Mieleccy-Mierzewscy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Mieleccy-Mierzewscy - 27 Einträge

>Mieleccy h. Gryf, z Mielca w wojew. sandomierskim. Sebastian, kasztelan wiślicki, w r. 1554 mąż Zofii Kościeleckiej, która obok siostry Jadwigi z Kościeleckich Bonarowej była spadkobierczynią wszystkich dóbr po bracie Janie Kościeleckim, wojewodzie łeczyckim (P. 895 k. 687v), a między innymi Pleszwa (I. Kal. 22 k. 59). Żyła jeszcze w r. 1564 (ib. 29 s. 380). Katarzyna, córka Mikołaja, wojewody podolskiego, starosty nowokorczyńskiego i grodeckiego, w r. 1592 żona Jana Ostroroga, podczaszego koronnego (Kośc. 128 k. 163). Nie żyła już 1621.

>Mielejewski Wawrzyniec z żoną Anną z Tądowskich w r. 1582 skwitowani przez Mikołaja Tymienieckiego ze zwrotu dzierżawy części w Gosławicach (I. Kal. 48 s. 995).

>Mielęccy h. Własnego (Ciołek), przydomku Aulok. Wzięli nazwisko od wsi Mielęcin w pow. ostrzeszowskim, na pograniczu Śląska. Są potomkami przybyszów stamdąd, Auloków (Aulock, Ułak), których herb bywał określany jako "dwaj bawoli" (Kozierowski, Obce ryc.). Niesłusznie potem niektórzy z M-ch używali herbu Ciołek, który też naogół im się przypisuje. Ich genealogia interesuje tu nas dopiero od początku XVII wieku, to znaczy od chwili, kiedy poczęli się osiedlać na terenach województw kaliskiego i poznańskiego.

Adam M. z Mielęcina w r. 1608 od Macieja Karskiego kupił za sumę 22.000 złp. wsie Ociąż, Słaborowice, Oswaldów i części pustek Baby w p. kal. wraz z prawem patronatu kościoła w Ociążu (R. Kal. 1 k. 307). Kwitował w r. 1612 Tomickich, dziedziców Baranowa, ze sprawy o niewydanie poddanego zbiegłego z Mielęcina, toczonej w grodzie ostrzeszowskim (Z. T. P. 27 s. 1020). Dwa puste łany w Ociążu dał w r. 1614 swemu synowi Samuelowi (I. i D. Z. Kal. 28 k. 195). Na wypadek swej smierci dał temu synowi w r. 1618 w dziale z innymi synami a jego braćmi wieś Olszynę w p. ostrz., Samuel zaś zwrócił dane sobie dwa łany w Ociążu (ib. k. 322v, 323). Nie żył już w r. 1621, kiedy wdowa po nim, Barbara z Rusinowa Wolska otrzymała od syna Samuela w dożywotnie użytkowanie wsie Mielęcin i Przybyszew w p. ostrzesz. (ib. k. 373v, 378v). Synowie: Łukasz, Zbigniew, Andrzej, Mikołaj i Samuel. O Mikołaju wiem tylko tyle, że w r. 1621 uczestniczył w działach braterskich (I. i D. Z. Kal. 28 k. 373v), a żył jeszcze w r. 1628 (Z. T. P. 28b s. 1765).

I. Łukasz, syn Adama i Wolskiej, z działów z braćmi uzyskał wsie Ociąż i Oswaldówo oraz pustę Baby, które to dobra miał do współki z bratem Andrzejem 1622 r. (zob. niżej). W r. 1633 zawierał kontrakt z małżonkami Klichowskimi z racji zastawu części Słaborowic (I. Kal. 99b s. 1274). Z ponownych działów, dokonanych w r. 1635 z bratem Samuelem, uzyskał od niego dla siebie i brata Andrzeja cesję dwóch rol w Ociążu cz. Oswałdowie(!), zwanych Świgoniewska i Świtałowska (R. Kal. 11 k. 687v). Od Mikołaja Orzelskiego nabył części Piwonic, ale w r. 1640 były już one w rękwach jego brata Samuela (R. Kal. 12 k. 182). Skwitowany w r. 1641 przez córkę Zofię zamężną Bronikowską z dóbr rodzicielskich (I. Kal. 107a s. 488). W r. 1652 asystował tej córce przy kwitowaniu Jana z Rusinowa Wolskiego z 1.000 złp., zapisanych w grodzie lubelskim podczas wyprawy wojennej (I. Kon. 53 k. 436). Jego pogrzeb sprawiono w Mielęcinie 1653.3/IV. r. (B. Kórn. Cz. 1162). Żenił się cztery razy. Żoną pierwszą, jak się zdaje, była Jadwiga Komorska cz. Jarocka, a poślubił ją jeszcze przed r. 1620, skoro mąż zrodzonej z niej córki Barbary, Chryzostom Baranowski, już w r. 1633 kwitował Łukasza M-go z 2.000 zł. należnych jej z dóbr rodzicielskich (I. Kal. 99a s. 1271). O innych dzieciach z tego małżeństwa nic mi nie wiadomo. Drugą żoną Łukasza była Jadwiga Bielska, córka Andrzeja, której w r. 1621 na połowie Ociąża, Oswałdowa i Bab oprawił 2.000 zł. posagu (R. Kal. 9 k. 447). Z tego małżeństwa byli synowie, Wojciech i Mikołaj, oraz córka Zofia, w których imieniu Łukasz, już po śmierci ich matki, części wsi Dąbrowa i Gorzuchy w p. sier., spadłe po ich ciotkach, pannach Annie i Katarzynie Dąbrowskich, sprzedał w r. 1636 za 80 zł. Aleksandrowi Czepowskiemu (R. Kal. 11 k. 730). Po raz trzeci ożenił się z Katarzyną Złotnicką, córką Mikołaja i Zofii Zorzewskiej, której przed ślubem jeszcze 1638.17/V. r., zobowiązał się na połowie Ociąża oprawić 1.200 zł. posagu (I. Kon. 48 k. 505v). czwartą była Dorota Chlebowska, nie żyjąca już w r. 1647. Z tego małżeństwa pochodzili syn Adam i córka Helena. W r. 1647 Łukasz całe swoje części w Ociążu, Oswałdowie, Słaborowicach i w pustkach Baby dał synowi Mikołajowi, urodzonemu z Bielskiej, jednak z tym zastrzeżeniem, że Adam, syn z Chlebowskiej, będzie miał prawo do wydzielenia sobie połowy tych dóbr (R. Kal. 13 k. 355). Spośród córek, Barbara, jak już wiemy, w r. 1633 była żona Chryzostoma Baranowskiego, zmarłego między w. 1650 a 1652. Powtórnie wyszła w r. 1654 za Marcina Starczewskiego i oboje żyli jeszcze w r. 1570. Zofia, w r. 1641 żona Stefana Bronikowskiego, zmarła między r. 1652 a 1661. Helena wreszcie, w r. 1661 jeszcze niezamężna, kwitowała Andrzeja z Kościelca Pogorskiego, dziedzica(!) Ociąża i Słaborowic, z rocznej prowizji od swej sumy posagowej 4.000 zł., zabezpieczonej na Ociążu (I. Kal. 125 s. 635). W r. 1677 wyszła za Mikołaja z Bużenina Marszewskiego. Z wyliczonych wyżej synów, o Wojciechu, wspomnianym pod r. 1636, nie wiem nic więcej.

I) Mikołaj, syn Łukasza i Bielskiej, dziedzic Ociąża i Słaborowic (a właściwie połowy owych wsi), zastawił w r. 1649 tę drugą wieś za 4.000 zł. Barbarze z Gorzewa, wdowie 1-o v. po Janie Mańkowskim (I. Kal. 115 s. 844). Już nie żył w r. 1690 (ib. 146 s. 59). Jego pierwszą żoną była Dorota Kochlewska (ib. 224 k. 302), z której synowie: zapewne Stanisław i z całą pewnością Andrzej. Drugą żona była Marianna Głoskowska, córka Macieja, komornika granicznego kaliskiego, i Urszuli Sczanieckiej, o której rękę w r. 1661 w Sowinie Kościelnej spisywał kontrakt z jej bratem Mikołajem, biorąc za nią 4.500 zł. posagu (I. Kal. 125 s. 220). Kwitowała ona tego brata w r. 1690 z sumy 1.000 zł. (ib. 146 s. 368). Żyła jeszcze w r. 1703, kiedy swej siostrzenicy, pannie Elżbiecie Gorzeńskiej, zapisywała sumę 400 złp. (Ws. 77 VII k. 24v), zaś własnej córce Urszuli sumę 2.800 zł. (I. Kal. 157 k. 145). Ta Urszula była w latach 1704-1709 żoną Zygmunta Kurnatowskiego, a nie żyła już w r. 1759. Z Głoskowskiej była jeszcze córka Katarzyna, w r. 1709 niezamężna (I. Kal. 157 s. 82, 85).

(I) Stanisław, syn Mikołaja i zapewne Kochlewskiej, prawa swe spadkowe we wsi Marszowa(?) p. piotrk., należne po wuju Stanisławie Sucheckim, kasztelanie rozpirskim, w r. 1690 scedowała bratu ciotecznemu, Stanisławowi Błeszyńskiemu (ib. 146 s. 59). Temu to właśnie Stanisławowi M-mu, synowi Mikołaja, Żychliński daje za żonę Heidebrandównę, a synami tej pary mieni Adama i Jana. O tym, iż Jan ożeniony z Lipską rodził się z Barbary Heidebrandówny wiemy też skąd inąd. Że jednak owa Barbara Heidebrand była żoną Stanisława, syna Mikołaja, czerpię tylko z Żychlińskiego. Dodam tu jeszcze, iż męża Lipskiej Żychliński zwie błędnie Wojciechem i każe mu być synem Stanisława i Kochlewskiej, w ten sposób całkowicie gmatwając tę genealogię. Jak już powiedziałem, Stanisławowi Żychliński daje dwóch synów, Adama i Jana. Z nich, o pierwszym nic nie wiem.

Jan, zapewne syn Stanisława, napewno zaś Barbary Heidebrand, może identyczny z Janem pochowanym 1728.29/XI. r. (Sep. Reformatów szamotul.), nie żył już napewno w r. 1736, kiedy jego żona Konstancja Lipska, córka Wacława i Barbary z Miaskowskich, siostra kardynała, była już 2-o v. żoną Józefa Nowowiejskiego, łowczego dobrzyńskiego. Wdowa i po tym drugim mężu 1744 r. (Rel. Kal. 125 s. 319). Żyła jeszcze w r. 1756 (Kośc. 327 k. 93v), nie żyła już w r. 1759 (Rel. Kal. 171 s. 635). Z synów, o Andrzeju niżej. Sebastian (Sebastian Jan), kanonik metropolitalny gnieźnieński 1759.25/X. r., kanonik włacławski (kujawski) t. r. (Rel. Kal. 171 s. 635), ekonom katedry włacławskiej w r. 1773 (I. Kal. 209/213 k. 135). Wchodząc do kapituły gnieźnieńskiej wylegitymował się ze szlachectwa, wskazując jako swą babkę po ojcu Barbarę Heidebrandównę herbu Lew. Jako delegat kapituły gnieźnieńskiej był w r. 1768 prezydentem Trybunału Koronnego w Piotrkowie (Korytkowski). Obok rodzonego brata i rodzeństwa przyrodniego, Nowowiejskich, współspadkobierca brata ciotecznego, Józefa Lipskiego, starosty parchowskiego, mianował brata Andrzeja plenipotentem dla windykonania sumy po staroście, lokowanej na dobrach Steier w Saksonii (I. Kal. 204/205 k. 207). Obok brata i Nowowiejskiej był w r. 1767 współdziedzicem dóbr Lipe (ib. 206/208 k. 28). I znów w r. 1772 uczynił brata swym pełnomocnikiem, tym razem celem windykowania spadku po ich ciotecznym rodzeństwie, ks. Józefacie Włyńskim, kanoniku kijowskim i kustoszu chockim, oraz Anieli z Włyńskich Szaniawskiej, starościnie augustowskiej (ib. 209/213 k. 58). Umarł w Gniźnie 1794.19/III. r. (Korytkowski).

Andrzej, syn Jana i Lipskiej, kapitan regimentu konnego królewiczów 1752 r. (ib. 196/198 k. 189), podpułkownik regimentu królewicza wojsk W. Ks. Litewskiego w latach 1756-1759 (Rel. Kal. 163/164 s. 2859, 171 s. 635), pułkownik regimentu konnego 1761 r. (ib. 178 k. 239; Ws. 05 k. 3), generał major wojsk koronnych w r. 1776 (I. Kal. 214/216 k. 4), nazwany w r. 1778 generałem saskim (LB Mokronos). Wraz z bratem w r. 1752 kwitował matkę z 15.000 złp. należnych im na poczet ich dóbr macierzystych (I. Kal. 196/198 k. 189). Dostał dożywociem 1761.4/VI. r. wieś królewską Kurza w wojew. kaliskim (Rel. Kal. 178 k. 239). Był w latach 1767-1778 dziedzicem połowy dóbr Piątek Wielki, zwanej Kaczkowszczyzną, nabytej od Adama Chmielowskiego (I. Kal. 206/208 k. 2; LB Mokronos). W latach 1771-1772 mieszkał w dzierżawionych przez sienie Piotrowicach w p. wsch. (LB Święciechowa). W r. 1780 występował jako dziedzic Wielkiego Piątku oraz części Piątku Małego w p. kal. (P. 1357 k. 33v). Od braci Dąmbskich, Jana Baptysty, kasztelana inowrocławskiego, Karola, pułkownika wojsk koronnych, i Jana Nepomucena, generała adiutanta królewskiego, spadkobierców zmarłego bezdzietnie brata, Ludwika, wojewody brzeskiego kujawskiego, kupił 1784.23/VI. r. za 215.000 zł. klucz graboszewski, na który składały się wsie: Graboszewo Kościelne, Graboszewo Nadworne, Graboszewko, Unia, Krąpkowo, oraz pustki, Lubin, Grodziska, Karbonia (Py. 163 k. 289). Od Marcelego Boguckiego, miecznikowicza poznańskiego, kupił 1791.4/VI. r. za 88.080 złp. Chwalibogowo Zastróżne w p. pyzdr. (P. 1368 k. 292; Py 166 k. 205, 249). Wedle Uruskiego miał umrzeć w r. 1804. Jego pierwszą żoną była zaślubiona przed 1768.12/XI. r. Katarzyna Trzebicka, córka Dyzmy, stolnika inowrocławskiego, i Anny z Nijewskich, obok siostry dziedziczka Markowic i Barcin w p. inowr., która t. r. dokonała z tą siostrą Ludwiką zamężną Malczewską działy tych dwóch wsi pod zakładem 316.000 zł. (Ws. 94 k. 173v). W r. 1769 połowy Markowic i Barcin zobowiązała się, wedle tych działów, sprzedać za 150.000 złp. szwagrowi Melchiorowi Malczewskiemu (ib. k. 228). Mąż w r. 1770 spisywał z nią wzajemne dożywocie (Ws. 95 k. 3). Jej i jej siostrze Ludwinie, żonie Melchiora Malczewskiego, łowczego brzeskiego-kujawskiego, Antoni Bogusławski w r. 1772 odprzedał z powrotem za 11.000 złp. wieś Lubomyśle (I. Kon. 80 k. 228). Drugą żoną Andrzeja już w końcu 1778 r. była Balbina (Albina) Walknowska, córka Franciszka, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Marianny ze Zbijewskich. Wraz z nią kwitował w r. 1780 jej brata z innej matki, Józefa, z 32.307 złp., pochodzących z sumy 161.265 złp. stanowiącej oprawę zmarłej Marianny ze Zbijewskich Walknowskiej (P. 1357 k. 33v). Sumę tę Andrzej w r. 1781 oprawił żonie jako jej posag (I. Kal. 221 k. 89). Ów posag został w r. 1784 podwyższony do sumy 39.802 złp., w skutku nowych działów dokonanych między jej braćmi (Py. 164 k. 12). Żyła jeszcze pani Balbina 1794.23/II. r. (LB Staw). Z pierwszego małżeństwa pochodzili synowie, Piotr Józef Jan Nepomucen, ur. we Wschowie w r. 1770, ochrzcz. tam z wody 15/III. (Ws. 192 k. 444), i Anastazy Andrzej Ludwik, ur. tamże, ochrzcz. 1771.27/IV. r. (ib. k. 494v). Z drugiej żony była córka Rozalia Józefa, ochrzcz. z wody 1779.31/VIII. r., z ceremonii 26/IX. t. r. (LB Zduny). Wszystkie inne dzieci Andrzeja Żychliński przypisuje też Walknowskiej. Byli to, wedle niego: Hipolit, Walenty, Ludwika, przed 1795.1/XII. r. wydana za Maksymiliana Koszutskiego z Wargowa, i Małgorzata, żona Ksawerego Chełmskiego, sędziego pyzdrskiego. I istotnie żoną Ksawerego Chełmskiego, sędziego pyzdrskiego, dziedzica Łukomic, była 1823.21/X. r. Mielęcka, tyle, że nie Małgorzata, lecz Magdalena (LB Grodziczko). O synu Hipolicie wiadomo tylko, że był dziedzicem Piątku Wielkiego w p. kal., legitymował się w r. 1834 ze szlachectwa w Królestwie Polskim, a z żony Osieckiej (Otockiej?) miał syna Stanisława i córkę Bibiannę za Zaborowskim (Uruski).

Walenty, syn Andrzeja i Walknowskiej, dziedzic Graboszewa, potem Bąblina, zmarł w Poznaniu 1828.25/I. r. w wieku lat 41 (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Ożeniony przed r. 1810 z Teklą Koczorowską, córką Franciszka, która swoją część odziedziczonego po ojcu Gościeszyna sprzedała 1823.2/VII. r. za 78.333 tal. (470.000 złp.) bratu Tertulianowi (Hipot. Gościeszyna). Już nie żyła 1839.2/IV. r. (LC Stary Gostyń). Synowie: Edmund, Roman i Józef. Z córek, Paulina, ur. ok. r. 1821, wyszła w Obornikach w r. 1849 za Piotra Bojanowskiego, dzierżawcę Pucołowa, Racławek, zmarła przed r. 1887. Helena, ur. ok. r. 1823, zmarła w r. 1864, poszła 1849.20/V. r. za Jakuba Stanowskiego (LC Białężyn), profesora Szkoły Rolniczej w Żabikowie i Czernichowie.

1. Edmund (Edmund Jan Henryk), syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Poznaniu na Przedmieściu Św. Wojciecha 1810.29/VIII. r., ochrzcz. 5/IX., przy czym podawał go do chrztu Felicjan Walknowski, sędzia Trybunału (LB Św. Wojciech, Pozn.), co byłoby potwierdzeniem tego, że dziadkami dziecka byli istotnie Andrzej i Balbina w Walknowskich. Właściciel Ścibora, oficer wojsk polskich, umarł 1872.6/X. r. i został pochowany w Łabiszynie (Dz. P.). Jego pierwszą żoną była Zofia Kamieńska (Żychl.), rozwiedziona z nim, drugą zaślubiona w Poznaniu 1848.21/VI. r. Eleonora (Laura) Mlicka, ur. ok. 1827 r. (LC Św. Maria Magdal., Pozn.), córka Antoniego Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich, i Marii z Moszczeńskich, dziedziców Rokietnicy, zmarła w Łabiszynie 1859.28/IX. r. (Dz. P.). Dzieci: Roman, zmarły w r. 1879, Maria i Wanda (Żychl.).

2. Roman, syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Graboszewie w r. 1813, żołnierz wojsk polskich w r. 1831, posesor Gogolewa w r. 1839 (LC Stary Gostyń), Zaborowa w r. 1841, (LB Książ), mieszkał w r. 1849 w Mierogniewicach (LC Białężyn), potem dziedzic Szydłowa i Charbic w Królestwie Polskim, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu, umarł w tym mieście 1892.20/VIII. r. (Dz. P.). Z pierwszej żony Karoliny Wyskota Zakrzewskiej, córki Józefa z Daleszyna i Tekli, zaślubionej 1839.2/IV. r., kiedy miała lat 22 (LC Stary Gostyń), był syn Tertulian. Z drugiego małżeństwa z Zofią Roguską, córka Aleksandra, synowie, Władysław i Karol, córki: Maria, Laura i Jadwiga (Żychl.: Uruski).

Tertulian, syn Romana i Zakrzewskiej, w r. 1905 właściciel dóbr Koźminek, Trzebienie Nowe i Chodybki w gub. kaliskiej. Z żony Laury Biernackiej synowie jego, Andrzej i Stanisław, w r. 1905 obok ojca współwłaściciel powyższych dóbr. Córki, Wiktoria i Maria (Żychl.: Spis ob. ziem Król. Pol.). Z tych synów, dr Andrzej, ur. ok. r. 1865, zamordowany w Katowicach przez Niemców 1920.17/VIII. r., pochowany w Koźminku, pozostawił żonę i córkę (Dz. P.). Stanisław umarł 1922.11/IV. r., pochowany w Koźminku, pozostawił żonę i dzieci (ib.).

3. Józef, syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Graboszewie 1816.II XI. r., dziedzic Nieszawy w p. obornickim, uczestnik ruchów z lat 1846 i 1848, więzień w r. 1848. Nieszawę, majątek liczący ok. 2.000 m.m. w r. 1874 sprzedał za 150.000 tal. Niemcowi (Dz. P., wiadomość z 11/V.). Zamieszkał w Poznaniu i tutaj zmarł 1876.16/V. r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Ożenił się w Kazimierzu 1844.30/IV. r. za Walerią Mlicką, córką Antoniego Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich, i Marii z Moszczeńskich, dziedziców Rokietnicy, ur. ok. r. 1822 (LC Cerekwica). Umarła ona w Charbicach w Królestwie Polskim 1889.10/X. r. (Dz. P.). Z tego małżeństwa synowie, Stefan i Janusz, zaś córka starsza, Wanda Józefa Maria, ur. w Nieszawie 1851.23/I. r., umarła tamże 1852.4/V. r. (LB, LM Białężyn), młodsza Anna (Anna Paulina), ur. w Poznaniu 1855.13/VI. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), wyszła w Częstochowie 1890.28/X. r. za swego ciotecznego brata, Stanisława Stanowskiego, pracownika fabryki Cegielskiego, umarła w domu brata, we wsi Zdrowa w pow. noworadomskim 1891.5/XII. r. (Dz. P.).

1) Stefan, syn Józefa i Mlickiej, ur. w Nieszawie 1845.1/I. r. (LB Białężyn), zamieszkały w Żórawińcu (którym? są w Poznańskiem trzy wsie tej nazwy), w r. 1875 nazwany byłym dziedzicem dóbr. Ożenił się w Poznaniu w Farze 1872.31/IV. r. z Nepomuceną (Janina Nepomucena Albertyna) Moszczeńską, córką Ignacego z Wiatrowa i Józefy z Moszczeńskich (Dz. P.; Hip Wągr., Wiatrowo). Córki: Aniela (Żychl.) i Zofia Anna, ur. w Ławkach koło Trzemeszna 1785.8/I. r., ochrzcz. 24/X. w Poznaniu, podawana do chrztu przez pannę Marię M-ą (LC Św. Maria Magdal., Pozn.) zapewne córkę Edmunda lub Romana.

2) Janusz (Janusz Karol), syn Józefa i Mlickiej, ur. 1847.11/X. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), właściciel wsi Zdrowa w pow. noworadomskim. Ożenił się w Poznaniu 1877.28/X. r. z Teresą Rozalią (Różą) Kościelską, córką Augusta i Józefy z Wodzińskich, siostrą Józefa, właściciela Szarleja. Nie wiem kim był świadkujący przy ich ślubie Tomasz M., dziedzic Szydłowa (LC Św. Marcin, Pozn.). Syn ich Józef August, ur. w Poznaniu 1878.1/XI. r., ochrzcz. 4/XII. (LB Św. Marcin, Pozn.) i córka Anna (Żychl.).

(II) Andrzej, syn Mikołaja i Kochlewskiej (I. Kal. 224 k. 302), żeniąc się z Krystyną z Wybranowa Chlebowską, córką Jana i Zofii z Trepków, przed ślubem jeszcze 1693.30/XII. r., zapisał jej sumę 1.000 złp. (I. Kon. 69 k. 329). Z tego związku syn Marcjan.

Marcjan (Marcjan Aleksander), syn Andrzeja i Chlebowskiej, już po smierci tytułowany na odmianę: cześnikiem nowogrodzkim (I. Kal. 196/198 k. 87), podczaszym nowogrodzkim (ib. k. 236v), cześnikiem żytomomierskim (ib. k. 159), cześnikiem ostrzeszowskim (Rel. Kal. 172/173 s. 1169). Nie żył już w r. 1752. Chyba to on umarł i został pochowany na Śląsku w r. 1751 (Konarski). Jego żoną była w r. 1730 Ernestyna Perch, wdowa 1-o v. po Krystianie Bredow, majorze wojsk koronnych, która w r. 1754 zawierała układ z synem i córką z drugiego swego męża oraz z synami z pierwszego. Żyła jeszcze w r. 1759 (Rel. Kal. 172/173 s. 1169). Syn Andrzej, córka Joanna, w r. 1754 żona Wojciecha Strobiszewskiego, z którym rozwiodła się w r. 1768, a występowała jako wdowa w latach 1784-1791.

Andrzej, syn Marcjana i Ernestyny Perch, ochrzcz. w Woli 1731.20/V. r. (Konarski), porucznik wojsk koronnych w r. 1752, kwitował t. r. Bogusława Kożuchowskiego, cześnika wieluńskiego, z sumy 4.000 zł. (I. Kal. 196/198 k. 87). W r. 1753 mowa o nim jako o chorążym regimentu pieszego hetmana pol. koronnego Rzewuskiego (ib. k. 236v). Poraniony przez Wolskich, stryja i bratanka, częścią na drodze publicznej a częścią w Karczmie w Dębowej Górze, pozywał ich o to w r. 1756 (R. Kal. 163/164 s. 2042). W r. 1784 był już generałem majorem wojsk koronnych, kiedy zawierał układ z Marcinem Bogdańskim, posesorem części Ociąża, będąc dziedzicem połowy tego Ociąża po swych pradziadkach Mikołaju M-im i Dorocie z Kochlewskich (I. Kal. 224 k. 302). Dziedzic Graboszewa w r. 1792 (I. Kal. 232 k. 242).

II) Adam, syn Łukasza i Chlebowskiej, kwitował w r. 1661 Andrzeja Pogorskiego z prowizji od sumy 7.000 złp. (I. Kal. 125 s. 172). Mając z żony Jadwigi z Bużenina Marszewskiej synów, Stanisława i Mikołaja, skwitował ich w r. 1710 z zapisu dożywocia danego mu przez tę ich zmarłą już matkę (Ws. 77 VII k. 25). Były z Marszewskiej też i córki. Z nich, Konstancja, żona Stanisława Marszewskieego, oboje nie żyli już w r. 1748. Joanna, żona Jeżyńskiego, żyła w r. 1718.

(I) Stanisław, syn Adama i Marszewskiej, w imieniu własnym i brata Mikołaja dobra Żerniki w p. pyzdr. w r. 1714 zastawił na jeden rok za 5.000 zł. Michałowi Turobojskiemu (G. 93 k. 170). W imieniu swoim, tego brata oraz sióstr, Marszewskiej i Jeżyńskiej, sumę spadłą po Baltazarze Marszewskim i jego córce pannie Salomei, ich siosrze wujecznej, cedował w r. 1718 Marcinowi Wierusz Kowalskiemu, pisarzowi ziemskiemu wschowskiemu (Ws. 86 k. 13). Żył jeszcze w r. 1723 (Z. T. P. 42 k. 15), a zapewne był identyczny ze Stanisławem M-im świadkującym 1731.18/VI. r. przy ślubie Wojciecha Rokossowskiego z Konstancją Zebrzydowską (LC Rogoźno).

(II) Mikołaj, syn Adama i Marszewskiej, chorąży bracławski 1723 r. (P. 1191 k. 118v). Otrzymał w r. 1711 zapis od Piotra Tomickiego, miecznika wschowskiego (P. 1146 II k. 132). Był w r. 1714 obok brata Stanisława, jak widzieliśmy, współdziedzicem Żernik w p. pyzdr, i w r. 1718 zawierał o tę wieś kontrakt z Józefem Nosowiczem (G. 93 k. 396). Od Zofii z Krąkowskich, wdowy po Kazimierzu Rokossowskim, i od jej synów, Wojciecha i Aleksandra, oraz córki Franciszki, żony Michała Słuckiego, sędziego łęczyckiego, kupił w r. 1725 za 90.000 złp. Gębice i Nowąwieś w p. pozn. (P. 1200 k. 65). Sprzedał te dobra 1736.20/VIII. r. Marcjanowi Radońskiemu (P. 1267 k. 89v). Od Jana Gruszczyńskiego, sędziego surogatora grodzkiego wałeckiego, trzymającego zastawem wieś Lubiatowo Wielkie od Stefana i Marianny z Niegolewskich Czackich w r. 1737 uzyskał cesję owego zastawu, pod zakładem 2.000 złp. (Kośc. 319 s. 21). Od Rozalii Szawrońskiej, wdowy po Aleksandrze Zawadzkim, otrzymał w r. 1738 cesję jej praw do wsi Czuchary (dziś Suchary) w p. nakiel. (Kośc. 320 s. 254). Możliwe, że już nie żył w r. 1751 (Kc. 141 k. 115), ale jeszcze w r. 1766 sporadycznie w zapisie wspomniany bez "olim" (Kośc. 330 k. 75). Jego pierwszą żoną była Marcjanna Bronikowska, córka Adama i Jadwigi Korzbokówny Zawadzkiej, która w r. 1709, jeszcze jako narzeczona, dokonywała na jego rzecz pewnej cesji (P. 1144 k. 329). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1710 (Ws. 77 VII k. 30). Chyba to ta sama pani Marcjanna "z Trzcionki" pochowana 1725.21/VII. r. (Sep. Reform., Szamotyły). Nie pozostawił z niej Mikołaj potomstwa. Jeden z jej spadkobierców, siostrzeniec Józef Glinicki, swoją część z dziedziczonej po niej jej sumy posagowej na wsi Żelicach w r. 1752 scedował swemu z kolei siostrzeńcowi, Kazimierzowi Pruszakowi (G. 98 k. 590). Drugą żoną Mikołaja była Franciszka (Franciszka Barbara) Rokossowska, córka Kazimierza i Zofii z Krąkowskich, z którą w r. 1726 spisywał dożywocie (P. 1204 k. 54), a żyła ona jeszcze w r. 1730. Po raz trzeci ożenił się 1733.25/V. r. z Anną Zofią Misbach, szlachcianką brandenburską, wdową 1-o v. po Franciszku Mejerze, wojskim inflanckim (LC Czarnków), po którym była dożywotniczką Oporzyna i Kowalewa (Kc. 139 k. 210). T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1238 k. 93, 93v). Brat, Joachim Franciszek Misbach, roborował jej w r. 1737 skrypt na 10.000 tynfów (Ws. 86 k. 4). Żyła jeszcze w r. 1750 (Kc. 141 k. 77). Z Rokossowskiej byli synowie: Michał Roch, ur. w Gębicach, ochrzcz. 1728.7/IX. r. (LB Czarnków), zapewne młodo zmarły, i Antoni, o którym niżej. Córka Julianna (Julianna Bibianna Apolonia), ur. tamże ochrzcz. 1730.19/II. r. (ib.). Od babki Zofii z Krąkowskich Rokossowskiej dostała w r. 1742 cesję sumy 16.000 złp., zapisanej sposobem zastawnym na Szczerbinie (N. 206 k. 87v). Zaślubiła przez 1751.11/VI. r. Franciszka Koszutskiego pisarzewicza ziemskiego poznańskiego, zmarłego między r. 1766 a 1768, sama umarła w Kościanie 1800.18/XII. r. i pochowana u tamtejszych Dominikanów.

Antoni, syn Mikołaja i Rokossowskiej, w imieniu którego jak również jego siostry, wuj ich obojga, Wojciech Rokossowski, starosta bachtyński, kwitował w r. 1742 Wojciecha Bnińskiego, kasztelana Kowalskiego, z klejnotów i sum pozostałych po śmierci Zofii z Krąkowskich Rokossowskiej (N. 209 k. 19v). Dzieedzic Wierzyc w p. gnieźn., sprzedał w r. 1749 tę wieś za 4.500 złp. ks. Adamowi Opalińskiemu, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu (P. 1295 k. 64). Wespół z siostrą, spadkobierca rodziców i babki z Krąkowskich Rokossowskiej, cedował w r. 1751 pewne sumy maciejowi Rokossowskiemu, podstolemu wschowskiemu (Kc. 141 k. 115).

II. Zbigniew, syn Adama i Wolskiej, zapisywał w r. 1616 dług 100 zł. Janowi Zakrzewskiemu (I. Kal. 82 s. 181). W skutku działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1621, nabył t. r. od brata Samuela wieś Olszynę z folwarkiem zw. Budziska i z hutą Bledzianowską w p. ostrzesz. (I. i D. Z. Kal. 28 k. 379). W imieniu własnym i Zony w r. 1636 kwitował małżonków Tarchalskich z sumy 9.000 zł. zapisanej sposobem zastawnym na wsi Tarchały (I. Kal. 102 s. 1324). Z jego delacji banitowany był w r. 1640 Świętosław Węgierski (P. 165 k. 40v), który t. r. pozywał Zbigniewa w sprawie sprzedaży Olszyny (ib. k. 178). Wydzierżawił Zbigniew w r. 1641 od Katarzyny z Przyjemskich Latalskiej, kasztelanowej nakielskiej, pod zakładem 17.000 złp., wieś Dębnicę (G. 80 k. 884v). Był w r. 1644 jednym z patronów zbioru w Orzeszkowie (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Wieś Olszynę z folwarkiem Budziskimi w p. ostrzesz. (z wyjątkiem gruntu i lasu Bledzianów, sprzedanych Kasprowi Denhoffowi, wojewodzie sieradzkiemu) sprzedał t. r. za 20.000 złp. Andrzejowi Siewierskiemu, staroście ostrzeszowskiemu (P. 1421 k. 596), który pozostając mu dłużnym 8.000 złp., sprzedał mu za tyleż owe dobra wyderkafem. Tę sumę 8.000 złp. Zbigniew w r. 1652 scedował swemu synowi Janowi (P. 1064 k. 124v). T. r. umarł (W. 40 k. 419). Jego żonA była Marianna Gorzeńska, córka Melchiora i Jadwigi Rutkowskiej, której w r. 1626 na połowie Olszyny oprawił 5.000 złp. posagu (Ws. 206 k. 143v). Ją, już wdowę, jak i synów ich obojga, Jana i Zbigniewa, skwitował w r. 1652 Stanisław Drzewiecki z 5.000 grz., zapisanych mu przez zmarłego (W. 40 k. 419). Nie żyła już w r. 1690 (I. Kon. 68 k. 216). Prócz wspomnianych wyżej synów była i córka Jadwiga, za którą ojciec przyszłemu jej mężowi, Piotrowi Rozbickiemu, zapisał krótko przed ślubem, 1642.1/VI. r. gotowizną w posagu 4.000 złp. i w wyprawie 1.500 złp. (G. 80 k. 1017). Rozbicki zmarł przed r. 1664, ona zaś po r. 1692.

I) Jan, syn Zbigniewa i Gorzeńskiej, w r. 1644 jeden z plenipotentów stryja Samuela (I. Kal. 110a s. 381), dziedzic Olszyny, mianowany przez tegoż stryja w r. 1646 jednym z opiekunów jego dzieci (Ws. 133 k. 47v). Dziedzic czy posesor Grodziszczka w p. pozn. 1660 r. (LC Niepruszewo). Z Mikołajem Marszewskim zawierał w r. 1677 w Ociążu kontrakt pod zakładem 5.000 zł. (I. Kal. 138 s. 8). Od Izabeli Eufrozyny z M-ch Latalskiej w r. 1684 wziął w trzyletni zastaw za sumę 5.000 zł. Dziadkowo p. gnieźn. (P. 1107 V k. 69). Mianowany w r. 1694 jednym z opiekunów dzieci Jana Konstantego Rozbickiego (P. 1127 I k. 103), żył jeszcze 1706.14/IX. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.).

II) Zbigniew, syn Zbigniewa i Gorzeńskiej, w r. 1663 nabył od Samuela Korzboka Zawadzkiego za 11.000 zł. Weszkowo w p. kośc. (Ws. 208 k. 166v). Od Jana i Władysława, braci Słupeckich wziął w zastaw w r. 1682 na jeden rok za 10.000 złp. wieś Iwno w p. kcyń. (P. 1105 IX k. 99). Od Adama Konstantego M-go w r. 1691 wydzierżawił na trzy lata wsie: Hamer, Boruja, Borujka, Jabłona cz. Wioska, Bilinek oraz młyn Ruchocki, z której to dzierżawy obaj skwitowali się wzajemnie w r. 1693 (Ws. 76 k. 421v). Od Marcina Bielickiego, cześnika wizkiego, kupił w r. 1695 za 70.000 złp. wieś Chełkowo i część w Karminie w p. kośc. (P. 1129 VI k. 21v). Swoją stryjeczną siostrę, Katarzynę M-ą, wdowę po Wacławie Bukowieckim, skwitował w r. 1696 z 2.000 zł. (Kośc. 308 k. 327). Żył jeszcze w r. 1700, kiedy to zapisywał 6.000 złp. Zofii Barbarze Kręskiej, wdowie po Eustachym Rozdrażewskim (P. 1139 VII k. 11v). Jego żoną była Marianna Rozbicka, córka Jerzego i Zofii Chrząstowskiej. Owa Zofia, już będąc wdową, zapisała 1663.9/IV. r. w imieniu własnym i swych synów Zbigniewowi M-mu dług 7.000 zł. jako posag za córką (P. 1073 k. 233, 234v), Zbigniew zaś t. r. żonie swej sumę tę oprawił (Ws. 208 k. 169). Marianna po śmierci matki w r. 1684 skwitowała z majątku po rodzicach swego brata Andrzeja Rozbickiego (P. 1107 v. 35). Żyła jeszcze 1695.14/II. r. kiedy to mąż jej w imieniu własnym i żony spisywał w Lesznie pod zakładem 90.000 zł. z Bogusławem Dziembowskim kontrakt o rękę córki ich, Joanny Jadwigi (Ws. 77 I k. 64v). Synowie: Jan, ur. w Weszkowie, umarł mając 15 tygodni, pochowany 1664.12/VII. r. (Konsrski), Jerzy, ochrzcz. w Grodziszczku 1670.12/V. r., Jan Adam, ochrzcz. 1674.15/VII. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), obaj niewątpliwie też pomarli dziećmi. Wspomniana już córka Joanna Jadwiga (Jadwiga Joanna), ochrzcz. w Iwnie 1681.11/III. r. (LB Skoki, dyssyd.), była już w r. 1729 wdową po Dziembowskim, umarła między r. 1754 a 1756.

III. Andrzej, syn Adama i Wolskiej, z działu dokonanego z braćmi w r. 1621 otrzymał wspólnie z bratem Łukaszem części w Ociążu, Oswałdowie, Słaborowicach i pustce Baby (I. i D. Z. Kal. 28 k. 373v; P. 1413 k. 3; I. Kal. 88a s. 342). Dziedzic w Ociążu, wydzierżawił Słaborowice w r. 1636 małżonkom Bagińskim (I. Kal. 102 s. 953), t. r. kwitował się z dzierżawy tej wsi z małżonkami Kraskowskimi (ib., s. 1035). Ociąż, Oswałdów i Baby w r. 1638 zastawił za 8.000 zł. Janowi Wawrowskiemu, wojskiemu kaliskiemu (ib. 104b s. 1420). Małżonkom Odolińskim wydzierżawił w r. 1640 Iwno i Suchoręcz w p. kcyń. (Kc. 128 k. 250). Obok innych składał w r. 1644 ofiarę na budowę zboru w Orzeszkowie (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Wespół z żoną części w Słaborowicach w r. 1647 zastawili za 3.000 zł. Barbarze z Gorzewa, wdowie po Janie Mańkowskim, z czego skwitowani w r. 1649 (I. Kal. 113 s. 1097, 115 s. 770). Otrzymał Andrzej w r. 1648 od Samuela M-go donację pewnych poddanych z Mielęcina (Ws. 51 k. 16). Jako jeden z opiekunów zmarłego brata Samuela, mianował w r. 1652 plenipotentów (I. Kal. 118 s. 129). Był tyn opiekunem i wtedy, kiedy swego zmarłego brata "domus et prosapias suae primus et singularis director et senior", do owej opieki, dla wychowania niezamężnych bratanic przybrał na współopiekunkę swą żonę (Ws. 59 k. 444v). Bezpotomny, umarł t. r. (ib. k. 821, 821v). Żeniąc się z Anną Krzeszkowską, córką Andrzeja i Lidii z Baranowskich, oprawił jej przed ślubem, w r. 1622, posag 7.000 zł. na połowie należnych mu z działów z bratem Łukaszem dóbr w Ociążu, Oswałdowie i Słaborowicach oraz pustkach Baby (P. 1413 k. 3). Wzajene dożywocie spisywali oboje w r. 1640 (P. 1420 k. 393v). Pani Anna połowę kamienicy przy ulicy Zamkowej w Poznaniu, odziedziczoną po ojcu, rezygnowała w r. 1659 Zofii ze Słup, wdowie po Świętosławie Żychlińskim (R. Kal. 14 k. 476v). Będąc już wdową, w r. 1660 skasowała swe dożywocie na mężowskich dobrach i zrzekła się opieki na mężowskimi bratanicami a córkami Samuela M-go (Ws. 59 k. 821, 821v). Żyła jeszcze w r. 1669 (I. Kal. 129 s. 508).

IV. Samuel, syn Adama i Wolskiej, dworzanin królewski w latach 1631-1640 (Ws. 56 k. 102; R. Kal. 12 k. 182). Jak już widzieliśmy, w r. 1614 dostał od ojca dwa puste łany w Ociążu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 195), a 1618 r., jako wydział ojcowizny, wieś Olszynę, i wtedy dwa łany w Ociążu zwrócił ojcu (ib. k. 322v, 323). Z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1621 wziął Mielęcin i Przybysław w p. ostrzesz. Przy ich spisywaniu nie był obecny, bo właśnie wtedy "zasiadał wieżę" (ib. k. 373v). Swoje prawa do kapitału 5.500 złp. scedował ojcu na Jutrkowie i Lubczynie p. ostrzesz., cedował wówczas bratu Mikołajowi (ib. k. 374v). Uzyskany w grodzie kaliskim od Krzysztofa Mycielskiego i Zofii z Manieckich zastaw za 7.000 zł. wsi Wietchinin i Gąsin w p. sier. scedował w r. 1631 bratu Andrzejowi (Ws. 56 k. 102). Od tych Mycielskich ponowny zastaw tych samych wsi za taką samą sumę wziął i w r. 1647, wydzierżawiając je im równocześnie (I. Kal. 113 s. 1927, 1932). Z dóbr kupionych od ojca, role "Świgoniewską" i "Świtałowską" w Ociążu cz. Oswałdowie w ponownych działach 1635 r. cedował braciom Łukaszowi i Andrzejowi (R. Kal. 11 k. 687v). Nabyte od brata Łukasza części Piwonic sprzedał w r. 1640 za 8.800 zł. Janowi Szołdrskiemu (ib. 12 k. 182). Wziąwszy w r. 1641 w zastaw od Stanisława Korzboka Zawadzkiego Jędrzychowice (Andrychowice) i Kowalewo w p. wsch., zaraz mu je wydzierżawił (I. Kal. 107a s. 945). Jędrzychowice i część w Kowalewie oraz pustkę Kunsdorff kupił w r. 1645 za 113.500 złp. od tegoż Zawadzkiego (Ws. 207 k. 235v). Jak się zdaje, Stanisław Zawadzki był już wtedy teściem M-go. Pewnych poddanych z Mielęcina Samuel dał w r. 1648 bratu Andrzejowi, dziedzicowi w Ociążu (Ws. k. 216). Testament spisywał 1646.1(?)/II. r. w Mielęcinie, zaś oblatywał go w grodzie kaliskim 1651.14/IV. r. Mowa tam o tym, iż umiera w wierze "Ortodoxae Evangelicae", a opiekunami swych dzieci obok braci Zbigniewa i Andrzeja oraz bratanków Mikołaja i Jana M-ch mianuje też Jana Szlichtinka, sędziego ziemskiego wschowskiego, i innych (Ws. 133 k. 4v). Pogrzeb Samuela odbył się w Jędrzychowicach 1652.6/II. r. (Kalendarz Bytnera; Bibl. Racz. rsp 48, s. 111, tu data pogrzebu 6/I.). Pierwszą żoną Samuela była Zofia z Bużenina Marszewska, córka Wojciecha, wdowa 1-o v. po Piotrze Daleszyńskim. Wzajemne dożywocie spisywał z nią w r. 1618 (R. Kal. 9 k. 182). Skasowała ona w r. 1621 oprawę na Olszynie w p. ostrzesz., uzyskaną od pierwszego męża, zaś od drugiego otrzymała wtedy zobowiązanie, że po podniesieniu z Daleszyna pewnej sumy oprawił jej ową sumę na połowach Mielęcina i Przybyszewa (I. i D. Z. Kal. 28 k. 375, 375v). Część Daleszyna w r. 1622 sprzedała wyderkafem za 3.000 zł. małżonkom Łukaszowi i Annie z Mysłakowskich Pigłowskim (P. 1413 k. 406). Od męża dostała w r. 1625 oprawę 7.000 zł. posagu na połowie Mielęcina (P. 1415 k. 89). Wraz ze swymi siostrami, Sławoszewską i Jarochowską, odziedziczone po dziadzie macierzystym Joachimie Bukowieckim dobra, to jest wieś Bródki i część wsi Brody w p. pozn. sprzedała w r. 1625 za 17.500 złp. Krystianowi Marszewskiemu (ib. k. 104). Umarła bezdzietnie (Z. T. P. 42 k. 151). Drugą żoną Samuela była Jadwiga Korzbokówna Zawadzka, córka Stanisława. Była nią zapewne już wtedy, w r. 1654, kiedy Samuel kupował od jej ojca Jędrzychowice. Oprawił jej posag 10.000 zł. zrazu na Mielęcinie, a w r. 1647 przeniósł tę oprawę na połowę Jedrzychowic (R. Kal. 13 k. 356). Dla zrodzonych z niej dzieci w r. 1651 ustanowił opiekunów (Ws. 56 k. 97v). Owdowiawszy Jadwiga poszła 2-o v. za Adama Bronikowskiego, któremu jeszcze przed śłubem, w r. 1653, zapisała dług 20.000 zł. (ib. k. 384v), on zaś tę sumę, jako posagową, oprawił na częściach Żelic i Michałkowic w p. kcyń. (Ws. 208 k. 165). Wzajemne dożywocie opisali w r. 1654 (Ws. 208 k. 180). Opiekunowie dzieci Samuela M-go, Andrzej M. i Jan Gorzeński, zawierali w r. 1657 kontrakt o Jędrzychowice i Kowalewo z Heleną Gorzeńską, wdową po Stanisławie Bronikowskim (Ws. 56 k. 623). Jak się zdaje, Jadwiga żyła jeszcze w r. 1660, a może i w 1673 (P. 1426 k. 379; Ws.59 k. 444v). Syn Adam Konstanty, córki Katarzyna i Izabela, pozostająca w latach 1652-1662 pod opieką stryja Andrzeja. W imieniu tych swych sióstr i we własnym Adam Konstanty kwitował w r. 1662 Samuela Zawadzkiego z 550 zł. długu (Ws. 63 k. 486v),zapisanego im w r. 1652 (Ws. 56 k. 255v). Oprócz tych córek była jeszcze jedna, urodzona też z Zawadzkiej, Jadwiga Eleonora (Leonora), ochrzcz. 1647.10/I. r. (B. Kórn. Cz. 1157, więc zapewne od Katarzyny i Izabeli starsza, Katarzyna (Katarzyna Anna) zaślubiła w r. 1663 Wacława Bukowieckiego, żyjącego jeszcze w r. 1676. Była wdową w latach 1679-1702, nie żyła już w r. 1707. Pierwszym mężem Izabeli (Eufrozyny Izabeli) był w r. 1673 Władysław z Łabiszyna Latalski, zmarły między r. 1679 a 1683, drugim w r. 1685 był Adam Lubstowski, kolejno stolnik inowrocławski, starosta kruświcki, kastelan kowalski. Umarła między r. 1706 a 1715.

Adam Konstanty, syn Samuela i Zawadzkiej, sędzia kapturowy wschowski w r. 1697 (Ws. 77 II k. 8v). Jeszcze w r. 1652 nieletni, pozostawał pod opieką stryja Andrzeja (I. Kal. 118 s. 129). Otrzymał w r. 1663 zobowiązanie od swego przyszłego szwagra Wacława Bukowieckiego stawienia do akt przyszłej swej żony, Katarzyny M-ej (Ws. 63 k. 513). Adam Konstanty całe swe części Jędrzychowic w r. 1663 zastawił za 3.550 zł. Przecławowi Bronikowskiemu (ib. k. 584). Skwitowany przez szwagra Bukowieckiego w r. 1667 z 12.000 zł. posagu i wyprawy, zaś przez siostrę z majątku rodzicielskiego, pozostał jeszcze Bukowieckiemu winien sumę 2.000 zł. (Ws. 68 k. 81, 81v). Od braci swej żony, Stefana i Marcjana Gorzeńskich, otrzymał w r. 1676 zobowiązanie sprzedania za 40.000 złp. wsi Bucz w p. kośc. (Kośc. 305 k. 826). Po śmierci Marcjana Stefan Gorzeński dopełnił w r. 1679 tej transakcji (Ws. 73 k. 403v), a w r. 1682 Adam Konstanty kupił jeszcze od niego za 110.000 złp. wsie: Hamer, Boruja, Jabłonna, Wioska cz. Nowa Jabłonka, folwark Blinek oraz młyn Ruchocki cz. Zawada w p. kośc. (P. 1104 k. 51). Było to już jednak tylko ostateczne usankcjonowanie transakcji wcześniejszej. Już bowiem w r. 1680 został M. do tych dóbr intromitowany (Ws. 147 k. 57v). Manifestował się przeciwko niemu w r. 1692 Wojciech Kowalski, występujący tu jako mąż Joanny Gorzeńskiej, córki zmarłego już Stefana, a także w imieniu innych córek tego Stefana, jako spadkobierczyń Hamru po ojcu, stryju Marcjanie i po stryjecznym bracie, synu Marcjana. Dobra hamerskie miały mieć, wedle niego, wartość około 200.000 złp., tymczasem zaś sierotom po Stefanie nikt z krewnych nie chciał przyjść z pomocą, bowiem ich ojciec wrócił był na katolicyzm i umarł w nędzy w chłopskiej chacie (I. Kon. 69 k. 125). Adam Konstanty Jędrzychowice i część Kowalewa, dobra oszacowane na 160.000 złp., dał w r. 1700 swemu synowi Janowi (P. 1139 XII k. 138), a w r. 1701 czyniąc działy między synami dał Janowi dobra: Hamer, Boruja, Borujka, Jabłonek, Wioska, Blinek oraz Ruchocki Młyn alias Zawada, w sumie 100.060 zł. (Ws. 77 III k. 113v). Nie żył już w r. 1703 (Ws. 77 V. k. 5v). Jego żoną była Anna Gorzeńska, córka Jana, cześnika poznańskiego, i Elżbiety z Bronikowskich, o której rękę zawierał w Buczu w r. 1664 umowę z jej ojcem (Kośc. 305 k. 217). Na Jędrzychowicach i Kowalewie oprawił tej żonie w r. 1668 posag 30.000 zł. (Ws. 208 k. 292v). Mianował w r. 1671 opiekę dla zrodzonych z niej dzieci (Ws. 68 k. 575). Żyła jeszcze w r. 1683 (Ws. 73 k. 829), a chyba i w r. 1685 (P. 1110 IX k. 54), nie żyła 1700 r. (P. 1139 XIII k. 138). Trzech było synów: Jan, Samuel i Andrzej. Córki znam dwie, Joannę Ewę i Konstancję Eleonorę, jednak być może, że była i trzecia, nieznana mi z imienia, a której dotyczył zawierany przez Adama Konstantego w Andrychowicach 1697.25/IV. r. z Samuelem Bończa Sienickim kontrakt małżeński pod zakładem 25.000 złp. (Ws. 77 II k. 8v). Wypada dodać, że posag Joanny Ewy, idącej za Andrzeja Rozbickiego, wedle kontraktu spisanego we Wschowie 1680.2/IX. r., wyniósł również 25.000 zł. (Ws. 73 k. 480). Rozbicki umarł w r. 1708 lub 1709, zaś Joanna Ewa, występująca jeszcze w r. 1713 jako wdowa, już w r. 1716 była 2-o v. żoną Dobrogosta cz. Bonawentury Przystanowskiego, a zmarła między r. 1728 a 1743. Konstancja Eleonora, występująca czasem tylko jako Konstancja, wyszła najpierw w r. 1703, krótko po 19/II., za jerzego Aleksandra Bronikowskiego, zmarłego w Kaliszu w r. 1714, przez 31/VII., a 2-o v. była w r. 1716 żoną Jana Bronikowskiego, z czasem generała wojsk pruskich. Umarła w r. 1758, pochowana 2/VIII. (LM Skoki, dyssyd.).

I) Jan syn Adama Konstantego i Gorzeńskiej, mianowany miecznikiem wschowskim 1712.22/VIII. r. (Ws. 157 k. 459v). Jak już wiemy, dostał od ojca zrazu w r. 1700 Jędrzychowice i części Kowalewa, co zostało zmienione w r. 1701, kiedy otrzymał Hamer, Borujkę, Jabłonę, Wioskę, Blinek i młyn zwany Ruchockim cz. Zawada. w r. 1703.19/II. w Jędrzychowicach, wspólnie z braćmi, spisywał z Przecławem Bronikowskim i jego synem Jerzym ALeksandrem kontrakt małżeński o rękę siostry (Ws. 77 V k. 5v). Z braćmi dokonał w Poznaniu 1713.24/VII. r. podziału fortuny rodzicielskiej, oszacowanej ogólnie na 263.500 złp. Działy te, przyznające każdemu z braci równowartość 87.833 zł., utwierdziły Jana we władaniu dobrami hamerskimi (Ws. 77 IX. k. 31). Jeszcze t. r. protestowała przeciwko temu podziałowi siostra Bronikowska (P. 290 k. 168v). Wespół z brać był Jan w r. 1715 skwitowany przez tę siostrę z wydania klejnotów przeznaczonych jej przez ich ojca (P. 1149 II k. 24v). T. r. w skutku nowych działów z braćmi, przeprowadzonych 31/XII. w Jędrzychowicach, zobowiązał się dopłacić z majętności hamerskiej najmłodszermu bratu Andrzejowi do jego działu sumę 22.166 zł. Wszyscy bracia mieli ponadto po ojcu sunę 100.000 zł. u Adrzeja Twardowskiego, chorążego czerniechowskiego, którą teraz zobowiązali się windykować wspólnym wysiłkiem. Siostrze Bronikowskiej byli dłużni 44.266 zł., siostrze zaś Rozbickiej zaledwie 1.700 zł. Ogólna suma długów sięgała 105.545 zł., więc na każdego z braci przypadało tego po 35.181 zł. (Ws. 158 k. 53). W r. 1723 miecznik skwitowany został z majatku rodzicielskiego przez własną córkę, zamężną Kurnatowską, która wzięła 20.000 złp. posagu (P. 1193 k. 73v). Wspólnie z braćmi współdziedzic spadkowych po Leszczyńskich dóbr Strzyżewic, Gronowa koło Leszna i innych, pozwany wraz z nimi w r. 1723 przez Mikołaja Jabłonowskiego, pułkownika wojsk koronnych, posesora Przybyszewa z przyległościami (Z. T. P. 41 k. 983). Umarł między 1726.7/I a 23/VII r. (Orzeszkowo, dyssyd.; P. 1201 k. 110; Ws. 168 k. 189v). Jego pierwszą żoną była Anna Elżbieta z Sienna Potworowska, córka Aleksandra z Twardowskiej, o której rękę 1701.7/II. r. zawierał umowę, a zaraz potem, jeszcze przed ślubem, na połowie dóbr hamerskich oprawił jej 60.000 zł. posagu, uiszczonego w całości dopiero w r. 1713 (Ws. 77 III k. 134v, IX k. 16v). Drugą żoną miecznika była w r. 1725 Ludwika Kurnatowska, córka Dobrogosta i Jadwigi ze Złotnickich, wdowa 1-o v. po Bogusławie Karczewskim (P. 1201 k. 85v). Z M-im dzieci nie miała. Była w r. 1729 posesorką wsi Płaczki, dziedzicznej jej pierwszego męża (P. 1218 k. 132v), a w r. 1735 Czarnotek, też po tym mężu (P. 1241 k. 153v). Umarła między r. 1737 a 1748 (Kośc. 324 k. 46). Synowie Jana z pierwszej żony: Aleksander Konstanty, Jan Adam, Ludwik Samuel. Z córek, Anna Karolina, żona 1-o v. w r. 1723 Piotra Ernesta Kurnatowskiego, zmarłego w r. 1727, 2-o v. w latach 1729-1736 żona Adama Rozbickiego, występowała jako wdowa w latach 1742-1766.15/VIII., nie żyła już w r. 1775. Ludwika Elżbieta, zaślubiona w Hamrze 1725.12/II. r. Krystianowi (czasem pisanemu Krzysztofem) Ludwikowi Kurnatowskiemu, umarła w Orlu 1742.29/VIII. r. Wiktoria Marianna, niezamężna w latach 1726-1727 (LB Orzeszkowo, dyssyd.), była już 1728.28/II. r. żoną Andrzeja Wacława Bukowieckiego, z którym żyła jeszcze w r. 1749, umarła w Chycinie 1768.2/III. r. i tam pochowana. Joanna Florentyna, zaślubiona w Hamrze 1734.25/V. r. Władysławowi Kosickiemu, zmarłemu między r. 1767 a 1772, sama żyła jeszcze chyba w r. 1772, nie żyła już 1777 r. Helena Teresa, wydana najpierw 1741.14/II. r. w Wiosce z Bogusława Andrzeja Chlebowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1754, była 2-o v. 1771 r. żoną Ksawerego Urbanowskiego, umarła po r. 1800. Wreszcie Stefania, niezamężna 1740.24/V. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.).

(I) Aleksander Konstanty, syn Jana i Potworowskiej, trzymał do chrztu 1726.13/II. r. siostrzeńca Kurnatowskiego (ib.), posesor Królikowa w r. 1727 (Kc. 135 k. 172v), wespół z bratem Janem, a także w imieniu brata Ludwika, zastawił w r. 1730 swemu wujowi Janowi Potworowskiemu za 22.200 złp. na trzy lata Mielęcin cz. Holendry Borujskie w p. kośc. (Kośc. 317 s. 61). Z działu przeprowadzonego z bratem Janem we wsi Hamer 1737.29/VII. r., wziął dobra: Hamer z młynem wodnym, Boruja, Borujka i Mielęcin cz. Borujskie Olendry (P. 1253 k. 1v). Jego i Jana w r. 1742 skwitowała siostra ich Chlebowska z 20.000 złp. posagu (P. 1268 k. 72). Od szwagra, Bogusława Chlebowskiego, kupił w r. 1752 za 18.000 złp. Reklin, Karnę i Reklińskie Olendry w p. kośc. (P. 1306 k. 64). Był pozywany w r. 1766 w sprawie granic pomiędzy Reklinem i Tuchorzą przez dziedzica Tuchorzy, Józefa Leona Rutkowskiego, sędziego ziemskiego dobrzyńskiego (Ws. 186 k. 274). Zapisał w r. 1768 zięciowi Stefanowi Bronikowskiemu sumę 20.000 zł. (Ws. 96 k. 24). Nie żył już 1772.15/VII. r. kiedy to w Hamrze synowie jego przeprowadzili działy ojcowizny (Kośc. 331 k. 115). Jego pierwszą żoną była już 1731.12/XII. r. Joanna Karolina Dziembowska, córka Bogusława i Joanny Jadwigi Mielęckiej (zob. wyżej.), żyjąca jeszcze 1736.10/IV. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), a może i w lipcu 1740 (ib.). Nie żyła już 1743.4/I. r., kiedy to matka jej, sprzadząjąca testamentową dyspozycję swego mienia, dzieciom jej zapisała 19.000 zł. (Kośc. 322 k. 10). Po raz drugi Aleksander Konstanty ożenił się w Mielęcinie 1744.4/VII. r. z Zofią Eleonorą z Trepków, córką Jana i Jadwigi Zofii z Twardowskich, której w r. 1765 zapisał dożywocie na dobrach: Hamer, Boruja, Karna i Reklin (Konarski; Kośc. 330 k. 14). Bedąc już wdową, do spraw dóbr Stolec, spadkowych po stryjecznej siostrze, Teodorze Trepczance, mianowała w r. 1774 plenipotentem swego brata, Krzysztofa Nekandę Trepkę (Kośc. 332 k. 3). Umarła po r. 1800. Z pierwszego małżeństwa był syn Jan Bogusław, ur. 1735.28/IV. r. w Chełkowie, dobrach swej babki macierzystej, ochrzcz. w Lesznie 8/V. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), zapewne zmarły młodo. Były też córki. Z ich, Jadwiga, Anna, ur. w r. 1732, ok. 13/X., zaślubiła we dworze hamerskim 1749.12/II. r. Bogusława Bukowieckiego, zmarłego między r. 1759 a 1765. Powtórnie była zamężna w r. 1766 za Teodorem z Rojewa Kaczkowskim, zmarłym między r. 1787 a 1792, umarła w Michalczy 1798.23/XII. r. Anna, niezamężna, występowała w latach 1745-1798 (LB Orzeszkowo, dysyd.). Karolina Wiktoria, ur. w Hamrze 1736.26/XI. r., ochrzcz. tam 12/XII. t. r. (ib.), wydana w tamtejszym dworze 1754.21/XI. r. za Stefana Bronikowskiego, miecznika dobrzyńskiego, kwitowała ojca w r. 1755 z 15.000 zł. posagu (P. 1314 k. 42), żyła jeszcze w r. 1757. Helena Marianna wreszcie, ur. w Hamrze 1738.17/III. r., ochrzcz. 10/IV. r., zmarła w lipcu(?) 1740 r. (LB, LM Orzeszkowo, dyssyd.). Z drugiej żony synowie: Ludwik Konstanty, Aleksander Jan, Jan Andrzej, Karol Adam, o których niżej, Bogusław Krzysztof, ur. w Hamrze 24.VIII., ochrzcz. 1755.31/VIII. r., zapewne zmarły młogo, Adam Samuel, ur. 1757.14/V. r. w Orzeszkowie, ochrzcz. 22/V. t. r., zmarły w r. 1757, pochowany 21/X. (LB, LM Orzeszkowo, dyssyd.). Z córek, Aleksandra Anna, ur. w Hamrze 1746.10/VIII. r., ochrzcz. 12/VIII. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), zmarła chyba przed r. 1769. Teofila Elżbieta, ur. w Chycinie 1751.7/I. r., ochrzcz. 3/II. (ib.), w latach 1769-1789 żona Ludwika Karczewskiego, zmarła po r. 1813. Zofia Helena, ur. w Hamrze 1752.10/III. r., ochrzcz. 27/IV. (ib.), wydana 1784.18/IV. r. za Adama Zygmunta Drzewieckiego, żyła jeszcze 1793.23/X. r. Anna (Joanna Ludwika), ur. w Hamrze 1760.20/V. r., ochrzcz. 25/V. (ib.) jeszcze niezamężna w r. 1798 (ib.), w r. 1813 żona N. Jędrychowskiego. Wreszcie Aleksandra Helena, ur. w Hamrze 1762.14/I. r., ochrzcz. 19/I. (ib.), której dalszych losów nie znam.

1. Ludwik Konstanty, syn Aleksandra i Trepczanki, ur. w Orzeszkowie 26/VII, ochrzcz. tamże 1745.15/VIII. r. (ib.), chorąży wojsk koronnych w r. 1772 (Kośc. 331 k. 114), komisarz cywilno-wojskowy pow. kościańskiego 1790 r. (Ws. 106 k. 74), landrat w r. 1805 (Hipoteka Hamer). Przeprowadził 1772.15/VII. r. w dobrach Hamer podział ojcowizny z braćmi. Przypadły mu wtedy: Hamer, Boryja z dwoma folwarkami zwanymi Piaski i Aleksandrowo, oraz Olendry w p. kośc., wycenione na sumę 480.000 złp. (Kośc. 331 k. 114). Skwitowany w r. 1773 przez szwagra, Stefana Bronikowskiego, z 20.000 zł., zapisanych mu r w. 1768 przez ojca (Ws. 96 k. 24). Wespół z braćmi skwitowany w r. 1774 przez innego ze szwagrów, Teodora Kaczkowskiego, z 5.000 złp., należnych mu wedle wspomnianych wyżej działów (P. 1351 k. 868). Podług owych działów, dobra Karna, Reklin i Olendry, odziedziczone po ojcu przez niego i jego braci, sprzedał 1785.16/XI. r. za 180.000 zł. bratu Aleksandrowi (P. 1362 k. 183v), sam zaś od braci poskupował ich prawa do dóbr hamerskich. Najpierw t. r. od Aleksandra (ib. k. 183v), potem 1786.26/VI. r. od Jana (P. 1363 k. 344v), wreszcie 1787.10/I. r. od Karola (Hipotek Hamer). Od siostry Zofii, zamężnej Drzewieckiej, dostał w r. 1785 potwierdzenie pokwitowania z 20.000 złp. posagu. które to pokwitowanie wystawił był jej mąż (P. 1362 k. 393). W latach 1786-1791 działał jako opiekun nieletnich swych synów w sprawach ich sukcesji macierzystej (Ws. 104 k. 19v, 185v, 106 k. 74; P. 1368 k. 68). Będąc już pruskim landratem, 1805.16/IX. r. dobra hamerskie, to jest dwór Boruja, folwarki Pioski, Aleksandrowo i Januszkowo, oraz Olendry Borujskie sprzedał za 185.000 tal. kapitanowi Fredyrekowi Winkler von Winterfeld, która to transakcja została potwierdzona 1806.30/VI. r. (Hipotek Hamer). Żona Ludwika była Ludwika Potworowska, córka Andrzeja i Marianny z Trepków, wtedy już 2-o v. żony stryjecznego brata Ludwika, Adama Konstantego M-go. Małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1779 (Ws. 100 k. 1). Ludwika umarła w Hamrze w lutym 1782 r., pochowana 3.III. (LM Orzeszkowo, dyssyd.). Pozostawiła mężowi dwóch synów, Aleksandra i Janusza Konstantego.

1) Aleksander, syn Ludwika Konstantego i Potworowskiej, ur. 1780.11/V. r., naczelnik zarządu górniczego w Dortmundzie, w r. 1810 mąż Antoniny Poser z Nädlitz na Śląsku, miał z niej synów: Stanisława Fryderyka, ur. 1812/1/X. r., ożenionego z Anną von Bülow, Ludwika Aleksandra, ur. 1813.20/XI. r., zmarłego dzieckiem, Eugeniusza Henryka, ur. 1815.30/X. r., oraz Konstantego. Z córek, Adolfina Ludwika, ur. 1811.4/VI. r., zamężna za bar. von Dunck, i Eliza (Żychl.). Potomkowie męscy Aleksandra po dziś dzień żyją w Niemczech, całkowicie zniemczeni.

