Nigronówna-Nurscy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Nigronówna-Nurscy - 69 Einträge

>Nigronówna (czy szlachcianka?) Teresa, żona Wojciecha Święcickiego, oboje nie żyli już w r. 1752.

>Nijankowscy, Nyankowscy, z Nijankowa (Ninkowa, Nankowa, Jankowa, dziś Minikowa) w p. pozn. Bartłomiej w r. 1411 (P. 3 k. 157v). Dobiesław brat Hanki, żony Pietrasza z Brzezna, i innej siostry, żony Pietrasza z Przebędowa, zaś stryj Małgorzaty, w r. 1418 (P. 5 k. 52) Dobiesław z Nijankowa, Jankowa, zapewne ten sam, podsędek kaliski w latach 1419-1429 (Gąsior.; P. 6 k. 38). Wobec Jana z Nijankowa i Piotra z Nidomia w r. 1448 stawili świadków bracia z Łowęcic w sprawie 100 kop gr. wiana które ich matka Tochna nie wniosła była z Brodzewa na Łowęcice (Py. 12 k. 232v). Braci z Nijankowa, Jana, Wincentego i Marcina oraz ich siostrę Katarzynę opiekunowie ich, Jan Czechowski, rodzony wuj, Jan z Swinar, wójt gnieźnieński, stryj, i Paweł z Paszkowego Strzeżewa, wuj, w charakterze rozjemców przeprowadzali w r. 1496 działy w Nijankowie i zobowiązali przy tym każdego z tych braci, by wypłacił siostrze po 20 grz. (G. 16 k. 122). Z nich, Jan Nankowski na połowach Wielkiego i Małego Nankowa w r. 1497 oprawił posag 100 kop gr. żonie Annie, córce Jakuba Łowęckiego (P. 1383 k. 144v). T. r. matka owej Anny, Anna, wdowa po Jakubie Kruchowskim, wieczyście zlała na córkę i zięcia połowę posagu na Kruchowie i Grabowie w p. gnieźn. (G. 17 k. 11v). Jan N. cz. Jankowski kmiecia z Wielkiego Nijankowa t. r. sprzedał wyderkafem na trzy lata za 8 grz. Grzegorzowi z Kruchowa (ib. k. 17v, 36v). Swoją część jeziora w Wielkim Nijankowie cz. Jankowie wraz z łanem osiadłym tamże w r. 1500 sprzedał wyderkafem za 16 grz. Janowi Dębnickiemu (G. 18 w. 156). Wraz z bratem Wincentym N-im kwitował w r. 1504 z 8 grz. Piotra Strzeżewskiego (G. 25 k. 557). Jan N. występował w r. 1506 jako wuj zakonnicy Beaty Zagajewskiej (G. 24 k. 285v). Skwitowany w r. 1507 przez ks. Mikołaja z Dębnicy, brata i spadkobiercę zmarłego Jana Dębnickiego, z 17 grz. wyderkafu na Nijankowie (G. 25 k. 162). Marcin N. już nie żył w r. 1500, kiedy syn jego Stanisław pozywany był przez Jana Dębnickiego o zobowiązanie dane przez zmarłego, iż swoją część na rzece Wełma i dwa łany w Nijankowie sprzeda mu wyderkafem za 23 zł. węg. (G. 24 k. 93). Pozywany o to przez Dębnickiego znów w r. 1501 (G. 18 s. 365, 24 k. 152).

Między Anną, córką zmarłej Małgorzaty N-ej, oraz Feliksem i Wojciechem, synami tej Małgorzaty, z jednej strony, a Janem Kruchowskim z drugiej, założone zostało r. 1506 vadium (G. 19 k. 226v).

>Nijewscy, Niejewscy, nie wiem skąd wyszli. Jan od Władysława Kotarskiego, jako stryj i opiekun dzieci zmarłego Andrzeja Kotarskiego, uzyskał w r. 1700 zapis 300 złp. (P. 1139 XIII k. 140v). Ten sam niewątpliwie Jan N. był w r. 1715 mężem Katarzyny Cieleckiej, córki Aleksandra i Magdaleny Trąmpczyńskiej (Z. T. P. 40 k. 6). Był t. r. komornikiem granicznym (ziemskim) wschowskim (P. 1149 I k. 73, 131). Z żoną w r. 1717 spisywał wzajemne dożywocie (P. 153 k. 130v). Katarzyna z Cieleckich sumę posagową 10.000 złp. przysądzoną w r. 1712 dekretem Trybunału w sprawie toczonej przez swą matkę z Katarzyną z Drozdowskich 1-o v. Nieżychowską, 2-o v. Cerekwicką, starością średzką, cedowała w r. 1723 ks. Maciejowi Chełmickiemu, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu, dziekanowi kaliskiemu, proboszczowi koźmińskiemu (P. 1191 k. 165). Jan żył jeszcze 1724.14/II. r. (LB Witkowo), nie żył zaś w r. 1726, kiedy to wdowa w imieniu własnym i córki Anny kwitowała konwent cystersów koronowskich z sum płynących z zawartego w r. 1718 między tym konwentem a zmarłym N-im kontraktu zastawu wsi klasztornej Wilkowo (N. 202 k. 205). Skwitowała w r. 1727 z 6.000 tynfów Franciszka Jemielskiego, kasztelanica nakielskiego, dziedzica Górek Kotlarowych cz. Dąbskich (Kc. 135 k. 185v). Wyszła 2-o v. w r. 1727 za Wojciecha Trzebickiego, kasztelanica spicimirskiego, który t. r. krótko przed ślubem zapisał jej na Markowicach sumę 30.000 złp. (G. 96 k. 58v). Ta Katarzyna, dziedziczka Żydowa i Jelitowa w p. gnieźn., zawierała w r. 1731 komplanację ze Stanisławem Jaraczewskim, dziadem i opiekunem dzieci Franciszka Jaraczewskiego (G. 96 k. 348v). Trzebicki żył jeszcze w r. 1735 (G. 97 k. 22), a Katarzyna była w r. 1737 wdową już i po tym drugim mężu (N. 206 k. 140v). Anna, córka Jana i Trzebickiej, wyszła za pasierba swej matki, Dyzmę Trzebickiego, który wziąwszy za nią z Żydowa i Jelitowa posag 23.000 złp. oprawił to jej w r. 1736 na połowie dóbr swych (P. 1243 k. 123). Był potem Trzebicki stolnikiem inowrocławskim. Anna nie żyła już w r. 1762.

Marianna, żona Wojciecha Dameckiego, oboje już nie żyli w r. 1717. Pani Marianna, chrzestna 1721.24/I. r. (LB Mchy), może identyczna z Marianną z Chociszewskich N-ą, córką Kazimierza, żyjącą jeszcze w r. 1732? (G. 96 k. 435v). Józef (Niewski?), w r. 1752 mąż Teresy Boruckiej, podczaszanki kruszwickiej, urodzonej z Barbary Wolskiej (G. 98 k. 563).

>Niklaszewscy (czy szlachta?). "Szl." Andrzej zaślubił 1712.10/II. r. pannę Jadwigę Rzepecką (LC Targowa Górka). Nowonarodzone dziecko "Wielm. Pana" N-go umarło w Strzelcach 1730.31/III. r. (LM Strzelce). "Ur." Jan, administrator ("prezydent dworu") w Czeluścinie, i Elżbieta, rodzice Konstancji, ur. w Czeluścinie, ochrzcz. 1721.16/II. r. (LB Pępowo). Jan i Elżbieta z Ciszewskich (może ci sami?), nie żyjący już w r. 1780, rodzice Klary, niezamężnej w r. 1751, kiedy dostała zapis sumy 1.260 złp. od Zofii z Gruszczyńskich Gorzeńskiej, łowczyny wschowskiej, dziedziczki Sarbinowa i Kokoszek. Była potem żoną Józefa Czyżewskiego, a w r. 1780 wdową po nim (Kośc. 333 k. 262). Zob. Miklaszewscy.

>Niklewiczowie. "Ur." Wojciech, nieżyjący już w r. 1756, mąż Katarzyny Czajkowskiej, wtedy 2-o v. żony Józefa Bobrowskiego, rodzice ks. Józefa, dra fil., proboszcza kolegiaty NMP na Tumie i kościoła skórzewskiego, Augustyna, wiceregenta i subdelegata przysięgłego grodzkiego ks. Oświęcimskiego i Zatorskiego, Józefa, Jana Kantego i Wojciecha, wymienionych w r. 1756 jako spadkobierców rodziców (P. 1318 k. 80v). Według Uruskiego potomkowie tej pary małżeńskiej legitymowali się w Królestwie Polskim z herbem Gryf.

"Ur." Ludwik, dziedzic Marzenina, chrzestny 1850.17/VI. r. (LB Witkowo). Franciszka, z domu Łączyńska, umarła 1865.1/X. r., pozostawiając męża i dzieci (Dz. P.). Emilia, córka Jakuba, zaślubiła w Poznaniu u Św. Marcina 1877.26/VI. r. Bolesława Konrada Pruskiego, administratora Kijewa, a umarła w Poznaniu 1900.14/VII. r. w wieku 59 lat (LM Św. Marcin, Pozn.).

>Niklewski (czy szl.?). N., mąż Korduli z Koczorowskich zmarłej w Lesznie 1909.20/IX. r. w wieku lat 81, i tam pochowany (Dz. P.).

>Niniewscy, zob. Nieniewscy.

>Ninińscy, Nienińscy h. Nowina, z Ninina w p. pozn. Jakub z Ninina 1402 r. (P. 2 k. 111). Stefan (Neniński) 1402 r. (ib.), w r. 1403 (ib. k. 135v) 123v) i w r. 1407 (ib. k. 346). Gniewowir pozywał Mikołaja w r. 1403 (ib. k. 135v), zaś Mikołaj N. w r. 1404 pozywał Gniewomira z tejże wsi (ib. k. 198v). Bartłomiej N. w r. 1403 (P. 2 k. 156v). Bronisz, Bartłomiej i Gniewosz z Nenina w r. 1403 (ib. k. 183v). Bronisz w r. 1404 (ib. k. 196). Przecław w r. 1407 (P. 3 k. 11). Przecław i Marcin t. r. (ib. k. 36v). Mikołaj i Gniewosz w r. 1409 (ib. k. 113v). Jakusz i Mikołaj w r. 1411 (ib. k. 138). Stefan i Mikołaj t. r. (ib. k. 151v). Jakub i Gniewosz w r. 1411 (ib. k. 152, 160). Przeciwko Maciejowi, Jakubowi i Lasocie, dziedzicom w Nieninie, występował w r. 1415 Tomasz Jardanowski, a dziedzicem czwartej części tej wsi był wtedy Mikołaj (syn) Bronisza (P. 4 k. 114). Jakub i Lasota w r. 1416 (P. 4 k. 128) i znów w r. 1426 (P. 8 k. 118). Lasota i Mikołaj w r. 1426 (P. 9 k. 67). Maczek, brat Jana, w r. 1427 (ib. k. 248v). Katarzyna z Nienina w r. 1428 (P. 10 k. 144). Lasota niegdy z Nienina, obecnie w r. 1435 z Marlina (P. 13 k. 65).

Jakub i Maciej, bracia rodzeni. Z nich, Jakub miał w r. 1443 termin ze strony swego rodzonego bratanka Wincentego (Py. 14 k. 257). Maciej zaś od rodzonych swych bratanków, Wincentego, Piotra, Macieja i Mikołaja, braci niedzielnych z Ninina, nabył w r. 1435 za 20 grz. części ojczyste w tej wsi (P. 1378 k. 59v). Nie wiem jak się zwał ojciec owych bratanków, którzy jednocześnie od Jana Jardanowskiego kupili za 800 grz. jego dziedzictwo w Nininie (ib.), zaś za 70 grz. od Lasoty niegdy z Ninia (ib.).

1. Wincenty miał w r. 1437 termin ze strony ks. Mikołaja Jardanowskiego, plebana w Izbicy (P. 14 k. 12). Naganiowy w szalchectwie przez Jana Czarnkowskiego, w r. 1438 udowodnił świadkami, iż po ojcu jest herbu Nowina, po matce zaś harbu Przosna (P. 14 k. 41v). Wraz z bratem Piotrem w r. 1438 pozywał Wincentego Czurzydłę z Bielaw (ib. k. 53). Obaj z tym bratem uzyskali w r. 1440 zapis 11 grz. od Jana Chojnickiego (P. 14 k. 85). Miał Wincenty w r. 1448 termin ze strony Wojciecha Przecławskiego, niegdy mieszczanina z Obornik (P. 17 k. 154v). Wraz z braćmi toczył sprawę z Janem z Nienina, który w r. 1452 stawiał poręczycieli, iż stanie na termin (P. 852 II k. 7). Wincenty jako stryj towarzyszył w r. 1453 przy transakcji Beacie, wdowie po Mikołaju z Wierzei (P. 18 k. 154). Pozywany był w r. 1470 przez Dorotę, żonę Wincentego Dembińskiego, dziedzica w Sławnie (P. 20 k. 66). Syna swego Sędziwoja pozywał w r. 1476 o najazd na dobra ojcowskie w Nieninie (P. 855 k. 42v). Ów Sędziwój był t. r. mężem Jadwigi z Dębna, zapewne córki Wawrzyńca Dembińskiego z Małego Sławna i Doroty (P. 20 k. 47v). Jadwiga wraz siostrą Dorotą, niedzielne w Małym Sławnie p. pozn., połowę tej wsi w r. 1476 sprzedały za 105 grz. Janowi Marlewskiemu z Wielkiego Sławna (P. 1386 k. 41v). Pozywał w r. 1479 Jana i Marcina braci z Wielkiego Skrzetuszewa (P. 20 k. 74). Umarł między r. 1493 a 1497 (P. 22 k. 66, 856 k. 262v). Synowie jego, Tomasz i Maciej, wraz z matką Jadwigą w r. 1493 toczyli sprawę z Mateuszem z Nienina o wdarcie się do ich ojczystej części w Nieninie (P. 22 k. 66, 95). Obaj bracia w r. 1497 zapisali 9 grz. długu Janowi N-mu z zapewnieniem intromisji do roli w Nininie (P. 856 k. 262v). Spośród córek Sędziwoja, Anna N-a cz. Sławieńska była w latach 1522-1544 żoną Grzegorza N-go. Agnieszka N-a cz. Sławieńska była w r. 1538 wdowę po Stanisławie, mieszczaninie z Czarnkowa. One obie w r. 1538 części w Sławienku sprzedały za 100 grz. Janowi Marlewskiemu, dziedzicowi części w Wielkim Sławnie (P. 139 k. 224).

Maciej, chyba identyczny ze wspomnianym wyżej Maciejem, synem Sędziwoja, trzy stajania roli w Nininie w r. 1500 sprzedał wyderkafem za 12 grz. Janowi N-mu (P. 1389 k. 101v). Części w Sławnie zwane Sławienkiem w r. 1510 sprzedał za 75 grz. Janowi Sławieńskiemu (P. 1391 k. 15v). Cztery role w Nininie sprzedał w r. 1522 za 12 grz. szwagrowi Grzegorzowi N-mu (P. 1392 k. 437b).

2. Piotr, brat Wincentego, występował w r. 1437 (P. 14 k. 12v), zmarł między r. 1452 a 1466 (P. 852 II k. 7, 1383 k. 247av). Z jego nieznanej mi żony synowie, Klemens, który w r. 1466 stryjowi Wincentemu sprzedał za 40 grz. część swą w Nininie (P. 1383 k. 247av), i Jakub, który w r. 1467 zrobił to samo ze swoją częścią (P. 1384 k. 239v). Może z nim identyczny Jakub, nieżyjący już w r. 1516, kiedy to pomiedzy wdową po nim, Anną Skrzetuską, i córką Dorotą z jednej strony, a Grzegorzem N-im z drugiej, w sprawie o popełnione gwałty założone zostało vadium (P. 866 k. 299v). Jan N., syn zmarłego Jakuba, może tego samego, część ojczystą w Nininie w r. 1530 sprzedał za 12. grz. stryjowi Grzegorzowi N-mu (P. 1393 k. 329v).

3. Maciej, brat Wincentego, występujący w r. 1437 (P. 14 k. 12v), nabył wyderkafem w r. 1457 za 50 grz. od Wincentego Łukowskiego, stolnika kaliskiego, folwark we wsi Wojsko (N. 143 k. 89v). Nie wiem czy to ten sam Maciej N. skwitował w r. 1475 swego zięcia (gener germanus) Macieja Grabieńskiego z trzeciej części dóbr w Grabionie p. nakiel. celem wykupu z oprawy (N. 145 s. 85). Maciej N., znów nie wiem czy identyczny z poprzednim (z poprzednimi?) połowę części swych w Nininie w r. 1491 sprzedał wyderkafem zięciowi (genero) Marcinowi Łowęckiemu w posagu za swą córką Anną (P. 1387 k. 152).

4. Mikołaj, brat Wincentego, występujący w r. 1438 (P. 14 k. 19v). Wspólnie z braćmi wiódł sprawę z Janem z Nienina, za którą stawienie się ręczyli w r. 1452 Dobrogost Ludomski i Jan Jardanowski (P. 852 II k. 7). Chyba identyczny z nim Mikołaj N., który ręczył w r. 1480 za swego zięcia rodzonego(!) Jakuba Gajewskiego, iż będzie żył w pokoju z Maciejem N-im zw. Jasiek (P. 20 k. 98, 855 k. 104). Zob. tablicę 1.

@tablica: Ninińscy, Nienińscy h. Nowina 1

Jan N., mąż Febronii z Wielkiego Sławna, od swego teścia Włodzimierza z Wielkiego Sławna w r. 1435 nabył wyderkafem z tytułu 100 grz. jej posagu i 50 grz. wyprawy część w Wielkim Sławnie w p. pozn. (P. 1378 k. 85v) i w r. 1436 na tych dobrach oprawił żonie 50 grz. posagu (ib. k. 64v). Paweł z Ninina, mąż Katarzyny z Wargowa, od niej i od jej zamężnej siostry Wiączoszki(?) nabył w r. 1435 części w Wargowie w pow. pozn. (ib. k. 87v). Stanisław z Ninina świadczył w r. 1443 Przecławowi ze Skrzetuszewa (P. 14 k. 188v). Jan Wojciech, dziedzic w Nieninie, część wsi Wielżyno p. pozn. w r. 1444 sprzedał za 70 grz. Mirzanowi z Wielżyna (P. 1379 k. 9v). Wojciech, niegdy z Nienina, od Agnieszki z Charcic, wdowy po Macieju z Ossowa, w r. 1446 kupił za 40 grz. dwa łany w Ossowie p. pozn. (P. 15 k. 194, 1279 k. 171) Jan N. miał w r. 1448 sprawę z Janem Baworowskim i jego nieletnim bratankiem Mikołajem (P. 17 k. 133v). Jana N-go pozywała t. r. Katarzyna, żona Jana Kikowskiego (ib. k. 195v). Roszek (Rosko) z Nienina na połowie tej wsi w r. 1449 oprawił 25 grz. posagu swej żonie Annie (P. 1380 k. 40). Dorota, dziedzic(!) w Nieninie, zawierała w r. 1452 ugodę z Drogoszką, wdową po Janie N-im (P. 18 k. 16v). W sprawie z Janem N-im Wojciechowi i Janowi, synom zmarłego Mikołaja Sędzińskiego, przydano w r. 1452 lata (ib. k. 125v). Jan i Bodzęta, bracia rodzeni i niedzielni z Nienina, pozywali Dorotę, córkę Jana Ryczywolskiego, która nie stanęła i w r. 14534 miała płacić winę (ib. k. 177). Jan N. po śmierci Dobrogosta Ludomskiego pozywał w r. 1459 jego synów (ib. k. 241). Janowi z Nienina Jan, syn Tomka z Rożnowa (Rosnowa?), sprzedał w r. 1462 wyderkafem za 60 grz. cztery osiadłe łany w Rożnowie (Rosnowie?) (P. 1384 k. 96v). Jan i Andrzej z Ninina od Władysława z Damaborza, kasztelana nakielskiego, w r. 1463 nabyli wyderkafem za 100 grz. Dobieszewko z folwarkiem w pow. kcyń. (P. 1384 k. 109v). Andrzej N. na połowie Małego Domasławia i lokowanych na tych dobrach sum, odebranych od Jana Świdwy z Szamotuł, jak ten na inwentarzach w Domasławiu w p. kcyń. oprawił w r. 1464 posag 50 grz. swej żonie Jadwidze (P. 1383 k. 223). Andrzej, niegdy N., od ks. Mikołajha z Małego Domasławia kupił w r. 1465 za 150 grz. pięć łanów folwarcznych i jeden osiadły, oraz czterech ogrodników w Małym Domasławiu (P. 1383 k. 236). Ten Andrzej N. z Domasławia powyższe sześć łanów i dopłatę 12 grz. w r. 1492 dał Janowi Dobrzylewskiemu, biorąc od niego w zamian całe Popowo Tomkowe i czwartą część wiatraka w Popowie Hynaczewie w p. gnieźn., trzymane przez Jana wyderkafem od Macieja Popowskiego (P. 1387 k. 175). Jednocześnie na 100 grz. wyderkafu na tej wsi oprawił 30 grz. posagu żonie swej Annie (ib. k. 175), a na wsi Popowo Brlokowe za 12 grz. nabył od Macieja z tego Popowa Brlokowego jedną grzywnę rocznego czynszu (ib. k. 176). Jan, niegdy N., w r. 1464 kupił za 114 grz. od Jana i Piotra braci z Wielkiego Sławna w p. pozn. ich część w tej wsi (P. 1383 k. 223). Maciejowi N-mu ręczył w r. 1464 Andrzej z Wyszyny za Katarzynę, wdowę po Sędziwoju N-im (P. 18 k. 60v). Ta owdowiała Katarzyna swoją oprawę na części Nienina w r. 1465 sprzedała wyderkafem za 30 grz. temu Maciejowi z Nienina (P. 1383 k. 228), zaś Maciej N. na połowie części w tej wsi oprawił 35 grz. posagu żonie Dorocie (ib. k. 234v). Stefan N. na połowie swych dóbr w Nieninie oprawił w r. 1473(?) posag 35 grz. Dorocie, żonie syna swego Jana (ib. k. 205). Niniński (bez wymienienia imienia) był skwitowany w r. 1475 przez Annę Głębocką, wdowę po Marcinie Grabieńskim, z oprawy i wiana na Grabionie w p. nakiel. (N. 145 s. 83). Maciej z Nienina nie żył już w r. 1476, kiedy wdowa po nim Dorota została zaspokojona z oprawy na Nieninie przez Macieja z Nienina "Paska" (P. 855 k. 36v). Za Macieja N-go zw. Pasek ręczył w r. 1480 teść jego Mikołaj N. (zob. wyżej), iż będzie żyć w pokoju z Józefem Gajewskim, innym zięciem tego Mikołaja (P. 855 k. 1104). Gajewski był "rodzonym" szwagrem Katarzyny N-ej, żony Andrzeja Zaleskiego, a więc córki Mikołaja N-go. Część w Nininie sprzedała ona w r. 1493 za 30 grz. szwagrowi Gajewskiemu (P. 1387 k. 193). Obojgu małżonkom Zaleskim Gajewski w r. 1498 zapisał 4 grz. długu (P. 856 k. 331v). Maciej "Rachawa", zwany "Popkiem" z Ninina, syn zmarłego Jana "Popka" z Ninina, kwitował w r. 1493 Andrzeja Żylickiego z wydania aktu przysądzającego 20 grz., za która zmarły Jan "Popek" trzymał trzy łany osiadłe w Boguniewie w p. pozn. (P. 22 k. 130v). Wojciech N., wuj Dorotu, żony Jana Mąkolińskiego, w r. 1500 (P. 1389 k. 94v). Maciej N. trzy stajania roli w Nininie t. r. sprzedał wyderkafem za 12 grz. Janowi N-mu (ib. k. 101v). Stanisław N. na połowie swej części w Nininie w r. 1508 oprawił 20 grz. posagu żonie Katarzynie (P. 786 s. 6, 7). Małgorzata, w latach 1508-1509 żona Benedykta Jabłonowskiego. Między Piotrem i Stanisławem, synami zmarłego Jana N-go, pozwanymi, a Janem, Andrzejem, Stanisławem i Wojciechem z Ninina, pozywającymi o zamachy na ich życie, założone zostało w r. 1508 vadium (P. 863 k. 19). Wojciech N. na połowie swej części Ninina oprawił w r. 1520 posag 30 grz. swej żonie Jadwidze, córce Marcina N-go (P. 1392 k. 362v). Grzegorz N., 1519 r. wuj Anny (Grabieńskiej?), żony Jerzego Kaszlińskiego (Kaczlińskiego?) (N. 213 k. 42v). brat rodzony Wawrzyńca i Jakuba (nieżyjącego już w r. 1530), a rodzony stryj Jana, syna tego Jakuba, na połowie części w Nininie, uzyskanej z działów z nimi, oprawił w r. 1522 posag 15 grz. żonie Annie N-ej cz. Sławieńskiej, córce Sędziwoja, zaś od jej brata Macieja N-go nabył za 12 grz. cztery części w Nininie (P. 1392 k. 437v). Ta Anna wraz z siostrą w r. 1539 pozywana była w r. 1539 przez Wawrzyńca Sławieńskiego z związku z oprawą wyderkafową na Małym Sławnie (P. 878 k. 437). Od bratanka Jana, syna Jakuba, w r. 1530 kupił za 12 grz. część w Ninnie (P. 1393 k. 329v). Inne części tamże kupił w r. 1540 za 40 grz. od Wojciecha stryja i Wojciecha synowca N-ch (P. 1394 k. 217). Na połowie części w Nininie w r. 1544 oprawił posag 200 zł. żonie Annie (P. 1395 k. 142v), zaś córka jego Katarzyna była t. r. żoną Macieja Skrzetuskiego z Wielkiego Małego Skrzetusza w p. pozn. (ib. k. 152v). Kasper N., działając w imieniu własnym oraz braci, Andrzeja i Grzegorza, kwitował w r. 1539 z 10 grz. Łukasza Skrzetuskiego (P. 878 k. 49). Dorocie, córce Grzegorza, chyba identycznego ze wspomniany, wyżej, nieżyjącego już w r. 1558 (P. 899 k. 627v) oprawił w r. 1540 posag 40 grz. Piotr Gębicki (P. 1394 k. 351). Żył jeszcze ów Gębicki w r. 1558, ona umarła między r. 1558 a 1578. Inną córką Grzegorza, zapewne tego samego, była Katarzyna w r. 1545 żona Macieja Skrzetuskiego (P. 1395 k. 230v). Drugim jej mężem był w r. 1558 Augustyn Kociuski. Działała wtedy w asystacji swego rodzonego brata Jana, a więc syna Grzegorza (P. 1396 k. 630). I wreszcie jeszcze jedna córka Grzegorza (żyjącego jeszcze w r. 1553), Barbara, w r. 1553 żona Jana Racłakowskiego (ib. k. 64). Ale sprawa w tym Grzegorzem nie jest taka prosta, mamy bowiem żyjących współcześnie dwóch N-ch o tym włąśnie imieniu. Oto Andrzej i Grzegorz, synowie zmarłego Stanisława, części w Nininie sprzedali w r. 1548 za 80 grz. swemu stryjowi Grzegorzowi (P. 1395 k. 402v). Grzegorz, nie wiem który, stryj czy bratanek, winien był w r. 1553 sumę 100 zł. Annie z Ludom, wdowie po Macieju Starczynowskim (P. 894 k. 65).

Wojciech N. na połowie swych części Ninina p. kośc.(!) oprawił w r. 1529 posag 20 grz. swej żonie Dorocie Gębickiej, córce Wojciecha (P. 1393 k. 268). Anna, żona 1537 r. Macieja Rosnowskiego (Rożnowskiego?), nieżyjącego już w r. 1561, wniosła mu pewne części w Nininie (P. 1391 k. 116). Nie żyła już 1544 r. Jej stryjem był Wojciech N. (P. 875 k. 10). Ten sam czy inny Wojciech N. trzy połowy roli w Nininie w r. 1538 sprzedał za 40 grz. Maciejowi Gagowskiemu (Gajewskiemu?) z Potulic w p. pozn., mężowi Doroty N-ej, córki zmarłego Jana (P. 1394 k. 189v). Wojciech N. swoją część w Nininie zwaną "Płosą Sławieńską" w r. 1540 sprzedał Janowi N-mu, zaś dwa stajania roli "Sławieńskiej" tamże sprzedał za 40 grz. bratu stryjecznemu Grzegorzowi N-mu (ib. k. 327v). Wojciech N., nie wiem czy ten sam, mąż Doroty z Łekna, która w r. 1541 połowę karczmy we wsi Gaj p. pozn. dała w r. 1541 Mikołajowi Skórze z Gaju Obornickiemu, sędziemu ziemskiemu poznańskiemu, w zamian za połowę osiadłego łana w Wielawsi p. pozn. (ib. k. 453). Andrzej, mąż Heleny Chybskiej, ojciec Wojciecha, Jana, Anny i Reginy, którzy jako obok innych współspadkobiercy zmarłego Macieja Chybskiego, byli w r. 1539 intromitowani do jego części w Wielkim Skórzewie i Chybach oraz do połowy części w Przeźmierowie (P. 878 k. 423v). W r. 1542 Helena już nie żyła a to rodzeństwo było wtedy obok innych pozywane przez ks. Marcina Dąbrowskiego, archidiakona pczewskiego, o wygnanie go z jego części we wsiach Chyby, Skórzewo Wielkie i pustki Przeźmierowo (P. 881 k. 297v). Pozywał ich w latach 1549 i 1550 o posesję tych dóbr Mikołaj Dąbrowski (P. 888 k. 304v, 889 k. 94v), oni zaś jego w r. 1551 (P. 891 k. 96, 324v). Zarówno Andrzej, ojciec, jak i ci jego synowie i te córki, żyli jeszcze w r. 1553. Stryjem rodzonym dzieci Andrzeja nazwany wtedy Jan N. (P. 894 k. 744). Jan N., mąż Agnieszki Jardanowskiej, która od swej babki, Małgorzaty Raszkowskiej, wdowy po Mikołaju "Baranie" Raszkowskim, uzyskała w r. 1542 donację 100 zł. węg. jej posagu oprawionego na Raszkowie w p. gnieźn. (P. 1394 k. 530) i jednocześnie części tej wsi rezygnowała wieczyście Kasprowi Kaczkowskiemu (ib. k. 531). Mąż na połowie swych części w Nininie oprawił jej t. r. posag 1.500 grz. (ib.), a od Kaczkowskiego części w Raszkowie odkupił za 500 zł. (ib. k. 539v). Trzeba tu dodać, iż w powiecie gnieźnieńskim nie znają Raszkowa rejestry poborowe z XVI w., nie zna też tam położonej wsi tej nazwy Kozierowski. Zachodzi tu jakaś pomyłka w lokalizacji. Może to Raszkowo w p. kośc.? Agnieszka z Jardanowskich N-a swoją część w Chocieszewie p. gnieźn. sprzedała w r. 1544 za 25 grz. Sędziwojowi Chociszewskiemu (P. 1395 k. 107v). Wojciech, nieżyjący już w r. 1543, ojciec Urszuli, wtedy żony Marcina Skrzetuskiego "Bzdziela" z Małego Skrzetusza (P. 1395 k. 54v). Innemu Wojciechowi N-mu zapisywali w r. 1545 dług 106 grz. Maciej Łowęcki z żoną Anną Kaniewską (P. 884 k. 391). Wojciech, nieżyjący już w r. 1547, ojciec Anny, wtedy żony Pawła Skrzetuskiego (P. 1395 k. 381). Jakub N. toczył z Janem i Jerzym Żylickimi spór o młyn wodny w Raszkowie, a sprawa w r. 1547 została umorzona (P. 886 k. 354) i t. r. dokonał z Janem Żylickim wymiany pewnych ról i łąk w tej wsi (P. 1395 k. 372v). Wojciech N. dawał w r. 1550 zobowiązanie Maciejowi Chlebowskiemu stawienia do akt panny Doroty Brzączewskiej, kiedy osiągnie lata (P. 890 k. 515). Jan N. od Stanisława Łowęckiego w r. 1551 nabył wyderkafem za 500 zł. połowę Boguniewa w p. pozn. (P. 1395 k. 639). Wojciech w r. 1552 poraniony przez Marcina Skrzetuskiego (P. 892 k. 103). Stanisław N. i Helena Brzączewska, oboje nieżyjący w r. 1553, rodzice Doroty, żony "uczc." Błażeja Jędrysika z miasta Skoki, która t. r. skwitowała Macieja Chlebowskiego z 10 grz. należnych ze spadku po babce jej Katarzynie Brzączewskiej cz. Chlebowskiej (P. 894 k. 145). Wojciech N., nieżyjący już w r. 1555, ojciec Katarzyny, wtedy żony Jana Skrzetuskiego "Bzdziela", który oprawił jej 20 grz. posagu (P. 1396 k. 271). Wojciech, nieżyjący już w r. 1557, ojciec Heleny, żony Jana Skrzetuskiego "Jakusza", która t. r. uzyskała od męża oprawę 30 grz. posagu (ib. k. 440). Wojciech, nieżyjący w r. 1558, którego córce Dorocie jej mąż Andrzej Dąbrowski, posesor wójtostwa w mieście Goślina Kościelna, oprawił wtedy 15 grz. posagu (ib. k. 603).

Jan N. płosę w Nininie w r. 1560 sprzedał za 30 grz. bratankowi Walentemu (ib. k. 861v). Walenty, mąż Anny Łubowickiej, nieżyjącej już w r. 1574, części wsi Łubowice Wielkie w p. gnieźn. dziedziczne po matce swej córki Jadwigi N-ej, sprzedał t. r. za 150 złp. Marcinowi Wysockiemu (P. 1398 k. 434v). Nie żył już ów Walenty w r. 1586, a wtedy opiekun jego córki Jadwigi, stryj ojcowy Jan N. zlecił sprawowanie tej opieki Tomaszowi, Andrzejowi, Melchiorowi i Janowi, braciom Skrzetuskim (P. 946 k. 284v). Była jeszcze i inna córka Walentego, Zofia. Jadwidze Andrzej Dąbrowski zapisał w r. 1591 dług 250 zł., zaś Zofii 450 zł. (P. 955 k. 539v, 540). Zofia, już będąc żoną Łukasza Pląskowskiego, swoją część Ninina sprzedała w r. 1595 za 450 złp. Maciejowi Dąbrowskiemu, synowi zmarłego Andrzeja (P. 1401 k. 432v). Oboje Pląskowscy żyli jeszcze (on był wtedy podstarościm kcyńskim) w r. 1604, ona już nie żyła 1629 r. Jej siostra Jadwiga, żona "sław.", "uczc." Walentego Narożnika (Narożnego), mieszczanina obornickiego, swoją część w Nininie sprzedała w r. 1594 za 150 złp. Maciejowi Dąbrowskiemu (P. 1401 k. 234). Tego Dąbrowskiego w r. 1595 kwitowała ze 100 zł. (P. 964 k. 533v). Melchior, rodzony brat Walentego, kwitował go w r. 1574 z 50 złp. (P. 923 k. 63v). Już nie żył w r. 1582, a wdowa po nim, Katarzyna Przetocka, 2-o v. żona Rosnowskiego (Rożnowskiego?), cedowała wtedy Janowi Kotarskiemu wyderkafową posesję dwóch łanów roli na przedmieściu Pniew, odziedziczoną po małżonkach Janie Gackim i Poliksenie z Więckowskich (P. 939 k. 67v). Cesję tę ponowiła w r. 1587, ale tym razem na rzecz Wolfganga Osterreicha (P. 948 k. 480).

Andrzej N., w r. 1563 rodzony wuj Małgorzaty, żony Wojciecha Skrzetuskiego (P. 1397 k. 217v). Jan N. skwitowany w r. 1564 przez Nikodema Łekieńskiego, stolnika poznańskiego (P. 906 k. 444). Ks. Jan N., altarysta katedralny poznański, w r. 1565 nabył wyderkafem za 100 grz. od Andrzeja Pigłowskiego i Katarzyny z Pierzchlińskich 7 grz. czynszu rocznego na Pigłowicach p. pyzdr. (P. 1397 k. 453). Jan N. "Kula", dziedzic części w Nininie, w r. 1567 zapisał dług 200 zł. Piotrowi Czarnkowskiemu (Kc. 116 k. 284v). Część w Nininie sprzedał w r. 1583 za 1.000 zł. Andrzejowi Dąbrowskiemu z ziemi sieradzkiej (P. 1399 k. 185v). Katarzyna, w r. 1570 żona Jakuba Skrzetuskiego.

Jan N. części w Nininie w r. 1574 dał "z miłości ojcowskiej" synowi Andrzejowi (P. 1398 k. 472v), zachowując dla siebie w r. 1575 dożywotnie użytkowanie ich trzeciej części (ib. k. 582). Umarł t. r., a Andrzej wtedy na połowie Ninina oprawił 1.000 złp. posagu żonie Zofii Górskiej, córce Wojciecha (ib. k. 582v). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1576 (ib. k. 667). Dla zrodzonych z nią dzieci Andrzej ustanowił w r. 1600 opiekunów, a córkom, Annie, Jadwidze, Dorocie, Zofii i Katarzynie, wtedy niezamężnym, zapisał każdej po 300 złp. posagu (P. 970 k. 738, 738v).

Andrzej był w r. 1581 kwitowany z 50 zł. przez rodzoną siostrę Annę, żonę "sław." Augustyna Kanadei, mieszczanina toruńskiego (P. 937 k. 737).

Maciej nie żył już w r. 1582, a był zapewne bratem ks. Jakuba, proboszcza wałeckiego, już nieżyjącego w r. 1615 (W. 78 k. 312). Tego Macieja syn Jerzy (Franciszek) na połowie czterech łanów czyli włók folwarku wałeckiego, posiadanego z mocy przywileju króla Władysława z r. 1443, oraz na domu w Wałczu oprawił w r. 1582 posag 100 grz. żonie Elżbiecie, córce Bartłomieja Turny (Thorno). Elżbieta Turnianka, wdowa po Franciszku(!) N-im, z synami Franciszkiem, Andrzejem i Michałem N-imi nazwani w r. 1608 wasalami starostów wałeckich (W. 24 k. 544v). Zapewne siostrą owych braci była Elżbieta, żona "szl." Jana Wodzińskiego w r. 1617, 2-o v. ok. r. 1629 żona Pawła Lentza, już nieżyjąca w r. 1654. Jej córka Katarzyna w r. 1617 nazwana "uczciwą" (W. 26 k. 189v), nie wiem jednak, czy była córką Wodzińskiego, czy jakiegoś jeszcze wcześniejszego męży? Franciszka, Michała i Andrzeja jako spadkobierców "dziada", ks. Jakuba, pozywał w r. 1615 pleban wałecki (W. 78 k. 312). Z braci tych, Franciszek spisywał w r. 1630 wzajemne dożywocie z żoną Małgorzatą Blankówną, wdową 1-o v. po Melchiorze Brzezniczu (W. 28 k. 23, 24). Z jego córek, Katarzyna była w r. 1640 żoną "sław." Bernarda Wilhelmsona (W. 38 k. 132v). Elżbieta ok. r. 1629 żona "sław." Jerzego Lentza (W. 40 k. 618). Czy nie zachodzi tu jakaś pomyłka w imieniu męża i czy nie była ta Elżbieta identyczna z tą, o której mówiłem nieco wyżej? Andrzej, drugi z braci, poraniony w r. 1606 przez "sław." Jana Horna, sołtysa ze wsi Szwecja (W. 24 k. 63v), miał w r. 1617 folwark w Wałczu koło domu i browaru, przy drodze do wsi Klausdorf, należących do Jana Wodzińskiego (W. 24 k. 189v). Nie żył już w r. 1647 (W. 82 k. 296). Z nieznanej mi żony synowie, Krzysztof i Franciszek oraz córka Małgorzata, w r. 1651 żona Bartłomieja Stussela. Krzysztof bratu Franciszkowi cedował w r. 1647 sumy po stryju Franciszku (W. 82 k. 295v). Franciszek, skwitowany w r. 1651 przez siostrę Małgorzatę Stusselową z dóbr rodzicielskich (W. 40 k. 174v, 178).

Od Jerzego Lentza, męża zmarłej Elżbiety N-ej, i od synów ich, Pawła i Jerzego, oraz od córki Anny, Lentzów uzyskał w r. 1654 zobowiązanie sprzedania za 1.000 zł. ich części ze spadku po Franciszku N-im, ich teściu i dziadzie, swoim zaś stryju, gruntów i folwarku w Wałczu przy ulicy Żydowskiej oraz dwóch łanów koło wsi Hamer (W. 40 k. 618). T. r. Franciszek swej żonie Dorocie Turnównie oprawił 2.375 zł. posagu, a Krystianowi, Stefanowi, Janowi-Henrykowi i Franciszkowi Turnom, synowm zmarłego Bartłomieja, zapisał dług 1.749 złp. (W. 83 k. 53, 53v). Był w r. 1664 jednym z opiekunów nieletnich, Stefana, Jana-Henryka i Franciszka-Joachima Turnów i zawierał ugodę z miastem Wałczem, uzyskując dla swych pupilów zapis 6.000 złp. długu (W. 85 k. 71, 73). Nie żył już w r. 1692 (I. Kal. 149 s. 211). Dorota z Turnów nie żyła już 1695 r. (P. 1129 VI k. 9). Z jego córek, Katarzyna, 1-o v. w latach 1689-1696 żona Franciszka Modlibowskiego, 2-o v. w r. 1696 zaślubiła Dobrogosta Niedźwiedzkiego (Miedźwiedzkiego), żyjącego jeszcze w r. 1717, wdowa w latach 1721-1729, nie żyła już w r. 1757. Zofia, żona 1-o v. w latach 1683-1693 Jana Goreckiego, pisarza grodzkiego nakielskiego, wdowa w latach 1694-1695, 2-o v. w latach 1701-1717 za Andrzejem Mieszkowskim, wdowa w latach 1718-1736. Barbara, w r. 1695 za Adamem Lisowskim, już nie żyła w r. 1722. Dorota wreszcie kwitowała w r. 1693 z sum Jana Goreckiego, pisarza grodzkiego wałeckiego (P. 1125 k. 113v). Jeszcze niezamężna w r. 1695 (P. 1129 VI k. 9), była w r. 1703 żoną Baltazara Kazimierza Pęskiego, wdowa w r. 1732, nie żyła już 1755 r. Te siostry N-e dobra swe dziedziczne, to jest folwark zwany Niemczyzna w p. wał. sprzedały w r. 1695 za 4.000 zł. ks. Jerzemu Kwirynowi Meczce, superiorowi wałeckiej rezydencji S. J. (P. 1129 VI k. 9). Zob. tablicę 2.

@tabela: Ninińscy, Nienińscy 2

Andrzej N. "Delka" kwitował w r. 1585 Jana Przecławskiego z zapisu wyderkafowego na Przecławku w p. pozn. (P. 945 k. 44). Do części w Nininie braci rodzonych, Andrzeja i Stanisława N-ich intromitowany był w r. 1489 Andrzej Trzaskowski (P. 951 k. 500). Maciej N. od Macieja Wronczyńskiego wydzierżawił t. r. na trzy lata części Wronczyna w p. gnieźn. (P. 952 k. 54v) i t. r. był przez Wronczyńskiego skwitowany ze 180 złp. z tytułu dzierżawy Wronczyna i Bednar (ib. k. 284v). Jan, żyjący chyba jeszcze w r. 1589, ojciec Andrzeja i Katarzyny, wtedy żony Macieja Bagrowskiego, która skwitowała brata z dóbr rodzicielskich (P. 952 k. 530v, 596v). Oboje Bagrowscy żyli jeszcze w r. 1591.

Andrzej, z Ninina, nie żył już w r. 1589. Miał synów Macieja i Krzysztofa. Maciej z żoną Anną Maciejewską córką, Jana, zapisali wtedy 86 złp. długu Krzysztofowi (P. 952 k. 283v). Nie żył już Maciej w r. 1598, a dla swych synów, Jana, Stanisława i Mikołaja wyznaczył w Wiślicy na opiekunów Samuela i Jana braci Maciejewskich. Owdowiała Anna wraz z tymi opiekunami kwitowała t. r. Adama Żylickiego z 660 zł. (P. 968 k. 342v, 343).

Stanisław N. z Łowęcina nie żył już w r. 1593, a wdowa po nim, Zofia Ordzińska była już wtedy 2-o v. żoną Marcina Modrzewskiego (P. 959 k. 933). Oboje Modrzewscy żyli 1594 r. (P. 962 k. 545v). Syn jego Jan, a zapewne córką była Zofia z Łowęcina N-a, w r. 1629 żona Marcina Święcickiego (G. 79 k. 103v). Jan z Łowęcina N. od Mikołaja Morawskiego kupił w r. 1639 za 8.000 złp. Złotniki w p. gnieźn. Żoną jego była wówczas Elżbieta Wierzbińska (P. 1419 k. 1157), zaś drugą żoną w r. 1641 Dorota Pigłowska (Z. T. P. 29 s. 1259). W imieniu swoim i tej żony Złotniki w r. 1643 sprzedał wyderkafem za 2.000 złp. Janowi Poniatowskiemu i Zuzannie z Nieżychowskich (P. 1421 k. 184v). Może jego córką była Jadwiga N-a, dziedziczka Złotnik (P. 1129 II k. 87v, 1136 III k. 23v). Była ona żoną Bogusława Kąsinowskiego, nie żyła już w r. 1695.

Anna, córka zmarłego Jana, wyszła w r. 1596, krótko po 27/V., za Jana Kawieckiego (P. 1401 k. 819). T. r. ta Anna części w Nininie, spadłe po ojcu a uzuskane z działów z rodzeństwem, sprzedał za 230 złp. Marcinowi Modrzewskiemu (P. 1402 k. 194v). Była 2-o v. w r. 1602 żoną Feliksa Tłubickiego z Tłubic w ziemi płockiej. Nie żyła już w r. 1616. Melchior, brat Anny, żony Michała Mańkowskiego, obojga już nieżyjących w r. 1507, kwitował wtedy z 30 grz. posagu po tej swej siostrze pasierba jej, Benedykta Mańkowskiego (Kc. 122 k. 420).

Stanisław N. zw. "Garnek", nieżyjący już w r. 1598, ojciec Andrzeja i Jana, kwitowanych wtedy z kontraktu przez Jana Młotkowskiego (Kc. 123 k. 109). Feliks N. kwitował w r. 1600 z 200 złp. małżonków Marcina Pierskiego i Zofię Bronikowską (P. 970 k. 421v). Barbara (Anna?) N-a, w r. 1603 wdowa po Marcinie Nagórskim. Marcin N. całą swoją część w Nininie sprzedał w r. 1610 za 500 złp. swemu bratankowi (nepotowi, więc może wnukowi?) Marcinowi N-mu (P. 1407 k. 57). Jasn N., syn zmarłego Stanisława, zawierał w r. 1620 pod zakładem 200 złp. kontrakt z małżonkami Zaworskimi (P. 1004 k. 1405), a w r. 1623 części Ninina sprzedał za 3.000 złp. Stefanowi Grudzińskiemu (P. 1414 k. 484). Dorota, t. r. żona Jana Szuszyńskiego(?). Maciej, syn zmarłego Andrzeja, t. r. części w Nininie sprzedał wyderkafem za 600 zł. Piotrowi Przesieckiemu (ib. k. 634v). Maciej N. zapisał w r. 1626 dług 750 zł. żonie Annie Grabowskiej (Kc. 19 k. 896). Maciej, nie wiem czy ten sam, czy inny, w r. 1627 części w Nininie sprzedał za 3.000 złp. Stefanowi Grudzińskiemu (P. 1415 k. 1067v). Zofia, w r. 1629 żona Andrzeja Szczutowskiego. Jan i Dorota, rodzice Teresy, ochrzcz. 1635.3/I. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Dobrogost N. na swej połowie zwanej Piątkowską na przedmieściu Rogoźna oprawił w r. 1641 posag 200 zł. żonie Annie Arciszewskiej, córce Michała (P. 1420 k. 514). Kwitowała ona t. r. swego ojca z majątku rodzicielskiego (P. 1043 k. 523). Katarzyna, w r. 1641 żona Jakuba Sieklickiego. Niniński, nieznany mi z imienia, mąż Marianny Łochyńskiej, bezpotomnej, już nieżyjącej w r. 1649 (Kc. 129 k. 440). Marianna, żona Jana Skoroszewskiego, oboje już nie żyli w r. 1768.

>Niniwiccy (czy szlachta?). "Szl." Łukasz i Dorota, rodzice, Jana, ochrzcz. 1645.25/V. r. (LB Objezierze).

>Ninocki Jan "Mamola" N. (Nynothski) w r. 1492 nabył wyderkafem za 50 zł. od Małgorzaty, żony Jaśka z Rosnowa i jego niedzielnego syna Jana jedynaście łanów osiadłych w Rosnowie w p. pozn. (P. 1384 k. 151).

>Nipszycowie, Nipczycowie, Nibszycowie, Nipschitzowie h. Własnego, ze Śląska. Kasper de nepczycz, po którym wdowa, Katarzyna, procesowała się 1466 r. z Wojciechem (Olbrachtem) z Magnuszewic (I. Kal. i k. 365v). Helena Nybszicewna, wdowa po zmarłym 1589 r. Janie Seher Thoss, dziedzicu dóbr Łysiny w p. wsch. Katarzyna de Nibtszyc, w r. 1612 żona Abrahama Czamera (Rschammer), dziedzica Gierłachowa w pow. kośc. Fryderyk Nibszyc, mąż Barbary Temrycówny (Temritz), córki Krzysztofa, wdowy 1-o v. po Melchiorze Wojerzu starszym, wraz z nią w r. 1636 od Macieja Gorzyńskiego i Krystyny z Bojanowskich wydzierżawił pod zakładem 1.000 zł. Tworzyjanice w p. kośc. (Ws. 47 k. 391v, 475v). Jerzy Nibszyc nie żył już w r. 1636, a wdowa po nim, Anna Małgorzata Raczyńska w r. 1637 wydzierżawiła od Heleny i Małgorzaty sióstr Bronikowskich pod zakładem 1.900 zł. część Bronikowa w p. wschow. (Ws. 47 k. 460, 570v). Anna Nipczyczewna była w r. 1560 żoną Henryka Seher Thossa.

>Nirbachowa (czy szlachta?) "Wielm." Balbina, chrzestna 1706.11/VI. r. (LB Wieleń).

>Nischwitz Krystian Ludwik Wilhelm "de N.", zarządca (gubernator) dóbr leszczyńskich, świadek 1740.3/X. r. (LC Leszno).

>Niscy. Franciszek, syn Jana z ziemi dobrzyńskiej, uzyskał w r. 1594 od Piotra Jezierskiego zapis 100 zł. długu (N. 162 k. 130), zaś w r. 1608 od Marcina Tłukomskiego taki sam zapis (N. 167 k. 116).

Jadwiga i mąż jej Jakub Chmieleński, oboje już nie żyli w r. 1771

>Niszczyccy h. Prawdzic, z Niszczyc w pow. bielskim, wojew. płockim. Pisali się z Radzanowa w tymże wojew. Mikołaj, wojewoda bełski, nie żyjący już w r. 1574, ojciec Katarzyny, żony 1-o v. Gabriela Grabowieckiego, starosty mławskiego, wdowy w r. 1570 (P. 917 k. 716), dożywotniczki po mężu Mszyczyna i pustki Zagajewa w p. kośc., 2-o v. w r. 1574 żony Andrzeja Węgierskiego ze wsi Węgry w p. kal., dworzanina zmarłego Zygmunta Augusta, z którym żyła jeszcze w r. 1592. Nazwana w r. 1593 wdową po "cywilnie zmarłym" Węgierskim. Jan, mąż Agnieszki z Wyszyny (Grodzieckiej?), która będąc już wdową zawierała w r. 1604 kontrakt z Maciejem Spławskim z Targowej Górki, wojewodzicem inowrocławskim (G. 68 k. 24v), a w r. 1605, już jako 2-o v. żona Wawrzyńca Tworzyjańskiego, dostała od tegoż Spławskiego zapis 300 złp. długu (G. 68 k. 440v). Krzysztof, wojewoda bełski, już nieżyjący w r. 1645 ojciec Elżbiety (Z. T. P. 29 s. 2266), żony Jana z Wrześni Bardskiego, wdowy w latach 1623-1653, nieżyjącej już w r. 1655. Barbara z Radzanowa N-a i mąż jej Anzelm Gostomski, oboje już nie żyli w r. 1624. Była ona po śmierci Andrzeja Russockiego współspadkobierczynią fortuny Gulczewskich, która dostała się Russockiemu po Annie z Gulczewa Sierpskiej (P. 761 k. 79). Andrzej z Radzanowa N., chorąży wyszogrodzki, dworzanin J.Kr.Mci, uzyskał w r. 1626 od Samuela Iłowieckiego cesję sumy 10.000 zł., zastawnej na wsi Tomczyce, którą sam zapisał był ongiś Zofii z Troszyna, 1-o v. Urowieckiej, podkomorzynie chełmskiej, 2-o v. Oborskiej, a ta scedowała ów zapis Piotrowi Szczawińskiemu, Szczawiński z kolei Iłowskiemu (Py. 143 k. 202v). Katarzyna, w r. 1637 wdowa po Bartłomieju Kuczborskim, chorążym dobrzyńskim. Ewa, żona Chryzostoma Cieleckiego, podstolica poznańskiego, oboje nie żyli już w r. 1649. Jan żeniąc się w r. 1650 z Zofią Chlebowską, córką Mikołaja, krótko przed ślubem, 8/VI., zapisał jej dług 2.000 złp. (G. 82 k. 198). Konstancja, w r. 1708 żona Jana Towiańskiego, wojewody łęczyckiego.

