r. 1588, krótko po 25 III, Krzysztofa Sokołowskiego, Barbara, w r. 1585 żona Andrzeja Kiłczewskiego, 2-o v. w r. 1598 Franciszka Krzykowskiego. Synowie: Marcin i Andrzej.

1) Marcin, syn Stanisława i Włościejewskiej, małoletni w r. 1579, pozostawał wraz z bratem pod opieką Janusza Wrzesieńskiego i Mikołaja Pierzchleńskego (Py.116 k.56). W r. 1581 przeprowadził ze swym bratem działy (P.936 k.583v). Wraz ze swym stryjecznym bratem Andrzejem synem Michała, zabił w Pyzdrach w czasie tamtejszych roczków 2 VII 1582 r. Michała Gniazdowskiego (Py.119 k.234v). Żeniąc się w r. 1585 z Jadwigą Pierzchlińską, córką Łukasza, oprawił jej 18 VI, krótko przed ślubem, na połowie swych części w Brodowie posag 1.700 z. (P.1399 k.515v). Wraz z bratem Andrzejem części w Januszewie sprzedali w r. 1590 za 4.000 zł Łukaszowi Rosnowskiemu (P.1400 k.495v). Z ponownego przeprowdzonego z bratem działu w r. 1592 dostał części w Brodowie i Młodzikowie w p. pyzdr. (P.958 k.265v). Dla swych dzieci zrodzonych z Pierzchlińskiej mianował w r. 1595 opiekunów (P.963 k.142), z żoną zaś t. r. spisał wzajemne dożywocie (P.1401 k.370). Żył jeszcze w r. 1602 (Py.131 k.142v). Wniesione przez niego do akt Metryki Koronnej wpisy zostały rozporządzeniem królewskim z 25 III 1603 r. uznane za oszczerstwo wobec Hieronima Gostomskiego, wojewowdy poznańskiego, i skasowane (M.K.148 k.75). W r. 1603 Jadwiga z Pierzchna występowała już jako wdowa z synami Wojciechem, Łukszem i Marcinem oraz córką Agnieszką, dziedzicami w Brodowie i Młodzikowie (Py.131 k.80v). Swoje części oprawne i dożywotnie w Brodowie i Młodzikowie sprzedała w r. 1604 sposobem wyderkafu za 4.000 zł Wojciechowi Rozrażewskiemu (P.1405 k.16v). Żyła jeszcze w r. 1616 (P.996 k.800). Córka Agnieszka wyszła 1-o v. w r. 1609 za Wacława Żychlińskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1626, 2-o v. w r. 1629 zaślubiła Wojciecha Śleszyńskiego (Ślesińskiego), z którym żyła jeszcze w r. 1646.

(1) Wojciech, syn Marcina i Pierzchlińskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1603 (Py.131 k.80v), w r. 1611 współspadkobierca brata Łukasza (P.986 k.670v), skwitowany w r. 1615 przez siostrę Żychlińską z 4.000 zł, które niegdyś zapisał jej był w grodzie krakowskim ich ojciec (P.994 k.715). Żeniąc się w r. 1615 z Marianną Konarską, córką Stanisława, na połowie swych części w Włościejewkach, Międzyborzu i Brzostowni oprawił jej 7.000 zł posagu (P.1409 k.633v). Umarł bezpotomnie między r. 1616 i 1618. Konarska w r. 1618 też już nie żyła (P.996 k.800; 1000 k.63, 63v).

(2) Łukasz, syn Marcina i Pierzchlińskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1603 (P.973 k.490v). Umarł bezdzietnie między r. 1610 i 1611 (P.1407 k.114; 986 k.670v).

(3) Marcin, syn Marcina i Pierzchlińskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1603 (P.974 k.251), w r. 1618 jeszcze małoletni (P.1411 k.159), w r. 1622 już bez udziału opiekunów części w Młodzikowie sprzedał sposobem wyderkafu za 500 zł Wacławowi Żychlińskiemu (P.1413 k.213v). Uwalniał 1624 r. poddanego z Brodowa (I.Kal.90b s.2721). Odziedziczone po swym wuju Andrzeju Pierzchlińskim, podkomorzym poznańskim, części wsi Lenartowice, Zawidowice, Grodzisko, Korytnica, Slachcino, Olszewo, Pierzchno, Chudzice, Babin, Bonice oraz części dwóch domów w Poznaniu, położonych przy ulicy Żydowskiej, sprzedał w r. 1624 za 4.500 zł Wacławowi Żychlińskiemu (P.1414 k.1026). W r. 1629 płacił podymne 5 zł i 15 gr. z 11 dymów w swej części Brodowa i 2 zł z 4 komorników w Młodzikowie (Py.143 s.33, 48). Zmarł bezdzietnie w r. 1635 lub krótko przed tą datą (Py.146 s.22). Jedyną spadkobierczynią jego dóbr w Brodowie i Młodzikowie była siostra Agnieszka Slesińska. W r. 1637 połowę Młodzikowa odziedziczoną po nim sprzedała za 6.000 zł Janowi Gosławskiemu (P.1419 k.301; Py.148 s.11).

2) Andrzej, syn Stanisława i Włościejewskiej, małoletni w l. 1679-81, z działu braterskiego w r. 1581 dostał częsci w Brodowie, Januszewie, Młodzikowie, Włościejewkach, Międzyborzu, Brzostowni i Jarosławkach (Py.116 k.56; P.936 k.583v). Sługa królewski, cedował w Krakowie w aktach Metryki Koronnej 20 VI 1585 r. swe części wsi Januszewo w p. pyzdr. bratu Marcinowi (M.K.131 k.220). Spadkobierca swej ciotki Jadwigi zamężnej Żelątkowskiej 1588 r. (P.949 k.299). Z ponownego działu dokonanego w r. 1592 dostał części w Włościecjewicach, Brzostowni, Międzyborzu, Jarosławkach i w pustce Dąbroszyno (P.958 k.265v). Żył jeszcze w r. 1598, kiedy części w Włościejewicach i w Brzostowni sprzedał sposobem wyderkafu za 4.400 zł Stanisławowi Bnińskiemu (P.1402 k.749). Występujący w 1619 r. Wojciech i Mikołaj, dziedzice części Włościejewek, to może jego synowie ? (Kośc.127 k.771).

3. Michał, syn Mikołaja i Łukowskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1538 (Kośc.28 k.108v), z działu braterskiego dostał w r. 1540 wraz z bratem Stanisławem Brodowo i Młodzikowo (P.1394 k.413), a w r. 1543 z działu ze Stanisławem wziął połowę tych wsi (P.1395 k.56v, 57v). Na połowie części w Brodowie i Młodzikowie i na łanie roli pustej w Brodowie oraz na połowie części młyna wodnego oprawił w r. 1545 posag 550 grz. żonie swej Zofii Chwałkowskiej Czeczeradównie, córce Andrzeja i Anny Mchowskiej (ib. k.223v; 906 k.540). Zofia t. r. dokonała z bratem Maciejem podziału wsi Wyszakowa, Chwałkowa, Płaczek i Płowców (P.884 k.259), a swe części ojczyste i spadkowe we wsiach Zalesie, Liszkowo, Ochla w p. pyzdr. sprzedała t. r. za 500 grz. braciom Janowi i Wawrzyńcowi Baranowskim, a części wsi Biernatki, Chwałkowo, Płowce, Płaczki za 1.000 grz. Łukaszowi Bieganowskiemu (P.1395 k.222, 222v), ale już w r. 1546 od tegoż Bieganowskiego odkupił za 1.000 grz. części Wyszakowa, Biernatek, Chwałkowa, Płowców i Płaczek, a mianowicie te części, które Biaganowski nabył był od żony Michała (ib. k.242). Od Zachariasza Wiewiórczyńskiego kupił t. r. łan pustej roli w Wiewiórzynie w p. kcyń. (ib. k.243). Trzy łany osiadłe w Wyszakowie i trzecią część folwarku w tej wsi oraz trzecią część folwarku i dworu w Biernatkach, nabyte od Stanisława Czeczerada Chwałkowskiego, wymienił w r. 1552 z tym Stanisławem, biorą wzamian trzy łany roli w Chwałkowie (p.1396 k.44). W r. 1553 mianował żonę opiekunką dzieci oraz swych dóbr: Brodowa, Młodzikowa, Januszewa, Radzewa, Kantorowa, Chwałkowa, Płowców, Płaczek (ib. k.110). Z Stanisławem Chwałkowskim dokonał w r. 1553 ponownej wymiany części ról w Chwałkowie za części roli w Płaczkach (P.894 k.368). Części w Radzewie i Kantorowie sprzedał w r. 1558 za 1.000 zł Stanisławowi Radzewskiemu (P.899 k.597). Od Macieja Żelądkowskiego kupił w r. 1558 za 10.000 zł wieś Czartki i części wsi Strzeszki w p. pyzdr. (P.1396 k.629). Części w Januszewie sprzedał w r. 1559 za 4.000 zł bratu swemu Stanisławowi (P.900 k.270v; 1396 k.7210. T. r. od Stanisława Chwałkowskiego kupił za 6.000 zł części w Chwałkowie i części łąki Ostrów (P.1396 k.720v). Zofię żonę Michała intromitowano w r. 1564 do połowy Błociszewa i do części Grabionowa, które zmarła jej matka Anna Michowska kupiła była za 500 grz. sposobem wyderkafu od swego drugiego męża Stanisława Błociszewskiego (Kośc.242 s.306). Michał umarl między r. 1569 i 1570 (Py.107 k.352v; P.1398 k.162). Wdowa kupiła 1571 r. od Barbary Pempowskiej, żony Jana Roszkowskiego, za 14.000 zł wsie Grodziec i Nietrzanowo w p. pyzdr. (P.1398 k.262). Od swego brata Stanisława Chwałkowskiego nabyła w r. 1572 za 8.000 zł wieś Wyszakowo i pustki Biernatki (Py.110 k.155, 267; P.1398 k.280v). Owe połowy części w Biernatkach i Wyszakowie sprzedała w r. 1575 siostrze swej Dorocie, żonie Mikołaja Żernickiego, podsędka ziemskiego kaliskiego (ib. k.554v), ale pod r. 1576 zapis mówiący o tym, iż dobra swe w tych wsiach sprzedała była dożywotnio Annie Głoskowskiej, wdowie po Stanisławie Chwałkowskim (Py.113 k.230v). Wsie Grodziec, Nietrzanowo, Wyszakowo, Biernatki i części wsi Płaczki i Chwałkowo dała w r. 1577 swym synom Janowi, Mikołajowi, Andrzejowi i Jerzemu (p.1398 k.707v). T. r. przyszłemu mężowi swej córki Anny Sokołowskiemu zapisal za nią 3.000 zł posagu (P.929 k.243). Takąż sumę zapisała córce Małgorzacie (ib. k.246). W r. 1579 występowała jako spadkobierczyni siostry Doroty zamężnej Żernickiej, podsędkowej kaliskiej (Py.116 k.185). W r. 1590 skasowała swe dożywocie na Chwałkowie i została intromitowana do tej wsi danej jej w dożywocie przez syna Jerzego (p.954 k.587; 1400 k.506v). Córki Michała i Chwałkowskiej: Katarzyna zaślubiła w r. 1567 Macieja Brodnickiego, Anna wyszła w r. 1577, krótko po 4 II, za Stanisława z Wielkiej Wrzący Sokołowskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1589. O Małgorzacie nie wiem nic więcej.

1) Jan, syn Michała i Chwałkowskiej, w r. 1577 z bratem Mikołajem a w imieniu też pozostałych braci, sześciu kmieci w Nietrzanowie sprzedali sposobem wyderkafu za 1.200 zł Wojciechowi Kaczanowskiemu cz. Lucławskiemu (P.1398 k.734v). Pomagał bratu Mikołajowi w dokonanym w r. 1580 zabójstwie Stanisława Słupskiego (P.936 k.503v). Nie żył już w r. 1584. Był bezpotomny (P.942 k.56; 943 k.507).

2) Mikołaj, syn Michała i Chwałkowskiej, występował obok swych braci w r. 1577 (P.1398 k.734v). Zabił w r. 1580 Stanisława Słupskiego, kiedy ten w drodze na poroczki pyzdrskie wstąpił do domu braci B-ch w Gródźcu (P.936 k.503v). Z dokonanego w r. 1582 działu z braćmi dostał Wyszakowo, Chwałkowo, i pustkę Biernatki (P.938 k.2680. Żeniąc się w r. 1584 z Anną Prusimską, córką Wojciecha, wdową 1-o v. po Prokopie Broniewskim, podkomorzym poznańskim, zobowiązał się na krótko przed ślubem, 4 II, oprawić jej posag 2.500 zł gotówką i 600 zł wyprawą na połowie swych części w Wyszakowie (P.942 k.222). Dokonał oprawy 3.100 zł posagu w r. 1585 (P.1399 k.605v). Po śmierci Mikołaja Anna w r. 1588 dożywocie swe na Chwałkowie cedowała bratu męża Jerzemu, zachowując oprawę 3.100 zł posagu na Wyszakowie i pustce Biernatki (P.950 k.508). W r. 1589 idąc trzeci raz za Gabriela Złotkowskiego sprzedała sposobem wyderkafu za 3.100 zł Wyszakowo temu przyszłemu mężowi, a on na krótko przed ślubem, 20 III, oprawił jej 3.100 zł posagu (P.1400 k.271v, 272v). Mikołaj był bezdzietny (P.951 k.406v0.

3) Andrzej, syn Michała i Chwałkowskiej, wspomniany w r. 1577 (P.1398 k.734v), wraz ze swym stryjecznym bratem Marcinem zasterzelili w r. 1582 podczas roczków pyzdrskich Michała Gniazdowskiego (Py. 119 k.234v; 125 k.543). Andrzej t. r. z działu braterskiego dostał Grodziec, Nietrzanowo i Czartki (P.938 k.268). W r. 1584 sprzedał Grodziec i Nietrzanowo za 3.300 zł Janowi Gajewskiemu, sędziemu ziemskiemu poznańskiemu (P.1399 k.262v), ale widocznie była to transakcja tylko wyderkafowa, lub też nie doszła w ogóle do skutku, bo w r. 1586 te wsie sprzedał sposobem wyderkafu za 4.000 zł Marcinowi Kunińskiemu (P.1399 k.751v). Dziedzic Czartek w r. 1589 (Py.125 k.64). Żył jeszcze w r. 1590 (P.953 k.309v).

4) Jerzy, syn Michała i Chwałkowskiej, wspomniany w r. 1577 (p.1398 k.734v), w r. 1582 jeszcze małoletni, dostał z działu z braćmi części w Brodowie, Młodzikowie, Strzeszkach, Płaczkach, pozostające jeszcze pod dożywociem matki (P.938 k.268). Był w r. 1587 opiekunem dzieci swej owdowiałej siostry Katarzyny Brodnickiej (p.948 k.185). Jako spadkobierca brata Mikołaja, zawierał w r. 1588 ugodę z wdową po nim (P.950 k.429v). Scedował mu ona swe dożywocie na Chwałkowie (ib. k.508). Ożenił się w r. 1590 z Agnieszką Konarzewską, córką Melchiora (P.954 k.46). Krótko przed ślubem, 26 VI, na częściach Brodowa, Młodzikowa i młyna wodnego w tej wsi oprawił jej 4.000 zł posagu. Wyłączył od tej oprawy inne swe dobra, tj.: Chwałkowo, Wyszakowo, części w Strzeszkach, Płaczkach i pustce Biernatki (P.1400 k.507v). W r. 1595 już nie żył, a Agnieszka idąc 2-o v. za Jana Niegolewskiego, krótko przed ślubem, 9 II t. r., dostała od niego oprawę 4.000 zł posagu (P.1401 k.621v). Zob. tablicę.

@tablica: Brodowscy h. Grzymała

Do tej samej rodziny należał niewątpliwie Jerzy, nie żyjący już w r. 1603, po którym z żony Sokołowskiej z Wielkiej Wrzący pozostała jedynaczka córka Anna, która miała prawa spadkowe w Włościejewkach (Py.131 k.80v). Był więc Jerzy, być może, synem Stanisława i Włościejewskiej ? Owa Anna była w l. 1607-39 żoną Wojciecha Zielińskiego (Zieleńskiego), sekretarza królewskiego.

>Brodowscy h. Łada wyszli z Brodowa w p. wiskim. Ks. Zygmunt, jezuita kolegium kaliskiego 1586 r., brat rodzony Wawrzyńca, podsędka ziemskiego łomżyńskiego, Stanisława i zmarłego już, Piotra, starosty bodzętyńskiego (I.Kal.53 s.188).

Sebastian i Zofia Dzikowska, rodzice Jana, w r. 1704 towarzysza chorągwi lekkiej Rylskiego, stolnika płockiego (I.Kal.157 k.281). (I.Kal.157 k.281). Józef, podczaszyc lubelski 1746 r. (I.Kon.78 k.18v). Ks. Kazimierz Antoni, dziekan fary w Zbąszyniu, swoje dziedziczne części wsi Dobrzyjałowo w z. wiskiej dał w r. 1715 bratankowi Józefowi, synowi zmarłego już rodzonego brata Jana i Wiktorii z Koryckich (P.1149 IV k.1). Stanisław, cześnik buski, po którym wdowa Marianna z Dłużewskich, córka Mikołaja, miecznika czerskiego, i Konstancji Smoszewskiej, była 2-o v. w r. 1790 żoną Sebastiana Bogusławskiego (P.1367 k.402).

Samuel, major regimentu buławy polnej koronnej, wstąpił do wojska około r. 1736. Był autorem dzieł wojskowych używanych w wojsku polskim jako podręczniki. Zmarł może około r. 1775 (Pol.Sł.Biogr.). Z żony Krystyny Beaty de Kudin jego syn Jan Bogumił, kalwin, major gwardii pieszej koronnej 1785 r., pułkownik wojsk pruskich w r. 1801 ożenił się w Warszawie 26 VIII 1784 r. z Marią Adelgundą Müller, córką Jana Wilhelma, konsyliarza pruskiego, i Joanny Huyssen, ur. około 1771 r. Jan Bogumił zmarł przed swą żoną, która zeszła ze świata 20 I 1813 r. Córki ich: Joanna Krystyna, ochrzcz. w Warszawie 5 III 1786 r., pochowana tamże 31 X 1796 r. (Boniecki; Konarski). Synowie: Aleksander i Ludwik.

1. Ludwik Ferdynand Otto, syn Jana Bogumiła i Müllerówny, ur. około 1792 r., dziedzic Psar i Łagiewnik 1817 r., długoletni radca Ziemstwa Kredytowego, zaślubił 18 XI 1816 r. Eugenię Juliannę Bronikowską (LC Wonieść), ur. około 1799 r. Umarł w Psarach 28 V 1867 r. (Dz.P.), a Eugenia zmarła 25 V 1883 r., pochowana w Gostyczynie (ib.) Synowie Ludwika to: Ludwik i Aleksander, o których niżej, Stanisław Jan, ur. w Łagiewnikach 24 VIII 1818 r., zmarły 14 XII 1822 r., Roman, ur. tamże 5 III 1822 r., zmarły tamże 11 III 1823 r. (Lb, LM Wyganów). Ksawery Władysław Karol, ur. w Psarach 3 XII 1828 r. Józef Jan Tadeusz, ur. w Psarach 19 III 1836 r. (LB Biskupice), Bolesław Władysław Karol, ur. tamże 24 V 1837 r. (LB Rososzyca), zmarły w Ostrowie 7 XI 1852 r. będąć uczniem II klasy tamtejszego gimnazjum (LM Ostrów). Córki: Waleria Balbina, ur. w Łagiewnikach 9 III, a zmarła tamże 15 VI 1820 r., Konstancja, ur. tamże 17 II 1821 r. (LB, LM Wyganów), wyszła 27 VIII 1843 r. za Konstantego Murzynowskiego ze Stolic w Kr. Polskim, umarła w Psarach 19 II 1857 r., Aleksandra Eugenia Maria, ur. w Łagiewnikach 1 II 1824 r. (ib.), Eleukadia Brygitta Karolina, ur. tamże 8 X 1825 r. (ib.), Józefa, ur. 1827 r., zmarła po 7 miesiącach, 28 X (LM Rososzyca). Dalej urodzone w Psarach: Wanda Teofila Marianna 21 XII 1830 r., Emilia Eufemia Stefania 9 VIII 1831 r. zmarła 1 IV 1842 r. (LM Rososzyca), Michalina Eugenia 4 (30 ?) IX 1832 r., Eugenia 18 XI 1833 r. Żyła jeszcze 24 VII 1892 r. (LB Gostyczyna), Maria 18 XI 1835 r., Helena Cecylia 23 X 1840 r. (LB Rososzyca; LB Biskupice). Znich Michalina, zamężna Trzcińska, zmarła w Sławinie 12 XI 1890 r., pochowana w Rosossoszycy (LM Rososzyca; Dz.P.). Maria, wyszła 25 VIII 1861 r. za Józefa Szczepkowskiego z Sławina, umarła tam 8 III 1864 r.

1)Ludwik Karol Aleksander, syn Ludwika i Bronikowskiej, ur. w Łagiewnikach 28 IX 1817 r. (LB Wyganów) dziedzic Bilczewa, ożeniony z Chrzanowską, córką senatora (Czarniecki). Żyła jeszcze 24 IV 1872 r. (LB Gostyczyna)

2) Aleksander Wojciech, syn Ludwika i Bronikowskiej, ur. Psarach 22 XII 1842 r. (LB Rososzyca), dziedzic Psar, Bilczewa, Kowalewa kupił z licytacji za 4.250 zł klasztor ołobocki z warunkiem dokonania rozbiórki i odstawienia materiałów do dnia 1 VII 1883 r. Nie potwierdziła tej transakcji Regencja Poznańska, która nakazała powyższą sumę zwrócić B-mu a klasztor ponownie wystawić na licytację (Dz.P.). Aleksander zaślubił w Poznaniu 23 VII 1873 r. Augustynę Zabłocką, córkę Erazma (LC Poznań, Sw. Marcin; Dz.P.), która umarła w Psarach 11 IV 1903 r., pochowana w Rossoszycy (LM Rososzyca; Dz.P). Sam Aleksander umarł 12 IX 1918 r. (LM Poznań, Sw. Marcin; LM Rososzyca). W Dzienniku Poznańskim znajdujemy doniesienie podane przez siostrę i rodzinę o śmierci 4 IX 1918 r. w San Sebastian Aleksandra B., dziedzica Psar. Czy chodzi tu o jedną i tą samą osobę ? Synowie Aleksandra i Zabłockiej: Tadeusz Bolesław, ur. w Psarach 18 V 1874 r. (LB Rososzyca, dziedzic Strzegowej w pow. ostrowskim (474 ha), mąż Haliny Sokolnickiej, Bolesław Franciszek, ur. w Psarach 4 X 1875 r., zmarły tamże 8 II 1876 r., Jerzy Telesfor, ur. 1887 r., zmarły w Psarach 25 V t. r. mając 4 miesiące (LB, LM Rososzyca). Chyba synem Aleksndra był też Aleksander, w 20-leciu międzywoj. dziedzic Psar z folwarkami Brodów i Kowalewo (647 ha), oraz Bilczewa (367 ha), w pow. ostrowskim. Córką Aleksandra była Zofia, żona Radońskiego, właściciela Kociałkowej Górki, zmarła 6 XI 1922 r., pochowana w Pobiedziskach (Dz.P.)

2. Aleksander Ernest, syn Jana Bogumiła i Müllerówny, ur. w Warszawie 13 II 1794 r., oficer wojsk Ks. Warszawskiego, doszedł do stopnia kapitana. W r. 1814 kupił majątek Dębową Łękę w p. wsch. Od r. 1822 był radcą Ziemstwa Kredytowego, a potem w l. 1845-61 dyrektorem tej instytucji przez trzy kadencje. Deputat na sejmy stanowe poznańskie w l. 1827, 1837, 1841, 1843, w r. 1847 deputowany na sejm w Berlinie, poseł na sejm pruski 1848 r. zmarł 29 X 1864 r. w Pawłowie koło Wągrowca, pochowany w Dębowej Łęce (Dz.P.; Pol. Sł. Biogr.). Niewątpliwie jego synem był Kazimierz, który Pawłowo liczące 2050 m.m. sprzedał w r. 1869 r. Teodorowi Moszczeńskiemu (Dz.P.). Zob. tablicę.

@tablica: Brodowscy h. Łada.

Z powyższymi w najbliższych związkach genealogicznych pozostawali: Augustyn, pisarz dworski w Gogolewie 1805 r., w Nieparcie 1809 r., zaślubił 12 XI 1805 r. sław. Brygidę Fryczewską z Krobi (LC Niepart). Ich synowie: Grzegorz, ur. w Miejskiej Górce 12 III 1807 r. zmarł na drugi dzień (LB, LM Miejska Górka), Augustyn Feliks, ur. w Nieparcie 28 VIII 1809 r. (LB Niepart). Fryderyk, (czy szlachcic ?) inspektor przy komisji gen., i Maria ze Złomowiczów, rodzice Jana Augustyna, zmarłego 15 III 1828 r., mającego rok i 10 mies. (LM Fara Pozn.). Fryderyk, podporucznik wojsk pruskich, i Nepomucena z Kołodziejskich, rodzice Edwarda Walentego Fryderyka Leopolda, ur. w Lesznie 1 VI 1825 r. (LB Droszew). Jan umarł w Zdunach 29 XI 1831 r., mając lat 72. Jego żoną była Barbara Różańska, wtedy żyjąca (LM Zduny). Rozalia, dziecko 3-letnie, córka zmarłego Hiacynta i żyjącej Marcjanny, umarła w Koszkowie 31 X 1849 r. (LM Wielkie Strzelce). Karol, ur. około 1825 r., kalwin, dziedzic Zdzychowic koło Srody, zaślubił w Poznaniu 18 I 1853 r. Anielę Gregor, katoliczkę (LC Poznań, Sw. Marcin). Potem był właścicielem Pawłowa koło Wągrowca. Testament swój spisywał w Poznaniu 24 IV 1863 r. Żyło wówczas trzech jego synów: Aleksander, Pawel i Zygmunt (Testamenty). Syn najstarszy Karol umarł w cztery godziny po urodzeniu 20 IX 1887 r. (Dz.P.). Z jego synów, Aleksander Paweł, ur. w Zdzychowicach 7 I 1855 r., a do chrztu podawał go Aleksander B., dziedzic Dębowej Łęki, o którym było wyżej (LB Sroda). Leopold (Bogumił Albert Ferdynand Filip Leopold), dzierżawca Kleszczewa koło Leszna, spisał testament 16 VI 1826 r. Miał wtedy sumę lokowaną na Psarach u Ludwika B. Jego spadkobiercami było wówczas rodzeństwo: Fryderyk, porucznik 19 pułku piechoty pruskiej, i Joanna (Jeanette) zamężna von Velesen. Leopold w r. 1827 po wygaśnięciu dzierżawy przeniósł się na Dolny Śląsk (Testamenty). Marianna zaślubiła przed 10 XI 1849 r. Juliana Wolańskiego, dziedzica Konar. Umarła w Łysonicach 27 X 1887 r. pochowana w Kalwarii w Pakości.

>Brodowscy różni. Katarzyna, wdowa po Wojciechu Urbanowskim 1605 r. Wojciech był w r. 1617 jednym z opiekunów dzieci Wojciecha Rozdrażewskiego (Ws.31 k.86v). Małgorzata, żona Jana Obiedzińskiego w l. 1639-52, wdowa w r. 1655, i Anna, wdowa po Wojciechu Dachowskim w l. 1653-61, może siostry (P.1064 k.741v). Małgorzata, wdowa po Andrzeju Hersztopskim i 2-o v. po Stanisławie Potockim, burgrabim ziemskim poznańskim. Mikołaj, w r. 1694 mąż Ewy Zberkowskiej, córki Wojciecha (P.1127 II k.121). Marianna zmarła 24 II 1696 r. (LM Gniezno, Sw. Trójca). Franciszek. dzierżawca części Naczesławic 1720 r. (I.Kal.161 s.158). Jacek (Hiacynt) z Brodów B., z Kolniczek, wraz ze swą żoną Marcjanną ochrzcili syna Michała Franciszka 6 IX 1732 r. (LB Nowe Miasto). Inny ich syn, Wojciech, ur. w Gogolewie, ochrzcz. 25 IV 1743 r. (LB Gogolewo). Marcin i Marcjanna z Gadomskich, rodzice Jana ochrzcz. 25 V 1765 r. Chrzestnymi byli mieszczanie z Kępna (LB Kępno). Katarzyna przed 10 XII 1796 r. poszła za Bonawenturę Turskiego z Bolewic. Jan, rewizor celny, miał z żony Barbary córkę Konstancję Karolinę, ur. w Smiglu 13 III 1802 r. (LB Smigiel). Jan, mający 79, zmarł w nocy z 15 na 16 Xi 1864 r., pozostawiając dzieci (Dz.P.). Stanisław, żołnierz w powstaniu 1863 r., zmarł w Poznaniu mając 23 lata w r. 1867. O nabożeństwie żałobnym powiadamiała Katarzyna B. z synem (ib.). Jan, właściciel Gierlatowa zw. Cyganki, którą to wieś miano sprzedać z obwieszczenia sądowego 4 VI 1869 r. (ib.) Kazimierz (czy szlachcic ?), fabrykant "nikotiany", chrzestny 17 XI 1889 r. (LB Fara, Pozn.). Stanisław mając lat 38 umarł w Poznaniu 6 V 1906 r. (ib.). Kazimiera zamężna Jeskowa, zmarła w Poznaniu 15 XII 1929 r. (ib.).

>Brodzcy ze wsi Brody w p. pozn. Kanownik poznański Jan Ciesielski przeprowadzając w 1507 r. dowód swego szlachectwa zeznał, iż jego matka Katarzyna B. była herbu Nałęcz, dziad zaś macierzysty Bartłomiej B. herbu Leszczyc (Pis. Dziej. Pol.IX, s.363). Oczywista tu pomyłka, nie mógł bowiem dziad być innego herbu niż matka. Ks. S. Kozierowski wziął stąd asumpt, by z Grzymka z Brodów, żyjącego na przełomie wieków XIV i XV, zrobić Leszczyca (BNT). Imię Grzymisław, jego zdaniem, było szczególniej częste właśnie wśród Leszczyców. Szkopuł jednak w tym, iż notoryczny wnuk wspomnianego Bartłomieja, rzekomego Leszczyca, to Wojciech B., pierwszy w rodzinie dziedzic Punina i protoplasta Ponińskich h. Łodzia ! Tej sprzeczności wyjaśnić tu nie potrafię. Może dokonało się wówczas w tych samych Brodach Brodzkich stanowiących gałąź Łodziów z Bieczyn ? A może to byli też Łodziowie i mylił się zarówno kanonik Ciesielski w XVI wieku, jak i ks. Kozierowski w XX w. ? Bardziej prawdopodobne to drugie.

Grzymek B., dziedzic w Brodach w l. 1393-1418 (Leksz. I, nr 1472, 1915, 2748; P.3 k.178v; 5 k.65v; Kośc. II k.113). Jego bratem był Mikołaj B., dziedzic w Brodach, występujący w l. 1397-1415 (Leksz. I, nr. 2487; Ks. Z. Pozn., nr 2062, 2089; P.4 k.105). W r. 1417 uzyskała przysądzenie oprawy na Tłokach Katarzyna, wdowa po Mikołaju (P.5 k.17), chyba właśnie po tym. Jeśli tak było w istocie, to Mikołaj występujący obok Grzymka w r. 1418 (ib. k.65v) należałby już do następnego pokolenia. Drugie pokolenie to synowie Zbychny, córki Sędziwoja z Urzazowa (dziś Uzarzewa), która była żoną dziedzica Brodów w 1412 r. (P.3 k.203). W dokonanym wtedy po śmierci jej ojca dziale dóbr między córkami wzięła wraz z Wincentym Choryńskim (zapewne swym siostrzeńcem) połowę miasta Sierakowa i wieś Brodzino. Zbychna i synowie jej, dziedzice Brodów, mieli termin z Mikołajem Śliweńskim w r. 1420 (P.6 k.57). Żyła jeszcze w 1421 r. (P.7 k.11v). Ci synowie to: Andrzej, Peregryn, Maciej, Mikołaj i Bartłomiej. Kto był ich ojcem ? Nie Mikołaj, bo jak widzieliśmy, inną miał żonę. Ponadto słyszymy w 1432 r. o Mikołaju bratanku Mikołaja (P.11 k.135). A więc Zbychna była żoną, oni zaś synami albo Grzymka, albo jakiegoś trzeciego, nieznanego nam z imienia brata. Nie wiem czy występująca w r. 1421 Stachna z Brodów (P.3 k.135) to tylko pomyłka pisarza i chodzi o tę samą Zbychnę, czy też zgoła to inna osoba ?

1. Andrzej, syn Zbychny, wspomniany pierwszy raz w 1421 r. kiedy ręczył za Świąszkę z Rogalina (P.7 k.3v). Obok braci Peregryna, Macieja, Mikołaja i Bartłomieja ugodził się w 1438 r. z ciotką Swiętosławą cz. Swiąchną z Uzarzowa o szóstą część Latalic i Tomiszewa (P.14 k.30).

2. Peregryn (Pielgrzym), syn Zbychny z Urzazowa, obok Bartosza dziedzic w Brodach 1432 r. (P.12 k.2), w r. 1435 mąż Jutki (z Wilkowa ?) oprawił jej na dwóch częściach swej czwartej części wsi Brody posag 100 grz. (P.1378 k.59). Była wdową 1-o v. po Wojciechu z Wielkiego Sędzina i miała z pierwszego męża dzieci, z którymi w 1442 r. zawarła ugodę (P.13 k.29v; 14 k.131). Peregryn miał wraz z bratem Bartłomiejem w l. 1437-38 terminy z ciotką Swiąchną (Swiętosławą) z Urzazowa (P.14 k.11,25v). Żona jego Jutka w l. 1444-45 procesowała się ze swą matką Zofią z Wilkowa (P.15 k.24,135v). Peregryn żył jeszcze wtedy. Nie wspomniany już w związku z procesem prowadzonym przez dziedziców poszczególnych części w Brodach z Maciejem z Chraplewa w 1453 r. (P.18 k.153v). Żona jego Jutka w l. 1444-45 procesowała się ze swą matką Zofią z Wikowa (P.15 k.24,135v). Peregryn żył jeszcze wtedy. Nie wspomniany już w zawiąku z procesem prowadzonym przez dziedziców poszczególnych części w Brodach z Maciejem z Chraplewa w 1453 r. (P.18 k.153v), zapewne już wtedy nie żył. Nie żył napewno w 1462 r. (P.1384 k.151). Jego synowie: Andrzej, Dobrogost i Maciej.

1) Andrzej, syn Peregryna, dziedzic części w Brodach 1459 r. (P.18 k.246), swoją ósmą część w tej wsi sprzedał 1462 r. za 170 grz. Bartoszowi z Brodów (P.1384 k.151).

2) Dobrogost, raz nazwany Dobrogostem Pielgrzymem, syn Peregryna, dziedzic części w Brodach (P.18 k.153v). Chyba tego samego Dobrogosta pisano w r. 1465 z Nowych Bródek, kiedy jego żona Katarzyna z Jarosławca całe swe części w Jarosławcu w p. pozn. sprzedała za 100 grz. i 60 zł w. Bartłomiejowi Dąbieńskiemu (P.1383 k.202). Dobrogost wraz z bratem niedzielnym Maciejem pozywał 1471 r. Macieja z Chraplewa o kopce graniczne między Brodami i Chraplewem (P.20 k.122). Był w l. 1487-90 wicepodsędkiem poznańskim (G.). Katarzynie Gorskiej, żonie Dobrogosta Pielgrzyma, dziedzica niegdy w Brodach Wielkich, Andrzej Łódzki, podsędek poznański, wyderkował w 1487 r. łan osiadły i trzy łany puste w Łodzi w p. pozn. (P.1387 k.76). W r. 1499 Dobrogost występował jako wuj córek Wojciecha Ciesielskiego (P.859 k.22). W l. 1501-2 Dobrogost, nazywany dziedzicem w Łodzi ( a nawet w r. 1502 niegdy Brodzkim), był opiekunem swego stryjecznego bratanka Wojciecha (P.23 k.33v; 24 k.9, 33v). Chyba to ten sam Dobrogost "Małobrodzki", z Małych Brodów, nie żył już 1508 r., kiedy jego córka Jadwiga, działająca w asyście stryja Marcina Sierosławskiego i wuja Jana Sarbskiego, kwitowała Błociszewskich zx 29 i pół grzywien, neleżnych jej zmarłemu ojcu z tytułu wyderkafu wsi Łodzia (P.863 k.20v). Katarzyna Gorska, która była, jakby wynikało z powyższego, drugą żoną Dobrogosta, nie żyła już w r. 1512. Miał z niej córkę Annę, wtedy wdowę po Wojciechu Morawskim cz. Mroczkowskim (P.865 k.151).

3) Maciej, syn Peregryna, występował w 1453 r. w sprawie toczonej przez dziedziców Brodów z Maciejem Chraplewskim (P.18 k.153v). Chyba ten sam Maciej, dziedzic w Nowych Brodach, nazwany nawet Nowobrodzkim miał w 1459 r. termin z Bartoszem ze Starych Brodów (ib. k.236, 266v). Żoną Macieja B. była 1493 r. Anna, córka Marcina Kotlara z Dziewierzewa i Katarzyny Gorzyńskiej (P.23 k.70, 142v). Ta Anna wraz ze swą siostrą Jadwigą, żoną Mikołaja Królikowskiego, została pozwana 1494 r. przez Stanisława, Wojciecha, Jana i Andrzeja, tenutariuszy kcyńskich (Kc.8 k.65).

3. Maciej, syn Zbychny z Urzazowa, obok braci współdziedzic w częściach Brodów 1438 r. (P.14 k.30), był potem kanonikiem kruszwickim i brat Bartosz ręczył Wawrzyńcowi B. za to, iż Maciej za 20 grz. ceduje ową kanonię wraz z prebendą ks. Andrzejowi, synowi Wawrzyńca. Ponieważ cesja nie została dokonana, Wawrzyniec w r. 1459 r. pozywał Bartosza (P.18 k.260v).

4. Mikołaj, syn Zbychny z Urzazowa, występował obok matki w 1421 r. (P.7 k.11v). W 1428 r. mowa o Mikołaju z synami (P.10 k.72, 85v) a w r. 1432 o Mikołaju, bratanku Mikołaja (P.11 k.135), chyba o tym właśnie. W r. 1436 występowała Katarzyna, żona Mikołaja (P.13 k.35v). Mikołaj B. żył jeszcze w 1438 r. (Kośc.17 s.69). Syna Mikołaja znam tylko jednego, Wincentego, występującego w l. 1432-34 (P.12 k.7v, 114, 137v).

5. Bartłomiej, Bartosz, syn Zbychny z Urzazowa, występował wraz z bratem Peregrynem w 1432 r. (P.12 k.2). Obok braci współdziedzic w Brodach 1438 r. (P.14 k.30), na trzeciej części swoich dóbr w tej wsi, zachowując sobie dwie części wolne, oprawił 1449 r. posag 50 grz. żonie Katarzynie (P.1380 k.42). Dziedzic w Starych Brodach, zwany też Starobrodzkim, miał w r. 1459 terminy z Maciejem "Nowobrodzkim" z Nowych Brodów (P.18 k.236, 266v) i z Wawrzyńcem B. (ib. k.260v). W r. 1462 kupił od Andrzeja, syna Peregryna z Brodów ósmą część w tej wsi za 170 grz. (P.1384 k.151). Nie żył już w r. 1479 (P.1386 k.199v). Wdowa Katarzyna żyła jeszcze w r. 1479 (P.1386 k.199v). Wdowa Katarzyna żyła jeszcze w r. 1493 (P.23 k.111v). Synowie: Mikołaj, Jan, Marcin, Stanisław i Maciej, mieli w l. 1479-87 sprawę z Iwanem Pietrskim (może ich szwagrem ?) o zwrot posagu (P.21 k.71; 22 k.99v). W r. 1485 występowali jeszcze jako niedzielni (P.22 k.9, 11v). Córką Bartłomieja była Katarzyna, żona Wojciecha Ciesielskiego. O Marcinie, Stanisławie i Macieju wiem jeszcze tylko to, że żyli w r. 1511 (P.865 k.19).

1) Mikołaj, syn Bartłomieja i Katarzyny, na połowie części ojcowskiej mającej mu przypaść w dziale z braćmi w W. Brodach i na połowie części, która mu przypadnie po śmierci matki Katarzyny w tejże wsi oprawił 1479 r. posag 50 kop gr. żonie Włodce (P.1386 k.199v). T. r. Włodka, wdowa 1-o v. po Janie Polickim, połowę swego posagu 100 kop gr., tj. 50 gr. oprawione przez pierwszego męża na wsi Policko, zapisała obecnemu mężowi po swej śmierci (ib. k.189v). Włodka żyła jeszcze w 1494 r. (P.856 k.16), Mikołaj zaś i w r. 1502 (P.24 k.59). Oboje już nie żyli 1511 r. (p.865 k.19).

2) Jan, syn Bartłomieja i Katarzyny, mąż Doroty Jaromirskiej, która w 1491 r. nabyła wyderkafem za 150 grz. od ks. Piotra, opata z Obry, prawo do 16 grz. czynszu rocznego na Godzeszewie p. kośc. i za 40 grz. od Jakuba Golskiego, dziedzica w Ratajach, prawo do trzech łanów w Godzeszewie (P.1387 k.144). Od swego brata Mikołaja Jaromirskiego nabyła w 1493 r. wyderkafem jako resztę posagu trzech kmieci w Reklinie (ib. k.191). W 1508 r., już jako wdowa, swą oprawę na Godzeszewie wyderkowała za 150 grz. Zofii Chobienickiej, żonie Dobrogosta Bylęckiego (P.786 s.42). Tej Zofii wyderkowała 1511 r. za 40 grz. swoje trzy łany wyderkafowe w Godzeszewie (ib. s.311) i t. r. procesował tęż Zofię o wygnanie jej z oprawy na trzech łanach w tej wsi (P.865 k.51v). Skwitowała w 1519 r. Małgorzatę Jaromirską z części po rodzicach w Jaromierzu, Reklinie i Karnie (Kośc.25 k.143v). Żyła jeszcze w r. 1540 (Kośc.234 k.441).

Wojciech B., syn Jana i Jaromirskiej (Kośc.24 k.294), pozywany 1501 r. przez Katarzynę Hersztopską (P.24 k.19v). Jego opiekun stryj Dobrogost B. pozywał Stanisława Sędzińskiego, którego zmarły ojciec Michał Sędziński najechał był część Brodów. Sędziński nie stanął i 1502 r. miał płacić winę (P.24 k.33v). Wojciech w 1511 r. był dziedzicem w Brodach Wielkich (P.865 k.19). Zofii, córce zmarłego Jana Punińskiego, a żonie Jana Rąbińskiego, dał w 1517 r. w zamian za jej wsie Punino (dziś Ponin) i Jeligowo w p. kośc. swoje części w Brodach i dopłatę 200 grz. (p.1392 k.126v). T. r. na połowie Punina i na połowie części w Jeligowie oprawił 100 grz. posagu swej żonie Annie Tłockiej, córce Jana (Kośc.233 k.57; 345 k.64). Już nie żył w 1520 r., kiedy ta Anna, pani wienna w częściach Punina i Jeligowa, występowała jako wdowa (Kośc.26 k.64). Ich syn Maciej Puniński, już dojrzały 1524 r. (P.1393 k.200), stał się protoplastą rodziny Ponińskich h. Łodzia. Zob. Tablicę.

>Brodzcy h. Łodzia ze wsi Brody w p. pozn., stanowili odgałęzienie Łodziów z Bieczyn.

Wawrzyniec Bieczyński, syn Anny ze Srocka, żyjącej jeszcze w r. 1440 (P.14 k.80), obok swego brata Tomasza cz. Tomka dziedziczył w r. 1435 w Nowych i Starych Brodach (P.13 k.13v, 56). Miał on jeszcze brata Jana (Kośc.17 s.325), po którym poszli Łodziowie Baranowscy (zob. Bieczyńscy h. Łodzia i Baranowscy h. Łodzia). Żona Wawrzyńca, Katarzyna, pozywała 1438 r. Wojciecha Gorskiego z Wronowa (Kośc.17 s.73). Wawrzyniec zeznał 1440 r. 10 grz. czynszu dożywotniego na W. Srocku swemu bratu rodzonemu Piotrowi (P.14 k.80), a w r. 1443 dał mu dwie części w Srocku (P.1379 k.48v). Wraz z bratem Tomkiem zawierał 1442 r. ugodę z Bernardem i Włostem z Lipnicy (ib.14 k.100v). Dziedzic w Brodach zeznał 1443 r. 10 grz. Peregrynowi z Brodów (P.14 k.209v).

@tablica: Brodzcy (h. Łodzia ?)

Bratu Janowi z Baranowa dał 1444 r. połowę Pakosławia w zamian za Nowe Brody w p. pozn. i Srocko W. w p. kośc. (P.1379 k.9). Pisano go jeszcze Bieczyńskim 1445 r. (Kośc.17 s.611). Całą swą część w Srocku W., to jest 12 łanów i karczmę sprzedał 1446 r. za 600 grz. Tomaszowi Bieczyńskiemu (P.1379 k.167). Obok Peregryna i Bartosza, współdziedziców w Brodach, miał w 1447 r. sprawę ze Stanisławem, kasztelanem międzyrzeckim, i Dobrogostem, kasztelanem kamieńskim, braćmi z Ostroroga (P.17 k.7v). Mniejwięcej od r. 1448 nazwany już stale Brodzkim (Kośc.18 s.360, 366; P.18 k.34, 61, 113v; 852 II k.89). Był w l. 1447-48 wicewojewodą poznańskim, w r. 1459 kościańskim (G.). Nabył Łódź i w r. 1456 Anna z Prusimia, wdowa po Bieniaku z Łodzi, chorążym poznańskim, zaspokojona przez Wawrzyńca, skasowała swą oprawę na tej wsi (P.852 II k.94v). Występował 1459 r. jako stryj Katarzyny, żony Josta Pakosławskiego (Kośc.19 k.228v). Pozywał t. r. Bartosza B., który ręczył był za swego brata Macieja, iż ten ustąpi kanonii kruszwickiej za 20 grz. ks. Andrzejowi, synowi Wawrzyńca (P.18 k.260v). Nie żył już w r. 1462, kiedy to jego zięć Jakub z Bukowca miał płacić winę synom jego Andrzejowi, Benedyktowi i Dobrogostowi (P.18 k.305). Bieniak i Dobrogost byli jeszcze t. r. nieletni i w sprawie o 100 grz. toczonej z Tomaszem Srzemskim przydano im lat, Bieniakowi trzy, Dobrogostowi sześć (ib. k.307). Owdowiała Katarzyna miała oprawę na połowie Starych Brodów (P.19 k.13v). Żyła jeszcze 1469 r. (P.854 k.30v). Prócz wspomnianych wyżej trzech synów Wawrzyniec miał i córki. Z nich Anna była w r. 1464 żoną Jakuba Konopki Bukowieckiego, Scholastyka zaś była w r. 1491 małżonką Jana Sepieńskiego z W. Sepna (P.1387 k.144v), występowała już jako wdowa w r. 1501 (Kośc.23 k.20v).

I. Andrzej B., potem Łódzki, przezywany już w r. 1469 "Włochem" ("Italicus alias Włoch", P.20 k.24v), syn Wawrzyńca, w r. 1459 tytułowany księdzem, miał więc najwidoczniej niższe święcenia (P.18 k.260v) obok braci Dobrogosta i Benedykta miał w 1462 r. termin z Burchardem z Wysoczki (P.18 k.315v), a w r. 1464 wraz z tymiż braćmi niedzielnymi miał terminy z braćmi z Rusocina (kośc.19 k.334v) i z Maciejem z Chraplewa (P.18 k.78; 19 k.46). Żona Andrzeja B., Katarzyna, córka Michała Goryńskiego, i jej siostra Elżbieta, żona Stanisława Bieganowskiego, zapisały w 1467 r. swej matce Małgorzacie dożywocie sumy 300 grz. na połowie Barda (P.1384 k.244v). Wraz z siostrami, Elżbietą i Katarzyną t. r. zrazu połowę Gorynina p. gnieźn. dały Andrzejowi w zamian za czwartą część wsi Nowe Brody p. pozn. (P.1383 k.199), ale w tym samym roku tę połowę sprzedały mu za 300 grz., on zaś oprawił żonie 300 grz. posagu (P.1384 k.244v, 245).Andrzej w r. 1469, nazwany już Łódzkim, i jego brat Bieniak B. występowali jako wujowie braci Konopków, dziedziców Bukowca (P.1385 k.23). T. r. zapisując 50 grz. Tomaszowi Srzemskiemu pisał się z Łodzi (P.20 k.24v). Andrzej, Benedykt i Dobrogost w r. 1475 byli niedzielnymi dziedzicami w Starych Brodach (P.1386 k.32v). Katarzyna, żona Andrzeja Łódzkiego i jej siostra Barbara, żona Jana Sędzińskiego, wieś Mysłki w p. pyzdr. sprzedały 1475 r. za 400 grz. owdowiałej siostrze Bieganowskiej (P.1386 k.23). T. r. Andrzej zapisał na Łodzi swej teściowej 6 grz. czynszu rocznego (ib.). Andrzej "Włoch" Łódzki, wicewojewoda poznański 1481 r. (G.). W r. 1482 on i bracia jego Benedykt i Dobrogost plac w Poznaniu koło klasztoru Dominikanów sprzedali za 20 grz. Tomaszowi Bieczyńskiemu (P.1386 k.162). W r. 1484 nabył wyderkafem na 3 lata za 100 grz. od opiekunów nieletniego Andrzeja Gryżyńskiego Gryżynę, Nielęgowo i Jezierzyce w p. kośc. (P.855 k.150v). Już jako podsędek ziemski poznański nabył w 1485 r. wyderkafem od Wojciecha, Walentego i Jakuba, braci z Koszut, pół łana w Będlewie, które owi bracia trzymali wyderkafem za 10 grz. od Sędziwoja Będlewskiego (P.1387 k.13v). W r. 1487 łan osiadły i trzy łany puste w Łodzi wyderkował za 80 grz. Katarzynie Gorskiej, żonie Dobrogosta Pielgrzyma, dziedzica niegdy w Brodach Wielkich (ib. k.76). Od Jana iuniora dziedzica w Górze i jego siostrzenic kupił w 1489 r. za 300 grz. całe wsie Góra i Sadowie z łąką "Pachlerką" w p. pozn. (ib. k.125). Żonie swej Katarzynie Goryńśkiej na połowach wsi Łodzia, Góra i Sadowie oprawił w 1493 r. posag 300 zł (P.1388 luzy k.13). Tejże żonie w 1494 r. na połowie Łodzi oprawił jeszcze 50 zł w. posagu (P.1388 k.63). Żył w r. 1496 (G.), już nie żył 1499 r. (P.859 k.20v). Jego synem był Uriel, córkami: Elżbieta, w r. 1499 żona Mikołaja Błociszewskiego, Katarzyna i Barbara, w r. 1503 jeszcze niezamężne (P.1389 k.275v). Pierwsza z nich była w r. 1508 żoną Mikołaja Czartkowskiego, druga t. r. za Wojciechem Konarzewskim cz. Chomęckim.

Uriel Łódzki, syn Andrzeja podsędka ziemskiego poznańskiego, w r. 1499 skwitowany został przez siostrę Elżbietę, żonę Mikołaja Błociszewskiego z dóbr ojczystych w Łodzi i ze spadku po ciotce Elżbiecie Bieganowskiej w Mysłkach (P.859 k.20v). W r. 1500 pozywał swego brata stryjeczno-rodzonego Stanisława B. o wygnanie z części odziedziczonej po stryju ks. Bieniaku (ib. k.167), a w r. 1502 został intromitowany do tej części w Brodach (ib. k.244). T. r. działając w asyście swych opiekunów, stryja Tomasza Bieczyńskiego, i wuja Sędziwoja Będlewskiego, dwa łany w Mysłkach w p. gnieźn. wyderkował za 20 grz. Janowi z Dębna, synowi Amborżego z Pampowa, wojewody sieradzkiego (P.1389 k.182v). W r. 1503 Uriel oraz jego niedzielne siostry Katarzyna i Barbara połowę Mysłek sprzedali za 100 kop gr. Mikołajowi Bardskiemu (ib. k.275v). Uriel, bezdzietny, nie żył już w r. 1508, kiedy jego siostry Katarzyna Czartkowska, Barbara Konarzewska i dzieci siostry Elżbiety Błociszewskiej, dziedzice części Brodów i Nowych Brodów, pozywali Dobrogosta Brodzkiego o wygnanie ich siłą z dwóch ról osiadłych (P.863 k.106v).

II. Benedykt, Bieniak B., syn Wawrzyńca, urodził się około 1453 r., skoro w r. 1462 przydano mu sądownie trzy lata, oczywiście dla osiągnięcia "sprawnych" dwunastu. On i brat Dobrogost, dziedzice w Brodach Nowych i Starych, zostali w 1469 r. skwitowani przez Tomasza ze Sremu (P.20 k.20v). W r. 1481, już jako ksiądz, swą połowę dóbr w Brodach Wielkich rezygnował bratu Dobrogostowi (P.1386 k.136). W r. 1482 nazywany bratem niedzielnym Dobrogosta (P.855 k.122). Pleban w Brodach, półtora łana osiadłego w W. Brodach wyderkował 1493 r. za 100 zł w. Gabrielowi Sierpowskiemu (P.1388, luz k.3v). W r. 1496 toczył sprawę z owdowiałą bratową Katarzyną o jej oprawę na Brodach. List wienny nie wymieniał tej wsi, więc zarówno ks. Benedykt jak i syn zmarłego, Stanisław, zaprzeczali jej praw. Jednak dekret przyznał jej posesję dóbr mężowskich (P.856 k.197v). Ks. Benedykt nie żył już w r. 1500 (P.859 k.167).

III. Dobrogost, syn Wawrzyńca, urodzony około r. 1456, bowiem w r. 1462 przydano mu sądownie sześć lat. W r. 1481 na swych dwóch częściach w W. Brodach oprawił 200 grz. posagu żonie swej Helenie (P.1386 k.136), która w 1482 r. skwitowała swego ojca Sędziwoja Trzebawskiego i braci Macieja i Łukasza z dóbr ojczystych i po matce Małgorzacie w Niemczynie, Starężynie, Retkowie i Smarzykowie (P.855 k.131). Drugiej żonie Katarzynie, córce Dobrogosta Niewierskiego i Jadwigi, oprawił w 1494 r. posag 100 grz. na ósmej części wsi W. Brody, którą nabył za 80 grz. od Wojciecha Gurskiego, kasztelana lędzkiego, na trzech częściach w Nowych Brodach, na sołectwie tamże i na dworze, w którym sam rezydował (P.1383 k.17; Kośc.230 k.14v). Był w l. 1487-90 wicepodsędkiem poznańskim (G.). Nie żył już w r. 1496 (P.856 k.197v). Katarzyna Niewierska, 2-o v. żona Mikołaja Nojewskiego, w r. 1504 zapisała drugiemu mężowi na swej oprawie na Wielkich i Małych Brodach sumę wyderkafową 50 grz., on zaś oprawił jej 20 grz. posagu (P.1390 s.18, 19). Synów Dobrogosta było dwóch: Stanisław z pierwszej żony i Andrzej z drugiej. Opiekunami ich byli krewni z linii macierzystych: Maciej Trzebawski i Sędziwój Niewierski. Trzebawski w r. 1500 wydzierżawił Nojewskiemu na trzy lata dobra dziedziczne tych braci w Brodach (P.859 k.154). Stanisława B. t. r. pozywał jego brat stryjeczno-rodzony Uriel o wygnanie z części w Brodach spadłej po stryju ks. Bieniaku (ib. k.167). Sędziwój Niewierski jako wuj i opiekun Andrzeja Dobrogosta pozywał t. r. Stanisława (ib. k.141). Wuj i opiekun Stanisława, Maciej Trzebawski, kwitował w 1501 r. Bodzętę Niewierskiego z 6 grz. z dzierżawy połowy Brodów (Ib. k.168v). Stanisław B., bezdzietny, nie żył już w r. 1504, bowiem wtedy posag jego matki, to jest 200 grz. dziedziczył Maciej Trzebawski i toczył się o to proces między owym Maciejem a Andrzejem Dobrogostem (P.24 k.84).

Andrzej zwany też Dobrogostem lub Andrzejem Dobrogostem, syn Dobrogosta i Niewierskiej, pozywany był w r. 1508 przez córki i wnuków zmarłego stryja Andrzeja Łodzkiego o gwałtowne wygnanie ich z dwóch ról osiadłych w Brodach (P.863 k.106v). On i ci potomkowie stryja Andrzeja procesowali w r. 1513 Małgorzatę, żonę Jana Jaskóleckiego, o wygnanie ich z połowy odziedziczonej w M. Sepnie po Scholastyce B., żonie Jana Sepieńskiego (P.865 k.361v, 368v). W r. 1512 części w W. i M. Brodach wyderkował za 100 grz. Mikołajowi Nojewskiemu (P.1391 k.22v), swemu ojczymowi. Od Jana i Anny, nieletnich dzieci Wojciecha Konarzewskiego z Chomęcic, od Katarzyny Czartkowskiej oraz od Anny i Jana Błociszewskich odkupił w 1514 r. części ich w W. Brodach i Nowych Bródkach za 100 grz. i 11 zł w. (P.1391 k.32v) i te części za takąż sumę wyderkował ojczymowi (ib. k.32). T. r. połowę oprawy posagu na częściach M. Sepna, po swej rodzonej ciotce Scholastyce, sprzedał za 50 grz. Wojciechowi Konarzewskiemu (ib. k.32v). Swoje części w Wielkich i Małych Więckowicach w p. pozn., nabyte w r. 1516 od Piotra Więckowskiego drogą zamiany za części Wielkich Brodów i całe Małe Brody i za dopłatę sumy 100 grz. i 50 zł w., sprzedał t. r. za 250 grz. Janowi Dąbrowskiemu i żonie jego Jadwidze (P.1391 k.36,37v). Następnie nabył w 1517 r. od Hieronima Rozdrażewskiego sposobem wyderkafu za 559 grz. wsie Niezamyśl, Winna i pustkę Luchocza w p. pyzdr. (P.1392 k.112v). Na owych wsiach i na zapisanej na nich sumie oprawił t. r. posag 200 zł żonie Jadwidze Siednickiej, córce Jana (ib. k.174). Kupiwszy w 1523 r. za 700 grz. od Jadwigi Manieckiej, wdowy 1-o v. po Marcinie Rąbińskim, 2-o v. żony Jana Krajkowskiego, wieś Manieczki, na jej połowie oprawił zaraz 250 zł posagu swej żonie (ib. k.503v). Od Jana Baranowskiego kupił w 1524 r. za 1.000 grz. Rogaczewo, Grzybno i Mirosławki w p. kośc. (P.1393 k.33v). Manieczki sprzedał t. r. za 700 grz. Maciejowi Pigłowskiemu (ib. k.34), owe zaś 250 zł posagu przeniósł t. r. na połowę Rogaczewa i Grzybna (ib. k.42). W r. 1530 Grzybno sprzedał za 600 grz. Wojciechowi Sułockiemu (ib. k.327v), a Jadwiga t. r. skwitowała Sułockiego ze swej tam oprawy (P.871 k.702v). Brzeg i staw zwany "Szulawskim" w Rogaczewie dał w r. 1540 Janowi Żabieńskiemu (P.1394 k.355). Nie żył już w r. 1548, kiedy występowali jego synowie: Maciej, Gabriel, Stanisław i Jan (Kośc.235 k.83v). Był jeszcze syn Marcin, występujący w r. 1547 (Kośc.29 s.506), zapewne w r. 1548 już nie żyjący. Córka Anna, w r. 1547 żona uczc. Jana Szadka, mieszczanina w Sremie (ib.).

1. Maciej, syn Andrzeja Dobrogosta i Siednickiej, wspomniany w r. 1547 (ib.). Burgrabia wschowski 1557 r. (Ws.4 k.154v). W r. 1559 lub przed tą datą kupił wraz z bratem swym Gabrielem od brata Jana części Rogaczewa i Mirosławek (Kośc.238 k.342v), a w r. 1563 od brata Stanisława wraz z Gabrielem kupił części w tych wsiach za 1.100 zł (Ws.200 k.31). Maciej na połowie swych części w Rogaczewie i na całej pustej wsi Mirosławki oprawił 1568 r. posag 600 zł żonie Magdalenie z Błociszewa Gajewskiej, córce Wincentego (P.1397 k.662v). W r. 1578 Magdalena była już wdową (Kośc.258 k.190v). Oprawę swą na Rogaczewie skasowała 1597 r. (ib.277 k.8). Żyła jeszcze w 1614 r. (Ib.290 k.619). Syn Aleksander, o którym niżej, córka Ewa, nieletnia w 1584 r. (ib.264 k.1v), w l. 1592-1603 za Janem Bronikowskim.

Aleksander, syn Macieja i Błociszewskiej, pisał się z Rogaczewa, małoletni w l. 1583-84 (P.941 k.487; Kośc.264 k.1v). Rogaczewo sprzedał w r. 1597 za 4.000 zł Jakubowi Rutkowskiemu (P.1402 k.341v; 1407 k.383v), a t. r. kupił od Jana Bronikowskiego za 300 grz. łan pustej roli we wsi Bocz p. kośc. (P.787 k.147v). Żeniąc się w r. 1601 z Anną z Wierzbna Pawłowską, córką Bartłomieja, krótko przed ślubem, 4 IV, oprawił jej 2.500 zł posagu (P.1404 k.8). T. r. łan roli we wsi Bocz spredał za 300 grz. Janowi Bronikowskiemu (ib. k.17). Dla swych dzieci zrodzonych z Pawłowskiej mianował w 1604 r. opiekunami między innymi Andrzeja B., syna Stanisława, swego brata stryjecznego, i Bartłomieja Pawłowskiego, brata swej żony (P.974 k.733v). Od Andrzeja Otorowskiego kupił w 1612 r. za 4.000 zł części wsi Otorowo i Swięcino w p. pozn. (P.1408 k.148v), a t. r. nabył inne części w tych wsiach za 7.000 zł od Seweryna Buszewskiego (ib. k.266v). Anna Pawłowska zaaprobowała w 1613 r. dokonaną przez swego męża sprzedaż za 10.000 zł części Otorowa Andrzejowi Manieckiemu (P.990 k.918v). Aleksander w r. 1615 części Otorowa i Swięcina wyderkował za 8.000 zł Łukaszowi Cieleckiemu (P.1409 k.406v). Nie żył już w r. 1616 (P.996 k.234v), a synom pozostawił wielkie długi (P.1417 k.683v). Anna Pawłowska w r. 1620 występowała jeszcze jako wdowa (P.1004 k.1001v), potem była 2-o v. żoną Marcina Pierskiego, a w r. 1626 występowała jako wdowa i po tym drugim mężu (Kośc.294 k.152). T. r. swą oprawę 2.500 zł posagu na Otorowie i Swięcinie cedowała Aleksandrowi Ponińskiemu (P.1017 k.220). Umarła w r. 1641 (P.1043 k.629; 1044 k.298). Synowie Aleksandra i Pawłowskiej: Stefan, Bartłomiej i Maciej, córki: Jadwiga, niezamężna w l. 1626-33 (P.1415 k.613; 1028 k.141v), w l. 1635-48 żona Wojciecha Domasławskiego, Zofia, niezamężna w l. 1626-40 (P.1415 k.613; LB Juncewo), w r. 1642 żona Jana Kaczkowskiego.

1) Stefan, syn Aleksandra i Pawłowskiej, wspomniany w r. 1616 jako dziedzic obok braci w Żółkowie (P.996 k.164v). Jeszcze nieletni w r. 1620 (W.27 k.300). Ożenił się w r. 1624 z Jadwigą z Radomicka Daleszyńską, córką Andrzeja, dostawszy przed ślubem od braci żony, Jana i Andrzeja, zapis długu 3.000 zł (Kośc.292 k.285), którą to sumę, również przed ślubem, oprawił jej jako posag (P.1414 k.854). Oboje z żoną mieli w r. 1626 pewne dobra we wsi Bąblino (dziś Bąblin) w p. pozn. (P.1016 k.348). Odziedziczywszy po ojcu części w Otorowie i Swięcinie obciążone mocno długami, sprzedał je w r. 1626 za 7.666 zł Aleksandrowi Ponińskiemu (P.1415 k.613). Żonie swej ponownie oprawił t. r. posag 3.000 zł (ib. k.636v). Odtąd gospodarował już tylko na branych kolejno wyderkafach: w r. 1627 za 4.000 zł Sypniewo w p. kcyń. od Wojciecha i Jadwigi z Grocholskich Czekanowskich (ib. k.1045v), w r. 1631 za 3.000 zł części Wysokiej w p. gnieźn. od Jerzego Kąsinowskiego (P.1417 k.303), w r. 1633 za 5.000 zł Chudzice i części Olszewa w p. pyzdr. od Władysława, Jakuba, Marcina, Łukasza i Wacława, braci Żychlińskich (ib. k.834), w r. 1637 za 6.000 zł Czerwonawieś i folwark Kąty w p. kośc. od Barbary Kowalewskiej, żony Marcina Borka Gostyńskiego (P.1419 k.48v), w r. 1638 za 5.000 zł Wola Czewujewska w p. kcyń. od Jana Czewujewskiego (ib. k.388v), w r. 1643 za 5.000 zł części Gembarzewa Wielkiego i Gembarzewka w p. gnieźn. od Sebastiana i Marianny z Mielińskich Noskowskich (P.1421 k.53), w r. 1649 za 6.000 zł części Łąk w p. kal. od Andrzeja Węgierskiego (P.1424 k.86v). W r. 1657 był opiekunem bratanka Adama (P.181 k.42). Nie żył już w r. 1661 (p.186 k.185v). O Jadwidze ostatnią wzmiankę jako o żyjącej znalazłem pod r. 1633 (P.1417 k.834). Córki Stefana: Dorota, w r. 1661 żona Jakuba Błeszyńskiego, późniejszego kasztelana międzyrzeckiego, Anna wyszła 3 II 1669 r. za Józefa Przysieckiego. Syn Aleksander.

Aleksander, syn Stefana i Daleszyńskiej, kwitował 1655 r. swą ciotkę Jadwigę zamężną Domasławską z 160 zł (P.1068 k.19v). Od Bartłomieja Kołdowskiego kupił 1657 r. za 8.000 zł części w Karminku Małym i w Trzebowie w p. kal. i na połowie owych części oprawił 5.000 zł posagu żonie swej Annie Kołdowskiej, córce tego Bartłomieja i Marianny Grabińskiej (R.Kal.14 k.432, 433v). Anna Kołdowska była wdową już w 1661 r. (I.Kal.125 s.439). Nie żyła już 1677 r. (ib.138 s.577). Ich jedyna córka, dziedziczka części Karminka i Trzebowa, Marianna, w l. 1677-88 żona Jana Radzimskiego.

2) Bartłomiej, syn Aleksandra i Pawłowskiej, pisał się z Rogaczewa, w r. 1620 jeszcze nieletni (W.27 k.300), w r. 1632 wedle rezygnacji dokonanej 1626 r. przez starszego brata Stefana, wraz z bratem Maciejem sprzedał ich części Otorowa i pustek Swięcina za 15.333 zł Aleksandrowi Ponińskiemu. Obaj nie byli jeszcze pełnoletni, bo działali w asyście wuja i brata (P.1417 k.683v). Bartłomiej od Mikołaja Skrzetuskiego kupił 1638 r. za 9.000 zł części Studzieńca (P.1419 k.1020v) i t. r. na połowach tych części oprawił 4.000 zł posagu żonie Ewie Skrzetuskiej, córce Mikołaja (ib. k.1000). Transakcję kupna części tej wsi ponowił 1639 r. (ib. k.1133v). Zabił 1642 r. Dobiesława Trąmpczyńskiego jadącego na sądy grodzkie poznańskie. Zabójstwa dokonał w domu Andrzeja Rosnowskiego (P.167 k.713v). Ewa ze Skrzetuskich w dziale ze swą siostrą Anną zamężną Tomaszową Srzemską dostała 1649 r. lub przed tą datą części Studzieńca (P.1424 k.304v). Bartłomiej, dziedzic Studzieńca, w r. 1651 zrzekł się opieki nad dziećmi siostry Jadwigi Domasławskiej (G.82 k.348; P.1063 k.253v). W r. 1655 już nie żył, a Ewa Skrzetuska spisywała wtedy dożywocie ze swym drugim mężem Wacławem Rożnowskim (N.225 k.443v). Nie żyła już w r. 1657 (P.181 k.42). Syn Adam, który był chyba pogrobowcem, i nie było go jeszcze na świecie w początku 1655 roku, kiedy to Stefan po śmierci brata Bartłomieja, uważając się za jego spadkobiercę, zobowiązał się całe części Studzieńca po nim przypadające rezygnować swemu synowi Aleksandrowi (I.Kal.121 s.262). Oczywiście ta transakcja po przyjściu na świat pogrobowca przestała być aktualna.

Adam, syn Bartłomieja i Skrzetuskiej, urodzony chyba w r. 1655, pozostawał w l. 1655-57 pod opieką stryja Stefana (P.180 k.394; 181 k.42), a w r. 1661 też i pod opieką swej stryjecznej siostry Doroty zamężnej Błeszyńskiej (P.186 k.185v). W r. 1683 Studzieniec wydzierżawił na trzy lata małżonkom Kaczkowskim (P.1106 II k.37). Dziedzic Wilkowyi 1684 r. (G.88 k.38). Od Jana Krzyckiego kupił 1692 r. za 8.000 zł części Wojnowa (P.1123 VI k.35). Od Michała Zakrzewskiego kupił 1693 r. za 7.000 zł czwartą część w Studzieńcu (P.1432 k.191v). Mąż Anny z Łagówca Sczanieckiej 1706 r. (Kc.133 k.329). Bezpotomny, nie żył już w r. 1715 (P.1149 I k.6v; II k.135v).

3) Maciej, syn Aleksandra i Pawłowskiej, nieletni jeszcze 1632 r. (P.1417 k.683v), posesor części w Budziejewie 1637 r. (G.80 k.341v). Od Sebastiana i Marii z Milińskich Noskowskich nabył 1641 r. wyderkafem połowę Gembarzewa (P.1420 k.577v). Żył jeszcze 1643 r. (P.1048 k.279v), a zapewne i 1645 r. (ib. k.675).

2. Gabriel, syn Andrzeja Dobrogosta i Siednickiej, wspomniany 1547 r. (Kośc.26 s.506), kupił z bratem Maciejem od brata Jana 1559 r. za 870 zł części Rogaczewa i Mirosławek (Kośc.238 k.342v; Ws.200 k.31). Żył jeszcze 1588 r. (P.949 k.592), nie żył już 1589 r. Kośc.347 k.77v). Żona Katarzyna Wydzierzewska 1595 r. skasowała oprawę posagu na połowie części Rogaczewa (P.963 k.703v). Od syna Jana dostała t. r. dożywociem dwór z obejściem w Rogaczewie, połowę folwarku tamże i połowę wszystkich dóbr (P.1401 k.400v). Żyła jeszcze 1599 r. Kośc.279 k.121v). Córki Gabriela: Małgorzata, w l. 1588-1611 żona Stanisława Mierzewskiego, Zofia, w r. 1598 żona Macieja Ułanowskiego, podstarościego drahimskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1598, wreszcie Urszula, która 1603 r. wyszła krótko po 20 III za Piotra Goryszewskiego i żyła znim jeszcze 1617 r., a 2-o v. w l. 1626-37 była żoną Jana Kamieńskiego z Kamiony. Synowie Maciej i Jan.

1) Maciej, syn Gabriela i Wydzierzewskiej, wydzierżawił 1588 r. od ks. Marcina Izdbieńskiego, scholastyka krakowskiego i archidiakona poznańskiego, wsie Szymanowo, Górka, Tworzykowo (P.949 k.588v). Nie żył 1589 r. (P.952 k.542).

2) Jan, syn Gabriela i Wydzierzewskiej, wspomniany 1589 r. (P.952 k.505, 542), mąż Heleny Zadorskiej, córki Baltazara, dostał 1595 r. od jej braci zapis wyderkafowy 700 zł na wsi Zakrzewko p. kośc. (P.1041 k.529v; 963 k.703, 706). Połowę Rogaczewa oraz pustek Gąski i Mirosławki sprzedał 1599 r. za 5.000 zł Andrzejowi Manieckiemu (P.1403 k.138v Kośc.279 k.121v). Od Łukasza Krzyżankowskiego kupił t. r. za 2.600 zł części wsi Krzyżanki i pustek Konopacz cz. Wąwino i Pasierbice koło Kobylina (ib. k.152). Żonie t. r. oprawił posag 1.000 zł na połowie części w Krzyżankach (ib. k.172v). Części tej wsi sprzedał 1601 r. za 3.000 zł Stanisławowi Ziemięckiemu (Kośc.281 k.263v), a żonie 1602 r. ponownie oprawił tę samą sumę posagową (P.1404 k.567v). T. r. ponowił też transakcję sprzedaży części Krzyżanek, pustek Konopacz cz. Wąwino oraz Pasierbic za 2.600 zł na rzecz Ziemięckiego (P.1404 k.575). Żył jeszcze w r. 1603 (P.973 k.535v, 536v).

3. Stanisław, syn Andrzeja Dobrogosta i Siednickiej, wspomniany w r. 1547 (Kośc.29 s.506), wraz z bratem Janem wymienili pewne role w Rogaczewie 1563 r. braciom Maciejowi i Gabrielowi za 1.000 zł w. części Rogaczewa i Mirosławek (Ws.200 k.31). Od Zygmunta Nieselmessel (?) i żony jego Katarzyny z Kalewa kupił w 1568 r. za 2.000 zł części we wsi Smiłowo koło Ponieca (R.Kal.3 k.95v). Od Marcina Granowskiego kupił w 1576 r. za 1.200 zł części Dębna Małego w p. pozn. (P.1398 k.678). Połowę Dębna sprzedał 1598 r. za 2.000 zł synowi swemu Andrzejowi (P.1402 k.864v). Chyba żył jeszcze w r. 1600 (P.970 k.71, 72), nie żył już 1601 r. (Ws.17 k.561). Córki: Urszula, w l. 1597-1618 żona Stanisława Żółtowskiego, Anna, w r. 1599 wyszła za Krzysztofa Mycielskiego, Jadwiga, w l. 1608-11 za Maciejem Gutkowskim. Synowie Andrzej i Wojciech.

1) Andrzej, syn Stanisława, wspomniany 1597 r. (Kośc.277 k.133). Połowę Dębna, kupioną od ojca i brata Wojciecha, sprzedał 1599 r. za 4.000 zł Andrzejowi Zglińskiemu (P.1403 k.102v). Mąż Anny Mycielskiej, córki Piotra, kwitował 1601 r. z 800 zł posagu Krzysztofa Mycielskiego (Ws.17 k.561). Spisał z żoną dożywocie 1603 r. (Kośc.348 k.25v). Od Baltazara Sepińskiego i jego żony Doroty ze Skomlina nabył wyderkafem za 3.000 zł części Sepna i Sepienka w p. kośc. (P.1407 k.394v). Nie żył w 1616 r. Z niej dzieci: Krzysztof, Bartłomiej i Barbara, nieletnie 1616 r., pozostające pod opieką między innymi stryja Wojciecha B. (P.1410 k.86). W r. 1620 w ich imieniu, jako opiekun, Andrzej Maniecki kwitował Andrzeja Modrzewskiego z 400 zł dzierżawy części Sepna i Sepienka (P.1004 k.1392v). Barbara, w r. 1631 jeszcze niezamężna, kwitowała wtedy Andrzeja Modrzewskiego z rocznej prowizji od sumy 1.162 zł, zapisanej na częściach Sepna i Sepienka (P.1024 k.873). Jeszcze t. r. była żoną jakuba Staruchowskiego i żyła z nim w r. 1639.

(1) Krzysztof, syn Andrzeja i Dąbrowskiej, żeniąc się 1625 r. z Dorotą Łaskawską, córką Andrzeja, zobowiązał się przed ślubem, iż oprawi jej posag 1.500 zł (Kc.19 k.398). Ze swą drugą żoną Zofią Szetlewską zawierał 1630 r. kontrakt z Jadwigą z Ułanowskich wdową Wysocką (P.1023 k.1217). Wraz z żoną wydzierżawił w 1637 r. od Jana Wyganowskiego wieś Wierzchowiska w p. gnieźn. (G.80 k.246v). Zofia była wdową w r. 1667 (Kc.131 k.24v). Występowała w r. 1672 jako współspadkobierczyni swego brata Jana Szetlewskiego (P.199 k.136v). Żyła jeszcze w r. 1677 (Kc.132 k.40). Córka Krzysztofa z drugiej żony Teofila, ochrzcz. 6 IV 1637 r. (LB Witkowo).

(2) Bartłomiej, syn Andrzeja i Dąbrowskiej, nazwany w r. 1629 "iuniorem" (Kc.19 k.1148) dla odróżnienia od swego stryjeczno-rodzonego brata Bartłomieja, syna Aleksandra. W r. 1631 kwitował z opieki sprawowanej nad sobą Andrzeja z Pigłowic Manieckiego (Kośc.296 k.67), a od brata Krzysztofa dostał zapis długu 500 zł (P.1024 k.864v). W r. 1655 był mężem Barbary Arciszewskiej, córki Michała i Ewy Strzępińskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Linieckim (P.1068 k.56v; I.Kon.56 k.168v). Oboje już nie żyli 1694 r. (ib.69 k.414v; 86 k.168v).

2) Wojciech, syn Stanisława, w r. 1596 mąż Zofii Kubackiej, wdowy 1-o v. po Piotrze Jeziorkowskim (P.966 k.806v; 968 k.1424), spisał z nią wzajemne dożywocie w r. 1606 (P.1405 k.488v). Oboje nabyli w r. 1615 od Macieja, Roberta, Jana, Jakuba, braci Włostowskich sposobem wyderkafu za 400 zł części Cykówka w p. kośc. (P.1409 k.520).