2) Janusz (Janusz Konstanty), syn Ludwika i Potworowskiej, ur. 1780(?).8/XII. r. porucznik wojsk pruskich, umarł w r. 1838 *Żychl.). Ożenił się w Przysiece Starej 1811.15/IX. r. za Julianna (Julianną Joanną Karoloną) Potworowską, córką Jana (LC Śmigiel). Oboje nie byli katolikami. Ich córki: Adelajda (Adelajda Ludwika Cecylia), ur. 1812.13/VI. r. w Lutogniewie (LB Lutogniew), wyszła za Ferdynadna Potworowskiego, umarła 1877.9/IV. r., i Józefa, niezamężna, zmarła w r. 1831 (Żychl.).

2. Aleksander Jan, syn Aleksandra i Trepczanki, ur. w Hamrze 1748.17/VII. r., ochrzcz. 6/VIII. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Porucznik wojsk pruskich 1772. r., działu z braterskiego z r. 1772 dostały mu się dobra: Karna, Reklin i Olendry, wycenione na 180.000 złp. (Kośc. 331 k. 115). Od szwagra, Ksawerego Bronikowskiego, kupił 1780.24/VI. r. Orzeszkowo w p. pozn. (P. 1375 k. 46), a 1784.12/VI. r. Orzeszkowo z folwarkiem Pólko sprzedał za 120.000 złp. Adamowi Kurnatowskiemu (P. 1361 k. 30v). Od brata, Ludwika Konstantego, uzyskał w r. 1785, w myśl działu z r. 1772, formalną rezygnację Karny, Reklina i Olendrów (p. 1362 k. 183v), takież rezygnacje otrzymał od brata Jana 1786.26/VI. r. (P. 1362 k. 344v) i od brata Karola Aleksandra 1789 r. (P. 1366 k. 277). Karnę i Reklin sprzedał 1796.17/VI. r. (potwierdzenie z 28/VII.) za 80.600 tal. bratu Janowi Hipoteka Karny). Ożenił się 1776.7/I. r. z Wiktorią (Wiktorią Karoliną) Bronikowską, córką Adama i Jadwigi z Potworowskich, dziedziczką Orzeszkowa, i 1777.24/VII. r. w grodzie poznańskim oprawił jej posag na Karnej i Reklinie (ib.). Kwitowała ona męża w r. 1781 z 30.000 złp. (P. 1358 k. 85). Skasowała w r. 1785 swe prawa na Orzeszkowie, po sprzedaniu tych dóbr Kurnatowskiemu (P. 1362 k. 60v). Żyła jeszcze w latach 1796/1797. wśród komunikujących w zborze orzeszkowskim w latach 1795/1796 widnieją imiona następujących dzieci Aleksandra Jana i Wiktorii: Stanisław, o którym niżej, Adam, zmarły bezpotomnie, Eleonora Fryderyka, potem zamężna za Rappordem, Joanna Florentyna (Orzeszkowo, dyssyd.). Były jeszcze córki, Elżbieta zamężna za Fryderykiem Widebachem, Anna, zmarła panną, i Rozalia Józefa, ochrzcz. 1790.16/XII. r., zamężna za Więckowskim (Konarski; Żychl.).

Stanisław, syn Aleksandra Jana i Bronikowskiej, właściciel Dzietrzkowic i Łubnic w p. wieluń., zmarł w r. 1865 nie pozostawiając potomstwa z żony Ludwiki hr. Potworowskiej. Dzietrzykowice i Łubnice dostały się Rappordom.

3. Jan Andrzej, syn Aleksandra i Trepczanki, ur. w Hamrze 1749.17/VIII. r., tam ochrzcz. 16/IX. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), porucznik wojsk pruskich 1774 r. (Ws. 189 k. 271), pułkownik wojsk koronnych w r. 1779 (P. 1356 k. 383), sędzia pokoju pow. babimojskiego, kawaler orderu Św. Stanisława. Jak już widzieliśmy, od brata Aleksandra w r. 1796 kupił Karnę i Reklin za 80.600 tal., sprzedał zaś te dobra 1827.28/VII. r. za 40.000 tal. synowi Protowi (Hipoteka Karny). Był w r. 1801 właścicielem Belęcina (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Przeszedł na katolicyzm. Umarł w Belęcinie 1830.5/VI. r., pochowany 8/VI. w podziemiach kościoła klasztornego w Obrze (Nekr. Obra). Żoną jego była katoliczka, Marianna Swinarska, córka Mikołaja, podczaszego kaliskiego, i Anny Bnińskiej, kasztelanki śremskiej, wdowa 1-o v. po Antonim Dorpowskim, chorążym gnieźnieńskim. Spisywał z nią wzajemne dożywocie w r. 1779 (P. 1356 k. 383), ponawiając ów akt w r. 1782 (Kośc. 334 k. 155). Umarła w Karnie 1806.13/VI. r., mając 57 lat, pochowana w kościele klasztornym w Obrze (LM Siedlec). Synowie: Kazimierz Prot, o którym niżej, Mikołaj, ur. ok. 1789 r., występował jako chrzestny 1793.12/III. r.(!) (LB Tuchorza), umarł w Karnie 1807.21/I. w wieku lat 18, pochowany w klasztorze w Obrze (LM Siedlec). Z córek, Katarzyna, chrzestna 1796.4/IV. r. (LB Tuchorza), żona Fryderyka von Widebach. Zofia przed 1820.30/X. r. wyszła za Cypriana Jarochowskiego, umarła 1825.2/II. r. Antonina, chrzestna 1796.1/V. r. (LB Tuchorza), posesorka Zodynia i Nieborza 1835 r. (LB Siedlec), umarła panną w r. 1859 (Żychl.). Anna, chrzestna 1793.12/III. r. (LB Tuchorza), niezamężna, umarła w Karnej na suchoty 1817.12/X. r., licząc około 30 lat (Nekr. Obtra).

1) Kazimierz, syn Jana Andrzeja i Swinarskiej, ur. ok. 1781 r., mieszkał w r. 1820 w Gościeszynie, był dziedzicem Belęcina. Umarł bezpotomnie w Altwasser 1841.9/IX. r. w wieku lat 60 (LM Gościeszyn). Jego żona Katarzyna Krzycka, wdowa 1-o v. po Franciszku Koczorowskim, zmarła 1842.17/VI. r. w Belęcinie, mając lat 82, pochowana w Gościeszynie (LM Zbąszyń).

2) Prot (Prot Pius), syn Jana Andrzeja i Swinarskiej, ur. ok. r. 1787, major wojsk polskich, kawaler złotego krzyża wojskowego. Jak było wyżej, w r. 1827 nabył od ojca Karnę i Reklin (dziedzicem Karny nazwany już 1825.12/V. r., LB Gościeszyn), a 1842.2/VII. r. sprzedał owe dobra za 90.000 tal. Janowi hr. Bnińskiemu (Hipoteka Karna). Dziedzic dóbr Smólsk w pow. włacław. w Królestwie Polskim, umarł tam 1867.5/XII. r. (Dz. P.). Ożenił się, mając 46 lat, w Gułtowach 1833.14/IX. r. z Wandą (Wandą Emilią) Sokołowską, mającą lat 18 (LC Gułtowy), zmarła w Warszawie 1892.4/II. r., pochowana w Kruszynie koło Włocławka (ib.). Synowie: Jan, Kazimierz, Seweryn i Ludwik. Córki, Emilia (Konstancja Maria Emilia), ur. w Karnie 1835.13/V. r. (LB Siedlec), i Franciszka (Franciszka Ludmiła), ur. w Październiku 1847 r., wyszła w r. 1871 za Kaliksta Jagmina, właściciela dóbr Ossa w p. opocz. (Boniecki; Żychl.).

(1) Jan (Jan Mikołaj Ludwik), syn Prota i Sokołowskiej, ur. w Karnie 1834.8/VI. r. (LB Siedlec), dziedzic Popowiczek w p. inowrocł. i Smólska w p. włocł. Ożenił się najpierw w Poznaniu 1857.21/I. r. Marią hr. Bnińską, córką Konstantego z Glesna i Izabeli Kęszyckiej (LC Św. Marcin, Pozn.), ur. ok. r. 1838, zmarłą w Poznaniu 1857.2/XI. r. w miesiąc po odbytym połogu (LM Św. Marcin, Pozn.). Powtórnie zaślubił Ludwikę Krzymuską, córkę Kazimierza i Teresy z Gałczyńskich (Bon.). Z pierwszej żony córka Gabriela Maria Brygida, ur. w Poznaniu 1857.2/X. r., ochrzcz. 13/X. (LB Św. Marcin, Pozn.), zmarła dzieckiem. Z drugiego małżeństwa syn Franciszek, oraz córki: Wanda, Jadwiga i Zofia (Żychl.).

(2) Kazimierz (Kazimierz Henryk), syn Prota i Sokołowskiej, ur. w Karnie 1836.11/VIII. r. (LB Siedlec), pułkownik i dowódca sił zbrojnych województwa mazowieckiego 1863 r. Właściciel Nowejwsi na Kujawach. Umarł, wskutek ran otrzymanych w bitwie stoczonej po Olszakiem 22/III., w Mamliczu w p. szubiń 1863.9(10?)/VII r., pochowany w Łabiszynie (Dz. P.). Żoną jego była Salomea Pągowska, córka Piotra i Dezyderii z Rakowskich, ur. w Pruszkach w ziemi wieluńskiej w r. 1839, zmarła w Ostrowie 1913.27/III. r., tam pochowana (ib.). Córki ich: Józefa, zaślubiona 1885.1/II. r. Teofilowi Wężykowi z pow. ostrzeszowskiego (ib.), i Maria (Żychl.).

(3) Seweryn (Seweryn Antoni), syn Prota i Sokołowskiej, ur. w Karnie 1837.28/XI. r. (LB Siedlec), mieszkał w r. 1867 w Kawnicach, właściciel Górki w p. obornic., w r. 1882 sprzedał te dobra Juliuszowi Scholtzowi, dzierżawcy Bytynia (Dz. P., wiad. z 13/II.), sam zaś t. r. kupił od Opitza majątek Recz w pow. wągrowieckim (ib., wiad. z 1/VII.). Umarł w Kaliszu 1901.20/III. r. (Dz. P.). Jego żoną, zaślubioną 1867.4/IX. r., była Maria Błociszewska, córka Antoniego i Rozalii ze Skarżyńskich, ur. ok. r. 1840 (LC Żydowo), zmarła 1929.18/VIII. r., pochowana w Kaliszu (Dz. P.). Z niej synowie: Prot, o którym niżej, Antoni (Antoni Bolesław Jan), ur. w Górce 1871.31/I. r. (LB Objezierze), zapewne młodo zmarły, Karol, zmarły w Górce jako dziecki 1879.18/II. r. (LM Objezierze). Córki: Stanisława Rozalia, ur. w Górce 1868.25/IX. r. (LB Objezierze; LB Cerekwica, tu data 23/IX.), Izabela, ur. 1873.7/IX. r. (Żychl.), i Maria, ur. w Górce 1875.2/II. r. (LB Objezierze). Zapewne to ta wspomniana wyżej Stanisława była w r. 1889 nauczycielką w Poznaniu w zakładzie panien Danysz (Dz. P.).

Prot (Prot Antoni Kazimierz), syn Seweryna i Błociszewskiej, ur. w Przecławiu 1869.13/IX. r. (LB Cerekwica), dzierżawca Pęckowa koło Obrzycka, sprzedał w r. 1904 Domanin koło Kępna (1.800 m.m.) firmie Drwęski i Langner z Poznania (Dz. P.), właściciel Buszewa (364 ha) koło Pniew, umarł 1933.24/III. r., pochowany w Otorowie (Dz. P.). Z żony Marii Niegolewskiej, córki Zygmunta i Heleny ze Skórzewskich, pozostawił syna Zygmunta.

Zygmunt, syn Prota i Niegolewskiej, ur. w Pęckowie 1900.17/II. r. (LB Obrzycko), właściciel Buszewa, po r. 1945 zamieszkały w Poznaniu, pracujący jako tłumacz z języków obcych. Zaślubił w Poznaniu 1936.4/VII. r. Olgę Bieńkowską, córkę Kazimierza i Zenobii Marii z Kańskich, ur. w Koszczyńcach 1904.9/IX. r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Mają dzieci i wnuków.

(4) Ludwik (Ludwik Mścisław), syn Prota i Sokołowskiej, ur. w Karnie 1839.6/II. r. (LB Siedlec), właściciel Kawnic koło Konina. Z żony Marii Trąmpczyńskiej synowie: Stanisław, Kazimierz, Witold, Ludwik. Córki: Helena, Antonina, Maria, zaślubiona w Kawnicach 1894.22/VII. r. Adamowi Cybulskiemu, właścicielowi Czyżewa koło Rychwałdu, i Teresa (Dz. P.; Żychl.).

4. Karol Adam, syn Aleksandra Konstantego i Trepczanki, ur. w Hamrze 1753.7/VII. r., ochrzcz. 14/VIII. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), podchorąży wojsk pruskich w latach 1772-1774 (Kośc. 331 k. 115; Ws. 189 k. 271), podkomorzy J.Kr.Mci w r. 1779 (P. 1356 k. 42), deputat na Trybunał Piotrkowski i kawaler ord. Św. Stanisława 1792 r. (P. 1369 k. 552v), landrat międzyrzecki w r. 1801 (Orzeszkowo, dyssyd.), w końcu sędzia pokoju powiatu międzyrzeckiego. Od Karola Władysława Unruga w r. 1779 kupił za 151.000 złp. dobra Rozbitek z folwarkiem Mechnacz i Urbanówko (P. 1356 k. 42). Od Stefana, Bogusława, Augustyna i Krzysztofa Unrugów, pasiebów swych, kupił 1789.24/XI. r. za 960.000 złp. miasto Międzychód z wsiami: Lipowiec, Wielowieś, Dzięckelin, Radogoszcz, Mokrzyca (dziś Mokrzec), Wielka i Mała Kopanina, Mittenin(?), Olendry Meryńskie(?) Wielkie i Małe, Drzewieckie, Elemburskie w p. pozn. (P. 1366 k. 157, 1367 k. 26v). Jednocześnie sam 28/XII. t. r. pasierbowi Bogusławowi Unrugowi sprzedał Rozbitek z Olendrami zwanymi Mechnacz, Urbanówko i Borne oraz młyny, Wielki i Trzeszczek za sumę 200.000 złp. (P. 1366 k. 167v, 1367 k. 26v). Ostateczny kontrakt nabycia dóbr międzychodzkich spisywany był w Poznaniu 1790.10/VI. r., a w r. 1792 jeden z pasierbów, Stefan Unrug, skwitował Karola Adama M-go z 80.080 złp. jako z należnej sobie części zapłaty za te dobra (P. 1369 k. 106). Był ostatnio dziedzicem dóbr Strychowo w p. gnieźn. i tutaj po kilku atakach paraliżu umarł 1817.14/III. r. pochowany 19/III. na cmentarzu strychowskim (LM Orzeszkowo, dyssyd.). Jego żoną była Karolina (Karolina Elżbieta). Bojanowska, córka Stefana, generała wojsk koronnych, i Fryderyki Elżbiety Kotficówny, wdowa 1-o v. po Jerzym Bogusławie Unrugu, podkomorzym J.Kr.Mci, dziedzicu Międzychodu. Dożywocie z nią spisywał w r. 1779 (P. 1356 k. 71, 405v). Żyła jeszcze Karolina 1794.21/III. r. (Orzeszkowo, dyssyd.). Córka Aleksandra, żona Piotra Żychlińskiego, żyła jeszcze 1822.20/I. r.

(II) Jan Adam, syn Jana i Potworowskiej, według Żychlińskiego miał się urodzić 1706.6/X. r. w imieniu własnym i braci w r. 1730 kwitował stryjenkę Ludwikę z Twardowskich, wdowę po Samuelu M-im, oraz spadkobierców tego stryja z pretensji płynących z dzierżawy Strzyżewic w ziemi wschowskiej (Ws. 84 k. 14). Z działów, przeprowadzonych 1737.29/VII. r. z bratem Aleksandrem Konstantym, wziął Jabłonę Starą i Jabłonę Nową cz. Wioskę oraz młyn Ruchocki (P. 1253 k. 1v). Zięciowi Karolowi Mojaczewskiemu w r. 1759 wypłacił w posagu za córką Anną Jadwigą sumę 50.000 zł. z jej dóbr ojczystych i 5.000 zł. z dóbr macierzystych (Kośc. 360 k. 79v), a w r. 1766 tejże córce, już wdowie, dopłacił 1.166 złp., dopełniając w ten sposób sumę 3.600 złp. należną jej z pozostałych po matce 14.300 złp. (Kośc. 330 k. 135). Umarł 1785.3/V. r. (Hipoteka Jabłony). Pierwszą jego żoną, zapewne już w r. 1737, była Wiktoria Eleonora Dziembowska, córka Bogusława i Joanny z Mielęckich, której w r. 1740 oprawił na połowie dóbr posag 15.200 złp., właśnie odebrany od jej braci, Bogusława i Zbigniewa (P. 1259 k. 42). Po raz drugi ożenił się 1744.14/V. r. z Ludwiką Przystanowską, córką Mikołaja i Anny z Bukowieckich, w trzecim stopniu swą krewną (LC Orzeszkowo, dyssyd.; P. 1309 k. 105). Bezdzietna żyła jeszcze 1764.5/VIII. r. (Orzeszkowo, dyssyd.). Z pierwszego małżeństwa syn Adam Konstanty i córki. Z nich, Anna Jadwiga, ur. według Żychlińskiego 1738.23/I. r., wydana najpierw 1755.29/IX. r. za Karola z Bużenina Mojaczewskiego, pułkownika wojsk koronnych (LC Orzeszkowo, dyssyd.). Będąc już wdowa po nim w r. 1766, zaślubiła 2-o v. w r. 1767 Ludwika Żychlińskiego. Joanna Aleksandra, ur. w Wiosce 1741.14/XII. r., ochrzcz. 12/XII. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), zaślubiła w Wiosce 1781.24/VI. r. Teodora Kosseckiego, pułkownika wojsk koronnych, jako już wdowa umarła w Kęszycach 1805.17/XI. r.

Adam Konstanty, syn Jana Adama i Dziembowskiej, ur. 1740.17/V. r. (Żychl.), od Ludwika, Aleksandra, Bogusława, Piotra i Andrzeja, braci Karczewskich, synów Dobrogosta i Heleny Mielęckiej, mocą kontraktu spisanego we Wschowie 1782.11/II. r., kupił za 340.000 zł. części dóbr Jędrzychowice (Andrychowice), Kowalewo i Piaski w ziemi wschowskiej (Ws. 102 k. 1v). Po śmierci ojca odziedziczył w r. 1785 Jabłonę Starą i Jabłonę Nową zwaną Wioska, oraz Olendry: Blinek, Komorowo, Sucha Dębina, Błonie i Dąbrówka (Hipoteka Jabłony). W r. 1789 przysięgał, iż ze wszystkich tych dóbr kazał podać właściwą intratę (Ws. 104 k. 194), a podał wówczas tę intratę na 7.028 zł. i 4 gr., z czego do skarbu winien był wypłacić 702 z. 24 i pół gr. (Ws. 197 k. 69). Umarł 1815.29/III. r. (Hipoteka Jabłony). Jego żoną w r. 1774 była Marianna Ludwika z Trepków, córka Andrzeja i Ludwiki z Bronikowskich, wdowa 1-o v. po Andrzeju Potworowskim (Ws. 96 k. 110v), z którą w r. 1778 spisywał wzajemne dożywocie (Ws. 97 k. 129v). Będąc wdową po Potworowskim, miała w swej posesji część Jędrzychowic i Bielewa, jego dóbr dziedzicznych, w związku z czym w r. 1779 pozwali ją jej synowie Potworowscy (Ws. 100 k. 17v). Przysięgała w r. 1780, że ani ona ani jej matka nie otrzymały niczego z fortuny dziada jej Wojciecha Bronikowskiego, dziedzica Babina (Py. 160 k. 425). Skwitowała ona w r. 1790 swego rodzonego bratanka, Aleksandra Nekandę Trepkę, komornika ziemskiego wieluńskiego, dziedzica Rychłocic Wielkich i Małych oraz połowy Parcic zwanej Trepkowszczyzną, z 18.000 zł. pochodzących z jej sumy posagowej 30.000 zł., zapisanych na owych dobrach (Ws. 104 k. 3v). Od męża otrzymała 1791.15/VII. r. w grodzie wschowskim oprawę na Starej Jabłonie sumy posagowej 5.000 tal. czyli 30.000 złp. (Hipoteka Jabłony). Synowie: Ludwik Jan, Konstanty Adam, Bogusław Samuel i Teodor Krzysztof.

1. Ludwik Jan, syn Adama Konstantego i Trepczanki, ur. 1772.23/VIII. r., po ojcu współdziedzic Jabłony Starej i Ossowejsieni Średniej, umarł bezpotomnie w r. 1825, a jego testament był publikowany 29/I. t. r. (Hipoteka Jabłony: Żychl.).

2. Konstanty Adam, syn Adama Konstantego i Trepczanki, ur. 1773.21/IX. r., po śmierci ojca i po bracie Ludwiku współdziedzic Jabłony Starej, był też dziedzicem w Ossowej Sieni Średniej (Żychl.). Spisywał testament 1827.30/I. r., a jego publikacja miała miejsce 9/III. r. (Hipoteka Jabłony), śmierć nastąpiła więc między tymi datami. Jego żoną była Elżbieta Watta Kosicka, która męża przeżyła. Syn Emil, córka Paulina, ur. 1802.1/VI. r., wydana 1829.20/XI. r. za Adolfa Stanisława hr. Potworowskiego, zmarłego w Parzęczewie 1869.3/XI. r., sama zmarła tamże 1884.30/VI. r.

Emil (Emil Józef Nepomucen), syn Konstantego Adama i Kosickiej ur. 1814.23/VII. r. Był jako spadkobierca ojca i stryja Ludwika obok stryja Teodora Krzysztofa współdziedzicem Jabłony Starej. Po ojcu dziedzic Ossowej Sieni i Zbarzewa. Wspólnie z siostrą sprzedali Jabłonę Starą 1842.30/VIII. r. za 175.600 m. szambelanowi Wigandowi Adolfowi bar. v. Gersdorff (Hipoteka Jabłony). Umarł w Parzęczewie u siostry 1870.6/XII. r., pochowany w Ossowej Sieni (Dz. P. Był bezżenny.

3. Bogusław Samuel, syn Adama Konstantego i Trepczanki, ur. 1789.29/IX. r., po śmierci ojca obok braci współdziedzic Jabłony Starej (Hipoteka Jabłony), potem dziedzic Jędrzychowic. Był ewangelikiem, ale ożenił się 1816.19/IX. r. z katoliczką, Wiktorią Mojaczewską z Piotrkowic, córką generała Stanisława (LC Czempiń).

4. Teodor Krzysztof, syn Adama Konstantego i Trepczanki, po ojcu współdziedzic Jabłony Starej, w latach 1812-1824 dziedzic Ziółkowa, zmarł po 1824.14/VI. r. (LB Domachowo). Mąż Marianny Watta Kosickiej, żyjącej jeszcze 1828.4/V. r. i mieszkającej wtedy w Ziółkowie (LB Lubiń), miał z niej córki, Teodorę i Józefę. Teodora (Teodozja, Teodora Klemencja), ur. ok. r. 1812, poślubiła 1832.7/VI. r. Aurelego Wyskotę Zakrzewskiego i umarła w Koźminie 1891.24/II. r., w 80-ym roku życia. Józefa (Józefa Emilia Aniela), ur. 1816.3/VII. r., wyszła za Józefa Objezierskiego i umarła w Charlottenburgu 1901.18/III. r., tam pochowana. Według Żychlińskiego była jeszcze najstarsza córka Konstancja, zmarła dzieckiem.

(III) Ludwik Samuel, syn Jana i Potworowskiej, nieletni w r. 1727 (Ws. 82 k. 32), a zapewne i w r. 1730 (Kośc. 317 s. 61; Ws. 84 k. 14). Żył jeszcze 1731.112/XII. r. (Orzeszkowo, dyssyd.), ale zapewne zmarł młodo nie pozostawiając potomstwa.

II) Samuel, syn Adama Konstantego i Gorzeńskiej, mianowany w r. 1694 przez Jana Konstantego Rozbickiego jednym z opiekunów jego dzieci (P. 1127 I k. 103), dziedzic Jędrzychowic w r. 1710 (Orzeszkowo, dyssyd.), co zostało utwierdzone działami braterskimi z r. 1713 (Ws. 77 IX k. 31) i ponownie przez działy z r. 1715, z tym jednak, iż teraz został obciążony obowiązkiem dopłacenia sumy 25.666 zł. najmłodszemu bratu Andrzejowi (Ws. 158 k. 53). Obok braci w r. 1723 współdziedzic Strzyżewa, Gronowa i innych wsi po Leszczyńskich (Z. T. P. 41 k. 983). Dzierżawiąc na trzy lata od Iwańskich, i Szembeków dobra: Biała, Łomnica, Frącek, Trzcionka, Niekurska, Wołowe Lasy, Stradom, Pańska Łaska, Smolarka, pozywał ich w r. 1720 (Ws. 164 k. 9v). Żył jeszcze 1726.13/XII. r. (Orzeszkowo, dyssyd.), a już nie żył w r. 1729 (Ws. 83 k. 59v). Ożenił się przed r. 1710 z Ludwiką (Marianną Ludwiką) Twardowską, może córką Andrzeja, chorążego czerniechowskiego (Orzeszkowo, dyssyd.). Będąc już wdową Ludwika wraz ze swymi córkami została w r. 1730 skwitowana przez bratanków męża, miecznikowiczów wschowskich, z pretensji płynących z dzierżawy Strzyżewic (Ws. 84 k. 14). Wówczas też jako posesorka miasta Lwówka z wsiami Koninem i Pawłówkiem pozywała dziedzica tych dóbr, Adama Pawłowskiego, kasztelana biechowskiego (Ws. 172 k. 127). W imieniu własnym i córek skwitowała w r. 1732 tego Pawłowskiego z 50.000 złp., zapisanych przez niego zmarłemu jej mężowi (P. 1236 k. 31v). Od Wojciecha Korwin Bieńkowskiego kupiła w r. 1736 za 93.000 złp. wieś Bodzewo i połowę wsi Małe Strzelce oraz pustkę Pustkowie w p. kośc. (P. 1244 k. 132). Skwitowana w r. 1742 przez zięcia, Stanisława Dębickiego, z 12.000 zł., wypłaconych mu 23/VI. na poczet sumy posagowej 50.000 zł. za córką jej a jego żoną, Zofią Aleksandrą (Ws. 88 k. 19). Wraz z córkami pozywana w r. 1745 na Trybunał Piotrkowski przez Władysław Bońkowskiego, miecznika zakroczymskiego, o to, iż dwa kościoły przez katolików fundowane, jeden w Andrychowicach, drugi w Kowalewie, obróciła na zbory kalwiński i luterański (Ws. 179 k. 174v). Oczywiście zbory istniały w obu miejscach od dawna (od XVI w.), a więc nie ona je fundowała, a Bońkowski pozwy tego rodzaju słał masowo. Żyła jeszcze 1755.17/X. r. (LB Zaniemyśl), nie żyła już w r. 1766 (Ws. 94 k. 5). Znam, pięć córek Samuela i Twardowskiej, z których Marianna Jadwiga, może najstarsza ur. w Jędrzychowicach, ochrzcz. w Chycinie 1710.14/IV. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), zapewne młodo zmarła. Anna Marcjanna, ur. ok. 1711, wyszła w r. 1726, ok. 26/X. r. za Jana Bobrownickiego, starostę przedborskiego. Jako wdowa występowała w latach 1766-1770. Joanna Eleonora, jeszcze niezamężna w r. 1730 (Ws. 172 k. 127), w latach 1732-1759 żona Aleksandra Konstantego Kurnatowskiego, wdowa w latach 1766-1789. Zofia Aleksandra, ur. ok. r. 1720 (Konarski), niezamężna w r. 1732 (P. 1236 k. 31v), w r. 1742 żona Stanisława Dębickiego, chorążego znaku pancernego wojsk koronnych, wdowa w latach 1766-1777. Helena Bogumiła, ur. w styczniu 1713 r., zaślubiła za dyspensą konsystorską z 1743.29/X. r. Dobrogosta (Bonawenturę) Karczewskiego, po którym wdową była w r. 1766, a umarła w r. 1787, mając 64 lata, 7 miesięcy i 22 dni, pochowana 17/IX. (w Skokach?). Wszystkie te cztery siostry, jako dziedziczki Jędrzychowic, Kowalewa i Piasków, dobra te sprzedały 1766.3/II. r. za 400.000 zł. Dobrogostowi Karczewskiemu, o którym było wyżej (Ws. 94 k. 5). Karczewski manifestował się o nazbyt wysokie, jago zdaniem, oszacowanie owych dóbr, a kiedy zmarł w r. 1767, wdowa ponowiła tę manifestacje. W Jędrzychowicach (Andrychowicach) stanęła 1768.9/X. r. ugoda, mocą której każda z czterech dziedziczek określiła wartość swojej części nie na 100.000 złp., tylko na 80.000 (Ws. 187 k. 265).

III) Andrzej, syn Adama Konstantego i Gorzeńskiej, z działów przeprowadzonych w r. 1713 otrzymał Bucz (Ws. 77 IX k. 31), uważał się jednak za pokrzywdzonego i w r. 1715 doprowadził do ponownych działów, w skutek których uzyskał wyrównawczo dopłaty: od brata Jana 22.166 zł. i od brata Samuela 25.666 zł. (Ws. 158 k. 53). Obok braci był w r. 1723 współdziedzicem Strzyżewic i Gronowa po Leszczyńskich (Z. T. P. 41 k. 983). Chory w r. 1756 (Kośc. 327 k. 86), nie żył już w r. 1757 (ib. k. 164). Jego pierwszą żoną była Barbara Kretkowska, córka Ludwika i zapewne Ludmiły z Kołudzkich, wdowa 1-o v. po Mikołaju Olszowskim, kasztelanie bydgoskim. W grodzie radziejowskim 1715.2/XII. r. zapisywał jej dług 10.000 złp. (Kośc. 154 s. 197). Dla podniesienia sumy 33.666 zł. jej posagu, zabezpieczonej przez Adama Głębockiego, podkomorzyca brzeskiego kujawskiego, na wsi Szewce, mianował w r. 1721 plenipotentem swego brata Jana, miecznika wschowskiego (Kośc. 313 s. 47). Drugą jego żoną, zaślubioną w r. 1739, była Anna Kościelska (Ws. 89 k. 115; S. Karwowski, Kościelscy), córka Stanisława, kasztelana bydgoskiego, i Ludwiki z Lipskich, która w r. 1756 kwitowała męża z inwentarza (Ws. 92 k. 114). Po śmierci męża wraz ze swym nieletnim synem Rochem zastawiła w r. 1757 Bucz za 30.000 zł. Eleonorze z Koźmińskich Jaraczewskiej, kasztelanowej lędzkiej (Kośc. 327 k. 164). W r. 1761 była już 2-o v. żoną Józefa Niemojewskiego, kasztelanica bydgoskiego (Kośc. 329 k. 49). Wdowa i po tym drugim mężu w latach 1778-1787 (Py. 158 k. 28, 164 k. 46; G. 114 k. 128). Spisywała w Pyzdrach 1778.9/V. r. umowę działową z synem i córką Mielęckimi (Py. 158 k. 28). Z Kretkowskiej Andrzej dzieci nie pozostawił, z Kościelskiej był syn Roch i córka Józefa. Ta, niezamężna w r. 1757 (Ws. 184 k. 41v), potem, 1-o v. za Maciejem Zabłockim, stonikiem buskim, z którym rozwiedziona 1778 r. lub przed tą datą (G. 106 k. 56v), 2-o v. w latach 1785-1794 za Stanisławem Dzierzgowskim. Być może, że małżeństwo z Dzierzgowskim zostało zawarte już w r. 1784, wtedy bowiem Józefa scedowała mu sumę 15.000 zł. ze swego posagu wynoszącego 25.000 złp. (Py. 164 k. 46).

Roch, syn Andrzeja Kościelskiej, dziedzic Bucza w r. 1757 (Kośc. 327 k. 164), dał pewnych poddanych z tej wsi bratu ciotecznemu, Janowi Kościelskiemu, 1761 r. (Kośc. 329 k. 15). Dobra Bucz i Grobię z folwarkami Dębiną i Smardzewem sprzedał w r. 1766 za sumę 127.500 zł. Ludwikowi Hersztopskiemu, podsędkowi ziemskiemu wschowskiemu (Kośc. 330 k. 115a; Ws. k. 127v). Był w latach 1770-1778 posesorem Lgowa w p. pyzdr. (LB Lgów). Z Hersztopskim z powodu wspomnianej wyżek transakcji o Bucz toczył procesy zakończone w r. 1787 wzajemnym skwitowaniem się z pretensji (Py. 163 k. 510) Ożenił się 1769.2/II. r. z Zofią Gronowską, córką Jana, podwojewodziego kaliskiego, i Franciszki z Domiechowskich (LC Objezierze: LB Lgów). Umarła w Lgowie 1778.28/XI. r., mając ponad 30 lat. pochowana w Pyzdrach u Franciszkanów. Nazwana wtedy "posesorką a obecnie dziedziczką Lgowa" (LM Lgów). Dzieci: Józef, zmarły w Wargowie w wieku lat pięciu, pochowany 1777.9/XI. r. (LM Objezierze), Antoni Karol, ur. w Lgowie, ochrzcz. 1772.12/XI. r., może więc bliźniak poprzedniego, Jan, ur. w Lgowie, ochrzcz. 1778.22/VI. r., Ludwika Scholastyka, ur. w Lgowie, ochrzcz. 1770.10/II. r., wreszcie Marianna, ochrzcz. 1774.15/IV. r., zmarła na drugi dzień (LB, LM Lgów) Zob. tablice 1-6.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 1.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 2.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 3.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 4.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 5.

@tablica: Mielęccy h. Własnego 6.

Może identyczny z powyższym Rochem M-im był Roch "Milenski", chrzestny 1796.30/III. r., jak też Roch "Milenski", chrzestny 1802.9/IX. r.? (LB Bieganowo; LB Wielkie Strzelce).

Anny z Rozbitka (z Rozbickich) M-ej pogrzeb odprawiono w Orzeszkowie 1661.12/XII r. (B. Kórn. Cz. 1168). Władysław (Mielecki?) nie żył już w r. 1663, kiedy wdowie po nim Barbarze Łabędzkiej Piotr Janowski zapisywał 300 zł długu (P. 1073 k. 1382). Pani Katarzyna M-a z Kiekrza chrzestna 1679.22/X. r. (LB Myjomice) Marcjanna ("Melęncka"), żona Franciszka Cucharskiego w r. 1688.

Stanisław z Mielęcina M., mąż Katarzyny Wężykówny Osińskiej, córki Marcina i Marianny z Tarnowskich, 1661 r. (I. Kal. 125 s. 124). Wraz z tą żoną w r. 1690 kwitowali się z Tomaszem Fundament Karśnickim (I. Kal. 146 s. 407). Owa Katarzyna zapewne identyczna z Katarzyną M-ą z dworu w Mikorzynie, chrzestną 1721.19/X. r. (LB Mikorzyn). Natomiast Stanisław M. nie żył już w r. 1713 (I. Kal. 159 s. 95). Córki Stanisława i Wężykówny: Katarzyna, w r. 1677 żona Franciszka Broszkowskiego, Anna, w r. 1690 żona Stanisława Bujanowskiego, a latach 1713-1714 2-o v. Bartłomieja Płońskiego, Jadwiga, żona Jana Piątkowskiego, oboje nie żyjący już 1720 r., Teresa, żona Jana Kuczkowskiego, też wtedy nie żyjący oboje, wreszcie Marianna za Aleksandrem Łukomskim.

Stanisław i Ludwika M-cy, chrzestni 1713.22/III. r. (LB Września). Katarzyna, zamężna Rokossowska w r. 1729. Jan i Barbara z Falęckich, oboje nie żyjący już w r. 1736, rodzice panny Katarzyny, która t. r. sumę 4.500 zł., zapisaną jej przez synagogę kaliską, cedowała tamtejszemu kolegium jezuickiemu (I. Kal. 171/173 s. 327). Pani Anna, chrzestna 1743.27/I. (LB Strzelno). Anna, chrzestna 1746.10/III. r. (LB Leszno). Karol Antoni Ulak M., za konsensem królewskim z 1754.6/XI. r., sołectwo w Ratajach p. pozn. cedował w r. 1755 Jerzemu Szabrońskiemu, porucznikowi wojsk koronnych (P. 1315 k. 1v). Aleksander, chrzestny 1759.26/VII. r. (LB Zbąszyń). Panna Teofila, chrzestna 1764.5/VIII. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Jan i Stanisław, chrzestni 1769.31/V. r. (ib.). Konstancja (Milęcka) i jej mąż Jan Pacynowski oboje nie żyli już w r. 1765. Anna M-a z Kowalewa, chrzestna 1770.11/VIII. r. (LB Żoń). Karol, w latach 1775-1777 posesor Granowa (LB Granowo). Aleksander M. i Wiktoria z Bronikowskich M-a chrzestni 1776.22/X. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Joanna z M-ch Rozbicka zmarła w Zamostowiu 1783.4/VII. r., pochowama w Chycinie. Teodor, podkomorzy J.Kr.Mci, świadek 1799.6/V. (LC Ostroróg). Nepomucen M., z Tworzyjanic, chrzestny 1804.8/VIII. r. (LB Wielkie Strzelce). Jan, kawaler, chrzestny 1805.20/IV. r. (LB Iłowiec). Antoni, chrzestny 1813.15/III. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Antoni, liczący lat 36, zaślubił 1815.9/X. r. pannę Anielę Daleszyńską, 19-letnią (LC Pobiedziska). Rozwiedli się i Aniela 1824.16/V. r. zaślubiła Antoniego Gliszczyńskiego z Szymanowic (LC Pobiedziska). Antoni, chrzestny 1820.11/VI. r. (LB Środa). Antoni (Milecki), dzierżawca Ptaszkowa, chrzestny 1821.22/I. r. (LB Cerekwica). Antoni M., z Płaczek, chrzestny 1824.17/V. r. (LB Września). Antoni, dziedzic Jarosławca, mąż Izabeli Żeromskiej, rodzącej się z matki z domu Kempisty, wdowy 1-o v. po Zabłockim, umarł przed 1834.25/VIII. r. (LC Środa). Wdowa, licząca lat 40, poszła 3-o v. 1834.14/IX. r. za Faustyna Zielińskiego, dzierżawcę Źrzenicy (LC Środa). Umarła w Poznaniu 1871.16/XII. r., mając lat 78 (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Córka Antoniego i Żeromskiej, Teresa Józefa, ur. w Poznaniu 1826.28/XI. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), umarła tam 1828.30/VI. r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Panna Honorata (Mielenska, więc może Mielińska?) zmarła 1829.3/IX. r. (ib.). Stanisła, chrzestny 1839.3/XI r. (LB Wonieść). Panna Antonina M-a, z Niepruszewa, chrzestna 1847.30/IX. r. (LB Obra).

>Mielescy, nie wiem, czy stanowili odrębną rodzinę, czy też to tylko lekko zniekształcona forma nazwiska "Mielęcki", co wysoce prawdowpodobne. Aleksander, już nie żyjący w r. 1691, mąż Marianny Kowalskiej, ojciec Anny, żony 1-o v. Stanisława Pakszyńskiego, wdowy po nim 1688 r., 2-o v. w r. 1691 żony Adama Bogusławskiego (I. Kal. 149 s. 79), nie żyjącej już w r. 1720. Adam zmarł 1734.4/XI. r. (Sep. Franciszkanów śrem.). Joanna Ewa, za Łukomskim z Niemierza, chrzestna w latach 1710-1716 (LB Orzeszkowo, dyssyd., ta chyba z pewnością Mielęcka!). Marianna i jej mąż Samuel Sadowski, oboje już nie żyjący w r. 1767. Aniela (Milęska), dziedziczka Piątku w Królestwie Polskim, chrzestna 1840.2/V. r. (LB Lussowo).

>Mieliccy. Krzysztof, nie żyjący już w r. 1633, kiedy wdowa po nim, "ur." Anna, w imieniu własnym i synów, Władysława i Adama M-ch mianował plenipotentów. Jedocześnie ustanowiła plenipotentów Katarzyna M-a, wdowa po Baltazarze Strzeleckim (Kośc. 352 k. 12).

>Mielińscy h. Nowina, zob. Milińscy h. Nowina.

>Mielińscy, Mieleńscy h. Wczele wyszli z Mielna, zwanego czasem Mielinem w p. gnieźn. Mikoła, Piotr i Maciej, bracia z Mielna. Z nich Mikołaj stawał na sądach w Gnieźnie i w Pyzdrach w latach 1402-1424. (Py. 1 k. 52v; G. 1 k. 41v, 58v, 75v, 2 k. 69, 3 k. 222v). Był chyba identyczny z Mikołajem z Mielna, którego żona Świąchna miała ok. r. 1424 termin z Mikołajem z Miedźwiadu (G. 3 k. 214v). Jego zapewne córkami były, Anna i Elżbieta zakonnica, dziedziczki w Mielnie, które w r. 1436 części w Mielnie i Kosmowie sprzedały za 300 grz., braciom Maciejowi i Piotrowi z Mielna, swoim stryjom rodzonym (P. 1378 k. 62), jednocześnie zaś zakonnicy Elżbiecie Wojciech Broniewski na swej wsi Wilamowo w p. gnieźn. zapisał 8 grz. rocznego czynszu (ib. k. 62v).

Piotr, drugi ze wspomnianych wyżej braci, stawający w Gnieźnie na sądach od r. 1411 (G. 1 k. 75v, 2 k. 39, 69, 106), miał tam w r. 1426 termin z Janem Chebdą z Swinar (G. 3 k. 237v). Dokonał w r. 1451 podziału Mielna z bratankiem Marcinem (G. 6 k. 190). Obaj oni, stryj i bratanek, występowali w r. 1465 jako dziedzice w Mielnie i Kosmowie, przy czym czwartą część Kosmowa kupili byli od Stanisława Szczytnickiego (G. 20 k. 91v). Synami Piotra byli Stanisław i Maciej, którzy w r. 1467 jako niedzielni dziedzice w Mielnie i Nowoszycach (dziś Nowaszyce) mieli termin ze strony Świętosława Dziatkowskiego (G. 20 k. 152). T. r. Stanisław, Maciej i Jan z Mielna pozywali Bartosza Miedźwiedzkiego (G. 20 k. 138). Ów Jan to zapewne trzeci syn Piotra. T. r. Stanisław i Maciej oraz ich brat stryjeczny Marcin (syn Macieja) zawierali z tym Dziatkowskim umowę graniczną (ib. k. 159). Obaj, wciąż niedzielni, pozywali Dziatkowskiego w r. 1469 (G. 9 k. 10v), ten zaś w r. 1471 wzywał ich, by się wobec niego uiścili (G. 8 k. 106v). W r. 1474 oboje bracia ugodzili się z nim i z jego synem Janem o połowę jeziora Mszanek i o połowę ról (G. 21 k. 8), które to jezioro i role sprzedali mu za 100 grz. (P. 1386 k. 7). Stanisław M., pisany w r. 1477 z Nowoszyc (G. 10 k. 3v). Winien był w r. 1482 przysięgać Marcinowi M-mu, bratu stryjeczno-rodzonemu (G. 21 k. 108v), zapewne w związku z poręczeniem jakie ów Marcin składał t. r. Stanisławowi "z Nowoszyc" za jego brata Macieja M-go, iż będzie z nim żyć w pokoju (G. 11 k. 72v). Pozywał Stanisława w r. 1486 Maciej Jabłowski o zabicie swego stryjecznego brata, Piotra Jabłowskiego (G. 22 k. 57). Za tego Stanisława M-go, zwanego "Stachem z Nowoszyc", toczącego spór z Marcinem Modliszewskim, poręczali w r. 1489, pod zakładem 100 grz., jego brat Maciej M. oraz Sędziwój Kłodziński, że dochowa ze swej strony pokoju (G. 13 k. 155v). Bratu Maciejowi, w myśl dekretu jaki między nimi zapadł, stawił w r. 1491 dwa konie (G. 15 k. 103). Obaj, wciąż jeszcze niedzielni w Mielnie i Nowoszycach, zawierali w r. 1494 ugodę ze swymi stryjecznymi bratankami, Wincentym i Hektorem, dziedziczącymi w tychże wsiach (G. 23 k. 61v). Stanisław żył jeszcze w r. 1497 (G. 17 k. 9), nie żył zaś już w r. 1498, kiedy jego brat i spadkobierca Maciej M., dziedzic w Mielnie i Nowoszycach, zobowiązał się pozostałe po nim 32 grz. oraz pozwy, przypozwy i przezyski na dwóch kmieciach i dwóch łanach w Rybnie oraz na częściach tamtejszego jeziora scedować Janowi Dębnickiemu (ib. k. 72v). Ten Maciej na połowie części Mielna i Nowoszyc, należnych nu z działów braterskich, oprawił w r. 1480 posag 80 grz. żonie swej Katarzynie (P. 1386 k. 201). Pochodziła ona z rodu Porajów, jak to wynika z wywodu szlachectwa jej wnuka, ks. Erazma M-go. Połowę Nowoszyc z częścią borów w Mielęcinie w r. 1499 Maciej sprzedał wyderkafem za 100 kop gr. Bogusławowi Kruchowskiemu, mężowi swej córki Katarzyny (P. 1389 k. 16). Umarł między r. 1506 a 1507 (G. 18 k. 150, 25 k. 299). Synem jego i Katarzyny był Piotr, córką wspomniana już Katarzyna, w latach 1499-1512 żona Bogusława (Bogusza) Kruchowskiego, wdowa w r. 1525.

Piotr, syn Macieja i Katarzyny, w r. 1507 kwitował Jana Ułanowskiego z 27 grz., za którą to sumę dwa i pół łanów osiadłych w Ułanowie p. gnieźn. sprzedał był wyderkafem jego zmarłemu ojcu (G. 25 k. 303). Tego Ułanowskiego wzywał w r. 1508 do zrezygnowania trzech łanów osiadłych w Ułanowie (G. 24 k. 322). Przez szwagra, Bogusza Kruchowskigo, był w r. 1512 kwitowany ze 100 kop gr. posagu jego żony, za którą to sumę zmarły Maciej M. sprzedał mu wyderkafem części w Mielnie i Nowoszycach (G. 26 k. 19). Od Bernarda Kruchowskiego w r. 1524 kupił za 800 grz. połowę wsi Kruchowo i siedem pustych łanów w Grabowie p. gnieźn. (G. 335a k. 76). Inny zapis z t. r. mówi o sprzedaży przez Kruchowskiego połowy dóbr w Kruchowie oraz części w Grabowie za 390 grz. (G. 28 k. 168). T. r. od owdowiałej siostry, Katarzyny Kruchowskiej, dostał zapis długu 11 grz., zabezpieczony wyderkafową sprzedażą kmiecia i łanu w Kruchowie (ib. k. 220). Od Hektora M-go kupił w r. 1530 za 410 grz. jego połowy Mielna i Nowoszyc (P. 1393 k. 181). Nie żył już w r. 1532 (G. 29 k. 266v). Jego żoną była w r. 1508 Katarzyna Sulińska (Rzągnowska), którą wówczas Stanisław Czasołtowski wzywał do zrezygnowania całego Sulina z folwarkiem w p. gnieźn. (G. 24 k. 334). Sprzedała ona Janowi Dziekczyńskiemu swoją część w Rzągnowie (dzieś Rzegnowo) zwaną Cudlek w p. gnieźn. za 100 złp. i ok. r. 1510 mąż poręczył nabywcy uwolnienie tej części od zobowiązań (G. 261 k. 61). Od męża na połowie Mielna otrzymała w r. 1511 oprawę 100 zł. posagu (P. 786 k. 305). Od swojej matki, Anny Sulińskiej, wdowy po Andrzeju Rzągnowskim, obecnie 2-o v. żony Stanisława Czasołtowskiego (Zaczułtowskiego, Zasułtowskiego), otrzymała w darze w r. 1514 jej połowę Sulina (G. 335a k. 28). Całe Sulino oraz trzecią część wsi Dzierzgoniestwo w r. 1518 sprzedała wyderkafem mężowi za 400 zł. węg. (P. 1392 k. 196v). Z Januszem Latalskim, kasztelanem lędzkim, dokonała w r. 1525 wymiany pewnych ról w Dzierzgoniestwie i Dębnicy Wielkiej (G. 335a k. 92). Będąc już wdową, w r. 1532 została skwitowana przez ks. Wojciecha Załuskiego, kanonika gnieźnieńskiego (G. 29 k. 266v). Wespół z synami: Mikołajem, Krzysztofem, Baltazarem, Aleksandrem i Erazmem kupiła w r. 1533 od Kaspra Gołąbkowskiego za 400 zł. węg. część w Strzeżewie (dzieś Strzyżewo) Paszkowym w p. gnieźn. (P. 1393 k. 606). Występowała wraz z tymi synami w r. 1536 jako dziedziczka wespół z nimi Kruchowa, Mielna i Sulina (P. 874 k. 294v). Od Małgorzaty Kruchowskiej, żony Marcina Witowskiego, kupiła w r. 1536 za 200 grz. jej część w Kruchowie (P. 1394 k. 6v), a w r. 1537 od Wincentego i Wojciecha, braci Kruchowskich, kupiła za 1.000 grz. połowę Kruchowa i cztery(?) łany puste w Grabowie (P. 1394 k. 162v). T. r. dwa łany w Grabowie kupiła wyderkafem za 18 grz. od Jana Ławeckiego (G. 335a k. 209v). Nazwana Katarzyną Rzągnowską, w r. 1538 na połowie Kruchowa, połowie młyna wodnego w tej wsi i na Sulinie sprzedała za 120 grz. czynsz wyderkafowy siedem i pół grzywien ks. Maciejowi, proboszczowi i mansjonarzowi we Wrześni (ib. k. 174). Dnia 1541.6/I. r., swemu przyszłemu zięciowi, Wacławowi Gwiazdowskiemu, zapisywała 500 zł. węg. długu w posagu za swą córką Jadwigą (G. 32 k. 278). Dziedziczka w Kruchowie, t. r. kwitowała Jana Ławeckiego ze 100 złp., na które trzymał od wyderkafem od wdowy Małgorzaty z Kruchowskich Witowskiej sześć łanów w Grabowie (G. 32 k. 387). Nie żyła już w r. 1549 (P. 188 k. 347). Synowie: Mikołaj, Krzysztof, Baltazar, Aleksander i Erazm. Córka Jadwiga, zwana niekiedy Kruchowską, wydana w r. 1541 za Wacława Gwiazdowskiego, wdowa w latach 1560-1584.

I. Mikołaj, syn Piotra i Sulińskiej, mianowany 1557.29/VII. r. burgrabią ziemskim gnieźnieńskim (G. 36 k. 339v), złożył ten urząd w r. 1582 i już 19/III. t. r. składał przysięgę jego następca (M. K. 115 k. 298). Obok braci współdziedzic w Mielnie w r. 1532 (G. 29 k. 309v), a wespół z nimi i matką także współdziedzic w Kruchowie i Sulinie w r. 1536 (P. 874 k. 294v). Od Sebastiana Zagajewskiego kupił w r. 1543 za 400 zł. węg. część Strzyżewa Paszkowego (G. 335 k. 290), a w r. 1544 od Piotra Łosińskiego dostał zobowiązanie sprzedaży pustego łana "Miszczyńskiego" w Strzyżewie Smykowym (G. 44 k. 47v). Od Andrzeja Dziećmierowskiego zwanego Raj t. r. za 800 grz. kupił część Małych Dziećmiarowic p. gnieźn. (P. 1395 k. 155v), od Jana Ordzińskiego w r. 1545 za 2.000 grz. połowy we wsi Gorzuchowo i w pustej wsi Rogalino w p. gnieźn. (ib. k. 186). Dziedzicem w Kruchowie nazwany w r. 1557 (G. 36 k. 339v), ale formalnie dopiero w przeprowadzonych w r. 1560 działach z braćmi otrzymał Kruchowo wraz z pustką Grabowem, z obowiązkiem dopłacenia 1.000 zł. bratu Erazmowi i pokrycia długów zmarłych już brata Baltazara i matki (P. 902 k. 238). Intromitowany w r. 1557 do Strzeżewa Smykowego, dóbr Gabriela i Macieja Łosickich, z tytułu przezysków wyprocesowanych na ich matce, Eufemii z Trlęskich (G. 36 k. 289v). Od tej Eufemii kupił w r. 1558 za 200 grz. łan "Litwinowski" w tej wsi (P. 1396 k. 606), ale w r. 1562 pozywał jej synów o niedopełnienie rezygnacji owego pustego łana (G. 41 k. 166). Ostatecznie bracia Łosińscy dokonali rezygnacji łana "Litwinowskiego" w r. 1569 (P. 1398 k. 25). Od Jakuba Rękawieckiego Mikołaj w r. 1561 kupił za 2.000 grz. części w Sucharzewie w p. kruśw. (P. 903 k. 404v, 1397 k. 42v) ale je natychmiast wymienił w Marcinem Zakrzewskim na całą wieś Zakrzewo z pustką Gorzuchówkiem p. gnieźn. (P. 903 k. 421v, 1397 k. 45). Od tegoż Zakrzewskiego dostał w r. 1567 pewnien grunt w jego części wsi Kamieniczek (dziś Kamionek) p. gnieźn. (P. 1397 k. 561v). Od Kaspra Gołąbkowskiego kupił t. r. za 800 zł. jego części w Grabowie p. gnieźn. (ib. k. 574v). Krzysztofowi Krzekotowskiemu, swemu przyszłemu zięciowi, w posagu za córką Katarzyną zapisał 1571.23/I. r. sumę 1.500 złp. (G. 51 k. 51). Od Jana Dębołęskiego kupił w r. 1574 za 2.000 złp. części w Jastrzębowie p. gnieźn. (P. 1398 k. 409). Od Jana Radeckiego w r. 1577 kupił za 200 grz. półtora łana pustego w Strzeżewie Smykowym (P. 1398 k. 720v). Z działu przeprowadzonego w r. 1580 po śmierci brata, ks. Erazma, dostału mu się wsie Gunice i Młodziejewice, które zmarły nabył sposobem wyderkafu za 5.000 zł. od Wilibrorda Młodziejewskiego (G. 58 k. 290v). Od zięcia, Mikołaja Narzymskiego, odebrał w r. 1582 gotowizną 500 złp. i w klejnotach 500 złp., jako zwrot posagu po swej bezpotomnie zmarłej córce Zofii (G. 60 k. 268v). Od Jana, Pawła, Jerzego i Stanisława, braci Popowskich, dostał t. r. zobowiązanie sprzedania za 10.000 złp. ich części wsi Ostrowa i Swinar Wielkich p. gnieźn. (G. 60 k. 215; P. 1399 k. 26), i jednocześnie na dobrach swych: Zakrzewo, Słępowo, Gorzuchowie, na połowie pustek Rogalino i Dziećmiarki oraz Rojewo zabezpieczył tym braciom dług 2.716 złp. (G. 60 k. 217v). Na Zakrzewie i Słępowie zapisał t. r. dług 2.000 zł. zięciowi Wojciechowi Zbyszewskiemu w posagu za córką swą a żoną jego, Barbarą (P. 939 k. 356v). Od Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty drahimskiego, kupił w r. 1583 za 500 zł. części w Czechach w p. gnieźn. (P. 1399 k. 41). Od Ewy Swinarskiej, żony Bartłomieja Bojanowskiego, jej części ojcowskie w Większych Swinarach t. r. w połowie dostał darowizną, w połowie kupił za 1.000 złp. (Py. 31 k. 133v). Od Jana Rzegnowskiego t. r. kupił za sumę 6.000 zł. jego części Strzeżewa Paszkowego (P. 1399 k. 4v), inną zaś część w tejże wsi zobowiązał się w r. 1585 sprzedać mu Marcin Modliszewski (G. 62 k. 243). Obok brata Krzysztofa i innych mianowany w r. 1585 przez Krzysztofa Krzekotowskiego jednym z opiekunów jego synów a swych wnuków (G. 62 k. 59). Od Michała Kamieńskiego otrzymał w r. 1588 zobowiązanie sprzedaży za 100 grz. części wsi Kamienieczek w p. gnieźn. (G. 37 k. 112). Swoje części w Gorzuchowie i w pustce Rogalinku sprzedał wyderkafem 1594.20/VII. r. za 2.600 zł. Piotrowi Rzegnowskiemu (P. 1401 k. 271v). Ostatni to znany mi ślad jego działalności, choć być może, iż żył jeszcze i w r. 1599 (G. 66 k. 74). Nie żył już z pewnością w r. 1604 (G. 68 k. 49). Jego żoną była Magdalena z Tomic Iwieńska, córka Jana, której 1549.18/IX. r., jeszcze przed ślubem, sprzedał wyderkafem za 2.000 złp. wieś Słępowo, połowę Gorzuchowa i połowy w pustkach Rogalino i Dziećmiarki (P. 1395 k. 499v). W r. 1593 dał tej żonie dożywocie na Kruchowie, Grabowie, Jastrzębowie i częściach w obu Strzeżewach (P. 1401 k. 60), ona zaś t. r. swą oprawę na Zakrzewie, Słępowie, Swinarach, Ostrowie, na połowie Gorzuchowa i na częściach we wsiach Rogalino, Czewchy, Dziećmiarsrki i Kamienieczek scedowała synowi Mikołajowi (P. 959 k. 563v). Pozostał syn Mikołaj, o którym niżej. Z córek, Katarzyna, wydana w r. 1571, krótko po 21/I., za Krzysztofa Krzekotowskiego, żyła jeszcze, zarówno jak i jej mąż w r. 1585. Zofia, żona Mikołaja Narzymskiego, nie żyła już w r. 1583. Barbara, w r. 1582 żona Wojciecha z Łukowa Zbyszewskiego, oboje już nie żyli w r. 1621.

Mikołaj, syn Mikołaja i Iwieńskiej, kasztelan kamieński w r. 1605 (G. 68 k. 418v). Miał stanąć na czele pospolitego ruszenia pow. kcyńskiego w r. 1621 (Kc. 127 k. 579), ale przeszkodziła temu jego nagła śmierć. Jak już wiedzieliśmy, od matki dostał w r. 1593 cesję jej praw oprawnych, zaś od Macieja i Wojciecha braci Strzałkowskich otrzymał w r. 1599 zobowiązanie sprzedaży za 2.500 złp. ich części we wsi Kamionek p. gnieźn. (G. 66 k. 74), dopełnione w r. 1606 (P. 1405 k. 493). Dziedzic w Kruchowie w r. 1604 (G. 68 k. 12), był też dziedzicem Zakrzewa, Słępowa, połowy Gorzuchowa, całych Swinar Wielkich, Ostrowa, Jastrzębowa, Grabowa i części w Strzeżewie Wielkim i Małym (P. 1407 k. 276; G. 71 k. 57). Dziedziczne swe dobra w wojew. chełmińskim, Ostaszewo i część w Brąchowie w r. 1615 sprzedał wyderkafem za 6.600 złp. Stanisławowi z Lubieńca Niemojewskiemu, podstolemu koronnemu (P. 1409 k. 461). Wydzierżawił jeszcze w Prusach w r. 1617 od Jana Żernickiego, skarbnika sieradzkiego, i jego żony Anny z Tylic połowę części Mgowa w pow. chełmińskim (W. 26 k. 236). Te dobra stały się potem jego własnością i przeszły po nim na córkę. Będąc winien Jakubowi Łubie sumę 2.000 złp., zastawił mu 1605 r. w tej sumie Jastrzębowo w p. gnieźn. (G. 68 k. 513v), a skwitowany był przez Łubę z tego zastawu w r. 1610 (G. 70 k. 538). Umarł w r. 1621 (Kc. 19 k. 172, 127 k. 579). Nie wiem z kim był ożeniony, ale jego stan posiadania w województwie chełmińskim zdawałby się wskazywać na żonę rodem z Prus Królewskich. Jego syn Mikołaj i córka Zofia pozostawali pod opieką Mikołaja Mielżyńskiego, kasztelana biechowskiego, oraz Krzysztofa i Jana M-ch. Opiekunowie ci w Kruchowie 1622.30/XI. zawierali kontrakt z Piotrem Mielżyńskim o rękę tej Zofii, wyposażonej posagiem 30.000 złp. (G. 76 k. 214v). Zofia, dziedziczka po ojcu części Mgowa, sprzedała je w r. 1626 za sumę 25.600 złp. Janowi Weiherowi, staroście człuchowskiemu (P. 1415 k. 15v). Po bezpotomnej śmierci brata Mikołaja była ona jego jedyną spadkobierczynią (P. 165 k. 301; G. 80 k 956v). Męża straciła w r. 1650 lub 1651, sama umarła między r. 1661 a 1676.

Mikołaj, syn Mikołaja, nieletni w r. 1622 (G. 76 k. 214v). W r. 1623 opiekubnowie jego, Mikołaj Mielżyński, kasztelan biechowski, i Andrzej Brzeski, sprzedali Ostaszkowo i Brąchowa w wojew. chełmińskim teruńskiemu kolegium jezuitów (P. 152 k. 903v). Jeszcze w r. 1627 działał w asyście krewnych ojczystych (Z. T. P. 28a s. 1612). Od Janusza Krzekotowskiego w r. 1630 kupił za 4.500 Słępowo w p. gnieźn. (P. 1416 k. 1057). Cztery puste place na przedmieściu gnieźnieńskim zwanym Grzybowo dał w r. 1633 Jakubowi Zawadzkiemu za jego długoletnie wierne służby (P. 1417 k. 1023v). Spłacając resztę posagu siostry Zofii, wynoszącego 30.000 złp., sprzedał wyderkafem w r. 1634 jej mężowi Mielżyńskiemu za 20.000 złp. Kruchowo, Strzeżewo, Jastrzębowo i pustkę Grabowo (P. 1418 k. 63). Umarł w r. 1639 (P. 1419 k. 1397v; G. 80 k. 792). Cała jego fortuna, więc: Kruchowo, Jastrzębowo, Strzeżewo Paszkowe, części Strzeżewa Smykowego, Grabowa i na przedmieściach Gniezna Grzybowa, dalej Zakrzewo, Gorzuchów, Słępowo, Kamionek, Rogalinko, Czechy, dostały się siostrze Zofii (P. 1072 X k. 557v). Żoną Mikołaja była Marianna Rynarzewska, córka Adama, której w r. 1638, krótko przed śłubem 25/II. zobowiązał się oprawić posag 16.000 złp. na Zakrzewie, Słępowie, Gorzuchowie, Kamionku i na pustkacvh Rogalinie i Czechach. Przyszły teść zapisał mu wtedy dług gotowizną 12.000 złp. i w wyprawie 1.000 złp. (G. 80 k. 396, 396v). Owdowiawszy, już w r. 1640 poszła 2-o v. za Władysława ze Szczodrzykowa Gądkowskiego, który 25/I. t. r., krótko przed śłubem, zobowiązał się oprawić jej 40.000 złp. posagu (G. 80 k. 792). Tę parę kwitował ze sprawy w r. 1641 Stanisław Skaławski (P. 1043 k. 736v).

II. Krzysztof, syn Piotra i Sulińskiej, stolnik kaliski w r. 1582 (G. 60 k. 25). Występował z matką i braćmi w latach 1532-1536, chyba jeszcze nieletni (G. 29 k 309v; P. 874 k. 294v, 1393 k. 606). Od Jakuba Drachowskiego "Serowego" dostał w r. 1553 całe Drachowo Serowe cz. Wyszakowe oraz części pustek Skrody w p. gnieźn. (P. 894 k. 973, 1396 k. 132v), ale mu je zwrócił w r. 1554 (P. 1396 k. 190v). Pozywali go w r. 1557 bracia Pączkowscy o zabicie ich brata Prokopa (G. 36 k. 19v). W przeprowadzonych w r. 1560 działach dóbr rodzicielskich dostału mu się wsie Mielno i Nowoszki, z obowiązkiem dopłacenia bratu Erazmowi 300 zł. (P. 902 k. 238, 1396 k. 813). Od Krzysztofa Modliszewskiego dostał w r. 1561 części Wielkiego Modliszewa i Redecza oraz pustek: Łabiszynko, Ciołkowo, Zwolanowo, Pogorzałki w p. gnieźn. (M. R. P. S. V, nr 8943). Od Marcina Modliszewskiego t. r. nabył za 400 zł. całą jego część w pustce Zwolanowo (P. 1397 k. 121), a powtórzenie tej transakcji nastąpiło w r. 1562 (P. 904 k. 97v). T. r. od braci, Andrzeja, Gabriela, Wawrzyńca, Stanisława, Marcina i Krzysztofa Modliszewskich kupił za 12.000 złp. ich części w powyższych wsiach (P. 904 k. 860v), a od Wojciecha Żydowskiego kupił części tamże za 6.000 złp. (G. 41 k. 652v). Od Tomasza Redeckiego i Wojciecha Zubrzyckiego kupił w r. 1564 za 1.000 tal. sr. ich części w Redeczu p. gnieźn. (P. 1397 k. 307). Od Sebastiana Palędzkiego nabył w r. 1566 za 2.000 zł. części w Modliszewie i Redeczu oraz w pustkach: Ciołkowo, Zwolanowo i Łabiszynko, które to dobra kupił był od Jana Modliszewskiego (ib. k. 511; G. 46 k. 206v). Swoje części w Redeczu w r. 1569 sprzedał za 5.500 złp. Stanisławowi ojcu i Michałowi synowi Zaleskim (P. 1398 k. 22). Części w Modliszewie Wielkim oraz w pustkach Ciołkowie, Łabiszynku, Zwolanowie, także i młym wodny zw. Korzecznik w r. 1571 kupił za 1.300 złp. od Mikołaja Modliszewskiego (ib. k. 206), a transakcja została ponowiona w r. 1574 (ib. k. 437v). Od Andrzeja Przysieckiego kupił w r. 1576 za 2.000 złp. części w Popowie Podleśnym (ib. k. 677). Przyszłemu swemu zięciowi, Andrzejowi Jaskóleckiemu, w r. 1578 zapisał 2.000 zł. w posagu za córką Jadwigą (P. 931 k. 506v), a w r. 1579 już po ślubie był przez tego zięcia kwitowany z 2.000 złp. posagu i 500 złp. wyprawy (P. 932 k. 272). Z działów z bratem Mikołajem, dokonanych w r. 1580 po śmierci brata, ks. Erazma, dostały mu się wsie Łabiszynko i Wola w p. gnieźn. (G. 58 k. 290v). Od Mikołaja Przylepskiego kupił w r. 1585 za 3.000 złp. Piotrowo p. gnieźn. (P. 1399 k. 514). Wojciechowi Słupskiemu, swemu przyszłemu zięciowi, zapisał w 1590 r. w posagu za swą córką Małgorzatą gotowizną 2.000 złp. i w wyprawie 200 złp. (G. 64 k. 133v). Modliszewo z pustkami Ciołkowem, Łabiszynkiem i Zwolanowem w r. 1595 sprzedał wyderkafem za 7.000 zł. na trzy lata Stanisławowi Gałczyńskiemu (P. 1401 k. 473v). T. r. Mielno, Nowoszki, połowę Popówka, czwartą część Kobelic, całe Modliszewo Wielkie, oraz pustki Łabiszynko, Ciołkowo i Zwolanowo, należące do Modliszewa, młyn Korzecznik, wreszcie wsie Łabiszynko i Wola p. gnieźn. grunt przyległy do Łabiszynka a położony na przedmieściu Gniezna w r. 1595 dał synowi Aleksandrowi (G. 337 k. 61; P. 1402 k. 235). Umarł w r. 1605 lub 1606 (P. 1405 k. 680v). Ożenił się z Reginą Kotwiczówną, córką Mikołaja, wójta gnieźnieńskiego, i Petronelli Grodzieńskiej (de Grodno), o rękę której w r. 1553 spisywał umowę z jej opiekunami (P. 894 k. 6), a która w r. 1554, już jako jego żona, wieś Chwaliszyce z pustką Chwalibogówko oraz połowę wsi pustej Gąsiorowo w p. pyzdr. sprzedała wyderkafem za 1.300 zł. Janowi, Eustachemu i Jakubowi braciom Mierzewskim (P. 1396 k. 220). T. r., jak również i w r. 1557 pozywała ją bratanica jej Anna Kotwiczówna, żona Piotra Mielżyńskiego, o wydzielenie należnych jej części macierzystych we wsi Piotrowo, w młynie wodnym Ławickim, we wsi Skiereszewo i w wójtostwie gnieźnieńskim (P. 895 k. 903v; G. 36 k. 187). Chwaliszyce oraz połowę pustki Gąsiorowo i całą pustkę Chwalibogówko sprzedała w r. 1563 za 5.100 zł. Piotrowi Grylewskiemu. Pozostawała nadal dziedziczką połów Skiereszewa (Skireszewa) i Piotrowa oraz całych Chwaliszyc (P. 1397 k. 221v, 222). Od Mikołaja Przylepskiego nabyła w r. 1567 połowy Skiereszewa i Ławiczyna dając w zamian pół Piotrowa i dopłacając 2.000 tal. (ib. k. 608v). Ta jej połowa Skiereszewa znajdowała się w wyderkafowym posiadaniu Stanisława Miedźwiedzkiego, już nie żyjącego w r. 1573 (G. 52 k. 39v). Żyła jeszcze Regina w r. 1584, kiedy to od swej ciotki Zuzanny Grodzieńskiej, żony Sebastiana Dąbrowskiego, dostała cesję sumy 400 zł., zapisanej w r. 1564 przez Łukasza Lubieńskiego, kasztelana kowalskiego, Petronelli z Lubieńskich Grodzieńskiej, matce Zuzanny, a babce Reginy (P. 943 k. 627). Nie żyła już w r. 1596 (P. 1402 k. 191). Synowie: Wojciech, Stanisław, wspomniany 1578 r. (P. 931 k. 507v), i Aleksander. Z córek, Jadwiga, zmarła po r. 1621, wyszła w r. 1578, krótko po 1/IX. za Andrzeja Jaskóleckiego, żyjącego jeszcze w r. 1609. Małgorzata, poszła w r. 1590, krótko po 30/VIII. za Wojciecha Słupskiego z Iwna, który zmarł przed 1597. Drugim jej mężem był w r. 1598 Mikołaj Lubomyski (Lubomęski), zmarły między r. 1624 a 1628. Ona zmarła po r. 1629. Anna była w latach 1596-1606 żoną Jana Ryszewskiego. Dorota, w r. 1696 żona Stanisława Jabłkowskiego, wdowa w latach 1599-1605.