Stanisław na Niszczycach, syn Pawła, kasztelana płockiego, mąż Eleonory Łochockiej, córki Stefana, kasztelana rypińskiego, i Apolinary Unimierskiej, wraz z tą żoną, za kontraktem z 1715.19/X. r., brał w zastaw od Jana Łakińskiego pod zakładem 72.000 t. wsie: Radzicz, Liszkówko, Dąbrówka i Jaktorowo w p. nakiel. Eleonora jednocześnie kwitowała swych rodziców z 20.000 t. na poczet 60.000 t. swego posagu (N. 198 s. 136, 137). Od tegoż Łakińskiego, dziedzica Liszkowa z przyległościami w p. nakiel., w r. 1724 wziął te dobra w trzyletni zastaw pod zakładem 22.000 t. (N. 202 k. 43v). Mianowany 1725.9/IX. r. kasztelanem raciąskim (Kossak. III). Drugą jego żoną była w r. 1727 Marcjanna Iwańska, córka Adama, kasztelana brzeskiego-kuj., i Heleny Gembickiej (Z. T. P. 45 k. 809, 1025). Od Jana Łakińskiego w r. 1729 kupił Liszkowo, Liszkówko, Dąbrówkę i Radicz, a w r. 1732 żona Łakińskiego, Joanna z Jemielskich, skwitowała go z pretensji do owych dóbr (N. 205 k. 121). Na wsi Machcino (Machcin) w pow. płockim zapisał w r. 1730 1.000 złp. posagu dominikance Teofili (Wiktorii) Gałęzkiej (N. 204 k. 24). Wspólnie z żoną byli w r. 1732 współspadkobiercami wsi Żygry w pow. szadkowskim, dziedziczonej po Krzysztofie Iwańskim (P. 1236 k. 2v). Zawierał Stanisław 1734.10/IX. r. we wsi Grabiona, pod zakładem 60.000 zł, układ z braćmi pierwszej swej żony, Stanisławem, kasztelanem dobrzyńskim, i Jerzym starostą krzeczkowskim, Łochockimi, jak również ze swym zięciem, Józefem Wągrodzkim, podczaszym zakroczymskim, działającym w imieniu nieletniego syna Adama, urodzonego ze zmarłej Teresy N-ej (N. 205 k. 228). Marcjanna Iwańska, mając sobie dekretem zjazdowym w Czarnkowie w r. 1732 przysądzoną sumę 165.766 złp. tytułem posagu, a podniesioną w r. 1734 od Antoniego Szembeka, starosty nowogrodzkiego, oprawioną na Liszkowie, Radziczu i innych dobrach, cedowała t. r. swe prawa temu Szembekowi (N. 206 s. 145). Jako pełnomocniczka męża Marcjanna od Jakuba Łakińskiego, opiekuna bratanków, Wojciecha i Nepomucena Łakińskich, synów Andrzeja, za kontraktem spisanym w Liszkowie 1740.26/VIII. r., kupiła za 70.500 złp. dobra Kościerzynę i Dubielno(?) w p. nakiel. (N. 206 s. 241, 258). Stanisław umarł w r. 1740 (Kossak. III), a Marcjanna w r. 1746 była 2-o v. żoną Michała Szembeka, starosty boronieckiego (N. 210 k. 145). O kupno Kościerzyny i Dubielna zawierała ponowny kontrakt w Kościerzynie 1753.24/IX. r., tym razem już z Wojciechem Łakińskim, synem Andrzeja, i za sumę większą niż poprzednia, bo 86.955 złp. (N. 211 k. 124). Nie żyła już w r. 1759 (ib. k. 326v). Jak już wiemy, z Łochockiej była córka Teresa, już nieżyjąca w r. 1734, żona Józefa Wągrodzkiego, ostatnio podkomorzego zakroczymskiego. Z Iwańskiej pozostały dwie córki, Symforoza, 1-o v. w latach 1759-1762 żona Joachima Szwarcenberga Czernego, chorążego zatorskiego i oświęcimskiego, 2-o v. w latach 1782-1792 żona Łukasza Moszczyńskiego, podstolego radomskiego, i Teresa, w r. 1762 żona Andrzeja Pisarzewskiego, mieczika oświęcimskiego, żyjąca jeszcze w r. 1774. Syn Teresy N-ej, Adam Wągrodzki, pisarz ziemski i grodzki zakroczymski, zawierał w r. 1759.27/VI., z ciotkami Symforozą i Teresą, pod zakładem 80.000 złp., ugodę dotyczącą sukcesji po zmarłym bezpotomnie Adamie N-im, staroście Bilskim, synu Stanisława i Łochockiej. Ów Adam, starosta Bilski, dziedzic Liszkowa i Radzicza, wydzierżawił był w r. 1729 Liszkowo, pod zakładem 60.000 złp. Józefowi Zbijewskiemu (N. 211 k. 326). Teraz, kiedy już nie żył, Wągrodzki dobra po nim, to jest części w Niszczyczach, Żegotach, Machcinie, Machcinku, Konarach, Sierakowie, Junoszycach, Zabowie(?), Ciołkowie, Ciołkówku, Rochnach, Sękowie, z karczmą w mieście Bielsku w wojew. płockim, oraz w Liszkowie, Liszkówku, Radiczu i Dąbrówce w p. nakiel., oraz sumy na Kościerzynie zobowiąazł się w r. 1759 sprzedać tym ciotkom za sumę 80.000 złp. (N. 311 k. 365). Siostry, Symforoza i Teresa, sporządziły w Krakowie 1761.23/V. r. działy między sobą, wedle których Symforoza wzięła: Niszczyce, Żegoty, Machcino, Machcinko, Konary, Sierakowo, Ciołkowo, Junoszyca, Rochny, część w Sękowie, karczmę w Bielsku oraz Zabowo(?) w wojew. płockim, a w pow. nakiel. Kościerzynę i Dubielno. Teresie dostały się dobra: Liszków, Liszkówko, Dąbrówka i Radzicz w p. nakiel., wycenione na 310.000 złp. (N. 212 k. 66v, 67v). Synowie Pisarzewskiej i ich ciotka Symforoza należeli, obok innych spadkobierców Zofii z Czarnkowskich Radzewskiej, podkomorzyny poznańskiej, do spisywanej w r. 1782 ugody dotyczącej eksdywizji Stępuchowa (G. 109 k. 129).

Anna i jej mąż Mikołaj Kosiński oboje już nie żyli w r. 1724. Wiktoria, w r. 1730 żona Stefana Karnkowskiego, kasztelana wyszogrodzkiego. Marianna i jej mąż Adam Lasocki, starosta wyszogrodzki, nie żyli już w r. 1732. Józef, stolnik zawkrzyński, i Anna z Maciszewskich córka Felicjana Antoniego, podstolego inowłodzkiego, oboje już nie żyli w r. 1787, a byli rodzicami Bonawentury, zmarłego dzieckiem. Ich spadkobiercami byli t. r. Jana Modliński i Katarzyna Modlińska, żona Wincentego Kostrzewskiego, syn i córka Kazimierza Modlińskiego i Franciszki Harpeterówny de Golsztei (P. 1364 k. 573v).

>Nitkowscy (czy szlachta?). "Ur." Michał zmarł w Krężołach 1777.8/XI. r., licząc 48 lat (LM Tuczno). "Ur." Ludwik (Edward Ludwik), syn Karola i Anny (Marianny) z Miłkowskich, ur. ok. r. 1803, zaślubił 1829.2/III. r. Marię Bieńkowską, ur. ok. r. 1793, wdowę 1-o v. po Ignacym Stanowskim, kapitanie wojsk polskich, dziedziczkę Ruchocinka w p. gnieźn. (LC Powidz). Był ów Ludwik w r. 1838 dziedzicem Skąpewgo w p. wrzesińskim (LB Powidz), a drugą jego żoną, zaślubioną w Gnieźnie 1843.22/II. r. była Rozalia Szczepkowska, 22-letnia, córka Kajetana ze Skrzynek i Stanisławy Ostenówny (LC Św. Michał, Gniezno). Żył jeszcze Ludwik 1845.(13/III?). r. (LB Powidz.).

>Niwiccy, różni. Krzysztof od małżonków, Marcina Będorskiego i Anny Prusieckiej, oraz od Mikołaja Dembińskiego i żony jego Zofii Prusieckiej kupił w r. 1585 za 1.600 zł. części wsi Radzim w p. pozn. (N. 215 k. 384v). Krzysztof od Krzysztofa Kościeleckiego, kasztelana inowrocławskiego, w r. 1600 kupił wyderkafem za 1.000 zł. sołectwo Głodowskie we wsi Zalesie cz. Peczno w p. nakiel. (N. 219 k. 441). Jadwiga Krąpiewska, córka Jana, wdowa po Krzysztofie N-im, pozywała w r. 1610 córki i spadkobierczynie Macieja Dembińskiego, wojewody poznańskiego Katarzynę 1-o v. Dobrzykowską, 2-o v. Ciechomską, Annę, Dorotę i Ewę, panny (N. 60 k. 421, 421v, 474v).

Katarzyna, benedyktynka w Chełmnie, zmarła 1630.8/XII. r. (Nekr. Benedyktynek, Pozn.). Stanisław nie żył już w r. 1653, kiedy wdowa po nim Marianna Prusówna wydzierżawiła od małżonków, Stanisława Grabińskiego i Zofii Wysockiej, Sitno w p. bydg. (N. 227 k. 81v). "Szl." Stanisław, w r. 1655 sługa Marianny z Domiechowic Zakrzewskiej, posesorki części Zakrzewa, Żabiczyna i Zbietek p. gnieźn. (Kc. 130 k. 178v).

>Niwińscy, różni. Józef, chrzestny 1716.23/XII. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Małżonkowie, Wojciech i Zofia Arciszewska, córka Franciszka z Obielaw w p. kcyń. i Jadwigi Wielewickiej, wdowa 1-o v. po Szymonie Miłodrowskim, w r. 1724 (P. 1325 k. 113). Oboje w r. 1729 kwitowali się ze sprawy sądowej z Maciejem Bronikowskim (G. 96 k. 163). Zofia ta nie żyła już w r. 1758 (G. 99 k. 58v). "Ur." Anna umarła w Łąkach(?) 1739.13/XII. r. licząc ok. 54 lat (LM Śrem).

>Niwscy h. Junosza, z Niwek w pow. łęczyckim. Wojciech żyjący w r. 1500, stryj Doroty, żony 1-o v. Jana Dobrzylewskiego, 2-o v. Stanisława Chociszewskiego (P. 1389 k. 96v). Może ten sam Wojciech, z ziemi łęczyckiej, dokonał w r. 1517 wymiany dóbr z Maciejem Luczydleńskim, dając mu swoją część w Niwkach, a biorąc w zamian jego części macierzyste w Luczydlnie i Raczycach p. kon. (I. R. Kon. 1 k. 471v).

>Niwscy h. Poraj, bracia Sebastian i Maciej nobilitowani z tym herbem przez Zygmunta Augusta. Pierwszy dyplom datowany był w Wilnie 1558.1/I. r., drugi, wystawionym w Lublinie 1569.18/VI. r. uszlachcony był "honestus" Maciej, pochodzący z Wielkopolski (P. 173 k. 38v, 41).

I. Sebastian, pisarz grodzki poznański w r. 1569 (R. Kal. 3 k. 146v) ale już t. r. mowa o nim bez tego urzędowego tytułu. Uzyskał 1554.6/IV. r. konsens na przejęcie z rąk synów i córek zmarłego Sebastiana Noskowskiego, podstarościego poznańskiego, dożywocia młyna w Poznaniu na rzece Warcie (MRPSum V 6590). Dostał 1556.14/VIII. r. inny jeszcze konsens, a mianowicie na wykupienie wsi Chwałkowo starostwa pyzdrskiego od Chwałkowskiego "Czeczerada" i trzymanie tych dóbr dożywotnio (ib. 7550). Mając w posesji wieś królewską Płowce w p. pyzdr., dostał 1562.3/XI. r. zezwolenie oprawienia na połowie tej królewszczyzny 260 zł. posagu żonie swej Barbarze Brzozogajskiej, córce Walentego (P. 1397 k. 119v). Gdzieindziej ta Barbara nazwana córką Jerzego i Anny Łabiskiej (N. 60 k. 767, 767v). Barbara dostał w r. 1562 od ojca zapis 720 złp. długu (P. 904 k. 51v). Sumy na Płowcach, zapisane ongiś przez Władysława Jagiełłę i Władysława Warneńczyka, poświadczone i złączone w całość przez Zygmunta I, uznane zostały w r. 1564 za dobre. Za takie też uznano wtedy dożywocie Sebastiana N-go (I. Kal. 29 s. 712). Sebastian od Bartłomieja Broczkowskiego w r. 1566 kupił za 5.000 złp. części wsi Łukom i Łomowo oraz pustek Jemielno i Bukowe w p. kon. (P. 1397 k. 494). Za zezwoleniem królewskim z 1566.1/XI. r., trzecią miarę młyna słodowego w Środzie w r. 1568 ustąpił wieczyście Ambrożemu Papowskiemu (P. 1397 k. 647). Od żony Barbary, za konsensem królewskim z 1569.4/VIII. r., uzyskał cesję połowy jej sumy zabezpieczonej na Płowcach (P. 915 k. 383), a t. r. na połowie dóbr Łukom, Łomowo, Jemielno i Bukowe oprawił jej 800 zł. posagu (P. 1398 k. 28v). Od magistratu i rajców miasta Środy nabył w r. 1571 wieś Urniszewo w p. pyzdr. kupioną przez magistrat od kapituły poznańskiej (Ib. k. 230v). Części w dobrach Łumom i Łomowo oraz w pustkach Bukowe i Jemielno, nabyte ongiś od Bruczkowskiego, sprzedał w r. 1571 za 6.000 zł. Aleksandrowi Mokronoskiemu (P. 1398 k. 180). Od Macieja Żełądkowskiego w r. 1572 kupił za 4.400 złp. całą wieś Jarosławiec p. pyzdr. (P. 1398 k. 388). Na Jarosławcu i na połowie Utniszewa w r. 1574 oprawił żonie 800 zł. posagu (ib. k. 488). Od braci, Macieja i Jana Bieganowskich, kupił w r. 1575 za 5.000 złp. części w Bieganowie p. pyzdr. (ib. k. 519). Od Floriana Komornickiego i Wojciecha Zorzewskiego kupił w r. 1575 za 500 zł. części we wsiach Jeziora Wielkie i Winna oraz w pustce Kaleje p. pyzdr. (P. 787 k. 74, 1398 k. 530). Owe części w r. 1576 sprzedał za tyleż Barbarze, wdowie po Macieju Międzychodzkim (P. 1398 k. 615v). Skwitowany w r. 1580 ze 150 zł. przez Barbarę Kluczewską, wdowę po Janie Roli (P. 935 k. 410v). Być może, iż żył jeszcze w r. 1582 (P. 938 k. 331v), nie żył już w r. 1583 (P. 941 k. 243). Wdowa wydzierżawiła w r. 1585 płowce Stanisławowi Głuchowskiemu (Py. 122 k. 293v). Jako tenutariuszka tych królewskich dóbr, wedle konstytucji sejmu koronacyjnego, składała w r. 1588 przysięgę na wierność królowi Zygmuntowi III (P. 949 k. 240). Za konsensem królewskim dat. 1592.1/X. r., płowce w r. 1593 scedowała synowi Andrzejowi (M. K. 137 k. 333, 333b; Ws. 12 k. 262). Oprawę swą na Jarosławcu i Urniszewie skasowała w r. 1610, a od synów Stanisława i Wojciecha uzyskała zapewnienie 100 zł. roczej pensji (P. 984 k. 89). Żyła jeszcze w r. 1612, uczestnicząc wtedy w sprawie o sukcesję po Macieju Łabiskim (N. 60 k. 767). Synowie: Andrzej, Jerzy, Stanisław, Piotr i Wojciech. Córka Jadwiga wydana 1-o v. 1586 r. za Adama Naramowskiego, komornika ziemskiego poznańskiego, żyjącego jeszcze w r. 1600, 2-o v. w latach 1608-1624 była żoną Baltazara Jarzyny z pow. rawskiego.

I) Andrzej, syn Sebastiana i Brzozogajskiej, chyba w r. 1583 jeszcze nieletni, skoro w imieniu jego i braci Jerzy Brzozogajski kwitował Jerzego Latalskiego, wojewodzica poznańskiego, z należnych ojcu ich 450 zł. długu (P. 941 k. 243). Andrzej i jego bracia przyszłemu szwagrowi Naramowskiemu w r. 1586 zapisali dług 3.000 złp. (P. 946 k. 178), a t. r. kwitowani byli z majątku rodzicielskiego przez siostrę Jadwigę, już żonę tego Naramowskiego (P. 947 k. 458). Wspólnie z braćmi w sprawie toczonej przeciwko Jadwidze z Gulczewa, wdowie po Wojciechu Sędziwoju Czarnkowskim, uzyskał w r. 1588 rumację do wsi Biała (P. 950 k. 207v). Wraz z braćmi Jerzym i Stanisławem w r. 1591 skwitowany przez szwagra Naramowskiego z 1.200 zł., na poczet sumy 3.000 zł., którą mu bracia zapisali byli tytułem posagu i wyprawy (P. 955 k. 400v). Była już wyżej mowa o cesji królewszczyzny Płowce dokonanej na jego rzecz przez matkę w r. 1593, za konsensem królewskim z r. 1592. Umarł przed 1597.4/VI. r., kiedy to król nadał Płowce Piotrowi Osieckiemu (M. K. 141 k. 213, nazwany tu omyłkowo Janem N-im). Był bezdzietny (P. 970 k. 88).

II) Jerzy, syn Sebastiana i Brzozogajskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1583 (P. 941 k. 243), a zapewne miał już lata w r. 1586 (P. 946 k. 170). Miał je z całą pewnością w r. 1588 (P. 49 k. 334v). Obok innych braci i matki, posesorów wraz z nim wsi Jarosławie, skwitowany w r. 1598 z czynszów wikariuszy katedry poznańskiej (P. 968 k. 231). Wraz z braćmi Stanisławem i Wojciechem, jako współspadkobiercy Piotra Brzozogajskiego, skwitowani w r. 1598 z 700 złp. przez Marcina Napruszewskiego (I. i D. Z. Kal. 28 k. 83). Był w r. 1600 współspadkobiercą brata Andrzeja (P. 970 k. 88). Bezpotomny, nie żył już w r. 1612 (Kośc. 290 k. 39).

III) Stanisław, syn Sebastiana i Brzozogajskiej, zapewne jeszcze nieletni w r. 1583 (P. 941 k. 243). Z bratem Wojciechem, a też w imieniu brata Jerzego, kwitował w r. 1598 Piotra Osieckiego ze 180 złp. na poczet długu 380 złp. (P. 968 k. 117). Od Macieja Baranowskiego w r. 1600 kupił za 2.200 złp. części w Żabikowie p. pyzdr. (P. 1403 k. 810v). Jako dziedzic w Jarosławiu uwolnił t. r. poddanego, "uczc." Łukasza Golemowskiego, za oddane przez niego posługi, świadczone Stanisławowi i braciom Jerzemu i Wojciechowi (P. 970 k. 83) Współspadkobierca zmarłego brata Andrzeja w r. 1600 (P. 970 k. 88). Wojciecha Golemowskiego, "doctissimum et exellentissimum varum", doktora folozofii i medycyny, teraz profesora na wydziale folozofii i medycyny "uczc." Jana, kmiecia i poddanego z Jarosławca, jak również dzieci tego Golemowskiego, w r. 1611 uwolnił z poddaństwa (Ws. 28 k. 15). Skwitowany w r. 1611 przez Jana Brzozogajskiego z 200 zł. (G. 71 k. 30v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1612 (Kośc. 290 k. 39).

IV) Piotr, syn Sebastiana i Brzozogajskiej, zapewne nieletni jeszcze w r. 1583 (P. 941 k. 243, 244), chyba już nie żył w r. 1586, milczą bowiem o nim zapisy z tego roku (P. 946 k. 178) i również wszelkie transakcje rodzinne z lat następnych.

V) Wojciech, syn Sebastiana i Brzozogajskiej, nieletni w latach 1583-1588 (P. 941 k. 243, 949 k. 334v). Zaślubił Annę Żernicką, córkę Andrzeja a 1610.5/III. r., krótko przed ślubem, zobowiązał się jej posag po odebraniu go oprawić na połowie Urniszewa (P. 984 k. 185). Ta Anna, siostra Stanisława Żernickiego, co do którego nie było pewności czy jeszcze żyje, kwitowała t. r., już po swym ślubie, małżonków Andrzeja Chłapowskiego i Katarzynę z Pigłowioc z 800 zł. na poczet 1.100 zł. jako swej części z sumy 2.200 zł., którą byli oni winni jej ojcu (P. 984 k. 625). Wojciech na częściach Bieganowa i na połowie Urniszewa oprawił jej w r. 1611 posag 4.000 złp. (P. 1407 kl. 366). T. r. dał żonie w dożywotnie użytkowanie Jarosławiec i Urniszewo oraz role z Żabikowie uprawiane obecnie dla folwarku w Jarosławcu (Kośc. 348 k. 99, 351 k. 340). Jako spadkobierca braci swych, Jerzego i Stanisława, sprawę, którą wspólnie z nimi toczył Januszowi Kokalewskiemu, cedował w r. 1612 Stanisławowi z Jerzykowa Baranowskiemu (Kośc. 290 k. 39). Od Piotra, Wojciecha i Stanisława, braci Bieganowskich, kupił w r. 1616 za 7.400 złp. części Bieganowa w p. pyzdr. (P. 1410 k. 106v). Jarosławiec w r. 1621 sprzedał wyderkafem za 2.500 złp. Stanisławowi Paruszewskiemu (P. 1412 k. 1182v), oboje zaś z żoną Bieganowo w takiż sposób w r. 1622 sprzedali za 3.000 złp. Stanisławowi Naramowskiemu (P. 1413 k. 62). Towarzyszył w r. 1624 przy transakcji swej siostrze Jadwidze, teraz 2-o v. Jarzynienie (Z. T P. 282 s. 1075). Oboje z żoną w r. 1626 skwitowani z 2.000 złp. przez Aleksandra Ponińskiego (P. 1017 k. 233). Wojciech w r. 1629 winien był płacić podymnego z siedmiu dymów w Jarosławcu 3 zł. 15 grz. (Py. 143 s. 50), a z dziesięciu dymów w Bieganowie i z dóch w Urniszewie 6 zł. (ib. s. 23). Zawierał w r. 1635 umowę z Janem Markowskim. Dobra jego w Bieganowie w skutku powietrza i głodu zostały całkowicie wyludnione, co pociągnęło poważne zadłużenie się N-go. Tymaczasem trzeba było powypłacać posagi córkom, sprzedał więc Bieganowo za 9.500 zł. Markowskiemu, trzem zaś córkom zapisał po 4.000 zł. każdej. Dla dwóch synów wyznaczył po 700 zł. (P. 165 k. 892). Umarł w r. 1641 (P. 165 k. 1, 1043 k. 369). Jego drugą żoną była Dorota Chełkowska, nieżyjąca już w r. 1641 (Wojciech żył jeszcze wtedy), a jej jednynym spadkobiercą był brat Piotr Chełkowski (P. 1043 k. 218). Synowie: Adrian, o który, niżej, Tomasz, ochrzcz. 1620.9/XII. r. (LB Środa), żyjący jeszcze 1643.26/XI. r. (ib.), Stefan, ochrzcz. 1620.9/XII. r., więc chyba bliźniak poprzedniego, zapewne zmarły dzieckiem. Z córek, Elżbieta, chrzestna 1632.26/IV. r. (ib.), wydana w r. 1635 za Jana Woźnickiego, żyli jeszcze oboje w r. 1644, ona już nie żyła 1686 r. Jadwiga i Anna, dla których ojciec w r. 1638 ustanowił opiekunami braci ich, Adriana i Tomasza (Py. 148 s. 62). Jadwiga była jeszcze niezamężną w r. 1641, Anna zaś wtedy nieletnią (P. 1943 k. 584v, 585). Była ta Anna w r. 1647 żoną Mikołaja Woźnickiego, nieżyjącego już w r. 1678.

Adrian, syn Wojciecha i Żernickiej, zabił w r. 1639 Wojciecha Twardowskiego, gdy ten jechał konno z Poznania do Zegrza. Pomagał mu w tym brat Tomasz (P. 164 k. 216). Obaj ci "niedzielni" bracia kwitowali w r. 1641 Hieronima Manieckiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, wtedy dziedzica Jarosławca, z 1.000 złp., reszty z sumy 4.000 złp. a to zaś z sumy 9.500 złp., którą zapisał był ich ojcu za te nabyte od niego dobra (P. 1043 k. 369). Pozywali t. r. kapitułę katedralną poznańską w sprawie zapisów, które na ich dziedzicznym Urniszewie poczynili poprzedni dziedzice (P. 166 k. 603). Żoną Adriana była w r. 1643 Jadwiga Głogowska, córka Bronisława i Aleksandrianny(!) Krzyckiej (P. 168 k. 293). Oprawił on jej w r. 1645 posag 2.500 złp. (P. 1422 k. 411v), nie żył zaś już 1646.7/XII. r., kiedy król dla dzieci jego zrodzonych z Głogowskiej, Jana, Stanisława i Franciszki mianował opiekunami Bronisława Głogowskiego, dziada ich, wuja Stanisława Głogowskiego oraz Jana Krzyckiego (P. 172 k. 562v). Owdowiała Jadwiga 2-o v. w r. 1650 wyszła za Ludwika Broniewskiego, z którym kontrakt (małżeński?) spisywała t. r. w Kotowie (Kośc. 302 k. 387). Swe prawa do uzyskanej od pierwszego meża oprawy cedowała w r. 1653 Janowi Woźnickiemu (Kośc. 303 k. 675). Kwitowała w r. 1654 tego Woźnickiego, współopiekuna jej córki Franciszki N-ej, ze 120 zł. czynszu rocznego od 1.200 złp., z kapitału 6.600 złp., który został tej córce przysądzony dekretem Trybunału Piotrkowskiego (P. 1067 k. 37v). Drugi mąż Jadwigi zamordowany został w r. 1655 (P. 180 k. 39), o co wdowa w r. 1661 wraz z małoletnimi dziećmi pozywała zabójców, Jakuba i Andrzeja Rogalińskich (P. 187 k. 292). W imieniu własnym i córki Franciszki N-ej kwitowała ona w r. 1660 Woźnickiego z rocznej prowizji od sumy posagowej i wyprawnej zapisanej tej pannie przez niego i zmarłego Jana Naramowskiego, jako opiekunów (Ws. 59 k. 973v). Synowie, Jan, o którym niżej, Stanisław, ochrzcz. 1645.23/XI. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), żyjący jeszcze w r. 1655, wtedy nieletni (P. 180 k. 391). Wspomniana wyżej córka Franciszka była pogrobową (P. 173 k. 173), a więc musiała się rodzić w r. 1646 lub 1647. Jeszcze panna w r. 1671 (Kc. 131 k. 281v), zapewne identyczna z Franciszką N-ą, żoną Michała Loki, zmarłą w r. 1697 i pochowaną u Bernardynów w Bydgoszczy (A. B. Bydg., W. 39).

Jan, syn Adriana i Głogowskiej, pozostawał wraz z rodzeństwem pod opieką wyznaczonych przez króla Jana Woźnickiego i Jana Naramowskiego, i wraz z matką oraz tymi opiekunami pozywał w r. 1648 dziada Bronisława Głogowskiego o dług 2.000 złp. (P. 173 k. 173). Jeszcze nieletni w r. 1655 (P. 180 k. 391). Jana Woźnickiego w imienu własnym i siostry Franciszki kwitował w r. 1671 (Kc. 131 k. 281v). Miał za żonę Barbarę Cielecką i zapewne właśnie małżeństwa ich dotyczył roborowany w r. 1672 kontrakt spisany w Chawłodnie z Jadwigą Zadorską, wdową po Kasprze Cieleckim matką żony, braćmi tej żony i Stanisławem Falibogiem, pod zakładem 2.000 złp. (Kc. 131 k. 295; P. 1105 IV k. 63v). Mieszkał w r. 1677 w Urbanowie w p. kośc. (LB Granowo). Oboje małżonkowie w r. 1681 uzyskali od braci Konarzewskich, ks. Jana, proboszcza kazimierskiego, Stanisława Mikołaja i Andrzeja cesję praw do Worowa w p. pozn. (P. 213 I k. 10) i t. r. kwitowali z 5.000 złp. ks. Mikołaja Żegockiego, opata przemęckiego (Kośc. 306 k. 153), Jan zaś żonie oprawił 2.000 złp. posagu (P. 1103 VI k. 67v). Barbara z Cieleckich N-a mieszkała w r. 1693 w Skorzęcinku (LB Witkowo). Jan N. nie żył już w r. 1696 (P. 1131 V k. 103). Wdowa kwitowała w r. 1704 swych braci, Mikołaja i Łukasza Cieleckich, wykonawców testamentu ich brata ks. Michała, kanonika płockiego i proboszcza średzkiego (Kośc. 309 s. 207), już nie żyła w r. 1708 (P. 1144 k. 249). Synowie: Kasper, Michał i Wojciech. Z córek, Marianna była w r. 1696 żoną Ludwika z Dembian Dembińskiego. Katarzyna 1-o v. w r. 1701 za Janem Kędzierzyńskim, zaślubiła 2-o v. w r. 1708 Wojciecha Budziejewskiego.

(I) Kasper, syn Jana i Cieleckiej, w imieniu własnym i dzieci zmarłego brata Wojciecha kwitował się w r. 1711 z Zygmuntem Śniegockim, synem zmarłego Jakuba, nabywcy Jarosławca i Urniszewa (P. 1146 II k. 153v). Mąż w r. 1713 Jadwigi Czekanowskiej (LB Wilczyna), nie żyli już oboje w r. 1743, kiedy to jako opiekun córek ich Marianny i Katarzyny występował brat Kaspra Michał N. (I. Kal. 178/180 s. 78). Syn Stanisław Michał, ur. w Piersku, ochrzcz. 1713.12/X. r. (LB Wilczyna), zapewne zmarły dzieckiem. Z córek, Marianna, ur. ok. r. 1700, była bowiem w r. 1760 w 61-ym roku życia (I. Kon. 79 k. 220), niezamężna, nie żyła już w r. 1792, a spadek po niej brała wtedy siostrzenica Helena z Wolskich Rzepecka (I. Kal. 232 k. 318). Katarzyna, w r. 1753 żona Kazimierza Wolskiego, nie żyła już w r. 1785.

(II) Michał, syn Jana i Cieleckiej, w r. 1711 mąż Marianny Kwiatkowskiej, córki Tomasza i Katarzyny z Drzewców Mikołajewskiej, wdowy 1-o v. po Fabianie Sokołowskim, podstolim ciechanowskim (I. Kal. 157 s. 23; Z. T. P. 39 k. 506), posesorki wsi Szadek w p. kal., która z tytułu tej pozycji wraz z mężem zawierała w r. 1714 komplanację z Wiektorią Kobierzycką, 1-o v. Porczynską, 2-o v. Ossędowską, i z jej synami Porczyńskimi (I. Kal. 159 s. 352). Oboje kwitowali tę Wiktorę i jej synów w r. 1716 (I. Kon. 73 k. 392v). Siąszyce Rozpierskie w p. szadkowskim zastawili w r. 1720 na trzy lata za 8.000 zł. Aleksandrowi Radoszewskiemu z Paprotni. Były te dobra odziedziczone przez Mariannę po matce (I. Kal. 161 s. 264). Marianna od Władysława Ponińskiego, podkomorzego koronnego, odkupiła w r. 1726 wieś Goliszewo w p. kal., którą on kupił był niegdyś od jej matki (I. Kal. 165 s. 347). Michał, dziedzic Tokar i Gozdowa w p. sier., dobra te w r. 1729 wydzierżawił na trzy lata pod zakładem 4.200 zł. Teresie Trzebińskiej, wdowie po Marianie Otockim (I. Kal. 167 s. 156). Oboje małżonkowie Goliszewo w r. 1730 sprzedali za 58.000 złp. Andrzejowi Radolińskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (ib. 167 s. 385). Dziedzice dóbr Szadek i Przedzyń w p. kal. 1733 r. (P. 1238 k. 133). Marianna, spadkobierczyni Stanisława Mikołajewskiego, sędziego grodzkiego sieradzkiego, kwitowała w r. 1735 Katarzynę ze Smuszewskich Kowalską i Kaspra Gałczyńskiego, obecnych dziedziców Słuszkowa(?), ze sprawy o sumę 7.000 zł. (I. Kal. 171/173 s. 98). Michał po śmierci córki swej Franciszki od zięcia Jaskólskiego uzyskał w r. 1735 zapis 2.300 zł. na dobrach Grójec (Grodziec) i Królikowo w p. kon. co było niewątpliwie zwrote, posagu zamrłej żony (I. Kal. 171/173 s. 136). Marianna z Kwiatkowskich nie żyła już w r. 1736, a Michał t. r. uczestniczył w podziale dóbr po niej, przeprowadzonym między jej córkami z pierwszego męża Sokołowskimi, Konstancją zamężną Biskupską, Franciszką i Salomeą, nieletnimi pannami, a Wojciechem Ordęgą, mężem swej zmarłej córki Zofii, ojcem Feliksa Ordęgi, Wojciechem Roszkowskim i żoną jego a córką swą Barbarą, wreszcie synem swym Piotrem N-im działającym także w imieniu siostry, panny Agnieszki N-ej (ib. s. 166). Michał, posesor Szadku, Przedzyna, Morawina i Plewni w p. kal., zastawił w r. 1736 owe dóbra na trzy lata pod zakładem 10.000 złp. Piotrowi Tarnogórskiemu (ib. s. 502). Zastaw ten pozostawał niewątpliwie w związku z dokonaną wtedy przez Michała wypłatą 10.000 zł. posagu za córką Barbarą zięciowi Ruszkowskiemu (ib. s. 509). Drugą żoną Michała była w r. 1743 Anna z Konar Malechowska, córka Józefa i Róży Cieleckiej (Kc. 139 k. 356; Z. T. P. 50 k. 1721). Miał w r. 1746 dwór w Kaliszu (I. Kal. 185/189 k. 1v). Umarł w r. 1762, pochowany 31/I. u Bernardynów w Kaliszu (A. B. Kal., W. 46). Owdowiała Anna z Malechowskich mając przysądzone sobie w r. 1758 dekretem Trybunału Piotrkowskiego na dobrach Górzno sumę posagową 8.405 złp., skwitowała w r. 1763 z 5.000 zł., stąd pochodzących, Franciszka Koźmińskiego (I. Kal. 204/205 k. 69). Z Kwiatkowskiej był syn Piotr. Z córek z tejże matki, Elżbieta, pod imieniem Hiacynty, klaryska w Kaliszu na przedmieściu Toruńskim, z racji zapisania sobie przez synagogę kaliską sumy wyderkafowej 3.000 zł. zrzekła się w r. 1730 dóbr rodzicielskich (ib. 167 s. 264). Franciszka była w r. 1733 żoną Ludwika Jaskólskiego, starościca stulińskiego, nie żyła już w r. 1735. Zofia, nieżyjąca już w r. 1736, żona Wojciecha Ordęgi, podczaszego liwskiego. Barbara, w r. 1736 żona Wojciecha Ruszkowskiego, podstolica brzeskiego-kujawskiego, nie żyła już w r. 1772. Mężowi wniosła Szadek i Przedzyń w p. kal. (I. Kal. 209/213 k. 3). Agnieszka wreszcie, jeszcze panna w r. 1746 (Z. T. P. 51 k. 618), chyba już w r. 1751 żona 1-o v. Mateusza Kaweckiego komornika ziem. sieradzkiego, a w r. 1776 2-o v. Antoniego Kaweckiego, łowczego dobrzyńskiego. Umarła między r. 1787 a 1792.

Piotr, syn Michała i Kwiatkowskiej, zaślubił 1742.21/II. r. Annę Szkudlską (LC Kucharki), córkę Bogusława i Joanny z Szołdrskich, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1744 (I. Kal. 181/184 k. 161). Zawarła ona w r. 1746 komplanację z bratem Antonim Szkudlskim (ib. 185.189 k. 134). Piotr, dziedzic Morawina i Przeborowic(?) w p. kal., na połowie tych dóbr oprawił t. r. żonie posag 4.265 zł. (ib. k. 134v). Współdziedzic Milejowa w p. sier., sprzedał w r. 1751 te dobra za sumę 50.000 złp. Mateuszowi Kaweckiemu (Kawieckiemu), komornikowi ziemskiemu sieradzkiemu (ib. 190/195 k. 224), zapewne już wtedy swemu szwagrowi. Dziedzic Gostyczyny w p. kal., w r. 1752 zawierał komplanację z Andrzejem Miniszewskim, dziedzicem Leziony w p. kal. (ib. 196/198 k. 200v). Anna Szkudlska owdowiawszy wyszła 2-o v. za Kaspra Wolickiego, burgrabiego grodzkiego ostrzeszowskiego, nie żyła już w r. 1763 (I. Kal. 204/205 k. 80). Wolicki kwitował t. r. z sum pasierbicę swą, Justynę N-ą zamężną Myszkowską (ib. k. 70). Syn Karol, wspomniany w r. 1763 (ib. k. 80), zapewne zmarł młodo. Córka Justyna, w latach 1763-1776 żona Karola z Mirowa Myszkowskiego, kapitana J.Kr.Mci, wdowa w latach 1784-1790, żyła chyba jeszcze w r. 1802 i była dziedziczką Gostyczyny (ib. 227 k. 33; Py. 163 k. 822).

(III) Wojciech, syn Jana i Cieleckiej, nie żył już w r. 1711, pozostawiając dzieci, którymi wtedy opiekował się jego brat a ich stryj Kasper (P. 1146 II k. 153v). Ten Wojciech zapewne identyczny z Wojciechem, który 1700.25/XI. r. zaślubił Jadwigę Granowską z Granówka (LC Granowo). Wojciech, dzierżawca sołectwa w Wieszkowie(?), i Jadwiga (czy identyczna z powyższymi?) byli rodzicami Jana Pawła, ochrzcz. 1710.1/VI. r. (LB Krzywiń). A może z Wojciechem, synem Jana i Cieleckiej należałoby identyfikować Wojciecha, męża Zofii, a ojca, Konstantego Urbana, ochrzcz. 1703.2/VI. r., Antoniego Wincentego, ochrzcz. 1704.5/VI. r., i Katarzyny, ochrzcz. 1701.25/XI. r. (LB Września)?

II. Maciej, brat Sebastiana, jak widzieliśmy, nobilitowany w r. 1569, zapewne identyczny z Maciejem, który w r. 1575 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Anną Cykowską (P. 1398 k. 599). Ta Anna od Macieja Karchowskiego w r. 1586 kupiła za 4.000 zł. części w Karchowie, Bylęcinie i Trzebcu p. kośc. od Macieja Karchowskiego (P. 1399 k. 696), a sprzedała owe dobra w r. 1587 za taką sumę mężowi, ten zaś z kolei na ich połowie oprawił jej zaraz 1.000 złp. posagu (P. 1400 k. 38), ale intromisję do tych nabytych od Karchowskiego dóbr uzyskała dopiero w r. 1589 (P. 951 k. 232v). Maciej część w Trzebcu, nabytą od żony, w r. 1594 sprzedał za 1.000 zł. Janowi Zakrzewskiemu z Bylęcina (Ws. 203 k. 73v). Oboje małżonkowie od Stanisława Błociszewskiego, jako opiekuna Jana i Stanisława Błociszewskich, nieletnich synów zmarłego Wacława, kupili wyderkafem w r. 1601 na trzy lata za 4.000 zł. ich części w Błociszewie i Grabianowie p. kośc. (P. 1404 k. 287v). Maciej kupione od Macieja Karchowskiego części w Karchowie, Bylęcinie i w pustce Trzebcu, z wyjątkiem dwóch poddanych chłopów, sprzedał w r. 1601 za 4.500 złp. Janowi Czarnkowskiemu z Łopienna (P. 1404 k. 213v). Oboje od Stanisława Radzewskiego kupili wyderkafem w r. 1602 na trzy lata za 4.000 złp. Jelenczewo w p. kość. (ib. k. 697), a od Jana Ossowskiego, sędziego ziemskiego wschowskiego, w r. 1603, też wyderkafem na trzy lata za 4.000 zł. nabyli folwark w Ossowejsieni i za 1.000 zł. pewną część w Dębowejłęce, z wyjątkiem łąk, które trzyma tam dzierżawą Wojciech Siedlecki (ib. k. 998v, 1000). T. r. Maciej spisał z żoną wzajemne dożywocie (ib. k. 997). Skwitowali oboje w r. 1604 sędziego Ossowskiego z pewnego warunku postawionego przy wyderkafie folwarku "Klimkowskiego" (Ws. 21 k. 116). Bezpotomni, nie żyli już oboje w r. 1605, a spadkobiercami Anny byli synowie Jana Cykowskiego (Ws. 25 k. 16). Zob. tablicę.

@tablica: Niwscy h. Poraj

>Niwscy różni. Andrzej, nieżyjący już w r. 1570, ojciec Agnieszki, żony Stanisława Kowalskiego, i Doroty, żony Janusza Hersztopskiego, które t. r. Benigna Prusimska, wdowa po Marcinie Bielejewskim, skwitowała ze 100 grz. (P. 917 k. 480). Wojciech, mąż Małgorzaty Kowalewskiej córki Bartłomieja, która była 2-o v. w r. 1614 żoną Mikołaja Kocieckiego(?) i wtedy od stryja Wojciecha Kowalewskiego uzyskała zapis 80 zł. długu (Py. 137 k. 262). Janowi N-mu Ignacy Mieczkowski, syn Tomasza, cedował w r. 1698 sumę 3.000 złp. zapisaną ojcu na Mrowinie w p. pozn. w posagu za matką Anną Mrowińską przez jej brata Stanisława Mrowińskiego (Kc. 133 k. 82v). Wojciech i Konstancja N-cy, rodzice Katarzyny Reginy, ur. w Piersku, ochrzcz. 1720.2/III. r. (LB Wilczyna). Franciszek, cysters koronowski, umarł na probostwie biszowskim(?) 1736.3/II. r., licząc lat 64, po 40 latach profesji zakonnej, 35 kapłaństwa (Nekr. Obra). Józef zmarł w Przygodzicach 1773.24/IV. Z żony Marianny miał syna Jana Stanisława Wojciecha, zmarłego dzieckiem w Parczewie 1772.9/V. r. (LM Wysocko).

>Niziewicz, Nizewicz, Niżewicz (czy szlachcic?). "Ur." Paweł zaślubił 1713.21/V. r. Katarzynę Michałowską z Wronów (LC Strzelno). Byli oboje w r. 1724 posesorami dóbr Wrony (LB Strzelno), gdzie Paweł umarł 1759.15/I. r., mając 100 lat (LM Strzelno). Katarzyna z Michałowskich żyła jeszcze 1734.24/II. r. (LB Kamieniec). Magdalena N-wna z Wronów zaślubiła 1754.26/XI. r. "ur." Wojciecha Usielskiego (LCStrzelno).

>Niziński (czy szlachcic?). "Ur." Szymon, z Targowiska Szamotulskiego, ojciec Anny, ochrzcz. 1680.20/VII. r. (LB Szamotuły).

>Nochiński(?) Stanisław, w r. 1617 mąż Elżbiety Bodzewskiej (P. 998 k. 913).

>Nogowscy. Marianna, nieżyjąca już w r. 1757, żona Ludwika Borowskiego, "Ur." Augustyn, zmarły w Słońsku 1779.16/VII. r., w wieku ok. 36 lat (LM Parchanie).

>Nojewscy h. Nowina, z Nojewa w p. pozn. Wincenty z Nojewa, Piotr Zajączkowski, Jan Przetocki (Przetoczyński), Dobrogost Psarski i Sędziwój Żydowski występowali w r. 1448 jako rodzeni(!) stryjowie Mikołaja, syna zmarłego Marcina i Przetoczny (P. 17 k. 161v). Bratem ich rodzonym nazwany w r. 1475 Zygmunt niegdy Zajączkowski (P. 855 k. 14).

Wincenty z Nojewa występował w r. 1427 (P. 9 k. 113), uzyskał wspólnie z Marcinem Jarogniewskim w r. 1435 termin przeciwko małżonkom Marcinowi Zajączkowskiemu i Jadwidze z Przetoczny (P. 13 k. 18). Naganiony w szlachectwie przez Jana Czarnkowskiego, dowodził w r. 1438 świadkami, iż po ojcu jest h. Nowina, po matce h. Przosna (P. 14 k. 21). Dzielił się w r. 1449 częściami w Wielkim i Małym Kikowie w p. pozn. z Wyszkiem, dziedzicem w Gnuszynie (P. 1380 k. 111). Umarł między r. 1449 a 1452. Wdowa po nim, Małgorzata, żyła jeszcze w r. 1453 (P. 18 k. 155v). Synowie jego, Jan, Dziersław, Marcin i Wojciech, bracia niedzielni, mieli w r. 1452 termin ze strony Apolonii, żony Stanisława Błociszewskiego (ib. k. 13).

1. Jan, syn Wincentego, chyba identyczny z Janem N-im, po którym wdowa, Elżbieta Szyszyńska, swoją część w Szyszynie p. gnieźn. dała w r. 1497 "z miłości macierzyńskiej" synowi Marcinowi (P. 1383 k. 135).

2. Marcin N., syn Wincentego, niedzielny w Nojewie z braćmi, Dziersławem i Wojciechem, 1453 r. (P. 18 k. 155v). Na połowach w Nojewie, folwarku Kikowo, młyna w Nojewie, dwóch młynów w Kikowie, dworu w Grzybnie należącego do Nojewa, mających mu przypaść z działów z bratem, oprawił w r. 1463 żonie swej Annie posag 230 grz. (P. 1383 k. 187). Uzyskał od tej żony w r. 1464 donację trzeciej części z tego posagu oprawionego na Nojewie (ib. k. 260v). Od brata Wojciecha N-go uzyskał w r. 1475 zapis 12 grz. długu (P. 855 k. 14). Bliższość po zmarłym rodzonym stryju Dobrogoście Psarskim we wsiach: Psarskie, Grzybno i Karnino w p. pozn. ustąpił w r. 1477 za 100 grz. Janowi, Bieniakowi i Grzegorzowi, braciom niedzielnym z Jankowic (P. 1386 k. 83v). Z Janem "Białym" ze Sroczkowa(?), dziedzicem w Żydowie, dokonał t. r. wymiany dając mu ostrowy, łąki i gaje we wsi Kikowo nad rzeką Nadeszną z dopłatą 75 grz., biorąc zaś dziesiątą część w Nojewie i dziesiątą część folwarku w Kikowie (P. 1386 k. 84). Obok stryjów swych, Sądziwoja Żydowskiego i Jana Przetockiego braci swych stryjeczno-rodzonych, Wojciecha Przetockiego, Mścicha Buszewskiego i ks. Mikołaja, plebana w Zieminie, był w r. 1480 po śmierci rodzonego stryja Dobrogosta Psarskiego jego współspadkobiercą we wsiach Psarskie, Grzybno, Karnino, i wraz z nimi sprzedał wtedy części tych dóbr za 17 grz. Janowi, Bieniekowi i Grzegorzowi, braciom z Jankowic (P. 1386 k. 196). Żoną Marcina była, jak już wiemy, Anna, która w r. 1511 kwitowała swych synów z 300 grz. swego posagu, oprawionego na połowie Nojewa i folwarku Kikowo (P. 865 k. 47). Synami Marcina i Anny byli: Mikołaj, Jan, Sędziwój i Marcin, których siosytra, Barbara N-a, żona Piotra Przedpełka Wronczyńskiego, kwitowała w r. 1502 z dóbr w Nojewie, należnych jej po matce Annie (P. 859 k. 306v).

1) Mikołaj, syn Marcina i Anny, wspomniany w r. 1502 w pokwitowaniu siostry, asystował w r. 1503 jako "stryj" przy transakcji Anny Szczedrzychówny, żony Longina Kamieńskiego (P. 1389 k. 278v), i w r. 1509 również jako "stryj" Anny Jankowskiej, żony Andrzeja Jaktorowskiego (P. 786 s. 134). Od Dobrogosta Brodzkiego w r. 1512 nabył wyderkafem za 100 grz. części w Wielkich i Małych Brodach p. pozn. (P. 1391 k. 22v). Ręczyli zań w r. 1514 bracia jego, Jan i Marcin, że będą żyć w pokoju z Marcinem Ciesielskim "Plichtą" (P. 866 k. 162v). Od swego pasierba, Andrzeja Brodzkiego, syna zmarłego Dobrogosta, nabył w r. 1514 za 100 grz. i 11 zł. węg. części Wielkich i Małych Brodów (P. 1391 k. 32). Od Andrzeja Jaktorowskiego w r. 1516 kupił wyderkafem za 350 grz. połowę Zajączkowa w p. pozn. (P. 1392 k. 81v). Od Stanisława Krzyszkowskiego w r. 1519 kupił wyderkafem za 50 grz. sześć łanów w Tuczępie (dziś Tuczępy) p. pozn. (P. 1392 k. 275v). Skwitowany w r. 1519 z dóbr rodzicielskich przez córkę Barbarę N-ą (P. 867 k. 208v). Od Stanisława Krzyszkowskiego w r. 1521 kupił wyderkafem za 150 grz. połowę wsi Linie i część Chudopsic w p. pozn. (P. 1392 k. 408). T. r. połowę swej części w Nojewie dał w dożywocie żonie Katarzynie (ib. k. 418v), chyba wdowie 1-o v. po Dobrogoście Brodzkim (zob. wyżej). Części w Nojewie i Kikowie, wolne od oprawy żony Katarzyny, dał w r. 1526 synowi Janowi (P. 1393 k. 126v). Temu synowi dał też w r. 1532 połowę wsi Siekierki Małe w p. pozn. (ib. k. 421v). Od tegoż syna i żony jego w r. 1538 kupił za 70 grz. części w Siekierkach (P. 1394 k. 219), a w r. 1542 uzyskał od niego zobowiązanie dożywotniej wypłaty 11 grz. rocznie z tym, że gdyby tego zaniedbał, zwróci ojcu Nojewo (P. 881 k. 126v). Mikołaj nie żył już w r. 1549 (P. 888 k. 126v). Prócz syna Jana były i córki. Z nich, Barbara, w latach 1519-1646 żona Marcina Kunińskiego, wdowa w latach 1559-1564. Katarzyna, Anna, Urszula i Zofia uzyskały w r. 1530 zapis 172 i pół grz. długu od Mikołaja Przetockiego (P. 871 k. 585v).

Jan, syn Mikołaja, w r. 1526 mąż Zuzanny Śmigielskiej, córki Mikołaja, której w r. 1526 na połowie swych części w Noskowie oprawił posag 350 grz. (P. 1393 k. 126v). Oboje z żoną od Macieja Malechowskiego wedle zobowiązania z r. 1526, nabyli wyderkafem w r. 1527 za 400(100?) grz. części w mieście Jutrosinie i we wsiach: Siedlcu, Rogozewie, Pawłowie w p. kośc., Bestwinie i Rudzie w p. pyzdr. (ib. k. 141v, 194). Od Jana Rogaczewskiego kupił Jan w r. 1532 za 400 grz. część w Siekierkach Wielkich p. pozn. (ib. k. 483v), zaś od ojca dostał t. r., jak już wiemy, połowę Siekierek Małych. Na tych połowach Wielkich i Małych Siekierek oprawił w r. 1533 żonie posag 400 zł. węg. (P. 1391 k. 91v), a w r. 1534 na tychże dobrach posag już w wysokości 450 zł. (P. 1393 k. 660). Oboje małżonkowie części Siekierek w r. 1538 sprzedali wyderkafem za 40 grz. Zachariaszowi Kłunowskiemu (P. 1394 k. 211). Pozywał Jan Iwieńskich o poddanego zbiegłego z Siekierek do Niechanowa, a skwitował ich z tej sprawy ok. r. 1539 (G. 263 k. 82). Z braćmi swymi stryjecznymi Janem i Wacławem, synami Jana, przeprowadził był działy Siekierek Małych, ale te działy skasowali i w r. 1547 przeprowadzili na nowo (P. 886 k. 196v). Feliksowi Sokolnickiemu winien był w r. 1549 sumę 300 zł. (P. 888 k. 126v). Od braci Węgorzewskich uzyskał w r. 1559 pewne zobowiązanie (P. 900 k. 233, 903 k. 570). Nie żył już w r. 1560, a jego spadkobierczyni, siostra Barbara Kunińska, odziedziczone po nim części Nojewa oraz Siekierek Wielkich i Małych dała wtedy swym synom i wnukowi, Kunińskim (P. 1396 k. 825v). Chyba ten sam Jan N. (choć mógłby to być i jego stryjeczny brat tegoż imienia?), nabywca praw od Jakuba, syna Samuela, Żyda poznańskiego, kwitował w r. 1552 Łukasza Jezierskiego z zapisu danego przez Stanisława Jezierskiego, ojca Łukasza, temu Żydowi Jakubowi, na dzierżawę domu w Poznaniu, pod zakładem 180 grz. (P. 893 k. 44).

