Laborski–Lewieccy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Laborski–Lewieccy - 121 Einträge

>Laborska(!) Anna, żona Adama Rynarzewskiego, już nie żyjącego w 1689 r.

>Lachocki Adam, "urodzony", podawał do chrztu dziecko 25 I 1764 r.(LB Otorowo).

>Lachowiczowie Paweł z żoną Marianną z Łukomskich kwitowali w r. 1780 z 5.000 zł Ksawerego Urbanowskiego, posesora Niemierzewa (P. 1354 k. 424v). W 1785 r. Paweł kwitował Michała Moszczeńskiego (P. 1362 k. 1). Pani Marianna kwitowała 1789 r. Kazimierza Polichnowskiego (G. 115 k. 133). Marianna Lachowiczowa umarła 2 X 1794 r. mając lat 60 (LM Poznań, Św. Małgorzata).

>Laccy h. Własnego. Teodor Aleksander, marszałek nadworny W. Ks. Litewskiego, mąż Katarzyny Komorowskiej, wdowy 1-o v. po Piotrze Samuelu Grudzińskim, staroście średzkim, która 1664 r. scedowała to starostwo za konsensem królewskim Andrzejowi Karolowi Grudzińskiemu, wojewodzie poznańskiemu, i żonie jego Mariannie z Święcickich (ZTP 31 s. 290, 512), zaś wojewoda jednocześnie swe dobra: Barcin z zamkiem, wsie Barcińskie Przedmieście, Krotoszyn, Wolica, Obodno, Kierszków, Młodocin, Ptur, Pturek, Knieja, Ostrowie sprzedał za 150.000 zł Lackiej (ib. s. 513)

>Ladawski Wawrzyniec, "szlachetny", gdzieś między r. 1519 a 1529 burgrabia zamku grabowskiego, występował przeciwko Wojciechowi Węgierskiemu, dziedzicowi części we wsi Węgry (I. i R. Z. Kal. 3 k. 586). Chyba ten sam Wawrzyniec, tym razem jednak "sławetny", wójt kaliski, mąż Anny Chwałkowskiej (Fałkowskiej), córki Jana, której winien był w r. 1546 sumę 85 grz. Rafał Leszczyński, wojewoda brzeski kujawski (I. Kal. 9 k. 251). Ta Anna w 1548 r. kwitowała z dóbr rodzicielskich w Chwałkowie Jakuba, brata swego rodzonego, i Sebastiana, syna Andrzeja, Chwałkowskich (Kośc. 235 k. 73)

>Lajewski Jan, ksiądz, dziedzic i pleban w Dębnicy, skwitowany w 1486 r. przez Marcina, Wojciecha, Piotra i Jana, braci niedzielnych, dziedziców Wielkiej cz. Niemieckiej Dębnicy (G. 22 k. 26v)

>Lamenth (?) Urszula (de Lamenthy), żona Piotra Kamieńskiego, oboje nie żyli już 1784 r.

>Lamówna Małgorzata (raz nazwana Anną Małgorzatą), w l. 1651-1694 żona Stanisława Dzierżanowskiego, nie żyła już 1698 r.

>Lamott Anna de, żona 1-o v. Wawrzyńca Orzelskiego, była 1765 r. 2-o v. za Pawłem Poleskim, cześnikiem żytomierskim. Nie żyła już w r. 1766.

>Lamparscy, nie wiem czy szlachta. "Szlachetna" panna Rozalia podawała do chrztu dziecko (LB Poznań, Fara). "Urodzony" Franciszek, dzierżawca wsi prymasowskiej Dobrowa 1787 r. (I. Kal. 227 k. 349). Julianna, w r. 1802 żona Walentego Kurowskiego, posesora Sytkowa.

>Lanckorońscy h. Zadora pisali się z Brzezia, a nazwisko wzięli od trzymanych zastawem dóbr królewskich Lanckorona w p. szczyrzyckim. Hieronim, starosta skalski, mąż Anny z Iskrzyczyna (Iskrzyckiej), która 1556 r. dostała od Jakuba z Ostroroga wieś Pławowice w p. proszowskim (P. 897 k. 693v; 1396 k. 376). Stanisław, starosta skalski, i Mikołaj należeli 1582 r. do opieki nad nieletnimi dziećmi zmarłego Jana Ostroroga, podczaszego koronnego (P. 939 k. 352v). Ów Stanisław nie żył już w r. 1600 (P. 970 k. 382v). Ożeniony z Zofią (Boniecki zowie ją Elżbietą) Herburtówną, córką Marcina i Katarzyny Krotoskiej, miał z nią synów: Mikołaja w 1639 r. chorżążego lwowskiego, Hieronima t. r. chorażego podolskiego, i Jana, wówczas już zmarłego, po którym z żony Barbary z Husiatyna Kalinowskiej synowie Stanisław i Marcin. Wymienieni tu potomkowie Stanisława i Herburtówny należeli do grona licznych spadkobierców zmarłej bezdzietnie Urszuli Krotoskiej, żony Mikołaja Sieniawskiego, podczaszego koronnego. W r. 1636 występowali w tym charakterze Stanisław, Mikołaj i Krzysztof (!) L-cy (P. 161 k. 1000v). Mikołaj, chorąży lwowski, i Hieronim, chorąży podolski, sprzedali 1639 r. bratankowi Stanisławowi całe swe części spadkowe w mieście Łobżenica i we wsiach: Rataje, Piesna i Luchowo w p. nakiel. oraz w mieście Barcinie i we wsiach: Przedmieście Barcińskie cz. Ptur, Krotoszyno (dziś Krotoszyn), w połowie wsi Obódno, we wsiach Siersko i Olendry w powiatach gnieźn., kcyń., inowrocł. i bydg. (ZTP 29 s. 923). Ten zaś Stanisław sprzedał cały swój udział spadkowy w powyższych dobrach t. r. za 27.500 zł Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (N. 226 k. 21v; Kc. 129 k. 35, 38)

Krzysztof, kasztelan radomski i starosta szydłowski, mąż Jadwigi Wiktorii z Kaliszan (Wilamówny), wdowy 1-o v. po Piotrze z Lachowic Sieniucie, występował w l. 1657-1661 jako opiekun jej syna Krzysztofa Aleksandra Sieniuty, dziedzica miast Kobylina i Zdunów oraz przyległych do owych miast wsi (I. Kal. 122 s. 775; Ws. 63 k. 242, 429v). Zmarł między r. 1662 a 1667 (Ws. 208 k. 124, 263).

Pakosław (Pacisław) Kazimierz i jego żona Anna z Dembian Dembińska, córka Franciszka, podkomorzego krakowskiego, i Doroty Czarnkowskiej, dziedzica Wodzisławia a w Wielkopolsce miasta Człopa i wsi: Drzonowo, Trzebin, Dudka, Szonów, Pieczyska oraz części wsi Stanisławowo w p. wałec., które to dobra puścili 1660 r. w dzierżawę Aleksandrowi Walewskiemu, skarbnikowi krakowskiemu, ten zaś scedował je Stanisławowi Bogusławowi Gosławskiemu. Gosławski został oskarżony o arianizm i kaduk po nim we wsi Drzonowo dostał się w 1661 r. za położone w wojnie szwedzkiej zasługi Piotrowi Janowskiemu, chorążemu spod znaku Mcielskiego, skarbnika poznańskiego (P. 186 k. 88v). Janowski pozwał 1662 r. oboje L-ch na Trybunał Piotrkowski o tolerowanie w swych dobrach i osłanianie wbrew konstytucji sejmowej ludzi oskarżonych o arianizm (P. 188 k. 201), wobec czego Gosławski w 1663 r. swe prawa do posesji dzierżawnej dóbr człopskich scedował Stanisławowi Koczorowskiemu (P. 1073 k. 431v). Pakosław Kazimeirz, podstoli krakowski i pułkownik JKMci, został po śmierci żony księdzem. W r. 1684 będąc już proboszczem oświęcimskim oraz kustoszem koron i skarbu koronnego, sprzedał za 12.500 zł wieś Czerlin w p. kcyń. Stanisławowi Michałowi Janowi Bąkowskiemu, podkomorzemu chełmińskiemu, uzyskawszy uprzednio donację owej wsi od obu swych synów, którzy ją odziedziczyli po zmarłej matce (N. 225 k. 822v; Kc. 132 k. 295v). Dziećmi Pakosława Kazimierza byli: Franciszek, starosta stobnicki i pułkownik JKMci, Samuel, dworzani pokojowy JKMci, i Katarzyna. Ta ostatnia w 1685 r., już wdowa po Piotrze Śladkowskim, kasztelanie sochaczewskim, żona 2-o v. Adama Walewskiego, kasztelana inowłodzkiego, dała ojcu swe dobra macierzyste (ZTP 33 s. 877). Jednocześnie swe części w mieście Człopa z dwoma młynami i we wsiach Drzonów, Trzebin, Dudka, Szonów i Pieczyska, spadłe na nią po matce, dała Arnoldowi Kasprowi Golczowi, burgrabiemu ziemskiemu wałeckiemu, utwierdzając w ten sposób transakację dokonaną przez ojca (ib. s. 879). Wspomniany wyżej Samuel zaślubił w r. 1687 2 II. lub około tej daty Konstancję Lipską, starościankę rawską (Estr. XVIII s. 528).

Wacław, nie żyjący już 1686 r., mąż Anny Wielhorskiej, wtedy 2-o v. żony Wojciecha Lubińskiego, sędziego wojsk koronnych potem podstolego buskiego (P. 1111 V k. 17), 3-o v. żony w r. 1620 Kazimierza Stanisława Ligęzy Minora, cześnika ciechanowskiego, sędziego gen. obozowego wojsk koronnych (Py. 156 s. 38).

Anna, żona 1-o v. Stanisława Strzałkowskiego, 2-o v. Aleksandra Drzewieckiego, 3-o v. Jana Zasadzkiego, zmarłego w r. 1719 lub 1720, sama żyła jeszcze w 1722 r.

Franciszek, starosta rawski, ożenił się 1746 r. z Eleonorą Garczyńską, córką Stefana, wtedy kasztelana kaliskiego, i Zofii Tuchałczanki. Kontrakt małżeński został spisany w Zbąszyniu 28/V pod zakładem 100.000 zł (Ws. 89 k. 92). Kontraktem z 30 I 1768 r. kupił za 150.000 zł od Teresy z Załuskich, wdowy po Kazimierzu Chlebowskim, staroście liwskim, miasto Iwanowice z zamkiem oraz wsie: Niemiecka Wieś, Gozdki, Pośrzednik, Kurzybród w p. kal. (I. Kal. 206/8 k. 131). Występował 1778 r. jako starosta rawski, regnowski, boguszyński, nowodworski (LB Żoń). Jeszcze żył 1788 r. (P. 1356 k. 320).

Maciej, wojewoda brzeski, zmarł 13 VIII 1789 r., a że był tercjarzem franciszkańskim datę jego zgonu zanowtowano w klasztorze franciszkanów w Śremie.

>Landburg Bonawentura, "urodzony", już nie żyjący w 1692 r., mąż Doroty Lubomęskiej, córki Michała i Zofii Rzepeckiej, wtedy już 2-o v. żony "urodzonego" Kazimierza Czudynowicza cz. Cudynowicza (ZTP 35 s. 835). Żyła jeszcze 1699 r. (I. Kal. 153 s. 305). Pozostałą po niej sumę 3.000 złp lokowaną na Zadebrowicach w wojew. sandomierskim, dziedziczyła Rozalia Przybysławska, której babka była z domu Rzepecka (P. 1352 k. 362).

>Landskron h. Własnego ze Śląska. Małgorzata, córka Piotra z Waxthorn (?), w 1546 r. żona Joachima Bobowickiego (P. 1395 k. 273v). Elżbieta z Obsendorf w Nowej marchii była w l. 1587-1590 żoną Fabiana Schöneich z Carolath i Perklicz (Parchwitz?), a 1594 r. występowała już jako wdowa. Anna, żona 1-o v. Jana Krackewitz, wyszła 2-o v. w 1623 r. za Jana Krzysztofa Seherr Thoss i żyła z nim jeszcze w 1698 r. Jan i siostra jego Anna, wdowa po Fryderyku Krackewitz, wymienieni 1632 r. (Kośc. 296 k. 195). Ewa Maria, w 1716 r. żona Kaspra Samuela v. Dürbach (raz nazwany Tyrbach), pana na Lille, zmarła 13 I 1731 r. mając 96 lat (LM Kobylin).

>Landzertowie. Michał, kapitan JKMci, zaślubił po r. 1739 Reginę Prokopównę, która w 1765 r. otrzymała zapis 6.000 zł długu za Potrzonowie od Stanisława Tomickiego, miecznikowicza poznańskiego (G. 100 k. 100). Była wdową już 1770 r. (ib. k. 403). Żyła jeszcze 6 VII 1785 r., a może i w r. 1786 (G. 113 k. 136), już nie żyła w 1787 r. (G. 114 k. 131).Córka ich Zuzanna, w l. 1775-1778 żona Stefana Frezera, występowała jako wdowa po nim w l. 1789-1790. Syn Zygmunt służył 1771 r. w huzarach pruskich (P. 1348 k. 50v). Otrzymał 1777 r. od swej matki cesję sumy 2.519 zł., przysądzonych jej na Mariannie z Wodeckich Żółtowskiej (G. 104 k. 1v). Sumę 1.820 zł z sumy 2.000 zł zapisanej matce jeszcze jako pannie w 1739 r. przez synagogę poznańską, cedował w 1787 r. Maciejowi Rowińskiemu (G. 114 k. 131). Jego żoną była Julianna Frezerówna, która przebywają w charakterze ubogiej rezydentki u krewnych w Żydowie umarła tam 21 II 1828 r. mając lat 89 (LM Żydowo)

>Lantzfeld, Nassel (?) de L, bar. Fryderyk Wilhelm, mąż Marianny Fontyni, 2-o v. żony Antoniego Wieprzyńskiego Janowskiego, pułkownika wojsk kor., która idąc w r. 1772 3-o v. za Michała de Crachey (Krahy), porucznika wojsk kor., zapisała mu przed ślubem sumę 10.000 złp (Ws. 95 k. 197; Kośc. 331 k. 174)

>Langenau h. Własnego ze Śląska. Barbara, żona Jerzego Luck, Felicja, żona Jerzego Lüttwitz, Jadwiga, żona Jakuba Löbell, siostry rodzone "Langnawskie" z Wandritsch w ks. lignickim, jako spadkobierczynie zmarłej Barbary z Bystrzycy, żony Rafała Leszczyńskiego, kasztelana przemęckiego, procesowały w 1570 r. o pozostałe po niej klejnoty i wartościowe nieruchomości Barbarę z Ochli Rechenberg, wdowę po Wacławie Leszczyńskim, 2-o v. żonę Jana Rozdrażewskiego (Ws. 7 k. 366).

Jan, w r. 1617 mąż Marianny Salza, córki Joachima z Kunzendorf i Agnieszki Langenau (Ws. 31 k. 332). W 1627 występowała ta Marianna wraz ze swą siostrą Agnieszką, wdową po Hugonie Salza, jako spadkobierczyni innej siostry, Heleny, żony Abrahama Kotwicza Gorczyńskiego (ZTP 28b s. 1660). Marianna była już wdową w 1628 r. (Ws. 41 k. 181v), a w r. 1628 jako narzeczona Samuela Kręskiego kupiła za 5.000 zł od siostry Agnieszki jej części w Gorczynie i Dryżynie w p. wsch. i w ks. głogowskim położone, a pochodzące ze spadku po siostrze Helenie (Ws. 206 k. 293v). Zaślubiny z Kręskim miały miejsce chyba w 1629 r. (ib. k. 341; 41 k. 650). Nie żyła już w r. 1633 (Ws. 207 k. 32). Jan i Marianna mieli córkę Joannę, w l. 1631-1636 żonę Kaspra Sack z Piesek, i syna Jana Joachima, który w 1633 r. odziedziczone po matce części w Gorczynie sprzedał za 6.000 zł szwagrowi Sackowi (Ws. 206 k. 4v). Zapisał w 1634 r. dług 960 zł ojczymowi Samuelowi Kręskiemu (Ws. 47 k. 168v). Joannie zamężnej Sack asystował 1633 r. przy czynności prawnej krewny jej ojczysty, Fryderyk L. (Ws. 207 k. 32).

Abraham ze Śąska, mąż Emerencji (Marancji) Kotowiczówny Gorczyńskiej, też Ślązaczki, córki Zygmunta, która w 1623 r. pretendowała do spadku po bracie Abrahamie Kotwiczu w częściach wsi Kowalewo i Gorczyna i z tej racji była pozwana na Trybunał Piotrkowski z delacji Piotra Koźmińskiego, sekretarza JKMci (Ws. 33 k. 440v; 449v). Abraham umarł między r. 1624 a 1626 (P. 152 k. 644v; Ws. 206 k. 194v). Emerencja zapisała w 1633 r. dług 6.000 zł córce Helenie (Ws. 47 k. 105). Spadek swój po stryjeczno-rodzonym bracie Adamie Kotwiczu Gorczyńskim, tj. części w Gorczynie oraz Attendorfie cz. Dryżynie sprzedała w 1636 r. Janowi Schlichtingowi, sędziemu ziemskiemu wschowskiemu (Ws. 207 k. 66). Jako spadkobierczyni tegoż Adama swe części we wsiach Gorczyna, Dryżyna i Szemel dała w 1638 r. córce Helenie (ib. k. 139v). Może jeszcze żyła w 1649 r. (Ws. 51 k. 252).

Jerzy ze Śląska, na Binowicz (?), mąż Katarzyny Kotwiczówny, córki Adama i Katarzyny z Kotwiczów, a współspadkobierczyni wspomnianego wyżej Abrahama Kotwicza Gorczyńskiego, rodzonego brata swej matki 1624 r. (P. 152 k. 644v). Ta Katarzyna, żona Jerzego, była rodzoną siostrą Adama Jana Kotwicza, o którym w 1626 r. nie wiadomo było, czy żyje (Ws. 206 k. 194v). Jerzy i Katarzyna nie żyli już oboje w 1643 r., kiedy ich córka Helena występowała jako spadkobierczyni bezdzietnego wuja Adama Kotwicza z Gorczyny. Była wówczas żoną Zachariasza Bunscha (Ws. 207 k. 198v). Żyła jeszcze 1649 r.

Jan Melchior i Dorota Keller, oboje już nie żyjący w 1705 r., mieli córkę Helenę, żonę Piotra Jaskóleckiego, oraz syna Karola, który wtedy wspólnie z siostrą kwitował Samuela Żychlińskiego z 3.000 zł zapisanych Helenie w grodzie poznańskim 1700 r. (I. Kal. 157 s. 37).

Melchior Abraham Wawrzyniec de L., dziedzic miasta Gocz (Goła, Gahle?) oraz wsi: Domasławice, Łaców (?), Drągów na Śląsku w pow. sycowskim, pozwał 1723 r. Piotra Sokolnickiego, cześnika wschowskiego, dziedzica Karmina (ZTP 41 k. 605). Ten Melchior Abraham i Anna Zuzanna Kesler (Reslinn?), już nie żyjąca w 1720 r., rodzice Jadwigi Zofii, luteranki, w r. 1715 żony Samuela Żychlińskiego, wdowy po nim w l. 1720-1721, zamężnej 2-o v. w l. 1722-1761 za Maciejem Nowowiejskim (LB Zduny;I. Kal. 159 k. 248; 163 s. 50; 178/180 s. 500).

>Langenfeld, Langefeld Małgorzata, żona Rafała Kaniewskiego, działała 1602 r. w asyście krewnych ojczystych Krzysztofa Krackewitz i Krzysztofa Langelfeld (!) z ks. Śląskiego (I. Kal. 68 s. 1579). Żyli jeszcze oboje 1618 r. Agnieszka de Langenfelt (!), żona Pawła Poleskiego, podkomorzego derpskiego 1772 r. (G. 100 k. 469)

>Langhansowna (!) Małgorzata, w r. 1627 żona Marcina Milewskiego (W. 34 k. 434).

>Langiewicz, rodzina mieszczańska, ale z pretensjami do szlachectwa. I tak "urodzony" Wojciech, dr. med., z żony Eleonory Kluczewskiej miał wynów: Romana, ur. w Grąbkowie 28 II 1825 r. (LB Jutrosin), i Mariana Antoniego Melchiora, ur. 5 VIII 1827 r. (LB. Krotoszyn), dyktatora powstańczego z 1863 r.

>Lappe Katarzyna, w 1628 r. wdowa po Stefanie Wysockim (R. Kal. 11 k. 32).

>Larisch h. Własnego Karol, plenipotent 1743 r. Jana Karola Nostitz Drzewieckiego (P. 1271 k. 13v)

>Larski, ur. Jan, chrzestny 6 VI 1765 r. (LB. Siemianice). Byli L-cy na północno-wschodnich krańcach W. Ks. Litewskiego, ale czy miał z nimi coś wspólnego, nie wiem.

>Laskocka "urodzona" Regina zaślubiła 2-o v. 18 VI 1765 r. "urodzonego" Józefa Brezińskiego (!). Była jego drugą żoną (LC Lubasz).

>Laskowiczówna Marcjanna, żona Nataniela Kernera, wspomniana w r. 1728, kiedy zawierał kontrakt z Kamińską jej "urodzony" syn Józef Kerner (Kośc. 316 s. 1).

>Laskowniccy h. Topór (Pałuka) wyszli z Laskownicy Wielkiej w p. kcyń. Wincenty Straszewic z Laskownicy 1380 r. (KDW III, nr 1780), był podsędkiem kaliskim w l. 1388-1399 (G.). Włodek występował w l. 1413-32 (P. 4 k. 29; G. 4 k. 77). Bracia Mikołaj, Bronisz i Jan, z których Mikołaj występował w l. 1427-1432 (G. 3 k. 98v; 4 k. 74, 75, 86, 87v). Nie żył już 1435 r. (P. 1378 k. 87v). Ok. 1459 r. wdowa po tym Mikołaju, Dorota, działająca w asyście braci swych rodzonych Piotra i Jana z Gośliny, i Janem, oraz z Mikołajem, Janem, Piotrem, synami zmarłego Włodka z Laskownicy (G. 7 k. 300v). Obie wspomniane córki kupiły 1435 r. od Anny z Szamocina, żony Mikołaja Oporowskiego, za 400 zł jej dziedzictwo w Laskownicy (P. 1378 k. 87v). Anna w r. 1464 była żoną Wawrzyńca Gardziny Brzoskiego (P. 19 k. 60v), który przezwał się Laskownickim, tak też zwali się potomkowie jego i Anny (zob. niżej). Bronisz ok. 1459 r. był, jak widzieliśmyjuż, plebanem w Górze.

Może bratem Mikołaja, Bronisza i Jana był, też już wspomniany, Włodek z Laskownicy, już nie żyjący ok. 1459 r., ojciec: Jana, Mikołaja, Piotra i jeszcze innych synów, których imion nie znam (G. 7 k. 300v)

Wracam do Jana z Laskownicy, brata Mikołaja, Bronisza i zapewne Włodka. Jego żoną była Katarzyna ze Świnar, która w r. 1432 miała termin ze Stanisławem z Bożejewic (G. 4 k. 75). Swe części w Świnarach i Nowejwsi zwane Ostrów w p. gnieźn. sprzedała w 1435 r. za 400 grz. braciom swym stryjecznym, Piotrowi ze Świnar, wójtowi gnieźnieńskiemu, i jego bratu stryjecznemu Mikołajowi ze Świnar (P. 1378 k. 87), a Jan L. t. r. oprawił jej 400 grz. posagu na połowie Laskownicy (ib.). Od Macieja z Wąsoszy otrzymał Jan 1437 r. zapis wyderkafu 300 grz. na wsi Czyrnielino (dziś Czerlin) w p. kcyń. (ib. k. 125). Miał 1438 r. sprawę z Wierzbiętą ze Smogulca (G. 4 k. 222v), a ok. r. 1449/1450 z Piotrem zwanym Glicza, niegdy z Chojna (G. 5 k. 1v; 7 k. 149v). Około r. 1449/1450 wzywał wojewodzinę kaliską Elżbietę z Donaborza do uiszczenia 96 zł (G. 7 k. 147). Nie żył już ok. 1459 r., kiedy jeden z jego synów, Jan winien był 60 kop groszy Andrzejowi Chawłodzkiemu (G. 7 k. 48v). Inni synowie Jana to Mikołaj i Władysław cz. Włodek. Owdowiała Katarzyna swą sumęoprawną 200 grz. na połowie Wielkiej Laskownicy dała 1475 r. synowi Janowi (P. 1386 k. 33v). Żyła jeszcze ok. 1492 r. (G. 259 k. 28v). Jan i Mikołaj, dziedzice w Laskownicy Wielkiej, cztery łany puste w Łukowie p. kcyń. wyderkowali 1462 r. Wincentemu z Łukowa, stolnikowi kaliskiemu (P. 1384 k. 99). W dziale braterskim, dokonanym 1473 r. wspólnie z bratem Włodkiem dali bratu Mikołajowi części po rodzicach w Wielkiej Laskownicy (P. 1383 k. 212v, 213), a t. r. Jan, dziedzic w Łukowie, skwitował braci Mikołaja i Włodka z 60 z w., dopłaconych mu przez nich (G. 20 k. 283v). Całą część ojczystą w Łukowie sprzedał w 1483 r. za 50 grz. Wincentemu Łukowskiemu (P. 1386 k. 182v). Wspólnie z bratem Włodkiem połowę Laskownicy Wielkiej dali 1487 r. ks. Janowi, kanonikowi poznańskiemu, i Trojanowi, braciom z Grylewa, w zamian za połowę wsi Konary w p. kcyń. (P. 1387 k. 69, 69v). Na połowie części w Konarach Jan oprawił w 1491 r. posag 100 zł żonie swej Małgorzacie (ib. k. 138v). Była to Małgorzata Kozielnicka. Ok. r. 1492 Jan, nazwany tym razem Konarskim, otrzymał zobowiązanie od Włodka, iż ten rezygnuje mu W. Laskownicę (G. 259 k. 28v). Dizedzic w Konarach, nie żył już 1495 r., kiedy synowie jego: Piotr, Maciej i Jakub, bracia niedzileni, nieletni, kwitowali z 5 grz. Macieja Żuńskiego (Kc. 8 k. 82v). Owdowiała Małgorzata kwitowała 1502 r. swego rodzonego brata Boguchwała Kozielnickiego z dóbr po rodzicach w Kozielnicy, Zamysłowie, Nowejwsi i Zuzołach (Kc. 8 k. 39). Opiekun Piotra, Macieja i Jakuba Władysław L., stryj ich, ręczył za nich 1495 r. Wojciechowi Potulickiemu, iż dadzą intromisję do dwóch pustych łanów w Konarach (ib. k. 84). Z nich Piotr i Jakub żyli jeszcze 1499 r. (ib. k. 18v)

Mikołaj, drugi z braci, w dziale braterskim dokonanym w 1417 r. otrzymał od włodka trzy części w Laskownicy i Łukowie, nabył zaś za 200 grz. wyderkafem części w tych wsiach własne tego Włodka (P. 1385 k. 116v). T. r. nazwany Mikołajem ze Skoków, występował jako wuj żony Mikołaja Młyńskiego (P. 854 k. 93; 1385 k. 91v). Części w Laskownicy Wielkiej otrzymał od braci również i w ponownym dziale dokonanym w 1473 r. Wspólnie ze swym niedzielnym bratem Włodkiem nabył 1475 r. sposobem wyderkafu za 250 zł w. od Andrzeja z Szamotuł, kasztelana międzyrzeckiego,wieś Orzeszkowo Wielkie w p. pozn. (P. 1386 k. 32). Od Macieja Grodzieńskiego otrzymali obaj 1476 r. zapis wyderkafowy 7 grz. czynszu za 30 grz. na połowie Szaradowa w p. kcyń. oraz wyderkaf trzech części Rybowa w tymże powiecie za 380 zł (ib. k. 41v, 42). Od braci Jana starszego i Jana młodszego z Donaborza nabyli obaj 1477 r. wyderkafem za 500 zł w. Dębogórę i Dobieszewko w p. kcyń. (ib. k. 84v).

Włodek z Laskownicy, potem nazwany też Wiatrowskim, syn Jana i Katarzyny ze Świnar, mąż Katarzyny Prusieckiej cz. Wiatrowskiej, która 1483 r. kwitowała swych braci Jana, Mikołaja i Wojciecha z dóbr rodzicielskich we wsiach: Pruszcze, (dziś Pruśce), Pokrzywnica, Jakubowo i Marlewo w p. kcyń. (G. 21 k. 114). Od swego brata Jakuba Prusieckiego kupiła ona t. r. za 400 grz. połowę Wiatrowa w p. gnieźn., jako swoją część spadkową po rodzicach (P. 1386 k.174v), zaś od brata Mikołaja kupiła t. r. za 400 grz. drugą połowę owej wsi (ib. k. 184). Na rzecz Wojciecha Prusieckiego zrzekła się 1485 r. swych połów we wsiach: Pruszcze, Jakubowo, Marlewo i Pokrzywnica w zamian za połowę Wiatrowa i za dopłatę 50 grz. (P. 1387 k. 11v). Włodek od ks. Wincentego Ludomskiego, proboszcza w Margoninie, i od jego brata Mikołaja Mścicha nabył wyderkafem w 1484 r. za 550 zł w. jedenaście łanów osiadłych we wsi Ludomie (dziś Ludomy) w p. pozn. (ib. k. 8). Był w posiadaniu tych dóbr 1487 r. (P. 21 k. 105v). Od tych braci nabył ponownie wyderkafem 1488 r. za 600 zł w. dziesięć łanów osiadłych i jeden łan pusty w tejże wsi (ib. k. 92v). W r. 1491 od Barbary, dziedziczki we wsi Stare, żony Jana Ossowskiego, nabył wyderkafem za osiem i pół grzywien połowę wsi Stare w p. gnieźn. (G. 15 k. 76v) i t. r. od braci z Donaborza nabył, również wyderkafem, za 70 zł w. części w Dębogórze i Dobieszewie w p. kcyń. (P. 1387 k. 139v). Około r. 1492, nazwany "niegdy Laskownickim, dziedzicem w Wiatrowie", dał był zobowiązanie Janowi Konarskiemu, iż przy dokonywaniu na jego rzecz rezygnacji Laskownicy Wielkiej stawi do akt swoją matkę Katarzynę L. (G. 259 k. 28v). Od Jan młodszego z Donaborza nabył 1493 r. sposobem wyderkafu za 100 zł w. całą wieś Brzeźno w p. kcyń. (P. 1387 k. 188). Występował 1494 r. jako wuj Beaty Budzisławskiej, żony Wojciecha Chwałkowskiego (P. 1383 k. 23v). W r. 1496 żona Włodka, Katarzyna kwitowała Jana i Jakuba, dziedziców z Pruszczów, ze swych dóbr rodzicielskich w Pruszczach, Jakubowie, Marlewie i Pokrzywnicy oraz z dwóch młynów wodnych (Kc. 8. k. 101). Włodek, dziedzic w Wiatrowie, brał t. r. zastawem za 21 zł w. dwa łany we wsi Stare od Bogusza, dziedzica tej wsi (G. 16 k. 119). Nie żył już w 1498 r., kiedy to owdowiała Katarzyna "Wiatrowska i Laskownicka" kwitowała Boguchwała Starskiego z 21 zł w. z tego wyderkowego zastawu (G. 17 k. 96). W r. 1509 wspólnie ze swymi synami, Maciejem i Michałem, na połowie Wiatrowa zapisywała kopę groszy rocznego czynszu ks. Piotrowi z Giżyc, wikaremu katedralnemu (P. 786 s. 122). W 1515 r. na połowie Wiatrowa zapisała 400 zł swym niezamężnym córkom: Jadwidze, Małgorzacie, Barbarze i Zofii, każdej po 100 zł posagu (P. 1392 k. 38v). Połowę dóbr ojczystych w Wiatrowie wyderkowała 1521 r. za 400 grz. synowi Michałowi (P. 1392 k. 378v)

Synowie Włodka i Wiatrowskiej: Maciej, Michał i Jan, dziedzice w Wiatrowie, mieli w 1499 r. sprawę z Mikołajem Krzyszkowskim (Kc. 8 k. 6v, 26v, 27v). Córki: Jadwiga, Małgorzata i Zofia, niezamężne, kwitowały 1521 r. swoją matkę z 400 zł zapisanych im sposobem wyderkafu na Wiatrowie (P. 867 k. 436v). Z nich Jadwiga wyszła t. r. za Łukasza Cienińskiego.

Maciej L. cz. Wiatrowskioraz jego dwaj bracia mieli w l. 1501-1502 sprawę z Mikołajem Mścichem z Ludomia o 23 grz. pochodzących z sumy 70 grz. posagowej ich babki Dobrochny, oprawionej jej na części Ludomia przez Dobrogosta Ludomskiego (P. 24 k. 20, 65v). Żył jeszcze 1526 r., kiedy to jego i jego brata Michała, jako zastawnych posesorów Dębogóry i Dobieszewa, pozwała Petronella z Oporowa, wdowa po Janie z Donaborza, kasztelanie rogozińskim (Kc. 2 k. 109).

Michał L., czasem zwany Wiatrowskim, drugi syn Włodka i Prusieckiej, wspólnie z braćmi miał w 1508 r. termin z Janem Rawskim (Kc. 8 k. 111). W 1518 r. na połowie Dobieszewa i Brzezna w p. kcyń. oraz sumy wyderkowej zapisanej kiedyś ojcu przez Jana z Donaborza, starostę nakielskiego, oprawił posag 150 zł żonie swej Annie Gliszczyńskiej, córce Jan (P. 1392 k. 239). Jego drugą żoną była Anna Zdzarowska, córka Wincentego, której w 1521 r. oprawił 300 zł posagu na połowie Wiatrowa (P. 1392 k. 379). Żyła jeszcze w 1526 r. (Kc. 2 k.109).

Jan, trzeci syn Włodka i Prusieckiej. Jadwiga, wdowa po Abrahamie DOmasławskim, winna była w 1499 r. zapłacić mu winę, bowiem nie zrezygnowała mu dwóch kmieci osiadłych w Wielkim Domasławiu (Kc. 8 k. 11v). Chyba ten sam Jan L. nabył wyderkafem 1511 r. od Stanisława Krzyszkowskiego części wsi Łoskuń w p. pozn. (P. 786 s. 269). Jan, syn Władysława, żył jeszcze w 1518 r. (Kc. k. 144v). Zob. tablicę.

Włodek L., jeden z poręczycieli 1503 r. za Jana z Donaborza, kasztelana rogozińskiego, wobec Jana Rakowskiego (N. 146 s. 354). Anna, w r. 1510 żona Władysława Sapieńskiego, nazwana córką Władysława L., chyba właśnie tego nie Włodka Wiatrowskiego, bo pod r. 1510 wymienianego bez zaznaczenia, że już nie żył (P. 786 s. 241).

@tablica: Laskowniccy h. Topór (Pałuka)

>Laskowniccy z Małej Laskownicy w p. kcyńskim, stanowili odgałęzienie dziedziców z Brzozy w p. pozn. (zob. Brzoscy)

Wawrzyniec Gardzina z Brzozy, Brzoski ożenił się z Anną Laskownicką, córką Mikołaja (zob. wyżej), której na połowie Brzozy oprawił w 1450 r. posag 150 grz. (P. 1381 k. 88; 18 k. 60v). Anna w 1464 r. kwitowała Wincentego, Andrzeja i Jana, braci niegdy z Piotrkowic, ze swej oprawy na Brzozie i Niepruszewie (P. 19 k. 60v). Wawrzyniec był burgrabią kcyńskim w l. 1457-1473 (G.). W 1468 r. zeznał dług 6 grz. Mikołajowi z Miłosławia, miecznikowi kaliskiemu. Pisany wówczas z Małej Laskownicy (G. 8 k. 15v). Zobowiązał się 1469 r. zrezygnować Wincentemu z Brzozy całą wieś Brzozę i piątą część w Niepruszewie, odziedziczone po śmierci swej bratanicy Katarzyny, córki Wojciecha z Gardziny z Brzozy, zaś ów Wincenty wraz z bratem Andrzejem zeznali wspólnie 50 grz. długu żonie Wawrzyńca, Annie z Małej Laskownicy (P. 18 k. 234, 237). Wezwała ona 1470 r. tego Wincentego do uiszczenia 30 grz. (P. 854 k. 37v). Wawrzyniec skwitował 1471 r. po śmierci tego Wincentego jego brata Andrzeja, dziedzica Brzozy, z 70 grz., o które go przypozywał (P. 20 k. 108v). Anna, wdowa po Wawrzyńcu Gardzinie L., zapisała 1494 r. sumę 48 zł w. swemu zięciowi Janowi Sławińskiemu tytułem posagu za córką swą Dorotą (Kc. 8 k. 60). Synowie Wawrzyńca: Wincenty, Jan i Mikołaj, dziedzice w M. Laskownicy, pozwali 1501 r. Mikołaja Mścicha z Ludomia (P. 24 k. 20). Z tym Mikołajem toczyli 1502 r. sprawę o należącą się im z Ludomia trzecią część spadku po matce Annie L. (P. 24 k. 37v).

I. Wincenty L., syn Wawrzyńca Gardziny i Anny, mąż Małgorzaty Modliszewskiej, która w 1510 r. pozwała swego przyrodniego brata Wojciecha Kołybskiego o wygnanie jej z części Modliszewa i Łabiszyna w p. gnieźn. (P. 863 k. 284v). Wincenty żonie swej a córce Macieja Modrzewskiego, oprawił w 1512 r. na połowie swej części w Laskownicy posag 133 grz. (P. 786 s. 358). T. r. od swego brata Jana L. kupił za 150 grz. trzecią część w Laskownicy (ib.), a w 1516 r. połowę części kupionej od Jana sprzedał za 50 grz. bratu Mikołajowi L. (P. 1392 k. 67v). Nie żył już w 1522 r., kiedy wdowa po nim Małgorzata Modliszewska, już 2-o v. żona Grzegorza Kozielskiego, była procesowana przez Wojciecha z Grodny (Kc. 2 k. 72v). T. r. Małgorzata swoją oprawę na połowie części Laskownicy wyderkowała za 150 grz. Maciejowi Łukowskiemu (P. 1392 k. 449v). Żyła jeszcze chyba i w 1539 r. (G. 335a k. 233). Synów Wincenty miał trzech: Jana, Macieja i Wawrzyńca, którzy w r. 1525 jako niedzielni dziedzice w Laskownicy pozwali swego stryja Mikołaja o wygnanie ich z ojcowizny w tej wsi (Kc. 2 k. 38). O Macieju nie wiem nic więcej.

1. Jan, syn Wincentego i Modliszewskiej, zwany Pasek (Paska, Pasko, Peszka, Peska), wraz z bratem Wawrzyńcem kwitowali wspólnie 1536 r. stryja Mikołaja z ojcowizny w M. Laskowmnicy (Kc. 10 k. 39v). Jego żona Małgorzta Myślęcka, córka Jana, wdowa 1-o v. Marcina Wybranowskiego (Kc. 11 k. 22, 22v), a w r. 1547 Jan oprawił jej posag 100 zł na połowie swych dóbr w M. Laskownicy (P. 1395 k. 354). W 1548 r. przeprowadził ugodę działową z bratem Wawrzyńcem dotyczącą części Laskownicy (Kc. 11 k. 83v). Groził mu śmiercią 1561 r. Apollon Tomiszewski (Kc. 115 k. 186), zaś w r. 1566 Jan już nie żył, a owdowiała Małgorzata Myślęcka skwitowała ze 100 zł Jana Grylewskiego (Kc. 116 k. 203v), zaś w r. 1567 skwitowała ze 100 zł Piotra Grylewskiego (ib. k.323). Już nie żyła 1574 r. (Kc. 24 k. 277v).

Synów Jana znam czterech: Tomasza, Marcina, Macieja i Piotra. Z nich Tomasz, bezpotomny, nie żył już w 1573 r., kiedy brat Piotr kwitował Adama Retkowskiego z 27 i pół złotego z sumy 100 zł., zapisanej przez niego Tomaszowi (Kc. 124 k. 42). Spośród córek, Katarzyna była w l. 1593-1594 żoną Macieja Grzegrzelika (Gzegzelik, Grzązelik, Grążdlik), mieszczanina z Łekna (Kc. 121 k. 294v; P. 962 k. 369v). Dorota i Petronella, obie wspomniane jako niezamężne w 1594 r. (Kc. 121 k. 335), wreszcie Agnieszka, w l. 1593-1594 żona Marcina Kotarskiego, obywatela kcyńskiego (Kc. 121 k. 233, 306v, 335).

1) Marcin, syn Jana i Myślęckiej, po ojcu zwany Paskiem (Paska), w 1566 r. intromitowany do części Laskownicy, nabytej od Tomasza L. (Kc. 116 k. 45v). Bratu swemu Maciejowi L. zapisał w 1574 r. dług 24 zł (Kc. 24 k. 274v). Nie żył już 1583 r. (Kc. 121 k. 233v). Jako wdowa po nim występowała 1593 r. Zofia Żarczyńska (Kc. 121 k. 233v), córka Marcina, Katarzyny, w 1594 r. żona sław. Jana zwanego też Januszem, synowie Wojciech i Stanisław. Wojciech, Stanisław i Katarzyna jako spadkobiercy Marcina pozywani byli 1593 r. przez ciotkę Agnieszkę zamężną Kotarską (Kc. 121 k. 233, 306v), a w r. 1594 przez nią skwitowani z zapisu, mocą którego ich zmarły ojciec zobowiązał się czterem siostrom płacić po złotemu każdej aż do zamążpójścia (Kc. 121 k. 335). Katarzyna była 1594 r. żoną sław. Jana zwanego Januszem (Kc. 121 k. 412v).

(1) Wojciech, syn Marcina Paska, całe części w M. Laskownicy sprzedał 1593 r. za 1.000 zł. Andrzejowi Grudzińskiemu (N. 219 k. 140v). Wraz ze swą żoną Skoroszewską, córką Stanisława, spisał w 1595 r. wzajemne dożywocie (P. 964 k. 377; 1041 k. 488v). Od siostry tej żony, Barbary, żony Jakuba Sepieńskiego, kupił t. r. za 900 zł jej części w Skoroszewicach w p. kośc. (P. 1401 k. 487v). Wojciech, bezdzietny, nie żył już w 1598 r. (P. 1402 k. 783v). Nie żyła też już wtedy i jego żona (P. 968 k. 931v).

(2) Stanisław, syn Marcina, spisywał w 1589 r. wzajemne dożywocie ze swoją żoną Małgorzatą Sławianowską, córką Sebastiana (P. 1400 k. 359v; N. 163 k. 256). Części w Skoroszewie, odziedziczone po bracie Wojciechu a przypadające mu z działu z Jakubem Sepieńskim, sprzedał sposobem wyderkafu w 1598 r. na trzy lata za 500 zł. temuż Jakubowi i jego żonie Barbarze ze Skoroszewskich (P. 1402 k. 783v; Kc. 123 k. 249v) Małgorzata Sławianowska wraz ze swymi siostrami sprzedała t. r. części w Sławianowie i Kleszczynie oraz w pustce Wąsosze za 400 zł Maciejowi Górskiemu (N. 219 k. 289). Była już w 1604 r. wdową (Kośc. 284 k. 383v). Zawierała w 1610 r. kontrakt o Skoroszewice z Jakubem Sepińskim (P. 984 k. 427). Otrzymała w 1611 r. od swego syna Jana Użytkowanie dóbr (P. 1407 k. 431). Żyła jeszcze w 1612 r. (P. 988 k. 768).

Jan, syn Stanisława i Sławianowskiej, skwitował 1610 r. Katarzynę Cywińską, żonę Michała Suchcickiego (Kc. 126 k. 119). Jako spadkobierca swego stryja Wojciecha kwitował 1612 r. Jadwigę Rozdrażewską, kasztelanową śremską, i Kaspra Rozdrażewskiego, kasztelanica śremskiego, z 600 zł zapisanych przez kasztelana jego ojcu (P. 988 k. 195v). Od Macieja Nowowiejskiego nabył 1613 r. sposobem wyderkafu za 1.000 zł. wieś Ossowo w p. pozn. (P. 1408 k.452) i t. r. części Skoroszewic sprzedał za 1.500 zł Florianowi Czerwińskiemu. (ib. k. 555v). Żona jego Jadwiga z Siedlemina Robaczyńska nabyła w 1619 r. wyderkafem za 1.300 zł od Wojciecha i Jana Lubiatowskich połowę Lubiatowa w p. kośc. (P. 1411 k. 491v), zaś w 1621 r. od Wacława i ks. Adama, archidiakona włocławskiego, braci Rogaczewskich za 1.500 zł, też wyderkafem, Kadzyń w p. kośc. (P. 1412 k. 1012). Od małżonków, Jana Hersztopskiego i Anny Kąkolewskiej kupiła 1622 r. za 1.300 zł dwa łany w Masłowie w p. kośc. (P. 1413. k. 553). Od Baltazara Korzyckiego otrzymał w 1626 r. zapis dłużny na 400 zł (P. 1017 k. 646v). Jan żył jeszcze wtedy.

2) Maciej Pasek (Paska), syn Jana i Myślęckiej, pozwał w r. 1575 Jana Tomiszewskiego, dłużnika swej zmarłej matki (Kc. 24 k. 444v). Kupił 1583 r. od brata Piotra za 1.000 grz. jej część w Wielkiej Laskownicy (P. 1399 k. 101). Otrzymał 1586 r. zapis długu 450 zł od Jana Grudzieńskiego (P. 946 k. 497), któremu w 1587 r. lub nieco wcześniej sprzedał był część w Laskownicy (Kc. 120 k. 49). Od Abrahama Bukowieckiego nabył 1593 r. sposobem wyderkafu na trzy lata za 2.200 zł części wsi Brody Wielkie w p. pozn. (P. 1401 k. 10v) i na połowie owych części oprawił posag 1.100 zł. żonie swej Zofii Bukowieckiej, córce tegoż Abrahama (ib. k. 11v). Oboje małżonkowie spisali też wtedy wzajemne dożywocie (ib. k. 84v). Od ks. Stanisława Kiszewskiego, opata lubińskiego, nabył Maciej 1597 r. sposobem wyderkafu za 5.000 zł wieś Górkę, należącą do dóbr kiszewskich (P. 1402 k. 420v). Od Andrzeja Czarnkowskiego, kasztelana rogozińskiego, kupił 1598 r. sposobem wyderkafu za 6.000 zł. wsie Sierpowo i Woliszewo w p. kośc. (ib. k. 682). Oboje z żoną kwitowali się 1600 r. z Janem Ossowskim, pisarzem ziemskim wschowskim, z kontraktu dzierżawy Ossowejsieni, zawartegow 1589 r. (Ws. 17 k. 280v). Oboje od Jana Mniskiego nabyli 1601 r. wyderkafem za 3.000 zł jego części wsi Gralewo i w pustce Dąbrówka (P. 1401 k. 129v). Maciej kupił 1602 r. od Jana Ossowskiego, teraz już sędziego ziemskiego wschowskiego, folwarki zwane Pośrzedni i Klimkowski w Ossowejsieni, płacąc 5.930 zł (ib. k. 473v). Od Stanisława Radzewskiego nabył w 1603 r. sposobem wyderkafu za 4.000 zł wieś Mórkę w p. kośc. (ib. k. 1001v). T. r. żonie na połowie swych dóbr oprawił 1.200 zł jej posagu (ib. k. 992). Mórkę i Jelenczewo wraz z pustkami Mełpino i Dembicz nabył wyderkafem 1604 r. za 8.500 zł od Krzysztofa, Melchiora i Piotra Radzewskich (P. 1405 k. 83). Od Jana Powodowskiego nabył 1605 r. wyderkafem za 7.000 zł Powodowo i Tłoki oraz pustkę Nowienice w p. kośc. (ib. k. 405). Ze swej strony Powodowo i Tłoki wyderkował w 1606 r. Hieronimowi Powodowskiemu, archiprezbiterowi i kanonikowi krakowskiemu (ib. k. 559). Skwitowany 1614 r. z dóbr rodzicielskich przez córkę Elżbietę zamężną Chłapowską (P. 992 k. 767v). Oboje z żoną od ks. Jana Strykowskiego, opata z Obry, i od całego konwentu nabyli t. r. sposobem wyderkafu wsie Kiełpin i Marzenin (ib. k. 612), zaś w r. 1615, również wyderkafem, nabyli za 10.000 zł od Stanisława Rokossowskiego miasto Szamotuły z wójtostwem oraz wieś Brodziszewo (P. 1409 k. 548). Maciej nie żył już w 1616 r., kiedy wdowa nabyła wyderkafem za 10.000 zł od Zofii z Rąbinia, wdowy po Wojciechu Chrzypskim, wsie Turew i Wronowo w p. kośc. (P. 1410 k. 153). Ta wdowa w 1618 r w imieniu własnym oraz swych synów skwitowała z 400 zł Annę Bukowiecką, wdowę po Jakubie Komorowskim (P. 1000 k. 283v). Od Jana i Baltazara, braci Strzeleckich, nabyła 1622 r. sposobem wyderkafu za sumę 6.000 zł ich części we wsi Strzelce w p. kośc. (P. 1413 k. 548). Od Michała i Wacława, braci Kierskich, kupiła 1627 r. wyderkafem za 7.000 zł wieś Gościeszyn w p. kośc. (P. 1415 k. 1127v), ale już w 1628 r. ów wyderkaf Gościeszyna ustąpiła za tę symę Janowi Nowowiejskiemu (Ws. 206 k. 258v, 259). Kupione przez siebie od Stanisława Leśniewskiego dobra Morawsko w p. pozn. wydzierżawiła t. r. temuż Leśniewskiemu (Ws. 41 k. 245v). Jeszcze chyba żyła 15 V 1634 r., bowiem wtedy Zofia L. jawi się na kartach księgi chrztów kościoła farnego w Szamotułach jako matka chrzestna (LB Szamotuły). Synowie Macieja i Bukowieckiej: Jan, Łukasz, Abraham i Jerzy. Spośród córek, Elżbieta wyszła w 1614 r. za Stanisława Chłapowskiego i już nie żyła w 1640 r., Anna zaślubiła w 1623 r. Wacława Zadorskiego i żyła z nim jeszcze 1631 r., a była chyba identyczna z Anną występującą w 1637 r. jako wdowa po Macielu Międzychodzkim, który byłby w takim razie jej drugim mężem. Jadwiga, niezamężna w 1603 r., dostała wtedy od swego wuja Jana Bukowieckiego zapis 100 zł (Ws. 19 k. 361). Zofia, wydana w 1631 r. za Jana Dąbrowskiego z pow. warszawskiego, wyszła 2-o v. za Andrzeja Bruczkowskiego, z którym żyła w l. 1645-1643, zaś 3-o v. zaślubiła w 1649 r. Dobrogosta Korzeniewskiego i żyła z nim jeszcze 1651 r. Występowała jako wdowa w 1658 r. Spośród synów, o Janie mowa będzie niżej, Łukasz występował w l. 1614-1618 (P. 1000 k.283v, 872). Abraham występował w r. 1617 (G. 74 k.4v). Domek w rynku miasta Grodziska oraz dom z browarem i ogrodem za bramą Wolsztyńską koło wału, które to objekty dostał za przywilejem Mikołaja hr. z Ostroroga, starosty drohowskiego, sprzedał w 1626 r. sław. Dorocie, wdowie po Wojciechu Krupczyku, mieszczanie grodziskim, dawnym posiadaczem tych domów (Ws. 206 k. 162). Żył jeszcze w 1635 r. (P. 1418 k. 419v). Chyba identyczny z tym Abrahamem, Abraham Joachim, syn tychże rodziców występujący w 1618 r. (P. 1000 k. 283v). Jerzy, ochrzcz. 15 VIII 1604 r. (LB Brody), żył jeszcze 1627 r. (P. 1415 k. 914).

Jan, syn Macieja i Bukowieckiej, zapis na 500 zł, dany ojcu przez Stanisława Strykowskiego, scedował w 1614 r. swemu bratu Łukaszowi (P. 992 k. 114v). Ożenił się niedługo po 5 XI 1618 r. z Jadwigą Grąblewską, córką i jedyną spadkobierczynią Macieja, wdową 1-o v. po Zygmuncie Mierzewskim (P. 1000 k. 1131; Kośc. 292 k. 104v). Jadwiga, już jako żona Jana L., kwitowała w 1620 r. Jana Dziekczyńskiego z sumy 600 zł na poczet sumy 800 zł (P. 1004 k. 912). Oboje z żoną wydzierżawili t. r. od matki Jana połowę Grąblewa w p. kośc., którą ta matka trzymała dzięki cesji uzyskanej od Andrzeja Bojanowskiego (P. 1004 k. 1101). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisalimiędzy sobą w r. 1621 (Ws. 205 k. 169v). Jadwiga nabyła 1622 r. tytułem wyderkafu wieś Zawadę w p. kośc. za 4.000 zł od Zygmunta Karzboka Zawadzkiego (P. 1413 k. 318v). Sprzedała w 1622 r. Zygmuntowi Żychlińskiemu za 15.000 zł swe części w Grąblewie i w pustce Lurowo (ib. k. 488). Oboje małżonkowie, Jan i Jadwiga zawierali 1626 r. z Barbarą Łącką, wdową po Wojciechu Kierskim, kontrakt dzierżawy wsi Kiekrz i Starzyny w p. pozn. (P. 1017 k. 553v). T. r. Jadwiga Grąblewska występowała jako spadkobierczyni siostry swego ojca Zofii, zamężnej 1-o v. Skaławskiej, 2-o v. Wieluńskiej (P. 1017 k. 892v). Jan już nie żył w 1661 r. (Ws. 208 k. 55v). Synem jego był Franciszek, córką zapewne Zofia, w r. 1661 żona Jana Szołdrskiego, cześnika kaliskiego, po którym wdową była w r. 1662.

Franciszek, syn Jana i Grąblewskiej, mąż Teresy Pierzchlińskiej, córki Macieja, która w 1661 r. jako jedyna spadkobierczyni bezdzietnego brata Andrzeja Pierzchlińskiego skwitowała z 1.600 zł Annę z Brodowa, wdowę po Wojciechu Dachowskim (Ws. 63 k. 204v). Oboje małżonkowie t. r. spisywali wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 55). Wydzierżawili 1665 r. od Mikołaja Smarzewskiego części wsi Węgierki (Py. 153 s. 119). Teresa Pierzchlińska żyła jeszcze w 1666 r. (ib. s. 118). Franciszek w 1671 r. kwitował swoją drugą żonę Teresę Chlebowską (P. 675 k. 217v). Była ona córką Pawła Chlebowskiego. W r. 1673 skwitowała swoją owdowiałą macochę Annę ze Skarczewa Chlebowską (Kc. 131 k. 378). Oboje spisywali wzajemne dożywocie 1675 r. (P. 1427 k. 403v). Z pierwszej żony pozostawił Franciszek synów Macieja i Franciszka, w których imieniu występował w 1674 r. (Kc. 131 k. 435v). Żył jeszcze 1687 r. (P. 1113 VI k. 51), nie żył już 1697 r. (N. 189 k. 298v).

Maciej, syn Franciszka i Pierzchlińskiej, jeszcze nieletni 1687 r. (P. 1113 VI k. 51), jak również nieletni był wówczas i jego brat Franciszek. Ten Franciszek nie żył już w 1697 r., bowiem wówczas Maciej występował jako jedyny spadkobierca rodziców i kwitował Jakuba Bełszyńskiego, kasztelana międzyrzeckiego, z sumy 1.000 zł z 2.000 zł zapisanych rodzicom sposobem wyderkafu na połowie Chraplewa (N. 189 k. 298v). Żonie swej Elżbiecie Boińskiej zapisał w 1703 r. sumę 500 zł (G. 91 k. 122v). Ta Elżbieta umarła 10 V 1713 r. mając około 40 lat (LM Gniezno, Św. Trójca).

3) Piotr, syn Jana i Myślęckiej, należytności odziedziczone po matce od Jana Tomiszewskiego i Tomasza Modrzewskiego scedował 1574 r. swemu bratu Maciejowi (Kc. 24 k. 210). Temu bratu sprzedał w 1583 r. za 1.000 zł swoje części w Wielkiej Laskownicy (P. 1399 k. 101). Jeszcze żył w 1594 r. (P. 962 k. 369v).

2. Wawrzyniec, syn Wincentego i Modliszewskiej, skwitował w r. 1535 swego stryja Mikołaja (Kc. 10 k. 2v). W 1536 r. był jeszcze niepodzielony z Janem (ib. k. 39v). Skwitowany 1546 r. przez Ulissesa Grudzińskiego ze 150 grz. posagu Małgorzaty, wdowy po Wincentym L., oprawionego na Małej Laskownicy, a jemu przez nią wyderkowanego (Kc. 11 k. 7v). Na połowie swoich części w Małej Laskownicy, należącej mu się z działu z bratem, oprawł w 1546 r. posag 150 grz. żonie swej Annie Gębarzewskiej (G. 335 k. 326). Kwitowała ona około 1547 r. męża z oprawy na połowie połowy tej wsi (G. 260 k. 161 ). Z bratem Janem dokonali podziału dóbr, tj. części w Laskownicy 1548 r. (Kc. 11 k. 83v). Poraniony dotkliwie przez Sebastiana i ks. Andrzeja, opata wągrowieckiego, braci Dzierżanowskich, kiedy w drodze do Laskownicy przejeżdżał przez Wągrowiec 1559 r. (Kc. 22 k. 237v). Od Wawrzyńca Pawłowskiego i jego żony Lucyny Tomiszewskiej otrzymał w 1569 r. zobowiązanie wyderkowania za 100 zł pustego łanu w Pawłowie w p. kcyń. (Kc. 117 k. 68). Po śmierci pierwszej swej żony Gębarzewskiej ożenił się powtórnie z Zofią Podolską, której w 1570 r. oprawił na Laskownicy posag 400 zł (N. 215 k. 121). Żył jeszcze 1577 r. (Kc. 17 k. 169), nie żył już 1578 r., kiedy to jego dzieci, Piotr i Łucja, zrodzone z pierwszego małżeństwa, jako współspadkobiercy wuja Jana Gębarzewskiego, skawitowały Marcina Domasłowskiego i innych współspadkobierców tego wuja (G. 56 k. 282v-284). Zofia z Podolskich była bezdzietna i już nie żyła w 1583 r. (Kc. 26 k. 200). Łucja była w l. 1577-1583 żoną Andrzeja Gierkowskiego. Jako wdowa po nim występowała 1592 r.

Piotr, syn Wawrzyńca i Gęborzewskiej, występował obok ojca 1577 r. (Kc. 17 k. 169). Swej żonie Elżbiecie Gierałtowskiej, córce Tomasza i Anny Podolskiej, na połowie części Małej Laskownicy oprawił 1582 r. posag 500 zł (N. 215 k. 318; P. 942 k. 437; Kc. 122 k. 442). Skwitowała ona 1583 r. Podolskich, spadkobierców macochy swego męża, z 200 zł przez nią sobie zapisanych (Kc. 26 k. 284v). Oboje zapisali t. r. dług 200 zł Andrzejowi Gierkowskiemu (ib. k. 179). Piotr, jako siostrzeniec i spadkobierca zmarłego Jana Gębarzewskiego, w imieniu własnym i siostry Gierkowskiej kwitował w 1583 r. Jadwigę z Zebrzydowskich Łękińską, kasztelanową nakielską, z 33 zł, stanowiących część sumy 100 zł (ib. k. 92). Swoje części w Małej Laskownicy sprzedał w 1584 r. za 1.400 zł Janowi Grudzińskiemu (P. 1398 k. 269). W l. 1588-1589 został skwitowany przez ks. Piotra Gwiazdowskiego, kanonika poznańskiego, z należności wynikającej z dzierżawy dóbr Laskowo i Żołędzin w p. pozn., należących do probostwa rogozińskiego (P. 950 k. 7v; 952 k. 179v, 385). Oboje z żoną wydzierżawili w 1590 r. na trzy lata od Maurycego Przecławskiego połowę Wronczyna w p. gnieźn. za 600 zł (P. 953 k. 615v). Piotr żył jeszcze 1592 r. (P. 958 k. 823), nie żył zaś 1596 r., kiedy jego jedyna spadkobierczyńi, siostra Łucja, wdowa po Sebastianie Goreckim, scedowała wdowie po bracie dobra po nim dziedziczone, zachowując sobie tylko pracowitego Franciszka, poddanego z Laskownicy (G. 337 k. 80). Owdowiała Elżbieta z Gierałtowskich kwitowała w 1599 r. swoich braci Erazma i Bartłomieja z dóbr pozostałych po rodzicach (G. 66 l.23v). Żyła jeszcze w r. 1603 (Kc. 124 k. 116).

II. Jan, syn Wawrzyńca Gardziny i Anny, trzecią część w Laskownicy sprzedał w 1512 r. za 150 grz. swemu bratu Wincentemu (P. 786 k.358). Najprawdopodobniej był identyczny z Jane L., który w 1512 r. kupił za 100 grz. od Feliksa Gołaskiego trzecią część wsi Kakulino w p. gnieźn. (ib. s. 346). Niewątpliwymi synami Jana, dziedzica w Kakulinie byli bracia Maciej i Andrzej Laskowniccy cz. Kakulińscy, dziedziczący w Kakulinie w 1523 r. Z nich, Andrzej w 1527 r. był jeszcze nieletni, bowiem działał w asyście stryja Mikołaja L. i wuja Adama Popowskiego. Wyderkował wówczas swe części w Kakulinie za 5 grz. bratu Maciejowi (G. 335a k. 98), a w r. 1528 połowę dworu w tej wsi sprzedał za 12 grz. swej bratowej (P. 1393 k. 243). Żył jeszcze chyba w 1532 r. (ib. k. 523).

Maciej L. cz. Kakuliński, syn Jana, ożenił się z Apolonią cz. Polikseną Rosnowską, córką Macieja i Katarzyny. Krótko przed ślubem, 10 VII 1520 r., skwitował jej matkę i brata Macieja Rosnowskiego z 20 grz. wypłaconych sobie na poczet 60 grz. jej posagu (P. 867 k. 339v). Tego jej brata pozwał w 1521 r. o resztę posagu, to jest o 40 grz. (ib. k. 566). Dziedzic w Kakulinie, na połowie swojej części w tej wsi, przypadającej mu z działu z bratem Andrzejem, oprawił w 1523 r. tej żonie posag 60 grz. (P. 1392 k. 503). Macieja Rosnowskiegoskwitował 1524 r. z 10 grz. stanowiących resztę posagu (P. 869 k. 97v). Nie żył już w r. 1528, kiedy owdowiała Apolonia pozwała jego brata Andrzeja L. (P. 871 k. 56v). Jako pani wienna w Kakulinie, t. r. zawarła ugodę z tym swoim szwagrem (ib. k. 79). Wyszła 2-o v. za Wojciecha Lubowieckiego, któremu sprzedała w 1532 r. za 200 grz. połowę dworu w Kakulinie, nabytą od szwagra Andrzeja, oraz swoją oprawę, uzyskaną od pierwszego małżonka (P. 1393 k. 523), on zaś krótko przed ślubem, 6 VII 1532 r., na połowach swych części we wsiach Lubowice i Kakulino oprawił jej 80 grz. posagu (ib. k. 523v). Żyła jeszcze w 1540 r. (P. 1394 r. k. 408v). Synem Macieja był Jan, córką Anna Kakulińska, w r. 1549 żona sław. Jana Brąbczewskiego, mieszczanina z Obornik (P. 888 k. 106).

Jan L. cz. Kakuliński, syn Macieja i Rosnowskiej, w r. 1540 jeszcze nieletni, w asyście swej matki i ojczyma części lasu wraz z brzegiem w Kakulinie sprzedał za 100 grz. Wojciechowi Raczkowskiemu (ib.) W r. 1564 był mężem Zofii Jemiołkowskiej cz. Jemiełkowskiej, córki Gabriela (G. 43 k. 97). Zofia, już wdowa, skasowała w 1593 r. swoją oprawę na Kakulinie (P. 959 k. 981). Synami Jana byli Wojciech i Bartłomiej Kakulińscy. W 1593 r. Bartłomiej w imieniu własnym i starszego brata Wojciecha, o którym nie było wiadomo wówczas, czy jeszcze żyje, zobowiązał się części ich w Kakulinie sprzedać za 800 zł braciom Bartłomiejowi i Maciejowi Popowskim (P. 959 k. 981). Bartłomiej otrzymał w 1550 r. zapis długu 220 zł od Macieja Pomorzańskiego cz. Wojnowskiego (P. 964 k. 717). Niewątpliwie córką Jana, a siostrą Wojciecha i Bartłomieja była Zofia Kakulińska cz. Laskownicka, w l. 1593-1594 żona Benedykta Ciesielskiego.

III. Mikołaj, syn Wawrzyńca Gardziny i Anny, występował obok braci w 1501 r. (P. 24 k. 20). Od swego brata Wincentego nabył wyderkafem w 1516 r. za 50 grz. połowę części w Laskownicy i na owej połowie oprawił posag 67 grz. żonie swej Jadwidze (P. 1392 k. 67v). Była to Jadwiga Grylewska. W r. 1518 skwitowała ona swego rodzonego brata Feliksa Grylewskiego z dóbr pozostałych po rodzicach w Grylewie (P. 866 k. 190). Pozwali Mikołaja w 1525 r. bratankowie jego, synowie Wincentego, o wygnanie ich z ojcowizny w Laskownicy (Kc. 2 k. 38). Po śmierci pierwszej żony zaślubił Jadwigę Słanowską, córkę Sędziwoja, i w r. 1532 połowę połowy Laskownicy, wolną od oprawy Grylewskiej, sprzedał jej sposobemwyderkafu za 70 grz. (P. 1393 k. 542). On, jego żona i synowie z pierwszego małżeństwa, Jan, Maciej i Adam, zawierali między sobą 1545 r. ugodę względem Laskownicy (Kc. 10 k. 302v), zaś w r. 1546 Mikołaj puścił tym synom całe części w tej wsi (Kc. 11 k. 19). Zofia Słanowska w 1551 r. została intromitowana do jednego łanu osiadłego i jednego pustego w Laskownicy, wyderkowanych jej przez męża (Kc. 11 k. 184v). Mikołaj t. r. stwierdził, iż trzej jego synowie będą zobowiązani do uiszczenia trzem jego córkom, Katarzynie, Dorocie i Annie, urodzonym ze Słanowskiej, po 5 grz. każdej z dóbr ojczystych (Kc. 11 k. 188). Nie żył już w 1554 r., kiedy Katarzyna i Dorota oraz ich matka w imieniu trzeciej córki, Anny żądała wypłacenia im przez braci zalegającego od dwóch lat czynszu rocznego dwóch grzywien (Kc. 21 k. 162v). Wdowa po Mikołaju w 1566 r. kwitowała z 40 grz. Ulissesa Grudzińskiego (Kc. 116 k. 226v). Była jeszcze jedna córka Mikołaja, niewątpliwie najstarsza i urodzona z Grylewskiej, Barbara, w r. 1547 żona Wojciecha Cielmowskiego, w r. 1566 występująca już jako wdowa.

1. Jan zwany "Trąd" (Kc. 26 k. 647v; 120 k. 629v), syn Mikołaja i Grylewskiej, wadził z Wiktorynem i Serafinem Tomiszewskimi i w 1532 r. założone zostało między nimi vadium, iż będą żyć w pokoju (P. 874 k. 66v). Na połowie swej części w Laskownicy, przypadającej z działu z braćmi, oprawił w 1547 r. posag 124 grz. swojej żonie Katarzynie Skrzetuskiej (Skrzetuszewskiej?), córce Mikołaja (P. 1395 k. 339v). Wspólnie z nią zapisał 1562 r. dług 40 grz. bratu Maciejowi L. i w tej sumie puścił mu pole w Małej Laskownicy (Kc. 115 k. 380v). Po 1570 r. dał jej zobowiązanie, iż daną jej oprawę połowę swoich części w Małej Laskownicy uwolni od obciążeń na rzecz zmarłej swej żony, zaś córkom z pierwszego małżeństwa, Annie, Zofii i Katarzynie, zapisał dług 150 zł (N. 156 k. 231v). Umarł tegoż jeszcze roku (Kc. 117 k. 93v). Opiekę nad córkami wyżej wymienionymi oraz nad Dorotą pochodzącą z drugiego małżeństwa, objął stryj Maciej L., który w r. 1577 dał bratowej zobowiązanie, iż jej wyderkuje za 60 grz. dobra ojczyste swych pupilek w Wielkiej Laskownicy (Kc. 17 k. 153v). W 1578 r. wedle tego zapisu role folwarczne w tej wsi wyderkował jej za 60 grz. (N. 215 k. 225). Owdowiała Katarzyna pozwała 1583 r. Annę z Łukowa, wdowę po Hieronimie Rozdrażewskim, o wydanie poddanego zbiegłego z Laskownicy do Łukowa (Kc. 26 k. 334). W 1589 r. pozwała swe pasierbice i własną córkę Dorotę (Kc. 120 k. 432). Żyła jeszcze 1590 r. (Kc. 27 k. 145v). Z córek Jana, Anna występowała jeszcze jako niezamężna w l. 1570-1590 (Kc. 26 k. 516v; 27 k. 146; 117 k. 93), była potem żoną Tomasza Skubarczewskiego i już nie żyła w 1600 r., Zofia, niezamężna w 1590 r. (Kc. 27 k. 146), w r. 1598 żona Jana Pijanowskiego, Katarzyna, w l. 1589-1609 za Wojciechem Pijanowskim, wreszcie Dorota, w l. 1590-1614 żona Andrzeja Gulczewskiego Boboli, w 1642 r. wdowa po nim.

2. Maciej, syn Mikołaja i Grylewskiej, występował 1547 r. jako niedzielni z bratem Janem (Kc. 11 k. 53v). Był mężem Katarzyny Kunowskiej, córki Stanisława, której w 1556 r. oprawił posag 300 zł na połowie swe części w Małej Laskownicy, przypadającej z działu braterskiego, drugą zaś połowę dał jej w dożywocie, a ona swą oprawę dała dożywociem mężowi (P. 1396 k. 368v, 369, 378). T. r. skwitowała Marcina Rożnowskiego, dziedzica Kunowa, ze swych dóbr rodzicielskich (P. 897 k. 700). W 1583 r. synom swym, Janowi, Stanisławowi i Wojciechowi zapisał Maciej dług 800 zł., a jego żona skasowała swą oprawę na Laskownicy (Kc. 26 k. 12, 14). Nie żył już w 1590 r. (Kc. 27 k. 233). Jego córka Anna była w l. 1588-1612 żoną WWacława Nowowiejskiego. Synowie: Jan, Stanisław i Wojciech.

1) Jan, syn Macieja i Kunowskiej, wraz z braćmi otrzymał w 1583 r. od Macieja Grocholskiego zapis długu 100 zł (Kc. 26 k. 161v). Żył jeszcze 1587 r. (P. 1400 k. 52v), bezpotomny, nie żył już 1589 r. (Kc. 120 k. 599v).

2) Stanisław, syn Macieja i Kunowskiej, występował obok braci 1583 r. (Kc. 26 k. 161v), t. r. wraz z bratem Wojciechem kwitował ojca z 533 zł. na poczet zapisanej im przez niego sumy 800 zł. (ib. k. 86v). W 1590 r. pozwany był przez szwagra Wacława Nowowiejskiego (Kc. 27 k. 234).

3) Wojciech, syn Macieja i Kunowskiej, występował obok braci w 1583 r. (Kc. 26 k. 161v). Jako współspadkobierca brata Jana, kwitował w 1589 r. z 200 zł Jana Choińskiego (Kc. 120 k. 599v). Pozwany 1590 r. przez szwagra Wacława Nowowiejskiego w sprawie 2.000 zł. sumy zastawnej na części Laskownicy (Kc. 27 k. 233).

3. Adam, syn Mikołaja i Grylewskiej, występował pierwszy raz 1545 r. (Kc. 10 k. 302v), pozwał 1590 r. Andrzeja Gulczewskiego i jego żonę Dorotę L., posesorów pewnej części Laskownicy, stanowiącej własność zmarłego Jana L., żądając wydzielania mu należnej części ze spadku po bracie Janie (Kc. 27 k. 103). Swe dobra w Małej Laskownicy, należne mu z działu braterskiego, sprzedał 1591 r. za 1.000 zł Wacławowi Nowowiejskiemu i Andrzejowi Gulczewskiemu, mężom swych bratanic (P. 1400 k. 586v). Żył jeszcze 1592 r. (ib. k. 844 v). Zob. tablice 1-2.

Jan w 1512 r. kwitował Aukta Zbożego Owieczkowskiego z 90 grz. (G. 25 k. 356). Jan 1542 r. na połowie części w Laskownicy, należnej z działów braterskich, oprawił 150 zł posagu żony Barbary Podolskiej (G. 335a k. 279v). Jan. mąż Jadwigi z Siedlemina, która 1620 r. od małżonków Jana i Anny z Kąkolewskich Herstopskich nabyła zastawem część Masłowa (Ws. 192 k. 520). Dobrogost, syn zmarłego Jana, mianował 1647 r. plenipotentów (kc. 129 k. 289).

@tablica: Laskowniccy 1

@tablica: Laskowniccy 2

>Laskowscy, tego nazwiska było w Wielkopolsce kilka rodzin, co najmniej cztery miały swe pierwotne gniazda w tej dzielnicy, nie licząc innych o tym samym nazwisku, przybyłych przeważnie z Mazowsza. Łaszkowscy z Łaszkowa w p. kaliskim, pisani przeważnie jako "Laskowscy", nie zawsze dają się wyróżnić. Jedynie żyjących w XV i XVI wiekach potrafią posegregować według od których wzięli nazwisko, potem to kryterium staje się już zawodne, a krótkie, rwące się wątki genealogiczne nie pozwalają na pewne ustalenie więzów łączących ich z potomstwem żyjącym w stuleciach późniejszych. Z tej też przyczyny ogromną większość Laskowskich ze stuleci XVII-XIX kładę w artykule poświęconym Laskowskim różnym.

>Laskowscy z Lasek w ziemi wieluńskiej. Bernard winien był w 1544 r. Janowi i Franciszkowi, braciom Brzechwom, 20 grzywien i jedną kopę groszy (I. Kal. 7 k. 127). Temu Bernardowi i jego rodzonemu bratu Piotrowi zapisała w 1559 r. na połowie wsi Przystań dług 100 zł Małgorzata Zajączkówna, wdowa po Mikołaju Brzechwie Wrząckim (I. Kal. 24 k. 403; R. Kal. 3 k. 390). Katarzyna Brzechwianka, wdowa po tym Bernardzie, a córka powyższej Małgorzaty, wydzierżawiła w 1570 r. swoją część oprawną w Laskach za 60 zł. Magnusowi Gołkowskiemu z księstwa brzeskiego, ze Śląska (ib. 36 s. 1299). Nie żyła już w 1574 r. i potomstwa nie zostawiła (ib. 42 s. 869). Wspomniany wyżej Piotr, brat Bernarda, ożeniony był również z Brzechwianką, Małgorzatą, której matka, wspomniana już Małgorzata, wdowa po Mikołaju Brzechwie, zapisała w 1550 r. 20 grz. długu na Przystani (ib. 12 s. 149). Może synem Piotra był Wawrzyniec, któremu Abraham Brzechwa scedował w 1574 r. spadek po swej rodzonej ciotce Katarzynie Brzechwiance, wdowie po Bernardzie L. (ib. 42 s. 869). Wawrzyniec nie żył już w 1584 r., kiedy to jego córka Agnieszka spisywała dożywocie ze swym mężem Janem Gorzewskim (Z. Kon. 6 k. 285v). Jak się zdaje, oboje żyli jeszcze 1610 r. (G. 337 k. 323). Pierwszym mężem tej Agnieszki był N. Laskowski. Nie żyła już w 1619 r. Syn Wawrzyńca a brat Agnieszki, Paweł, też już wtedy nie żył. Synowie Pawła, Wojciech i Samuel występowali w 1619 r. jako spadkobiercy zmarłego Wojciecha L., syna swej rodzonej ciotki Agnieszki, o jej oprawę przeciwko Mikołajowi Gorzewskiemu, bratankowii spadkobiercy jej męża Jana Gorzewskiego (I. Kon. 40 s. 73). Paweł, chyba identyczny z Pawłem synem Wawrzyńca, otrzymał w 1608 r. wspólnie z żoną Dorotą Kamocką od małżonków Piątkowskich cesję praw do wójtostwa wsi Kadłub w p. wiel., należącej do klucza Kamionka, własności kapituły gnieźnieńskiej (Ws. 25 k. 117v).

Wojciech, dziedzic w Laskach, zapisał w 1601 r. dług 2.000 zł. Helenie z Dzierznicy Ciosnowskiej, córce Kaspra i Anny Dzierznickiej, wdowie po Tomaszu Dłotowskim (I. Kon. 30 k. 203v, 594; 40 s. 96). W 1602 r. ta Helena była już żoną Wojciecha i oboje z mężem zobowiązali się wobec synów zmarłego Macieja Lisieckiego uwolnić dobra jej i jej syna Jana Dłotowskiego w Małym Liścu w p. kon., przez nią i jej syna zrezygnowane ich ojcu (ib. k. 386). Od Anny Palędzkiej, wdowy po Macieju Lisieckim, wydzierżawili oboje t. r. wieś Laskowiec w p. kon. (ib. k. 257). Wojciech dał żonie w 1603 r. dożywotnie użytkowanie swoich części w Laskach (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 161). Helena w r. 1614 swe części rodzicielskie w Dzierznicy p. pyzdr. dała Mikołajowi Kunińskiemu (P. 1409 k. 308v). W 1618 r., mocą dekretu sądowego sejmowego, została intromitowana do dóbr Zofii Mikołajewskiej, skazanej na infamię za zabicie męża Stanisława Ciosnowskiego, brata Heleny (I. Kon. 40 s. 381). W 1619 r. przeprowadzone zostały działy części tej wsi między nią i jej siostrzeńcami, Janem i Hieronimem Bielawskimi, obok niej współspadkobiercami Stanisława Ciosnowskiego (ib. s. 96). Wojciech i Helena żyli jeszcze oboje w 1626 r. (ib. 44 k. 539). Po śmierci Heleny Wojciech ożenił się 2-o v. z Jadwigą Potocką, nie żył zaś w r. 1631, kiedy jego syn z pierwszej żony, Władysław w imieniu własnym i niezamężnej siostry Marianny skwitował ich macochę z rzeczy ruchomych pozostałych po ojcu (ib. 48 k. 385). Była jeszcze inna córka, zapewne starsza od Marianny, Zofia, w 1622 r. żona Jana Osisłowskiego cz. Bieganowskiego. Władysław w 1641. kwitował spadkobierców Mikołaja Mielżyńskiego, kasztelana gnieźnieńskiego, z 10.000 zł (g. 80 k. 840). W r. 1642, krótko po 11/II, ożenił się z Dorotą Zasułtowską (Py. 150 s. 63), której w r. 1646 oprawił 1.000 zł. posagu (P. 1422 k. 797). Oboje w r. 1652 zawierali kontrakt z Jadwigą z Modlibowskich Czacką (P. 1046 k. 1039v, 1071).

Stanisław, syn zmarłego Kaspra, dał w 1616 r. zobowiązanie Pawłowi Krzemieniewskiemu i jego żonie Zofii Ocieckiej, sprzedania im za 3.000 zł. części Lasek (I. Kal. 82 s. 1212).

>Laskowscy z Laskowca w p. konińskim. Należała ta wieś w drugiej połowie XV w. do Leskich, piszących się stąd czasem Laskowskimi (zob. Lescy). Maciej L. kupił 1531 r. od Piotra Zdzinickiego za 8 grz. jego część wsi Zdzinice w p. kon. (Z. Kon. 6 k. 64v). Jego syn Jakub L. cz. Zdzinicki kupił od swego wuja Piotra Zdzinickiego w 1537 r. za 30 grz. części w Zdzinicach i w Szetlewie (Kon. 3 k. 45). W 1543 r. wraz z Jadwigą Zdzinicką, żoną Wawrzyńca Wojsławskiego, sprzedał część Szetlewa za 15 grz. Pawłowi Stogniewowi Szetlewskiemu (Kon. 3 k. 126). T. r. dokonał wymiany pewnych dóbr w Zdzinicach z tą Jadwigą (ib. k. 409), a w 1544 r. przeprowadził z nią dział dóbr w Zdzinicach spadłych po śmierci Jana Zdzinickiego Misica (?) (I. Kon. 4 k. 91). Od swego stryja Stanisława L. ze Zdzinic kupił 1545 r. za 10 grz. jego całą część w tej wsi (ib. k. 141). Na połowie swej części w Zdzinicach oprawił w 1547 r. posag 200 zł. żonie Annie Zdzinickiej (Z. Kon. 6 k. 163). Nie żył już w 1564 r., kiedy to jego syn Andrzej w imieniu własnym i nieletniego brata Mikołaja dokonał wymiany dóbr w Zdzinicach z Jadwigą, wdową po Wawrzyńcu Wojsławskim (I. Kal. 29 s. 626). O Mikołaju nie wiem już nic więcej. Andrzej L. cz. Zdzinicki zapisał 1570 r. pewien czynsz braciom Wojsławskim (ib. 36 s. 891). W 1576 r. ożenił się z Jadwigą Gniazdowską, córką Mikołaja Gniazdowskiego cz. Kuczkowskiego i Katarzyny Karmińskiej, i otrzymał od przyszłej teściowej i jej syna Hieronima na krótko przed ślubem, 25/II, zapis 100 zł długu (I. Kal. 44 s. 312). Dwa siedliska, Rolińskie i Gisińskie oraz połowę siedlisk Misiowskich w Zdzinicach dał 1577 r. wieczyście Jadwidze Wojsławskiej (R. Kal. 4 k. 403v). Na połowie części Zdzinic oprawł 1578 r. posag swej żony 50 zł (ib. 5 k. 14v). Żyła ona jeszcze 1582 r. (I. Kal. 48 s. 640). Andrzej od Klemensa Zdzinickiego kupił 1594 r. za 10 grz. stajanie roli (bissilcus) w Zdzinicach (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 28v). Żył jeszcze 1598 r. (I. Kon. 28 k. 726), nie żył już 1608 r. (R. Kal. 1 k. 257).