I) Wojciech, syn Krzysztofa i Kotwiczówny, opat trzemeszeński 1595 r. (N. 162 k. 390). Występował w r. 1578 jeszcze jako świecki (P. 931 k. 507v). Siostrze Jadwidze i jej mężowi Andrzejowi Jaskóleckiemu zapisywał w r. 1609 dług 3.000 złp. (G. 70 k. 250v). W dziale sukcesji po matce, dokonanym z bratem Aleksandrem w r. 1609 wziął Skwiereszewo (P. 1406 k. 517v) i dostał wtedy od tego brata zapis 6.000 złp. (G. 70 k. 76) T. r. odziedziczone po matce częsci w trzech kamienicach w rynku Gniezna dał bratu Aleksandrowi (P. 1406 k. 597). Skwiereszewo sprzedał w r. 1612 za 8.500 złp. temu bratu (P. 1408 k. 16v). Umarł między r. 1619 a 1621.5/VI (I. Kon. 40 s. 236; G. 76 k. 27).

II) Aleksander, syn Krzysztofa i Kotwiczówny, dzierżawca wójtostwa gnieźnieńskiego 1600 (G. 66 k. 364). Występował z braćmi w r. 1578 (P. 931 k. 507v). Na moście poznańskim, wiodącym na Chwaliszewo, poranił w r. 1591 mieszczkę poznańską Barbarę Padniewską, wdowę po Baltazarze Getnerze, która od tych ran umarła (P. 955 k. 730). Jak widzieliśmy, od ojca otrzymał w r. 1595 wsie Mielno io Nowoszki, połowę Popówka, czwartą część Kobelic, wieś Modliszewko Wielkie z przyległymi pustkami: Łabiszynkiem, Ciołkowem i Zwolanowem, dalej młyn Korzecznik, wsie Łabiszynko i Wolę, wreszcie grunt na przedmieściu Gniezna przylegający do Łabiszynka. Od siostry Jadwigi, zamężnej Ryszewskiej, dostał w r. 1596 część Skwireszewa, która jej przypadła z podziału spadku macierzystego między siotry (P. 1402 k. 34v). T. r. sprzedała mu za 3.000 złp. swoją część w tejże wsi z młynem zw. Ławiczyn, z jeziorem, rzeką i lasami, inna siostra, Małgorzata owdowiała Słupska (ib. k. 191v). Dostał też od niej t. r. jej część w spadku po matce położoną w samym Gnieźnie (G. 337 k. 133v). Uzyskał 1599.15/VIII. r. zezwolenie królewskie na wyznaczenie przez siebie gruntu celem wybudowania szpitala dla ubogich, przy drodze do Janków lub Trzemeszna, po śmierci Jana Konarskiego z Kobelina (M. K. 143 k. 181). Wieś swą Mielno oraz połowę wsi Popówko i Nowoszki sprzedał wyderkafem w r. 1601 na jeden rok za 4.000 złp. Piotrowi Gliszczyńskiemu (P. 1404 k. 175). Wsie Łabiszynko i Wolę sprzedał w r. 1602 za 4.000 złp. kapitule katedralnej gnieźnieńskiej (ib. k. 579). Część Kobelic w p. gnieźn. zastawił w r. 1609 Janowi Suszewskiemu i żonie jego Małgorzacie z Karsewskich, od których pożyczył 200 złp. (G. 70 k. 182v). Regulując ostatecznie w r. 1609 z bratem ks. Wojciechem sprawy spadku po matce, wziął Piotrowo, Mielno, Nowoszki, młyny Ławicki (Ławiczyn) i Korzenik (P. 1406 k. 514v), wkrótce zaś potem także i części trzech kamienic w rynku Gniezna (ib. k. 597). Kasując pierwotnie ustanowiąną opiekę dla synów w grodzie piotrkowskim, 1607.24/III. r. dla tych synów Krzysztofa i Jana, jak również dla dóbr Piotrkowice, Parysz i połowa Popówka, spadłych na tych synów po ich babce macierzystej, Katarzynie ze Smuszewa Witosławskiej, mianował opiekunami swego brata opata oraz Wojciecha Witosławskiego (G. 70 k. 161). Od Aleksandra Popowskiego kupił w r. 1610 za 100 złp. plac pusty w Gnieźnie przy ulicy Toruńskiej (G. 337 k. 325v). Od brata, ks. Wojciecha, w r. 1612 odkupił za 8.500 złp. Skwiereszewo (P. 1408 k. 16v). Nie żył już w r. 1613 (G. 72 k. 161). Ożenił się z Zofią z Sielca Witosławską, córką Jana i Katarzyny ze Smuszewskich, której przed śłubem, 1595.17/X. r. oprawił 12.000 zł. posagu na wsiach Mielno, Modliszewo Wielkie oraz na pustkach Łabiszynko, Wola, Ciołkowo, Zwolanowo, przyległych do Modliszewa (N. 219 k. 1201). Prawa swe do dóbr ojczystych sprzedała ona w r. 1597 stryjom, zaspokojona przez nich i przez swą matkę z posagu (ib. k. 214v, 386). Mąż spisał z nią wzajemne dożywocie w r. 1599 (P. 1403 k. 28). Zdaje się, iż nie żyła już w r. 1603, bo wtedy jej wieś macierzysta była sprzedana wyderkafem za 2.000 złp. małżonkom Wydzierzewskim przez jej matkę i męża (P. 1404 k. 864v). Mianowanie przez Katarzynę ze Smuszewa Witosławską w r. 1605 opiekunów dla wnuków po córce wskazuje wyraźnie, iż wtedy już nie żyła (Kc. 125 k. 79v). Popówko widzimy we władaniu Aleksandra M-go również i w r. 1607 (P. 1406 k. 105). Synowie to, jak już wiemy: Krzysztof i Jan. Córkę znam jedną, Mariannę, wydaną w r. 1627 za Sebastiana Noskowskiego, zmarłą przed r. 1666.

(I) Krzysztof, syn Aleksandra i Witosławskiej, ur. ok. r. 1600 (G. 337 k. 411v), wójtostwo gnieźnieńskie przejął od Stanisława Witosławskiego, chorążego łęczyckiego, za konsensem królewskim z 1614.4/II. r. (M. K. 157 k. 18, 19). W latach 1613-1614 był pod opieką stryja ks. Wojciecha (G. 72 k. 161v; P. 1409 k. 63). Piotrkowice i Paryż w p. kcyń. wydzierżawił w r. 1617 pod zakładem 1.000 złp. Janowi Miedźwiedzkiemu (G. 74 k. 201). T. r. Popówko, dziedziczne swej i brata Jana, wydzierżawił Annie z Żernik, wdowie po Pawle Minostowskim (G. 74 k. 149v), dziedziczne zaś Piotrowo w p. gnieźn. sprzedał wyderkafem w r. 1618 za 1.500 złp. Maciejowi Rogalińskiemu (G. 337 k. 411v), zaś Modliszewo wydzierżawił wtedy w imieniu swoim i brata małżonkom Żarczyńskim (G. 74 k. 453). Obaj oni w r. 1622 części Kobelic sprzedali za 300 złp. Zofii Niemojewskiej, wdowie po Romanie Jabłkowskim, i zobowiązali się Janowi Przysieckiemu sprzedać za 500 zł. swe place, "Poliński" i "Popowski", położone koło placu należącego do plebanii Św. Michała przy ulicy Trzemeszeńskiej, za murami Gniezna (G. 76 k. 22v). Z dokonanego t. r. z bratem Janem podziału dóbr ojczystych i macierzystych wziął: Łabiszynek, Wolę, Piotrowo, młyny Ulek i Korzecznik, bór Grabówka czyli Puszcza Łowiczyńska, ale bez młyna i wody, bo młyn przyłączono do innego działu. Dostał też wody: jezioro w Łabiszynku, staw przy młynach Ulek i Korzecznym, a wszystko to w pow. gnieźn. W pow. kcyńskim dostały mu się wie Piotrkowice i Parysz. W Gnieźnie zaś spośród czterech kamienic, dwie, jedną narożną koło Franciszkanów, drugą położoną obok niej, z podwórzem (ib. k. 151v). Piotrkowice i Parysz sprzedał w r. 1624 za 18.000 złp. Janowi Złotnickiemu (P. 1414 k. 1078v). Swemu przyszłemu szwagrowi, Sebastianowi Noskowskiemu, zobowiązał się w r. 1627, iż wypłaci mu 2.000 zł. gotowizną i da 200 zł. w wyprawie i w klejnotach za siostrą Marianną. Drugie 2.000 zł. zobowiązał się dać brat Jan (G. 78 k. 265v). Noskowski skwitował Krzysztofa w r. 1629 z 2.200 zł. (G. 79 k. 73). Kamienicę w Gnieźnie, położoną koło kamienicy "Wyganowskiej", sprzedał w r. 1629 za 1.300 złp. aptekarzowi gnieźnieńskiemu Janowi Chudzickiemu i jego żonie Dorocie (ib. k. 67v). Od Anny z Modliszewskich, żony Jerzego Twierdzińskiego, oraz od Anny z Sokolnickich, żony Jana Zagórskiego, i jej siostry Zofii Sokolnickiej, to jest siostry i siostrzenic zmarłego Wojciecha Modliszewskiego kupił w r. 1629 za 13.000 złp. części w Modliszewku Kościelnym i w Dębłowie (P. 1416 k. 314v). Umarł w r. 1630 (G. 79 k. 234v). Żoną jego była Zofia z Dzwonowa Rogalińska, której w r. 1622, jeszcze przed ślubem, oprawił posag 8.000 złp. (P. 1413 k. 17), zaś w r. 1624 oprawę, tym razem na sumę 10.000 złp., lokował na Łabiszynku i Woli (P. 1414 k. 1080v). W r. 1636 była ona już 2-o v. żoną Łukasza Swinarskiego (P. 161 k. 90; G. 80 k. 428v). Od Bartłomieja Dobrosołowskiego kupiła w r. 1649 za 20.000 złp. wieś Ossowiec p. gnieźn. (P. 1424 k. 599v). Była wdową powtórnie 1653 r. (G. 82 k. 642v), zaś Ossowiec sprzedała w r. 1654 za 24.000 złp. synowi Stanisławowi M-mu (P. 1067 k. 660). Żyła jeszcze w r. 1657 (P. 181 k. 78). Synowie, Stanisław i Piotr, córka Anna, ochrzcz. 1626.9/VII. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), której dalszych losów nie znam. Zapewne zmarła młodo.

1. Stanisław, syn Krzysztofa i Rogalińskiej, ur. chyba ok. 1624 r. Nieletni, pod opieką stryja Jana M-go w latach 1631-1639 (I. Kon. 46 k. 307; P. 164 k. 749), uzyskał lata sprawne w r. 1639, tego bowiem roku w imieniu własnym i brata Piotra pokwitował matkę z ruchomości i inwentarzy po ojcu (G. 80 k. 599). Wespół z bratem tym, jeszcze nieletnim, dziedzic Modliszewka i Dębłowa, wraz z matką posiadającą na tych dobrach oprawę, pozywał w r. 1641 Piotra Rozdrażewskiego o najazd (P. 166 k. 407). Wraz z tą matką a też w imieniu brata Łabiszynko, Modliszewko, Piotrowo, Dębłowo i Wolę, w p. gnieźń. sprzedał w r. 1649 za 54.000 złp. ks. Szymonowi Kołudzkiemu, prepozytowi gnieźnieńskiemu, sekretarzowi królewskiemu (P. 1424 k. 168v). Trzymał potem w latach 1649-1652 wyderkafem od Doroty, żony Tomasza Lubowieckiego i Jadwigi, żony Krzysztofa Cerekwickiego, sióstr Cerekwickich, w sumę 12.000 złp. części Cerekwicy i Słębowa w p. kcyń. (P. 1424 k. 268v; G. 82 k. 524). Jak już była mowa, od matki nabył w r. 1654 Ossowiec p. gnieźn. Jako spadkobierca brata Piotra i jego młodo zmarłego syna Franciszka, kwitował w r. 1655 bratową z inwentarzy po nim (Py. 151 s. 47). Nie żył już w r. 1657 (P. 181 k. 78). Żoną jego była Zofia Śmiałkówna, której w r. 1650 zapisał dług 3.000 zł. (Kc. 129 k. 567v). Dla urodzonych z niej dzieci w r. 1655 ustanowił opiekunów (G. 82 k. 1149v) W r. 1657 była już ona 2-o v. żoną Mikołaja Radlickiego, który w jej imieniu reprotestował się przeciwko matce jej pierwszego męża (P. 181 k. 78). Żyła jeszcze 1676.2/VIII. r., kiedy z synami, Krzysztofem i Janem M-mi, zawierała pod zakładem 1.500 złp. kontrakt o wieś Ossowiec. Żył wtedy i jej drugi mąż (G. 85 k. 338). Synami Stanisława i Śmiałkówny byli wspomniani wyżej Krzysztof i Jan, a także żyjący w r. 1655 Stanisław (Py. 151 s. 47). Córkę Annę znam tylko ze wzmianki z r. 1655). ib.).

1) Krzysztof, syn Stanisława i Śmiałkówny, wspomniany 1655 r. (ib.), jak widzieliśmy, w r. 1676 zawierał z matką kontrakt o Ossowiec, umarł między r. 1677 a 1682. Jego żoną była Konstancja Mycielska, córka Chryzostoma, skarbnika poznańskiego, której w r. 1677 na połowie Ossowca oprawił 8.000 zł. posagu (P. 1428 k. 71). Będąc już wdową, w r. 1682 skwitowała Jana M-go, mężowskiego brata z podniesionej z tej oprawy sumy 2.000 złp. (P. 1105 XI k. 16). Wyszła 2-o v. za Wojciecha Radzyńskiego i w r. 1683 kwitowała się z małżonkami Wieszczyckimi z kontraktu o Szczytniki (P. 1106 X k. 8v). Umarła przed r. 1698 (Kośc. 308 k. 411). Z synów Krzysztofa i Konstancji, Franciszek, nowicjusz u Reformatów w Osiecznie, pod imieniem też Franciszka, cedował w r. 1607 pewne zapisy bratu Stanisławowi. O Stanisławie będzie niżej. Była i córka, której imienia nie znam, żona Kazimierza Konarzewskiego (Ws. 91 k. 16).

Stanisław, syn Krzysztofa i Mycielskiej, występował w r. 1698 jako spadkobierca zmarłego stryja Jana (Py. 156 k. 37). Ossowiec w p. gnieźn. sprzedał w r. 1699 za 20.000 złp. Walentynowi Łempickiemu (P. 1136 IV k. 10). Zawierał w r. 1700 kompromis z Mikołajem Bieczyńskim i żoną jego Heleną z Zakrzewskich względem sprzedaży części Chraplewa w p. pozn. (P. 1139 XI k. 21v). Od Jadwigi Łempickiej, wdowy po Władysławie Skoroszewskim, w r. 1718 kupił za 47.000 złp. Sokołowo w pow. kośc. (P. 1162 k. 31, 32). Dziedzic Sokołowaw p. kośc., spisywał testament we Wschowie, wnet po 1748.21/IV. r., robiąc zapisy na rzecz Konarzewskich, syna, córek i wnuczki swego szwagra Kazimierza (Ws. 90 k. 8v). Powtórnie sprządzał testament 1751.4/I. r. i t. r. umarł (Ws. 91 k. 16). Żoną jego była Helena Wolska, która w r. 1758 pewne zapisy zmarłego męża cedowała swej owdowiałej już synowej, Bogumile z Gromadzkich Józefowej M-ej (P. 1325 k. 184). W zapisie z r. 1781 nazwana Heleną Żbikowską, może więc powtórnie wyszła za Żbikowskiego? (P. 1358 k. 113v). Nie wiem, czy powyższy Stanisław był identyczny ze Stanisławem, pisarzem grodzkim wałeckim, któremu w r. 1720 Władysław Radomicki, kasztelan poznański, zastawił za 20.000 tynfów na trzy lata wsie Obrowo i Piotrowo w p. pozn. (Kośc. 312 s. 212). Nie wiem również czy Stanisław M., w r. 1723 mąż Teresy Szołdrskiej, wdowy 1-o v. po Antonim Lisieckim (Z. T. P. 42 k. 5), nie żyjącej już w r. 1738 (Ws. 87 k. 11), był z tym Stanisławem identyczny. Jeśli tak, to Teresa byłaby jego pierwszą żoną.

Józef, syn Stanisława i Wolskiej, umarł w r. 1758 i pochowany został 27/V. (Nekr. Reformatów, Pozn.). Jego żoną była zaślubiona przed r. 1752 Bogumiła (Teofila), córka Franciszka Gromadzkiego i Franciszki z Żuchowskich, która, jak widzieliśmy, już tego roku otrzymał od matki zmarłego męża cesję pewnych zapisów. W r. 1768 była już 2-o v. żoną Wojciecha Dzierzbińskiego (Kośc. 330 k. 251). Jako wdowa i po tym drugim mężu, wespół z młodszym synem Antonim M-im, w r. 1775 mianowała plenipotentem starszego syna, Jana M-go (P. 1352 k. 107). Żyła chyba jeszcze w r. 1787 (P. 1364 k. 272).

(1) Jan Nepomucen (Jan Nepomucen Jakub), syn Józefa i Gromadzkiej, ur. 1752.1/I. r. (LB Gnin), kapitan 1781 r., major wojsk koronnych 1794 r. Wespół z bratem Antonim w r. 1781 sprzedał Sokołowo za 80.000 złp. Urszuli z Boleszów Borzęckiej (P. 1358 k. 113v). Również z bratem w r. 1781 kwitował z 10.000 złp. Feliksa Szołdrskiego, starościca łęczyckiego (Kośc. 334 k. 49). Nie wiem, czy pozostawało to w jakimś związku z domniemanym pierwszym małżeństwem ich dziada, Stanisława M-go z Teresą Szołdrską? Był w r. 1783 dzierżawcą Głuchowa, w r. 1784 Płaczek, zaś w r. 1787 wydzierżawił od Antoniego Szamockiego Siedmiorogowo, Cielmicę, Bruczkowo oraz Olendry zwane Nowiec w p. pyzdr. (P. 1346 k. 128). Od brata Antoniego otrzymał w r. 1790 cesję sumy 67.000 złp. zapisanej sposobem zastawnym na Markowie p. pyzdr., wsi Feliksa Zielińskiego (G. 115 k. 167). Był w r. 1795 dzierżawcą Grodziska. Ożenił się 1782.30/VII. r. z Franciszką Korytowską, córką Jana, chorążego kaliskiego (LC Mądre) i Teofili z Krzyckich. Wzajemne dożywocie spisali małżonkowie w r. 1784 (P. 1361 k. 29). U schyłku życia Franciszka mieszkała koło Środy i umarła w Lesznie 1802.26/X. r., przebywając tam u lekarza na kuracji. Miała lat 49 (LM Leszno; Nekr. Franciszkanów śrem., gdzie data zgonu 27/X.). Dzieci Jana Nepomucena i Korytowskiej: Honorata Teofila, ur. w Głuchowie, ochrzcz. 1783.13/I. r. (LB Pogorzela), Adolf Józef Aleksander, ur. w Płaczkach, ochrzcz. 1784.21/III. r. (LB Śnieciska), Stanisława Antonina, ur. w Siedmirogowie, ochrzcz. 1786.14/V. r. (LB Borek), Erazm Jan Nepomucen, ur. tamże, ochrzcz. 1787.25/V. r. (ib.), Adolf(!) Erazm Szymon, ur. tamże, ochrzcz. 1792.18/VII. r. (ib.), Adolf, ur. w Rydzynie, ochrzcz. 1794.22/IV. r. (LB Rydzyna), Magdalena Małgorzatam, ur. tamże, ochrzcz. 1795.13/VII r. (ib.), wreszcie Maria, która umarła mając 15 tygodni, pochowana 1795.25/X. r. (LB Świerczyna). Losów tego mnogiego potomstwa nie znam.

(2) Antoni, syn Józefa i Gromadzkiej, ur. ok. r. 1756, współdziedzic obok brata do r. 1781 Sokołowa, dzierżawca Lussowa w r. 1787 (LB Lussowo), Od Feliksa Zielińskiego i jego rodzeństwa w r. 1787 brał zastawem na trzy lata za 67.000 złp. Markowice p. pyzdr. (P. 1375 k. 21). T. r. jako brat przyrodni panien, Nepomuceny, Augustyny i Bogumiły Dzierzbińskich, uczestniczył w przeprowadzaniu między nimi podziału spadku po zmarłym ojcu a swym ojczymie (P. 1364 k. 272). Sumę zastawną na Markowicach cedował w r. 1790, jak już widzieliśmy, bratu, sam jednak stał się ostatecznie dziedzicem tej wsi i tam umarł 1832.25/V. r., tknięty paraliżem, mając lat 76 (LM Krerowo). Żoną jego była Anna Kczewska, córka Rafała i Ludwiki z Dobrskich, wdowa 1-o v. po Zielińskim, z którą wzajemne dożywocie spisywał 1787.1/XII. r. (P. 1364 k. 184; Py. 164 k. 1083). Zapewne więc po tym pierwszym mężu Anny Markowice dostały się ostatecznie jej a przez nią i jej drugiemu mężowi. Umarła w Markowicach 1819.19/II. r. rażona apopleksją, miała lat 71 (LM Krerowo).

2) Jan, syn Stanisława i Śmiałkówny, w r. 1655 chyba jeszcze nieletni (Py. 151 s. 47), wespół z bratem, jak widzieliśmy, zawierał w r. 1676 z matką kontrakt o Ossowiec, wypłacił w r. 1682 bratowej Konstancji po śmierci brata Jana sumę 2.000 złp., zabezpieczoną jako jej posagową na Ossowcu (P. 1105 XI k. 16). Nie żył już w r. 1698 (Py. 156 s. 73). Może żoną tego właśnie Jana była w r. 1663 Jadwiga Rożnowska, córka Wojciecha i Meluzyny z Sobockich? (P. 1073 k. 891).

2. Piotr, syn Krzysztofa i Rogalińskiej, jako nieletni w latach 1631-1639 pozostawał pod opieką stryja Jana (I. Kon. 46 k. 307; P. 161 k. 99, 164 k. 749), zaś w latach 1639-1641 pod opieką starszego brata Stanisława (G. 80 k. 599; P. 166 k. 407). W myśl transakcji dokonanej uprzednio przez matkę i brata, swoje części w dobrach: Łabiszynko, Modliszewko, Piotrowo, Dębłowo, Wola sprzedał w r. 1649 za 16.000 złp. ks. Szymonowi Kołudzkiemu, prepozytowi gnieźnieńskiemu, sekretarzowi królewskiemu (P. 1424 k. 533). W r. 1651 winien był płacić z 22 dymów we Wszemborzu 30 zł. poczwórnego podymnego (Py. 151 s. 208, 209). Umarł w r. 1652 lub 1653 (G. 82 k. 524, 642v; Py. 151 s. 197, 240). Jego żoną była Jadwiga Cerekwicka, córka Andrzeja, wdowa 1-o v. po Krzysztofie Krassowskim, której w r. 1649 oprawił sumę posagową 5.000 złp. (P. 1424 k. 536). Wraz z siostrą Dorotą, żoną Tomasza Lubowieckiego, Jadwiga była po ojcu dziedziczką Cerekwicy i Słębowa w p. kcyń. Obie siostry w r. 1652 sprzedały te wsie za 60.000 złp. Stefanowi Ostrowskiemu (G. 82 k. 515). Wyszła po raz trzeci w r. 1657 za Jacka Kęszyckiego (Py. 152 s. 4, 7). Umarła między r. 1676 a 1688 (Z. T. P. 34 s. 882). Pozostał po Piotrze nieletni syn Franciszek, za którego w r. 1653 poręczała babka Zofia z Rogalińskich Swinarska (G. 82 k. 642v), już nie żyjący w r. 1655 (Py. 151 k. 47).

(II) Jan, syn Aleksandra i Witosławskiej, nieletni w latach 1605-1618 (Kc. 125 k. 79v; G. 70 k. 569, 72 k. 161 337 k. 411v; P. 1409 k. 63). Skwireszewo sprzedał wyderkafem w r. 1622 za 5.500 złp. Piotrowi Grylewskiemu (P. 1413 k. 496). Z przeprowadzonego w r. 1622 podziału dóbr po obojgu rodzicach wziął: Modliszewo, Mielno z Ciołowem i Pobakowem(?), pustkę Popówko, Skwireszewo, pustkę Nowoszki, młyny Niewolka i Ławiczyn, puszcze Mielińską i Modliszewską z wodami i rzeką Ławiczyńską, jeziorami Newlińskim i Kątnym w p. gnieźn., zaś spośród kamienic w Gnieźnie, jedną narożną przy ul. Tumskiej i drugą, obok niej, z podwórzem (G. 76 k. 151v). Będąc winnym Piotrowi Przysieckiemu 2.400 złp. zastawił mu w r. 1623 za tę sumę całą wieś Popowo Podleśne z jeziorem Rzarno(?) (G. 76 k. 287). Modliszewo w r. 1623 sprzedał za 33.100 Maciejowi Trzcińskiemu (P. 1414 k. 649), Skwireszewo w r. 1624 za 18.000 złp. sprzedał Wojciechowi Ziębińskiemu (ib. k. 1115), zaś Mielno, Popówko, Nowoszki i Starąwieś w r. 1630 za sumę 23.000 złp. sprzedał Maciejowi Deręgowskiemu (N. 223 k. 884v). Skwitowany w r. 1629 przez Stefana Mierzewskiego z praw do kamienicy przy rynku w Gnieźnie, między kamienicami Wilczyńskich i brata swego Krzysztofa M-go (G. 79 k. 43v). Brał potem wyderkafy: w r. 1638 od Kaspra z Węcborka Zebrzydowskiego za 7.000 złp. wsie Wysoka i Zboże w p. nakiel. (P. 1419 k. 808), w r. 1639 od Stefana Grudzińskiego i żony jego Anny z Kościelca za 20.000 złp. wsie Prosna i Wyszyny w p. pozn. (ib. k. 1192). Umarł między r. 1640 a 1649 (P. 1420 k. 389, 1424 k. 567v). Jego żoną była Marianna Rozdrażewska, córka Wacława i Katarzyny z Pierzchlińskich, której w r. 1623 na połowie Modliszewa oprawił posag 6.000 złp. (P. 1414 k. 297). Odziedziczone po Andrzeju Pierzchlińskim, podkomorzym poznańskim, części dóbr Lenartowice, połowy Zawidowic i Grodziska z folwarkiem pustym Sulęcino w r. 1624 sprzedała za 4.000 złp. Elżbiecie z Pierzchlińskich Niemojewskiej (ib. k. 1197), zaś pochodzące z tegoż spadku części w Korytnicy p. kal. sprzedała w r. 1630 za 708 złp. Januszowi i Krzysztofowi braciom Rozdrażewskim (P. 1416 k. 1025v). Od swego męża otrzymała w r. 1633 ponowienie oprawy posagu 6.000 złp. na połowie jego dóbr (ib. k. 722). Wespół z siostrą Anną, żoną Macieja Cieleckiego, części w Chwałkowie w p. kośc., odziedziczone po bracie Władysławie Rozdrażewskim, sprzedały w r. 1640 za 30.000 złp. Andrzejowi Pogorzelskiemu (P. 1420 k. 354v). T. r. dzieląc się z siostrą resztą spadku po tym bracie wzięła Gogolewo w p. kośc., oszacowane na 19.000 złp. (ib. k. 389). Będąc już wdową, w 1649 to Gogolewo zastawiła za 10.000 złp. Katarzynie Grzymułtowskiej wdowie po Janie Potulickim (P. 1424 k. 567v). Brzeg Warty w Gogolewie w r. 1651 sprzedała za 300 zł. Hieronimowi Manieckiemu (P. 1860 k. 433). Zastaw Gogolewa w r. 1660 pozostawał jeszcze niewykupiony. Nie wiem, czy Marianna żyła jeszcze wtedy (Ws. 59 k. 395). Synem Jana, jak się zdaje, był Aleksander, bowiem Stanisław, syn Krzysztofa, w r. 1651 zapisywał 3.000 złp. swemu bratu stryjecznemu Aleksandrowi (Kc. 129 k. 661). W każdym razie musiał ów Aleksander umrzeć młodo, bo już potem stale spotykamy się tylko z córkami Jana i Rozdrażewskiej. Z nich, Marianna była żoną Aleksandra Topolskiego, Izabela Jana Tulkowskiego, Teresa w r. 1676 niezamężna. Wszystkie trzy t. r. sprzedały Gogolewo Przecławowi Kazimierzowi Iłowieckiemu (P. 1113 III k. 78). Oboje Topolscy żyli jeszcze w r. 1701, kiedy to Marianna z M-ch wyznaczała plenipotentów w imieniu własnym i siostry Teresy. Ta ostatnia, niezamężna miała wtedy ok. 80 lat. (P. 1140 I k. 11v).

III. Baltazar, syn Piotra i Sulińskiej, występował w latach 1532-1536 wespół z matką i braćmi jako współdziedzic w Mielnie, Sulinie i Kruchowie (G. 29 k. 309v; P. 874 k. 294v, 1393 k. 606). Żył jeszcze w r. 1558, kiedy to bratu Mikołajowi na trzy lata wydzierżawiał części w Kruchowie i Grabowie (G. 37 k. 264). Nie żył już w r. 1560, a jego bracia przeprowadzając po nim działy pozostałych po jego śmierci dóbr, długami jego obciążyli schedę Mikołaja (P. 902 k. 234).

IV. Aleksandre, syn Piotra i Sulińskiej, ur. w październiku r. 1527, opat trzemeszeński 1558 r. (G. 38 k. 144), sekretarz królewski w r. 1560 (P. 1396 k. 813), biskup nominat wendeński (inflancki) po r. 1582. W latach 1532-1536 wespół z matką i braćmi dziedziczył w Mielnie, Sulinie i Kruchowie (G. 29 k. 309n; P. 874 k. 294v. 1394 k. 606). Wieś Sulino z pustką Dzierzgoniestwem w r. 1556 sprzedał wyderkafem za 500 zł. bratu Krzysztofowi (P. 1396 k. 339v), zaś wespół z siostrą Jadwigą, owdowiałą Gwiazdowską, dobra po rodzicach, należące się im z działów, we wsiach Mielno, Nowoszki, Kruchowo, Grabowo, Sulino oraz części Dzierzgoniestwa dali wieczyście w r. 1560 braciom Krzysztofowi i Erazmowi (ib. k. 813). Umarł 1584.28/II. r., mając lat 57, miesięcy 4, pochowany w kościele trzemeszeńskim, gdzie nagrobek wystawił mu bratanek Wojciech, także opat tamtejszy (Korytkowski).

V. Erazm, syn Piotra i Sulińskiej, ur. ok. 1526 (kolejność wyliczenia braci wskazywałaby raczej za datą nieco późniejszą), mając tylko mniejsze święcenia został przed r. 1556 kanonikiem gnieźnieńskim, t. r. instalowany na innej kanonii gnieźnieńskiej fundi Skrzynka, a 18/V. t. r. na kanonii poznańskiej fundi Tarnowo (Install.), kanonik krakowski w r. 1562 (Łętowski), kanonik kruświcki w r. 1564 (G. 43 k. 216), dopiero w r. 1567 wyświęcowy został na diakona (Kotytkowski), Pleban w Kostrzyniu 1571 r. (G. 51 k. 653). Występował w latach 1533-1536 z matką i braćmi jako współdziedzic w Mielnie, Strzeżewie Paszkowym, Kruchowie i Sulinie (G. 29 k. 309v; P. 874 k. 294v, 1393 k. 606). Po śmierci matki bratu Mikołajowi w r. 1549 wydzierżawił swoje części w dobrach Kruchowo, Grabowo, Mielno, Nowoszki i Sulino (P. 888 k. 347). Z działów przeprowadzonych z braćmi w r. 1560 dostał Sulino i część pustki Dzierzgoniestwo z prawem patronatu kościoła parafialnego w Dębnicy, oraz dopłatę 1.300 zł. (P. 902 k. 238). Wieś Giżyce cz. Iżyce, należącą do swej prebendy kruświckiej, wydzierżawił w r. 1564 na trzy lata Adrianowi Rogalińskiemu (G. 43 k. 216), zaś w r. 1571 Maciejowi Muchańskiemu (G. 51 k. 596). Skwitował brata Mikołaja 1566 r. z sumy 1.000 złp., stanowiącej część dopłaty określonej działami z r. 1560 (G. 46 k. 19). Od Wilibrorda Młodziejewskiego w r. 1575 kupił wyderkafem za 5.000 złp. Młodziejewice i Gunice w p. pyzdr. (P. 1398 k. 577v). Swą wieś Sulino oraz pustkę Dzierzgoniestwo w r. 1577 wymienił z Jerzym Latalskim, wojewodzicem poznańskim, na jego całe wsie Łabiszynko i Wolę, oraz pustki Łabiszynko, oraz młyn Ulęk w p. gnieźn. (P. 1398 k. 717v). Miał też wsie Gunice i Młodziejewice, trzymane wyderkafem w sumie 5.000 zł. od Wilibrorda Młodziejewskiego (G. 58 k. 290v). Umarł zapewne w r. 1579, bowiem już 1580.26/I. r. na opróżnioną przez jego śmierć kanonię poznańską instalował się następca (Install.). Tak więc podana przez Korytkowskiego data zgonu, r. 1574, błędna. Spadkobiercy jego, bracia Mikołaj i Krzysztof, prawa do sołectwa we wsi Wybiartowo (dziś Libartowo), należącej do plebanii kostrzyńskiej, i do sum tam zapisanych a scedowanych ich zmarłemu bratu przez Gabriela Wysockiego, cedowali w r. 1580 ks. Janowi Gałczyńskiemu, kanonikowi krakowskiemu i plebanowi kostrzyńskiemu (G. 58 k. 69). Przeprowadzili też t. r. podział pozostałych po Erazmie dóbr: Łabiszynka i Woli dziedzicznych Gunic i Młodziejewic wyderkafowych (G. 58 k. 290v).

Maciej, brat wymienionych na początku Mikołaja i Piotra, wespół z nimi współdziedzic w Mielnie, występował w latach 1419-1426 (G. 2 k. 69, 3 k. 222v, 234), wespół z bratem Piotrem od rodzonych swych bratanic, Anny i Elżbiety, nabył w r. 1436 za 300 grz. części w Mielnie i Kosmowie (P. 1378 k. 62). Jego synem był Marcin.

Marcin z Mielna M., syn Macieja, ok. lat 1440/1442 wespół ze swym stryjem Piotrem miał termin ze strony Jana z Budziejewa (G. 5 k. 7), zaś w r. 1448 on sam pozywał Jana, Mikołaja, Piotra i Wojciecha, braci niedzielnych z Modliszewa (ib. k. 47). Modliszewo braci Andrzeja, Piotra, Marcina, Jakuba i Mikołaja, oraz Mielno Marcina i jego stryja Piotra, były w r. 1449 rozgraniczone przez arbitrów (G. 7 k. 24). Z tym stryjem Piotrem Marcin w r. 1451 dokonał działów (G. 6 k. 190), ale jeszcze i w r. 1465 występował wspólnie z nim jako współdziedzic w Mielnie i Kosmowie, przy czym czwartą część drugiej z tych wsi mieli obaj nabytą od Stanisława Szczytnickiego (G. 20 k. 91v). Część w Kosmowie Marcin w r. 1466 sprzedał temuż Szczytnickiemu za 100 grz. (P. 1383 k. 291). Wespół z braćmi stryjecznymi, Stanisławem i Maciejem, synami Piotra, jako współdziedzicami w Mielnie, zawierał w r. 1467 ugodę graniczną z Świętosławem Dziatkowskim (G. 20 k. 159). Żył jeszcze w r. 1488 (G. 13 k. 105v), a mowa o nim jako o zmarłym 1491 r. (G. 15 k. 63v), jednak już w r. 1490 żonie jego Barbarze i synowi Wincentemu poręczano za Jadwigę Przebrodzką, iż będzie z nimi żyć w pokoju (ib. k. 55). Pozwalałoby to przypuszczać, że Marcin w r. 1490 już nie żył. Ta Barbara M-a pozywała w r. 1494 Macieja Komornickiego i Stanisława M-go o poranienie (G. 25 k. 8v). Tego roku umarła. Miała oprawę na Mielnie (ib. k. 48). Synami Piotra i jej byli Wincenty i Hektor, córkami Małgorzata i Anna. Z nich, Małgorzata wyszła za Wojciecha Modliszewskiego zwanego Szytko, z Kościelnego Modliszewa, któremu Marcin M. w r. 1478 zapisał w posagu za nią 50 grz. (G. 21 k. 66v). Po śmierci jej i jej męża, w r. 1485 Marcin zobowiązał się uiścić tę sumę ich synom a swoim wnukom, Wojciechowi i Łukaszowi Modliszewskim (G. 12 k. 104v). Anna była żoną Andrzeja Bierzglińskiego cz. Wilczyńskiego, dziedzica w Bierzglinie, któremu jej brat Hektor M. zeznał w r. 1496 dług 110 zł. węg. jako jej posag (G. 16 k. 135). Wyszła ta Anna 2-o v. w r. 1500 za Macieja Glinieckiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1514.

1. Wincenty, syn Marcina i Barbary, występował w r. 1490 wespół z matką (G. 15 k. 55). Wraz z bratem Hektorem, niedzielni dziedzice w Mielnie, wzywali w r. 1491 braci ze Szczytnik do uiszczenia 28 grz, należnych ich zmarłemu ojcu (G. 22 k. 153). Obaj z Hektorem siostrzeńcom swym Modliszewskim zapisali t. r. dług 50 grz. jako posag po swej siostrze a ich matce (G. 15 k. 83). Bracia ci, dziedzice w Mielnie i Nowoszycach, zawierali w r. 1494 ugodę ze Stanisławem i Maciejem z Mielna, braćmi stryjecznymi ich ojca (G. 23 k. 61v). T. r. bracia ci niedzielni zastawili dwa osiadłe łany w Mielnie za 10 grz. ks. Mikołajowi Łabiskiemu (G. 16 k. 63v).

2. Hektor, syn Marcina i Barbary, podwojewodzi gnieźnieński w r. 1527 (G. 335a k. 97), wiceregens (wiceburgrabia) ziemski gnieźnieński w r. 1534 (G. 262 k. 116). W latach 1491-1494 niedzielny z bratem Wincentym w Mielnie i Nowoszycach, swoją część jeziora w Mielnie i łan osiadły w tejże wsi w r. 1497 zastawił za 17 grz. Janowi Dębnickiemu (G. 17 k. 37). Ręczył w r. 1500 za swoją siostrę Annę, wdowę po Andrzeju Bierzglińskim, 2-o v. żonę Macieja Glinieckiego, iż skwituje Michała i Piotra Bierzglińskich ze swej oprawy 35 grz. (G. 18 k. 137). Połowę Nowoszyc z połową jeziora w Mielnie t. r. sprzedał wyderkafem za 30 grz. stryjowi Maciejowi M-mu (ib. k. 150). Wraz z Katarzyną, zakonnicą w Gnieźnie, i Małgorzatą, żoną Jana Zasułtowskiego, Modliszewskimi, sprzedał w r. 1512 swoją i ich część "Wojtkowską" w Modliszewie Kościelnym za 70 grz. Mikołajowi Sobiejusze Modliszewskiemu (P. 786 s. 357, 865 k. 190v). Hektor całe połowy Mielna i Nowoszyc w r. 1530 sprzedał za 410 grz. Piotrowi M-mu (P. 1393 k. 381). Jako wiceburgrabia ziemski gnieźnieński, intromitował w r. 1535 ks. Jana Skrzetuszewskiego, kanonika poznańskiego i plebana w Pobiedziskach do części Piotra Płaczkowskiego we wsi Rusiec (G. 262 k. 225v). Jego żoną była Dorota Przesiecka, córka Wojciecha, której w r. 1499 na połowie Mielna oprawił 75 grz. posagu (P. 1389 k. 8v), ponowił zaś ten zapis w r. 1522 (P. 1392 k. 474v). Kwitowała ona w r. 1531 z 70 grz. braci swych, Macieja i Marcina Przesieckich (G. 29 k. 150v), a od tegoż Marcina w r. 1532 za 30 grz. nabyła wyderkafem 2 grzywny rocznego czynszu na części wsi Rakojady p. gnieźn. (P. 1393 k. 517). zon. tablice 1-2.

@tablica: Mielińscy h. Wczele 1.

@tablica: Mielińscy h. Wczela 2.

>Mielińscy, Milińscy, Mileńscy, Mieleńscy, różni. Mikołaj Mileński w r. 1493 mąż Jadwigi Siedleckiej, która wtedy sprzedała części wsi Siedlec, Brzezie, Oborzyno Urlejowi z Górki, biskupowi poznańskiemu, i bratankowi jego, Łukaszowi (Kośc. 230 k. 4). Mikołaj Miluński (może to Miłoński?), dziedzic w Grocholinie, w r. 1515 sprzedał wyderkafem za 150 grz. wieś Szamocino p. kcyń. Katarzynie ze Śmigla, wdowie po Hieronimie Kretkowskim (P. 866 k. 171). Jan Mieleński uzyskał za konsensem królewskim z 1516.10/I. r. od Hieronima z Łaska, wojewody sieradzkiego, zastaw(?) zapewną sumę ws miasta królewskiego Dąbie w ziemi łęczyckiej (MRPSum. IV 10806). Może ten sam Jan Mieleński (Miliński) był 1521.17/II. r. mianowany chorążym poznańskim (ib. 3644). Chorąży od Wyszka Łążeckiego nabył wyderkafem w r. 1524 Izdebno i połowę Szyszłowa w p. gnieźn. (G. 335a k. 75). Anna Mieleńska, córka zmarłego Klemensa Okrąglickiego(!), w r. 1530 żona Jana Nierackiego (I. R. Gr. 2 k. 208v), skwitowała 1532 r. z zapisu Walentego Szawłowskiego (I. R. Z. Kal. 4 k. 85). Jadwiga, córka zmarłego Mielińskiego, żona w r. 1535 Marcina Goryńskiego cz. Mirosławskiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 85v). Anna Milińska, ksieni owińska 1536 r. (P. 874 k. 284v). Ks. Stanisław, mansjonarz kolegiaty Św. Marii Magdaleny w Poznaniu w r. 1554 (P. 1396 k. 225). Jan Mileński, mąż Zofii Gosławskiej, która w r. 1577 była już 2-o v. żoną Jana Zbyszewskiego (P. 929 k. 757v, 758). Jako wdowa i po tym drugim mężu dostała w r. 1582 od swych pasierbów, Wojciecha i Mikołaja Zbyszewskich, zapis 5.800 zł. długu (P. 939 k. 329v). Stanisław Mileński, żołnierz królewski, dostał 1588.10/VI. r. konsens królewski na wykupienie z rąk małżonków Jana i Heleny Czarnkowskich wójtostwa w mieście Kłecku (M. K. 135 k. 41, 41v). Łukasz Mieliński, syn zmarłego Macieja z pow. łęczyckiego, dostał w r. 1602 od Macieja Bogołomskiego zapis długu 275. (I. Kal. 68 s. 351). Jan Miliński, nieosiadły "gołota", pozwany w r. 1602 przez Dorotę z Rembowskich Mikołajewską (I. Kon. 30 k. 595v). Barbara Mielińska i jej mąż Aleksander z Kalinowy Zaremba, oboje już nie żyjący w r. 1623. Zofia Milińska, Mileńska, żona 1-o v. w r. 1636 Michała Gogolińskiego, 2-o v. w r. 1640 Jana Bronikowskiego. "Szl." Jan Mileński z Kawior, chrzestny 1638.9/V. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Jan Miliński świadkował 1648.26/IV. r. (LC Objezierze). Jan, Piotr i Andrzej Milińscy procesowani w r. 1649 w grodzie nakielskim przez Feliksa Deręgowskiego o zabicie jego brata ciotecznego, Jana Mrozewskiego (Kośc. 302 k. 279). Jan, syn zmarłego Jana, sumę 1.500 zł., cedowaną ojcu przez Wojciecha Ślesińskiego, cedował w r. 1654 Wacławowi Żychlińskiemu (Py. 151 s. 173). Teresa Mileńska, w r. 1657 żona Franciszka Zaleskiego. Anna Mielińska, w r. 1657 żona Łukasza Pigłowskiego. Piotr, w r. 1659 komornik poznański, z sejmiku przedsejmowego w Środzie 28/II. t. r. wyznaczony na jednego z komasarzy do poborców (P. 184 k. 291). Jan Mieleński z Goliny zmarł 1663.10/XII. r. Z żony Katarzyny, zmarłej 1664.7/III. r., syn (nieznany z imienia), zmarły 1659.10/V. r. (LM Gołaszyn). Anna Mieleńska, chrzestna 1666.21/IX. (LB Poniec). Od Jerzego Mileńskiego przed r. 1670 nabył w grodzie kiszporskim pewne prawa Jakub Swaradzki, sędzia ziemski michałowski, podwojewodzi malborski (N. 185 k. 79). Jan Mieliński, chrzestny 1680.10/II. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Stanisław Mieliński z Chraplewa, chrzestny 1701.6/III. r. (LB Brody). Stanisław Mieliński, posesor Rokitna, chrzestny 1704.3/II. r. (LB Wytomyśl). "Szl." Jan Józef Mileński, Mieliński (czy szlachcic?) zaśłubił 1705.19/II. r. Katarzynę córkę karczmarza z Ocieszyna (LC Objezierze). Ich córka Dorota, ur. w Ocieszynie, ochrzcz. 1707.6/II. r. (LB Objezierze). Katarzyna Milińska (może wdowa po Józefie?) wyszła 1712.4/IV. za "ur." Jana Bojerskiego, ekonoma z Ocieszyna (LC Objezierze). Marianna Mileńska, chrzestna 1705.15/II. r. swej prawnuczki, córki Rafała Dobrzyckiego urodzonej ze swej wnuczki Konstancji, dziedziców Parzęczewa (LB Góra k. Jaroc.). "Szl." Agnieszka Mielińska, chrzestna 1716.23/XII. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Agnieszka Milińska z Wysoczki zaślubiła 1718.3/I. r. "ur." Jakuba Ostrowskiego(?) (LC Buk). Wojciech Miliński ze Słembowa i jego bratowa Dorota M-a, chrzestni 1724.3/IX. r. (LB Kłecko). Kazimierz Mieliński (czy szlachcic?) zaślubił 1733.29/XI. r. "ur." Annę Jaworską z dworu w Mądrem (LC Mądre). "Szl." Agnieszka i "szl." Józef Mileńscy, chrzestni 1769.30/XII. r. (LB Kcynia). Pani Anna Mileńska, majorowa, zmarła 1777.17/III. r. mając ok. 62 lat (LM Margonin). Panna Jadwiga Milińska zaślubiła w Krzywiniu 1777.25/XI. r. "ur." Marcina Kowalskiego, ekonoma w Zimnicach (LC Krzywiń). O. Benedykt Miliński, dr. obojga praw, cysters przemęcki, zmarł w Przemęcie w klasztorze 1782.3/I. r. mając lat 52, profesji zakonnej 24, kapłaństwa 23 (Nekr. Przemęt; Nekr. Obra; Nekr. Bledzew; Nekr. Owińska). Nepomucen Mileński, pułkownik wojsk koronnych, chrzestny 1790.26/IX. r. (LB Wyganów). Jan i pani Marianna Mileńscy, chrzestni 1792.23/XII. r. (LB Zbąszyń). Antoni Mileński, posesor Markowic i Januszewa, świadek 1800.3/II. r. (LC Kórnik). Antonina M-a, dziedziczka Markowic, chrzestna 1818.8/XI. r. (LB Pobiedziska). Zofia Milińska przed r. 1821 wyszła za Maksymiliana Jaruchowskiego, posesora Marianowa.

>Mieliwska Elżbieta, w r. 1759 żona Piotra Kalkszteina Stolińskiego.

>Mielnicki Stanisław nie żył już w r. 1665, kiedy Dorota z Prądzyńskich, wdowa po nim i po dwóch następnych mężąch, Wojciechu Borzewskim i Florianie Białochowskim, kwitowała Stanisława Wałdowskiego (N. 184 k. 66).

>Mielżyńscy h. Nowina wyszli z Mielżyna w p. pyzdr., a od końca XVI wieku poczęli się pisać "z Brudzewa". Jan M. na sądach w Pyzdrach w latach 1390-1400. Wespół z synem Piotrem i obok Michała z Mielżyna świadczył w r. 1396 w Pyzdrach, zaś z tymże synem w Gnieźnie 1397 r. Miał w r. 1398 termin przeciw Katuszy z Bodzewa o części działu w Mielżynie. Pani Dobka, która ze swym synem, z Mielżyna, była w r. 1399 pozywana na roki pyzdrskie przez Michała z Cerekwicy, to być może żona tego Jana (Leksz. II a1, 474, 682, 760, 914, 1058). Piotr, Pietrek, Pietrasz M., z Mielżyna, stawał na sądach w Pyzdrach w latach 1391-1400 (ib. 205, 661, a901), zaś w Poznaniu w r. 1396 obok Jana (Leksz. I 2193). W r. 1402 występował wspólnie z matką (czy tą panią Dobką?) i bratem (Py. 1 k. 117), żył jeszcze w r. 1420 (G. 3 k. 23, 24). Braćmi tego Piotra byli Przecław i Sędziwój. Przecław występował w latach 1402-1411, Sedziwój zaś, zwany też Sądkiem, w latach 1411-1416, a w r. 1415 procesował Sędziwoja z Brudzewa (G. 4 k. 45v, 66v, 79v, 2 k. 108; Py. 1 k. 112v, 155v, 170, 195v, 2 k. 60, 3 k. 6v, 103, 131). Nie wiem kim dla powyższych byli, Michał i Mielżyna, działający wraz z Przecławem w r. 1410 (Py. 2 k. 39v), i Marcin z Mielżyna, występujący obok Pietrasza w r. 1413 (ib. 3 k. 26). Piotr, jak się zdaje, miał dwóch synów, Jana i Stanisława.

Jan, kiedy występował w Pyzdrach w r. 1418, nazwany synem Piotra (Py. 4 k. 3v). Nie żył już w r. 1444, kiedy wdowa po nim Anna wraz z córką Katarzyną miały termin z Kiełczem i Mikołajem braćmi z Brudzewa (Py. 10 k. 136v).

Stanisław, brat Jana, a więc zapewne syn Piotra (KDW V s. 554), stawał 1444 r. w sprawie bratowej Anny i jej córki Katarzyny na terminie z braćmi z Brudzewa (Py. 10 k. 152v, 154). Część "Jakubowską" w Starym Wiekowie w r. 1444 dał Mikołajowi Królowi z Wiekowa za inne części, "Panieńskie Ostrowy" i "Miedźwiedzi Kierz" w tejże wsi, dopłacając do tej zamiany 50 grz. (P. 1379 k. 70). Dziedzic w Mielżynie, od Orzybysława (Przybka) Roszeńskiego(?), też dziedzica w Mielżynie, nabył t. r. jego częsci wsi Małe Lipie w p. pyzdr. i Wiekowo p. gnieźn., płacąc za nie 40 grz. (ib. k. 71v). Wezwany w r. 1450 do uiszczenia się przez Wojciecha, syna Wierzbięty z Grzybowa, nazwany Stanisławem "niegdy M-im" (G. 6 k. 156). Nie żył już w r. 1452 (G. 7 k. 304v). Żoną jego była Anna, jedna ze spadkobierczyń Macieja Trzcielskiego w dobrach Pleszew, Suchorzewo i Pikarzewo, którą to Annę w r. 1438, obok innych współspadkobierców Macieja, arbitrzy godzili z Żydem kaliskim Kawiarem (I. Kal. 2 k. 79v). Ta Anna, pochodząca z rodu Leszczyców (wynika to z wywodu jej wnuka Stanisława, kanonika poznańskiego), zastrzegała w r. 1443 swoją oprawę na Mielżynie przed pretensjami Mikołaja z Pleszewa, chorążego kaliskiego (Py. 10 k. 69). Już będąc wdową miała w r. 1452 termin przeciwko swym niedzielnym synom, Janowi i Piotrowi (G. 7 k. 304v). Żyła jeszcze w r. 1479 (G. 9 k. 103). Spośród synów, o Janie będzie niżej. Piotr żył jeszcze w r. 1462 (G. 20 k. 8), zapewne już nie żył w r. 1467, kiedy to Piotr Korczbok z Witkowa unieważnił otrzymany od niego list rezygnacyjny na cztery łany w Mielżynie, został bowiem zaspokojony przez Jana M-go (ib. k. 159v). Córką Stanisława była Barbara, żona Marcina Lubomyskiego (Lubomyślskiego), dziedzica w Górze, wdowca w r. 1514.

Jan, syn Stanisława i Anny, burgrabia gnieźnieński w r. 1468 (G. 8 k. 20v). Miał w r. 1449 termin ze strony Wojciecha Gembarzewskiego i nazwany wtedy omyłkowo stolnikiem kaliskim (G. 7 k. 29), którym nie był. T. r. pozwany przez braci z Brudzewa o pożyczkę zaciągniętą u ich zmarłego ojca, Kiełcza, tytułowanego podstolim kaliskim (ib. k. 48v), którym również nigdy, jak się zdaje, nie był. Obaj z bratem Piotrem dziedzielni, mieli 1459 r. termin ze strony braci ze Szczytnik (ib. k. 301v). Wespół z bratem uzyskał w r. 1462 od Mikołaja Roszeńskiego zobowiąznie sprzedania za 400 grz. czwartej części w Mielżynie oraz szóstej w Wiekowie i Lipiu, dóbr odziedziczonych po śmierci Katarzyny (G. 20 k. 8). Czyżby to była Katarzyna, córka Jana, o której było wyżej? T. r. wspomniany jako właściciel placu koło Gniezna, sąsiadującego z placem Krzesława z Wilczyna (P. 1384 k. 145v). Od Jana z Ćwierdzina nabył w r. 1466 czwartą część w Małym Ruchocinie p. gnieźn. (P. 1383 k. 239a). Swoje częci w Skąpem wraz z dopłatą 600 grz. dał w r. 1470 Dobrochnie, wdowie po Piotrze Nidomskiem, biorąc od niej w zamian jej trzecią część we wsiach Nidom i Czaple w p. gnieźn. (P. 1385 k. 65v). Od Tomasza z Małachowa Krzystkowic zwanego Krzystkiem kupił w r. 1472 za 200 grz. całą tę wieś (ib. k. 139). Trzecią część wsi Nidom i Czaple w r. 1472 sprzedał za 400 grz. Mikołajowi Bnińskiemu, kasztelanowi kamieńskiemu, dwie inne zaś czzęści tamże sprzedał temuż za 60 grz. (ib. k. 138v). Sumę 400 grz., którą kasztelan zobowiązał mu się uiścić, scedował wraz ze swymi prawami na dobrach Nidom i Czaple w r. 1473 ks. Andrzejowi z Bnina, biskupowi poznańskiemu (P. 1383 k. 209v). Od Anny, córki zmarłego Dzietrzycha z Małego Ruchocina, nabył w r. 1475 za 200 grz. jej części po rodzicach w Ruchocinie (P. 1386 k. 28v). Żył jeszcze 1480.7/III. r. (G. 21 k. 68), nie żył już w r. 1482, kiedy bracia ze Strzyżewa skwitowali z 2 grz. jego dzieci (ib. k. 100v). Żona Jana, Katarzyna, córka Mikołaja Brudzewskiego, podkomorzego kaliskiego, wespół ze swymi siostrami była w r. 1462 intromitowana do wsi Pruszkowo, Dojutrowo i Podlesie w p. kal. (I. Kal. 1 k. 123). Tej żonie na należnej sobie z działów części Mielżyna oprawił t. r. 150 kop gr. posagu (P. 1384 k. 161v). Katarzyna czwartą część ze swej odziedziczonej po ojcu części w mieście Nowemiasto i przyległych wsiach, Dąbrowa, Klęka, Laskówka p. pyzdr., Boguszyno i Chromiec p. kośc., wraz z częścią zamku w Góry w r. 1467 sprzedała za 300 grz. Jakubowi Kotowi z Dębna (P. 1383 k. 287). Będąc już wdową, Katarzyna wraz ze swy, niedzielnym synem Stanisławem zapisała w r. 1482 dług 18 zł. Mikołajowi i Janowi, dziedzicom w Strzyżewie (G. 21 k. 113). W imieniu własnym oraz synów, Stanisława, Piotra, Feliksa, Krzysztofa i Achcego, oraz w imieniu córek swych wr. 1483 sprzedała 80 brózd (sulcos) roli w Wielkim Ruchocinie za 6 grz. Michałowi Ruchockiemu, burgrabiemiu gnieźnieńskiemu (G. 12 k. 21v) i t. r. wespół z synami, Stanisławem, Mikołajem, Piotrem i Feliksem, zastawiła Wiekowo w p. gnieźn. za 200 grz. zięciowi Mikołajowi Noteskiemu, w posagu za córką swą Barbarą (G. 12 k. 25v). Ta Barbara i jej mąż, Piotr Notecki cz. Piotrowski, żyli jeszcze oboje w r. 1503, mowa o niej jako o zmarłej 1521 r., podczas gdy on nie żył już w r. 1508. Pod r. 1483 była mowa o "córkach" Katarzyny M-ej, ale prócz tej innych nie znam. Może pomarły młodo? Z synów, o Stanisławie i Mikołaju mowa będzie niżej. Inni, wspomniani, jak widzieliśmy, w r. 1483, to Piotr, chyba jeszcze żyjący w r. 1491 (G. 15 k. 89v), Feliks i Krzysztof, o których ok. r. 1492 mówi się jako o już zmarłych. Achcy, niedzielny z braćmi w r. 1489 (Py. 168 k. 71), żyjący jeszcze w r. 1495, wreszcie Sędziwój, wspomniany ok. r. 1492 jako już nieżyjący.

I. Stanisław, syn Jana i Brudzewskiej, kanonik gnieźnieński fundi Trląg 1507.16/V. r. (Korytk), kanonik włacławski 1509 r. (G. 26 k. 16), pleban kościoła Św. Wawrzyńca w Gnieźnie 1514 r. (P. 866 k. 20). Instalowany 1517.31/VIII. r. na kanonii katedralnej poznańskiej, udowodnił, iż jest z ojca herbu Nowina i Leszczyc, z matki herbu Zaremba (Ulan., nr 268). W r. 1518 uzyskał kustodię gnieźnieńską (Korytk.), a był t. r. także i altarystą w Lenartowicach (P. 866 k. 214v). Wespół ze swymi niedzielnymi braćmi skwitowany w r. 1484 z 18 zł. węg. długu ojcowskiego przez Annę, córkę Jana Smółki Grabienickiego, i jej syna Jana (G. 12 k. 97v). Procesowany w r. 1487 wraz z braćmi o posag przez siostrę Barbarę Noteską, której zobowiązał się był w tym posagu puścić wieś Wiekowo (Py. 168 k. 51), do czego zobowiązała się, jak to już widzieliśmy, matka jego Katarzyna. Kwitował w r. 1488 z długów Michała Ruchockiego i zobowiązał się stawić w tymże celu swoich braci, Mikołaja, Piotra i Achcego (G. 13 k. 116v). Szwagrowi Noteskiemu, uiszczając się ostatecznie z 200 grz. posagu siostrzanego, w r. 1491 za tę sumę sprzedał wyderkafem Wielkie Wiekowo, jak też za 65 zł. węg. wykupienie czynszu kościelnego (P. 1387 k. 143). Wraz z braćmi, Mikołajem, Piotrem i Achcym, współdziedzicami w Mielżynie, a po śmierci braci Krzysztofa, Feliksa i Sędziwoja, ok. r. 1492 był pozywany przez Mikołaja i Jana Korzboków z Rybna o zobowiązanie dane przez ich zmarłego ojca uiszczenia wespół z Michałem Ruchockim zmarłemu Janowi Korzbokowi Rybieńskiemu sumy 200 grz. (G. 29 k. 27). Jego oraz Mikołaja i Achcego M-ch wzywała w r. 1495 do uiszczenia 15 grz. Anna Nadarzycka, żona Stanisława Bierzglińskiego (G. 16 k. 112v). T. r. wspólnie z bratem Mikołajem sprzedał szwagrowi Noteskiemu za 130 zł. węg. roczny czynsz wyderkafowy 8 zł. węg. i jeden ort na mieście i wsi Mielżyn, na wsi Lipe i na połowie Ruchocina w p. gnieźn. (P. 1383 k. 56). Z tym bratem przeprowadził w r. 1496 za pośrednictwem arbitrów działy dóbr (G. 16 k. 132). Z dóbr skonfiskowanych po wyprawie mołdawskiej otrzymał 1 listopada 1497 r. własność Jana Grondowskiego(!) w Wiekowie, oprawę Anny Lewkowej Węgierskiej w Nadarzycach oraz pewne zastawy Jana Hałaska i Mikołaja Koziełka, dziedziców z Małachowa (MRPS II, nr 1073; A. Kom. Hist. IX 275). W r. 1499 jako stryj Jadwigi Mchowskiej, żony Kaspra Kąkolewskiego, towarzyszył jej przy transakcji (P. 1389 k. 40v). W należnej sobie sumie 60 zł. uzyskał w r. 1500 intromisję do domu w Poznaniu koło klasztoru Dominikanów, stanowiącego własność zmarłego Jana Sepińskiego, sędziego kaliskiego, i jego bratanków, dziedziców w Kleszczewie (P. 20 k. 2, 859 k. 139). Wespół z bratem Mikołajem szwagrowi Noteskiemu sprzedał wyderkafem w r. 1501 za 200 grz. czynszu rocznego 10 i pół grzywien na mieście Mielżynie i na wsiach Lipe, Ruchocino i Wiekowo w powiatach pyzdr. i gnieźn. (P. 1389 k. 160v). Miał w r. 1502 wraz z tym bratem termin ze strony siostry, Barbary "Piotrkowskiej" (Py. 169 k. 231v), a w r. 1503 wespół z nim został przez nią skwitowany z zabezpieczonych na Wiekowie jej posagowych 200 grz. i 60 zł. węg. (G. 24 k. 223). Był już duchownym w r. 1504 (G. 25 k. 137). W r. 1505 jego i brata Mikołaja, dziedziców Mielżyna, skwitował Jarosław Ruchocki, syn zmarłego Michała (G. 25 k. 381). Do dóbr obu braci w Mielżynie, Lipem, Ruchocinie i Wiekowie zostali w r. 1508 intromitowani ich siostrzeńcy, synowie zmarłego Mikołaja Noteskiego (G. 19 k. 46v) i tym siostrzeńcom, dziedzicom w Piotrkowie, zapisali oni obaj w r. 1509 czynsz wyderkafowy na Wiekowie (G. 26 k. 15v). Zwolniony 509.1/IX. r. od wyprawy wojennej (MRPS IV 735). Zatargi z siostrzeńcami trwały nadal i w r. 1511 bracia z Mielżyna winni byli płacić im winę, bo nie stanęli z pozwu o rezygnację Wiekowa (Py. 170 k. 57). Około r. 1514 procesowali obaj Marcina Lubomyślskiego, dziedzica w Górze i Zberkowie, męża ich zmarłej ciotki Barbary, o zwrot 150 grz. jej posagu (G. 259 k. 36). Ks. Stanisław wraz ze swym siostrzeńcem, ks. Piotrem Noteskim, plebanem w Piotrkowie w diecezji kujawskiej, całą wieś Wiekowo Wielkie w r. 1521 sprzedał za 300 grz. bratu Mikołajowi (P. 1392 k. 405). Z Januszem Latalskim, kasztelanem gnieźnieńskim, wymienił 1530.26/III. r. wieś Kopydłówko w p. gnieźn. na cztery grzywny czynszu zabezpieczonego na połowie wsi Brzozogaj (MRPS IV, nr. 5582; P. 1394 k. 14v). Umarł w Gnieźnie t. r., pozostawiwszy legat na budowę wieży kościoła metropolitalnego, a wykonawcy jego testamentu na kapitule 7/XI. t. r. złożyli legowane przezeń 100 grz. za jego duszę (Korytk.).

