In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück
Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen][]
Manasterscy-Marszanowski - 56 Einträge[]
>Manasterscy h. Sas z Manasterców w ziemi przemyskiej, gniazda drobnej szlachty. Stefan i jego żona, Konstancja z Ziemieckich, córka Mikołaja i Zofii z Czmańskich. Konstancja i jej siostra Marianna miały sobie przysądzone 1696 r. dekretem grodzkim radziejowskim sumę 2.000 złp zapisaną im przez Adama Trzebuchowskiego, cześnika brzeskiego kujawskiego, sędziego grodzkiego kruświckiego. Jan M. żył jeszcze 1710 r. Oboje małżonkowie już nie żyli 1718 r., kiedy ich syn Jan, jako spadkobierca rodziców i ciotki, panny Marianny Ziemeckiej, celem windykowania wzmiankowanej sumy wyznaczył plenipotentem Aleksandra Ziemeckiego, regenta grodzkiego radziejowskiego (I. Kon. 75 k. 91v). Skwitował 1728 r. Konstancję z Dąmbskich Kadzidłowską, podkomorzynę inowrocławską, z 326 zł zapisanych jego ojcu 1710 r. (ib. 76 k. 264).
>z Madzikowa, zob. z Mędzikowa
>Maniccy, wyszli chyba z Manic, dzisiaj Monic, w p. sieradz. Maciej i Regina z Chrząnowskich, oboje już nie żyjący 1652 r., rodzice Andrzej i Sebastiana. Andrzej sumy po rodzicach cedował t.r. bratu Sebastianowi (Py. 151 s. 305).
Sebastian był 1648 r. pozywany przez Dobrogosta Niesiołowskiego, dziedzica Żernik (W. 82 k. 350). Mając sobie scedowaną przez Macieja Jerzykowskiego sumę 1.900 złp z zapisu zmarłego Jakuba Gałczyńskiego, cedowała ją 1652 r. Marcinowi Gałczyńskiemu, synowi tego Jakuba (G. 82 k. 581). Był 1657 r. towarzyszem chorągwi Piotra Opalińskiego, krajczego koronnego (P. 181 k. 152). Od Ewy Alojzji ze Zbyszewskich 1-o v. Smoguleckiej 2-o v. Grudzińskiej i jej syna Marcina Smoguleckiego dostał 1658 r. cesję sumy 1.300 zł z zapisu zmarłego Stanisława Trzebińskiego (Kc. 130 k. 215). Był dzierżawcą Koninka, wsi opactwa wągrowieckiego, i 1660 r. dostał zapis 2.000 zł długu od Konstantego Jana Oleskiego (N. 227 k. 591v). Pozywał 1661 r. Macieja Trzcińskiego i wdowę Annę Modliszewską z jej dziećmi o bezprawne zajęcie Podobojców i ustoszewa (P. 186 k. 323v). Od Stefana Radomickiego, kasztelanica kaliskiego, nabył 1682 r. wyderkafem na jeden rok za 3.000 złp Śródkę w p. pozn. (P. 1105 XII k. 57v). Od Jana Sczanieckiego i jego żony Jadwigi z Pilchowskich otrzymał 1686 r. zapis 7.000 złp (P. 1112 VII k. 8v). Nazwany 1693 r. dziedzicem Chociczy p. pyzdr. (P. 1125 k. 71v), był jednak tylko mocą "tradycji" posesorem tej wsi dziedzicznej niegdyś swego teścia, a był tym posesorem zapewne juz 1678 r. (P. 1139 X k. 150). Sam był dziedzicem Krzyszkówka p. pyzdr. (ib.). Umarł między r. 1698 a 1700 (P. 1135 IX k. 1, 1139 X k. 1v). Żoną jego była Aleksandra Nieżychowska, corka Remigiana i Barbary z Naramowskich, ktora 1670 r. dostała od ojca zapis 2.000 zł (P. 1112 X k. 29, 1139 X k. 150). Umarła przy porodzie 29 1679 r. (LM Brenno). Jedyna ich córka Jadwiga, nieletnia 1686 r. (P. 1112 X k. 29), była żoną 1698 r. Wojciecha z Werbna Rydzyńskiego (P. 1135 IX k. 1), z czasem kasztelana lędzkiego. Umarła w 1700 lub 1701 r. Zob. tablicę.
@tablica: Maniccy
Nie wiem czy mieli coś wspólnego z powyższymi następującymi M-cy. Ks. Michał, proboszcz żabiński, chrzestny 26 VII 1750 r. (LB Krzywiń). Katarzyna, licząca około 60 lat, zmarła w Murowanej Goślinie 26 III 1779 r. (LM Mur. Goślina). Katarzyna, licząca lat 17, wyszła w Gnieźnie u Św. Trójcy 13 X 1800 r. za Michała Koryckiego. Tekla 1-o v. za Rogowskim, 2-o v. za Stanisławem Kobyłeckim, licząca tat 54, zmarła we dworze w Chotowie 29 VII 1833 r. (LM Gostyczyna).
>Manieccy (h. Łodzia?) stanowili gałąź Krajkowskich z Krajkowa w p. kościańskim, a więc byli chyba istotnie Łodziami. W posiadanie Manieczek w p. kośc. weszli przez małżeństwo Jana Krajkowskiego, syna Jana i Jadwigi (Kośc. 24 k. 83v), z Jadwigą, córką Andrzeja Jaromierskiego, która w aktach stale była nazywana Maniecką, a pisano tak niekiedy także i jej męża, np. 1519 r. (P. 1392 k. 270), lub 1522 r. (Kośc. 26 k. 218). Pierwszym jej mężem był Marcin Rąbiński (P. 1391 k. 35). Już będąc żoną Krajkowskiego łan osiadły w Manieczkach 1509 r. sprzedała wyderkafem za 12 grz. Janowi Przylepskiemu (P. 786 s. 120). Od ks. Jana Błociszewskiego, plebana w Lubiniu, nabyła t.r. za 300 grz. części wsi Malechowo (dziś Małachowo) i części sołectwa tamże w p.kośc.(Kośc.345 k.4, zob. też Kośc.233 k.7). Od męża otrzymała 1512 r. zobowiązanie, iż sprzeda jej dwie części w Krzyżanowie i dwie części tamtejszego sołectwa w p.kośc.(Kośc.24 k.84). Sprzedał jej owe części wyderkafeem 1514 r. za 100 kop gr.(Kośc.345 k.45). Jadwiga 1519 r. skwitowała męża z oprawy i z dwóch sum pieniężnych zapisanych jej na częściach Krzyżanowa. Asystowali jej przy tym akcie Wawrzyniec Powodowski jako stryj i Jan Kołacki jako wuj (P. 867 k. 205). Otrzymała od niego 1522 r. ponowną oprawę 100 grz. posagu na częściach Krzyżanowa (P. 1392 k. 472). Całe Manieczki sprzedała 1523 r. za 700 grz. Andrzejowi Brodzkiemu (ib. k. 493v). Od brata mężowskiego, Piotra Krajkowskiego i jego żony Doroty, 1523 nabyła wyderkafem za 40 grz. trzy łany roli osiadłej w Żabinie p. kośc. (ib. k. 507). Już będąc wdową otrzymała 1527 r. od swoich synów dożywociem całą wieś Wronowo p. kośc. (P. 1393 k. 174v). Dziedzicem(!) we Wronowie nazwana 1530 r. (P. 871 k. 608) i t.r. wespół z synami sprzedała ową wieś za 800 grz. Stanisławowi Słupskiemu (Kośc. 345 k. 144v) i t.r. wraz z nimi kupiła za 700 grz. od Jerzego Koryckiego części wsi Koryta i pustek Nowawieś oraz połowę pustek Walendowice p. kal. (P. 1393 k. 360v). Swoje połowy w tych dobrach darowała 1531 r. synom, biorąc od nich w zamian za nie te części tam znajdujące się, które wespół z nimi nabyła wyderkafem od Hieronima Rozdrażewskiego, kasztelana rogozińskiego (ib. k. 461). Synowie Jana Krajkowskiego i Jadwigi Manieckiej: Adam, Maciej, Piotr, Jan, Wiktoryn i Jakub, pisani jeszcze niekiedy Krajkowskimi, przeważnie jednak już Manieckimi. Córka Anna, która mimo, iż dwukrotnie wychodziła zamąż, nie przestała być nazywana M-a, i po której to nazwisko przeszło na jej córkę, stąd będzie o niej mowa osobno, po jej braciach.
1. Adam M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, jak widzieliśmy, w latach 1527-1531 występował obok matki i braci. Należną mu z działów z braćmi częśc w Korycie, Nowejwsi, Walendowicach sprzedał wyderkafem 1532 r. za 20 grz. bratu Maciejowi (I. i D. Z. Kal. 2 k. 204). Sprzedał 1542 r. te części temuż bratu za 300 grz. (P. 1394 k. 549). Żył jeszcze 1548 r. (Py. 172 k. 488). Nie wiem, czy to ten sam Adam M. był mężem Reginy, która 1564 r. pozywała Andrzeja Pioruskiego (Py. 179 k. 179). Może ten to właśnie Adam identyczny z Adamem M-im, burmistrzem pyzdrskim, 1572 r. jednym z opiekunów panny Reginy Wituskiej (Py. 110 k. 286). Znaczna rozpiętośc czasu między r. 1527 a 1572 mogłaby wskazywać, iż nie byli to ludzie z tego samego pokolenia, ale możliwa i długowieczność, zresztą dośc względna.
2. Maciej M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, występował obok braci w transakcjach zawieranych z matką w latach 1527-1531. Wespół z braćmi Piotrem i Janem, współdziedzicami obok niego w Korycie, pozywany 1534 r. o rany przez Jadwigę, żonę Tomasza Kroczyńskiego (Kośc. 234 k. 296v). Od Marcina Kolnickiego zwanego Masłek, szwagra swego, kupił 1536 r. za 30 grz. dwie części trawnika, ogrodu i stawu w Korycie (P. 1394 k. 7v). Od brata Wiktoryna otrzymał 1537 r. zobowiązanie sprzedania za 100 grz. dworu w Korycie (Py. 171 k. 453v). Swoje części w Korycie, Nowejwsi i Walendowicach, z wyjątkiem tych, ktore nabył od brata Jakuba, sprzedał wyderkafem 1538 r. za 40 grz. Hieronimowi Rozdrażewskiemu, kasztelanowi rogozińskiemu (P. 1394 k. 176). Dwa łany w pustce Nowawieś, w tym jeden nabyty od brata Adama, sprzedał 1539 r. za 60 grz. Annie i Katarzynie, córkom Marcina Tomickiego (I. i D. Z. Kal. 6 k. 329). Jak juz wiemy, od brata Adama kupił 1542 r. za 300 grz. jego części w tych wsiach. Kupił tez za 300 grz. części tam położone od braci Jakuba i Wiktoryna, poczym t.r. wszystkie owe części, wraz ze swoją własną, sprzedał za 600 grz. Bartłomiejowi Miedzianowskiemu, podwojewodziemu kaliskiemu (P. 1394 k. 550). Żył jeszcze 1558 r. (I. Kal. 23 s. 719), a być może i 1567 r., bo zapewne jest identyczny z Maciejem M-im, któremu t.r. Wojciech Kotowiecki sprzedał wyderkafem dożywotnio w sumie 6 grz. cząstki ogrodu i roli w Kotowiecku p. kal. (R. Kal. 3 k. 11). Jego żoną była już przed 1530 r. Dorota Wierzchosławska (I. i R. Z. Kal. 3 k. 348), córka Mikołaja, której 1532 r. oprawił na połowach swych części w Korycie i Walendowicach 30 grz. posagu (I. i. D. Z. Kal. 2 k. 203), ponowił zaś tę oprawę 1537 r. (ib. 6 k. 314v). Całą swoją część Koryty sprzedał 1538 r. tej żonie za 400 grz. (ib. k. 326v). Dorota kwitowała 1544 r. Bartłomieja Miedzianowskiego, ktory, jak było wyżej, od męża jej nabył Korytę, Nowąwieś i Walendowice, z 500 grz. swej oprawy zapisanej na tych dobrach (I. Kal. 7 k. 1). Żyła jeszcze 1558 r., kiedy to jej rodzona siostrzenica, Katarzyna Biernacka, żona Jana Pawłowskiego, wydzierżawiła jej część Biernatek p. kal. (I. Kal. 23 s. 719).
3. Piotr M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, występował w transakcjach z matką w latach 1527-1531. Swoją część w Korycie, Nowejwsi i Walendowicach, należną mu z działów braterskich, dał 1535 r. Marcinowi Kroczyńskiemu w zamian za jego część w Kroczynie i w pustce Łgota p. kośc. (P. 1393 k. 724). Tę część w Kroczynie sprzedał wyderkafem 1537 r. za 24 grz. Hieronimowi Rozdrażewskiemu, kasztelanowi rogozińskiemu (Kośc. 345 k. 171). Temuz kasztelanowi w taki sam sposób sprzedał znów 1539 r. lan roli w tejże wsi za 40 grz. (P. 1394 k. 289v). Część swoją we wsi Kroczyno cz. Lgota(!), obecnie będącej w wyderkafowej posesji małzonków Skoroszewskich, sprzedał 1540 r. za 400 grz. Janowi, Stanisławowi, Sebastianowi i Krzysztofowi, synom Wojciecha Pierzchleńskiego (P. 1394 k. 371v). Jeszcze żył 1548 r. (P. 787 k. 8). Pierwsza jego żona, Barbara Chwalibogowska, swoja część wsi Mała Lubień, którą wespół z bratem Tyburcem Chwalibogowskim nabyła od matki Anny, sprzedała 1540 r. za 300 grz. Wojciechowi Kuklinowskiemu (P. 1394 k. 365). Druga żona, Elżbieta Nowomiejska, wdowa po Andrzeju Prądzyńskim, zobowiązała się 1545 r. drugiemu swemu mężowi zapisać 250 grz. swej oprawy posagu, jaką miała od pierwszego męża na połowie Nagrodowic p. pozn. (Py. 172 k. 172; (* 886 k. 604v). Swe części w Nagrodowicach, pod oprawą 190 grz., darowała 1546 r. mężowi, potrącając z tego 20 grz. dla swej córki z pierwszego małżeństwa, panny Jadwigi Prądzyńskiej, mąż zaś ze swej strony dał żonie owe dobra w dożywocie (Py. 23 k. 194v, 195). Piotr M. 1547 r. skwitował swego pasierba, Wojciecha Prądzyńskiego, z 15 grz. na poczet 250 grz., za które żona jego a matka Wojciecha zapisała mu połowę Nagrodowic (P. 886 k. 280v). Pozostałe części Nagrodowic, obciążone resztą oprawy, to jest sumą 160 grz., sprzedała wyderkafem za takąz sumę innemu ze swych synów, Hieronimowi Prądzyńskiemu (P. 787 k. 8).
4. Jan M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, występował 1530 r. obok matki i braci jako współdziedzic we Wronowie (Kośc. 345 k. 144v). Swe części Koryty, Walendowic i Nowejwsi, przypadające mu z działu z braćmi, sprzedał 1535 r. za 200 grz. szwagrowi Marcinowi Kolnickiemu Maslkowi (P. 1393 k. 735). Żył jeszcze 1539 r., kiedy brat Piotr poręczał za niego na sumę 20 grz. wobec Stanisława Rozdrażewskiego (I. Kal. 9 k. 238).
5. Wiktoryn M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, obok braci zrazu współdziedzic we Wronowie, zaś po sprzedaży 1530 r. tej wsi, współdziedzic t.r. w Korycie, Walendowicach i Nowejwsi (P. 1393 k. 360v). Dał 1537 r. bratu Maciejowi zobowiązanie zrezygnowania mu za 100 grz. dworu w Korycie (Py. 171 k. 453v). T.r. swe części z działów z braćmi we wsiach powyższych sprzedał za 300 grz. Maciejowi Łaskawskiemu (P. 1394 k. 158v). Chyba żył jeszcze 1542 r. (P. 1394 k. 550).
6. Jakub M., czasem Krajkowski, syn Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, wspomniany obok braci jako współdziedzic we Wronowie 1530 r. (Kośc. 345 k. 144v), obok nich i matki t.r. współdziedzic w Korycie, Nowejwsi i Walendowicach (P. 1393 k. 360v), niektóre z tych części sprzedał 1537 r. za 200 grz. swej siostrze Annie (Kośc. 342 k. 172; P. 1394 k. 193), inne zaś chyba już wcześniej sprzedał bratu Maciejowi (P. 1394 k. 176). Niemniej, kiedy kwitował 1547 r. ową siostrę z dóbr rodzicielskich w Korycie, występował jako dziedzic tej wsi (Py 172 k. 324v). Zabity 1548 r. przez Piotra Pampowskiego i jego sługi. Wizji ciała dokonano w Jezierzycach, zaś obwołanie głowy nastąpiło 23 X w kościele w Bardzie podczas pogrzebu (Py. 172 k. 488). Sprawa toczona przez braci zabitego przeciwko Pampowskiemu ciągnęła się jeszcze 1558 r. (Py. 176 k. 610). Synem Jakuba był Krzysztof, ktoremu Wojciech Małachowski zwany Zalasem zapisywał 1552 r. sumę 22 i pół grz. (P. 892 k. 215v).
Anna M-a, córka Jana Krajkowskiego i Jadwigi M-ej, a siostra powyższych braci, była żoną Marcina Kolnickiego Masłka chyba już w 1535 r., bowiem wtedy, jak widzieliśmy, Jan M. sprzedał mu za 200 grz. swe części Koryty, Nowejwsi i Walendowic. Z całą pewnością byli już małżeństwem 1536 r. (P. 1394 k. 7v). Anna od Macieja Łaskawskiego kupiła 1536 r. za 600 grz. części wsi Osiek i pustki Usłodzino p. pyzdr. (ib. k. 73v). Części w Osieku zaraz 1537 r. sprzedała za 600 grz. Mikołajowi Mieszkowskiemu, a części Usłodzina za 100 grz. Wawrzyńcowi Kembłowskiemu (ib. k. 86v, 88v). Juz będąc wdową części w Korycie, Nowejwsi i Walendowicach nabyła 1537 r. za 200 grz. od swego brata Jakuba M-go (Kośc. 342 k. 172; P. 1394 k. 193), sprzedała je zaś 1538 r. za taką sumę Hieronimowi Rozdrażewskiemu, kasztelanowi rogozińskiemu (P. 1394 k. 203). Temuż Rozdrażewskiemu sprzedała 1540 r. za 100 grz. także i inne części tych wsi (ib. k. 332c). Od Wawrzyńca Kolnickiego kupiła 1542 r. za 400 grz. części w Małych Kolniczkach, Kroczynie i w pustce Lgocie (ib. k. 529). Swoją zaś część w Kolniczkach 1543 r. sprzedała za 300 grz. Janowi Łaskawskiemu (P. 1395 k. 66v), kupując t.r. od córek Andrzeja Żytowieckiego, to jest Katarzyny, wdowy po Wojciechu Łaskawskim, i Barbary, żony opatrzn. Błażeja Czapnika, mieszczanina z Nowegomiasta za 700 grz. ich części w Kopaszewie (ib. k. 79; Py. 23 k. 163v). Wyszla 1545 r. 2-o v. za Marcina Sobiepańskiego. Wtedy wespół ze swą córką Anną, zwaną M-ą, niezamężną, części wyderkafowe we wsiach Kroczyno i Lgota sprzedała braciom Pierzchlińskim (P. 1395 k. 217v; zob. też P. 884 k. 9v). Jako żona Sobiepańskiego występowała 1547 r. (Py. 172 k. 324v), żyła zaś zapewne jeszcze i 1550 r. (P. 890 k. 317v). Zob. tablicę).
@tablica: Manieccy (h. Łodzia?)
Chyba do tych samych M-ch należy zaliczyć Małgorzatę M-ą, żonę 1549 r. Marcina Węgierskiego.
>Manieccy h. Sokola byli odgalęzieniem Pigłowskich z Pigłowic p. pyzdr., stąd też pisali się z Pigłowic M-imi. Maciej Pigłowski mając dwie części w Manieczkach p. kośc., oprawił na nich 1527 r. swej żonie Katarzynie Sidnickiej (z Siedlnicy, dziś Świdnicy p. wschow.) posag 250 zł (P. 1393 k. 166). Kwitował 1529 r. swego rodzonego brata Jana Pigłowskiego ze 140 grz. wyderkafowych na wsi Płaczki (P. 871 k. 385), pozywał zaś tego brata 1531 r. (Kośc. 27 k. 75). Nie żył już 1540 r., kiedy jego synów Macieja, Stanisława, Kaspra, Mikołaja, Jerzego, Tomasza i Jana M-ch pozywali bracia Mielińscy, synowie zmarłego Piotra. W pozwie kolejność w wyliczeniu synów Macieja Pigłowskiego inna, kładę tu ich jednak w porządku, jaki dla określenia ich starszeństwa zdają się dyktować inne mnogie zapisy. Mielińscy pozew swój kierowali do Manieczek (Kośc. 234 k. 448v). Miał Maciej także i córkę Urszulę, w latach 1540-1571 żonę Wojciecha Chwałkowskiego cz. Włostowskiego. Z tych synów, Maciej Pigłowski (nie wiem czy najstarszy?), obok braci dziedzic w Manieczkach, żył jeszcze 1549 r., ale już transakcje braterskie z 1550 r. milczą o nim, zapewne więc zmarł w r. 1549 lub 1550.
I. Stanisław M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, jak już widzieliśmy, wspomniany 1540 r., wiódł 1542 r. wespół z bratem Kasprem sprawę z Maciejem Krzyżanowskim, podsędkiem ziemskim poznańskim, o nawodnienie bagna "alian łozy" w pustej wsi Zgorzyce, należącej do Krzyżanowskiego (P. 881 k. 345). Części odziedziczone po rodzicach w Manieczkach i Gawronach p.kośc. sprzedał 1549 r. za 400 zł swoim braciom: Stanisławowi, Kasprowi, Jerzemu, Tomaszowi, Maciejowi i Janowi (P. 1395 k. 476). Wspólnie z braćmi zawierał 1550 r. ugodę z Kasprem Sidnickim, dziedzicem w Sidnicy ("Szidnicy"), synem zmarłego Stanisława (Kośc. 235 k. 322). Wraz z braćmi, Kasprem, Jerzym, Tomaszem i Janem, kupił 1556 r. od Andrzeja Gawrońskiego za 2.000 zł połowę wsi Gawrony p.kośc.(Py. 897 k. 529v, 1396 k. 355v). Wespół z braćmi, Jerzym, Tomaszem i Janem, części w Manieczkach i Gawronach kupił 1558 r. za 1.500 zł od brata Kaspra (P. 1396 k. 630v), ale 1562 r. swoje części w tych dwóch wsiach sprzedał temu Kasprowi za 2.000 zł (P. 1397 k. 177). Części we wsi Kroczzyno cz. Krotczyn (dziś Kruczyn) p.kośc., kupione 1562 r. za 3.000 złp od Marcina Kroczyńskiego (P. 904 k. 681, 1397 k. 172v), dał 1567 r. bratu Jerzemu (P. 1397 k. 596). Od brata Jana otrzymał 1583 r. w dożywotnie użytkowanie jego części w Manieczkach (Kośc. 347 k. 36). Wspólnie z bratem Jerzym części w tejże wsi, odziedziczone po bracie Kasprze, sprzedał 1583 r. za 2.000 zł bratu Janowi (P. 1399 k. 88v). Wspólnie zaś z tym Janem części Pigłowic, które ojciec ich wyderkował był kiedyś swemu bratu Janowi Pigłowskiemu, sprzedał teraz za 5.000 grz. swoim braciom stryjecznym, Janowi i Andrzejowi Pigłowskim (ib. k. 319). Wespół z braćmi, Jerzym i Janem, skwitowany 1586 r. przez bratanicę Kataarzynę, córkę zmarłego Tomasza M-go, a żonę Andrzeja Chłapowskiego, z opieki, jaką nad nią sprawowali (Ws. 10 k. 243v). Jako spadkobierca brata Jerzego cedował 1591 r. sumy po nim bratu Janowi i bratanicy Chłapowskiej (P. 955 k. 762v). Odziedziczoną po bracie Jerzym wieś Borek p.kośc. sprzedał t.r. za 2.000 zł bratu Janowi (P. 1400 k. 680). Bezpotomny, nie żył już 1593 r., kiedy jako jego spadkobierczyni występowała bratanica zamężna Chłapowska (Kośc. 263 k. 324v). Żoną jego była Anna Kroczyńska, córka Andrzeja, której 1564 r. na połowie swych dóbr we wsi Kroczyno oprawił 250 zł posagu (P. 1397 k. 311v).
II. Kasper M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. Jak widzieliśmy, od Andrzeja Gawrońskiego wespół z braćmi nabył 1556 r. połowę Gawron. Od Jakuba Włostowskiego kupił 1557 r. za 500 zł pięć ćwierci pustej roli w Zimlinie p. kośc., które ów Jakub nabył od Krzysztofa Sowińskiego (P. 1396 k. 451). Braciom swoim, Stanisławowi, Jerzemu, Tomaszowi i Janowi, sprzedał 1558 r. za 1.500 zł swe części w Manieczkach (P. 1396 k. 630v). Od brata Stanisława kupił 1562 r. za 2.000 zł jego części w Gawronach i Manieczkach (P. 1397 k. 177). Z przeprowadzonych 1563 r. działów braterskich wziął wespół z bratem Janem Manieczki (Kośc. 240 II k. 35v). Pięć ćwierci roli w Zimlinie, nabyte ongiś od Wojciecha Włostowskiego, sprzedał 1565 r. temuż Włostowskiemu za taką samą sumę 500 zł (Kośc. 346 k. 54v), a chyba i bezżennie. Dziedziczyli po nim bracia.
III. Mikołaj M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 234 k. 448v), swoje części po rodzicach w Manieczkach i Gawronach sprzedał 1549 r. za 400 zł braciom swym, Stanisławowi, Kasprowi, Jerzemu, Tomaszowi, Maciejowi i Janowi (P. 1395 k. 476). Żył jeszcze 1553 r. (Ws. 3 k. 246v). Transakcje z 1556 r. milczą o nim, więc chyba już wtedy nie żył. A nie żył z wszelką pewnością 1581 r. (Ws. 9 k. 288v). Był bezdzietny a chyba i bezżenny.
IV. Jerzy M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 234 k. 448v), wespół z braćmi od Andrzeja Gawrońskiego kupił 1556 r. za 2.000 zł połowę wsi Gawrony (P. 897 k. 529v), która to wieś przypadła z działów braterskich dokonanych w 1563 r. właśnie jemu i Tomaszowi (Kośc. 240 II k. 35v). Temu Tomaszowi sprzedał 1565 r. za 100 zł połowę dworu i budynków w Gawronach (P. 1397 k. 433). Od brata Stanisława dostał 1567 r. części wsi Kroczyno p. kośc. (ib. k. 596), zaś 1572 r. owe części sprzedał za 2.000 grz. Jaroszowi z Rozdrażewa Nowomiejskiemu (P. 1398 k. 318). Od Marcina Grzymisławskiego kupił 1574 r. za 2.300 złp części wsi Borek p. kośc. (ib.k. 409v), a od Marcina Borkowskiego t.r. kupił za 1.100 złp inne części tej wsi (ib. k. 453v). Połowę Gawron sprzedał t.r. za 1.700 złp Barbarze Przeborowskiej, wdowie po Macieju Międzychodzkim (ib. k. 411). Wespół z bratem Stanisławem części w Manieczkach, odziedziczone po bracie Kasprze, sprzedał 1583 r. za 2.000 zł bratu Janowi (P. 1399 k. 88v). Ojcowskie części w Pigłowicach sprzedał w 1584 r. za 2.000 grz. stryjecznym swym braciom, Janowi i Andrzejowi Pigłowskim (ib. k. 377v). Umarł w r. 1590 lub 1591 (Kosc. 270 k. 56v; P. 955 k. 764). Był bezdzietny i spadek po nim brali bracia.
V. Tomasz M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 234 k. 448v), z działów z bracmi przeprowadzonych 1563 r. wziął wespół z bratem Jerzym wieś Gawrony (Kośc. 240 II k. 35v), zaś 1565 r. kupił od tego brata za 100 zł jego połowę tamtejszego dworu wraz z zabudowaniami (P. 1397 k. 433). Żył jeszcze 1572 r., kiedy to od Barbary Międzychodzkiej, wdowy po Macieju Przyborowskim, otrzymał zapis długu 100 zł (Kośc. 252 k. 278v). Nie żył już 1575 r. (P. 926 k. 469v). Jego żoną była Dorota, córka Wojciecha Drzewieckiego, której 1567 r. na połowie swych dobr w Gawronach dal oprawę 350 zł posagu (P. 1397 k. 589). T.r. Dorota skwitowała swego ojca z dóbr rodzicielskich (P. 911 k. 709v). Dorota z Ostrowa Drzewiecka, wdowa po Tomaszu M-im, zawierała 1584 r. z Małgorzatą Spławską, wdową po Wojciechu Drzewieckim, kontrakt o dzierżawę połowy Gawron (Kośc. 264 k. 279v). Córki Tomasza, Anna i Katarzyna, po śmierci ojca pozostawały pod opieką stryjów (Kośc. 255 k. 96, 261 k. 395). Z nich, Anna wyszła krótko 16 X 1581 r. za Wacława Jaskóleckiego, Katarzyna, jeszcze 1583 r. niezamężna (P. 940 k. 765), juz 1586 r. była żoną Andrzeja Chłapowskiego, zmarłego 1617 r. lub 1618, sama zaś zmarła po 1634 r.
VI. Jan M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 240 II k. 35v). Po rodzicach miał także i dwie części we wsi Brzozogaj p. gnieźn., które sprzedał 1567 r. za 4.000 zł Jerzemu hr. na Łabiszynie Latalskiemu, wojewodzicowi poznańskiemu (P. 1397 k. 612v). Od Andrzeja Chojnickiego cz. Piotrkowskiego kupił 1577 r. za 4.000 złp połowę Piotrkowic p. kośc. (P. 1398 k. 723). Był 1581 r. jednym ze spadkobierców brata Mikołaja (Kośc. 261 k. 324). Od swych braci, Jerzego i Stanisława, kupił 1583 r. za 2.000 zł ich części w Manieczkach, pochodzące ze spadku po bracie Kasprze (P. 1399 k. 88v), zaś użytkowanie tych części dał t.r. dożywotnio bratu Stanisławowi (Kośc. 347 k. 36). Wespół z tym bratem ojcowskie części Pigłowic sprzedał 1584 r. za 5.000 grz. swym braciom stryjecznym, Janowi i Andrzejowi Pigłowskim (P. 1399 k. 319). Od Piotra Lubiatowskiego kupił t.r. za 4.000 złp połowę wsi Dąbrowa i Kotowo oraz pustki Zgrodzewko p. pyzdr. (ib. k. 378), do których został intromitowany 1587 r. (Kośc. 267 k. 15). Od bratanicy Katarzyny zamężnej Chłapowskiej kupił 1586 r. za 1.000 złp części Manieczek, które przypadły jej w spadku po stryju Kasprze M-im (Ws. 202 k. 86). Intromisję otrzymał 1589 r. (P. 952 k. 501). Od braci Koszutskich, Jana, Krzysztofa i Andrzeja, nabył 1590 r. za 4.200 złp części wsi Kotowo, Dąbrowa i pustki Zgrodzewko wraz z prawami do młynów na Warcie (P. 1400 k. 534). Od brata Stanisława kupił 1591 r. za 2.000 zł część wsi Borek p. kośc., pochodzącą ze spadku po bracie Jerzym (ib. k. 680). Inną część tamże kupił jednocześnie za taką samą sumę od bratanicy Chłapowskiej (ib. k. 681). Swoje części w Manieczkach, jak również części w tej wsi mające nań spaść po bracie Stanisławie, dał 1591 r. w dożywocie synowi Andrzejowi, jako jego część w dziale z innymi synami, Maciejem i Mikołajem (P. 1400 k. 784v). Od braci Karśnickich, Jana, Macieja, Wojciecha, Marcina i Mikołaja, kupił 1595 r. za 6.000 złp części wsi Morownica p. kośc. (P. 1401 k. 410v). Kotowo, Dąbrówkę(!) i pustkę Zgrodzewko wraz z młynem Kotowskim na Warcie p. pyzdr. dał synowi Maciejowi, całą zaś Morownicę i połowę Piotrkowic p. kośc. wyznaczył po swej śmierci dla syna Mikołaja (ib. k. 822), ale Morownicę przekazał mu już teraz (ib. k. 824), wyznaczając dla żony dożywotnie użytkowanie części Piotrkowic (Kośc. 347 k. 135v). Te rozporządzenia względem synów, czynione 27 V 1596 r., były zapewne wyrazem jego ostatniej woli i umarł chyba wkrótce potem. Jako o zmarłym słyszymy o nim 1599 r. (Kośc. 279 k. 64). Jego żoną była Łucja z Błociszewa Gajewska, córka Wincentego, której 1561 r. na połowie swych części w Manieczkach i Gawronach oprawił 200 grz. posagu (P. 1397 k. 9). Żyła jeszcze będąc wdową 1599 r., kiedy to Piotr Zadorski zapisywał jej dług 150 złp (Kośc. 279 k. 64). Oprócz wspomnianych wyżej synów, Andrzeja, Macieja i Mikołaja, były też córki, Zofia i Małgorzata. Zofia, klaryska w Głogowie, otrzymała 1581 r. od ojca zapis dożywotniej rocznej pensji 30 złp oraz pewne świadczenia w naturaliach (Kośc. 261 k. 590v). Była przeoryszą tego konwentu 1605 r. (Ws. 21 k. 279v, 280), a 1606 r. od brata Mikołaja otrzymała ponowienie zapisu rocznej pensji (Kośc. 286 k. 158). Żyła jeszcze i wciąż była przeoryszą 1637 r. (Ws. 47 k. 591). Małgorzata była 1583 r. żoną Stanisława Szołdrskiego. Żyli jeszcze oboje 1611 r.
I) Andrzej M. cz. Pigłowski, syn Jana i Gajewskiej, od Kaspra i Macieja, braci ze Smogorzewa Miaskowskich, otrzymał 1596 r. zobowiązanie sprzedania za 5.300 złp ich części w Smogorzewie p. kośc. (Kośc. 276 k. 113v). Od Jana Brodzkiego kupił 1599 r. za 5.000 złp jego dziedzictwo w Rogaczewie oraz w pustkach Gąski i Mirosławki p. kośc. (P. 1403 k. 138v), ale już 1601 r. te swoje części w Rogaczewie i w pustce Mirosławki sprzedał za 6.000 złp Janowi Rudkowskiemu (P. 1404 k. 198). Był dziedzicem wsi Borek p. kośc., którą 1608 r. sprzedał wyderkafem za 2.400 złp Bartłomiejowi Cieleckiemu (Ws. 204 k. 350v). Od Aleksandra Brodzkiego kupił za 10.000 złp części Otorowa, co żona Brodzkiego, Anna z Pawłowskich, aprobowała 1613 r. (P. 990 k. 918v). Na Borku i Manieczkach zapisał 1618 r. swym synom, Maciejowi i Jakubowi, sumę 2.000 zł (P. 992 k. 60). Od Baltazara Sepińskiego kupił 1616 r. za 6.400 złp części Sepna Wielkiego i Małego Sepienka p. kośc. (P. 1410 k. 86). Całe wsie Manieczki i Borek dał 1619 r. synowi Maciejowi w dziale z innym synem, Jakubem, zatrzymując dla siebie i żony dożywocie tych dóbr (P. 1411 k. 595). Żył jeszcze 1630 r., kiedy to Borek wydzierżawił za 800 zł Stanisławowi Przyborowskiemu, podczaszemu poznańskiemu (Kośc. 296 k. 18v). Nie żył już 1649 r. (I. Kal. 115 s. 1510). Żoną jego była 1591 r. Anna Bielejewska, córka Zygmunta (P. 956 k. 840), z którą 1593 r. spisywał wzajemne dożywocie (Ws. 203 k. 23), ponowione 1601 r. (P. 1404 k. 178v). Na połowie Manieczek i Borku dał jej t.r. oprawę 2.500 złp posagu (ib. k. 180). Umarła po 1629 r. Prócz wspomnianych wyżej synów, Macieja i Jakuba, był jeszcze i Jan, jak się zdaje najstarszy. Była też i córka Ewa wydana 1609 r. za Wojciecha Leśniewskiego. Oboje żyli jeszcze 1627 r.
(I) Jan M. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, od Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego, kupił 1622 r. za 12.000 złp jego części w Zbarzewie p. wschow. (Ws. 206 k. 19v), które 1629 r. sprzedał za 15.000 złp Janowi Leszczyńskiemu, wojewodzicowi brzeskiemu kujawskiemu (P. 1416 k. 472). Od brata Jakuba otrzymał donację 1629 r. wsi Stróże i Wiśnie p. bieckiego (P. 1416 k. 670), które to dobra zwrócił bratu 1631 r. (P. 1417 k. 49v). Ożenił się z Marianną Przecławską, córką Mikołaja, podwojewodziego poznańskiego, i Katarzyny Dzierżanowskiej, która 1613 r., będąc już jego żoną, otrzymała od swego rodzonego stryja, Stanisława Przecławskiego, donację części Krześlic p. gnieźn. (P. 146 k. 875v, 1408 k. 422). Inne części w tejże wsi 1614 r. dała jej siostra Eufrozyna, przeorysza klarysek poznańskich (P. 1409 k. 244). Wszystkie te części Krześlic sprzedała 1619 r. za 18.000 złp Janowi Rogalińskiemu (P. 1411 k. 583). Kwitowała 1629 r. męża z 50.000 zł (Ws. 41 k. 511v). Oboje małżonkowie żyli jeszcze 1633 r. (I. Kal. 99b s. 2140).
Marcjan (Marcin) M., syn Jana, już nieżyjącego, 11 III 1652 r., jeszcze przed ślubem z Teresą Radzicką (Radecką?), otrzymał od jej ojca Jana zapis 2.000 złp gotowizną i 500 złp w wyprawie, jako jej posag (G. 82 k. 478), to być może właśnie syn powyższego Jana. T.r. oboje z żoną wydzierżawili od małzonków Gliszczyńskich pod zakładem 2.000 złp Gorzykowo p. gnieźn. (ib. k. 548). Wzajemne dożywocie spisywali 1653 r. (P. 1066 k. 319). Marcjan nie żył już 1674 r. (G. 85 k. 131v). Syn ich Franciszek Michał chrzczony był 4 IX(?) 1655 (LB Trzemeszno).
(II) Maciej W. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, wspomniany, jak widzieliśmy, już 1614 r., od ojca otrzymał 1619 r. w dziale Manieczki i Borek. Całe swe części w obu tych wsiach sprzedał 1624 r. za 22.000 złp Stanisławowi Przyborowskiemu, podczaszemu poznańskiemu (P. 1414 k. 1011v). Widocznie dożywocie żyjących jeszcze rodziców zostało z tych wsi zniesione. Od Wojciecha i Stanisława, braci Sławoszewskich, a też od ich braci, Jerzego i Andrzeja, kupił 1625 r. za 19.200 złp Granówko p. kośc. i części Niemieckiego Wilkowa oraz Smyczyny Wielkiej i Małej p. wschow. (P. 1415 k. 195v, 551v, 1419 k. 1143v). Części w Wilkowie i w obu Smyczynach 1629 r. sprzedał za 9.000 złp Stanislawowi Wilkowskiemu (P. 1416 k. 543), mimo to jednak 1636 r. mowa o nim jako o obecnym dziedzicu Wilkowa (G. 80 k. 105v). Od Joachima Ernesta Wedelskiego kupił 1634 r. za 36.000 złp części miasta Tuczna i wsi: Stralemberk, Stybowo, Lubstorp, Malentyn, Marta, Knakendorf p. wałec. (P. 1418 k. 121v). Od Krzysztofa Mieszkowskiego kupił 1637 r. za 50.000 złp Mieszkowo Wielkie i Małe, Wolicę Pustą oraz Stramice p. pyzdr. (P. 1419 k. 201). Z sejmiku odbytego w Poznaniu 8 VI 1648 r., po śmierci króla Władysława IV, zostal wyznaczony na jednego z komisarzy do popisywania żołnierzy (P. 173 k. 464). Na lustracji pod Kaliszem 28 VII t.r. stawał w sześc koni jako porucznik w chorągwi arkebuzerów Andrzeja Przyjemskiego, w pułku Jakuba Rozdrażewskiego (P. 173 k. 626v). Wedle uchwały powziętej 1651 r. w obozie pod Beresteczkiem, winien był zapłacić kwadrupli podymnego z 30 dymów w Mieszkowie, Wolicy, Stramicach i Granówku - 60 zł (Py. 151 s. 215). Wielki i Mały Mieszków, Wolicę p. pyzdr., oraz Granówko p. kośc. sprzedał 1658 r. za 60.000 złp synowi Jerzemu (P. 1070 k. 208), zachował jednak faktyczne posiadanie tych dóbr, czy przynajmniej ich jakiejś części. Mieszków 1663 r. wydzierżawił malżonkom Karwowskim (Py. 153 s. 105). Nie żył już 1664 r. (Ws. 208 k. 202v). Kiedy 1618 r. żenił się z Katarzyną, córką Wojciecha Skóry z Gaju Obornickiego, wdową 1-o v. po Jerzym Tłockim, jego ojciec przyszłej swej synowej na połowie Manieczek oprawił posag 7.000 złp (P. 1411 k. 283). On sam oprawił tej żonie 1619 r. na Manieczkach 6.500 złp posagu (ib. k. 596v), zaś 1625 r. na Granówku tego posagu już 7.000 złp (P. 1415 k. 54v). Maciej 1626 r. dla urodzonych z niej dzieci ustanowił opiekunami: swego stryja Macieja, podkomorzego poznańskiego, jego syna Hieronima, Jana Skórę z Gaju Obornickiego i innych (Kośc. 294 k. 92). Katarzyna z Obornickich wespół ze swymi siostrami, Anną zamężną Mierzewską i Marianną zamężną Stogniewową, 1633 r. część gruntu zwanego Obornickim, położonego na przedmieściu Poznania, za Bramą Wrocławską, na Stelmachach, koło młyna zwanego Chrościejewskim, sprzedały za 1.000 zl bratu ich Janowi Obornickiemu (P. 1417 k. 998v). Katarzyna żyła jeszcze 1635 r. (P. 1418 k. 557v). Synem Macieja był Jerzy, córką Urszula, 1654 r. żona Samuela Konarskiego wdowa po nim 1659 r., 2-o v. 1663 r. żona Jakuba Polickiego.
Jerzy, syn Macieja i Obornickiej, stolnik kijowski 1668 r. (LB Kościan), 1678 r. deputat na Trybunał Piotrkowski z pow. kijowskiego (Z. T. P. 32 s. 1116). Nabyte od ojca dobra, Mieszków Wielki i Mały, Wolica Pusta oraz opustoszałą wieś Stramice p. pyzdr. sprzedał 1664 r. za sumę 50.000 zł Stanisławowi Mieszkowskiemu, zaś Granówko p. kośc. za 18.000 zł Fabianowi Wilhelmowi Rosenowi (Ws. 208 k. 200, 202v). Żył jeszcze, jak widzieliśmy, 1678 r. Jego żoną była 1664 r. Zofia z Białaczowa Straszówna (ib. k. 200). Pochodzili po tym Jerzym Manieccy osiedleni w południowo-wschodnich województwach Rzeczypospolitej.
(III) Jakub M. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, wspomniany w zapisie ojcowskim z 1614 r. (P. 992 k. 60). Od brata Macieja 1620 r. nabył wyderkafem za 4.000 złp wieś Borek (P. 1412 k. 420v). Dał 1629 r. bratu Janowi wsie Stróże i Wiśnie p. bieckiego, ale już 1631 r. otrzymał je od niego z powrotem (P. 1416 k. 670, 1417 k. 49v). Wespół z żoną nabył wyderkafem 1644 r. za 8.800 złp od małżonków, Prokopa Stogniewa i Marianny z Gaju Obornickiej, wieś Pierzchno p. kośc. (P. 1421 k. 862). Wyderkaf ten ponowiono 1645 r., tym razem za sumę 12.000 złp (P. 1422 k. 321). Żył jeszcze Jakub 19 IX 1651 r. (LB Wieleń). Jego pierwszą żoną byla zaślubiona przed 12 III 1625 r. Zofia z Zakliczyna Jordanówna, córka Kaspra i Zofii z Iwanowic Pieniążkówny (I. Krak. 222 s. 1626; Boniecki), drugą, w 1630 r. Agnieszka Przecławska, córka Stanisława, wdowa 1-o v. po Adamie z Grabu Wilkostowskim (P. 1023 k. 149). T.r. małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie (W. 28 k. 143v). Agnieszka żyła jeszcze 1648 r. (P. 173 k. 45). Z pierwszej żony była córka Zofia, żona 1647 r. Dobrogosta z Kosiczyna Belęckiego cz. Skrzydlewskiego, z czasem sędziego ziemskiego poznańskiego, zmarła między r. 1658 a 1664. Zapewne z Jordanówny rodził się też syn Andrzej, o którym znam tylko jedną wzmiankę z r. 1649 (P. 1424 k. 416v). Corka z drugiego małżeństwa to Konstancja, wydana 1657 r., krótko po 15 VI, za Stanisława Łochockiego, wdowa po nim w latach 1680-1701.
II) Maciej M. z Pigłowic, syn Jana i Gajewskiej, komornik ziemski kaliski 1611 r. (Z. T. P. 27 s. 737), wojski kaliski 1612 r. (P. 988 k. 1076v) mianowany podsędkiem ziemskim kaliskim 13 V 1613 r. (I. i D. Z. Kal. 28 k. 188v), był też już wtedy sędzią surogatorem grodzkim kaliskim (ib. k. 186v), a podkomorzym poznańskim został 19 IV 1625 r. (M. K. 172 k. 233). W 1631 r. był sędzią deputatem z województwa poznańskiego i marszałkiem Trybunału Koronnego w Piotrkowie (Z. T. P. 28b s. 2520). Od uczc. Jakuba Markowicza kupił 1591 r. za 200 zł dom pod Górką (zamkową) w Poznaniu (P. 1400 k. 650), który to dom sprzedał 1596 r. za 100 grz. uczc. Janowi Drabikowi, słudze urzędu grodzkiego poznańskiego (P. 1401 k. 826v). Od ojca otrzymał 1596 r. wsie Kotowo i Dąbrówkę oraz pustkę Zgrodzewko i młyn Kotowski na Warcie p. pyzdr. (ib. k. 822). Od Marcelego Kaczanowskiego kupił 1599 r. za 4.250 złp jego części w Pigłowicach (P. 1403 k. 112). Od Walentyna Szczuckiego kupil 1606 r. za 11.000 złp wieś Miechlino (dzisiaj Mechlin) z pustką Lichocza p. pyzdr. (P. 1405 k. 482v). Wyznaczył 1612 r. na opiekunow dla swoich dzieci, braci swych, Andrzeja i Mikołaja, Wojciecha Kierskiego oraz innych (P. 988 k. 1076v). Od Adama Ponieckiego nabył t.r. za 2.000 złp części w Pigłowicach (P. 1408 k. 86v), zas inne części w tej wsi kupił 1619 r. za 2.200 złp od Adama Pigłowskiego (P. 1411 k. 326v). Nie wiem, czy był dziedzicem, czy tylko posesorem wsi Głuponie p. pozn., którą to wieś sprzedał wyderkafem za 10.000 złp Andrzejowi Bronikowskiemu (P. 1412 k. 781). Dalsze części w Pigłowicach kupił 1623 r. za 3.600 złp od Doroty Pigłowskiej, żony Wojciecha Zadorskiego (P. 1414 k. 200v). Od Andrzeja Przecławskiego kupił 1624 r. za 50.000 złp wsie: Knyszyno, Drogocino, Chojnicę, Bielawy p. pozn. (ib. k. 999v). Od Marcina Pigłowskiego nabył 1625 r. za 3.000 złp części Pigłowic (P. 1415 k. 4). Od Samuela Targowskiego, sekretarza J. Kr. Mci, otrzymał 1629 r. w zarząd stworzoną przez niego fundację w Nowejwsi p. pozn., dochody z ktorej miały być obracane na wykupienie jeńców z niewoli tatarskiej, a dysponować tymi dochodami mieli kolejni podkomorzowie poznańscy (P. 1416 k. 700v; Z. T. P. 28b s. 2520). Ze swego Miechlina, z 17 chałup płacił w 1629 r. podymnego 8 zł 15 gr., zas z 11 chałup w Dąbrowie i z 8 w Kotowie - 9 zł i 15 gr. (Py. 143 s. 35, 48). Umarł w 1640 r. przed 9 VII (P. 168 k. 252v, 761 k. 359). Ożenił się był Maciej z Agnieszką Kierską, córką Macieja, ktorej 1596 r. na połowie Dąbrowy i Kotowa oprawił posag 3.500 złp (P. 1402 k. 42). Skwitowała ona 1600 r. swych braci, Wojciecha, Piotra i Stanisława z majątku rodzicielskiego (P. 970 k. 237v). Umarła po r. 1611). Pozostało z niej synów trzech: Hieronim, Władysław i Chryzostom. Corki: Małgorzata, Katarzyna i Urszula. Z nich, Małgorzata wyszła 1615 r. za Stanisława Skaławskiego, zmarłego między r. 1643 a 1648, sama zaś nie żyła już 1665 r. Katarzyna zaślubiła 1625 r. Świętosława z Grabia Wilkostowskiego, kasztelanica konarsko-kujawskiego, z czasem podsędka ziemskiego brzesko-kujawskiego, i umarła po 1641 r. Urszula poślubiła przed 1643 r. Jana Markowskiego, a oboje żyli jeszcze 1671 r. Urszula umarła przed 1687 r.
(I) Hieronim, syn Macieja, podkomorzego poznańskiego, i Kierskiej, pisarz kancelarii królewskiej 1624 r., sekretarz J. Kr. Mci 1625 r. (Py. 143 k. 95v), mianowany 22 VII 1627 r. pisarzem ziemskim poznańskim (M. K. 176 k. 79v), został 20 I 1632 r. podsędkiem ziemskim poznańskim (ib. k. 197), zaś 22 I 1647 r. sędzią ziemskim poznańskim (P. 789 k. 2).Wspomniany po raz pierwszy 1618 r., kiedy obok ojca znalazł się w liczbie opiekunów, których dla dzieci swych ustanowił Wojciech Leśniewski, mąz jego stryjecznej siostry, Ewy M-ej (P. 1000 k. 858). Od króla dostał 20 III 1624 r. konsens na wykupienie wójtostwa w Śremie (M. K. 171 k. 133v). Od Jana z Popowa Mierzewskiego i żony jego, Anny z Pudliszek, kupił 1629 r. za 25.300 złp wieś Sulęcino oraz wsie dzisiaj nieznane: Borowo, Rzeczewo i Potrzebowo p. pyzdr. (P. 1416 k. 499v). Było 1629 r. w Pigłowicach dymów 18, z których dzierżawca Stanisław Mirosławski opłacał podymnego 9 zł. Ten sam dzierżawca z 20 dymów Sulęcina płacił zł 10 (Py. 143 s. 26, 48). Hieronim dla syna Jana, urodzonego z pierwszej żony, 1630 r. wyznaczył na opiekunów prymasa Jana Wężyka, ks. Andrzeja Szołdrskiego, proboszcza gnieźnieńskiego, sekratarza krolewskiego, ks. Zygmunta Cieleckiego, kanonika gnieźnieńskiego, poznańskiego i płockiego, sekretarza królewskiego, ojca swego, podkomorzego poznańskiego, brata stryjecznego, Jana M-go z Rogalina, wreszcie szwagra, Stanisława Skaławskiego (P. 1023 k. 1022v). Od Wojciecha Niwskiego kupił 1636 r. za 9.500 zł wieś Jarosławiec p. pozn. (P. 1418 k. 623v). Od Jana Szołdrskiego, kasztelana biechowskiego, kupił 1639 r. za 26.000 złp połowę miasta Stęszewa i wsi: Witowle, Chraplewo, Trzcielno i pustki Dębno (P. 1419 k. 1369v). Z przeprowadzonych 9 VII 1640 r. działów ojcowizny wziął Pigłowice p. pyzdr., tytułem zaś dopelnienia otrzymał od braci sumę 20.000 zł (P. 168 k. 252v). Na rzecz kaplicy Bractwa Literackiego w kościele śremskim zapisał 1640 r. sumę 1.000 zł, zabezpieczoną na Pigłowicach (Ws. 91 k. 113). Od Pawła Kazimierza Gzowskiego, stolnika rożańskiego, uzyskał 1641 r. donację pewnych części we wsiach: Zawady, Kowiesze, Piekary i Prusy w p. sochacz. (Z. T. P. 29 s. 1297). Jednocześnie Jan Niałecki cz. Pożarowski sprzedał mu za 50.000 zł dobra swe we wsiach, Gębice Nowe i Stare oraz w folwarku Oskobłok p. pozn. (ib. s. 1299; P. 166 k. 328). Od Jana Gorzyckiego i jego żony Doroty z Pawłowskich kupił 1642 r. za 30.000 zł drugą połowę miasta Stęszewa i wsi: Witowle, Chraplewo, Trzcielno (P. 1420 k. 891v). Od Wojciecha Rosnowskiego kupił 1645 r. części w Rosnowie Wielkim i w Rosnowie Małym cz. Rosnówku p. pozn., należące do niego i do jego braci, Adama i Andrzeja (P. 1422 k. 461), ale już 1646 r. owe części odprzedał mu z powrotem za 20.000 zł (ib. k. 839). Dla dzieci swych zrodzonych z trzeciej żony ustanowił 1649 r. opiekunami między innymi, tę żonę, brata Władysława, oraz Jana, syna z pierwszego małżeństwa (P. 789 k. 36). Od Marianny z Rozdrażewa, wdowy po Janie Milińskim, dziedziczki Gogolewa, kupił 1651 r. za 300 złp brzeg rzeki Warty położony na terenie tej wsi (P. 1860 k. 433). Po uchwaleniu w obozie pod Beresteczkiem podwójnego podymnego winien był płacić z 20 dymów Sulęcina 40 zł (Py. 151 s. 212, 213). Jarosławiec i Urniszewo oraz pustkę Żabikowo p. pyzdr. sprzedał 1653 r. za 25.000 złp Jakubowi Śniegockiemu (P. 1066 k. 340v). Miasto Stęszew i wsie, Chraplewo, Witowle i oba Trzcielina p. pozn. sprzedał 1653 r. za sumę 60.000 złp Łukaszowi Blińskiemu (P. 1066 k. 402v, 415). Umarł chyba na krótko przed 24 IX 1657 r., bowiem na tę datę wojewoda poznański Jan Leszczyński wyznaczył elekcję jego następcy na sęstwie ziemskim poznańskim (P. 181 k. 7). Oczywiście mogła ta śmierć nastapić wcześniej, w okresie najazdu szwedzkiego, kiedy ustało normalne funkcjonowanie urzędów i nie odbywały się elekcje urzędników sądowych. Jego pierwszą żoną była Barbara z Woli Wężykówna, córka Piotra, łowczego sieradzkiego, której 1627 r. (zapewne jeszcze przed ślubem) oprawił na Pigłowicach posag (Ws. 152 k. 429v; P. 1137 IX k. 154). T.r. od swego stryja, prymasa Jana Wężyka, otrzymała ona zapis 14.000 złp. Po jej śmierci Hieronim zaślubił 2-o v. 1629 r. Ewę Zdzarowską, córkę Jana i Anny z Szczodrzykowa Gądkowskiej, ktorej t.r., jeszcze przed zaślubinami, Maciej M., ojciec Hieronima, oprawił na Pigłowicach 15.000 zł posagu (P. 1416 k. 478v). Po raz trzeci żenił się 1637 r. z Marianną Rydzyńską, córką Marcina, podsędka ziemskiego wschowskiego, i Marianny Zawadzkiej, której t.r., jeszcze przed ślubem, na Sulęcinie, Borowie i Jarosławcu oprawił jako posag 8.000 złp gotowizną i 2.000 złp wyprawą (P. 1419 k. 113). Marianna po skasowaniu tej oprawy na Jarosławcu otrzymała od męża 1654 r. oprawę dla 10.000 złp swego posagu na połowie Pigłowic. Oboje małżonkowie spisywali też wtedy wzajemne dożywocie (P. 789 k. 96, 98v). Marianna, będąc już wdową, otrzymała od Marcina Franciszka Smoguleckiego, podczaszego brzeskiego kujawskiego, męża swej wnuczki, Katarzyny Rozdrażewskiej, dożywotnie użytkowanie miasta Smogulca z folwarkiem Budki oraz młynami zwanymi Prostków i Miejski (P. 1426 k. 450). Żyła jeszcze 1686 r., kiedy zapisywała katarzynkom poznańskim sumę 2.000 zł na swej wsi oprawnej Sulęcinie (P. 1111 I k. 77). Juz nie żyła 1699 r. (P. 1137 IX k. 154). Z Wężykówny był syn Jan. Z Rydzyńskiej syn Maciej Stanisław, ur. w Stęszewie, ochrzcz. 26 IX 1644 r. (LB Stęszew), niewątpliwie zmarły dzieckiem, i córki, Teresa, ochrzcz. 22 II 1646 r. (ib.), też zapewne zmarła wcześnie, oraz Jadwiga, 1658 r. żona Franciszka Andrzeja Rozdrażewskiego, zmarła między r. 1661 a 1669, zaś mąż po jej śmierci został benedyktynem. Jej córka, Katarzyna Rozdrażewska, stała się po swym dziadku macierzystym dziedziczką Pigłowic, Sulęcina i folwarku Borowo.
Jan, syn Hieronima i Wężykówny, dla którego ojciec, jak widzieliśmy, ustanowił 1630 r. opiekę z prymasem Wężykiem na czele. Z kolei on sam wszedł do opieki, którą 1649 r. ojciec wyznaczył dla swych dzieci z trzeciej żony. Był jeszcze wtedy świeckim. Juz 1657 r. występował jako jezuita kolegium kaliskiego (I. Kal. 122 s. 128). Jego, macochę oraz przyrodnią siostrę zamężną Rozdrażewską pozywała 1659 r. Zofia z Szamotuł, wdowa po Stefanie Głębockim (P. 184 k. 82v). Odziedziczone wespół ze stryjecznymi siostrami, córkami Władysława M-go, po zmarłym stryju Chryzostomie M-im części we wsiach Knyszyno, Chojnica, Drogocino, Lubicz i Bielawy, dał 1661 r. jednej z tych sióstr, a mianowicie Urszuli, oraz jej mężowi Janowi Dobrzyckiemu (P. 1072 VII k. 416v). Chyba o tym samym Janie mowa 1699 r. jako o jezuicie kolegium poznańskiego (P. 1137 IX k. 154).