3. Jan, syn Andrzeja Dobrogosta i Siednickiej, wspomniany w r. 1547 (Kośc.29 s.506), części Rogaczewa i Mirosławek sprzedał w r. 1559 za 870 zł braciom swym Maciejowi Gabrielowi (Ws.200 k.8). Zob. tablicę.

Wojciech, nie żyjący w r. 1565, ojciec Macieja, występującego jeszcze w r. 1575 (Kośc.243 k.277; 255 k.31). Anna, żona Stanisława Biegańskiego 1600 r. Sebastian, mąż Wiktorii, ojciec Agnieszki Doroty, ur. w Sremie, ochrzcz. 27 I 1717 r. (LB Srem). Syn Sebastiana i Wiktorii Makowskiej (Mąkowskiej ?), najprawdopodobniej identycznych z powyższymi, Józef Stanisław, piszący się na Jaślanach, sędzia grodzki krzemienecki, poseł województwa kijowskiego 1764 r., skarbnik żytomierski 1767 r., podstarości krzemieniecki 1771 r. Z żony Teofili Kamieńskiej córka jego Marianna, w l. 1767-79 żona Franciszka Poleskiego, starosty kcyńskiego (Kc.147 k.184; N.142 k.47v). Synowie jego, Onufry i Antoni, udowodnili swe szlacheckie pochodzenie w sądzie ziemskim lwowskim w r. 1783. Henryk i Piotr legitymowali się jako synowie Antoniego w Wydziale Stanów we Lwowie w r. 1848 (Gołuchowski; Boniecki).

>Brodzcy h. Nałęcz. Skąd wyszli poniżej wymienieni a wylegitymowani w w. XIX ze szlachectwa z herbem Nałęcz, nie wiem. Mimo śladu występowania Nałęczów w XV w. w Brodach w p. pozn., nie jestem pewien czy niniejsi mają z nimi coś wspólnego.

Stanisław ojciec i Jan syn występowali w r. 1682 (ZTP 32 s.2442). Stanisław ojciec i Jan syn występowali w r. 1682 (ZTP 32 s.2442). Stanisław był bratem nie żyjącej już w r. 1676 Krystyny, żony Jana Wielżyńskiego (ib. s.426). Stanisław, Jan, Anna, żona Franciszka Cikowskiego, i panna Katarzyna, chyba rodzeństwo, 1682 r. (I.Kon.83 k.602v). Czy nie ta sama Anna była w r. 1701 2-o v. za Zaworskim, Katarzyna, wtedy już nie żyjąca, żona Jana Helmichta, a chyba też ich siostra, nie żyjąca Zofia, żona Marcina Słupskiego.

@tablica: Brodzcy h. Łodzia.

Zapewne ich też siostrą była wymieniona wyżej Krystyna zamężna Wielżyńska (ZTP 38 k.150). Stanisław, nie żyjący już w r. 1701, żony Zofii Ciszewskiej 2-o v. wtedy małżonki Teofila Jankowskiego, miał dzieci: Antoniego, Mikołaja, Józefa i Katarzynę, które to rodzeństwo w r. 1701 wraz ze matką orza z Anną zamężną Jaworską, dziećmi Katarzyny Helmichtowej, córką Zofii Suskiej i opiekunami syna Krystyny Wielżyńskiej, pozywało Gowarzewskich, dziedziców części Dąbrowy (ZTP 38 k.150). Z wspomnianych braci, Antoni nie żył już w r. 1727, Józef wtedy właśnie w imieniu własnym i brata Mikołaja zawierał komplanację z Antonim B. i żoną jego Agnieszką Baranowską (Kc.135 k.185). Józef nazwany stryjecznym bratem tego Antoniego 1729 r. (ZTP 53 k.187). Albo to ten sam, albo stryjeczny brat tegoż imienia, rodzony zaś Antoniego (zob. niżej). Mikołaj sprzedał w r. 1740 Kurów Piotrowi Ziółkowskiemu. Miał synów Kazimierza i Aleksandra. Z nich Kazimierz z Tekli Łaszewskiej pozostwił syna Tomasza, dziedzica dóbr Sadowa w p. kal., wylegitymowanego ze szlachectwa z h. Nałęcz w Królestwie Polskim w r. 1840. Po Aleksandrze z żony Zofii Lubowidzkiej syn Józef, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany ze szlachectwa w r. 1840 wraz z synem Antonim, urodzonym z Antoniny Porczyńskiej (Boniecki; Uruski).

Jan, nie żyjący już w r. 1714, miał z żony Anny Szydłowskiej synów: Józefa występującego jeszcze w r. 1728 (Ws.77 IX k.69; W.91 k.70v) i Antoniego.

Antoni, syn Jana i Szydłowskiej, w r. 1721 spisał wzajemne dożywocie z żoną Agnieszką Baranowską, córką Adama i Cecylii Działyńskich (N.201 k.1v). Wraz z żoną zastawili w r. 1725 połowę Malic na trzy lata za 5.000 zł Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (Kc.135 k.112). Dziedziczką tych dóbr była Agnieszka i ona to w r. 1732 zastawiła je za 6.000 zł Wojciechowi Żukowskiemu (N.205 k.62). Dziedziczka części Osieczka w wojew. chełmińskim, w imieniu własynm i synów Teodora i Aleksandra, zobowiązała się w r. 1749 sprzedać tę wieś Jakubowi Działyńskiemu, staroście nakielskiemu (Kc.141 k.29v). Antoni umarł 9 XII 1756 r. (LM Kcynia). Wdowa występowała w r. 1758 jako dziedziczka Siernik (Kc.143 k.256). W r. 1766 dwóm swym córkom, Mariannie i Konstancji, już wtedy zamężnym, asygnowała po 2.000 zł każdej jako ich wyprawę z dóbr macierzystych (Kc.147 k.82v). Umarła mając lat 98, 1 IV 1782 r., pochowana w Kcyni, w kościele Sw. Barbary (LM Kcynia). Córki Antoniego i Baranowskiej: Marianna, ur. około r. 1729, w r. 1766 żona 1-o v. Andrzeja Modlibowskiego, w r. 1770, krótko po 30 X, wyszła 2-o v. za Wojciecha Skarbka Rudzkiego, Konstancja w r. 1766 żona Ewagriusza Jaraczewskiego, regenta grodzkiego kcyńskiego, potem pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego. Synowie: Stanisław, o którym niżej, Aleksander, Ludwik Adam, ur. w Bąku, ochrzcz. 9 IX 1736 r., zmarły nazajutrz po swym ojcu, 10 XII 1756 r. (LB i LM Kcynia), i Teodor.

1. Stanisław, syn Antoniego i Baranowskiej, wspomniany w r. 1754 (Kc.142 k.188), wraz z pozostałymi braćmi zawierał 1 VII 1769 r. w Siernikach układ dotyczący podziału dóbr Malice i Sierniki (Kc.147 k.246v, 259v). Ob i jego bracia, współspadkobiercy Cecylii z Kołaczkowskich Leszczyńskiej, wojewodziny krakowskiej, swój udział w tym spadku cedowali w r. 1785 szwagrowi Jaraczewskiemu (G.112 k.1).

2. Aleksander, syn Antoniego i Baranowskiej, ur. około r. 1735, wspomniany w r. 1749 (Kc.141 k.29v), dziedzic Siernik 1758 r. (G.99 k.80). Zaślubił 12 IX 1769 r. Wiktorię Jeszkównę, córkę sław. Daniela, obywatela kcyńskiego, i opatrznej Marii Wojtanowskiej (LC Kcynia; Kc.147 k.289v). Dziedzic Malic 1772 r., od ks. Pawła Pikarskiego, proboszcza w Żydowie, i bratanicy jego Teresy Pikarskiej kupił w r. 1785 za 60.000 zł dobra Dębogóra, Tupadły, Mechnacz i Jankowo w p. kcyń. (G.112 k.37v). Umarł mając lat 74 w Kcyni 21 II 1807 r. (LM Kcynia). Córka Aleksandra i Jeszkówny, Honorata, zmarła w Malicach 11 VI 1797 r., mając lat 4 (ib.). Synowie: Leon Konstanty, ochrzcz. 19 IV 1772 r., Wojciech Józef, ur. 22 IV 1776 r., Andrzej Eugeniusz, ur. w Żurawiu 11 III 1780 r., Jakub Bonawentura, ur. w Ujeździe 2 VII 1782 r., zmarły w Dębogórze 2 IX 1790 r. (LB i LM Kcynia), Kazimierz i Jan. Synem Antoniego był też niewątpliwie Józef, może identyczny ze wspomnianym wyżej Wojciechem Józefem ?

1) Józef, syn Antoniego i Jeszkówny, mieszkał 1801 r. w Jarząbkowie właściciel (posesor ?) Domasławia, żyjący jeszcze 8 VI 1835 r., Ożenił się 14 IX 1801 r. z Michaliną Chełmicką z Gniezna (LC Sw. Trójca, Gniezno), żył zaś jeszcze 24 II 1832 r. (LB Juncewo) ojciec Marcelego Piotra, ur. w Gnieźnie 28 IV 1803 r. (LB Sw. Trójca, Gniezno) Juliana i zapewne Floriana.

(1) Julian, syn Józefa, dzierżawca Jarząbkowa 1832 r. (LB Niechanowo), probostwa pobiedziskiego w l. 1838-48, (LB Łubowo) mąż Emilii Wolskiej, zmarłej w wieku lat 68 w Iwnie 10 IX 1872 r. (LM Kcynia). Ich synowie: Kazimierz Julian, ur. w Domasławiu 24 II 1832 r. (LB Juncewo) Adolf, ur. 28 VI 1834 r. (LB Jarząbkowo), Hipolit, ur. na plebanii pobiedziskiej 26 VI 1838 r. Córki: Pelgia, ur. tamże 6 II 1843 r., Ludwika, ur. tamże 23 IV 1848 r. (LB Pobiedziska).

(2) Florian, zapewne syn Józefa, posesor Domasławia, dziedzic Malic, chorąży 4 pułku piechoty liniowej wojsk polskich, w r. 1835 mąż Salomei Kutzner, ur. około 1808 r., zmarłej po sześcioletniej chorobie w r. 1873, krótko przed 1 VII. Florian umarł po amputacji nogi 9 X 1873 r. W chwili jego śmierci żyło ośmioro jego dzieci, z których tylko syn Stanisław był nieletni, miał lat 19 (LM Fara, Pozn.; Dz.P.). Córki jego: Antonina Florentyna Józefa, ur. w Malicach 10 V 1836 r., Maria Mieczysława, ur. tamże 8 XII 1837 r. Synowie: Leopold, o którym niżej, Zygmunt Maksymilian, ur. w Malicach 30 V 1844 r. (LB Kcynia). Powyższa Maria Mieczysława chyba identyczna z Mieczysławą, która mieszkając u brata w Poznaniu na Garbarach zaślubiła 9 I 1882 r. Bolesława Jordana, nauczyciela w Woźnikach. Świadkiem ślubu był Napoleon B., karczmarz (LC Fara, Pozn.), może jeszcze jeden brat ? Umarła w Poznaniu 30 VI 1914 r. (Dz.P.).

Leopold Franciszek, syn Floriana i Kutznerówny, ur. w Malicach 24 III 1835 r. (ib.), buchalter, kupiec, ożeniony z Izabelą Biskupską, umarł w Poznaniu 11 II 1885 r. (LM Sw. Marcin). Dzieci jego: Lucjan Kazimierz, ur. w Poznaniu 19 XII 1861 r., zmarły 2 III 1863 r. (LM Fara, Pozn.), Jadwiga Czesława, ur. około 1868 r. (czy to nie ta sama Jadwiga Czesława ?), Ludmiła, ur. około r. 1870, Maria, ur. około r. 1873, Władysła, ur. około r. 1878.

2) Kazimierz Grzegorz, syn Aleksandra i Jeszkówny, ur. w Kcyni 12 III 1785 r. (LB Kcynia), dzierżawca Lekarzewic w p. brzeskim kuj., wylegitymowany w r. 1843 ze szlachectwa w Królestwie Polskim Polskim z h. Nałęcz.

3) Jan, syn Aleksandra i Jeszkówny, ur. 22 IV 1788 r. (ib.). Jako wdowiec zaślubił 29 VI 1816 r. Ludwikę Nieżychowską. Mieszkał wtedy w Twierdzinie (LC Powidz).

3. Teodor, syn Antoniego i Baranowskiej, ur. około r. 1739, wspomniany w r. 1749 (Kc.141 k.29v), proboszcz w Wenecji koło Żnina 1754 r. (Kc.142 k.188), proboszcz w Dębnicy 1785 r. (LM Kcynia). Zob. tablicę.

>Brodzcy z Brodów w p. sochaczewskim. Andrzej, dziedzic wsi Brody, Piltowo, Zawady w p. sochacz., ojciec Mateusza i zmarłego bezpotomnie Wojciecha. Mateusz w imieniu własnym oraz Macieja, Stefana, Andrzeja i Stanisława B-ich, braci rodzonych zmarłego Mateusza (Wojciecha ?) kwitował w r. 1649 Krzysztofa Mycielskiego z ran zadanych zmarłemu Wojciechowi i z pozostałych po tym Wojciechu rzeczy (I.Kon.53 k.189v).

>Brodzcy różni. Stanisław, w r. 1535 mąż Doroty Moraczewskiej (P.875 k.220). Ambroży od Stanisława Kosmowskiego zwanego Rosół nabył w r. 1539 sposobem wyderkafu za 50 grz. łan pusty "Liszkowski" w Kosmowie w p. kal. oraz połowę kmiecia osiadłego we wsi Gostynie (P.1396 k.787). Abraham, ojciec Doroty, która w 1545 r. jako żona Jana Oporowskiego, kwitowała tego ojca z dóbr rodzicielskich (P.884 k.45v). W r. 1567 mąż Barbary Bielawskiej, córki Łukasza (I.Kon.13 k.414). Sługa Andrzeja Grodzieckiego, chorążego kaliskiego, zapisał w r. 1573 dług 35 zł bratankowi Janowi (ib.16 k.383v). Barbara w r. 1578 została intromitowana do części Bielaw w p. kośc., którą to część ojciec wyderkował za 20 grz. jej i innym swym córkom (ib.18 k.136v). Kwitowała ona 1579 r. swego brata Andrzeja z dóbr rodzicielskich w Bielawach (ib. k.270v). W r. 1574 występowała już jako wdowa, a spadkobierczyni zmarłego brata Andrzeja. Synowie jej i Ambrożego: Jan, Jakub, Bartłomiej, Łukasz (ib.21 k.197). Łukasz, syn Ambrożego, żył jeszcze w r. 1605 (ib.32 k.33v0.

Jan z p. sieradzkiego spisał w r. 1582 dożywocie ze swą żoną Urszulą Wardęską (R.Kal.5 k.283v). Oboje wydzierżawili w r. 1595 wieś Szadek w p. kal. od Pawła Potworowskiego, podstolica kaliskiego (I.Kal.62 s.1080). W r. 1602 zapisał po jej śmierci dług córce Katarzynie (ib.68 s.549). T. r., krótko po 6 V, ożenił się powtórnie z Anną Miedzianowską, córką Piotra (ib. s.545). Tej żonie t. r., już po ślubie oprawił posag 400 zł na połowie swych sum pieniężnych (R.Kal.7 k.493v).

@tablica: Brodzcy h. Nałęcz.

W r. 1604 zapisał dług 800 zł jako posag przyszłemu zięciowi Janowi Podkockiemu (I.Kal.70 k.240). Nie żył już t. r., kiedy wdowie zapisał dług 150 zł Wiktoryn Radlicki (I.Kal.70 k.1016). W r. 1605 owdowiała Miedzianowska skwitowana została z ruchomości rodzicielskich przez dzieci Jana z pierwszej żony, tj. przez: Wojciecha, Stanisława, Marcina i Katarzynę zamężną Podkocką. Ona zaś skwitowała swych pasierbów z oprawy (I.Kal.71 s.275, 433, 455, 456). W r. 1612 kwitowała swą matkę Agnieszkę Wszołowską, wdowę po Piotrze Miedzianowskim, z 100 zł (I.Kal.78 s.1073). (I.Kal.76 s.1057). Wspomniana wyżej córka Katarzyna zaślubiła w Skalmierzycach 31 V 1604 r. Jana Podkockiego.

Dorota, żona Macieja Swietlickiego 1584 r. Stanisław, nie żyjący w r. 1601, ojciec Katarzyny, wydanej w r. 1597 za Stanisława Piotruszkę Gałęskiego (Kośc.277 k.59; R.Kal.7 k.98), z którym żyła w l. 1601-22. Synem tego Stanisława B. był Andrzej występujący w 1602 r. (I.Kal68 s. 891) oraz Zofia, żona Piotra Panka czy Pańczyka Gałęskiego, z którym żyła w l. 1601-18. Agnieszka, w l. 1608-10 żona Marcina Gowarzewskiego. Mąż oprawił jej posag w r. 1608 wedle zobowiązanie danego Janowi B. (P.1406 k.430). Marcin spisał w 1614 r. dożywocie z żoną Zofią Mierucką (I.R.D.Z.Kon.18 k.278v). Anna, w l. 1620-24 żona Piotra Ciesielskiego. Aleksander, w l. 1635-39 mąż Katarzyny Sławęckiej, córki Wojciecha (G.80 k.78, 115v, 613v). Wojciech, mąż Zofii Łęskiej w r. 1639 (G.80 k.570). Zofia, niezamężna, córka zmarłego Andrzeja, mianowała w r. 1646 plenipotentów (I.Kal.112 k.110). Mateusz B., brat rodzony zmarłego bezpotomnie Andrzeja, dziedzica wsi Brody i Zawady w p. sąchockim, dawał 1649 r. zobowiązanie Kasprowi Modlibowskiemu (I.Kal.115 s. 1928). Ks. Wawrzyniec, kanonik kolegiaty Sw. Marii Magdaleny oraz syndyk franciszkanów obserwantów konwentu poznańskiego 1660 r. (Ws.59 k.163v). Aleksander (Bridzki ?), mąż Marianny Siedleckiej, córki Mikołaja, 1667 r. (W.85 k.277). Marcjanna, w l. 1671-75 żona Marcjanna Wilkońskiego. Ks. Antoni z Chełmży, zmarły 9 V 1682 r. (Nekr. Franciszkanów Srem.). Agnieszka z domu Gałęska, pochowana w r. 1706 u Bernardynów w Poznaniu (Arch. Bern. W.58). Marcin z Pakosławia, ojciec Józefa, ochrzczonego 27 III 1707 r. (LB Pakosław). Może ten sam Marcin był mężem Marianny i ojcem Magdaleny, ochrzczonej 4 VI 1722 r. (LB Niepart). Anna, żona Józefa Bielawskiego, nie żyjącego 1780 r. Bartłomiej, podporucznik JKMci, pochowany 21 IX 1781 r. (Kantak, Kronika Bernardynów Bydg.). Jan, mąż Franciszki Ampel, miał z nią córkę Teresę, ochrzcz. 16 X 1782 r. (LB Wylatowo). Wawrzyniec, w r. 1784 mąż Katarzyny Janikowskiej, córki Jana i Agnieszki Otockiej (I.Kal.224 k.166). Oboje nie żyli już w r. 1788, kiedy plenipotent syna ich Ignacego, Kazimierz B., kwitował seniorów synagogi kaliskiej (ib.228 k.488v). Panna Cecylia Katarzyna zmarła 15 I 1793 r. (LM Żydowo). Ks. Walenty, kanonik i assesor konsystorza gnieźnieńskiego generalnego kaliskiego, dziekan słupecki, proboszcz ciążeński 1827 r. Jego siostra Zofia wyszła przed r. 1807 za Bernarda Maciejewskiego (LC Giewartowo). Marianna przed 20 XII 1810 r. wyszła za Benedykta Błociszewskiego, ekonoma w Zdzychowicach. Józefa, żona strażnika, umarła w Broniszewicach 20 VIII 1819 r. (LM Broniszewice). Marianna, licząca lat 41, zaślubiła w Łęgowie 20 VI 1825 r. Franciszka Swinarskiego, dzierżawcę Sienna. Żyła jeszcze w r. 1843 a mieszkała wtedy w Wągrówcu. Erazm adiunkt kamery, świadkował 24 V 1836 r. (LC Rawicz). Franciszka w r. 1857 żona Makarego Kutznera (LB Fara, Pozn.), zmarła w Poznaniu 16 XII 1858 r., licząc lat 30 (LM Fara, Pozn.). Napoleon i Helena z Rogalków (?), małżonkowie, mieli syna Jana zmarłego 16 II 1883 r. mając rok i 8 mies. (LM Sw. Wojciech, Pozn.; Dz.P.). Anna, zamężna Wesołowska, zmarła 18 III 1891 r. (ib.).

>Brodzewski Maciej, w r. 1527 (1528 ?) występował jako stryj Małgorzaty Lubowickiej, żony opatrznego Jakuba Mielcarza, mieszczanina w Buku (G.335a k.49).

>Brodziccy h. Brodzic podani przez Bonieckiego bez herbu, ale z legitymacji szlacheckiej kanonika Jana B., dokonanej w r. 1734, wiemy iż się uważali za Brodziców. Skąd wzięli nazwisko, powiedzieć nie umiem.

Piotr, nie żyjący już w r. 1687, miał syna Piotra Antoniego, tenutariusza Opatówka, męża w r. 1674 Anny z Wybranowa Chlebowskiej, córki Piotra i Elżbiety Modlibowskiej, której to Annie w r. 1687 oprawił sumę 1.000 zł posagu (P.1114 VII k.47). Umarł w Opatówku 5 I 1697 r. (LM Targowa Górka). Anna Chlebowska jako wdowa występowała jeszcze w r. 1705 (G.92 k.54v), a żyła może jeszcze i w r. 1724 (I.Kal.161 s.390). Synowie: Stefan, o którym niżej, Michał, ochrzcz. 29 (24?) IX 1677 r. (LB Trzemeszno), Ludwik, o którym niżej, Wojciech Piotr, ochrzcz. 1 IV 1681 r. (LB Targowa Górka), jezuita w r. 1698 (P.256 k.19), Marcin, o którym niżej. Córki: Katarzyna, ochrzcz. 15 IV 1683 r. (ib.), i Anna, która w r. 1694 dostała zapis 2.000 zł od Urszuli z Modlibowskich Dzierzbińskiej (I.Kon.69 k.415). Zaślubiła 1-o v. w Targowej Górce 26 XI 1697 r. Krzysztofa Jaraczewskiego, 2-o v. w r. 1706, krótko po 31 VII, Franciszka Bogusławskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1714, 3-o v. w r. 1724 była żoną Franciszka Radeckiego, z którym żyła i w r. 1736.

1. Stefan, syn Piotra i Chlebowskiej, ur. w Lubieniu (?), ochrzcz. 23 XII 1674 r. (LB Trzemeszno), w r. 1710 spisał wzajemne dożywocie z żoną Anną (Zofią ?) Ponińską, córką Aleksandra i Teresy Wyganowskiej (I.Kal.157 s.38), która umarła w r. 1711 i została pochowana u Reformatów w Miejskiej Górce (Nekr. Reformatów w Miejskiej Górce). Powtórnie ożenił się w r. 1713 26 II z Rozalią z Bezdan Hozjuszową, córką Wojciecha Maksymiliana i Anny Praksedy Wołowskiej, której to Rozalii przed ślubem zapisał sumę 10.000 tynfów, a o której rękę spisał z przyszła teściową umowę małżeńską w Magnuszewicach 26 II t. r. (LC Magnuszewice; I.Kal.159 s.42, 45). T. r. oprawił jej posag 15.000 tynfów (ib. k.212). Od Wojciecha Łempickiego kupił w r. 1721 za 62.000 zł Słaboszewo (dziś Sławoszewo) z pustkami Parzew (dziś Parczew) i Rącice (P.1179 k.127v; 1184 k.199; ZTP 49 k.175). Był też w r. 1725 posiadaczem Chociczy koło Wrześni (LB Września). W r. 1734 26 II mianowany był kasztelanem kamieńskim (Boniecki; Kossakowski III) i żył jeszcze 21 II 1740 r. Umarł przed 12 VI 1748 r., wtedy bowiem na kasztelanię mianowany został jego następca (Kossakowski III). Rozalia z Hozjuszów umarła w r. 1750, pochowana w Poznaniu u Bernardynów (Arch. Bern. W.58). Synowie kasztelana i Hozjuszówny: Stanisław Kajetan Błażej, ochrzcz. 6 II 1714 r. (LB Magnuszewice), Jan Baptysta Piotr, ochrzcz. 23 VI 1715 r. (LB Dakowy Mokre), chyba identyczny z Janem, synem tychże rodziców, instalowanym 29 XI 1734 r. na kanonii katedralnej poznańskiej, zmarłym krótko przed 10 XII 1736 (Weimann, s.140,141), Józef Ignacy, ochrzcz. 16 II, zmarł 31 III 1717 r., Adam Antoni Józef, ochrzcz. 13 III 1718 r. (LB Dakowy Mokre), Ignacy Franciszek Onufry, ochrzcz. 1719 r. (LB Dębno; LB Magnuszewice), zmarły 1743 r., pochowany w Koźminie u Bernardynów 12 III (Arch. Bern. W.50), wreszcie Antoni.

Antoni Gabriel Wojciech, syn Stefana i Hozjuszówny, ochrzcz. 15 IX 1720 r. (LB Dakowy Mokre), dziedzic Sławoszewa w p. kon. 1755 r. (I.Kon.78 s.947), dziedzic Sławina Zamojścia w p. kal. (I.Kal.206/8 k.5, 41), t. r. mąż Anny Kunowskiej, córki Józefa, starosty nieszawskiego, i Heleny Jaskólskiej, która to Anna była 1-o v. za Stanisławem Mierzewskim, miecznikowiczem poznańskim (ib. s.877), nazwany w r. 1764 jej "uciążliwym małżonkiem" (ib.79 k.374). Dobra Sławoszew i Parzew sprzedał 1761 r. za 125.000 zł Antoniemu Tomickiemu, chorążycowi poznańskiemu (ib.202/3 k.394). Bezdzietny, nie żył już w r. 1766 (ib.80 k.59). Wdowa żyła jeszcze w r. 1774 (P.158 k.289). Była spadkobierczynią wojewody podolskiego Mariusza Stanisława Jaskólskiego (I.Kal.228 k.201).

2. Ludwik Wawrzyniec, syn Piotra i Chlebowskiej, ochrzcz. 7 VIII 1679 r. (LB Trzemeszno), nie żył już w r. 1722, kiedy żona jego Marianna z Wybranowa Chlebowska występowała jako wdowa (ZTP 41 k.163). Była ona 2-o v. żoną Sebastiana Szadokierskiego i już nie żyła w r. 1750 (I.Kal.167 s.286). Syn Józef żył w l. 1722-30. Chyba to ten sam Józef w l. 1750-54 proboszcz w Dobrzycy (LB Dobrzyca). Córki: Anna, niezamężna w l.1722-30. Wyszła w Dobrzycy 14 II 1757 r. za Jana Szczepkowskiego. Anna i Franciszka oraz ich stryjeczna siostra Franciszka zamężna Wardęska, jako spadkobierczynie stryjecznego brata kasztelanica Antoniego, zobowiązywały się w r. 1768 sprzedać Sławino Zamojście za 65.000 Janowi Szczepkowskiemu (ib.206/8 k.41).

3. Marcin Franciszek, syn Piotra i Chlebowskiej, ochrzcz. 13 XI 1684 r. (LB Targowa Górka), ożenił się w Bogwiedzach 10 X 1717 r. z Heleną Kotarbską, córką Franciszka i Urszuli Radzimskiej (LC Sowina; I.Kal.161 s.252). Dożywocie wzajemne spisał z nią 1718 r. (ib.160 k.295). Żył jeszcze w r. 1729 (I.Kon.76 k.278v), nie żył w 1754 (I.Kal.196/8 k.126v). Helena nie żyła 1756 r. (I.Kon.79 k.25v). Ich córka Franciszka, niezamężna w r. 1754 (I.Kal.196/8 k.126v), w l. 1756-75 żona Wojciecha Wardęskiego. Zob. tablicę.

Franciszek z żoną Katarzyną z Strawińskich kwitowali się w r. 1730 z Maciejem Kurcewskim z kontraktu zastawu wsi Trzebowa zawartego w r. 1727 (ib.167 s.471). Anna 1-o v. zamężna Olesińska, zaślubiła w Wielowsi 2-o v. XI 1759 r. Stanisława Chlebowskiego. Barbara i jej mąż Franciszek Sniciński nie żyli już 1784 r.

@tablica: Brodziccy h. Brodzic.

>Brodzińscy, zob. Brudzyńscy.

>Brodziszewscy z Brodziszewa w p. pozn. Dobiesław z Brodziszewa 1402 r. (P.2 k.102v). Mścigniew B. 1403 r. (ib. k.156). Bodzęta z Brodziszewa 1408 r. (P.3 k.51). Jarosław, Mikołaj, Wincenty i Stanisław, bracia rodzeni z Brodziszewa 1446 r. (P.15 k.188v). Mikołaj "Kręciwłos" niegdy z Brodziszewa miał 1438 r. termin z Bieniakiem Zajączkowskim (P.14 k.56v). Nie wiem czy ten sam, Mikołaj niegdy z Brodziszewa zwany "Brlok" miał 1442 r. termin z Janem niegdy z Lutomia (ib. k.120). Mikołaj i Jarosław niegdy Brodziszewscy mieli 1442 r. termin z Sędziwojem Boboleckim (P.14 k.153). Mikołaj i wincenty, bracia rodzeni niegdy z Brodziszewa, mieli 1445 r. termin z Sądkiem z Bobolczyna (P.15 k.131), a w r. 1446 po śmierci tego Sędziwoja cz. Sądka kwitowali jego synów przypozwanych do ojcowego terminu (ib. k.192). Ciż obaj w r. 1447 występowali przeciwko Mikołajowi z Kamionej (P.17 k.18). Wincentemu z Pożarowa, niegdy Brodziszewskiemu, zeznali t. r. 5 grz. Wincenty i Czema, bracia rodzeni z Kwilcza (ib. k.9). Małgorzata dostała w r. 1473 sposobem wyderkafu od swego rodzonego brata Andrzeja Górskiego ospy klasztora wągrowieckiego należne zamkom wałeckiemu i drahimskiemu (P.1385 k.167).

>Broeckere h. Własnego. Józef Bröcker zmarł w Chrosnowicach 20 II 1762 r., mając lat 11 (LM Zbąszyń). Samuel, chrzestny 24 VIII 1763 r. (LB Zbąszyń). Jego syn (?) szl. Walenty Ksawery de Bröcker, Broeker, dzierżawca MIłostowa 1781 r., potem Pożarowa, gdzie zmarł 22 X 1826 r., mając lat 70 (LM Biezdrowo). Pierwszą jego żoną była Melchiora Wolińska, córka Józefa i Rozalii z Pawłowskich, z którą wzajemne dożywocie spisywał 1780 r. (P.1357 k.211v). Umarła ona w Miłostowie 12 IV 1781 r., pochowana u Bernardynów w Sierakowie (LM Kwilcz). Po raz drugi ożenił się 9 IX 1782 r. z Zuzanną Gerentin (de Gieryndy) (LC Kwilcz), która umarła przed nim. Z pierwszego małżeństwa syn Zenon Walenty, ur. 12 IV 1781 r., zmarły zapewne dzieckiem, i córki: Brygida Weronika Jadwiga, ochrzcz. 4 II 1779 r. (LB Wytomyśl), zmarła 12 VII 1786 r., oraz Matylda Józefa, ur. 29 III 1780 r. (ib.), zmarła 26 VI 1781 r. (LM Kwilcz). Z drugiej żony, synowie: Ludwik, o którym niżej, Tomasz Andrzej, ur. 13 XII 1784 r. (LB Kwilcz), Witalis Edmund, ur. 28 IV 1786 r., Stanisław, o którym niżej, Walenty Maciej, ur. 21 II 1794 r., Wincenty, o którym niżej. Córka, Krystyna Anna, ur. 25 VII 1783 r. (ib.).

1. Ludwik Bernard, syn Walentego i Zuzanny Gerentin, ur. 19 VIII 1787 r., zmarły w Gnieźnie 11 II 1852 r., zrazu dzierżawca Pożarowa 1827 r., Milina 1830 r. (LB Chrzypsko W.), potem Łabiszynka, mąż Prowidencji Brudzewskiej, ur. 9 XI 1802 r., zmarłej 3 III 1863 r. (Dz.P.). Miał z nią synów: Stanisława, Aleksandra, Maksymiliana, Władysława i Antoniego. Córki: Marianna Katarzyna Antonina, ur. w Pożarowie 15 I 1827 r. (LB Biezdrowo), żona Antoniego Węclewskiego, zmarła 17 VI 1865 r., Helena Ludwika Anna, ur. 14 VIII 1836 r., wyszła w Gnieźnie 30 VIII 1858 r. za Józefa Grabskiego, dzierżawcę Zakrzewka, Wilhelmina Prowidencja Sebaldyna, ur. 19 VIII 1837 r., zmarła 23 XII 1853 r., Michalina, ur. ok. 1838 r., zmarła w Łabiszynku 23 XII 1853 r. (LM Sw. Michał, Gniezno).

1) Stanisław Ludwik Apolinary, syn Ludwika i Brudzewskiej, ur. 23 VII 1828 r., sędzia w Kępnie 1858 r., w Gostyniu w l. 1861-63, adwokat i notariusz, zmarł 24 IV 1899 r. Mąż Stefanii Kwadyńskiej, ur. 10 III 1835 r., zmarłej 30 XI 1916 r. Z niej: Maksymilian Bonawentura, ur. 14, zmarły 19 VII 1863 r. (LB, LM Gostyń), Kazimierz i Włodzimierz, o których niżej. Córki: Maria Antonina, ur. 19, zmarła 28 VIII 1860 r., Ludwika Magdalena Prowidencja, ur. 22 VII 1861 r., Bronisława Helena, ur. 24 V, zmarła 16 IX 1862 r. (LB, LM Gostyń), Jadwiga Aleksandra Maria, ur. 21 IX 1864 r., zmarła 6 V 1865 r., Zofia Waleria, ur. 8 III 1866 r., zrazu poszła w Pleszewie 13 X 1887 r. za Czesława Mikarę, dziedzica Węgrzynowa, 2-o v. za Stanisława Bendlewicza, zmarła 31 V 1928 r., Wanda Stanisława Waleria, ur. 15 IV 1864 r. Maria Stefania, ur. 15 III 1871 r., zmarła 21 III 1872 r., Michalina Julia Zofia, ur. 27 VIII 1874 r., wyszła 1-o v. w Poznaniu 24 VII 1923 r. za dra Władysława Połomskiego, 2-o v. za N. Wojtanickiego.

(1) Kazimierz Ludwik Aleksander, syn Stanisława i Kwadyńskiej, ur. 26 II 1859 r., kapitan armii saskiej, kupił 1885 r. Kamień od wdowy po Władysławie B. (Dz.P.). Umarł 20 III 1920 r. Jego żona, Bogumiła Maria Sampłowska, córka Karola i Klementyny z Donimirskich, ur. 18 VIII 1885 r., zmarła w Poznaniu 27 IV 1900 r. (LM Sw. Marcin, Pozn.; Dz.P.). Synowie: Bogumił Stanisław Karol, ur. 6 XII 1904 r., i Wiesław Stefan Jan, ur. 9 XI 1905 r., zmarły 15 XI 1944 r.

(2) Włodzimierz Cezary Antoni, syn Stanisława i Kwadyńskiej, ur. 8 III 1866 r., zmarły 17 X 1911 r. Z żony Marii Łazińskiej synowie: Edmund, ur. 1905 r., zmarły 1907 r., Stefan, ur. 23 I, zmarły 24 VI 1907 r., córki: Bożena, ur. 5 II 1902 r., zmarła we Wrocławiu 16 IV 1917 r. tam pochowana (Dz.P.), Maria, ur. 2 IV 1903 r., Halina, ur. 1 II 1909 r., zmarła 11 VII 1919 r., Zofia, ur. 2 IV 1911 r., zmarła 26 VII 1913 r., Aniela, ur. 3 IV 1915 r.

2) Aleksander August Teodor, syn Ludwika i Brudzewskiej, ur. w Milinie 23 III 1850 r. (LB Chrzypsko W.), dzierżawca Łabiszynka 1858 r. (LC Sw. Michał, Gniezno), zmarł w Nowejwsi 2 III 1883 r., pochowany w Pogorzelicy (Dz.P.). Jego żoną była Helena Kossowska, zmarła 1883 r. (ib.). Z niej synowie: Bolesław, Zygmunt, ur. 9 II 1868 r., zmarł w Offenbach 27 IX 1908 r. i tam pochowany (ib.), Wacław, ur. 19 IX 1873 r. Córki: Maria, ur. 9 X, zmarła XII 1865 r., Jadwiga, ur. 9 IX 1866 r., wyszła w Paryżu 25 I 1888 r. za Achillesa Melis, sekretarza Włoskiej Izby Handlowej w Londynie (Dz.P.). Chyba to ta Jadwiga zdała w Bydgoszczy 15 X 1884 r. egzamin na nauczycielkę wyższą (ib.).

Bolesław, syn Aleksandra i Kossowskiej, ur. 18 II 1864 r., dr. med. mąż Zofii Szeliskiej. Z niej córki: Anna Maria Antonina, ur. w Poznaniu 27 X 1899 r. (LB Fara, Pozn.), wyszła tam w Kolegiacie Farnej 29 I 1924 r. za Franciszka Czapskiego, właściciela Barda, i Jadwiga Maria Helena, ur. w Poznaniu 5 IX 1902 r. (ib.), zmarła tamże 27 VI 1931 r. (Dz.P.).

3) Maksymilian Feliks Walenty, syn Ludwika i Brudzewskiej, ur. 2 I 1832 r., zmarł 18 V 1863 r.

4) Władysław Justyn, syn Ludwika i Brudzewskiej, ur. 11 VI 1835 r. Kupił 1865 r. od Götza Cohna część dóbr żerkowskich w pow. wrzesińskim, to jest Kamień z Ludwinowem (l.973 m.m.), płacąc 60.000 tal. (Dz.P.). Umarł w Kamieniu 2 III 1883 r., pochowany w Żerkowie (ib.) Żoną jego była Waleria Rembowska, ur. 1846, zmarła w Strumianach 3 III 1926 r. w 81 roku życia (ib.). Synowie: Stanisław, Ludwik, Janusz, Czesław. Córka Aniela, ur. 13 X 1868 r., wyszła w Poznaniu (28 VI ?) 1888 r. za Karola Krysiewicza.

(1) Stanisław, syn Władysława i Rembowskiej, ur. 7 X 1866 r., dzierżawca Runowa, zmarł 22 IX 1929 r. Ożeniony ze Stefanią May, miał synów: Zbigniewa, ur. 21 V 1902 r., i Lecha, ur. w Runowie 23 II 1905 r. (LB Kórnik). Córki: Danuta Helena, ur. tamże 17 IV 1907 r., wyszła we Wrześni 8 XII 1942 r. za Walentego Pernaka (ib.), i Romana, ur. 15 II 1909 r., za N. Daszkowskim.

(2) Ludwik, syn Władysława i Rembowskiej, ur. 14 VII 1867 r., ożeniony z Marią Pierson. Chyba ten sam Ludwik prowadził 1903 r. w Poznaniu wyższą szkołę gry fortepianowej (Dz.P.). Jego synowie: Rene (tego syn również Rene) i Jerzy. Córka Wanda za N. Jerzykowskim.

(3) Janusz, syn Władysława i Rembowskiej, ur. 24 IV 1870 r., zmarły 20 IX 1925 r., mąż Stanisławy Majewskiej, ur. 11 IV 1877 r., zmarłej 24 I 1912 r. Synowie: Władysław, ur. 23 VII 1898 r., Marian Bernard, ur. 24 VII 1899 r., Aleksander zmarły dzieckiem, Mieczysław, ur. 27 II 1904 r., Lucjan Adam, ur. 18 I 1907 r., Marek Kazimierz, ur. 24 I 1912 r. Córki: Janina, zmarła dzieckiem, Maria Magdalena, ur. 20 VII 1905 r., Aleksandra Eleonora, ur. 18 II 1909 r.

(4) Czesław, syn Władysława i Rembowskiej, ur. 4 VII 1875 r., zmarły 1893 r., ożeniony z Marią Płaczek, ur. 19 IX 1883 r., zmarłą 1926 r.

5) Antoni Albin Bronisław, syn Ludwika i Brudzewskiej, ur. 12 VI 1843 r. w Przetocznie, lekarz, weteran z 1863 r., zmarł w Sremie 12 I 1909 r., tam pochowany (LM Srem; Dz.P.). Jego żoną była Emilia Wolańska, córka Juliana, dziedzica Rybitw koło Pakości. Z niej synowie: Władysław, zmarły w Sremie 8 IX 1879 r. jako 3-miesięczne dziecko (Dz.P.), i Tadeusz. Córka Halina, ur. 9 V 1878 r., zmarła 18 VI 1895 r.

Tadeusz Stefan, syn Antoniego i Wolańskiej, ur. 8 VIII w Sremie (LB Srem), zaślubił w Poznaniu w Kaplicy Sw. Józefa Helenę (Zofię Halinę ?) Karchowską, ur. 26 I 1886 r. Z niej synowie: Jan Kazimierz, ur. 19 IX 1912 r., Józef Antoni ur. 14 III 1919 r. Córki; Halina Maria, ur. 18 X 1911 r., zamężna Szumanowa, Anna Antonina, ur. 1 I 1914 r., Maria Krystyna, ur. 4 IX 1921 r.

2. Stanisław Nepomucen Grzegorz, syn Walentego i Zuzanny Gerentin, ur. 2 V 1789 r., dzierżawca Komorowa, zmarł 4 I 1860 r. Mąż Eleonory Fincher, ojciec Pauliny Nepomuceny Michaliny, ur. w Komorowie 16 V 1826 r. (LB Kazimierz), zamężnej Cybulskiej, Aleksandry i Eufemii.

@tablica: Broeckere h. Własnego 1.

@tablica: Broeckere h. Własnego 2.

3. Wincenty, syn Walentego i Zuzanny Gerentin, ur. 7 II 1798 r., zmarł 8 IX 1862 r. Z żony Emilii Faegel, zmarłej 19 IV 1864 r. pozostawił synów: Teodora i Edwarda Augusta, zmarłego 7 III 1864 r., oraz córkę Albinę. Zob. tablice 1-2.

Fryderyk (Beniamin) Breker, dzierżawca Doruchowa 1823 r., komisarz sprawiedliwości w Zdunach, mąż Rozalii Rafalskiej, zmarłej w Zdunach 27 IV 1828 r. w wieku lat 49 i pół (LM Zduny). Jego córki: Laura, zmarła w Zdunach 9 VI 1828 r. w wieku lat 17 (LM Krotoszyn), Karolina Augusta, zmarła w Zdunach 9 VI 1828 r. (LM Zduny). Walenty, dzierżaca folwarku Nowawieś, mąż Franciszki Kaweckiej, miał z nią córkę, Teofilę Franciszkę, ur. w Nowejwsi 9 IV 1837 r. (LB Sw. Wojciech, Pozn.). Henryk, tłumacz urzędowy, mąż Elżbiety Anielskiej, ojciec Jakuba, zmarłego w Poznaniu 29 V 1849 r. w wieku dwóch i pół lat (LM Sw. Wojciech, Pozn.).

>Brolińscy z Brolina w ziemi zakroczymskiej. Stanisław żeniąc się z Zofią Gunicką, dostał w r. 1567 od jej braci, Macieja i Wojciecha, jako posag jej, zapis długu 200 grz. (Py.106 k.241). Szwagra Macieja Gunickiego skwitował w r. 1568 z tego długu (Py.107 k.111). Tomasz dostał w r. 1568 od Stanisława Swinarskiego cesję praw do wójtostwa we wsi arcybiskupiej Kwieciszewo (G.94 k.177v). Pewne swe prawa ustąpił 1569 r. braciom Swinarskim (Kc.116 k.801v). Posesję wójtostwa kwieciszewskiego scedował t. r. Andrzejowi Pomianoskiemu cz. Pławińskiemu (G.49 k.82v).

>Brom Barbara (Bromówna), w r. 1597 wdowa po Macieju Dłuskim.

>Bromirscy, Bromierscy h. Pobóg z Bromierza w p. bielskim wojew. płockiego. Paweł B., faktor kcyński Andrzeja Jankowskiego, otrzymał 1537 r. zapis 7 wiardunków od Krzysztofa Krzyżankowskiego, właściciela wójtostwa kcyńskiego (Kc.10 k.46v, 48). Marcin Ściborowicz z ziemi płockiej, w r. 1583 sługa Janusza Grudzińskiego, kasztelana krzywińskiego (N.56 k.84). Dorota, ksieni klarysek gnieźnieńskich w l. 1604-17 (G.68 k.178; 74 k.180v). Wojciech z p. pyzdr. i żona jego Anna Waczkówna zostali oboje skwitowani 1613 r. przez sławetnego Stanisława Waczka, syna Stefana, aptekarza i mieszczanina grodziskiego (P.990 k.745v). Marianna w 1655 r. żona Zygmunta Cybulskiego,, w l. 1665-67 wdowa po nim. Zofia i jej mąż Piotr Warda z Osieka Włościborów Osiecki nie żyli oboje w r. 1711. Dzieci ich; Jan, Ignacy, Franciszek, Antoni (ZTP 39 k.65). Anna, żona Walentego Maliszewskiego, nie żyjącego 1713 r. Aleksander i Wiktoria z Kiełczewskich, oboje nie żyjący już w r. 1778, rodzice Adama, który jako współspadkobierca ciotki swej Marinny z Kiełczewskich Wolskiej, stolnikowej bydgoskiej, skwitował wtedy Zdembińskiego, stolnika latyczowskiego, z 6.000 zł swej części spadkowej (G.105 k.57). Wojciech porucznik, poległ 25 IX 1735 r. w bitwie koło Nowego Miasta, w ataku Polaków na Sasów (LM Nowe Miasto). N., mąż Marianny z Wiesiołowskich 2-o v. w r. 1743 żony Jana Jarzębskiego (N.109 k.64v). Antoni, nie żyjący 1759 r., kiedy to wdowa po nim Wiktoria z Brzechffów, idąc 2-o v. za Józefa Trąmpczyńskiego, krótko przed ślubem, 1 IX, zapisała mu dług 6.000 zł (G.99 k.184). Aleksander, sędzia ziemski dobrzyński, mąż Teresy Powalskiej, występującej w r. 1766 jako wdowa, dziedziczka Osieka w p. rypińskim (N.212 k.194). Jan, chorąży płocki, w r. 1785 mąż Konstancji Mostowskiej (G.112 k.126v). Katarzyna, w r. 1786 wdowa po Jakubie Chrząstowskim. Trzej bracia, nie żyjący w r. 1789: Ludwik, kanonik płocki, Jan, miecznik dobrzyński, bezdzietny, Kazimierz, podstoli chęciński, mąż Ludwiki Iwińskiej, 2-o żony Franciszka Żabickiego, sędziego grodzkiego wyszogrodzkiego (G.115 k.148v). Tego Kazimierza córka Marianna, w l. 1789-91 żona Jana Kalksteina, pisarza grodzkiego konińskiego. Marianna, żona Ignacego Winnickiego, nie żyjącego już w r. 1791. Szymon i Konstancja Cynnaglówna, rodzice Wojciecha, ur. 23 IV 1797 r. w Buczku (Borku ?) Przewozie, i Józefy Marianny, ur. tamże 1 IX 1798 r. (LB Ujście). Szymon ("Bronierski") umarł w Szamocinie 20 VI 1803 r. mając lat 70 (LM Margonin). Marianna zamężna Kalksztynówna, wdowa, dziedziczka Mieleszyna, chrzestna 25 II 1825 r. (LB Psarskie).

Gerard Leopold, podpułkownik wojsk polskich, emigrant, pochodzący podobno z Wołynia, umarł w Brodowie koło Srody 13 XII 1870 r. (Dz.P.). Aniela z Porczyńskich, właścicielka Staroźreb, licząca lat 80, zmarła we Florencji 1874 r. (Dz.P.).

>Broniccy h. Slepowron może z Bronic w p. lubel. (Boniecki). Grzegorz, w r. 1618 mąż Katarzyny Kurowskiej, córki Andrzeja (I.Kon.40 s.50). Stanisław,pisarz grodzki nowokorczyński, spisał w r. 1643 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Tytlewską, córką Jana, i oprawił jej na Żernikach w p. wiślickim posag 10.000 zł (P.1421 k.268, 279). Skwitowany w 1647 r. z 400 zł przez szwagra Stanisława Tytlewskiego (I.Kal.113 s.329). Elżbieta, córka zmarłego Adama, w r. 1659 żona Stanisława Koźmińskiego (R.Kal.14 k.473v). Barbara, w r. 1682 żona Stanisława Trojana Piotrowskiego, skarbnika wiskiego. Franciszek z Bronic, w r. 1700 mąż Magdaleny z Szczegłowa (Frezerówny ?) (P.1139 IX k.1050.

>Broniec h. Bronic z wojew. wileńskiego. Adam, dziedzic Popowa, zaślubił 7 XI 1805 r. Mariannę Dorpowską, rozwiedzioną z Antonim Grudzińskim (LC Popowo). Był potem za Królestwa Polskiego marszałkiem cesarsko-królewskiego dworu polskiego.

>Broniewiczowna Anna, w r. 1707 żona Antoniego Żółtowskiego.

>Broniewscy h. Leliwa wzięli nazwisko od wsi Broniewo w p. nakiel. w parafii Dębowo. Przed nabyciem owej wsi pisali się z Buntowa w tym samym powiecie, parafii Sławianowo i byli jednego z Sławianowskimi. Andrzej B., dziedzic w Buntowie i Liszkowie, mąż Barbary Strzeżewskiej, otrzymał 1471 r. od jej braci Piotra, Mikołaja i Macieja zapis 15 grz. długu jako resztę jej posagu i skwitował ich z 35 grz. (G.8 k.47v). Wraz z bratem rodzonym Dobiesławem Sławianowskim ugodził się 1473 r. z innym bratem rodzonym, Karszem Sławianowskim (N.145 s.8). Skeitowany 1474 r. przez Dobiesława z części macierzystej w Buntowie, którą ów Dobiesław jemu ustąpił (ib.k.37). To samo zrobił wobec niego 1475 r. brat Karsz, a Andrzej zapisał mu dług 14 grz. (ib. s.41, 42). Zabity przez Sędziwoja z Łobżenicy zw. "Nielataj", w 1476 r. Barbara występowała już jako wdowa (ib. s.114, 115), a sprawę z Sędziwojem o głowę męża toczyła i w 1477 r. (ib. s.146). Ta Barbara Strzeżewska, matka Jana Buntowskiego, nabyła w r. 1497 sposobem wyderkafu za 50 zł w. od Zofii Skoraczewskiej, żony Daniela Słupskiego, połowę Buntowa, a drugą połowę tejże wsi kupiła t. r. za 50 zł w. od syna (N.146 s.174, 176). Barbara Buntowska tę Zofię, zwaną też Łobżeńską, skwitowała w r. 1500 z 50 zł w. zapisanych na Buntowie (ib. s.242). Od Anny i Doroty sióstr Dziewierzewskich kupiła w r. 1500 Broniewo za 400 grz. (ib. s.252, 263). T. r. całe Broniewo od tychże sióstr, Anny zamężnej Szymonowej Goślińskiej i Doroty zamężnej Andrzejowej Wąsowskiej, kupił za 400 grz. Wojciech Buntowski (ib. s.334), chyba mąż owej Barbary. Barbara Buntowska, dziedziczka w Broniewie, nabyła sposobem wyderkafu w r. 1501 za 30 grz. od Macieja Luchowskiego dwa łany osiadłe w Dębionku (ib. s.313). W r. 1504 Broniewo sprzedała synowi za 400 grz. (N.146 k.322), zachowując sobie jedynie dożywocie na tej wsi. Umarła między r. 1514 i 1516 (G.335a k.31v; N.213 k.25).

Jan, nazwany w r. 1497 Buntowskim, potem pisany przeważnie Broniewskim, występował w r. 1501 jako "rodzony" Wincentego Sławianowskiego (N.146 s.260). Kupiwszy w r. 1504 za 44 grz. od Stanisława i Katarzyny rodzeństwa z Dąbrówki 10 łanów w Dąbrówce, zaś od swej matki Broniewo (N.146 s.321, 322), t. r. oprawił na Broniewie posag 100 kop gr. żonie swej Marcie, córce Wincentego Luchowskiego. Czwartą część wsi Wielkie i Małe Liszkowo, którą jej ojciec asygnował w posagu, Marta sprzedała wtedy sposobem wyderkafu za 100 grz. swemu mężowi (N.165 s.322). W r. 1505 Jan "Buntowski" dokonał transakcji, chyba potem niezrealizowanej. Oto Broniewo, części Wielkiego i Małego Liszkowa i części w Dębowie i Dębionku wymienił z Benedyktem Rynarzewskim na Łowin Wielki w p. świeckim i dopłatę 140 zł (N.146 s.389). W r. 1506 kupił za 9 grz. od Stanisława Dąbrowskiego dwa łany w Dębowie (ib. s.411, 423). W r. 1511 kupił od Katarzyny Lipieńskiej, żony Wojciecha Niemiekowskiego (!) i od jej bratanicy Agnieszki Koszewskiej prawo bliższości do części w Wielkim i Małym Liszkowie, od swych zaś szwagrów, Jana, Natisława, Kaspra i Wawrzyńca, braci z Luchowa, kupił części w tychże wsiach (N.213 k.4, 4v). Części w Wielkim i Małym Liszkowie sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1513 za 100 kop gr. dzieciom swym Mikołajowi i Krystynie, w ten sposób zaspakajając je z awiana ich matki Marty Luchowskiej (ib. k.14v), wtedy już, rzecz prosta, nie żyjącej. Na Broniewie, pozostającym jeszcze wciąż w posesji swej matki Barbary, oprawił w r. 1514 posag 100 grz. drugiej swej żonie Annie, córce Marcina Izdbieńskiego (G.335v k.31). Od Wojciecha, Piotra i Jana, braci Dziembowskich, kupił w r. 1515 za 50 grz. siedem łanów w Dębionku (N.213 k.21). Spadłe po śmierci matki trzy (!) łany w Dębionku, wyderkowane jej przez Maccieja Luchowskiego , rezygnował w r. 1516 za 30 grz. Maciejowi Leskiemu (ib. k.25). Z Markiem (Marcinem ?) Czarnomskim wymienił w r. 1519 dwa łany puste w Małym Liszkowie dodając 100 kop gr., na wieś Czarnom w p. nakiel. (ib. k.37v, 46). Połowę jeziora "Czarnomek" z wyspą "Dębowiec" oraz łąki koło jeziora we wsi Czarnom z dopłatą 300 grz. wymienił z Heleną Dzwierszczeńską, wdową po Stanisławie Jardanowskim, na połowę wsi Kościerzyna Mała w p. nakiel. (ib k.45). T. r. wymienił wieś Czarnom z Mikołajem Orzelskim na dwie części w Wielkim i Małym Liszkowie (ib. k.50v) i ponowił tę transakcję wymienną w r. 1524 (G.335a k.82). Był podwojewodzim nakielskim w r. 1520 (ib. k.51v). Od Jana Bnińskiego, dziedzica w Złotowie kupił 1525 r. za 232 zł część Dębowa (N.213 k.69). W r. 1528 na połowie części swych w Liszkowie Wielkim i Małym oraz na połowie Kościerzyny Małej zapisał 600 zł tytułem wiana córkom swym: Zofii, Annie i Małgorzacie, mianując jednocześnie dla dzieci zrodzonych z drugiego małżeństwa opiekunów (G.335a k.116; N.213 k.87v). Mianowany 19 II 1528 r. surrogatorem urzędu starosty nakielskiego (N.213 k.85). Od syna swego Mikołaja nabył w r. 1537 za 414 zł połowy jego w Wielkim i Małym Liszkowie (ib. k.64v). Obowiązki surrogatora i administratora urzędu starościńskiego w Nakle pełnił jeszcze w r. 1539 (ib. k.71). Żył jeszcze w r. 1643 (ib. k.970, a Boniecki wymienia jeszcze Jana B. surrogatora nakielskiego w r. 1546. Nie żył już napewno w r. 1565 (P.1397 k.425v). Z pierwszej żony syn Mikołaj, o którym niżej, i córka Krystyna, w r. 1526 żona Jakuba Gliszczyńskiego. Z drugiego małżeństwa synowie: Sebastian, Prokop i Piotr, o których niżej, oraz córki: Zofia, Anna, Małgorzata, wyżej już wymienione. Z nich Małgorzata była w l. 1542-65 żoną Hieronima (Jarosława) Prądzyńskiego.

I. Mikołaj, syn Jana i Luchowskiej, W r. 1535 zapisał dług 45 zł Annie Dłużyńskiej, wdowie po Michale Spławskim (P.875 k.89), widocznie nabył od ojca części w Wielkim i Małym Liszkowie, bowiem na ich połowie oprawił w r. 1537 posag 220 zł żonie swej Barbarze Spławskiej, córce Mikołaja (N.213 k.55). Od swej ciotecznej siostry Małgorzaty z Luchowskich Kolebskiej nabył za 300 kop gr. część w Luchowie spadłą na nią po jej bracie stryjecznym Janie Luchowskim, i tę wraz z częścią spadłą po tymże Janie na siebie samego sprzedał w r. 1540 za 1.000 zł Janowi Krotoskiemu (ib. k.77). Barbara Spławska swą oprawę 110 zł na Liszkowie i Liszkówku dała w r. 1544 dzieciom swej siostry Małgorzaty, wdowy po Janie Hersztopskim Popku, zachowując sobie tylko dożywocie owej oprawy (P.1395 k.154v). Połowę Wielkiego Liszkowa i 1/14 Małego Liszkowa sprzedał w r. 1545 za 300 zł Trojanowi Dembińskiemu (ib. k.198). Oboje z żoną występowali w r. 1550 (P.890 k.326). Mikołaj prawa swe do jeziora w Wielkim Liszkowie i do połowy Wielkiego Liszkowa cedował w r. 1559 Bartłomiejowi Dembińskiemu, synowi Trojana (P.900 k.448).

II. Sebastian, syn Jana i Izdbieńskiej, od Mikołaja z Bnina zw. Kamieńskim kupił w r. 1538 za 400 grz. część Dębowa w p. nakiel. (N.213 k.71v). Obok braci współdziedzic w r. 1550 w Broniewie, Dębowie i Kościerzynie (P.1395 k.535v). Nie żył już w r. 1561 (N.215 k.3v). Z nieznanej mi małżonki zostawił córki: Anna, w l. 1542-89 żona Tomasza Wielewickiego, w r. 1569 spadkobierczyni bezdzietnej ciotki Małgorzaty Prądzyńskiej (N.155 k.207), i Zofia, w r. 1567 żona Jana Młotkowskiego.

III. Prokop, syn Jana i Izdbieńskiej, występował od r. 1540 (N.213 k.81v). Obok braci współdziedzic Broniewa, Dębowa i Kościerzyny (P.1395 k.535). W r. 1547 dnia 27 X został instalowany na kanonię poznańską "jaszkowską". Przy okazji instalacji wywiódł się z herbów po ojcu, Leliwa i "Rąga", po matce Róża (Poraj) i Topór (Weimann, s.33). Kantor poznański 1550 r. (N.213 k.145), rezygnował z kanonii przed 30 VIII 1551 r. (Weimann, s.35). W r. 1552 występował już jako człowiek wyraźnie świecki (P.892 k.16v). Był chorążym kaliskim 1556 r. (Boniecki), sekretarzem królewskim w r. 1557. T. r. spisał wzajemne dożywocie ze swą żoną Barbarą Chobieńską (Chobienicką), córką Andrzeja i Anny z Jaromierza (P.1396 k.427v). Swemu bratu Piotrowi sprzedał w r. 1558 za 6.000 zł w. części w Broniewie i Dębowie, zatrzymując sobie części wsi pustej Czarnom (ib. k.608). wyzbywszy się niemal całkowicie dziedzictwa, zbijał odtąd fortunę wyderkafami. Od Andrzeja Opalińskiego wydzierżawił w r. 1559 królewszczyznę miasto Kopanicę z przyległościami w p. kośc. (P.900 k.282), a w r. 1560 wziął wyderkafem od Łukasza z Górki, wojewody łęczyckiego, miasto Sieraków i wsie przyległe za 5.100 zł (P.1396 k.839). Barbara Chobienicka zmarła między r. 1560 i 1561 (P.902 k.643v; Kośc.30 k.276v). Drugą żoną Prokopa była Anna Bielejewska. W r. 1563 ustanawiając opiekę dla dzieci zrodzonych z Chobieńskiej, tj. dla Jana i Anny, oraz dla córki Katarzyny pochodzącej z drugiego małżeństwa, powołał do tej opieki m. in. ks. Marcina Izbieńskiego z Ruśca, archidiakona poznańskiego, ks. Andrzeja Przecławskiego, dziekana poznańskiego (Kośc.240 II k.219v). Zważywszy, iż był ekskiędzem i już wtedy niewątpliwym odstępcą od Kościoła, rzecz to bardzo charakterystyczna dla ówczesnych stosunków między katolikami a wyznawcami nowych religii. Prokop od Jakuba Rokossowskiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, nabył sposobem wyderkafu w r. 1563 za 5.000 zł połowy we wsiach Małgowo i Wziąchowo w p. pyzdr. (P.1397 k.223), i t. r. od Andrzeja z Górki, starosty wałeckiego, za sumę 16.000 zł też wyderkafem Popowo, Popówko, Piotrkówko i Jaryszewo w p. pozn. (ib.k.246). Na Popowie i wsiach przyległych oprawił w r. 1563 posag 2.000 zł drugiej swej żonie (ib. k.246). Król 23 I 1566 r. pensję 100 zł przeniósł ze starostwa bełskiego na skarb koronny (MRPS V, nr 9670). Od Jana Strzeżmińskiego kupił w r. 1569 części wsi Błocko i Łąkie (P.1398 k.4) a sprzedał owe wsie w r. 1571 za 5.000 zł Marcinowi Pożarowskiemu (ib. k.223v). Był jeszcze wtedy chorążym kaliskim, myli więc Polski Słownik Biograficzny mieniąc go podkomorzym poznańskim już w r. 1569. Boniecki nominację na ten urząd kładzie słusznie na r. 1572. Od Jana Ostroroga trzymał zastawem miasto Stibnicę i części wsi Podlesie i Bręczewo (P.1400 k.726v). Ożenił się 3-o v. z Anną z Kolna Prusimską, córką Wojciecha, który w r. 1577 zapisał Prokopowi dług 1.500 zł w posagu za córką (P.929 k.294). Umarł 4 V 1577 r. (Kronika z czasów Stef. Batorego, s. 376). Już w r. 1569 występował jako brat czeski. Podpisał akt Zgody Sandomierskiej i w charakterze świeckiego seniora uczestniczył w synodzie w Poznaniu w listopadzie 1573 r. (Pol. Sł. Biogr.). Wdowa w r. 1578 kwitowała ze swej oprawy pasierba Jana (P.931 k.152v). w r. 1584 wyszła powtórnie za Mikołaja Brodowskiego, który przed ślubem, 4 II, zobowiązał się oprawić jej posag 3.000 zł (P.942 k.222), czego dokonał w r. 1585 (P.1399 k.605v). Poszła 3-o v. w r. 1589 za Gabriela Złotkowskiego (P.1400 k.272v). Żyła jeszcze w r. 1588. Z pierwszej żony syn Jan i córka Anna, żona w l. 1577-78 Krzysztofa Miękiskiego z ziemi bełskiej, z drugiego małżeństwa synowie Marcin i sebastian i córka Katarzyna, wymieniona w r. 1563, żyjąca jeszcze w r. 1623. Była i córka Elżbieta, też chyba z drugiej żony, żyjąca w r. 1584 (P.943 k.42).

1. Jan, syn Prokopa i Chobieńskiej, wspomniany jako nieletni w l. 1561-63 (Kośc.30 k.276v; 240 k.219v). W r. 1577 macosze swej na połowie dóbr po ojcu oprawił jej posag 600 zł (p.1398 k.757v), a wraz z braćmi zastawił był jej miasto Stobnicę i wsie Podlesie, Brączewo, Jaryszewo i Piotrkówko, a w r. 1579 ona to im scedowała (P.932 k.168). On i bracia trzymali w r. 1582 po swym ojcu wyderkafowe wsie Popowo, Popówko, Piotrkówko i Jaryszewo (P.939 k.324v). Jan w r. 1591 sprzedał sposobem wyderkafu na trzy lata Janowi Kosickiemu za 2.200 zł połowę swych dóbr nabytych przez siebie od brata Marcina i dóbr Sebastiana B. w Stobnicy oraz przyległych wsiach Podlesiu i Brączewie (P.1400 k.726v). Od Jana hr. z Ostroroga, podczaszego koronnego, kupił w r. 1594 za 1.700 zł Lubosz, Charzewo i Chudopsice w p. pozn. (P.1401 k.236v). Żeniąc się z Urszulą Swidwianką z Szamotuł, córką Jana i Katarzyny z Ostroroga, oprawił jej przed ślubem, 9 XII 1596 r., posag 3.000 zł na wsiach Godziszewo i Wociechowo w p. kośc. (P.1402 k.155v). Swe dobra we wsiach Piersko i Komorowo sprzedał w r. 1597 za 5.000 zł Małgorzacie Kozłowskiej, wdowie po Janie Strzeleckim (ib. k.435). T. r. spisał ze swą żoną wzajemne dożywocie (ib. k.473v). Godziszewo i Wociechowo sprzedał w r. 1599 za 21.500 zł Janowi Rzeszotarskiemu (P.1403 k.113) i wobec tego posag żony 3.000 zł przeniósł t. r. na części wsi Lubosz, Chudopsice i Charzewo (P.1403 k.89v). W r. 1600 wraz z żoną całe części wsi Szczuczyno i Gaj oraz pustek Pęczkowo sprzedali sposobem wyderkafu na trzy lata za 11.000 zł bratu Marcinowi B. (ib. k.669v), a części miasta Stobnicy i wsi Bręczewa, Podlesia i Gałowa za 5.000 zł wyderkowali Janowi Grocholskiemu z Oporowa (P.1404 k.228v). Od Szymona Turnowskiego, seniora braci czeskich w Ostrorogu, kupił Jan w r. 1602 za 400 zł dom z folwarkiem w Nowej Wsi koło Szamotuł (ib. k.436v). Umarł tego samego roku, bowiem t. r. Urszula, już jako wdowa, do sumy 5.000 zł, za którą wraz z mężem sprzedali Grocholskiemu sposobem wyderkafu części Stobnicy z przyległościami, a Grocholski scedował to Annie z Smoguleckich Marcinowej B., dopisała jej drugie 5.000 zł, oczywiście od niej wzięte (P.1404 k.514), Marcinowi B. zaś do sumy wyderkafowej 11.000 zł na Gaju, Szczuczynie i Pęczkowie dopisał t. r. drugie 11.000, też widocznie od niego dopożyczone (ib. k.516v). Ponieważ Janowi B. w swoim czasie Zofia Rokossowska wraz z opiekunami swych synów scedowała prawa wyderkafowe do kamienicy przy ulicy Psiej w Poznaniu, Urszula w imieniu własnym i synów Piotra i Sędziwoja cedowała w r. 1602 ów zapis Annie z Ruchocic Łąckiej (P.1000 k.1333). W r. 1603 części wsi Kępa w p. pozn. sprzedała za 500 zł Janowi Retkowskiemu (P.788 k.38) i t. r. wyszła 2-o v. za Stanisława Strykowskiego, który przed ślubem, 16 VII, oprawił jej posag 5.000 zł (ib. k.991). Części miasta Szamotuł i wsi Gałowo przypadłe z działów z siostrą Zofią Rokossowską sprzedała sposobem wyderkafu t. r. za 3.500 zł Janowi Nowowiejskiemu (ib. k.1014v). W r. 1609 części miasta Szamotuły z przedmieściami i z wsiami Nowawieś i Gałowo oraz las w Jastrowiu sprzedała za 20.000 zł Annie z Smogulca Marcinowej B., zaś części wsi Gaj, Szczuczyno i pustki Pęckowo z młynem Grabowiec sprzedała za 30.000 zł Marcinowi B. (P.1406 k.792). Żyła jeszcze w r. 1621 (P.1007 k.694v), a może i w r. 1623 (P.152 k.117). Córka Jana i swidwianki, Katarzyna, wyszła w r. 1620 za Zygmunta Ruszkowskiego. Synowie, Piotr o którym niżej, i Sędziwój, żyjący w l. 1611-21 (P.145 s.595; 1412 k.602v), bezdzietny już nie żył w r. 1621 (P.1412 k.1246).

Piotr, syn Jana i Świdwianki, wspomniany w r. 1611 (P.145 s.595), pewnych poddanych z Chudopsic dał w r. 1619 Hieronimowi Rekuciowi, przybyszowi z pow. kowieńskiego (P.1002 k.1220v), któremu w r. 1620 sprzedał sposobem wyderkafu za 5.600 zł części tej wsi (P.1412 k.604v). Od Stanisława Strykowskiego kupił t. r. za 1.000 zł części w mieście Stobnica i we wsiach Podlesie i Bręczewo (ib. k.601). Jako spadkobierca ojca i brata Sędziwoja, sprzedał w r. 1621 wsie Lubosz, Chudopsice, Charzewo i Daleszynko za 40.000 zł Adamowi Swinarskiemu, cześnikowi kaliskiemu (ib. k.1246), zaś w r. 1622 sprzedał stryjowi Marcinowi B. za 30.000 zł miasto Stobnicę i wsie Bręczewo i Podlesie (P.1413 k.693). Bezdzietny (chyba i bezżenny), nie żył już w r. 1623 (P.152 k.238).

2. Marcin, syn Prokopa i Bielejewskiej, wspomniany w r. 1578 (Kośc.258 k.307), przed aktami sejmowymi w Warszawie kwitował w r. 1589 z 1.000 zł Jana Rożnowskiego ze Skoków (P.951 k.306). Skasował w r. 1591 oprawę swej matki (P.955 k.633). Ożenił się pierwszy raz, chyba przed 1596 r., z Dorotą Porudeńską, córką Stanisława z z. przemyskiej. Oprawił jej posag w ziemstwie przemyskim. Była ona dziedziczką części we wsiach: Zwienczyca, Porudno i Poduniec w wojew. ruskim (P.788 k.142, 142v). Intromitowany w r. 1599 do części dóbr Chociszewice i Bobkowice w p. kośc., kupionych za 15.000 zł od Zofii z Głogińskich 1-o v. Hieronimowej Smoguleckiej, 2-o v. Maciejowej Grocholskiej (Kośc.279 k.338; P.152 k.377v). Ta Zofia była teściową Marcina, który jej córce a swej drugiej żonie Annie Smoguleckiej odebrawszy od jej matki 7.000 zł z jej dóbr ojczystych a 9.000 zł z dóbr macierzystych, łączną sumę posagową 16.000 zł oprawił w r. 1600 na częściach Chociszewic i Bobkowic (P.1403 k.658). T. r. od swego brata Jana B. i jego żony kupił za 11.000 zł sposobem wyderkafu części Szczuczyna, Gaju i pustek Pęczkowo (P.1403 k.669v). W r. 1610 spisał z żoną wzajemne dożywocie (P.1404 k.203). Bratowa Janowa B., świeżo owdowiała, dopisała mu w r. 1602 do sumy wyderkafowej na Szczuczynie, Gaju i Pęczkowie jeszcze 11.000 zł (ib. k.516v). Zdaje się, że dopiero około r. 1600, tj. mniejwięcej współcześnie z ożenieniem się osiadł na stałe w Wielkoposce. W l. 1596-99 spotykamy się znim jako nader czynnym działaczem dysydenckim na Rusi, a nawet na Litwie (Pol. Sł. Biogr.). To też Andrzej Opaliński, późniejszy biskup poznański, opisując podkanclerzemu Tylickiemu przebieg sejmiku średzkiego w styczniu 1600 r. wspomina, iż "p. Marcin Broniewski, który się tu niedawno z Rusi przeniósł [...] dla obrony i podparcia heretykom, ten się pokazował najadowitszym, inter Helveticos et Calvinistas wychowany" (A. Sejmikowe I, s.225, 226). Był potem nader czynnym działaczem rokoszowym i posłował na 11 sejmów: 1603, 1605, 1606, 1613, 1615, 1618, 1619, 1621, 1623, 1624, 1625 (ib. I, II). Chociszewice sprzedał w r. 1611 (lub przed tą datą) ojczymowi swej żony Maciejowi z Oporowa Grocholskiemu (Kc.126 k.187v). Anna Smogulecka od Stanisława Rokossowskiego kupiła w r. 1615 za 20.000 zł części w Gaju i Szczuczynie oraz w pustce Pęczkowo (P.1409 k.651), a swoje części Szamotuł sprzedała jednocześnie temu Rokossowskiemu za sumę 20.000 zł (ib. k.652v). Od Andrzeja Rokossowskiego kupiła też wtedy za 1.500 zł części młyna zwanego Grabowiec (ib. k.652v). Marcin w r. 1618 dostał od Wojciecha Baranowskiego, starosty kcyńskiego, plac we wsi Łubowo, nad Wartą, pod budowę śpichlerza (P.1411 k.120; N.222 k.237). Od Piotra Gołembowskiego kupił w r. 1619 za 850 zł wsi Gałowie łan zw. "Więckowskim" wraz z domem, placem i budynkami (P.1411 k.238v). Od bratanka Piotra B. kupił w r. 1622 za 30.000 zł miasto Stobnicę i wsie Bręczewo i Podlesie (P.1413 k.693). W r. 1623 te nabyte od bratanka dobra sprzedał za 22.500 zł Janowi Kostce, staroście lipińskiemu (P.1414 k.397v). T. r. od Władysława z Kalinowy Zaremby kupił za 75.000 zł części wsi Gawrzyjałów, Gacz i Upuszczów w p. sieradzkim (ib. k.613v). Żył jeszcze Marcin 26 XI 1624 r., wtedy bowiem obrano go posłem na sejm (A. Sejmikowe II), trwał ów sejm od stycznia do marca 1625 r. i zapewne wkrótce potem Marcin umarł, nie żył już w r. 1625, kiedy Anna ze Smogulca występowała jako wdowa (P.153 k.134v). Żyła jeszcze w r. 1630, kiedy to w imieniu własnym oraz swych dzieci: Jana, Macieja, Mikołaja, Marcina, Zofii i Anny zawierała kontrakt z Markiem Rzeczyckim (P.1023 k.1167). Z nich Anna rodziła się z Porudeńskiej (P.788 k.142v), Zofia zaślubiła 26 XI 1634 r. w Szamotulach Stanisława Cielmowskiego. Z synów Prokop, urodzony z Porudeńskiej, mający rok 17-y w r. 1612 r., oprawę matki cedował Maciejowi z Oporowa Grocholskiemu i aprobował zapisy, które ojciec w imieniu jego i Anny porobił na rzecz Andrzeja Ligęzy i Piotra Porudeńskiego względem dóbr po Dorocie Porudeńskiej (ib.). Prokop w r. 1615 dawał ojcu pewne zobowiązanie dotyczące wsi Gaj (P.998 k.112). Z drugiej żony Hieronim, Jan, Maciej, Mikołaj i Marcin, o których niżej.

1) Hieronim, syn Marcina i Smoguleckiej, żeniąc się z Anną Latalską, córką Mikołaja hr. z Łabiszyna Latalskiego, potem kasztelana nakielskiego, i Katarzyny Zebrzydowskiej, spisał umowę przedślubną w Poznaniu 2 IX 1624 r. Od swych rodziców dostał wtedy zapis 30.000 zł wydrkafem na Gaju i Pęczkowie (P.153 k.679, 679v). W kilka dni potem, 5 IX, już po ślubie Hieronim oprawił jej 13.000 zł posagu (P.761 k.115v). Wraz z braćmi i matką dzidzic Gałowa, skwitowany został wraz z nimi w r. 1626 z 32 zł dziesięciny przez kanonika poznańskiego ks. Grabię (P.1016 k.170v). Raszkowo wydzierżawił 1630 r. Mikołajowi Latalskiemu (P.1023 k.1178). Z żoną spisał wzajemne dożywocie w r. 1631 (P.1417 k.115v). Wraz z braćmi współspadkobierca brata Sebastian w r. 1634 (Py.146 s.157). Anna Latalska sprzedała w r. 1635 za 2837 zł Andrzejowi Rejowi, staroście lubuskiemu, części Raszkowa i pustki Pęcinku w p. gnieźn. (p.1418 k.236v.) Hieronim Łopuchowo i Gać wydzierżawił w r. 1637 Albertowi Selfridusowi z Małowic pod zakładem 700 zł (G.80 k.332v). Był posłem sejmowym w r. 1640 (P.165 k.207). W r. 1645 zobowiązał się oprawić 6.000 zł posagu drugiej swej żonie Elżbiecie Bronikowskiej, córce Andrzeja, wdowie 1-o v. po Melchiorze Bojanowskim (I.Kal.129 k.27v). Umarł w tym samym roku (P.1052 k.778v). Elżbieta nie miała z nim dziećmi. Nie żyła już w r. 1647 (Kośc.301 k.1104). Hieronim z Latalskiej miał trzy córki: Katarzynę, w l. 1645-66 żonę Jana Bronikowskiego, Mariannę, niezmężną w l. 1635-49 (P.1028 k.338; ZTP 30 s.96), w l. 1651-60 za Krzysztofem z Międzychodu Unrugiem, potem starostą wałeckim, Zofię, niezamężną w l. 1645-53 (P.1052 k.778v), w l. 1655-70 za Aleksandrem Bronikowskim.