2) Jan, syn Marcina i Anny, obok braci współdziedzic w Nojewie w r. 1502 (P. 859 k. 306v), mąż w r. 1511 Elżbiety Gliszczyńskiej, córki Kaspra Gliszczyńskiego "Żaka" (P. 865 k. 47v), kwitował w r. 1512 za 100 złp. posagu stryja jej, Andrzeja Hersztopskiego (P. 865 k. 217) i t. r. na połowie części Nojewa, należących mu się z działów braterskich, oprawił jej 75 grz. posagu (P. 786 s. 369). Żył jeszcze w r. 1521 (P. 867 k. 399v), nie żył już 1530 r. (P. 871 k. 585v). Wdowa Elżbieta połowę Siekierek Małych, stanowiącą własność jej synów, Jana i Wacława N-ch, wydzierżawiła w r. 1535 Janowi N-mu, synowi Mikołaja (P. 875 k. 93v). Pani wienna w Nojewie, zapisała w r. 1536 dług 35 grz. Sądziwojowi Przetockiemu (P. 874 k. 216v). Oprócz tych synów były córki. Z nich, Katarzyna, w latach 1536-1562 żona Mikołaja Krzyszkowskiego, nie żyła już 1575 r., Anna, w latach 1544-1558 żona Franciszka Przystanowskiego, wdowa w latach 1559-1567. Janowi i Wacławowi, synom Jana, Mikołaj Przetocki na częściach Przetoczny i Korbielewa w p. pozn. zapisał w r. 1533 roczny czynsz 5 grz. (P. 1393 k. 596). Jan w imieniu własnym i brata kwitował w r. 1547 z 27 grz stryjecznego swego brata Jana N-go, dziedzica w obu Siekierkach (P. 886 k. 349). Obaj bracia wraz z tym Janem z Siekierek skasowali działy Małych Siekierek uczynione pomiędzy nimi i w r. 1547 przeprowadzili owe działy od nowa (P. 886 k. 196, 196v). Wacław zabity został na Litwie, a jego siostry i spadkobierczynie (brat Jan najwidoczniej już wtedy nie żył) do prowadzenia sprawy o to zabójstwo dały w r. 1554 plenipotencję Wojciechowi Kunińskiemu, marszałkowi dworu ks. Mikołaja Radziwiłła, wojewody wileńskiego, i Wojciechowi Przetockiemu, pisarzowi biskupa wileńskiego (P. 895 k. 605). Zaspokojone przez tych pełnomocników za głowę brata, dokonały w r. 1558 pomiędzy sobą podziału Nojewa (P. 899 k. 668, 669v).

3) Sędziwój, syn Marcina i Anny, współdziedzic obok braci w Nojewie w r. 1502 (P. 859 k. 306v), t. r. występował jako stryj Anny, żony Stefana Gołaskiego, a rodzionej siostry Benedykta Ludgerza, wójta obornickiego (P. 859 k. 318v), zaś w r. 1503 jako wuj córek Mikołaja Młyńskiego (P. 1389 k. 280). Był altarystą w Dolsku, kiedy w r. 1408 Mikołaj Lasota Brzostowski sprzedał mu wyderkafem za 15 grz. na Zaborowie p. kośc. jedną kopę groszy rocznego czynszu (P. 786 s. 44). Pleban w Słupcy 1511 r. (P. 865 k. 47), kanonik poznański (ale chyba nie katedralny), nie żył już w r. 1517, a spadek po nim bracli bracia (P. 1391 k. 41v).

4) Marcin, syn Marcina i Anny, obok braci w r. 1502 współdziedzic w Nojewie (P. 859 k. 306v), wuj Katarzyny, żony Marcina Grzymiszewskiego 1503 r. (P. 1389 k. 282). Od Wincentego "Świączka" Siekierzeckiego w r. 1514 kupił wiecznością Siekierki Mniejsze i połowę Tomaszewic w p. pozn. (P. 866 k. 48v). Na połowie swej części w Nojewie oprawił w r. 1515 posag 100 grz. żonie Katarzynie Słupskiej, córce Jana (P. 1392 k. 47v). Od Barbary, wdowy po Piotrze Wronczyńskim "Przedpełku", i od jej syna Andrzeja Wronczyńskiego w r. 1516 kupił wyderkafem jej oprawę za 50 zł., a jego ojcowiznę za 82 zł., we wsiach Wronczyno i Bednary p. gnieźn. (P. 1392 k. 96). Części w Nojewie, zarówno po rodzicach jak i po bracie, ks. Sądziwoju, sprzedał w r. 1517 za 350 grz. swym braciom, Mikołajowi i Janowi (P. 1391 k. 41v). Od Wincentego Świączka Siekierzeckiego w r. 1517 powtórnie kupił za 400 grz. całe Siekierki Mniejsze i połowę Tomaszewic (P. 1392 k. 171). Snać transakcja z r. 1514 albo pod względem formalnym nie wystarczyła, albo wtedy nie została praktycznie zrealizowana. Na połowie Siekierek Mniejszych i pustek Tomaszewice oprawił w r. 1517 żonie Słupskiej posag 100 grz. (P. 1392 k. 185). Od Andrzeja Wronczyńskiego "Przedpełka" i żony jego Anny Budziejewskiej w r. 1524 kupił wyderkafem za 30 grz. część jeziora we Wronczynie p. gnieźn. (P. 1393 k. 48). Od Heleny Mniskiej, żony Stanisława Krzyszkowskiego, nabył wyderkafem w r. 1529 za 150 grz. połowę we wsi Gralewo p. pozn. (ib. k. 296v), a w r. 1530 od Andrzeja Gowarzewskiego, również wyderkafem, nabył za 10 grz. łąkę zw. Gaj w Tomaszewicach (ib. k. 390). Katarzyna Słupska będąc już wdową nabyła wyderkafem od Mikołaja Spławskiego za 100 grz. połowę Murzynowa Leśnego w p. pyzdr. Nie żyła już i ona w r. 1549 (P. 888 k. 17).

3. Wojciech N., syn Wincentego, obok braci niedzielny z nimi w Nojewie 1453 r. (P. 18 k. 155v). Wspólnie z bratem Marcinem pozywał Elżbietę, córkę Jana Jaworskiego ze Śródki (de Szrothka), która nie stanęła i w r. 1464 miała płacić winę (P. 18 k. 78v, 79). Wojciech, mąż Elżbiety, zobowiązał się w r. 1475 wobec Hektora z Orchora, iż stawi tę żonę do akt, aby scedowała mu swe dobra po rodzicach, t. r. połowę Goliszewa w p. kruszw., połowę Piotrkowic w p. inowrocł. oraz bliższość po matce do tych Piotrkowic (P. 855 k. 13v). Będąc dłużnikiem Dobrogosta Psarskiego, swego rodzonego stryja, już nieżyjącego, braciom jego a swoim stryjom, Janowi z Przetoczny i Zygmuntowi niegdy Zajączkowskiemu, dał w r. 1475 połowę Nojewa za połowę Przetoczny oraz połowy Goraju i Krobielowa w p. pozn. i t. r. został przez nich skwitowany (P. 855 k. 14). Dziedzic w Przetocznie, na połowie części w tej wsi jak też na połowie inwentarzy w Przetocznie i Krobielowie w r. 1494 oprawił drugiej swej żonie, Klarze, córce zmarłego Piecza Bukowieckiego, posag 80 zł. węg. (P. 1383 k. 33v). Zob. tablicę.

@tablica: Nojewscy h. Nowina

Katarzyna N-a nie żyła już w r. 1539, a spadek po niej jako po rodzonej ciotce brali Słupcy, bracia między sobą stryjeczni (P. 1394 k. 266v). Zob. Przetoccy, Psarscy, Zajączkowscy, Żydowscy.

>Norkowski (czy szlachcic?). "Szl." Adam, bezpotomny, nie żył już w r. 1640, kiedy wdowa po nim, Dorota, siostra rodzona i spadkobierczyni zmarłego "uczc." Wojciecha Kupisza zwanego Borowskim (Borawskim?), pozywała Piotra i Łukasza, braci z Miłosławia Górskich (P. 165 k. 22, 678).

>Normannowie h. Własnego. Aleksander, syn zmarłego Ernesta, majora wojsk pruskich, porucznik w regimencie Alvenslebena, adiutant króla pruskiego, dziedzic dóbr Hänchen w Brandenburgii, zaślubił 1772.28/VI. r. Fryderykę Wilhelminę Bojanowską, córkę Stefana, generała-majora wojsk koronnych (LC Bojanowo, dyssyd.). August Krystian, major wojsk pruskich, w r. 1781 mąż Franciszki Rozdrażewskiej, wdowy 1-o v. po Pantaleonie Bieczyńskim, wojskim większym wschowskim (P. 1358 k. 257). Oboje ustanawiali plenipotentów w r. 1786 (P. 1363 k. 312v). Franciszka żyła jeszcze 1807.23/II. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.).

>Noryszkiewiczowie (czy szlachta?). "Ur." Roch, pisarz komory celnej we Wschowie, dał w r. 1792 plenipotencję bratu rodzonemu, ks. Michałowi, proboszczowi mąkolińskiemu, celem dokonania działów ojcowizny (Ws. 106 k. 137).

>Nosalewscy, z Nosalewa w p. pozn., różni. Drogomir (Drogimir), w latach 1389-1400 (P. 1 k. 24v, 52) i 1401 (P. 2 k. 63). Tomasz z Nosalewa w r. 1418 mąż Zofii (P. 5 k. 127). Tomasz swoje dziedzictwo w tej wsi sprzedał w r. 1435 za 400 grz. Czemie z Bielejewa (P. 1378 k. 71). Tomasz niegdy N. z Sokolnik pozywany był w r. 1444 przez Piotra z Sokolnik (P. 14 k. 268v). Jan(?) z Nosalewa, syn zmarłego Czemy Bielejewskiego, pozwany w r. 1442 przez Gotarda z Przyborowa (P. 14 k. 140v). Sędziwój N., niegdy z Lipnicy, pozywał w r. 1443 Arkembolda z Oporowa (P. 14 k. 232v). Sędziwój z Nosalewa na czwartej części Lipnicy zapisał po swej śmierci dwie grzywny rocznego czynszu od sumy wyderkafowej 30 grz. Dominikanom we Wronkach, zaś żona Sędziwoja, Katarzyna na połowie wsi swej dziedzicznej Białcza, również po swej śmierci, tymże Dominikanom wyznaczyła cztery grzywny rocznego czynszu (P. 1383 k. 107). Anna, wdowa z Nosalewa w r. 1494, córka zmarłego Mleczka ze Zborowa (P. 856 k. 45v).

>Nosalscy, Nossalscy h. Rogala.Andrzej, skarbnik czerniechowski, chyba jeszcze żyjący w r. 1779 (I. Kon. 82 k. 83), z żony Katarzyny Massalskiej, nieżyjącej już w r. 1770 (G. 100 k. 392v), pozostawił syna Marcina, który 1769.13/VI. r. był chrzestnym w Farze poznańskiej (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Mąż Anieli Miaskowskiej, córki Michała, kasztelana lędzkiego i Anieli Walknowskiej, rozwiedzionej z Adamem Bielińskim, kasztelanicem lędzkim, uzyskał od niej w r. 1769 zapis na Brudzewie sumy 18.000 zł. (Py. 158 k. 47). Oboje małżonkowie w r. 1770 spisywali wzajemne dożywocie (G. 100 k. 392v). Według kompromisu działowego, spisanego w Rzgowie 1776.24/III. r., żona Marcina nabyła od Franciszka Salezego Bończy Miaskowskiego, starosty gnieźnieńskiego, i żony jego a swojej siostry Katarzyny z Miaskowskich, miasto Rzgów oraz wsie: Babia, Modła, Zastruże, Grądy, Wiory, Dąbrownia w p. kon., dając w zamian tym małżonkom Miaskowskim Szczytniki i Taczały w p. gnieźnieńskim (P. 1353 k. 75v). Marcin Rogala N. kwitowany był w r. 1778 przez Antoniego Bojanowskiego, miecznika poznańskiego, z 2.505 złp. z dzierżawy Rzgowa (I. Kon. 82 k. 26v). Spisywał w r. 1779 wzajemne dożywocie z żoną (ib. k. 83). Kwitował się w r. 1779 ze sprawy z ks. Wojciechem Turobojskim, kanonikiem uniejowskim, proboszczem rzgowskim (ib. k. 129v). Dożywotnik klucza rzgowskiego w r. 1781 (ib. k. 220), umarł między r. 1784 a 1787 (I. Kal. 224 k. 283, 227 k. 213). Wdowa wyszła 3-o v. 1788.6/II. r. za Jakuba Jarnowskiego, kasztelanica kowalskiego, generała-adiutanta wojsk rosyjskich, a 21/II. t. r. spisali oboje wzajemne dożywocie (I. Kal. 228 k. 380). Klucz rzgowski Aniela t. r. wydzierżawiła na trzy lata Wiktorowi Bojanowskiemu, generałowi-majorowi wojsk koronnych (I. Kon. 84 k. 70v).

Bartłomiej (czy szlachcic?) z żoną Katarzyną, chrzestni 1776.21/VII. r. (LB Lgów).

>Nosarzewscy h. Dołęga, z ziemi ciechanowskiej. Jan, syn zmarłego Piotra, w r. 1623 (W. 27 k. 451v). Rafał, konsyliarz ziemski (landrat) pow. śremskiego, wdowiec, umarł nagle w Śremie 1842.23/XI. r., mając 62 lata (LM Śrem).

>Noskowscy h. Dębno, pieczęć z tym herbem przyłożył w r. 1553 do kwitu poborowego Sebastian N., zarządca dóbr Górki w pow. gnieźn. (Wittyg). Może wyszli z Noskowa w tym powiecie? Wspomniany wyżej Sebastian, burgrabia grodzki poznański, kupił w r. 1537 od Jana Bielawskiego za 30 grz. plac na przedmieściu Poznania, w "Gaczkach" koło szpitala Św. Walentego, przy cmentarnym murze (P. 1394 k. 147v). Był też ów Sebastian podstarościm poznańskim w r. 1538, kiedy to od Macieja Mokronoskiego dostał plac z dworem "wolnym", na przedmieściu Gniezna na przeciwko kościoła Św. Trójcy, koło fosy (ib. k. 192v). T. r. dwa domy na przedmieściu Poznania koło cmentarza kościoła Wszystkich Świętych sprzedał za 350 zł. temuż Mokronoskiemu (ib. k. 231). Od Wawrzyńca Radlicy z Lipek, Bartłomieja Jabramowskiego, Andrzeja, Jana i Marcina Baszyńskich(?), oraz Andrzeja Krzeszewskiego, kupił w r. 1539 za 800 grz. część w Piwonicach p. kal., spadłą na nich po śmierci Jana i Anny rodzeństwa Dąmbskich (ib. k. 276v). Był burgrabią ziemskim poznańskim w r. 1540 (P. 1391 k. 103v), zachowując urząd podstarościego poznańskiego (Kośc. 29 s. 441). Mąż Urszuli Staruchowskiej, córki Rafała, oprawił jej na połowie części Piwonic p. kal. i Wolicy p. sier. 100 grz. posagu (P. 1394 k. 330). Dla zrodzonej z niej córki wyznaczył 1540 r. żonę jako opiekunkę (P. 1394 k. 330 II). Od Jana Niemojewskiego "Kapusty" w r. 1542 nabył wyderkafem za 60 grz. folwarki we wsiach Rataje i Zegrze p. pozn. (P. 1394 k. 515v). Od Piotra Naramowskiego dostał wiecznością w r. 1543 Naramowice i pustkę Szydłowo w p. pozn. (P. 1395 k. 82v). Od Bartłomieja Komornickiego, dziedzica w Gowarzewie, w r. 1544 kupił wyderkafem za 100 zł. siedmiu kmieci z tej wsi w p. pozn. (P. 1395 k. 122v). Od Wojciecha i Andrzeja braci Żydowskich w r. 1548 dostał na wieczność Gębarzewo osiadłe i Gębarzewo puste w p. gnieźn. (ib. k. 400). Części w Piwonicach p. kal. w r. 1549 zobowiązał się sprzedać wyderkafem za 400 zł. Andrzejowi Witowskiemu (P. 888 k. 229v). Od Małgorzaty N-ej, żony Stanisława Lipskiego, nabył połowę Wielkiego Rosnówka w p. pozn. i w r. 1549 dostał od jej męża ewikcję na to kupno, pod zakładem 100 grz. (P. 888 k. 184v). Inną część tejże wsi w r. 1551 nabył wyderkafem od Anny Trąmpczyńskiej, wdowy po Janie Chomęckim, pani wiennej, i od Wojciecha Włościejewskiego, opiekuna jej dzieci (P. 1395 k. 629). Uzyskał 1552.26/VIII. r. konsens na przejęcie w dożywocie z rąk "opatrz." Zofii Krzywonoskiej, mieszczki poznańskiej, wójtost w Mosinie, Krośnie i Pożegowie (PRPSum. V 5908). Swej żonie Urszuli Staruchowskiej w r. 1553 dał w dożywocie wyderkafy połowu Rosnówka i Rosnowa Wielkiego w p. pozn. całe Gębarzewo Wielkie, pustkę Gębarzewo Małe w p. gnieźn., dwór za murami Gniezna, przy fosie koło kościoła, wreszcie część Piwonic w p. kal. (P. 1396 k. 120v). Wdowę po Chomęckim i jej dzieci skwitował w r. 1554 z 700 grz. wyderkafu na części Rosnowa (P. 895 k. 163). T. r. umarł i 6/IV. dany był Sebastianowi Niwskiemu konsens na przejęcie dożywocia młyna poznańskiego na rzece Warcie z rąk jego synów i córek (MRPSum. V 6590), zaś 27/X. t. r. zezwolono Januszowi z Kościelca, staroście generalnemu wielkopolskiemu, przejąć od wdowy po Sebastianie trzecią miarę młyna na Warcie, za murami Poznania, koło klasztoru Dominikanów (ib. 6830). Ten młyn na Warcie dołączono do dochodów starostwa poznańskiego, z tym, iż Kościelecki 1556.8/X. r. zobowiązany został do uiszczenia spadkobiercom N-go 260 grz. wymienionych w przywileju danego mu, i 150 grz., dodanych za koszta poniesione na naprawę młyna w okresie posesji N-go (ib. 7580). Owdowiała Urszula zapisała w r. 1556 Janowi Rosnowskiemu, przyszłemu zięciowi, dług 200 zł. w posagu za swą córką Urszulą (P. 897 k. 602v). Wdowa po Sebastianie była 2-o v. w r. 1578 (lub raczej nieco wcześniej) żoną Jana Przystanowskiego "Szperki" (P. 931 k. 497). Synowie, Jan, Sebastian i Piotr. Córki, Urszula, Barbara, Katarzyna, Anna i Agnieszka, wszystkie w r. 1554 jeszcze nieletnie (P. 895 k. 261v). Z nich, Urszula wyszła w r. 1556 za Jana Rosnowskiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1558. Barbara, w r. 1578 żona Piotra Dłużniewskiego. Katarzyna wyszła w r. 1572, krótko po 9/IX., za Wojciecha Goreckiego, zaś 2-o v. w latach 1584-1585 była żoną Wojciecha Jaskólskiego "Rżanego", wdowa 1593 r., nie żyła już w r. 1609. Anna zaślubiła w r. 1571, krótko po 24/VIII., Jana Cielmowskiego, oboje żyli jeszcze w r. 1578. Agnieszka poślubiła w r. 1578 Szymona Zasułtowskiego, żyjącego jeszcze w 1583, a 2-o v. w r. 1599 była za Stanisławem Witkowskim. Nie żyła już w r. 1631.

1. Jan, syn Sebastiana i Staruchowskiej, nazwany raz N-im cz. Gębarzewskim (G. 51 k. 528), nieletni w latach 1554-1561 (P. 895 k. 261v, 903 k. 953v), wraz z matką i braćmi w r. 1556 skwitowany przez siostrę Urszulę zamężną Rosnowską z majątku rodzicielskiego (P. 897 k. 901). Część swoją i braci w Piwonicach, odziedziczoną po ojcu, w r. 1558 sprzedał za 1.200 zł. Andrzejowi Witowskiemu (P. 1396 k. 671). Dziedzic części w Gębarzewie, gdzie niedzielny z braćmi, 1564 r. (G. 43 k. 201, 262 k. 595v). Wraz z bratem Sebastianem a też w imieniu brata Piotra plac ich w Gnieźnie koło kościoła Św. Trójcy, nad fosą miejską, sprzedali w r. 1566 za 100 zł. "sław." Janowi Chełmińskiemu, mieszczaninowi gnieźnieńskiemu (G. 46 k. 109v; P. 1397 k. 501v). Na połowie części w Rosnówku p. pozn. i Gębarzewie p. gnieźn. oprawił Jan w r. 1566 posag 600 zł. żonie Annie Chomęckiej, córce Jana (P. 1397 k. 469v). Z przeprowadzonych w r. 1567 działów braterskich wziął połowę Rosnówka i dopłatę 200 zł. (P. 911 k. 283v). Części Rosnówka Małego sprzedał w r. 1571 za 6.000 złp. Janowi, Gabrielowi, Benedyktowi i Jakubowi, braciom Spławskim (P. 1398 k. 251v). Siostrze Katarzynie w r. 1571 dał zobowiązanie względem jej wiktu, mieszkania i szat (G. 51 k. 528). Części w Piwonicach sprzedał Andrzejowi Wałowskiemu, co bracia aprobowali 1571 r. (G. 51 k. 526v). Żonie t. r. oprawił posag 600 zł. na sumie 1.500 zł., jaką miał u Jakuba Roswarowskiego (P. 1398 k. 252v). Od swego przyszłego szwagra, Wojciecha Doreckiego, dostał w r. 1572 zobowiązanie, iż oprawi Katarzynie N-ej 800 zł. posagu (Py. 110 k. 343v). Skwitowany w r. 1573 przez brata Piotra z 20 złp. z dzierżawy Gębarzewa Wielkiego i Małego (G. 52 k. 74v). Od tegoż brata dostał w r. 1574 część jego zagrodników z przedmieścia Poznania (P. 1398 k. 295v). Skwitował w r. 1576 z 200 złp. Annę N-ą, wdowę po Feliksie Żernickim (G. 54 k. 182). Od Szymona Zasułtowskiego, przyszłego szwagra, uzyskał w r. 1578 wraz z bratem Piotrem zobowiązanie, iż siostrze ich Agnieszce oprawi posag 300 złp. (G. 56 k. 57v). Żonie Jana, Annie Chomęckiej, Andrzej Dąbrowski w r. 1580 zapisał 104 zł. długu (P. 935 k. 305). Jana i jego brata Piotra w r. 1585 skwitowała z dóbr rodzicielskich ich bratanica Jadwiga z N-ch Żernicka (G. 62 k. 182v). Dostał Jan od tej bratanicy, teraz już 2-o v. zamężnej Kaczkowskiej, w r. 1598 część jej ogrodników za murami Poznania, koło kościoła Św. Marcina (G. 337 k. 141v). Druga żona Jana, Anna Węgierska, wdowa 1-o v. po Jerzym Podleskim, wydzierżawiła w r. 1604 swe oprawne dobra Wyskowie Podlesie Wacławowi Jankowskiemu (G. 70 k. 469v). Oboje nie żyli już w r. 1624 (P. 152 k. 802v). Syn Jana, urodzony niewątpliwie z pierwszej żony, to Andrzej.

Andrzej, syn Jana i Chomęckiej, sumy po swej zmarłej ciotce Katarzynien zamężnej Jaskóleckiej, spadłe na stryja Piotra a sobie przez tego stryja scedowane, cedował w r. 1609 temu stryjowi z powrotem (G. 70 k. 169). T. r. żeniąc się z Katarzyną Gwiazdowską, córką Jakuba, wdową 1-o v. po Wojciechu Sławęckim, krótko przed ślubem, 27/VII., zobowiązał się oprawić jej 6.000 złp. posagu, który ona zapisała mu jako dług (ib. k. 186v, 187). Od Melchiora Radzewskiego w r. 1610 nabył wyderkafem za 4.000 złp. Pożegowo i połowę Bodzewka w p. kośc. (P. 1407 k. 112v). Oboje małżonkowie w r. 1611 spisali wzajemne dożywocie (P. 1407 k. 608v). Andrzej 1612.19/VIII. r. zastrzelony został przez Wojciecha Kaczkowskiego, kiedy z Gębarzewa, swej dzierżawy, szedł na nabożeństwo do kościoła w Żydowie. Katarzyna Gwiazdowska w imieniu swoim i syna Andrzeja pozywała zabójcę i jego wspólników (P. 146 k. 555). Od Hieronima Prądzyńskiego w r. 1613 wydzierżawiła pod zakładem 1.100 złp. części we wsiach Prądno i Jagodno w pow. gnieźn. (G. 72 k. 80).

2. Sebastian N. cz. Gębarzewski, syn Sebastiana i Staruchowskiej, nieletni w latach 1554-1561 (P. 895 k. 261v; 903 k. 953v), niedzielny z braćmi w Gębarzewie (G. 262 k. 595v). Mając żenić się z Małgorzatą Malczewską, córką Macieja, od jej braci, Marcina i Piotra, uzyskał 1566.22/I. r. zapis 500 złp. posagu i dał zobowiązanie względem oprawy (G. 46 k. 31v, 32v), a 12/II. t. r., wziąż jeszcze przed ślubem, oprawił ów posag na połowie części w Rosnówku i Gębarzewie (P. 1397 k. 469). W działach z braćmi wziął w r. 1567 wraz z bratem Piotrem Gębarzewo (P. 911 k. 283v). Janowi Cielmowskiemu w r. 1571 zapisał w posagu 200 złp. gotowizną i 100 złp. w wyprawie za swoją siostrą Anną (G. 51 k. 520). Żył jeszcze 1572.9/IX. r. (G. 52 k. 290, nie żył już w r. 1573 (G. 52 k. 74v, 290), a wdowa wydzierżawiła t. r. swe części oprawne w Gębarzewie, pod zakładem 200 złp., Piotrowi N-mu, bratu męża (G. 52 k. 222). Z tego kontraktu kwitowała się ze szwagrem w r. 1574 (G. 52 k. 101v). Córki Sebastiana, Jadwiga i Katarzyna, były w r. 1573 kwitowane z 32 złp. przez ich stryja Jana N-go (G. 52 k. 74v). Z nich, Jadwiga wyszła w r. 1585 za Wojciecha Żarnickiego, który żył jeszcze w r. 1594. Jej drugim mężem był w latach 1596-1618 Wojciech Kaczkowski. Wdową była w latach 1622-1629.

3. Piotr N. cz. Gębarzewski, syn Sebastiana i Staruchowskiej, nieletni w latach 1554-1556 (P. 895 k. 261v, 903 k. 953v, 1397 k. 501v; G. 46 k. 109v). Z przeprowadzonych w r. 1567 działów brterskich wziął wspólnie z bratem Sebastianem Gębarzewo (P. 911 k. 283v), a działy te aprobował w r. 1569, kiedy zapewne osiągnął już lata (G. 49 k. 46v, 47). Janowi Przeborowskiemu z Żołcza w r. 1571 zapisał dług 30 złp. (G. 51 k. 172). Siostrze swej Agnieszce t. r. zapewnił wikt, mieszkanie i ubranie (ib. k. 528). Brata Jana w r. 1573 skwitował z 20 złp. dzierżawy Gębarzewa Wielkiego i Małego (G. 52 k. 74v). Kwitował się w r. 1574 z wdową po bracie Sebastianie, względem dzierżawy części w Gębarzewie (G. 52 k. 101v). Żeniąc się z Ludmiłą Szczycińską cz. Szczytnicką, córką Wojciecha i Katarzyny Cerekwickiej, uzyskał 1574.24/IV. r., krótko przed ślubem, od jej brata Marcina zapis 500 złp. jako posag i wyprawę, zaś od jej owdowiałej matki zapis 200 złp. długu (G. 52 k. 103v, 104). Część swych ogrodników (zagrodników?) na przedmieściu Poznania dał w r. 1474 bratu Janowi (P. 1398 k. 395v). Na połowie Gębarzewa, Gębarzewka, jak również pewnych domów w Poznaniu przy ulicy Żydwoskiej koło zabudowań Dominikanów, w r. 1575 oprawił żonie 700 złp. posagu (ib. k. 576). Ta żona w r. 1576 skwitował swego brata Marcina Szczycińskiego (Szczycieńskiego) z 400 złp. (G. 54 k. 12). Piotr dla zrodzonych z niej córek, Zofii, Doroty i Małgorzaty, ustanowił w r. 1587 opiekunów (G. 62 k. 615). Ludmiła Szczycińska była w r. 1600 współspadkobierczynią brata Marcina Szczycińskiego cz. Szczytnickiego (Kc. 123 k. 600v), zaś w r. 1608 Piotr wspólnie z jej siostrą Reginą, wdową po Wojciechu Dobrosołowskim, i z jej siostrzeńcem, Janem Ćwierdzińskim, części w Szczytnikach i w pustce Kosmowo w p. gnieźń. sprzedali wyderkafem za 3.000 złp. Prokopowi Sobiesierskiemu (P. 1406 k. 371), a powtórzyli to w r. 1609, ale już za sumę 4.000 złp. (ib. k. 556). Piotr jako wyznaczony przez króla opiekun nieletnich Zasułtowskich, był t. r. kwitowany przez Mikołaja Strusia z pow. drohickiego z posagu 250 złp. należnego od braci Elżbiecie Zasułtowskiej (G. 70 k. 172). Wydając w r. 1609 córkę Dorotę za Wojciecha Jerzykowskiego (Irzykowskiego), Piotr i Ludmiła zapisali przyszłemu zięciowi za nią 1.200 złp. posagu i 300 zł. w wyprawie (G. 70 k. 290). Skwitowali Piotra w r. 1610 z opieki jego siostrzeńcy Zasułtowscy (G. 70 k. 475). Części Gębarzewa i pustki Gąbarzewko wydzierżawił Piotr w r. 1610, pod zakładem 1.000 złp., Andrzejowi z Wolina N-mu, o którym będzie jeszcze mowa na następnych stronach (G. 70 k. 600). Ludmiła nie żyła już w r. 1613, kiedy Piotr opiekę nad swymi dziećmi z niej zrodzonymi, więc Sebastianem, Jadwigą i Barbarą, zlecił braciom, Mikołajowi i Stanisławowi, hrabiom z Łabiszyna Latalskim (G. 72 k. 137). Nie żył już w r. 1618 (G. 74 k. 394v). Syn Piotr. Z córek, Zofia, w latach 1600-1617 żona Wojciecha Żydowskiego, wdowa w r. 1621, już nie żyła 1626 r. Dorota, wspomniana w r. 1587, wyszła 1609 r., krótko po 25/VIII., za Wojciecha Irzykowskiego (Jerzykowskiego), wdowa w latach 1626-1638, nie żyła już w r. 1641. Małgorzata, wspomaniana w r. 1587. Jadwiga i Barbara, nieletnie w r. 1613. Te dwie urodzone niewątpliwie po r. 1587.

Sebastian, syn Piotra i Szczycińskiej cz. Szczytnickiej, nieletni w r. 1613, kwitował w r. 1618 z opieki Mikołaja Latalskiego hr. z Łabiszyna (G. 74 k. 394v). Skwitowany w r. 1622 przez szwagra Irzykowskiego ze 150 złp. (I. Kon. 42 k. 252). Żeniąc się z Marianną Mielińską, córką Aleksandra, uzyskał w r. 1627 od jej brata Krzysztofa zobowiązanie zapisania 2.000 zł. gotowizną i 200 zł. w wyprawie i klejnotach jako jej posag, a ze swej strony zobowiązał się oprawić jej na połowie części Gębarzewa (G. 78 k. 265v). Tego jej brata w r. 1629 skwitował z 2.200 złp.posagu (G. 79 k. 73). T. r. żonie na połowie części Gębarzewa osiadłego i Gębarzewa pustek oprawił 4.200 złp. posagu (P. 1416 k. 237v). Od brata ciotecznego, Jana Zasułtowskiego, nabył w r. 1631 za 80 złp. części w pięciu domach w Poznaniu przy ulicy Żydowskiej i w szóstym w Rynku, na rogu Żydowskiej (G. 79 k. 350v, 452). Występował w r. 1637 jako wuj Anny z Irzykowskich Gałczyńskiej (P. 1419 k. 277). Oboje z żoną części Gębarzewa w r. 1640 sprzedali wyderkafem za 1.200 złp. Jakubowi Oporowskiemu i żonie jego Katarzynie Bzowskiej (P. 1420 k. 288). T. r. Sebastian ustanowił opiekunów dla dzieci zrodzonych z Mielińskiej (G. 80 k. 635), a część Gębarzewa sprzedał wyderkafem za 2.000 złp. Andrzejowi Grzybowskiemu i Helenie z Drachowskich (P. 761 k. 381v). Oboje małżonkowie połowę Gębarzewa w r. 1641 sprzedali wyderkafem za 3.000 złp. Maciejowi Brodzkiemu (P. 1420 k. 577v). Sebastian był w r. 1641 kwitowany przez siostrzeńca, Jakuba Żydowskiego, ze 110 złp. jako części sumy 400 złp., zapisanej jego zmarłej matce (P. 1043 k. 730v). Oboje z żoną części Gębarzewa i Gębarzewka Małego w r. 1643 sprzedali wyderkafem za 5.000 złp. Stefanowi Brodzkiemu (P. 1421 k. 51). Sebastian od Marcina Cielmowskiego kupił w r. 1643 za 3.900 złp. części w Wielkich Szczytnikach i w pustce Kosmowo p. gnieźn. (P. 1421 k. 58). Żonie swej w r. 1644 oprawił 7.000 złp. posagu na połowie Gębarzewa i Gębarzewka oraz na połowie części Szczytnik (ib. k. 1040). Od Marianny Spławskiej, wdowy po Samuelu Czyżewskim, i jej córek, Anny, Jadwigi i Magdaleny, w r. 1614 kupił za 14.000 złp. Chociczę Małą, którą była kupiła od męża, oraz Zasułtowo w p. pyzdr. dziedziczne jej dzieci (ib. k. 619). Zasułtowo Małe w r. 1647 sprzedał za 6.000 złp. ks. Janowi Branieckiemu, archidiakonowi pczewskiemu, scholastykowi warszawskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu i poznańskiemu (P. 1423 k. 47). Ustanawiał w r. 1649 opiekunów dla dzieci zrodzonych Mielińskiej, w pierwszym rzędzie ją samą (G. 82 k. 94v). Oboje małżonkowie Szczytniki w r. 1649 sprzedali wyderkafem za 3.000 złp. Adamowi Gęłębowskiemu i Katarzyie z Gurowskich (ib. k. 117; P. 1424 k. 364). Od Anny, żony Jerzego Krasińskiego, i Ludmiły, żony Stefana Jabłkowskiego, sióstr Gulczewskich kupił w r. 1649 za 10.000 złp. części w Gębarzewie i Gębarzewku (ib. k. 801v). Chociczęę w p. pyzdr. w r. 1649 sprzedał za 11.500 złp. Samuelowi Grodzieckiemu, zaś oprawę 6.000 zł. posagu żony przeniósł z Chociczy na części Gębarzewa i Gębarzewka, kupione od sióstr Gulczewskich (ib. k. 872). Nazwany w r. 1651 rodzonym(!) wujem Anny z Żernickich Mrowińskiej (G. 82 k. 392). Jego słudzy z Gębarzewa byli w r. 1658 pozywani o kradzież przez Stanisława Żołeckiego (P. 182a k. 160). Umarł w r. 1659, a synowie jego, Piotr i Andrzej, oraz córki, Ludwiłą, Anna i Dorota, posesorzy Gębarzewa, pozywani byli t. r., krótko po śmierci ojca przez córki i spadkobierczynie Łukasza Gulczewskiego, dziedziczki części Gębarzewa (P. 183 k. 195v). Marianna Mielińska nie żyła już w r. 1665 (G. 84 k. 321v). Oprócz synów i córek wspomnianych wyżej, było dziecko nieznane z imienia, ur. w Gębarzewie 1642.23/I. r. (LB Św. Trójca, Gniezno), zresztą może właśnie jedno z nich? Ludwmiła, niezamężna w r. 1659 (P. 183 k. 195v), w latach 1659-1681 żona Jana Tomickiego, nie żyła już 1688 r. Anna, niezamężna 1659 r. (ib.), w latach 1664-1665 żona Michała Jezierskiego, nie żyła już w r. 1672.

1) Piotr, syn Sebastiana i Mielińskiej, wspomniany w r. 1631 obok ojca (G. 82 k. 395v), żył jeszcze w r. 1659 (P. 183 k. 195v), a nie żył już zapewne 1665 r. (G. 84 k. 321v).

2) Andrzej, syn Sebastiana i Mielińskiej, wspomniany obok ojca 1631 r. (G. 82 k. 395v). Wspólnie z siostrami Tomicką i Jezierską w r. 1665 współdziedzic w Gębarzewie (G. 84 k. 321v). Jako spadkobierca siostry ciotecznej, Anny z Jerzykowskich Gałczyńskiej, kwitował 1665 r. Zofię z Szyszyńskich Czernecką ze 180 zł., jako części sumy 1.500 zł., stanowiącej posag zmarłej siostry Doroty z N-ch Jerzykowskiej (G. 84 k. 263). Pozwany w r. 1672 przez siostrę Tomicką i siostrzenice, panny Jezierskie, o to, iż części Szczytnik Pańskich w p. gnieźn., kupione na posag Marianny z Mielińskich N-ej, a więc im w części należne, sprzedał szwagrowi Michałowi Jezierskiemu, ojcu tych panien, który zaraz oprawił tam posag ich macosze, zaś ruchomości pozostałe po ich matce pomarnował z drugą żoną (P. 199 k. 200c). Andrzej, bezpotomny, nie żył już w r. 1673 (G. 85 k. 26v). Żoną jego, jak się zdaje, była w r. 1670 Marianna Pławińska (G. 86 k. 152). Spadek po nim w Gębarzewie, Gębarzewku i w częściach Szczytnik brała siostra Tomicka (P. 1427 k. 47; G. 86 k. 151v), która Gębarzewo i Gębarzewko w r. 1681 sprzedała, wedle kontrakty z r. 1679, za 15.000 złp. Piotrowi Golemowskiemu (P. 213 III k. 80v). Zob. tablicę.

@tablica: Noskowscy h. Dębno

>Noskowscy h. Rawicz, z Noskowa w pow. gnieźn. Tomasz, Tomisław z Noskowa w r. 1414 (G. 2 k. 43v). Pozywał on w r. 1418 Elżbietę i jej synów, Dobrogosta i Mikołaja (ib. k. 111v). Mikołaj i Jan z Noskowa mieli w r. 1443 terminy z Elżbietą i Dobrogostem z Marzelewa (Py. 10 k. 53).

Jan, który nie żył już w r. 1473 (G. 20 k. 282v), był ojcem: Jana, Tomasza, Michała, Małgorzaty, w latach 1472-1483 żony Michała Karszowskiego, Anny, nieżyjącej już 1490 r., żony Jana Paksińskiego (Pakszyńskiego). O Janie niżej. Tomasz, niedzielny z braćmi w r. 1481 (Py. 15 k. 258), a chyba jeszcze świecki w r. 1487 (Kośc. 228 k. 71). Pleban w Marzeninie, wraz z bratem Janem dziedzic w Noskowie i Marzelewie, skwitowany w r. 1489 przez Michała Dziećmiarowskiego z 50 grz. na Marzelewie (Py. 168 k. 87). Obaj ci bracia t. r. procesowali Mikołaja Kordzboka z Rybna o bliższość do połowy Kołaczkowa w p. gnieźń. należną im po Urszuli z Kołaczkowa (Mikołaj nabył ją od Urszuli za 200 grz.) i uzyskali odeń zobowiązanie do rezygnacji tych dóbr za 200 grz. (P. 1387 k. 129). Ks. Tomasz z niedzielnym bratem Janem kwitowali w r. 1490 szwagra Jana Paksińskiego z posagu zmarłej ich siostry Anny (G. 22 k. 144v). Gdzieindziej jednak rodzonymi braćmi tej Anny w r. 1497 nazwani Jakyb i Piotr Chłapowscy, synowie Piotra (Py. 169 k. 75v). Czyżby jedni z owych "rodzonych" braci byli w rzeczywistości braćmi przyrodnimi? Tomasz, jako altarysta koźmiński, kwitował w r. 1491 Marcina Gorskiego i jego żonę Katarzynę ze 108 grz. groszy praskich i z czynszu rocznego 9 grz., zapisanych na wsiach Górka na jego ołtarz, którą to sumę Maciej Jaraczewski, burgrabia pyzdrski, wziął był na Jaraczewo, zapewniając ks. Tomaszowi taki sam czynsz (Py. 168 k. 118v; P. 1387 k. 153v). Uzyskał w r. 1491 intromisję do połowy Kołaczkowa (G. 22 k. 167). W imieniu bratanicy Anny, żony Jakuba Siedlemińskiego, uiścił w r. 1495 Janowi Milajowi z Jarocina sumę 80 grz. (Py. 15 k. 352v). Wspólnie z bratem Janem w r. 1497 nabył wyderkafem za 14 grz. od Jakuba i Piotra braci Chłapowskich łan osiadły w Chłapowie p. pyzdr. (P. 1383 k. 133v). Obaj bracia w r. 1498 wzywali Hektora Orchowskiego do uiszczenia 30 grz. (G. 17 k. 68v), a w r. 1498 z Wojciechem Marzelewskim procesowali się o Marzelewo (Py. 15 k. 414v). Ks. Tomasz był wtedy plebanem w Marzeninie, ale w r. 1499 widzimy go jako kanonika (i proboszcza?) kościoła Św. Marii Magdaleny w Poznaniu (P. 1389 k. 25v). Występował t. r. w imieniu rodzonego swego siostrzeńca, Wojciecha Karszowskiego (G. 18 s. 56). Był w r. 1500 plebanem w Żołczu i Marzeninie (P. 1389 k. 125; Py. 169 k. 207v). Żył jeszcze w r. 1501 (G. 24 k. 131). Michał, chyba z braci najmłodszy, niedzielny z nimi w r. 1481 (Py. 15 k. 258). Nie mam pewności, czy z nim można identyfikować Michała N-go, męża Anny, która w r. 1466 swoje części w Lenartowicach, Zawidowicach Woli, Marszewie, Lubomirzu, Błotnej Sowinie, Sulęcinie, folwarku Modłowie i młynie wodnym Chorzewskim w p. kal., odziedziczone po Janie z Lenartowic, sprzedała za 300 grz. Jakubowi Kotowi z Dębna, dziekanowi gnieźnieńskiemu (P. 1383 k. 360v). Widzimy jeszcze Michała N-go (czy tego?) w r. 1467 w roli poręczyciela (Py. 14 k. 106), zaś w r. 1468 jako arbitra (G. 8 k. 17v).

Jan, syn Jana, pozywał w r. 1472 Stanisława Owieczkowskiego (G. 20 k. 255v). Wzywał w r. 1473 Wojciecha Karszowskiego, ojca swego szwagra Michała, do zapisania swej siostrze a jego synowej 100 grz. na połowie Karszowa w p. gnieźn. (G. 20 k. 282v). Współdziedzic w Marzelewie 1489 r. (Py. 168 k. 87) i 1490 w Noskowie, gdzie niedzielny z bratem Tomaszem (G. 22 k. 144v). Skwitowany w r. 1496 przez Beatę, żonę Wojciecha Małachowskiego, z 10 grz. należne za jej dobra macierzyste w Owieczkach i Dziećmierowicach (G. 16 k. 162). Od Jakuba i Piotra Chłapowskich, synów Piotra, trzymał w r. 1497 wyderkafem, wspólnie z bratem ks. Tomaszem, w 14 grz. łan osiadły w Chłapowie (P. 854 k. 249v). W Noskowie sześć łanów osiadłych i karczmę w r. 1497 (lub raczej przed tą datą) sprzedał wyderkafem za 100 grz. Marcinowi Gorskiemu (P. 1383 k. 156v). Pozwany w r. 1499 przez Sądkę i Jadwigę, siostry z Drachowa, o zabór ich dóbr ojczystych w Małachowie Szemborowic (G. 18 s. 56). Łan osiadły w Noskowie w r. 1502 sprzedał wyderkafem za 15 grz. Władysławowi z Głęboczka, kanonikowie gnieźnieńskiemu, zaś łan osiadły w Kołaczkowie za 20 grz. Stefanowi Strzałkowskiemu (P. 1389 k. 192v). Swoją bliższość po babce Annie Walknowskiej w r. 1502 cedował swej rodzonej siostrze Dorocie, żonie "sław." Macieja Erazma (Kal. 5 k. 275). Elżbiecie, wdowie po Stefanie Strzałkowskim, oraz synom jej, Wojciechowi, Piotrowi, Mikołajowi i Feliksowi, sprzedał wyderkafem przed r. 1504 za 20 grz. łan osiadły w Kołaczkowie (G. 19 k. 128). Pozywał Jana Mościejewskiego i Wincentego Słomowskiego o zabicie swego syna Macieja i poranienie innego syna, Jerzego (G. 25 k. 158), ale jeszcze t. r. po zawarciu z tymi zabójcami ugody skwitował ich z 10 grz. pierwszej raty główszczyzny (ib. k. 161). Deponował w r. 1508 w kancelarii grodzkiej gnieźnieńskiej sumę 20 grz., za którą sprzedał był wyderkafem łan roli w Kołaczkowie braciom Strzałkowskim (G. 19 k. 28v). Połowę tej wsi t. r. sprzedał wyderkafem za 80 grz. Grzegorzowi Dąbrowskiemu, wójtowi kostrzyńskiemu (P. 786 s. 3). Miał w r. 1510 płacić winę, bo nie stanął z synami Jerzym i Łukaszem pozwany przez braci Wrzesińskich (P. 863 k. 330v). Ok. r. 15010 ręczył Wojciechowi Marzelewskiemu, iż mu uwolni połowę łana osiadłego w Noskowie, sprzedanego za 5 grz. (N. 261 k. 75v). Połowę Kołaczkowa w r. 1512 sprzedał wyderkafem za 100 grz. Grzegorzowi Dąbrowskiemu (P. 786 s. 356). Nie żył już w r. 1514 (G. 25 k. 489v). Pierwszej jego żony nie znam, drugą była Zofia, która w r. 1507 od pasierba Macieja N-go uzyskała zapis 44 grz. z jej oprawy na Noskowie i Górkach, a Teofil Tarnowski jednocześnie poręczył za nią iż tego pasierba skwituje z 200 grz. oprawionych jej na tych wsiach. Chyba jednak tylko prze pomyłkę mąż jej nazwany tu w jednym miejscy zmarłym (P. 962 k. 378v). O Macieju, synu Jana, wiem jeszcze tylko tyle, że w r. 1506 ks. Paweł Chodakowski, tenutariusz Marzenina, wraz z kapitułą metropolitalną gnieźnieńską, stawiał mu poręczycieli, iż z nim będą żyć w pokoju (G. 19 k. 220). Inni synowie Jana to: Jerzy, Łukasz i Michał, wszyscy chyba też z pierwszego małżeństwa. Z córek, Anna, w r. 1495 żona Jakuba Siedlemińskiego, urodzona niewątpliwie z pierwszej żony. Apolonia, w r. 1508 żona Stanisława Krzekotowskiego. Regina, w r. 1528 żona Jana Chłądowskiego.

1. Jerzy, syn Jana, wzywał w r. 1507 Jana Mościejewskiego i Wincentego Słopanowskiego, którzy go poranili, do uiszczenia 7 zł. węg. (G. 25 k. 300). Od brata Łukasza uzyskał w r. 1514 zobowiązanie zrezygnowania za 10 grz. części ojcowskiego dworu w Noskowie (G. 25 k. 489v). T. r. na połowie części w Noskowie, Kołaczkowie i Marzelewie w powiatach gnieźn. i pyzdr., należnych z działów z braćmi, Łukaszem i Michałem, oprawił 50 grz. posagu żonie Katarzynie Paksińskiej (Pakszyńskiej), córce Jana Paksińskiego "Pastwy" (P. 1392 k. 7v). Wspólnie z bratem Łukaszem miał w r. 1516 płacić winę, bowiem obaj nie stanęli z pozwu wykonawców testamentu ks. Macieja Bogrowskiego, kanonika kolegiaty Św. Marii Magdaleny w Poznaniu (P. 866 k. 308v). Nie do pogodzenia z tym wiadomość, że już w r. 1514 został zamordowany przez Michała Gołyńskiego i jeszcze w r. 1530 Jan Paksiński "Pastwa" w imieniu wdowy wzywał zabójcę do uiszczenia 120 grz. główszczyzny (G. 29 k. 96; P. 866 k. 48v). Może pozywający w r. 1516 nie wiedzieli o tym, że już od lat był w grobie? Owdowiała Katarzyna od braci męża, Łukasza i Michała, w r. 1520 nabyła wyderkafem za 65 grz. połowę Marzelewa (P. 867 k. 294v). Już będąc 2-o v. żoną Jana Ćwierdzińsskiego, uzyskała w r. 1523 od matki tego drugiego męża, Małgorzaty, teraz żony Wawrzyńca Lubowickiego, zobowiązania oprawienia jej 70 grz. posagu na części Kołaczkowa (G. 28 k. 127v). Drugiemu mężowi, który w r. 1534 oprawił jej 65 grz. posagu, Katarzyna sprzedała wtedy wyderkafem za takąż sumę połowę Marzelewa, nabytą też wyderkafem od braci pierwszego męża (G. 335a k. 190v). Nie żyła już ok. r. 1542 (G. 264 k. 29v). Syn Wojciech. Córka Anna, niezamężna w latach 1514-1526 (P. 866 k. 48v, 1393 k. 108v) żona w r. 1535 Jakuba Ruchockiego, wdowa w latach 1557-1580.

Wojciech, syn Jerzego i Paksińskiej, pozywał w r. 1514 wraz ze swą siostrą stryjów, Łukasza i Michała, o części ojczyste w Noskowie (P. 866 k. 48v). Za niego i jego siostrę stryj Michał w r. 1524 ręczył Szczytnickiemu, stryjom i bratanicom ich, iż będą żyć z nimi w pokoju (P. 869 k. 44). Jeszcze nieletni w r. 1525, działający w asyście dziada Jana Paksińskiego, wspólnie ze stryjem Michałem, części w Kołaczkowie sprzedał wyderkafem za 120 grz. Mikołajowi Mielżyńskiemu (G. 335a k. 96). Ze stryjem Michałem przeprowadził w r. 1534 podział Noskowa i jednocześnie sprzedał temu stryjowi wyderkafem za 80 grz. części w Kołaczkowie (G. 30 k. 113v, 115). Skwitowany w r. 1535 przez siostrę Annę zamężną Ruchocką z posagu z dóbr ojczystych w Noskowie i Marzelewie (G. 30 k. 213, 214). T. r. na połowie swych części Noskowa, Kołaczkowa i Marzelewa oprawił 200 zł. posagu żonie Katarzynie Naramowskiej, córce Jana (P. 1393 k. 759v). Zobowiązał się w r. 1537 połowę łana roli w Noskowie sprzedać wyderkafem za 12 grz. Piotrowi Naramowskiemu (G. 31 k. 231v). Żonie na połowie Kołaczkowa i Marzelewa oprawił w r. 1545 posag 130 grz. (P. 1395 k. 192). Swoją część w Noskowie w r. 1545 dał stryjowi Michałowi w zamian za części tego stryja w Kołaczkowie i Marzelewie oraz za dopłatą 54 grz. (P. 1395 k. 191v). Drugą żoną Wojciecha była Anna Sośnicka, córka Mikołaja, która w r. 1551 winna była skwitować brata Jana Sośnickiego z dóbr rodzicielskich w Karminie i Czarnuszce (I. Kal. 13 s. 639). Żonie tej oprawił w r. 1559 posag 250 zł. na połowach części Marzelewa i Kołaczkowa (P. 1396 k. 707). Skwitowany w r. 1557 przez córkę Małgorzatę zamężną Rusiecką z majątku rodzicielskiego (P. 898 k. 37). Części w Kołaczkowie sprzedał w r. 1566 za 3.000 zł. bratu ciotecznemu Janowi Chłądowskiemu (P. 787 k. 54v), żonie zaś oprawę 300 zł. posagu dał na połowie części Marzelewa (ib. k. 55). Od Ambrożego Pampowskiego w r. 1569 nabył wyderkafem za 2.000 zł. Pełczyno w p. pyzdr. (P. 1398 k. 14v) i t. r. od Stanisława Rusieckiego za 800 zł. połowę Ruszczy w p. gnieźn. (ib. k. 16). Córce Małgorzacie i jej mężowi, Stanisławowi Rusieckiemu, w r. 1570 wydzierżawił owe wyderkafowe części Ruszczy (P. 917 k. 570v, 574). Pozywany był w r. 1576 przez Katarzynę, wdowę po Wojciechu Marzelewskim, o szkody wyrządzone w łąkach Marzelewa (Py. 113 k. 206v). Od Piotra Leśniewskiego w r. 1577 kupił za 4.000 złp. połowę Noskowa (P. 1398 k. 722v), ale mu tę połowę krótko potem, tego jeszcze roku, odprzedał za taką sumę (ib. k. 739). Żył jeszcze w r. 1585 (P. 944 k. 512v), nie żył już w r. 1587 (P. 1400 k. 59). Z pierszej żony synowie, Mikołaj, Marcin i Jan. Ten ostatni, skwitowany w r. 1574 przez Stanisława Paksińskiego z 30 grz. (G. 52 k. 181), zabity w r. 1584 przez Łukasza Ułanowskiego w Targowej Górce, w domu Andrzeja Goreckiego (G. 274 k. 55). Była i córka, Małgorzata, w latach 1557-1570 żona Stanisława Rusieckiego.