(II) Władysław, syn Macieja i Kierskiej, od Stanisława Koszutskiego kupił 1639 r. za 14.000 złp wieś Ostrowo p. kośc. (P. 1419 k. 1376v). W skutku przeprowadzonych 9 VII 1640 r. działów braterskich wziął Mielichowo, Dąbrowę i Kotowo p. pyzdr. (P. 168 k. 252v). Od Wawrzyńca Przyborowskiego, kasztelanica rogozińskiego, kupił 1644 r. za sumę 28.000 złp Manieczki (P. 1421 k. 582v). Ostrowo sprzedał 1644 r. za 17.000 złp Jerzemu Rutkowskiemu (ib. k. 839). Od Przecława Leszczyńskiego, kasztelana śremskiego, kupił 1645 r. za 42.000 złp dobra Luciny i Kaleje oraz części w Niezamyślu p. pyzdr. (P. 1422 k. 116). W r. 1651 z 17 dymów w Miechlinie, 13 w Dąbrowie, 8 w Kotowie winien był płacić poczwórnego podymnego 76 zł (Py. 151 s. 211). Umarł w początku września 1658 r. (Kopia pobożnej pamięci). Jego pierwszą żoną była Dorota Konarzewska, córka Mikołaja, której 1640 r., jeszcze przed ślubem, przyszly teśc podkomorzy Maciej M. oprawił 7.000 złp posagu na wsiach Kotowo i Dąbrowa (P. 761 k. 359). Żyła ona jeszcze 1649 r. (Kośc. 302 k. 151). Po raz drugi Władysław zaślubił w Dąbrowie 7 II 1655 r. Jadwigę Mielżyńską, córke Krzysztofa, starosty kcyńskiego, i Elżbiety z Niegolewskich, której, mocą umowy, zawartej w wigilię ślubu, oprawił 10.000 zł posagu na wsiach Miechlino, Dąbrowa i Kotowo (P. 1068 k. 59; Kopia pobożnej pamięci). Utraciwszy męża Jadwiga jeszcze tego samego 1658 r. poszła 2-o v. za Fabiana Wilhelma Rosena, podpułkownika regimentu pieszego kasztelana sanockiego. Dożywocie z nim spisała t.r. (Ws. 208 k. 257; Kopia pobożnej pamięci) i tegoż roku skasowała dożywocie wzajemne spisane ongiś z pierwszym mężem (Ws. 56 k. 89v). Umarła po r. 1698. Z pierwszego małżeństwa była córka Urszula, o której rękę Maciej M., stryjeczny brat jej ojca, opiekun, zawierał 1658 r. umowę z Janem Wojciechem Dobrzyckim, stolnikowiczem ciechanowskim, z czasem sekretarzem krolewskim (Py. 152 s. 79; P. 183 k. 65v). Umarła przed 1677 r. Z Mielżyńskiej była córka Elżbieta (Anna Elżbieta), ur. 27 VII 1656 r. w Ochli na Śląsku, wydana najpierw 9 IX 1674 r. za Kazimierza Zygmunta Zapolskiego, starościca dybowskiego (Kopia pobożnej pamięci), wyszła 2-o v. po 1681 r. za Jana Radzimińskiego. Wdowa 1687 r. i po tym drugim mężu, zmarła między r. 1708 a 1715. Była dziedziczką Manieczek (Z. T. P. 44 k. 1295), które to dobra po jej bezpotomnej śmierci dostały się wnukom jej siostry Dobrzyckiej (P. 1732 k. 265). Z przeprowadzonych działów dóbr pozostalych po śmierci Wladysława M-go dzieciom Urszuli Dobrzyckiej dostały się wsie: Dąbrowa, Kotowo, Luciny, Kaleje i część w Niezamyślu p. pyzdr., Elżbiecie 1-o v. Zapolskiej, 2-o v. Radzimińskiej: Miechlino (dziś Mechlin).
(III) Chryzostom, syn Macieja i Kierskiej, dziedzic Knyszyna, Drogocina, Chojnicy, Bielaw i Lubicza p. pozn., które to dobra wziął w działach przeprowadzonych z braćmi 9 VII 1640 r. Nie żył już 1647 r. (P. 168 k. 252v). Ożenił się z Barbarą Kleczkowską, córką Macieja, której 1641 r., jeszcze przed zawarciem ślubu, zobowiązał się, iż po odebraniu posagu, to jest 20.000 złp, oprawi tę sumę na powyższych wsiach (P. 1043 k. 58). W 1647 r. była już ona 2-o v. żoną jana Kuczborskiego (P. 172 k. 908), a dożywocie z nim spisywała 1654 r. (P. 1067 X k. 33v). Jedyna córka Chryzostoma z niej zrodzona to Elżbieta, po ojcu dziedziczka Knyszyna, Drogocina, Chojnicy, Bielaw i Lubicza. Pozostawała pod opieka stryjów, Hieronima i Wladysława (ib.). Umarła między r. 1650 a 1661, zaś dobra po niej przypadły stryjecznemu bratu Janowi M-mu, synowi Hieronima, oraz córkom Władysława M-go (P. 789 k. 43; P. 1072 VIII k. 416v).
III) Mikołaj M. z Pigłowic, syn Jana i Gajewskiej, wspomniany 1591 r. (P. 1400 k. 784v). Ojciec w 1596 r. wyznaczył mu po swej śmierci jako dział całą Morownicę i połowę Piotrkowic (P. 1401 k. 822), z czego Morownicę dał mu zaraz (ib. k. 824). Od Macieja Nieżuchowskiego i żony jego Doroty z Krzyckich kupił 1599 r. za 8.000 zł inne części Piotrkowic (Kośc. 347 k. 178). Od Heleny z Zakrzewskich, żony Eliasza ASrciszewskiego, kupił 1605 r. za 12.000 złp Rogalino i Dobiertki p. pozn. (P. 1405 k. 309). Wraz z żoną zobowiązał się płacić dożywotnią pensję swej siostrze Zofii, przeoryszy klarysek głogowskich (Kośc. 286 k. 158). Części Piotrkowic, przyobiecane mu przez ojca, dostały mu się formalnie dopiero 1606 r. w skutku przeprowadzonych wtedy ostatecznych działów braterskich (P. 1405 k. 514v). Nazwany 1610 r. posesorem Rogalina i Dobiertek (G. 70 k. 497), wszedł potem w dziedzictwo owych wsi. Zaokrąglił je, nabywając od ks. Łukasza Wydzierzewskiego, kustosza katedralnego poznańskiego, za 5.000 złp wieś Świątniki, położoną między Rogalinem a Dobiertkami, a stanowiącą własnośc kustodii (P. 1407 k. 551v). Morownicę p. kośc. 1612 r. sprzedał za 9.500 złp Bartłomiejowi z Wielawsi Cieleckiemu (P. 1408 k. 203v). Od Macieja Szołdrskiego kupił 1614 r. za 9.500 złp Baranowo p. kośc. (P. 1409 k. 113v). Umarł w r. 1616 lub 1617 (P. 1410 k. 86; G. 74 k. 274v). Żoną jego była Barbara z radomicka Daleszyńska, wdowa 1-o v. po wawrzyńcu Słupskim, z którą wzajemne dożywocie spisywal 1596 r. (P. 1402 k. 199), a która jednocześnie otrzymała od teścia oprawę 1.700 złp posagu na całej Morownicy (ib. k. 687). Od Kaspra Słupskiego 1601 r., lub nieco wcześniej kupiła pewnych poddanych we wsi Miechlino p. pyzdr. (Ws. 204 k. 156v). Ponowne dożywocie małżonkowie spisywali 1606 r., to znaczy po przeprowadzeniu ostatecznych działów braterskich (P. 1405 k. 534v). Barbara, będąc już wdową, otrzymała 1618 r. od syna Jana Piotrkowice w użytkowanie (P. 1411 k. 295). Wszystkie swoje prawa na wsiach Rogalino, Dobiertki, Świątniki i na folwarku Wiesiołowo p. pozn. oraz na Baranowie p. kośc. cedowała 1618 r. synowej Janowej (P. 1000 k. 1030). Żyła jeszcze 1624 r., kiedy to wespół z synem Janem zawierała z Jadwigą z Bułakowa, wdową po Jakubie Giżyckim, i z jej synami kontrakt dotyczący Piotrkowic (Kośc. 292 k. 306). Miał z nią Mikołaj jednego syna Jana.
Jan, syn Mikołaja i Daleszyńskiej, łowczy poznański, mianowany przed 6 VIII 1634 r. (LB Czacz). Wspomniany pierwszy raz 1617 r. (G. 74 k. 274v), był po swym ojcu dziedzicem Rogalina, Dobiertek, Świątnik, Piotrkowic i Baranowa (P. 1411 k. 295, 529, 1419 k. 706v). Jego pierwszą żoną była Helena Leśniewska, córka Jana, podkomorzego bełskiego. Jeszcze przed ślubem Jan od swego przyszłego teścia otrzymał 22 XI 1617 r. zapis 15.000 złp posagu, w czym 12.000 gotowizną, 3.000 w wyprawie. Zobowiązał się oprawić ów posag na Rogalinie, Dobiertkach, Świątnikach, folwarku Wiesiołowo i na Baranowie (G. 74 k. 274v). Dokonał tej oprawy 1618 r. (P. 1411 k. 297), a zapewne io zaślubiny odbyły się dopiero t.r. (Estr. XXVIII 379). Po raz drugi Jan M. ożenił się krótko po 4 II 1630 r. z Zofią Prusimską, corką Mikołaja, wdową po Janie Kamieniewskim, która przed ślubem, właśnie tego dnia zapisała mu dług 10.000 złp, sumę stanowiącą niewątpliwie jej posag (P. 1023 k. 91v, 1420 k. 748). T.r., juz po ślubie, oprawił jej powyższą sumę na Piotrkowicach (P. 1416 k. 1097). Zofia, będąc współspadkobierczynią bezpotomnego swego brata, Mikołaja Prusimskiego, odziedziczone po nim części wsi Mnichy, Tuczęp i Miłostowo sprzedała 1641 r. za 13.333 złp siostrze swej Jadwidze, żonie Piotra Błociszewskiego (P. 1420 k. 748). Sama natomiast, względnie mąż jej, skupili od innych współspadkobierców pozostałe po jej stryju Dobrogoście wsie Prusim i Belsko p. pozn. I tak od siostrzeńca jej Piotra Urbanowskiego łowczy poznański nabył 1641 r. części tych dwóch wsi za 15.660 złp (ib. k. 561v). I znów łowczy za taką samą sumę 1642 r. kupił części tamże od Barbary z Urbanowskich, siostry Piotra a wdowy po Wojciechu Karsnickim (ib. k. 1042), jeszcze inne za tyleż 1649 r. od Marianny Goryńskiej, rodzącej się też z Prusimskiej, a żony Franciszka Słupskiego (P. 1424 k. 874), jeszcze inne łowczy wespół z żoną nabył 1651 r. za 2.750 złp od Elżbiety Goryńskiej żony Jana Trembińskiego (P. 1860 k. 454). Zofia, będąc już wdową, 1661 r., działając w imieniu wlasnym i zamężnych córek, Smoguleckiej, Jaraczewskiej i Chełkowskiej, dobra swoje i ich, to jest Prusim i Belsko sprzedała za 50.000 złp córce swej Mariannie z Kamieniewskich, żonie pasierba Mikołaja M-go (P. 1072 XI 599). Z pierwszego małżeństwa Jana syn Mikołaj i córki. Z nich, Barbara wyszła 1638 r. za Jana Kołudzkiego, z czasem podstolego brzeskiego kujawskiego, umarła po 17 VIII 1645 r. Katarzyna (Febronia), klaryska kaliska 1652 r. (G. 82 k. 596v). Z Lesniewskiej znam trzy córki. Z tych, Anna była 1651 r. żoną Albrychta Smoguleckiego, zmarłego między r. 1655 a 1657, sama umarła między r. 1682 a 1684. Jadwiga, najpierw 1661 r. żona Marcjana Jaraczewskiego, wdowa po nim 1662 r., poszła 2-o v. 1665 r. za Wojciecha Baranowskiego, umarła między r. 1687 a 1694. Wreszcie Urszula, 1661 r. żona Piotra Chełkowskiego, umarła między r. 1662 a 1664.
Mikołaj, syn Jana i Leśniewskiej, działając wraz ze swym szwagrem Janem Kołudzkim, jako współspadkobierca ks. Adama Leśniewskiego, archidiakona gnieźnieńskiego, zawierał 11 VI 1641 r. kontrakt działowy pod zakładem 60.000 zł z Katarzyną z Leśniewskich Charlęską, starościną łucką, siostrą swej matki, dotyczący wsi Lesniewa, Chwałkowa i części Łubowa p. gnieźn. M-mu dostały się wówczas Chwałkowo i Łubowo, zaś Charlęskiej Leśniewo (P. 166 k. 510; G. 80 k. 831v). Jeszcze tego samego roku Chwałkowo sprzedał za 18.000 złp Janowi Gniewkowskiemu (P. 1860 k. 378). Umarł między r. 1654 a 1661 (Kośc. 303 k. 829v; P. 1072 XI k. 590). Jego żoną była 1651 r. Marianna Kamieniewska, córka jego macochy z jej pierwszego męża (P. 1860 k. 378). O nabyciu przez nią od matki Prusimia i Belska byla już mowa wyżej. Będąc już wdową, 1662 r. dobra te sprzedała wyderkafem za 16.500 zł synom swym Andrzejowi i Janowi M-im (P. 1072 V k. 842v). Miała od męża oprawę na jego wsiach: Rogalino, Świątniki i Dobiertki. Zastawiła je 1663 r. za sumę 5.500 złp Ludwikowi Tworzyjańskiemu (P. 1073 k. 640v). Bor debowy zwany Parlicą na gruncie wsi Belsko, koło granic Międzychodu oraz wsi Zatom klucza sierakowskiego, sprzedała 1664 r. za 900 zł Krzysztofowi Unrugowi, dziedzicowi Międzychodu (P. 1425 k. 401v). Ze swym zięciem, Gabrielem Skórzewskim, zawierała 14 VIII 1675 r. ugodę o pozostałe po śmierci swej córki a jego żony ruchomości (Kośc. 305 k. 708). Dobra Prusim i Belsko sprzedała 1681 r. za 50.000 zł synowi Andrzejowi (P. 1103 VIII k. 36). Umarła w r. 1683 lub 1684 (P. 1106 VI k. 1, 1107 VII k. 68). Synowie z niej zrodzeni to Andrzej i Jan. Córki: Barbara, Helena, Zofia i Katarzyna. Barbara była w latach 1669-1698 żoną Bartłomieja Bieganowskiego, umarła 1673 r., przed 14 VIII. Zofia, 1682 r. żona Ludwika Tworzyjańskiego, umarła między r. 1691 a 1700. Wreszcie Katarzyna (Febronia), klaryska chęcińska, ktora 1683 r. kwitowała matkę i brata Andrzeja z prowizji od sumy zapisanej jej przez ojca (P. 1106 VI k. 1). Nekrolog Franciszkanek w Śremie notuje dwie różne daty śmierci siostry Febronii M-ej, raz pod 1 VII 1693 r., drugi raz pod 9 II 1694 r. Czy to pomyłka, czy też jedna z tych dat dotyczy wspomnianej juz a noszącej to samo imię zakonne ciotki, klaryski kaliskiej?
(I) Andrzej, syn Mikołaja i Kamieniewskiej, obok brata Jana, jak już widzieliśmy, nabywca 1662 r. od matki wyderkafu w Prusimiu i Belsku, obie te wsie, o czym też była mowa, kupił 1681 r. od matki. Piotrkowice p. kośc. t.r. sprzedał za 30.000 złp Antoniemu Bułakowskiemu (P. 1103 VI k. 64). Jako dziedzic Prusimia kwitowany był 1686 r. przez Wedelskich, matkę i syna (P. 1112 VII k. 64). Już nie żył 1703 r. (P. 1143 II k. 7v). Żoną jego była zaślubiona 22 VI 1683 r. Marianna Sczaniecka (LB Stęszew). Występowała ona 1703 r. przeciwko synowi Janowi o krzywdy jakich doznała po śmierci męża (P. 287 k. 141v). T.r. skwitowała tego syna (P. 1143 II k. 7v). Jak się zdaje, żyła jeszcze 1706 r. (Ws. 77 V k. 83), a może i 5 V 1709 r. (LB Rogoźno). Nie żyła już 1713 r. (Kośc. 311 k. 89). Syn Antoni, ochrzcz. 13 II 1684 r. (LB Mosina), brak mi jednak dalszych o nim wiadomości, zapewne zmarł dzieckiem. O Janie zob. niżej.
Jan, syn Andrzeja i Sczanieckiej, kwitował 1713 r. z sum Karola Unruga, starościca wałeckiego (Kośc. 311 s. 89). Był dziedzicem Prusimia, Belska i Baranowa. Umarł 3 III 1714 r. w Prusimiu (LM Kamionna), nie zostawiwszy potomstwa. W Prusimiu, Belsku i Baranowie dziedziczył po nim obok innych potomkow ciotek, Bieganowskiej i Tworzyjańskiej (Z. T. P. 43 k. 118, 439, 1073; P. 1199 k. 9v, 1249 k. 8v), także i brat cioteczny Stefan Bieganowski, który wskutek procesów prowadzonych ze współspadkobiercami przyszedł do ostatecznej ruiny i w końcu, wygnany z tych dóbr, umarł 8 IV 1723 r. (LM Międzychod). Chyba tego to Jana M-go żoną była Anna Mierzewska (Mierzejewska?), wdowa 1-o v. po Stanisławie Domańskim, zmarła w Jankowie Kuczkowskim 8 XII 1705 r. (LM Kuczków; I. Kal. 159 s. 290).
(II) Jan, syn Mikołaja i Kamienieckiej, wspomniany w wyderkafowym zapisie matki z r. 1662. Żył mjeszcze 1672 r. (Kośc. 305 k. 591), ale już 1678 r. brat Andrzej po jego smierci kwitował Stanisława Zielińskiego z rzeczy po tym zmarłym bracie (G. 86 k. 86). Zob. tablice 1-3.
@tablica: Manieccy h. Sokola 1
@tablica: Manieccy h. Sokola 2
@tablica: Manieccy h. Sokola 3
Jadwiga M-a (rodzice nie nazwani), ochrzcz. 2 X 1600 r. (LB Śmigiel) Jadwiga z Pigłowic M-a, nabywczyni praw od Seweryna Buszewskiego, sumę wyderkafową 3.000 złp na Bronikowie scedowała 1611 r. Hieronimowi Bronikowskiemu (P. 986 k. 691). Jadwiga z Pigłowic M. wyszła 1616 r. za Jana Grylewskiego. Marcin, syn Andrzeja (czyżby syn Andrzeja i Anny Bielewskich (Ws. 33 k. 1). Jan z Pigłowic M., 1626 r. jeden z opiekunów panny Katarzyny Krajewskiej (P. 1017 k. 37v, 699). Zofia, w latach 1631-1672 żona Krzysztofa Mycielskiego. Katarzyna, 1662 r. wdowa po Adamie Błociszewskim. Jan, już nie żyjący 1669 r., kiedy to wdowie po nim, Barbarze Twardowskiej, zapisał dług 500 zł Łukasz Niemojewski, dziedzic Bachorzewa (Kośc. 305 k. 451). Katarzyna, nie żyjąca już 1685 r., żona Jana Franciszka Szkudlskiego. Pani Urszula zmarła 1698 r. (Nekr. Reform. w Miejskiej Górce). Nie nazwana z imienia panna M. zmarła 18 V 1698 r. (LM Golejewko).
Nie wiem, czy z M-imi h. Sokola mieli coś wspólnego następujący M-cy. Jakub, od lat wielu osiadły w Zdunach, zmarł tam 1722 r., pochowany 23 I, podawał się za szlachcica (LM Zduny). Jan i Franciszka z Zmieręckich(!), rodzice Teodora, ochrzcz. 12 XI 1792 r. (LB Kepno).
>Manieccy z Manieczek (dawniej zwanych Manczycami) p. kośc., różni. Tomisław Manczycki 1401 r. (Kośc. 1 k. 144). Sędziwój Manczycki w latach 1403-1406 (P. 2 k. 163; Kośc. 3 k. 18v). Sędziwój M. Brlok 1414 r. (Kośc. III k. 9), ktorego ks. Kozierowski uważał za przypuszczalnego Wyskotę (BNT II). Ten sam niewątpliwie M., mąż Agnieszki 1415 r. (Kośc. III k. 67v).
Stefan z Manczyc Manczycki miał w r. 1444 termin z braćmi Jaraczewskimi (Kośc. 17 s. 45). Na Manczycach w r. 1446 zapisał 10 grz. czynszu rocznego Tomisławowi i maciejowi z Rogaczewa (P. 1379 k. 160), a w r. 1450 na połowie tej wsi oprawił 100 grz. posagu żonie Małgorzacie (P. 1381 k. 49v). Żyła ona jeszcze w r. 1459 (Kośc. 19 k. 232). Drugiej żonie Annie w r. 1465 zapisał tamże tyle samo posagu (P. 1383 k. 271). Pozywał w r. 1469 synów Piotra Dobszyńskiego, rodzonych siostrzeńców swej żony Małgorzaty, która na Mańczyce wniosła była 150 grz. posagu (Kośc. 20 s. 333). Stefan M. dwa puste łany (w Manieczkach?) sprzedał wyderkafem przed 1479 r. za 20 grz. i 1 kopę gr. Maciejowi niegdy Kurogórskiemu (P. 1386 k. 106). Nie żył już 1482 r., kiedy wdowa po nim Anna miała termin z Szymonem M-im (Kosc. 227 k. 99v). Rodzoną siostrą tego Stefana była Katarzyna, chyba jeszcze niezamężna w r. 1445 (Kośc. 17 s. 573), w r. 1448 już będąc żoną Macieja Ratajskiego pozywała Stefana o trzecią część Mańczyc (Kośc. 18 s. 317). Inną siostrą Stefana były Drogosława, którą już jako wdowa po Budziwoju z Chaław w r. 1450 kwitowała brata z 30 grz. posagu, jak też z 7 grz. należnych z trzeciej części macierzystej w Mańczycach (Kośc. 19 k. 36v).
Marcin, Wincenty i Jan, bracia, niegdy Gorzyńscy, dziedzice Manieczek. Z nich, Wincenty pozywał był Macieja Chałwskiego z Manieczek 1485 r. (Kośc. 228 k. 6). Bracia, Marcin i Wincenty, niedzielni dziedzice w Manieczkach, wymienili 1494 r. całą tę wieś z Katarzyną, zoną Mikołaja Jaromierskiego, na połowę wsi Skoraczewo, Prętkowice i Białe Jezioro (Kośc. 230 k. 53v; P. 1383 k. 39). Potem, po śmierci tego Mikołaja, pozywali 1501 r. jego córkę Małgorzatę o zobowiązanie dane przez zmarłego, iż stawi żonę dla uwolnienia połowy w Skoraczewie, Prętkowicach i Białym Jeziorze (Kośc. 231 k. 80v).
>Manierowicz "urodzony" Piotr Celestyn, wiceregens ziemski wschowski 1778 r. (Kośc. 333 k. 133) i 1779 r. (Ws. 100 k. 37v), wiceregens ziemski i grodzi wschowski 1782 r. (P. 1359 k. 572), wiceregens grodzki wschowski 1791 r. (Ws. 106 k. 109v). Nobilitowany podczas sejmu 1790 r. (Vol. Leg.). Posesor Pakawia i probostwa w Biezdrowie 1807 r., nazwany wtedy regentem grodzkim wschowskim (LB Biezdrowo). Umarł we Wróblewie 18 VI 1823 r. licząc lat 74 (LM Biezdrowo). Rodzoną siostrą jego była Konstancja, która 19 III 1791 r. wyszła za wdowca Józefa Mostowskiego, porucznika kawalerii narodowej (LC Sokolniki; LB Pobiedziska).
>Maniewscy. Tomasz, mąż Anny Mierzewskiej, wdowy 1-o v. po Wawrzyńcu Olszewskim, która 1704 r. kwitowała małżonków Grabińskich (I. Kal. 157 s. 23). "Ur." Stanisław, zamieszkały w Poznaniu, i Ewa, rodzice Floriana, ochrzcz. 4 V 1722 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.).
>Maniszewski Mikołaj, chrzestny 12 II 1747 r., jako dziadek, dziecka Macieja i Franciszki Koszutskich (LB Ptaszkowo).
>Manowscy h. Prus III z p. warszawskiego. Krzysztof, syn Jana, mianował 1598 r. plenipotentem Mikołaja Brudzyńskiego (P. 968 k. 1069v).
>Mansfeld h. Własnego. Ewa Hasmanin(!) de M., chrzestna 12 VII 1749 r. (LB Leszno).
>Manstein, Mansten Jerzy, mąz Marianny z Sokołowskich, córki Baltazara i Joanny Rylkówny (Relk, Relke), która 1735 r. od brata Karola Sokołowskiego otrzymała cesję 2.111 złp stanowiących jego udział w spadku po ciotce Zofii Rylkównie, żonie Franciszka Józefa Zaidlica (P. 1240 k. 145).
>Manteufflowie Kiełpińscy h. Rogala, zapewne odgałęzienie M-ów osiadłych na Pomorzu i w Inflantach, pisani przeważnie Mandiwlami lub Mandywlami. Od wsi Kiełpin (niem. Waltersdorff) w p. człuchowskim poczęli zwać się Kiełpińskimi, a z czasem herbowo zidentyfikowali się z Kiełpińskimi z Kiełpina w p. rypińskim przejmując ich herb - Rogalę. Trudno jednak wątpić, iż w rzeczywistości byli M-ami h. Własnego.
Krystian M. K., mąż Zofii Deregowskiej, córki Macieja, ktora w 1645 r. kwitowała swoich braci z 1.000 złp, stanowiących ulepszenie posagu zapisane jej przez ojca (N. 226 k. 150). Nie żył Krystian już 1669 r. (N. 225 k. 597v). Jego syn Maciej, dziedzic Kiełpina, 1667 r. mąż Doroty Kleistówny (N. 184 k. 130), córki Piotra i Erraty Blankiemburkówny, 1669 r. zapisał żonie 1669 r. zł posagu (N. 225 k. 597v). T.r. Dorota i jej siostry występowały jako dziedziczki po ojcu Batorowa, Szyszkowa, Nowejwsi i Huty (N. 185 k. 47v), a jednocześnie Maciej i Dorota zawierali ze szwagrem jej, Piotrem M-em Popielewskim, pod zakładem 2.000 złp kontrakt o części Nowejwsi i Huty (ib. k. 49v). Maciej nazwany 1679 r. indygeną ziem pruskich (Rel. B. 66 k. 139), nie żył już 1699 r. (N. 191 k. 13). Oboje małzonkowie żyli jeszcze 1680 r. (ib. k. 918). Wtedy to Dorota ze swa siostrą zamęzną Bornową i z siostrzenicą Zofią Erratą z M-w Kleistową wieś Szyszkowo z połową młyna p. nakiel. sprzedała za 24.000 zł Franciszkowi Raczyńskiemu (N. 225 k. 734). Piotr i Dorota nie żyli już 13 V 1700 r. (P. 638 k. 19). Synowie Macieja, Piotr 1699 r. dziedzic połowy Kiełpina (N. 225 k. 734), i Krzysztof. Córka Katarzyna, 1709 r. żona Andrzeja z Bukowca Dąbrowskiego, żyła jeszcze 1736 r., nie żyła zaś 1755 r. Inna córka, Barbara Elżbieta, żona Jakuba Prądzyńskiego, została w r. 1700 w grodzie skarszewskim skwitowana przez Piotra M-a K-go, chyba tego wyżej wspomnianego brata (P. 638 k. 19).
Krzysztof, syn Macieja i zapewne Kleistówny (I. B. 128 k. 52), zapisywał 1693 r. dług 480 zł synom Aleksandra Filipa Kraszewskiego i Marianny Erraty z Bornów (N. 189 k. 62). Jego zoną była Teresa Wałdowska, córka Stefana i Cecylii z Iłowieckich, za którą 1695 r. dał zobowiązanie jej braciom, iż ją stawi do akt celem skwitowania ich z 6.000 zł posagu (N. 189 k. 71). Skwitowała ona 1698 r. z tej sumy Jana Jakuba Potulickiego, starostę borzechowskiego (N. 189 k. 374v). Krzysztofowi Kazimierz Lewald Powalski 1699 r. zobowiązał się sprzedać za 9.000 zł Żurczyn p. bydg., co dopełnił 1700 r. (N. 191 k. 51v, 90v). Oboje z żoną z kolei sprzedali owa wieś 1707 r. za 8.400 t. Maciejowi Gębickiemu, kasztelanowi inowrocławskiemu (N. 192 k. 208, 209v). Krzysztof nie zył już 1710 r. (N. 193 s. 29). Wdowa 1715 r. swe prawa na Żurczynie scedowała synom (N. 197 s. 4), chyba więc rezygnacja owej wsi Gebickiemu do skutku nie doszła. Nie żyła już 1717 r. (N. 199 s. 79). Synowie: Stefan, Wojciech i Andrzej.
1. Stefan, syn Krzysztofa i Wałdowskiej, w imieniu własnym i braci 1712 r. zobowiązał się wobec Franciszka Golcza, kapitana J. Kr. Mci, do rezygnacji części Batorowa, Szyszkowa i Nowejwsi (N. 201 k. 10v) i cedował sumę Gerardowi Golczowi, kapitan J. Kr. Mci (N. 193 ks. 4). Z bratem Wojciechem, a również w imieniu brata Andrzeja zawierał 1719 r. komplanację z rodzeństwem Stanisławskimi spisywaną w Drzewianowie pod zakładem 8.000 t. (N. 201 k. 27). Żył jeszcze 1720 r. (Rel. B. 88 k. 9). Nie żył 1754 r. Z nieznanej mi żony pozostawił syna Franciszka, który 1754 r. cedował ciotecznemu bratu Antoniemu Nieborskiemu sumę 1.000 zł, która miał sobie w 1736 r. zapisana przez ciotkę Katarzynę zamęzną Dąbrowską (Kc. 142 k. 240v).
2. Wojciech, syn Krzysztofa i Wałdowskiej, do sprawy o Żurczyn toczonej z Szymonem i Andrzejem braćmi Wyrzyskimi mianował 1717 r. plenipotentami wuja Franciszka Wałdowskiego i brata Stefana K-go (N. 199 k. 79). Z racji obciążenia długami dóbr ojcowskich, zrzekł sie owych dóbr 1720 r. w imieniu własnym i nieletniego brata Andrzeja (Z. T. P. 40 k. 741). W myśl zobowiązania brata Stefana, danego w 1712 r., dokonał 1723 r. na rzecz Franciszka Golcza rezygnacji Batorowa, Szyszkowa i Nowejwsi (N. 291 k. 10v). Od Stanisława Grabskiego, dziedzica Smarzykowa, brał 1724 r. te wieś w trzyletnią dzierżawę, z której kwitowali się wzajemnie 1726 r. (N. 202 k. 177). Spisywał 1727 r. dożywocie z żoną Anną Lewald Jezierską (N. 202 k. 19). Była ona córką Jana, asesora ziemskiego mirachowskiego, i Jadwigi Chrząstowskiej (Rel. B. 93 k. 412, 414). Żurczyn sprzedał 1728 r. za 8.600 t. Józefowi Remigianowi Potulickiemu, staroście borzechowskiemu (N. 203 k. 43v). Żył jeszcze 1731 r. (Rel. B. 93 k. 412). Anna, już będąc wdową, posesorka Ustoszewa, skwitowana 1752 r. przez Jakuba Gockowskiego (Kc. 142 k. 19v).
3. Andrzej, syn Krzysztofa i Wałdowskiej, jak widzieliśmy, jeszcze nieletni 1720 r. (Z. T. P. 40 k. 741). Zob. tablicę 1.
@tablica: Manteufflowie Kiełpińscy h. Rogala 1
Wilki(!) M., którego żona Elżbieta Golczówna, córka Franciszka seniora i Barbary Golczówny, prawa swe na dobrach Heinrichsdorf, Plumwerder, Klęcko i innych scedowała 1663 r. Jerzemu Wilhelmowi Golczowi, a jednocześnie brata swego, Henryka Golczy, skwitowała z 500 zł na poczet posagu z dóbr macierzystych (W. 85 k. 36). Identyczny chyba z owym, "Wilki" Piotr pisany rozmaicie: Piotr Willichius, Wilkie, Wielkie, Wilk, zapewne więc Piotr Wilhelm. Jesli przyjmiemy tę identyczność, to Elżbieta z Golczów musiałaby umrzeć wnet potem, bowiem juz 1666 r. Piotr "Willichius" w imieniu córki Zofii Erraty kwitował Pudwelsów z uiszczenia winy (W. 85 k. 246v). Ta Zofia Errata rodziła się już z innej matki. Była nią nie żyjąca 1667 r. Zofia Kleistówna, córka Piotra, siostra Doroty, żony Macieja M-a K-go, o którym było wyżej. Piotr M. (w zapisie nazwany omyłkowo Dobrogostem!) t.r. znów skwitował Pudwelsów z podwójnej winy, to jest z 14 grz. (N. 184 k. 130). Jako opiekun tej nieletniej córki działał 1669 r. z okazji rozliczeń z jej ciotkami, to znaczy siostrami zmarłej matki (N. 185 k. 47v, 49v). Z tą córką, już żoną Bernarda Kleista, utwierdzał 1679 r. kontrakt zawarty pod zakładem 2.000 zł a dotyczący Nowejwsi (ib. k. 829v). Umarł między r. 1684 a 1689 (N. 186 k. 392, 225 k. 825). Jego żoną (trzecią?), w 1689 r. będącą już wdową, była Marianna Katarzyna Puttkamerówna, córka Macieja, której wtedy Anna z Osieckich 1-o v. Żabińska 2-o v. Prądzyńska zapisała sumę 2.000 zł (NB. 186 k. 392, 189 k. 365). Wespół z synami skwitowana 1699 r. przez córkę Teresę Elżbietę, żonę 2-0 v. Kazimierza Lubieńskiego z dóbr po rodzicach. Córka podpisała po niemiecku, zięć po polsku (N. 191 k. 32v). Innej swej córce, pannie Elżbiecie Petronelli 1705 r. zapisała 3.000 t. (N. 192 k. 118v). Jej przyszłemu mężowi, Zygmuntowi Broniewskiemu, wypłaciła 1710 r. sumę 5.000 złp posagu i scedowała mu 4.000 zł zapisane 1705 r. przez Józefa Szadokierskiego, który wtedy brał od niej zastawem część Dębowa zwaną Wałdowszczyzną (N. 192 k. 123, 193 s. 55, 56). Z Kleistówny była tylko córka Zofia Errata, o której była już mowa, w latach 1679-1684 żona Bernarda Kleista, nie żyjąca już 1711 r. Z Puttkamenówny synowie Piotr i Paweł. Spośród córek z tej żony, Teresa Elżbieta była najpierw za Krystianem Bogusławem Pudwelsem, 2-o v. w latach 1698-1699 za Kazimierzem Lubieńskim. Dorota Marianna, w latach 1703-1730 żona Mateusza Gorskiego, wdowa 1736 r. Elżbieta Petronella zaślubiona najpierw 1710 r., krótko po 3 X Zygmuntowi Broniewskiemu, wdowa 1712 r., 2-o v. w latach 1721-1743 za Michałem Kalksteinem (Kalsztynem) Stolińskim. O synu Pawle (Pawle Andrzeju), wspomnianym 1702 r. (N. 192 s. 19), wiem jeszcze tylko tyle, że 1711 r. był podpułkownikiem J. Kr. Mci (N. 193 s. 115).
1. Maciej (Maciej Joachim), syn Piotra i Puttkamerówny, podstoli trembowelski 1711 r. (N. 193 s. 115), mianowany wojskim wschowskim 1717 (Boniecki; N. 199 s. 138), zaś 1722 r. żupnikiem bydgoskim, z ktorego to urzędu zrezygnował 1730 r. (Boniecki). Od Kazimierza, Aleksandra, Jakuba i Teresy Broniewskich, synów i córki Aleksandra i Teresy z Wałdowskich, 1698 r. wziął w zastaw trzyletni za 14.000 zł Dębowo p. nakiel. (N. 189 k. 349) i ponowił ów zastaw na dalsze trzylecie 1702 r. (Kc. 133 k. 217), zaś w 1711 r. znów na trzy lata, ale już za sumę znacznie większą, bo za 32.000 zł (N. 193 k. 75), wreszcie 1717 r. na jeden rok tytułem wyderkafu za 52.000 t. (N. 199 s. 114). Nazywany posesorem tych dóbr w latach 1724 i 1728 (Z. T. P. 42 k. 709; N. 203 k. 73). Od Władysława Chrząstowskiego 1710 r. brał w zastaw jednoroczny za 6.000 zl Samoklęski Wielkie i Małe oraz młyn Tur p. kcyń. (N. 193 s. 13). Dębowo 1714 r. zastawił na rok za 8.000 t. Pawłowi Dzierżanowskiemu (N. 197 k. 73). Od swego brata Piotra Ewalda dostał 1717 r. cesję praw zastawnych w sumie 13.500 złp do dóbr Gleszcze, dziedzicznych Antoniego Wyganowskiego (N. 199 s. 138). Temu bratu 1718 r. wraz ze swą siostra Górską sprzedał za 4.000 zł prus. odziedziczone po wuju Janie Godfrydzie Puttkamerze części we wsiach Lozen i Geglenfeld (N. 200 k. 16), zaś 1722 r. od siostrzeńca Wojciecha Lubieńskiego, też dziedziczącego po tym Puttkamerze, otrzymał zobowiązanie sprzedaży części w tychże wsiach (N. 201 k. 7v). Umarł 1730 r. (Boniecki; N. 204 k. 18, 19, 44). Jego pierwszą żoną była Estera Munchau (Mynchowna, Menchówna), córka Bogusława Joachima i Anny Borkówny, której 1699 r. zapisał sumę 6.000 zł (N. 191 k. 6). Drugiej żonie, Krystynie Elżbiecie Brunnow (de Brunno, Bryno), córce Franciszka i Krystyny de Remu(?), oprawił 1726 r. na Dębowie sumę 6.000 zł posagu (N. 203 k. 73), którą to oprawę ona 1730 r. skasowała otrzymawszy od męża zobowiązanie, iż da jej ową oprawę na połowie swych dóbr (N. 204 k. 18, 19). Żyła jeszcze 1739 r. (Kc. 139 k. 95). Z pierwszego małżeństwa synowie: Bogusław, Franciszek i Krystian.
1) Bogusław (Bogusław Andrzej), syn Macieja i Estery Munchau, kapitan wojsk koronnych, kwitował wraz z braćmi 1731 r. Józefa Działyńskiego, dziedzica Złotowa, z 10.000 t., pochodzących z sumy oryginalnej 30.000 t., zapisanej ich ojcu (N. 204 k. 44). Z tymi braćmi skwitowany 1735 r. z 2.000 t. przez ciotecznego brata, Wojciecha Lubieńskiego (N. 205 s. 2). Nie żył juz 1736 r. Jego żoną była Dorota z Nagórek (Nagórska?), ktorą skwitował brat męża, Franciszek Ewald M. z pozostałego po nim majątku (Uruski). Od męża miała sumę 7.000 zł, zabezpieczoną na dobrach Piekiełko. Chyba jeszcze żyła 1743 r. (Kc. 139 k. 367).
2) Franciszek (Franciszek Ewald), syn Macieja i Estery Munchau, dworzanin królewski 1720 r., dostał 1721 r. starostwo gąbińskie, zaś 1724 r. otrzymał konsens na cesję tej królewszczyzny (Boniecki). Jednak jeszcze 1726 r. tytułowany starostą gąbińskim (N. 202 k. 239v, 243), dopiero 1728 r. mowa o nim jako o byłym staroście gąbińskim (N. 203 k. 36). Mimo to w latach 1743-1749 wciąz jeszcze nazywany starostą (N. 209 k. 40v; Kc. 141 k. 13v), co jednak mogło być tylko echem przeszłości. Asesor ziemski człuchowski 1753 r. (Kc. 142 k. 85). Wspomniany 1699 r. (N. 191 k. 32v). Od stryja Piotra Ewalda kupił 1726 r. (mocą kontraktu z 5 XI 1725 r.) za 24.500 zł prus. wsie Loza i Geglenfeld p. człuchow., zaś od ojca nabył jednocześnie za 2.000 zł prus. te części tych wsi, które ten nabył od siostrzeńca, Wojciecha Lubieńskiego (N. 202 k. 240, 243). Od Józefa Łochockiego, starosty osieckiego, wydzierżawił 4 V 1756 r. na trzy lata miasto Barcin z przyległościami (N. 211 k. 194). Żył jeszcze 1758 r. (N. 211 k. 285v). Jego żoną była Elżbieta Klara Kleistówna, córka Joachima Ewalda i Marii Julianna Manteuffel Popielewskiej, z którą 1726 r. spisywał wzajemne dożywocie (N. 202 k. 239v). Tej żonie 1728 r. zapisał sumę 1.000 tal. (N. 203 k. 36).
3) Krystian (Krystian Ewald), syn Macieja i Estery Munchau, wspomniany obok braci 1731 r. (P. 204 k. 44). Od Jana Łakińskiego 7 VIII 1735 r. brał zastawem za 16.000 złp wieś Szczerbin p. nakiel., a cedował ów zastaw 1738 r. Wojciechowi Bnińskiemu, kasztelanowi kowalskiemu (N. 206 k. 87v). Zawierał 1738 r. pod zakładem 36.000 zł kontrakt o dobra Dębogóra z Antonim Piekarskim, działającym w imieniu własnym i rodzeństwa, to jest ks. Pawła, Wiktorii i Teresy Piekarskich oraz Zofii Umińskiej, siostry przyrodniej (Kc. 139 k. 18v). Był dziedzicem dóbr Dębogóra, Tupadły, Wymysłowo, Wierzbie i młyna Dębogórskiego p. kcyń., kiedy 1741 r. zapisywał sumę 4.164 złp żonie swej Zofii (Abigail Zofii) Heidebreck, córce Krzysztofa Henryka i Krystyny Lukrecji Golczówny (Kc. 139 k. 206). Kontrakt z rodzeństwem Piekarskimi i Umińską spisywał znów 1742 r. (Kc. 139 k. 277). Kiedy 1743 r. sporządzał testament, powiedział w nim, iz jest dziedzicem wsi Dębogóra, Jankowo, Mechnacz i młyna Tupadły, dóbr kupionych za 54.000 złp od Piekarskich (Kc. 139 k. 338). Mając około 34 lat umarł 17 IV 1743 r., pochowany w Kcyni u Karmelitow (LM Kcynia). Wdowa spisała w Dębogórze 25 IV t.r. inwentarz pozostałych po nim rzeczy (Kc. 139 k. 339). Żyła jeszcze 1766 r. (P. 1342 k. 227), a zapewne i 1768 r. (Kc. 147 k. 241v). Syn Wiktor, chyba jednak nie jedynak, inne jednak dzieci (czy dziecko) Krystiana najwidoczniej pomarły krótko po zgonie ojca. Ale jeszcze w 1745 r. czytamy o jego "spadkobiercach" (N. 209 k. 1v).
Wiktor (Wiktor Leopold), syn Krystiana i Zofii Heidebreck, w chwili smierci ojca nieletni. Wyznaczeni testamentem ojcowskim na opiekunow, Jerzy Andrzej Grabowski, asesor sądowy tucholski, i Franciszek Golcz, zrzekli się 1743 r. tej opieki (N. 209 k. 23v, 24), tak iz pozostała ona wyłącznie w rękach stryja Franciszka M-a K-go (ib. k. 40v). Wiktor wraz z matką i tym stryjem-opiekunem skwitowany 1758 r. przez Aleksandra Broniewskiego z 6.363 t. za prowenty z części Dębowa zwanej Wałdowszczyzną (N. 211 k. 285v). Dziedzic Dębogóry, zapisał 1768 r. na tych dobrach 1.000 zł Jakubowi Ulejskiemu (Kc. 147 k. 241v). Skwitowany 1770 r. przez Salomeę Karlińską i jej dzieci z czteroletniej dzierżawy Tupadł (Kc. 147 k. 712). Żył jeszcze 1773 r. (G. 100 k. 527v). Jego pierwszą żoną była Karolina Zaidlicówna, z ktorej córki: Petronela Joanna, zmarła w Dębogórze, pochowana 19 VIII 1769 r., i Józefa Maria, ur. tamże 19 VII 1769 r., pochowana 1 X t.r. (LM Kcynia). Drugiej swej żonie, Weronice Sadowskiej, córce Kazimierza i Anny z Kocięckich, na Dębogorze i Tupadłach zapisał 1770 r. sumę 18.000 złp (Kc. 147 k. 307). Żyła ona jeszcze 26 I 1776 r. (LB Kcynia).
2. Piotr (Piotr Ewald), syn Piotra i Puttkamerowny, podpułkownik wojsk koronnych 1711 r. (N. 193 s. 115). Od Antoniego Wyganowskiego brał zastawem 1713 r. za 13.500 t. wieś Gleszcze (N. 195 s. 86v). Od siostry Elżbiety zamężnej Broniewskiej kupił 1718 r. za 2.000 zł prus. części we wsiach Lozen i Geglenfeldt, odziedziczone po wuju, Janie Godfrydzie Puttkamerze (N. 200 k. 12v), tak samo za 4.000 zł prus. od brata Macieja i od siostry Doroty Górskiej (ib. k. 16). Umarł między r. 1739 a 1749 (Kc. 139 k. 95, 141 k. 13v). Żoną jego była Barbara Lewald Powalska, z która dożywocie spisywał 1718 r. (N. 100 k. 4). Zob. tablicę 2.
@tablica: Manteufflowie Kiełpińscy h. Rogala 2
Andrzej, może brat Piotra (Piotra Wilhelma), o którym było wyżej, córka bowiem tego Andrzeja nazwana siostrą stryjeczną Macieja Joachima, syna Piotra. Ów Andrzej był asesorem sądowym ziemskim człuchowskim 1684 r. (N. 186 k. 233), sędzią ziemskim tucholskim 1713 r. (N. 195 s. 14). Od Anny z Sobiejuskich, żony Pawła Komierowskiego, dostał 1684 r. cesję praw dożywotnich do Wałdowa i Jadamkowa (N. 186 k. 233). Skwitował 1698 r. Adama Wałdowskiego z 14.000 złp (N. 189 k. 368). Był posesorem Wałdowa 1700 r. (N. 191 k. 60v). Skwitowany 1713 r. z sumy 4.166 t. przez córkę Konstancję zamężną Rudnicką, której przy tym akcie towarzyszył jej brat stryjeczny, Maciej Joachim M. K., podstoli trembowelski (N. 195 s. 14). Testament spisywał 16 IV 1715 r. (N. 199 s. 37), umarł 1716 r. (Boniecki). Jego pierwsza żona to Dorota Elżbieta Hebronówna, wraz z którą 1680 r. wydzierżawił na trzy lata od Andrzeja Smoszewskiego i jego matki, Katarzyny z Tuczna 2-o v. Tolibowskiej wsie Pęperzyno i Sitno p. nakiel. (N. 185 k. 955). Oboje małzonkowie t.r. otrzymali od jej brata Daniela Dietricha Hebrona cesję praw do części wsi Blumfeld p. człuch. (N. 186 k. 134). Owe prawa Andrzej jeszcze t.r. zrezygnował Ekkardowi Golczowi, majorowi J. Kr. Mci (N. 197 k. 24). Druga żona Andrzeja to Konstancja Wiecka, wdowa 1-o v. po Marcinie Lutomskim, które swego drugiego męża przeżyła (N. 199 s. 37). Z pierwszego małżeństwa synowie, Krzysztof i Kazimierz, oraz córki: Konstancja, w latach 1713-1726 żona Walentego Rudnickiego, i Zuzanna, żona 1-o v. 1717 r. Stanisława Jerzego Sianowskiego (Sionowskiego?), 2-o v. 1732 r. za Antonim Malewskim, i teresa, pod imieniem Florencji klaryska w Bydgoszczy 1711 r. (I. B. 129 k. 9).
1. Krzysztof (Krzysztof Fryderyk), syn Andrzeja i Hebronówny, ur. 1671 r. w parafii ogorzelińskiej, proboszcz nominat kłodawski 1714 r. (N. 197 k. 24), sekretarz królewski, koadiutor opata trzemeszeńskiego 1716 r., t.r. przeszedł do benedyktynów i był 1717 r. opatem w Sieciechowie (Ws. 158 k. 156). Nominat biskup inflancki 1721 r., nominacja ta jednak nie została zrealizowana. Oficjał i archidiakon kamieński 1722 r. (Boniecki). W imieniu własnym i bratanków po bracie Kazimierzu aprobował 1714 r. ojcowską rezygnację dóbr Blumfeld uczynioną 1680 r. na rzecz Golcza (N. 197 k. 24). Skwitował 1716 r. owdowiała macoche oraz jej synów z jej pierwszego męża, Marcina i Franciszka Lutomskich, z pretensji dotyczących ruchomości po swym ojcu, zwłaszcza tych, ktore wymienione zostały w jego testamencie z r. 1715 (N. 199 s. 37). Na swoich wsiach zastawnych, Barłogach p. łęczyc. i Slupach p. tuchol., zapisał 1717 r. sumę 3.000 tal. prus. swemu stryjecznemu bratu Ernestowi Krzysztofowi, staroście nowodworskiemu (Ws. 158 k. 156). Umarł 1739 r. (Boniecki).
2. Kazimierz, syn Andrzeja i Hebronówny, kapitan J. Kr. Mci, nie żył już 1714 r. Pozostawił z Barbary Sędzimirówny synów Józefa i Andrzeja, w latach 1714-1716 pozostających pod opieką stryja, oraz córkę Katarzynę(?), wspomnianą 1716 r. (N. 197 k. 24, 199 s. 37). Ten Andrzej chyba identyczny z Andrzejem, o ktorym niżej.
Andrzej, kapitan wojsk koronnych, mąż Justyny Czosnowskiej, córki Stanisława, podsędka warszawskiego. Jego syn Ambroży, córki, Scholastyka i Marianna, żona 1-o v. Stanisława Badowskiego, 2-o v. 1794 r. Kajetana Opackiego.
Ambroży, syn Andrzeja i Czosnowskiej, kapitan wojsk koronnych 1779 opiekę nad siostrami. Sprzedał 1779 r. części Czosnowa i Małocic Ogrodzkiemu (Boniecki). Zob. tablicę 3.
Wspomniany wyżej Ernest Krzysztof, starosta nowodworski, brat stryjeczny ks. Krzysztofa, był synem Krzysztofa Arnolda (może więc brata Andrzeja, sędziego ziemskiego tucholskiego?), nie żyjącego już 1717 r. Ów Ernest Krzysztof był mężem Teofili Agnieszki (Teofili Joanny?) Błudowskiej. Oboje małżonkowie otrzymali 1717 r. starostwo nowodworskie, a 1730 r. dostali konsens na scedowanie tej królewszczyzny (Boniecki).
Elżbieta Marianna, córka Piotra, żona 1694 r. Jana Jerzego Borny. O jej ojcu nie mówi się wtedy jako o zmarłym (N. 189 k. 101v), a więc chyba nie była to jeszcze jedna córka Piotra Willicha. Dorota, nie żyjąca już 1714 r., w latach 1694-1710 żona Władysława Siedleckiego. Jej syn był 1731 r. jednym ze spadkobierców fortuny Kleistów w Batorowie, Nowejwsi i Szyszkowie. Chciałoby się więc w Dorocie dopatrywać znów którejś z córek Piotra Willicha (Wilhelma), ale jego córka o tym samym imieniu, była, jak widzieliśmy, w latach 1703-1730 żoną Mateusza Górskiego. Teresa, 1703 r. żona Jakuba Lutomskiego.
@tablica: Manteufflowie Kiełpińscy h. Rogala 3
Edmund "de Kiełpiński Manteuffel", właściciel firmy dekoratorsko-tapicerskiej, i Anna Walff(!), rodzice, Stanisława Erazma, ur. w Kościanie 14 IV 1892 r., i Łukasza Ignacego, ur. tamże 19 IX 1894 r. Pierwszego z nich podawał do chrztu Bartłomiej Kiełpiński z Kiełczewa (LB Kościan).
>Manteufflowie Popielewscy h. Własnego wzięli nazwisko od Popielewa (nim. Gross Poppeln, Poplaw) w p. wałeckim, w starostwie drahimskim. Henryk M. z Księstwa Pomorskiego, dziedzic w Poplaw(!), pozwany 1554 r. przez Wilhelma Naczmera, starostę drahimskiego (P. 895 k. 8). Trzymał te dobra na prawie feudalnym, ale mu je zabrano z racji "niewdzięczności" jego na skarb i dano 24 X 1557 r. Jakubowi Rokossowskiemu (MRPS V 8124). Chyba jednak te konfiskatę cofnięto, spotykam bowiem Kordulę P-ą z Popielewa, która 1577 r. została wymieniona wśród tych ziemian wałeckich, którzy nie uiścili się z poboru (W. 1 k. 51). Do Popielewa, wsi Gerarda M-a P-go 1589 r. intromitowany Wojciech Witosławski (P. 951 k. 17). Pryska, nie żyjąca już 1601 r., żona Sebalda Golcza. Estera, wdowa w latach 1605-1609 po Jerzym Golczu.
Gerard M. P. 1622 r. (W. 27 k. 407v), dziedzic w Popielewie, nie żył już 1631 r., kiedy wdowę po nim Mariannę z Borków, dziedziczkę w Popielewie, pozywali kmiecie z Prosnina, wsi starostwa wałeckiego (W. 28 k. 217v, 332). Żyła jeszcze 1639 r. (W. 38 k. 64). Synowie ich to Ekard, Henryk i Michał. ten ostatni występujący 1629 r. już jako pełnoletni (W. 79 k. 349v), nie żył 1643 r., był bezpotomny (W. 38 k. 504). Z córek, Zofia Maria, w latach 1621-1641 żona Franciszka Golcza, nie żyła już 1647 r. Zapewne córką Gerarda była też Pryska, 1621 r. żona Baltazara Golcza wdowa w latach 1641-1654. Bratem stryjecznym Zofii z M-w P-ch Golczowej nazwany 1639 r., asystujący jej przy transakcji, Erazm M. (W. 38 k. 82).
1. Ekard (Eggert, Egerth), syn Gerarda i Borkówny. Posiadane u niego w księstwie Pomorskim 1.000 tal. Melchior Weiher, wojewoda chełmiński, starosta walecki i człuchowski, cedował 1627 r. Jerzemu Krokowskiemu (W. 34 k. 491). Ekard wraz z braćmi, Henrykiem i Michałem, miał 1629 r. w Wielkim Popielewie 35(?) dymów, w folwarku Brucznie 3 chałupników, w Małym Popielewie młynarza i 3 chałupników (W. 79 k. 380v). Współspadkobierca 1643 r. zmarłego brata Michała (W. 38 k. 504). T.r. przeciwko niemu i jego bratu Henrykowi, dziedzicom Popielewa, protestował Paweł Morawski, podstarości drahimski, oskarżając ich o najazd na Drahim (P. 168 k. 414). Juz nie żył 1652 r., kiedy to w imieniu nieletnich jego dzieci, urodzonych z Anny Elżbiety Ramnitz, opiekun ich Franciszek Golcz pozywał wspomnianego Morawskiego o zwrot żywności zagarniętej w Popielewie (W. 40 k. 232v, 251v). Te dzieci to: Kazimierz, o którym nie mam żadnych wiadomości, Franciszek Henryk, o którym niżej, i Jadwiga (Maria Jadwiga), jeszcze niezamężna 1660 r. (W. 42 k. 47v), w latach 1665-1674 żona Ekarda Golcza, majora J. Kr. Mci, któremu wniosła Popielewo (W. 85 k. 174), nie żyjąca już 1713 r., wreszcie Elżbieta, znana mi tylko z tej wzmianki z r. 1652.
Franciszek Henryk, syn Ekarda i Ramnitzowny, 1660 r. jeszcze nieletni, kiedy to jego opiekun Franciszek Golcz pozywał Annę Mohylankę, żonę Stanisława Potockiego, i Pawła Morawskiego, administratora starostwa drahimskiego (W. 42 k. 47v). Nie miał lat jeszcze i 1664 r. (W. 85 k. 140v). Skwitowany 1674 r. przez siostre Jadwigę Golczową z 7.000 zł pochodzących z sumy oryginalnej 10.000 zl jej posagu (N. 185 k. 339v). Od Jana Kazimierza Turny kupił 1712 r. za sumę 15.000 t. dobra Kwiram p. wał. (P. 283 k. 111) i t.r. od Jakuba Działyńskiego, wojewodzica kaliskiego, wziął w zastaw za 10.000 t. dobra Węgierce i Ossówkę, wsie należące do dóbr miasta Krajenki (N. 193 s. 36). Żoną Franciszka Henryka była 1694 r. Elżbieta Estera Ostenówna, współspadkobierczyni zmarłej siostry Zofii Jadwigi, żony Ottona Kazimierza Pudwelsa (N. 189 k. 143v). Szwagier tej Pudwelsowej, Franciszek Henryk M. P., i brat, Kazimierz Gerard Osten, starosta kiślacki, dobra po niej, to jest Debrzno, Kępę, Hutę i Bługowo p. nakiel. 1701 r. zobowiązali się sprzedać za 34.200 zł Andrzejowi Teodorowi Grabowskiemu, pisarzowi ziemskiemu malborskiemu (N. 192 s. 61, 119).
2. Henryk, syn Gerarda i Borkówny, 1629 r. asystował przy transakcji zawieranej przez siostrę Zofię Golczową (W. 79 k. 349v). Pozywał 1637 r. Jana Sędziwoja Czarnkowskiego, starostę drahimskiego (W. 36 k. 190v). Współspadkobierca brata Michała 1643 r. (W. 38 k. 504). Umarł między r. 1652 a 1661 (W. 40 k. 232v, 42 k. 126v). Z nieznanej mi żony jego synowie: Bogusław Ernest, Gerard i Sebald. Córka, Zofia Julianna, 1661 r. żona Rudigera Massau. Gerard i Sebald, nieletni w latach 1661-1664 (W. 42 k. 75, 126v, 85 k. 140v).
Bogusław Ernest, syn Henryka, w imieniu ojca 1652 r. protestował przeciwko Pawłowi Morawskiemu o zywnośc zabraną z Popielewa (W. 40 k. 232v). W imieniu własnym i nieletnich braci zapisywał 1661 r. dług 4.000 zł Gerardowi Henrykowi Golczowi (W. 42 k. 75v). Pozywał t.r. swego szwagra Rudigera Massau domagając się, by stawił żonę a ich siostrę celem pokwitowania ich z dóbr rodzicielskich (ib. k. 126v). Dziwedzic Popielewa, Bruczna i innych dóbr (W. 84 k. 140v). Ze swą żoną, Małgorzatą Katarzyną Wolden, spisywał dożywocie 1666 r. (W. 85 k. 219). Stawił się 1669 r. pod Warszawę z powiatem wałeckim na pospolite ruszenie dla dokonania elekcji (P. 196 k. 476). Zob. tablicę.
@tablica: Manteufflowie Popielewscy h. Własnego
Rodzeństwo, Urlyk, nie żyjący już 1633 r. (W. 35 k. 101v) oraz jego siostry: Małgorzata, w latach 1624-1633 żona Krzysztofa Czapskiego, Anna Marianna, 1630 r. żona Egidiusza Ostena, Zofia, panna 1633 r. (Z. T. P. 28a s. 1022; W. 28 k. 179, 35 k. 101v).
Baltazar, mąż Anny Katarzyny Pustar, córki Wolfganga, która w 1665 r. skwitowała Jana Golcza z 1.500 zł (W. 85 k. 192v), 1666 r. Jerzego Wilhelma Golcza z 300 tal. (ib. k. 231), a Ludwika Golcza 1667 r. z 1.000 tal. (ib. k. 268v).
Bracia, Otto, Jan Wigand i Henryk, synowie Wincentego Jerzego, żyjącego w latach 1722-1726. Z nich, Henryk w imieniu ojca kwitował 1722 r. Jakuba Działyńskiego, wojewodzica kaliskiego, ze skryptu na 6.000 t. (N. 201 k. 27v). Tym wszystkim trzem braciom oraz ich ojcu Józef Działyński, dziedzic Złotowa, 1726 r. wydzierżawił na trzy lata wieś Stawnicę z klucza złotowskiego (N. 202 k. 210). Otto wraz z żoną, Barbarą z Zielezińskich, wydzierżawił 1732 r. od Klary z Ostenów Wiesiolowskiej, stolnikowej czerniechowskiej, na trzy lata za 6.700 złp Wersk, Ossówkę i młyn Stoliński (N. 205 k. 95v).
Marianna, żona Joachima Ewalda Kleista, nie żyła juz 1726 r.
>Mantyccy ze wsi Mantyki w p. sieradzkim. Bartosz z Mantyk, nie żyjący już 1495 r., ojciec Doroty, wówczas żony Macieja Wilkszyckiego Gajka (P. 1388 k. 90).