2) Jan, syn Marcina i Smoguleckiej, wspomniany wr. 1626 (P.153 k.532v), w r. 1627 oprawił 10.000 zł posagu żonie swej Urszuli Schlichting, córce Krzysztofa i Marianny Nowowiejskiej (P.1415 k.862v). Urszula nabyła w r. 1629 od swej siostry Anny zamężnej Bronikowskiej za 20.000 zł części w Nowym Gorzycku i Dłusku (P.1416 k.293), ale t. r., części wsi Dłusko odziedziczone po ojcu i części w tejże wsi kupione od siostry sprzedała za 9.000 zł Maciejowi Belęckiemu (ib. k.474). Jan spisał z nią wzajemne dożywocie w r. 1630 (ib. k.1143), a w r. 1631 oprawił jej 4.000 zł posagu (P.1417 k.295). Od brata Macieja kupił w r. 1635 za 12.000 zł części wsi Gaj i Pęckowo (ib. k.909). Urszula w r. 1635 sprzedała Nowe Gorzycko za 34.000 zł Jerzemu Unrugowi (P.1418 k.352). Dożywocie wzajemne z mężem spisała ponownie w r. 1637 (P.1419 k.90v). Jan od Pawła Kąsinowskiego i jego bratanka Jana kupił w r. 1638 za 12.350 zł części Słopanowa w p. pozn. (ib. k.534), a w r. 1639 sprzedał części tej wsi za 16.000 zł Andrzejowi Zbyszewskiemu (ib. k.1135). Części Gaju i Pęckowa, przypadłe sobie z działu z braćmi Maciejem, Mikołajem i Marcinem, oraz części tamże nabyte od brata Macieja sprzedał t. r. za 24.000 zł bratu Mikołajowi (ib. k.1140v). Żonie w r. 1641 oprawił posag 30.000 zł (P.1420 k.504v). Od Andrzeja Zbyszewskiego kupił w r. 1643 za 38.000 zł Słopanowo w p. pozn. (P.1421 k.263). Od Aleksandra Bronikowskiego dostał w r. 1644 połowę Miaskowa i Kleszczewa (Ws.207 k.222v; P.1422 k.413v). Obrany w r. 1648 do sądu kapturowego poznańskiego (P.173 k.464). Słopanowo sprzedał w r. 1649 za 34.000 zł Kazimierzowi Radomickiemu (P.1424 k.444v), a żonie oprawił 36.000 zł posagu na połowie dóbr (ib. k.449v). Opiekował się t. r. córkami brata Hieronima (ZTP 30 s.96), dał w r. 1655 i tym bratanicom, tj. Katarzynie i Zofii, zamężnym Bronikowskim, części we wsiach: Szlachcino, Olszewo, Piątkowo Małe, Grodziec, Babino, Bonice i w pustkach Mroczki, one zaś pozostawiły te dobra pod dożywociem stryja i jego żony (P.1068 k.99v, 100). T. r. Jan wraz z bratanicami: Katarzyną Bronikowską, Marianną Unrużyną i Zofią Bronikowską miasto Międzychów i wsie Wielowieś, Redgoszcz, Dzięcielin, Mierzyn, Kopanica, Mokrzec w p. pozn. dał Krzysztofowi i Aleksandrowi Unrugom, stosownie do umowy zawartej z Unrugami przez Jana i jego braci, jako spadkobierców brata Sebastiana (Ws.208 k.226). Wieś Gaj i pustkę Pęckowo sprzedał w r. 1660 za 36.000 zł Mariannie z Bronikowskich Unrużynie (ib. k.345v). Żył jeszcze w r. 1661 (P.1072 VIII k.459), nie żył już w r. 1664 (P.1425 k.571v). Sumę 30.000 zł, którą miał zapisaną przez Kazimierza Radomickiego, kasztelana kaliskiego, scedował przed śmiercią bratanicom Katarzynie i Zofii Bronikowskim (P.1425 k.571v). Był bezdzietny. Chyba jego to drugą żoną była Zofia Przystanowska, córka Stanisława i Anny Schlichting, wdowa 1-o v. po Janie Chalińskim, występująca w r. 1669 jako wdowa i po Janie B. (Kośc.305 k.466).

3) Maciej, syn Marcina i Smoguleckiej, w r. 1626 mianował plenipotentów (P.1016 k.16a). Części we wsi Gaj i w pustce Pęckowo sprzedał w r. 1633 za 12.000 zł bratu Janowi (P.1417 k.909). Był w r. 1635 mężem Urszuli Kościeleckiej, córki Krzysztofa, kasztelana inowrocławskiego, wdowy 1-o v. po Janie z Kolna Prusimskim (P.1032 k.1010). Dożywocie wzajemne spisał z nią w r. 1636 (N.223 k.1037v). Urszula t. r. wydzierżawiła część wsu Brody małżonkom Kurowskim (P.1033 k.485), kupiła w r. 1639 za 13.000 zł Kunino w p. pozn. od Piotra Szczytnickiego (P.1419 k.1428v). Maciej żył jeszcze wtedy, a, jak się zdaje, żył jeszcze i wr. 1641 (P.166 k.496v-504; 1043 k.350). Nie żył już jednak właśnie w tym samym roku 1641, bo wtedy Urszula nazwana wdową i po tym mężu (P.166 k.719v). Wdowa dom dziedziczny w Poznaniu położony za kamienicą "Rostworowską" dała w r. 1642 dominikanom poznańskim (P.1420 k.1127v). Wyszła 3-o v. 7 I 1644 r. za Macieja Pigłowskiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego (LC Brody; P.169 k.95v, 143). W r. 1653 wedle kontraktu ze szwagrem Marcinem B. skasowała dożywocie po drugim mężu (P.789 k.85v). Została w r. 1655 skwitowana przez Jana B. z ruchomości pozostałych po śmierci brata (Ws.56 k.585v). Żyła jeszcze w r. 1665 (N.184 k.93; P.1076 k.154v).

4) Mikołaj, syn Marcina i Smoguleckiej, wspomniany w r. 1626 (P.153 k.532v), spisał w r. 1636 akt wzajemnego dożywocia z żoną swą Barbarą Unrug, córką Jerzego (P.1418 k.815), a w r. 1639 oprawił jej 15.000 zł posagu na połowie wsi Gaj (P.1419 k.1167). Kupił wtedy od brata Marcina jego części w Gaju i Pęckowie za 12.000 zł, a od brata Jana kupił części w tychże wsiach za 24.000 zł (ib. k.1140v, 1168v). Jego drugą żoną była Marianna Kąsinowska, córka Jakuba i Doroty Gorzeńskiej, której to Mariannie w r. 1646 oprawił posag 9.000 zł (P.1422 k.913). Wzajemne dożywocie z nią spisał w r. 1651 (P.1860 k.152v), a już nie żył w r. 1652, kiedy to jego brat Jan proces wytoczony przeciwko owdowiałej Mariannie scedował Janowi Bronikowskiemu (P.1065 s.27) wyszła ona 2-o v. w r. 1653, krótko po 17 I, za Adama Bobrownickiego (P.1066 k.7v, 604v). Wdowa i po tym drugim mężu 1692 r., trzymała w posesji po pierwszym wieś Gaj (ZTP 35 s.1092). Mikołaj był bezdzietny (Ws.56 k.584).

5) Marcin, syn Marcina i Smoguleckiej, ur. w Gaju, ochrzcz. 22V 1616 r. (LB Szamotuły), swoje części w Gaju i Pęckowie sprzedał w r. 1639 za 12.000 zł bratu Mikołajowi (P.1419 k.1168v). Żył jeszcze w r. 1653 (P.789 k.85v). Był niewątpliwie bezdzietny.

3. Sebastian, syn Prokopa i Bielejewskiej, wspomniany w r. 1578 (Kośc.258 k.307), kwitował w r. 1696 z opieki sprawowanej nad sobą starszych swych braci, Marcina i Jana (p.965 k.582). W r. 1603 oprawił posag 4.000 zł żonie swej Mariannie Unrug, córce Krzysztofa (P.1404 k.1096v). Kupił w r. 1604 od Krzysztofa Unruga z Nowego Szczawna miasto Międzychód i wsie Wielawieś, Michcin, strych, Swiniary z sołectwem oraz pustkę Dzięcielin z folwarkiem oraz łąkę Radgoszcz za 59.000 zł (P.1404 k.1123v). Podpisał w r. 1609 protestację szlachty ewangelickiej przeciwko zakazowi budowania zboru w Międzyrzeczu (P.143 k.744). Bezdzietny, nie żył już w r. 1634. Dobra międzychodzkie spadły po jego śmierci na bratańców po bracie Marcinie (Ws.208 k.226).

IV. Piotr, syn Jana i Izdbieńskiej, występował już w r. 1544 (N.213 k.100v), był obok braci w r. 1550 współdziedzicem w Broniewie, Dębowie i Kościerzynie (P.1395 k.535v). Na połowie części w Broniewie i Dębowie, uzyskany wskutek działu z bratem Prokopem, oprawił w r. 1552 posag 900 zł żonie swej Małgorzacie Trzebińskiej (N.213 k.158). Od tego brata kupił w r. 1558 za 6.000 zł jego części w Broniewie i Dębowie (P.1396 k.608). Surrogator urzędu starościńskiego nakielskiego, kupił w r. 1558 za 6.000 zł od Tomasza Wielewickiego, męża swej bratanicy Anny B., części wsi Kościerzyna Wielka i Liszkówko (N.215 k.2v, 3v). Ostani raz występował jako surrogator 12 VII 1563 r., a 6 XII t. r. widzimy już na tym urzędzie Bartłomieja Dembińskiego (ib. k.20, 22), chyba więc Piotr umarł w drugiej połowie t. r., choć i to możliwe, że urząd ten złożył. Małgorzata jako wdowa występowała w r. 1570 (N.156 k.215v). W r. 1597 skasowała swą oprawę na rzecz synów Jakuba i Bartłomieja (N.163 k.163v). Nie żyła już w r. 1610 (N.167 k.622v). Córki Piotra i Trzebińskiej: Anna, w l. 1577-81 żona Jakuba Gądeckiego, Małgorzata, w r. 1582 za Adamem Obodowskim, Elżbieta, w l. 1598-1607 za Marcinem Słupskim, Katarzyna, w l. 1598-1619 za Andrzejem Sobiejuskim, wreszcie Zofia, nie żyjąca już w r. 1628, za Wąsoskim. Z synów, o Jakubie i Bartłomieju, zob. niżej. Jan występował od r. 1577 (N.157 k.413v, 414v). W r. 1586 swe części dąbrowy we wsi Czarnom w p. nakiel. sprzedał za 333 zł Swiętosławowi Orzelskiemu, dopełniając tym zobowiązania danego przez brata Bartłomieja (N.215 k.395v). Nie żył już napewno w r. 1597, bo go nie uwzględniają przeprowadzone przez bratanków działy dóbr.

1. Jakub, syn Piotra i Trzebińskiej, w r. 1560 posiadacz dóbr w mieście Kwieciszewo w p. gnieźn., nabytych od Anny, wdowy po Jakubie Kozielskim (G.39 k.140). Z działu braterskiego przeprowadzonego w r. 1597 wziął części Kościerzyny Wielkiej, pustki Laskówki oraz dopłatę 4.000 zł (N.219 k.276v, 277). T. r. po dokonaniu przez matkę kasaty oprawy dostał jeszcze Dębowo (N.163 k.164). Żonie swej Zofii ze Słup Wałdowskiej, córce Macieja a wdowie 1-o v. po Jakubie Knibawskim, oprawił w r. 1598 posag 5.000 zł (N.219 k.302). Zofia w r. 1599 skasowała oprawę otrzymaną od pierwszego męża na dobrach Dębowo, Wiele, Szczmielino i na pustce Radziczek (N.164 k.163). Jakub t. r. od Andrzeja Krotoskiego, wojewodzica inowrocławskiego, nabył wyderkafem za 16.500 zł części w Dębowie, Szczmielinie i pustakch Radziczku w p. nakiel. (N.219 k.392v) i w r. 1600 zapisał żonie swej nową oprawę 2.500 zł posagu na połowie części w Dembowie, Szczmielinie, Radziczku i Kościerzynie (ib. k.430). Części Kościerzyny Małej sprzedał wraz z tamtejszym młynem w r. 1602 za 4.500 zł Dorocie Czekanowskiej, wdowie po Wojciechu Młotkowskim (N.165 k.65v). Jako stryj i opiekun Aleksandra, syna Bartłomieja, na połowie jego dóbr w Broniewie i Dębowie e r. 1603 oprawił posag 2.000 zł jego matce a swej bratowej Małgorzacie z Wałdowskich 2-o v. Michałowej Witosławskiej (ib. k.104). Swojej żonie oprawił t. r. posag 2.500 zł na połowie części Dębowa, Szczmielina i Radziczka (ib. k.110). Od Andrzeja Krotoskiego, wojewodzica inowrocławskiego, dostał t. r. zobowiązanie sprzedaży części wsi Ospowo, Szczmielino, Dębowo i Radziczek za 17.500 zł (ib. k.177). Drugą żoną Jakuba była w r. 1609 Elżbieta Czarlińska (N.167 k.16250). Wedle zobowiązania danego przed aktami miejskimi tczewskimi, oprawił jej w r. 1616 posag 4.500 zł (N.222 k.80). Żył jeszcze w r. 1629 (N.176 k.425), nie żył już w r. 1632 (N.223 k.933). Elżbieta Czarlińska nie żyła już w r. 1650 (N.225 k.313v). Córki Jakuba: Marianna (z pierwszej żony), w r. 1619 żona Andrzeja Rudnickiego, Zofia (chyba Czarlińska) przed 7 I 1635 r. wyszła za Prokopa Przysieckiego i żyła z nim jeszcze w r. 1652, Jadwiga (nie wiem z którego małżeństwa), nie żyjąca w r. 1638, żona Wojciecha Zbożego Zakrzewskiego. Z synów, Piotr wspomniany tylko raz w r. 1623 (N.173 k.296v), Marcin i Wojciech, o których niżej, ale najpierw o młodszym z nich, Wojciechu.

1) Wojciech, syn Jakuba i Czarlińskiej, na połowie części Dębowa i Szczmielina, przypadłych mu w dziale przeprowadzonym z bratem w r. 1632 (N.225 k.313v), oprawił t. r. posag 2.500 zł swej narzeczonej Annie Tłukomskiej, córce Jana (N.223 k.933). Wedle zobowiązania danego w r. 1645 przez brata Marcina, swoje części pustek we wsi Radziczek Mały sprzedał w r. 1647 za 1000 zł Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (N.225 k.248v). Części swe odziedziczone po rodzicach we wsiach Szczmielino i Ospowo pustej sprzedał w r. 1650 za 4.000 zł swym bratankom Jakubowi, Aleksandrowi, Zygmuntowi i Florianowi, synom Marcina (ib. k.326v). T. r. sprzedał za 20.000 zł wojewodzie kaliskiemu Grudzińskiemu swoje części Dębowa (ib. k.315v). Żyli jeszcze oboje małżonkowie w r. 1633, kiedy to wydzierżawili od ks. Krzysztofa Swinarskiego, proboszcza szubińskiego, wieś Wieszki (N.227 k.85v). Wojciech nie żył już w r. 1659 (N.227 k.358, 360v). w r. 1666 i o Annie Tłukomskiej mowa jako o już zmarłej (P.1428 k.517v). Córki ich: Ewa, w l. 1659-61 żona Stanisława Skrzetuskiego, Barbara, niezamężna w r. 1659 (N.227 k.358v, 360v), w l. 1666-72 żona Zachariasza Janowskiego. Synowie Adam i Marcin.

(1) Adam, syn Wojciecha i Tłukomskiej, ur. około r. 1636, jako współspadkobierca stryjecznego stryja Aleksandra, zobowiązał się w r. 1659 w imieniu własnym i brata Marcina wsie Samoklęski Wielkie i Małe z młynem zw. Tur, oraz Broniewo sprzedać za 36.500 zł swym stryjecznym braciom Jakubowi i Aleksandrowi (N.227 k.358, 360v). W r. 1663 był opiekunem nieletnich siostrzeńców Skrzetuskich (P.1073 k.918). W Samoklęskach siedział jeszcze w r. 1666 (N. 184 k.102). W r. 1682 części Samoklęsk Wielkich i Małych z młynem Tur oraz Broniewo, spadłe po stryju Aleksandrze na niego i innych spadkobierców, sprzedał za 12.000 zł Aleksandrowi, Zygmuntowi i Florianowi B-im, synom Marcina, i Kazimierzowi B., synowi Jakuba (P.1104 k.171). Żył jeszcze w r. 1690 (ZTP 35 s.260). Może identyczny z nim był Adam z Broniewa B. występujący w r. 1672 jako mąż Zuzanny Hersztopskiej, córki Mikołaja i Zuzanny Zawadzkiej (Kośc.305 k.623v; P.1111 II k.45). Oboje małżonkowie wydzierżawili w r. 1674 od Mikołaja z Drogoszewa Dębickiego wieś Cwierdzino w p. gnieźn. (G.85 k.118v). Mieszkali w r. 1675 w Wierzchowiskach koło Cwierdzina. Od Jadwigi z Gałczyńskich Czarlińskiej wzięli w zastaw w r. 1676 za 800 zł Gałczyno w p. gnieźn. (ib. k.370). T. r. kwitowali się z małżonkami Trzebickimi, chorąstwem sieradzkimi, z kontraktu zastawu wsi Mikorzyn (I.Kon.60 k.910). Adam ów występował jeszcze w r. 1686 (P.1111 II k.45), a Zuzanna była już wdową w r. 1694, kiedy to jako matka Franciszka, Zygmunta, Anny, Teresy i Katarzyny zawierała z Małżonkami Czeluścińskimi kontrakt o Kwasuty w p. gnieźn. pod zakładem 300 zł (P.1127 III k.7). Żyła jeszcze w r. 1721 (I.Kon.75 k.283), a miała oprawę na Borgowie w p. kośc. (Kośc.311 s.562). Z wymienionych wyżej dzieci, o Franciszku wiem tyle, iż żył jeszcze w r. 1699 (G.90 k.230v). Zygmunt występował jeszcze w r. 1753 (I.Kon.78 s.664). Z córek, Anna Jadwiga, ur. w Wierzchowiskach, ochrzcz. 26 IX 1675 r. (LB Witkowo). Był jeszcze syn Aleksander Wawrzyniec, ur. w Poznaniu, ochrzcz. 6 VIII 1685 r. (LB Fara), ale ten niewątpliwie już nie żył w r. 1694.

(2) Marcin, syn Wojciecha i Tłukomskiej, występował w r. 1659 (N.227 k.358, 360v). Żył jeszcze w r. 1666 (N.184 k.102), a może i w r. 1672 (P.199 k.387).

2) Marcin, syn Jakuba i chyba pierwszej żony Wałdowskiej, dostał w r. 1628 od stryjecznego brata Aleksandra cesję sum spadkowych po ciotce Zofii Wąsoskiej (N.176 k.6). Na połowie części Dębowa, Szczmielina i Radziczka oprawił w r. 1637 posag 500 zł żonie swej Bogumile (Teofili) Zakrzewskiej (N.223 k.1092). Od Jana Tarnowskiego kupił w r. 1640 za 20.000 zł wsie Chabielino i Jarużyno w p. kcyń. (Kc.128 k.258). Części Dębowa sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1643 za 4.700 zł Marcinowi Sokolnickiemu (p.1421 k.102v), a części Szczmielina i Ospowa w ten sam sposób w r. 1644 za 4.000 zł Wojciechowi Domasławskiemu i żonie jego Jadwidze Brodzkiej (ib. k.885). Części własne i brata Wojciecha w Radziczku Małym sprzedał w r. 1645 za 2.000 zł Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (P.1422 k.276). W r. 1648 został obrany do sądu kapturowego nakielskiego (P.173 k.464). Nie żył już w r. 1650 (N.225 k.340v). Wdowa występowała wr. 1653 jako współsadkobierczyni brata Jana Zbożego Zakrzewskiego, stolnika inowrocławskiego (N.227 k.45v). Posesorka Chabielina i Jarużyna, w r. 1654 była już 2-o v. za Aleksandrem Broniewskim (N.225 k.442; G.82 k.1084v). Córki Marcina i Zakrzewskiej: Marianna, w l. 1650-73 żona Aleksandra z Drogoszewa Dębickiego, Magdalena, w l. 1659-73 niezamężna (N.227 k.383v; 185 k.240), żona 1-o v. w r. 1681 Jana ze Słup Wałdowskiego, 2-o v. w r. 1685 Józefa Gorzyckiego, Teresa, niezamężna w l. 1659-94 (N.227 k.383v). Synowie: Jakub, Aleksander, Zygmunt i Florian.

(1) Jakub, syn Marcina i Zakrzewskiej, wraz z braćmi Aleksandrem, Zygmuntem i Florianem kupili w r. 1650 za 4.000 zł od stryja Wojciecha B. części w Szczmielinie i w pustce Ospowo (N.225 k.326v). Z bratem Aleksandrem kupili w r. 1660 za 7.800 zł od Katarzyny z Dembińskich Zasułtowskiej wieś Dębowo (ib. k.528). Jakub, dziedzic Samoklęsk 1662 r. (Kc.130 k.308). Obaj z bratem Aleksandrem, jako spadkobiercy stryja Aleksandra, byli w r. 1667 patronami kościoła dębowskiego (N.184 k.231). Z dokonanych 31 VIII 1669 r. działów dóbr po rodzicach i po stryju Aleksandrze Jakub dostał Chabielino i Jarużyno wraz z gościńcem zwanym Sobiech (N.185 k.57v). Działy z r. 1669 bracia obalili i rozpoczęli się procesować, ale mocą dekretu kompromisarskiego zapis działowy został aprobowany i tylko siostrom, które jeszcze były niezamężne, tj. Magdalenie i Teresie, wyznaczono posagi po 5.000 zł, czyli mniejsze od tego, który w swoim czasie dostała Marianna Dębicka, bowiem ona szła zamąż wtedy, kiedy dobra były w stanie kwitnącym (N.185 k.240). Jakub ożeniony był w r. 1673 z Zofianną Orzelską, wdową 1-o v. po Janie (Andrzeju ?) Falęckim (N.185 k.261; 225 k.749v). Nie żyli oboje już w r. 1680, kiedy to opiekunowie ich dzieci Kazimierza i Magdaleny, Florian B. i Samuel Orzelski, wydzierżawili Chabielino, Jarużyno i karczmę Sobiech Aleksandrowi B. (N.185 k.939). O Magdalenie wiem jeszcze tylko to, że żyła w r. 1684 (N.186 k.213v).

Kazimierz Franciszek, syn Jakuba i Orzelskiej, małoletni w l. 1671-80 (N.185 k.939), w r. 1681, wedle zobowiązania danego w r. 1671, kupił za 5.666 zł części Krusina i Pawłówka od opiekunów Andrzeja Falęckiego (N.225 k.749v). Dziedzic Chabielina, oprawił w r. 1692 na tej wsi 2.666 posagu żonie swej Annie Orzelskiej, córce Jana i Katarzyny Chrząstowskiej (N.189 k.24; 225 k.887). Wieś Ossowiec w p. bydg. sprzedał w r. 1694 za 15.500 zł Kazimierzowi Korytowskiemu (N.189 k.119v). Dziedzic Jarużyna 1695 r. (G.90 k.25). Anna Orzelska umarła w r. 1696 (Arch. Bern. W.39). Kazimierz był już w r. 1698 mężem drugiej swej żony Magdaleny Sumińskiej, córki Franciszka i Marcelli Dembińskiej (P.257 k.146). Był cześnikiem dobrzyńskim 1699 r. (N.191 k.16v). Sumińska nie żyła już w r. 1701 (P.1140 I k.58v). Kazimierz, cześnik dobrzyński, był ponadto w r. 1703 podwojewodzim poznańskim (P.1143 I k.75). Żył jeszcze w r. 1704 (Kc.133 k.293v, 294). Nie żył już w r. 1715 (N.198 s.131). Trzcią jego żoną była Zofia Garczyńska (N.209 k.39), żyjąca jeszcze w r. 1743 (N.209 k.39), nie żyjąca już w r. 1754 (N.211 k.128v). Z Orzelskiej był syn Mikołaj, o którym niżej, z Sumińskiej córka Anna, niezamężna w l. 1701-15 (P.1140 I k.58v; N.198 s.131), wydana przed 25 X 1722 r. za Macieja z Rzuchowa Goreckiego, z Garczyńskiej wreszcie synowie Aleksander i Jan, o których niżej.

a. Mikołaj, syn Kazimierza i Orzelskiej, wspomniany w r. 1704 (Kc.135 k.293v,294), obok rodzeństwa współdziedzic Chabielina i Jarużyna, pozostawał w r. 1711 pod opieką Kazimierza B., stryjecznego brata swego ojca (N.193 s.97). W r. 1715, kiedy stryj opiekun zastawiał te wsie za 6.500 tynfów małżonkom Rudnickim, Mikołaj miał już "lata potrzebne" (N.198 s.131). T. r. nazwany jedynym spadkobiercą rodziców, to znaczy w tym wypadku matki (P.1149 II k.73v). Żonie swej Jadwidze Rokossowskiej, córce Jana i Anny Czekanowskiej, zobowiązał się w r. 1719 oprawić posag 10.000 zł (I.Kon.75 k.151), czego dokonał w r. 1731 (I.Kal.168/70 s.170). Od Stefana Gorzewskiego i jego rodzeństwa wziął w r. 1719 w zastaw za 17.000 zł wsie Kawnice i Rosochę w p. kon. (ib. k.252v) i trzymał je do r. 1727 (ib.76 k.156, 213). W r. 1730 kupił za 12.000 zł Łyczyno w p. kal. od Franciszka i Macieja Molskich oraz od ich sióstr (I.Kal.167 s.523). Z braćmi swymi Aleksandrem i Janem spisał w Nakle 23 VIII 1743 r. kompromis (N.209 k.39). T. r. cedował Aleksandrowi sumę macierzystą i część ojcowizny w Chabielinie (ib. k.63v). Wraz z żoną sprzedali oboje w r. 1754 wieś Łyczyno za 12.000 zł Elżbiecie z Wężyków, wdowie po Michale Madalińskim, podsędku ziemskim wieluńskim (I.Kal.196/8 k.177). Mikołaj i Jadwiga z Rokossowskich, bezdzietni, nie żyli już oboje w r. 1781 (ib.221 k.426).

b. Alekasnder, syn Kazimierza i Garczyńskiej, małoletni w r. 1715 (N.198 s.131), współdziedzic obok brata Jana we wsiach Chabielinie i Jarużynie 1728 r. (N.203 k.73v). Szczepice, Rostrzębowo z młynem wodnym i Jadamkowo puścili obaj bracia w r. 1741 małżonkom Sadowskim (Kc.139 k.243). Od swego stryjecznego stryja Aleksandra (syna Aleksandra) dostał w r. 1744 cesję części tego stryja spadkowych i nabytych w Szczmielinie i Dębowie (N.209 k.70v, 75v). Cześnik dobrzyński, od Marianny B. zamężnej Strzeszkowskiej kupił 1745 r. za 500 zł część Dębowa (N.210 k.22, 25). T. r. 11 X zawarł z Władysławem Wolskim kontrakt kupna Miastowic w p. kcyń. za 33.000 zł (ib.. k.97). Miał również t. r. wieś Radwanki,nabytą od Piotra Gawrońskiego (N.210 k.109v). Ożenił się 24 XI 1750 r. z Józefą (Józefatą) Rydzyńską (LC Podlesie Kośc.), córką Jana i Eleonory Bnińskiej, z którą to Józefą wzajemne dożywocie spisał w r. 1752 (N.211 k.98, 99). Był dziedzicem Chabielina i Dębowa (Kc.142 k.83; N.211 k.321v; 212 k.42). Chabielin odkupił od brata Jana mocą kontraktu z 20 V 1756 r. (N.211 k.194). Dnia 13 VI 1757 r. spisał kontrakt kupna Broniewa za 30.000 zł od Jana i Franciszka Wałdowskich i od brata ich przyrodniego Franciszka Wolskiego, synów Marianny B. (Kc.143 k.193). Józefata Rydzyńska była w r. 1758 obłożnie chora (P.1325 k.68v), żyła jeszcze 13 III 1758 r. (LB Nakło). Aleksander w r. 1762 spisał z Teodorem Hipolitem Działowskim kontrakt kupna od niego za 14.000 zł wsi Skarpa w p. nakiel. (N.212 k.46v). Kontraktem z 21 II 1767 r. dobra Miastowice z przyległościami sprzedał za 36.000 zł Janowi Wałdowskiemu, synowi Marianny B. (ib. k.199). T. r., 11 VIII, Maciej Bylina zobowiązał się sprzedać Aleksandrowi za 64.000 zł wieś Trzciany w p. nakiel (ib. k.229v; I.Kon.80 k.155v). Aleksander żył jeszcze w r. 1771 (N.212 k.301v), nie żył już w r. 1778 (G.105 k.111). Dzieci jego i Rydzyńskiej Eleonora Teresa, ur. w Chabielinie, ochrzcz. 17 X 1751 r. (LB Samoklęski), w l. 1773-83 żona Mikołaja Węsierskiego, asesorowicza ziemskiego tucholskiego, potem stolnika gnieźnieńskiego, i Antoni.

Antoni Walenty, syn Aleksandra i Rydzyńskiej, ochrzcz. 17 II 1753 r. (ib.0, dziedzic Smuszewa 1777 r., którą to wieś dostał w darze od stryja Jana (G.104 k.71vv, 90v). Mąż Wiktorii Bieńkowskiej, córki Józefa, stolnika gnieźnieńskiego, i Anny Kowalskiej, spisał z żoną wzajemne dożywocie w r. 1782 (P.1359 k.257). Dziedzic połowy Gorzuchowa 1787 r., oszacowanej na 77.856 zł (P.1120 k.370), t. r. nazwany posesorem tej wsi (G.114 k.96v), a w r. 1788 posesorem połowy tej wsi (G.115 k.14). Mocą kontraktu z 15 X 1787 r., kupil od Marcina Gorzysławskiego za 210 zł w. grunt we wsi królewskiej Kamieniec (G.114 k.130v). Dla dokonania sprzedaży wsi swej Łyskowo w p. tuchol. mianował w r. 1787 plenipotenta (Py.164 k.745bis). Smuszewo, wedle kontraktu z 5(15 ?) III 1788 r, sprzedal t. r. za 150.000 zł Władysławowi Bieńkowskiemu (G.116 k.27v; Hip. Wągr., Smuszewo) i t. r. dostał od tegoż Bieńkowskiego cesję jego substancji po rodzicach (ib. k.104). Grunta w Kamieńcu sprzedał t. r. za 210 zł w. Mikołajowo Węsierskiemu, stolnikowi gnieźnieńskiemu (ib. k.158v). W r. 1790 nazwany cześnikiem gnieźnieńskim i komisarzem cywilno-wojskowym wojwe. gnieźnieńskiego (LB Poznań, Sw. Wojciech). W r. 1791 rotmistrz kawalerii narodowej, komisarz cywilno-wojskowy województwa gnieźnieńskiego, wedle kontraktu z 24 VI sprzedał Karolowi Bieńkowskiemu za 100.000 zł Glinno i Okalewo, kupił zaś od niego 25 VI za 360.000 zł Książno, Pełczyno, Skotniki, Biechów, Podmurzynowo (P.1368 k.384v, 385v; Hip. Wągr., Smuszewo). Wiktoria z Bieńkowskich umarła mając lat 38 u krewnych w Zakrzewie 31 XI 1806 r., pochowana w Biechowie (LM Sławno). Antoni, dzidzic Książna, zmarł mając lat 60 w Poznaniu 19 XI 1817 r., ochowany w Biechowie (LM Fara, Pozn.).

c. Jan, syn Kazimierza i Garczyńskiej, ur. około r. 1707, obok brata Aleksandra współdziedzic Chabielina i Jarużyna (N.203 k.73v). Od Kazimierza i Wojciecha braci Gawrońskich kupił w r. 1745 za 13.500 zł wieś Radwanki w p. kcyń. (W.91 k.626v). Żona jego Konsdtancja Sobocka, córka Łukasza i Rozalii Medyńskiej, wdowa 1-o v. po Egidiuszu Żeromskim, kwitowała w r. 1749 swą matkę i braci z sumy 12.600 zł (P.1297 k.134v), a od męża dostała zabezpieczenie tej sumy (ib. k.135). Zapisal on żonie w r. 1754 sumę 17.400 zł (P.1313 k.187). Bratu Aleksandrowi odsprzedał 20 V 1756 r. swoją część Chabielina (N.211 k.194). Od Michała Trzcińskiego kupił w r. 1757 za 54.000 zł Smuszewo (Kc. 143 k.215; 211 k.253v). Konstancja z Sobockich uamrła w r. 1767 i została pochowana u Bernardynów w Gołańczy (Arch. Bern. W.42). Jana, dziedzica Smuszewa, skwitował w r. 1773 pasierb jego Stanisław Żeromski z prowizji od 30.000 zł stanowiących posag swej matki (G.100 k.554). W r. 1777 widzimy już w Smuszewie bratanka Jana, Antoniego B. (G.104 k.90v). Jan, posesor Zakrzewa, umarł mając lat 74, 13 I 1781 r. (LM Sławno).

(2) Aleksander, syn Marcina i Zakrzewskiej, występował obok swych braci już 1650 r. (N.225 k.326v). Z podziału dóbr rodzicielskich otrzymał w r. 1669 Dębowo i części Szczmielina (N.185 k.57v). Zobowiązał się w r. 1672 oprawić sumę 7.000 zł posagu żonie swej Teresie Niesułowskiej, córce Stefana (N.185 k.210). Ze swymi braćmi, Zygmuntem i Florianem oraz z synami brata Jakuba kupili wspólnie w r. 1682 za 12.000 zł od Adama B. części Samoklęsk Wielkich i Małych z młynem zw. Tur, oraz części Broniewa spadłe po struju Aleksandrze B. (P.1104 k.171). Drugą żoną Aleksandra była w r. 1687 Katarzyna Wałdowska, córka Jana (P.1113 III k.87). Jan był t. r. opiekunem syna i córki pozostałych po bracie Jakuboe (N.186 k.341v), a w r. 1689 opiekunem dzieci zmarłego brata Floriana (N.186 k.294v). Żył jeszcze w r. 1690 (N.225 k.856), nie żył już w r. 1693 (N.189 k.64). Wałdowska nie żyła już w r. 1694 (P.1127 V k.21v). Z Niesułowskiej była córka Marianna, w l. 1690-92 1-o v. żona Sebastiana Chrząstowskiego, w r. 1694 2-o v. Andrzeja Krzywosędzkiego. Z Wałdowskiej synowie: Kazimierz, Aleksander, Jakub, o których niżej, córka Teresa, niezamężna w l. 1694-99 (P.1127 V k.21v; 1137 X k.22), potem w l. 1702-11 1-o v. żona Józefa Szadokierskiego, 2-o v. w r. 1715, krótko po 15 VII, wyszła za Stefana Mierzejewskiego, z którym wzajemne dożywocie spisała w r. 1716.

a. Kazimierz Wacław, syn Aleksandra i Wałdowskiej, wspomniany w r. 1693 (N.189 k.64), pozostawał wraz z rodzeństewm pod opieką stryja Zygmunta, który w r. 1694 zastawił ich wieś Broniewo za 8.700 zł Pawłowi Karwosieckiemu (P.1127 V. k.21v). Wraz z braćmi części w Szczmielinie zastawił w r. 1697 na trzy lata za 5.000 zł Mścisławowi Zaleskiemu, podczaszemu brzeskiemu kujawskiemu, a co zrobił to po to by spłacić wuja Kazimierza Wałdowskiego (N.189 k.321), bowiem z bratem Aleksandrem kupił t. r. za 20.000 zł od tego wuja części w Dębowie (ib. k.321v). W r. 1699 spisal wzajemne dożywocie z żoną swą Eleonorą Ponińską, córką Adriana, miecznika poznańskiego (N.191 k.42). Wraz ze swymi braćmi wyderkował w r. 1702 części w Dębowie Maciejowi Joachimowi Manteuffel Kiełpińskiemu (Kc.133 k.217). Części w Szczmielinie, za które od Mścisława Zaleskiego, podczaszego brzeskiego kujawskiego, wedle zobowiązania sprzedażnego z r. 1699, wziął już 14.000 zł, dopiero w r. 1706, już po śmierci tego Zaleskiego, rezygnował jego synowi Konstantemu Wojciechowi (N.192 s.164). Był w r. 1713 dziedzicem części Dębowa zwanej "Wałdowszczyzną" (N.195 s.72). Opiekował się 1715 r. dziećmi stryjecznego brata Kazimierza B., cześnika dobrzyńskiego (N.198 s.131). Już w r. 1717 mieszkał w Radwankach (LB Chodzież). Spisał testament w Radwankach 4 III 1724 r. Dębowo zapisal swej córce Mariannie, wtedy niezamężnej. Umarł w Radwankach 17 III 1724 r. (LM Chodzież). Żona jego żyła jeszcze wtedy. Marianna zaślubiła 5 VII 1729 r. w Piotrkowie Wielkim koło Szamotuł Mateusza (Macieja ?) Strzeszkowskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1745.

b. Aleksander, syn Aleksandra i Wałdowskiej, wspomniany w r. 1693 (N.189 k.64). W imieniu własnym i swego rodzeństwa zobowiązał się w r. 1699 wobec wuja Kazimierza Wałdowskiego do sprzedaży za 19.000 zł części Dębowa i Szczmielina (P.1137 X k.22). W l. 1712-17 musiał się widocznie gdzieś zawieruszyć, bo rodzina miała wątpliwości czy w ogóle jeszcze żyje (N.194 s.173; 199 s.114). Odnalazł się jednak i w r. 1744 swoje części Dębowa i Szczmielina dał bratankowi Aleksandrowi (N.209 k.70, 75v). Żył jeszcze w r. 1745 (N.210 k.25).

c. Jakub, syn Aleksandra i Wałdowskiej, wspomniany w r. 1693 (N.189 k.64). Części Szczmielina sprzedał 1710 r. za 14.000 zł Konstantemu Zaleskiemu (N.193 s.63). Żonie swej Annie Szawrońskiej, córce Stanisława i Katarzyny Wierzchowskiej, dał w r. 1712 zapis wzajemnego dożywocia (N.194 s.109; 197 k.57v). Ojciec wyasygnował jej 1716 r. posag 2.000 zł (N.199 s.6). Jakub w r. 1731 sprzedał Dębowo za 65.000 tynfów Gerardowi Golczowi, kapitanowi JKMci (N.204 k.24), ale Golcz w r. 1732 odstąpił od tej transakcji (N.205 k.49v). W testamencie spisanym 24 XII 1742 r. Jakub zrobil zapis na rzecz Antoniego B. (N.210 k.109). Dzieci Jakuba i Szawrońskiej: Stanisław, ur. w Gumnowicach, ochrzcz. 2 V 1715 r., Marianna, ur. w Chrząstowie, ochrzcz. 6 VIII 1713 r., Jadwiga, ur. w Sucharach (Cucharach), ochrzcz. 18 X 1716 r. (LM Nakło). Jadwigę trzymała do chrztu Elżbieta B-a, której zidentyfikować nie umiem.

(3) Zygmunt, syn Marcina i Zakrzewskiej, wspomniany obok braci w r. 1650 (N.225 k.326v). Małoletni jeszcze w r. 1659 (N.227 k.383v). Z działu braterskiego przeprowadzonego w r. 1669 wziął Broniewo z młynem, ale że dobra te były sprzedane sposobem wyderkafu Niesułowskiemu, każdy z dwóch starszych miał Zygmuntowi wypłacić po 6.000 zł przeznaczonych na wykup tej wsi (N.185 k.57v). Wedle dekretu sądu kompromisarskiego z r. 1673 Zygmunt miał z Broniewa wypłacić 5.000 zł posagu siostrze Teresie (ib. k.240). Jego pierwszą żoną była Jadwiga Ostrowska, nie żyjąca już w r. 1693 (N.189 k.78v). T. r. 1 II spisał w Zadkowie w p. nakiel. umowę przedślubną z Wojciechem Gutowskim o rękę jego siostry Barbry Gutowskiej, córki Stanisława i Zofii Mycielskiej (ib. k.38v). W r. 1695 oprawił jej 8.000 zł posagu (ib. k.194). Trzeciej swej żonie Elżbiecie Perperui (Petronelli) Manteuffel Kiełpińskiej, córce Piotra Wilka i Katarzyny z Puttkamerów, na krótko przed ślubem, 3 X 1710 r., oprawił 5.000 zł posagu (N.193 s.56). Nie żył już w r. 1718, kiedy Elżbieta Perpetua występowała jako wdowa po nim, dziedzicu Broniewa (N.201 k.17). Ona, jako spadkobierczyni swego wuja Jana Godfryda Puttkamera, odziedziczone po nim wsi Lozen i Geglenfeld w p. człuchow. sprzedała w r. 1718 za 2.000 zł Piotrowi Ewaldowi Manteuffel Kiełpińskiemu (N.200 k.12v). W r. 1721 zapisała sumę 6.000 tynfów swemu drugiemu mężowi Michałowi Kalkstein Stolińskiemu (N.201 k.3v). Żyli jeszcze oboje 1731 r. Z Ostrowskiej Zygmunt miał córki: Jadwigę, nie żyjącą już w r. 1684, żonę 1-o v. Jana Kazimierza Miniszewskiego, 2-o v. Mikołaja Ostrowskiego i Elżbietę, która idąc do benedyktynek toruńskich dostała w r. 1693 od ojca zapis 2.000 zł (N.189 k.78v). Z Gutowskiej córki: Wiktoria, ur. w Dziembowie, ochrzcz. 21 IX 1694 r. (LB Morzewo), i Marianna, dziedziczka Broniewa, żona 1-o v. w l. 1718-26 Aleksandra Kazimierza ze Słup Wałdowskiego, 2-o v. w l. 1729-45 Władysława Wolskiego.

(4) Florian, syn Marcina i Zakrzewskiej, wspomniany w r. 1650 (N.225 k.326v), był nieletnim jeszcze w r. 1659 (N.227 k.383v). Z działu braterskiego przeprowadzonego w r. 1669 dostał Samoklęski Wielkie i Małe oraz młyn zw. Tur (N.185 k.57v). Służąc w chorągwi Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego, składał pod Lublinem w r. 1672 przysięgę konfederacką (P.199 k.1089). Wedle dekretu z r. 1673 siostrze Magdalenie miał wypłacić z Samoklęsk Wielkich i Małych sumę 5.000 zł posagu (N.185 k.240). Na wsiach tych oprawił w r. 1675 posag 12.000 zł żonie swej Urszuli Kierskiej, córce Aleksandra i Katarzyny Marszewskiej, wdowie 1-o v. po Aleksandrze Rogowskim (P.1102 X k.45; 1140 I k.115v; 1427 k.114). Opiekował się w r. 1680 dziećmi zmarłego brata Jakuba (N.185 k.939). Żył jeszcze w r. 1682, kiedy to Adam B. sprzedał za 12.000 zł jemu, jego braciom i bratankom po bracie Jakubie części w Samoklęskach Wielkich i Małych, w młynie zw. Tur i w Broniewie, odziedziczone po Aleksandrze B., synu Bartłomieja (P.1104 k.171). W r. 1686 Urszula Kierska, już wdowa po Florianie, spisywała w Poznaniu umowę małżeńską z drugim swym mężem Zygmuntem Gawłowskim pod zakładem 10.000 zł (P.1111 II k.60v). Żyła jeszcze w r. 1701 (P.1149 I K.295). Dzieci Floriana, Franciszek i Katarzyna, małoletnie w r. 1689 (N.186 k.394v). Katarzyna była w r. 1691 żoną Jana Chrząstowskiego, miecznika wschowskiego. Franciszek w r. 1699 pozostawał jeszcze pod opieką stryja Zygmunta. Sprzedał wtedy swemu szwagrowi Chrząstowskiemu za 70.000 zł dobra Samoklęski Wielkie i Małe oraz młyn Tur (N.191 k.36v).

2. Bartłomiej, syn Piotra i Trzebińskiej, wspomniany w r. 1577 (N.157 k.413v, 414v), wraz ze swymi braćmi Jakubem i Janem sprzedał w r. 1583 Jastrzębi Las i "Okrąglik" przy wsi Łyńsk Swiętosławowi Orzelskiemu (N.56 k.120). Obok braci współdziedzic Broniewa w r. 1584 (ib. k.164v, 187). Żeniąc się w r. 1597 z Małgorzatą Wałdowską, córką Macieja, zobowiązał się oprawić jej na połowie Broniewa i Dębowa posag 2.500 zł (N.163 k.165). Z działu dokonanego z bratem Jakubem dostał w r. 1597 Broniewo i części Dębowa, te ostatnie obciążone dożywociem matki (N.219 k.276v, 277v). Małgorzata z Wałdowskich skwitowała 1599 r. swego brata Adama z 2.000 zł na poczet długu 2.500 zł (N.164 k.161). Bartłomiej nie żył już w r. 1603, kiedy ta Małgorzata była już 2-o v. żoną Michała Witosławskiego, a brat Bartłomieja Jakub B., jako opiekun bratanka Aleksandra, na połowie dóbr tego bratanka w Broniewie i Dębowie oprawił posag 2.000 zł swej owdowiałej bratowej (N.165 k.104). Małgirzata była żoną Witosławskiego jeszcze w r. 1609 (N.167 k.258). W r. 1610 była już żoną 3-o v. Piotra Kołudzkiego (N.60 k.473). W r. 1611 spisał z trzecim mężem wzajemne dożywocie (P.1407 k.402v). Jedyny syn Bartłomieja Aleksander.

Aleksander, syn Bartłomieja i Wałdowskiej, wspomniany już w r. 1610 (N.167 k.622v), na połowie Broniewa z młynem oprawił w r. 1622 posag 7.000 zł żonie swej Bogumile (Teofili) Dębickiej, córce Wojciecha (N.222 k.418). Sumy odziedziczone po śmierci ciotki Zofii B. zamężnej Wąsoskiej, przypadające jemu i jego styjowi Jakubowi B., cedował w r. 1628 synowi tego stryja Marcinowi (N.176 k.6).

@tablica: Broniewscy h. Leliwa 1.

@tablica: Broniewscy h. Leliwa 2.

Części Dębowa sprzedał 1643 r. za 12.000 zł Janowi Wałdowskiemu (N>225 k. 58). Obrany został w r. 1648 do sądu kapturowego nakielskiego (P.173 k.464). Żonie, która skasowała oprawę na Broniewie, przeniósł w r. 1648 posag 7.000 zł na połowę swych dóbr wszystkich (N.225 k.267). W r. 1649 kupił od Sebastiana Dębickiego za 55.000 zł Samoklęski Wielkie i Małe, młyn Tur oraz pustki Trzemchowo, Liwiec i Witosław (P.1424 k.4370. Od Marianny z Wyrzyskich Bartłomiejowej Malczewskiej kupił w r. 1650 za 26.000 zł wieś Wyrzę w p. nakiel. (N.225 k.308v), ale t. r. odsprzedał jej tę wieś za taką samą sumę (ib. k.325). Dębicka żyła jeszcze w r. 1652 (N.227 k.14v), bezdzietna już w r. 1653 (ib. k.83), a Aleksander w r. 1654 spisał wzajemne dożywocie ze swoją drugą żoną Teofilą cz. Bogumiłą Zakrzewską, wdową 1-o v. po Marcinie B. (N.225 k.442). Żonie tej, posesorce Chabielina i Jarużyna, zapisał t. r. dług 10.000 zł (N.227 k.178v, 201). Bezpotomny, nie żył już w r. 1659, a dobra po nim dostały się synom jego stryjecznych braci, Wojciecha i Marcina (ib. k.358, k.360v). Zob. tablicę 1, 2.

>Broniewscy h. Lewart wzięli nazwisko od Broniewic w p. radomskim, a stanowili odgałęzienie Firlejów. Samuel piszący się "z Dąbrowicy Firlejem B.', podkomorzy czerniechowski, wydając w r. 1670 córkę Ludwikę za Franciszka z Pilchowa Pilchowskiego, spisał w Pąchowoli 13 XI kontrakt małżeński z przyszłym swym zięciem. Datę ślubu wyznaczono na 16 Xi w Pąchowoli, a posag określono na 60.000 zł (P.199 k.1078). Jadwiga B. nie żyła już w r. 1686 (P.1112 X k.5).

>Broniewscy h. Ogończyk (?). Boniecki wywodzi ich z Broniewa w p. radziejowskim. W parafii Broniewo leżała też jednak i wieś Broniewko, która dała początek nazwisku brzmiącemu tak samo. Jest tedy rzeczą niepewną, czy wszystkich B-ich z p. radziejowskiego możemy uważać za Ogończyków.

Wojciech B. z p. radziejowskiego, w r. 1443 mąż Katarzyny, wdowy 1-o v. po Piotrze Madalińskim, która wówczas zrzekła się oprawy na wsiach Niedzielsko i Łysoskórnie w p. wieluń., na rzecz synów z pierwszego męża (I.Kal.6 k.142). Nikodem, nie żyjący już w r. 1664, miał syna Krystyna, który sumę zastawną na Chlebowie, cedowaną sobie w grodzie radziejowskim przez wdowę Leźnicką, cedował z kolei w r. 1664 synowi Franciszkowi (I.Kon.58 k.253v). Krystyn chyba jeszcze żył w r. 1669 (ib. k.553). Franciszek (piszący się z Broniewka), był w r. 1664 mężem Katarzyny Goreckiej, córki Aleksandra i Zofii Pruszakówny. Żonie tej w r. 1668 zapisał dług 850 zł (ib. k.512). Mocą kontraktu z Melchiorem Grudzińskim, kasztelanem brzeskim kujawskim, był w r. 1669 posesorem wsi Sarnowa i Skarzyno (ib. k.553). Franciszek i jego żona sprzedali 8 VIII 1701 r. Chlebowo za 6.700 zł Konstantemu Makowieckiemu i żonie jego Teresie Bojanowskiej (P.1140 III k.14). Córki Franciszka: Elżbieta, w r. 1664 żona Kazimierza Rożnieckiego, Teresa, w r. 1664 żona Jana Linowskiego, podsędka ziemskiego inowrocławskiego, sędziego grodzkiego brzeskiego (I.Kon.58 k.253v). Syn Paweł, urodzony z Goreckiej, występował w r. 1692 (ib.69 k.119). Żeniąc się 1695 r. z Anną Sławieńską, wdową 1-o v. po Franciszku Mańkowskim, dostał od niej krótko przed ślubem, 30 V, zapis 500 zł na sumie 2.000 zł, którą miała u Wojciecha Kosickiego na Chlądowie (G.90 k.28v).

Wojciech, dziedzic Psarek w p. radziej., i jego żona Zofia Skibicka, oboje nie żyjący w r. 1695, rodzice Jakuba, Pawła i Ignacego (Py.156 s.15). Jakub i jego brat Ignacy sprzedali w r. 1695 swe części wsi ojczystej Piaski (?) w p. radziej. za 2.000 zł bratu Pawłowi (P.1129 I k.61). Ów Paweł t. r. spisał wzajemne dożywocie ze swą żoną Anną Domagalską, córką Waleriana i Marianny Sliwickiej (ib. k.57) i oprawił jej 5.000 zł posagu (ib. k.62v). Jako dziedzic części w Piaskach występował jeszcze w r. 1720 (Kc.135 k.9), a żył i w r. 1726. Ignacy, syn Wojciecha i Skibickiej, w r. 1690 mąż Barbary Urbanowskiej, córki Dobrogosta i Marianny Bieganowskiej (I.Kon.68 k.113, 131v). Oboje małżonkowie nie żyli już w r. 1720, kiedy wspomniane ich dzieci: Mateusz (o nim nie wiedziano czy żyje). Łukasz, Antoni, Marianna i Agnieszka, zapewne nieletnie, bowiem w ich imieniu działał stryj Paweł B. (Kc.135 k.9). Łukasz pod opieką stryja Pawła pozostawał jeszcze i w r. 1726 (ZTP 46 k.1332).

Maciej (Antoni ?), nie żyjący już w r. 1782, kiedy to żona jego uczc. Zofia Mieszkowska, wtedy wdowa i po drugim mężu uczc. Józefie Knapińskim, na sumie, którą miała na Chlebowie i na częściach Salna w p. radziej. zrobiła zapis swemu synowi Maciejowi B. (I.Kon.82 k.301).

>Broniewscy z Broniewic w p. gnieźn. Ubysław z Broniewic w l. 1403-11 (G.1 k.31, 69v, 79v, 98). Małgorzata, Machna w l. 1403-4 (ib. k.33, 57). Oswald 1411 (ib. k.69v, 79v, 98). Janusz 1429 r. (G.3 k.84v). Janusz w r. 1444 nabył wiecznością za 90 grz. od Małgorzaty z W. Liskowa sześć i pół łanów w W. Liskowie (N.143 k.34). Z Wojciechem z Broniewic miała około r. 1423 sprawę o posag i wiano na Broniewicach Katarzyna, żona Wojciecha z Dobieszewic (G.3 k.39). Wojciech B. na wsi Wilamowo w p. gnieźn. (dziś Wilanów) zapisał w r. 1436 Elżbiecie z Mielna, zakonnicy w Owińskach, 8 grz. czynszu rocznego (P.1378 k.62v) Wojciech z Broniewic i Suchodołu 1443 r. (G.5 k.39). Wojciech z Broniewic, mąż Anny, wobec której Katarzyna, żona Michała z Wilamowa, winna była 1448 r. przedłożyć swój zapis oprawny na połowę Wilamowa (G.6 k.30, 30v). Żyła ta Anna i w r. 1449 (G.7 k.22). Wojciech umarł w 1452 r. lub 1453. Jego synami byli bracia rodzeni Stanisław i Janusz, dziedzice w Broniewicach i Trlągu. Obu ich, jako braci niedzielnych, wzywał w r. 1452 r. do uiszczenia się Mikołaj z Dobieszewic (G.6 k.203). W sprawie toczonej z Janem z Wilamowa mieli sobie t. r. przysądzone posiadanie połowy Wilamowa w skutku rezygnacji (ib. k.217). Sprawę z Michałem z Wilamowa i jego synami toczyli i w r. 1453 (P. 852 II k.7, 73). Z nich Stanisław z działu przeprowadzonego z bratem dostał w r. 1465 Broniewice, Suchodół i połowę Wilamowa, Janusz zaś połowę dóbr ojczystych w Trlągu, całe Mikołajkowo i połowę Wilamowa (P.1383 k.236). Janusz z Broniewic, Trląga i Mikołajkowa żył jeszcze w r. 1469 (G.9 k.13). Zapewne ten sam Janusz nazwany Trląskim zobowiązał się w r. 1486 wyderkować Stanisławowi za 20 grz. dwa puste łany w Trlągu (G.22 k.24, 75v). Stanisław w r. 1452 procesował się z Michałem z Małych Broniewic (Broniewiczek) o rezygnację połowy tej wsi (G.7 k.170). Jako dziedzic w W. Broniewicach zobowiązał się w 1482 r. uwolnić połowę tej wsi od pretensji Michała z Broniewic Mniejszych, a tego Michała wezwał do rezygnacji połowy Mniejszych Broniewic (G.11 k.88v). W r. 1485 lub przed tą datą sprzedał części w Grzybowie Wołowym i Suchodole Zygmuntowi Korzbok Witkowskiemu (P.1387 k.16). Intromitowany w r. 1486 do dóbr Marcina Modliszewskiego w Modliszewie i Łabiszynku wskutek nieuiszczonych długów 46 i 50 grz. (G.22 k.46). Zięciowi swemu Stanisławowi Bieganowskiemu zapisał w r. 1491 sumę 25 grz. posagu za córką swą Katarzyną (G.15 k.88v). T. r. otrzymał zobowiązanie od Mikołaja Jemieleńskiego, syna Jana i zmarłej Barbary, iż zezna, że go Stanisław zaspokoił z części po matce w Wilamowie (ib. k.129v). Części Wilamowa sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1494 za 60 grz. Mikołajowi Jemielińskiemu (P.1383 k.24v). Drugiej swej żonie Agnieszce Iwieńskiej, córce Jerzego i Katarzyny Gwiazdowskiej (G.25 k.353; 26 k.11v, 12), zobowiązał się w r. 1504 oprawić na połowie Broniewic posag 100 zł (G.25 k.133), co dopełnił na sumę 100 zł w. w r. 1506 (P.1390 k.88v). Agnieszka w r. 1509 kwitowała z posagu swej matki rodzonego swego wuja Macieja Gwiazdowskiego (G.26 k.11v, 12). Stanisław umarł między r. 1511 i 1513 (G.25 k.228, 353). Wdowa sprzedała w r. 1514 części Iwna za 200 zł Marcinowi Słupskiemu (G.335a k.30v). Córka Stanisława, urodzona niewątpliwie z pierwszej nieznanej mi żony, Katarzyna, w r. 1491 żona Stanisława Bieganowskiego. Temu to Bieganowskiemu Stanisław B. sprzedał w 1494 r. sposobem wyderkafu części w Suchodole i Broniewicach (G.28 k.113v).

Niewątpliwie synami Stanisława B. byli bracia Wojciech, Jan i Piotr, którzy w r. 1513 trzymali zastawem części w Trlągu (G.25 k.9v).

1. Wojciech na połowie części w Suchodole i Broniewicach, uzyskanych z działów braterskich, oprawił w r. 1518 posag 100 grz. żonie swej Małgorzacie Kruchowskiej, córce Bogusława cz. Bogusza (P.1392 k.207). Żył jeszcze w 1520 r., kiedy wraz z bratem Piotrem pozywany był przez ich brata Jana o wygnanie z części Suchodołu i Broniewic (P.867 k.262). Nie żył już w r. 1523, kiedy to Małgorzata skwitowała mężowskiego brata Piotra z oczyszczenia swych oprawnych części w Suchodole i Broniewicach z zapisu danego przez zmarłego Stanisława B. Stanisławowi Bieganowskiemu (G.28 k.113v). W r. 1530 już jako 2-o v. żona Marcina Witowskiego, tę oprawę sprzedała sposobem wyderkafu za 100 grz. Wojciechowi Trlęskiemu (P.1393 k.344v), zaś swych braci skwitowała z dóbr rodzicielskich w Kruchowie i Grabowie sprzedała w r. 1531 za 200 zł drugiemu swemu mężowi (G.335a k.139). Katarzyna, córka Wojciecha i Małgorzaty, w r. 1530 niezamężna, pozostawała wtedy pod opieką stryja Jana B. (G.29 k.78v). W r. 1534 była żoną Wojciecha Krzekotowskiego. Jej syn Stanisław, występujący w l. 1557-76, zwał się Krzekotowskim cz. Broniewskim. Zob. Krzekotowscy.

2. Jan, syn Stanisława, od Mikołaja Ostrowskiego nabył w r. 1514 sposobem wyderkafu za 10 grz. osiem łanów roli pustej w Samsiecznie w p. nakiel. (G.335a k.31v). T. r. występował jako stryj Elżbiety, żony Jana Bożejewskiego (ib. k.28v). Część Broniewic i Suchodołu w r. 1524 sprzedał za 100 grz. bratu Piotrowi (ib. k.76). W r. 1529 zawarł ugodę o części Broniewic (G.29 k.32). Na połowie swych części w Broniewicach i Suchodole oprawił w r. 1534 110 grz. posagu żonie swej Barbarze, córce Mikołaja Ossowskiego i Katarzyny Racłakowskiej (P.1395 k.657v; G.335a k.203v). Z Wojciechem Krzekotowskim, współdziedzicem w Suchodole, dokonał w r. 1535 zamiany pewnych ogrodów w Broniewicach (G.262 k.221v). Wraz ze swą żoną sprzedali sposobem wyderkafu w r. 1536 części Suchodołu i Broniewic za 170 zł Mikołajowi Miruckiemu, Jan zaś od swej żony dostał wtedy dożywociem części w Ossowcu i Siennie w p. gnieźn., spadłe na nią po jej rodzonym bracie Macieju Ossowskim (P.1394 k.21). Barbara matce swej dała w r. 1537 łan roli w Ossowcu (G.335a k.203v), t. r. sprzedała za 800 zł swą część w Siennie Katarzynie Ossowskiej, żonie Feliksa Jarunowskiego (ib. k.207). Jan w r. 1543 ustanowił opiekę dla dzieci zrodzonych z Barbary i dla dóbr Broniewic i Suchodołu (ib. k.294). Od Wojciecha B. kupił 1547 r. za 30 zł części w Broniewicach, jedną zwaną "Dzialik", drugą zwaną placem "Gębarzewskim" oraz część w Suchodole zwaną "Luty Żurawiniec" (ib. k.344v). Nie żył już w r. 1551 (P.1395 k.639v). Jego córka Anna w r. 1551 kupiła sposobem wydrkafu za 200 zł połowę Dąbrówki w p. gnieźn. od Jana Dąbrowskiego (ib. k.645), potem w l. 1557-61 była żoną Bartłomieja Wysockiego, a 2-o v. w l. 1566-87 Macieja Racięskiego. Inne córki, Agnieszka i Dorota, niezamężne, w r. 1551 nabyły sposobem wyderkafu od Wojciecha Mokrskiego za 400 zł części Małego Słaboszewka w p. kcyń. (ib. k.639v), a w l. 1558-61 pozywały Macieja Mokrskiego (Kc.22 k.27v; 115 k.107). Z nich Agnieszka, w l. 1575-1600 żona Jana Tłukomskiego, Dorota w r. 1600 występowała jako wdowa po Macieju Suchorzewskim. Syn Jana Andrzej.

Andrzej, syn Jana i Ossowskiej, wspomniany pierwszy raz około r. 1562/65 (G.262 k.502v). Pierwszą jego żoną była Anna Baranowska. Zrodzonym z niej dzieciom, Janowi i Zofii, zapisał w r. 1579 sumę 800 zł (P.933 k.624). Drugą jego żoną była Anna Wronczyńska, córka Wojciecha i Barbary Leśniewskiej, której to Annie w r. 1579 zobowiązał się oprawić przed aktami grodzkimi inowrocławskimi posag 800 zł (P.933 k.625; 1402 k.490). Występował w r. 1592 jako dziedzic w Broniewicach i Suchodole (P.1400 k.932). w r. 1597 Anna Wronczyńska, żona banity i obłąkanego, zapisał dług 70 zł Wojciechowi Roli (P.967 k.977v). Jako rozwiedziona żona wariata, zaciągnęła w r. 1598 dług 1.000 zł od Reginy Goreckiej, żony Kaspra Wyganowskiego, celem oczyszczenia swej części po matce we wsi Bednary, sprzedanej sposobem wyderkafu Wojciechowi Lubomęskiemu (P.967 k.482v; 968 k.432v). Andrzej umarł między r. 1598 i 1599, kiedy to Anna Wronczyńska części odziedziczone po swym ojcu w Bednarach sprzedała za 5.000 zł synowi Piotrowi B. (P. 1403 k.301). W r. 1603 była już 2-o v. żoną Wojciecha Jabłkowskiego (P.974 k.571). Występowała w l. 1604-5 jako dziedziczka Wronczyna w p. gnieźn. (P.1405 k.222v, 351v). Nie żyła już w r. 1609 (P.982 k.466). Córka Andrzeja i Baranowskiej, Zofia, zaślubiła w r. 1604, krótko po 25 VIII, Konstantego Fedorowicza Wołka z p. mińskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1618. Synowie, z pierwszego małżeństwa Jan, z drugiego Piotr, o nich zob. niżej.

1) Jan, syn Andrzeja i Baranowskiej, wraz ze swą żoną Anną Lubomęską, córką Wojciecha, spisał w r. 1596 wzajemne dożywocie (P.1402 k.115v). Dostał w r. 1600 od swej ciotki Agnieszki zamężnej Tłukomskiej zapis długu 400 zł (G.66 k.343v). Części Broniewic i Suchodołu sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1603 za 1.700 zł Kasprowi Wyganowskiemu i żonie jego Reginie Goreckiej (P.1404 k.1101). Kwitował 1603 r. ze spraw swą macochę (P.974 k.571). Był w r. 1608 opiekunem bratanka Macieja (P.143 k.451v). Wraz z żoną zapisał w r. 1610 dług 800 zł szwagrowi swemu Wołkowi, zabezpieczając tę sumę na częściach Wronczyna i Bednar (P.984 k.509v). Żonie w r. 1611 oprawił 3.000 zł posagu (P.1407 k.561). W r. 1612 nazwany zięciem Wojciecha Lubomęskiego (P.146 k.319v), może więc Anna Lubomęska jeszcze wtedy żyła ? Żeniąc się powtórnie w r. 1616 z Urszulą Gnińską, córką Kaspra, oprawił jej przed ślubem 1.200 zł posagu (P.1410 k.256). Urszula w r. 1619 skasowała swą oprawę na Wronczynie i Bednarach (P.1002 k.827v). Jan żył jeszcze w r. 1630, kiedy córkom Zofii i Dorocie zapisał dług po 500 zł każdej (P.1023 k.572), nie żył już 1637 r., kiedy Urszula występowała jako wdowa (P.1036 k.717). Córki Jana (chyba z Gnińskiej): Jadwiga, Zofia i Dorota, występujące w r. 1645. Synowie, Stanisław, zrodzony chyba z Lubomęskiej, i Adam, zrodzony z Gnińskiej, w imiemiu własnym i swych młodszych braci: Krzysztofa, Hieronima, Ludwika, Franciszka i Jakuba, jako spadkobiercy stryjecznego brata Macieja B., cedowali w r. 1637 pewne sumy Korzeniewskiemu, pisarzowi kościańskiemu (P.1036 k.717). O Stanisławie wiem jeszcze tylko to, że wspomniano go jako żyjącego w r. 1641 (P.1044 k.442v). Franciszek i Krzysztof wspomniani jeszcze w r. 1645 (P.1052 k.88). O Jakubie nie wiem nic więcej.

(1) Adam, syn Jana i Gnińskiej, mąż Marianny Grabowskiej, wdowy 1-ov. po Adamie Rosnowskim i 2-o v. po Stanisławie Gierkowskim, która w r. 1649 zapisała dług 75 zł małżonkom Objezierskim (P.1060 k.905). Spisał z żoną wzajemne dożywocie 1658 r. (P.1070 k.206). Skwitowała ona w r. 1664, jako pani wienna po pierwszym mężu, Andrzeja Żernickiego z prowizji od sumy 1.000 zł (P.1074 k.192v).

(2) Hieronim, syn Jana i Gnińskiej, mąż Marianny Grabowskiej, kwitował wraz z nią w r. 1657 brata swego Adama i jego żonę Mariannę Grabowską z 900 zł zapisanych ich zmarłej matce Gnińskiej (P.1069 k.60v). Może to ten sam Hieronim, w r. 1665, ożeniony był z Zofią Rosnowską wtedy już zmarłą i miał z nią córkę Katarzynę, w l. 1665-73 żoną Jana Wilkowskiego. Nie żył już ów Hieronim w 1683 r. (P.1106 I k.18). W razie identyczności obu Hieronimów, Rosnowska byłaby pierwszą żoną, bo Katarzyna Wikowska musiała się chyba urodzić przed r. 1651. Jarosz B., który w r. 1656, udawszy się pod szwedzką protekcję, wygnał Andrzeja Rosnowskiego z jego dóbr, obejmując te dobra we własne władanie, to zapewne ten sam (P.183 k.72).

(3) Ludwik, syn Jana i Gnińskiej, kwitował wraz z siostrą Jadwigą w r. 1645 Stanisława Proskiego z 751 zł z sumy 3.380 zł zapisanej synom i córkom Jana B. (P.1052 k.88). Jego żoną była Jadwiga Głogowska, córka Bronisława i Aleksandrianny Krzyckiej, wdowa 1-o v. po Adrianie Niwskim, zaślubiona w r. 1650, przy czym umowa przedślubna spisana została w Kotowie (Kośc.302 k.387v, 675v). Jadwiga w imieniu własnym i synów z pierwszego małżeństwa, kwitowała w r. 1651 Jana Naramowskiego (P.1063 k.930v). Ludwik żył jeszcze w r. 1654 (P.1067 k.37v), a w r. 1655 Jadwiga nazwana wdową po Ludwiku niedawno zmarłym (P.180 k.39). Ludwik ten zginął zamordowany przez Jakuba i Andrzeja Rogalińskich. Wdowa żyła jeszcze w r. 1661, kiedy to występowała wraz z małoletnimi dziećmi, Franciszkiem i Konstancją (P.187 k.292).

2) Piotr, syn Andrzeja i Wronczyńskiej, nabył od matki w r. 1599 za 5.000 zł części Bednar (P.1403 k.306), a w r. 1603 dał zobowiązanie Kasprowi Wyganowskiemu i żonie jego Reginie Goreckiej sprzedania za 1.700 zł części Broniewic i Suchodołu, odziedziczonych po ojcu (P.974 k.576v). Dziedzic połowy Bednar 1605 r. (P.1405 k.351v), nie żył już w r. 1608, kiedy Jadwiga Klonowska występowała jako wdowa po nim a matka Macieja pozostającego pod opieką stryja Jana (P.143 k.451v). Ów Maciej żył jeszcze w r. 1613, kiedy występował wraz z matką jako współdziedzic obok niej części Wronczyna i Bednar (P.990 k.747v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1637, a spadek po nim brali stryjeczni bracia, synowie Jana (P.1036 k.717)

@tablica: Broniewscy (z Broniewic)

3. Piotr, syn Stanisława, skwitowany w r. 1523 przez Małgorzatę, wdowę po jego bracie Wojciechu (G.28 k.113v), kupił w r. 1524 od brata Jana za 100 grz. części w Broniewicach i Suchodole (G.335a k.76), a w r. 1529 zawarł z tym bratem ugodę o części Broniewic (G.29 k.32). W r. 1530 od bratanicy Katarzyny, córki Wojciecha, wydzierżawił za 9 grz. części tej wsi (ib. k.81v). Zob. tablicę.

Wojciech w r. 1543 na połowie części Broniewic i Suchodołu oprawił posag 200 zł żonie swej Barbarze Lubomyskiej (Z.Kon.6 k.125). Wojciech ten w r. 1547 swe części w Suchodole zw. "Luty Żurawiniec", części w Broniewicach zwane "Dzialik" i plac "Gębarzewski" sprzedał za 30 zł Janowi B. (G.335a k.344v). W r. 1550 część folwarku w Suchodole sprzedał sposobem wyderkafu za 20 grz. Janowi Kołudzkiemu (G.335a k.360). Barbara około r. 1562/65 była 2-o v. żoną Macieja Wierzejskiego (G.262 k.569).

Obok Broniewic, zwanych też czasem Wielkimi, leżała też wieś Broniewice Małe cz. Broniewiczki. Czy B-cy biorący od niej nazwisko należeli do tej samej rodziny, co i powyżej opisani dzidzice Broniewic Wielkich, nie wiem. Nie mam też pewności czy wszyscy spośród wymienionych niżej są właśnie dziedzicami z tych Broniewic Małych. Mogli się tu znaleźć i ci z "Wielkich". Jan z Broniewic na Broniewicach i na części wsi Wierzejcze w p. gnieźn. oprawił w r. 1450 posag 50 grz. żonie swej Małgorzacie (P.1381 k.97v).Jan z Broniewic i Wierzejczy miał około r. 1450/52 termin z Janem z Chociszewa (G.4 k.70, 76v). Michał z Małych Broniewic miał w r. 1452 sprawę ze Stanisławem z Wielkich Broniewic o rezygnację połowy Małych Broniewic za 30 grz. (G.7 k.170). Ks. Maciej i Michał, bracia niedzielni, dziedzice w Broniewie 1459 r. (ib. k.191v). Jan i Wojciech, synowie zmarłego Michała B., pozostawali pod opieką Stanisława Przysieckiego i Jana Popowskiego, którzy to opiekuni w r. 1507 w imieniu nieletnich wydzierżawili Broniewiczki i Wierzejcze Stefanowi Popowskiemu i Janowi Dobieszewskiemu (G.25 k.151v).

>Broniewscy różni. Mikołaj B., stryj Jadwigi, żony Dobrogosta niegdy Oporowskiego, 1470 r. (P.20 k.80). Jarnold z Broniewa, dziedzic we wsi Kaliska, mąż Małgorzaty, która w r. 1481 puściła Janowi Górskiemu, pożyczywszy od niego 17 grz., łan osiadły we wsi Kaliska i dwa puste łany w Woli (I.Kon.1 k.130v). Jan, mąż Jadwigi z Wąsoszy 1502 r. (ib. k.312). Dorota, ksieni klarysek gnieźnieńskich w l. 1609-16 (G.70 k.239v; P.996 k.904). Barbara, w r. 1636 wdowa po Walenym Jurkowskim. Zofia Przyłupska, 1-o v. Broniewska, 2-o v. Magnuszewska, bezpotomna, nie żyła już w r. 1637 (I.Kon.48 k.318v). Stanisław, syn zmarłego Jana, krótko przed ślubem z Marianną Molską, córką Gabriela, otrzymał 6 III 1641 r. od jej ojca zapis długu 400 zł jako posag (I.Kal.107a s.246). Występowała ona jako wdowa w l. 1685-90 (ib.143 s.237; 146 s.457). Zofia, w r. 1644 żona Samuela Skarbka Kozietulskiego. Stanisław ze swej części w Mroczkach Szlacheckich z jednego dymu płacił w 1652 r. podwójnego podymnego 2 zł (Rel.Kal.31a k.257v). Marcin, nie żyjący w r. 1654, mąż Anastazji Tyszkiewiczówny, która wtedy idąc powtórnie za Jana Radeckiego, dostała od swego przyszłego męża 16 X zapis 1.000 zł (G.82 k.1034; Py.151 s.200). Aleksander, mąż Zofii Szczykowskiej 1698 r. (Kc.133 k.105). Paweł, mąż Marianny Grodzyńskiej, córki Mikołaja i Franciszka i Agnieszki Wichrowskiej, współdziedziczki w r. 1710 obok sióstr Nieborzyna w p. gnieźn. (I.Kon.73 k.44). Nie żył już w r. 1713 (ib. k.217v). Marianna idąc w r. 1719 powtórnie za Macieja Przyborowskiego, zapisała mu krótko przed ślubem, 6 XI, sumę 2.000 zł na swoich sumach pieniężnych lokowanych na części Nieborzyna (ib.75 k.168). Żyła jeszcze w r. 1741 (ib.77 k.233v).

Jan, nie żyjący już w r. 1711, posesor części Sobótki Małej w p. kalis., miał z żony Katarzyny Psarskiej synów: Stanisława, Marcina, Łukasza, córki: Helenę, Teresę, Elżbietę, Annę (ZTP 39 k.259). Spośród tego rodzeństwa, Marcin żył jeszcze w r. 1736, a po Stanisławie, wtedy już zmarłym, ożenionym z Katarzyną Borzysławską (nie żyjącą już w r. 1773), dzieci: Maciej, Franciszka i Marianna, występujące w r. 1736 (I.Kal.171/3 s.593). Z nich Marianna, urodzona z Borzysławskiej, w r. 1773 żona Antoniego Gotartowskiego (ib.209/13 k.20).

Aleksander, miecznik zakroczymski, posesor w r. 1719 należącego do Kuczborskich Osieka w ziemi dobrzyńskiej (ZTP 40 k.651). Małżonkowie Konstanty i Anna chrzcili 6 V syna Stanisława (LB Magnuszewice). Marianna zaślubiła przed 3 VII 1727 r. Ignacego Kirzchowskiego (?) (LB Rogoźno). Apolonia wyszła 21 II 1750 r. za Andrzeja Smolińskiego (LC Kobylin). Zygmunt miał z żony Teresy Osińskiej córkę Helenę, w r. 1751 żonę Antoniego Osieckiego, wojskiego inowłodzkiego (I.Kon.78 s.539). Maciej zaślubił 24 I 1751 r. sławetną Agnieszkę z Przybylińskich, wdowę 1-o v. po Rakoszewskim, i z nią miał córkę Zuzannę Mariannę, ur. w Kcyni, ochrzcz. 15 VIII 1751 r. (LC i LB Kcynia). Ks. Józef, proboszcz w Kobylinie 1751 r. (LB Lutogniew), dziekan krotoszyński 1770 r., zmarł w Kobylinie 29 VI 1797 r. (LM Kobylin). Jego siostra Marianna była 1-o v. za Stanisławem Sypniewskim, już nie żyjącym w 1769 r., 2-o v. miała być za Taczanowskim. Informacja to niepewna, bo pochodzi z zapisu metrykalnego jej syna pogrobowego po pierwszym mężu, zapisu wyraźnie podfałszowanego. Podfałszowana jest również metryka syna Stefana Jackowskiego z żony Marianny B-ej z r. 1771 (LB Zduny). N., w r. 1754 mąż Zofii Swiejkowskiej, córki Wojciecha i Zofii Sławińskiej (P.1312 k.46). Wiktoria (Bruniewska) chrzestana 10 VI 1757 r. (LB Łubowo).

Wojciech, wspomniany w r. 1757 (Kośc.327 k.184v). Żona jego Zuzanna Poradowska, córka Walentego i Jadwigi Naramowskiej, wraz ze swymi siostrami Wróblewską i Auszpurgową spisała w r. 1762 kontrakt sprzedaży połowy Klonowca na rzecz Wiktoryna Cieślińskiego i żony jego Antoniny z Łukomskich za 37.813 zł (P.1334 k.23). Jednak jeszcze w r. 1765 występowała jako dziedziczka obok tych sióstr Klonowca (Kośc.330 k.33) i dopiero t. r. swoje części tej wsi sprzedała za 5.000 zł Tadeuszowi Krzyżanowskiemu (P.1339 k.126). Oboje małżonkowie występowali w r. 1772 (Kośc.331 k.117v), Wojciech zmarł 27 II 1781 r. mając lat 56 (LM Kępno) (I.Kal.221 k.225v). Żyła jeszcze w r. 1786 (G.113 k.80). Synowie Wojciecha i Poradowskiej, Franciszek a Paulo Józef, ur. w Kobylinie, ochrzcz. 7 IV 1757 r. (LB Kobylin), Józef może identyczny z poprzednim, i Ksawery. Józef zaślubił 20 IX 1778 r. Jadwigę Jaraczewską (LC Mielżyn), córkę Tadeusza i Anieli Jaskólskiej. W r. 1784 był towarzyszem kawalerii narodowej (G.111 k.94v). Jadwiga z Jaraczeskich umarła 16 VII 1798 r. mając lat 40 (LM Mielżyn). Dzieci Józefa i Jadwigi: Andrzej Korsyn Ignacy Ewagriusz, ur. w Lipem, ochrzcz. 13 II 1785 r., Honorata Marcjanna, ur. 21 I 1786 r. (LB Mielżyn), zmarła w Rostworowie 10 XII 1789 r. (LM Żydowo). Ksawery, syn Wojciecha i Poradowskiej, występował w l. 1784-86 (I.Kal.224 k.379, 382; 226 k.76; G.113 k.80).