1) Mikołaj, syn Wojciecha i Naramowskiej, wspólnie z bratem Marcinem pozywał w r. 1584 Łukasza Ułanowskiego, zabójcę brata Jana (ib.). "Prac." Wacława, kmiecia z Marzelewa, cieślę, poddanego ojca, wraz z żoną i dziećmi dał w imieniu ojca w r. 1585 Wojciechowi Koszutskiemu za pewną sumę (P. 944 k. 512v). Od Świętosława Jedleckiego "Dziabki" w r. 1587 wziął w zastaw za 1.000 złp. części w Jedlcu pow. kal., należące do Świętosława i jego nieletnich bratanków (I. Kal. 54 s. 114). We Wrześni 1587 r. przy współudziale brata Marcina zastrzelił Wojciecha Ułanowskiego, brata Łukasza (P. 948 k. 595v). Od swego brata Marcina kupił w r. 1587 za 1.000 złp. całe jego części w Marzelewie (P. 1400 k. 59). Ożeniwszy się z Anną Borzysławską w r. 1584, krótko po 1/VI. (I. Kal. 50 s. 742), będące w jej posesji części wsi Jasiona w p. sier. wydzierżawił w r. 1587 Wacławowi Suliszewskiemu (I. Kal. 54 s. 280). Części Marzelewa sprzedał w r. 1589 za 1.650 zł. Maciejowi Siedleckiemu i żonie jego, Annie Borzysławskiej (R. Kal. 6 s. 184). Mikołaj z żoną części wsi Chorzewo oraz pustki Krosino w p. kal. sprzedali ok. r. 1594/1595 za 4.000 zł. Mikołajowi Chwalibogowskiemu (R. Kal. 6 luzy w końcu tomu). Żonie tej na połowie części Dusznik i Starego Małkowa w p. sier. oprawił w r. 1596 posag 700 zł. (ib. 7 k. 16v). Anna z Borzysławskich kwitowała w r. 1596 Mikołaja Chwalibogowskiego, najpierw z 500 zł., potem t. r. z 1.800 zł. reszty z zapisanej przezeń sumy 2.300 zł. (I. Kal. 63 k. 99v, 695). Nie żyła już w r. 1602, a Mikołaj dla zrodzonych z nią dzieci ustanowił wtedy opiekunów (ib. 68 s. 1506). Dziedzic w Dusznikach i Małkowie Starym, synom swym, Stanisławowi i Samuelowi zapisał w r. 1618 każdemu po 1.000 zł. (ib. 84 s. 963). Nie żył już w r. 1620 (P. 1004 k. 56). Synowie: Jan, Stanisław, Marcjan i Samuel. Ten ostatni znany mi jedynie z zapisu z r. 1618, o czym było wyżej.

(1) Jan "Rawicz N." syn Mikołaja i Borzysławskiej, spisywał w r. 1615 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Pogorzelską (R. Kal. 4 k. 446) wdową 1-o v. po Chryzostomie Marszewskim. Im obojgu Jan Gurowski cedował w r. 1616 zastaw Kalinowej w p. sier., trzymany w sumie 4.000 zł. od Marcina Zaremby, starosty grabowieckiego (I. Kal. 82 s. 841). Barbara w r. 1618 skasowała dożywocie po pierwszym mężu (ib. 84 s. 570). Od Stanisława Przyjemskiego, wojewody poznańskiego, za konsensem królewskim, uzyskał w r. 1628 cesję tenuty pietrzykowskiej (Ws. 41 k. 210v, 211). Z 20 dymów w Pietrzykowie w r. 1629 winien był płacić 10 zł. podymnego (P. 143 s. 54), zaś z 13 dymów we Wrąbczynie i z 11 w Jadamierzu p. pyzdr. - 12 zł. (ib. s. 59). Był też wtedy dziedzicem Dusznik w p. pyzdr. (Py. 143 k. 178v). Jako dzierżawca dóbr królewskich Piotrzykowa, Nadamierza (Jadamierza), Wrąbczyna, pozywał w r. 1638 Aleksandra Goreckiego, pretendującego do Wrąbczyna i Nadamierza (P. 148 s. 274). Pisano go w latach 1639-1651 "z Marzelewa", był więc niewątpliwie dziedzicem także i tej wsi (Py. 148 s. 296, 150 s. 264). Wsie: Włyń, Poddębie, Zarzecze cz. Zamoście, część w Kamionaczu w p. szadkowskim, wedle zobowiązania z r. 1639 sprzedał w r. 1640 za 30.000 zł. Janowi Teodorowi Sulikowskiemu, od którego nabył je był (P. 148 s. 295; R. Kal. 12 k. 171v). Jednen z opiekunów w r. 1641 Barbary i Katarzyny Gorazdowskich, córek Wojciecha, burgrabiego ziemskiego pyzdrskiego (P. 1043 k. 444). Od Jerzego Sobockiego uzyskał był cesję wyderkafu 6.000 złp. na częściach Goliny i Bukówki w p. kośc., a w r. 1642 od Piotra Korzboka Zawadzkiego, dziedzica tych dóbr, wyderkaf 13.200 zł. folwarku Gierłachówko w p. kośc. (P. 1420 k. 957v). Dokonał fundacji na rzecz alumnów z rodu N-ch, którzy mieliby się kształcić w seminiarium duchownym w Poznaniu. Na ten cel 1650.30/VI. r. kapitule katedralnej poznańskiej puścił sumy wyderkafowe: 20.000 zł. daną sobie w r. 1646 na Raszewach przez Sędziwoja Czarnkowskiego, 3.000 zł. z dzierżawy tej wsi (P. 1369 k. 155, 1290 k. 41, 1316, k. 70, 1338 k. 127v, 1350 k. 382v, 1368 k. 415v; Py. 151 s. 39). Oboje z żoną królewszczyzny Borzykowo i Jadamierz wydzierżawili w r. 1650 Maciejowi Gorskiemu i Annie Gosławskiej małżonkom (Py. 151 s. 180). Jan z 20 dymów Pietrzykowa i Wrąbczyna w r. 1651 winien był płacić podwójnego podymnego 20 zł. (Py. 151 s. 210, 211). Chory, spisywał w Pietrzykowie 1652.19/IV. r. testament. Polecił pochować swe ciało u Franciszkanów w Pyzdrach. Z sumy 9.000 zł., którą miał u Żydów poznańskich, swym braciom, Stanisławowi i Marcjanowi, legował po 1.500 zł., Reformatom w Podgórzu 1.500 zł. i tyleż przeznaczył na swój pogrzeb. Bracim zlecił opiekę nad fundacją, którą uczynił na rzecz kapituły poznańskiej. Tej kapitule katedralnej scedował też sumę 3.000 zł., tj. dwuletnią dzierżawę Raszew, zapisaną sposobem "wlewkowym" przez Franciszka Sędziwoja Czarnkowskiego, kasztelana poznańskiego (Py. 151 s. 139). Umarł tegoż dnia. Bracia Stanisław i Marcjan oskarżyli wdowę o rzekowme sporządzenie testamentu już po śmierci męża, przy współudziale Krzysztofa Potockiego, burgrabiego, Jana Maksińskiego, pisarza, i Andrzeja Maksińskiego, podpiska, grodzkich pyzdrskich. Sprawa przeciwko nim toczyła się jeszcze w r.1 655 (P. 196 k. 52). Wdowa w r. 1653 cedowała pannie Barbarze Pogorzelskiej, córce Andrzeja, sumę 6.000 zł. zapisaną przez Piotra Opalińskiego, podczaszego koronnego, zastrzegając sobie tylko dożywocie owej sumy (ib. s. 68). Dożywocie sumy 1.200 zł., będącej u doktora medycyny Izaaka, Żyda poznańskiego, cedowała w r. 1654 bratanicy męża, Annie N-ej zamężnej Papieskiej, której mąż legował tę sumę w testamencie (ib. s. 181). Nie żyła już w r. 1659 (Py. 152 s. 38). Jan i ona dzieci nie pozostawili.

(2) Stanisław, syn Mikołaja i Borzysławskiej, kwitował w r. 1620 ze 100 zł. Wojciecha Małachowskiego (P. 1004 k. 56). Umarł między r. 1652 a 1655 (Py. 196 s. 52). Z nieznanej mi żony miał synów: Samuela, Jana, Stanisława i Rafała. Córka Anna, niezamężna jeszcze w r. 1652, kiedy stryj Jan legował jej testamentem sumę 1.200 zł. (Py. 151 s. 62). Była w r. 1654 żoną Jana Papieskiego. Z synów, Stanisław w r. 1666 kwitował brata Samuela z 200 zł. (Py. 153 s. 15), sumę 375 zł ze spadku po stryju Janie cedował temu bratu (ib. s. 16) i zobowiązał się sprzedać mu za 100 zł. dwa ślady roli we wsi Warta (ib. s. 18). Stanisław, dzierżawca Raszew w latach 1702-1704, mógł być równie dobrze identyczny z tym Stanisławem, synem Mikołaja, jak i ze Stanisławem, synem Marcjana, o którym niżej. Ten Stanisław (z Raszew) był chyba mężem Barbary N-ej "z Raszew", a ojcem Dominika Wawrzyńca, ochrzcz. 1704.3/VIII. r., i Konstancji Anastazji, ochrzcz. 1702.19/II. r. (LB Żerków).

a. Samuel, syn Stanisława, uzyskał w r. 1661 od Jana Teodora Solikowskiego cesję sumy 3.000 zł. zastawionej za Żerochowie i części wsi Socha w p. sier. (I. Kal. 125 s. 285). Zawierał w r. 1666 z braćmi, Stanisławem i Rafałem, kontrakt w Dusznikach, pod zakładem 3.000 zł. (ib. 126 s. 297). Wspólnie z braćmi działał t. r. jako współopiekun braci stryjecznych, synów Marcjana (ib. s. 805). Od brata Stanisława nabył t. r., jak już widzieliśmy, dwa ślady roli na gruncie miasta Warty. Dziedzic części Dusznik, ożeniony był 1-o v. z Dorotą Papieską, córką Adama, nieżyjącą już w r. 1673 (ib. s. 133 s. 54). Drugiej żony nie znam. Żył chyba jeszcze w r. 1690 (ib. 146 s. 454). Jego synowie z Papieskiej to Stanisław i nieżyjący już w r. 1673 Kazimierz. Inny jego syn (może z innej matki?) Stefan, a córki Zofia i Katarzyna. Stanisław, Stefan, Zofia i Katarzyna żyli w r. 1673 (ib. 133 s. 54).

b. Jan, syn Stanisława, dziedzic Marzelewa. Ożeniony z Jadwigą Gostkowską, córką Macieja i Elżbiety Kębłowskiej, nie żył już w r. 1712 (Kośc. 310 s. 540). Jadwiga umarła w r. 1717 (Ws. 158 k. 22). Pozostały dzieci: Wawrzyniec, Maciej i Anna, którym ciotka ich, panna Marianna Gostkowska w r. 1713 (1712?) cedowała swoją część spadkową po bracie Franciszku Gostkowskim, dziedzicu Gostkowa, a potwierdziła tę cesję w r. 1717 (Ws. 158 k. 114v; Kośc. 310 s. 540).

a) Wawrzyniec (Franciszek Wawrzyniec), syn Jana i Gostkowskiej, od ciotki swej, Marianny Gostkowskiej uzyskał w r. 1712 cesję spadku po swym wuju a jej bracie Franciszku Gostkowskim (Kośc. 310 s. 540). Dzierżawca Brzostka w p. pyzdr. 1734 r. (LB Zaniemyśl). Nie żył już w r. 1742 (P. 1269 k. 155). Jego pierwszą żoną, zaślubioną przez r. 1728, była Rozalia Rożnowską. Drugą, w r. 1734, to Marianna Urbańska, w r. 1758 już nieżyjąca (P. 1325 k. 19). Z Rożnowskiej synowie, Stanisław i Wojciech, z Urbańskiej córka Rozalia (Róża Ludwika), ur. w Brzostku, ochrzcz. 1734.24/VIII. r. (LB Zaniemyśl), żyjąca jeszcze w r. 1758 (P. 1325 k. 19).

(a) Stanisław, syn Wawrzyńca i Rożnowskiej, pozostawał w latach 1747-1748 wraz z rodzeństwem pod opieką stryja Macieja N-go (P. 1290 k. 41, 1293 k. 31), który w ich imieniu występował jeszcze i w r. 1758 (P. 1325 k. 19). W imieniu własnym, brata Wojciecha, a też z braćmi stryjecznymi, Kazimierzem i Maciejem, w r. 1764 kwitował kapitułę poznańską z prowizji od sum 10.000 i 3.000 zł. zapisanych ongiś wyderkafem przez Jana N-go (P. 1338 k. 127v). Żoną Stanisława była zaślubiona przed r. 1764 Marianna Chlebowska, córka Tomasza i Katarzyny Broniewskiej (P. 1338 k. 68; 1356 k. 436; LB Jarząbkowo), zmarła między r. 1784 a 1788. Stanisław w latach 1765-1767 mieszkał w Żołczu (LB Jarząbkowo). Był w latach 1767-1772 dzierżawcą Bronowa w p. kal. (LB Sowina). Sumę 1.102 zł., z sumy 1.742 zł. przysądzonej sobie na Broniewie, cedował w r. 1775 siostrom Skrzypińskim, córkom Aleksago (I. Kal. 214/216 k. 108). Wspólnie z bratem Wojciechem w r. 1791 kwitował kapitułę katedralną poznańską z prowizji od zapisu wyderkafowego stryjecznego pradziada Jana N-go (P. 1368 k. 415v). Synowie Stanisława: Seweryn Ignacy, ur. w Żołczu, ochrzcz. 1765.31/I. r., Jan, ur. tamże 1767.20/VI. r. (LB Jarząbkowo; LB Sowina), Urban Antoni, ur. w Bronowie 1770.25/V. r. (LB Sowina), Franciszek, wspomniany w r. 1782 (P. 1359 k. 369). Córka Barbara wspomniana też w r. 1782 (ib.). Z synów, Jan kwitował w r. 1788 Ludwika Jana Twardowskiego z 3.000 złp. (I. Kal. 228 k. 421). Franciszek w r. 1784 kwitował Jana Twardowskiego, dziedzica Wyszek, nie wiem, czy identycznego z powyższym (ib. 224 k. 353).

(b) Wojciech, syn Wawrzyńca i Rożnowskiej, ur. w Pijanowie, ochrzcz. 1728.15/IV. r. (LB Kościan), plenipotent w r. 1753 Pawła Rożnowskiego i żony jego Bogumiły z Pigłowskich (P. 1309 k. 207). Dzierżawca wsi Kąpiel, należącej do kapituły gnieźnieńskiej, kwitował się w r. 1767 z administratorem owej wsi, kanonikiem Karolem Miaskowskim (G. 100 k. 253). Umarł między r. 1791 a 1802 (P. 1368 k. 415v; LB Gostyczyna). Z żony Ewy Jaraczewskiej, żyjącej jeszcze 1803.6/III. r. (ib.), miał córkę Teklę Katarzynę, przed r. 1802 wydaną za Stanisława Augusta Piotra Myszkowskiego z Gostyczyny. Żyli oboje w r. 1807.

b) Maciej, syn Jana i Gostkowskiej, wspólnie z bratem Wawrzyńcem w r. 1722 kwitował Mikołaja Nieżychowskiego, obecnie dziedzica Gostkowa, z sumy 4.000 złp. (P. 1187 k. 151). Mieszkał w Bninie (LB Bnin) i był mężem Marcjanny Zdanowskiej, córki Franciszka, dziedzica Uzarzewa, i Teresy Miełaczewskiej. Skwitowała ona t. r. Jana Kaspra Zaidlica byłego dziedzica Uzarzewa, z prowizji od jej sumy posagowej 2.000 złp. (P. 1190 k. 22). Marcjanna chyba omyłkowo nazwana w r. 1723 Gostkowską (LB Iłowiec). Może to pomyłka wynikła stąd, że właśnie z Gostkowskiej rodził się jej mąż? Był Maciej w r. 1723 posesorem(?) Pecny w p. kośc. a w r. 1729 dzierżawcą gruntów plebańskich w Iłówcu (LB Iłówiec). W imieniu bratanków i bratanicy po bracie Wawrzyńcu kwitował w latach 1742, 1747, 1748 kapitułę katedralną poznańską z prowizji od zapisu Jana N-go (P. 1269 k. 155, 1290 k. 40, 1293 k. 31). Ową kapitułę kwitował ponownie w r. 1755 w imieniu własnym i syna Kazimierza (P. 1316 k. 70v). Wraz z bratankami po Wawrzyńcu w r. 1758 kwitował Krzyckich, starościców zelgniewskich (P. 1325 k. 19). Żył chyba jeszcze w r. 1764, a zapewne żyła wtedy i jego żona (P. 1338 k. 177v). Nie żył w r. 1784 (G. 111 k. 131). Synowie Kazimierz i Maciej. Z córek, Magdalena Anna, ur. w Bninie 1722.3/VII. r. (LB Bnin). Katarzyna, ur. w Pecnie, ochrzcz. 1723.25/XI. r. (LB Iłowiec). Barbara, zapewne identyczna z Elżbietą Barbarą, ochrzcz. 1725.15/XIO. r. (ib.), już jako wdowa po dwóch mężach, Kazimierzu Rozwadowskim i Antonim Pęczkowskim, i jako spadkobierczyni bezpotomnymi braćmi, Kazimierza i Macieja, cedowała w r. 1791 Felicjanowi Gądeckiemu sumę 25 zł. węg., z sumy 40 zł. węg. po ich ojcu (G. 115 k. 144v).

(a) Kazimierz, syn Macieja i Zdanowskiej, ochrzcz. 1729.3/III. r. (LB Iłówiec), wspomniany w r. 1755 (P. 1316 k. 70v). Może to ten sam Kazimierz zaślubił w Poznaniu u Bernardynów 1756.3/VII. r. Katarzynę Poleską (LC Św. Marcin, Pozn.)? Był ekonomem w Brączewie w p. pozn., umarł tam 1775.20/IV. r. (LM Stobnica). Katarzyna z Poleskich w latach 1776-1782 występowała jako wdowa (P. 1353 k. 466v; 1359 k. 369). Córki Kazimierza i Katarzyny to: Katarzyna, ur. w Poznaniu na Nowych Ogrodach, ochrzcz. 1756.23/XI. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), Anna, niezamężna w r. 1776 (P. 1353 k. 466v), była w r. 1782 żoną "sław." Jakuba Wieczorkiewicza, mieszczanina szamotulskiego (P. 1359 k. 369v). W r. 1791 mowa o Kazimierzu jako o zmarłym bezpotomnie, albo więc było Kazimierzów dwóch, albo córki Kazimierza i Katarzyny już wtedy nie żyły?

(b) Maciej, syn Macieja i Zdanowskiej, zaślubił w maju 1746 r. Annę Załuskowską (LC Kłecko), córkę Wojciecha i Barbary Prązewskiej(?), żyjącą jeszcze w r. 1748 (P. 1292 k. 72). Była bezpotomna (G. 115 k. 137). Zapis wzajemnego dożywocia z r. 1783, spisany między tymi małżonkami (G. 110 k. 15), należy niewątpliwie odnieść do lat znacznie wcześniejszych. Chyba ten sa, Maciej ożenił się 1755.7/I. r. z panną Apolonią Godyńską z Poznania (LC Św. Marcin, Pozn.). Żoną Macieja (chyba trzecią?) była też Magdalena Wyganowska, córka Franciszka i Marianny Chełmickiej, z którą dożywocie wzajemne spisywał w r. 1784 (G. 111 k. 131). Jako dożywotnik zmarłej pierwszej żony Załuskowskiej, uwolnił w r. 1786 spod swego dożywocia sumę 846 złp. z sumy większej, zabezpieczonej przez nią na dobrach Podobojce w p. kcyń., którą ona zapisała była swej bratanicy, Mariannie Załuskowskiej, teraz żonie Piotra Bielawskiego (G. 113 k. 35). Nie żył już Maciej w r. 1791, a owdowiała Magdalena kwitował wtedy Tedeusza Wodeckiego, dziedzica Karsewa, z 504 zł. (G. 115 k. 98). Z Załuskowskiej była córka Jadwiga Teresa, ur. w Ułanowie, ochrzcz. 1748.5/III. r. (LB Kłecko), z pewnością już nieżyjąca w r. 1791, bo wtedy mowa o Macieju jako o bezpotomnie zmałym (G. 115 k. 144v).

c. Rafał, syn Stanisława, wspomniany w r. 1666 (I. Kal. 126 s. 807). Od Stanisława Borzysławskiego kupił w r. 1690 za 1.400 zł. młyn wodny "Nowy" w Dusznikach p. sier. (I. Kal. 146 s. 27). Ożeniony był z Anną Zajączkówną, córką Stanisława i Anny Żeromskiej. Syn ich, którego imienia nie znam, dziedzic części w Dusznikach w p. sier., nie żył już w r. 1754. Był bezpotomny (P. 1311 k. 15v, 1313 k. 192v).

(3) Marcin, syn Mikołaja i Borzysławskiej, wspomniany w testamencie brata Jana z r. 1652, żył jeszcze w r. 1655 (P. 196 k. 52), nie żył już w r. 1666, kiedy synów jego, Stanisława i Marcina, kwitował z 1.000 zł. wyposażenia z majątku rodzicielskiego ich siostra Zofia, żona Samuela Solikowskiego. Żony Marcina a matki tych synów i córki nie znam. Ci synowi byli w r. 1666 nieletni (Marcin miał rok 16-y) i pozostawali pod opieką stryjecznych braci, synów Stanisława N-go. Wydzierżawili wtedy małżonkom Solikowskim część Głaniszewa w p. sier. (I. Kal. 126 s. 807). Z nich Marcin nie żył już w r. 1673 (ib. 133 s. 54), Stanisław zaś w r. 1676, kiedy siostra Zofia, wtedy wdowa już i po drugim mężu, Wojciechu Rogozińskim, aprobowała transfuzję sumy 2.500 złp. zastawionej na części Głaniszewa, danej zamrłym braciom przez Stanisława Głaniszewskiego a scedowanej bratu stryjecznemu, Samuelowi N-mu (P. 1094 k. 170). Obaj synowie Marcina byli bezpotomni.

2) Marcin, syn Wojciecha i Naramowskiej, wspólnie z bratem Mikołajem w r. 1584 pozywał Łukasza Ułanowskiego, zabójcę ich brata Jana (G. 274 k. 550). Bratu Mikołajowi zapisał t. r. 100 zł. długu (I. Kal. 50 s. 727). Części w Marzelewie, przypadające mu w działach z bratem Mikołajem, sprzedał w r. 1587 za 1.000 złp. temuż bratu (P. 1400 k. 59). Oprawił w r. 1593 posag 1.500 zł. żonie swej Zofii Czucharskiej, córce Jana, burgrabiego nakielskiego (N. 219 k. 115). Żył jeszcze w r. 1597 (N. 163 k. 208), nie żył już w r. 1600, kiedy owdowiałej Zofii Andrzej Ruszkowski zapisał dług 2.200 zł. (N. 164 k. 447). Pisał zię "z Marzelewa". Wdowa w r. 1600 kwitowała Mikołaja Komierowskiego z 700 zł. (N. 164 k. 360), a w r. 1609 była już wdową także i po drugim mężu, Wacławie Mietlickim. Bartłomiej, syn Marcina i Czucharskiej, kwitował w r. 1608 Wojciecha Sieklickiego z 200 zł. zapisanych Janowi Czucharskiemu, który ów zapis scedował jemu (N. 167 k. 142). W imieniu matki kwitował w r. 1609 Piotra Czucharskiego ze 170 zł. (ib. k. 382). Mając sobie przez Jana Czucharskiego scedowany zastaw w sumie 1.000 zł. wsi Gleszcze i pustek Słupówko w p. nakiel., uzyskany od małżonków Stanisława Turzyńskiego i Małgorzaty z Bogurskich, wydzierżawił w r. 1610 te dobra na jeden rok temuż Turzyńskiemu (N. 167 k. 626v). Nie wiem, czy to ten sam Bartłomiej był w r. 1643 posesorem części Wiśniewa w p. kon. (I. Kon. 51 k. 125)? Od Stefana Gorskiego brał w zastaw w r. 1650 za 3.500 złp. Janowice Wielkie i Małe w p. kon. (ib. 53 k. 249v). Niewątpliwie ten Bartłomiej, syn Marcina, był świadkiem przy sporządzaniu testamentu przez swego brata stryjecznego Jana, datowanego 1652.19/IV. r., spisywanego rzekomo już po śmierci testatora (P. 196 k. 525; Py. 151 s. 139). Syn tego Bartłomieja, Adam zaprzysięgał w r. 1644 ilość posiadanych koni (ib. 51 k. 382v), zaś w r. 1649 ustanawiał plenipotentów (ib. 53 k. 186v).

2. Łukasz, syn Jana, pozwany w r. 1510 wraz z ojcem i bratem Jerzym przez braci Wrzesińskich. Nazwany "nieosiadłym" (P. 863 k. 330v). Całą ojcowską część dworu w Noskowie zobowiązał się w r. 1514 sprzedać za 10 grz. bratu Jerzemu (G. 25 k. 489v). Kwitował t. r. Jana Paksińskiego (Pakszyńskiego) "Pastwę", dziedzica w Paksinie (dziś Pakszyn) z 5 grz. (ib. k. 515). Wspólnie z niedzielnym bratem Michałem pozwani przez syna i córkę brata Jerzego o ich części ojczyste w Noskowie, nie stanęli, i w r. 1514 winni byli płacić winę (P. 866 k. 48v). Łukasz łan osiadły w Marzelewie w r. 1516 sprzedał wyderkafem za 10 grz. Andrzejowi Zasułtowskiemu (Czassoltowskiemu) (P. 1392 k. 87). Obaj z bratem Michałem owdowiałej bratowej Katarzynie z Pakszyńskich (Paksińskich) w r. 1520 sprzedali wyderkafem za 65 grz. połowę Marzelewa (P. 867 k. 294v). Łukasz na połowie części w Noskowie, należnej z działów z bratem Michałem i bratankiem Wojciechem, oprawił w r. 1520 posag 100 zł. żonie Barbarze Trąmpczyńskiej, córce Marcina (P. 1392 k. 345). Wspólnie z bratem Michałem, wziąż jeszcze z nim niedzielny, części Kołaczkowa w p. gnieźn. w r. 1522 sprzedał wyderkafem za 100 grz. Mikołajowi Malczewskiemu (P. 1392 k. 485v). Nie żył już w r. 1524, a owdowiałej Barbarze zapisał wtedy jej brat, Jakub Trąmpczyński, dziedzic w Milesznej Górce, dług 40 grz. (P. 869 k. 83). Żyła ona jeszcze w r. 1551 (Py. 173 k. 96).

3. Michał, syn Jana, niedzielny z bratem Łukaszem w r. 1514 (P. 866 k. 48v) w Noskowie i Marzelewie (P. 867 k. 294v; 1392 k. 87). Ręczył w r. 1524 Szczytnickim za syna i córkę brata Jerzego, iż będą żyć z nim w pokoju (P. 869 k. 44). Wspólnie z bratankiem Wojciechem części Kołaczkowa w r. 1525 sprzedał wyderkafem za 120 grz. Mikołajowi Mielżyńskiemu (G. 335a k. 96). Na połowie swych części w Noskowie i Kołaczkowie w p. gnieźń., oraz Marzelewie w p. pyzdr. w r. 1526 oprawił 130 grz. posagu żonie Annie Klonowskiej, córce Zachariasza (P. 1393 k. 108v). Skwitowany w r. 1528 przez szwagra, Jana Chłądowskiego z 40 grz posagu siostry Reginy N-ej (P. 871 k. 27). Od bratanka Wojciecha trzymał w r. 1531 dzierżawą jego części w Noskowie (G. 29 k. 185v). Dokonał z tym bratankiem w r. 1534 podziału Noskowa, nabywając od niego jednocześnie wyderkafem za 80 grz. część w Kołaczkowie (G. 30 k. 115). Na połowie swych części w Noskowie i Kołaczkowie jak również w Marzelewie w r. 1534 oprawił 130 grz. posagu drugiej swej żonie Annie Bieganowskiej, córce Marcina (P. 1393 k. 703). Pozywał ok. r. 1539 Jana, Marcina i Tomasza Klonowskich, bratanków pierwszej żony, o 130 grz. jej posagu (G. 263 k. 75v, 76). Skwitowany w r. 1543 przez drugą żonę ze 130 grz. posagu oprawionego na Noskowie, Marzelewie i Kołaczkowie (P. 884 k. 155). Z bratankiem Wojciechem dokonał w r. 1545 wymiany, biorąc od niego część Noskowa, dając zaś w zamian części w Kołaczkowie i Marzelewie oraz dopłatę 54 grz. (P. 1395 k. 191v). Jednocześnie żonie na połowie połowy Noskowa oprawił 130 grz. posagu (P. 1395 k. 192). Dla córek zrodzonych z Bieganowskie, t. j. dla Anny, Katarzyny, Potencji, Zofii i Barbary mianował w r. 1556 opiekunami tę żonę, Piotra Biaganowskiego i Macieja Szczycieńskiego (P. 1396 k. 334v). Nie żył już w r. 1557, a wdowa i ci współopiekunowie zostali wtedy intromitowani do opieki i do dóbr córek zmarłego, więc do Noskowa (G. 36 k. 312v). W r. 1560 Mikołaj Mieleński, również opiekun Zofii i Barbary, córek jeszcze niezamężnych, w imieniu własnym i wymienionych wyżej Bieganowskiego i Szczycińskiego, oraz mężowie trzech starszych córek, Leśniewski, Sławieński i Turzuński, zawierali ugodę o tę opiekę z Wojcieche, N-im, stryjecznym bratem owych sióstr (G. 39 k. 130). Córki Michała dziedziczyły po ojcu części w Noskowie. Anna w latach 1553-1586 była żoną Piotra Leśniowskiego (Leśniewskiego), wdowa w r. 1590, umarła w r. 1620. Katarzyna, w latach 1560-1580 żona Jakuba Sławieńskiego (Sławińskiego), wdowa w latach 1583!-1592, zapewne już nie żyła w r. 1600. Potencja, w latach 1560-1585 żona Wawrzyńca Turzyńskiego, wdowa w latach 1590-1617, nie żyła już w r. 1629. Zofia, w latach 1565-1576 żona Jana Gutowskiego cz. Wyleżyńskiego, nie żyła już w r. 1582 r. Barbara wyszła w r. 1570 za Jakuba Brzeźnickiego (Brzezieńskiego), była w latach 1589-1605 wdową. Zob. tablice 1, 2.

@tablica: Noskowscy h. Rawicz 1

@tablica: Noskowscy h. Rawicz 2

>Noskowscy h. Zaremba, z Noskowa w p. pyzdr. Krzywosąd N., z Noskowa w r. 1402 (Py. 1 k. 42v, 122v), 1404 r. (ib. k. 61v). Piotr, syn Krzywosąda, w r. 1416 (Py. 3 k. 148v). Jakusz z Noskowa w r. 1413 nabył wieś Wławę, dają w zamian Kapalinę (ib. k. 14v). Jakub z Noskowa od Anny z Zawdowic (Zawidowic?) i Hrydaja(?) z Małgowa w r. 1438 kupił za 24 grz. części w Parzynczewie p. pyzdr. (P. 1378 k. 35v II). Od Wawrzyńca ze Stramic w r. 1444 uzyskał cesję bliższości do Łobża i Parzynczewa, którą nabył od Boguszki, córki Jakusza z Parzynczewa (Py. 10 k. 171a). Od Jana z Bodzaporowic kupił w r. 1445 za 60 grz. części w tejże wsi (P. 1379 k. 91). Uzyskał w r. 1447 zapis 70 grz. od Mikołaja z Jaraczewa, jako prokuratora Andrzeja Pogorzelskiego (G. 9. k. 78). Od Andrzeja i Marcina, braci z Wławki, kupił w r. 1449 za 100 zł. węg. połowę wsi Wławka w p. pyzdr. (P. 1380 k. 91) i t. r. od ks. Macieja, Wojciecha, Michała, Piotra, Jana, Grzegorza, braci Wławskich, kupił części tej wsi za 100 zł. węg. (ib. k. 106v). Ta druga transakcja była zapewne tylko dopełnieniem pierwszej. Wyprocesowane na zmarłym Andrzeju z Pogorzeli 11 łanów Jaraczewie sprzedał w r. 1462 za 200 zł. węg. ks. Jakubowi z Jaraczewa (P. 1384 k. 148v). Elżbiecie, zakonnicy owińskiej, wnuczce swej po zmarłym synu Filipie, w r. 1462 zapisał dożywotnio na Noskowie czynsz roczny 4 grz. (ib. k. 122). Wraz z wnukiem Wojciechem został w r. 1471 zwolniony od pozwu przez Mikołaja Uniąckiego (Py. 14 k. 194v). Żył jeszcze w r. 1482 (Kon. 2 k. 186, 187). Wspomniana wyżej córka Elżieta, zakonnica w Owińskach, uzyskała w r. 1479, z tytułu zapisanego sobie czynszu 4 grz. rocznie, intromisję do dóbr Katarzyny żony brata Grzegorza, i jej córki Praksedy (Py. 167 k. 66). Synem Jakuba był Filip z Noskowa, burgrabia pyzdrski w latach 1448-1451, kasztelan biechowski 1451-1453, podwojewodzi pyzdrski 1453 r., sędzia ziemski kaliski w latach 1456-1460 (Gąsior.). Jako pełnomocnik ojca zeznał w r. 1444 bliższość do Parzynczewa i Łobża Wawrzyńcowi ze Stramic (Py. 10 k. 162v). Pozwany w r. 1447 przez Zofię, żonę Wincentego Czurzydły, mającą oprawę na Bielawach, Tworkowie, Złotnikach, Biezdrowsku w p. pozn. (P. 17 k. 9v). Działając w imieniu ojca, t. r. nabył od Czeleja (Czewleja?) i Janusza, braci z Łobża, sumę 40 grz. na Dąbrowie, którą to wieś od nich kupił był (Py. 12 k. 155v). Obok innych przedstawicieli rodu Zarembów godził w r. 1453 spory graniczne między Januszem z Kalinowy, kasztelanem santockim, i Janem Suchorzewskim (G. Kal. 5 k. 5). Ręczył za niego w r. 1453 Andrzej z Bruczkowa, iż będzie żyć w pokoju z Mikołajem Golskim (P. 852 II k. 57). Umarł zapewne przed 1460.3/VIII. r. (Gąsior.). Wdowa po nim, Małgorzata, mająca oprawę na Noskowie, występowała w r. 1467 wraz ze swym teściem, Jakubem N-im i synem, Wojciechem (P.1383 k. 246). Prócz Wojciecha byli jeszcze synowie, Wincenty, wspomniany w r. 1486 (Py. 20 k. 19), i Grzegorz.

1. Wojciech, syn Filipa i Małgorzaty, występował w r. 1466 obok dziada Jakuba (Py. 14 k. 97v). Zobowiązał się w r. 1467 Mikołajowi Cerekwickiemu uiścić jedną grzywnę (Py. 14 k. 106v). Uiścił się w r. 1469 Małgorzacie, wdowie po Mikołaju Uniąckim, z 10 grz. za głowę jej męża (Py. 15 k. 47). Na połowie Noskowa w r. 1469 oprawił 150 grz. posagu żonie Katarzynie (P. 1385 k. 48v). Od brata Grzegorza N-go nabył wyderkafem w r. 1471 za 70 grz. siedem i pół łanów osiadłych w Noskowie (ib. k. 124v), który to wyderkaf zbył w r. 1473 za 70 grz. Stanisławowi Sobockiemu (P. 1383 k. 217). Katarzyna w r. 1471 płaciła trzy grzywny winy Małgorzacie Wławskiej, wdowie po Mikołaju Uniąckim, za niedopuszczenie do intromisji jej do Noskowa z tytułu przezysków (Py. 14 k. 188v, 189). Wojciech w r. 1477 pozywał brata niedzielnego Grzegorza o część spadłą po zgonie ojca w Noskowie, Parzynczewie, Wławie, Kapalicy, Dąbrowie i Łobżu. Żądał przeprowadzenia działów (Py. 167 k. 42v). Katarzynie, żonie Lasoty z Brzostowa, sprzedał wyderkafem w r. 1482 za 100 grz. sześć i pół łanów osiadłych w Noskowie (P. 1386 k. 155v), i t. r. połowę połowy Noskowa z połową połowy folwarków tam i w Parzynczewie sprzedał wyderkafem za 100 grz. Małgorzacie, żonie Jana Głoginińskiego (P. 1386 k. 171v). Od Katarzyny, żony brata Grzegorza, dostał w r. 1482 pusty ogród w Noskowie, w zamian za który dał jej połowę innego pustego ogrodu tamże (Py. 16 k. 91). Od Katarzyny, wdowy po Lasocie z Brzostowa, i od jej synów, Jana i Mikołaja, w r. 1483 uzyskał zobowiązanie sprzedania wyderkafem za 60 grz. części w Parzynczewie (Parzniczewie), Wławce, Łobżu i Kapalicy, które jej synowie nabyli wyderkafem za 100 grz. od Wojciecha Sobockiego (Py. 16 k. 116v). T. r. dobra powyższe sprzedał wyderkafem za 60 grz. Janowi niegdy Głoginińskiemu (P. 1386 k. 175). Wspólnie z braćmi, Wincentym i Grzegorzem, zapisywał w r. 1486 dług 5 zł. węg. Maciejowi Sośnickiemu (Py. 20 k. 19). Skwitowany w r. 1487 przez Macieja, syna Jana Głogińskiego (Głoginińskiego), dziedzica w Noskowie, z jego macierzyzny w tych dobrach (Py. 168 k. 59). Uiścił się w r. 1488 z 9 grz. długu wobec brata Grzegorza (Py. 20 k. 40v). Nie żył już w r. 1491, kiedy syna jego Jana i córkę Katarzynę pozywała Katarzyna Brzostkowska z Zalesia (Py. 168 k. 125v). O tej córce nic już więcej nie wiem, ale była też i inna, Dorota, w r. 1499 żona mieszczanina kaliskiego, Macieja Erazma (Py. 169 k. 106), potem tamtejszego burmistrza, żyjąca jeszcze w r. 1510 (P. 863 k. 273; Kal. 5 k. 63, 138, 275).

Jan "Turek", syn Wojciecha, nieletni, działał w asystencji stryja rodzonego Grzegorza N-go, wujów, Macieja Jaraczewskiego, burgrabiego pyzdrskiego, Jana Głogińskiego i Jana Karlińskiego. Sprzedał wyderkafem w r. 1492 za 112 grz. sześć osiadłych łanów i Karczmę w Noskowie Marcinowi Gorskiemu. Za tę sumę Jan wykupił Katarzynę Lasocką (wdowę po Janie z Brzostkowa) i stryja Grzegorza ze 100 grz. czynszu (P. 1387 k. 165; Py. 168 k. 142, 142v). W imieniu Doroty N-ej (siostry) pozywał w r. 1499 Jana Rozdrażewskiego o to, iż jeszcze za życia zmarłego Wojciecha N-go, ojca, najechał zbrojnie jego części w Noskowie (Py. 169 k. 90v). Pozwany w r. 1503 przez Jana Rozdrażewskiego (ib. k. 169). Kwitował w r. 1528 z dwóch kop groszy Macieja N-go z Goliny (P.871 k. 190). Całe swe połowy w Noskowie, Parzynczewie, Wławkach oraz trzy łany puste w Kapalicy, dobra pochodzące ze spadku po stryju Grzegorzu a trzymane obecnie wyderkafem przez Macieja N-go, sprzedał w r. 1533 za 200 grz. Mikołajowi, synowi tego Macieja (P. 1393 k. 559v). Chyba żył jeszcze w r. 1543 (P. 1395 k. 9v).

2. Grzegorz, syn Filipa i Małgorzaty, uzyskał w r. 1469 od Katarzyny, wdowy po Iwanie z Siedlemina, i od jej syna Janusza zobowiązanie uiszczenia 100 grz. (Py. 14 k. 171v). Zabezpieczył w r. 1470 posag 100 grz. żonie Katarzynie Siedlemińskiej z Siedlemina (P. 1385 k. 67v). Janusza z Siedlemina skwitował w r. 1471 z 50 grz. na poczet sumy 100 grz. jej posagu (Py. 15 k. 91v). Bratu swemu Wojciechowi t. r. sprzedał wyderkafem za 70 grz. siedem i pół łanów osiadłych w Noskowie (P. 1385 k. 124v). Usiłował w r. 1472 uzyskać intromisję do dóbr w Siedleminie należących do Katarzyny, wdowy po grzegorzu Siedlemińskim, ale ona do tego nie dopuściła (Py. 14 k. 251v). Od Stanisława Sobockiego w r. 1475 za 500 grz. kupił połowy wsi Noskowo i Wławka oraz części wsi Łobez i Kapalica (P. 1386 k. 40). Połowy Noskowa, Małych Wławek, części Parzynczewa i Łobza w r. 1478 sprzedał za 700 grz. Elżbiecie, żonie Jana Rozdrażewskiego (P. 1386 k. 95). Najwidoczniej w r. 1482 mniemano, że Grzegorz już nie żył, bowiem Katarzyna Siedlemińska występowała wówczas jako wdowa dokonując wymiany ogrodów w Noskowie ze swym szwagrem Wojciechem N-im (Py. 16 k. 91). Już jednak w r. 1486 mamy pokwitowanie dane przez Jana Rozdrażewskiego braciom Wojciechowi Grzegorzowi N-im oraz Katarzynie, żonie Grzegorza (Py. 168 k. 29v). Ręczył Grzegorz w r. 1487 za swoją żonę Janowi Głogińskiemu, iż skasuje ona swą oprawę na połowie Noskowa (Py. 168 k. 39). Kwitował w r. 1488 brata Wojciecha z 9 grz. długu (Py. 20 k. 40v), a w r. 1489 Jakuba Siedlemińskiego ze 100 grz. stanowiących dług zmarłej Katarzyny, żony zmarłego Iwana Siedlemińskiego, oraz Janusza, syna Iwana (Py. 168 k. 72). Jego drugą żoną była Apolonia, której w r. 1492 zapisał 10 grz. długu Marcin Górski (Py. 15 k. 307). Żył jeszcze grzegorz w r. 1502 (Kośc. 23 k. 67). Córka jego, zrodzona z Katarzyny, Prakseda, w r. 1479 jeszcze nieletnia, kupiła wtedy od Jana i Elżbiety małżonków Rozdrażewskich z Gogolewa za 700 grz. połowy Noskowa i Parzynczewa, część wsi Łobez, połowę Małej Wławki i trzy zastawne łany w Kapalicy (P. 1386 k. 112v; Py. 167 k. 63). Żyła jeszcze w r. 1482. Zob. tablicę 1.

@tablica: Noskowscy h. Zaremba 1

Nie wiem, czy Jana N-go, syna Wojciecha, można identyfikować z Janem "Turkiem" N-im? Ten Jan w r. 1543 (lub raczej przed tą datą) połowę Noskowa w p. pyzdr. sprzedał Mikołajowi N-mu, synowi Macieja (P. 1395 k. 9v).

>Noskowscy z Noskowa w p. gnieźn. Nie wiem jednak, czy umieszczonych tutaj możnaby zaliczyć do N-ch h. Rawicz, czy N-ch h. Dębno, czy wreszcie byli jeszcze innego herbu.

Elżbieta (Halszka), wdowa po Świąszku z Noskowa, miała w latach 1444-1447 terminy przeciwko Szymonowi z Gołutowa (Py. 10 k. 95, 112, 12 k. 7v), który w r. 1448 zobowiązał się uiścić jej 3 grz. (Py. 12 k. 199, 224). Szkopuł tylko w tym, że Świąszek z Noskowa w latach 1419-1427 występował i w aktach gnieźnieńskich (G. 2 k. 67, 67v, 3 k. 255v), mógłby więc pochodzić i z Noskowa w p. gnieźn. i nie być Zarembą. Elżbieta, żona Świętosława z Noskowa, miała w r. 1459 termin z Janem i Wincentym z Grzybowa (G. 7 k. 189v).

Mikołaj z Noskowa miał w r. 1444 sprawę z Andrzejem Pogorzelskim (Py. 10 k. 191). Zastawił w r. 1450 łan w Noskowie synom swym, Michałowi, Piotrowi i Marcinowi, braciom niedzielnym, którzy t. r. uiścili mu się za ów łan (G. 6 k. 159). Mikołaj t. r.(?) umarł, a żonie jego Krzesławie jej pasierbowie, Michał i Piotr złożyli 50 grz. (ib. k. 110v). Byłaby więc ta Krzesława drugą żoną Mikołaja. Z synów, o Piotrze wiem jeszcze tylko to, że w r. 1456 uzyskał zapis 10 grz. od Piotra niegdy z Zagórzyna, obecnie z Ciemirowa (Py. 11 k. 152v).

Michał, syn Mikołaja i jego pierwszej nieznanej mi żony, był dziedzicem w Noskowie i Zberkach w p. pyzdr., nie żył już w r. 1452 (G. 7 k. 167v). Z żony, której nie znam, miał syna Mikołaja.

Mikołaj, syn Michała, stawał w r. 1443 za Ozjasza Strączka z Grabieniec pozwanego przez Mikołaja Mączkę z Wierzenicy (P. 14 k. 229). Uzyskał w r. 1452 termin przeciwko Mikołajowi, synowi Piotra z Węgrów (G. 7 k. 167v). Połowę osiadłego łana w Zberkach w r. 1478 zastawił wyderkafem za 10 grz. Mikołajowi Siernickiemu (Py. 16 k. 19). Wzywany w r. 1482 do uiszczenia 80 grz. przez Jana z Węgrów (G. 11 k. 89). Od braci swej żony, Jakuba Tristrama, Mikołaja i Jana Kozielskich, dziedziców w Chrościnku, uzyskał w r. 1487 zapis 80 grz. (G. 22 k. 99). Od Andrzeja Gowarzewskiego nabył wyderkafem w r. 1491 za 10 grz. łan osiadły w Gowarzewie w p. pozn. (P. 1387 k. 141v). Od szwagrów, Jakuba Tristrama i Jana, uzyskał w r. 1494 zapis długu 11 grz. (G. 23 k. 9v), a w latach 1497 i 1498 wzywał ich do uiszczenia 30 grz. (G. 17 k. 1v, 66). Wiatrak w Noskowie p. gnieźn. sprzedał wyderkafem w r. 1497 za 12 grz. ks. Tomaszowi, plebanowi w Marzeninie, i Janowi, braciom, dziedzicom w Noskowie (P. 1383 k. 153), o których pod N-imi h. Rawicz. Szwagrowie, Jakub Tristram i Jan, mieli mu w r. 1499 płacić winę 3 grz., bowiem nie uiścili się z 13 grz. (G. 24 k. 50v), o którą to sumę pozywał ich Mikołaj w r. 1500 (ib. k. 79v). Żona jego Barbara, niedzielna w Rusku ze swymi siostrami, kwitowała w r. 1502 swego brata Jakuba Tristrama Kozielskiego z dóbr Rodzicielskich Chrościnka i Laskowa (G. 24 k. 169, 171). Mikołaj nabył w r. 1503 od Jana i Mikołaja, braci z Miedźwiadu, za 40 grz. cztery i pół grzywny czynszu wyderkafowego na częściach Miedźwiadu, Kołdrąbia i Rzymu w p. gnieźn. (P. 1389 k. 245v). T. r. występował jako wuj Barbary, żony Mikołaja Noteskiego (G. 24 k. 223). Nie żył już w r. 1507, kiedy założone zostało vadium między owdowiałą Barbarą a Janem N-im (G. 25 k. 297). Barbara, pani wienna w Noskowie, żyła jeszcze ok. r. 1513 (G. 259 k. 180v). Zrodzeni z niej synowie: Jan, Maciej, Michał i Andrzej. Z córek, Małgorzata, w latach 1508-1511 żona Mikołaja Chwalęckiego z Białężyc. Jadwiga, 1-o v. w latach 1508-1528 żona Jana Myślęckiego, 2-o v. w latach r. 1518 za Piotrem Wroczyńskim, 3-o v. w r. 1528 (może już 1522?) za Piotrem Boińskim. Dorota, w latach 1521-1534 żona Wojciecha Siekierzeckiego. Spośród synów Michał, wspomniany w r. 1511 (G. 19 k. 188), współdziedzic w Noskowie (G. 259 k. 180v) jako stryj asystował w r. 1545 Magdalenie zamężnej Ułanowskiej przy donacji części Noskowa na rzecz męża (G. 335 k. 314). Andrzej, wspomniany w r. 1511 jako niedzielny z braćmi współdziedzic w Noskowie (G. 19 k. 188, 259 k. 180), żył jeszcze w r. 1519 (P. 1392 k. 319v).

1. Jan "Gałka", syn Mikołaja i Kozielskiej, stawiał poręczycieli szwagrowi Janowi Myślęckiemu względem uiszczenia 20 grz. posagu za siostrą Jadwigą i Myślęcki w r. 1508 wezwał ich do uiszczenia 10 grz. (G. 19 k. 22, 57). T. r. miał też płacić winę innemu szwagrowi Mikołajowi Chwalęckiemu, bo mu nie uiścił 30 grz. posagu za siostrą Małgorzatą (G. 24 k. 347v). Temu Chwalęckiemu owe 30 grz. posagu zapisał w r. 1511 jako dług (P. 865 k. 109v). Wraz z bratem Andrzejem pozywali o gwałty i rany Łukasza N-go, syna Jana (zob. N-cy h. Rawicz), który nie stanął i miał w r. 1512 płacić winę (G. 26 k. 29v). Żona jego Małgorzata Studzieńska, córka Marcina, była w r. 1516 pozwana przez Annę Studzieńską, żonę Piotra Przesieckiego, o wygnanie z części Studzieńca w p. pozn., odziedziczonej po bracie Wojciechu Studzieńskim (P. 866 k. 336v). Jan w r. 1518 łan w Noskowie sprzedał wyderkafem za 10 grz. szwagrowi Piotrowi Wroczyńskiemu w posagu za siostrą Jadwigą (G. 335a k. 46), zaś siostrze tej jednocześnie sprzedał wyderkafem za 5 grz. posesję połowy łana tamże (ib.). Od żony dostał w r. 1519 całą jej część w Studzieńcu i jednocześnie na połowie części Noskowa, należnej sobie z działu z braćmi, jak też na połowie części Studzieńca oprawił jej 200 grz. posagu (P. 1392 k. 319v). Część w Studzieńcu sprzedał w r. 1527 za 400 grz. Mikołajowi Gorzewskiemu (P. 1393 k. 159v) i jednocześnie od Mikołaja i Wawrzyńca Kębłowskich za 300 grz. kupił połowę wsi Ostrów w p. gnieżn. (ib. k. 160). Zaraz też na połowie wsi Zberki w p. pyzdr. i tego Ostrowa oprawił 200 grz. posagu żonie Studzieńskiej (ib.). Żył jeszcze w r. 1539 (P. 1394 k. 291v), nie żył już w r. 1540 (G. 32 k. 257v). Z córek, Anna, dziedziczka w Zberkach, w latach 1537-1570 żona Jana Konarskiego z Chomiąży, nie żyła już w r. 1576. Agnieszka, dziedziczka w Zberkach (Py. 25 k. 526; G. 335a k. 342), 1-o v. w latach 1539-1563 żona Wojciecha Budzisławskiego, wdowa w latach 1574-1585, 2-o v. żona Wojciecha Tupadlskiego, sędziego ziemskiego inowrocławskiego, wdowa w r. 1591, nie żyła już w r. 1600. Obie one swe ojczyste części w Noskowie sprzedały w r. 1542 za 200 grz. Zygmuntowi Ułanowskiemu (G. 335a k. 261v). Katarzyna, córka Jana, była w r. 1545 cysterką w Owińskach.