II. Mikołaj, syn Jana i Brudzewskiej, wspominany, jak już widzieliśmy, od r. 1483, miał w r. 1499 jako dziedzic w Małym Ruchocinie termin ze strony Anny Węgierskiej, żony Stanisława Bierzglińskiego (G. 24 k. 45). Dał w r. 1509 Janowi Łążeckiemu dwa puste łany w Ruchocinku i dopłatę 600 grz., biorąc od niego w zamian całe wsie Przecław i Kąpiel wraz z częścią jeziora w Przecławiu oraz prawo bliższości do wsi Szyszłowo w p. gnieźn. (P. 786 s. 91). Miał w r. 1511 płacić winę, bo nie stanął z pozwu Wisława (Wyszka) Łążeckiego z Izdebna o wygnanie z połowy Szyszłowa (P. 865 k. 78v). Od Mikołaja Szyszłowskiego w r. 1511 kupił za 20 grz. jego część w Szyszłowie (ib. s. 302), zaś jedocześnie od Wojciecha Budzisławskiego nabył za 24 grz. część w Zbyszewie p. gnieźn. (ib.). Inną część w tym Zbyszewie sprzedał mu wtedy wyderkafem za 20 grz. Aleksy Budzisławski (G. 25 k. 188v). Zapewne mniejwięcej w tym samym czasie od Wyszka z Izdebna nabył część boru w Szyszłowie (G. 335a k. 20v). Dzieciom swym, Piotrowi i Małgorzacie, w r. 1518 sprzedał wyderkafem za 800 zł. wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa (P. 1392 k. 198). Wiekowo sprzedał t. r. za 200 grz. i 130 zł. węg. siostrzeńcom swym, ks. Piotrowi, plebanowi w Piotrkowie, Jakubowi i Szymonowi Noteskim, dziedzicom w Piotrkowie (ib. k. 249). Od Jana Małachowskiego t. r. kupił wyderkafem za 20 grz. dwa półłanki w Kołaczkowie p. gnieźn. (G. 335a k. 45). Od swego brata, ks. Stanisława, jak również od ks. Piotra Noteskiego w r. 1521 kupił za 300 grz. całe Wiekowo Wielkie p. gnieźń. (P. 1392 k. 405). Skwitowany w r. 1528 z dóbr rodzicielskich w mieście Mielżynie i we wsiach Lipe, Wiekowo, Ruchocinko, Kąpiel, Przecław i Szyszłowo, przez Małgorzatę, córkę swoją z pierwszej żony, małżonkę Marcina Przylepskiego (P. 871 k. 208v). Od Mikołaja Wiekowskiego w r. 1530 kupił za 50 grz. jego części ojczyste oraz przezyski na Wiekowie Mniejszym (G. 335a k. 131). Nie żył już w r. 1534, kiedy synowie jego, Piotr, Wojciech, Stanisław i Łukasz, bracia niedzielni, występując jako spadkobiercy ojca, składali oświadczenie Maciejowi Lewinowi, dziedzicowi w Górze Wilczyno, w sprawie ich poddanego z Ruchocinka (G. 262 k. 151). W sprzeczności z tym pozostaje zobowiązanie, które w r. 1535 miał dać Mikołajowi mąż jego córki Barbary, Stanisław Sławianowski, iż stawi ją do ziemstwa gnieźnieńskiego dla skwitowania ojca z dóbr ojczystych i macierzystych (ib. k. 276v). Czyżby w którymś z tych dwóch zeznań pomylona była data? Żoną Mikołaja była w r. 1501 Katarzyna Pakoscka, córka Andrzeja, kasztelana rypińskiego, obok sióstr współdziedziczka części w mieście Pakość i we wsiach przyległych w powiatach gnieźn. i kcyń. (P. 1389 k. 153v). Pozywła ona w r. 1504 Macieja Pakośckiego o poranienie jej w Pakości (G. 24 k. 256). Druga żona Mikołaja to Róża Brudzewska, córka Stanisława Kiełcza Brudzewskiego, której w r. 1509 zobowiązał się oprawić 100 grz. posagu (G. 19 k. 104v). Na częściach Mielżyna i Lipek (Lipego?) oprawił jej w r. 1513 posag 250 grz. (P. 786 k. 3899v). Ponowinie w r. 1519 dokonał oprawy jej posagu, tym razem w wysokości 250 grz., na częściach miasta Mielżyna oraz wsi Lipe i Ruchocino Małe (P. 1392 k. 271v), ona zaś skwitowała go z poprzedniej oprawy 250 grz. (P. 867 k. 70v. Jeszcze raz ten posag 450 grz. oprawił jej w r. 1533, teraz na połowie miasta czyli wsi Mielżyn i na całej wsi Lipe (G. 335a k. 166v). Z pierwszego małżeństwa był syn Piotr i córka Małgorzata, w r. 1528 żona Marcina Przylepskiego, zmarła między r. 1565 a 1584. Z drugiej synowie: Wojciech, Stanisław i Łukasz. O tym Stanisławie słyszymy po raz ostatni w r. 1537 (P. 1394 k. 146v), chyba więc zmarł krótko potem, a w każdyma razie nie żył już w r. 1544 (G. 335a k. 299). Z córek z drugiej żony, Dorota była w latach 1531-1538 żoną Fryderyka Mierzewskiego, nie żyła już w r. 1558. Barbara, w latach 1533-1539 żona Stanisława Kiersza Sławianowskiego, nie żyła już w r. 1551, on zmarł przed r. 1558. Teofila (Bogumiła), w latach 1545-1554 żona Wojciecha Lubstowskiego. Wreszcie Małgorzata, w r. 1548 za Wojciechem Trzebuchowskim z pow. radziejowskiego, nie żyjącym już w r. 1554 była 2-o v. w r. 1556 żoną Sebastiana Ponętowskiego z pow. łęczyckiego, wdowa w r. 1578, żyła jeszcze 1586 r.

I) Piotr, syn Mikołaja i Pakosckiej, któremu wespół z siostrą, jak to widzieliśmy, ojciec sprzedał wyderkafem w r. 1518 wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa. Brat i siostra, jeszcze nieletni, macierzystą część w Pakości i wsiach Lutkowo oraz Bielawy w p. gnieźnieńskim sprzedali t. r. za 900 zł. Andrzejowi Krotowskiemu (P. 1392 k.198). Piotr od Katarzyny Wiekowskiej wyprocesował wespół z braćmi posesję części Mniejszego Wiekówka, z której to części oni bracia usunęli siłą Jana Baranowskiego. Pozwani o to przez niego, nie stanęli i w r. 1532 winni byli płacić winę (P. 874 k. 64). Wszyscy czterej, jako bracia niedzielni. od Katarzyny, wdowy po Stanisławie Gradowskim, w r. 1533 kupili za 40 grz. części Wiekowa, nabyte przez nią uprzednio od jej zórki Zofii Gradowskiej (I. Kon. 2 k. 309v). Pozywali w r. 1535 tę Katarzynę Gradowską cz. Wiekowską o wygnanie ich z części ich ojczystej w Mniejszym Wiekówku, którą ich zmarły ojciec nabył niegdyś od Mikołaja Wiekowskiego (P. 875 k. 20). W r. 1544 był jeszcze wciąż niepodzielony z braćmi Wojciechem i Łukaszem (G. 335a k. 299). Od Jana Mikołajewskiego i żony jego Małgorzaty z Dziewczopolskich, wdowy 1-o v. po Sędziwoju Szyszłowskim, nabył w r. 1545 za 20 grz. jej oprawę na częściach Szyszłowa (G. 335a k. 316v) i t. r. od Andrzeja Gosławskiego, opiekuna nieletnich Jana i Wojciecha Szyszłowskich, uzyskał zobowiązanie, iż w ciągu czterech lat stawi ich, by mu sprzedali za 300 grz. swą część w Szyszłowie (P. 884 k. 27v). Zagarnęli tymczasem ową część bracia Irzykowscy, o co pozywał ich Piotr ok. r. 1547 (G. 260 k. 151v). Bracia Szyszłowscy dopiero w r. 1550 dopełnili właściwej transakcji sprzedażnej, zaś Gosławski dał ze swej strony poręczenie (P. 890 k. 144, 1395 k. 553). Piotr żył jeszcze w r. 1554 (P. 1396 k. 188v), nie żył już 1556 r. (ib. k. 348). Żona Piotra, Anna Kotwiczówna, córka Jerzego, wójta gnieźnieńskiego, wdowa 1-o v. po Macieju Ossowskim, skwitowała w r. 1536 swego brata ks. Floriana Kotwicza, proboszcza kolegiaty Św. Jerzego na zamku gnieźnieńskim, z klejnotów po pierwszym mężu u niego zdeponowanych, zaś Piotr M. zobowiazał się wobec jej braci, to jest tegoż ksiądza, Augustyna, koniuszego J.Kr.Mci, i Mikołaja, wójta gnieźnieńskiego, oprawić jej 600 złp. posagu (G. 31 k. 59v). Oprawił jej tę sumę w r. 1537 na połowie należnych mu z działów braterskich części w mieście Mielżynie i we wsiach: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Syszłówko (P. 1394 k. 146v). Wzajemne dożywocie spisywali oboje małżonkowie w r. 1544 (G. 335a k. 299). Anna z Kotwiczów pozywała w latach 1554-1557 swoją bratanicę Katarzynę Kotwiczównę, żonę Krzysztofa Mielińskiego, o wydzielenie należnych jej po matce Katarzynie części we wsi Piotrowo, w młynie wodnym Ławickim, we wsi Skwieroszewice i w wójtostwie gnieźnieńskim (P. 895 k. 903v; G. 36 k. 187). Będąc już wdową, swoją oprawę 600 zł. posagu, zabezpieczoną na połowie części miasta Mielżyna oraz wsi: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecła i Szyszłowo, dała w r. 1556 siostrzeńcom mężą Przylepskim, za pewne położone przez nich dla siebie zasługi (P. 1396 k. 348). Wojciech i Łukasz, bracia męża, pozywali ją w r. 1558 o dokonanie inwentarza pozostałych po nim ruchomości (G. 37 k. 55). Ona swoje połowy we wsiach Piotrowo i Skwiroszewo (dziś Skiereszewo) oraz połowę we wsi Ławiczyn wraz ze znajdującym się tam młynem wszystkie inwentarze i całkowite urządzenie darowała t. r. Mikołajowi Przylepskiemu, jednemu z siostrzeńców męża, wyłączając z tej darowizny jedynie złoto, srebro i klejnoty (Py. 31 k. 69v). Tego Mikołaja jako posesora Skwiroszewa, Piotrowa i Ławiczyna pozywała między r. 1562 a 1565, już po śmierci Anny Kotwiczówny, jej bratanica Regina Kotwiczówna, żona Krzysztofa Mielińskiego (G. 262 k. 627v).

II) Wojciech, syn Mikołaja i Brudzewskiej, występował obok braci w r. 1553 (P. 874 k. 64). Czynsz roczny 5 grz. wraz z sumą wyderkafową 40 grz. na połowie Dąbrówki p. gnieźn., zapisane ojcu przez Jana Dąbrowskiego, sprzedał wyderkafem w r. 1536 za 40 grz. Wawrzyńcowi Łopieńskiemu (P. 1394 k. 34v). Od Kaspra Turzyńskiego kupił w r. 1544 za 300 grz. częsci wsi Linowiec wraz z częścią jeziora w p. gnieźn. (P. 1395 k. 152), inne zaś części tejże wsi nabył w r. 1547 za 200 grz. od Mikołaja Skóry z Gaju Obornickiego, sędziego ziemskiego poznańskiego (G. 335a k. 341). Jako spadkobieca zmarłego Andrzeja Brudzewskiego kwitował w r. 1547 z należnych mu 15 grz. Wojciecha Chwalikowskiego (Py. 172 k. 355). Opiekunami swoich dzieci oraz dóbr, miasta Mielżyna, wsi Lipe, Mniejsze Ruchocinko, Wiekowo, Kąpiel, Przecław, Szyszłowo i Lipowiec mianował w r. 1550 żonę, brata Łukasza oraz Krzysztofa Iwieńskiego (G. 335a k. 365). Od Andrzeja Gosławskiego kupił w r. 1552 za 2.000 grz. części w Jaworowie p. gnieźn. (I. R. Kon. Zs. 6 k. 174v). Wespół z bratem Łukaszem dzieląc się spadkiem po wuju Andrzeju Kiełczu Brudzewskim ze swymi rodzonymi siostrami, Bogumiłą, żoną Wojciecha Lubstowskiego, i Małgorzatą, wdową po Wojciechu Trzebuchowskim, siostrom tym dali w r. 1554 Nieborzyno w p. gnieźn. oraz dopłatę 1.000 zł., sobie natomist biorąc części wsi Brudzewo, Wyrzutowo, Rudy i Staw oraz części pustek Grabionki i Moszczenica w pow. gnieźn. (P. 895 k. 85v, 1396 k. 149). Innym współspadkobiercom Brudzewskiego, synom swej zmarłej siostry Doroty, Janowi, Eustachemu i Jakubowi braciom Mierzewskim w zamian za części w Brudzewie i przyległych wsiach dali t. r. swoje części w Linowcu, dopłacając do tej zamiany sumę 1.000 zł. (P. 1396 k. 188v). Nabyli też obaj w r. 1557 za 800 zł. (1.000 grz.) części w dobrach brudzewskich od siostrzenicy Bogumiły Sławianowskiej, żony Piotra Grochowskiego (ib. k. 428, 428v; Py. 176 k. 105v; G. 36 k. 78v). Wciąż wspólnie z bratem Łukaszem, jako dziedzice wsi Kąpiel i Przecław, pozywali w r. 1559 Stanisława, Jana, Mikołaja, Piotra i Andrzeja braci Przylepskich, posesorów tych wsi, domagając się okazania dokumentów dowodzących praw, na których trzymają owe wsie, dziedziczne zmarłego Piotra M-go, zaś dożywotnie zmarłej Anny, wdowy po tym Piotrze (P. 901 k. 379). Miał w r. 1566 plac w Gnieźnie w pobliżu kościoła Św. Trójcy (G. 46 k. 109v). Umarł między r. 1577 a 1579 (P. 922 k. 981v; Py. 116 k. 429). Żonie swej Jadwidze, córce Jana z Tomic Iwieńskiego, podkomorzego kaliskiego, w r. 1542 na połowie należnych sobie z działów braterskich części w mieście Mielżynie i wsiach Lipe w p. pyzdr., Ruchocinko, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Szyszłowo w p. gnieźn. oprawił 800 zł. posagu (P. 1394 k. 503v). Spisując z nią w r. 1561 wzajemne dożywocie, dał je jej na dobrach: Brudzewo, Wyrzutowo, Staw, Rudy oraz na pustkach Moszczenica i Grabionki (P. 1397 k. 2). Żyła chyba jeszcze w r. 1571 (P. 1398 k. 165). Synowie: Wojciech, Krzysztof, Łukasz i Mikołaj. Z córek, Barbara, wydana w r. 1562 za Marcina Górskiego, Dorota, w r. 1571 żona Tomasza Zielińskiego, wdowa w latach 1589-1613, Anna, w latach 1575-1593 żona Krzysztofa Bardzkiego, Jadwiga, zaśłubiona w r. 1577, krótko po 3/VI., Wacławowi Węgorzewskiemu, wdowa w latach 1593-1598, wreszcie Zofia, w r. 1586 wydana za Mikołaja Zbyszewskiego, żyjącego jeszcze w r. 1588, wdowa w latach 1594-1642.

(I) Wojciech, syn Wojciecha i Iwieńskiej, pisał się "z Brudzewa", jak dotąd będą się pisać przeważnie także i inni M-cy. Wespół z bratem Krzysztofem w r. 1576 kwitował Jana Lubstowskiego z 1.200 zł., które ten w r. 1565 pożyczył był od ich ojca pod zastaw połowy w Nieborowie p. gnieźn. (G. 54 k. 147v). W r. 1579 uzyskał chyba całkowitą pełnoletność, bo jeśli t. r. zrazu występował jeszcze wespół z braćmi w asyście opiekunów (Py. 116 k. 429), to również t. r. działał sam jako opiekun swych nieletnich stryjecznych braci, synów Łukasza M-go (P. 932 k. 623). Skwitowany z tej opieki przez owych braci stryjecznych w r. 1584 (P. 943 k. 786v). Wespół z bratem Krzysztofem w r. 1588 skwitowany przez szwagra Mikołaja Zbyszewskiego z 2.500 zł. posagu za ich siostrą Zofią (P. 950 k. 28v). Od swej ciotecznej siostry Jadwigi Iwieńskiej, żony Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty gen. wielkopolskiego, dostał Wojciech w r. 1593 całą wieś Kawieczyno (dziś Kawęczyn) wraz z częścią wsi pustej Bieńkowiec w p. gnieźn. (P. 1401 k. 61v). Żył jeszcze w r. 1595, kiedy dawał zobowiązanie Mikołajowi Zielińskiemu stawienia do akt swej owdowiałej siostry Doroty, wdowy po Tomaszu Zielińskim (P. 964 k. 560). Dziedzic w Brudzewie, bezdzietny, a chyba i bezżenny, nie żył już w r. 1599 (G. 66 k. 225).

(II) Krzysztof, syn Wojciecha i Iwieńskiej, jeszcze nieletni w r. 1579 (Py. 116 k. 428v, 429), od Michała, starosty rogozińskiego, Jarosława i Krzysztofa braci Sokołowskich dostał w r. 1586 zobowiązanie sprzedaży za 2.600 złp. części Jaworowa w p. gnieźn. (G. 62 k. 376v). W r. 1593 nazwany dziedzicem połowy Jaworowa (P. 1401 k. 4v). Od Katarzyny Popowskiej, wdowy po Wincentym Budziszewskim, siostry swej drugiej żony, kupił w r. 1594 połowę Popowa Kościelnego i część w Kakulinie p. gnieźn. za 1.000 zł. (ib. k. 230). Od Wojciecha i Stanisława Ruchockich w r. 1599 kupił za 1.000 złp. ich działy w Ruchocinku Mniejszym (P. 1403 k. 86). Wespół z braćmi t. r. występował jako współspadkobierca zmarłego brata Wojciecha, dziedzica Brudzewa (G. 66 k. 225). Skwitował w r. 1603 małżonków Łowęckich z 1.500 zł. drugiej raty dzierżawy Popowa i Kakulina (P. 973 k. 356). Z działów z braćmi, przeprowadzonych w r. 1608, otrzymał połowę Mielżyna oraz całe części w Ruchocinku i Jaworowo, dalej wsie Wiekowo i Wiekówko a także dwór na przedmieściu Gniezna zwanym Targowisko (Py. 47 k. 207). Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko sprzedał wyderkafem w r. 1609 za 6.000 złp. Wawrzyńcowi Gnińskiemu (P. 1406 k. 603). Nie żył jyż w r. 1611 (G. 71 k. 83v). Żeniąc się w r. 1585 z Jadwigą Jaruchowską (Jarochowską), córką Stanisława, na krótko przed śłubem, 25/VI., na połowie należnych sobie z działów braterskich dóbr w Ruchocinie Mniejszym oprawił jej posag 3.000 zł. (P. 1399 k. 532v), w czym miało być 2.700 zł. gotówką, 300 zł. w wyprawie, zapisanych wtedy przez jego przyszłego teścia w formie długu (P. 945 k. 76v). Na częściach Jaworowa i na połowie części należnych z działu braterskiego w mieście Mielżynie i wsiach Brudzewo, Wyrzutowo, Rudy, Moszczenica, Grabionki, Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko oprawił w r. 1589 posag 1.800 złp. drugiej żonie swej, Zofii Popowskiej, córce Mikołaja (P. 1400 k. 253v). T. r. skwitował teścia z 500 zł. jej wyprawy (P. 951 k. 125v). Żyła ona jeszcze w r. 1593 (P. 959 k. 587). W r. 1599 na połowie Popowa oprawił 1.400 złp. wiana trzeciej żonie, Zofii z Mirogniewic Czekanowskiej, córce Sylwestra, stolnika inowrocławskiego, i Małgorzaty z Suchorzewskich (P. 152 k. 1150, 1403 k. 362), a wzajemne dożywocie z nią spisywał w r. 1600 (P. 1403 k. 430). Będąc już wdową, w r. 1611 zastawiła skwitowana z 40 złp. przez Jana Czeluścińskiego (G. 71 k. 83). Opiekę swej córki Doroty zleciła w r. 1616 jej stryjowi Mikołajowi M-mu, stolnikowi kaliskiemu, Janowi i Adamowi braciom Smuszewskim i Jerzemu Czekanowskiemu (P. 996 k. 322). W r. 1618 mianowała wykonawców swego testamentu (I. Kon. 40 s. 10), a już w r. 1619 była 2-o v. żoną Jana z Grabia Wilkostowskiego, kasztelana konarsko-kujawskiego (ib. s. 156). Owdowiawszy i po tym drugim mężu występowała jeszcze w latach 1637-1638 (I. Kon. 48 k. 469; G. 80 k. 481). Z Jarochowskiej miał Krzysztof tylko córki. Z nich, Jadwidze, wydając ją w r. 1603 za Stanisława Suchorzewskiego, podstolego kaliskiego, zapisał posag 3.700 zł. (Py. 131 k. 99). Była już wdową w r. 1616, zmarła między r. 1627 a 1630. Barbara, już nie żyjąca w r. 1652, w latach 1625-1648 żona Kaspra Skrzypińskiego, była z im bezdzietna. Z drugiej żony, Popowskiej, synowie: Mikołaj, Adam, Jan i Krzysztof, o których niżej. Córka Anna, niezamężna w r. 1608 (P. 146 k. 140v), wydana w r. 1613, krótko po 11/IV., za Eliasza Bronisza, zmarłego w r. 1615 lub 1616, sama zmarła po r. 1637 (po 1640?). Z trzeciej żony, Czekanowskiej, była tylko wspomniana już córka Dorota, której dalszych losów nie znam.

1. Mikołaj, syn Krzysztofa i Popowskiej, wspomniany w r. 1608 (P. 143 k. 532v), chyba jeszcze w r. 1611 nieletni (P. 145 k. 483), w r. 1612 współspadkobierca Mikołaja Popowskiego (P. 146 k. 140v). Wespół z braćmi i ich opiekunami, to jest stryjami, Łukaszem, podkomorzym kaliskim, i Mikołajem, stolnikiem kaliskim, występował t. r. przeciwko macosze (P. 146 k. 187v). Już t. r. w imieniu własnym i młodszych braci zawierał kontrakt z małżonkami Skoroszewskimi, co zdaje się świadczyć o jego pełnoletności (P. 988 k. 156v). W imieniu swoim i brata Mikołaja szwagrowi Broniszowi żeniącemu się z ich siostrą Anną zapisał 1613.11/IV. r. gotowizną 3.500 zł. i w wyprawie 500 zł. jako posag za nią (G. 72 k. 269v). Temu szwagrowi sprzedał wespół z braćmi wyderkafem w r. 1615 za 17.000 złp. Popowo i części w Kakulinie (P. 1409 k. 426), w których to dobrach, ich macierzystych, Anna z M-ch Broniszowa swoje części t. r. rezygnowała na rzecz braci (ib. k. 446). Wespół z braćmi Popowo i Kakulino sprzedał w r. 1617 za 30.000 Janowi i Adamowi braciom Smoszewskim (P. 1410 k. 513). Od Antoniego Czyżewskiego uzyskał w r. 1622 zobowiązanie sprzedania części w Czyżewie Mniejszym w p. kon. za sumę 1.000 złp. (I. Kon. 42 k. 172v), zaś od Andrzeja Czyżewskiego w r. 1623 kupił części w tej wsi za 400 zł. (R. Kal. 10 k. 88v). Inne tam części zobowiązał się sprzedać Mikołajowi M-mu za 1.500 zł. w r. 1625 Jan Czyżewski (I. Kon. 44 k. 31), a w r. 1631 swoje tamtejsze części Samuel Czyżewski (Z. T. P. 28b s. 2449). Od Andrzeja Skrzetuskiego Mikołaj kupił w r. 1624 za 5.000 zł. części wsi Karsy i Krągola p. kon. (R. Kal. 10 k. 331v), ale już w r. 1626 sprzedał je wraz z Krągolką za 8.000 złp. Wojciechowi Skwarkowskiemu (P. 1415 k. 606; I. Kon. 44 k. 706). Płacić miał w r. 1629 8 zł. podymnego z 16 dymów w Bielejewie p. pyzdr. (Py. 143 s. 38). Od Andrzeja Gosławskiego w r. 1635 kupił za 30.000 złp. Budziszewo i Gorzuchowo w p. pozn. (P. 1418 k. 293v). Wieś Czyżewo w p. kon. w r. 1637 sprzedał za 10.000 złp. Jakubowi Łukomskiemu (P. 1419 k. 233v). Obok braci Adama i Krzysztofa, synów zmarłego brata Jana, i obok córek swej siostry stryjecznej Anny z M-ch 1-o v. Opalińskiej, 2-o v. Zaleskiej, Mikołaj był w r. 1641 współspadkobiercą stryja Mikołaja, kasztelana gnieźnieńskiego (G. 80 k. 840). Od swego ciotecznego brata, Stanisława Zbyszewskiego, w r. 1642 kupił za 13.000 złp. Potrzonowo i za 12.000 zł. Włókna oraz dwóch kmieci w Potrzonowie, obie wsie w p. pozn. (P. 1420 k. 900, 902v). Wespół z trzecią swą żoną Budziszewo, Potrzonowo i Włókna sprzedał w r. 1647 za 70.000 złp. ks. Zygmuntowi z Wielawsi Cieleckiemu, proboszczowi gnieźnieńskiemu (P. 1423 k. 372v). Żył jeszcze w r. 1648 (P. 173 k. 490), już nie żył w r. 1649 (P. 1424 k. 285v). Żeniąc się z Małgorzatą Młodziejewską, wdową 1-o v. po Janie Czyżewskim, oprawił jej przed ślubem posag na połowach części w połowach Mielżyna i Jaworowa, na co 1613.1/III. r. dał swą zgodę brat Adam (G. 72 k. 35v). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisywał w r. 1617 (P. 1410 k. 420v). Małgorzata oprawę swego posagu, otrzymaną od pierwszego męża na sumę 1.500 złp., scedowała była stryjowi obecnego męża, Mikołajowi M-mu, stolnikowi kaliskiemu, ten zaś w r. 1618 cedował to swemu bratankowi a jej mężowi (G. 74 k. 373). Ją i jej syna z pierwszego małżeństwa, Jana Czyżewskiego, jako posesorów wsi Chudzice i Zasułtowo (dziś Zasutowo) kwitował t. r. z prowizji od kapitału ks. Jan z Wągrówca, altarysta w Rogoźnie (P. 1000 k. 473). Była z M-im bezdzietna, a że bezdzietnie zmarł i jej syn Jan Czyżewski, spadek po niej brali jej bratankowie Młodziejewscy (Py. 146 s. 665). Drugą żoną Mikołaja była Zofia Bułakowska, córka Marcina i Agnieszki z Mieszkowskich, wdowa 1-o v. po Zygmuncie Psarskim, której siostra Jadwiga Bułakowska, wdowa po Jakubie Giżyckim, sumę 5.000 zł., zapisaną jej przez tę Zofię, cedowała w r. 1626 jej obecnemu mężowi (P. 1017 k. 203, 1023 k. 147). Zofia połowę Bułakowa w p. pozn. w r. 1627 sprzedała wyderkafem za 6.000 złp. małżonkom Dobrzyckim (P. 1415 k. 851v), a w r. 1628 zobowiązała się sprzedać za 27.000 złp. Maciejowi Bułakowskiemu (Ws. 41 k. 297), czego dokonała w r. 1629 (P. 143 k. 215). Na połowach Budziszewa i Gorzuchowa mąż w r. 1635 oprawił jej 9.000 zł. posagu (P. 1418 k. 302). Umarła 1640.8/XI. r., zapisawszy legat 600 zł. dla cystersów wągrowieckich (Nekr. Cyst. Wągrow.). Mikołaj po raz trzeci ożenił się, biorąc za żonę Katarzynę z Bnina Śmigielską, wdowę po Janie z Wierzbna Pawłowskim, której w r. 1642 oprawił posag 15.000 złp. na połowie dóbr Budziszewo, Gorzuchowo i Włókna w p. pozn. (P. 1420 k. 1009). T. r. za tą żoną spisywał wzajemne dożywocie (P. 761 k. 401v). Katarzyna ze Śmigielskich, bezpotomna, umarła między r. 1652 a 1659, a jako spadkobierca występował bratanek jej Stanisław Śmigielski (Ws. 56 k. 119; P. 183 k. 165).

2. Adam, syn Krzysztofa i Popowskiej, chyba jeszcze nieletni w latach 1608-1612 (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v), w r. 1613 miał już co najmniej lata sprawne (G. 72 k. 35v). Wziąwszy z ojcowizny obok Ruchocinka, Wiekowa i Wiekówka dopłatę 4.500 złp. od brata Jana, cedował tę sumę w r. 1617 Łukaszowi M-mu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (G. 74 k. 180). Od Aleksandra Popowskiego kupił w r. 1625 za 6.000 złp. części Gorzykowa w p. gnieźn. (P. 1415 k. 46v), a sprzedał je w r. 1649 za 7.000 złp. Maciejowi Gliszczyńskiemu (P. 1424 k. 702). Z sejmiku podsejmowego w Środzie 1655.28/IV. r. mianowany deputatem do obrachunku poboru, z powiatu gnieźnieńskiemu (P. 180 k. 311). Mając ze spadku po stryju Mikołaju, kasztelanie gnieźnieńskim, dobra Targowa Górka, przeniósł na nie oprawę 15.500 złp. posagu swej żony, a Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko dał w r. 1663 synowi Władysławowi (P. 1425 k. 118v, zob. P. 169 k. 170v). Zmarł w Targowej Górce 1664.18/VIII. r. i tam pochowany (Kopia pob. pamięci). Ożenił się w r. 1618 z Jadwigą Chłapowską, córką Andrzeja i Katarzyny z Manieckich, wdową 1-o v. po Janie Zawadzkim, której 22/IX. t. r., na krótko przed ślubem zobowiązał się na połowie dóbr w Ruchocinku, Wiekowie i Wiekówku oprawić 2.000 zł. posagu gotowizną i 1.000 w wyprawie (P. 1000 k. 949). W r. 1622 na Ruchocinku i Wiekowie oprawił jej 15.500 złp. posagu (P. 1413 k. 371) Dożywocie wzajemne spisali małżonkowie w r. 1636 (P. 1418 k. 647v). Będąc już wdową, dożywocie trzymanych przez męża dóbr królewskich, Krzywa Góra, Grabów i Ulejno scedował w r. 1666, za konsensem królewskim, synowi Władysławowi (Py. 153 s. 36). Umarła między r. 1672 a 1679 (P. 199 k. 733v, 1429 k. 166). Synowie, Władysław i Franciszek. Z córek, Anna, w r. 1647 żona Dadźboga Gorajskiego, wdowa w r. 1663, pochowana u Franciszkanów w Poznaniu 1693.26/I. r. Już jednak w r. 1684 wzmianka o niej jako o zmarłej (P. 1107 II k. 1). Dorota, w r. 1655 żona Piotra Golemowskiego. Jadwiga wydana w r. 1664, nazajutrz po pogrzebie ojca, za Jana Braneckiego, zmarłego między r. 1685 a 1696, sama nie żyła już w r. 1714. Owdowiała Anna Gorajska i Jadwiga Branecka, dziedziczki po śmierci braci części dóbr Milesna cz. Targowa Górka, części w Wielkiej Wsi i Małej Wsi a też w folwarku Łempiny, wedle kontraktu z r. 1675 sprzedały w r. 1685 za 39.000 złp. Janowi z Chomęcic Morawskiemu (P. 1110 IX k. 3).

1) Władysław, syn Adama i Chłapowskiej, jak widzieliśmy, dostał od ojca w r. 1663 Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko, po śmierci zaś ojca otrzyma w r. 1666 od matki cesję dożywocia wsi królewskich Krzywa Góra, Grabowo i Ulejno. Ruchocinko zastawił w r. 1665 za 2.000 zł. Annie Grabowskiej, wdowie po Piotrze Wilskim (Py. 153 s. 87), a w r. 1675, już po śmierci Franciszka Władysława, właścicielami tej wsi, kupionej zapewne od niego, byli Florian i Joanna z Jeleniewskich Wierzbowscy (G. 85 k. 246v).

2) Franciszek (może to imię zakonne?), syn Adama i Chłapowskiej franciszkanin, gwardian warszawski, dziedzic Targowej Górki, wespół z matką zawierał kontrakt dzierżawy tych dóbr w r. 1672 ze Stanisławem Lissowskim i Elżbietą z Jeleniewskich (P. 199 k. 733v). Był w r. 1674 kustoszem franciszkanów konwentualnych w Lublinie (P. 1105 XII k. 80v), a umarł 1675.29/IV. r. (Nekr. Franciszkanek śrem.)

3. Jan, syn Krzysztofa i Popowskiej, nieletni w latach 1608-1615 (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v, 1409 k. 428). Z działów braterskich, dokonanych w r. 1617 lub nieco wcześniej, otrzymał połowę miasta Mielżyna i całą wieś Jaworowo, z obowiązkiem dopłacenia bratu Adamowi do jego działu sumy 4.500 zł. (G. 74 k. 180). Swoją połowę miasta Mielżyna sprzedał w r. 1628 za 10.000 złp. Łukaszowi M-mu staroście powidzkiemu, swemu stryjecznemu bratu (P. 1416 k. 25v). Po śmierci starosty od jednej jego spadkobierczyni w r. 1630 odkupił dobra Mielżyn za 30.000 zł. (P. 1416 k. 1166). Część śpichrza "Stryjowskiego" na przedmieściu Mielżyna dał w r. 1633 tamtejszemu kościołowi (G. 337 k. 548). Z tytułu swych praw do spadku po staroście powidzkim pozywał w r. 1634 jego siostrzenice, Katarzynę i Elżbietę Opalińskie, oraz Teresę Zaleską o dokonanie podziału pozostałych po nim dóbr (Py. 146 s. 56). Już nie żył w r. 1637, kiedy jako opiekun pozostałych po nim dzieci działał brat Krzysztof (Kośc. 299 k. 50). Nie wiem, czy zdążył zrealizować uzyskane od Jerzego Brzozowskiego zobowiązanie do sprzedaży wsi Żerniki, Swiatniki i pustek Jaryszki za sumę 15.000 zł. (P. 166 k. 719v). Żeniąc się w r. 1620 z Barbarą Niegolewską, córką Jana, podsędka ziemskiego poznańskiego, t. r. przed śłubem oprawił jej 7.000 zł. posagu (P. 1412 k. 257v). Była już wdową, kiedy ją i synów, Kazimierza i Franciszka, kwitował w r. 1637 ks. Wojciech Strachowski, pleban mielżyński, z zaległych za lat siedem rocznych czynszów (G. 80 k. 345v). Tę wdowę, panią oprawną, oraz jej dzieci, jako dziedziców Mielżyna, Lipego i innych dóbr, w r. 1645 pozywał Jan Jeziorkowski, dziedzic Częstkowa (I. Kon. 51 k. 455v). Umarł między r. 1669 a 1677 (P. 196 k. 225; Py. 154 s. 180). Oprócz synów, Kazimierza i Franciszka, Jan i Barbara pozostawili córki: Zofię, Teresę, Agnieszkę, Barbarę, Dorotę i Jadwigę, niezamężne w r. 1644 (P. 169 k. 421). oraz Annę. Z tych córek, Zofia była w latach 1645-1664 żoną Tomasza Świejkowskiego, wdowa w r. 1666, nie żyła już w r. 1668. Teresa, chrzestna 1641.14/X. r. (LB Duszniki). Jadwiga, nieżyjąca już w r. 1711, była w r. 1668 żoną Krzysztofa z Bużenina Marszewskiego. W r. 1643 otrzymała zapis 1.000 zł. od swego dziada Jana Niegolewskiego, sędziego ziemskiego poznańskiego (P. 761 k. 404). Anna, w latach 1649-1653 żona Andrzeja Kąkolewskiego, nie żyła już w r. 1671.

1) Kazimierz, syn Jana i Niegolewskiej, w latach 1641-1644 jeszcze chyba świecki (P. 169 k. 170v, 421; G. 80 k. 840). Dziedzic części Mielżyna, w r. 1646 pod imieniem Mariana był już bernardynem w Poznaniu (P. 422 k. 922).

2) Franciszek, syn Jana i Niegolewskiej, instalowany 1657.2/VI. r. na kanonii katedralnej poznańskiej fundi Oporowo (Install., s. 104), miał też 1661 r. probostwo koźmińskie (P. 186 k. 47v; Kośc. 305 k. 112). Mianowany 1664.1/IX. r. kanclerzem poznańskim, zrzekł się powyższej kanonii (iv. s. 113), miał w r. 1670 także i scholasterię włacławską (LB Mielżyn). Instalowany na archidiakonię poznańską 1680.23/VII. r. (Install., s. 118). Był doktorem św. teologii. Świecki jeszcze w latach 1641-1654, dziedzic Mielżyna (P. 169 k. 170v, 421; G. 80 k. 840, 82 k. 990v). Miasto Mielżyn oraz wsie Lipe i Mielżynko w r. 1665 sprzedał za 42.500 złp. Maciejowi Janowi Pigłowskiemu (P. 1425 k. 919v). Umarł w r. 1695 i na kantorii 8/VIII. t. r. instalował się już jako następca (ib., s. 125; Estr. XXXI, s. 30).

4. Krzysztof, syn Krzysztofa i Popowskiej, nieletni w latach 1608-1615, jak i inni bracia pozostawał pod opieką stryja Mikołaja, stolnika kaliskiego (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v, 1409 k. 428). Posłował w r. 1639 na sejm (P. 164 k. 563). Starosta kcyński 1647 r. (P. 1423 k. 286). Z sejmiku przedsejmowego w r. 1647 wyznaczony na jednego z rewizorów do Nowejwsi, fundacji zmarłego Samuela Targowskiego na wykup więźniów z niewoli pogańskiej (P. 172 k. 215). Sejmik w czasie bezkrólewia w Poznaniu 1648.8/VI. r. wyznaczył go na zastępcę starosty generalnego w dowodzeniu żołnierzem powiatowym (P. 173 k. 464). Starostwa kcyńskiego zrzekł się najpierw na rzecz syna Jakuba, ale po jego śmierci wziął je z powrotem w r. 1653 (Kopia pob. pam.). Miał być potem miecznikiem poznańskim (ib.), ale urzędowe zapisy dokonane po jego śmierci nigdy go tak nie tytułują. Wszędzie tylko: starosta kcyński. Od brata Jana nabył w r. 1617 wyderkafem za 4.000 złp. Jaworowo (P. 1410 k. 492v). Od Mikołaja Poklateckiego cz. Gorskiego kupił w r. 1623 za 23.000 złp. Dąbrowę i Stradym (dziś Stradyń) w p. kośc. (P. 1414 k. 324v). T. r. dokupił do tego za 1.000 zł. od tegoż Poklateckiego ostrowy: Ciecharzewo, Koryta, Brzyska, Chajtów, Ostrów, Jeziorza, Sosnowy Ostrów, Cieszylas, Orle Gniazdo, czwartą część lasów soleckich ku wsi Dąbrowie oraz dwie łąki, Ubystrą i Kopaniec (P. 1414 k. 363). Andrzejowi Zbijewskiemu, staroście babimojskiemu, którego dobra Kiełbów graniczyły ze Stradyniem, Krzysztof w r. 1630 sprzedał za 1.100 zł. cztery ostrowy wraz z innymi jeszcze cząstkami, z dóbr nabytych od Poklateckiego (Ws. 206 k. 420). Wieś Stradymek wydzierżawił w r. 1635 Henrykowi Kotficowi, Ślązakowi, działającemu w imieniu żony Julianny Lossen (Kośc. 297 k. 221v). Od Aleksandra Kierskiego w r. 1639 kupił za 5.200 złp. wsie Łąkie i Błocko w p. kośc. (P. 1419 k. 1132), zaś od Marianny z Iwińskich Grudzińskiej t. r. kupił czwartą część w Uzarzewie i Święcinie (P. 1118 VIII k. 54). Pozywany był w r. 1644 przez wdowę Urszulę ze Stawskich Łukomską w sprawie wydania Tomic, Ciesiel i Mirosławek (P. 169 k. 281). Wsie Uzarzewo i Święcino w p. pozn., ze spadku po stryju Mikołaju, kasztelanie gnieźnieńskim, w r. 1647 sprzedał wyderkafem za 22.000 złp. ks. Janowi Bajkowskiemu, sufraganowi poznańskiemu (P. 1423 k. 286v). Mając zamiar odrestaurować posiadane przez siebie wójtostwo kcyńskie, spowodował przeprowadzenie tam taksacji 1648.24/II. r. przez komisarzy królewskich (Kc. 129 k. 333, 334). Umarł 1658.4/X. r. w Poznaniu i pochowany u tamtejszych jezuitów (Kopia pob. pam.). Narzeczonej swej Elżbiecie Niegolewskiej, córce Macieja i Katarzyny z Orzelskich, na połowie wsi Dąbrowa i Stradym oraz przyległych ostrowów i łąk oprawił w r. 1623 posag 13.000 złp. (P. 1414 k. 371). Po skasowaniu tej oprawy, dokonał w r. 1638 następnej na połowie Dąbrowy i Stradymka(!), teraz już jednak w wysokości 18.000 złp. (P. 1419 k. 543). Elżbieta, będąc już wdową, za konsensem królewskim z 1660.2/II. r. starostwo kcyńskie cedowała t. r. synowi Maciejowi (Ws. 59 k. 475v). Umarła w Poznaniu w r. 1684, pochowana u tamtejszych jezuitów (Kopia pob. pam.). Krzysztof i Niegolewska synów mieli czterech: Maciej, ur. w Niegolewie w r. 1629, zmarł dzieckiem (ib.), Stanisław, drugi Maciej i Jakub, o których niżej. Córki: Katarzyna, Anna, Jadwiga, Dorota, Katarzyna i Zofia. Z nich, Katarzyna, najstarsza, ur. 1627.6/I. r. (ib.), niewatpliwie zmarła dzieckiem. Anna, ur. w Niegolewie 1630.11/II. r. (ib.), poszła w r. 1649 za Kazimierza Rogalińskiego, któremu przed ślubem Krzysztof M. zapisał sumę 7.000 zł. gotówką i 3.000 zł. w klejnotach, jako posag (Kośc. 302 k. 137). Rogaliński umarł w Poznaniu 1664.1/XII. r. w wieku lat 48, pochowany w Woźnikach u Reformatów, ona zaś umarła w r. 1696, pochowana w Poznaniu u Jezuitów. Byli bezdzietni. Jadwiga, ur. w Niegolewie 1631.31/XIII. (Kopia pob. pam.), po spisaniu w Dąbrowie 1655.6/II. r. umowy przedślubnej (P. 1068 k. 59), następnego dnia zaślubiła Władysława Manieckiego "podeszłego wdowca", który zmarł po półtorarocznym z nią pożyciu. Poszła po raz drugi w r. 1658 za Fabiana Wilhelma Rosena, podpułkownika regimentu pieszego kasztelana sanockiego, potem pułkownika, zmarłego między r. 1687 a 1689, ona sama żyła jeszcze w r. 1699. Dorota, ur. w Niegolewie w r. 1639, "w dzień Św. Krzyża" (Kopia pob. pam), więc chyba 14/IX. Zofia, ur. w Dąbrowie 1642.7/XII. r. (ib.), wyszła 1665.16/II. r. za Wojciecha Kierskiego i umarła w Szymankach w r. 1673, przy połogu córki (ib.). Wreszcie Katarzyna (może to jej imie zakonne?), ur. ok. r. 1644, wstąpiła doklasztoru cystersek w Owińskach, gdzie jej postrzyżyny odbyły się 1664.30/XI. r., a miała wtedy lat 20 (ib.). Kwitowała w r. 1665 brata Macieja z dóbr po rodzicach (P. 1076 k. 1008v). Była ksienią w r. 1705 (Kośc. 309 s. 227). Być może, iż jeszcze jedną córką Krzysztofa była panna Róża M-a, chrzestna 1661.13/IX. r. (LB Gościeszyn).

1) Stanisław, syn Krzysztofa i Niegolewskiej, ur. 1633.2/IV. r., poległ pod Suczawą w r. 1653, ok. 30/VIII. (Kopia pob. pam.).

2) Maciej, syn Krzysztofa i Niegolewskiej, ur. w Niegolewie w r. 1636 ok. 30/VIII. ("tydzień po Św. Bartłomieju", ib.), starosta kcyński 1660 r., mocą cesji dokonanej przez matkę, o czym było wyżej. Poseł na sejm w r. 1662 (P. 188 k. 483). Kasztelan śremski 1683 r. (P. 1106 k. 5). Od brata swej drugiej żony, Kazimierza Baranowskiego, jednego ze spadkobierców Adama Miękickiego, kupił w r. 1669 za 2.000 złp. części wsi Chobienice w p. kośc. (P. 1876 k. 76). Inne części w tejże wsi nabył w r. 1674 za 9.000 zł. od opiekuna nieletniego Jana Opalińskiego, też współspadkobiercy Miękickiego (P. 1426 k. 824). Opaliński, osiągnąwszy lata, dopełnił w r. 1684 tej transakcji (P. 1107 V k. 80). Za taką samą sumę w r. 1674 od innego współsukcesora Miękickiego, Stanisława Borka Gostyńskiego, łowczyca wieluńskiego, kupił jego części w Chobienicach (ib. k. 829), a w r. 1675 za tyleż inne części z tego spadku od Wacława z Otoka Zaleskiego jako opiekuna swych dzieci, po matce dziedziczących po tymże Miękickim (P. 1427 k. 199). Współspadkobierczynią Miękickiego była też i druga żona Macieja, Teresa z Baranowskich, która swoje części Chobienic w r. 1677 sprzedała mężowi za 3.333 złp. (P. 1428 k. 275v). Kupił on w r. 1683 od Rogalińskich, Jana i Aleksandra, cześnika inowrocławskiego, Mikołaja Władysława i Kazimierza, oraz od Aleksandra i jego brata Adama, jako spadkobierców stryja Kazimierza (szwagra Macieja M-go) wsie Woźniki i Borzysław w p. kośc., płacąc za nie sumę 54.000 złp. (P. 1106 VI k. 5). Od Stanisława i Hieronima braci Szczytnickich w r. 1685 kupił za 12.500 złp. części wsi Błocko i Łąkie w p. kośc. (P. 1109 V k. 40). Od Kazimierza Zakrzewskiego t. r. kupił za 9.600 złp. części Kąkolewa w p. kośc. (ib. k. 52). Uzarzewo, Święcinko i Rajskie w r. 1686 sprzedał za 26.000 zł. Janowi Morawskiemu (P. 1111 V k. 16v), a w r. 1689 temuż Morawskiemu sprzedał za 6.000 złp. czwartą część w Uzarzewie i Święcinie, nabytą niegdyś przez ojca od Marianny z Iwańskich Grudzińskiej (P. 1118 VIII k. 54). Od Adama Karchowskiego i jego siostry Urszuli, żony Andrzeja Żychlińskiego, spadkobierców rodzonej ciotki, Urszuli z Cieleckich Korzeniewskiej, starościny kościańskiej, kupił w r. 1690 za 4.000 złp. Godziszewo w p. kośc. Było to dopełnienie zobowiązania danego w r. 1687 przez rodzeństwo tych Karchowskich, Aleksandra i Annę, żonę Stanisława Tomickiego (P. 1431 k. 440). Od Anny Woźnickiej, wdowy po Janie Teodorze Cieleckim, działającej w imieniu własnym i synów: Antoniego Hieronima, Józefa, Stanisława i Zygmunta Cieleckich, kupił w r. 1691 za 32.000 zł. Kotowo w p. kośc. (P. 1122 XII k. 61). Wedle umowy zawartej w r. 1693, od Świętosława Radowickiego, nabywcy wespół z bratem Pawłem części Pawłowic od Izabeli z Bojanowksich Pigłowskiej, kupił w r. 1694 za 20.000 złp. jego połowę owych części (P. 1128 IX k. 33). Spisując w Dąbrowie 1696.7/XI. r. testament, zobowiązał się powtórzyć zapis 30.000 zł. dla córki Franciszki, swoją zaś część w Pawłowicach sprzedać żonie (Kośc. 308 k. 356). Umarł 1697.11/IV. r. (LM Gościeszyn) a pochowany został w Woźnikach u Reformatów 6/V. t. r. (Estr. XIV, s. 53). Ożenił się we Wronkach 1662.20/II. r. za Jadwigą Łącką, córką Jana, starosty nakielskiego, i Elżbiety z Grudzińskich. Umarła ona w Morakowie 1664.8/X. r., urodziwszy córkę zmarłą w dwie godziny po śmierci matki. Pochowana we Wronkach. Morakowo w p. kcyń. właśnie t. r. Maciej wziął na trzy lata od swej matki (Kopia pob. pam.). Po raz drugi zaśłubił w Grocholnie w r. 1667 Elżbietę z Marcinkowa Baranowską (ib.) córkę Adama Dadźboga i Barbary ze Strzeleckich. Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1668 (Ws. 208 k. 294). Umarła ona w r. 1682, w 12 godzin po urodzeniu syna Walentego Franciszka, którego datę urodzenia podano na 16/II. (ib.), jednak jego metryka wyjęta z kościoła gościeszyńskiego określa datę chrztu na 10 lutego (P. 1074 k. 88). Trzecią swą żonę, Katarzynę Mycielską, córkę Krzysztofa i Teresy z Wyszyny Grodzickiej, wdowę 1-o v. po Andrzeju Gorzyckim (Kopia pob. pam. Kośc. 307 k. 452), zaślubił w Pawłowicach 1684.14/II. r. Gorzycki, rodzący się z Pawłowskiej, był dziedzicem macierzystej części Pawłowic i Robaczyska w p. kośc., od Zakrzewskich zaś kupił część w Kąkolewie (Kośc. 302 k. 559; P. 1429 k. 724, 1428 k. 375v). Dobra te odziedziczyła po nim jedyna córka Anna, pozostawały jednak w posesji matki i wraz z jej ręką przeszły w posiadanie Macieja M-go. Katarzyna z Mycielskich miała od męża dożywocie na starostwie kcyńskim, które skasowała 1693.10/VII. r., przy okazji cesji starostwa synowi mężowskiemu, Krzysztofowi M-mu (Kośc. 307 k. 452). Od męża dostała t. r. część Kąkolewa, którą on nabył od Zakrzewskiego (P. 1432 k. 324v), zaś w r. 1695 dożywotnie użytkowanie Pawłowic (P. 1130 XII k. 59v). Będąc już wdową, w r. 1698 kupiła za 33.000 złp. od Kazimierza Szlichtynka dobra Trzebinia w p. kośc. (P. 1134 II k. 31). Od pasierba Krzysztofa M-go, działającego też w imieniu brata Franciszka, wedle zobowiązania danego w r. 1696 zmarłemu jej mężowi, nabyła w r. 1700 za 30.000 złp. części Pawłowic, zaś od córki swej Anny Gorzyckiej uzyskała cesję jej części w tych dobrach (P. 1138 II k. 43v, 44v). W r. 1712 zawarła układ podziałowy z pasierbem Krzysztofem i tą swoją córką Gorzycką, a jego żoną, oraz ze swymi córkami zrodzonymi z Majejem M-im, Elżbietą i jej mężem Wesslem oraz Urszulą i mężem jej Walknowskim. Mocą tej transakcji wyznaczyła każdej z córek po 54.000 złp. Anna z Gorzyckich M-a wniosła już na Pawłowice posag 30.000 złp. a teraz matka dodała jej 24.000 złp. z sumy zabezpieczonej na tej części Pawłowic, którą zmarły Maciej M. kupił był od Radowickiego (P. 285 k. 6). Wybudowała od nowa kościół w Pawłowicach. Umarła w Dąbrowie 1712.10/XI. r. (LM Rąbiń). Z drugiego małżeństwa z Baranowską Maciej miał synów: Krzysztofa, praojca lini pawłowickiej, Jana Mikołaja, ur. 1672.20/VI. r., ochrzcz. 26/VI., zmarłego 1673.7/III. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), Stanisława Wacława, ur. w Dąbrowie, ochrzcz. 1675.10/III. r., zmarłego t. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), Jakuba Dominika, ur. w sierpniu 1676 r., zmarłego po 19 tygodniach (ib.), wreszcie Franciszka, praojca linii chobienickiej. Były z Baranowskiej i córki. Z nich, Elżbieta Barbara, ur. w Dąbrowie w r. 1669 ok. 9/II., ochrzcz. 24/II., zmarła 1672.30/XI. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.). Zofia Anna, ur. w Dąbrowie 1670.2/I. r. (Kopia pob. pam.), poszła w r. 1687, po Trzech Królach za Adama z Iwanowic Koźmińskiego, z czasem miecznika kaliskiego, umarła 1694.1/XI. r., pochowana w Kaliszu u Reformatów. Ludwika (Ludwina), ur. w r. 1673, przed 15/VIII., a ochrzcz. 16/VIII. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), poszła w Pawłowicach 1693.25/XI. r. za Rafała Tworzyjańskiego, łowczego wschowskiego, zmarłego w r. 1695. Poślubiła 2-o v. w Radomicku 1697.19/II. r. Adama Ponińskiego, starostę kopanickiego, z czasem kasztelana poznańskiego i umarła 1731.28/VIII. r. pochowana w Poznaniu u Jezuitów. Franciszka, ur. 1677.3/XIII. r. (Kopia pob. pam.), w r. 1700 żona Andrzeja Wyskoty Zakrzewskiego, późniejszego kasztelana santockiego, będąc już wdową umarła w Pakosławiu 1764.26/IX. r., pochowana w Woźnikach. Z trzeciej żony był syn Stanisław, ur. ok. r. 1692, zmarły w Dąbrowie w r. 1696, w wieku czterech lat, pochowany w Woźnikach (Kopia pob. pam.). Córki z niej znam cztery. Konstancja, ur. w Pawłowicach 1685.20 r. (ib.), niewątpliwie młodo zmarła. Elżbieta Teresa, ur. tamże 1687.29/III. r. (ib.), wyszła w r. 1705 za Franciszka Wessla, starościca rożańskiego, z czasem kasztelana zakroczymskiego, zmarłego w r. 1724, sama zmarła po r. 1716. Urszula Barbara, ur. w Dąbrowie 1689.20/IV. r., była w latach 1709-1729 żoną Antoniego Wierusz Walknowskiego, kasztelanica wieluńskiego, zmarłego między r. 1729 a 1732, umarła przed r. 1744 (w r. 1742 lub 1743?). Marianna Krystyna, siostra bliźnia poprzedniej, cysterka owińska, kwitowała w r. 1705 swą matkę i brata Krzysztofa z 10.000 zł. posagu (Kośc. 309 s. 227). W r. 1695 Elżbieta dostała od ojca zapis 39.000 zł., Urszula i Marianna po 13.000 złp. (Kośc. 307 k. 452).

(1) Krzysztof (Krzysztof Ignacy), sun Macieja i Baranowskiej, ur. w Dąbrowie 1670.2/II. r., ochrzcz. 7/II. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), otrzymał, jak już wiemy, 1693.10/VII. r. od swego ojca i macochy cesję starostwa kcyńskiego. Mianowany 1717.19/I. r. kasztelanem przemęckim (Kossak. III, s. 38). Od Franciszka i Andrzeja braci Strzeleckich dostał w r. 1698 zobowiązanie do sprzedaży dóbr Rąbiń w p. kośc. za 130.000 zł., z czego 106.300 zł. odebrał Andrzej, a po jego śmierci resztę w r. 1710 wziął Franciszek przy okazji nadawania tej transakcji charakteru wieczystego (Ws. 77 VII k. 38). Od Karola, cześnika kaliskiego i sędziego surogatora poznańskiego, oraz od Wojciecha, braci Rydzyńskich, działających w imieniu bratanka swego Gabriela oraz bratanic, panien Marianny i Teofili, Rydzyńskich, Krzysztof w r. 1699 kupił za 80.000 zł. ich część w Kąkolewie (P. 1136 II k. 29). Dopełniając ojcowskiego zobowiązania z r. 1696, odziedziczone po ojcu części Pawłowiec sprzedał w r. 1700 za 30.000 zł. macosze, ta zaś owe części scedowała swej córce Annie Gorzyckiej, żonie Krzysztofa M-go (P. 1138 II k. 43v, 44v). Wespół z bratem Franciszkiem skwitowany w r. 1709 przez siostrę Walknowską z danego jej przez ojca w latach 1693 i 1697 po równi z siostrami zapisu na 23.000 zł. (Kośc. 310 s. 250). Wspólnie z żoną zawierał w r. 1717 komplanację ze swymi siostrami, Wesslową i Walknowską, przyrodnimi tej żony (P. 1151 k. 124). Od szwagra, Antoniego Walknowskiego, kupił w r. 1719 za 173.000 złp. Łaszczyn, Izbice i Żelice w p. kośc. (P. 1164 k. 16v). Umarł w Pawłowicach 1721.6/I. r. pochowany w Woźnikach (LM Pawłowice; LM Rąbiń). Ożenił się 1682.27/XI. r. z Anną Gorzycką, córką Andrzeja i swej macochy Katarzyny z Mycielskich, dziedziczką po ojci Pawłowic, Robczyska i połowy Kąkolewa (Kopia pob. pam.). Kupiła ona w r. 1688 od Marcina Zakrzewskiego za 8.000 zł. jego części w Kąkolewie (P. 1116 XII k. 68v). Od męża w r. 1697 dostała zapis 16.000 złp. na dobrach Dąbrowa, Błocko, Łąkie i Stradym w p. kośc., z czego 15.000 złp. było rekompensatą za drzewo z lasów Pawłowic i Kąkolewa, posprzedawane rozmaitym osobom przez zmarłego kasztelana przemęckiego (P. 1133 II k. 18v). Wedle zobowiązania uzyskanego w r. 1700, kupiła w r. 1713 za 20.000 złp. od Pawła Radowickiego jego część w Pawłowicach (P. 1147 II k. 66). Owdowiawszy poszła 2-o v. 1722.23/VI. r. za Jana Władysława Kretkowskiego, podkomorzego J.Kr.Mci (LM Pawłowice), z czasem kasztelana chełmińskiego. Jako wdowa już i po tym drugim mężu, w r. 1728 uzyskała intromisję do dożywocia we wsiach Wyszyna i Russocice (I. Kon. 71 k. 256v). To było dożywocie od drugiego męża, po pierwszym miała prawa dożywotnie na wsiach: Rąbiń, Dąbrowa, Błocko, Łąkie, Stradyń, Godziszewo, Łaszczyn, Izbice, Żelice, a nazwana wtedy dziedziczką Pawłowic, Robczyska i połowy Kąkolewa (Kośc. 316 s. 252). Żyła jeszcze w r. 1734 (Ws. 85 k. 33v). Dzieci Krzysztofa i Gorzyckiej: Andrzej, o którym niżej, Stanisław Karol Benedykt, ur. w Pawłowicach, ochrzcz. w marcu 1795 r. (LB Pawłowice), niewątpliwie młodo zmarły, Teresa, ur. ok. r. 1701, zmarła we Wrocławiu 1716.19/X., w wieku lat 15 (LM Pawłowice). Gdzieindziej powiedziane, że zmarła 16/XI. t. r., zaś wiek określono na lat 12 (LM Rąbiń). Może też córką Krzysztofa była panna Teofila M-a "z Pawłowic", chrzestna 1716.16/II. r. (LB Łaszczyn). Mogła być jednak równie dobrze siostrą Krzysztofa.

Andrzej (Andrzej Walenty), syn Krzysztofa i Gorzyckiej, ochrzcz. 1698.19/X. r. (LB Gościeszyn), po śmierci ojca starosta kcyński. Od swej matki dostał w r. 1727 zapis 20.000 złp. (P. 1210 V k. 102). Od Zygmunta Unruga w r. 1745 wziął z zastaw miasto Poniec oraz wsie Miechcino i Janiszewo za sumę 140.000 zł., potem, po śmierci Unruga, dopłacił jeszcze pod zastaw tych dóbr 108.000 zł. Ludwikowi Unrugowi i wreszcie w r. 1748 kupił je od niego za cenę 343.600 zł., potrącając z tego oczywiście sumy zastawne (Ws. 90 k. 17v, 21). Od Macieja Mycielskiego, kasztelana oiznańskiego, wziął w zastaw w r. 1743 za 200.000 zł. dobra Żytowiecko, Mała Łąka, Grodziszczko, a trzymał je do śmierci (Ws. 95 k. 105v). Umarł w Pawłowicach (Poniecu?) 1771.19/V. r., pochowany w Pawłowicach (LM Pawłowice; LM Poniec). Zaślubił 1734.4/VII. r. Annę (Annę Petronellę) Bnińską, córkę Stanisława, starosty nakielskiego, i Joanny z Krzyckich (LC Krobia; LB Łaszczyn; P. 1309 k. 99v). W wyniku zawartego w r. 1753 kompromisu Władysław, starosta zelgniewski, i Antoni, kasztelan nakielski, bracia Krzyccy, wypłacili M-mu sumę 219.946 złp. jej posagu, która on t. r. oprawił żonie na Pawłowicach i Robczysku (P. 1309 k. 99v; K. P., wiad. z Poznania 7/IX.). Umarła na Śląsku, w Głogowie 1770.22/VI. r., mając lat 50 (LM Pawłowice; LM Rabiń). Synowie: Maksymilian, o którym niżej, Florian Władysław Ignacy, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1739.6/XII. r. (LB Łaszczyn), mianowany podkomorzym (kamerjunkrem) J.Kr.Mci w r. 1758 (K. P. nr 18, wiad. z Warszawy 3/V.), zmarły w Pawłowicach 1765.17/II. r. (LM Pawłowice), Owidiusz Rafał, ur. w Pawłowicach 1744.27/VIII. r., zmarły w Berlinie 1762.20(21?).VIII. r. (LB, LM Pawłowice, LM Rąbiń), Franciszek Michał, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1746.18/X. r. (LB Łaszczyn), niewątpliwie zmarły młodo. Z córek, Krystyna (Krystyna Barbara Róża), ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1736.29/VIII. r. (ib.), zaślubiona 1754.12/II. r. w Rąbiniu Józefowi Sczanieckiemu, staroście średzkiemu. Zofia, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1741.12/IV. r. (ib.), zaślubiona tamże 1767.19/VII. r. Franciszkowi Czapskiemu, wojewodzie chełmińskiemu, umarła w Pawłowicach 1771.6/V. r. Joanna (Jonanna Katarzyna), ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1743.13/I. r. (ib.) zmarła w Pawłowicach 1765.24/II. r. (LM Pawłowice).

Maksymilian (Maksymilian Antoni Jan), syn Andrzeja i Bnińskiej ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1737.5/VII. r. (1738?5/VI) (LB Łaszczyn), jednocześnie z bratem mianowany podkomorzym (kamerjunkrem) J.Kr.Mci 1758 r. (K. P. nr 18, wiad. z Warszawy 3/V.). Posłował na sejm w r. 1773 (P. 1350 k. 23), mianowany 1775.11/IV. r. pisarzem w. kor. (Kośsak. III s. 93), był 1775 r. kawalerem Św. Stanisława, zaś w r. 1782 kawalerem Orła Białego (P. 1359 k. 137). Jako współspadkobierca prababki Teresy Baranowskiej, prawo spadkowe do dóbr po jej ojcu, Adamie Dadźbogu Baranowskim, to jest do: Grocholna, Rospędku, Dębogóry, Łankowic, Malic, Gromadna, Spiór, Bąku, Tupadł, Siernik, Szamocina Lastkowa cedował w r. 1771 Maciejowi M-mu, staroście wałeckiemu (Kc. 148 k. 12). Przejąwszy po ojcu zastaw dóbr Żytowiecko, Mała Łęka i Grodziszczko, kupił owe dobra 1771.20/VI. r. za 500.000 zł. od Jana Nepomucena Mycielskiego, starosty ośnickiego (Ws. 95 k. 105v). Grodziszczko kontraktem spisanym jeszcze wcześniej, 1770.8/VI. r., zobowiązał się sprzedać za 100.000 Józefowi M-mu, kasztelanowi poznańskiemu (ib. k. 106v). Od swego teścia Jakuba Czapskiego, podskarbiego ziem pruskich, kontraktem zawartym w zamku Misterwald 1772.16/I., kupił za 300.000 zł. pałac w Warszawie na gruntach zw. Glinki cz. Kałęczyn, wraz z jurydyką oraz kamienicą tam położoną zwaną Łazionka (Kośc. 311 k. 101). Od Franciszki z Radomickich Szołdrskiej t. r. kupił za 20.000 zł. kamienicę w Rynku poznańskim, przy rogu ulicy Wronieckiej, zwaną "Radomickich" (Kośc. 331 k. 106v). Mocą kontraktu z 1775.13/VIII. r., utwierdzonego w 1777 r., kupił od Macieja M-go, starosty wałeckiego, za 520.000 złp. misato Gołańcz i wsie: Smolary, Chawłodno, Chojna, Potulin, Jeziorki, Smogulec, z folwarkami: Krzyżanki, Budki, Mostki, z pustkami, Adamierz i Jeleń, z młynami: Prostkowski, Miejski i Nowy, w p. kcyń. (Kośc. 332 k. 127; P. 1354 s. 936). Formalny podział spadku rodzicielskiego między Maksymilianem a jego siostrzenicą Franciszką Czapską, córką zmarłej siostry Zofii, nastąpił w r. 1779. Z dóbr: Pawłowice, Poniec, Konary, Łaszczyn, Rąbiń, Dąbrowa, Kąkolewo, oszacowanych na 1.492.246 zł., należała się jej wypłata 373.061 zł. i jako procenty za ubiegłe lata 171.532 zł. Zaś z fortuny po jej babce, Annie z Bnińskich M-ej suma 125.475 złp. (P. 1086 k. 447). Franciszka Czapska, wojewodzianka chełmińska, była jedną obok Maksymiliana M-go współspadkobierczynią jego rodziców, bowiem druga jego siostra, Sczaniecka, zmarła bezpotomnie. Jeszcze w r. 1768 teściowa M-go, Rozalia z Czapskich Czapska podskarbina ziem pruskich, uzyskała od Kazimierza Zaremby zobowiązanie sprzedaży dóbr Płastowo w p. kośc. Synowie Kazimierza, Tadeusz i Beniamin Ignacy Zarembowie nie dopełnili ojcowskiego zobowiązania, procesował więc ich Maksymilian i w r. 1778 uzyskał dekret na swoją korzyść i swej żony, w wyniku którego w r. 1779 kupił owe dobra od Zarembów za 51.000 złp. i 100 zł. węg. rękawicznego (P. 1356 k. 409v). Od Antoniego Goczałkowskiego kupił w r. 1782 za 162.000 złp. Kociugi w p. kośc. (P. 1359 k. 66v), a od Michała Krzyżanowskiego t. r., wedle kontraktu z 25/VI., miasta Stary i Nowy Trzciel, wsie: Świdwowiec, Gronowiec, Siercz i Jabłonka w p. pozn., płacąc 910.000 złp. (P. 1359 k. 139). Wedle kontraktu z 1782.25/VI. r. od Józefa M-go, teraz już wojewody kaliskiego, kupił t. r. za 640.000 złp. miasto Pniewy i wsie: Pniewska Wieś, Kunino, Lubocześnica, Zamorze, Turowo, Jakubowo z nowo erygowanym folwarkiem Rudka, sprzedając jednocześnie wojewodzie za 260.000 złp. dobra swe: Dąbrowa, Stradzyń, Łąkie i Błocko (P. 1359 k. 137, 138). Od Jana Topińskiego, susceptanta grodzkiego poznańskiego, kupił w r. 1788 za 3.000 złp. dwa grunty przy ulicy Wronieckiej, koło Bramy Wronieckiej w Poznaniu (P. 1365 k. 606-608). Od ordynata ks. Antoniego Sułkowskiego, wojewody kaliskiego, kupił w r. 1791 wedle kontraktu z 12/IX., miasto Zduny oraz wsie: Perzyce, Borownica, Chachalnia, Ujazd, młyny: Piaski, Siejowy, Kubowy, Bartkowskki, dalej wsie i młyny: Baszków, Bestwin, Ruda, Rochy, Trzaski, Kubowe, Trafary, miasto Kobylin i wsie: Rembiechów, Długołęka, Bartoszek z folwarkiem zwanym Kobyliński, w powiatach kaliskim i pyzdrskim (Ws. 106 k. 113). Maksymilian M. był jednym z najbogatszych u schyłku XVIII wieku właścicieli ziemskich w Wielkopolsce. Zmarł w Pawłowicach 1799.1/I. r. i tam pochowany (LM Pawłowice; Nekr. Franciszkanek śrem.; LM Gnin). Żonie swej Konstancji Czapskiej, córce Jakuba, podskarbiego ziem pruskich, i Rozalii z Czapskich, wojewodzianki pomorskiej, w r. 1772 zabezpieczył na Konarach w p. kośc. sumę 240.000 zł., wziętą na poczet posagu (Kośc. 331 k. 90). Umarła 1813.29/VII. r., pochowana w Pawłowicach (LM Łęki Wielkie; LM Gnin, tu data 18/VII.). Z synów, o Stanisławie i Mikołaju będzie niżej. Tomasz (Tomasz Euzebiusz Łazarz Maksymilian), ur. w Pawłowiecach, ochrzcz. 1782.16/XII. r., umarł na suchoty w Dreźnie 1803.14/XI., pochowany w Pawłowicach (LB, LM Pawłowice). Z córek, Józefa (Józefa Nepomucena Rozalia Konstancja Franciszka), ur. w Rąbiniu, ochrzcz. 1773.26/I. r. (LB Rąbiń), wyszła 1790.25/XI. r. w Pawłowicach za Augustyna z Iwanowic Koźmińskiego, porucznika wojsk koronnych, potem rotmistrza kawalerii narodowej, umarła 1792.19/XII. r., pochowana we Wronkach. Koźmiński umarł na suchoty w Poznaniu 1794.3/VI. Helena, mająca pięć tygodni i trzy dni umarła w Rąbiniu 1774.7(8?)/IV. r., pochowana w Pawłowicach (LM Rąbiń; LM Pawłowice). Katarzyna (Katarzyna Regina Barbara Cecylia), ur. w Rąbiniu 1775.24/XI. r. (LB Rąbiń), zaślubiła w Pawłowicach 1793.10/I. r. Prokopa Mielżyńskiego, rotmistrza kawalerii narodowej, zmarła 1817.14/II. r. (zob. niżej).

a. Stanisław (Stanisław Kostka Andrzej Jakub Nepomucen), syn Maksymiliana i Czapskiej, ur. w Rąbiniu 1778.14/XI. r. (LB Rąbiń), generał brygady wojsk Księstwa Warszawskiego 1813 r., kawaler ord. Legii Honorowej. Od Ksawerego Wiesiołowskiego kupił 1806.13/IX. r. Tomczyce w pow. Wągrow. (Hip. Wągr., Gołańcz). Dziedzic Sarnowy i Baszkowa w r. 1813 (LB Rawicz), potem dziedzic Pawłowic, Ponieca, Gołańczy, Kąkolewa etc. Dobra gołanieckie, na podstawie rozliczenia spadkowego dokonanego w Pawłowicach 1804.13/II. r., nabył za sumę 241.666 tal (Hip. Wągr., Gołańcz). Umarł 1826.29/VI. r., pochowany w Pawłowicach. Ożenił sie z Prowidencją Honoratą z Zarembów, córką Piotra i Elżbiety z Radolińskich, która zmarła w Poznaniu 1837.11/X. r., w wieku 52 lat. Pochowana w Pawłowicach (LM Św. Maria Magdal., Pozn.; LM Pawłowice). Syn Leon. Z córek, Elżbieta, ur. ok. 1802 r., zaśłubiła w Pawłowicach 1822.8/V. r. Ludwika Mycielskiego, umarła w Poznaniu 1857.22/XII. r. Józefa Anna Rozalia, ur. w Pawłowicach 1803.31/X. r., umarła tamże 1897.24/X. r. (LB, LM Pawłowice). Filipina (Filipina Konstancja Bona Cecylia Katarzyna Brygida Prowidencja), ur. w Pawłowicach 1807.1/V. r. (LB Pawłowice), zaślubiona tamże 1826.29/V. r. Ignacemu Sczanieckiemu, umarła w Łaszczynie 1857.6/II. r., on umarł w Łaszczynie 1864.16/III. r. Wreszcie Eleonora (Eleonora Brygida Elżbieta), ur. w Pawłowicach 1815.4/II. r. (ib.), wyszła najpierw 1833.17/VI. r. w Pozaniu za Karola Czarneckiego z Wołynia, które to małżeństwo unieważnione wyrorokiem konsystorza poznańskiego 1848.18/IV. r. (Hip. Wągr., Gołańcz), poszła 2-o v. w Pawłowicach 1850.29/I. r. za Józefa Napoleona Czapskiego, wnosząc mu dobra: Smogulec, Smogulecką Wieś i Gołańcz z przyl. Czapski umarł 1852.17/IX. r., ona zmarła w Berlinie 1875.6/XII. r.