>Laskowscy z Laskowa i Laskówka (Małego Laskówka) w p. gnieźn. Córki Krupki z Laskowa 1402 (G. 1 k. 20). Wojciech 1416 r. (G. 2 k. 20v). Jan Sobiejucha z Laskowa miała ok. 1427 r. termin z Janem z Przesieki (G. 3 k. 243v). Świąszek niegdy Laskowski, obecnie sołtys w Parczewie, domagał się 1450 r. uiszczenia 15 grz. od Mikołaja z Podlesia (G. 6 k. 111). Mikołaj i Jakub, bracia rodzeni niedzielni z Laskowa, mieli ok. 1450/52 r. termin z Maciejem z Kobylic (G. 4 k. 74v). Cecylia ze swym niedzielnym synem Mikołajem z Laskowa 1452 r. termin ze strony Stanisława Kaczkowskiego (G. 7 k. 301v).

Między Jakubem Tristramem Kozielskim z jednej strony, a Heleną Laskowską matką i synami jej Stanisławem, Michałem, Piotrem i Marcinem z drugiej, założone zostało w 1495 r. vadium (G. 23 k. 75). Helena Laskowska z Małego Laskowa występowała 1499 r. przeciwko Jakubowi Tristramowi, posesorowi w Chrościnku (G. 24 k. 26v). Wraz z synami Piotrem i Michałem zawierała 1500 r. ugodę z tym Jakubem (ib. k. 90). Jej synowie mieli z Jakubem termin w 1496 r. (G. 16 k. 166). Nie wiem, czy z jej synem Stanisławem identyczny był Stanisław L., którego żona Agnieszka Bożejewska miała 1512 r. termin ze Świętosławem Bożejewskim, dziedzicem w Rzemieniewicach w p. kcyń. o wygnanie jej przy użyciu siły z części tej wsi (P. 865 k. 176v). Agnieszka, otrzymawszy od tego Świętosława 5 grz. za bliższość do części Rzemieniewic, zobowiązała się 1527 r. rezygnować mu ową część (Kc. 2 k. 131). Stanisław w r. 1513 występował jako wuj Katarzyny Siekierzeckiej (P. 1391 k. 25v). Mocą ugody zawartej z bratem Mikołajem i bratankiem Maciejem, dotyczącej części ojczystych i macierzystych w M. Laskowie, skwitował 1523 r. ich obu z majątku rodzicielskiego (G. 28 k. 111v). Od swej teściowej Małgorzaty, wdowy po Janie Bożejewskiej, nabył wyderkafem 1534 r. za 60 grz. jej oprawę na Bożejewicach (G. 335a k. 183v). Agnieszka swoją część ojczystą w Małych Bożejewicach sprzedała 1539 r. za 200 grz. Wincentemu Kruchowskiemu (P. 1394 k. 263v). Michał, niewątpliwie identyczny z Michałem, synem Heleny, był ok. 1510 pozwany przez Małgorzatę, wdowę po Mikołaju Sokolnickim, o poddanego z Sokolnik (G. 261 k. 3v). Dziedzic części w Małym Laskówku, połowę tej wsi sprzedał 1524 r. za 40 grz. jej współdziedzicowi Andrzejowi Zakrzewskiemu z Łopienna (G. 335a k. 86), a w 1541 r. połowę połowy Małego Laskówka dał synom swej rodzonej siostry, Maciojowi, Jakubowi i Marcinowi Popowskiemu z Wielkiego Popowa (ib. k. 246). Poniważ Janusz Latalski, wojewoda poznański, nabył prawa od Andrzeja Zakrzewskiego, Michał w 1542 r. na jego rzecz ponowił rezygnację połowy Laskówka, tym razem za sumę 100 grz. (ib. k. 263v). Piotr, wspomaniany wyżej jeden z synów Heleny L., występował 1500 r. jako wuj Małgorzaty Łopieńskiej, żony Jana Zawiszy Wybranowskiego (P. 1389 k. 71v). Na połowie swej części w Wilamowie (dziś Wilanów) i na połowie części w Laskowie, mającej mu przypaść z działu braterskiego, oprawił 1501 r. posag 30 grz. żonie swej Jadwidze Koszewskiej (ib. k. 159v). Ta Jadwiga w 1508 r., już jako wdowa, wraz ze swym synem Maciejem nabyła za 70 grz. od Jana Bala i Mikołaja, braci z Miedźwiadu, zabójców jej męża, ich część w Kołdrąbiu w p. gnieźn. (P. 786 s. 48), a od Mikołaja Włoszynowskiego w 1509 r. za 60 grz. sposobem wyderkafu nabyła jeszcz trzecią część w tejże wsi (ib. s. 141). T. r. arbitrzy doprowadzili do ugody o głowę Piotra (G. 26 k. 13), a Jadwiga wzywała braci z Miedźwiadu do uiszczenia jej i Maciejowi 70 grz. (G. 19 k. 67v). Małoletni Maciej występował wtedy w asyście stryja Michała (ib. k. 72). Jadwiga w 1510 r. skwitowała Mikołaja Włoszynowskiego z części Kołdrąbia i z trzeciej części jeziora w tej wsi (ib. k. 163v). W 1512 r. była już 2-o v. żoną Michała Kamieńskiego i skwitowała syna Macieja z oprawy 30 grz. swego posagu na połowie Laskowa, na dworze i domu w Wilamowie oraz na połowie folwarku w tej wsi (P. 865 k. 189). Maciej całą trzecią część rodzicielską w Laskowie, mającą mu przypaść z działu z rodzonym stryjem Michałem, oraz dwa puste łany w Wilamowie sprzedał 1523 r. za 200 zł Katarzynie, wdowie po Stanisławie Wilamowskim (P. 1392 k. 508v). Kwitował w 1530 r. swego ojczyma Michała Kamieńskiego po śmierci swej matki Jadwigi ze swych dóbr macierzystych (g. 29 k. 111v). Marcin, syn Heleny, był chyba identyczny z Marcinem, mężem AGnieszki Koszewskiej, która w 1516 r. swoją część w Koszowie w p. gnieźn. sprzedała mężowi za 80 grz. (g. 335a k.38v).

Maciej nie żył już w 1527 r., kiedy to wdowa po nim Barbara Bożejewska skwitowała Świętosława Rzemieniewskiego ze swej bliższości w Rzemieniewicach (Kc. 2 k. 137v). Jerzy, syn Mikołaja, i żona jego Regina Żydowska, zostali 1592 r. skwitowani z 1.000 zł przez jej matkę Annę Ciosnowską z Dobrosołowa, wdowę po Wojciechu Żydowskim (G. 64 k. 443). Anna L. cz. Obodowa, siostrzenica i spadkobierczyni panny Katarzyny Rzęszkowskiej, już nie żyła 1593 r. (Kc. 121 k. 290v).

>Laskowscy różni, a wśród nich także i Laskowscy z Laskowa w p. pozn., a może Łaskowscy, których wyróżnić z zupełnś pewnością nie potrafię. Piotr miał 1469 r. termin z braćmi z Brzozy (P. 20 k. 17). Paweł, mąż Zofii, która 1493 r. miała termin z Zofią z Nowego Ceradza (P. 22 k. 75). Piotr, nie żyjący już w 1495 r., mąż Jadwigi, córki Macieja Nienińskiego (P. 856 k. 157). Małgorzata, wdowa po Szymonie Łobeskim 1510 r. Maciej, syn Jana, pozwał 1516 r. Marcina Wargowskiego, dziedzica w Bielejewie (Py. 24 k. 190v). Żona Jana L. Małgorzata i jej siostra Elżbieta, wdowa po mieszczaninie z Kobylina, Marcinie Zaroszce, pozwały 1531 r. Mikołaja Krzyżankowskiego (Kośc. 234 k. 208). Maciej sprzedał 1536 r. za 600 grz. części wsi Osiek i pustek Usłodzino w p. pyzdr. Annie Manieckiej, żonie Marcina Kolnickiego Masłka (P. 1394 k. 73v). Żona Wojciecha L., Elżbieta, mająca oprawę na Goniębicach, i jej syn Marcin Goniębicki, dziedzic w tej wsi, winni byli 1537 r. sumę 8 grz. Janowi Granowskiemu (Kośc. 234 k. 339). Stanisław w 1555 r. mianowany przez Bartłomieja Mokronoskiego jedym z opiekunów jego dzieci (P. 787 k. 30). Mikołaj, mąż Anny Dziećmiarowskiej, bezpotomnej, już nie żyjącej w 1556 r. (P. 1396 k. 342). Mikołaj, mąż Anny Kawieckiej 1578 r. (Kośc. 258 k. 213). Mikołaj skwitowany 1580 r. przez Jana Belęckiego cz. Lutomskiego i żonę jego w imieniu Piotra Lisieckiego z sumy 2.700 zł, którą to sumę Mikołaj był winien zmarłemu ojcu Piotra (P. 935 k. 140v). Panny Anna, Agnieszka i Zofia, córki zmarłego "szlachetnego i sławetnego" Marcina L., obywatela żnińskiego, żyły 1590 r. (ib. k. 481). Jadwiga, córka Piotra, wyszła 1591 r., krótko po 14/X, za Wojciecha Skrzetuskiego (p. 1400 k. 778). Żyli jeszcze oboje 1607 r. Maciej, syn zmarłego Macieja, spisywał 1597 r. dożywocie ze swą żoną Magdaleną Wyszławską, córką Jana (P. 1402 k. 372v). Anna, wdowa po Stanisławie Bujalskim 1599 r. Anna, w l. 1599-1621 żona Łukasza Kłobukowskiego. Andrzej, mąż Agnieszki Spławskiej, córki Benedykta, która 1602 r. swoją cześć we wsi Wyskoć w p. kośc. sprzedała za 100 zł Łukaszowi Gułtowskiemu (p. 1404 k. 414). Zofia, przeorysza w Owińskach w l. 1602-1610 (P. 1404 k. 417; 1407 k. 199). Anna, wdowa po Adamie Stęgoskim 1603 r. Andrzej nie żył już 1606 r., kiedy występowała jako wdowa po nim Agnieszka Bachówna Zdzienicka (I. Kon. 32 k. 423). Jan nie żył już 1606 r., kiedy jego córka Jadwiga była żoną Jana Mieszkowskiego (P. 1405 k. 506v). Oboje Mieszkowscy już nie żyli w 1636 r. Walenty 1615 r. występował jako ojciec chrzstny (LB. Siemowo). Może po tym Walentym wdową była Anna Lossewna, córka Krzysztofa, która 1623 r., już jako 2-o v. żona Stanisława Śwejkowskiego, dostała od Łukasza Pigłowskiego zapis 100 zł, legowanych jej testamentem przez Jana Żórawskiego (Ws. 33 k. 308). Kwitowała Pigłowskiego z tej sumy 1626 r. (Kośc. 294 k. 163v). Jako wdowa i po tym drugim mężu żyła jeszcze 1651 r. (Kośc. 302 k. 543v). Bartłomiej miał syna Stanisława, w r. 1622 plenipotenta Jerzego Pudwelsa (W. 27 k. 436). Może tego samego Stanisława pozwali 1623 r. Zygmunt i Maciej Pogorellowie o najazd na Gołaszyn i zamordowanie ich ojca Jerzego (Ws. 33 k. 263 ). Adam, syn zmarłego Pawła z p. czerskiego dawał 1623 r. zobowiązanie dotrzymania kontraktu ks. Janowi Krzyckiemu, koadiutorowi opata kronowskiego (N. 173 k. 392). Michał a żoną Katarzyną Batówną dostali oboje 1626 r. od Jerzego Kłapowskiego zobowiązanie dotyczące dzierżawy Jabłówka (Kc. 19 k. 781v). Anna, w l. 1634-1652 żona Andrzeja Jeżewskiego, w l. 1657-1661 wdowa po nim. Kunegunda, klaryska gnieźnieńska 1636 r. (G. 80 k. 191v). Dorota, wdowa po Stanisławie Pogorzelskim w l. 1636-1640.

Chryzostom (Krzysztof) spisywał 1637 r. wzajemne dożywocie z żoną Małgorzatą Pakosławską (P. 1419 k. 105v). Ta Małgorzata w r. 1646 wydzierżawiła od Bartłomieja Kaczkowskiego, chorążego inowrocławskiego, na trzy lata Witkowo w p. gnieźn.. z którego to kontraktu została w 1649 r. wraz z mężem skwitowana przez Zofię z Bogusławic, wdowę po chorążym, i jej synów (G. 82 k. 48v). Oboje wydzierżawili w 1650 r. miasto Kazimierz i przyległe wsie od Zygmunta Żelęckiego (P. 1061 k. 64). W 1652 r. Chryzostom już nie żył i Małgorzata w imieniu własnym i syna Ludwika kwitowała z 1.000 zł Jana Woźnickiego (P. 1064 k. 827v). Córki Chryzostoma to: Katarzyna, żona 1661 r. 1-o v. Jana Kosmowskiego, 2-o v. w l. 1665-1666 Jana Żółtowskiego, żyjąca jeszcze jako wdowa 1690 r., Zofia, w r. 1657-1690 wdowa po Janie Rokossowskim.

Ludwik, syn Chryzostoma i Pakosławskiej, otrzymał w 1676 r. od małżonków Lipnickich cesję zapisu na Małachowie Pańskim (P. 1094 k. 924v). Ożenił się 1 III 1677 r. z Katarzyną Sobocką (LC Objezierze) i 1679 r. oprawił jej posag 8.000 zł (P. 1429 k. 482v). Była ona córką Andrzeja z Nieczajny Sobockiego, dziedzica Gułtów, i już nie żyła w 1701 r. (P. 1140 III k. 6v). Ludwik był 1687 r. dzierżawcą Ossowa koło Szamotuł, żył jeszcze w 1707 r. (P. 1144 k. 175v). Miał z tej żony synów: Andrzeja, Jana i Wojciecha, córki: Joannę, ur. w Nieczajnie, ochrzcz. 3 VII 1678 r., zapewne zmarłą niedługo potem, i Joannę Antoninę, ur. tamże, ochrzcz. 24 VI 1681 r. (LB Objezierze), 1-o v. w r. 1701 wydaną za Aleksandra Raksińskiego (Rakczyńskiego?), 2-o v. w l. 1712-1716 żonę Józefa Chełmickiego, 3-o v. zaślubioną 1719 r. Pawłowi Chrzanowskiemu, zmarłą bezpotomnie 1727 r. Ludwik z dziećmi Andrzejem, Janem, Wojciechem i Joanną występował 1701 r. (P. 1140 III k. 6v, 97v). Spośród nich, Jan, bezdzietny, nie żył już w 1726 r. (ZTP 44 k. 1151).

1. Andrzej, syn Ludwika i Sobockiej, w imieniu własnym i siostrym Raksińskiej, kwitował 1707 r. Andrzeja Sobockiego, posesora Nieczajny i Kowalewka, z 400 zł (P. 1144 k. 175v). Pierwszą jego żoną była nieznana mi z nazwiska Dorota, z którą miał Józefa Ludwika, ur. w Kowalewku i ochrzcz. 25 III 1714 r. (LB Objezierze). Drugą jego żoną była była Konstancja z Bukowca Dąbrowska, córka Jana i Zofii Wierzejskiej. Wspólnie z nią był posesorem wójtostwa "Gniewowskiego" w kluczu woniejskim opactwa lubińskiego, którego to wójtostwo w 1720 r. wykupili od nich małżonkowie Przeuscy (Kośc. 168 k. 420). Andrzej wraz z bratem Wojciechem, jako spadkobiercy bezdzietnego brata Jana, pozwali 1726 r. Mikołaja Zdzychowskiego, cześnika kaliskiego, dziedzica Gutowa (ZTP 44 k. 1151). Nie żył już w 1744 r. (Kośc. 322 k. 133), zaś Konstancja żyła jeszcze w 1758 r. (P. 1325 k. 161v). Z niej byli synowie: Maciej i Tomasz, córki: Katarzyna, w r. 1754 żona Stefana Domiechowskiego, wdowa po nim 1774 r., Jadwiga, w r. 1754 1-o v. za Franciszkiem Sakowskim (Siekielskim?), w l. 1766-1775 2-o v. za Janem Wilkońskim, wdowa w l. 1781-1785 Tomasz, bezpotomny, nie żył już 1774 r. (P. 1351 k. 191). Może po tym to Tomaszu była wdową Katarzyna Porowska, córka Rocha i Katarzyny Krasińskiej, występująca 1776 r. (Py. 158 k. 497).

Maciej, syn Andrzeja i Dąbrowskiej, w 1744 r. jako spadkobierca ojca i dziada Ludwika w imieniu własym i brata Tomasza mianował plenipotentów (Kośc. 322 k. 133). Ożenił się 16 XI 1749 r. z Rozalią (Różą) Topińską, wdową po Janie Gorczyczewskim, regensie ziemskim poznańskim (LC Poznań, Fara; P. 1313 k. 79v), był 1759 r. murgrabią grodzkim poznańskim (P. 1327 k. 92v). Maciej żył jeszcze 1766 r. (P. 1342 k. 31), nie żył w 1774 r., kiedy jako spadkobierczynie jego i jego brata Tomasza występowały siostry ich Wilkońska i Domiechowska (P. 1351 k. 191). Był wprawdzie z Topińskiej syn Bonifacy Jan Nepomucen, ochrzcz. 1751 r. (LB Poznań, Fara), ale umarł dzieckiem.

2. Wojciech Antoni, syn Ludwika i Sobockiej, ur. w Ossowie, ochrzcz. r. 1687.3/IV. (LB Szamotuły). Żoną jego była 1717 r. Teresa Gorzyńska, córka Adama i Marianny Brezianki (I. Kon. 73 k. 422). Wspólnie z nią w 1718 r. od Stanisława Gorzyńskiego wziął w zastaw na trzy lata za 2.000 zł. wieś Rudzicę (ib. 75 k. 38v). Kwitowali się z Gorzyńskim z tego zastawu 1721 r. (ib. k. 281v). Byli oboje dożywotnikami sołectw we wsiach Trześniewo i Wakowy w starostwie kolskim i 1731 r. sprzedali swe prawa do owych sołectw za 500 zł Pawłowi Olkiewiczowi i żonie jego Konstancji Będkowskiej (ib. 76 k. 388v). Teresa, już jako wdowa, kwitowała 1749 r. Katarzynę z Chwałkowskich Polichnowską (ib. 78 s. 284), a żyła jeszcze 1752 r., kiedy syn jej i Wojciecha, Krzysztof w imieniu własym i braci swych Wawrzyńca i Adama cedował pewne sumy bratu stryjecznemu Maciejowi (P. 1308 k. 53). Wszyscy trzej żyli jeszcze 1754 r. (Ws. 92 k. 32). Zob. tablicę.

Kazimierz, maż Marianny Niniewskiej, córki Władysława i Anny Pawłowskiej, zawierał w 1742 r. kompromis z Mikołajem Korytowskim. Nie żył już wtedy syn Maciej, żyli natomiast: Wojciech, Stanisław i Jan, oraz córki: Franciszka i Zofia (I. Kal. 178/180 s. 173). Prócz tych był jeszcze syn Marcin. Kazimierz żył jeszcze 1759 r., kiedy o Mariannie z Niniewskich mowa jako o już zmarłej (rel. Kal. 172/173 s. 800). Spośród córek, Franciszka była w l. 1759-1774 żoną Bartłomieja Raczyńskiego i umarła 28 XI 1784 r. mając lat około 63. Zofia, w l. 1759-1774 żona Walentego Ojrzyńskiego (Ojzrzyńskiego), zmarła 11 XII 1781 r. (LM Sobótka). Ich rodzną siotrą była Agnieszka, w r. 1759 żona Józefa Rzepeckiego (rel. Kal. 171 s. 438). Szlachetna Ludmiła (!) z Laskowskich Oydzyńska zaślubiła 10 VIII 1774 r. "uczciwego" Kaspra Szudzińskiego (LC Sobótka). Nie umiem wyjaśnić kim była? Wspomniany

@tablica: Laskowscy

wyżej Wojciech w r. 1774 w imieniu własym, brata Marcina i sióstr Raczyńskiej i Ojrzyńskiej kwitował Józefa Malczewskiego, dziedzica części Gutowa zwanej Mroczkowszczyzną, z 75 zł z sumy 3.580 zł, należnej im z ugody spisanej w 1719 r. między ich babką Anną Niniewską a ich matką, jej braćmi i siostrą (I. Kal. 214/216 k. 73). Wojciech ten z żony Rozalii N. miał syna Antoniego, ur. w Gutowie, ochrzcz. 20 VI 1761 r. Wojciech żył jeszcze 9 I 1777 r. (LB Sobótka), umarł w Gutowie 2 XII 1786 r., mając ok. 80 lat (LM Sobótka). Marcin z Gutowa ożenił się 1-o v. 24 I 1761 r. z Domicelą (Dominiką) Dembińską (LC Droszew), która umarła w Gutowie 6 III 1763 r., mając 48 lat (LM Sobótka). Marcin, dziedzic Gutowa, zaślubił 2-o v. 5 XI 1770 r. Agnieszką Bąkowską, a świadkami tego ślubu byli Wojciech L. i wdowa Konstancja L. (LC Sobótka). Z pierwszej żony pochodził syn Stanisław Kostka, ur. w Gutowie, ochrzcz. 11 XII 1762 r. (LB Sobótka), z drugiej: Jakub, ur. w Gutowie, ochrzcz. 5 VII 1771 r., Jan Wojciech, ur. 3 VII 1774 r. (ib.). Krewni powyższych byli: Jan, major wojsk koronnych, mąż Ludwiki Chmielińskiej, oboje nie żyjący już w 1742 r., rodzice Macieja, wówczas magistra Soc. Jesu, i Józefa, podchorążego regimentu pieszego łanowego (I. Kal. 178/180 s. 173).

Stanisław kupił w 1642 r. za 700 zł. od Urszuli z Potulickich 1-o v. Opalińskiej, 2-o v. Grudzińskiej, wojewodziny kaliskiej, łan pusty na przedmieściu Pniew (N. 225 k. 36v). W 1647 r. spisał dożywocie z żoną Marianną Pietrzycką (P. 1423 k. 9v). Ta Marianna, już jako wdowa po Stanisławie i 2-o v. żona Pawła Kamińskiego, kwitowała 1653 r. wojewodzinę Grudzińską (Kośc. 303 k. 671). W 1655 r. była już 3-o v. za Bronisławem Torzymieskim (P. 180 k. 153). Paweł, nie żjący już w 1644 r., miał syna Aleksandra, który wspólnie z żoną Agnieszką Wilczycką cedował wtedy za konsensem królewskim z 11/VI dom oraz dwa i pół łany we wsi Wyrowo ze starostwa stawiszyńskiego Krzysztofowi Gorzyckiemu i Mariannie Pomarańskiej małżonkom (I. Kal. 110a s. 641). Krzysztof, dzierżawca Witkowa, chrzestny 29 VII 1647 r. (LB Witkowo). Stanisław otrzymał 1652 r. zapis 208 zł długu od Katarzyny L., wdowy po Adamie Głuchowskim, córki Jana i Doroty z Masłowskich (R. Kal. 14 k. 296). N., mąż Katarzyny Strzałkowskiej, córki Wojciecha, bezpotomnej. Oboje nie żyli już 1657 r. (Ws. 56 k. 614). Anna, żona 1671 r. Jakuba Wróblewskiego. Małgorzata 16 V 1672 r. trzymała do chrztu dziecko (LB Strzelno). Teresa, 1675 r. żona Kazimierza Pomianowskiego. Jakub, syn zmarłego Michała, dostał w 1676 r. od Łukasza Bojanowskiego zapis 300 zł. (P. 1094 k. 109). Jakub żonie swej Teresie Baranowskiej, córce Jana i Anny z Stęgoskich, oprawił 1677 r. posag 500 złp. (P. 1428 k. 61). Aleksander i Agnieszka z Wilkszyckich, oboje nie żjący już w r. 1677, mieli syna Wojciecha i córkę Mariannę, żonę Grzegorza Szymańskiego, która kwitowała wtedy brata z 500 zł. (I. Kal. 138 s. 309). Ludwik i Barbara, rodzice Andrzeja Józefa, ochrzcz. 5 X 1679 r. Matką chrzestną była Małgorzata L. (LB Konojad). Wojciech i żona jego Agnieszka Błaszkowska, córka Stanisława i Marianny Gierścianki 1680 r. (I. Kon. 77 k. 95v, 142), oboje kwitowali 1704 r. z 1.000 zł Wojciecha Dunina Szpota, dziedzica części Wojsławic, i żonę jego Annę Miaskowską (I. Kal. 157 s. 158, 159). T. r. zawierali oboje kontrakt z Janem Piekarskim i żoną jego Konstancją Orłowską (ib. s. 172). Ów Wojciech nie żył już 1713 r., a żona jego nie żyła 1718 r. (I. Kon. 75 k. 26). Ich syn Walenty, córka Apolinara (Eleonora), w r. 1718 żona Jana Gałęskiego, występująca w l. 1738-1742 już jako wdowa. Walenty w 1713 r. w imieniu własnym i niezamężnej jeszcze siostry Apolinary mianował plenipotenta (I. Kal. 159 k. 246, 247). Może to ten sam Walenty z żoną Konstancją Czartkowską brał 1720 r. w zastaw pod zakładem 400 zł część w Zdzienicach zwaną Podleszczyzną od Adama Zdzienickiego Podleśnego (ib. 161 s. 143). Córka Walentego i Czartkowskiej, Zofia, w l. 1775-1788 żona Stanisława Zdzienickiego Bacha.

N., mąż Doroty Pęcherzewskiej 1680 r. (I. Kal. 140 k. 2). Był to chyba Wojciech L., z którym spisywał 1682 r. kontrakt Maciej Pęcherzewski (I. Kon. 63 k. 197). Katarzyna, żona Adama Głoskowskiego, nie żyjącego już 1680 r. Jakub z żoną Teresą Sławianowską kwitował 1681 r. z 1.000 zł Kościeleckich (P. 213 I k. 106). Konstancja była matką chrzestną 3 VII 1690 r. (LB. Gniezno, Św. Trójca). Jadwiga, wdowa po Andrzeju Pikarskim, zmarłym w r. 1693, żyła jeszcze 1705 r. Stanisław, mąż Katarzyny Skrzetuszewskiej, córki Stanisława i Marianny Szudrawskiej, która 1698 r. kwitowała Chryzostoma Judzkiego ze 100 zł, zapisanych w 1650 r. przez jego ojca babce jej Zofii z Wardęskich Maciejowej Skrzetuszewskiej (G. 90 k. 185v). Katarzyna, już nie żyjąca 1698 r., żona Walentego Dąbrowskiego. Marcin, kapitan J. Kr. Mci 1701 r. (LB. Poznań, Fara). Jakub z żoną Teresą Baranowską zawierali 1701 r. kontrakt z małżonkami Wawrzyńcem i Katarzyną Wieszczycką, dziedzicami Charzewa w p. gnieźn. (P. 1140 k. 156). Ich córka Teresa była 1746 r. żoną Aleksandra Gorlewskiego (G. 98 k. 36v). Krystyna, żona 1-o v. Marcina Bębnowskiego, 2-o v. Wojciecha Mieszkowskiego, 3-o v. 1702 r. Mikołaja Biernackiego. Franciszek z Pyszącej chrzcił w Śremie 28 XII 1703 r. swoją córkę Mariannę. Może jego żoną była Konstancja występująca tamże Jako matka chrzestna 3 II 1704 r. (LB Śrem). Ignacy, podstarości w Naramowicach i Marianna z Pineckich (?) chrzcili córkę Annę 3 VIII 1704 r. (LB Poznań, Św. Wojciecha). N., mąż 1717 r. Anny z Bukowca Dąbrowskiej, córki Jana (P. 1152 k. 78), ale w 1742 r. spotykamy Annę Dąbrowską, córkę Mikołaja i Heleny Skrzteuskiej, wdowę po Stanisławie L., która idąc wtedy 2-o v. za Baltazara Pogorzelskiego zapisała mu przed ślubem 1.500 zł (Kośc. 321 s. 224). Jeszcze gdzieindziej Anna nazwana córką Heleny z Poradowskich Dąbrowskiej (Ws. 187 k. 229). Czy w pierwszym wypadku to nie pomyłka w imieniu ojca owej Anny? Żyła jeszcze z Pogorzelskim 1745 r. (Kośc. 323 k. 5). Tomasz z żoną Ludwiką byli chrzestnymi 23 II 1718 r.(LB. Graboszewo). Dorota i jej mąż Jan Wasielowski nie żyli już 1720 r. Hiacyntowi i żonie jego Konstancji Wierzbińskiej roborował skrypt 1721 r. pod zakładem 500 zł Mikołaj Kobyliński (G. 94 k. 961). Antoni 29 XI 1721 r., a Andrzej, 23 III 1723 r. trzymali do chrztu dzieci (LB Witkowo). Andrzej, posesor Kołaczkowa w p. gnieźn., kwitował się 1723 r. z dziedzicem tej wsi Aleksandrem Wolskim (G. 94 k. 271). Franciszek, pisarz komory celnej we Wschowie 1722 (Ws. 166 k. 178). Anna i jej mąż Jan Nasierowski nie żyli już oboje 1724 r. Marianna zaślubiła 24 I 1727 r. w Kamieńcu Marcina Potasznika. Ur. Kazimierz zaślubił 10 II 1722 r. Agnieszkę pochodzącą z Panienki (LC Panienka). Ci sami Kazimierz i Agnieszka, rodzice Marianny, ur. w Szypłowie, ochrzcz. 25 III 1729 r., i Walentego, ochrzcz. 20 II 1735 r. (LB Nowe Miasto). "Urodzony" Kazimierz, zapewne ten sam, zaślubił 2-o v. "uczciwą" Reginę z Szypłowa 3 VI 1737 r. (LC Nowe Miasto). "Wielmożnego" Kazimierza i Reginy, może tych samych, dzieci ochrzczone w Wieleniu: Stefan Teofil 28 XII 1754 r. (ur. w Wieleniu), Magdalena Petronela 27 V 1755 r. (ur. w Łokaczu), Ignacy 24 III 1757 r.(ur. w Wieleniu), Katarzyna Agnieszka 25 IV 1759 r. (LB Wieleń). Franciszek i Jadwiga, rodzice dzieci urodzonych w Nakle: Anny, ochrzcz. 14 I 1727 r., Antoniego, ochrzcz. 2 XI 1729 r., Barbary Katarzyny, ochrzcz. 28 XI 1732 r. (LB Nakło). Wojciech i Joanna, "posesjonaci", bawiący chwilowo koło Konina, rodzice Franciszka, ochrzcz. 5 X 1735 r.Ojciec dziecka zmarł na krótko przed jego urodzeniem (LB Zduny). Katarzyna, żona Macieja Godurowskiego, oboje już nie żyli 1736 r. Po bezdzietnej śmierci Stanisława L. spadek po nim 1736 r. brali między innymi jego bracia cioteczni Mikołaj i Antoni Dramińscy, synowie Hiacynta (I. Kal. 171/173 s. 158). Antoni ożenił się 1738 r. z Dorotą Choińską, wdową po Janie Kamińskim, właścicielką części Chrapiewa, która przed ślubem zapisała mu dług 400 zł (Kc. 139 k. 44). Andrzej, ekonom z Grabowa, umarł 12 V 1739 r. (LM Biechowo). Pani Zofia umarła w Śniatach 15 III 1740 r.(LM Wilkowo Polskie). Józef z Gałczynka umarł w r. 1740 (LM Kamieniec).

Rafał wymieniony w 1752 r. wśród spadkobierców Konstancji Rylskiej, żony Jana Niniewskiego (I. Kal. 196/198 k. 35). Jadwiga umarła w 1754 r. i została pochowana 30/VII (LM Kcynia). Andrzej umarł 23 II 1761 r. (ib.). Maciej (Mateusz), w l. 1761-1775 mąż Barbary Dzierżanowskiej, zaślubionej 1 II 1761 r. (LC Nakło), córki Marcina i Eleonory Komierowskiej (N. 212 k. 21; G. 102 k. 16v).Antoni, chrzestny 20 XI 1763 r. (LB Grabów). Maciej, podczaszy pomorski 1768 r. (LB Poznań, Fara). Panna Katarzyna ze dworu w Krobi trzymała do chrztu dziecko 16 X 1771 r. (LB Krobia). Była wychowawczynią Młodziejewskich kasztelaniców nakielskich i umarła we dworze tamtejszym 26 VI 1786 r., mając ok. 50 lat (LM Krobia). Wiktoria, ze dworu w Ojezierzu występowała jako matka chrzestna 7 V 1773 r. (LB Ojezierze). Julenta, żona Jana Badowskiego, nie żyjącego 1775 r. Wojciech, świadek ślubu Stanisława Bielskiego 26 IV 1777 r. (LC Kucharki). N., mąż Katarzyny Krasińskiej, która jako wdowa szła 2-o v. 23 VIII 1777 r. za Franciszka Napruszewskiego, rozwodnika (LC Gniezno, Św. Trójca). Ur. B. zaślubił 5 VI 1777 r.Barbarę Basicką. Świadkami ślubu byli nieszlachta (LC Kamieniec). Marcin, dworzanin w Iłowcu, był 15 II 1778 r. ojcem chrzestnym (LB Iłowiec). Jan Nepomucen, wojski chęciński, zmarł 3 III 1779 r.w pobliżu klasztoru jędrzejowskiego (Nekr. Obra i Owińska). Józef i Anna Katarzyna Zielińska chrzcili 20 X 1781 r. swego syna Jana Kantego, ur. w Ogielsku (LB Tarnowo k. Łękna). N., mąż Elżbiety Szuwalskiej, która jako wdowa kwitowała 1781 r. Antoniego Mieszkowskiego, dzierżawcę Rakowa (G. 108 k. 38). Jan. mąż 1784 r. Katarzyny Kiedrowskiej, córki Jana i ALeksandry de Bezany (?) (I. Kal. 224 k. 56, 230). Jan był 2 I 1785 r. ojcem chrzestnym (LB Pęchowo). "Wielmożny" Adam, pisarz miejski w Stęszewie, ojciec chrzestny 19 VI 1786 r.(LB Stęszew). Józef, ekonom w Ćmachowie, i żona jego Barbara chrzcili 24 X 1788 r. syna Franciszka Rafała, ur. tamże (LB Biezdrowo). Józef. towarzysz chorągwi konsystującej w Śremie, mąż Teodozji, która umarła 20 V 1790 r.mając ok. 30 lat (LM Śrem). Ów Józef już 20/XI t. r. zaślubił 2-o v. pannę Brygidę Lisowską z tamtejszego klasztoru (LC Śrem). Mikołaj i Deograta chrzcili 11 VIII 1792 r. syna Rocha Wawrzyńca, ur. w Barcinie (LB Barcin). Ignacy i Joanna z Zambrowskich, rodzice Edwarda Kajetana, ur. 7 VIII 1797 r. i Nepomuceny Domicelli, ur. 29 IV 1799 r. (LB Poznań, Fara). Onufry, regens (?), chrzestny 7 IV 1799 r. w czasie pobytu w Wyganowie (LB Kobylin). Ten sam zapewne Onufry bywał ojcem chrzestnym w l. 1802-1805 (LB Poznań, Fara). Panna Wiktoria, mieszkająca u klarysek poznańskich, umarła 23 IX 1803 r., mając lat 80 (LM Poznań, Fara). Kajetan, ur. ok. 1774 r., zaślubił w Węgielnikach 7 X 1812 r. Marcellę Sulkowską, wdowę po Strużyńskim (Strożyńskim?), ur. ok. 1768 r., zmarłą tamże 13 X 1826 r. Ich córka Prakseda zmarła 1826 r. licząc lat 15 (LC, Lm Św. Trójca, Gniezno). Andrzej, w l. 1810-1811 dzierżawca Dzierżążnika, z nielegalnego związku z Marianną Odolińską miał dzieci: Mariannę Antoninę, ur. w Trzcinicy 13 V 1810 r., zmarłą w Dzierżążniku 4 II 1811 r.(LB LM Trzcinica), Wojciecha Romana, ur. w Kopcu 9 VIII 1811 r., Feliska Pawła, ur. tamże, ochrzcz. 7 II 1813 r. (LB Doruchów). Antoni, dzierżawca Brzezia, i Marianna z Więckowiczów, rodzice Emilii Józefy, ur. w Brzeziu r. 31 III 1812 r.(LB Gostyń). Wojciech, dzierżawca Pustkowia Rybka w l. 1824-1829, i Rozalia z Damięckich, rodzice: Teofila, ur. 1816 r., zmarłego 31 X 1817 r., Józefy, ur. w Raszkówku 13 X 1820 r. (LM, LB Pogrzybów), innego Teofila, ur. w Rybce 29 IV 1824 r., Anny, ur. tamże 12 VII 1826r., Pauliny, ur. tamże 8 VI 1829 r. (LB Rozdrażew). Antoni, rządca dworu grylewskiego 1817 r. (LB Czeszewo). Felicjan, profesor szkoły mniejszej w Gnieźnie, zaślubił za zgodą swego ojca, w Arcugowie 2 II 1878 r. Petronellę Olszewską (LC Niechanowo). Ich córki: Teofila Wilhelmina, ur. w Gnieźnie na Grzybowie 10 I 1829 r., Józefa Marcjanna, ur. tamże 19 II 1831 r. (LB Sw. Trójca, Gniezno). Ignacy, kapitan wojsk polskich, posesor Czachór, i Józefa Trzcińska mieli córki Teodorę, ur. ok. 1816 r., zmarłą w Czachórach 11 II 1845 r., mającą lat 29 (LM Droszew), wydaną 25 XI 1843 r. za Józefa Arnolda, dziedzica Pietrzykowa (LC Droszew), Sewerynę Marcjannę, ur. tamże 8 I 1823 r. (LB Droszew). Ten sam Ignacy, zmarły w Czachórach 20 XII 1828 r. w wieku lat 41 (LM Droszew), miał żonę Józefę Zarembiankę (Zarmbinę?), nie wiem więc czy to była druga żona, czy też Trzcińska była uprzednio Zarembą? Po śmierci I-go ta Józefa, licząca lat 33, wyszła 2 V 1830 r.za Ludwika Bogusławskiego z Młynowa. Dzieci Ignacego i owej Zarembianki (Zarembiny?): Konstancja Józefa, zmarła w wieku 8 miesięcy 12 XI 1824 r., Igancy Romuald Józef, ur. w Czachórach 4 II 1826 r., zmarły tamże 2/VIII t. r. (LB, LM Droszew). Wojciech, dzierżawca folwarku na przedmieściu Dolska, i żona jego Julianna z Bagińskich (1-o v. za Sztulpińskim), rodzice Salomei Ludwiki, ur. w Dolsku 11 XI 1818 r. (LB Dolsk). Ks. Marcin, syn dziedzica dóbr, proboszcz Czempiński, zmarł w Czchórach 22 III 1825 r. mając lat 81 (LM Czempiń). Ks. Feliks, komendarz rogoziński 1829 r. (LC Rogoźno), proboszcz i dziekan w Kwieciszewie, zmarł 30 XII 1866 r. (Dz. P.). Marianna, ze Środy, chrzestna 3 III 1859 r. (LB Czerniejewo). Agnieszka, obywatelka średzka, zmarła w Rogoźnie 27 V 1848 r., licząc lat 90. Pozostawiła sześcioro dzieci, w tym Tomasza liczącego lat 70, Antoniego 66, ks. Feliksa 52 Salomeę 50, Józefa 48, wnuków 90, prawnuków 32. W zapisie jej zgonu wymienione też "niewdzięczne dzieci": Florian, Józef, Jan i Stanisław (LM Rogoźno). Wspomniany tu Andrzej, lekarz w Kłecku 1857 r. (LC Kłecko). N., mąż Józefy z Jankiewiczów, 2-o v. żony Ludwika Mańkowskiego, kapitana wojsk polskich, zmarłego 1850 r. (LM Poznań, Św. Marcin).

Piotr, kandydat med. 1856 r. (LB Środa). Lekarz w Wągrowcu 1863 r., zaślubił 27 XI 1866 r. w Poznaniu w Farze pannę Wiktorię Szóstakowską, córkę b. dyrektora gimnazjum w Trzemesznie (Dz. P.). Tajny radca zdrowia 1893 r., umarł w Wągrowcu 20 III 1910 r., mając lat 74 (ib.). Wiktoria z Szostakowskich zmarła tamże 28 I 1915 r. (ib.). Ich syn Stefan złożył 29 IV 1896 r.na Uniwersytecie Wrocławskim egzamin na aptekarza (ib.). Ciotką doktora Piotra była Franciszka L., zamężna Bukowska, zmarła w Wągrowcu 5 I 1893 w 82-im roku życia (ib.). Bliscy krewni doktora to Laskowscy z Runowa. Z nich Ludwik, posesor Konar w l. 1853-1857, Smogulca 1859 r., dziedzic Runowa, gdzie zmarł 18 IV 1885 r. licząc lat 62 i 8 miesięcy (LM Rogoźno). Jego żona Anna Bronisława Szulczewska, córka Jana, zmarła w Berlinie 20 IV 1879 r. w wieku 47 lat (ib.). Synowie: Tadeusz Antoni, ur. w Konarach 30 X 1853 r., trzymany do chrztu przez Wincentego L-go ze Środy (LB Margonin), Ludwik i Jan, o których niżej, Antoni, ur. ok. 1866 r., zmarły 1885 r., pochowany w Rogoźnie 12/II t. r. (Dz. P.). Córki: Bronisława Anna Balbina, ur. w Smoglucu 12 VIII 1859 r., wyszła w Potulicach 26 IX 1882 r. za Stanisława hr. Sokolnickiego z Pogrzybowa, zmarła w Opłucku w Galicji w 6 IV 1891 r., Monika wyszła 1892 r. za Józefa Oświecimskiego z Oświecimia. Może córką Ludwika była też Jadwiga, która przed 7 V 1894 r.wyszła za Władysława Jordana, lekarza z Ostrzeszowa. Ludwik Jan, syn Ludwika i Szulczewskiej, ur. w Konarach 8 X 1855 r.(LB Margonin), urzędnik gospodarczy w Sulisławiu, ożenił się 10 II 1885 r. z Jadwigą Połomską, mającą lat 21 (LC Rogoźno). Z niej syn Jan, ur. w Będzitowie pow. inowrocł. 30 IV 1893 r.(LB Rogoźno). Jan Anastazy, syn Ludwika i Szulczewskiej, ur. w Konarach 8 X 1855 r., do chrztu trzymał go uczeń gimn. Piotr L. (LB Margonin). Chyba identyczny z nim Jan, w l. 1885-1895 dzierżawca Bledzianowa, mąż Petronelli Masłowskiej, ojciec Czesława Mściboja, ur. w Bledzianowie 5 I 1894 r., trzymanego do chrztu przez Alfreda i Jadwigę L-ich, zmarłego 18 X 1895 r., oraz Jadwigi Marii, ur. 13 VIII 1895 r., zmarłej 19/X t. r. (LB LM Ostrzeszów).

Rozalia, zamężna Kamińska, zmarła 13 III 1863 r., mając lat 52 (Dz. P.). Stanisław, komisarz dóbr, i Anna Wolińska, rodzice Marii i Stanisławy. Maria ta, ur. 4 VII 1864 r., zaślubiła 1-o v. 30 VI 1886 r. Ludwika Mieczkowskiego, posesora folwarku z dóbr grodziskich (LC Poznań, Św. Marcin; Dz. P.), 2-o v. 25 II 1897 r. w Gnieźnie Kazimierza Stanisława Dembińskiego (ib.). Młodsza Stanisława Cecylia, ur. 2 XI 1866 r. (LB Poznań, Fara). Marianna, zamężna Barańska, "za życia przez wielu z familii zapoznana i opuszczona", zmarła 24 VII 1867 r.(Dz. P.). N., mąż Katarzyny Daszyńskiej, która zmarła w Strzelinie 17 VI 1872 r., pozostawiając męża, dzieci i wnuki (ib.). Wincenty, mąż Marcjanny Boińskiej, zmarłej w Środzie 7 V 1873 r.(ib.). Franciszek, nie żyjący już 1863 r., mąż Józefy Bierkowskiej, zmarłej ok. 11 X 1873 r., pochowanej w Psarskiem. Syn ich, "urodzony" Józef Aleksander "de L.", ur. ok. 1842 r., nauczyciel szkoły elementarnej w Kwilczu, potem w Rokossowie, zaślubił 27 I 1863 r. "uczciwą" Julię (Juliannę) Wilhelmi, córkę Józefa nauczyciela w Lubosinie, i Klary Grubert, ur. ok. 1843 r. (LC Otorowo). Ich synowie: Knaut Józef, ur. w Koźlu 16 II 1864 r., Mieczysław Hilary, ur. tamże 12 I 1866 r.(LB Otorowo), Nikodem Adam, ur. w Rokossowie 1 VI 1879 r., zaślubił w Poznaniu w Farze Irenę Banaszkiewicz (LB Poniec), Julian Wincenty, ur. w Rokossowie 29 VII 1885 r., trzymany do chrztu przez Józefa L-go, nauczyciela, i pannę Wandę L-ą (LB Poniec). Córka, Emilia Paulina, zmarła w Rokossowie 22 I 1882 r. w wieku lat 7 (LM Pozniec). Ks. Ignacy, licencjat św. teologii, nauczyciel religii przy gimn. w Wałczu, umarł w Poznaniu w Zakładzie SS. Miłosierdzia 8 XI 1880 r., a o jego zgonie zawiadomili matka i brat (ib.). Ignacy, długoletni nauczyciel Gimnazjum Św. Marii Magdaleny, emeryt, umarł w Poznaniu 3 III 1880 r., mając lat 70. Donisili o zgonie żona i dzieci (ib.). Weronika Maria, żona N. Tabulskiego, profesora gimnazjum w Rogoźnie, zmarła tamże 23 XI 1881 r. (ib.). N., mąż Marcjanny Zaborowskiej, zmarłej 29 XII 1882, pochowanej w Żerkowie. Donosił o jej śmierci syn (ib.). Michał ze Źrenicy umarł 5 III 1883 r., o czym donosili żona i dzieci (ib.). Stanisław i Klementyna, mieszkający w Rogoźnie, stracili 22 II 1886 r. córkę Marię w siódmym roku życia (LM Rogoźno), zaś 7 XI 1891 r. umarł im syn Zygmunt w dziesiątym roku życia (Dz. P.). Jadwiga złożyła w Bydgoszczy 12 III 1886 r. egzamin na wyższą nauczycielkę (Dz. P.). Wiktoria z Jeziorowskich zmarła 10 XII 1887 r. w Poznaniu, o czym zawiadomiły dzieci (ib.). Ks. Jakub na Wielkanoc 1891 r. obchodził 25-lecie w parafii Kazimierz koło Szamotuł (ib.). Zmarł 31 I 1894 r. (ib.). Tadeusz. dr med., pochodzący z W. Ks. Poznańskiego, studiował i doktoryzował się we Wrocławiu i tutaj po dwóch latach zmarł 28 VI 1891 r., mając 37 lat. Pozostawił żonę i dzieci (ib.). Maria, zamężna Goździewska, mająca lat 77, umarła w Głuchowie, pochowana w Środzie 8 II 1897 r. (ib.). Stanisław, mający lat 68, umarł 7 VI 1902 r., o czym zawiadomił ks. Stefan L. (ib.). Niewątpiliwie ten sam ks. Stefan, proboszcz w Kołdrąbiu, zmarł w Gnieźnie 6 VI 1908 r., a zawiadomiła o jego śmierci matka (ib.). Ks. Leon, proboszcz kościoła Św. Wojciecha, zmarł 11 XI 1902 r., mając lat 63 (ib.). Józefa, żona Mariana Rafała Frezera, posesora dóbr, 1907 r. (LB Poznań, Św. Marcin). Zofia z Buszkiewiczów zmarła 27 VIII 1912 r., pochowana w Konarzewie, o czym zawiadomili mąż i dzieci (Dz. P.). Antoni kupił 1913 r. od Bagera, Niemca, majątek Ignacewo w p. gnieźn. liczący 1050 ha (ib.). Jan, kupiec, umarł w Poznaniu 12 VII 1915 r. mając lat 36, o czym zawiadomili Ludwik i Mieczysław Laskowscy (ib.).

>Lasoccy h.Dołęga z Lasotek w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Brzezin. Michał, dzierżawca tenuty śremskiej, miał 1450 r. termin z Anną Wilfiną, wdową po Janie z Rostoków (?), rodzoną siostrą zmarłego Piotra Polaka (Kośc. 19 k. 104v). Ks. Ja, tenutariusz śremski i pleban w Brzezinach 1475 r. (P. 20 k. 25v). Ten sam ks. Jan, scholastyk gnieźnieński, i Stanisław, podkomorzy poznański, bracia rodzeni i niedzielni, dziedzice Lasotek, mieli w 1491 r. sprawę z Jerzym Wrzesińskim, kasztelanem śremskim (Kośc. 228 k. 355). Tego ks. Jana procesował 1493 r. o sumę 50 grz. Wojciecj Górski, kasztelan lędzki, który mu wydzierżawił był na siedem lat, jako opiekun nieletnich Krotoskich, Niewierz, Grocholice i inne ich dobra (P. 22 k.25v). Stanisław został podkomorzym poznańskim 29 XII 1490 r., po rezygnacji Andrzeja Górskiego, dworzanina królewskiego (P. 21 k. 188). Tego Stanisława, podkomorzego poznańskiego i starostę śremskiego, pozwali 1510 r. Jan i Andrzej Iłowieccy, dziedzice w Wolsztynie (Kośc. 23 k. 126v). Kupił 1513 r. od Macieja Krzyżankowskiego za 100 grz. łan osiadły w Krzyżankowie w p. kośc. (P. 186 s. 429). Łan ten wraz z dopłatą 800 grz. dał t. r. Andrzejowi Gryżyńskiemu w zamian za wieś Drzenczewo w p. gnieźn. i zapis wyderkowy 9 grz. czynszu rocznego od sumy 100 grz. na wsi Brzezie (P. 786 s. 429). Drzenczewo i część Brzezia podkomorzy t. r. wyderkował za 800 grz. Janowi Domaradzkiemu (ib. s. 449). t. r. pozwał Macieja Gostyńskiego, kasztelana śremskiego, który przy użyciu siły wygnał go z Drzenczewa (P. 865 k. 374). Był również i wojskim sochaczewskim. Połowę miasta Brzeziny w ziemi łęczyckiej sprzedał 1514 r. za 14.000 zł Andrzejowi Gryżyńskiemu (Kośc. 232 k. 404v). Maciejowi Gostyńskiemu, kasztelanowi śremskiemu, rezygnował 1517 r. czynsz 9 grz. (bez jednego wiardunku) na Brzeziu, nabyty od Andrzeja Gryżyńskiego (P. 1392 k. 161v).

Krzysztof, starosta gostyński, już nie żyjący w 1579 r., zapisał był na wsi Suserz w p. gostynińskim dług 1.000 zł Andrzejowi z Gulczewa Sierpskiemu, wojewodzie rawskiemu. Córki zmarłego już wojewody, Jadwiga, wdowa po Wojciechu Sędziwoju Czarnkowskim, staroście generalnym wielkopolskim, i Anna, żona Stanisława Złotkowskiego, prawa swe do tej wsi oraz proces przeciwko spadkobiercom starosty, cedowały temuż Złotkowskiemu (Py. 116 k. 112, 112v).

Jan, chorąży łęczycki, już nie żyjący w 1601 r., miał za żonę Małgorzatę Warszycką, która w 1604 r. miała termin o dług 6.000 zł z Andrzejem Złotkowskim i uzyskała limitę (I. Kal. 70 k. 1032). Żyła jeszcz 1611 r., kiedy skwitował ją z 6.000 zł Maciej Korabiewski z p. sier. (ib. 77a s. 536). Dzieci Jana i Warszyckiej: Jan, Paweł, Marian, Kasper, Anna, w l. 1601-1615 żona Andrzeja Złotkowskiego, w końcu kasztelana kamieńskiego, 2-o v. w l. 1626-1649 żona Rościsława Walewskiego, zmarła bezpotomnie, i zapewne Zofia, w r. 1656 wdowa po Andrzeju Zapolskim, kasztelanie wieluńskim. Boniecki znał córkę Jana Jadwigę, żonę Zygmunta Zapolskiego, kasztelana wieluńskiego (!). Z synów, Marian występował już 1610 r. (I. Kon. 35 s. 118). Kasper nie żył już 1656 r., kiedy bracia: ks. Jan, proboszcz brzeziński, Paweł, podczaszylubeski, i Marian, wraz z synami zmarłego Kaspra: Janem, Mikołajem i Zygmuntem, oraz Zofią, wdową po Andrzeju Zapolskim, kasztelanie wieluńskim, obok innych współspadkobierców miasta Rychwał i wsi Skokowo, byli pozwani przez Złotnickich (I. Kon. 56 k. 237v). Pozwani zostali jako spadkobiercy zmarłej już Anny 1-o v. Złotkowskiej, 2-o v. Walewskiej (ib. 60 k. 88). Z synów Kaspra, Zygmunt urodzony z Heleny Tarnowskiej (I. Kal. 154 s. 173), którą Boniecki nazywa Elżbietą, w r. 1663 pozwał brata Jana, cześnika wyszogrodzkiego, który wieś Paprotnię, daną mu do wiernych rąk, zostawił bezprawnie Aleksandrowi Poradowskiemu, odłączjąc od niej młyn zw. Rochna (I. Kon. 58 k. 247). Był 1664 r. dziedzicem wsi Grochowy w p. kon. (ib. k. 257, 276). Żona Zygmunta, Teresa Świejkowska, córka i jedyna spadkobierczyni Marcina i Heleny z Pietrzyckich, kwitowała 1676 r. Jana Opalińskiego, wojewodę kaliskiego, i Teresę z Przyjemskich żonę jego z 1.000 zł (P. 1049 k. 417v; I. Kal. 138 s. 3). Przed r. 1681 Zygmunt na częściach Bogusławic Górnych i Nadolnych zapisał sposobem zastawnym sumę 500 zł Aleksandrowi Orłowskiemu cz. Owsianemu (I. Kal. 140 k. 366). Oboje z żoną w 1681 r. posesorowie Zbierska, wraz z dziedzicem tej wsi Andrzejm Boguckim zostali pozwani przez Zofię z Wardęskich Gosławską, spadkobierczynię wujów Zbierskich (I. Kon.. 63 k. 275). Części Bogusławic Nadolnych i Górnych zw. Bogwiedczyzna Zygmunt sprzedał 1686 r. za 2.300 zł Wojciechowi Bogusławskiemu (I. Kal. 143 s. 255). W 1687 r. kupił za 10.000 zł od Jana Franciszka Czachórskiego i jego żony Anny Zbierskiej części Zbierska w p. kal. (R. Kal. 2 k. 373; I. Kal. 142 k. 500). Wedle kontraktu z 1699 r. wieś Grochowy, odziedziczoną po ciotce Annie 1-o v. Zbierskiej, 2-o v. Walewskiej, sprzedał 1700 r. za 25.000 zł Adamowi Aleksandrowi Makowieckiemu (I. Kal.154 s. 274). Teresa Świejkowska w r. 1701, już jako wdowa, wraz ze swym synem Maciejem, oboje dziedzice części Zbierska, dali Makowieckiemu owczarza ze wsi Grochowy, wyłączone ze sprzedaży owej wsi (ib. s. 225). Teresa spisywała testament w 1710 r., a już nie żyła w 1713 r. (I. Kon. 73 k. 234v). Jedyny syn Maciej, dziedzic Zbierska, był cześnikiem wyszogrodzkim 1713 r. (I. Kal. 159 k. 244, 245). Dwór w Kaliszu przy ulicy Zamkowej sprzedał 1718 r. za 600 zł Michałowi Rudnickiemu (ib. 160 k. 231). Podczaszy wyszogrodzki 1720 r. (ib. 161 s. 114), zastawił Zbiersko t. r. za 36.183 zł Franciszkowi Hryniewieckiemu, skarbnikowi bielskiemu (ib. s. 481). Jako jedyny spadkobierca matki wsytępował 1725 r. (ib. s. 147). Skwitowany z procesu przez Stanisława Borka Gostyńskiego, pisarza ziemskiego kaliskiego, sprzedał mu 1727 r. za sumę 71.836 zł. swą wieś Zbiersko (ib. 165 s. 516).

Jan, wedle Bonieckiego syn wspomnianego wyżej Mariana, był mężem Jadwigi Kędzierskiej, córki Stanisława i Heleny Zaleskiej. Oboje Już nie żyli w 1715 r., kiedy ich syn Michał, wuj Justyny Lesiewskiej, występował jako jej plenipotent (P. 1149 II k. 131)

Jan, syn Kaspra, a brat Zygmunta, żył jeszcze w 1690 r., kiedy wraz z Zygmuntem występował jako współspadkobierca ciotki Anny 1-o v. Złotkowskiej, 2-o v. Walewskiej (I. Kon. 68 k. 222). Wedle Bonieckiego, miał mieć córkę za Aleksandrem Zapolskim. I istotnie Marianna z Brzezin L. była w l. 1667-1711 żoną Aleksandra z Rokszyc Zapolskiego, z czasem podwojewodziego łęczyckiego.

Z linii wiądącej się z Lasotek i Glewa pochodzili: Agnieszka, córka zmarłego Stanisława, w l. 1588-1594 żona Mikołaja Szubskiego cz. Szczawińskiego, z czasem kasztelana brzezińskiego (I. Kon. 23 k. 158; R. Kal. 6, luzy w końcu tomu). Krystyna, w r. 1650 żona Szymona Braneckiego, chorego umysłowo. Wojciech, mąż Teresy Działyńskiej 1724 r. (ZTP 42 k. 529), z czasem podczaszy dobrzański, ojciec Antoniny, żony Hieronima Sierakowskiego, łowczego krzemienieckiego. Oboje Sierakowscy już nie żyli 1787 r. (I. Kal. 227 k. 118).

Z odrębnej chyba rodziny, wiądącej się z Lasocina w z. wyszogrodzkiej, szli: Paweł, syn Wacława z wojew. mazowieckiego, mąż Elżbiety Giżyckiej, córki Jana i Zofii Rogozińskiej, dał 1644 r. zobowiązanie swym teściom stawienia do akt żony, by ich skwitowała z 1.500 zł posagu (I. Kal. 110a s. 902). Była ta Elżbieta 2-o v. za Władysławem Szydłowskim, zaś 3-o v. 1677 r. za Janem N. (I. Kal. 138 s. 12). Michał, podkomorzy wyszogrodzki, już nie żył 1703 r. Nie żyła wtedy i żona jego Barbara z Walewskich, która była 1-o v. za Władysławem Leszczyńskim, wojewodą łęczyckim. Ich syn Stanisław był 1703 r. spadkobiercą matki obok siostry przyrodniej Ludwiki z Leszczyńskich Garczyńskiej (P. 1143 I k. 75). Żył jeszcze 1711 r. (ZTP 39 k. 308). Adam, starosta wyszogrodzki, po śmierci pierwszej żony Marianny Niszczyckiej zaślubił w r. 1703 lub 1704 Teofilę Unimierską, wdowę po Marcinie Ulatowskim, która w 1704 . nabyła wyderkafem za 20.000 zł od Apolinary ze Smoguleckich Tuczyńskiej, kasztelanowej gnieźnieńskiej, wieś Kosztowo w p. nakiel. (N. 192 s. 97). Adam żył jeszcze 1713 r. (N. 195 s. 99), nie żył już 1717 r., kiedy to Teofila występowała jako wdowa (N. 199 s. 183). Była 1718 r. 3-o v. żoną Adama Wilkowskiego, podkomorzego sochaczewskiego (N. 200 k. 34) i żyła z nim jeszcze 1729 r. (N. 203 k. 44v). Córka Adama, Marianna, w r. 1728 żona Stanisława Gembarta, już nie żyjąca 1732 r., syn Paweł, łowczy sochaczewski, dziedzic Brochowa i Brochówka w p. sochacz., zastawił te dobra t. r. na trzy lata za 20.000 zł kapitule gnieźnieńskiej, celem spłacenia reszty posagu swej zmarłej siostry Gembertowej. Szwagier Gembert skwitował go jednocześnie z tej sumy (G. 96 k. 428, 429v). Agnieszka, wedle Bonieckiego siostra Adama, starosty wyszogrodzkiego, była w 1719 r. żoną Stanisława Garczyńskiego, kasztelana konarskiego kujawskiego, w l. 1722-1726 wdowa, nie żyła już 1727 r. Roch, skarbnik rawski, chrzestny 12 VI 1765 r. (LB Trzcinica).

Antoni, kasztelan gostyński, dziedzic Trzcianki 1777 r. (LB Czarnków). Stanisław, starosta mokrski, z Polanowic, występował jako ojciec chrzestny w l. 1779-1782. Panna Franciszka, kasztelanka sochaczewska, z Polanowic, w tej samej roli działała 1780 r. Pani Apolonia, kasztelanowa sochaczewska, również z Polanowic, chrzestna w l. 1780-82 (LB Polanowice). Kasztelanowa umarła w Iłowie 1786 r. Nekrolog Franciszkanów Śremskich podaje datę jej śmierci raz na 10/IV, raz na 10/XII. Może ta późniejsza data to data pogrzebu?

Ignacy, brat Józefa, ożenił się z Marianną Iłowiecką, córką Karola i Marii z Niesiorowskich, ur. ok. r. 1803, 2-o v. żoną N. Kawieckiego (Hip. Wągr., Budziejewo). Juliusz Lasocki, współwłaściciel fabryki żelaznej na Pradze, zaślubił w Warszawie 1868 r. (przed 28/I) Zofię Dobrogniewę Walerię Mikorską z Wielkopolski (Dz. P.). (zob. niżej) Ludwik, dziedzic dóbr, nie żyjący 1878 r., miał z żony Zofii Duninówny syna Jana, ur. w Król. Pol. ok. 1861 r., ochrzcz. z ceremoni 30 XII 1885 r., przy czym matką chrzestną była Emilia L-a. Miał i córkę Marię, zmarłą w wieku lat 14 w Goerbersdorf 15 VIII 1878 r. (LB , LM Lechlin).

Roman, syn Antoniego i Marianny z Rogoskich, ur. w Żółwinie koło Warszawy, dziedzic Dzierzbi w gub. łomżyńskiej umarł 7 I 1887 r. mając lat 69, w Poznaniu w Hotelu Francuskim, pochowany w Lechlinie (LM Lechlin; Dz. P.). Ożeniony z Emilią Duninówną, córką Antoniego, referendarza stanu, i Emilii Bykowskiej, ur. 6 III 1834 r., zmarłą 8 V 1919 r. (LM Poznań, Św. Marcin). Emilia i jej siostra Zofia, żona Ludwika L-go, były dziedziczkami Łosińca mocą zapisu testamentowego z r. 1865 stryja ich Franciszka Dunina. Działając w ich imieniu Roman L. 23 II 1867 r. sprzedał Losieniec za 60.000 tal. ciotce ich Magdalenie z Duninów Napierałowiczowej. Ta ciotka zmarła 5 IV 1882 r. czyniąc Emilię uniwersalną spadkobierczynią swych dóbr, tj. Losińca i Lechlina (Hip. Wągr., Łosiniec, Lechlin). Roman L. miał z niej córkę Magdalenę, żonę Mieczysława Moszczeńskiego z Niemczynka, zmarłą 9 III 1905 r. (Dz. P.) i synów Stanisława i Antoniego. Antoni, właściciel Lechlina od r. 1890, sprzedał w 1890 r. Łosiniec w p. wągrow. (2562 m.m.) Józefowi Liszkowskiemu z Poznania (ib.). Lechlin sprzedał w r. 1891 Karolowi v. Treskow (Hip. Wągr. Lechlin). Stanisław, ur. ok. 1858 r. dzedzic Dzierzbi, zaślubił 10 VII 1892 r. w Przysiece Annę Kurnatowską, córkę marszałka Stanisława i Leoni Potworowskiej (LC Biezdrowo; Dz. P.). Umarła ona w Berlinie 12 IX 1911 r., pochowana w Biezdrowie (ib.). Jan, z Warszawy, zaślubił w Poznaniu w Farze 7 I 1886 r.. Zofię Dziembowską, córkę Władysława i Heleny Laszczyńskiej, z Wronek (ib.). Ich córka Zofia, ur. we Wronkach 20 X 1886 r. (LB Wronki) Antonina, zamężna Potworowska, umarła w Warszawie 27 XI 1903 r. (ib.). Marek, syn Władysława i Marii z ks. Wronieckich, podpor. 14 pułku ułanów Jazłowskich, umarł we Lwowie 13 VIII 1934 r. (Dz. P.).

>Lasoccy z Lasocic w p. kośc., przedtem w ziemi wschowskiej. Przecław L. z Lasocic wspólnie z córką miał 1397 r. w Kościanie sprawę z Karnińskimi, zaś 1399 r. świadczył w Poznaniu Ramszowi z Czacza (Leksz I i II). Mikołaj cz. Nikiel, Niklas występował w l. 1406-1410 (Kośc. 3 k. 26, 99; III k. 98, 109). Mikołaj, syn Mikołaja z Lasocic, imatrykulowany 1432 r. na Uniwersytecie Krakowskim (Alb. Stud. I). Mikołaj L. z Sidnicy kwitował 1445 r. Jana Kotwicza, starostę wschowskiego (Kośc. 17 s. 597). Ten sam Mikołaj w 1455 r. oprawił posag żonie Katarzynie w Lasocicach (Bon.). Katarzyna z Lasocic, może ta sama, żyła jeszcze 1504 r., kiedy swej córce Barbarze zapisała 16 sł. w. czynszu rocznego na Tarchalinie (P. 1389 k. 298). Ta Barbara L. kwitowała w 1502 r. Jana Jędrzychowskiego z zapisu na części jego wsi Sidnica (Ws. 1 k. 40). Bezpotomna, już nie żyła w 1513 r. Jej siostra Anna z Lasocic była żoną Jana Sidnickiego (Siedlnickiego) i w r. 1496 sprzedała część Lasocic zwaną Grodziskiem Rafałowi z Leszna (MRPS II, nr 625). Jan Sidnicki był potem sędzią ziemskim wschowskim i w r. 1513 Anna występowała już jako wdowa. Siostrą powyższych Anny i Barbary, a więc również córką Katarzyny musiała być Katarzyna z Lasocic, której mąż, Jan młodszy Rąbiński, dziedzic w Kokorzynie, oprawił w 1483 r. posag 200 zł w. na Godziszewie w p. kośc. (P. 1386 k. 184v). Jan Kokorzyński, syn Jana, niewątpliwie tego samego, procesowany był 1510 r. przez Katarzynę L. o wygnanie jej z Tarchalina, wsi odziedziczonej przez nią po matce, zmarłej Katarzynie L. (P. 863 k. 288v). Chyba chodziło tu o wygnanie matki przez syna? O to samo t. r. pozwała Jana Kokorzyńskiego inna córka Katarzyny, Anna Sidnicka (ib. k. 343v). Jan Kokorzyński, za zezwoleniem swego ojca, siostrze swej rodzonej Annie ustąpił 1511 r. sumę 300 zł w., którą ich zmarła matka wniosła ich ojcu na Godziszewo i Kokorzyno (Kośc. 23 k. 250). Ten Jan żył jeszcze 1514 r., kiedy część w Tarchalinie, należną sobie ze spadku po Barbarze L., sprzedał za 200 zł w. Annie L., wdowie po Janie Sidnickim (Kośc. 233 k. 42; 345 k. 43). N. Lasocka, siostra Katarzyny, Anny i Barbary, musiała być zamężna za Doninem (Dohna), bowiem w r. 1513 Kasper Donin Kroszyński i jego Anna, żona Hauswalda Czamer, swoją część w Tarchalinie, odziedziczoną po ich rodzonej ciotce Barbarze L., sprzedali za 200 zł w. Annie Sidnickiej (Kośc. 23 k. 446v; 233 k. 39; 345 k. 38).

>Lasoccy różni. Tomisław 1434 r. (G. 14 k. 146v). Jan L., w 1478 r. mąż Ewy (?), córki Jana Knyszyńskiego (?), współdziedziczki w Nieczajnie (P. 1386 k. 94v). Wojciecha, syna zmarłego Piotra L., wzywał do uiszczenia 4 grz. 1492 r. Jan Budziejewski (G. 15 k. 136v). Mikołaj trzymał 1501 r. części Pępic w p. gnieźn., kupione za 60 grz. od Doroty, żony Jana Pępickiego, i od jej siostry panny Elżbiety (G. 24 k. 120v). Wojciech w 1502 r. swoją część młyna wodnego zw. Goczonowski i innego młyna zw. Gorzewo w pow. kcyń. za 16 grz. wyderkował Spytkowi Żabickiemu (P. 1389 k. 190). Jan, dziedzic części w M. Gurowie, pozwany 1532 r. o rany przez Wawrzyńca Gurowskiego (G. 262 k. 20v). Anna, żona 1621 r. Jana Belęckiego. Małgorzata, w 1648 r. żona Piotra Prusimskiego. Helena, ksieni benedyktynek (poznańskich?) 1696 r. (P. 1112 VIII k. 51). Jakub, b. posesor Komorowa, skwitowany 1697 r. przez Katarzynę z Krajewskich Bieńskowską (G. 90 k. 132v). Jakub wspólnie z żoną Jadwigą Pacynowską spisywał w 1697 r. w Łubowie kontrakt z Marcinem Kurnatowskim, podczaszym brzeskim kujawskim (ib. k. 135v). Ta Jadwiga Pacynowska była córką Dobrogosta i Zofii Rechnicówny. Swoją sumę posagową z Przybysławic W., dóbr rodzicielskich, scedowała 1699 r. swej bratanicy Mariannie Pacynowskiej. Umarła jako wdowa przed r. 1725 (I. Kal. 161 k. 414). Michał, syn zmarłych Jana i Jadwigi z Kędzierskich, w 1715 r. plenipotent Marcina Leśniewskiego umocowany w grodzie łęczyckim (P. 1149 I k. 167). Damian, bernardyn bydgoski, zmarł 16 I 1729 r. (Kantak). Aleksandra, wdowa po Franciszku Błeszyńskim, stolniku owruckim, spisywała testament w Toruniu 28 III 1734 r. (N. 206 k. 3). Józef, w r. 1748 mąż Marianny Grotowskiej, córki Adama i Agnieszki Aniołowiczów (I. Kal 185/189 k. 106v). Józef, nie wiem czy ten sam, w 1751 r. jako były posesor Popowa pozwany przez Stanisława Nieniewskiego, regensa ziemskiego wieluńskiego (Rel. Kal. 146 s. 697). Józef, dzierżawca browaru w Kołdowie 1753 r. (ib. 152/153 s. 532). Franciszek Józef, ekonom w Komornikach, z żoną Elżbietą mieli syna Ignacego Franciszka ur. tamże, ochrzcz. 19 XI 1774 r. (LB Komorniki). Andrzej zaślubił tamże 10 II 1771 r.Elżbietę Stankiewiczównę. Z niej syn Stanisław, ochrzcz. 9 V 1773 r., i córka Małgorzata, ochrzcz. 17 VII 1776 r. (LC i LB Komorniki). Ks. Stefan, pleban gogolewski 1795 r. (LB Gogolewo). Jan Nepomucen z Serocka, ojciec chrzestny 31 V 1813 r.(LB Branno). Leopold umarł w Mogilnie 12 VIII 1902 r., o czym wiadomość dawali rodzice (Dz. P.). Ludwika umarła w Trzemeszynie 10 XI 1907 r. (ib.).

>Lasotowie h. Rawicz. Andrzej z Łopiennika L., łowczy lubelski, w 1568 r. mąż Zofii Zarembianki z Kalinowy, córki Jana, kasztelana kaliskiego, wziął za nią 2.000 zł posagu (I. Kal. 34 s. 1583, 1590). Oboje już nie żyli 1624 r., kiedy ich córka Dorota, żona Hieronima Hornostaja również już nie żyła (ZTP 28a s. 1024). Beata z Łopiennika, wdowa po Januszu ks. ze Zbaraża Poryckim, staroście horodelskim, w r. 1617 dziedziczka dóbr Tuliszkowy i Ogorzelczyno w p. kon. (Z. T. P. 27 s. 2083). Nie ma pewności, czy do tych samych należał Baltazar, już nie żyjący 1746 r., ojciec Adama, który wówczas spisywał dożywocie z żoną Ewą Dorotą Drzewiecką (P. 1284 k. 62v).

>Lasotowie różni. Szl. Marcin L. z miasta Pniew (czy szlachcic), mąż szl. Katarzyny, która 1470 r. miała termin z Mikołajem Kawieckim (Kośc. 20 s. 480). Katarzyna Lasocina, matka Mikołaja Brzostkowskiego 1494 r. (Py. 15 k. 343). Małgorzata Lasocina oraz Barbara Jezierska przed r. 1520 sprzedały czwartą część miasta Gostyń i wsi Podrzecze Andrzejowi z Górki (P. 1392 k. 336). Po śmierci Mikołaja Lasoty, dziedzica w Zaborowie i Sroczewie, spadkobiercami byli w 1521 r. Konarscy (Kośc. 26 k. 127v). We wszystkich powyższych przypadkach "Lasota" to chyba jednak tylko imionisko.

>Latalscy h. Prawdzic z Latalic w p. gnieźn. Więcław L. 1391 r. (Leksz I, nr. 982). Mikołaj Lubiatowski, mąż Bieniaski, która w działach majętności sierakowsko-uzarzewskiej wzięła 1412 r. Tomiszewo i Latalice (G. 1 k. 203). Mikołaj z Latalic i Lubiatowa, oczywiście identyczny z powyższym, występujący 1415 r. był Zarembą (G. 2 k. 60), a więc Latalscy Prawdzice to w rzeczywistości Zarembowie (zob. BNT IV, s. 466). Podobieństwo godeł tłumaczy tę przemianę. Jan z Latalic występował w l. 1420-1424 przed aktami ziemskimi gnieźnieńskimi (G. 3 k. 22, 215v). Nie wiem czy wymienieni w dalszym ciągu Janowie to jedna i ta sama osoba, czy co bardziej prawdopodobne dwóch Janów, reprezentujących dwa pokolenia. Jan z Latalic 1436 r. zeznawał przed aktami ziemskimi pyzdrskimi (Py. 7 k. 155v, 186v). Jan L. w imieniu Jarnolda z Górki występował 1441 r. na terminie z Mikołajem z Gorazdowa (Py. 10 k. 5v). Jan z Latalic miał 1443 r. termin z Wierzbiętą z Grzybowa (G. 5 k. 23). Jan L. działał 1453 r. jako stryj Anny, żony Mikołaja a Jagodna (P. 18 k. 137v). Jan L. inromitowany 1462 r. do części wsi Bodzaporowice w p. gnieźn., kupinej od Doroty, żony Klemensa, obywatela z Kłecka (G. 20 k. 9v). Wieś to dziś nie istniejąca, zwana Bodzeporowice, potem również Zaporowice, względnie Bodzaporki cz. Zaporki. Jan t. r. kupił od Katarzyny, żony Piotra z Bodzaporowic, za 60 grz. jej części w tej wsi (P. 1384 k. 128v). Jan L. nie żył już w r. 1467. Jego synowie to Jan starszy i Jan młodszy zwany Januszem, oraz córki: Jadwiga, w r. 1485 wdowa po Janie Orzeszkowskim, i Małgorzata, w l. 1478-1494 wdowa po Jakubie z Chwałkowa. Wspomniane wyżej transakcje dotyczące Bodzaporowic odnoszą się być może już nie do ojca, lecz do jednego z synów, Janów. Obaj oni dali w 1465 r. trzecią część półłanka w Latalicach i dopłatę 20 grz. Marcinowi z Bodzaporowic w zamian za jego część w Bodzaporowicach i taką samą transakcję przeprowadzili wtedy z Mikołajem Bodzaporowskim (P. 1383 k. 203). Jan i Janusz, dziedzice Latalic, byli w 1467 r. pozwani przez Katarzynę, wdowę po Wawrzyńcu z Bodzaporowic, w sprawie listu rezygnacyjnego na Bodzaporowice, złożonego do wiernych rąk ich zmarłego ojca Jana (G. 20 k. 146v). T. r. obaj kupili za 50 grz. od Bodzęty z Bodzarowic połowę trzeciej części Wielkich Bodzaporowic (P. 1383 k. 249). Starszy z braci, Jan, był chyba jeszcze świeckim 1478 r., kiedy wraz ze swym niedzielnym bratem Januszem od siostry Małgorzaty, wdowy po Jakubie z Chwałkowa, nabył wyderkafem za 150 grz. jej oprawę na Chwałkowie (P. 1386 k. 103v). W 1482 r. był plebanem w Sławnie i altarystą w Pobiedziskach (P. 855 k. 123). Altarysta poznański, swą ojcowiznę w Latalicach i Bodzaporowicach dał w 1485 r. bratu Januszowi (P. 1387 k. 16v). Pleban w Pobiedziskach, żył jeszcze 1494 r. (P. 856 k. 49v).

Jan młodszy, zwany najczęściej Januszem, syn Jana, burgrabia nakielski w l. 1475-1477 (G.), występował 1478 r. jako były burgrabia nakielski (G. 21 k. 67v). Był w l. 1486-1493 burgrabią gnieźnieńskim (G.) Poborca kaliski 1493 r. (MRPS II, nr 158, 245). Kasztelan biechowski w l. 1494-1502, sędzia generalny kaliski w l. 1495-1503 (G.). Kasztelanem lędzkim mianowany 3 II 1502 r. (MRPS III, nr 202 P. 1389 k. 196). Kasztelanem gnieźnieńskim r. 1503.26/III. (MRPS III, nr 818), starosta koniński 1504 r. (ib., nr 1515). Kupił 1464 r. od Jana Bielawskiego za 200 zł. w. trzy łany osiadłe w Piotrkowicach w p. kcyń. (P. 1383 k. 195v). Na połowie Latalic oprawił 1467 r. posag 100 grz. żonie swej Katarzynie z Oleśnicy (P. 1384 k. 245v; 1387 k. 16v). Janowi Bielawskiemu dał t. r. część w Bodzaporowicach, nabytą od tamtejszego wójta Piotra, z dopłatą 500 zł w. w zamian za części wsi Bielawy w p. gnieźn. (P. 1383 k. 256). Na Latalicach oprawił 1485 r. posag 170 grz. drugiej swej żonie Zofii Skockiej, córce Macieja, otrzymując jednocześnie od Andrzeja Skockiego zapis na Stawianach w p. gnieźn. rocznego czynszu wyderkowego 8 grz. od sumy 120 grz. (P.1387 k.16v). Od swego syna z pierwszej żony, Jana, dostał t. r. cesję oprawy jego matki 100 grz. na Latalicach i Bodzaporowicach (ib.). Od Jana Piotrkowskiego kupił 1491 r. za 80 grz. jego część w Piotrkowicach w p. kcyń. (ib. k. 143), a od Wojciecha Bodzaporowskiego kupił t. r. za 20 grz. jego część w Bodzaporowicach (ib. k. 156). Kwitował 1494 r. Czeczerada Chwałkowskiego z posagu i wiana swej siostry Małgorzaty, wdowy po Jakubie z Chwałkowa (P.856 k. 49v). Dał 1495 r. Janowi, synowi Wawrzyńca Łagiewnickiego, za jego połowy wsi Łagiewniki i Oleksino w p. gnieźn. swą część w Bodzaporowicach z dopłatą 450 zł (P.1383 k.80v; 1388 k.106). Całą wieś Latalice i części w Bodzaporowicach dał 1497 r. Strzeszkowi Łagiewnickiemu w zamian za połowę Łagiewnik (P.1383 k.136v). T. r. na Łagiewnikach oprawił 160 grz. posagu żonie Zofii Skockiej (ib. k.140v). Nazwany Łagiewnickim 1498 r. przy okazji poręczenia danego mu przez Piotra Nowomiejskiego i Jana Podleskiego za Stanisława Nowomiejskiego, iż ten uwolni czwartą część miasta Skoki, sprzedaną Januszowi za 700 zł, a obciążoną wyderkafem Mikołaja Węgorzewskiego (G.23 k.86v). Miał w l. 1499-1509 terminy z Wojciechem Przesieckim, który poręczył był za Michała Łagiewnickiego, iż ten uwolni od obciążeń zrezygnowane Januszowi za 450 grz. Łagiewniki, Oleksino i Żukowo (G.24 k.34, 249; 26 k.5). Andrzeja Skockiego skwitował 1500 r. z 120 grz., za którą to sumę zapisał był na Stawianach 8 grz. czynszu rocznego (G.24 k.88). Janowi i Stanisławowi, braciom z Wybranowa sprzedał w 1501 r. za 80 grz. całą swoją część w Piotrkowicach w p. kcyń., a dopełnił ostatecznie tę transakcję w 1502 r. (P.859 k.213; 1389 k.175). Od Jadwigi, wdowy po Marcinie Nowomiejskim, kupił 1502 r. jej część w mieście Skoki (P.1389 k.196). Od Wojciecha Janowskiego, dziedzica we Włoszynowie, swego zięcia, nabył wyderkafem w 1505 r. za 300 grz. wieś Gądecz w p. gnieźnieńskim (P.1390 k.65v). T. r. dał swojłą część w Bielawach Wojciechowi i Janowi Dębnickim w zamian za ich trzy części w Dębnicy i Dzierzgoniestwie wraz z trzema częściami jeziora zw. Mistrzewo, należącego do Dzierzgoniestwa (G.335a k.1,1v; 19 k.240). Czwartą część miasta Skoki nabył 1513 r. od Adama Smoszewskiego i Andrzeja Jaktorowskiego, dając im w zamian za to łan pusty we wsi Dzierzgoniestwo, wieś Gądecz nabytą od Wojciecha Janowskiego oraz dopłatę 60 grz. (P.786 s.471; 865 k. 417v). Ta zamiana została ostatecznie zrealizowana 1514 r. (P.1392 k.1). Od Wawrzyńca Witkowskiego i jego bratanków, Macieja i Jakuba, otrzymał 1515 r. wieś pustą Witkowice w p. gnieźn., dając w zamian połowę łana pustego we wsi Sukowo w p. gnieźn. i dopłacając im 100 grz. (P.1392 k.64). Umarł między r. 1515 a 1518 (Bon.). Owdowiała Zofia Skocka dom na Piaskach za murami Poznania, położony koło domu Jana Iwieńskiego, podkomorzego kaliskiego, dała 1540 r. swemu synowi Jerzemu, kasztelanowi lędzkiemu (P.1394 k.398). Z pierwszej żony Katarzyny z Oleśnicy był syn Jan, o którym niżej, i Wojciech w r. 1483 zapisany na Uniwersytet Krakowski (Alb. Stud. I), z drugiej synowie: Benedykt, Janusz, Jerzy, Maciej i córka Barbara, żona 1-o v. w l. 1502-1505 Wojciecha Janowskiego cz. Włoszynowskiego, 2-o v. w l. 1514-1524 Jana Turka Łąckiego, wdowa po nim w l. 1547-1554, nie żył już 1560 r. O Macieju wiem to tylko, że imatrykulował się 1516 r. na Uniwersytecie Krakowskim i t. r. umarł na zarazę (Alb. Stud. II).