2. Maciej, syn Mikołaja i Kozielskiej, burgrabia ziemski kaliski w latach 1509-1513 (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8, 9, 18). Od Macieja Strzedzewskiego w r. 1511 nabył wyderkafem za 10 grz. łan osiadły w Szkudli p. kal. (ib. k. 10). Mąż w r. 1513 Doroty Golińskiej (Py. 24 k. 135v). Od Anny Pruskiej, wdowy po Janie Topolskim, t. r. nabył wyderkafem za 300 grz. części Prus Zakrzewskich (Prusy Zakrzewo) w p. pyzdr. oraz całe wsie Siedliska i Grochowiska w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 18). Dorota Golińska od Gertrudy, żony Jana Kromolickiego "Brozynki" kupiła wiecznością w r. 1514 za 30 grz. części w Prusach Zakrzewie p. pyzdr. (Py. 23 k. 17). Oboje małżonkowie pozywali w r. 1521 braci, Marcina i Piotra Koźmińskich (Py. 24 k. 345), a termin przeciwko nim uzyskali również i w r. 1524 (Py. 28 k. 124v). Maciej od Zofii, żony Wojciecha Tarchalskiego, w r. 1524 kupił za 200 grz. części w Prusach graniczące z Golina (I. i D. Z. Kal. 2 k. 90v). T. r. części w Prusach Zakrzewskich kupił za 200 grz. od Katarzyny Topolskiej, żony Tomasza Wysockiego (ib. k. 98v). Łan osiadły w Noskowie w r. 1526 wydzierżawił na trzy lata za 3 grz. Agnieszce Jastrzębskiej (Py. 25 k. 225) i t. r. łan ów sprzedał jej wyderkafem za 17 złp. (Py. 23 k. 64v). Oboje z żoną mieli w r. 1527 z braćmi, Piotrem i Marcinem Koźmińskim sprawę graniczną o kopce pomiędzy Prusami Zakrzewskimi a wsią tych braci, Galewem (Py. 25 k. 272). Od Stanisława Biegańskiego kupił w r. 1527 za 60 grz. pewne łąki i część lasu we wsi Łobez (P. 1393 k. 156). Skwitowany w r. 1528 z dwóch kop groszy przez Jana N-go "Turka" (P. 871 k. 190). Trzymał od tego Jana wyderkafem w r. 1533 połowy w Noskowie, Parzynczewie, Wławie i trzy puste łany w Kapalicy p. pyzdr. (P. 1393 k. 559). Dziedzic(!) w Parzynczewie, trzy i pół łany puste oraz dąbrowę w tej wsi w r. 1534 sprzedał wyderkafem za 122 grz. i 20 zł. Marcinowi Raszewskiemu (ib. k. 701v). Zawierał w r. 1535 pod zakładem 100 grz. ugodę z braćmi Konarskimi, ks. Stanisławem, kanonikiem krakowskim, i Piotrem, o granice Wławy, wsi tych Konarskich, i swojej Wławki (Py. 171 k. 269). Na Noskowie w r. 1540 sprzedał wyderkafem roczny czynsz 2 grz. za 30 grz. ks. Jakubowi Głoskowskiemu, altaryście w Dolsku (P. 1394 k. 398). Synowi Janowi w r. 1544 dał mające mu przypaść w dziale z braćmi czwarte części w Noskowie, Golinie, Parzyczewie oraz w pustkach Wławie i Kapalicy w p. pyzdr., Zakrzewie Pruskim, pustkach Siedliskach Zakrzewskich, Grochowie Zakrzewskim w p. kal. (P. 1395 k. 102). Nie żył już w r. 1550 (P. 1395 k. 545). Synowie: Jakub, Jan, Piotr i Mikołaj. Z córek, Zofia, w r. 1530 żona Bernarda Dobrzyckiego, wdowa w latach 1557-1564. Prakseda, w latach 1530-1562 żona Szymona Poniatowskiego cz. Miedzianowskiego, nieżyjącego już w r. 1580. Anna, w r. 1531 żona Wojciecha Osieckiego, nie żyła już w r. 1553. Małgorzata, w latach 1540-1562 żona Wawrzyńca Gieszkowskiego, burgrabiego, potem łowczego kaliskiego, wdowa w latach 1592-1596. Magdalena, niezamężna w r. 1540(?) (G. 32 k. 257v), w latach 1545-1579 żona Zygmunta Ułanowskiego, wdowa w r. 1592, nie żyła już w r. 1600. Urszula wyszła w r. 1552 za Jana Swinarskiego "Główkę", żyjącego jeszcze w r. 1584, wdowa w latach 1600-1608. Ta Urszula sprzedała w r. 1553 części w Noskowie za 600 złp. Zygmuntowi Ułanowskiemu, szwagrowi swemu (P. 1396 k. 131).

1) Jakub, syn Macieja i Golińskiej, występował w r. 1542 (P. 881 k. 275v). Pozywał Marcina i Wojciecha, braci Pruskich, o wygnanie go z Prus Zakrzewa, a ponieważ nie stanęli, mieli w r. 1545(?) płacić winę (I. i D. Z. Kal. 7 k. 138). Z przeprowadzonych w r. 1546 działów braterskich wziął wspólnie z bratem Mikołajem Golinę w p. pyzdr. (z wyłączeniem óśmiu kmieci i dwóch karczem), Prusy Zakrzewskie oraz pustki Siedliska i Grochowiska w p. kal. (P. 1395 k. 246v). Pozywał Stanisława, Tomasza, Walentego i Marcina Pruskich, dziedziców w Prusach Pośrednich, o wycięcie 350 dębów, 80 lip, 50 buków, 40 jesionów i o wywiezienie 30 wozów sosen (I. i D. Z. Kal. 7 k. 309). Zabił w r. 1547 Jerzego Stęgowskiego (Py. 172 k. 382v), a wskutek ugody z ojcem i synami jego, zapisał im w r. 1548 sumę 95 grz. (Py. 172 k. 435v). Wspólnie z bratem Mikołajem zawierał z rodzeństwem Siedlemińskimi w r. 1549 umowę o granice między Siedleminem i Goliną (P. 888 k. 250v). Wraz z tym bratem nabył w r. 1550 od Marcina i Wojciecha braci Pruskich "Gardoszów" pewne części w Prusach Zakrzewie, dając im w zamian inne części tejże wsi (I. i D. Z. Kal. 6 k. 434). Takiej samej zamiany obaj dokonali równocześnie ze Stanisławem Pruskim biorąc odeń część Prus Zakrzewa i 9 składów w Prusach Pośrednich w zamian za inne części tamże (ib. k. 434v). Skwitowany w r. 1555(?) z kar za popełnione gwałty, przez Marcina i Wojciecha Pruskich "Gardoszów" oraz Stanisława Pruskiego (ib. 7 k. 589). Przeprowadzał w r. 1557 z bratem Mikołajem działy ich dóbr ojczystych w Golinie, Prusach Zakrzewie, Siedliskach i Grochowiskach (I. Kal. 22 k. 349). Żona Jakuba, Zofia Chojeńska, córka Benedykta, wdowa 1-o v. po Franciszku Goreckim, od Agnieszki Goreckiej, żony Jana Cieszyńskiego mieszczanina z Osieczny, nabyła w r. 1558 wyderkafem część wsi Górka w p. pyzdr., jak również uzyskała od niej cesję praw do spadku w Górce po jej bratanku Franciszku Goreckim (P. 1396 k. 658, 658v). Oboje małżonkowie t. r. spisywali wzajemne dożywocie (ib. k. 671). Zofia od Anny Goreckiej, wdowy po Łukaszu Krzyżankowskim, 2-o v. żony Ambrożego Gizińskiego, dostała w r. 1565 część Wyganowa w p. pyzdr., odziedziczoną po jej bratanku Stanisławie Goreckim (P. 1397 k. 427a v). Jakub od bratanka Piotra N-go uzyskał w r. 1570 zapis 100 złp. długu (P. 917 k. 366v). Nie żył już w r. 1571, a owdowiała Zofia Chojeńska wraz z siostrą Agnieszką, żoną Jerzego Kluczewskiego, części w Wyganowie odziedziczone przez nie po siostrze, pannie Annie, sprzedały w r. 1571 za 1.400 zł. siostrze rodzonej, Katarzynie Chojeńskiej, wdowie po Marcinie Kadzyńskim (P. 1398 k. 217v). Tej siostrze Zofia dała wtedy także i swoją część Wyganowa (ib. k. 223v). Jako opiekunka nieletniego syna, Jana, sumę 700 złp. zapisaną mężowi w r. 1563 przez już zmarłą jadwigę z Chojna Łuczyńską, wdowę po Stanisławie Wolskim, kasztelanie sochaczewskim, scedowała w r. 1572 Janowi Tomickiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (P. 920 k. 114v). Kwitowała w r. 1574 z 1.000 złp. Andrzeja z Górki, kasztelana międzyrzeckiego (P. 923 k. 102). Zapisała w r. 1576 dług 200 zł. Katarzynie Suchorzewskiej, wdowie po Bartłomieju Chwalibowskim (I. Kal. 44 s. 352). Była już 3-o v. żoną Prokopa Wrzesieńskiego, kiedy w r. 1579, jako opiekuna syna Jana, kwitowała wojewodę poznańskiego Górkę (P. 933 k. 585). Części Goliny i Prus zastawiła Franciszkowi "Gosławowi" Nadarzyckiemu i w r. 1581 z 2.000 zł. tego zastawu skwitowała go (P. 936 k. 106v, 107). Oboje z synem zapisali w r. 1582 dług 1.000 zł. Stanisławowi Bielawskiemu (Py. 119 k. 237). Wdowa i po trzecim mężu w r. 1582 (P. 939 k. 74v). Uzyskała w r. 1589 od Jana Gwiazdowskiego cz. Lutyńskiego cesję sumy 150 złp., którą Jan N. zapisał był zmarłemu Michałowi Gwiazdowskiemu (P. 952 k. 805). Dożywocie swe na częściach Goliny i Prusów cz. Zakrzewka oraz ruchomości po mężu i synu Janie cedowała w r. 1596 Stanisławowi N-mu, synowi Mikołaja (I. Kal. 63 k. 113v). Żyła może jeszcze i w r. 1604 (Kośc. 284 k. 192v).

Jan, syn Jakuba i Chojeńskiej, jak było wyżej, nieletni w latach 1563-1579, zapisał w r. 1582 20 zł. długu Wojciechowi Reklewskiemu (Py. 119 k. 160v), sam zaś uzyskał t. r. zapis 1.100 zł. długu od stryjecznego brata Jakuba, syna Jana (P. 938 k. 39v). Do dóbr jego i jego matki, tj. do Goliny, uzyskał w r. 1589 intromisję Ambroży Pruszak Bieniewski (P. 951 k. 230v). Długoletnie użytkowanie Prus (Prusów) cz. Zakrzewka, kmiecia osiadłego w Golinie, pustej roli, łąki i wiatraka w tej wsi dał w r. 1592 swej matce (P. 1400 k. 837), jednocześnie zaś przyszłej swej żonie, Zofii Słupskiej, córce Kaspra, oprawił na połowie części Goliny i Prusów cz. Zakrzewka posag 1.700 zł. węg. (ib. k. 838). Nie żył już w r. 1593, a Zofia była już wtedy 2-o v. żoną Wacława Żychlińskiego, któremu jej ojciec zapisał 1.000 złp. jako ulepszenie posagu danego za nią (Ws. 12 k. 236). Będąc już wdową również i po tym drugim mężu, kwitowała w r. 1596 Stanisława N-go z 400 złp. (Kośc. 276 k. 265v).

2) Jan, syn Macieja i Golińskiej, od ojca, jak już było wyżej, dostał w r. 1544 czwarte części w Noskowie, Golinie, Parzyczewie oraz w pustkach Wława i Kapalica w p. pyzdr., Zakrzewo cz. Zakrzewo Pruskie oraz pustki Zakrzewskie, Siedliska i Grochowo Zakrzewskie w p. kal. (P. 1395 k. 102), ale z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1546 wziął wspólnie z bratem Piotrem całe Noskowo, części Parzyczewa, pustkę Wławkę, części Pustek Kapalicy i Łobza, wreszcie óśmiu kmieci osiadłych i dwie karczmy z rolami kmiecymi w Golinie (P. 1395 k. 246v). Umarł między r. 1554 a 1570 (P. 917 k. 366v; Py. 174 k. 610). Z nieznanej mi żony (Herburtowskiej?) synowie, Piotr i Jakub.

(1) Piotr, syn Jana, dziedzic w Noskowie i Golinie, zapisał w r. 1570 stryjowi Jakubowi dług 100 zł. (P. 917 k. 366v). Przeprowadził w r. 1572 działy z młodszym bratem Jakubem, z których wziął części w Noskowie i Golinie oraz w pustkach Kapalicy, Wławce i Parzynczewie (Py. 110 k. 152). Żonie swej, Dorocie Tarnowskiej, córce Macieja, w r. 1572 zobowiązał się oprawić 1.300 zł. posagu na połowie części powyższych dóbr (ib. k. 154). Kmieci dwóch w Golinie w r. 1575 zobowiązał się rezygnować stryjence Zofii, wdowie po Janie N-im (P. 938 k. 46v). Nie żył już w r. 1576, kiedy wdowa szła 2-o v. za Jana Czackiego z Rogowa (Py. 176 k. 108).

(2) Jakub, syn Jana, z działów dokonanych ze starszym bratem Piotrem uzyskał w r. 1572 wsie Herbułtów (Herburtów) i Nieducha (Meducha) w p. halickim z dopłatą 800 zł. (Py. 110 k. 152). Jako spadkobierca brata Piotra, skwitowany w r. 1582 przez stryjenkę Zofię Jakubową N-ą z zobowiązania danego jej w r. 1575 przez Piotra N-go (P. 938 k. 46v). W tym samym charakterze aprobował t. r. zapisy uzyskane na dobrach zmarłego brata przez Ambrożego Pruszaka Bieniewskiego (I. Kal. 48 s. 367). T. r. uzyskał zapis 1.100 zł. długu od stryjecznego brata Jana, syna Jakuba (P. 938 k. 39v). Skwitowany w r. 1596 przez stryjenkę Zofię, 2-o v. Wrzesińską (I. Kal. 63 k. 115v). Części Goliny i Prusów cz. Zakrzewka, odziedziczone po stryjecznym bracie Janie, synu Jakuba, sprzedał Marcinowi Jutroskiemu i nie żył już w r. 1609 (P. 1406 k. 523v)

3) Piotr "Starszy" (Senior), syn Macieja i Golińskiej, z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1546 wziął wspólnie z bratem Janem całe Noskowo, części Parzyczewa, całą pustą wieś Wławka oraz części pustek Kapalica i osiadłej wsi Łobez, wreszcie óśmiu kmieci z rolami i dwie karczmy z rolami kmiecymi w Golinie (P. 1395 k. 244). Na połowach swych części w tych dobrach, należnych z przyszłych działów z bratem Janem, w r. 1546 oprawił 500 zł. posagu żonie Annie Strzeleckiej (P. 1395 k. 256v). Skwitowała ona w r. 1551 z dóbr rodzicielskich brata swego, Marcina Strzeleckiego (P. 891 k. 60v). Drugą żoną Piotra była Małgorzata Bielejewska, córka Leonarda, która w r. 1561 skwitowała brata Zygmunta Bielejewskiego z dóbr rodzicielskich, mąż zaś zobowiązał się oprawić jej 800 złp. posagu na połowie części Noskowa, Goliny, pustek Parzynczewa, Kapalicy i Wławki (P. 903 k. 293), czego dopełnił t. r. (P. 1397 k. 30). Zygmuntowi Bielejewskiemu, szwagrowi, dał w r. 1563 zobowiązanie stawienia swego syna Jakuba i córek, Doroty, Zofii i Jadwigi, zrodzonych ze zmarłej Anny Strzeleckiej, siostry zmarłego Marcina Strzeleckiego, celem skwitowania go (Kośc. 240 II k. 174v). Dzieciom zrodzonym ze Strzeleckiej, jak również Zofii Strzeleckiej, siostrze tego Marcina, a żonie Łukasza Potarzyckiego, po Marcinie przypadły części w Strzelcach Wielkich i małych (Kośc. 245 k. 113), w związku z czym byli pozywani w r. 1567 przez wdowę po Marcinie, Annę Radomicką o zakład 120 grz. (Kośc. 246 k. 138). Piotr swe połowy w Parzynczewie i w pustce Wławka oraz dwóch kmieci osiadłych na połowie łana w Golinie sprzedał w r. 1574 za 2.000 złp. Wojciechowi Parzynczewskiemu (P. 1398 k. 413v). Trzeciej swej żonie, Zofii Karchowskiej cz. Bylęckiej, córce Marcina, w r. 1574 oprawił 700 zł. posagu na wsiach Noskowo i Golina oraz na pustkach Parzyczewo i Kapalica (P. 1398 k. 457v). Córkom zrodzonym z Bielejewskiej, Annie, małgorzacie i Urszuli zapisał w r. 1575 po 500 zł. każdej, zaś córce z Bylęckiej, barbarze 600 zł. Żonie zaś Zofii Bylęckiej 1.400 złp. (Kośc. 255 k. 350). Piotr "Starszy", zwany tak niewątpliwie celem odróżnienia od bratanka Piotra, syna Jana, umarł w r. 1576 (I. Kal. 44 s. 201; Py. 113 k. 96). Zofia Karchowska cz. Bylęcka, 2-o v. żona Bartłomieja Jączyńskiego, zapisywała w r. 1582 swej córce Barbarze N-ej dług 300 zł. (P. 939 k. 134v). Miał Piotr z pierwszego małżeństwa syna Jakuba, o którym niżej, oraz córki. Z nich, Dorota, niezamężna w latach 1563-1567 w latach 1568-1591 żona Macieja Jutroskiego. Zofia, niezamężna w latach 1563-1567, potem w latach 1570-1592 żona Łukasza Dzierżanowskiego, wdowa w latach 1602-1604. Jadwiga, niezamężna w latach 1563-1570 (P. 139 k. 152), w latach 1576-1582 żona Wojciecha Kowalewskiego nie żyła już w r. 1596. Dorota część ojczystą w Wielkich i Małych Strzelcach w r. 1568 sprzedała wyderkafem za 400 zł. stryjowi Piotrowi N-mu (P. 1397 k. 734v). Tego Piotra zidentyfikować nie umiem. Dorota i Zofia swą połowę w Wielkich Strzelcach i czwartą część w Małych Strzelcach sprzedały w r. 1570 za 8.000 złp. Stanisławowi radzewskiemu (P. 1398 k. 152). Z drugiej żony syn Jan, o którym niżej. Córka: Anna, Małgorzata i Urszula. Anna, wspomniana w r. 1574 (P. 1398 k. 509v), wyszła w r. 1589 za Wacława Bartochowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1602, wdowa w latach 1608-1613. małgorzata, wspomniana 1574 r. (ib.)., umarła panną między r. 1586 a 1589 (P. 947 k. 214, 951 k. 239v). Urszula niezamężna w latach 1574-1589 (P. 951 k. 239v, 1398 k. 509v), żona 1-o v. w latach 1592-1599 Pawła Bartochowskiego, wdowa w r. 1602, 2-o v. w r. 1609 za Andrzejem Cieńskim. Tym trzem siostrom szwagier ich Wojciech Kowalski zobowiązał się w r. 1581 płacić po 33 zł. rocznie, do chwili wyjścia zamąż (Kośc. 261 k. 233). Z trzeciej żony córka Barbara wspomniana w latach 1575-1582.

(1) Jakub, syn Piotra i Strzeleckiej, wspomniany w r. 1563, swe części po matce w Wielkich i Małych Strzelcach w r. 1575 sprzedał za 8.000 złp. Stanisławowi Radzewskiemu (P. 1398 k. 607). Sumę 1.000 złp., należną ojcu od zięcia Mikołaja Dzierżanowskiego, cedował w r. 1576 swym szwagrom Jutroskiemu i Kowalewskiemu (Py. 113 k. 96). Tym dwóm swoim szwagrom w r. 1577 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 1.677 zł. części Noskowa, Goliny, parzyczewa, pustek Kapalicy i Wławki (P. 1398 k. 781). Wraz z siostrami, Dzierżanowską i Kowalewską, skwitowany w r. 1582 przez kolegium wikariuszy katedry poznańskiej z 70 zł. węg., zapisanych przez ich przodka Jana N-go, dziedzica w Strzelczu (P. 938 k. 57). Dla sióstr swych, Anna, Małgorzatz i Urszuli w r. 1585 ustanowił opiekunem wuja ich, Zygmunta Bielejewskiego, i dał zobowiązanie, iż z tytułu spadku po zmarłym bracie Janie będzie płacić im aż do zamęścia po 11 zł. pensji rocznej dla każdej (P. 945 k. 147). T. r. celem wyposażenia tych sióstr, każdej sumą 500 zł. z tytułu dóbr po ojcu i barcie Janie, powierzył Zygmuntowi Bielejewskiemu swoją część w Noskowie, Golinie, Wławce i Kapalicy (ib. k. 505v). Pozywała go w r. 1589 siostra Anna zamężna bartochowska (Py. 152 k. 259v) i t. r. do jego dóbr w Noskowie, mocą dekretu, uzyskała intromisję (P. 952 k. 407). Współspadkobierca w r. 1596 stryjecznego brata Jana N-go, syna Jakuba (I. Kal. 63 k. 115v). Dobra odziedziczone po nim w Golinie i Zakrzewku Prusach sprzedał w r. 1609 za 10.000 zł. węg. siostrzeńcowi Janowi Jutroskiemu i Annie Wielżyńskiej, drugiej żonie szwagra, Wojciecha Kowalewskiego (R. Kal. 1 k. 484). Umarł t. r. (ib. k. 435), nie pozostawiając potomstwa.

(2) Jan, syn Piotra i Bielejewskiej, współspadkobierca Łukasza Jezierskiego w dobrach Jeziora, Wielgie, Winna i w pustce Kaleje w p. pyzdr., które to dobra wuj jego, Zygmunt Bielejewski w imieniu własnym i innych spadkobierców Jezierskiego sprzedał w r. 1574 za 2.000 zł. Jerzemu Turewskiemu (P. 1398 k. 509v). W imieniu swoim oraz sióstr, Anny, Małgorzaty i Urszuli aprobował w r. 1581 działy, jakie w tych dobrach uczynił był między spadkobiercami Jezierskiego ów wuj i skwitował tego wuja z opieki (P. 935 k. 11v, 13). Umarł między r. 1582 a 1585 (P. 939 k. 463v, 945 k. 147).

4) Mikołaj, syn Macieja i Golińskiej, od Jana N-go "Turka" (zob. N-cy h. Zaremba) kupił w r. 1533 za 200 grz. połowy w Noskowie, Parzyczewie i Wławce oraz trzy łany w Kapalicy p. pyzdr., dobra pochodzące ze spadku po stryju Jana, Grzegorzu. Trzymał je zresztą od tego Jana wyderkafem (P. 1393 k. 559v). Z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1546 wziął wspólnie z bratem Jakubem całą Golinę,z wyjątkiem dwóch kmieci i dwóch karczem, oraz całe Prusy Zakrzewskie z pustkami Siedliska i Grochowiska (P. 1395 k. 246v). Na swych połowach części w Golinie, Prusach Siedliskach, Prusach Zakrzewie, Prusach Pośrednich i Prusach Grochowiskach oprawił w r. 1550 posag 1.000 złp. żonie Łucji Chwalibowskiej (Falibowskiej), córce Sebastiana z Brączyna (I. i D. Z. Kal. 6 k. 440v). Od matki swej żony, owdowiałej Elżbiety z Brączyńskich, dostał t. r. w posagu i wyprawie za żoną zapis 1.000 zł. (I. Kal. 12 II s. 124). Łucja rodzicielskie części w Brączynie dała w r. 1557 swemu bratu Stanisławowi Chwalibowskiemu, rekompensując w ten sposób uiszczony już jej mężowi posag 1.000 zł. (I. i D. Z. Kal. 6 k. 487). Mikołaj przeprowadził z bratem Jakubem w r. 1557 podział ojcowizny w Golinie, Prusach Zakrzewie, Siedliskach i Grochowiskach (I. Kal. 22 k. 349). Kwitował w r. 1558 matkę swej żony z 500 zł. reszty posagu (ib. 23 s. 208). Kwitował w r. 1564 owdowiałą siostrę Zofię Dobrzycką oraz jej synów ze 100 grz. i 100 zł. (I. Kal. 29 s. 345). Od przyszłego zięcia, Jana Czackiego, uzyskał w r. 1579 zobowiązanie dania oprawy 1.000 zł. posagu córce swej a jego żonie przyszłej, Annie (Py. 116 k. 57). Od Ambrożego Pruszaka Bieniewskiego w r. 1581 kupił za 400 zł. rolę osiadłą w Golinie (R. Kal. 5 k. 209v). Nie żył już w r. 1586 (P. 947 k. 19v). Łucja Chwalibowska żyła jeszcze w r. 1590 (Py. 125 k. 293). Synowie, Stanisław o którym niżej, i Stefan, wspomniany w r. 1586 (P. 947 k. 19v), bezpotomny, nieżyjący już w r. 1589 (P. 952 k. 22). Córka, Anna, wydana w r. 1579 za Jana Czackiego, żyli oboje w r. 1580, i Barbara w r. 1589 żona Stanisława Malickiego, wdowa w latach 1602-1612.

Stanisław, syn Mikołaja i Chwalibowskiej, w imieniu własnym i matki oraz brata Stefana kwitował w r. 1586 Jaraczewskich, synów zmarłego Baltazara, z 240 zł., za którą to sumę ów Baltazar zastąpił był ojcu Stanisława młyn wodny w Jaraczewie zw. Podleśnym (P. 947 k. 19v). Skwitowany w r. 1589 przez siostrę Barbarę zamężną Malicką z 1.000 zł. posagu, który wraz ze zmarłym bratem Stefanem zapisali jej w grodzie kaliskim (P. 952 k. 22). Żoną Stanisława była w r. 1589 Anna Woźnicka, córka Macieja (P. 952 k. 48), która t. r. całe ojczyste części w Kotowie i Cykówku p. kośc. wraz z częścią lasu w Woźnikach sprzedała za 5.000 zł. Hieronimowi Pogorzelskiemu (P. 1400 k. 328). Od męża uzyskała t. r. oprawę 4.000 złp. posagu na połowie dóbr w Golinie i Prusach (ib. k. 340v). Oboje małżonkowie swe części w Golinie sprzedali wyderkafem w r. 1595 za 3.000 złp. na jeden rok Jakubowi Ujejskiemu z Borzysławia (P. 1401 k. 524v), a w r. 1596 Stanisław dobra te od Ujejskich wydzierżawił (Kośc. 276 k. 203v). T. r. od wdowy Zofii Chojeńskiej, 1-o v. N-ej, 2-o v. Wrzesińskiej, uzyskał cesję jej dożywocia na częściach Goliny i Prusów cz. Zakrzewka, jak również cesję dóbr ruchomych pozostałych po zmarłych, Jakubie N-im i synu tej Zofii, Janie N-im (I. Kal. 63 k. 113v). Dział swój w Golinie wraz z dworem ojcowskim w r. 1597 sprzedał wyderkafem na rok za 2.000 zł. Stanisławowi Żelęckiemu (P. 1402 k. 360v). Prusy Zakrzewskie w r. 1599 sprzedał wyderkafem na rok za 1.500 złp. Andrzejowi Kemblan Chełkowskiemu (P. 1403 k. 208v). Temuż Andrzejowi oboje z żoną w r. 1603 zapisali dług 1.500 zł. (P. 973 k. 653), zaś Stanisławowi Żelęckiemu t. r. zapisali 2.000 zł. długu (ib. k. 431). Stanisław zawierał w r. 1602 kontrakt z siostrą barbarą, wdową po Stanisławie Malickim (Py. 131 k. 159). Golinę w r. 1605 wydzierżawił Janowi Karśnickiemu i Helenie z Włościejewskich małżonkom (P. 976 k. 245v), zaś w r. 1607 części tej wsi sprzedał wyderkafem za 6.000 zł. Jadwidze, wdowie po Janie Łaskawskim (P. 1406 k. 165v). Połowę młyna w tej wsi zwanego "Ćwiertnia" wraz z połową stawu w r. 1609 rezygnował Janowi Jutroskiemu (R. Kal. 1 k. 440). Od Jana i Marcina braci Jutroskich uzyskał t. r. rezygnację części Prusów (ib. k. 445). Skwitowany w r. 1610 przez Jadwigę z Zieleńca, wdowę po Janie Łaskawskim, z 6.000 złp. wyderkafu na części Goliny (P. 984 k. 403v). Oboje małżonkowie całe części Goliny w r. 1611 zastawili za 2.000 złp. Mikołajowi Chwalibowskiemu, dziedzicowi w Brzeziu (I. Kal. 77a s. 703). Stanisław części w Golinie i połowę Prusów dał w r. 1616 synowi Mikołajowi, zachowując sobie i zonie dożywotnie użytkowanie (P. 1410 k. 129v, 191). Wzajemne dożywocie z żoną spisał t. r. (ib. k. 226v). Nie żył już w r. 1618 (I. i D. Z. Kal. 28 k. 312). Wdowa żyła jeszcze w r. 1619 (Py. 140 k. 305v). Syn Mikołaj. Z córek, Zofia, w latach 1601-1618 żona Mikołaja Konarzewskiego, wdowa w r. 1620. Elżbieta "z Goliny", w r. 1607 żona Wojciecha Wierzbięty Biskupskiego, wdowa w latach 1618-1629, nie żyła już w r. 1631.

Mikołaj, syn Stanisława i Woźnickiej, w r. 1616 dał rodzicom dożywotnie użytkowanie zrezygnowanej sobie przez ojca Goliny (P. 1410 k. 191). Części tej wsi t. r. sprzedał wyderkafem za 8.000 złp. wdowie Jadwidze z Suchorzewskich Gałczyńskiej i jej synowi Janowi Gałczyńskiemu (ib. k. 193). Już nie żył w r. 1618, kiedy siostra jego Zofia zamężna Konarzewska swe części w Golinie i Prusach Zakrzewku oraz w pustkach Siedliskach i Grochowiskach sprzedała za 10.000 zł. siostrze Elżbiecie Biskupskiej (I. i D. Z. Kal. 28 k. 312v), ta zaś części Goliny, całe Prusy Zakrzewko oraz pustki zwane Siedliska i Grochowiska, zarówno swoje dziedziczne, jak i kupione od sióstr, sprzedała w r. 1619 za 23.000 złp. Franciszkowi Mroczkowskiemu (R. Kal. 9 k. 256). Zob. tablicę.

@tablica: Noskowscy

Nie umiem z powyższą genealogią złączyć Michała N-go oraz jego bratanków (Nepotes), Mikołaja i Jakuba, dziedziców Noskowa którzy w r. 1463 dokonywali rozgraniczenia z dobrami Stanisława Szczytnickiego, Przybini i Marzeninie (G. 20 k. 61). Nie umiem też złączyć Nikodema N-go "z Goliny", chyba syna lub wnuka burgrabiego kaliskiego Macieja i Doroty Golińskiej, który w r. 1580 pozywał synów Baltazara Jaraczewskiego (P. 934 k. 88).

>Noskowscy cz. Wolińscy, Woleńscy, chyba z Noskowa w p. pyzdr.? Od jakiego Wolina czy Wolenia wzięli drugą formę nazwiska, nie mam pewności, ale sądzę, że z Wolenia koło Błaszek w p. sieradzkim. Wtedy jednak i lokalizacja Noskowa musiałaby być chyba inna? Pamiętajmy, że wieś tej nazwy była w pow. zakroczymskim, skąd wyszli N-cy h. Łada.

Łukasz, nieżyjący już w r. 1598, był ojcem Andrzeja, który t. r. od Jana Miaskowskiego z Krzekotowic nabył wyderkafem za 3.600 złp. części Ćhociszewic, Bobkowic i Szrapek w p. kośc. (Ws. 16 k. 231v, 204 k. 67v). Chyba ten sam Andrzej, mąż "uczc." Anastazji Więcławkówny (Więcławkowej?), dla zrodzonych z nią dzieci w r. 1603 ustanawiał opiekunow (P. 973 k. 273v). T. r. dał jej na połowie swych dóbr zapis 750 złp. wiana (P. 1404 k. 845v). Ten sam Andrzej z Wolina N. w r. 1610 wydzierżawił od Piotra N-go z Gębarzewa część tej wsi i pustki Gębarzewko, pod zakładem 1.000 złp. (G. 70 k. 600). Od Andrzeja Pogorzelskiego w r. 1612 uzyskał zobowiązanie sprzedania za 7.900 złp. części Koszkowa i Mszczyczyna w p. kośc. (Kośc. 290 k. 42), a t. r. od Piotra i Andrzeja braci Pogorzelskich kupił za 17.000 złp. części w tych wsiach (P. 1408 k. 127). Koszkowo w r. 1614 sprzedał wyderkafem za 2.500 zł. Janowi Pijanowskiemu i Zofii Łaskawskiej małżonkom (P. 1409 k. 127v). Żonie Anastazji w r. 1615 ulepszył oprawę podnosząc ją do wysokości 1.250 zł. (ib. k. 494). Skwitowany w r. 1620 z 600 zł. przez Annę Wacławkowiczową(!), wdowę po Jerzym Gerczelowiczu(?), 2-o v. żonę "szl." Andrzeja Kłobuczyńskiego (P. 1004 k. 460). Synowi Maciejowi w r. 1627 dał "z miłości ojcowskiej" części w Mszyczynie i Gajewie w p. kośc. (Ws. 206 k. 198). Andrzej z Wolenia N. córce Agnieszce, wdowie po Adamie Pigłowskim, w r. 1627 zapisał dług 3.000 zł. (Py. 143 k. 184). W skutku przeprowadzonych między synami działów, synowi Piotrowi w r. 1628 rezygnował całe Koszkowo (P. 1416 k. 212v). Żył chyba jeszcze w r. 1635 a pewne części Mszyczyna i Gajewa sprzedał był Agnieszce Ziemięckiej wdowie po Wojciechu Grabowieckim (P. 1418 k. 519v; Kośc. 297 k. 271v). Synowie jego, Maciej i Piotr. Z córek, Marianna Pigłowska zob. tablicę, była 1-o v. za Aleksandrem Lipskim, 2-o v. za Kazimierzem Mikołajewskim, 3-o v. za Tomaszem Zaleskim, nie żyła już w r. 1679. Córka Agnieszka, żona 1-o v. Adama Pigłowskiego, wdowa w latach 1627-1641, 2-o v. w r. 1652 żona Andrzeja Siewierskiego, łowczego brzeskiego-kujawskiego, wdowa w r. 1661, umarła między r. 1666 a 1679.

1. Maciej N. cz. Woliński, syn Andrzeja, skwitowany w r. 1624 wraz z bratem Piotrem przez Katarzynę z Drogoszewskich Kotarską (Kośc. 292 k. 248). Od ks. Samuela Grabowieckiego, kanonika poznańskiego, sekretarza królewskiego, proboszcza głuchowskiego, w r. 1626 trzymał części Mszyczyna i pustek Gajewa (Kośc. 294 k. 112). Jak już wiemy, części w tych dobrach w r. 1627 otrzymał od ojca (Ws. 206 k. 198) i t. r. na ich połowie na krótko przed ślubem oparwił 3.000 złp. posagu żonie Zofii Włostowskiej, córce Stanisława (Ws. 206 k. 201v). Dożywocie wzajemne spisali małżonkowie w r. 1629 (P. 1416 k. 640). Żyła jeszcze Zofia w r. 1633 (Kośc. 296 k. 217). Drugą żoną Macieja była Dorota Żarczyńska, córka Jakuba, od którego w r. 1635, krótko przed ślubem, uzyskał zapis 1.000 zł. posagu (Kośc. 297 k. 271). Żonie tej na połowie Mszyczyna i Gajewa, wolnej od oparwy pierwszej żonie danej, w r. 1636 oprawił posag 1.500 złp. (P. 1418 k. 731v), ona zaś t. r. skwitowała swego ojca z dóbr rodzicielskich (P. 1033 k. 682). Zawierał Maciej w r. 1637 kontrakt z małżonkami, Maciejem Ossowskim i Anną Markowską (Kośc. 297 k. 311v). Pozwany w r. 1644 przez Agnieszkę z Ziemięckich Grabowiecką, posesorkę Grabowej, o wydanie poddanego zbiegłego z jej części Mszyczyna do jego części w tejże wsi (P. 169 k. 689v). Ze Stanisławem Kołudzkim, dziedzicem części w Mszyczynie i Gajewie, w r. 1647 dokonał wymiany pewnych części tych wsi (Kośc. 130 k. 113). Żył jeszcze w r. 1653 (Kośc. 303 k. 739), nie żył już w r. 1654, kiedy wdowa kwitowała się z Mikołajem Modrzewskim i żoną jego Krystyną N-ą (ib. k. 897). Swą oprawę na Mszyczynie skasowała ona w r. 1672 (Kośc. 305 k. 609). Syn z drugiej żony Sebastian. Z córek (zapewne zrodzonych z pierwszego małżeństwa?), Krystyna, w latach 1654-1670 żona Mikołaja Modrzewskiego. Dorota, w latach 1659-1663 żona Marcina Kotarbskiego, wdowa 1682 r., nie żyła już w r. 1701.

Sebastian, syn Macieja i Żarczyńskiej, skwitowany w r. 1670 przez szwagra i siostrę, małżonków Modrzewskich (Kośc. 305 k. 529). Zawierał w r. 1672 kontrakt z matką dotyczący Mszyczyna (ib. k. 609). Żonie Annie Jarosławskiej t. r. oprawił 3.500 złp. posagu (P. 1426 k. 104). Spadek po swych ciotkach, Agnieszce ostatnio zamężnej Siewierskiej, Mariannie, ostatnio zmaężnej Zaleskiej, cedował w r. 1679 bratu stryjecznemu Franciszkowi N-mu (Kośc. 306 k. 37v). Dziedzic części Mszyczyna, łąkę w tej wsi sprzedał w r. 1686 za 1.500 zł. Bogusławowi Kurnatowskiemu z Godurowa (P. 1111 IV k. 28v, 43v). Zapewne żył jeszcze w r. 1692 (P. 1123 IV k. 68). Nie żyli już oboje z żoną w r. 1701, a nie żył wtedy także i ich syn Adam, bezpotomny (P. 1140 VI k. 47).

2. Piotr N. cz. Woliński, syn Andrzeja, w działach fortuny ojcowskiej dostał od ojca w r. 1628 całe Koszkowo w p. kośc. (P. 1416 k. 212v). Żeniąc się w r. 1630 z Heleną Pierzchlińską, córką Stanisława i Jadwigi z Wilkowa, 2-o v. żony Marcina Sławoszewskiego, 21/I, krótko przed ślubem, zobowiązał się wobec jej brata Andrzeja, iż po podniesieniu z rąk jej ojczyma Sławoszewskiego sumy 3.000 złp. jej posagu oprawi na połowie Koszkowa. Od matki swej żony dostał wtedy zapis 1.000 złp. długu (P. 1023 k. 57, 59). Oprawy żonie dokonał w r. 1635 zabezpieczając na połowie Koszkowa posag 3.500 złp. (P. 1418 k. 437v). Winien mu był w r. 1638 Kasper Markowski sumę 2.000 zł. (Kośc. 299 k. 174v). Nie żył już w r. 1652, kiedy owdowiała Helena, jako pani oprawna i dożywotnia zapisała na swych dobrach 4.000 zł. gotowizną i 1.000 zł. w klejnotach przyszłemu zięciowi Staręskiemu w posagu za córką Urszulą (Kośc. 302 k. 597). Tę sumę 4.000 złp., zapisaną zmarłemu mężowi przez Kazimierza Mikołajewskiego, dziedzica w Sośnicy, podniosła w r. 1653 od obecnego dziedzica tej wsi, Jana Żychlińskiego (Kośc. 303 k. 739). Skwitowała w r. 1652 Wojciecha Bnińskiego z 450 złp. prowizji od sumy 4.500 złp. długu należnego mężowi (Py. 451 s. 21). Skwitowana sama w r. 1657 przez zięcia Staręskiego z 5.000 złp. posagu córki jej Urszuli (I. Kal. 122 s. 331). Wspólnie z synami, Maciejem i Adamem, Koszkowo zastawiła t. r. za 4.000 złp. Maciejowi Szczytnickiemu (ib. s. 333). Nie żyła już w r. 1677 (ib. 138 s. 816). Synowie: Maciej, Adam, Franciszek, Hieronim i Eustachy. Z córek, Urszula wyszła w r. 1652 za Stanisława Staręskiego, żyli jeszcze oboje w r. 1657. Anna zaślubiła w Krotoszynie 1667.21/II. r. Stanisława Cywińskiego, żyli oboje w r. 1677.

1) Maciej, syn Piotra i Pierzchlińskiej, protestował przeciwko Stanisławowi Staręskiemu, co matka w r. 1652 aprobowała (Kośc. 302 k. 648). Może identyczny z Maciejem N-im, który 1683.5/VII. zaślubił Katrzynę Krzycką (LC Jaraczew)? Była ona wdową w r. 1711 (P. 1146 II k. 76v).

2) Adam, syn Piotra i Pierzchlińskiej, obok braci w r. 1657 współdziedzic Koszkowa (I. Kal. 122 s. 333), te dobra w imieniu własnym i braci w r. 1668 zastawił Maciejowi Szczytnickiemu (Kośc. 305 k. 415). Wspólnie z braćmi skwitowany 1677 r. przez siostrę Cywińską z 2.000 zł. posagu (I. Kal. 138 s. 816).

3) Franciszek, syn Piotra i Pierzchlińskiej, współdziedzic Koszkowa 1657 r. (ib. 122 s. 333), uzyskał w r. 1679 od stryjecznego brata Sebastiana cesję spadku po ciotkach ich, Siewierskiej i Zalejskiej (Kośc. 306 k. 37v, 38). W imieniu własnym i brata Eustachego w r. 1682 zawierał ugodę z Łukaszem Szczytnickim (P. 1105 XII k. 21v). Dziedzic Koszkowa, skwitowany w r. 1685 przez matkę i syna Malińskich z 1.200 zł. (I. Kal. 143 s. 512). Od brata Eustachego w r. 1688 kupił za 9.000 zł. część Koszkowa (P. 1116 XI k. 92).

4) Hieronim, syn Piotra i Pierzchlińskiej, nieletni w r. 1657 (I. Kal. 122 s. 338), jezuita w r. 1671 (Kośc. 305 k. 552), żył jeszcze w r. 1688 (P. 1116 XI k. 92).

5) Eustachy, syn Piotra i Pierzchlińskiej, nieletni w r. 1657 (I. Kal. 122 s. 338), część Koszkowa, przypadłą sobie z działów braterskich, sprzedał w r. 1688 za 9.000 złp. bratu Franciszkowi (P. 1116 XI k. 92). Od Wojciecha Głuchowskiego w r. 1700 kupił Zalesie w p. kośc. za 22.000 złp. (P. 1138 III k. 94). Mąż Teresy Kłobuczyńskiej, wdowy 1-o v. po Piotrze Jastrzębskim, która w r. 1700 kwitowała Franciszka Ziemęckiego, dziedzica Jaromierza i Uścia w p. kośc., z 22.00 złp. (P. 1139 XI k. 51v). Od Wojciecha Głuchowskiego w r. 1700 kupił części wsi Zalesie i Zgaliny (P. 1147 II k. 214). Od współspadkobierców Adama N-go, tj. od Kotarbskich i Cywińskich kupił w r. 1701 części Mszyczyna, odziedziczone po tym Adamie (P. 1140 VI k. 22, 47). Z żoną spisał wzajemne dożywocie w r. 1702 (Kośc. 308 s. 822). Części Mszyczyna (oprócz łąki i jednego kmiecia) sprzedał w r. 1705 za 20.000 zł. Piotrowi Koszutskiemu (Ws. 208 k. 22v). W imieniu własnym i żony część Zalesia w p. kośc. sprzedał wyderkafem w r. 1711 za 7.000 złp. Piotrowi Bnińskiemu, sędziemu grodzkiemu nakielskiemu (P. 1146 II k. 58v), zaś w 1713 r. Zalesie i Zgaliny sprzedał mu wiecznością za 15.000 złp. (P. 1147 II k. 214). Koszkowo sprzedał w r. 1714 (1715?) za 15.000 złp. swej siostrzenicy Mariannie Cywińskiej, wdowie po Stanisławie Ostrowskim (P. 1149 II k. 174v; Kośc. 311 s. 222). Teresa z Kłobuczyńskich nie żyła już w r. 1715 (P. 1149 II k. 176). Opiekę nad Ostrowskimi, wnukami swej siostry Cywińskiej, Eustachy w r. 1718 scedował Franciszkowi Kowalewskiemu, mężowi ich zmarłej ciotki, Zofii Ostrowskiej (I. Kal. 75 k. 6). Bezpotomny, nie żył już w r. 1720 (ib. k. 206). Zob. tablicę.

@tablica: Noskowscy cz. Wolińscy

>Noskowscy, różni. Leonard z Noskowa, mąż Heleny, córki Macieja z Wilkszyc, za którego w r. 1467 poręczał Maciej z Naczesławic, iż wziąwszy za nią cztery i pół grzywny nie będzie niepokoił jej brata Jana (I. Kal. 1 k. 380). Jan N. z Noskowa miał w r. 1486 termin z Janem "Latalcem" Nowomiejskim (G. 22 k. 44). Paweł N. nie żył już w r. 1487, kiedy wdowa po nim Dorota, córka Jana Szatkowskiego, domagała się od Jana Jedleckiego uiszczenia 5 grz. (ib. 3 k. 356v). Wawrzyniec N. w imieniu córek zmarłego Jana z Naczesławic domagał się w r. 1495 od Macieja Naczesławskiego uiszczenia 4 grz. (ib. 4 k. 397). Maciej N., mąż Doroty (z Czeszewa?) w r. 1502 (Py. 169 k. 247v), która to Dorota w podziale spadku po Rafale Czeszewskim dostała w r. 1503 od Heleny Nowomiejskiej, wdowy po Mikołaju, część Goliny w p. pyzdr. (P. 1389 k. 251). Jan N., mąż Katarzyny z Milesznej Górki, wdowy 1-o v. po Piotrze Otulskim, w r. 1503 ręczył Michałowi Goryńskiemu, iż mu zrezygnuje za 100 grz. część swoją w Goryninie (G. 24 k. 242v). Chyba ta sama Katarzyna N-a, wdowa po Janie, dała w r. 1518 Mikołajowi Spławskiemu, sędzicowi poznańskiemu, całe swe części miasta Targowa Górka oraz Wielkiej i Małej Wsi jak też folwarku Lapyna (?) w p. pyzdr. (P. 1392 k. 191). Nienazwany z imienia N., godzony przez arbitrów w r. 1506 z Mikołajem Szczycieńskim w sporze o gwałty (G. 25 k. 264). Maciej N., nieżyjący już ok. lat 1519/1529, kiedy jego nieletnie dzieci, Michał i Zofia, wraz z opiekunami a braćmi rodzonymi ojca, Stanisławem, Maciejem i Janem, pozywali Wojciecha Modlskiego, dziedzica części w Modli i Mroczkach (I. R. Z. Kal. 3 k. 420). Maciej N. od Mikołaja Srockiego w r. 1520 nabył wyderkafem za 30 grz. dwa i pół łana roli (w tym pół łana osiadłego) we wsi Górce w p. pyzdr. (P. 1392 k. 362v). Maciej N. przezyski swe na części Wolikowa p. kośc., wsi dziedzicznej Piotra Wolińskiego, sprzedał wyderkafem w r. 1521 za 20 grz. temu Wolikowskiemu (P. 1391 k. 51). Jan, w r. 1520 mąż Jadwigi, wdowy 1-o v. po Jakubie Gałązeckim, która wtedy kwitowała swego syna, Augustyna Gałązeckiego z 70 zł. węg. posagu, oprawionego na połowie Gałązek w p. pyzdr. (P. 867 k. 331v). Marcin N., jeden z arbitrów ze strony Stanisława Królikowskiego, godzących tego Stanisława ze Stanisławem i Egidiuszem Jabłkowskimi (I. R. Gr. Kon. 2 k. 60v). Maciej, mąż Anny Brzozogajskiej, która w r. 1529 pozywała Dorotę, wdowę po Jerzym Swinarskim o wygnanie jej z części spadku w Swinarach Wielkich po tym Jerzym, swoim wuju (P. 871 k. 539). Jan N., wuj nieletniej Jadwigi Wilkońskiej córki Jakuba, 1530 r. (P. 1393 k. 335). Jan N., na połowie sołectwa w Noskowie p. kal.(!) oprawił w r. 1539 posag 16 grz. żonie Dorocie Chwalęckiej (I. i D. Z. Kal. 6 k. 343v). Małgorzata N-a, nieżyjąca w r. 1542, ciotka Katarzyny Bogusławskiej, córki Jakuba z pow. kościańskiego, a żony Magnusa Reskowskiego z Resek pow. gąbińskiego, która brała po niej spadek (P. 881 k. 173). Anna, w r. 1544 żona Bartłomieja Miedzianowskiego, z czasem podstolego kaliskiego, nieżyjącego już w r. 1584. Łukasz N. uzyskał w r. 1562 od "szl. i sław." Macieja Kawieckiego, mieszczanina z miasta Dobra w p. sier., zapis 10 grz. na sumie będącej u Piotra Żeromskiego "Dzierlatki" (I. Kal. 27 s. 965). Andrzej, Marcin i Piotr N-cy pozywali w r. 1574 synów i spadkobierców zmarłego Wojciecha Naczesławskiego "Raczka" cz. "Wrony" (ib. 42 s. 775). Mikołaj N. z pow. sieradzkiego dzierżawił od Anny Karskiej, wdowy po Janie Mieszkowskim, dobra jej oprawne, tj. części we wsiach Grądy, Kolasa i Osowo p. sier., Miedzna p. sadk., i w r. 1576 kwitował się z nią z dzierżawy w Grądkach i Kolasach (I. Kal. 44 k. 490). Mikołaj i Maciej, synowie Wojciecha "Wojtaska", pozwani w r. 1576 przez Kaspra Grzybowskiego "Biernata" (Py. 113 k. 131v). Mikołaj od Andrzeja Morawskiego "Ruska" w r. 1577 kupił za 800 zł. części w Morawkach (R. Kal. 4 k. 422). Mikołaj z pow. sieradzkiego skwitowany w r. 1579 przez Annę Karską, wdowę po Janie Mieszkowskim i 2-o v. żonę Kaspra Rozdrażewskiego cz. Nowowiejskiego (Py. 116 k. 359). Jakub, z Godziątkowa, kupił w r. 1580 od Jana Lipskiego za 14 grz. ogród z domem i budynkami (R. Kal. 5 k. 175v). Żeniąc się w r. 1584 z Anną Poklękowską, od jej braci, Jana i Mikołaja, uzyskał krótko przed ślubem, 3/IX, zapis 30 grz. posagu (I. Kal. 50 s. 1237) Jakub, syn zmarłego Jakuba z Godziątkowa, uzyskał w r. 1587 od Gabriela Pioruskiego cesję praw do części Godziątkowa, dziedzicznej zmarłego Wawrzyńca "Pluty" Godziątkowskiego (I. Kal. 54 s. 126). Ewa, w latach 1596-1597 żona Wawrzyńca Kurowskiego "Gąsiora" z pow. kalis. Jan przed r. 1602 dał zapis 100 złp. Praksedzie Miedzianowskiej, wdowie po Jerzym Krzczonowskim (I. Kal. 68 s. 282). Małżonkowie, Jan i Anna z Węgierskich wydzierżawili w r. 1604 części Pląskowa w p. gnieźn. od Jakuba Pląskowskiego i Ludmiły z Mikołajewskich (G. 68 k. 38). Anna, w r. 1604 wdowa po Jakubie Gądkowskim. Jan, skwitowany w r. 1605 z 50 złp. przez Andrzeja Jemiołowskiego. Andrzej N. uzyskał w r. 1610 zapis długu 1.600 zł. od małżonków Bielewskich (P. 984 k. 423v). Mikołaj od Małgorzaty Sławoszewskiej, wdowy po Gabrielu Jaskólskim "Wężyku", i od jej syna Szymona uzyskał cesję zastawu w 200 zł. części wsi Podkoce p. kal., który to zapis przed r. 1616 scedował Maciejowi Podkockiemu "Paluchowi", już nieżyjącemu (I. Kal. 82 s. 1491). Adam, syn zmarłego Jakuba z pow. kal., uzyskał w r. 1617 od Stanisława Gościckiego z pow. płońskiego zobowiązanie oprawienia posagu Annie Ruchockiej, wdowie 1-o v. po Stanisławie Kryńskim (G. 74 k. 278). Ten Adam, mąż Katarzyny Małachowskiej "Zygmuncikówny", spisywał z nią w r. 1618 wzajemne dożywocie (P. 1411 k. 42v). Uzyskała ta Katarzyna w r. 1620 od brata Macieja Małachowskiego, syna Jakuba, zapis 100 zł. jako resztę z sumy 200 zł., zapisanej przez zmarłego Marcina Wodeckiego, jak również zyski i przezyski wyprocesowane na Tomaszu Wodeckim, bracie tego Marcina (Py. 140 k. 282). Oboje małżonkowie w r. 1622 kwitowali ze spraw Stanisława Strzałkowskiego (G. 76 k. 119v). Adam w r. 1623 dawał zobowiązanie szwagrowi Maciejowi Małachowskiemu (ib. k. 494v). Jadwiga (Helena?), w latach 1621-1631 żona Łukasza Gulczewskiego. Adam, pozywany był w r. 1622 przez braci Stawskich i Stanisława Łubę o to, iż wspólnie z innymi przywiódł siostrę tych Stawskich, Felicjannę, wdowę po Jerzym Łubie, 2-o v. żonę Jana Małachowskiego, do poczynienia pewnych zapisów (I. Kon. 42 k. 321). Jadwiga, z Noskowa, w latach 1626-1629 żona Zachariasza Gałczyńskiego. Anna, w r. 1628 żona Andrzeja kłobuczyńskiego. Jan uzyskał w r. 1634 zobowiązanie od Jana Teodora Sulkowskiego w sprawie podniesienia od Barbary Radoszewskiej, wdowy po Sebastianie Starczewskim, żony 2-o v. Baltazara Grabińskiego, sumy 3.000 zł., za którą Sulkowski zastawił był jej wieś Młyn w p. sier. (P. 146 s. 26). Mikołaj, syn zmarłego Jana z p. sier., kwitował w r. 1645 Walentego Borzymińskiego(?) (I. Kal. 51 k. 527). Anna, w latach 1646-1650 żona Feksa Wardęskiego. Zofia, w r. 1647 wdowa po Macieju Niemojewskim. Magdalena, w latach 1650-1680 żona Pawła Rayskiego. Krystyna, córka zmarłego, w r. 1654 żona Mikołaja Modrzewskiego (P. 1067 k. 409). Dadźbóg, "ranny szkodliwie na posłudze województw", uchwałą sejmiku deputackiego 1658.9/IX. r. miał sobie wyznaczone od poborcy kaliskiego 100 tal. (P. 182a k. 73). Zofia, w r. 1669 żona Jana Radoszewskiego, podczaszego gostyńskiego. Stanisław zarzucił nieszlachectwo Franciszkowi Taczanowskiemu, który w r. 1671 broniąc się przed tym zarzutem oblatował na sejmiku deputackim sieradzkim wywód genealogiczny swój i swych braci (Z. T. P. 31 s. 1974). Ludmiła, chrzestna 1672.20/VII. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). "Szl." Jan, sługa dworski w Dzięczynie, miał z żony Jadwigi syna Macieja, ochrzcz. 1686.11/II. r. (LB Poniec). "Ur." Noskowska umarła 1716.8/VI. r. (LM Poniec), może to ta żona Jana? Zofia, żona Marka Bokszy Radoszewskiego, podczaszego gostyńskiego, oboje już nie żyli w r. 1691. Piotr, w r. 1691 mąż Katarzyny Rosnowskiej, córki Wojciecha i Marianny Karszeckiej (P. 1121 V k. 69). "Szl." panna Agnieszka, chrzestna 1694.14/V. r. (LB Szamotuły). Jan, w r. 1694 mąż Konstancji Baranowskiej, córki Wojciecha i Anny Łętkowskiej (I. Kon. 69 k. 422). Agnieszka, w r. 1700 żona Wojciecha Dębskiego. Katarzyna zaślubiła w Żerkowie 1708.20/II. r. Kazimierza Mroczkowskiego. Maciej, ekonom w Sowinach, z żony Anny miał syna Józefa Walentego, ur. tamże, ochrzcz. 1721.9/II. r. (LB Poniec). Ks. Sylwery umarł w Chełmnie 1728.21/V. r. (Nekr. Franciszkanów Śrem.). Panna Anna umarła w Czempiniu 1729.6/II. r. (LM Czempiń). "Szl." Marianna była świadkiem 1746.25/VIII. r. przy ślubie Antoniego Biernackiego z Magdaleną Halicką (LC Św. Marcin Pozn.). Barbara przed r. 1755 wyszła za Stefana Dąbrowskiego z Piasków w Poznaniu. Konstancja, żona Stanisława Bukowskiego, oboje nie żyli już w r. 1777.