Leon (Leon Tomasz Maksymilian Paschalis), syn Stanisława i Zarembianki, ur. w Pawłowicach 1809.21/XII. r. uczestnik powstania r. 1831, właściciel Pawłowic, Żytowiecka, Kąkolewa, Słębowa, kupił w r. 1868 za 310.000 tal. Wielką Łękę (ok. 6.000 ha) (Dz. P., wiad. z 30/VII.), umarł w Dreźnie 1900.11/X. r., pochowany w Pawłowicach 15/X. (Dz. P.). Zaślubił w Poznaniu 1842.17/I. r. Felicję Potocką, córkę Maksymiliana i Elżbiety z Wyszyńskich, ur. w Będlewie 1811.5/XI. r., zmarłą w Pawłowicach 1870.15/XI. r. (LM Pawłowice; Dz. P.). Synowie, Maksymilian i Maciej, o których niżej. Z córek, Anna (Anna Elżbieta Józefa), ur. w Pawłowicach 1842.8/XI. r. (LB Pałowice), zaślubiona tamże 1860.14/X. r. Stanisławowi Czarneckiemu, zmarłemu w Rakoniewicach 1905.2/XII. r. Maria (Maria Łucja), ur. w Pawłowicach 1851.7/I. r. (ib.), tam też poślubiona 1869.21/IX. r. Stanisławowi Ponińskiemu, zmarłemu we Wrześni 1924/20/VI. r., zmarła w Pawłowicach 1937.18/V. r. i tam pochowana.

a) Maksymilian (Maksymilian Lambert), syn Leona i Potockiej, ur. w Pawłowicach 1844.16/IV. r. (LB Pawłowice), właściciel Pawłowic, Kąkolewa, Kociug i Robczyska (4.198 ha), kupił w r. 1906 od Józefa Karśnickiego dobra Mchy, Brzostownia, Chwałkowice, Halin i Kołacin (3.375 ha). Umarł w Pawłowicach 1916.21/I. r. (Dz. P.). Bezżenny.

b) Maciej (Eliasz Maciej Czesław), syn Leona i Potockiej, ur. w Pawłowicach 1846.20/VII. r. (LB Pawłowice), właściciel Wielkiej Łęki (1.251 ha), Grodziska (678 ha) i Żytowiecka (685 ha) w p. gosyuń., umarł w Wielkiej Łęce 1907.15/VIII. r. (Dz. P.). Zaślubił w Dreźnie 1877.1/II. r. Teresę hr. Mycielską, córkę Teodora i Ludwiki z Bispingów ur. w Chociszewicach 1856.21/VI. r., zmarłą w Wielkiej Łęce 1903.31/VIII. r. pochowaną w Pawłowicach (LM Żytowiecko; Dz. P.). Syn Krzysztof, córki Felicja i Helena. Z nich, Felicja (Felicja Ludwika Waleria Maria), ur. w Wielkiej Łęce 1877.27/XI. r. (LB Żytowiecko), zaśłubiła w Żytowiecku 1895.1/X. r. Władysława z Błociszewa Gajewskiego, właściciela Turzna na Pomorzu Gdańskim, zmarłego w Turznie 1925.19/IX. r., sama zmarła 1939.12/III. r., pochowana w Wielkiej Łęce. Helena (Helena Józefa Gabiela Maria), ur. w Poznaniu 1887.30/IX. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), wyszła w Żytowiecku 1907.3/X. r. za Alfreda Chłapowskiego, z czasem ambasadora polskiego w Paryżu.

Krzysztof (Krzysztof Leon Teodor Bolesław Rafał Marian), sym Macieja i Mycielskiej, ur. w Wielkiej Łęce 1888.19/VIII. r., właściciel w pow. leszczyńskim Pawłowic z folwarkami Kociugi, Robczysko i Mały Dwór (2.204 ha), w pow. śremskim: Mchów (1.600 ha), Brzostowni (328 ha), Halina (393 ha), Kołacina (445 ha), w pow. gostyńskim: Łęki Wielkiej z folwarkami Aleksandrowo, Karolinowo, Kopanie, Krzysztofowo, Maciejewo (1.319 ha), Żytowiecka (685 ha), Grodziska (677 ha), w pow. pleszewskim Klonowca (435 ha). Umarł nagle w Berlinie 1927.18/VI. r., pochowany w Pawłowicach (Dz. P.). Ożenił się w Bronikowie 1919.22/II. r. z Marią Krystyną Tyszkiwiczówną, córką Feliksa i Antoniny z Łąckich, ur. w Połądze 1897.4/XI. r., zmarłą w Dreźnie 1932.16/VI. r., pochowaną w Pawłowicach (Dz. P.). Śmierć jej nastąpiła w okolicznościach dość tajemniczych i mówiono o jej powiązaniach z wywiadem zagranicznym. Pozostali dwaj synowie, Andrzej Krzysztof i Feliks.

(a) Andrzej Krzysztof (Andrzej Krzysztof Maria Maciej Feliks Stanisław Gabriel), syn Krzysztofa i Tyszkiewiczówny, ur. w Poznaniu 1920.24/III. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), adoptowany przez wuja, Janusza hr. Korzbok-Łąckiego-Tyszkiewicza, nosi nazwisko hr. Korzbok-Łącki-Tyszkiewicz-Mielżyński. Był właścicielem Pawłowic, obecnie mieszka w Afryce Południowej.

(b) Feliks (Feliks Krzysztof Maria Antoni Stanisław), syn Krzysztofa i Tyszkiewiczówny, ur. w Mchach 1922.17/I. r., również adoptowany przez tegoż wuja, nosi także nazwisko jak starszy brat. Był właścicielem Mchów.

b. Mikołaj (Mikołaj z Tolentino Gorgoniusz Maksymilian), syn Maksymiliana i Czapskiej, ur. w Rąbiniu 1780.9/IX. r. (LB Rąbiń), właściciel Baszkowa, Zdunów, Kobylina, dożywotni posesor Gnina 1821 r. (LB Gnin), dziedzic Karczewa 1828 r. (LC Kamieniec), zmarł tam 1842.17/VII. r., pochowany w grobie rodziców (LM Kamieniec). Ożenił się 1805.25/XI. r. z Brygidą Sczaniecką, córką Sylwestra, starosty średzkiego, i Anastazji ze Skórzewskich, liczącą lat 21 (LC Witomyśl), zmarłą w Poznaniu 1859.23/XI. r. (LM Św. Maria Magdal.; Dz. P.). Synowie, Aleksander, o którym niżej, i Cezary, zmarły młodo w Rogozowie 1815.18/VII. r., pochowany w Pawłowicach (LM Pawłowice). Córka Teodozja (Teodozja Konstancja Anastazja Katarzyna Brygida), ur. w Pawłowicach 1807.15/VI. r. (ib.), jeszcze niezamężna 1826.6/VIII. r. (LB Żytowiecko), wyszła najpierw za Seweryna Ignacego hr. Dzieduszyckiego, dziedzica dóbr Krucz w p. czarnkowskim, zmarłego w Poznaniu 1828.25/XI. r. w wieku lat 30, zaś 2-o v. poślubiła Henryka Seweryna Ignacego hr. Dzieduszyckiego, dziedzica Tłumacza a Galicji, Wronek w Poznańskiem, zmarłego w Poznaniu 1845.1/VII. r. Była dziedziczką Karczewa, Żytowiecka i Wielichowa. Żyła jeszcze 1859.23/XI. r.

Aleksander (Aleksander Dominik Józef Prokop), syn Mikołaja i Sczanieckiej, ur. w Baszkowie 1813.4/VIII. r., walczył w r. 1831, utracił dobra Baszków, Kobylin i Zduny, które przeszły w ręce Henryka XII ks. Reuss. Ostatni szczątek jego mienia - majątek Orła koło Koźmina (ponad 3.000 m.m.), oszacowany na 82.000 tal., sprzedany był sądownie 1861.15/VII. r. Kennemannowi za 78.000 tal. (Dz. P.). Umarł w Turynie 1885.25/II. r. (Dz. P.). Ożenił się w Niechanowie 1833.13/V. r. z Katarzyną hr. Potulicką, córką Kaspra i Teresy z Mielżyńskich (LC Niechanowo), ur. 1817.28/XII. r., zmarłą w październiku 1855 r. Synowie: Michał, ur. w Niechanowie 1834.16/X. r. (LB Niechanowo), zapewne zmarły dzieckiem, Stanisław i Władysław. Z córek, Maria, ur. w r. 1836 była żoną Joachima Rostworowskiego i zmarła bezdzietnie 1855.15/VIII. r., on zaś umarł 1894.14/VI. r. Helena, ur. w r. 1838, umarła w Oborach w r. 1883, krótko przed 2/V. (Dz. P.), Teresa, ur. 1844 r., zmarła w Oborach 1874.26/XII. r. (ib.). Józefa, ur. 1846 r., zmarła zapewne młodo.

a) Stanisław (Stanisław Kostka Kleofas Kasper), syn Aleksandra i Potulickiej, ur. w Baszkowie 1840.25/IX. r., właściciel Mielżyna w gub. kowieńskiej, umarł tam 1891.23/X. r. Zaślubił w Dreźnie 1868.6/VI. r. Anielę Helenę Amalię bar. Rönne, córkę Feliksa i Franciszki z hr. Załuskich, ur. w Gorzdach 1832.2/VIII. r., właścicielkę Gorzd na Żmudzi, zmarłą w r. 1911. Synowie, Feliks i Aleksander, ur. 1874 r., zmarły niewatpliwie młodo. Córka Maria, ur. w styczniu 1872 r., poszła w Warszawie 1897.3/II. r. za Czesława hr. Komorowskiego, właściciela dóbr Pobirże w pow. koweńskim.

Feliks (Marian Feliks Franciszek Aleksander Kasper), syn Stanisława i bar. Rönne, ur. w Lesznie 1871.5/I. r. (LB Leszno), właściciel Rennowa w gub. kowieńskiej (5.000 ha), umarł 1910.10/VII. r., pochowany w Rennowie (Dz. P. Zaśłubił w Warszawie u Wizytek 1899.29/VI. r. Stanisławę Wojnicz Sianożęcką, córką Eugeniusza i Leontyny z Hołyńskich, ur. 1869 r., zmarłą w r. 1958, właścicielkę dóbr Wiejna, Niedaszew i Andrejewska Ługa (ok. 7.000 ha). Syn Jerzy, córka Maria Leontyna, ur. w Wiejnie 1902.1/VII. r., zaślubiła 1938.21/VIII. r. Janusza Zdziechowskiego.

Jerzy (Jerzy Antoni), syn Feliksa i Stanisławu Sianożęckiej, ur. w Rennowie 1900.22/IV. r., adoptowany przez hr. Ignacego Mieżyńskiego z Iwna, właściciel Drzązgowa w p. średz. Ożenił się w Poznaniu 1926.15/VI. r. z Marią Anielą Zielińską, ur. w Skąpem 1906.5/X. r., rozwiedziony, mieszka w Anglii.

b) Władysław, syn Aleksandra i Potulickiej, ur. we Wrocławiu 1848.29/IX. r., właściciel Komarna i Pilaszkowic w gub. lubelskiej, umarł w Warszawie 1907.17/I. r. (Dz. P.). Zaślubił w Warszawie 1873.9/IX. r. Ludwikę hr. Łubieńską, córkę Jana i Izabelli z Michałowskich, ur. w Warszawie 1885.25/VIII. r., właścicielkę dóbr Roskosz koło Białej w Król. Polskim, zmarłą 1928.16/III. r., pochowaną na cmentarzu na Powązkach (Dz. P.). Synowie: Jan, Włodzimierz i Józef. Z córek, Katarzyna, ur. 1874 r., zmarła młodo. Elżbieta Iza, ur. w Roskoszy 1879.19/X. r., zaśłubiona w Warszawie 1898.7/VI. r. Włodzimierzowi Karskiemu, właścicielowi Klimontowa i Górek. Helena, ur. w Roskoszy 1886.5/I. r., wyszła w Warszawie 1914.29/IV. r. za Aleksandra Karskiego.

(a) Jan (Jan Stanisław), syn Władysława i Łubieńskiej, ur. w Warszawie 1875.10/XII. r., właściciel Roskoszy, umarł w Warszawie 1934.29/VIII. r.

(b) Włodzimierz, syn Władysława i Łubieńskiej, ur. w Roskoszy 1877.19/IV. r., zmarły w Miłosławiu 1954.5/V. r. Ożenił się w Warszawie 1902.23/IX. r. z Wandą Wojnicz Sianożęcką, córką Stanisława i Jadwigi z Żukowskich, ur. 1882.14/VIII. r., właścicielką Nowosiółek, zamieszkałą po I wojnie światowej w Poznaniu, zmarłą w r. 1944. Synowie, Adam i Andrzej. Córka Anna (Anna Maria), ur. w Nowosiółkach 1906.30/VIII. r., wyszła w Poznaniu 1928.9/VI. r. za Wacława Jana Pac-Pomarnackiego, zmarłego tamże w r. 1977 (1978?).

aa. Adam (Adam Stanisław, syn Włodzimierza i Sianożęckiej, ur. w Nowosiółkach 1905.1/IV. r., zmarły w r. 1978(?). Ożenił się przebywając na emigracji, 1949.7/VII. r. z Heleną Zofią z Kolendów, córką Stanisława i Julii Jaszczołtówny, ur. 1912 r. Mieszkali w Anglii. Córka Krystyna (Krystyna Wanda), ur. 1951.8/IV. r.

bb. Andrzej, syn Włodzimierza i Sianożęckiej, ur. w Nowosiółkach 1908.14/IX. r., adoptowany przez hr. Ignacego Mielżyńskiego z Iwna, ożenił się 1-o v. w Wilnie 1937.14/IV. r. z Jadwigą Jeleńską, córką Józefa i Marii z Kończów, ur. w r. 1916. Rozwiedziony, zaślubił 2-o v. w Buenos-Aires 1958.18/XI. r. Marię z Ordów, córkę Włodzimierza i Janiny z Horwattów, ur. w r. 1909. Mieszkającą w Argentynie. Córka z pierwszej żony, Maria (Maria Gabriela), ur. w Poznaniu 1938.12/II. r. wyszła 1957.19/III. r. za Filipa Arnstein-Arno, mieszkają w Brazylii.

(c) Józef, syn Władysława i Łubieńskiej, ur. w Roskoszy 1878.2/VIII. r., właściciel Komarna, zmarły.

(2) Franciszek (Walenty Franciszek), syn Macieja i Baranowskiej ur. w Dąbrowie w r. 1682, na 12 godzin przed śmiercią swej matki, rzekomo 16/II. (Kopia pob. pam.), ale w księdze chrztów kościoła gościeszyńskiego jako datę chrztu podano 10/II. (P. 1074 k. 88). Kasztelan śremski 1725 r. (Ws. 81 k. 5). Dziedzic Woźnik i Chobienic (Ws. 77 VII k. 2; LB Wytomyśl, r. 1708). Szwagrowi Adamowi Ponińskiemu wypłacił w r. 1717 sumę 10.000 złp. legowaną testamentem ojca jako ulepszenie posagu siostry Ludwiki (P. 1153 k. 52). Od Józefa i Franciszka braci Koczorowskich nabył w r. 1729 wieś Wojciechowo, graniczącą z dobrami chobienickimi (P. 1319 k. 159v). Kwitował go w r. 1734 Józef Koczorowski z 10.000 złp. z tego kontraktu sprzedażnego (Kośc. 318 s. 139). Od Jana, Adama i Wojciecha Cieleckich, wnuków Jana Teodora Cieleckiego i Anny w Woźnickich, która w r. 1691, będąc już wdową, w imieniu nieletnich swych synów sprzedała Kotowo Maciejowi M-mu, kasztelanowi śremskiemu, uzyskał w r. 1731 potwierdzenie tej transakcji (P. 1231 k. 46), kupił zaś od nich, jak również od ich stryjecznego brata Michała, t. r. za 25.000 złp. Snowidowo w p. kośc. (P. 1228 k. 171v). Umarł w Kobylopolu 1738.28/II. r., a pochowany uroczyście 4/V. w Woźnikach w kościele Reformatów, którego był fundatorem (P. 1074 k. 161). Ożenił się po raz pierwszy w r. 1720 z Marianną Gembicką, córką Jana, kasztelana nakielskiego, i Barbary Ponińskiej. Kontrakt małżeński spisany był w Dłusku 3/II. t. r. Panna otrzymała posag 36.800 złp., którą to sumę mąż t. r. oprawił jej na połowie swych dóbr (P. 1184 k. 173; Estr. XXII s. 365). Konatynuatorka "Kopii pobożnej pamięci", siostra Franciszka M-go, Ludwika Ponińska, błędnie tę Mariannę zowie Jemielską, kasztelanką nakielską. Zresztą to chyba raczej złe odczytanie przez wydawców rękopisu. Datę śmierci owej "Jemielskiej" Ponińska kładzie na 1722.16/X. r., powiadając, że umarła w połogu, w tydzień po synu i pochowana u Jezuitów w Poznaniu. W nekrologu Bernardynek poznańskich data smierci Marianny M-ej (bez podania panieńskiego nawiska), "kasztelanowej śremskiej", podana jako 19/X., natomiast w księdze zmarłych kościoła w Ceradzu powiedziano wyraźnie, iż ciało zmarłej Marianny z Gembickich M-ej, żony Franciszka, kasztelanica(!) śremskiego, sprowadzone do Ceradza 1722.24/XI. r., pochowane zaś u Jezuitów poznańskich 26/XI. Niema żadnej wątpliwości, iż owa "Jemielska" jest nieporozumieniem. Gembicka potomstwa nie zostawiła i jako jej współspadkobierczyni występowała w r. 1724 jej siostra Anna zameżna Ciecierska (Z. T. P. 42 k. 713), zaś w r. 1726 pozywali M-go inni jej spadkobiercy, Ponińscy, synowie i córki Adama, kasztelana gnieźnieńskiego (ib. 44 k. 1081). Franciszek M. żenił się powtórnie 1724.23/IV. r. z Krystyną Skaławską, córką Franciszka, chorążego poznańskiego, i Jadwigi z Mieszkowskich, i t. r. oprawił tej żonie posag 100.000 złp. (Kopia pob. pam.; P. 1197 IV k. 68v). Dożywocie wzajemne małżonkowie spisywali w r. 1733 (Kośc. 318 s. 6). Ona już będąc wdową została w r. 1747 skwitowana przez córkę Józefinę, zamężną Gajewską z 100.000 złp. posagu z dóbr ojczystych i z 80.000 złp. z dóbr macierzystych (P. 1289 k. 54). Od swych synów uzyskała w r. 1755 dożywocie Chobienic i Wojciechowa (Ws. 92 k. 77v). Umarła w Chobienicach 1762.27/III. r. i pochowaną ją u Reformatów w Woźnikach (LM Wilkowo Niemieckie). Nekrolog klasztoru woźnickiego podaje datę pogrzebu na 22/IV., a jako miejsce zgonu wymienia Kotowo (P. 1074 k. 90). Z Gembickiej byli synowie: Franciszek, urodzony i zmarły w r. 1722, na tydzień przed śmiercią matki, pochowany w Woźnikach (Kopia pob. pam.), Józef, o którym niżej, Jan Maciej Józef, ur. w Kotowie, ochrzcz. 1732 r. (LB Granowo), zmarły chyba dzieckiem, i Maciej, o którym niżej. Z córek, Paulina Jadwiga, ur. 1726.2/VI. r., umarła mając niespełna rok (Kopia pob. pam.), Marianna Krystyna, ochrzcz. 1728.5/IV. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), też zmarła dzieckiem, Józefa (Józefata), ur. ok. r. 1729, chrzestna wraz z bratem Józefem 1736 r. syna Molskich, administratorów Kobylopola (LB Św. Jan, Pozn.), a rękę której spisany został w Poznaniu 1747.29/VI. r. kontrakt małżeński z Rafałem Gajewskim, starostą gnieźnieńskim, potem kasztelanem rogozińskim. Umarła 1752.22/II. r., mając lat 23 (Karwowski S., Gesch. des. Hauses Leszczyc c. Radolin Radoliński, s. 218).

a. Józef (Józef Klemens Krzysztof), syn Franciszka i Skaławskiej, ur. w Kotowie, ochrzcz. 1729.18/XII. r. (LB Granowo; Kopia pob. pam.), podkomorzy J.Kr.Mci 1755 r. (Ws. 92 k. 77v), starosta radziejowski, które to starostwo scedował bratu Maciejowi, mianowany 1758.18/X. r. kasztelanem kaliskim (Kossak. III s. 20; K. P. nr 43), otrzymał 1759.3/VIII. r. order Orła Białego (K. P. nr 32). Kasztelanię poznańską dostał 1763.21/III. r. (Kossak. III s. 38). Był w r. 1765 marszałkiem Trybunału Koronnego (Estr. XVIII 661). Wojewogą kaliskim został 1782.22/IV. r. (Kossak. III s. 64), poznańskim 1786.6/II. r. (P. 1112 k. 117). W r. 1753 w imieniu własnym i brata Macieja mianował plenipotentami Macieja i Marcelego braci Skaławskich (Ws. 91 k. 126). Wspólnie z bratem Maciejem kontraktem z 1754.6/I. r. nabył za 470.000 zł. od Michała Malechowskiego, łowczyca kaliskiego, miasto Gołańcz i wsie: Chawłodno, Potulino, Jeziorki, Smogulec, Smolary oraz folwarki: Krzyżanki, Budki, Mostki, Adamierz, Jeleń (Kc. 142 k. 151v). T. r. obaj bracia skwitowani zostali przez Malechowskiego z sum, ale wtedy mowa tylko o 225.000 zł. jako cenie dóbr (P. 1313 k. 152v). Wedle działów z bratem, spisanych 1755.16/VI. r., Józefowi przypadły: Chobienice, Wojciechowo, Woźniki, Kotowo, Borzysław, Snowidowo (Ws. 92 k. 77v). Te podział został usankcjonowany późniejszymi działami, przeprowadzonumi w Chobienicach 1765.16/VI. r. Scheda Józefa, oszacowana na 300.000 zł., po potrąceniu długów i dodaniu tego, co mu był winien dopłacić dla wyrównania wartości obu sched brat Maciej, miała wynosić 214.533 zł. Fortuną macierzystą mieli się podzielić dopiero w przyszłości (P. 1119 k. 103). Wedle układu z r. 1760 swoją część po matce w obu Smyczynach i łąkach w Przybyszewie w p. wsch., sprzedał w r. 1762 za 84.893 złp. Ludwice ze Skaławskich Koźmińskiej, wojewodzinie kaliskiej (P. 1334 k. 27). Za kontraktem z 1770.8/VI. r. kupił od Maksymiliana M-go dobra Grodziszczko z przyległościomi w p. kośc. za sumę 100.000 zł. (Ws. 95. k. 106v). Uzyskał 1774.5/IX. r. nadanie sobie z dóbr pojezuickich Suraża w wojew. wołyńskim. T. r. od Jana Mańkowskiego dostał zobowiązanie sprzedaży połowy Buszewka za 25.000 złp. (P. 1351 k. 232). Od Jakuba Szołdrskiego, starosty rogozińskiego, kontraktem z 1776.23/VI. r. kupił za 550.000 złp. miasto Pniewy i wsie: Pniewska Wieś, Kunino, Lubocześnica, Zamorze, Turowo, Jakubowo i Olendry nowoerygowane w Rudkach w p. pozn. (P. 1353 k. 46v). Cały ten klucz odprzedał 1782.25/VI. r. za 640.000 złp. Maksymilianowi M-mu, nabywając od niego jednocześnie za 260.000 złp. Dąbrowę, Stradym, Łąki i Błocko (P. 1359 k. 138). Woźniki, Kotowo, Borysław i Snowidowo w p. kośc. w r. 1776 za 292.000 złp. sprzedał Michałowi Krzyżanowskiemu, miecznikowi kaliskiemu (P. 1353 k. 439). Od Józefa Kierskiego, spadkobiercy przez matkę Józefa i Franciszka Koczorowskich, którzy niegdyś sprzedali byli ojcu wojewody Wojciechowo, nabył w r. 1783 za 67.000 złp. jego część w tych dobrach (P. 1360 k. 90). Już dawniej, w latach 1778 i 1780 czynił starania o sprzedanie klucza suraskiego (Ws. 97 k. 83, 100 k. 48), teraz w r. 1784, za konsensem Komisji Edukacujnej z 5/IX., całe te dobra, to jest: Suraż, Onyszkowice, Chodaki, Zenków (Zinki), Andruszówka, Sierna i Huciska dał swemu bratu Maciejowi, podkomorzemu wschowskiemu (Py. 164 k. 110). Od Adama Jasieńskiego, notariusza apostolskiego, i żony jego Petronelli z Wodzińskich kupił w r. 1788 za 6.000 złp. drweniany domek i ogród zwany Watsonowskim z dworkiem na Półwsiu w Poznaniu (P. 1365 k. 116). Umarł w Czechach w mieście Most (Brüx) 1792.5/IX. r. (Nekr. Owińska; Nekr. Przemęt; Nekr. Obra, tu data 5/VIII.). Ożenił się w Wyszynie w r. 1757 (K. P. nr 8, wiad. z Poznania 11/II.) z Wirydianną Bnińską, córką Wojciecha, kasztelana kowalskiego, i Katarzyny Cieńskiej, wdową 1-o v. po Leonie Raczyńskim, kasztelanie santockim (P. 1328 k. 45). Wirydianna umarła w Chobienicach 1797.9/IX. r., mając lat 77, pochowana w Woźnikach (LB Chobienice; Nekr. Obra; Nekr.. Przemęt). Ich córka Józefa Krystyna Nepomucena, ur. w Wyszynie, ochrzcz. 1760.20/IV. r. (LB Chodzież), i syn Franciszek Ignacy Alojzy Placyd, ochrzcz. 1764.19/XI. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), oboje pomarli dziećmi.

b. Maciej (Hipolit Maciej Józef), syn Franciszka i Skaławskiej, ur. w Kotowie, ochrzcz. 1733.19/IX. r. (LB Granowo), pułkownik J.Kr.Mci w r. 1758 (P. 1325 k. 146), starosta radziejowski 1759 r. (P. 1328 k. 28), starosta wałecki 1771 r. (Kc. 148 k. 12), kawaler orderu Św. Stanisława i kawaler maltański 1777 r. (P. 1354 s. 936; Kośc. 332 k. 127), starostwo wałeckie, po pierwszym rozbiorze już tylko tytularne, zrezygnował w r. 1782 na rzecz syna Franciszka (P. 1097 k. 510) podkomorzy wschowski w r. 1783, poseł na sejm 1786 r. (G. W. nr 69). Z prowizorycznych działów z bratem Józefem, przeprowadzonych 1755.16/VI. r. dostały mu się miasto Gołańcz i wsie: Chawłodno, Potulino, Jeziorki, Chojno, Smogulec, Smolary oraz folwarki Krzyżanki, Budki i Mostki w p. kcyń. (Ws. 92 k. 77), co potwierdziły działy dokonane w Chobienicach 1765.16/VI. r. Wymieniono wtedy w schedzie Macieja oprócz powyższych dóbr także pustki Adamierz i Jeleń, wszystko razem oszacowane na 470.000 złp. Dostały mu się również sumy: Na Radomicku 100.000 zł., na Bolechowie 30.000 zł., oraz inne drobniejsze wierzytelności. Wartość całej schedy wyniosła 601.266 zł., ale po potrąceniu długów ojcowskich i wyrównawczej spłacie brata zostawało ostatecznie tylko 214.533 zł. (P. 1119 k. 103). Od Maksymiliana M-go dostał w r. 1771 cesję praw do spadku po Teresie z Baranowskich M-ej, kasztelanowej śremskiej, w dobrach Grocholno, Rospętek, Dębogóra, Łankowice, Mielice, Gromadno, Spióry, Bąk, Tupadły, Sierniki, Szamocin, Lastkowo (Kc. 148 k. 12). Miasto Gołańcz oraz wsie: Smolary, Chwałodno, Chojno, Potulino, Jeziorki, Smogulec, folwarki: Krzyżanki, Budki, Mostki, pustki: Adamierz i Jeleń, młyny Brzostkowski, Miejski i Nowy, mocą kontraktu z 1775.13(16?)/VIII. r., sprzedał w r. 1777 za sumę 520.000 złp. Maksymilianowi M-mu (P. 1354 s. 936; Kośc. 332 k. 127). Od Franciszka Sczanieckiego, podczaszego i sędziego grodzkiego poznańskiego, i Wiktorii ze Skaławskich, wdowy po Józefie Lipskim, kasztelanie łęczyckim, kupił 1776.15/V. r. za 106.800 złp. dobra Spławie w p. pozn. (P. 1353 k. 314). Od Kajetana Grabskiego, stolnikowicza bracławskiego, kupił 1777.30(25?)/VI. r. za 410.000 złp. miasto Miłosław i wsie: Białe Piątkowo, Lipie, Orzechowo, Kozubiec, Budki Wielkie i Małe w p. pyzdr. (P. 1354 s. 681; Py 158 k. 795). Od Ignacego Ostena kupił w r. 1782, wedle kontraktu z 18/VII., wieś Gorzyce Wielkie w p. pyzdr. płacąc za nią 72.000 złp. (Py. 163 k. 95, 95v). Od brata Józefa dostał w r. 1784, jak już widzieliśmy, pojezuicki klucz suraski w wojew. wołyńskim (Py. 164 k. 110). Od Stanisława Dąmbskiego, wojewody brzeskiego kujawskiego, otrzymał w r. 1785 zabudowania, sady jabłeczne i grunta na przedmieściu Poznania zwanym Półwsie, nabyte od Szwertmanów (P. 1362 k. 356v). Za przywilejem z 1786.5/IX. r. dostał na własność dobra pojezuickie w pow. poznańskim: Dębina, Krzeszkowice i Koźle (P. 1112 k. 266). Orzechowo, wieś z majętności miłosławskiej, nierozgraniczoną z Czeszewem, wsią ks. Antoniego Jabłonowskiego, kasztelana krakowskiego, Maciej M. dla uniknięcia sporów granicznych, mocą ugody z 1786.17/VII. r. dał kasztelanowi, biorąc w zamian Kębłowo i dopłatę 10.000 zł. (Py. 163 k. 489). Dobra Spławie w r. 1787 sprzedał za 210.000 złp. Józefowi Mycielskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (P. 1364 k. 312, 1375 k. 88). Kębłowo sprzedał w r. 1790 za 100.000 zł. synowie swemu Prokopowi (Py. 165 k. 12), zaś swoją część ze spadku po ciotce Wiktorii ze Skaławskich Lipskiej, kasztelanowej łęczyckiej, w dobrach Kobylepole, Krzesiny i innych w p. pozn. dał t. r. synowi Franciszkowi, staroście wałeckiemu (Py. 166 k. 26). Dąbrowę sprzedał 1792.29/X. r. za 60.000 złp. synowie Józefowi (Hipot. Dąbrowy). Umarł 1797.10/IV. r. Ożenił się przed 1757.18/XII. r. z Seweryną Lipską (LB Kcynia), córką Prokopa, oboźnego wielkiego koronnego, i Teresy z Dąmbskich. Wzajemne dożywocie spisali oboje w r. 1758 (P. 1325 k. 146) a w r. 1759 oprawił jej 300.000 złp. posagu (P. 1328 k. 28). Skasowała ona w r. 1775 swe prawa na dobrach gołanickich (P. 1352 k. 232) i dostała jednocześnie od męża oprawę 300.000 złp. posagu na połowie jego dóbr (ib. k. 233). Żyła jeszcze 1801.18/I. r. (LB Opalenica). Najstarsze z dzieci, płaci nie wymienionej, ur. w Ludomach 1758.9/XI. r., umarło tamże 25/XII. t. r. (LB, LM Ludomy). Synowie: Jan Józef Ignacy, ur. w Gołańczy 1760.8/III. r. (LB Gołańcz), umarł po 10 tygodniach, pochowany 17/V. (A. B., Gołańcz, W. 42), Franciszek, Prokop, Józef, o tych trzech niżej, Stanisław, ur. ok. r. 1766, zmarł mając niespełna dwa lata i pochowany 1768.31/VIII. r. w Gołańczy u Bernardynów (A. B., Gołańcz, W. 42). Z córek, Anna (Anna Józefa Maria Teresa), ur. w Gołańczy 1767.10/VII. r. (LB Gołańcz), zaślubiła w Miłosławiu 1786.21/IX. r. Bonawenturę Jana Gajewskiego, kasztelanica rogozińskiego, potem starostę powidzkiego, który w r. 1787 skwitował teścia z 36.000 złp. na poczet jej posagu (P. 1364 k. 34). Rozwiodła się z nim i wyszła w Spławiu 1796.10/IV. r. za Stanisława Mycielskiego, wojewodzica inowrocławskiego. Umarła będąc wdową w Poznaniu 1840.1/III. r. Były ponadto jeszcze dwie córki, chyba bliźniaczki, Konstancja Franciszka Józefa Nepomucena i Anna Marianna Teresa Józefa, obie chrzczone z ceremonii 1773.19/III. r. (LB Chobienice), zapewne zmarłe w dzieciństwie.

a) Franciszek, syn Macieja i Lipskiej, ur. w Gołańczy, ochrzcz. 1761.10/IX. r. (LB Gołańcz). Po rezygnacji ojca uzyskał 1782.3/VI. r. nadanie starostwa wałeckiego (P. 1097 k. 510), co po pierwszym rozbiorze było już tylko czczym tytułem. Był szambelanem J.Kr.Mci i posłem na Sejm Wielki. Od stryja Józefa dostał w r. 1772 zapis 100.000 złp. (Ws. 95 k. 227), a od ojca, jak widzieliśmy, w r. 1790 otrzymał cesję jego praw do spadku w dobrach kobylopolskich po ciotce Lipskiej. Umarł bezżennie między r. 1795 a 1800.

b) Prokop (Prokop Rufin Józef), syn Macieja i Lipskiej, ur. w Gołańczy, ochrzcz. 1763.20/XI. r. (LB Gołańcz), rotmistrz kawalerii narodowej (Py. 165 k. 12), sędzia pyzdrski i kawaler orderu Św. Stanisława 1793 r. (LC Pawłowice). Kupił od ojca, jak było wyżej, w r. 1790 Kębłowo. W r. 1797 był dziedzicem Kotowa, Woźnik i Chobienic. Umarł 1800.28/V. r., pochowany w Woźnikach (LM Chobienice). Zaślubił w Pawłowicach 1793.10/I. r. Katarzynę (Katarzynę Reginę Barbarę Cecylię) Mielżyńską, córkę Maksymiliana, pisarza wielkiego koronnego, i Konstancji z Czapskich (LC Pawłowice), ur. w Rębiniu 1775.24/XI. r. (LB Rąbiń), zmarłą 1817.14/II. r. (LM Chobienice; Nekr. Paradyż), pochowaną w Woźnikach. Syn Hieronim (Hieronim Michał Konstanty Józef Ksawery Augustyn), ur. w Kotowie, ochrzcz. 1793.30.IX. r. (LB Granowo), umarł 1797.5/VIII. r. (LM Pawłowice). Z córek, Teresa (Teresa Konstancja Seweryna Jozefa Nepomucena), ur. w Kotowie 1795.28/IV. r. (LB Granowo), zaślubiła w pałacu chobienickim 1816.14/II. r. Kaspra Potulickiego, dziedzica Więcborka. Gabriela (Gabriela Maria Konstancja Józefa), ur. w Kotowie 1798.24/III. r. (LB Chobienice), zaślubiona w pałacu chobienickim 1819.23/V. r. Kazimierzowi hr. Potulickiemu, zmarła w Nizzy 1822.19/II. r. Konstancja (Konstancja Seweryna Anna Stanisława), ur. 1799.3/XI. r. (ib.), dziedziczka Woźnik, wyszła w pałacu chobienickim 1820.5/VII. r. za Macieja Mielżyńskiego, umarła w Poznaniu 1844.23(25?)/III. r., pochowana w Woźnikach.

c) Józef (Stanisław Józef Jan Daniel), syn Macieja i Lipskiej, ur w Gołańczy 1765.14/X. r. (LB Gołańcz), starosta klonowski. Dziedzic Miłosławia, Iwna, Wiktorowa, Ruśca i Zberkowa, od ojca, jak widzieliśmy, kupił 1792.29/X. r. za 60.000 zł. Dąbrowę. Spisał testament 1824.20/VII. r. i umarł 4/XI. t. r. Zaślubił w Siedmirogowie 1798.14/X. r. Franciszkę Niemojewską (LC Borek), córkę Ignacego, stolnika wieluńskiego, i Katarzyny z Walknowskich, ur. w Psarach 1781.19/X. r., zmarłą w Iwnie 1863.22/VII. r., pochowaną w Woźnikach (Dz. P.). Synowie, Maciej i Seweryn, o których niżej, Eugeniusz Józef Ludwik Franciszek, ur. 1808.26/VIII. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), zmarły dzieckiem, Ignacy, po ojcu właściciel Dąbrowy (Hipot. Dąbrowy), zginął w r. 1831 w bitwie pod Szawlami. Córka Aniela wyszła przez 1837.14/IX. r. za Teodora hr. Mycielskiego z Chociszewic, zmarła w r. 1845.

(a) Maciej (Maciej Józef Francisek z Asyżu), syn Józefa i Niemojewskiej, ur. w Winnogórze 1799.15/IX. r. (ceremonia chrztu 1820.30/VI. r. w Farze Pozn.), właściciel Iwna, Gościeszyna, Dąbrowy, Błocka, Kazimierza, Wojciechowa, Kotowa, Chobienic, kupił 1843.1/VII. r. od Tertuliana Koczorowskiego za 125.000 tal. dobra gościeszyńskie (Hipot. Gościeszyna). Umarł w Kazimierzu w Król. Polskim 1870.5/III. r., pochowany w Woźnikach (LM Ptaszkowo; Dz. P.). Zaślubił w pałacu chobienickim 1820.6/VII. r. Konstancję Mielżyńską, córkę Prokopa, rotmistrza kawalerii narodowej, i Katarzyny z Mielżyńskich (LC Chobienice), ur. 1799.1/XI. r., dziedziczką Woźnik, zmarłą w Poznaniu 1844.23/III. r., pochowaną w Woźnikach (LM Św. Marcin, Pozn.; LM Ptaszkowo, tu data zgonu 25/III.). Synowie: Józef, Jan, Karol i Seweryn, ur. i zmarły 1845.28/III. r. Z córek, Maria (Maria Katarzyna Franciszka Gabriela Łucja), ur. w Chobienicach 1821.12/XII. r., wyszła w Poznaniu 1842.31/VII. r. za Jana hr. Bnińskiego z Samostrzela, zmarłego w Poznaniu 1847.4/XI. r., umarła w Warszawie 1878.25/II. r. Franciszka (Franciszka Teresa Aniela Barbara Nepomucena), ur. w Toruniu 1826.15/V. r., zaślubiona w Poznaniu 1853.1/VI. r. Adolfowi Koczorowskiemu z Witosławia, zmarłemu 1863.16/X. r., zmarła sama 1904.27/V. r. Katarzyna (Katarzyna Adelajda Ignacja Gertruda Apolonia), ur. w Chobienicach 1828.15/XI. r., zaślubiła w Warszawie 1848.16/VII. r. Stanisława hr. Broel Platera z Wroniaw, zmarłego w Warszawie 1890.10/X. r., zmarła tamże 1899.12/XII. r. (Konarski Sz., Platerowie, ale według Dz. P. zmarła między 15/IX. a 2/X.). Teresa, ur. 1833 r., zmała 1834 r., pochowana w Woźnikach. Teresa Stanisława, ur. w Chobienicach 1836.6/V. r. (LB Chobienice), zmarła i pochowana tam w r. 1837. Gabriela (Gabriela Franciszka Maria Augustyna), ur. w Chobienicach 1841.28/VIII. r. (ib.), zaślubiła w Iwnie 1872.9/V. r. Pawła Kończę. Umarła w styczniu 1907 r. w Szeszołkach w gub. wileńskiej (Dz. P.).

aa. Józef (Józef Prokop Seweryn Kazimierz), syn Macieja i Konstancji z Mielżyńskich, ur. w Chobienicach 1824.17/III. r. (LB Chobienice). Prezes Towarzystwa Pomocy Naukowej, dyrektor Bazaru, Rady Nadzorczej Spółki Melioracyjnej. Właściciel Kotowa, Borzysławia i Woźnik w p. bukowskim (1.333 ha), Iwna, Bugaju i Chorzałek 1.649 ha), Sannik (503 ha), Rujsc (305 ha), Wiktorowa (458 ha) w pow. średzkim, a po śmierci brata Jana Dąbrowy, Błocka i Stradynia (3.445 ha) oraz Gościeszyna (1.225 ha) w p. babim., dalej: Miłosławia, Gorzyc, Kembłowa, Białego Piątkowa, Kozubca, Chrustowa (5.105 ha) w p. wrzesińskim, Dębna (1.218 ha) w p. wyrzyskim. Kupił na subhaście 1881.16/XII. r. za 1.800.000 m. dobra Ryńsk w p. toruńskim, składające się z óśmiu folwarków (16.000 m.m.), ale w r. 1886 odprzedał je Lehmannowi z Berlina (Dz. P.). Klucz miłosławski po r. 1895 sprzedał Józefowi Kościelskiemu. Umarł w Iwnie 1900.12/VIII. r., nocą we śnie, pochowany w Woźnikach (LM Gościeszyn; LM Ptaszkowo; Dz. P.). Zaślubił w Poznaniu w kościele Najśw. Marii Panny 1868.21/I. r. z Emilią hr. Bnińską, córką Maksymiliana i Seweryny z Żółtowskich (LC. Cerekwica), ur. w Pamiątkowie 1846.22/V. r., zmarłą w Poznaniu 1898.6/IV. r., pochowaną w Woźnikach 9/V. (LM Św. Marcin, Pozn.; LM Ptaszkowo; Dz. P.). Z córek, Maria (Maria Franciszka Konstancja), ur. w Iwnie 1869.2/IX. r. (LB Iwno), właścicielka Dębna, zaślubiła w Poznaniu w kościele Najśw. Marii Panny 1892.27/IV. r. Zygmunta Kurnatowskiego, właściciela Przysieki, który Dębno sprzedał za 282.000 m. siostrze swej żony, Izabeli, odkupując od niej w r. 1902 za 4.000.000 m. dobra gościeszyńskie. Umarła 1925.21/II. r., pochowana w Gościeszynie. Gabriela (Gabriela Izabela Seweryna), ur. w Iwnie 1871.4/VIII. r. (LB Iwno), zaślubiła w Iwnie 1899.25/IV. Józefa hr. Jezierskiego, właściciela Przybysławic w Król. Polskim. Wniosła mu Dębno, gdzie umarł 1930.12/IV. r. Konstancja (Konstancja Juliana Maria), ur. w Iwnie 1873.2/II. r. (LB Iwno), właścicielka Kotowa, kupiła ok. r. 1902 od Antoniego Potulickiego majętność Siedlecką koło Kostrzynka, a w r. 1908 od firmy Drwęski i Langner nabyła Bożejewo i Wysławice w p. średz. (ok. 4.000 m.m.) (Dz. P.). Umarła po drugiej Wojnie Światowej. Seweryna (Seweryna Emilia Maria Julia Joanna), ur. w Iwnie 1875.8/I. r. (LB Iwno), właścicielka Iwna, Sannik, Wiktorowa, Rujśców i Chorzałek w p. średz., zaślubiła w Pawłowicach 1901.20/VII. r. Ignacego hr. Mielżyńskiego. Umarła 1961.19/I. r.

bb. Jan, syn Macieja i Mielżyńskiej, ur. w Chobienicach 1831.2(22?)/VI. r., właściciel Chobienic, Dąbrowy i Gościeszyna, umarł w Nizzy 1863.23/II. r., pochowany w Woźnikach 16/III. (Dz. P.). Ożenił się 1853.12/XII. r. z Anną hr. Kwilecką, córką Hektora i Izabeli z hr. Taufkirchen, ur. 1836.3/VI. r., zmarłą w Dreźnie 1924.6/IV. r., pochowaną w Kwilczu (ib.).

cc. Karol (Karol Ignacy), syn Macieja i Mielżyńskiej, ur. w Chobienicach 1838.18/VII. r. (LB Chobienice), właściciel Chobienic, Wojciechowa, Godziszewa i Nieborzy, zaś w Król. Polskim Kazimierza. Chobienice (16.000 m.m.) sprzedał w r. 1895 synowi Maciejowi (Dz. P., wiad. z 5/XI.). Umarł w podróży między Gnieznem i Nakłem, 1904.16/VII. r., pochowany w Woźnikach (LM Ptaszkowo; Dz. P.). Zaśłubił w Sadkach 1866.24/IV. r. Emilię hr. Bnińską, córkę Ignacego i Emilii z Łąckich, ur. w Samostrzelu 1846.16/VII. r., zmarłą w Chobienicach 1925.25/IX. r. Synowie: Jan, Maciej i Ignacy. Córka Emilia (Emilia Konstancja Katarzyna), ur. w Chobienicach 1873.8/IV. r. (LB Chobienice), zaślubiła tamże 1892.4/II. r. Stanisława hr. Korzbok Łąckiego z Posadowa, zmarłego w Poznaniu 1937.2/XII. r., pochowanego we Lwówku. Męża przeżyła.

aa) Jan (Jan Maciej Feliks), syn Karola i Bnińskiej, ur. w Chobienicach 1868.15/VI. r. (ib.), umarł w Samostrzelu 1910.30/IV. r., pochowany w Woźnikach (Dz. P.).

bb) Maciej (Maciej Ignacy Przecław), syn Karola i Bnińskiej, ur. w Chobienicach 1869.13/X. r. (LB Chobienice), poseł do Reichstagu 1903, 1907 i 1912 r., w czasie I Wojny Światowej rotmistrz wojsk niemieckich, od r. 1920 rotmistrz wojsk polskich, potem major, wreszcie 1921 r. podpułkownik. Naczelny dowódca sił wojskowych w powstaniu śląskim 1921 r. używał pseudonimu "Nowina-Doliwa". Zrazu właściciel Chobienic z Wojciechowem, Grodziszczka i Nieborza w p. babimojskim, dóbr nabytych od ojca w r. 1895, sprzedał je w r. 1910 bratu Ignacemu (Dz. P.). W r. 1927 kupił Gołębiewko koło Tczewa, tam mieszkał do r. 1939. Umarł w szpitalu w Wiedniu 1944.4/I. r. (PSP). Ożenił się najpierw 1896.15/IX. r. w Łodzi (koścół parafialny Będlewa) z Felicją Potocką, córką Bolesława i Józefy z hr. Mycielskich, ur. w Poznaniu 1875.3/XI. r., dziedziczką ordynacji wojnowicko-dakowskiej, zastrzeloną przez męża w Dakowach Mokrych 1913.20/XII. r., pochowaną w Woźnikach (LM Ptaszkowo; Dz. P.). Drugą jego żoną była pośłubiona w Berlinie 1918.29/IV. r. Wiktoria Henrieta Maria Adutt, córka Adutt-Effendiego, dyplomaty tureckiego, ur. w Badenie koło Wiednia 1896.8/VI. r. Z pierwszej żony syn Karol (Karol Maciej Feliks), ur. w Chobienicach 1906.22/I. r., adoptowany przez stryja Ignacego, ordynat na Dakowach Mokrych, bezżenny. Zrazu dziedzic Daków Mokrych i Suchych (825 ha), Sznyfina (432 ha) i Uścięcic (629 ha) w pow. wągrow., potem w tymże powiecie tylko Wojnowic z folw. Łagwy (1.573 ha), Szewców z folwarkami Kozłowo i Zgoda (1.021 ha). Z córek, Aniela (Aniela Józefa Felicja), ur. 1897.29/X. r., zaślubiła w Poznaniu 1927.2/II. r. Zygmunta Ostrowskiego. Józefa (Józefa Felicja Emilia Maria Gabriela), ur. w Chobienicach 1900.15/XI. r., zaślubiła tam 1923.7/VI. r. Józefa Wichlińskiego, umarła 1931.12/VIII. r. Emilia (Emilia Felicja Józefa Aniela Gabriela), ur. w Chobienicach 1903.28/XII. r., zmarła tamże 1904.20/XII. r. (LB, LM Chobienice; Dz. P.). Z drugiej żony córka Sybilla (Sybilla Emilia Maria), ur. w Wiesbaden 1920.19/IV. r., zaślubiona 1-o v. 1939.20/VI. r. Jerzemu Szczeniowskiemu, rozwiedziona, poszła 2-o v. za Jerzego Sorondo, mieszkają w U.S.A.

cc) Ignacy (Ignacy Maciej Karol), syn Karola i Bnińskiej, ur. w Poznaniu 1871.19/II. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.; LB Chobienice), rotmistrz wojsk niemieckich w I Wojnie Światowej, uczestnik powstania wielkopolskiego, dowódca odcinka łabiszyńskiego, inicjator w r. 1920 wystawienia ochotniczego wielkopolskiego pułku jazdy (potem 26 pułk ułanów wielkopolskich), co w części robił własnym kosztem. Dowodził tym pułkiem najpierw w walkach z Niemcami, potem na froncie wschodnim. Podpułkownik w r. 1920, przeniesiony do rezerwy w r. 1921. Był prezesem zarządu Bazaru. Właściciel Kazimierza w Król. Polskim, od Jerzego v. Brandis w r. 1907 kupił Krześlice (2.356 m.m.) w p. pozn. (Dz. P.), a w r. 1910 od brata Macieja nabył dobra chobienickie tj. Chobienice z folwarkami Wojciechowo i Nowina (2.032 ha), Godziszewo z folw. Morki (629 ha), Grójec (547 ha), Nieborza (275 ha) w pow. wolsztyńskim. Był też właścicielem Drzązgowa (759 ha) i Siedlca (680 ha) w pow. średzkim, Czachórek (175 ha) w pow. pozn. Umarł w Iwnie 1938.11/I. r. (Dz. P.). Ożenił się w Pawłowicach 1901.20/VII. r. z Seweryną Mielżyńską, córką Józefa i Emilii z Bnińskich, ur. w Iwnie 1876.15/I. r., zmarłą 1961.19/I. r., właścicielką Iwna, Sannik, Wiktorowa, Rujsców i Chorzałek. Syn Józef, ur. w r. 1902, umarł w Iwnie 1905.21/I. r., pochowany w Woźnikach (LM Ptaszkowo; Dz. P.). Ignacy M. adoptował swych krewnych: Jerzego M-go (1928.23/V. r.), Józefa Kurnatowskiego (1922.9/III. r.), Karola M-go (1922.9/III. r.), Zygmunta Kurnatowskiego i Andrzeja M-go.

(b) Seweryn (Seweryn Józef Stanisław Gomor), syn Józefa i Niemojewskiej, ur. w Poznaniu 1804.10/X. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). W r. 1831 służył w pułku jazdy poznańskiej, został rotmistrzem. Potem na emigracji, wrócił do Poznańskiego r. 1842. Wiezień w Sonnenburgu i Moabicie w r. 1846, członek Wydziału Wojennego w r. 1848. Położył niemałe zasługi dla rozwoju oświaty i kultury w Wielkopolsce. Hojny mecenas Towarzystwa Przyjacół Nauk w Poznaniu, od r. 1871 honorowy prezes, umarł w Miłosławiu 1872.17/XII. r. (Dz. P.; PSB). Był właścicielem Miłosławia. Wspólnie z bratem Józefem kupili 1871.25/X. r. od Kolskiej nieruchomość przy ulicy Młyńskiej (dziś Seweryna Mielżyńskiego) na użytek Towarzystwa Przyjaciół Nauk (Dz. P.). Ożenił się w Poznaniu 1842.31/V. r. z Franciszka Wilxycką, liczącą lat 36, dziedziczką dóbr Rynek (LC Św. Małgorzata, Pozn.), zmarłą w Miłosławiu 1874.11/I. r. (Dz. P.). Ich syn Seweryna żył tylko jedną minutę 1845.28/III. r. (LM Św. Marcin, Pozn.).

3) Jakub, syn Krzysztofa i Niegolewskiej, ur. w Niegolewie 1625.14/V. r. (Kopia pob. pam.). Z cesji ojca starosta kcyński, które to starostwo po jego śmierci wróciło do ojca. Był tym starostą w r. 1650, kiedy zapisywał dług 1.870 zł. Marcinowi Szołdrskiemu (Kośc. 302 k. 410). Umarł w r. 1653 (Kopia pob. pam.). Jego żoną była w r. 1651 Anna Konstancja Grudzińska, córka Zygmunta, wojewody kaliskiego, i Anny z Opalińskich, wdowa 1-o v. po Adamie Olbrachcie Przyjemskim, kasztelanie gnieźnieńskim (Kośc. 302 k. 554; Ws. 56 k. 29). Umarła w Osiecznie 1664 r., krótko po 14/X., pochowana tam "obok męża", chyba pierwszego (Kopia pob. pam).

(III) Łukasz, syn Wojciecha i Iwieńskiej, sekretarz J.Kr.Mci 1589 r. (M. K. 135 k. 632), sekretarz i dworzanin królewski 1598 r. (M. K. 142 k. 25), mianowany 1600.30/VII. r. podkomorzym kaliskim (ib. 145 k. 171v). Jemu i jego żonie Krzysztof z Budzisławia Wysockie, starosta gnieźnieński, w r. 1614 cedował za konsensem królewskim z 24/V. t. r. starostwo powidzkie (M. K. 156 k. 257v; P. 992 k. 895) Umowa z Wysockim zawarta 10/IV. była sprzedażą za 10.000 złp. praw dożywotnich na Powidzu z przyległymi wsiami i na wsi Rumiejki (Py. 137 k. 274v). Kasztelan gnieźnieński 1617 r. (G. 74 k. 180). Konsens na scedowanie starostwa powidzkiego synowi Łukaszowi dostał 1620.15/XII. (M. K. 165 k. 63), i powtórnie 1625.28/II. r. (ib. 173 k. 7v). Jeszcze nieletni w r. 1579 (Py. 116 k. 429), dawał w r. 1588 Stanisławowi Bronikowskiemu zobowiązanie za Adama Czarnkowskiego, starostę pyzdrskiego (P. 950 k. 177). Od króla dostał 1589.27/VII. r. roczną pensję 600 złp. a żup bydgoskich (M. K. 135 k. 632). Współspadkobierca brata Wojciecha, dziedzica w Brudzewie, 1599 r. (G. 66 k. 225). Od Krzysztofa z Tomic Iwieńskiego nabył wyderkafem na trzy lata w r. 1600 za 12.000 złp. wsie Powiercie i Leśnicę w p. kon. (P. 1403 k. 759v), z młynem na Warcie w Powierciu. W r. 1601 dodał jeszcze Iwieńskiemu do tego wyderkafu sumę 4.0000 złp. (P. 1404 k. 111v), a intromisję do tych wsi uzyskał w r. 1602 (I. Kon. 30 k. 385). Kupił je od Iwieńskiego wraz ze wsią Zawady w r. 1606 za 35.000 złp. (P. 1405 k. 591v). Z działów spadku po ojcu i po bracie Wojciechu, przeprowadzonego w r. 1608, wziął: wieś Brudzewo z pustką Grabianki, wsie Wyrzytowo i Rudy, części wsi Moszczenica i Staw w p. pyzdr., z obowiązkiem dopłacenia bratu Mikołajowi 19.000 złp. (Py. 47 k. 208v, 210). Spłacając ów dług, sprzedał temu bratu wyderkafem t. r. za 18.000 złp. Powiercie, Leśnicę i Zawady (Py. 47 k. 212). Od Jana Roli Bratuskiego kupił w r. 1613 za 9.000 złp. Ruchocino w p. gnieźn. (P. 1408 k. 606v). Dziedzic Grabonoga wp. kośc. 1619 r. (Kośc. 127 k. 770v). Od Wojciecha M-go w r. 1622 kupił za 26.000 złp. miasto Mielżyn z przedmieściami, folwarkiem i wsiami przyległymi, Mielżynko i Lipe w p. pyzdr., jednocześnie sprzedając wyderkafem Powiercie, Leśnicę i Zawady za 21.000 złp. Stefanowi Żychlińskiemu (P. 1413 k. 464, 466). Powiercie, Zawady i Leśnicę dał w r. 1626 synowi Łukaszowi (P. 1415 k. 387). Nabywszy od brata Mikołaja, jako opiekuna nieletniego Piotra z Tomic Iwieńskiego, za 35.000 złp. wsie Czechowo i Jarząbkowo oraz części zwane Michałki i Jelitowo, intromitowany do nich w r. 1627 (Py. 143 k. 27). Umarł w r. 1628, po 15/I. (Ws. 41 k. 11v, 15, 255). Już po jego śmierci rejestr podymnego w jego dobrach mówił o 33 dymach w Brudzewie, 11 w Rudzie i 12 w Wyrzutowie, które podymne miało dlań wynosić 28 zł. (Py. 143 s. 6). Żonie swej Elżbiecie Czackiej, córce Baltazara, komornika ziemskiego poznańskiego, oprawił w r. 1593 posag 4.500 złp. na połowie Jaworowa w p. gnieźn., odziedziczonej po ojcu przez niego i jego braci (P. 1401 k. 4v). Oprawił jej znowu w r. 1606 posag 5.000 złp. na częściach Brudzewa, Wyrzutowa, Rudy, Moszczenicy i Stawu p. pyzdr., wsi dziedziczonej po bracie Wojciechu (P. 1405 k. 578v). Na całych wsiach: Brudzewo, Wyrzutowi i Rudy oraz na częściach Moszczenicy i Stawu w r. 1613 oprawił żonie 10.000 złp. posagu (P. 1408 k. 444v). Siostra Elżbiety, Anna Czacka, żona Łukasza z Błociszewa Gajewskiego, sprzedała t. r. szwgrowi M-mu za 7.500 złp. swoje części we Wrześnicy (dziś Brześnica) i Studzionnej w p. kośc. (ib. k. 565). Elżbieta wespół z tą siostrą, odziedziczone po stryju ks. Andrzeju Czackim, dziekanie włacławskim, części w Rogowie i Włostowie p. kośc. sprzedały t. r. za 6.500 złp. Stanisławowi Czackiemu (ib. k. 565v). Mężowi dała w r. 1624 części wsi Staw w p. pyzdr. (P. 1414 k. 1156). Nie żyła już w r. 1628 (Ws. 41 k. 15). Synowie, Baltazar i Łukasz. Córka Anna najpierw w r. 1623 wyszła za Andrzeja z Bnina Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego, była wdową w r. 1625, a 1627 r. poszła 2-o v. za Remigiana z Otoka Zaleskiego, starostę ostrskiego i wareckiego, z czasem referendarza koronnego i kasztelana łęczyckiego, który przed śłubem dał przyszłemu teściowi zobowiązanie oprawienia jej 20.000 złp. (Py. 143 k. 145v). Umarła między r. 1630 a 1634.

1. Baltazar, syn Łukasza i Czackiej, mocą prowizji papieskiej z 1614.9/XI. r. wprowadzony 1615.3/XIII. r. na koadiutorię kanonii gnieźnieńskiej fundi Kobiele, złożył wprawdzie w r. 1616 przysięgę kapitule, ale po śmierci kanonika Adriana Żernickiego tej kanonii nie objął, bo zapewne już wtedy nie żył (Korytkowski).

2. Łukasz, syn Łukasza i Czackiej, starosta powidzki, mocą uzyskanych przez ojca konsesnsów królewskich na dokonanie dlań cesji. Niewątpliwie jednak dopiero drugi konsens z 1625.28/II. r. oznaczał realne przekazanie tej królewszczyzny, to znaczy miasta Powidza z wójtostwem i wsiami: Przybrodzin, Charbin, Wylatkowo, Rumiejki (M. K. 173 k. 7v). Od ojca dostał w r. 1626 dobra Powiercie, Zawady i Leśnica (P. 1415 k. 387), zaś w r. 1628 zobowiązanie zrezygnowania za 40.000 zł. wsi Grabonóg, części Podrzecza, oraz połów wsi Wrześnica i Studzianna w p. kośc. (Ws. 41 k. 15). Prawa swe do części wsi Chwalibóż, należącej do starostwa brzeskiego kujawskiego, cedował t. r. Tomaszowi Dzierżawskiemu (Ws. 41 k. 255). Od Jana M-go kupił w r. 1628 za 10.000 złp. połowę miasta Mielżyna (P. 1416 k. 25v). Dom położony w tym mieście z pewnymi rolami kmiecymi w r. 1629 dał małżonkom Przybyszewskim za ich wierne służby świadczone zmarłemu ojcu a jemu samemu (P. 1416 k. 388). Części w Wrześnicy, Grabonogu i Studziannej sprzedał t. r. za 29.000 złp. Barbarze Rozdrażewskiej, wdowie po Janie Kostce, staroście lipskiemu (ib. k. 569). Dobra Powiercie, Leśnicę i Zawady t. r. sprzedał za 30.000 złp. Janowi Smoguleckiemu (ib. k. 626v). W chwili śmierci należały doń następujące majętności: Brudzewo, Wyrzutowo, Rudy, Moszczenica, części w Stawie, Czechowie, Jarząbkowie, Jelitowie i Żołczu, miasto Mielżyn, wsie: Mielżynko, Lipe i Ruchocinko (Py. 146 s. 56). Trzymał jeszcze ponadto pewne dobra królewskie na Kujawach: Piołunowo, Złotniki, Pczeninko, Żukowice w wojew. brzeskim, Wielewie, Buszkowo, Chrząstkowo i Osiek w wojew. inowrocławskim (Kośc. 296 k. 32). Pozostawił swym spadkobiercom 15.000 złp. długów (P. 1416 k. 1166). Umarł bezpotomnie między 1629.16/VII. r. a 1630.15/VII. r., a spadek po nim brała siostra Anna zamężna Zaleska (Py. 146 s. 56; Ws. 28 k. 108), która Mielżyn celem uwolnienia dóbr spadkowych od długów i dla spłacenia oprawy wdowy po Łukaszu sprzedała w r. 1630 za 30.000 złp. Janowi M-mu, stryjecznemu bratu Łukasza (P. 1416 k. 1166). Żoną jego była Marianna Rozdrażewska, córka Kaspra, kasztelana śremskiego, i Katarzyny z Lubieńca Niemojewskiej, i 1628.15/I., krótko przed ślubem, zobowiązał się oprawić jej w posagu 25.000 zł. gotowizną i 6.000 zł. wyprawy na wsiach: Powiercie, Leśnica i Zawady z młynami wodnymi, oraz na macierzystych połowach we Wrześnicy i Studziannej z częścią młyna we Wrześnicy (Ws. 41 k. 15).