Mikołaj, w r. 1767 mąż Marianny Szadokierskiej (I.Kal.206/8 k.105). Była ona córką Sebastiana i Teresy Pierzscińskiej (Pierzchlińskiej ?). Mikołaj w r. 1775 już nie żył (I.Kal.214/6 k.205v). Marianna zaślubiła przed 23 XII 1771 r. Stefana Jackowskiego (LB Zduny). Franciszka, wdowa po Józefie Grzymkowskim, a Marianna chyba jej siostra 1773 r. (I.Kal.209/13 k.101v). Rozalia przed r. 1781 wyszła za Piotra Linickiego, ekonoma z Wilkonic. Antoni i Józef, chrzestni 29 X 1811 r. (LB W. Strzelce). Ignacy i Franciszka z Krzesińskich, rodzice Cecylii, ur. w Budziszewie 4 XI 1816 r. (LB Skoki).

Kasylda, panna 27-letnia, zaślubiła 14 II 1818 r. w Poznaniu Wojciecha Kaszewskiego, registratora Rejencji poznańskiej (LC Fara), po którym owdowiała 16 VIII 1831 r. Ur. Józef kucharz, i Maria z Cymbrowiczów, rodzice Felicjana Aleksandra, ur. w Łopiszewie 25 V 1845 r. (LB Ryczywół). Józef, major, landrat powiatu pułtuskiego za Prus Płd., z żony Henrietty von Kahlen miał córkę Aleksandrę zamężną Saenger, która umarła mając lat 66 jako wdowa 2 XII 1852 r. (LM Wolszyn).

Z B-ch na Litwie, Michał Zygmunt, komornik graniczny powiatu lidzkiego, oraz żona jego Marianna Smigrzanka, nie żyli oboje w r. 1715. Ich syn Konstanty oprawił t. r. żonie swej Annie Nasierowskiej, córce Franciszka i Zofii Sulińskiej, posag 1.500 zł (P.1149 I k.210). Umarł około r. 1737. Anna z Nasierowskich umarła mając lat 77, 13 XI 1771 r. (LM Kobylin). Ich córką była Marianna, wydana 14 II 1759 r. za Stanisława Sypniewskiego (LC Kobylin), 2-o v. w r. 1770 żona Stefana Taczanowskiego (LB Zduny). Syn starszy Józef, ur. około r. 1712, proboszcz kobyliński i dziekan krotoszyński 1763 r. (I.Kal.204/5 k.111v). Odnowił kościół w Kobylinie około w r. 1782. Proboszcz tej parafii był przez lat 51, dziekanem przez 27. Umarł mając lat 85 w nocy z 29 na 30 VI 1797 r. (LM Kobylin). Syn młodszy Stanisław, ur. w Magnuszewicach, ochrzcz. 6 V 1725 r. (LB Dębno).

>Bronikowscy h. Własnego zwanego później Osękiem, ale w r. 1574 określonego jako "Fagerhak alias Ogniewy hak in campo rubeo" (Weimann, s.54). Używają przydomka Oppel. Pochodzą od Ramszów Opolskich z miejscowości Oppeln koło Löbau na Łużycach. Ci Ramszowie pojawili się w Wielkopolsce już XIV w. Ramszil von Oppeln był starostą wschowskim 1322 r. (KDW II, nr 1032). Nazwisko wzięli od wsi Bronikowo w p. wsch. Ich protoplastą był zapewne Henryk Ramszel z Koszanowa występujący w r. 1401, piszący się Henrykiem de Opol w r. 1405, Opolskim z Ziemina lub Czackim w r. 1406. Jego brat Ramsz Opolski z Koszanowa 1405 r. (Kozierowski, Obce rycerstwo). Żona Henryka z Bronikowa z dziećmi występowała 1412 r. (Kośc. III k.104). Tabliczka genealogiczna pierwszych pokoleń Ramszów wra z ich odgałęzieniem na Bronikowie, ułożona przez Stanisława Dziadulewicza (Rocznik Tow. Herald. VI, s. 143), całkowicie bałamutna, mieszająca ich z notorycznymi Swinkami oraz z Pradlami, którzy stanowią zgoła inną rodzinę, choć, jak to widzieliśmy pod Bojanowskimi, na przełomie XIV i XV w. siedzieli też i Bronikowie.

Jan B., może syn wspomnianego wyżej Henryka, miał w 1437 r. sprawę z synami Sędziwoja Sepieńskiego o dziedzinę Ostrów (Kośc.17 s.16). Jego żona Małgorzata miała w l. 1440-44 terminy z braćmi rodzonymi Wincentym i Stanisławem z Kamieńca, synami Wincentego Korczboka którzy nie wypłacili jej 50 grz. posagu (ib. s.187, 240, 523). Jan Bronikowski wraz z Janem Nietążkowskim i Hanczlem Robaczyńskim występował w r. 1443 jako "brat" przy sprzedaży Smigla, Koszonowa, Popowa i Nowejwsi przez Władysława i Mikołaja, synów zmarłego Mikołaja Ramsza ze Smigla, wujom swym rodzonym, dziedzicom z Pnina (KDW V, nr. 700), w r. 1442 nazwany ich stryjem (P.14 k.102v). Małgorzata skwitowała 1445 r. swych braci rodzonych Wincentego, Stanisława, Jana i Piotra z ojcowizny i z posagu 100 grz. (Kośc.17 k.635). Jan z Bronikowa od klasztoru w Przemęcie kupił w r. 1446 za 30 grz. dwa łany w Bronikowie (P.1379 k.151). Był w l. 1447-73 sędzią ziemskim wschowskim (G.). W r. 1453 miał sprawę graniczną z Rafałem z Leszczna, kasztelanem przemęckim (Kośc.19 k.193), a 1459 r. termin z Rafałem Jezierzyckim z Parskiego (ib. k.257v). W r. 1469 przypozywał Mikołaja Sokołowskiego po śmierci jego brata Zygmunta Sokołowskiego (ib.20 s.247). Nazwany 1470 r. stryjem Barbary, żony Dobrogosta Sobockiego.

Synami sędziego Jana byli Mikołaj i Jan. Siostrą tych braci była Dorota z Bronikowa, w l. 1500-34 żona Kaspra Zbarzewskiego zw. Rotemberg (Ws.2 k.2v).

Mikołaj B. z Piątkowa, syn Jana, miał w l. 1442-43 terminy z ks. Wojciechem, plebanem w Krerowie, Michałem i Jakubem, braćmi z Grobi (Kośc.17 k.249, 363), wicesędzia poznański w l. 1470-71, wicepodsędek pyzdrski w l. 1475-76 (G.), mąż Małgorzaty, która w r. 1470 miała termin z Marcinem Budziłowskim (Py.15 k.644v). Mikołaj t. r. od Macieja Jastrębskiego kupił za 100 grz. połowę czwartej części w Zielęcinie (P.1385 k.73v). Od swej żony (występującej w asyście stryja Jana Dębickiego) dostał w r. 1472 trzecią część jej dóbr po rodzicach we wsiach Piątkowo, Dębicz, Starkówka (dziś Starkowiec Piątkowski) w p. pyzdr. koło Srody i trzecią część w Zielęcinie (Żelęcinie) w p. kośc. koło Smigla (ib. k.159v). Oboje z żoną czwartą część w Zielęcinie i Lechowie sprzedali w r. 1475 za 300 grz. Stanisławowi, dziedzicowi w Sanczino (?) (P.1386 k.30), a w r. 1477 sprzedali ks. Janowi, plebanowi w Mącznikach i altaryście w Srodzie za 24 grz. dwie grzywny czynszu rocznego zabezpieczonego na części w Dębiczu (P.1386 k.85). Mikołaj nie żył już w r. 1480, kiedy owdowiała Małgorzata miała 3 i pół grz. należności u Janusza Dębickiego (Py.16 k.37v). W r. 1498 brat jego Jan ustąpił jego córkom Jadwidze i Elżbiecie dział w ojczystej części Bronikowa (Ws.1 k.15v). Córki te zawarły między sobą w r. 1499 za pośrednictwem arbitrów ugodę wedle której starsza Jadwiga miała dostać 80 grz. z macierzystych wsi Piątkowa i Dębicza, Elżbieta zaś 80 grz. z Bronikowa (Py.169 k.159). W r. 1501 skwitowały obie ze swej ojcowizny w Bronikowie stryjecznego brata Wincentego (Ws.1 k.28v, 29). Z nich Elżbieta była w r. 1502 żoną Andrzeja Dzierznickiego.

Jan, brat powyższego Mikołaja, a więc również syn Jana, oprawił w r. 1497 na połowie Bronikowa posag 1.300 grz. żonie swej Barbarze Tworzyjańskiej (ib. k.12v, 84v). Umarł między r. 1498 i 1500, kiedy to Barbara była już 2-o v. żoną Michała Wyciążkowskiego i miała wtedy sprawę z Wincentym B., synem Jana (zapewne więc swym pasierbem, urodzonym z pierwszej żony), który domagał się od niej okazania zapisu wiennego (ib. k.21, 22). Jako żona Wyciążkowskiego i pani wienna w Bronikowie występowała w r. 1508 (ib. k.61v). Żyła w r. 1511, kiedy jej mąż nazwany Michałem Żegrowskim, nie wiem więc czy wciąż ten sam czy inny ? W r. 1512 żona Michała Żegrowskiego skwitowała Wincentego B. z 200 grz. swej oprawy na Bronikowie (ib. k.84v).

Wincenty, syn Jana, nieletni w r. 1500, kiedy to "stryj" Stanisław Poświątny i wujowie rodzeni Smuszewscy i Rakowski powierzyli opiekę nad nim na trzy lata ciotce Jana, Dorocie i jej mężowi Kasprowi Zbarzewskiemu (ib. k.25v). Wincenty części w Bronikowie wraz z dworem, gdzie rezydowali Michał Żegrowski i jego żona Barbara, sprzedał w r. 1512 sposobem wyderkafu za 130 grz. Wojciechowi Kąkolewskiemu (ib. k.84v). Na połowie Bronikowa oprawił w r. 1520 posag 200 grz. żonie swej Małgorzacie Gułtowskiej (Gołutowskiej), córce Marcina (ib. k.133v). Ta Małgorzata dostała w r. 1534 wraz ze swą siostrą Anną zamężną Żabieńską od ich matki Jadwigi Radomickiej jej oprawę na Racacie (P.1393 k.707), zaś w r. 1535 jej inwentarze i ruchomości domowe w Bronikowie i Żabnie (P.875 k.262). Od małżonków Proczyńskich trzymał Wincenty w r. 1535 sposobem wyderkafu części wsi Poświętne (Kośc.234 k.311v). Małgorzata swoją część oprawy macierzystej na Racacie sprzedała t. r. za 100 grz. bratu Łukaszowi Gułtowskiemu (P.1393 k.757). Wincenty chyba już nie żył w r. 1548, kiedy to dzieci jego: Wojciech, Agnieszka i Anna kwitowały rodzonego brata Macieja z dziedzictwa w Bronikowie (Kośc.235 k.89). Nie żył napewno w r. 1549, kiedy córce jego Annie oprawił posag mąż jej Marcin Goniębicki (P.1395 k.481v). Prócz wymienionych wyżej dzieci był jeszcze syn Stanisław, chyba najstarszy. O wszystkich trzech synach, Stanisławie, Macieju i Wojciechu (takie było ich starszeństwo, zob. Kośc.236 k.142). zob. niżej. Druga córka Anna była w r. 1551 żoną Stanisława Żegrowskiego, zabitego w r. 1552, a 2-o v. w r. 1553 była za Andrzejem Złowodzkim, po którym wdową była w 1577 r., zaś 3-o v. w l. 1584-90 za Stanisławem Rusinowskim.

A. Stanisław, syn Wincentego i Gułtowskiej, chyba najstarszy, wspomniany pierwszy raz w r. 1549 (P.1395 k.440v). Z żoną Jadwigą Wolikowską, córką Abrahama, zapisał wzajemne dożywocie w r. 1558 (P.1396 k.523v). Od swego teścia kupił w r. 1558 (P.1396 k.523v). Od swego teścia kupił w r. 1559 za 3.000 zł części wsi Wolikowo i pustki Plastowo oraz wsi Karczewo w p. kośc. wraz z wolnym wyrębem w Wielkiej Łęce (P.900 k.332; Kośc.238 k.266). Części Karczewa sprzedał w r. 1561 (lub przed tą datą) Piotrowi Łąckiemu (P.1397 k.32v). Bratu Maciejowi zobowiązał się 1562 r. sprzedal za 18 grz. dwór z ogrodem w Bronikowie (Kośc.241 k.223v). Części Wolikowa i pustki Plastowo z wyrębem w Wielkiej Łęce sprzedał w r. 1564 za 2.500 zł Janowi Cykowskiemu (P.906 k.250; 1397 k.319). Połowę Bronikowa nabył w r. 1570 za 12.000 zł od brata Wojciecha (P.1398 k.85v), ale zaraz potem odsprzedał mu ją z powrotem za tę samą sumę (ib. k.96). Od Stanisława Sapieńskiego kupił t. r. za 900 zł Klonowiec w p. kośc. (ib. k.95v), ale i tę wieś zaraz potem odsprzedał Sapińskiemu za tęż sumę (ib. k.99), a od Jana Ostroroga nabył sposobem wyderkafu za 7.300 zł wsie Sokolniki, Radziny, Orlicko, pustkę Nosalewo (ib. k.99v). W r. 1571 ponowił owo kupno wyderkafowe za 8.100 zł (ib. k.202). Żona skwitowała go w r. 1580 z 800 zł długu zabezpieczonego na kamienicy w Poznaniu przy ulicy Wronieckiej (P.934 k.166v). Dał jej w r. 1586 użytkowanie dożywotnie Małych Sokolnik sprzedanych sposobem wyderkafu przez zmarłego już Ostroroga, podczszego koronnego (P.1399 k.621v). Dla swych córek mianował 1587 r. opiekunem bratanka swego Jana, syna Wojciecha (P.948 k.37). Bratu Wojciechowi 1590 r. zobowiązał się sprzedać część domu i dworu odziedziczonych po siostrze Annę zamężnej Rusinowskiej (P.954 k.62v). Córkom: Katarzynie, Zofii i Jadwidze zapisał w r. 1590 lub wcześniej, po 1.000 zł posagu każdej (P.953 k.227v). Zofii i Jadwidze w r. 1593 dodał jeszcze po 700 zł każdej (P.959 k.1297). T. r. spisał ze swą żoną wzajemne dożywocie (Ws.203 k.35v). Nie żył już w r. 1595, kiedy wdowa skasowała oprawę (P.964 k.1597v). W r. 1601 dostała od syna Andrzeja dożywocie wszystkich sum na Sokolnikach (P.1404 k.27ov, 363v). W r. 1604, już jako żona 2-o v. Melchiora Bobrownickiego, skasowała dożywocie dane jej przez pierwszego męża na sumie 4.000 zł na Sokolnikach (P.788 k.54). Córki Stanisława: Anna, w l.1585-1616 żona Łukasza Bobrownickiego, którego zaślubiła w r. 1585, krótko po 25 IV, Katarzyna, 1-o v. w l. 1590-1600 żona Stanisława Rudkowskiego, 2-o v. w l. 1608-33 żona Stanisława Lipnickiego, pisarza grodzkiego wschowskiego, Zofia, w l. 1595-1606 za Marcinem Pierskim, Jadwiga wreszcie, w l. 1597-1622 za Andrzejem Siedleckim. Synowie, Andrzej, o którym niżej, i Kasper bezpotomny, nie żyjący już w r. 1594 (Kc.121 k.601v, 602v).

Andrzej, syn Stanisława i Wolikowskiej, jedyny spadkobierca rodziców (P.968 k.809v), nazwany w r. 1587 rodzonym siostrzeńcem Anny Cykowskiej, żony Macieja Wirskiego (P.1400 k.38). Żeniąc się z Anną Jaskólecką, córką Melchiora, dostał przed ślubem w r. 1595 od przyszłego teścia zapis 2.000 zł posagu i 500 zł w wyprawie (P.964 k.1597v). Żonie tej w r. 1596 oprawił 2.500 zł posagu na Będlewie (P.1401 k.768). Dla zrodzonych z niej dzieci mianował w r. 1597 opiekunów (P.967 k.1107). Od Jana Zdzarowskiego kupił w r. 1603 za 16.000 zł wieś Turostowo w p. gnieźn. wraz z pustką Węgorzewko (P.1404 k.1013). Na połowie Turostowa i Węgorzewka oprawił w r. 1605 żonie Jaskóleckiej 3.000 zł posagu (P.788 k.71v). Sokolniki Małe zastawił w r. 1610 za 1.000 zł Chełkowskiemu (P.984 k.323), a t. r. od Andrzeja Jaskólecką kupił za 14.000 zł całe Sokolniki (P.1407 k.258). Turostowo i Węgorzewko sprzedał t. r. za 18.000 zł Stanisławowi Przecławskiemu (ib. k.232). Od Piotra Zbyszewskiego kupił w r. 1612 za 10.300 zł Niewierz i Zakrzewko w p. pozn. (P.1408 k.200). Sokolniki sprzedał w r. 1615 za 14.500 zł Janowi Jaskóleckiemu (P.1409 k.530). Nazwany w r. 1619 Andrzejem "seniorem" (P.1002 k.1184), zapewne dla odróżnienia od Andrzeja, późniejszego podstarościego kaliskiego, który już wtedy nie żył. Połowy wsi Niewierz i pustki Zakrzewko sprzedał w r. 1621 za 14.000 zł Maciejowi Swinarskiemu (P.1412 k.847v). Części Sokolnik Małych sprzedał w r. 1624 za 18.000 zł Janowi Mieszkowskiemu (P.1414 k.1101v). Drugiej swej żonie Katarzynie z Małgowa Tarzeckiej zapisał w r. 1626 dług 2.000 zł (P.1416 k.590v). Była ona 2-o v. w l.1633-36 żoną Stanisława Pawłowskiego (I.Kal.99b s.1596; 102 s.1844). Córki Andrzeja: Barbara, wydana w r. 1620, krótko po 10 II za Andrzeja Sośnickiego, była jeszcze jego żoną w r. 1626, a 2-o v. w r. 1630 była za Piotrem Koźmińskim, cześnikiem kaliskim i sekretarzem królewskim, Katarzyna, w l. 1629-34 za Kasprem Schlichtingiem, Zofia, w l. 1639-44 za Stanisławem z Wielkiej Trzcianki Trzcińskim, Elżbieta, żona 1-o v. Malchiora Bojanowskiego, 2-o v. w r. 1643 za Hieronimem Broniewskim, i wreszcie Jadwiga, która w l. 1621-54 była żoną Andrzeja Bojanowskiego, wedle Żychlińskiego miała być też córką Andrzeja. Jego synowie: Jan, bezpotomny, nie żył już w r. 1635 (P.1032 k.286v), Swiętosław, Piotr, Stefan i Dobrogost, o których niżej.

I. Swiętosław, syn Andrzeja, kwitował w r. 1626 swego ojca z 3.000 zł (P.1016 k.697v). Żeniąc się w r. 1627 z Elżbietą Sczaniecką, córką Joachima, oprawił jej 4.500 zł posagu na sumach wyderkafowych lokowanych na częściach wsi Mrowino i Przybroda (Ws.206 k.222). Skwitował w r. 1628 teścia z sumy posagowej (Ws.41 k.457v). Wraz z braćmi kupił w r. 1634 za 5.000 zł od ks. Zachariasza i Zygmunta Prądzyńskich części Gwiazdowa i Sokolnik oraz pustki Jady w p. gnieźn. (P.1418 k.175). Inne części w tych wsiach bracia kupili w r. 1636 za 1.200 zł od spadkobierców ks. Piotra Gwiazdowskiego, kanonika krakowskiego (ib. k.817). Od swych braci, Piotra i Stefana, odkupił w r. 1637 za 2.500 zł części w tych wsiach, pochodzące z transakcji z Prądzyńskimi (P.1419 k.167v). W r. 1645 kupił części w Gwiazdowie i Sokolnikach za 4.000 zł od swego brata Dobrogosta i jednocześnie obie te wsie wraz z pustką Jady sprzedał za 38.024 zł Adamowi Kurnatowskiemu (P.1422 k.428, 431). Żonie swej oprawił t. r. ponownie posag 4.000 zł (ib. k.334v). Umarła 1647 r. i została 26 XI pochowana w Tarnowej (B.Kórn. Cz.1157). Drugą jego żoną była Barbara Sakówna, córka Kaspra z Bobowicka, który w r. 1652 zapisał zięciowi sumę 10.000 zł jako jej posag (P.1064 k.370). Chyba żył jeszcze w r. 1658 i był identyczny z Swiętosławem, ojciem występującego wtedy Adama. W r. 1652 Adam był towarzyszem w chorągwi pułkownika Teodora Jana Meidla (ib. k.109v). W r. 1658 Adama, służącego dotąd Szwedom, oskarżył Wojciech Łukomski o naprowadzenie tych nieprzyjaciół i o rostrzelanie w lesie w Płowcach jego ojca Jerzego Łukomskiego (P.182 C k.294). Inni synowie Swiętosława, który nie żył już w r. 1687, to Swiętosław, o którym niżej, i Wojciech, mąż Marianny Wysockiej, córki Macieja, w r. 1681 spisał wzajemne dożywocie (P.213 I k.75), a która w r. 1686 nabyła sposobem wyderkafu od Prokopa Kołaczkowskiego za 3.000 zł wieś Psarskie (P.1111 V k.108v). Wraz z żoną dostał w r. 1687 zapis 3.000 zł od brata swego Swiętosława (P.1114 VIII k.28).

Swiętosław, syn Swiętosława, wraz ze swą żoną Anną Heleną Schlichting kwitował się w r. 1694 z Rozbickimi z kontraktu trzyletniej dzierżawy wsi Dąbrowa w p. pozn. (P.1127 III k.38). Żyli jeszcze oboje w r. 1695 (P.1130 VII k.141v). Synem Swiętosława był Zygmunt.

Zygmunt, syn Swiętosława i Anny Heleny Schlichting, od Adama Gruszczyńskiego kupił w r. 1690 za 33.000 zł Nojewo z folwarkiem Grzybno w p. pozn. (P.1431 k.397), a od Franciszka Rutkowskiego t. r. za 16.000 zł Kikowo w p. pozn. (P.1431 k.64) i na Kikowie t. r. oprawił 15.000 zł posagu żonię swej Annie Katarzynie Magirus von Logau (Magir de Logo), córce Michała (ib. k.33v). Nojewo z Grzybnem sprzedał w r. 1699 za 58.000 zł Aleksandrowi Żychlińskiemu (P.1137 V k.102), a ponieważ widocznie i na tej wsi oprawił posag żonie, oprawę 7.500 zł przeniósł t. r. na połowę Chociszewa (P.1136 III k.46v). Od Krzysztofa Watty Kosickiego i żony jego Zuzanny Strzeleckiej kupił t. r. za 17.000 zł Kawęczyn w p. gnieźn. (P.1139 XI k.42v), ale już w r. 1703 w lutym spisał kontrakt sprzedaży Kawęczyna za 17.000 zł z Mikołajem Swinarskim, burgrabią kaliskim (Kośc.309 s.15). Ta sprzedaż widocznie nie doszła do skutku. W r. 1712 Zygmunt spisał wzajemne dożywocie z drugą swą żoną Anną Elżbietą Budzewską, córką Kaspra Samuela z Anny Elżbiety Troszkówny (Kc.134 k.106v), zaś już w r. 1713 trzecia jego żona Urszula Marianna Sczaniecka roborowała kontrakt (może małżeński ?), jaki spisali między sobą 26 IV t. r. we wsi Nidwicz pod zakładem 5.000 tal. (G.93 k.132v). Zygmunt Kawęczyn sprzedał w r. 1714 za 15.000 zł Aleksandrowi Brudzewskiemu (P.1148 I k.83v), kupił zaś od niego jednocześnie za 11.500 zł części wsi Łukowo i folwarku Lipowiec p. kcyń. (ib. k.84). Części Łukowa z Lipowcem sprzedał w r. 1718 za 11.500 temuż Brudzewskiemu (P.1156 k.166). Zygmunt może jeszcze żył w r. 1734 (P.1239 k.42). Urszula Marianna Sczaniecka występowała w r. 1742 jako wdowa i konwertytka (P.1268 k.120). Z pierwszego małżeństwa pochodzili synowie: Jan, Aleksander, Władysław, Zygmunt i Stanisław, o których niżej, Swiętosław, ur. w Kikowie, ochrzcz. 5 VI 1695 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.), o którym nie wiem nic więcej, i córka nieznana z imienia, ochrzcz. 28 X 1699 r. (LB Skoki, dysyd.). Z drugiego małżeństwa córka Marianna Bogumiła, niezamężna w l. 1715-28 (Kc.134 k.201v; 135 k.262v). Z trzeciego małżeństwa córka Helena, w r. 1732 żona Jana Piotrowskiego. Miał jeszcze Zygmunt synów, Karola w r. 1746 porucznika wojsk pruskich, i Krzysztofa t. r. chorążego pruskiego, którzy wedle Żychlińskiego mieli się rodzić ze Sczanieckiej.

1. Jan, syn Zygmunta i Magirusówny v. Logau, luteranin, przyjęty do "społeczności" reformowanej, tj. do wyznania kalwińskiego w r. 1715 (LB Skoki, dysyd.). Ożenił się z Konstancją Eleonorą Mielęcką, córką Adama Konstantego i Anny Gorzeńskiej, wdową 1-o v. po Jerzym Bronikowskim. W r. 1715 zapisał 7.625 zł jej córce z pierwszego męża Ewie Aleksandrze B. (P.1149 II k.196). Zapewne wtedy zawierane było to małżeństwo. Byli już napewno małżonkami w r. 1716, kiedy to trzymali oboje zastawem wsie Zawady i Tłukawy ze starostwa rogozińskiego (Kc.134 k.226; P.1150 k.48). Od Jana Zebrzydowskiego, starosty rogozińskiego, kupił w r. 1717 za 50.000 zł wieś Kłony w p. pyzdr. (P.1153 k.106v), w r. 1717 wraz z żoną nabyli od Stanisława Morawskiego za 30.000 zł Bobolczyno w p. pozn. (P.1155 k.156v), a w r. 1718 od Aleksandra Brudzewskiego nabył za 20.000 zł Kawęczyn (P.1156 k.163v). Od Aleksandra Wolfganga Brudzewskiego dostał w r. 1719 zobowiązanie sprzedania za 65.000 zł Łukowa i folwarku Rudki (Kc.134 k.383v). Nabyte przez niego i jego żonę od Stanisława Morawskiego Bobolczyno w p. pozn. sprzedali oboje w r. 1719 za 30.000 zł Leonowi, Janowi, Wojciechowi, braciom Morawskim (P.1169 k.46). Był Jan w r. 1720 dziedzicem Łukowa (Kc.135 k.263v). T. r. świadkując w Lubaszu przy ślubie brata Aleksandra Jana nazwany "z Białej" (LC Lubasz). Jana B., dzierżawcę w Białej, wymieniono jako ojca ochrzczonego 21 XII 1719 r. Jana Konstantego (LB Obrzycko, dysyd.). Jest wieś Biała koło Czarnkowa, ale jest i inna Biała koło Wronek. Ta ostatnia z jeziorem, a właśnie 4 VI 1719 r. w jeziorze "Balskim" utonął siedemnasto i półletni Konstanty B. (LM Obrzycko, dysyd.). Kim był ów Konstanty dla Jana, nie wiem. Z Aleksandrem Wolfgangiem Brudzewskim zawarł Jan w r. 1720 kontrakt sprzedaży Kawęczyna za 16.333 zł (Kc.134 k.400), a 24 III 1721 r. z tymże Brudzewskim spisał pod zakładem 30.000 zł kontrakt kupna wsi Rudki w p. kcyńskim (N.201 k.6). Kłony i Kawęczyn sprzedał w r. 1721 za 71.000 zł Zygmuntowi Brudzewskiemu (P.1180 k.13), ale w r. 1722 nazwany dziedzicem Kłonów (P.1189 k.5v). W r. 1742 był generałem majorem wojsk pruskich i dziedzicem wsi Kłony w p. pyzdr. (P.1268 k.161; Ws.88 k.24v, 30v). W r. 1746 odstąpił od kontraktu kupna dóbr Kowalskie, Bugaj i Olendry w p. gnieźn., zawartego t. r. przez brata Aleksandra B., synem Władysława, pod zakładem 43.146 zł (Ws.89 k.76). T. r. znów za pośrednictwem brata Aleksandra jako plenipotenta, sprzedał Kłony za 60.000 zł swej pasierbicy Ewie Bronikowskiej, rozwiedzionej żonie Ignacego Swinarskiego (P.1283 k.112). Generałowa Konstancja z Mielęckich umarła w r. 1758 i pochowana została w Skokach 2 VIII (LM Skoki, dysyd.). Żychliński przypuszcza, iż po synu generała Janie poszli B-cy całkowicie zniemczeni.

2. Aleksander, syn Zygmunta i Magirusówny v. Logau, zaślubił w lutym 1720 r. Bogumiłę Schlichting (LC Lubasz), córkę Adama i Elżbiety Marianny z Pudwelsów (P.1180 k.7). Kupił w r. 1721 za 50.000 zł od Aleksandra Wolfganga Brudzewskiego wieś Łukowo i folwarki Puste, Ostrowo, Ceglonka, Wysoka Niwa w p. kcyń. (ib. k.4), ale już w r. 1722 dobra te odsprzedał Brudzewskiemu za tę samą sumę (P.1185 k.297). Z Aleksandrem, Zbigniewem, Andzrejem, Ludwikiem, Mikołajem i Anną Zofią Przystanowskimi, dziećmi Stanisława, zawarł w r. 1737 kontrakt kupując od niego za 22.000 tynfów wieś Mieszawę (dziś Nieszawę) w p. pozn. (P.1251 k.36v, 37). T. r. sprzedał tę wieś za 26.350 zł Stanisławowi Żychlińskiemu (ib. k.83v). Od Wojciecha Ostrowskiego i żony jego Doroty Gawłowskiej kupił w r. 1738 za 30.000 zł Kowalewko w p. pozn. (P.1253 k.142v). Wraz z żoną występował w r. 1742 (ZTP 49 k.280). Kowalewko sprzedał w r. 1743 za 24.500 zł Katarzynie Kurczewskiej, wdowie po Kasprze Kurczewskim (P.1270 k.84). W r. 1746 nazwany kapitanem wojsk weneckich (Ws.89 k.105). Bogumiła żyła jeszcze zapewne w r. 1748 (P.1293 k.181v), nie żyła już w r. 1749 (P.1294 k.53). On sam żył jeszcze w r. 1759, kiedy występował jako były dziedzic Kawęczyna (P.1327 k.153). Dzieci Aleksandra i Bogumiły Schlichting: Anna nawrócona na katolicyzm przez proboszcza w Murowanej Goślinie, zaślubiła tamże 2 X 1740 r. Adama Zborzyńskiego, ekonoma w Skokach dzierżawcy Gortatowa i żyła z nim jeszcze w r. 1767, Teresa, w l. 1749-58 za Antonim Jaraczewskim, Marianna Teofila, w l. 1750-58 za Mikołajem Jarockim, Zofia Ludwika Ewa, ur. w Kowalewku, ochrzcz. 16 IV 1741 r. (LB Objezierze), 1-o v. w l. 1755-86 za Sebastianem Krzyszkowskim, 2-o v. w r. 1791 za Kazimierzem Kurowskim. Syn Jan, ksiądz katolicki, w r. 1776 prałat konwentu kaliskiego kanoników regularnych lateraneńskich proboszcz u Sw. Mikołaja w Kaliszu (LB Kuchary) żył jeszcze 1789 r. (G.115 k.9v).

3. Władysław, syn Zygmunta i Magirusówny v. Logau, ur. w Kikowie, ochrzcz. 28 VI 1693 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.). Spisał w r. 1724 dożywocie wzajemne ze swą żoną Anną Ludwiką Kurnatowską, córką Jana i Jadwigi Ludwig (P.1197 I k.98), wdową 1-o v. po Bernardzie Zygmuncie Konarskim (W.91 k.27). Od Mikołaja B., syna Aleksandra, kupił w r. 1730 za 35.660 zł wieś Kowalskie wraz z pustkami Dębogórą, Młyniskiem i Moczydłami (P.1222 k.109), ale t. r. odsprzedał te dobra Mikołajowi z powrotem za taką samą sumę (P.1223 II k.27v). Mimo to w l. 1731-42 nazywany dziedzicem Kowalskiego (G.96 k.337; P.1268 k.123v). Nie żył już w r. 1746 (Ws.89 k.76). Miał i drugą żonę Ludwikę Haziankę, nie żyjącą już w r. 1771 (Kośc.331 k.66). Córki Władysława i Kurnatowskiej: Ludwika (Antonina) zaślubiła krótko po 5 III 1746 r. Antoniego Łączkowskiego, akatolika, i żyła z nim jeszcze w r. 1763, Helena Beata, małoletnia w r. 1747 (Ws.89 k.131v), zaślubiła 21 XI 1770 r. Godfryda (Bogumiła) Nikisch (Nikisz), pastora w Wolsztynie, który zmarł 8 X 1788 r. (LB i LM Wolsztyn, dysyd.). Z Hazianki córka Beata, niezamężna w l. 1756-71, która w r. 1771 dokonała cesji praw do Cieślina na rzecz siostrzeńca Łączkowskiego (G.98 k.608; I.Kon.80 k.248; Kośc.331v k.66). Synowie, Aleksander i Zygmunt.

1) Aleksander Konstanty, syn Władysława i Kurnatowskiej, w imieniu własnym i małoletniego brata sprzedał Kowalskie, Bugaj i Olendry w p. gnięźn. za 43.146 zł stryjowi generałowi Janowi B., ale gdy ten w r. 1746 od tej transakcji odstąpił (Ws.89 k.76) t. r. sprzedał owe wsie za 44.846 zł Krzysztofowi Ludwikowi Kurnatowskiemu podstolicowi sochaczewskiemu (P.1283 k.41). W imieniu własnym i rodzeństwa skwitował też wtedy stryja Aleksandra z opieki (ib. k.16). Aleksander, chorąży wojsk pruskich, kwitował w r. 1747 stryja Zygmunta z 1.000 zł należnych sobie ze spadku po stryju Stanisławie (Ws.89 k.131v). Kowalskie, Bugaj i Olendry, wedle zobowiązania z r. 1746, sprzedał w r. 1762 za 44.846 zł Aleksandrowi, Janowi i Jerzemu braciom Kurnatowskim (P.1333 k.176v). Nie wiem z kim był ożeniony. W r. 1786 jeszcze chyba żył, kiedy występował syn jego Karol, także chorąży wojsk pruskich (P.1363 k.429v).

2) Jan Zygmunt, syn Władysława u Kurnatowskiej, małoletni w r. 1746-62 (Ws.93 k.109v), aprobował w r. 1766 po osiągnięciu lat dokonaną przez brata Aleksandra w r. 1762 sprzedaż Kowalskiego Kurntowskim (P.1342 k.243v). Wedle Żychlińskiego miał być dziedzicem dóbr Sorquitten w Prusach i dyrektorem ziemstwa. Z żony N. von Schmiedseck miał mieć synów Ludwika i Ferdynanda, obu oficerów pruskich.

4. Zygmunt, syn Zygmunta i Magirusówny v. Logau, występował w r. 1734 (P.1239 k.42), był w r. 1746 kapitanem wojsk szewdzkich (Ws.89 k.105). Żychliński daje mu żonę Geisslerównę.

5. Stanisław, syn Zygmunta i Magirusówny v. Logau, wspomniany już w r. 1735 (P.1241 k.129), żenił się w r. 1744 z Heleną Marianną Lestwitz, wdową 1-o v. po Zygmuncie Unrugu (Ws.88 k.10). Był majorem wojsk pruskich i nie żył już w r. 1746, kiedy to występowała wdowa po nim (Ws.89 k.105). Był bezdzietny (ib. k.131v).

II. Piotr, syn Andrzeja, występował już w r. 1634 (P.1418 k.175), był obok swych braci w r. 1636 współdziedzicem Gwiazdowa (P.161 k.810). Swoje części Gwiazdowa i Sokolnik oraz pustek Jadów w p. gnieźn. kupione przez niego i braci od Prądzynskich, sprzedał w r. 1637 za 2.500 zł bratu swemu Swiętosławowi (P.1419 k.167v). W r. 1637, jako współspadkobierca zmarłego brata Jana, wraz z bratem Dobrogostem kwitował z 3.000 zł Jana Jaskóleckiego (P.1036 k.223v). Żył jeszcze w r. 1647 (Kośc.301 k.1104).

III. Stefan, syn Andrzeja, występował już w r. 1634 (P.1418 k.175). Swoje części w Gwiazdowie wraz z bratem Piotrem sprzedali obaj w r. 1637 bratu Swiętosławowi (P.1419 k.167v). Żona jego Zofia Mielęcka, córka Łukasza, kwitowała w 1641 r. swego ojca z dóbr rodzicielskich (I.Kal.107a s.488). Wraz z tą kwitowali się w r. 1650 z Adamem z Rudnik Biskupskim ze strat wyniłych z pomoru owiec w dzierżawionym od Biskupskiego dobrach Piorunowo, Kuny, Tury i Skarbki (I.Kal.116 s.821). Oboje z żoną występowali w r. 1652 (I.Kon.53 s.436). Nie żyła ta żona w r. 1661 mając ze Stefanem żyjące wówczas dzieci: Andrzeja, Łukasza, Swiętosława, Annę i Katarzynę (I.Kal.125 s.1080). Były jeszcze córki: Jadwiga, ochrzcz. 20 III 1647 r. (B.Kórn. Cz.1157), i Zofia, zmarła dzieckiem w r. 1652, pochowana w Żychlinie (Konarski). Chyba ten sam Stefan, mąż Zuzanny Wielowieyskiej, w r. 1670 wydzierżawił od Stanisława Jaroszewskiego części Jaroszewic Mokrych (I.Kon.60 k.63). Oboje małżonkowie występowali jeszcze w r. 1677 (ib. k.1131v). O Łukaszu zob. niżej, Andrzej, Swiętosław, Anna i Katarzyna żyli jeszcze w r. 1665 (I.Kal.126 s.522). Spośród nich Anna, w l. 1676-90 była żoną Piotra Karasia Jaroszewskiego.

Łukasz, syn Stefana i Mielęckiej, w r. 1698 kupił od Wojciecha Szczypiorskiego za 6.000 zł część wsi Podkoce (ib.153 s.208). Chyba to ten sam Łukasz był w r. 1695 mężem Zofii Bojanowskiej, wdowy 1-o v. po Jakubie Czapskim (ib.152 s.261). Łukasz ów nie żył już w r. 1705, kiedy ta Zofia występowała jako wdowa (ib.157 s.84). Nie mam jednak pewności czy nie jest to Łukasz, syn Władysława i Droszewskiej, o którym niżej.

IV. Dobrogost, syn Andrzeja, występujący w l. 1635-47 (P.1032 k.127; Kośc.301 k.1104). Chyba ten sam Dobrogost ożenił się w 1651 r., krótko po 22 IV, z Teresą Arciszewską, córką Piotra, biorąc za nią posag 1.000 zł (P.1063 k.248v). W r. 1652 skwitowała ona brata Kaspra z 1.000 zł (P.1064 k.605). Oboje małżonkowie nie żyli już w r. 1680 (P.1101 IV k.24v). Ich dzieci: Anna, Teresa, Zofia, Marianna i Jan. Z nich Anna, niezamężna w r. 1678, w r. 1678, w l. 1680-93 żona Stanisława Radzikowskiego, podwojewodziego łęczyckiego, Teresa, w r. 1688 pod imieniem Felicjanny karmelitanka poznańska, Zofia, w r. 1688 niezamężna, Marianna wtedy już nie żyła (P.1115 I k.108)_. O synu Janie żyjącym w r. 1688, a może i w r. 1719 (P.1169 k.1v), nie wiem nic więcej.

B. Maciej, syn Wincentego i Gułtowskiej, skwitowany w r. 1548 przez brata Wojciecha oraz siostry Agnieszkę i Annę z dziedzictwa ich w Bronikowie (Kośc.235 k.89). Na połowie części w tej wsi, uzyskanych z działów, oprawił w r. 1549 posag 300 zł żonie swej Annie Powodowskiej, córce Wawrzyńca (P.1395 k.440v) i Urszuli Kamieńskiej, siostrze zaś proboszcza poznańskiego (Weimann, s. 40, 54). Od brata Wojciecha kupił t. r. za 100 grz. część dworu z przyległościami w Bronikowie (P.1395 k.507). Żonie ponowił w r. 1554 oprawę 300 zł na połowie części w Bronikowie (Ws.346 k.12). Działów z bratem Wojciechem dokonał w r. 1556 (Kośc.237 k.63). Dostał w r. 1562 od brata Stanisława zobowiązanie sprzedania za 18 grz. dworu z ogrodem w Bronikowie (Kośc.241 k.223v). Chyba żył jeszcze w r. 1569 (Kośc.249 k.61). Nie żył już w r. 1579, kiedy to owdowiała Anna Powodowska scedowała swym synom Baltazarowi, Wojciechowi i Maciejowi oprawę na Bronikowie (P.932 k.662). Prócz synów wspomnianych wyżej, był jeszcze Jan. Córka Macieja i Powodowskiej Zofia wyszła w r. 1569 za Wacława Słupskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1596.

I. Jan, syn Macieja i Powodowskiej, w r. 1574, jeszcze jako świecki, zapisywał dług 105 zł stryjowi Wojciechowi (P.923 k.75), ale został instalowany 18 XI 1574 r. na kanonię katedralną poznańską (Weimann, s.54). Był już w r. 1575 opatem bledzewskim (P.926 k.179) i umarł w r. 1579 (Boniecki). T. r. trzej bracia występowali jako jego spadkobiercy (P.932 k.504v). Nekrolog Bledzewski nazywa go czwartym opatem, mianowanym 1575 r., zmarłym 3 V 1582 r. Data roczna oczywiście błędna, ale być może miesięczna i dzienna, jako w nekrologu klasztornym istotne, poprawne.

II. Baltazar, syn Macieja i Powodowskiej, jeden ze spadkobierców brata opata 1579 r. (P.932 k.504v), współdziedzic Bronikowa 1581 r. (Kośc.261 k.243). Żonie swej Magdalenie Gwiazdowskiej, córce Wacława, zapisał w r. 1582 sumę 300 zł (P.938 k.165) i t. r. dostał od niej cesję wszelkich zapisów (P.939 k.18v). Od ks. Piotra, kanonika poznańskiego, Wacława i Aleksandra, braci Gwiazdowskich, kupił w r. 1584 za 2.000 zł Gwiazdowo, Sokolniki i pustkę Jady w p. gnieżn. (P.1399 k.346v). Dzierżawił w r. 1585 od kapituły katedralnej gnieźnieńskiej Niestronno. Magdaelna żyła jeszcze wtedy (P.945 k.134). Połowę Bronikowa sprzedał w r. 1586 za 8.000 zł szwagrowi Wacławowi Słupskiemu (P.1399 k.625), a w r. 1588 od tegoż Słupskiego kupił sposobem wyderkafu za 4.000 zł części wsi Jeziora, Wielkie i Winna w p. pyzdr. (P.1400 k.234). Żeniąc się 2-o v. w r. 1589 z Urszulą Księską, córką Jana, zobowiązał się oprawić jej posag 2.000 zł na sumie wyderkafowej na wsiach Jeziora, Wielkie i Winna z pustką Krakowice (Py.125 k.231v). Dla dzieci swych Jana, Jarosza i Anny, zrodzonych oczywiście z pierwszego małżeństwa, mianował w r. 1589 opiekę (P.950 k.75v). Z drugą swą żoną Urszulą Księską dali w r. 1591 oboje zobowiązanie Mikołajowi Księskiemu względem dzierżawy dóbr kapitulnych Niestronno (G.64 k.323). Od Andrzeja i Mikołaja Włoszynowskich kupił w r. 1592 za 6.000 zł Włoszynowo w p. kcyń. (P.1400 k.825) i na połowie tej wsi w r. 1593 oprawił 2.000 zł posagu drugiej swej żony (P.1401 k.19). Od Łucji Laskowickiej, wdowy po Andrzeju Gierkowskim, dostał w r. 1596 kmiecia w Laskownicy (G.337 k.82). Nie żył już w r. 1597 (Kośc.277 k.241v). Urszula nie żyła już w r. 1601. Dzieci z niej zrodzone, Stanisław i Urszula, występowały wtedy jako współspadkobiercy Mikołaja Księskiego (I.Kal.67 s.1344). Spośród córek Baltazara, Anna była w l. 1602-24 żoną Hieronima Zadorskiego, Urszula zaślubiła w r. 1615 Wojciecha Skaławskiego. O synach: Janie, Hieronimie i Stanisławie zob. niżej.

1. Jan, syn Baltazara i Gwiazdowskiej, zwany "młodszym" (P.976 k.109), występował już w r. 1589 (P.950 k.75v) W r. 1611 był opiekunem przyrodniego rodzeństwa Stanisława i Urszuli (P.986 k.21v). Na połowie swych części w Włoszynowie, należnych sobie z działów braterskich, oprawił w r. 1606 posag 2.000 zł swej narzeczonej Katarzynie z Gogolewa Rosnowskiej, córce Benedykta (WS.204 k.277). Dla dzieci z niej zrodzonych, Konkordii, Wojciecha i Aleksandra, mianował w r. 1610 opiekunów (G.70 k.584). Wraz z swymi braćmi, Hieronimem i Stanisławem, sprzedał w r. 1613 Włoszynowo za 11.000 zł Hieronimowi Zbyszewskiemu (P.1408 k.460v) i t. r. żonie swej ponowił zapis oprawny 2.000 zł posagu (ib. k.465v), bowiem skasowała ona oprawę swą na Włoszynowie (P.990 k.287v). W r. 1616 Jan występował jako współspadkobierca wuja Mikołaja Księskiego w Książu (P.996 k.12). Spadkobierca wuja rodzonego ks. Piotra Gwiazdowskiego, scholastyka gnieźnieńskiego, wedle zobowiązania danego przez brata Hieronima, części w Gwiazdowie i Sokolnikach oraz w pustce Jady sprzedał w r. 1625 za 16.600 zł ks. Piotrowi Grochowickiemu, archidiakonowi gnieźnieńskiemu (P.1415 k.26). Odsprzedał też t. r. temu archidiakonowi za 10.000 zł wieś Brudzyno, którą archidiakon kiedyś sprzedał był scholastykowi Gwiazdowskiemu (ib. k.28v). W r. 1626 odkupił od ks. Grochowickiego części Gwiazdowa, Sokolnik i Jadów za 17.200 zł (ib. k.317v), od Wacława Grochowalskiego (?) nabył częśc8i w tychże wsiach za 1.000 zł (ib. k.321v), od Piotra Szyszyńskiego wreszcie za 300 zł (ib. k.327). Wraz ze swą żoną całe te dobra t. r. sprzedał sposobem wyderkafu za 17.000 zł Andrzejowi B. (ib. k.553). Żył jeszcze chyba w r. 1628 (P.1020 k.693v), nie żył zaś w r. 1631, kiedy Katarzyna Rosnowska występowała jako matka i opiekunka synów Floriana i Franciszka (P.1024 k.16). Opieki nad Florianem, Franciszkiem, Urszulą i Marianną, dzieci zmarłego Jana, zrzekł się w r. 1631 ks. Piotr Grochowicki, archidiakon gnieźnieński i pułtuski (G.79 k.354). Katarzyna z Rosnoskich wraz z tymi dwoma swymi synami procesowała w r. 1636 Swiętosława, Stefana i Dobrogosta B-ch o Gwiazdowo i Sokolniki (P.161 k.631). O Florianie i Franciszku zob. niżej.

1) Florian, syn Jana i Rosnowskiej, z żoną swą Zofią z Sliwnych Góreczek Milewską, córką Feliksa, wdową 1-o v. po Michale Gogolewskim, sporządził w r. 1641 zapis wzajemnego dożywocia (Ws.207 s.146; 51 k.201; 59 k.190v). Skasowała ona też wtedy dożywocie po pierwszym mężu (P.1043 k.85v). W r. 1649 kupił za 9.700 zł od Wojciecha Czampskiego, jako opiekuna bratanków Andrzeja, Jakuba, Jadwigi i Zofii Czampskich, dzieci Mikołaja, wieś Jemiołki w p. gnieźn. (P.1424 k.920). Kupioną od Piotra i Franciszka Rosnowskich wieś Gogolewo sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1654 za 10.000 zł Zygmuntowi Rokossowskiemu (P.1067 k.408). Zofia występowała już jako wdowa w r. 1659 (Ws.56 k.837, 862). Oprawę swą na połowie Gogolewa skasowała w r. 1660 (Ws.59 k.156), ale w r. 1661 nazwana jeszcze panią wienną i dożywotniczką Gogolewa, wsi dziedzicznej Rosnowskich, synów Benedykta, a znajdującej się w posesji Jana i Jakuba B-ch (P.186 k.10). Żyła jeszcze w r. 1666 (Kośc.305 k.353). Znam jednego tylko syan Floriana i Milewskiej, Jana.

Jan, syn Floriana i Milewskiej, występował w r. 1659 (Ws.56 k.837, 862). Od Franciszka Rosnowskiego kupił w r. 1660 za 25.000 zł części Gogolewa i połowę pola zwanego "Szotowym" w Nieparcie (Ws.208 k.360v). Żoną jego była w r. 1661 Barbara Bojanowska, córka Jana z Kopaszewa i Katarzyny Choińskiej (Ws.63 k.137v, 140). W r. 1662 nazwany tylko posesorem Gogolewa (P.186 k.418). Barbara, jeszcze za życia męża, w r. 1666 połowę części ojczystych w Kopaszewie i w folwarku Kopaszewku sprzedała za 17.500 zł Swiętosławowi Bojanowskiemu (P.1864 k.301, 312). W r. 1679, już jako wdowa, nabyła sposobem wyderkafu od Chryzostoma Krassowskiego za 5.000 zł Tuchorzę (P.1429 k.61v). W r. 1682 działała wraz z synem Wojciechem jak również w imieniu pozostałych swych dzieci: Franciszka, Michała, Jana i Elżbiety (P.1105 IX k.71v). O potomstwie tym nie wiem nic więcej.

2) Franciszek, syn Jana i Rosnowskiej, spisał w r. 1644 wzajemne dożywocie z żoną swą Ewą Czampską, córką Piotra, wdową za po Jakubie Milewskim (Ws.51 k.201; 207 k.215), wra z którą w r. 1648 dzierżawił od Wojciecha Milewskiego wieś Sliwne Goreczki (Kośc.302 k.52). Ewa żyła jeszcze w r. 1654 (Kośc.303 k.888v). W r. 1667, po jej śmierci, Franciszek już wtórnie ożeniony, od spadku sobie i od sukcesji po matce, to znaczy Ewie Czampskiej, odsunął swego syna z niej zrodzonego, Floriana (Ws.68 k.91). Kim była druga żona Franciszka ? Żyło współcześnie kilku Franciszków B-ch, identyfikacja więc nie łatwa. Żychliński pisze, iż była tą drugą żoną Marianna Tworzyjańska. Ja jednak Franciszka i jego żonę Tworzyjańską umieszczam wśród B-ch, których genealogicznie powiązać nie umiem, a Franciszka, syna Jana, byłbym skłonny identyfikować z Franciszkiem w r. 1676 mężem Anny Chełmowskiej (Py.154 s.89), ale już w r. 1681 Anna wychodzi 2-o v. za Jakuba Milińskiego, pisarza ziemskiego wschowskiego, potem sędziego ziemskiego wschowskiego (Py.155 s.15; 1106 I k.40v). Z Czampskiej był syn Wojciech, ochrzcz. 22 V 1648 r. (LB Golejewko), oraz wspomniany wyżej Florian.

2. Hieronim (Jarosz), syn Baltazara i Rosnowskiej, małoletni w r. 1589 (P.950 k.75v), spisał w r. 1610 wzajemne dożywocie z Ewą Robaczyńską, córką Macieja (P.1407 k.310), a w r. 1611 oprawił jej posag 2.500 zł na połowie części Włoszynowa (P.1407 k.444v), zaś w r. 1613, wobec sprzedaży Włoszynowa przez braci B-ich Zbyszewskim, Ewa oprawę tę skasowała (P.990 k.287v) i dostała t. r. nową oprawę, tym razem 5.000 zł (P.1408 k.670v). W r. 1614 Hieronim dla dzieci z niej zrodzonych mianował opiekę (P.992 k.926v). Od Jerzego Choińskiego kupił w r. 1617 za 40.000 zł części Stwolna, Zielonej Wsi, Sikorzyna i Ostrobudek w p. kośc. (P.1410 k.348v). Od Krzysztofa Bojanowskiego kupił w r. 1622 za 13.000 zł części w Gołaszynie w p. kośc. (P.1413 k.260v), a Stanisław Pruski scedował mu t. r. transakcję sprzedażną dotyczącą części w tejże wsi, dokonaną za 11.000 zł przez Macieja Bojanowskiego na rzecz jego zmarłego ojca, Marcina Pruskiego (Ws.33 k.9). Pozywany był w r. 1625 przez spadkobierców Jerzego Pogorella o zabicie tego ostatniego (P.152 k.261v). Kupione od Krzysztofa Bojanowskiego części w Gołaszynie sprzedał w r. 1636 za 19.500 zł Stefanwi Bojanowskiego (P.1418 k.799). T. r. 26 V swemu przyszłemu zięciowi Feliksowi Włoszynowskiemu zapisał 8.000 zł posagu za swą córką (P.1033 k.185v). Hieronim i Ewa żyli jeszcze w r. 1651 (Kc.129 k.761). Hieronim już nie żył w r. 1665 (Ws.63 k.842). Córka ich Jadwiga wyszła 1-o v. w r. 1636, krótko po 26 V za Feliksa Włoszynowskiego, 2-o v. była żoną Michała Czucharskiego i nie żyła już w r. 1650. Syn Wacław.

Wacław, syn Hieronima i Robaczyńskiej, w r. 1638 plenipotent ojca (N.178 k.51), spisał w r. 1644 wzajemne dożywocie z żoną Marianną Wygrozowską (N.225 k.139; Kc.129 k.5v), która musiała być jego żoną już wcześniej, może od około 1636 r. Posesor Rzedgoszczy (dziś Redgoszczy) w p. kcyń., występował wraz z żoną w r. 1655 (Kc.130 k.182). Nie żył już w r. 1661, kiedy Marianna była 2-o v. żoną Wojciecha Milewskiego (Kc.130 k.287v). W r. 1664 sprzedała części Rzedgoszczy za 5.000 zł Ludwikowi Dąmbskiemu (Kc.130 k.376). Była wdową i po tym drugim mężu 1666 r. (P.1864 k.211v). Córki Wacława i Marianny: Ewa, ur. około 1636 r., występowała bowiem w r. 1696 jako panna 60-letnia (G.90 k.83v), i Anna, w l. 1696-1700 żona Mikołaja Lędzkiego. Anna, już owdowiała, występowała w r. 1712 jako spadkobierczyni bezdzietnej ciotki Jadwigi Czucharskiej (G.93 k.115).

3. Stanisław, syn Baltazara i Księskiej, ur. około 1591 r., występował już w r. 1601, jako współspadkobierca wuja Mikołaja Księskiego (I.Kal.67 s.1344). W r. 1611, jeszcze nieletni, pozostawał pod opieką brata Jana (P.986 k.212v). T. r. dał zobowiązanie Maciejowi Trąmpczyńskiemu, iż w r. 1617 po uiszczeniu sobie sumy 2.700 zł sprzeda mu odziedziczone przez siebie po wuju części w mieście Książu i wsiach Radoszkowo, kiączyno i Zakrzewo (ib. k.1155). Żeniąc się w r. 1613 z Katarzyną z Radomicka Daleszyńską, córką Andrzeja, dostał przed ślubem od jej ojca zapis długu 2.500 zł (Kośc.290 k.254v). Po ślubie t. r. na połowie swych dóbr oprawił jej posag 3.000 zł (P.1408 k.467). Nie był jeszcze wtedy pełnoletni, mając zaledwie rok 23-ci (ib. k.460v). Wobec dokonanej wtedy przez braci B-ch sprzedaży Włoszynowa, Katarzyna skasowała oprawę na tej wsi (P.990 k.287v). W r. 1619 Stanisław mianował opiekę dla zrodzonych z niej dzieci (P.1002 k.29). Od Jana Gułtowskiego kupił w r. 1623 za 17.000 zł połowę miasta Stęszewa i części wsi Trzcielino, Krąpiewo (dziś Krąplewo), Witowie (dziś Witobel) i Dębno Wielkie p p. pozn. (P.1414 k.117). Dobra te w r. 1632 sprzedał za 30.000 zł Janowi Szołdrskiemu (P.1417 k.663v). Stanisław nie żył już w r. 1633, kiedy owdowiała Katarzyna w imieniu własnym i synów swych: Andrzeja, Władysława, Jana, Ignacego i Baltazara mianowała plenipotentów (P.1028 k.990v). Katarzyna w r. 1636 była już 2-o v. żoną Macieja Żółtowskiego (Ws.47 k.512v). Córkom swym, Elżbiecie i Dorocie, zapisała w r. 1637 po 1.700 zł posagu każdej (P.1036 k.191v). Żyła jeszcze w r. 1651 (P.1063 k.806). Nie żyła już w r. 1670 (Py.154 s.41). Z córek Stanisława: Elżbieta, w l. 1646-91 żona Samuela Kuczkowskiego, Dorota wyszła 1-o v. 1653 r. za Wojciecha Kowalewskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1661, a 2-o v. w r. 1664 zaślubiła Walentego Zakrzewskiego, z którym żyła i w r. 1680.

1) Andrzej, syn Stanisława i Daleszyńskiej, wraz z bratem swym Władysławem a w imieniu braci nieletnich skwitował w r. 1637 wojewodę inowrocławskiego Radomickiego z 2.000 zł (P.1036 k.103). W r. 1645 zapisał dług 2.000 zł żonie Annie Kowalewskiej, córce Jana (P.1052 k.251). Był podstarościm kaliskim 1670 (Py.154 s.41). Żył chyba jeszcze w r. 1680 (R.Kal.2 k.304v), nie żyli już oboje z żoną w r. 1681 (I.Kal.140 k.234, Kowalewska nazwana tu Zuzanną). Córki Andrzeja: Barbara, w r. 1670 żona Jana Łukomskiego, Teresa, w l. 1680-85 za Stanisławem Radońskim, Katarzyna nieżyjąca w r. 1713, żona Sebastiana Rozwadowskiego. Syn Ignacy.

Ignacy, syn Andrzeja i Kowalewskiej, spisał w r. 1680 wzajemne dożywocie z żoną swą Jadwigą Podlodowską (R.Kal.2 k.304v; I.Kal.140 k.22v). Wraz z nią wydzierżawił t. r. od Marianny z Szkudlskich 1-o v. Cielmowskiej, 2-o v. Miaskowskiej wieś Kucharki Wojskowe (I.Kal.140 k.48v). Ignacy w r. 1700 sprzedał części Parusewa za 5.000 zł Franciszkowi, synowi Baltazara (P.1138 V k.87).

2) Władysław, syn Stanisława i Daleszyńskiej, ochrzcz. 4 X 1616 r. (LB Stary Gostyń), w r. 1641 mąż Anny Droszewskiej, mieszkał wtedy w Grzymiszewie. W r. 1644 wraz z żoną kwitował się z Piotrem Zajączkowskim z kontraktu dzierżawy wsi Skarżynek (I.Kal.110a s.873), a 1649 r. oboje kwitowali się z Kasprem Droszewskim z kontraktu dzierżawy części Torzyńca (ib.115 s.606). W r. 1650 był opiekunem dzieci Marianny z Dobrowolskich, wdowy po Krzysztofie Wyszławskim (G.82 k.163v). Żył jeszcze w r. 1654 (Py.151 s.171). Nie żył już w r. 1670 (Py.154 s.134). Anna Droszewska jako wdowa występowała jeszcze w r. 1685 r. (I.Kal.143 s.367), a chyba jeszcze żyła w r. 1687 (P.1113 VI k.13). Córki Władysława i Droszewskiej: Zofia, w r. 1687 żona Kazimierza Poklękowskiego, Marianna, ochrzcz. 12 VI 1641 r. (LB Kuczków), niezamężna jeszcze w r. 1687 (P.1113 VI k.13). Synowie: Łukasz, stefan i Władysław. Łukasz i Władysław wspomniani raz tylko w t. 1670 (Kośc.305 k.485, 498). Nie mogę mieć jednak pewności czy przypadkiem ów Łukasz nie był identyczny z Łukaszem mężem Zofii Bojanowskiej.

Stefan, syn Władysława i Droszewskiej, żeniąc się w r. 1669 z Marianną Pogorzelską, córką Stanisława i Anny z Gór Poklateckiej, zawarł umowę przedślubną w Godurowie 20 XI. Zobowiązał się oprawić jej posag 3.000 zł (P.196 k.556v). Współspadkobierca babki swej Katarzyny z Daleszyńskich 2-o v. Żółtowskiej, części w połowie Parusewa odziedziczone po niej, sprzedał w r. 1670 stryjowi semu Baltazarowi B. (P.1865 k.83). Żył jeszcze w r. 1672 (ZTP 32 s.89), a już w r. 1678 owdowiała Marianna zaślubiła 2-o v. Franciszka Grzybowskiego (Ws.73 k.268v). Była wdową i po tym drugim mężu w r. 1687 (P.1113 V k.101v). W r. 1700 wraz ze swą siostrą Ludwiką zamężną Wolską sprzedała dziedziczne tych sióstr części w Godurowie i Drogoszewie za 6.600 zł Bogusławowi Kurnatowskiemu (P.1138 III k.71). Żyła jeszcze chyba w r. 1703 (G.92 k.5). Syn Stefana i Marianny, Jan.

Jan Tomasz, syn Stefana i Pogorzelskiej, w r. 1695 mąż Anny Lubowieckiej, córki Jana i Elżbiety Głębockiej (LB Nowe Miasto; G.90 k.154v), zobowiązał się w r. 1698 zabezpieczyć jej sumę 2.000 zł (G.90 k.203v). Był posesorem Gałczyna w p. gnieźn. 1711 r. (G.93 k.66). W r. 1715, jako dzidzic, sprzedał Gałczyno i Gałczynko Małe za 5.500 zł Samuelowi Kręskiemu (P.1149 I k.134, 135). Oboje małżonkowie nie żyli już w r. 1723 (P.1193 k.139v). Chyba to ta Anna B. zmarła 10 V 1721 r. (LM Poznań, Sw. Mikołaj). Córki Jana i Lubowieckiej: Marianna Helena, ochrzcz. 2 X 1695 r. (LB Nowe Miasto), zaślubiła 1-o v. w r. 1727 Mikołaja Bronikowskiego, 2-o v. (1733 r. ?) Rafała Karśnickiego, po którym wdową była w r. 1754, Teofila wreszcie, w l. 1723-27 żona Józefa Skwarskiego.

3) Jan, syn Stanisława i Daleszyńskiej, dostał w r. 1733 zapis 1.474 zł od stryja Hieronima B. (P.1028 k.532v). Pełnoletni 1637 r. (P.1036 k.103), żył jeszcze w r. 1640 (P.165 k.917v). Dziedzic w Gwiazdowie, Sokolnikach i Jadach, bezpotomny, nie żył już w r. 1641 (G.80 k.956).

4) Ignacy, syn Stanisława i Daleszyńskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1633 (P.1028 k.990v), małoletni jeszcze w r. 1637 (P.1036 k.103), spadkobierca w r. 1652 ciotki Agnieszki z Ksiąskich Krzyckiej. wojskiej kaliskiej (P.1065 s.199). W r. 1657 mąż Zofii Obodowskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Komorowskim (P.181 k.207), dziedziczki Rostrzębowa w p. kcyń. (Kc.130 k.21; 132 k.171), spisał z nią w r. 1658 wzajemne dożywocie (P.1070 k.269v). Zofia występowła w r. 1659 w imieniu swych córek z pierwszego małżeństwa przeciwko zabójcy ich brata Adama Komorowskiego, Wojciechowi Suskiemu (P.1071 k.52v). Może już nie żyła w r. 1664, kiedy Ignacy występował jako dożywotnik Rostrzębowa (Kc.130 k.375v). Wyznaczony 13 XII 1672 r. na sędziego kapturowego do województwa kaliskiego (P.199 k.1110), chyba był identyczny z Ignacym, który już nie żył w r. 1680, kiedy występowała jako wdowa po nim Jadwiga Przespolewska, żona 1-o v. Adama Borzewskiego (I.Kal.140 k.88, 111v).

5) Baltazar, syn Stanisława i Daleszyńskiej, wspomniany w r. 1633 (P.1028 k.990v), małoletni jeszcze w r. 1637 (P.1036 k.103), w r. 1663 mąż Jadwigi Przysieckiej, córki Prokopa (P.1073 k.254; G.84 k.103v), oprawił jej w r. 1669 posag 2.000 zł (P.1867 k.81). W r. 1670 kupił za 235 zł od bratanka swego Stefana B. części w połowie Parusewa w p. pyzdr., ze spadku po Katarzynie z Daleszyńskich 1-o v. B-ej, 2-o v. Żółtowskiej (Py.154 s.134). Jako mąż Jadwigi Przysieckiej, po śmierci jej brata Jana wziął w posesję jego dobra w Mierzewie z tytułu pretensji posagowych i trzymał jej jeszcze przez dwa lata dzieląc się dochodami ze swym szwagrem Janem Raszewskim, skarbnikiem wyszogrodzkim (P.199 k.382v). Żeniąc się w r. 1672 poraz drugi z Barbarą Paruszewską, córką Jana, zapisał jej przed ślubem 600 zł (Py.154 s.7). Od Swiętosława Paruszewskiego kupił w r. 1675 za 2.200 zł części Strzałkowa w p. pyzdr. (P.1427 k.248) i t. r. oprawił żonie posag 700 zł (ib. k.251). Barbara chyba jeszcze żyła w r. 1685, kiedy to Baltazar zapisał córkom swym Zofii i Dorocie po 1.500 zł posagu każdej (Py.155 s.8). Występował w r. 1686 jako dziedzic części Strzałkowa (ib. s.21, 57). W r. 1687 ożenił się trzeci raz z Barbarą Dzierzgowską (Dzierzchowską ?), córką Jana i Małgorzaty Boguckiej, zapisując jej przed ślubem dług 500 zł (ib. s.21). Baltazar, dziedzic Parusewa, i ona występowali w r. 1693 (Py.156 s.44). Części Parusewa sprzedał Baltazar w r. 1700 za 12.000 zł Władysławowi B., podstolemu wschowskiemu (P.1139 XIII k.182). Żył jeszcze w r. 1700 za 12.000 zł Władysławowi B., podstolemu wschowskiemu (P.1139 XIII k.182). Barbara Dzierzgowska nie żyła już w r. 1721 (P.1184 k.149). Z pierwszego małżeństwa z Przysiecką synowie: Krzysztof występujący w l. 1711-18 (P.1146 II k.150v; Py.157 k.18v), Franciszek i Jan, o których niżej, oraz córka Zofia, żona 1-o v. w l. 1687-92 Stanisława Węgrzynowskiego, 2-o v. w r. 1695 Swiętosława Paruszewskiego. Z drugiej żony byli synowie Jakub i Walenty, o których niżej, a zapewne i Wojciech, o którym również będę mówił niżej. Była z tej drugiej żony i córka Dorota, niezamężna w l. 1681-1713 (Py.155 s.27; P.1147 II k.212v). Z trzeciej żony syn Andrzej, o którym niżej.

(1) Franciszek, syn Baltazara i Przysieckiej, ożenił się w r. 1698 z Zofią Zbijewską, córką Jana i Marianny Rogalińskiej. Dostali oboje jeszcze przed ślubem od Franciszka Żegockiego, starosty babimojskiego, cesję praw do sołectwa w Małych Grójcach za 6.000 zł (Ws.76 k.171). Jeszcze przed zawarciem małżeństwa Franciszek swej narzeczonej zobowiązał się oprawić posag 5.000 zł (ib. k.172). Wraz z żoną w r. 1694 nabyli sposobem wyderkafu od Kazimierza Chłapowskiego za 4.500 zł Paruszewo (P.1138 V s.87). W r. 1711 jako mąż pierwszej zmarłej już żony Zbijewskiej zawierał kompromis z dziećmi swymi z niej zrodzonymi i z jej bratem Stanisławem Zbijewskim dotyczący eksdywizji jej dóbr rodzicielskich (P.282 II k.281). Przypuszczam, że Franciszek ten był identyczny z Franciszkiem w r. 1702 posesorem Starczanowa (LB Białężyn), potem posesorem Wycisłowa, którego żoną była w l. 1698-1713 Marianna Raczyńska, która byłaby w ten sposób drugą żoną. Franciszek, syn Baltazara i Przysieckiej, żył jeszcze w r. 1725 (G.94 k.388), zaś Franciszek mąż Raczyńskiej nie żył już w r. 1726, a nie żyła również wtedy i owa Raczyńska (P.1205 k.80). O synu Baltazara czytamy jako o już zmarłym w r. 1727 (I.Kal.165 s.495). Ze Zbijewskiej syn Tomasz, o którym niżej, i córka Marianna Agnieszka, w l. 1710-35 żona Władysława Prądzyńskiego. Z Raczyńskiej synowie: Bartłomiej i Władysław, o których niżej, Aleksander Jan, ochrzcz. 11 VI 1702 r. (LB Białężyn), który żył jeszcze w r. 1726, Stefan, o którym niżej, Marcin, występujący w r. 1726 jako jeszcze małoletni i Kazimierz, ur. około r. 1708, zmarły w Wycisłowie 17 II 1713 r. w wieku lat 5 (LM Stary Gostyń). Bartłomiejowi, Władysławowi, Stefanowi, Aleksandrowi i Marcinowi, jak też i innym swym wnukom ich babka Zuzanna Strzelecka, wdowa 1-o v. po Ludwiku Raczyńskim, 2-o v. po Krzysztofie Kosickim, 3-o v. po Macieju Objezierskim, dziedziczka Wronczyna, zapisała 1719 r. sumę 8.000 zł jako wyposażenie z dóbr macierzystych (P.1171 k.109v).

a. Tomasz, syn Franciszka i Zbijewskiej, wspomniany w r. 1711 (Ws.77 VIII k.5), spisał w r. 1727 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Bronikowską, córką Franciszka i Anny Bykowskiej (I.Kal.165 s.495). Nie żyli oboje w r. 1748, kiedy córka ich Wiktoria spisywała wzajemne dożywocie z mężem swym Antonim Murzynowskim (I.Kal.185/9 k.83v).

b. Bartłomiej, syn Franciszka i Raczyńskiej, ochrzcz. w Poznaniu 24 VIII 1698 r. (LB Fara), w r. 1726 z braćmi Władysławem i Aleksandrem, a również w imieniu nieletnich braci Stefana i Marcina, scedował Tomaszowi Raczyńskiemu, posesorowi Wronczyna sumę 2.000 zł, w czym mieściła się też posagowa suma matki ich, 1.000 zł, zabezpieczona na Wronczynie (P.1205 k.80). Bartłomiej ów w r. 1751 był mężem Katarzyny Chełmickiej, córki Jana i Agnieszki Radolińskiej (N.211 k.39v). Umarła ona mając lat około 80 w Próchnowie 1 III 1764 r. Bartłomiej umarł mając lat około 80 tamże i pochowany został 7 V 1769 r. (LM Żoń). Ich córka Marianna w l. 1747-53 żona Andrzeja Radolińskiego.

c. Władysław, syn Franciszka i Raczyńskiej, wspomniany w r. 1723 (P.1191 k.100v). Chyba to ten Władysław zaślubił 11 XI 1736 r. Mariannę Szawelską, wdowę po Kazimierzu Jeżewskim, dzierżawczynię Gołaszyna (LC Murowana Goślina). Jako wdowa po Władysławie występowała jeszcze w r. 1760 (P.500 k.41). Chyba ten sam Władysław świadkował 9 II 1750 r. (LC Objezierze).

d. Stefan, syn Franciszka i Raczyńskiej, wspomniany w r. 1723 (P.1191 k.100v). W r. 1741 spisał wzajemne dożywocie z żoną swą Konstancją Mroczyńską, córką Kaspra i Trepczanki (P.1266 k.146), która jednak musiała być jego żoną już znacznie wcześniej, może od około 1730 r. Stefan nie żył już w r. 1742, kiedy to Konstancja występowała jako wdowa (ZTP 49 k.272). Spadkobierczyni kamienicy w Rynku poznańskim po swym stryju Marcinie Mroczyńskim, suscptancie grodzkim poznańskim, była w r. 1758 2-o v. żoną Aleksandra B. (P.1326 k.86). W r. 1775 była wdową i po tym drugim swym mężu (P.1352 k.268). Zmarła 1 III 1788 r., pochowana u Franciszkanów poznańskich (LM Fara). Z pierwszego swego małżeństwa ze Stefanem B. miała córki Franciszkę i Katarzynę, niezamężne w r. 1759 (P.1327 k.153). Z nich Franciszka, ur. około r. 1731, w l.1766-88 żona Józefa Gorczyczewskiego, susceptanta grodzkiego poznańskiego, potem regensa ziemskiego gnieżnieńskiego, umarła w Kiekrzu 30 I 1811 r., mając około 80 lat.

(2) Jan, syn Baltazara i Przysieckiej, ochrzcz. 5 VIII 1666 r. (LB Fara, Pozn.), kwitował ojca w r. 1701 (P.1140 I k.179). Żoną jego była w r. 1701 (P.1140 I k.179). Żoną jego była w r. 1710 Elżbieta Maria Magirus von Logau, wdowa 1-o v. po Karolu Ludwiku Wesenbeck, 2-o v. po Wojciechu Kośmidrze Gruszczyńskim (P.282 II k.280; 1145 k.127v). Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1711 (P.1146 II k.49). W r. 1719 była ona posesorką Sołeczna (Ws.80 k.117v). Żyli jeszcze oboje w r. 1723 (ZTP 41 k.1064).

(3) Jakub, syn Baltazara i Paruszewskiej, kwitował w r. 1710 z 1.500 zł Władysława B., podstolego wschowskiego (P.1145 k.80). Może identyczny z nim był Jakub B. mąż Teresy Głoskowskiej, córki Władysława, wraz z którą w r. 1715 wydzierżawił od Zofii z Miłaczewskich Leśniewskiej na dwa lata wieś Kobylice (G.93 k.218). Żyli jeszcze oboje w r. 1732 (G.96 k.469). Teresa występowała jako wdowa w l. 1739-46 (Kc.139 k.91; G.98 k.75). W r. 1749 słyszymy o zmarłej już parze małżeńskiej, Jakubie B. i mieszce Reginie Zaleciło, córce Jerzego i Anny Werthówny. Gdybyśmy i tego Jakuba chcieli identyfikować z Jakubem synem Baltazara, Zaleciłównę musielibyśmy przyjąć jako pierwszą żonę. Były z niej dzieci, Apolonia, żona Marcina Jerzmanowskiego, i Władysław, w r. 1749 spdkobiercy babki Anny z Werthów, żony 1-o v. opatrzn. Michała Pszczelika, obywatela i rajcy śremskiego, 2-o v. Zaleciły (Kośc.324 k.108). Może siostrą Władysława i Apolonii (przyrodnią ?) była Marianna, w l. 1750-60 żona Macieja Rapackiego (P.1299 k.114).

(4) Walenty, syn Baltazara i Paruszewskiej, występujący w r. 1711 (P.1146 II k.150v; 1147 II k.212v), mąż w r. 1720 Marianny Waliszewskiej, wdowy 1-o v. po Mikołaju ze Skrzypny Twardowskim (I.Kon.75 k.233v, 235, 236). Walentego (czy tego ?) i Faustyny syn Antoni Stefan, ur. Łukomin, ochrzcz. 7 I 1755 r. (LB Kobierno).

(5) Wojciech, syn Baltazara i zapewne Paruszewskiej, bowiem w r. 1692 występował jako pasierb Dzierzgowskiej (Py.156 s.11). Może identyczny z Wojciechem nie żyjącym już w r. 1715, po którym z Krystyny Tworzyjańskiej córka Marianna, współdziedziczka Ostrowa (P.1149 I k.263)

(6) Andrzej, syn Baltazara i Dzierzgowskiej, wspomniany w r. 1711 (P.1146 II k.150v; 1147 II k.312v), mąż w r. 1720 Teresy Ostrowskiej, córki Jana i Katarzyny Kokowskiej (G.94 k.79), posesor sołectwa w Wierzbocicach w p. pyzdr., wsi biskupów poznańskich, którą trzymał za przywilejem biskupim z r. 1701, scedował je w r. 1721 Racięskim (P.1184 k.2710. T. r. spisał wzajemne dożywocie z żoną (P.1184 k.149) (P.1184 k.149). Teresa była współdziedziczką Częstkowa, której to wsi Andrzej był wówczas posesorem (I.Kon.76 k.40v). Owdowiawszy po Andrzeju B., Teresa wyszła w r. 1725 za Wojciecha Rudnickiego, któremu na krótko przed ślubem, 9 X, zapisała 4.000 zł na swej sumie posagowej lokowanej na Częstkowie (I.Kon.76 k.85v). Nie żyła już w r. 1744 (I.Kal.181/84 k.220v). Andrzej i Teresa mieli córkę Franciszkę, która 1 VIII 1741 r. w Szemborowie zaślubiła Walentego Mieszkowskiego. Jej drugim mężem był Stanisław Ożarowski, po którym wdową była w r. 1778.