>Nosowiczowie, zob. Nossowiczowie

>Nosowscy Jakub i Jan, bracia rodzeni, niedzielni, synowie zmarłego Daniela z Kotojecka i Czechla, kwitowali w r. 1445 Janusza z Kotojecka z ojcowizny ich, ręcząc przy tym za swoich rodzonych, niedzielnych braci, ks. Mikołaja, plebana w Smarzewie, i ks. Wojciecha, proboszcza w Żarnowie (I. Kal. 3 k. 140).

>Nossalscy, zob. Nosalscy.

>Nossowiczowie, Nosowiczowie (h. Topór?). Jan, nieżyjący już w r. 1687, miał z żony Teresy Grabskiej (P. 1144 k. 109) syna Aleksandra, którego Stanisław Szczytnicki, brat stryjeczny i spadkobierca zmarłego Łukasza Szczytnickiego, skwitował wtedy z wydania rejestru ruchomości spisanego przez tegoż Łukasza w Moskwie 1686.28/IV. r. przy okazji poselstwa sprawowanego tam przez Krzysztofa Grzymułtowskiego, wojewodę poznańskiego (P. 1113 IV k. 35). Aleksander, mąż Ludwiki Duninówny, wraz z nią w r. 1694 kwitował się z małżonkami, Pawłem Grabskim, starościcem kłeckim, i Marianną z Rokossowskich, z dzierżawy Międzylesie w p. kcyń. (P. 1128 XI k. 128). Testament spisany 1706.28/VII. r., robotował t. r. (P. 1144 k. 109) i też t. r. umarł, pochowany u Reformatów w Poznaniu (Sep. Reform. Pozn.). Ludwika już nie żyła w r. 1709 (G. 93 k. 4v). Syn Józef, o którym niżej. Córka Kazimiera, mieszkająca w Stępocinie w p. pyzdr. 1708.19/VIII. r., kiedy zaślubiła Franciszka Drzewieckiego (LC Targowa Górka). Żył on jeszcze w r. 1723. Kazimiera owdowiawszy zaślubiła 2-o v. 1738.3/II. r. Michała z Werbna Pawłowskiego, dziedzica Pigłowic. Umarła chyba w r. 1746.

Józef, syn Aleksandra i Duninówny, zawierał w r. 1709 z siostrą Drzewiecką kompromis pod zakładem 20.000 zł. dotyczący podziału fortuny rodzicielskiej (G. 93 k. 4v). Szwagra Drzewieckiego mianował w r. 1711 plenipotentem do sprawy z synagogą poznańską o sumę 3.000 t. zapisanych w r. 1699 przez ojca Józefowi, a lokowaną u Żydów tejże synagogi (N. 193 s. 83). Zawierał w r. 1718 z Mikołajem Mielęckim kontrakt o Żerniki w p. pyzdr. (G. 93 k. 396). Ożenił się w Poznaniu 1719.21/XI. r. z Marianną Przyłuską, córką Stanisława i Konstancji Otrębuszówny, dziedziców Dzierznicy (LC Targowa Górka; P. 1193 k. 30). Oboje od jej braci, Stefana i Jana Przyłuskich, dostali w r. 1723 pewnych poddanych z tej wsi (P. 1193 k. 127). Józef, dziedzic(!) Żernik, zapisywał w r. 1728 sumę 250 zł. Ludwice Drwęskiej, 1-o v. Rzymowskiej, 2-o v. Chudzyńskiej (Py. 158 k. 252v). Zdaje się jednak, że był tylko posesorem Żernik, przynajmniej tak nazwany w r. 1730 (P. 1222 k. 71v). Posesor Niałka w p. kośc. w r. 1735 (P. 1240 k. 198). Żonie w r. 1737 zapisał sumę posagową 5.000 złp. i sumę spadkową po Franciszce z Przyłuskich Drzewieckiej 1.583 złp. (P. 1249 k. 50v). Jako jedyny spadkobierca siostry Kazimiery, 1-o v. Drzewieckiej, 2-o v. Łaszczyńskiej, sumę 2.000 złp. zapisaną jej w r. 1738 przez drugiego męża, Michała Łaszczyńskiego, na Pigłowicach i Sulęcinie w p. pyzdr., cedował w r. 1748 Karolowi Łaszczyńskiemu, synowi tego Michała (P. 1392 k. 132). Karola, Wacława i Ignacego Łaszczyńskich, synów Michała, kwitował w r. 1749 z pozostałych po niej rzeczy (P. 1297 k. 8). Od Aleksandra Żernickiego w r. 1755 kupił za 34.830 złp. Żerniki w p. pyzdr. (P. 1315 k. 152). Sprzedał Żerniki w r. 1767 za 45.000 złp. synowi Ignacemu (P. 1343 k. 195). T. r. skwitowany z 3.200 zł. przez córkę Antoninę i jej męża, Kazimierza Skrzypińskiego (I. Kal. 206/208 k. 101). Umarł w Żernikach 1767.8/XI. r., pochowany w Poznaniu u Reformatorów (LM Opatówko; Śep. Reform. Pozn.). Marianna z Duninów umarła 1784.19/I. r. w wieku lat 80, pochowana w Poznaniu w kościele Św. Stanisława (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Synowie: Ignacy, o którym niżej, Stanisław Jakub Filip ur. w Żernikach, ochrzcz. 1735.17/V. r. (LB Targowa Górka), zapewne młodo zmarły, Wawrzyniec (Wawrzyniec Kajetan), ochrzcz. 1736.12/X. r. (LB Września), jeszcze świecki 1761.23/II. r. (LB Św. Trójca, Gniezno), potem ksiądz, prebendariusz dubiński(?) 1765 r. (LC Opatówko). Z córek, Konstancja, ochrzcz. 1722.3/XI. r. (LB Targowa Górka), jeszcze panna 1757.21/XI. r. (LC Opatówko), w latach 1768-1786 żona Antoniego Wyszyńskiego, już nie żyła w r. 1789. Marianna, ochrzcz. w grudniu 1725 r. (LB Targowa Górka), niezamężna 1761.23/II. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Antonina (Antonella), chrzestna 1734.9/X. r. (LB Mączniki), wyszła w Żernikach w r. 1750 za Wojciecha Ulatowskiego, dzierżawcę wsi Korzkwy w p. kal., zmarłego w r. 1753, przed 4/VIII, wdowa jeszcze w r. 1754. Drugim jej mężem był w latach 1767-1786 Kazimierz Skrzypiński. Magdalena zaślubiła 1765.29/VII. r. w Żernikach Bogumiła Będkowskiego, umarła między r. 1782 a 1788. Niewątpliwie także Józefa córką była Klara N-a, panna z Żernik, występująca jako chrzestna 1766.11/V. r. (LB Opatówko), i znów 1804.7/III. r. (LB Dubin).

Ignacy, syn Józefa i Przyłuskiej, jak już wiemy, od ojca w r. 1767 nabył Żerniki. Od szwagra Antoniego Wyszyńskiego i siostry swej a jego żony Konstancji uzyskał w r. 1768 cesję ich praw do gruntu "Zaleszczyzny" na wójtostwie gnieźnieńskim (G. 100 k. 324v). Tej siostrze w r. 1768 zapisał w Żernikach sumę 2.000 złp. (G. 100 k. 353). Skwitowany t. r. z 6.000 złp. przez matkę (P. 1345 k. 178v). Prawa do dworu zw. "Zaleszczyzna" na przedmieściu Gniezna, za kościołem Św. Michała, sprzedał w r. 1769 za 1.350 złp. Antoniemu Ciołkowskiemu, porucznikowi regimentu pieszego buławy wielkiej koronnej, i żonie jego Mariannie Jaroszewskiej (G. 100 k. 359). Żerniki w r. 1771 zastawił pod zakładem 31.700 zł. szwagrowi Kzimierzowi Skrzypińskiemu (Py. 158 k. 165v), zaś kontraktem z 1773.2/IX. r. sprzedał mu te dobra za 50.000 złp. (I. Kal. 209/213 k. 153). Asystował w r. 1773 przy transakcji, jako wuj linii macierzystej Kazimierze z Rzymowskich, wdowie po Markowskim, Zaborowskim i Ostrowskim, trzech mężach, oraz córce jej, Joannie Zaborowskiej (Py. 158 k. 252v). Żona Ignacego, Marianna Waliszewskiego, córka Adama i Marianny Kościeleckiej, ustanowiła w r. 1774 plenipotentów do spraw spadku po ks. Januszu Sanguszce i po innych sukcesorach Kościeleckich. Jednym z tych pełnomocników był jej mąż (I. Kon. 80 k. 315). Ignacy, chyba ten sam, był 1775.29/VI. r. ekonomem w Łaskawach w p. kośc. (LB Nietrzanowo). Od matki dostał w r. 1778 cesję jej praw spadkowych po wuju jej Franciszku Otrębuszu, rądzącym się z Marianny Tarnowskiej, we wsiach Solec, Wrząca, Wąsy, Rudniki (P. 1355 k. 290). Zob. tablicę.

@tablica: Nossowiczowie, Nosowiczowie (h. Topór?)

Jan, jako plenipotent swego rodzonego brata Grzegorza, zawierał w r. 1713 kontrakt z małżonkami Lechowiczami (I. Kon. 73 k. 231v).

>Nostitzowie h. Własnego, przybysze przeważnie ze Śląska, w Polsce pisani bardzo rozmaicie: Nostic, Nostyc, Nostfic, Nosthwicz, Nostwicz, Nostwycz, Nostwitz etc. O Janie Nostwiczu z Rakoniewic zeznał w r. 1450 Henryk Kotwicz z Gołanic, starosta wschowski, iż to człek dobry, czcigodny i skasował pozwy jakie był wydał przeciwko niemu. (Kośc. 19 k. 63v). Stanisław Nostwicz, Nostwycz, brat stryjaczny Małgorzaty, córki Abrahama Kiebłowskiego, żony Mikołaja z Potulic, kasztelana rogozińskiego, 1519 r. (Kośc. 293 k. 59v, 345 k. 67). Fryderyk Nosthwicz, ojciec Anny, w latach 1562-1578 żony Wawrzyńca Zaidlica Czarmyslskiego (P. 1397 k. 136). Stanisław Nostwicz, nieżyjący już w r. 1588, ojciec Marii, w latach 1588-1591 żony Melchiora Kurskiego (P. 1400 k. 217). Krzysztof Nostfic, nie żył już w r. 1606, był ojcem: Krzysztofa, Mikołaja i Anny, wtedy nieletnich, posesorów sołectwa we wsi Górsko opactwa przemęckiego. Ich opiekun, Bartłomiej Gorczyński, scedował wtedy prawa do sołectwa, nabyte przez ich ojca od popprzednich opatów, opatowi obecnemu, Krzysztofowi Karśnickiemu (Kośc. 286 k. 79v). Fryderyk, na Ramsen koło Stynawy, i Asman na Lehsewitz tamże, Nostwicowie, bracia rodzeni, wzięli w zastaw na rok w 1617 r. od Fryderyka Nostwicza Drzewieckiego za 4.000 zł. części Drzewców w p. wsch., poczym wydzierżawili je temuż Drzewieckiemu (Ws. 31 k. 211, 213). Anna Nosticewna, w r. 1619 żona Krzysztofa Kalkraitera z Hersztopu. Dorota Nosticewna (Nostficewna), w r. 1619 żona Jerzego Sczanieckiego z Kurska w p. pozn. Fryderyk Nostic w imieniu swoim i żony Heleny w r. 1634 wydzierżawił od małżonków, Stanisława Cikowskiego i Zofii Kąsinowskiej, wieś Kociugi w p. kośc. (Ws. 47 k. 196v). Jan Henryk Nostwicz, za Śląska, z żoną Anną Marią Czamer (Kamne?) wydzierżawili w latach 1635-1636 od Abrahama Ciświckiego, kasztelana śremskiego, części miasta Rydzyny, wsi Kłody i Tarnowa w p. kośc. (Kośc. 297 k. 215; Ws. 47 k. 457). Jan Henryk Nosticz w r. 1641 w imieniu swoim i żony w Zawadzie spisywał kontrakt z Marcinem Korzbokiem Zawadzkim, ale ta żona nazwana wtedy Anną Marią de Kanitz (Kośc. 299 k. 452). Jan Henryk Nostic, starosta księstwa wolawskiego, w imieniu własnym i żony Joanny Czedlicz (Chedlicz) kwitował w r. 1642 małżonków, Jana Skoroszewskiego i Annę Kierską, z kontraktu dzierżawy części Skoroszewic w p. kośc. (Ib. 301 k. 568). Fryderyk a Nosticz z żoną Heleną Lossow (Lossiana) i synem Zygmuntem zawierał w r. 1645 z Arnoldem Białęskim kontrakt o dzierżawę od niego części Brelewa p. kośc. (ib. 301 k. 833). Otto-Konrad i Leonard, bracia rodzeni Nostycowie, wydzierżawili w r. 1645 od małżonków, Samuela Korzboka Zawadzkiego i Katarzyny Rozbickiej, części wsi Golina w p. kośc. (Py. 150 s. 167). Małgorzata de Noswicze, Nostwiczówna (Drzewiecka?), posesorka Drzewców w p. wsch., w latach 1666-1669 żona Adama Kalkreitera, oboje nie żyli już w r. 1713. Konrad de Nostyc, Nostwic, mąż Marii Zofii Rotenburg (Rotemberk) wraz z żoną w r. 1693 uzyskał od Bogusława na Międzychodzie Unruga, starosty gnieźnieńskiego, zapis 1.600 imperiałów (Ws. 76 k. 415v, 416). Nie żył już w r. 1694, kiedy jego brat i spadkobierca jedyny, Jerzy Fryderyk, połowę z powyższej sumy cedował owdowiałej bratowej (Ws. 76 k. 438). Owa Maria Zofia Rotemburg była w r. 1700 2-o v. żoną Jana Kesslitz (Keslicz) (Ws. 77 III k. 41). Maria Katarzyna Nosticz, wdowa po Janie Mikołaju Bibran, Ślązaku, sama pochodziła z Łużyc Górnych była 1699 r. matką Henryka Ottona Bibran ze Śląska (Ws. 77 III k. 47, 50). Ferdynand Zygmunt v. Nostitz, zastawnik dóbr Grossnelcke(?) i Helena Seidlitz, których najmłodsza córka, Wiktoria Helena, dziewięcioletnia, pochowana 1719.28/XI. r. (LM Wolsztyn, dyssyd.). Ferdynand, były zastawnik na Nelcke, mąż Heleny Luck, zmarłej w r. 1726 w wieku lat 44, pochowanej 1/II. (LM Wolsztyn, dyssyd.). Zygmunt v. Nostitz, zastawnik na Berkin, syn Ewy Heleny N., i Anna Kosicka, córka Stanisława, rodzice, pierworodnego syna Stanisława Ernesta, ochrzcz. 1726.30/IV. r. zmarłego w r. 1727, mającego rok i 15 tygodni (LB i LM Wolsztyn, dyssyd.), Władysława, ochrzcz. 1727.13/VIII. r., zmarłego w r. 1729, pochowanego 26/V. Tego Władysława podawały do chrztu panny Ewa-Dorota i Anna-Helena Nostitzówny (ib.). Szarlota Magdalena Nosthitzin, zamężna Bojanowska, chrzestna 1750.4/V. r. (LB Poniec, dyssyd.).

>Notescy wzięli z pewnością nazwisko od wsi Noteć cz. Noć w pow. radziejowskim. Piotr "Refa" ("Rofa"?), dziedzic w Noteci żyjący chyba jeszcze w r. 1479 (I. R. Kon. 1 k. 107), ojciec Mikołaja N-go, zwanego też niekiedy Piotrkowskim (od wsi Piotrkowo w tymże powiecie), który to Mikołaj w r. 1476 skwitował Barbarę, wdowę po Przybysławie Ozorzyńskim, i jej niedzielnych synów z 351 zł. węg. zastawu na połowie ich wsi Myślibórz p. kon. (I. R. Kon. 1 k. 81). Od Jana z Żychlina w r. 1479 nabył wyderkafem za 250 grz. jego prawa do połowy Myśliborza (ib. k. 107) jednocześnie zaś kupił wyderkafem za takąż sumę połowę owej wsi od wspomnianej już Barbary z Ozorzyna i jej syna niedzielnego, Jana (ib.). Od Michała z Dębów, dzierżawcy Powidza, w r. 1482 nabył wyderkafem za 300 zł. węg. połowę Budzisławia p. gnieźn. (P. 1386 k. 168v). Poślubił Barbarę Mielżyńską, córkę Jana i Katarzyny i w r. 1483 od owdowiałej teściowej oraz jej synów, Stanisława, Mikołaja, Piotra i Feliksa Mielżyńskich wziął w zastaw za 200 grz. posagu swej żony Wilkowo p. gnieźń. (G. 12 k. 25v). Po śmierci tej Katarzyny i jej syna Feliksa pozostali bracia z Mielżyna, Stanisław, Mikołaj, Piotr i Achcy pozywani byli w r. 1486 przez Mikołaja Noteskiego a dopełnienie rezygnacji Wilkowa (G. 13 k. 21, 22 k. 23). Barbara pozywała też w r. 1487 swych braci o posag (Py. 168 k. 51). Mikołaj N. stawiał w r. 1489 poręczyciela swym szwagrowi na to, iż uiści im 60 zł. i stawi swą żonę Barbarę, aby ich skwitowała z dóbr rodzicielskich (P.168 k. 71). Wreszcie Mikołaj N. od Stanisława Mileżyńskiego nabył wyderkafem w r. 1491 Wiekowo Wielkie w p. gnieźn. za 200 grz. posagu Barbary i za 65 zł. węg. na wykup ciążącego na tej wsi czynszu duchownego (P. 1387 k. 143). Ręczył Mikołaj braciom swej żony w r. 1494, iż oprawi jej 500 grz. posagu (G. 23 k. 43). Od szwagrów, Stanisława i Mikołaja, w r. 1495 nabył wyderkafem za 100 grz. i 30 zł. węg. roczny czynsz 8 grz. na mieście i wsi Mielżynie, na wsi Lipe oraz na połowie wsi Ruchocino w p. gnieźn. (P. 1383 k. 56). Tym szwagrom, Stanisławowi i Mikołajowi Mielżyńskim, ręczył w r. 1499 za Mikołaja N-go Michał Powidzki, iż oprawi on żonie 160 grz. na Piotrkowie w p. radziejowskim i 200 grz. na Wiekowie w p. gnieźń. (G. 24 k. 14, 15). T. r. Mikołaj dał żonie wyderkafem 200 grz. oraz 65 zł. węg., jakie mu w posagu za nią na Wiekowie dali wyderkafem jej bracia (P. 1389 k. 214). Od tych swych szwagrów w r. 1501 nabył wyderkafem za 200 grz. roczny czynsz dziesięć i pół grzywien na mieście Mielżynie oraz wsiach, Lipe, Ruchocino i Wiekowo (P. 1389 k. 160v). Skwitował t. r. szwagrów z 200 grz. i 65 zł. węg. na Wiekowie danych w posagu za żoną (G. 24 k. 138v). Żonie zaś t. r. zobowiązał się oprawić 220 grz. posagu na wsi Piotrków (ib. k. 141). Od Michała Powidzkiego t. r. uzyskał zobowiązanie sprzedaży wyderkafowej za 200 zł. węg. połowy wsi Dęby i Drzewce z połową młyna w Dębach w p. kcyń. (G. 18 s. 311). Barbara w r. 1503 skwitowała swych braci, Stanisława i Mikołaja z Mielżyna ze swego posagu 200 grz. i 60 zł. węg., oprawionego przez męża na Wiekowie (G. 24 k. 223), jednocześni zaś uzyskała od męża zobowiązanie oprawienia 220 grz. posagu na całej wsi Piotrków (ib. k. 224). Nie żył już Mikołaj w r. 1507 (G. 25 k. 305), Barbara zaś nie żyła w r. 1521 (G. 28 k. 21v). Ich synowie: Piotr, Jakub i Szymon. Córka Elżbieta, w r. 1529 żona Piotra Budzisławskiego. Spośród synów, Piotr był już księdzem, kiedy w r. 1507 wzywał wujów Mielżyńskich do uiszczenia 10 i pół grz. rocznego czynszu (G. 25 k. 305). Piotr i jego bracia uzyskali w r. 1508 intromisję do dóbr tych wujów w mieście Mielżynie oraz we wsiach Lipe, Ruchocino i Wiekowo (G. 19 k. 46v). Był jeszcze t. r. z braćmi niedzielny w Piotrkowie (G. 24 k. 329). Pleban (w Piotrkowie?) w r. 1509 (G. 26 k. 15v), wraz z braćmi pozywał w r. 1511 wujów Mielżyńskich o rezygnację Wiekowa (Py. 170 k. 57), a wreszcie on i bracia, wciąż jeszcze niedzielni w Piotrkowie, kupili w r. 1518 całe Wiekowo za 200 grz. i 130 węg. od Mikołaja Mielżyńskiego (P. 1392 k. 249). Ksiądz Piotr, nazwany Piotrkowskim, rektor kościoła parafialnego w Piotrkowie, opiekun brata Szymona, w imieniu własnym i tego brata w r. 1521 skwitował Mikołaja Mielżyńskiego z wieczności Wiekowa, a to z tytułu oprawy zmarłej matki (G. 28 k. 21v). Sprzedał w r. 1521 Wiekowo Wielkie za 300 grz. temuż Mielżyńskiemu (P. 1392 k. 405). Drugi z braci, Jakub N. wzywał wujów Mielżyńskich w r. 1508 do uiszczenia 10 grz. (G. 19 k. 62v). Żył jeszcze w r. 1518 (P. 1392 k. 249). Szymon jeszcze nieletni w r. 1521 (G. 28 k. 21v). Zob. tablicę.

@tablica: Notescy

Zob. Piotrkowscy.

>Nowaccy, różni. "Szl." Łucja, z Zalesia, chrzestna 1683.15/IV. r. (LB Kobylin). Stanisław, pełnomocnik dóbr Szkaradowa, i Łucja, rodzice Wojciecha, ochrzcz. 1688.2/V. r. (LB Szkaradowo). "Szl." Helena w Rojowie 1690.6/IX. r., chorując dwa miesiące po odbytym połogu, pochowana w Ostrzeszowie u Franciszkanów (LM Ostrzeszów). Stanisław (Nowadzki), administrator Siedlikowa i Rojowa, dóbr Stefana Leszczyńskiego, starosty ostrzeszowskiego, zarządca namku w Ostrzeszowie, zapewne mąż wspomnianej wyżej Heleny. Z żony (drugiej?) Joanny Aleksandry synowie jego, Franciszek Józef, ur. we dworze w Ostrzeszowie ochrzcz. 1697.17/IX. r., podawany do chrztu przez Stanisława N-go, Jan Kanty Kazimierz Antoni, ochrzcz. 1699.19/X. r., i Andrzej Stanisław Ferdynand, ochrzcz. 1702.2/XII. r. (LB Ostrzeszów). Stanisław, administrator dóbr Tłokinia, w r. 1700 kwitował ze sprawy Andrzeja Olszewskiego, łowczego sieradzkiego (I. Kal. 154 s. 102). "Szl." pani Katarzyna, wujenka dziecka małżonków Grabowskich, administratorów Konar, chrzestna 1704.26/XI. r. (LB Konary). Stanisław i żona jego Anna, oboje ze Strzeszyna, rodzice Stanisława, ochrzcz. 1706.8/V. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.). Jan i Regina, rodzice Teresy Apolonii, ur. w Więckowicach, ochrzcz. 1719.19/II. r. (LB Niepruszewo). Wojciech Konstanty (Nowadzki) uzyskał w r. 1722 od Adama Kowalskiego cesję sumy 200 złp. zapisanej przez Andrzeja Grodzieckiego, kasztelanica międzyrzeckiego (Z. T. P. 46 k. 113). Andrzej, posesor Panigrodza, umarł 1725.4/I. r. (LM Panigródz). Wojciech, regent grodzki (ziemski?) wieluński, w r. 1726 mąż Katarzyny Koszutskiej, córki Stanisława (Kc. 135 k. 149v). Zastawny posesor Witosławia w p. nakiel., zawierał w r. 1729 kontrakt z małżonkami Biernackimi, dziedzicami Morawek w p. kal. (I. Kal. 167 s. 121). Regina, w r. 1729 żona Jakuba Mierzejewskiego, mieszkającego wtedy w Kąsionowie koło Szamotuł. Stanisław, po którym wdowa Joanna Wierer (Wieror?) za konsensem królewskim z 1730.16/IV. r. cedowała t. r. wójtostwo wsi Trześniów w starostwie kolskim zięciowi Janowi Gorzyńskiemu i córce swej Joannie (I. Kon. 76 k. 362). Oboje Gorzyńscy nie żyli już w r. 1766. Synem tychże, Stanisława i Joanny N-ch, był ks. Józef, proboszcz myśliborski, który t. r. proses toczony przeciwko Antoniemu Ulatowskiemu, pułkownikowi J.Kr.Mci, i Józefowi Chełmickiemu o pobicie i uwięzienie jego sług, scedował swemu rodzonemu(!) siostrzeńcowi, Janowi Trzebińskiemu, synowi zmarłego Antoniego i Marianny z Ślepowrońskich (I. Kon. 80 k. 72v). Pannie Teresie N-ej zapisała 1733.19/VII. r. sumę 1.000 zł. w swym testamencie Katarzyna, wdowa po Franciszku Jedlińskim (Kośc. 168 k. 367). Marianna, chrzestna 1738.29/VI. r. (LB Zaniemyśl). Teresa (Nawacka?) zaślubiła 1741.25/VI. r. "ur." Kazimierza Michałowskiego, majordoma Joanny z Szołdrskich Zakrzewskiej, dziedziczki Wąsowa. Mikołaj, nieżyjący już w r. 1753, mąż Marianny Woyniczówny, córki Michała i Anny Hapczyńskiej, miał z niej córkę Barbarę, której wuj jej rodzony, Daniel Woynicz, posesor wójtostwa w Święcicach, wsi konwentu lubińskiego, dał t. r. ze swego inwentarza sto owiec, cztery woły, cztery krowy, parę koni, "skarbniczek szybowany, okowany" oraz ruchomości domowe (Kośc. 326 k. 7). Pani Rozalia, z Lubiatowa, zmarła w r. 1756, pochowana 10/III. r. (LM Dolsk). Andrzej i Katarzyna z Małachowskich, oboje już nieżyjący w r. 1763, rodzice Franciszki w latach 1763-1772 wdowy po Wojciechu Kozłowskim (P. 1336 k. 119, 1338 k. 20), nieżyjącej już w r. 1788. Jan i Wiktoria, rodzice Franciszki Antoniny, ur. na Rybakach w Poznaniu, ochrzcz. 1764.26/VI. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Antoni, chrzestny 1765.21/II. r. (LB Kępno). Joanna, żona Jana Gorzyńskiego, oboje już nie żyli w r. 11766. Łukasz, pisarz dworski w Przygodzicach, chrzestny 1776.23/XII. r. Z żony Teresy Gosławskiej, nieżyjącej już 1784.15/XI. r. (I. Kal. 225 k. 281), miał synów, Ambrożego Hieronima Józefa, ur. w Przygodzicach, ochrzcz. 1778.17/XII. r. (LB Wysocko), Józefa, nieletniego w latach 1784-1785 (I. Kal. 225 k. 281), oraz córkę Teklę Mariannę, ur. w Przygodzicach, ochrzcz. 1781.13/III. r. (LB Ostrów). Stanisław, ekonom w Czechowie, miał z żony Petronelli Zagrodzkiej syna Sylwerego Jana, ur. tamże 1810.19/VI. r. (LB Jarząbkowo).

Ignacy, podinspektor (wiceinspektor) lasów państwowych cyrkułu kłeckiego, mąż Domicelli Lubiewskiej, konsyliarz (landrat) powiatu gnieźnińskiego w r. 1824 (LB Krotoszyn; LB Św. Trójca Gniezno; LB Witkowo). Dziedzic folwarku Kawiory, zmarł w r. 1832. Owdowiała Domicella (Daniela) umarła w Kawiorach 1833.2/VIII. r. w wieku 46 lat (LM Św. Trójca, Gniezno). Z Lubiatowskiej był syn Łukasz Antoni, ur. w Gnieźnie 1813.17/X. r. (LB Św. Trójca, Gniezno), oraz córki, Balbina Nepomucena, ur. tamże 1815.30/III. r. (ib.), i Emilia, chrzestna 1827.27/XI. r. (LB Witkowo), która 1831.9/XI. r. zaślubiła Michała Ulatowskiego, dziedzica Małachowa Wierzbięcic. Żyła jeszcze w r. 1833.

Jan, sędzia pokoju w Krotoszynie w latach 1824-1830, mąż Marii z Gernatów, mieszkał w r. 1830 w Benicach (LB Starygród). Miał z tej żony syna Ludwika Symforiana, ur. 1824.22/VIII. r., podawanego do chrztu przez Ignacego, consyliarza powiatu gnieźnieńskiego (LB Krotoszyn). Antonina N-a (czy szlachcianka?), córka Reginy, mająca lat 26 wyszła 1825.7/VIII. r. za "ur." Ignacego Tomaszewskiego inspektora lasów w Biezdrowie komisarza w Winnicy (LB Biezdrowo). Marcin Wojciech z żony Pelagii Wągrowieckiej miał córki: Antoninę, ur. w Małachowi Kępem 1847.20/IV. r., Stanisławę ur. tamże 1849.20/XI. r. (podawaną do chrztu przez "ur." Mariannę N-ą z Trzemeszna), i Joannę Bogumiłę, ur. z Chłądowie 1851.22/V. r. (LB Witkowo). Pani Franciszka, chrzestna 1845.3/III. r. (LB Krotoszyn). Walentyna, w latach 1856-1867 żona Faustyna Dydyńskiego, dzierżawcy pól plebańskich w Kłecku, potem burmistrza tego miasteczka.

>Nowakowscy, różni. Stanisław mieszkający w Poznaniu, na Przedmieściu Św. Marcina, miał z żony Elżbiety synów, Józefa Franciszka, ochrzcz. 1743.9/X. r., i Zachariasza Cypriana Michała, ur. 1746.6/IX. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Adam, komisarz przysięgły województw wielkopolskich, zaślubił w Gnieźnie 1778.18/II. r. Zuzannę Dobrzycką (LC Katedra, Gniezno), był t. r. plenipotentem swego szwagra Jana Leszczyc Dobrzyckiego (I. Kon. 82 k. 17v), zaś w r. 1781 plenipotentem swego teścia również Jana (ib. k. 239v). Od wdowy Zofii z Krakowskich Wittonowej w r. 1782 uzyskał cesję pewnych sum (ib. k. 290v). Posesor Bąbolina w p. inowrocł 1787 r. (LB Cerekwica). Plenipotent teścia(?) Jana Dobrzyckiego w r. 1792 (P. 1369 k. 308). Umarł w Wildzie koło Poznania 1800.24/X. r. w wieku lat 52, pozostawiając wdowę, Zuzannę Dobrzycką (LM Św. Marcin, Pozn.). Ta umarła w Poznaniu w r. 1803, pochowana 5/V. r. (Sep. Reform. Pozn.). Ich syn Dionizy umarł w Poznaniu 1798.2/VI. r. (LM Św. Wojc., Pozn.), ale w chwlili śmierci ojca żyła tylko jedyna córka, Agnieszka.

Helena, żona 1-o v. Jana Dąbkowskiego, 2-o v. Józefa Święcickiego, nie żyła już w r. 1780. Była siostrą (czy rodzoną?) "szl." Stanisława N-go, którego syn jej Wincenty Dąbkowski, mianował wtedy jako swego wuja plenipotentem (Ws. 100 k. 70v). Marcin (zrazu było "ur.", ale poprawione na "wielm."), administrator Ujazdu, mąż Józefy Kardeckiej, miał z niej synów, Aleksago Mateusza, ur. w Ujeździe 1815.12/VII. r., i Wiktora Łukasza, ur. 1816.17/X. r., oraz córkę, Ludwikę Marcinę, ur. tamże 1819.22/I. r. (LB Kamieniec). "Szl." Józef umarł w Lennej Górze (Lennogóra) 1822.29/IV. r. w wieku lat 46 (LM Imielno). "Ur." Jan, wdowiec, umarł w Pobiedziskach 1825.6/VII. r. w wieku 86 lat (LM Pobiedziska).

>Nowiccy, różni, w części z pewnością nieszlachta, szlachectwo sobie uzurpująca. Szymon (Jan Szymon), mąż Zofii Czarneckiej, córki Jana i Doroty Lubowieckiej, wdowy 1-o v. po Michale Koryn Świdurskim(!), obok sióstr współspadkobierczyni Kozarzewa po zmarłej Annie z Kozarzewa, żonie Jakuba Gałczyńskiego. Zofia ta wspólnie z siostrami w r. 1718 części w Kozarzewie sprzedała za 650 zł. Józefowi Kierskiemu mężowi Konstancji Baranowskiej, dziedziczki tej wsi (P. 1158 k. 39). Jan Szymon w imieniu własnym i żony celem windykowania od dziedziców Karcewa 600 zł. jej posagu i 600 zł. posagu jej zmarłej bezpotomnie siostry Katarzyny zamężnej Rakoniewskiej, mianował w r. 1743 plenipotentami swych pasierbów, Kazimierza i Stanisława Świdurskich, sam bowiem był już nazbyt wiekowy (Ws. 88 k. 69). Stanisław, który nie żył już w r. 1724, miał z Katarzyny z Borowskich, 2-o v. żony Piotra Kossowicza, syna ks. Michała oraz córki, Barbarę, żonę Kazimierza Wilamowskiego, i Annę, żonę Macieja Rajskiego. Ich ojczym Kossowicz działając w imieniu własnym i tych pasiebów części wsi Zdzychowice "Zberkowskie" w p. pyzdr. sprzedał wtedy za 4.000 złp. Maciejowi Rayskiemu (P. 1197 V k. 84v). Anna z N-ch Rayska umarła w r. 1750 i pochowana 13/IV. w Poznaniu u Reformatów. Jan, syn zmarłego Macieja, żeniąc się w r. 1724 z Marianną Krąpiewską, córką Wojciecha i Elżbiety Skrzetuskiej, wdową 1-o v. po Andrzeju Trzaskowskim, na krótko przed ślubem uzyskał od niej 26/II. zapis 300 złp. na jej sumie oprawnej na Cieninie Kościelnym (I. Kon. 76 k. 4v). Ta Marianna jako spadkobierczyni rodziców i siostry, panny Barbary, kwitowała w r. 1725 Zofię z Przyjemskich Gurowską, chorążynę kaliską z 1.500 złp., zapisanych w r. 1692 obu tym siostrom przez zmarłego Krzysztofa Przyjemskiego, chorążego kaliskiego, ojca Gurowskiej (ib. k. 50v). Oboje Nowiccy żyli jeszcze w r. 1731, kiedy Marianna kwitowała z 1.200 zł. Wawrzyńca Radolińskiego (ib. k. 395v). Petronella wyszła 1725.26/XI. r. za Walentego Chrzanowskiego. Jakub, chrzestny 1728.11/IV. r. Jakub, chrzestny 1728.11/IV. (LB Niepart).

Jan, w r. 1730 mąż Marianny Bielawskiej, córki Ludwika i Barbary Naramowskiej (P. 1223 II k. 6). Swoją przynależność rodzinną określał w sposób tak rozmaity, że aż budzi wątpliwości, czy był wogóle szlachcicem? W zapisie wyżej cytowanym, gdzie żona daje mu plenipotencję, nazwany "Dunin N-im". Jan "Dunin N." był w r. 1731 administratorem zamku i dóbr szamotulskich (LB Szamotuły). Mieszkał w r. 1735 w Kiszewie (ib.). Jan "Dunin N." był w r. 1742 posesorem Komorowa w p. pozn. (P. 1267 k. 225), żona zaś Jana "Dunina N-go", Joanna Bielawska, w r. 1743 dziedziczka po ojcu Sierosławia w p. pozn. (P. 1271 k. 119), te dobra sprzedała w r. 1748 za 38.000 złp. Marcelemu Raszewskiemu (P. 1291 k. 204v), swemu zięciowi. W r. 1771 już wdowa po N-im, jedyna spadkobierczyni matki i przyrodniej siostry, Teresy Zdzychowskiej, cedowała swoje prawa bratankowi(!) Stanisławowi Naramowskiemu (P. 1348 k. 98). Możnaby więc mniemać, że Jan N. był herbu Łabędź. Tymczasem Joanna Bielawska mieni się w r. 1752, a i później, wdpwą po Janie "Siła N-im" (P. 1307 k. 160v). Nowiccy o przydomku Siła pochodzili z Wielkiego Księstwa Litewskiego i herb ich, przedstawiający trzy osęki schodzące się pośródku tarczy, nie miał nic wspólnego z Łabędziem. Wytłumaczeniem najprostszym zdaje się być nie pomieszanie tradycji herbowych, lecz po prostu usiłowianie przypytania się zrazu do jednego, potem do drugiego herbu. Córka Jana i Bielawskiej, Anna (Anna Franciszka), ur. w Szamotułach, ochrzcz. 1731.23/I. r. (LB Szamotuły). Anna, córka Jana "Siły N-go" i Bielawskiej (P. 1325 k. 88v), była w latach 1748-1758 żoną Marcelego Raszewskiego. Oboje nie żyli uż w r. 1765.

Jan, chrzestny 1730.16/VII. r. (LB Buk). Jakub, z Sarbinowa, umarł w r. 1737, pochowany 24/IV. r. (Sep. Reform. Miejska Górka). Stanisław, szlachcic-żebrak (nobilis sed pauperrimus mendicus), zmarł w Śremie 1741.13/X. r. (LM Śrem). Mateusz, z sołectwa winnogórskiego, chrzestny 1743.4/IV. r. (LB Winnogóra). Michał zmarł w Sierosławiu 1745.20/III. r., pochowany w Grobie Potockich w Lussowie (LM Lussowo). Pani Elżbieta, chrzstna 1753.25/XII. r. (LB Lwówek). Marceli i żona jego Marianna, chrzestni w styczniu 1756 r. (ib.). Barbara, ze Święcic, wyszła 1755.5/VII. r. za Mikołaja Straszewskiego. Ferdynand nie żył już w r. 1759, a wdową po nim była Aleksandra Skoraszewska, 1-o v. żona Bolesława Sułkowskiego, skarbnika orszańskiego (P. 1317 k. 120). "Szl." Kasper (czy szlachcic?), bratanek (nepos) ks. Michała Świtalskiego, proboszcza Św. Wawrzyńca w Gnieźnie, wiceburmistrz ("podmagistrzy"), sekretarz królewski 1774 r., zaślubił 1761.24/I. r. pannę Marcjannę Wierzechelską(?) (LC Św. Wawrzyniec, Gniezno). Synowie ich: Grzegorz Józef Maciej, ur. w Słomiance 1770.12/III. r., Antoni Barnaba, ur. tamże 1767.10/VI. r., Wojciech Felicjan Witalis, ochrzcz. 1774.26/IV. r. Córki: Antonina Marcina, ur. w Słomiance, ochrzcz. 1765.15/VI. r., i Maria Barbara, ochrzcz. 1774.28/ XII. r. (LB Św. Wawrzyniec, Gniezno).

Aleksandra, cześnikowa lidzka, chrzestna 1762.4/XI. r. (LB Św. Małgorzata, Gniezno). Marianna, żona Kazimierza Sakowskiego, oboje nie żyli już w r. 1780. Szymon, w r. 1785 mąż Konstancji Karnickiej (I. Kon. 83 k. 205v). Agnieszka, żona Andrzeja Wójcickiego, posesora wójtostwa z Żychlewie, umarła tam 1787.20/I. r., licząc ok. 30 lat (LM Krobia). Karol Siła N., miecznik bełski, w r. 1788 mąż Katarzyny Radolińskiej (G. 115 k. 122v). Ta Katarzyna, jako rodzona bratanica i spadkobierczyni Piotra Radolińskiego, pisarza ziemskiego gnieźnieńskiego, połowy we wsiach Wrotkowo i Skałowo w p. pyzdr., odziedziczone po tym stryju, sprzedała w r. 1789 za 30.000 złp. Paschalisowi Radolińskiemu, regentowi grodzkiemu pyzdrskiemu. Sprzedała mu też połowę kamienicy w Poznaniu po tym stryju, będącą pod dożywociem panny Konstancji Daleszyńskiej (Py. 166 k. 78, 79). Franciszka, żona Wojciecha Kozłowskiego, nie żyli już oboje w r. 1789. Franciszek, mąż Marianny Dembińskiej 1792 r. (P. 1369 k. 260v). Julianna, żona Franciszka Grabińskiego, zmarła w Ołoboku 1804.25/V. r., licząc 28 lat (LM Ołobok). Teodor, ekonom, i Magdalena z Jankowskich, rodzice Grzegorza Makarego, ur. w Szczodrochowie 1835.1/I. r. (LB Kunowo).

Stefan, syn Franciszka Borgiasza, patrona Trybunału Kaliskiego, i zmarłej już Karoliny Sulmierskiej, ochrzcz. z wody 1835.5/VII. r. Dziedzc Burczewa i Raszkowa w Królestwie Polskim, zaślubił 1863.15/II. r. Kazimierę Jaraczewską, córkę Edwarda z Łowęcic i Wojciechowa, i Konstancji z Chwalibogów, pannę 21-letnią (LC Jaraczew; LC Cerekwica). Anna wyszła przed r. 1888 za Romana Trąmpczyńskiego, "komisarza".

>Nowiccy, pochodzenia żydowskiego. Neofita Aleksander zaślubił 1770.21/I. r. pannę Mariannę Kościańską (LC Pakość). Żyd Fabian Antoni N., liczący ok. 24 lata,, przyjął chrzest 1817.19/I. r. (LB Ociąż).

>Nowidowski(?) Stanisław, mąż Barbary Karsznickiej, wdowy 1-o v. po Janie Kemblan Karmińskim, która w r. 1584 skwitowała ze 104 zł. Macieja i Jana braci Kemblan Chełkowskich (P. 942 k. 735v).

>Nowieccy, Nowiescy, z Nowca w pow. kościańskim. Świętosław z Nowca w latach 1400 (Kośc. 1 k. 122) i 1416 (Kośc. II k. 124v). Świętosław, Gniewek, Mikołaj i Mścigniew, niegdy dziedzice w Nowcu, mieli 1405 r. swe macierzyste dobra w Rzeszotarzewie (Rostarzewie) w p. kośc. (Kośc. 3 k. 51v), byli to więc bracia. Wojciech N. w r. 1404 Kośc. I k. 52), a nie wiem, czy ten sam Wojciech z Nowca cioteczny brat Sobka Wyskoty w r. 1405 (Kośc. 3 k. 19). Mikołaj N. w r. 1407 (ib. k. 46v.). Bodzęta N. w r. 1418 (P. 5 k. 53).

Ks. Jan N., dziekan włocławski, miał w r. 1438 termin ze strony Jakusza Baszkowskiego (Kośc. 17 s. 78). Siostry, Katarzyna, Małgorzata, Chwałka i Elżbieta, córki Wojciecha, nieżyjącego już w r. 1445 (Kośc. 17 s. 684), a zapewne i w r. 1440, pozywały 1440 r. swego stryja, Pawła Chlebowskiego z Nowca (ib. s. 155, 188). Katarzyna, Chwałka i Elżbieta w r. 1443 ugodziły się z Pawłem Chlebowskim i jego synem Janem względem Wielkiego i Małego Nowca (ib. s. 298). Dodać tu trzeba, że Paweł N. występował w r. 1448 jako dziad dzieci zmarłego Jana (Kośc. 18 s. 348). Spośród czterech wymienionych wyżej sióstr, Małgorzata w r. 1443 już nie wspomniana, widocznie nie żyła. Te trzy siostry, Katarzyna, Chwałka i Elżbieta w r. 1445 zawierały z Chlebowskimi, ojcem i synem, ugodę o dobra spadłe po śmierci ks. Piotra Kiełbasy, dziedzica w Nowcu, kanonika poznańskiego, rodzonego brata zarówno ich ojca Wojciecha, jak i Pawła Chlebowskiego (ib. s. 684). Katarzyna, Chwałka i Elżbieta zapisały w r. 1446 na Nowcu 8 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 24 grz. ks. Janowi Twardowskiwmu, kanonikowi poznańskiemu i proboszczowi w Dolsku, na ołtarz Św. Michała w tamtejszym kościele (P. 1379 k. 147v). Chwałka i Elżbieta, siostry niedzielne, w r. 1453 przez swego pełnomocnika Samsona z Nowca pozywała Jadwigę z Nowca (Kośc. 19 k. 218v). Chwałka była już wtedy z pewnością żoną Piotra Samsona z Nowca i w r. 1462, już będąc wdową po nim, swe dobra rodzicielskie w Wielkim i Małym Nowcu zapisała po swej śmierci siostrze pannie Elżbiecie, ta zaś ze swej strony zrobiła to samo dla siostry Chwałki (P. 1383 k. 123).

Jadwiga, wdowa po Janie N-im, pozwana w r. 1459 przez Dorotę, żonę Macieja Grodzewskiego (Kośc. 19 k. 272). Siostry rodzone, niedzielne z Nowca, Klara, żona Szymona Przylepskiego, i Beata, wdowa po Marcinie Świekockim, zapisały na swej części tej wsi w r. 1467 ks. Jakubowi, altaryście w Dolsku, roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. od sumy 100 grz. (P. 1383 k. 255). Beata, wdowa po Wojciechu Świekockim, dziedzicu w Nowcu, części Wielkiego i Małego Nowca, prawem bliższości spadłe po siostrze Klarze, wymieniła w r. 1470 z Jakubem Kęszyckim za części wsi Podkoce p. kal. i dopłatę 170 grz. (P. 1385 k. 89).

Marcin "Grabisz" z Nowca w r. 1496 pozwany przez Annę Kubacką o 15 grz. długu należnego jej zmarłej stryjecznej siostrze, Annie Kubackiej (Kośc. 230 k. 111). Zięciowi, Piotrowi Kubackiemu, zapisał w r. 1502 dług 40 zł. węg. (Kośc. 231 k. 162v), zaś ów Piotr t. r. oprawił sumę 60 zł. węg. posagu córce Marcina a żonie swej, Barbarze (P. 1389 k. 158). Marcin "Grabisz" w r. 1506 płacił 3 grz. synom Piotra Kawieckiego (Kośc. 232 k. 67v).

Elżbieta (Nowieska) od Jana Bielawskiego w r. 1497 nabyła wyderkafem za 30 grz. trzy łany osiadłe w Złotnikach p. pozn. (P. 1383 k. 151v).

Nie miał z powyższymi nic wspólnego "Ur." Jan N., który z żony Barbary spłodził syna Wojciecha, ochrzcz. 1714.30/X. r. (LB Łaszczyn).

>Nowińscy (h. Nowina?). "Ur." Sebastian, administrator w Bolechowie 1789 r., ekonom w Swarzędzu w r. 1795, ekonom w Brodziszewie w latach 1798-1799. Mąż Rozalii Gliszczyńskiej, zmarłej w Brodziszewie 1798.29/XII. r. w wieku lat 48, pochowanej 1799.2/I. r. u Reformatów w Szamotułach (LM Otorowo; Sep. Reform. Szamot.). Miał z nią synów, Wojciecha, ur. w Bolechowie 1789.19/IV. r. (LB Chludowo-Owińska), i Michała, ochrzcz. z wody w Murowanej Goślinie, z ceremonii zaś 1795.27/VII. r. (LB Swarzędz).

>Nowiszewski, takie nazwisko oraz imiona Kazimierz Józef przybrał po przyjęciu chrztu 1790.5/III. r. Żyd Markus Pyskal, krawiec w Śremie liczący ok. 30 kat (LB Śrem).

>Nowodębska, Nowodembska (czy szlachcianka?) Karolina, w latach 1774-1783 wdowa po Wojciechu Rychlewskim (P. 1351 k. 55, 1360 k. 212).