(IV) Mikołaj, syn Wojciecha i Iwieńskiej, mianowany stolnikiem kaliskim 1606.20/IV. r. (M. K. 151 k. 28, 28v), kasztelan biechowski w r. 1619 (Py. 40 k. 276), kasztelan gnieźnieński 1628 r. (Py. 143 k. 90). W r. 1579 był jeszcze nieletnim (Py. 116 k. 429). Współspadkobierca zmarłego brata Wojciecha w r. 1599 (G. 66 k. 225), braci Krzysztofa i Łukasza w r. 1608 pozywał o wydzielenie go po równi z tego spadku (Py. 134 k. 90), a z dokonanych t. r. działów otrzymał Kawęczyn (Kawęczynko) w p. gnieźn. i dopłaty od braci, od Łukasza 19.000 złp., od Krzysztofa 2.000, przy czym Łukasz z większości najeżnej od siebie sumy uiścił się sprzedając Mikołajowi wyderkafem za 18.000 złp. Powiercie, Leśnicę i Zawady wraz z młynem Powierckim (Py. 47 k. 210, 212). Od Maksymiliana Przerębskiego, starosty piotrkowskiego, i żony jego Zofii z Ostroroga, za konsensem królewskim z 1609.15/IV. r., uzyskał cesję wsi Grabowo, Krzywagóra i Ulejno ze starostwem pyzdrskim, do których oboje zostali intromitowani w r. 1609. (M. K. 154 k. 49v, 50; Py. 134 k. 106v), zaś 1611.17/X. r. dostali te dobra w dożywocie (M. K. 153 k. 346, 347). Mikołaj 1628.30/IX. r. uzyskał konsens królewski na scedowanie tego dożywocia zięciowi Przecławowi Leszczyńskiemu i swej córce Annie (M. K. 177 k. 99, 100; Py. 143 k. 90). Ostatecznie jednak, za konsensem królewskim datowanym z obozu pod Smoleńskiem 1634.23/II. r., powtórzonym w Warszawie 3/VIII. t. r. scedował te dobra bratankowi Adamowi M-mu (M. K. 180 k. 281v, 324, 324v). Od spadkobierców Marcina Szczycińskiego w r. 1611 kupił za 8.000 złp. Szczytniki z pustką Kosmowo w p. gnieźn. (P. 1407 k. 630v). Od Łukasza z Wierzbna Rydzyńskiego w r. 1613 kupił za 6.000 złp. Kawczyno w p. kośc. (P. 1408 k. 415v), ale zrazu mu tę wieś za tyle samo odprzedał (ib. k. 427). Był w r. 1616 dziedzicem miasta Targowa Górka i części wsi Orzeszkowo w p. pyzdr. (P. 1410 k. 260). Od poznańskiego konwentu dominikanek Św. Katarzyny nabył w r. 1626 wieś Słępowo w p. gnieźn. (P. 1415 k. 305) i t. r. wieś tę sprzedał za 4.500 złp. Januszowi Krzekotowskiemu (ib. k. 442). W r. 1629 płacił podymnego ze swych dóbr w powiecie pyzdskim 4 zł. z 8 dymów w części Orzeszkowa, 6 zł. z 12 dymów w Osieku, 8 zł i 15 gr. z 4 dymów w Wielawsi i z 3 dymów w Małewsi, 15 zł z 30 dymów w części Mielesznej Górki (Py. 143 s. 12, 15, 28, 67). Zięcia Leszczyńskiego pozywał w r. 1634 o zwrot 15.000 zł. posagu po bezdzietnej śmierci swej córki (Py. 145 s. 212). Orzeszkowo i część w Dominowie w r. 1634 sprzedał wyderkafem za 7.000 złp. bratankowi Adamowi M-mu (P. 1418 k. 150). Od Marianny z Tomic Iwińskiej, żony Zygmunta Grudzińskiego, kupił w r. 1639 za 6.000 złp. czwartą część wsi Urzazowo (dziś Uzarzewo) i Święcino, dobra odziedziczone przez nią wespół z bratem Piotrem po ojcu Krzysztofie Tomickim (P. 1419 k. 1164). W Targowej Górce założył szpital w r. 1628 i wystawił nowy drewniany kościół, poświęcony w r. 1636, odrestaurował też stojącą osobno kaplicę pod wezw. św. Małgorzaty (Łukaszewicz). Nie żył już w r. 1641 (G. 80 k. 840). Żoną jego była Katarzyna Rokossowska, córka Jakuba, podskarbiego wielkiego koronnego, i Katarzyny Gościejewskiej, wdowa 1-o v. po Adamie z Sielca Witosławskim, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1609 (N. 165 k. 370). Jeszcze jako wdowa, zastawiła ona w r. 1606 swe oprawne dobra Gorzeń w p. bydgoskim Marcinowi Małowiejskiemu, który teraz, w r. 1609, cedował ów zapis jej obecnemu mężowi (N. 167 k. 280v). W r. 1616 otrzymała od męża oprawę 12.000 złp. posagu na mieście Targowa Górka i częściach wsi Orzeszkowo w p. pyzdr. (P. 1410 k. 260). Jedyna córka Anna, w r. 1627 żona Przecława Leszczyńskiego, wojewodzica brzeskiego, bezdzietna, umarła między r. 1629 a 1633.

III) Łukasz, syn Mikołaja i Brudzewskiej, obok braci w r. 1532 pozywany przez Jana Baranowskiego (P. 874 k. 64), mianowany w r. 1550 przez brata Wojciecha jednym z opiekunów jego dzieci (G. 335a k. 365) w latach 1554-1559 współ z tym bratem niedzielny dziedzic w Brudzewie, Wyrzutowie, Rudzie, Stawie oraz w pustkach Grabionkach i Moszczenicy, częścią odziedziczonych po Adrzeju Kiełczy Brudzewskim, częścią nabytych od innych spadkobierców tegoż Brudzewskiego (P. 895 k. 85v, 1396 k. 149, 188v, 428; Py. 176 k. 105v; G. 36 k. 78v). Współdziedzic części odziedziczonych po bracie Piotrze we wsiach Kąpiel, Przecław i Szyszłowo 1559 r. (P. 901 k. 379, 1397 k. 41v), był też w r. 1561 dziedzicem całego miasta Mielżyna oraz wsi Mielżynko i Lipe (ib.). Umarł między r. 1566 a 1576 (G. 46 k. 231v; Py. 113 k. 132). Jego żoną była Barbara Strykowska, córka Piotra, której w r. 1561 oprawił posag 2.000 złp. na mieście Mielżynie oraz na wsiach Mielżynku i Lipiu (P. 903 k. 381, 1397 k. 41v). Synowie: Mikołaj i Wojciech, o których niżej, i Łukasz, nieletni w r. 1576 (Py. 113 k. 132), o którym niczego więcej nie wiem. Chyba już nie żył w r. 1579. Z córek, Anna była w r. 1582 żoną Jana Siedleckiego, zmarłego między r. 1584 a 1594 żyła jeszcze w r. 1598. Zofia poślubiła 1-o v. w r. 1584, krótko po 9/IV. Andrzeja Włoszynowskiego z Janówca, zmarłego między r. 1589 a 1598, była jeszcze wdową w r. 1600, a już w latach 1605-1610 widzimy ją 2-o v. za Piotrem Mierzwińskim, zmarła po r. 1613.

(I) Mikołaj, syn Łuaksza i Strykowskiej, nieletni w latach 1576-1580, zrazu pozostawał pod opieką stryja Wojciecha, a potem syna tego stryja a swego stryjecznego brata, Wojciecha (Py. 113 k. 132, 116 k. 429; G. 58 k. 161; P. 932 k. 622). Tego stryjecznego brata w imieniu własnym i swego brata Wojciecha w r. 1584 skwitował z opieki (P. 943 k. 785) i t. r. sam został z jednym z opiekunów dzieci Jana Siedleckiego i siostry swej Anny z M-ch (N. 161 k. 109v). Celem dokonania sprzedaży domu na przedmieściu poznańskim Piaski, nabytego od Zofii Włoszynowskiej, mianował plenipotentem w r. 1585 Wojciecha M-go stryjecznego brata (I. Kon. 21 k. 283v). Zapisał w r. 1609 300 złp. Jadwidze z Cienina, wdowie po Janie Jabłkowskim (G. 70 k. 153). Nie żył już w r. 1612. Był bezdzietnym. W grodzie radziejowskim żonie swej Barbarze Wilczyńskiej, wdowie 1-o v. po Jakubie Smerzyńskim, w r. 1594 oprawił posag 6.370 złp. na wsi Mielżynku i na połowie miasta Mielżyna, należnych sobie z działów z bratem Wojciechem (Py. 47 k. 75). Barbara, będąc wdową i po tym drugim mężu, w r. 1612 zapisała dług 300 zł. swemu bratu Łukaszowi Wilczyńskiemu (G. 71 k. 345). Żyła jeszcze w r. 1614 (P. 992 k. 331v; I. Kon. 38 k. 66v).

(II) Wojciech, syn Łukasza i Strykowskiej, nieletni w latach 1576-1584, pozostawał pod opieką kolejno: stryja Wojciecha, jego syna Wojciecha, swego starszego brata Mikołaja (Py. 113 k. 132, 116 k. 429; G. 58 k. 161; P. 932 k. 622, 943 k. 573, 786v). Od Jana Mąkowskiego w r. 1596 kupił za 5.000 złp. części Dobrosołowa w p. gnieźn. (R. Kal. 7 k. 31v; I. Kal. 63 k. 743v), był ponadto dziedzicem części we wsiach Kąpiel, Przecław, Szyszłowo i Dobrosołowo w p. gnieźn. 1597 r. (P. 1402 k. 246). Dostał w r. 1600 zapis 1.000 złp. długu od swej siostry Zofii Włoszynowskiej (G. 66 k. 469v). Od Marcina Bronisza dostał w r. 1605 zobowiązanie sprzedania za 6.000 złp. części Dobrosołowa (G. 68 k. 493v), a kupił je od niego w r. 1606 za 3.100 złp. (P. 1405 k. 637v). W r. 1621 był dziedzicem w Mielżynie i dom w tym mieście, zwany Mrowińskim, sprzedał za 300 złp. Janowi Kraszewskiemu i Jadwidze z Wybranowskich (P. 1412 k. 779v). Miasto Mielżyn z przedmieściami, folwarkiem i przyległymi wsiami Mielżynko i Lipe, sprzedał w r. 1622 za 26.000 złp. Łukaszowi M-mu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (P. 1413 k. 464), zaś dobra Kąpiel, Przecław i folwark z karczmą w Szyszłowie rezygnował t. r. synowi Piotrowi (ib. k. 482). Temu synowi w r. 1626 zobowiązał się pod zakładem 3.000 złp. sprzedać całe swe części w Dobrosołowie i kmieci w Szyszłowie (G. 78 k. 40v). Nie żył już w r. 1629 (G. 79 k. 110). Jego żoną była Małgorzata Żychlińska, córka Rocha i Barbary z Niewiarowskich, której 1597.4/III. r. na połowie swych dóbr we wsiach Kąpiel, Przecław i Szyszłowo oraz na połowie swych części w Dobrosołowie oprawił 4.000 złp. posagu (P. 1402 k. 246), otrzymawszy uprzednio od teścia sumę 1.000 złp., stanowiącą resztę tego posagu (I. Kon. 28 k. 151). Małgorzata sprzedała wtedy ojcu za sumę 2.000 złp. swe dobra po zmarłej matce, więc część we wsiach Myśliborze i Sługocin w p. kon. (P. 1402 k. 247v). Otrzymała w r. 1615 od męża zapis długu 8.000 złp. (I. Kon. 38 k. 621). Żyła jeszcze w r. 1626 (G. 78 k. 40v). Oprócz wspomnianego wyżej syna Piotra była córka Anna, wydana w r. 1626 za Andrzeja Rudnickiego, oboje zmarli po r. 1654.

Piotr, syn Wojciecha i Żychlińskiej, jak już widzieliśmy, od ojca nabył w r. 1622 Kąpiel, Przecław i w Szyszłowie folwark z karczmą, zaś w r. 1626 dostał od niego zobowiązanie sprzedaży części Dobrosołowa i kmieci w Szyszłowie. Od przyszłego szwagra, Andrzeja Rudnickiego, otrzymał w r. 1626 zobowiązanie, iż oprawi Annie M-ej, siostrze Piotra, posag 6.000 złp. (G. 78 k. 192v). Kapiel, Przecław oraz części w Dobrosołowie i Szyszłowie sprzedał w r. 1640 za 36.000 złp. Stefanowi Tarnowskiemu, podkomorzycowi sochaczewskiemu (P. 1420 k. 277). Wraz z żoną w r. 1643 wieś ich dziedziczną Zakrzewo w p. gnieźn. sprzedali wyderkafem za 5.000 złp. ks. Pawłowi Karskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu (P. 1421 k. 60). Oboje w r. 1649 wydzierżawili Wojciechowi Tholibowskiemu i żonie jego Mariannie z Jezierskich pod zakładem 3.300 złp. wsie Swinary i Ostrów p. gnieźn. (G. 82 k. 45). Umarł w r. 1650 lub 1651 (ib. k. 273, 398). Tą wspomnianą kilkakrotnie żoną jego była Zofia Mielińska, córka Mikołaja, kasztelana kamieńskiego, o której rękę spisywany był kontrakt w Kruchowie 1622.30/XI. r., pod zakładem 30.000 złp. (G. 76 k. 214v). Zaślubiny nastąpiły dopiero 23/XII. t. r. (I. Kon. 42 k. 295). Zofia w r. 1623 zapisała dług 2.000 złp. Mikołajowi Mielżyńskiemu, kasztelanowi biechowskiemu (G. 76 k. 239). Swoje dobra dziedziczne po ojcu, to jest części w Mgowie w wojew. chełmińskim sprzedała w r. 1625 za 25.600 złp. Janowi Weiherowi, staroście człuchowskiemu (P. 1415 k. 15v). Z mężem dożywocie wzajemne spisywała w r. 1630 (P. 1416 k. 1058v). Po bezpotomnej śmierci brata Mikołaja, jego jedyna spadkobierczyni, stała się dziedziczką dóbr: Zakrzewa, Gorzuchowa, Słępowa, Kamionka, Rogalinka, Czechów, Kruchowa, Jastrzębowa, Strzyżewa Paszkowego, części Strzyżewa Smykowego, Grabowa i na przedmieściu Gniezna Grzybowa. Będąc już wdową, wespół z synami Wojciechem i Aleksandrem, w r. 1651 skwitowana przez małżonków Skwarkowskich z rocznej prowizji od kapitału 6.000 złp. na wsiach Jastrzębowo i Strzyżewo (G. 82 k. 398). Dzidziczzka Ostrowa, uwolniła w r. 1654 poddanego w tej wsi, obecnie mieszczanina w Wągrówcu (G. 82 k. 1065v). Wespół z synem Aleksandrem całą wieś Jastrzębowo w r. 1655 zastawili za 3.400 złp. małżonkom Doręgowskim (ib. k. 1189). Zofia swą fortunę odziedziczoną po bracie podzieliła w r. 1661 pomiędzy swych synów zatrzymując sobie tylko w dożywociu Strzyżewo Paszkowe i Smykowe (P. 1072 X k. 557v). Nie żyła już w r. 1679 (G. 86 k. 131). Prócz wspomnianych synów, Wojciecha i Aleksandra, były córki, Marianna, wydana w r. 1645 za Wojciecha Węgierskiego, żyli jeszcze oboje 1668 r., i Zofia, która przed 1657.10/II. r. zaślubiła Jana Sczanieckiego, żyła jeszcze 1663.2/X. r.

1. Wojciech, syn Piotra i Mielińskiej, wspomniany 1651 r. (G. 82 k. 398), z bratem Aleksandrem nazwani obaj w r. 1654 dziedzicami Zakrzewa w p. gnieźn. (ib. k. 1017v). Od matki dostał w r. 1661 Zakrzewo, Gorzuchowo, Słępowo, Kamionek, Rogalinko i Czechy (P. 1072 X k. 557v). Zakrzewo, Słępowo i folwark Kamionek sprzedał wyderkafem w r. 1664 za 11.000 złp. Maciejowi Jerzykowskiemu (P. 1425 k. 411), zaś w r. 1673 powyższe dobra oraz Czechy i młyn Zakrzewski sprzedał wyderkafem za 13.450 złp. Krzysztofowi Jezierskiemu i żonie jego Mariannie Kędzierzyńskiej (P. 1426 k. 585). Bezdzietny, nie żył już w r. 1675 (Ws. 68 k. 813). Żoną jego była Zofia Strzelecka, wdowa 1-o v. po Piotrze Radzewskim, z którą w r. 1659 spisywał wzajemne dożywocie (P. 1070 k. 235; Z. T. P. 320 s. 1755). Umarła 1676.22/IV. r. (LM Rąbiń).

2. Aleksander, syn Piotra i Mielińskiej, występował 1651 r. (G. 82 k. 398), obok starszego brata nazywany 1654 r. współdziedzicem Zakrzewa (ib. k. 1017v), od matki w r. 1661 dostał Kruchowo, Jastrzębowo, Strzyżewo Paszkowe, części Strzyżewa Smykowego, Grabowo i na przedmieściu Gniezna Grzybowo (P. 1072 X k. 557v). Pisał się "z Kruchowa" (P. 1425 k. 124). Od swego szwagra, Wojciecha Węgierskiego, w r. 1674 kupił za 40.000 złp. miasto Rogowo, wsie, Rogówko i Szkółki w p. gnieźn., Marcinkowo w p. kcyń., oraz należące do powyższych dóbr pustki: Uroczysko, Gajewo, Łaziska, Sułków, Kozieniec, Siedliska, Żórawiniec, Gostomia, Rudno, Ochodza, Pizdowo, Kaczadziura, Poniec, Łąka (P. 1426 k. 763). Tego samego dnia 16/VII. Marcinkowo sprzedał za 15.000 zł. Wojciechowi Baranowskiemu (ib. k. 766; Kc. 131 k. 426v). Wszystkie dobra otrzymane od matki, z Kruchowem na czele, sprzedał w r. 1676 za 55.000 złp. Fabianowi Wihelmowi Rosenowi i jego żonie Jadwidze z Mielżyńskich (P. 1427 k. 962v). Nie żył już w r. 1685, kiedy to Hieronim Dunin dowiedziawszy się, iż mocą jego testamentu został wyznaczony na opiekuna jego dzieci, zrzekł sie owej opieki (G. 88 k. 79v). Żoną Aleksandra była Zofia z Sienna Sulmowska, córka Romana, której w r. 1663 na połowach Kruchowa, Jastrzębowa i Strzyżewa Paszkowego oprawił 12.000 złp. posagu (P. 1425 k. 124). T. r. skwitowała ona z tej sumy posagowej swego ojca (P. 1073 k. 424v). Wzajemne dożywocie z mężem spisała w r. 1668 (F. 337 k. 722v). Wypłaciła w r. 1686 sumę 2.000 zł. posagu za córką Agnieszką Marianną jej mężowi, Mikołajowi Włostowskiemu (P. 1112 X k. 32). Występowała w r. 1690 jako dziedziczka Swinar (G. 89 s. 63). Testament swój oblatywała 1698 r., a spisany był w Gnieźnie 30/XII. Zleciła pochował się w Gnieźnie u Franciszkanów. Najstarszą córką Włostowską już była wyposażyła, teraz trzem innym, Dorocie Gaszyńskiej, Zofii Ligowskiej i pannie Annie, wyznaczyła każdej tyle samo, to jest po 2.000 złp. (G. 90 k. 222, 245). Umarła w Gnieźnie 1699.1/I., pochowana u Franciszkanów (LM Kłecko). Synowie, Jan i Piotr. Z córek, Marianna (Agnieszka Marianna), zrazu w r. 1686 żona Mikołaja Ciołka Włostowskiego, wdowa w latach 1698-1700, wyszła 2-o v. w r. 1700 lub 1701 za Kazimierza Pomianowskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1706, a 1713 r. była już wdową. Dorota (Dorota Barbara), zmarła w Swiniarach 1726.7/III. r., pochowana u Dominikanów (LM Kłecko). Zofia (Zofia Katarzyna), zaśłubiła w Kłecku 1697.21/XI. r. Jana z Mysłakowa Brzuszka Ligockiego, zmarłego między r. 1705 a 1711, była 2-o v. w r. 1722 żoną Wojciecha Majewskiego. Anna (Anna Helena), zaślubiona 1700.16/II. r. Maciejowi Czyżewskiemu, żyli jeszcze oboje w r. 1722.

1) Jan, syn Aleksandra i Zofii Sulmowskiej, świadkował przy ślubie w kościele kłeckim 1691.19/II. r. (LC Kłecko), wespół z bratem Piotrem dziedzic Swinar i Ostrowa, do sumy 750 złp. pożyczonej przez zmarłą matkę od ks. Grzegorza Kłosowicza, prepozyta szpitala Św. Ducha w Kłecku, dopożyczył w r. 1699 od niego i jego brata, ks. Wawrzyńca plebana sokolnickiego, jeszcze dalsze 250 złp. (G. 90 k. 244). Spadkobierca ojca i stryja Wojciecha, w imieniu własnym i brata Piotra sprzedał w r. 1700 połowę części wsi Gorzuchowo i pustki Rogalin w p. gnieźn. za 14.200 złp. Jerzemu Sczanieckiemu (P. 1139 XI k. 125v). Wespół z bratem Piotrem dziedzic Swinar i Ostrowa w r. 1701 (P. 1140 I k. 185v). Zawierał w r. 1720 kompromis z Janem Palędzkim oraz braćmi Rosenami (G. 94 k. 82v), nie żył już w r. 1726 (P. 1208 II k. 9). Jego pierwszą żoną była Barbara Naramowska, córka Franciszka i Marianny ze Skoroszewskich, z którą dożywocie wzajemne spisał w r. 1700 (P. 1139 XII k. 18). Zapisał jej w r. 1704 sumę 1.000 złp. (P. 1144 k. 6). Żeniąc się powtórnie w r. 1716 z Katarzyną Brudzewską, córką Mikołaja i Teresy Pogorzelskiej, krótko przed ślubem, 9/X., zapisał jej sumę 1.000 zł. z sumy większej 1.933 zł., którą jego zmarłemu bratu Piotrowi zapisał był niegdyś Franciszek Skoroszewski (G. 93 k. 261v). Katarzyna po owdowieniu wyszła 2-o v. za Jakuba Orzelskiego i w r. 1726 spisała z nim wzajemne dożywocie (P. 1208 II k. 9). Jej trzecim mężem był w r. 1736 Jan Rakowski (G. 97 k. 375v). Będąc wdową po trzech mężach, żyła jeszcze w r. 1768 (Kc. 147 k. 237). Jan z drugiego małżeństwa miał córkę jedyną, Franciszkę, jeszcze niezamężną w r. 1730 (G. 97 k. 372v, 375v), wydaną najpierw za Stanisława Trzcińskiego, wdowa po nim w latach 1755-1757, 2-o v. w r. 1758 była żoną Józefa Białkowskiego, wdowa powtórnie w r. 1765.

2) Piotr, syn Aleksandra i Sulmowskiej, występował obok brata w r. 1699 (G. 90 k. 244), był w r. 1700 w służbie wojskowej (P. 1139 XI k. 125v). Spełniając zobowiązanie brata Jana, dane w r. ub. Jerzemu Sczanieckiemu, sprzedał mu za 14.200 złp. połowę Gorzuchowa i Rogalina w p. gnieźn. (P. 1140 VI k. 91v). Obok brata t. r. współdziedziczył w Swinarach i Ostrowie (P. 1140 I k. 185v). Chyba żył jeszcze w r. 1715 (P. 1149 I k. 135v), nie żył już w r. 1716. Był bezdzietny a chyba i bezżenny (G. 93 k. 261v). Zob. tablice 1-6.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 1.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 2.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 3.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 4.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 5.

@tablica: Mielżyńscy h. Nowina 6.

Anna i jej mąż Wojciech Kowalewski nie żyli już w r. 1622. Rozalia, przełożona poznańskiego konwentu klarysek w latach 1682-1684 (P. 1105 IX k. 2v, 1107 II k. 39).

>Miełaczewscy, zob. Miłaczewscy.

>Miełkowscy, zob. Miłkowscy.

>Miełoszewscy, zob. Miłoszewscy.

>Miełowscy. Stanisław, sekretarz królewski, łowczy bełzki, starosta jaswoński, nabył w r. 1576 od Jana Skarszewskiego połowę kamienicy w rynku Kalisza oraz połowę placu z ogrodem koło kościoła Św. Ducha na przedmieściu kaliskim (I. Kal. 44 s. 159). Zofia z Gosławskich, wdowa po Janie M-im (czy tym samym?) i 2-o v. po Janie Zbyszewskim 1582 r. (P. 939 k. 268). Marianna, w r. 1731 wdowa po Krzysztofie Ciecierskim.

>Mieniński Jan, 1501 rt. stryj Małgorzaty, córki Jarosława Lubaskiego, żony Stanisława Kaszlińskiego (P. 1389 k. 162).

>Mienkowscy z Mienkowa, Mienikowa (dziś Minikowa) w p. nakiel. Jakusz cz. Jaksa, już nie żyjący w r. 1432 (G. 4 k. 78), mąż Barbary, występujacej w latach 1429 i 1446, kiedy to Mikołaj z Trzeskowa nabył od niej wyderkafem cztery łany puste i jeden osiadły w Mienkowie, jej oprawne (N. 143 k. 42). Córki Jakusza cz. Jaksy i Barbary, Małgorzata i Elżbieta występowały w r. 1432 (G. 4 k. 78). Ta Elżbieta była potem żoną Grzegorza de Przichilewo(??), a oboje już nie żyli w r. 1493 (P. 22 k. 150). Prandota, ojciec Jana, 1438 (G. 4 k. 219). W imieniu żony Prandoty działał w r. 1440 jej brat rodzony z Guncerzew (N. 143 k. 17). Barbara, żona Prandoty swoje trzy łany oprawne w Mienkowie rezygnowała w r. 1458 za 10 grz. Dobrogostowi M-mu cz. Żarczyńskiemu (N. 143 k. 82v). Dobrogost M. w r. 1457 zobowiązał się uiści 40 grz. Jakubowi niegdy Śmiłowskiemu, wójtowi z Więcborka (N. 143 k. 81v). Andrzejowi M-mu w r. 1467 Mikołaj Samsiecki zapisał 20 grz. długu na trzech łanach Samsieczna (N. 144 s. 23). Andrzej M. zapisał w r. 1469 dług dziesięć grzywien pannie Annie Dziewierzewskiej (N. 145 s. 5). Andrzej ze swą żoną Katarzyną występowali w latach 1469-1470 (N. 144 s. 125, 145 s. 5).

>Mierczyńscy, Mirczyńscy h. Jastrzębiec, z Mierczyna, Mirczyna w pow. łęczyckim. Anna Mirczyńska w r. 1562 żona Jana Sulimowskiego Odolejowicza.

Walenty, mąż Anny Markowskiej, córki Marcina i Doroty z Orzeszkowskich, która w r. 1571 otrzymała od matki cesję oprawy na Markowicach (G. 51 k. 660v), zaś siostra Regina z Markowskich Winiecka t. r. zobowiązała się scedować Annie swoją część przyszłego spadku po matce (ib. k. 667). Ów Walenty w r. 1590 nazwany dziedzicem części w Markowicach (In. 18 k. 20v). W r. 1599 był dziedzicem w Jeżewie, a żyła jeszcze wtedy i Anna (B. 113 k. 23). Walenty nie żył już w r. 1604 (B. 23 k. 24). Synowie: Aleksander, Jan, Wawrzyniec, Bartłomiej i Hieronim. Córka Dorota, w latach 1588-1593 żona Michała Cerekwickiego, wdowa w latach 1600-1612.

1. Aleksander, syn Walentego i Markowskiej, nie żyjący już w r. 1604, kiedy to występował syn Walenty w imieniu własnym i braci, Mikołaja i Piotra, oraz siostry Agnieszki, żony Jana Studzieńskiego z wojew. rawskiego (B. 114 k. 24, 682). Spośród tych synów, Walenty, pod imieniem Ignacego, franciszkanin, zaś Mikołaj, pod imieniem Floriana, karmelita, występowali w r. 1611 (B. 115 k. 35, 40). Piotr żył jeszcze w r. 1609 (B. 24 k. 183).

2. Wojciech, syn Walentego i Markowskiej, wojski inowrocławski w r. 1600 (Kc. 123 k. 578v). Występował w r. 1590 (In. 18 k. 20v; G. 72 k. 237). Wraz z braćmi, Janem, Wawrzyńcem i Bartłomiejem w r. 1593 oskarżony przez Katarzynę Strzelecką, wdowę po Mikołaju Przepełskim o współdziałanie ze szwagrem Michałem Cerekwickim, zabójcą jej męża (Kc. 131 k. 307). Wspólnie z bratem Janem był w r. 1599 dzierżawcą koronnych ceł wodnych w Fordonie (B. 113 k. 133). Działał w r. 1600 w imieniu swej owdowiałej siostry Doroty Cerekwickiej (Kc. 123 k. 578v). Wespół z bratem Wawrzyńcem, w charakterze spadkobierców zmarłego brata, ks. Bartłomieja, mianowali w r. 1613 plenipotentem brata Hieronima (G. 72 k. 237). Był Wojciech dziedzicem części wsi Mochel w p. bydg., które to części w r. 1626 sprzedał wyderkafem za 4.500 zł. Sebastianowi Małachowskiemu (P. 1017 k. 608). Nie żył już w r. 1619 (B. 50 k. 259). Żoną jego była Jadwiga Smerzyńska, córka Piotra, wojewody inowrocławskiego, która w r. 1594 bratu mężowskiemu, Bartłomiejowi M-mu, zapisała dług 5.000 złp. (Kc. 121 k. 486). Żyła ona jeszcze w r. 1613 (B. 117 k. 190). Synem Wojciecha był Andrzej.

Andrzej, syn Wojciecha i Smerzyńskiej, po ojcu dziedzic Mochla 1619 r. (B. 50 k. 259), a był ponadto dziedzicem w Jordanowie(?) i nie żył już w r. 1628 (B. 35 k. 438). Z żony, Teofili Wyszeckiej, nie żyjącej już w r. 1686 (P. 1112 XII k. 20). miał syna Konstantego i córkę (Annę) Mariannę, żonę Franciszka Rożnowskiego, wdowę w latach 1681-1720.

Konstanty, syn Andrzeja i Wyszeckiej, występował w r. 1682 (B. 35 k. 438, 66 k. 642) i w r. 1694 (B. 75 k. 372), a nie żył już w r. 1699, kiedy to wdowa po nim Zofia z Kossowskich działała wraz ze swymi dziećmi: Janem, Stanisławem, Stefanem, Bogumiłą, Anną i Konstancją (Z. T. P. 37 s. 698). Całe to rodzeństwo wymienione i pod r. 1695 (B. 75 k. 270). Konstancja, w latach 1718-1721 żona Jerzego Harbowskiego. Bogumiła, żyjąca jeszcze w r. 1718 (B. 86 k. 166). Żyli też wtedy i wszyscy trzej synowie Konstantego, Jan, Stanisław i Stefan (B. 86 k. 166, 89 k. 45). Chyba identyczni z powyższymi, Stefan i Stanisław, którzy swiadkowali 1736.15/XI. r. (LC Polanowice). Ten właśnie Stefan, dziedzic części Kraszyc w p. kruśw. w r. 1740 (G. 97 k. 418), potem dziedzic (posesor?) Wronów w tymże powiecie, umarł 1758.13/VI. r., mając ok. 70 lat. Jego żona Julianna umarła we Wronowach 1758.23/V. r., mając ok. 80(!) lat (LM Strzelno). Wiek oczywiście nieprawdziwy, skoro się zważy, iż synem tej pary był Paweł, ur. w Kraszycach 1739.26/I. r. (LB Polanowice). Innym synem był zapewne Antoni, z Wronów, zmarły 1755.19/VII. r. w wieku 30 lat. Córką była może panna Katarzyna, zmarła nagle w czasie pobytu w Strzelnie 1773.8/XI. r., pochowana tam u Św. Trójcy (LM Strzelno).

3. Jan, syn Walentego i Markowskiej, skarbnik inowrocławski w r. 1598, wydzierżawił od Andrzeja Kaczkowskiego w r. 1594 za 3.000 zł. miasto Chodzież oraz wsie Ostrówek, Studzieniec i Ciszewo (Kc. 121 k. 546). Zawierał wespół z bratem Wojciechem umowę o warzenie soli w Toruniu i Bydgoszczy, potwierdzoną przez króla 1602.17/VIII. r. (M. K. 147 k. 217v-219). Umarł między r. 1604 a 1606 (B. 114 k. 24, 1334). Jego żonie, Ludmile Oleskiej,, Mikołaj Oleski w r. 1598 zapisywał dług 3.000 zł. (Kc. 123 k. 295). Opiekunami jego synów, Stefana i Zygmunta, wspomnianych w r. 1606 (B. 114 k. 1334), byli ich stryjowie, ks. Bartłomiej, kanonik gnieźnieński, i Wojciech, wojski inowrocławski, którzy w r. 1611 sumę 3.000 zł., którą zmarłemu skarbnikowi zapisał był też już zmarły Maciej Ponętowski, częśnik łęczycki, cedowali Melchiorowi Krosnowskiemu (G. 71 k. 12). Obaj oni, Stefan i Zygmunt, występowali w r. 1615 (B. 118 k. 132), a Stefan w r. 1647 zapisał sumę 100 złp. długu ks. Piotrowi Mieszkowskiemu, sufraganowi kujawskiemu (Z. T. P. 29 s. 2563).

4. Wawrzyniec, syn Walentego i Markowskiej, żeniąc się w r. 1600 z Dorotą Miaskowską, córką Andrzeja, na krótko przed ślubem, 19/II., dał ojcu jej zobowiązanie, iż stawi tę jego córkę celem skwitowania z dóbr rodzicielskich (P. 970 k. 115v). T. r. na połowie dóbr swych zobowiązał się, iż kiedy tylko podniesie sumę 2.000 złp., zapisaną mu przez Wojciecha M-go, wojskiego inowrocławskiego, sprzeda wyderkafem zięciowi na jeden rok za 3.800 złp. Kuszkowo w p. kośc. (P. 970 k. 114v). Tej sprzedaży wyderkafowej dokonał w r. 1601 za sumę 3.000(!) złp. (P. 1404 k. 393). Oboje małżonkowie t. r. spisywali wzajemne dożywocie (ib. k. 395). Był Wawrzyniec w r. 1611 współopiekunem bratanków po bracie swym Janie (G. 71 k. 12), a w r. 1613 współspadkobiercą zmarłego brata, ks. Bartłomieja (G. 72 k. 237). Od Hieronima Radomickiego w r. 1615 nabył wespół z żoną wyderkafem za 4.000 zł. Jurkowo w p. kośc. (P. 1409 k. 402). Od Jana Grabowieckiego w r. 1616 oboje małżonkowie kupili wyderkafem za 4.000 złp. części Mszczyczyna i pustki Gajewo w p. kośc. (P. 1410 k. 161v). Po śmierci tego Grabowieckiego małżonkowie M-cy synowi jego Wojciechowi w r. 1620 prolongowali termin uiszczenia się z sumy wyderkafowej 5.000 zł. (P. 1004 k. 457). Wawrzyniec skwitował w r. 1621 Jana Włostowskiego z 200 złp., stanowiących dopłatę do dzierżawy Mszczyczyna (P. 1007 k. 24v). Dorota M-a skwitowała w r. 1624 Wojciecha Grabowieckiego (Kośc. 292 k. 307v). Żył jeszcze Wawrzyniec, jak się zdaje, w r. 1633 kiedy to córce jego Katarzynie mąż jej, Stanisław Tarzecki oprawił 1.500 złp. posagu (P. 1417 k. 741v). Dorota z Miaskowskich, już wdowa, występowała w r. 1639 (Kośc. 299 k. 248). Syn Marcin, o którym niżej. Córka Katarzyna i jej mąż Stanisław Tarzecki oboje żyli jeszcze w r. 1641, zaś o Katarzynie jako o już zmarłej słyszymy w r. 1674.

Marcin, syn Wawrzyńca i Miaskowskiej, pod imieniem Feliksa paulin, definitor prowincji paulinów, przeor częstochowski, po śmierci siostry Tarzeckiej i jej dzieci, spadkobierca praw do jej sumy posagowej, w r. 1678 (lub przed tą datą) scedował te prawa Andrzejowi Miaskowskiemu (Ws. 73 k. 247v). Żył jeszcze w r. 1682 (B. 66 k. 642).

5. Bartłomiej, syn Walentego i Markowskiej, instalowany 1599.4/I. r. na kanonii metropolitalnej gnieźnieńskiej fundi Żydówko, był też plebanem butkowskim (Korytkowski). Ustanowiony w r. 1608 przez Melchiora Krasnowskiego jednym z opiekunów jego dzieci (N. 167 k. 96). Współopiekun 1611 r. bratanków po bracie Janie (G. 71 k. 12). Umarł w 1613 (Korytkowski; G. 72 k. 237).

6. Hieronim, syn Walentego i Markowskiej, ustanowiony w r. 1613 przez swych braci plenipotentem do spraw spadku po bracie, ks. Bartłomieju (G. 72 k. 237). Mąż Marianny Krzyckiej, wraz z nią dostał w r. 1631 od Zygmunta Krzyckiego cesję sumy 307 zł. zapisanej przez zmarłego Wacława Kiełczewskiego, kasztelana biechowskiego, starosty wschowskiego (Kc. 19 k. 1318v). Zob. tablicę.

@tablica: Mierczyńscy h. Jastrzębiec

Jan, rodzący się z Agnieszki z Tarnowskich, już nie żyjącej w r. 1687, był w r. 1684 mężem Doroty Bieńkowskiej, córki Sebastiana i Agnieszki z Postruskich (Kc. 132 k. 312v). Podniósłszy z dóbr Kwasuty należną swej żonie z działu jej z siostrami sumę 300 zł., zapisał je to w r. 1687 na połowie swych dóbr (P. 1113 IV k. 2) Umarł w r. 1701 i owdowiała Dorota zaraz po jego śmierci prawa swe do Kwasut, odziedziczone po ciotce Annie z Postruskich Grabińskiej i jej dzieciach, Michale i Annie Grabińskich, scedowała Wojciechowi Bieńkowskiemu (Kc. 133 k. 208v). Cesję swych praw do odziedziczonej po tejże ciotce połowy Kwasut ponowiła w r. 1703, jednak tym razem na rzecz swego rodzonego siostrzeńca Macieja Małachowskiego (P. 1143 I k. 26). Synem Jana i Bieńkowskiej był Józef, który żeniąc się w r. 1716 z Katarzyną Ostrowską, córką Macieja i Zofii z Podgórskich, wdową 1-o v. po Marcinie Gogolewskim, dostał od niej 9/X., krótko przed ślubem, zapis 2.000 złp. (P. 93 k. 263v). Skwitowała ona w r. 1719 swego brata Aleksandra z procesu, a 14/VI. t. r. małżonkowie M-cy spisali z nim w Sarbinowie komplanację (G. 94 k. 29v). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1720 (P. 1175 k. 233v). Józef swej siostrze cioteczno-rodzonej, Reginie Małachowskiej, rodzącej się z Marianny Bieńkowskiej, żonie Antoniego Kosickiego, zapisał w r. 1730 sumę 1.250 zł. (G. 96 k. 265). Wespół z żoną byli posesorami części Sarbinowa w p. gnieźn. i w r. 1733 oboje kwitowali się z Konstantym Baranowskim z kontraktu o tę posesję, zawartego w r. 1732 (P. 1238 k. 238; G. 96 k. 503). Katarzyna zawierała w Sarbinowie 1735.26/IV. r. z Franciszkiem Szelskim kontrakt pod zakładem 5.000 złp. o posesję połowy tejże wsi (P. 1241 k. 100v). Józef żył jeszcze wtedy. Oboje już nie żyli w r. 1746 (G. 98 k. 79v).

Piotr, mąż Agnieszki Lisieckiej, która na swej sumie posagowej wynoszącej 2.000 zł. zapisała w r. 1725 swemu bratu Janowi Lisieckiemu 1.000 zł. (G. 94 k. 376). Stanisław, chrzestny 1741.13/IV. r. (LB Pobiedziska), posesor probostwa pobiedziskiego 1742 r. (G. 97 k. 557v), chyba identyczny ze Stanisławem, w r. 1748 mężem Zofii ze Zbierzchowskich, córki Marcina i Anny Naramowskiej (G. 98 k. 243v). Zofia ta i jej mąż skwitowali 1755 r. Jana Trąmpczyńskiego i jego synów, dziedziców Przecławia w p. gnieźn., z 1.000 złp. jej posagowych (I. Kon. 78 s. 906).

N., z parafii myśliborskiej, ojciec Józefa, który zmarł mając rok, pochowany 1755.5/VIII. r. (LM Skarboszewo). Panna Barbara wyszła w Środzie 1785.2(?)/II. r. za Jana Kroszyńskiego. Michał, mąż Franciszki z Utowiczów, córki Antoniego i Marianny ze Skoroszewskich, wdowy 1-o v. po Tomaszu Dobrosielskim, bezpotomnej, nie żyjącej już w r. 1788 (P. 1365 k. 304).

>Mierkowski ks. Adam, biskup margaryteński, sufragan Włocławski, opat koronowski 1567 r. (N. 215 k. 75v).

>Mierosławscy, Mirosławscy h. Leszczyc, wyszli z Mirosławic w p. gnieźn., na pograniczu pow. kruświckiego. Do wieku XVII włącznie w użyciu była przeważnie forma nazwiska Mirosławski, od XVIII wieku poczęła przeważać forma Mierosławski, stąd też położyłem ją na pierwszym miejscu.

Nie mam pewności, czy Leszczycami byli najdawniejsi dziedzice w Mirosławicach, więc Piotr i Jan w r. 1411 (G. 1 k. 83). Ten sam chyba Jan w r. 1414 (G. 2 k. 3). Czesław i Michał w r. 1411 (G. 1 k. 100, 101). Świętosława i Katarzyna, córki zmarłego Janusza, działały ok. r. 1414 w asystencji stryja Mikołaja (G. 2 k. 5). Urban i Michał w r. 1415 (ib. k. 106). Michał i Piotr t. r. (ib. k. 53). Michał z żoną Bytką (Bietką?) w r. 1415 (Py. 3 k. 106). Dziersław w r. 1419 (P. 5 k. 146v). Błażej t. r. (P. 6 k. 30v). Jan Oganka 1427 r. (G. 3 k. 247).

Jan z Mirosławic w imieniu ks. Macieja Kopydłowskiego zaspokoił w r. 1463 z 5 grz. Jana z Kopydłowa (Kon. 2 k. 63). Jan na połowie swoich dóbr dziedzicznych w Mirosławiu w r. 1473 oprawił 20 grz. posagu żonie swej Katarzynie (P. 1383 k. 206). Mikołaj z Mirosławic pozywany był 1486 r. przez Macieja Lewina w Marszewa i jego syna Jana, o to, by żył z nimi w pokoju (G. 12 k. 136).

Jarosław z Mirosławic w r. 1486 pozywał Mikołaja z Mirosławic zwanego Kulint (Culynth?) o najazd na tę wieś (G. 22 k. 45v). Jarosław M., zapewne identyczny z powyższym, w r. 1495 od Andrzeja M-go nabył wyderkafem na trzy lata za 50 zł. węg. część Mirosławic (G. 16 k. 84a). Od Andrzeja M-go, chyba tego samego, kupił w r. 1499 za 84 zł. węg. jego części w Mirosławicach, Przyborowie i Bowinach(?) w p. gnieźn. (P. 1389 k. 7v). Od Elżbiety Goryńskiej, córki zmarłego Jakuba Goryńskiego, a żony Andrzeja Kurowskiego, kupił w r. 1500 za 50 grz. jej części w Goryninie w p. kon. (ib. k. 86; I. R. Kon. 1 k. 306). Wzywany był przez nią w r. 1501 do uiszczenia się z 10 grz. (I. R. Kon. 1 k. 305v). Od Marcina M-go kupił w r. 1502 za 90 grz. jego części w Mirosławicach (P. 1389 k. 202v). Od Jana Słaboszewskiego, łowczego kaliskiego, w r. 1511 w sumie 15 grz. długu wziął w zastaw dwóch kmieci w Wielkim Sławoszewie (I. R. Kon. 1 k. 383v). Od Anny Goryńskiej, żony Jakuba Trąmpczyńskiego, kupił w r. 1514 za 75 grz. całe jej części po rodzicach w Goryninie (I. R. Z. Kon. 6 k. 8) i t. r. skwitowany przez Mikołaja Goryńskiego, dziedzica w tej wsi, z jedenastu wiardunków za dzierżawę łąk, "Jakubowskiej" i "Mikołajewskiej" w Goryninie (G. 25 k. 453). Od Mikołaja Goryńskiego t. r. nabył wyderkafem za 60 grz. część tej wsi (P. 1392 k. 10, nazwany tu Świętosławem, czy nie omyłkowo, zamiast Jarosławem?). Skwitowany w r. 1515 przez Jakuba Trąmpczyńskiego z 30 grz. (I. R. Kon. 1 k. 448). Niewątpliwie to jego synami byli występujący w latach następnych bracia, Marcin, Jan, Michał, Stanisław i Jakub, dziedziczący w Goryninie i Sławoszewie. Spośród nich, jak się zdaje, Marcin, Jan i Michał rodzili się z innej matki, Stanisław i Jakub w innej (I. R. Gr. Kon. 2 k. 348).

1. Marcin M., Goryński, zapewne syn Jarosława, wraz z powyższymi braćmi w r. 1522 od Anny, wdowy po Andrzeju Ruszkowskim, Katarzyny, żony Piotra Głuszyńskiego, Doroty, żony Krystyna z Krukowego Redecza, Szczebietowskich, sióstr rodzonych i ciotki, kupili za 300 zł. ich części w Wielkim Słaboszewie (Sławoszewie w p. kon), jak również prawo bliższości w Słaboszewie po Biernacie (Biernatce) wdowie po Janie Słaboszewskim, macosze tej Anny (P. 1392 k. 430v). O dopełnienie tej rezygnacji Marcin w imieniu własnym oraz braci Jana i Michała już w r. 1518 wzywał Krystyna Redeckiego, Piotra Głuszyńskiego i Wincentego Brzezińskiego, jak również ich żony (Kon. 4 k. 44v). Od Wojciecha Czarnotulskiego w r. 1524 kupił wyderkafem za 30 kop gr. części we wsi Czarnotuły (G. 335a k. 76v) i t. r. na połowie uzyskanych z działów z braćmi części w Goryninie, Słaboszewie, Mirosławicach i Nożyczynie oprawił 150 grz. posagu żonie Małgorzacie Czarnotulskiej, córce tego Wojciecha (ib.). Od teścia kupił w r. 1526 za 200 grz. części w Goryninie, które ten kupił był od Mikołaja Goryńskiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 30v). Wespół z niedzielnymi swymi braćmi, Janem i Michałem, w r. 1528 od Anny Słaboszewskiej, żony Grzegorza Radujewskiego, kupił za 115 zł. jej częsci ojczyste w Słaboszewie oraz w pustce Wielkie Pole w p. kon. (P. 1393 k. 222v). Po śmierci żony od teścia, Wojciecha Czarnotulskiego, dostał w r. 1531 zapis długu 22 zł. stanowiących resztę sumy 100 zł. jej posagu, sam zaś skwitował owego teścia z uiszczenia się z należnych zmarłej dóbr rodzicielskich (G. 29 k. 159v, 160). Wraz z bratem Janem skwitowany w r. 1534 przez Biernatkę Kobielską, wdowę po Janie Słaboszewskim, z zapisów, które miała od męża na częściach wsi Słaboszewo Wielkie i Wielgiepole (I. R. Gr. Kon. 2 k. 327). T. r. obaj z bratem Janem pozywali swych niedzielnych braci "z jednego ojca", Stanisława i Jakuba (I. R. Gr. Kon. 2. k. 348). Z działów przeprowadzonych z bratem Michałem w r. 1534 wziął Gorynino w p. kon. i dopłatę 20 grz. (G. 262 k. 142v). Marcin Goryński cz. M. na połowach tych części Gorynina i Sławoszewa Wielkiego, na których miała oprawę zmarła Małgorzata Czarnotulska, w r. 1535 oprawił 100 grz. posagu drugiej swej żonie, Jadwidze Mielińskiej (I. R. Z. Kon. 6 k. 85v). Był ten Marcin "Goryński" w r. 1542 opiekunem córek zmarłego brata Michała M-go (I. R. Gr. Kon. 3 k. 309). Skwitowany w r. 1545 przez brata Stanisława z 24 grz. z części Mirosławic oraz z 50 grz. z części Gorynina, a to z tytułu rocznej pensji, należącej się, wedle ugody brateskiej, od 25 lat z Gorynina i od 12 lat z Mirosławic (P. 884 k. 46v). Chyba już nie żył w r. 1552 (P. 174 k. 7; I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v), nie żył napewno w r. 1553 (Py. 174 k. 273v). Jego córką była Zofia t. r. żona Macieja Piotrowskiego zw. Kuropatwa. Jego synami byli chyba bracia Jan i Marcin, pisani niekiedy Goryńskimi.

1) Jan, zap. syn Marcina, z bratem Marcinem dziedzice w Goryninie i Słaboszewie, zawierali w r. 1560 układ dotyczący tych dóbr, na wzajemne przeżycie (I. R. Z. Kon. 6 k. 224v). Jan na połowie swych dóbr w obu tych wsiach w r. 1561 oprawił posag 400 zł. żonie Agnieszce Cieleckiej, córce Jana (P. 1397 k. 8v). Nie żył już w r. 1566. Agnieszka wdowa po Janie M-im cz. Goryńskim, kwitowała wtedy mężowskiego brata Marcina z 700 zł. (I. R. Kon. 13 k. 137v). Od swego brata, Mikołaja Cieleckiego, dostała w r. 1577 zapis 800 złp. długu (P. 929 k. 18). Może żyła jeszcze w r. 1595 (P. 964 k. 176).

2) Marcin, zapewne syn Marcina, jak widzieliśmy, w r. 1560, wspódziedzic obok brata w Goryninie i Słabowszewie, pozywany 1566 r. przez braci i siosty Raczyńskich, dzieci Michała Raczyńskiego, o przez córkę Wojciecha Jarkuszewskiego z Zofii z Raczyńskich, o zapis wyderkafowy, który zmarły Mikołaj Goryński dał był na części Gorynina Jarosławowi M-mu (I. R. Kon. 13 k. 148). W latach 1566-1572 nazwany M-im cz. Goryńskim (ib. k. 137v, 193), córce swej Agnieszce w r. 1572 zapisał w posagu z dóbr ojczystych i macierzystych w Goryninie i Słaboszewie sumę 1.000 zł. (Py. 110 k. 432).

2. Jan, zapewne syn Jarosława, wspomniany obok braci w r. 1532 (P. 1392 k. 430v). Na połowie części należących mu się w Mirosławicach, Goryninie i Słaboszewie z powyższych działów braterskich, w r. 1528 oprawił żonie swej Elżbiecie Rysińskiej, córce Mikołaja, posag 100 złp. (I. R. Z. Kon. 6 k. 39). Pozywał w r. 1531 brata Michała i wzajemnie w Goryninie dostał pozwew od niego (I. R. Gr. Kon. 2 k. 213, 213v). Nazwany przemiennie Słaboszewskim i M-im, kiedy w r. 1534 zapisywał mu dług 20 grz. Grzegorz Zakrzewski, pisarz ziemski inowrocławski (ib. k. 328). T. r. na swej części w Słaboszewie Wielkim zapisał sześć wierdunków rocznego czynszu altaryście ołtarza Św. Krzyża w kolegiacie Najśw. Marii Panny w Środzie (I. R. Z. Kon. 6 k. 80v). Żonie w r. 1542 dał w dożywocie całe swe części w Słaboszewie i Goryninie ona zaś uznając się za zaspokojoną przez męża zwróciła mu jej części oprawne w tychże wsiach (ib. k. 110). Byc może, iż żył jeszcze w r. 1553 (I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v).

3. Michał, zapewne syn Jarosława, wspomniany obok braci w r. 1522 (P. 1392 k. 430v), dziedzic w Mirosławicach, pozywany w r. 1532 przez Jana Wioteskiego, dziedzica w Golejewie w p. kruśw., o wyrąbanie tam przez sługi i kmieci z Mirosławic 60 dębów. Nie stanął z tego pozwu i miał płacić winę (G. 262 k. 16). Z działu dokonanego z bratem Marcinem w r. 1534 dostała mu się część w Mirosławicach (ib. k. 142v) i t. r. na połowie owej części, jak również na połowie części w Golejewie p. kruśw. oprawił 330 zł. posagu żonie Annie Zagórskiej, córce Jana (G. 335a k. 180). Uzyskał w r. 1537 od ks. Szymona Chabielskiego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i poznańskiego oraz od jego bratanka Wojciecha zobowiązanie, iż go uwolnią od przeszkód prawnych ze strony Mikołaja Golejewskiego, względem użytkowania połowy Golejewa (G. 31 k. 2322). Od Wojciecha Brudzińskiego i jego żony Anny z Wąsowskich nabył w r. 1540 za 100 grz. wieś Kępkę inaczej Kępę Małą cz. Pustą w p. kon. (G. 32 k. 138v). Nie żył już w r. 1542, a wtedy dziedziczkami Kępy Małej cz. Pustej były jego córki, Petronella, Katarzyna i Konstancja, pozostające pod opieką stryja Marcina Goryńskiego (I. R. Gr. Kon. 3 k. 309). Stryjowie i opiekunowie panien pozywali ok. r. 1543 Kleofasa i Łukasza M-ch, o których będzie niżej (G. 263 k. 240), ci zaś, Łukasz i Kleofas "Sadlakowie" M-cy, ze swej strony pozywali wtedy wdowę po Michale z racji jej oprawy na Mirosławicach (G. 263 k. 285v). Ze wspomnianych wyżej córek Michała, Petronella była w latach 1552-1555 żoną Szymona Zagórskiego, który w r. 1553 od jej stryjów, Marcina i Jana M-ch, odebrał 74 zł. spadku po jej stryju Jakubie M-im (I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v). Konstancja, może identyczna z Konstancją M-ą w r. 1586 wdową po Sebastianie Kołudzkiem.

4. Stanisław, zapewne syn Jarosława z drugiej żony, wspomniany obok braci w r. 1522 (P. 1392 k. 430v). Wraz z bratem Jakubem w r. 1534 pozywany przez niedzielnych "braci z jednego ojca", Marcina i Jana (I. R. Gr. Kon. 2 k. 348). Kwitował w r. 1545 brata Marcina z rocznej pensji to jest z 24 grz. należnych z Mirosławic i z 50 grz. z części Gorynina (P. 884 k. 46v).

5. Jakub, zapewne syn Jarosława z drugiej żony, wspomniany obok braci w r. 1522 (P. 1392 k. 430v), jeszcze z nimi nie podzielony w r. 1528 (I. R. Z. Kon. 6 k. 39). Żył jeszcze w r. 1534 (I. R. Gr. Kon. 2 k. 348). Bezpotomny, nie żył już w r. 1553 (ib. 6 k. 235v). Zob. tablicę 1.

@tablica: Mierosławscy h. Leszczyc 1.

Jan Wilam z Mirosławic ręczył w r. 1486 za Macieja z Mirosławic, iż będzie żył w pokoju z Mikołajem z Mirosławic (G. 12 k. 154v). Dorota i Katarzyna, dziedziczki w Mirosławicach, pozwane w r. 1488 przez ks. Jakuba Popielewskiego z Mirosławic o zagarnięcie i trzymanie jego ojcowizny w tej wsi (G. 13 k. 117v). Katarzyna uzyskała termin przeciw Jakubowi Popielewskiemu 1490 r. (G. 15 k. 44). Andrzej M., były dziedzic w Małym Niemczynie, ręczył w r. 1491 Janowi Rakowskiemu za uwolnienie części w tej wsi (G. 22 k. 187), powtórzył zaś to poręczenie 1494 r. (G. 23 k. 30v). Andrzej M., z pow. gnieźnieńskiego, w r. 1493 kupił za 135 zł. od Piotra Siejuskiego część w Osisłowie (Oświsłowie) p. kon. (I. R. Kon. 1 k. 227), a w r. 1494 od tegoż połowę w tej wsi za 150 zł. (P. 1388 k. 69). Jednocześnie inną część tamże nabył za 30 grz. od Janusza i Mikołaja, dziedziców w Wiśniewie (ib. k. 70). Na połowie części w Mirosławicach, na połowie połowy w Przyborowie p. gnieźn. i na połowie części w Osisłowie p. kon. oprawił t. r. posag 100 grz. żonie Barbarze, córce Jarosława Wrząckiego (ib. k. 70v). Andrzej i Marcina, bracia rodzeni, dziedzice w Mirosławicach, dali w r. 1495 zobowiązanie swej matce Katarzynie względem jej dożywocia (G. 16 k. 85v). Z nich Andrzej w r. 1495 sprzedał zastawem wyderkafowym za 50 zł na 3 lata część Mirosławic Jarosławowi M-mu (G. 16 k. 84v). W sumie 10 zł. węg. długu Janowi Lewinowi z Wilczyna w r. 1497 zastawił łan osiadły w Osisłowie (I. R. Kon. 1 k. 272v). Części w Mirosławicach, Przyborowie i Bowinach(?) sprzedał w r. 1499 za 84 zł. węg. Jarosławowi M-mu (P. 1389 k. 7v). Marcin M., chyba identyczny ze wspomnianym wyżej bratem Andrzeja, swoje części Mirosławic w r. 1502 sprzedał za 90 grz. temuż Jarosławowi (ib. k. 202v). Jednocześnie ten sam Marcin od córek zmarłego Macieja Popowskiego z ziemi sieradzkiej kupił za 100 kop gr. ich macierzystą część w Jarotkach p. gnieźn. (ib.). Część młyna wodnego w tej wsi w r. 1504 zastawił wyderkafem za 3 grz. długu Mikołajowi Mielżyńskiemu (G. 25 k. 103), a w r. 1509 trzecią część owego młyba sprzedał za 13 grz. Mikołajowi Kleczewskiemu (P. 786 s. 95). Żył jeszcze w r. 1511 (Py. 170 k. 17).

Małgorzata z Mirosławic, żona Jana Baranowskiego, wdowa w r. 1499, nazwana Małgorzatą Osisłowską, żyła jeszcze w r. 1501.

Piotr M. od swego brata stryjeczno-rodzonego Mikołaja z Mirosławic kupił w r. 1494 za 40 grz. część w tej wsi (P. 1388 k. 68v). Od Pawła Guzowskiego t. r kupił za 40 grz. jego połowę tamże, a nazwany wtedy "stryjem" owego Pawła (P. 1383 k. 47v). Od Małgorzaty niegdy M-ej, wdowy po Janie Baranowskim, w r. 1499 za 30 grz. nabył zastawem wyderkafowym jej część macierzystą w Mirosławicach (G. 18 s. 39). Niewątpliwie przez tę samą Małgorzatą, tu zazwaną Osisłowską (Ościsłowską), w r. 1501 skwitowany z sześciu grzywien ostatniej raty za jej dobra macierzyste w Mirosławicach (G. 18 s. 299). Piotr Mirosławski od swego rodzonego bratanka(!) Mikołaja w r. 1502 kupił za 60 grz. część dziedziczną w Mirosławicach (G. 25 k. 211) i t. r. na połowie swojej części w tej wsi oprawił 100 zł. węg. posagu żonie Katarzynie Kijewskiej (P. 1389 k. 194v). Piotr M. w r. 1511 kupił za 40 grz. od Małgorzaty, wdowy po Jnaie Baranowskim, jej macierzystą część w Mirosławicach (G. 19 k. 194v). Córce Piotra M-go, Małgorzacie, żonie Jakuba Kopydłowskiego, teść jej, Klemens Kopydłowski oprawił w r. 1521 posag 100 zł. (P. 1392 k. 425). Córce Piotra, już zmarłego, Jadwidze, mąż jej Maciej Wiszniewski (Wiśniewski) w r. 1525 oprawił taką samą sumę 100 zł. posagu (P. 1393 k. 90). Elżbiecie, córce Piotra, Mikołaj Bieganowski, dziedzic w Osisłowie, w r. 1541 oprawił również 100 kop. posagu (I. R. Z. Kon. 6 k. 106), nie żyli już oboje w r. 1578. Nie mam całkowitej pewności, czy wspomniany kilkakrotnie Piotr to jedna i ta sama osoba. Przyjmuję to jenak za wysoce prawdopodobne. Ponieważ w r. 1530 Maciej Wiśniewski skwitował ze 100 zł. posagu swej żony Jadwigi Łykasza, Walentego i Kleofasa M-ch (G. 29 k. 59v), niewątpliwie żony tej braci, przyjmuję za pewnik, iż Piotr nie żyjący już w r. 1525 był ojcem tych trzech synów, córki Jadwigi i zapewne córek, Małgorzaty i Elżbiety. Identyczne posagi Jadwigi, Małgorzaty i Elżbiety potwierdza to przypuszczenie. Z trzech wymienionych wyżej synów Piotra, o Łukaszu i Kleofasie niżej. Walenty, niedzielny z braćmi w r. 1532 (G. 29 k. 269v), zabił w Strzelnie Andrzeja Błockiego i w r. 1535 nie stanął z pozwu jego braci (G. 262 k. 198). Żył jeszcze w r. 1549, kiedy intromitowany był w długu 35 złp. do części Mirosławic, stanowiącej własność brata Łukasza (G. 34 k. 432).

A. Łukasz, syn Piotra, zwany Sadlakiem, wraz z braćmi, Walentym i Kleofasem, zawierał w r. 1532 za pośrednictwem arbitrów ugodę z Dorotą Popielewską, dziedziczkę w Mirosławicach, i jej córką Agnieszka, żoną Jana Morzyckiego (G. 29 k. 269b). W r. 1535 lub przed tą datą wspólnie z bratem Walentym zamordował Andrzeja Błockiego (G. 262 k. 249). Od Marcina Rzegnowskiego w r. 1556 kupił za 1.100 zł. część wsi Ossowiec zwaną "Galicką" (P. 897 k. 215v, 1396 k. 336, tu cena kupna 2.000 zł.). Pozywał w r. 1557 brata Kleofasa M-go (G. 36 k. 220v). Dziedzic części w Mierosławicach 1580 r. (Paw.), umarł między r. 1584 a 1586 (In. 155 k. 43; Kr. 37 k. 431v). Z nieznanej mi żony pozostawił synów: Stanisława, Jana i Stefana.

I. Stanisław, syn Łukasza, występował w r. 1586 (Kr. 37 k. 431v). Nie mam całkowitej pewności, czy identyczny z nim był Stanisław, nie żyjący już w r. 1636, którego żona, Zofia z Trzaskowic, wtedy wdowa już i po drugim mężu Wojciechu Bielickim, kwitowała wykonawców testamentu zmarłego ks. Andrzeja M-go, scholastyka gnieźnieńskiego, z 1.000 złp. przezeń zapisanych (G. 80 k. 145v). Jego synem był chyba Stanisław, o którym niżej.

Stanisław, nazwany synem zmarłego Stanisława, kiedy żeniąc się w r. 1630 z Anną Grzybowską, córką Pawła i Barbary z Pomorzańskich, na krótko przed śłubem od tej Barbary z Pomorzańskich, teraz 2-o v. żony Bartłomieja Ostrowskiego, dostał w posagu zapis długu 1.300 zł. gotowizną i 200 zł. wyprawą (G. 79 k. 274). Chyba ten sam Stanisław w roku poprzednim, 1629, winien był płacić podymnego 9 zł. z 18 dymów w Pigłowicach, dzierżawionych od Hieronima Manieckiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, i 10 zł. z 20 dymów w Sulęcinie (Py. 143 s. 26, 48). Stanisław wespół z żoną w r. 1649 otrzymał od Wojciecha Węgierskiego zobowiązanie wydzierżawienia na trzy lata miasta Rogowa i folwarku Rogówko w p. gnieźn. (G. 82 k. 39), a w r. 1652 oboje małżonkowie dobra te wydzierżawił od małżonków Węgierskich na cztery lata (ib. k. 519v). Nie żył już w r. 1655 (ib. k. 1138v), zaś Anna z Grzybowskich nie żyła już w r. 1671 (P. 1870 k. 349). Synowie: Jerzy, Jan, o którym niżej, Wojciech, Bazyli i Stanisław. Córki, Łucja i Anna. O Jerzym wiem tylko tyle, że rodzony jego stryj Wojciech cedował mu w r. 1655 sumę 1.000 złp., zapisaną przez zmarłego "brata stryjecznego" ks. Andrzeja (G. 82 k. 1138), którą to sumę t. r. cedował temuż stryjowi z powrotem (ib. k. 1161v). Chyba ów Jerzy nie żył już w r. 1658, bo go nie obejmuje zapis długu 3.000 złp., dany wtedy przez Wojciecha Węgierskiego Janowi, Wojciechowi, Bazylemu, Stanisławowi, Łucji i Annie, synom i córkom Stanisława (G. 82 k. 1398v). Z nich Wojciech w r. 1666 kwitował powyższego Węgierskiego z prowizji od zapisanej sumy 3.000 zł. (G. 84 k. 363). Bazyli w r. 1666 już nie żył, zaś Stanisław jeszcze wtedy wspomniany (ib.). Z córek, Łucja żyła jeszcze 1694.8/IV. r. (LB Krerowo). Anna wspomniana w r. 1666 (G. 85 k. 363).

Jan, syn Stanisława i Grzybowskiej, burgrabia ziemski pyzdrski w r. 1681 (P. 213 I k. 38), wspomniany pierwszy raz, jak widzieliśmy, w r. 1658. Od Jana Ossolińskiego, komandora poznańskiego maltańskiego, wydzierżawił w r. 1665 Psarskie, dobra komandorii, pod zakładem 1.600 zł. (P. 1076 k. 933v, 1385v). W obozie pod Lublinem, gdzie był pod chorągwią podkomorzego poznańskiego, zaprzeysiągł konfederację (P. 199 k. 1089). Kiedy w r. 1681 roborował skrypt nawzajem z Mikołajem M-im, synem zmarłego Stanisława, nazwani btraćmi stryjeczno-rodzonymi (P. 213 I k. 38), co jest oczywistą pomyłką. Braćmi stryjeczno-rodzonymi byli ich dziedkowie! Żył jeszcze Jan 1694.8/IV. r. (LB Krerowo), nie żył już 1698 r. (Kr. 49 s. 291). Żoną jego była Dorota Gurowska, córka Andrzeja i Katarzyny z Kęszyckich. Z jej rodzicami zawierał w r. 1658 kontrakt pod zakładem 600 złp. (G. 82 k. 1320), zapewne o jej rękę. Z pewnością byli już małżeństwem w r. 1665 (P. 1076 k. 933v). Posag 1.000 złp. oprawił jej w r. 1671 na połowie dóbr (P. 1870 k. 349). Żyła ona jeszcze w r. 1689 (P. 1118 XIII k. 5v), nie żyła w r. 1701 (P. 1140 I k. 92). Synowie: Jakub, w r. 1683 plenipotent Zofii z Trąmpczyńskich, wdowy po Mikołaju Borowskim i po Zygmuncie Kamińskim (P. 1106 V k. 12, 12v). chyba już nie żyjący w r. 1698 (Kr. 49 s. 297), Krzysztof, który w r. 1701 kwitował z 2.000 złp. "stryja" Mikołaja M-go (P. 1140 I k. 92), Mikołaj Jacek, Maciej. Córka Helena, w r. 1689 żona Marcina Małachowskiego.

1. Mikołaj Jacek (Hiacynt), syn Jana i Gurowskiej, wraz z bratem Maciejem a też w imieniu brata Krzysztofa w r. 1698 kwitował "stryja" Mikołaja M-go z 2.500 zł., które zapisał był w r. 1681 ich ojcu (Kr. 49 k. 297). Żył jeszcze 1704.27/VII. r. (LB Gołańcz), nie żył już w r. 1719 (I. Kon. 75 k. 111v). Zaślubił 1691.1/XII. r. Mariannę Wolską, córkę Stefana i Katarzyny z Brzyszewskich (LC Ludziska; I. Kon. 75 k. 248; P. 1213 k. 40). Z niej synowie: Jakub Józef, ochrzcz. 1704.27/VII. r. (LB Gołańcz), zapewne zmarły młodo, Franciszek i Aleksander, o których niżej. Marianna z Wolskich była w r. 1719 2-o v. żoną Jana Otto Trąpczyńskiego (I. Kon. 75 k. 111v), a w r. 1720, już wdowa i po tym mężu a dożywotniczka pierwszego, roborowała działy przeprowadzone z synami Franciszkiem i Aleksandrem (ib. k. 248). Spisywała 1729.30/VIII. r. testament zlecając pochować się w Pakości u Reformatów (Kc. 135 k. 296, 297). Nie żyła już w r. 1736 (G. 97 k. 64).