I. Jan, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Oleśnickiej, w l. 1488-1491 notariusz publiczny w Konsystorzu poznańskim, 1489 r. pleban w Chojnicy i altarysta w Kostrzyniu, od 1492 r. notariusz biskupa Uriela Górki, 1493 r. kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny in Summo i altarysta w Kościanie, a przed 1499 r. także altarysta u Wszystkich Świętych w Poznaniu, prepozyt w Chrząstowie 1498 r., w l. 1504-1507 pleban w Kostrzyniu, z której to plebanii ustąpił na rzecz Stanisława L. Od 24 IV 1495 r. kanonik poznański, 1490 r. kanclerz królowej wdowy Elżbiety, otrzymał 1500 r. prepozyturę gnieźnieńską, 1503 r. prepozyturę krakowską, 1507 r. łęczycką, 1523 r. poznańską, a kanonię poznańską ustąpił 1516 r. na rzecz brata Benedykta. Dostał 17 V 1525 r. prowizję na biskupstwo poznańskie, na które ingres odprawił 17 VIII t. r. Mianowany 15 III 1536 r. biskupem krakowskim, objął nową stolkicę 22 IV. Przeniesiony 17 VIII 1537 r. na arcybiskupstwo gnieźnieńskie, zamarł 19 VIII 1540 r. (Nowacki, Dzieje Arch. Pozn. II). Oprawę posagu swej matki, to jest 100 grz. na Latalicach i Bodzaporowicach dał 1485 r. ojcu (P.1387 k.16v), a 1491 r. skwitował tego ojca z posagu matki (G.22 k.171). Wraz z bratem Benedyktem swe części w dobrach rodzicielskich, tj. w mieście Skoki i wsiach: Dębnica Wielka, Łagiewniki, Oleksino i Witkowice w p. gnieźn., które należały się im z działów braterskich, dali 1524 r. braciom swym Januszowi i Jerzemu (P.1393 k.35v).

II. Benedykt, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej. Brudziński otrzymał 1510 r. zwolnienie królewskie na scedowanie mu plebanii pobiedziskiej (MRPS IV, nr 9725). Benedykt otrzymaszy po rezygnacji brata Jana kanonię poznańską, przeprowadzał 1516 r. dowód szlachectwa. Herb ojcowski nazwał Prawdzicem macierzysty Nowiną (Scr. rer. Polonic. IX, s.377). Dostał 1518 r. prezentę na kanonię kościoła zamkowego w Kruszwicy po śmierci Mikołaja Krzyżanowskiego (MRPS IV, nr 11686). Drogą zamiany z drem med. Erazmem z Lublina dostał 1523 r. prezentę na probostwo w Gniewkowie, z którego zrezygnował w r. 1525, zapewne krótko przed 27 XII (ib., nr 13693, 14403).

III. Janusz, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej, starostą inowrocławskim był już 14 IX 1516 r. (MRPS IV, nr 11672); rycerz Grobu Chrystusowego, mianowany kasztelanem lędzkim 1 XI 1520 r. (ib., nr 3492); województwo inowrocławskie otrzymał 25 XI 1535 r. (ib., nr 17944); wojewodą poznańskim został w r. 1538. Nominacja datowana wprawdzie dopiero 17 IV (ib., nr 19127), ale już 14 III t. r. województwo inowrocławskie po jego awansie zostało oddane Kościeleckiemu (ib., nr 19084). Starostwo człuchowskie za wstawiennictwem Bony dostał 22 II 1546 r. (ib., nr 7639). Wprawdzie 10 VI 1554 r. dany został konsens Wojciechowi Czarnkowskiemu, staroście kościańskiemu na wykup z rąk L-go lub jego spadkobierców Człuchowa (ib. V, nr 6696), ale trzymał to starostwo do śmierci. W zastępstwie ojca uczestniczył 1509 r. w wyprawie wołoskiej (ib. IV, nr 651). Od Mikołaja Dębnickiego, burmistrza poznańskiego, doktora sztuk wyzwolonych i medycyny, nabył 1519 r. jego część w Dębnicy, dając w zamian za to łan pusty w Sukowie z dopłatą 150 grz. (P.1392 k.314,318v). Od Jana Raczkowskiego kupił 1521 r. za 180 grz. połowę wsi Piączyno w p. gnieźn. (ib. k.377v), którą w 1524 r. rezygnował za 160 grz. ks. Mikołajowi Podleskiemu, kanonikowi Najśw. Marii Panny in Summo, plebanowi w Kłecku i Popowie (G.335a k.76). Od Jana Gałczyńskiego kupił 1522 r. za 1.000 grz. część w Dębnicy (P.1392 k.460v). Jego zięć Jan Turek Łącki otrzymał 1524 r. konsens na zastawienie mu posiadanej przez siebie królewszczyzny Płowce w p. radziej. (MRPS IV, nr 13837). Od Jana Leszczyńskiego, podkomorzego kaliskiego i starosty radziejowskiego wykupił za 6000 zł dzierżawę królewską Dolsko w p. inowrocł. (ib., nr 4661). Potem w r. 1531 król zezwolił Mikołajowi Niemojewskiemu sędziemu i wojskiemu inowrocławskiemu, wykupić te dobra od Latalskiego (ib., nr 5813). Z Katarzyną z Sulina, żoną Piotra Mieleńskiego, dziedziczką trzeciej części w Dzierzgoniestwie dokonał 1525 r. zamiany pewnych ról w Dębnicy i Dzierzgoniestwie (G.335a k.92). Od ks. Jana i Macieja braci Skrzetuszewskich oraz od innych spadkobierców Andrzeja Skockiego skupił w l. 1526-1527 za 500 grz. części miasta Skoki i wsi Stawiany w p. gnieźn. (P.1393 k.138,164v; G.335a k.97v). W przeprowadzonych w 1527 działach z bratem Jerzym oddał mu połowę miasta Skoki, biorąc całą Dębnicę (ib. k.174v). Inne części Stawian nabył 1528 r. od Zofii ze Skrzetuszewskich Pląskowskiej za 45 grz., oraz od Jakuba, Jana i Wincentego, braci Skockich, którym dał za to część miasta Skoki i dopłatę 300 zł (G.335a k.108; P.1393 k.240). Zaraz potem całą wieś Stawiany wymienił z Andrzejem Łosińskim na części wsi Urzazowo i Świączyno w p. pozn. (ib. k.241), ale bezpośrednio potem od tegoż Łosińskiego odkupił Stawiany za 1.200 zł (ib. k.242v). Barbarze Podleskiej, żonie Bernarda Kuruchowskiego dał t. r. pustkę Dzierzgoniestwo w zamian za własność Wysokiego Podlesia i pustek Piączyno (ib. k.228). Od Macieja Pępickiego kupił t. r. za 150 grz. część w Pępicach w p. gnieźn. (P.1393 k.232v). Stawiany ponownie w r. 1529 sprzedał za 1.200 zł Andrzejowi Łosińskiemu (ib. k. 272). Sprzedał mu również t. r. za 1.800 grz. całe wsie Wysokie Podlesie i Piączyno (ib. k.315v). Od Macieja Pakosckiego kupił 1530 r. za 5.000 zł części miasta Pakość i wsi Rybitwy w p. gnieźn. i inowrocł. (P.1393 k.327v), zaś od Andrzeja Jemieleńskiego za 1.000 grz. całą wieś Krzyżewniki w p. pozn. (ib. k.385v). T. r. nabył od kapituły gnieźnieńskiej całą wieś Kopydłówko w p. gnieźn., dając w zamian roczny czynsz 4 grz. na połowie wsi Brzozogaj (P.1394 k.14v,15v; MRPS IV, nr 5582). Od Katarzyny Drogoszewskiej, żony Piotra Kobylnickiego, kupił 1531 r. za 200 zł część wsi Taczały (P.1393 k.456). Od Dobrogosta Jezierskiego kupił 1532 r. za 7.000 zł połowę miasta Łabiszyna z połową przedmieść i wsi przyległych: Oporowo, Ojrzanowo, Smogorzewo, Mamlicze i Kania w p. bydg. (ib. k.499). Od Stanisława Taczalskiego kupił t. r. za 400 zł części wsi Taczały (ib. k.501). T. r. kupił za 30 grz. od Macieja Pijanowskiego pięć i pół ćwierci roli we wsi Umiętki w p. kośc. (ib. k.515). Z Feliksem Kamińskim dokonał t. r. zamiany, dając mu całą wieś Krzyżewniki i dopłatę 650 grz. za wsie Nowiec i Trąbinko osiadłe oraz Malinie pustki w p. kośc. (ib. k. 535v) Od Jana Kruchowskiego uzyskał t. r. zobowiązanie sprzedaży wsi Rybno i Wola p. gnieźn. (G. 29 k. 290). Od Jana i Macieja braci Skrzetuszewskich, dziedziców w Pawłowie w p. gnieźn. dostał 1533 r. brzeg w Pawłowie (P. 1393 k. 574). Od Marcina i Henryka braci Jarkuszewskich nabył t. r. za 600 grz. Strychowo w p. gnieźn. (ib. k. 588). Otrzymał 1534 r. konsens na wykupienie od spadkobierców zmarłego Blocha wsi królewskich: Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i pustki Osiek w ziemi dobrzyńskiej (MRPS IV, nr 17495). T. r. od Piotra Wrzesieńskiego dostał zobowiązanie rezygnacji za 600 grz. wsi Mszyczyno (G. 30 k. 200). Wieś Umiętki w p. kośc. sprzedał 1535 r. za 300 grz. bratu biskupowi poznańskiemu i jego następcom (P. 1393 k. 761v). Od Wacława Zaremby kupił 1536 r. części miasta Łabiszyna i wsi: Oborznia, oba Łabiszynki, Smyrzyno, Smyrzynko, Zalasowo, Dorylewo, Królikowo w p. kcyń., przedmieścia miasta Łabiszyna, Dzierski (?), Oporowo, Kania, Mamlicze, Ojrzanowo, Smagorzewo w p. bydg., całe części miasta Mrocza i wsi: Drzązno, Drzązenko, Kossowo, Dębowo, Tanina, Taninko, Mysławy (?), Wielewieczek, Rogalino w p. nakiel. (P. 1394 k. 9). Macieja Zakrzewskiego, brata i spadkobiercę Andrzeja, wojskiego poznańskiego i burgrabiego zamku krakowskiego, pozwał 1536 r. w sprawie wykupu dóbr królewskich, tj. miasta Łopienna i wsi: Wilamowo, Gądecz, Dobiejewo, Grzybowo, Międzychód, Chroślinko, Ośno i Laskowo w p. gnieźn. (P. 876 k. 209). T. r. wykupił od tegoż Zakrzewskiego za 10.000 zł dobra królewskiego miasto Łopienno i wsie: Wilamowo, Gądecz, Laskówko oraz część w Dobiejewie (P. 1394 k. 18). Bratu Jerzemu dał t. r. połowę wsi Oleksino p. gnieźn. (ib. k. 33). Wsie Nowiec, Trąbinko wraz z pustką Malinie w p. kośc. sprzedał t. r. za 3.000 zł Maciejowi Zakrzewskiemu (ib. k. 55), od którego w r. 1537 nabył sposobem wyderkafu za 2.500 zł w. i 500 grz. dobra królewskie: wieś Międzychód, połowę wsi Ośno i Laskowo oraz połowę pustki Chrościnko (G. 335a k. 203). T. r. Sebastianowi Opalińskiemu, proboszczowi poznańskiemu i kaliskiemu, kanonikowi krakowskiemu, dał wieś Kępę w p. ksiąskim, biorąc w zamian wieś Wiele w p. nakiel., należącą do prepozytury poznańskiej (MRPS IV, nr 18398). Dla Łabiszyna otrzymał t. r. przywilej na trzy jarmarki w roku (3 V, 13 VII i 6 XII) i na targi poniedziałkowe (ib., nr 18856). Żonie swej Barbarze Kretkowskiej, córce Mikołaja, wojewody brzeskiego kujawskiego, oprawił w r. 1537 posag 2.000 zł i swój dar 1.000 zł na całych wsiach: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Strychowo oraz na połowie wsi pustych Brzozogaj i Kopydłowo, dalej na częściach wsi Pępice i Karczewo, na mieście Łopienno, wsiach Gądecz i Wolanowo, na częściach wsi Dobiejewo i Laskowo, wreszcie na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Chrościenko i Laskowo (G. 335a k. 214). Od konwentu wągrowieckiego kupił 1538 r. za 200 grz. pustą wieś Miechoniwice w p. inowrocł. (Mnichów, Michowice?) (P. 1394 k. 184; MRPS IV, nr 18942). T. r. otrzymał zezwolenie wystawienia śpichlerza na gruncie królewskim w mieście Solec nad Wisłą (ib., nr 19023). Kupił t. r. za 2.000 grz. od Wincentego i Wojciecha Kruchowskich wieś Rybno i pustkę Wolę (P. 1394 k. 210). Annie z Potulic, żonie Jana Krotoskiego, zapisał t. r. dług 3.200 zł tytułem należności za części miasta Łabiszyna i Mroczy oraz przyległych wsi (G. 32 k. 326v). Od Macieja Zakrzewskiego dostał 1539 r., za konsesnsem królewskim, cesję trzymanych zastawem dóbr królewskich, tj.całe wsi Międzychód oraz połowy wsi Ośno, Laskowo i Chrościenko (P. 1394 k. 252v). Od Jakuba Rynarzewskiego kupił t. r. za 300 zł bór zw. Wołownica oraz wyspę Ostrów na Noteci, powyżej młyna Brzoza, w kierunku wsi Oborznia (ib. k. 253v). Od wspomnianej już Anny Krotoskiej kupił t. r. za 8.000 zł jej części miasta Łabiszyna i wsie: Oborznia, obie Lubionki, Smyrzyno, Smyrzynko, Zalakowo, Dobrylewo, Królikowo, przedmieście miasta Łabiszyna, Dzierski (?), Oporowo, Kania, Mamlicze, Kanowo (Ojrzanowo?), Smogorzewo, części miasta Mrocza, wsi: Drzązno, Drzązenko, Kossow, Dębowo, Tanina, Taninka, Mysławy, Wielewieczek, Rogalino (ib. k. 267v). W r. 1540 przyłączyła się do tej transakcji Dorota z Potulic, żona Wacława Zaremby, kasztelana nakielskiego (ib. k. 379v). T. r. rajcy inowrocławscy otrzymali zezwolenie od L-go na wykup pustej wsi Michowice (?) i zapisanie na niej temu L-mu czynszu 20 grz. celem erygowania szpitala w Łabiszynie (MRPS IV, nr 20103). Dodtał t. r. konsens na wykup sołectwa we wsi Międzchód (ib., nr 6748). Od Anny Cielmowskiej, wdowy po Janie Kamieńskim, i od Katarzyny Kamieńskiej nabył t. r. części wsi Kamieniec Mały cz. Kamienieczek i Bodzaporowice (P. 1394 k. 357v; G. 32 k. 105). Od Andrzeja Pierzchlińskiego dostał t. r. wieś Wolicę w p. gnieźn. (P. 1394 k. 368). Ruchocino w p. gnieźn., wieś nabytą od Małgorzaty z Modlibożyc, żony Benedykta Miezińskiego (?), sprzedał 1541 r. za 300 grz. Andrzejowi Kretkowskiemu, wojewodzicowi brzeskiemu (N. 213 k. 88), ale już w 1542 r. nabył za 400 grz. od Macieja Ruchockiego jego części dziedziczne i zastawne w Ruchocinie Małym oraz rolę zw. Siedlisko w Ruchocinie Wielkim (G. 335a k. 270). Wojciech Ruchocki t. r. sprzedał mu również za tęż sumę i swoją część należną mu z działów z braćmi Janem i Maciejem (ib. k. 269v). Od Łukasza Karczewskiego nabył t. r. pół łana roli pustej zwanej Ciecielowskie w Karczewie p. gnieźn. (ib. k. 263v). Otrzymał 1544 r. konsens na wykup cła radziejowskiego od braci Sokołoskich (MRPS IV, nr 21348). Od Anny Ruchockiej, wdowy po Macieju Baciszewskim (?) nabył t. r. za 700 grz. połowę Wielkiego Ruchocina (G. 335a k. 305v). Od Jana Tupadlewskiego kupił 1545 r. za 1.200 zł jego części w Wielkich i Małych Tupadłach (N. 213 k. 105). Swoją część cła kościańskiego t. r. wydzierżawił za 115 grz. rocznie Andrzejowi Bojanowskiemu (P. 884 k. 193). Od Macieja ojca i Tomasza syna Konarskich kupił t. r. za 700 zł osiem łanów kmiecych, dwa łany sołeckie, ogrody i karczmę w Wąwelnie p. nakiel. (N. 213 k. 109). Wieś Dąbki w p. nakiel. sprzedał t. r. za 4.000 zł Janowi Grabskiemu, zaś wieś Wolę p. gnieźn. dał swemu bratu Jerzemu (P. 1395 k. 185v). Od panny Krystyny Orzeszkowskiej kupił t. r. za 600 zł jej części w Orzeszkowie i pustce Naczki w p. pyzdr. (ib. k. 186). Od Wincentego Zdzarowskiego kupił t. r. za 3.000 zł wsie Zdzarowita i Brudzewo p. gnieźn. (ib. k. 233). Od Doroty Orzeszkowskiej, żony Marcina Markowskiego, kupił t. r. za 1.000 grz. części w Orzeszkowie i Naczkach oraz wyderkafowe części w Kopaszycach w p. pyzdr. (G. 335a k. 313v). Około r. 1546/1547 od Jakuba Wielewickiego kupił za 600 zł części w Wąwelnie, Mirucinie i Jaszkowie w p. nakiel. (ib. k. 337). Katarzyna, żona Michała Roga Radzickiego, dała mu 1546 r. cztery i pół łany puste w Tuszkowach p. nakiel. (N. 213 k. 118v). Od Tomasza Małachowskiego Skowronka kupił t. r. za 200 zł części we wsi Małachowo Kępicz w p. gnieźn. (G. 335a k. 325). Z Walentym Brzozogajskim dokonał t. r. wymiany dóbr, dał mu wsie Zdzarowita i Brudzewo oraz części wieczyste i wyderkafowe w Karczewie, wziął zaś całą wieś Brzozogaj, części Pępic oraz połowy we wsiach Łabiszyno i Wola w p. gnieźn. (p. 1395 k. 255v). Sumy posiadane przez niego na wsiach królewskich Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i Osiek w p. inowrocł., oraz na wsi Międzychód w p. gnieźn. zostały t. r. złączone w jedną - 1.610 grz., a podanie tych wsi zapewniono dożywotnio jemu i jego synom Stanisławowi i Januszowi (MRPS IV, nr 22272). Żonie swej Barbarze Kretkowskiej dał w 1547 r. nową oprawę jej posagu 2.000 zł na następujących dobrach: Wielka i Mała Dębnica, Nowawieś, Strychowo, Brzozogaj, Zagajewo, Pępice, pustka Kopydłowo, części wsi pustej Dziećmiarki, miasto Łopienno i wsie: Łopienno, Gądecz, Wilamowo, całe części wsi Dobiejewo i Laskowo, dobra królewskie: Międzychód, Ośno, Chrościenko, Laskowy p. gnieźn. (G. 335a k. 354v). Łan pusty w Tuszkowach, kupiony od Katarzyny sprzedał t. r. za 50 zł Maciejowi Konarskiemu (N. 213 k. 126). Janowi Konarskiemu dał 1548 r. wieś Pturzec w p. bydg. w zamian za części wsi Sąsieczno Wielkie p. nakiel. (ib. k. 130, 131v). T. r. dostał zobowiązanie od Barbary, wdowy po Piotrze Małachowskim Skowronku, i jej synów Stanisława Wojciecha i Macieja, rezygnowania ich części we wsi Małachowo Kempicz za 80 zł (G. 34 k. 117v). Od Macieja Konarskiego kupił 1549 r. za 100 kop groszy dwa łany puste w Mierucinie w p. nakiel. (N. 213 k. 135). T. r. kupił za 400 grz. od Andrzeja Milińskiego połowę domu za murami Poznania, położonego obok swego ogrodu (P. 888 k. 347v). Dostał t. r. kamienicę przy ulicy Żydowskiej w Poznaniu, przypadłą skarbowi prawem kaduka po krawcu Węgrzynie (MRPS V, nr 4785). Swoją połowę Ruchocina w gnieźn. sprzedał 1551 r. za 1.200 zł Erazmowi Kretkowskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (P. 787 k. 10v). T. r. od Mikołaja Tupadlskiego nabył za 1.000 grz. jego połowy dóbr ojczystych we wsi Tupadły i pustce Tupadłki k. kcyń. (N. 213 k. 155v). Całe wsie Tupadły osiadłe i puste dał 1553 r. Mikołajowi Łąckiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu, w zamian za jego połowy we wsiach Łabiszynek i Wola Łabiska w p. gnieźn. (ib. k. 170v). Miał również wsie Urzazowo i Swęczyno w p. pozn. które wyderkował kapitule poznańskiej, a które w r. 1557 synowie jego wykupili za 300 grz. (P. 898 k. 977). W r. 1538 posłował do Wrocławia a potem do Innsbrucku w sprawie małżeństwa Zygmunta Augusta z arcyksiężniczką Elżbietą. W czasie odprawiania tego poselstwa L. otrzymał od cesarza Karola V tytuł hrabiego S. I. R. On i jego potomkowie pisali się potem hrabiami na Łabiszynie L-mi. Wawrzyńca Warmuntowicza, który towarzyszł mu w tej misji, on i jego bracia arcypiskup i kasztelan lędzki przyjęli w r. 1540 do herbu Prawdzic (MRPS IV, nr 6765). Wojewoda umarł w r. 1557, przed 2 VII (ib., nr 8038). Synów pozostawił trzech: Stanisława, Janusza i Jerzego. Jego córki: Elżbieta, w l. 1545-1551 żona Jana Świdwy z Szamotuł, kasztelana biechowskiego, wdowa w l. 1566-1570, Anna, w l. 1551-1555 żona Jana Krotoskiego, kasztelana rogozińskiego.

1. Stanisław, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, starosta inowrocławski 1556 r. (Bon.), otrzymał starostwo człuchowskie po śmierci ojca 2 VII 1557 r. (MRPS V, nr 8038). Był też t. r. sekretarzem królewskim (G. 56 k. 64). Miał 1558 r. sprawę z Maciejem, Wojciechem i Ambrożym, braćmi Kozielskimi, o wykupienie dóbr królewskich: Ośno, Laskowo oraz połowy folwarku i pustej wsi Chrościnko (G. 37 k. 227). Mandat królewski na przekazanie tych dóbr Stanisławowi i Januszowi Latalskim wydany był już w r. 1556 (G. 36 k. 132). Z tymczasowych działów z braćmi wziął 1558 r. miasto Łabiszyn i wsie przyległe: Oporowo, Ojrzanowo, Mamlicze, Kania, Smogorzewo, Oborznia Walownica, Smerzyno, Smerzynko, Zalakowo, połowę miasta Rynarzewa i część wewsi Pszczołczyno oraz wieś Zwiczyno (?), połowę miasta Pakość z połową przedmieść i całe wsie królewskie, trzymane dożywotnio Wielawieś, Buczkowo, Chrząstowo z pustką Osiek w powiatach Gnieźn., kcyń., inowrocł., bydg. (G. 37 k. 386). Od Jerzego Pilatowskiego kupił 1561 r. za 6.000 zł w. wieś Pilatowo w p. bydg. (P. 1397 k. 84v). Od brata Janusza otrzymał 13 I 1562 r. cesję jego praw do starostwa człuchowskiego (MRPS V, nr 9047). Od Stanisława, Piotra i Macieja, braci Rynarzewskich, kupił 1566 r. za 20.000 zł połowę miasta Rynarzew i części wsi: Wielkie i Małe Pszczołczyno w p. kcyń., Przyłęki i Borzenkowo w p. bydg. (N. 215 k. 57v). Osobno Marcin Rynarzewski sprzedał mu t. r. za 5.000 zł swoje części w tychże dobrach (ib. k. 58v). Od Jana Rynarzewskiego kupił t. r. za 5.000 zł jego części w Pszczołczynie (ib. k. 66). Od Śiwętosława Orzelskiego kupił 1574 r. za 4.000 zł staw zwany Hamer w borze miasta Rynarzewa (N. 215 k. 184v). Obok braci Janusza i Jerzego, współdziedzic połowy Łekna w p. kcyń. 1558 r. (G. 37 k. 310v). Wraz z nimi skwitowany 1579 r. przez Annę z Łaskowskich Chłapowską z procesu o Dziećmiarki w p. gnieźn. (P. 932 k. 289). Starostwo inowrocławskie, za konsensem królewskim z 17 XII 1592 r., scedował zięciowi Andrzejowi Czarnkowskiemu (M. K. 137 k. 496v-497v). Wsie Mamlicze i Ojrzanowo w p. bydg. dał wieczyście 1593 r. swemu zięciowi Andrzejowi Czarnkowskiemu, kasztelanowi nakielskiemu (N. 219 k. 111v). Za konsensem królewskim z r. 1592 scedował w 1593 r. starostwo inowrocławskie temuż zięciowi (Bon.; N. 219 k. 111v). Łąki zwane Nikorzyno położone koło łąk miasta Kościelca, noszących też nazwę Nikorzyno, a sięgających rzeki Noteć w p. inowrocł., sprzedał 1596 r. za 200 zł Jerzemu Zakrzewskiemu, pisarzowi grodzkiemu inowrocławskiemu (N. 219 k. 216v). Umarł 11 XII 1598 r. Jego żoną, zaślubioną 24 X 1563 r., była Georgia ks. pomorska, córka Jerzego I, księcia na Wołogoszczy, i Małgorzaty brandenburskiej, ur. 28 XI 1531 r., zmarła w styczniu 1574 r. (Gen.). Z tego małżeństwa była córka Marianna, w r. 1584 żona Andrzeja Czarnkowskiego, kasztelanica rogozińskiego (P. 942 k. 602v), z czasem wojewodę kaliskiego. W sprzeczności z tym pozostaje treść listu pisanego 6 II 1585 r. przez Stanisława Brzezinickiego do Marcina. biskupa wrocławskiego, którym donosił, iż przed óśmiu dniami w Łabiszynie odbyły się zaślubiny jedynej córki Stanisława L-go z Czarnkowskim (Mosbach, Wiadomości, s. 203).

2. Janusz, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, wspomniany 1557 r. (G. 36 k. 378v). Z prowizorycznego podziału dóbr, dokonanego 1558 r. otrzymał: miasto Mroczę i wsie: Kossów. Dębowo, Sąsieczno, Wiele, Drzązno, Drzązenko, Wąwelno, Tanino, Taninko, Rogalinko, Wielowiczek, Mysławy, Mirocino, pustkę Chrościnko w p. nakiel. (G. 37 k. 386). Żoną jego była 1562 r. Anna z Brudzewa, córka Mikołaja Jaranda, wojewody łęczyckiego, i Elżbiety z Sierpca (I. Kal. 27 s. 978; P. 904 k. 700), która w 1563 r. dostała od swej matki połowę wsi Niekaszyno w p. szadkowskim (P. 1397 k.278), ze swej zaś strony sprzedała matce za 3.000 zł swe części wsi Linszyno (Luszyn?) i Kijanki w p. gąbińskim (ib. k. 278v). Uczestniczył 1564 r. w wyprawie moskiewskiej (I. Kal. 29 s. 721). T. r. dał bratu Jerzemu miasto Mroczę i wsie: Wiele, Kossów, Dębowo, Drzązno, Sąsieczno, pustki Drzążenko Mysławy, Tanino, Taninko, Rogalino, Wąwelno, Wielewiczek, Mierocino w p. nakiel. (P. 1397 k. 316v). Maciejowi Studzińskiemu sprzedał wiecznością miasto Łopienno i wsie: Gądecz, Wilamowo, Międzychód, Dobiejewo, Ośno, Laskowo, pustki Chrościnko i Laskówko w p. gnieźn., zaś Maciej dał wieczyście te dobra 1566 r. Janowi Krotoskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (ib. k. 461). Janusz L. temu Krotoskiemu t. r. sprzedał za 13.000 zł części wsi Dębowo i całą wieś Wiele w p. nakiel. (ib. k. 520), jednocześnie zaś odkupił od niego za 30.000 tal. miasto Łopienno i wsie: Łopieńska Wola, Wilamowo, Gądecz, część wsi Dobiejewa, całą pustą wieś Laskówko w p. gnieźn. (ib. k. 520v). Mocą przywileju królewskiego, intromitowany 1566 r. do dożywocia wsi: Wola Kowalczewska, Kowale, Wierzbno i Koszuty w p. kon. (I. Kon. 13 k. 109v). Dziedzic miasta Brudzew i wsi przyległych Nowawieś i Kolnica, zastawił te dobra 1572 r. za 1.500 zł Mikołajowi Siedleckiemu (I. Kon. 16 k.232v). Nabywszy od Łukasza Latalskiego Strzeszka pewne części w Latalicach i Zaporkach w p. gnieźn., dał to 1574 r. swemu słudze Maciejowi Studzieńskiemu (P. 1398 k. 484v). Żona jego Anna z Brudzewa przeprowadziła 1576 r. z Jadwigą z Soboty, żoną Stanisława hr z Górki, wojewody poznańskiego, podział dóbr odziedziczonych po śmierci matki tej Anny a babki Jadwigi, oraz po Hieronimie z Brudzewa, wojewodzicu łęczyckim, bracie Anny a wuju Jadwigi. Otrzymała z tego działu: miasto Bieżuń z wsiami: Wojnów, Sczoki (Seroky?), Helżbiecino, Młodzino, Dąbrówki, Siedliska oraz części wsi: Bobrowo, Babcze, Myślino, Wątróbki, w p. sierpskim, ponadto dwa dwory z placami, jeden w Kaliszu, drugi w Płocku (G. 54 k. 170). W 1579 r. miasto Staw i wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki, Cieszykowo, Golinczewo oraz pustki Wawry i Chudki sprzedała szwagrowi Jerzemu L-mu. Kwitował ją Jerzy z tego zapisu rezygnacyjnego w 1580 r., kiedy był ajuż rozwiedziona z Januszem (P. 934 k. 429). Janusz swoją część sum na wsiach królewskich: Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i puste Osiek w p. inowrocł. oraz na wsi Międzychód w p. gnieźn. cedował 1590 r. bratu Jerzemu (P. 953 k. 168v). Żył jeszcze 1609 r. (G. 70 k. 30), nie żył zaś 1611 r. (G. 71 k. 263v). Anna z Brudzewa żyła jeszcze 1602 r. (ZTP 32 s. 1238), nie żyła 1611 r. (G. 71 k. 263v). Ich córki: Zofia, w r. 1602 żona Piotra Łaszcza ze Strzemielca, z czasem starosty lityńskiego, nie żyjąca już w r. 1618, Elżbieta, w r. 1611 za Baltazarem Wesslem, rozwiedziona 1611 r., wdowa 1615 r.

3. Jerzy, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, wspomniany 1557 r. (G. 36 k. 378v), przebywał w r. 1558 za granicami kraju i stąd działy dóbr między nim i braćmi mogły być wtedy dokonane tylko w sposób prowizoryczny. Otrzymał z nich połowę miasta Łekna i wsie: Dębnica Wielka i Mała, Brzozogaj, Pępice, Strychowo, Nowawieś, Zagajewo, Dziećmierki, oba Małachowa, Ruchocino, Orzeszkowo, Łabiszynek i Wola wraz z domami na przedmieściach Gniezna, w powiatach gnieźn., pyzdr. i kcyń. (G. 37 k. 386). Od Stanisława Roli Brunowskiego kupił w 1561 r. za 300 zł jego część we wsi Małachowo Złych Miąsic zwaną Piaskowska w p. gnieźn. (P. 1397 k. 43; 905 k. 404v). Części w Orzeszkowie i pustce Naczki w p. pyzdr. sprzedał 1564 r. za 12.000 zł Janowi i Mikołajowi braciom Spławskim Milesznej Górki (P. 1397 k. 315). Od Jana Krotoskiego, wojewody inowrocławskiego, dostał t. r. wieczystą donację miasta Mrocza i wsi: Wiele, Kossowo, Dębowo, Drzązno, Samsieczno oraz pustek Drzążenko, Mysławy, Tanino, Taninko, Rogalino, Wąwelno, Wielewiczek, Mierucino w p. nakiel. (ib. k. 357v). Na połowie swych dóbr w Dębnicy oprawił 1565 r. żonie swej Dorocie, córce Mikołaja z Kobylan, kasztelana rozpirskiego, posag jej 4.000 zł odebrany z rąk Krzysztofa Kobylańskiego (ib. k. 402). T. r. od Adama Żakowskiego kupił za 2.000 grz. połowę wsi Rzegnowo i pustek Pogorzałki oraz części wsi pustej Niewola w p. gnieźn. (ib. k. 402v). Od Pawła Bojeńskiego alias Opieckiego Gizy kupił 1566 r. za 6.000 zł części wsi Opieczki i Bojenice, dał zaś temu Bojeńskiemu w dożywaocie użytkowanie części w Rzegnowie w p. gnieźn. (ib. k. 466v, 467). Od Jana Pigłowskiego cz. Manieckiego kupił 1567 r. za 4.000 zł dwie części we wsi Brzozogaj w p. gnieźnieńskim (ib. k. 612v). T. r. sprzedał części miasta Łekna z przedmieściem Polskie Prawo za 10.000 zł Nikodemowi Łekieńskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (ib. k. 632v). Place, karczmy i ogrody położone na przedmieściach Gniezna sprzedał Szymonowi Żegockiemu, który został do nich wwiązany 1568 r. (G. 49 k. 207v). Siedlisko z ogrodem, gdzie rezydował Paweł Bojeński, i dwa inne siedliska oraz role z łąkami w Bojenicach, nabyte od Pawła Bojeńskiego, dał 1570 r. Maciejowi Stawskiemu, dziedzicowi w tej wsi, w zamian za część jeziora w Brzozogaju (P. 1398 k. 92). Siedlisko z ogrodem i drugie siedlisko puste koło domu Bartłomieja Bojeńskiego Gizy oraz role z łąkami w tejże wsi dał też wtedy Jakubowi Grzymisławskiemu, dziedzicowi w Bojenicach, w zamian za części w Opieczkach i za część jeziora w Brzozogaju (ib. k. 93) Małachowo Kempicz oraz inne części w Małachowie sprzedał 1571 r. za 12.000 zł Janowi, Zygmuntowi, Andrzejowi, Stanisławowi, Krzysztofowi Rafałowi i Łukaszowi Przyjemskim, synom Wojciecha, kasztelana lędzkiego (py. 110 k. 354v), a żona Dorota z Kobylan skasowała swe prawa na tych dobrach (ib. k. 356). Od Marcina ojca i Macieja syna Myślęckich kupił 1575 r. za 5.000 zł Myślęcino i części wsi pustej Niewola w p. gnieźn. (P. 1398 k. 570v). Wsie Łabiszynko i Wola oraz części wsi pustej Łabiszynko i młyn Ulęk w tej wsi w p. gnieźn. dał 1577 r. ks. Erazmowi Mieleńskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu, krakowskiemu i poznańskiemu w zamian za weiś Sulino i pustkę Dzierzgoniestwo w p. gnieźn. (ib. k. 717v). Inne części w tychże dobrach kupił wtedy za 3.000 zł od Andrzeja Klonowskiego (ib. k. 718v). Jego drugą żoną była Barbara Jaruchowska, która 1578 r. kwitowała ze 100 zł Stanisława Jaruchowskiego (G. 56 k. 223v). W r. 1578 dostał Świętosławice (Bon.). Od Anny Brudzewskiej, rozwiedzionej żony brata Janusza, kupił 1579 r. miasto Staw i wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki, Cieszykowo, Golinczewo oraz pustki Wawry i Chudki (P. 934 k. 429). Miasto Skoki i wsie Łagiewniki, Oleksino oraz pustki Wola i Witkowice w p. gnieźn. sprzedał 1584 r. za 50.000 zł Franciszkowi Schoeneichowi (P. 1399 k. 264v), kupując od niego jednocześnie za 27.000 zł części wsi Krobielewo, Goraj, miasta czy wsi Lewice i Niepotrzebowo w p. pozn. (ib. k. 265v). T. r. od Schoeneicha odkupił za 50.000 zł miasto Skoki i wsie: Stawiany, Niedarzyno, Szczodrochowo, oraz wsie: Łagiewniki, Olesino i pustki Wola i Witkowice, z tym, że owe dobra jednocześnie Schoeneichowi wyderkował za 20.000 tal. sr. (ib. k. 345v), zaś miasto cz. wieś Lewice sprzedał Schoeneichowi za 5.000 zł (ib. k. 348v), a części we wsiach: Goraj, Krobielewo i Niepotrzebowo sprzedał mu za 15.000 zł (ib. k. 352). Nabyte od bratowej miasto Staw z zamkiem i przyległymi pustkami Golinczewo i Dziwidze oraz przyległe wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki oraz pustki Pajeki (?), Wawry i Chudki w województwach kaliskim i sieradzkim sprzedał t. r. Rafałowi Leszczyńskiemu, kasztelanowi śremskiemu, za 30.000 zł (ib. k.421). Od Jana Ratajskiego kupił 1586 r. za 3.000 zł części wsi Kołata w p. gnieźnieńskim (ib. k. 787). Obok braci Stanisława i Janusza, w r. 1588 współdziedzic połowy Łekna w p. kcyń. (g. 37 k. 310v). Otrzymał 23 V 1589 r. konsens królewski na wykupienie części Ośna w p. gnieźn. z rąk obecnych posesorów (M. K. 135 k. 606v, 607). Skwitowany 1589 r. przez Macieja Bala z 3.000 zł na poczet sumy 9.000 zł, stanowiącej resztę posagu 10.000 zł za córką Jerzego, Elżbietą, żoną Bala, zagwarantowanych zastawem dóbr dębnickich (P. 952 k. 444). Na mieście Skoki i na wsiach Łagiewniki, Szczodrochowo, Oleksino, Żółkowo, Witkowice, Wola, Stawiany, Niedarzyno, Zdwory w p. gnieźn. oprawił t. r. posag 20.000 zł swej synowej Annie Leszczyńskiej (R. Kal. 6 k. 177). T. r. zobowiązał się połowę pustej wsi Lubomyśle oraz trzy części wsi Sławęcino z połową brodu Ślesińskiego,z jeziorkiem Małym i górką piasczystą, dóbr nabytych od Szymona Zagórskiego, sprzedać za 4.000 zł Stanisławowi Jaruchowskiemu (P. 952 k. 408v). Córka Elżbieta zamężna Balowa dała ojcu t. r. swoje części we wsiach Parzymiechy i Jaworzyno w ziemii wieluńskiej, części dóbr bełżeckich w wojew. lubelskim oraz części dóbr kobylańskich w p. bieckim, spadłe na nią po jej zmarłej matce (P. 1400 k. 412). Od brata Janusza otrzymał 1590 r. cesję jego części sum na wsiach królewskich Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i puste Osiek w p. inowrocł. (P. 953 k. 168v). Krzysztofowi Bardskiemu sprzedał 1591 r. za 5.000 zł części wsi Sławęcino i pustki Lubomyśle, jezioro zw. Małe Jezioro, Bród Śleszyński z rzeczką płynącą z Śleszyńskiego Jeziora i górkę koło Małego Jeziora we wsi Półwiodel Mały (P. 1400 k. 658). Wieś Dziećmierki i części pustej tejże nazwy oraz wieś Sulino w p. gnieźn. sprzedał t. r. za 10.000 zł Stanisławowi Jaruchowskiemu, który ze swej strony dał mu dożywotnie użytkowanie jeziora Mistrzowo w Dębnicy (ib. k. 660v, 661). Od Stanisława Grabi i żony jego Doroty Kretkowskiej kupił t. r. za 30.000 zł miasto Izbicę wsie Długie, Sokołowo i pustkę Służewo (?) z folwarkiem oraz części wsi Swiszewy w wojew. brzeskim (ib. k. 684). Inne części w tych dobrach nabył t. r. za 2.000 zł. od Wojciecha Obornickiego, spadkobiercy wuja Andrzeja Kretkowskiego (ib. k. 685v). Od córki Anny zamężej Drzewieckij otrzymał 1592 r, jej części dóbr macierzystych: Parzymiechy i Jaworzno w ziemi wieluń., dóbr bełżeckich i dóbr kobylańskich oraz te dobra, która odziedziczyła ona po śmierci ciotki swej Jadwigi z Kobylan, żony Stanisława Łubnickiego, kasztelana wieluńskiego, a więc części miasta Działoszyna i wsi: Rembielice. Szczyty, Racieszyn w p. wieluń., części wsi Kobylany, Łęki, Lubiatowa, Draganowa, Głosice (dziś Głojsce), Chiwła (dziś Iwla), Cherowa, Mszana, Dukielskie Przedmieście w p. bieckim (ib. k. 854). Dobra Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Babie, Kropodłowo, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Dziatkowo, Głęboczek, Mszanek oraz sumy pieniężne na dobrach królewskich Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko dał 1596 r. synowi Mikołajowi (P. 1401 k. 697). Jednak posesorom dóbr stołu królewskiego, Ośna i Chrościnka, nazwany jeszcze i w 1599 r. (I. Kal. 123 k. 509) i dopiero 2 V 1600 król dał zezwolenie na scedowanie przezeń synowi Mikołajowi wsi: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościenko (M. K. 145 k. 147, 147v). Synowi Andrzejowi dał 1597 r. dożywociem wsie: Rzegnowo, Myślęcino, Strychowo, Niewola i Pogorzałki w p. gnieźn. (P. 1402 k. 467). Temuż Andrzejowi przekazał w 1598 r. miasto Skoki i wsie: Rosczyno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. (ib. k. 724v), zachowując sobie dożywocie na nich (ib. k. 726v) jak również na Dziatkowie (ib. k. 826v). Od Władysława Grodzieckiego kupił 1599 r. miasto Jędrzejewo, przylegające do Gniezna wraz z wiatrakiem za 1.800 zł (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 132). Od syna Mikołaja i jego żony otrzymał 1600 r. zobowiązanie wypłacenia 1.000 zł rocznej pensji (P. 970 k. 455). T. r. swej żonie Barbarze Jaruchowskiej zapisał dożywocie na części wsi Kołata w p. gnieźn. (P. 1403 k. 431v). Barbara t. r. dostała od pasierba Mikołaja zapis dożywotniej pensji 1.000 zł i tyleż od drugiego pasierba Stanisława (G. 66 k. 406, 406v). Jerzy synowi Mikołajowi scedował t. r. tenutę dóbr królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo, pustki Chrościnko, daną ongiś przez króla Zygmunta Augusta. Zrezygnował też z dożywocia na Dziatkowie i scedował synowi Stanisławowi zapis zastawny na mieście Jędrzejewie dany sobie przez Grodzieckiego (ib. k. 483v). Część Jędrzejewa na przedmieściu Gniezna w 1601 r. sprzedał za 2.000 zł Wojciechowi Strzałkowskiemu (P. 1404 k. 206). Wieś Kołatę sprzedał t. r. za 8.000 zł Janowi Jaruchowskiemu (ib. k. 309v). Od syna Jerzego dostał 1602 r. dożywocie wsi Łagiewniki, Oleksino, pustek Wola i Witkowice (ib. k. 755v). Żona jego otrzymała t. r. dożywocie od swego pasierba Stanisława L. na częściach wsi Rzegnowo, Myślęcino, Strychowo oraz na pustkach Pogorzałki i Niewola ( ib. k. 472). Jerzy umarł w 1609 r. (G. 70 k. 30). Jego synowie z pierwszej żony: Jerzy, Mikołaj, Stanisław i Andrzej. Córki z pierwszego małżeństwa: Anna, w l. 1598-1600 żona Adama Drzewickiego, starosty inowłodzkiego, Elżbieta, wydana w r. 1588 za Macieja Bala z Choczwi, z którym żyła jeszcze w r. 1592. Wedle Bonieckiego, była i trzecia córka, Dorota, żona 1594 r. Wawrzyńca Chlewickiego.

1) Jerzy, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobylańskiej, jak było wyżej, w r. 1589 mąż Anny Leszczyńskiej, córki Rafała, kasztelana śremskiego (R. Kal. 6 k. 177). Izbicę nabył 1591 r., a sprzedał ją 1598 r. (Bon.). Dał 1592 r. zobowiązanie swym braciom Mikołajowi, Stanisławowi i Andrzejowi, że po śmierci ojca oprawę daną przez niego pierwszej żonie zniesie i podane owej oprawie dobra odda do działów braterskich (P. 957 k. 509v). Od braci Mikołaja i Stanisława dostał 1594 r. ich dział we wsiach Parzymiechy, Jaworzno, Danków, Lipie, Szyszków i Rembielice w p. wieluń., odziedziczonych po ciotce Jadwidze z Kobylan Łubnickiej, kasztelanowej wieluńskiej. Otrzymał też od nich wszystkie ruchomości po niej (O. 1401 k. 292). Z Męcińskimugodził się o Działoszyn odziedziczony po Kobylańskich, a bracia t. r. ową ugodę potwierdzili (Bon.). Wsie: Parzymiechy, Danków, Lipie, Szyszków, Rembielice Szlacheckie, Jaworzno i folwark Słowikowo w ziemi wieluńskiej, zastawione Andrzejowi Przyjemskiemu, staroście kowalskiemu i konińskiemu, sprzedał (z wyjątkiem pięciu zbiegłych poddanych) w r. 1602 za 100.000 zł Wojciechowi (Albrechtowi) Rozenowi, staroście dorpackiemu (P. 1404 k. 759v; ZTP 27 s. 697). Jego drugą żoną była w 1603 r. Anna Siewierska, córka Stanisława, starosty ostrzeszowskiego (Py. 131 k. 76). Spisywał z nią wzajemne dożywocie 1605 r. (Ws. 204 k. 254v). Otrzymał od króla Zygmunta III 4 II 1606 r. potwierdzenie nadanego 1538 r. przez cesarza Karola V tytułu "hr. S. I. R. na Łabiszynie" (M. K. 150 k. 191-193), nie żył już 1609 r. (P. 143 k. 824). Anna z Siewierskich była 2-o v. w 1612 r. żoną Jana Kiełczewskiego (P. 988 k. 663). Żyła jeszcze 1618 r. (I. Kal. 84 s. 1269). Synowie Jerzego: Rafał, o którym niżej, Andrzej i Jerzy, obaj występowali w l. 1609-1611 (P. 143 k. 824v; G. 70 k. 387v; 71 k. 142v), obaj bezpotomni, nie żyli już 1613 r. (P. 146 k. 716). Był jeszcze syn, nieznany z imienia, pochowany jako małe dziecko 2 VII 1603 r. (LM Poznań, Św. Krzyż, protest.).

Rafał, syn Jerzego i Leszczyńskiej, wspomniany 1609 r. (P. 143 k. 824). Po śmierci swych młodszych braci nazwany 1614 r. jedynym spadkobiercą swego ojca, połowę oprawy, którą zmarła matka otrzymała od swego teścia a dziada Rafała, na mieście Skoki i na wsiach przyległych, cedował Mikołajowi z Miłosławia Górskiemu (P. 992 k. 1068). Temu bowiem Górskiemu sprzedał wtedy za 32.000 zł wsie Łagiewniki, Oleksino, Niedarzyno oraz pustki Żółkowo, Wola i Witkowice (P. 1409 k. 56). Z żoną Elżbietą Krokow cz. Krokowską, córką Ernesta, spisał wzajemne dożywocie 1621 r. (P. 1412 k. 1084v), a posag 17.000 zł oprawił jej t. r. na wsiach Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino w p. gnieźn. (ib. k. 1142). Powyższe wsie oraz Owieczki odkupił t. r. za 40.000 zł od Andrzeja Reja z Nagłowic, dworzanina królewskiego (ib. k. 1217), któremu jednocześnie sprzedał za 60.000 zł miasto Skoki oraz wsie: Stawiany, Rościno, Szczodrochowo w p. gnieźn. (ib. k. 1219). Wspólnie z żoną otrzymał 1626 r. konsens na wykup Sarnowa (Bon.). Dwór swój na przedmieściu poznańskim Garbarach sprzedał 1637 r. za 1.600 zł Barbarze z Leszna, wdowie po Władysławie Przyjemskim, podkomorzym poznańskim (P. 761 k. 333). Dla dzieci zrodzonych z Elżbiety Krokowskiej mianował 1638 r. opiekunami: tę żonę, Hieronima Broniewskiego i Wojciecha Jarochowskiego (G. 80 k. 456). Ponieważ Rzegnowo i Strychowo wyderkował 1639 r. za 20.000 zł Władysławowi Kunińkiemu (P. 1419 k. 1350), oprawę posagu żony t. r. przeniósł na Owieczki i Myślęcino (ib. k. 1342v). Wsie Owieczki i Myślęcino sprzedał w 1643 r. za 24.000 zł Stanisławowi Poklateckiemu (P. 1421 k. 212). Przyszłemu mężowi swej córki Marianny, Bartłomiejowi Koźmińskiemu, podsędkowiczowi kaliskiemu, zapisał 1650 r. dług 6.000 zł jako posag i wyprawę (G. 82 k. 255v). Rzegnowo zobowiązał się 1664 r. sprzedać za 20.000 zł córce Annie Koźmińskiej (G. 84 k. 161v). T. r. umarł i 2 XII został pochowany w Dębnicy (Bytner). Żona go przeżyła i 15 XI 1664 r. z Rzegnowa zapraszała na pogrzeb mężowego bratanka Władysława (Arch. Jednoty 6 s. 18). Synowie: Stanisław, wspomniany raz tylko 1650 r. (P. 1061 k. 98v), Jerzy o którym niżej. Córki: Anna, w r. 1644 żona Piotra z Iwanowic Koźmińskiego, podsędka ziemskiego i sędziego surrogatora grodzkiego kaliskiego, wdowa w l. 1650-1676, i Marianna, wydana w 1650 r., krótko po 26 VIII za Bartłomieja z Iwanowic Koźmińskiego, syna powyższego Piotra z jego pierwszego małżeństwa. Ojciec i syn Koźmińscy pożenili się więc z siostrami.

Jerzy, syn Rafała i Krokowskiej, w 1650 r. jeden z opiekunów dzieci Jana Bronikowskiego i Katarzyny Broniewskiej (P. 1061 k. 98v), ożenił się 1654 r. z Anną Dziembowską, biorąc za nią 13.000 zł posagu, z czego jej brat Krystian zapisał mu 10.000 zł jako dług (Ws. 56 k. 424, 425). Z tą żoną spisał wzajemne dożywocie 1655 r. (P. 1068 k. 120). Obok Krystiana ojca i Jana syna Dziembowskich był w r. 1658 pozwany przez Mariannę z Leszna Tuczyńską, podkomorzynę inowrocławską, i jej synów o zbrojny najazd na Łomnicę (P. 182a k. 282).

2) Mikołaj, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobyłańskiej, kasztelan nakielski 1632 r., mąż Katarzyny z Więcborka Zebrzydowskiej, córki Wojciecha, wdowy 1-o v. po Gabrielu Rydzyńskim, z którą spisywał dożywocie w 1596 r. (P. 1042 k. 61). Wedle zobowiązania danego przez ojca dokonał t. r. na rzecz Andrzeja z Kurozwęk Męcińskiego, kasztelana wieluńskiego, donacji swej części we wsiach: Kobylany, Łęki, Makowiska, Suliskowo (?) Głojsce, Dragonowa, Dukielskie Przedmieście, Iwla, Cherowa, Mszana, Smerczyna w p. bieckim oraz domu w Krakowie przy ulicy Grodzkiej (P. 1402 k. 202v). Od ojca dostał t. r. całe wsie: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Zagajewo, Babie, Kropidłowo, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Dziatkowo, Głęboczek, Mszanek oraz sumy pieniężne na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko (P. 1401 k. 697). Żonie w 1597 r. oprawił 15.500 zł posagu na połowie Dębnicy Wielkiej i Małej (P. 1402 k. 423v). Sprzedała ona t. r. swoją wieś Rudnicze w p. kcyń. za 7.200 zł Adamowi Żylickiemu (ib. k. 275). Mikołaj otrzymał od ojca 1600 r. cesję dzierżawy dóbr królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i pustki Chrościnko (G. 66 k. 483v). Od króla dostał kosens na wykup sołectwa w Ośnie 22 V 1600 r. (M. K. 145 k. 157v). Po śmierci bezdzietnego brata Andrzeja, wspólnie z bratem Stanisławem miasto Skoki i wsie: Rościno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łgiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. sprzedali w 1601 r. za 100.000 zł bratu Jerzemu (P. 1404 k. 308). Katarzyna z Zebrzydowskich 1608 r. całe swe części dziedziczne we wsi Ninino w p. pozn. sprzedała za 2.000 zł Kasprowi Potulickiemu (P. 1406 k. 398v), a transakcja ta najwidoczniej nie doszła do skutku, bowiem owe części sprzedała 1611 r. za 2.500 zł Zofii z Potulic, żonie Andrzeja Czarnkowskiego, wojewody kaliskiego, oraz Janowi Potulickiemu (P. 1407 k. 521v). Mikołaj będąc kalwinem był w r. 1609 jedym z podpisujących protest przeciwko wydanemu przez biskupa poznańskiego zakazowi budowania zboru w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Od Wojciecha Leśniewskiego kupił 1612 r. za 6.600 zł Owieczki w p. gnieźn. (P. 1408 k. 10). Od ks. Andrzeja Lipskiego, kustosza metropolitalnego gnieźnieńskiego, kupił t. r. za 900 zł wieś kapitulną pustą Kopydłowo cz. Kopydłówko w p. gnieźn., należącą do uposażenia kustodii gnieźnieńskiej (P. 1408 k. 2v). Wsie Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino, kupione za 24.000 zł od brata Stanisława, sprzedał 1617 r. za taką samą sumę Andrzejowi Rejowi z Nagłowic, dworzaninowi i sekretarzowi królewskiemu (P. 1410 k. 552v), zaś Owieczki sprzedał temuż Rejowi 1618 r. za 7.000 zł (P. 1411 k. 205). Katarzyna z Zebrzydowskich żyła jeszcze 1618 r. (G. 337 k. 414v). Mikołaj drugiej swej żonie, Katarzynie Przyjemskiej, córce Władysława, podkomorzego kaliskiego, i Barbary z Leszna krótko przed ślubem w r. 1620 oprawił posag 15.000 zł na wsiach: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Kopydłowo, Babie, Zagajewo, Pępice oraz na wolnym wyrębie w Dziatkowie (P. 1412 k. 48). T. r. otrzymał dla niej prawo wspólności na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko (Bon.). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisywał 1621 r. (P. 1412 k. 850). Mianował 1622 r. opiekunami swych dzieci: żonę, jej ojca i matkę, oraz Mikołaja Łubowskiego (G. 76 k. 226v). Ponowne dożywocie z żoną spisał 1623 r. (P. 1414 k. 555v). Od Zofii, żony Zygmunta Grudzińskiego, Leonory, żona Jana Smoszewskiego, i panny Doroty, córek Piotra Czarnkowskiego, kasztelana śremskiego, kupił 1627 r. za 5.000 zł pewne pustki w dobrach Pruchnowo i Kruszewo w p. gnieźn. (P. 1415 k. 850). Umarł w 1632 r. Kazanie pogrzebowe w zborze w Dębnicy wygłoszone zostało przez superintendenta Daniela Mikołajewskiego (Estr. XXII, s. 378). Wdowa żyła jeszcze w 1641 r., kiedy zawierała kontrakt dzierżawy Dębnicy ze Zbigniewem Mielęckim (G. 80 k. 884v). Z pierwszego małżeństwa Mikołaj miał dwie córki, ZOfię i Annę. W r. 1606 mianował dla nich opiekunami: swego ojca Jerzego i brata Stanisława, Władysława Przyjemskiego, Andrzeja Grodzickiego i Mikołaja Łubowskiego (Kc. 125 k. 124v) Córce Annie zapisał 1620 r. posag 12.000 zł (P. 1004 k. 227). Wyszła ona w 1641 r. między 2 a 5 IX za Hieronima Broniewskiego i umarła w 1641 r., pochowana 11 VI. Starsza Zofia była w 1618 r. żoną Andrzeja Reja z Nagłowic, z czasem dworzanina i sekretarza królewskiego. Umarła w 1630 r., mając lat 30, pochowana w Skokach (Łukaszewicz). Synowie z drugiego małżeństwa: Władysław, Mikołaj, Jan i Aleksander (Estr. XXXII, s. 291, 292; G. 80 k. 186). Spośród nich tylko Stanisław zostawił potomstwo i o nim niżej. Władysław, wspomniany w l. 1632-1640, niewątpliwie umarł młodo. Mikołaj umarł między r. 1653 a 1655 (G. 82 k. 846v; ZTP 30 s. 1266). Jan (Jan Teofil) żył jeszcze 1655 r. (ZTP 30 s. 1266; P. 1064 k. 1211v). Najmłodszy Aleksander umarł między r. 1655 a 1659 (ib.; P. 183 k. 149).

Stanisław, syn Mikołaja, kasztelana nakielskiego, i Przyjemskiej 1649 r. od brata Mikołaja za 25.000 zł jego części w dobrach ojczystych: Dębnica Wielka i Mała, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Nowawieś, Dziatkowo i śpichlerz w Solcu nad Wisłą (P. 1424 k. 500v), zaś 1653 r. kupił za taką samą sumę od brata Jana jego części w tychże dobrach i dwór na przedmieściu Poznania za bramą Wrocławską, koło kościoła Św. Krzyża (P. 1066 k. 576). Mąż Barbary z Parskiego Bojanowskiej córki WOjciecha, wdowy po Władysławie Miękiskim, która w 1649 r.wspólnie z siostrą Katarzyną zamężną Rejową wieś Baworówko, spadłą po stryju Andrzeju Bojanowskim, sprzedała za 9.000 zł Adamowi Bojanowskiemu (ib. k. 761v). Z tą żoną spisywał wzajemne dożywocie t. r. (ib. k. 974v). Na okup najmłodszego brata Aleksandra (przebywającego najwidoczniej w niewoli) dał 1653 r. sumę 3.000 zł (G. 82 k. 846v). Żył jeszcze 1654 r. (G. 82 k. 891), już nie żył 1655 r., kiedy Barbara występowała jako wdowa (P. 180 k. 359). Nie żyła już i ona 1664 r. (G. 84 k. 231v). Pozostawili jedynego syna Władysława.

Władysław (raz nazwany Władysławem Kazimierzem), syn Stanisława i Bojanowskiej, ur. ok. 1652 r. Opiekę nad nim sprawował zrazu 1657 r. stryjeczny brat ojca Rafał L. (G. 82 k. 1296). Władysław, jako dziedzic Dębnicy i Brzozogaju oraz spadkobierca bezdzietnego stryja Aleksandra, był pozwany 1659 r. przez Joachima Rudigera Golcza, pułkownika brandenburskiego. Pozostawał wtedy pod opieką Andrzeja Przyjemskiego, kasztelana łęczyckiego, i Mikołaja z Nagłowic Reja (P. 183 k. 149). Reja skwitował z opieki 1668 r. (Kc. 131 k. 87v). Oprawił 1673 r. posag 12.000 zł żonie swej Izabeli Eufrozynie Mielęckiej, córce Samuela i Jadwigi Korzbokówny Zawadzkiej (P. 1426 k. 379). Dożywocie z nią spisał 1679 r. (P> 1429 k. 395v). Po ojcy był dziedzicem Dębnicy Wielkiej i Małej, Brzozogaju, Nowejwsi, Pępic, części Opieczek (G. 85 k. 70v), a także Dziatkowa (P. 1105 VII k. 10). Od Rafała Koźmińskiego i jego siostry Barbary zamężnej Ponińskiej, syna i córki zmarłej Marianny z Latalskich Bartłomiejowi Koźmińskiej, a spadkobierców ciotki Anny z Latalskich Piotrowej Koźmińskiej, kupił 1680 r. za 26.000 zł wsie Rzegnowo, Strychówko i Rzegnówko, odziedziczone po tej ciotce (P. 1102 VI k. 43). Umarł na chorobę zaraźliwą zwaną cephalalgia około 9 III 1681 r., mając 29 lat (Arch. Jednoty VIIIc 11). Wdowa od Jana Raszewskiego, skarbnika wyszogrodzkiego, kupiła 1684 r. za 24.000 zł wsie Owieczki i Mylęcino w p. gnieźn. (P. 1107 V k. 26v). Była w r. 1685 2-o v. żoną Adama Lubstowskiego, stolnika inowrocławskiego (G. 88 k. 49), z czasem starosty kruszwickiego, wreszcie kasztelana kowalskiego. Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała 1704 r. (G. 92 k. 307). Umarła między r. 1712 a 1720 (ZTP 39 k. 985; P. 1175 k. 182). Córka Władysława i Mielęckiej, Eleonora Jadwiga, niezamężna 1686 r. (G. 88 k. 113), w l. 1691-1709 żona Rafała Lubstowskiego, kasztelanica bydgoskiego, potem 2-o v. w l. 1711-1717 za Aleksandrem Ścibor Marchockim, podsędkowiczem ziemskim kaliskim, nie żyła już 1720 r.

(1) Stanisław Jan, syn Władysława i Mielęckiej, jeszcze nieletni 1684 r. (Ws. 149 k. 172), obok braci współdziedzic Dębnicy 1685 r. (G. 88 k. 49, 113), ożenił się z Katarzyną Kąsinowską, córką Jana, sędziego surogatora grodzkiego wałeckiego, i Barbary Żychlińskiej, której w 1694 r. poprzedniej oprawy posagu 15.000 zł dodał jeszcze 10.000 zł (P. 1128 XII k. 81v). Jego drugą żoną była Eleonora Żychlińska, córka Jana, burgrabiego ziemskiego wschowskiego, i Barbary Małgorzaty Drzewieckiej, o rękę której zawierał umowę w Ossowejsieni 1 VI 1700 r., biorąc za nią w posagu 18.000 złp gotowizną oraz klejnoty wartości 1.000 zł węg. (Ws. 77 III k. 95v, 164 k. 33). Dziedzic Rzegnowa, Strychowa i Dziatkowa, żonie tej oprawił 10 V t. r. sumę posagową 18.000 zł (P. 1139 X k. 13; Ws. 93 k. 5v). W 1709 r. wspólnie z bratem Jerzym Hieronimem uczynili generalnym spadkobiercą ich fortun brata Konstantego Rafała (I. Kon. 73 k. 6v). Stanisław był również dziedzicem Owieczek i Myślęcina 1714 r. (G. 93 k. 177v). Rzegnowo i Strychowo sprzedał 1715 r. za 36.000 zł bratu Jerzemu Hieronimowi (P. 1149 I k. 291). Wyzbył się również Owieczek, Nowejwsi i Dziatkowa, chyba na rzecz Andrzeja Twardowskiego, pułkownika wojsk koronnych (Ws. 93 k. 5v). pozwany był 1717 r. przez żonę jako "mąż uciążliwy". Protestowała przeciw jego transakcji z bratem Jerzym (ws. 161 k. 99v) Żył jeszcze w 1725 r. (ZTP 44 k. 273). Umarł w mieście Kobylinie infamowany za własnoręczne zmarodowanie Wojciecha Płaczkowskiego, którego spadkobiercy pozwali 1732 r. owdowiałą Eleonorę (Kośc. 167 k. 4). Ta wdowa kwitowała 1754 r. swych bratanków Żychlińskich z sumy swego posagu 18.000 zł (Ws. 92 k. 55). Żyła jeszcze 1761 r. kiedy przez Rozbickich, dzeici swej zmarłej córki, wezwana do przedłożenia rejestru sreber i klejnotów po zmarłym mężu, oświadczyła, że nie pozostawił nic z tego. (Ws. 93 k. 5v, 185 k. 111). Córki ich: Katarzyna, ochrzcz. 23 I 1696 r., zaraz potem zmarła (LB Skoki), Zofianna Apolinara, ochrzcz. jako dziecko ośmiotygodniowe 6 X 1701 r. (LB Orzeszkowo, protest.). Ta Zofia, czasem nazywana Zofią Apolinarą, była w l. 1721-1755 żoną Wojciecha Rozbickiego. Nie żyła już 1761 r.

(2) Mikołaj, syn Władysława i Lielęckiej, wspomniany jako współdziedzic Dębnicy 1685 r. (G. 88 k. 49), Rzegnowa 1697 r. (G. 90 k. 62). Owieczki, Nowąwieś i Myślęcin wydzierżawił 1701 r. pod zakładem 6.000 małżonkom Niedrowskim (G. 91 k. 26). Bezpotomny, nie żył już 1706 r. (P. 1144 k. 89).

(3) Jerzy Hieronim, syn Władysława i Mielęckiej, wspomniany w r. 1696 jako współwłaściciel Dębnicy Wielkiej i Małej (G. 88 k. 113). Już pełnoletni 1693 r. (I. Kon. 69 k. 227v), w r. 1705 Opieczki na trzy lata wyderkował za 4.000 zł Janowi Bieganowskiemu i żonie jego Annie Jabłkowskiej, zaś Bieganowski zobowiązał się jednocześnie sprzedać mu za 5.000 zł swoje części w Bojenicach w p. gnieźn. (G. 92 k. 57, 57v). Te części Bojenic Jerzy kypił od Jana Bieganowskiego za 6.000 t. dopiero w 1710 r. (P. 1145 k. 1135). Swoją część sumy na wsi Police w p. kon., dziedzicznej Rafała Lubstowskiego, kasztelanica bydgoskiego, deportowaną przez swego zmarłego brata Mikołaja, cedował 1706 r. swej siostrze Eleonorze Jadwidze, żonie tegoż Lubstowskiego (P. 1144 k. 89). Spadkobiercą swym mianował w 1709 r. brata Konstantego Rafała (I. Kon. 73 k. 6v). Komisarz komisji poznańskiej województw wielkopolskich 1710 r. (G. 93 k. 44v). W 1711 r. występował jako dziedzic Dziatkowa, Bojenic i innych dóbr (G. 93 k. 80v). Od brata Stanisława Kupił 1715 r. za 36.000 zł Rzegnowo i Strychowo (P. 1149 I k. 291). Jego żoną była zaślubiona 3 III 1710 r. Eleonora Działyńska kasztelanka brzeska kujawska (LC Witkowo). Był 1719 r. dziedzicem czy też posesorem Żelaskowa, którą to wieś wydzierżawił pod zakładem 8.000 zł Janowi Jeziorkowskiemu (G. 94 k. 38v). Rzegnowo i Strychowo sprzedał 1720 r. za 28.000 zł Stefanowi Malczewskiemu (P. 1175 k. 182). Dziedziczny posesor dóbr Rakojady 1720 r. (P. 1178 k. 85), nie żył już 1721 r. (G. 94 k. 141v). Wdowa t. r. kwitowała Aleksandra i Jerzego braci Hazów ze sprawy o dokonywane przez nich najazdy na wieś Roszkowo, będącą w posiadaniu jej zmarłego męża (P. 1181 k. 204). Żyła jeszcze 1732 r. (G. 96 k. 458), już nie żyła 1738 r. (P. 1253 k. 248v). Synowie ich: Stanisław Jan, ur w Roszkowie, ochrzcz. 28 VI 1716 r. (LB Skoki), niewątpliwie zmarły dzieckiem, i Władysław.

Władysław, syn Jerzego Hieronima i Działyńskiej, dziedzic Bojenic, wsi pozostającej pod oprawą i dożywociem matki 1721 r. (P. 1184 k. 43v), dziedzic Pępic 1723 r. (G. 94 k. 251v). Aleksander Mycielski, podsędek ziemski sieradzki, zrzekł się 1724 r. opieki nad nim (G. 94 k. 341). Dziedzic Dębnicy 1732 r. (G. 96 k. 458). Wieś Dziatkowo sprzedał 1738 r. za 20.000 zł Ludwikowi Dorpowskiemu, pułkownikowi J. Kr. Mci (P. 1253 k. 248v). Spisał 6 IV 1739 r. punkta do kontraktu sprzedaży Dębnicy Wielkiej i Małej, Brzozogaju, Bojenic, Pępic, połowy Opieczek Katarzynie Kąsinowskiej, wdowie po Kazimierzu Cieleckim, staroście powidzkim (G. 97 k. 362v). Aktu rezygnacji tych dóbr oraz Próchnowa, Kopydłowa, Dziadkowic, Zagajewa za sumę 30.000 zł dokonał w r. 1741 (P. 1263 k. 67). Żył jeszcze 1747 r. (G. 98 k. 97v). Był bezdzietny i już nie żył 1780 r., kiedy jego siostrzeńcy i spadkobiercy Rozbiccy cedowali swe prawa po nim odziedziczone do dóbr Mielno, Nowoszyce i Starawieś w p. gnieźn. Józefowi Włostowskiemu (G. 107 k. 143). Władysław był ostanim Latalskim w Wielkopolsce.

(4) Konstanty Rafał, syn Władysława i Mielęckiej, współdziedzic Dębnicy 1686 r. (G. 88 k. 49), dał 1708 r. zapis 200.000 zł Zofii Lubstowskiej, żonie Jana Pawła Szygowskiego, starosty kruszwickiego (P. 1144 k. 353v) i został przez nią 1709 r. z owej sumy skwitowany (G. 93 k. 7).

3)Stanisław, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobylińskiej, wspomniany 1592 r. (P. 957 k. 510v), nabył 1598 r. Izbicę, którą 1599 r. sprzedał Czosnowskiemu (Bon.). Zaślubił 1598 r., krótko po 4 VI, Jadwigę z Budzisławia Wysocką, córkę Stanisława, za którą miał przyobiecany posag 2.000 zł (I. Kon. 28 k. 495). T. r. działała ona w imieniu sych poddanych z Osieka Małego i Dęby w p. kon. (ib. k. 694), zaś w r. 1602 swoje części we wsiach Kiełczewo Weśrzednie i Zabłocie w p. kon. sprzedała za 5.000 zł Marcinowi Kiełczewskiemu. Była dziedziczką Budzisławia (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 142). Stanisław wspólnie z bratem Mikołajem odziedziczone po bracie Andrzeju miasto Skoki z przyległymi wsiami sprzedał 1601 r. za 100.000 zł bratu Jerzemu (P. 1404 k. 308) Budzisław w 1607 r. sprzedał Tylickiemu, a kupił w r. 1608 Skarbanów (Bon.). Żeniąc się po raz drugi z Marianną z Wierzbna Rydzyńską, córką Gabriela i Katarzyny Zebrzydowskiej, krótko przed ślubem, 9 IX 1609 r. dał zobowiązanie jej bratu Adamowi, iż oprawi jej posag 10.000 zł na połowie swych dóbr, to jest na mieśice Izbicy z przyległościami, wyłączając od owej oprawy wsie Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino (G. 70 k. 256). Dokonał tego w 1610 r., oprawiając 11.000 zł na mieście Izbicy i na wsiach: Ślazowe, Długie, Sokołowo, Skarbanów i na częściach wsi Świeszewy, Chotel oraz na pustce Tymień w p. przedec. T. r. spisał też z żoną dożywocie (P. 1407 k. 89, 176v). W 1612 r. wwiązany do wsi Śiwętosławice, Skasino, Sarnów, kupił 1613 r. Nowąwieś od Jana Badka (Bon.). Sumę dłużną zmarłemu ojcu przez nie żyjącą już Annę z Brudzewskich Latalską, a przysądzoną w procesie toczonym przeciwko Elżbiecie Latalskiej, rozwiedzionej żonie Baltazara Wessla, i dzieciom Piotra Łaszcza, to jest córce i wnukom tej Brudzewskiej, cedował w 1611 r. Stefanowi Ziemięckiemu (G. 71 k. 263v). Skasował 1617 r. opiekę ustanowioną dla swych dzieci zrodzonych z Wysockiej (G. 74 k. 155). T. r. Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino sprzedał za 24.000 zł bratu Mikołajowi, a żonie na Izbicy z przyległościami ponowił oprawę posagu, ale tym razem w wysokości 22.000 zł (P. 1410 k. 509v, 511). Kupił też t. r. od Adama Lubońskiego za 6.000 zł jego części w Małym Osieku w p. kon. (ib. k. 432). Nie żył już w 1620 r., kiedy opiekunem jego córek, urodzonych z Wysockiej, był ich stryj Mikołaj L. (P. 1004 k. 219). Nie żyła wtedy również i żona jego, która umarła w Gdańsku bezdzietnie (bon.). Z córek, Marianna była w l. 1620-1632 żoną Jana Heninga Pudwelsa, ZOfia, w r. 1621 żona Gabriela Rydzyńskiego, wdowa po nim 1632 r., 2-o v. w l. 1632-1641 za Mikołajem Sokołowskim, kasztelanicem gostyńskim, z czasem cześnikiem inowrocławskim. Była jeszcze i trzecia córka, Dorota, ale umarła dzieckiem (Bon.). Dobra po Stanisławie, to jest miasto Izbica i wsie: Ślazowo, Długie, Sokołowo, Skarbanowo, część wsi Śiweszewy oraz pustki Tymień i Pasieka zostały podzielone pomiędzy dwie siostry. Marianna w 1621 r. swoją część dała mężowi Pudwelsowi, który też t. r. odkupił od Zofii Rydzyńskiej jej część, płacąc 30.000 zł (P. 1412 k. 696, 760v).

4) Andrzej, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobyłańskiej wspomniany 1592 r. (P. 957 k. 510v). W 1596 r. potwierdzał zapis donacyjny ojca na rzecz Andrzeja Męcińskiego, kasztelana wieluńskiego (P. 1402 k. 202v). Otrzymał od ojca 1598 r. miasto Skoki oraz wsie: Roszcynno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. i z tego Skoki, Rosczynno, Stawiany, Szczodrochowo i Niedarzyno dał ojcu w dożywocie, a na wsiach Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola oprawił posag 11.000 zł żonie swej Dorocie Karnkowskiej, córce Jana, kasztelana lędzkiego (ib. k. 724v, 725, 726v). Żył jeszcze 1600 r. (G. 66 k. 525), umarł postrzelony w Poznaniu (Bon.), i spadek po nim brali 1601 r. bracia (P. 1404 k. 308). Wdowa poślubiła 2-o v. w Łowienku 11 XII 1605 r. Jerzego a Lubieńca Niemojewskiego (Kopia pobożnej pamięci), a potem 3-o v. za Hieronimem Walewskim, 4-o v. za Benedyktem Witosławskim. Już nie żyła 1645 r. (ZTP 29 s. 2161).

IV. Jerzy, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej, otrzymał kasztelanię lędzką 25 XI 1535 r. (MRPS IV, nr 17946). Z działu z bratem Januszem wziął 1527 r. połowę miasta Skoki (P. 1393 k. 174v). Jako dziedzic części Skoków pozwany był 1534 r. przez Wojciecha Grzymisławskiego (G. 262 k. 93v). Od brata Janusza dostał 1536 r. jego połowy we wsi Oleksino (P. 1394 k. 33). Od Wincentego Skockiego kupił t. r. za 1.500 zł jego część w Skokach (ib. k. 50), a od Jana i Wincentego Skockich otrzymał wtedy cesję części w tym mieście, która dostała się im po śmierci brata Jakuba (ib. k. 53). Od Bieniasza Wysockiego kupił t. r. za 400 grz. część wsi Wysoka w p. gnieźn. (ib. k. 57). Od Macieja Pląskowskiego cz. Skrzteuszewskiego i jego synów Jana i Wojciecha kupił 1537 r. za 300 grz. ich część w Skrzetuszewie (ib. k. 112). Od Krzysztofa Niedarzyńskiego kupił t. r. za 1.500 grz. pustą wieś Niedarzyno w p. gnieźn. (ib. k. 119v). Za zezwoleniem królowej Bony jako tenutariuszki dóbr rogozińskich otrzymał 1538 r. prawo wybierania w mieście Skoki połowy cła rogozińskiego (MRPS IV, nr 19262). Od Piotra i Jana Łosińskich, wedle zobowiązania danego przez ich ojca, zmarłego już Andrzeja, kupił 1539 r. za 2.700 zł wieś Stawiany i pustkę Szczodrochowo w p. gnieźn. (ib. k. 324v). Inne części w tychże wsiach kupił od Stanisława Łosińskiego za 2.600 zł. w r. 1540 (ib. k. 376v). T. r. kupił od Macieja Skrzetuszewskiego czwartą część w Skrzetuszewie p. gnieźn. (ib. k. 404). Od swej owdowiałej matki otrzymał 1540 r. dom na Piaskach za murami Poznania (ib. k. 398v). Od Jerzego Rogaczewskiego kupił t. r. za 600 grz. wieś Kinno w p. gnieźn. (ib. k. 390v). Tomaszowi i Michałowi braciom Wysockim dał 1542 r. swoje części w Wysokiej oraz swoją bliższość do tej wsi w zamian za połowy wsi Oleksino i Żółkowo, dopłacając do tego 550 zł. (G. 335a k. 265v). Od Stanisława i Andrzeja braci Lubomyślskich t. r. kupił sposobem syderkafu za 217 zł ich części we wsiach Lubomyśle, Mikorzyno i Sławęcino w p. kon. (G. 264 k. 23; 335a k. 272). Od Jana i Andrzeja braci lubomyślskich kupił 1543 r. za 600 zł częśc w Sławęcinie w p. kon. (P. 1395 k. 63v, 79), a w r. 1544 od Stanisława Lubomyślskiego za 1.000 zł jego częśc w tejże wsi (ib. k. 155). Od Piotra Łosińskiego kupił 1543 r. za 600 zł. części wsi Pawłowo (ib. k. 64v). Od Jakuba Lubomyślskiego kupił 1644 r. za 800 zł jego czwarte części we wsiach Lubomyśl i Mikorzyno p. kon. (ib. k. 144v). Części Lubomyśla wymienił 1545 r. ze Stanisławem Lubomyślskim za część Mikorzyna, dopłacając mu 100 zł (ib. k. 183v). Od brata Janusza dostał t. r. wieś Wolę w p. gnieźn. (ib. k. 185v). Od ks. Franciszka Pawłowskiego kupił t. r. za 30 grz. część wsi Pawłowo (ib. k. 203). Od Łukasza Golczewskiego kupił t. r. za 700 zł połowę stawu i jeziora we wsi Lubomyśle (ib. k. 239v). Na sejmie krakowskim 30 III 1547 r. dostał prawem dziedzicznym wsie: Sarnowo, Skasino i Świętosławice w p. przedec., trzymane dotąd przez Annę Zaksińską (MRPS IV, nr 22754) jego żonę. Od Szymona Zagórskiego, dostał 1549 r. wieczystą rezygncję jeziora zwanego Małe Jezioro, Śleszyńskiego Brodu z rzeczką płynącą z jeziora Ślesińskiego we wsi Półwiesek Mały w p. kon. (P. 1395 k. 439v). Żona jego Anna Zaksińska, wdowa 1-o v. po Stanisławie Jaruchowskim, swoją oprawę otrzymaną od pierwszego męża na Śiętosławicach, Sarnowie, Skasinie w p. przedec. i Kaczewie w p. brzes. dała t. r. obecnemu mężowi (ib. k. 454). Od Jakuba Lubomyślskiego Jerzy L. kupił 1550 r. za 800 zł części w Sławęcinie i Mikorzynie (P. 889 k. 133). Od Adama i Piotra braci Skockich kupił 1551 r.za 3.000 zł ich części miasta Skoki (P. 1395 k. 602v). Części wsi Orzeszkowo i pustki Raczki w p. pyzdr. sprzedał za 12.000 zł Janowi i Mikołajowi braciom Spławskim, którzy 1554 r. zostali do nich wwiązani (Py. 179 k. 636v). Umarł w 1556 r. (Bon.). W r. 1557 do dóbr po nim pozostałych, to jest do wsi: Łagiewniki, Oleksino, Wola, Witkowice, Stawiany, Pawłowo, Niedarzyno, Szczodrochowo, do miasta Skoki i do połowy wsi Skrzetuszewo intormitowana została wdowa mocą danego jej przez męża 20 III 1549 r. zapisu (G. 36 k. 4). Anna z Zaksina dała 1558 r. zobowiązanie swej córce Annie, wdowie po Stanisławie Jaruchowskim, kasztelanie konarskim, iż po zakończeniu toczonej z Piotrem Zaksińskim sprawy o wsie Sierpów i Konary w p. łęczyc. części tych wsi lub przezyski na nich zrezygnuje jej (G. 37 k. 447). Dożywocie wsi królewskich Świętosłaiwce, Sarnowo i Skasino za konsensem królewskim z 14 IV 1564 r. cedowała 1569 r. synowi Mikołajowi (MRPS V, nr 9409; G. 49 k. 227). Żyła jeszcze 1573 r. (G. 52 k. 52v). Prócz wspomnianej wyżej córki Jerzy L. miał z Zaksińskiej dwóch synów Mikołaja i Jerzego.