>Nowodworscy h. Drogosław, z Nowego Dworu, zapewne w pow. pozn. Piotr "Słap" N., nieżyjący już w r. 1442 (P. 14 k. 199, 15 k. 96), ojciec: Jana, Melchiora (Marchela) i Świętosława (Świąszka). Jan i Marchel pozywali w r. 1442 Bieniaka Zajączkowskiego (ib.). Bracia ci, Jan N., Marchel Kozłowski i Śwąszek niegdy z Kozłowa oraz Andrzej niegdy z Małej Dąbrówki t. r. pozywali Łukasza z Górki, wojewodę poznańskiego (ib. k. 124v). Trzej bracia, Świętosław i Marchel z Dąbrowy oraz Jan z Nowego Dworu, pozywani byli t. r. przez Dobrogosta z Szamotuł (ib. k. 151). Jan "Słap" z Nowego Dworu miał za żonę Świąchnę cz. Swiątochnę, która w r. 1443 kasowała swą oprawę na Nowym Dworze na rzecz Potencjana Słapowskiego (P. 14 k. 207v). Małżonkowie ci, dziedzice w Nowym Dworze, w r. 1445 zapisywali sumę 22 grz. Katarzynie, zakonnicy w Poznaniu u Św. Katarzyny (P. 15 k. 92v), siostrze rodzonej Jana. Miał Jan t. r. wraz z bratem Świąszkiem z Dąbrowy termin ze strony Dobrogosta z Szmotuł, kasztelana poznańskiego (P. 15 k. 96). T. r. wraz z bratem Melchiorem z Kozłowa występowali obaj jako bracia stryjeczno-rodzeni Agnieszki, wdowy po Piotrze Mieczkowskim (P. 15 k. 100). Małżonków, Jana i Świąchnę, pozywały w r. 1446 "Katarzynki" poznańskie (ib. k. 177). Janowi, synowi Jana niegdy N-go (a więc z pewnością tego Jana "Słapa") Potencjan z Dąbrowy, podsędek poznański, zapisywał w r. 1470 20 grz. (P. 20 k. 48v). Mikołajowi, synowi Andrzeja z Dąbrówki(!), w r. 1470 przy transakcji prawnej towarzyszyli, Jan N., stryj rodzony(!), i Bartłomiej, syn Potencjana Dąbrowskiego, stryj (P. 1385 k. 57v). Jan niegdy N. wzywał w r. 1471 braci niedzielnych, dziedziców w Brzozie, do uiszczenia 40 grz. (P. 854 k. 92v). Nieżył już Jan N. w r. 1479, kiedy jego córka, Małgorzata i Dorota, kwitowały ks. Marcina z Dąbrowy, kanonika poznańskiego, syna zmarłego Potencjana, podsędka ziemskiego poznańskiego, z 25 grz. Ta suma, zapisana niegdyś zmarłej Katarzynie, zakonnicy w Poznaniu u Św. Katarzyny, lokowana była na Nowym Dworze u podsędka Potencjana. Córki Jana odziedziczyły to po zmarłej Katarzynie, ciotce swej rodzonej (P. 855 k. 77v). Z nich, Katarzyna t. r. żona Jakuba z Międzyrzecza, kwitowała wzpomnianego kanonika z dóbr macierzystych i z prawa bliższości po owej ciotce-zakonnicy (ib. k. 91).

Nie wiem, czy Drogosławem był też Stanisław N., który w r. 1482 od Melchiora Kozłowskiego oraz od jego rodzonych bratanków, Jana i Wojciecha, braci ze Skorzewa, nabył sumę 170 zł. na Kozłowie, którą zmarły podsędek Potencjan z Małej Dąbrowy zapisał wyderkafem Mikołajowi "Słapkowi" z Sobiesierni, a która im miałaby przypaść prawem bliższości po śmierci tego Mikołaja (P. 1386 k. 150v).

>Nowodworscy h. Nałęcz, z Nowego Dworu w pow. warszawskim, wsi w r. 1580 należącej do Jurgiana i Bartłomieja (Paw.). Jurian, mąż Katarzyny Strzałkowskiej, dla zrodzonych z nią dzieci: Adama, Jana, Małgorzaty, Anny i Zofii ustanowił w r. 1582 opiekunów. Matka zapisała im wtedy 10.000 zł. długu (Py. 119 k. 38). Był potem ów Jurgian podkomorzym nurskim i nie żył już w r. 1623 (P. 152 k. 220). Z jego synów, Adam, biskup kamieniecki w r. 1614, spadkobierca zmarłego bezpotomnie Andrzeja z Łaska Russockiego, części wsi, Gulczewo z folwarkiem, Tokary z folwarkiem, Mierosław, Ośnica, młynów Bylino i Borowiec w wojew. płockim, pochodzące ze spadku po Gulczewskich, a odziedziczone przez Russockiego po śmierci Andrzeja z Gulczewa Sierpskiego, dał w r. 1622 Adamowi Sędziwojowi Czarnkowskiemu, wojewodzie łęczyckiemu i staroście generalnemu wielkopolskiemu (P. 1413 k. 85). Mianowany w r. 1627 biskupem poznańskim przemyskim, a 1630.28/VI. r. poznańskim, odprawił ingres 1631.10/XI. r. (Łukaszewicz). Umarł 1634.20/VIII. r. (ib.; Nowacki; P. S. B.). Bartłomiej, mianowany 1624.1/VII. r. komandorem kawalerów maltańskich w Poznaniu (M. K. 169 k. 448).

Wojciech, łowczy rożański, nie żył już 1697.7/X. r., kiedy mianowany został po śmierci na ten urząd Remigian Szygłowski (P. 255 k. 33).

>Nowodworscy z wojew. poznańskiego, różni. Wsi o nazwie Nowy Dwór na terenie powiatów poznańskiego i kościańskiego było kilka, stąd nie sposób określić dokładnie, a o którą z nich idzie.

Tomek z Nowego Dworu (Nova Curia) w r. 1405 (P. 1 k. 172v). Może ten sam Tomek w r. 1414 (Kośc. III k. 12), ale mogło tu chodzić o Nowy Dwór w p. pyzdr.? Andrzej i Maciej, dziedzice Nowego Dworu w r. 1416 (P. 4 k. 152v, 153) i 1420 (P. 6 k. 66, 77). Maciej, dziedzic z Nowego Dworu, niegdy wójt w Mosinie, 1418 r. (P. 5 k. 199v). Andrzej i Maciej w r. 1420 pozwani przez Jakusza i Jaranda z Luboni (P. 6 k. 77). Janusz z Nowego Dworu i Gorzewa w r. 1422 miał sprawę z Janem i Wojciechem z Morawska o donację uzyskaną od Frony, wdowy z Nowego Dworu. Wiódł tę sprawę wspólnie z Wojciechem z Ludomi i Dobrogostem z Dąbrówki (P. 6 k. 16, 29). Ten sam Janusz w r. 1423 miał płacić winę bowiem nie uiścił 3 grz., za które był poręczył za swego brata Wawrzyńca z Sadów "Jeża" (P. 6 k. 112, 112v). Janusz z Nowego Dworu, w r. 1426 spadkobierca Janusza z Gorzewa (P. 8 k. 90v). W Nowym Dworze i Gorzewie Janusz i Jan, z Sadów, brat Wawrzyńca, w r. 1423 (P. 7 k. 112). Wincenty w r. 1424 (P. 7 k. 208). Ten sam chyba Wincenty z Nowego Dworu był w r. 1428 pozywany przez Mikołaja z Sadów (P. 10 k. 1). Wincenty wraz z Janem z Nowego Dworu miał t. r. płacić grzywnę Erazmowi z Naramowic (ib. k. 1v). Jakusz, siostrzeniec Wawrzyńca "Jeża" w r. 1427 (P. 9 k. 105). Wawrzyniec "Jeż" z Nowego Dworu 1426 (P. 9 k. 14). Dawał t. r. intromisję Żydom z tytułu długów swych (ib. k. 76). Były dziedzic Nowego Dworu, miał w r. 1438 termin przeciwko Miroszowi z Wierzei, a stawała za niego córka Beata (P. 14 k. 35v). Córki Wawrzyńca "Jeża", Beata i Katarzyna, pierwsza wspomniana w r. 1430 (P. 11 k. 81v), druga 1434 r. (P. 12 k. 159, 250). Rodzoną ciotką Beaty i Katarzyny była Thossula(?), już nieżyjąca w r. 1435 (P. 13 k. 103v).

Wincenty, niegdy N., z Granowa Małego, całą tę wieś w p. kośc. wymienił miedzy r. 1462 a 1466 z Mikołajem Kokalewskim na całe Kokalewo w p. kośc. z dopłatą 300 grz. (P. 1384 k. 216v). Mikołaj z Nowego Dworu stawał w r. 1441 w imieniu Sędziwoja z Chrzany (Py. 10 k. 6v). Mikołaj miał w r. 1442 termin ze strony dziedziców z Krzestkowic (P. 14 k. 116v) i t. r. termin ze strony Małgorzaty z Wielkiej Dąbrowy, za którą stawał mąż jej, Jan Dąbrowski (P. 14 k. 150). Był przez nią pozywany także i w r. 1443 (in. k. 182v). Na rzecz Mikołaja z Nowego Dworu, niegdy Sadowskiego, skasowała swą oprawę na wójtostwie obornickim w r. 1443 Małgorzata, żona Wincentego Furmana (P. 14 k. 243). Wraz z Wincentym, wójtem obornickim, Mikołaj w r. 1443 zeznał 10 grz. długu Pawłowi, synowi Masia(?) (Py. 14 k. 251v). Mikołaj N., już wójt w Obornikach, na połowie wsi Małe Chowanowo w p. pozn. oprawił w r. 1445 posag 80 grz. żonie swej Dorocie (P. 1379 k. 125v). Nie żył już ten Mikołaj z Nowego Dworu i Chowanowa w r. 1447 kiedy synów jego, Macieja i Jana, pozywała Małgorzata, żona Jana Dąbrowskiego (P. 17 k. 38, 69). T. r. toczyli z wdową po Mikołaju sprawę Maciej Rogaliński ze swą bratanicą Katarzyną (P. 17 k. 72). Córką Mikołaja była Katarzyna z Chowanowa, która na mocy przywileju królewskiego posiadała w r. 1452 połowę wójtostwa obornickiego (P. 18 k. 65). Była ona w r. 1462 żoną Wojciecha Wargowskiego. Jej przyrodnim bratem, urodzonym z Doroty, już nieżyjącej, był Wojciech z Siernik, który t. r. skwitował siostrę z posagu, wniesionego przez ich matkę z Szczepankowa i Kobylopola, ojcowizny Wojciecha, na Chowanowo, ojcowiznę Katarzyny (P. 18 k. 304). Dorota, córka zmarłego Jana N-go, w r. 1475 pozywała Chwała Skorzewskiego o uiszczenie 10 grz. (P. 20 k. 18). Katarzyna N-a wraz ze swą rodzoną siostrzenicą, panna Anną Zaleską, kwitowały w r. 1489 Błażeja Zaleskiego z bliższości do wsi Caskowo(?) po Stanisławie N-im, bracie Katarzyny, a wuja Anny (Kośc. 228 k. 89).

"Szl." Jan z Nowego Dworu, sołtys w Pietrzykowi, łan sołecki w tej wsi w r. 1480 sprzedał wyderkafem za 16 grz. swemu zięciowi (genero suo) Mikołajowi Jarandowi (Py. 15 k. 249v).

Wśród wymienionych wyżej mogli znaleźć się i N-cy wiodący się z innych powiatów, np z pyzdrskiego. Dokonanie ściślejszej selekcji, w granicach posiadanych przezemnie materiałów, okazało się niemożliwe. I tak np zupełnie nie wiem skąd wiodła się ęlżbieta, w r. 1519 żona Stanisława Więckowskiego. "Szl." Kazimierz i Jadwiga, rodzice Elżbiety Reginy, ochrzcz. 1667.17/III. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). "Szl." Zygmunt, żołnierz (miles), i Katarzyna, rodzice Jana, ochrz. 1674.14/V. r. (LB Strzelno), i Marianny, ochrzcz. 1676.8/I. r. (LB Św. Trójca, Gniezno).

>Nowogrodzki. Jan, syn Dobrogosta niegdy N-go, zawierał w r. 1499 umowę z Janem Sepieńskim (Kośc. 231 k. 6v).

>Nowomiejscy, z Nowegomiasta w p. pyzdr., różni. Siedzieli tam przedstawiciele rozmaitych rodzin, na każdym kroku używający też nazwisk formowanych od innych właści, stąd trudni do uchwycenia i całkowitej identyfikacji. Byli to między innymi, wiodący się z Gostynia (Borkowie?), z Sobótki Małej (Nałęcze?), z Miłosławia Łodzice. Potem zawładnęli Nowymmiastem wiodący się po kądzieli od Miłosławskich Rozdrażewscy (zob.). Potomkowie Sobockich od końca XVI w. pisali się już przede wszystkim Kolnickimi (zob.).

Katarzyna z Nowegomiasta w r. 1402 (Py. 1 k. 123) i 1403 (G. 1 k. 39). Tomasz, Tomek z Nowegomiasta 1403 r. (Py. 1 k. 141v), z ojcem i braćmi 1406 r. (ib. k. 195v). Jan z Nowegomiasta 1405 r. (ib. k. 175). Mikołaj "Rudnik" 1411 r. (G. 1 k. 90) i chyba ten sam Mikołaj 1415 r. (Py. 3 k. 92). Jan z Nowegomiasta, bratanek Paszka z Kępy 1417 r. (ib. k. 202v, 210) i 1418 r. (Py. 4 k. 20). Jego siostra Hanka ze Strzałkowa, w latach 1417-1418 żona Pietrasza z Bieganowa.

Piotr "Tarchała" z Nowegomiasta miał ok. r. 1424 termin ze strony Jana z Janówmłyna (G. 3 k. 223), nie żył już w r. 1427, kiedy występowała wdowa Ofka (Owca?) (ib. k. 255v). Stanisław z Nowegomiasta "Szram" pozywany był ok. r. 1426 przez Dziersława niegdy z Łowęcina (G. 3 k. 240). Anna, dziedziczka z Nowegomiasta, żona Dobrogosta z Ostroroga w latach 1437-1428 (P. 14 k. 11, 18v). Chyba siostra jej była Małgorzata, r. 1438 żona Stęczka z Osieczny (ib.).

Bartosz, niegdy z Gostynia, nie żył już w r. 1448 (P. 1380 k. 32). Jego córki, o których mowa będzie niżej, to Magdalena i Marta. Bratem Bartosza a stryjem tych sióstr był Janusz, niegdy Gostyński, teraz z Nowegomiasta, który na swych tamtejszych częściach, jak również we wsiach Laskówka, Dąbrowa i Klęka w p. pyzdr., także na swych prawach we wsi Chromiec p. kośc. oprawił w r. 1445 posag 1.000 grz. żonie Małgorzacie (P. 1379 k. 93v, 103), córce Jana Suchorzewskiego (Py. 12 k. 193). Wspólnie z Janem z Suchorzewa (teściem?) na połowie wsi Klęka zapisali w r. 1446 czynsz roczny 4 grz. dla erygowania ołtarza Najśw. Marii Panny i Św. Jerzego w kościele parafialnym w Nowymmieście (P. 1379 k. 194v). Janusz wraz ze swą żoną miał w r. 1447 termin ze strony biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina (Py. 9 k. 119), może w związku z tą fundacją? Od Jana z Suchorzewa nabył t. r. prawa do części wsi Chromiec którą to wieś kupił był od zmarłej Małgorzaty, żony Macieja Borka z Osieczny, kasztelana nakielskiego (Py. 9 k. 140v, 160). Jako o nabywczyni od swego ojca praw do części Chromca mowa w r. 1448 o żonie Janusza Małgorzacie (Py. 12 k. 193). Pożegowo w p. kośc. Janusz t. r. zastawił za 120 grz. Dobrogostowi niegdy Rogowskiemu (Kośc. 18 s. 14). Na połowie części Nowegomiasta, wójtostwa tamtejszego, młynów Borowego i Nadolnego ze stawami, wsi Laskówka, Klęka, Dąbrowa z folwarkiem, Chromiec z folwarkiem oprawił w r. 1448 żonie 200 grz. posagu (P. 1380 k. 31). Od swych rodzonych bratanic Magdaleny i Marty, córek Bartosza (zob. niżej), uzyskał w r. 1448 wieczystą dotację dwóch części w połowie Nowegomiasta, w zamku, w przygródku, w przykopach z jatkami, rzeźniczymi szewskimi, rybackimi, z młynami, wodnym i słodowym, oraz we wsiach, Laskówka, Klęka, Dąbrowa, Chromiec (P. 1380 k. 34). Być może, iż nie żył już w r. 1449, kiedy bratanice władały znów tymi dobrami (P. 1380 k. 78v, 79, 79v). Małgorzata w r. 1463 już 2-o v. żona Jana Łubowskiego, prawa uzyskane od pierwszego męża do sumy 380 grz. na trzeciej części połowy Nowegomiasta, Dąbrowy, Chromca, Klęki i Laskówki, oraz prawa do sumy 38 grz. wymieniła na całą wieś Kopaszyce w p. pyzdr. z Piotrem Miłosławskim (P. 1383 k. 191; G. 20 k. 57), mężem Magdaleny, bratanicy zmarłego Janusza N-go.

Ze wspomnianych wyżej córek Bartosza, Magdalena, dziedziczka w Nowymmieście, była w latach 1448-1449 żoną Marcina Janiszewskiego. Wraz z siostrą Martą kwitowała w r. 1448 z majątku rodzicielskiego Marcina ze Sławska, wojewodę kaliskiego (P. 1380 k. 32). Trzecią część w połowie Nowemiasta oraz we wsiach, Dąbrowa, Chromiec, Klęka, Laskówka, Pogwizdowo w powiatach pyzdr. i kośc., jak również połowę wsi Boguszyno w p. kośc. dała w r. 1449 "z miłości" mężowi Marcinowi, dziedzicowi miasta Janiszewa (P. 1380 k. 78v). Jej drugim mężem był Łodzic Piotr Miłosławski, a był nim zapewne już w r. 1463, kiedy od Małgorzaty, żony Łubowskiego, nabył jej prawa w Nowymmieście z przyległościami, w zamian za Kopaszyce. Oboje małżonkowie w r. 1465 mieli termin z jej siostrą Martą i jej mężem, Janem Sobockim, współdziedzicami w Nowymmieście (Py. 14 k. 40v). Miał też Piotr "Nowomieski" w r. 1475 termin ze strony ks. Jakuba Kota z Dębna (Py. 167 k. 11). Dwa łany osiadłe w Dąbrowie w r. 1476 sprzedał wyderkafem za 32 grz. Marcinowi Kolnickiemu (P. 1386 k. 52v), zaś w r. 1477 zapisał dług 4 grz. Potencjanowi z Dąbrowy, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu (Py. 167 k. 42). Mocą ugody, zawartej w r. 1478, zobowiązał się zrezygnować za 100 grz. całą wieś Chociczę Wielką w p. pyzdr. ks. Jakubowi Kotowi z Biechowa (i Dębna), dziekanowi gnieźnieńskiemu. Miał już wtedy drugą żonę, Konstancję, która była 1-o v. za dziedzicem Jarocina (Py. 169 k. 3v), a która teraz zobowiązała się skasować swą oprawę na Chociczy (G. 21 k. 65). Połowę wsi Psary i pustki Polskie w p. pyzdr. sprzedał w r. 1479 za 500 grz. Piotrowi Wrzesińskiemu (P. 1386 k. 193). Występował t. r. jako rodzony stryj Jana, syna zmarłego Mikołaja "Milaja" z Miłosławia, miecznika kaliskiego (Py. 167 k. 70). Od Doroty, wdowy po Pawle ze Stęgoszyc, 2-o v. żony Macieja Chaławskiego, odkupił w r. 1477 za 200 grz. jej oprawę na Stęgoszycach. Jednocześnie trzy łany w Chromcu p. kośc. sprzedał wyderkafem Maciejowi Chwławskiemu (P. 1386 k. 73). Godzony był przez arbitrów w r. 1481 z owdowiałą bratową, Dorotą Miłosławską "Miłajką" (Py. 16 k. 47). Klękę w r. 1482 sprzedał wyderkafem za 250 grz. Janowi Kotowi z Dębna (P. 1386 k. 167; G. 2 k. 107), zaś Janowi Roszkowskiemu w posagu za córką Elżbietą w sumie 200 grz. sprzedał wtedy wyderkafem Chromiec (ib. k. 170). Pozywał w r. 1482 Piotra i Stanisława, synów zmarłego Mikołaja Frycza Jutroskiego, a pisany był wtedy Piotrem N-im ze Szkaradowa (Kośc. 227 k. 109v). Nie żył już w r. 1485 (P. 21 k. 6v). Owdowiała Konstancja miała w r. 1487 sprawę z Janem Rozdrażewskim o zamek (fortalicium) w Nowymmieście (Py. 20 k. 30) i w r. 1488 założone zostało vadium 400 grz. między stronami (Py. 168 k. 63). Żyła jeszcze w r. 1493 (Py. 169 k. 3 v). Z Magdaleny rodzili się, syn Adam i córka Elżbieta, żona 1-o v. w latach 1482-1486 Jana Roszkowskiego, 2-o v. w latach 1488-1507 Stanisława Szczurskiego (I. Kal. 5 k. 100). Z Konstancji była córka Jadwiga, niezamężna w latach 1486-1491 (Py. 168 k. 108), a według postanowienia z r. 1493 wolno jej było wyjść zamąż tylko za zgodą matki i przyrodnich braci, Jana i Tomisława z Jarocina (Py. 169 k. 3v). Była w latach 1499-1531 żoną Hieronima (Jarosława) Rozdrażewskiego (syna wspomnianego tu Jana Rozdrażewskiego), kasztelana przemęckiego, potem rogozińskiego. Potomstwo ich pisało się bądź Rozdrażewskimi, bądź N-mi, o nich pod Rozdrażewskimi h. Dolina. Elżbieta, zamężna Roszkowska, pozywała w r. 1485 Jana Rozdrażewskiego o najazd na Nowemiasto.

Adam N., syn Piotra i Magdaleny, brat niedzielny Elżbiety 1585 r. (P. 21 k. 6v), t. r. zobowiązał się sprzedać Janowi Rozdrażewskiemu za 1.600 grz. swoją część ojczystą i macierzystą w mieście Nowemiasto, trzecią część tamtejszego dworu i zamku, trzecią część wsi przyległych: Boguszyno, Komorze, Wielka Dąbrowa, Chocicza, Klęka, Laskówka, Pogwizdowo, Stęgoszyce, Mszczyczyno w p. pyzdr., trzecią część przewozu na Warcie koło wsi Lubrza w p. pozn., trzecią część Szkaradowa w p. kośc. (Py. 20 k. 1). Skwitowany w r. 1486 przez siostrę Jadwigę z jej części rodzicielskiej w dobrach powyższych (Py. 168 k. 19v, 20). Od żony Jana Rozdrażewskiego, Elżbiety, uzyskał w r. 1488 cesję oprawy jej posagu i wiana na Gogolewie p. pyzdr. (Py. 168 k. 63). W r. 1495 czytamy o Janie Rozdrażewskim jako o "opiekunie" Adama N-go (Py. 169 k. 57v). Chodzi więc tu chyba o jego ubezwłasnowolnienie z racji np choroby umysłowej? Nie żył już w r. 1499 (P. 169 k. 186v), a był zabity. T. r. arbitrzy między jego siostrą, Elżbietą Szczurską, i Janem Rozdrażewskim (więc zabójcą?) czynili ugodę o 1.000 zł. stanowiących połowę główszczyzny, jak również o połowę Gogolewa, spadłą po bracie Adamie na tę siostrę (Py. 169 k. 190v).

Marta N., druga córka Bartosza z Gostynia, w r. 1448 żona Jana Brudzewskiego, obok siostry Magdaleny dziedziczka w Nowymmieście (P. 1380 k. 32, 34), trzecią część swej połowy w Nowymmieście i we wsiach: Dąbrowa, Chromiec, Klęka, Laskówka, Pogwizdowo w p. pyzdr. dała w r. 1448 mężowi, obie zaś z siostrą Boguszyno w p. kośc. sprzedały za 250 grz. Janowi z Brzostkowa (ib. k. 79v). Brudzewski żył jeszcze w r. 1452 (P. 18 k. 112v). Możnaby mniemać, że drugim mężem Marty był w r. 1459 Jan Sobocki z Małej Sobótki (Kośc. 19 k. 256v), przeczy jednak temu zapis z r. 1478, w którym Jan "Nowomieski" nazwany wyraźnie synem Jakuba z Małej Sobótki, dziedzica w Brudzewie (I. Kal. 2 k. 524). A więc Jan Brudzewski i Jan Sobocki to jedna i ta sama osoba. Oboje małżonkowie byli w r. 1465 pozywani przez jej siostrę Magdalenę i Piotra Miłosławskiego (Py. 14 k. 40v). Synem Jana i Marty był Mikołaj występujący w r. 1480 (Py. 167 k. 79). Ów Mikołaj N. (niekiedy zwany Wawrzyńcem), mąż Heleny z Goliny, córki Iwana Golińskiego, sędziego ziemskiego kaliskiego, dał w r. 1487 zobowiązanie jej bratu, Rafałowi z Goliny, iż na połowie swej ojcowizny w Sobótce p. kal. i na połowie dóbr macierzystych w Nowymmieście oraz we wsiach Komorze, Klęka, Dąbrowa i Chromiec oprawi posag 200 kop gr. (Py. 20. k. 26v). W tej właśnie sumie posagowej Rafał z Goliny zastawił wtedy szwagrowi Mikuszewo w p. pyzdr. (ib. k. 25v). Mikołaj oprawy tego posagu dokonał w r. 1491 (P. 1387 k. 143v). Nie żył już w r. 1499, kiedy to wdowa pozywała Hieronima Rozdrażewskiego, dziedzica w Nowymmieście (Py. 169 k. 166). Kiedy w r. 1503 dokonywano podziału między spadkobierców sukcesji po zmarłym Rafale Czeszewskim Helenie N-ej dostało się całe Mikuszewo i czwartą część Ruska w p. pyzdr. (P. 1389 k. 239v, 250v, 251, 251v). Swoją część Ruska sprzedała ona w r. 1508 za 200 zł. węg. zięciowi Maciejowi Łowęckiemu, wyposażając w ten sposób swoją córkę a jego żonę Zofię z dóbr rodzicileskich, to znaczy z Nowegomiasta, Mikuszewa, Klęki, Komorzy, Chromca, Sobótki Małej, Skrzebowa, Lewkowa, Orpiszewa w p. pyzdr. (P. 786 s. 53). Czwartą część Ruska, odziedziczoną po bracie Rafale Golińskim, sprzedała w r. 1516 za 184 grz. Janowi Jastrzębskiemu (P. 1392 k. 89v). W r. 1530 zapisała synowi Janowi 150 złp., córkom zaś tego syna, Zofii, Helenie i Katarzynie 100 złp. (Py. 25 k. 482v, 483). T. r. synowi Maciejowi sprzedała za 1.000 złp. węg. Mikuszewo (Py. 23 k. 87v). Córce Cieleckiej zapisała t. r. sumę 100 złp. (Py. 25 k. 488v). Nie żyła już w r. 1536 (P. 1394 k. 7) Synowie: Maciej, Jan i Wawrzyniec. Z córek, Zofia, w latach 1508-1537 żona Macieja Łowęckiego, żyła chyba jeszcze w r. 1552. Barbara, 1-o v. w latach 1514-1530 żona Łukasza Cieleckiego, 2-o v. w latach 1535-1537 za Janem Osieckim.

1. Maciej, syn Mikołaja i Golińskiej, pozwany w r. 1508 przez Dorotę, wdowę po Stanisławie "Duszce" Sobockim, o uczestnictwo w wygnaniu jej z oprawy na Sobótce Małej, Skrzebowie, Lewkowie i Orpiszewie w p. kal. (P. 863 k. 12). Jemu, jak również jego braciom, Łukasz Cielecki, mąż ich siostry Barbary N-ej, dał w r. 1514 zobowiązanie, że ich skwituje z jej dóbr rodzicielskich w Nowymmieście i przyległych wsiach (P. 866 k. 147v). Maciej ze swymi niedzielnymi braćmi t. r. dał szwagrowi Cieleckiemu zobowiązanie, iż w posagu za siostrą sprzeda mu za 200 zł. części w Skrzebowi i Lewkowi, mające na nich spaść po Dorocie, wdowie po Stanisławie"Duszku" Sobockim (P. 1392 k. 28v). Jednocześnie Maciej przy okacji przeprowadzonych działów dał swym braciom, Janowi i Wawrzyńcowi, części swe rodzicielskie w Nowymmieście i wsiach: Klęka, Komorza, Rusko, Dąbrowa, oraz część, która miałaby mu przypaść po śmierci matki, a to w zamian za całą wieś Mikuszewo i dopłatę 30 grz. (ib. k. 39). Będąc już dziedzicem w Mikuszewie, pozywał w r. 1519 Dobrogosta Pogorzelskiego, dziedzica Chlebowa (Kośc. 25 k. 53v). Od Teofila Tarnowskiego, burgrabiego ziemskiego pyzdrskiego, w r. 1525 kupił za 65 grz. wieś pustą Wielkie Budziłowo (Py. 23 k. 58v) i t. r. uzyskał od burgrabiego zobowiązanie, iż jego nieletni bratanek, Maciej Tarnowski, kiedy już osiągnie lata sprawne, zrobi to samo ze swoją połową owej wsi (Py. 25 k. 117v). Obaj Tarnowscy, stryj i bratanek, powtórzyli tę sprzedaż w r. 1527, tym razem za 70 grz. (Py. 23 k. 66v). Maciej z bratem Janem dostali w r. 1528 od Hieronima Rozdrażewskiego i jego syna Piotra zapis długu 70 grz., w wyniku ugody zawartej o głowę brata ich Wawrzyńca, zabitego przez synów Hieronima Rozdrażewskiego (P. 871 k. 91v). Ojczyste części Nowegomiasta oraz wsi: Klęka, Komorza, Dąbrowa, Pogwizdowo, Laskówka p. pyzdr., Boguszyn i Chromiec p. kośc. w r. 1529 sprzedał za 300 grz. bratu Janowi (P. 1393 k. 308v). Od matki swej kupił w r. 1530 za 1.000 zł. węg. Mikuszewo (Py. 23 k. 87v). Już nie żył w r. 1537 i wtedy mowa o bracie Janie jako spadkobiercy (G. 31 k. 184v). Zdawałoby się więc, że potomstwa nie pozostawił. Krzysztof, Bartłomiej, Jan, Maciej, Jadwiga i Anna, rodzeństwo Mikuszewscy, pozywali w r. 1532 Jana N-go o wygnanie ich z części Mikuszewa i pustki Budziłowa (P. 874 k. 59v) i odwrotnie, o wygnanie go z tychże wsi pozywał ich w r. 1536 Jan N. (ib. k. 180v). Zawierał z nimi t. r. ugodę i wtedy nazwani jego rodzonymi bratankami (Py. 171 k. 333v). Czyżby więc to były dzieci jeszcze jednego, nieznanego mi brata?

2. Jan N., Mikuszewski, Kolnicki, syn Mikołaja i Golińskiej, na połowie uzyskanych w działach przeprowadzonych z braćmi, Maciejem i Wawrzyńcem, części w Nowymmieście oraz we wsiach: Chromiec, Klęka, Komorze, Skrzebowo, Lewkowo oprawił w r. 1514 posag 100 kop gr. żonie swej Annie, córce Jana "Korosa" Kotlińskiego (P. 1392 k. 27v). Z działu przeprowadzonego z bratem Maciejem wziął wspólnie z bratem Wawrzyńcem części rodzicielskie w Nowymmieście oraz we wsiach: Klęka, Komorza, Chromiec, Rusko, Dąbrowa w powiatach pyzdr. i kośc. (P. 1392 k. 39). Dwóch mieszczan z Nowegomiasta w r. 1520 sprzedał wyderkafem za 30 grz. szwagrowi Łowęckiemu (ib. k. 344). Od brata Macieja w r. 1529 nabył za 300 grz. części ojczyste w Nowymmieście i przyległych wsiach: Klęka, Komorza, Dąbrowa (Dąbrówka), Pogwizdowo, Laskówka p. pyzdr., Boguszyn i Chromiec p. kośc. (P. 1393 k. 308v) i zaraz potem wszystkie swe części w powyższych dobrach sprzedał za 1.600 grz. Hieronimowi Rozdrażewskiemu, kasztelanicowi rogozińskiemu (ib.), od tego zaś Rozdrażewskiego jednocześnie nabył wyderkafem za 300 grz. całą wieś Chocicza w p. kośc. oraz połowę wsi Komorza w p. pyzdr. (P. 1393 k. 308v). Skwitowany t. r. z oprawy na Nowymmieście i przyległych wsiach 100 kop gr. posagu przez żonę Annę (P. 871 k. 569v). Od Andrzeja Sławińskiego w r. 1530 kupił za 1.000 grz. wieś Wielkie Kolnice w p. pyzdr. (I. R. Z. Kon. 6 k. 52) i w r. 1531 na połowie tej wsi i stawu Większego tamże oprawił żonie 100 kop gr. posagu (Py. 23 k. 93v). Dziedzic w Mikuszewie w r. 1532 (P. 262 k. 25). Mężom sióstr swych, Łowęckiemu i Osieckiemu, w r. 1536 zapisał dług 100 złp. z dóbr macierzystych ich żon w Nowymmieście i wsiach przyległych (P. 874 k. 123v). Na Mikuszewie i pustce Bułowo w r. 1536 zapisał 7 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 grz. wikariuszom katedry poznańskiej (P. 1394 k. 70). Dziedzic Kolnic, oprawę swej zmarłej matki Heleny na połowie Nowegomiasta i wsi przyległych w r. 1536 sprzedał za 400 kop gr. Hieronimowi Rozdrażewskiemu (P. 1394 k. 7). Spadkobierca brata rodzonego Macieja Mikuszewskiego 1537 r. (G. 31 k. 184v, 263 k. 252, 260v). Swym córkom, zrodzonym z Anny Kotlińskiej, Zofii, Helenie, Katarzynie, Barbarze, Małgorzacie i Annie na swych częściach Miniszewa i Budziłowa w r. 1552 zapisał 200 zł. posagu (P. 31 k. 27). Nie żył już w r. 1567 (P. 1397 k. 624v). Jego synem był zapewne Piotr Kolnicki. Z córek, Zofia, Helena i Katarzyna dostały w r. 1530 zapis 100 złp. od babki, Heleny Golińskiej (Py. 25 k. 483). A były jeszcze i inne córki: Małgorzata, Barbara i Anna, wymienione w ojcowskim zapisie z r. 1552. Spośród nich, Zofia, w latach 1553-1567 żona Stanisława Komorskiego. Helena, w r. 1560 za Piotrem Osieckim. Katarzyna, żona 1-o v. Andrzeja Kurcewskiego, 2-o v. w r. 1588 za Pawłem Dobrowskim (Dąbrowskim?), może identyczna z Katarzyną, w r. 1543 żoną Jana Węgorzewskiego? Małgorzata, w r. 1583 żona Wacława Jaroszewskiego "Karasia". Wspomniany wyżej syn Piotr to protoplasta Kolnickich cz. N-ch (zob. Kolniccy).

3. Wawrzyniec, syn Mikołaja i Golińskiej, wspomniany obok rodzeństwa w r. 1508, jeszcze z braćmi niedzielny w r. 1514 (P. 1392 k. 28v). Uczestniczył w r. 1515 w działach braterskich, z których wspólnie z Janem wziął części w Nowymmieście i przyległych wsiach (ib. k. 39). Został zabity przez Piotra i Jana Rozdrażewskich, synów Hieronima, kasztelana rogozińskiego, i w r. 1528 ów kasztelan z synem Piotrem w skutku zawartego o główszczyznę braciom Wawrzyńca zapisał dług 70 grz. (P. 871 k. 91v). Agnieszce, córce zmarłego Wawrzyńca (czy tego?), Piotr Podolski w r. 1551 oprawił posag 100 grz. (P. 1395 k. 653). Zob. tablicę.

@tablica: Nowomiejscy (h. Nałęcz?)

Marcin "Starzyk" z Nowegomiasta pozywał w r. 1464 Agnieszkę, żonę Wojciecha ze Świekotek (P. 18 k. 28v). Marek z Nowego Mieściska, mąż Fryszki (Elbżniety), rodzonej ciotki Piotra, syna Tomasza Czeluścińskiego, który to Piotr wraz z tą ciotką w r. 1484 siedlisko ojczyste w Czeluścinie dali Wojciechowi Borzątwie Czeluścińskiemu (G. 12 k. 97). Marek i jego żona żyli jeszcze oboje w r. 1489 (Py. 19 k. 84v). Katarzyna N-a, córka Piotra Pawłowskiego, po ojcu wspólnie z sistrami posesorka trzeciej części w Chowanowie i Chowanówku w p. pozn. w r. 1495 (P. 856 k. 132). Michał N., dziedzic części w Nowymmieście w r. 1494 (P. 1383 k. 35). Elżbieta N-a od Andrzeja Skorzewskiego w r. 1497 nabyła wyderkafem za 36 grz. trzy łany osiadłe w Wielkim Skorzewie p. pozn. (P. 1383 k. 151). "Szl." Stanisław, mieszczanin gnieźnieński, w r. 1501 mąż "uczciwej" Katarzyny (G. 24 k. 124). Agnieszka N-a, w latach 1509-1510 wdowa po Janie Jabłonowskim. Jakub "Krczon" N., w r. 1512 stryj Łukasza "Baryczki" z Jaraczewa (Py. 23 k. 6). Piotr N., dziedzic w Małym Srocku i Zaparczynie p. kośc., wsie te, przysądzone prawem bliższości od Stanisława Dłuskiego, sprzedał w r. 1515 za 900 zł. Stanisławowi Tomickiemu, dziedzicowie w Radłowie (Będlewie?) (Kośc. 233 k. 51, 345 k. 57). Piotr N., 1518 r. wuj Jadwigi Młyńskiej, żony Jana Rosnowskiego (P. 1392 k. 258v). Agnieszka, córka zmarłego Jana N-go, w r. 1518 żona Wojciecha Żońskiego (P. 1392 k. 230v). Anna N-a kupiła wyderkafem w r. 1561 za 800 złp. od Andrzeja Opalenickiego, kasztelana przemęckiego, wieś Łuszczów(?) w p. pyzdr. (P. 903 k. 176). Mikołaj N. intromitowany w r. 1590 do sumy na Jeżewie posagowej Magdaleny Jeżewskiej, żony Serefina Sługockiej, która mu ją scedowała (P. 953 k. 87).

>Nowomiejscy, różni. Jurga, w r. 1616 mąż Anny Kłodzińskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Radzanowskim, kasztelanie sierpskim (Z. T. P. 27 s. 1917). Rafał, mąż Anny Golskiej, wdowy 1-o v. po Piotrze Chraplewskim nie żył już w r. 1623, kiedy Anna była 3-o v. żoną Jana Łęskiego (R. Kal. 10 k. 124v). Zofia "de Kołatcze N-a" i jej mąż Wilibrord Tomicki 1626 r. Maciej był 1627.13/VI. r. świadkiem przy ślubie Tomasza Grzegorzewskiego i wdowy Katarzyny Brzymskiej, a ślub ten odbył się w domu Macieja (w Szamotułach?) (LC Szamotuły). Paweł od Aleksandra Bronikowskiego nabył wyderkafem za 4.500 zł. Miaskowo i Kleszczewo w p. kośc. na co żona Bronikowskiego, Anna Szlichtinkówna, wyraziła w r. 1629 zgodę (Ws. 41 k. 639). Anna z Nowegomiasta, w latach 1630-1633 wdowa po Andrzeju Szurkowskim. Anna N-a i jej mąż Grzegorz Górski, oboje w r. 1683 już nie żyli.

Anna N., żona Maksymiliana Zielińskiego, oboje nie żyli już w r. 1793. Kazimierz, podczaszy buski, mąż Elżbiety Sułkowskiej, wdowy 1-o v. po Jakubie Łubie, stolniku trębowskim, nie żył już w r. 1763 (Ws. 93 k. 152).

>Nowosielscy, różni. Piotr, w r. 1639 pozwany przez Jana Bartochowskiego nabywcę praw od Kunińskich (P. 164 k. 98) Andrzej zaślubił 1680.4/III. r. Annę Nieniewską (LC Św. Wojciech, Pozn.). Łukasz, w r. 1684 mąż Marcjanny Wolińskiej, córki Aleksandra i Marianny Paksińskiej (Papińskiej?) (Py. 155 s. 30). Jan zmarł w Olesznie 1717.28/II. r. (LM Panigródz). Józef, ekonom w Baranowie, chrzestny 1724.3/II. r. (LB Kępno). Stefan zaślubił 1739.8/IX. r. pannę Helenę Zagórską, z rodziny plebana dokowskiego ks. Kazimierza Zagórskiego (LC Dakowy Mokre). Chyba ci sami, Stefan, administrator dóbr Młyny, i żona jego Helena byli rodzicami Bartłomieja Augustyna, ur. w Młynach, ochrzcz. 1753.26/VIII. r. (LB Strzelno). Umarł ów Stefan w Strzelnie 1765.10/IV. r. (LM Strzelno). Zapewne w stosunku bliskiego z nim pokrewieństwa (syn?) pozostawał Michał, który z żony Łucji miał syna Augustyna Ludwika, ur. w Strzelnie, ochrzcz. 1768.4/IX. r. (LB Strzelno).

Jan i Teofila Gałecka, przybysze z Podlasia, rodzice Ignacego Wawrzyńca, ur. w Tucznie, ochrzcz. 1750.5/VIII. r. (LB Tuczno). Chyba bliscy im byli małżonkowie Franciszek i Marianna, rodzice Jana, ochrzcz. 1769.13/VI. r. (ib.). Nowosielski, w r. 1762 mąż Doroty Zybko Mężyńskiej, córki Stanisława (Kośc. 329 k. 73). Walenty, zabity w Luboni 1763.18/VIII. r. (LM Poniec). Wojciech, w r. 1770 mąż Anny Karłowskiej, córki Franciszka i Jadwigi Wersenówny (Kc. 147 k. 270). Oboje ci małżonkowie w r. 1774 kasowali dokonaną w r. 1770 przez jej ojca transakcję dotyczącą wsi Buczek w pow. brzezińskim i restytuowali swe prawa do owej wsi (G. 100 k. 600v; P. 1351 k. 251). Wojciech, w r. 1778 plenipotent Szymona Łukasza de Rosen Rumińskiego, burgrabiego grodzkiego bydgoskiego (Kośc. 333 k. 150). Józef i Marianna "de Szietny"(?), rodzice Teodora Marcina, ur. w Sulmierzycach 1779.8/XI. r. (LB Sulmierzyce).

>Nowowiejscy h. Pobóg, z Nowejwsi w p. mławskim. Aleksy opłacając 1552 r. pobór z Nowejwsi w p. mław. przyłożył pieczęć z h. Pobóg (Wittyg). Aleksy "Dmoch" N., w r. 1578 dziedzic części łana i ogrodu w tejże wsi (Paw.). Zapewne ten sam Aleksy nie żył już w r. 1591 (P. 1400 k. 814), a był ojcem Wacława, Jana i Grzegorza. O Janie wiem tylko tyle, że w r. 1612 od Wacława, brata, dostał części po ojcu i po innym jeszcze bracie (Grzegorzu?) w Nowejwsi, Trzasce i Młyńskim(?) w p. mławskim (P. 1408 k. 27). Wacław natomiast w r. 1583 mianował plenipotentem brata Grzegorza lub brata Jana (Kc. 26 k. 162). Protestował w r. 1584 przeciwko pannom Annie, Zofii i Katarzynie Laskownickim (Kc. 26 k. 516v). Właściciel części Laskownicy Mniejszej w p. kcyń., część tej wsi w r. 1585 sprzedał za 1.350 złp. Janowi Grudzińskiemu (Kc. 119 k. 130v), powtórzył zaś tę transakcję w r. 1588 (P. 1400 k. 163v). Był mężem Anny Laskownickiej, która t. r. skasowała oprawę zapisaną sobie na Laskownicy Mniejszej. Asystowali jej przy tej akcji jej bracia stryjeczno-rodzeni, Jan i Jakub Radwanowscy (P. 949 k. 472v). Wacław w r. 1590 pozywał Wojciecha i Stanisława Laskownickich w sprawie zastawu części Laskownicy (Kc. 27 k. 233, 234). Oboje z żoną spisywali wzajemne dożywocie w r. 1591 (P. 1400 k. 814). Od Adama Laskownickiego Wacław wraz Andrzejem Gulczewskim kupił w r. 1591 za 1.000 zł. jako części w Laskownicy Mniejszej (ib. k. 586v). Skwitowany w r. 1593 przez małżonków, Macieja z Oporowa Grocholskiego i Zofię Głogińską z 2.520 zł. z tytułu dzierżawionych od nich na lat cztery dóbr Szamocina i Laskowa w p. kcyń. (Kc. 121 k. 76v). Od Sebastiana Palędzkiego w r. 1594 nabył wyderkafem na trzy lata za 4.000 zł. Rumnowo (Runnowo) w p. kcyń. (P. 1401 k. 231v). Od Aleksandra Bieganowskiego w r. 1596 nabył za 9.000 złp. Ossowo i Wielżyno w p. pozn., z wyłączeniem dwóch kmieci (P. 1401 k. 897v). Trzech kmieci i role w Ossowie w r. 1599 kupił wyderkafem za 1.320 zł. od Stanisława Niemieczkowskiego (P. 1403 k. 59), któremu w r. 1600 to wydzierżawił (P. 970 k. 376). Od tegoż Niemieczkowskiego części w Ossowie (z wyjątkiem chłopa-poddanego) w r. 1601 kupił za 2.500 zł. (P. 1404 k. 147v). Dla dzieci zrodzonych z Anny Laskownickiej, tj. dla Macieja, Katarzyny, Barbary, Anny, Doroty, Bogumiły i Małgorzaty ustanowił w r. 1600 opiekunów i każdej z córek zapisał po 1.000 złp. (P. 970 k. 268v). Skwitowany w r. 1600 z ran przez Stanisława N-go z Nowejwsi (P. 970 k. 239v). Od przyszłego zięcia, Piotra Oporowskiego, uzyskał 1603.31/I. r. zobowiązanie, iż po zaślubieniu córki Wacława, Katarzyny, stawi ją do akt dla skwitowania ojca z 1.000 złp. raty posagu (P. 973 k. 106v). Wieś Ossowo w r. 1607 dał synowi Maciejowi (P. 1406 k. 33). Temuż synowi sprzedał w r. 1608 za 8.000 złp. Przeciwnicę cz. Wielżynko i kmieci w Ossowie (ib. k. 218v), żona zaś skasowała oprawę i dożywocie na połowie Ossowa i Przeciwnicy sprzedanych synowi (P. 980 k. 564). T. r. Wacław dał jej oprawę 300 zł. posagu i spisał z nią ponownie wzajemne dożywocie (P. 1406 k. 294, 310v). Wraz z żoną trzymali od syna Macieja dzierżawą Przeciwnicę, a w r. 1612 Wacław ustąpił ową dzierżawę Janowi Gowarzewskiemu (P. 988 k. 387v). Nie żył już w r. 1613 (P. 1408 k. 452). Miał syna Macieja i wyliczone powyżej córki. Z nich, Katarzyna wyszła w r. 11603, krótko po 31/I., za Piotra Oporowskiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1653. Dorota w r. 1620, krótko po 23/II. poślubiła Piotra Karczewskiego, oboje żyli jeszcze w r. 1626. Małgorzata była w latach 1627-1637 żoną Stanisława Czarlińskiego.

Maciej, syn Wacława, wspomniany w r. 1600 (P. 970 k. 240). Jak już wiemy, w r. 1607 dostał od ojca Ossowo, kupił zaś od niego w r. 1608 Przeciwnicę cz. Wielżynko i kmiecia w Ossowie. Żeniąc się w r. 1608 z Elżbietą Iłowiecką, córką Jana i Anny Jaromierskiej, krótko przed ślubem, 21/IV., zapisał jej dług 500 zł. (P. 980 k. 273, 1415 k. 343v) i t. r., również przed ślubem, oprawił jej na Ossowie posag 2.500 złp. (P. 1406 k. 220). Wzajemne dożywocie spisali oboje w r. 1609 (ib. k. 718). Maciej wieś Ossowo w r. 1613 sprzedał wyderkafem za 1.000 złp. Janowi Laskownickiemu (P. 1408 k. 452), a w r. 1614 był wraz z żoną z tej sumy skwitowany (P. 992 k. 1049). Skwitowany w r. 1616 przez siostrę Oporowską z 200 zł. (P. 996 k. 89). Części sum zapisanych sobie przez zmarłego Jana Poklateckiego oraz prawa uzyskane na nim i jego żonie Jadwidze Chełkowskiej, jako na posesorach Poklatek w p. pyzdr., cedował w r. 1618 tej Jadwidze (P. 1000 k. 647v). Od przyszłego swego szwagra Piotra Karczewskiego dostał 1620.23/II. r. zobowiązanie, iż po zaślubieniu Doroty N-ej stawi ją do akt, aby skwitowała brata z 2.000 zł., w czym 1.200 to posag, 400 wyprawa, a 400 dane przez brata (P. 1004 k. 163v, 168, 169v). Skwitowany przez tę siostrę i jej męża w r. 1626 z sumy 290 z. (P. 1017 k. 691v). Elżbieta Iłowiecka wraz z Barbarę Poklatecką córką Stefana i zmarłej Barbary Iłowieckiej, żoną Prokopa Kaczkowskiego, aprobowały w r. 1626 dokonaną przez Stanisława Iłowieckiego sprzedaż za 18.500 złp. Jaromierza, Karny i Reklina w p. kośc. Krzysztofowi Kotwiczowi (P. 1415 k. 343v). Maciej dla dzieci zrodzonych z Iłowieckiej mianował w r. 1630 opiekunów, a wśród nich tę żonę i syna Stanisława (P. 1023 k. 1165). Od Barbary z Poklateckich Kaczkowskiej, współspadkobierczyni Stanisława Iłowieckiego, dziedzica w Wolsztynie kupił w r. 1633 za 4.000 złp. części miasta Wolsztyna oraz wsi Karpicko i Komorowo (P. 1417 k. 852v). W charakterze więc współwłaściciela tych dóbr, wspólnie z żoną i jej siostrą Zofią, wdową po Macieju Żychlińskim, połowę Walsztyna oraz wsi Karpicko i Komorowo w r. 1637 sprzedali za 23.000 złp. Annie z Ujazdu, wdowie po Krzysztofie Miękickim (P. 1419 k. 146). Elżbieta Iłowiecka, siostra rodzona Stanisława, wraz ze swą siostrzenicą Barbarą z Poklateckich Kaczkowską, pozywały w r. 1639 Zofię Iłowiecką, wdowę po Macieju Żychlińskim, oraz Wojciecha Żychlińskiego, syna tego Macieja (P. 164 k. 26v). Maciej N. żonie na połowie Ossowa w r. 1640 oprawił posag 500 złp. (P. 1420 k. 44). Nie żył już w r. 1644, kiedy owdowiała Elżbieta, posesorka Ossowa, pozywała Piotra Czarnkowskiego, dziedzica Tarnowca (P. 169 k. 427). Synowie, Jan, ochrzcz. 1610.20/VI. r. (LB Szamotuły), jeszcze świecki 1629.4/VI. r. (ib.), w r. 1647 już jezuita (P. 172 k. 141-143) kolegium poznańskiego, żyjący jeszcze w r. 1649 (G. 82 k. 113v), i Stanisław. Córka Dorota, ochrzcz. 1613.12/V. r., podawana do chrztu przez ciotkę Dorotę N-ą, przyszłą zamężną Karczewską (LB Szamotuły), żyła jeszcze 1618.10/VI. r. Może też córką Macieja była Zofia "z Przeciwnicy N-a", która 1633.19/II. r. podawała do chrztu dziecko Marcina Objezierskiego i Katarzyny N-ej (LB Objezierze).

Stanisław, syn Macieja i Iłowieckiej, chrzestny 1634.8/XII. r. (LB Szmotuły), oprawił w r. 1639 na połowie Przeciwnicy cz. Wielżyna posag 6.000 złp. Annie Tupalskiej (Tupadlskiej), córce Jerzego, dziedzica Kobylnik i Gniewkowa (P. 1108 X k. 33v, 1419 k. 1404). Umarła ta Anna między 1644.30/VI. r. (LB Objezierze), a r. 1649, kiedy Stanisław dla urodzonego z niej syna Jana ustanowiła opiekunów, w. inn. swego brata ks. Jana, jezuitę i brata stryjecznego Pawła N-go (G. 82 k. 113v). Żył jeszcze w r. 1667, a był wtedy wdowcem (N. 184 k. 256).