1) Franciszek, syn Mikołaja Jacka i Wolskiej, miecznik bracławski w r. 1733 (Dz. z kuj. V), miecznik brzeski kujawski 1738 r. (B. 95 k. 112), łowczy dobrzyński 1758 r., wedle Uruskiego. Uczestniczył w r. 1720 w działach przeprowadzonych z matką i bratem Aleksandrem (I. Kon. 75 k. 248). Wespół z bratem i z siostrą przyrodnią Anną z Trąmpczyńskich Brzechffiną zawierał w r. 1738 kompromis z Szygowskimi, starościcami kruświckimi (Z. T. P. 49 k. 17). Z żony Anny Jankowskiej (Uruski) pozostawił synów, Franciszka Ksawerego i Ignacego. Ten drugi, kanonik włacławski w r. 1785, proboszcz w Wieńcu w r. 1788. Może identyczny z Franciszkiem, synem Mikołaja Jacka był Franciszek mąż Barbary z Tuchołków, córki Jana Franciszka, starosty jasienickiego, i Marianny z Powalskich, nie żyjącej już w r. 1731 (B. 131 k. 15). Byłaby to w takim razie jego pierwsza żona.

Ksawery (Franciszek Ksawery), syn Franciszka i Jankowskiej, regens brzeski kujawski w r. 1785. Ksawery, "łowczyc", był 1769.10/V. r. chrzestnym Magdaleny M-ej, córki stryjecznego brata Antoniego (LB Kłecko). Dziedzic Swinar koło Kłecka, ożenił się 1784.17/VI. r. z Marią Gnatowską, panną z Polskiej Wsi (LC Kłecko). Z niej syn Ignacy Franciszek Alojzy, ochrzcz. 1786.3/VIII. r., i córka Elżbieta Magdalena Anna, ochrzcz. z wody 1785.14/VII. r. (LB Kłecko). Według Uruskiego mieli być jeszcze dwaj synowie. Z nich, Jan (Jan Nepomucen Antoni Paschalis), ur. w r. 1791, podporucznik 11 pułku legii nadwiślańskiej, porucznik 1812 r., kapitan 1814 r. w 18 pułku piechoty francuskiej, a 1815 r. kapitan 6 pułku poech liniowej, dymisjonowany w r. 1817. Wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1843 (Uruski; Spis). Franciszek (Franciszek Salezy Piotr Ignacy), wylegitymowany w Król. Polskim (Spis), według Uruskiego ożeniony z Antoniną Klembowską, a tej legitymacji dokonał w r. 1840 wraz z synem Dionizym, służącym w wojsku rosyjskim.

2) Aleksander, syn Mikołaja Jacka i Wolskiej, komornik ziemski inowrocławski w r. 1728 (I. Kon. 76 k. 257v), mianowany pisarze ziemskim inowrocławskim 1730 r. (K. P. nr 47, wiad. z Warsz. 15/XI.), marszłek sejmiku radziejowskiego 1732 r. (Dz. z kuj.), starosta kłecki w r. 1738 (Z. T. P. 49 k. 17), poseł sejmowy w latach 1739 i 1740 (Dz. z kuj.), mianowany sędzią ziemskim inowrocławskim w r. 1743 (B. 96 k. 205), podkomorstwo inowrocławskie dostał w r. 1756 (K. P. nr 75, wiad. z Warsz. z 24/XI.). Uczestniczył w r. 1720 w działach dokonywanych z matką i bratem (I. Kon. 75 k. 248). W imieniu własnym i matki kwitował w r. 1722 Świerczyńskich, metkę i synów, ze sprawy o pobicie poddanego z Obudna (G. 94 k. 229). Od swego wuja ks. Andrzeja Brzyszewskiego, kanonika metropolitalnego gnieźnieńskiego, i proboszcza Św. Jana w Gnieźnie, kupił w r. 1728 za 24.000 złp. dobra Ołgonowo w pow. brzeskim kuj. (P. 1213 k. 40). Dziedzic Rojewa, posesor Gołębina, od Michała Bratkowskiego, skarbnika kaliskiego, dostał w r. 1749 poddanego (I. Kal. 190/195 k. 137v). Trzymaną dożywociem połowę pustki w Dębłowie, należącej do królewszczyzny, za konsensem król. z 1748.15/IX. r. wespół z żoną scedowali w r. 1750 Wojciechowi i Konstancji z Trzcińskich Żukowskim (G. 98 k. 398v). Przez Józefa Jeżewskiego Aleksander był w r. 1753 kwitowany z 1.000 złp. na poczet sumy 6.000 złp., zapisanej ongiś na Rojewie, wsi dziedzicznej M-go (G. 98 k. 644v). Kwitował się wzajemnie w r. 1754 z Janem Małachowskim, dzierżawcą swego starostwa kłeckiego, z pretensji płynących z tytułu tej dzierżawy (G. 98 k. 657v). Nie żył już w r. 1757 (P. 1321 k. 80v). Ożenił się w r. 1739 z Elżbietą Radomicką, córką Władysława, wojewody poznańskiego, i Ludwiki z Gajewskich, której 7/VIII., krótko przed ślubem, zapisał 40.000 złp. (G. 97 k. 352v). Wedle działów z siostrami dokonanych 1739.18/VI. r. w Białczu, dostały się Ludwice: Gołębin, Jaszków i części w Gorzyczkach w p. kośc., wszystko razem oszacowane na 200.000 złp. (P. 1263 k. 114v). Mowa o niej w r. 1758 jako o dziedziczce Charbowa (G. 99 k. 66). Umarła 1761.18/VIII. r. (Nekr. Franciszkanów Inowr.; Estr. XVIII s. 466). Synowie: Antoni, o którym niżej, Gorgoniusz (Gorgonisz Grzegorz Jan Paweł), ur. w Polskiej Wsi, ochrzcz. 1741.14/X. r., zmarły tamże 1743.26/XI. r., Florian Stanisław Antoni, ur. tamże 1743.4/V. r., Ludwik Augustyn Jan, ur. tamże, ochrzcz. 1750.25/VIII. r., zmarły we wrześniu 1750 r. Z córek, Józefa (Józefata Teodora), ur. tamże, ochrzcz. 1740.20/IV. r., chrzestna 1755.26/VI. r., żona 1-o v. w latach 1759-1781 Teodora Moszczeńskiego, starosty brzeskiego kuj., potem kasztelana inowrocławskiego, 2-o v. w r. 1785 wyszła za Anastazego Moszczeńskiego, umarła 1795 r., pochowana 15/VII. u Bernardynów w Bydgoszczy. Antonina Anna, ochrzcz. w lipcu 1744 r., zmarła po kilku godzinach. Salomea Katarzyna Barbara, ochrzcz. 1745.25/XI. r., umarła w kwietniu 1747 r. Kunegunda Krystyna Franciszka, ur, tamże, ochrzcz. 1747.22/II. r. Marianna Aleksandra, ur. tamże, ochrzcz. 1749.30/VI. r. (LB. LM Kłecko).

Antoni, syn Aleksandra i Radomickiej, starosta kłecki w r. 1761 (Estr. XVIII s. 466), chorąży kruświcki 1765 r. (B. 132 k. 369, 373), sędzia deputat na Trybunał Kor. 1767 r. (Kośc. 330 k. 191), sędzia ziemski inowrocławski w r. 1770 (LB Kłecko; Kośc. 331 k. 49), kawaler orderu Św. Stanisława 1784 r. (LC Kłecko), mianowany podkomorzym inowrocławskim w r. 1788 (G. W. nr 63, wiad. z Warsz. 6/VIII.). Z siostrą Moszczeńską spisywał w Ibramowie 1765.17/VII. r. układ, wedle którego miała otrzymać sumę 200.000 zł. i w r. 1767 skwitowany został przez nią z 134.393 złp. ma poczet tej należności (Kośc. 330 k. 191). Dziedzic Gołębina i części Gorzyczek w p. kośc. 1767 r. (ib. k. 192), dziedzic Złotowa w r. 1770, dóbr należących uprzednio do zmarłego Józefa Krzesińskiego (Kośc. 331 k. 49). Wedle zobowiązania uzyskanego w r. 1775 od ks. Stanisława Załuskowskiego, kanonika poznańskiego, i od jego bratanków, Ignacego, Józefa i Antoniego, kupił w r. 1776 za 80.000 złp. ich części w Ułanowie i Michalczy w p. gnieźn. (G. 102 k. 86, 103 k. 94). Jako dziedzic Charbowa w r. 1776 zawierał ugodę z Ludwikiem Garczyńskim, byłym dziedzicem Pomorzan Kościelnych i lasu zw. Parczewo, dóbr graniczących z Charbowem, o przynależność wspomnianego Parczewa i o poczynione na jego gruncie szkody (G. 103 k. 23). Od Franciszka Antoniego Konopki, komornika ziemskiego poznańskiego, kupił 1777.5/XI. r. za 4.000 zł., wedle kontraktu spisanego dnia poprzedniego, części w Ułanowie i Michalczy (P. 1354 k. 539). Gołębin oraz części Gorzyczek i Jaszkowa w r. 1784 sprzedał za 250.000 złp. Balbinie z Suchorzewskich, wdowie po Ignacym Szołdrskim, chorążym smoleńskim (P. 1361 k. 23). Od Pawła Tomickiego kupił w r. 1792, za kontraktrm z 9/VI., płacąc 310.000 złp., dobra Sierakowy, Mchówko, połowę Janowca, Koziejaty, młyn należący do Sieraków, Wolę Jurkową, młyn zw. Jochel, oraz grunt pusty na Mąkoszynie w powiatach radziejowskim i przedeckim (P. 1369 k. 941). Chyba jescze żył 1798.6/III. r. (LB Kłecko). Pierwszą jego żoną była Marianna Radońska, która w r. 1768 cedowała pewne sumy Józefie z Rydzyńskich wdowie Dobrzyckiej (G. 100 k. 326). Umarła w Mamliczu 1775.20/III. r., mając lat 30, pochowana u Franciszkanów w Łabiszynie (LM Lisewo Kościelne). Jego druga żona, Ksawera (Franciszka Ksawera) Umińska, córka Kazimierza, komornika granicznego brzeskiego kuj., i Teresy Biesiekierskiej, która uczestnicząc w spadku po Antonim Ostrowskim, pułkowniku regimentu buławy wielkiej kor., mianowała w r. 1778 do tej sprawy plenipotentów (G. 105 k. 126). Z pierwszego małżeństwa syn Józef (Józef Aleksandrer Antoni), ur. w Mamliczu, ochrzcz. 1775.23/III. r. (LB Lisewo Kośc.; LB Kłecko, tu data 30/III.). Z córek, Magdalena (Magdalana Petronella Teodora), ochrzcz. z wody 1769.10/V. r. (LB Kłecko; LB Lisewo Kośc., tu data chrztu "Magdaleny Petronelli" 1771.14/VI. r., więc to chyba ceremonia). Magdalena wyszła za Kazimierza Sokołowskiego z Orłowa w Król. Pol., umarła 1829.26/III. r. Elżbieta (Elżbieta Optata Alojzja), ur. w Mamliczu, ochrzcz. 1772.4/VI. r. (LB Lisewo Kośc.), wyszła za Tomasza Sumińskiego. Z Umińskiej synowie: Paweł, Pantaleon, Jan Sylwiusz Alojzy, ur. w Polskiejwsi, ochrzcz. 1784.24/VI. r. (LB Kłecko) i, według Uruskiego, Adam.

(1) Paweł (Paweł Aleksander), syn Aleksandra i Umińskiej, chrzestny 1798.6/III. r. (LB Kłecko), dziedzic Lubrańczyka w pow. włacławskim legitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. (Spis; Uruski). Była też wylegitymowana w Królestwie Pol. Eufrozyna z Komorowskich M-a, żona Pawła (Spis), czy tego?

(2) Pantaleon (Pantaleon Jakub), syn Aleksandra i Umińskiej, ur. w Polskiejwsi 1782.25/VIII. r. (LM Kłecko), dziedzic Sieraków, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim (Spis).

(3) Adam, syn Aleksandra i Umińskiej, ur. w Roszkach koło Krotoszyna w r. 1785, kolejno: podporucznik 4 pułku piechoty Ksiąstwa Warszawskiego 1806(?) r., szef batalionu 4 pułku piechoty wojsk francuskich, podpułkownik 4 pułu piechoty lin. Królestwa Pol. 1815 r., przeniesiony w r. 1817 do korpusu weteranów, kawaler orderów Legii Hon. i Virtuti Militari. Z żony Kamilii Vautteser, Francuski, synowie, Emeryk Adam, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Pol. w r. 1838 (Spis; Uruski), i Ludwik, głośny z wydarzeń lat 1846 i 1848, dyktator w początkowej fazie powstania 1863 r., zmarły w Paryżu 1878.23/XI. r. (Dz. P.). Kamilia Magdalena Adelajda, córka Adama, zamężna za Julianem Bogumiłem Lenczewskim, to zapewne córka Adama. Wraz z mężem legitymowała się ze szlachectwa w Królestwie Pol. (Spis; Boniecki).

2. Maciej, syn Jana i Gurowskiej, wspomniany obok braci w r. 1698 (Kr. 49 k. 297), chyba identyczny z Maciejem świadkującym 1707.28/II. r. (LC Rożnowo), jak również z Maciejem, mężem w r. 1715 Ludwiny Malczewskiej, córki Antoniego i Katarzyny z Ostrowskich (P. 1149 I k. 139v). Już w r. 1716 Maciej nie żył, Ludwika występowała jako wdowa (Kośc. 311 s. 626). w r. 1722 była 2-o v. żoną Hieronima Korytowskiego (G. 94 k. 216). Oboje Korytowscy żyli jeszcze w r. 1730 (G. 96 k. 236v). Dzieci Macieja i Malczewskiej to Marcjan i Stanisław, synowie, oraz córka Anna (Anna Katarzyna Konstancja), ur. w Garczynie, ochrzcz. 1715.30/V. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). W imieniu tylko tych trojga działała wr. 1717 owdowiała matka (P. 1152 k. 104v), stąd tedy za oczywiste fałszerstwo należy przyjąć wpisaną w księgi Św. Marcina w Poznaniu metrykę chrztu z 1741.26/I. r. Józefa, syna Macieja Leszczyc M-go i Józefy(!) Malczewskiej. Tego wpisu, jak to widać wyraźnie z pisma, dokonano w wiele lat po r. 1741. Widzieliśmy wyżej, że Maciej umarł w r. 1715 lub 1716, więc już to jedno przesądza sprawę.

II. Stefan, sy Łukaszam na połowie części swych w Mirosławicach w p. gnieźn. i Prosiskach (dziś Proszyska) w p. pyzdr. w r. 1634 oprawił 1.000 złp. posagu żonie swej Zofii Nieżychowskiej, córce Krzysztofa (P. 1418 k. 27v). Ta Zofia, współspadkobierczyni stryja Szymona Nieżychowskiego, odziedziczone po nim części we wsi Kuszkowo w p. kośc. w r. 1642 sprzedała za 2.100 złp. Krzysztofowi Gałęskiemu (P. 1420 k. 1020). Miała ona zapisaną sobie sumę 2.000 zł. przez Hieronima Radomickiego, wojewodę inowrocławskiego, i w r. 1644 wespół z mężem prolongowała wojewodzie termin uiszczenia się (Py. 150 s. 137, 154 s. 105). Zofia umarła między r. 1652 a 1655, kiedy to Stefan w imieniu własnym i zrodzonych z niej dzieci, Aleksandra, Jana, Małgorzaty, Reginy, Zofii i Anny, kwitował Kazimierza Radomickiego, wojewodzica inowrocławskiego, z prowizji rocznej od sumy 2.000 zł. (P. 1064 k. 494; Py. 151 s. 21). Nie żył już Stefan w r. 1666, a wtedy Aleksandre w imieniu własnym, brata i tych czterech sióstr, skwitował Radomieckiego, teraz już kasztelana kaliskiego, z 300 zł. (Py. 153 s. 14). Z powyższego rodzeństwa Aleksander nie żył już w r. 1679 (Py. 154 s. 105). Regina była w latach 1679-1683 żoną Kazimierza Krzewskiego, zaś 2-o v. Wojciecha Gliszczyńskiego, a nie żyła już w r. 1731. Córką Stefana i Nieżychowskiej nazwana Marianna, nie wiem czy nie identyczna z którąś z wymienionych wyżej, była 1-o v. za Kościanowskim, 2-o v. za Rybskim, będąc wdową żyła jeszcze w r. 1701. Te siostry dziedziczyły po ojcu części w Mirosławicach i w pustce Prosiska (P. 1241 k. 13; G. 96 k. 307). Trudno zrozumieć, czemu Regina w r. 1683 mieniła się jedyną spadkobierczynią matki (Py. 155 s. 49), skoro żyła jeszcze wtedy i owa Marianna? Czyżby w rzeczywistości nie żyła córką tej pary małżeńskiej?

III. Jan, syn Łukasz, występował w r. 1586 z bratem Stanisławem (Kr. 37 k. 431v) i t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Konstancją Mierosławską, wdową 1-o v. po Sebastianie Kołudzkim (ib. k. 519).

B. Kleofas, syn Piotra, zwany Sadlakiem (G. 263 k. 285v), obok braci skwitowany w r.1530 ze 100 zł. posagu przez Macieja Wiśniewskiego, męża Jadwigi M-ej (G. 29 k. 59v). Pozywany był w r. 1557 przez brata Łukasza o szkody wyrządzone w jej łące (G. 36 k. 220v). Kwitował w r. 1566 Łukasza i Jana, braci Smoszewskiej, z 600 zł., za które zmarły Piotr Smoszewski z żoną Anną z Pogorzelskich zastawili mu Srebrne Górki, dziesiejszą Srebrnągórę (Kc. 116 k. 58). Dzidzic części Mierosławic 1580 r. (Paw.), nie żył już w r. 1585 (Kr. 37 k. 72). Ożenił się w r. 1562 z Barbarą Łowicką, córką Macieja i Jadwigi z Dobrosołowskich, a od jej matki otrzymał na krótko przez ślubem, 18/VI., zapis 400 złp. posagu (G. 41 k. 335). Już po zawiarciu małżeństwa, t. r. skwitowała ona brata Jana Łowickiego i matkę z majątku rodzicielskiego (P. 904 k. 781) i jeszcze t. r. małżonkowie spisali wzajemne dożywocie (P. 1397 k. 182v). Drugą żoną Kleofasa była Zofia Golejewska, która w r. 1585, już jako żona 2-o v. Jana Markowskiego swoje prawa oprawne i dożywotnie scedowała synowi męża Janowi i swojemu synowi Wawrzyńcowi M-im (Kr. 37 k. 72). Z Golejewskiej była też i córka Dorota, która w r. 1589 od swego brata Wawrzyńca dostała zapis 900 zł. posagu (I. R. Kon. 23 k. 403). Potem, w latach 1614-1629 była żoną Jana Baranowskiego cz. Jerzykowskiego.

I. Jan, syn Kleofasa i Łowickiej, kwitował w r. 1592 z sumy 350 złp. Jakuba Grochowickiego (G. 64 k. 515). Były to chyba rozrachunki rodzinne i żoną Jana już wtedy musiała być Jadwiga Grochowicka, rodząca się z Urszuli Gwiazdowskiej, którą spotykamy się potem w latach 1613-1619 już jako wdowę (G. 72 k. 131; Kc. 127 k. 147). Synowie, Andrzej i Świętosław.

1. Andrzej, syn Jana i Grochowickiej, kanonik kujawski, płocki i kruświcki, koadiutor scholasterii gnieźnieńskiej z prawem następstwa 1620.10/VII. r. Instalowany 1622.13/XII. r. na kanonii metropolitalnej gnieźnieńskiej fundi Węglewo. Scholastykiem został 1624.5/VII. r. i 12/XII. t. r. w charakterze pełnomocnika arcybiskupa Henryka Firleja objął rządy archidiecezji (Kortytkowski). Prepozyt nowo instytuowanej kaplicy Baranowskich w katadrze gnieźnieńskiej (P. 1418 k. 137v). Wspólnie z bratem Świętosławem kwitowali w r. 1622 Grochowickich z długów i zapisów zmarłego Jakuba Grochowickiego (G. 76 k. 190). Wydzierżawił 1636.26/II. r. Tomiszewo małżonkom Będzyńskim (G. 80 k. 105). Umarł t. r. (ib. k. 127), a Zofia z Trzaskowic, wdowa po Stanisławie M-im i po Wojciechu Balickim, skwitowała wykonawców jego testamentu z legowanej sobie sumy 1.000 złp. (G. 80 k. 145v).

2. Świętosław, syn Jana i Grochowickiej, zapisywał w r. 1622 dług 200 złp. ks. Piotrowi Grochowickiemu, archidiakonowi gnieźnieńskiemu (G. 76 k. 30). Był w r. 1636 jednym z wykonawców testamentu brata, ks. Andrzeja (G. 80 k. 127). Żył jeszcze w r. 1639 (P. 1419 k. 1274v), a może i 1647. Nie żył już w r. 1660 (Kr. 40 k. 26). Ożenił się z Katarzyną Kemblanówną Karmińską, córką Łukasza i Barbary z Bieczyńskich, o której rękę zawierał z jej owdowiałą matką kontrakt w Poznaniu 1628.22/VI. r., pod zakładem 7.500 zł. (N. 176 k. 105v). Na Połowie Mirosławic i Prosisk w r. 1639 oprawił jej posag 4.000 złp. (P. 1419 k. 1274v). Wraz z synem Mikołajem córce Mariannie zapisała ona w r. 1669 sumę 1.500 złp. (Kr. 6 k. 222). Żyła jeszcze w r. 1679 (Kr. 5 k. 21v), nie żyła już w r. 1684 (N. 186 k. 222v). Syn Mikołaj. Córki, Zofia, wspomniana w r. 1686 (Kr. 6 k. 36v), i Marianna, żona Wojciecha Kościeskiego, już nie żyjąca w r. 1690.

Mikołaj, syn Świętosława i Karmińskiej, dziedzic w Mirosławicach 1679 r. (Kr. 5 k. 21v), roborował w r. 1681 skrypt z Janem M-im, burgrabią ziemskim pyzdrskim, swoim "bratem stryjeczno-rodzonym(!!!) (P. 213 I k. 38). Infamowany w r. 1688 za zabicie Stanisława Tarnowskiego (Kr. 6 k. 104). Dziedzic Mirosławic, Witkowa i Prosisk, pozwany w r. 1690 przez szwagra Kościeskiego (Kr. 6 k. 222). Skwitowany w r. 1698 przez swych "bratanków", to jest Mikołaja-Jacka i Macieja, z 2.500 złp., zapisanych przezeń ich zmarłemu ojcu (Kr. 49 s. 297). Skwitowany w r. 1701 z 2.000 złp. przez Krzysztofa M-go, syna Jana, burgrabiego kcyńskiego (P. 1140 I k. 92). Nie żył już w r. 1713 (I. Kal. 159 s. 234). Ożenił się 1684.23/V. r. z Konstancją Mycielską (LC Kcynia), córka Franciszka, podczaszego kaliskiego, i Heleny z Grudzińskich, o której rękę podczaszy ze swym przyszłym zięciem spisali kontrakt w Szczepicach 22/V., pod zakłdem 8.000 złp. (N. 186 k. 222, 222v). Była ona wdową 1-o v. po Macieju Radzimińskim, podstolim nurskim (P. 1130 X k. 34). Żonie tej na połowie dóbr w r. 1687 oprawił posag 4.000 złp. (P. 1114 VII k. 46). Konstancja swoje części dziedziczne Szczepic, Suchoręczka i Rostrzębowa w r. 1691 sprzedała za 4.000 złp. Maciejowi Radzimińskiemu (P. 122 VIII k. 76v). Od męża dostała w r. 1695 zabezpieczenie sum 1.700 i 3.000 złp. na poczet posagu (P. 1130 X k. 34). Od brata Chyzostoma Mycielskiego, kupiła t. r. za 4.000 złp. części w Szczepicach i Rostrzębowic (ib. k. 35). Zawierała kontrakt 1728 r. z zięciem swym Pawłem Nehrebeckim (Kc. 135 k. 262v). Żyła jeszcze w r. 1737 (P. 1247 k. 122v). Synowie, Józef, wspomniany w r. 1737 (ib.), i Jan, o którym niżej. Z córek, Petronella, 1-o v. 1719 r. za Piotrem Kościelskiem, 2-o v. za Kazimierza Morzyckim, nie żyła już w r. 1737. Marianna, najpierw w latach 1724-1730 żona Pawła Nehrebeckiego, potem 2-o v. w latach 1736-1757 Pawła Chamskiego.

Jan, syn Mikołaja i Mycielskiej, cześnik bydgoski w r. 1732 (I. Kal. 168/170 s. 730). Wraz z matką, bratem i siostrami spisywał w Mierosławicach 1719.28/VII. r. umowę dotyczącą tych dóbr (G. 97 k. 116). Dziedzic Mirosławic, skwitowany w r. 1724 przez Tomasza Luboradzkiego (G. 94 k. 352v). Umarł między r. 1732 a 1736 (ib.). Żenił się trzykrotnie. Jego pierwszą żoną była w r. 1712 Petronella Rogalińska, wdowa 1-o v. po Wojciechu Paruszewskim (Z. T. P. 39 k. 1091), córka Franciszka i Marianny z Przetockich, która mu wniosła 10.000 złp. posagu (P. 290 k. 448). Brała w zastaw w r. 1713 za 9.000 zł. od Jana i Jakuba braci Miaskowskich wieś Korzkwy i część Skrzypna w p. kal. (I. Kal. 159 s. 233). Żyła jeszcze 1714.22/VII. r. (LB Lenartowice). Po raz drugi ożenił się Jan w r. 1717 z Teresą Modlibowską, córką Stanisława, cześnika wschowskiego, i Doroty z Cieleckich, wdową po trzech mężach, Franciszku Zagórskim, Mikołaju Węgierskim i Aleksandrze Wilkowskim, od której 23/I., krótko przed ślubem, otrzymał zapis 3.000 złp. (I. Kon. 73 k. 413v). Trzecią żoną była Felicjanna Gorecka, w r. 1736 już wdowa po nim (G. 97 k. 116). W imieniu własnym oraz swych synów, Antoniego, Felicjana i Konstantego M-ch, poddanego z Rzeszynka, wsi dziedzicznej Konstancji z Dąmbrowskich Kadzidłowskiej, podkomorzyny inowrocławskiej, danego mężowi w r. 1729, ustąpiła w r. 1738 Antoniemu Kobierzyckiemu (I. Kon. 77 k. 707v). Z wymienionych wyżej synów, o Antonim będzie niżej, o Feliksie tylko to jeszcze wiem, że żył w r. 1760 (G. 99 k. 240v).

Antoni, syn Jana i Goreckiej, łowczy kruświcki 1760 r., dziedzic Mierosławic i w p. kruśw. Witkowa, Prosisk i Żołwieńca, zapisał wtedy dług 4.000 złp. Annie Goreckiej, wdowie po Józefie Sokołowskim, chorążym bydgoskim (G. 99 k. 240v). Ożenił się w r. 1761 z Katarzyną Ustarbowską, córką Ignacego Stanisława, stolnika czerniechowskiego, o której rękę spisał we wsi Gródek kontrakt z jej ojcem 21/VI. (G. 99 k. 340v). Umarła ona 1763.5/VII. r., pochowana w Strzelnie (LM Strzelno). Antoni żył jeszcze 1768.7/V. r. (LC Strzelno). Czy nie ten sam Antoni, podczaszy inowrocławski w r. 1784, wraz z żoną swą Aleksandrą z Trzcińskich, wdową 1-o v. po Marcinie Boruckim, był posesorem Kunowa i Góry (G. 11 k. 96). Aleksandra żyła jeszcze 1796.24/XII. r. (LB Łekno).

Być może, iż z tej linii pochodził Dominik, dziedzic Mirosławic i Witkowa, chrzestny 1824.3/XI. r. (LB Ostrowo n. Gopłem).

II. Wawrzyniec, syn Kleofasa i Golejewskiej, sędzia grodzki kruświcki w latach 1617-1628 (G. 337 k. 410v; Kc. 129 k. 32). Nabył Nieborzyno, a Jadwiga z Dzierżanowskich, wdowa po Sebastianie Pogorzelskim 2-o v. żona Jana Kąsinowskiego, w r. 1618 skasowała swoje prawa na tej wsi, stosownie do zobowiązania danego M-mu przez jej męża (P. 1000 k. 588v). Umarł między r. 1647 a 1651 (Kr. 4 k. 145, 247v). Żoną jego była w r. 1637 Małgorzata Markowska, córka Krzysztofa i Doroty z Kraszyc (I. Kon. 48 k. 370), która w r. 1644 była dziedziczką Kraszyc, dóbr odziedziczonych po Piotrze Żegockim (Kr. 4 k. 145). Umarła po r. 1646 (ib. k. 224). Synowie, Andrzej i Wojciech. Córka Dorota, w r. 1636 żona Stanisława Kościelskiego.

1. Andrzej, syn Wawrzyńca i Markowskiej, burgrabia ziemski koniński 1643 r., syndyk Franciszkanów obserwantów kazimierskich (I. Kon. 51 k. 4; 53 k. 99v; Py. 151 s. 67). Od Piotra Kołakowskiego otrzymał w r. 1630 cesję zapisu na 160 zł. danego przez Jakuba Czyżewskiego (I. Kon. 46 k. 167). Bratu Wojciechowi w r. 1637 zobowiązał się sprzedać za 4.000 złp. swe części w Kraszycach, zaś części w Nieborzynie zastawił za 2.000 złp. Stanisławowi Kościelskiemu i Dorocie z M-ch (ib. 48 k. 369, 370v). Umarł między r. 1649 a 1654 (ib. 53 k. 99v; Py. 151 s. 67). Jego pierwszą żoną była w r. 1630 Zofia (Anna?) z Głogowy Kossowska, wdowa 1-o v. po Walerianie Lisieckim (I. Kon. 46 k. 84, 265, 48 k. 571v). Pozywała ona w r. 1632 Floriana Wilczyńskiego, dziedzica części Kopydłowa i Gogolina, o to, iż syna jej, Władysława Lisieckiego, którego ona wysłała na nauki, wziął sobie za służącego, przezwał "Orłowym", a potem pobił i więził (ib. k. 706v). Żyła jeszcze w r. 1638 (ib. 48 k. 571v). Po raz drugi ożenił się z Anną Strzałkowską, córką Jana, którego w r. 1641 skwitował z 3.000 złp. posagu za nią (G. 80 k. 854). Od swego brata, ks. Jana Strzałkowskiego, kanonika łowickiego, otrzymała w r. 1649 zapis długu 1.000 zł. (I. Kon. 53 k. 99v). Występowała jako wdowa r. 1654 (Py. 151 s. 67). Wyszedłszy 2-o v. za Mikołaja Krzewskiego, była w r. 1661 wdowę i po tym drugim mężu (Py. 153 s. 163; I. Kon. 73 k. 366v). Wspólnie z synem Andrzejem w r. 1667 zastawiła część Nieborzyna za 500 złp. Jadwidze Krzesińskiej, wdowie po Andrzeju (I. Kon. 58 k. 478). Nie żyła już w r. 1692 (ib. 69 k. 110). Syn Andrzej. Z córek, Jadwiga, w r. 1691 żona Andrzeja Osińskiego, oboje nie żyli już w r. 1716. Marianna (Katarzyna), 1-o v. w r. 1692 żona Marcina Makowieckiego, wdowa po nim w r. 1693, 2-o v. za Wojciechem Kowalewskim, 3-o v. w r. 1697 za Kazimierzem Rogozińskim, żyła jeszcze w r. 1699.

Andrzej, syn Andrzeja i Strzałkowskiej, wspomniany w r. 1667 (I. Kon. 58 k. 478). Dziedzic części Nieborzyna w r. 1674 (G. 85 k. 87), dzierżawca Cykowa 1686 r. (Kr. 6 k. 53v). Pozywany w r. 1692 przez siostrę Makowiecką o dopuszczenie się gwałtów i zagarnięcie Nieborzyna po śmierci rodziców tylko dla siebie (I. Kon. 69 k. 110). Żył jeszcze w r. 1694 (Kc. 133 k. 7). Jego żoną była w r. 1670 Zofia Golańska (Kc. 131 k. 210v), córka Wojciecha i Katarzyny z Domasławskich, której w r. 1679 oprawił 2.000 złp. posagu podjętego od jej brata Andrzeja (Kr. 43 s. 3). Żyła jeszcze w r. 1694 (Kc. 133 k. 7).

2. Wojciech, syn Wawrzyńca i Markowskiej, pozywany w r. 1622 przez Stanisława Żegockiego (I. Kon. 42 k. 251v). Od brata Andrzeja dostał w r. 1637 zobowiązanie sprzedania za 4.000 złp. części Kraszyc w p. kruśw. (ib. 48 k. 370v). Kraszyce w r. 1657 wydzierżawił Zygmuntowi Gorazdowskiemu i Annie z M-ch (może swej córce?) małżonkom (Kr. 39 k. 71v). W r. części Kraszyc wydzierżawił Adamowi i Katarzynie z M-ch Domasławskim. Tyn razem działał wspólnie z Wojciechem Zdzenickim i Anną z M-ch małżonkami. Może ów Zdzenicki to drugi mąż Anny 1-o v. Gorazdowskiej? (Kr. 40 k. 247). Żona Wojciecha, zaślubiła, jak się zdaje, krótko po 1635.6/VI. r., była Katarzyna Palędzka, córka Stanisława i Anny z Radojewic (I. Kon. 48 k. 100). Jej brat, Seweryn Palędzki, w r. 1636 zapisał mu dług najpierw 100 złp., potem jeszcze 200 złp. (G. 80 k. 154, 196v). Żyła jeszcze w r. 1642 (Kr. 4 k. 49). Zob tablice 2-5.

@tablica: Mierosławscy h. Leszczyc 2.

@tablica: Mierosławscy h. Leszczyc 3.

@tablica: Mierosławscy h. Leszczyc 4.

@tablica: Mierosławscy h. Leszczyc 5.

Dzieciom Jana M-go a swoim wnukom Jan Sławoszewski w r. 1512 odstąpił oprawę, którą mu cedowała Stanisława, wdowa po Stanisławie z Nowejwsi (I. R. Kon. 1 k. 405v). Dorota M-a, córka zmarłego Jana Popielewskiego, żona Jana Lenartowskiego, część w Mirosławicach nabytą od swych bratanic, Jadwigi i Anny, córek zmarłego Piotra Osisłowskiego, ich macierzystą, sprzedał a w r. 1517 za 24 grz. swemu mężowi (P. 1392 k. 133).

Elżbieta M-a, wdowa z Droszewa, chrzestma 1624.20/X. r. (LB Droszew). Barbara, żona Jana Piotraszewskiego z pow. kruśw., oboje nie żyli już w r. 1633. Anna, chrzestna 1641.4/X. r. (LB Gozdowo). Marcin, mąż Anny Otuskiej, która w r. 1646, będąc już wdową, oblatywała skrypt z 1645.30/X. r., dany przez Hieronima Manieckiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, którego zmarłej żonie Ewie Zdzarowskiej służyła lat kilka (G. 337 k. 678). Teresa zaślubiła 1690.27/XI. r. Andrzeja Wargowskiego (LC Środa).

Hieronim i jego żona Ewa z Konarzewskich oboje już nie żyli w r. 1694, kiedy synowie ich Jan i Stanisław w imieniu swoim i rodzeństwa, tj. młodszego brata Sebastiana oraz panien: Elżbiety, Marianny i Agnieszki, zawierali kompromis z Michałem Sczanieckim o sprzedaż Witkowic w p. pozn. (P. 1127 VI k. 86). Teresa, ze Strzelna, chrzestna 1706.25/V. r. (LB Strzelno). Wojciech, syn Tomasza, w imieniu swoim i matki swej Marianny Oporowskiej oraz swego rodzeństwa: Macieja, Marianny, żony Antoniego Stokowskiego, i Anny, zawierał w r. 1713 kompromis z Dąbrowskimi, spadkobiercami Mikołaja Rzeszewskiego (Z. T. P. 39 k. 1961). Ów Wojciech i jego żona Elżbieta Bylinianka nie żyli już w r. 1719, kiedy ich syn Stanisław i córka Marianna, żona 1-o v. Pawła Kleniewskiego, 2-o v. Stanisława Dobrzyckiego, pozywali wdowę po stryju Macieja i jej dzieci (Z. T. P. 40 k. 575). Jadwiga, nie żyjąca już w r. 1718, żona Marcina Małachowskiego. Maciej, syn Tomasza, nie żył już w r. 1719, kiedy wdowa po nim Franciszka z Dąbrowskich występowała wraz z dziećmi, Tomaszem i Katarzyną, jako dziedzice Gozdowa (ib.). Aleksander, z dworu w Kuczkowie, chrzestny 1720.22/I. r. (LB Kuczków). Wojciech obok innych roszczących sobie prawa do dóbr Zebrzydowskiego, starosty rogozińskiego, pozwany był w r. 1724 przez Hieronima Kołaczkowskiego, sędziego ziemskiego wschowskiego (Z. T. P. 42 k. 383). Andrzej, syn zmarłych Mikołaja i Marianny ze Skarszewskich 1-o v. Zdzychowskiej, żył w r. 1723 (ib. 41 k. 755). Pani Konstancja, chrzestna 1725.18/XII. r. (LB Rogowo). Krzysztof zaśłubił 1730.5/IX. r. wdowę Katarzynę Ulejską (LC Katedra Gnieźn.), która umarła w Januszkowie w r. 1772, mając ok. 70 lat, pochowana 16/X. (LM Góra k. Żnina). Panna Teresa, chrzestna 1732.28/VIII. r. (LB Łopienno). Marianna wyszła przed r. 1735 za Franciszka Wolskiego, z czasem skarbnika bydgoskiego, zmarła 1758.16/I. r. Marcjan, pochowany w r. 1736 (Sep. Reformatów Szmot.). Katarzyna, w r. 1737 żona Piotra Świerczyńskiego. Franciszek zmarł 1742.20/VII. r. (LM Smogulec). Błażej zaślubił 1771.21/XI. r. Elżbietę Drakowską (Drachowską?) z Kobylca (LC Tarnowo k. Łekna). Józef (Józef Jan), akatolik, wojskowy, mąż Karoliny z Mieczkowskich, też akatoliczki, córki Krzysztofa i Ewy Doroty z Ferszterów. Oboje kwitowali w r. 1782 Felicjana Kistowskiego, dziedzica dóbr Czechy, z prowizji od sumy 1.300 złp. (G. 109 k. 54). Karolinie scedował w r. 1783 brat jej Marcin Mieczkowski sumę 1.000 złp. u Zajdlica, dziedzica Łubowic (G. 110 k. 96v). Józef i Karolina mieli syn a Józefa Joachima, ur. w Kobylinie, ochrzcz. 21781.22/III. r. (LB Kobylin).

Szl. Antoni i Franciszka, rodzice Walentego Macieja, ochrzcz. 1788.10/II. r., Katarzyny Zofii, ochrzcz. 1782.7/V. r. Agnieszki Katarzyny, ochrzcz. 1784.20/IV. r., Kunegundy Wiktorii, ochrzcz. 1785.18/XII. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.). Nie mam pewności czy to szlachta. N., mąż Teresy z Drachowskich z Osowa, która owdowiawszy poszła 2-o v. 1786.19/XI. r. za wdowca "ur." Tyszkę (Tyskę) (LC Biechowo). Magdalena, córka zmarłego Szymona i Marii, wyszła przed 1802.9/X. r. za Rocha Krzywosędzkiego, ekonoma w Pińsku. Oboje żyli jeszcze w r. 1815. Kunegunda, z Jezierców, chrzestna 1818.22/XI. r. (LB Jarząbkowo). Anna, w latach 1820-1830 była żoną Andrzeja Rudnickiego, urzędnika prefektury w Radziejowie. Kunegunda, wdowa z miasta Czerniejewa, chrzestna 1827.15/VII. r. (LB Staw). Panna Konstancja, z dworu w Brodach, chrzestna 1838.5/III. r. (LB Brody). Konstancja przed 1839.30/VII. r. wyszła za "szl." Adolfa Jaskowskiego, nauczyciela szkoły w Grodzisku (LC Św. Maria Magdal., Pozn.). Seweryna przed r. 1848 wyszła za Wincentego Mazurkiewicza, urzędnika sądowego. Ludwika była ok. 1850 r. żoną Teodora Jaraczewskiego, dziedzica Wronowa w p. inowr. Antonina, zamężna Tuchołczyna, zmarła w Wycinkach 1865.22/I. r., pochowana w Kościeszkach. Marianna, zamężna Złotnicka, umarła 1867.10/III. r., w 76-ym roku życia, pochowana w Kościeszkach. Franciszek, świadek 1868.4/II. r. (LC Św. Wojciech, Pozn.). Franciszek umarł we Wronowach 1874.15/III. r., pochowany w Kościeszkach (Dz. P.). Franciszek i Kamila z Gorzeńskich, on nie żyjący już w r. 1889, ona zmarła w Kaliszu 1904.29/XI. w wieku 81 lat (Dz. P.). Ich córka Róża w końcu stycznia 1889 r. w Poznaniu u Sw. Marcina wyszła za Ignacego Grątkowskiego, kupca z Kościana (Dz. P.) Ignacy, mąż Zofii z Rodkiewiczów, córki Konstantego, majora wojsk polskich, która już będąc wdową zmarła w Warszawie 1901.16/I. r. (ib.) Anna, żona 1-o v. Jerzykiewicza, profesora Gimnazjum Bergera w Poznaniu, 2-o v. Grabskiego, zmarła w Poznaniu 1915.31/VII. r. (ib.).

>Mieroszewscy, Mieroszowscy, Miroszowscy h. Ślepowron z Mieroszewic (Miroszewic) w p. łęczyckim. Bartłomiej i Grzegorz, bracia Tomasza, którego zabił prac. Grzegorz Klocek, kmieć z Marzenina, wsi Kapituły metropolitalnej gnieźnieńskiej, ułożyli się z zabójcą o główszczyznę i w r. 1558 skwitowali go z 15 grz. (G. 37 k. 24v). Wojciech z wojew. łęczyckiego pozywał w r. 1596 nieosiadłego Wojciecha Krzywosędzkiego (Kc. 122 k. 60v). Szymon, syn zmarłego Bernarda, skwitowany w r. 1604 z 50 złp. przez Krzysztofa Mietlickiego (G. 68 k. 60v). Jakub, sługa Mikołaja Kretkowskiego, wojewody brzeskiego, był w r. 1605 administratorem w jego mieście Kazimierzu (I. Kon. 32 k. 33v). Wojciech, podstarości krakowski, uzyskał od Doroty Orzelskiej, wdowy po Janie Popowskim, staroście będzińskim, 2-o v. żony Krzysztofa Gosławskiego, starosty będzińskiego, dokonaną w grodzie oświęcimskim cesję praw zastawnych do dóbr Runowo i folwarku Borzeszkowo w p. nakiel., w sumie 25.000 złp. i w r. 1631 został do owych dóbr, dziedzicznych Mikołaja Działyńskiego, starosty kościańskiego, intromitowany (I. Kon. 46 k. 400v). Nazwany w r. 1645 byłym podwojewodzim krakowskim (ib. 51 k. 441). Jan, syn Wojciecha z wojew. łęczyckiego, w r. 1641 mianował plenipotentów (I. Kal. 107a s. 363). Wojciech z wojew. łęczyckiego, syn zmarłego Stanisława, mąż Marianny Rościerskierj, córki Stanisława i Katarzyny z Kotarskich, która w r. 1649 skwitowała z 500 złp. Aarona Jemiałkowskiego (I. Kon. 53 k. 126v). Krzysztof, sekretarz J.Kr.Mci, Tomasz i Wojciech, synowie zmarłego Wojciecha, 1655 r. (P. 180 k. 273). Joanna z Mieroszewic (czy M-a?), w r. 1672 żona Stanisława Trąmpczyńskiego. Jan, w r. 1699 mąż Zofii Spławskiej, córki Krzysztofa i Zofii z Augustynowskich, której w r. 1699 jej cioteczny brat Teodor Zwierzyński, rodzący się z Magdaleny Augustynowskiej, scedował swe prawa do spadku po wujach, Stanisławie, Macieju i Krzysztofie Augustynowskich, we wsiach Bagniewo i Małociechowo w p. świec. i we wsi Kuksy w wojew. malborskim (N. 191 k. 410v).

Adam, nie żyjący już w r. 1777, mąż Reginy ze Smardzewskich, ojciec: Piotra, Franciszka i Jana. Z nich, Piotr w r. 1767 mianował plenipotentami brata Franciszka i bratanka Kazimierza, syna Jana (I. Kal. 206/208 k. 89). Posesor klucza Leszcze z przyl., kwitował w r. 1777 dziedziców owych dóbr Antoniego i Marcjannę z Mycielskich Szołdrskich z 21.940 złp. z przysądzonej mu sumy 23.693 złp. (I. Kon. 81 k. 148v). Od Ignacego Hulewicza dostał w r. 1778 cesję sumy 26.000 złp. zastawnej na Grąblinie w p. kon. (I. Kon. 83 k. 358v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1780, kiedy jego brat i spadkobierca, Franciszek, jako posesor Grąblina kwitował się z ks. Andrzejem Kitowiczem, posesorem dóbr opactwa lędzkiego, z wydania poddanego (ib. 82 k. 199v). Ten Franciszek umarł między r. 1783 a 1786, kiedy wdowa po nim, Barbara z Jakowskich, w imieniu własnym oraz syna Teodora i córki Estery mianowała plenipotentem Józefa M-go (ib. k. 381; I. Kal. 226 k. 285). Ta Barbara do sprawy z Bartłomiejem Żelisławskim, podczaszycem piotrkowskim, wyznaczyła w r. 1787 na plenipotenta Andrzeja Gorczyckiego (I. Kon. 83 k. 324v). T. r. jako dożywotniczka majątku mężowskiego skwitowała Łukasza Bnińskiego, sędziego ziemskiego poznańskiego, dożywotnika Grąblina, z 26.000 złp. Towarzyszył jej przy tym akcie skwitowania z sumy zastawnej na Grąblinie Józef M., burgrabia ostrzeszowski, który nazwany jej bratankiem zaś dzieci jej stryjem (ib. k. 358v), co jest sprzeczne samo w sobie. Jan, trzeci z synów Adama, mąż Anny Kozierowskiej, już nie żyjącej w r. 1768 (ib. 80 k. 138), w r. 1783 wespół z bratem Franciszkiem, jako spadkobiercy zmarłego brata Piotra, skwitowali z 445 złp. Piotra Żychlińskiego, podkomorzego J.Kr.Mci, dziedzica Brudzynia, Smolina, Chrąmlic, Lejsc, Leszcz etc. (ib. 82 k. 381). Syn Jana i Kozierowskiej, Kazimierz, w r. 1768 plenipotent Grzegorza Czarneckiego, komornika ziemskiego łęczyckiego (ib. 80 k. 138), spisywał w r. 1773 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Tomicką, córką Bogusława i Anny z Korytowskich (ib. k. 256). Był w r. 1776 dziedzicem Graboszczewic (??) w p. łęczyckim (Py. 158 k. 486).

Józef, brat cioteczny rodzony Antoniego Marynowskiego, od wdowy po nim, Eufrozyny Kwiatkowskiej, dostał w r. 1785 cesję przysądzonych jej z Charchowa i Górki sum (I. Kal. 225 k. 319), zaś w r. 1787 został przez nią skwitowany (ib. 227 k. 122). N. M-a przed r. 1803 wyszła za Dobrosławskiego (LB Droszew). Józef, wdowiec, zaślubił 1810.22/VIII. r. pannę Wiktorię (Ewę Wiktorię) Piotrowską, córkę Leona i Kunegundy z Rafalskich (LC Jeżewo). Był Józef posesorem Brzostowni koło Książa, gdzie Wiktoria zmarła 1815.4/VII. r. w wieku lat 45 (LM Książ), sam zaś Józef po dwuletniej chorobie zmarł 1817.20/IV. r. mając lat 56 (LM Jeżewo; Nieświastowski). Córka ich, Franciszka Marianna, ur. w Brzostowni 1812.27/I. r. (LB Jeżewo).

>Mierowski, zob. Mirowski

>Mierscy, Mirscy h. Jelita z Mierzyna w pow. lipnińskim. Helena, w r. 1592 wdowa po Stanisławie Drużbickim z Drużbic w p. piotrk. (P. 1400 k. 843v). Jerzy, chrzestny w r. 1685 (LB Tuczno). Jan, w r. 1727 mąż Anny Zabłockiej, córki Rafała (P. 1210 I k. 282), która po owdowieniu wyszła 2-o v. w r. 1746 za Michała Franciszka Pobóg Szydłowskiego, chorążego płockiego (G. 98 k. 26). Jan z Mierzyna M., chorąży znaku ciężkiego wojewody nowogródzkiego Radziwiłła, w imieniu własnym i swych sióstr, Marianny, żony Osmolskiego, i Konstancji, żony Rogowskiego, odstąpił w r. 1730 od pozwu przeciw Maciejowi z Kaliszkowic Załuskowskiemu, posesorowi Kamiony (I. Kal. 167 s. 68).

>Mieruccy, zob. Miruccy

>Mierzany ze wsi Mierzana w pow. sieradz. Wojciech nie żył już w r. 1547, kiedy wdowa po nim, Ewa Zdzynicka (Zdzenicka) kwitowała Wawrzyńca Zdzynickiego zw. Mieczko (?), swego bratanka rodzonego, z dóbr rodzicielskich w Zdzynicach pow. koniń. (I. R. Kon. 5 k. 82v).

>Mierzejewscy wyszli z Mierzejewa w pow. ostrołęckim, gdzie siedziała liczna i zapewne różno-herbowa drobna szlachta. Znani stąd przede wszystkim M-cy h. Szeliga, byli jednak również i Lubicze, a zapewne nie brakło i innych. Dla tej przyczyny M-ch jawiących się tu i tam na terenie Wielkopolski zachodniej nie mogę niejako automatycznie zaliczać do Szeligów, jakkolwiek zapewne większość ich była tego herbu.

Stanisław, syn zmarłego Błażeja, kwitował w r. 1623 z zadanych sobie ran Zachariasza Kleparskiego (N. 173 k. 349). Maciej z córką Anną byli 1652.14/VIII. r. chrzestnymi córki Doruchowskich z Kurowa (LB Droszew). Anna znów chrzestna 1654.1/VIII. r. (ib.). Szymon, już nie żyjący w r. 1660, ojciec Wojciecha, w r. 1654 męża Reginy Czekanowskiej, córki Jana (W. 40 k. 565). Spisywali wzajemne dożywocie w r. 1660 (W. 84 k. 148). Zapisywał jej w r. 1665 dług Franciszek Mycielski, skarbnik poznański (Kc. 130 k. 416). Panna Barbara, chrzestna, 1657.7/X. r. (LB Rydzyna). "Szl." Stanisław, chrzestny 1671.1/IV. r. (LB Sokolniki). Teresa M-a, babka córki Wojciecha bieganowskiego i Anny z Radeckich, chrzestna 1673.6/XI. r. (ib.). Stanisław (Łukasz Stanisław) i żona jego, Jadwiga z Cieleckich, posesorzy Kościeszek, pozwani przez Tomickich, byli w r. 1672 banitowani (P. 199 k. 762, 820v) Andrzej świadkował 1682.16/XI. r. (LC Krotoszyn). Łukasz, z Ciechrza, i Marianna, rodzice Jakuba, ur. 1689.3?VII. r. (LB Strzelno). Owa pani Marianna, z Ciechrza, chrzestna 1687.1/IX. r. (ib.) Maciej otrzymał w r. 1688 od Jakuba Gocławskiego, kasztelana przemęckiego, połowę Mierzejewa w p. ostrołęckim, którą zmarły jego ojciec sprzedał był Gocławskiemu (P. 1116 VIII k. 6). Walerian z żoną Barbarą Rudnicką spisywali w r. 1696 w Dobrelewie kontrakt z Michałem Trzcińskim dziedzicem tych dóbr (Kc. 133 k. 44). Szymon i jego żona Zofia Myszczyńska, oboje już nie żyjący w r. 1697, rodzice Floriana i Stefana. Florian swoją część w Sitnie p. bydg. zwaną Mierzejewszczyzną sprzedał wtedy za 287 zł. Franciszkowi Rokossowskiemu (N. 189 k. 289).

Stanisław nie żył już w r. 1705, kiedy wdowa po nim Teresa z Bieganowskich wraz z synem Bartłomiejem kwitowała z sum Jana Bieganowskiego (G. 92 k. 57v), zaś w r. 1706 wespół z tymże synem kwitowała Jerzego Latalskiego (ib. k. 95). Ów Bartłomiej w r. 1710 spisywał kontrakt z Popowskimi pod zakładem 900 złp. (G. 93 k. 48), zaś w r. 1718 kwitował z sumy Jana Popowskiego, ojca, i Stanisława, syna (ib. k. 415). Umarł między r. 1719 a 1721. Był ożeniony z Marianną z Marianną z Bornów, córką Stefana i Elżbiety Radeckiej, która w r. 1721, będąc już wdową, wraz z synem Stefanem oraz w imieniu synów, Józefa i Wojciecha, kwitowała Jana Bieganowskiego z zapisu danego zmarłemu Bartłomiejowi M-mu w r. 1719 (G. 94 k. 175v). Wyszła 2-o v. za Andrzeja Cybulskiego, a jako wdowa i po tym drugim mężu była w r. 1725 kwitowana przez jego braci, Kazimierza i Jana Cybulskiego, z pozostałych po nim ruchomości (G. 96 k. 384). Oprócz synów wspomnianych wyżej Bartłomiej i Marianna mieli też córki, Annę, ochrzcz. 1703.25/VII. r., i Teresę, ochrzcz. 1705.19/XI. r. (LB Św. Trójca, Gniezno).

Anna z M-ch zmarła w Jankowie 1705.8/XII. r. Stafan, z Pomorzan, i Katarzyna, rodzice Michała, ochrzcz. 1710.24/VIII. r. (LB Raczkowo). Filip Jakub, już nie żyjący w r. 1716. mąż Teofili Choromańskiej, był ojcem Stafana. Ten Stefan, mąż Teresy Broniewskiej, córki Aleksandra i Katarzyny Wałdowskiej, wdowy 1-o v. po Józefie Sadokierskim (Szadokierskim), uzyskał od niej 1715.15/VII. r., krótko przed ś.ubem. cesję sumy 2.000 zł. (N. 198 s. 49). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1716 (N. 199 s. 18), a ona w r. 1717 kwitowała Dąmbskich, kasztelaństa brzeskich kujawskich, z 10.000 zł. na poczet sumy 50.000 złp., zapsianych jej przez nich w r. 1714 (N. 199 s. 72). Stefan kwitował w r. 1718 z 2.000 złp. Pawła Braneckiego, dziedzica Zakrzewa i Dziećmiarek (G. 93 k. 409), a jednocześnie od tegoż Braneckiego dostał zapis tej sumy na Zakrzewie, Dziećmiarkach i Słępowie (ib. k. 409v). Jan, syn zmarłego Filipa, może więc brata Stefana, dziedzic wsi Janki w p. łęczyc., mąż Konstancji z Budnych, córki Stanisława i Marianny z Wiśniewskich, zabezpieczył jej w r. 1723 sumę 1.000 złp. daną jej "z miłości braterskiej" przez brata Kazimierza Budnego (I. Kon. 75 k. 398v). Był ów Jan w r. 1726 posesorem wsi Kobelanki, dziedzicznej tego szwagra Budnego (ib. 76 k. 102v, 106). Oboje małżonkowie, posesorzy Dzierżysława, skwitowani byli w r. 1732 przez małżonków Gądeckich (G. 96 k. 474v). Ks. Franciszek, scholastyk gnieźnieński, proboszcz w Iwanowicach, chrzestny 1720.25/III. r. (LB Św. Michał, Gniezno). Wojciech, w r. 1720 sługa Wojciecha Artowskiego (!), dzierżawcy Skalmierzyc (I. Kal. 161 s. 12). "Szl." Józef umarł nagle 1721.14/IX. r. mając około 60 lat (LM Strzelno). Siostra Kunegunda, franciszkanka, zmarła w Kaliszu 1726.4/III. r. (Nekr. Franciszkanek Śrem. Teresa, w r. 1727 wdowa po Janie Osińskim, 2-o v. żona w latach 1736-1739 Wojciecha Pniewskiego. Jakub i Regina z Nowackich, rodzice Barbary, ur. w Kąsinowie, ochrzcz. 1729.4/XII. r. (LB Szamotuły).

Walenty i Barbara z Rudnickich, oboje nie żyjący już w r. 1732, rodzice Grzegorza, Marcina i Stanisława. Z nich, Grzegorz, mąż Kunegundy Zbierzchowskiej, córki Tomasza, skwitowany w r. 1731 przez szwagra, Łukasza Zbierzchowskiego z 4.333 zł., stanowiących część sumy oryginalnej 13.000 zł. (I. kon. 76 k. 1390v). Od innego brata żony, Marcina Zbierzchowskiego, uzyskał w r. 1735 zapis 800 zł. (ib. k. 535v). Rodzony brat Grzegorza, Marcin, dziedzic Rusinowa, podczaszy bracławski w r. 1735 (ib. k. 537), mąż Katarzyny Sartawskiej, wdowy 1-o v. po Franciszku Zbożym Zakrzewskim, chorążym kruszwickim, która w r. 1739 kwitowała swych braci, Kazimierza i Jana, z 8.100 zł. prus. ze spadku po siostrze Mariannie, zamężnej Kitnowskiej (N. 206 s. 36). Marcin był w r. 1750 towarzyszem chorągwi usarskiej królewicza stojącej w Kcyni, zaś w r. 1754 był podczaszym bydgoskim. Na Rusinowie z przyległościami uzyskał był zapis sumy 1.300 złp., który to zapis dostał się potem Osińskim, potomkom wspomnianej wyżej Teresy z M-ch Osińskiej (I. Kon. 79 k. 88, 82 k. 222v). Dziedzic Rusinowa i Wąsoszy, na Rusinowie w r. 1758 zapisał 3.000 złp. bratowej Stanisławowej M-ej (I. Kon. 79 k. 104). Na wsi Wąsosze w r. 1761 zapisał sumę 3.000 zł. Annie z Będkowskich 1-o v. Osińskiej, 2-o v. Polichnowskiej (ib. 82 k. 183). W r. 1754 zapisał sumę 1.300 zł. wspomnianej już Teresie z M-ch Pniewskiej (ib. 83 k. 189). Podczaszy bydgoski nie żył już w r. 1763, a jego córka, Magdalena, była wtedy wdową po Antonim Kertkowskim, kasztelanicu kowalskim (G. 100 k. 8v). Żona 2-o v. Michała Mierzyńskiego, podczaszego radziejowskiego, nie żyła już w r. 1780. Stanisław, syn Walentego i Rudnickiej, w r. 1732, kiedy żenił się z Barbarą Kaczkowską, wdową 1-o v. po Kazimierzu Budnym, ta na krótko przed ślubem, 1/XII. na swej sumie posagowej lokowanej na Wierzchocinach w p. kon. zapisała mu 2.000 zł. (I. Kon. 76 k. 469v). Barbara w r. 1758 kwitowała spadkobierczynie pierwszego męża, dziedziczki dóbr Zwierzchociny (!) z 300 złp., ze swej sumy posagowej 5.000 złp. (ib. 79 k. 97v). Jej mąż Stanisław skwitował jej jednocześnie z 8.000 złp. z tychże dóbr (ib.)

Michał, administrator w r. 1735 Russowa i Tłokini, dóbr owdowiałej Joanny z Brzostowskich Leszczyńskiej, wojewodziny kaliskiej (I. Kal. 171/173 s. 406). Stanisław i Dorota z Łabędzkich, oboje już nie żyjący w r. 1736, rodzice Michała, który t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Anną Kobelańską, córką Andrzeja i Agnieszki Witkowskiej (ib. s. 619). Stefan i Katarzyna z Orzelskich, oboje nie żyjący już w r. 1740, rodzice Wojciecha, który żeniąc się wtedy z Anną Naramowską, wdową 1-o v. po Marcinie Zbierzchowskim, na krótko przed ślubem, 26/XI. uzyskał od niej zapis 4.500 zł. na jej sumy posagowej wniesionej ongiś z Wiśniewa na Budzisław (I. Kon. 77 k. 205v). Oboje ci małżonkowie, dziedzice Budzisławia Kościelnego w p. gnieźn., to znaczy tej części owej wsi, która zwała się Psarszczyzna, zawierali w r. 1745 z Mikołajem Broniewskim kontrakt trzyletniej dzierżawy tych dóbr (G. 97 k. 728v, 98 k. 63, 64v). W r. 1747 Wojciech nazwany posesorem Budzisławia (I. Kon. 78 s. 55). Żył on jeszcze w r. 1768 (Kc. 147 k. 227v). Anna z Naramowskich żyła w r. 1759 (G. 98 k. 702v).

Anna, w r. 1734 wdowa po Kazimierzu Domiechowskim. "Szl." Franciszek, chrzestny 1739.23/III. r. (LB Wolsztyn). "Szl." Józef zaślubił w Poznaniu 1741.27/XI. r. Konstancję Radzyńską (?) (LC Św. Marcin, Pozn.). Michał, mąż Anny Dobruchowskiej, nie żyjącej już w r. 1742, ojciec zrodzonych z niej, syna Antoniego i córki Ludwiki, którym wtedy, jeszcze nieletnim, Jakub Chrzanowski, stolnik czerniechowski i pisarz grodzki ostrzeszowski, dziedzic dóbr Marszłkowy, zapisał sumę 1.000 zł., którą właśnie podniósł z Pikartu od rodzonego wuja tych małoletnich, Mikołaja Dobruchowskiego, podstolego kruszwickiego (I. Kal. 178/180 s. 254, 258). Jerzy, mąż Kunegundy Zbierzchowskiej, córki Tomasza i Marianny z Kaczkowskich, już nie żyjącej w r. 1742, jako ojciec i opiekun zrodzonej z niej córki, Marcjanny, kwitował współspadkobierców zmarłego wuja swej żony, Antoniego Kaczkowskiego (ib. s. 446). Panna Ludwika, chrzestna 1747.23/XII. r. (LB Łęki Wielkie). Michał i jego żona Teresa Kotarska (Kotarbska), córka Walentego i Jadwigi z Budnych, którą zaślubił po 1731.2/VIII. r., byli w r. 1747 dziedzicami dóbr Dzierżysław i Kobelanki w p. gnieźn. (I. Kon. 78 s. 102). Wieś Kobelanki w r. 1750 zastawili na trzy lata za 3.000 złp. małżonkom Krzywosądzkim (G. 98 k. 386v). Dzierżysław Teresa wspólnie ze swymi siostrami w r. 1756 sprzedała Jakubowi Krzymuskiemu, którego w r. 1760 kwitowała z 4.000 zł. (I. Kon. 79 k. 177v). Swego brata zwała w r. 1770 "uciążliwym" (ib. 80 k. 204). Córka ich Marianna zmarła w Gnieźnie na Wójtostwie 1755.2/XI. r. w wieku lat dwóch (LM Św. Trójca, Gniezno). "Szl." Stanisław, "wędrowiec", zmarł w r. 1752, mając około 60 lat, pochowany 13/VIII (LM Grabów). Ks. Wojciech, proboszcz w Gryżynie, chrzestny 1754.20/V. r. (LB Wilkowo Pol.). "Szl." panna Katarzyna wyszła 1750.12/I. r. za Macieja Mrowińskiego.

Wojciech, Michał, Stanisław i Andrzej, bracia rodzeni, występowali w r. 1750 (Kc. 141 k. 73v). Z nich, Andrzej zaślubił 1751.19/II. r. Joannę Sokołowską, córkę Jakuba i Konstancji z Racięskich (LC Łękno; P. 1314 k. 19; G. 98 k. 766v). Z jej braćmi w Rąbczynie w r. 1752 spisał kompromis względem jej posagu (Kc. 142 k. 8v). W imieniu własnym i żony zawierał w Ułanowie 1778.20/I. r. komplanację z Piotrem i Maciejem braćmi Sokołowskimi dotyczącą podziału sumy 3.603 złp. (G. 105 k. 23, 25v). Skarbnik radziejowski, w r. 1779 kwitował z prowizji od sumy Jakuba Radońskiego, chorążego gnieźnieńskiego, dziedzica Łekna i Rąbczyna (G. 106 k. 74). Syn ich Kajetan Jan, ur. w Rąbczynie 1757.13/VIII. r., córka Rozalia Marianna, ur. tamże 1759.31/VIII. r. (LB Łekno). Inna córka, Katarzyna, zmarła w r. 1759, pochowana 9/VII. (LM Łekno).

Barbara, chrzestna 1755.8/I. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Wojciech i Anna z Ossowskich, rodzice Jana Nepomucena, ochrzcz. 1756.20/V. r. (LB Św. Małg., Pozn.). Łukasz i Barbara, rodzice Piotra Marcina, ochrzcz. 1756.11/VII. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Dziecko tychże rodziców o tych samych imionach ochrzczone było 1754.18/X. r. O rodzicach mowa wtedy, iż mieszkają w Poznaniu na Grobli (LB Św. Marcin, Pozn.). Nie wiem, czy to jedno to samo dziecko chrzczone najpierw z wody potem z ceremonii, czy też raczej dwaj różni synowie, z których pierwszy zmarł wcześnie? Tomasz, synek "urodzonych" M-ch, zmarł w drodze, w Ostrowitem 1760.20/VII. r. (LM Ostrowite). Wojciech i Anna (chyba nieidentyczni z wspomnianymi wyżej Wojciechem i Anną z Ossowskich), rodzice Katarzyny, ur. w Pobiedziskach, ochrzcz. 1761.14/V. r. (LB Pobiedziska). Wojciech, "biedny", może ten sam, zmarł w Pobiedziskach 1772.3/IV. r., a nieco wcześniej, 25/III t. r. pochowano tam jego żonę (LM Pobiedziska). "Szl." Anna zmarła w Strzelnie 1761.24/V. r., mając lat 78 (LM Strzelno). Łukasz, mieszkający w Poznaniu na przedmieściu Św. Marcina, mając 47 lat zmarł w r. 1762, a pochowany 12/IV. (LM Sw. Marcin, Pozn.). Może identyczny ze wspomnianym wyżej Łukaszem mężem Barbary. Panna Marianna, chrzestna 1766.16/I. r. (LB Sw. Marcin Pozn.). Chyba ta sama panna Marianna chrzestna 1774.31/XII. r. (LB Św. Małg., Pozn.). Wojciech, w r. 1768 dworzanin Teofil z Tuchołków Korytowskiej z Rogowa (G. 100 k. 314v). Łucja, wdowa po Józefie Gutowskim, 2-o v. żona Franciszka Tokarskiego, nie żyła już w r. 1769. Jakub nie żył w r. 1769, a występowała wtedy jako wdowa po nim Barbara Kotarska (Py. 158 k. 59). Córka Stanisława i Marianny z Bieniewskich, żyła jeszcze w r. 1778 (G. 105 k. 129v). Teresa 1-o v. za Wojciechem Dorpowskim, 2-o v. za Czapskim, nie żyła już w r. 1770. Józef, sędzia marszałkowski, cześnik podolski, starosta jastrzębicki i lisiatycki, w r. 1773 plenipotent Elżbiety z Branickich Sapieżyny, wojewodzicowej mścisławskiej, i jej syna Kazimierza, dziedziców klucza koźmińskiego (Py. 158 k. 248, 160 k. 405). Ignacy, cześnik parnawski, kwitował w r. 1776 małżonków Lissowskich (I. Kon. 81 k. 58). Maciej, chrzestny 1777.12/IX. r. (LB Sowiniec). Józef, oboźny koronny, chrzestny 1777.12/IX.. r. (LB Koźmin). Stanisław, podczaszy gostyński, w r. 1778 mąż Katarzyny Różyckiej, córki Piotra (P. 1355 k. 138). Józef, nie żyjący już w r. 1792, i Tarsilla Niesiołowska, rodzice Andrzeja, który 1778.4/VII. r. oprawił posag 12.772 zł. żonie Józefie Rościeskiej, córce Aleksandra i Krystyny Zielińskiej, a kwitowany był przez nią z tego posagu w r. 1792 (Kośc. 337 k. 61). Antonina i mąż jej Stanisław z Pierzchna Koszutski nie żyli już w r. 1780. Michał, posesor Berdychowa, chrzestny 1782.18/VI. r. (LB Konarzewo). Anna, zamężna Zglenicka, zmarła w Parsku w r. 1784, pochowana w Kościanie u Bernardynów 8/II.