III. Wojciech, syn Macieja i Powodowskiej. Jeszcze jako świecki, dziedzic części w Bronikowie, zapisał 1579 r. dług 1.500 zł bratu ks. Janowi opatowi bledzewskiemu (G.57 k.328), kanonik poznański fundi Dobowo 1579 r. (Ws.9 k.163v; P.932 k.662), w l. 1580-81 współ spadkobierca brata opata (P.934 k.145; Kośc.261 k.243), żył jeszcze w r. 1587 (P.1400 k.40v), umarł przed 26 IV 1588 r. (Weimann, s. 64). Chyba ten sam Wojciech był za młodu pisarzem kancelarii królewskiej i 4 III 1578 r. otrzymal od króla dom w Gnieźnie, przy moście, pobliżu szpitala Sw. Anny (M.K.122 k.76v).

IV. Maciej, syn Macieja i Powodowskiej, wspomniany w r. 1579 (P.932 k.662), współspadkobierca brata opata 1580 r. (P.935 k.145), wraz ze swą żoną Zofią Raciborską (z Raciborza) intromitowany w r. 1593 do wsi Brzeskorzystew, zastawionej im za 3.000 zł przez Sebastian Palędzkiego (Kc.121 k.28). Żeniąc się w r. 1594 powtórnie z Jadwigą Oleską, córką jana i Barbary Grudzińskiej (Kc.121 k.423), na połowie dóbr Morszel w Inflantach oprawił jej t. r. po ślubie 1.200 zł (N.219 k.170v). Żył jeszcze w r. 1596 (P.966 k.147v), nie żył już w r. 1597 (Kośc.277 k.241v). Jadwiga z Oleśnicy wyszła w r. 1598, krótko po 30 VII, za Jana Tarnowskiego (P.968 k.1040). Wdową i po tym mężu była w r. 1612, kiedy zaaprobowała dokonaną w r. 1594 cesję otrzymanej od pierwszego męża oprawy na rzecz Jana B. z Bucza (P.988 k.965). T. r. procesowała pasierba Macieja B. o zwrot sumy 4.000 zł (Ws.28 k.346v). Dzieci Macieja to z pierwszej żony syn Maciej, o którym niżej, i zapewne córka Anna, której brat w r. 1617 zapisał dług 400 zł (P.998 k.399). Z drugiego małżeństwa córka Barbara, żona, 1-o v. w r.1616 Marcina Krzyżankowskiego, 2-o v. w r. 1620 Jana Tworzyjańskiego.

Maciej, syn Macieja i Raciborskiej, w r. 1603 pozostawał pod opieką swego stryjecznego stryja Jana B., syna Wojciecha (P.974 k.152v). Stryja tego skwitował z opieki w r. 1612 (P.988 k.1088). Macocha w swym pozwie nazwała go t. r. "impossessionatus et golota" (Ws.28 k.346v). Żył jeszcze w r. 1618 (N.171 k.10).

C. Wojciech, syn Wincentego i Gułtowskiej, zwany Starszym (Senior), część dworu w Bronikowie, przypadającą sobie z działu z braćmi, sprzedał w r. 1549 za 100 grz. bratu Maciejowi (P.1395 k.507). Był mężem Zofii Kąkolewskiej, córki Andrzeja, której w r. 1554 zobowiązał się oprawić 300 grz. posagu (Kośc.236 k.345, 348). Dokonał oprawy 600 grz. posagu i wiana w r. 1555 na połowie części w Bronikowie (P.1396 k.280). W r. 1556 przeprowadził działy ról folwarcznych w Bronikowie z bratem Maciejem (Kośc.237 k.63; Ws.28 k.117), wraz z którym w r. 1562 poranił Andrzeja Krzyckiego, obcinająć mu prawą rękę (Ws.5 k.156v). W r. 1563 mianował opiekę dla dzieci swych dzieci zrodzonych z Kąkolewskiej (Ws.200 k.34). Od Piotra Żegrowskiego kupił w r. 1567 za 3.000 tal. sr. części w Machcinie w p. kośc. (P.1397 k.557v), ale t. r. sprzedał je za 6.000 zł Krzysztofowi i Maciejowi Krzyckim (ib. k.1617 v) a od Macieja Kąkolewskiego kupił za 10.000 zł Lipno Wielkie z pustkami Lipno Małe w p. kośc. (ib. k.618). Sześciu osiadłych kmieci z Lipna sprzedał t. r. za 4.000 zł Marcinowi Goniębickiemu (ib. k.620). Połowę Bronikowa sprzedał w r. 1570 za 12.000 zł bratu swemu Stanisławowi (p.1398 k.85v), drugą połowę zaś za taką samą sumę bratu swemu Wojciechowi (ib. k.96) i t. r. kupił za 900 zł od Stanisława Sapieńskiego Klonowiec w p. kośc. (ib. k.95v). Małe Lipno i płosę roli zw. "Jaklewa", koło tej wsi wymienil w r. 1572 z Wacławem Słupskim na część boru w Radomicku, dopłacając 1.000 zł (P.1398 k.351), ale w r. 1575 odkupił od Słupskiego Małe Lipno z powrotem za 2.000 zł (ib. k.610). W r. 1579 nazwany "Seniorem" (P.933 k.128), z czego wnoszę, iż żył już wtedy jego syn tego samego imienia. W r. 1581 zapisywał 6.000 zł synom: Janowi, Piotrowi i Andrzejowi (Ws.9 k.258v). Nazwany 1582 r. dziedzicem w Bronikowie (ib. k.346). Od Rafała Leszczyńskiego, kasztelana śremskiego, kupił w r. 1584 za 5.000 zł części wsi Bucz i Grobia z częściami pustki Boszkowo Stare w p. kośc. (R.Kal.5 k.421v). Połowę Bronikowa i części w Radomicku sprzedał w r. 1586 za 6.000 zł swemu synowi Janowi (P.1399 k.629). Zofia Kąkolewska umarła między r. 1586 i 1588 (P.946 k.545; 947 k.457v; 949 k.154v). W r. 1589 żoną Wojciecha B. była już Jadwiga Gorzyńska (P.952 k.691). Wsie Bocz i Grobia oraz częśći swe w pustce Boszkowo Stare dał w r. 1589 w dziale synowi Janowi, który miał objąć te dobra po śmierci Wojciecha (P.1400 k.746v). Odkupił wtedy jednocześnie od tego syna za 6.000 zł połowę Bronikowa i część w Radomicku (ib. k.747v). Żył jeszcze chyba w r. 1593 (Kośc.273 k.74v) nie żył już w r. 1594 (Ws.203 k.87v). Jadwiga Gorzyńska, bezpotomna, umarła między r. 1609 i 1612 (Kośc.288 k.61v, 62; 290 k.86v). Wojciech z pierwszej żony miał córki Katarzynę i Annę. Wr. 1578, po śmierci Katarzyny, dodał Annie do pierwotnego zapisu 800 zł posagu i 200 zł wyprawy, jeszcze 400 zł posagu i 100 zł wyprawy (P.931 k.37v). Spośród synów zrodzonych z Kąkolewskiej, o Janie i Piotrze zob. niżej, o Stanisławie znam wzmiankę tylko z r. 1586 (P.946 k.545v; 947 k.457v) a ponieważ nie wymienił go ojciec w opiece z r. 1581, urodził się zapewne po tej dacie, Andrzej występujący w l. 1581-89 (Ws.9 k.258v), nie żył już w r. 1594 (Ws.203 k.87v). Wojciech również nie wspomniany w zapisie ojcowskim z r. 1581, zabity został 7 XII 1595 r. w Bronikowie przez Stanisława Szamarzewskiego i jego wspólników. Szamarzewski dzierżawił część tej wsi od Wacława Słupskiego (Ws.14 k.5v, 24).

I. Jan, syn Wojciecha i Kąkolewskiej, pisał się Bucza. Żeniąc się w r. 1585 z Jadwigą Włościejewską, córką Jana (ślub miał się odbyć na św. Marcin), jeszcze przed ślubem, 21 X, zobowiązał się oprawić jej 1.000 zł w. posagu (P.945 k.611). Od ojca swego nabył w r. 1586 za 6.000 zł w. posagu (P.945 k.611). Od ojca swego nabył w r. 1586 za 6.000 zł połowę Bronikowa (P.1399 k.629), ale w r. 1591 odsprzedał tę wieś z powrotwm ojcu, który wyznaczył mu wtedy po swej śmierci w dziale wsie Bocz i Grobię oraz części pustki Boszkowo Stare (P.1400 k.746v, 747v). Na tych też dobrach w r. 1592 oprawił posag 1.800 zł drugiej swej żonie Ewie Brodzkiej, córce Macieja i Magdaleny Gajewskiej (ib. k.968). Zyskane na braciach Mierzewskich prawa cedował w r. 1593 ojcu (Kośc.273 k.74v). Po śmierci ojca i po śmierci brata Andrzeja dokonał w r. 1594 działów z bratem Piotrem, przy czym w myśl intencji ojcowskiej wziął wsie Bucz i Grobię oraz części w pustce Boszkowo Stare (Ws.203 k.87v). Dożywocie wzajemne z żoną spisał w r. 1595 (P.1401 k.449v). W r. 1596 mianował opiekę dla dzieci urodzonych z drugiej żony (P.967 k.115). Łan roli pustej w Buczu sprzedał w r. 1597 za 300 grz. Aleksandrowi Brodzkiemu (P.787 k.147v), ale odkupił to w r. 1601 od niego za taką samą sumę (P.1404 k.17). W r. 1600 obok Bucza był też dziedzicem Chwalibogowa Wielkiego i Małego oraz Księżna (P.970 k.151, 841). W r. 1604 od Macieja Ujejskiego kupił za 10.000 zł Bartlino (dziś Barchlin) w p. kośc. (P.1405 k.86v), a w r. 1608 kupił za 2.500 zł od Piotra Radomickiego Trzebidzę w p. kośc. (P.1406 k.305v). Jako opiekun dzieci zmarłego brata Piotra procesował się w l. 1608-9 z bratową, która go oskarżała o to, iż po śmierci Piotra, pod pozorem opieki, pozabierał klejnoty podlegające jej zapisowi oprawnemu oraz rozmaite stroje, nie dając wzamian za to pokwitowania (Ws.25 k.23, 207v). T. r. zrzekł się opieki nad owymi bratankami (Kośc.348 k.61). Występował wraz z żoną w r. 1609 (P.143 k.635v). Nabył też od Wojciecha Krajewskiego pewne części w Miaskowi i Kleszczewie (Ws.207 k.222v; P.1422 k.413v). Żył jeszcze w r. 1613, kiedy to zapisał dług 2.600 zł Maciejowi B., synowi Macieja (Ws.28 k.385). Nie żył już w r. 1614, kiedy występowali jego synowie: Wojciech, Stanisław, Aleksander, Krzysztof i Dobrogost, dwaj ostatni małoletni (Kośc.290 k.574). Krzysztof zapewne wkrótce potem umarł. Nie wymienia go już zapis z tego samego roku, wyliczający pozostałych braci (P.992 k.524).

1. Wojciech, syn Jana z Bucza, wraz bratem Stanisławem występował w r. 1612 jako brat stryjeczny Zofii B., córki Piotra, żony Seweryna Buszewskiego (P.988 k.366v). Na połowie wsi Bucz i pustki Stare Boszkowo i Grobia oprawił w r. 1616 posag 6.000 zł przyszłej swej żonie Annie Bukowieckiej z Chyciny, córce Jana (P.1410 k.319v). Był dziedzicem w Buczu 1623 r. (Ws.33 k.414). W r. 1631 spisał wzajemnie dożywocie z żoną (Ws.206 k.447). Umarł między r. 1641 i 1650 (P.1044 k.565v; Ws.51 k.350). Jego córka Ewa z Bucza była w l. 1650-51 żoną Jana Gorzeńskiego.

2. Stanisław, syn Jana z Bucza, pełnoletni już w r. 1614 (Kośc.290 k.574). W r. 1617, krótko po 19 Iv, ożenił się z Heleną Gorzeńską córką Melchiora (P.998 k.304v). Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1621 (Ws.205 k.23). Od Ludwika Krzyckiego kupił w r. 1638 za 5.600 zł Charbielin w p. kośc. (Ws.207 k.121). W r. 1641 mianował opiekunów dla swych dzieci (P.1044 k.565v). Od Jana Święcickiego i żony jego Jadwigi Włoszynowskiej w r. 1643 kupił za 54.000 zł Żelice i Michałkowice w p. kcyń. (P.1421 k.244v). Barklino, Brzeźniak, Trzebidzę, Charbielin sprzedał t. r. za 37.000 zł Stanisławowi Ossowskiemu, staroście kcyńskiemu (ib. k.251). Żelice i Michałkowice sprzedał w r. 1653 za 6.500 (Ws.56 k.558; Kc.130 k.182). W r. 1657 Helena z Gorzenia występowała już jako wdowa (Ws.56 k.623). Żyła jeszcze w r. 1663, kiedy to ją i jej syna Adama kwitował z 6.000 zł Andrzej Zebrzydowski (P.1073 k.1312v).

Adam, jedyny syn Stanisława i Gorzeńskiej (Ws.68 k.248), w r. 1653 od przyszłej swej żony Jadwigi Korzbokówny Zawadzkiej, córki Stanisława, a wdowy 1-o v. po Samuelu Mielęckim, dostał zapis długu 20.000 zł (Ws.56 k.384v), a sam oprawił jej posag na nabytych od ojca Żelicach i Michałkowicach (Ws.208 k.165). Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1654 (ib. k.180). Pozwano go w r. 1662 na Trybunał Piotrkowski jako obrońcę arian, miał bowiem przekazać sumę pieniężną Gosławskim (P.188 k.202). Był w r. 1665 opiekunem dzieci zmarłego Wacława B. (Ws.63 k.842). Jadwiga z Zawady chyba jeszcze żyła w r. 1680 (I.Kon.63 k.14), nie żyła w r. 1685, kiedy to Adam sprzedał Żelice i Michałkowice za 40.000 zł Maciejowi Grabskiemu, staroście kłeckiemu (P.1110 XI k.23v). Sam umarł między r. 1687 i 1693 (P.1113 III k.3v; 1432 k.147). Córki jego urodzone z Zawadzkiej i w r. 1680 wszystkie wymienione jako jeszcze niezamężne: Helena, w l. 1695-1723 żona Stanisława Gorzyńskiego, Marcjanna, w r. 1708 zaślubiona Mikołajowi Mielęckiemu, Zofia, w r. 1715 żona Andrzeja Leśniowskiego, Anna Konstancja, w r. 1685 żona Jana Glinickiego, Katarzyna, w l. 1693-1709 żona Jakuba Antoniego Niezdrowskiego.

3. Aleksander, syn Jana z Bucza, pełnoletni w r. 1614 (Kośc.290 k.574), od Andrzeja Wilkowskiego kupił w r. 1618 za 5.300 zł części Miaskowa w p. kośc. (P.1411 k.235v). Żeniąc się w r. 1620 z Anną z Bukowca Schlichting, córką Krzysztofa i Marianny Nauendorf, dostał przed ślubem, 25 IV, od przyszłej teściowej zapis posagu 10.000 zł (P.1004 k.907, 970), który to posag jeszcze przed ślubem jej oprawił (P.1412 k.255v). Od Agnieszki z Kąkolewa, wdowy po Janie Wilkowskim, i od jej syna Jana, kupił w r. 1625 za 5.000 zł połowę Kleszczewa w p. kośc. (Ws.206 k.184v). Żona Aleksandra dała w r. 1627 swej matce (Mariannie z Nowej Wsi) dożywotnie użytkowanie tej części wsi Dłusko, którą dostała po ojcu (P.1415 k.863v). W r. 1629 części w Nowym Gorzycku i Dłusku w p. pozn. sprzedała za 20.000 zł swej siostrze Urszuli, żonie Jana Broniewskiego (P.1416 k.293). Aleksander od Stanisława i Jana Krajewskich kupił w r. 1629 za 12.000 zł części w Miaskowie i Kleszczewie (ZTP 28b s.1995). Połowy w Miaskowie i Kleszczewie, które nabył zmarły Jan B. rezygnował w r. 1644 Janowi Broniewskiemu (Ws.207 k.222v), ale je dostał z powrotem w r. 1645 (P.1422 k.413v). Umarł między r. 1647 i 1649, kiedy to Anna z Bukowca występowała już jako wdowa (P.1423 k.391v; Kośc.302 k.247v). Żyła ona jeszcze w r. 1658 (P.1070 k.19v), nie żyła w r. 1675 (P.1427 k.423). Synowie Aleksandra i Anny: Jan, o którym niżej, Krzysztof, wspomniany w l. 1649-63 (Kośc.302 k.247v; P.1073 k.697), Przecław i Aleksander, o których niżej, wreszcie Bogusław, wymieniany w tych samych latach co i Krzysztof. Córki: Urszula, w l. 1659-78 żona Krzysztofa z Bużenina Mojaczewskiego, Anna, w l. 1661-81 żona Jana z Rusinowa Wolskiego, Bogumiła, w l. 1659-61 żona Jana Kośmidra Gruszczyńskiego, Helena, w l. 1665-87 żona Serafina Lipnickiego, Katarzyna wreszcie, 1-o v. w l. 1665-66 żona Krzysztofa Twardowskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, zaś w l. 1681-90 2-o v. żona Stanisława Kurnatowskiego. W l. 1661-81 występowała Anna B., żona Łukasza Żychlińskiego. Teodor Żychliński zidentyfikował ją z powyższą Anną uważając Łukasza Żychlińskiego za jej pierwszego męża, Wolskiego zaś drugiego. Z porównania dat wynika, że to dwie różne osoby.

1) Jan, syn Aleksandra i Anny Schlichting, oprawił w r. 1645 posag 7.000 zł żonie swej Katarzynie Broniewskiej, córce Hieronima (P.1422 k.180v). Od Kazimierza Radomickiego, wojewodzica inowrocławskiego, nabył w r. 1647 sposobem wyderkafu za 20.000 zł wsie Babino i Bonice w p. pyzdr. (P.1423 k.259v). W r. 1650 ustanowił opiekunów dla swych dzieci, a między nimi stryjów Swiętosława i Dobrogosta oraz brata Przecława (P.1061 k.98v). Wraz ze swymi braćmi dostał t. r. od Jana Wilkowskiego za sprawowaną nad nim opiekę część Kleszczewa w p. kośc. (Ws.208 k.72). Jego dobra Szlachcino, Sielec, Olszewo, Babino z powodu zniszczeń dokonanych przez Szwedów zostały w r. 1658 zwolnione przez króla od stacji wojskowych (P.189A k.254). Katarzyna z Broniewskich części w Babinie, Bonicach i Czarnym Piątkowie otrzymane od Jana Borzewskiego sprzedała w r. 1660 za 23.000 zł siostrze swej Zofii z Broniewskich Aleksandrowi B. (Ws.208 k.339v), nabyła zaś od niej za 20.000 zł Szlachcino, Wojszewo i Grodziec w p. pyzdr. (ib. k.342v). Jan w r. 1661 kupił od Franciszka i Ludwika Tworzyjańskich za 9.000 zł dla swych dzieci nowych opiekunów, kasując swe dawne postanowienie w tym względzie (Py.153 s.57). Żupnik bydgoski w r. 1668 mocą cesji tego urzędu przez Mikołaja Reja (R.Bydg. z r. 1668 k.275; Py.153 s.7). Wraz ze swą żoną za konsensem królewskim z 30 V 1668 r. dostał t. r. od Jerzego Przybysławskiego i żony jego Anny Dłużniewskiej cesję dożywocia wsi królewskiej Rumiejki (Py.153 s.66), do której oboje z żoną zostali intromitowani w r. 1669 (P.169 k.121v). Posłował na sejm koronacyjny (ib. k.594v). W r. 1670 był starostą soleckim (P.1865 k.79v). Grunt w Nietrzanowie, gdzie stał szpital należący do kościoła, i 50 zagonów koło drogi wiodącej do Srody a przyległych do ról plebańskich, dał w r. 1673 szpitalowi (P.1426 k.381). Nie żył już w r. 1677 (G.86 k.12v). Katarzyna Broniewska umarła między r. 1672 i 1680 (Py.154 s.4; P.1102 VI k.52). Córki Jana i Broniewskiej: Marianna, 1-o v. w l. 1664-65 żona Piotra Jarochowskiego, 2-o v. w l. 1670-91 Andrzeja Pogorzelskiego, Anna, w l. 1672-96 żona Jana Watty Kosickiego, Zofia, wspomniana w r. 1681 (I.Kon.63 k.362), Konstancja, w l. 1680-85 żona Wojciecha Wierzbięty Biskupskiego, wreszcie Helena, 1-o v. w l. 1680-89 za Łukaszem Krzyżanowskim, pisarzem grodzkim kościańskim, 2-o v. w l. 1696-99 za Jakubem Zakrzewskim, kasztelanem śremskim. Wnukowie i wnuczki starosty soleckiego po jego synach będą w r. 1739 występować w charakterze spdkobirców zmarłej Zofii B. zamężnej Bieczyńskiej (P.1258 k.83v). Czy to nie owa Zofia z r. 1681 ? Synowie: Hieronim, Stanisław, Jan i Władysław, wspomniani pierwszy raz w r. 1677 (G.86 k.12v). W r. 1681 występowali jako posesorzy miasta Żernik (I.Kon.63 k.362).

(1) Hieronim, syn Jana i Broniewskiej, rotmistrz JKMci, dostał w r. 1679 wraz ze swą przyszłą żoną Ewą Elżbietą Unrug cesję dożywocia Rumiejek od Andrzeja Kołaczkowskiego i żony jego Jadwigi z Miaskowskich (Py.154 s.47). Tej swej żonie, córce Aleksandra i Urszuli Elżbiety Troszkówny, oprawił w r. 1680 posag 30.000 zł (P.1102 VI k.55v). Od swych braci, Stanisława, Jana i Władysława nabył t. r. za 40.000 zł Szlachcino, Olszewo cz. Wojszewo z pustkami Górnymi Grodźcem i Mroczkami w p. pyzdr. (ib. VIII k.17v). Był t. r. komisarzem do likwidacji szkód poczynionych przez wojska koronne (Boniecki). W r. 1684 spadkobierca ciotecznych braci Mojaczewskich, synów Krzysztofa i Urszuli z Bronikowskich (P.1107 V k.22). Żonie oprawił w r. 1691 posag 6.000 zł (P.1122 XII k.57). Za konsensem królewskim z 22 V 1691 r. cedował t. r. dożywocie Rumiejek szwagrowi Pogorzelskiemu i siostrze swej Mariannie (Py.156 s.85). Mianowany w r. 1695 podstolim poznańskim, podpisał w r. 1696 obiór Augusta II. Za konsensem królewskim z 7 V 1698 r. scedował podstolstwo Jerzemu Unrugowi, ten zaś z kolei scedował Hieronimowi za konsensem z tejże daty urząd wojskiego wschowskiego (Ws.77 III k.5). Od Eustachego Radomickiego nabył część Jeżewa i Wycisłowa w p. kośc. (P.1146 II k.132v). Wraz z żoną Jeżewo, Jawory i Wycisłowo wydzierżawili w r. 1700 na trzy lata Dobrogostowi Kurantowskiemu (P.1139 VIII k.53). Umarł w r. 1701 (Boniecki). Wdowa żyła jeszcze w r. 1723 (P.1193 k.64), a może i w r. 1735 (P.1241 k.127). Córki Hieronima: Ewa, w r. 1706 żona Antoniego Franciszka Daleszyńskiego, Zofia, ochrzcz. 16 X 1698 r., Elżbieta Teofila, ochrzcz. 11 III 1700 r. Synowie: Zygmunt, ochrzcz. 23 VI 1701 r. (LB Poniec, dysyd.), o którym nie wiem nic więcej, Hieronim, wspomniany w r. 1701 (Ws.77 IV k.15v), Jan i Aleksander.

a. Jan, syn Hieronima i Unrużanki, ożeniony był pierwszy raz z Małgorzatą Bronikowską, córką Jana i Zofii Gostyńskiej. Wzajemne dożywocie spisali między sobą w r. 1712 (P.283 k.230). Małgorzata była dziedziczką Markowic w p. pyzdr., którą to wieś Jan sprzedał Stanisławowi Malczewskiemu, podstolicowi kaliskiemu (P.1155 k.106v). Z tej żony nie miał dzieci (P.1149 II k.115v; 1258 k.83v). Zaślubił 2-o v. 17 VII 1714 r. Barbarę Rogowską, córkę Krzysztofa, dziedzica Gościejewic, i Katarzyny Modlibowskiej (LC Poniec; Kośc.315 s.230). Dzierżawił Łaszczyn i Żelice w p. kośc. od Marianny z Tuczna 1-o v. Mycielskiej 2-o v. Radońskiej i w r. 1715 skwitował się z nią z kontraktu owej dzierżawy (P.1149 II k.188), ale w Łaszczynie siedział jeszcze i w r. 1717. Jednocześnie w l. 1716-25 widzimy go w Gościejewicach. Od współspadkobierców swej stryjecznej siostry Małgorzaty z Bronikowskich Bronikowskiej, córki stryja Jana, dostał w r. 1716 zobowiązanie sprzedania mu za 18.885 zł Markowic w p. pyzdr. (P.1150 k.27v, 52v). Wraz z bratem Aleksandrem występował w r. 1717 jako spadkobierca tego stryja Jana (P.1151 k.135). Dziedzic Otorowa w p. pozn. 1718 r. (P.1158 k.33). Od Franciszka Rutkowskiego, dziedzica Przystanek, kupił w r. 1725 za 180 zł pewien grunt w borach otorowskich zwany Jasnowiec (?) (P.1101 k.7). Żonie oprawił w r. 1730 posag 20.000 zł (P.1222 k.152v). Od brata Aleksandra kupił w r. 1730 za 1.000 zł połowę jeziora Mielna we wsi Buszewko (P.1241 k.127). Barbara nie żyła już w r. 1738 (P.1253 k.187). Jan umarł w r. 1752 i pochowany zostal 8 XI u Reformatów szamotulskich (Nekr. Reformatów szamotulskich (Nekr. Reformatów szamotul.). Córki Jana i Rogowskiej: Marianna Katarzyna, ur. w Gościejewicach, ochrzcz. 14 IV 1716 r., Katarzyna Rozalia, ur. tamże, ochrzcz. 30 II 1720 r., Eleonora, ur. tamże, ochrzcz. 19 II 1724 r. (LB Poniec), Teresa i Weronika, ur. około r. 1729. Mariannie i Katarzynie zapisała w r. 1737 po 5.000 zł każdej babka ich Katarzyna z Modlibowskich 1-o v. Gizowa, 2-o v. Rogowska, 3-o v. Kurczewska (Kośc.319 s.25). Marianna dostała t. r. zapis posagu 12.000 zł od swego ojca (P.1249 k.112). Chyba właśnie wtedy wychodziła za Bolesława Moszczeńskiego, bowiem jej dziecko było chrzczone 3 XI 1738 r. (LB Ujście). Oboje Moszczeńscy żyli jeszcze w r. 1780. Katarzyna wyszła 1-o v. przed 14 XI 17147 r. za Michała Grodzickiego, 2-o v. zaślubiła 28 XI 1758 r. Józefa Kąsinowskiego. Teresa wyszła w r. 1748, przed 28 X, za Franciszka Pomorskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1784. Weronika, nie zamężna, zmarła 10 V 1799 r. (LM Giewartowo). Synowie Jana: Józef, o którym niżej, Hieronim Jakub, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 17 VII 1717 r. (LB Poniec), Piotr, o którym niżej, i Ignacy, wspomniany raz tylko w r. 1738 (P.1252 k.51).

a) Józef Wojciech, syn Jana i Rogowskiej, ochrzcz. 14 VII 1715 r. (LB Poniec), od babki macierzystej Katarzyny z Modlibowskich, ostatnio zamężnej Kurczewskiej, dostał w r. 1743 cesję jej dożywocia (P.1270 k.24v). Był w r. 1747 dziedzicem Kowalewka koło Obornik (P.1289 k.14v). W r. 1754 wraz z bratem Piotrem zastawili wspólnie Otorowo Janowi Mańkowskiemu z Rudek (P.1313 k.96). Od tego brata odkupił w r. 1756 za 90.133 zł jego części w Otorowie, Szymanowie i Kamionce (P.1319 k.118v). Zabił w r. 1761 Macieja Magnuskiego (Ws.92 k.151). Od bratanka Hieronima kupił w r. 1761 za 20.000 zł połowę Buszewka w p. pozn. (P.1331 k.73v), a drugi bratanek Adam dał mu w r. 1769 zobowiązanie sprzedania także i swojej połowy w tej wsi za taką samą sumę (P.1346 k.140v). W r. 1769 podpisał akces do konfederacji barskiej (P.1346 k.29, 30). Umarł 9 IV 1784 r. (Nekr. Dominik. Pozn.) w Józefowie i pochowany został 12 IV (LM Otorowo). Czy Józef B., który 13 Xi 1748 r. w Gnieźnie poślubił Zofię Żebrowską (LC Sw. Wawrzyniec, Gniezno), zmarłą w Mogilnie 24 IV 1749 r. (LM Mogilno), był z nim identyczny ? Odpowiedzieć na to nie umiem. Żychliński (t. IV) na podstawie informacji otrzymanych od B-ch osiadłych w daw. Królestwie Polskim, każe temu Józefowi przenieść się do Galicji, być łowczym lubackim (!), ożenić się z Kunegundą Dubelską i założyć dość szeroko rozrodzoną linię posiadającą majątki ziemskie w daw. Kongresówce, aż po r. 1945. Ten Józef jako protoplasta owych B-ich wydaje się więcej niż wątpliwy.

b) Piotr Ignacy, syn Jana i Rogowskiej, ochrzcz. 5 V 1725 (PB Poni3ec), swe części w Otorowie, Szymanowie i Kamionce sprzedał w r. 1756 bratu Józefowi i kontraktem z 17 i 1738 r. nabył za 110.000 zł od Macieja Rokossowskiego, stolnika wschowskiego, Próchnowo i Sułaszewo wraz z nowo erygowanymi folwarkami w p. kcyń. (P.1325 k.100; Kc.143 k.237). Żona jego Teresa Rydzyńska, córka Mikołaja i Zofii Grudzińskiej, skwitowała w r. 1759 swoją matkę z 30.000 zł posagu (N.211 k.308). W r. 1765 Piotr występował jako spadkobierca bezdzietnie zmarłej ciotki Zofii B-ej, zamężnej Czekanowskiej (Kc.147 k.47v). W r. 1769 r. podpisał akces do konfederacji barskiej (P.1346 k.29, 30). Chrzestny 18 IV 1773 r. (LB Chodzież). Umarł chyba w r. 1775, bowiem spisywany 6 V t. r. w Warszawie testament oblatowany został już 12 tego miesiąca, a więc zgon mastąpił zapewne między 6 i 12 V. Teresa z Rydzyńskich jako opiekunka nieletnich synów, Karola i Mikołaja, kontraktem z 30 VI 1780 r. spisanym w Sułaszewie sprzedała Próchno i Sułaszewo za 150.000 zł i 1.000 zł węg. porękawicznego Annie z Malechowskich Ciecierskiej, babce nieletniego Fryderyka Skórzewskiego (P.1357 k.100v, 101). Córka Piotra i Rydzyńskiej, Ksawera, zaślubiła 4 X 1790 r. Karola Bieńkowskiego, stolnika gnieźnieńskiego. Synami byli: Karol, o którym niżej, Jan, zmarły w Próchnowie w wieku około dwóch lat, pochowany 25 IX 1762 r. (LM Żoń), Gabriel Kajetan Franciszek, ur. w Próchnowie 24 III 1764 r. (LB Żoń), niewątpliwie młodo zmarły, i wreszcie Mikołaj, o którym niżej.

Karol, syn Piotra i Rydzyńskiej, wedle zobowiązania matki, danego w r. 1780 za niego jako niepełnoletniego, względem sprzedaży Próchnowa i Sułaszewa, sprzedał w r. 1784 te dobra Fryderykowi Skórzewskiemu za 150.000 zł (P.1361 k.98). T. r. wespół z bratem Mikołajem, obaj jako spadkobiercy bezpotomnego stryja Józefa, dziedzice po nim Otorowa, sprzedali Otorowo, Kamionkę, Szymanowo i połowę Buszewka za sumę 100.000 zł ciotecznemu ich bratu Józefowi Moszczeńskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (P.1361 k.171v). Działy między tymi braćmi zostały sporządzone 18 VI 1789 r. (P.1369 k.538v). Karol w r. 1795 był posesorem Gnuszyna (LB Psarskie). Za Księstwa Warszawskiego spotykamy Karola tytułowanego konsyliarzem JKMci pow. wschowskiego, zmarłego w Wolsztynie 18 X 1822 r. w wieku 62 lat i wyedy nazwanego konsyliarzem cyrkularnym (LM Wolsztyn). Tego Karola z żony Ludwiki (Lowizy) Lessel żyjącej jeszcze 30 IX 1832 r. nazwanej wtedy posesorką Bilczewa (LB Rossoszyca), synowie, Karol, o którym niżej, i Wincenty Amilkar Maurycy, ur. w Poznaniu, ochrzcz. 30 I 1808 r. (LB Fara, Pozn.), o którym nie wiem nic więcej. Córki: Eugenia Julianna Aniela, ur. w Poznaniu, ochrzcz. 7 IX 1799 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.), zaślubiona 18 XI 1816 Ludwikowi Brodowskiemu z Psar, umarła 25 V 1883 r. (LC Wonieść; Dz.P.). Leokadia Teresa Ludwika, ochrzcz. z ceremonii 21 IV 1808 r. (LB Fara, Pozn.), a więc urodzona, być może, dużo wcześniej, po której spadek w r. 1868 brali Karol i Eugenia Julianna z B-ch Brodowska (Dz.P.). Żychliński pisze o Karolu synu Piotra, prefekcie wschowskim (chyba podprefekcie !), ur. 20 XI 1758 r., po którym z Agnieszki Zajączkowskiej syn Karol, oficer wojsk polskich, dziedzic Karsewa. Jest to oczywiste nieporozumienie, bo ów Karol z Karsewa rodził się wtedy, kiedy jego ojciec, Karol landrat był jeszcze mężem Lesslówny. Czy Zajączkowska była jego drugą żoną ?

Karol Ksawery Aleksander, syn Karola i zap. Lesslóny, ur. ok. 1806 r., oficer wojsk polskich 1831 r., posesor Popowa 1825 r. (LB Wyganów), Rokutowa w r. 1836, dziedzic Karsewa w l. 1836-68, Szczodrowa w l. 1837-38 (LB Kościan; LB Rososzyca, mieszkał 1868 r. w Gałązkach Wielkich. Zmarł w Żerkowie 7 II 1871 r. i tam został pochowany (Dz.P.). Ożenił się 15 II 1836 r. z Balbiną Żychlińską, córką Franciszka Ksawerego i Antoniny Trzebińskiej, ur. około 1808 r. (LC Brodnica). Z niej synowie, Włodzimierz, o którym niżej, i Czesław Wojciech Tadeusz, ur. w Karsewie 25 IV 1845 r. (LB Niechanowo). Z córek, Izabela Franciszka Ksawera, ur. w Szczodrowie 2 XII 1837 r. (LB Kościan), wyszła za Lenieckiego. Eugenia Franciszka, ur. tamże 27 I 1838 r. (ib.), wyszła w Niechanowie 11 II 1866 r. za Wojciecha Przysieckiego i umarła będąc już wdową 21 I 1914 r. (LM Sw. Marcin, Pozn.). Helena, niezamężna, żyła jeszcze 10 VIII 1871 r. (LB Koźmin). Wreszcie Bronisława, ur. około 1844 r., wyszła 31 V 1868 r. za Jana Wallmodena z Piastowa w Królestwie Polskim (LC Droszew).

Włodzimierz, syn Karola i Żychlińskiej, zrazu dziedzic Karsewa w pow. gnieźnieńskim, po utracie majątku osiadł w Poznaniu. Ożeniony z Rozalią Nowaczykówną, córką Stanisława, miał z nią synów: Stefana, Ignacego, Ludwika, o których niżej, oraz córkę Stanisławę, ur. 23 IV 1879 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.).

aa. Stefan, syn Włodzimierza i Nowaczykówny, ur. 23 IX 1877 r. (ib.; Żychliński), rybak, ożenił się ze Stanisławą Piasecką. Ich syn Czesław.

Czesław, syn Stefan i Piaseckiej, ur. w Poznaniu na Chwaliszewie 11 VII 1902 r. (LB Sw. Małgorzata, Pozn.), zaślubił w Farze poznańskiej 23 X 1923 r. Helenę Krzywińską (ib.).

bb. Ignacy, syn Włodzimierza i Nowaczykówny, ur. 26 I 1881 r. (27 XI 1881 r. ?), kupiec, ożenił się z w Lesznie 17 Xi 1906 r. z Marią Bronisławą Chmara, córką Wincentego i Józefy Waszkowskiej, ur. w Kępnie 22 VII 1875 r. (LC Leszno). Żył jeszcze w r. 1925. Starsze z dzieci (imię w księdze chrztów nie podane) zmarło mając dwa dni 8 IX 1907 r., syn Aleksander, ur. w Lesznie 10 IX 1908 r. (LB Leszno).

cc. Ludwik, syn Włodzimierza i Nowaczykówny, ur. 12 VII 1888 r., lekarz dentysta w Poznaniu, ożeniony z Marią Haliną Kocimską. Z niej synowie, Andrzej i Ryszard.

aa) Andrzej Włodzimierz, syn Ludwika i Kocimskiej, ur. 30 X 1925 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.), lekarz dentysta w Poznaniu.

bb) Ryszard Józef, syn Ludwika i Kocimskiej, ur. 20 XI 1933 r. (ib.)

(b) Mikołaj Deodat Kajetan, syn Piotra i Rydzyńskiej, ur. w Próchnowie 1 I 1767 r. (LB Żoń), porucznik 14 regimentu piechoty im. Potockich 1786 r., i t. r. kapitan, podczas wojny 1792 r. mianowany majorem gwardii pieszej koronnej i odznaczony krzyżem wojskowym, w r. 1794 uczestniczył w obronie Wilna, potem Warszawy i zapewne wtedy z pułkownika awansowany na generała, w tym stopniu brał udział w wyprawie do Wielkopolski. W r. 1795 zeznał zapis wzajemnego dożywocia z żoną swą Anną Krasińską, starościanką siemichowską, wdową po Kazimierzu Walickim (Boniecki). Walczył w r. 1809 pod Raszynem, potem wysłany został do Napoleona z dowodami porozumiewania się komendy wojsk rosyjskich z Austriakami. T. r. po bitwie pod Wagram mianowany dowódcą drugiej Legii Nadwiślańskiej. Należał do delegacji galicyjskiej starającej się o przyłączenie Galicji do Księstwa Warszawskiego. Dostał order Orła Białego (Świętego Stanisława miał jeszcze z czasów przedrozbiorowych). Walczył potem w Hiszpanii jako generał brygady. W r. 1812 był gubernatorem Mińska. W r. 1813 dowodził drugą brygadą VI dywizji II korpusu marszałka Victore. Ranny i wzięty do niewoli pod Lipskiem, otrzymał dymisję z wojska francuskiego w r. 1814 z stopniem generała dywizji. Wstąpił do armii Królestwa Polskiego. Zmarł 23 I 1817 r. w Warszawie. Żona jego umarła w Warszawie 13 VI 1813 r. (Pol. Sł. Biogr.). Ich jedyna córka Amelia zaślubiła Romana hr. Załuskiego (Żychliński).

b. Aleksander, syn Hieronima i Unrużanki, wspomniany już w r. 1716 jako współspadkobierca stryjecznej siostry Małgorzaty, córki stryja Jana (P.1150 k.27v, 52v), był w r. 1720 mężem Eleonory Rozbickiej, córki Andrzeja i Joanny Ewy Miękickiej (P.1178 k.104). Luteranin, dziedzic Buszewka w p. pozn., gdzie mieszkał już w r. 1728, sprzedał w r. 1735 połowę jeziora w tej wsi zwanego "Mielno" za 1.000 zł bratu Janowi (P.1241 k.127). Eleonora zmarła około r. 1737. Aleksander umarł w r. 1760 i został pochowany 5 V (LM Obrzycko, dysyd.). Córki Aleksandra i Rozbickiej: Ewa Joanna, ochrzcz. 7 X 1725 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.), niezamężna, zmarła w Sokolnikach 15 VII 1794 r. (LB ib.), Jadwiga Konstancja, ur. w Buszewku, ochrzcz. 19 IX 1728 r. (LB ib.), w r. 1763 żona Ludwika Przystanowskiego, Marianna Zofia, ochrzcz. 29 VI 1734 r. (Lb. ib.), niezamężna, zmarła między r. 1769 i 1786 (P.1346 k.140v; 1363 k.417). Synowie, Hieronim i Adam.

a) Hieronim,syn Aleksandra i Rozbickiej, może identyczny z Andrzejem Hieronimem, synem tychże rodziców, ochrzczonym 1721 r. (Konarski), chociaż raz nazwany Hieronimem Aleksandrem, co mogłoby tej identyfikacji przeczyć. Zaślubił 9 III 1757 r. Henryetę Bronikowską, córkę Aleksandra i Marii Elżbiety Prittwitz, wdowę 1-o v. po Karolu Magnusie Schlichtingu (LC Kwilcz). Swoją połowę Buszewka sprzedał w r. 1761 za 20.000 zł stryjecznemu bratu Józefowi B. z Otorowa (P.1331 k.73v). Wraz ze swą żoną występował w r. 1764 (P.1338 k.254). Chyba to ten sam Hieonim pochowany został 20 I 1792 r. w kościele Sw. Stanisława w Poznaniu (LM Fara, Pozn.), ale wtedy oczywiście musielibyśmy przyjąć, iż przyjął katolicyzm.

b) Adam, syn Aleksandra i Rozbickiej, ur. około r. 1734, rotmistrz wojsk koronnych, w r. 1767 zobowiązał się sprzedać swoją połowę Buszewka za 20.000 zł Janowi Mańkowskiemu (P.1344 k.86), ale już w r. 1769 przeniósł to zobowiązanie na swego stryjecznego brata (P.1346 k.140v). Umarł w Szymanowie mając około 40 lat 8 XII 1774 r. (LM Otorowo).

(2) Stanisław, syn Jana, starosty soleckiego, i Broniewskiej, spisywał w r. 1678 w Żernikach kontrakt z Kazimierzem Rajkowskim (Ws.73 k.260). Wraz z braćmi Janem i Władysławem dobra Szlachcino, Olszewo cz. Wojszewo oraz pustki Górny Grodziec i Mroczki w p. pyzdr. sprzedali w r. 1680 za 40.000 zł bratu Hieronimowi (P.1102 VIII k.17v). W r. 1682 był mężem Doroty z Dzwonowa Rogalińskiej, córki Aleksandra, cześnika inowrocławskiego, i Elżbiety Żernickiej (P.1105 XII k.43v), a w r. 1683 oprawił jej 13.000 zł posagu (ib. II k.16). Dorota wedle zobowiązania z r. 1681 części swe w Sierakowie w p. pozn., odziedziczone po dziadzie Andrzeju Żernickim, sprzedała w r. 1685 za 10.000 zł Krystianowi Kierskiemu, cześnikowi poznańskiemu (P.1109 I k.86). Stanisław od Krzysztofa Jarnowskiego, cześnika dobrzyńskiego, kupił w r. 1690 za 21.500 zł Chwaliszewo w p. kcyńskim (P.1431 k.730v), a w r. 1690 scedował mu swe prawa do tej wsi Adam Jarnowski (Kc.132 k.596). Po śmierci pierwszej żony zawarł w Szymanowie 4 II 1694 r. kontrakt o rękę Franciszki Kurcewskiej, córki Wojciecha i Anny Gulskiej, która miała mu wnięść 4.000 zł posagu (Kc.132 k.898v; 133 k.3). Małżeństwo to jednak najwidoczniej nie doszło do skutku, bowiem w tym samym roku Stanisław oprawił posag 8.000 zł żonie swej Annie Łakińskiej, córce Kazimierza i Zofii Szamarzewskiej (P.1128 XII k.57). Od Kazimierza Łakińskiego kupił w r. 1698 za 33.000 zł Jaktorowo, Nowy Dwór i młyn Hamerek w p. kcyń. (P.1135 X k.126v), a Chwaliszewo w r. 1699 sprzedał za 33.500 zł Stanisławowi Dembińskiemu (P.1137 VII k.21). Od brata Władysława kupił w r. 1701 za 13.000 zł Parusewo (P.1141 IX k.65v). W r. 1707 wojski poznański, kwitował Łakińskich, spadkobierców zmarłego Aleksandra Łakińskiego, z 33.000 zł z kontraktu zawartego ze zmarłym o wyderkafową sprzedaż Jaktorowa, Nowego Dworu i młyna Hamerek (P.1144 k.206v). Był w r. 1709 opiekunem bratanków po bracie Janie (Kc.134 k.16). Nie żył już w r. 1711 (ib. k.62v). Anna z Łakińskich wyszła 2-o v. 9 XII 1712 r. za Stanisława Kadłubowskiego (LC Smogulec; LC Jaktorowo). Chyba jeszcze żyła w r. 1736 (G.97 k.106v). Nie żyła już 1737 r. (Kośc.319 s.177). Z Rogalińskiej syn Hieronim, o którym niżej, i córka Anna wspomniana w r. 1698 (P.1135 X k.99). Z Łakińskiej syn Kazimierz i córka Zofia, zaślubiona w Smogulcu 17 II 1718 r. Janowi Czekanowskiemu, w toku separacji z nim w r. 1737. Z Łakińskiej były jeszcze ponadto dzieci zapewne młodo pomarłe: Jan, ochrzcz. 18 V 1698 r., Franciszek Antoni, ochrzcz. 15 V 1699 r. (LB Smogulec), Franciszek a Paulo, ur. w Markowicach, ochrzcz. 20 II 1704 r. (LB Krerowo), Marcin Wawrzyniec, ochrzcz. 14 XI 1707 r., Jan, ochrzcz. 27 XII 1708 r. (LB Smogulec).

a. Hieronim, syn Stanisława i Rogalińskiej, wraz z bratem Kazimierzem i siostrą Zofią nabyli w r. 1712 Jaktorowo, Nowydwór i młyn Humerek w p. kcyń. od Pawła Łakińskiego, płacąc mu 54.000 zł. Było to właściwie już tylko formalne dopełnienie zobowiązania sprzedażnego, jakie Paweł Łakiński i jego zmarły brat Zygmunt dali dawniej Stanisławowi B-mu (P.283 k.233v). Hieronim w imieniu własnym i młodszego brata Kazimierza sprzedał w r. 1712 Jaktorowo, Nowydwór i młyn Hamerek za 60.000 zł Janowi Łakińskiemu (N.194 s.179). Dziedzic Parusewa, na tej wsi zapisał w r. 1716 bratu paulinowi 6.000 zł, zaś siostrze Zofii 3.000 zł (Kc.134 k.223v, 224v). Nabył w r. 1718 starostwo mieścickie (Boniecki; P.1268 k.75v). Od Michała Kościelskiego, regenta ziemskiego poznańskiego, jako opiekuna dzieci zmarłego Marcina Kościelskiego, wziął w zastaw w r. 1730 na trzy lata za 1.500 zł Zegrze i Rataje koło Poznania (P.1222 k.155v). Umarł w r. 1731, pochowany 9 IV u Reformatów poznańskich (Nekr. Reformatów pozn.).

b. Kazimierz, syn Stanisława i Łakińskiej, z Janem Łakińskim spisał w r. 1712 w imieniu własnym i brata kontrakt sprzedaży Jaktorowa, Nowegodworu i młyna Hamerek pod zakładem 45.000 zł (N.194 k.105). W r. 1713 pod imieniem Stanisława paulin jasnogórski (Kc.134 k.151; N.197 k.116; P.1150 k.27v, 52v), w l. 1737-42 przeor tamtejszego konwentu (Kośc.319 s.177; P.1268 k.75v).

(3) Jan, syn Jana, starosty soleckiego, i Broniewskiej, sprzedal w r. 1681 Andrzejowi Pogorzelskiemu za 24.000 zł wieś Piątkowo Czarne, Nietrzonowo, Grodziec Dolny w p. pyzdr. (P.1103 VII k.9v). Żonie swej Zofii Gostyńskiej, córce Wawrzyńca i Heleny Żegockiej, oprawił w r. 1683 posag 8.000 zł (P.1106 VI k.46v; P.1113 k.72v, 73). Od Mikołaja Koczorowskiego kupił w r. 1688 za 29.000 zł Markowice i części pustek Pieńkowic i Ojrzyc w p. pyzdr. (P.1116 X k.39). Skwitował się z żoną z zapisu wzajemnego dożywocia 1696 r. (Py.156 s.27). Żył jeszcze w r. 1698, kiedy urodził mu się syn Jan, nie żył już w r. 1709, kiedy jako opiekun jego nieletnich synów Andrzeja i Antoniego występował stryj ich Stanisław B., wojski poznański (Kc.134 k.16). Zofia z Gostyńskich nie żyła już w r. 1712 (P.283 k.230). Synowie urodzeni w Markowicach: Andrzej, ochrzcz. 28 XII 1690 r., zmarły 20 XII 1709 r., Antoni, ochrzcz. 8 IV 1694 r., oraz wspomniany już Jan, ochrzcz. 24 VI 1698 r. (LB i LM Krerowo). Córka Małgorzata, w r. 1710 dziedziczka Markowic, a więc zapewne już po śmierci wszystkich trzech braci, pozostawała pod opieką stryja Władysława, który zastawił Markowice na trzy lata Tyburcemu Mikołajewskiemu (P.1145 k.74). Była ona potem w r. 1712 żoną Jana B., syna Hieronima wojskiego wschowskiego, bezdzietna nie żyła już w r. 1714.

(4) Władysław, syn Jana, starosty soleckiego, i Broniewskiej, rotmistrz JKMci, zawierał w r. 1686 przez swych plenipotentów Hieronima i Przecława B-ch kontrakt z Jerzym Żychlińskim o trzyletnią dzierżawę Skoroszewa (P.1111 III k.31v). Od Andrzeja Osieckiego, łowczego inowrocławskiego, kupił w r. 1692 za 20.000 zł Zieleniec w p. pyzdr. (P.1123 IV k.29; VIII k.73v). Żeniąc się z Wiktorią Słonecką, córką Marcina i Rozalii Krusińskiej, spisał w Piotrowicach 24 V 1694 r. umowę ślubną z jej ojcem (Py.156 s.41) i t. r. oprawił swej żonie 12.000 zł posagu (P.1127 Części w Zieleńcu, Nowejwsi, Spławiu, Tarnowie w p. pyzdr. kupił w r. 1699 od Dobrogosta Sulińskiego (P.1137 X k.116). Od Baltazara B. kupił w r. 1700 za 12.000 zł części Parusewa w p. pyzdr. (P.1139 XIII k.182), a w r. 1701 sprzedał Parusewo za 13.000 zł bratu Stanisławowi (P.1141 IX k.65v). W r. 1708 nazwany chorążym poznańskim (P.1144 k.255), zapewne z nominacji króla Stanisława, bo już w r. 1710 występował znów jako tylko podstoli wschowski (P.1145 k.80). W r. 1716 w imieniu własnym i swego syna Andrzeja, występując obok innych jako współspadkobierca bratanicy Małgorzaty B. dobra po niej, tj. Markowice zobowiązał się sprzedać za 18.885 zł jej mężowi a swemu bratankowi Janowi B. (P.1150 k.27v, 52v). Żył jeszcze w r. 1718 (Py.157 k.18v), nie żył zaś w r. 1724 (P.1197 VI k.61v). Żychliński daje mu drugą żonę Petronelę Rogalińską. Nie mam pewności czy Władysław, podstoli wschowski, i Władysław, który 25 IV 1717 r. zaślubił Petronelę Rogalińską (LC Brody), to jedna i ta sama osobistość. Jedyny znany mi syn Władysława to Andrzej. Może córką Władysława była Dorota, żona Sebastiana Dzierzgowskiego, która w r. 1724 miała sumę na Zieleńcu (P.1197 VI k.61v). Żyła jeszcze w r. 1743.

Andrzej, syn Władysława, podstolego wschowskiego, i Słoneckiej, występował w r. 1716 obok swego ojca jako współspadkobierca stryjecznej swej siostry Małgorzaty zamężnej Janowiej Bronikowskiej. W Gościejewicach zaślubił 8 IX 1723 r. Ludwikę Przyjemską (LC Poniec), córkę Andrzeja, podkomorzego kaliskiego, i Zofii Modlibowskiej, Wedle zobowiązania z r. 1720, wieś Zieleniec sprzedał w r. 1724 za 52.000 zł Stanisławowi Żychlińskiemu, podkomorzycowi kaliskiemu (P.1197 VI k.61v). Żonie swej w r. 1729 oprawił 19.000 zł posagu (P.1218 k.93v). Od Wojciecha Korwin Bieńkowskiego, podwojewodziego poznańskiego, wedle zobowiązania z r. 1735, kupił w r. 1736 za 61.000 Stajkowo w p. pozn. (P.1246 k.67v), nie żył w r. 1738, kiedy dziedzicami Stajkowa były jego nieletnie dzieci: Dymitr, Walenty, Dobrogost i Konstancja (Kośc.320 s.105), pozostające w r. 1743 pod opieką stryja Jana (P.1270 k.40v, 41). Ludwika z Przyjemskich umarła w r. 1738 i została pochowana 3 VII (Nekr. Reformatów szamotul.). Był jeszcze syn Karol, ochrzcz. 2 VIII 1727 r. (LB Poniec), ale niewątpliwie zmarł on młodo. Konastancja wyszła w Poznaniu 7 IX 1752 r. za Ignacego Kozierowskiego (LC Fara) i żyła z nim jeszcze w r. 1782.

a. Dymitr, syn Andrzeja i Przyjemskiej, w r. 1748 służył za granicą w wojsku (I.Kal.185/9 k.178), był w r. 1750 porucznikiem wojsk pruskich i współdziedzicem Stajkowa (P.1299 k.68) i t. r. sprzedał te dobra w imieniu własnym i braci za 70.000 zł Kazimierzowi Garczyńskiemu (P.1300 k.122v). Chyba żył jeszcze w r. 1776 (P.1072 k.193).

b. Walenty, syn Andrzeja i Przyjemskiej, w r. 1750 był księdzem (P.1299 k.68; 1300 k.122v), nie żył już w r. 1776 (P.1316 k.96, 96v).

c. Dobrogost (Bonawentura), syn Andrzeja i Przyjemskiej, zaślubił Apolonię Objezierską, córkę Antoniego, komornika granicznego kaliskiego, i Zofii Koszutskiej. W r. 1769 spisał z nią wzajemne dożywocie (P.1346 k.63). Posesor Wiekowa, kwitował się w r. 1768 z dziedzicem tej wsi Antonim Zbyszewskim (G.100 k.338). W r. 1772 był posesorem Chartowa. W końcu życia gospodarował w Chociczy koło Wrześnie, gdzie umarł 1811 r., w 80-ym roku życia, pochowany 8 I (LM Września). Apolonia z Objezierskich umarła w Chociczy 1 I 1820 r., mając lat 91 (ib.). Ich synowie to: Józef Władysław, ochrzcz. z wody w Stęszewie, z ceremonii 26 VII 1767 r. (LB Otorowo), Ignacy Melchior, ur. w Chartowie, ochrzczony 9 VIII 1772 r. (LB Poznań, Sw. Jan), o których nic więcej nie wiem, i Andrzej, w r. 1787 podchorąży regimentu pieszego wojsk koronnych (Ws.104 k.83v), w r. 1790 porucznik tychże wojsk, spisał dożywocie z żoną Justyną Prusimską, córką Melchiora, starosty obornickiego, i Martyny Biernackiej (Ws.106 k.21). Chyba córką Dobrogosta i Objezierskiej była Józefa, ur. ok. 1761 r., żona najpierw Józefa Dobrzyńskiego, zmarłego 16 V 1831 r., potem zaślubiona 3 II 1836 r. Andrzejowi Dobrzyckiemu, młodszemu od niej o lat 25. Umarła w Chocicze 2 III 1840 r., mając lat 59. Była dziedziczką Chociczy i Chociczki (LC, LM Września), co wskazywałoby na to, iż po żadnym z synów Dobrogosta potomstwa nie było.

2) Przecław, syn Aleksandra i Anny Schlichting, ochrzcz. w Miaskowie 4 VII 1624 r. (konarski), występował w r. 1641 jako "przyjaciel" z linii ojczystej Anny B. żony Floriana Schlichtinga (P.1044 k.524). Mianowany jednym z opiekunów dzieci brata Jana 1650 r. (P.1061 k.698v). W r. 1651 spisał wzajemne dożywocie z żoną Elżbietą Schlichting, córką Jana Jerzego z Przetoczny (Ws.208 k.97v), a posag 15.000 zł oprawił jej ponownie w r. 1651, skasowawszy pierwszą oprawę (P.1067 k.234). W r. 1652 dostał od teścia zapis długu 5.000 zł jako resztę posagu 15.000 zł (P.1064 k.962). Wraz z braćmi Janem i Aleksandrem sprzedał w r. 1663 Miaskowo za 15.000 zł Mikołajowi Zakrzewskiemu (Ws.208 k.173). Żoną Elżbieta 1665 r. skasowała oprawę swego posagu i dożywocia na Gajewie i części Mszyczyna (P.1076 k.1328), które to dobra zostały sprzedane t. r. lub nieco wcześniej Janowi Kazimierzowi Jeżewskiemu (ib. k.379v). T r. zapisał 2.500 zł Elżbiecie B., wdowie po Samuelu Kuczkowskim, któremu wydzierżawił był na trzy lata Sielec (P.1076 k.713v, 715v). Drugiej żonie Elżbiecie Dziembowskiej, córce Krystiana, zapisał w r. 1676 dług 5.000 zł (P.1094 k.490v, 491). Umarł t. r. (Kośc.305 k.789). Wdowa żyła jeszcze w r. 1694 (P.1127 I k.54v). Córki Przecława: Anna, niezamężna, żyjąca w l. 1689-1700, nie żyjąca już w r. 1715, oraz Barbara, żyjąca w r. 1689 (P.1139 XII k.13; 1149 IV k.15v). Synowie: Bogusław, wspomniany raz tylko w r. 1676 (P.1094 k.924v), Dobrogost, Aleksander i Przecław, o których niżej.

(1) Dobrogost, syn Przecława, i Elżbiety Schlichting, ur. w Sródce i ochrzcz. 29 I 1665 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.), występował w r. 1700 jako spadkobierca ciotki Heleny Serafinowej Lipnickiej (I.Kal.154 s.169). Od Jerzego Watty Kosickiego, syna swej stryjecznej siostry Anny, kupił w r. 1702 za 22.000 zł Sroczyno (P.1142 III k.1). Był kapitanem. Nie żył już w r. 1735. Miał córkę Joannę Helenę, ochrcz. w Skokach 21 VIII 1707 r. (LB Skoki, dysyd.), i Barbarę Elżbietę, obie urodzone z Eleonory Bogumiły Lossow, chyba jeszcze żyjącej w r. 1761 (P.1331 k.75v), nie żyjącej już w r. 1766 (P.1342 k.163v). Barbara Elżbieta, w l. 1752-66 była żoną Gustawa Wilhelma Scharowetz von Scharowa. Odziedziczone po rodzicach dobra Sroczyno i Borkowo w r. 1761 sprzedała ona za 45.000 zł Karolowi Łąckiemu (P.1331 k.75v)

(2) Aleksander, syn Przecława i Elżbiety Schlichting, dziedzic części Karmina 1688 r. (Kośc.307 k.29), żonie Mariannie Brudzewskiej, córce Kaspra Samuela i Anny Marianny Sack, oprawił w r. 1690 posag 5.000 zł (P.1431 k.659). Była to jego druga żona. Dla swych dzieci zrodzonych z pierwszej, zmarłej już Barbary Karczewskiej, córki Michała, mianował w r. 1694 opiekunów, między innymi Przecława i Mikołaja B-ch, synów Aleksandra (Ws.76 k.437v). Wraz żoną Brudzewską kwitował się w r. 1704 wzajemnie z Jakubem Antonim Niedrowskim i żoną jego Katarzyną B. z kontraktu z r. 1701 dotyczącego zastawu wsi Łubowo (G.92 k.32). Żył jeszcze chyba i w r. 1710 (G.93 k.32v), nie żył napewno już w r. 1714 (P.1148 IV k.71v). Marianna Brudzewska bezdzietna, nie żyła już w r. 1740 (P.1262 k.22). synem Aleksandra był Daniel.

Daniel, syn Aleksandra i Karczewskiej, dostał w r. 1692 zapis 2.000 zł od swego dziada Karczewskiego (Kośc.308 s.411). w r. 1709 mąż Teofili (Bogumiły) Anny Przystanowskiej, której to Teofili w r. 1714 oprawił 5.000 zł posagu (P.1148 IV k.71v). Daniel żył jeszcze w r. 1715 (P.1149 I k.197v). W r. 1724, 13 II, Bogumiła Anna, owdowiawszy, wyszła 2-o v. za Andrzeja Kurnatowskiego (LC Skoki, dysyd.). Chyba jeszcze żyła w r. 1759. Dzieci Daniela: Aleksander, o którym niżej, Jadwiga Izabela, ochrzcz. 12 IV 1711 r., Mikołaj, ochrzcz. 10 VII 1712 r. (LB Skoki, dysyd.).

Aleksander, syn Daniela i Przystanowskiej, w r. 1758 mąż Konastancji Mroczyńskiej, córki Kaspra i Marianny z Trepków, wdowy 1-o v. po Stefanie Bronikowskim, a bratanicy i spadkobierczyni Marcina Mroczyńskiego, suscepanta grodzkiego poznańskiego, właściciela kamienicy w Rynku poznańskim (P.1326 k.86). Nie żył już w r. 1776. Konstancja w r. 1777 scedowaną sobie przez ojca kamienicę w Rynku Poznania sprzedała za 10.000 zł Janowi Pruskiemu (P.1354 s.699, 703), a umarła w r. 1788 i została pochowana u Franciszkanów w Poznaniu 1 III (LM Fara, Pozn.).

(3) Przecław, syn Przecława i Elżbiety Schlichting (P.1139 XII k.13), wspomniany w r. 1688 (Kośc.307 k.29), w r. 1693 spisał wzajemne dożywocie z żoną swą Urszulą Elżbietą Falkenhahn (Falkenhayn), córką Krzysztofa i Marii Elżbiety Seidlitz (P.1432 k.15v). Urszula Elżbieta w r. 1694 skwitowała swego ojca z 4.000 zł, a mąż oprawił jej posag 5.000 zł (P.1127 III k.51). Swym córkom zrodzonym z tej żony, tj. Mariannie Elżbiecie i Anieli Urszuli, zapisał Przecław w r. 1715 sumę 12.000 zł (P.1149 I k.331) i t. r. nabył sposobem wyderkafu od Mikołaja Sczanieckiego za 8.000 zł Nojewo (Ib. IV k.36). W r. 1729 Krystyna z Żychlińskich 1-o v. Złotnicka 2-o v. Chrościcka występowała przeciwko Przecławowi ojcu i Baltazarowi synowi B-im, posesorom Spławia (Kośc.358 k.33). Czy chodziło tu o tego właśnie Przecława ?)

3) Aleksander, syn Aleksandra i Anny Schlichting, wspomniany w r. 1649 (Kośc.302 k.247v), w r. 1655 oprawił 10.000 zł posagu żonie swej Zofii Broniewskiej, córce Hieronima i Anny z Łabiszyna Latalskiej (Ws.56 k.590v; 208 k.237v). Zofia w r. 1660 sprzedała za 20.000 zł Szlachcino, Wojszewo i Grodziec w p. pyzdr. siostrze swej Katarzynie, żonie Jana B. (Ws.208 k.342v), nabyła zaś od niej jednocześnie za 23.000 zł części w Babinie, Bonicach i Czarnym Piątkowie (ib. k.339v). Wieś Czarne Piątkowo sprzedała jednak w r. 1661 za 15.000 zł tej siostrze celem oczyszczenia z długów Babina i Bonic (P.1072 VIII k.459). T. r. Aleksander zobowiązał się Kleszczewo sprzedać za 6.000 zł siostrze swej Bogumile zamężnej Janowej Gruszczyńskiej (Py.153 s.52, 57). Zofia w r. 1665 kupiła od Fabiana Wilhelma Rosena za 20.000 zł Granówko w p. kośc. (P.1425 k.1002v). W r. 1676 wsie Babino i Bonice z przylegającymi pustkami sprzedała za 40.000 zł synowi Przecławowi (Ws.208 k.403). Nie żyła już w r. 1678 (Ws.73 k.284). Aleksander sprzedał w r. 1682 Kleszczewo w p. kośc. za 8.500 zł Mikołajowi Twardowskiemu (P.1104 k.166). W r. 1683 lub przed tą datą sprzedał też macierzyste dobra swych dzieci, tj. Babino i Bonice Stanisławowi Przybyszewskiemu i wobec tego przeprowadził między sobą i tymi dziećmi działy majątkowe (Ws.73 k.818v). W r. 1687 był już 2-o v. mężem Zuzanny Kromno Piotrowskiej, córki Kaspra (P.1113 II k.29v; Kośc.307 k.41v). Ta Zuzanna w r. 1690 w imieniu małoletnich swych synów Piotra i Macieja skwitowała pasierba Mikołaja z 2.600 zł, które ów Mikołaj zapisał był swym przyrodnim braciom (Ws.76 s.235). Aleksander w r. 1693 zapisał synowi z pierwszej żony Rafałowi sumę 3.000 zł, jako rekompensatę za jego udział w macierzystym Gronówku, na poczet którego to udziału Rafał podjął już był od macochy w r. 1691 sumę 1.000 zł (Ws.76 k.416v). Czy nie ten to Aleksander B. pochowany został w Lesznie 23 II 1703 r. ? (Racz. rkps nr 227). Zuzanna żyła jeszcze chyba w r. 1695 (Kośc.307 k.661v), nie żyła już w r. 1710 (I.Kal.157 s.52). Z pierwszego małżeństwa synowie: Przecław, Wojciech, Mikołaj, Jan, Dobrogost, Stefan i Rafał, o których niżej. Córki: Katarzyna, w l. 1678-85 żona Mikolaja Twardowskiego, Zofia, niezamężna w l. 1678-83 (Ws.73 k.284; P.1106 V k.29v), w r. 1690, krótko po 29 III, zaślubiła Krzysztofa z Wybranowa Chlebowskiego, Anna, niezamężna w l. 1678-99 (Ws.73 k.284; 77 III k.63), nie żyła już w r. 1721 (P.1184 k.69). Z drugiego małżeństwa synowie Piotr, i Maciej, o których niżej.

(1) Przecław, syn Aleksandra i Broniewskiej, wspomniany już w r. 1670 (Py.154 s.149), nabył w r. 1676 od swej matki za 40.000 zł Babino i Bonice (Ws.208 k.403). Jak już powiedziałem wyżej, dobra te zostały przez ojca sprzedane potem Przybyszewskiemu. Przecław w r. 1679 spisał wzajemne dożywocie z żoną Jadwigą Rozbicką, córką Jerzego i Zofii Chrząstowskiej (R.Kal.2 k.92), a w r. 1685 oprawił owej żonie posag 9.000 zł (P.1110 IX k.4v). W r. 1695 wraz ze swymi braćmi Wojciechem, Mikołajem i Stefanem, a w imieniu też Jana, Dobrogosta i Rafała sprzedał macierzystą wieś Gronówko za 27.000 zł Rafałowi Leszczyńskiemu, wojewodzie łęczyckiemu i staroście generalnemu wielkopolskiemu (P.1130 XI k.3v). W r. 1701 wydzierżawił na trzy lata od Aleksandra z Otoka Zaleskiego miasto Ostroróg z przyległymi wsiami (P.1140 VI k.6v). Umarł między r. 1703 i 1708 (Ws.77 V k.5v, 6; VI k.69v). Jadwiga nie żyła już w r. 1718 (P.1157 k.37). Synowie Przecława to Jerzy Aleksander i Andrzej Wojciech.

a. Jerzy Aleksander, syn Przecława i Rozbickiej, na zapisanej sobie przez ojca sumie 50.000 zł, żeniąc się w r. 1703 z Konstancją Eleonorą Mielęcką, córką Adama Konstantego i Anny Gorzyńskiej, oprawił jej krótko przed ślubem, 19 II, posag 10.000 zł (Ws.77 V k.5v, 6). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisał w r. 1713 (P.1147 I k.61). Umarł w drodze na Trybunał Piotrkowski w Kaliszu w r. 1714 i pochowany został w Lesznie 14 III (LM Orzeszkowo, dysyd.). Wdowa wzięła w r. 1715 w zastaw za 50.000 zł od Jana Zebrzydowskiego, starosty rogozińskiego, dobra tego starostwa (P.1149 II k.179), a trzymała też t. r. od Aleksandra Łąckiego, łowczego kaliskiego, Popowo, Zakrzewo i Pierwoszewo (P.1149 I k.215). Wyszła 2-o v. za Jana B., syna Zygmunta. Była jego żoną zapewne już w r. 1715. Umarła w r. 1758 i została pochowana w Skokach (LM Skoki, dysyd.). Córki Jerzego Aleksandra i Mielęckiej to Joanna Aleksandra, ur. około r. 1702, ochrzcz. w Bininie 31 VII 1714 r., kiedy już miała lat 12 (LB Orzeszkowo, dysyd.), i Ewa Aleksandra, małoletnia w l. 1714-15 (Ws.90 k.150v; P.1149 I k.111v) jeszcze niezamężna w r. 1717, kiedy od matki i ojczyma dostała zapis 20.000 zł (P.1155 k.163), żona 1-o v. Ignacego z Wybranowa Swinarskiego, rozwiedziona z nim w r. 1742, zaślubiła 2-o v. w r. 1747 Jana Złotnickiego, zaś 3-o v. wyszła 7 V 1751 r. w Mórce za Krzysztofa Fryderyka Horna. Czwartym jej mężem był w r. 1777 Łukasz Jażwiński.

b. Andrzej Wojciech, syn Przecława i Rozbickiej, mąż w r. 1708 Marianny z Rudułtowic Kotkowskiej, córki Aleksandra i Zofii Bobrownickiej (Ws.77 VI k.69v; P.1146 II k.1650, której w r. 1709 zapisał 6.000 zł (Kośc.310 s.201). Trzymał w r. 1715 sposobem wyderkafu za sumę 40.000 zł od Macieja Radomickiego, wojewody inowrocławskiego, wsie Bienino, Nosalewo, Orlicko i Zapustowo w p. pozn. (P.1149 I k.105). Marianna umarła w Dobrojewie w r. 1715 i została pochowana w Lesznie 28 V (LM Orzeszkowo, dysyd.). Drugiej swej żonie Mariannie Teofili Unrug, córce Jerzego Sebastiana i Anny Heleny Jaskóleckiej, Andrzej Wojciech oprawił w r. 1718 posag 15.000 zł (P.1157 k.37). Od Aleksandra Kąsinowskiego kupił w r. 1719 za 47.266 zł Orzeszkowo z folwarkiem Pólko w p. pozn. (P.1164 k.71). Umarł 15 III 1739 r. i pochowany został w Orzeszkowie (LM Orzeszkowo, dysyd.). Z Kotkowskiej byli synowie: Aleksander Chryzostom, ochrzcz. w Dobrojewie 26 VIII 1708 r. (LB ib.), który t. r. dostał od swego chrzestnego ojca, stryja Jerzego Aleksandra, zapis 500 zł (Ws.77 VI k.69v), zapewne młodo zmarły, i Adam, o którym niżej. Była z tej żony i córka Ewa, ur. w Dobrojewie, ochrzcz. 30 VII 1711 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.), wydana 22 XI 1730 r. za Andzreja Kurnatowskiego z Chalina, potem z Pożarowa. Z drugiego małżeństwa była córka Bogumiła Helena, ur. około 1720, wydana 1-o v. w Pożarowie 22 II 1746 r. za Jana Samuela Bukowieckiego (LC Biezdrowo; Konarski), 2-o v. 13 IX 1756 r. za Jana z Wybranowa Chlebowskiego (LC Kwilcz). Jak się zdaje, 19 tego miesiąca Chlebowscy powtórzyli obrzęd ślubny, tym razem w zborze w Orzeszkowie (LC Orzeszkowo, dysyd.). Syn zdrugiej żony, Jerzy, został katolickim księdzem. W r. 1741 sumę 14.000 zł, jako część sumy 30.000 zł przypadającej sobie z działu braterskiego z r. 1731 a zabezpieczonej na Orzeszkowie, cedował bratu Adamowi i jego żonie (Ws.87 k.151v). Dnia 6 IX 1743 r. był instalowany na scholasterię katedralną poznańską (Weimann, s. 144). Wedle działu z r. 1731, sprzedał w r. 1745 bratu Adamowi Orzeszkowo i Pólko za 40.920 zł (P.1279 k.107v). W r. 1747 został kanonikiem krakowskim. Był generalnym ekonomem biskupstwa krakowskiego i prałatem domowym papieskim. Umarł w r. 1752 (Łętowski).