Jan, nie żyjący już 1602 r., ojciec Macieja (I. i D. Z. Kal. 28 k. 103). Ten Maciej, mąz Małgorzaty Bogusławskiej, córki Jana Bogusławskiego Piotrowicza, 1595 r. zobowiązał się stawić swą żonę, dla pokwitowania sióstr z 30 grz. zapisanych jej w posagu przez ojca (I. Kal. 62 s. 511). T.r. od sióstr swej żony: Doroty, zony Jana Bogusławskiego Markowicza, Anny, żony Wawrzyńca Wilczyckiego, Zofii, żony Jana Łojowskiego, Katarzyny, żony Łukasza Bogusławskiego Bachury, kupil za 100 zł części Bogusławic Górnych i Nadolnych (R. Kal. 2 k. 488v). Oboje małżonkowie 1598 r. kupili za 200 zł od Stanisława Bogusławskiego części Bogusławic Nadolnych p. kon. (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 103). Dwa i pół składy roli w Bogusławicach Górnych Maciej sprzedał 1602 r. za 200 grz. Wojciechowi Boguslawskiemu Mnichowi (I. i D. Z. Kal. 28 k. 103). Od siostry swej żony, Jadwigi, żony pracowitego Jana Stanka, młynarza we wsi Kowale arcybiskupów gnieźnieńskich, kupił 1602 r. jej części ojczyste w Bogusławicach (R. Kal. 7 k. 500v). Marcinowi Bogusławskiemu Piotrowiczowi zobowiązał się 1610 r. sprzedać za 3 grz. dwa składy roli w Bogusławicach (I. Kon. 35 s. 195). Umarł w r. 1630 lub 1631 (I. Kon. 46 k. 21v; R. Kal. 11 k. 320). Małgorzata chyba jeszcze żyła 1633 r. (R. Kal. 11 k. 474v). Ich synowie to: Piotr, Paweł, Maciej i Jan. Córka Katarzyna, w latach 1631-1640 żona Marcina Korzeniewskiego, wdowa 1647 r. Spośród synów, o Piotrze wiem to tylko, że 1630 r. kwitował z ran Jana Bogusławskiego (I. Kon. 46 k. 21v).
1. Paweł, syn Macieja i Bogusławskiej, pozywany 1631 r. z bratem Maciejem o udział w najściu na część Bogusławic należącą do nieletniej Anny Bogusławskiej (ib. k. 329v). W imieniu własnym i tej żony skwitował 1639 r. z ran brata Jana, sam zaś skwitowany został też z ran przez szwagra Korzeniewskiego i siostrę (ib. k. 640v, 641v). Od Łukasza Bogusławskiego Markowica dostał 1649 r. cesję zapisu, którym zmarły Maciej M. Marcinowi Bogusławskiemu, ojcu Łukasza, zastawił był za 16 grz. role w Bogusławicach Górnych i Nadolnych (I. Kal. 115 s. 520). Oboje małżonkowie 1652 r. kwitowali z ran Andrzeja Dzierzbińskiego (I. Kal. 118 s. 1575). Paweł 1657 r. zastawił za 50 złp Stanisławowi Szadokierskiemu dom "Chmielnikowski" z ogrodem i przyległościami (ib. 122 s. 244).
2. Maciej, syn Macieja i Bogusławskiej, na połowie swych części w Bogusławicach Nadolnych oprawił 1631 r. posag 200 zł żonie Mariannie Łabędzkiej, córce Bartłomieja (R. Kal. 11 k. 320). Pozywała go 1632 r. o rany panna Marianna Biernacka (I. Kon. 46 k. 680v). Druga żona Macieja, Dorota Wawrowska, córka Jerzego i Anny z Klichowskich, swe części we wsiach Wawry i Siedliska, pochodzące ze spadku po rodzicach, dziadkach i po siostrze Katarzynie, sprzedała 1634 r. Zygmuntowi Wawrowskiemu (R. Kal. 11 k. 592v). Maciej na połowie swych dóbr w Bogusławicach Dolnych i Górnych oprawił jej t.r. 500 zł posagu (ib. k. 594). Skwitowany 1637 r. z ran przez Wojciecha Bogusławskiego (I. Kon. 48 k. 448v). Żona jego kupiła 1638 r. za 600 zł od Bartłomieja Stawskiego części Gałązek Wielkich zwane Wilkowskimi (R. Kal. 12 k. 34v). Maciej t.r. części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych, należące się z działów braterskich, wraz z siedliskiem nabytym od Samuela Czyżewskiego, zobowiązał sie sprzedać za 400 zł braciom Łabęckim, Janowi, Dobrogostowi i Wawrzyńcowi (I. Kal. 104b s. 1874) czego dopełnił w r. 1610, ale z wylączeniem ról w Bogusławicach Nadolnych kupionych od Czyżewskiego (R. Kal. 12 k. 221v). Oboje z żoną kwitowali się 1647 r. z Wojciechem Gałęskim (ib. 113 s. 456), a t.r. Maciej został skwitowany z majątku po rodzicach przez owdowiałą swą siostrę Korzeniewską (ib. s. 1517). Pewne części Gałązek Małych, zwane Mantyczyzna, sprzedał Adamowi Kurczewskiemu (ib. 142 k. 136v). Nie żył już 1682 r. (ib. 140 k. 576). Dzieci porodzone w Gałązkach Wielkich: Władysław, ochrzcz. 3 II 1639 r., Anna, ochrzcz. 25 VIII 1640 r., Dorota, ochrzcz. 3 II 1644 r., Jan, ochrzcz. 29 XII 1645 r., Piotr, ochrzcz. 27 V 1647 r., Tomasz, ochrzcz. 18 XII 1648 r., Kazimierz, ochrzcz. 11 III 1650 r. (LB Droszew). I jeszcze ponadto synami Macieja chyba z tej samej żony byli Stanisław i Stefan, o których niżej. Wspomniana wyżej córka Dorota była w latach 1685-1690 żoną Jana Piechowskiego.
1) Stanisław, syn Macieja i zapewne Wawrowskiej, swoje części we wsi Gałązki Wielkie zwane Mantyczyzna(!) 1682 r. sprzedał za 800 zł Bartłomiejowi Strachoskiemu, wnukowi po matce zmarłego Wojciecha Gałęskiego (I. Kal. 140 k. 576).
2) Stefan, syn Macieja i zapewne Wawrowskiej, od Adama Kurczewskiego kupił 1683 r. za 600 zł te części w Gałązkach Małych zwanych Mantyczyzna(!), ktore jego ojciec sprzedał był niegdyś zmarłemu ojcu tego Adama (ibn. 142 k. 136). Mąż Teofili Gajewskiej, wespół z nią kwitował się 1685 r. z kontraktu z małżonkami Jaroszewskimi (I. Kon. 66 k. 104v). Stefan 1690 r. asystował siostrze Piechowskiej, która kwitowała Jakuba Gałęskiego (I. Kal. 146 s. 12).
3. Jan, syn Macieja i Bogusławskiej, plac zwany Chmielnikowska wraz z ogrodem, w Bogusławicach Nadolnych zastawił 1637 r. za 10 grz. swojej siostrze Korzeniewskiej i jej mężowi (I. Kon. 48 k. 332). Otrzymane z przeprowadzonych działów braterskich części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych 1639 r. sprzedał za 200 złp Dobrogostowi Łabęckiemu, a jednocześnie został skwitowany z majątku rodzicielskiego przez siostrę Korzeniewską (R. Kal. 12 k. 92v). Ożenił się z Marianną Bogusławską, córką Łukasza Bogusławskiego Choduby, i wraz z tą żoną części ról w Bogusławicach Górnych 1645 r. zastawił za 40 zł Pawłowi Dzierzbińskiemu (I. Kon. 51 k. 412v). Może jego synem był Melchior, już nie żyjący 1685 r., kiedy to jego współspadkobierczynią w części Bogusławic Górnych była siostra cioteczna, Zofia, córka Stanisława Osuchowskiego a żona Kazimierza Suchorskiego (I. Kal. 143 s. 482). Ale ów Melchior mógłby być i synem Pawła. Zob. tablicę.
@tablica: Mantyccy
Jan nie żył już 1616 r., kiedy wdowa po nim Zofia z Szczawińskich zapisywała dług 100 zł Mikołajowi Szadokierskiemu (ib. 82 s. 1697). Jan, syn zmarlego Tomasz, mąż Agnieszki Nieradzkiej, córki Jana, która 1622 r. prawa swoje do spadku we wsiach Tądowo i Wysokie p. sieradzkiego, po Pawle, Bartłomieju i Krzysztofie Tądowskich, cedowała Adamowi Nieradzkiemu (I. Kon. 42 k. 45v).
Marianna z Ostrowskich M-a, nie żyła już 1769 r., była bezpotomna, a jej współspadkobiercą był bratanek Wiktor Ostrowski (I. Kal. 209/213 k. 27, 34).
>Mańkowscy h. Jastrzębiec, znani w Małopolsce, na Rusi i Litwie. Adolf i Stanisława Stumpt, rodzice Ireny, urodz. w Kielcach 26 IX 1896 r., żony 1-o v. kapitana Kwarniewskiego z Bydgoszczy, która 2-o v. 6 XI 1924 r. wyszła za Michała Władysława Emila Wyskotę Zakrzewskiego, rotmistrza 16 pułku ułanów z Bydgoszczy (LC Wolsztyn).
>Mańkowscy, Manikowscy h. Nałęcz, z Mańkowa, Manikowa w p. kalis., wsi dziś nieznanej. Jak się zdaje, zwący się tak i używający Nałęcza nie stanowili jednej rodziny. Wojciech z Małych Kęszyc, 1483 r. mąz Małgorzaty, córki Marcina z Mańkowa, w latach 1483-1498 zwany był M-im. Ta Małgorzata skwitowała 1483 r. Klemensa Kęszyckiego z sumy 10 grz. zastawnej na Mańkowie, którą miał od jej ojca (I. Kal. 3 k. 143v). Wojciech M. z Mańkowa toczył 1489 r. sprawę z Agnieszką, wdową po Janie Kęszyckim (ib. 1 534v). Ten sam niewątpliwie Wojciech, ale teraz nazwany Kęszyckim, kupił 1491 r. od Jana M-go za 30 grz. część w Mańkowie (P. 1387 k. 149v). Wojciecha M-go skwitowała 1498 r. Dorota, córka zmarlego wawrzyńca Chobry z Jelitowa, z ojcowizny w Jelitowie, Wiewiórczynie i Szyjakowie (I. Kal. 5 k. 20), a Wojciech t.r. uzyskał intromisję do części w tych wsiach od niej kupionych (ib. k. 28v). Jednocześnie żona jego Małgorzata została intromitowana do części w Chełstowie, kupionych od Andrzeja Kotojeckiego Ruska (ib.). Od tegoż Andrzeja z Kotojecka kupił Wojciech t.r. za 20 grz. część w Chełstowie (ib. k. 37). Skwitowany 1499 r. przez Małgorzatę, wdowę po Klemensie z Kęszyc, z posagu i przywianku, jakie miała przez męża oprawione na połowie Kęszyc (ib. k. 77). Ponieważ Dorota, córka Wawrzyńca z Jelitowa, nie dopełniła wspomnianej wyżej rezygnacji części Jelitowa, Wiewiórczyna i Szyjakowa, winna były 1505 r. uiścić 3 grz. winy jemu i 3 sądowi (ib. 6 k. 73). Jeszcze 1507 r. wzywał ją do wywiązania się z zobowiązania (ib. k. 153) i t.r. uzyskał intromisję do dwóch jej części w powyższych wsiach (ib. k. 198). Występował 1517 r. jako wuj Katarzyny, żony Piotra Czekanowskiego (P. 1392 k. 154v). Od Stefana Wturkowskiego 1518 r. nabył wyderkafem za 15 grz. łan roli w Ciechlu p. kal. (ib. k. 246v) i t.r., również wyderkafem od Anny, żony Stanisława Czyżewskiego, nabył za 10 grz. dwa półłanki roli osiadłej w Sadowiu p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 40v). Nie żył już 1535 r., kiedy to synów jego, Mikołaja, Jana i Jakuba, pozywał Jakub Jaskólski, syn zmarłego Dziersława (I. i R. Z. Kal. 4 k. 702). Sprawa między nimi toczyła się już wcześniej, przed r. 1529. Szło o to, iż Wojciech miał trzymać bezprawnie w Mańkowie łan roli, który prawem bliższości należał się Jaskólskiemu w spadku po babce, Katarzynie Kaczkowej (ib. 3 k. 726). Chyba to temu Jakubowi M-mu sprzedał 1544 r. za 26 grz. część w Wielkim Manikowie Maciej M. (I. i D. Z. Kal. 6 k. 382). Za ten nabytek, nie w całości zapłacony, Jakub t.r. winien był Maciejowi 21 i pół grzywien (I. Kal. 7 k. 7). Od Marcina M-go nabył 1545 r. za 60 grz. dziedziczne jego części w Manikowie i Kęszyczkach p. kal. (I. i D. Z. Kal. 6 k. 389). Poraniony przez poddanego z Sieroszewic, wsi Piotra i Jakuba Sieroszewskich, uzyskał 1545 r. intromisję do ich dóbr w sumie 3 grz. winy, bo nie uczynili sprawiedliwości za tego poddanego (I. i D. Z. Kal. 7 k. 32). Znamy Kęszyckich h. Nałęcz z Kęszyc w p. kal., dla tej tedy przyczyny powyższych dziedzicow w Mańkowie kładę pod tym herbem. Nie sądzę jednak, by musiał istnieć związek "po mieczu" między nimi a M-imi, o których będzie niżej, z całą już pewnością Nałęczami.
Małgorzata M-a, wdowa po Macieju Paluchu Podkockim, swoją część po rodzicach w Manikowie i Kęszyczkach dała 1531 r. swemu zięciowi Jaskólskiemu i żonie jego a swej córce Annie M-ej (ib. 2 k. 203a). Jest to oczywiście znany nam już Jakub Jaskólski, syn Dziersława, który o rok wcześniej, 1531 r. kupił był za 8 grz. od Katarzyny i Doroty, córek zmarlego Andrzeja Czachórskiego, ich część po rodzicach w Jaskółkach (ib. k. 183v). Ów Jakub Jaskólski, zwany też M-im, o imionisku Rabieja, został zabity przed r. 1552 przez Stanisława Szołowskiego z Szołowa, który, pozwany przez jego synów, nie stanął i 1539(?) r. winien był uiścić winę 8 skojców (I. Kal. 15 k. 312; I. i D. Z. Kal. 7 k. 486). Owdowiała Anna pozywała 1547 r. Jana Podkockiego Palucha, brata swego, o 9 grz., które dała mu była po śmierci męża "do wiernych rąk" (I. i D. Z. Kal. 7 k. 216). Poszła 2-o v. za Wojciecha Czachórskiego, któremu 1552 r. na swej części po rodzicach w Mańkowie zapisała 20 grz. (ib. 6 k. 446). Jej syn Piotr i córki Agnieszka i Małgorzata, zrodzeni z tym drugim mężem, pisali się M-imi cz. Czachórskimi. Część w Mańkowie trzymali w sumie zapisu danego ich ojcu przez matkę (R. Kal. 1 k. 521). Z nich, Agnieszka, żona uczciwego Piotra Kozła, młynarza w Pyrzycach, przeżywszy brata i siostrę odziedziczone po nich części Mańkowa 1609 r. sprzedała za 50 grz. Wojciechowi Wysockiemu z Sadowia (R. Kal. 1 k. 347). Jakub i Anna, byli rodzicami synów Jana i Macieja. Z ich córek, Jadwiga M-a, już będąc wdową po szl. Zygmuncie z Czachór, gdzie indziej nazwanym opatrznym Zygmuntem z Kalisza, wedle zaś wywodu ze szlachectwa syna ich Jana Gałęskiego, Janem Zygmuntem Gałęskim z Czachor, który był woźnym ziemskim kaliskim, kwitowała 1582 r. swych bratanków z posagu (I. Kal. 48 s. 605). Żyła jeszcze 1598 r. Urszula, 1598 r. wdowa po uczc. Mosiele, mieszczaninie w Sulmierzycach (R. Kal. 7 k. 159v). Róża, t.r. już nie żyjąca, żona szl. Piotra Twardowskiego, mieszczanina z Raszkowa (ib.).
1. Jan M., syn Jakuba i Anny, miał 1545 r. lat 14 i wraz z młodszym bratem, w asyście stryja Wawrzyńca Jelitowskiego i wuja Andrzeja Podkockiego, swoja i brata część Jaskółek p. kal. sprzedał za 12 grz. Wojciechowi Jaskólskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 400v). Z długów ojcowskich skwitował 1552 r. Jana Marcin M. (I. Kal. 15 k. 312). Chyba już nie żył 1576 r., kiedy jego syn zawierał transakcję ze stryjem (ib. 44 s. 1034). Nie znam jego żony. Miał syna Gabriela i córkę Urszulę, 1579 r. żonę Jana Chełstowskiego.
Gabriel, syn Jana, kwitował się wzajemnie 1576 r. ze stryjem Maciejem z dzierżawy Manikowa (ib.). Skwitowany 1582 r. z posagu przez ciotkę, wdowę po Zygmuncie, woźnym kaliskim (ib. 48 s. 605). Od Macieja Chełstowskiego kupił 1593 r. za 200 zł łąkę w Podłużycach zwaną Podbasica oraz dwa składy roli (R. Kal. 6 k. 747). Poświadczał 1594 r. szlachectwo Jana Gałęskiego, syna swej ciotki Jadwigi i przy tej okazji sam wystąpił jako M. h. Nałęcz (I. i D. Z. Kal. 28 k. 23). Bezdzietny, nie żył już 1610 r. (R. Kal. 1 k. 521).
2. Maciej, syn Jakuba i Anny, miał 1545 r. lat 7 (I. i D. Z. Kal. 6 k. 400v). Ożenił się 1570 r. z Małgorzatą Nieniewską, córką Marcina, której brat Andrzej zapisał wtedy, jeszcze przed jej ślubem, sumę 30 grz. jako resztę posagu, Maciej zaś zobowiązał się na połowie swych części w Manikowie oprawić jej posag 45 grz. (I. Kal. 36 s. 1437), oprawił zaś jej tam 1571 r. sumę 50 grz. posagu (R. Kal. 3 k. 232). Wszystkie części Mańkowa odziedziczone po rodzicach jak również i po zrzeczeniu się na jego rzecz dóbr macierzystych przez siostry, Urszulę i zmarłą Różę, sprzedał 1598 r. za 330 zł Wojciechowi Wysockiemu (ib. 7 k. 159v). Świadkując 1594 r. przy wywodzie szlachectwa swemu siostrzeńcowi Janowi Gałęskiemu wystąpił sam jako hernu Nałęcz (I. i D. Z. Kal. 28 k. 23). Chyba ten sam Maciej na połowie swych części w Mańkowie oprawił 1595 r. posag 100 zł żonie Zofii Gałęskiej, córce Jakuba Gałęskiego Piotruszki (R. Kal. 6, luzy przy końcu tomu). Zofia, będąc już wdową, wraz z córka panną Teofilą kwitowała 1616 r. z ran Helenę z Węgierskich Karską (I. Kal. 82 s. 1571). Zob. tablicę.
@tablica: Mańkowscy h. Nałęcz
>Mańkowscy h. Zaremba, z Mańkowa w p. kal. Wydawca herbarza Uruskiego, A. Włodarski dał osobny artykuł o M-ch h. Prawdzic, gdzie wyliczył pewną ilośc członków rodziny, o której tu piszę, wymieniając zreszta niektórych spośród nich także i pod Zarembami. Skąd wziął się ów Prawdzic? Oto ks. Marcin Kotarbski przy instalacji na kanonię poznańską 18 I 1779 r. wymienił z tym herbem swoją matkę Mariannę M-ą rodzącą sie z Anny Grabińskiej (Install., s. 155). Ale ojciec owej Marianny zamężnej Kotarbskiej a mąz Grabińskiej pisał się, jak to zobaczymy niżej, "Zarembą M-im", trzeba więc owego "Prawdzica", tak zbliżonego motywami heraldycznymi do Zaremby, uznać za skutek ignorancji w tym względzie ks. Marcina.
Janusz z Mańkowa ręczył 1433 r. Michałowi z Mańkowa za swego pasierba Marcina (Gr. Kal. 1 k. 82).
Marcin z Mańkowa nie żył już 1455 r., kiedy wdowa po nim Anna kwitowała ze swej oprawy posagu i wiana, tj. z 30 grz. rodząną siostrę tego męża Annę, żonę szl. Jana Piskorzewskiego (Pyschorzowski, Pichorzewski), sołtysa (Z. Kal. 12 k. 190v). Zarówno Anna wdowa jak i Anna Piskorzewska, obie żyły jeszcze 1483 r. (I. Kal. 3 k. 142v, 143). Marcina syn Marcin i córka Małgorzata, której 1456 r. z racji sprawy toczonej ze Stefanem z Kęszyc "przydano" lat, by była w wieku "sprawnym", tj. 12 lat (Py. 11 k. 276). Owa Małgorzata wraz z Anną, żoną Andrzeja z Mańkowa (kim były względem siebie, może siostrami?) część dziedziczną po zmarłym Marcinie M-im zobowiązały się 1464 r. zrezygnować Klemensowi z Kęszyc (I. Kal. 1 k. 278v). Temu Klemensowi zastawiła 1471 r. za 7 grz. ojczystą częśc w Mańkowie (ib. 2 k. 154). Była w l. 1483-1498 żoną Wojciecha z Małych Kęszyc zwanego też M-im.
Marcin, syn Marcina i Anny, miał sprawę sądową z Marcinem Drygałą Skrzypieńskim i 1507 r. założone zostało między nimi vadium 200 zł (I. Ka. 16 k. 194). Był mężem Anny, która będąc już wdową kupiła 1524 r. wyderkafem za 30 grz. od Gotarda Głoskowskiego części w Momotach (I. i D. Z. Kal. 2 k. 95). Synmowie tego Marcina: Jan, Piotr, Maciej, Marcin, Bartłomiej, Mikołaj, Stanisław, Wacław i zapewne Wojciech. Spośród nich, Wacław wymieniony wśród braci 1535 r. nie żył już 1561 r. Nie żył wtedy i Wojciech, ale milczy o nim zapis z r. 1535, może więc nie żył już i wtedy? (I. i D. Z. Kal. 2 k. 238; ), 1397 k. 103v).
A. Jan, syn Marcina i Anny, mąz Katarzyny Zacharzewskiej, wdowy 1-o v. po Andrzeju Zacharzewskim, od której 1529 r. nabył wyderkafem za 10 grz. dwa łany puste w Zacharzewie p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 169, 175v). Wraz ze swym niedzielnym bratem Piotrem sprzedali 1532 r. całe swe części w Mańkowie za 20 grz. Pawłowi Parczewskiemu (ib. k. 206). Żona Marcina, Katarzyna zabiła na polu Zacharzewa pracującego tam na roli Wawrzyńca zacharzewskiego. Nie stanęła z pozwu synów zabitego, Macieja i Stanisława Zacharzewskich, i 1532 r. winna była płacić 8 skojców winy (I. i R. Z. Kal. 4 k. 86). Ze stryjem i opiekunem tych Zacharzewskich, Andrzejem zacharzewskim, swoim rodzonym bratankiem(?), zawarła 1533 r. układ o główszczyznę. Zobowiązała się synom zabitego zapisać 50 grz. (I. Kal. 7 k. 471). Spełniając to, t.r. tym Zacharzewskim sprzedała wyderkafem za 50 grz. dwa puste lany i pół stawu w Zacharzewie (I. i D. Z. Kal. 2 k. 216v). Jan żył jeszcze 1535 r. (ib. k. 238v). Bezdzietny, nie żył już ok. 1539 r. (ib. k. 593). Owdowiała Katarzyna 1542 r. dała swoje części w Zacharzewie synowi Mikołajowi Zacharzewskiemu (ib. 6 k. 362). Był to oczywiście syn z pierwszego męża Radłowskiego biorący nazwisko od macierzystego Zacharzewa. Nie żyla już 1550 r. (I. Kal. 12 II s. 359).
B. Piotr, syn Marcina i Anny, 1532 r. brat niedzielny Jana (I. i D. Z. Kal. 2 k. 206), asystował jako wuj 1533 r. przy transakcji Dorocie z Siedlemińskich Brzozogajskiej (P. 1393 k. 562v). Swoją część w Momotach należna mu z działów braterskich sprzedał 1535 r. za 60 grz. bratu Bartłomiejowi (ib. k. 238v). Jako spadkobierca brata Mikołaja całe odziedziczone po nim części w Momotach i w pustece Siedliska sprzedał 1560 r. za 30 grz. Wojciechowi Marszewskiemu (P. 1396 k. 882).
C. Maciej, syn Marcina i Anny, dziedzic części w Momotach 1535 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 238v). Swoją część w Mańkowie (Manikowie) sprzedał 1544 r. za 26 grz. Jakubowi M-mu, dla którego nie umiem znależć miejsca w genealogii tej rodziny (ib. 6 k. 382). T.r. od owego Jakuba otrzymał zapis 21 1/2 grz. jako pozostałość z ceny owych dóbr (ib. 7 k. 7).
D. Marcin, syn Marcina i Anny, dziedzic części w Momotach 1535 r. (ib. 2 k. 238v). Część w Mańkowie i Kęszyczkach sprzedał 1545 r. za 60 grz. Jakubowi M-mu (ib. 6 k. 389). Od Tomasza Korzkiewskiego wyderkafem nabył 1546 r. za 14 grz. pewne role w Momotach (P. 1395 k. 265v), a 1550 r., po śmierci Tomasza, skwitował z tej sumy jego brata, Macieja Korzkiewskiego (I. Kal. 12 s. 297). Należne sobie z działów braterskich części w Momotach 1557 r. sprzedał za 200 grz. bratu Bartłomiejowi (I. i D. Z. Kal. 6 k. 479), a 1571 r. całą swą część w tejże wsi dał synom tego Bartłomieja, już zmarłego, Maciejowi, Wojciechowi i Kasprowi (R. Kal. 3 k. 431v). Już nie żył 1582 r. (P. 939 k. 349). Żoną jego była Regina Rayska, od której 1557 r. nabył część w Rajsku p. kal. (I. Kal. 22 k. 66) i t.r. dał ową część tej żonie w dożywocie (P. 1396 k. 510). Dla zrodzonych z niej dzieci ustanowił 1568 r. opiekunów, m. in. swego rodzonego bratanka Macieja M-go (I. Kal. 34 s. 881). Z tych dzieci, wiem tylko o synu Janie, dziedzicu w Rajsku, którego 1582 r. zabił na ulicy w Poznaniu Stanisław Tłocki. Wizji ciała dokonano 13 VIII w domu uczc. Mazura na przedmieściu Piaski. Pogrzeb odbył się 16 VIII w kościele Św. Anny (Bernardynów) na przedmieściu Poznania. Jako jego spadkobiercy występowali wtedy bracia stryjeczni Maciej i Kasper, jest więc rzeczą oczywistą, że ojciec i rodzeństwo już nie żyli (P. 939 k. 349).
E. Bartłomiej, syn Marcina i Anny, od Adama i Elżbiety, syna i córki zmarłego Tomasza Głoskowskiego, 1530 r. kupił za 30 grz. część w Momotach, którą oni odziedziczyli po swym stryju Gotardzie M-im (I. i D. Z. Kal. 2 k. 170). Tego Gotarda nie umiem związać genealogicznie. Bartłomiej od brata Piotra kupił 1535 r. za 60 grz. jego część w tejże wsi (ib. k. 238v). Wraz z bratem Stanisławem część w Mańkowie sprzedał 1537 r. za 20 grz. Pawłowi Parczewskiemu (ib. 6 k. 315). Około 1539 r. wespół z braćmi, jako wspólspadkobierca brata Jana uzyskał termin przeciwko Mikołajowi Zacharzewskiemu o zagarnięcie dwóch ról pustych w Zacharzewie pochodzących ze spadku po tym bracie (ib. 7 k. 593). Z bratem Mikołajem skwitował 1550 r. tego Zacharzewskiego z 10 grz., za które ich zmarły brat Jan miał sobie przez żonę sprzedane wyderkafem dwa łany w Zacharzewie (I. Kal. 12 II s. 359). Od brata Marcina 1557 r. kupił za 200 grz. jego część w Momotach (I. i D. Z. Kal. 6 k. 479). Inną część tamże kupił 1560 r. za 200 grz. od brata Stanisława (ib. k. 528v). Nie żył już 1571 r. (R. Kal. 3 k. 431v). Żona jego była Anna Biernacka, córka Mikołaja, której 1537 r. na połowie swej części w Momotach oprawił 30 grz. posagu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 307). Żyła jeszcze 1589 r., będąc już wdową (R. Kal. 6 s. 172). Synowie: Maciej, Wojciech i Kasper. Corka Regina, w l. 1585-1596 żona Macieja Godziątkowskiego, wdowa 1620 r. Jak się zdaje, synem Bartłomieja był też Melchior, który całe części Momot, zarówno te ojczyste jak i odziedziczone po rodzonych stryjach, Mikołaju, Janie, Wacławie i Wojciechu, sprzedał 1561 r. za 100 zł Janowi Kurczewskiemu (P. 1397 k. 103v).
I. Maciej, syn Bartłomieja i Biernackiej, 1568 r. jeden z opiekunów dzieci stryja Marcina M-go (I. Kal. 34 s. 881), skwitował 1570 r. brata rodzono-stryjecznego Marcina z zobowiązania sprzedaży części Momot (ib. 36 s. 61), ale to zobowiązanie sprzedaży za 200 zł części w tej wsi dostał od niego t.r. ponownie (ib. s. 225). Wespół z bratem Wojciechem 1579 r. kupił od brata Kaspra za 600 zł części w Momotach (R. Kal. 5 k. 44v). Inną część w tej wsi, zwaną Szpotowską cz. Klichowską, kupił 1583 r. za 500 zł od Krzysztofa Marszewskiego (R. Kal. 5 k. 323v), a 1584 r. zobowiązał się sprzedać ową częśc za 300 zł bratu Wojciechowi (I. Kal. 50 s. 845). Spadkobierca Jana M-go, brata stryjecznego, odziedziczone po nim części Rajska, a sobie przypadające w dziale, sprzedał 1585 r. za 166 zł Janowi Kobierzyckiemu, trzymającemu owe dobra w zastawie (R. Kal. 5 k. 505v). Wespół z żoną części w Momotach, kupione od Marszewskiego, sprzedał 1586 r. za 500 zł Janowi Skrzypińskiemu (R. Kal. 5 k. 550v), zaś inne części w tejże wsi, ojczystą i nabytą od brata Kaspra sprzedał 1589 r. za 500 zł bratu Wojciechowi (ib. 6 s. 233). Od Macieja i Łukasza, braci Pawłowskich, kupił 1595 r. za 500 zł części w Pawłowie Wielkim p. kal. (R. Kal. 6, luzy przy końcu tomu), a 1596 r. sprzedał je za taką samą sumę Wojciechowi Miedzianowskiemu (I. Kal. 63 k. 304; R. Kal. 7 k. 5v). Od Marcina i Wojciecha, braci Droszewskich, 1596 r. wziął w zastaw za 500 zł wieś pustą Popówko (ib. k. 42v). Skwitowany 1596 r. z ran przez Marcina Przybysławskiego (ib. k. 303). Od Andrzeja i Jana braci Siąskich (Siejuskich) cz. Galewskich t.r. otrzymał zobowiązanie wieczystej sprzedaży części Siączyc p. kon. (ib. k. 346v). Inne części w tejże wsi t.r. zobowiązał się sprzedać mu za 2.000 zł Andrzej Grochowski (ib. k. 474v), czego dopełnił po smierci Macieja wobec jego synów. Nie żył już 1597 r. (R. Kal. 7 k. 69v; I. R. Kon. 28 k. 304). Jego żoną była Dorota Przyrańska, córka Wojciecha, której krótko przed ślubem, 14 III 1577 r., na połowie części Momot oprawił posag 400 zł (R. Kal. 4 k. 374v). Była 2-o v. żoną Krzysztofa Siąskiego (Siejuskiego) cz. Galewskiego, kiedy 1602 r. za córką swoją Anną M-ą idącą za Piotra Skarżyńskiego, zapisała temu przyszłemu zięciwi w posagu z dóbr macierzystych 200 zł (I. R. Kon. 30 k. 507). Nie żyla już 1606 r. (ib. 32 k. 418v).
I) Stanisław, syn Macieja i Przyrańskiej, ur. ok. 1577 r., bowiem 1598 r. miał mieć 21 lat (ib. 28 k. 357v). Wraz z braćmi Andrzejem, Piotrem, Janem i Maciejem od Andrzeja Grochowskiego kupił 1597 r. za 2.000 zł części Siąszyc, wedle zobowiązania danego ich ojcu (R. Kal. 7 k. 69v). Skwitowany 1601 r. z 400 zł przez Jana M-go, syna zmarłego Stanisława (W. 17 k. 433v). Wraz z bratem Andrzejem zapisał 1602 r. dług 30 grz. braciom Waliszewskim (I. Kal. 68 s. 417). Ich obu 1604 r. skwitował szwagier Piotr Skarżyński z 500 zł posagu za ich siostrą Anną (ib. 70 k. 777). Całe swoje części Siąszyc p. kon. sprzedał 1608 r. za 1.000 złp bratu Andrzejowi (R. Kal. 1 k. 315). Od małzonków Nieradzkich wydzierżawił wraz z żoną 1615 r. części wsi Krągola, Krągołka i Karsy (I. Kon. 38 k. 548). Oboje od wdowy Marianny z Rajskich Doruchowskiej 1616 r. wydzierżawili Swienice p. kal. (I. Kal. 82 s. 1519). Umarł między r. 1644 a 1646 (Kośc. 301 k. 1001; Py. 153 s. 180). Ożenił się 1600 r. z Barbarą Grabowską, córką Macieja, która od ojca dostała zapis długu 200 złp, a Stanisław na krótko przed ślubem 12 I zobowiązał sie oprawić jej na połoei części Siąszyc 500 zł posagu (P. 970 k. 64), którego to zobowiązania dopełnił dopiero 1608 r. (R. Kal. 1 k. 285v). Dożywocie wzajemne spisali małzonkowie 1604 r. (ib. 7 k. 639v). Barbara 1606 r. skwitowała brata Stanisława Grabowskiego z dóbr po ojcu i matce (I. Kon. 32 k. 384). Żyła jeszcze 1616 r. (I. Kal. 82 s. 1519), nie żyła już 1646 r. (Kośc. 301 k. 1001). Syn Stefan. Córka Izabela, która 1641 r. w asyście ojca kwitowała Piotra Żegockiego, starostę kościańskiego (P. 1043 k. 84). Jeszcze niezamężna 1646 r., kiedy cedował jej sumę 400 zł Tomasz Strzelecki (Kośc. 301 k. 1001), potem żona Andrzeja Milewskiego, wdowa 1664 r.
Stefan, syn Stanisława i Grabowskiej, kupił 1644 r. za 3.000 zł od Jana M-go, syna Stanisława (zob. niżej) części w Momotach (R. i I. Z. Kal. 1c k. 493). Rolę pusta w tej wsi 1651 r. kupił za 600 złp od Krzysztofa Kotlińskiego (ib. k. 533). Skwitowany 1664 r. z 600 zł przez siostrę, owdowiałą Milewską (Py. 153 s. 180). Jego żoną była Ewa za Skrzypny Twardowska, córka Mikołaja, której 1642 r. oprawił posag 800 zł (R. Kal. 12 k. 344). Oboje t.r. od jego stryja Jana M-go otrzymali zapis długu 400 złp (G. 80 k. 1037), a 1646 r. spisali wzajemne dożywocie (P. 1422 k. 1032v). Zapewne córką Stefana była Anna, w l. 1664-1709 żona Mikołaja Ostaszewskiego, nie żyjąca już 1710 r., dziedziczka w Momotach (P. 1145 k. 58).
II) Andrzej, syn Macieja i Przyrańskiej, obok braci 1597 r. nabywca Siąszyc od Andrzeja Grochowskiego (R. Kal. 7 k. 69v). Od brata Piotra kupił 1608 r. za 900 zł (wedle zobowiązania z r. 1606) części Siąszyc spadłe po matce (I. Kon. 32 k. 552; R. Kal. 1 k. 293). T.r. kupił też inne części w tejże wsi za 1.000 złp od brata Stanisława (ib. k. 315), zaś 1609 r. za 900 złp od brata Jana (P. 1406 k. 619v). Od Marcina Skrzetuskiego nabył 1609 r. za 5.000 złp część w Kociałkowej Górce p. gniexn. i jednocześnie części w Siąszycach, swoje i nieletniego brata Macieja, sprzedał za 6.000 złp Andrzejowi Kucharskiemu (ib. k. 719v). Części Kociełkowej Gorki i pustki Kępice, kupione od Skrzetuskiego, teraz będące w posiadaniu Anny z Cieleckich Rosnowskiej, sprzedał 1613 r. za 5.800 złp Marcinowi Zberkowskiemu (P. 1408 k. 516) i t.r. kupił za 3.600 złp od Jana i Stefana, braci Charzewskich, Charzewo p. gnieźn. (ib. k. 571v). To Charzewo wydzierżawił 1617 r., pod zakładem 300 złp, bratu swemu Janowi (G. 74 k. 190v), sprzedał zaś tę wieś 1623 r. za 5.900 złp ks. Andrzejowi Herzstopskiemu, kanonikowi poznańskiemu (P. 1414 k. 571v). Od Zofii, wdowy po Wojciechu Skórze z Gaju Obornickim, i od jej syna Jana 1623 r. nabył wyderkafem za 3.400 złp Gaj i Stramnice p. pozn. (P. 1414 k. 624v). Nie żył już 1626 r. (Kośc. 294 k. 94). Jego pierwszą żoną była Katarzyna Strzałkowska, córka Stanisława Strzałkowskiego Sapały i Anny Wydzierzewskiej, która 1604 r. części Strzałkowa p. pyzdr. sprzedała za 1.860 złp swemu szwagrowi Maciejowi Bieganowskiemu i swej siostrze Małgorzacie, wdowie po Macieju Przecławskim (P. 1405 k. 194). Tej zonie Andrzej na połowie swych części w Siąszycach oprawił 1605 r. posag 1.700 złp (R. Kal. 1 k. 33). Była ona 1608 r. współspadkobierczynią rodzonego wuja Melchiora Wydzierzewskiego i wraz ze swymi siostrami oraz bratem ciotecznym Stefanem Charzewskim dobra Prądno, Jagodno i Glinkę w p. gnieźn. sprzedała za 500 złp ciotecznemu bratu Marcinowi Zberkowskiemu 1608 r. (G. 337 k. 272). Drugiej swej żonie, Zofii Mączyńskiej, córce Piotra, 1610 r. zobowiązał się zapisać dług 1.000 zł (I. Kon. 35 s. 70). Męża Zofia skwitowała 1619 r. z oprawy i oboje spisali wzajemne dożywocie (P. 761 k. 38, 38v). Andrzej dał 1620 r. zobowiązanie teściowi, iż na połowie swych części w Charzewie oprawi jej 8.000 zł posagu (P. 1004 k. 174v). Będąc już wdową zapisała 1626 r. po 300 zł długu córkom swym, Katarzynie i Dorocie (Kośc. 294 k. 94). T.r. była już 2-o v. żoną Macieja Żakowskiego (P. 1017 k. 603v). Żakowqski 1631 r. zapisywał 500 złp Janowi Bronowskiemu zaślubiającemu jego pasierbicę katarzynę M-ą (G. 79 k. 340v). Oboje Żakowscy 1641 r. zawierali kontrakt o Wilkowyję p. gnieźn. z córką jej, wspomnianą wyżej katarzyną M-ą, i jej drugim mężem Grzybowskim (P. 1043 k. 844v). Żyli jeszcze 1644 r. (P. 1421 k. 866), a Zofia była ponownie wdową 1649 r. (G. 82 k. 59v). Z pierwszej żony syn Jan oraz córki, Marianna i Anna, obie niezamężne w l. 1610-1619 (P. 144 k. 125; Py. 140 k. 179v, 343) oraz Małgorzata. Anna w r. 1629, krótko po 2 IV, wyszła za Macieja Święcickiego, oboje żyli jeszcze 1642 r., nie żyli już 1665 r. Małgorzata, jeszcze niezamężna, kwitowała 1629 r. stryja Jana M-go z prowizji z dóbr ojczystych (G. 79 k. 28). Była już 1633 r. żoną Jana Pacynowskiego, a żyła jeszcze 1634 r. Z Mączyńskiej pozostały tylko córki, wspomniane wyżej katarzyna i Dorota. Druga z nich chyba identyczna z panną Dorotą M-ą z Czachor, która 13 IX 1646 r. podawała do chrztu córkę Parzynczewskich z Czachór (LB Droszew). Katarzyna skwitowała 1630 r. swego stryja i opiekuna Jana M-go z 65 złp (G. 79 k. 223). Wyszła 1631 r., krótko po 1 III za Jana Bronowskiego. Była wdową 1635 r., zaś 1641 r. 2-o v. żoną Andrzeja Grzybowskiego. Żyli jeszcze oboje 1649 r.
Jan, syn Andrzeja i Strzałkowskiej, 1610 r. jeden ze spadkobierców wuja Melchiora Wydzierzewskiego (P. 144 k. 125). Ojciec 1611 r. w imieniu jego i sióstr jego, dzieci swych nieletnich, części ich w Wydzierzewicach i Nagrodowicacg sprzedał za 833 złp babce ich macierzystej, Annie z Wydzierzewskich Strzałkowskiej (P. 1407 k. 368). Jan, jeszcze nieletni, umarł, jak się zdaje, 1619 r. (Py. 140 k. 179v, 343).
III) Piotr, syn Marcina i Przyrańskiej, wspomniany obok braci 1597 r. (R. Kal. 7 k. 69v). Okazywał 1605 r. rany zadane mu przez Stanisława Grochowskiego (I. Kon. 32 k. 24v). Andrzejowi M-mu, wedle zobowiązania z r. 1606, sprzedał 1608 r. za 900 zł części Siąszyc dziedziczone po matce (ib. k. 552; R. Kal. 1 k. 293). Od Piotra Łubieńskiegio otrzymał 1610 r. cesję kontraktu dzierżawy Czyżewa zawartego 1608 r. z Małgorzatą z Młodziejewic, wdową po Bartłomieju Czyżewskim (I. Kon. 35 s. 445). Od Pawła Czyżewskiego cz. Przyborowskiego kupił 1612 r. za 1.000 zł części Wielkiego i Małego Czyżewa oraz pustki Przyborowo w p. kon. (R. Kal. 8 k. 199). Zastawił owe części za 250 zł Zofii z Czackich Pruskiej, z którą kwitował się wzajemnie z tej transakcji w r. 1614 (I. Kon. 38 k. 198v). Sporzedał części Strzyżewa 1618 r. za 1.370 zł Maciejowi Jaroszewskiemu Jaroszkowi i jego żonie, Zofii z Trąmpczyńskich (R. Kal. 9 k. 123v). Stanisława Giżyckiego kwitował 1624 r. z 400 zł pochodzących z zastawu części wsi Korytków Wrzącki p. sier. (I. Kal. 90b s. 1965). Jego żoną była Anna Parzynczewska, której 1610 r. oprawił posag 500 zł (R. Kal. 1 k. 540). Kasowała ona 1618 r. swą oprawę na Czyżewie, cedując ją małżonkom Jaroszewskim (I. Kal. 84 s. 549). Żyła jeszcze w r. 1624 (ib. 90b s. 1965).
IV) Jan, syn Macieja i Przyrańskiej, wspomniany 1597 r. (R. Kal. 7 k. 69v), jeszcze nieletni 1609 r., całe rodzicielskie części Siąszyc sprzedał wtedy za 900 złp bratu Andrzejowi (P. 1406 k. 619v). Z tym bratem zawierał 1617 r. kontrakt względem dzierżawy Charzewa (G. 74 k. 190v). Jako opiekun dzieci tego brata, po jego smierci kwitował się 1626 r. z Piotrem Mielżyńskim z kontraktu dzierżawy wsi Kąpiel, Przecław i Szyszłowo (P. 1017 k. 603v). Otrzymał 1626 r. zapis 200 zł od Anny Grabowskiej, wdowy po Mikołaju Gablińskim (ib. k. 772v). W charakterze opiekuna Anny M-ej, corki Andrzeja, zapisał 1629 r. dług 1.700 zł jako posag jej przyszłemu mężowi Święcickiemu (G. 79 k. 21). Od Piotra z Tomic Iwińskiego 1630 r. nabył wyderkafem za 4.000 zł Mikołajewice z folwarkiem i Drachowo w p. gnieźn. (P. 1416 k. 1077v), a 1635 r. dostał od tegoż Iwińskiego zapis długu 200 złp i odroczenie uiszczenia 6.300 zł wyderkafu na powyższych wsiach (G. 80 k. 43). Jako opiekun bratanicy Katarzyny, córki Andrzeja, zapisywał 1631 r. sumę 390 zł jej przyszłemu mężowi Janowi Bronowskiemu (G. 79 k. 337v). Bratu Maciejowi zapisał 1641 r. dług 500 zł (G. 80 k. 816v), zaś bratankowi Stefanowi i jego żonie 1642 r. dług 400 złp (ib. k. 1037). Nie żył już 1647 r. (P. 1423 k. 14). Jego żoną była 1617 r. Katarzyna Krzycka, córka pawła (G. 74 k. 190v), która 1623 r. sprzedała mężowi za 3.000 złp cztery łany położone koło miasta Międzyrzecza (P. 1017 k. 773, 1417 k. 676). Żyła jeszcze 1638 r. (P. 1419 k. 593), a chyba już nie żyła 1647 r. (P. 1423 k. 14). Nie żyła napewno 1652 r. (P. 1064 k. 900v). Synowie: Andrzej, Stanisław i Paweł. Z corek, Helena była 1-o v. 1638 r. żoną Macieja Wierzbięty Biskupskiego, zmarłego między r. 1657 a 1660, 2-o v. 1662 r. poszła za Łukasza Niemojewskiego, zmarłego między r. 1674 a 1767. Umarła między r. 1677 a 1681. Barbara, w l. 1647-1651 żona Krzysztofa Pruszaka Bieniewskiego, już nie żyła 1676 r. Marianna, niezamężna w l. 1649-1652 (Ws. 51 k. 232v; P. 1064 k. 900v), w l. 1654-1691 zona Macieja Grabskiego, pisarza grodzkiego wałeckiego, starosty kłeckiego. Być może, iż żyła jeszcze 1701 r. Nie umiem wytłumaczyć zapisu z r. 1672, w którym mowa o pannie(!) Mariannie, córce zmarłego Jana, zaś siostrze rodzonej i spadkobierczyni Barbary, żony Krzysztofa Pruszaka Bieniewskiego (P. 199 k. 309). Z synów, Stanisław był bezpotomny, nie żył już 1650 r. (G. 82 k. 188v). Paweł, współdziedzic Mikołajewic, jechał do zaciągu 1648 r. (Py. 150 s. 98), nie żył już 1650 r. (G. 82 k. 188v), może poległ.
Andrzej, syn Jana i Krzyckiej, wraz z bratem Pawłem dziedzice Mikołajeiwc w p. gnieźn. Kiedy obaj bracia zaciągnięci do wojska wyjeżdżali 1648 r., dali te dobra w administrację szwagrowi Pruszakowi Bieniewskiemu (Py. 150 s. 98). Był Andrzej 1650 r. spadkobiercą obydwu swych bezpotomnych braci, Stanisława i Pawła (G. 82 k. 188v). Miałsumę 1.500 złp zapisaną mu na mieście Kazimierzu przez Zygmunta Żalęckiego, kasztelana międzyrzeckiego (P. 1105 IX k. 37). Umarł w r. 1652 lub 1653 (P. 1064 k. 367v, 557v; G. 82 k. 848v). Jego żoną była Zofia Skaławska, córka Macieja i Jadwigi Kierskiej, która 1652 r. kwitowała z opieki stryja Wojciecha i stryjecznego brata Hieronima, Skaławskich (P. 1064 k. 557v). Już będąc wdową, zapisała 1653 r. dług 200 złp małżonkom Judzkim (G. 82 k. 848v), oni zaś 1654 r. skwitowali ją z 300 złp (ib. k. 1013). Nie żyła już 1667 r. (P. 1428 k. 586). Jedyna córka, Łucja, była w l. 1679-1691 żoną Stefana Borowskiego, któremu wniosła Mikołajewice. Umarła między r. 1691 a 1694.
V) Maciej, syn Macieja i Przyrańskiej, pogrobowy, więc urodzony 1597 r. (R. Kal. 7 k. 69v), nieletni 1609 r., kiedy brat Andrzej w imieniu swoim i jego sprzedawał części w Siąszycach Konarskiemu, 1610 r. nieobecny (w kraju?) (I. Kon. 35 s. 96). Wedle świadectwa braci Piotra i Jana miał w r. 1617 mieć 24 lata, ale było to chyba świadome "przydanie" mu lat, by mógł uprawomocnić sprzedaż Siąszyc Kucharskiemu (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 322). Żył jeszcze 1641 r., kiedy mu brat Jan zapisywał 500 złp długu (G. 80 j. 816v). Jego żoną była Marianna z Domanina Brzechffianka, córka Andrzeja, jeszcze panna 1615 r. (P. 1142 I k. 86v), wespół z którą wydzierżawił 1622 r. od Andrzeja Brzechfdfy pod zakładem 200 złp części Tokar i Gozdowa (I. Kal. 88a s. 634). Żyła jeszcze 1624 r. (ib. 90b s. 1619). Synowie Jan i Andrzej.
(I) Jan, syn Macieja i Brzechffianki, zapis 3.000 zł długu, otrzymany 1677 r. od Stefana Borowskiego, cedował 1684 r. swym dzieciom z pierwszego małżeństwa, Maciejowi i Mariannie (Kc. 132 k. 314). Sumę 1.000 złp, zapisaną niegdyś matce przez Marcina Brzechffę, cedował 1702 r. synowi z drugiej żony Andrzejowi (P. 1142 I k. 86v). Umarł między r. 1708 a 1711 (G. 92 k. 130; P. 1146 II k. 154). Jego pierwsza żona to Barbara Skaławska, córka Macieja i Jadwigi Kierskiej, która wraz z siostrą Anną zamęzną Jaraczewską 1667 r. części Rogaczewa Wielkiego w p. kośc., spadłe na nie i na ich inne siostry, sprzedała za 10.000 złp Stanisławowi Rudnickiemu i jego żonie Annie z Gułtowskich (P. 1428 k. 586). Druga żona Andrzeja to Jadwiga Belęcka, córka Andrzeja i Krystyny Skoroszewskiej, która 1674 r. od Samuela Sadowskiego kupiła za 8.000 złp wieś Wysoka w p. gnieźn. (P. 1426 k. 965). Swoje prawa w Niemczynku i Niemczynie odziedziczone po babce, Potencjannie z Goraja Grudzińskiej, i po bezpotomnej siostrze, Annie Belęckiej, scedowała przed r. 1676 (lub w r. 1676) Dobrogostowi Belęckiemu, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu (P. 1094 k. 1417). Wysokę w p. gnieźn. sprzedała 1686 r. za 10.000 złp Zofii Marszewskiej, żonie Jana Iłowieckiego (P. 1112 VII k. 21). Miała sobie przez Jana Łąckiego, kasztelana kaliskiego, na Gałowie zapisany dług 9.000 zł, o który procesowała się ta Iłowiecka z kasztelanicami Łąckimi, a skwitowała ich ze sprawy 1700 r. (P. 1139 VIII k. 56). Jadwiga nie żyła już 1712 r. (P. 286 k. 286). Z pierwszej żony pozostał syn Maciej. Z córek z tego małżeństwa, Marianna, żona 1688 r. Benedykta Rosnowskiego, umarła między 5 X 1705 r. a 1711 r. Była z tej samej matki i druga Marianna, niezamężna, nie żyjąca już 1708 r. (G. 92 k. 130). Z Belęckiej rodzili się synowie, Franciszek, o którym niżej, i Andrzej wspomniany 1702 r., o którym nie wiem nic więcej. Córki, Apolinara i Helena. Apolinara, w l. 1712-1735 zona Kazimierza Drachowskiego, wdowa 1736 r., umarła w Rudkach 14 II 1760 r. pochowana u reformatów w Szamotulach. helena, niezamęzna w l. 1712-1715 (P. 286 k. 286, 1149 II k. 222v), potem żona Władysława Chłapowskiego, nie żyła już 1722 r.
1. Maciej, syn Jana i Skaławskiej, wraz z siostrą Marianną (którą?) otrzymał 1684 r. od ojca cesję sumy 3.000 złp zapisanej przez Stefana Borowskiego (Kc. 132 k. 314). Spadkobierca rodzonej siostry panny Marianny, sumy po niej odziedziczone cedował 1708 r. Michałowi działyńskiemu, kasztelanowi brzeskiemu kujawskiemu (G. 92 k. 130). Nie żył już 1739 r. (G. 97 k. 367). Żoną jego była zaślubiona przed r. 1696 Zofia Rutkowska, już nie żyjąca 1739 r. (G. 97 k. 367). Z niej synowie, Franciszek i Jan. Z córek, Katarzyna, która 1739 r. skwitowała siostrę Teresę z 1.000 zł legowanych w testamencie brata Franciszka (G. 97 k. 359v). Marianna, niezamężna 1739 r. (ib. k. 367). Anna, niezamężna, dla odebrania od siostry Teresy sumy 1.000 zł legowanej przez brata Franciszka dała 1740 r. plenipotencję stryjowi Janowi M-mu (I. Kal. 177 s. 376). Wspomniana wyżej Teresa, w l./ 1740-1742 żona Stanisława Chełmickiego, dziedzica Karsewa, wdowa 1749 r., umarła we Wrześni 3 II 1759 r., przebywając tam na kuracji u lekarza. Była jeszcze córka Barbara, ochrzcz. 28 IX 1702 r. (LB Śrem), zapewne zmarła dzieckiem. Z synów, Franciszek, ur. w Pląskowie, ochrzcz. 10 II 1696 r. (LB Popowo), nie żył już 1739 r., a siostrom legował w testamencie po 1.000 zł (G. 97 k. 359v, 367; I. Kal. 177 s. 376).
Jan, syn Macieja i Rutkowskiej, osiadł na Rusi. Był 1748 r. plenipotentem córek Wojciecha M-go i Elżbiety z Kwileckich jak również Aleksandra Płonczyńskiego oraz jego syna i córki zrodzonych z Anny z Kwileckich, spadkobierców babki, Urszuli z Niezabitowskich Kwileckiej dla windykowania spadku po niej w dobrach połozonych w województwach lubelskim i bracławskim (Kośc. 324 k. 3). Nie żył już 1762 r. Miał za żonę Mariannę Brochowską, nazwaną tez raz Zdzynicką (P. 1354 s. 343). Może więc była 1-o v. Zdzynicką? J. S. Borkowski (Genealogie s. 738) zwie ją Brochocką, córką Pawła i Marianny z Kaczkowskich, a ślub kładzie na 29 VI 1738 r. w Worobijówce. Jana M-go mieni skarbnikiem gnieźnieńskim 1744 r., co jest niemożliwe, bowiem hierarchia urzędnicza ziemska w Gniexnie powstała dopiero po 1-ym rozbiorze. Nie wiem, czy w jakimś związku z powyższym Janem pozostawał zapis o Teofili z Mlickich ostatnio zamężnej M-ej, stolnikowej podolskiej, w imieniu której Wojciech Zdzenicki wraz z innymi Zdzenickimi zawieral 1769 r. kompromis z Melchiorem Sławoszewskim (G. 100 k. 360v). Synowie: Antoni, Kajetan i Ignacy (P. 1354 s. 343, 1365 k. 476).
1) Antoni, syn Jana i Brochowskiej, ur. ok. 1743 r., w imieniu własnym i swoich braci, ks. Kajetana i Ignacego, prawa do sum spadkowych po stryju Franciszku na dobrach Karsewo i innych cedował 1777 r. Wojciechowi Ojrzanowskiemu (P. 1354 s. 343). Od Piotra Aleksandra Brudzewskiego nabył 27 VI 1788 r. za 110.000 złp Baborówko w p. pozn. (P. 1375 k. 350, 1365 k. 476). Umarł 10 VI 1797 r., pochowany w Szamotułach u reformatów (LM Szamotuły; Sep. Reform., Szamotuły). Żoną jego była Nepomucena Obarzankowska, córka Stanisława i Franciszki Urbanowskiej, wdowa 1-o v. po Franciszku Kościelskim, zaślubiona w Poznaniu 21 X 1786 r. (LC Św. Maria Magdal., Pozn.). Kiedy w r. 1790 przeprowadzano działy sukcesji po bezpotomnym Michale Obarzankowskim, dziedzicu Kobelnik i Pęczkowa, przypadła jej połowa czwartej części owych dóbr (P. 636 k. 669, 675). Umarla 1793 r., pochowana 29 III u Reformatów w Szamotulach (Sep. Reform. Szamot.). Z niej corka Felicjanna (Feliksa Magdalena), ur. w Baborówku 18 V 1789 r. (LB Szamotuly), wyszła w Granówku 7 X 1805 r. za Adama Drwęskiego. Była po rodzicach dziedziczką Baborówka i części Kobelnik. Umarła w Poznaniu 2 VI 1824 r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn., inna data, 31 V, w LM Szamotuły), pochowana u reformatów w Szamotułach 5 VI.
2) Ks. Kajetan, syn Jana i Brochowskiej, kanclerz kamieniecki 1777 r., współspadkobierca stryja Franciszka (P. 1354 s. 343).
3) Ignacy, syn Jana i Brochowskiej, cześnik owrucki 1777 r. (ib.), komisarz cywilno wojskowy pow. latyczowskiego 1791 r. (P. 1368 s. 420). Według Borkowskiego i Uruskiego jego żoną była Teresa Sulatycka. O potomstwie jego daję tylko te szczegóły, które znalazłem w źródłach wielkopolskich. Tyle, że za Uruskim czy Borkowskim wiążę je w całość genealogiczną, pomijając osoby nie związane z Wielkopolską. Wedle cytowanych wyżej autorów, synem Ignacego był Seweryn.
Seweryn, syn Ignacego i Sulatyckiej, prezes sądu podolskiego, mąż Julii Grabowskiej, ojciec Teodora, Wacława, Emeryka i Walerego.
(1) Teodor, syn Seweryna i Grabowskiej, dziedzic Zrzenicy i Włostowa, dóbr stanowiących część dawnego starostwa średzkiego, w l. 1843-1844 (LB Środa), Połażejewa 1851 r. (LB Mączniki), Rudek 1855 r. (LB Św. Marcin, Pozn.), umarł w Rudkach 24 IX 1855 r., pochowany w Winnogórze (LM Ostroróg). Jego żoną była Bogusława Dąbrowska, córka Jana Henryka, generała wojsk polskich, i Barbary z Chłapowskich, ur. w Paryżu 1814 r. Będąc wdową nabyła 1884 r. Winnogórę, majątek ojcowski, za 1.235.000 m. (Dz. P. z 22 IV). Umarła w Poznaniu 14 IV 1901 r., mając lat 87 (88?) (LM Św. Marcin, Pozn.; Dz. P.). Syn Sapoleon. Z córek, Maria (Maria Nepomucena Julia), mając lat 20 wyszła w Poznaniu w Katedrze 29 IX 1857 r. za Mieczysława hr. Kwileckiego z Oporowa. Umarła w Oporowie 20 V 1924 r. w wieku 86 lat. Julia (Julianna Joanna), ur. w Źrzenicy 14 VI 1843 r., wyszła w Poznaniu u Św. Marcina 25 VIII 1872 r. za Stanisława hr. Ostrowskiego, dziedzica Kościelca w Galicji, umarła w Poznaniu 22 II 1907 r. i tam pochowana. Barbara, ur. w Źrzenicy 8 XII 1844 r., zaślubiła w Farze poznańskiej 3 VI 1866 r. Stefana hr. Kwileckiego z Dobrojewa, umarła w Poznaniu 31 X 1910 r., pochowana w Kwilczu. Łucja, ur. 1850 r., umarła w Rudkach 5 VII 1857 r. mając 7 lat i 6 miesięcy, pochowana w Winnogórze (LM Ostroróg). Wanda Ludwika, ur. w Poznaniu 26 V 1855 r. (LB Św. Marcin, Pozn.), chyba zmarła wcześnie.