Andrzej, w latach 1787-1792, dziedzic Sampolinka w p. radziejow. (I. Kon. 84 k. 50, 118, 130, 372), ojciec Stanisława i Antoniego. Ten Antoni "Szeliga M.", chorąży kawalerii narodowej, mąż Agnieszki Sakowskiej, córki Aleksandra i Salomei z Radońskich, która w r. 1784 od swej matki uzyskała jako posag cesji sumy 20.000 zł. z większej sumy będącej pod jej dożywociem na Psarach, Psarkach i Rzodkowicach w p. sier. (I. Kon. 83 k. 22). Dożywocie wzajemne spisali w r. 1785 (ib. k. 115). T. r. Józef Osiński cedował Antoniemu sumy, z których jedną miał po babce Teresie z M-ch Pniewskiej (ib. k. 189). Agnieszka w r. 1786 od Piotra Żychlińskiego, dziedzica Brudzynia w p. kon. uzyskała zapis swej wspomnianej wyżej posagowej sumy (I. Kal. 226 k. 24). Oboje małżonkowie t.r. kwitowali jej matkę i rodzeństwo (ib. k. 93), zaś w r. 1787 Agnieszce teść jej zabezpieczył na Sampolinku podjętą od Żychlińskiego sumę 20.000 zł. (ib. 227 k. 22), a t. r. Antoni z żoną skwitowali z niej Żychlińskiego (ib. k. 463). Był Antoni dziedzicem Jabłkowa i Bilczewa w p. kon. w r. 1789. Żyła jeszcze wtedy jego żona (I. Kon. 84 k. 118, 130). Sumy zastawne na wsi Wąsosze wraz z posesją tej wsi w r. 1792 cedował ojcu, wedle umowy spisanej z nim w Sampolinku 1791.17/II. (ib. k. 372). Stanisław, syn Andrzeja, był w r. 1783 plenipotentem brata Antoniego (I. Kon. 82 k. 359). Ten sam niewątpliwie Stanisław regent aktowy pow. konińskiego, spisywał 1792.7/VII. r. w Wąsoszach układ z Janem Grabińskim dotyczący sprzedaży praw na tej wsi owemu Grabińskiemu i jego braciom (ib. 84 k. 405v).

Józef i Konstancja z Kurcewskich, nie żyjący już w r. 1785, rodzice Agnieszki, wtedy pod im. Nepomuceny cysterki w Owińskach (P. 1362 k. 77). Umarła ona w Ołoboku 1835.23(24?)/I. r., mając lat 84 (85?), profesji zakonnej 52 (Nekr. Owińska; Nekr. Obra). Michał, burgrabia grodzki poznański, chrzestny 1789.14/II. r. (LB Ceradz). Wojciech, chrzestny 1793.24/II. r. (LB Chlewiska). Wojciech, pochowany 1794.29/I. r. u Bernardynów w Bydgoszczy (Kantak). "Szl." Andrzej umarł w Dolsku 1797.26/IX. r. mając 72 lata (LM Dolsk). "Ur." Kazimierz umarł tamże 1803.30/III. r. mając 24 lata (ib.). Wojciech, ogrodnik dworski w Łopiennie zaślubił 1801.21/XI. r. Małgorzatę Rakowską, oboje wtedy tytułowani "honesti" (LC Łopienno), nazwani jednak "urodzonymi", kiedy chrzestna była ich córka Kunegunda Anna, ur. w Łopiennie 1803.29/VII. r. (LB Łopienno). Elżbieta zaślubiła 1802.25/IV. r. Michała Mycielskiego, byłego starostę konińskiego, dziedzica Chociszewic. Nazajutrz po ślubie oboje uznali za własnych trzech nieślubnie urodzonych synów. "Ur." Józef i Elżbieta, rodzice Franciszka, ur. w Dolsku 1805.28/III. r. (LB Dolsk). Józefa, ur. około 1772 r. żona Melchiora Rożnowskiego, zastawnika wsi Gostoń, zmarła tam 1808.29/IX. r. Jan, chrzestny 1810.17/X. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Panna Marianna zmarła w klastorze Św. Katarzyny 1815.6/VII. r. mając lat 70 (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Antoni, dzierżawca plebanii w Dłużynie, i Marianna, rodzice Antoniny, ochrzcz. 1816.20/II. r. (LB Dłużyna). Antoni i pani Anna, oboje z Wielkiej Łęki (małżonkowie?), chrzestni 1817.13/IV. r. (LB Żytowiecko.

Stefan M. i Teresa z Broniewskich byli rodzicami Andrzeja i Teresy, żony Wojciecha Dorpowskiego. Andrzej z Joanny Sokołowskiej miał syna Stanisława, mieszkającego w Białej Panieńskiej pow. konińskiego, który 1821.16/IV. r. zgłosił pretensje do spadku po ciotecznym bracie Stanisławie Dorpowskim, zmarłym w r. 1798 (Hip. Wągr., Redgoszcz).

Felicjan, z Ostrowa, składał w Berlinie 1888.28/VI. r. egzamin asesorski (Dz. P.), nie wiem czy był szlachcicem? Alina M-a, z domu Pomorska, zmarła 1914.14/IX. r. w 96-ym roku życia, pochowana w Niechanowie, matka tamtejszego proboszcza (Dz. P.)

>Mierzewscy, Mirzewscy h. Leszczyc stanowili odgałęzienie Strzępińskich. Jan Strzępiński w r. 1501 mąż Anny Mirzewskiej, córki Stanisława i Katarzyny, wdowy 1-o v. po Mikołaju Jurkowskim (Kośc. 228 k. 67v, 231 k. 110v, 345 k. 58v). Miała ona od pierwszego męża oprawę na Jurkowie (Kośc. 231 k. 83) i stąd jej drugiego męża z tytułu posiadania tej wsi zwano w r. 1510 dziedzice Jurkowa (Kośc. 23 k. 181). Anna w r. 1512 z racji sumy 40 grz. długu uzyskała intromisję do dóbr miasta Śremu, to jest do wójtostwa w Starym Mieście (ib. k. 349v). T. r. całe Mirzewo oraz części Wielkiej i Małej Łęki w p. kośc. dała swym synom oraz Mikołajowi i Stanisławowi Strzępińskim (Kośc. 233 k. 30). Zawierała w r. 1591 ugodę z synem swym, Janem Jurkowskim, dotyczącą rozgraniczenia Jurkowa (Kośc. 234 k. 23v). Nie żył już w r. 1524, kiedy to jej drugi mąż, Jan Strzępiński, nabył za 100 zł. od swych synów, Mikołaja i Stanisława, tytułem dożywotniego wyderkafu trzy i pół łanów roli z ich macierzystych dóbr w Mirzewie (P. 1393 k. 19). Jan Strzępiński z synem Stanisławem Strzępińskim już w r. 1522 występowali jako dziedzice w Mierzewie wespół z Janem Rogaczewskim, wraz z którymi dali wtedy zapis 8 zł. rocznego czynszu matce Anny, Katarzynie Mierzewskiej (P. 1392 k. 441). Tych braci, Mikołaja i Stanisława, zwano też niekiedy Jurkowskimi z racji posiadania po matce części jej oprawy na Jurkowie. Tak np byli nazwani w r. 1526, kiedy, niewątpliwie już po śmierci ojca, dokonali między sobą działów, wedle których Stanisławowi dostała się całą część ojczysta w Strzępinie i część w połowie Pokrzywnicy wraz z połowę sumy 160 grz. zapisanej tam wyderkafem matce, Mikołaj zaś wziął całą część z połowy Mirzewa. Stanisław bezpośrednio potem całą część w Strzępinie sprzedał za 200 grz. Annie Kokorzyńskiej, żonie Stanisława Niemierzyckiego (P. 1393 k. 131v). Mikołaj od dóbr Mirzewo począł się zwać już stale Mirzewskim wzgl. Mierzewskim. Chyba to ten sam Mikołaj M. sześć łanów osiadłych w Mirzewie w r. 1526 sprzedał wyderkafem za 60 grz. Janowi Wilkowskiemu (ib. k. 103v). Rodzona siostra Stanisława Jurkowskiego, zapewne tego, o którym była mowa wyżej, Barbara Jurkowska, żona Piotra Krzesińskiego, t. r. kwitowała brata z 40 grz. z dóbr rodzicielskich Pokrzywnica i Okale (Kośc. 26 k. 543v).

Mikołaj Strzępiński, potem Mirzewski, o którym była mowa, na swej części w Mirzewie w r. 1522 zapisał 8 zł. czynszu rocznego dożywotniego swej babce macierzystej Katarzynie M-ej (P. 1392 k. 453v). Umarł między r. 1539 a 1544. Jego żoną była Małgorzata Zdziętowska, córka Mikołaja, której w r. 1530 na połowie swej części w Mirzewie oprawił 15 grz. posagu (P. 1393 k. 335). Procesował się potem, być może o wypłatę tego posagu, z wdową po Mikołaju Zdziętowskim, Barbarą Włostowską, i w r. 1539 założone zostało między stronami vadium (P. 878 k. 8). W r. 1544 Małgorzata, już jako wdowa, zobowiązała się sprzedać wyderkafem Janowi Grunowskiemu za 60 grz. trzy łany w Pijanowicach, które jej zmarły mąż trzymał od Stanisława Wodeckiego (Kośc. 234 k. 635v). W r. 1546 występowała jeszcze jako wdowa (ib. k. 736v), ale w r. 1550 jej drugi mąż Jakub Popowski zobowiązał się oprawić jej 350 grz. posagu (Kośc. 235 k. 271v). T. r. zaspokojona przez syna Adama, skasowała oprawę na połowie części Mirzewa (P. 890 k. 119v). Będąc wdową już i po drugim mężu, oprawę swą na części Popowa sprzedała w r. 1554 za 350 grz. Janowi Popowskiemu, synowi zmarłego Jakuba, więc niewątpliwie swemu pasierbowi (Kośc. 346 k. 12). Żyła jeszcze w r. 1572 (Kośc. 252 k. 355). Syn Adam.

Adam, syn Mikołaja i Zdziętowskiej, po r. 1560 pisany już stale Mirzewskim, Mierzewskim. Małoletni w r. 1544, pozostawał wtedy po opieką Piotra Gorzeńskiego i Andrzeja Jurkowskiego, niewątpliwie przyrodniego brata ojca (Kośc. 234 k. 635v). Jako bratanek zmarłego Jerzego Strzępińskiego, dziedzica w Strzępinie, kwitował w r. 1555 z 200 grz. synów zmarłego Feliksa Dokowskiego (P. 896 k. 12, 12v). Od Katarzyny Golińskiej, żony Macieja Śliwnickiego, kupił w r. 1579 za 2.000 zł. jej części ojczyste w Golinie i Gierłachowie w p. kośc. (P. 1398 k. 122). Od Anny Wilkońskiej, wdowy po Andrzeju Kociuskim, oraz od synów jej, Jana i Andrzeja Kociuskich kupił w r. 1571 za 4.000 zł. części we wsi Kociugi w p. kośc. (R. Kal. 3 k. 471). Matce swej zapisał w r. 1572 dług 1.000 złp. (Kośc. 252 k. 354v). Już nie żył w r. 1577 (P. 929 k. 133v). Jego żoną była Jadwiga Bojanowska cz. Spławska, córka Piotra, której w r. 1551 na połowie części w Mirzewie oprawił 300 zł. posagu (P. 1395 k. 601v). Będąc już wdową, wespół z synem Adamem zawierała w r. 1577 kontrakt z Jakubem Skórzewskim cz. Czarkowskim (P. 929 k. 133v). Żyła jeszcze w r. 1592, kiedy to swemu zięciowi, Marcinowi Twardowskiemu, zapisywała 200 złp. długu, stanowiącego wyprawę córki Anny (I. Kal. 59 s. 437). Synowie Adama i Jadwigi: Adam, Jerzy, Mikołaj, Stanisław i Jan. Z córek, wspomniana już Anna, w r. 1592 żona Marcina ze Skrzypny Twardowskiego, zmarła między r. 1635 a 1643. Małgorzata była w r. 1593 żoną Piotra Bronikowskiego, zmarła między r. 1597 a 1603.

I) Adam, syn Adama i Bojanowskiej, występował obok matki w r. 1577 (P. 929 k. 133v), nie żył już w r. 1589 (Kośc. 347 k. 77v). Był mężem Zofii Kociuskiej, córki Mikołaja i Anny z Pudliszkowskich, która to Zofia w r. 1582 kwitowała swych braci z 600 złp., zapisanych jej w posagu przez ojca (P. 939 k. 693). Umarła ona między r. 1590 a 1592 (Kośc. 270 k. 34v; I. Kal. 59 s. 1469). Pozostały dwie córki, Anna i Jadwiga, które w r. 1589 wespół ze swymi stryjami zostały skwitowane z 200 złp. długu przez Baltazara Gorzyńskiego (P. 952 k. 738v). W r. 1592 otrzymały one zapis 150 złp. od swej babki macierzystej, Anny z Pudliszkowskich Kociuskiej (I. Kal. 59 s. 1469). W r. 1594, jeszcze niezamężne, nazwane współdziedziczkami obok stryjów części w Mierzewie (P. 962 k. 725). Anna w r. 1597, wtedy już żona Jana Gniazdowskiego, odziedziczoną po rodzicach część w Kociugach sprzedała za 1.100 złp. Wojciechowi Roli Bratuskiemu, mężowi swej siostry Jadwigi (Kośc. 277 k. 104, 347 k. 144v). Anna umarła po r. 1640, a być może nawet po 1647, Jadwiga po r. 1605.

II) Jerzy, syn Adama i Bojanowskiej, wespół z braćmi i bratanicami po bracie Adamie w r. 1589 skwitowany przez Baltazara Gorzyńskiego z 200 złp. długu (P. 952 k. 738v). Wraz z braćmi, Mikołajem i Janem, kwitował w r. 1593 z 270 złp. siostrę Małgorzatę, zamężną Bronikowską (Kośc. 270 k. 383v). Części w Golinie Wielkiej sprzedał w r. 1596 za 2.500 złp. Bartłomiejowi Zawadzkiemu Korzbokowi (Ws. 204 k. 19v). Temuż Zawadzkiemu rezygnował ponadto w r. 1597 cała swoją część w pustce Gierłachowo cz. Gierłachówko należącej do Goliny (Kośc. 347 k. 143). Żył jeszcze w r. 1609 (Kośc. 288 k. 140), a chyba i w r. 1612 (P. 988 k. 683v), nie żył natomiast w r. 1626 (Kośc. 294 k. 132). Jego żona, Katarzyna Gilińska, córka Dziersława, kwitowała w r. 1581 swoich braci z majątku rodzicielskiego (P. 937 k. 190). Żyła jeszcze w r. 1609 (Kośc. 288 k. 140).

III) Mikołaj, syn Adama i Bojanowskiej, pisarz i sekretarz kancelarii mniejszej J.Kr.Mci w r. 1588 (P. 949 k. 114), burgrabia ziemski poznański w r. 1594 (P. 962 k. 598v), łowczy poznański 1599 r. (Kośc. 279 k. 7v). Asystował w r. 1583 przy transakcji swej ciotecznej siostrze Jadwidze z Bojanowskich Szczurskiej (P. 941 k. 3v). Od króla dostał 1588.20/I. r. w dożywocie wieś Tarnowo i t. r. został do niej intromitowany (P. 949 k. 114). Tę wieś, za konsensem królewskim z 1602.14/X. r. scedował Piotrowi Śmiełowskiemu, sekretarzowi królewskiemu (M. K. 147, k. 243, 243v). Od Jana Rożnowskiego, swego teścia, w r. 1591 kupił za 3.000 zł. połowę jego połowy w Mrowinie w p. pozn. (P. 1400 k. 713v). Od sióstr Przetockich, Reginy, żony Piotra Biskupskiego, i Doroty, wdowy po Janie Jaraczewskim, najpierw za 100 złp. wziął w zastaw, a potem w r. 1595 kupił za 200 grz. dom na przedmieściu Poznania, koło kościoła Św. Marcina, które one uprzednio zastawiły były w sumie 100 zł. Janowi Januszewskiemu (R. Kal. 2 k. 461v). Części ojczyste w Mierzewie, które przypadłu mu z działów z bratem Janem, sprzedał w r. 1597 za 3.000 zł. temuż bratu (P. 1402 k. 447v). Wspomniany wyżej dom na Przedmieściu Św. Marcina sprzedał w r. 1605 za 200 złp. ks. Tomaszowi Leopolicie, plebanowi Św. Marcina (P. 1405 k. 268). T. r. od Wojciecha Boboleckiego kupił za 20.000 złp. części we wsiach Witkowice i Roszczki oraz w pustce Gorgoszewo w p. pozn. (ib. k. 467v). Od Jana Proskiego kupił w r. 1608 za 26.000 złp. całe wsie Kiszewo, Kiszewko i Górka w p. pozn. (P. 1406 k. 369). Swe części Witkowic i Roszczek sprzedał w r. 1615 za 15.000 złp. Stanisławowi Konarzewskiemu (P. 1409 k. 576). Połowę połowy Mrowina sprzedał w r. 1623 za 7.000 złp. zięciowi swemu, Aleksandrowi ze Skrzypny Twardowskiemu (P. 1414 k. 516). W Kiszewie w r. 1626 dokonał podziału dóbr między swe dzieci pisząc się przy tej okazji "Leszczycem M-im" (P. 153 k. 722). Żył jeszcze w r. 1629 (Ws. 41 k. 697v), nie żył już 1630 r. (P. 1023 k. 1057). Jego pierwszą żoną była Dorota Rożnowska, córka Jana, na którą król 1592.17/X. r. rozciągnął dozywocie Tarnowa, do których to dóbr intromitowana została w r. 1594 (M. K. 133 k. 524, 524v; P. 962 k. 598, 598v). Chyba to za jej pieniądze kupione były w r. 1591 części w Mrowinie, bo Mikołaj o tej wsi będzie potem mówił jako o pozostałej po pierwszej żonie. Po raz drugi ożenił sie z Zofią Bobolecką, córką Wojciecha, której jeszcze przed ślubem, 1600.17/IV. r., oprawił na połowie części w Mrowinie 2.000 złp. posagu, w tym 500 złp. wyprawą (P. 788 k. 1). Otrzymała od męża w r. 1614 ponowną oprawę, tym razem na Kiszewie i Kiszewku (z wyłączeniem wsi Górka) oraz na sumie 3.000 złp. (P. 1409 k. 227v). Zofia po śmierci łowczego wyszła najpierw 2-o v. za Aleksandra Łubę, a potem 3-o v. w r. 1640 była żoną Jana Pruszka Bieniewskiego (G. 80 k. 774v). Wzajemne dożywocie z tym swoim trzecim mężem spisywała w r. 1643 (P. 1421 k. 407). Z pierwszej żony synowie: Stanisław, Zygmunt i Jan, z drugiej Mikołaj oraz córki: Katarzyna, Marianna i Jadwiga. Z nich Katarzyna była najpierw w r. 1621 za Jerzym Trach Gnińskim, potem w r. 1632 za Ludwikiem Łubą w Górek, wdowa i po tym mężu umarła po r. 1649. Marianna, jeszcze niezamężna 1622.4/IX. r. (LB Objezierze), potem w r. 1622 lub 1623 wyszła za Aleksandra Twardowskiego, zmarła przed 1626.18/IV. r. Jadwiga w r. 1630 zaśłubiła Macieja Pigłowskiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego. Umarła między r. 1639 a 1641. Była ona po śmierci swych braci spadkobierczynią Kiszewa i Kiszewka (P. 1861 k. 39).

(I) Stanisław, syn Mikołaja i Rożnowskiej, wspomniany pierwszy raz w r. 1620 (P. 1004 k. 343v), swoje dobra rodzicielskie w Mrowinie oraz odziedziczone po śmierci dziada Jana Rożnowskiego dał w r. 1620 bratu Janowi (P. 1412 k. 524). Uczynił to wstępując do zakonu karmelitów, a ojciec w r. 1626 powie, iż obdarowując tak brata Jana skrzywdził brata z innej matki, Mikołaja (P. 153 k. 722).

(II) Zygmunt, sy Mikołaja i Rożnowskiej, nabył w r. 1615 od ojca wyderkafem za 2.000 zł. całe Mrowino (Z. T. P. 27 s. 1678). Spisywał w r. 1616 wzajemne dożywocie z żoną Jadwigą Grąblewską, córką Macieja (P. 1410 k. 315). Nie żył już w r. 1618 (P. 1000 k. 515), zaś wdowa t. r., krótko po 12/XI., poszła 2-o v. za Jana Laskownickiego, wnosząc mu 1.000 zł. posagu (ib. k. 1131). Żyła jeszcze w r. 1622 (Kośc. 292 k. 104v). Zygmunt potomstwa nie pozostawił.

(III) Jan, syn Mikołaja i Rożnowskiej, wspomniany w r. 1620 (P. 1004 k. 343v). otrzymał, jak widzieliśmy od brata karmelity w r. 1620 jego części w Mrowinie. Ojciec ze swej strony wtedy, kiedy Jan żenił się, więc chyba w r. 1620, dał mu czwartą część we Mrowinie, a dzieląc dobra między synów zapewnił mu jeszcze sumę 5.000 zł. z działu kiszewskiego (P. 153 k. 722). Za siostrą swą Jadwigą zapisał w r. 1630 jej przyszłemu mężowi Pigłowskiemu posag 5.000 złp. (P. 1023 k. 1057). Umarł między r. 1630 a 1636 (P. 1023 k. 1255v; G. 80 k. 185), a spadek po nim brały siostry, Katarzyna i Jadwiga, które w r. 1639 części odziedziczone po bracie w Mrowinie i Przybrodzie sprzedały za 3.700 złp. kapitule katedralnej poznańskiej (P. 1419 k. 1130v). Jan ożenił się był z Barbarą Mrowińska, córką Marcina, której w r. 1620, jeszcze przed ślubem, na częściach Mrowina odziedziczonych po dziadzie Rożnowskim oprawił 2.500 złp. posagu (P. 1412 k. 554v). Będąc już wdową, części w Mrowinie dała w r. 1639 Piotrowi Bnińskiemu, sekretarzowi J.Kr.Mci (P. 1419 k. 1201v). Jan dzieci nie pozostawił i jego spadkobierczyniami były siostry, Łubina i Pigłowska (G. 80 k. 185).

(IV) Mikołaj, syn Mikołaja i Boboleckiej, wedle ojcowskiej dyspozycji w r. 1626 winien był otrzymać cała majętność kiszewską, wraz z ciążącymi na niej długami, to jest 15.000 zł. Mieściła się w tej sumie oprawa matki i posag najmłodszej, jeszcze wtedy niezamężnej, siostry Jadwigi. Dwie starsze córki ojciec już był wyposażył, każdej dając gotowizną po 8.000 zł. Majętność kiszewska składała się z Kiszewa, Kiszewka i Górki, licząc razem 12 kmieci osiadłych (P. 153 k. 722). O Mikołaju więcej już nic nie wiem, niewatpliwie umarł niedługo potem.

IV) Stanisław, syn Adama i Bojanowskiej, z działu przeprowadzonego z braćmi dostały mu się części w Kociugach (Kośc. 347 k. 77v), a w r. 1597 dokonał podziału części w tejże wsi z Wojciechem Rolą Bratuskim, mężem bratanicy M-go, Jadwigi, który wziął za nią owe części (Kośc. 277k. 104). Skwitowany w r. 1598 przez tę bratanicę z sumy 200 zł. i z opieki (Ws. 16 k. 52, 55), t. r. swe części w Kociugach sprzedał za 3.000 złp. Piotrowi Pawłowskiemu (P. 1402 k. 647v). Umarł między r. 1612 a 1626 (P. 1408 k. 171; Kośc. 294 k. 132). Jego żoną była Małgorzata Brodzka, córka Gabriela, której w r. 1588 zapisał dług 1.200 zł. (P. 949 k. 592), zaś wzajemne dożywocie z nią spisywał w r. 1597 (P. 1402 k. 274). Skasowała ona w r. 1598 swe oprawę i dożywocie na Kociugach, sprzedanych Pawłowskiemu (P. 968 k. 875), t. r. uzyskując od męża zapis 600 złp. wiana (P. 1402 k. 767). Żyła jeszcze w r. 1611 (P. 987 k. 1179). Synowie: Arnolf, nieletni, wspomniany tylko raz w r. 1626 (Kośc. 294 k. 132), i Maciej. Córki: Katarzyna, w r. 1612 żona Jana Kemblana Wszołowskiego, żyjąca jeszcze w r. 1630, Zofia, 1-o v. żona Stanisława Rudzkiego w r. 1630, 2-o v. w r. 1636 za Jakubem Czachórskim Łoską, zmarła po r. 1665, wreszcie Dorota, która w r. 1649 jeszcze niezamężna, otrzymała wtedy od brata Macieja zapis 318 zł. (I. Kal. 115 s. 1591).

Maciej, syn Stanisława i Brodzkiej, pozostawał w r. 1626 pod opieką stryja Jana (Kośc. 294 k. 132), zaś w r. 1630 sam mianowany był przez szwagra Rudzkiego opiekunem jego dzieci, a więc był już niewątpliwie pełnoletnim (P. 1023 k. 1205). Umarł między r. 1658 a 1661 (R. Kal. 14 k. 455; I. Kal.125 s. 988). Po raz pierwszy ożenił się z Zofią Karską, córką Macieja i Anny z Gniazdowa Droszewskiej, której jeszcze przed ślubem, 1631.12/V. r., zobowiązał się oprawić 2.000 złp. posagu (I. Kal. 97a s. 649). T. r. pobrali się i spisali wzajemne dożywocie (R. Kal. 11 k. 351). Była ona spadkobierczynią zarówno swej matki jak i swego rodzeństwa, Bartłomieja, Adama, Jana i panny Barbary Karskich. Odziedziczone po nich oraz kupione od Katarzyny z Karskich Stockiej części w Droszewie sprzedała w r. 1634 za 4.000 złp. Janowi z Gniazdowa Droszewskiemu, od męża zaś otrzymała jednocześnie oprawę 1.500 zł. posagu (R. Kal. 11 k. 603). Żyła jeszcze w r. 1636 (I. Kal. 102 s. 1685). Drugą żoną Macieja była Anna Łaskawska, córka Stanisława i Jadwigi z Mączyńskich (I. Kal. 126 s. 118, 133 s. 142). Trzecią poślubiona 1657.13/VI. r. Łucja Kuczkowska, córka Mikołaja i Zofii z Głoskowskich (I. Kal. 125 s. 988; LC Sowina, tu imię Marianna). T. r. otrzymała od męża zapis długu 540 złp. (I. Kal. 122 s. 464). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1658 (R. Kal. 14 k. 455). Już będąc wdową Łucja wraz ze swą siostrą Anną, wdową po Janie Kotarbskim, obie jako spadkobierczynie wuja Jana Głoskowskiego, skwitowały w r. 1661 swego brata Władysława z majątku rodzicielskiego (I. Kal. 125 s. 988). t. r. od Aleksandra Orłowskiego Owsianego wzięła w zastaw za 700 zł. części Czachór w p. kal. (iv. s. 1150) i t. r. wyszła 2-o v. za Sebastiana Gałęskiego (ib. s. 1522, 1523). Żyła jeszcze w r. 1677 (I. Kal. 138 s. 1305). Z pierwszej żony był syn Andrzej, o którym niżej, oraz córki: Anna, ochrzcz. 1632.11/V. r. (LB Droszew), w Skalmierzycach 1657.13/II. r. wydana za Benedykta Witkowskiego, nazwana przy tej okazji "panną z Gniazdowa", i Barbara, w r. 1665 żona Adama Wołowskiego. Z drugiego małżeństwa synowie: Adam, Wojciech, Stefan, o którym niżej, i Stanisław. Zamężne siostry ich matki, Rokossowska, Droszewska, Krzyżanowska i Gozdowska w r. 1666 w imieniu własnym i tych siostrzeńców mianowały plenipotentów (I. Kal. 126 s. 118). Spośród nich Adam, wspomniany już w r. 1661 (I. Kal. 125 s. 1522, 1523), zaginął bez wieści. Nie wiedziano w r. 1669, czy jeszcze wogóle żyje (I. Kal. 129 s. 413). Wojciech, bezpotomny, nie żył już wtedy (ib.). Stanisława, udającego się właśnie do Poznania, kiedy przejeżdżał 1668.18/I. r. koło Dąbrowy przez las, zarąbali siekierami dwaj "uczciwi" Gronikowie alias Grońscy. Wizji ciała dokonano w kościele Franciszkanów na Śródce, zaś obwołanie głowy miało miejsce 23/II. (P. 196 k. 132).

(I) Andrzej, syn Macieja i Karskiej, ur. w Gniazdowie, ochrzcz. 1634.12/XI. r. (LB Droszew), obok brata Stefana dziedzic części w Gniazdowie. Od swej macochy, Łucji z Kuczkowskich obecnie 2-o v. Gałęskiej, otrzymał w r. 1661 cesję sumy 540 zł., zapisanych jej przez pierwszego męża (I. Kal. 125 s. 1522, 1523). Od siostry Barbary, zamężnej Wołowskiej, dostał w r. 1665 cesję jej praw do majątku rodzicielskiego (I. Kal. 126 s. 327). Wespół z bratem Stefanem zobowiązali się obaj w r. 1677 część w Gniazdowie sprzedać za 7.000 zł. Janowi Krzuckiemu (I. Kal. 138 s. 1014). Od Aleksandra Gurowskiego, miecznika poznańskiego, w r. 1700 brał zastawem za 22.000 złp. wsie: Nowąwieś, Toporów, Gizałki i Czołnochów w p. pyzdr. (P. 1139 X k. 122). Umarł między r. 1710 a 1715 (I. Kal. 157 s. 126; I. Kon. 73 k. 318). Jego pierwszą żoną była w r. 1661 Teresa Pigłowska, córka Piotra i Katarzyny z Żegockich (I. Kal. 125 s. 1293), zapewne drugą Jadwiga Zakrzewska, córka Hieronima i Marianny ze Słupskich (P. 1113 VI k. 23). Trzeciej wreszcie, Katarzynie ze Skrzypny Twardowskiej, córce Stanisława i Jadwigi z Pacanowskich, oprawił w r. 1679 2.000 zł. posagu (R. Kal. 2 k. 89v). Przeżyła ona męża i w r. 1715 scedowała synowi Maciejowi sumę 5.000 złp., odziedziczoną po zmarłym bracie swym, Mikołaju Twardowskim, a zapisaną sposobem zastawnym na wsi Strzyżewo przez Antoniego Tomasza Walknowskiego (I. Kon. 73 k. 318). Z pierwszego małżeństwa synowie, Jan i Franciszek, oraz córki, Anna i Dorota, Anna, zapewne identyczna z Dorotą Anną, córką tychże rodziców, ochrzcz. 1662.5/II. r. (LB Skalmierzyce), była w r. 1680 żoną Jana Butlera i umarła przed r. 1730. Zofia, pod imieniem Kunegundy klaryska w Kaliszu. Konwent kaliski w r. 1681 skwitował jej ojca z odebranej za nią sumy 1.000 zł. (I. Kal. 140 k. 196). Z drugiej żony córka Marianna, wspomniana raz tylko w r. 1687, kiedy to ojciec w jej imieniu kwitował z 800 zł. Macieja Miaskowskiego, kasztelana lędzkiego (P. 1113 VI k. 23). Z trzeciej żony syn Maciej.

1. Jan, syn Andrzeja i Pigłowskiej, skarbnik kaliski w r. 1700 (P. 1139 X k. 18). Od Marcina Słoneckiego w r. 1700 kupił za 72.000 zł. wsie Osiecza i Barłogi w p. kon. (P. 1139 X k. 124v). Od Stefana Walknowskiego w r. 1701 uzyskał zobowiązanie sprzedaży za 3.000 tynfów części wsi Zastruże w p. kon. (I. Kon. 72 k. 64). Umarł między r. 1702 a 1706 (ib. k. 99, 72 k. 221v. 222). Jego żoną była Helena Pruszakówna Bieniewska wdowa 1-o v. po Bartłomieju Niemojewskim, której w r. 1700 zastawił za 51.000 złp. części w Osieczy i Barłogach, nabyte od Słoneckiego (P. 1139 X k. 44) W r. 1710 bracia Jana, jako jego spadkobiercy, zawierali ugodę z wdową i jej synami z pierwszego małżeństwa, Niemojewskimi (I. Kal. 157 s. 79, 82). Żyła ona jeszcze w r. 1727 (P. 1210 I k. 292).

2. Franciszek, syn Andrzeja i Pigłowskiej, dr. obojga praw, proboszcz w Jedlcu, kanonik kolegiaty w Choczu, kanonik doktoralny gnieźnieński fundi Wiewiec i Łopienno 1703.23.X. r., kanonik katedralny poznański fundi Gałowo 1704.14/I. r., przeniesiony na szlachecką kanonię gnieźnieńską fundi Węglewo 1711.28/IV. r., proboszcz iwanowicki w r. 1712 (I. Kon. 73 k. 108), kanclerz poznański w r. 1714, kustosz chocki, proboszcz rogoziński, wiceprezydent Trybunału Koronnego w r. 1716 (LC Skoki), instalowany na scholasterii gnieźnieńskiej 1717.23/IX. r., archidiakon śremski w czasie 1717.20/XII. r. - 1723 r., delegat kapituły gnieźnieńskiej na Trybunał Skarbowy w Radomiu w r. 1717, a na sejmiki w Środzie w latach 1718 i 1723, wikariusz generalny i oficjał poznański 19/II. (nominacja z 24/I.) 1721 - 1772.4/XII. r. (Kortytkowski; Nowacki, s. 219, 295; Install., s. 128, 133, 135). Jako współspadkobierca obok brata Macieja zmarłego brata Jana, kwitował w r. 1712 ze sprawy wdowę po bracie i jej synów Niemojewskich (I. Kon. 73 k. 108). Umarł w Gnieźnie 1731.13/III. r. (Kortytkowski).

3. Maciej, syn Andrzeja i Twardowskiej, w r. 1730 posłował na sejm grodzieński (I. Kon. 76 k. 354v), był w r. 1740 miecznikiem poznańskim (I. Kal. 177 s. 453). Dziedzic połowy Osieczy i Barłogów w p. kon. 1710 r. (I. Kal. 157 s. 81, 84), t. r. jako współspadkobierca, obok brata ks. Franciszka, zmarłego brata Jana, skarbnika kaliskiego, dziedziczącego w tychże wsiach, zawierał ugodę z wdową po bracie i z jej synem Janem Niemojewskim (I. Kal. 157 s. 79, 82). W latach następnych Maciej występował jako dziedzic całych wsi Osiecza i Barłogi, tak było np. w r. 1717 (I. Kon. 73 k. 449v, 452). Spadkobierca rodzonego wuja Mikołaja Twardowskiego, w r. 1720 zawierał ugodę z wdową po nim Marianną z Waliszewskich 2-o v. Bronikowską (I. Kon. 75 k. 233v). Od Marianny, żony Wojciecha Przanowskiego, Reginy, żony Bartłomieja Leszczyńskiego, Anny, żony Franciszka Wiśniewskiego, sióstr Klichowskich, w r. 1726 uzyskał zobowiązanie rezygnowania mu przez nie części wsi Modła, Bienna, które miały po swym ojcu (I. Kon. 76 k. 107v). Rezygnacja została dokonana w r. 1737. Marianna Przynowska skwitowała Macieja jako obecnego dziedzica części dóbr Modła, Bienna, Zastróże, Rzgów, zwanych "Klichowszczyzna" (ib. 77 k. 85v). Umarł w r. 1741 lub 1742 (Rel. Kal. 117 s. 178; I. Kon. 77 k. 268). Ożenił się po raz pierwszy 1710.1/VI. r. z Katarzyną Domiechowską, córką Stefana, dziedzica Brzóstkowa, i Doroty z Tomickich. Spisany tegoż dnia w Brzostkowie kontrakt małżeński gwarantował mu 40.000 zł. posagu, z czego 28.000 złp. odebrał zaraz (LC Brzostków; I. Kal. 157 s. 126). Po śmierci ojca Katarzyny brat jej Kazimierz, dziedzic Gościejewa, w r. 1713 ulepszył jej posag dodając 30.000 złp., i w tej sumie zastawił im obojgu Gościejewo (I. Kon. 73 k. 183v). Małżonkowie skwitowali Kazimierza Domiechowskiego w r. 1714 z tej sumy (I. Kal. 159 s. 81). Wzajemne dożywocie spisywali w r. 1717 (ib. k. 20v). Chyba niedługo potem Katarzyna umarła, bo już w r. 1718 druga żona Macieja, Katarzyna Potocka, córka Andrzeja, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, i Jadwigi z Koszutskich, dawała plenipotencję swej matce celem podniesienia sum po ojcu (I. Kon. 75 k. 90v). Od Wojciecha Trzebickiego, kasztelana spicymirskiego, w r. 1719 kupiła za 52.000 złp. wsie Sługocinek i Zakrzewek w p. kon. (P. 1170 k. 65v). W r. 1726 nazwana dziedziczką Sługocina Szlacheckiego i Zakrzewska Rynku oraz Młyna Rynkowskiego (Z. T. P. 44 k. 949, 1013). Jako jedyna spadkobierczyni swej siostry Marianny, żony Ignacego Wierusz Kowalskiego, podwojewodziego sieradzkiego, w r. 1729 skwitowała Prusimskich z sumy 63.000 złp. odebranej od Antoniego Modesta Ulatowskiego z dóbr Skorzewa i Skorzewka (P. 1216 k. 33). Żyła jeszcze w r. 1730 (I. Kon. 76 k. 321). Trzecią żoną Macieja była w r. 1740 Ewa Pstrokońska, córka Stanisława, dziedzica Mikulic, i Domicelli z Zakrzewskich, wdowa 1-o v. po Franciszku Potockim, podczaszym sieradzkim, po ojcu dziedziczka wsi Mikulice, Żeronice i Kociaty w pow. sieradzkim (I. Kal. 177 s. 453, 185/189 k. 17v). Umarła między r. 1748 a 1752 (ib.; I. Kon. 78 s. 578). Z pierwszego małżeństwa byli syn Stefan i córka Antonina, która w r. 1734 wyszła za Stanisława Koszutskiego, pisarzewicza ziemskiego poznańskiego, umarła między r. 1741 a 1743. Z drugiej żony pochodzili synowie, Stanisław i Ignacy, orza córki, Marianna i Joanna. Z nich, Marianna, w r. 1743 jeszcze niezamężna (I. Kal. 178/180 s. 6, 9), była w r. 1745 żoną Józefa Pągowskiego, częśnika brzeskiego kujawskiego, wdowa w r. 1748. Czy nie ta sama Marianna wyszła przed 1754.5/VIII. r. za Macieja Swinarskiego. Zdawałby się wspazywać na tę identyczność zapis na Osieczy, jako miał Swinarski od Stanisława M-go. Joanna, w r. 1743 też jeszcze niezamężna, wyszła najpierw za Michała Jastrzębskiego, wdowa po nim w r. 1762, 2-o v. w r. 1764 żona Wojciecha Sarneckiego, pułkownika wojsk koronnych, zmarła przed r. 1774.

1) Stefan, syn Macieja i Domiechowskiej, kupił w r. 1738 od Franciszka Poklateckiego za 51.440 złp. wsie: Babino (dziś Babin), Ciosna i pustkę Wrzostkowo w p. pyzdr. (P. 1252 k. 119). Z młodszymi braćmi swymi, zrodzonymi z innej matki, Stanisławem i Ignacym, zawierał w r. 1746 kompromis (I. Kon. 78 k. 25v). Był dziedzicem części wsi Osiecza w p. kon. Żył jeszcze 1735.15/III. r. (LB Graboszewo), nie żył już w r. 1756 (I. Kon. 79 k. 9v). Ożeniony był z Bogumiłą (Teofilą) Gałczyńską, córką Kaspra i Barbary z Zielonackich, której w r. 1738 na połowie swych dóbr oprawił od jej brata Tomasza sumę posagową 30.000 złp. (P. 1252 k. 120). Tego jej swego brata pozywała ona w r. 1739 (Rel. Kal. 112/113 s. 1257a). Męża przeżyła o lat co najmniej dwadzieścia. W r. 1776, dziedziczka dóbr Osiecza, swej owdowiałej córce Zielonackiej zapisała jako jej wyposażenie z dóbr rodzicielskich swoją własną posagową sumę 31.667 złp. zabezpieczoną na Smuszewie w p. kal. (I. Kon. 81 k. 82v, 83, 163). Żyła jeszcze w r. 1780 (G. 107 k. 130), a zapewne i 1781 r. (Py. 158 k. 951). Synowie, Maciej i Antoni. Córka, wspomniana wyżej Marianna, która przez 1774.26/VI. r. wyszła za Józefa Zielonackiego, komornika ziemskiego kaliskiego (LC Radomicko).

(1) Maciej, syn Stefana i Gałczyńskiej, komornik graniczny poznański w r. 1780 (G. 107 k. 130), sędzia deputat z województwa gnieźnieńskiego na Trybunał Koronny 1784 r. (I. Kal. 224 k. 29), podsędek ziemski wschowski w r. 1785 (Py. 163 k. 403, 403v), był podczas elekcji na sędziego ziemskiego wschowskiego 1789.6/VII. r. obrany pierwszym z kandydatów (Rel. Kal. 197 k. 581), ale nominacji nie uzyskał. Przysięgał 13/IX. t. r. na urząd komornika ziemskiego wschowskiego (ib. k. 583). Był po ojcu obok brata dziedzicem części dóbr Osiecza. Na tej części jak rónież na części stanowiącej własność matki, zapisał w r. 1762 sumę 8.000 zł. Eleonorze z Łaszczyńskich Świerczewskiej (I. Kon. 79 k. 310). W r. 1770 nazwany dziedzicem dóbr Babino i Osiecza (LB Lgów), tę drugą wieś miał tylko w części. Dopiero w r. 1771 jego stryjeczny brat Tomasz, dziedzic trzeciej części w Osieczy i Barłogach, zobowiązał się sprzedać mu ją za 35.000 złp. (Py. 158 k. 157), czego dokonał w r. 1772 (I. Kon. 80 k. 238v). Mocą sądowego dekretu, wespół z bratem, części Gutowa zwane Mroczkowszczyzna ustąpił przed r. 1780 Piotrowi Zakrzewskiemu (I. Kal. 220 k. 58). Od brata Antoniego kupił w r. 1781 za 32.700 złp. jego połowę w dobrach Babino, Ciosna, i Wrzostkowo (Py. 158 k. 949) i bezpośrednio potem, 26/V. te dobra, już teraz całe, sprzedał za 70.000 złp. Józefowi Kąsinowskiemu (ib. k. 951). Wespół z bratem w r. 1781 był zastawnym posesorem Słuszkowa w p. kal. (I. Kal. 221 k. 172). Od Łukasza i Antoniny z Miaskowskich Konarskich kupił 1781.22/VI. r. za 90.000 zł. dobra Twardów w p. kal. (ib. k. 408). Od Jana Kamieńskiego i żony jego, Marianny z Zakrzewskich, dziedziczki po rodzicach części Miniszewa w p. kal., kupił 1785.1/VII. r. ową część, płacąc 10.000 złp. (Py. 163 k. 403, 403v). W roku następnym, 1786, 26/VI. nabył za 33.000 zł. inną część Miniszewa oraz Zagówki w p. kal. od Jana Nepomucena Łączkowskiego (I. Kal. 226 k. 169). Jeszcze inną część w Miniszewie sprzedała mu w r. 1787 zaa 10.000 złp., wedle kontraktu spisanego 1785.12/VII. r., Anastazja z Zakrzewskich, żona Mateusza Morawskiego (I. Kon. 83 k. 361). Trzecią część w Osieczy, Barłogach i Barłożku, kupione niegdyś od stryjecznego brata Tomasza, sprzedał w r. 1791, wedle kontraktu z 1790.1/VII. r., za 40.000 złp. bratu Antoniemu (I. Kal. 231 k. 172). Nie żył już 1818.10/II. r. (LB Ołobok). Jego żoną była Katarzyna Kurcewska, córka Józefa i Wiktorii z Nowowiejskich. Józef Kurcewski po odwodowieniu ksiądz, kanonik i kustosz w Choczu, w r. 1775 swej zamężnej już córce cedował sumę 3.000 zł., należną od Marii z Sapiechów 1-o v. Koźmińskiej, 2-o v. Dąmbskiej. Maciej żonie tę sumę zabezpieczył (I. Kal. 214/216 k. 87). Katarzyna umarła mając lat 60 w Twardowie 1813.15/VIII. r. Była dziedziczką Czermina (LM Czermin). Synowie, Józef i Leon. Córka Tekla, która przed 1818.26/XI. r. wyszła za Walentego Rudnickiego (LB Ołobok). Może identyczna z nią Tekla M., która w r. 1804 była żoną Mikołaja Kiedrowskiego. W takim przypadku byłby to jej pierwszy mąż.

a. Józef, syn Macieja i Kurcewskiej, ur. ok. 1786 r., dziedzic Czermina 1815.20/VIII. r. (LB Czemin), umarł 1820.14/IV. r., mając lat 34 (LM Czermin).

b. Leon, syn Macieja i Kurcewskiej, ur. ok. 1788, dziedzic Twardowa i Osieczy, a po śmierci brata Józefa także i Czermina, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1838, zapewne z racji położenia Osieka w ówczesnej gubarnii Kaliskiej. Ożenił się we Wziąchowie 1812.5/X. r. z Marianną Modlibowską, córką Walentego i Weroniki ze Zbijewskich, ur. ok. 1788/89 r. (LC Mokronos), zmarłą 1780.30/VIII. r. w Czeminie (Dz. P.). Syn Józef, ur. 1820.27/I. r. w Twardowie (LB Czermin; LB Magnuszewice, tu data 28/I.), zapewne zmarł dzieckiem. Córka Alfreda (Elfryda), wydana przed 1845.6/XII. r. za Ignacego Pruskiego (LB Czermin), przeżyła matkę.

(2) Antoni syn Stefana i Gałczyńskiej, porucznik regimentu konnego w r. 1775 (I. Kon. 81 k. 22v), jak już widzieliśmy, współdziedzic w Osieczy i Babibnie, w r. 1776 jeden z opiekunów siostrzenicy Józefy Zielonackiej (I. Kon. 81 k. 83). Swoje części w dobrach Babino, Ciosna i Wrzostkowo w r. 1781 sprzedał za 32.700 złp. bratu Maciejowi (Py. 158 k. 949), pozostawiając przy dziedzictwie części w Osieczy (G. 113 k. 92v), do której w r. 1791 przykupił od brata inne jeszcze części tejże wsi oraz w Barłogach i Barłożkach. Była już o tym mowa wyżej.

2) Stanisław, syn Macieja i Potockiej, obok brata Ignacego oraz sióstr, Marianny i Joanny, spadkobierca matki, kwitował w r. 1740 Antoniego Mycielskiego, kasztelana sieradzkiego, z 6.000 złp. na poczet sumy 27.700 złp., pochodzącej z sumy oryginalnej 63.000 złp. zapisanych niegdyś matce przez Jakuba Suchorzewskiego, chorążyca bydgoskiego (I. Kon. 77 k. 190v). Wespół z bratem Ignacy, współdziedzic Osiacza i Sługocinka w p. kon. oraz Borzejewa w p. pozn. kwitował wraz z nim w r. 1743 tegoż Mycielskiego z 7850 złp. na poczet tej samej należności (I. Kal. 178/180 s. 358). W imieniu swoim i braci w r. 1745 dał zobowiązanie Wojciechowi Szczytnickiemu i żonie jego Ludwice z Dobrzyckich, dziedzicom Radolina, iż sprzeda im za 2.000 złp. bór należący do Osieczy a przylegający do Radolina (I. Kon. 77 k. 403). W skutku dokonanych 1746.17/XI. r. działów braterskich wziął zrazu Sługocinek i Zorzewko z dopłatą sumy 4.699 zł. od brata Ignacego, zaraz jednak w r. 1747 od tegoż Ignacego odkupił jego dział w Osieczy i Barłogach (P. 1288 k. 158v; I. Kon. 78 s. 60). Nie żył już w r. 1749 (I. Kon. 78 s. 326). Ożenił się 1746.27/VII. r. z Anną Kunowską (LC Szemborowo), córką Józefa, starosty nieszawskiego, i Heleny z Jaskólskich, której w r. 1747 oprawił posag 27.720 złp. Posag ów był zapłatą, jaka uzyskała za sprzedane w r. 1746 ojczymowi Franciszkowi Dobrzyckiemu jej części w kluczu rychwalskim (P. 1288 k. 163). Będąc już wdową zrzekła się dożywocia na dobrach mężowskich Osiecza, Barłogi i innych z racji wielkiego ich obciążenia długami (I. Kon. 78 s. 326). W r. 1755 była 2-o v. żoną Antoniego Brodzickiego, kasztelana kamieńskiego (I. Kon. 78 s. 877). T. r. w imieniu własnym i niedzielnego syna Tomasza roborowała zawarte w Rzgowie komplanację z bratem swego zmarłego męża Ignacym M-im (P. 1315 k. 150). Swego drugiego męża zwie w r. 1764 "uciążliwym małżonkiem" (I. Kon. 79 k. 374). T. r. swoją sumę na Osieczy i Sługocinku, pochodzącą z oprawy, cedowała franciszkanom poznańskim, kaliskim i pyzdrskim, dla każdego z tych konwentów po 2.000 zł. (I. Kal. 106/108 k. 61). Synowi Tomaszowi cedowała w r. 1774 odziedziczone po swej ciotecznej babce Elżbiecie z Żochowskich Bogdańskiej sumy na dobrach: Gościszka, Zielona, Cierpigórz i Borkowo w ziemi zakroczymskiej oraz prawa do wsi Babino i Męcinki w ziemi dobrzyńskiej (Py. 158 k/. 289). Żyła jeszcze 1775.14/III. r. (I. Kon. 81 k. 13v), a chyba również i w r. 1778 (ib. 82 k. 42). Nie żyła już w r. 1788 (I. Kal. 228 k. 201). Jedyny syn Tomasz.

Tomasz, syn Stanisława i Kunowskiej, ur. ok. 1748 r. (I. Kon. 80 k. 238v), pozostawał pod opieką ojczyma Brodzkiego, który w r. 1756 z tytułu owej opieki trzecią część dóbr Osiecza i Barłogi zastawił na trzy lata za 24.000 złp. Stefanowi Zielonackiemu (I. Kon. 79 k. 12v). Jako prawnuk i współspadkobierca Katarzyny z Twardowskich M-ej, sobie przypadającą część wsi Gutowo Mroczkowszczyzna w p. kal. w r. 1766 zobowiazał się dać Stanisławowi Sadowskiemu (I. Ka. 206/208 k. 60). Swoje części we wsiach Osiecza i Barłogi w r. 1771 zobowiązał się sprzedać za 35.000 złp. swemu stryjecznemu bratu Maciejowi M-mu (Py. 158 k. 157), w roku zaś następnym, kiedy już osiągnął 24 lata, zobowiązanie to aprobował (I. Kon. 80 k. 238v). Niemniej w r. 1773 nazwany dziedzicem Osieczy (P. 1350 k. 10). Części zwane Stawczyzna i Klichowczyzna w dobrach Modła, Bienna, Zastróże i Rzgów w r. 1773 sprzedał za 8.000 złp. Józefowi Zielonackiemu, komornikowi ziemskiemu kaliskiemu (I. Kon. 80 k. 263). Dziedzic Sługocinka, w r. 1775 wieś tę, pozostającą w posiadaniu matki, wydzierżawił od niej (ib. 81 k. 13v). Sumy na wsiach: Gościeszka, Zielona, Cierpigórz i Borkowo w ziemi zakroczymskiej oraz prawa do wsi Babino i Męcinki w ziemi dobrzyńskiej, scedowane sobie przez matkę, cedował z kolei w r. 1778 swemu ciotecznemu bratu Wilczyńskiemu, rodzącemu się z Katarzyny Kunowskiej (I. Kon. 82 k. 42). Idące po Mariuszu Stanisławie Jaskólskim, wojewodzie podolskim, bracie pradziadka swej matki, prawa do spadku w dobrach miasta Drohobuż i wsi: Podolany, Drozdów, Herbów, Herbaszkowice, Ilin, Monasterzec i innych oraz w trzeciej części lasów klucza koźlińskiego w pow. łuckim w r. 1788 cedował Marcinowi Skórzewskiemu, podkomorzemu J.Kr.Mci, nie mógł bowiem sam tym się zajmować z racji odległego położenia tych dóbr (I. Kal. 228 k. 201). Dziedzic Sługocinka, żył jeszcze w r. 1792 (I. Kon. 84 k. 371v). Ożenił się 1775.15/I. r. z Marianną Skórzewska (LC Droszew), córką Antoniego i Anny z Jackowskich, której t. r. odebrawszy z dóbr Mączniki od Antoniego Nasierowskiego jej sumę posagową 5.987 złp., zapisał ową sumę żonie (I. Kal. 214/216 k. 85). Synami Tomasza i Skórzewskiej byli: Jan Ewaryst Stefan Józef, ur. w Miedzianowi 1778.26/XII. r. (LB Droszew), o którym niec więcej nie wiem, oraz Piotr, Antoni i Paweł.

(1) Piotr (Piotr Maciej Michał Józef), syn Tomasza i Skórzewskiej, ur. ok. 1785 r., dziedzic Sługocinka, posesor Gałązek Wielkich, żył jeszcze 1816.19/VI. r. (LB Szczury-Górzno). Ożenił się 1811.20/V. r. z Teresą (Katarzyną Teresą) Miełkowską, córką Tomasza i Elżbiety Raduńskiej, ur. ok. 1792 r. (LC Gostyczyna). Teresa żyła jeszcze 1815.6/V. r. (LB Szczury-Górzno). Ich córki: Józefa Maria Teresa, ur. w Gałązkach Wielkich 1812.4/VII. r. (LB Droszew), Emilia Marianna Regina, ur. tamże 1813.5/IX. r. (ib.), Prakseda Marianna, ur. tamże 1814.14/XI. r. (ib.).

(2) Antoni (Antoni Serwacy Michał), syn Tomasza i Skórzewskiej, dziedzic Sługocinka (niewątpliwie po śmierci brata Piotra), w r. 1837 legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim (Uruski).

(3) Paweł, syn Tomasza i Skórzewskiej, ur. ok. 1797 r., posesor w r. 1816 wsi Wrotycz (LB Szczury-Górzno), ożenił się 1813.7/II. r. z Izabelą Bogdańska, córką Macieja, sędzica ziemskiego kaliskiego, i Marianny z Sadowskich, ur. ok. 1796 r. (LC Droszew). Trzej synowie tej pary: Józef, Hieronim i Stefan legitymowali się w r. 1839 przed Heroldią Królestwa Polskiego (Uruski).

3) Ignacy, syn Macieja i Potockiej, ur. ok. 1726 r., mianowany 1786 r. wojskim mniejszym kaliskim (wiadomość z 7/I., G. Warsz., nr 2), zaś w r. 1787 wojskim większym kaliskim (wiadomość z 14/XI., ib). Komisarz cywilno-wojskowy pow. kościańskiego i ziemi wschowskiej 1790 r. (LB Wilkowo Pol.). Wymieniony wraz z rodzeństwem w r. 1740 jako współspadkobierca zmarłej matki (I. Kon. 77 k. 190v). Uzyskawszy z działów braterskich 1746.17/XI. r. części w Osieczy i Barłogach, już w r. 1747 odprzedał te dobra bratu Stanisławowi (P. 1288 k. 158v; I. Kon. 78 s. 60). Posesor w r. 1777 Dębna i Biezdziadowa (Py. 158 k. 537v), a w r. 1788 Kokorzyna i Godziszewa (Kośc. 335 k. 189). Od Jana, kapitana regimentu pieszego, i Adama, braci Zaidliców, kupił 1787.2/IX. r. dobra Jasień i Baranowo w p. kośc. Były te dobra tak bardzo obdłużone, że, kiedy je 1789.25/VI. r. odprzedawał Pawłowi Kurcewskiemu, burgrabiemu grodzkiemu poznańskiemu, za tytuł własności, ponad sumę długów, wziął jedynie 5.720 złp. (P. 1366 k. 465). Dostał z dóbr pojezuickich w dziedzictwo Siekierki Wielkie i Małe, które za konsenstem Komisji Edukacyjnej z 1787.17/XII. r. cedował w r. 1788 Antoniemu Kowalskiemu, również tytułem dziedzictwa (P. 1365 k. 30v). Od Jana Baltazara Szlichtinka, wedle kontraktu z 1792.28/II. r., kupił w r. 1793 za 8.800 zł. część Godziszewa w p. kośc. (Kośc. 337 k. 89). Do końca życia nazywany posesorem (dziedzicem?) Kokorzyna, gdzie też i umarł 1799.4/VII. r., mając lat 73, został pochowany w Kościanie u Bernardynów (LM Kościan). Jego żoną była zaślubiona w Pobiedziskach 1788.27/IV. r. Nepomucena Niegolewska, córka Andrzeja, chorążego poznańskiego i starosty pobiedziskiego, z Anny Skaławskiej (LC Pobiedziska; Kośc. 335 k. 195). T. r. Ignacy skwitował swą owdowiałą teściową z 20.000 złp. posagu i 3.000 złp. w wyprawie (P. 1365 k. 551v) i zaraz dał żonie na tę sumę oprawę na połowie swych dóbr (P. 1375 k. 337). Felicjana Niegolewskiego w r. 1790 skwitował z sumy 5.000 złp., stanowiącej resztę posagu żony (P. 1367 k. 342). Umarła ona w Poznaniu 1811.26/XI. r. w wieku lat 59 (LM Św. Maria Magdal., Pozn.).

(II) Stefan, syn Macieja i Łaskawskiej, chyba małoletni w r. 1666 (I. Kal. 126 s. 118), spadkobierca swych braci, Stanisława i Wojciecha, kwitował w r. 1669 Zofię z Siewierskich Krzucką z 1.600 zł. z części Gniazdowa (ib. 129 s. 413). T. r. od Tomasza Łętkowskiego brał zastawem pod zakładem 1.100 zł. wieś Dębsko p. kal. (I. Kal. 129 s. 406). Jak już widzieliśmy, wespół z bratem swym Andrzejem odziedziczone po ojcu części Gniazdowa w p. kal. zobowiązał się w r. 1677 sprzedać za 7.000 zł. Janowi Krzuckiemu (ib. 138 s. 1014). Od Adama Karnkowskiego, kasztelanica raciąskiego, w r. 1681 wydzierżawił pod zakładem 1.350 zł. wieś Sulisławice w p. kal. (ib. 140 k. 244), zaś w r. 1685 był dzierzawcą Bogucic, wsi stanowiącej własność nie żyjącego już wtedy Stanisława Jarochowskiego (ib. 143 s. 348). Kontrakt jednorocznej dzierżawy tych dóbr spisał w r. 1690 z obecnym ich dziedzicem, Wojciechem Molskim (ib. 146 s. 140). W r. 1713 wespół z żoną kwitował się wzajemnie z ks. Ignacym Karnkowskim, proboszczem i kanonikiem płockim, z trzyletniej dzierżawy wsi dziedzicznych księdza: Pogrzybów, Rąbczyn i Jelitów w p. kal. (ib. 159 s. 166). Nie żył już w r. 1717 (P. 1155 k. 28v). Żoną jego była w r. 1683 Zofia Zakrzewska, córka Hieronima i Marianny ze Supskich. Kwitował wtedy Macieja Miaskowskiego z należnej tej żonie sumy 2.000 złp. (P. 1106 VIII k. 5). Oprawił jej w r. 1684 ową sumę jako posag (I. Kal. 142 k. 280). Zofia wraz z synem Józefem kwitowała w r. 1720 ks. Ignacego Karnkowskiego z sumy 1.000 tynfów, zapisanych w r. 1713 jej i jej zmarłemu mężowi (ib. 161 s. 227). Prócz tego syna była jeszcze córka, Anna, w r. 1717 żona Kazimierza Domiechowskiego, wdowa w r. 1731, zmarła między r. 1740 a 1756.

Józef, syn Stefana i Zakrzewskiej, nie wiem czy identyczny z Józefem, w latach 1720-1725 ekonom w Tomyślu (LB Wytomyśl). Józef, syn Stefana, był w r. 1730 dziedzicem części Gałązek Wielkich zwanych: Grzymisławszczyzna, Przybysławszczyzna, Śniecińska, Rakowizna i Kaliszkowizna, które to dobra na krótko przed swą śmiercią sprzedał za 8.000 zł. Ludwikowi Pretwiczowi. Nie żył już w r. 1735, zabity, zapewne właśnie w tym roku, przez Andrzeja Ludwika Droszewskiego, podczaszego inflanckiego. Dekret Trybunału Piotrkowskiego w tej sprawie zapadł w r. 1736 (I. Kon. 77 k. 25; I. Kal. 171/173 s. 393, 410). Żoną jego była w r. 1725 Teresa Górska (I. Kal. 161 s. 67), córka Jana i Anny z Tarchalskich, która w r. 1738 w imieniu własnym i dzieci występowała przeciwko zabójcy męża, który pomimo dekretu trybunalskiego, ani sześciu niedziel wieży nie odsiedział, ani 1.000 grzywien nie uiścił (Rel. Kal. 177 k. 5v). Żyła jeszcze w r. 1751 (ib. 146 s. 775, 1096). Dzieci Józefa i Górskiej: Brunon, Zofia, Helena i Barbara, wymienione w r. 1735, otrzymał 1736 r. od swego opiekuna Macieja M-go, stryjecznego brata ojca, zapis 4.288 zł. (I. Kon. 77 k. 25). Z nich Zofia i Barbara umarła między r. 1764 a 1785 (I. Kal. 225 k. 276), Helena zaś, żona Romualda Chlebowskiego, była wdową w latach 1775-1785.

Brunon, syn Józefa i Górskiej, małoletni w r. 1735, towarzysz w wojsku koronnym, konfederat barski, umarł 1770.17/XI. r. (LM Żerków), nie pozostawiając potomstwa.

V. Jan, syn Adama i Bojanowskiej, dziedzic części Mierzewa, Kociug i Goliny w p. kośc., skwitowany w r. 1592 przez swego szwagra Marcina Twardowskiego z 200 złp. wyprawy po siostrze Annie M-ej (I. kal. 59 s. 437), a w r. 1595 przez siostrę Małgorzatę zamężną Bronikowską z reszty jej posagu (Ws. 14 k. 37). Od brata Mikołaja, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, kupił w r. 1597 za 3.000 złp. części w Mierzewie, przypadłe temu bratu w dziale, w wyłączeniem jednego kmiecia (P. 1402 k. 447v). Części w Mierzewie, to jest tę, którą sam dostał w dziale, i tę kupioną od brata, sprzedał w r. 1599 za 5.200 złp. szwagrowi Marcinowi Twardowskiemu (Ws. 204 k. 72v). Był w r. 1626 opiekunem synów zmarłego brata Stanisława (Kośc. 294 k. 132). Umarł między r. 1628 a 1631 (Ws. 41 k. 414v; I. Kal. 97a s. 418). Ożenił się w r. 1587 z Różą Sobocką, której bracia Mikołaj i Jerzy Soboccy z Małej Sobótki 23/II. t. r., na krótko przed ślubem, zapisali mu w posagu za nią dług 300 zł. (I. Kal. 54 s. 60). W r. 1589 zobowiazał się oprawić jej na połowie swych części w Mierzewie, Kociugach i Golinie 400 zł. posagu (R. Kal. 6 s. 260). Nie żyła już w r. 1599 (Ws. 204 k. 72v). Drugiej swej żonie, Jadwidze Przybińskiej, córce Stanisława, jeszcze przed ślubem, w r. 1600 zobowiązał się oprawić 300 zł. posagu (Ws. 17 k. 159v). Skwitowała ona ojca z majątku rodzicielskiego w r. 1602 (Ws. 19 k. 95), od męża zaś t. r. otrzymała oprawę 500 zł. posagu (ib. k. 169). Żyła jeszcze w r. 1641 (I. Kal. 108a s. 407). Z pierwszego małżeństwa synowie: Wojciech, Krzysztof, Jakub, córki, Helena i Dorota. Helena była w r. 1629 żoną Adama Czackiego, 2-o v. w latach 1635-1651 Adriana Drogoszewskiego. Dorota wyszła za Kalińskiego, nie żyła już w r. 1649. Z synów, Krzysztof wspomniany w r. 1612 (P. 146 k. 368v), bezpotomny, nie żył już w r. 1649 (I. Kal. 115 s. 1786). W r. 1636 Krzysztof "z Popowa Mierzewski" kwitował się z małżonkami Chełkowskimi z kontraktu dzierżawy Mierzewa (Ws. 47 k. 472v). Wśród M-ch Ostojów, piszących się "z Popowa" (zob. niżej) nie znajduję żadnego Krzysztofa, może więc to ten Krzysztof tak nazwany przez pomieszanie dwóch rodzin o tych samych nazwiskach? Jakub, inny syn Jana, wspomniany w r. 1612, żył jeszcze w r. 1635 (Py. 146 s. 72).

I) Wojciech, syn Jana i Sobockiej, kwitował w r. 1612 Marcina Twardowskiego z 200 zł., stanowiących część sumy 1.000 zł. zapisanej zmarłej jego matce (P. 988 k. 673v). Będąc wespół z żoną dziedzicem części w Grudzielcu, uwolnił w r. 1626 z poddaństwa piwowara i sukiennika, pochodzących z Robakowa a mieszkających obecnie w Borku, którzy wykupili się (Py. 143 k. 50v, 51). Wespół z żoną wydzierżawił w r. 1633 od Andrzeja Gałęskiego Panka pod zakładem 200 zł. części w Charzewie (I. Kal. 99b s. 1322). Części w Grudzielcu zastawili oboje w r. 1633 za 6.000 zł. Annie z Kurowskich Rechniczowej (ib. s. 1387). W r. 1634 mieszkali w Małych Gałązkach (LB Droszew), zaś w r. 1636 wzięli w zastaw za 2.000 zł. od Jana Głoskowskiego części w Sowinie Błotnej (I. Kal. 102 s. 591, 744). Wojciech żył jeszcze w r. 1644 (ib. 110a s. 1237). Wspomnianą wyżej jego żoną była Regina Robakowska, córka Jakuba, która w r. 1623 od swej siostry Anny, żony Jakuba Suchowskiego, mieszczanina z Obornik, kupiła części w Grudzielcu p. kal. (P. 1414 k. 702v). Mieli córkę Mariannę, ur. w Małych Gałązkach, ochrzcz. 1634.9/V. r. (LB Droszew). Zob. tablice 1-3.

@tablica: Mierzewscy h. Leszczyc 1.

@tablica: Mierzewscy h. Leszczyc 2.

@tablica: Mierzewscy h. Leszczyc 3.