1. Mikołaj, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, wraz z bratem pozostawał 1557 r. pod opieką Jana Sierakowskiego, kasztelana lędzkiego, i Krzysztofa Grzymułtowskiego (P. 898 k. 259). Obaj zostali t. r. wwiązani do wsi Pawłowo, którą ojciec ich kupił od Macieja Pawłowskiego (G. 36 k. 73v). Połowę wsi pustej Skrzetuszewo sprzedał Krzysztofowi Głębockiemu, który 1562 r. został do tej wsi intromitowany (G. 41 k. 96v). Wsp. lnie z bratem dostał 1564 r. od Małgorzaty Jaruchowskiej, wdowy po Macieju Łubowskim, zobowiązanie, iż w imieniu własnym i synów rezygnuje im wieczyście za 500 zł wieś Lubomyśle (G. 43 k. 230v). W imieniu własnym i brat dał 1567 r. sołectwo we wsi Włokna w p. gnieźn. Janowi Zbyszewskiemu (P. 1397 k. 561). Bratu Jerzemu dał 1568 r. zobowiązanie, iż w przyszłych działach przypuści go do połowy dóbr zarówno ojczystych jak i królewskich (Kc. 116 k. 726). Obaj ci bracia zobowiązali się 1573 r. płac pusty na Piaskach, przedmieściu Poznania, sprzedaż za 500 zł. Krzysztofowi Iwieńskiemu (G. 52 k. 52v). Mikołaj już po śmierci brata w r. 1574 dopełnił tego zobowiązania (ib. k. 429v). Żył jeszcze 1577 r., kiedy wyderkował za 8.000 zł za Łagiewniki Jerzemu L., wojewodzicowi poznańskiemu (P. 1398 k. 719). Już nie żył 1578 r. (G. 56 k. 162v), a spadek po nim brali bracia stryjeczni, wojewodzice poznańscy (P. 942 k. 520v).

2. Jerzy, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, zapisał 1568 r. dług 900 zł córkom Stanisława Jaruchowskiego, kasztelana konarskiego (G. 49 k. 142v). Żył jeszcze 26 IV 1573 r. (G. 52 k. 124), a w r. 1574 mowa o nim jako o zmarłym niedawno (ib. k. 48). Zob. tablice 1-2

Z powyższymi nie umiem związać w jedną całość genealogiczną Latalskich mieszkających w XVIII wieku w Wielkopolsce wschodniej, którzy legitymowali się w początkach XIX wieku przed senatem w Królestwie Polskim jako " hrabowie z Łabiszyna Latalscy". Elżbieta z Łabiszyna (Latalska?), żona Floriana Wojnowskiego 1671 r. Elżbieta, żona Mikołaja Zabłockiego, oboje już nie żyli 1708 r. Jan Stanisław, chorąży rożański, ożeniony z Katarzyną Spinkówną, nie żył już 1708 r., kiedy jego syn Antoni Józef "hrabia z Łabiszyna L." zobowiązał się iż żonie swej Teodorze Mariannie Rozdrażewskiej, córce Aleksandra i Katarzyny Imiałkowskiej, oprawi posag w grodzie kaliskim lub sieradzkim na połowie swych dóbr Rutka i Kurówka w wojew. wołyńskim (Kośc. 310 s. 107). W imieniu swej żony i nieletnich dzieci zmarłego Aleksandra Rozdrażewskiego procesował 1711 r. ks. Franciszka Pawłowskiego, dziedzica dóbr Podgór i Wysokie (I. Kal. 157 s. 193). Był w r. 1713 towarzyszem i deputatem chorągwi pancernej Potockiego kasztelana kamienieckiego (I. Kon. 73 k. 168). Dziedzic wsi Lubień w wojew. sieradzkim, na połowie swych dóbr oprawił 1725 r. swej żonie 4.000 zł posagu (ib. 161 s. 316). Marianna, matka chrzestna 11 V 1751 r. (LB Mikorzyn). Zofia, żona Aleksandra Strzegockiego, oboje już nie żyli 1776 r. Bogumił nie żył już 1785 r., kiedy wdowa po nim Jadwiga Gąsiorowska, córka Marcina i Barbary Pawłowskich, cedowała prawa spadkowe po swych dziadkach ze strony ojca Elżbiecie Przeradzkiej. Córka Bogumiła i jej, Estera, cedowała jednocześnie owej Przeradzkiej spadek po swym ojcu (I. Kal. 225 k. 212).

@tablica: Latalscy h. Prawdzic 1

@tablica: Latalscy h. Prawdzic 2

Michał Antoni, dziedzic Grzmucina w p. radom., regent 1754 r., pisarz grodzki radomski 1752 r., już nie żyjący w r. 1782 (Ws. 102 k. 13), z żony Jadwigi Korytkowskiej miał syna Ignacego, wylegitymowanego w Galicji 1804 r. Jerzy, piszący się z Łabiszyna, regent grodzki radomski 1762 r., elektor Stanisława Augusta 1764 r. z wojew. sandomierskiego, mąż Anny Gołuchowskiej. Aleksander, elektor tegoż któla z wojew. sieradzkiego, starosta lubiński 1771 r., ojciec Dominika Władysława, któremu senat Królestwa Polskiego przyznał tytuł hrabiowski 1824 r. (Uruski). Tomasz, podczaszyc żydaczewski, dziedzic Zdzierżnej Woli (?), wsi kupionej 1788 r. od Głowackich, mąż Marianny WOlskiej, z której syn Jan, dziedzic Zdzierżnej Woli, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. (ib.).

>Latalscy h. Sulima z Latalic w p. gnieźn., gałąź Łagiewnickich. Strzeszek z Łagiewnik syn Włodka zwanego Wałachem, kasztelana rogozińskiego skwitowany 1449 r. przez Małgorzatę, wdowę po Ojerzu z Małych Świnarek, z kaucji poręczycielskiej na 65 zł. w., danej za zmarłego ks. Jakuba Kota z Dębna, dziekana gnieźnieńskiego (G. 7 k. 47v). On i jego rodzeni bracia, ks. Wojciech i Piotr, mieli 1459 r. termin z Maciejem ze Skrzetuszewa (ib. k. 184v). Na połowie części należnej sobie z działów z tymi braćmi we wsiach Łagiewniki, Olesino, Żółkowo w p. gnieźn. oprawił 1464 r. posag 100 grz. swej żonie Klarze Konotopskiej (P. 1383 k. 260). W zawieraniu układu działowego między nim i jego bratem Piotrem 1465 r. pośredniczyli arbitrzy (G. 20 k. 88). Połowy Oleksiny i Żółkowa (Zukowa?) w 1493 r. sprzedał za 220 grz. Mikołajowi Wysockiemu (P. 1387 k. 190), zaś oprawę 100 grz. posagu żony swej Heleny (!) Konotopskiej przeniósł na połowę Łagiewnik (ib. k. 190v). Nie ma pewności, czy owa Helena identyczna z wymienioną wyżej Klarą. Może była to druga żona Strzeszka? Jan Piątka z Grzybowa, syn Mikołaja, poręczył mu 1494 r. za swą matkę Katarzynę, obecnie żonę 2-o v. Stanisława Słabocha Grzybowskiego, iż zrezygnuje Strzeszkowi za 10 grz. swe części wsi Wierzejcze w p. gnieźn., odziedziczone po matce Elżbiecie (G. 16 k. 69v). Bracia Strzeszka, Piotr i Wojciech, dziedzice w Przesiece, poręczyli 1495 r. za jego Jana, " niegdy Łagiewnickiego", iż uwolni połowy we wsiach Łagiewniki, Oleksino i Żółkowo, sprzedanych przez niego Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi biechowskiemu (G. 16 k. 107). Strzeszek połowę Łagiewnik dał 1497 r. Januszowi Latalskiemu w zamian za całą wieś Latalice i za części w Bodzaporowicach w p. gnieźn. (P. 1383 k. 136v). Na połowie Latalic oprawił t. r. posag 100 grz. żonie Helenie (ib. k. 140v). T. r. nazwany "niegdy Łagiewnickim" zapisywał dług Maciejowi Myślęckiemu cz. Raszkowskiemu (G. 17 k. 24). T. r. jedną grzywnę czynszu rocznego z Latalic sprzedał za 15 grz. kapitule gnieźnieńskiej (A. Capit.), a na wyprawę wołoską, będąc już w bradzo podeszłym wieku, wysłał za siebie syna Jakuba (St. Pr. Pol. Pomn. VII, s. 296). Jeden łan osiadły w Bodzaporowicach zastawił 1499 r. za 10 grz. Januszowi Latalskiemu, nazwanemu przy tej okazji Łagiewnickim (G. 18 s. 10). W 1500 r. występował Strzeszek jako Łagiewnicki cz. Latalski, a raz jako Latalski z Latalic (G. 24 k. 79v, 98v), jednak aż do śmierci przeważnie pisano go Łagiewnickim (P. 786 s. 216, 243; 863 k. 342; 866 k. 271; 1389 k. 73v; G. 24 k. 270v). Wraz z żoną Heleną części wsi Wierzejcze w p. gnieźn. sprzedał 1500 r. za 20 grz. Mikołajowi Modliszewskiemu (P. 1389 k. 93v). W 1515 r. dwa łany w Latalicach wyderkował za 20 grz. zięciowi Mikołajowi Wolanowskiemu, mężowi swej córki Zofii (P. 1392 k. 54v). Zdaje się, iż żył jeszcze 1518 r. (G. 335a k. 47). Syn Strzeszka Jan. Była jeszcze jedna córka Urszula, w l. 1494-1527 za Zbożnym (Auktem) Owieczkowskim, Strzeszek w 1494 r. zobowiązał się uiścić 20 zł węg. swemu zięciowi Owieczkowskiemu (G. 16 k. 61).

Jan, syn Strzeszka Łagiewnickiego i Konotopskiej, pisany zrazu Łagiewnickim lub Łagiwnickim cz. Latalskim, potem najczęściej tylko Latalskim, częśto z dodatkiem ojcowego imienia w charakterze imioniska. O jego transakcji z r. 1495, poręczonej przez stryjów, było już wyżej. Od Piotra Jemielińskiego kupił 1518 r. za 30 grz. folwark na przedmieściu Gniezna, na " Targowisku" (G. 335a k. 47). Na połowie swych części w Bodzaporowicach oprawił 1527 r. posag 250 zł żonie Barbarze Głębockiej, córce Mikołaja (P. 1393 k. 145v). Albo Jan miał przed Barbarą inną jeszcze żonę, albo małżeństwo z tą Barbarą zostało zawarte znacznie wcześniej, bowiem w 1529 r. córka jego Helena była zamężna za Wojciechem Popowskim (ib. k. 287). Jan skwitował 1530 r. Mikołaja Głębockiego z 100 zł posagowych swej żony (G. 29 k. 75v). Od Jana i Stanisława braci Kamieńskich kupił 1531 r. za 40 grz. części ich i brata ich Mikołaja w Bodzaporowicach (ib. k. 204v). Ta transakcja została ponowiona 1537 r. (P. 1394 k. 99v). T. r. Jan całą wieś Latalice, części w Bodzaporowicach oraz jezioro Lednica wraz z sumą zastawną 200 zł, zapisaną sobie na tym jeziorze, dał swym synom urodzonym z Głębockiej, Mikołajowi, Andrzejowi i Łukaszowi. Jednocześnie dla tych synów i dla córek Doroty i Anny mianował opiekunami matkę ich, Macieja Wojnowskiego i Przecława Głębockiego (P. 1394 k. 131v). Wszystkie wspomniane wyżej dobra Andrzej w imieniu własnym i Łukasza dał 1546 r. wieczyście ojcu (G. 335a k. 326), ten zaś owe dobra dał t. r. na dożywocie swej żonie, ponawiając jednocześnie ich donację na rzecz synów, tym razem jednak tylko Andrzeja i Łukasza. Mikołaj zapewne już wtedy nie żył (G. 335a k. 334, 334v). Był w l. 1554-1557 burgrabią gnieźnieńskim (p. 1396 k. 219v, 424; G. 36 k. 1, 77, 132). Skasował 1558 r. rezygncję Latalic, Bodzaporowic i sumy 200 zł zabezpieczonych na jeziorze, dokonaną na rzecz synów (P. 899 k. 149). Jan wraz z synem Andrzejem Latalice, Małe Zaporki i jezioro królewskie Lednica, to jest ową zapisaną sumę 200 zł dał 1560 r. synowi Łukaszowi (P. 1396 k. 847v), a Barbara z Głębockich owe dożywocie na tych dobrach cedowała temu synowi (P. 902 k. 45v). W 1567 r. Jan i syn jego Łukasz prawo patronatu ołtarza w kaplicy Bożego Ciała w katedrze gnieźnieńskiej, uposażonej wsią Siemianowo, dali Stanisławowi Sędziwojowi Czarnkowskiemu, referendarzowi koronnemu (P. 1397 k. 606, 606v). Nie żył już 1596 r. (P. 915 k. 668v). Owdowiała Barbara Głębocka pozwana była 1569 r. przez Strzałkowskich o niedopuszczenie ich do wwiązania się w Latalice i Zaporki z tytułu należnej im sumy 1926 zł (P. 915 k. 352v). Trzech synów Jana już wymieniłem, był jeszcze jeden czwarty Franciszek, może najstarszy i być może nie pochodzący z małżeństwa z Głębocką. O Andrzeju, Łukaszu i Franciszku zob. niżej. Miał Jan osiem córek: Helena była 1529 r. żoną Wojciecha Popowskiego, 2-o v. w l. 1534-1543 Jana Dębickiego, Dorota, w l. 1545-1562 za Andrzejem Kowalskim, Anna 1-o v. w 1554 r. żona Bartłomieja Myślęckiego, 2-o v. 1562-1588 Piotra Drwalewskiego, Małgorzata wyszła 1-o v. w 1557 r., krótko po 1 III, za Gabriela Jemiołkowskiego, była wdową po nim w l. 1561-1562, 2-o v. w l. 1564-1593 żona Macieja Rożnowskiego, Katarzyna, w l. 1562-1571 za Klemensem Wodeckim cz. Grzybowskim, Magdalena, w r. 1566 żona Jana Modrzewskiego, wdowa po nim 1568 r., Elżbieta i Ludmiła. Te dwie ostatnie jako panny dojrzałe kwitowały 1580 r. Macieja Strzałkowskiego z 30 zł długu (G. 58 k. 324v). Elżbieta, w l. 1581-1585 była żoną Jana Luczylińskiego, Ludmiła była jeszcze panną (P. 936 k. 590, 591v).

1. Andrzej, syn Jana i Głębockiej, pozwany 1557 r. o zabicie uczciwego Macieja Wróbla ze Stęszewa, poddanego Łukasza Gułtowskiego, przez dzieci tego Macieja (G. 36 k. 208v). Od brata Łukasza otrzymał 1560 r. zobowiązanie pod zakładem 200 zł, iż kiedy przyjdzie do działów, otrzyma od tego brata połowę Łatalic i część Bodzaporek, które to dobra Łukasz nabył od ojca i brata Andrzeja (G. 39 k. 420). Wspólnie z tym bratem Łukaszem zobowiązali się t. r. dać po 300 zł posagów siostrom Katarzynie, Magdalenie, Elżbiecie, Ludmile,jeszcze niezamężnym (ib. k. 420v). Miał nabyte pewne role w Siemianowie, wsi należącej do uposażenia kanonika gnieźnieńskiego Piotra Wolskiego. Umarł w 1562 r. (G. 41 k. 626v, 637v). Z nieznanej mi żony miał córkę Patronellę (Piotruszę), skwitowaną 1566 r. przez szl. i sław. Andrzeja Grzymisławskiego, obywatela i burgrabiego grodzkiego gnieźnieńskiego (G. 46 k. 29). Jeszcze niezamężna, procesowała 1584 r. Macieja Strzałkowskiego, bezprawnego posiadacza połowy Latalic i części Bodzaporek (G. 274 k. 299). W 1585 r. była żoną Łukasza Bielickiego cz. Żółeckiego, a nie żyła już 1588 r.

2. Łukasz, syn Jana i Głębockiej, zwany też Strzeszkiem, jak widzieliśmy otrzymał od ojca i brata Andrzeja 1560 r. ich wieś Latalice oraz części w Małych Bodzaprkach wraz z jeziorem królewskim Lednica trzymanym w sumie 200 zł (P. 1396 k. 847v) i t. r. był do tych dóbr wwiązany (G. 39 k. 372). Po śmierci brata Andrzeja został 1562 r. skwitowany przez wykonawcę testamentu ks. Jerzego Suskiego, kanonika kruszwickiego i plebana kościoła Św. Piotra za murami gnieźnieńskim, poborcy dochodów kanonickich Piotra Wolskiego z 10 grz długu za dziesięcinę ręczną z ról nabytych przez zmarłego brata w Siemianowie, wsi stanowiącej uposażenie tego kanonika (G. 41 k. 637). Swoją część we wsi Zaporowice cz. Zaporki (tj. Bodzaporki) wyderkował 1566 r. za 1.000 zł szwagrowi Janowi Modrzewskiemu (P. 1397 k. 462), a 1567 r. sprzedał mu te dobra za 2.000 zł (ib. k. 576v). T. r. sprzedał mu też za 2.000 zł Latalice (ib. k. 631v). Ale w 1569 r. jako dziedzic części we wsiach Latalice i Zaporki pozwany był przez swego siostrzeńca Andrzeja Myślęckiego (P. 915 k. 668v). Żył jeszcze 1588 r. (P. 949 k. 380). Bezpotomny, nie żył 1596 r. (P. 1401 k. 719).

3. Franciszek zwany Strzeszkiem, syn Jana, na połowie sołectwa we wsi Siemianowo oraz siedliska i domu za murami Gniezna oprawił 1547 r. posag 50 grz. żonie Dorocie Węgorzewskiej, córce Wojciecha zw. Kula (G. 335a k. 336v). Jako posesora sołectwa w Siemianowie mieniono go słtysem siemianowskim (G. 52 k. 197v). W 1558 r. już nie żył, a owdowiała Dorota, teraz już 2-o v. żona Pawła Rębieńskiego, skwitowała swego ojca Wojciecha Węgorzewskiego Kulę z majątku rodzicielskiego (G. 37 k. 271). Synowie: Maciej, Jan i Wojciech. Maciej w imieniu własnym oraz braci Jana i Wojciecha kwitował 1571 r. Szymona Żegockiego z zarządu ich domu i budynków na przedmieściu Gniezna (G. 51 k. 439). Swoją część sołectwa w Siemianowie sprzedał 1577 r. za 80 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (p. 1398 k. 703v).

Jan, syn Franciszka, pisany zazwyczaj Latalskim, ale jeszcz czasem Latalskim cz. Łagiewnickim, zapisał 1574 r. dług 10 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (G. 52 k. 197v). Sprzedał 1577 r. swoją połowę sołectwa w Siemianowie za 75 grz. temuż Strzałkowskiemu (P. 1398 k. 701v). Jako spadkobierca swej siostry rodzono-stryjecznej Petroneli L. zamężnej Bielickiej, w imieniu własnym i stryja Łukasza sprzedał 1588 r. całe części Latalic, Zaporek Wielkich oraz sumę 200 zł na jeziorze królewskim Lednickim za 3.000 zł Maciejowi Strzałkowskiemu (P. 1400 k. 218v). Jego żoną była 1591 r. Dorota Mikołajewska (P. 956 k. 844). Prawo patronatu ołtarza w katedrze gnieźnieńskiej, obecnie w posiadaniu ks. Marcina Strzałkowskiego, wieś Siemianowo stanowiącą uposażenie tego ołtarza oraz dobra odziedziczone po ojcu i stryjach Andrzeju i Łukaszu dał 1596 r. swemu krewnemu Maciejowi Strzałkowskiemu. Wyłączył jednak sołectwo w Siemianowie, odziedziczone po bracie Wojciechu (P. 1401 k. 719). Z żoną dożywocie spisywał 1597 r. (P. 1402 k. 505). Od Jana Kowalskiego kupił wyderkafem t. r. za 260 zł na trzy lata część we wsi Żołcze Stare w p. gnieźn. (ib. k. 491v). Dorota była wdową już 1599 r. (G. 66 k. 5). Żyła jeszcze 1605 r. (P. 970 k. 80v), nie żyła już 1608 r. (P. 980 k. 130v). Zob. tablicę.

@tablica: Latalscy h. Sulima

Może z tej rodziny pochodzili: Stanisław, występujący 1503 r. jako brat wujeczno-rodzony Aleksandry, żony Jana Krzyżanowskiego (P. 1389 k. 271v). Szlachetna Dorota Gorzycka, córka Szymona, tkacza poznańskiego, i szlachetnej Agnieszki Gorzyckiej, wdowa po szlachetnym Tomaszu L., w r. 1514 żona pracowitego Stanisława, kmiecia z Gorzyc (P. 1392 k. 19v).

>Latkowscy ze Śląska. Nie wiem, czy wszyscy tu wymienieni stanowili jedną rodzinę byli bowiem również Latkowscy h. Ostoja z Latkowa w p. radziejowskim i ci mogli również pojawiać się w Wielkopolsce. Piotr L. z Zborowa kwitował 1447 r. za pięciu grzywien Mikołaja z Wtorku, niegdy z Sośnicy (Py. 11 k. 298v). Szymon z Latkowa, mąż Katarzyny, której w 1471 r. zeznał 15 grz. posagu jej rodzony brat Mikołaj z Osieka (Py. 16 k. 81v). Mikołaj L., mąż Anny, która wraz z siostrą Katarzyną, wdową po Janie Poklatowskim (?), w asyście stryja Feliksa Klichowskiego , dwa i pół łany roli pustej w Pioruszycach sprzedała za 30 grz. Andrzejowi Pioruskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 45). Michał L. ojciec Anny, w l. 1534-1539 żony Macieja Terlęskiego (G. 335a k. 178v; 32 k. 82). Mikołaja L. z ziemi śląskiej pozwali 1546 r. bracia Benedykt i Marcin Chełstowscy o sumę 50 grz. (I. Kal. 9 k. 123v). Wojciech już nie żył 1557 r., kiedy to wdowa po nim Helena Gałęska kwitowała swego brata Marcina z dóbr pozostałych po rodzicach, a ten zapisał jej 20 grz. długu (I. Kal. 22 k. 260). Helena skwitowała 1558 r. tego brata z 20 grz. (ib. 23 s. 713). Córce zmarłego Wojciecha, Dorocie, oprawił 1557 r. posag 20 grz. jej mąż Piotr Gorzycki (I. i D. Z. Kal. 6 k. 478). Maciej z księstwa śląskiego żenił się 1596 r. z Urszulą Turską cz. Jaroszewską, córką Bartłomieja, i na krótko przed ślubem, 12 II zapisał mu jej brat Mikołaj sumę 200 zł długu jako posag (I. Kal 63 k. 180, 180v). T. r. Maciej skwitował swego szwagra z 150 zł na poczet powyższej sumy posagowej (ib. k. 366). Anna L. cz. Gołkowska, w l. 1605-1611 żona Krzysztofa Buszkowskiego. Jadwiga L., w l. 1612-1618 wdowa po Stanisławie Głoskowskim cz. Pruślińskim.

Jan, nie żyjący już 1664 r., mąż Małgorzaty Roszkowskiej, córki Stanisława i Anny Gołęskiej, miał syna Wawrzyńca, którego żona Zofia Głoskowska kwitowała 1649 r. Feliksa Kotlińskiego, dziedzica części w Głoskach, z prowizji od swej sumy posagowej 200 zł, zabezpieczonej na tej wsi (I. Kal. 115 s. 1241). Była córką Bartłomieja Głoskowskiego. T. r. kwitowała również Piotra Parczewskiego, dziedzica wsi Westrza i Parczewo, z 100 zł na poczet 200 zł (ib. k. 1328). Wawrzyniec jako jedyny spadkobierca ciotecznego brata Wojciecha Głowackiego, kwitował 1669 r. z 50 zł Annę Czekanowską, żonę Władysława Tarchalskiego (ib. 129 k. 1265). Żył jeszcze 1680 r., kiedy jako jedyny spadkobierca babki macierzystej, Anny z Gałęskich Roszkowskiej, kwitował z 200 zł Marcina Rapackiego, obecnego dziedzica Chotowa (I. Kal. 140 k. 114). Jego synem był Jan, w r. 1678 mąż Anny Łozińskiej, który w 1680 r. wydzierżawił część Czchór od Jana Komaskiego (ib. 140 k. 73), a 1681 wspólnie z żoną kupił od Komaskiego i jego żony Ewy Chwalęckiej części w tej wsi za 150 zł. (ib. k. 403). Już w r. 1682 oboje Latkowscy części wsi Czachóry zwane Stawszczyzna sprzedali za 200 zł Aleksandrowi Podkockiemu (ib. k. 539). Jan żył jeszcze 1695 r. (LB Droszew). Jego córka Marianna, ur. w Gniazdowie, ochrzcz 12 IX 1678 r. (LB Skalmierzyce), syn Tomasz, jako jedyny spadkobierca ojca, kwitował 1719 r. Pawła Rossowskiego z 1.100 zł (Py. 157 k. 8). Zob. tablice.

@tablica: Latkowscy

Katarzyna i jej mąż Jan Borzymowski już nie żyli oboje 1717 r.

>Latosińscy. Barbara i jej mąż Jan Goryński, oboje już nie żyjący 1701 r. Wawrzyniec, od dwóch lat ekonom w Lgowie, zaślubił 16 VII 1777 r. Mariannę Słonecką (LC Lgów). Józef z województwa chełmińskiego, spędził 20 lat na służbie króla pruskiego, umarł w Pyszącej 14 IX 1780 r. (LM Śrem).

>Latowicki szlachetny Maciej, krawiec i obywatel poznański, kwitował 1539 r. wójta i rajców pyzdrskich ze swego uwięzienia we wsi Cieśle i trzymania jako złoczyńcę i złodzieja (P. 878 k. 388v).

>Latowscy z Latowic w p. kaliskim. Abraham Konopka i Wincenty z Latawic Latowscy na sądach w Kaliszu w l. 1410-1415 (Wybór zapisek sąd. kalis., wyd. Ulanowski). Małgorzata z Latowic, wdowa po Abrahamie z Psar (I. Kal 2 k. 15v). Zapewne synami Abrahama byli bracia: Piotr, Andrzej, Stanisław i Marcin. Piotr, za którego Strzałek z Parczewa ręczył 1438 r. Mirosławowi niegdy z Parczewa (ib. k. 71v). Wojciech z Kaliszkowic i Gałązek przysięgał 1439 r. wobec niego, iż zajął bydło (ib. k. 147). Agnieszka, żona Piotra, scedowała 1443 r. swoją część posagową i wienną w Latowicach i Poświątnej p. kal. Andrzejowi Sikaczowi z Podkoców (ib. 6 k. 3). Piotr był dziedzicem w Latowicach i Mikorzynie w p. kal., zobowiązał się 1445 r. uiścić półtorej grzywny bratu Andrzejowi (ib. 3 k. 147v). Swoją część w Mikorzynie zastawił 1446 r. na sześć lat za 10 grz. Andrzejowi Sikaczowi z Podkoców (ib. 4 k. 31v). W 1447 r. zastawił temu Andrzejowi ponownie swoją część w Mikorzynie (ib. k. 54v). Umarł t. r., bo Agnieszka, już jako wdowa, i jej syn niedzielny Mikołaj występowali wtedy jako dziedzice w Zaborowicach i Mikorzynie (ib. k. 130v). Oboje płacili 1448 r. winę trzy grzywny Kanianowi, Żydowi kaliskiemu (ib. k. 174v). Bracia Piotra, Andrzej i Stanisław z Latowic kupili 1444 r. za 45 grz. od Filipa z Rossoszycy cztery łany osiadłe w Rossoszycy w p. kal. (P. 1379 k.77). Stanisław z Latowic, brat rodzony zmarłego Marcina, żądał 1453 r. uiszczenia należnych dwóch grzywien od tegoż Filipa (I. Kal. 5 k. 740v). Stanisław nie żył już 1457 r., kiedy wdowa po nim Anna kwitowała ze swej oprawy dzieci jego, Wojciecha i Małgorzatę (Py 11 k. 56v). Anna z Trzebieni części w Latowicach, należącą do jej bratanka Wojciecha, wydzierżawiła 1465 r. za 7 grz. Janowi Szczypierskiemu (I. Kal. 1 k. 328v). Wojciech L. skwitowany 1470 r. z 10 grz. przez Naczka i Piotra, braci z Małych Gałązek (ib. 2 k. 104).Olechna z Sieroszewic pozwała 1493 r. Wojciecha L. o najście tej wsi (P. 23 k. 178). Wojciech całe części wsi Latowic, Mikorzyno, Poświątne i Siedliska zastawił 1498 r. za 30 grz. Janowi Koroszowi z Chrostowa (I. Kal 5 k. 25). Połowę Latowic wyderkował 1503 r. za 15 grz. Wojciechowi Kowalskiemu (P. 1389 k. 263). Dzieci Wojciecha i Anny Jarskiej: Bieniasz, Stanisław, Katarzyna i Małgorzata w asyście stryja Jakuba Bielczewskiego i wuja Mikołaja Jarskiego kwitowały 1505 r. Mikołaja Bielczewskiego z 30 grz. które ich matka, jako swój posag, wniosła z Jarek na Bielczewo (I. Kal. 6 k. 16v). Benedykt L., zapewne identyczny z tym Bieniaszem, dziedzic w Latowicach, zobowiązał się 1550 r. połowę Łatowic z pustkami Mikorzyno i Dziekciarnia sprzedać za 450 grz. Maciejowi Kotojeckiemu (I. Kal 12 s. 110). Na spadkobierczynię Benedykt obrał swą siostrzenicę szl. Annę, żonę sław. Andrzeja Orzełka, obywatela sieradzkiego, której Kotojecki zapisał wtedy dług 330 zł (ib. s. 114). Zob. tablicę.

@tablica: Latowscy

Marcin, syn zmarłego Michała z Latowic, po bezpotomnej śmierci żony swej Agnieszki, został 1453 r. skwitowany przez jej brata Kunata z Latowic z jej posagu (I. Kal. 5 k. 65v). Marcin z Latowic kwitował 1457 r. z bliższości po swej rodzonej wujence Agnieszce, żonie Andrzeja z Czechla, ks. Jana, plebana w Szymanowicach, i Piotra z Czechla, siostrzeńca tego księdza (Py. 11 k. 115v). Po śmierci tego Marcina z Latowic prawo bliższości do dóbr w tej wsi zostało przyznane przez arbitrów Janowi Szczypierskiemu (I. Kal. 2 k. 386v).

>Latowscy cz. Kotojeccy (Kotowieccy) z Latowic w p. kal. Marcin Kotojecki kupił 1550 r. połowę Latowic z pustkami Mikorzyno i Dziekciarnia za 450 grz. od Benedykta Latowskiego (I. Kal. 12 s. 110). Wdowie po tym Marcinie, zwanym Kotojeckim cz. Latowskim, Annie Grojeckiej winien był 1568 r. 10 grz. Stanisław Kęszycki (ib. 34 s. 130). Marcin miał dwóch synów, Jana i Hieronima. Jan L. cz. Kotojecki (Kotowiecki) na połowie swych części w Latowicach i w pustce Mikorzynku oprawił 28 V 1572 r. posag 400 zł przyszłej swej żonie Jadwidze Śliwnickiej, córce Marcina (R. Kal. 4 k. 80v). Jego drugą żoną była 1576 r. Łucja Sulimowska, córka Mikołaja i Elżbiety Biernackiej (I. Kal. 44 s. 1161). Jan części Latowic, Mikorzynka i Dziekcierni, wyłączywszy dla siebie pewne części gaju czyli łąki, sprzedał 1579 r. za 1.400 zł bratu Hieronimowi (R. Kal. 5 k. 88v). Część Latowic i Dziekciarni sprzedał 1584 r. za 10 grz. Andrzejowi Sławoszewskiemu (ib. k. 376). Hieronim L. cz. Kotowiecki sprzedał 1578 r. Wojciechowi Turskiemu Janowicach części w Latowicach oraz połowy we wsiach pustych: Mikorzynko, Dziegietnia (!), Kiekrz i Lulik, odziedziczonych obok brata Jana po ojcu Marcinie (ib. k. 18) i zaraz potem odkupił od niego z powrotem połowę stawy Mikorzynko (ib. k. 24v).Jak już widzieliśmy, w 1578 r. kupił od brata jego części w powyższych wsiach, Turski zaś w 1582 r. kupione od Hieronima części odprzedał Andrzejowi Sławoszewskiemu (ib. k. 262). Temu Sławoszewskiemu Hieronim sprzedał 1584 r. za 800 zł te części, które kupił był od brata Jana (ib. k. 414v). Do wsi Szczury, należącej do Hieronima, usiłowali intromitować Samuel i Paweł Goreccy 1602 r., toczący z nim sprawę o dług 100 zł (Rel. Kal. 1 k. 342v). Hieronimowi i jego żonie Dorocie Pakosławskiej Katarzyna z Kobylin Konarska, wdowa po Janie Zborowskim, kasztelanie gnieźnieńskim, zastawiła 1604 r. za 1.800 zł folwark w mieście Zduny (I. kal. 70 k. 599v). Hieronim już nie żył 1616 r. Opiekunowie jego córek, Zofii i Katarzyny, Jan Pakosławski i Tomasz Gorecki kwitowali wtedy Zofię Zborowską, córkę kasztelana, wdowę po Jerzym Radzi wille, 2-o v. żonę Abrahama Sieniuty, z 1.800 zł zapisanych sposobem zastawu na Zdunach (ib. 82 k. 919). Zofia L-a cz. Kotowiecka niewątpliwie identyczna z powyższą, żona Tomasza Dąbrowskiego, działała 1641 r. w asyście brata stryjecznego Jana Kotowieckiego (I. Kal. 107a s. 142). Katarzyna, już w r. 1641 żona Benedykta Dąbrowskiego, kwitowała wtedy z opieki Tomasza Goreckiego (I. Kal. 107a s. 737). Zob. tablicę.

@tablica: Latowscy cz. Kotojeccy (Kotowieccy)

>Laudańscy h. Jastrzębiec, ze Żmudzi. Jan L. Rymowic, syn zmarłego Jerzego, w 1612 r. wydzierżawił na trzy lata za 48 zł od Wojciecha Bogusza Przedzyńskiego, dziedzica, i Małgorzaty z Bogusławskich Kaczkowskiej, zastawniczki, części wsi Przedzino w p. kal. (I. Kal. 78 s. 1303). Franciszek spisał 19 VI 1766 r. pod zakładem 12.000 zł kontrakt dzoerżawny na trzy lata od Franciszki Wlaknowskiej, wdowy po Antonim Boguckim, wsi Chwalibogowo w p. pyzdr. Kwitował się z nią z owego kontraktu 1769 r. (Py. 158 k. 57v, 58). Ludwika, matka chrzestna 9 VI 1771 r. (LB Graboszewo). Wiktoria, w r. 1785 żona Wawrzyńca Kurcewskiego, 1787 r. wdowa po nim.

>Lausonówna Marianna, wdowa po Macieju Hieronimie Wolskim 1641 r. (W. 38 k. 249v)

>Labelscy szlachetni Jerzy i Jakub, bracia rodzeni, obaj już nie żyjący 1641 r. Ich siostra Anna, żona sław. Macieja Czander. Jakub był bezdzietny. Córka Jerzego i Jadwigi Głaniszewskiej, Marianna, w l. 1641-1644 żona szlach. Łukasza Plucińskiego , spadkobierczyni stryja Jakuba, kwitowała się 1641 r. z Maciejem Cuander, owdowiałym po Annie L., zaś 1644 r. kwitowała z 200 zł Władysława Rydzyńskiego (Kośc. 299 k. 498; 301 k. 714v). Jako wdowa żyła jeszcze 1664 r.

>Leben, zob. Löben.

>Lebowscy h. Gozdawa. Zofia zaślubiła w Strzelnie 5 III 1680 r. Marcina Gorzechowskiego. Konstanty, mąż Agnieszki Ulatowskiej, córki Jakuba i Marianny Radolińskiej, która w 1731 r. sumę 1.066 zł, pochodzącą z układu spisanego 1724 r. w Mierucinie ze zmarłym Jerzym Wałdowskim, łowczym wschowskim, cedowała Janowi Falęckiemu, burgrabiemu grodzkiemu chełmińskiemu (N. 205 k. 10v). Tego Konstantego syn Walenty i córka Brygida, wdowa po Józefie Lesiewskim, urodzeni z Ulatowskiej kwitowali wówczas swoją matkę (ib. k. 11).

>Lebrecht Jan, już nie żyjący 1792 r., mąż Konstancji Karoliny Jaskóleckiej, córki Bogusława i Beaty Löben, która to Konstancja Karolina występowała wtedy jako wdowa (P. 1369 k. 604).

>z Lechowa w p. kośc., zob. Łąccy h. Karzbok.

>Leczkowscy. Maciej kupił 1599 r. za 100 grz. od Łukasza Wysławskiego grunt pusty zw. Wygorzeliny we wsi Wysławice p. kal. (P. 1403 k. 81). Bartłomiej, już nie żyjący 1603 r., mąż Anny Wysławskiej, 2-o v. żony Mikołaja Wysławskiego, która wtedy występowała jako współspadkobierczyni brata Łukasza Wysławskiego (P. 973 k. 430). Bartłomiej miał córkę Barbarę, w r. 1606 żona Michała Glińskiego (P. 1405 k. 504).

>Ledóchowscy h. Szaława z Ledóchowa w p. krzemienieckim. Marcin, sędzia ziemski krzemieniecki, nie żył już 1681 r., a wdowa po nim, Marianna Jełowiecka spisała wtedy w Olesznie kontrakt z Michałem Raczyńskim, mocą którego sumę 15.000 zł, zapisaną sobie na Prusinowie i części Sławna w p. pozn. przez Bonawenturę Jaskóleckiego, cedowała Raczyńskiemu (Kc. 132 k. 134). Samuel, podsędek ziemski krzemieniecki, został 1725 r. mianowany przez Samuela Tyszewicza opiekunem jego bratanka Michała (Kośc. 314 s. 348). Adam na Ledóchowie L., starosta włodzimierski, potem kasztelan wołyński. W r.1759 Marianna była już 2-o v. żoną Piotra Miączyńskiego, wojewody czerniechowskiego (ib. 171 s. 607). Jako dziedziczka Sobótki występowała 1762 r. (ib. 178 k. 382v). Mąż Marianny z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowskiej, dziedziczki miasta Sobótka Wielka i wsi Sobótka Mała, spadłych po jej bezpotomnym bracie Adamie Wierzbowskim, staroście szadkowskim, 1736 r.(I. Kal. 171/173 s. 307, 593). Żyli oboje 1748 r., a spośród ich dzieci syn Franciszek Sobótka, mocą transakcji z 1784 r. między spadkobiercami Ledóchowskiego, wojewody czerniechowskiego, a Andrzejem Bogdańskim, przeszła na własność tego ostatniego (ib. 227 k. 54). Franciszek, starosta włodzimierski, i żona jego Anna z Denhoffów, rodzice Anny, która 1768 r. wyszła za Michała Czapskiego, wojewodę malborskiego (Estr. XIV, s. 512-518).

Nie wiem, czy do tych samych zaliczyć można szl. Antoniego Józefa, występującego w l. 1793-1800, doktora medycyny, którego dzieci zrodzone z Antoniny Piegłowskiej: Jan Onufry umarł 8 X 1799 r., mając lat pięć, Julianna Amalia, ur. 7 III, zmarła 16 X 1799 (LB. LM Fara, Pozn.)

>Lehndorf h. Własnego z Prus Książęcych. Sebastian Dymitr L.-Nowowiejski, mąż Marianny Schlichting, córki Albrechta (Wojciecha) i Heleny z Kosiczyna. Oboje pozwani 1647 r. przez Sebalda Golczy (W. 82 k. 72v)

>Lekszyccy h. Warna. Mieli być identyczni z Leksickimi cz. Lekszyckimi h. Warnia z Leksic w p. proszowskim (Żychliński I). Ur. Franciszek z żony Kunegundy miał córkę Annę Katarzynę, ur. w Lwówku, ochrzcz.20 VIII 1683 r. (LB Lwówek). Ur. Franciszka Lexickiego i Kunegundy córka Teresa, ur. w Zgierzynku, ochrzcz. 6 X 1681 r. (LB Brody). Ur. Marcin, ekonom cz. podstarości w Domachowie, miał z żony Róży córkę Helenę Annę ochrzcz. 5 VIII 1742 r., i miał syna Wojciecha, ochrzcz. 17 V 1744 r. (LB Domachowo). Chyba ta sama Róża Lexycka przebywała 1753 r. we dworze w Dolsku (LB Dolsk). Wojciech był w l. 1776-83 ekonomem w Chociczy, wsi małżonków Mazowieckich (LB Nowe Miasto). Był 9 VII 1782 r. świadkiem w Laskówce przy ślubie szl. Józefa L-go z panną Urszulą L-ą (LC Nowe Miasto), może jako brat młodego lub panny młodej? Chyba identyczny z nim Wojciech, leśniczy we wsi Ugoda, mąż Marianny żyjącej 1814 r. (LB Golejewko). Szl. Wojciech oblatował 1779 r. kontrakt zawarty 1778 r. między Grabskimi i Mazowieckim, dotyczący Chocieszy, Kolnic i Kolniczek (Py. 158 k. 848). Wedle Józefa Lekszyckiego, archiwisty poznańskiego, ów Wojciech to właśnie syn Marcina i Róży, mąż Marianny Skibickiej, a ojciec: Antoniego, Izydora i Michała Władysława, ur. w Chociczy 22 IX 1780 r. (LB Nowe Miasto), zmarłego bezpotomnie. Znamy akty chrztu dwóch jeszcze synów Wojciecha i Marianny. Są to: Ignacy Antoni Józef, ur. w Chociczy, ochrzcz. 12 VIII 1776 r., i Franciszek Antoni Onufry, ochrzcz. 9 X 1778 r. (ib.). Jeden z nich, nie wiem który, był zapewne identyczny ze wspomnianym Antonim, o którym niżej.

1. Antoni, syn Wojciecha i Skibickiej, ekonom w Ostrobudkach, dzierżawca młyna Słupskiego 1814 r., a wsi Sowy 1818 r., mąż Antoniny Pawlickiej, z której synowi: Wincenty, ur. w Dębionce, ochrzcz. 16 XII 1810 r. (LB Golejewko), zmarły 1855 r., Antoni, Tomasz, o którym niżej, Felicjan Michał, ur. 20 X 1814 r. w młynie Słupskim (ib.), proboszcz w Żałem, wreszcie Józef, o którym niżej.

1) Antoni, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. ok. 1813 r., zaślubił 6 II 1838 r. Franciszkę Pawlicką, córkę Jana i Honoraty Szymańskiej, ur. ok. 1818 r. (LC Dubin). Córka ich Marianna, ur. w Dubinie 13 III 1853 r. (LC Dubin).

2) Tomasz, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. ok. 1813 r., ekonom w Potrzebowie, zaślubił 3 VI 1845 r. Józefę Antoninę Olimpię Hendell, córkę Antoniego, dziedzica Tarchalina, i Barbary Rydzyńskiej, ur. ok. 1820 (LC Bojanowo-Gołaszyn).

3) Józef, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. 14 III 1818 r. (LB Pakosław), archiwista Archiwum Poznańskiego, zmarł w Poznaniu 21 XII 1899 r. Ożenił się 9 XI 1869 r. z Zofią Lekszycką, córką Mieczysława i Marianny Rejewskiej (LC Sw. Marcin, Pozn.), zmarłą w Janiszewie koło Poznania 30 V 1886 r., pochowaną w Poznaniu (LM Sw. Marcin, Pozn.; Dz. P.)

2. Izydor, syn Wojciecha i Skibickiej, ochrzcz. 16 IV 1783 r. (LB Nowe Miasto), konsyliarz prefektury poznańskiej 1814 r. (LC Fara, Pozn.) nazwany 1816 r. sekretarzem gen prefektury depart. poznańskiego, landrat powiatu odolanowskiego w l. 1818-25 (LB Kotłów; LB Sulmierzyce). Mieszkał 1818 r. w Chwałkowie. Umarł po r. 1844. Ożenił się przed r. 1815 z Michaliną Gottwald, córką Karola i Nepomuceny Borer (?), zmarłą 25 I 1861 r. w wieku lat 66 (LM Sw. Małgorzata, Pozn.). Synowie: Mieczysław, o którym niżej, Konrad, zmarły 18 IX 1819 r., Władysław Wojciech, ur. w Ostrowie 12 IV 1822 r., zmarły tamże 10 VI t. r., Włodziemierz, ur. tamże 24 V 1823 r., zmarły tamże 13 VIII 1834 r. (LB, LM Ostrów), Stanisław Henryk, ur. w Zagórzu 18 I 1835 r., wikariusz katedry poznańskiej, zmarły 16 IV 1861 r. (LM Św. Małgorzata, Pozn.; Dz. P.). Z córek, Maelania Maria Józefa, ur. 24 I, zmarła 3 II 1815 r. (LB, LM Fara, Pozn.), Józefa, ur. ok. 1821 r., zmarła na Chwaliszewie w Poznaniu 7 VI 1846 r. (LM Sw. Małgorzata, Pozn.), Eustachia, ur. 21 X 1825 r., zmarła 9 XI 1905 r. (LM Fara, Pozn.), wyszła 14 II 1854 r. za Wilhelma Alkiewicza z Leszna (LC Sw. Małgorzata, Pozn.).

@tablica: Lekszyccy h. Warnia

Mieczysław Roman, syn Izydora i Gottwaldówny, ur. 3 III 1816 r. w Ostrowie (LB Poznań, Fara), ożenił się 10 X 1843 r. z Marianną Rejewską, ur. ok. 1821 r. , zmarła 9 X 1898 r. (LM Poznań, Św. Marcin). Mieczysław był kalkulatorem przy Starym Ziemstwie Kredytowym, posesorem domu, umarł 15 X 1880 r. (ib.; Dz. P.). Jego synowie pomarli dziećmi: Włodzimierz Izydor, ur. 9 II 1845 r. (LB Poznań, Fara), umarł 25 VII 1851 r. (LM Poznań, Św. Marcin), Adam Wacław Marian, ur. 25 V 1855 r. (LB Poznań, Św. Marcin), umarł 9 VIII 1856 r. (LM Poznań, Św. Wojciech). Córki: Zofia, ur. 31 III 1847 r. (LB Poznań, Fara), zaślubiła 9 XI 1869 r. Józefa Lekszyckiego, umarła 30 V 1886 r., Antonina, Kazimiera i Maria, żyjące w 1880 r. w chwili śmierci ojca. Nie wiem, czy z ostatnią z nich, czy też z przedostatnią należałoby zidentyfikować Marię Kazimierę, ur. 23 X 1851 r. Antonina wyszła przed 25 VIII 1877 za Pawła Doerffera, administratora Ponieca, umarła w Ostrowie 19 II 1917 r., mając lat 64. Kazimiera wyszła przed 10 X 1874 r. za Wincentego Zenktelera, nauczyciela gmin. (LB Poniec; LB Ostrów; Dz. P.) (LB Poznań, Św. Marcin). Zob. tablicę.

>Lelewscy h. Junosza z ziemi zakroczymskiej. Chyba z nich pochodził Aleksander, syn zmarłego Jana i zmarłej Zofii z Potockich, który 1696 r. kwitował pewnychmieszczan pyzdrskich (Py. 156 s. 19).

>Lelińscy h. Leszczyc (?). Eustachy, nie żyjący już 1665 r., ojciec Dziersława, który mianował wówczas plenipotentów (I. Kal. 126 s. 766). Jan (Franciszek?) wspólnie z żoną Łucją Nieniewską zawierał 1669 r. z małżonkami Gałęskimi trzyletni kontrakt dzierżawy wsi Gorzuchy pod zakładem 2.000 zł (ib. 229 c 936). Ta Łucja była 1-o v. za Mikołajem Sarbskim, 2-o v. za Krzysztofem Lubońskim. W 1677 r. działała wspólnie swoimi synami Sarbskimi, bowiem jej trzeci mąż był od szęściu lat nieobecny i nie wiedzieć gdzie przebywał. Szło o sumę 8.000 zł zapisaną jej i temu trzeciemu mężowi Lelińskiemu sposobem zastawnym na Gorzuchach przez dziedzica tej wsi Baltazara Biernackiego (ib. 138 s. 782).

Andrzej Leszczyc L., syn zmarłych Jakuba i Agnieszki z Kunickich, a brat zamordowanego Krzysztofa, mianował plenipotenta 1752 r. (ib. 196/198 k. 146).

>Lemańscy. Szlachetny Kazimierz, ławnik w buku, wdowiec zaślubił 9 IX 1764 r. pannę Joannę Górską, córkę ekonoma z Milina (LC Chrzypsko W.). Ur. Józef (?), sekretarz starościński, i Joanna z Górskich, rodzice Stefana Jana, ur. w Buku 26 XI 1778r., trzymanego do chrztu przez Ignacego L-go (LB Buk). Czy nie ma to związku z herbem "Bukowczyk", który otrzymał nobilitowany na sejmie 1790 r. Józef L., kapitan 9 regimentu pieszego wojs koronnych (Bon.). Józefa, żona Jana Nepomucena Batkowskiego 1788 r. Ks. Jan, profesor retoryki kolegium jezuickim, pleban w Nekli, emeryt, umarł 19 II 1815 r., mając lat 86 (LM Poznań, Św. Małgorzata). Salomea, żona Józefa Łukowskiego, kierownika szkoły w Skrzetuszu zmarła tam 1 II 1869 r., mając lat 60 (LM Ryczywół). Aniela, zmaężna Kochanowska, umarła 21 III 1869 r., mając lat 26. Zawiadomili o tym jej rodzice (Dz. P.).

>Lemcke, Lemke, Lemka h. Własnego z Pomorza Szczecińskiego. Joachim Lemka 1635 r., mąż Anny Marii Arcemberskiej, córki Jerzego (W. 35 k. 351v). Godfryd Lemka, nie żył już 1660 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna Pudwelsówna, córka Jana Heninga i Marianny Latalskiej, dokonała zapisu 4.000 zł na rzecz Joachima Godfryda Podkamera (N. 185 k. 47v). Była 2-o v. w r. 1699 Krystiana Caustro (?) (N. 191 k. 52v). Kasper Lemka, pułkownik wojsk cesarskich, mąż Zofii Pudwelsówny, siostry poprzedniej, która to Zofia w 1660 r., już jako wdowa, prawa, jakie miała jej matka od swego męża, scedowała swej macosze Mariannie Golczównie, obecnie 2-o v. żonie Joachima Godfryda Puttkamera (N. 227 k. 427). Żyła jeszcze 1667 r. (N. 184 k. 149v). Tobiasz Emanuel Lemka, mąż 1694 r. Barbary Bornianki, córki Jana Jerzego (N. 189 k. 134v), zmarłej 1699 r. Jgo córki z niej zrodzone: Elżbieta Anna, Elżbieta Zofia i Julianna, żona Franciszka Wolskiego, miała 1763 r. sumę należną jej od Franciszka Lemki (N. 212 k. 80v). Panna Konradyna Lemkówna z Nieszczewic, matka chrzestna 1780 r. (LB Tuczno).

>Lempa, zob. Limpa.

>Lenartowiczowie. Urodzony Feliks, pisarz prowentowy, zaślubił 11 V 1805 r. pannę Agatę Chmielewską (LC Cerekwica). Z tego małżeństwa syn Bartłomiej, ur. w Przecławiu 27 VIII 1806 r. (LB Żydowo)., nauczyciel szkoły w Sierakowie, zaślubił 19 V 1828 r. "urodzoną" Felicję Agatę Chmielewską, ur. ok. 1807 r. (LC Biezdrowo). Jego drugą żoną była Barbara Mrowińska, ur. ok. 1803 r., zmarła w Chojnie 7 XII 1843 r. (LM Biezdrowo).

>Lenartowscy z Lenartowic w p. kaliskim. Jan z Lenartowic 1395 r. (KDW III, nr 1962). Bracia Adam i Jarosław z Lenartowic, dziedziczący też i w Zawidowicach 1414 r. ( Ulan., Zap. Kal., nr 579, 580). Adam był 1438 r. poręczycielem Ibrama z Karmina (I. Kal. 2 k. 45). Adamowi L. Mikołaj i żona jego Dobrochna z Sowinki cedowali 1422 r. staw w Sowince (ib. 6 k. 95). Żona Adama, Elżbieta wskutek ugody z Katarzyną, żoną Mikołaja Rogowskiego, wzięła t. r. Dojutrowo, Wielkie i Małe Proszkowo, Pamięcino, Żegocino i Siedlemino (ib. k. 96). T. r. skwitowała Jana z Kalinowej, kasztelana santockiego, z 90 grz. z jej dziedzictwa w Siedleminie (ib. k. 126). Ona i Katarzyna, żona Mikołaja Rogowskiego, to były rodzone siostry zmarłego Jana Dąbskiego (ib. k. 174v). W 1446 r. sprzedała Katarzynie, żonie Iwana z Skoków, pięć łanów osiadłych w Rozdzałowie p. kal. ( P. 1379 k. 199). Adam już dawniej nabył od zmarłego Wisława z Paczynowic strugę zw. Czernidła od granic Sulęcina do granic Grodziska. W 1448 r. rezygnowali mu tę strugę za 60 grz. Mikołaj i Piotr, synowie Wisława (I. Kal. 4 k. 57). Elżbieta była wdową już 1456 r. (Py. 11 k. 22). T. r. z rąk Filipa Żyrkowskiego odebrała dokumenty dotyczące jej posagu należnego od Katarzyny Uniesławskiej, Jarosława Krzyślickiego i Mikołaja Wronczyńskiego (ib. k. 285v). Syn Adama i Elżbiety, Jan L., nie żył już 1450 r. i prawo bliższość po nim do części wsi Lenartowice, Wola, Lubomierz, Błotna Sowina, Marszewo, do połowy wsi Zawidowice, Sulęcino, folwarku Modłowo, młyna wodnego zw. Chorzewski przeszło jako po wujecznym bracie między innymi na Dorotę, żonę Piotra Kołackiego, córkę Tolomei z Wronczyna, która to Dorota t. r. cedowała to prawo ks. Janowi z Dębna, dziekanowi gnieźnieńskiemu (P. 1381 k. 112). Dziedziczyli po nim również: Katarzyna Uniesławska i Jarosław Krzyślicki, którzy t. r. odebrali 18 dokumentów odnoszących się do jego dóbr od Filipa z Żyrkowa (Py. 11 k. 285v). Jeszcze innym współspadkobiercą był Mikołaj z Wronczyna, brat cioteczny zmarłego (P. 1382 s. 70). Matka zmarłego, Elżbieta swoje wsie ojczyste: Proszkowo, Zalesie, Żegocino, Pamięcino, Dojutrowo oraz oprawę swego posagu i wiana, to jest 200 grz. na Lenartowicach i połowie Zawidowic dała 1462 r. Mikołajowi i Tomaszowi, braciom rodzonym z Rogowa, niewątpliwie synom swej siostry (P. 1384 k. 102v). Żyła jeszcze 1464 r., kiedy dwaj ci bracia dali jej w dożywocie Lenartowice, Pamięcino i połowę Zawidowic (P. 1383 k. 270v). Nie żyła 1495 r. (I. Kal. 4 k. 331).

Janowi L. ręczyli 1456 r. za Jana Cięciorkę z Zagorzyna Jan Suchorzewski, łowczy gnieźnieński, i Maciej Sławoszewski, brat rodzony Cieciorki (I. Kal. 5 k. 87). List wienny Elżbiety, żony Jana L., umorzony 1477 r. przez jej rodzonych siostrzeńców, ks. Mikołaja, plebana w Górze, i Jana, synów Andrzeja z Juncewa, bo zaspokoił ich Stanisław z Wielkiej Sobótki z ich pretensji do Sowiny Błotnej (ib. 2 k. 453).

Wojciech i Jan, rodzeni bracia L-cy cz. Soboccy, wyderkowali 1537 r. połowę Zawidowic i część Grodziska z młynem wodnym na Prośnie za 32 grz. Andrzejowi Boruckiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 311v). Z nich Wojciech na połowie swych części w Lenartowicach, Zawidowicach, Grodzisku, Sulęcinie, należnych mu z działów braterskich, oprawił t. r. 100 grz. posagu żonie Katarzynie, córce Jana Poświątnego (ib. k. 320). Ta Katarzyna, już wdowa, miała 1551 r. termin z Janem Sobockim, dziedzicem w Lenartowicach i puste Sulęcino (I. Kal. 13 k. 33; 14 s. 805). Drugi z braci Jan L. cz. Sobocki części w Zawidowicach i Grodzisku wyderkował 1546 r. za 410 grz. Stefanowi Wilkowskiemu (P. 1395 k. 271v). Jak widzieliśmy, procesował się potem z bratową. W r. 1555 (?) pozwała go Dorota Wierzchosławska, żona Macieja Manieckiego (I. i D. Z. Kal. 7 k. 735). Anna L. była 1550 r. wdową po Marcinie Wierzchosławskim.

>Lenartowscy z Lenartowa w p. konińskim. Wedle St. Kozierowskiego w początku XV wieku siedzieli w tej wsi zapewne Poraici (BNT IV, s. 449). Mikołaj czwartą część macierzystą w Lenartowie sprzedał 1463 r. za 20 grz. Maciejowi z Lenartowa (P. 1383 k. 184). Sędziwój cz. Przedwój L. zapisał 1494 r. dług Wojciechowi z Lenartowa (I. Kon. 1 k. 239). Od brata rodzonego Piotra nabył wyderkafem 1495 r. za 10 grz. całą jego część w Lenartowie (ib. k. 247). Zapewne wdową po nim była Katarzyna L., zwana "Przedwojewą", za którą synowie jej, Jan Przedwój, Jakub i Łukasz L-cy ręczyli 1535 r. Janowi Boszkowskiemu (I. Kon. 2 k. 364). Spośród tych braci, Jan mąż Małgorzaty Boszkowskiej, otrzymał wspólnie z nią 1533 r. zapis długu 12 grz. od Piotra Boszkowskiego (I. Kon. 2 k. 307v). Małgorzata od Piotra Boszkowskiego zw. Plichtą nabyła wyderkafem 1535 r. za 12 grz. część wsi Siedlec p. kon. (Z. Kon. 6 k. 86). Oboje Lenartowscy domagali się 1539 r. od tego Boszkowskiego uiszczenia jednej grzywny czynszu rocznego (I. Kon. 3 k. 122v). Jan zapisał 1542 r. dług 15 grz. Mikołajowi Bieganowskiemu z Osisłowa i zobowiązał się stawić do akt żonę Małgorzatę, aby mu wyderkowała swoją część w pustej wsi Siedlec (ib. k. 330), czego dokonała 1543 r. za cenę 12 grz. (Z. Kon. 6 k. 123). Łukasz L. Przedwój nabył wyderkafem 1536 r. od Sebastiana, Adama i Wojciecha, braci Boszkowskich, za 10 grz. spłacheć roli we wsiach Boszkowo i Siedlec (G. 31 k. 40v). Swoją część Lenartowa sprzedał 1540 r. za 18 grz. Janowi L. zw. Mucha (I. Kon. 3 k. 223) a w. r. 1541 całą część dziedziczną w tej wsi sprzedał za 100 zł Mikołajowi Bieganowskiemu z Osisłowa (Z. Kon. 6 k.107v).

Stanisław i Maciej, bracia rodzeni, niedzielni w Lenartowicach (!) zapisali 1498 r. dług 20 grz. Maciejowi, dziedzicowi w Wiecieninie, w posagu za jego żonę a ich siostrą rodzoną Agnieszką (I. Kon. 1 k. 281v). Jan otrzymał 1507 r. od Macieja Laski, męża Anny Osisłowskiej, i od Jana Osisłowskiego, męża Katarzyny Osisłowskiej, zobowiązanie sprzedania części Mirosławicach (G. 25 k. 154v). Mąż Doroty, córki Jana Popielewskiego, która w 1512 r. kupiła za 24 grz. od Anny, wdowy po Macieju Lasce z Lichynia, i od panny Jadwigi z Osisłowia, siostrzenicy rodzonej tej Anny, ich części w Mirosławicach (P. 786 s. 347). Od Małgorzaty Naczechowskiej, wdowy po Mikołaju Naczechowskim, kupił Jan L. 1517 r. za 32 i pół grzywny jej część ojczystą w Mirosławicach (P. 1392 k. 132v). Żona jego Dorota, nazwana przy tej okazji Mirosławską, sprzedała t. r. mężowi za 24 grz. części w Mirosławicach, nabyte za tęż sumę od swych siostrzenic Jadwigi i Anny, córek Piotra Osisłowskiego. Asystował jej przy transakcji wuj Andrzej L. (ib. k. 133). Ks. Wojciech L., pleban w Rękawczynie, otrzymał 1512 r. poręczenie od Macieja Skubarczewskiego, iż będzie żył z nim w pokoju (G. 25 k. 360). Ów Wojciech w 1528 r. wspólnie z bratankiem Wincentym część w Sarnowie, należącą do Wincentego i jego braci Jana i Jakuba, synów zmarłego Macieja L., sprzedał za 10 grz. Michałowi Sarnowskiemu (G. 335a k. 105v). Może to Maciej, ojciec tych braci na połowie swej części w Lenartowicach (!) oprawil 1521 r. 30 grz. posagu żonie swej Katarzynie, córce Jana Dupskiego (P. 1392 k. 396v). Jan L. kupił 1527 r. od Franciszka Osisłowskiego za 12 grz. część w Osisłowie (dziś Ościsłowo) w p. kon. (Z. Kon. 6 k. 37). Może ten sam Jan L. zwany Muchą nabył 1540 r. część w Lenartowie od Łukasza L. Przedwoja, o czym był już mowa, zaś część w Osisłowie sprzedał t. r. za 70 grz. Mikołajowi Bieganowskiemu (I. Kon. 3 k. 223v). W 1541 r. on i Anna Osisłowska, wdowa po Macieju Wielguszu, mieszczaninie kolskim, części Osisłowia sprzedali za 150 grz. temu Bieganowskiemu (Z. Kon. 6 k. 105v). Jednocześnie syn Jana L., Wojciech Osisłowski, mający lat 17, w mieniu własnym i braci małoletnich Walentego i Szymona, w asyście ojca i stryja Jana L. Przedwoja oraz wuja Jakuba Siedleckiego dał dziedzictwo w Osisłowie swoje i braci Mikołajowi Bieganowskiemu w zamian za jego część w Lenartowie (ib. k. 105v, 106). Jan Mucha sprzedał 1545 r. swe części rodzicielskie w Lenatrowie, Krzysztofowi i Marcinowi, braciom Sokołowskim z Warzymowa (I. Kon. 4 k. 189).

Grzegorz swe części w Lenatrowie wyderkował 1529 r. za 30 grz. bratu stryjecznemu Janowi (G. 335a k. 125v), zaś Jan na połowie części Lenartowa oprawił 1529 r. posag 40 grz. żonie swej Małgorzacie, córce Jakuba Kaliskiego (ib. k. 125), i znów 70 grz. na tychże dobrach w r. 1535 (Z. Kon. 6 k. 86). Jan kupił 1534 r. od Macieja L. Muchy trzy morgi roli i siedlisko z ogrodem w Lenartowie (ib. k. 81v). Bartłomiej występował 1534 r. jako stryj Barbary, żony Jakuba Boszkowskiego (P. 1393 k. 620). Andrzej, mąż Doroty Dzierżkówny, wdowy 1-o v. po Mikołaju Sarnowskim i 2-o v. po Piotrze Dębińskim, która 1535 r. wyderkował mu za 60 zł swą oprawę na Dębionku w p. nakiel., on zaś jednocześnie oprawę tę za tę samą sumę wyderkował córce Annie jako jej posag (N. 213 k. 49v, 50). Anna jako niezamężna 1536 r. pozwała Marcina Goryńskiego o wygnanie jej z dóbr macierzystych w Sarnowie (P. 874 k. 321v). W 1537 r. w asyście ojca, stryja Piotra Boszkowskiego i wuja (!) Wincentego L. oprawę matki swej na połowie części Sarnowa wyderkował za 30 grz. temuż Goryńskiemu (Z. Kon. 6 k. 92v, 93). Wacław na połowie części swych w Lenartowie oprawił 1539 r. 20 grz. posagużonie Urszuli Kaliskiej (ib. k. 98v). Maciej występował 1542 r. jako stryj Doroty Osisłowskiej, siostry rodzonej Franciszka Osisłowskiego (ib. k. 113v). Jan na połowie części w Zdzinicach p. kon. oprawił w 1542 r posag 12 grz. żonie swego syna Jana, nazwanego przy tej okazji Zdzinickim, Łucji Skarzyńskiej (ib. k. 114v). Jan, nie żyjący już 1550 r., kiedy wdowa po nim Helena sprzedała swą część ojczystą w Dobrogościcach w p. bydg. za 200 grz. Janowi Jarzebińskiemu z Guncerzew (I. Kon. 5 k. 238v). Wojciech, syn Wincentego, pozwany był 1562 r. o rany przez kmiecia ze wsi arcybiskupiej Siedlimowo (G. 41 k. 577v). Walenty swoją część w Lenartowie p. gnieźn. (!) sprzedał 1586 r. za 100 zł Adamowi i Felicjanowi Tomisławskim (P. 1399 k. 794v). Lenartowo w p. kon. leżało blisko granicy powiatu gnieżnieńskiego i zapewne chodzi tu o tę właśnie wieś.

>Lenartowscy różni. Mikołaj i Wojciech, bracia rodzeni, pozwali 1485 r. Mikołaja z Lisowa (G. 12 k. 112). Stanisławowi zobowiązały się 1500 r. Agnieszka Mrowińska, Małgorzata Gorczyńska, Helena Żabicka i siostrzenica ich panna Katarzyna Nowomiejska wyderkować za 42 zł w. swe prawa do dwóch łanów w Gaju w p. pozn., odziedziczone po rodzonym stryju Wojciechu Chowanowskim (P. 859 k. 142). Szl. i sław. Maciej, obywatel poznański, kwitował 1588 r. z 21 zł w. braci Jutroskich (P. 899 k. 51). Jan z p. brzeskiego, już nie żyjący 1596 r., ożeniony z Elżbietą z Gołąbek, 1-o v. wdową po Janie Bodzanowskim, wtedy również nie żyjącą (P. 966 k. 25v). Mikołaj, syn tego Jana, kwitował 1599 r. Melchiora Bodzanowskiego, syna owej Elżbiety, z 250 zł zaś w r. 1605 z 90 zł (G. 66 k. 79; 68 k. 418).

Ur. Józefa L-a miała z nieznanego ojca córkę Weronikę, ur. 25 I 1827 r. (LB Września). Ur. Józefa, zamężna Holewińska (?), wdowa, zmarła 25 XII 1837 r., mając lat 38 (LM Gostyń).

>Lenczewscy, Lenczowscy h. Strzemię z Lencz Górnych, Dolnych i Zarzecznych w wojew. krakowskim, p. śląskim. "Szl." Krzysztof L. (?) był w r. 1597 mężem "sław." Jadwigi Kapinoszewny, wdowy 1-o v. po "szl." Wawrzyńcu Witońskim (P. 138 k. 278). Anna, żona Władysława Zorzewskiego 1674 r. Józef, nie żyjący 1786 r., mąż Marianny Grocholewskiej, córki Filipa i Julianny Starczewskiej, ojciec Konstancji, żony Jakuba Bugajskiego, i Weroniki, w imeniu których to córek działał t. r. jako plenipotent do spraw spadku po Grocholewskich Jakub Cichocki, burgrabia grodzki gostyński (Kośc. 335 k. 97). Ignacy, podkomorzy J. Kr. Mci, plenipotent Machała Walewskiego, wojewody sieradzkiego, w jego imieniu sprzedawał 1788 r. Targową Górkę w p. pyzdr. Drogońskiemu (P. 1365 k. 29v), zaś w r. 1791 kamienicę w Poznaniu przy ulicy Wrocławskiej Grabowskiemu, staroście lipińskiemu (P. 1368 k. 339). Anna z L-ch Chomętowska, stolnikowa bydgoska, zmarła 4 VII 1798 r. (Nekr. Przemęt). Franciszka, mająca 23 lata, zaślubiła 21 I 1813 r. w Poznaniu Ignacego Boguszewskiego, porucznika wojsk polskich. Adam i Konstancja z Zarembów, rodzice Emilii, która przed 11 IV 1818 r. wyszła za Antoniego Wiewiórkowskiego (LB Ołobok).

>Lenefeld (Lengefeld?) Fryderyk Wilhelm, nie żył już 1765 r., kiedy żona jego Marianna z Fontynów kwitowała z zapisu na 24.000 zł swego drugiego męża Antoniego Wieprzyńskiego Janowskiego, pułkownika wojsk koronnych (P. 1340 k. 94). W 1782 r. występowała jako wdowa już i po trzecim mężu Michale de Krachay, konsyliarzu J. Kr. Mci (P. 1359 k. 464).

>Lenieccy h. Jelita (Bon.), Jan, nie żyjący już 1695 r., drugi mąż Joanny z Mirosławic Gąsiorowskiej, wdowy 1-o v. po Marcjanie Stanisławie z Modlibożyc Wieteskim, 3 -o v. po Stanisłaiwe Łąckim, która t. r. będąc już 4-o v. żoną Stanisława Biernackiego, synowi swemu, Janowi L-u cedowała sumę 2.000 zł zapisaną jej 1654 r. przez pierwszego męża na wsi Sobótka należącej do starostwa łęczyckiego (I. Kon. 69 k. 578). Apolonia, matka chrzestna 1 X 1753 r. (LB Strzelno). Nikodem i Antonina, rodzice Mateusza Michała ochrzcz. 21 IX 1762 r (LB Kruszwica). Jan, regent grodzki kruszwicki w l. 1783-1786 (LB Branno; LB Ostrowo k. Gniewkowa), zaślubił 21 II 1784 r. Eleonorę Ciesielską, sędziankę świecką, z Markowa. Sam mieszkał wówczas w Zagajewiczkach i miał lat 32, panna młoda 23 (LC Branno). Ur. Marianna przed 11 VII 1816 r. wyszła za szl. Stanisława Długołęckiego (LB Srem).

>Lenkiewicz, Linkiewicz Jan Nepomucen, chorąży kawalerii narodowej w brygadzie wielkopolskiej, mąż Wiktorii z Ambroszkiewiczów, nabył 12 IV 1775 r. wespół z żoną, od Józefa Ambroszkiewicza folwark Borzętowo na przedmieściu Konina (I. Kon. 82 k. 120).Folwark ten, zastwaionyFranciszkowi Rechniczowi, sprzedał 8 VI 1784 r. za 5.000 zł Michałowi Bętkowskiemu (ib. k. 30; 83 k. 48).

>Lenkiewiczowie-Ipohorscy h. Pobóg ODM. Roman, podczaszy trembowelski, uzyskał 1676 r. intromisję wespół z żoną Konstancją Bleszkowską (u Bonieckiego Bliskowska) do dóbr: Cienino Kościelne, Pępocino, folwarki Wilczna i Inopole w p. kon., puszczone im przez Stanisława Jabłonowskiego, wojewodę ruskiego i hetmana pol. kor. (I. Kon. 60 k. 869bv).

>Lenkowscy. Zofia, w r. 1620 wdowa po Janie Erneście Ciołku. Wojciech i Katarzyna, rodzice Małgorzaty, urodzonej w Środzie, ochrzcz. 11 VI 1724 r. (LB Środa).

>Leńscy, zob. Lińscy.

>Lentoszowie, Letoszowie. Rodzeństwo: Jan. Mateusz i Marianna, która ok. 1777 r. wyszła za Wiktora Katerlę ze Żmudzi (Py. 166 k. 61v, 62). Żyła z nim jeszcze 1790 r. Jej drugim mężem był 1791 r. Józef Malinowski. Jan Nepomucen miał z żony Wiktorii Szczawińskiej, córkę Franciszkę Mariannę, ur. 25 IX 1791 r. na wójostwie gnieźnieńskim (LB Gniezno, Św. Trójca). Mateusz, w 1780 r. ekonom opactwa lędzkiego w Koszutach (Py. 160 k. 401v), żył jeszcze 1791 r. (Py. 166 k. 219).

>Lentz, Ludwik, mieszkaniec Marchii Brandenburskiej, mąż Katarzyny Golczówny, córki Jana, surogatora wałeckiego, która 1623 r. kwitowała z posagu swych braci: Krystiana, Konrada i Franciszka Golczów (W. 27 k. 454v). Ludwik nie żył już 1643 r., kiedy jego syn Henryk kwitował z 4.000 zł Sebalda Golcza (W. 38 k. 574v). Inny jego syn Jan. Ten Henryk, podpułkownik wojsk cesarskich, mąż Barbary v. Gellhorn, nie żył już 1655 r. W imieniu pozostałej po nim nieletniej córki Barbary Marii jej matka i stryj Jan kwitowali wtedy Sebalda Golcza z prowizji od sumy 2.000 zł, zapisanej zmarłemu w 1644 r. (W. 83 k. 57). Jan żył jeszcze 1661 r. i kwitował wtedy Golczów z prowizji od owej sumy, zalegającej od r. 1655 (W. 42 k. 170v).

>Lepczyński Wojciech, po którym wdową była 1781 r. Katarzyna Rojewska, córka Wojciecha i Teresy Biniewskiej (P. 1358 k. 176v).

>Lepel, Leppel h. Własnego, z Pomorza. Dorota Małgorzata, żona 1-o v. Mikołaja Krzysztofa Kleista, 2-o v. 1744 r. Franciszka Ulryka Klesta, pułkownika wojsk brandenburskich (W. 91 k. 593v).

>Lepicki Andrzej, mąż Ewy Rybińskiej, 1-o v. wdowy po Macieju Pawłowskim, pozwanej 1604 r. przez Michała Palędzkiego (Kc. 124 k. 585v).

>Lerchemberg Zuzanna, wdowa po Stanisławie Chlebowskim 1701 r.

>Lerchenfeld h. Własnego, nobilitowani w Polsce zrazu 1676 r., potem po cofnięciu przez sejm z r. 1678 tej nobilitacji, nobilitowani powtórnie 1685 r. (Bon.). Jan Fryderyk, sędzia w Hoppenbruck, z Katarzyny Eleonory Borman miał córkę Małgorzatę Eleonorę, w r. 1697 żonę Piotra Ernesta Doręgowskiego (N. 189 k. 323v). Katarzyna, żona 1-o v. Kazimierza Białachwskiego, 2-o v. Kazimierza Kargowskiego, sędziego grodzkiego ciechanowskiego, z którym rozwiedziona 1720 r. Jan Ernest, major wojsk cesarskich, i jego żona Adelgunda Schacgman, oboje już nie żyjący w 1750 r., rodzice Marianny, wówczas wdowy po Michale Horskim, podkomorzym mińskim, i Agnieszki, żony Pawła Poleskiego, cześnika żytomierskiego (Kc. 141 k. 128; 142 k. 45). Horsta żyła jeszcze 1773 r. (Kc. 148 k. 57). Poleska umarła między r. 1752 a 1754 (Kc. 142 k. 45, 162). Ignacy, ekonom z Sycyna, i Anna Dubowiczówna, rodzice Stanisława Antoniego, ur. w Sycynie 8 V 1799 r. (LB Szamotuły).

Ignacy baron L., adwokat w Bydgoszczy, zaślubił w tamtejszej farze 14 XI 1882 r. Józefę Wolszleger z Bartodziei, córkę byłych dziedziców Szenfeldu (Dz. P.). Baron Feliks z Sokołowa zaślubił 19 VI 1894 r. w Pęchowie Stefanię Dąmbską, córkę Franciszka, dziedzicaMochelka, i Sulerzyskiej (ib.). Zmarł w Poznaniu 7 III 1908 r., mając lat 58, pochowany w Krotoszynie, o czym zawiadamiali żona i dzieci (ib.). Tadeusz kupił 1909 r. Chomiążę Szlachecką w p. żnińskim (1375 m. m.) od Płoszyńskiej z Sikorowa (ib.). Ożenił się w Poznaniu 12 (?) IX 1911 r. z Marią Sikorską, córką Mieczysława z Retkowa i Łucji Grabskiej (ib.). Elżbieta 1-o v. Prądzyńska, 2-o v. Łebińska, mająca lat 70, umarła w Poznaniu 27 XI 1917 r., pochowana w Rozdrażewie. Zawiadamiała o tym siostra (ib.).

>Lescy h. Własnego wyszli, według Bonieckiego, z Leszcz koło Torunia. Urszula, zamieszkała w Prusach Królewskich, w 1695 r. żona Ernesta Jeszki. Oboje już nie żyli 1717 r. Agnieszka, wdowa po Kazimierzu Zawadzkim, asesorze ziemskim tucholskim. Michał chorąży malborski, i Elżbieta z Korczewic Szykówna, oboje już nie żyjący 1772 r., rodzice Andrzeja, który t. r., wedle kontraktu spisanego 15 VIII 1768 r., otrzymał od Ksawerego Miełaczewskiego zobowiazanie sprzedaży za sumę 50.000 zł dobr Orla w p. radziej. (P. 1349 k. 56v).

>Lescy ze wsi Leszcze w p. kon. Boniecki oprócz Leskich z Prus Królewskich znał jeszcze Leskich h. Ostoja z Leszcz w p. bydg. oraz kilka innych rodzin tegoż nazwiska pochodzących z odleglejszych stron kraju. Z wyjątkiem przypadków, w których pochodzenie z Leszcz pod Koninem jest zaznaczone wyraźnie, nie potrafię określić przynależności herbowej innych wymienionych tutaj przedstawicieli tego nazwiska. Należy jeszcze pamiętać i o tym, że w pisowni XV, XVI, a czasem jeszcze i XVII wieku nie różniło się ono niczym od Łęskich, formujących swe nazwisko od wsi Łęg czy Łąg. Mimo całej ostrożności, jakież tu pole do pomyłek i pomieszań! Leskich tylko z rzadka pisano: Liescy, Lyescy, Leszcy, Lesczcy, co oczywiście wyklucza Łęskich.

Pomian z Leszcz swoje części w Leszczach i Policach w p. kon. sprzedał 1435 r. za 100 grz. Mikołajowi z Leszcz (P. 1378 k. 95). Temu Mikołajowi w 1446 r. sprzedali też za 320 grz. swoje połowy w tych dwóch wsiach Wacław, Jakub, Stefan i Jan, bracia rodzeni z Leszcz (P. 1379 k. 197).

W połowie XV wieku dziedziczyli w częściach Leszcz bracia Jan i Stanisław, nie wiem czy również Pomianowie. Drugi z nich żył jeszcze w 1464 r., kiedy to wspólnie ze swym bratankiem Mikołajem kwitował klasztor w Lądzie (Kon. 2 k. 39v). Jan kupił 1450 r. od Jaranda z Grabia, wojewody sieradzkiego, półtora łana we wsi Dziwisze (?) (P. 1381 k. 8)., dając w zamian za to łany we wsi kamionka w p. kon. i dopłacając sumę 500 grz. Jedncześnie sprzedali wojewodzie swoje części w Piorunowie i Kamionce synowie tego Jana, bracia niedzielni Mikołaj i Stanisław (ib. k. 91). Był jeszcze i trzeci syn Jan. Bracia Jan i Mikołaj dali w 1462 r. dwa łany w Trzebuchowie i dopłatę 18 grz. Jarandowi z Trzebuchowa w zamian za jeden łan z ćwiercią w Leszczachp. kon. (P. 1384 k. 98). Wszyscy trzej bracia, dziedzice w Leszczach, przeprowadzili 1464 r. działy braterskie. Starszy z nich, Mikołaj wziął połowę wsi Skarbki i Kiszewy, Stanisław połowę Ogorzelczyna i Smoliny, wreszcie Jan Laskowiec (P. 1383 k. 266).

Mikołaj L. z Kiszew, syn Jana, miał 1464 r. termin z Janem z Powiercia (Kośc. 2 k. 43v). W 1469 r. zwany Kiszewskim (P. 1385 k. 15v). Sługę Mikołaja L. z Kiszew, Jakuba Borowskiego skwitował 1473 r. z czterech grzywien Piotr z Wyszyny (I. i R. Kon. 1 k. 17v). Mikołaj żył keszcze 1476 r. (ib. k. 86). Zabity został przed r. 1486, w którym arbitrzy ugodzili o głowę brata Stanisława, przy okazji tego morderstwa również poranionego, z Marcinem Grzybowskim (Kon. 3 k. 10). Miało to miejsce może około 1482 r., bowiem wtedy brat Stanisław pisany był z Kiszew.

Stanisław, syn Jana, odbierał 1461 r. przysięgę od Stanisława z Woli, łowczego gnieźnieńskiego, skałdaną w imieniu własnym i syna, że ani nie zlecił synowi go ograbić, ani też syn grabieży tej nie dopuścił się (Kon. 2 k. 2). Może jednak ten Stanisław identyczny ze wspomnianym wyżej Stanisławem stryjem? Stanisław kwitował 1462 r. braci z Rusocic z 50 grz. zapisanych sposobem wyderkafu na połowie wsi Skarbki (ib. k. 36). T. r., dziedzic Piotrunowa, pozwany był przez Jana Korytkowskiego, któremu za 340 grz. sprzedał był swoją część w Ogorzelczynie (ib. k. 30v). Żonie swej Sulachnie oprawił 1464 r. na połowie części w Ogorzelczynie posag 400 grz. (P. 1383 k. 266). Stanisław L. z Ogorzelczyna wspólnie ze swymi braćmi Mikołajem i Janem "Kiszewskimi" sprzedał 1469 r. za 80 grz. Maciejowi Świnieckiemu z Wielkiego Liśca ich dom w Koninie, trzeci od kościoła parafialnego (P. 1385 k. 15v). Od Mikołaja Skarzynowskiego, dziedzica w Turach, nabył 1470 r. za 100 grz. jego prawa do dóbr i sum Macieja Świnieckiego we wsiach Wielki Lisieci Modla oraz w sołectwie w Liścu p. kon. (ib. k. 90v). T. r. intromitowany do dwóch łanów we wsi Węglewo p. kon. w sumie dłużnej 20 zł należnej od Benedykta z Węglewa (Kośc. 2 k. 133). Macieja Świnieckiego pozywał o najazd (ib. k. 152). W 1476 r. pisany z Ogorzelczyna i Górzyna (I. Kal 2 k. 410v). Tę drugą wieś trzymał trzyletnim zastawem od Katarzyny, wdowy po Wojciechu Raszkowskim, i od jej syna Jana (ib. k. 433v) Nazwany dziedzicem Kiszew 1482 r., zapewne i w spadkowej części po bracie Mikołaju (I. i R. Kon. 1 k. 135v). W l. 1483-1487 występował jako dziedzic Piotrunowa (ib. k. 138v; Kon. 3 k. 16). Pozwał 1487 r. Katarzynę, córkę zmarłego Jana Raszkowskiegoz Żyrnik i Wygańczyc (I. Kal 3 k. 400). Nie żył już w 1489 r., kiedy wdowa po nim Dorota otrzymała od swej matki Katarzyny Suchorzewskiej wdowy po Wojciechu Raszkowskim, połowę posagu wniesionego przez tę matkę na miasto i wieś Raszkowo (P. 1387 k. 113). Swoją oprawę 200 grz. posagu i 200 grz. wiana, zapisane jej przez męża na wsi Górzno w p. kal., sprzedała 1497 r. za sumę 400 grz. swemu drugiemu mężowi Stanisławowi Sobockiemu Duszce (P. 1383 k. 155). Jako wdowa i po tym drugim mężu, posag 200 grz. na Górznie sprzedała 1516 r. za takąż sumę Piotrowi Wolickiemu, nazwanemu przy tej okazji bratem jej (P. 1392 k. 84). Po jej śmierci dziedziczyła 1528 r. w Górznie "siostrzenica rodzona z siostrzenicy rodzonej", Anna z Tęczyna księżna raciborska, dziedziczka Pleszewa (I. i D. Z. Kal. 2 k. 129).