Napoleon (Napoleon Ksawery), syn Teodora i Dabrowskiej, ur. ok. 1837 r., dziedzic Rudek i Winnogóry, wraz ze stryjem Wacławem dostał 1888 r. papieski tytuł hrabiowski (Dz. P. z 18 V). Umarl w Gorbersdorf 13 IX 1888 r., pochowany w Winnogórze (Dz. P.). Ożenił się 23 VI 1869 r. w Turwi z Marią Stanisławą Chłapowską, córką Stanisława, dziedzica Szołdr i Manieczek, z Zofii Kurnatowskiej, ur. 1850 r. (LC Brodnica; Dz. P.). Po śmierci męża mieszkała ona jakiś czas we Wrocławiu (LB Brodnica), umarła na Lido 15 IV 1909 r. (Dz. P.). Synowie bliźniacy, Henryk i teodor. Córki, Barbara i Zofia. Z nich, Barbara (Maria Barbara), ur. w Rudkach 8 IX 1870 r. (LB Ostroróg), wyszła 30 VI 1891 r. za Stanisława Turnę z Objezierza, szambelana pruskiego, umarła 3 IX 1936 r. (Dz. P.). Zofia, ur. w Rudkach 29 XII 1883 r., zmarła w Szwajcarii 24 X 1972 r., wyszła 23 VI 1921 r. za Mikołaja Aleksandra Radionowa.
a. Henryk (Maria Jan Henryk Dezydery), syn Napoleona i Chłapowskiej, ur. w Rudkach 26 III 1872 r. (LB Ostroróg), dziedzic Winnogóry, zmarł 17 X 1924 r., pochowany w Winnogórze (Dz. P.). Najpierw w Wielkiej Wsi koło Wojnicza poślubił 27 IV 1897 r. Marię hr. Stadnicką, córkę Jana i Bogumiły z hr. Łubienskich (ib.), która umarła w Krakowie 11 V 1910 r., powtórnie ożenił się w Krakowie 29 X 1912 r. z Zofią Michałowską, wdową po Leonie M-im (ib.), stryjecznym bracie ojca. Umarła w Winnogórze 1 X 1928 r. i tam pochowana (ib.). Były dzieci z pierwszego małżeństwa. Synowie, Wacław i Andrzej. Z córek, Maria, ur. w Winnogórze 16 VI 1898 r., zakonnica w Sacre Coeur, przełożona prowincji polskiej. Krystyna, ur. tamże 15 VI 1923 r., zmarła w Krakowie, zaślubiła w Winnogórze 5 VI 1923 r. Antoniego hr. Starzeńskiego.
a) Wacław, syn Henryka i Stadnickiej, ur. w Winnogórze 15 VII 1899, zmarł w Jankówce 9 XI 1962 r.
b) Andrzej, ur. w Krakowie 25 IV 1910 r., właściciel Winnogóry, zaślubił w Wysuczce 1 I 1933 r. Klementynę Czarkowską-Golejewską. Synowie, Krzysztof, ur. w Poznaniu 24 X 1933 r., Andrzej, ur. w Poznaniu 26 VI 1936 r., umarł w Brukseli 19 IV 1972 r. Córka Maria Izabela, ur. w Edinburgu 20 VI 1944 r., wyszła w Paryżu 5 VI 1970 za Jean Francois de Rejdet de Vulillieres.
b. Teodor (Maria Teodor Jan Stanisław), brat bliźni powyższego Henryka, ur. w Rudkach 26 III 1872 r. (LB Ostrorówg). Właściciel Rudek i Słupi, kupił 1904 r. od hr. Kręskiej Grębanin w p. kępińskim, dobra liczące 5.000 mm (Dz. P.). Umarł w Słupi 10 IX 1920 r., pochowany w Winnogórze (ib.). Z żony Anny z hr. Michałowskich zaślubionej w Dobrzechowie 7 VI 1899, zmarłej w r. 1947, miał synów: Henryka (Henryka Jana Ksawerego Stanisława Romana), ur. w Rudkach 9 IX 1901 r. (LB Ostrorów), Stanisława, o ktorym niżej, i Władysława. Z córek, Jadwiga (Jadwiga Maria), ur. w Rudkach 17 IX 1903 r. (ib.), wyszła w Paryżu 6 IX 1929 za Tadeusza (Piotra) 1 VI 1935 r. za Jana Szczałeckiego. Magdalena, ur. w Rudkach 16 X 1904 r. (ib.), wyszła w Paryżu 6 IX 1929 r. za Tadeusza (Piotra) Potworowskiego, zmarłego w r. 1962. Maria Teresa, ur. w Słupi 15 X 1905 r., wyszła w Krakowie 27 VII 1923 r. za Leszka Adama Szuberta, a 2-o v. 2 Legnicy 15 V 1955 za dra Jerzego Titze.
Stanisław, syn Teodora i Michałowskiej, zaślubił w Słupi 10 VI 1935 r. Patrycję Wirginię Jameson, zmarłą w Londynie 19 III 1942 r. Druga jego żoną, zaślubioną w Paryżu 17 X 1953 r. była Janina Przybyła, ur. w r. 1927, zmarła w Paryżu 1977 r. Z niej córki bliźniaczki, Róża i Maria, urodzone w Paryżu 27 X 1854 r.
(2) Wacław, syn Seweryna i Grabowskiej, dziedzic Kłembówki, felicjanówki i innych dóbr na Podolu, hrabia papieski 1888 r. (Dz. P. z 18 V), umarł w Moi na Podolu 17 I 1905 r., licząc lat 84 (ib.).
(3) Emeryk, syn Seweryna i Grabowskiej, dziedzic Borówki 1844 r. (LB Środa; LC Czempiń) i Grzymałówki na Podolu, umarł 1918 r. (Dz. P.). Z żony Tekli Lipkowskiej miał obok innych dzieci synów Wacława i Emeryka oraz córkę Marię, żonę ks. Pawła Woronieckiego z Bielic koło Warszawy.
a. Wacław (Wacław Henryk), syn Emeryka i Lipkowskiej, ur. około 1850 r., umarł 20 IV 1909 r., licząc lat 59 (Dz. P.). Ożenił się 12 I 1875 r. z Antonią (Antoniną Marią Wiktorią) Chłapowską, córką Stanisława i Zofii z Kurnatowskich, ur. 1852 r. (LC Czempiń). Wedle familijnego układu zawartego w Poznaniu 13 VII 1885 r., Brodnica, należąca dotąd do Kazimierza Chłapowskiego, dostała sie jej (Dz. P.). Umarła w Krakowie 28 IV 1936 r. (ib.). Synowie: Stanisław (Stanisław Maria Emeryk Grzegorz, ur. w Szołdrach 12 III 1876 r. (LB Brodnica), dziedzic Kazimierza 1909 r. (LC Czempiń), senator Rzeczp. Pol., zmarł 24 III 1937 r., pochowany w Kazimierzu Biskupim, pozostała wdowa i dzieci (Dz. P.), Kazimierz, zmarły w Rąbiniu 15 I 1909 r., w wieku lat 25 (26?), pochowany w Brodnicy (LM Rąbiń; Dz. P.). Z córek, Maria, ur. około 1885 r., zaślubiła 27 XI 1909 Zygmunta Chłapowskiego z Turwi. Jadwiga (Jadwiga Zofia Bartolomea), ur. w Brodnicy 24 VIII 1889 r. (LB Brodnica), zaślubiła tam 18 VI 1912 r. Michała Popiela z Wójczy.
b. Emeryk, syn Emeryka i Lipkowskiej, ur. w Borówce, umarła w Abazji 16 I 1909 r., licząc 52 lata, pochowany w Czerniowcach na Podolu (Dz. P.). Z żony Marii Jaroszyńskiej pozostawił potomstwo.
c. Józef, syn Emeryka i Lipkowskiej, zmarły w Poznaniu na krótko przed II wojną światową. Syn Emeryk, zabity przez Niemców, i córka.
(4) Walery, syn Seweryna i Grabowskiej, właściciel Sahinki na Podolu. Z zony Tekli Łaźnińskiej pozostawił synów i córki. Spośród synów, Aleksander, komediopisarz, ożenił się 11 IV 1888 r. we Florencji z Wiktoria de Carpegna, córką hr. Gwinona i Marii z hr. de Gori (Dz. P.). Inny syn, Leon, dr. praw, we Wrocławiu 1889 r. złożył egzamin doktorski na wydziale filozoficzno-filologicznym jako specjalista od sanskrytu (Dz. P. z 16 X). Był docentem w Wiedniu, potem w Krakowie. Jego żoną była Zofia Michałowska, która 2-o v. poszła za Henryka M-go z Winnogóry. Jedna z córek, Jadwiga, wyszła w Sahince na Podolu 5 II 1890 r. za Józefa Skarbka Borowskiego.
2. Franciszek, syn Jana i Belęckiej, od Ludwika Granowskiego, starosty mieścickiego, i żony jego Apolinary z Krzyckich wydzierżawił 1710 r. na trzy lata wieś Wiele należącą do tego starostwa (P. 1145 k. 75v). Już nie żył 1715 r. (P. 1149 I k. 243). Był 1707 r. mężem Anny Romantowskiej, wdowy 1-o v. po Łukaszu Wegorzewskim (P. 1144 k. 226v), żyjącej jeszcze 1710 r., nie żyjącej już 1736 r. (P. 1245 k. 74). Z niej syn Jan.
Jan, syn Franciszka i Romantowskiej, pisał się Zarembą M-im. Nieletni 1713 r. (P. 288 k. 54v), obok ciotki Apolinary zamężnej Drachowskiej 1722 r. współspadkobierca ciotki Heleny zamęznej Chłapowskiej (P. 1189 k. 24). Mąż Heleny z Dziembowskich, córki Krystiana Konrada i Ewy z Bojanowskich, wdowy 1-o v. po Dobrogoście z Kurska Luce, brał 1733 r. od Jana Dziembowskiego, dziedzica połowy Rudek w p. pozn., tę połowę za 19.000 złp w zastaw (P. 1238 k. 247v). Z żoną spisał wzajemne dożywocie 1736 r. (P. 1245 k. 74). Od wspomnianego wyżej Jana Dziembowskiego kupił 1737 r. (wedle zobowiązania z r. 1734) za 30.000 złp część Rudek Wielkich i pustki Szczepy (P. 1250 k. 85). Drugą połowę Rudek i części w Szczepach kupił 1738 r. za 36.000 złp od Stanisława Mieszkowskiego (P. 1254 k. 82). Od Józefa i Piotra braci Bronikowskich 1754 r. wziął w zastaw Otorowo (P. 1313 k. 96). Od Wojciecha Kaczkowskiego oraz jego bratanków, Jakuba i Teodora Kaczkowskich, jak również od Marcina i Aleksandra braci Gawrońskich, spadkobierców Wojciecha Gierzyńskiego, kupił 1755 r. za 85.000 złp Lipnicę w p. pozn. (P. 1314 k. 184v). Helena z Dziembowskich umarła bezdzietnie. Jej współspadkobierca, brat Jan Dziembowski odziedziczona po niej swoją część w Lipnicy i Rudkach scedowal 1767 r. bratu Zygmuntowi Dziembowskiemu (P. 1344 k. 89v). Jan M. ożenił sie powtórnie 1765 r. z Zofią Morawską, córką Jana, wojskiego i sędziego surogatora grodzkiego wschowskiego, z Katarzyny Sczanieckiej (P. 1393 k. 148). Otrzymała 20.000 złp posagu który mąż oprawił jej na Rudkach (P. 1120 k. 58, 59). Była z niej tylko córka, Wiktoria Józefata, ur. w Rudkach 6 III 1766 r. (LB Ostroróg), zmarła dzieckiem. Jan od Adama Bronikowskiego dostał 1767 r. zobowiązanie sprzedaży za 20.090 złp połowy Ruszewka w p. pozn. (P. 1344 k. 86). Tę połowę z kolei 1774 r. zobowiązał się sprzedać za 25.000 złp Józefowi Mielżyńskiemu, kasztelanowi poznańskiemu (P. 1351 k. 232). Częśc Wojnowa w p. pozn., ze spadku po pradziadzie Andrzeju Belęckim, dał Teodorowi Cieleckiemu, synowi swej ciotecznej siostry Franciszki z Drachowskich, rodzącej sie z Apolinary z M-ch (P. 1353 k. 168). Od Ksawerego i Antoniego braci Chłapowskich kupił 21 V 1781 r. za 95.000 złp Wierzchaczewo z olw. Pólko w p. pozn. (P. 1358 k. 192). T.r. 6 XI w Rudkach spisał testament. Cały majątek był pod dożywociem żony, jej tedy zlecił powypłacać pobożne legaty i spłacić długi pozaciągane dla kupienia Wierzchaczewa. Za swych jedynych spadkobierców uważał mieszkających na Rusi potomkow swego stryja Macieja, jak również wnukow siostry swego ojca, Apolinary zamężnej Drachowskiej, więc Teodora i Macieja braci Cieleckich. Oni to mieli dziedziczyć po wygaśnięciu dożywocia wdowy (P. 1097 k. 110). Umarł w Rudkach 12 III 1782 r. w wieku lat 75 (LM Ostroróg). Wdowa już w niespełna miesiąc po śmierci męża, 11 IV t.r., wyszła powtórnie zamąż zaślubiając Macieja Wierusz Kowalskiego, dzierżawcę Koninka (LC Ostroróg). Wzajemne z nim dożywocie spisała w r. 1782 (P. 1359 k. 405). Kowalski 1785 r. skwitował jej ojca, Jana Dzierżykraj Morawskiego, sędziego surogatora grodzkiego wschowskiego, z 13.000 złp, z sumy 20.000 złp, którą 1772 r. zapisał był jej pierwszemu mężowi (P. 1362 k. 465). Oboje małzonkowie Kowalscy spłacili długi M-go, powstałe wskutek kupna Wierzchaczewa. Należało się jeszcze tylko 33. 126 złp braciom Chłapowskim, sprzedawcom tej wsi. Skwitowali oni 1787 r. Kowalskiego z 13.988 złp z tej sumy (P. 1375 k. 42). Wbrew testamentowi do spadku po M-im pretendowali Bętkowscy, potomkowie jego przyrodniej siostry, Barbary z Węgorzewskich, żony Konstantego Bętkowskiego (I. Kon. 84 k. 12; G. 115 k. 29, 29v). Zofia z Morawskich, mając około 50 lat, umarła w Przystankach 17 IV 1788 r., pochowana w Szamotułach u Reformatów (LM Ostroróg). T.r. Kowalski od Teodora i Macieja braci Cieleckich, spadkobiercow Jana M-go odebrał sumę posagową 30.000 złp i tę zapisał spadkobiercom swej zony (P. 1375 k. 303). Owi bracia Cieleccy dokonali 12 VII 1790 r. podziału odziedziczonego po wuju M-im majątku. Teodor, podkomorzy J. Kr. Mci, wziął Rudki i Szczepy oraz dopłatę sumy 40.000 złp, Maciej, major wojsk kor., Lipnicę i Wierzchaczewo (P. 1367 k. 393).
(II) Andrzej, syn Macieja i Brzechffianki, mąż Katarzyny Zakrzewskiej, córki Hieronima i Marianny z Słupskich, która 1677 r. skwitowała swych rodziców z 3.000 zł posagu, on zaś zobowiązał się jej ów posag oprawić (I. Kal. 138 s. 823, 825). Andrzej od Piotra Poklateckiego i żony jego Bogumiły z Żółtowskich 1682 r. wydzierżawił Gorzuchowo w p. gnieźn. (P. 1105 VII k. 21v). W imieniu własnym i żony skwitował 1686 r. ks. Piotra Poklateckiego z 4.000 zł zapisanych jej zastawem na Gorzuchowie (P. 1111 V k. 30v). Oboje małżonkowie wydzierżawili 1687 r. od małzonków Aleksandra Ponińskiego i Teresy z Wyganowskich, na 3 lata wieś Recz w p. gnieźn. (P. 1113 II k. 14). Był Andrzej w latach 1691-1702 dziedzicem Turkowa w p. pozn. Umarł między 21 I 1702 r. a 1706 (LB Duszniki; P. 1144 k. 71). Wdowa występowała 1706 r. w imieniu własnym i synów, Jana i Mikołaja (ib.). Były też córki porodzone w Turkowie, Marianna Anna, ochrzcz. 25 VI 1691 r., i Elżbieta, ochrzcz. 11 XI 1692 r., chrzestna 14 X 1706 r. (LB Duszniki). Z synów, o Mikołaju poza wzmianką z r. 1706 innych wiadomości nie mam.
Jan, syn Andrzeja i Zakrzewskiej, jak już było wyżej, wspomniany w r. 1706, w imieniu Jana M-go, syna swego stryjecznego brata Franciszka, zawierał 1715 r. kompromis z Kazimierzem, Stanisławem i Stefanem Eęgorzewskimi, synami Łukasza, pierwszego męża matki tego Jana M-go (P. 1149 I k. 243). Ze swą żoną Anną Drzewiecką, córką Stanisława i Heleny z Gosławskich, spisywał wzajemne dożywocie 1728 r. (P. 1211 k. 60). Byl 1730 r. dzierżawcą dóbr Śrem i Niesłabino, rezydował zaś w Szymanowie (LB Śrem). Nazwany 1738 r. urzędnikiem w Mącznikach (LB Mączniki). Działał 1740 r. w charakterze plenipotenta panny Anny M-ej, corki swego stryjecznego brata Macieja (I. Kal. 177 s. 376). Nie żył już 1758 r., a nie żyła wówczas i jego żona (P. 1326 k. 76v). Synowie: Andrzej, Piotr, Kajetan i Melchior. Córki, Jadwiga, ochrzcz. 29 VII 1734 r., w r. 1758 żona Antoniego Alusińskiego, i Kunegunda, ochrzcz. 29 VII 1738 r. (LB Mączniki). Z synów, o Piotrze wiem tylko tyle, że żył jeszcze 1758 r. (P. 1326 k. 76v). Kajetan (Kajetan Wawrzyniec), ur. w Szymanowie, ochrzcz. 13 VIII 1730 r. (LB Śrem), żył jeszcze 1758 r. (P. 1326 k. 76v).
1. Andrzej, syn Jana i Drzewieckiej, pisał się Zarembą M-im. W imieniu własnym i braci oraz małzonków Alusińskich skwitował 1758 r. Teofilę z Działyńskich 1-o v. Szołdrską, 2-o v. rozwiedzioną Potulicką, z 6.000 tynfów (ib.). Jako "przyjaciel" asystował t.r. przy zakwitowaniu dawanym przez siostry Niemojewskie Krzesińskiemu, cześnikowi nowogrodzkiemu (I. Kon. 79 k. 88v). Ze swą żoną Anielą z Krzesińskich, córką Józefa i Katarzyny Rożnowskiej, spisywał wzajemne dożywocie 1766 r. (P. 1342 k. 149). Ta Aniela była 1781 r. 2-o v. żoną Paruszewskiego (Py. 164 k. 45).
2. Melchior, syn Jana i Drzewieckiej, zamieszkały po pierwszym rozbiorze w kordonie pruskim, wedle ugody z r. 1781 cedował 1784 r. swemu bratu "ze stryjecznych stryjecznemu", Ignacemu M-mu, synowi zmarłych Wojciecha i marianny z Żółtowskich, sumkę na Kurniku wzamian za cesję sumy na Piotrunkach, odziedziczoną po babce(!) Katarzynie z Wierzbickich Zdzienickiej (Py. 164 k. 45). Tego Ignacego i jego rodziców złączyć z genealogią M-ch nie umiem.
II. Wojciech, syn Bartłomieja i Biernackiej, wraz z bratem Maciejem kupił 1579 r. za 600 zł od brata Kaspra części w Momotach (R. kal. 5 k. 44v). Na wezwanie tego Wojciecha dokonano w Poznaniu 13 VIII 1582 r. wizji ciała zabitego stryjecznego brata Jana (P. 939 k. 349). Od brata Macieja otrzymał 1584 r. zobowiązanie sprzedania za 300 zł częsci w Momotach (I. Kal. 50 s. 845). Zapisał 1585 r. bratankowi Marcinowi 150 zł długu (P. 944 k. 548v). Z bratem Kasprem części Rajska w p. kal., odziedziczone po bracie stryjecznym sprzedał 1585 r. za 333 zł Janowi Kobierzyckiemu z Rajska (R. Kal. 5 k. 507). Części w Momotach, zarówno swoje ojczyste jak i połowę części nabytej od brata Kaspra, sprzedał 1589 r. za 500 zł bratu Wojciechowi (ib. 6 s. 233). Asystował 1596 r. siostrze Reginie zamęznej Godziątkowskiej przy kasowaniu przez nią oprawy na Godziątkowie (I. Kal. 63 k. 21v). całe częsci w Momotach sprzedał 1612 r. za 2.000 zł Janowi M-mu (R. Kal. 8 k. 95). Na połowę części Momot, pozostających pod oprawą matki, oprawił 1589 r. posag 350 zł żonie Zofii Stęgoskiej cz. Bachorzewskiej, córce Piotra (ib. 6 s. 172). Skasowała ona tę oprawę 1612 r. (I. Kal. 78 s. 272). W r. 1626 występował Jan, syn zmarłego Wojciecha, czy tego? Przemawiałoby za tym to, iż obok niego występowali bratankowie naszego Wojciecha, rodzony i stryjeczny (Kośc. 294 k. 15).
III. Kasper, syn Bartłomieja i Biernackiej, swe części w Momotach sprzedał 1579 r. za 600 zł swym braciom Maciejowi i Wojciechowi (R. Kal. 5 k. 44v). Współspadkobierca zabitego stryjecznego brata Jana M-go (P. 939 k. 349), z bratem Wojciechem części odziedziczone po tym Janie w Rajsku sprzedał 1585 r. za 333 zł Janowi Kobierzyckiemu z Rajska (R. Kal. 5 k. 507). Nie żył już 1626 r. (Kośc. 294 k. 15). Jego żona Jadwiga Siąska wespół ze swym bratankiem Krzysztofem Siąskim cz. Galewskim części ich we wsiach Ociąż, Oswałdów i Baby, odziedziczone po wuju Andrzeju Karskim, zrezygnowała 1609 r. Maciejowi Karskiemu (R. Kal. 1 k. 403). Chyba ta sama Jadwiga M-a była chrzestną 6 XII 1610 r. (LB Droszew). Syn Tomasz.
Tomasz, syn Kaspra i zapewne Siąskiej, wspomniany 1626 r. (Kośc. 294 k. 15), wraz ze swą żoną skwitowany 1634 r. przez małzonków Jana i Annę z Brudzyńskich Barczykowskich z 1.000 zł z tytułu dzierżawy wójtostwa w Sokolnikach (Py. 146 s. 240). Mieszkał 1651 r. w Chociczy (LB Gozdowo) i t.r. płacił podymne z Chociczy i z częsci Węgierek (Py. 151 s. 209, 210). Od Krystyny Młodziejewskiej, wdowy po Janie Otuskim, 2-o v. żony Jakuba Poińskiego, od jej dzieci z pierwszego męża, oraz od Jana Radeckiego, męża zmarłej Zofii z Młodziejewskich i ich dzieci kupił 1653 r. za 12.000 złp wieś Sołeczno p. pyzdr. (P. 1066 k. 271, 1067 k. 633; Py. 151 s. 114). Świetosławowi Gorskiemu zapisał 1654 r. w posagu za swą córką katarzyną, jego żoną, sumę 2.000 zł (Py. 151 s. 55). Nie żył już 1663 r. (G. 84 k. 85). Swej żonie, Ewie z Włoszynowskich (Włosinowskich), córce Stanisława, zobowiązał się 1632 r. oprawić posag 1.500 zł (I. Kon. 46 k. 737v). Ewa, będąc już wdową, wraz z synami wydzierżawila 1663 r. Sołeczno na trzy lata Zofii z Kierskich, wdowie po Adamie Gorzyckim (P. 1073 k. 894). Nie żyła już 1666 r. (Py. 153 s. 145). Synowie: Jan, Franciszek, Jakub, Samuel, Adam, Tomasz. Z córek, Katarzyna, o której była już mowa, w latach 1654-1700 żona Świętosława Górskiego, nie żyła już 1700 r., i jak się zdaje, zmarła właśnie t.r. Jadwiga, niezamężna w latach 1667-1682 (Py. 155 s. 54), w latach 1684-1686 żona Macieja Wilkońskiego, wdowa w latach 1699-1715. Zofia, niezamężna w latach 1667-1682 (ib.). Dorota, żona Mikołaja Otuskiego, chyba już 1667 r., wdowa 1724 r. licząca około 80 lat.
I) Ks. Jan, syn Tomasza i Włoszynowskiej, kanonik poznański, instalowany na kanonii fundi Mosina 30 VI 1657 r. (Install., s. 105), proboszcz w Buku 1686 r. (P. 111 IV k. 44), kurator kolegium Lubrańskiego 1690 r. (Z. T. P. 35 s. 111), sędzia deputat na Trybunał Koronny 1700 r. (P. 1139 IX k. 54), kustosz poznański 1701 r. Roborował 1655 r. kontrakt z bratem Jakubem, spisany we wsi Żurawia pod zakladem 12.000 zł (Kc. 130 k. 419). Bratu Jakubowi zapisał 1676 r. dług 1.000 zlp (P. 1094 k. 264v). Od brata Franciszka kupił 1677 r. (wedle zobowiązania z r. 1676) Sołeczno, placąc 18.000 złp (P. 1094 k. 429v, 1427 k. 495). Córkę i Tworzykowo w p. kośc. wydzierżawił 1686 r. na trzy lata małżonkom Zakrzewskim (P. 1111 IV k. 44). Sołeczno sprzedał 1700 r. za 27.950 złp siostrzeńcowi swemu Franciszkowi Górskiemu (P. 1139 IX k. 54). Umarł w r. 1701 (Estr. XXXI s. 233; Kośc. 308 s. 788).
II) Franciszek, syn Tomasza i Włoszynowskiej, wspomniany 1663 r. (G. 84 k. 85; P. 1073 k. 894). Siostrom swym, pannom Jadwidze i Zofii, zapisał 1667 r. sumę 3.000 zł posagów, po 1500 zł każdej (Py. 155 s. 54; P. 1111 III k. 34v). Bratu, ks. Janowi, sprzedał 1677 r. (wedle zobowiązania z r. 1676) za 18.000 zł Sołeczno (P. 1094 k. 429v, 1427 k. 495). Umarł między r. 1682 a 1686 (Py. 155 s. 54; P. 1112 VII k. 23v). Jego żoną była Zofia Kierska zaślubiona przed 2 XI 1665 r. (LB Gozdowo), której t.r. zapisał sumę 2.000 złp (P. 1425 k. 971v). uzyskała od tego męża oprawę na Sołecznie. Była 1-o v. wdową po Adamie Gorzyckim. Chyba żyła jeszcze 14 I 1675 r. (LB niepruszewo), nie żyła już 1686 r. (P. 1112 VII k. 23v). Może synami Franciszka i Zofii byli: Antoni, z powodu niebezpieczeństwa życia ochrzcz. 2 VI 1685 r. przez ks. Jana M-go, i Wojciech, ur. w Żegowie, ochrzcz. 2 XI 1687 r. (LB Niepruszewo). Obaj niewątpliwie pomarli dziećmi.
III) Jakub, syn Tomasza i Włoszynowskiej, wspomniany 1663 r. (G. 84 k. 85), roborował 1665 r. z bratem ks. Janem kontrakt spisany we wsi Żurawia pod zakładem 12.000 zł (Kc. 130 k. 419). Z bratem Samuelem a także w imieniu brata ks. Jana kwitował 1666 r. Andrzeja Przyborowskiego z wydania Anny Kiedrzynskiej, córki zmarłego Feliksa, jak również z procesu wytocznego przez nich i ich matkę, której owa Anna była wychowanką (Py. 153 s. 145). Od ks. Jana M-go otrzymał 1676 r. zapis długu 1.000 złp (P. 1094 k. 264v). Jako spadkobierca brata Adama kwotę 350 zł z sumy zapisanej temu bratu na Sołecznie cedował 1682 r. szwagrowi Świetosławowi Górskiemu (Py. 155 s. 54).
IV) Samuel, syn Tomasza i Włoszynowskiej, wspomniany 1663 r. (G. 84 k. 85), wydzierżawił 1669 r. pod zakładem 1.000 złp od Anny Modrzejewskiej, żony Stefana Karśnickiego, Szetlewko (I. Kon. 58 k. 559v). Asystował 1686 r. siostrze Jadwidze zamęznej Wilkońskiej przy cesji sumy na Sołecznie na rzecz Świetosława Górskiego (P. 1111 III k. 34v). Jako brat i spadkobierca ks. Jana, kanonika poznańskiego, wydzierżawił 1701 r. Górke w p. kośc. Barbarze Gutowskiej, wdowie po Stanisławie Wojciechowskim (Kośc. 308 s. 788). Nie żył już 1715 r. (P. 1149 I k. 195v). Jego żoną była Anna Głuchowska, córka Aleksandra i Jadwigi z Rogaczewskich, 1715 r. (Z. T. P. 35 s. 1614). Odebrała od swej siostry ciotecznej, Konstancji Miedzianowskiej, córki zmarlych Wojciecha i Anny z Rogaczewskich, żony Stefana Piekarskiego, sumę 300 zł 1698 r. (Py. 156 s. 22). Będąc wdową żyła jeszcze 1715 r. (P. 1149 I k. 195v). Syn Jan.
Jan, syn Samuela i Głuchowskiej, jako rodzony bratanek ks. Jana M-go procesował 1712 r. Andrzeja Gołembiewskiego, byłego dzierżawcę wsi Pawłówko, prestymonialnej zmarłego stryja (P. 285 k. 129). Żył jeszcze 1741 r., nie żył 1762 (P. 1263 k. 106, 1334 k. 5v). Jego pierwszą żoną była Teresa Rutkowska (Rudkowska), córka Franciszka i Marcjanny z Domasławskich, zaślubiona 5 VI 1702 r. (LC Pobiedziska), która 1702 r. otrzymała od ojca zapis 2.000 złp jako ulepszenie posagu (P. 1142 I k. 123v). Odziedziczyła po ojcu wieś Gołuń, której posesorem nazwany 1712 r. jej mąż (P. 285 k. 130). Umarła między r. 1728 a 1730 (G. 96 k. 76v; LB Pobiedziska). Drugą żoną była 1730 r. Dorota Włostowska, wdowa 1-o voto po Hiacyncie Brudzewskim (G. 99 k. 298), zmarła w Chlebowie 8 V 1736 r. (LM Kłecko). Z pierwszego małżeństwa synowie: Wojciech, o którym niżej, i Franciszek Wawrzyniec, ochrzcz. 14 VIII 1712 r. (LB Pobiedziska), zapewne zmarły młodo. Córki z tej żony: Marianna, ur. w Gołuniu, ochrzcz. 19 I 1716 r. (ib.), zapewne zmarła dzieckiem, i Agnieszka, ochrzcz. 13 I 1718 r. (ib.), jeszcze niezamęzna 1741 r. (P. 1263 k. 106), potem żona Antoniego Dzikowskiego, wdowa w latach 1762-1788. Z drugiego małżeństwa syn Jakub, o którym niżej.
(I) Wojciech, syn Jana i Rutkowskiej, otrzymał 1728 r. od Stefana Jarnowskiego zapis 600 tynfów (G. 96 k. 76v). Obok swej siostry Agnieszki współdziedzic Gołunia p. gnieźn., wraz z nią te dobra 1741 r. sprzedał za 11.000 złp Annie z Ulatowskich Białobłockiej i jej synowie Józefowi Białobłockiemu (P. 1263 k. 106). Żył jeszcze 1743 r. Jego żoną była 1731 r. Jadwiga Skaławska, córka Wojciecha, której 1733 r. zapisał 2.000 złp (P. 1238 k. 250). Z niej synowie urodzeni w Gołuniu: Józef Seweryn, ochrzcz. 13 XI 1731 r., Wojciech Jan, ochrzcz. 20 IV 1733 r., Michał Franciszek Linus, ur. 23 IX 1735 r., Tomasz Felicjan, ochrzcz. 28 XII 1738 r. Córka Anna Gertruda, ur. w Pobiedziskach ochrzcz. 21 XI 1743 r. (LB Pobiedziska).
(II) Jakub (Jakub Aleksy), syn Jana i Włostowskiej, ur. w Gołuniu, ochrzcz. 29 VII 1731 r. (ib.). Swoją część z sumy 800 złp ze spadku po matce cedował 1761 r. Rafałowi Pogorzelskiemu (G. 99 k. 298). Osiadł w Śremie, gdzie był rajcą, tytułowany "nobilis et spectabilis". Umarł nagle tknięty paraliżem 27 X 1773 r. (LM Śrem). Zaślubił 29 VI 1760 r. Patronellę, pannę 22-letnią, córke "opatrznego" Józefa Chojnackiego, rajcy śremskiego (LC Śrem).
V) Adam, syn Tomasza i Włoszynowskiej, wspomniany 1663 r. (P. 1073 k. 894; G. 84 k. 85), bezpotomny, nie żył już 1682 r., kiedy jako jego spadkobierca występował brat Jakuba (Py. 155 s. 54).
VI) Tomasz, syn Tomasza i Włoszynowskiej, na połowie części Sołeczna oprawił 1666 r. posag 3.500 złp żonie swej Zofii Słupeckiej,l wdowie 1-o v. po Marcinie Kazimierzu Żychockim (P. 1864 k. 302).
F. Mikołaj, syn Marcina i Anny, wspomniany jako współdziedziczący w Momotach 1535 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 238v), współspadkobierca brata Jana około 1539 r. (ib. 7 k. 593). Umarł bezpotomnie między r. 1557 a 1560, dziedziczyli zaś po nim w Momotach i Siedliskach bracia (ib. 6 k. 479; P. 1396 k. 882).
G. Stanisław, syn Marcina i Anny, wspomniany 1535 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 238v). Wespół z bratem Bartłomiejem części Mańkowa sprzedał 1537 r. za 20 grz. Pawłowi Parczewskiemu (ib. 6 k. 315). Części po rodzicach w Momotach 1560 r. sprzedał za 200 grz. bratu Bartłomiejowi (ib. k. 528v). Żył jeszcze 1563 r. (Kośc. 240 k. 71), już nie żył 1585 r. (P. 944 k. 548v). Jego żona, Anna Krzyżankowska, córka Mikołaja i Anny, dostała 1557 r. od swej matki zapis długu 40 złp (Kośc. 237 k. 253). Skwitowała 1558 r. swych braci, Wojciecha i Jana Krzyżankowskich, z majątku rodzicielskiego (Kośc. 238 k. 41), a 1563 r. skwitowała z 66 złp braci Przybińskich (Kośc. 240 II k. 70v). Synowie: Marcin, Jan i Wojciech. Ten ostatni, bezpotomny, nie żył już 1586 r., zabity przez Bartłomieja Spławskiego (P. 946 k. 564).
I. Marcin, syn Stanisława i Krzyżankowskiej, skwitowany 1570 r. przez stryjecznego brata Macieja z zobowiązania sprzedaży części w Momotach (I. Kal. 36 s. 61). T.r. dał temu Maciejowi ponowne zobowiązanie sprzedania za 200 zł części w tej wsi (ib. s. 225). Od stryjecznego brata Wojciecha dostał 1585 r. zapis 150 zł (P. 944 k. 548v). Z bratem Janem, jako spadkobiercy brata Wojciecha, w myśł dekretu sądu ziemskiego poznańskiego, zostali 1586 r. intromitowani do dóbr jego zabójcy Bartłomieja Spławskiego (P. 946 k. 564). Brata stryjecznego Macieja kwitował 1592 r. z sumy 100 złp (I. Kal. 59 s. 177). Od Stanisława Pogorzelskiego, opiekuna Adama i Jana Jaraczewskich, synów zmarłego Krzysztofa, dostał 1598 r. zobowiązanie, iż stawi ich matkę, Annę z Pogorzelskich Jaraczewską, aby w imieniu tych swych synów skwitowała M-go z 550 zł z dzierżawy części miasta Jaraczewa (P. 968 k. 465). Od Andrzeja Kuklinowskiego, jedynego spadkobiercy brata Jana starosty kopanickiego, kupił 1600 r. za 3.000 złp części Pieruszyc p. kal. (R. Kal. 7 k. 301). Swe części wsi Cierszew (dziś Sierszew) p. kal. sprzedał 1603 r. za 2.000 (1.000?) złp bratu Janowi (P. 1404 k. 1085). Pieruszyce wydzierżawił 1604 r. małżonkom Potockim (I. Kal. 70 k. 708). Do jego części Pieruszyc uzyskał intromisję w r. 1608 procesujący go Łukasz Krzyżankowski (Py. 134 k. 214). Część owej wsi Marcin sprzedał 1611 r. za 1.700 zł Marcinowi Wyszkowskiemu (R. Kal. 8 k. 31). Od małżonków, Wojciecha Kowalewskiego i Anny z Wieżyńskich, wespół z żoną nabył wyderkafem za 900 zł części Noskowa. Oboje 1612 r. skwitowali Kowalewskich z 300 zł na poczet tej sumy (I. Kal. 78 s. 1323). Nie żył już 1626 r. (Kośc. 294 k. 15). Jego żoną była 1592 r. Barbara Jurkowska, córka Egidiusza, obok sióstr dziedziczka części Bojanic p. kośc. (P. 1400 k. 887). Wespół z mężem dział w Bojanicach sprzedała 1595 r. za 2.200 zł Hieronimowi i Janowi braciom Gorzewskim (P. 1401 k. 447), a Marcin swej żonie oprawił jednocześnie 900 zł posagu (ib. k. 448v). Barbara skasowała 1612 r. daną jej przez męża oprawę na Pieruszycach sprzedanych teraz Wyszkowskiemu (I. Kal. 78 s. 1322). Synowie, Jan i Baltazar. Z córek, Zofia, w r. 1640 żona Macieja Skrzetuskiego, nie żyła już 1648 r. Anna, niezamężna, której wtedy brat Jan z dziedziczonej po siostrze Zofii sumy 1.000 zł scedował swoją część, tj. 500 zł (Py. 150 s. 160). Może córką Marcina była również Krystyna, nie żyjąca już 1654 r., żona Krzysztofa Oporowskiego, który miał sumę na Szczurach u Jana M-go (Kośc. 130 s. 1586).
I) Jan, syn Marcina i Jurkowskiej, występował 1626 r. (Kośc. 294 k. 15). Kwitował się 1636 r. z wdową Zofią z Debrzna Trębińską, od której dzierżawił Skoroszewo, z tego kontraktu (P. 1033 k. 33v). Wraz z bratem Baltazarem kupił 1646 r. za 4.000 zł od Macieja Wysockiego części Będzieszyna, a to wedle zobowiązania, jakie Wysocki dał był ich zmarłemu stryjowi Janowi M-mu (R. Kal. 13 k. 277). Mieszkał 1651 r. w Kokoszkach (LB Krobia). Swemu zastępcy na wyprawę wojenną 1655 r., Chryzostomowi M-mu, synowi zmarłego Wojciecha, zapisał wtedy dług 200 zł (I. Kal. 121 s. 441). Był dziedzicem części w Szczurach 1654 r. (Kośc. 130 s. 1586). Nie żył już 1659 r. (Ws. 133 k. 684). Ożenił się 9 II 1631 r. z Katarzyną Soszyńską (LC Objezierze). Wojciech Soszyński obojgu małżonkom M-im 1635 r. sprzedał wyderkafem za 1.000 złp części Gołaszyna w p. pozn., a Jan żonie oprawił 1.500 zł posagu (P. 1418 k. 288, 289v). W r. 1645 rekompensował jej oprawę 1.500 zł na połowie Szczurów i Będzieszyna p. kal. (P. 1422 k. 159v). Katarzyna żyła jeszcze 1659 r., kiedy mowa jest o tym, że swe prawa do Szczur sprzedała (lub ustąpiła?) Wojciechowi M-mu, którego genealogicznie związać z jej mężem nie umiem (Ws. 133 k. 684). Synowie, Stefan i Wojciech.
(I) Stefan, syn Jana i Soszyńskiej, od wdowy Katarzyny z Dobrosielskich Nieświastowskiej, wydzierżawił wespół z żoną 1657 r. wsie Grabonóg i Podrzecze p. kośc. (I. Kal. 122 s. 148). Mieszkał 1653 r. w Kokoszkach (LB Krobia), w latach 1659-1669 w Ostrobudkach p. kośc. (LB Golejewko), 1661 r. w Strzyżewku (LB Rusko). Wypłacił 1682 r. zięciowi Maciejowi Kotarbskiemu 2.000 złp jako ulepszenie posagu za córką Jadwigą (P. 1104 k. 213). Inną swą córkę, Katarzynę 1-o v. Karszecką, 2-o v. Zakrzewską, skwitował 1683 r. z 2.000 złp (P. 1106 IX k. 1). Od Katarzyny z Drozdowskich, wdowy po Piotrze Nieżychowskim, 1684 r. nabył wyderkafem na rok za 30.000 złp Żegrowo i Żegrówko p. kośc. (P. 1107 V k. 66). Od Aleksandra Przyjemskiego, chorążego kaliskiego, oboje z żoną nabyli wyderkafem 1685 r. na trzy lata za 60.000 złp Siedmirogowo, Cielmice i Bruczków (P. 1109 II k. 31). Umarł w Mórce 2 VI 1691 r., pochowany w kościele w Borku (LM Mórka). Zapewne to ten sam Stefan był chrzestnym 5 IX 1651 r. i 24 I 1677 r. (LB Skoraszewice). Żona Anna Wilkońska, córka Jana, która 1652 r. kwitowała Katarzynę Goślińską(?), wdowę po tym Janie, i braci swych Michała, Macieja i Franciszka Wilkońskich z 3.000 złp z dóbr po ojcu i matce (P. 1664 k. 555v). Jak już było wyżej, żyła jeszcze 1685 r., nie żyła już 1699 r. (Kośc. 308 k. 518). Będąc wdową, swym zamężnym córkom, Malczewskiej i Kotarbskiej, 1693 r. dopisała do posagów po 1.000 zł (Ws. 76 k. 414). Synowie: Franciszek, ur. w Kokoszkach, ochrzcz. 7 IX 1653 r. (LB Krobia), Michał, ur. w Ostrobudkach, ochrzcz. 14 IX 1659 r. (LB Golejewko), obaj zapewne pomarli dziecmi, Adam i Jan, o których niżej. Z córek, Katarzyna wyszła 1674 r. za Macieja Karszeckiego, zmarłego między r. 1676 a 1682, była 2-o v. żoną Kazimierza Zakrzewskiego, zaś 3-o v. poszla 30 VIII 1689 r. za Stanisława Malczewskiego, umarła między r. 1708 a 1715. Jadwiga, w latach 1676-1693 żona Macieja Kotarbskiego.
1. Adam, syn Stefana i Wilkońskiej, ur. w Ostrobudkach, ochrzcz. 28 XII 1660 r. (LB Golejewko), mieszkał w latach 1692-1697 w Górce (LB Kobylin). Wieś Sroki 1694 r. sprzedał wyderkafem za 22.000 złp na jeden rok bratu Janowi (P. 1128 X k. 120v). Zarowno Gorkę jak Sroki, obie wsie w p. pyzdr., trzymał wyderkafem w sumie 50.000 złp od Zofii z Opalińskich 1-o v. Konarzewskiej, 2-o v. Leszczyńskiej, wojewodziny podlaskiej. Kwitował się z nią 1694 r. z kontraktu o te wsie (P. 1127 VIII k. 15v, 16v). Od Wojciecha i Władysława, braci Pawłowskich, kupił 1698 r. za 26.000 złp wieś Międzychód w p. kośc. (P. 1135 VIII k. 81). Umarł między r. 1701 a 1708 (P. 1140 IV k. 69; Kośc. 310 s. 158). Żonie Katarzynie (Barbarze) Krzyżanowskiej, córce Władysława i Zofii z Wolickich, już zmarłych, oprawił 1689 r. posag 5.000 zł odebranych z rąk jej stryja Mikołaja (P. 1117 VII k. między 35 a 42). Temu stryjowi sprzedała ona t.r. za sumę 20.000 złp Dalabuszki p. kośc. (P. 1118 XIII k. 61). Umarła między r. 1698 a 1712 (Ws. 153 k. 21v; P. 286 k. 125, 1127 VIII k. 15v). Synowie: Jakub, Franciszek, ur. w Górce, ochrzcz. 14 IX 1692 r. (LB Kobylin), chyba zmarły dzieckiem, i Antoni. Z córek, Anna, ur. w Smoszewie, ochrzcz. 15 I 1691 r. (LB Kobierno), wyszła 5 XI 1720 r. za Ignacego Charzewskiego, żyli jeszcze oboje 1745 r. Konstancja, ur. w Górce, ochrzcz. 24 II 1697 r. (LB Kobylin), żyła jeszcze 1724 r. (Ws. 167 k. 61). Teresa i Wiktoria, jeszcze niezamężne w latach 1712-1721 (P. 283 k. 169v, 286 k. 125, 1184 XI k. 61v). Ta Wiktoria była potem w latach 1745-1749 żoną kazimierza Poradowskiego. Opieke nad dziećmi Adama sprawował 1708 r. ich stryj, Jan M., który wtedy Międzychód wydzierżawił na trzy lata za 1.000 zł Katarzynie z Malczewskich Ponińskiej (Kośc. 310 s. 158).
1) Jakub, syn Adama i Krzyżanowskiej, wraz z bratem Antonim a też w imieniu sióstr Anny, Wiktorii i Teresy, sprzedał 1712 r. Międzychód za 18.000 złp Andrzejowi Biernawskiemu (P. 283 k. 169, 169v). Pozywało to rodzeństwo t.r. Wojciecha i Władysława Pawłowskich, byłych dziedziców tej wsi, w sprawie ewikcji (P. 286 k. 169), a 1715 r. skwitowało Biernawskiego z prowizji od 10.000 złp pozostałych z ceny sprzedanych mu dóbr (P. 1149 I k. 296). Biernawskiego Jakub skwitował 1723 r. z 2000 złp (P. 1191 k. 281). W imieniu własnym oraz sióstr, Anny Charzewskiej, Wiktorii i Konstancji panien, pozywał 1724 r. stryja Jana (Ws. 167 k. 61).
2) Antoni, syn Adama i Krzyżanowskiej, współdziedzic Międzychodu, uczestnik transakcji sprzedażnej tej wsi, o czym wyżej, sam dopełnił formalnej transakcji sprzedaży Biernawskiemu dopiero 1720 r. (P. 1178 k. 16), widocznie dopiero wtedy osiągnął pełnoletnośc. Mieszkał w latach 1727-1734 w Czarnotulu (LB Kwieciszewo). Stryja Jana skwitował z opieki 1734 r. (I. Kon. 76 k. 510), kiedy już od kilkunastu lat był żonaty. W imieniu własnym oraz sióstr swych, Charzewskiej i Poradowskiej, skwitował 1745 r. Wojciecha Morawskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, i Jadwigę z Sulmirskich Krzyżanowską ze sprawy o dziedzictwo dóbr Dalabuszki (Kośc. 323 k. 4). Umarł między r. 1748 a 1759 (G. 98 k. 224). Jego żona była 1720 r. Marianna Sobocka, córka Jana i Franciszki z Konarzewskich (P. 1178 k. 11v), która 1748 r. sumę 1.000 zł zapisaną jej przez Stanisława Grabskiego cedowała swemu synowi Wojciechowi (G. 98 k. 224). Umarła będąc już wdową 19 VII 1759 r. (LM Kwieciszewo). Synowie, Wojciech, o którym niżej, i Józef Grzegorz ur. w Czarnotulu, ochrzcz. 19 III 1727 r.; (LB Kwieciszewo), chyba młodo zmarły. Z córek, Róża (Róża Sabina), ochrzcz. 24 VIII 1721 r. (LB Św. Mikołaj, Pozn.), żona Jozefa Komorskiego, nie żyła już 1777 r. Zofia, niezamężna, już nie żyła 1779 r. (P. 1356 k. 231v). Wiktoria Jadwiga, ur. w Czarnotulu, ochrzcz. 25 X 1734 r. (LB Kwieciszewo).
Wojciech, syn Antoniego i Sobockiej, jak już widzieliśmy, otrzymał 1748 r. od matki cesje sumy 1.000 zł. Współspadkobierca 1773 r. rodzonego wuja Andrzeja Sobockiego (G. 100 k. 526), sumy z dóbr Gutowy, Izdebno, Międzychód, Dalabuszki, Lussówko, cedował 1778 r. Ignacemu Niesiołowskiemu (G. 105 k. 131). Będąc spadkobiercą siostry Zofii, kwitował 1779 r. tegoż Niesiołowskiego z 353 zł (P. 1356 k. 231v). Niesiołowskiemu cedował też 1781 r. z sumy na Prochach p. kośc., odziedziczone po rodzicach matki (G. 108 k. 20). Jeszcze żył 1787 r. (G. 114 k. 82). Ożenił się z Krystyną Radecką, córką Michała i Antoniny z Boboleckich, która 1773 r. wraz z siostrami, Justyną zamężną Komorską i panną Heleną, kwitowała Aleksandra Przysieckiego, dziedzica Głogowca, z ich części posagowej zabezpieczonej na lokowanej tam ojczystej sumie 9.643 złp (G. 100 k. 525). Krystyna wraz z mężem sumę 1.000 zł należna po jej rodzicach z dóbr Kołdrąb cedowała swej siostrze pannie Marcjannie Radeckiej, wzamian za cesje takiejże sumy po ojcu z części dziedzicznej Stanisława Wittona w Dabrówce (G. 114 k. 82). Umarła bezdzietnie w r. 1787 lub 1788, kiedy to jej siostry skwitowały Józefa Kralla, dziedzica Kołdrąbia, z 2016 złp z sumy 3016 złp, którą zapisał był jej w r. 1773 Ignacy Niesiołowski, poprzedni dziedzic tej wsi (G. 115 k. 73v). Nie umiem z ta wiadomości a o bezpotomnej smierci Krystyny pogodzic innych. Oto Wojciech i Krystyna, niewątpliwie ci sami, byli rodzicami Józefy Marianny, ur. w Dabrówce(!), ochrzcz. 1 II 1775 r. (LB Mogilno). Józefa M-a, córka zmarłego Wojciecha i Krystyny, żona Franciszka Kruszewskiego, była matką syna urodzonego 6 XI 1802 r. (LB Szubin). Chyba równocześnie w tej samej mniejwięcej okolicy żyły dwie pary małżeńskie tego samego nazwiska i imion ? Mało prawdopodobne.
2. Jan, syn Stefana i Wilkońskiej, od brata Adama nabył 1694 r. wyderkafem na rok za 22.000 złp Sroki p. kośc. (P. 1128 X k. 120v). Od ks.Stanisława Gałczyńskiego, dziekana i oficjała uniejowskiego, kanonika łowickiego, proboszcza białkowskiego, kupił 1700 r. za 18.000 zł części w dobrach Muchlin zwane Tokarszczyzna i Parczyzna w p. sier. (P. 1139 IX k. 12v). Był w latach 1712-1720 opiekunem synów i córek zmarłego brata Adama (P. 283 k. 169, 1178 k. 16). Muchlin sprzedał 1727 r. za 16.200 zł Kazimierzowi Mycielskiemu (I. Kal. 171/173 s. 364). Żył jeszcze 1735 r. (I. Kon. 76 k. 522v). Nie żył 1740 r. (I. Kal. 178/180 s. 366). Jego pierwszą żoną była Zofia Cielecka, córka Wojciecha i Teresy z Kęszyckich, której 1697 r. oprawił 9.000 złp w nadziei odebrania tej sumy zapisanej jej jako posag na Mórce przez Andrzeja Czackiego, wojskiego kaliskiego (P. 1133 I k. 92). Dożywocie spisali małżonkowie 1698 r. (P. 1135 XI k. 27). Zofia nie żyła już 1735 r., kiedy M. zowie ją swą zmarłą pierwszą żoną (I. Kon. 76 k. 522v). Kim byla druga, nie wiem. Z Cieleckiej synowie, Antoni, ur. w Pląskowie, ochrzcz. 20 VI 1698 r. (LB Popowo Kośc.), zmarły młodo (przed r. 1736), i Jan Nepomucen.
Jan Nepomucen, syn Jana i Cieleckiej, skwitowany 1735 r. przez ojca z dożywocia zmarłej matki (I. Kon. 76 k. 522v). Jako jedyny jej spadkobierca sumę posagową po niej, t.j. 10.000 zł na Muchlinie, oraz sumę 1.500 zł scedowaną sobie przez Stanisława Domaradzkiego, cedował t.r. Andrzejowi Kotarbskiemu (I. Kal. 171/173 s. 346). Posesor Gadowa w p. koniń., dostał 1740 r. od Antoniego Mikołajewskiego zapis 3.000 zł (ib. s. 366), a 1743 r. skwitowany był z 3.000 złp przez wdowę Annę z Małachowskich Grzymisławską (ib. 178/180 s. 431). Będąc posesorem Gadowa toczył proces z dziedzicami tej wsi, Mikołajewskimi, i 1753 r. lub nieco przed ta datą zapadł w tej sprawie dekret Trybunału Piotrkowskiego (I. Kal. 152/153 s. 951). Zastawny posesor Dobroszyna i Piskorzewa, skwitowany 1755 r. przez Ignacego Dobrzyckiego, dziedzica miasta Rychwał i dóbr Dąbroszyn z przyległościami, z 14.307 złp (I. Kon. 78 s. 937). Od Antoniego Modzelewskiego dostał 1763 r. zobowiązanie sprzedaży za 30.000 zlp części wsi Jabłonka i Koziegłowy p. kon. (ib. 79 k. 341v). Umarł w Jabłonce 17 IV 1765 r. (LM Szemborowo), spisawszy 5 IV testament, w którym kazał sie pochować w Kazimierzu u Bernardynów. Wyznaczył na wykonawcę swej ostatniej woli Władysława Gurowskiego, pisarza wielkiego koronnego (Rel. Kal. 193/194 k. 345-346v). Żoną jego była 1739 r. Antonina Gurowska, córka Aleksandra, miecznika poznańskiego, i Franciszki z Nieżychowskich, która t.r. występowała przeciwko swym braciom o wypłacenie naznaczonego jej przez rodziców posagu (ib. 112) (113 s. 1679). Spisywał z nią 1746 r. wzajemne dożywocie (I. Kal. 185/189 k. 5). Antonina 1765 r., będąc już wdową po "małżonku uciążliwym", pozywała brata swego, Józefa Gurowskiego, o posag (Rel. Kal. 185/186 s. 1110), bo aż do śmierci męża nic jeszcze nie dostała (ib. 193/194 s. 345-346v). W charakterze opiekunki swych dzieci kwitowała 1771 r. z 860 zł magistrat miasta Pyzdr (Py. 158 k. 136v). Synowie, Józef, o którym niżej, i Kazimierz wspomniany 1777 r. (Py 158 k. 641), nie żyjący już 1786 r. (I. Kon. 83 k. 248v). Z corek, Teresa, w latach 1779-1788 żona Jakuba Orzelskiego. Julianna w tychże latach za Tomaszem Drachowskimi, Wiktoria, niezamęzna 1779 r. (Py. 160 k. 338), w latach 1784-1788 za Janem Kraśnickim.
Józef, syn Jana Nepomucena i Gurowskiej, chorąży wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego 1787 r. (Py. 163 k. 538v). Występował w imieniu własnym i brata 1777 r. (Py. 158 k. 641). Dziedzic części Jabłonki p. kon. i pustek Koziegłowy p. gnieźn., kontraktem z 10 VI 1785 r. te dobra sprzedał za 33.000 złp Maciejowi Koszutskiemu (G. 112 k. 54). Jako wnuk małżonków, Aleksandra Gurowskiego i Franciszki z Nieżychowskich, przeprowadził 1787 r. rozrachunku z innymi ich spadkobiercami w wyniku kompromisu spisanego w Nowejwsi 10 VI 1786 r. (Py. 163 k. 538v).
(II) Wojciech, syn Jana i zapewne Katarzyny Soszyńskiej, wedle zobowiązania danego Michałowi i Wojciechowi Soszyńskim, oprawił 1645 r. posag 2.000 złp żonie swej Dorocie Soszyńskiej (P. 1422 k. 430). Dziedzic części Szczurów, skwitowany 1669 r. z 2.000 zł przez Annę z M-ch 1-o v. Rościeską, 2-o v. Dłuską, swoją siostrę stryjeczno-rodzoną (I. Kal. 129 s. 319). Chrzestny wnuczki Marianny M-ej 2 XII 1670 r. (LB Rusko), nie żył już 1672 r. (P. 1426 k. 40). Dorota legowała Reformatom poznańskim 1.000 zł i w ich kościele pochowana 1680 r. (Sep. Reform. Pozn.). Syn Kazimierz.
Kazimierz, syn Wojciecha i Doroty Soszyńskiej, ur. w Gębicach, ochrzcz. 2 IX 1649 r. (LB Pępowo), pisał się Zarembą M-im. Mieszkał 1670 r. w Strzyżewku (LB Rusko). Dzierżawca Lenartowic 1671 r. (LB Lenartowice). Od Wojciecha Grudzielskiego i Barbary z Godurowskich wydzierżawił 1673 r. wieś Pikart (I. Kal. 133 s. 870). Dzierżawca Golęcina koło Poznania 1679 r. (LB Św. Wojciech, Pozn.). Częśc wsi Szczury p. kal. sprzedał 1685 r. za 7.350 złp Dorocie z Grotów, wdowie po Jerzym Kiełczewskim i po Chryzostomie Droszewskim (P. 1110 VIII k. 38v). Jedyny spadkobierca ojca, dany mu przez zmarłego Jana Golińskiego zapis na 230 zlp cedował 1686 r. Jakubowie Turskiemu (P. 1111 I k. 64). Od Adama Kwileckiego, stryja i opiekuna Teresy Kwileckiej, kupił t.r. za 25000 złp Wituchowo z folwarkiem Kopanina w p. pozn. (P. 1111 III k. 4), a Teresa 1695 r. już będąc żoną Stanisława Rydzyńskiego, łowczego wschowskiego, potwierdziła tę transakcję (P. 1129 III k. 84). Umarł w Wituchowie 8 XI 1732 r. (A. B. Sieraków, W. 60). Jego pierwszą żoną była Katarzyna Skaławska, córka Hieronima i Agnieszki z Cerekwickich, zaślubiona przed r. 1671. Oprawił jej 1672 r. posag 3.000 złp (P. 1426 k. 40). Skwitowała 1686 r. swych braci Stanisława i Franciszka Skaławskich z 8.000 złp (P. 1111 V k. 105v). Drugą żoną Kazimierza była Anna Grabińska, zaślubiona przed r. 1703 (Kośc. 330 k. 156), chyba jeszcze żyjąca 1732 r. (P. 1232 k. 330v). Z pierwszej żony synowie Wojciech i Maciej, o których niżej. Z corek, Teresa, chrzestna 24 IV 1701 r. (LB Kwilcz), zaślubiła 17 V 1704 r. Kazimierza Marszewskiego, umarla 1722 r., pochowana 26(25?) XI. Marianna, ur. w Strzyżewku, ochrzcz. 2 XII 1670 r. (LB Rusko), zapewne zmarła dzieckiem. Dorota, ur. w Golęcinie, ochrzcz. 5 XI 1679 r. (LB Św. Wojciech, Pozn.). Z drugiej żony były tylko córki. Z nich, Marianna, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 31 VIII 1703 r. (LB Kwilcz), jeszcze niezamęzna 28 VIII 1721 r. (ib.), wyszła potem za Marcina Kościelskiego, regenta ziemskiego i podpiska grodzkiego poznańskiego, a 2-o v. 1729 r. za Stanisława Kotarbskiego, umarła 3 X 1736 r. Ludwika, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 19 VIII 1703 r. (ib.), niewątpliwie więc bliźniaczka Marianny, wyszła 3 VII 1732 r. za Wojciecha Obarzankowskiego, dziedzica Kobylnik, umarła 1780 r., pochowana 1 V u Reformatów w Szamotułach. Wreszcie Franciszka, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 29 III 1705 r. (ib.), niezamężna, połowę z sumy 6.000 złp swojej posagowej na Wituchowie zapisała 1767 r. Urbanowskim, córkom Anny z Kotarbskich (Kośc. 330 k. 156), chyba wnuczkom swej siostry Marianny. Zapewne identyczna z panną Franciszką M-ą z Pawłowa chrzestną 9 XI 1786 r. (LB Żoń).