Adam, syn Adama Wojciecha i Kotkowskiej, ur. w Dobrojewie % IV 1714 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.). Wedle działu braterskiego z r. 1731 dziedzic Orzeszkowa i kolator tamtejszego zboru, zaślubił 3 X 1741 r. we dworze w Swidnicy Joannę Florentynę z Sienna Potworowską (LC Orzeszkowo, dysyd.). W r. 1746 wraz z siostrą Ewą Kurnatowską mianowali plenipotentów do sprawy o dobra Bilcza w wojew. sandomierskim (P.1283 k.10). Już w r. 1746, kiedy świadkował na ślubie siostry Teofili Bukowieckiej, nazwany "z Żychlina", formalnie był jedank jeszcze tylko posiadaczem tych dóbr, choć w r. 1751 nazwany i patronem tamtejszego zboru (Konarski). Jako o "posesorze" Żychlina mowa o nim w r. 1758 (I.Kon.79 k.99v). Żychlin, Janowice, Lipiny, Krągolę, Karsy i Zduny w p. kon. kupił za 186.312 zł od Macieja Bogusława Żychlińskiego, pułkownika wojsk saskich, syna Stanisława i Marianny B., kontraktem z 10 V 1766 r. (ib.80 k.46). Właściwe zaś zeznanie rezygnacji tych dóbr miało miejsce dopiero wr. 1778 (ib.82 k.1). Józef Sakowski i jego żona Małgorzata Rosnowska scedowali Adamowi B. i jego żonie w r. 1750 za konsensem królewskim z 3 VII dożywocie wójtostwa Małe Borzętowo na przedmieściu Konina (ib.78 s.417, 419). Odtąd Adan będzie się już stale pisać starostą borzętowskim. Odziedziczone po rodzonym wuju Aleksandrze Sciborze z Rudułtowic Kotkowskim, podstolim kijowskim, dobra Bielcza (chyba w p. sandomierskim ?) sprzedał w r. 1754 jak się zdaje Bogumile z Kotkowskich 1-o v. Zboińskiej skarbnikowej dobrzyńskiej, 2-o v. Mikułowiczowej mieczniowej bielskiej (ib.81 k.104). Odegrał wybitną rolę w walce o równouprawnienie dysydentów. Jako jeden z konsyliarzy podpisał 20 III 1767 r. konfederację toruńską. W czasie konfederacji barskiej oboje z żoną musieli z Polski uchodzić i w r. 1769 w październiku bawili jako "ezule" w Dreżenku (LB Orzeszkowo, dysyd.). Adam należał do wydziału sądów asesorskich, który według ustawy z r. 1775 miał sądzić sprawy międzywyznaniowe (Pol. Sł. Biogr; I.Kal.82 k.75). Połowę Żychlina z przyległymi wsiami rezygnował 3 VI 1778 r. swej żonie (I.Kon.82 k.17). Umarł t. r. 12 X (Konarski). Zaraz po jego śmierci wdowa, dziedziczka Żychlina, została intromitowana do wójtostwa borzętowskiego (ib. k.49). Mając na Żychlinie i Orzeszkowie zabezpieczyć swój posag 120.000 zł, zrzekła się w r. 1780 połowy tej sumy na rzecz dzieci: Jana, Ferdynada, Ksawerego, Adama Szczęsnego, Ludwiki i Wiktorii. Drugą połowę mieli dostać dopiero po śmierci jej. Ponadto oddała synom swoją połowę dóbr żychlińskich. Rodzeństwo zawarło wtedy 2 V t. r. ugodę działową względem całej fortuny szacowanej wraz z sumami pieniężnymi na 307.000 zł. Siostrom wyasygnowano po 10.000 zł majątku ojcowskiego, a po 20.000 zł z macierzystego. Dwaj starsi bracia, Jan i Ferdynand, prawie stale bawiący za granicą, nie wzięli dóbr ziemskich, Adam Szczęsny dostał Żychlin w sumie 170.000 zł, Ksawery - Orzeszkowo w sumie 120.000 zł (P.1088 k.253; I.Kon.82 k.153v, 157v). Wdowa 6 V 1791 r. odziedziczone po bracie Aleksandrze Potworowskim dobra Tarpen w p. górowskim na Sląsku sprzedała Janowi Potworowskiemu (Kośc.337 k.17). Po bracie Aleksandrze odziedziczyła również i części Swidnicy z przyległościami w p. wschow. (P.1368 k.68). Swe prawa emfiteutyczne do wójtostwa Borzętów cedowała w r. 1793 synowi Adamowi Feliksowi (I.Kon.84 k.428). Umarła 19 X 1800 r. i została pochowana w Żychlinie (Konarski). Z dzieci Adama i Potworowskiej, prócz wymienionych wyżej, były córki Marianna, zmarła w r. 1750, i Teodozja Antonina, pochowana 19 IX 1761 r. (LM Orzeszkowo, dysyd.). Dwie inne córki Ludwika Jadwiga, ur. w Żychlinie około 1742 r., zaślubiona 2 III 1767 r. Michałowi Ziemięckiemu (LC Orzeszkowo, dysyd.), Wiktoria Karolina, ochrzcz. w Żychlinie we wrześniu 1754 r., ponownie ochrzcz. w Dreżenku 18 X 1769 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.; Konarski), zaślubiona 7 I 1776 r. Aleksandrowi Mielęckiemu, dziedzicowi Karny (ib.).

a) Jan Aleksander, syn Adama i Potworowskiej, ur. około r. 1744, kapitan wojsk rosyjskich 1779 r. (I.Kon.82 k.75), potem w r. 1784 major (P.1361 k.57), zmarł mając lat 64, 1 IX 1808 r. i pochowany został w Waszkowie (Konarski).

b) Ferdynand Jerzy, syn Adama i Potworowskiej, ur. około 1750, był w l. 1779-85 landratem powiatu wałeckiego (I.Kon.82 k.75). Jak widzieliśmy wyżej, w działach zrzekł się wyposażenia dobrami ziemskimi, a w r. 1784 swe prawa do Orzeszkowa sprzedal Adamowi Kurnatowskiemu (P.1362 k.60v). Umarł w r. 1803, mając lat 53 i pochowany został 6 XI w Woli (Konarski). Nie wiem czy wspomnianego przez Bonieckiego Ferdynanda B., kapitana wojsk koronnych z r. 1783, można z tym Ferdynandem identyfikować.

c) Ksawery Andrzej, syn Adama i Potworowskiej, ochrzcz. w Żychlinie 14 X 1751 r. (Konarski). W l. 1779-98 był landratem inowrocławskim (I.Kon.82 k.75; 84 k.427). Z działów rodzinnych przeprowadzonych w r. 1780 dostał, jak widzieliśmy, Orzeszkowo, ale już 24 VI 1780 r. sprzedał te dobra Aleksandrowi Mielęckiemu (P.1375 k.46). Działał w r. 1791 jako plenipotent matki do spraw spadkowych po Aleksandrze Potworowskim toczących się w oberamcie głogowskim i do sprzedaży dóbr Tarpen na Śląsku (P.1368 k.63, 64v; I.Kon.84 k.249). Zaślubił w Żychlinie 19 X 1804 r. Katarzynę Wilhelminę Grabovius, rozwiedzioną Schande (Konarski).

d) Adam Feliks (Szczęsny), syn Adama i Potworowskiej, ochrzcz. w Żychlinie 6 XII 1758 r. (ib.), w działach z r. 1780 dostał, jak już powiedziałem, dobra Żychlin z przyległościami. W r. 1781 pokwitował sych opiekunów Stanisława i Adama B-ch oraz Jana i Andrzeja Mojaczewskich (P.1358 k.93). W r. 1782 spisał wzajemne dożywocie ze swą żoną Karoliną Joanną Mojaczewską (I.Kon.82 k.300v), córką Karola i Joanny Mielęckiej. Podkomorzy JKMci, 18 VI 1784 r. spisał kontrakt kupna za 62.000 zł Liśca Małego w p. kon. od braci Tomasza i Jana Lisieckich (ib.83 k.38). Z województwa gnieźnieńskiego posłował 1791 r. na drugą kadencję Sejmu Wielkiego (ib.84 k.295v). Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Konstytucji 3 Maja. Jako plenipotent matki skwitował 1791 r. Jana Potworowskiego, obecnego dziedzica dóbr Tarpen na Sląsku, z 50.000 zł spadku po Aleksandrze Potworowskim (P.1368 k.68). W r. 1793 dostał order Sw. Stanisława. Mianowany w r. 1798 szambelanem pruskim i kawalerem orderu Orła Czerwonego I kl. Od Aleksandra I dostał potem order Sw. Anny. Za Księstwa Warszawskiego konsyliarz sądu apelacyjnego kaliskiego i członek deputacji do rewizji aktów hipotecznych. Za Królestwa Kongresowego posłował ze swego okręgu a w r. 1818 był marszałkiem sejmiku konińskiego. W loży "Pallas na wschód Konina", otworzonej w r. 1818, był mistrzem katedry. W r. 1822 został mianowany senatorem kasztelanem, umarł w r. 1829 (Pol. Sł. Biogr.). Z synów Adama Feliksa i Mojaczewskiej, najstarszy Jana Wojciech, ochrzcz. w Żychlinie 10 V 1781 r., chyba wkrótce potem umarł, o Rafale i Józefie zob. niżej.

(a) Rafał Ksawery, syn Adama Feliksa i Mojaczewskiej, ur. w Żychlinie 27 III 1786 r., dziedzic Żychlina, w l. 1810-11 radca powiatu konińskiego, potem marszałek szlachty tegoż powiatu, zaślubił 2 X 1810 r. w Sielcu koło Wągrówca Helenę Złotnicką (Konarski), zmarłą 14 IX 1860 r. i pochowaną w Żychlinie (Dz.P.). Z niej była córka Maelania Józefa, ur. w Żychlinie 16 VII 1811 r. (Konarski), zamężna za Kurnatowskim.

(b) Józef Aleksander, syn Adama Feliksa i Mojaczewskiej, ur. w Żychlinie 4 XII 1788 r. (ib.), dziedzic Kręgoli, komisarz obwodu konińskiego 1820 r., komisarz wojewódzki 1822 r., referendarz stanu, kawaler orderu Sw. Anny II kl. i Sw. Stanisława III kl. Z żony Wilhelminy Mojaczewskiej miał synów Seweryna Adama, ur. 4 V 1817 r., chyba zmarłego 20 X 9t. r. (ib.), i Adama, o którym niżej. Córki: Helena Józefa, ur. 10 VI 1820 r. (ib.), zmarła w Warszawie 4 V 1884 r. (Dz.P.), dziedziczka Kręgoli, żona Adama Potworowskiego, Karolina Kornelia, ochrzcz. w Koninie 3 IX 1822 r., zmarła krotko potem (Konarski).

Adam, syn Józefa i Mojaczewskiej, właściciel Żychlina, zmarły w młodym wieku, po którym z żony Jadwigi Komierowskiej, 2-o v. Bojarskiej, pozostał syn Rafał i dwie córki (Żychliński), z których jedna poszła za Wiktora.

Rafał, syn Adama i Komierowskiej, w r. 1905 dziedzic Żychlina, Starego-Miasta, Jaroszewic Bychwalskich w gub. kaliskiej (Spis alfabetyczny obywateli ziemskich Król. Polskiego, Warsz. 1905), ożeniony z baronówną von Rahm (?), miał z nią córkę, która w czerwcu 1919 r. była żoną Stanisława hr. Grabowskiego (noty Reiskiego).

(2) Wojciech, syn Aleksandra i Broniewskiej, chyba identyczny z Wojciechem, ochrzczonym w Żychlinie 19 IV 1652 r. (Konarski). W r. 1683 przebywał zagranicą (P.1106 V k.29v0. Żonie Mariannie Bukowieckiej, wdowie po Rafale Koźmińskim, oprawił w r. 1693 posag 11.000 zł (P.1432 k.265v). Części wsi Babino i Bonice w p. pyzdr. sprzedał w r. 1695 za 4.074 zł Krystynie Chociszewskiej, wdowie po Stanisławie Przybyszewskim, sędzim grodzkim bydgoskim (P.1129 IV k.88). Od Bogusława Tomickiego kupil 1698 r. za 36.000 zł Kowalskie i Bugaj w p. gnieźn. (P.1134 VI k.89). Na tych dobrach umieścił oprawę 12.000 zł posagu swej żony, ale sprzedał owe wsie już w r. 1701 za 28.200 zł bratu swemu Mikołajowi (P.1140 I k.145; II k.24; 1141 VII k.49). Od Katarzyny Przybyszewskiej, żony Piotra Tomickiego, miecznika wschowskiego, spadkobierczyni Stanisława Przybyszewskiego, sędziego grodzkiego bydgoskiego, kupił w r. 1713 Babino i Bonice (G.1148 III k.52v; P.1149 II k.29; 1184 k.69). Babino i Bonice sprzedał w r. 1729 za 41.000 zł Wojciechowi Skarbkowi Malczewskiemu, sędziemu ziemskiemu poznańskiemu (P.1216 k.30). Zmarł w Twardowie u zięcia Władysława Twardowskiego 1731 r., pochowany został w Żychlinie 12 V t. r. (Konarski). Marianna, żona jego pochowana w Skokach 6 III 1732 r. (LM Skoki, dysyd.). Syn Wacław Aleksander, ur. w Chycinie, ochrzcz. 1 VII 1696 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.), niewątpliwie zmarł młodo. Córki: Teofila Konstancja, ur. w Rozbitku, ochrzcz. 17 VI 1698 r. (ib.), Ludwika Marianna, ochrzcz. 26 XII 1703 r. (LB Skoki, dysyd.), 1-o v. za Andrzejem Kromno Piotrowskim, cześnikiem (miecznikiem ?) wieluńskim, 2-o v. w r. 1746 żona Andrzeja Trepki, Katarzyna, w l. 1718-32 żona Jerzego Rozbickiego, komornika granicznego wschowskiego, Zofia Anna, w l. 1725-35 żona Władysława Karola ze Skrzypny Twardowskiego, pisarza grodzkiego kcyńskiego, potem sędziego grodzkiego kaliskiego.

(3) Mikołaj, syn Aleksandra i Broniewskiej, od brata Stefana dostał w r. 1683 zobowiązanie do sprzedaży za 4.156 zł części po matce w Gronówku (Ws.73 k.818v). Mając w r. 1690 żenić się z Sabiną Radlicówną Hazianką, córką Jana Fabiana, burgrabiego ziemskiego wschowskiego, i Sabiny Schlichting, spisał w Gorczynie 6 VII t. r. kontrakt małżeński z jej braćmi, pod zakładem 12.000 zł (Ws.76 k.223). Z żoną tą sporządził w r. 1691 zapis wzajemnego dożywocia (P.1121 I k.36v), a w r. 1692 oprawił jej 12.000 zł posagu (P.1124 XII k.17v). Od Mikołaja Twardowskiego kupił t. r. za 19.000 zł części Mierzewa w p. kośc.(ib. k.52), zaś inne części tejże wsi, które Twardowski kupił był od Franciszka Bronikowskiego, nabył od tegoż Mikołaja Twardowskiego w r. 1700 za 5.800 zł (P.1138 III k.6v). Połowę Mierzewa sprzedał w r. 1700 za 36.500 zł Sebastianowi z Kurska Luce (P.1138 VI k.20). Od swego brata Wojciecha kupił w r. 1701 za 28.200 wsie Kowalskie i Bugaj w p. gnieźn. (P.1140 II k.24). Sabina Hazianka umarła zapewne między r. 1715 i 1717 (P.1149 II k.28v; I.Kon.73 k.495v). Drugą żoną Mikołaja była zaślubiona w r. 1727 Marianna Helena Bronikowska, córka Jana i Anny Lubowieckiej, którą to Marianną Heleną t. r. spisał wzajemne dożywocie (P.1210 I k.80v; II k.2). Wsie Kowalskie i Bugaj z pustkami zwanymi Młyniska, Dębogóra i Moczydła, sprzedał w r. 1730 za 35.660 zł Władysławowi B., synowi Zygmunta (P.1223 II k.27v). Marianna Helena, owdowiawszy, wyszła 2-o v. za Rafała Karśnickiego. Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała w r. 1750 (P.1298 k.123v). Żyła jeszcze chyba w r. 1757 (W.93 k.298). Synowie Mikołaja: Jan urodzony z Hazianki i Bogusław z Bronikowskiej, od którego jednak zacznę, mimo iż był młodszy.

a. Bogusław (Deodat Bogusław), syn Mikołaja i Bronikowskiej, kanonik sandomierski 1750 r. (P.1298 k.123v; nie wymienia go Katalog ks. Wiśniewskiego), instalowany 5 XII 1757 r. na kanonię katedralną poznańską, podał herby: babki ze strony ojca, Broniewskiej - Leliwę, babki ze strony matki, Lubowieckiej - Paprzyca (Weimann, s.148). T. r. był też proboszczem w Wałczu (W.93 k.305v). Surrogator i kanonik katedralny poznański, proboszcz wałecki, kupił w r. 1783 od Jana Topińskiego za 3.504 zł ogród w Poznaniu za Bramą Wrocławską zwany "Glinki" (P.1360 k.454). Żył jeszcze 25 V 1785 r. (LB Poznań, Sw. Marcin). Nie żył już w r. 1788, kiedy jako spadkobiercy po nim występowali syn i córka jego bratanka Marcjana B. (P.1365 k.368).

b. Jan Aleksander, syn Mikołaja i Hazianki, występował już w r. 1715 (P.1149 II k.28v). Żoną jego była w r. 1716 Marcjanna z Wybranowa Chlebowska, córka Pawła, pisarza grodzkiego wieluńskiego, i Teofili Russockiej, której to Marcjannie w r. 1717 zabezpieczył na wsi Kowalskie sumę 8.000 zł odebraną od jej matki z sumy większej, 12.000 zł, należnej tej swej żonie z Jędzrzychowic Wielkich w ziemi wschowskiej (I.Kon.73 k.495v). Dostał w r. 1727 zapis 8.000 zł od swego ojca (G.96 k.55). W r. 1729 manifestował się przeciwko swej macosze, zowiąc ją "nielegalną" żoną swego ojca. Oskarżał ją o to, iż nastawiła przeciwko niemu jego ojca i czyhała sama na jego życie, a to dla tego, iż się z kalwinizmu nawrócił na katolicyzm (Kośc.166 k.386). Żył jeszcze w r. 1736 (Ws.85 k.109. Marcjanna była już wdową w r. 1748 (Ws.90 k.24v). Umarła w r. 1761 i została pochowana w Żychlinie 19 XI t. r. (Konarski). Synowie Jana i Marcjanny: Marcjan i Karol, o których niżej, Franciszek Józef, ur. w Bronowie, ochrzcz. 15 III 1732 r. (LB Sowina). Córka Aleksandra Bogumiła, ochrzcz. 2 X 1718 r. (LB Skoki, dysyd.).

a) Marcjan Mikołaj (właściwie Mikołaj Marcjan), syn Jana i Chlebowskiej, ochrzcz. w Skokach 8 III 1716 r. i trzymany do chrztu przez dziada Mikołaja B. (ib.). Ożenił się z Zofią Twardowską, córką Chryzostoma i Anny Jezierskiej (I.Kon.81 k.24). Zapewne zawarcia tego małżeństwa dotyczył kontrakt spisany z Władysławem Karolem Twardowskim w r. 1742 w Woli Pleszewskiej i utwierdzony t. r. pod zakładem 2.356 zł (I.Kal.178/80 s.122). Byli już zapewne małżeństwem w r. 1745 (Kośc.323 k.15). Zofia umarła w r. 1761 (Konarski). Marcjan mie żył już w r. 1788 (P.1365 k.368). Córki jego i Zofii: Marcjana, chyba najstarsza, zmarła przed 1763 r., Helena ochrzcz. 1751 r. (Konarski), Elżbieta,niezamężna w r. 1775 (I.Kon.81 k.24), w r. 1788 żona Kazimierza Kozaneckiego, Ludwika, niezamężna, zmarła 1 III 1794 r. (LM Skoki, dysyd.). Synowie Adam i Jan.

(a) Adam Jerzy, syn Marcjana i Twardowskiej, ochrzcz. w Woli koło Żychlina wiosną 1753 r. (Konarski), dziedzic czy posesor Węgrzynowa, zaślubił w Staniewie koło Koźmina 4 II 1788 r. Joannę z Wybranowa Chlebowską, córkę Karola i Marianny Ziemięckiej, której to żonie swej zaraz zapisał sumę 6.000 zł (LC Poniec, dysyd.; P.2375 k.346). Joanna jeszcze t. r. zmarła bezdzietnie i została pochowana 18 XII (LM Leszno, dysyd.; P.1375 k.492). Uruski na podstawie dokumentów przedłożonych Heroldii Królestwa Polskiego twierdzi, iż ów Adam z żony Antoniny Dulickiej miał mieć syna Józefa Marcina wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1842, dziedzica dóbr Nowe w p. gostyń., po którym z żony Pelagii Zieleniewskiej syn Witold, wylegitymowany ze szlachectwa w r. 1851.

(b) Jan Zygmunt, syn Marcjana i Twardowskiej, ochrzcz. w Żychlinie 13 X 1755 r. (Konarski), nazwany w r. 1789 porucznikiem wojsk pruskich (P.1365 k.368), a już w r. 1789 pułkownikiem ! (I.Kon.84 k.159). Nieprawdopodobnie wygląda ten błyskawiczny awans.

b. Karol Aleksander (właściwie Aleksander Karol), syn Jana i Chlebowskiej, ochrzcz. 25 IX 1717 r. (LB Skoki, dysyd.), plenipotent ojca w r. 1736 (Ws.85 k.109), plenipotent matki 1748 r. (Ws.90 k.24v), żył jeszcze w r. 1750 (P.1298 k.123v).

(4) Stefan, syn Aleksandra i Broniewskiej, uczestniczył w działach braterskich 1678 r. (Ws.73 k.284), w r. 1683 przebywał za granicą (P.1106 V k.29v), ale jeszcze t. r. zobowiązał się przypadające jemu części po matce w Gronówku sprzedać bratu Mikołajowi za 4.156 zł (Ws.73 k.818v). Żył jeszcze w r. 1695 (Kośc.307 k.661v), nie żył już w r. 1699 (P.1137 II k.47v).

(5) Jan Dobrogost, syn Aleksandra i Broniewskiej, o którym w l. 1683-95 mowa jako o chorym (P.1106 V k.29v; Ws.73 k.818v). Działając w r. 1694 w asyście ojca i braci, sumy z Gronówka i Gaju cedował bratu Wojciechowi (Ws.76 k.459). Żył jeszcze w r. 1699 (P.1136 II k.47v).

(6) Rafał, syn Aleksandra i Broniewskiej, małoletni w l. 1678-83 (Ws.73 k.284; P.1106 V k.29v). Od ojca dostał w r. 1693 zapis 3.000 zł wzamian za należną mu część macierzystą w Gronówku, na poczet której pobrał już był od macochy w r. 1691 sumę 1.000 zł (Ws.76 k.416v). T. r. części w Gronówku sprzedał macosze Zuzannie Piotrowskiej. Wedle zobowiązania ojca starszych braci swoje części w Gronówku sprzedał w r. 1699 Rafałowi Leszczyńskiemu za 4.500 zł (P.1136 II k.47v).

(7) Piotr, syn Aleksandra i Piotrowskiej, wspomniany w r. 1688 (Kośc.307 k.41v0, jeszcze nieletni w r. 1690 (Ws.76 k.235). Pierwszą jego żoną była w l. 1713-15 Marianna Zajdlicówna. Poraz drugi ożenił się z Zuzanną Ludwiką Złotnicką, córką Aleksandra, podstolego poznańskiego, i Krystyny Bogumiły Żychlińskiej. Kontrakt małżeński spisany został w Spławiu 27 XII 1722 r. pod zakładem 20.000 zł, a w r. 1723 zapisał jej 10.000 zł (Kośc.314 s.6). Piotr B. "z Leśniewa" umarł w r. 1717 i został pochowany w Mielęcinie 13 VII. Ludwika Złotnicka umarła 4 X 1752 r. i pochowana została w Parcicach (Konarski). Synowie Piotra i Zajdlicówny: Andrzej Przecław, ochrzcz. w Woli 1713 r. (ib.), zapewne młodo zmarły, Jan, Stefan i Bogusław, o których niżej.

a. Jan Aleksander, syn Piotra i Zajdlicówny, ur. około r. 1713. Odziedziczywszy wraz z braćmi wieś Krzeczew i części w Kraszkowicach i Kochlewie w ziemi wieluńskiej, nabył w r. 1749 od brata Bogusława za 8.000 zł jego część w tych dobrach (P.1294 k.100v). Pierwszą żoną Jana, zaślubioną przed r. 1742, była Teofila z Trepków, zmarła przy połogu 1751 r., pochowana w Żychlinie (Konarski). Jan był w r. 1754 cześnikiem ostrzeszowskim (Boniecki). Drugą jego żoną była w r. 1768 Ludwika Teofila Lukówna, wdowa 1-o v. po Bogusławie Fryderyku z Kurska Luce, kapitanie wojsk koronnych, dziedziczka części w Dębowej Łęce (Ws.94 k.153; 96 k.38v). Krzeczów oraz części Kraszkowic i Kochlewa sprzedał kontraktem spisanym w Gołanicach 6 VII 1772 r. za 70.000 zł synowi swemu Samuelowi (Ws.95 k.173v). Podstolim ostrzeszowskim był w r. 1772 (Boniecki). Wraz z bratem swym Stefanem, jako spadkobiercy brata Bogusława, sprzedali 17 VI 1773 r. Gołanice i Jezierzyce za 325.000 zł Stanisławowi Krzyckiemu, podkomorzemu JKMci (Ws.96 k.19v). Podczaszy ostrzeszowski 1778 r. (Boniecki), kupił 25 VI 1782 r. od Krzysztofa Piotra Unruga za 92.000 zł wieś Wyciążkowo (Ws.102 k.45). W r. 1783 mazwany ex-stolnikiem (ib. k.73v). Wyciążkowo sprzedał 9 VI 1785 r. synowi Andrzejowi (Ws.104 k.210. Umarł mając lat 73, 13 I 1786 r. (Konarski). T. r. wdowa rozwiedziona kwitowała pasierba Andrzeja B. z 72 zł prowizji od sumy 3.000 zł zapisanej jej układem z r. 1778 (Ws.104 k.9v). Z pierwszego małżeństwa synowie: Jan, Samuel i Andrzej, o których niżej, oraz córki: Marianna Ludwika, ochrzcz. w Sycewie 1746 r., zmarła 1748 r., i Joanna Jadwiga, ochrzcz. w Woli w październiku 1749 r. (Konarski), w r. 1772 żona Aleksandra Władysława Watty Kosickiego. Z drugiej żony syn Zygmunt o którym niżej.

a) Jan Piotr, syn Jana i Trepczanki, ochrzcz. w Żychlinie 1742 r. (ib.), porucznik gwardii pieszej saskiej 1772 r. (Ws.95 k.175), kapitan w l. 1786-88 (Ws.104 k.21). Uczestniczył 29 VII 1788 r. w spisanych w Wyciążkowie działach, jakie bracia przeprowadzili z bratem Samuelem względem spadku po stryju Bogusławie B. (Ws.104 k.131v, 132). Był potem generałem adiutantem elektora saskiego. Z Krystyny Karoliny Wilhelminy von Thiele miał syna Aleksandra (Ws.104 k.132).

Aleksander Wilhelm Ludwik (w Pol. Sł. Biogr. Aleksander August Ferdynand), syn Jana Piotra i Krystyny v. Thiele, ur. w Dreźnie 28 II 1783 r., służył zrazu w wojsku pruskim, potem w legii nadwiślańskiej, wreszcie w sztabie marszałka Victora. W r. 1815 kapitan pułku gwardii ułanów wojska polskiego, major w r. 1817, przeniesiony na reformę w r. 1821, podał się do dymisji 1823 r. Osiadłszy w r. 1823 w Dreźnie, rozpoczął wydawanie cyklu powieści historycznych, przeważnie z historii polskiej, pisanych jednak po niemiecku. Umarł w Dreźnie 21 I 1834 r. (Pol. Sł. Biogr.).

b) Samuel Stefan, syn Jana i Trepczanki, ochrzcz. w Sycewie 1745 r. (Konarski), nabył od ojca w r. 1772 za 70.000 zł Krzeczów i części Kraszkowic i Kochlewa. Był w r. 1777 sekretarzem departamentu Rady Nieustającej (Ws.97 k.51v, 52). Szambelan królewski, wyznaczony był w l. 1778 i 1781 na asesora sądów zadwornych z prowincji wielkopolskiej, a w r. 1787 był komisarzem komisji menniczej. W r. 1788, kiedy dzielił się z braćmi spadkiem po stryju Bogusławie, miał już order Sw. Stanisława (Ws.104 k.131v, 134). Pierwszą jego żoną była Marianna Aurelia Unrug, córka Aleksandra, starosty hamersztyńskiego, i Marianny Wilhelminy Berleps (P.1365 k.255v). Wraz z nią wykupił od Kosickiego za konsensem królewskim z r. 1775 dzierżawę Bienic i w r. 1788 odstąpił Zyglerowi. Od Piotrowskiego nabył w r. 1785 Kępno, a w r. 1793 był dziedzicem Kalenia w p. błońskim (Boniecki). Posłował z województwa gnieźnieńskiego na Sejm Wielki, był kawalerem Sw. Stanisława otrzymawszy ten order przed 13 VIII 1787 r. (LB Parzynów). Milczy o tym Łoza. a w r. 1795 miał i pruski order Orła Czerwonego. Chyba to on był prezesem kamery piotrkowskiej 1796 r. (LB Baranów). T. r. dziedzic Kępna. Drugą jego żoną była w r. 1794 Anna Favre (Faber), katoliczka zmarła po połogu 19 I 1801 r. w wieku lat 30 (LM Kępno). Umarł 30 XI 1816 r. w Warszawie (Konarski). Z pierwszej żony synowie: Karol August, intendent dóbr koronnych w Księstwie Warszawskim 1810 r. (Uruski), zmarły 1823 r. i pochowany w Warszawie 27 VII (Konarski), i Adolf podobno zaginiony bez wieści w czasie wyprawy 1812 r., oraz córki: Teresa, zmarła panną, Konastancja za Lepoldem Koschembar, generałem wojsk pruskich, i Henryka, zmarła w Płocku 1862 r., za Józefem Bogusławskim, majorem wojsk polskich. Z drugiej: Feliks Gustaw, ochrzcz. 3 VIII 1794 r., Nestor Cezary, ur. 22 VII 1795 r., i córka Emilia Faustyna, ochrzcz. 1 II 1799 r. Metryki tych dzieci w parafii kalwińskiej Wielki Tabor (ib.). Byli jeszcze z drugiej żony syn Emil, o którym niżej, i inny syn, Ernest Juliusz, ur. w Kępnie 7 I 1801 r. (LB Kępno) i córka Aurora (Zofia Aurora Faustyna Eugenia), ochrzcz. 16 VIII 1796 r. (LB Kępno), zmarła w Piotrkowie 1877 r., żona Wincentego Wolskiego, pułkownika wojsk polskich. Wedle informacji rodzinnych, dostarczonych Żychlińskiemu, Nestor miał zginąć pod Wawrem w r. 1831, ale Uruski podaje, iż Nestor obok braci Hektora (!) i Emila legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w l. 1840-56.

Emil, syn Samuela i Anny Favre, naczelnik komory celnej lądowej i wodnej w Warszawie, zmarł tam 1 V 1848 r. Z żony Julii Wodzinowskiej, miał synów: Klotylda, Karola i Władysława, oraz córkę Aleksandrę, ur. w Warszawie 3 VI 1845 r., żonę Feliksa Jabłońskiego.

(a) Klotyld, syn Emila i Wodzinowskiej, ur. w Warszawie 3 VI 1842 r., dziedzic Dworszewic Pakoszowych koło Piotrkowa, miał z Michaliny Roykowskiej synów: Michała, ur. w Dworszewicach 16 VI 1875 r., i Jerzego, ur. tamże 6 II 1877 r.

(b) Karol, syn Emila i Wodzinowskiej, ur. w Warszawie 24 II 1844 r., adwokat w Warszawie, dziedzic w r. 1905 Dworszewic Pakoszowych, miał z żony Olimpii Mrozowskiej syna Maurycego, ur. w Piotrkowie 22 IX 1877 r. i córkę Jadwigę, ur. tamże 1 III 1879 r.

(c) Władysław, syn Emila i Wodzinowskiej, ur. 21 XII 1846 r., dziedzic Czerniewic koło Rawy, ożeniony z Anną Leckowską.

c) Andrzej Beniamin, syn Jana i Trepcznki, która umarła przy jego połogu, ochrzcz. w Woli 1751 r. (Konarski). Dostał 1777 r. od ojca cesję sumy 10.000 zł z sumy 20.000 zł stanowiącej cenę dóbr krzeczowskich sprzedanych Samuelowi (Ws.97 k.51v, 52). W r. 1785 spisał wzajemne dożywocie ze swą żoną Ewą Taczanowską, córką Aleksandra, łowczego sieradzkiego, z Rozalii Rzepeckiej (Ws.102 k.225v). Od ojca nabył 9 VI 1785 r. Wyciążkowo w p. kośc. (Ws.104 k.21). Janowi Zajdlicowi, porucznikowi wojsk koronnych, zastawił 1786 r. należną do swej żony wieś Brzeski w p. szadkowskim (ib. k.22). Ewa z Taczanowskich 4 VIII 1788 r. sprzedała ową wieś za sumę 59.000 zł Bogusławowi Andrzejowi Nieszkowskiemu i jego żonie Ludwice z Piotrowskich (ib. k.134). Wedle postanowień wynikłych z działów z 1788 r., nabył w 1791 r. od swego brata Zygmunta za sumę 33.000 zł jego część w Wyciążkowie (Ws.106 k.100v). W 1792 r., dniz 23 VI spisał punkta sprzedaży Wyciążkowa na rzecz Józefa Dramińskiego (P.1369 k.278v). Podpisał t. r. akces do konfederacji targowickiej (Kośc.337 k.76v, 77). Syn Mikołaj.

Mikołaj, syn Andrzeja i Taczanowskiej, kuchmistrz Księstwa Warszawskiego 1810 r., ożeniony z Marią Bielską, wdową 1-o v. po Hornowskim, wylegitymowaną ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1840 (Uruski).

d) Zygmunt, syn Jana i Lukówny, podchorązy rgimentu pieszego wojsk koronnych 1788 r. (Ws.104 k.131v, 132). Swoją część w Wyciążkowie sprzedał w 1791 r. za 33.000 zł bratu swemu Andrzejowi (Ws.106 k.100v). Z żony Krystyny Markiewiczówny miał syna Kazimierza.

Kazimierz, syn Zygmunta i Markiewiczówny, ur. 1779 r., ożeniony z Teodorą Gumowską, podkomorzanką pomorską (nie istniał podkomorzy pomorski tego nazwiska !), miał z niej synów: Aleksandra, Stanisława, Józefa i Wojciecha, o których niżej, wszystkich wylegitymowano ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego w latach 1839-58 (Boniecki; Uruski).

(a) Aleksander, syn Kazimierza i Gumowskiej, obrońca prokuratorii 1839 r. bezżenny.

(b) Stanisław, syn Kazimierza i Gumowskiej, radca dworu, mieszkał w Warszawie, umarł 28 VII 1898 r., pochowany na Powążkach. Jego żoną była Klementyna Sierocińska, córka profesora Teodozego. Miał z niej syna Stefana, ur. 1863 r., i córkę Marię, ur. 1864 r.

(c) Józef, syn Kazimierza i Gumowskiej, ożeniony z Dorotą Grodzką, miał z niej synów: Stanisława, ożenionego z Maryldą Kossecką, Kazimierza, Michała, Aleksandra, Józefa, Antoniego, Jana, Mieczysława i Bolesława oraz córkę Zofię.

(d) Wojciech, syn Kazimierza i Gumowskiej, adwokat w Warszawie, współredaktor "Gazety Polskiej", bezżenny (Żychliński), zmarł w Warszawie 12 XII 1884 r. (Dz.P.)

b. Stefan Jerzy, syn Piotra i Zajdlicówny, ochrzcz. w 1715 r. w Woli koło Żychlina (Konarski). Miecznik dobrzyński, zaślubil 21 XI 1754 r. we dworze wsi Hamer Karolinę Wiktorię Mielęcką, córkę Aleksandra i Joanny Dziembowskiej (LC Ostrzeszów, dysyd.). Dziedzic wsi Marszałki (Marszałkowy) w p. ostrzeszowskim, oprawił tej swej żonie w 1755 r. posag 15.000 zł (P.1314 k.42). Umarł w r. 1775, mając lat 61 i został pochowany 24 VI w Wielkim Taborze. Karolina Wiktoria z Mielęckich umarła w 1816 r., pochowana obok męża 2 IX (Konarski). Dzieci Stefana i Mielęckiej, urodzone w Marszałkach Konstanty Piotr, ochrzczony 21 VI 1758 r., zmarły niedługo potem, Bogusław, o którym niżej, Karolina Teofila, ochrzcz. 15 XII 1762 r., zamężna za Prittwitzem, Stefan Ludwik, ur. 9 III 1764 r., Jan Przecław, ochrzcz. 29 VIII 1765 r., pochowany 12 IV 1772 r., Krzysztof Stanisław, ochrzcz. 20 I 1766 r., Joanna Salomea, ochrzcz. 2 XII 1768 r., Ludwika Kunegunda, ochrzcz. 13 II 1771 r., Andrzej Bogumił, ochrzcz. 17 V 1772 r., dzierżawca Wardężyna, zmarły w Błoniach 10 VII 1814 r., Teodor, o którym niżej. Córką Stefana była też Maria Ewa, ur. w r. 1786 żona Aleksandra Samuela Trepki (Konarski). Żychliński daje mu też syna Aleksandra, dziedzica Zamysłowa.

a) Bogusław (Dobrogost, Teofil), syn Stefana i Mielęckiej, ochrzcz. 5 XI 1761 r., porucznik wojsk polskich w l. 1791-94 (Konarski), w l. 1809-30 nazywany dziedzicem Droszewa (LB Droszew). Zaślubil w Lesznie 8 II 1791 r. Marię (Mariannę) Dorotę Gorzeńską, żyjącą jeszcze 19 I 1824 r. (ib.). Ich córki: Anna Aleksandra, ochrzcz. w Słupi 20 XII 1791 r., wyszła 1-o v. za Ludwika Kurnatowskiego, wdowa po nim 1834 r., 2-o v. była za Leonem Chlebowskim, Maria Wiktoria, ochrzcz. w Korzeniewie 21 II 1793 r., za Ludwikiem Szczuckim, kapitanem wojsk polskich, Kunegunda, ur. 23 II 1797 r. (Konarski), Róża (Rozalia), ur. ok. 1801 r., kalwinka, wydana 3 VI 1827 r. za Floriana Bogdańskiego z Jankowa, i wreszcie Julia, ur. około 1804 r., wydana 26 XI 1829 r. za Michała Frajera (Freyer, Dolina-Frajer !) (LC Droszew), zmarła w Eliżankach 26 VIII 1836 r. (LM Droszew). Syn Wiktor Tomasz, ochrzcz. w Korzeniewie 2 I 1794 r. (Konarski), zapewne młodo zmarły. Inny syn, Ludwik umarł w Droszewie 31 VII 1805 r., mając lat cztery i pół (LM Droszew). Bogusław (Teofil) po śmierci Gorzeńskiej żenił się raz jeszcze przed 12 XII 1830 r. z Marianną Kossecką (LB Droszew).

b) Maciej Teodor, syn Stefana i Mielęckiej, ochrzcz. w Wielkim Taborze 4 III 1775 r. (konarski), dzierżawca Droszewa w latach 1803-1813, dziedzic Marszałek w 1818 r., kalwin (LB Mikorzyn), żył jeszcze 20 IV 1826 r. (LB Chlewo). Żenił się kolejno z dwiema siostrami Karśnickimi, córkami Feliksa i Józefy z Szeliskich, najpierw Marianną, potem przed 1820 r. z Rozalią (Filipiną Rozalią). Rozalia umarła w Zamysłach 29 III 1869 r.,mając 75 lat (LM Doruchów). Z pierwszego małżeństwa pochodziły córki: Karolina Józefa, ur. w Droszewie 19 XII 1809 r., Teodozja Konstancja Eufrozyna, ur. tamże 28 VII 1813 r. (LB Droszew), niewątpliwie zmarły dzieckiem. Według Żychlińskiego, Marianna dzieci nie zostawiła, wszystkie zaś, o których tu będzie niżej, miały się rodzić z drugiej żony. Ponieważ jednak wśród nich wymienia Karolinę i Teodorę, należy przyjąć, iż albo myli się i to właśnie były te wymienione wyżej córki Marianny, albo tamte pomarły dziećmi i te same imiona otrzymały córki z drugiej żony. A więc: Karolina, wydana po 10 VII 1831 r. za Dehnela, Teodora, za kalwinem Antonim Karśnickim, dziedzica Chlewa, którego poślubiła przed 24 VII 1843 r., zmarła w Główczynie 15 VIII 1882 r., pochowana w Iwanowicach (Dz.P.), Emilai Antonina, ur. w Marszłkach 25 IV 1823 r. (ib.), wydana w Bukowicy 6 II 1849 r. za Włodzimierza Wąstra (Wonstera ?) (LC Doruchów), zmarła w wieku 81 lat 27 IV 1904 r. (Dz.P.). Syn Hilary.

Hilary Feliks Marceli,syn Teodora i Karśnickiej, ur. w Marszłkach 11 I 1822 r. (LB Doruchów), dziedzic Marszałek, kalwin, umarł 5 XII 1862 r. (Dz.P.). Z zaślubionej 3 VII 1852 r. Józefy Psarskiej, ur. około 1830 r., 2-o v. 12 IX 1869 r. zaślubionej Waleremu Zygmanowskiemu, rządcy (LC Doruchów), zmarłej w 55ym roku życia w Bukownicy 27 IV 1884 r. (Dz.P.), były córki: Teodora Emilia Józefa, ur. w Starej Kuźnicy 17 IV 1853 r. (LB Doruchów), wydana 24 XI 1872 r. za Stanisława Wawrowskiego, dzierżawcę Pakawia, 2-o v. wyszła w Bobrownikach 2 VII 1881 r. za Kazimierza Karśnickiego, dzidzica Główczyna w Król. Polskim, Emilia, wydana w Doruchowie 15 II 1885 r. za Włodzimierza Cybulskiego z Zalesia, zmarła 1 II 1921 r., pochowana w Kadaryszkach (Dz.P.). Synowie: Bolesław, Jan i Stefan, o których niżej, Eugeniusz Józef, ur. w Marszałkach 15 III 1858 r., Kajetan Julian, ur. tamże 29 VII 1859 r., i Józef Hilary, ur. tamże 25 I 1860 r. (LC Doruchów). Józef Hilary obok brata Stefana dziedziczył 1905 r. w Mierzynie w gub. piotrkowskiej (Spis).

(a) Bolesław Marceli, syn Hilarego i Psarskiego ur. w Marszałkach 5 X 1854 r. (LB Doruchów), dziedzic Marszałek, których się wyzbył, umarł mając 55 lat w Szczypiornie 30 XII 1910 r. i pochowany został w Doruchowie (Dz.P.). Zaślubił 15 VI 1880 r. Marię Bojanowską z Rogaczewa, zamieszkałą w Lesznie, ur. ok. 1854 r. (LC Leszno). Zostawił córki. Czy nie były nimi Lucyna, wydana 27 XI 1913 r. za Lucjana Zaborowskiego, i Anna, wówczas panna, obie pozostające pod opieką Kazimiery z Strzeleckich B-ej ze Szczypioran (Dz.P.).

(b) Jan, syn Hilarego i Psarskiej, dziedzic Węgrzynowa w p. pleszewskim, umarł w 30 roku życia w Marszałkach 6 VIII 1884 r., pochowany w Doruchowie (Dz.P.). Spadkobiercy jego t. r. sprzedali Węgrzynów za 171.000 mk Czesławowi Mikarze (ib.).

(c) Stefan, syn Hilarego i Psarskiej, dziedzic Szczypiorna, Żegocina i Majkowa, umarł we Wrocławiu mając lat 52, 5 XII 1908 r. i pochowany w Dobrcu koło Skalmierzyc. Jego żona Kazimiera Strzelecka umarła mając lat 75 w Szczypiornie 7 I 1938 r. (Dz.P.). Córki stefana: Zofia za Władysławem Psarskim, dyrektorem cukrowni w Kościanie, N. za Rubachem. Synowie: Józef i Leon.

aa. Józef, syn Stefana i Strzeleckiej, właściciel Szczypiorna, ożeniony z Marią Karśnicką, córką Piotra i Kingi Rychłowskiej, zmarłą jako wdowa w USA w r. 1965, miał z niej: Krystyne zamężną Hotckis, Zofię za Gerliczem, Jana, poległego w powstaniu warszawskim w r. 1944 i córkę zmarłą w czasie wojny.

bb. Leon, syn Stefana i Strzeleckiej, właściciel Żegocina, ożeniony z Haliną Psarską. Córki ich: Irena wyszła za Francuza, druga zamężna Machkousan.

c. Bogusław Stanisław, syn Piotra i Zajdlicówny, kapitan wojsk saskich 1747 r. (Kośc.323 k.280), w r. 1749 bratu starszemu Janowi sprzedał za 8.000 zł swoją część ze wsi Krzeczew, i z części Kraszkowic i Kochlewa (P.1294 k.100v). Pułkownik JKMci 1754 r. (I.Kon.78 s.847), pułkownik wojsk saskich 1762 r. (ib.79 k.304). Od Adama Zygmunta Żychlińskiego, pułkownika wojsk koronnych, kupił 15 V 1765 r. za 240.000 zł Gołanice i Jezierzyce (Ws.93 k.264v; 94 k.24). Spisał w Dreźnie testament 2 V 1772 r. i t. r. zmarł (Ws.95 k.117v, 212) a Gołanice i Jezierzyce odziedziczyli jego bracia Jan i Stefan.

(8) Maciej, młodszy syn Aleksandra i drugiej jego żony Piotrowskiej, wspomniany w r. 1688 (Kośc.307 k.41v), jeszcze małoletni w r. 1690 (Ws.76 k.235), od Franciszka Żeromskiego kupił w r. 1713 za 14.000 zł Leśniewo w p. gnieźn. (P.1147 II k.200 v). Żoną jego już w r. 1714 była Anna Katarzyna Rozbicka, córka Andrzeja i Joanny Ewy Mielęckiej (LB Skoki, dysyd.; G.94 k.9). Wzajemne dożywocie z nią spisał w r. 1721 (G.94 k.187v). W r. 1728, wedle zobowiązania z r 1715, oprawił jej 5.000 zł posagu (P.1214 k.67). Umarła w r. 1734 i została pochowana 27 IX (LM Skoki, dysyd.). Maciej sprzedał Leśniewo w r. 1745 za 25.000 zł Kazimierzowi Dobrogojskiemu (P.1281 k.68v). Umarł w Sannikach w r. 1752 , pochowany 26 XII (LM Skoki, dysyd.). Maciej i Rozbicka mieli córki: Mariannę, wydaną 14 XI 1741 r. za Stanisława Żychlińskiego (LC Łubowo), żonę 2-o v. w l. 1761-62 Jana Kurnatowskiego, i Ludwikę, niezamężną, występującą w r. 1761 (G.99 k.273). Były jeszcze i inne dzieci, ale, jak się zdaje, wszystkie pomarłe młodo: Joanna, ochrzcz. 3 XII 1714 r., pochowana 10 VIII 1717 r., Aleksander, ochrzcz. 15 XII 1715 r., pochowany 15 III 1716 r., Andrzej, pochowany 10 VIII 1717 r., Adam Chryzostom, ochrzcz. 6 V 1719 r. w Leśniewie, Andrzej Bogusław, ochrzcz. 4 IV 1720 r. (LB i LM Skoki, dysyd.).

4. Dobrogost, syn Jana z Bucza, małoletni w r. 1614 (Kośc.290 k.574), ożenił się w r. 1628 z Marianną Nowowiejską, króra przed ślubem dostała od braci i opiekunów swych, Jana i Piotra Nowowiejskich, zapis długu 2.500 zł (Ws.41 k.58v). Dobrogost od Jana Swinarskiego kupił w r. 1649 za 18.000 zł wieś Chudopsice w p. pozn. (P.1424 k.841v) a sprzedał te dobra w r. 1658 za takąż sumę synowi swemu Zygmuntowi, zachowując sobie dożywocie (P.1069 k.39, 39v). Nowowiejska nie żyła już w r. 1658 (P.1070 k.65v). Dobrogost skasował swe dożywocie na Chudopsicach 1660 r. (N.227 k.444v). W Gnieźnie 6 V 1676 r. spisał testament (G.85 k.289), ale żył jeszcze w r. 1680, kiedy Adam B. mianował jego i jego syna Zygmunta opiekunami swych dzieci (Kc.132 k.45v). Nie żył już w r. 1682 (P.1105 IX k.53v). Synowie Dobrogosta i Nowowiejskiej: Wojciech, ochrzcz. w Poniecu 29 XII 1631 r. (Konarski), chyba młodo zmarły, Zygmunt, o którym niżej. Córki: Barbara, w l. 1661-89 żona Wojciecha Kośmidra Gruszczyńskiego, Katarzyna, w l. 1676-87 za Stanisławem Turskim.

Zygmunt, syn Dobrogosta i Nowowiejskiej, dysydent, dziedzic Chudposic nabytych od ojca w r. 1658, zobowiązał się t. r. wyposażyć z tych dóbr siostry Barbarę i Katarzynę (P.1070 k.65v). W r. 1661 spisał wzajemne dożywocie z żoną swą Anną Dziembowską, córką Krystiana i Anny Unrug (P.1072 XI k.603). Dla zrodzonych z nią dzieci mianował 1665 r. opiekunów (P.1076 k.210). W r. 1669 był posesorem części Kosieczyna (P.196 k.435v). Chudopsice sprzedał w r. 1672 za 17.000 zł Jakubowi Mielińskiemu, pisarzowi ziemskiemu wschowskiemu (P.1426 k.153), a żonie swej przeniósł oprawę posagu 11.000 zł na połowę Kurska i części Zamostówka (ib. k.160). Dla dzieci swych zrodzonych z Dziembowskiej mianował w r. 1679 opiekunów (Ws.73 k.336v). Od braci Jana i Franciszka Mąkowskich kupił w r. 1682 Borowo (P.1105 IX k.53v). Od Piotra Mąkowskiego kupił Borowo w r. 1694 za 34.500 zł (P.1128 XII k.2v). Od Krystiana Konrada Dziembowskiego kupił w r. 1695 za 178.830 zł Kosieczyno i część Chlastawy (P.1130 IX k.16). Dziedzic Kurska, części Kosieczyna, a więc zarówno kupione od Krystiana Schlichtinga jak i nabyte od Karola Schlichtinga i ostatnio w r. 1695 od Krystiana Konrada i Zygmunta braci Dziembowskich, sprzedał 1696 r. za za 75.000 zł Janowi Albrechtowi Prittitzowi (P.1132 VI k.6v). Inne zaś części w Kosieczynie, częściach Chlastawy, więc kupione od Dachowskich i Wyganowskiego, od Biegańskiego i Budzewskiego i w r. 1695 od braci Dziembowskich (!), sprzedał w r. 1696 za 100.000 zł synowi swemu Aleksandrowi (ib. k.9). Chyba żył jeszcze w r. 1698 (P.1134 VI k.19), nie żył już w r. 1699 (P.1137 VIII k.10). Jego córka z Dziembowskiej, Helena, 1-o v. żona Jana Rafała Schlichtinga, 2-o v. w l. 1699-1707 Joachima Rudigera Golcza, szambelana JKMci, potem podstolego wschowskiego. Syn Aleksander.

Aleksander, syn Zygmunta i Dziembowskiej, na połowie Płaczkowa i części w Kosieczynie i Chlastawie oprawił w r. 1696 posag 35.500 zł żonie swej Mariannie Elżbiecie Prittwitz, córce Jana Albrechta i Marianny Elżbiety Seherr-Thoss (P.1132 VI k.8), a ponowił jej ów zapis w r. 1698 (P.1134 VI k.19). Od Zygmunta Dziembowskiego kupił w r. 1700 za 178.830 zł Kosieczyn i część Chlastawy (P.1139 XII k.112v). Chlastawę nabył w r. 1707 za 35.000 zł od Jana Przybyszewskiego (P.1144 k.221), a sfinalizowała tę transakcję w r. 1719 Katarzyna Przybyszewska, żona Wojciecha Czarlińskiego (P.1169 k.31). Dziedzic w Kursku 1709 r. (Ws.77 VII k.7). Dnia 13 I 1714 r. spisał w Poznaniu testament w którym każdej z córek wyznaczył po 25.000 tynfów posagu, które to posagi będzie mógł powyższyć im brat Jan Zygmunt, jeśli powiększy się fortuna. Temu synowi swemu, Janowi Zygmuntowi zapisywał dobra Kosieczyn i Chlastawę, przy kupnie przepłacone w stosunku do obciążeń (Kośc.163 k.183). Płaczkowo cz. Bartoszewo Małe sprzedal w r. 1722 za 35.000 zł Dobrogostowi z Kurska Luce (P.1187 k.30). W r. 1723 Kosieczyn wydzierżawiał Władysławowi B., synowi Zygmunta (Ws.80 k.63). Umarł 23 V 1724 r. (kośc.159 k.491) i t. r. Marianna Elżbieta Prittwitz, wdowa, mianowała plenipotentem wspomnianego wyżej Władysława B. (ib. k.110v). W r. 1725 skasowała na rzecz Dobrogosta Luki swe prawa na Bartoszewie Małym cz. Płaczkowie (Ws.81 k.5v). Jako jedyna spadkobierczyni swego ojca, odziedziczone po nim dwie części w Kosieczynie sprzedała w r. 1727 za 75.000 zł synowi Janowi Zygmuntowi (Kośc.357 k.120v). W r. 1730 była posesorką Kurska i Zamostowa (P.1222 k.108). Jeszcze chyba żyła w r. 1732 (P.1232 k.324). Nie żyła już w r. 1735 (P.1240 k.67v). Córki Aleksandra i jej: Helena Beata, Joanna Marianna, Henryeta i Krystyna Konastancja, wspomniane w r. 1726 (ZTP 45 k.212). W r. 1727 jeszcze niezamężne, wskutek spisanego wtedy kontraktu działowego z matką otrzymały od brata zapisy posagów, każda po 30.000 zł (Kośc.357 k.121v). Z nich, Helena Beata, w l. 1729-32 żona Aleksandra Unruga, Joanna zapewne żona Piotra Unruga, Henryeta była 1-o v. w l. 1738-42 żoną Karola Magnusa Schlichtinga, nazwanego w r. 1742 "mężem uciążliwym", 2-o v. w r. 1757 była za Hieronimem Aleksandrem B., Krystyna Konstancja, 1-o v. w l. 1733-47 za Aleksandrem z Kurska Luką , kapitanem wojsk koronnych, 2-o v. 31 XI 1757 r. zaślubiona Jerzemu ze Skrzypny Twardowskiemu. Były jeszcze córki, chyba starsze, Anna Elżbieta, w r. 1717 żona Karola Zygmunta Kalckreutha, i Ewa Szarlota, w l. 1719-50 żona Adama Leonarda Klckreutha. Syn Jan Zygmunt.

Jan Zygmunt, syn Aleksandra i Prittwitzówny, małoletni w r. 1714, oblatował w r. 1728 testament ojcowski czyniący go dziedzicem Kosieczyna i Chlastawy (Kośc.163 k.183). Dziedzic Kosieczyna 1730 r. (P.1222 k.108, 109v), spisał w Kursku 26 VI t. r. pod zakładem 150.000 tal. umowę małżeńską z Salomeą Lowizą Löscher, córką Antoniego Gintera i Doroty Lowizy Reierówny, wdową 1-o v. po Fryderyku Kazimierzu Luben von Wulffen alias Lubińskim, saskim radcy stanu (Kośc.317 s.18). Wzajemne dożywocie spisał z tą żoną w r. 1731 (P.1231 k.121). W r. 1735 występował jako spadkobierca bezdzietnej ciotki Heleny 1-o v. Schlichtingowej, 2-o v. Golczowej, podstoliny wschowskiej (P.1240 k.67v) W r. 1739 3 VIII spisał ze swymi szwagrami Karolem Zygmuntem i Adamem Leonardem Kalckreuthami, Aleksandrem i Piotrem Unrugami, Aleksandrem Luką i Karolem Magnusem Schlichtingiem ugodę dotyczącą spadku po tej ciotce (Kośc.174 s.67). Miał rzekomo w r. 1743 otrzymać saski tytuł hrabiowski. Potomstwo jego używało odmiennego herbu przyozdobionego koroną hrabiowską (Boniecki). Kursko sprzedał w r. 1754 za 130.000 zł szwagrowi Adamowi Leonardowi Kalcreuthowi (P.1313 k.104v). Sam do śmierci był dziedzicem Chlastawy i Kosieczyna. Żył jeszcze w r. 1757 kiedy to synowi i córce z pierwszej żony, już wtedy nieżyjącej, zabezpieczył sumę 68.000 zł podniesioną ze spadku po jej ojcu Ginterze Löscher (Kośc.360 k.58v). Wynika z tego, że miał i drugą żonę, wedle Kneschkego Konstancję Henrykę bar. von Ilgen, córkę Henryka Rudigera, zmarłą 18 IX 1747 r. Nie żył już w r. 1776 (Ws.96 k.208v). Z Salomei Lowizy Löscher syn Aleksander Antoni, o którym niżej, i córka Joanna Maria Ludwika, w r. 1776 żona Ernesta Bogusława von Oppen,majora wojsk pruskich.

Aleksander Antoni, syn Jana Zygmunta i Löscherówny, zaślubił 5 III 1764 r. Joannę Krystynę Unrug (LC Kamionna; P.1338 k.77), córkę Władysława i Joanny Elżbiety Unrug. W r. 1775 kwitował jej brata Karola Władysława, dziedzica Rozbitka, z 25.000 zł, zabezpieczonych jej testamentem z r. 1763 przez stryja Krzysztofa, generała lejtnanta wojsk saskich (Kośc.332 k.137). Dziedzic Chlastawy i Kosieczyna 1777 r. (Ws.97 k.49v0, nie żył już w r. 1780, kiedy jego nieletnimi dziećmi: Zygmuntem, Janem, Ludwikiem i Heleną, opiekował się szambelan Samuel Bronikowski (Kośc.333 k.241v). W r. 1782 występowały owe dzieci, ale już bez Jana, widocznie zmarłego, pod opieką Krzysztofa Piotra Unruga (Ws.102 k.13v). Cała trójaka wymieniona również w r. 1788 (p.1365 k.268v). Owdowiała Joanna z Unrugów kwitowała się w r. 1791 z Joanną Konstancją z Luków Lossowową i jej dziećmi z sum pochodzących z kontraktu dzierżawy Kosieczyna (P.1368 k.297v).

Zygmunt Władysław, syn Aleksandra Antoniego i Unrużanki, właściciel Kosieczyna i Chlastawy, żył w r. 1792. Z żony swej, też Unrużanki, pozostawił córki Karolinę i Fryderykę oraz synów. Z nich, Aleksander, paź króla saskiego, potem oficer kirasjerów saskich, zginął w r. 1812 przy przeprawie przez Berezynę. O Robercie zob. niżej. Gustaw Zygmunt Adolf, rotmistrz 1 pułku ułanów gwardii pruskiej, obdarzony 4 II 1835 r. pruskim tytułem hrabiowskim, zmarł bezpotomnie. Edward, bezżenny, był asesorem przy sądzie w Opolu. O Ludwiku zob. niżej.

1) Robert, syn Zygmunta i Unrużanki, porucznik huzarów gwardii pruskiej, dymisjonowany w r. 1821, wyniósł się do Grecji, gdzie umarł jako major i komendant wyspy Eubei. Z żony Greczynki, N. Bujucas, pozostawił syna Gustawa, oficera w wojsku greckim.

2) Ludwik, syn Zygmunta i Unrużanki, ur. w r. 1799, dziedzic Kosieczyna, Chlastawy i Wilkowa, zmarły w wieku lat 64 w Kosieczynie 13 X 1864 r. (Dz.P.). Jego żoną była Henryka Żychlińska, kalwinka, córka Piotra i Aleksandry Mielęckiej, zmarła w wieku lat 74 w Poznaniu 29 XII 1879 r., pochowana w Orzeszkowie (ib.). Ich córka Zofia za Tadeuszem Wyganowskim. Synowie: Stefan zmarł dzieckiem, Hipolit, Telesfor, Stanisław, Bolesław i Ludwik, o których niżej.

(1) Hipolit, syn Ludwika i Żychlińskiej, ur. w Chlastawie 1829 r. gospodarował zrazu w Wilkowie, jako dziedzic (?) (LB Potulice), potem kolejno w Mechlinie, (jako dzierżawca) w l. 1859-61 (LB Srem), Belęcinie, wreszcie w nabytym przez siebie Chotowie w p. odolanowskim. W Gostyczynie 27 VI 1882 r. przeszedł z kalwinizmu na katolicyzm (LB Gostyczyna). Umarł w Poznaniu mając lat 61, 16 IX 1914 r. (LM Sw. Marcin). Syn tej pary Tadeusz.

Tadeusz Ludwik Stanisław, syn Hipolita i Radońskiej, ur. 22 IX 1857 r. w Wilkowie (LB Buk), dziedzic Chotowa, zaślubił 8 XI 1891 r. Julię (Julię Zofię) Stablewską, córkę Stanisława z Zalesia i Stanisławy Sczanieckiej (Dz.P.) żyjącą jeszcze w r. 1913 w Zakopanem (Hip. Wągrow., Pomarzanki). Umarł mając lat 42 w Chotowie 3 IV 1899 r., pozostawiając troje nieletnich dzieci. Z nich najstarsza córka Emilia Marianna Wanda, ur. w Chotowie 26 VIII 1892 r. wyszła w Zakopanem 28 X 1919 r. za Adama Stanisława Szlachtowskiego, umarła w Wilnie 30 I 1938 r., pochowana w Niwiskach w Małopolsce (Dz.P.), Marianna Felicja Helena, ur. w Chotowie 3 V 1898 r., poślubiła w Zakopanem 28 X 1919 r. Stanisława Izydora Kamockiego (LB Gostyczyna)

(2) Telesfor, syn Ludwika i Żychlińskiej, Kosieczyn sprzedał szwagrowi Wojciechowi Zakrzewskiemu, sprzedał mu również przed r. 1873 i Rudniczysko, a sam od swego brata Bolesława kupił 1873 r. Chlastawę. Umarł 19 I 1889 r. (Dz.P.). Z żony Wandy Lossow, córki Apolinarego z Gryżyny i Seweryny Twardowskiej, zmarłej 25 XII 1908 r. pochow. w Orzeszkowie (ib.), miał córkę Irenę, ur. 19 IV 1870 r., i synów Mieczysława, ur. 1 X 1873 r., i Włodzimierza Tadeusza, ur. 14 VI 1881 r. Obaj dożyli dość późnego wieku, ale potomstwa nie pozostawił ani jeden ani drugi.

(3) Stanisław, syn Ludwika i Żychlińskiej, ur. około r. 1843/36, posesor Chlastawy, 1860 r. akatolik, właściciel Karny i Reklina, dóbr kupionych 2 II 1863 r. za 100.000 tal. od Marii z Mielżyńskich, wdowy po hr. Janie Bnińskim, i jej dzieci Emilii i Józefa Bnińskich (A.Hipot. pow. Wolsztyńskiego). Walczył w r. 1863 i był ranny w bitwie pod Nową Wsią. Umarł w 30-ym roku życia 13 II 1863 r. Z Antoniny Radońskiej, siostry bratowej Hipolitowej, zaślubionej 28 X 1860 r. mającej lat 20 (LC Pobiedziska, wiek jego podany tu na lat 26), córka Maria Rozalia, ur. około r. 1861, zaślubiona w Poznaniu 21 VI 1881 r. Henrykowi Potoworowskiemu z Sielca (LC Sw. Marcin; Dz.P.), i syn Stanisław Zygmunt Maciej, ur. w Karnie 25 II 1865 r. (LB Siedlec) który 30 VIII 1891 r. Czernicach koło Wielunia zaślubił Annę Pilaską, córkę Alfonsa z Czernic i Heleny Radońskiej (Dz.P.). Po raz drugi zaślubił w Wiedniu 19 VIII 1919 r. Stanisławę Gosławską (LB Siedlec). Rodzeństwo Stanisław i Maria po śmierci ojca sprzedało 101 X 1865 r. Karnę i Reklin za 107.500 tal. Eggertowi bar. von Estorff i żonie jego Agnieszce von Oven (A.Hip. pow. wolsztyńskiego).

(4) Bolesław, syn Ludwika i Żychlińskiej, ur. w r. 1838. Chlastawę sprzedał w r. 1873 bratu Telesforowi, potem administrował majątkami Potworowskich. Umarł w Brixen przyjąwszy katolicyzm, 18 III 1901 r., pochowany w W. Sławsku (Dz.P.)

(5) Ludwik, syn Ludwika i Żychlińskiej, ur. około 1843 r., ranny w bitwie pod Nową Wsią po 6 miesiącach choroby w 21 roku życia, w Kosieczynie 2 X 1863 r. (Dz.P.).

II. Piotr, syn Wojciecha i Kąkolewskiej, wspomniany w zapisie 6.000 zł danym w r. 1581 przez Wojciecha swym synom (Ws.9 k.258v). Zamordował w r. 1586 na drodze publicznej koło Bronikowa Krzysztofa Rozdrażewskiego (Ws.10 k.238). Jego żoną była w r. 1593 Małgorzata Mierzewska, córka Adama (Kośc.273 k.383v). Z działu z bratem Janem, dokonanego w r. 1594, wziął połowę Bronikowa w p. wsch. i część w Radomicku w p. kośc. (Ws.203 k.87v). Na połowie tych dóbr oprawił t. r. posag 1.500 zł swej żonie (ib. k.85). Mierzewska kwitowała w r. 1595 swego brata Jana z reszty posagu (Ws.14 k.37). Piotr od Wacława Słupskiego kupił 1596 r. za 6.200 zł połowę Bronikowa z prawem patronatu kościelnego, a części w Radomicku sprzedał za 1.000 zł Janowi Radomickiemu (P.1402 k.38v, 41). Małgorzata żyła jeszcze w r. 1597 (Kośc.277 k.103). Żeniąc się w r. 1599 2-o v. z Anną Pudliszkowską, córką Jerzego i Anny Rosnowskiej, Piotr zobowiązał się przed ślubem oprawić jej 1.200 zł posagu (Kośc.279 k.7v). T. r. oprawił jej 1.500 zł posagu na połowie Bronikowa (P.1403 k.238). W r. 1603 drugiej swej żonie zapisał dług 1.000 zł (Ws.19 k.325). Nie żył już w r. 1608, kiedy to Pudliszkowska, 2-o v. żona Jana z Popowa Mierzeskiego, była procesowana przez swych nieletnich pasierbów, Macieja i Jana B-ch (P.143 k.155). T. r. Jan B., jako stryj i opiekun dzieci Piotra, wycofał wszczętą przeciwko bratowej sprawę o wykup jej oprawy (Ws.25 k.23). Ale ona procesowała go jeszcze w r. 1609, o to, iż po śmierci Piotra B., pod pozorem opieki nad jego dziećmi, pobrał bez pokwitowania klejnoty i szaty (Ws.25 k.207v). Dopiero w r. 1611 skwitowała swych pasierbów Macieja i Jana B-ch z 1.000 zł zapisanych sobie pzrez ich ojca i skasowała swą oprawę na Bronikowie (P.986 k.1058v, 1059). Nie żyła już w r. 1631 (P.1417 k.226v). Córki Piotra, z pierwszego chyba małżeństwa, to Zofia i Katarzyna, Druga z nich nie żyła już w r. 1609, kiedy to Zofia wychodziła za Seweryna Buszewskiego (P.982 k.75v; 984 k.872). Była jeszcze jego żoną w r. 1631. O synach Macieju i Janie zob.niżej.

1. Maciej, syn Piotra Mierzewskiej, nieletni w r. 1608 (P.143 k.155), osiągał w r. 1609 wiek lat 18, a więc rodzić się musiał około r. 1591 (Ws.25 k.265v). W r. 1609 w imieniu własnym i brata, a za przyzwoleniem wujów Jerzego i Jana Mierzewskich, części w Bronikowie wolne od oprawy macochy sprzedał sposobem wyderkafu za 3.000 zł szwagrowi Buszewskiemu (Ws.204 k.353v). Żoną jego w r. 1611 była Barbara Gnińska (P.896 k.1056v), wdowa 1-o v. po Stanisławie Kociuskim (P.986 k.1081). Dokonał t. r. w Bronikowie działów z bratem, przy czym obaj postanowili, iż plebanów katolickich w kościele bronikowskim będą mianować na zmianę, i to przed upłynięciem półrocza od śmierci każdorazowego plebana (Ws.28 k.117). Żonie oprawił 1613 r. na połowie Bronikowa posag 1.500 zł (P.1408 k.374), a w r. 1618 spisał z nią wzajemne dożywocie (P.1411 k.70v). Żył jeszcze w r. 1620 (P.1004 k.571), nie żył w r. 1623 (Kośc.292 k.177v). Barbara była wdową jeszcze w r. 1624 (Kośc.292 k.308), a w r. 1629 była już 3-o v. żoną Samuela Poleskiego (Ws.41 k.618v), zaś w r. 1642 występowała już jako wdowa i po tym mężu (P.1325 k.22v). Córki Macieja i Gnińskiej: Helena, w r. 1636 dziedziczka części Bronikowa (Ws.47 k.460), w l. 1640-52 1-o v. żona Dobrogosta z Łukowa Zbyszewskiego, 2-o v. w r. 1658, krótko po 29 III, wyszła za Konstantego Majewskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1662, Małgorzata, niezamężna w r. 1636 (ib.), 1-o v. w l. 1642-51 żona Jana Bartoszewskiego, 2-o v. w l. 1659-72 żona Jana Majewskiego. Syn Stanisław, dziedzic w Bronikowie, występował w l.1629-32 (Ws.41 k.618v; Kośc.296 k.170v). Chyba żył jeszcze w r. 1639 i jako małoletni wraz z siostrami pozostawał pod opieką Stanisława Gnińskiego (Kośc.299 k.309).

2. Jan, syn Piotra i Mierzewskiej, w l. 1608-11 małoletni (P.143 k.155; 896 k.691), musiał w r. 1611 uzyskać pełnoletność, bo przeprowadził wówczas w Bronikowie ze swym bratem działy ojcowizny (Ws.28 k.1187). Na połowie uzyskanych z tego działu części w Bronikowie oprawił w r. 1614 posag 2.800 zł swej narzeczonej Jadwidze Szczuckiej, córce Walentyna (P.1409 k.127). Zaślubiny nastąpiły zapewne t. r., krótko po 25 IV (P.992 k.647). W r. 1615 Jadwiga, odebrawszy posag zrzekła się dóbr rodzicielskich (P.994 k.661v). We wsi Sady 16 II 1631 r. zaślubił Jan 2-o v. Zofię Sadowską (LC Objezierze), córkę Jana Sędziwoja, burgrabiego ziemskiego poznańskiego. Oprawił jej w r. 1636 na połowie części Bronikowa posag 3.000 zł (P.1418 k.814). Od Jana Sędziwoja i Mikołaja Sadowskich kupił w r. 1646 za 8.300 zł Budzisław Kościelny i pustkę Kamionki w p. gnieźnien. (P.1422 k.810). Umarł między r. 1647 i 1648, kiedy to wdowa w imieniu własnym i synów Jana, tj. Władysława, Kazimierza, Marcina, Jana i Feliksa, skwitowała Ossowską kasztelanową nakielską (P.1058 k.269; 1423 k.135). W r. 1649 synowie Władysław i Kazimierz (ten ostatni jeszcze nieletni) swe części w Bronikowie, pozostające pod oprawą macochy Zofii Sadowskiej, sprzedali za 16.000 zł Przecławowi Leszczyńskiemu, kasztelanowi śremskiemu (P.1424 k.112v). Sadowska w l. 1652-65 była 2-o v. żoną Wojciecha Ponińskiego (Kośc.302 k.628; P.1076 k.1267; Ws.63 k.502). Z Szczuckiej był syn Władysław, z Sadowskiej: Kazimierz, Marcjan i Jan, o których niżej, Feliks (Felicjan), występujący w r. 1660 (Ws.59 k.720).

1) Władysław, syn Jana i Szczuckiej, w r. 1649 nabył od swego brata Kazimierza za 6.500 zł Budzisław (P.1424 k.129v). Żył jeszcze w r. 1651, kiedy styjowi Stanisławowi zapisał dług 1.000 zł (p.1063 k.1289v).

2) Kazimierz, syn Jana i Sadowskiej, małoletni w r. 1649, pozostawał pod opieką Jana Gorzyńskiego i Jana Sadowskiego (P.1424 k.112v). Bezdzietny, nie żył już w r. 1660 (Ws.59 k.720).

3) Marcjan, syn Jana i Sadowskiej, wspomniany w r. 1648 (P.1058 k.269), wraz z bratem Janem części w Bronikowie sprzedał w r. 1660 za 16.000 zł Przecławowi Leszczyńskiemu, wojewodzie derpskiemu (Ws.208 k.477). Obok brata Felicjana występował t. r. jako współspadkobierca brata Kazimierza (Ws.59 k.720). Z żoną swą Teresą Jarzęcką, córką Macieja (Kośc.356 k.129v), zawierał w r. 1660 kontrakt z Zofią z Cielczy Niemojewską o wieś Gaj w p. kośc. (Ws.59 k.286, 288v). T. r. oprawił tej żonie 3.000 zł posagu (Ws.208 k.479v). W r. 1662 zaślubił 2-o v. Zofię Koszutską, córkę Wojciecha i Marianny Rokossowskiej, i dostał przed ślubem od jej ojca za nią zapis 2.500 zł (Py.153 s.26). W r. 1663 skwitował teścia z tego zapisu (P.1073 k.961v), a żonie oprawił ową sumę jako posag (P.1425 k.281v). Od Krzysztofa Marszewskiego kupił w r. 1669 za 17.000 zł część Mierzewa w p. kośc. (P.1866 k.71). Od Kazimierza Rożnieckiego, męża Zofii Koszutskiej, kupił w r. 1676 za 9.000 zł części wsi Gola w p. kośc. (P.1427 k.480; 1094 k.840, 841v). Umarł między r. 1678 i 1683 (P.1106 I k.44), Zofia zaś zmarła między r. 1683 i 1686 (P.1112 X k.57v). Z Jarzęckiej był syn Jan, żyjący w r. 1678, bezpotomny, nie żyjący już w r. 1690 (Kośc.307 k.292v). Z Koszutskiej synowie: Wojciech, Michał, Franciszek, o których niżej, Maciej, ochrzcz. 22 I 1675 r. (LB Poniec). Marcjan, ochrzcz. 23 III 1678 r. (LB Stary Gostyń), i córki: Marianna, wspomniana w l. 1683-86 (P.1106 I k.44; 1112 X k.57v), i Zofia, niezamężna, zmarła 6 VIII 1693 r. (LM Stary Gostyń).

(1) Wojciech, syn Marcjana i Koszutskiej, wspomniany w r. 1683 (P.1106 I k.44), w r. 1684 wraz z braćmi Michałem i Franciszkiem oraz siostrą Marianną pozostawał pod opieką Aleksandra B., syna Aleksandra (Kośc. 354 k.39). Nabył od brata Michała w r. 1692, w skutku przeprowadzonych działów, części Goli płacąc za nie 3.000 zł (P.1123 IV k.5v), od brata zaś Franciszka dostał wtedy zobowiązanie, iż swoje części w tejże wsi sprzeda mu za taką samą sumę po osiągnięciu pełnoletności (ib. k.6). Części w Mierzewie wraz z bratem Michałem sprzedali w r. 1692 za 5.800 zł Mikołajowi Twardowskiemu (ib. k.49), części zaś w Goli Wojciech w r. 1693 w imieniu własnym i brata Franciszka sprzedał za 12.300 zł Stanisławowi Przedzyńskiemu, pisarzowi grodzkiemu gnieźnieńskiemu (P.1432 k.268v). W r. 1695 oprawił 6.000 zł posagu swej żonie Katarzynie Szczanieckiej, córce Andrzeja i Anny Chełmskiej (P.1129 VI k.85). Od brata Franciszka kupił w r. 1700 za 3.000 zł części w Goli (P.1139 XII k.106). T. r. od Krzysztofa Zajdlica wydzierżawił na trzy lata Dominowo i Szrapki (ib. k.56). Nie żył już w r. 1739, kiedy owdowiała Katarzyna cedowała synowi Aleksandrowi 3.000 zł z sumy swej 12.000 zł, zabezpieczonej na Dominowie (G.97 k.364v). W r. 1741 już nie żyła (P.1264 k.132v). Synowie Wojciecha i Sczanieckiej, Stefan i Aleksander, o których niżej. Córki: Zofia, ur. w Goli, ochrzcz. 12 I 1693 r. (LB Stary Gostyń), może identyczna z panną Zofią, chrzestną 26 VII 1759 r. (LB Zbąszyń), Anna Barbara, ur. w Srodzie, ochrzcz. w maju 1702 r. (LB Sroda).

a. Stefan Jan, syn Wojciecha i Szczanieckiej, ochrzcz. 8 V 1708 r. (ib.), zaślubił 5 I 1739 r. Mariannę (Marcjanna) Marszewską (LC Duszniki). W r. 1743 wydzierżawił na trzy lata miasto Wrześnię z przyległymi wsiami od Macieja Wyssogoty Zakrzewskiego, jako opiekuna Gniazdowskich, spadkobierców Chryzostoma Gniazdowskiego, starosty nowomiejskiego (P.1270 k.49v). W r. 1747 występował obok brata jako współspadkobierca stryja Michała (P.1289 k.20v). Pożyczył Koźmińskiemu, wojewodzicowi kaliskiemu, 111.000 zł i w tej sumie wziął w zastaw Jutrosin, Sielec i Rogożewo, a za pożyczone temuż wojewodzicowi 55.000 zł miał w zastawie wsie Szymonki i Pawłów (P.637 k.24, 29). Był zastawnym posesorem Jutrosina w l. 1754-69, dzierżawcą smolic 1759 r. (LB Jutrosin; LB Smolice), a 1765 r. posesorem Chwalęcinka (LB Nowemiasto), zaś w 1766 r. Chociczy (LB Panienka). Umarł w Sielcu w r. 1771 i został pochowany 1 III u Reformatów w Miejskiej Górce (Nekr. Reformatów, Miejska Górka). T. r. umarła też żona jego, pochowana tamże 18 IX (ib.). Synowie Stefana i Marszewskiej: Ignacy, Konstanty i Antoni, o których niżej. Byli jeszcze: Michał, zmarły w Sielcu 18 X 1785 r. (LM Jutrosin), Piotr, ochrzcz. 29 VI 1744 r., Aleksander, ur. 12 II 1746 r., Adam Franciszek Tadeusz, ur. 23 XII 1748 r. (LB Września), ci wszyscy niewątpliwie pomarli w wieku młodocianym. Adam, niewątpliwie identyczny z Adamem zmarłym "w młodym wieku" 17 IX 1765 r. w Chociczy (LM Nowemiasto).

a) Ignacy, syn Stefana i Marszewskiej, z dokonanego 5 X 1771 r. działu ojcowizny wziął sumy pieniężne (P.637 k.24, 29). Jego żoną była zaślubiona przed 6 II 1776 r. (LB Września) Antonina Leszczyńska, córka pułkownika Karola i Wiktorii Mieszkowskiej, która w r. 1777 skwitowała swego ojca z 10.000 zł (Py.158 k.697v). Ignacy umarł w Gołębinie 29 XII 1782 r. i pochowany został u Reformatów w Miejskiej Górce (Nekr. Reform. w Miejskiej Górce). Nieletnie dzieci Ignacego, Ksawery i Marcjanna, pozostawały w r. 1785 pod opieką swych stryjów, Konstantego i Antoniego B-ch (P.1362 k.244v). Wdowa wyszła 2-o v. 18 VI 1787 r. za Augustyna Rogalę Zaborowskiego (LC Gołanice). Marianna była wtedy żoną Stanisława Grzymały Prądzyńskiego. Dnia 19 XII 1790 r. bracia zmarłego dokonali działów dóbr ze swymi bratankami, Ksawerym B. i Marcjanną (Marciną) zamężną Prądzyńską, regentową ziemską wschowską (P.637 k.26; 1368 k.77v) zmarłą po 6 III 1842 r. Ksawery występował jeszcze w r. 1791 (P.1368 k.103). Ignacy miał mieć inną jeszcze żonę, Joannę Trzebińską, przy czym, wedle Uruskiego, miał z niej pochodzić syn Antoni.

b) Konstanty Kazimierz, syn Stefana i Marszewskiej, 1 III 1743 r. (LB Września), z działu ojcowizny, dokonanego 5 X 1771 r., dostała mu się suma pieniężna na wsiach Szymanki i Pawłów (p.637 k.24, 29). Był potem dziedzicem Krzyżanek. Zaślubił 8 XI 1777 r. Elżbietę Łaszczyńską, córkę Michała i Konstancji Koszutskiej, wdowę 1-o v. po Ignacym Walknowskim (LC Marzenin). Zapis wzajemnego z nią dożywocia sporządził 1778 r. (Py.160 k.40; P.1362 k.115). Od Katarzyny z Mężyńskich Ignacowej Koszutskiej kupił 24 IV 1786 r. Krzyżanki w p. kośc. (P.1363 k.18; P.1375 k.56). Elżbieta z Łaszczyńskich zmarła mając lat 63, w Krzyżankach 10 VII 1792 r. i pochowana została u Reformatów w Miejskiej Górce (LM Pępowo; Nekr. Reform. w Miejskiej Górce). Mąż ją przeżył i umarł w Golejewku 5 IX 1807 r. (LM Golejewko).

c) Antoni, syn Stefana i Marszewskiej, z działu ojcowizny dokonanego 5 X 1771 r. wziął posesję Sielca, Jutrosina i Rogożewa (P.637 k.24, 29), które to dobra trzymał jeszcze w r. 1782, kiedy 14 X ożenił się z Atanazją (Anastazją) Rogalińską (LC Golejewko). Od Wawrzyńca Rogalińskiego kupił w r. 1784 za 23.500 zł Golejewko, Golejewo, Olbin, Drogi i Sworowo w p. kośc. (Kośc.334 k.283v). W r. 1790 był komisarzem cywilno-wojskowym powiatu kościańskiego i ziemi wschowskiej (P.637 k.26). Antoni zmarł w Golejewku 10 X 1806 r. mając lat 63 (LM Golejewko), Anastazja umarła w Lesznie mając lat 76 i pół, 22 IX 1835 r. (LM Golejewko; LM Leszno). Była dożywotniczką Golejewka (LB Golejewko). Synowie ich: Wiktor, Roman i Rajmund.