Jan, syn Jana, trzeci z braci, występował 1464 r. (Kon. 2 k. 44). Jak widzieliśmy, t. r. w działach z braćmi otrzymał Laskowiec, wówczas też przez braci formalnie na jego rzecz zrezygnowany (P. 1383 k. 266v). Widzieliśmy też wyżej, że Jan Kiszewski, brat rodzony Mikołaja i Stanisława, żył jeszcze 1469 r. (P. 1385 k. 15v). T. r. Jan na swej ojcowskiej połowie w Laskowcu oprawił żonie Sądce 300 grz. posagu (P. 1385 k. 14v). Zamordowany, nie żył już w 1475 r., kiedy wdowa po nim Sądka (może Szyszyńska?) miała termin z Andrzejem Grabienickim, a potem kwitowała z główszczyzny z 20 zł konwenet lędzki i z części owej główszczyzny tegoż Grabienickiego, cześnika kaliskiego (Kon. 2 k. 66, 164 , 169v). Z powyższymi danymi nie do pogodzenia jest fakt, iż pod r. 1462 znajdujemy w księdze konińskiej zapis, mocą którego Mikołaj, syn zamordowanego w Sługocinie Jana L., działający w asyście styrja Stanisława L., kwitował z głowy ojca opata i konwent w Lądzie (ib. k. 39). Jedyne wytłumaczenie to mylne umieszczenie wkładki z tym zapisem pod r. 1462. Owdowiała Sądka w 1475 r. brała w zastaw od ks. Mikołaja, dziedzica w Rudziczy i plebana w Strzałkowie, w sumie długu 20 grz. jego część ojczystą w Rudziczy (ib. k. 68). Kwitowała 1489 r. tego ks. Mikołaja z jednej grzywny czynszu rocznego (I. Kon. 1 k. 188v). Synami Jana byli Michał i Mikołaj, córką Agnieszka. Ta, wydana 1489 r. za Michała Ruchockiego, późniejszego burgrabiego konińskiego, pozwana była t. r. przez Jana Korytkowskiego o uiszczenie 20 grz., które był mu winien jej rodzony, zmarły już, stryj Stanisław Leski (Kon. 3 k. 40v; I. Kon. 1 k. 189). Ponieważ Agnieszka występowała 1494 r. w asyście swego dziada Unisława Szyszyńskiego i wuja Jana z Szyszyna (P. 1388 k. 39v), śmiało można przyjąć, iż jej matką była Szyszyńska. Czy była nią jednak właśnie ta wyżej wspomniana Sądka, czy ewentualnie inna poprzednia a mnie nieznana żona Jana, nie wiem. Agnieszka w 1499 r. była już wdową po Ruchockim, a w 1500 r. była 2-o v. za Janem Lisieckim, któremu wniosła Kiszewy. Te Kiszewy odziedziczyła po swym stryju Stanisławie, wobec tego, iż jej bracia pomarli niewątpliwie młodo i bezdzietnie (Kon. 3 k. 10, 48v; 4 k. 91). Żyła jeszcze w 1539 r. Jej potomkowie Lisieccy pisali się od wsi Kiszewy z Kiszew Lisieckimi (zob.).

Michał i Mikołaj, synowie Jana, wspólnie z rodzonymi stryjami Mikołajem i Stanisławem oświadczyli gotowość 1476 r. odebrania od konwentu w Lądzie sumy 20 grz. (I. i R. Kon. 1 k. 86). W ich imieniu Jan z Łubowa, miecznik kaliski, kwitował 1481 r. z głowy ich ojca konwent lędzki (I. Kon. 1 k. 128v). Nic więcej o nich nie wiem i, jak już pisałem, zapewne pomarli młodo, a napewno nie pozostawili potomstwa.

Przecław z Leszcz, nie żyjący w 1480 r., miał syna Jana i córkę Annę, w l. 1479-1482 żonę Mikołaja Pąchowskiego. Jan, dziedzic w Leszczach, zeznał 1479 r. za swego szwagra Pąchowskiego sumę 10 grz. posagu jego bratanicy Annie Pąchowskiej, żonie Stanisława Kurowskiego (I. u R. Kon. 1 k. 109). Skwitowany 1480 r. przez szwagra z 80 grz. posagu swej siostry (ib. k. 119), żył jeszcze 1483 r. (ib. k. 138v).

Paweł Leski, Lesczski miał termin 1486 r. z ks. Andrzejem i jego bratankiem Mikołajem z Ossowca (G. 22 k. 48). Ten Paweł, dziedzic w Ossowcu w p. gnieźn., w 1490 r. otrzymał od Doroty i Barbary, córek zmarłego Pawła Ossowskiego, ich dobra rodzicielskie w Ossowcu (G. 15 k. 47). Zeznał 1491 r. sumę 30 grz. dziedzicom w Gałczynie (G. 15 k. 85v). Piotr, Wojciech, Wawrzyniec, bracia, i Jan, bratanek ich, dziedzice w Gałczynie, skwitowali 1494 r. Pawła L., dziedzica w Ossowcu, z 30 zł w., stanowiących posag ich zmarłej siostry Małgorzaty, żony zmarłego Wojciecha z Ossowca (G. 16 k. 88). Paweł nie żył już 1499 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna wraz ze swym niedzielnym synem Janem została pozwana przez Dorotę i Jadwigę z Ossowca o zajęcie ich dóbr rodzicielskich w Ossowcu (G. 24 k. 48). Wdowa nabyła 1500 r. wyderkafem za 21 grz. od Michała Powidzkiego trzy łny w Budzisławiu Kościelnym w p. gnieźn. (P. 1389 k. 94v). Wspólnie z synem Janem skwitowana 1504 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego z dziewięciu wiarduków rocznego czynszu (G. 25 k. 560v). Jan, pisany czsem Leskim a czasem Ossowskim, dziedzic w Ossowcu, kwitował 1501 r. Mikołaja Ossowskiego z jednej grzywny długu (G. 18 s. 322). Pozwany 1508 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego (G. 19 k. 42v). Miał braci, bowiem w 1574 r. zobowiązał się część w Ossowcu, należną mu z działów z nimi, sprzedać za 30 zł wyderkafem Mikołajowi Palędzkiemu (ib. k. 534v). T. r. na połowie swych części w tej wsi oprawił 77 grz. posagu żonie swej Annie, już 2-o v. żona Jana Jarmolińskiego (?), swoją oprawę na Ossowcu wyderkowała za 77 grz. Mikołajowi Palędzkiemu, dziedzicowi w Gozdyninie (P. 1392 k. 100v). Może jedym z braci Jana był Mikołaj, którego żona, już jako wdowa, całą swoją część ojczystą (!) w Ossowcu sprzedała 1516 r. za 200 grz. ks. Janowi z Iwanowic, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 335a k. 38v).

Jan Ossowski, syn Mikołaja Leszckiego, dostał 1500 r. zapewnienie uiszczenia sobie przez Mikołaja Ossowskiego po jednej grzywnie przez trzy lata (G. 24 k. 58). Andrzej L., już nie żyjący w 1508 r., kiedy córka jego Katarzyna, mająca prawo bliższości po zmarłym stryju Janie Ossowskim, została pozwana przez Stanisława Słowikowskiego. Temu Słowikowskiemu zmarły Ossowski zobowiązał się był uwolnić sprzedane mu części pustki w Suszewie (?) p. gnieźn. (G. 24 k. 345). Chyba ta sama Katarzyna L. w 1514 r. w asyście Jana Ossowskiego wuja i Macieja L. brata stryjeczno-rodzonego, całą swoją część w Wąwelnie p. nakiel. sprzedała za 30 grz. Mikołajowi Słupskiemu (N. 213 k. 20). Synowie zmarłego Stanisława Słowikowskiego z Suszewa toczyli z nią sprawę 1524 r. (P. 869 k. 63).

Maciej L. nabył 1514 r. wyderkafem za 36 zł w. od swojej żony Barbary Błogowskiej, wdowy 1-o v. po Wojciechu Iwieńskim, jej oprawę na trzech osiadłych łanach w Dębionku p. nakiel. (N. 213 k. 17v). Łan roli siadłej w tejże wsi wyderkował t. r. za 12 grz. Maciejowi Błogowskiemu (ib. k. 18v). Od Jana Broniewskiego nabył 1516 r. za 30 grz. wyderkafem jego prawo do trzech łanów w tej wsi (ib. k. 25). Od żony swej nabył 1532 r. wyderkafem za 30 grz. część w Dębionku, oprawioną jej w 120 grz. (ib. k. 13) i t. r. otrzymał od niej dożywocie oprawy 30 grz. jej posagu, dane jej na części Dębionka przez jej pierwszego męża (ib. k. 24). W 1535 r. nabył znów za 30 grz. ów wyderkaf części Dębionka, oprawnej swej żonie (ib. k. 54v). T. r. na swej oprawie Barbara dała wyderkafem 35 zł swemu rodzonemu bratu Wincentowi Sławianowskiemu cz. Czeszewskiemu (ib. k. 49v). Na wykupienie tego wyderkafu mąż dał jej 35 zł, które z kolei ona jemu w 1538 r. wyderkowała (ib. k. 69v), a Maciej już po jej śmierci wyderkował w 1539 r. ten zapis za 30 grz. temuż Sławianowskiemu (P. 1394 k. 264). Ten sam, czy może inny Maciej L. z pow bydgoskiego winien był 1566 r. 200 zł Wawrzyńcowi Turzyńskiemu (G. 47 k. 282).

Mikołaj L. zwany Kiełbasa, ojciec Katarzyny, której mąż Gniewomir Młodowski, dziedzic w Młodzinie w p. kcyń. (Młodocinie?), oprawił jej 1518 r. posag 200 grz. (G. 335a k. 48). Barbara L., matka Piotra Dębińskiego z Dębionka 1526 r. (N. 213 k. 75). Piotr L., stryj sióstr Dźwierszczeńskich 1532 r. (ib. k. 23v). Katarzyna, w l. 1532-1555 żona Michała Radzickiego Roga, część w Śleszynie w p. bydg., spadłą na nią po jej matce Helenie Przebądowskiej, sprzedała 1532 r. za 400 zł Janowi pilatowskiemu (ib. k. 20v). W 1534 r. występowała w asyście stryja Macieja Ostrowskiego (ib. k. 42v).

Katarzyna, w l. 1550-1563 wdowa po Andrzeju Nieniewskim zw. Giza z powiatu kaliskiego. Mateusz, pisarz grodzki kruszwicki, zapisał 1560 r. dług 418 zł Wojciechowi Goryńskiemu (P. 902 k. 320v). Jan, mąż Zofii, córki Andrzeja Drwalewskiego, zapisał tej żonie 1564 r. dług 400 zł (P. 906 k. 677v). Gierusza (Gertruda), żona Wojciecha Dorpowskiego, zmarła 24 IV 1567 r. w Sitnie w p. bydg., pochowana nazajutrz w Dąbrówce (N. 159 k. 117v). Jakub został zabity w 1569 r. przez Grzegorza Bielskiego i 9 V. odbyła się w Cielczy we dworze Marcina Piekarskiego wizja jego ciała (I. Kal. 36 s. 1014). Wojciech zapisał 1571 r. dług 100 zł braciom Buszkowskim (G. 51 k. 220v). Katarzyna z Leszcz żona Jana Słomowskiego 1608 r. (Py. 134 k. 271v). Stanisław, nie żyjący 1592 r., ojciec: Zofii, żony Gabriela Sulińskiego, Małgorzaty wtedy już zmarłej, żony Jakuba Lubstowskiego, i Katarzyny (I. Kon. 25 k. 256, 257v). Stanisławowi zapisali 1614 r. dług 600 zł małżonkowie Wiśniewscy (I. Kon. 38 k. 291). Zofia, w 1631 r. żona Andrzeja Brudnowskiego. Michał, 1666 brat cioteczny Anny z Rusinowa Wolskiej, komornikówny kaliskiej (I. Kal. 126 s. 706). Ten sam czy inny Michał Stanisław, komornik graniczny inowrocławski i pisarz grodzki brzeski, wspólnie z żoną swoją Katarzyną z Budzisławia Wysocką zawierał 1682 r. z Jakubem Białęckim kontrakt pod zakładem 2.000 zł, datowany we wsi Łaski (I. Kon. 63 k. 702). Katarzyna, owdowiała Leska z Kalisza, zaślubiła 8 X 1707 r. Józefa Antoniego Czarneckiego (LC Skalmierzyce). Franciszek pochowany 28 VI 1770 r. u Franciszkanów w Inowrocławiu. Helena, żona Piotra Raczkowskiego, już nie żyjącego 1790 r. Magdalena 1-o v. Kurnatowska, 2-o v. Andrzejewska, dawna dziedziczka Zdzichowic koło Środy, zmarła w Zakrzówku koło Lublina 19 X 1895 r. (Dz. P.)

>Lesieccy ze wsi Lesiec w p. kon., parafii białkowskiej, tej samej, w której leżały Leszcze, siedziba Lesckich cz. Leskich, o których wyżej. Nie mam pewności, czy wszyscy Lesieccy, których tu wymieniam, a zwłaszcza ci późniejsi, występujący luźno w XVII i XVIII wieku, wiedli się z tego Leśca.

Bracia rodzeni Jan i Stanisław z Leśca sprzedawszy swe części we wsiach Chylino i Głogowa za 15 grz. Janowi Ciosnowskiemu, poręczyli mu 1486 r. ich uwolnienie. Rodzonym ich bratem nazwany przy tej okazji Piotr (Kon. 3 k. 9v). Nie wiem czy ten sam Jan "Leszczycki" z Morawina kupił 1485 r. za 200 grz. od Jana i Piotra braci z Żyrkowa połowę wsi Morawino w p. kal. (P. 1387 k. 34). Jan Lesiecki z Morawina występował 1487 r. jako prokurator Elżbiety, córki Mikołaja z Jedlca, żony opatrzonego Jana, obywatela kolskiego (I. Kal. 3 k. 412v). Ów Jan oprawił w 1495 r. na Morawinie 200 grz. posagu żonie Katarzynie córce Floriana z Mycielina, kasztelana biechowskiego. Wieś Lesiec w p. kon. uczynił wolną od tej oprawy (P. 1388 k. 126v, 128). Dostał 1497 r. dobra w Plewnie i w Szadku, skonfiskowane Stanisławowi Plewieńskiemu, Katarzynie i synowi jej Andrzejowi (Arch. Kom. Hist. IX, s. 276). Janowi Żyrkowskiemu, dziedzicowi w Witaszycach, Słupi i Mojkowie, nakazano 1499 r. uwolnić połowę Morawina sprzedaną wyderkafem na trzy lata Janowi L. (I. Kal. 5 k. 121). W 1505 r. został Jan L. podwojewodzim kaliskim (I. Kal. 6 k. 100; I. i D. Z. Kal. 2 k. 2). Pozwał go 1507 r. Jan Dzięgielewski z żoną Małgorzatą o wygnanie siłą ze wsi Plewień i Szadek (I. Kal. 6 k. 154v). Ostatni raz jako podwojewodzi wspomniany 1510 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8v). Trzy łany roli w Morawinie wyderkował 1515 r. za 30 grz. Małgorzacie Zacharzewskiej, wdowie po Mikołaju Radłowskim, i synom jej (ib. k. 32). Oboje z żoną na połowie Moraina i jednego łanu roli folwarcznej, nabytych od Jana, Piotra i Mikołaja braci Żyrkowskich, zapisali 1520 r. tytułem posagu córce swej Annie, wdowie po Janie Żyrnickim, 8 grz. czynszu rocznego od sumy 90 grz. (ib. k. 68v). Jan L. 1529 r. całe wsie Morawino w p. kal. i Leszcze (!) w p. kon. wyderkował za 2.000 zł synowi Janowi L., z tym warunkiem, iż będzie od dożywotnio utrzymywać swą siostrę pannę Barbarę (ib. k. 145v). Nie żył już w 1537 r. (ib. 6 k. 315v). Pozostawił synów Marcina i Jana oraz córki: wspomnianą wyżej Barbarę, niezamężną, Katarzynę, w r. 1507 żonę Jana Kosmowskiego, Annę, jak już widzieliśmy w r. 1520 wdowę po Janie Żyrnickim, Reginę, w l. 1520-1557 żonę Wojciecha Przespolewskiego, Agnieszkę, w l. 1519-1553 wdowę po Wojciechu Bartodziejskim. Jan L. nazwany 1519 r. dziadem jej synów (ib. k. 58). Również córką Jana była Jadwiga, w r. 1537 żona Walentego Tomickiego, zmarła jako wdowa między r. 1558 a 1561.

Marcin, syn Jana, wydzierżawił 1532 r. na trzy lata od Zofii Wolskiej połowę jej orawy w Woli i Bogdałowie (I. i R. Kon. 2 k. 268). Wspólnie z bratem Janem pozywał Walentego Zaksińskiego, chorążego inowrocławskiego (inowłodzkiego?), dziedzica Zaksina (dziś Zakrzyn) o granice między Zaksinem i Morawinem. Chorąży nie stanął i 1532 r. został skazany na zapłacenie 8 skojców winy (I. i R. Z. Kal. 4 k. 283). Ugodził się o te granice 1533 r. z Lampertem, synem chorążego (ib. k. 446). Dziedzic w Morawinie i Leszczach, na połowie tych dóbr oprawił 1535 r. posag 500 zł żonie Agnieszce, córce Wincentego Malskiego z Chartłupi, chorążego sieradzkiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 241v). Od Piotra Ligazy Przedzińskiego kupił w 1537 r. za pięć grzywien ogród zwany Wawrzyńczewskim z siedliskiem i przyległościami we wsi Przedzino (dziś Przedzeń) w p. kal. (ib. k. 6 k. 315v). Od Anny Przedzińskiej, żony Jana Nieradzkiego, kupił t. r. za 100 grz. jej części w tej wsi (P. 1394 k. 159v). Od Anny, córki Grzegorza Przedzińskiego Baranka, kupił 1538 r. za 100 grz. jej części rodzicielskie w tejże wsi ( I. i D. Z. Kal. 6 k. 325). Od Krzysztofa i Jana Przedzińskich kupił 1543 r. za 40 grz. ich części ojczyste w Przedzinie (P. 1395 k. 22v). Wspólnie z bratem Janem skwitowany 1544 r. przez Lamperta Zaksińskiego, kasztelana brzezińskiego, z zakłady 1.000 zł z tytułu sporu o granice między Zaksinem i Morawinem (I. Kal. 7 k. 557v). Od Jana Kołaczkowskiego kupił t. r. za 40 grz. część "Jakubowską" w Przedzinie (P. 1395 k. 141; I. Kal. 7 k. 412). T. R. role w Przedzinie, nabyte od Jana i Krzysztofa Przedzińskich oraz od Pawła Ligązy, dał Tomaszowi Przedzińskiemu, dopłacając mu 20 grz. w zamian za część rół w tejże wsi zwanych Gniewkowskimi (I. Kal. 7 k. 220v; I. i D. Z. Kal. 6 k. 402, 396). Od Jana Przedzińskiego kupił t. r. 17 śladów roli w Przedzinie, sąsiadujących z gruntami Jana Kaczkowskiego (I. i D. Z. Kal. 6 k. 401). Nie żył już w 1546 r. (I. Kal. 9 k. 162). Jego córka Agnieszka, dziedziczka całych wsi Morawino i Leszcze (gdzieindziej-Lesiec) oraz części wsiPrzedzinowp. kal. (P. 1395 k. 297v; I. i R. Z. Kon. 6 k. 202), była w l. 1546-1577 żoną Andrzeja Grodzieckiego, chorążego kaliskiego. W r. 1578 występowała jako wdowa. Jej bratem herbownym nazwany Mikołaj Ostrowski Zdzieszek (I. i R. Kon. 5 k. 165v).

Jan, drugi syn Jana L., podwojewodziego kaliskiego, wspomniany w l. 1529-1544 (zob. wyżej). Potomstwa nie pozostawił , br bratanica Agnieszka Grodziecka występowała jako jego jedyna spadkobierczyni (I. i D. Z. Kal. 7 k. 526).

Anna L., żona Mikołaja Pąchwskiego 1518 r. Jerzy , rodzący się z Barbary Owieczkowskiej, żony 2-o v. Mikołaja Łukomskiego, rezygnował 1560 r. Stanisławowi z Budzisławia Wysockiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu, spadek swój po matce, zaspokojony przez niego (I. i R. Z. Kon. 6 k. 227). Andrzej, jeden z plenipotentów Jana Bnińskiego 1623 r. (N. 173 k. 324). Wojciech, pisarz grodzki radziejowski 1649 r. (ZTP 30 s. 33). Panna Jadwiga, chrzestna 16 III 1689 r. (LB Siemowo). Ks. Adam, proboszcz w Brudzewie, od Wojciecha Radolińskiego, kasztelanica krzywińskiego, otrzymał 1689 r. rezygncję roli we wsi Czaple p. kon. (I. Kal. 146 s. 186). Jan, mąż Katarzyny Więckowskiej, wdowy 1-o v. po Stefanie Szetlewskim. Oboje już nie żyli 1703 r. (Kośc. 309 s. 6). Jan (Lesieski) i Marianna Gajewska, oboje już nie żyjący 1731 r., rodzice Pawła, który t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Czartkowską, córką Wojciecha i Marianny Krąkowskiej (I. Kal. 168/170 s. 168). Wojciech, mąż Anny Dąbrowskiej 1779 r. (G. 106 k. 64). Jakub z Sobótki Małej i żona jego Marianna, rodzice: Jadwigi i Teresy, bliźniaczek, urodzonych 1 X 1793 r. oraz Piotra Celestyna Antoniego Padewskiego, ur. 15 V 1796 r. (LB Sobótka). Tomasz, ekonom w Pieruszycach, i żony jego Urszula, rodzice Franciszki, zmarłej tamże w wieku 10 lat 24 IV 1810 r. (LM Czermin). Urszula z Łączkowskich, wdowa po Jakubie (!) L., ekonomie w Pieruszycach, umarła 11 II 1814 r., mając lat 40 (ib.).

>Lesiecki Jan, syn zmarłego Macieja z powiatu sanockiego, otrzymał 1605 r. os Stanisława Spławskiego z Koźlanki zapis długu 150 zł (G. 68 k. 284v). Może to ten sam Jan L. w imieniu własnym i żony Jadwigi Ostrowskiej odraczał 1614 r. małżonkom Zawiszom termin uiszczenia 500 zł (P. 992 k. 996v)

>Lesieńscy. Mikołaj L. zwany Opojewskim dostał 1499 r. w posagu za żoną swą Dorotą od jej ojca Mikołaja Poklękowskiego zapis 7 grz. długu (I. Kal. 5 k. 149). N., mąż Marianny Broniszówny, nie żyjący już 1780 r. (P. 1357 k. 420)

>Lesiewscy h. Ogończyk z Lesiewa w p. rawskim. Nie wiem, czy wszyscy, których tu wymieniam, pochodzą z tej samej rodziny. Stanisław, stryj Doroty Kościeskiej, żony Wojciecha Przyłuskiego 1544 r. (P. 1395 k. 138v). Jan z powiatu rawskiego na połowie swych dóbr oprawił 1603 r. sumę 1.000 zł wiana swej żonie Annie Przyborowskiej, córce Andrzeja (P. 1404 k. 816), zaś w 1608 r. skwitował teścia z 1.000 zł jej posagu i wyprawy (P. 980 k. 877v). Wzajemne dożywocie małżonkowie ci spisali 1612 r. (P. 1408 k. 246v). Dorota, żona Marcina Zdrowskiego, już nie żyjąca 1643 r. Stefan, jako brat rodzony i spadkobierca zmarłego bezpotomnie Zygmunta Jakuba, służącego pod chorągwią Andrzeja Skórzewskiego, rotmistrza województw poznańskiego i kaliskiego, kwitował 1650 r. z 306 zł tego Skórzewskiego (P. 1061 k. 53v). Kazimierz i Zuzanna z Zaleskich, oboje nie żyjący już 1713 r., mieli córkę Justynę, która w l. 1713-1715 pozostawała pod opieką stryja Marcina (P. 289 k. 141; 149 I k. 167; II k. 131). Ta Justyna była 1727 r, żoną Franciszka Brochockiego. Józef nie żył już 1731 r., kiedy wdowa po nim, Brygida Lebowska, kwitowała swoją matkę Agnieszkę Ulatowską, żonę Konstantego Lebowskiego (N. 205 k. 11). Paweł w imieniu własnym i żony Katarzyny Czartkowskiej kupił 1742 r. od Antoniego i Agnieszki rodzeństwa Strupczewskich za 1.000 zł część wsi Zdzenice Chrostowizna (I. Kon. 77 k. 280), kwitował 1766 r., miał z żony Brygidy Świerczewskiej, nie żyjącej 1767 r., syna Antoniego (ib. 80 k. 82, 117). Żoną tego Antoniego była 1764 r. Łucja Morawska. Jej ojciec Roch Morawski mianował t. r. Antoniego swym plenipotentem (ib. 79 k. 358v). Cedował Antoniemu 1778 r. sumę Jan Jabłkowski (G. 105 k. 26v). Nie żył już 1783 r., kiedy Łucja Morawska była 2-o v. żoną Stanisława Bojeńskiego (I. Kon. 82 k. 390v). Synowie jego Józef i Antoni w imeniu własnym i siostry panny Konstancji kwitowali 1786 r. Antoniego Mierzewskiego, porucznika wojsk koronnych,z 300 zł. które wziął był w 1765 r. na skrypt od ich ojca (ib. 83 k. 260v). Z tych braci, Antoni otrzymał 1793 r. od Jakuba Korzeniewskiego cesję zapisu na 1.000 zł (ib. 84 k. 418v). Teresa, żona Tomasza Kostro, oboje już nie żyjący w 1770 r.

>Lesiński Jakub, mąż Magdaleny Modlińskiej, która 1771 r. otrzymała zapis 3.000 zł na wsi Leleki w p. szadkowskim od swojej ciotki Franciszki z Rębowskich, żony Wawrzyńca Stawowskiego, pułkownika wojsk koronnych (G. 100 k. 415v). Ur. Jan, kancelista sądowy w Krotoszynie, chrzestny 12 IV 1822 r. (LB Gostyń). Anna, może jego córka lub siostra, wyszła przed 19 V 1824 r. za Wojciecha Mańkowskiego, kancelistę sądu powiatowego w Gostyniu. (ib.). Z Lesina w ziemi nurskiej mieli pochodzić Lesińscy h. Jastrzębiec (Herzbarz Król. Pol.). Nie wiem czy był szlachcicem "szlachetny" Józef Leszinski, który 28 VIII 1718 r. zaślubił szl. Barbarę Rudnicką (LC Wyszanów).

>Lesiowscy z Lesiowa w p. radomskim. Katarzyna z Lesiowa, wdowa po Janie w Wielkiej Rudy Rudzkim, wojskim radomskim 1683 r. (ZTP 33 s. 442). Stanisław, skarbnik buski, mąż Krystyny Jabłonowskiej, którą w 1716 r. pozwał Mikołaj Jabłonowski, pułkownik wojsk kor., drugi mąż jej nie żyjącej już siostry Konstancji. Krystyna t. r. zawierała układ z innymi spadkobiercami fortuny Jabłonowskich (Ws. 158 k. 97, 98, 159 k. 442).

>Lesowscy. Elżbieta Zofia Lessowska, żona Bernarda Ilau (Ihłow) 1641 r. Marcjanna, żona N. Sarbskiego 1746 r. Magdalena, wdowa po Ignacym Niesiołowskim, zmarłym w Nowym Mieście 6 X 1817 r.

>Lessel h. Własnego (Grabie). Jerzy cz. Jurga Lyessel kupił 1551 r. od Jana Przetockiego trzecią część wsi Przetoczno i część lasu w Krobielewie w p. pozn. za 2.000 zł (P. 1394 k. 664). Na połowie swych części w Przetocznie oprawił 1555 r. posag 150 grz. żonie Barbarze Kalckreuth, córce Jana, dziedzica w Klampsk (!) (P. 1396 k. 248). Nie żył już 1564 r., kiedy to jego syn Jerzy, dziedzic części w Przetocznie, zrodzonyz żyjącej Barbary "Sklapskiej", wydzierżawił młyn wodny w tej wsi Balatzarowi Strzeżmińskiemu, sędziemu ziemskiemu poznańskiemu (P. 906 k. 170). Jerzy w 1569 r. w imieniu własnym i brata Wilhelma części swoje i jego młyna wodnego, stawu oraz jezior "Mniszek" i "Wielgie" w tejże wsi wyderkował za 100 grz. Stanisławowi Przetockiemu (P. 1398 k. 42). Od rodzonego brata Wilhelma L. "Przetockiego"kupił 1574 r. za 1.000 grz. jego części w Przetocznie (ib. k. 506), a w 1575 r. zapisał temu bratu dług 50 grz. (P. 926 k. 73v, 97). Całe części we wsiach Przytoczno i Krobielewo, które ojciec nabył od Jana Bobowickiego (również i tak zwano Jana Przetockiego), sprzedał 1576 r. za 5.000 zł Abrahamowi Kręskiemu Nadelowiczowi (P. 1398 k. 657v). W 1578 r. skwitowała go z dóbr rodzicielskich jego rodzona siostra Anna Lesslewna z Przetoczyna, żona Ulryka Wolskiego (P. 931 k. 301). Nie żył już w 1579 r. Z żony Katarzyny Wernsdorf, córki Jana, występującej jako wdowa w l. 1582-1595 (P. 939 k. 608; 964 k. 67), miał syna Floriana, o którym wzmianka 1579 r. jako o wierzycielu Jana Sczanieckiego z Kurska (P. 932 k. 738v). Nieletni, pozostawał 1580 r. pod opieką Krzysztofa Wernsdorfa (P. 935 k. 30). Temu to Krzysztofowi Jan Sczaniecki kazał t. r. sumę 762 i pół grzywny zapisu i przezysków, przysądzonych sobie na Florianie (P. 934 k. 34). Matka Floriana aprobowała 1582 r. mianowanie przez króla opiekunem jej syna, Jana Polickiego, sekretarza królewskiego (P. 939 k. 608). Ów opiekun pozwał ją w 1590 r. Twierdził iż zarówno ją jak i Floriana L. przez czas długi chował przy sobie nie szczędząc kosztów i trudów, jednak Katarzyna Wernsdorfówna dowiedziawszy się, iż Policki przypozwał jej brata Krzysztofa Wernsdorfa o ustąpienie z dóbr nieletniego, w porozumieniu z tym bratem uwiozła dziecko z Międzyrzecza, dokąd ze wzgędu na tę sprawę przywiózł je opiekun. Chciała w ten sposób zahamować bieg sprawy. Policki pojechał zaraz do Zamostowa, majętności Floriana dzierżonej przez jego wuja, i widział tam swego pupila, chociaż Katarzyna twierdziła, że go Krzysztof uwiózł (P. 953 k. 350v). Florian w towarzystwie swej matki jako opiekunki kwitował 1595 r. Jana Dziembowskiego, dziedzica w Kręsku, z 200 zł (P. 964 k. 67). Swoje dziedzictwo w Zamostowie p. pozn., które ojciec jego otrzymał był od Jana Sczanieckiego w Kurska, sprzedał 1598 r. za 2.100 zł starych talarów Henrykowi Zaidlicowi (P. 1402 k. 596v). Od Jakuba Trzebińskiego kupił 1602 r. wyderkafem za 1.500 zł jego części w Przetocznie (P. 1404 k. 739v). W 1636 r. zapisał dług 200 zł Andrzejowi Folwarskiemu. Z żony Ewy Schlichting, córki Henryka, już nie żyjącej 1624 r., miał córkę Elżbietę, żonę "szlachetnego lub uczciwego" Golińskiego, która t. r. pozywała Henryka Schlichtinga, dziedzica połowy Przetoczny, o zatrzymanie 500 talarów niemieckich posagu jej matki (P. 152 k. 1053v). Zob. tablicę.

@tablica: Lessel h. Własnego

Stryjecznym bratem Floriana, a więc synem Wilhelma, czy może jeszcze jakiegoś innego z braci Jerzego, był Zygmunt, który nie żył już 1592 r. Jego córka Anna była wtedy żoną Abrahama Kręskiego, dziedzica części Przytoczny (P. 1400 k. 820v). Występowała 1608 r. już jako wdowa, w asyście Floriana L., swego stryja stryjeczno-rodzonego (P. 980 k. 684v).

Jadwiga, w 1614 r. żona Jerzego Rothenburga (Rottembergk). Anna, w r. 1625 wdowa po Karolu Krzysztofie Schönaich (Szenech). Marta Leslowa, chrzestna 31 VII 1632 r. i 2 XII 1663 r. (LB Zduny). Anna, w r. 1640 żona Stanisława Świejkowskiego. Ewa Małgorzata, w r. 1692 żona Jana Fryderyka Brudzewskiego. Karol Wilhelm, dziedzic Langendorf, w 1735 r. plenipotent Ernesta Wilhelma Bojanowskiego i jego braci (Ws. 85 k. 77). Był 1737 r. dyrektorem kasy ks. wirtemberskiego (Ws. 86 k. 45v) Franciszek Teofil i żona jego Barbara Zofia Klausen (?), oboje już nie żyli 1776 r., kiedy ich córka Helena Zofia była żoną Joachima Aleksandra Bojanowskiego (Ws. 96 k. 204). Wdową po nim była 1784 r. Ludwika, przed 7 IX 1799 r. wyszła za Karola Bronikowskiego, późniejszego konsyliarza króla pruskiego. Żyła jeszcze 1808 r.

>Lesser Antoni Günther i żona jego Dorota Lowiza Reier, oboje już nie żyjący 1730 r., rodzice Salomei Lowizy, żony 1-o v. Fryderyka Kazimierza Luben von Wulffen, 2-o v. 1730 r. Jana Zygumnta Bronikowskiego, z którym kontrakt małżeński spisany został t. r. 26 VI w Kursku, pod zakładem 150.000 talarów (Kośc.317 s. 18). Nie żyła już 1757 r. (ib. 360 k. 58v).

>Lest h. Własnego. Rodzina wiodąca się z Saksonii. Fryderyk i Manlin, niewątpliwie bracia, po babce dziedzice Koźmina 1416 r. (Kośc. II k. 3, 121). Zob. Kozierowski, Obce rycerstwo, s. 63. Baltazar Lasth z żoną Magdaleną Lebenówną (Löben) wydzierżawili 1612 r. na sześć lat, pod zakładem 2.700 zł od Bojanowskich część Gołaszyna w p. kośc. (Ws. 28 k. 304v). Tym małżonkom Wojciech Bronikowski zapisał 1629 r. dług 400 zł, oni zaś w imieniu własnym i syna Baltazara prawa swe do wsi Mochy opactwa przemęckiego w p. kośc. cedowali Wojciechowi, Wacławowi i Piotrowi Sławianowskim (Ws. 41 k. 671, 673). Ów Baltazar młodszy ożeniony był z Marianną Hacke, córką Krzysztofa i Małgorzaty Löben, które po jego śmierci, już jako 2-o v. żona Krzysztofa Aleksandra z Kalinowy Zarembym scedowała 1635 r. temu drugiemu mężowi swoją czwartą część z sumy 3.000 zł, zapisanych matce przez Zygmunta Rechenberga na Schwarmitz (Ws. 47 k. 377). Jadwiga, córka Baltazara, była 1649 r. żoną Stanisława Jezierskiego. Melchior, mąż Barbary Rothenburg, która 1616 r., już jako wdowa, mianowała plenipotentów (Ws. 31 k. 30v). Sumy na Łysinach i Wygnańczycach w p. wschow., zapisane przez zmarłego Ernesta Seherr-Thossa cedowała 1623 r. Annie Landskron, wdowie po Janie Karckewitz, a przyszłej żonie Jana Krzysztofa Seherr-Thossa (Ws. 33 k. 404). Elżbieta, w 1621 r. żona Jerzego Unruga z Międzychodu, żyła jeszcze 1630 r. Anna, żona 1623 r. Joachima Karnickiego. Helena, w l. 1629-1638 żona Krzysztofa Siekowskiego Knobelsdorfa. Jan Wolfgang z żoną Małgorzatą Brauchitsch wydzierżawili 1648 r. od Andrzeja Ossowskiego, sędzica ziemskiego wschowskiego, Ossowąsień pod zakładem 12.000 zł (Ws. 51 k. 181 v). Barbara Zofia i jej mąż Sebastian Thiesel nie żyli już oboje 1701 r.

>Lestwitz, wedle Ledebura h. Nowina. Jan Lesswicz wspólnie ze swą matką Małgorzatą niegdy Przebędowską nabyli wyderkafem 1435 r. za 140 grz. od Jadwigi, dziedziczki Wierzenicy, żony Marcina z Przetoczny, Rakownię w p. pozn. (P. 1878 k. 88). Jan Lestwicz, wuj Anny, córki Jana Abschatz, żony zaś Jana Strawald (Strohwald?) 1548 r. (Ws. 3 k. 100v). Małgorzata Laswyczowna, w l. 1564-1574 żona Jana Kotwicza Górczyńskiego. Barbara, w 1595 r. żona Teodora Budenstina (Bodenstein?). Jerzy, Adam i Jan bracia rodzeni Barbary, w 1584 r. żony Baltazara Pogorella Gołaskiego (Ws. 10 k. 22). Żyła ona jeszcze 1599 r. Marianna, 1648 r. żona Jana Jerzego Kalckreuth. Jerzy Ernest i Krzysztof Fryderyk, bracia rodzeni, dziedzice w Schlaube (Słup) w p. górowskim, kwitowali 1654 r. z 8.800 zł Erensta Seherr-Thossa (Ws. 56 k. 551). Krzysztof Zygmunt, syn Krzysztofa Fryderyka, dziedzica w Ciernicach (Tschirnitz) w księstwie głogowskim, dzierżawca części Sidnicy (Siedlnicy) i Kowalewa w p. wsch., dziedzicznych ks. Ciświckiego, scholastyka poznańskiego, wydzierżawił 1667 r. część Kowalewa na trzy lata Barbarze Helenie Niesemeuschel , wdowie po Janie Krzysztofie Schweinitz (Ws. 68 k. 246v). Zapisał 1668 r. dług 1.200 zł Annie Katarzynie Kleistównie, wdowie po Cyprianie Kręskim, pułkowniku i komorniku księcia neuburskiego (ib. k. 350). Jan Jerzy, wuj Jana Jerzego Chwałkowskiego z Golinki 1683 r. (P. 1106 VI k. 25). Wolgang Joachim, mąż Heleny Lossow, wdowy 1-o v. po Hermanie Adolfie Mięsickim, pułkowniku brandenburskim, która w 1684 r. sumę 21.000 zł, zapisaną przez pierwszego męża a zbajdującą sie u jego brata Jana Ernesta Mięsickiego, scedowała temu Janowi Ernestowi, całkowicie przez niego zaspokojona (Ws. 73 k. 905). Barbara Helena baronówna Nowina Lestwicówna, żona Karola Ferdynanda hr. Maltzahn, już nie żyjącego 1696 r. (N. 189 k. 211). Melchior Adam, dziedzic w Wielkim Ciernie (Gross Tschirnau) w p. górowskim w l. 1714-1718. Jerzy Abraham, dziedzic w Wielkim i Górnym Ciernie (Ober i Gross Tschirnau) w 1725 r. (LB Trzeboń), z żony Jadwigi Szarloty Tschammer miał dzieci: Maksymiliana Bogumiła, ur. 31 VII 1730 r., Mariannę Elżbietę, ur. 1 XI 1731., Marię Szarlotę, ochrzcz. 2 IX 1732 r., Szarlotę Elżbietę, ur. 13 X 1733 r., Jadwigę Helenę, ur. 14 IV 1735 r., Marię Marinnę, ur. 6 IX 1736 r. (LB Bojanowo, protest.). Jan Jerzy, pułkownik wojsk pruskich 1738 r., generał 1755 r., mąż Anny Heleny Kotwitz, był ojcem Heleny Marianny, która 1738 r. spisywała wzjemne dożywocie z mężem Zygmuntem Unrugiem (P. 1252 k. 161v). Wyszła 2-o v. 1744 r. za Stanisława Bronikowskiego (Ws. 88 k. 10). W 1755 była wdową już i po tym drugim mężu (Ws. 92 k. 96v). Inną córką generała Jana Jerzego była Joanna Jadwiga, wydana 12 VI 1744 r. za Karola Konrada Bojanowskiego dzedzica Bojanowa (LC Bojanowo, protest.) Żyła z nim jeszcze 1748 r., w 1759 r. była już wdową. Jan Ernest L. de Mielicz świadkował 10 V 1739 r. przy ślubie Ernesta Ferdynanda Helmana ze Zdun z Joanną Katarzyną Magen (LC Lutogniew). Panna Joanna Jadwiga Katarzyna Karolina, w 1759 r. żona Adama Henryka Kotwicza Górczyny, już nie żyła 1779 r. N. braon L., dziedzic w Cierninie, rycerz zakonny joanitów, szambelan pruski 1795 r. (LB Poznań, Św. Krzyż, protest.). Zapewne ten sam Karol Rudolf braon v. L., dziedzic w Cierninie Górnej w l. 1796-1802 (LB Bojanowo, protest.).

Nie wiem, czy z powyższymi miał coś wspólnego Bartłomiej Laswitz burmistrz Święciechowy 1664 r. (Ws. 208 k. 182v).

>Leszczecki Jan, syn Jana, intomitowany 1529 r. do nabytych wso Morawino w p. kal. i Leszcze w p. kon. (I. i R. G. Kon. 2 k. 171v).

>Leszczkowski Piotr nabył 1463 r. za 127 grz. od Jana, Jakuba i Małgorzaty, dzieci zmarłego Teodora z Chojnicy, ich części macierzyste w Wierzchaczewie (P. 1384 k. 109v).

>Leszczyccy z Leszczyc w p. inowrocławskim. Bracia: Andrzej, o którym niżej, i Jan żyjący jeszcze w r. 1585 (Kc. 119 k. 17v). Andrzej prawo wieczyste do części Dziewierzewa i Górek Kotlarowych, nabyte od spadkobierców Anny Dziewierzewskiej, żony Michała Jardanowskiego, dał 1560 r. Sebastianowi i Piotrowi Smoszewskim (P. 1396 k. 853v). Żoną jego była 1569 r. Dorota, córka Sebastiana Zaleskiego (Kc. 116 k. 816v; 117 k. 11). Od niej i od jej sióstr, panien Anny i Zofii Zaleskich, kupił 1570 r. za 1.000 zł ich części w Zalesiu p. kcyń., poczem żonie swej oprawił posag 300 zł (N. 215 k. 134v). Małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1574 r. (Kc. 24 k. 245). Andrzej nie żył już 1581 r., kiedy jego syn Mikołaj pozwany był przez Agnieszkę, Annę i Zofię Zaleskie (N. 159 k. 195). Prócz tego syna miał Andrzej z Zaleskiej jeszcze córki, Katarzynę, nie żyjącą już w 1623 r., i Zofię, w l. 1596-1621 żonę Wojciecha Gowarzewskiego (P. 970 k. 210), w l. 1622-1641 wdowa po nim. Inna córka Andrzeja, Jadwiga, w r. 1600 żona Macieja Obodowskiego (Kc. 123 k. 570, 570v), rodziła się z innej matki, niewątpliwie pierwszej, nieznanej mi żony Andrzeja. Jako wdowa po Staszewskim występowała w l. 1626-1637. Dorota z Zalesia L. oznajmiła w 1623 r., iż z Andrzejem L. spłodziła tylko jedynego syna Mikołaja oraz córki Katarzynę i Zofię. Inną Zofię, podającą się za jej córkę, a zrodzoną i wychowaną przez jakąś nierządnicę, pretendującą jednak do spadku po zmarłym Janie L., ogłosiła za bękartkę i intruza (Ws. 53 k. 266v). Mikołaj, jedyny syn Andrzeja, mający w 1585 r. osiemnasty rok życia, co potwierdził rodzony stryj Jan, intromitowany do części Suchoręcza, wsi dziedzicznej Wawrzyńca Słupskiego (Kc. 119 k. 16v, 17v). Krzysztofowi Iwińskiemu z Tomic, starszemu, dał 1592 r. zobowiązanie sprzedania mu za 2.000 zł swej części Zalesia w p. kcyń. (G. 64 k. 436v). Umarł między r. 1596 a 1597 (Kc. 122 k. 177, 479).

Dorota, wdowa po Wojciechu Makowieckim 1581 r. Józef, zamordowany przez Żuchowskiego 7 X 1718 r. (LM Gniezno, Św. Trójcy).

>Leszczyńscy h. Abdank z Leszczyna w ziemi bielskie wojew. płockiego. Ponieważ jednak siedzieli w tej samej wsi również i Leszczyńscy h. Zagłoba, rozróżnienie ich czasem może być zawodne.

Stanisław z powiatu bielskiego skarżył 1619 r. o rany zmarłego Wojciecha Rudowskiego (N. 62 k. 175). Antoni, miecznik drohicki, mąż 1729 r. Franciszki Garczyńskiej, córki Stanisława, kasztelana konarskiego łęczyckiego, i Agnieszki Lasockiej (P. 217 k. 1). Oboje żyli jeszcze 1731 r. (ZTP 47 k. 313). Michał, cześnik sandomierski 1762 r., mąż Franciszki Bidzińskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Ponińskim, podkomorzym J. Kr. Mci (Kośc. 329 k. 88v). Był potem chorążym i podstarościm sandomierskim, kawalerem orderu Św. Stanisława, a umarł 12 IV 1787 r. (Nekr. Cystersów w Obrze; Nekr Cystersek w Owińskach). Jakub, już nie żyjący 1766 r., miał z żony Zofii Gorzewskiej, już nie żyjącej 1783 r., synów Grzegorza i Stanisława. Grzegorz, skarbnik owrucki, mianował 1766 r. do sprawy spadku macierzystego plenipotentem brata. Był wówczas dziedzicem Piaskowej Góry zwanej też Winnica Góra w p. sandomier. i spadkobiercą zmarłego stryja Mikołaja (Kc. 147 k. 114, 114v). Drugi z braci, Stanisław spisywał w 1783 r. dożywocie z żoną Agnieszką Zaborowską, córką Bartłomieja i Jadwigi Bogońskiej (G. 110 k. 157).

>Leszczyńscy h. Belina z Leszczyn w ziemi rawskiej. Dezydery, starosta grobowski 1786 r., ożenił się 11 IV 1785 r. z Józefą (Józefatą) Krzycką, wdową po Józefie Grzegorzu Kołudzkim, staroście grabowskim (LC Ludziska), a córką Józefa, kasztelana biechowskiego, i Marianny Piotrowskiej (Py. 164 k. 901). Otrzymał 1786 r. od Franciszka Żorawskiego cesję praw do sum na Modliszewku (G. 113 k. 57v), wsi posiadanej wtedy przez Dezyderego (ib. k. 28v). Józefa swoje dożywocie na dobrach pierwszego męża leżących pod panowaniem pruskim cedowała 1788 r. Ignacemu Zbożemu Zakrzewskiemu, staroście radziejowskiemu (P. 164 k. 901). Dezydery t. r. zawierał ugodę z braćmi swej żony, Franciszkiem Janem i Konstantym Krzyckimi, dotyczącą królewszczyzn Grabów i Krzywa Góra, które zmarły kasztelan biechowski cedował był niegdyś pierwszemu mężowi Józefy, ona zaś 9 IV 1785 r. w grodzie radziejowskim prawo wspólnoty na tych dobrach przelała na drugiego męża (P. 1365 k. 174). Był Dezydery 1789 r. posłen na sejm z wojew. inowrocłwskiego (G. 115 k. 127v). Dziedzic klucza modliszewskiego , Gozimirski, kasztelan elbląski, skwitowany został 1793 r. przez Onufrego Krzyckiego z 20.000 zł posagu Józefy (P. 1370 k. 140). Syn Dezyderego i Józefy, Wincenty umarł w Poznaniu 29 VIII 1796 r., liczą lat pięć, pochowany u Bernardynów (LM Poznań, Fara). Z uwagi na imię należałoby chyba do tych samych zaliczyć Dezyderego, wojskowego polskiego, który raniony przez Prusaków w Łabiszynie umarł i pochowany został 10 X 1794 r. u Bernardynów w Bydgoszczy (Kantak).

>Leszczyńscy h. Jastrzębiec z Leszna w wojew. łęczyckim. Łukaszowi z Łęczyckiego zapisała 1612 r. dług Dorota Sierakowska, wdowa po Wojciechu Jankowskim (ZTP 27 s. 1078). Piotr i Jadwiga z Wiesiołkowskich, rodzice Stanisława, komornika granicznego łęczyckiego, o którym Boniecki pisze pod r. 1618. Tego Stanisława z Barbary Skotnickiej córka Anna była żoną Mikołaja Modlińskiego (I. Kal 227 k. 546).

>Leszczyńscy h. Kromno, zob. Kromnowie h. Własnego.

>Leszczyńscy h. Wieniawa z Leszna (dawniej Leszczna) w p. wschow. Obok Wieniawitów w XV wieku siedzieli tam również Kromnowie, pisani czasem Leszczyńskimi (zob. Kromno). Staefan, Iwan, Jan i Sasin z Karnina (dziś Karmin), obok dziedziców Drzeczkowa, Morkowa, Woliszewa i Wilkowa wyrazili 1388 r. zgodę na to, aby Jan, kasztelan przemęcki, i Maciej, kasztelan z Modrza, przeprowadzili przez ich włości, to jest przez Sulewo, Woliszewo, Chełkowo i Karnino wodę płynącą z Grodnicy, Piwniczysk i Sulewa do Jezierzyc. Do dokumentu przywiedzono dwie pieczęcie z Wieniawą (KDW IV, s. 608, 609). Stefan Karniński z Karnina, mąż Zbyszki 1393 r. (leksz. II, nr 1558). Oboje ci małżonkowie, dziedzice Leszna, procesowali się w l. 1394-1398 z Szymonem Grunowskim o granice Grunowa (ib., nr 1637, 1913, 2006, 2059. 2074, 2086). Jako Wieniawita, Stefan z Karnina obok innego Wieniawity, Iwana z Soboty, świadczył 1405 r. przy wywodzie szlachectwa Maciejowi z Jarosławca (Scr. rer. Polonic. IX, s. 296). Stefan L. i jego żona Zbyszka żyli jeszcze 1404 r. (Kośc. III k. 175v). Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa synem Stefana był Rafał z Leszna występujący 1416 r. z braćmi nie nazwanymi imiennie (ib. II k. 100v). Iwan, Rachwał i Dziersław, dziedzice Leszczyńscy, naganiali 1422 r. szlachectwo Andrzeja Bojanowskiego (Scr.rer. Polonic. IX, s. 327). To byli niewątpliwie bracia. Rafał, już kasztelan przemęcki, ręczył 1448 r. za Dziersława L. i za Jana Karnińskiego "oraz za wszystkich swych braci", że żyć będą w pokoju z Bernardem z Wysoczki oraz Mikołajem i Bartoszem, braćmi Jurkowskimi (Kośc. 16 k. 134). O Rafale, po którym poszli Leszczyńscy, będzie mowa niżej. Niewątpliwie w bradzo bliskim pokrewieństwie z nimi pozostali dziedzice Gołuchowa (zob.) i Czermina(zob.), też Wieniawici. Jak zobaczymy niżej, zowie się ich stryjecznymi potomków Rafała.

Iwan, Jan L. z Chełkowa, zapewne syn Stefana, występujący już 1432 r. (Kośc. 14 k. 64v), kupił 1435 r. od Jana Kuranowskiego za 200 grz. Kuranowo w p. kośc. (P. 1378 k. 73). T. r. od Czemy Jezierskiego i jego żony Tomisławy nabył połowę Jezierzyc w p. kośc. w zamian za dwa łany w Chełkowie i dopłatę 200 grz. (ib. k. 115), W 1444 r. był obok Rafała L. jedym z arbitrów godzących Elżbietę, wdowę po Rafale z Gołuchowa, podkomorzym kaliskim, z synami tego Rafała (I. Kal. 3 k. 93v). T. r. pisany jako Iwan z Karnina (był dziedzicem tej wsi) miał termin z Femką niegdy Grunowską (Kośc. 17 s. 441). Pod datą 8 IV 1448 r. Nekrolog Lubiński notuje zgon Iwana z Karnina na Karninie (MPH V, s. 619). Jego synowie już tylko bardzo rzadko pisali się Leszczyńskimi. O nich zob. Karnińscy.

Dziersław L. z Chełkowa był zapewne też synem Stefana z Leszna i Karnina. Występował 1427 r. (P. 9 k. 68v). W 1428 r. nazwany mężem Anny (P. 10 k. 44). Dziersław L. z Chełkowa i Chełkówka w imieniu własnym i bratanków zeznał 1443 r. na Chełkowie 70 grz. Jakubowi Sepieńskiemu (Kośc. 17 s. 340). Żonie Annie oprawił 1445 r. na Chełkowie 100 grz. posagu (P. 1379 k. 109). T. r. był burgrabią kościańskim (Kośc. 17 s. 629). Od ks. Stanisława, byłego opata lubińskiego, wydzierżwił t. r. Wonieść i Gniewów w p. kośc. (P. 1379 k. 104). W 1446 r., wciąż jeszcze burgrabia, dzierżawca w Kunsdorf i Candlaw, miał sprawę z Janem Kotwiczem z Olbrachcic, starostą wschowskim (Kośc. 16 k. 117v). Anna, żona Dziersława z Chełkowa, płaciła 1447 r. winę, bowiem nie stanęła z pozwu Benarda z Wysoczki (ib. 18 k. 123). Miała z nim 1448 r. sprawę z tytułu swej oprawy na Chełkowie (ib. s. 197). Dziersław żył jeszcze t. r. (ib. s. 301), nie żył już 1453 r., kiedy syn jego Tomisław miał termin z opatem lubieńskim Stefanem i całym konwentem (Kośc. 19 k. 193). Dorota i Małgorzata, córki Dziersława Chełkowskiego, wspólnie z ich matką Anną były 1459 r. pozwane przez Benignę, wdowę po opatrznym Hanusie Kyn, mieszczaninie kościańskim, o sumę dwóch kop groszy (Kośc. 19 k. 253).

Wspomniany wyżej Rafał z Leszna, kasztelan przemęcki 1427 r. (G.) od Macieja Klonowskiego nabył 1435 r.sposobem wyderkafu za 100 grz. Żakowo w p. kośc. (P. 1378 k. 73). Od Bartłomieja z Grunowa kupił 1437 r. za 200 grz. część w Grunowie (dziś Gronowo) w p. kośc. (ib. k. 129v). Od Henryka Kotwicza z Gołanic kupił 1444 r. za 600 grz. Machcin w tymże powiecie (P. 1379 k. 7v). Jako stryj dzieci zmarłego Rafała z Gołuchowa, podkomorzego kaliskiego, został 1444 r. mianowany opiekunem Iwana z Gołuchowa i jego braci przez ich wujów, Wawrzyńca, kasztelana sieradzkiego, i Jana, kasztelana santockiego, Zarembów, oraz stryja ich Iwana z Czarmina (I. Kal. 3 k. 31v). Jako stryj Rafała, syna tegoż Rafała z Gołuchowa, zawierał t. r. kontrakt z Jędrzychem Karchowskim, wujem Rafała, o lasy w Czeszewie i Mikuszewie (Kośc. 17 s. 415). W r. 1448 występował jako wuj panny Jadwigi, córki zmarłego Piotra z Godurowa (P. 1380 k. 27). Król czeski Jerzy pisał 1461 r. do króla Kazimierza Jagiellończyka wstawiając się za mieszczanami legnickimi, którym Rafał wzbraniał przejazdów handlowych przez ziemie polskie (MRPS I, nr 573). Na swej wsi Machcin sprzedał 1462 r. Jerzemu Kromno z Trzebini za 200 zł czynsz wyderkowy 17 zł rocznie (P. 1384 k. 119). Żył jeszcze 1466 r., kiedy jego syn Jan, imieniem ojca, domagał się uiszczenia 50 grz. od Stanisława Denowskiego ze Strzałkowa (I. Kal. 6 k. 4). Był dziedzicem Leszna, Strzyżewic, Lasocic, Drzeczkowa i Piotrowic. Jego żoną była Anna (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36v). Prócz wspomnianego wyżej Jana miał Rafał jeszcze synów Rafała i Kaspra. Miał też córki: Zofię za Dłuskim, Barbarę za Drzewieckim, Elżbietę za Koryckim, Katarzynę za Lasockim i niezamężną Małgorzatę cz. Maruszę, która 1512 r. od bratanka Jana otrzymała w dożywotnie posiadanie folwark w Grunowie (P. 786 s. 346). Zeznała testament swój 18 VI 1527 r. w Lesznie, mocą którego udział w dobrach: Leszno, Lasocice, Strzyżewice, Wolikowo i Piotrowice, dziedziczony po rodzicach, Rafale i Annie, obok wymienionych wyżej sióstr, przekazała swemu bratankowi Rafałowi (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36v, 37).

I. Jan, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, student Uniwersytetu Krakowskiego 1457 r. (Alb. Stud.). Chyba ten sam Jan występował 1470 r. jako stryj Anny, żony Jana trzebińskiego (Kośc. 20 s. 403). Mianowany t. r. przez papieża dziekanem warmińskim, nie został dopuszczony do tego urzędu przez biskupa Tungena (Mon. Medii Aevi II, s. 244). Proboszcz kruszwicki 1473 r. (Acta Capit. II, nr 638), kanonik gnieźnieński 1478 r., mianowany proboszczem poznańskim 1479 r., toczył w kurii rzymskiej spór z Piotrem z Bnina Mosińskim, kanonikiem gnieźnieńskim, o probostwo poznańskie i kantorię gnieźnieńską. Utrzymał się przy probostwie poznańskim, Mosiński przy kantorii (ib. I, nr 2232). Jednak po postąpieniu Mosińskiego na biskupstwo przemyskie również i kantoria gnieźnieńska dostała się 1483 r. Janowi. Od r. 1480 miał przy probostwie i inną jeszcze kanonię poznańską. Umarł w końcu 1492 r., a jego spadkobiercą nazwany 1502 r. Kasper L., podkomorzy kaliski (Korytkowski, Prałaci).

II. Rafał, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, otrzymał 1471 r. od Jana z Rozdrażewa poręczenie za brata, Mikołaja z Rozdrażewa, iż ten nie będzie niepokoił Rafała w posesji Gogolewa (Py. 16 k. 83v). Dworzanin cesarza Fryderyka III, otrzymał od niego 1476 r. jako dodatek do herbu koronę złotą, z której lew biały z podniesionym rozdwojonym ogonem, dzierżący miecz w prawej łapie (MRPS IV, supl., nr 1066). W drugiej połowie XVI wieku powstała legenda o nadaniu Rafałowi w r. 1473 przez cesarza Fryderyka tytułu hrabiowskiego. Utrwalił ją Paprocki. Jeśli powyższe udostojnienie herbu jest autentyczne, zapewne w nim należałoby się dopatrywać źródeł owej wersji. Jeśli jest falsyfikatem z drugiego dziesięciolecia XVI wieku, byłby to pierwszy etap powstania legendy o tytule hrabiowskim. Rafał był 1483 r. kasztelanem spicimirskim (Bon.), otrzymał 5 VI 1484 r. starostwo łęczyckie (MRPS I, nr 1662). Marszałek nadworny koronny 1489 r. (ib., nr 2023), a obok tego w 1495 r. kasztelan gnieźnieński i starosta brzeski (P. 1383 k. 88; Ws. 1 k. 1). W 1498 r. także starosta radziejowski (MRPS II, nr 1226). Kasztelan poznański już 8 II 1501 r. (G.). Od Andrzeja Gołuchowskiego, swego brata stryjeczno-rodzonego (!), otrzymał 1480 r. donację części Gołuchowa i Przekupowa w p. kal., w zamian za połowę wsi Woliszewo (dziś Olszewo) w p. kośc. (P. 1386 k. 121v). Posłował 1489 od króla do cesarza Fryderyka, Jana, margrabiego brandenburskiego, i Albrechta oraz Jana, książąt saskich (ib., nr 2023). Kupił 1495 r. za 200 zł połowę wsi Chełkowo p. kośc. od Andrzeja Gryżyńskiego (P. 1383 k. 88). Połowę Chełkowa dał 1496 r. Janowi alias Iwanowi z Karmina, podstolemu kardynała Fryderyka (MRPS II, nr 610) i ponowił tę donację 1498 r. (Kośc. 230 k. 144v). Uzyskawszy w 1496 r. od swego brata Kaspra cesję zastawnej wsi Grodzisko w p. kośc., dziedzicznej Mikołaja Borka z Osieczny, rezygnował zaraz ów zastaw Annie, dziedziczce Lasosic, żonie Jana Siedlinickiego (Sidnickiego), w zamian za nabyte od nij części w Lasocicach p. kośc. (MRPS II, nr 625). W 1497 r. otrzymał dobra w Przygodzicach i Chynowej, własność ks. Andrzeja Gołuchowskiego, kanonika poznańskiego, w mieście Izbicy z przyległościami Jana Kretkowskiego, we wsi Piotrowice Jana Piotrowskiego, wójta gnieźnieńskiego, wreszcie w mieście Kaliszu dobra Jana Liska, skonfiskowane im wszystkim za niedopełnienie obowiązku służby wojennej (ib., nr 918, 979). Kwitował 1499 r. Jana i Marcina braci, dziedziców z Brylewa, z dóbr jemu przez króla nadanych po wyprawie mołdawskiej (P. 859 k. 22). T. r. nabył wiecznością od Katarzyny, żony Jana Czechowskiego, wieś Ostrowo w p. gnieźn., którą to wieś pozostawił jej w dożywociu. Nazwany przy tej okazji starostą sieradzkim (P. 1389 k. 20v, 21). Otrzymał t. r . na przemieściu Brześcia łan roli, ogród i łągę, należące dawniej do Stanisława, młynarza młuna wodnego królewskiego (MRPS II, nr 1381). W r. 1501 wedle Bonieckiego dostał posesję wsi Płowce, jako zabezpieczenie pożyczonej królowi sumy 1.800 zł w., zapisanych pierwotnie na Pobiedziskach. Umarł 28 VI 1501 r. (G.). Pochowany w Brześciu u Dominikanów, a pleban brzeski w lipcu t. r. procesował ich konwent przed konsystorzem włocławskim o wypłacenie nelżnej mu kanonicznie części ofiar z tytułu pogrzebu (Acta Capit. III, nr 642). Żoną jego była 1499 r. Małgorzata z Bnina Śmigielska (P. 22 k. 252, 263), córka Andrzeja. Czwartę część trzeciej części dóbr w mieście Bninie i w przyległych wsiach: Kuczkowo (dziś nieznanej), Czołowo, Orzewóz, w kamienicy i placu niegdy Mikołaja Stęszewskiego w Bninie, we wsiach Miechorzewo (dziś nieznanej) i Biernatki w powiatach kośc. i pyzdr. sprzedała 1501 r. za 325 grz. Andrzejowi z Bnina, kasztelanowi kamieńskiemu (P. 1389 k. 136). Jako wdowa, została intromitowana 1502 r. do połowy części w Śmiglu i do całe części w Nietążkowie, a raczej do sumy 200 grz. zapisanej na owych dobrach przez Mikołaja Śmigieleskiego i legowanej Małgorzacie testamentem męża (Kośc. 231 k. 171v). Była 2-o v. w 1512 r. żoną Jana Rozdrażewskiego (Kośc. 345 k. 24v), późniejszego kasztelana kamieńskiego. Spisywała testament w Poznaniu 13 VI 1527 r., polecając pochować swe ciało w Śmiglu. Nie żyła już w końcu lutego 1528 r. (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36). Jedyny syn marszałka - Rafał.

Rafał, syn Rafała, kasztelana poznańskiego i marszałka nadwornego, i Śmigielskiej, zwany czasem "Marszałkowiczem", kasztelan przemęcki 1543 r. (Ws. 3 k. 36). Po śmierci ojca pozostawał 1502 r. pod opieką stryja Kaspra, podkomorzego kaliskiego (P. 859 k. 219; MRPS III, nr 672), a po śmierci tego stryja pod opieką jego synów a swoich braci stryjecznych, Rafała, starosty człuchowskiego, i Jana, starosty radziejowskiego. Ci opiekunowie i on zostali 1513 r. ugodzeni przez arbitrów z matką Rafała, Małgorzatą, o wspomnianą wyżej sumę 200 grz.legowaną jej testamntem zmarłego marszałka (P. 865 k. 322v). Jeszcze w 1518 r. działał w jego imieniu brat stryjeczny Jan (P. 866 k. 186). Rafał 1520 r. kwitował się wzajemnie ze swymi stryjecznymi braćmi z dóbr ojczystych (MRPS IV, nr 3273), a potem t. r., przy pośrednictwie prymasa Łąckiego i Jana z Oporowa, kasztelana brzeskiego, komisarzy królewskich, przeprowadzał z tymi braćmi działy, modą których przypadły mu wsie: Leszno, Strzyżewice, Lasocice, dopłata 300 grz. oraz zobowiązanie scedowania mu wsi Sienno, dziś nieznanej, i Grunowo, znajdujących się jeszcze w posiadaniu stryjecznego Rafała (ib., nr 3371, 12619). Od Wojciecha Śmigielskiego nabył 1523 r. za 500 zł wyderkafem część miasta Śmigiel i wsi Nietążkowo (P. 1392 k. 490). Od braci przyrodnich, Wacława i Stanisława Rozdrażewskich dostał 1528 r. zapis długu 100 zł, jako zaspokojenie z sumy 200 grz., które zmarła ich matka odebrała była od Mikołaja Śmigielskiego (P. 871 k. 147v). T. r. z działu z przyrodnimi braćmi, Hieronimem, Wacławem i Stanisławem Rozdrażewskimi wziął czwartą część miasta Śmigla oraz część w Nietążkowie (P. 1393 k. 230). Od tych trzech Rozdrażewskich kupił t. r. za 2.000 zł ich części w mieście Działoszyce i wsiach: Jakubowice, Szyszyce, Jazdowice, Szczodrkowice w powiatach proszowskim i wiślickim. Zaraz potem owe części dóbr działoszyckich z dopłatą 1.000 zł dał Wojciechowi Śmigielskiemu w zamian za jego części miastaŚmigla i wsi Nietążkowo oraz za prawo bliższości do wsi Popowo, które Wojciech nabył od Małgorzaty, sołtyski z Beneszewa (?) (MRPS IV, nr 5538, 5548, 5549). T. r. Rafał nazwany dziedzicem w Grunowie Wielkim (Kośc. 234 k. 175). Od stryjecznego brata Jana otrzymał 1531 r. donację całych wsi: Drzeczkowo, Wolikowo (dziś Wolkowo), Wyciążkowo oraz młyna Piotrowice w p. kośc. (P. 1393 k. 436). Dziedzic części Radomicka i Boguszyna 1540 r. ( Kośc. 234 k. 426v). Otrzymał 30 IV 1547 r. zezwolenie królewskie na założenie we wsi Leszno miasta na prawie magdeburskim, z jamarkami rocznym w Niedzielę Wniebowstąpienia, na Św. Klarę i na Św. Elżbietę, oraz targami tygodniowymi w poniedziałek (MRPS IV, nr 22793). Od Stanisława Śmigielskiego i jego żony Jadwigi Kiszewskiej kupił 1566 r. za 6.000 zł części w mieście Śmiglu i we wsi Nietążkowo i w pustce Unino, dziś nieznanej (P. 1396 k. 394v). Swoje trzy części w Radomicku i Boguszyniew p. wschow. i kośc. sprzedał za 20.000 zł Janowi Słupskiemu, który do tych dóbr został wwiązany 1559 r. (Kośc. 238. 233v; P. 900 k. 246; 1396 k. 717v). Swoje części miasta Śmigla, wsi Nietążkowo i pustki Unino dał t. r. synowi Wacławowi (P. 1396 k. 716v). Umarł w 1560 r. (Kośc. 239 k. 41v; Ws. 5 k. 82). Żonie swej Barbarze, córce Jana Borzęty z Bystrzycy, Ślązaczce, dał w dożywocie 1543 r. wsi Leszno i Lasocice z folwarkiem (Ws. 3 k. 36).Skwitowany 1553 r. przez nią z oprawy na Lesznie, Lasocicach i Zimnym Folwarku, te dobra oraz Strzyżewice w p. wschow. dał jej w dożywocie (ib. k. 232). Barbara 1554 r. dobra swe na Śląsku w księstwie ziębickim, miasto czyli wieś Pomsdorf z przyległymi wsiami: Herbsdorf, Liebenau, Gollendorf, Krautenwalde i Glambachoraz kamienicę we Wrocławiui folwark na przedmiściu miasta Nyssa dała Stanisławowi Rozdrażewskiemu w zamian za całe miasto Rozdrażew i wsie: Trzemeszno, Grębów, pustki Toki (dziś nieznane) i Nowawieś w p. pyzdr. (P. 1396 k. 209; 859 k. 771-773). Żyła jeszcze 1559 r. (P. 901 k. 51), nie żyła już 1570 r. (Ws. 7 k. 366). Jedyny ich syn Wacław.

Wacław, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, i Barbary z Bystrzycy, otrzymał 1558 r. od matki wieś Gręgów w p. pyzdr. (P. 899 k. 777v; 1390 k. 654v, 655v). Intromitowany 1559 r. do części miasta Śmigla i do całej wsi Nietążkowo oraz pustkiUnino, jak również do części w Radomicku i Boguszynie, kupionych od ojca (Kośc. 238 k. 223v). Występował 1564 r. jako dziedzic w Lesznie i Rozdrażewie (Ws. 200 k. 36). Janowi Cikowskiemu sprzedał 1565 r. całe swe części miasta Śmigla, Nietążkowa i Unina za 12.000 zł (P. 1397 k. 420v). Umarł t. r. (Ws. 5 k. 28). Spadkobiercą jego dóbr był Rafał, starosta radziejowski (Kośc. 245 k. 222v). Żoną Wacława była Barbara Rachemberkówna (Rechenberg), córka Jana z Ochli, wolnego pana na Beuthen (Białobrzeziu - Bytom Odrz.), Schlawa (Sławinie -Sława Śl.), Wartenberg (Sycowie), której w r. 1554 jej teść, kasztelan przemęcki wyderkował za 6.000 zł tytułem przywianku Radomicko, Boguszyn i połowę Wyciążkowa (P. 1396 k. 209v). Dostała od teścia 1555 r. oprawę posagu 6.000 zł na częściach Śmigla, Radomicka i Wyciążkowa w p. kośc., na części Boguszyna w p. wsch. i na całym Niatążkowie z klucza śmigielskiego (P. 896 k. 770v; 1396 k. 299). Potem posag jej został przenisiony na śląskie dobra jej teściowej, zaś po ich sprzedaży Rozrażewskiemu teść w r. 1558 zobowiązał się uczynić jej zapis na Lesznie (Kośc. 238 k. 113v). T. r. dał jej oprawę na tę sumę na wsiach Drzeczkowo i Wolikowo, na folwarku Wyciążkowo i Piotrowice, na częściach miasta Śmigla, wreszcie na wsiach Grunowo i Sienno (P. 1390 k. 654v). Barbara z Ochli Rachemberkówna w 1566 r. występowała jako wdowa (Kośc. 245 k. 113v), ale już 1567 r. spisywała dożywocie ze swym drugim mężem Janem Rozdrażewskim (P. 1397 k. 604), późniejszy kasztelanem poznańskim. Kwitowała 1568 r. Rafała L. starostę radziejowskiego, z 1.000 zł dzierżawy miasta Leszna i wsi Wielkie Grunowo, Strzyżewice, Lasocice, Zimny Folwark w p. wsch., Wolikowo, Wyciążkowo i pustki Piotrowice w p. kośc., podlegających jej dożywociu otrzymanemu od pierwszego męża (I. Kal. 34 s. 1402). W r. 1570 pozwały ją spadkobierczynie jej zmrłej teściowej, Barbary z Bystrzycy, Barbara, żona Jerzego Lucke, Felicja, żona Jerzego Litwitz, Jadwiga, żona Jakuba Lebel, siostry Langnowskie (Langenau) z Wandritsch w księstwie legnickim, o pozostałe po niej klejnoty i cenne ruchomości (Ws. 7 k. 366). Żyła jeszcze 1580 r. (P. 934 k. 173). Po jej śmierci występowała jako jedyna jej spadkobierczyni 1591 r. Barbara Rechemberg, córka jej rodzonej siostry Anny i Melchiora Rechemberg z Wartenberga, żona barona Wolfganga Kitlitz, która kwitowała wtedy z należności po niej Jana Rozdrażewskiego, kasztelana poznańskiego, i Rafała L>, kasztelana śremskiego (Ws. 11 k. 197).

III. Kasper, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, podkomorzy kaliski już 17 I 1469 r. G.), kupił t. r. za 550 grz. od Małgorzaty, żony Wincentego Sobockiego, pisanego też z Wolicy, jej połowy we wsiach: Drzeczkowo, Wolikowo i Piotrowice oraz trzeciś część we Piegzino, dziś nieznanej, spadłe na nią po jej ojcu Mikołaju Drzeczkowskim i po matce Bieniaszce (P. 1384 k. 10v). Inne części w tych wsiach kupił 1481 r. od Katarzyny, żony Pawła Wilkowskiego, która miała je oprawione sobie za 500 zł przez Elżbietą, żonę Mikołaja Węgierskiego (P. 1386 k. 131). Jeszcze inne nabył 1484 r. za 500 zł od Anny Drzeczkowskiej, żony Mikołaja Radomińskiego (P. 1387, niepag. k. 2v). Wieś Tarchalin w p. kośc. wyderkował 1481 r. za 350 zł Pawłowi Wilkowskiemu (P. 1386 k. 131). Otrzymał 1490 r. konsens królewski na wykupienie małdrat czyli ospów klasztoru lubińskiego od Cherubina, stolnika poznańskiego, ks, Andrzeja, kanonika poznańskiego, i ich bratanka Rafała, sędziego kaliskiego, z Gołuchowa (MRPS I, nr 2142). Na Chełkowie zapisał 1491 r. osiem zł wyderkowego czynszu rocznego od sumy 100 zł w. Jadwidze Chełkowskiej (P. 1387 k. 143v). Zastawioną sobie przez Mikołaja Borka z Osieczny za 605 zł wieś Grodzisko rezygnował 1496 r. bratu Rafałowi, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (MRPS II, nr 624). Kupił 1497 r. za 300 grz. od Mikołaja Kokalewskiego połowę wsi Kokalewo (dziś Kąkolewo) w kościańskim powiecie (O. 1383 k. 146). Jako rodzony stryj i opekun Rafała, syna zmarłego Rafała, kasztelana poznańskiego, kwitował 1502 r.za 20 grz. Baltazara, syna Jana Ciołka z Piotrowa (P. 859 k. 219). W 1502 r. rozporządził, aby po jego śmierci synom Rafałowi i Janowi przypadły dwie wsie Leszno I Lasocice, sumę zaś 2.600 zł zapisaną na wsi Grodzisko przeznaczył dla żony, która miała obowiązek wyposażyć z niej córki (Kośc. 231 k. 171v). Wspomnine wyżej Grodzisko, wieś trzymaną wyderkafem w sumie 600 zł od Mikołaja Borka Osieckiego, Kasper wyderkował w 1503 r. za takąż sumę swej żonie (P. 1289 k. 267v). W 1504 r. król pozwolił Pawłowi z Witowic wykupić dzierżawę dóbr królewskich Radziejów z rąk Kaspra i innych spadkobierców Rafała z Leszna, kasztelana poznańskiego (MRPS III, nr 1196). Nie doszło jednak do tego, bo wkrótcepotem, tego jeszcze roku król za zasługi Kaspra i jego dwóch synów zezwolił na to, by sumy, które Kasper miał sobie zapisane na mieście Skulsko i wsiach Złotowo i Sadowie, należących do zamku kruszwickiego, zostały złączone z sumami zapisanymi ongiś na Radziejowie i wsiach przyległych braciom, zmarłemu Rafałowi, kasztelanowi poznańskiemu, i Kasprowi (ib., nr 1367). Żył jeszcze 6 VII 1505 r., kiedy jego młodszy syn Jan otrzymał ekspektatywę na jego urząd podkomorzego kaliskiego (ib., nr 2303). Nie żył już 1512 r. (Kośc. 23 k. 365). Ożeniony z Zofią Oporowską, otrzymał od swego szwgra Andrzeja Oporowskiego, archidiakona gnieźnieńskiego, w r. 1471 zastaw miasta Skulska oraz wsie Złotowo i Sadowie ze starostwa kruszwickiego w sumie 500 zł w. (KDP II, cz. 2, nr 940). Tej żonie oprawił 1487 r. posag 1.000 zł w. na wsiach Drzeczkowo, Piegzino i Wolikowo (MRPS I, nr. 1854). W 1512 r. Zofia, już wdowa, pani wienna na Drzeczkowie i Wilkowie, pozwna była przez Pawła Kembłowskiego (Kośc. 23 k. 365). T. r. o dzierżenie Grodziska pozwał ją Andrzej z Górki, ówczesny dziedzic Osieczyny (Kośc. 24 k. 91v). Wspólnie z synami skwitowała Górkę 2 VI 1513 r. z sumy na Grodzisku (MRPS IV, nr 10464). Córkami Rafała i Zofii z Oporowa były: Barbara zamężna za Szundorffem, żyjąca jeszcze 1527 r. (Act Consist. Posn. 103, r. 1528 k. 36v, 37), Zofia, wydana około 1506 r. za Wojciecha Gruszczyńskiego z Koźmina, wdowa 1516 r., oraz Małgorzata, w l. 1520-1537 żona Jana Kiełbasy z Markowa i Gosławic. Synowie Rafał i Jan.

1. Rafał, syn Kaspra, podkomorzego kaliskiego, i Oporowskiej, sekretarz księcia Zygmunta 1505 r. (MRPS III, nr2064), a potem sekretarz króla Zygmunta 1507 r., kanonik krakowski, instytuowany na kanonię poznańską 14 XII 1510 r. (Scr. rer. Polonic. IX, s. 168), otrzymał 1510 r. starostwo człuchowskie (MRPS IV, nr 1734), a 1517 r. dano mu starostwo dożywotnio (ib., nr 11097). Instalowany 26 IV 1512 r. jako kanonik gnieźnieński, a 18 III 1513 r. instalowany na drugiej kanonii gnieźnieńskiej, ale musiał ustąpić Łabiskiemu (Kortyk.). Jeszcze jedną kanonię krakowską uzyskał 19 II 1518 r., a przy tej okazji nazwany klerykiem diecezji włocławskiej (Bon.), ale t. r. mianowany został kasztelanel lędzkim 10 V (MRPS IV, nr 2790), nie miał więc jeszcze wyższych święceń i wahał się najwidoczniej w wyborze świeckiej lub duchownej kariery. Biskupem przemyskim mianowany 15 VII 1520 r. (MPH III, s. 216). Niewątpliwie wtedy zrzekł się starostwa człuchowskiego. W r. 1522 16 XI skierowane zostało przez króla do kapituły płockiej zalecenie obioru Rafała na biskupstwo płockie (ib., nr 13399). Obrany rzez kapitułę 1 XII t. r., objął rządy diecezji w 1523 r. (Korytk.). Wspólnie z bratem, jako dziedzice Drzeczkowa, uzyskali 1504 r. od króla potwierdzenie przywileju Kazimierza Wielkiego z 1362 r., nadającego prwo średzkie dla Drzeczkowa, Mórkowa, Sulewa (dziś Sulejewo) i Wolikowo (MRPS III, nr 1303). Na prośbę ks. Zygmunta został 1505 r. zwolniony od obowiązku służby wojennej, póki pełni przy nim służbę (ib., nr 2064). Otrzymał t. r. zezwolenie na wykupienie małdratów klasztoru lubińskiego od Cherubina z Gołuchowa (ib., nr 2304) Od tegoż stryja Cherubina Gołuchowskiego, stolnika poznańskiego, nabył 1507 r. Przygodzice oraz części we wsi Wierzchanów (dziś nieznanej) w p. kal. w zamian za trzecią część innych dóbr. Nabył jednocześnie za 800 zł w. przezyski na Przygodzicach od Wojciecha Sobockiego, kasztelana biechowskiego (P. 1390 k. 103). Od Cherubina nabył też wtedy sposobem wyderkafu za 2.200 zł w. wsie: Gołuchów, Przekupów, Baby oraz sumy na wsi królewskiej Morza (dziś nieznanej) w p. kal. (I. Kal. 6 k. 184; MRPS IV, nr 8480), zaś za 100 kop groszy kupił od Cherubina cały inwentarz żywy i ruchomości domowe w Gołuchowie i Przygodzicach (I. Kal. 6 k. 184v). Wysłany był 1508 r. z Mińska z misją do Prus Królewskich (MRPS IV, nr 442). W r. 1510 wspólnie z młodszym bratem Janem władał folwarkiem i czternastu łanami osiadłymi. Obok tych braci miał też tam swój folwark dziedziczny Maciej Kromno (Lib. Ben. diec. Pozn., s. 156). Rafał zakwitowany 20 VIII 1512 r. z dwuletniej administracji starostwa człuchowskiego (MRPS IV, nr 1734). Wspólnie z niedzielnym bratem Janem kupili 1513 r. od ich "stryja" Jana Sieńskiego za 1.200 grz. wsie Grunowo i Sienno w p. kośc. (ib., nr 1914) i zapisali my dług 300 grz., wydzierżawiając jednocześnie dożywotnio folwark z dworem w Siennie (ib., nr 1924) Jako legat królewski słany był 1514 r. na sejmik proszowski (ib., nr 2379). T. r. od Brygidy Wyciążkowskiej, żony Macieja Rutkowskiego, nabył wspólnie z bratem Janem za 300 grz. jej części w Wyciążkowie w p. kość. (Kośc. 345 k. 53). Ponowił tę transakcję za 300 grz. i 12 zł w. 1512 r. (ib. 233 k. 49). Wspólnie z bratem w 1515 r. nabył za 100 grz. części w Zębcewie p. kal. od Mikołaja, Jana i Piotra, synów zmarłego Jana Kośmidira, sędziego wieluńskiego (MRPS IV, nr 10612). W r. 1517 obaj bracia nazwani dziedzicami połowy Wyciążkowa (Kośc. 25 k. 29v). Latem 1518 r. Rafał był jednym z posłów wysłanych przez króla na sejm cesarstwa z tytułu opieki nad Ludwikiem, królem Czech i Węgier (MRPS IV, nr 11751). W 1519 r. wyznaczony na jednego z posłów słanych na elekcję cesarza rzymskiego (ib., nr 2988, 12197), dostał wtedy wspólnie z bratem Janem zezwolenie na wykupno małdrów klasztoru lubińskiego z rąk Jana Przyjemskiego (ib., nr 2989). Z tym Janem i ze stryjecznym Rafałem "Marszałkowiczem" dokonał 1520 r. wzajemnego skwitowania się z dóbr ojczystych (ib., nr 3273). Wedle przeprowadzonych 4 VII t. r. działów zobowiązał się trzymane przez siebie wsie Sienno i Grunowo przekazać po swojej śmierci bratu stryjecznemu (ib., nr 3371). Niewątpliwie był już wtedy zdecydowany po wielu latach wahań między karierą świecką a duchowną na wybór tej drugiej. Otrzymał 1521 r. zezwolenie na wykup wsi Macew w p. kal. z rąk Bernarda Siedlemińskiego (ib., nr 13068). Umarł 23 III 1527 r. w Pułtusku i tam pochowany (Korytk.).