1. Wojciech, syn Kazimierza i Skaławskiej, chyba identyczny z Hieronimem Wojciechem synem tejże pary, ochrzcz. 29 XI 1671 r. (LB Lenartowice). Od Wojciecha i Franciszka braci Korytowskich, działających też i w imieniu rodzeństwa swego, Stanisława, Macieja, Katarzyny i Konstancji, kupił 1701 r. za 21.050 złp Kunowo p. pozn. (P. 1141 XI k. 100v). Dziedzic Kunowa, skwitowany 1708 r. z 1.000 złp przez Macieja Wyganowskiego (P. 1144 k. 299v). Swoją odziedziczoną po ojcu połowę Wituchowa i folwarku Kopanina p. pozn. sprzedał 1736 r. za 18.500 złp bratu Maciejowi (P. 1425 k. 39). Kunowo sprzedał t.r. za 36.000 złp Ludwice z Sielnickich wdowie po Janie Kiedrzyńskim (P. 1246 k. 31). Koszkowo w p. kośc. sprzedał 1741 r. za 40.000 złp zięciowi Wawrzyńcowi Będorskiemu, któremu za córką Katarzyną dał jednocześnie 35.000 zlp posagu (P. 1263 k. 118), zaś 1747 r. od tegoż zięcia Koszkowo nabył wyderkafem za 30.000 złp (P. 1290 k. 150). Umarł w Daleszynie 10 II 1759 r., pochowany u reformatów w Osiecznie (LM Stary Gostyń). Jego żoną, poślubioną przed r. 1710, była Elżbieta (Anna) Kwilecka, corka Michała i Urszuli z Niezabitowskich, która po ojcu odziedziczyla Sarbię. Widzimy M-ch tych dobrach w latach 1711-1717 (LB Popowo Kośc.; LB Podlesie Kośc.), ale już 1723 r. Wojciech nazwany byłym posesorem Sarbi (P. 1191 k. 76). Elżbieta 10 XI 1719 r. spisała w Kwilczu z rodzoną swą siostrą Anną zamęzną Płonczyńską oraz z siostrą z innej matki, panną Dorotą Kwilecką, podział ruchomości (P. 1171 k. 115v). Sumę 5.396 złp spadkową z Cerekwicy Elżbieta i Anna scedowały 1729 r. Wawrzyńcowi Zbijewskiemu, nabywcy owych dóbr (P. 1216 k. 84). Elżbieta (nazwana tu Anną) umarła 8 VI 1737 r., pochowana w Sierakowie u Bernardynów (A. B. Sieraków, W. 60). Synowie: Łukasz Józef, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 16 XI 1721 r. (LB Kwilcz), chyba zmarły wcześnie, Józef, ur. w Kunowie, ochrzcz. 23 III 1724 r. (LB Bytyń), chyba też młodo zmarły. Z corek, Teresa, ur. w Sarbi, ochrzcz. 16 VIII 1711 r. (LB Podlesie Kośc.), chyba mlodo zmarła. Anna (Anna Katarzyna), ur. w Wituchowie, ochrzcz. 20 VII 1710 r. (LB Kwilcz), wyszła najpierw 1733 r. za Józefa Grodzickiego. Katarzyna (Katarzyna Urszula), ur. w Sarbi, ochrzcz. 19 III 1713 r. (LB Podlesie Kośc.), wyszła 22 V 1741 r. za Wawrzyńca Będorskiego, podczaszego łomżyńskiego, umarła w Daleszynie 1773 r., pochowana 15 II u Reformatów w Osiecznie. Franciszka (Kunegunda Franciszka), ur. w Kunowie, ochrzcz. 24 III 1728 r. (LB Bytyń), jeszcze niezamężna 6 X 1743 r. (LB Modrze), w r. 1746 żona Macieja Koszutskiego, pułkownika J. Kr. Mci, wdowa 1747 r., wyszła 2-o v. 17 II 1749 r. w Goli za Antoniego Bojanowskiego, z czasem miecznika poznańskiego, umarła między r. 1750 a 1752. Barbara Łucja, ur. w Kunowie, ochrzcz. 31 X 1731 r. (LB Bytyń), chyba zmarła młodo. Katarzyna Będorska i Franciszka owdowiała Koszutska jak również Aleksander Płonczyński, mąż ich zmarłej ciotki Aleksandry z Kwileckich, w imieniu dzieci swych, celem windykowania spadku po babce Urszuli z Niezabitowskich Kwileckiej (córki Jakuba Niezabitowskiego i Marianny z Kliszczewskich) dali 1748 r. pełnomocnictwo Janowi M-mu, o którym było wyżej. Na ten spadek składaly się dobra ojczyste owej babki, Wolica w wojew. lubel. i Borszczonka(!) w ruskim, dobra macierzyste po Kliszczewskich, więc Kliszczew, Wasylówka, Pilawa i polowa Tyjowców w wojew. bracł. (Kośc. 324 k. 3).
2. Maciej, syn Kazimierza i Skaławskiej, dziedzic Wituchowa 1725 r. (Z. T. P. 46 k. 907). Wypłacił 1732 r. sumę 6.000 złp mężowi swej siostry Ludwiki, Wojciechowi Obarzankowskiemu, jako jej posag (P. 1232 k. 330v). Od brata Wojciecha odkupuł 1736 r. za 18.500 złp jego połowę Wituchowa i folwarku Kopanina (P. 1245 k. 39). Od Bolesława Moszczeńskiego w r. 1743 dostał zapis 10.000 zł (P. 1271 k. 72). Córce swej katarzynie, zamężnej Małachowskiej, zapisał 1754 r. sumę 28.000 złp (P. 131 k. 140), a zięciowi 1755 r. wypłacił posag 30.000 złp (P. 1316 k. 185v). Wituchowo z folwarkiem Kopaniną sprzedał 1756 r. za 65.000 złp synowi Józefowi (P. 1319 k. 163). Jeszcze żył 15 V 1761 r. (LB Kwilcz). Jego żoną była Elżbieta Kwilecka, córka Sebastiana, dziedzica Cerekwicy, i Zuzanny z Chrząstowskich. Kontrakt małżeński o jej rękę spisał Maciej z jej opiekunem, Łukaszem Kwileckim, starostą mosińskim, w Poznaniu 4 II 1730 i t.r. oprawił jej 8.000 (80.000?) złp posagu (P. 1224 k. 100). Jako jedyna spadkobierczyni ojca, Cerekwicę t.r. sprzedała za 28.801 złp Wawrzyńcowi Zbijewskiemu (ib. k. 98). Było to już właściwie tylko ostateczne potwierdzenie transakcji sprzedażnej, której dokonała 1729 r. będąc jeszcze panną i działając z opiekunem swym, Kwileckim starostą mosińskim (P. 1216 k. 84). Kiedy Cerekwica znów przeszła w inne ręce, Maciej w imieniu żony skwitował 1742 r. nowego właściciela tych dóbr, Józefa Suchorzewskiego, starostę mieścickiego (P. 1267 k. 195). Elżbieta nie żyła już 1754 r. (P. 1313 k. 140). Synowie, Kazimierz Agaton, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 6 I 1731 r. (LB Kwilcz), zapewne zmarły młodo, i Jozef, o którym niżej. Z córek, Zuzanna (Barbara Zuzanna), ur. w Wituchowie, ochrzcz. 6 I 1731 r. (ib.), niezamęzna, umarła 8 X 1750 r., pochowana w Sierakowie u Bernardynów (LM Kwilcz). Katarzyna (Katarzyna Zofia), ur. w Wituchowie, ochrzcz. 15 V 1757 r. (LB Kwilcz), zaślubiła 23 XII 1753 r. Michała Malachowskiego, zrazu chorążego pancernego, podpułkownika wojsk koronnych, zaś 2-o v. między r. 1788 a 1790 poszła za Leona Tyburcego Bielickiego, pułkownika wojsk koronnych, umarła w Kłonach 24 I 1791 r.
Józef (Józef Wojciech Bonifacy), syn Macieja i Kwileckiej, pisał się Zarembą M-im, ur. w Wituchowie, ochrzcz. 18 II 1732 r. (ib.). Jak juz widzieliśmy, od ojca nabył 1756 r. Wituchowo i Kopaninę. Od generała Jana Lipskiego 1785 r. wziął zastawem na trzy lata Porażyn (P. 1362 k. 110v). Był 1786 r. posesorem Opalenicy z przyległościami (LB Opalenica; LB Żoń), a także posesorem Silina. Żył jeszcze 8 IV 1793 r. (LC Opalenica). Z poslubioną 3 VIII 1760 r. żoną swą Teofilą Węgorzewską (LC Objezierze), córką Piotra, łowczego poznańskiego, i Anny z Gajewskich, t.r. spisywał dożywocie (P. 1331 k. 198). Teofila nazwana 12 VII 1776 r. posesorka Klęki (LB Nowemiasto). Skwitowała 1791 r. syna Nepomucena ze swego dożywocia na Wituchowie (P. 1368 k. 410). Umarła będąc już wdową w Silinku 9 VI 1803 r., w wieku lat 60, pochowana w Sierakowie u Bernardynów (LM Opalenica). Pozostał syn Nepomucen. Zapewne bliską krewną Józefa M-go, ale przecie chyba nie siostra była Joanna M-a, żona Tomasza Zglenickiego, zmarła w Opalenicy 26 V 1803 r. w wieku lat 55 (ib.).
Nepomucen (Jan Nepomucen Antoni), syn Józefa i Węgorzewskiej, pisał się Zarembą M-im, ur. w Wituchowie 15 V 1761 r. (LB Kwilcz), podkomorzy J. Kr. Mci 1791 r. i wtedy dziedzic Wituchowa (P. 1368 k. 410), nabytego od ojca. Prócz tego posesor Porażyna 1793 r. (LB Opalenica). Dziedzic Dolszewa z przyl. 1806 r. (LC Żoń). Szambelan umarł w Poznaniu 10 XII 1832 r. (LM Św. Marcin, Pozn.), mając lat 76 i pozostawiając spadek wartości 15.914 tal. (Dz. P. z r. 1860). Z pierwszą żoną, której nie znam, rozwiódł się i zaślubił 1 VI 1806 r. Teofilę Trzcińską, córkę Marcelego i Urbanowskiej (LC Żoń). Rozwiódł się i z nią także. Teofila umarła w Poznaniu następnego dnia po śmierci Nepomucena, 11 XII 1832 r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Jedyna córka z Trzcinskiej, Józefa, ur. w Poznaniu 4 V 1809 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.; LB Św. Marcin, Pozn.) jeszcze żyła w chwili śmierci ojca 10 XII 1832 r.
II) Baltazar, syn Marcina i Jurkowskiej, wraz z bratem Janem od Macieja Wysockiego kupił 1646 r. za 4.000 zł części Będzieszyna p. kal. (R. Kal. 13 k. 277). W posagu i wyprawie za córką Anną idącą za Jana Rościeskiego zapisał mu 1647 r. na części Będzieszyna dług 3.000 złp (I. Kal. 113 s. 78). Części tej wsi scedowane sobie w działach przez brata sprzedał 1648 r. za 6.000 złp temuż Rościeskiemu (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 521v). Poranił był Seweryna Skrzetuskiego, który wytoczoną o te rany sprawę przeciwko niemu cedował 1655 r. Stanisławowi Dąbrowskiemu (I. Kal. 121 s. 335). Nie żył już 1657 r. (ib. 122 s. 846). Jego żoną, zaślubioną przed r. 1629, była Dorota Kucharska, wdowa 1-o v. po Andrzeju Radzickim, która t.r. zapisywała dług 1.000 zł Janowi Smoguleckiemu (Kc. 19 k. 1070v). Syn Jakub. Córki, Anna i Dorota. Anna. ochrzcz. 3 I 1629 r. (LB Kcynia), wyszła 1647 r., krótko po 11 I, za Jana Rościeskiego, zaś 2-o v. w latach 1657-1669 była żoną Adama Dłuskiego, nie zyła już 1685 r. Dorota, niezamężna, chrzestna 3 III 1677 r. swej bratanicy, córki Jakuba, umarła 10 XI 1708 r. (LM Szczury-Gorzno).
Jakub, syn Baltazara i zapewne Kucharskiej, chrzestny 7 V 1649 r. (LB Objezierze), wystepował 1665 r. jako brat Anny z M-ch Rościeskiej (I. Kal. 126 s. 880). W latach 1677-1678 mieszkał w Gniezdowie, 1682 r. w Młynowie (LB Skalmierzyce), 1684 r. w Słaborowicach, których części był dzierżawcą (LB Szczury-Górzno), 1686 r. w Kurowie (LB Droszew). Umarł w Słaborowicach 4 IV 1727 r., pochowany w Kaliszu u Reformatów (LM Szczury-Górzno). Jego żoną była zaslubiona 14 II 1673 r. Elżbieta Krzucka (LC Skalmierzyce), córka Marcjana i Zofii z Siewierskich, która 1680 r. skwitowała z 1.700 zł brata Jana Krzuckiego (I. Kal. 140 k. 80). Żyła 11 VIII 1686 r. (LB Droszew), nie żyła juz 1736 r. (I. Kal. 171/173 s. 448). Synowie: Jan, o którym niżej, Antoni, ochrzcz. 7 VII 1683 r. (LB Szczury-Górzno), i Franciszek Wawrzyniec, ur. w Kurowie, ochrzcz. 11 VIII 1686 r. (LB Droszew), o obydwu nie wiem nic więcej. Z córek, Marianna, ur. w Gniazdowie, ochrzcz. 3 III 1677 r. (LB Skalmierzyce). Anna, niezamężna w latach 1708-1748 (LB Szczury-Górzno), może identyczna z nienazwaną z imienia córką tychże rodziców ochrzczoną 2 VIII 1678 r. (LB Skalmierzyce). Ten Jakub, którego podaję tu jako syna Baltazara, nasuwa mi jednak poważne wątpliwości. Czy nie łączę w jedną całośc dwóch różnych Jakubów? Znam zapis z r. 1669, którym Jakub, syn Wojciecha(!), brat zaś rodzony i jedyny spadkobierca Krzysztofa, sumę 300 zł, którą zmarły Jan M., dziedzic w Szczurach zapisał był temu Krzysztofowi, ceduje teraz swemu stryjecznemu bratu Wojciechowi (I. Kal. 129 s. 342), Wojciech zas zapisuje dług 1.000 zł bratu rodzonemu Stefanowi (ib. s. 343). Stefan i Wojciech to istotnie synowie M-go ze Szczurów (zob. wyżej), ale czy ten Jakub nie omyłkowo nazwany tu synem Wojciecha?
Jan, syn Jakuba i Krzuckiej, dziedzic(!) Słaborowic 1736 r. (był nim do śmierci), t.r. nabył od Michała Sczanieckiego Warszówkę w p. kal. (I. Kal. 171/173 s. 545), po śmierci zaś jedynego syna, Franciszka Ksawerego, sprzedał tę wieś 1749 r. za 30.000 złp zięciowi swemu Karolowi Koszutskiemu, miecznikowiczowi kaliskiemu (ib. 190/195 k. 270). Jednak 1755 r. Koszutski nazwany tylko posesorem warszówki, mocą praw t.r. nabytych od Jana M-go, dziedzica tej wsi (P. 1315 k. 160). Umarł 11 VIII 1765 r., pochowany w Kaliszu u Reformatów (LM Szczury-Górzno). Zaślubił w Górze 12 II 1722 r. Konstancje Dobrzycką (LC Góra k. Borku). Ta Konstancja, córka Józefa Leszczyc Dobrzyckiego i Katarzyny z Olewińskich, obok sióstr po ojcu współdziedziczka Góry i Zalesia w p. pyzdr. swoje części w tych wsiach sprzedał 1736 r. za 42.076 zł Antoniemu Gajewskiemu, staroście kościańskiemu (I. Kal. 171/173 s. 628). Od męża t.r. otrzymała oprawę 36.378 złp posagu (ib. s. 448). Umarła w Słaborowicach 3 X 1787 r. mając około 100 lat, pochowana w Kaliszu u reformatów (LM Szczury-Górzno). Syn Franciszek Ksawery. Z corek, Anna (Anna Maria Magdalena), ur. w Slaborowicach, ochrzcz. 30 VII 1728 r. (LB Szczury-Górzno), wyszła 23 IV 1749 r. za Karola Koszutskiego, miecznikowicza kaliskiego, z czasem kasztelana śremskiego, żyła jeszcze 23 VII 1792 r. Kunegunda Anna, ur. w Słaborowicach 26 VII 1732 r. (ib.), była w latach 1758-1766 żoną jana Rosnowskiego.
Franciszek Ksawery (Franciszek Ksawery Andrzej), syn Jana i Dobrzyckiej, ur. w Słaborowicach 25 XII 1725 r. (ib.), pisał się Zarembą M-im. Asystował 1746 r. przy transakcji ciotce swej Franciszce z Dobrzyckich 2-o v. Kosickiej (I. Kal. 185/189 k. 78). Umarł w Słaborowicach 10 III 1748 r., pochowany w Kaliszu u Reformatów (LM Szczury-Górzno).
II. Jan, syn Stanisława i Krzyżankowskiej, wspólspadkobierca zamordowanego brata Wojciecha 1586 r. (P. 946 k. 564). Kwitował 1601 r. z 400 zł brata stryjecznego-rodzonego Stanisława, syna Macieja (Ws. 17 k. 433v). Od brata Marcina kupił 1603 r. za 2.000 (1.000?) zł częsci wsi Cierszew (dzisiaj Sierszew) w p. kal. (P. 1404 k. 1085). Od Wojciecha M-go, syna Bartłomieja, kupił 1612 r. za 2.000 zł części Momot w p. kal. (R. Kal. 8 k. 95). Protestował 1620 r. przeciwko Władysławowi Przyjemskiemu o bezprawne w ubiegłym roku działanie Macieja Jaskólskiego, komornika ziemskiego, w sprawie o granice między Świętomierowem a Momotami (Py. 140 k. 26). Inne części w owych Momotach kupił 1623 r. za 240 zł od Stanisława Bielczewskiego (I. i D. Z. Kal. 28 k. 410v). Od Stanisława Kaniewskiego i od jego macochy Marianny Pogorskiej, wdowy po Rafale Kaniewskim oraz od jej synów, Jana i Krzysztofa Kaniewskich, kupił 1640 r. za 3.300 zł części wsi Szczury p. kal. (R. Kal. 12 k. 151). Od Macieja Wysockiego kupił 1644 r., wedle zobowiązania z r. 1640, za 2000 zł części w tejże wsi (ib. 13 k. 171v). Od tego Wysockiego otrzymał też zobowiązanie sprzedania za 4.000 zł części Będzieszyna (ib. k. 277). Części w Momotach sprzedał 1644 r. za 3.000 złp Stefanowi M-mu, synowi Stanisława (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 493). T.r. Adam Miecznikowski i Agnieszka z Grochowskich scedowali mu sumę 300 zł zapisaną sposobem zastawu przez Mikolaja Skrzetuskiego i Ewę z Grzybowskich na części wsi Szczury p. kal. (I. Kal. 110a s. 272). Nie żył już 1646 r. (R. Kal. 13 k. 277). Żeniąc sie 1610 r. z Barbarą Gorzewską, córką jakuba i Anny Jurkowskiej, jeszcze przed ślubem zobowiązał się jej oprawić jako posag i wyprawe sumę 1.000 zł (Ws. 25 k. 399v). Oboje spisali 1611 r. wzajemne dożywocie (P. 1407 k. 350v) i t.r. Jan oprawił żonie 1.100 złp posagu (ib. k. 523v). Barbara swe dobra ojczyste i macierzyste cedowała t.r. bratu Janowi Gorzewskiemu (ib. k. 618v). Wraz z siostra Jadwigą, zoną Mikołaja Orlowskiego, kupiła 1625 r. od brata swego Hieronima Gorzewskiego za 5.000 złp wieś Szczury (Ws. 206 k. 88v). Obie te siostry odziedziczone po rodzicach i po zmarłych braciach, Janie i Hieronimie, części w Szczurach, wedle zobowiązania z r. 1631, sprzedały 1634 r. za 4.500 złp Janowi M-mu (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 34). Od męża otrzymała Barbara 1634 r. oprawę 2.500 złp posagu na połowie Szczur i na połowie części w Momotach (ib. k. 36). Będąc już wdową, od Andrzeja Mielęckiego i jego żony Anny z Krzyszkowskich wzięła 1647 r. w zastaw za 3.000 złp całe części Słaborowic (I. Kal. 113 s. 1097), a 1649 r. skwitowała ich z 1.000 zł na poczet tej zastawnej sumy (ib. 115 s. 770), ale tegoż jeszcze roku, zaraz potem, Slaborowice wzięła ponownie zastawem, tym razem jednak za 4.000 zł (ib. s. 844). Nie żyła już 1652 r., a jej jedyną spadkobierczynią była siostra Orłowska (ib. 118 s. 874). Barbara w testamencie swym legowała 200 zł na kościół w Szczurach (R. kal. 14 k. 416). Zob. tablice 1-5.
@tablica: Mańkowscy h. Zaremba 1
@tablica: Mańkowscy h. Zaremba 2
@tablica: Mańkowscy h. Zaremba 3
@tablica: Mańkowscy h. Zaremba 4
@tablica: Mańkowscy h. Zaremba 5
>Mańkowscy z pow. bełskiego. Marcin, syn Marcina (Wojciecha?), zapisał 1611 r. dług 50 zł Jakubowi Zdięborskiemu. Obaj z ojcem dali mu tez wtedy pewne zobowiązanie (N. 167 k. 817, 818).
>Mańkowscy z pow. brańskiego. Sebastian, syn zmarłego Wojciecha, tam osiadły, Grabskiego, dzierżawcę czy dozorcę we wsi Komorniki skarżył 1640 r. o pobicie i ograbienie, kiedy przez tę wieś przejeżdżał (P. 165 k. 328). Dostał 1645 r. od Marcina Chojnackiego zapis długi 550 zł (Kośc. 301 k. 837).
>Mańkowscy z wojew. płockiego. Michał zwany Napona, nie żyjący już 1592 r. (P. 968 k. 441v, 1400 k. 867v). Miał dwie żony. Z pierwszej Jezierskiej, siostry rodzonej Adama Jezierskiego z Łankowic, rodził się syn Benedykt. Druga, Anna Ninińska, bezdzietna, nie żyła już 1597 r. (Kc. 122 k. 420). Ten Benedykt kwitował 1579 r. ze 100 złp Maurycego Trzcińskiego, swego brata stryjecznego(!) (P. 932 k. 33v). Kwitował też 1585 r. Małgorzatę Jezierską, wdowe po sław. i szl. Stanisławie Witońskim (Kc. 119 k. 75). Ustanowiony 1587 r. i znów 1589 r. przez wuja Adama Jezierskiego jednym z opiekunow jego dzieci (Kc. 120 k. 36, 545v). Trzymane zastawem od Piotra Obodowskiego w sumie 500 zł części Łankowic i pustki Odolkowic p. kcyn., wydzierżawił mu je 1590 r. za 50 zł (Kc. 27 k. 66v). Żeniąc się z Barbarą Chwałkowską, córka Walentego, krótko przed ślubem, 8 X 1590 r. oprawił jej na swych sumach posag 1.200 zł (P. 787 k. 108), ona zaś 1591 r. skwitowała ojca z majątku rodzicielskiego (P. 956 k. 238v). Benedykt od Jadwigi z Cerekwicy, wdowy po Stefanie Grudzińskim, kasztelanie nakielskim, nabył 1592 r. wyderkafem na trzy lata za 3.000 złp wieś Siedleczek p. kcyń. (P. 1400 k. 867v; Kc. 121 k. 136). Skwitowany 1597 r. przez Melchiora Ninińskiego, brata i spadkobiercę Anny Ninińskiej, macochy Baltazara, z 30 grz. jej posagu i wiana 30 grz. (Kc. 122 k. 420). Od Macieja Trzeckiego kupił 1598 r. za 6.000 złp wieś Trzek na pograniczu pow. pozn. i pyzdr., z wyłączeniem dwóch poddanych i dzieci jednego z nich (P. 1402 k. 671v). Od Łukasza Łowęckiego kupił w r. 1600 wyderkafem za 700 zł na rok części Siekierek Kościelnych w p. pozn. (P. 1403 k. 620). Od tegoż Łowęckiego kupił w 1605 r. za 1.500 złp częsci w pustce Sułowo p. pozn., leżącej między Wydzierzewicami a Trzekiem (P. 1405 k. 361). Od Stanisława Czackiego, działającego też w imieniu swych braci, Mikołaja i Stefana, kupił 1610 r. za 100 złp grunt pusty w Poznaniu za murami i bramą, koło kościoła Wszystkich Świętych, przylegający do domu Walentego Chwałkowskiego (P. 1407 k. 24). Nie żył już 1614 r., kiedy owdowiała Barbara kasowała oprawę i dożywocie na Trzeku (P. 992 k. 257v). T.r. od córki Ewy, żony Piotra Chełkowskiego, otrzymała zapis długu 2.000 zł (ib. k. 296). Ta Ewa, jedyna spadkobierczyni ojca, dziedziczka Trzeku, w latach 1614-1643 żona Piotra Kemblan Chełkowskiego, występowała jako wdowa w latach 1660-1665.
>Mańkowscy różni. Przeważają wśród tu wyliczonych oczywiście M-cy Zarembowie. Nie kładę ich jednak w partii im poświęconej, bowiem wobec wystepowania na terenie Wielkopolski, bodaj choćby tylko sporadycznie, M-ch innych herbów, nie moge mieć pewności co do przydzielenia do Zarembów także i tych, ktorych nie umiem powiązać z nimi w jedną całośc genealogiczną.
Katarzyna, żona Bogusza z Mańkowa, miała 1433 r. sprawę z Małgorzatą, żoną Michała z Mankowa (Gr. Kal. 1 k. 84). Katarzyna z Mańkowa, żona Macieja z Westrzy, 1445 r. (I. Kal. 3 k. 115v). Mikołajowi z Radłowa jego siostra stryjeczna, Elżbieta z Ostrowa, żona Łukasza, ustąpiła 1445 r. całą część w Mańkowie, przypadłą jej w dziale z rodzoną siostrą (ib. k. 157). Mikołaj z Mankowa (może identyczny z powyższym Mikołajem z Radłowa?) zeznał 1453 r. jedną grzywnę Klemensowi z Kęszyc (I. Kal. 5 k. 22v). Położone w Mańkowie dobra małżonków Jana i Anny oraz dzieci ich były zrazu za niestawiennictwo w wojnie pruskiej dane Michałowi z Wierzchosławia, ale potem 1458 r. im zwrócone (Py. 11 k. 48). Annie M-ej zobowiązali się 1461 r. uiścić 8 grz. Agnieszka, wdowa po Chebdzie z Piątku, oraz Świętosław i Marcin z Piątku (I. Kal. 1 k. 16v). Wojciech z Mańkowa, mąż Barbary niegdy z Borucina, ktora 1464 r. sprzedała Dziersławowi z Kwiatkowa za 80 grz. trzy łany osiadłe w Zagórzynie p. kal. (P. 1383 k. 201v). Za Andrzeja M-go poręczył 1466 r. Stanisław Kurowski Szymonowi i Małgorzacie, małżonkom z Mańkowa, iż będzie żyć z nimi w pokoju (Gr. Kal. 6 k. 7v). Jan M. całą swą część w Mankowie sprzedał 1491 r. za 30 grz. Wojciechowi Kęszyckiemu (P. 1387 k. 149v).
Marcin zastrzelony 1559 r. przez Jana Wysockiego, a wizji ciała dokonano w Rossoszycy 25 III (I. Kal. 24 k. 221). Wojciech zapisał 24 IX 1567 r. Maciejowi Zdzenickiemu Grzegorkowi w posagi za swoja siostrą a jego narzeczoną, Barbarą M-ą, dług 100 złp (ib. 44 s. 114). Była 1606 r. wdowa po tym Zdzenickim. Jan, 1586 r. mąż Zofii Golejewskiej wdowy 1-o v. po Kleofasie Mierosławskim (G. 274 k. 678). Janowi Mikołaj Objezierski w r. 1590 scedował sprawe toczoną przeciwko Marcinowi Bylińskiemu o zapis na połowie Bylina (P. 954 k. 717). Jakub złożył 7 VIII 1593 r. przysięgę na urząd podpiska powiatu kcyńskiego (Kc. 121 k. 168). Annie, córce Mikołaja M-go, jej ciotka Ewa Bledzewska, wdowa po Wawrzyńcu Murzynowskim, zapisała 1595 r. dług 300 zł (P. 964 k. 679v). Urszula, 1615 r. żona Adama Golińskiego. Anna i Marianna, corki Andrzeja i katarzyny Strzałkowskiej, a w r. 1616 spadkobierczynie rodzonego brata Jana (P. 996 k. 357).
Wojciech, nie żyjący już 1618 r., ojciec: Jana, Piotra i Wojciecha, jak się zdaje też Elżbiety, w latach 1626-1651 żony Jana Dabrowskiego. Wszyscy ci trzej bracia kwitowali 1618 r. z 200 zł Piotra Karskiego (I. Kal. 84 s. 1359). Z nich:
1. Jan, syn Wojciecha, mąż Katarzyny Golskiej, córki Baltazara i Doroty z Górskich, zobowiązał się 1620 r. stawić do grodu tę żonę celem skwitowania jej ojca z 600 zł spadłych na nią po matce (Py. 140 k. 164). Tr. oboje spisywali wzajemne dożywocie (R. kal. 9 k. 333). Oboje zapisali 1629 r. dług 600 zł Tomaszowi Dąbrowskiemu i żonie jego Elżbiecie z M-ch (Py. 143 k. 161). Mając sobie przez Chryzostoma Mycielskiego scedowaną sumę zastawną 2.000 zł na części wsi Węgry, cedowali ją 1633 r. Jerzemu Belęckiemu (I. Kal. 99b s. 1470). Od Piotra Lipskiego, stolnika kaliskiego, t.r. wydzierżawili Łowęcice (ib. s. 1565), ale zaś 1636 r. od Adama Napruszewskiego częśc miasta Sobótka Wielka (I. Kal. 102 s. 835). Jan sumę 400 złp z zapisu Mikolaja Biskupskiego cedował 1647 r. synowi Stefanowi (ib. 113 s. 701). Katarzyna Golska była spadkobierczynią ciotki Anny z Golskich Łęskiej i w r. 1647 ustanowiła swymi plenipotentami męża i syna Stefana M-ch (ib. s. 2000). Synowi temu scedowała w r. 1650 sprawe toczoną w związku z tym spadkiem przeciw Wojciechowi Przykuckiemu nabywcy Paniewa (Kośc. 302 k. 288). Jan w imieniu własnym i żony zawierał 1652 r. kontrakt z małzonkami Małachowskimi (P. 1064 k. 520) dotyczący dzierżawy Sowiny w p. kośc. (Ws. 56 k. 73v). Wspomniany wyżej Stefan zapewne identyczny ze Stefanem, plenipotentem Jakuba M-go, syna Piotra, 1657 r. (I. Kal. 122 s. 98), jak również ze Stefanem, chrzestnym 3 XI 1676 r. (LB Mokronos). Był jeszcze inny syn Jana, Wojciech, ktory przed r. 1659 nabył prawa do posesji Szczurów od Katarzyny z Soszyńskich M-ej (Ws. 133 k. 684).
2. Piotr, syn Wojciecha, oprawił 1623 r. żonie Annie Czermińskiej posag 700 złp (I. i D. Z. Kal. 28 k. 436v). Chrzestny 1 I 1635 r. (LB Skalmierzyce), a w tejże parafii była chrzestną 25 III 1637 r. panna Anna M-a (ib.), może jego siostra a córka Wojciecha? Oboje z żoną skwitowani 1636 r. przez Aleksandra Miniszewskiego z 700 zł pozostałości z trzyletniej dzierżawy Śliwnik (I. Kal. 102 s. 655). Skwitowali się 1638 r. z kontraktu z Dobrogostem Skarbem Waliszewskim (ib. 104b s. 1343). Piotr i Anna skwitowali 1649 r. Adama Gostkowskiego i Zofię z Łobockich z 280 zł z dzierżawy Czachór (ib. 115 s. 1169). T.r. Piotra kwitowała ze 100 zł na poczet 200 zł Anna ze Zdrowskich Moszakowska (ib. s. 1943). Anna z Czermińskich, będąc już wdową, skwitowała 1665 r. z 500 zł Stanisława Skrzypinskiego (ib. 126 s. 834). Nie żyła juz 1669 r. (ib. 129 s. 1002). Córki Piotra to, Zofia, ur. w Kotowiecku, ochrzcz. 13 V 1625 r. (LB Droszew), w latach 1669-1676 żona Jana Dąbrowskiego, i Marianna, w latach 1669-1695 zona Stanisława Tarzeckiego. Asystował jej przy transakcji 1669 r. brat stryjeczny Jakub M. (I. Kal. 129 s. 1002). Synem Piotra, nie żyjącego już 1654 r., nie mam pewności czy identycznego z powyższym, był Jakub (Ws. 56 k. 535).
Jakub, syn Piotra, ożenił się 1653 r. z Katarzyną Urbanowską, córką Macieja, wdową 1-o v. po Łukaszu Milińskim (Kośc. 303 k. 788). Oboje wydzierżawili 1654 r. Wziąchowo i Małgowo w p. pyzdr. od Stanisława Pogorzelskiego, kasztelana kaliskiego (ib. k. 874). Jakub t.r. kwitował się z żoną z inwentarzy (Ws. 56 k. 535) i spisywał z nią wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 204v) oraz oprawił jej 5.000 zł posagu (ib. k. 206). Plenipotentem swym mianował 1657 r. Wojciecha i Stefana M-ch (I. Kal. 122 s. 98). Umarł między r. 1658 a 1661 (Ws. 56 k. 729v; P. 186 k. 186v). Katarzyna z Urbanowskich wyszła potem 3-o v. za Stefana Grabskiego i 4-o v. za Wojciecha Tymienieckiego. Wdowa po czterech mężach żyła jeszcze 1686 r. (Kośc. 306 k. 829). Jakuba i Katarzyny corka Helena, ur. w Wziąchowie, ochrzcz. 29 XI 1654 r., oraz dziecko bez okreslonej płci i imienia, ur. tamże, ochrzcz. w listopadzie 1657 r. (LB Mokronos).
3. Wojciech, syn Wojciecha, dostał 1619 zapis długu 270 złp od wdowy Zofii z Wyrzyskich Boturzyńskiej (P. 140 k. 218v). Oprawił 1628 r. żonie swej Zofii Turskiej 800 zł posagu (R. Kal. 11 k. 26). Oboje małzonkowie wydzierżawili 1631 r. części wsi Bunino od Adama Szczawinskiego i Marianny z Bunińskich (I. Kal. 98a s. 1279). Wojciech skwitował 1636 r. brata Jana ze 170 zł (ib. 102 s. 114). Oboje małzonkowie 1644 r. wydzierżawili części Bunina od Stanisława Buninskiego (ib. 110a s. 636), a skwitowali t.r. Wojciecha Czekanowskiego z 1.600 złp na poczet naleznych im 3.000 złp (ib. s. 742). Oboje wraz z bratankiem Wojciechem M-im protestowali 1659 r. przeciwko Adamowi Dłuskiemu i żonie jego Mariannie Annie z M-ch oraz przeciw Marcinowi Krąkowskiemu o zbrojny najazd na Szczury, posesje tego bratanka (Ws. 133 k. 684). Małżonkowie nie żyli już 1683 r. (P. 1106 IX k. 5v). Ich córka Helena, w latach 1670-1690 żona Adama Łukomskiego, chyba jeszcze żyła 1704 r., nie żyła już 1710 r. Zob. tablicę.
@tablica: Mańkowscy
N., z Gorzyc, z żony Anny miał syna Jana, ochrzcz. 29 VIII 1621 r. (LB Wysocko). Andrzej, już nie żyjący 1626 r., mąż Zofii Mączyńskiej, córki Piotra, której w 1610 r. dał zobowiązanie zapisania 1.000 złp długu (I. Kon. 35 s. 70), zaś 1620 r. zobowiązał się oprawić jej posag 8.000 zł (P. 1004 k. 174v). Była 2-o v. 1626 r. żoną Macieja Żakowskiego, wdowa i po tym drugim mężu 1649 r. Stanisław, nie żyjący już 1631 r., ojciec Zygmunta, który t.r. wraz z żoną Ewą z Przybysławskich sumę 250 złp, zapisana im w Grodzie ostrzeszowskim przez Jerzego Bartoszewskiego, cedował żonie tego Bartoszewskiego, Annie z Brzechffów (I. Kal. 98a s. 931). Anna, chrzestna 4 X 1634 r., i chyba ta sama Anna, niezamężna, chrzestna 18 VIII 1651 r. (LB Nowemiasto). Stanisław, mąz Anny z Pacynowskich, córki Bartłomieja, wdowy 1-o v. po Gabrielu Siekiel Zdzenickim, która swoją część w Zdzenicach zastawiła 1636 r. za 18 zł Aaronowi Jemiałkowskiemu (I. Kon. 48 k. 208v). Żyli jeszcze oboje 1637 r. (ib. k. 414). Jan, dziedzic Skorzewa, chrzestny 19 I 1643 r. (LB Stęszew). Pannie Mariannie M-ej, córce Jana, dał 1647 r. poddaną Jakub Gnuszynski i zapisał dług 500 zł (Ws. 51 k. 73v, 74v). Agnieszka z M-ch i Andrzej Buk(owiecki?), małżonkowie, nie żyli już 1649 r. Jan, ojciec Doroty, ochrzcz. 4 II 1649 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Wojciechowi Sebastian Gałęski cedował 1652 r. układy i umowy o dzierżawę wsi Chwałków i Wąwino w p. kon., które wspólnie zawierali byli ze Stefanem Moraczewskim (I. Kal. 118 s. 1203). Jan, syn zmarłego Marcina, zapisał 1652 r. dług 500 złp Mariannie M-ej, córce zmarłego Piotra (ib. s. 1578). Jana, syna zmarłego Marcina, 1655 r. miał wzamian za zapis 200 zł zastąpić w pospolitym ruszeniu Chryzostom M., syn zmarłego Wojciecha (ib. 121 s. 441). Wojciech i Stefan M-cy, obok innych mianowani 1657 r. plenipotentami przez Jakuba M-go, syna Piotra, o którym było wyżej (ib. 122 s. 98). Zygmunt, nie zyjący 1661 r., ojciec Wawrzyńca, który zawierał wtedy w Wysocku kontrakt z Katarzyną Kaniewską, wdową po Macieju Wysockim (ib. 125 s. 1042). Był to chyba kontrakt małżeński, bo Ewa Wysocka, żona Wawrzyńca M-go, córka tej Katarzyny, już nie żyjącej, kwitowała 1673 r. brata Tomasza Wysockiego z 600 zł posagu (ib. 133 s. 388). Wawrzyniec żył jeszcze 30 X 1676 r. (LB Wysocko). Jakub świadkował 6 II 1668 r. (LC Chojnica). Jakub i Zofia, rodzice Doroty Julianny, ochrzcz. 2 VII 1668 r. (LB Gozdowo). Jakub, chrzestny 14 XII 1670 r. (LB Targowa Górka).
Jan, nie żyjący już 1671 r. (I. Kon. 60 k. 182), ojciec Samuela, który żonie swej Bogumile (Teofili) Zajączkównie, córce Stanisława, wdowie 1-o v. po Piotrze Golińskim, dał 1670 r. zobowiązanie dotyczące wykupu jej z częsci Kuchar Borowych, po odebraniu 4.000 złp, które miała na tej wsi zapisane sposobem zastawnym przez Biskupskich (ib. k. 2). Otrzymała ta Bogumiła 1680 r. zapis 3.000 zł od Adama Kurczewskiego (I. kal. 140 k. 80) i z tej sumy cedowała 1685 r. Krzysztofowi Baranowskiemu 1.680 zł (ib. 143 s. 320). Kurczewskiego z 3.000 złp skwitowała 1686 r. (P. 1112 XI k. 1). Nie zyła już 1687 r., kiedy Samuel wystepował w imieniu jej córek Golińskich, swoich pasierbic (P. 1113 VI k. 32). Żyl jeszcze 1699 r. Wtedy to syn jego Stanisław jako spadkobierca matki Zajączkówny kwitował Adama Kurczewskiego z 500 zł z jej sumy posagowej 3.000 złp (Kc. 133 k. 117v).
Zofia, mieszkająca w Bugaju, umarła w karczmie zajezdnej 9 XI 1674 r. (LM Dobrzyca). Zofia, 1675 r. żona Stanisława Wilczyńskiego. Wojciech, nie żyjący już 1675 r., ojciec Anny, wtedy żony Marcina Poklękowskiego (R. Kal. 15 k. 430v). Jan, mąż Katarzyny z Kossowskich, córki Jana i Zofii z Charzewskich, oboje nie żyjący już 1676 r., rodzice Katarzyny, wówczas żony Stefana Janisławskiego (P. 1094 k. 45). Oboje Janisławscy żyli 1680 r. Pani Anna M-a, chrzestna 6 I 1678 r. (LB Mokronos). Katarzyna, żona Leona Mężyńskiego, oboje już nie żyli 1681 r. Jan, 1683 r. brat cioteczny Jadwigi z Gozimierskich Zaleskiej (P. 1106 III k. 17). Elżbieta podawała do chrztu 10 VIII 1684 r. córke małzonków Łukomskich (LB Droszew). Andrzej był świadkiem przy ślubie 20 II 1685 r. (LC Kłecko). Andrzeja (czy tego?) kwitował 1686 r. Jan Krzucki (P. 1111 V k. 74v).
Andrzej, mąż Katarzyny Łempickiej, córki Andrzeja i Anny Głoskowskiej, w r. 1690 wspólnie z nią kupił od Wojciecha Kokalewskiego za 8.000 zł części Turkowa p. pozn. (P. 1431 k. 148v). Małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1692 (P. 1123 I k. 101). Nie żył już Andrzej w r. 1694, zaś Katarzyna idąc wtedy 2-o v. za Andrzeja Żółtowskiego, przed ślubem zapisała mu 12.000 zł (Ws. 76 k. 456v). Bezdzietna, nie żyła już w r. 1720 (P. 1192 k. 3; G. 94 k. 239v).
Jakub, nie żyjący już 1690 r., ojciec Stanisława i Jadwigi, żony 1-o v. Stanisława Stankiewicza, która 1697 r. wyszła 2-o v. za Macieja Chyczewskiego, umarła zaś między r. 1710 a 1719. Stanisław, syn Jana, świadkował 2 III 1688 r. (LC Domachowo), mąż 1690 r. Ewy Lipskiej, wdowy 1-o v. po Władysławie Gostkowskim (Kośc. 307 k. 300v). T.r. od pasierbów, Stanisława i Jana Gostkowskich, otrzymał zapis 1.000 zł (Kośc. 356 k. 134). Oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1692 r. (P. 1123 I k. 112). Stanisław pasierbowi Janowi Gostkowskiemu, wspołdziedzicowi z bratem Gostkowa, Szurkowa i Gierłachowa, zapisał 1694 r. na części Żułkowa sumę 4.000 złp (P. 1128 IX k. 10). Jego siostra Jadwiga, owdowiała Stankiewiczowa, miała u brata należącą się jej z części Żułkowa sumę 2.000 zł po matce i na niej to zapisała 1697 r. swemu przyszłemu drugiemu mężowi, Chyczewskiemu, sumę 1.000 zł (Kośc. 308 k. 395). Stanisław połowę Żułkowa (Żołkowa) sprzedał 1699 r. za 9.000 złp Tomaszowi Rożnowskiemu (P. 1136 IV k. 57). Oboje z żoną mieszkali 1702 r. w Malewie (LB Domachowo). Chyba ten sam Stanisław żył jeszcze 11 XI 1717 r. (LB Objezierze), a może był identyczny i ze Stanisławem, bezpotomnym, nie zyjącym już 1727 r., bratem Elżbiety, żony Wojciecha Gliszczyńskiego, nie żyjącego już 1722 r. (Ws. 165 k. 76v; Kośc. 357 k. 100). Ta Elżbieta (Helena) była żoną Gliszczyńskiego już 1696 r., wdowa 1716 r., chyba jeszcze żyła 1722 r., nie żyła już 1723.
Jakub, dzierżawca Plugawic, chrzestny 19 V 1692 r. (LB Wyszanów). Jan w imieniu własnym i żony zapisał 1692 r. (lub przed tą datą) sumę 333 zł Janowi Goreckiemu, pisarzowi grodzkiemu nakielskiemu (N. 189 k. 9v). Pani Anna, chrzestna 11 V 1694 r. (LB Witkowo). Anna, chrzestna 2 II 1695 r. i 6 X 1701 r. (LB Śrem). Franciszek już nie żył 1695 r., kiedy jego owdowiała żona Anna Sławieńska, idąc 2-o v. za Pawła Broniewskiego zapisała mu 30 V, krótko przed ślubem, 500 złp na swej sumie 2.000 złp, jaką miała u Wojciecha Kosickiego na Chłądowie (G. 90 k. 28v). Jan świadkował 8 X 1696 r. (LC Popowo Kośc.). Maciej, chrzestny 16 X 1711 r. (LB Graboszewo). Jan, chrzestny 5 XII 1719 r. (LB Witkowo). Marianna wyszła przed 22 X 1720 r. za Stanisława Piotrowskiego, administratora w Biezdrowie, oboje żyli jeszcze 25 VI 1722 r. Jan skwitował 1720 r. Wojciecha Jedleckiego z ruchomości po swej rodzonej siostrze a jego żonie Annie (I. Kon. 75 k. 222). Jan, syn Macieja i Marianny z Grabskich 1720 r. mąż Barbary Baranowskiej, toczącej wtedy sprawę z Janem Bartoszewskim, towarzyszem chorągwi pancernej Gniazdowskiego, starosty nowomiejskiego, o zamordowanie jej brata Wawrzyńca Baranowskiego (G. 94 k. 119). Skwitowała tego Bartoszewskiego 1721 r. z "zasiedzenia" wieży w Koninie (Kc. 134 k. 437; I. Kon. 75 k. 263). Był ów Jan 1721 r. administratorem w Pińsku, a 1730 r. dworzaninem w Dobieszewie. Barbara z Baranowskich nie żyła już 1756 r. Z niej syn Świętosław Szymon, ur. w Pińsku, ochrzcz. 3 XI 1721 r. (LB Szubin), nie żyjący już 1756 r., i córka Katarzyna, ur. w Dobieszewie, ochrzcz. 28 V 1730 r. (LB Smogulec). Miał Jan i drugą żonę, której nie znam. Żył jeszcze 1756 r., kiedy to plenipotentem swym mianował Józefa Nasierowskiego (Kc. 143 k. 151v).
Jakub ze Skorzęcina, chrzestny 12 XII 1721 r. i 1 III 1722 r. (LB Ostrowite). Wojciech, chrzestny 6 IV 1724 r. (LB Duszniki), świadek 22 X 1730 r. i 1733 r. (LC Duszniki). Konstancja, chrzestna 19 II 1725 r. (LB Witkowo). Jakub, komisarz województw poznańskiego i kaliskiego, otrzymał 1727 r. cesję sumy 10 zł węg. od Marianny z Gostyńskich Kurnatowskiej z Borzęciczek (P. 1210 I k. 233v), a 1730 r. został przez nią mianowany plenipotentem (I. Kal. 167 s. 97). Dorota, zamężna Olszowska, umarła 23 III 1727 r. (LM Pobiedziska). Teresa umarła 1728 r. (ib.). Wojciech, sługa starosty gniewkowskiego, chrzestny 2 IV 1730 r. (LB Gniewków). Jan i Teresa, rodzice Jakuba, ochrzcz. 10 VI 1736 . (LB Św. Jan, Pozn.), Rocha, ur. w Świątkowie, ochrzcz. 16 VIII 1743 r., pochowanego 14 IX t.r., i Konstancji, ur. tamże, ochrzcz. 21 II 1745 r. (LB LM Świątkowo). Może ze wspomnianym tu Bartłomiejem identyczny Bartłomiej sługa dworu w Uruchowie 1783 r., ekonom w Białężynie w latach 1785-1786, po którym z żony Marianny były dzieci: Jan Ewangelista, ur. w Uruchowie, ochrzcz. 1 V 1785 r., Marcjanna Joanna Nepomucena, ochrzcz. 6 I 1787 r. (LB Białężyn). Teresa, z Polanowa, chrzestna 3 II 1737 r. (LB Powidz). Jan świadkował 29 VI 1740 r. i 8 VI 1742 r. (LC Kucharki). Andrzej, świadek 16 II 1743 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Jan, "ubogi szlachcic", mieszkający w Poznaniu u sław. Kinoszewicza, zmarł 1741 r., pochowany 2 X (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Andrzej, 1743 r. świadek (LC Św. Marcin, Pozn.). Anna i mąż jej Kazimierz Celiński, oboje nie żyli już 1748 r. Jan, posesor Wiśniewa w latach 1749-1750 (I. Kon. 78 s. 279, 427).
Jan z żoną Barbarą Dziezyńską (Dzierzyńską?) dzierżawcy Starężyna 1750 r. Ten Jan nie żył już 1775 r., kiedy Barbara w imieniu własnym oraz córek, zamężnej Stanisławskiej (P. 1352 k. 144). Umarła w Szkaradowie 1778 r., pochowana 26 I (LM Szkaradowo). Z córek, Franciszka wyszła 21 XII 1774 r. za Michała Stanisławskiego. Oboje żyli jeszcze 19 II 1800 r. Joanna (Joanna Magdalena), ur. w Starężynie, ochrzcz. 5 VII 1750 r. (LB Juncewo), żyła jeszcze będąc niezamężną 1 XII 1781 r. Mieszkała w Szkaradowie (LB Szkaradowo).
Franciszki M-ej z Świątkowa nieślubny syn Józef pochowany 10 III 1751 r. (LM Świątkowo). Jan, chrzestny 27 XI 1753 r. (LB Chojnica). Maciej ze swą niezamężną siostrą chrzestnu 30 X 1754 r. (LB Gościeszyn). Panna M-a wyszła 25 V 1755 r. w Gnieźnie za Jana Włostowskiego z Gogoliny. Pani M-a umarła 5 VII 1755 r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Katarzyna umarła w Poznaniu 1755 r., pochowana 7 VII u Reformatow (Sep. Reform., Pozn.). Jan, dziedzic dobr Zadory, pułkownik wojsk koronnych, skwitowany przez Wawrzyńca Będorskiego, męża Katarzyny z M-ch, o której było pod Zarembami (Kośc. 328 k. 119). Tomasz i Anna z Sieroszyńskich, rodzice Jozefa Ignacego, ur. w Nakle, ochrzcz. 11 III 1764 r., oraz Ludwiki Anny Rozalii, ur. tamże, ochrzcz. 24 VIII 1762 r. (LB Nakło). Marcjanna, chrzestna 3 V 1764 r. (LB Mosina). Pani Klara, z zamku szamotulskiego, chrzestna 9 IV 1765 r. (LB Szamotuły).
Kazimierz zaślubił w Poznaniu 13 II 1767 r. Wiktorię Kieszkowską (Kierzkowską?) (LC Św. Małg., Pozn.). Był w latach 1773-1778 ekonomem w Gutowie Wielkim. Icg dzieci: Konstanty, ur. w Gutowie, ochrzcz. 15 IV 1778 r. (LB Września), Eleonora Helena, ur. w Gutowie Nowym, ochrzcz. 23 I 1773 r., Józefata Marcjanna, ur. w Gutowie, ochrzcz. 1 IV 1775 r. (LB Grzybowo). Jan i Teresa, zamieszkali w Poznaniu na Rybakach, mieli syna Bartłomieja, ochrzcz. 29 VIII 1770 r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Może to opóźniony chrzest z ceremonii Bartłomieja, syna Jana i Teresy, urodzonego 1748 r., o którym było wyżej? Wojciech (z Izdebna?), wystepujący w latach 1771-1779, żonaty (G. 106 k. 129). Wincenty i Joanna z Rudnickich, rodzice Franciszka, ur. w Mokrem 6 X 1772 r. (LB Parlin). Jadwiga, z Gorzykowa, pochowana 9 I 1776 r. tamże (LM Mielżyn). Józef zaślubił 9 X 1776 r. Katarzynę Glińską, oboje żyli jeszcze 1788 r. (P. 1365 k. 355v). Ich syn Joachim Ludwik August, ur. 31 VIII 1777 r. w Broniszewicach (LB Broniszewice). Jan, leśniczy w Przysiece, i Regina z Ulewiczów, rodzice Marcjanny Barbary, ur. w Przysiece, ochrzcz. 29 XII 1777 r. (LB Lechlin), oraz bliźniaczek, Agnieszki i marcjanny, urodzonych w Latalicach, ochrzczonych 20 I 1782 r. (LB Węglewo). Józef, 1783 r. plenipotent Ludwika Mlodziejewskiego, kasztelana nakielskiego (Ws. 102 k. 111v). Anna z M-ch Gostkowska, owdowiała od dwóch lat, umarla w Śremie 1 X 1784 r., mając około 60 lat (LM Śrem). Franciszka przed 31 I 1784 r. wyszła za Antoniego Sicińskiego, ekonoma w Iwnie koło Kcyni. Józef, młodzieniec z Dabrówki, zmarł 1788 r., pochowany 10 VII (LM Mogilno). Panna Franciszka umarła w Poznaniu 1788 r., pochowana 27 III (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Agnieszka, zamężna Cichocka, zmarła 1788 r., pochowana 1 VIII (ib.).
Szczepan (Stefan) zaślubił 11 VII 1790 r. Teresę Rotembachorwnę (Rokembachownę?) (LC Św. Trójca, Gniezno). Mieszkali w Śremie i tu urodził sie im 7 IV 1795 r. syn Wincenty Leon oraz córka Maria Balbina, ochrzcz. 13 IV 1793 r. (LB Śrem). Syna do chrztu podawała 13 IV 1795 r. Anna M-a z Śremu (ib.). Wincenty zaślubił 19 VIII 1792 r. Józefate Zambrowską (LC Św. Trójca, Gniezno). Krescenty ożenił się 19 XI 1792 r. z Katarzyną Węgorzewską (LC Giewartowo). Ich syn Ignacy umarł 18 VII 1797 r., mając rok (LM Wylatowo). Córka ich Michalina Franciszka, ochrzcz. 15 X 1793 r. (LB Giewartowo), zaślubiła 20 II 1821 r. "uczciwego" Stanisława Borzęckiego, wdowca (LC Św. Michał, Gniezno). Katarzyna przed 7 X 1792 r. wyszła za Szymona Stobieckiego. Ignacy i Katarzyna z Politoskich, posesoriwue Kościelnejwsi, rodzice Teodora Marcina, ochrzcz. 6 XI 1795 r. Nazwani "małżeństwem legalnym", ale to przekreślone z dopiskiem: "error de illorum thori" (LM Górga k. Żnina). Antoni, dziedzic Chwałkowa, chrzestny 21 II 1797 r. (LB Środa). Bonifacy, franciszkanin poznański, zmarły 27 IX 1799 r. (Nekr. Franciszkanów Śrem.).
N., mąż Anny z Swinarskich, urodzonej w Turostowie, która po owdowieniu poszła 2-o v. 1 XI 1800 r. za Ignacego Żółtowskiego z Niepruszewa (LC Opalenica), z czasem podprefekta powiatu śremskiego. Była po ojcu dziedziczką Turostowa, umarła będąc znów wdową w Żernikach 9 XII 1818 r., licząc ok. 50 lat, pochowana w Dąbrówce (LM Tulce). Jan Nepomucen, dziedzic Daleszyna i Malechowa, chrzestny 31 X 1803 r. (LB Kunowo). Może to jego córką była panna Nepomucena, dziedziczka Kunowa, chrzestna 27 V 1831 r. (ib.), która mając juz lat 50 wyszła 12 VI 1833 r. za Andrzeja Semrau, plenipotenta z Gołaszyna (LC Kunowo). Z tą Nepomuceną może identyczna panna Nepomucena, mieszkająca u Sczanieckich w Godurowie, chrzestna 22 II 1807 r., III 1814 r. i 5 XI 1815 r. (LB Wielkie Strzelce; LB Jeżewo).
Szl. Ludwik, ekonom w Biezdrowie 1804 r., dzierżawca tutejszego probostwa w latach 1809-1810, ur. ok. 1770 r., kapitan wojsk polskich, zmarły w Poznaniu 9 V 1850 r., w wieku lat 82 (LM Św. Marcin, Pozn.). Żenił się trzy razy. Pierwszą jego żoną była Antonina Chmielewska, zmarła na probostwie w Biezdrowie 21 IX 1809 r., w wieku 33 lat (LM Biezdrowo). Druga to, poślubiona 13 IX 1810 r. Aniela Zielińska, z dworu we Wróblewie, licząca lat 36 (LC Biezdrowo). Trzecia wreszcie, ktora go przeżyła, to Józefa z Jankiewiczów, 1-o v. Laskowska. Tylko z pierwszej żony pozostało potomstwo, syn Hilary oraz córki: Ludwika, ur. 9 IV 1807 r., wyszła 17 II 1834 r. za wdowca Fryderyka Wilhelma Jaeger, ewangelika, majora artylerii pruskiej, komendanta Berlina (LC Dziekanowice). Marianna, ur. ok. 1808 r., wyszła przed 2 V 1832 r. za Wincentego Popowskiego. Hilary (Hilary Leon), ur. w Biezdrowie 12 I 1804 r. (LB Biezdrowo), właściciel Waleszewa, zaślubił w Poznaniu 5 XI 1837 r. Domicellę Starzeńską z Poznania, liczącą lat 22 (LC Św. Marcin Magdal., Pozn.). Córki ich: Anna, ur. 26 VII 1847 r. w Poznaniu (LB Św. Marcin, Pozn.), zmarła w Owińskach 21 III 1849 r. (LM Chludowo-owińska), i Konstancja Julianna, ur. w Zagórzu 29 IX 1849 r. (LB Św. Małgorzata, Pozn.).
Teresa, żona Wojciecha Jaskulskiego, zamieszkała w mieście Jaraczewie, tam umarła 24 XII 1808 r., w wieku ok. 40 lat, pochowana w kaplicy Św. Krzyża za miastem. Katarzyna zmarła w Kurowie 23 XII 1810 r. mając lat 60 (LM Droszew). Panna Teresa, z Topoli, chrzestna 31 III 1812 r. (LB Kleszczewo). Wojciech, kancelista sądu powiatowego w Gostyniu, i Anna z Lesińskich, mieli syna Romana Teofila, ur. 17 II 1822 r., i córki: Annę Anastazję Ksawerę, ur. 3 IV 1818 r., Teodorę Annę Mariannę, ur. 18 IV 1819 r., Elżbietę Salomeę, ur. 24 X 1820 r., Antoninę Jadwigę, ur. 19 V 1824 r., Ludwikę Jadwigę, ur. 18 VIII 1830 r. (LB Gostyń). Edmund, świadek 26 XI 1851 r. przy ślubie Radzimińskiego z Bogdańską (LC Sowina Kośc.).