(a) Wiktor Hipolit Alojzy Jan Nepomucen, syn Antoniego i Anastazji Rogalińskiej, ur. w Golejewku, ochrzcz. 30 XII 1783 r. (LB Golejewko), dzierżawca Kotlina 1810 r. (LB Golejewko), Tomyśla 1815 r. (LB Duszniki), właściciel zrazu 1819 r. Łomnicy w p. międzyrzeckim, sprzedał te dobra w r. 1826 r. geometrze Opitzowi i kupił Nowy Dwór. Ten majątek sprzedał baronowi Gersdorfowi i kupił z kolei na subhaście Osiek z przyległościami w p. krobskim. Był w końcu dziedzicem Spławia w p. wrzesińskim. Umarł w Golejewku 24 IX 1828 r. (LM Golejewko). Ożeniony w Zbąszyniu 3 VI 1816 r. z Marią Aleksandrą Ewą Anną Garczyńską, córką Stefana, ur. 1788 r., zmarła w Łomnicy 21 II 1821 r. (LM Zbąszyń), miał z nią córkę Aleksandrę niezamężną, zmarłą w Rudzie Wieczyńskiej 3 VII 1878 r. (Dz.P.) oraz synów, Antoniego i Stefana.

aa. Antoni Marcelin, syn Wiktora i Garczyńskiej, ur. w Golejewku 29 X 1816 r. (LB Golejewko), hellenista, tłumacz klasyków greckich, nauczyciel w gimnazium Sw. Marii Magdaleny w Poznaniu w l. 1843-46, w l. 1847-49 dzierżawca Mościejewa w p. międzychodzkim i znów nauczyciel 1851 r. w Ostrowie, dymisjonowany 1 X 1883 r., umarł w Ostrowie 7 IV 1884 r. (LM Ostrów; Dz.P.). Jego żoną, zaślubioną w Goreczkach Wielkich 28 XII 1839 r. (LC Golejewko), była Albertyna Swięcicka, córka Wiktora, ur. około r. 1822, zmarła w Ostrowie 6 VI 1888 r. (ib.). Córki ich: Helena Marcelina Walentyna Aleksandra, ur. 15 VI 1840 r., umarła w Goreczkach W. 20 VII 1840 r. (LM Golejewko), Aniela Augustyna Brygida Aleksandryna, ur. w Poznaniu 9 III 1844 r. (LB Sw. Marcin), Zofia Anna, ur. w Mościejewie 25 VII 1847 r. (LB Chrzypsko), urszulanka, Seweryna Aleksandra Anastazja, ur. w Poznaniu 8 I 1846 r. (ib.), zmarła w Poznaniu 1 I 1862 r. (LM Fara, Pozn.), Antonina pod imieniem Marii Urszuli przełożona ss. urszulanek w Tarnowie 1885 r., zmarła tam 9 V 1904 r. w 60-ym roku życia (czy to nie najstarsza z córek ?), nie mogła być identyczna z inną córką tych rodziców, Antoniną Melanią Franciszką, ur. w Ostrowie 8 III 1860 r. (LB Ostrów). I wreszcie Maria Aniela Katarzyna, ur. w Ostrowie 25 XI 1863 r. (ib.). Z synów: Wiktor zmarł w Ostrowie mając 35 lat, 18 VI 1877 r. (LM Ostrów), Stanisław, Jan, Wincenty i Kazimierz, o których niżej. Byli jeszcze, pomarli dziećmi, Józef Ignacy Gaudenty, ur. w Mościejewie 12 II 1849 r. (LB Chrzypsko W.), i Józef Antoni, ur. w Ostrowie 2 IV 1853 r. (LB Ostrów).

aa) Stanisław, syn Antoniego i Swięcickiej, ur. we Wrocławiu 23 VIII 1843 r., współredaktor Dziennika Poznańskiego od stycznia 1872 r., zmarł w Poznaniu 1 V 1890 r. (Dz.P.). Zaślubił w Dreźnie 11 X 1882 r. Helenę Święcicką, córkę Antoniego i Michaliny Korytowskiej (LC Sw. Marcin, Pozn.; Dz.P.), ur. około r. 1850 r., Józefa, ur. w marcu 1886 r., zmarła 30 VI t. r., Zofia Maria Seweryna, ur. w Poznaniu 1 XII 1888 r. (LB i LM Sw. Marcin).

bb) Jan, syn Antoniego i Święcickiej, pracownik fabryki Rephan i Scholtze w Warszawie, ożenił się tam 5 X 1881 r. z Łucją Glinka Janczewską, córką profesora Instytutu Agronomicznego (Dz.P.).

cc) Wincenty, syn Antoniego i Święcickiej, odprawił prymicje w katedrze krakowskiej 16 VII 1885 r. i był potem w Krakowie kapelanem i katechetą w zakładzie ss. urszulanek (Dz.P.).

dd) Kazimierz Walerian Ignacy, syn Antoniego i Święcickiej, ur. w Ostrowie 14 IV 1861 r. (LB Ostrów) profesor Wyższej Szkoły Przemysłowej we Lwowie, zmarły 27 XI 1909 r. (Dz.P.), ożenił się w Krakowie 15 X 1894 r. z Jadwigą Ponińską, córką Juliana z Komornik i Marii z Sczanieckiej. Bezdzietny.

bb. Stefan Joachim Alojzy Nepomucen Gorgoniusz, syn Wiktora i Garczyńskiej, ur. w Łomnicy 4 IX 1819 r. (LB Zbąszyń), dzierżawca Lubostronia 1844 r., dziedzic Płaczek, ożeniony 27 V 1840 r. z Franciszką Rożnowską, córką Tadeusza i Barbary z Kossowskich, ur. ok. 1786 r. (LC Snieciska) zmarłą w Bukowsku 5 V 1882 r. Z niej córki: Maria, za Franciszkiem Parczewskim, Antonina Melania, ur. 14 III 1844 r. w Węgierskim (LB Czerlrjno), Stefania za Stanisławem Rylskim z Bukowska w Galicji. Synowie: Władysław Mikołaj, umarł w Płaczkach 14 XII 1842 r. (LC Snieciska), Arnold, o którym niżej, i Wojciech ożeniony z Felicją Smoleńską.

Arnold Artur Antoni, syn Stefana i Rożnowskiej, ur. w Raszkówku 20 II 1846 r. (LB Pogrzybów) miał z żony Cecylii (Celiny) Wolickiej ur. ok. 1847 r., zaślubionej w Poznaniu 19 IX 1869 r. (LC Fara, Pozn.) syna Rajmunda i córki, Leokadię i Ewę.

(b) Roman Nepomucen Dezydery Alojzy, syn Antoniego i Rogalińskiej, ur. w Poznaniu "Pod Strzelnicą" 23 V 1785 r. (LB Poznań, Sw. Marcin), sędzia pokoju pow. krobskiego 1809 r. (LB Golejewko, LB Pępowo), żył jeszcze 13 Vi 1825 r. (LB Kuchary), właściciel Krzyzanek, Starogrodu i Kożar, miał z zaślubionej 27 IV 1808 r. żony Ludwiki Pruskiej ur. ok. 1789 r., córki Franciszka (LC Starygród) córkę Izabelę Atanazję Nepomucenę, ur. w Krzyżankach, ochrzcz. 5 IX 1810 r. (LB Pępowo), wydaną w Tursku 9 IX 1829 r. za Wincentego Gątkiewicza, dziedzica Rudy i Starygrodu, i synów Alojzego i Ewarysta, o których niżej.

aa. Alojzy,syn Romana i Pruskiej, oficer wojsk polskich 1831 r. posesor Piasków 1833 r., dziedzic Ostrowa w r. 1838, Węgierskiego 1842 r., potem Gołunia, i w Kr. Polskim Wólki, wreszcie 1847 r. Droszewa (LB Droszew), zmarł w Tokarzewie 11 XI 1876 r. i pochowany został w Mikorzynie (LM Mikorzyna; Dz.P.). Ożeniony najpierw 18 II 1833 r. z Praksedą Białkowską ur. ok. 1811 r. (LC Nietrzanowo), bezdzietną, 2-o v. zaślubił 2 XII 1837 r. Emilię (Aniela) Rożnowską ur. ok. 1813 r. (LC Fara, Pozn.). Z tego drugiego małżeństwa byli synowie: Antoni, o którym niżej, i Józef Makary Tadeusz, ur. 27 I 1844 r. w Węgierskim (LB Czerlejno), zmarły 1849 r., oraz córki: Michalina Nepomucena Brygoda, ur. w Poznaniu 8 X 1838 r. (LB Fara, Pozn.), zaślubiona przed 6 IX 1866 r. Bronisławowi Grabowskiemu z Tokarzewa, zmarła w Tokarzewie 26 X 1891 r. i pochow. w Mikorzynie (Dz.P.) i Stanisława Nepomucena Barbara, ur. w Gołuniu, 11 VI 1850 r. (LB Pobiedziska).

Antoni Roman Nepomcen, syn Alojzego i Rożnowskiej, ur. Węgierskim 7 XI 1840 r. (LB Czerlejno), z żony Marii Moszczeńskiej miał dzieci: Alojzego, Helenę, Janinę i Michalinę. Któraś z tych córek, jeśli się nie mylę, wszła za Wehra w Warszawie. Alojzy chyba identyczny z Alojzym dziedzicem w r. 1905 Łęki koło Piątku w gub. kaliskiej (Spis).

bb. Ewaryst Dezydery Nepomucen, syn Romana i Pruskiej ur. w Starygrodzie 17 I 1825 r. (LB Starygród), ożeniony z Marią Pawłowską, miał z nią syna Romana.

(c) Rajmund, syn Antoniego i Rogalińskiej, ur. we Wschowie 11 VIII 1787 r., w r. 1789 dostał zapis 1.000 zł od stryja Konstantego B. (P.1375 k.429, 430). Za Księstwa Warszawskiego asesor Izby Administracyjnej w Poznaniu, potem adiunkt urzędu poborowego, wreszcie w prokuratorii generalnej sądu apelacyjnego w Warszawie. W r. 1809 wstąpił do wojska, odbył kampanię t. r. w sztabie Dąbrowskiego i awansował na kapitana. W r. 1810 kapitan w drugiej legii nadwiślańskiej, ale został w kraju zajęty sprawami majątkowymi. W r. 1819 drogą działów z braćmi objął dobra rodzinne (LB Golejewko) z bardzo poważnymi obciążeniami. Mianowany majorem 30 XI 1830 r., organizował w Pyzdrach drugi batalion 13 pułku piechoty. W wojnie dowodził 5 kompanią złożoną z ochotników wielkopolskich. Był po upadku powstania internowany w Prusach, a majątek poszedł pod sekwestr, zaś w sierpniu 1840 r. drogą licytacji sprzedany głównemu wierzycielowi bar. Gersdorfowi (LM Golejewko; LM Ostrów; Pol. Sł. Biogr.).

b. Aleksander, syn Wojciecha i Szczanieckiej, posesor Dominowa w p. pyzdr., żonie swej Dorocie Kotarbskiej, córce Wojciecha i Teresy Sobockiej, ubezpieczył w r. 1741 sumę 9.000 zł, którą odebrał od Andrzeja Kotarbskiego (P.1264 k.132v). Od Antoniego Kotarbskiego kupił w r. 1747 za 18.000 zł Racławki w p. pyzdr. (P.1288 k.345v), ale t. r. sprzedał tę wieś za 19.500 zł Zygmuntowi Turnie (ib. k.390). Ponieważ Dorota miała na Racławkach oprawione 9.000 zł swego posagu, skwitowała w r. 1750 z tego zapisu Turnę (P.1299 k.154v). Aleksander umarł 4 X 1761 r. w Poznaniu (LM Fara, Pozn.), a Dorota w r. 1762, krótko po 2 XI, wyszła za Ignacego Garczyńskiego (I.Kon.79 k.313). Jako wdowa i po tym drugim mężu cedowała w r. 1772 synowi Michałowi 2.000 zł ze swej sumy posagowej, którą Aleksander Gurowski zabezpieczył jej w r. 1761 na Russocicach (ib.80 k.246). Żyła jeszcze chyba w r. 1776 (ib.81 k.61), nie żyła już w r. 1787, kiedy to jej córka Marcjanna spisała wzajemne dożywocie ze swym mężem opatrznym i sławetnym Mikołajem Pełziewiczem, wójtem miasta Turska (ib.83 k.307). Synem Aleksandra był Michał.

Michał, syn Aleksandra i Kotarbskiej, żonie swej Katarzynie Rayskiej, córce Dymitra i Jadwigi Chlewskiej, zobowiązał się w r. 1776 oprawić posag 200 zł w. (ib.81 k.61). Żył jeszcze w r. 1779 (ib.82 k.1210, a już w r. 1788 Katarzyna Rayska (nazwana wtedy omyłkowo Chlewską) występowała jako wdowa i posesorka części Zdzienic (I.Kal.228 k.518).

(2) Michał syn Marcjana i Koszutskiej, występował od r. 1683 (P.1106 I k.44). W r. 1692 części Goli w p. kośc., przypadające sobie z działów braterskich, sprzedał za 3.000 zł swemu bratu Wojciechowi (P.1123 IV k.5v). Żył jeszcze w r. 1694 (P.1127 II k.8).

(3) Franciszek, syn Marcjana i Koszutskiej, występował od r. 1683 (P.1106 I k.44), zobowiązał się w r. 1692 bratu swemu Wojciechowi po dojściu do lat sprzedać za 3.000 zł swe części w Golejewku (P.1123 IV k.6). Sprzedał je też w r. 1700 (P.1139 XII k.106). Części Mierzewa, wedle zobowiązania z r. 1692, sprzedał w r. 1700 za 5.800 zł Mikołajowi Twardowskiemu (P.1138 III k.4). Żył jeszcze w r. 1703 (G. k.110).

4) Jan, syn Jana i Sadowskiej, występował od r. 1648 (P.1058 k.269). W r. 1660 był obok swych braci spadkobiercą zmarłego brata Kazimierza (Ws.59 k.720). W r. 1661 nabył sposobem wyderkafu za 4.000 zł od Jana Iłowieckiego Boreczek w p. kośc. (P.1072 VI k.353v), a od Przecława Leszczyńskiego wziął w zastaw za 5.000 zł części Bronikowa (Ws.63 k.445). Jego żoną była w r. 1666 Sabina Zuzanna Arciszewska, córka Piotra i Urszuli z Szczepanowa (Ws.68 k.13v). W r. 1668 Arciszewska występowała już jako wdowa (ib. k.358v). Żyła jeszcze w r. 1692 (Ws.76 k.375). Zob. tablicę 1-14.

Anna, nie żyjąca w r. 1502, była żoną Jana Wyciążkowskiego. Beata w r. 1503 żona Mikołaja Przylepskiego. Wojciech nie żył w r. 1566, kiedy występowała jako wdowa po nim Dorota Ręcka mająca posesję w Radzewie (Kośc.244 k.153). Jan otrzymał 9 XI 1605 r. dobra przypadłe prawem kaduka królowi po śmierci Jana Mehe, mieszczanina i młynarza wschowskiego (M.K.150 k.159). Anna, nie żyjąca w r. 1608, żona Krzysztofa Bojanowskiego. Katarzyna, żona Macieja Żółtowskiego 1638 r. Andrzej wraz z żoną Anną Kwiatkowską wydzierżawili w r. 1639 od Jana Droszewskiego cz. Gniazdowskiego wieś Młynowo (I.Kal.105 s.726). Jan, nie żyjący w r. 1640, ożeniony z Zofią Milińską, 1-o v. Michałową Gogolińską, która występowała wtedy jako owdowiała już po raz drugi (P.165 k.900). Stanisław, syn Andrzeja, 1638 r. sługa Beaty z Trąmpczynskich, wdowy po Wojciechu Chłapowskim (P.169 k.692v). Andrzej z żoną N. z Bojanowskich, rodzice Floriana, ochrzcz. w lutym 1662 r. (LB Lubiń). Teresa B., żona 1-o v. Jana B., 2-o v. w r. 1663 Władysława Skrobiszewskiego (Strobiszewskiego) (Ws.208 k.233), żyła z nim jeszcze w r. 1687. Regina, w r. 1664 żona Jana Czarneckiego. Anna z Ziemęckich B. 1675 r. (P.1427 k.318). Elżbieta, żona Stanisława Koźmińskiego, nie żyjącego w r. 1675. Helena, w r. 1680 żona Piotra Dunina. Adam, syn Zygmunta, sporządził w r. 1680 w Lublinie zapis wzajemnego dożywocia z żoną swą Eufrozyną (Boniecki). Zuzanna Zaleska, żona 1-o v. Stefana Wierzbięty Bikupskiego, 2-o v. wdowa po Andrzeju B., była w r. 1682 obłożnie chora wskutek pobicia doznanego we dworze w Czyżewie w czasie najazdu Poklateckich i Trąmpczyńskich (I.Kon.63 k.840v). Zofia, w r. 1684 była żoną Chryzostoma Kotarbskiego. Pani B. pochowana została w Poznaniu u Reformatów 1688 r. (Nekr. Reform. Pozn.). Władysław, chrzestny 3 VIII 1691 r. (LB Dobrzyca). Franciszek, w l. 1694-1715 mąż Jadwigi Snypowiczówny, córki Stanisława i Zofii Gorzeńskiej (ZTP 35 s.1516; P.1149 I k.238v). Małgorzata, chrzestna w listopadzie 1709 r. (LB Jaktorowo). Jadwiga występowała w r. 1725 jako wdowa (I.Kal.161 s.141). Bogumiła Szarlota, ochrzcz. w Poznaniu 23 I 1695 r. (LB Poniec, dysyd.). Stanisław, skarbnik żytomierski, podpisał obiór Augusta Ii 1697 r. (Boniecki). Nie żył w r. 1712, kiedy wdowa po nim Marianna Wężykówna Widawska występowała jako posesorka wsi Łobudzice (ZTP 39 k.1398). Wojciech, były zastawnik wsi Krowica i Czeszykowo, kwitował w r. 1700 Rafała Wężyka, miecznika dobrzyńskiego, z 20.000 zł, zapisanych mu na tych dobrach sposobem zastawu (I.Kal.154 s.102). Łukasz, w r. 1701 zastawny posesor części Naczesławic, nie żył już w r. 1736 (ib.171/3 s.615). Franciszek, nie żyjący w r. 1701, ożeniony był z Marianną Tworzyjańską, córką Ludwika i Zofii Manieckiej, wdową 1-o v. po Tomaszu Jagodzińskim (P.1140 V k.2v).

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 1.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 2.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 3.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 4.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 5.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 6.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 7.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 8.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 9.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 10.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 10a.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 11.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 12.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 13.

@tablica: Bronikowscy h. Własnego 14.

T. r. wdowa sprzedała części wsi Ostrowo w p. kośc. za 43.000 zł Łukaszowi Gorczyńskiemu (ib. IV k.73). Panna Marianna, konsekratka benedyktynek poznańskich, zmarła w Długiej Goślinie na zarazę 5 XI 1709 r. Stefan, nieżyjący 1710 r., miał z Katarzyny Młodziejowskiej córkę Ewę, wredy żonę Antoniego Politalskiego, oboźnego grodzieńskiego (P.1145 k.29). Stanisław, stolnik wieluński 1710 r. (Boniecki). Wojciech, zabity 18 III 1710 przez Łukasza Gorczyńskiego (P.282 k.230). Barbara Katarzyna, w r. 1711 żona Jana Ernesta Mięsickiego. N., wdowa po Jerzym B., i Zofia B., córka Wojciecha, występowały w zborze orzeszkowskim jako chrzestne 24 IV 1714 r. (LB Orzeszkowo, dysyd.). Franciszek mąż Jadwigi Granowskiej spisał z nią wzajemne dożywocie 1712 r. (p.283 k.263), a oboje żyli jeszcze w 1717 r. (P.1151 k.161). Konstanty, w 1712 r. mąz Anny Nasierowskiej, córki Franciszka i Zofii (P.285 k.103v). Zofia, żona Andrzeja Gowarzewskiego, nie żyjącego 1718 r. Panna Katarzyna zaślubiła 17 VIII 1719 r. w Poznaniu Andrzeja Chlebowskiego (LC Fara). Ewa i jej mąż Jan Waliszewski, oboje już nie żyli 1719 r. Aleksander wydzierżawił w r. 1720 od Stanisława Żychlińskiego, podkomorzyca kaliskiego, pod zakładem 1.000 zł wieś Bożatki (I.Kon.75 k.227v). Ewa, żona Jana Waliszewskiego, nie żyjącego już w r. 1720. Katarzyna, w l. 1720-29 żona Tomasza Chlebowskiego.

Wojciech, żyjący w l. 1720-24 (I.Kal.161 s.479; ZTP 43 k.269), z żony Zofii Molskiej, występującej w r. 1725 jako wdowa (ZTP 44 k.97), miał syna Franciszka w r. 1720 już nie żyjącego, po którym z żony Anny Bykowskiej, 2-o v. Michałowej Charchowskiej, nie żyjącej już w r. 1736 (I.Kal.171/3 s.100; 178/80 s.493) były dzieci będące posesorami połowy Strzałkowa i Małgowa w ziemi sieradzkiej (ZTP 44 k.97). Spośród tych dzieci, syn Andrzej, występujący w l. 1720-27 (I.Kal.161 s.479; 171/3 s.100), posesor części Strzałkowa i Małgowa, bezdzietny, nie żył już w r. 17136. Córki zaś: Barbara, niezamężna w l. 1723-27, potem żona Tomasza B., bezdzietna, Katarzyna, w r. 1743 1-o v. żona Andrzeja Borzysławskiego, 2-o v. zaślubiła w r. 1748, krótko po 26 III, Franciszka Umińskiego, w r. 1749 wdowa po nim, zastawna posesorka Strzałkowa i Małgowa 1736 r. po ojcu, dziadzie i po bezdzietnej śmierci brata (I.Kal.171/3 s.100; 196/8 k.197), Agnieszka, w l. 1725-27 żona Sebastiana Żeromskiego.

Zofia, "matrona paupercula", zmarła w Daleszynie 19 II 1721 r. (LM Stary Gostyń). Jan, syn Andrzeja z Ceradza, zmarł po chrzcie 13 VI 1725 r. (LM Ceradz). Teresa, żona 1-o v. Franciszka z Opatkowic Janowskiego, była 2-o v. za Bobowskim. Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała 1726 r. Zofia, w r. 1727 żona Franciszka Dąbrowskiego. Brat Piotr, franciszkanin, zmarły w Dobrzyniu 21 III 1727 r. (Nekr. Franciszkanów śrem.). Ewa Elżbieta, w r. 1727 żona Konrada Krystiana Dziembowskiego. Andrzeja i Bogumiły z Unrugów dzieci, Jerzy i Bogumiła 1728 r. (Kośc.316 s.56). Baltazar, chrzestny 20 VII 1731 r. (LB Kamieniec). Wojciech i żona jego Katarzyna Krusińska nie żyli oboje w r. 1732. Ich syn Stanisław Wawrzyniec t. r. był mężem Wiktorii Marianny Kossowskiej, córki Franciszka Michała i Agaty Bieganowskiej (G.96 k.466v). Córka Wiktoria, t. r. żona Józefa Łęskiego. Urszula przyjęła katolicyzm i pochowano ją 1737 r. u Bernardynów w Grodzisku (Arch. Bern. W.44). Andrzej ze Stojkowa, mający lat 38, zmarł 13 V 1737 r. (LM Lubasz). Maciej i siostra jego Marianna, żona Andrzeja Waliszewskiego 1738 r. (ZTP 49 k.4). Aleksander zaślubił w Poznaniu 25 IV 1739 r. Teresę Moraczewską (LC Sw. Marcin). Żyli oboje w r. 1748 (P.1291 k.151). W r. 1775 Teresa, już owdowiała, występowała wraz z synem swym Franciszkiem (I.Kal.214/6 k.69). Antoni zaślubił 10 IV 1739 r. Rozalię Szarzyńską (LC Lubasz). Jan zmarł w Poznaniu i pochowany został 1 X 1742 r. (LM Fara). Katarzyna, chrzestna 15 VI 1744 r. (LB Objezierze). Wiktoria, w r. 1744 żona Józefa Leskiego (Łęskiego). Maciej, mąż Marianny Wierzchlejskiej, córki Pawła i Agnieszki Szczypierskiej, oboje nie żyli już w r. 1746, bezdzietni (I.Kal.185/9 k.87; 204/5 k.226). Zuzanna, 1-o v. około r. 1724 za N. Chlebowskim, 2-o v. w r. 1763 za Samuelem Kępińskim, siostra rodzona Ludwiki, żony 1-o v. w r. 1752 Andrzeja Zajdlica, 2-o v. w r. 1767 Aleksandra Kurnatowskiego (Konarski). Joanna Marianna, nie żyjąca już w r. 1755, żona Piotra Unruga, podpułkownika JKMci, 2-o v. była za Chryzostomem Bukowieckim. Władysław, chrzestny 1756 r. (LB Kuchary). Kazimierz i Zofia z Garczyńskich, oboje nie żyjący już w r. 1758, rodzice Aleksandra, dziedzica Dębowa w p. nakiel., który t. r. zapisał 26.028 żonie swej Józefacie Rydzyńskiej, córce Jana i Eleonory Bnińskiej (P.1326 k.125). Antoni został pochowany 14 II 1758 r. u Bernardynów w Gołańczy (Arch. Bern. W.42). Barbara, chrzestna 27 V 1761 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.). Aleksander, po którym wdowa Marianna z Komorza Kurcewskiego, córka Wawrzyńca i Katarzyny Rokossowskiej, kwitowała w r. 1763 swego brata Piotra Kurcewskiego, podwojewodziego kaliskiego (I.Kal.204/5 k.118c; Py.160 k.39v). Żyła jeszcze w r. 1793 (P.1370 k.194). Adam zmarł w r. 1765 (LM Nowe Miasto). Karolina wyszła 15 II 1768 r. za Józefa Raczyńskiego (LC Ujście). Aleksander z Pobiedzisk, mający około 56 (86?) lat pochowany 3 IV 1771 r. (LM Pobiedziska). Fabian, w r. 1773 mąż Marianny Wiśniewskiej, córki Aleksandra i Marianny Urbanowskiej, wdowy 1-o v. po Janie Rokossowskim (G.100 k.511). Helena, nie żyjąca już w r. 1773, żona Aleksandra Unruga, podkomorzego JKMci. Ignacy, zastawny posesor Płaczkowa 1775 r. (Kośc.332 k.115v). Józef, łowczy lubaczowski 1775 r. (Boniecki). Ludwika, w r. 1776 żona Aleksandra Lukiańskiego (Konarski). Antoni, wyznaczony na komisarza z sejmu 1776 r. (Boniecki). Marianna Zofia, zamężna Kurnatowska z Ostrowa, pochowana 27 VIII 1777 r. Franciszek był w r. 1777 mężem Apolonii z Czołakiewiczów (P.1356 k.425). W r. 1787 posesor folwarku Kaziakowa miał z powyższą żoną dzieci: Felicjana Antoniego, ur. w Orpiszewku, ochrzcz. 8 VI 1777 r. (LB Sośnica). Ludwik Otto, ochrzcz. w Warszawie w zobrze ewang.-ref. 10 XI 1777 r. (Konarski). Wiktoria, w r. 1778 żona Nikodema Regulskiego. Franciszek, posesor Kucharek 1781 r., ekonom w Pigłowicach 1795 r., jego żona Apolonia z Czołakiewiczów, chrzestan 29 VIII 1781 r., żyła jeszcze 31 III 1814 r. (LB Nowemiasto). Ich syn Antoni Padewski Onufry , ur. w Kucharkach 9 VI 1782 r. (LB Kucharki). Córka Marianna, ur. w Pigłowicach wsi, ochrzcz. 15 IV 1795 r. (LB Mądre). Ich też córką była niewątpliwie Zofia, wydana przed 20 IX 1806 r. za Tadeusza Wilkońskiego. Aleksandra, miecznikowa (!), chrzestna 17 V 1782 r. (LB Ostrzeszów). Adolf Franciszek, ochrzcz. 10 XI 1784 r. w zborze ewang.-ref. w Warszawie (Konarski). Helena przed 17 II 1786 r. zaślubiła Antoniego Szołdrskiego. Joanna, żona Michała Izbińskiego, miecznika sochaczewskiego, oboje nie żyjący 1786 r. Teodora w r. 1788 żona Bartłomieja Boguszewskiego. Józefa B. trzymała 1789 r. w Poznaniu do chrztu Józefa Rembowskiego. Małgorzata wyszła przed 30 VIII 1788 r. za Marcina Morawskiego. Karol zaślubił w Poznaniu 16 IX 1793 r. pannę Antoninę Mędlicką (LC Fara). Katarzyna za Michałem Grodzickim przed r. 1795 (przed 1723 ?). Helena około r. 1797 żona Jana Konarskiego (Konarski). Katarzyna, wdowa po niedawno zmarłym Wojciechu Złotnickim, 9 IV 1801 r. (LB Sw. Trójca, Gniezno).

Ksawery Karol, dziedzic Wielkiej Leśnicy, mający lat 36, zaślubił 20 VI 1807 r. Joannę Nepomucenę Trzebińską mającą lat 21 (LC Drzeczkowo). Adam zaślubił w Błoniach 17 VII 1808 r. Joannę Unrug, wdowę po Żychlińskim, żyjącą jeszcze w r 1812 (Konarski). Józef, były wojskowy polski, "dyrektor" ze wsi Wturek, mającą lat 22 (LC Wysocko), mający lat 37, zaślubił 25 II 1810 r. Reginę Sobolankę z Wturku, mającą lat 22 (LC Wysocko), umarł zaś we Wturku 22 II 1814 r., mając lat 50 (!) (LM Wysocko). Tekla, ur. w r. 1820, 1-o v. żamężna Paszkowska, 2-o v. Czechowiczowa, zmarła w Warszawie 1 IX 1890 r. Marceli, młodzieniec z Jarocina, chrzestny 6 IV 1823 r. (LB Nietrzanowo). Julia, w r. 1824 żona Adolfa Nieszkowskiego (Konarski). Ludwik, nazwany dziedzicem (?) Pożarowa, chrzestny 16 II 1838 r. (LB Chrzypsko W.). Ludwik z żoną Eugenią 8 II 1838 r. chrzestni córki Karola B-go i Balbiny z Żychlińskich (LB Kościan). Maciej i Emilia z Rożnowskich, rodzice Józefa, zmarłego w Szelejewie 24 XI 18148 r. na cholerę, mającego rok (LM W. Strzelce). Aleksy (!) i Emilia, chrzestni 30 IX 1849 r. dziecka Dezyderego Rożnowskiego, ona była tego dziecka ciotką (LB Niechanowo). Henryk z Kosieczyna, chrzestny 4 X 1857 r. syna Hipolita B-go i Wandy z Radońskich (LB buk). Teodora, chrzestna 31 I 1872 r. (LB Droszew). Karol, mający 26 lat, ożenił się 21 I 1872 r. z Cecylią Bothe z Orchowa, 30-letnią. Świadkował im Włodzimierz B. z Smiłowa koło Wrześni (LC Kostrzyń). Antoni, dziedzic Ziemięcina w Król. Polskim, i panna Stanisława, mieszkająca w Kaliszu przy rodzicach, chrzestni 30 IX 1874 r. (LB Mikorzyn). Albert ukończył w r. 1875 wydział ekonomiczny politechniki w Monachium (Dz.P.). Józef z Koronowa zdał w r. 1883 egzamin na budowniczego rządowego wydziału inżynierii (Ib.). Bronisława zamężna Szulczewska zmarła 2 I 1890 r., pochowana w Kórniku (ib.). Synowie inżyniera komunikacyjnego z Warszawy: Czesław, korespondent domu bankowego, i Ludwik, farmaceuta, zmarli na żółtą febrę w czerwcu 1892 r. w Rio de Janeiro (Żychliński). Marianna z domu Bojanowska mająca lat 36, zmarła w Poznaniu 27 V 1896 r. (LM Sw. Marcin). Stanisław, mający lat 22, zginął w Tatrach 25 IX 1917 r., pochowany w Zakopanem. (Dz.P.).

@Bronisławscy, nie wiem skąd wyszli. Bronisław w p. inowrocł. i Bronisław w p. radziejow. to wsie klasztorne ! Maciej B., w r. 1477 mąż Heleny Guncerzewskiej (N.144 s.250; 145 k.187) która w 1480 r. dostała zapis długu 20 grz. od Wojciecha Gostomskiego. Jej mąż nazywany tu raz Bronisławskim, raz Broniewskim (G.10 k.143). W r. 1481 Helena, żona Macieja Broniewskiego, miała termin z tym Gostomskim o skwitowanie z posagu i wiana na dobrach Gostom (G.21 k.92). Ambroży B. w r. 1525 kupił za 12 grz. łan roli w Szyszynie w p. gnieżn. od Jana Szyszyńskiego (G.335a k.91v)

@Broniszewscy h. Pomian z Broniszewa w p. przedeckim. O B-ch z Broniszewic w aktach województw kaliskiego i poznańskiego w drugiej połowie w. XVI i w początkach w XVII całkowicie głucho. Pojawiających się sporadycznie w tamtych okolicach w w. XVII zaliczyć należy zapewne do Pomianów, pochodzących z wojew. brzeskiego. Nie wiemy jednak czy Jan z Broniszewa, który w r. 1462 r. zapisał 20 grz. Tochnie, żonie Andrzeja z Ciesiel, a w r. 1464 został przez tą parę skwitowany z 30 grz. (I.Kal.1 k.75, 297), to nie Jan z Broniszewic w p. kal., brat Filipa Suchorzewskiego, o którym będzie niżej. Jan z Broniszewa był wicechorążym konińskim 1462 r. (G.). Dorota B. i jej mąż Piotr Koszutski, oboje nie żyjący już w r. 1679. Władysław był w r. 1699 mężem Elżbiety Gosławskiej, wdowy 1-o v. po Pawle Zakrzeskim (ZTP 37 s.533). Nie wiem jak określić pochodzenie Katarzyny z Broniszewic (!), w r. 1694 żony Jana Jaskóleckiego ?

@Broniszewscy, pisani też czasem Broniszami z Broniszewic w p. kal. koło Pleszewa. Dziedziczyli tu niewątpliwie członkowie kilku różnych rodzin. Bronisz z Bronieszewic 1403 r. (Py.1 k.148v). Stanisław z Broniszewic zw. Broniszem gotów był w r. 1437 r. uiścić się swemu bratankowi Janowi z tychże Broniszewic (ib. k.12v). Obaj oni należeli w 1443 r. do poręczycieli Mikołaja ze Skoraczewa wobec starosty (Z.Kal.12 k.200). Stanisław połowę Broniszewic sprzedał w r. 1446 za 800 grz. Janowi Suchorzewskiemu (P.1379 k.198). To samo zrobił i Jan z Broniszewic dając Suchorzewskiemu swoją część tej wsi z połową młyna na Prośnie i z połową dziedziny w Węgierkach, a biorąc w zamian 6 łanów w Cieninie i dopłatę 100 grz. (ib. k.141). T. r. obaj oni, to jest Stanisław i Jan zeznali, iż nie posiadają już żadnych praw do Broniszewic (I.Kal.4 k.47v). Stanisław Bronisz z Broniszewic t. r. od Mikołaja Jarnołtowskiego z Psar kupił za 400 grz. Psary i Błotlino w p. kal. (Py.11 k.124v), a w r. kupił od Blizbora z Będzieszyna za 310 grz. połowę Będzieszyna w p. kal. (ib. k.185v). Szl. Stanisławowi Broniszowi zarzucił 1448 r. Andrzej Kemblan z Grabu, iż nie jest szlachcicem, lecz synem chłopskim, Stanisław jednak wykazał swe szlachectwo (I.Kal.4 k.209). W r. 1449 Stanisław niegdy Broniszewski z Chwalęcina płacił winę, bo nie stanął z pozwu Mikołaja Stramickiego, sołtysa z Panienki (Kośc.18 s.408a). Stanisław Bronisz "niegdy Broniszewski" od Jana "niegdy Rogowskiego" kupił w r. 1449 za 600 zł w. Ostrowieczno i Chiniewy (?) w p. kośc. (P.1380 k.62v). Stanisław Bronisz z W. Ostrowieczna miał w l. 1459-64 terminy z córkami zmarłego Andrzeja Dzberkowskiego (Kośc.19 k.234v, 348v), a 1465 r. z Mikołajem Skoraczewskim i jego żoną Katarzyną (Kośc.20 s.67). Anna, wdowa po Broniszu z Ostrowieczna ze swym synem niedzielnym Stanisławem Ostrowieckim, dziedzice Dzierżanowa, zapisywali 1481 r. dług 50 grz. Janowi Włodyckiemu z Baszkowa (py.16 k.48v). Wspomniany wyżej Jan z Broniszewic jeszcze przed sprzedażą swej części w tej wsi Suchorzewskiemu zobowiązał się 1444 r. uiścić 8 grz. Mikołajowi ze Skoraczewa (I.Kal.3 k.53). Od Jakuba z Chwałkowa kupił 1446 r. za 86 grz. 7 łanów w Chwałkowie w p. kośc. (P.1379 k.195). W r. 1448 Janowi niegdy z Broniszewic zabójcy Częstochowy alias Piguły, żony Mścisława z Chwałkowa, ów Mścisław stawił poręczycieli, iż będzie z nim żył w pokoju (P.852 I k.2v)

Od Jana B. z Broniszewic zw. "Cieciorka" gotowi byli odebrać 1453 r. sumę 10 grz. bracia z Januszewic (I.Kal.5 k.75v). Katarzyna, wdowa po Janie "Cieciorce" z Broniszewic, ze swym synem Marcinem skwitowała w r. 1470 z pretensji do wsi Wyszanowo w p. ostrzesz. Mikołaja Gruszczyńskiego, chorążego kaliskiego i starostę odolanowskiego, trzymającego tę wieś w 220 grz. zastawem (ib.2 k.121). Bartłomiej z Broniszewic występował w r. 1463 jako rodzony wuj dziedziców z Mkolina (P.1383 k.185). Zapewne synami Jana Suchorzewskiego, nabywcy Broniszewic, byli Filip Suchorzewski i Jan Broniszewski. Jan Broniszewski trzecią część Broniszewic i Cienina Polskiego rezygnował w r.1740 swemu pasierbowi Janowi Russockiemu (P.1385 k.88). Barbara, żona Jana z Broniszewic, skwitowała swego syna Jana z Russocic ze swej oprawy danej jej przez zmarłego męża Swiemę z Russocic (I.Kal.2 k.142), a 1476 r. wraz z tym synem kwitowała Filipa Suchorzewskiego z Czyrnina (ib. k.409). Ów Filip, jej, wdowie po swym rodzonym bracie Janie B., dał zobowiązanie w r. 1479, iż czynsz 8 grz. rocznie zapisany na Broniszewicach dla kościoła parafialnego w Pleszewie, przeniesie na swoje dobra (ib. k.549v). Jan Bronisz Cieniński, mąż Agnieszki, która w r. 1526 dwa łany w Komorowie w p. gnieżn. sprzedała sposobem wyderkafu za 15 grz. Łukaszowi Irzykowskiemu (Z.Kon.6 k.30v). Owej Agnieszki Cienińskiej (a więc chyba i Jana) syn Łukasz Cieniński Bronisz dostał w r. 1529 od Marcina Irzykowskiego zapis długu 17 grz. jako część ojcowizny, którą matka Agnieszka sprzedała była Marcinowi (I.Kon.2 k.170v). Ow Łukasz od Macieja i Agnieszki, rodzeństwa Bielawskich, kupił w r. 1533 za 100 grz. części w Bielawach (ib. k.269v).

@Broniszowie h. Wieniawa używali tego godła od XVII w., byli jednak niewątpliwymi Pomianami. Imię Bronisz, od którego poszło ich nazwisko, rozpowszechnione szczególnie właśnie wśród Pomianów. Comes Bronisz, wojewoda poznański, fundator w XIII w. klasztoru cystersów w Paradyżu, na gruncie wsi Gościków, to przypuszczalnie, wedle opinii nowszych badaczy (zob. Pol. Sł. Biogr.) też Pomian. Od któregoś z Pomianów imieniem Bronisz pochodzi nazwa wsi Broniszewo w daw. p. inowrocł., a od tej z kolei wzięła swe nazwisko rodziny Broniszewskich h. Pomian. Boniecki Broniszów "Wieniawitów" łączy z Broniszewicami koło Pleszewa w p. kal. Dziedzice tej wsi w XV w. istotnie zwali się Broniszami lub Broniszami Broniszewskimi (zob. wyżej), ale czy mieli coś wspólnego z rodziną, o której tu będę mówił, nie wiem.

Gniazdem B-ów była wieś Wiśniewo w par. Ostrowąs na pograniczu p. konińskiego i p. gnieźnieńskiego, Ostrowąs leżał w p. gnieźn., Wiśniewo w konińskim. Od tych to wsi zwali się B-ami Wiśniewskimi lub Ostrowąskimi. Znajdujemy wśród kwitów poborowych pieczęć Marcina B. z Ostrowąsa, pochodzącą z 1591 z niewątpliwym Pomianem (Wittyg). Tego Marcina znajdziemy niżej złączonego ściśle pod względem genealogicznym z rzekomymi Wieniawitami. Skąd poszła w tym wypadku ta zamiana godła, tak bardzo zresztą podobnego ? Kromer za Długoszem, Paprocki za Kromerem, wreszcie Niesiecki za Paprockim, comesz Bronisza fundatora klasztoru paradyskiego robili Wieniawitą. To starczyło by Bronisze wielkopolscy pod wpływem literatury heraldycznej zarzucili Pomiana i już w XVII w. poczęli się uważać za Wieniawitów, a w końcu tego stulecia poczęli się nawet pisać "z Paradyża", dla podkreślenia paranteli z tak dostojnym antenatem.

Bronisz z Wiśniewa zeznał w r. 1461 dług siedem i pół grz. Jakubem z Gaci (I.Kon.2 k.13v). Wraz ze swym bratem rodzonym Mikołajem, obaj niedzielni dziedzice w Wiśniewie, kupili w r. 1477 za 200 grz. część w tej wsi od Wojciecha i Jaranda braci z Oswisłowa (P.1386 k.68), też oczywistych Pomianów. Oświsłowo (dziś Ościsłowo) to wieś położona w tej parafii co i Wiśniewo, tj. Ostrowąs. Bronisz z Osisłowa (!) i Wiśniewa nie żył już w r. 1485, kiedy to wdowę po nim Elżbietę spłaciła z wiana i przywianku na Wiśniewie i Osisłowie syn Jan Wiśniewski (P.1387 k.11). O tym Janie niżej. Bronisz miał rodzonego brata Jakuba, nie żyjącego w r. 1493. Jan, syn Bronisza, i Mikołaj, syn Jakuba, bracia stryjeczno-rodzeni, zapisali wtedy Sędziwojowi z Suszewa (?) sumę 24 zł w. posagu za ich ciotką rodzoną Małgorzatą (I.Kon.1 k.229). Ta Małgorzata, jak można wnosić z wspomnianego zapisu, siostra Bronisza i Jakuba, kwitowała w r. 1494 tych stryjecznych braci (a swoich, jak się zdaje, bratanków) z dóbr po rodzicach i po rodzonym wuju Tomaszu Ostrowąskim (ib. k.239).

Jan, najczęściej pisany Wiśniewskim, czasem Broniszem, syn Bronisza i Elżbiety, na połowie swych części w Wiśniewie, Ostrowąsie i Swiątej oprawił w r. 1485 posag 100 kop groszy żonie swej Katarzynie (P.1387 k.11). Dziedzic w Wiśniewie 1491 r. (I.Kon.1 k.204v, 205, 209), od Jana Jarunowskiego, Jama i Mikołaja Markowskich oraz Wojciecha Rożniatowskiego, braci ciotecznych, kupił w r. 1494 odziedziczone po wuju Tomaszu Ostrowąskim części w Ostrowąsie i Swiętej (P.1385 k.25). Chyba ten sam Jan B. z Ostrowąsa był ojcem Anny, która od swego męża Jana Mkolińskiego dostała w r. 1509 oprawę posagu (P.786 k.112). Mniej natomiast pewne czy Urszula występująca w r. 1512 jako wdowa po Broniszu Ostrowąskim (byłaby to druga żona ?) była małżonką tego właśnie Jana. Pozywała wtedy Wojciecha Kośmidra, dziedzica w Ostrowąsie o wygnanie jej z części w tej wsi, gdzie umarł jej mąż, i o zabranie pozostałych po nim rzeczy (P.865 k.142).

Rodzeni bracia: Walenty, o którym niżej, Wawrzyniec, Paweł, Andrzej i zapewne Marcin, to najprawdopodobniej synowie powyższego Jana B. Wiśniewskiego. Z Wawrzyńcem spotykamy się tylko raz w r. 1516 (P.866 k.343). Walenty, Paweł i Andrzej występowali w l. 1513-14 jako bracia niedzielni i dziedzice w Ostrowąsie (G.25 k.335, 336v, 459v, 505). Andrzej, bezdzietny nie żył już w r. 1527, kiedy to wdowa po nim Jadwiga Dzierzbicka, odebrała 45 grz. swego posagu (Z.Kon.6 k.34v). Marcin B. Wiśniewski z Ostrowąsa, chyba brat powyższych, kupił w r. 1533 od Katarzyny, wdowy po Janie Osisłowskim, połowę łana roli pustej we wsi Swiąta, zwanej "Macierzyńską", orza połowę łąki w Ostrowąsie (Z.Kon.6 k.75).

Walenty B. Ostrowąski lub Wiśniewski, jak powiedziałem wyżej, zapewne syn Jana Wiśniewskiego, występował pirwszy raz w r. 1513 (G.25 k.335, 336v). Współdziedzic obok braci w Ostrowąsie, pozywany był w r. 1516 wraz z bratem Wawrzyńcem przez Katarzynę Górską, żonę Wojciecha, burmistrza gnieźnieńskiego, o wygnanie jej z części ojczystych w Wiśniewie (P.866 k.343). Dziedzic w Ostrowąsie, nabył w r. 1525 od Jana Dziećmiarowskiego sposobem wyderkafu za 5 grz. łan roli osiadłej w Wielkim Szyszynie w p. gnieźn. (G.28 k.182). Od Doroty, wdowy po Wojciechu Szyszyńskim, kupił w r. 1527 lub 1528 za 20 grz. połowę łana roli pustej w Swiątej (G.335a k.100). Poranił w r. 1532 Mikołaja Bieganowskiego jadącego drogą publiczną z Kopydłowa do Ostrowąsa (G.29 k.296). Od Andrzeja Osisłowskiego kupił w r. 1533 za 800 zł części w Osisłowie (p.1393 k.578v). Od Mikołaja Osisłowskiego cz. Bieganowskiego wzamian za części w Osisłowie dostał w r. 1534 części w Ostrowąsie (I.Kal.24 k.386; G.262 k.113, 114; 335a k.186). T. r. od Jana Baranowskiego kupił za 100 grz. części w Ostrowąsie i Swiętej (G.335a k.173v). Części w Osisłowie w p. gnieźn., w Ostrowąsie i Swiętej w tymże pow. sprzedał t. r. za 2.000 zł w. swym synom urodzonym z żony Anny Radujewskiej, Wacławowi i Wojciechowi, zeznając przy tym, iż rezygnacja dotyczy i tych synów, którzy jeszcze mieliby przyjść na świat (G.335a k.174v). Tej żonie, córce Feliksa Zbożego Radujewskiego, oprawił w r. 1535 posag 200 zł na połowie swych dóbr we wsiach Ostrowąs, Swięta, Wiśniewo i Biel (Z.Kon.6 k.88). Braci między sobą rodzonych Wiśniewskich, Macieja, Dobrogosta, Józefa i Mikołaja, którzy wykupili od Walentego B. części Wiśniewa i Bieli skwitował w r. 1541 z 100 zł (I.Kon.3 k.234v, 244). Od Marcina i Walentego Wiśniewskich kupił w r. 1542 za 200 grz. części Wiśniewa i Bieli (I.Kon.3 k.3510. Tę transakcję kupna ponowił w r. 1543, tym razem nie tylko od tych Wiśniewskich, ale i od Jana, Prokopa oraz Błażeja, braci Szaklów z Wawrzynowa, Anny Tryblanki, wdowy po Wojciechu krawcu z Ostrowąsa, Agnieszki Szaklowej, żony Jana Kozianki ze Skulska (Z.Kon.6 k.120). Żył jeszcze w r. 1559 (P.901 k.128v0, nie żył już w r. 1567 (I.Kon.13 k.247, 248v). Synowie Walentego: Wacław, Wojciech, Maciej, Melchior i Jan. Córki pisane Ostrowąskimi: Katarzyna, w l. 1539-40 żona Stanisława Lubomyślskiego (Lubomęskiego), Jadwiga, żona 1-o v. w l. 1549-44 Krzysztofa Dobrosołowskiego, 2-o v. w l. 1552-74 Jana Irzykowskiego, burgrabiego ziemskiego konińskiego, Barbara, żona 1-o v. w l. 1549-68 Wojciecha Grabienieckiego z Rudzicy, 2-o v. w r. 1578 Marcina Osieckiego, Anna, w l. 1567-74 żona Jana Lisieckiego, wreszcie Elżbieta, w l. 1568-74 żona Gabriela Goradowskiego cz. Dobrosołowskiego.

I. Wacław B. Ostrowąski, syn Walentego i Radujewskiej, jak już powiedziałem dostał wraz z bratem Wojciechem w r. 1534 od ich ojca części w Osisłowie (G.335a k.174v). Żeniąc się w r. 1562 z Katarzyną Dobrosołowską, córką Stanisława, przed ślubem zobowiązał się oprawić jej posag 700 zł (G.41 k.490v). Pozywał w r. 1566 zabójcę brata Wojciecha, Bartłomieja Gorczyńskiego (I.Kon.13 k.64). Żył jeszcze w r. 1585, kiedy występował jako współopiekun bratanka Jana (ib.21 k.598). Nie żył już w r. 1592 (ib.25 k.86). Nie wiem czy to ten sam Wacław nazwany w r. 1567 "Mrowińskim cz. Broniszem" (ib.13 k.152v). Syn Wacława Marcin.

Marcin B. z Ostrowąsa (ib.38 k.536v), syn Wacława i Dobrosołowskiej, płacąc pobór w r. 1591 przycisnął do kwitu pieczęć z herbem Pomian (Wittyg). Od swego stryjecznego brata Eliasza, syna Macieja, pożyczył w r. 1597 sumę 300 zł i za tę sumę zastawił mu osiadłego kmiecia w Ostrowąsie (I.Kon.28 k.161). Mąż Ewy Mchowskiej, zobowiązał się w r. 1605 sprzedać Wojciechowi Mielżyńskiemu za 6.000 zł części Dobrosołowa w p. gnieźn. (G.68 k.493v, 495). Sprzedał Mielżyńskim w r. 1606 owe części za 3.100 zł (P.1405 k.637v). Oboje z żoną występowali jeszcze w r. 1639 (G.80 k.530). Ewa w r. 1640, już jako wdowa, oprawne swe dobra w Ostrowąsie zastawiła na trzy lata za 3.000 zł Wojciechowi Lubomęskiemu (I.Kon.51 k.404). Syn Marcina Daniel.

Daniel, syn Marcina i Mchowskiej, występował w r. 1621 (P.1006 k.457v0, pisarz grodzki inowrocławski 1627 r. W r. 1629 oprawił 3.000 zł posagu zaślubionej 21 XI 1627 r. we dworze w Ruchocinie (LC Witkowo), żonie swej Katarzynie z Wygrozewa Łubiance, córce Jakuba (P.166 k.290v; 1416 k.635v; I.Kon.51 k.288v). Katarzyna wraz ze swą siostrą panną Elżbietą Łubianką została w r. 1639 intromitowana do Kociałkowej Górki w p. gnieźn., wsi odziedziczonej po bracie Aleksandrze Łubie (P.164 k.37). Katarzyna owe części w Kociałkowej Górce i pustce Kępiste sprzedała w r. 1643 za 7.000 zł Janowi Pruszakowi Bieniewskiemu (P.1421 k.403). Daniel wraz z żoną kupili t. r. od Jana i Szczęsnego Rudnickich za 6.266 zł części Sierakowa i Słonczyc w p. pyzdr. (P.1421 k.43v; Py.150 k.93v). Anna z Gorazdowskich Janowa Rudnicka scedowała im obojgu w r. 1644 swe dożywocie i oprawę na tych częściach (G.337 k.652). Od Marcina Rudnickiego kupił w 1644 r. wraz z żoną za 2.500 zł jego części wsi Skąpe w p. pyzdr. (Py.63 k.60). Częsci Sierakowa, Słonczyc i Ciosny oboje sprzedali w r. 1649 za 9.000 zł Andrzejowi Słoneckiemu (P.1424 k.506v). W r. 1651 płacił ze Skąpego z dwóch dymów 4 zł podymnego (Py.151 s.212-13). Chyba żyli jeszcze oboje z żoną w r. 1652 (ib. s.13). Daniel już nie żył w r. 1657 (Py.152 s.166). Był dziedzicem części w Żołczu w p. gnieźn. (G.84 k.119). Jego synowie wymienieni w r. 1657: ks. Marcin, pleban w Kucharach Cerkiewnych, Franciszek, Aleksander bezdzietny, już wtedy nie żyjący, Daniel, jeszcze małoletni (Py.152 s.166).

1. Marcin, syn Daniela i Łubianki, dziekan brzeski w r. 1663 (G.84 k.119), pleban we wsi Kościół, w r. 1670 wraz z bratem Danielem sprzedali obaj wieś Skąpe w p. pyzdr. za 2.000 zł Maciejowi Trąmpczyńskiemu (Py.154 s.109).

2. Franciszek, syn Daniela i Łubianki, w imieniu własnym i brata Daniela zobowiązał się 1659 r. zastawić części w Skąpem za 400 zł małżonkom biedrzychowskim (Py.152 s.120). Żeniąc się w r. 1665 z Marianną Radecką, córką Jana, dostał wtedy przed ślubem od jej ojca zapis 2.500 zł długu jako posag za nią (G.84 k.318v). Część w Skąpem swoją i brata Daniela scedował Maciejowi Trąmpczyńskiemu (Py.153 s.63, z r. 1667).

3. Daniel, syn Daniela i Łubianki, wedle kontraktu, który zawarł z braćmi 17 VII 1662 r., części w Żołczu sprzedał w r. 1662 lub 1663 za 400 zł Tomaszowi Cielmowskiemu (G.84 k.119, 135v). W r. 1676 kwitował się z kontraktu dzierżawy wsi Wódki w p. gnieźn. z Barbara Żółtowską, wdową po Wojciechu Kokowskim (P.1094 k.196).

II. Wojciech, syn Walentego i Radujewskiej, żył już w r. 1534 (G.335a k.174v). Zabity został przez Bartłomieja Gorczyńskiego, a bracia Wacław i Maciej występowali w r. 1566 przeciwko zabójcy (I.Kon.13 k.64). O głowę Wojciecha wszyscy czterej bracia pozywali w r. 1567 Mikołaja Baranowskiego (ib. k.168v).

III. Maciej B. Ostrowąski, czasem zwany Wiśniewskim, syn Walentego, występował z braćmi w r. 1561 (G.262 k.418). Był współdziedzicem Wiśniewa. Od Piotra Lubieńskiego dostał w r. 1569 zobowiązanie sprzedaży za 3.000 zł części Wielkiego Szyszyna w p. gnieźn. (Py.107 k.442), a kupił je za tęż sumę w r. 1570 od żony Piotra, Doroty Dziećmiarowskiej (P.1398 k.107v). Ta Dorota była 1-o v. żoną Wojciecha B. i moglibyśmy sądzić, że ten Wojciech to właśnie wymieniony wyżej brat Macieja, ale ona była już wdową po nim i żoną Lubieńskiego w r. 1564 (P.906 k.534v), a więc na dwa lata przed pozwaniem o głowę Wojciecha jego zabójców ! Każe to wątpić w identyczność tych Wojciechów. Maciej pół łana roli we wsi Biel kupił w r. 1571 za 500 zł od Macieja Górskiego (P.1398 k.258). Od Piotra Grodzickiego kupił w r. 1574 za 1.600 zł część Wielkiego Szyszyna (ib. k.394v). Współspadkobierca siostry Anny zamężnej Lisieckiej 1598 r. (I.Kon.28 k.660v). Żył jeszcze w r. 1602 (ib.30 k.362), nie żył już w r. 1613 (P.990 k.664v). Z nieznanej mi żony synowie Macieja, Eliasz i Jan.

1. Eliasz, syn Macieja, spisał w r. 1601 dożywocie wzajemne ze swą żoną Barbarą Żegocką (P.1404 k.20). Od swych braci stryjecznych Jana i Marcina otrzymał w 1603 r. wieczystą donację części w lesie Czarny Bór, spadłych po ich stryju Melchiorze (I.R.D.Z.Kon.18 k.158v). Annie z Mikołajewic Piotrowej Miełaczewskiej zobowiązł się w r. 1609 dotrzymać kontraktu dzierżawy części Szyszyna Wielkiego, Sarnowa i Dębu w p. gnieźn. (G.70 k.222v). Żegocka nie żyła już w r. 1611. Eliasz żeniąc się poraz drugi w r. 1613 z Anną Mielżyńską, córką Krzysztofa i Zofii Popowskiej, dostał od jej ojca krótko przed ślubem, 17 IV t. r., zapis 3.500 zł gotówką i 500 zł wyprawą (G.72 k.269v). Od Jana Dobiesławskiego kupił 1614 r. za 60 zł część zarośli w miejscu zw. "Gajek" na terenie wsi Szyszynko M. (I.R.D.Z.Kon.18 k.286v). Od brci swej żony, Mikołaja, Jana i Krzysztofa Mielżyńskich, nabyl w r. 1615 sposobem wyderkafu za 17.500 Popowo i części Kaklina (P.1409 k.426, 428). Na tej sumie oprawił t. r. poasg żony swej 4.500 zł (ib. k.449v). Nie żył już w r. 1616 (P.996 k.143v). Anna w r. 1635 kupiła od Adama Rybskiego za 20.000 zł Karniszewo w p. gnieźn. (P.1418 k.570v). Żyła jeszcze w r. 1641 (P.1043 k.710v). Z pierwszego małżeństwa synowie: Maciej, Wojciech i Mikołaj, córki, Barbara i Zofia, niezamężne. Wszyscy oni występowali w r. 1611 jako spadkobiercy Benedykta Żegockiego (G.71 k.17). Córki były jeszcze wtedy niezamężne. Zofia, w l. 1635-75 była wdową po Janie Golemowskim. Z drugiego małżeństwa miał Eliasz syna Krzysztofa i córkę Dorotę, w r. 1635 żonę Piotra Konarzewskiego, późniejszego pisarza grodzkiego poznańskiego. O wszystkich synach zob. niżej.

1) Maciej, syn Eliasza i Żegockiej, od Adama Rynarzewskiego kupił w r. 1615 za 4.000 zł części Kołaczkowa w p. kcyń. (P.1409 k.459v). Żeniąc się w r. 1617 ze słynną Barbarą Brezianką, córką Ernesta i Barbary Schoeneich, wdową po Tomaszu Srzemskim, na częściach w obu Szyszynach, Sarnowie i na połowie Kołaczkowa oprawił jej krótko przed ślubem, 9.000 zł posagu (P.1410 k.590). Nie żył już w r. 1619, kiedy Barbara była już 3-o v. żoną Andrzeja Skóry z Gaju Obornickiego, a jako jego spadkobiercy występowali bracia Wojciech i Mikołaj (W.171 k.538v). W r. 1626 Barbara, wdowa już i po trzecim mężu Andrzeju Skórze z Gaju Obornickim, była 4-o v. żoną Piotra Bnińskiego, sekretarza królewskiego (P.153 k.409v).

2) Wojciech, syn Eliasza i Żegockiej, w r. 1616 jeszcze małoletni (P.996 k.539). Adamowi Smuszewskiemu w r. 1620 sprzedał za 9.500 zł Kołaczkowo w p. kcyń., a żona Wojciecha, Anna Wilczyńska, córka Łukasza, skasowała swą oprawę na tej wsi (P.1004 k.461v; 1412 k.104). Od Władysława Kołudzkiego kupił Wojciech w r. 1621 za 10.000 zł Janikowo i Cieczkowice w wojew. inowrocławskim (P.1412 k.1220v, 1222v), a żonie swej ulepszył oprawę dopisując sumę 3.000 zł (ib.k.1224). Żył jeszcze w r. 1622 (G.76 k.187).

3) Mikołaj, syn Eliasza i Żegockiej, małoletni jeszcze w r. 1616 (P.996 k.539), występował już samodzielnie w r. 1621 (P.1006 k.457v). Obok brata Wojciecha współspadkobierca zmarłego brata Macieja 1619 r. (W.171 k.538v). Żeniąc się w r. 1619 z Marianną Lubomyską cz. Lubomęską, córką Mikołaja, spisał w Izdebnie 30 VII t. r. kontrakt ślubny pod zakładem 40.000 zł ((I.Kon.40 s.275). Na połowie Szyszyna Wielkiego i Małego oraz Sarnowa oprawił tej żonie w r. 1620 posag 2.000 zł (P.1412 k.115). Marianna Lubomęska była w r. 1638 współdziedziczką wsi Izdebno, Przytuki i części wsi Szyszłowo (Py.148 s.104). Mikołaj żył jeszcze w r. 1644 (I.Kon.51 s.254), nie żył już 1655 (G.82 k.1181v). Jego synowie, Kazimierz i Prokop.

(1) Kazimierz, syn Mikołaja i Lubomęskiej, w r. 1653 na częściach w Sarnowie zapisał 500 zł Stanisławowi Muchlińskiemu (I.Kon.60 k.833v). W r. 1655 oprawił posag 3.000 zł żonie swej Zofii z Niepartu Rosnowskiej, córce Wojciecha (G.82 k.1181v). Nie żył już w r. 1675 (N.185 k.421v), a Zofia w r. 1677 była już 2-o v. za Janem Mroczkowskim (I.Kon.60 k.1056). Synem Kazimierza był Krzysztof.

Krzysztof, syn Kazimierza i Rosnowskiej, w r. 1672 w chorągwi Piotra Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego, przebywał przy królu (P.199 k.1090v). Dziedzic części w Szyszynie 1675 r. (N.185 k.421v). W r. 1681 sporządził zapis wzajemnego dożywocia ze swą żoną Marianną Korycińską, córką Mikołaja, kasztelana nakielskiego (I.Kal.140 k.316v). Po śmierci tej żony kwitował w r. 1683 jej brata Krzysztofa z zapisu dożywocia zeznanego z żoną (P.1106 I k.49). Żył jeszcze w r. 1684 (I.Kon.75 k.205), a zapewne i znacznie dłużej, zdążył bowiem jeszcze raz się ożenić z Katarzyną Wnorowską, nie żyjącą już w r. 1738 (P.1253 k.56). Nie żył już napewno w r. 1720, kiedy to w imieniu jego syna Michała działał stryj Wojciech B. (ZTP 40 k.865).

Michał, syn Krzysztofa i Wnorowskiej, pisał się " z Paradyża". Dziedzic części Szyszyna Wielkiego 1720 r. (I.Kon.75 k.205), był wraz ze swym stryjecznym stryjem Wojciechem dziedzicem wsi Izdebno, Przytuki i części w Szyszłowie 1730 r. (ib.76 k.337). Od tego stryja dostał w r. 1732 zobowiązanie sprzedania za 6.000 zł części wsi Szyszyno Jor (!) w p. gnieźn. (ib. k.456v). Swoje połowy w Izdebnie, Przytukach i Szyszłowie sprzedał w r. 1738 za 15.000 zł Ignacemu z Bytynia Kurnatowskiemu (P.1253 k.56). W r. 1740 był mężem Barbary Kossowskiej, córki Franciszka i Agaty Bieganowskiej, współdziedziczki po rodzicach części Szyszyna (I.Kon.77 k.203v; 78 s.529). Spisał Michał 25 IX 1747 r. z Rochem Aurelewskim kontrakt sprzedaży dwóch części tej wsi za sumę 11.000 zł (ib.78 s.108), a 9 IX 1748 r. zawarł z tym Aurelewskim kontrakt sprzedaży części Sarnowy za 1.000 zł (ib. s.182). Część Sarnowy, zwaną "Bronieszewizna", sprzedał w r. 1749 za 500 zł Tomaszowi Wysockiemu (I.Kal.190/5 k.267v), ale jeszcze w r. 1752 miał w tej "Bronieszewiznie" pewne częśći po swym ojcu (ib. s.591). Umarł w Racacie w r. 1763 i został pochowany 1 X t. r. u Bernardynów w Kościanie (Arch. Bern. W.49). Barbara żyła jeszcze w r. 1764 (P.1338 k.74v), a może i w r. 1773 ? (P.1350 k.24v). Synowie: Jakub, Marceli, Antoni, Jan i Stefan.

a. Jakub Apolinary, syn Michała i Kossowskiej, pisał się "z Paradyża Wieniawa B." (P.1361 k.599v), ur. około r. 1737, występował obok swej matki w r. 1764 (P.1338 k.74v). Chyba to ten sam Jakub podpisał w r. 1769 akces do konfederacji barskiej ? (P.1346 k.29, 30). Posesor tradycyjny Bieczewa, kwitował w r. 1787 swego brata Jana, skarbnika gnieźnieńskiego, z 626 zł zapisanych przy okazji tradycji tej wsi (G.114 k.87). Bezżenny, umarł mając lat 70, w Bieganowie 2 II 1807 r. i tam został pochowany (LM Bieganowo).

b. Jan, syn Michała i Kossowskiej, pisał się "z Paradyża", ur. wedle Żychlińskiego w Szyszynie 9 VI 1738 r., posesor wsi Palędzie, zaślubił 2 II 1769 r. Joannę Guzowską (LC Kórnik), córkę Jana, regenta grodzkiego nakielskiego, i Marianny Wyrzykowskiej. Spisał z tą żoną wzajemne dożywocie w r. 1770 (P.1347 k.34v). Od Wojciecha Zbijewskiego, starosty łagiewnickiego, wydzierżawił w r. 1773 na trzy lata Łagiewniki (P.1350 k.45v), zaś od swej owdowiałej bratowej Marcelowej w r. 1775 8 VIII "Dolny Folwark" w Długiem Wielkim. (Ws.96 k.154). Był w l.1776-88 opiekunem bratanka Andrzeja, syna Marcelego (P.1353 k.162v; 1365 k.122). Owdowiawszy, zaślubił 2-o v. 14 VII 1779 r. Mariannę Mierucką, wdowę 1-o v. po Karłowskim, pisarzu inowrocławskim. Był już wtedy podwojewodzim poznańskim i dziedzicem Bieganowa Kościelnego (LC Bieganowo; Py.164 k.737v). Prócz Bieganowa miał jeszcze Bieczewo i Borkowo 1785 r. (Py.164 k.737v). Od Ludwiki Malczewskiej, wdowy po Fabianie Bieńkowskim, kupił w r. 1788 za 80.000 zł wieś Staw w p. pyzdr. (Py.163 k.597). Umarł mając lat 66, dnia 20 IV 1803 r. (LM Bieganowo). Marianna Mierucka umarła 18 V 1796 r. (Nekr. Franciszkanów Srem.). Z pierwszego małżeństwa była córka Anna Petronela, ur. w Łagiewnikach, ochrzcz. 3 VII 1774 r. (LB Chojnica). Z drugiego synowie Nazary i Sergiusz, o których niżej.

a) Nazary Ignacy, syn Jana i Mieruckiej, ur. w Bieganowie 26 VII 1780 r. (LB Bieganowo), zrazu dziedzic Bieganowa, potem Stawu, zaślubił 1 VI 1805 r. Esterę Apolonię Chrzanowską, córkę Jana i Katarzyny Sokołowskiej, dziedziców Mieczownicy, ur. 10 XI 1777 r. w Mieczownicy (LC Giewartowo). Umarł w Stawie 17 XI 1837 r. Córki: Rozalia, przed 1828 r. żona Józefa Lutomskiego z Poklatek, zmarła w Poznaniu 9 XII 1845 r. (LM Sw. Marcin), Józefa, w r. 1868 żona Pawła Chrzanowskiego. Syn Jan.

Jan, syn Nazarego i Chrzanowskiej, ur. w r. 1806, walczył w r. 1831 w pułku ułanów litewskich. Był dziedzicem Otoczny, które to dobra w czerwcu 1887 r. sprzedał synowi Janowi (Dz. P.). Umarł mając 81 lat 6 VII 1887 r., pochowany został w Otocznej (ib.). Jego żona Pelagia Trąmpczyńska ur. ok. 1826 r., zaślubiona 28 XI 1850 r. (LC Grzybowo), zmarła 20 IV 1901 r., pochowana tamże (Dz. P.). Córka Jadwiga wydana 16 X 1883 r. za Zygmunta Bronisza, umarła w Otocznej 6 VII 1933 r., mając lat 73 (zob. niżej), synowie: Józef, Stanisław zmarły w siódmym roku życia, Nazary uczeń gimnazjum zmarły w Sremie w 18 roku życia 11 II 1874 t., pochowany w Otocznej (LM Śrem; Dz. P.), oraz Jan.

(a) Józef, syn Jana i Trąmpczyńskiej, kupił w r. 1874 od Antoniego Zawadzkiego za 80.000 tal. Kołdrąb w p. wągrow. (2200 m.m.) (Dz. P.). Potem przeniósł się do Galicji, stamtąd do Kijowa. Był żonaty.

(b) Jan Baptysta, syn Jana i Trąmpczyńskiej, ur. w Poznaniu 23 XI 1857 r. (LB Sw. Marcin), właściciel Otocznej, nabytek w r. 1887 od rodziców, umarł 6 X 1922 r., pochowany w Otocznej (Dz. P.), zaślubił w Jarząbkowie 24 VI 1884 r. Bronisławę Dobrogojską córkę Władysława i Kazimiery Prądzyńskiej, dziedziców Mierzewa (Dz. P.). Córka ich Maria Janina Stanisława, ur. 28 XI 1894 r. w Otocznej. Synowie, Zbigniew i Romuald.

aa. Zbigniew, syn Jana i Dobrogojskej, ur. w Otocznej 23 VI 1884 r., dziedzic Otoczny (383 ha), umarł w Poznaniu 29 IX 1938 r. i pochowany został w Szemborowie (Dz. P.). Z nieznanej mi żony miał synów.

bb. Romuald, syn Jana i Dobrogojskiej, ur. w Chwałkowie 3 X 1886 r., zmarł 17 VII 1926 r., pochowany w Otocznej (ib.).

b) Sergiusz Joachim, syn Jana i Mieruckiej, ur. 7 IX 1783 r. (LB Bieganowo), dziedzic zrazu Borkowa, potem również i Bieganowa oraz Bieczewa, zaślubił 14 VI 1806 r. Wiktorię Ewę Chrzanowską, siostrę swej bratowej Nazarowej, ur. 8 XII 1778 r. (LC Giewartowo). Umarł w Bieganowie 15 II 1842 r. i tam pochowany w Giewartowie 15 II 1817 r. (LM Giewartowo), Stanisław, o którym niżej. Córki: Aniela Justyna, ur. około r. 1824, zmarła 19 III 1825 r. (ib.), Józefa, żona Franciszka Zielonackiego z Chwalibogowa, Salomea, żona Józefa Trzebińskiego, zmarła w Berlinie 5 IX 1865 r. i pochowana w Chomętowie (Dz. P.).

Stanisław, syn Sergiusza i Chrzanowskiej, ur. w Bieganowie 15 IV 1815 r., dziedzic Bieganowa, radca Ziemstwa Kredytowego, zaślubił w Gnieźnie 16 V 1842 r. Teklę Eleonorę Grabską, córkę Onufrego i Otylii Gorzeńskiej, ur. około r. 1822 (LC Sw. Wawrzyniec). Umarł w Bieganowie 10 I 1887 r. i tam został pochowany (Dz. P.). Syn jego Zygmunt o którym niżej, córki: Otylia Jolanta, ur. 3 IV 1843 r. (LB Sw. Wawrzyniec, Gniezno), żona N. Sępa Szarzyńskiego, dziedzica Obór w Królestwie Polskim, umarła 13 IX 1909 r., pochowana w Szymanowicach (Dz. P.), Helena, żona Mariana Grabskiego z Kruszy w p. inowrocł.

Zygmunt, syn Stanisława i Grabskiej, ur. w r. 18148, w r. 1888 przeniósł się do Królestwa Polskiego do Kiszew w p. kon. Umarł 24 II 1903 r. (ib.). Z żony Jadwigi Broniszówny zmarłej w Otocznej 6 VII 1933 r. w wieku 73 lat, tam pochowanej (Dz. P.) (zob. wyżej), córki Jana i Trąmpczyńskiej, zaślubionej 16 X 1883 r. (Dz. P.) synowie: Ryszard Jerzy, ur. 9 VII 1884 r., zmarły w lazarecie wojskowym 24 VI 1918 r. (Dz. P.), i Zdzisław, ur. 19 IX 1895 r. (Żychliński).

c. Marceli, syn Michała i Kossowskiej, pisał się "z Paradyża". Wspomniany już w r. 1764 (P.1338 k.74v). Był generałem adiutantem buławy wielkiej koronnej, czasem nazwany generałem adiutantem buławy wielkiej W. Ks. Litewskiej, zaślubił 1 III 1772 r. Antoninę Ligocką, córkę Macieja i Kazimiery (Rozalii ?) Dąbrowskiej (LC Gryżyna; Kośc.331 k.117). Oboje małżonkowie byli tenutariuszami Tomaszewa w l. 1772-74. Spisali między sobą wzajemne dożywocie 1773 r. (P.1350 k.24v). Marceli był w r. 1774 tenutariuszem "Dolnego Folwarku" we wsi Długie Wielkie. Umarł 30 VII 1775 r. i został pochowany we Wschowie u Bernardynów (LM Długie Stare). Wdowa 8 VIII t. r. wydzierżwiła "Dolny Folwark" bratu mężowskiemu Janowi B., a nieletniemu synowi Andrzejowi zapisała sumę 6.000 zł (Ws.96 k.154v). W r. 1782 była już 2-o v. żoną Gurowskiego (P.1359 k.573). Spośród synów: Feliks, ur. w Tomaszewie 8 XII 1772 r., zmarł 1 IV 1773 r., Makary Wincenty, ur. 2 I 1774 r. (LB i LM Michorzewo), zmarł 19 XI 1774 r., pozostawał tylko trzeci, Andrzej Ignacy, ur. 3 XII 1774 r. (LM i LB Długie Stare), zostający pod opieką stryja Jana B. w l. 1776-88 (P.1353 k.162v; 1365 k.122). W r. 1782 ów stryj uzyskał przeciwko matce Andrzeja dekret grodu poznańskiego nakazujący oddać małoletniego do szkół celem dania mu "wychowania godnego szlachcica" (P.1359 k.573). Wedle Żychlińskiego miał ów Andrzej być porucznikiem w wojsku pruskim.

d. Antoni, syn Michała i Kossowskiej, ksiądz w r. 1764 (P.1338 k.74v), pleban choryński 1769 r. (LB Kórnik), zmarł 17 IV 1774 r., pochowany w Kościanie u Bernardynów (LM Wyskoć; Arch. Bern. W.49).

e. Stefan Wiktor, syn Michała i Kossowskiej, ur. około 1741, kanonik katedralny chełmiński i kolegiaty kamieńskiej, proboszcz w Złotowie 1790 r. (Py.163 k.860), w r. 1791 probostwa tego już nie posiadał, był natomiast dożywotnim posesorem części Stawu. Umarł mając około 50 lat, 13 X 1791 r. (LM Staw).

(2) Prokop, syn Mikołaja i Lubomęskiej, dziedzic części Sarnowa w p. gnieźn. (I.Kon.69 k.271), żeniąc się w r. 1664 z Jadwigą Muchlińską, córką Adama i Marianny Szyszyńskiej, zapisał jej krótko przed ślubem, 18 X, dług 4.000 zł (ib.58 k.291). Nie żył już w r. 1674 (ib.60 k.622). Jadwiga, 2-o v. żona Andrzeja Prusinowskiego, częśći w Sarnowie należące do niej i do jej dzieci z pierwszego męża, tj. do Wojciecha i Anny B-ów, zastawiła w r. 1675 za 200 zł Krzysztofowi Skarżyńskiemu (ib.72 k.97). Nie żyła w r. 1729 (ib.76 k.296v). Wspomniana wyżej córka Anna, była 1-o v. w r. 1697 żoną Andrzeja Taczanowskiego, jako wdowa po nim występowała w r. 1701, a 2-o v. poszła za Jana Franciszka Jasińskiego. Syn Prokopa Wojciech.