2. Jan, syn Kaspra, podkomorzego kaliskiego, i Zofii z Oporowa, na prośbę brata Rafała otrzymał 6 VII 1505 r. ekspektatywę na urząd podkomorzego kaliskiego po cesji lub śmierci ojca (MRPS III, nr 2303), ale jako podkomorzy kaliski i starosta radziejowski występował po raz pierwszy dopiero 14 X 1512 r., niewątpliwie już po śmierci ojca (ib. IV, nr 1752). Był 1518 r. starostą kolskim (P. 1392 k. 248v). Występował 4 VII 1519 r. jako poborca generalny wielkopolski (MRPS IV, nr 12239). W 1520 r. nazwany celnikiem kaliskim (ib., nr 12575). Poborcą wielkopolskim był jeszcze 8 VIII 1523 r. (ib., nr 4339), a może i 25 I 1524 r. (ib., nr 13763). Kasztelan brzeski już 21 II 1525 (ib., nr 14185). Od 9 VI 1533 r. działał jako surrogator deputowany przez króla do powiatów kaliskiego i konińskiego (P. 1393 k. 610). Jemu i jego bratu Rafałowi zaręczyli w 1506 r. Mikołaj Gruszczyński, kasztelan wieluński, oraz bracia Piotr i Marcinz Gruszczyc, dziedzice Koźmina, za Wojciecha Koźmińskiego, iż skoro tylko za posag Zofii z Leszna wykupi swe dziedziczne dobra, ów posag w sumie 1.100 zł w. i tyleż wiana oprawi jej (I. Kal. 6 k. 111). Wyjednał 1509 r. nadanie sobie dóbr skonfiskowanych Kasprowi Dłuskiemu z Siedlnicy w ziemi wschowskiej, Wojciechowi Kąkolewskiemu w pow. kościańskim, Andrzejowi Zborowskiemu z Lipia w pow. kościańskim i Janowi Lupszyńskiemu w pow. radziejowskim (MRPS IV, nr 9268). Pozwał Jana 1510 r. Piotr Pielgrzym, dziedzic w Kobylnikach, o zabranie i wywiezienie do Lasocic kmiecia z Kobylnik wraz z całym inwentarzem żywym i ruchomościami (Kośc. 232 k. 95v). Ugodził się 1511 r. z Zofią Kromnową, mającą oprawę wiana na części Leszna, i z jej synem Rafałem Kromno o jego część dziedziczną w Lesznie, wykupując go (Ws. 1 k. 76v, 79, 80v). Kwitował go Rafał Kromno 1524 r. z tych sprzedanych dóbr (ib. k. 175v). Dostał 1514 r. plac na przedmieściu Wschowy, który przypadł był królowi (MRPS IV, nr 2258). Swoją część wsi Woliszewo w p. kośc. sprzedał 1516 r. za 150 grz. Piotrowi Sierpowskiemu (P. 1392 k. 76v). Otrzymał 1518 r. w trzyletnią dzierżawę cło wodne za 1.200 zł oraz cła ziemskie łęczyckie, radziejowskie i kłodawskie za 300 zł rocznie (MRPS IV, nr 11649). T. r. kupił za 30 grz. od Marcina Kośmidra z Gruszczyc jego część w Ząbcewie p. kal. (P. 1392 k. 248v). Inną część w tej wsi kupił 1519 r. za 30 grz. od Adaukta Kośmidra z Gruszczyc (ib. k. 300v), jeszcze inną w 1523 r. od Katarzyny Piątkowskiej, wdowy po Mikołaju Brzeskim z Drużbina, dając jej w zamian za to dwa łany puste w Przekupowie p. kal. i dopłacając 110 grz. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 87v). Rajcom miasta Radziejowa jako ekonomom ("witrykom") kościoła Najśw. Marii Panny w Radziejowie zabezpieczył 1520 r. na dochodach starostwa radziejowskiego roczny czynsz 30 grz. od sumy 500 grz. (MRPS IV, nr 3312). Z przeprowadzonych t. r. 16 VI i 4VII działów z braćmi, rodzonym Rafałem i stryjecznym Rafałem, wziął miasto Radziejów z przyległymi wsiami oraz wsie Drzeczkowo i Wolikowo wraz z obowiązkiem dożywotniego utrzymania rodzonej ciotki panny Małgorzaty L. (ib., nr 3371, 12619, 13209). Od Mikołaja Kośmidra z Gruszczyc, dworzanina królewskiego, kupił 1524 r. za 200 grz. dom i plac w Kaliszu koło kościoła Franciszkanów (ib., nr 13911). T. r. uzyskał łączny zapis na sumy zabezpieczonemu na mieście Radziejowie z przyległymi wsiami oraz na wsiach Morza, Rusów i Macew (ib., nr 4453). Tenutę wsi królewskiej Dolsko ze starostwa inowrocławskiego rezygnował 1525 r. za 600 zł Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu i staroście inowrocławskiemu (ib., nr 4661). W 1526 r., dnia 17 IX, nie amjąc jeszcze najoczywiściej męskiego potomka, zapisał miasto Radziejów ze wsiami swemu "ze stryjecznych rodzonemy" Piotrowi Służewskiemu, kasztelanowi inowrocławskiemu. Ten zaś ze swej strony sporządził jendocześnie analogiczny warunkowy zapis miasta Służewa z przyległymi wsiami oraz trzymanych przez siebie kilku wsi królewskich na Kujawach na rzecz Jana L. Wtedy też mianowali się wzajemnie opiekunami swoich dzieci (ib., nr 5126-5128). Od Barbary, żony Przecława Laskowskiego, kupił w 1527 r. za 70 grz. części wsi Piwnice w p. kal. (P. 1393 k. 171). Mianowany przez prymasa Łaskiego "starostą", to jest administratorem dóbr źnińskich i gnieźnieńskich, został przez kapitułę gnieźnieńską powołany w 1527 r.na protektora i obrońcę przed zamachami na dobra kościelne ze strony szlachty, a przede wszystkim ze strony niejakiego Sokoła (A. Capit. I., nr 3042). Od kapituły matropolitalnej kupił między r. 1519 a 1529 za 600 grz. wieś Kajew w p. kal., łącząc ją z posiadanymi tam już Gołuchowem, Morzą i Chynową (I. R. Z. Kal. 3 k. 106, 459; MRPS IV, nr 16950). przez cały okres rządów w diecezji płockiej brata Rafała był administratorem tamtejszych dóbr biskupich, a po śmierci tego brata spadkobiercą całej jego fortuny. Od Wacława Zaremby, wojewodzica kaliskiego, i jego braci Jana i Krzysztofa dostał dożywociem 1530 r. dwór za murami Kalisza. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 171). Marcin Zborowski, cześnik koronny i starosta odolanowski, dostał t. r. konsens na wykupienie z rąk Jan L. Przygodzic (MRPS IV, nr 15916), ale jeszcze tego roku Jan uzyskał dekret królewski utrzymujący go w posiadaniu Przygodzic przeciwko pretensjom Zborowskiego (ib., nr 5782). Rok 1531 przyniósł zakwitowanie z wybierania poboru województw poznańskiego i kaliskiego za lata 1519-1522 (ib., nr 15978), oraz złączenie wszystkich należności zabezpieczonych na dobrach królewskich: Stary Radziejów, Bytom, Próchnowo, Bodzanowo, Czołowo, Bieganó, Skotniki, Ostrów, Wielkie i Małe Płowce, na mieście Skulsko i na wsiach Złotowo i Sadowie w p. kruszw., wreszcie na wsiach Macew i Morza w p. kal. w jedną sumę 2.012 zł w złocie, 700 zł, 3.638 grz. i 62 grzywny srebra nie formowanego (ib., nr 15983). Dostał też wtedy zezwolenie na wykup z rąk Stefana i Andrzeja braci z Wilkowa wsi Rusów ( Russowo) w ziemi kaliskiej (ib., nr 16002) oraz konsens na wykupienie młyna wodnego koło Kalisza z rąk Bernarda Wilczyńskiego (ib., nr 5908). t. r. swoje wsie: Drzeczkowo, Wolikowo, Wyciążkowo oraz młyn Piotrowice w p. kośc. dał strjecznemu bratu Rafałowi (P. 1393 k. 436), a od Mikołaja Czermińskiego uzyskał donację części we wsiach Czermin i Pojednica w p. kal. (ib. k. 480v). Umarł w r. 1535, krótko przed 30 VI (At XVII, s. 475). Żonie swej Marii de Marcelanges (Marcellanges), wdowie 1-o v. po Jarosławie z Wrzący Sokołowskim, kasztelanie lędzkim i staroście kolskim oprawił 25 I 1520 r. na połowie swych dóbr posag 2.000 zł (MRPS IV, nr 3214) i jednocześnie spisał z nią wzajemne dożywocie (ib., nr 3215). Zapis dożywocia ponowił 1521 r. (ib., nr 3780). W 1520 r. wspólnie z tą żoną zawierał ugodę z prymasem Łaskim i Wojciechem Sokołowskim, starostą brzeskim, opiekunami jej dzieci z pierwszego małżeństwa, o sparwowanie tej opieki i o dobra nieletnich (ib., nr 3253). Tę opiekę nad młodymi Sokołowskim sprawowali potem oni oboje, jak to widzimy np. w r. 1523 (ib., nr 4132). Maria fundowała 1522 r. ołtarz w kolegiacie radziejowskiej (ib., nr 4067). Wojciech Lubieniecki dostał 1526 r. konsens na wykupienie z jej rąk wójtostwa we wsi Dąbie (ib., nr 14540). Jan pozostawił jedynego syna Rafała, dla którego w 1531 r. mianował opiekunami: Andrzeja hr. z Górki, swego stryjecznego brata Rafała L., oraz swego siostrzeńca Rocha Koźmińskiego (P. 1393 k. 435). Miał ponadto córkę Dorotę, żonę 1543 r. Stanisława Siewierskiego, kasztelana konarskiego (Bon.).

Rafał, syn Jana, kasztelana brzeskiego, i Marii de Marcelanges, urodził się nie wcześniej niż w 1526 r., lae najprawdopodobniej był na świecie 1527 r. Po ojcu staroście radziejowskim, dworzanin królewski 1541 r. (MRPS IV, nr 20534). Mianowany wojewodą brzeskim 4 XII 1545 r. (ib., nr 7533), zrzekł się tego urzędu w 1550 r., zapewne krótko przed 27 VII, kiedy to mianowano jego następcę (ib. V, nr 1058). Szafarz poborów w województwie kaliskim 1567 r., w całe Wielkopolsce w l. 1578-1579 (MK 123 k. 175, 176; 125 k. 47v, 48). Został 24 IV 1578 r. przełożonym mennicy królewskiej (ib. 118 k. 366v, 367), a był nim do r. 1580. Kasztelanem śremskim mianowany 1580 r. (R. Kal. k. 145v). Dziedzic Gołuchowa z przyległościami, części wsi Czermin i Pojednica wyderkował 1538 r. za 200 grz. Mikołajowi Czermińskiemu (P. 1394 k. 227) zaś w 1539 r. obie te wsie sprzedał za 300 grz. Janowi Czermińskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 343). W czasie jego nieobecności (w kraju?) król 29 XII 1540 r. mianował administratora starostwa radziejowskiego Grzegorza Zbożego Zakrzewskiego, podsędka inowrocławskiego (MRPS IV, nr 20474). Otrzymał 1541 r. konsnens królewski na wykupienie wsi Blizanów, Tykadłów, Zborów, Tłokinia, Witów i Grodzisko w p. kal. z rąk Jana Kobyleńskiego i na dożywotnie ich dzierżenie (ib., nr 21534, 21535). Zapisane na tych dobrach sumy zostały mu w 1544 r. złączone w jedną, to jest 3.000 zł w., 270 grz. polskiech i 480 grz. groszy szerokich (ib., nr 21539). W 1552 r. wsie: Blizanów, , Tłokinię, Zborów z młynem, Grodzisko, Rusów, Tykadłów, Marzewo pustki oraz Morzę otrzymał prawem wieczności (ib. V, nr 5685). Część we wsi Żakowice w p. kal., kupioną od Katarzyny Wikowskiej, sprzedał 1543 r. za 400 grz. Janowi Czermińskiemu (P. 1395 k. 71). T. r. kupił od Mikołaja Potworowskiego za 1.000 grz. jego części we wsiach Jedlec i Żakowice (ib. k. 85). W Jedlcu t. r. nabył jeszcze i inne części od Małgorzaty Jedleckiej, żony Jana Małochowskiego, wieczyście, i od Doroty, wdowy po Janie Jedleckim Bombaju, 2-o v. żony Tomasza Stawskiego, wyderkafem za 120 grz., do których to części był wwiązany 1544 r. (P. 1395 k. 120v; I. Kal. 7 k. 197). T. r. dał Stanisławowi Radomickiemu dwa półłanki roli pustej w mieście Śmiglu, biorąc w zamian za to sadzawkę zwaną Krzywy Staw z młynem wodnym i ósmą część sadzawki zwanej Błutów w Radomicku w p. kośc. (P. 1395 k. 125). Siedlisko puste zwane Kośmidrowskim przy ulicy Szkockiej w Kaliszu zobowiązał się t. r. sprzedać za 200 grz. Stanisławowi Jedleckiemu Turkowi (I. Kal. 7 k. 407), a folwark z rolami i ogrodem zw. Ciężki cz. Podgórze w tymże mieście temuż Jedleckiemu za 200 grz. (ib. k. 408v). Części w Jedlcu, kupione od Małgorzaty Jedleckiej, sprzedał 1545 r. za 200 grz. Wojciechowi Jedleckiemu zw. Mixti (I. i D. Z. Kal. 6 k. 386v). Otrzymał 1546 r. konsens na wykupu pewnych dóbr w powiecie radziejowskim, a więc wsi: Złotniki i Pczenino (dziś Pścino) od Katarzyny Chocimskiej, wdowy po Andrzeju Działyńskim, i Strzeżewo z rąk Wawrzyńca, Mikołaja i WOjciecha Trzebuchowskich (MRPS IV, nr 7659) i t. r. zezwolenie na wykup pewnych sołectw we wsiach starostwa radziejowskiego, wsi Ceków w p. kal. z rąk Lamberta Zaksińskiego, kasztelana brzezińskiego, sołectwa w mieście Radziejowie od Katarzyny Dedarskiej ról sołeckich w Tykadłowie od Piotra Szala i od Pękawki, które to role zostały przyłączone do Blizanowa (ib., nr 7665-7668). Pozwał 1547 r. Wacława Zarembę z Kalinowy, kasztelana nakielskiego, który pożyczył był kiedyś od ich ojca dwanaście pięknych pancerzy i nie zwraca ich teraz synowi (I. i D. Z. Kal. 7 k. 404v). Zobowiązał się 1551 r. części wsi Śiwnarzów w p. brzeskim, kupione od Katarzyny Niegibalskiej żony sławetnego Jana Paula, sprzedać Jerzemu Zakrzewskiemu, zędziemu ziemskiemu inowrocławskiemu, za 400 zł, zaś części Niegibalic, też od niej nabyte, Błażejowi Niegibalskiemu za 600 zł (I. Kal. 13 s. 650, 653). Zrzekł się posiadania wsi Czołowo koło Radziejowa, której dożywocie dane zostało 1552 r. Krzysztofowi Sokołowskiemu (MRPS IV, nr 5695). T. r. nabył za 1.00 grz. całą wieś Ciechniów w p. kal. od Wojciecha Bartodziejskiego i jego żony Ewy Żytowieckiej (I. Kal. 15 k. 190; I. i D. Z. Kal. 6 k. 443v). Stanisławowi Jedleckiemu sprzedał 1554 r. za 49 grz. SIedlisko Kośmidrowskie w Kaliszu przy ulicy Szkockiej (P. 1396 k. 237), zaś Janowi Jedleckiemu zwanemu Szarło sprzedał wtedy za 100 grz. swoją część młyna Nadolnego we wsi Jedlec p. kal., z tym warunkiem, iż sobie tę część sam wykupi od spadkobierców zmarłego WOjciecha Jedleckiego zwanego Mixti (ib. k. 238v). Od Jana Świdwy z Szamotuł, kasztelana biechowskiego, kupił 1557 r. za 3.000 zł jego piąte części we wsiach: Zagórzyn, Żegocin, Pamięcin, Wielkie i Małe Pruszkowo (dziś Pruszków), Gadów, pustki Dojutrów oraz Małe Zagórzynko w p. kal. (P. 898 k. 771v; 1396 k. 416). Od Jana Opalińskiego kupił 1559 r. za 4.500 zł jego dziesiąte części w mieście Kazimierzu i przyległych wsiach w p. kon. oraz we wsi Żegocin z przyległościami w p. kal., spadłe na Opalińskiego po jego matce Jadwidze z Lubrańca (P. 1396 k. 754). Od Albrechta, księcia pruskiego, któremu pożyczył 15.000 tal., wziął w r. 1561 zastawem Działdowo w Prusach Książęcych (T. Wotschke, Herzog Albrecht u. Graf Raphael v. Lissa, Altpreuss. Monatschrift XIV z 3). Krzysztof Zaksiński i jego żona Anna Niewieska, urodzona z Zofii, siostry wspomnianej wyżej Jadwigi z Lubrańca, sprzedałi 1562 r. Rafałowi L. za 1.500 zł trzecie części piątych cześci we wsiach: Zagórzyn, Kliszewo, oba Dojutrowy, Zagórzynek, oba Proszkowa, Pamięcin i Żegocin w p. kal. oraz Gadów w p. kon. (I. Kal. 27 s. 1000). Część w Kazimierzu i wsiach przyległych, nabytą od Opalińskiego, wymieniał 1563 r. z Anną z Lubrańca, wdową po Mikołaju z Rusocic, kasztelanie biechowskim, na piątą część dóbr zagórzyńskich, tj. na wsie: Zagórzyn, oba Kliszewa, Dojutrów, Zagórzynek, oba Proszkowa, Pamięcin, Żegocin i Gadów, dopłacając jej 2.500 zł (P. 1397 k. 273v). Piąte części tych dóbr, nabyte od Anny Krzysztofowej Niewieskiej, dał t. r. tejże Annie, zachowując dla siebie nadał piątą część tychże dóbr, nabytą od Jana Świdwy z Szamotuł, kasztelana biechowskiego, piątą część nabytą od Anny z Lubrańca Rusockiej, kasztelanowej biechowskiej, i połowę piątej części, nabytą od Jana z Opalenicy (ib. k. 283, 285). Jego sumy na wsiach: Janowie, Grodzisku, Tykadłowie, Tłokini, Zborowie i na wójtostwach Blizanowskim i Tłokińskim uznane zostały 1564 r. za dobre i dożywotnie (I. Kal. 29 s. 709). Jako spadkobierca dóbr po zmarłym Wacławie L., pozwany był 1566 r. przez braci Słupskich (Kośc. 245 k. 222v). Wdowa po tym Wacławie, teraz już 2-o v. Rozdrażewska, kwitowała 1568 r. Rafała z sumy 1.000 zł z dzierżawy miasta Leszna i wsi: Wielkie Grunowo, Strzyżewice, Lasocice, Zimny Folwark w p. wschow., Drzeczkowo, Wolikowo, Wyciążkowo i pustki Piotrowice w p. kośc., jej dożywotnich po pierwszym mężu (I. Kal. 34 s. 1402). Os Stanisława hr. z Górki, starosty kolskiego, otrzymał t. r. zobowiązanie sprzedaży za 30.000 zł wsi Baranów, Przewóz, Suchorzew, Skopoanie, Gołego Wola, Wojków, Dymitrów, Wolica Dymitrowska i Otoka w p. sandomierskim (ib. s. 1542) oraz osobne zobowiązania do rezygnacji wieczystej wsi Koło w sąsiędztwie Dymitrowa (ib. k. 1545). Formalne dopełnienie aktu kupna Baranowa z przyległościami nastąpiło w 1570 r. (R. Kal. 3 k. 202). Od Jana Wysockiego kupił Rafał 1569 r. za 6.000 zł wsie Wysocko Małe i Janków, odziedziczone przez tego Jana po stryjecznym bracie Tomaszu Wysockim (ib. k. 150v). Na czas jego nieobecności, spowodowanej podróżą do Moskwy 1569 r., surogatorem w Radziejowie mianowany został 18 III Marcin Zakrzewski (MRPS IV, nr 3867). Od Macieja Gośniejewskiego Rafał kupił 1575 r. za 8.500 zł Topolę Wielką i pustkę Smogorzyn (dziś nieznana) w p. kal. (R. Kal. 4 k. 329av). Otrzymał 1578 r. zezwolenie królewskie na przekazanie wsi Blizanów, Tykadłów, Rusów, Zborów, Tłokinia i Grodzisko w dożywocie synowi (MK 118 k. 279, 279v). Od Stefana Wysockiego i jego braci stryjecznych, Macieja, Wojciecha i Jana Wysockich, kupił t. r. za 2.00 zł część wsi Topola Mała w p. kal. (R. Kal. 5 k. 11). Od Małgorzaty Bunińskiej, żony Wojciecha Ścipierskiego, kupił t. r. za 800 zł część wsi Tarchały i Topola Mała oraz pustek Kalkarnowo (?) i Gorzuchy w p. kal. (ib. k. 26). Wieś dziedziczną Płowce Wilekie w p. radziej. odstąpił t. r. swemu synowi Janowi (ib. 121 k. 78v, 79). Od Wojciecha Wysockiego kupił t. r. części wsi Topola Mała za 1.000 zł ( R. Kal. 5 k. 47). Kupił 1580 r. od Zofii z Niewierza, wdowy po Wawrzyńcu Żegrowskim, 2-o v. żony Mikołaja Grzymiszewskiego, wieś Żelazków za 6.000 zł (ib. k. 145v). Od Jadwigi Marszewskiej, żony Piotra Mycielskiego, jednej ze spadkobierczyń Samuela Gołanickiego, kupił t. r. za 500 zł jej części we wsiach Jezierzyce i Niechłód (ib. k. 169). Od spadkobierców tego Gołanieckiego, między innymi od Bieganowskich i Radzewskich, skupił całe wsie: Gołanice, Jezierzyce, Niechłód i części Piotrowic w p. wschow. oraz wsie Bucz i Grobia w p. kośc., poczem t. r. został do tych dóbr wwiązany (Ws. 9 k. 233; P. 936 k. 330, 429; 1399 k. 461). Od Walentego Jedleckiego zwanego Dziaba kupił 1582 r. za 2.000 zł jego części w Jedlcu wraz z połową młyna na rzece Przośnie, zwanego Sadowy (R. Kal. 5 k. 238). Miasto Rozdrażew i wsie: Rozdrażewska Wieś, Trzemeszno, Grębowo i pustki Nowawieś i Toki, dobra odziedziczone po stryjecznym bracie Wacławie, sprzedał 1583 r. za 39.000 zł Janowi Rozdrażewskiemu, podkomorzemu poznańskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 605v). Swoje części we wsi Bucz i Grobia oraz części w pustej wsi Boszkowo Stare sprzedał 1584 r. za 5.000 zł Wojciechowi Bronikowskiemu (R. Kal. 5 k. 421v). Od Jerzego Latalskiego kupił t. r. za 30.0 000 zł miasto Staw z zamkiem i przyległymi pustkami Golinczewo i Dziwisze oraz przyległe wsie: Kościany, Krowica, Cieszykowo, Mroczki, Sobiesęki, pustki Pajeki (?), Wawry i Chudki w województwach kaliskim i sieradzkim (P. 1399 k. 421). Od Stefana Pogrzybowskiego kupił 1585 r. za sumę 5.000 zł części we wsi Sadowie i Chełstów w p. kal., które to wsie miał już wposiadaniu w pewnych zyskach i przezyskach (ib. k. 472). Od Wojciecha Radzimskiego kupił t. r. za 1.200 zł części Wielkiego Wysocka w p. kal. (R. Kal. 5 k. 502v). Umarł w 1592 r., krótko przed 1 V, bowiem wtedy kasztelnię śremską, wakującą po nim, dano Zebrzydowskiemu (MK 137 k. 94v, 95). Żonie swej Barbarze, córce Mikołaja z Podhajec Wolskiego, kasztelana sandomierskiego, oprawił 6 III 1544 r. sumę posagową 8.200 zł na wsiach: Gołuchów, Kajew, Grodziec, Przygodzice, Chynowa, Zębców w p. kal., Czołpin w p. radziej. oraz na sumach zabezpieczonych na królewszczyznach w powiatach radziejowskim i kaliskim (MRPS IV, nr 21430). W 1569 r., udając się z poselestwem do Moskwy, mianował opikę dla swych dzieci urodzonch z drugiej żony, Anny Korzbokówny (Kutzbach), córki zmarłego już Wilhelma, wolnego pana na Milczu i Starburku z Madgaleny z Sycowa (R. Kal. 3 k. 172). Tej żonie dał 1575 r. ponowny zapis dożywocia uzupełniający poprzedni, zrobiony podczas sejmu lubelskiego. Rozciągnął teraz owo dożywocie na wsie: Przygodzica, Chynowa, Dębnica z Rudą żelazną, Zębców, Janków, Topola Wielka, pustki Smogorzyn (R. Kal. 4 k. 247). Druga żona była jeszcze 1584 r., kiedy kwitowała Jadwigę Siedlecką, wdowę po Janie Zaksińskim (I. Kal. 50 s. 65). Z pierwszego małżeństwa z Wolską pochodzili synowie Jan i Andrzej oraz córka Katarzyna, zmarła 1584 r. (I. Kal. 50 s. 402, 1505), żona 1-o v. 1564 r. Wacława Ostroroga, 2-o v. 1580 r. Jana Konieckiego, ochmistrza dworu królowej, starosty łomżyńskiego. Z drugiej żony był syn Wacław (wedle Paprockiego też Rafał, starszy od niego, dzierżawca lubodzieski(?), zmarły młodo) i córki: Anna, w r. 1589 żona Jerzego hr. z Łabiszyna Latalskiego, nie żyjąca już 1613 r., Marianna, urodzona 1574 r., zmarła 1642 r. (Estr. XXXII, s. 288), wydana 1-o v. 1592 (1594?) r. za Andrzeja Firleja, kasztelna radomskiego, 2-o v. 1611 r. za ks. Janusza Zasławskiego, wojewodę wołyńskiego, Barbara, w l. 1600-1622 żona Władysława Przyjemskiego, podkomorzego kaliskiego, wdowa 1637 r.

1) Jan, syn Rafała, kasztelana śremskiego, i Wolskiej, mocą cesji ojcowskiej starosta radziejowski, składał 2 II 1580 r. przysięgę na ten urząd (MK 123 k. 77v, 78). T. r. z powodu jego choroby wyznaczono surogatora w tym starostwie w osobie Pstrokońskiego (Bon.). Umarł w 1589 r. (B. Uniw. Warsz., rkp. 44). Był mężem Zofii Jadwigi Opalińskiej, córki Andrzeja, marszałka wielkiego koronnego, ur. 29 XII 1563 r. (ib.) która 9 I 1579 r. otrzymała od swego przyszłego teścia Rafała L. prawę 9.000 zł posagu na dobrach leszczyńskich (MK 125 k. 42), Jan zaś 12 I t. r. otrzymał do marszałka zapis 9.000 zł posagu za tę swoją przyszłą żonę (ib. k. 39v-41). T. r. 14 II odbyły się na zamku poznańskim zaślubiny tej pary (Estr. XIV, s. 234; Kronika, s. 415), poczem Jan oprawił swej żonie 9.000 zł na mieście, wsi i przedmieściu Leszno oraz na wsiach: Gronowo, Strzyżewice, Lasocice i Sienno, z wyłączeniem Drzeczkowa, Wolikowa, pustek Piotrowic i Piegazina, części Wyciążkowa w p. kośc., Płowców w p. radziej., dóbr mających mu przypaść w dziale braterskim po ojcu (Ws. 202 k. 33). Jeszcze tego samego roku Zofia skasowała tę oprawę (ib. k. 232v). Jako wdowa, od Jana Tworzyjańskiego kupiła 1596 r. za 400 zł domy, siedliska i ogrody koło Folwarku Małego przy mieście Lesznie (Ws. 204 k. 4), a darowała je 1599 r. plebanom leszczyńskim (Karw.). Kościołowi i plebanii katolickiej w Lesznie zapisała t. r. 280 zł czynszu rocznego na swej oprawie na dobrach leszczyńskich (Nowacki, Archidiec. Pozn. II, s. 437, 560). Swoją oprawę na Lesznie i wsiach przyległych, która to oprawa mocą ugody z braćmi mężowskimi, Andrzejem i Wacławem, przeniesiona została na miasto Staw oraz wsie: Kościanki, Sobiesęki, Krowica Pusta cz. Mniejsza, Cieszykowo, Mroczki W. i Stok, a też na części w Mroczkach Mn., teraz zaspokojona całkowicie ze swego posagu przez zięcia Tęczyńskiego cedowała 1601 r. Andrzejowi Leszczyńskiemu. Tęczyński wypłacił jej posag, z chwilą, kiedy sam za swą żonę z rąk wspomnianych wyżej jej stryjów odebrał 70.000 złp posagu (Rel. Kal. 1 k. 257). Żyła jeszcze 1602 r., kiedy ją pozwali Smuszewscy (s. 19 k. 151v, 152). Jedyna córka z tego małżeństwa, Katarzyna, ur. 1588 r., ochrzcz. 17 III (LB Poznań), była najpierw 1600 r. za Andrzejem z Tęczyna, starostą stryjskim, potem kasztelanem wojnickim, bełskim, 2-o v. 1615 r. za Adamem Sędziwojem Czarnkowskim, wojewodą łęczyckim, starostą genralnym wielkopolskim. Zmarła w Czarnkowie 28 VI 1639 r. (A. B. Sieraków W. 60). Katarzyna, jedyna spadkobierczyni rodziców, pozostawała w 1589 t., a i potem aż do zamążpójścia pod opieką stryja Andrzeja (I. R. Kon. 23 k. 467; Kośc. 270 k. 155v).

2) Andrzej, syn Rafała, kasztelana śremskiego, i Wolskiej, ur. ok. 1553 (według Wotschkego maił lat 16, kiedy w r. 1569 imatrykulował się w Lipsku), wojewoda brzeski 28 I 1591 r. (Karw., Kronika Leszcz.) otrzymał starostwo nakielskie 24 I 1601 r. (MK 147 k. 2v, 3; N. 167 k. 400) i t. r. 16 VIII dostał konsens królewski na scedowanie tego starostwa Mikołajowi Walewskiemu (MK 147 k. 118v, 119). Dziedzicem Baranowa w ziemi sandomierskiej nazwany już 1578 r., wieś Dobra w wojew. lubelskim wydzierżawił 1588 r. Janowi Dulskiemu, kasztelanowi chełmskiemu (ib. 135 k. 170v-172). Od Jana, Jerzego, Andrzeja, Mikołaja, Zygmunta, Fryderyka i Aleksandra, braci Turskich kupił 1592 r. za 4.500 zł części wsi Wielkie i Małe Tursko i pustek Zaszkudle i Turowy (R. Kal. s. 621), a od Jana Turskiego t. r. kupił za 4.000 zł jego części w Wielkim i Małym Tursku (ib. k. 561v). Około r. 1593 przejął macierzyste dobra podhajeckie na Rusi z zamkiem obronnym, który ufortyfikował. W imieniu własnym oraz brata Wacława i bratanicy Katarzyna całe części wsi Wysocko Wielkie, kupione przez ojca od Wojciecha Radzimskiego, rezygował wieczyście 1593 r. Rafałowi Kaniewskiemu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 20), a w r. 1594 kupił za 800 zł od Melchiora i Katarzyny, żony Jana Gostyńskiego Borka, Radzewskicj ich części we wsiach Gołanice, Jezierzyce, Niechłód i Piotrowice w p. wschowskim, oraz wsie Bucz i Grobia w p. kościańskim (P. 1401 k. 215). Całe dobra Gołanice, Niechłód, Jezierzyce i części Zbarzewa i Piotrowic sprzedał 1596 r. za 20.000 zł Stanisławowi Cikowskiemu z prawem odkupu (Ws. 204 k. 29v). Od Jadwigi Wysockiej, córki Jana Wysockiego cz. Gniazdowskiego i Agnieszki Tarchalskiej, żony zaś Macieja Podkockiego Palucha, nabył 1598 r. części wsi Topola Wielka i Tarchały oraz pustek Gorzyczki w p. kal (R. Kal. 7 k. 127bv). T. r. kupił za 1.800 zł od Jana Jedleckiego zwanego Szarło jego części w Jedlcu, które już posiadał na prawie zastawu (ib. k. 185). Międzybórz z przyległościami na Śląsku sprzedał 1599 r. księciu oleśnickiemu (Karw.). Wspólnie z bratem Wacławem w skutku ugody zwartej z bratanicą Katarzyną, teraz już żoną Tęczyńskiego, intromitowany 1600 r. do dóbr tej Katarzyny, to jest do miasta Leszna i wsi Drzeczkowo, Gronowo, Strzyżewice, Lasocice, Sienni w powiatach kośc. i wschow. oraz do wsi Płowce w p. radziej. Oprawę Zofii z Opalińskichm wdowy po bracie Janie obaj bracia przeniśli teraz z dóbr leszczyńskich na wsie: Kościany, Szyki (Sobiesęki?), Krowica Pusta cz. Mała, Cieszyków, Mroczki Wielkie, Stok oraz nz części wsi mroczki Małe w p. kal. (Ws. 17 k. 213v). Z podziału dokonanego z bratem Wacławem otrzymał: Leszno, Drzeczkowo i Gołanice w powiatach kośc. i wschow., Staw w p. kal., Płowce i Wołpin w brzeskim i radziej., Baranów w wojew. sandomierskim. Wziął nie tylko tę część, która należała mu się po ojcu, ale i tę nabytą od bratanicy, w zamian za co przejął długi ojcowskie. Od spadkobierców drugiej żony Sanguszówny, anbył na Wołyniu dobra beresteckie. Od Paca, wojewody mińskiego mińskiego nabył połowę majętności Dołhobrody w p. brzeskim lit. wraz z częściami miasteczek Anna i Sławatycze oraz wsią Oleszew (Holeszów) (MK 170 k. 569-572). Miasto Staw i wsie: Krowica Pańska, Cieszyków, Kościany, Mroczki Pańskie, Sobiesęki, Stok i Golinczewo sprzedał 1604 r. 60.000 zł ks. Janowi Rozdrażewskiemu (R. Kal. 7 k. 691). Umarł 24 VII 1606 r. w Beresteczku (Starowolski, Monumenta Sarm., s. 322), pochowany w Baranowie). Jego pierwszą żoną, zaślubioną zapewne około 1578 r., była Anna Firlejówna, córka Andrzeja kasztelana lubelskiego, i Barbary Śrzeńskiej, zamrła w 1588 r., między 7 II a 15 III (Scr. rer. Polonic. VIII, s. 101). Drugi raz żenił się 1596 r. z ks. Fedorą Sanguszkówną, córką Romana, wojewody bracławskiego, wdową po Stanisławie Radzimińskim, wojewodzie podlaskim, i po ks. Aleksandrze Prońskim, kasztelanie trockim, zmarłą w 1598 r., krótko przed 16 IV. P raz trzeci zaślubił 1598 r. Zofię Opalińską, córkę Jana, kasztelana rogozińskiego, i Barbary z Ostroroga. Zofia w 1611 r. kupiła za 4.000 zł od Marcina Skrzetuskiego części Wyciążkowa i całe Zaborowo zwane Nowym Folwarkiem w p. kośc. (Ws. 204 k. 389). W 1622 r. kupiła od Jana Wilkowskiego za 71.000 zł majętność Wilkowską, to jest części jego własne i skupione od braci w Wilekowie i Przybyszewie p. wsch., oraz w Starej Smyczynie i Błutkowie w p. kośc. (Ws. 33 k. 115). Zofia już nie żyła 4 X 1623 r. (MK 170 k. 569), pochowana w Poznaniu u Bernardynów (Karw.). Z pierwszego małżeństwa byli synowie, Rafał i Andrzej oraz córki: Barbara, wydana 14 V 1600 r. w Baranowieza Feliksa z Konar Słupeckiego, zrazu kasztelana żarnowskiego, potem lubelskiego, (S. Kot, Słupeccy w ruchu reformacyjnym, Reform. w Polsce IV, r. 1926, s. 185), i Katarzyna, wydana 30 I 1611 r. w Lublinie za Fabiana Czemę, wojewodzica malborskiego, starostę sztumskiego (Wotschke, s 45), późniejszego kasztelana chełmińskiego. Z trzeciego małżeństwa trzej synowie: Jan, Przecław i Wacław, Dzieci z pierwszej żony występowały w l. 1589 i 1592 jako spadkobiercy Andrzeja Firleja, kasztelana lubelskiego. Z nich, Andrzej podróżując umarł we Francji w 1606 r. (Karw.; Niesiecki).

(1) Rafał, syn Andrzeja, wojewody brzeskiego, i Firlejówny, ur. na Litwie w październiku 1579 r. (Karw.), kasztelan wiślicki 1611 r. (ZTP 27 s. 863), kasztelan kaliski 22 III 1618 r. (MK 159 k. 1v-2v), wojewoda bełski 25 VI 1619 r. (ib. 163 k. 193, 194). Trzymał starostwo horodelskie 1606 r., a 1619 dostał konsens na jego cesję (Bon.). Starostą wschowskim został 1613 r. wskutek cesji Wacława Kiełczewskiego, kasztelan biechowskiego. Umowę o tę cesję, zawarł pod zakłdem 16.000 zł, król potwierdził 10 IV t. r. (MK 155 k. 236, 237). W r. 1616 otrzymał konsens na scedowanie tego strostwa Ostrorogowi (Bon.). W 1633 r. miał starostwo hrubieszewskie, a był i starostą dubieńskim. Wspólnie z bratem Andrzejem sprzedał 1603 r. Tarnowiec Tarłowej (Bon.) Obok swych przyrodnich braci pozwany był 1608 r. przez Kaspra Rozdrażewskiego, kasztelana śremskiego, któremu ojciec ich zostawił był za 80.000 zł wsie Płowce Wielkie i Wołpin (?) oraz śpichlerz Mniejszy nad Wisłą koło miasta Nieszawy (Py. 134 k. 17v). T. r. wspólnie z żoną zostawili Woronczyn i Beresteczko (Bon.). W 1609 r. występował obok braci jako dziedzic Nawodzicy w ziemi sandomierskiej (ZTP 27 s. 505). T. r. wraz z żoną sprzedali Borowiec, Jastrzębie i Jaświny Samborskiemu (Bon.), a 1611 r. Kaski, Wolę Kaską i Poręby Zawiszy. W r. 1613 wwiązani oboje do części Okuniewa z przległościami, którą to część 1618 r. sprzedali Kossobudzkiemu (Bon.). Od Zofii ze Zborowskiej Sieniuciny Rafał nabył wyderkafem 1614 r. za 100.000 jej dobra dziedziczne po matce Katarzynie z Konar, to jest wieś Baszków, połowę miasta Zduny, wsie Rudę i Bestwin (Ws. 205 k. 1v). Wspólnie z żoną 1616 r. sprzedali Swinorycz księciu Zasławskiemu, a Łokacz księciu Prońskiemu. W l. 1619-1621 skupili oboje Rynie od Ryńskich i Młockicj, a 1621 r. zastawili Romanów Walentemu Czermińskiemu, a Włodawę księciu Zasławskiemu (Bon.). Rafał 4 X 1623 r. przeprowadził działy dóbr z braćmi, Janem, Przecławem i Wacławem, biorąc następujące dobra w powiecie wschowskim: miasto Leszno z zamkiem, folwarkiem i przedmieściami, Grunowo, Lasocice, Strzyżewice, w powiecie sandomierskim: zamek i wieś Baranów, Dymitrów, Wojków, Golego WOla, Dąbrowica, Skopanie, Suchorzew, Przewóz, Nawodzica, folwark Międzywodzie; w województwie wołyńskim: Woronczyn z przysiółkami i weiś Żurowice; w województwie brzeskim litewskim: połowa dóbr Dołhobrody z częściami w miasteczkach Anna i Sławatycze oraz wieś Oleszów (Holeszów) (MK 170 k. 562-572). Horoszki Stare i Nowe z 24 wsiami sprzedał 1626 r. Stefanowi Niemiryczowi, a prawa do Dobratyna ustąpił księciu Puzynie. Wspólnie braćmi pozwał 1627 r. Stępkowskiego o ewikcję daną przy sprzedaży Woronczyna. T. r. od Paca kupił za 141.000 zł część dóbr Czartorysk (Bon.). Od brata Przecława kupił 1628 r. za 6.000 zł folwark Zaborowo w powiatach wschowskim i kościańskim (P. 1416 k. 74), zaś w 1634 r. nabył odeń za 24.000 zł Wyciążkowo w p. kośc. (Ws. 207 k. 18v). Sprzedał 1635 r. Ossolińskiemu Nawodzicę i Rybnicę ziemi sandomierskiej i t. r. dostał konsens na cesję Korytnicy Zaborowskiemu (Bon.). Umarł 29 III 1636 r. we Włodawie, mając lat 57, pochowany we Włodawie (Starowolski, Monumenta Sarm., s. 333-335; Estr. XVII, s. 189; XXXII, s. 286). Żoną jego zaślubioną 4 II 1604 r. we Włodawie była Anna Radzimińska, córka Stanisława, wojewody podlaskiego, i ks. Fedory Sanguszówny, macochy Rafała (ZTP 27 s. 530; P. 152 k. 85; Forst-Battaglia), urodzona około 1586 r., zmarła w Kwidzyniu 12 I 1635, pochowana we Włodowie 19 IV (Estr. XXVI, s. 59; XXXII, s. 286). Wniosła mężowi miasto Radzymin z przyległymi wsiami w wojew. mazowieckim, do których to dóbr Rafał wwiązany został 1605 r. Od brata przyrodniego ksiącia Aleksandra Prońskiego Anna dostała 1615 r. darowizną położone nad Bugiem miasta Sławatycze i Włodawę z przyległymi do owych miast wsiami (Bon.). Wedle Bonieckiego, Rafał miał niedługo po śmierci tej żony ożenić się powtórnie z Katarzyną Pociejówną, którą jako wdowę po nim wraz z dziećmi i wnuczką jego pozwała 1646 r. Jadwiga z Czarnkowskich Działyńska o spadek po księciu prońskim. W znanych mi aktach śladu tego drugiego malżeństwa nie znajduję, zaś Ogier (t. II, s. 109) pisze, iż śmierć go dopadła, gdy zamyślał o małżeństwie. Byłyb więc to tylko zamiar? Synowie z Radzimińskiej: Rafał, Andrzej, Władysław i Bogusław. Córki: Aleksandra, niezamężna, pochowana we Włodawie 17 V 1624 r. (Estr. XXXII, s. 292) i Teodora, wydana 1629 r. za Zbigniewa Gorajskiego, późniejszego kasztelana kijowskiego (ib.). Opiekunowie dzieci wojewody bełskiego, między innymi Jan i Przecław Leszczyńscy, stryjowie ich, dokonali 1636 r. podziału dóbr między nimi. Romanów z przyległościami postanowiono sprzedać na spłatę długów, zaś majętności tuliszkowską i rozdziałowską oraz Czechówkę z Winiawą i Andrzejówkę obrócić na spłatę długów Teodory Gorajewskiej. Wartość każdego z braci, po spłaceniu długów, wynosić miała 1.307.000 zł (Karw.).

a. Rafał, syn Rafała, wojewody bełskiego, i Radzimińskiej, ur. 1607 r., z działu w 1636 r. wziął miasto Włodawę z przyległymi wsiami, miasteczko Orchów z przyległościami, wieś Okuninkę i dwór w Lublinie na Przedmieściu Krakowskim. Do niego też należało miasto Tuliszków w wojew. kaliskim, Karpinos (?) na Litwie, Luta i Zdziarka w p. chełmskim (Karw.). Zmarł 1644 r., pochowany we Włodawie 14 XI t. r. (Estr. XXXII, s. 287). Jego pierwszą żoną zaślubioną przed r. 1638 Anna z Tulina Horstojówna, córka Samuela, podkomorzego kijowskiego i Teofili Gorajskiej, ur. ok. 1616 r., zmarła 14 V 1639 r. we Włodawie, drugą w 1641 r. Katarzyna Rejówna z Nagłowic, córka Andrzeja, starosty libuskiego (Estr. XVIII, s. 169, 170), która po śmierci Rafała wyszła 2-o v. przed 1648 r. za Rafała Buczkowskiego Tworowskiego. Z pierwszego małżeństwa syn Zbigniew i córka Teofila, w imieniu których, ajko małoletnich, Rafał w 1640 r. sprzedał połowę Hornostajopola za 120.000 zł Dorhojowskiemu (Bon.). Zbigniew zmarł młodo przed ojcem. Teofila wyszła 1-o v. 1657 r. za Rafała Buczackiego Tworowskiego, owdowiałego po jej macosze, 2-o v. była żoną Krzysztofa Drohojowskiego, stolnika lubelskiego, po którym wdową była 1671 r. (J. Drohojowski, Kronika Drohojowskich).

b. Andrzej, syn Rafała, wojewody bełskiego, i Radzimińskiej, mianowany wojewodą derpskim 1641 r. (MK 185 k. 338, 338v), był od r. 1636 po śmierci ojca starostą dubieńskim. Z działów 1636 r. dziedzic dóbr baranowskich w wojew. sandomierskim, Starego i Noewgo Czartoryska w wojew. wołyńskim oraz miast nowozałożnych: Rafałowa nad rzeczką Borową i Lubachowa nad Stryjem (Karw.). Umarł w r. 1636. Anna Katarzyna ks. Korecka, córka Samuela, zmarła po poronieniu 30 V 1639 r. w weku lat 21, pochowana w Czartorysku (Starowolski, Monumenta Sarm., s. 325; Estr. XXI, s. 202). W 1637 r. oprawił jej 231.000 zł posagu (Karw.).Drugą żoną była w 1643 r. Katarzyna Niemiryczówna, podkomorzanka kijowska, wdowa po Pawle Krzysztofie Sienucie, trzcią w 1647 r. była Krystyna z Komorowa Strusiówna, wdowa po ks. Konstantym Wiśniowieckim. Z pierwszego małżeństwa syn Samuel.

Samuel, syn Andrzeja, wojewody derpskiego, i Koreckiej, ur. 1637 r., rotmistrz królewski 1659 r., starosta łucki 1662 r., cedował to starostwo 1673 r. Bieniewskiemu. Oboźny koronny 1664 r., pułkownik 1665 r., za cesję Jana L., kanclerza wielkiego koronnego, starosta korsuński 1667 r., zmarł w 1676 r. (Karw.; Bon.). Po ojcu dziedzic Baranowa i masta Czartoryska z przyległościami, po matce prawie całej ogromnej fortuny Koreckich, pisał się hrabią na Korcu. W 1659 r. był mężem ks. Konstancji Wiśniowieckiej, córki Jerzego, starosty kaniowskiego, zmarłej 1669 r. (Bon.).

c. Władysław, syn Rafała, wojewody bełskiego, i Radzimińskiej, podkomorzy brzeski litewski 1649 r., starosta dubieński po bracie Andrzeju 1651 r., dostał 1653 r. to starostwo w sześćdziesięcioletnie posiadanie w zamian za zniszczenia jakim podczas wojen kozacko-tatarskich podległy jego dobra beresteckie (Vol. leg. IV, s. 191). Z działu braterskiego 1636 r. otrzymał miasto Beresteczko z przyległymi wsiami na Wołyniu, miasteczko Strzemilcze z przyległościami w wojew. bełskim i miasteczko Sławotycze z przyległościami w wojew. brzeskim litewskim. Nie żył już w 1661 r. Jego pierwszą żoną była Katrzyna z Lachowic Sieniucianka, drugą w 1654 r Świętsosława Dunin Rajecka, która po jego śmierci poszła 2-o v.1661 r. za Adama Macieja Sakowicza, wojewodę smoleńskiego, z 3-o v. 1669 r. za Mikołaja Potockiego, generała ziem podolskich (Bon.). Przeciwko Rajeckiej, już po śmierci jej drugiego męża Sakowicza, protestował się w 1662 r. Jan L., podkanclerzy koronny, w imieniu własnym i innych współopiekunów Andrzeja i Anny, dzieci Władysława urodzonych z pierwszej żony, o to, iż przedłożony przez nią testament Władysława spisany został już w momecie jego agonii i opatrzony fałszywym podpisem już po jego śmierci (P. 188 k. 278). Wspomniana córka, Anna Konstancja, była w 1663 r. żoną Kazimierza Stanisława Bieniewskiego, wojewody czerniechowskiego.

Andrzej, syn Władysława, podkomorzego brzeskiego litewskiego, i Sieniucianki, ur. ok. 1649 r., starosta dubieński po ojcu, dziedzic miast Beresteczka i Strzemilcza z przyległościami, otrzymał od Samuela L. 1647 r. darowizną jego dobra, ale się ich t. r. zrzekł z racji zbyt wielkich obciążających je długów. Od ciotecznego brata Krzysztofa Sieniuty dostał 1675 r. miasta Kobylin i Zduny oraz Baszków i Sieniutów w wojew. kalism (Karw.). W 1682 r. zawarł układ z braćmi stryjecznymi Bogusławem i Rafałem, darowując im wszystkie swe mocno obdłużone dobra, a zatrzymując sobie tylko dożywotnio Beresteczko i dwie wsie Ostrów i Kutków. Żył jeszcze 1689 r. (Ws. 76 k. 145), a wedle Bonieckiego zmarł dopiero po r. 1693. Z żony Heleny Piaseczyńskiej, córki Stefana Konstantego, kasztelana brzeskiego litewskiego, potomstwa nie pozostawił.

d. Bogusław, syn Rafała, wojewody bełskiego, i Radzimińskiej, ur. ok. 1614 r., dworzanin królewski 1640 r. (P. 165 k. 484), starosta generalny wielkopolski 2 XI 1642 r. (P. 168 k. 109v), podskarbi wielki koronny 12 I 1650 r., podkanclerzy koronny od 1658 r. (Kochowski I, s. 357), starosta samborski 1650 r., międzyrzecki 1651 r. (Bon.), odkupił to starostwo za 15.000 zł od Czarnkowskiego, kasztelana poznańskiego (Michałowski, Księga pam., s. 813; Zackert, Chronik d. Stadt Meseritz, wyd. A. Warschauer, Pozn. 1883), otrzymał starostwo ostrskie 1652 r. (Rudawski I, s. 178). Był i starostą osieckim od 1653 r. (ib.), nabywszy tę królewszczyznę od Mniszcha (Michałowski, Księga pam., s. 816). Dzięki swemu drugiemu małżeństwo wszedł 1658 r. w posiadanie starostw człuchowskiego i borzechowskiego (Czaplewski). Z działu z braćmi, przeprowadzonego 1636 r., wziął miasto Leszno z przedmieściami, wieś Leszno z Wielkim i Małym Folwarkiem, lasocice, Gronowo Wielkie, Strzyżewice, Wyciążkowo, Piotrowice, Zaborowo, Dębno, a w wojewodztwie mazowieckim: miasto Radzymin, wsie Wólka, Dybów, Borki, Trzciana, Rynia, Zawady, część w Pradze koło Warszawy, w samej zaś Warszawie dwory Większy i Mniejszy, wreszcie w Prusach Książęcych dzierżawa Prabuty, którą elektor puścił był na dziewięć lat zmarłemu ojcu jego (Karw.). Od stryja Przecława Bogusław Kupił 1637 r. za 43.000 zł Drzeczkowo, Wolikowo i pustki Piegzino (P. 1419 k. 120). Od Anny z Przetoczny, wdowy po Wacławie Podolskim, kupił 1640 r. za 24.000 zł Witosław i część Karmina w p. kośc. (P. 1420 k. 334). Części miasta Praga koło Warszawy dał 1644 r. Adamowi Kazanowskiemu, marszałkowi wielkiemu koronnemu (P. 1421 k. 524). Od Jana Naramowskiego kupił t. r. za 17.000 zł połowę Naramowic w p. pozn. (ib. k. 616v). Od Zygmunta Twardowskiego, surogatora grodzkiego poznańskiego, kupił 1645 r. za sumę 80.000 zł miasto Obrzycko i wsie: Oborowo, koźmin, Piotrowo, młyn Borownik i pustkę Chraplewo w p. pozn. (P. 1422 k. 509v), ale już 1646 r. dobra te sprzedał za sumę 88.000 zł Marcinowi Radomickiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (P. 1422 k. 576v; Kośc. 301 k. 945v). Miasto Leszno z zamkiem i fortalicją sprzedał 1647 r. za 200.000 zł AndrzejowiŁoskiemu (R. Kal. 13 k. 352v). Była to oczywiście jakaś najzupełniej fikcyjna transakcja, której istotnego znaczenia dociec mi trudno. Skupiwszy grunty koło Warszawy, założył na nich miasto Nowe Leszno, którą to fundację potwierdził sejm 1654 r. Ufundowany tam przez siebie kościół oddał bonifratom. Od Adama Miaskowskiego kupił 1649 r. za 45.000 zł wsie Tarchały i Gorzyczki oraz części wsi Topola i folwarku Kakarnów (?) w p. kal. (P. 1424 k. 429). Od stryja Przecława dostał 1652 r. miasto Śmiegiel i wsie Koszanowo, Glińsko Wielkie i Małe oraz Nowąwieś z warunkiem spłaty długów i pozostawieniem owych dóbr stryjowi w dożywocie (Karw.). Od Wojciecha Gajewskiego, kasztelana rogozińskiego, kupił 1654 r. za 220.000 zł połowę miasta Rydzyna oraz całą wieś Dębiec z folwarkiem dawniej lokowanym i miastem Zaborowo, nowolokowanym (P. 1067 k. 200; Ws. 56 k. 466v; MK 194 k. 162-164). Od Katarzyny z Opalińskich Rozdrażewskiej, wojewodziny inowrocławskiej, dostał t. r. Błonie, Kępy, Służewice, Korzkiew, Dzbarz, Jemielin, Pory cz. Bory Wilkowiec, Bugaj, Powyje i Rosochate w p. warszaw. Miał tam i Milanów (Karw.). Od Stanisława Wilkowskiego nabył t. r. za 10.000 zł części wsi Trzebinia w p. wsch. (P. 1067 k. 595v). Umarł w Warszawie 23 IX 1659 r. (Rudawski II, s. 395; Zackert, Cronik d. Stadt Meseritz). Jego pierwszą żoną była zaślubiona w Kruszynie 12 VIII 1638 r. Anna Dönhoffówna, córka Kaspra, wojewody sieradzkiego, i Aleksandry Koniecpolskiej (M. Vorbek-Lettow, Skarbnica pamięci, s. 97, 98; A. S. Radziwiłł, Pamiętniki I, s. 380), której w Warszawie przed aktami Metryki Kor., 16 VIII 1639 r. oprawił posag 100.000 złp na dobrach: Gronowo W., Strzyżewice, Wyciążkowo, Piotrowice, Zaborowo, Drzeczkowo, Wolikowo, na mieście Radzymin i wsiach: Wólka, Dybów, Borki, Trzciana, Rynia, Zawady, na części miasta Praga nad Wisłą na przeciwko Warszawy (Ws. 122 k. 505v). Anna zmarła na emigracji na Śląsku (zapewne we Wrocławiu). krótko przed 17 IV 1656 r. Drugi raz ożenił się w 1658 r. w Krakowie z Joanną Katarzyną Radziwiłłówną, córką ks. Aleksandra Ludwika, wojewody płockiego, wdową po Jakubie Wejherze, wojewodzie malborskim, staroście człuchowskim i borzechowskim, ur. 1637 r., zmarłą 1665 r., krótko przed 17 VII (P. 182 k. 269v; Kośc. 132 k. 457v; Kotłubaj, Galeria, s. 341). Radziwiłówna, po pierwszym mężu dożywotniczka starostw człuchowskiego i borzechowskiego, przeniosła te dożywocia i na drugiego męża. Sejm 1658 r. przyznał jej i Bogusławowi 120.000 zł na starostwie człuchowskim (Czapl.). Owdowiawszy powtóenie, wniosła 1659 r. do groduczerskiego pięć przywilejów królewskich na jej dożywocie na starostwach osieckim i międzyrzeckim, na wsiach Bartodzieje i Rębkowo (?), na wójostwie bydgoskim. W 1661 r. utrzymana przez sejm przy starostwie człuchowskim (Vol. leg. IV, s. 709). Dostała 1664 r. konsens na cesję starostwa osieckiego Boratynim (Bon.). Starosywo borzechowskie za konsensem królewskim odprzedała 1666 r. za 6.000 zł Walerianowi Podleskiemu, wojskiemu kruszwickiemu (Kc. 130 k. 421). Synowie Bogusława z pierwszej żony: Bogusław, Jan Przecław i Rafał, córka Aleksandra Cecylia Renata, w 1661 r. żona Krzysztofa Grzymułtowskiego, kasztelana, potem wojewody poznańskiego. Z drugiej żony była córka Ludwika zmarła dzieckim (Bon.; Karw.). Jan L., kanclerz wielki koronny, i Przecław L., wojewoda derpski, jako stryjowie i opiekunowie synów Bogusława, sprzedali w 1660 r. wsie Drzeczkowo, Wolikowo i Witosław za 52.000 zł Bogusławowi Schlichtingowi, synowi Eliasza, który to Eliasz jednocześnie skawitował młodych Leszczyńskich z sumy 45.000 zł (Ws.59 k. 791; 208 k. 503v). Była to transakcja do pewnego stopnia pozorowana, bo Eliasz, właściwy nabywa tej wsi (zapewne za długi zaciągnięte przez zmarłego BogusławaL.), oskarżony o arianizm, musiał emigrować i zgodził się, by spisać akt rezygnacji na rzecz syna, człowieka "niedoskonałego rozsądku" i "nierozgarniętego", z tym jednak warunkiem, iż będzie on powodował się zdaniem obu starych Leszczyńskich, a gdyby ojcu udało się za protekcją "ludzi wielkich" wrócić, syn odda mu owe dobra (P. 196 k. 772v) Obaj opiekunowie Służewiec, Milanów i inne wsie podwarszawskie sprzedali 1661 r. za 100.000 zł Janowi Komorowskiemu, staroście jasienickiemu (Karw.). T. r. wyderkowali Wojciechowi Mycielskiemu za 40.000 zł wsie nieletnich: Tarchały Gorzyczki, Topolę Wielką i Małą oraz Rudę Bledzianowską należącą do Przygodzic, a to celem wyposażenia Aleksadnry zamężnej Grzymułtowskiej (P. 1072 IV k. 279). Wieś Trzebinię sprzedali t. r. za 6.500 zł Janowi Przybyszewskiemu (Ws. 208 k. 117).

a) Bogusław Andrzej, syn Bogusława, podkanclerzego koronnego, i Dönhoffówny, kanonik krakowski i proboszcz płocki 1660 r. (Ws. 208 k. 503v), kanclerz królowej i opat czerwiński 1670 r. (Bon.; Ws. 208 k. 348v), sekretarz królewski 1681 r. (Ws. 73 k. 558v; P. 1110 X k. 32v) biskup nominat łucki i brzeski 1688 r. (P. 1115 VII k. 80), biskup nominat płocki 1691 r., umarł t. r. (Bon.). W imieniu własnym i brata Rafała Wyciążkowo w p. kośc. sprzedał 1673 r. za 19.400 tł Samuelowi Schlichtingowi (R. Kal. 15 k. 288), zaś w r. 1684 wsie Wilkowo, Smyczyna Wielka i Mała w p. kośc. za 93.000 zł Andrzejowi Mieszkowskiemu, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu (P. 1107 VI k. 8). Wciąż w imieniu własnym i tego brata kupił 1684 r. od Krzysztofa Aleksandra Sieniuty, mąża Teresy Opalińskiej, miasta Kobylin i Zduny, wsie Borownica, Pyrzyce, Baszków i Sieniuty (Karw.), a 1688 r. od małżonków Andrzeja Kołaczkowskiego i Jadwigi z Masłowskich za 64.000 zł części miasta Jutrosina i wsie: Siedlec (dziś Sielec), Rogożewo i Zmysłowo (P. 1115 II k. 23; 1430 k. 44v). Umarł 8 IX 1691 r. (LM Kobylin). Do końca życia był niepodzielony z bratem Rafałem, który brał po nim spadek.

b) Jan Przecław, syn Bogusława, podkanclerza koronnego, i Dönhoffówny, starosta warszawski, dziedzic Leszna, umarł bezżennie 19 V 1668 r. (Bon.), pochowany w Warszawie w kościele Św. Trójcy (Niesiecki).

c) Rafał, syn Bogusława, podkanclerza koronnego, i Dönhoffówny ur. 1650 r., podstoli koronny 1676 r., stolnik koronny 3 X 1677 r., krajczy koronny 1678 r., chorąży wielki koronny 24 III 1683 r. (Ws. 149 k. 98), wojewoda kaliski 1685 r., był nim już 1 XI (LB Śmigiel), wojewoda poznański 1687 r., wojewoda łęczycki i starosta generalny wielkopolski 30 I 1692 r., wjazdu na "generalstwo" dokonał 28 IV t. r. (Łukaszewicz, Obraz II, s. 350), podskarbi wielki koronny 9 V 1702 r. Trzymał starostwa wschowskie mocą cesji stryja Przecława 9 IV 16700 r. (Ws. 69 k. 484v), a przysiągł na urząd starościański 12 I 1671 r. (ib. k. 487; Estr. XXI, s. 288). Za konsensem królewskim z 24 III 1688 r. cedował to starostwo Hieronimowi Ponińskiemu, cześnikowi wschowskiemu (Ws. 76 k. 132). Był też starostą mościckim 1678 r. (Ws. 73 k. 202v), odolanowskim 1692 r., dubieńskim 1698 r., i nadworskim. Prawo wspólnoty na starostwo nadworne dla żony otrzymał 4 XI 1700 r. (Kośc. 142 s. 439). Miał też i starostwo korsuńskie. Niepodzielony z bratem Bogusławem, brał potem cały po nim spadek i był w ten sposób jedynym spadkobiercom majątku ojcowskiego. Po objęciu starostwa wschowskiego jeszcze czas jakiś przebywał za granicami kraju w Brukseli 7 I 1672 r. wystawiał pleniotencję Melchiorowi Gurowskiemu i kwitował z dzierżawy starosta wschowskiego Władysława Franciszka Chełkowskiego (P. 681 k. 631v). Dokonaną już wcześniej przez brata Bogusława w imieniu ich obu sprzedaż Wyciążkowa na rzecz Samuela Schlichtinga, rotmistrza J. Kr. Mci, ponowił w 1675 t. potem jeszcze raz w 1677 r. (Ws. 208 k. 396, 420v). Połowę Bronikowa w p. kośc. sprzedał 1676 r. za 14.000 zł Franciszkowi Zbyszewskiemu (P. 1427 k. 1064). W imieniu własnym i brata mianował 1676 r.plenipotentem i adminostratorem dóbr leszczyńskich Hieronima Ponińskiego, cześnika wschowskiego (P. 1094 k. 369). Ze spadku po Samuelu L. jedną część dóbr baranowskich i czartoryskich, bardzo obdłużonych, wspólnie z bratem Bogusławem sprzedali 1677 r. za 70.000 zł ks. Dymitrowi Wiśniowieckiemu, wojewodzie bełskiemu, drugą zaś część w 1689 r. za 73.000 zł Józefowi Lubomirskiemu, koniuszemu koronnemu. Dobra beresteckie, otrzymane od Andrzeja L., starosty dubieńskiego, obej ci bracia sprzedali 1681 r. za 340.000 zł Tomaszowi Karczewskiemu oboźnemu koronnemu, chorążemu lwowskiemu (Karw.). Rafał od Gaspardy Andrault de Buy, wdowy po Franciszku Ciświckim, kasztelanie międzyrzeckim, jej syna ks. Jana i jej wnuków po synu Ludwiku kupił 1682 r. za 13.000 zł wieś Broszczewo (dziś Bruszczewo) w p. kośc. (P. 1104 k. 222). T. r. od Barbary Krzyckiej, żony Jerzego Nostitz Drzewickiego, kupił za 20.000 zł części Przybyszewa Dolnego (Ws. 208 k. 463). W dopełnieniu transakcji zawartej przez obu braci w 1684 r., wsi Wilkowo oraz Smyczyna Wielka i Mała w p. kośc. sprzedał 1685 r. za 93.000 zł Andrzejowi Mieszkowskiemu (P. 1109 I k. 4v). W imieniu swiom i brata wieś Gołanice z łąką w Przybyszewie oraz wsie Jezierzyce, Niechłód, Zbarzewo i część folwarku w Piotrowicach w ziemi wsch. sprzedał 1689 r. za 223.000 zł Piotrowi Żychlińskiemu, podkomorzemu kaliskiemu (P. 1117 IV k. 8), którą to transakcję brat Bogusław, biskup łucki potwierdził w 1690 r. (Ws. 152 k. 343v). Od braci ks. Jana i Adama Pawłowskich kupił t. r. za 66.3000 zł ich części we wsiach Przybyszewo i Ogrody Nowe w ziemi wschowskiej (ib. k. 65v). T. r. w imieniu własnym i brata sprzedał za 65.000 zł Stanisłaowi Walknowskiemu, wojskiemu wieluńskiemu Stargród i Dzierżanów oraz młyn w folwarku Lipowiec w p. pyzdr. (P. 1117 VIII k. 7; PY. 156 s. 10). Od Melchiora Gurowskiego, kasztelana międzyrzeckiego, kupił 1693 r. za 304.000 zł wsie Kromolice, Gościejew, Mokronos w p. pyzdr., z wyłączeniem kilkunastu kmieci (Ws. 208 k. 530). Za konsensem królewskim z 18 I 1694 r. oboje z żoną scedowali t. r. wieś Garbatkę Kazimierzowi Ligęzie Minorowi, cześnikowi ciechanowskiemu (P. 1127 II k. 12v). Od Wojciecha Bojanowskiego kupił Rafał t. r. za 200.000 zł Mroczewo, Pomykowo, Tworzyjanice, Tworzyjanki w p. kośc. (ib. k. 21v). Dobra goślińskie, to jest Goślinę, Goślinkę, Przebędowo, Boduszewo, Kołatkę, Kołatę, Rakownię, Pławno, Folusz Piłę z myłnem papiernią, młyny Przebędowski i Gośliński w p. pyzdr. t. r. sprzedał za 190.000 zł Katarzynie Przyjemskiej, wdowie po Piotrze Opalińskim, wojewodzie łęczyckim, obecnie 2-o v. żonie Władysława Przyjemskiego, starosty międzyrzeckiego (ib. X k. 84). Dokonał w grodzie chełmskim 30 VII 1694 r. przez swego plenipotenta Andrzeja Wyrzykowskiego, regenta grodzkiego kaliskiego, donacji na rzecz Ludwika Konstantego Pacieja, podkomorzego brzeskiego, dóbr miasta Włodawa z zamkiem i przylegającą do zamku kamienicą, oraz wsi: Szuszno, Szuminko, Komorówka, Suchawa, Połob, Karolówka Folwark i inna Karolówka, wsi Wyryki, Wola Wyrykowska, Krasówka, Kaplinozy Folwark i inne Kaplinozy Wieś, Lubień, Żuków w p. brzeskim litewskim, dalej wsi Ołominka z folwarkiem Luta, miasta Orchów i wsi Orchówek Zaborny oraz części wsi Zdzarka w p. chełmskim (ib. XIV k. 72, 76). Od Przecława, Wojciecha, Mikołaja, Stefana, Jana, Dobrogosta i Rafała braci Bronikowskich kupił 1695 r. wieś Granówko w p. kośc. (P. 1130 XI k. 3v; 1136 II k. 47v; Kośc. 307 k. 657v). Od Teresy Gosiejewskiej, żony Józefa Słuszki, hetmana polnego litewskiego, nabył t. r. wspólnie z żoną za 302.400 zł miasto Koźmin z Obrą, miasto Borek i wsie Siedmiorogowo i Cielmice (Karw.). Miasta Kobylin, Zduny Polskie i Zduny Niemieckie oraz wsie: Długołęka, Rogożewo, Bestwin z folwarkami, Rębiechów, Sielec, Baszków z przyległościami, Ruda, Sieniutów, Borownica oraz młyny: Lelów, Trzaska, Bartoszek, Roch, Dziewiąty dał 1696 r. synowi Stanisławowi (P. 1131 I k. 87), a żona skasowała tam swoje dożywocie (Ws. 77 I k. 52). T. r. wedle zobowiązania danego sobie 1693 r. przez Wojciecha Rydzyńskiego, kupił od niego za 37.500 zł jego część w mieście Rydzyna i wsi Kłoda i Tarnowo (P. 1131 II k. 84). Miasto Jutrosin i wsie: Szymonki, Pawłowo, Zmysłowo i części w Sielcu i Rogożewie w p. pyzdr. sprzedał 1701 r. za 320.000 zł Janowi Leonardowi Ebertzowi (Ws. 77 IV k. 8; 208 k. 2). Przybyszewo i Ogrody w p. kośc. sprzedał t. r. za 125.000 zł Stanisławowi Żórawskiemu (P. 1140 II k. 91). Kromolice, Gościejew i Mokronos w p. pyzdr sprzedał t. r. za 300.000 zł Stefanowi Domiechowskiemu (P. 1140 II k. 33). Granówko w p. kośc. sprzedał 1702 r. za 30.000 zł Stanisławowi Umińskiemu, łowczemu wschowskiemu (Kośc. 143 s. 190). Umarł w Oleśnicy na Śląsku 31 I 1703 r. (LM Rydzyna; LM Radomicko) i pochowany został w Lesznie. Żoną Rafała była Anna Jabłonowska, córka Stanisława Jana, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, i Marianny Kazanowskiej, ur. 1660 r. przed 29 VIII, zmarła w Chambord 29 VIII 1727 r. Poślubił ją w Krakowie 15 II 1676 r. (Załuski, Epistolae I, s. 680). W 1690 r. oprawę daną sobie przez męża na Gołanicach, Jeziorzycach, Niechłodzie, Zbarzewie i folwarku w Piotrowicach scedowała Piotrowi Żychlińskiemu, podkomorzemu kaliskiemu (Kośc. 307 k. 264). Za konsensem królewskim z 3 IV 1703 r. scedowała 5 V t. r. starostwo nadworskie synowi Stanisławowi (Ws. 77 V k. 8v). Za innym konsensem z tejże daty cedowała mu też wtedy starostwo odolanowskie oraz położoną w powiecie zakroczymskim wieś Kazuń (ib. k. 10).

Stanisław, syn Rafała, poskarbiego koronnego, i Jabłonowskiej, ur. 20 X 1677 r. we Lwowie, podczaszy koronny 1697 r., wojewoda poznański 1699 r., starosta odolanowski, dubieński, nowodworski i mościcki, obrany królem polskim 19 VII 1704 r., koronowany w Waszawie 4 X 1705 r., abdykował 1714 r., obrany królem ponownie 11 IX 1733, zrzekł się korony 26 I 1736, zostając dożywotnim księciem Lotaryngii i Barii. Jak widzieliśmy wyżej, otrzymał od ojca w 1696 r. donację dóbr kobylińskich. W 1698 r. od Karola Rydzyńskiego kupił za 62.260 zł Czeluścin i pustkę Pasierbice w p. pyzdr. (P. 1135 X k. 71v). Części wsi Rogażewo i Sielec, należące dawniej do dóbr baszkowskich, sprzedał 1701 r. za 30.000 zł Janowi Leonardowi Ebertz (Ws. 77 IV k. 9; 208 k. 5). Nabywszy w 1701 r. od Tomasza Działyńskiego krajczego koronnego i podskarbiego ziem pruskich, spadkobiercy Franciszka Sędziwoja Czarnkowskiego, kasztelana poznańskiego, dobra czarnkowskie, t. r. owe dobra, to jest miasto Czarnków i wsie: Dębe, Golcz (dziś Gulcz), Białężyn, Huta, folwark Przybchówko, Radom, Brzeźno, Cieszkowo, Goraj, Krucz, Sarbia, Humer, Nowaieś, folwark Huta, Radosiewie (dziś Radoszew), Siedliska, Ronowo (dziś Runowo), Jędrzejewo, Trzcianka, Wołowelasy, Malinarskie (?), Rychlik, Stradom, Biała, Łomnica, folwark Frącek, Walkowice, połowę miasta Człopa i wsi: Krompolt (?), Bukwałd, Załom, Gołcza (?), Bród, Pawłów, Parchowo, Komorze, Ruda, Chwałowo, Raszewy w powiatach wałeckim, kaliskim i pyzdrskim dał wieczyście Adamowi Naramowskiemu, kasztelanowi śremskiemu (P. 1140 II k. 23). Zalesie w p. pyzdr. sprzedał też wtedy za sumę 55.000 zł Stanisłaowi Walknowskiemu, wojskiemu wieluńskiemu (ib. k. 26v). W 1736 r. wspólnie ze swą żoną mianował plenipotenta dla windykowania pałcu w Warszawie wraz z jurydyką Leszno, dóbr Leszczyn na Ukrainie, prawa do sum na dobrach starostw nadworskiego i odolanowskiego oraz na dzierżawach: Kazuń w ziemi warszawskiej, Dubienka w wojew. bełskim, wreszcie dlla dochodzenia praw spadkowych do rozmaitych dóbr, a przede wszystkim do Miejskiej Górki po śmierci Breziny, wojewodziny poznańskiej, ciotki Katarzyny z Opalińskich Leszczyńskie (Ws. 85 k. 114v). Dnia 19 VII 1738 r. Kazimierz Dąmbski, chorąży nadworny koronny, plenipotent obojga Leszczyńskich, spisał w Lesznie z Aleksandrem Józefem hr,. Sułkowskim, łowczym W. Ks. Litewskiego, akt sprzedaży następujących dóbr dziedzicznych "Najjaśniejszego Stanisława": 1. Hrabstwo Leszczyńskie, to jest miasto Leszno i Zaborowo, wsie Grunowo i Leszczynko w p. kośc., Strzyżewice i Lasocice w ziemi wsch. 2. Miasto Rydzyna z pałacem i wsiami: Kłoda, Tarnowo, Moraczewo, Pomykowo, Tworzyjanki, Tworzyjanice, Dąbcze w p. kośc. 3. Miasto Zduny i wsie: Pyżyce, Borownica, Chachalnia, Ujazd oraz młyny: Piaski, Sziony (?), Kabany i Bartkowski w p. pyzdr. 5. Miasto Śmigiel i wsie: Koszanowo, Nowaieś, Bruszczewo, Glińsko w p. kośc. 6. Miasto Kobylin i wsie: Rębiechów, Długołęga, młyny: Bartoszek i Rzymachów w p. pyzdr. Akt sprzedaży obejmował też następujące dobra "Najajśniejszej Katarzyny z Opalińskich": 1. Wsie: Włoszakowice, Bukowiec, Ujazd, Machcin, Dłużyna, Grotniki, Dominice, Miastko, Koło z młynem foluszem w p. kośc. 2. Wsie: Wijewo, Brenno, Śmieszkowo, Potrzebowo, Zaborowo w ziemi wschowskiej. 3. Miasto Miejska górka z folwarkiem Mała Górka i wsiami: Niemarzyn, Sobiałkowo, Roszkowo, Rzyczkowo w p. kośc. Cena powyższych dóbr: 4.460.000 zł (Ws. 87 k. 23). Ten sam Sułkowski kontraktem z 30 VII 1738 r. nabył od małżonków Leszczyńskich przedmieście warszawskie zwane Leszno Nowe z murowanym pałacem oraz majętności: Leszczyn, Łuka, Starosiele i Piaski w p. żytomierskim (ib. k. 57). Stanisław po śmierci żony sprzedał hr. Brühlowi za 420.000 liwrów stanowiące jego własność dobra sierakowskie (Bon.). Umarł 23 II 1766 r. w Luneville. Ożenił się w początkach maja 1698 r. w Krakowie z Katarzyną Opalińską, córką Jana Karola, kasztelana poznańskiego, i Zofii Anny Czarnkowskiej, ur. w Poznaniu 3 IX 1680 r. Wzajemne dożywocie spisywał z nią 1696 r. (P. 1131 k. 89; I Kal. 152 s. 164). Wniosła mężowi między innymi klucz włoszkowski, który on zastawił 1697 r. za sumę 75.000 zł Katarzynie Bobrownickiej, wdowie po Piotrze Żychlińskim, podkomorzym kaliskim (Ws. 77 II k. 34). Leszczyńska sprzedała za 200.000 zł Michałowi Raczyńskiemu, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu, dobra: Wojnowice, Szewce, Łagwy i połowę Kozłowa w p. kośc. (P. 1135 X k. 67). Aleksadrowi Andrzejowi Radomickiemu, staroście osieckiemu, sprzedała 1699 r. za 276.000 zł dobra: Lgiń, Hetmanice, Nowaieś, Łysiny, Tylewice i Puterklucz w ziemi wschow. (P. 1137 VII k. 26). Umarła 19 III 1747 r. w Luneville. Z córek Stanisława i Katarzyny z Opalińskich, starsza Anna zmarła w osiemnastyn roku życia (Bon.), młodsza Maria, ur. 23 VI 1703 r. we Wrocławiu, zmarła 24 VI 1768 r. w Wersalu, zaślubiła w Fontainbleau 5 IX 1725 r. Ludwika XV, króla Francji. Swoją wieś Sołacz koło Poznania z młynem Niestachowskim darowała 1749 r. Zofii z Czarnkowskich Radzewskiej, podkomorzynie poznańskiej (Karw.).