>Marcellanges Maria, żona 1-o v. Jarosława z Wrzący Sokołowskiego, kasztelana lędzkiego i starosty kolskiego, 2-o v. 1519 r. Jana Leszczyńskiego, podkomorzego kaliskiego i starosty radziejowskiego (P. 867 k. 149; I. Kon. 1 k. 497).
>Marchewscy (czy szlachta?). "Urodzeni" Jan i Katarzyna, rodzice Konstancji, slugi w klasztorze śremskim, ktora 9 III 1739 r. wyszła za szl. Macieja Lubońskiego (LC Śrem).
>Marchilewicz (czy szlachcic?). "Urodzony" Paweł, dworzanin (w Grochowiskach Pańskich?), chrzestny 5 IV 1751 r. (LB Rogowo).
>Marchlewska, "urodzona" Wiktoria, wdowa, umarła 26 VI 1800 r., licząc lat 60 (LM Ostrów).
>Marchoccy h. Ostoja z Marchocic w p. miechowskim. Używali przydomku Ścibor. Z Małopolski przeszli tez i na Ruś. Aleksander, już nie zyjący 1667 r., był ojcem Jana Karola, o którym niżej, Mikołaja, miecznika przemyskiego, i Krzysztofa, obu wspomnianych 1691 r.
Jan Karol, miecznik chełmski w latach 1667-1672 (R. Kal. 15 k. 140; I. Kon. 60 k. 419), z sejmiku średzkiego 4 IV 1669 r. wyznaczony do badania krzywd doznanych od wojska (P. 196 k. 206v), a z sejmiku 27 IV 1672 r. wyznaczony rotmistrzem pospolitego ruszenia powiatu konińskiego (P. 199 k. 509), mianowany podsędkiem ziemskim kaliskim 12 VIII 1673 r. (I. Kon. 60 k. 559), sędzia deputat na Trybunał Koronny 1686 r. (Z. T. P. 34 s. 208). Od Andrzeja i Stanisława Grodzieckich, kasztelaniców międzyrzeckich, stryjów i opiekunów Andrzeja, Kazimierza, Doroty i Marianny Grodzieckich, synow i córek zmarłego Ludwika, kupił 1667 r. za 22.920 zł dobra tych nieletnich, Chylino i Głogowa oraz młyn Tarnowski w p. kon. (R. Kal. 15 k. 140), jak również za 3.000 zł części wsi Tury, stanowiącej własność zarówno tych stryjow jak i bratanków (ib. k. 145v). Poddanego z Chylina dal 1678 r. Maciejowi Trzcińskiemu (G. 86 k. 104v). Od wdowy Jadwigi z Grodzieckich Radoszewskiej, kasztelanowej wieluńskiej, kupił 1681 r. za 19.000 Zadąbrowice w p. sier. (I. Kal. 140 k. 317) i tego samego dnia zastawił owe dobra za 3.000 zł małżonkom Trzebińskim (ib. k. 322), a 1682 r. sprzedał za 19.000 złp Władysławowi Mycielskiemu, wojskiemu sieradzkiemu (Py. 63 k. 120). Od Krzysztofa z Budzisławia Wysockiego, sędzica brzeskiego kujawskiego, 1685 r. wziął w zastaw za 7.000 złp na trzy lata wsie Posokę, Sarbice oraz części w Wielkim Łęgu w wojew. sieradzkim, jak rownież Kordownię w p. kon. (I. Kon. 66 k. 68v). Od Piotra Opalińskiego, wojewody łęczyckiego, starosty generalnego wielkopolskiego, 1688 r. kupił wyderkafem za 11.000 złp wieś Stęgosze p. pyzdr. (P. 1115 III k. 20v). T.r sumę 20.000 złp, którą mu na wsiach Piorunowo, Knutry(??), Kamionka w wojew. sieradz. zapisała była Helena Marianna z Rudnik Biskupska, wdowa po Mikołaju Olszewskim, cedował Mariannie z Mycielskich, żonie Krzysztofa Przyjemskiego, chorążego kaliskiego (I. Kon. 68 k. 57a). Od tejże Przyjemskiej nabył dobra Brzeźno, Szczepidło, Głodno oraz pustki Kociętowy w p. kon., a rezygnację tę zaaprobował 1690 r. jej brat Aleksander Mycielski (ib. k. 127). T.r. skwitował Krzysztofa Gorzewskiego, cześnika chełmińskiego, z 4.000 zł, zapisanych sposobem zastawu na wsi Glodno (I. Kal. 146 s. 254). Skądinąd dowiadujemy się, że od tegoż Gorzewskiego 1690 r., lub może nieco wcześniej, nabył wyderkafem wsie Przyma, Głodowo i Przyrowno w p. kon. (I. Kon. 68 k. 189v). Dla swych dzieci ustanowił 1691 r. opiekunów, a wśród nich braci swych rodzonych, Mikołaja, miecznika przemyskiego, i Krzysztofa, jak rownież brata swej żony, Andrzeja Grodzieckiego (ib. 69 k. 46). Umarł t.r., krótko przed 4 VIII, bo wtedy Wojciech Konstanty Breza, wojewoda kaliski, wydał uniwersał zwołujący elekcję następcy na urząd podsędka (ib. k. 71). Jego pierwszą żoną była 1662 r. Zofia z Grabia Psarska, wdowa 1-o v. po Mikołaju Bilińskim (I. Kon. 58 k. 129v). Nabyła ona 1663 r. zastawem za 12.000 złp wsie Chylino i Głogowa od Ludwika Grodzieckiego, kasztelanica między rzeckiego, i żony jego Marianny z Kretkowskich. Był to sposób spłacenia jej przez Grodzieckich z zapisu 12.000 złp, jaki miała ze swym pierwszym mężem na ich dobrach, Brzezno, Szczepidło, Głodno i Kociętowy (ib. k. 216). Oboje małzonkowie dostali 1670 r. zapis 8.000 złp długu od Wojciecha Psarskiego (ib. 60 k. 114v). Zofia żyła jeszcze 1672 r. (ib. k. 419). Umarła bezdzietnie, a jej spadkobierczynią była bratanica Zofia z Psarskich Żychlińska (I. R. D. Z. Kon. 28 k. 98). Drugą żoną M-go była Dorota z Wyszyny Grodziecka, córka Ludwika i Marianny z Kretkowskich, z którą 1679 r. spisał wzajemne dożywocie (ib. k. 72; I. Kon. 76 k. 266v). Była już wdową, kiedy ją i jej dzieci, Stanisława, Aleksandra i Jadwigę, skwitował 1694 r. Krzysztof Gorzewski, cześnik chełmiński (I. Kon. 69 k. 382). Wieś Chełm wydzierżawiła 1695 r. na trzy lata za 5.000 zł małżonkom Krasnickim (ib. k. 622). W 2696 r. dostała zapis 10.000 złp od Stanisława Kretkowskiego (ib. 70 k. 4v). Na Chylinie zapisała 1705 r. promotorowi Bractwa Różańcowego w Rusocicach zapisała 757 tynfów (ib. 72 k. 217). Wspomniana wyżej córka Jadwiga była 16 VII 1700 r. jeszcze niezamężną (ib. k. 47v). zaraz potem mocą umowy małżeńskiej spisanej w Brzexnie 24 VII, poszła za Jakuba Bojanowskiego. Zmarła przed 27 VIII 1701 r. Z synów, Stanisław żył jeszcze 27 VIII 1701 r. (ib. k. 47v), ale potem o nim głucho, zapewne więc zmarł wcześnie i bezpotomnie.
Aleksander, syn Jana Karola i Grodzieckiej, 1717 r. pod zakładem 7.150 złp wydzierżawił Chylin z przyległościami małzonkom Kurczewskim (ib. 73 k. 448), a kwitował się z nimi z tego kontraktu 1721 r., zastawiając im jednocześnie te dobra za 20.000 złp (ib. 75 k. 199, 199v). Spadkobierca Jana Władysława Kretkowskiego, kasztelana chełmińskiego, otrzymał 1728 r. cesję praw do spadku po nim od innych spadkobierców, więc swej rodzono-ciotecznej siostry Teresy z Wysockich Umińskiej, rodzącej się z Marianny z Grodzieckich (ib. 76 k. 266v), oraz od Stanisława Jarnowskiego, syna Barbary z Wysockich (ib. k. 267). Siostrzeniec i spadkobierca zmarłego bezpotomnie Andrzeja Grodzieckiego 1729 r. (I. Kal. 167 s. 133). Skwitowany 1733 r. przez wspomnianą Teresę z Wysockich Umińską (I. Kon. 76 k. 481v). T.r. pod zakładem 200.000(!) zł zawierał ugodę ze współspadkobiercą kasztelana Kretkowskiego, Zygmuntem Kretkowskim (ib. 77 k. 101). W r. 1734 mowa już o nim jako o niedawno zmarłym "bezpotomnie" (ib. k. 507v). Ta bezpotomnośc była jednak, jak to zobaczymy niżej, dość szczególna. Żoną Aleksandra była 1711 r. Eleonora Latalska, wdowa 1-o v. po Rafale Lubstowskim, kasztelanicu bydgoskim (Z. T. P. 39 k. 532, 574; I. Kon. 73 k. 166). Umarła ona między r. 1717 a 1722 (I. Kon. 73 k. 448; Z. T. P. 41 k. 5). Lubstów, dobra jej synów z pierwszego męża były w posesji M-go, który w r. 1722 owe dobra bral w dzierżawę od pasierbów (I. Kon. 75 k. 33, 76 k. 65). Aleksander i Eleonora mieli córkę jedynaczkę Teresę, w zakonie Annę, nornertankę w Strzelnie, której 1732 r. ojciec zapisał 2.000 złp posagu i tyleż prowizji zapewne zaległych (ib. 76 k. 433). Po smierci ojca Teresa-Anna 1734 r. skwitowała swego ciotecznego brata Stanisława Bojanowskiego, syna Jakuba i Jadwigi z M-ch, z zapisu danego jej przez ojca 1732 r. (ib. k. 507v). Ten to właśnie Bojanowski był spadkobiercą wszystkich dóbr po wuju M-im, to znaczy: Brzezna, Szczepidła, Głodna, Chylina, Głogowa i młyna Tarnowskiego (ib. k. 536v, 77 k. 7, 78 s. 242). Zob. tablicę.
@tablica: Marchoccy h. Ostoja.
Franciszek, starosta bodaczowski, nie żył już 1722 r. Jego żoną była Zofia Grabkowska, wdowa 1-o v. po Sewerynie Jagnińskim, komorniku ziemskim sandomierskim (I. Kon. 75 k. 332).
>Marchowski (Marchocki?), szl. Marcin, 1546 r. wuj Jadwigi Karminskiej, 1-o v. Radędowskiej, 2-o v. Romiejewskiej (PY. 23 k. 190v).
>Marcinkiewicz Ludwik świadkował 21 X 1817 r. jako szwagier przy slubie Ludwika Rożańskiego z Rozalią Jaworską (LC Doruchów).
>Marcinkowscy z Marcinkowa w p. gnieźn., a raczej z kilku różnych wsi o tej samej nazwie na terenie tegoż powiatu. Tomisław (Tomasz) z Marcinkowa występujący w latach 1402-1427 (G. 1 k. 18v, 30, 42, 61, 2 k. 3a, 3 k. 250), mąż Małgorzaty 1419 r. (G. 2 k. 66a). Michał wraz ze swą córką, wdową po Wojciechu z Pląskowa, 1451 r. zobowiązali się stawić poręczycieli Wojciechowi z Pierzchalic(?) (G. 6 k. 197v).
Trojan, dawniej Niemczyński, dziedzic w Marcinkowie, zapisał w r. 1486 pięć grzywien Janowi Gomołce z Małych Bożejewic (G. 22 k. 74). Ów Trojan M. nie żył już 1494 r., kiedy wdowę po nim Jadwigę M-ą, która pięć łanów pustych w Marcinkowie, swoje oprawne, sprzedała Maciejowi Żabickiemu, była pozywana w związku z tą transakcją przez Jana Rakowskiego (G. 16 k. 80v, 23 k. 19). Córka Trojana, Dorota M-a, żona Wojciecha Jeżewskiego, całą swą częśc w Marcinkowie sprzedała 1514 r. za 80 grz. Mikołajowi Palędzkiemu. Asystowali jej przy tej transakcji Jan Podolski jako wuj i Andrzej Mirkowski jako stryj (G. 335a k. 27). Była wdową 1528 r., kiedy występowała jako spadkobierczyni Andrzeja Rzemieniewskiego w Rzemieniewicach i Zalesiu (ib. k. 113).
Mikołaj M. łan "Waczkowski" w marcinkowie 1500 r. sprzedał na trzy lata wyderkafem Janowi, mieszczaninowi z Gębic (G. 18 s. 162). Wojciechowi czarnotulskiemu 1503 r. sprzedał wyderkafem za 27 grz. (17 kop gr.) połowę młyna wodnego w Gebicach Małych, Łąkę wielka koło miasta Kwieciszewa i w Marcinkowie całe sołectwo z dwoma łanami (P. 1389 k. 243v; G. 24 k. 219, 25 k. 200v), a 1505 r. został z tejże sumy 27 grz. przez Czarnotulskiego skwitowany (G. 25 k. 575v). T.r. dał ks. Andrzejowi Oporowskiemu, kanonikowi włocławskiemu, zobowiązanie dotyczące prawa bliższości do Marcinkowa (ib. k. 576v). Od Mikołaja Palędzkiego, dziedzica w Gozdyninie, wziął zastawem 1514 r. trzy łany puste w Marcinkowie, a zobowiązał się sprzedać mu wyderkafem za 130 grz. całą tę wieś (ib. k. 456v). Chyba ten sam Mikołaj M. w charakterze stryja asystował przy transakcji pannie Barbarze Wyrzyskiej 1516 r. (N. 213 k. 27v).
>Marcinkowscy z Marcinkowa w p. kcyń., par. Gąsawa. Marcin z Wielkiego Marcinkowa zwany Masz(?) nie żył już 1465 r., kiedy jego córki, Helena i Agnieszka, swoją trzecią częśc tej wsi sprzedały za 100 grz. Mikołajowi Gorazdowskiemu. Przy tej transakcji towarzyszyli im, stryj ks. Jakub z Debna, dziekan gnieźnieński, i wuj ks. Kasper, pleban w Śnieciskach (P. 1383 k. 232v).
Jan (z Marcinkowa i Dziatkowa) z podziału majątku rodzicielskiego ze swymi braćmi, Andrzejem, Wojciechem i Świętosławem, wziął 1475 r. całe Radłowo, część w Marcinkowie p. kcyń. i 20 grz. w Dziatkowie p. gnieźn. (P. 1386 k. 30v). Ten Jan M. cz. Dziatkowski nie żył już 1509 r. (P. 786 s. 116). Jego żona Zofia żyła jeszcze 1525 r., kiedy to połowę Radłowa, swoją oprawną, dała w 200 zł węg., jako posag córce swej pannie Zofii (P. 1393 k. 57v, 95v). Była potem ta Zofia w latach 1529-1538 żoną Wojciecha Jabłkowskiego, któremu wniosła Radłowo i Tonowo. Wdowa w latach 1547-1558. Synowie Jana i Zofii a bracia Zofii Jabłkowskiej to Maciej i Świętosław, którzy 1509 r. wraz z matką 1509 r. na Marcinkowie, Radłowie i połowie Tonowa za 41 grz. sprzedali wyderkafem czynsz roczny dwie kopy groszy mansjonarzom katedry gnieźnieńskiej (P. 786 s. 116). O Świętosłaiwe nie wiem nic więcej. Maciej M. wieś Radłowo sprzedał wyderkafem 1524 r. za 500 zł swej siostrze Zofii, wtedy jeszcze pannie (P. 1393 k. 41v). Na połowie Marcinkowa i Radłowa oraz na częściach Tonowa oprawił 1531 r. posag 600 zł Elżbiecie, córce Andrzeja Grabskiego (Grapskiego), żonie swej (ib. k. 400). Po Mikołaju M-im, jako rodzonym wuju, spadkobierczynią części w Marcinkowie była Anna, żona "szl. i sław." Jana Jeżewskiego, obywatela Żnina (Kc. 117 k. 308v).
>Marcinkowscy z Marcinkowa (Marcinkowic) w p. wałec. Wedga (Wegda) M., dziedzic we wsiach Marcinkowiece, Łowicz, Brunkowo, pozwany 1470 r. przez poddanych z Głupczyna, dóbr braci z Domaborza (P. 854 k. 57).
>Marcinkowscy różni, nie wiem od jakiego Marcinkowa biorący nazwisko. Michał z Marcinkowa, mąż Jadwigi ze Starkówca, która 1467 r. wraz z siostrą Heleną zakonnicą odziedziczone w tej wsi po ciotce Katarzynie cztery łany sprzedała za 100 grz. Mikołajowi Milajowi, miecznikowi kaliskiemu (P. 1983 k. 289v).
Maciej Aulok (Ulok) z Marcinkowa, Ślązak, brat rodzony Jadwigi "Ulokówny" z Marcinkowa M-ej, 1575 r. żony Jana Gałęskiego Piotruszki (R. Kal. 4 k. 245v). Oboje Gałęscy żyli jeszcze 1596 r.
Marianna wyszła 7 X 1736 r. za Wojciecha Bogońskiego )LC Strzelno). Szl. Paweł (czy szlachcic?), sługa Pierzchlińskich, przy końcu życia ekonom w Czeszewie, zmarł 1772 r., pochowany 23 III. Z poslubionej 25 II 1754 r. uczc. Klary Węclówny miał synów, Wojciecha, ur. w Kębłowie, ochrzcz. 13 IB 1756 r., oraz Antoniego, ur. tamże, ochrzcz. 17 I 1763 r. (LB, LC, LM Miłosław). "Urodzony" Józef, obywatel poznański, dzierżawca Słaszewa, zmarł tam 2 IX 1812 r., pozostawiając wdowe i dzieci (LM Margonin). "Urodzony" Bogusław i Marianna z Legów (Logów?), rodzice Bolesława, zmarłego w Sielcu 16 VI 1859 r. w wieku lat dwoch (LM Juncewo). Julianna z M-ch Ciszewska zmarła w Poznaniu 1 III 1859 r.
>Marcinowicz "urodzony" Jan (czy szlachcic?), kwitował 1653 r. z pretensji ks. Stanisława Rusieckiego, plebana w Człopie (W. 40 k. 506). Chyba ten sam "szl." Jan M., dzierżawca Czerlenina, gdzie było 8 łanów osiadłych, i Morakowa, dóbr dziedzicznych Wojciecha Opackiego, podkomorzego warszawskiego, gdzie łanów było 11, winien był 1655 r. stawić jednemu żołnierza (Kc. 130 k. 184). Petronella Kalińska, wdowa po Janie M-u, była 2-o v. 1670 r. żoną Michała Korzeniewskiego (P. 1869 k. 79).
>Marciszewski szl. Stanisław zaślubił 25 XI 1620 r. szl. Agnieszkę Kowalską (LC Objezierze).
>Marczewscy. Pani Anna M-a miała część w Małym Piątku, z ktorej to części, z jednego dymu, Stefan Żerański winien był płacić podymnego uchwalonego 1652 r. w obozie pod Beresteczkiem 1 zł (Rel. Kal. 31a k. 259). Joanna, zona Andrzeja Borzęckiego, nie zyła juz 1775 r.
>Marczych, Marcich, czy szlachcic? Maciej, juz nie żyjący 1689 r., kiedy występowała wdowa po nim Jadwiga z Rabskich, córka Piotra (I. Kon. 68 k. 76, 78v).
Marczyńscy h. Mściszewski. Stanisław Marcin, nobilitowany na sejmie 1775 r., otrzymal herb przedstawiający półksiężyć barkiem do góry, rogami na dół, nad księżycem dwie gwiazdy sześciopromienne, pod księżycem strzała ostrzem w dół. Nad hełmem w koronie pawi ogon, na nim takaż strzała (Uruski). Dyplom królewski z 1 III 1777 r. przydał mu do tego herbu pióro (P. 1082 k. 29). Wspomniany Stanisław Marcin mieszkał w latach 1777-1781 w Strzelcach koło Chodzieży, w latach 1783-1789 w Murowanej Goślinie względnie w pobliskim Trojanowie (LB Mur. Goslina), posesor Nietaszkowa, umarł tam 2 XI 1789 r., mając lat 66 (LM Ujście). Jego zięć Iwanowski do spraw pozostałego po nim spadku "w Prusach", to znaczy w kordonie pruskim, mianował 1791 r. swym plenipotentem Ludwika M-go (P. 1368 k. 138v). Żoną Stanisława Marcina była Anna z Grochowa Loga, po śmierci męża trzymająca nadal Nietaszkowo. Żyła jeszcze 26 VII 1801 r. (LB Ludziska). Synowie: August, Franciszek, Ludwik, o których niżej, i Jan Krzysztof wspomniany 1791 r. (P. 1368 k. 138v). Z córek, Konstancja (Konstancja Apolonia), chrzestna brata Augusta 22 IX 1777 r. (LB Chodzież), wyszła w Murowanej Goślinie 2 I 1782 r. za szl. Józefa Iwanowskiego, zyli jeszcze oboje 1793 r. Elżbieta zaślubiona w Murowanej Goslinie 30 IV 1791 r. ur. Jakuba Izbińskiego, namiestnika w kawalerii narodowej, żyli jeszcze 1793 r. Anna zaślubiła 4 VI 1793 r. Macieja Gawronskiego z Redgoszczy. Krystyna była żoną Karola Niesiołowskiego, dzierżawcy Zakrzewa. Żyli jeszcze oboje 1821 r.
@tablica: Marczyńscy h. Mściszewski
1. Augustyn (Augustyn Zygmunt Stanisław), syn Stanisława Marcina i Anny z Logów, ur. 22 IX 1777 r. (LB Chodzież). Dzierżawca Redecza, zaślubił we dworze w Gądeczu 5 VI 1802 r. pannę Mariannę Gądkowską (LC Łopienno). Ich syn Jan Józef, ur. w Świętem około 1810 r., ożeniony najpierw z Matyldą N., zmarła w warszawie 13 XI 1860 r., poślubił 2-o v. w Gostoniu 26 XI 1862 r. pannę Wiktorię Grochocińską, dzierżawczynię Gostonia, ur. ok. 1826 r. (LC Giewartów). Ten Jan Józef legitymując się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1841 r. jako imiona ojca swego podał: Augustyn Stanisław Jakub (Spis. szl.; Uruski).
2. Franciszek (Franciszek Ksawery), syn Stanisława Marcina i Anny z Logów, ur. w Strzelcach 29 I 1781 r. (LB Chodzież). Dzierżawca Żurawitego cz. Zdzarowitego, ożenił się najpierw z Marianną Warnke, zmarła tamże 29 V 1805 r., po poronieniu, w wieku lat 19 (LM Kiszkowo). Drugą jego żoną była zaślubiona 8 IX 1805 r. Anna Bogusławska, córka Wojciecha, komisarza dóbr zbąszyńskich, dzierżawcy Perzyn, licząca lat 22 (LC Zbąszyń).
3. Ludwik, syn Stanisława Marcina i Anny z Logów, występujący, jak już widzieliśmy, w r. 1791, dzierżawca Opatowic koło Radziejowa, mąż Tekli ze Złotnickich, miał z nią córkę Annę (Annę Juliannę), ur. w Opatowicach, ochrzcz. z ceremonii 26 VII 1801 r. (LB Ludziska). Córka tychże rodziców, Anna umarła 26 VII 1805 r. a wiek jej podano na lat dwa, nie wiem więc, czy to ta sama, czy inna, młodsza, tegoż imienia (LM Ludziska). Niewątpliwie tego samego Ludwika synem był Melchior Kasper, legitymujący się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. (Spis szl.; Uruski).
Zapewne synem Stanisława Marcina i Anny z Logów był też Stefan, który zaślubił w Poznaniu 30 VII 1794 r. Teklę Wojciechowską mieszkająca u Klarysek (LC Św. marcin, Pozn.). Zob. tablicę.
>Margońscy, Margonińscy h. Grzymała z Margonina w p. kcyń. Teodorczyk (Dietrzych) z Margonina 1398 r. (Leksz. II 1095), dziedzic w Margoninie, wiódł w latach 1400-1404 sprawę sądową z Sędziwojem Mokronoskim (Ks. Z. Pozn., 164, 1807), a 1405 r. z Pietraszem Wojnowskim (ib. 2200, 2461). Umarł między r. 1413 a 1415(?) (P. 4 k. 29; G. 2 k. 42v). Jego zona była Katarzyna żyjąca jeszcze 1418 r. (P. 5 k. 81v, 92). Ich synowie to Zygmunt i Adam. Bratem Teodoryka był Jakub występujący 1404 r. w sprawie z Mokronoskim (Ks. Z. Pozn. 1807).
1. Zygmunt z Margonina, M., syn Teodoryka, stolnik kaliski 16 IX 1435 - 12 X 1450 (Gąsiorowski). Wystepował 1418 r. (P. 5 k. 81v), miał 1422 r. termin z Dobrogostem z Kolna (P. 6 k. 15v). Świadczył 1438 r. naganionym w szlachectwie braciom z Ninina, wraz ze swym bratem Adamem z Budziszewa, z herbu Grzymała (P. 14 k. 41v). Od Czambora z Wyrzyska kupił 1441 r. za 500 grz. wieś Jeziorki p. nakiel. (N. 143 k. 23v). Umarł przed 1 I 1453 r. (Gąs.). Żoną jego była helena Trzebawska, wdowa 1-o v. po Kasprze Czarnkowskim (P. 854 k. 110, 855 k. 13v). Winna była 1438 r. płacić jej winę Katarzyna z Czarnkowa, zona Macieja z Wąsoszy, bo, pozwana, nie stanęła (P. 14 k. 28v, 59). Sprawa z Katarzyną i jej mężem dotyczyła prowentów i zakończyła się ugodą zawartą 1446 r. (P. 15 k. 212). Posag swój na Czarnkowie i Debem, to jest 48 grz. oraz 4 grz. czynszu rocznego legowała 1462 r. Dominokanom poznańskim, zas 11 grz. i kopę czynszu rocznego kościołowi w Trzebawiu dla erygowania tam ołtarza (P. 1384 k. 120). Części w mieście Margoninie z zamkiem i we wsiach Margońska Wieś i Garbowo sprzedała przed r. 1466 bratu męża, Adamowi z Budziszewa (P. 1383 k. 245av). Pozywała 1471 r. Sędziwoja czarnkowskiego, kasztelana santockiego, bratanka swego pierwszego męża, o wtargnięcie w czwartą część Czarnkowa, jej oprawną (P. 854 k. 110). Chyba jeszcze żyła 1475 r. (p. 855 k. 13v). Córka Zygmunta, Helena, dziedziczka po ojcu połowy miasta Margonina i trzeciej części Margońskiej Wsi, była zoną Michała Gołanieckiego. Oboje nie zyli juz 1475 r. (P. 20 k. 29v).
2. Adam z Margonina, M., z Budziszewa, Budziszewski, syn Teodoryka, pisarz ziemski poznański 26 IX 1447 - 8 V 1464 (Gąs.). Występował 1429 r. (P. 11 k.1v, 147). Od Heleny, wdowy po Zygmuncie M-im, nabył części w mieście Margoninie z zamkiem i we wsiach Margonska Wieś i Garbowo. Części w tych dobrach trzymał też z tytułu opieki nad Heleną, córką tych Zygmunta i Heleny (P. 20 k. 29v, 1383 k. 245av). Umarł 1464 r. (Gąs.), pozostawiając synów: Andrzeja, Pawła, Stanisława i Piotra, piszących się z Budziszewa. Ci synowie dokonali działów, w skutku których, Paweł całe Chawłodno dał 1466 r. Andrzejowi (P. 1383 k. 237). W ciągu lat 1466-1469 Paweł, Stanisław i Piotr swoje części po ojcu w mieście Margoninie z zamkniem i we wsiach Margońska Wieś, Garbowo i Biekowo sprzedali Domaratowi i jego synowi Mikołajowi M-im, o których będę jeszcze mowił. O synach Adama mowa pod Budziszewskimi h. Grzymała. Zob. tablicę 1.
@tablica: Margońscy h. Grzymała 1
Bogusław M., dziedzic w Margoninie 1428 r. (KDW V 463). Na połowie miasta Margonina i wsi Zychowo oprawił 1436 r. żonie swej Elżbiecie posag 50 grz. (P. 1378 k. 194v). Sprzedał 1437 r. za 24 grz. dwie grzywny czynszu rocznego na Margońskiej Wsi Maciejowi Myskowi, dziedzicowi Łoskunia, ten zaś uczynił z tego czynszu fundację dla proboszczów margońskich. Przy tej transakcji asystował Zygmunt M., stolnik kaliski, zapewne bliski krewny (brat?) Bogusława (KDW V 587). Żył jeszcze Bogusław 1448 r. (P. 1380 k. 21), nie żył 1473 r. (P. 1383 k. 210v). Syn Domarat.
Domarat z Margonina, syn Bogusława, wespół z ojcem na części Margońskiej Wsi, na połowie Garbowa i na młynie Tłuczka oprawił 1444 r. 300 grz. posagu żonie Barbarze (P. 1379 k. 18v). Od jana z Czarnkowa, podkomorzego poznańskiego, kupil wyderkafem 1451 r. za 1.457 zł węg. wsie Połajewo i Sierakówko p. pozn. (P. 1381 k. 41). Od Macieja z Wiśniewa kupił 1463 r. za 400 grz. część w Wisniewie (P. 1383 k. 188). Od Elżbiety, Świąchny i Doroty, sióstr z Oporzyna, kupił 1464 r. ich części w Oporzynie p. kcyń. (ib. k. 223). Od Pawła z Budziszewa nabył 1466 r. jego części w mieście Margoninie z zamkiem i we wsiach Margońska Wieś i Garbowo, dając mu w zamian szóstą część Garbowa (z wyjątkiem młyna) i dopłatę 1.000 grz. (P. 1383 k. 245av). Rownież i Stanisław z Budziszewa, brat Pawła, swe części w Margoninie z częściami jeziora i zamku oraz wsi przyległych, Margońska Wieś, Garbowo i Biekowo, 1466 sprzedał mu za 1.000 zł weg. (P. 1384 k. 237v). Od Małgorzaty z Gołańczy, żony Macieja Grodzieńskiego, nabył 1469 r. jej części w połowie Margonina z zamkniem, jeziorem, młynem, części Margońskiej Wsi, Garbowa oraz czwartą część młynów Wilkowskiego i Nadolnego, dając jej w zamian pół wsi Gitkowice(?) w p. kcyń. z dopłatą 2.000 zł (P. 1385 k. 17v). Ze Stanisławem z Budziszewa procesował się 1469 r. (P. 18 k. 206, 240v). Od Dzichny, żony Andrzeja Dziecmiarowskiego, kupił 1470 r. za 200 grz. cała jej "babiznę" (P. 1395 k. 90). Żył jeszcze 1473 r. (P. 1383 k. 210v). Synem jego był Mikołaj, córką Malgorzata, zyjąca 1493 r., żona Michała Łukowskiego ze Zbyszewic.
Mikołaj, syn Domarata, mąż katarzyny z Bnina Śmigielskiej, corki Wojciecha, kasztelana międzyrzeckiego i Zuzanny z Gowarczowa. Tej Katarzynie jej teśc Domarat z Margonina 1473 r. dał oprawę 1.000 zł weg. i 150 grz. posagu na połowie miasta Margonina, jeziora, Margońskiej Wsi, folwarku, wsi Garbowo, na całej wsi Biekowo oraz na dworze zmarłego Bogusława (P. 1383 k. 210v). Mikołaj od Piotra Budziszewskiego, jeszcze nieletniego, nabył 1477 r. za 400 grz. jego części w Margoninie i wsiach przyległych (P. 1386 k. 81v), zas 1483 r. za 1.400 zł weg. kupił części w tychże dobrach od wnuczki Zygmunta M-go, stolnika kaliskiego, Barbary Gołanieckiej, wdowy po Wincentym ze Skępego, podkomorzym i staroście dobrzyńskim, a jednocześnie puścił jej wyderkafem za 300 zł połowę miasta Margonina z połową młyna wodnego oraz połową wielkiego jeziora zwanego Zdzychowo (ib. k. 183v). T.r. połowę Margońskiej Wsi sprzedał wyderkafem za 130 zł weg. Przecławowi Potulickiemu, kasztelanowi rogozińskiemu (P. 1386 k. 183v). Nie żył już 1493 r. (P. 22 k. 67), a 1494 r. owdowiała Katarzyna była już 2-o v. żoną Hieronima z Kretkowa, starosty rogozińskiego (Kc. 8 k. 65v; Boniecki pod Kretkowskimi). Występował ów Kretkowski 1497 r. jako ojczym Mikołaja M-go, a nie żył już 1500 r. (P. 859 k. 69). Katarzyna zobowiązywała się w latach 1501-1502 zrzec całego spadku po swej matce (P. 23 k. 22, 65). Swoją część Gowarczowa w p. opoczyńskim sprzedała 1507 r. Rozdrażewskim (St. Pr. Pol. Pomn. VII 288). W sprawie spadku po Zuzannie z Gowarczowa zapadł 1509 r. dekret królewski (MRPS IV 8884). Wieś Szamocino w p. kcyn. wydzierżawiła Katarzyna 1515 r. Mikołajowi Grocholskiemu (P. 866 k. 249). Żyła jeszcze 1518 r. (Kc. 8 k. 146v). Syn Mikołaj.
Mikołaj, syn Mikołaja i Śmigielskiej, ur. ok. 1476 r. (miał w r. 1494 ok. 19 lat, Kc. 8 k. 65v), uzyskał 1493 r. "przydanie lat" w sprawie toczonej z Michałem Łukomskim, dziedzicem w Zbyszewicach, o posag 200 zł, ktory dziad Domarat zobowiązał się dać za córką Małgorzatą, żoną tego Michała. teraz ta Małgorzata, ciotka Mikołaja, pretendowała również i do spadku po swej babce (chyba macierzystej?) Annie "Dzyanczylewej", to jest do sumy 1.800 grz. na Margoninie, Margońskiej Wsi, Wiśniewie, Garbnowie, Gitkowicach i Biekowie. Pretendowała też do udziału w spadku po ojcu Domaracie (P. 22 k. 67). Pozostając pod opieką matki oraz Wojciecha i Stanisława Potulickich, procesował się Mikołaj 1495 r. z córkami zmarłego Macieja Ninińskiego, który od jego ojca wydzierżawił był za 64 grz. część w margońskiej Wsi (P. 856 k. 157). od wuja Mikołaja Grocholskiego cz. Miłońskiego 1508 r. nabył wyderkafem za 1.000 zł i 600 zł węg. wsie Szamocino i Lastkowo p. kcyń. (P. 786 s. 58). Od nieletnich braci swej żony, Andrzeja i Krzysztofa z Danaborza (Domaborza), kasztelaniców rogozińskich, 1520 r. kupił wyderkafem za 305 grz. wieś Czesławice p. kcyn. (P. 1392 k. 15v). Umarł w r. 1523 lub 1524 (P. 1392 k. 488, 1393 k. 15v). Jego zoną pierwszą, poślubioną 1520 r., była Barbara z Danaborza, córka zmarłego Jana, kasztelana rogozińskiego, i Petronelli z Oporowa. Jej matka i bracia krótko przed ślubem, 7 III, zapisali mu w posag za nią dług 700 zł (N. 213 k. 44). On ze swej strony żonie t.r. oprawił posag 1.200 zł na połowie połowy miasta Margonina oraz wsi Margońska Wieś, Biekowo, Garbowo, Witkowice(?) (P. 1392 k. 346v), a wnet potem, tego jeszcze roku na połowie Margonina i wsi powyższych, jak również na Wiśniewie z klucza margońskiego, połowie Czesławic w p. kcyń. i na Łoskuni w p. pozn. oprawił jej ów posag w wysokości 1.250 zł (ib. k. 356). Po smierci tej Barbary Mikołaj zaślubił 2-o v. Zofię Kleczewską, córkę Mikołaja i Małgorzaty, która, będąc już jego żoną, 1523 r. części po rodzicach w Kleczewie i wsiach przyległych w p. kon. sprzedała mężowi za 2.500 zł, on zaś na połowie Margonina z wsiami przyleglymi, i na połowie miasta Kleczewa z przyległymi wsiami oprawił jej 3.000 zł posag (P. 1392 k. 488; I. R. Gr. Kon. 2 k. 125v). Była już wdową po Mikołaju a 2-o v. żoną Andrzeja z Danaborza (Domaborza), starosty nakielskiego, kiedy 1524 r. Maciej Łukowski na połowie swego Tomiszewa w p. kcyń. sprzedał jej za 100 zł czynsz wyderkafowy 15 zł (G. 335a k. 89). Swemu drugiemu mężowi, "z miłości ku niemu", dała 1526 r. gotowiznę 3.000 zł i w klejnotach 1.000 zl (N. 213 k. 76). Oprawe i wiano otrzymane od pierwszego męża, tj. 6.000 zł sprzedała wyderkafem 1526 r. za 3.000 zł Mikołajowi z Potulic, dziedzicowi w Chodzieży (P. 1393 k. 111). Nie żyła już 1539 r. (P. 878 k. 429). Z Kleczewskiej syn Tomasz.
Tomasz, syn Mikołaja i Kleczewskiej, 1524 r. pozostawał pod opieką "stryjów", Mikołaja, kasztelana rogozińskiego, i Mikołaja na Chodzieży Potulickich, braci między sobą stryjecznych (P. 869 k. 1, 1393 k. 15v). Od Jana Rożnowskiego Łojka i jego brata Macieja kupił 1525 r. za 70 grz. ich część wsi Łoskuń p. pozn. (P. 1391 k. 66). Wraz z pannami Kleczewskimi, siostrami swej matki, pozwany 1529 r. przez Stanisława Przytuckiego o bezprawne posiadanie połowy Przytuk (G. 29 k. 30v). Skwitowany 1539 r. przez Mikołaja Potulickiego z Chodzieży z 2.800 złp, którą to sumę matka Tomasza zapisała była Potulickiemu jako swą oprawę na dobrach Margonińskich i Kleczewskich (P. 878 k. 429). Swoją piątą część miasta Kleczewa i wsi Rostkowej, Dunajca, Gogolina, Słaboszewka, Przerowna, Jabłonki Wielkiej i Małej w p. kon. i Jarotek w p. gnieźn. sprzedał 1539 r. za 5.000 zł Janowi Russockiemu, miecznikowi kaliskiemu (N. 213 k. 75). Janowi Zbyszewskiemu sprzedał 1548 r. za 3000 grz. wieś Łoskuń (P. 1395 k. 424v). Został zabity w r. 1550 lub 1551 (P. 889 k. 126v; Kc. 11 k. 201), a o to morderstwo Wincenty, Maciej, Stanisław i Jan, bracia Budziszewscy, pozywali 1551 r. Jana Oleskiego (Kc. 11 k. 230v). Jego żoną była Regina Grudzińska (Grodzieńska), córka Zygmunta, której 1539 r. na połowie miasta Margonina oraz wsi Margońska Wieś, Wiśniewo, Łoskuń, części Witkowic (Gitkowic), Garbowa, Biekowa pustek oprawił posag 2.000 zł (P. 1394 k. 313). Była 2-o v. 1554 r. żoną Jana Czarnkowskiego (P. 895 k. 254v, 1396 k. 217). Ponownie wdowa 1563 r. (P. 905 k. 359v)., żyła jeszcze 1567 r. (P. 911 k. 309). Tomasz potomstwa nie zostawił, a do jego licznych spadkobierców należeli m. inn. wspominani wyżej bracia Budziszewscy, wnukowie Adama z Margonina (P. 1397 k. 554v), Mikołaj, Krzysztof, Stanisław i Sebastian Grzymułtowscy, oraz Słupskie, córki Stanisława i Anny z Grzymułtowskich (ib. k. 554; Kc. 11 k. 169v, 113 s. 70, 117 k. 205), Katarzyna Widawska oraz Sebastian, Jerzy i Florian Widawscy (G. 36 k. 217), Mikolaj, Stanisław, Anna i Dorota Niewierscy (Kc. 113 s. 70), Wojciech i Stanisław Małgowscy oraz ich siostrzenica Helena z Jedleckich Gajewska (I. Kal. 22 k. 110; Kc. 11 k. 169v: Py. 31 k. 33v). Dobra Margonińskie od spadkobierców Tomasza skupili Czarnkowscy. Zob. tablicę.
@tablica: Margońscy h. Grzymała 2
>Marianowska Marianna, żona Stanisława Linczewskiego, oboje już nie żyli 1725 r. (Kośc. 314 s. 315).
>Markiewiczowie różni. Aleksander, chrzestny 12 IX 1644 r. (LB Juncewo). Chyba ten sam (tu jednak nazwany pomyłkowo Wojciechem), mąż Marianny z Boińskich trzymającej 1650 r. dozywotnio za przywilejem prymasowskim Łubieńskiego, sołectwo w Januszkowie w kluczu żnińskim (G. 82 k. 302v). Ta Marianna Boińska, córka Jakuba i Jadwigi z Dobieszewskich, była już 1653 r. 2-o v. żoną Władysława Kąsinowskiego (G. 82 k. 724). Szl. Marcin (czy szlachcic?) zaslubił 3 II 1658 r. Katarzynę z przedmieścia w Poznaniu (LC Św. Wojciech, Pozn.). Szl. Jan (czy szlachcic?) ożenił się 6 VI 1677 r. z Katarzyną Gozdowską (LC Grunowo). "Pan" Jerzy (czy szlachcic?), ekonom w Obrze, i Anna, rodzice Stanisława, ochrzcz. 12 V 1715 r. (LB Obra).
Kazimierz, 1728 r. mąż Ludwiki Tłukomskiej, córki Macieja i Katarzyny z Chrząstowskich (Kośc. 163 k. 212), żył jeszcze 1758 r., kiedy ona już nie żyła (ib. 327 k. 26), nie żył i on 1759 r. (I. Kon. 79 k. 153). Ich syn Wojciech. Corki, Katarzyna, niezamężna, i teresa, żona Józefa Ambrożkiewicza, swoje części z 1.100 złp z sumy 3.300 złp, pochodzącej z dokonanego 1717 r. podziału między spadkobiercami Macieja Tłukomskiego, scedowały 1759 r. bratu Wojciechowi (ib.). Ten Wojciech już 1758 r. otrzymał od swej rodzonej ciotki Barbary Tłukomskiej cesję jej sumy posagowej 1.100 zł, pochodzącej z tego samego spadku (Kośc. 327 k. 26). Żył jeszcze 1765 r. (I. Kon. 82 k. 148), nie żył już 1773 r., kiedy wdowa po nim, Agnieszka z Podbielskich mianowa plenipotenta (I. Kal. 209/213 k. 204). Wraz ze starszym synem Aleksandrem a w imieniu nieletnich, syna Bonawentury i córki Józefy, dworek za murami Kalisza koło młyna wodnego i dworku Rybickich zastawiła 1784 r. za 40 zł węg. wdowie Annie z Błaszkowskich Hulewiczowej (ib. 224 k. 58, 177). Aleksander w imieniu własnym oraz brata i siostry sprzedał ów dworek 3 IX 1791 r. za 900 złp pannie Salomei Sulmierskiej, łowczance brzezińskiej (ib. 231 k. 441).
Stanisław Radwan M., dzierżawca Kijewa w latach 1735-1738 (LB Śnieciska), dzierżawca wójtostwa w Żychlewie 1744 r. (LB Krobia), mąż Zofii Kurnatowskiej, nie żył już 1787 r., a Zofia była wtedy 2-o v. żoną Ewarysta Mieruckiego (I. Kon. 83 k. 326). Synowie: Karol, ur. w Żychlewie 2 XI 1744 r. (LB Krobia), Ignacy Walentyn, ochrzcz. 12 II 1747 r. (LB Środa). Córki: Ludwika Emerencja, ochrzcz. 23 I 1735 r., Teofila, ochrzcz. 13 IV 1736 r. (LB Śnieciska).
Katarzyna przed 22 IX 1765 r. wyszła za Jakuba Miecznikowskiego. N., nie żyjący już 1771 r., był mężem Katarzyny Pszczółkowskiej, córki Karola i Katarzyny z Dabrowskich, wtedy wdowy (G. 100 k. 454v). Pani Marianna, chrzestna 13 IX 1778 r. Marianna przed 4 VII 1780 r. wyszła za Józefa Żochowskiego (LB Oporowo). "Ur." panna Józefa z miasta raszkowa, chrzestna 1 I 1802 r. (LB Pogrzebów).
Józef, posesor Międzylesia koło Wągrówca, i żona jego Rozalia, oboje nie żyjący już 19 IV 1810 r., mieli synów, Jana i Franciszka. O tym drugim wiem tylko tyle, że był w r. 1808 świadkiem ślubu brata (LC Juncewo).
Jan, syn Józefa i Rozalii, ur. ok. r. 1778, dzierżawca Starężyna w r. 1808, zaślubił w Juncewie 20 XI t.r. Mariannę Racięcką (Racięską), ur. ok. r. 1782. Kupił 1 XI 1822 r. za 16.000 tal. Starężyn od Józefa Brzeskiego. W latach późniejszych nabył też Niemczynek koło Łekna. Jan i Marianna 10 IV 1845 r. Starężyn i Niemczynek oddali synom, Stanisławowi i Józefowi, zachowując dla siebie rezydowanie w Starężynie, dożywotnią rentę po 333 tal. od każdego z synów rocznie i świadczenia w naturze. Jan zmarł 12 XI 1858 r. Marianna umarła w Starężynie 2 VIII 1860 r. Ich synowie: Wojciech, ur. w Starężynie, ochrzcz. 19 IV 1810 r., zmarły dzieckiem, Stanisław, o którym niżej, Ignacy, ur. ok. r. 1813, zmarły w Starężynie 11 IX 1816 r. w wieku 3 lat, Józef, o którym niżej, inny Józef, zmarły 18 IV 1820 r. po 3 dniach życia, Wojciech, bliźniak poprzedniego, ochrzcz. 20 IV 1820 r., zmarły dzieckiem, Franciszek Jan Ewangelista, ur. w Starężynie 1 X 1823 r., zmarły dzieckiem. Z córek, Weronika, ur. ok. r. 1814, umarła w Starężynie 29 XII 1831 r., mając 17 lat, Teofila, ur. w Starężynie 21 III 1821 r. (LB, LM Juncewo; LB Kozielsko; Hip. Wągr., Starężyn).
1. Stanisław, syn Jana i Racięckiej, ur. 21 III 1811 r. (LB Kozielsko) od ojca dostał 15 IV 1845 r. Staręzyn, wyceniony na 21.600 tal. Zaślubił krótko przed 22 XII 1849 r. Weronikę Racięcką, która wniosła mu 13.333 tal. posagu. Ale była to niewątpliwie jego druga żona, na co wskazuje istnienie córki idącej zamąż w r. 1859. Stanisław 4 VII 1861 r. sprzedał Starężyn za 55.000 tal. Mateuszowi Moszczeńskiemu (Hip. Wągr. Starężyn). Córka Anna zaślubiła 7 III 1859 r. Leopolda Józefa Bilarzewskiego z Turzy. Byc może, inną córką Stanisława, również z tej pierwszej nieznanej mi zony, była Waleria (Walerianna), żona Antoniego Kownackiego, zmarła po porodzie w Starężynie 19 III 1857 r. Nie można jednak wykluczyć i tej możliwości, że była to siostra Stanisława.
2. Józef (Józef Wincenty), syn Jana i Racięckiej, ur. w Starężynie 12 II 1818 r., od ojca dostał 15 IV 1845 r. Niemczynek, wyceniony na 12.750 tal. (Hip. Wagr. Starężyn). Zaslubił 26 VII 1842 r. Konstancję Gozimirską z Popowa Podlesnego, ur. ok. r. 1809 (LC Św. Trójca, Gniezno), zmarła w Salzbrunn (25 VIII?) 1861 r. (Dz. P.). Zob. tablicę
@tablica: Markiewiczowie
Józefa była w latach 1831-1836 żoną Filipa Goczkowskiego, dzierżawcy folwarku plebańskiego w Laskówku koło Nowegomiasta, potem "czynszownika" w Marszewie. Helena poslubiła przed 14 IX 1874 r. Napoleona Swinarskiego. Umarła, będąc wdową, 14 VIII 1914 r., pochowana w Popowie. Jan, mąż Emilii z Maztschków(!), która zmarła 28 XI 1906 r. mając lat 73, pochowana w Poznaniu, pozostawiając dzieci i wnuki (Dz. P.).
Konstanty, syn Konrada z Wilna i Konstancji, ur. w Strzale, parafii Zdzięcioł 5 IX 1888 r., dziedzic dóbr Warcisowo i Annomyśl na Litwie, 32-letni, zaślubił 27 III 1922 r. jadwigę z Buttowtów Andrzejkowiczów, wtedy z Pomorzan, córkę Michała, dziedzica Starego Dworca, Staniszek, Nowego Dworu, i Stefanii z ks. Ogińskich, ur. 27 II 1906 r. w Starym Dworze, par. Repla (LC Pobiedziska).
Dla celów zapewne legitymacyjnych wpisano już w XIX wieku w księge inskrypcji poznańskich pod r. 1739 nieudolnie sfałszowany zapis, wedle którego "Generosus" Stanisław M., syn zmarłych Jana i Barbary z Koźmińskich, sprzedał wieś Koźlankę w p. kcyn. za 23.000 złp "Generosi"(!) Wojciechowi Opalińskiemu, staroście bolesławskiemu (P. 1256 k. 168). Zarówno osoba sprzedającego jak i sama transakcja to oczywisty wymysł. Tytulatura stanowa nabywcy świadczy o zupełnej nieznajomości przyjętych wówczas form.
>Markiewski(?), Łukasz, regens kancelarii grodzkiej gniexnieńskiej, zmarł 1685 r., przed 12 IV (G. 88 k. 51v).
>Markowscy h. Grzymała, z Markowic w p. inowrocł., gdzie siedzieli obok Szeligów. Jan Grzymek z markowic 1503 r. świadczył z herbu Grzymała jako "brat i krewny" Katarzyny ze Szczkowa(?), babki Kaspra Hermana (MRPS III 788). Nie żył już 1520 r. (G. 335a k. 53v). jedna z jego córek, katarzyna była w latach 1520-1535 żoną Marcina Irzykowskiego, druga, Elżbieta była 1525 r. za Teofilem Tarnowskim, burgrabią ziemskim pyzdrskim. Może synem Jana był Andrzej M. Grzymek, Grzymała, który 1532 r. pozywał braci Sokołowskich, dziedziców w Rakowie, o wydanie kmieci zbiegłych z Gizewa (G. 262 k. 16v, 17) Od Barbary Barcickiej, żony Tomasza Cielmowskiego, kupił 1543 r. za 200 grz. części we wsiach Barcice i Kliny oraz łąkę zwaną barcina (G. 335a k. 285). Żył jeszcze 1544 r., kiedy pozywał zięcia Łukasza Turzyńskiego o niedopełnienie oprawy 320 złp posagu żonie (G. 44 k. 49v). Turzyński t.r. oprawil swej żonie Dorocie 400 zł posagu. Prócz owej Doroty była jeszcze corka Anna, chyba starsza, w latach 1540-1541 żona Jana Rynarzewskiego.
W Barcicach i Gizewie widzimy potem w tym samym jeszcze stuleciu M-ch Szeligów.
>Markowscy h. Nałęcz, z Markowa w p. inowrocł., odgałęzienie Gosławskich Kiełbasów. Mikołaj z Markowa, chorąży inowrocławski, w imieniu Katarzyny Rogaliny z Kołodziejewa domagał się 1488 r. uiszczenia przez Katarzynę, wdowę po Janie Słupskim, zakładu 100 grz. (G. 13 k. 98v). Trzymał 1494 r. wsie Kołodziejewo i Sądowo, należące do braci z Brzyskorzystwi (G. 23 k. 58). Wdowie po tym Mikołaju, chorążym poznańskim(!), Agnieszce, syn Wojciech zapisał 1514 r. czynsz roczny 36 zł wyderkafem za 450 zł weg. na swych częściach w dobrach Lichińskich i Gosławickich (P. 866 k. 3v, 1392 k. 1v). Ta Agnieszka M-a oświadczała 1520 r. "pilnośc" uiszczenia 27 zł czynszu rocznego należącego się od syna Jana i od wnuków po synu Wojciechu (P. 867 k. 280). Synowie, Wojciech i Jan.
1. Wojciech Kiełbasa z Markowa, syn Mikołaja i Agnieszki, burgrabia ziemski kaliski 1514 r. (I. R. Z. Kon. 6 k. 6). Wraz z bratem Janem pozywał 1504 r. Wojciecha Kcyńskiego ze Słup o wygnanie siłą z Kołodziejewa i Sędowa, a proces z nim trwał i 1509 r. (G. 24 k. 273v, 291v, 26 k.4v; I. Kal. 6 k. 33, 8 k. 131v). Obaj bracia 1509 r. nabyli od niego wyderkafem za 150 grz. połowy w tych dwóch wsiach (P. 786 s. 171), ale pozywali go znów 1511 r. o zakład 200 grz. (Py. 170 k. 30v). Obaj połowę Gosławic i Lichinia oraz wsi: Maliniec, Niesłusz, Grodziec, Rudzica, Grądlino, Bielewo, Wielkiepole, Pęcław, część wsi Laskowiec p. kon., połowę wsi Radwanczewo, Mieczewnica, jaworowo p. gnieźn. 1510 r. nabyli od Walentego i Klemensa, dziedziców z Łęki w z. łęczyc., od Wojciecha Lubomyślskiego, wreszcie od córek Mikołaja z Janiszewa, podsędka brzeskiego, jako współspadkobierców zmarłych Jana i Andrzeja, dziedziców Gosławic. Dali im w zamian za te dobra wsie Byczyna, jeleniec (Gylenyecz), Razymowo, wzięli zaś dopłatę 1.240 zł weg. (P. 786 s. 191). Od sióstr, Jadwigi, żony Jana Ułanowskiego, i Doroty, żony Stanisława Zakrzewskiego, nabyli 1513 r. ich części w wyliczonych wyżej wsiach, pochodzące z tegoż spadku (P. 786 s. 428). Wojciech matce swej 1514 r. zobowiązał się uiszczać czynsz roczny 36 zł na każde żwieto Obrzezania Pańskiego (P. 866 k. 3v), poręczył też jednocześnie za brata Jana, iz ten potwierdzi ów zapis (ib. k. 4). T.r. połowę miasta Licun z wójtostwem, połowy wsi Wielkie i Małe Gosławice, Pęcław, Bielewo, Wielkiepole kupił za 450 zł węg. od Hieronima z Bnina Mosińskiego (ib. k. 2v). Od Jakuba Golskiego nabył wyderkafem 1516 r. za 25 grz. części wsi Janowice i Lipiny w p. kon. (P. 1392 k. 73). Nie żył już 1519 r. (ib. k. 312). Jego żoną była Katarzyna Żychlińska, córka Floriana, której 1514 r. oprawił 2.000 zł węg. posagu na połowie swych części z działów z bratem Janem w Wielkich i Małych Gosławicach, Malińcu Niesluszu, Grodżcu, Laskowcu, Rudzicach, Grądlinie, jak też na połowie miasta Lichinia i wsi Bielewa, Wielkopoila, Pęcławia w p. kon., Mieczewnicy, Jaworowa, Radwanczewa w p. gnieźn. (ib. k. 23v). Katarzyna skwitowała 1514 r. swych braci, Wojciecha i Jana z Żychlina z dóbr rodzicielskich w powiatach kościańskim i konińskim (P. 866 k. 129). Jako juz 2-o v. żona Jana Komornickiego zapisała 1519 r. temu drugiemu mężowi na swej oprawie uzyskanej od pierwszego sumę 1.000 zł (P. 867 k. 175, 1392 k. 312). T.r. pozywała szwagra Jana M-go Kiełbasę o wygnanie jej z połowy dóbr mężowskich, gdzie miała oprawę (P. 867 k. 48v). Żyła jeszcze 1541 r. (I. R. Gr. Kon. 3 k. 238). Synowie Wojciecha, ale chyba z innej, nieznanej mi żony, to Jan, Andrzej i Mikołaj, piszący się Gosławskimi (ib. 2 k. 251). Zob. Gosławscy.
2. Jan Kiełbasa z Markowa, Markowski, z Gosławic, Gosławski, syn Mikołaja i Agnieszki, jak widzieliśmy w latach 1504-1513 działał wspólnie z bratem Wojciechem. Wdowę po tym bracie usunął 1519 r. z oprawy na dobrach stanowiących dziedzictwo synów Wojciecha a swoich bratanków, o co pozywała i jego, i synów Wojciecha (P. 867 k. 11v, 48v; I. R. Kon. 1 k. 488, 488v). Pozwany 1524 r. przez Zofię z Miedźwiadu, żonę Jana Ruszczkowskiego, o usunięcie jej z Radwanczewa (P. 869 k. 99v). Dziedzic w Gosławicach, czując się słabym na zdrowiu, ustanowił 1530 r. opiekę nad dziećmi i dla zarządzania dobrami w województwach kaliskim, brzeskim i inowrocławskim. Wśród owych opiekunów znalazła się i żona jego a matka tych dzieci, Małgorzata z Leszna (I. R. Z. Kon. 6 k. 54). Jednak żył jeszcze lat kilka, a 1533 r. tej żonie ponownie zlecił opiekę nad dziećmi: Stanisławem, Wojciechem, Elżbietą, Agnieszką, Zofią, Barbarą, Eufemią i Anną, przydając jej kilku współopiekunów (I. R. Gr. Kon. 2 k. 281v). Umarł między r. 1534 a 1541 r., kiedy jego syn Stanisław M. zw. Kiełbasa w swym sporze ze stryjenką Katarzyną i stryjecznymi braćmi, Janem i Andrzejem Gosławskimi, obierali superarbitra (G. 262 k. 67; I. R. Gr. Kon. 3 k. 238). Zob. tablicę.
@tablica: Markowscy (Kiełbasy) h. Nałęcz
>Markowscy h. Szeliga, z Markowic w p. inowrocł. Jak się zdaje, wymienieni niżej nie stanowili jednego pnia genealogicznego, a łączył ich tylko obok nazwiska wspólny herb, niekiedy przyjęty chyba dość późno. Niektórzy z nich mogli być potomkami Grzymalitów, a zdarzały się, jak to zobaczymy niżej, że jeden z M-ch pieczętował się Jastrzębcem, zaś jego notoryczny wnuk Szeligą.
@tablica: Markowscy h. Szeliga 1
Mikołaj M., zmarły może po r. 1474, napewno przed 1483 r. (Py. 167 k. 11v; G. 11 k. 98). Z żony Anny, corki Otty z Góry, nie żyjącej już 1468 r. (P. 14 k. 148; G. 8 k. 61), miał synów: Jana, Mikołaja, Jakuba oraz córki, Annę i Barbarę, wszystkich występujących 1469 r. (G. 8 k. 61). Ci trzej bracia w r. 1475 lub przed tą datą sprzedali wyderkafem za 100 grz. pewne łany osiadłe w Dabrówce Małej i Kunowie p. gnieźn. Małgorzacie, żonie Jana Grabienickiego (Py. 167 k. 11v). Z nich:
1. Jan M., z Markowic, syn Mikołaja i Anny z Góry, wraz ze swymi niedzielnymi braćmi, Mikołajem i Jakubem, dziedzic w Markowicach, a wraz z tymi braćmi i niedzielną ich rodzoną ciotką, panną Barbarą, w Górze, całą wieś Gola p. pyzdr. i części w Kunowie p. gnieźn., dokonując działów, dali 1476 r. Marcinowi, Janowi, Wojciechowi i Mikołajowi z Góry (P. 1386 k. 42v). Jan z braćmi od tych braci z Góry, synów Teodoryka, domagał się 1477 r. uiszczenia się z pewnych sum (G. 10 k. 4, 4v) i t.r. zobowiązał się stawić swych niedzielnych braci, aby braci z Góry skwitować z 30 grz. (ib. k. 6v). Jego i braci jego wzywał 1478 r. do uiszczenia 20 grz. Jan Grabieniecki Smolka (G. 11 k. 4), od którego żony Małgorzaty nabyli za 70 grz. dobra Dąbrówkę, Kunowo i Górę. Z tej sumy wypłacanej ratami Annie, córce Jana Grabienieckiego, uiścili się dopiero w r. 1484 (ib. k. 4, 11, 98, 98v, 12 k. 28, 66v). Jan i bracia, jako współdziedzice niedzielni Piotrowic i Wielkiego Półwieska w p. kon. uczestniczyli 1492 r. w sprzedazy tych dóbr za 1.000 grz. Filipowi Pątnowskiemu (P. 1387 k. 178v). Należeli też do współspadkobierców Tomasza Ostrowąskiego i odziedziczone po nim części w Ostrowąsie i Świętej z lasem zwanym Czarny Bor w p. gnieźn. sprzedali wespół ze swymi ciotecznymi bracmi, Jenm Jarunowskim i Wojciechem Rożniatowskim, 1494 r. Janowi Wiśniewskiemu (P. 1383 k. 25).