Wojciech, syn Prokopa i Muchlińskiej, pisał się "z Paradyża". Części Sarnowa zobowiązał się w r. 1693 sprzedać za 500 zł Katarzynie Lubomęskiej, wdowie po Wawrzyńcu Gąsiorowskim (ib.69 k.271). Dziedzic części Szyszyna Wielkiego 1696 r. (ib.70 k.4; 76 k.296v). Mąż Teresy Brezianki, córki Wojciecha i Zofii Gniewkowskiej, 1710 r. (LB Stęszew). Wraz z bratankiem Mikołajem, obaj byli dziedzicami Izdebna, Przytuk i Szyszłowa. Wojciech zastawił te wsie w r. 1723 za 18.400 zł Walentemu Poradowskiemu (G.94 k.278v; I.Kon.76 k.337). Wraz z żoną był też dziedzicem wsi Wąsosz 1729 r. (I.Kon.76 k.301, 302). Oboje scedowali w r. 1730 synowi swemu Franciszkowi prawa do wsi Wąsosz i Kępa przypadające po jej rodzicach (ib. k.329v). Bratankowi Mikołajowi B. zobowiązał się w r. 1732 sprzedać za 6.000 zł część Szyszyna w p. gnieźn. (ib. k.456v). Był też dziedzicem Trzcielna w p. pozn., gdzie umarł w r. 1738, pochowany został 19 V (LM Stęszew). Wdowa po nim umarła też w Trzcielnie 1 V 1753 r., pochowana została w Konarzewie (ib.). Synowie Wojciecha i Teresy: Franciszek, Jan i Józef.

a. Franciszek, syn Wojciecha i Brezianki, pisał się "z Paradyża". Ochrzcz. 29 X 1710 r. (LB Stęszew), posesor wsi Wąsosz w przyległościami 1730 r. (I.Kon.76 k.332). W r. 1732 był mężem Barbary Potockiej, córki Marcina i Anny Brzozowskiej (ib. k.461v). W Zielnikach 27 VI 1740 r. sporządził z braćmi działy (P.1357 k.477v). Mianowany 1 VI 1743 r. komisarzem burgrabskim powiatu nakielskiego, składał na ten urząd przysięgę (P.1270 k.28v0. Pisarz grodzki koniński 1751 r. (I.Kon.78 s.535). Oboje wraz z żoną kupili 9 IX 1754 r. za 19.000 zł od jej brata Stanisława Potockiego połowę Nieborzyna w p. gnieźn. (P.1311 k.69; G.98 k.686v). Od Doroty z Broniszów Jabłonowskiej, wojewodziny rawskiej, Franciszek kupił 1755 r. za 30.000 zł Trzcielno M. z klucza stęszewskiego (Kośc.360 k.5v). Dziedzic części Izdebna, Przytuk i Szyszłowa 1761 r. (P.1331 k.146), t. r. synowi Ignacemu sprzedał Nieborzyno oraz część zwaną "Rożniecką" (N.212 k.17v). Trzcielno na trzy lata zastawił w r. 1762 za 49.000 zł zięciowi swemu Stanisławowi Braneckiemu. W sumie powyższej mieściło się też 15.000 zł posagu za córką Anną, żoną tego Braneckiego (P.1333 k.71). Od zięcia Marcina Bułakowskiego dostał zobowiązanie 1768 r. sprzedania za 32.000 zł wsi Sienno w p. gnieźn. (I.Kon.80 k.166v). W r. 1773 obaj wraz z synem Ignacym dali zobowiązanie Józefowi Tymińskiemu, cześnikowi zakroczymskiemu, iż wedle kontraktu z 8 VII sprzedadzą mu za 9.000 zł Przytuki (ib. k.262, 262v). Barbara z Potockich aprobowała w r. 1774 dokonaną w r. 1761 na rzecz syna Ignacego rezygnację Nieborzyna (ib. k.288). Franciszek nie żył już 8 IX 1777 r., bowiem wtedy na urząd burgrabiego mianowany został jego następca (G.105 k.6). Barbara żyła jeszcze, jak się zdaje, w r. 1778 (I.Kon.82 k.7). O synu Ignacym zob. niżej. Córki: Agnieszka, w l. 1762-80 żona Stanisława Braneckiego, Jadwiga, ur. około r. 1734, w r. 1766 żona Marcina Bułakowskiego.

Ignacy, syn Franciszka i Potockiej, pisał się "z Paradyża", wspomniany już w r. 1756 (P.1317 k.110v), dziedzic Nieborzyna, mąż Katarzyny Boboleckiej, nie żyjącej już w r. 1761 (N.212 k.17v). Drugą jego żoną była w r. 1772 Marianna Bułakowska, wdowa 1-o v. po Andrzeju Piekarskim, zmarła w Siennie 24 II 1800 r. (LM Giewartowo). Ignacy Franciszkowi Antoniemu Konopce, komornikowi ziemskiemu gnieźnieńskiemu, sprzedał 14 VI 1777 r. za 51.800 zł swe części Nieborzyna (P.1354 s.472). Od tegoż kupił 5 VIII 1778 r. części Jarotek w p. gnieźn. (G.105 k.103). T. r. odstąpił od dokonanej w r. 1768 na rzecz ojca przez Marcina Bułakowskiego rezygnacji Sienna (I.Kon.82 k.7). Dziedzic Nieborzyna (widocznie akt sprzedaży nie nabrał jeszcze mocy prawnej) i Izdebnej 1779 r. (ib. k.78v). Żył jeszcze 1781 r. (G.108 k.119), nie ży w r. 1787 (G.114 k.60). Był również dziedzicem Trzcielan. Jedyna córka Ignacego z pierwszego małżeństwa, Anna, wspomniany już w r. 1761 (N.212 k.17v), w l. 1781-88 żona Piotra Biskupskiego, 2-o v. w r. 1790 wyszła za Michała Wierzchlejskiego. Trzcielno sprzedała 13 IV 1790 r. za 57.887 zł swemu drugiemu mężowi (P.1367 k.644).

b. Jan, syn Wojciecha i Brezianki, chyba identyczny z Tomaszem Janem, synem tejże pary, ochrzcz. 8 XII 1711 r. (LB Niepruszewo). Pisał się "z Paradyża". W r. 1737 oprawił posag 10.000 zł żonie swej Wiktorii Łubiance Oziemkowskiej, córce Franciszka i Magdaleny Swieypówny (P.1251 k.77; I.Kon.82 k.286). W r. 1738 mieszkał w Zielnikach (LB Kórnik). Regent grodzki koniński, t. r. zobowiązał się sprzedać za 1.000 zł Ignacemu Kurnatowskiemu swoje części w Izdebnie, Szyszłowie i Przytukach, odziedziczone obok braci (I.Kon.77 k.136, 138). Działów z tymi braćmi dokonał 27 VI 1740 r. (P.1260 k.39). T. r. żonie, która otrzymała 15.000 zł posagu oprawił tę sumę na Izdebnie (I.Kon.77 k.183v) i jeszcze tego samego roku umarł (P.1189 k.147). Wiktoria Oziemkowska w r. 1742 była już 2-o v. żoną Tomasza Bielawskiego (P.1267 k.149v0. W r. 1745 skasowała dożywocie po pierwszym mężu (G.97 k.721). Wraz z drugim mężem, oboje posesorzy Izdebna, zawierali w r. 1749 kompromis z Andrzejem Lubstowskim (G.98 k.284). Jako wdowa już i po tym drugim mężu, żyła jeszcze w r. 1790 (P.1367 k.619). Magdalena jedyna córka Wojciecha i Brezianki, ochrzcz. z ceremonii 30 VIII 1739 r. (LB Kórnik), występowała jako jeszcze nieletnia 1749 r. Chyba to ta sama Magdalena była w r. 1756 żoną Konstantego Wyganowskiego. Oboje Wyganowscy nie żyli już w r. 1784.

c. Józef, syn Wojciecha i Brezianki, pisał się "z Paradyża". W księdze chrztów kościoła w Niepruszewie znajduje się zapis chrztu Wojciecha Stefana, syna tychże rodziców, ur. w Cieślach, ochrzcz. 11 IV 1714 r. Na dodanej w tym miejscu luźnej kartce, zapisanej tą samą ręką co i zapisy z tego roku, imiona dziecka brzmią: Wojciech Józef. Czy więc to nie był ten Józef ? Działu z braćmi swymi dokonał 27 VI 1740 r. (P.1260 k.39). W r. 1741 spisał wzajemne dożywocie z żoną swą Jadwigą Starską, wdową po dwóch mężach: Walentym Niedzielskim i Krzysztofie Napruszewskim (P.1263 k.123; 1270 k.49v; G.98 k.672v). W r. 1753 był z nią już rozwiedziony (P.1310 k.194v). Jadwiga spisała testament w r. 1768, a już nie żyła w r. 1781 (G.108 k.47v). Drugą żoną Józefa była w r. 1753 Anna Chociszewska, córka Wojciecha i Joanny Skąpskiej (P.1309 k.164). T. r. i potem aż do śmierci był komisarzem dóbr księstwa Jabłonowskich. Bratanicy swej Agnieszce, córce Franciszka B., zobowiązał się 1756 r. dać swe części w Izdebnie, Przytukach i Szyszłowie (Kośc.327 k.93). T. r. spisał dożywocie z drugą żoną (Kośc.360 k.13). W r. 1763 był stolnikiem owruckim. Anna Chociszewska kwitowała wtedy swych braci z 13.000 zł swego posagu (Kośc.329 k.118). Stolnik umarł 3 XI (X?) 1781 r. i został pochowany w Kościanie u Bernardynów (Arch. Bern. W.49). Wdowa po nim zmarła w Kurowie w r. 1786 i została pochowana u Bernardynów kościańskich 23 II (ib.). Synowie, Antoni Adam Bruno, ur. w Kurowie 6 X 1753 r., i Ksawey, o którym niżej. Córka Nepomucena Marianna, ochrzcz. 9 V 1755 r. (LB Kościan), zaślubiła przed 23 X 1781 r. Walentego Skrzetuskiego, potem komornika ziemskiego wschowskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1793. Os padek po rodzicach procesowała się z bratem. Wyrokiem z r. 1787 spadek ów oszacowany został w dobrach za 62.827 zł, w sumach na 41.400 zł. Dostała z dóbr 15.706 zł, z sum 20.700 zł (P.1117 k.280). Jej drugim mężem, zaślubionym w Mieszkowie 20 VIII 1810 r. był Franciszek Głowczewski. W domu Ksawerego, w Gogolewie, umarła 29 VIII 1789 r. Wiktoria Broniszówna zamężna Zdanowiczowa (LM Gogolewo). Może to też córka stolnika Józefa ? Melchiora Zdanowicza zaślubiła 14 II 1773 r. (LC Rogoźno).

Ksawery Franciszek, syn Józefa i Chociszewskiej, ur. w Kurowie, ochrzcz. 22 XI 1757 r. (LB Kościan). Od ks. Jana Chociszewskiego, proboszcza w Zdunach, dostał w r. 1781 cesję spadku po Adamie Olewskim (Oleskim ?) (Kośc.334 k.77). Od Wyganowskiego, syna Magdaleny z Broniszów, dostał w r. 1781 cesję praw do spadku po Broniszach, Boczowskich, Siemiechowskich (P.1361 k.604v). Od szwagra Walentego Skrzeruskiego kupił t. r. za 205.000 zł Gogolewo, Zaborowo, Sroczewo w p. kośc. (P.1361 k.459). Gdzieindziej wiadomość, że Gogolewo, Zaborowo i Konarskie Ksawery B. kupił 8 VI 1784 r. od Leona Grudzielskiego (P.1375 k.89). Od Marcina Wilkostowskiego dostał t. r. cesję praw spadkowych (Py.164 k.30). Był podkomorzym JKMci 1786 r. (I.Kal.226 k.375). Kajetanowi Milewskiemu, łowczycowi szadkowskiemu, sprzedał 7 VII 1789 r. za 16.000 zł odziedziczone po rodzicach części Przytuk, Izdebna i Szyszłowa i Nowej Kolonii w Grabinie w p. gnieźn. (G.115 k.120v). W r. 1789 miał już order Sw. Stanisława (LB Gogolewo). Tknięty paraliżem, zmarł 1 X 1807 r. w Poznaniu, pochowany u tamtejszych Bernardynów (LM Fara).

4) Krzysztof, syn Eliasza i Mielżyńskiej, małoletni w l. 1617-25 (P.1006 k.457; I.Kon.44 k.228v), mąż Doroty z Sienna Sulmowskiej, córki Romana, którą zaślubił w 1649 r., krótko po 13 II, biorąc za nią posagu 12.000 zł gotówką i 2.000 zł wyprawą, co obowiązał się oprawić na połowie Karniszewa w p. gnieźn. (I.Kal.115 s.100). Sprzedał w r. 1651 siostrze swej Zofii zamężnej Golemowskiej Karniszewo w p. gnieźn. za 33.000 zł (G.337 k.682v, 684). Po dokonaniu tej sprzedaży oprawę posagu żony w sumie 12.000 zł przeniósł w r. 1653 na połowy wsi Tomic, Mierosławek, Ciesiel i Zborowa (P.1066 k.532), kupionych od Krzysztofa Opalińskiego, wojewody poznańskiego (P.1067 k.136, 322v, 1354v). W r. 1659 był opiekunem swych siostrzeńców, dzieci zmarłego Piotra Konarzewskiego, pisarza grodzkiego poznańskiego (Kośc.304 k.973v). Od jednego z nich, tj. Piotra, nabył w r. 1663 Bytyń i połowę Roszczek cz. Rościegniewic (P.1073 k.4740. Od Zofii Szołdrskiej, żony Aleksandra Łąckiego, kupił w r. 1670 za 1.200 zł grunt zw. "Górki" i jezioro tam położone a należące do wsi Wiry w p. pozn. (P.1868 XII k.288). T. r. od Jana Leopolda Opalińskiego nabyl sposobem wyderkafu na jeden rok za 26.000 zł Dokowy Mokre i część Doków Suchych (P.1869 k.69). T. r. wziął też zastawem Racat i Piwonice od Joanny z Kostków Tarłowej (Cieplucha). W r. 1673 Dorota Sulmowska, już jako wdowa, występowała wraz ze swymi synami Piotrem i Janem (P.1094 s.418). Wraz z nimi kupiła w r. 1675 za 70.000 zł od córek Dadźboga Gorajskiego, Jadwigi Janowej Radzewskiej i Zofii Janowej Morawskiej, wsie Lubasz, Miełkowo i Sławienko w p. pozn. (P.1427 k.281v). T. r. od sióstr Kostczanek starościanek lipińskich, tj. od Joanny Aleksandrowej Tarłowej i Ludwiki Janowej Korzbok Łąckiej, kupiła za 140.000 zł Racat, Darnowo, Witkówki, Spytkówki, Luboń, Słonino, Kurowo i Węgliny (ib. k.365v). Mając lat 51 umarła w Opalenicy 5 V 1676 r. i została pochowana w Grodzisku u Bernardynów (Arch. Bern. W.44). Jedyna córka Zofia była w l. 1669-80 żoną Kazimierza Hinczy Rogowskiego, a 2-o v. w r. 1683 wyszła za Marcina Korzbok Zawadzkiego, potem skarbnika kaliskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1694. Synowie, Piotr i Jan.

(1) Piotr Jakub, syn Krzysztofa i Sulmowskiej, pisał się stale "z Paradyża", małoletni w r. 1676, pozostawał wraz z bratem pod opieką szwagra Rogowskiego (P.1094 k.199v). Dziedzic w l. 1676-1719, dworzanin królewski 1686 r. (P.1111 II k.36v), podczaszy wschowski, mąż Marianny (Marii Magdaleny) Szołdrskiej, córki Andrzeja, kasztelana biechowskiego, wdowy 1-o v. po Kazimierzu Choińskim, dostał wraz z żoną w r. 1693 od Stanisława Suchorzewskiego i żony jego Katarzyny z Sierakowskich cesję starostwa pyzdrskiego (P.1432 k.79). Podczaszostwo wschowskie złożył w r. 1694 (Boniecki). Marianna Szołdrska skasowała w r. 1694 oprawę swego posagu 30.000 zł daną jej przez pierwszego męża na Chojnie, Zawadzkie i Stwolnie (Kośc.307 k.602v). Piotr posłował na sejmy 1693 r. i 1694. W bezkrólewiu po śmierci Jana III był w r. 1697 jednym z deputatów do komisji lwowskiej wyłonionej dla uśmierzenia konfederacji wojskowej. Posłował na sejm 1699 r. Był sekretarzem poselstwa Rafała Leszczyńskiego do Turcji w r. 1701. Poseł na sejm lubelski 1703 r., przywódca ruchu opozycyjnego województw poznańskiego i kaliskiego, marszałek konfederacji tych województw (Kośc.309 s.68), a w sierpniu t. r. jeden z rotmistrzów pospolitego ruszenia obu województw wielkoposkich. Marszałek konfederacji warszawskiej 1704 r. Kasztelan kaliski 1713 r. (Pol. Sł. Biogr.). Umarł 6 VIII 1719 r. pochowany w kościele w Stęszewie (LM Stęszew). Marianna z Szołdrskich umarła już w końcu r. 1700 lub w pierwszych dniach 1701. Jej pogrzeb w Czempiniu odbył się 10 I 1701 r. (Estreicher XXXII, s. 170; XXVII, s. 324). Jedyny syn Jan umarł przed ojcem i pochowany został również w Stęszewie. Córka Dorota, ur. około r. 1701, spadkobierczyni całej fortuny po ojcu i po stryju, tj. dóbr racackich i stęszewskich, była w r. 1719 jeszcze niezamężną (Kośc.312 s.85). W r. 1720 widzimy ją już za Janem Antonim Radomickim, starostą osieckim i międzyrzeckim, potem wojewodą inowrocławskim i generałem wielkopolskim. Była już wdową po nim 9 XI 1728 r. W r. 1729 wyszła 2-o v. za ks. Stanisława Wincentego Jabłonowskiego, wojewodzica ruskiego, potem wojewodę rawskiego, który krótko przed ślubem, skryptem datowanym 25 III 1729 r. w Konarzewie zapisał jej sumę 300.000 zł (Ws.83 k.56v). Umarła 15 XI 1773 r.

(2) Jan Roman, syn Krzysztofa i Sulmowskiej, dziedzic Tomic w r. 1687 (P.1113 I k.15v), pisał się "z Paradyża", był podczaszym kaliskim, kupił w r. 1692 od Jana Sczanieckiego za 123.000 zł miasto Stęszew i wsie Witowel, Krąplewo, Trzcielno, Dębno Wielkie i Dębno Małe w p. pozn. (P.1123 IV k.65). T. r. od Filipiny Heister, wdowy po Franciszku Janie Rozdrażewskim, kasztelanie międzyrzeckim, kupił kamienicę w Srodzie, a w r. 1694 od jej syna Karola Rozdrażewskiego nabył też kamienicę za 9.000 zł (ib. k.8, 9v). Gdzieindziej jednak wiadomość, iż od matki i syna Rozdrażewskich tę kamienicę w Srodzie przy ulicy Poznańskiej i ogród na Przedmieściu Żydowskim kupił w r. 1699 (Py.164 k.297; P.1289 k.26). Dobra Lubasz, Sławienko i Miełkowo w p. pozn. sprzedał w r. 1693 za 95.000 zł Aleksandrowi Koszutskiemu (P.1432 k.101). Starosta średzkim był 1698 r. (G.90 k.222, 245). Bezżenny, umarł w Poznaniu 14 I 1708 r., pochowany w Stęszewie (LM. Stęszew).

2. Jan, syn Macieja, pisał się z Wiśniewa, wspomniany w r. 1592 (I.Kon.25 k.131v). T. r. w grodzie radziejowskim oprawił posag 3.000 zł żonie swej Zofii Wilczyńskiej, córce Jana (I.R.D.Z.Kon.18 k.47). W r. 1602 występował obok swych braci stryjecznych jako współspadkobierca świeżo zmarłego stryja Melchiora I.Kon.30 k.411; G.337 k.218). Wraz zbratem stryjeczno-rodzonym Marcinem ich część lasu zw. "Czarny Bór", po stryju Melchiorze, dali wieczyście 1603 r. swemu bratu stryjecznemu Eliaszowi (I.R.D.Z.Kon.18 k.158v). W r. 1626 od Jana z Wawrzynowa Sokołowskiego, starosty radziejowskiego, kupił wieś Góry w p. kon. za 21.000 zł (P.1415 k.628). Nie żył już w r. 1631 (I.Kon.46 k.492v). Jego synowie z nieznanej małżonki, Andrzej i Tomasz.

1) Andrzej, syn Jana, obok brata dziedzic części w Wiśniewie 1631 r. (ib.), nie żył już w r. 1634, kiedy wdowa po nim Anna Zakrzewska zawierała umowę z Danielem B. (ib.48 k.37). W r. 1643 była 2-o v. żoną Macieja Tolibowskiego, podsędka ziemskiego inowrocławskiego. Córka Andrzeja i jej , Marianna, wtedy niezamężna, dziedziczka części Wiśniewa (ib.51 k.125).

2) Tomasz, syn Jana, współdziedzic Wiśniewa 1631 r. (ib.46 k.492v), mąż Krystyny Ościsłowskiej cz. Bieganowskiej, córki Mikołaja, części Wiśniewa przypadłe sobie w dziale z bratem zastawił w r. 1634 za 160 zł Danielowi B. (ib.48 k.37v, 347). Krystyna w r. 1637 zastawiła Ościsłów w p. kon. za 2.700 zł braciom Andrzejowi i Stanisławowi Popowskim (ib.48 k.422v), a sprzedała za 12.000 zł Wojciechowi Zbożemu Zakrzewskiemu (ib.68 k.144). W r. 1643 występowała ona jako żona Tomasza B. "cywilnie zmarłego" (ib.51 k.91v). Tomasz nie żył już w r. 1655 (ib.56 k.173v). W r. 1664 nie żyła już i ona (G.84 k.199). Jedyna córka ich Zofia, dziedziczka po rodzicach wsi Wierzchowiska w p. gnieźn. (P.199 k.990-93), była 1-o v. w l. 1651-55 za Piotrem Kwasiborskim, 2-o v. za Wojciechem Wyganowskim, 3-o v. w l. 1664-76 za Marcinem Michałowskim.

IV. Melchior B. Ostrowąski, syn Walentego, występował obok braci jako współspadkobierca wsi Wiśniewa 1561 r. (G.262 k.418). Siostrze swej Annie zamężnej Lisieckiej zapisał w r. 1574 dług 50 zł (I.Kon.16 k.615). Był w r. 1585 współopiekunem Jana B., syna swego zmarłego brata Jana (ib.21 k.598). Posesor Czarnego Boru należącego do wsi Swięta, zmarł bezpotomnie w r. 1602 lub któtko przed tą datą (ib.30 k.411). Żoną jego była Jadwiga (z Komorowa ?) Jerzykowska (cz. Dobrosołowska ?), córka Wojciecha, która w r. 1603 występowała już jako wdowa (P.973 k.806). Żyła jeszcze w r. 1615 (ib.38 k.577), nie żyła już 1617 r. (G.74 k.218, 235v).

V. Jan B. Ostrowąski lub z Ostrowąsa, syn Walentego, wspomniany obok braci 1561 r. (G.262 k.418), na połowie Ostrowąsa oprawił w r. 1567 posag 500 zł żonie Dorocie Stęgoskiej, córce Jana zwanego Paskiem (P.1397 k.615). Żył jeszcze w r. 1570 (Py.108 k.322v). Dorota występowała już jako wdowa 1572 r., kiedy kwitowała z 100 zł zapisanych mężowi jego brata Macieja B. (ib.16 k.100v). W r. 1613 wydzierżawiła wieś Kinno małżonkom Kryńskim (G.72 k.122). Synowie Jana i Stęgoskiej, Jakub i Jan Wiśniewscy cz. Ostrowęscy Bronisze, pozwani zostali w r. 1572 przez Mikołaja Bieganowskiego, dziedzica Osisłowa, o zapis ewikcyjny ich dziada Walentego dany przy okazji rezygnacji części Osisłowa (I.Kon.16 k.103v). O Jakubie nie wiem już nic więcej. Córki: Zofia wyszła w r. 1585, krótko po 13 XI za Stanisława Wolickiego cz. Komorskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1611, Anna wyszła 1-o v. w r. 1598, krótko po 2 XII, za Piotra Kosińskiego, 2-o v. w r. 1613 była żoną Marcina Wardęskiego.

Jan, syn Jana i Stęgoskiej, pisał się z Ostrowąsa, jako małoletni pozostawał w r. 1585 pod opieką stryjów swych Wacław, Macieja i Melchiora (I.Kon.21 k.598). Po ojcu dziedzic części Ostrowąsa i pustki Swięte (ib.23 k.173). W r. 1589 występował wraz z matką, więc chyba jeszce wciąż małoletni (ib. k.511). Przy pomocy stryjecznego brata Marcina B. poranił 1592 r. Katarzynę z Sąpolińskich, wdowę po Feliksie Górskim z Bierzglina (ib.25 k.411). Od siostry swej Zofii Wolickiej i jej męża wziął w r. 1604 w zastaw młyn wodny we wsi Kinno wzamian za pożyczenie im 310 zł (G.68 k.45v). Od Stanisława Russockiego, któremu pożyczył był 1.500 zł, wziął zastawem w r. 1605 część miasta Kleczewa w p. kon. (ib.32 k.48v). Swoje części Ostrowąsa, częśći w Swiętem, oraz część boru zwanego "Czarnym" sprzedał 1618 r. za 10.000 zł Jakubowi Mchowskiemu (G.337 k.410v). Żył jeszcze w r. 1619 (I.Kon.40 s.347). Zob. tablicę 1-3.

Nie wszystkich B-ów umiałem połączyć w jedną całość genealogiczną. Nie wiem kiedy oddzieliła się linia, która osiadła zrazu na Mazowszu, potem, w końcu XVIII w. niektórych jej przedstawicieli spotykamy w Wielkopolsce, zaś w XIX w. w Prusach Królewskich. Daje o nich dość obszerną wiadomość Żychliński, ale właśnie o tych spośród nich, którzy byli związani z Wielkopolską, wie stosunkowo najmniej.

Swiętosław, nie żyjący już w r. 1638, miał syna Jana i córkę Annę którzy t. r. występowali jako "nepotes" zmarłego Jana B. (I.Kon.48 k.541), więc albo jego wnuki, albo bratańcy.

@tablica: Broniszowie h. Wieniawa 1.

@tablica: Broniszowie h. Wieniawa 2.

@tablica: Broniszowie h. Wieniawa 3.

Mikołaj, syn Swiętosława (nie wiem czy tego samego, bo tu mowa o nim bez słówka "niegdy"), żył w r. 1651 (ib.53 k.399v). Wedle Żychlińskiego, synem Jana i Eufrozyny ze Skotnickich, wnukiem zaś Swiętosława i Elżbiety Tarnowskiej, prawnukiem Jana, miał być Michał, w r. 1698 mąż Marianny Mniewskiej, kasztelanki brzeskiej kujawskiej. Tego Michała synami mieli być, wedle tegoż autora, Piotr i Jan, córkami zaś, Franciszka za Marcinem Leśniewskim, i Domicella za Tomaszem Borkowskim. Piotra i Jana oraz ich siostrę Mariannę zamężną Lesieńską (!), już nie żyjącą w r. 1780 (p.1357 k.420), znam ze źródeł wielkopolskich.

1. Piotr, dziedzic Kołomi 1724 r. (Uruski), w r. 1741 "mąż uciążliwy" Bogumiły Ziemięckiej (ZTP 50 k.719), był łowczym drohickim, nie żył już w r. 1762, pozostawiając synów: Michała, Jakuba i Wojciecha (Kośc.329 k.75v). Bogumiła Ziemięcka w r. 1765 wymieniona jeszcze bez "niegdy" (Kośc.330 k.32v), nie żyła już w r. 1766 (P.1342 k.92).

1) Michał, syn Piotra i Ziemięckiej, ur. około r. 1731, mąż Marianny Remiszewskiej (Romiszewskiej), córki Adama i Urszuli Zakrzewskiej, 1775 r. (P.1352 k.21), spisał z tą swą żoną wzajemne dożywocie w r. 1776 (P.1353 k.499v). W r. 1783 mieszkali oboje w Pobiedziskach (G.110 k.133b). Michał umarł mając lat 60, w Pobiedziskach 27 V 1791 r. (LM Pobiedziska). Marianna umarła mając 60 lat, tamże 20 IV 1797 r. (ib.).

2) Jakub, syn Piotra i Ziemięckiej, zaślubił 1-o v. 1 III 1764 r. Katarzynę Nagłowską, córkę Ludwika, regenta grodzkiego kościańskiego, i Heleny Leśniewskiej. Przy ich ślubie świadczył "stryj" pana młodego Franciszek B. (LC Kościan). Katrzyna t. r. dostała od swego ojca zapis 20.000 zł posagu (Kośc.329 k.213v), który mąż oprawił jej w r. 1765 (Kośc.330 k.32v). Wzajemne dożywocie spisali z sobą w r. 1766 (P.1342 k.92). Jakub, owdowiawszy, ożenił się drugi raz 25 X 1784 r. z Zofią Rozdrażewską, wdową 1-o v. po Kasprze Cerekwickim, dziedzicu Przylepek i Boreczku. Jakub był wówczas posesorem Dąbrówki (LC Gołaszyn). W r. 1788 Zofia, żona Jakuba, nazwana "matką" Jana Zabłockiego (LB Srem).

3) Wojciech, syn Piotra i Ziemięckiej, wedle Żychlińskiej, cześnik żytomierski 1778 r., dziedzic Dąbrówki i Charszewa w p. lipnowskim miał być przodkiem B-ów osiadłych w ziemi chełmińskiej. Wedle tegoż autora, pierwszą jego żoną miała być Magdalena Mazowiecka, córka Michała, drugą Agnieszka Rościszewska, córka Jakuba, wojskiego rypińskiego. Z pierwszego małżeństwa synowie: Ignacy i Józef, z drugiego: Jan zmarły bezpotomnie w Dziembakowie w p. płockim, oraz Onufry. Córki Wojciecha: Maria za Wawrzyńcem Melinem, Józefa za Szymonem Starorypińskim, Matylda za Józefem Biedrzyckim, Balbina za Szymonem Zawadzkim.

(1) Ignacy, syn Wojciecha i Mazowieckiej, podpułkownik wojsk Ks. Warszawskiego, poległy 1812 r., ożenił się z Marią Sumińską, córką Adama, podkomorzego dobrzyńskiego. Miał z nią synów, Romana i Józefa.

(2) Józef, syn Wojciecha i Mazowieckiej, ur. w r. 1765 w Działyniu koło Gniezna, rejent pow. lipnowskiego, dziedzic Charszewa, ożeniony 1-o v. z Barbarą Jasińską, 2-o v. z Marją Kuskowską, zmarł w r. 1843. Jego córka Brygida wyszła za Daniela Srokanicza.

(3) Onufry, syn Wojciecha i Rościszewskiej, ur. w 1794 r., dzierżawca Trzebieluch koło Chełmna, nabył potem dobra Pilewice i Brzeziny. Umarł w Pilewicach w r. 1860. Z żony Elżbiety Działowskiej miał trzech synów: Adolfa, który utonął w jeziorze pilewickim w młodym wieku, Tadeusza i Stanisława, poległego 22 IV 1863 r. w bitwie pod Nierzebą (??).

Tadeusz, syn Onufrego i Działowskiej, ur. około r. 1836, dizrdzic Brzezin, sprzedał ów folwark (87 ha) w r. 1872 za 25.000 zł Żydowi (Dz. P.). Miał potem folwark Duszno (400 m.m.) w p. mogileńskim, ale i ten sprzedał 1889 r. za 58.500 mk Józefowi Gładyszowi (Dz. P.). Ożenił się z Józefą Lerchenfeldówną, córką Tomasza i Julii Białobłockiej. Umarł w 82 roku życia 31 III 1917 r. (ib.). Żona przeżyła go. Mieli dwóch synów, Jana i Józefa.

a. Jan Tadeusz, syn Tadeusza i Lerchenfeldówny, ur. w Brzezinach 24 I 1867 r., proboszcz w Rozdrażewie 1917 r.

b. Józef Tomasz, syn Tadeusza i Lerchenfeldówny, ur. w Brzezinach 5 X 1870 r., mieszkał w Krotoszynie żyjąc z kapitału. Od Anny z Matczyńskich, żony Wincentego Goetzendorf Grabowskiego, kupił 1 IX 1897 r. za 111.000 m. Koninek w p. wągrow., zaś 7 III 1904 r. dobra te sprzedał za 145.000 m. Spółce Ziemskiej Parcelacyjnej w Poznaniu (Hip. Wągr., Koninek). Od Ksawery z Szulczewskich, żony Józefa Mieczkowskiego, kupił 9 IX 1905 r. za 206.000 m. Bobrowniki w pow. wągrow. (Hip. Wągr., Bobrowniki). Ożeniony z Zofią Zaleską, miał córkę Marię.

2. Jan, wedle Żychlińskiego drugi syn Michała i Mniewskiej, nie żyjący już w r. 1775, miał dwie żony, których kolejności nie jestem pewien. Z Marianny Brochockiej, już nie żyjącej w r. 1755, był syn Franciszek. Z Zuzanny Boruckiej, już nie żyjącej w r. 1775, syn Jan. Franciszek pod imieniem Benedykta był karmelitą trzewiczkowym poznańskim. OBok braci współdziedzic Żelechlina w p. rawskim, dał w r. 1755 swemu konwentowi sposobem wyderkafu trzecią część tej wsi (P.1315 k.199). Z wzmianki o "braciach" wnoszę, iż był jeszcze conajmniej trzeci syn Jana. Wspomniany wyżej, urodzony z Boruckiej, Jan, wspomniany był w r. 1775 (P.1352 k.150v). W r. 1780 kwitował swego stryjecznego brata Michała z sumy 400 zł należnych sobie z sumy 800 zł pozostałej po śmierci Marianny z Broniszów Lesieńskiej (P.1357 k.420). Zob. tablicę 4.

Mikołaj Ostrowąski B. 1573 r. (I.Kon.16 k.549v). Barbara, wdowa po Andrzeju Kiełczewskim 1597 r.

@tablica: Broniszowie h. Wieniawa 4.

Stefan otrzymał 30 VI 1620 r. od króla wójtostwo w mieście Brdów w pow. kolskim (M.K.166 k.214v), a 15 XII 1628 r. król zezwolił mu na scedowanie tego wójtostwa Janowi Mikorskiemu (ib.177 k.160). Zofia, wdowa po Stanisławie Polanowskim 1631 r. Marcin, nie żyjący 1635 r., ojciec Hieronima (G.80 k.24v). Krzysztof, nie żyjący 1645, ojciec Krzysztofa (ZTP 29 s.2177). Marianna, w l. 1655-85 żona Tomasza Wiśniewskiego. Jan i jego żona Agnieszka, rodzice Anny, ochrzcz. 22 III 1663 r. (LB Krobia). Jakub, w r. 1663 występował jako wuj i współopiekun Piotra Konarzewskiego (P.1073 k.461). Krzysztof, dziedzic wsi Zborowo 1664 r. (P.1074 k.45). Krzyasztof świadkował 1 IX 1681 r. (LC Sw. Wojciech, Pozn.). Aleksander, nie żyjący już w r. 1720, mąż Zofii Szczykowskiej, córki Jana i Elżbiety Walterówny (I.Kon.75 k.212). Agnieszka B. i jej mąż Wiktor Kraszewski, nie żyli już oboje w r. 1742. Jadwiga Broniszowa, matka Marianny wydanej przed 19 VI 1760 r. za Kazimierza Glińskiego (LB Sokolniki). Agnieszka była ok. 1772 r. żoną Stanisława Braneckiego. Marcin, mający około 90 lat, zmarł w r. 1789 i został pochowany w Stęszewie 4 XI (LM Stęszew). Michał, ekonom w Kuklinowie, i Elżbieta, rodzice Katarzyny, ur. w Kuklinowie, ochrzcz. 22 XII 1791 r. (LB Starygród). Siostra Dominika, dominikanka poznańska, zmarła w Poznaniu 24 IV 1803 r. (Nekr. Dominik. Pozn.). Stanisław, wojskowy, bawiący jako gość we dwdorze w Bieganowie, mający lat 48, umarł 18 IV 1808 r. (LM Bieganowo). Apolonia Rozalia wyszła przed 1831 r. za Floriana Bogdańskiego, dziedzica Jankowa. Franciszka zaślubiła przed 27 X 1847 r. Kazimierza Dulińskiego, dziedzica Andrzejewa.

>Bronkowscy, zob. Ankiam

>Bronkowscy, urodzeni Wojciech i Anna, rodzice Wojciecha, ochrzcz. 24 IV 1611 r. (LB Stary Gostyń). Szl. Jan zaślubił w Poznaniu 5 X 1749 r. Teresę Hillebrandt (LC Fara).

Zapis, którym w r. 1774 Łukasz B. dobra Bronowo (!) w p. kal. sprzedał za 10.000 zł swym synom Maciejowi i Jakubowi (P.1351 k.498), sfałszowany został w pierwszej połowie XIX w.

>Bronau Krystyna Elżbieta, w l. 1731-39 wdowa po Macieju Joachimie Manteuffel Kiełpińskim, wojskim wschowskim.

>z Bronnego (zap. Bronno, dziś Branno w p. inowrocł.). Paweł sprzedał w r. 1457 za 80 grz. Piotrowi Lasce, dawniej z Łęgu, jeden łan we wsi Niedamierz i jeden łan we wsi Wronczyno w p. kon. (P.1382 s.67).

>Bronowscy h. Kuszaba z Bronowa w p. płockim. Stanisław i żona jego z domu Cybulska, oboje nie żyjący już w r. 1745, rodzice Macieja, dziedzica części Bronowa 1738 r. (I.Kon.77 k.420v).

>Bronowscy, Brunowscy h. Rola wyszli najprawdopodobniej z Bronowic, dawniej Brunowic koło Brzezin w p. łęczyckim. Innej wsi tej nazwy w Wielkopolsce nie znamy. Przecław z Brunowic nie żył już w r. 1499, kiedy jego syn Stanisław Brunowski kupił za 30 grz. od op. Jakuba, syna zmarłego Jana Bielaka, mieszczanina pyzdrskiego, trzecią część wójtostwa pyzdrskiego, którą Bielak kupił był od swej żony szl. Jadwigi (P.1389 k.12v). T. r. skwitował go Jakub, z 40 grz. oprawy macierzystej na województwie yzdrskim (Py.169 k.139v). Ow Stanisław ("Krzeczsław" "Czeczlaw") część tego wójtostwa kupił w r. 1499 za 40 grz. od Stanisława Racłakowskiego (P.1389 k.12v). Był t. r. wójtem pyzdrskim i mężem Jadwigi, rodzonej siostry zmarłego Piotra Goreckiego. Z żoną swą Jadwigą Gorecką występował w l. 1501-5 (Kośc.231 k.103; 232 k.1v). Jadwiga, bezpotomna, nie żyła już w r. 1509. Z macierzystej Górki wniosła na wójtostwo pyzdrskie 130 grz. i 70 zł w. posagu, z której to sumy skwitował Stanisława w r. 1511 jej siostrzeniec i spadkobierca Stanisław Taczanowski (Py.170 k.18v). Wójt nabył w r. 1509 sposobem wyderkafu od Marcina Bieganowskiego za 100 zł część Bieganowa w p. pyzdr. i na połowie swojej części wójtostwa oprawił 100 grz. posagu i 30 grz. wyprawy drugiej swej żonie Jadwidze Bieganowskiej (P.786 s.98). Nie żył już w r. 1518, kiedy to ks. Mikołaj Krzęcieski, pleban w Wojkowie, zmarłego brat z ciotki rodzonej, opiekę dzieci jegio, Wacława, Jadwigi i Anny, zlecił wraz z wójtostwem pyzdrskim ich matce Jadwidze i jej drugiemu mężowi Janowi Roli (Bratuskiemu) (P.1392 k.248). To samo uczynił t. r. Marcin Bieganowski, wuj rodzony tych dzieci (Py.24 k.326). Jadwiga Bieganowska swą oprawę na połowie wójtostwa pyzdrskiego dała w r. 1527 swemu obecnemu mężowi (Py.23 k.69v). Ta Jadwiga żyła jeszcze w r. 1535 (Py.171 k.299). Z wymienionych wyżej córek, Anna była w r. 1528 żoną Stanisława Grabienickiego i chyba ta sama Anna występowała w r. 1555 jako żona, a w l. 1558-68 jako wdowa po Wojciechu Czekanowskim, który byłby jej drugim mężem.

Wacław, syn Stanisława i Bieganowskiej, piszący się czasem "Rolą", wójt pyzdrski, małoletni, swoje części tego wójtostwa w r. 1528 sprzedał sposobem wyderkafu (P.1393 k.204). Od "opatrznego" Jakuba Dolatka, przedmieszczanina pyzdrskiego, kupił w r. 1531 łan roli w wójtostwie pyzdrskim z domem, placem, ogrodem i łąkami (Py.23 k.91v). Wraz z matką swą kwitowali oboje w r. 1533 z czynszu Marcina Bieganowskiego (Py.171 k.160v). Od Anny z Kopaszewa Łaskawskiej Wacław nabył 1539 r. sposobem wyderkafu części wsi Koryta i pustki Nowawieś i Walendowice w p. kal. (P.1394 k.257v). Te części oraz części w tychże dobrach nabyte drogą wyderkafu od Macieja Łaskawskiego "Sochala", sprzedał w r. 1539 łącznie za 600 grz. Stanisławowi Rozdrażewskiemu (ib. k.300v, 301). Części tamże sprzedał w r. 1542 za 300 grz. Maciejowi Manieckiemu (ib. k.459v). Od ks. Mikołaja Krzęcieskiego, plebana w Borkowie, "brata" ojca, otrzymał w 1541 r. jego części w Krzęcieszkach i Bedlnie w p. orłowskim (I. i D.Z.Kal.6 k.349). Zgrodnika z rodziną ze wsi Korytny sprzedał 1542 r. za 10 grz. Stanisławowi Dobrzyckiemu (ib. k.355v). Od Jana Roli z Ruchocina nabył w r. 1543 sposobem wyderkafu za 200 zł część wsi Wielka Bystrzyca w p. kon. (Py.23 k.166). Od Stanisława Rozdrażewskiego, kasztelana rogozińskiego, kupił w r. 1543 za 240 grz. trzy części wsi Koryta w p. kal. (Py.23 k.168). Występował w r. 1544 jako stryj Małgorzaty Jedleckiej (P.1395 k.88, 88v). T. r. żona jego Agnieszka Dobrzycka cz. Lgocka (I. i R. Z.Kal.3 k.275) od Jana i Anny małżonków Małachowskich kupiła część Małachowa Złych Mięsic w p. gnieźn. (ib.) i połowy w tej wsi oraz w pustce Małachowo Krzcięcice cz. Krystkowicz dała mężowi, zaś drugie połowt zachowała dla swych dzieci (Py.23 k.171v). Wacław część Małachowa Złych Mięsic kupił t. r. za 100 grz. od Wojciecha Poklękowskiego zw. "Ryśko" (Py.23 k.169v). W r. 1545 pozywany był przez Jana z Czyrmina o zabicue jego bratanka Bartłomieja Iwana Czyrmińskiego. Nazwany przy tej okazji nieosiadłym (P.884 k.164v). W r. 1547 Agnieszka Dobrzycka już nie żyła, a Wacław nabyte od niej części w Małachowie Złych Mięsicach i w pustce Małachowo Krystkowicz sprzedał za 2.000 zł Maciejowi Zajączkowskiemu (P.1395 k.338). T. r. na swych sumach dał zabezpieczenie bratu Janowi Roli z Ruchocina (I.Kon.5 k.61v, 70). Żył jeszcze w r. 1551 (I.Kon.6 k.15). Drugą jego żona była Anna Komornicka, która w r. 1553 była już 2-o v. za Bernardem Zorzewskim, a dziećmi Wacława opiekowali się Jakub i Mikołaj, bracia Rolowie (ib. k.158v). Te dzieci to synowie, Stanisław i Jan, córka Jadwiga, wspomniana tylko raz w r. 1557 (Py.176 k.269). O małoletnim Janie słyszymy też dość krótko, bo tylko w l. 1553-54 (P.894 k.274; 895 k.291v).

Stanisław, syn Wacława i Dobrzyckiej, zwany Rolą, obok swej siostry w r. 1557 dziedzic części w Małachowie odziedziczonych po matce (Py.176 k.269). W r. 1558 zapisał dług żonie swej Małgorzacie Kosmowskiej (I.Kal.23 s.1202). Swą część w Małachowie Złych Mięsicach sprzedał w r. 1561 za 300 zł Jerzemu Latalskiemu, wojewodzicowi poznańskiemu (P.1397 k.43). Małgorzata Kosmowska cedowała w r. 1578 Krzysztofowi Trąmpczyńskiemu prawa rezygnacyjne na część "Goczewską" w Wardężynie Wielkim, otrzymane od Marcina Gocza Wardęskiego (i.Kon.18 k.39). Temu Trąmpczyńskiemu scedował również w r. 1578 lub nieco wcześniej i Stanisław swe prawa do owej części "Goczewskiej" (ib. k.122v). Chyba to ten sam Stanisław zeznał 26 II 1578 r., iż jest winien 800 zł Jakubowi Rokossowskiemu, kasztelanowi śremskiemu, poborcy ceł w Wielkopolsce (M.K.118 k.137v). Zob. tablicę.

@tablica: Bronowscy cz. Brunowscy h. Rola.

>Bronowscy, Brunowscy z Bronowa (dawniej czasem Brunowa) w p. kal., parafii Sowina. Mikołaj Giżycki, dziedzic w Brunowie, zobowiązal się 1438 r. rezygnować Kołudowo w p. kal. Iwonowi z Kalinowi, kasztelanicowi santockiemu (I.Kal.2 k.72).

Mikołaj z Koryty, nie żyjący w r. 1461, miał synów Michała z Koryty i Andrzeja z Bronowa, z którymi t. r. miał termin Iwan i Maciej, dziedzice Czyrnina o 50 grz., które zapisał był ich ojciec (I.Kal.1 k.55v). Był jeszcze i trzeci syn Bierwold. Andrzeja żoną była w 1462 r. Dorota, córka Piotra Kobierzyckiego (ib. k.78). Nie żyła już 1468 r., pozostawiwszy syna Jana (ib. k.448). Andrzej od bratanka Mikołaja dostał wieczniścią trzy łany osiadłe w Bronowie (ib.2 k.147). Wspólnie z tym rodzonym bratankiem obierał 1471 r. arbitrów dla dokonania między nimi działu. W r. 1472 skwitowali go bracia Dobiesław i Stanisław z Sowiny Bogwiedz z głowy ich ojca Piotra z Bogwiedz (ib. k.221). Nie żył w r. 1475, kiedy syn jego Jan miał termin z Mikołajem Bierwaldem (ib. k.317). Ów Jan z Brunowa zabił Grzymisława z Kotojecka i w 1487 r. został jego głowę ugodzony przez arbitrów z Jadwigą, wdową po tym Grzymisławie, i Katarzyną córką jego (ib.3 k.419). Bierwold nie żył już w r. 1464, kiedy w imieniu jego syna Mikołaja z Brunowa stryj Andrzej, jako jego opiekun, zastawił dwa łany osiadłe w Brunowie Mikołajowi z Kostrzewic w posagu za swą bratanicą a siostrą rodzoną Mikołaja (ib.1 k.248v). Mikołaj Bierwold z Brunowa pozwany był w 1648 r. przez Barbarę, córkę Jana Pogrzybowskiego (ib. k.448). Jako mąż Anny, córki Konrada z Turska, w r. 1471 skwitował swego teścia z 20 grz. jej posagu, a dostał od niego zapis 40 grz. długu (ib.2 k.176, 197v) i t. r. na połowie swych części w Bronowie oprawił jej posag 50 grz. (P.1385 k.125). W r. 1475 Jan Pogrzybowski w imieniu swej córki Barbary oświadczył gotowość odebrania od Mikołaja Bierwolda sumy należnej córce po jej zmarłej matce Dorocie z Brunowa (I.Kal.2 k.332v). Czy owa Dorota to jeszcze jedna siostra Mikołaja Bierwolda ? Drugą jego żoną była Katarzyna z Międzydobrza, która w 1483 r. występowała jako wdowa wraz z czterolenią córką Anną (ib.3 k.151v). Zob. tablicę.

@tablica: Bronowscy cz. Brunowscy

Dorocie B., żonie Bartosza z Bronowa, uiścił 1471 r. zapisane jej 5 grz. Mikołaj Wierzchosławski (I.Kal.2 k.192v). Marcin B. zw. Brewka pozywał w r. 1499 Jerzego z Borucina zw. Hubatym o to, iż przyjął do siebie poddanego Wojciecha, zbiegłego z Bronowa (I.Kal.5 k.95v). Ćwierć roli i połowę łana z łąką we wsi Bogwiedze zastawił w r. 1502 za 5 grz. Maciejowi z Kotarb zw. Wiktor (ib. k.267v). Żona Jego Dorota Lubieńska zapisała w r. 1504 na swej części ojczystej w Małym Lubieniu w p. kal. 50 grz. po swej śmierci córce Barbarze, a Marcin tejże Barbarze dał wieś Sucha w p. kal. (P.1390 s.2, 5). Dorota skwitowała w r. 1505 tę córkę z oprawy 200 grz. swego posagu na Suchej (I.Kal.6 k. 12v). Helena, wdowa 1-o v. po Tomaszu Mieniszewskim, 2-o v. w r. 1539 żona Jana Bobrowskiego (I. i D.Z.Kal.6 k.330; 7 k.2v). Była żoną Bobrowskiego jeszcze w r. 1550. Helena matka i Stanisław syn B-cy pozywali w r. 1545 Jana Śliwnickiego o zbrojny napad na ich część w Bronowie (ib. k.48v)

>Bronowscy różni. Łukasz, w r. 1605 mąż Barbary Grochowskiej (I. Kon.32 k.195v). Adam mieszkał w r. 1617 w Powidzu (G.74 k.104v). Jan, nie żyjący już w r. 1629, ojciec Jana, wtedy męża Anny Kozielskiej (G.79 k.123). Ów Jan i Anna nie żyli już oboje w r. 1635. Ta Anna, bezdzietna, miała dany sobie przez męża w ziemstwie brzeskim zapis 300 zł. (G.80 k.85).

Jan, nie żyjący już w r. 1631, ojciec Jana, który t. r. żeniąc się z Katarzyną Mańkowską, córką Andrzeja, krótko przed ślubem, 1/III, dostał od jej stryja Jana zapis 390 zł. (G.79 k.337v). W r. 1635 Katarzyna Mańkowska występowała już jako wdowa wraz z córką Anną (G.80 k.86). W r. 1649 była już 2-o v. żoną Andrzeja Grzybowskiego (G.82 k.50).

Zofia, w r. 1630 żona Sebastiana Charłupskiego. Andrzej był w r. 1638 opiekunem spadkobierców Wojciecha Czopowskiego (I. Kon.48 k.608). Szl. Wojciech, mąż Zofii, wdowy 1-o v. po sław. Bartłomieju Głowience, rybaku grodziskim, która w r. 1651 działając w asyście rodzonego swego brata ks. Jana, plebana w Spławiu, dom drewniany ze stajnią na Gąskach w Poznaniu sprzedała Janowi Pigłowskiemu (P.1063 k.1110). Marianna i jej mąż Andrzej Bieniecki nie żyli już oboje w r. 1676.

Marcin, zmarły 1778.15/V r., i Regina, pochowana 1758.6/IX r. (LM Parlin), rodzice ks. Antoniego Piotra, urodzonego w r. 1717, wyświęconego na kapłana 1744 r., proboszcza w Parlinie 1746 r., komendarza w Chomiąży, zmarłego 1792.14/VI r. (ib.).

Maciej, w r. 1765 mąż Antoniny Pogórskiej, córki Marcina i Marianny Morzańskiej(?) (G.100 k.113; P.1340 k.79v). Antonina dostała w r. 1768 od swego rodzeństwa cesję prawa emfiteutycznego do wsi Lubochnica, własnej konwentu trzemeszeńskiego (G.100 k.309v). Byli rozwiedzeni w l. 1776-77 (I. Kal.214/6 k.67; G.104 k.147v). W r. 1778 Antonina ta występowała jako wdowa (G.105 k.96v). W r. 1790 była 2-o v. żoną Ludwika Bętkowskiego (G.115 k.47v).

>Brońska Ludmiła, w r. 1647 żona Władysława Padniewskiego. Pochodziła niewątpliwie z B-ch z Bronna w p. łęczyckim.

>Broski Walenty, w r. 1638 mąż Katarzyny Łęskiej (I. Kon.48 k.511).

>Broszkowscy h. Brochwicz z Broszkowa w ziemi liwskiej. Nie wiem czy do tej rodziny należeli: Jan z Broszkowa, nie żyjący już w r. 1463, kiedy jego synowie Jan i Wojciech, bracia niedzielni, kwitowali Mikołaja i Tomasza, braci z Rogowa, z 430 zł. (I. Kal.1 k.168v). Wojciech B. syn Stanisława, występujący w r. 1495 (Py.169 k.42).

Wojciech, skarbnik liwski, nie żyjący w r. 1618, ojciec Macieja i Anny, żony Serafina Grzybowskiego, która t. r. skwitowała brata z 3.000 zł. jako połowy swego posagu (I. Kon.40 s.563). Drugim mężem owej Anny był w r. 1624 Jan Lubiatowski. Stanisław, nie żyjący w r. 1677, ojciec Franciszka, który wtedy spisywał dożywocie z żoną Katarzyną Mielęcką (Rel. i I. Z. Kal.1c k.296v), córką Adama i Franciszki Wężykówny. Ich córka Teresa, żona Macieja Krzyżanowskiego, oboje nie żyjący już w r. 1763 (I. Kal.204/5 k.157v). Jerzy Franciszek i Katarzyna, rodzice Rocha Franciszka, ur. w Czaczu, ochrzcz. 1704.21/VIII r., i Wojciecha Stanisława, ochrzcz. 1707.16/IV r. (LB Czacz). Anna zaślubiła w Mikorzynie 1716.18/II r. Andrzeja Malskiego. Franciszek nie żył już w r. 1736 kiedy wdowa po nim Katarzyna Łempicka, córka Szymona i Anny Potockiej zapisała 500 zł. swej córce Annie, klarysce kaliskiej (I. Kal.171/3 s.554). Helena, w r. 1725 żona Krzysztofa Konopki

>Browińscy pochodzili wedle Bonieckiego z wojew. chełmskiego. Jan, syn Macieja, w r. 1682 mąż Marianny Lisieckiej, córki Samuela i Anny Krzesińskiej (I. Kon.63 k.707v, 710v; 66 k.174v), zawierał w r. 1679 kontrakt z Ferdynanderm Poklateckim, dziedzicem Czyżewa (ib.70 k.243v), od którego dostał t. r. zapis 1.000 zł. Anna Lisiecka w r. 1707 z powyższej sumy zapisała 500 zł. córce swej Annie, wtedy niezamężnej. W r. 1719 oboje małżonkowie już nie żyli, a córka Anna, wdowa po Jaroszewskim była 2-o v. żoną Tomasza Ulanickiego (ib.75 k.155av). Ulaniccy żyli jeszcze oboje w r. 1728. Syn Jana i Lisieckiej Antoni występował w r. 1728 (ib.76 k.260v). W r. 1730 był mężem Katarzyny Lissowskiej, córki Adama i Barbary Ninińskiej (P.1221 k.275). Oboje nie żyli w r. 1757, kiedy syn ich Józef zobowiązał się sprzedać cząstkę Kozarzewka za 200 zł. wujowi Józefowi Lissowskiemu (I. Kon.79 k.42). Prócz Józefa był jeszcze starszy chyba od niego Antoni, oraz córka Agnieszka, w r. 1760, kiedy występowała obok obu braci, niezamężna (ib.79.k.183, 184, 184v). Zob. tablicę.

@tablica: Browińscy

Katarzyna była w l. 1778-84 żoną Jakuba Chrząstowskiego.

>Brozicki z Brozicy w p. łęczyckim Jan, w r. 1620 mąż Anny Strachowskiej, córki Wita (I. Kal.86 s.418), która w r. 1630 występowała jako wdowa (I. Kal.96 s.1030).

>Brożek Roch, ekonom z Jarząbkowa 1768 r. (LB Jarząbkowo), z żony Marianny Zagórskiej miał córkę Katarzynę, ochrzcz. 1791.23/XII r. (LB Św. Wawrzyniec, Gniezno).

>Brożnowski. Ur. Bazyli "de B.", profesor gimnazjum w Zbarażu w Galicji, i Marianna z Rowińskich, oboje już nie żyli 1828.21/IX r., a ich córka Józefa, ur. ok. 1809 r., była wychowywana i adoptowana przez hr. Annę z Potockich Mycielską, dziedziczkę Zbaraża. Wyszła 1828.28/IX r. za Juliana Bocheńskiego, syna administratora w Wilkowie, dobrach Potockiej (LC Leszno).

>Bruchental Konstancja, żona 1-o v. Jana z Góry Skarbka, kasztelana inowrocławskiego, 2-o v. w l. 1781-85 Michała Aleksandra ks. Czetwertyńskiego, starosty tuszyńskiego.

>Bruczkowscy h. Bogoria wyszli z Bruczkowa w p. pyzdr. koło Borku. Stanowili odgałęzienie Mokronoskich i z tej racji pisali się z Mokronosa. Bracia rodzeni niedzielni Mokronoscy: ks. Maciej, pleban w Mokronosie, ks. Wojciech, mansjonarz w Koźminie, i Wincenty, w r. 1530 sprzedali ich połowę Mokronosa za 1.000 grz. Łukaszowi z Górki, kasztelanowi poznańskiemu, kupili zaś t. r. od Wojciecha Biskupskiego za 600 grz. połowę Bruczkowa (P.1393 k.372). Sposród nich, Wincenty, ożeniony 1-o v. z Jadwigą Strzedzewską, był w r. 1524 2-o v. mężem Małgorzaty Cieleckiej, córki Mikołaja (Py.25 k.118v). Wszyscy trzej powyżsi bracia dali jej w r. 1527 oprawę 110 grz. posagu na połowie Mokronosa (P.23 k.54), a ponowili oprawę na 120 grz. w r. 1530 (P.1393 k.373v). T. r. Wincenty swym dzieciom z pierwszego małżeństwa, tj. Annie, Maciejowi i Jakubowi, sprzedał sposobem wyderkafu za 60 grz. oprawę ich matki na Mokronosie (ib. k.373). Występował jeszcze w r. 1531 (Kośc.234 k.205), nie żył już w r. 1551 (Py.173 k.82). Wdowa żyła jeszcze w r. 1552 (Py.174 k.176v). Z drugiego małżeństwa byli synowie Bartłomiej i Stanisław, oraz córki: Agnieszka, w l. 1555-68 żona Jana Bilakowskiego cz. Bułakowskiego, Jadwiga, niezamężna 1558 r. (Py.176 k.454), w r. 1581 żona Pawła Gałęskiego zw. Więcławek.

1. Maciej B., syn Wincentego i Strzedzewskiej, zobowiązał się w r. 1549 sprzedać sposobem wyderkafu bratu Bartłomiejowi za 13 zł. łan w Bruczkowie (Py.172 k.516v). W r. 1551 dał zobowiązanie swym braciom Bartłomiejowi i Stanisławowi, iż sprzeda im za 300 grz. te części w Bruczkowie, które mu się należą po rodzicach z działu z braćmi, tę, która mu przypadnie po śmierci macochy Cieleckiej, oraz tę, którą on i bracia jego nabyli od Macieja Mokronoskiego (Py.173 k.82). Tej rezygnacji dokonał w r. 1552 (Py.31 k.23v).

2. Bartłomiej B. cz. Mokronoski, syn Wincentego i Cieleckiej, wspomniany w r. 1549 (Py.172 k.516v), w dziale z bratem swym Stanisławem wziął w r. 1553 w Bruszkowie stary dwór z sadzawką i przyległościami i oprawił na połowie tych dóbr 300 zł. posagu żonie swej Annie Kołackiej cz. Skoraczewskiej, córce Macieja (P.1396 k.59; Py.106 k.319). W r. 1556 skwitowała ona swego męża z oprawy na Bruczkowie (P.897 k.904v), bowiem Bartłomiej części Bruczkowa sprzedał t. r. za 2.500 zł. Wolfgangowi Krzyckiemu (P.1396 k.392v). Od swego stryjecznego brata Macieja Mokronoskiego dostał w r. 1558 zobowiązanie do sprzedania części wsi Łukom i Łomowo oraz pustek Bukowe i Jemielno w p. kon. (P.899 k.144). Siostrze swej Jadwidze zapisał t. r. 100 jako jej posag (Py.176 k.454). Na połowie wsi Łukom, Łomowo, Jemielno i Bukowe oprawił w r. 1560 swej żonie 330 zł. posagu (P.1396 k.802v). Z tą żoną spisali wzajemne dożywocie w r. 1564 (P.1398 k.328v). Części wsi Łukom i Łomowo oraz pustek Jemielno i Bukowe sprzedał w r. 1566 za 5.000 zł. Sebastianowi Niwskiemu (P.1397 k.494), a żona w r. 1567 skasowała tam swe dożywocie (Py.106 k.319). Bartłomiej od Piotra Boturzyńskiego kupił t. r. za 2.000 zł. części wsi Nadamierz (dzieć Adamirz) i Wronczyn (dziś Wrąbczyn) w p. kon. (P.1397 k.577v). Dziedzic sołectwa cz. wójtostwa we wsi królewskiej Wrąbczyn 1568 r. (Py.107 k.86) Córkom urodzonym ze zmarłej już Anny Kołackiej: Jadwidze, Annie, Małgorzacie i Katarzynie zapisał w r. 1570 po 200 zł. każdej (Py.108 k.163). Od Sebastiana Mieniszewskiego kupił w r. 1571 za 10 grz. część domu przy ulicy Pyzdrskiej (Py.31 k.103v). Od Jana Mycielskiego kupił t. r. za 2.000 zł. wieś Gąsin koło Turka w p. sier. (R. Kal.3 k.340). Wronczyn i Jadamierz(!) sprzedał w r. 1572 (lub nieco wcześniej) Janowi Pogorzelskiemu (P.1398 k.330). Na połowie Gąsina oprawił w r. 1574 posag 300 zł. drugiej swej żonie Ewie Wardęskiej, córce Feliksa (R. Kal.4 k.140). W r. 1579 zapisał jej 400 zł. (I. Kon.18 k.312v). Nie żył już t. r., kiedy to Ewa jako wdowa wydzierżawiła Felisowi Wardęskiemu części w Wardężynie Małym, jedną zwaną "Godziembińską", drugą "Krupiewską", które trzymała prawem wyderkafu od swego męża (I. Kon.18 k.544). Wdowa t. r. sprzedała za 3.000 zł. swym pasierbom Janowi i Jerzemu B-im części wsi Tokary i Gozdowo w p. sier. (R. Kal.5 k.79v). W r. 1581 była już 2-o v. żoną Jakuba Zacharzewskiego (ib. k.193). Jako posesorka Gąsina występowała 1593 (I. Kon.25 k.372). Jako wdowa po obu mężach żyła jeszcze w r. 1595 (I. Kal.62 s.404). Córki Bartłomieja i Kołackiej: Jadwiga, w r. 1574 żona Jana Czyżewskiego cz. Przyborowskiego, Anna, żona w r. 1593 sław. Wojciecha Rzornka z miasta Frain na Śląsku, Małgorzata, w l. 1586-93 żona uczc. Mikołaja Cybulskiego, mieszczanina tuliszkowskiego, Katarzyna, w r. 1593 żona Piotra Zbierskiego. Anna, Małgorzata i Katarzyna w r. 1593 występowały przeciwko swej macosze o niewypłacony im posag 210 zł. (I. Kon.25 k.372). Synowie z pierwszej żony: Jan, Jerzy i Piotr.

1) Jan, syn Bartłomieja i Kołackiej, pisał się czasem Mokronoskim, wspomniany 1579 r. (R. Kal.5 k.79v), na połowie części wsi Tokary, Gozdowo i Gąsino w p. sier., należnych mu z działów z bracmi Piotrem i Jerzym, oprawił w r. 1580 posag 1.580 zł. żonie swej Agnieszce Kolnickiej, córce Franciszka Kolnickiego cz. Mikurzyńskiego i Katarzyny Magnuszewskiej (ib. k.146v; I. Kon.23 k.39, 390; P.964 k.148). W r. 1612 Jan skwitowany został przez Zofię z Cykowskich Bielawską z kontraktu o Sośnicę (P.988 k.676). Z żoną spisał wzajemne dożywocie w r. 1613 (R. Kal.8 k.268v). Wsie Sośnicę z folwarkiem Kaczyniec, Jarmuzewo oraz pustkę Nową Wieś i Ciosny rezygnował w r. 1614 za sumę 21.000 zł. Janowi Wilczyńskiemu (P.1409 k.211v). Od Krzysztofa Kotfica kupił w r. 1617 za 20.000 zł. części wsi Jaromierz, Karna, Reklin wraz z częścią Uścia należącą do Jaromierza w p. kośc. (P.1410 k.342). Części w Jaromierzu i Uściu dał w r. 1618 synowi Andrzejowi (P.1411 k.190, 191). Karnę i Reklin oboje małżonkowie sprzedali sposobem wyderkafu w r. 1621 za 3.300 zł. zięciowi swemu Adamowi Rąbczyńskiemu i jego żonie a córce swej Dorocie (P.1412 k.857v). Agnieszka Kolnicka żyła w r. 1627 (I. Kal.93 s.337). Jan żył jeszcze w r. 1628 (P.1020 k.58v), nie żył już w r. 1630 (I. Kal.96 k.414). Córki Jana i Kolnickiej: Jadwiga, w r. 1600 żona Łukasza Bojanowskiego z Gołaszyna, 2-o v. w l. 1610-28 za Bartłomiejem Borzysławskim, Katarzyna wyszła 1-o v. w r. 1612, krótko po 3/VIII za Jakuba Gralewskiego z p. warszaw. i żyła z nim jeszcze w r. 1628, 2-o v. w l. 1631-37 była za Jerzym z Bukowca Schlichtingiem. Anna "z Sośnicy" w r. 1614, krótko po 17/II, wyszła za Samuela Trach Gnińskiego, podwojewodziego poznańskiego, i żyła z nim jeszcze w r. 1643, Dorota, 1-o v. w r. 1620, krótko po 27/I, wyszła za Adama Rąbczyńskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1621, 2-o v. w l. 1624-41 była za Chryzostomem Mycielskim, skarbnikiem poznańskim. Synowie: Jan Stanisław i Andrzej.

(1) Jan Stanisław, syn Jana i Kolnickiej, kanonik kolegiaty w Kurzelowie i pleban w Kobiernie 1611 r. (I. Kal.77a s.609), instalując się 1617.17/VII r. na kanonię poznańska, jako herb swej matki Agnieszki wskazał Trzy Trąby, jako herb babki po ojcu Anny Skoraczewskiej - Szachownicę, wreszcie babki po matce Katarzyny Magnuszewskiej - Trzy miecze przez jabłko (Weimann, s.84). Instalowany na kanclerstwie poznańskim 1619.12/VIII r. (ib., s.85). Części Karny i Reklina dał w r. 1629 bratu Andrzejowi (P.1416 k.526). Scholastyk poznański 1630.16/XI r. (Weimann, s.92), proboszcz w Lwówku 1631 r. (P.1024 k.272), rezygnował ze scholasterii przed 1637.28/I r. (Weimann, s.96), żył jeszcze chyba w r. 1640 (P.165 k.678).

(2) Andrzej, syn Jana i Kolnickiej, żeniąc się w r. 1618 z Katarzyną Ossowską, krótko przed ślubem 16/VII dostał zapisy długów: 2.000 zł. od jej brata Wojciecha Ossowskiego, 2.000 zł. od innego jej brata Jakuba i 500 zł. od jej stryja Piotra (P.1000 k.488v, 489v, 490). T. r. na połowie części wsi Jaromierz i pustki Uście oraz na połowie dwóch kmieci w Reklinie oprawił tej żonie 4.500 zł. posagu (P.1411 k.267v). Część Jaromierza sprzedał w r. 1628 za 3.000 zł. Mikołajowi Przybyszewskiemu (Ws.206 k.277v). Od brata ks. Jana Stanisława dostał w r. 1629 części Karny i Reklina (P.1416 k.526). Katarzyna Ossowska żyła jeszcze w r. 1631 (P.1417 k.412v). Drugiej swej żonie Zofii Laskownickiej, wdowie 1-o v. po Janie Dąbrowskim, Andrzej oprawił w r. 1635 posag na połowie części Karny i Reklina, nabytych od brata a wolnych od oprawy pierwszej żony (P.1036 k.432v; 1418 k.417). Wraz ze swą żoną otrzymał 1640.31/V r. konsens królewski na nabycie od Krzysztofa Szczodrowskiego dożywocia wójtostwa we wsi królewskiej Łagiewniki w wojew. poznańskim (P.166 k.949v). Cesja została dokonana w r. 1641 (P.1043 k.327v). Połowy wsi Jaromierz, Karna i Reklin oraz całą wieś Uście sprzedał w r. 1643 za 60.000 zł. swemu zięciowi Sebastianowi Trzebińskiemu, skarbnikowi poznańskiemu (P.1421 k.84). Żonie swej Zofii dał t. r. dożywotnie użytkowanie pewnych poddanych z Uścikowa (ib. k.76v). W r. 1649 od Jakuba Rozdrażewskiego, starosty konińskiego, nabył sposobem wyderkafu za 15.000 zł. wsie Korytnicę i Lgotę (P.1423 k.533). Nie żył już w r. 1649, kiedy to wdowa szła 2-o v. za Dobrogosta Korzeniewskiego (P.1424 k.624). W r. 1651 była ona wraz z synami swymi z pierwszego męża posesorką Łagiewnik (P.1063 k.1291). Jako wdowa i po tym drugim mężu żyła jeszcze w r. 1658 (P.1070 k.307). Córka Andrzeja Anna wyszła 1-o v. w r. 1643, krótko po 20/IV, za Sebastiana Trzebińskiego, skarbnika poznańskiego, zaś 2-o v. w l. 1646-55 była żoną Jana (Konstantego Janusza) Sierakowskiego, starosty kopanickiego. Synowie: Kazimierz, ur. około r. 1631, w r. 1644 student w poznańskim kolegium oo. jezuitów (P.169 k.329), Piotr, występujący w imieniu ojca w r. 1641 (P.166 k.949v), żyjący jeszcze w r. 1663, kiedy procesowała go Ewa z Goreckich Lubowiecka o sumę 3.000 zł. zapisaną przez zmarłego Andrzeja (P.1073 k.555), wreszcie trzeci syn Aleksander, który wówczas już nie żył (Kośc.305 k.161).

2) Jerzy, syn Bartłomieja i Kołackiej, wspomniany w r. 1579 (R. Kal.5 k.79v), żył jeszcze w r. 1584, kiedy swą część z długu 300 zł. zapisanego zmarłemu ojcu przez Katarzynę Magnuszewską, 1-o v. Kolnicką, 2-o v. Komocką, cedował uczc. Mikołajowi Matiaszczykowi z Tuliszkowa (I. Kal.50 s.1274). Nie żył w r. 1586 (ib.53 s.1181).

3. Stanisław B. cz. Mokronoski, syn Wincentego i Cieleckiej, wspomniany w r. 1551 (Py.173 k.82), dokonał w r. 1553 z bratem swym Bartłomiejem działu w Bruczkowie (P.1396 k.59). Na połowie swych części w tej wsi oprawił w r. 1565 posag 400 zł. żonie swej Katarzynie Bułakowskiej, córce Jana (P.1397 k.418). Część "Bruczkowską" w Bruczkowie Małym sprzedał w r. 1611 za 3.300 zł. Wojciechowi Andrzejowi Jemiełkowskiemu (Py.47 k.232v; R. Kal.8 k.232; P.1414 k.1248v; I. Kon.46 k.668). Żona Bułakowska już wtedy nie żyła (Py.47 k.233v). Stanisław nie żył już w r. 1620 (P.1004 k.760v). Córka Anna wyszła 1-o v. w r. 1594 za Stanisława Biegańskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1602, a w r. 1615 była już 2-o v. żoną Jana Sypniewskiego. Syn Stanisława Wojciech.

Wojciech, syn Stanisława i Bułakowskiej, na połowie Bruczkowa oprawił w r. 1605 posag 500 zł. żonie swej Jadwidze Tarzeckiej, córce Piotra (P.1405 k.254). Od Macieja Szołdrskiego nabył w r. 1616 sposobem wyderkafu za 3.000 zł. Snowidowo w p. kośc. (P.1410 k.167v). W r. 1626 od Adama Rożnowskiego wydzierżawił części w Rożnowie p. pozn. (P.1017 k.10v). Nie żył już w r. 1627 (P.1415 k.962). Jego córki, Katarzyna, w l. 1627-30 żona Jana Kaczkowskiego, była 2-o v. w l. 1636-41 za Bartłomiejem Chwałkowskim, Zofia, niezamężna w r. 1633 (P.1028 k.744), w r. 1642 żona Jana Żochowskiego. Syn Jan.

Jan, syn Wojciecha i Tarzeckiej, małoletni w r. 1633, pozostawał wtedy pod opieką Wojciecha Tarzeckiego (ib. k.744). W r. 1636 kwitował z 2.500 zł. Stanisława Malinowskiego (P.1033 k.137v). W r. 1662 oprawił 500 zł. posagu żonie Katarzynie Klichowskiej, córce Walentego (Py.63 k.99). Zob. tablicę.

Zofia, w l. 1599-1618 żona Wojciecha Kromolickiego. Ewa (Anna?), w l. 1616-1618 żona Wojciecha Kowalewskiego. Wiktor, posesor Dzierznicy w p. pyzdr., w r. 1747 mąż Katarzyny Rokickiej (ZTP 51 k.792). W końcu w. XVII i w pierwszej połowie XVIII o B-ch w aktach województw poznańskiego i kaliskiego głucho, nie jestem więc pewien czy ów Wiktor należał do omawianych tu B-ch h. Bogoria?

>Bruczkowscy z Bruczkowa w p. pyzdrskim, zmamieszkujący tę wieś w wieku XV, pochodzili zapewne z kilku rodzin różno-herbowych. Między innymi mieli tam siedzieć i Zarembowie.

Hinak z Bruczkowa 1402 r. (Py.1 k.114). Przybysław, Przybanek B. z Bruczkowa w l. 1402-12 (Py.1 k.56v, 57, 129, 158, 171; 2 k.40, 138v), w Bruczkowie i Goli 1418 r. (Py.3 k.249; 4 k.21). Tyfan B. w l. 1408-16 (Kośc.3 k.92; Py.3 k.136v), w Bruczkowie i Goli 1418 r. (Py.3 k.249; 4 k.21). Filip B. 1412 r. (Py.2 k.96). Olbracht B. 1415 r. (Py.3 k.78). Pietrasz B. 1415 r. (ib. k.54). Wojciech ze Zdziesza na Bruczkowie, wsi swej dziedzicznej, zapisał w r. 1435 czynsz roczny swej rodzonej siostrze Elżbiecie, zakonnicy w Owińskach (P.1378 k.90v). Tyfan z Bruczkowa pozywał 1447 r. Marcina, syna Tyfana z Łowęcic (Py.12 k.39v). Bernard z Bruczkowa, pisarz starosty 1452 r. (G.6 k.112v). Andrzej z Bruczkowa ręczył 1453 za Filipa z Noskowa, kasztelana biechowskiego (P.852 II k.57). Filip był Zarembą, więc być może Andrzej poręczał jako brat klejnotny i był też Zarembą. Niewatpliwie ci sami bracia, ks. Bernard i Andrzej, niedzielni dziedzice w Bruczkowie, mieli w r. 1462 termin z Piotrem z Łowęcina (Py.15 k.86v), a w r. 1464 termin z Katarzyną, wdową po Mikołaju ze Strzeszewa (Py.14 k.32v). W r. 1466 termin z ową Katarzyną miał już tylko Andrzej (ib. k.62). Bracia niedzielni, Jakub i Andrzej z Bruczkowa, występowali w r. 1486 (Py.168 k.12v). Jakub był w r. 1494 mężem Jadwigi Biskupskiej (I. Kon.1 k.236v). Andrzej występował w r. 1502 jako stryj Katarzyny Golskiej, żony Stanisława Skulskiego (Kośc.231 k.144v). Andrzej, chyba ten sam, nie żyjący w r. 1521, ojciec Anny, w l. 1521-31 żony Wojciecha Pakszyńskiego (P.1392 k.372). Pakszyńskiemu t. r. zapisał dług 15 zł., tj. reszty posagu 60 zł., za Anną, Wojciech B., jej brat (P.867 k.442v). Inna córka Andrzeja, Katarzyna, w r. 1533 żona Jakuba Nieniewskiego (I. i D. Z. Kal.2 k.213v), zaś w l. 1536-50 za Wojciechem Przyborowskim (P.1394 k.56). Dorota, córka Andrzeja B., pisana "Biskupską", żona Swiętosława Gostomskiego, skwitowała w r. 1531 swego rodzonego brata Wojciecha B. z dóbr po rodzicach w Bruczkowie i Biskupicach (I. i R. Z. Kal.4 k.60). Wojciech trzy łany roli w Bruczkowie sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1521 za 65 grz. Janowi Cerekwickiemu (P.1392 k.379v). Andrzejowi z Górki sprzedał w r. 1522 za 500 grz. wieś Zatom Stary w p. pozn. (ib. k.432). Pięć półłanków w Bruczkowie sprzedał na wyderkaf w r. 1523 za 77 grz. Tyburcemu Jaraczewskiemu (Py.23 k.41v). Nazwany "Biskupskim", łąkę w Biskupicach zwaną "Staw" zastawił w r. 1526 za 8 grz. Stanisławowi Roli Barłoskiemu (I. Kon.2 k.113). Na połowach swych części w Biskupicach, Kurowie M., Bystrzycy i Bruczkowie w pow. pyzdr. i koniń. oprawił w r. 1526 posag 300 zł. żonie swej Jadwidze, córce Wierzbięty Mruka Biskupskiego cz. Bobrownickiego (I. i D. Z. Kal.2 k.113). Od Jana Zbirskiego Czarnuchy kupił w r. 1527 za 300 grz. jego część w Zbiersku w p. kal. (ib. k.122). Siedem łanów w Kurowie Mniejszym w p. kon. sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1523 za 30 grz. Stanisławowi Bratuskiemu Roli (Z. Kon.6 k.47). Z tym Rolą dokonał w r. 1529 wymiany dóbr w Biskupicach (I. Kon.2 k.164). Zob. Biskupscy różni.

@tablica: Bruczkowscy h. Bogoria