(2) Jan, syn Andrzeja, wojewdy brzeskiego, i Opalińskiej, dworzanin królewski 1629 r., kasztelan śremski 1644 r., kasztelan gnieźnieński 1644 r., marszałek dworu królowej 1649 r. (G. 82 k. 135), wojewoda łęczycki 1653 r., wojewoda poznański 1656 r., podkanclerzy koronny i starosta generalny wilekopolski 1659 r., kanclerz wielki koronny w l. 1666-1677, wojewoda krakowski 1678 r. Miał straostwo powidzkie, na którego nabycie od Koźmińskiego dostał konsens 1633 r., zaś w r. 1637 pozwolono mu scedować je Pogorzelskiemu (MK 180 k. 231; 182 k. 204). Starosta malborski w lutym 1649 r., oddał to starostwo 25 I 1672 r. Franciszkowi Janowi Bielińskiemu (Czaplewski). Starostą dolińskim był 1650 r. (Ws. 208 k. 83), kościerzyńskim nazwany 12 X 1657 r. (P. 182a k. 100), ale wiadomo skądinąd, że starostwo kościerzyńskie trzymał w l. 1655-1683 Gerhard Dönhoff (Czaplewski). Starosta korsuński 1659 r., oddał to starostwo 1667 r. Samuelowi L. Wspólnie z bratem Przecławem, a w imieniu także brata ks. Wacława, w dopełnieniu zobowiązań danych przez stryja i opiekuna podkanclerza Wacława i brata Rafała, wojewodę besłskiego, sprzedali 1623 r. miasto Staw i wsie: Krowica Pańska, Cieszykowo, Kościany, Mroczki Pańskie, Sobiesęki, Stolc (?) i Golinczewka (?) za 60.000 zł Hieronimowi Rozdrażewskiemu (P. 1414 k. 558). T. r. dokonał działu z braćmi, a wspólnie z bratem Przecławem otrzymał od księcia Aleksandra Oktawiana Prońskiego Gołanice w ziemi wschowskiej (MK 170 k. 562-572). Wraz z braćmi Przecławem i Wacławem kupił 1624 r. od Jana Wilkowskiego części wsi Wilkowo Niemickie i Przybyszewo w p. wschow., Nowa i Srara Smyszyna i Błutkowo w p. kośc. za 71.000 zł (Ws. 206 k. 72v). Wszyscy trzej bracia występowali 1625 r. jako współspadkobiercy Jerzego hr. z Ostroroga, starosty międzyrzeckiego (P. 153 k. 40v). Jan części Przybyszewa sprzedał 1626 r. za 21.000 zł Kasprowi Schlichtingowi (Ws. 206 k. 188). Swoje części w Wilkowie Niemieckim oraz całe wsie Stara i Nowa Smyczyna jak również części Błutkowa, dobra przypadające mu z działów braterskich, sprzedał 1628 r. za 60.000 zł bratu Przecławowi (ib. k. 310), ale w 1632 r. odkupił je za 64.000 zł (P. 1417 k. 672). Wedle zobowiązania danego przez brata Przecława sprzedał 1628 r. Janowi Opalińskiemu, wojewodzie poznańskiemu, za 16.666 zł swoją część ze spadku po Ostrorogach w mieście Lwówku i wsiach przyległych: Pakosławiu, Kuninie, Grońsku, Grudnej, Komorowie, Zębowie, Bolewicach, Tomyślu, Witomyślu, Hamrze, Sętopie, róży, Chmielince, Jabłonce, Sierczu, Rybojadach, Starymfolwarku, Hamrze folwarku, Mościejewie z folwarkami i młynami w p. pozn. (ib. k. 306v). Od Jana Manieckiego kupił 1629 r. za 19.000 zł części Zbarzewa w p. wsch. (P. 1416 k. 472). Od Jana Szczuckiego kupił 1639 r. za 9.000 zł części w Wilkowie Niemieckim, przylegające do Morkowa (P. 1419 k. 1139). Poddanego ze swej wsi Niechłodu w p. wsch. dał 1649 r. bratu Przecławowi (G. 82 k. 135). Od żony swe kupił 1650 r. za 150.000 zł miasto Murowaną Goślinę i wsie: Kołata, Przebędowo, Rakownia, Goślinka o Boduszewo (Ws. 208 k. 83) i skwitował ją ze wszystkich długów (Ws. 56 k. 50v). Od Stanisława Wilkowskiego kupił 1651 r. za 2.000 zł dwa puste łany kmiece w Wilkowie Niemieckim (Ws. 208 k. 96). W 1654 r. dostał dla siebie i dla swej żony dożywocie dóbr Kaski w p. sochacz. (MK 196 k. 39). W 1655 r. z posiadanych w Rybowie pięciu łanów osiadłych, w Konarach pięciu osiadłych a dwóch pustych, w Grabowie sześciu osiadłych, w Strzelcach dwóch osiadłych, w Słonkach sześciu osiadłych, razem 25 łanów osiadłych wystawił dwóch żołnierzy (Kc. 130 k. 183v). Swoją część w kamienicy Świdwów Szamotulskich przy ulicy Żydowskiej w Poznaniu ustąpił karmelitom poznańskim (Łukaszewicz). Od Jerzego i Jana, braci Wilkowskich kupił 1667 r. za 800 zł opuszczone pole w Wilkowie Niemieckim, przylegające do swego folwarku (Ws. 208 k. 247). Umarł w Krakowie w sierpniu 1678 r. (B. Uniw. Warsz. 44). Ożenił się z Cecylią z Konar Kołaczkowską, córką Mikołaja, kasztelana krzywińskiego, starosty pilskiego i ujskiego, zrodzoną z Anny Potulickiej. W r. 1633 na częściach Wilkowa i na całych wsiach Gołanice i Zbarzewo w p. wsch. oraz Wielka i Mała Smyczyna w p. kośc., przypadjących mu w dziale z braćmi, oprawił jej posag 60.000 zł (P. 1417 k. 881v). Spisał z nią wzajemne dożywocie 1635 r. (G. 337 k. 567). Cecylia t. r. dokonała działów ze swą siostrą Konstancją, żoną Stefana Grudzińskiego, wojewodzica rawskiego, starosty ujskiego i pilskiego, mocą których otrzymała miasto Murowaną Goślinę i przyległe wsi: Przebędowo, Boduszewo, Goślinka, Rakownia, Pławno, oraz wsie: Kołata, Nowieś, Słomowo i pustka Szczytno w p. pozn., Strzelce, Słonki, Mirowo i Kłos w p. kcyńskim, oraz kamienicę na ryku w Poznaniu (P. 1418 k. 547v). Słomowo i pustkę Szczytno sprzedała 1640 r. za 18.000 zł Wojciechowi Kwileckiemu (P. 1420 k. 267). Od Piotra z Chodzieży Potulickiego, kasztelanica santockiego, kupiła 1648 r. za 400.000 zł miasto Chodzież i wsie: Ostrówek, Stróżewo, Studzieniec, Milcz, Ciszewo, Nietąszkowo (dziś Nietuszkowo), części w Kamionce, oraz Rybowo, Grabowo i Konary w p. kcyń. (P. 1423 k. 500v). Jako siostrzenica Potulickich Piotra i zmarłego Jana, skwitowała 1652 r. siostrę Grudzińską (kośc. 302 k. 606). Skasowała 1676 r. dożywocie na wsiach królewskich: Kaski, Jaktorów, Baranów i Olędry w starostwie sochaczewskim, w myśl zapisu danego przez jej męża oraz przez nią samą Andrzejowi Morsztynowi, podskarbiemu wielkiemu koronnemu, i żonie jego Katarzynie Gordonównie (P. 1094 k. 166v). Przeżyła męża i w 1678 r., jako wdowa, została wprowadzona w posiadanie pałacu w Lesznie Nowym (Bon.). Jan i Cecylia byli bezdzietni

(3) Przecław Paweł, syn Andrzeja, wojewody brzeskiego, i Opalińskiej, brat bliźni Wacława, ur. 15 VIII 1605 r. (Korytkowski, Arcybiskupi IV, s. 85). Rotmistrz królewski 1635 r. (P. 1418 k. 259v), kasztelan nakielski 1642 r., kasztelan śremski 23 VIII 1644 r., wojewoda derpski 6 VIII 1658 r., starosta kcyński od 1 VIII 1643 r (MK 188 k. 53v,54), starosta wschowski 1666r. (Ws. 68 k. 1,2), za konsensem królewskim z 10 X 1669 r. cedował to starostwo 9 IV 1670 r. Rafałowi L-mu (Ws. 68 k. 484v). Przeprowadził działy z braćmi 1623 r. (MK 170 k. 562-572_. Należał do współspadkobierców Jerzego hr. z Ostroroga, starosty międzyrzeckiego 1625 r. (P. 153 k. 40v). Folwark Zaborowo w p. wsch. oraz pole w Wyciążkowie w p. kośc. sprzedał 1628 r. za 6.000 zł bratu Rafałowi, wojewodzie bełskiemu (P. 1416 k. 74). Od brata Jana kupił 1628 r. za 60.000 zł części Wilkowa Niemieckiego w p. wsch. i całe wsie Stara i Nowa Smyczyna oraz części pustek Błutkowo w p. kośc. (Ws. 206 k. 310), ale odprzedał mu te dobra z powrotem w 1632 r. za 64.000 zł (P. 1417 k. 672). Dopełniając zobowiązania danego za siebie i swych braci Janowi Opalińskiemu, wtedy wojewodzie kaliskiemu, teraz poznańskiemu, sprzedał mu w 1633 r. za 90.000 zł dobra spadkowe po Jerzym hr. z Ostroroga, staroście międzyrzeckim, to jest miasta Lwówek i Trzciel wraz z częściami wsi przylegjących do Lwówka: Wójtostwo i Stolnikostwo, a do Trzciela: Pakosław, Kunino, Grońsko, Grudna, Komorów, Zębowo, Bolewice, Tomyśl, Witomyśl, Hamer, Sątop, Róża, Chmielinka, Jabłonka, Siercz, Rybojady, Stary Folwark, Hamer, Mościejewo, trzy młyny: Górny, Pośredni i Nadolny (P. 1417 k. 973). Od Anny z Orla, wdowy po Wacławie Rozdrażewskim a swojej przyszłej żonie, kupił 1634 r. za 80.000 zł części miasta Śmigla i wsi Koszanowo oraz całe wsie Wielkie i Małe Glińsko oraz Nowawieś w p. kośc. (Ws. 207 k. 20v). Inne części w Śmiglu oraz na połowach Koszanowa i Trzebidzy kupił w 1635 r. za 28.000 zł od Władysława Rozdrażewskiego, syna Wacława (P. 1418 k. 268v). Wyciążkowo w p. kośc. sprzedał 1634 r. za 24.000 zł bratu Rafałowi, wojewodzie bełskiemu (Ws. 207 k. 18v). Wsie Drzeczkowo, Wolikowo i pustka Piegzino sprzedał 1637 r. za 43.000 zł swemu bratankowi Bogusławowi (P. 1419 k. 120). Otrzymał od dominikanek z ulicy Wrocławskiej w Poznaniu w 1640 r. cesję spadku po sławetnym Thymie, mieszczanie śmigielskim, dziadku macierzystym Ewy, córki sław Mikołaja Bona, mieszcznina ze Śmigla (P. 1420 k. 52). Od Mikołaja Proskiego kupił 1641 r. za 17.500 zł wieś Luciny i pustkę Luchocza, część wsi Niezamyśl i jezioro Łekinko na gruncie wsi Małe Jeziora w p. pyzdrkim (P. 1421 k. 202). Luciny, Kaleje i części w Niezamyślu sprzedał 1645 r. za 42.000 zł Wacławowi Manieckiemu, podkomorzemu poznańskiemu (P. 1422 k. 116). Od Jana Schlichtigna, sędziego ziemskiego wschowskiego, kupił 1646 r. za 30.000 zł części wsi Gorczyna w p. wsch. (Ws. 207 k. 244v). Od Władysława i Kazimierza, braci Bronikowskich, kupił 1649 r. za 16.000 zł części wsi Bronikowo (P. 1424 k. 112v), zaś od Marcina i Jana, braci Bronikowskich w r. 1660 ich części w tejże wsi za takąż sumę (Ws. 208 k. 477). Dobra Śmihielskie 1652 r. rezygnował bratankowi Bogusławowi za spłatę 67.000 zł długów, zachowując sobie jednak dożywotnie ich posiadanie (Karw.). Po śmierci bratanka Bogusława, podkanclerza koronnego, wraz z bratem Janem opiekował się jego dziećmi (Ws. 208 k. 503v, 791; P. 1072 IV k. 279; 1425 k. 328; 1861 k. 29). Wypełniając polecenie brata Jana, sprzedał 1667 r. Kazimierzowi Krasińskiemu, podskarbiemu koronnemu, za 50.000 zł wieś Gościeradów i części Wozniczyzny w p. urzędowskim (Ws. 208 k. 235v). Przywrócił katolikom kościół w Drzeczkowie 1666 r., fundował 5 IV 1669 r. kościół w Śmiglu (Nowacki, Dzieje Archidiec. Pozn. II, s. 561, 635). Pierwszą żoną Przecława była Anna Mielżyńska, córka Mikołaja, kasztelana biechowskiego, której w 1627 r. oprawił 15.000 zł posagu na Drzeczkowie i Wolikowie oraz na sumie 30.000 zł zapisanej przez brata Rafała, wojewodę bełskiego (P. 1415 k. 929). W 1628 r. tę sumę posagową oprawił na trzech wsiach, Drzeczkowie, Wolikowie i Wyciążkowie (P. 1416 k. 72v). Po śmierci Anny ojciec jej, teraz już kasztelan gnieźnieński, pozwał 1634 r. swego zięcia o zwrot 15.000 zł jej posagu (Py. 146 s. 212). T. r. Przecław był już mężem drugiej żony, Anny Orzelskiej, wdowy po Wacławie Rozdrażewskim (Kośc. 297 k. 95; Ws. 47 k. 244v). Anna z Orzelskich urodzona ok. 1584 r., umarła w Śmiglu 13 XII 1649 r. (Kopia pobożnej pamięci). Ani z pierwszego ani z drugiego małżeństwa Przecław potomstwa nie pozostawił, miał natomiast dzieci naturalne, a mianowicie "szlachetnych" Aleksandra, Zofię i Annę Koszanowskich, dla których 1660 r. wyznaczył na opiekunów: Krzysztofa Grzymułtowskiego, kasztelana poznańskiego, Wojciecha Miaskowskiego, kasztelana santockiego, Aleksadra Przybysławskiego, pisarza grodzkiego wschowskiego, Wilhelma Rosena, generała adiutanta królewskiego, Macieja Mielżyńskiego, Beniamina Jaśniewicza i sław. Macieja Berkmana (Ws. 59 k. 872v). Skład opieki dowodzi niemałej dbałości Przecława o losy swego nieślubnego potmstwa. O tej dbałości świadczą i przyszłe losy Koszanowskich. Ich matką była niewątpliwie "Magnifica Domina" Katarzyna Koszanowska, która umarła w Śmiglu 9 VI 1693 r. (LM Śmigiel), mieszczanka śmigielska. Z córek, Zofia była 1667 r.żoną szlachcica Eustachego Kępowskiego (Ws. 68 k. 198). Po jej śmierci Kępowski został księdzem i był proboszczem kobylnickim 1688 r. (Kośc. 307 k. 128). Anna, żona także szlachcica Stanisława Gzowskiego 1675 r. (P. 1427 k. 39), wspólnie z tym mężem w l. 1679 i 1680 dzierżawiła Zbarzewo od ks. Bogusława L-go (Ws. 73 k. 558v). Syn Aleksander Karol został księdzem i 1688 r. otrzymał od Przecława L., ojca swego, dożywotnie użytkowanie wsi Bronikowo w z. wsch. (Ws. 208 k. 295). Był w 1673 r. proboszczem leszczyńskim i sekretarzem królewskim (Ws. 68 k. 722), a w r. 1675 kanonikiem poznańskim, ponadto 1676 r. kustoszem katedralnym poznańskim i w 1684 r. proboszczem wschowskim (Ws. 73 k. 901), wreszcie 1691 r. opatem przemęckim (Ws. 76 k. 291). Z okazji instalacji na kustodię poznańską 11 V 1676 r. zanotowano w aktach kapitulnych, iż dzieje się to za wstawiennictwem króla, biskupa poznańskiego Wiśniowieckiego, hetmana wielkiego koronnego ks. Dymitra Wiśniowieckiego, Stanisława Jabłonowskiego, wojewody podlaskiego Wacława L-go i kanclerza wielkiego koronnego Jana L-go. Postawiono tylko warunek, by wyjednał sobie w Rzymie dyspensę od przysięgi na szlachectwo z obojga rodziców i wystarał się o konstytucję sejmową legitymującą urodzenie (Weimann, s. 116). Tego drugiego warunku, jak się zdaje, nie dopełnił. Swoje opustoszałe grunty w Koszanowie sprzedał 1675 r. za 2.000 zł Krzysztofowi Stillerowi, kupcowi ze Szlichtinkowy (Ws. 208 k. 388). W l. 1688-1684 był plenipotentem Rafała L-go (P. 1104 k. 310v). Umarł w 1698 r., krótko przed 5 III (Śmigiel).

(4) Wacław, syn Andrzeja, wojewody brzeskiego, i Opalińskiej, brat bliźni Przecława, ur. 15 VIII 1605 r. (Korytkowski, Arcybiskupi). Kolejno: sekretarz królewski 1629 r. (P. 1416 k. 423v), sekretarz wielki koronny 1630 r., kanonik krakowski 1633 r., scholastyk, proboszcz łęczycki 1634 r. (ZTP 29 s. 29), referendarz wielki koronny i proboszcz płocki 1643 r., t. r. kanonik warszawski, biskup warmiński w 1644 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1658 r., umarł 1 IV 1666 r. w Łyszkowicach, pochowany w Łowiczu. Nie był jeszcze duchownym w 1623 r., kedy w chwili dokonywania działów braterskich przebywał za granicami kraju (MK 170 k. 562-572; P. 141 k. 558). Dopełniając zobowiązania danego za niego przez brata Przecława, jako jeden ze spadkobierców Ostroroga starosty międzyrzeckiego, sprzedał 1630 r. za 90.000 zł Janowi Oplińskiemu, wojewodzie kaliskiemu, swoje części dziedziczne miast Lwówek i Trzciela oraz przyległych wsi (P. 1416 k. 1143v).

3) Wacław, syn Rafała, kasztelana śremskiego, starosty radziejowskiego, i Korzbokówny. Kasztelan kaliski 1616 r., wojewoda kaliski 1618 r., podkanclerzy koronny 22 XII 1620 r. (MK 165 k. 4-5v), kanclerz wielki koronny 1625 r., starosta generalny wielkopolski w styczniu 1628 r., objął ten urząd 8 V 1628 r. (P. 154 k. 781-782v). Był satrostą brzeskim kujawskim 1621 r. (Bon.), a 1622 r. otrzymał konsens na cesję tego starostwa Grochowskiemu, jednak tegoż jeszcze roku, po śmierci Grochowskiego, objął tę królewszczyznę z powrotem i cedował 1623 r. Łowickiemu (ib.). Miał też 1623 r. także starostwo wareckie i grójeckie. To drugie t. r. cedował Grzybowskim. W 1624 r. był i starostą kamionackim (ib.). Otrzymane z działu z bratem Andrzejem dobra, a więc: Przygodzice, Janków, Topola Wielka i Mała. Smogorzyn, Zębców, Dębnica, Chynowa, Ruda żelazna, Bledzianowską zwana, wyderkował 1604 r. za 40.000 zł na jeden rok Zygmuntowi Grudzińskiemu, późniejszemu wojewodzie kaliskiemu (P. 1405 k. 60v). Części wsi tarchały, zastawione Januszowi Łubowskiemu, rezygnował 1604 r. Rafałowi kaniewskiemu (R. Kal 7 k. 642v). Od Jana Jedleckiego zwanego Mixti kupił t. r. za 7.200 zł części Jedlca w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 28 k. 124). Dziedzic Gołuchowa, sprzedał 1610 r. Stanisławowi Kobierzyckiemu za 24.000 zł wieś Żelazków z pustkami Staromin i Ciechniewo, wieś Zagórzew, części wsi Pruszkowo Wielkie i Małe, Pamięcin, Żegocin, Kliszewo, Zagórzyn, Zagórzynek, Dojutrów w p. kal. (R. Kal. 1 k. 513). Wsie: Przygodzice, Wysocko Małe, Chynowa, Dębnica, Janków, Zębców, Smogorzyn, Topola Wielka i części w Topoli Małej sprzedał 1610 r. za 102.000 zł ks. Mateuszowi Borzewskiemu, sekretarzowi królewskiemu (Py. 47 k. 219v), ale w 1614 r. odkupił te dobra od ANdrzeja Borzewskiego, brata i spadkobiercy zmarłego mateusza, płacąc mu 63.000 zł (R. Kal 8 k. 394v). Od króla otrzymał 1614 r. posesję dóbr królewskich: całe wsi Rusów oraz części Tłokini i Tykadłowa w p. kal. (MK 156 k. 184v), o co układał się z Grodzieckimi, synami zmarłego Andrzeja z Wyszyny Grodzieckiego, posesora owych dóbr (Kośc. 290 k. 555v). Pozostałe częśco Tłokini i Tykadłowa dostał 16 VIII 1623 r. (MK 170 k. 380v, 381). Od Jana Rozdrażewskiego, kasztelanica poznańskiego, kupił 1618 r. za 8.000 zł wieś Wolne w wojew. brzeskim (R. Kal. 9 k. 194v), a odprzedał mu ją 1623 r. za taką samą sumę (ib. 10 k. 120). Śmigiel z przyległymi wsiami Glińskiem Wielkim i Małym, Nowąwsią, i częścią Koszanowa, otrzymane prawem kaduka po śmierci Kaspra Jaruzela Brzeźnickiego, sprzedał 1623 r. za 54.000 zł Annie z Orła, wdowie po Wacławie Rozdrażewskim (ib. k. 122v). Od Świętosława Jedleckiego zwanego Dziaba kupił w 1624 r. za 3.400 zł części wsi Jedlec (ib. k. 316v). Od Rafała i Andrzeja Górskich kupił t. r. za 3.100 zł Rudę żelazną zwaną Bledzianowska, na gruncie wsi Olszyny w p. ostrzesz., którą ich zmarły ojciec, Jan Górki zastawił był za 1.100 zł Rafałowi L-mu kasztelanowi śremskiemu, a którą Wacław L. trzymał teraz w posiadaniu (ib. k. 228v). Król 8 IV 1626 r. potwierdził dokonany przez niego zapis 80 grz. w miejsce dziesięciny na rzecz nowego kościoła w Przygodzicach (MK 173 k. 566-568), a 23 V t. r. potwierdził jego zapis prowizji na rzecz tamtejszego proboszcza (ib. 174 k. 262-264). Potwierdził też 8 IV t. r. zapis 70 zł prowizji na rzecz kościoła w Gołuchowie (ib. 173 k. 569v-572). Wacław L. umarł 17 V 1628 r. Żoną jego była zaślubiona 1603 r. Anna Rozdrażewska, córka Jana, kasztelana poznańskiego, i Katarzyny z Potulickich. Umowa o jej rękę została zwarta 9 IV t. r. (P. 973 k. 250), ale starania o dyspensę na to małżeństwo zawierane przez dwoje krewnych było robione już przed 1598 r. (Koresp. H. Rozdrażewskiego II, s. 498). Anna skwitowała z dóbr rodzicielskich swego brata Jana 1604 r. (I. Kal 70 k. 34), a mąż t. r. oprawił jej 50.000 zł posagu na wsiach Gołuchów, Czermin, Pojednica, Kajew, Morza, Macew, Przygodzice i na częściach wsi: Jedlec, Tursko Wielkie i Małe w p. kal., na całej wreszcie wsi Chynowa w p. ostrzesz. (R. Kal. 7 k. 641). W 1610 r. włączył do tej oprawy, uszczuplonej sprzedażą dóbr przygodzickich ks. Borzewskiemu, części Jedlca nabyte po jej spisaniu (Py. 47 k. 221v) Anna swe części dóbr koźmińskich, odziedziczone po zmarłej matce, dała 1613 r. ojczymowi Ludwikowi Weiherowi, podkomorzemu chełmińskiemu (P. 1408 k. 419). Umarła po 1619 r. (P. 1412 k. 578v). Synowie: Andrzej, Władysław, Jan i Rafał; córki: Katarzyna, zmarła 21 V 1664 r. w wieku lat 64 (Łuk.), żona 1-o v. 1620 r. Stanisława Grzymułotwskiego, starosty średzkiego, 2-o v. poślubiła 1624 r. Piotra Jana Opalińskiego, dworzanina królewskiego, późniejszego wojewodę kaliskiego, Marianna w r. 1628 żona Andrzeja Tuczyńskiego, podkomorzego inowrocławskiego, Anna, ur. 24 XII 1615 r., po matce ewangeliczka, poszła 1634 r. za Jana Potockiego, podkomorzego halickiego, zmarła w Łowiczu 4 V 1654 r. (Wotschke), wreszcie Barbara, która poślubiła 19 VII 1643 r. w Radlinie Wojciecha Miaskowskiego, kasztelana santockiego.

(1) Andrzej, syn Wacława, kanclerza wielkiego koronnego, i Rozdrażewskiej, sekretarz królewski, kanonik krakowski 1624 r., proboszcz łęczycki 1628 r., opat przemęcki 1634 r. (ZTP 29 s. 53), trzemeszeński, czerwiński, biskup nominat wendeński (inflancki) 1638 r. (Kośc. 299 k. 121), biskup kamieniecki 1641 r., proboszcz płocki i Św. Michała na zamku krakowskim (Bon.), kanclerz królowej 1642 r., opat tyniecki 1644 r., podkanclerzy koronny 1645 r., biskup chełmiński 1646 r., kanclerz wielki koronny 1650 r., prymas arcybiskup gnieźnieński 1652 r. Braciom swym rodzonym, Władysławowi i Rafałowi sprzedał 1632 r. za 4.000 zł swe części w dobrach po ojcu, to jest w Gołuchowie, Jedlcu, Tursku, Kajewie, Macewie i Czerminie (R. Kal. 11 k. 395). T. r. lub nieco wcześniej on i Władysław w imieniu własnym i młodszych braci sprzedali dobra przygodzickie Kasprowi Dönhoffowi, wojewodzie derpskiemu (ib. k. 393v). W 1652 r. Andrzej zapisał 24.000 zł swej bratanicy Annie, córce Władysława, podkomorzego poznańskiego (MK 192 k. 517v-518v). Umarł 16 IV 1658 r. w SKierniewicach, pochowany w Łowiczu (Korytk.).

(2) Władysław, syn Wacława, kanclerza wielkiego koronnego, i Rozdrażewskiej, dworzanin królewski 1634 r. (ZTP 29 s. 53), krajczy królowej, podkomorzy poznański 29 VII 1650 r. (P. 789 k. 41), podczaszy królewski 1652 r., wojewoda łęczycki 1657 r. (P. 789 k. 41), starosta wiśniowski 1649 r. (Vol. leg. IV, s. 129), za konsensem królewskim z 31 III 1657 r. cedował starostwo t. r. synowi Wacławowi (I. Kal. 122 s. 123). Starosta tyszowiecki 1651 r. (Bon.), ostrzeszowski 1652 r. (Vol. leg. IV, s. 171). Jeszcze nieletni 1630 r. (I. Kon. 46 k. 103v). Od brata ks. Jana, jezuity, otrzymał 1635 r. zobowiązanie donacji jego części w Gołuchowie, Jedlcu, Macewie, Kajewie, Tursku i Czerminie, w zamian za co dał mu zapis pieniężny (kośc. 297 k. 174, 175). Od Kazimierza cz. Gniewomira Domaniewskiego nabył 1636 r. za 60.000 zł miasto Raszków i wieś Raszkówek (R. Kal. 11 k. 744v). Gołuchów z zamkiem, Morzę, Czerminek, Pojednice, Macewo i części w Wielkim i Małym Tursku i Jedlcu, które brat Andrzej rezygnował jemu i bratu Rafałowi, sprzedał 1636 r. za 155.000 zł Stanisławowi Przyjemskiemu, marszałkowi nadwornemu koronnemu i staroście generalnemu wielkopolskiemu (P. 1418 k. 789v). Jako tenutariusz wsi królewskiej Tłokini, skwitowany 1638 r. z wydania poddanego przez Stanisława Linowskiego (I. Kal. 104b s. 2097). Mikołajowi Przybyszewskiemu, pisarzowi ziemskiemu wschowskiemu, sprzedał 1657 r. za 10.000 zł Nowąwieś w p. pozn. (R. Kal. 14 k. 431) Sejm w 1661 r. zabezpieczył mu na Tykadłowie, Rusowie i Tłokini, wsiach trzymanych dożywotnio, sumę 27.000 zł wydaną przezeń na chorągiew kozacką i kompanię dragońską (Vol. leg. IV, s. 328). Zobowiązał się rezygnować za 600 zł sław. Piaseckiemu kamienicę z placem w rynku Kalisza obok kamienicy dawniej Czartoryskich obecnie swojej (I. Kal. 126 s. 642). Było to jednak chyba tylko zobowiązanie do zastawu, bowiem w r. 1669 dał zobowiązanie synowi Wacławowi, iż mu kamienicę w rynku położoną obok kamienicy nabytej od Sebastiana Czartoryskiego, dra obojga praw, obywatela kaliskiego, sprzeda za 8.000 zł (ib. 129 s. 393). Posesję wsi królewskich Tykadłowa, Rusowa i Tłokini scedował 1669 r. synowi Janowi. Dobra raszkowskie, to jest miasto Raszków i wieś Raszkówek dał 1676 r. synom swym Wacławowi i Janowi (R. Kal. 15 k. 531). W ostatnich latach życia mieszkał w Studzieńcu czyli Studziance, wsi w p. gostynińskim, dobrach swej drugiej żony, o które jak również o Kołacin i Kobylin procesowali go jej spadkobiercy (B. Kórn. rpsy 1910, 1911, 1923, 1938). Umarł w 1679 r., przed 30 III, kiedy na urząd wojewodziński przysięgał jego następca (B. Uniw. Warsz. rps 44). Ożenił się pierwszy raz z Katarzyną z Błociszewa Gajewską, córką Łukasza i Anny Czackiej, o której rękę spisana została umowa przedślubna w Białaczu 14 I 1632 r. Panna wniosła posag 40.000 zł (P. 165 k. 541). T. r. Katarzyna, już jako żona Władysława, sprzedała swym braciom Stefanowi i Wojciechowi Gajewskim za 40.000 zł, czyli właśnie za sumę posagową, swoje części w mieście Rydzynie i we wsiach Dąbecz i Iłgowa oraz we wsiach Czacz, Karśnice i Księginki (P. 1417 k. 637v). W 1643 r. bratu Wojciechowi dała swe dobra po matce, to jest Skoraczewo, Brońsko i reńsko w p. kośc. (Ws. 207 k. 191v). Żyła jeszcze 1661 r. (Sig. 3 k. 189, 227). Drugą żoną Władysława, zaślubioną 1665 r. przed 12 VI, była Agnieszka z Kołacina Plichcianka, wdowa po Mikołaju Radziejowskim, kasztelanie łęczyckim, i po Zygmuncie Walewskim, podkomorzym łęczyckim. Wzajemne dożywocie spisywał z nią 1665 r. (R. Kal. 2 k. 171). Umarła bezdzietnie krótko przed 28 VIII 1674 r. Po raz trzeci ożenił się 1675 r., przed 26 III, z Barbarą Walewską, która 2-o v. poszła 14 VII 1680 r. za Michała Lasockiego, podkomorzego wyszogrodzkiego (Bon.), a nie żyła już w 1703 r. (P. 1143 I k. 75). Z pierwszego małżeństwa pochodzili synowie: Andrzej, Wacław, Jan Ignacy i Rafał, oraz córki: Anna, wydana 7 VI 1653 r. w Skierniewicach u stryja prymasa za Stanisława Bykowskiego, starostę kłodawskiego (B. Uniw. Warsz. rps 44; Estr. XVIII, s. 240), późniejszego wojewodę inowrocławskiego, Teresa, żona 1-o v. 1666 r. Gabriela Karnkowskiego, kasztelana raciąskiego, 2-o v. wyszła 1669 r. za Stanisława z Wrzący Zajączka (Bon.), Konstancja, cysterka w Trzebnicy, której ojciec zapisał 1665 r. dożywotnią roczną prowizję 100 zł (I. Kal. 126 s. 1045), złożyła śluby zakonne 1666 r., była podprzeoryszą w l. 1684-1692, skarbniczką w 1701 r., umarła 24 III 1714 r. (Karw.; Estr. XXVII, s. 77), wreszcie Krystyna, która idąc do klasztoru franciszkanek w Wieluniu otrzymała 1666 r. od ojca zapis takiej samej pensji rocznej (I. Kal. 126 s. 640). Z trzeciego małżeństwa pochodziła córka Ludwika, zrazu 1693 r. żona Damiana Garczyńskiego, chorążego poznańskiego, wdowa po nim 1710 r., a potem 2-o v. w 1715 r. małżonka Jana Jeło Malińskiego, podkomorzego łęczyckiego, później chorążego gostyńskiego.

a. Andrzej, syn Władysława, wojewody łęczyckiego, i Gajewskiej, kanonik gnieźnieński w l. 1655-1675, proboszcz łęczycki, koadiutor opata czerwińskiego 1645 r., opat czerwiński 1660 r. (LB Skalmierzyce) umarł przed 1683 r. (ZTP 33 s. 74).

b. Wacław, syn Władysława, wojewody łęczyckiego, i Gajewskiej, podczaszy królowej 1656 r., rotmistrz królewski 1657 r. (I. Kal. 122 s. 122), krajczy koronny 1658 r., wojewoda podlaski 1673 r., starosta wiśniowski 1657 r., kowelski 1660 r. (Bon.), kamionacki 1661 r. (I. Kal. 125 s. 1132). Zaspokojony przez rodziców dóbr ojczystych i macierzystych, zrzekł się 1657 r. swych praw do nich (I. Kal. 122 s. 122). Otrzymał wtedy od rodziców za konsensem królewskim z 3 III 1657 r. cesję dożywocia dóbr królewskich Wiśniów i Domanice oraz wsi: Kaczory, Stoczek, Wólka, Ciosna, Przywory, czachy i innych w wojew. podlaskim (ib. s. 123). Z Andrzejem Przyjemskim, chorążym kaliskim, spisał 1661 r. kontrakt sprzedaży dóbr gołuchowskich (ib. 125 s. 792), ale już w 1669 r. odkupił od niego z powrotem za 173.000 zł Gołuchów z zamkiem, Jedlec, Macew, Tursko Wielkie, Tursko Małe, Kajew, Morza, Cieśle, Czerminek i Pojednica (R. Kal. 15 k. 80). Stosownie do woli ojca, na nabytej od niego kamienicy w rynku kaliskim przy ulicy Grodzkiej zapisał 1669 r. sumę 1.000 zł proboszczowi kanoników regularnych od Św. Mikołaja (ib. k. 34). Od ojca wspólnie z bratem Janem otrzymał 1676 r. donację dóbr raszkowskich (ib. k. 531v). Obok braci, tego Jana i Rafała kameduły, występował 1682 r. jako współspadkoberca stryja prymasa Andrzeja (ZTP 33 s. 74). Umarł w Szkaradowie (Szaradowie?) 28 VII 1688 r. (LM Ostrzeszów). Pierwszy raz ożenił się 1656 r. z Konstancją Joanną Czarniecką (MK 200 k. 24), córką Stefana, wojewody ruskiego i hetmana polnego koronnego, i Zofii Kobierzyckiej. Intercyzę ślubną spisano 21 VII t. r. Ws pólnie z mężem dostała ona od ojca w 1660 r. cesję starostwa ratneńskiego (Karw.). Wacław wspólnie z żoną od jej matki otrzymał 1657 r. za konsensem królewskim z 3 III t. r. cesję praw do miasta Świniuchy oraz wsi Korytnica, Wojcice i innych w wojew. wołyńskim (I. Kal. 122 s. 125). Konstancja umarła po r. 1668. Drugą żoną Wacława była ks. Zofia Wiśniowiecka, córka Dymitra, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, ur. 1655 r. zmarła 1681 r. Trzecią, zaślubioną w Chociszewicach 20 I 1682 r., była Zofia Krystyna Opalińska, córka Krzysztofa wojewody poznańskiego, i Teresy Czarnkowskiej, wdowa 1-o v. po Florianie Konarzewskim, ur. 19 X 1643 r. (B. Uniw. Warsz., rps 44). Przed ślubem zapisała przyszłemu mężowi 1682 r. sumę długu 120.000 zł (Py. 155 k. 3,4v). Oboje małżonkowie spisali t. r. wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 459). Była dziedziczką Turzyna, Szaradowa, Rzemieniewic, Zalesia i Pińska w p. kcyń. (Karw.). Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała 1690 r. w charakterze dożywotniczki miasta Raszkowa z przyległościami (I. Kal. 146 s. 311). T. r. spisywała z Piotrem Żegockim, starostą konińskim, kontrakt kupna tego starostwa za 80.000 zł dla swego syna Filipa Konarzewskiego (I. Kon. 68 k. 131). W 1697 r. była już 3-o v. żoną Łukasza Stanisława Opalińskiego, starosty nowomiejskiego (Kośc. 308 s. 400). Żyła jeszcze 1699 r. (I. Kon. 70 k. 516v), a wedle Bonieckiego umarła właśnie tego roku. Synowie Wacława z pierwszej żony: Stefan, Kazimierz Ignacy, córka Magdalena, której wesele z Pawłem Działyńskim odprawiono na zamku poznańskim 21 IX 1687 r. (B. Uniw. Warsz., rps 44; Estr. XV, s. 443; P. 1114 XII k. 48). Jej drugim mężem była w 1702 r. Adam gruszczyński, kasztelan kaliski. Umarła w Murowanej Goślinie 24 VIII 1706 r. (Nekr. Reform. Pozn.). Z Wiśniowieckiej córki: Wiktoria, zmrła 1732 r. przed 16 VII (Estr. XXi, s. 369), żona Józefa Potockiego, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, i Teofila, zrazu 1693 r. żona Filipa Konarzewskiego, starosty konińskiego syna jej macochy, poślubiła 2-o v. w 1704 r. Janusza Antoniego Wiśniowieckiego, późniejszego kasztelana krakowskiego (Estr. XX, s. 14). Po śmierci drugiego męża została 1753 r. pod imieniem Taidy dominikanką we Lwowie (Kurier Pol., nr 757) i umarła 1757 r. (Bon.). Wiktoria i Teofila były dziedziczkami dóbr Czartoryska z przyległością Kołki 1695 r. (I. Kon. 69 k. 589v).

a) Stefan, syn Wacława, wojewody podlaskiego, i Czarnieckiej (ZTP 34 s. 271), pułkownik królewski, otrzymał 22 V 1683 r. dowództwo regimentu pieszego cudzoziemskiego autoramentu, dotąd sprawowane przez jego ojca,z równoczesnym zezwoleniem na powiększenie tego regimentu o 200 ludzi (Ws. 149 k. 63). Wojewoda kaliski 1711 r. (ZTP 39 k. 715). Z bratem Kazimierzem przeprowadził w Gołuchowie 20 XI 1690 r. pod zakładem 600.000 zł działy, mocą których Kazimierz rezygnował pod zakładem 30.000 zł swoją połowę wsi Czarnca i Kąty oraz połowę części w Łaskowie w p. chęcińskim po matce, ponadto zaś scedował połowę sum na dobrach po ich stryjecznym dziadzie prymasie, to jest na wsiach: Celejów, Gusin, Zalesie, Gozlin. Brzek, na częściach wsi Babice z przyległościami: Kłody, Orły, Stojarty, Solipsy, Rakowiec, fundum zwane Wólki Blizne, Wólka Pawłowa, Suligi, Latoszów, Pruszków i Białokobyłki w ziemiach czerskiej i warszawskiej (I. Kal. 146 s. 21, 473, 474). Wspomniane wyżej Babice Stefan nabył 1689 r. od Smarzewskiego (Bon.). Starostą kowelskim był już 1693 r. (I. Kon. 69 k. 211). Od brata Kazimierza kupił 1695 r. jego połowę w mieście Raszkowie i wsi Raszkówku za 50.000 zł (I. Kal. 152 s. 493). Po zmarłym w 1696 r. stryju Janie Ignacym został starostą ostrzeszowskim. Był też w r. 1699 dziedzicem Rojewa w p. ostrzeszow., wsi spadłej po tymże stryju (ib. 153 s. 510). Stojarty i Wilki w p. czerskim nabył 1703 r. Sprzedał 1720 r. królowi pałac w Warszawie (Bon.). Starostwo kowelskie cedował 1721 r. córce Annie. Innej córce Ewie oddał 1722 r. Tykadłów, Tłokinię i Rusów w p. kaliskim, Babice, Latoszów, Pruszków, Blizne, Celejów, Gusin, Włochy, Wilki, Stojarty etc. w ziemi czerskiej i warszawskiej. Umarł w 1722 r. (Bon.). Jego pierwszą żoną była Konstancja Mniszchówna, wojewodzianka wołyńska, żyjąca jeszcze 1696 r. (Bon.), drugą Joanna Teresa Brzostowska, wojewodzianka trocka, wdowa po Janie Radziejowskim i po Zygmincie Dönhoffie, dla której w 1701 r. otrzymał w 1701 prawo wspólności na starostwo kowelskie, wójtostwo wiśniowieckie w pow. łukowskim, oraz wsie Rusów, Tykadłów i Tłokinię w p. kal. (ib.). Występowała jako wdowa 1724 r. zawierając z Andrzejem Miniszewskim kontrakt o dzierżawę miasta Raszkowa z przyległościami (I. Kal. 161 s. 183). W 1735 r. mowa o niej jako o dziedziczce (!) dóbr Rusów i Tłokinia (ib. 171/173 s. 406). Miał Stefan z pierwszego małżeństwa córki: Konstancję, zakonnicę w Wieluniu 1720 r. (Bon.), Annę, żonę 1-o v. 1708 r. Jana z Oleksowa Gniewosza, kasztelana zawichojskiego, 2-o v. zaślubioną w Częstochowie 13 VI 1711 r. Aleksandrowi Szembekowi, wojewodzie sieradzkiemu. Z drugiej żony córka Ewa, zmarła 1735 r. (Estr. XXX, s. 264), w r. 1716 żona Jana Szembeka, późniejszego kanclerza wielkiego koronnego.

b) Kazimierz Ignacy, syn Wacława, wojewody podlaskiego, i Czarnieckiej (ZTP 34 s. 271), pułkownik królewski 1694 r., kasztelan lwowski 1724 r. Był starostą kamionackim 1690 r. (I. Kal 146 s. 21). Za cesją teścia Aleksandra Chodorowskiego, podkomorzego lwowskiego, otrzymał 1693 r. starostwa winnickie i mostowskie, ale to drugie scedował 1700 r. Stamirowskiemu, winnickie za w 1710 r. Kalinowskiemu (Bon.). W dziale braterskim z r. 1690 brat Stefan rezygnował mu swoją połowę ojczystych wsi: Gołuchów, Jedlec, Macew, Tursko Wielkie i Małe oraz połowę kamienicy w Kaliszu (I. kal. 146 s. 471). Całe dobra Gołuchów z zamkiem, Tursko Małe i Tursko Wielkie, Jedlec, Macew, Czerminek, Pojednica, Kajew, Morza, Cieśle w p. kal. sprzedał 1695 r. za 365.000 zł Teresie, żonie Józefa Bogusława Słuszki, kasztelana wileńskiego, hetmana polnego litewskiego. (P. 1130 XI k. 12v). Dobra Szedrów, Ostryóbrz Parznin, Brzumin i Szymanowice sprzedał 1727 r. siostrze Potockiej (Bon.). Umarł w r. 1730 i został pochowany u Jezuitów w Stanisławowie (Bon.). Jego żoną była 1693 r. Magdalena z Chodorostwu Chodorowska, podkomorzanka lwowska, z którą bezpotomny.

c. Jan Ignacy, syn Władysława, wojewody łęczyckiego, i Gajewskiej, ur. 1643 r., krajczy koronny 1673 r. (I. Kal. 133 s. 716), podczaszy koronny 1676 r. (R. Kal. 15 k. 531v), starosta ostrzeszowski 1665 r. (I. Kal. 126 s. 834). Otrzymał 1670 r. Konsens na nabycie starostwa kleszczelowskiego od Paców, ale zdaje się, że go nie nabył (Bon.). Wspólnie z bratem Stefanem, jako spadkobiercy Teresy L., żony 1-o v. Karnkowskiego kasztelana raciąskiego, 2 -o v. Zajączka, zmarłej bezdzietnie, kwitowali w 1690 r. Jana i Stanisława z Wrzący Zajączków, braci stryjecznych jej męża, z 30.000 zł zapisanych jej przez męża tytułem długu (ib. 146 s. 490). Umarł 4 Vi 1697 r. mając lat 54 bez trzech miesięcy, pochowany w Ostrzeszowie u Bernardynów (LM Ostrzeszów). Z żony Zofii Zienowiczówny, marszałkówny oszmiańskiej, miał córki: Katarzynę, żonę Michała Strutyńskiego, stolnika wołkowskiego, i Eleonorę, żonę 1-o v. Adama Zaremby, 2-o v. Michała Miełońskiego, podczaszego brzeskiego, po którym wdową była 1715 r. (P. 1171 k. 131).

d. Rafał, syn Władysława, wojewody łęczyckiego, i Gajewskiej, wspomniany 1665 r. (I. Kal. 126 s. 393v), pod imieniem Pawła w 1682 r. kameduła (ZTP 33 s. 74; Bon.).

(3) Jan, syn Wacława, kanclerza wielkiego koronnego, i Rozdrażewskiej, jezuita 1632 r. (R. Kal. 11 k. 393v), przebywał 1635 r. w kolegium w Ostrogu (Kośc. 297 k. 175). Był jeszcze w Zgormadzeniu 1640 r. (P. 165 k. 541). Dziekan chełmski, opat paradyski 1651 r., biskup nominat kijowski 1648 r. (Bon.), biskup nominat chełmiński 1656 r. Wspomniany 1629 r. (P. 1416 k. 423v). Swoją część dóbr przygodzickich sprzedał 1634 r. za 37.500 zł Kasprowi Dönhoffowi, wojewodzie sieradzkiemu (ZTP 29 s. 53). Od brata Władysława otrzymał 1635 r. zapis pieniężny, w zamian za który zobowiązał się się uczynić na jego rzecz donajcę swej części dóbr gołuchowskich (Kośc. 297 k. 174, 175), ale owe dobra sprzedał 1644 r. za 35.000 zł bratu Rafałowi (R. kal. 13 k. 257). Umarł w 1657 r. (Bon.).

(4) Rafał, syn Wacława, kanclerza wilekiego koronnego, i Rozdrażewskiej, ur. około 1614 r. (P. 1418 k. 660v), pułkownik królewski, wspomniny pierwszy raz 1629 r. (P. 1416 k. 423v), wspólnie z bratem Władysławem nabył od brata ks. Andrzeja w 1632 r. jego część w dobrach gołuchowskich (R. Kal. 11 k. 395). W 1636 r. swoje części w tych dobrach sprzedał za 35.000 zł Stanisławowi Przyjemskiemu, marszałkowi nadwornemu koronnemu (P. 1418 k. 395), którą to rezygnację powtórzył 1645 r. na rzecz synów zmarłego marszałka, to jest Andrzeja, Piotra i Stanisława Przyjemskich, rezygnując im również i te części, które w 1644 r. nabył od brata Jana (R. Kal. 13 k. 257). Przebywał za granicą w 1640 r. (P. 165 k. 541). Został zabity w księstwie opolskim 1647 r. (B. Uniw. Warsz., rps 44). Spisał w Kaliszu 10 XII 1638 r. umowę przedślubną o rękę Krystyny Masłowskiej, córki Jakuba i Katarzyny Czarneckiej, pod zakładem 20.000 zł (I Kal. 104b s. 2266). Wesele odprawione w Blizanowie 13 II 1639 r. (B. Uniw.Warsz., rps 44). Krystyna z Masłowskich, już jako wdowa, skasowała 1647 r. dożywocie na mężowskich sumach (I. kal. 113 s. 290). W 1652 r. jako 2-o v. żona Jana Gomolińskiego, kasztelana spicimirskiego, kwitowała Macieja Łajszczewskiego, kasztelana sochaczewskiego, z rzeczy pozostałych po swej zmarłej ciotce Małgorzacie z Masłowskich, żonie tego kasztelana (ib. 118 s. 963). Już nie żyła 1661 r. (ib. 125 s. 870). Synem Rafała i Masłowskiej był Andrzej Rafał. Córki: Anna, w 1661 r. żona Władysława Michała Skoroszewskiego, chorążego poznańskiego, i Katarzyna, w r. 1666 żona Franciszka Ludwika z Warzymowa Sokołowskiego, starosty inowrocławskiego.

Andrzej Rafał, syn Rafała i Masłowskiej, nieletni 1647 r., pozostawał pod opieką stryjów, ks. Andrzeja i Władysława (I. Kal. 113 s. 291). Swoje dobra Skomlin i Soplin w ziemi wieluńskiej zastawił 1661 r. za 20.000 zł Jakubowi Miaskowskiemu (ib. 125 s. 870). Skwitowany w 1669 r. z kary banicji przez Florentynę Meszczyńską, urodzoną z Katarzyny Masłowskiej, żonę Wojciecha Biernckiego (ib. 129 s. 978), która t. r. sprzedała mu za 1.500 zł części wsi Piątek Wielki i Mały oraz części pustek Piekło, a to ze spadku po rodzonej swej ciotce Małgorzacie z Masłowskich Łayszczewskiej, kasztelanowej sochaczewskiej (Rel. Kal. 15 k. 54v). Owej Florentynie zastawili 1669 r. za 2.300 zł swoje części wsi Piątek Mały w p. kal.(ib. s. 980). Pozwany był t. r. przez siostrę Sokołowską i jej męża (P. 196 k. 646v). Części w Piątku Wielkim i Małym wyderkował w 1670 r. za 5.000 zł Zofii z Bojanowskich Cząpskiej (P. 1868 VI k. 66). Umarł przed r. 1685. Jego żoną była Katarzyna Szołdrska, córka Mikołaja, kasztelana biechowskiego (P. 1107 II k. 5v). Po bezdzietnej śmierci Rafała spadek po nim brało potomstwo jego sióstr (I. Kal. 154 k. 600). Zob. tablice 1-5.

>Leszczyńscy z Leszczanki w ziemi łukowskiej. N. z powiatu łukowskiego, już nie żyjący 1636 r., ojciec Ewy, żony Piotra Poklękowskiego, która wtedy mianowała plenipotentami swych krewnych Olszewskich (I. kal. 102 s. 1398). Już nie żyła 1677 r. (R. Kal. 15 k. 610).

>Leszczyńscy różni. Jan występował 1470 r. jako stryj Anny, żony Jana Trzebińskiego (Kośc. 20 s. 403). Jan, dziedzic w Bodzewie, oprawił 1485 r. żonie swej Barbarze 50 grz. posagu na swej sumie 180 grz. zapisanej mu wyderkafem na Bodzewie przez Filipa ze Strzelec (P. 1387 k. 34). Jan, wuj Jana Kokorzyńskiego 1511 r. (Kośc. 345 k. 15v). Stanisław, wuj Zofii, żony Stanisława Oborskiego 1519 r. (P. 1392 k. 310v). Jadwiga, córka Jana, żona Walentego Tomickiego 1528 r. (I. i R. Kon. 6 k. 43). Andrzej, w l. 1584-1585 mąż Agnieszki Osieckiej, córki Jakuba (ib. 21 k. 235v, 351), wdowy 1-o v. po Macieju Ułanowskim, współdziedziczki w Osieczu w p. kon. W l. 1589-1617 Agnieszka ta występowała jako wdowa (ib. 23 k. 392; 25 k. 134v, 312; 28 k. 77v; 32 k. 78, 401; 38 k. 29v, 214; R. Kal. 9 k. 48). Wojciech, podstarości koniński 1588 r. (I. i R. Kon. 23 k. 230). Marianna z Leszna, wdowa po Wawrzyńcu Kawieckim w l. 1610-1613 (P. 984 k. 964; Ws. 28 k. 441v). Walenty, sługa Jana Łowickiego, sekretarza J. Kr. Mci, jego podstarości w Grzegorzewie, w r. 1618 występował przeciwko Stadnickim, wojewodzicom bełskim, o grabież dokonaną w 1604 r. w krępsku, wsi królewskiej, dożywotniej swego pana (I. Kon. 40 s. 35). Stanisław, nie żyjący 1622 r., mąż Zofii Cieleckiej, wtedy 2-o v. żony Macieja Kowalskiego (I. Kal. 88a s. 1282). Andrzej, mąż Doroty Trzebińskiej, która jako żona 2-o v. Jakuba Radlickiego swoje części wsi Trzebienia Nowa w p. kal. rezygnowała 1627 r. (lub wcześniej) Janowi Przespolewskiemu (I. Kal. 153 k. 94). Stanisław był świadkiem na testamencie spisywanym 5 VIII 1630 r. "w polu" koło Gosławic przez umiarającego na zarazę Walentego Bobalickiego (I. Kon. 46 k. 353). Paweł, mąż Elżbiety Radlickiej, kwitował 1636 r. Stanisława Rogozińskiego z 80 zł zapisanych jego żonie (ib. 102 s. 329). Oboje małżonkowie kwitowali 1647 r. Andrzeja Zeymę z 200 zł na poczet 800 zł, zapisanych im w grodzie sieradzkim (ib. 113 s. 2255). Od Piotra Naczesławskiego wydzierżawili 1649 r. część Naczesławic (ib. 115 s. 690). Anna, wdowa po Balazarze Kobelińskim 1636 r. (ib. 102 s. 1300). Maciej nie żył już 1647 r., kiedy jego żona Potencjanna Rozdzałowska, 2-o v. żona Jerzego Szczukockiego, kwitowała z 100 zł Piotra Naczesławskiego zw. Starkiem (ib. 113 s. 949). Wojciech, już nie żyjący 1663 r., miał syna Stanisława, męża Konstancji Lubońskiej, córki Wojciecha, któremu to Stanisławowi t. r. teściowa jego Mrianna Lubońska zapisała dług 200 zł jako posag (G. 84 k. 10). Konstancja, siostra ks. Lubońskiego, proboszcza w Tucznie, była już wdową 19 I 1679 r. (LB Tuczno). Żyła jeszcze 1685 r. (ib.). Syn Stanisława z niej zrodzony, Jan umarł 1676 r., mając 10 lat, pochowany w Tucznie (LM Tuczno). Jadwiga, już nie żyjąca 1664 r., żona Łukasza Markowskiego (G. 84 k. 129v). Franciszek, syn zmarłego Adama, kwitował 1672 r. małżonków Lubstowskich oraz innych (I. Kon. 60 k. 405v).

@tablica: Leszczyńscy h. Wieniawa 1

@tablica: Leszczyńscy h. Wieniawa 2

@tablica: Leszczyńscy h. Wieniawa 3

@tablica: Leszczyńscy h. Wieniawa 4

@tablica: Leszczyńscy h. Wieniawa 5

Franciszek, mąż Heleny Ruszkowskiej, córki Wojciecha i Katarzyny Jarochowskiej, którą 1680 r.kwitował Marcin Grzymisławski (I. Kal. 140 k. 149). Oboje nie żyli już 1738 r., kiedy ich syn Kazimierz spisywał dożywocie z żoną Katarzyną Szeliską, wdową 1-o v. po Tomaszu Przetockim i 2-o v. po Pawle Wyganowskim (P. 1252 k. 266). Kazmierz był 1740 r. dzierżawcą Brudzewa. Katarzyna kwitowała 1742 r. Franciszka Trąmpczyńskiego z 1.000 zł należnych jej z jej dóbr rodzicielskich, którą to sumę mąż jej zaraz zabezpieczył (p. 1267 k. 232, 232v). Jako wdowa i po trzecim mężu żyła jeszcze 1759 r. (P. 1328 k. 73v). Ich syn Ignacy Wojciech, ur. w Zbrudzewie, ochrzczony 31 VII 1739 r. (LB Śrem). Ponieważ do chrztu trzymali go Stanisław L. i jego żona Małgorzata z Borzęckich, można się w nich domyślać bliskich krewnych. Ci Stanisław i Małgorzata chyba identyczni ze Stanisławem, ekonomem w Płajewie, i Barbarą (!) Borzęcką, którzy 24 IX 1736 r. chrzcili swoją córkę Mariannę Franciszkę (LB Połajewo). Stanisław nie żył już 1768 r., a Małgorzata z Borzęckich jako osiemdziesięcioletnia staruszka zmarła we dworze w Pogorzeli 18 III 1782 r. (LM Pogorzela). Córka Stanisława i Małgorzaty, Teresa, ochrzcz. 27 IV 1733 r. (LB Pogorzela), była 1768 r. żoną Józefa Stawiskiego (I. Kal. 206/208 k. 57).

Kazimierz, syn zmarłego Felicjana, wspólnie z żoną Marianną Jarzynianką, kwitował 1690 r. Władysława Krąkowskiego z 2.000 zł (ib. 146 s. 129). Kasper, już nie żyjący w 1690 r., miał z żony Marianny Krzykowskiej syna Stanisława, męża Heleny Żabińskiej, córki Samuela i Zofii z Roguskich. Helena t. r. skwitowała ks. Aleksandra Koszanowskiego, kustosza katedralnego poznańskiego i elekta opata przemęckiego, wykonawcę testamentu Jakuba Wilkotarskiego, łowczego kaliskiego, z 3.000 zł długu zapisanego jej w 1684 r. (ib. s. 390). Sumę tę zaraz w 1690 r. mąż jej oprawił (ib. s. 391). Marianna, żona Jana Jaroszewskiego 1696 r. (Py. 156 s. 33). Helena Rudnicka, wdowa po N. L-im, pozwana 1699 r. przez Stanisława Dobrzyckiego, dziedzica części w Karsach p. kon. (I. Kon. 70 k. 453). Szymon ożenił się 16 X 1701 r. z Domicelą Wysocką (LC Gniezno, Św. Wawrzyniec). Kazimierz, regens grodzki kruszwicki 1701 r. (ZTP 38 k. 621, 621v). Katarzyna, żona Jana Kierzyńskiego, oboje już nie żyli 1704 r. (I. kal. 157 k. 6).

Antoni, w 1712 mąż Marianny Lubstowskiej, córki Adama, kasztelana kowalskiego, i Zuzanny Trębińskiej, a wdowy po Antonim Przecławie Rupniewskim, cześniku owruckim (P. 287 k. 153; ZTP 40 k. 149; Kc. 134 k. 418). Oboje żyli jeszcze 1734 r., kiedy syn ich Józef zawierał z Pawłem Chamskim kontrakt o wieś Bożejewice w p. kcyń. (Kc. 137 k. 165v). Części Bożejewic Wielkich kupił t. r. 12 VIII za 4.580 zł od Rozalii Drachowskiej, wdowy po Józefie Trzcińskim (ib. k. 168). Z żoną Rozalią Lubiatowską, wdową po Stefanie Nowowiejskim, zawierał komplancję 1736 r. (G. 97 k. 62). Żył jeszcze 1739 r. (ib. k. 348), nie żył już 1742 r., kiedy owdowiała powtórnie Rozalia ułożyła się ze swym rodznym wujem Maciejem Nowiejskim (I. Kal. 178/180 s. 333). Żyła jeszcze 1768 r. (Rel. Kal. 193/194 k. 524v). Piotr, chorąży chorągwi pancernej, żył w l. 1713-1718 (LC Strzelno). Jakub i Anna, rodzice Anny, ochrzczonej 26 VII 1714 r. (LB Skoraszewice).

Bartłomiej, mąż Reginy Klichowskiej, córki Stanisława i Anny Śmiłowskiej, która to Regina w 1719 r. wspólnie z siostrami, Marianną zamężną Przanowską i panną Anną zobowiązała się sprzedać części po ojcu we wsiach Modła i Bienna za 4.500 zł Wojciechowi Osieckiemu (I. Kon. 75 k. 110). Potem w r. 1721 siostry sprzedały owe dobra za 4.500 zł Mikołajowi Skoraszewskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (I. Kal. 163 k. 411), a wreszcie w r. 1726 zobowiązały się rezygnować je Maciejowi Mierzewskiemu (I. Kon. 76 k. 107v). Bartłomiej wraz z żoną kwitowali 1729 r. ze sprawy małżonków Urbanowskich (ib. k. 309). Żyli oboje w r. 1747, kiedy Regina kwitowała z 200 zł Michała Miaskowskiego, starostę gębickiego (ib. 78 s. 57). Bartłomiej żył jeszcze 1753 r., ale Regina wtedy już nie żyła. Ich syn Kazimierz, występujący pierwszy raz obok rodziców w 1747 r., teraz jako współspadkobierca ciotki Anny z Klichowskich Przanowskiej kwitował Rocha Biskupskiego (ib. s. 57, 704). Nie żył już 1758 r., kiedy o Reginie z Klichowskich mowa jako o zmarłym bezpotomnie (ib. 79 k. 122v). On więc to był chyba tym Kazimierzem L., który został pochowany 6 II 1755 r. (Nekr. Reformatów Pozn.). Nie wiem, czy to ten sam Kazimierz, czy inny, występował już 1730 r. jako chrzestny w Śremie (LB Śrem). Kazimierz, może ten sam, dzierżawił Rosnowo 1747 r. od Jana Skarbka, starosty tuszyńskiego, i Anny z Gajewskich (Ws. 179 k. 445).

Stanisław, ekonom w Konarach 1720 r., żył jeszcze 1751 r. (I. Kon. 78 s. 534). Żona jego Anna Brodnicka zmarła 24 VIII 1729 r., mając lat 35 (LM Konary). Ich dziecko siedmiomiesięczne umarło 20 II 1720 r. (ib.). Może ten sam Stanisław był 1742 r. administratorem Włoszkowic (Ws. 178 k. 13v). Syn ich Adam Melchior urodził się 6 I 1722 r., córka Marianna Dorota urodziła się 5 II 1725 r. (LB Konary). Była jeszcze córka Ewa, której mąż Andrzej Ossowski kwitował 1751 r. swego teścia z jej posagu 1.000 zł (I. Kon. 78 s. 534). Nie żyła już 1777 r. (ib. 81 k. 169). Grzegorz w 1723 r. mąż Marianny Bieganowskiej, córki Jana (ZTP 41 k. 899). Antoni towarzyszył w 1725 r. swej stryjecznej siostrze Katarzynie, wdowie 1-o v. po Krzysztofie Przeczeniu, 2-o v. żonie Adama Pniewskiego, przy utwierdzaniu przez nią jej testamentu spisanego w Kaliszu 5 V t. r. (I. Kal. 161 s. 111). Paweł zawierał 1727 r. kontrakt dzierżawy wsi Podłużyce i Brzozówka z Józefem Kamińskim ich posesorem (i. Kon. 76 k. 183v). Nie wiem czy ten sam czy inny Paweł, posesor części Balic w p. sieradzkim, występował 1734 r. w imieniu własnym i Zuzanny Rzeczyckiej (I. kal. 171/173 s. 131). Stanisław, już nie żyjący 1734 r., kiedy żona jego Teresa Kozłowska, wdowa 1-o v. po Jakubie Skupieńskim, kwitowała w imieniu syna z pierwszego męża, Józefa Skupieńskiego, synagogę gnieźnieńską z prowizji od sumy 600 zł (G. 96 k. 575). Antoni otrzymał 1735 r. zapis 1.000 zł od swej przyszłej żony Konstancji Sawickiej, wdowy po Tomaszu Targoniewiczu (I. Kal. 171/173 s. 76). Józef nie żył już w r. 1736, kiedy wdowa po nim Marianna Rudkowska kwitowała z kondemnaty braci Pinińskich (N. 206 s. 51). Jan, mający lat 47 umarł 1 VIII 1737 r., pochowany w kaplicy Św. Józefa w Sierosławiu (LM Lussowo). Paweł świadczył 1742 r. przy ślubie Godlewskiego, regenta pyzdrskiego, z Byszewską (LC Poznań, Św. Mikołaja). Wiktoria z Kędzierskich, podczaszyna, z Przybysławia, amtka chrzestna 1743 r. (LB Pieranie). Andrzej i Teresa z Czapskich, rodzice Piotra, ochrzcz. 1 III 1743 r. (LB Panienka). Walenty, ocjciec Marianny zmarłej w Śremie 8 IX 1747 r., mającej osiem miesięcy (LB Śrem). Teresa zaślubiła 5 II IX 1757 r. wdowca Józefa Stawickiego (LC Pempowo). Żyli oboje 1764 r. Michał mąż Anny Pinińskiej, córki Jana i Konstancji z Brzezińskich, 1759 r. (G. 99 k. 179v). Ich dzieci: Ambroży Mikołaj Tadeusz Ludwik, urodzony w Tucznie, ochrzczony 22 III 1760 r., Józef Piotr Jan Nepomucen, urodzony tamże, ochrzczony 6 V 1761 r. (LB Tuczno), i Stanisław Grzegorz Marcin, urodzony 8 V 1768 r. we dworze pałczyńskim (LB Pąchowo). Ignacy, posesor Zielnik 1759 r. (LB Środa). Franciszek, ojciec chrzestny 5 VI 1759 r. (LB Lisewo Kościelne). Barbara, w l. 1760-1767 wdowa po Macieju (Józefie?) Rossowskim (I. Kon. 79 k. 169v; 80 k. 103v). Małżonkowie Andrzej i Wiktoria chrzcili 19 Xi 1764 r. syna Andrzeja (LB Branno). Wiktoria umarła 1765 r. mając lat33 i została pochowana 22 II (LM Branno). Chyba ten sam Andrzej umarł 7 X 1781 r. mając lat 60 i pochowany w Pieraniach (LM Pieranie). Marianna poszła przed 8 X 1766 r. za Augustyna Kołudzkiego (LB Łekno) i umarła jako wdowa 7 V 1814 r., mając lat 63 (LM Poznań, Fara). Jakub i Regina, rodzice Marianny, ochrzczonej 11 IV 1773 r. (LB Rogalinek). Marianna, żona Rocha Rafalskiego, nie żyjącego już 1773 r. (Ws. 96 k. 18v). Franciszka, żona Jakuba Kossowskiego, chorążego Brzezińskiego. Oboje już nie żyli 1773 r. (G. 100 k. 537). Pani Katarzyna umarła w Skokach u syna i pochowana tam 26 II 1773. (Nekr. Reformatów Pozn.). Katarzyna, żona Andrzeja Amadeya, już nie żyjącego 1776 r. (P. 1353 k. 457), sama też nie żyła 1780 r. (Kośc. 333 k. 286). Marianna Lewald Górska, wdowa po leszczyńskich 1781 r. (P. 1358 k. 337v). Marianna, licząca lat 14, zaślubiła 29 VI 1784 r. Walentego Komorowskiego (LC Lisewo Kośc.). Antonina, wdowa po Bronikowskim, wyszła 18 VI 1787 r. za Augustyna Zaborowskiego, wiceregenta ziemskiego i grodzkiego wschowskiego (LC Gołanice). Zofia zaślubiła 1792 r. Karola Dunina Brzezińskiego (LC Nowe Miasto). Franciszek zaślubił w parafii Nowe Miasto 8 VI 1790 r. Zofię Kierską, córkę Ludwika i Joanny z Bętkowskich, a pochowany został 5 III 1791 r. Wdowa w 1792 r. kwitowała z zapisu zrobionego na rzecz swej matki Adama Malczewskiego, kasztelana rogozińskiego (P. 1369 k. 801v). Marianna, licząca lat 28, córka dzierżawczyni zamku chodzieskiego 2-o v. Łęskiej, wyszła 20 II 1799 r. za Jakuba Wojciechowskiego z Parszczewicz w Prusach Król. Wśród świadków ślubu Józef L. (LC Chodzież).

Walenty, podający się za szlachcica, umarł 22 IX 1806 r. mając lat 30 (LM Jarocin). Bartłomiej, ekonom z Kobylopola, potem Golenczewa, i żona jego Franciszka z Arciszewskich, rodzice Nepomuceny Józefy, ur. w Kobylopolu 22 IV 1801 r., Anieli, ur. w Szczepankowie 4 I 1804 r. (LB Spławie) Joanny Deograty, urodzonej w Golenczewie 6 I 1807 r. (LB Sobota). Chyba ten sam Bartłomiej, ekonom w Gogolewie był ojcem Maksymiliana Teofila, ur. tamże 1 VIII 1810 r. (LB Nieoart), i Jana, zmarłego 2 I 1814 r. po dwóch dniach życia (LM Koźmin). Szymon, syn Jana i Katarzyny, oraz Anna z Doręgowskich, córka Franciszka i heleny, rodzice Balbiny Józefy, ur. w Osieku, ochrzcz. 22 V 1807 r. (LB Gostyczyna). Andrzej, ekonom z Psar, chrzestny 12 III 1812 r. (ib.). Józef i katarzyna z Wodpolów, zamieszkali na przedmieściu Św. Wojciecha w Poznaniu, w r. 1818 dzierżawcy Czachórowa rodzice Leonarda Józefa Wandalina, urodzonego 5 XI 1808 r., zmarłego 31 XII 1809 r. (LB i LM Św. Wojciech, Poznań), Praksedy, zmarłej 4 XII 1809 r., mającej sześć tygodni (LM Św. Jan, Poznań) i Juliana Seweryna Atanazego, ur. w Czachórowie 22 VII 1818 r. (LB Gostyń). Feliks, żołnierz napoleoński ur. w Konstancjewie, mający lat 26, zaślubił 4 IX 1815 r. Dorotę Szmitt wdowę po Kolanowskim, mającą lat 26 (LC Św. Małgorzata, Poznań). Eleonora z Hojnackich (Chojnackich?) L-a, córka Daniela i Rozalii, dziedziców Wilczek, licząca lat 82 umarła 21 VI 1856 r. Była matką dziekana raszkowskiego (LM Raszków). Marian Pomian L. zmarł 27 I 1917 r. w szpitalu polowym w Gouraincourt. Pozostawił żonę mieszkającą w Grudnej i nieletnie dzieci, syna i córki (Dz. P.). Władysława Paulina wyszła za Kazimierza Dionizego Budziszewskiego. Ojcem chrzestyn jej syna był 10 VII 1914 r. Walerian L. (LB Ostrów).

>Leszkowscy. Jan, wuj Jadwigi, żony Mikołaja Wysockiego z p. kcyń. 1492 r. (P. 1387 k. 165). Barbara, żona Michała Glińskiego z p. gnieźn. w l. 1626-1630.

>Lesznowscy h. Własnego nobilitowani na sejmie 1791 r. bracia Antoni kapitan i Jan chorąży wojsk koronnych. Czy nie ten to Jan z żony Ernestyny miał córkę Aleksandrynę, urodzoną w Rydzynie, ochrzczoną 13 XII 1794 r. (LB Rydzyna).

>Leszyński (?) Stanisław, mąż Anny, z której córka Ewa Regina, ochrzczona 11 VI 1716 r. (LB Niepart).

>Leśniewicz h. Półkozic Józef wspomniany 1763 r. jako brat rodzony już nie żyjącej żony Franciszka Żeromskiego, dziedzica części Budkowa w p. opocz. (Kośc. 329 k. 119).

>Leśniccy h. Własnego z Leśnej w p. krzemienieckim. Tomasz, podczaszy trembowelski, i Anna Kościuszkówna, oboje już nie żyjący w 1792 r., mieli synów Tomasza i Tadeusza, którzy t. r. mianowali pleniopotenta do sprawy po ich rodzonej ciotce zmarłej Ludwice z Kościuszków Steckiej, pisarzowej ziemskiej owruckiej (I. Kon. 84 k. 333v). Z powyższymi chyba nie miał nic wspólnego Andrzej Leśniecki, chrzestny 2 IV 1733 r. (LB Nakło).

>Leśniewscy h, Grzymała z Leśniewa w p. gnieźn. Maciej Szymankowski (zob. Szymankowscy) swe części we wsi Grzybowo Piątczyno p. gnieźn. sprzedał 1523 r. za 600 grz. Katarzynie, wdowie po Stanisławie Wilanowskim i jej synowi Janowi Wilanowskiemu (P. 1392 k. 518v). T. r. kupił od Mikołja Bardskiego za 500 grz. całą wieś Leśniewo (Ib. k. 528v). Na połowie Leśniewa i na połowie części w Gowarzewie p. pozn. oprawił 1524 r. 100 grz. posagu żonie Katarzynie Grzybowskiej cz. Pomorzańs- córce Jana Piątki Grzybowskiego (P. 1393 k. 14). Swoją część w Gowarzewie, kupioną za 200 grz. od macieja Grzybowskiego czyli Gowarzewskiego, mieszczanina z Wrześni, sprzedał t. r. za taką samą sumę Wojciechowi Komornickiemu (ib. k. 47). Zwany już Leśniewskim, kupił w 1530 r. za 1.500 grz. od Michała Radeckiego trzy części w Owieczkach p. gnieźn. (ib. k. 345). Skwitowany 1537 r. przez rodzonego brata swej żony Jana Pomorzańskiego, syna zmarłego Jana Piątki z Grzybowa, z 40 grz. (G. 37 k. 257). Od Małgorzaty Rzągnowskiej, żony Pawła Kębłowskiego, kupił 1538 r. za 40 zł części wsi Kryszynko p. bydg., jaka przypadła jej z podziału spadku po Piotrze Kroszyńskim zwanym Pogan, do którego to spadku należał i Maciej L. ( G. 31 k. 322). Umarł między r. 1540 a 1543, kiedy to jego druga żona Małgorzata Wydzierzewska, już jako wdowa, otrzymała oprawę 140 grz. posagu od swego drugiego męża Marcina Paruszowskiego (P. 1394 k. 335; 1395 k. 61). Z pierwszej żony pochodzili synowie: Jan, Stanisław i Piotr. Z niej też chyba rodziły się dwie starsze córki, Zofia i Anna. Młodsze, Elżbieta i Barbara, były być może urodzone z Wydzierzewskiej. Zofia, żona 1-o v. 1540 r. Wojciecha Stawskiego, 2-o v. w l. 1563-1567 za Janem Pawłowskim wdowa po nim 1569 r., nie żyła już 1585 r. Anna, 1-o v. w l. 1544-1567 za Jakubem Ćwierdzińskim, 2-o v. w l. 1573-1574 za Marcinem Wyganowskim, nie żyła już 1584 r. Elżbieta, w l. 1553-1557 żona Jakuba Drachowskiego zwanego Serowy, wdowa w l. 1571-573, Barbara, żona 1-o v. 1558 r. Jana Wyganowskiego, wdowa 1561 r., wyszła 2-o v. w 1562 r. za Jana Wronczyńskiego, z którym żyła jeszcze 1574 r., a umarła jako wdowa w r. 1597 lub 1598. Wśród wnuków Macieja L. widzimy niemałe zróżnicowanie poziomu społecznego. Wnuk po synu Piotrze zasiadł w senacie jako kasztelan bełski, wnuczka po córce Zofii Stawskiej wyszła za uczciwego Stanisława, krawca ze wsi Szyszyno (Py. 122 k. 170)

@tablica: Leśniewscy h. Grzymała 1

@tablica: Leśniewscy h. Grzymała 2

1. Jan, syn Macieja i Grzybowskiej, na połowie części uzyskanych w działach z braćmi Stanisławem i Piotrem we wsiach Leśniewo i Owieczki oprawił 1542 r. posag 225 zł żonie swej Barbarze Bieganowskiej, córce Marcina (P. 1394 k. 521v). Od brata Stanisława otrzymał 1548 r. zobowiązanie sprzedaży mu za 1.000 zł jego części w Leśniewie i Owieczkach (G. 34 k. 45). Umarł między r. 1550 a 1552, kiedy synów jego, Piotra i Jana, kwitował z 40 grz. długu ojcowskiego Marcin Bieganowski (py. 172 k. 607; 174 k. 143v). Była i córka Jadwiga, w 1561 r. żona Wawrzyńca Roźnowskiego Łojka, w l. 1575-1579 wdowa po nim, nie żyjąca już 1599 r. Owdowiałej Barbarze z Bieganowskich jej szwagier Piotr L. wyderkował 1553 r.za 40 grz. siedlisko Stare z dworem i budynkami w Leśniewie (P. 1396 k. 132v). Żyła jeszcze w r. 1568 r., kiedy otrzymawszy od syna Piotra cesję dożywocia części w Owieczkach przeniosła na owe części swoje prawa z Leśniewa (G. 49 k. 180). Spośród synów, o Janie nie wiem nic więcej.

Piotr, syn Jana i Bieganowskiej, dla odróżnienia od stryja zwany Młodszym, nieletni jeszcze 1553 r. (P. 1396 k. 70v), a zapewne i w r. 1561, kiedy wraz z matką dawał pewne zobowiązanie Piotrowi Bieganowskiemu (P. 903 k. 777). Przeprowadziwszy 1562 r. działy ze stryjem Piotrem pod zakładem 1.000 grz., przypadłe sobie części w Leśniewie i Owieczkach puścił na dziesięć lat swej matce (G. 41 k. 321v, 324v). Na połowie Leśniewa oprawił 1570 r. posag 1.200 zł swej żonie Annie Cerekwickiej, córce Jana i Anny Jabłkowskiej (P. 1398 k. 81v). Skasowała ona 1576 r. swe prawa po zmarłej matce Annie z Jabłkowskich (G. 54 k. 158). Piotr od swego stryja PIotra kupił 1576 r. za 2.000 zł całe jego części w Owieczkach (P. 1398 k. 675), a od Andrzeja Myślęckiego wedle zobowiązania z r. 1576 kupił 1577 r. za 1.000 zł jego części w tejże wsi (G. 54 k. 187v; N. 215 k. 216v). Stryjowi Piotrowi sprzedał 1584 r. za 3.000 zł całe swe dziedzictwo w Leśniewie (P. 1399 k. 368). Żonie w 1585 r. na połowie Owieczek oprawił 1.200 zł posagu (ib. k. 439). Od od brata Jana Cerekwickiego nabył 1589 r. za 2.400 zł jego części wsiach Podobice i Ustaszewo w p. kcyń. (P. 1400 k. 269v). Oboje z żoną sprzedali 1589 r. Andrzejowi Przepełskiemu za 6.000 zł całe swe części wsi Słębowo, Ustoszewo (dziś Ustaszewo), Podbójce (dziś Podobowice) w p. kcyń. (P. 1400 k. 307). Od Stanisława Złotkowskiego, kasztelana biechowskiego, Piotr kupił 1589 r. za 7.000 zł Chwałkowo w p. gnieźn. (R. Kal. 6 s. 161). Na połowie Chwałkowa, połowie sum pieniężnych i połowie Owieczek oprawił 1596 r. swej żonie 4.000 zł posagu (1401 k. 744v). Pustkę Szczepanki z trzema zagrodnikami sprzedał 1602 r. za 2.000 zł Maciejowi Złotnickiemu (G. 337 k. 221). Umarł w r. 1605 (G. 68 k. 330v, 460v). Anna z Cerekwickich żyła jeszcze 1599 r. (G. 66 k. 84), nie żyła już 1608 r. (P. 980 k. 105). Synowie: Wojciech, Stanisław i Jan, córki: Dorota i Barbara. Dorota była w l. 1591-1600 żoną Macieja Złotnickiego, a wdową po nim w l. 1608-1620. Barbara w r. 1609 żona Sebastiana Tłukomskiego, zmarła 13 V 1613 r., jednego dnia ze swym mężem (P. 146 k. 792v). Być może, iż córką Piotra była również Anna, ksieni w Owińskach 1618 r. (P. 1000 k. 1077v). Otrzymał ona 1626 r. zapis długu 300 zł od Stanisława L. (P. 1017 k. 902v). O Janie, wspomnianym tylko raz 1605 r. (G. 68 k. 460v), nie wiem nic więcej. Z całą pewnością już nie żył 1608 r., kiedy pozostali dwaj bracia przeprowadzali działy.

1) Wojciech, syn Piotra i Cerekwickiej, w 1605 r. wspólnie z bratem Stanisławem w imieniu własnym i brata Jana kwitowali z 500 zł długu Kaspra Małachowskiego (G. 68 k. 460v). T. r. Wojciech, mając się żenić z Barbarą Chłapowską, córką zmarłego Łukasza i Katarzyny z Ćmachowa, otrzymał 30 IX t. r.od jej strja Andrzeja zapis długu 2.400 zł tytułem posagu, zaś od jej matki zapis 400 zł tytułem wyprawy i jeszcze 200 zł gotówką (G. 68 k. 472, 473). Już po ślubie oprawił tej żonię sumę 3.000 zł posagu na połowie swoich części w Chwałkowie i Owieczkach (P. 1405 k. 636v). Z bratem Stanisławem przeprowadził działy 1608 r., biorąc Owieczki z folwarkiem, dopłatę 3.000 zł oraz obowiązek uczestniczenia w utrzymaniu siostry Barbary, jeszcze niezamężnej (P. 980 k. 646v). Żeniąc się po raz drugi 1609 r. z Ewą z Pigłowic Maniecką, córką Andrzeja, oprawił jej 3.000 zł posagu (P. 1406 k. 495), zaś w r. 1612 posag 3.600 zł (P. 1408 k. 12). Owieczki sprzedał t. r. za 6.600 zł Mikołajowi hr. z Łabiszyna Latalskiemu (ib. k. 10). W 1618 r. mianował opiekunów dla dzieci z drugiej żony, między innymi ks. Adama, kanonika poznańskiego, Stanisława i Mikołaja Leśniewskich (p. 1000 k. 858). Z żoną wzajemne dożywocie spisywał 1627 r. (P. 1415 k. 992). Nie żył już 1634 r. (P. 1418 k. 171). Z jego dzieci znam tylko syna Jana, inne poumierały najwidoczniej bradzo wcześnie.

Jan, syn Wojciecha, zapewne zrodzony z Manieckiej, nabył wyderkafem 1634 r. za 12.000 ł od stryja ks. Adama, kanonika poznańskiego, Chwałkowo (P. 1418 k. 171). Ożenił się krótko po 8 II 1638 r. Ewą Bartoszewską, córką Krzysztofa (G. 80 k. 391v), której w 1639 r. oprawił 5.000 zł posagu na połowie wsi Suchoręcz w p. kcyń. (P. 1419 k. 1107). Suchoręcz Mały i część Suchoręcza Wielkiego kupił t. r. za 20.000 zł od stryja ks. Adama (ib. k. 1057). Drugiej swej żonie Teresie Goryszewskiej, córce Macieja i Teresy Gutkowskiej, oprawił posag 5.000 zł w 1653 r. (P. 1066 k. 259; Kc. 132 k. 464). Żył jeszcze 1655 r. (Kc. 130 k. 179). Teresa Goryszewska występowała jako wdowa 1658 r. (ib. k. 202v), zaś w 1660 r. wyszła 2-o v. za Jakuba Stawskiego (N. 227 k. 433, 503v), z którym żyła jeszcze 1681 r. (N. 186 k. 25v). Jako wdowa i po tym drugim mężem występowała w l. 1684-1687 (P. 1107 III k. 3; Kc. 132 k. 464). Nie żyła już 1692 r. (P. 1123 II k. 16). Z pierwszej żony syn Wojciech, urodzony 4 IX 1641 r. (LB Kcynia), niewątpliwie wcześnie zmarły, oraz córka Anna, w l. 1661-1666 żona Mikołaja Brzezińskiego, zaś 2-o v. w l. 1667-1669 żona Dobrogosta Pląskowskiego. Z drugiego małżeństwa miał Jan syna Mikołaja i córkę Mariannę, w l. 1679-1681 żonę Wojciecha Sarnowskiego.

Mikołaj, syn Jana i Goryszewskiej, wspólnie z matką zapisywał 1679 r. sumę 2.000 zł posagową swej siostry Marianny, jej przyszłemu mężowi Wojciechowi Sarnowskiemu (Kc. 132 k. 6, 6v). Żonie swej Zofii Miłaczewskiej, córce Marcina i Marianny z Łukomskich, oprawił w r. 1692 posag 4.500 zł (P. 1123 II k. 16). Skwitowany w 1693 r. przez Annę Wolską, wdową po Wojciechu Buszkowskim, i jej nieletnie dzieci z 400 zł zapisanych 1687 r., oraz procesu o zabójstwo Wojciecha Buszkowskiego (P. 1125 k. 147). W 1693 r. od Stefana Zawiszy wziął w zastaw za sumę 10.000 zł Kobylicę w p. gnieźn. (G. 97 k. 109v). Żył jeszcze 1701 r. W 1715 r. owdowiała Zofia z Miłaczewskich wydzierżawiła Kobylicę małżonkom Bronikowskim ( g. (3 k. 218). Żyła jeszcze 1718 r. (P. 1162 k. 170). Syanowie Mikołaja: Marcin, ochrzczony 8 Xi 1685 r., i Jan Antoni, ochrzczony 31 V 1699 r. (LB Sokolniki), zapewne pomarli młodo. O Wawrzyńcu zobacz niżej. Z córek, Petronella Marcjanna, ochrzczona 28 III 1697 r. (ib.), Marcjanna czasem zwana Marcellą (może identyczna zpoprzednią?), wydaną 10 X 1728 r. za Walentego Baranowskiego, wdowa po nim w l. 1748-1760, Helena Joanna, ochrzczona 29 IV 1701 r. (ib.), żona Antoniego Zdanowskiego, wdowa po nim w l 1758-1760.