2. Mikołaj M., syn Mikołaja i Anny z Góry, pisał się najczęściej M-im z Dabrowki, wspomniany 1468 r. (Py. 14 k. 148). Otrzymał 1469 r. zapis długu 45 grz. od swej ciotki panny Barbary, córki Otty z Góry (G. 8 k. 82v). Obok brata Jana, dziedzic w Markowicach i Dąbrówce, od swej ciotki panny Barbary z Góry nabył wyderkafem 1486 r. części w Dąbrówce Wielkiej i Małej (G. 22 k. 46v), a 1489 r. dostał od Marcina, Jana, Wojciecha i Mikołaja, Braci z Góry, zobowiązanie zrezygnowania mu wyderkafem części w Obu Dąbrówkach (ib. 18 k. 184, 22 k. 123). Około r.1510 intromitowany do Sędowej p. gnieźn., wsi Wojciecha Kcyńskiego, w przysądzonej sobie sumie (G. 261 k. 8). Żył jeszcze 1515 r., kiedy to w sporze między nim i jego synem Janem oraz ich poddanymi i zagrodnikami z Dąbrówką z jednej strony, a Andrzejem Krotoskim z drugiej, założone zostało vadium (P. 866 k. 269). Nie żył już 1516 r. (ib. k. 308v). Pierwsza jego żona, Dorota, córka Wincentego Kozarzewskiego i Doroty, otrzymała 1491 r. od swej siostry, panny Katarzyny, połowę ojczystej części w Kozarzewie Kościelnym oraz całe Małe Kozarzewo p. kon. (P. 1387 k. 159; G. 22 k. 188). Umarła między r. 1502 a 1511 (Kon. 4 k. 98v; I. R. Kon. 1 k. 391). Druga żona, Elżbieta kwitowała 1513 r. swego rodzonego brata Jakuba Komorowskiego z dóbr rodzicielskich w Komorowie p. gnieźn. (P. 865 k. 290v). Będąc już wdową, pozywała 1516 r. swych pasierbów, Jana i Jakuba, o wygnanie jej z oprawy na domu i folwarku sołeckim w Dąbrówce (p. 866 k. 308v, 426v). Od Wiktora Trąmpczyńskiego nabyła wyderkafem 1524 r. za 20 grz. części w Trąmpczynie i Osinach (I. R. Z. Kon. 6 k. 22), które z kolei 1528 r. za tyleż sprzedała wyderkafem Jakubowi Trąmpczyńskiemu (ib. k. 39v). Od Łukasza Irzykowskiego t.r. nabyła wyderkafem za 20 grz. dwa łany osiadłe w Komorowie (ib. k. 48v). Z pierwszej żony synowie: Jan, Jakub, Wojciech, córka Agnieszka, 1517 r. żona Sędziwoja Radolińskiego. Spośród synów, Wojciech wspomniany 1511 r., a potem o nim głucho. Chyba już nie żył 1516 r.
1) Jan M. (raz nazwany Kozarzewskim, raz Dabrowskim cz. M-im), syn Mikołaja i Kozarzewskiej, obok braci dziedzic w Kozarzewie 1511 r., kiedy to po śmierci matki, ojciec ich w ich imieniu załatwiał sprawę poddanego zbiegłego do Radolina (I. R. Kon. 1 k. 391). W r. 1516 współdziedziczył w Kozarzewie już tylko z bratem Jakubem (P. 866 k. 308v). Obaj z tym bratem pozywali 1516 r. córki zmarłego Wojciecha Kcyńskiego, dziedzica w Sędowie (P. 866 k. 364). Kozarzewo 1517 r. sprzedali wyderkafem szwagrowi Radolińskiemu za 100 zł stanowiących resztę sumy 300 zł posagu siostry ich Agnieszki (P. 1392 k. 108v). T.r. ci bracia M-cy winni byli płacić winę, bo nie stanęli z pozwu macochy o wygnanie jej z oprawy na Dóbrówce (P. 866 k. 426v). Około 1520 r. skwitowali Annę i Katarzynę, córki zmarłego Andrzeja Kcyńskiego, z 26 grz. na Sędowie, bowiem jej ojciec zaspokoił był ich pretensje (G. 259 k. 321v). Jan M., dziedzic w Dabrówce, skwitowany 1521 r. przez Marcina Bieganowskiego z 13 grz. czynszu wyderkafowego rocznego na Dąbrówce (G. 28 k. 37). Ten Jan "Dąbrowski cz. M." trzy osiadłe łany w Dąbrówce 1541 r. sprzedał wyderkafem za 50 zł Janowi Kołudzkiemu (G. 335a k. 239v). Jego żoną była Agnieszka Dąbrowska (to chyba od nazwiska męża), której 1532 r. bratanice mężowskie sprzedały wyderkafem cztery łany osiadłe (w Kozarzewie?) (P. 1393 k. 529v).
2) Jakub M., raz nazwany Kozarzewskim, syn Mikołaja i Kozarzewskiej, wspomniany 1511 r., współdziedzic w Kozarzewie i Dąbrówce (P. 866 k. 426v; G. 259 k. 312), dziedzic w Markowicach (Markowie) 1530 r. (I. R. Gr. Kon. 2 k. 192v), umarł t.r. (ib. k. 207). Jego żoną (drugą?) była Barbara Golińska, córka Rafała i Anny Rusieckiej, za którą w posagu dostał 1528 r. od Macieja Golińskiego, dziedzica w Golinie, zapis 100 zł (ib. k. 154v), zas 1530 r. zobowiązał się oprawić jej 200 zł, a owdowiała teściowa jemu i drugiemu swemu zięciowi, Janowi Drzewieckiemu, puściła wyderkafem swoja oprawę na Golinie (ib. k. 192). Barbara t.r., będąc już wdową, skwitowała szwagra Jana M-go z testamentu męża i z jego zapisów na obu Kozarzewach (ib. k. 207v, 209). Otrzymaną od swej matki część miasta Goliny sprzedała wyderkafem 1652 r. za 100 zł bratu Maciejowi Golińskiemu (I. R. Z. Kon. 6 k. 107v), a 1543 r. od braci Macieja i Jana dostała zobowiązanie dania jej w dożywocie siedliska z zabudowaniami, gdzie rezydowal ich brat Jakub Goliński (I. R. Gr. Kon. 3 k. 361v). Znam tylko trzy córki Jakuba M-go, Dorotę, Lukrecję i Katarzynę, zwane M-imi, potem częściej Kozarzewskimi. Mówi się o nich jako o siostrach z jednego ojca, co zdaje się dowodzić, iż Jakub zanim pojął Barbarę Golińską miał jeszcze inną, pierwszą żonę. W 1530 r. trzy te siostry w asyście stryja Jana M-go tej Barbarze w sumie 17 grz. długu sprzedały wyderkafem dwa osiadłe łany w Kozarzewie (I. R. Gr. Kon. 2 k. 207), a 1532 r., jak to już wiemy, cztery łany sprzedały wyderkafem stryjence Agnieszce. Dorota, już żona Michała Chłapowskiego, swe części w Wielkim i Małym Kozarzewie sprzedała 1539 r. za 800 zł Wojciechowi Irzykowskiemu (P. 1394 k. 246v). Lukrecja wtedy jeszcze żyła (ib.). Katarzyna Kozarzewska cz. M-a, która miała 1539 r. rok 12-y i była z pewnoscia córką barbary Golińskiej, części w Wielkim i Małym Kozarzewie sprzedała wtedy za 600 zł temuż Irzykowskiemu (G. 335ak. 220, 226). Była jeszcze niezamężna 1543 r. (I. R. Gr. Kon. 3 k. 360), a w r. 1548 już będąc żoną Jana Żerońskiego z pow. sieradz., skwitowała rodzonego wuja Jana Golińskiego i jego bratanków z należących do niej 200 zł, które mieli u siebie z tytułu sprawowanej nad nią opieki (ib. k. 100).
3. Jakub M., syn Mikołaja i Anny, wspomniany 1468 r. (Py. 14 k. 148) niedzielny z bracmi 1482 r. (G. 11 k. 98v). Zob. tablicę 1.
Do ewentualnego potomstwa wspomnianego wyżej jana, syna Andrzeja i Kozarzewskiej, zwanego czasem M-im, czasem Dabrowskim, należeć mógł Andrzej, którego potomkowie w ciągu trzech pokoleń pisali się tylko zrzadka M-imi, najczęściej zaś Dąbrowskimi lub Dąbrowskimi z Markowic. W czwartym pokoleniu wrócili zdecydowanie do nazwiska M-i, co może łączyło się z powrotem w ich ręce drogą kupna rodzinnych Markowic. Taki powrót po stuleciu do poniechanej formy nazwiska to wydarzenie prawdziwie rzadkie, którego przyczyn można się tylko domniemywać. Będę o tym jeszcze mówił.
Andrzej Dąbrowski nie żył już 1598 r. (Kc. 123 k. 187v). Był ojcem Macieja z Markowic Dąbrowskiego z Dąbrówki w p. gnieźn., ktory 1584 r. dawał zobowiązanie Wojciechowi Węgierskiemu (N. 161 k. 228). Otrzymał 1590 r. od Kaspra Dobieszewskiego cesję zapisu 2.000 zł i zobowiązanie sprzedania za 1.500 złp części w Dobieszewicach p. gnieźn. (G. 64 k. 31, 31v), nabył zaś od Dobieszewskiego owe części 1593 r. (G. 337 k. 11). kwitował 1598 r. Wojciecha Dembińskiego, starostę orleńskiego (Kc. 123 k. 187v). Nie żył już 1599 r. (ib. k. 480). Uruski w oparciu o wiarygodne źródło (jeszcze do tego wrócę) dawał mu za żonę Dobieszewską. Syn Jan i córka Zofia, w r. 1618 żona Wojciecha Przyłupskiego.
Jan z Markowic Dąbrowski, syn Macieja, w 1600 r. dostał od Dembińskiego, starosty orleńskiego, zobowiązanie względem wyderkafu za sumę 7.000 zł wsi Jeziorki należącej do dobr Wysockich (N. 164 k. 336v). Swe dziedziczne Dobieszewice sprzedal wyderkafem 1610 r. za 2.500 zł Łukaszowi Wilczyńskiemu (G. 337 k. 293v), a 1611 r. tę wieś sprzedał znów wyderkafem na jeden rok za 4.000 zł swej teściowej Dorocie z Czekanowskich, wdowie po Wojciechu Młotkowskim (N. 165 k. 486). Nie żył już 1617 r. (N. 222 k. 161). Ożenił się 1593 r. z Jadwigą Młotkowską, córką Wojciecha i wspomnianej Doroty. Kontrakt małżeński spisano 6 VII, a 1595 r. Jan skwitował teścia z 5.000 złp jej posagu i wyprawy (N. 162 k. 235, 236v). Malżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1602 r. (G. 337 k. 226). Jadwiga 1618 r. nabyła od matki za 8.000 zł część Kościerzyny wraz z cesją jej oprawy na tych dobrach, ale z pozostawieniem jej tej oprawy dożywotnio (N. 171 k. 201, 315v). Wydzierżawiła Kościerzynę małżonkom Żółtowskim 1619 r. (ib. k. 365), a 1621 r. sprzedała tę wieś wyderkafem za 2.000 złp zięciowi Stanisławowi Wielewickiemu (P. 1412 k. 893). Była jedyną spadkobierczynią ojca, kiedy 1624 r. Kościerzynę z częściami pustej Dąbrówki w p. nakiel. sprzedała za 30.000 złp Zygmuntowi raczyńskiemu (N. 223 k. 565). Żyła jeszcze 1628 r. (N. 176 k. 122v), nie żyła już 1645 r. (N. 226 k. 145). Synowie: Maciej, Wojciech, Remigian. Z córek, Elżbieta, w r. 1618 żona Stanisława Wielewickiego, wdowa w latach 1645-1655. Jadwiga, 1-o v. za Andrzejem z Rusinowa Wolskim, wdowa w latach 1639-1642, 2-o v. w latach 1643-1652 (1654?) za Mateuszem z Małachowa Wielewickim, wdowa w latach 1664-1674.
1. Maciej z Markowic Dąbrowski, syn Jana i Młotkowskiej, wespół z braćmi 1617 r. od Łukasza Dobieszewskiego kupił 1617 r. za 600 złp części w Dobieszewie (N. 222 k. 161). Całą wieś Dąbrówkę z folwarkiem Piaski sprzedał 1625 r. za 40.000 zl bratu Remigianowi (N. 223 k. 672v), nabywając od niego jednocześnie za 2.000(!) zl Dobieszewo (ib. k. 677). Nie żył już 1631 r., kiedy jego żona Katarzyna z Głębockich występowała jako wdowa wraz z synami Janem, Maciejem i Stanisławem (N. 66 k. 8). Żyła jeszcze 1638 r. (N. 178 k. 13), nie żyła 1672 r. (Z. T. P. 32 s. 87). Spośrod wymienionych wyżej synów Macieja, Maciej i Stanisław zostali naganieni w szlachectwie przez Stanisława Gniewkowskiego. Na sejmiku w Radziejowie 1672 r. przeprowadzili wywód szlachectwa, wedle ktorego Maciej Dąbrowski z Markowic z żony Dobieszewskiej miał syna Jana, dziedzica części Dóbrówki, męża 1593 r. Jadwigi Młotkowskiej, z ktorej córki: Dorota, Elżbieta i Jadwiga zamężna za Andrzejem Wolskim, oraz synowie, Jeremian(!), dziedzic części Piasków, i Maciej. Ten Maciej wziął w działach Markowice i z Katarzyny Głębockiej miał synów, Macieja i Stanisława, ktorzy od dziedzicznych Markowic nazwali się Markowskimi. Wywód ten, ogolnie biorąc potwierdzony jest przez znane mi, bardzo zresztą fragmentaryczne materiały. Brak mi potwierdzenia na Dobieszewską, żonę macieja, jak i na trzecią córkę Jana, Dorotę. Nie wiem też w jaki sposób i kiedy Maciej przyszedł do władania Markowicami, a to szczegół pierwszorzędnej wagi, boć przecie synowie Macieja, ci naganieni, poczęli zwać się znów Markowskimi.
1) Jan M. cz. Dąbrowski, M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8), aprobował 1649 r. rezygnację części Dobieszewic za 5.000 złp na rzecz Pawła Ponętowskiego, łowczego kaliskiego (P. 1424 k. 853). Proces toczony przeciwko niemu i jego braciom jak też zapis na 400 zł od ich ojca Jan Raczyński scedował 1650 r. temu Ponętowskiemu (G. 82 k. 172). Żył jeszcze 1655 r. (P. 180 k. 187).
2) Maciej, zrazu Dąbrowski z Markowic, potem M. cz. Dąbrowski, wreszcie M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8). Otrzymał 1653 r. zapis długu 400 złp od małżonków Łaskawskich (G. 82 k. 637). Pisał się "z Markowic M-im", kiedy 1672 r. działał w imieniu własnym i brata Stanisława (Z. T. P. 32 s. 87). Wspólnie z synem Ludwikiem zabili 16 XII 1676 r. Dobrogosta Zbierzchowskiego, kiedy jadąc do Torunia przejeżdżał w pobliżu Markowic. Proces o to zabójstwo toczył się 1676 r. (I. Kon. 60 k. 1004, 1004v). Maciej już nie żył 1692 r. (ib. 69 k. 187). Jego żoną byla 1666 r. Marianna Kiełczewska (B. 63 k. 70). Syn Ludwik.
Ludwik (Ludwik Michał) M., syn Macieja i Kiełczewskiej, wojski kruświcki 1706 r., jeden z deputowanych z sejmiku radziejowskiego 1704 r. do konfederacji sandomierskiej (Dz. Z. Kuj. IV 95), marszałek sejmiku radziejowskiego 1706 r. (ib. 135), konsyliarz konfederacji z województwa brzeskiego kujawskiego 1709 r. (ib.). Skwitowany 1695 r. przez Mariannę z Pijanowskich 1-o v. Jerzykowską, 2-o v. Kołudzką, ze sprawy o zabójstwo jej pierwszego męża, Mmarcina Jerzykowskiego, którego córce Katarzynie uiścił wtedy 1.300 złp (G. 90 k. 55). Dziedzic Dobieszewic, umarł między 28 II 1715 r. a 1725 r. (LB Pakość; Z. T. P. 44 k. 121). Ożenił się 21 II 1694 r. z Marianną Bętkowską (LC Tuczno). Ta Marianna, będąc już wdową po wojskim kruświckim, wespół z synem Stanisławem pozywała 1725 r. Andrzeja Stanisława Gniewkowskiego, wnuka po matce Pawła Ponętowskiego, podkomorzego inowrocławskiego, dziedzica dóbr Kadzin (Z. T. P. 44 k. 121).
Stanisław, syn Ludwika i Betkowskiej, występował, jak widzielismy, 1725 r. obok matki. Dobieszewice sprzedał 28 VII 1736 r. za 18.700 złp katarzynie Chrząstowskiej, wdowie po Janie Kalksztejnie Stolińskim (G. 97 k. 88). Nie żył już 1754 r. (G. 98 k. 697v). Swej żonie Ludwice z Szeliskich, córce Franciszka i Heleny z Gosławskich, o której rękę spisywał 12 VII 1726 r. w Bielawkach kontrakt pod zakładem 10.000 złp, oprawił t.r. posag 9.000 zł, obrócony na wykup od Andrzeja Zagajewskiego zastawionych mu Dobieszewic (N. 202 k. 20v, 191v). Nie żyła już 1754 r. (G. 98 k. 687v). Syn Ignacy. Córka Małgorzata, ur. w Bąkowie w lipcu 1737 r. (LB Pieranie).
Ignacy (Ignacy Walenty), syn Stanisława i Szeliskiej, podpisał manifestację wojewodztw kujawskich 1755 r., obrany 1764 r. do kaptura, podpisał konfederację tychże województw, miecznik przedecki 1766 r., deputat na Trybunał Koronny t.r., był 1773 r. jednym z kandydatów na pisarza ziemskiego brzeskiego kujawskiego i z tegoż sejmiku deputowanym do komisji dla sprawy ciężarów od wojska. Jeden z komisarzy dla odbierania rachunków poborowych 1774 r., i znów t.r. deputat na Trybunał Koronny (Dz. Z. Kuj. V). Ponieważ współcześnie żył inny jeszcze Ignacy, nie mam pewności czy wszystkie powyższe funkcje urzędowe odnoszą sie do jednego człowieka. Dziedzic Gizewa 1763 r. (LB Polanowice), nie żył już 1792 r. Jego żoną była Ludwika Zakrzewska, córka Józefa, który po owdowieniu był kanonikiem średzkim i proboszczem polanowickim, zrodzona z Jadwigi Wilczyńskiej, wdowa 1-o v. po Andrzeju Zagajewskim. Ta Ludwika kwitowała 1754 r. Józefa Czaplickiego z 450 złp należnych jej po wuju Remigianie Wilczyńskim (G. 98 k. 697v). Spadek po Czeskich(?) cedowała w r. 1778 Dionizemu Czaplickiemu (G. 105 k. 43). Jej córki z pierwszego męża, panny Róża i Rozalia Zagajewskie, sprzedały 1764 r. ojczymowi M-mu części Sławikowa w p. radziej. (G. 100 k. 33v).
3) Stanisław, zrazu Dąbrowski, potem M. cz. Dąbrowski, wreszcie z Markowic M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8). Posesor wsi Ostrowąs p. gnieźn. 1691 r. (Gr. Kruśw. 7 k. 158), dziedzic w Dobieszewicach, umarł tam 31 V 1694 r., bezpotomnie (LM Pakość). Jego żoną była 1670 r. Katarzyna Ponętowska, córka Pawła, podkomorzego inowrocławskiego, i Marianny Rudnickiej (Z. T. P. 31 s. 1828). Małżonkami byli zapewne już 1664 r., bowiem wtedy jej brat Andrzej i matka protestowali przeciwko niemu (ib. s. 407). Współspadkobierczyni wraz z dziećmi zmarłej swej siotry Gniewkowskiej po bracie Andrzeju Ponętowskim 1672 r. (P. 199 k. 223), zawierała z ojcem ich i z nimi 1673 r. kontrakt (Z. T. P. 32 s. 262), a 1673 r. wraz z mężem skwitowała swego szwagra Andrzeja Gniewkowskiego z 2.000 złp (G. 85 k. 103v). Umarła w Dobieszewicach 7 VI 1691 r. (LM Pakośc), a jej siostrzenica Marianna z Gniewkowskich Krzyżanowska t.r. wystapila o nieważność jej testamentu (Kc. 137 k. 24).
2. Wojciech Dąbrowski, syn Jana Dąbrowskiego i Młotkowskiej, obok braci współnabywca 1617 r. od Łukasza Dobieszewskiego części w Dobieszewicach (N. 222 k. 161), żył jeszcze 1620 r. (Kc. 127 k. 248, 254), ( a chyba już nie żył 1625 r., bowiem działy dokonane wtedy przez braci już o nim nie wspominają (N. 223 k. 677).
3. Remigian, Eremian Dąbrowski, z Markowic Dabrowski, syn Jana Dąbrowskiego i Młotkowskiej, współnabywca 1617 r. części Dobieszewic, zapisywał 1623 zł dług Krzysztofowi Arciszewskiemu (N. 171 k. 405v). W podziale dóbr przeprowadzonym z bratem Maciejem dostał 1625 r. całą Dabrówkę z folwarkiem Piaski w sumie 40.000(!) zł i zaraz sprzedał te dobra wyderkafem za 12.000 zł Dorocie z Zakrzewa, wdowie po Stanisławie Łyskowskim, oraz jej synom, Janowi, Michałowi, Wojciechowi i Jerzemu Łyskowskim (N. 223 k. 677). Dąbrówkę i Piaski tejże Łyskowskiej i synom jej sprzedał 1628 r. za 20.000 zł (ib. k. 772v). Żył jeszcze 1638 r. (N. 178 k. 13). Zob. tablicę 2.
@tablica: Markowscy h. Szeliga 2
Mikołaj, może identyczny z Mikołajem, który opłacając 1563 r. pobór z Markowic w p. inowrocł., przyłożył pieczęć z herbem Jastrzębiec (Wittyg). Mikołajowi M-mu, który zabił Jana Lubowidzkiego, dał 1548 r. zobowiązanie Grzegorz Lubowidzki, ojciec Jana, iż go uwolni od pretensji o głowę syna (G. 34 k. 92v), a 1550 r. ów Lubowidzki skwitował z 60 grz. główszczyzny poręczycieli M-go, a wśród nich Jakuba Żegockiego i Łukasza Turzyńskiego (P. 890 k. 166). Nie wiem czy z powyższymi lub z jednym z nich identyczny Mikołaj M., nie żyjący już 1567 r., który żenił się najpierw z Barbarą Żegocką (to wskazywałony na tożsamość z zabójcą Lubowidzkiego), potem z Anną Kiełczewską, która będąc już wdową zrobiła zapis działowy względem dóbr Markowice, Barcice i Gizewo w pow. kruśw.(!). Aprobował 1567 r. ów zapis swej matki i opiekunki syn Szymon (Py. 106 k. 431v). Córką Mikołaja, chyba z tego drugiego małżeństwa, była Zofia, wydana 1582 r. za Macieja Strzałkowskiego, żyjąca jeszcze 1596 r. Z Żegockiej natomiast rodzili się Baltazar oraz chyba Jan i Maciej. O Macieju wiem tyle tylko, iż nie żył już 1611 r., kiedy synowie jego, Wojciech i Krzysztof, dokonywali podziału dóbr ze stryjami, Baltazarem i Janem (G. 71 k. 6). Zapewne córką Mikołaja, urodzoną z Żegockiej, była Jadwiga, w latach 1596-1604 żona Stanisława Rynarzewskiego. Walenty Żegocki nazwany 1604 r. jej bratem ciotecznym (Kc. 124 k. 524v).
1. Baltazar, syn Mikołaja i Żegockiej, jako brat wujeczny ustanowiony 1602 r. jednym z opiekunów dzieci Macieja Torzyńskiego (G. 337 k. 234v). Procesował 1619 r. Jadwigę z Grochowickich Mierosławską (Kc. 127 k. 141). Był dziedzicem w Gizewie. Żonie Annie Linowskiej cz. Piotrowskiej, córce Waleriana, 1611 r., krótko przed ślubem, zobowiązał się oprawić posag 2.500 zł, po przeprowadzeniu działów z braćmi (G. 71 k. 6). Żyła ona jeszcze 1665 r. Synowie: Władysław, Łukasz i Aleksander.
1) Władysław, syn Baltazara i Linowskiej, przy legitymacji 13 IV 1658 r. na kanonię katedralną gnieźnieńską jako własny herb podał Szeligę, jako swą babkę ojczystą wymienił Barbarę Żegocką. Był już wtedy kustoszem kurzelowskim. Przy prymasie Andrzeju Leszczyńskim pełnił obowiązki przybocznego radcy i podskarbiego (Korytkowski). Zapisał 1664 r. swym bratanicom po Łukaszu każdej po 1.000 złp (G. 84 k. 129v). Umarł 1668 r. w Gnieźnie, pochowany w katedrze (Korytkowski).
2) Łukasz, syn Baltazara i Linowskiej, od brata Aleksandra 1676 r. kupił za 15.000 złp Raczkowo w p. gnieźn. (P. 1427 k. 460v), a 1677 r. ową wieś wraz z pustką Zdzar sprzedał za taką samą sumę Stefanowi Chrząstowskiemu i żonie jego Zofii z Doręgowskich (P. 1428 k. 73). Nie żył już 1694 r. (P. 1128 XIV k. 40). Z Jadwigi Leszczyńskiej, zmarłej przed r. 1665, córki: Barbara, Zofia, Małgorzata, Katarzyna i Marianna (G. 84 k. 129v). Z nich, Zofia, w latach 1677-1694 żona Franciszka Słupskiego. Marianna, niezamężna, otrzymała 1704 r. zapis 3.000 zł od szwagra Słupskiego (G. 92 k. 27).
3) Aleksander, syn Baltazara i Linowskiej, 1665 r. zapisał dług 200 zł małżonkom Borkowskim (G. 84 k. 239v). Raczkowo kupił 1672 r. za 10.000 zł od brata swej żony, Łukasza Raczkowskiego (P. 1426 k. 116). Był 1675 r. poseasorem Potrzonowa (Z. T. P. 32 s. 2133). Sprzedał Raczkowo 1676 r. za 15.000 złp bratu Łukaszowi (P. 1427 k. 460v). Z małżonkami Andrzejem i Zofią z Golańskich Mierosławskimi zawierał t.r. kontrakt o część Nieborzyna (P. 1094 k. 832v). Umarł między r. 1682 a 1685 (P. 1105 X k. 21v; Kc. 132 k. 329v). Zaślubił przed 1673 r. Mariannę Raczkowską, córkę Adama i Zofii z Domiechowskich, której 1676 r. oprawił posag 4.000 złp (P. 1427 k. 464). T.r. skasowała ona swą oprawę (P. 1094 k. 195v; I. Kon. 63 k. 12v). Występowała jako wdowa 1685 r. (Kc. 132 k. 329v), a już 1686 r. była 2-o v. żoną Tomasza Chwaliszewskiego, kiedy małżonkowie Babscy scedowali jej zapis 2.000 złp zastawny na części Myślątkowa, dany im przez jej obecnego męża (P. 1112 X k. 30, 50v). Umarła między r. 1693 a 1700 (I. Kon. 69 k. 203v; P. 1139 IX 25v). Synowie: Łukasz, Jan i Świętosław. Z córek, Konstancja, w latach 1700-1702 żona Jakuba Komierowskiego, nie żyła już 1716 r. Anna, w r. 1700 żona Stefana Dzierżawskiego, wdowa w latach 1703-1706. Spośród synów, Łukasz (Łukasz Stanisław), ochrzcz. 24 X 1673 r. (LB Raczkowo). On i jego bracia, Jan i Świętosław, występowali 1700 r., a 1701 r. skwitowała ich z sumy 1.500 zł siostra Komierowska (Z. T. P. 37 s. 887, 38 s. 128; P. 1139 IX k. 25v, 1140 II k. 47v).
2. Jan, syn Mikołaja i zapewne Żegockiej, asystował 1599 r. przy transakcji siostrze Jadwidze zamężnej Rynarzewskiej (G. 66 k. 138), był 1602 r. jednym z opiekunów dzieci "brata wujecznego" Macieja Turczyńskiego (G. 337 k. 234v). Jeszcze nie podzielony z bratem Baltazarem 1611 r. (G. 76 k. 6). Chyba z nim identyczny Jan, nie żyjący już 1651 r., mąż również wtedy nie żyjącej Katarzyny Jaskoleckiej, córki Kaspra, która była 1-o v. za Danielem Kołudzkim, a 3-o v. za Wojciechem Trzebuchowskim, sędzią ziemskim inowrocławskim. Była bezdzietna, a miała nabyte od Aleksandra Lubomęskiego (po matce wnuka Szymona M-go) części w Gizewie i Baranowie, które odziedziczyli po niej synowie jej siostry, Zofii z Jaskóleckich Kułudzkiej (P. 1860 k. 367).
3. Szymon, syn Mikołaja i Kiełczewskiej, aprobował, jak widzieliśmy, 1567 r. działowy zapis matki dotyczący Markowic, Barcic i Gizewa. Osiadły w powiecie kruświckim, kwitował 1578 r. Małgorzatę z Mielżyna, wdowę po Sebastianie Poniatowskim, ze 100 złp na poczet należnych jej tytułem długu 1.100 złp (G. 56 k. 317v). Dziedzic Markowic w p. inowrocł. 1582 r. (Py. 119 k. 31), skwitowany 1586 r. przez szwagra Macieja Strzałkowskiego z 200 złp na poczet 1.300 złp, które w grodzie kruświckim zapisał był w posagu za siostrą Zofią (P. 947 k. 409v). Połowę Gizewa i osmą część Barcic zastawił przed r. 1612 Janowi Wienieckiemu (Z. T. P. s. 1130). Żył jeszcze 1619 r. (I. Kon. 40 s. 102). Z nieznanej mi żony miał tylko córki. Z nich, Elżbieta, zrazu za Wojciechem Lubomęskim, 2-o v. 1610 r. żona Jana Krzyckiego, nie żyła już 1618 r. Anna, 1-o v. żona Marcina Kiełczewskiego, 2-o v. za Mikołajem Borzewickim. Katarzyna, 1613 r. żona Jana Żychlińskiego, wdowa w latach 1619-1651, nie żyła już 1653 r. Miała własne dziedziczne dobra: Mikorzyno, Lubomyśle i Sławęcino p. kon. (Py. 151 s. 313). Czyżby odziedziczone po ojcu? Helena, 1631 r. żona Andrzeja z Wrześni Bardskiego, wdowa w latach 1652-1657, nie żyła już 1663 r. Była dziedziczką częsci Markowic (P. 863 k. 148), "jednego herbu z Żychlińskim" (I. Kon. 60 k. 1). Zofia, w latach 1632-1639 żona Rocha Hieronima Żychlińskiego, będąc już wdową żyła jeszcze być może 1663 r. Zob. tablicę 3.
@tablica: Markowscy h. Szeliga 3.
Jan i Barbara z Rudnickich byli (w latach 1626/1631) rodzicami: Jerzego, Stanisława, Stefana, Marcina, Andrzeja, Katarzyny i Anny (Kc. 33 k. 1308). Chciałoby się z owym Janem względnie z jego synami identyfikować M-ch, o których będzie mowa niżej. A więc Jana, ojca Jerzego, Stefana, zmarłego w drugiej polowie XVII w., oraz Jana, ojca Marcina. Nie mając jednak pewności, nie tworzę z tych trzech linii zwartej całości genealogicznej.
Jan, posesor 1635 r. w sumie 1.800 złp części Ludzicka p. kruśw., wsi dziedzicznej Pawła Chlebowskiego i Anny z Buczyńskich (P. 1032 k. 59). Dziedzic Markowic, umarł między 1637 r. a 1643 (R. Kal. 11 k. 835; I. Kon. 51 k. 6v). Jego syn Jerzy.
Jerzy, syn Jana, ożenił się 1636 r. z Krystyną z Głogowy Kossowską, przy czym 26 VIII, krótko przed ślubem, od jej ojca Stanisława dostał zapis 5.000 zł posagu gotowizną i 1.000 zł wyprawą (I. Kal. 102 s. 1557). Dał tej żonie 1637 r. oprawę 6.000 zł na połowie swych dóbr w Lidzicku (R. Kal. 11 k. 835). Stanisławowi Kossowskiemu 1643 r. zapisał dług 4.000 złp (I. Kon. 51 k. 6v). Nie żył 1673 r. (P. 1426 k. 335). Syn Kazimierz, córka Katarzyna, występująca jako chrzestna 26 II 1668 r. (LB Ludzisko).
Kazimierz (Kazimierz Jerzy), syn Jerzego i Kossowskiej, podpisał konfederację województw kujawskich 1670 r. (Dz. Z. Kuj. II), dzierżawca (dziedzic?) Ludziska (Ludzicka) w latach 1668-1688 (LB Ludzisko; LB Tuczno). Żył jeszcze 1691 r. Ożenił się najpierw 8 VI 1673 r. z Teresą Wyrzyską (LC Smogulec), córką Michała i Katarzyny ze Smoguleckich której t.r. na połowie części Ludzicka oprawił 6.000 złp posagu (P. 1426 k. 335). Żyła ona jeszcze 6 IV 1687 r. (LB Ludzisko). Druga jego żoną, zaślubioną 1691 r., krótko po 19 II, była Zofia Błociszewska (C. 89 s. 145), córka Jakuba i Marianny z Kędzierzyńskich, wdowa 1-o v. po Stanisławie Gulczewskim, która 1691 r. dopelniając zobowiązania z r. 1685 danego przez pierwszego męża, wraz z siostrą swą zamężną Orłowską części dziedziczne po ojcu w Błociszewie w p. kośc. sprzedała za 18.000 zł Łukaszowi Błociszewskiemu (P. 1121 IV k. 23). Wyszła 3-o v. za Stanisława Kłobukowskiego, nie żyła już 1722 r., a jej spadkobierczynią była córka, Anna Gulczewska, żona Aleksandra Ziemięckiego, komornika granicznego inowrocławskiego, podpiska grodzkiego radziejowskiego (Kośc. 157 k. 169v). Z Wyrzyskiej syn Franciszek oraz córka Elżbieta, ur. w Gniewkowicach, ochrzcz., 1674 r. (LB Tuczno).
Franciszek (Franciszek Antoni), syn Kazimierza i Wyrzyskiej, ochrzcz. 10 VIII 1676 r. (LB Ludzisko), podpisał 29 XI 1696 r. konfederację wojewodztw kujawskich i laudum (Dz. Z. Kuj. III). Ludzisko zastawił 1702 r. Kazimierzowi Krzesińskiemu, a 1712 r. kwitował z tego jego syna Piotra (N. 194 s. 121). Jego żoną była 1702 r. Marianna Kiełczewska (ib.), która się z nim rozwiodła i poszła za Stanisława Wolskiego, stolnika bydgoskiego. Była bezpotomna (Kc. 147 k. 215). Zob. tablicę 4
@tablica: Markowscy h. Szeliga 4
Stefan, dziedzic Gizewa i Rzegotek oraz części Baranowa, występował w roli chrzestnego 1 IX 1687 r. (LB Strzelno), ale mógł to też być jego syn tegoż imienia. Nie żył już 25 VI 1692 r. Z żony Doroty Przepałkowskiej, chrzestnej 24 II 1681 r., żyjącej chyba jeszcze 1692 nie żyjącej już 1694 r., miał synów: Mikołaja, Andrzeja, Stefana i Jana (Gr. Kruśw. 7 k. 200v, 201).
1. Mikołaj (Mikołaj Władysław), syn Stefana i Przepałkowskiej, przed przeprowadzeniem działów manifestował się 1692 r. przeciwko bratu Andrzejowi (ib. k. 177v). Nie żył już 1694 r. (ib. k. 253). Jego żoną była Anna Żukińska, już 1694 r. 2-o v. za Józefem Bętkowskim. Z niej synowie, Stanisław i Jan (ib. k. 253v, 256v). O małżeństwie Mikołaja z Żukińską mowa w r. 1706 jako o "res scandalosi matrimonii" Rel. B. 79 k. 8).
1) Stanisław, syn Mikołaja i Żukińskiej, od Stanisława Waganieckiego kupił 1734 r., lub nieco wcześniej, Raczyce w p. kruśw. (G. 96 k. 551v). Żył jeszcze 1758 r., kiedy kwitował Macieja Dobrogojskiego z 600 zł (G. 99 k. 136). Żoną jego, poślubioną przed r. 1737 była Róża (Rozalia) Potocka, zmarła po 28 VI 1761 r. (LB Polanowice). Być może, iż tę żonę poślubił już przed 2 II 1733 r., bo to zapewne ona była "panią Rozalią M. z Żegotek", wtedy chrzestną (LB Strzelno). Synowie: Tomasz Dymitr, ur. w Raczycach 19 I 1737 r., zapewne zmarły młodo, Bonawentura i Teodor, o którym niżej. Córka Julianna wyszła najpierw 14 II 1762 r. za Wojciecha Milewskiego, a 2-o v. przed lutym 1779 r. za Augusta Szygowskiego, z czasem starostę kruświckiego. Oboje żyli jeszcze 1806 r.
(1) Bonawentura (Bonawentura Antoni), syn Stanisława i Potockiej, ur. w Raczycach 14 VII 1738 r. (LB Polanowice), regens grodzki kruświcki 1768 r. (LC Pakość), komornik graniczny brzeski kujawski 1773 r. (LB Pakość), pisarz ziemski inowrocławski 1779 r. (LB Polanowice). Plenipotent 1765 r. Tomasza Konarskiego (P. 1340 k. 1v), zaślubił 23 I 1768 r. Teodorę z Rusinowa Wolską, córkę Jana, stolnika brzeskiego kujawskiego, dziedzica Jankowa, która wniosła mu te dobra (LC Pakość). Żyli jeszcze oboje 1789 r. (G. 114 k. 25). Synowie: Tadeusz, o którym niżej, Edward Łukasz, ur. 17 X 1774 r., Anastazy Augustyn Aleksander, ur. w Jankowie 30 IV 1776 r. (LB Pakość), Zenon, Roch, Edward, Hiacynt, o których niżej. Córka Marianna Felicja, ur. w Raczycach 26 III 1781 r. (LB Polanowice).
a. Tadeusz (Szymon Tadeusz Paweł), syn Bonawentury i Wolskiej, ur. w Jankowie 24 X 1773 r. (LB Pakość), występował 1805 r. jako jeden ze spadkobierców ciotki Teresy z Trzebińskich 1-o v. Boruckiej, 2-o v. Pruszyńskiej, dożywotniczki Napruszewa (LB Giewartów).
b. Zenon, syn Bonawentury i Wolskiej, dziedzic Jankowa 1801 r. (LB Ludzisko), posesor Napruszewa w latach 1805-1809, dziedzic tej wsi 1810 r., zmarł przed r. 1823. Ożenił się 5 X 1801 r. z Klarą Borucką, corką Bonawentury, podstolego inowrocławskiego (LC Ludzisko), która była 2-o v. 1824 r. żoną Wojciecha Kamieńskiego (LB Giewartów). Synowie: Franciszek Hieronim, ur. 1804 r., zmarł w Napruszewie 2 VIII 1805 r., i Leonard. Z corek, Franciszka (Franciszka Julia), ur. w Napruszewie 10 X 1806 r., wyszła 18 II 1827 r. tamże za Wojciecha Bienieckiego, kontrolera w Słupcy. Byli potem, w latach 1823-1848 dziedzicami Napruszewa. Teofila, ur. w Szyszynie 1813 r., wyszła najpierw za Morawskiego, a 2-o v. przed 15 II 1845 r. za Augusta (Napoleona Augusta) Modlińskiego, dzierżawcę Napruszewa, umarła w Gostomiu 13 XII 1871 r., będąc na utrzymaniu rodziny. Aniela, ur. ok. 1817 r., wyszła 21 V 1837 r. za Józefa Rawicz Rojka, komornika trybunału kaliskiego (LB, LC Giewartów). Może też córką Zenona (czy Hiacynta?) byla Julia, ktora przed r. 1846 poślubiła Kazimierza Zembrzuskiego, dziedzica Sempolinka.
Leonard (Leonard Stanisław Kostka), syn Zenona i Boruckiej, ur. w Napruszewie 5 XI 1809 r., posesor Sienna w latach 1836-1838, dziedzic Straszewa w latach 1845-1860, wylegitymowany ze szlachectwa w Krolestwie Polskim 1838 r. (Uruski), mąż 1860 r. Justyny N. (ib.).
c. Roch, syn Bonawentury i Wolskiej, wspomniany w Napruszewie 1797 r. (ib.). Z żony Karoliny Gąsiorowskiej miał syna Wiktora (Wiktora Albina Łazarza), wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie Poslkim 1848 r. (Spis szl.; Uruski).
d. Edward (Edward Łukasz), syn Bonawentury i Wolskiej, ur. 17 X 1774 r. (LB Pakość), proboszcz w Niegowie 1809 r. (Giewartów).
e. Hiacynt, Jacek (Stanisław Kostka Arnolf Hiacynt), syn Bonawentury i Wolskiej, ur. w Raczycach, ochrzcz. 21 IX 1779 r. (LB Polanowice). Dzierżawca w latach 1816-1827 dóbr narodowych Wturek z klucza młodojewskiego, zaślubił w Giewartowie 9 II 1807 r. Annę Radońską, corkę Wojciecha z Giewartowa i Marii z Wiesiołowskich, ur. ok. 1789 r. (LB, LC Giewartów), zmarłą w Kaliszu. Synowie: Walerian Damazy, ur. i zmarły w grudniu 1807 r. w Giewartowie. Franciszek, ur. ok. 1811 r., dzierżawca Giewartowa 1837 r., żyjący jeszcze 1840 r. Córka Aniela, ur. we Wtórku ok. 1816 r., zmarła 1 XI 1901 r. w Gostomiu (LB, LM Giewartów).
(2) Teodor (Teodor Marcin), syn Stanisława i Potockiej, ur. w Raczycach 8 XI 1740 r. (LB Polanowice), po sejmiku radziejowskim 1764 r. oblatował 6 II instrukcje dane posłom z wojewodztw kujawskich na sejm warszawski. Wojski radziejowski, obrany deputatem na Trybunał Koronny 15 VII 1777 r. (Dz. Z. Kuj. V).
2) Jan, syn Mikołaja i Żukińskiej, dziedzic Gizewa, umarł po 20 IX 1743 r. (Polanowice). Mąż Magdaleny Świerczyńskiej, córki Macieja i Konstancji z Dokowskich (Kc. 139 k. 157v), która 2-o v. 20 II 1757 r. poszła za Józefa Żarlińskiego (LC Polanowice). Żyli jeszcze oboje 1785 r. (P. 1362 k. 537v). Była już powtórnie wdową w 1786 r., kiedy jako spadkobierczyni swych braci, Walentego i Józefa Świerczyńskich, cedowała sumy zięciowi Mąćzyńskiemu (P. 1363 k. 524). Żyla jeszcze 1787 r. (P. 1364 k. 559). Synowie: Paweł, ur. w Gizewie 26 I 1737 r., pełnomocnik matki 1787 r., Prokop (Prokop Ignacy), ur. tamże 4 VII 1739 r., w. r. 1787 też pełnomocnik matki (LB Polanowice; P. 1364 k. 559), Adam, ur. tamże 19 XII 1740 r. (LB Polanowice). Wedlug Uruskiego miał być jeszcze syn Walenty Faustyn, ur. 1738 r.(!), wicesregent grodzki halicki, wylegitymowany ze szlachectwa w Galicji 1787 r. Z córek, Katarzyna Sieneńska Joanna, ur. w Gizewie 4 V 1738(!) r., Jadwiga Teresa, ur. 2 X 1742 r., Agnieszka Konstancja, ur. 19 I 1744 r., i Józefa (Józefa Krystyna), ur. 16 III 1745 r. (LB Polanowice). Ta Józefa była 1786 r. żoną Marcina Mączewskiego. Uruski daje też Janowi córkę Salomeę, żonę Sławoszewskiego. I Rzeczywiście Stanisław Sławoszewski przed r. 1764 poślubił Salomeę M-ą.
2. Andrzej, syn Stefana i Przepałkowskiej, manifestował sie przeciwko niemu 1692 r. brat Mikołaj z racji dóbr po rodzicach, Gizewa i części Baranowa, oświadczając gotowość wypłacenia mu z tytułu tych dóbr sumy 6.750 złp (Gr. Kruśw. 7 k. 177). Nie żył już 1736 r. (G. 97 k. 113v). Żoną jego była 1700 r. Katarzyna Mierucka (P. 1139 XI k. 36), chyba jeszcze żyjąca 1736 r. (G. 97 k. 113v), nie żyjąca już 1738 r. (ib. k. 341v). Z niej syn Józef, córki, Teresa i Konstancja. On dostał w r. 1724 od wdowy Teresy z Mieruckich Zakrzewskiej zapis 500 zł, one, każda po 1.000 zł (G. 94 k. 322v). Józef, 1738 r. zrzekł się fortuny ojczystej (G. 97 k. 341v), a 1751 r. dostał od siostr Teresy i Konstancji cesję 3.300 złp stanowiące ich część z sumy 8.000 zł, które Teodor Malczewski zapisał był 1699 r. ich matce, a ktore 1700 r. zabezpieczone zostały przez Jana Łukomskiego na Drzązgowie (G. 98 k. 441v). Jako spadkobierca siostry, panny Konstancji, kwitował szwagra Dobrogojskiego 1754 r. z sum zapisanych 1738 r. tej siostrze (G. 98 k. 686). Teresa wyszła 1736 r. za Kazimierza Dobrogojskiego, żyli jeszcze oboje 1751 r. Konstancja, niezamężna, umarła między r. 1751 a 1754.
3. Stefan, syn Stefana i Przepałkowskiej, żył jeszcze 18 XI 1692 r. (Gr. Kruśw. 7 k. 200v, 201).
4. Jan, syn Stefana i Przepałkowskiej, występował 1694 r. (Gr. Kruśw. 7 k. 261), dziedzic Żegotek, zaślubił 8 VI 1699 r. Zofię Wysocką (LC Ludzisko), córkę Stanisława, sędziego brzeskiego kujawskiego, i Marianny Kołudzkiej (Z. T. P. 39 k. 442). Umarł między r. 1711 a 1714 (I. Kon. 73 k. 292v). Być może, żył jeszcze w r. 1713 (P. 290 k. 399). Wdowa odziedziczone po siostrze, Katarzynie z Wysockich Umińskiej, jej sumę posagową 5.000 złp cedowała 1747 r. swym dzieciom, Antoniemu i Annie (Kośc. 323 k. 205). Synowie, Franciszek Józef, ochrzcz. 9 IV 1701 r. (LB Strzelno), Antoni (Norbert Antoni), ur. w Żegotkach, ochrzcz. 25 V 1706 r., jak widzieliśmy, żył jeszcze 1747 r. Z córek, Magdalena Eufrazja, ur. w Żegotkach, ochrzcz. 16 II 1711 r. (ib.), Anna (Anna Ludwika), ochrzcz. 4 VIII 1702 r. (ib.), wyszła 28 II 1718 r. za Franciszka Przeradzkiego, z chorągwi pancernej marszałka nadwornego koronnego, a 20o v. przed 1736 r. poszła za Józefa Kościelskiego, oboje żyli jeszcze 16 VI 1759 r. Zob. tablicę 5.
@tablica: Markowscy h. Szeliga 5
Jan, żyjący w latach 1635-1637 (R. Kal. 11 k. 669, 828v), nie żyjący już 1667 r. (N. 184 k. 256), z nieznanej mi żony Tarchalskiej, zmarłego 1649 r. Umarła sama między r. 1666 a 1687.
Marcin, syn Jana, poseł na sejm elekcyjny 1648 r., wojski inowrocławski 1651 r., marszałkował t.r. sejmikowi radziejowskiemu. Z sejmiku 1662 r. wszedł do sądu komisarskiego (Dz. Z. Kuj. II). Dziedzic Gniewkowic w p. bydg. 1654 r. (G. 82 k. 916), Pęchowa 1672 r. (LC Tuczno). Spisywał 1673 r. z małzonkami Słupskimi kontrakt o wieś Dobieszewko p. kcyń. (Kc. 131 k. 396v). Nie żył już 1674 r. (ib. k. 427v). Jego pierwszą żoną była 1645 r. Zofia Tupadlska (Bydg. 59 k. 201), córka Jerzego, zmarła w r. 1666 lub 1667 (W. 85 k. 234; N. 184 k. 256). Była po ojcu obok siostry Anny Tupadlskiej, żony Stanisława Nowowiejskiego, spadkobierczynią Kobelnik i Gniewkowa w p. bydg. Jej siostrzeniec Nowowiejski zobowiązał się 1667 r. sprzedać za 9.000 zł Marcinowi M-mu swoje części w tych wsiach odziedziczone po matce (N. 184 k. 258). Drugą żoną Marcina była 1673 r. Helena Baranowska, wdowa 1-o v. po Wiktorze Raczyńskim (Kc. 131 k. 396v), która w r. 1675 była już 3-o v. żoną Waleriana Mycielskiego (ib. k. 519v). Z pierwszej zony synowie, Andrzej i Stanisław, ten drugi wspomniany 1667 r. (N. 184 k. 258). Córka z niej, Marianna, ur. w Tucznie, ochrzcz. 1649 r. (LB Tuczno).
Andrzej, syn Marcina i Tupadlskiej, marszałek sejmiku województw kujawskich 16 VI 1683 r., z ktorego obrany do sądów komisarskich, zaś z sejmiku 31 XII 1685 r. wyznaczony do rewizji poborów (Dz. Z. Kuj. III). W jego imieniu w sprawie spadku po matce występował 1667 r. ojciec (N. 184 k. 256). Andrzej był w latach 1678-1680 dziedzicem Pęchowa (LC, LB Tuczno). Skwitowany 1682 r. przez Świętosława Chwaliszewskiego z 4.000 zł wyderkafowych na Kobelnikach w p. inowrocł. (Kc. 132 k. 209v).
Od Jana Nowowiejskiego, rodzącego się z Anny Tupadlskiej, swego ciotecznego brata, kupił 1684 r. za 9.000 złp wsie jego macierzyste, Kobelniki i Gniewkowice p. bydg. (P. 1108 X k. 33v). Od Wojciecha Małachowskiego kupił 1685 r. za 2.550 złp części Broniewic i Suchodołu p. gnieźn. (P. 1109 V k. 60), a od Andrzeja Stanisława Gniewkowskiego t.r. kupił za 45.000 złp dobra Trląg, Broniewice Wielkie, Broniewiczki, Gorczyznę, Sędowo, Suchodół, części Obodna i Ostrowca w tymże powiecie (ib. k. 82v). Z Marianną z Wolskich owdowiałą Milewską kwitował się 1688 r. z kontraktu trzyletniej dzierżawy Czesławic (P. 1116 XII k. 92v) i t.r. wydzierżawił jej tę wieś na cztery lata (Kc. 132 k. 502v, 509v). Umarł między r. 1688 a 1693 (P. 1116 XII k. 92v; B. 74 k. 198). Ożenił się 1674 r. z Dorotą z Wybranowa Swinarską, córką Piotra i Barbary z Radzikowskich, a przyszły teśc t.r., krótko przed ślubem, zapisał mu w posagu za nią dług 15.000 zł (Kc. 131 k. 427v). Skwitował Swinarskiego 1682 r. z 4.400 zł (Kc. 132 k. 45), 207). Będąc wdową, od Wojciecha Radzyńskiego pożyczyła sumę 20.000 złp na spłatę długów mężowskich i dała mu zabezpieczenie na swych Czesławicach (G. 97 k. 162v). Spisała 1693 r. w Pęchowie kontrakt z Janem Wolskim (Kc. 133 k. 45), a Czesławice 1697 r. wydzierżawiła na trzy lata pod zakładem 7.000 złp małżonkom Doruchowskim (ib. k. 61). Nie żyła już 1735 r. (G. 97 k. 17v). Synowie: Franciszek, Andrzej i Jakub. Z nich, Andrzej wspomniany 1694 r. (B. 39 k. 34), potem o nim głucho. Już nie żył 1695 r.
1. Franciszek (Franciszek Adam), syn Andrzeja i Swinarskiej, wespół z bratem Jakubem dziedzic w Pęchowie i Krąszkowie 1695 r. (B. 75 k. 382), w Czeslawicach 1699 r. (B. 78 k. 23, 45, 100). Nie żył już 1711 r. (B. 82 k. 51, 55). Wespół z żoną, Konstancją Godlewską, córką Jana, jej ojczystą wieś Kijów w p. inowrocł., obciążoną zobowiązaniami, w sumie 15.000 zł puścili malzonkom Banieckim (G. 96 k. 220). Ich syn Konstanty żył jeszcze 1725 r. (Z. T. P. 43 k. 890).
2. Jakub, syn Andrzeja i Swinarskiej, występujący od r. 1694, współdziedzic w Pąchowie, Krąszkowie i Czesławicach, dziedzic Gniewkowic 1709 r. (B. 79 k. 5), Krąszkowa 1726 r. (G. 94 k. 419v), Sędowa p. gnieźn. 1733 r. (N. 205 k. 178v). O Sędowo 3 VIII 1735 r., zawiuerał kontrakt z Józefem Złotnickim pod zakładem 8.750 t. (G. 97 k. 17v). Z nielegalnego związku z Marianną Jerzykowską ("ex thoro illicito") syn nieślubny Maciej Jakub, ur. w Gniewkowicach, ochrzcz. 27 IV 1711 r. (LB Tuczno). Zob. tablicę 6.
@tablica: Markowscy h. Szeliga 6
Ignacy i Marcjanna, rodzice Piotra, Ignacego i Elżbiety, która 10 XI 1747 r. wyszła za Pawła Orłowskiego, a oboje żyli jeszcze 1792 r. Rodzeństwo to, ks. Piotr (Piotr Stefan), pleban w Grabiu, Ignacy i Elżbieta spisali 15 IX 1758 r. w Maszyńcu układ przyznający jej sumę 1.000 złp (I. Kon. 84 k. 347). Ks. Piotr żył jeszcze 18 X 1778 r. (LB Branno), a może i 1792 r. Ignacy, już nie żyjący 1792 r., był ojcem Joanny, która przed 18 X 1778 r. wyszła za Jana Nagórskiego, burgrabiegfo radziejowskiego, potem komornika ziemskiego inowrocławskiego, dziedzica Gizewa. Żyli jeszcze oboje 1792 r. (I. Kon. 84 k. 347; LB Polanowice).
Zapewne do M-ch Szeligów zaliczyć tez należy Marcinę (Martynę) zaślubioną przed 19 X 1842 r. Erazmowi Rogalińskiemu z Ostrobudek.
>Markowscy z Markowic w p. pyzdr. Florian (Tworzyjan) z Markowic, M., występował w latach 1400-1408 (P. 2 k. 14v, 51, 2 k. 181v, 3 k. 23, 50v; Py. 1 k. 206). Nazwany 1400 r. stryjem Macieja (Py. 1 k. 92), zaś 1405 r. ojcem Macieja (P. 2 k. 86v; Py. 1 k. 190v). Maciej z Markowic (czy może dwóch Maciejów?) w latach 1400-1409 (Py. 1 k. 48, 138, 149v; P. 2 k. 81, 114, 129v; G. 1 k. 55; Kośc. 3 k. 91v, 107v). Małgorzata i Maciej 1411 r. (Py. 2 k. 62). Maciej, ojciec Piotra 1412 r. (Py. 2 k. 103). Józef cz. Ozep, brat Sędziwoja 1401 r. (P. 2 k. 88). On i Janusz 1418 r. (Py. 3 k. 250v). Żona Ozepa, Halszka, uzyskala 1413 r. na Wincentym z Mieczewa prawo bliższości do Olszyc (P. 2 k. 155). Janusz w latach 1403-1405 (G. 1 k. 31, 2 k. 292), może identyczny z nim Jan 1411 r. (Py. 2 k. 67v). Andrzej Januszewic, syn Janusza, nazwany 1427 r. bratem stryjeczno-rodzonym Ozepa (P. 9 k. 58v). Samson z Markowic w latach 1403-1406 (Py. 1 k. 144v, 194v). Jakub, Jakusz w latach 1404-1406 (Py. 1 k. 186, 197v; P. 2 k. 282).
Bartosz niegdy z Markowic, teraz z Poznania, miał 1443 r. termin z Lutkiem i Mikołajem z Markowic (Py. 10 k. 12v). Jan M., syn Janusza z Markowic, miał 1444 r. termin z Dorotą, żoną opatrz. Mikołaja Mieszala z Wrześni (ib. k. 166v, 190). Ta Dorota była jego rodzono-stryjeczną siostrą a spór dotyczył spadku w Markowicach po ich ciotkach, Jarosławie, Grzymce i Jadwidze. Zgoda zapośredniczona przez arbitrów stanęła 1447 r. (Py. 9 k. 145v).
Józef cz. Ozen z Markowic, może identyczny z wspomnianym wyżej, żył jeszcze, jak się zdaje, 1447 r. (Py. 9 k. 119), nie żył już 1465 r. (Py. 14 k. 53v). Był ojcem Jana, zwanego Bąbaj, Ozepowicz, który 1447 r. miał termin z Mikołajem z Pieńków (Py. 9 k. 119). Od Andrzeja i Jana, braci, dziedziców w Kamieniewicach, nabył wyderkafem 1464 r. za 20 grz. dwa osiadłe łany w tej wsi w p. pozn. (P. 1383 k. 194). Godzil się 1465 r. przez arbitrów z Janem, synem Jana z Markowic (Py. 14 k. 53v). Janowi M-mu zwanemu Spiczka, Janowi Pieńkowskiemu, Prandocie i Lutkowi z Markowic stawił 1469 r. Jakuba ze Starego Bierzglina, który poręczył zań, iż będzie z nimi żyć w pokoju (Py. 14 k. 164v). Nie żył już 1477 r. (Py. 167 k. 51v). Jego żoną była Elżbieta, której 1465 r. oprawił 100 grz. posagu na folwarku i na części wsi Markowice (P. 1383 k. 203v). Będąc już wdową, wraz z synem Andrzejem M-im, niedzielnym z nią, zapisała 1477 r. dług sześc i pół grzywien Pawłowi Olszyckiemu (Py. 167 k. 51v). Od tego syna i od innego syna, Wojciecha, dostała 1479 r. zapis po 3 grz. od każdego dożywotniego czynszu rocznego na części Markowic (P. 1386 k. 113). Był jeszcze i trzeci syn, Józef cz. Ozep. Wszyscy trzej ci synowie, bracia niedzielni, pozywali 1475 r. Jana Grodzieńskiego o uiszczenie 19 grz. (p. 20 k. 10v) i t.r. uzyskali w tej sumie intromisję do jego dóbr, Wełma i Grodna (ib. k. 36). T.r. skwitowali oni z 23 grz. z należnej im sumy 23 grz. i 28 zł węg. księdza Tomasza, dziedzica z Babina (Py. 15 k. 180v). Spośród tych braci, Jozef chyba już nie żył 1479 r., bo mowa tylko o Andrzeju i Wojciechu przy kladzeniu zakładu między nimi a Pawłem z Olszyc, jego zoną, i zięciami (Py. 16 k. 22v). Andrzej połowę lana osiadłego w Markowicach 1480 r. sprzedał wyderkafem za 12 grz. bratu Wojciechowi (P. 1386 k. 200v). Potem juz go nie spotkalem.
Wojciech, syn Jana i Elżbiety, zapisał 1485 r. dług 4 zł węg. Wojciechowi Jagodzieńskiemu, dziedzicowi w Wysławicach Wielkich (Py. 19 k. 15v). Od Jana M-go (Spiczki?) kupił 1498 r., wedle zobowiązania z r. 1497, za 20 grz. jego trzecią częśc w Markowicach (Py. 15 k. 405; P. 1389 k. 4v). Od Jana Sepieńskiego oraz Jana, Mikołaja i Macieja braci z Podlesia dostał 1502 r. zobowiązanie sprzedaży za 50 grz. części w Markowicach oraz połowy wsi Małe Pieńki p. pyzdr. (P. 859 k. 275). Od Jana i Mikołaja z Kościelnego Podlesia Sepieńskich kupił 1503 r. za 60 grz. ich części w tych wsiach (P. 1389 k. 291). Od Piotra Krzesińskiego kupił 1511 r. za 20 grz. całą pustą wieś Pieńki (P. 786 s. 254). Od Zygmunta Sosnkowskiego kupił wyderkafem 1514 r. za 13 grz. łan osiadły w Siernicach (Py. 23 k. 17v). Chyba jeszcze żył w latach 1517 i 1518 (Py. 24 k. 205v; P. 1392 k. 216). Jego żoną była Dorota, której 1479 r. na połowie części Markowic oprawił 50 grz. posagu (P. 1386 k. 113). Syn Piotr, o którym niżej. Córka Urszula, w r. 1518 żona Jerzego Chwałkowskiego, wdowa 1532 r.
Piotr, syn Wojciecha, dziedzic w Olszycach 1517 r. (Py. 24 k. 205v), od Jana Pieńkowskiego Prandoty kupił 1522 r. za 40 grz. wieś Pienki Wielkie p. pyzdr. (P. 1392 k. 432v). Od Wojciecha Górskiego i jego dzieci, Wawrzyńca, Macieja i Anny Górskich, kupił 1525 r. za 160 grz. ich części w Krzyżewnikach p. pozn. (P. 1393 k. 100). Od Macieja M-go kupił 1527 r. za 20 grz. całe jego części ojczyste w Markowicach (Py. 23 k. 66v). Nie wiem kim był względem niego ow Maciej. Występował 1527 r. jako stryj Jadwigi, zony Andrzeja Wolickiego (P. 1393 k. 152), oraz Anny, żony Jana Rogaskiego z Podlesia (ib.). T.r. od Zofii, Apolonii i Małgorzaty, córek zmarłego Stanisława Pieńkowskiego, kupił za 24 grz. ich część macierzystą w Pieńkach (ib. k. 191). Krzyżewniki sprzedał za 500 grz. Jakubowi Taczalskiemu i w związku z tą transakcją procesowany był 1529 r. przez ks. Mikołaja Gorskiego, plebana w Siedlcu (ib. k. 276v). Od Mateusza Czeczerada Chwałkowskiego nabył 1530 r. wyderkafem za 60 grz. część wsi Płowce p. pyzdr. (ib. k. 354). Skwitowany 1532 r. przez siostrę Urszulę wdowę Chwałkowską z dóbr rodzicielskich (P. 874 k. 157), sam t.r. kwitował Mateusza Chwałkowskiego z 60 grz. wyderkafu na Płowcach (ib. k. 159v). Od Feliksa Kamińskiego 1532 r. nabył wyderkafem za 150 grz. cztery łany roli w Nowcu p. kośc. (P. 1393 k. 527). Od Zofii, wdowy po Stanisławie Konarskim, i od synów jej, Piotra i Feliksa Gorskich, nabył wyderkafem 1534 r. za 900 zł całą Ciświcę p. pyzdr., która oni za tyle samo nabyli wyderkafem od Jana Jarockiego (ib. k. 705). Od Jana Chłapowskiego kupił 1535 r. za 300 grz. młyn zw. Olszewy we wsi Girzyno p. gnieźn. (ib. k. 740v). Od Mikołaja Chwałkowskiego kupił wyderkafem 1536 r. za 60 grz. część Chwałkowa p. kośc. (P. 1394 k. 34). Od Krzysztofa Pampowskiego 1542 r. nabył wyderkafem za 400 grz. Polwicę p. pyzdr. (ib. k. 551v). Juz nie żył 1544 r. (P. 1395 k. 114v). Swej żonie Praksedzie Wolickiej oprawił 1522 r. posag 250 zł na połowie Markowic oraz pustek Pienki i Olszyce (P. 1392 k. 440v). Będąc już wdową, Prakseda wspólnie z synami, Maciejem, Wojciechem i Jakubem, nabyła wyderkafem 1544 r. za 400 grz. od Andrzeja Gablińskiego połowę wsi Szrapki p. pyzdr. (P. 1395 k. 134). Trzecią część swej oprawy na Markowicach, Pieńkach i Olszycach zapewniła 1554 r. synowi Maciejowi w dziale, którego po jej śmierci winien będzie dokonać z braćmi (P. 895 k. 756v). Wspólnie z synami połowę Szrapek sprzedała wyderkafem 1558 r. za 400 grz. Janowi Kleparskiemu (P. 1396 k. 622v). Żyła jeszcze 1561 r. (P. 903 k. 531). Prócz wspomnianych synów, Macieja, Wojciecha i Jakuba, były i córki. Z nich, Agnieszka, w latach 1544-1562 żona Macieja Turskiego. Zofia, w latach 1551-1553 żona Kaspra Mieniszewskiego.
1. Maciej, syn Piotra i Wolickiej, występował, jak widzieliśmy, 1544 r. obok swej matki. W imieniu tej matki i braci kwitował 1547 r. Wojciecha Chwałkowskiego wypłacił 60 grz. wyderkafowych na części Chwałkowa (P. 886 k. 468). Od swego brata Wojcieha kupił 1555 r. za 100 zł część dworu w Markowicach (P. 1396 k. 304), zaś 1558 r. część tamże z siedliskiem za 100 grz. od brata Jakuba (ib. k. 623). Od Stanisława hr. z Górki, starosty kolskiego, kupił wyderkafem 1557 r. za 1.000 zł Polwicę w p. pyzdr. (P. 1396 k. 453), a sam z kolei 1558 r. sprzedał tę wieś wyderkafem za takąż sumę Annie z Ludomi, wdowie po Krzysztofie Pampowskim (ib. k. 622). Od matki i braci wydzierżawił 1558 r. ich części w Markowicach, Pieńkach i Olszycach (P. 899 k. 456v), matka zaś 1561 r. puściła mu swe dobra oprawne w Markowicach (P. 903 k. 531). Od Andrzeja Opalinskiego, kasztelana przemęckiego, t.r. nabył wyderkafem za 700 złp części Drzązgowa p. pyzdr. (P. 903 k. 488, 1397 k. 57). Jeden z opiekunów dzieci swej siostry Agnieszki zamęznej Turskiej 1562 r. (I. Kal. 27 s. 607). Od Ambrożego Pampowskiego jako opiekuna panny Barbary Pampowskiej kupił wyderkafem 1566 r. za 3.000 zł wsie Nietrzanowo i Grodziec p. pyzdr. (P. 1397 k. 490). Skwitował 1568 r. tę Barbarę, wtedy już żonę Jana Roszkowskiego (Py. 107 k. 193), a t.r. Ambroży Pampowski zapisał mu dług 1.000 zł z zabezpieczeniem na Chwalibogówku Małym i częściach Obłaczkowa p. pyzdr. (I. Kal. 34 s. 782). Jeszcze tego samego 1568 r. Maciej umarł (P. 1397 k. 752v). Ożenił się 1533 r. z Anną Piątkowską, córką Wojciecha, której przed ślubem dał zobowiązanie oprawienia 600 zł posagu (P. 894 k. 409v). Pozywała ona w latach 1554-1557 swe rodzeństwo i stryja Łukasza Piatkowskiego o swe wyposażenie ze wsi Debicze p. pyzdr. (Py. 174 k. 619v, 176 k. 142v; P. 895 k. 141). Uzyskawszy należną jej częśc w Dębiczu z tytułu posagu 500 zł dała ją 1558 r. mężowi, tebn zas na połowie swych części w Markowicach oraz w pustkach Pieńki i Olszyce oprawił jej 600 zł posagu (P. 1396 k. 530v). Najwidoczniej 100 zł dostała już dawniej. Swoje części wsi Dębisze 1571 r. sprzedała wyderkafem za 1.500 zł Marcinowi Malczewskiemu (P. 1398 k. 210). Żyła jeszcze 1572 r. (P. 920 k. 537v), nie żyła już 1574 r., kiedy Malczewski kwitował jej spadkobierców z danego sobie w sumie 1.500 złp zapisu zastawnego na wsi Dębicze (G. 52 k. 233). Synowie: Andrzej, Stanisław, Ambroży. Z córek, Katarzyna, w r. 1571, krótko po 5 III wyszła za Jana Konarskiego. Zofia, w latach 1592-1593 była żoną Jakuba Kębłowskiego, nie żyła już 1597 r. Urszula, zrazu za Stanisławem Pigłowskim, wdowa po nim 1602 r., 2-o v. w latach 1603-1612 żona Kaspra Rozborskiego, ponownie wdowa 1620 r.
1) Andrzej, syn Macieja i Piątkowskiej, wraz z braćmi, Stanisławem i Ambrożym, od stryja Wojciecha kupił 1568 r za 4.000 złp jego części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pieńki (P. 1397 k. 752v). Z tymi braćmi 1574 r. skwitowany z 200 grz. przez Kaspra Mieniszewskiego (P. 923 k. 299v). Współspadkobierca stryja Wojciecha 1578 r. (P. 931 k. 606v). W przeprowadzony 1580 r. działach z bratem Stanisławem, wziął Markowice oraz pustki Pieńki i Olszyce (P. 935 k. 171). Od Pawła Marszewskiego 1589 r. nabył wyderkafem za 5.000 złp miasto Chodecz i wieś Kwilenie (P. 952 k. 271). Od Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, 1600 r. nabył wyderkafem za 8.000 złp na jeden rok wieś Zalesie p. kcyń. (P. 1403 k. 646). Markowice wraz z pustymi włościami sprzedał 1600 r. za 7.500 złp Kasprowi z Rojewa Kaczkowskiemu (P. 1403 k. 575v), bratu swej żony. T.r. od wspomnianego wyżej Czarnkowskiego nabył na trzy lata wyderkafem za 8.000 złp Raszewy p. pyzdr. i również wyderkafem na jeden rok za 8.000 złp Zalesie w p. kcyń. (ib. k. 644). Od Andrzeja Miełoszewskiego i Elżbiety z Komorskich kupił na wyderkaf 1612 r. za 2.000 złp części miasta Jarocina p. pyzdr. (P. 1408 k. 284), które to części zaraz im wydzierżawił (P. 988 k. 557v). W jego imieniu Łukasz Kębłowski protestował 1613 r. przeciwko temu Miełoszewskiemu (P. 146 k. 833). Był Andrzej opiekunem nieletnich bratanków 1620 r. (P. 1004 k. 1474). Współspadkobierca zmarłej bezpotomnie siostry Kębłowskiej, pozywał 1623 r. Kębłowskie, córki Jakuba (P. 152 k. 326). Bezpotomny, nie żył już 1624 r. (I. Kal. 90b s. 2479). Jego żoną była Barbara z Rojewa Kaczkowska, córka Jarosława, stolnika inowrocławskiego, i Katarzyny z Potulickich, poślubiona 1580 r., której krótko przed ślubem, 25 VII, zobowiązał się oprawić na połowie swych dóbr w Markowicach posag 3.000 zl (P. 935 k. 357v), czego dopełnił w 1583 r. (P. 1399 k. 56v). Wzajemne dożywocie spisali małżonkowie 1586 r. (ib. k. 788v). Była Barbara 1588 r. współspadkobierczynią zmarłej Anny z Sokołowskich Potylickiej, wojewodziny brzeskiej (Kc. 120 k. 311v). Skasowała 1600 r. oprawę na Markowicach (P. 970 k. 440v), a 1601 r. spisali oboje ponowne dożywocie (P. 1404 k. 349). Żyła jeszcze 1627 r. (Py. 143 k. 26v).
2) Stanisław, syn Macieja i Piątkowskiej, burgrabia ziemski pyzdrski 1611 r. (P. 1407 k. 521). Jak widzieliśmy, występował 1568 r. w transakcji ze stryjem (P. 1397 k. 752v). Z przeprowadzonych 1580 r. działow z bratem Andrzejem, wziął Dębicze p. pyzdr. z wolnym wyrębem w lasach Piątkowa i Stajkowa oraz dopłatę 3.000 zł (P. 935 k. 167, 171). Części w Debiczu sprzedał za 4.000 grz. Wojciechowi Lucławskiemu, który 1580 r. został do nich intromitowany (ib. k. 310). Będąc dłużnym 880 złp Wojciechowi Trąmpczyńskiemu, zastawił mu w tej sumie 1588 r. Podlesie i Żerniki p. kal. (P. 950 k. 104). Skwitowany 1593 r. przez szwagra Kębłowskiego (P. 959 k. 939v). Od Piotra Tomickiego t.r. nabył wyderkafem za 2.000 zł wsie Świba i Chowanin w p. ostrzesz. (Wieluńskim?) (P. 1400 k. 1016v). Od Marcina Włostowskiego kupił 1593 r. za 2.850 zł części w Kretkowie i Żernikach p. kal. (ib. k. 1031). Swe części w Kretkowie 1599 r. sprzedał wyderkafem za 1.000 złp na jeden rok Stanisławowi Mikołajewskiemu (P. 1403 k. 108). Od Piotra Mieniszewskiego 1600 r. kupił za 4.000 złp połowę Mieniszewa p. kal. (ib. k. 490). Ze szwagrem Kębłowskim kwitował się 1602 r. z racji pozostałych po zmarłej siostrze Zofii zamężnej Kębłowskiej klejnotów (Py. 131 k. 152v). Całe części wsi Podlesie p. pyzdr. i Żerniki p. kal. 1603 r. zobowiązał się sprzedać za 2.000 zł Stanisławowi Łaskawskiemu (ib. k. 348v), bratu swej żony. Siostrze Urszuli 1-o v. Pigłowskiej, 2-o v. Rozborskiej dał 1603 r. (lub przed tą datą) zapis 2.100 zł (P. 973 k. 56v), z ktorego skwitowany 1605 r. przez szwagra Rozborowskiego (P. 976 k. 373v). Za konsensem królewskim z 5 VIII 1604 r. dostał od Stanisława Reszkowskiego cesję sołectwa we wsi Wrąbczyno p. pyzdr. (M. K. 148 k. 327). Części wsi Kretkowo, Żerniki i Mieniszewo sprzedał wyderkafem 1606 r. za 4.700 złp Janowi Mieszkowskiemu (P. 1405 k. 689v), a 1608 r. części Kretkowa i Żernik dal Janowi Skrzypińskiemu (P. 1406 k. 366; Py. 134 k. 297v), a jednocześnie od Andrzeja Kaczkowskiego, syna Kaspra, dostał Markowice (P. 1406 k. 366v). Części wsi Podlesie i pustki Czempiń sprzedał za 4.000 zł Janowi z Górki Roszkowskiemu, kasztelanowi przemęckiemu, ktory 1609 r. uzyskał do tych dóbr intromisję (Py. 134 k. 137v), ale już 1610 r. Stanisław M. całe części w Podlesiu sprzedał za 3.500 złp Jadwidze Zielińskiej, wdowie po Janie Łaskawskim (P. 1407 k. 126v). Części Mieniszewa p. kal. sprzedał 1611 r. za 3.000 złp Wojciechowi Chwalikowskiemu (P. 1407 k. 521). Umarł w r. 1612, krótko przed 4 VI, bowiem wtedy składał przysięgę następca jego na urzędzie burgrabiego ziemskiego (P. 146 k. 256v). Jego pierwszą żoną była 1580 r. Zofia Boturzyńska, córka Piotra (G. 58 k. 444), z którą wzajemne dożywocie spisywał 1583 r. (P. 1399 k. 78v). Zofia wieś Gęczewo p. pyzdr. sprzedala t.r. za 2.600 złp Hieronimowi Rozdrażewskiemu z Nowegomiasta (ib. k. 94v). Swe prawa na Podlesiu cedowała 1584 r. Barbarze z Boturzyńskich Ciosnowskiej (P. 942 k. 56v). Wieś Raszewy w p. pyzdr., zastawiona na 3.000 złp Andrzejowi Żernickiemu, sprzedała 1589 r. za 12.000 złp Krzysztofowi z Tomic Iwieńskiemu (P. 951 k. 529v, 952 k. 203, 1400 k. 381; Py. 125 k. 143). Nim doszło do tej transakcji, mąż jej zrezygnował Raszewy, Podlesie i Żerniki oraz pustki Czempin w powiatach kal. i pyzdr. Annie z Lipia, żonie Marcina Wrząckiego (P. 952 k. 186v), nie zostało to jednak zrealizowane. Ponowne dożywocie małżonkowie spisywali 1594 r. (P. 1401 k. 263v, 269v). Zofia z Boturzyńskich umarła bezpotomnie (Py. 131 k. 166) i już 1597 r. Stanisław był mężem drugiej żony, Zofii Łaskawskiej, córki jana, której wtedy oprawił 1.300 złp posagu na dworze i folwarku w Podlesiu oraz na połowie Kretkowa i Żernik (P. 1402 k. 394v). Dla zrodzonych z niej dzieci 1602 r. ustanowił opiekunów, wśród nich brata swego Andrzeja (ib. k. 89v). Zofia skwitowała 1603 r. swych braci z majątku rodzicielskiego (ib. k. 289). Od męża dostała 1608 r. oprawę 1.200 złp posagu na połowie części Markowic (P. 1406 k. 439). Wyszła 2-o v. za Michała Gogolińskiego i 1620 r., odebrawszy od szwagra Andrzeja M-go, stryja i opiekuna swych synów, sumę 1.200 złp oprawioną jej przez pierwszego męża na Markowicach, scedowała swa oprawę temuż Andrzejowi (P. 1004 k. 581v). Nie żyła już w r. 1624 (P. 1414 k. 901). Z tej drugiej żony synowie< Jan i Andrzej. Córki: Anna, w latach 1623-1638 żona Macieja Ossowskiego z Tuchorzy, nie żyła już 1646 r., jadwiga, w r. 1633 za Janem Krzyżanowskim, umarła między r. 1636 a 1641.
(1) Jan, syn Stanisława i Łaskawskiej, wedle poświadczenia rodzonej ciotki, Jadwigi z Łaskaw Mieszkowskiej, miał w r. 1624 lat 21 (ib.), wspołdziedzic obok brata w Markowicach z przyległościami, pozostając pod opieką stryja Andrzeja, pozywał wraz z tym bratem, matkę i ojczyma z racji jej praw oprawnych (P. 1004 k. 1474). Współspadkobierca 1623 r. ciotki Zofii z M-ch Kębłowskiej (P. 152 k. 326), a 1626 r. także i stryja Andrzeja M-go (I. Kal. 90b s. 2479). Wespół z bratem skwitowany 1626 r. przez owdowiałą stryjenkę Barbarę z Kaczkowskich M-ą z 212 zł prowizji od kapitału (P. 1017 k. 179). Mężowi swej siostry, Adamowi Świejkowskiemu, 1628 r. zapisał w posagu za nią 1.000 zł, ona zaś skwitowała go z majątku rodzicielskiego (Ws. 51 k. 224). Podymnego 1629 r. płacił z Markowic od pięciu kmieci, czterech zagrodników, od gościńca, od kowala, młynarza, owczarza, rataja i od dwóch chałup najemnych - 8 zł (Py. 143 s. 23). Od Wojciecha Niwskiego, wedle układu z r. 1635, kupił 1636 r. za 9.500 złp Bieganowo p. pyzdr., dobra tak bardzo wyniszczone przez powietrze i głody, że ludzie tam całkiem powymierali, a Niwski musiał się zadłużyć (P. 165 k. 892, 1418 k. 625v). Był 1644 r. opiekunem siostrzeńców Swiejkowskich (P. 169 k. 495), a 1646 Maciej Ossowski ustanowił go jednym z opiekunów swych synów a jego siostrzeńców (Kośc. 301 k. 925). Markowice dał 1662 r. synowie Maciejowi (P. 1072 II k. 766), ale 1665 r. zastawił tę wieś na rok za 10.000 zł Andrzejowi Podleskiemu (P. 1076 k. 812v), zaś 1671 r. zbył ją Stanisławowi Śmigielskiemu (P. 1870 k. 143v). Chyba żył jeszcze 1673 r. (P. 1426 k. 598), a może i 1676 r. (P. 1427 k. 1124 v). Nie żył 1686 r. (P. 1840 k. 24v). Ożenił sie z Urszulą Maniecką, córką Macieja, podkomorzego poznańskiego, której 1642 r. na połowie Markowic oprawił posag 8.000 złp (P. 1420 k. 802). Żyła jeszcze 1680 (LB Krerewo), nie żyła już 1686 r. (P. 1840 k. 24v). Syn Maciej, na rzecz którego, jak widzieliśmy, ojciec dokonał 1662 r. donacji Markowic. Nie żył już ów Maciej 1676 r. i był bezpotomny (P. 1427 k. 1124v). Zapewne zmarł znacznie wcześniej i to tłumaczy dalsze ojcowskie transakcje dotyczące Markowic. Z córek, Kunegunda, w latach 1665-1688 żona Adama Los Golińskiego, umarła 1693 r. Swoją połowę Markowic oraz pustek Pieńki i Olszyce 1673 r. sprzedała za 9.750 zł Stanisławowi Śmigielskiemu (P. 1426 k. 598). To samo zrobiła 1676 r. ze swoją połową i za taką samą sumę inna córka Zofia, w latach 1664-1686 żona Stanisława Mateusza Wilczyńskiego (P. 1427 k. 1124v). Nie żyła już ta Zofia 1693 r. Swoją połowę w Bieganowie scedowała 1686 r. synowi Franciszkowi Wilczyńskiemu (P. 1840 k. 24v), który druga połowę tej wsi odkupił 1690 r. za 8.500 złp od swej córki Golińskiej (P. 1431 k. 713). Nie wiem kim był dla powyższych Marcjan M., "z Biaganowa", chrzestny 25 XII 1681 r. (LB Krerowo). Czyżby jeszcze jeden syn Jana?
(2) Andrzej, syn Stanisława i Łaskawskiej, współdziedzic Markowic nieletni 1620 r. pod opieką stryja Andrzeja M-go (P. 1004 k. 1474), żył jeszcze 1626 r., kiedy wespół z bratem zawierał kontrakt z siostrą Ossowską i jej mężem (P. 1017 k. 644).
3) Ambroży, syn Macieja i Piątkowskiej, obok braci współdziedzic części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pieńki, nabytych 1568 r. od stryja Wojciecha (P. 1397 k. 752v). Żył jeszcze 1574 r. (P. 923 k. 299v), ale już 1578 r., kiedy chodziło o spadek po stryju Wojciechu, głucho o nim (P. 931 k. 606v), chyba więc nie żył wtedy.
2. Wojciech, syn Piotra i Wolickiej, wspomniany obok matki 1544 r. (P. 1395 k. 134). Należącą się sobie z działów z bracmi część dworu w Markowicach wraz z całą swą częścią mienia ruchomego tamże sprzedał 1555 r. za 100 zl bratu Maciejowi (P. 1396 k. 304). Temu bratu t.r., w wyniku działów, wespół z bratem i matką zobowiązał się sprzedać za 200 zł część Markowic (P. 896 k. 286v). Kwitował 1568 r. brata Macieja (Py. 107 k. 193v). Swym bratankom po zmarłym bracie Macieju, t.j. Andrzejowi, Stanisławowi i Ambrożemu, sprzedał 1568 r. za 4.000 zł całe swe części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pienki (P. 1397 k. 752v). Od Macieja Turskiego (szwagra?) nabył wyderkafem 1571 r. za 700 zł części Wielkiego Turska p. kal. (R. Kal. 3 k. 411v; P. 1398 k. 199v). Pozywali go 1576 r. Prokop i Kazimierz bracia Skrzetuscy (Py. 113 k. 103). Bezpotomny a zapewne i bezżenny, nie żyl już 1578 r., a spadek po nim brali bratankowie, Andrzej i Stanisław (P. 931 k. 606v, 932 k. 277, 278v).
3. Jakub, syn Piotra i Wolickiej, ur. ok. 1538 r. (P. 896 k. 238v), swoją część dworu i siedliska w Markowicach sprzedał 1558 r. za 100 grz. bratu Maciejowi (P. 1396 k. 623). Chyba umarł wkrótce potem, bo po r. 1558 wiadomości o nim brak. Zob. tablicę.
@tablica: Markowscy
Jan z Markowic M. zw. Spiczka pozywał 1461 r. Jana, syna niedzielnego Mikołaja Prandoty z Pienków (Py. 14 k. 12). Miał w związku z tym procesem 1467 r. także sprawę z Andrzejem, synem zmarłego Jana Jajko Zdzychowskiego (ib. k. 114). Na połowie swych dóbr w Markowicach i Nadarzycach p. pyzdr. oprawił 1469 r. posag 30 grz. żonie Jadwidze (P. 1385 k. 5). Stawił 1475 r. Mikołaja zwanego Ecloga oraz Mikołaja Koniecznego z Nadarzyc jako poręczycieli wobec Andrzeja, Wojciecha i Józefa alias Ozepa z Markowic, o których było wyżej (Py. 15 k. 181). Od Pawła Olszyckiego otrzymal 1477 r. zapis 3 grz. (Py. 167 k. 51v). Pozywał 1478 r. Małgorzatę z Pieńków, męża jej Filipa, oraz syna Bartłomieja (Py. 16 k. 11v). Andrzej M. kwitował 1483 r. Agnieszkę Babińską z długu 11 zł węg. zmarłego jej syna Tomasza Babińskiego, plebana w Mokronosie (ib. k. 133v). Został 1487 r. skwitowany z majątku rodzicielskiego przez swoje córki, Małgorzatę, żonę Mikołaja z Bodzaporowic, i Katarzynę, żonę Stanisława z Grzybowa Machowicz (Kośc. 228 k. 70). Anna M-a, zwana Poturzyńska (Boturzyńska), skwitowała 1493 r. z 20 grz. majątku rodzicielskiego Marcina, Piotra, Bartłomieja i Mikołaja, synów Mikołaja zwanego Lewkiem (Py. 15 k. 333). Jan M. sprzedał 1497 r. swoją trzecią część w Markowicach za 20 grz. Wojciechowi M-mu, o którym była mowa wyżej (ib. k. 405).
>Markowscy różni. Najlicznie będą tu reprezentowani M-cy Szeligi, wiodący się z Markowic w p. inowrocł., a nie dający się związać w genealogiczną całość. Stąd niemożność oddzielenia ich z całkowitą pewnością od imienników wiodących się z Markowa w tymże powiecie, z Markowic w p. pyzdr., z Markowa w p. kośc., czy wreszcie od przybyszow z innych, odleglejszych dzielnic kraju, gdzie nie brakło przedstawicieli tego nazwiska. W stuleciach XVIII i XIX trzeba pamietać i o plebejach z mniejszym lub większym powodzeniem uchodzących za szlachtę. Wśród mieszczan nazwisko to wcale nierzadkie.
Jan i Andrzej, bracia rodzeni z Markowa (chyba w p. kośc.?), mieli 1440 r. termin ze Stanisławem z Rogalina (P. 14 k. 70). Jan M. (chyba z tegoż Markowa?) kwitował 1466 r. synów Adama Budziszewskiego z 15 grz. (P. 18 k. 156). Jan M., dziedzic w Markowicach, mąż Doroty, która 1479 r. otrzymala od swej matki Piotruszy, wdowy po Lewinie z Ryszyna, zobowiązanie sprzedania jej za 100 grz. folwarku i łanów pustych w Marszewie p. gnieźn. (G. 10 k. 68v). Między Maciejem ze Świętej a Janem z Markowa i jego niedzielnym bratem stryjeczno-rodzonym Wojciechem z Rożniatowa 1486 r. założone zostało vadium (Kon. 3 k. 13).
Adam M., zmarły między r. 1494 a 1514 (P. 1388 k. 35v; G. 25 k. 488) był ojcem Jadwigi, która 1492 r. będąc niezamężną otrzymała od Klary Grądlińskiej i Elżbiety Szyszyńskiej zastaw jednego łanu w Szyszynie p. gnieźn. w sumie 5 zł węg. długu (G. 15 k. 156). Była 1494 r. żoną Jakuba Boszkowskiego. Inna córka tegoż Jakuba, Anna, w r. 1514 żona Jakuba Szyszyńskiego.
Marcin, Marek i Jan, bracia rodzeni, z nich Marcin, dziedzic w Markowie (Markowicach?), swoją częśc uzyskaną z działów braterskich w Kijowcu p. gnieźn. zastawił wyderkafem 1494 r. za 5 grz. Filipowi Pątnowskiemu (G. 8 k. 48). Był już duchownym, kiedy 1497 r. wraz z bratem niedzielnym Janem, obaj dziedzice we wsi Sarnowo (koło Kijowca w tej samej parafii ostrowąskiej) powyższemu Pątnowskiemu dali wieczyście w zamian za 60 grz., części Kijowca i trzecią część folwarku Szyszynko (G. 17 k. 41). Był 1500 r. plebanem w Ostrowąsie. T.r. ks. Marek, pleban w Warzymowie, ks. Marcin oraz bratanek ich rodzony (po Janie?) Stanisław części Kijowca sprzedali synom zmarłego już Filipa Pątnowskiego, Andrzejowi, Wincentemu, Janowi, Mikołajowi i Marcinowi (P. 1389 k. 93v). Poręczyli tez za innego rodzonego bratanka, Pawła, syna zmarłego już Jana, iz kiedy dojdzie lat, swoją trzecią część w Kijowcu i części Szyszynka im wieczyście zrezygnuje (G. 18 s. 180). Niewątpliwie ten sam Stanisław, ich bratanek, swoją częśc w Sarnowie w r. 1510 sprzedał za 20 grz. Stanisławowi Linowskiemu (G. 19 k. 164). Jego żoną była Zofia Bieganowska, córka Stanisława, która 1517 r. skwitowała ojca z majątku rodzicielskiego w Bieganowie p. pyzdr. (G. 26 k. 75). Stanisław wraz ze swa córką Agnieszką Linowską części w Sarnowie sprzedał 1520 r. za 60 grz. Michałowi i Wojciechowi, dziedzicom w tej wsi (G. 335a k. 49v). Poręczenie dał za niego Marcin Bieganowski (G. 259 k. 285). Od wspomnianej już ciotki Linowskiej Stanisław nabył (1520 r.) za 200 zł węg. jej częśc w Linowcu p. gnieźn. (ib. k. 272v, 281, 335a k. 49v).
Anna M. (z Markowa w p. kośc?), córka Jana, juz nie żyjącego 1518 r. (P. 1392 k. 260v), w latach 1499-1518 żona Nankiera Dłuskiego. Jan M., 1514 r. wuj Anny Golińskiej, córki Jakuba z Goliny w p. kon. (P. 866 k. 146v). Chyba córką tego Jana, już nie żyjącego 1546 r., była panna Katarzyna M-a, pozostająca wtedy pod opieka wuja Jana Golińskiego (I. R. Gr. Kon. 4 k. 323v). Jan, nie wiem czy ten sam, 1517 r. wuj Jadwigi Wydzierzewskiej z p. pozn., żony Jakuba Kamienieckiego (P. 1392 k. 183v). Mikołaj M., 1513 r. wuj Agnieszki Biskupskiej, żony Marcina Grabieńskiego (P. 786 s. 460). Mikołaj, syn zmarłego Mikołaja M-go, miał 1518 r. sprawę ze Stanisławem Mielżyńskim o pożyczką 20 zł węg., którą jego zmarły ojciec zaciągnął u Jana Mielżyńskiego, ojca Stanisława (G. 259 k. 100v).
Elżbieta M-a z ziemi krakowskiej, 1524 r. żona Teofila Tarnowskiego, burgrabiego ziemskiego pyzdrskiego. Andrzej M., dziedzic w Markowie p. inowrocł., mąż Heleny Redeckiej, córki Mikołaja, dał za nią 1525 r. zobowiązanie Wojciechowi Redeckiemu, iz sprzeda mu wyderkafem za 15 zł weg. swoją częśc mojczysta w Redeczu (G. 28 k. 216). Całe swe części w Redeczu, odziedziczone po zmarłym stryju Wojciechu Redeckim, sprzedała w r. 1528 wieczyście za 200 zł weg. stryjowi Michałowi Redeckiemu (G. 335a k. 106). Od Jerzego Redeckiego, brata stryjeczno-rodzonego, Helena kupiła 1533 r. za 100 grz. części redecza odziedziczone po stryju Marcinie (G. 335 k. 164). Skwitowała Jerzego Redeckiego 1535 r. z klejnotów o wartości 100 grz. (G. 262 k. 270). Elżbieta M-a kwitowała 1529 r. Marcina Lubomyślskiego z przezysków posiadanych na sumie posagowej zabezpieczonej na Szyszłowie i Izdebnie swej zmarłej ciotki Anny, zony zmarłego Andrzeja Szyszłowskiego (I. R. Gr. Kon. 2 k. 161). Maciej Strzeszewski, syn zmarłego Marcina M-go, swoją część w Strzeszewie Smykowym p. gnieźn. wydzierżawił 1529 r. za trzy wiardunki Piotrowi Smykowi Strzeszewskiemu (G. 29 k. 16). Jan M., 1531 r. stryj Barbary Szyszyńskiej z Czartowa (G. 335a k. 146v). Katarzyna M-a, w latach 1533-1535 żona Marcina Chomiąskiego (P. 1393 k. 696). Zofia M. z p. inowrocł. i brzeskiego(!) skwitowała 1538 r. Stanisława Bieganowskiego ze 100 zł spadłych na nią po Katarzynie z Świerczyńskich Biernackiej (Py. 171 k. 58v). Piotr M. pozywał 1539 r. o dług 5 grz. Łukasza i Michała braci Chłapowskich (P. 878 k. 76). Marcin, mąz Doroty Orzeszkowej, która 1545 r. całe swe części dziedziczne Orzeszkowa i Naczek, jak też i wyderkafowe części Kopaszyc p. pyzdr. sprzedała za 1.000 grz. Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu (G. 335a k. 313v). Będąc już wdową, pozywała 1567 r. jako spadkobierczyni brata Przecława Orzeszkowskiego, Mikołaja Łęckiego, kasztelana kamieńskiego, dziedzica Tupadł (Kc. 116 k. 445v), a 1571 r. po smierci kasztelana, jego synów (Kc. 117 k. 810v). Swą oprawę na Markowicach p. inowrocł., i na Mochlu p. bydg. cedowała t.r. swej córce Annie zamężnej Mierczyńskiej (G. 51 k. 660v). Chyba żyła jeszcze 1577 r. (P. 929 k. 516v). Jej córki, Regina, w latach 1571-1579 żona Wojciecha Winieckiego, w r. 1577 burgrabiego ziemskiego kcyńskiego, Anna, 1571 r. żona Walentyna Mierczyńskiego.
Anna M-a z Markowic, 1555 r. żona Piotra Strzałkowskiego, w latach 1579-1596 wdowa po nim. Marcinowi M-mu 1562 r. zapisała dług 100 grz. Anna z Ludomia, wdowa po Krzysztofie Pampowskim (P. 904 k. 792v). Marcin, ten sam, czy inny, kwitował 1567 r. z 300 zł Małgorzatę M-ą, wdowe po Pawle Kiełczewskim (Py. 106 k. 246). Krzysztof, 1565 r. brat stryjeczno-rodzony(!) Lukrecji z Kozarzewskich Małowiejskiej (N. 215 k. 27). Katarzyna z Markowic, wdowa po Kasprze Kobelnickim, swoje części Jastrzębowa wydzierżawiła 1580 r. Tomaszowi Dobrosołowskiemu (G. 58 k. 191v). Małgorzata M-a, 1582 r. żona Andrzeja Osieckiego z Trąmpczyna, nie żyjącego już 1610 r. Helena M-a, zrazu za Przyborowskim, 2-o v. 1584 r. żona Stanisława Walknowskiego. Anna, w latach 1605-1610 żona Hieronima Gorzewskiego. Anna z Markowic, w latach 1612-1618 wdowa po Mikołaju Mieruckim. Dorota z Markowic, w latach 1613-1616 żona Stanisława Czarlińskiego, nie żyła już 1622 r. Zofia M-a, 1619 r. wdowa po Piotrze Kielczewskim. Zofia z Markowic, 1619 r. wdowa po Janie Borzewickim. Andrzej, mąż Zofii z Mączyńskich, która 1621 r. kwitowała z 40 złp Marcina Skrzetuskiego (P. 1007 k. 223v). Anna, żona Marcina Kielczewskiego, nie żyjącego już 1623 r. Małgorzata z Markowic, w latach 1627-1629 wdowa po Stanisławie Wilczyńskim, nie żyła już 1639 r. Małgorzata z Markowic, 1637 r. wdowa po Wawrzyńcu Mierosławskim. Kasper M., syn zmarłego Jana, 1638 r. winien był sumę 2.000 zł Piotrowi Noskowskiemu (Kośc. 299 k. 174v). Jan, chrzestny 26 IX 1644 r. (LB Stęszew). Marcjan M. 1645 r. pozwany przez Jana Łukomskiego (I. Kon. 51 k. 453v). Stanisław M., 1648 r. mąż Doroty Pogorzelskiej, córki Stanisława a współspadkobierczyni Wojciecha P-go (P. 173 k. 155v). Joachim ustanowiony 1650 r. przez Jana Łaskawskiego jednym z opiekunów jego dzieci (G. 82 k. 266v). Stefan z żoną Anną z Wilkońskich zawierał 1665 r. kontrakt z wdową Katarzyną z Opalińskich Rozdrażewską, wojewodzinę inowrocławską (P. 1076 k. 376v). Stanisław (czy szlachcic?) i Anna, rodzice Jakuba, ur. w Janiszewie, ochrzcz. 26 VII 1666 r. (LB Krerowo). Jan przed r. 1667 zapisał sumę 500 zł Wojciechowi Biegańskiemu (Kc. 131 k. 18v). Jan (czy szlachic?) zaślubił 6 IX 1676 r. Mariannę Gołębiewską (LC Rożnowo). Kazimierz i Katarzyna, rodzice Franciszka, ur. w Mikuszewie, ochrzcz. 17 IX 1684 r. (LB Miłosław). Andrzej, mąz Marianny Biskupskiej, żony 1-o v. Piotra Tymińskiego, oblatował 1690 r. inwentarz jej rzeczy, spisany 11 VIII, po jej śmierci (Kruśw. 7 k. 55). Teresa umarła 1691 r. mając lat 40 (LM Ludzisko). Katarzyna, żona Bolesława Zagorskiego, oboje nie żyli już 1692 r. Jakub świadkował 9 II 1699 r. (LC Skalmierzyce). Katarzyna, wdowa 1700 r. po Antonim Goreckim, nie żyła już 1724 r. Zofia, 1693 r. żona Oswalda Suchorzewskiego. Ludwik, posesor Dobieszewic, świadkował 25 XI 1698 r. (LC Św. Michał, Gniezno). Franciszek, chrzestny 10 XI 1701 r. (LB Gębice). Barbara, żona Stanisława Rudnickiego, oboje już nie żyli 1713 r. Ignacy (czy szlachic?) i Magdalena, rodzice Wojciecha, ochrzcz. 23 IV 1718 r. (LB Kępno). Zofia, chrzestna 20 VI 1726 r. (LB Św. Michał, Gniezno). Magdalena M-a, chrzestna 15 IV 1728 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Antoni, chrzestny 21 II 1730 r. (LB Mogilno). Antoni zaślubił 21 II 1730 r. Annę Zaidlicównę z Redgoszczy (LC Łekno). Józef (czy szlachcic?), chrzestny 4 VI 1736 r. (LB Węglewo). Franicszek, 1739 r. mąż Teresy Włostowskiej, wtedy już zmarłej (G. 97 k. 372v). Sam nie żył już 1758 r. (P. 1326 k. 2). Jego córka Marianna, 1748 r. jeszcze niezamężna, cedowała wtedy sumę małżonkom Dąbrowskim (P. 1293 k. 180). Zaślubiła w Poznaniu 29 I 1758 r. Antoniego Kierskiego. Żyli jeszcze oboje 26 VI 1762 r., nie żyli już 1776 r.
Józef ożenił się 3 II 1739 r. z Elżbietą Rzymowską z Klęki i był ojcem: Antoniego Tomasza, ochrzcz. 10 III 1742 r., Ignacego, ur. w Nowymmieście, ochrzcz. 18 VII 1744 r., Marianny Justyny, ur. tamże, ochrzcz. 25 VI 1748 r. Nie żył już 25 VI 1748 r. (LC, LB Nowemiasto). Jan, mąż Zofii Łosiowny, córki Aleksandra i Marianny Łempickiej, nie żyjącej już 1743 r., bezpotomny (I. Kal. 178/180 s. 103). Bartłomiej z żoną Zofią, chrzestni 14 IV 1746 r. (LB Kościan). Józef, chrzestny 15 XII 1746 r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Elżbieta zaślubiła 10 XI 1747 r. Pawła Orłowskiego, a świadkiem był Stanisław M. (LC Polanowice). Wdowa Elzbieta M-a wyszła 2-o v. 3 II 1751 r. za Franciszka Zaborowskiego (LC Mieszków). Tomasz, pisarz dworu w Kiekrzu, umarł tam 25 IX 1752 r. (LM Kiekrz). Helena i jej mąż Krzysztof z Wybranowa Chlebowski, oboje już nie żyli 1753 r. Ignacy, skwitowany 1753 r. przez Walentego Krzymuskiego (Krzymuckiego) z sześciu tygodni zasiadania wieży (I. Kon. 78 s. 648). Ignacy Walenty z Markowic M. zawierał 1753 r. komplanację z Pawłem Potockim, dziedzicem części Kownat p. gnieźn. (G. 98 k. 590). Panna Marcjanna (Marianna), chrzestna w latach 1754-1755 (LB Kórnik). Franciszek, asesor ziemski człuchowski w latach 1762-1765, mąż Teofili Niewieścińskiej, córki Jerzego, starosty mławskiego, i Ludwiki z Czapskich (N. 212 k. 63, 63v). Ewa (żona Antoniego Janowskiego?) chrzestna 16 XII 1763 r. (LB Polanowice). Honorata Bibianna (Murkowska?) wyszła 16 I 1765 r. za "ur." Wojciecha Tabulskiego. Świadkowie nieszlachta (LC Buk). Julianna z M-ch Milewska, chrzestna 29 V 1768 r. (LB Kruszwica). Ojciec Bonawentura, emeryt franciszkanin, definitor, gwardian, zmarł w klasztorze we Wschowie 24 VII 1768 r. (LM Przemęt). Katarzyna przed 1773 r. wyszła za Kazimierza Wilgierta Gutakowskiego, dzierżawcę Mozdzenic. Żyli jeszcze oboje 19 I 1775 r. Józef nie żył już 1773 r., kiedy żona jego Kazimiera z Rzmowskich, córka Jana i Ludwiki z Drwęskich, była wdową i po dwóch następnych mężach, Franciszku Zaborowskim i Stanisławie Ostaszewskim (Py. 158 k. 252v). Maciej zaślubił 15 VII 1773 r. Juliannę Snowacką (LC Krzywiń). Był 1788 r. dzierżawcą probostwa w Wielichowie. Ich córka, Marianna Nepomucena Krystyna, ur. tamże, ochrzcz. 22 IV 1788 r. (LB Wielichowo). Synowie Macieja i Julianny: Maciej, Jan i Ludwik. Z nich Maciej (Michał Maciej, czasem zwany Michałem), ochrzcz. 5 III 1775 r., dziedziczny dzierżawca Toniszewa w latach 1827-1840 (LC Żoń), zrzekł się spadku po bracie Ludwiku na rzecz brata Jana. Był też dziedzicem(?) Kaliszan, gdzie zmarł 27 IX 1840 r., mając lat 73(!). Jego żoną była Justyna Ehaust (Echaust), która 2-o v. 4 VIII 1842 r. wyszła za Jana Władysława Kurcewskiego, posesora Strzyżewa (LC Żoń). Jan (Euzebiusz Hipolit Jan), ochrzcz. 14 VIII 1780 r. w spadku po bracie Ludwiku posesor Bobrownik, umarł bezpotomnie w r. 1845 lub 1846 (przed 25 XI 1846 r.), a sukcesje po nim brali krewni Snowaccy. Ludwik wreszcie, ur. ok. r. 1781, dziedziczny dzierżawca Bobrownik, dóbr skonfiskowanych cystersom wagrowieckim na rzecz skarbu, bezżenny, umarł 11 V 1829 (LM Łęgowo; Hip. Wągr., Bobrowniki, tu data zgonu 12 V). Kunegunda, w latach 1780-1785 żona Józefa Cieńskiego, wojskiego radziejowskiego. Zuzanna, zona Stanisława Dogiełło, ekonoma w Głuchowie, zmarła tam 3 X 1781 r., mając ok. 70 lat. Franciszek, pisarz prowentowy w dobrach Kawcze, i Małgorzata, rodzice Eleonory Ludwiki, ur. 22 X 1792 r. (LB Zakrzewo). Teofila wyszła przed r. 1803 za Franciszka Sławoszewskiego z Jadownik koło Żnina. Marcina (Martyna) zaślubiła przed 1836 r. Erazma Rogalińskiego, umarła w Ostrobudkach 14 IV 1880 r., pochowana w Golejewku. Albina ze Szrejbrowskich M-a, corka Józefa, administratora, i Nepomuceny ze Szpotańskich, wdowa, zmarła w Wyszanowie 20 X 1876 r. mając lat 73 (LM Wyszanów). Chyba jej synem był Józef, dziedzic Wyszanowa, który z żony Stanisławy Rosochowiczówny miał syna Józefa Władysława, ur. w Wyszanowie 7 VI 1884 r., oraz córki, Marię Bronisławę, ur. tamże 12 VIII 1885 r., i Eufrozyne Stefanię, ur. tamże 9 VIII 1889 r. (LB Wyszanów). Stanisław ("de M."), mąż Barbary, córki sołtysa, która zmarła w Glinienku 8 VIII 1885 r., mając lat 72 (LM Chojnica).
>Markuszewski Krzysztof, mąż Doroty z Brzechffów (Brzechwianki), od brata swej żony, Andrzeja Brzechddy z Kwaskowa dostał 1582 r. w posagu zanią zapis długu 300 złp (I. Kal. 48 s. 973).
>Markwartowie. Jan, kapitan regimentu pieszego Rzewuskiego, hetmana polnego kor. 1717 r. (G. 93 k. 323v, 372v), kapitan regimentu pieszego Branickiego, hetmana polnego kor., 1739 r. (G. 97 k. 379v), pułkownik J. Kr. Mci 1741 r. (LB Św. Trójca, Gniezno), ale 1759 r. jako o zmarłym już kapitanie wojsk koronnych (Kc. 144 k. 93v). Był w latach 1722-23 dzierżawcą Arkuszewa (LB Św. Michał, Gniezno). Kwitował się 1723 r. wzajemnie z małżonkami Miaskowskimi, dziedzicami Witakowic (G. 94 k. 300). Od Andrzeja Grabowieckiego dostał 1731 r. skrypt na 600 złp (ib. k. 358). Jako posesor Owieczek i Myślęcina skwitował 1737 r. tego Grabowieckiego, zastawnika owych wsi, z 2.000 złp (G. 97 k. 171). Nie żył już 1759 r. Jego żoną była Jadwiga Sępińska (Sempińska), jeszcze, być może, żyjąca 1771 r. (G. 100 k. 420v). Z niej córka Regina Bibianna, ochrzcz. 15 IX 1735 r., i syn Szymon Tadeusz, ochrzcz. 12 IX 1737 r. (LB Św. Trójca, Gniezno), oboje zapewne pomarli dziećmi. Przeżyły natomiast ojca córki: Marianna, zaślubiona przed 1754 r. Wojciechowi Sicińskiemu, dzierżawcy Smoguleckiej Wsi, zmarła 5 V 1803 r. w wieku lat ok. 80, Jolenta (Julianna), 1764 r. żona Jakuba Błaszkowskiego, nie żyjąca już 1779 r., wreszcie Teresa, zaślubiona 14 I 1760 r. Jakubowi Gockowskiemu (Goczkowskiemu), wdowa 1771 r., nie żyjąca już 1790 r.
>Markwitz Ludwika Szarlotta (Szarlotta Lowiza, wdowa 1749 r. po Bogusławie Unrugu, dziedzicu Grochowa, nie żyła już 1761 r.
>Marlewscy z Marlewa w p. pozn. Lasota z Marlewa w latach 1430-1432 (P. 11 k. 56a, 108). Jan z Pruszcza połowę wsi Marlewa z sołectwem i całe sołectwo w Jakubowie oraz sześć grzywien rocznego czynszu na Pruszczu 1445 r. sprzedał wyderkafem za 200 grz. Janowi i Bodzancie, dziedzicom z Marlewa (P. 1379 k. 115). Ci dwaj to bracia rodzeni, niedzielni, a Jan 1453 r. nazwany "niegdy Marlewskim". Mieli wtedy termin z Wincentym z Objezierza (P. 18 k. 176v). Jan M. z Wielkiego Sławna w p. pozn. kupił 1476 r. za 105 grz. od Doroty i Jadwigi, żony Sędziwoja Ninińskiego, sióstr rodzonych, dziedziczek w Małym Sławnie, całą ich połowe tej wsi (P. 1386 k. 41v). Mikołąj M. od Barbary z Góry kupił wyderkafem 1476 r. za 100 grz. jej części w Dabrówce Wielkiej i Dabrówce Malej p. pozn. (ib. k. 43v). Jakub M., syn zmarłego Jana z Marlewa, pozywał 1487 r. Jana i Andrzeja, dziedziców z Bnina (P. 21 k. 111v).
Anna Sławieńska, córka Jana M-go, skwitowała 1501 r. Jana Sławieńskiego niegdy M-go (czy własnie swego ojca?) z dóbr rodzicielskich w Sławnie Wielkim i Małym. Jako jej stryj stawał wtedy Wojciech Trąmpczyński (P. 859 k. 194). Jan M., dziedzic w Sławnie Wielkim i Małym, nabył 1516 r. od Mikołaja Sławieńskiego pewne części w Wielkim Sławnie, to jest dwór Grzymkowski(?), las i płosę roli, dają w zamian za to części borów tamże. Kupił jednocześnie od Mikołaja za 50 grz. części w tej wsi nabyte od rodzeństwa Rakojeckich (P. 1391 k. 37, 37v). Jan M., syn Jana M-go, dziedzica w Wielkim Sławnie, od Anny Golęczewskiej, zony Dobrogosta Sławieńskiego, kupił wyderkafem 1528 r. za 100 kop gr. jej oprawę na połowie części Wielkiego Sławna (ib. k. 73v), a 1530 r. te oprawe za takąż sumę zbyl wyderkafem Wawrzyńcowi Sławieńskiemu (P. 1393 k. 356v). Jan M., chyba ten sam, częśc Roznowa nabytą wyderkafem od Agnieszki, corki zmarłego Wojciecha Roznowskiego, sprzedał wyderkafem 1536 r. za 100 grz. Mikołajowi Łąckiemu, pisarzowi ziemskiemu poznańskiemu (P. 1394 k. 22). Od Agnieszki, wdowy po Stanisławie, mieszczaninie z Czarnkowa, Anny, żony Grzegorza Ninińskiego, sióstr z Ninina, kupił 1538 r. za 100 grz. częśc Sławienka p. pozn. (P. 1394 k. 224). części w Sławnie Wielkim i Sławnie Małym dał 1568 r. synowi Hieronimowi (P. 1397 j. 743), ktory ze swej strony te części w owych dobrach, które były wolne od oprawy żony, dał w dożywocie rodzicom, Janowi M-mu cz. Sławieńskiemu i Małgorzacie z Gnuszyńskich (ib. k. 745v). Żył jeszcze 1569 (P. 915 k. 363). Ów syn Hieronim, Jarosz M. cz. Sławieński ożenił się 1568 r. z Jadwigą Kobelnicką, córką wawrzyńca Włościejewskiego, której krótko przed ślubem, 22 VII, na części Sławna Wielkiego oprawił 100 zł posagu (P. 1397 k. 741v). Zapisał 1577 r. dług 100 złp Mikołajowi Sławińskiemu (P. 929 k. 552v). Przeciwko niemu ze strony braci i spadkobierców zmarłego Andrzeja Kobelnickiego nastąpiła 1589 r. rumacja w Sławnie (P. 952 k. 707v). Był bezdzietny i nie żył już 1614 r., a spadek po nim brali potomkowie jego sióstr Sławieńskich cz. M-ch, córek Jana M-go (G. 988 k. 141). Z nich, Dorota była 1553 r. żoną Wojciecha Gorzeńskiego. Barbara, 1568 r. żona Macieja Gorzeńskiego. Magdalena, w latach 1586-1589 żona Piotra Krasińskiego, wdowa 1595 r. Wszystkie trzy nie zyły już 1612 r.
>Marońska Nepomucena z Lipińskich zmarła 7 III 1887 r. (Dz. P.).
>Marschall Lebrecht Ernest, 1750 r. mąż Idy Eleonory Golczówny (W. 93 k. 4).
>Marsowie (h. Noga?). Aleksander nie żył już 1786 r., kiedy wdowa po nim, Marianna "de Korty", wtedy tez owdowiała i po drugim mężu, Antonim Wierzbickim, cedowała synowi Bartłomiejowi M-owi sumę 6.000 złp zabezpieczoną na dobrach Suchcice w p. piotrk. (I. Kal. 226 k. 389). Nie żyła już 1791 r., a Bartłomiej spisywał wtedy dożywocie ze swą żoną, Katarzyną Kliszewską, córką Józefa i Magdaleny Klnieskiej(??) (ib. 231 k. 468). Jakub (Marsz) spisywał 1787 r. dożywocie z zoną Konstancją Gablińską (I. Kon. 83 k. 357v).
>Marscy. Andrzej (Andrzej Corsini), skarbnik trybunału cywilnego w Poznaniu, i Klementyna z Myszkowskich, rodzice Wincentego Jakuba, ochrzcz. 28 VII 1812 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Stanisław umarł w Rogoźnie 4 I 1852 r., pozostawiając czterech synów. Jego żoną była Justyna z Goskich, zmarła tamże 3 IX 1840 r., w wieku lat 50 (LM Rogoźno). Florian, właściciel ziemski, i Anna z Szubertów, rodzice Julii, ur. 6 VI 1849 r., zamęznej za Tuchołką, zmarłej w Poznaniu, na Chwaliszewie 16 XI 1920 r. (LM Św. Małgorzata, Pozn.).
>Marszałkowscy h. Wieniawa ze wsi Marszałkowo, Marszałkowy (dziś Marszałki) w p. ostrzeszowskim. Sędziwoj, dziedzic w Tymiencu p. kal. i w Marszałkowach, ojciec Sędziwoja, który 1457 r. stawiał poręczycieli gwarantujących, iż jego rodzice na połowie Tymieńca i na części w Marszałkowach oprawią 50 grz. posagu żonie jego Dorocie, córce Marcina z Jastrzębnik, burgrabiego kaliskiego (Py. 11 k. 115). Sędziwój (syn) tej żonie swej Dorocie 1462 r. zobowiązał się dać oprawę 100 grz. posagu i 100 wiana (I. Kal. 1 k. 132). Mikołajowi i Wincentemu, synom zmarłego Sędziwoja (chyba syna?), zapisał 1475 r. Adam z Rososzycy dług 10 grz. (ib. 2 k. 375v). Siostra ich rodzona, a więc córka Sędziwoja seniora była Dorota, w latach 1480-1499 żona Macieja Wtórkowskiego z Wtórka. Zarówno obaj ci bracia jak i siostra pozostawali po śmierci ojca pod opieką jana z Tymieńca, który 1480 r. wypłacał 70 grz. posagu Doroty (ib. 3 k. 10v, 20). Mikołaj umarł 1487 r., krótko po 3 V (ib. k. 376v). Wincenty, mąż Anny dziedziczki w Wysocku, która 1498 r. dwa łany osiadłe w tej wsi zastawiła za 15 grz. Mikołajowi Wegierskiemu (ib. 5 k. 21). Wincentego zabił Wincenty Giżycki, a Dorota Wtórkowska 1499 r. skwitowała zabójcę z głowy brata, otrzymawszy zapis 10 grz. długu (ib. k. 79).
Stanisław, ojciec Małgorzaty, 1542 r. żony Macieja Molskiego (P. 1394 k. 506), która już nie żyła 1571 r. Ten sam chyba Stanisław był też ojcem Doroty, żony Wincentego Wysockiego, którego 1546 r. skwitował z 200 zł długu (ib. 9 k. 284), a 1550 r. skwitowany został przez tę córkę z majątku rodzicielskiego (ib. 12 s. 15). Stanisław, nie wiem, ten czy inny, był mężem Katarzyny Bielczewskiej, córki i jedynej spadkobierczyni Jana, która 1562 r. skwitowała Dorotę Bielczewską, żonę Wojciecha Gałęskiego zw. Ślązakiem (ib. 27 s. 1284). Katarzyna części ojczyste w Bielczewie sprzedała 1564 r. za 1.200 zł Marcinowi Bielczewskiemu, mąż zaś oprawił jej posag 1.000 zł na Marszałkowie (P. 1397 k. 366v, 367v). Była ona 2-o v. 1584 r. żoną Jakuba Rososkiego (I. Kal. 50 s. 374). tego Stanisława córka Anna wyszła 1584 r. za Mikołaja Tymienieckiego. Jej opiekunami byli Jan i Piotr Wtórkowscy, bracia stryjeczno-rodzeni(!) ojca (ib. s. 380). Tymieniecki był z czasem wojskim wieluńskim i podstarościm sieradzkim. Ona już nie żyła 1638 r.
Wojciech z powiatu ostrzeszowskiego zapisał 1559 r. dług 200 zł wdowie Annie Kurowskiej (P. 900 k. 109). Był jednym z opiekunów synów Wojciecha Kurowskiego i Anny z Karmińskich (I. Kal. 27 s. 1194). Części Przybysławic w p. kal. zastawił był za 500 zł Janowi Wtórkowskiemu i Annie z Jastrzebskich, z czego był 1587 r. przez nich skwitowany (ib. 54 s. 313). Te części Przybysławic zrazu zastawił, potem sprzedał (przed r. 1594) Janowi Kobelińskiemu (R. Kal. 6 k. 847). Wojciech M. z Marszałków, chyba ten sam, zapisał 1604 r. dług 100 zł Bartłomiejowi Modlibowskiemu (I. Kal. 70 k. 357v).
Jana M-go zamordował Bartłomiej Morawski ze wspólnikami a na wezwanie brata jego, Stanisława, obwołanie głowy zostało dokonane na cmentarzu w Koźminie 18 VIII 1603 r., oczywiście przy pogrzebie (Kośc. 284 k. 377).
Tadeusz, nie wiem czy z tych samych, zmarł w Olszewicach 26 IV 1785 r. mając lat 60 (LM Parchanie). Józefata przed r. 1793 wyszła za Mateusza Majewskiego (ib.).
>Marszanowski. "ur." Tadeusz i Aniela, rodzice Aarona Bonifacego, ur. we Wrzosach, ochrzcz. 9 III 1755 r. (LB Słupy).