Wawrzyniec, syn Mikołaja i Miłaczewskiej, żonie swej Helenie Czaplickiej, córce Jakuba i Elżbiety Jeleniewskiej, oprawił w 1718 r. posag 2.000 zł (P. 1162 k. 170). Po ojcu zastawnik Kobylicy w p. gnieźn. skwitował 1736 r. Antoniego Zawiszę, syna Stefana, dziedzica Kobylicy, z 4.500 zł części sumy zastawnej (G. 97 k. 109v), a w 1737 r. skwitował go ponadto z 1.025 zł (ib. k. 166v). Wawrzyniec żył jeszcze 3 VII 1756 r. (LC Poznań, Św. Marcin). Zarówno on jak i jego żona oboje już nie żyli 1762 r. (P. 1333 k. 70). Ich synowie: Andrzej, urodzony w Kobylicy 22 XI 1718 r., Łukasz, ur. tamże, ochrzczony 19 X 1722 r., Jan Stefan, ur. tamże, ochrzczony 11 I 1725 r., Telesfor Kasper, o którym niżej. Córki: Katarzyna, ochrzczona 19 XI 1719 r., Magdalena Małgorzata, ochrzczona w lipcu 1735 r. (LB Sokolniki). Wspomniany wyżej Andrzej żył jeszcze 12 X 1750 r. (ib.). Katarzyna otrzymała 1743 r.od swej ciotki panny Marianny Czaplickiej zapis 2.000 zł z posagu babki Elżbiety z Jeleniewskich Czaplickiej (G. 97 k. 604v). Skwitowała tę ciotkę 1748 r. (G. 98 k. 224v). W 1750 r. był ajuż żoną Jakuba Trzicńskiego. Zapewne córką Wawrzyńca był ateż i Dorota zamieszkała w Poznaniu na Rybakach, zaślubiona 24 I 1764 r. Antoniemu Kurowskiemu (LC Sw. Marcin, Pozn.).

Telesfor Kasper, syn Wawrzyńca i Czaplickiej, piszący się czasem "Grzymałą Leśniewskim" (P. 1354 s 455), urodzony w Kobylicy 1 I 1731 r. (LB Sokolniki), występował w Poznaniu jako chrzestny 1757 r. (LB Poznań, Fara). Dworek z ogrodem i murowanym domem za bramą Wrocławską w Poznaniu sprzedał 1762 r. za 9.000 zł Franciszkowi Prusimskiemu, staroście grabowskiemu (P. 1333 k. 70). T. r., 21 IV, ożenił się z Anną Gądecką, córką Pawła i Marianny z Wyganowskich, wdową po Wojciechu Bowieńskim, susceptancie grodzkim poznańskim (LC Poznań, Św. Marcin; P. 1322 k. 52). Gądecka umarła jeszcze w 1762 r., bowiem 2 I 1763 r. Telesfor ożenił się ponownie, tym razem z Teofilą Zygmuntowiczówną (LC Poznań, Św. Marcin). Matka Teofili, Teresa z Jarochowskich, wdowa po Franciszku Zygmuntowiczu, kwitowała t. r. zięcia z prawa dożywotniego do zapisanej jej przez męża sumy 6.000 zł (P. 1336 k. 11v). Telesfor w l. 1765-1766 był dzierżawcą wsi Śnieciska (LB Śnieciska). Od Sebastiana Twardowskiego i jego żony Marianny z Goślinowskich otrzymał w 1766 r. zobowiązanie do sprzedaży za 25.000 zł wsi Borgowo w p. kośc. (P. 1342 k. 124v). Nazwany 1785 r. w manifestacji żony "mężem uciążliwym" (P. 1362 k. 446), umarł 1787 r. w Poznaniu, mieszkając na tak zwanej Muszej górze i został pochowany 4 VII (LM Poznań, Św. Marcin). Teofila żyła jeszcze 1790 r. (P. 1367 k. 668), nie żyła już 1792 r., kiedy jako opiekun jej córek, Antoniny i Brygidy, występował ich wuj rodzony Antoni Kraszewski (P. 1369 k. 298). Był to przyrodni brat Teofili, której matka, nim wyszła za Zygmuntowicza, była 1-o v. za Antonim Kraszewskim (P. 1336 k. 111v). Byli i synowie: Wojciech Łukasz, ur. w Śnieciskach 24 IV 1765 r., i Franciszek Jakub, ochrzczony 23 VII 1766 r. (LB Śnieciska). Nie znam ich dalszych losów.

2) Stanisław, syn Piotra i Cerekwickiej, obok brata Wojciecha 1608 r. współdziedzic w Chwałkowie i Owieczkach (P. 980 k. 104v), t. r. otrzymał z działów braterskich Chwałkowo z folwarkiem wraz z obowiązkiem dopłacania starszemu bratu 3.000 zł i spałceniu dłubów pozostałych po rodzicach (ib. k. 646v). T. r. na połowie Chwałkowa oprawił 4.500 zł posagu przyszłej swej żonie Annie Bogwiedzkiej, córce Piotra (P. 1406 k. 456v). Chwałkowo w 1609 r. sprzedał za 11.000 zł jakubowi Komorowskiemu, a pewnych poddanych z tej wsi dał bratu Wojciechowi (ib. k. 558, 561), żonie zaś dał nową oprawę jej posagu (ib. k. 567). W 1611 r. od Piotra Bogwiedzkiego nabył wyderkafem za 7.200 zł części wsi Srocko i Bieczyny w p. kośc. (P. 1407 k. 377v). Dla dzieci zrodzonych z Bogwiedzkiej mianował 1620 r. opiekę: żonę, ks. Adama L., archidiakona łowickiego, oraz brata Wojciecha (P. 1024 k. 1587v). Od Stanisława Staręskiego kupił 1627 r. za 800 zł kamienicę w Poznaniu za bramą Wroniecką (P. 1415 k. 759v). Od Jana Nowowiejskiego kupił 1628 r. za sumę 25.000 zł wieś Morawsko oraz las, jezioro i młyn w Chojnicy (Ws. 206 k. 255v), ale jeszcze t. r. sprzedał Morawsko Zofii z Bukowa Laskownickiej, biorąc jednocześnie tę wieś od niej w dziarżawę (Ws. 41 k. 244, 245v). Widocznie jednak cała ta transakcja na doszła do skutku skoro posag żony, to jest 4.500 zł oprawił 1631 r. na połowie Morawska (P. 1417 k. 485). W r. 1648 nazwany "cywilnie zmarłym" (I. Kon. 53 k. 39). Żył jeszcze 1651 r. (N. 225 k. 346). Jego synowie: Piotr, o którym niżej, Stanisław i Maciej, wspomniani raz tylko e 1648 r. (I. Kon. 53 k. 39). Córki: Barbara, ur. 13 VIII 1619 r. (LB Poznań, Fara), zapewne zmarła wcześnie, Anna, w l. 1647-1658 wdowa po Stanisławie Rudnickim, i Dorota, w r. 1648 wdowa po Lipskim (?).

Piotr, syn Stanisława i Bogwiedzkiej, od siostry Anny, wdowy po Rudnickim, otrzymał 1647 r. cesję sumy 500 zł ze spadku po zmarłej ciotce Barbarze z Leśniewa Tłukomskiej, zabezpieczoną na Jankowie Wielkim w p. gnieźn. (N. 226 k. 558). Dizałając w imieniu własnym i swego cywilnie zmarłego ojca, braci Stanisława i Macieja o także owdowiałych sióstr Anny Rudnickiej i Doroty Lipskiej (?), współspadkobierców ciotki Tłukomskiej, skawitował Sebastiana Tłukomskiego, spadkobiercę męża tej ciotki, z 400 zł prowizji rocznej od sumy 1.000 zł (i. Kon. 53 k. 39). Spisywał 1651 r. dożywocie z żoną Anną Goszczyńską, córką Kaspra i Ewy z Wałdowa (N. 225 k. 346). Po jej śmierci kwitował 1654 r. urząd grodzki nakielski z lokacji przyjacielskiej dokonanej na jej wezwanie we wsiach Łościbórz i Wałdówko (N. 227 k. 262).

2. Stanisław, syn Macieja i Grzybowskiej, wspomniany 1542 r. (P. 1394 k. 521v), zobowiązał się 1548 r. wobec brata Jana sprzedać mu za 1.000 zł całe swe części po rodzicach w Leśniewie i Owieczkach (G. 34 k. 45). Umarł między r. 1550 a 1553 (Py 172 k. 607; P. 1396 k. 132v).

3. Piotr, syn Macieja i Grzybowskiej, dla odróżnienia od bratanka nazwany "Starszym". Wspomniany 1542 r. (P. 1394 k. 521v). Na połowie swej części w Leśniewie i Owieczkach, należnej z działu z bratankiem Piotrem, oprawił 1555 r. posag 150 grz. żonie swej Annie Noskowskiej, córce Michała (P. 1396 k. 253v). Skwitowany 1558 r. z dóbr rodzicielskich przez siostrę Barbarę zamężną Wyganowską (P. 899 k. 643v). jego żonie dał swą część w Noskowie, od niej uprzednio nabytą (G. 39 k. 112). Działy z bratankiem Piotrem przeprowadził 1562 r. (G. 41 k. 321v). Od wspomnianego Sławieńskiego otrzymał 1573 r. zobowiązanie sprzedaży za 5.000 zł całe połowy Noskowa (G. 52 k. 95, 96) i t. r. otrzymał do tej połowy intromisję (ib. k. 210v). Anna z Noskowskich t. r. skasowała oprawę na Leśniewie i Owieczkach, a Piotr zobowiązał się oprawić jej posag 1.000 zł na połowie swych dóbr w Leśniewie i Noskowie (ib. k. 116, 116v). Formalna transakcja sprzedaży połowy Noskowa przez Sławieńskiego miała miejsce dopiero w r. 1576 (P. 1398 k. 647). W r. 1577 Piotr połowę Noskowa sprzedał za 4.000 zł Wojciechowi Noskowskiemu (ib. k. 722v) i posag żony wynoszący 1.000 zł zabezpieczył na połowie swych części w Leśniewie (ib. k. 723v), ale jeszcze tego samego roku z powrotem odkupił od Noskowskiego tę połowę w Noskowie za tę samą sumę (ib. k. 739). Anna z Noskowskich, której oprawa została najwidoczniej przywrócona na Noskowie, skasowała 1582 r. swe prawa na tej wsi (G. 60 k. 146). Od bratanka Piotra kupił Piotr senior 1584 r. za 3.000 zł całe jego dziedzictwo w Leśniewie (P. 1399 k. 368). Był jeszcze komornikiem ziemskim kaliskim, ale zapewne dopiero u schyłku życia, bo tylko wzmianki pośmiertne tak go tytułują. Umarł między r. 1588 a 1589 (P. 950 k. 176; Py. 125 k. 248v). Wdowa dostała 1603 r. od synów swych ks. Adama i Jerzego, dożywocie gruntów kmiecego i zagrodniczego w Leśniewie (P. 1404 k. 1087v). Umarła w r. 1620 (Estr. XVIII, s. 335). Córki: Ewa, w l. 1578-1587 żona Piotra Golemowskiego, wdowa po nim 1626 r., Jadwiga, w l. 1586-1604 za Łukaszem Jarkuszewskim, wdowa w l. 1612-1623. Spośród synów, o Krzysztofie wiem tylko tyle, że występował w l. 1589-1590 (P. 952 k. 43; 953 k. 252).

1) Ada, syn Piotra, komornika ziemskiego kaliskiego, i Noskowskiej, ur. ok. 1563 r., wyświęcony na kapłana 1591 r., kanonik poznański, instalowany 9 VIII 1583 r. (Installationes, s. 60), kanonik płocki 1603 r. (P. 1404 k. 1086), archidiakon łowicki i kanonik pułtuski 1612 r. (Kc. 126 k. 444v; ). 1409 k. 525), instalowany 6 IX 1613 r. na kanonii gnieźnieńskiej, był t. r. prezydentem Trybunału Koronnego. Po objęciu rządów archidiecezji przez Wawrzyńca Gębickiego został oficjałem i wikariuszem genralnym. obrany 21 X 1631 r. archidiakonem gnieźnieńskim, t. r. insatalowany na tej prelaturze. Jako pełnomocnik prymasa Lipskiego w jego imieniu objął rządy archidiecezji 26 III 1639 r. Obok braci współdziedzic Leśniewa 1589 r. (P. 952 k. 43). Wspólnie z matką w imieniu młodszych braci cedował 1590 r. Tomaszowi Pomorzańskiemu ich prawa do sołectwa w Jezierzanach koło Owieczek (G. 64 k. 78v). Jako spadkobierca zmarłego brata Jerzego skwitowany 1617 r. z 1.150 zł z kapitału 2.300 zł przez Jadwigę L., wdowę po Łukaszu Jarkuszewskim (G. 74 k. 206). Od Mateusza Szczycińskiego nabył wyderkafem 1621 r. za 2.300 zł części wsi Szczytniki i pustki Kosmowo w p. gnieźn. (P. 1412 k. 1232v). Od Sebastiana z Drogoszewa Dębickiego kupił też wyderkafem 1622 r. za 2.600 zł Samoklęski Małe w p. kcyń. oraz młyn Tur na rzece Noteci w p. budg. (P. 1413 k. 637). Od jakuba Siemińskiego kupił 1623 r. za 94.000 zł Suchoręcz dawniej Mały, wtedy Wielki i część w Suchoręczu Małym (P. 1414 k. 541). Od Jana Słupskiego kupił w r. 1626 za sumę 5.800 zł wieś Szczepiec w p. kcyń. (G. 78 k. 70v) i t. r. od Wojciecha Skaławskiego nabył za 8.000 zł jegoo prawa do wsi Chwałkowo w p. gnieźn., nabyte dawniej przez tego Wojciecha od Anny z Bukowca, wdowy po Jakubie Komorowskim i od jej synów (P. 1415 k. 531v). Od synów owej Anny, tj. od Stanisława i Jana Komorowskich nabył 1633 r. za 20.000 zł wieś Chwałkowo (P. 1417 k. 727v). Od Anny Dobieszewskiej, żony Andrzeja Bęskiego, kupił 1634 r. za 15.000 zł połowę wsi czyli miasta Łubowo w p. gnieźn. (P. 1418 k. 72v). Sychoręcz Wielki i część Suchoręcza Małego w p. kcyń. sprzedał 1638 r. za 20.000 zł wnukowi swego stryjecznego brata, Janowi L. (P. 1419 k. 1057). Umarł w Gnieźnie 14 III 1641 r., mając lat 78 i został pochowany w katedrze, gdzie ma pomnik (Korytkowski; Starowolski, Monumenta Sarmatarum, s. 561).

2) Maciej, syn Piotra, komornika ziemskiego kaliskiego, i Noskowskiej, rotmistrz królewski 1596 r., starosta raciborski (?) 1600 r., weissenburski 1611 r., podkomorzy bełski 1612 r., kasztelan bełski 1626 r., starosta kaniowski 1622 r. i brahiłowski (Boniecki). Bratu stryjecznemu Piorowi "młodszemu" zapisał 1587 r. dług 400 zł (G. 62 k. 497). Swają część w Leśniewie sprzedał przed r. 1603 bratu ks. Adamowi (P. 1404 k. 1086). Janowi z Pigłowic Manieckiemu zapisał 1617 r. dług 15.000 zł, t. j. 12.000 zł gotówką i 3.000 zł wyprawą za swoją córką Heleną, jego żoną przyszłą (G. 74 k. 274v). Dziedzic Karsowa, Koziej i Siestratyna, dóbr nabytych od ks. Prońskiego, na gruncie Karsowa, u styku województw bełskiego, wołyńskiego i ruskiego założył misteczko Leśniów i kilka wsi, wśród których jedna zwała się Grzymałowem (Boniecki). Umarł w r. 1638. Żoną jego była Marianna (Maryna) Łaszczówna, wdowa po ks. Andrzeju Boremelski, zmarła w r. 1612 w wieku lat 59 (Starowolski, Monumenta Sarmatarum, s. 643). Z niej synowie Jan i Mikołaj oraz córki: Helena, Katarzyna i Anna. Mikołaj starosta kaniowski 1623 r. w skutek cesji dokonanej przez ojca, umarł 1632 r., nie zostawiając potomstwa z żony Aleksandry Wielhorskiej. Spośród córek, Helena zaślubiła w r. 1618 Jana z Pigłowic Manieckiego, pózniejszego łowczego poznańskiego, i nie żyło już w r. 1641. Katarzyna była najpierw żoną Andrzeja Cetnera, podczaszego lwowskiego, zmarłego 1624 r. (Boniecki), potem 2-o v. Hieronima Charlemskiego, starosty łuckiego i kaniowskiego, wreszcie 3-o v. poszła 1642 r. za ks. Stefana Czetwertyńskiego, podkomorzego bracławskiego, i żyła z nim jeszcze 1653 r. Anna, pod imieniem Eurazji, klaryska gnieźnieńska 1638 r., dopełniając zobowiązania ojcowskiego sprzedała t. r. części wsi Boreny i Nowosiółki w p. krzemienieckim Samuelowi i Aleksandrowi Hrynickim (P. 1419 k. 323v). Umarła w Kaliszu 4 III 1661 r. (Nekr. Frnciszk. Śrem.). Potokowie kasztelana dziedziczyli nie tylko po nim, ale i po stryju ks. Adamie. Dokonali międz sobą działów w r. 1641. Katarzynie, wtedy wdowie po Charlęskim, przypadło Leśniewo w p. gnieźn., Mikołajowi Manieckiemu, synowi zmarłej już Heleny, Chwałkowo i Łubowo w tymże powiecie, zakonnicy Annie majętności ruskie t. j. Leśniów i Karsowo (P. 166 k. 510v; G. 80 k. 831v). Ale Anna jeszcze t. r. swe części w dobrach Łeśnów, Karsowo, Siestrzatyn, Kozia, Grzymałów i Wólka w p. krzemienieckim, oraz części dobrach podgnieźnieńskich: Lęśniewie, Chwałkowie i Łubowie dała swej siostrze Charlęskiej (P. 1420 k. 480). Mikołaj Maniecki odziedzczone po ks. Adamie L. Chwałkowo sprzedał 1651 r. za 18.000 zł Janowi Gniewkowskiemu (P. 1860 k. 378).

3) Krzysztof, syn Piotra, komornika ziemskiego kaliskiego, i Noskowskiej, współdziedzic Leśniewa, wzmiankowany w l. 1589-1590 (Py. 125 k. 248v; P. 952 k. 43, 252; G. 64 k. 78v).

4) Jerzy, syn Piotra, komornika ziemskiego kaliskiego, i Noskowskiej, współdziedzic Leśniewa, wspomniany 1589 r. (P. 952 k. 43). Ożenił się z Anną Popowską, córką Macieja, której w r. 1603 wspólnie z bratem swym ks. Adamem dał oprawę 3.500 zł na połowie ich części w Leśniewo (P. 1404 k. 1086). Wspólnie z tym bratem w r. 1615 części w Leśniewie ich jak również nabyte od brata Macieja wyderkowali w sumie 3.000 zł tejże Annie z Popowskich (P. 1409 k. 525). Anna występowała jako wdowa w 1616 r. (P. 996 k. 276) i t. r. oprawę swą i dożywocie na Leśniewie skasowała, bo ją szwagier jej ks. Adam zaspokoił (ibi k. 628v). W r. 167 była już 2-o v. Stanisława Paruszewskiego (G. 74 k. 279v), a żyła z nim jeszcze 1630 (I. Kon. 46 k. 96v). Zob. tabl. 1-2.

Jan, nie żyjący już ok. 1537 r., kiedy jego syna Piuora pozywali Agnieszka Koźmińska i jej syn Wojciech o dokonanie przez zmarłego wyrębu we wsi Łubowo (G. 263 k. 81v).

>Leśniewscy h. Ślepowron z Leśniwic w z. gostynińskiej. Tomasz i Marianna z Żakowskich, oboje już nie żyjący w r. 1715, rodzice Kaspra Andrzeja, zwanego też czasem tylko jednym z tych imion, pierwszym lub drugim, który t. r. spisywał wzajemne dożywocie ze swą żoną Zofią Bronikowską, córką Adama i Jadwigi Zawadzkiej. On robił to na sumie 6.000 zł, jaką miał na wsi Wierzbie wp przedeckim z zpisu zmarłego ks. Stanisława Sierakowskiego, archidiakona poznańskiego, oraz na wsi Leśniewice, ona na sumie 3.000 zł z dóbr Żylice (P. 1149 II k. 52). Zofia Bronikowska była wówczas spadkobierczynią swej ciotki Anny Tomickiej, (ib. k. 35). Zofia, tknięta paraliżem w Gogolewie koło Rawicza, której to wsi połowę Andrzej L. t. r. wziął w zastaw od Adama Borka Gistyńskiego (P. 1149 IV k. 43), umarła 8 XI 1715 r., przewieziona do siostry Grabskiej w Nowym Mieście (LM Nowe Miasto). Kasper Andrzej wydzierżawił 1716 r. od Macieja Nieżychowskiego na trzy lata pod zakładem 12.000 zł części Ciołkowa i Gostkowa w p. kośc. (Ws. 158 k. 80v). Jego drygą żoną już w r. 1717 była Marianna Kębłowska, córka Stanisława i Franciszki Skąpskiej, wdowa po Antonim Siemońskim. Dziedzic Goniębic w p. kośc., zapisał tej żonie w r. 1722 sumę 3.000 zł, jako połowę sumy 6.000 zł (Ws. 80 k. 69), z której oboje skwitowali wtedy ks. Teofilę Wiśniowiecką, wojewodzinę krakowską, z tytułu trzyletniej dziarżawy miasta Gostynia z przyległościami (ib. k. 50). T. r. Kasper Andrzej zobowiązał się wobec Karola Marcina Jaraczewskiego sprzedać mu Goniębice, czego jednak nie dopełnił i w r. 1726 Jaraczewski kwitował jego spadkobierców z 6.000 zł sobie zapisanych przy okazji owego zobowiązania (Ws. 81 k. 74v). Wkrótce potem umarł i 8 IV 1723 r. już po jego śmierci spisany został w Goniębicach inwentarz pozostałości po nim, który wdowa oblatowała (Kośc. 158 k. 250, 254). Goniębice, swoje dożywocie, wydzirżawiła 17126 r. Krzysztofowi Zygmuntowi Wojerzowi (Kośc. 315 s. 78). W r. 1736 zawarła układ pod zakładem 24.000 zł ze swymi dziećmi z drugiego męża, Bogusławem i panną Heleną (Ws. 85 k. 116), jednak mimo to w 1737 r. wespół z synem z pierwszego małżeństwa, Sebastianem Siemońskim, manifestowała się przeciwko synowi Bogusławowi L-mu (Ws. 175 k. 143). Żyła jeszcze w 1743 r. (Kośc. 322 k. 19v). Helena Magdalena, ochrzczona 14 III 1720 r. (LB Gostyń), była w l. 1739-1744 żoną Ludwika Nagłowskiego, regensa grodzkiego kośicańskiego. Nie żyła już w r. 1745.

Bogusław Walenty, syn Andrzeja i Kębłowskiej, ur. w Gostkowie, ochrzcz. 24 II 1718 r. (LB Niepart). Zawierał 1736 r. z przyrodnim bratem Sebastianem Siemońskim kontrakt sprzedaży Goniębic pod zakładem sumy 41.000 zł. Jednocześnie swej siostrze zapisał jako posag sumę 5.666 zł (Ws. 85 k. 120). ALe już w r. 1737 w imieniu własnym i tej siostry zobowiązał się Goniębice sprzedać za 24.000 zł Ignacemu Koźmińskiemu podkomorzemu J. Kr. Mci (Kośc. 319 s. 40), ale i to zobowiązanie nie zostało dopełnione. Przysiągł 3 XI 1739 r. na urząd komisarza burgrabiego ziemskiego, subdekegata województw poznańskiego i kaliskiego (Kośc. 175 s. 32). W r. 1743 był już księdzem (P. 1270 k. 129v, 139v). Dopiero t. r. sprzedał ostatecznie Goniębice za 55.000 zł Andrzejowi Schlichtingowi (P. 1270 k. 153v). W r. 1747, bez tytulatury duchownej, a więc zapewne miał tylko mniejsze święcenia i wrócił do stanu świeckiego, kwitował Schlichtinga, poprzedniego dziedzica Goniębic, i Jana Turnę, kapitana wojsk Kor., obecnego dziedzica tej wsi, ze wszystkich pretensji (Ws. 89 k. 129v). Zob. tablicę.

@tablica: Leśniwescy h. Ślepowron

>Leśniewscy z Leśniewa w p. zambrowskim. Maciej i Zofia z Buczyńskich, oboje już nie żyjący 1783 r., rodzice Bartłomieja, który t. r. odziedziczone po rodzicach części we wsiach: Podlatki, Leśniewo Wielki, Cieciorki obie, Łubnice, Żanie i Krusza w p. zambrowskim sprzedał za 1.200 zł Izydorowi Trzasce, rewizowi ceł koronnych wschowskich (Ws. 102 k. 79). W 1784 r. Józefa i Antoniego Ołdakowskich oskarżając ich o wymuszenie na jego ojcu, już umierającym, pewnej donacji (Ws. 195 k. 109v)

>Leśniewscy różni. Mogą się tu znajdować i Leśniowscy, bowiem te dwa nazwiska pisywane były przemiennie. Piotr, 1616 r. mąż Doroty Gołębiowskiej, córki Tomasza i Barbary Racięskiej, siostrzenicy i współspadkobierczyni Jana Racięskiego, która swe prawa spadkowe scedowała Adamowi Gołębiowskiemu (P. 996 k. 933). Szl. Jan L. z Wągrówca z żoną Marianną w przejeździe przez Miłosław ochrzcili tam 16 IV 1685 r. syna Wojciecha (LB Miłosław). Zuzanna i jej mąż Mikołaj Grabowski oboje już nie żyli 1688 r. Marianna, żona 1-o v. Wojciecha Sarnowskiego, 2-o v. w l. 1691-1706 Bogusława Ostromęckiego, wdowa po nim w l. 1708-1709. Mikołaj, mąż Jadwigi Romanówny, córki Jana, miecznika zakroczymskiego, z Zofii Sokołowskiej, nie żyjącej już 1697 r. Córka zrodzona z tej żony Antonina otrzymała wtedy od swego dziadka Jana Romana zapis 300 zł (G. 90 k. 133). Niezamężna, żyła jeszcze 1713 r. (P. 290 k. 309v). Jadwiga, w r. 1697 żona Tomasza Daniszewskiego. Teresa (czasem pisana Leśniewską) wyszła przed 15 X 1704 r. za Kazimierza Jagniątkowskiego, z którym żyła jeszcze 1707 r. Drugim jej mężem był 1724 r. Józef Wieszczycki. Tomasz, nie żyjący 1708 r. ojciec Barbary, która t. r. krótko po 19 VII wyszła za Walentego Józefa Wilkęskiego (G. 92 k. 130v). Anna i jej mąż Piotr Pilski oboje już nie 1710 r. Inna Anna umarła w Lubaszu 2 V 1710 r. (LM Lubasz). Kazimierz, nie żyjący 1713 r., mąż Teresy Bujnowskiej, córki Stanisława i Anny Mielęckiej, która t. r. otrzymała wspólnie z bratem swym Antonim od matki, 2-o v. żony Bartłomiej Płońskiego, cesję sumy 1.000 zł jako połowy 2.000 zł , zapisanych jej przez Jana Ostrowskiego, dziedzica części Przedborowa w p. ostrzesz. (I. Kal. 159 s. 95). Teresa w r. 1714 brata tego mianowała plenipotentem (ib. s. 45). Marianna, żona Kazimierza Jeżewskiego, oboje nie żyjący 1715 r., kiedy jej syn występował jako spadkobierca po zmarłych ciotkach, pannach Krystynie i Domicelli L-ch, córkach Aleksandra (P. 1149 k. 26v). Marcjanna, chrzestnaa 9 III 1723 r. (LB Wilkowo Niem.). Marianna, w l. 1729-1733 żona Macieja Witkowskiego, posesora wójtostwa w Buku, 2-o v. w l. 1762-1771 Pawła Kęszyckiego, wdowa 1777 r. Kazimierz, chrzestny 23 IV 1730 r. (LB Nekla). Rozalia, ekonomowa w Gułtowie, pochowana 30 IV 1740 r. (LM Gułtowy). Kazimierz i Marianna, rodzice Marianny ochrzczonej 17 IX 1743 r. (LB Gułtowy). Sebastiana, którego żona Helena umarła w r. 1750 w Poznaniu na Piaskach i została pochowana 16 I t. r. (LM Poznań, Św. Marcin). Anna, zamężna Łącka, chrzestna 14 VI 1752 r. (LB Łekno). Paweł, chrzestny 19 VIII 1754 r. (LB Branno). Może ten sam Paweł, administrator Gnojna, miał z żony Marianny Kędzierskiej syna Walentego Macieja, ochrzczonego 16 II 1761 r. (LB Inowrocław). Teofila z Trąmpczyńskich, żona dziarżawcy plebani w Ostrowitym, chrzestna 16 VIII i 16 IX 1755 r. (LB Ostrowite). Walerian od Teresy Trąmpczyńskiej, wdowy po Ignacym Kurnatowskim, posesorki Górowa, wziął w zastaw 1758 r. na trzy lata tę wieś za 2.000 zł (G. 99 k. 142). Może ten sam Walerian był w r. 1768 ekonomem Otoczny, Chwałkowic i innych dóbr Jana Skarbka, kasztelana inowrocławskiego (Py. 158 k. 10v). Teresa, w r. 1759 żona Macieja Rakowskiego, dzierżawcy wsi Dziewa w p. inowrocł., już nie żyła 1780 r. Ur. Antoni z Kluczewa zaślubił 1 XII 1759 r. sław. Bogumiłę Rzepecką (LC Objezierze). Andrzej w r. 1759 mąż Marianny Mroczyńskiej, wdowy 1-o v. po Adamie Wyrzykowskim, (I. Kon. 79 k. 146v). Małgorzata zaślubiła 25 VIII 1760 r. w Gnieźnie Felicjana Chybińskiego i żyła z nim jeszcze 1771 r. Anna, wdowa po Zdanowskim, umarła 2 XI 1766 r., mając lat 60 i została pochowana 4 XI w kościele Sw. Michała w Gnieźnie. Antoni i żona jego Anna Rynarzewska, córka Franciszka i Marianny Ulatowskiej, oboje chyba już nie żyjący 1767 r., rodzice Zofii, w której imieniu działali wtedy jej wujowie Rynarzewscy (N. 212 k. 237v). Zofia ta kwitowała 1777 r. Tomasza Wróblewskiego, sędziego grodzkiego nakielskiego (G. 104 k. 98). Egidiusz zmarł w Ostrorogu 6 IV 1768 r. (LM Ostroróg). Ludwik, ekonom w Dąbrówce, i żona jego Helena, rodzice Franciszka Ksawerego Floriana, mający lat 60, umarł w Pyszącej 31 XII 1780 r. Apolonia, mająca lat 80, umarła tamże 8 I 1781 r. (LM Śrem). Anna, chrzestna 13 IV 1780 r. (LB Kostrzyń). Marcin i jego żona Anna Wolska, oboje nie żyli już 1781 r., kiedy ich syn Walerian zapisywał wzajemne dożywocie z żoną swoją Anna Baranowską, wdową 1-o v. po Baltazarze Bukowskim (P. 1358 k. 315v). Anna, już jako wdowa i po drugim mężu, cedowała 1784 r. Ignacemu Zaleskiemu sumę 2.157 zł zapisaną 1752 r. przez Józefa Skoroszewskiego, kasztelanica przemęckiego, jej i jej rodzeństwu (G. 111 k. 107). Kazimierz, nie żyjący już 1787 r., miał z Marianny Choińskiej córkę Mariannę, wtedy żonę Jana Bygowskiego (?) (P. 1364 k. 189). Anna, chrzestna 15 IX 1797 r. (LB Nosków). Ks. Antoni, altarysta w Jutrosinie, zmarły tam 28 III 1806 r. (LM Jutrosin). Nie wiem, czy to szlachcic, bowiem w tym mieście żuli L-cy mieszczanie. Józef, rządca w Chociszewicach, 27-letni, zaślubił 9 X 1815 r. Mariannę Figurzyńską, wdowę po Józefie Michalskim, pokojową w pałacu chociszewskim, 42-letnią (LC Pępowo). Antonina zaślubiła przed 15 IX 1841 r. Jana Witkowskiego, posesora Konar. Małgorzata przed 14 V 1862 r. wyszła za ekonoma Teodora Tołkacza (LB Szczury-Górzno).

>Leśnikowscy z Leśnik, ale wsi o tej nazwie na Mazowszu i Podlasiu kilka, nie wiem więc, z której. Maciej wraz z żoną Zofią Staręską kwitowali się 1636 r. z Katarzyną Latalską, kasztelanową nakielską (G. 80 k. 151v). Od Jana Krzecieskiego brał 1646 r. zastawem za 6.000 zł wieś Jemiełki (G. 337 k. 636). Stanisławowi Siedleckiemu zapisał t. r. w posagu za swoją córką Dorotą 2.000 zł i jako wyprawę 500 zł (Kc. 129 k. 131). Oboje z żoną w r. 1650 kwitowali się z Janem Strzeleckim i jego żoną ze spisanego w r. 1645 kontraktu dotyczącego części Nowejwsi w p. kcyń. (G. 82 k. 226). Wspomniana wyżej córka Macieja, Dorota, w l. 1646-1658 żona Stanisława Siedleckiego, nyła 2-o v. w l. 1676-1679 żona Macieja Bagińskiego. W r. 1694 wdowa już i po tym drugim mężu. N., mąż Marianny Jabłonowskiej, oboje nie żyjący już w 1696 r., rodzice Katarzyny, wtedy żony Andrzeja Kazimierza Skowrońskiego (I. Kal. 152 s. 15), nie żyjący już w r. 1737. Katarzyna, w r. 1721 żona Jakuba Gołębiewskiego. Teresa i jej mąż Jakub Gołębiewski nie żyli już w 1747 r. Czy Katarzyna i Teresa to jedna i ta sama osoba? Konstancja przed 21 VIII 1816 r. wyszła za Nepomucena Szomańskiego, ekonoma w Boguszynie. Ur. Piotr, ze Skoraczewa, chrzesny 21 IV 1818 r. (I. B. Gogolewo).

>Leśniowscy h. Gryf z Leśniowic w p. lwowskim, pisali się z Zimnejwody. Michał, syn Maksymiliana, podstolego sanockiego, i Anny Kozłowskiej, wnuk Stefana, chorążego sanockiego, i Katarzyny Herburtówny, prawnuk Mikołaja, kasztelana czechowskiego, i Anny Ligęzianki, nie żył już 1754 r. Z żony Zofii Świechowskiej miał syna Józefa, o którym niżej, i córki Zofię, w 1766 wdowę po Michalczewskim, i Mariannę, w l. 1780-1786 wdowa po Baltazarze Kobyłeckim. Józef, łowczy i burgrabia grodzki ostrzeszowski, otrzymał w r. 1746 cesję pewnej sumy od Kierzyńskich, spadkobierców babki Anny Molskiej, żony 1-o v. Wojciecha Załuskowskiego, 2-o v. Jana Kierzyńskiego (I. Kal. 185/189 k. 40v). Już w r. 1744 był mężem Krystyny Kierzyńskiej, wdowy 1-o v. po Marcinie Doruchowskim, cześniku mielnickim (Rel. Kal. 125 s. 734), wspólnie z którą działał w 1752 r. (I. Kal. 196/198 k. 38). Kierzyńska nie była jego pierwszą żoną, był bowiem wcześniej, przed r. 1737 ożeniony z Katarzyną Wiewiorowską. Zawierał t. r. kontrakt z dziedzicem Łyczyna w p. kal. Mikołajem Broniewskim i jego żoną Jadwigą z Rokossowskim (ib. k. 104). Będziemy potem widzieć Łyczyn w rękach syna Józefa, może na mocy praw nabytych teraz przez ojca? Wspomniana wyżej Krystyna Kirzyńska, córka Andrzeja i Doroty Łętkowskiej, siostra zaś i jedyna spadkobierczyni zmarłego Jana, dziedzica Petryk w p. kal., zapisała 1753 r. sumę 2.000 zł Wojciechowi L-mu. synowi swego męża zrodzonemu z Wiewiorowskiej, pod imieniem Stanisława cystersowi sulejowskiemu (ib. k. 59). T. r. umarła (Rel. Kal. 152/153 s. 1164) i już w r. 1754 Józef ożenił się po raz trzeci z Dorotą Wieruszówną Niemojewska, córka Felicjana i Anny Wieniawskiej, której przed ślubem zapisał 5.000 zł (I. Kal. 196/198 k. 30). Z Kierzyńską dzieci nie miał, bowiem jako jej spadkobierczyni występowała w r. 1754 obok reszty swego rodzeństwa siostra jej Zofia, wdowa po Wojciechu Jezierskim. Zmarła nazwana przy tej okazji dziedziczką Petryk (ib. k. 110). W r. 1755 Józef uzyskał od spadkobierców Dobruchowskiego, pierwszego męża swej drugiej żony Kiedrzyńskiej, t. j. od jego sióstr, Elżbiety Niemojowskiej, Marianny Targowskiej, Barbary Chlebowskiej i od siostrzeńców jego Stawiskach i Baykowskiego oraz od Wojcickichrodzących się z Baykowskiej, zobowiązanie sprzedaży połowy Ociąża, Oswałdowa, Kręgas (?) i pustek Bab (ib. 206/208 k. 152). Jako "dziedzic wsi Ociąż i Petryki pozywamy był 1759 r. przez chorągiew Potockiego, starosty trembowelskiego (Rel. Kal. 171 s. 127). Józef po drugiej żonie zachował posesję połowy Ociąża, którą trzymał w l. 1753-1763 (ib. 152/153 s. 541; I. Kal. 204/205 k. 189). Zastawnym posesorem połowy Ociąża był ongiś wspomniany wyżej pierwszy mąż tej żony, Doruchowski (ib. 196/198 k. 58v). Dorota Niemojowska kwitowała 1763 r. swoją matkę z 2.000 zł na poczet swego posagu (ib. 204/205 k. 188). Józef umarł w r. 1764 lub 1765. W Nekrologu Bernardynów kaliskich data jego pogrzebu 11 IV 1764 (A. Bern. Kal., W. 46), wiele tam jednak zapisów błędnych. Dowiadujemy się skądinąd, że ( IX 1765 r. "dla starości i słabości swej" w Pilanowicach (?) dał plenipotencję synowi Józefowi (Rel. Kal. 185/186 s. 1218). Może ta data dzienna i miesięczna odnosi się do wcześniejszego roku? Z pierwszej żony, prócz wspomnianego wyżej zakonnika Wojciecha byli jeszcze inni synowie: Józef Wincenty i Maciej czyli Mateusz, z trzeciej córki Anna i Barbara. W imieniu wdowy i tych jej córek brat jej Antoni Niemojewski zawierał 1766 r. układ z jej pasierbem Józefem ( I. Kal. 206/208 k. 5). Panny Anna i Barbara już po śmierci matki w r. 1788 sumy przypadające im z testamentu ojca i należne po matce cedowały Ignacemu Wyganowskiemu, burgrabiemu grodzkiemu pyzdrskiemu (ib. 228 k. 186).

1. Józef Wincenty, syn Józefa, łowczego ostrzeszowskiego, i Wiewiórkowskiej, pozwany 1765 r. przez Aleksandra Ludwika Pretwitza, dziedzica połowy Ociąża, o bezprawne posiadanie drugiej połowy tej wsi, o krzywdy i bezprawia (Rel. Kal. 185/186 s. 1865). Otrzymał 1766 r. od siostry swego ojca Zofii, owdowiałej Michalczewskiej, jej części spadku po jej rodzicach, dziadach, pradziadach i prapradziadach (ib. 206/208 k. 75). W r. 1767 Wilkostowscy, prawnukowie i spadkobiercy Pawła Wilkostowskiego, dziedzica wsi Czermno, Wakijów, Honiatyczki, Worowice i części wsi Malice w p. grabowskim wojew. bełskiego, cedowali mu swe prawa do owych dóbr (ib. k. 43). Odstąpił t. r. od uczynionego w r. 1755 na rzecz ojca "nielegalnie" zobowiązania spadkobierców Doruchowskiego względem sprzedaży Ociąża, Oswałdowa, Kręgas (?) i pustek Bab (ib. k. 152). Niemniej w r. 1775 był dziedzicem połowy Ociąża będącej wtedy w zastawie Tomasza Wiewiórkowskiego, stolnika latyczowskiego, a dzierżawionej przez Marcina Bogdańskiego (ib. 214/216 k. 172, 258). Wiewiórkowski cedował potem swe prawa zastawne małżonkom Pągowskim, w rękach których znajdował się Ociąż w r. 1788 z wyjątkiem cząstki zastawionej Sebastianowi Głoskowskiemu (ib. 228 k. 180). Józef Wincenty nazwany dziedzicem części Ociąża jeszcze 1795 r. (LB Wysocko). Umarł mając lat 75 lat w Piwonicach 1 II 1812 r. (LM Ociąż). Wedle Bonieckiego, z żony Katarzyny Żułowskiej miał syna Józefa 1811 r.

2. Mateusz (Maciej), syn Józefa, łowczego ostrzeszowskiego, i Wiewiórkowskiej. Wraz z ojcem pozwany 1759 r. przez chorągiew Potockiego, starosty trembowelskiego (Rel. Kal. 171 s. 127) i t. r. pozwany przez Ludwika Wittana, którego w Stawiszynie wyzwał był na pojedynek (ib. 172/173 s. 1210). Ożeniony był po raz pierwszy z Rozalią Kawiecką, córką Mateusza, komornika ziemskiego sieradzkiego, i Agnieszka Niwskiej, za którą to żoną odebrał w 1760 r. na poczet posagu 10.000 zł i sumę ową zabezpieczył jej na wsiach Petryki, Ostrówek i Bartodzieje w p. kal. (I. Kal. 220 k. 412). Dziedzic Petryk, Bartodziei, Ostrówka i Łyczyna w p. kal., zapisał 1764 r. sumę 10.000 zł swej drugiej żonie Balbinie Godlewskiej, córce Stefana, łowczego inowrocławskiego, i Marianny Dąmbskiej (ib. k. 26). Oboje małżonkowie skwitowali 1767 r. jej brata Jakuba Godlewskiego, dziedzica Wieczyna, z 17.500 zł jej posagu z dóbr macierzystych (ib. 206/208 k. 74; Py. 158 k. 237). Balbina skwitowała 1775 r. swych braci Jakuba i Paschalisa Godlewskich, a Mateusz zapisał jednocześnie tej swej żonie 17.908, niewątpliwie odebranych od jej braci (I. Kal. 214/216 k. 116). Jako współspadkobierca Mikołaja Ligęzy, dziedzica zamku Bobrek, wspólnie z bratem Józefem zawierał 1785 r. umowę z Teofilą z Sułkowskich Wielopolską, starościną lanckorońską, która im za ich prawa do tego spadku zapisała sumę 52.000 zł (ib. 232 k. 199). Z bratem i siostrą Kobyłecką, roborował 1786 r. komplanację dotyczącą tego spadku z synem tej siostry, Józefem Kobyłeckim (ib. 226 k. 135). Dobra Petryki, Bartodzieje, Łyczyn, Ostrówek, wedle kontraktu z 26 V 1792 r., sprzedał t. r. Ignacemu Wyganowskiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu (ib. 232 k. 199). Balbina z Godlewskich żyła jeszcze w 1804 r. (LB Ociąż). Z pierwszej żony był syn Narcyz, z drugiej Józef i córka Felicjanna, występująca jako niezamężna 1804 r. (ib.). Przed 12 X 1812 r. wyszła ona za Konstantego Skotnickiego, a umarła mając lat 27, 21 XI 1813 r. (LM Ociąż).

1) Narcyz (Nazary), syn Mateusza i Kawieckiej, jedyny spadobierca matki, zaspokojony z jej sumy posagowej przez Jana Milewskiego, kwitował go 1780 r. (I. Kal. 220 k. 412). Jako wspołspadkobierca przez matkę Milejewa i części w Kosmowie zw. Pańszczyzna czyli Zaleszczyzną w p. sier. oraz placu w Kaliszu przy ulicy Najśw. Marii Panny, uczestniczył 1787 r. w układzie zawieranym z Salomeą z Kawieckich Bogdańską (ib. 227 k. 527). Jej mąż Michał Bogdański skupił był te dobra od wszystkich spadkobierców Mateusza Kawieckiego (ib. k. 3).

2) Józef (Aleksander Józef), syn Mateusza i Godlewskiej, ur. 28 II 1770 r., sędzia trybynału pierwszej instancji w Kaliszu od 26 VII 1808 r. do 28 VIII 1827 r., kawaler orderu św. Stanisława III kl 1 XII 1815 r., posesor połowy Ociąża 1805 r. (LB Skalmierzyce) trzymał zastawem wieś Piwonice w p. kal. w l. 1809-11 (LB Mokronos), potem Przespolew koło Turka, którą to wieś sprzedał ok. 1840 r. swemu siostrzeńcowi, adwokatowi Adamowi Mazurkiewiczowi. Po sprzedaży zamieszkał z żoną u syna Franciszka. Legitymował się ze szlachectwa w Król. Polskim. Umarł w Kaliszu 8 III 1843 r. i tam pochowany. Ożenił się 31 V 1798 r. z Konstancją Parczewską, córką Fabiana i Krystyny Sczanieckiej, ur. w Smogorzewie 2 X. 1774 r., zmarłą w Dzierząznej koło Warty 24 II 1865 r., pochowaną obok w Kaliszu. Synowie ich: Dezydery, ur. w Ociążu 13 IV 1801 r.,zmarły 27 IV t. r., Onufry Fabjan, ur. tamże 22 V 1803 r., umarł 22 X 1804 r., Franciszek, o którym niżej, Andrzej mając siedem tygodni umarł w Piwonocach 18 I 1809 r. (LB i LM Ociąż). Córki: Krystyna Balbina, ur. w Ociążu 25 VI 1804 r. zmarła w Piwowicach 23 VIII 1805 r. (ib.). Michalina ur. tamże 26 IX 1806 r., wyszła 26 V 1826 r. w Przespolewie za Józefa Kawieckiego, dziedzica Kuszyna, a po sprzedaży tej wsi oboje mieszkali w Warszawie, Balbinq, ur. w Piwonicach 28 II 1810 r., zaślubiła 1830 r. Antoniego Krosnowskiego, dziedzica Krzyżanówki w p. gostyńskim. zmarła bezpotimnie w paźdierniku 1832 r., Scholastyka wreszcie, ur. w Piwonicach 6 II 1814 r., poszła 12 II 1839 r. za Jana Domanowskiego, nadzorcę magazynów prowiantowych w Kaliszu.

Franciszek, syn Józefa i Parczewskiej, ur. w Piwonicach 6X 1807 r. Był w szkołach w Kaliszu a potem w gimnazjum w Lesznie, skąd uciekł 1830 r. do powstania. Najpierw dzierżawił od ojca folwark Swidle z dóbr Przespolew. W 1839 wydzierżawił dobra donacyjne Glino koło Warty, a 1843 r. kupił Gawłowice koło Warty, ale tę wieś sprzedał 1847 r. i wydzierżawił wieś rządową Dzierzązną koło Warty. Tę dzierżawę oddał potem synowi Józefowi, a sam był wójtem gminy Dzierzązna oraz gmin okolicznych. Ożenił się pierwszy raz w listopadzie 1839 r. z Magdaleną Locci, która umarła na suchoty w Przespolewie 18 III 1840 r. i tam pochowana. Drugą jego żoną była zaślubiona 28 V 1841 r. Zofia Johne, córka nadrochmistrz rządu gub. kaliskiegi, zmarła po pierwszym połogu w Glinnie 29 VII 1842 r. Ożenił się po raz trzeci 12 III 1845 r. z Konstancją Wężykówną, córką Adama i Michaliny Zieleniewskiej, dziedziców Bełdowa w Lęczyckiem, zmarłą w Dzierząznej 24 III 1857 r. Z drugiego małżeństwa była tylko córka Helena, ur. w Glinie 17 VII 1842 r., wydana w Kaliszu 26 X 1873 r. za Józefa Bielińskiegi, urzędnika Komisji Włościańskiej. Z trzeciej żony synowie: Józef i Adam, córki: Balbina, ur. w marcu 1847 r. w Gawłowicach, poszła 24 (26?) II 1867 r. za Karola Szamowskiego, dziedzica Stefanowa koło Łęczycy, Felicja, ur. 10 VI 1852 r. w Dzierząznej, Michalina, ur. 18 Vi 1854 r. tamże.

(1) Józef, syn Franciszka i Wężykówny, ur. w Gawłowicach 12 II 1849 r., po ojcu dzierżawca Dzierząznej.

(2) Adam, syn Franciszka i Wężykówny, ur. w Dzierząznej 28 IV 1850 r., rządca w Wilanowie koło Lutomierska, wsi wuja swego Jana Wężyna z Bełdowa (Dzierzbicki). Zob. tablicę.

@tablica: Leśniowscy h. Gryf

Pudencjanna L. z Zimnejwody, żona Stanisława Słupeckiego, podstolego mozyrskiego, oboje już nie żyli 1699 r. Elżbieta z Zimnejwody i jej mąż Jan Bernard Slaski, oboje już nie żyjący 1744 r.

>Leśniowolscy h. Roch cz. Pierzchała z Leśnej Woli w ziemi warszawskiej, pisali się z Obór. Marcin z Obór. L. stawał 1623 r. w Poznaniu jako przyjaciel z linii ojczystej Anny Radzimińskich Leszczyńskiej wojewodziny bełskiej (P. 152 k. 85). Marcin kasztelan podlaski, podkomorzy koronny, nie żyjący już 1628 r., był ojcem Anny, w r. 1627 żony Ferdynała z Leżenic Gostomskiego, dworzanina pokojowego król., zmarłego 1629 r. (Py. 143 k. 20v., 40). Hieronim, cześnik warszawski, nie żyjący 1688 r., ojciec Jadwigi, żony Marcina z Wilkowa Wilkowskiego, obojga już wtedy nie żyjących (P. 255 k. 95).

>Lettowowie, Lettawowie h. Własnego. Katarzyna "Lithawówka", żona JerzegoArcemberskiego, już nie żyjącego 1610 r. Ernest z ks. pomorskiego, mąż Doroty z Wałdowa, wdowy 1-o v. po Godfrydzie Borku, z którą był w r. 1696 rozwiedziony. Żył 1696 r. (N. 189 k. 201v). Henryk Ludwig i jego żona Elżbieta Raden, oboje nie żyjący 1727 r., rodzice Rowizy Szarloty, wówczas żony Jana Jerzega Kleista (N.202 k. 25). Anna Katarzyna i jej mąż Jan Jerzy Gostomski, dziedzice części wsi Łąkie w p. człuch., nie żyli 1744 r. Krystian Fryderyk z żoną Fryderyką Szarlotą mieli córkę Leopoldynę Beatę, ur. w Dobrylewie, ochrzcz. 20 IX 1793 r. (LB. Góra k. Żnina). Barbara Małgorzata i jej mąż Rudolf Aleksander Loben nie żyli już 1778 r. Amalia (Letowa), z Winnogóry, chrzesna 10 V 1821 r. (LB Nietrzanowo)

>Lewalscy. Wedle Bonieckiego wyszli zapewne z Lewaldu w Prusach Wschodnich. Michał i Barbara, rodzice Anny, ochrzcz. 19 VII 1704 r., Zofii ochrzcz. 6V 1708 r. ( LB Winnogóra), i Pawła, ochrzcz. 22 I 1702 r. (LB Duszniki). Paweł, skryba (w Czarnotkach?), żył 1744 r. (LB Zaniemyśl). Panna Weronika wyszła 3 II 1722 r. za Michała Skrzydlewsiego, a świadkiem jej ślubu był Wojciech L. (LC Czeszewo). Oboje Skrzydlewscy żyli 1784 r. Wojciech ekonom w Klęce 1783 r., i Marianna, rodzice Kazimerza Józefa, ur. w Komorzu, ochrzcz. 4 III 1783 r. (LB Nowe Miasto), Antoniny, ur. we dworze w Malicach 27 VI 1785 r. (LB Kcynia).

>Lewandowscy, Lewendowscy. Boniecki znał kilka rodzin szlacheckich tego nazwiska: Dołęgów, Prawdziców, Sasów, obok kilku nowej kreacji. Dołęgów lokował także i w Kaliskiem. Wymienionych przezemnie poniżej nie sposób poklasyfikować na grupy rodzinne odrębne, a niewątpliwie wiele spośród osób, które cytują to nie szlachta, chociaż występują z tytulaturą szlachecką.

Wojciech, syn Adama, kwitował 1636 r. z ran Borka i Wieczkowskiego (Więckowskiego?), sługi Stafana Tarchalskiego (I. Kal. 102 s. 1631). Jan z p. sanockiego zapisał 1670 r. sumą 300 zł żonie swej Ewie Zdzenickiej Bachównie (I. Kon. 60 k. 20v). Brał zastaw 1672 r. od Jana Kaczkowskiego za 110 zł część wsi Pieczyska w p. kon. (ib. k. 412v). Wspólnie z żoną raborował 1682 r. kontrakt spisany w Jaroszewicach Mokrych z Andrzejem Zdaenickim i żoną jego Anną Jaroszewską (ib. 63 k. 880). Jego dzierżawca części Marszewa w p. gnieźn. występował 1689 r. o gwałty przeciwko Augustynowi Kołudzkiemu, podsędkowi ziem. i sędziemu grodz. inowrocławskiemu. Sebastianowi Stanisławowi Michałowskiemu, pisarzowi grodz. radziejowskiemu, Wojciechowi ojcu i Wojciechowi Jakubowi synowi Żychlińskiemu (ib. 68 k. 91v). Przeciwko Wojciechowi Jakubowi Żychlińskiemu i żonie jego Jadwidze Malczewskiej, dziedzicom tej części Marszewa, występował i w 1690, tym razem w imieniu własnym i żony oraz Zofii Zdzenickiej, bratanicy swej żony (ib. k. 120). Ewa L. żyła jeszcze 27 V 1699 r. (LB Gniezno, Św. Trójca). Jan, syn zmarłego Jana (może identycznego z powyższym), kwitował 1696 r. ze sprawy Mikołaja Franciszka Grodzińskiego, dziedzica Nieborzyna (G. 90 k. 11v). Maciej, dzierżawca Siedlimowa, mieszkał 1680 r. najem u chłopa we wsi Buszkowo, dziedzicznej Kościelskiego, a dzierżawionej przez Rafała Bieńkowskiego (ib. 63 k. 82v, 84). Marcin, w r. 1683 mąż Zofii Iłowieckiej, córki Jana i Zofii Gałczyńskiej (P. 1106 II k. 80v). Owdowiała Zofia L. (nie wiem czy identyczna z powyższą?), zamieszkująca na Przedmieściu Św. Marcina w Poznaniu, wyszła w październiku 1685 r. za Szymona Moszczyńskiego z Sieradzkiego (LC Poznań, Św. Marcin).

Aleksander i Anna z Bogusławskich, rodzice Antoniego, w r. 1713 męża Anny Rakowskiej, córki Jana i Zofii Golczówny, wdowy po Janie Andrzeju Rokickim, z którą dożywocie spisał 1714 r. (P. 289 k. 97; I. Kal. 159 s. 252). Otrzymał 1718 r. od Marianny z Popowskich 1-o v. Jaraczewskiej, 2-o v. Jarnowskiej i Franciszka Jarnowskiego zapis sumy 2.000 zł na sumach zabezpieczonych na Ruchcinie (Py. 157 k. 54v, 55). Oboje małżonkowie za konsensem biskupa poznańskiego Hozjusz cedowali 1734 r. swe prawa do wójtostwa śleszyńskiego w kluczu stołowym biskupim młodawskim Wojciechowi Karskiemu (P. 1239 k. 131), ale t. r. do wójtostwa tego mocą układu z nimi został intromitowany Franciszek Zybko Mężyński (I. Kon. 76 k. 509). Anna L., która zmarła w Gorzuchowie 10 XI 1752 r. (LM Kłecko), może identyczna z powyższą Anną z Rokickich. Władysław, pleban w Trąmpczynie, skwitowany 1714 r. przez Wawrzyńca Swinarskiego (I. Kon. 73 k. 269v). Tego ks. Władysława, notariusza apostolskiego, wicedziekana katedralnego gnieźnieńskiego i proboszcza trąmpczyńskiego kwitowali 1717 r. Antoni i Anna z Rakowskich L-cy z jednej sumy 1.000 zł zapisanej Annie w r.1713, i z drugiej 1.100 zł, zapisanej Antoniemu w r. b. (ib. k. 482).

Andrzej, mąż Anny Zieleniewskiej 1725 r. (I. Kal. 161 s. 400). Marianna zaślubiła 23 II 1735 r. w Chojnie Antoniego Brudnickiego. Panna Zofia zaślubiła 4 II 1737 r. w Koźminie Józefa Chelińskiego. Zofia, pisarzowa z Chociszewic, żyła 1743 r. (LB Pempowo). Barbara Otylia z Przedmieścia Św. Marcina w Poznaniu zaślubiła tamże 26 V 1754 r. Bartłomieja Gądeckiego. "Urodzony" (z jakiegoś innego określonego stanowego przerobionego później) Antoni zaślubił 30 VIII 1761 r. pannię Mariannę, której nazwisko nie podane (LC Kunowo). Ich syn Agustyn, ur. w Małachowie, ochrzcz. 28 VIII 1763 r. (LB Kunowo). Maciej, chrzesny w Kwiliczu 13 II 1765 r. (LB Kwilicz). Marcin i Rozalia, rodzice Jana Piotra, ur. w Wągrowcu, ochrzcz. 27 Vi 1765 r. (LB Wągrówiec). Pani Agnieszka, mająca lat 20, umarła 19 VI 1767 r. w Zmysłowie (LM Lubasz). Kazimierz i Justyna, małżonkowie, zamoeszkujący w Poznaniu na Rybakach, mieli dzieci: Jana Nepomucena Tomasza. ochrzcz. 18 V 1767 r., Annę Zofię, ochrzcz. w sierpniu 1768 r., Bonawenturę Pawła, ochrzcz. 2 VIII 1770 r. (LB Poznań, Św. Marcina). Marianna (czy szl.?) przed 5 IV 1770 r. wyszła za Kaspra Gołeckiego z Bierzglina. Antoni, ekonom w Mikuszewie, z żony Katarzyny miał syna Wawrzyńca, ur. tamże ochrzcz. 31 VIII 1772 r., oraz córkę Katarzynę, ur. tamże, ochrzcz. 30 XI 1773 r. (LB Czeszewo). Jan, ekonom w Śliwnikach w p. kal. 1775 r. (I.Kal. 214/216 k. 243). Andrzej, ekonom z Szkudli w l. 1773-1775 (ib. k. 265). Z żony Katarzyny synowie: Fabian, ur. w Szkudli, ochrzcz. 20 I 1773 r., Antoni, ur. 13 VI 1774 r. (LB Kucharki). Władysław, cysters bledzewski, umarł w Bledzewie 18 IX 1773 r. w 89-ym roku życia, 65-ym profesji, 62-im kapłaństwa (Nekr. Przemęt). Walenty w 1778 r. mąż Anny Miśkiewiczówny, córki Andrzeja i Ludwiki Dameckiej)Py. 160 k. 73v). Maciej mianował 1778 r. swym plenipotentem rodzonego brata Jana (Kośc.333 k. 102v). Jan, mąż Marianny Niniewskiej, córki Stanisława z Konstancji Jackowskiej. Ta Mariannna miała 1780 r. sumę 1.000 zł zapisanąq na Gorzuchach (I.Kal. 220 k. 37). T. r. otrzymała zapis 1.000 zł od Aleksego Pawłowskiego, dziedzica Adamek, posesora Szczypiorny (ib. k. 40). Jan, posesor Konar w p. kośc. 1789 r. (LB Łaszczyn). Elżbieta, już nie żyjąca 1791 r., żona Józefa Wolskiego. Dorota, chrzesna w Wyskoci 8 VIII 1794 r. (LB Wyskoć). Jan, zarządca dóbr przygrodzkich, oraz Marianna z Żurkowskich, rodzice Ignacego Stanisława, nad którym ceremonię chrztu odprawiona 16 IV 1795 r. (LB Ostrów). Szl. Franciszek, ekonom z Lgowa, wdowiec 63-letni, zaślubiła 1 IX 1796 r. ur. pannę Mościcką, 37-letnią (LC Gostyń). Antoni i Kunegunda z Wykowskich z wojew. inowrocł. mieli syna ekonoma w Daniszynie i Łękocinach w par. Janków, który 22 I 1799 r. zaślubił Barbarw Kozłowską, córkę Mateusza i Salomei z Pruskich, licząca lat 24 (LC Kobylin). Maciej, pisarz prowentowy w Płaczkach, i Konstancji z Malinowskich, rodzice Marcelego Karola, ur. w Płaczkach 20 I 1813 r. (LB Snieciska). Agnieszka (czy szlachcianka?) przed 20 X 1815 r. wyszła za ur. Jana Swierkockiego. Antoni i Józefa, zamieszkujący w Kolonii Kiełczyńskiej, rodzice Adama, ur. tamże 11XI 1816 r. (LB Książ). Józef, dzierżawca Dalewa, i Petronela (żyjąca jeszcze 2 VI 1838r.), rodzice: Julianny, ur. ok.1815 r., wydanej w Dalewie 23 VI 1834 r. za Ludwika Wilkowskiego, ekonoma z Czachorowa, Józefa, zmarłego 30 IV 1817 r. jako dziecko 6-tygodniowe, Maksymiliana, zmarłego 29 X 1817 r., mającego rok i 3 miesiące (LM Dalewo) i Stanisława, żyjącego 23 VI 1834 r. (LC Dalewo). Jan, współdzierżawca Stawian, zawierał 4 Xi 1817 r. układ z siostrą swą Antoniną, wdową po Marcinie Milewskim. współdzierżawczynią tychże dóbr (Hip. Wągr., Skoki). Jan, posesor Raszkowa 1819 r. (LB Konarzewo). Franciszek, sędzia pokoju w Kępnie 1820 r., w Wągrówcun 1825 r. i Marianna z Plucińskich, rodzice bliźniąt Bolesława Józefa i Władysława Józefa, ur. 19 III 1820 r. ( LB Kępno), Romualda Hipolita, ur. 5 VIII 1825 r. w Podklasztorzu koło Wągrówca, i Heliodora Seweryna, ur. tamże 23 XII 1828 r. (LB Łęgowo). Marianna, dzierżawczyni Raczkowa, chrzestna 26 Vii 1821 r. (LB Murowana Goślina). Władysław, kupiec, i żona jego Tekla, chrzestni 12 IV 1822 r. (Lb Gostyń). Franciszek w r. 1852 kupił na subhaście od Józefa Korytowskiego Miłosławice, ale już w r. 1862 były one własnością Wincentego Ignacego Urbanowskiego (Hip. Nagr. Miłosławice)

>Lewańscy. Antoni zaślubił 2 II 1750 r. Katarzynę Nerską (LC Poznań, Św. Marcin). Był 1758 r. ekonomem w Karczewie. Katarzyna z Nerskich, ekonomowa z Gałowa, pochowana 27 XII 1761 r. (Nekr. Reform. Śrem.). Syn tej pary, Benedykt Franciszek, ur. w Stęszewie, ochrzcz. 2 IV 1754 r. (LB Stęszew). Inny ich syn Antoni Józef, ur. w Karczewie, ochrzcz. 14 VI 1758 r. (LB Kamieniec). Józef, porucznik regimentu pieszego Potockiego starosty szczyrzyckiego, otrzymał 1787 r. zapis 10.000 zł od Wojciech z Neru Nerskiego, dziedzica Mrowieńskiego w wojew. gnieźn. (P. 1375 k. 120). Był to więc zapewne też syn Antoniegoi Katarzyny Nerskich. Weronika, wdowa po Mikołaju Skrzydlewskim 1792 r. (G. 117 k, 62).

>Leweccy. Kasper, rewizor skarbu koronnego w Zdunach, żyjący jeszcze 6 I 1793 r. (LB Krotoszyn), z żony Magdaleny miał dzieci: Józefa Kalasantego Franciszka, ochrzcz. 27 VIII 1776 r., zmarłego 14 III 1777 r. Feliksa Macieja, ochrzcz. 24 IV 1780 r. Antoniego, zmarłego 6 II 1790 r. w wieku 10 lat Piotra Józefa, ochrzcz. 11 II 1782 r., Jana Chryzostoma Karola Stanisława Kostkę, ur. 27 I 1784 r., zmarłego 6 II 1790 r. Zofię, ur. 8 V 1786 r. ( LB, LM Zduny).

>Lewetzow h. Własnego, rodzina pochodząca z Meklemburgii, osiadła też i w Marchii Brandenburskiej. Anna L., żona Hartwiga (Artwicha) L., oblatowała 1647 r. cyrograf na 2.200 zł, dany jej przez jej zmarłego rodzonego brata Joachima L. dziedzica w Fienstorff w Meklemuburgii (W. 82 k. 146v). Małgorzata, wdowa po Krzysztowie Kawskim 1660 r., była już w r. 1663 2-o v. żoną Stanisława Bielickiego. Adelajda, w r. 1661 wdowa po Reimerze v. Czado (!), pisana w innym miejscu "pani Reimera Czadowska" (W. 42 k. 73v).

>Lewiccy z Lewic w p. pozn. Henczel 1401 r. (P. 2 k. 65v). Piotr 1419 r. (P. 6 k. 15v), procesował się o granicę z Trzecielem 1422 r. (P. 7 k. 40v). Był 1424 r. jednym z arbitrów w sporze między Elżbietą, wdową po Wincentym z Wojnowa, i dziećmi tego Wincentego (P. 7 k. 168). Ojciec Zbiluta, plebana w Brodach 1426 r. (P. 9 k. 17v). Wojciech, pasierb Piotra1429 r. (P.11 k. 14v). Dobiesław z Lewic, Rozbitka i Posadowa, oczywisty Bylińczyk, miał 1479 r. termin z braćmi z Piekar (P. 20 k. 74v).

>Lewiccy różni, przy tym większość wśród wymienionych tutaj stanowią niewątpliwie przybysze z Mazowsza, a spośród nich Rogale, wiodący się z Lewiczyna w p. szreńskim.

Maciej z p. ciechanowskiego, syn Pawła, już nie żyjącego w 1616 r. mąż Jadwigi Jemiołkowskiej, córki Andrzeja, wdowy 1-o v. po Macieju Słubskim, która mając oprawne części w Małej Słupi w p. pyzdr., kupiła 1615 r. inne części w tejże wsi za 1.600 zł od Andrzeja Jemiołkowskiego (P. 1409 k. 397). Maciej t. r. oprawił jej posag 1.600 zł na połowach swych części we wsiach Leszno i Cierpigórz w p. ciechan. (ib. k. 399v). Jadwiga swe części oprawne i dziedziczne w Małej Słupi sprzedała (chyba wyderkamfem?) t. r. za 3.000 zł Janowi Jemiołkowskiemu (ib. k. 577). Maciej żuł jeszcze 1616 r., kiedy skwitował go z 315 zł Stanisław Przedziński (I. Kal. 82 s. 164). Jadwiga występowała jako wdowa i po tym drugim mężu 1620 r. (P. 1004 k. 1v), kiedy części w Słupi Małej wyderkowała za 3.000 zł Annie z Kościelca, wdowie po Macieju Kurowskim (P. 1411 k. 142). W r. 1623 była już 3-o v. żoną Jana Gosławskiego, który trzymał w posesji części Małej Słupi (P. 152 k. 362v). Skasowała w 1641 r. oprawę 3.000 zł, daną jej przez pierwszego męża, i skwitowała z 5.000 zł syna swego z drugiego małżeństwa, Andrzeja L-go (P. 1403 k. 92, 92v). Ten Andrzej skwitowany ze sprawy 1636 r. przez Nikodema Czartoszewskiego z p. łomżyńskiego (P. 1033 k.213v), w r. 1640 zapisał 300 zł długu Bartłomiejowi Dobrzyjałowskiemu (G. 80 k.787v). Annna, wdowa po Hieronimie Bielawskim z Ruska 1627 r. Ks. Gabryjel instalowany 1653 r. na kanonii poznańskiej dla teologa i kaznodziei (Installationes, s. 105). Otrzymał 1663 r. zobowiązanie od małżonków Szczutowskich (P. 1073 k. 1128v). Ewa, córka Stanisława L-go z Lewic, żona Aleksandra ze Żmigrodu Stadnickiego, nie żyjącego 1677 r. (I. Kal. 138 s. 1092).

Jakub z Lewiczyna, mąż Urszuli Gorzeńskiej, córki Tomasza, już nie żyjącej 1694 r. On sam nie żył już 1722 r. Ich synowie: Jan i Wojciech, córka Barbara niezmężna 1694 r., w l. 1700-1717 żona Piotra Młodzianowskiego. Jan i Wojciech w imieniu własnym i siostry Barbary, jako współspadkobierczyni ciotki panny Katarzyny Gorzeńskiej, siostry swej matki, kwitowali 1694 r. z l. 333 zł Jadwigę Trzebińską, wdoę po Jerzym, jej synów Franciszka i Jerzego oraz Andrzeja Lipińskiego i jego syna Władysława (P. 1128 XII k. 71). Z tych synów Jakuba, Jana, ożeniony z Marianną Zarebianką (P. 1255 k. 101v; Kc. 141 k. 207v), nie żył już 1717 r., kiedy jego syn Marcin miał rok dwudziesty (P. 1152 k. 61v), zatem urodził się około r. 1698. Jan i Marianna z Zarembów, może identyczni z małżeństwem Janem i Marianną z Chciczy, rodzicami Anny, ochrzcz. 17 VII 1701 r. i Jadwigi ochrzcz. 1 XI 1702 r. (LB Winnogóra). Wspomniany wyżej Marcin żonie swej przyszłej Annie Orzelskiej, córce Świętosława i Zofii Trzcińskiej, zapisał 15 X 1722 r. sumę 2.000 zł ( I. Kon. 75 k. 354). Ta Anna umarła 6 XI 1737 r. w Lęgniszewie, wsi w p. kcyń., którą otrzymał w posesji (LM Panigródz). Marcin w imieniu własnym i córek swych, Heleny i Katarzyny, zrodzonych z tej zmarłej żony, zawierał 1738 r. kompromis z Orzelskimi (Kc. 139 k. 71). Posesor Lęgiszewa, żeniąc się w r. 1738 po raz drugi z Ludwiką Dobrzycką, córka Rafała i Konstancji Gawłowskiej, zapisał jej przed ślubem 2.000 zł długu (ib. k. 21). Ludwika w r. 1739 wzięła w zastaw części wsi Łosieniec w p. gnieźn. od Kawieckich (P. 1257 k. 110). Oboje małżonkowie spisali t. r. wzajemne dożywocie (P. 1255 k. 101v; Kc. 139 k. 81v) Marcin w imieniu swych córek z pierwszej żony uczestniczył 1740 r. w kwitowaniu przez spadkobierców zabitego Franciszka Orzelskiego, Stanisława Trzcińskiego z odsiedzenia wieży, wedle dekretu kompromisarskiego z r. 1738 (I. Kal. 177 k. 365). Oboje z żoną kupili 1741 r. za 11.000 zł od Filipa Chudzyńskiego wieś Chlebowo w p. gnieźn. (P. 1264 k. 207v). To Chlebowo oraz Krzepowiec (?) i Błędniewki w p. gnieźn. sprzedali w r. 1745 za 13.800 zł Stanisławowi Raczyńskiemu (P. 1280 k. 41). Marcin wsólnie ze swym stryjecznym Wojciechem, jako spadkobiercy babki Urszuli z Gorzeńskich, córki Tomasza, prawa swe do sumy na wsi Hamer cedowali 1749 r. Aleksandrowi i Janowi Mielęckim, synom Jana, miecznika wschowskiego, dziedzica tej wsi (Kość. 324 k. 94). Oboje z żoną byłi t. r. posesorami części wsi Wolanki (G. 100 k. 557v). Marcin nazwany 1755 r. w oświadczeniu żony "mężem uciążliwym" (P. 1314 k. 196v). T. r. zapisał Aleksandrowi Gorzeńskiemu sumę 4.000 zł (P. 1316 k. 163v). Jako prawnik i współspadkobierca Barbary z Szczanieckich Tomaszowej Gorzeńskiej, swoją część z sumu 3.000 zł, zapisanej jej w posagu przez ojca Jerzego Szczanieckiego w r. 1639 na Łagówcu, wraz z procesem przeciwko Prokopowi Szczaniackiemu, obecnemu dziedzicowi Łagówca, cedował 1758 r. Franciszkowi Krzyżanowskiemu (G. 99 k. 133). Ludwika z Dobrzyckich umarła w Poznaniu na Grobli 1 X 1760 (LM Poznań, Św. Roch). Marcin zapis dożywotni z żoną w r. 1739 scedował 1761 r. córce swej Konstancji, zrodzonej z Dobrzyckiej (P. 1331 k. 5). Nie żył już w r. 1762, kiedy ta Konstancja zrzekła się substancji ojczystej, najwidoczniej nad miarę obciążonej długami (Kc. 145 k. 90v).Z pierwszej żony pochodziły, jak już powiedziałem, córki Helena i Katarzyna, o których poza wzmiankami z l. 1738-1740 nie wiem nic więcej. Była i Barbara Katarzyna (może identyczna z powyższą Katarzyną?), ur. w Lęgiszewie 25 X 1726 r. (LB Panigródz). Z drugiej żony wspomina już Konstancja, zamieszkała w Poznaniu, która zaślubiła w tym mieście 8 XI 1769 r. Jana Okulicza z Kościanek. Żyła z nim jeszcze w r, 1770, nie żyła już 1778 r. Wojciech, drugi syn Jakuba i Urszuli Gorzeńskiej, z siostrą Barbarą Młodzianowską i bratankiem Marcinem kwitował 1717 r. Jerzego Sebastian Unruga, dziedzica Bukówca, z prowizji od sumy 2.000 zł (P. 1152 k. 61v). W r. 1721 mieszkał w Miłosławiu. Żył jeszcze w 1722 r. (P. 1187 k. 61), nie żył już 1741 r. Jego żoną była Anna Tadajewska, z której synowie: Józef, ochrzcz. 18 III 1721 r. (LB Miłosław), napewno już nie żyjący w r. 1741, i Wojciech, który występował wtedy jako jedyny spadkobierca ojca (Kc. 141 k. 207v). Żył jeszcze ów Wojciech 1749 r. (Kość. 324 k. 94). Zob tablicę.

@tablica: Lewiccy (h. Rogala?)

Stanisław i Anna, rodzice Józefa, ochrzcz. 6III 1699 r., Tomasza, ochrzcz. 13 XII 1700 r., Adama Tomasza, ochrzcz. 21 XII 1701 r. Wszyscy troje rodzili się w Bronowie (LB Sowina). Jan i Zofia, rodzice Marianny, ochrzcz. 4 OV 1701 r. (LB Międzychó). Katarzyna, w l. 1716-1718 żona Piotra Strachowskiego, wdowa w r. 1730, już nie żyła 1743 r. Antoni żeniąc się z Zofiąq Anną Siedlecką, wdową po Antonim Dembińskim, otrzymał od niej przed ślubem zapis dłużny na sumę 3.000 zł, datowany w Milczu 8 VI 1739 r. (Kc. 139 k. 279v). Była jego żoną 1740 r. (ib. k. 124v). Oboje zostali 1742 r. skwitowani przez spadkobierców Antoniego Dembińskiego z wydania pewnych skryptów, danych zmarłemu przez ks. Woronieckiego chorążego wołyńskiego, starostę średzkiego i jego żonę (Kc. 139 k. 265). Zofia z Siedleckich umarła w Milczu 13 VI 1756 r. i została pochowana w Chodzieży. Antoni L. umarł w Strzelcach 20 I 1768 r. (LM Chodzież). Mateusz Bogusław zaślubił 7 Xi 1739 r. pannę Apolonię Łukomską a świadkami ślubu byli Jan L., pisarz skarbowy królewski, i ks. Kazimierz L., brat pana młodego (LC. Bieganowo). Dzieci tego stadła: Dorota Apolonia, ur. 6 II 1741 r., Jadwiga Teresa, ochrzcz. 17 X 1742 r. (LB Bieganowo), oraz Jan Augustyn, ur. w Biechowie, ochrzcz. 1 IX 1757 r. (LB Biechowo). Może też córką Mateusza była panna Katarzyna z Gozdowa, występująca 20 X 1772 r. jako chrzestna (ib.). Kazimierz i Teresa, rodzice Wojciecha Jerzego Stanisława, ur. w Poznaniu na Przedmieściu Św. Marcina, ochrzcz. 7 V 1744 r. (LB Poznań, Św. Marcin). Wojciech i Wiktoria, rodzice bliźniąt Józefa Nicefora i Andrzej Kosinusa Zachariasza, ochrzczonych 15 III 1744 r. (LB Św. Marcin, Pozn.), urodzonych w Poznaniu na Rybakach, ochrzczonych 15 II 1744 r. (ib.). Panna Jadwiga zaślubiła w Poznaniu 14 IX 1752 r. Cypriana Skowrońskiego. Mieszkała na Rybakach. Andrzej, chrzestny 25 XII 1753 r. (LB Lwówek). Pani Marianna ekonomowa mikorzyńska 1760 r. (LB Mikorzyn). Owdowiała Barbara L. wyszła 24 VII 1762 r. za Józefa Strzelskiego (LC Poznań, Św. Mikołaj). Marianna, licząca lat 11, córka Barbary L-ej, zapewne powyższej, pochowana 11 III 1762 r. (LM ib.). Jan i Anna Krygrówna, małżonkowie, oboje nie żyjący 1766 r., rodzice Mateusza, który t. r. mianował plenipotentów (P. 1342 k. 124). Jadwiga (Katarzyna?), w l. 1770-1781 żona Michała Narkieskiego. Córkę tej pary trzymała do chrztu 24 V 1781 r. Katarzyna L. zamężna Kamieńska (LC Gozdowo), zapewne bliska krewna. Katarzyna zaślubiła Zygmunta Kamieńskiego 17 I 1774 r. w Gozdowie i żyła z nim jeszcze 1783 r. Ludwika, w r. 1772 żona Jakuba Chodubskiego. Felicjanna i jej mąż Stanisław Milewski nie żyli oboje w r. 1774. Franciszek ożenił się 6 VIII 1776 r. z Salomeąq Thorzewską (!) (LC Sokolniki), córką Władysława i Zofii Rakowskiej (Py 163 k. 393v). W imieniu własnym i tej żony kwitował 1777 r. Marcjana Małachowskiego (Py. 158 k. 645). Oboje kupili 1785 r. za 500 zł od sław. Wojciecha i Wiktorii małżonków Michłowiczów dom na Pyzdrach, położony przy bramie Dłuskiej (py. 163 k. 368). W r. 1790 Franciszek, wedle kontraktu zastawnego z 15 VII 1788 r., nabył za 15 cz. zł. od Jana Ostaszewskiego i żony jego Teresy Przepiórzyńskiej, 1-o v. żony sław. Antoniego Murkowskiego, dom i plac w pyzdrach przy ulicy idącej ku miastu Słupcy (ib. k. 834v). Chyba temu samemu Franciszkowi cedował 1778 r. sumę Ignacy Grodziecki (Py.160 k. 128v). N. z domu Dzierzbińska umarła mając lat ok. 67 i została pochowana w Mogilnie 28 II 1783 r. (LM Mogilno). Ludwika, żona Pawła Niesiołowskiego 1784 r. Marianna wyszła w Gnieźnie 28 X 1797 r. za Franciszka Barskiego (Bardskiego). Helena z domu Myszkowska, posesorka wsi Suśnie 1820 r. (LB pogorzela), umarła w Korzkwach 22 XI 1822 r., mając lat 62. Jej syn Tomasz był wówczas posesorem tej wsi (LM Czermin). Otolia, w 1803 r. żona Walentego Bajerskiego zamieszkałego w Poznaniu na Półwsiu. Marceli ekonom w Lipiu 1836 r., i Józefa Szymkowskich, rodzice dziecka martwo urodzonego w Mroczeniu 16 IX 1827 r. ( LB Baranów), i Zofii Petronelli, ur. w Lipiu 5 V 1836 r. (LB Opatów). Seweryn, ze Skomlina w Król. Polskim, chrzestny 25 IX 1868 r. ( LB Drodzew). Józefa, z Grzybania koło Wielunia, chrzestna 30 X 1872 r. (LB Kępno). Antoni, pracujący przez długie lata w okolicachSiemianic, uległ nieszczęśliwemu wypadkowi w czasie polowania koło Ostrowa i zmarł 6 IX 1882 r. mając lat 50. Pozostała żona i dziewięcioro nieletnich dzieci (Dz. P.). Neofita Józef Tadeusz L., ochrzcz. 22 XI 1763 r. (LB Koszuty).

>Lewieccy h. Odrowąż (?) Władysław, syn Feliksa iKonstancji, ur. ok.1832 r., dziedzic Przedborza w Galicji, zaślubił 8II 1864 r. Józefę Krzyżanowską, córkę Józefa z Osieka i Anieli (LC Dubin). Ich córka Maria Melania Aniela, ur. w Grębaninie 16 VII 1866 r. (LB Baranów), wyszła tamże 27 VII 1886 r. za Seweryna Żółtowskiego, dziedzica Popówka koło Szamotuł.