Jan, syn Stanisława i Tupalskiej, w r. 1666 intromitował się wraz ze swą ciotką, Zofią z Tupalskich Markowską, wojską inowrocławską, w charakterze spadkobierców Jana Tupalskiego, do Nakielna i Pilawki, w p. wałeckim, dóbr zastawionych niegdyś temu Janowi przez Mariannę z Leszna Tuczyńską (W. 85 k. 234). Utwierdził w r. 1667 kontrakt zawarty pod zakładem 11.000 zł. z Zygmuntem Działyńskim, wojewodą brzeskim-kujawskim, o wieś Rościmino w p. nakiel. (N. 184 k. 254v). T. r. dał zobowiązanie Marcinowi Markowskiemu, wojskiemu inowrocławskiemu, mężowi swej zmarłej ciotki Zofii Tupalskiej, iż mu sprzeda za 9.000 zł. swe części Kobelnik i Gniewkowa w p. bydg. (N. 184 k. 258). Uzyskał t. r. cesję od Aleksandra Deręgowskiego i Justyny z Aurszałdów sumy 11.000 zł., zapisanych jej na dobrach Słupy i Ciężkowo w p. kcyń., przez Elżbietę z Aremberskich Rozdrażewską (N. 184 k. 264v, 266). Sam cedował w r. 1679 ów zapis Stefanowi Ulatowskiemu (N. 185 k. 61). Jako jedyny spadkobierca matki, odziedziczone po niej wsie, Kobelnik i Gniewkowa w bydg. sprzedał w r. 1684 za 9.000 złp. Andrzejowi Markowskiemu, komisarzowi województwa inowrocławskiego (P:. 1108 X k. 33v). Jedyny spadkobierca wuja Jerzego Tupolskiego, kwitował w r. 1687 Złotnickich (P. 1114 X k. 73). Zob. tablicę.

@tablica: Nowowiejscy h. Pogóg

>Nowowiejscy, z Nowejwsi w p. pozn., a w parafii Św. Wojciecha w Poznaniu. Niesiecki N-im osiadłym w Wielkopolsce daje za herb Jastrzębca. Powiada wprawdzie, że się wiedli z wojew. kaliskiego ale przytacza wielu z tych, o których tu niżej będę mówił. Uruski każe Jastrzębcom wieść się z Łomżyńskiego, natomiast N-ch mieszkających w Wielkopolsce i w Prusach Królewskich uważa za Pomianów. N-ch, wiodących się z Nowejwsi koło Poznania, których zwartą genealogię tu podaję, dzieli między Jastrzębców, Lubiczów i Pomianów. Albo więc jest to bałamuctwo tak właściwe Włodarskiemu, wydawcy Uruskiego, albo niektórzy N-cy w ciągu wieków zatracili świadomość swej prawdziwej przynależności rodowej.

Bracia Mirosław i Dziersław, dziedzice w Nowejwsi. Z nich Mirosław z Nowejwsi, N., występujący w latach 1424 (P. 7 k. 145v) i 1432 (P. 12 k. 126v), jakże łatwy do pomylenia z bratankiem Mirosławem! Dziersław z Nowejwsi, występujący wraz z bratem w r. 1425 (P. 8 k. 51), dziedzic w Nowejwsi 1432 r. (P. 12 k. 126v), mąż Katarzyny, która w r. 1438 pozywała Stoka z Niemirzewa (P. 14 k. 23v). Dziersław w imieniu tej żony występował z tytułu bliższości praw do połowy Niemierzewa po jej rodzonych braciach, której to wsi połowę kupił był za 100 grz. Piotr Stok i ten w r. 1440 winien był przysięgać (ib. k. 64). Oboje małżonkowie procesowali się z Piotrem Stokiem o sumę 20 grz. i t. r. winien był on im przysięgać (ib. k. 78v). Zapadł wtedy dekret, mocą którego Piotr Stok został zachowany przy wieczności połowy Niemierzewa, zaś Katarzyna winna była uiścić mu 10 grz. (ib. k. 84v). Dziersław żonie Katarzynie w r. 1451 na połowie Nowejwsi oprawił 70 grz. posagu (P. 1381 k. 40). Nie żył już w r. 1465 (P. 18 k. 114v). Synowie jego, Mirosław i Piotr.

I. Mirosław N., syn Dziersława i zapewne Katarzyny, pozywany był w r. 1443 przez Michała Mastraka z Kosielowa (Koszijelov?) (P. 14 k. 228v) zaś 1447 r. przez Wojciecha niegdy Przecławskiego, obecnie z Obornik (P. 17 k. 87v). Od Jana Morawskiego Mirosław N. nabył wyderkafem w r. 1451 dwa łany osiadłe w Morawsku p. pozn. (P. 1381 k. 43v). Pozywał w latach 1464, 1465 i 1470 Jana, Marcina i Sędziwoja, braci z Sadów (P. 18 k. 30v, 114v, 20 k. 91v), zaś w r. 1472 sam był przez nich pozywany o granice pomiędzy Nowąwsią i Sadami (P. 20 k. 142). Żona Mirosława, Anna, obok siostry Apolonii, żony Pawła, mieszczanina poznańskiego, dziedziczka w Wielkich Sokolnikach w p. pozn., w r. 1479 wspólnie z tą siostrą folwark, trzy zagrody i sadzawkę rybną w tej wsi sprzedała za 100 grz. Maciejowi Radwankowskiemu (P. 1386 k. 106), od męża zaś uzyskała wtedy na połowie dóbr oprawę 60 grz. posagu (ib. k. 106v). Miał Mirosław w r. 1481 termin ze strony swych bratanków, synów Piotra (P. 20 k. 137), a już nie żył w r. 1485. Syn jego Wojciech i córka Barbara mieli wtedy termin z Markiem Golenczewskim(P. 21 k. 42v). Ów Wojciech liczył sobie wtedy zaledwie sześć lat (ib. k. 19). Stryjecznemu bratu Wawrzyńcowi w r. 1509 sprzedał za 180 grz. połowę Nowejwsi (P. 786 s. 147). T. r. uzyskał od niego zapewnienie zwrotu 110 grz. długu (P. 863 k. 227), zaś w r. 1514 skwitował go ze 180 grz. za sprzedaną mu połowę Nowejwsi (P. 866 k. 81v). Szwagrowi Wojciechowi Sepieńskiemu, mężowi swej siostry Barbary, zapisał w r. 1509 sumę 20 grz. stanowiącą resztę posagu za nią (P. 863 k. 226v).

II. Piotr, syn Dziersława i zapewne Katarzyny, nie żył już chyba w r. 1471, a nie żył napewno w r. 1495, kiedy jego synowie, Jan, Maciej i Wawrzyniec, bracia niedzielni, dziedzice w Nowejwsi, pozywali stryja Mirosława (P. 20 k. 113). Żoną tego Piotra była Elżbieta Piekarska, której w r. 1462 na dwóch częściach swojej części w Nowejwsi, przypadłej z działów braterskich, oprawił 70 grz. posagu (P. 1384 k. 120v). Elżbieta, już będąc wdową, w r. 1495 skwitowała syna Wawrzyńca ze swej oprawy posagu i wiana na Nowejwsi (P. 856 k. 151). Żyła jeszcze 1497.1/XI. r. (A. K. H. IX 279). Prócz wymienionych wyżej synów była też córka Beata, która od brata Wawrzyńca uzyskała w r. 1495 zapis 40 grz. za jej dobra macierzyste w Nowejwsi (P. 856 k. 131v). Wszyscy trzej bracia pozywali w latach 1471 (P. 20 k. 113) i 1479 (P. 20 k. 91) oraz 1481 stryja Mirosława (ib. k. 137). O Janie i Macieju nic więcej nie wiem.

Wawrzyniec, syn Piotra i Piekarskiej, mąż Heleny Watta Bobowickiej, która w r. 1493 pozywała Zofię, Annę, Włodkę i Katarzynę, córki zmarłego Samsona z Bobowicka (P. 22 k. 44). Tej Helenie, córce Wojciecha Watty z Bobowicka, zwanej też niekiedy po matce Gościchowską, mąż na swej połowie w Nowejwsi w r. 1495 oprawił posag 100 grz. (P. 1388 k. 104). Od Wojciecha Skórzewskiego w r. 1500 nabył wyderkafem za 48 grz. cztery łany roli osiadłej w Skórzewie p. pozn. (P. 1389 k. 101) i t. r. od Andrzeja Skórzewskiego i żony jego Agnieszki w sumie 50 grz. długu wziął w zastaw wyderkafowy cztery osiadłe łany w Wielkim Skórzewie (P. 859 k. 102). Od stryjecznego brata Wojciecha kupił w r. 1509 za 180 grz. połowę Nowejwsi (P. 786 s. 147) i t. r. zobowiązał się uiścić mu w ciągu pół roku, "po szczęśliwym powrocie z obecnej wojny" sumę 110 grz. (P. 863 k. 227). Helena Gościchowska w r. 1509 skwitowała swą siostrę przyrodnią (z jednej matki) z dóbr macierzystych w Gościchowie i Puszczykowie (P. 863 k. 226). Wawrzyniec od stryjecznego brata Wojciecha w r. 1509 uzyskał zobowiązanie sprzedaży wyderkafowej, w sumie 6 grz. długu, karczmy w Nowejwsi (P. 1391 k. 2). Cztery łany w Skórzewie, nabyte wyderkafem od Andrzeja Skórzewskiego, sprzedał wyderkafem w r. 1510 za 48 grz. Maciejowi Chybskiemu (P. 786 s. 190). Wspólnie z żoną Helną "Gościchowską" ks. Mikołajowi, proboszczowi Św, Mikołaja na Górce poznańskiej, w r. 1514 sprzedali wyderkafem za 12 grz. na Nowejwsi roczny czynsz wyderkafowy 2 grz. (P. 1392 k. 3v). Helena, w skutku zawartej ugody, skwitowała w r. 1515 siostry Bobowickie, Katarzynę, żonę Sędziwoja Przetockiego, i Włodka, żonę Benedykta Chwałkowskiego, jak również Piotra Kosickiego z 8 grz. i 16 skojców, należnej jej sumy 26 grz. (P. 866 k. 266v). Umarł Wawrzyniec między r. 1524 (P. 1393 k. 22v), a 1529, kiedy to Helena z synami, Marcinem i Mikołajem (a bez wzmianki o mężu), zapisywała dług 80 grz. Tomaszowi Otuskiemu (P. 871 k. 559v). W r. 1530 Helena, już wdowa swą oprawną połowę Nowejwsi wyderkafem sprzedała za 200 grz. synowi Marcinowi (P. 1393 k. 353). Żyła jeszcze w r. 1536 (P. 1394 k. 75v). Synowie, jak już powiedziałem, Marcin i Mikołaj. Z córek, Katarzyna, w latach 1530 (zapewne już 1529) - 1533 żona Tomasza Otuskiego, wdowa w latach 1547-1557. Barbara, 1-o v. w latach 1536-1537 żona Jakuba Morawskiego, wdowa w r. 1539, 2-o v. w latach 1555-1563 za Janem Rożnowskim "Łojkiem", wdowa w latach 1572-1582, nie żyła już w r. 1589. Agnieszka, 1-o v. za Janem Podolskim, wdowa w latach 1553-1554, 2-o v. w latach 1555-1561 żona Jana Karczewskiego, wdowa 1581 r., nie żyła już w r. 1588. Z synów, Mikołaj wspomniany w r. 1529 (P. 871 k. 559v), swą część rodzicielską w Nowejwsi, należącą mu się z działów z bratem Marcinem, sprzedał w r. 1539 za 700 grz. temu bratu (P. 1394 k. 241v) i t. r. skwitował brata i jego żonę z 16 grz. na poczet 350 grz. zapisanego sobie długu (P. 878 k. 17v, 501v).

Marcin, syn Wawrzyńca i Bobowickiej (Gościchowskiej), zaślubił w r. 1530 Merecję (Merencjannę, Emerencję) Dębnicką, córkę Mikołaja, doktora medycyny z Poznania, której 15/VI., krótko przed ślubem, na połowie należnych mu z działów z bratem Mikołajem części Nowejwsi oprawił 350 zł. posagu. Jednocześnie części Nowejwsi, wolne od tej oprawy, sprzedał wyderkafem za 100 grz. matce Helenie (P. 1393 k. 353v). Mianowany przez szwagra Otuskiego w r. 1533 jednym z opiekunów jego dzieci (P. 1393 k. 565). Wraz z bratem innemu szwagrowi, Jakubowi Morawskiemu, w r. 1536 zobowiązali się uiścić z posagu za siostrą Barbarą 90 grz. (P. 874 k. 292). Od matki nabył wyderkafem w r. 1536 za 100 grz. te części Nowejwsi, które sam wyderkafem sprzedał był jej za takąż sumę (P. 1396 k. 75v). Jak już wiemy, w r. 1539 kupił od brata Mikołaja jego części w Nowejwsi, a żyła jeszcze wtedy żona Merencja (P. 1394 k. 291v). Oboje małżonkowie t. r. owemu bratu dług 332 grz. (P. 878 k. 17v). Marcin od Jakuba Jaskóleckiego nabył wyderkafem w r. 1549 za 800 zł. węg. i 300 złp. wieś Wąsowo w p. pozn. (P. 1395 k. 502). Zięciowi Andrzejowi Gowarzewskiemu w r. 1553 wypłacił posag 584 zł., za córką swą Anną (P. 894 k. 25v). Od Łukasza hr. z Górki, wojewody brzeskiego-kuj., trzymał zastawem w sumie 1.000 zł. Swarzędz, Zalasowo, Jasienie, Kruszczyno w p. pozn., który to zastaw Górka w r. 1557 aprobował, a N-go skwitował z 600 zł. (MRPSum. V 7835, 7842). Posesorem Swarzędza był Marcin i w r. 1559 (P. 900 k. 694). Od Mikołaja Morawskiego nabył wyderkafem w r. 1565 za 100 zł. połowę łana pustego w Morawsku i łąkę w Chojnicy p. pozn. (P. 1397 k. 439). Jeden z opiekunów w r. 1570 nieletnich Skaławskich, wnuków po owdowiałej córce Helenie Skaławskiej (P. 917 k. 651v). Umarł między r. 1572 a 1579 (P. 1398 k. 297, 932 k. 503v). Synowie: Marcin, Jan i Baltazar. Z córek, Anna, w latach 1553-1559 za Andrzejem Gowarzewskim, wdowa w r. 1574, 2-o v. w latach 1576-1580 żona Michała Drozdowskiego, wdowa w latach 1581-1612. Barbara, w r. 1559 żona Bartłomieja Niemieczkowskiego, oboje już nie żyli w r. 1610 Helena wyszła 1-o v. w r. 1561, krótko po 14/II, za Wojciecha Skaławskiego cz. Rogaczewskiego, była wdową w latach 1565-1570, poślubiła 2-o v. w r. 1572, krótko po 6/II Jana Bułakowskiego (Bilakowskiego), wdowa w latach 1574-1610.

I) Marcin, syn Marcina i Dębnickiej, wspomniany w r. 1576 (P. 1398 k. 629), wraz z braćmi kwitował w r. 1579 Górkę, wojewodę poznańskiego z długu zapisanego na Szamotułach (P. 933 k. 591). On i brat Jan kwitowani byli w r. 1581 przez siostrę Drozdowską z 40 zł. na poczet 100 zł. długu (P. 936 k. 199v). Żył jeszcze w r. 1586, wciąż niedzielny z braćmi (P. 1399 k. 644). Bezpotomny, nie żył już w r. 1590 (P. 953 k. 277v, 283v).

II Jan, syn Marcina i Dębnickiej, zapisał w r. 1574 bratu Baltazarowi 211 złp. długu (P. 923 k. 193v). Wspólnie z bratem Marcinem na połowie części Nowejwsi oprawili w r. 1576 posag 100 zł. przyszłej żonie Jana, Dorocie Ordzińskiej, córce Stanisława i Doroty Włościejewskiej (P. 933 k. 753, 1398 k. 629). Opłacał Jan w r. 1580 pobór z czterech i ćwierci półłanków, pięciu zagrodników i trzech komorników (Paw.). Od brata Baltazara kupił w r. 1586 za 2.000 złp. części Nowejwsi (P. 1399 k. 644). Jan z żoną siostrze Annie, owdowiałej Drozdowskiej, w r. 1589 zapisali dług 300 złp. (P. 951 k. 658). Od brata Baltazara, wedle zobowiązania z r. 1590, kupił w r. 1591 za 1.000 złp. części w Nowejwsi, spadłe po ich bracie Marcinie (P. 953 k. 277v; 1400 k. 675v). Jako bratanek i współspadkobierca zmarłej Agnieszki z N-ch Karczewskiej, w imieniu swoim i brata Baltazara, kwitował w r. 1591 z 300 zł. jej oprawy Karczewskich i Gronowskich, sukcesorów jej męża Jana Karczewskiego (P. 955 k. 643). Nowawieś z połową młyna wodnego zw.Trzetrzewka(?) i z połową strugi w r. 1593 sprzedał wyderkafem za 1.600 zł. Marcinowi Staręskiemu, mężowi Jadwigi Ordzińskiej, siostry swej żony (P. 787 k. 133; 1401 k. 66). Nie żył już w r. 1594, kiedy żona występowała jako wdowa (P. 962 k. 981). Wyszła 2-o v. za Stanisława Dłuskiego, z którym wzajemne dożywocie spisywała w r. 1595 (P. 1401 k. 558v). Synowie, Stanisław i Jan. Córka Marianna zaślubiła w r. 1607 Łukasza Skrzetuskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1621, była wdową w r. 1652. Do dóbr w Nowejwsi Stanisława i Jana N-ch, nieletnich, pozostających pod opieką Rafała N-go, w r. 1595 intromitowana była ich ciotka, Anna z N-ch Drozdowska z tytułu jej sumy posagowej 500 zł. (P. 964 k. 1326). Spośród tych braci, Stanisław swoje części w Nowejwsi wraz z prawem do ołtarza w katedrze poznańskiej (odstąpionym dziadowi Marcinowi N-mu przez hr. z Górki) sprzedał w r. 1599 bratu Janowi (P. 1403 k. 99v). Od tego brata dostał w r. 1600 zapis 100 złp. (P. 970 k. 239v). Jan, syn Jana i Ordzińskiej, nieletni w r. 1595, współdziedzic obok brata w Nowejwsi, pozostawał wtedy pod opieką Rafała N-go, brata stryjecznego (P. 964 k. 1326, błędnie tu ów Rafał nazwany stryjem!). Na swej połowie Nowejwsi oprawił w r. 1599 żonie Annie Kawieckiej 2.000 złp. posagu (P. 1403 k. 221v). Była to córka Piotra i Doroty Ponieckiej (Kośc. 281 k. 422, 423). Skwitowany w r. 1600 przez owdowiałą ciotkę, Annę z N-ch Drozdowską, ze 130 złp. rocznej pensji od kapitału 1.300 złp. (P. 970 k. 956). Od swej teściowej, Doroty z Ponieckich Kawieckiej i brata tej żony, Mikołaja Kawieckiego, uzyskał wraz z żoną w r. 1601 zobowiązanie wydzierżawienia pod zakładem 500 zł. części Szurkowa w p. kośc. (Kośc. 281 k. 421). Nowąwieś z młynem Trzetrzewka w r. 1603 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 5.000 złp. Janowi Cieleckiemu, podstolemu poznańskiemu (P. 1404 k. 941v). T. r. od Urszuli Świdwianki z Szamotuł, wdowy po Janie Broniewskim, kupił wyderkafem za 3.500 zł. na jeden rok jej części miasta Szamotuł i wsi Gałowo (ib. k. 1014v). Tę Urszulę skwitował w r. 1606, kiedy była już 2-o v. żoną Stanisława Strykowskiego (Z. T. P. 27 s. 218). Skwitowany w r. 1608 przez Macieja Skrzetuskiego, ojca swego szwagra Łukasza, z 1.000 zł. zapisanych Łukaszowi za siostrą Marianną N-ą (P. 980 k. 919). Nowąwieś w r. 1609 sprzedał za 6.800 złp. bratu stryjecznemu Rafałowi (P. 1406 k. 557) i t. r. dał żonie nową oprawę jej posagu 2.000 złp. (ib. k. 569v). Jednocześnie od Stanisława Skaławskiego nabył wyderkafem za 2.500 złp. części wsi Kobylepole w p. pozn. (ib. k. 571). Oboje małżonkowie w r. 1610 kwitowali Jana Sobockiego z 2.000 zł., za którą to sumę trzymali odeń zastawem wieś Golenczewo (P. 984 k. 495v). Jan już nie żył w r. 1611, kiedy owdowiała Anna z Kawcza kupiła wyderkafem za 3.000 złp. od Mikołaja Bojanowskiego wieś Jasienice w p. kośc. (P. 1407 k. 580v) i t. r. nabyła wyderkafem od Mikołaja, Jana, Dobrogosta, Bartłomieja, braci Kunińskich, za 2.000 złp. części Dzierznicy w p. pyzdr. (ib. k. 638). Od Stanisława Palędzkiego w r. 1612 wydzierżawiła Gozdynino i Marcinkowo w p. gnieźn. (G. 71 k. 480). Kwitowała t. r. Mikołaja Bojanowskiego z 3.000 zł., za którą to sumę nabyła od niego wyderkafem Jasienie (P. 988 k. 697v). Była już 2-o v. żoną Chryzostoma Gulczewskiego, kiedy w r. 1618 wydając swoją córkę Elżbietę N-ą za Marcina Trzeckiego, w posagu za nią zapisała przyszłemu zięciowi dług 1.800 zł. (Ws. 31 k. 363, 363v). Wdową również i po Gulczewskim była w r. 1620 (Py. 140 k. 278). Elżbieta Trzecka nie żyła już w r. 1676.

III) Baltazar, syn Marcina i Dębnickiej, w imieniu własnym i braci swych, Marcina i Jana, kwitował w r. 1574 Andrzeja Bułakowskiego cz. Pogorzelskiego z zobowiązania, jakie dał za zmarłego bratanka Jana Bułakowskiego, iż uwolni od zapisów Bułakowo i Głuchowo (P. 923 k. 185). Uzyskał od brata Jana w r. 1574 zapis 211 zł. długu (P. 923 k. 193v). Na Nowejwsi w r. 1576 zapisał dług 1.600 złp. żonie Eufemii (Katarzynie) Grotowskiej z Ks. Pruskiego, zwanej też niekiedy Berkanówną (I. Kal. 44 s. 110; P. 963 k. 683). Opiekun siostrzeńców Skaławskich w r. 1579 (P. 932 k. 226v, 421v), a przez jednego z nich, Stanisława, skwitowany t. r. z opieki (P. 932 k. 616). Intromitowany t. r. do części Morawska i Chojnicy w p. pozn., kupionych od Mikołaja Morawskiego (P. 933 k. 415v). Żona Baltazara, Eufemia, nazwana Berkanówną, kiedy w r. 1686 Baltazar dawał zobowiązanie bratu Janowi, iż w terminie do 1587.5/VI. r. stawi ją do akt dla skasowania oprawy na części Nowejwsi, teraz sprzedanej za 2.000 złp. bratu (P. 946 k. 229, 1399 k. 644). Od Piotra Morawskiego kupił w r. 1586 za 7.000 złp. części Morawska i boru z łęgiem (P. 1399 k. 643). Siostrze Annie, owdowiałej Drozdowskiej, w r. 1589 zapisał dług 1.500 złp. (P. 951 k. 354). Współspadkobierca brata Marcina, w r. 1590 zobowiązał się bratu Janowi sprzedać za 1.000 złp. spadłe po nim części Nowejwsi (P. 953 k. 277v), czego dopełnił w r. 1591 (P. 1400 k. 675v). Wydając w r. 1590 córkę Annę za Jana Retkowskiego (Redkowskiego), uzyskał od niego zobowiązanie, iż jej oprawi sumę 1.300 zł. posagu (P. 953 k. 600). Skwitowany w r. 1591 przez tę córkę, już zamężną, z majątku rodzicielskiego (P. 956 k. 644). Skwitowany z dóbr rodzicielskich w r. 1593 przez inną córkę, Zuzannę, żonę Jana Koszutskiego (P. 959 k. 1277v). Żył chyba jeszcze 8/XII. t. r. (P. 1401 k. 115). Eufemia Grotkowska w r. 1595, już będąc wdową, cedowała swoją oprawę na Morawsku synom, Marcinowi i Rafałowi (P. 963 k. 683), zaś w r. 1602 uzyskała od nich dożywocie sumy 5.000 zł., zapisanej im na wsi Topola Mała w p. kal. przez Wacława Leszczyńskiego (P. 1404 k. 443). Prócz tych synów były i córki. Z nich, Anna, jak widzieliśmy, wyszła w r. 1590 za Jana Retkowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1601, była wdową w latach 1605-1628. Zuzanna, w latach 1593-1613 żona Jana Koszutskiego, wdowa w latach 1616-1649. Elżbieta, w latach 1599-1612 żona Jana Krzysztofa Brzostowskiego z Brzostowic w pow. rawskim.

(I) Marcin, syn Bartłomieja i Grotkowskiej, wspomniany w r. 1595 (P. 963 k. 683), wraz z bratem Rafałem w latach 1598 i 1600 kwitowany był ze 150 zł. rocznej pensji przez ciotkę Annę z N-ch Drozdowską (P. 968 k. 211, 970 k. 253v). Na połowie części w Morawsku oprawił w r. 1598 posag 3.000 zł. Zofii Sławińskiej, córce Bartłomieja i Anny Korosówny (R. Kal. 7 k. 198). T. r. kwitował się z bratem Rafałem z dzierżawy Morawska (P. 968 k. 1069). Oboje skwitowani w r. 1601 z majątku rodzicielskiego przez siostrę Brzostowską (I. Kal. 67 s. 270). Drugiej swej żonie, Jadwidze Gliszczyńskiej, córce Piotra, oprawił w r. 1602 na połowie części w Morawsku 4.000 złp. jako wiano (P. 1404 k. 786), co powtórzył w r. 1603 (P. 1404 k. 687v). Części w Morawsku zwane Lipowiec w r. 1602 sprzedał za 2.000 zł. Łukaszowi owalewskiemu (R. Kal. 7 k. 436v). Bratu Rafałowi w r. 1603 sprzedał za 7.000 zł. części Morawska oraz części borów w Chojnicy (P. 973 k. 162v, 1404 k. 943) i t. r. skwitował go z 5.200 zł., tj. pierwszej raty z należności za te dobra (P. 973 k. 393). Jadwiga Gliszczyńska skasowała tam wtedy swoją oprawę (ib. k. 393v). Oboje spisali wzajemne dożywocie w r. 1609 (P. 1406 k. 626v). Marcin od Andrzeja Borzewskiego w r. 1609 uzyskał cesję zapisu zastawnego, mocą którego Katarzyna z Potulic 1-o v. Rozdrażewska, kasztelanowa poznańska, 2-o v. Weiherowa, starościna kościerzyńsska, zastawiła mu za 10.000 zł. części wsi Galewo i Orla w p. pyzdr. (Py. 134 k. 169). Podpisał w r. 1609 protest szlachty ewangelickiej przeciwko biskupowi poznańskiemu, który zakazał budowy zboru w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Od Dobrogosta Brzechffy w r. 1610 kupił za 14.000 złp. Bieniewo w p. kal. (P. 1407 k. 78v) i zaraz tegoż dnia na owej wsi oprawił 4.000 złp. posagu żonie swej (ib. k. 167v). Ona t. r. skasowała swe uzyskane od męża prawa na wsiach Galewo i Orla w p. pyzdr. (P. 984 k. 451v). Marcin żył jeszcze w r. 1612 (I. Kal. 78 s. 442), nie żył zaś w r. 1616, kiedy wdowa po nim Jadwiga, już 2-o v. żona Feliksa Krzemieniewskiego, wydzierżawiła Bieniewo małżonkom Czechelskim (ib. 82 s. 1045). Jako posesorka części w Bieniewie kwitowała w r. 1622 ze sprawy Wojciecha Żychlińskiego (I. Kal. 88a s. 561). Z synami, Piotrem i Stanisławem, kwitowana była w r. 1618 przez Sebastiana Jarochowskiego z winy banicji z racji długu 280 zł. (ib. 84 s. 667). Z tych synów, o Piotrze nie wiem nic więcej, o Stanisławie będzie niżej. Córka Barbara, jeszcze niezamężna w r. 1640, miała wtedy zapis 1.000 zł. na Bieniewie (R. Kal. 12 k. 217), a w latach 1645-1666 była żoną Krzysztofa Jelitowskiego.

Stanisław, syn Marcina i Gliszczyńskiej, żonie swej Katarzynie Gronowskiej, córce Jana, oprawił w r. 1628 posag 2.500 zł. (R. Kal. 11 k. 17). Część Bieniewa zastawił w r. 1631 za 350 złp. Janowi Kotowieckiemu (I. Kal. 98a s. 164), zaś połowę tej wsi zastawił za 2.000 zł. małżonkom, Adamowi Retkowskiemu i Barbarze Cykowskiej, z czego skwitowali go w r. 1636 (G. 80 k. 144v). Oboje, Stanisław i Katarzyna, zastawiwszy Bieniewo za 4.000 zł. Wojciechowi Gałczyńskimu i Zofii z Katowieckich dopisali w r. 1636 do tego zastawu sumę 800 zł. (I. Kal. 102 s. 1788). Wreszcie Stanisław w r. 1639 sprzedał Bieniewo za 14.000 złp. Andrzejowi Rossoskiemu (Rel. i I. Z. Kal. 1a k. 418), żonie zaś posag jej 2.500 złp. oprawił na połowie dóbr (ib. k. 449v). Nie żył już w r. 1647, kiedy wdowa wraz ze swymi siostrami, Anną zamężną Katowiecką, i Zofia wdową Starczewską, jako spadkobierczyni obok nich siostry Barbary Gronowskiej, zmarłej panną, a też wraz z Janem, Gałczyńskim, części w Jelitowie i Wiewiórczynie w powiatach gnieźn. i kcyń. sprzedała za 5.000 zł. Andrzejowi Pacynowskiemu (R. Kal. 13 k. 382v). Katarzyna z Gronowskich N-a od Zygmunta Świderskiego w r. 1647 wzięła w zastaw za 3.500 złp. części wsi Bogwiedze "Perkoskie" w p. kal. (I. Kal. 113 s. 853). W imieniu własnym i niezamężnych córek, Marianny i Anny, w r. 1652 mianowała plenipotentów (ib. 118 s. 1437). Jako dzierżawczyni części Bogwiedzów winna była z tamtejszych pięciu dymów płacić w r. 1652 uchwalonego podwójnego podymnego 5 złp. (R. Kal. 319 k. 256v). Żyła chyba jeszcze 1669 r. (I. Kal. 129 s. 725). Z córek, Marianna była w latach 1673-1695 żoną Franciszka Niegrodzkiego. Anna, chrzestna 1648.20/V. r. (LB Sowina), wyszła przed r. 1667 za Marcina Wilkońskiego, a była już wdową w r. 1695. Obie były spadkobierczyniami, każda połowy, sumy 3.500 zł. zastawnej na częściach Bogwiedzów, "Perkoskiej" i "Szadoskiej", zapisanej w r. 1647 przez Zygmunta Świderskiego, dziedzica tych dobr. Anna Wilkońska swoją połowę z tej sumy tj. 1.750 zł., cedowała w r. 1695 Janowi Antoniemu Piotrowskiemu (I. Kal. 152 s. 367).

(II) Rafał, syn Baltazara i Grotkowskiej, wspomniany w r. 1595 (P. 963 k. 692v, 964 k. 972). Otrzymawszy z podziału z bratem Marcinem połowę Morawska wraz z połową lasów, młynów i stawów w Chojnicy w p. pozn., na połowie swoich połów w tych dobrach, jak również na połowie innych swych dóbr w r. 1596 żonie Annie Tłockiej, córce Baltazara oprawił jej posag, tj. 2.000 złp. gotowizną i 300 złp. w klejnotach. Wyłączył spod tej oprawy sumę, którą jednocześnie otrzymał od Anny Wielżyńskiej, żony Baltazara Tłockiego (P. 1401 k. 806). Oboje z żoną byli w r. 1598 kwitowani ze 130 zł. przez wdowę Annę z N-ch Drozdowską (P. 968 k. 1079). Rafał swoje części w Morawsku w r. 1600 sprzedał wyderkafem za 2.000 złp. na jeden rok szwagrowi Janowi Koszutskiemu (P. 1403 k. 716v). Od brata Marcina kupił w r. 1603 za 7.000 złp. jego części Morawska i Chojnicy (P. 973 k. 162v, 1404 k. 574v). T. r. na połowie swych dóbr zapisał żonie 3.000 złp. wiana (ib. k. 1042). Od Łukasza Kowalewskiego dostał t. r. pustkę "Linowiec" w Morawsku (R. Kal. 7 k. 574v). Cysterkom owińskim w r. 1604 zezwolił na budowanie jazu na rowie dzielącym Chojnicę od Redujewa (P. 1405 k. 199). Żeniąc się drugi raz w r. 1605 z Katarzyną Jaskólecką, córką zmarłego Melchiora i Barbary Siedleckiej, od jej braci Jana i Andrzeja Jaskóleckich otrzymał posag 3.000 złp. i wyprawę, który to posag jeszcze przed ślubem oprawił jej, wyłączając spod tego dobra podlegające oprawie zmarłej pierwszej żony (P. 980 k. 605v, 1405 k. 284v). Od brata stryjecznego Jana w r. 1609 kupił za 6.800 złp. Nowąwieś (P. 1406 k. 557). Dla dzieci zrodzonych zarówno z Tłockiej jak i Jaskóleckiej w r. 1612 ustanowił opiekunów, między innymi brata Marcina N-go, Jerzego Tłockiego, brata zmarłej żony, Jana Jaskóleckiego, brata żony obecnej (P. 988 k. 848v). Trzecią żoną Rafała była Anna Tarnowska, córka Macieja, która w r. 1613 swe dobra ojczyste w Tarnowie p. gnieźń. sprzedała za 10.000 złp. Janowi Kurnatowskiemu (P. 1408 k. 698), a jednocześnie uzyskała od męża na Nowejwsi oprawę 3.100 złp. posagu (ib. k. 698v). Ta Tarnowska części w Turwi i Wronowie w p. kośc., odziedziczone po Jerzym Turewskim, sprzedała t. r. za 23.000 złp. Andrzejowi i Mikołajowi Konarzewskim oraz Stanisławowi z Kopaszewa Bojanowskiemu (P. 1408 k. 700). Czwartej swej żonie, Annie Golskiej, wdowie 1-o v. po Pawle Chraplewskim (Kośc. 302 k. 288), dał Rafał w r. 1619 w dożywotnie użytkowanie Nowąwieś (P. 1411 k. 563v). Nie żył już w r. 1624 (P. 1414 k. 858v). Wdowa wyszła 3-o v. za Jana Łęskiego. Bezpotomna, nie żyła już w r. 1650 (Kośc. 302 k. 288). Synowie: z pierwszej żony Jan, z drugiej, Marcjan i Paweł, wpomniani w r. 1624 (P. 1414 k. 858v). Z córek, Anna (urodzona z Tłockiej), w latach 1615-1644 żona Jana Naramowskiego, wdowa w r. 1662. Marianna (z Jaskóleckiej?) wyszła w r. 1628 za Dobrogosta Bronikowskiej. Jako rodzona siostrzenica(!) Barbary z Sokolnik, wdowy po Bartłomieju Zawadzkim, uzyskała od niej w r. 1628, przed ślubem, zapis 800 zł. (Ws. k. 61v). Nie żyła już w r. 1658. Katarzyna wreszcie, urodzona z Tarnowskiej, niezamężna w r. 1629 (P. 1416 k. 327). Niewątpliwie ta sama Katarzyna, mająca prawa i zapisy na Nowejwsi (P. 1043 k. 551), była w r. 1633 żoną Marcina Objezierskiego, a nie żyła już w r. 1641. Z synów, o Marcjanie nie wiem nic więcej.

1. Jan, syn, Rafała i Tłockiej, na połowie dóbr należnych mu z przyszłych działów z braćmi Marcjanem i Pawłem, żeniąc się w r. 1624 z Teofilą (Bogumiłą) Objezierską, córką Stanisława, oprawił jej krótko przed ślubem posag 4.000 złp. (P. 1414 k. 858v). Morawsko oraz las, jezioro i młyn w Chojnicy, uzyskane z działów z bratem Pawłem, w r. 11628 sprzedał za 25.000 złp. Stanisławowi Leśniewskiemu (Ws. 206 k. 255v). T. r. od Zofii z Bukowca, wdowy po Macieju Laskownickim, uzyskał cesję wyderkafu w 7.000 złp. Gościeszyna w p. kośc., trzymającego od Michała i Macieja braci Kierskich (Ws. 206 k. 258v). Na tej sumie wyderkafowej oprawił jednocześnie swej żonie 4.000 złp. posagu (ib. k. 259). Będąc z bratem Pawłem opiekunem siostry Marianny, idącej w r. 1628 za Dobrogosta Bronikowskiego, zapisał jej wraz z niem przed ślubem dług 2.500 zł. (Ws. 41 k. 58v). Teofila oprawę swą na Morawsku w r. 1628 ustąpiła mężowi (Ws. 206 k. 258), a w r. 1631 uzyskała od niego nową oprawę na sumę 4.000 złp. (P. 1417 k. 426v). Jan od Piotra Chłapowskiego w r. 1631 kupił za 20.000 złp. Kurowo i części Grąblewa w p. kośc. (P. 1417 k. 311). Od Wawrzyńca Goryńskiego w r. 1636 uzyskał cesję sumy 3.000 zł., części z 7.000 złp. wyderkafu na wsiach Zadory i Raszkowo w p. kośc. i Słomowo w p. pozn. (P. 1033 k. 784v). Od Marcina Otuskiego w r. 1643 kupił za 5.000 złp. części Sarbi w p. pozn. (P. 1421 k. 335v), a w r. 1644 części w Sarbi sprzedał za 1.200 zł. Wojciechowi Gzowskiemu (P. 1421 k. 789v). Mieszkał w r. 1644 w Nadarzycach w p. pyzdr. (LB Gozdowo). Grąblewo w r. 1645 sprzedał za 15.000 złp. Wojciechowi Skoroszewskiemu, zaś oprawę posagu żony przeniósł na części wsi Zieleniec p. pyzdr., wyłączając od owej oprawy części Tarnowa, Spławia, Nowejwsi i przedmieścia Pyzdr. zw. Rybakami (P. 1416 k. 66). Części Zieleńca i te inne dobra, wyłączone od oprawy, właśnie wtedy kupił był za 11.000 złp. od Stanisława Grabskiego (ib. k. 67v). Nie żył już w r. 1652 (Py. 151 s. 37). Owdowiała Teofila w r. 1655 zapisała synowi Stanisławowi dług 2.000 zł. (Py. 151 s. 24), a nie żyła już w r. 1658 (Py. 152 s. 18). O tym Stanisławie, wiem jeszcze tyle, że już nie żył w r. 1658 (ib.). Inny syn to Maciej, o którym niżej. Ci rodzice mieli jeszcze ponadto synów, Samuela, ochrzcz. 1641.22/IX. r., którego podawał do chrztu Maciej N. (LB Objezierze), niewątpliwie brat starszy, Władysława, nieżyjącego już w r. 1658, oraz Bonawenturę (Dobrogosta), ochrzcz. 1644.6/XI. r. (LB Gozdowo), też już nieżyjącego w r. 1658 (Py. 152 s. 18). Córka Jana i Objezierskiej, Jadwiga, krótko po 1668.28/IX. r. wyszła za Jana Woźnickiego, zaś od brata Macieja dostała 1.000 zł. posagu zapisem i 600 zł. gotowizną (P. 196 k. 222).

Maciej, syn Jana i Objezierskiej, jako stryjeczny brat Władysława, syna Pawła, był wraz z nim w r. 1657 współopiekunem innych synów Pawła, jeszcze nieletnich (I. Kal. 122 s. 375, 143 s. 75). Z Maciejem Grabskim zawierał w r. 1658 kontrakt dzierżawy części Zieleńca (Py. 152 s. 18). Pierwszą jego żoną była Zofia Szołdrska, córka Wojciecha, której w r. 1661 na połowie dóbr oprawił 4.000 złp. posagu (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 211, 212). Z synami Pawła a swymi stryjecznymi braćmi zawierał t. r. kontrakt o dzierżawę Biskupic (I. Kal. 125 k. 1197), zaś teścia swego, Wojciecha Szołdrskiego kwitował z 1.660 zł. na poczet sumy 4.000 zł. posagu żony (ib. s. 1398). Z 2.000 zł., stanowiących resztę tej sumy, skwitował teścia w r. 1664 (Py. 153 s. 96). Od Andrzeja Orzelskiego w r. 1668 kupił za 30.000 złp. wsie Wturek i Pruślino w p. kal. (R. Kal. 2 k. 104v). Brata stryjecznego Władysława, syna Pawła, kwitował w r. 1673 z 2.000 zł. (I. Kal. 133 s. 79). W r. 1677 Pruślino zastawił za 6.000 zł. małżonkom Joachimowi Sczanieckiemu i Zofii z Koczorowskich (I. Kal. 138 s. 809). T. r. od Stanisława Radzewskiego uzyskał cesję sumy 5.000 zł. zapisanej mu przez wspomnianego Orzelskiego (I. Kal. 138 s. 928). Żonie po skasowaniu pierwotnej oprawy na połowie wsi Wturek (p. kal?), oprawił w r. 1681 posag 4.000 złp. na połowie swych dóbr (P. 213 V k. 21). Wraz ze swą drugą żoną, Katarzyną Trąmpczyńską, wdową 1-o v. po Stanisławie Jaraczewskim, 2-o v. po Stanisławie Szołdrskim, zawierał w r. 1685 kontrakt z małżonkwmi Pruszakami Bieniewskimi (I. Kal. 143 s. 107). Wturek (Wtórek) t. r. zastawił na rok za 6.000 zł. Annie Parczewskiej, żonie Jakuba Brzechffy (ib. s. 108). W imieniu swoim i żony wieś Kakawę w p. kal. zastawił t. r. za 5.500 zł. Władysławowi Korzbokowi Zawadzkiemu (I. Kal. 143 s. 266). Z Katarzyną Trąmpczyńską spisywał t. r. wzajemne dożywocie (ib. s. 306). Wolę i Kakawę zastawił w r. 1686 na trzy lata, pod zakładem 30.000 zł. małżonkom, Kazimierzowi Strobiszewskiemu i Dorocie Zakrzewskiej (P. 111 IV k. 29). Maciej i Katarzyna z Trąmpczyńskich byli w r. 1692 posesorami wsi Droszewko Wola(?), dziedzicznej Szołdrskich (Z. T. P. 35 k. 1074). Żyła jeszcze Katarzyna w r. 1695 (I. Kal. 152 s. 33). Maciej, wedle zobowiązania danego już w r. 1668 Piotrowi Kazimierzowi Sulińskiemu, części Zieleńca, Nowejwsi, Spławia i Tarnowa w r. 1698 sprzedał Dobrogostowi Sulińskiemu, synowi już zmarłego Piotra Kazimierza (P. 1135 XI k. 6). Dziedzic Wturka, żył jeszcze w r. 1701 (I. Kal 154 s. 47), nie żył już w r. 1704 (ib. 157 s. 88). Zapewne z pierwszej żony pochodziła córka Zofia, wspomniana w r. 1692 (Z. T. P. 35 s. 1074). Z drugiej żony byli, syn Władysław i córka Bogumiła, niezamężna w r. 1704 (I. Kal. 157 s. 37), potem w latach 1720-1736 żona Baltazara Kamińskiego, wdowa w latach 1737-1740, nie żyła już w r. 1752.

Władysław, syn Macieja i Trąmpczyńskiej, wraz z siostrą Bogumiłą uzyskał w r. 1700 od ks. Aleksandra Maurycego Szołdrskiego, kustosza poznańskiego, sekretarza koronnego, zapis 4.628 zł. na wsiach Wola Droszewska i Kakawa (ib. 196/198 k. 58), a oboje w r. 1704 kwitowali tego Szołdrskiego (ib. 157 s. 37). Bezpotomny, Władysław nie żył już w r. 1737 (ib. 196/198 k. 58).

2. Paweł, syn Rafała i Jaskóleckiej, wspomniany w r. 1624 jako jeszcze niedzielny z braćmi (P. 1414 k. 858v), zapisał w r. 1628 dług 6.000 zł. Wojciechowi Bojanowskiemu, zobowiązując się wypłacić tę sumę przy okazji sprzedaży Nowejwsi (Ws. 41 k. 367v). Stanisław Leśniewski dał w r. 1626 zobowiązanie Pawłowi za brata Jana, iż mu wypłaci dług 5.000 zł. (Ws. 41 k. 242). Nowąwieś ze spadku po ojcu a uzyskaną z działów braterskich Paweł w r. 1629 sprzedał za 10.000 złp. wspomnianemu wyżej Bojanowskiemu (P. 1416 k. 327). Trzymał wyderkafem od małżonków Aleksandra Bronikowskiego i Anny z Szlichtinków w sumie 4.500 złp. Kleszczewo i Miaskowo, które to wsie wydzierżawił Bronikowskiemu w latach 1630 i 1631 tę dzierżawę prolongował (P. 1023 k. 540v, 1024 k. 558). Od Stanisława ze Szczodrzykowa Gądkowskiego uzyskał w r. 1647 w sumie 6.500 złp. cesję zastawu wsi Biskupice, trzymanego od braci Stefana i Macieja Tyszków (I. Kal. 113 s. 2273). Był 2-o v. w r. 1655 mężem Jadwigi Kobierzyckiej (ib. 121 s. 99). Nie żył już w r. 1657, kiedy owdowiała Jadwiga Kobierzycka, córka Jana, kwitowała z posagu i wyprawy swego brata Władysława Kobierzyckiego (ib. 122 k. 30). Wtedy w charakterze opiekunów synów Pawła, nieletnich Andrzeja, Jana, Dobrogosta i Aleksandra, występowali, brat jego stryjeczny Maciej, syn Jana (zob. niżej), i Władysław, z synów Pawła najstarszy. Ci opiekunowie wieś Biskupice, dziedziczną Władysława i jego braci, zastawili wtedy za 6.500 złp. wdowie po Pawle, Kobierzyckiej, rekompensując jej tym sumy, które była scedowała (ib. s. 375). Była ona drugą żoną Pawła. Pierwszą była Marianna Węgierska, matka synów: Władysława, Andrzeja, Jana i Dobrogosta. Najmłodszy syn, Aleksander, rodził się z Kobierzyckiej. Ta od Wacława Leszczyńskiego, krojczego koronnego, w r. 1661 uzyskała zapis 5.000 zł. długu (ib. 125 s. 1132). Żyła jeszcze w r. 1673 (ib. 133 s. 79). Z synów, o Dobrogoście wiem tylko tyle, że w r. 1670 jeszcze żył (R. Kal. 15 k. 84). Aleksander (Aleksander Jan), najmłodszy, nieletni w r. 1657, niewątpliwie miał już lata w r. 1673, kiedy, wedle zobowiązania brata Władysława, część swą rodzicielską Biskupic Blizanowskich w p. kal. sprzedał za 3.225 zł. Adamowi Molskiemu (I. Kal. 133 s. 82). Był w r. 1681 kanonikiem kolegiaty Najśw. Marii Panny w Kaliszu, oficjałem wieluńskim i proboszczem dzierzkowskim(?) (ib. 140 s. 230), a w r. 1685 kwitował brata stryjecznego Macieja N-go z 1.500 zł. (ib. 143 s. 75). Proboszcz kolegiaty sieradzkiej, zawierał w r. 1690, pod zakładem 1.500 zł., kontrakt o dzierżawę wsi Dzierzązna p. sier. z Janem Franciszkiem Czachórskim (ib. 146 s. 149). Oficjał kaliski, kanonik poznański, kaliski, kamieniecki, umarł 1694.8/XII. r. (LM Sowina). Kanonikiem poznańskim był chyba tylko kolegiackim, bo go brak wśród katedralnych.

1) Władysław, syn Pawła i Węgierskiej, w imieniu własnym i braci zawierał w r. 1661 z bratem stryjecznym Maciejem kontrakt o dzierżawę Biskupic (ib. 125 s. 1197). W imieniu własnym oraz braci, Andrzeja i Dobrogosta, wraz z macochą Kobierzycką, działajacą także w imieniu syna Aleksandra, sprzedali w r. 1667 Biskupice za 13.000 zł. Adamowi Molskiemu (R. Kal. 2 k. 144v). Miał scedowaną sobie przez Aleksandra Miniszewskiego sumę 5.000 złp., tj. połowę zapisu 10.000 złp. zastawnego na wsiach Leziona i Wielopole w p. kal., uzyskanego od Jana Kobierzyckiego. Nie żył już w r. 1682, a ta suma po jego bezpotomnej śmierci spadła na Andrzeja i innych braci (I. Kal. 152 s. 276).

2) Andrzej, syn Pawła i Węgierskiej, nieletni w r. 1657, a chyba jeszcze i w r. 1667, kiedy to w jego imieniu działał sprzedając Biskupice brat Władysława (R. Kal. 2 k. 144v). Miał już lata w r. 1670, gdy w imieniu własnym i młodszych braci ową transakcję potwierdził (ib. 15 k. 84). Zawierał w r. 1677 w Lezionej pod zakładem 3.000 zł. kontrakt z Jadwigą N-ą, wdową po Janie Woźnickim (I. Kal. 138 s. 1085). Zaślubił 1684.13/VII. r. Agnieszkę Miniszewską (LC Skalmierzyce). Ta Agnieszka, córka Jana i Marianny Charbickiej, ojcowskie dobra Śliwniki i Kowalewko p. kal. sprzedała w r. 1684 za 8.507 zł. Janowi Zygmuntowi Szołdrskiemu (I. Kal. 142 k. 306). Ale jednocześnie dziedzicem Śliwnik i Kowalewka nazwany był jej mąż, który właśnie wtedy oprawił jej 20.000 zł. posagu (ib.). Uzyskał t. r. od Jana Wierzbięty Doruchowskiego cesję sumy 500 zł., którą zmarły Jan Miniszewski, dziedzic Śliwnik, zapisał mu był na tej wsi (ib. 143 s. 438). Od małżonków, Andrzeja Pogorzelskiego i Jadwigi Koszutskiej kupił w r. 1687 za 14.000 zł. wieś Bielczew w p. kal. (ib. 142 k. 474), a w r. 1691 Zygmunt Pawłowski, brat dawnego dziedzica Bielczewa, Jana, sprzedał mu za 2.000 zł. swoje tam prawa (ib. 149 s. 147). Drugą jego żoną była poślubiona 1689.16/II. r. Zofia Zakrzewska (Lc Pakosław), której rodzicom, Aleksandrowi i Mariannie Suchorzewskiej w r. 1690 zaobowiązał się na połowie Śliwnik, Bielczewa i Kowalewka oprawić jej posag 15.000 zł. (I. Kal. 146 s. 144), czego dopełnił w r. 1691 (ib. 149 s. 17). Od Jana Gorzeńskiego i żony jego Anny Rapackiej, 1-o v. Siemieńskiej, kupił w r. 1690 za 44.000 złp. Psary w p. kal. (ib. 146 s. 147). Anna z Rapackich nabyła prawa do dóbr w r. 1687 od Jana Zygmunta Szołdrskiego, zaś Szołdrski Psary, Kowalewo Mniejsze, oraz pustki Chrostowo, Zaborowice i Błotnino(?) sprzedał w r. 1691 za 38.000 zł. N-mu (ib. 149 s. 19). W Rzgowie w r. 1694 poranił Świętosława Jaroszewskiego (I. Kon. 69 k. 409). Umarł między r. 1695 a 1700 (I. Kal. 152 s. 183, 154 s. 194). Owdowiała Zofia Zakrzewska w r. 1700 wydzierżawiła Psary na dwa lata małżonkom, Wojciechowi Zaleskiemu i Agnieszce Grabowieckiej (ib. 154 s. 147). Wyszła 2-o v. za Wiktoryna Lubiatowskiego, któremu wniosła posesję Śliwnik, Bielczewa, Prus i Kowalewa. Nie żyła już w r. 1704 (ib. 157 s. 247). Z pierwszej żony był syn Aleksander i córka Agnieszka, w latach 1703-1704 żona Andrzeja z Konar Lubiatowskiego, już nie żyjąca w r. 1711. Z drugiej żony synowie: Jan, Maciej, Józef, córka Marianna, ur. w Śliwnikach, ochrzcz. 1691.30/V. r. (LB Skalmierzyce).

(1) Aleksander, syn Andrzeja i Miniszewskiej, kwitował w r. 1703 Andrzeja Lubiatowskiego, swego szwagra, z wytoczonej mu w grodzie kaliskim sprawy o porwanie siostry Agnieszki (I. Kon. 72 k. 152). W imieniu własnym i swych nieletnich braci zrodzonych z drugiej żony ojca, kwitował w r. 1706 ojczyma tych braci, Wiktoryna Lubiatowskiego z rachunku za dwuletnie prowenta z dóbr dożywotnich i oprawnych ich matki, więc Śliwnik, Bieczewa, Prus i Kowalewa (I. Kal. 157 158 s. 220). Dał w r. 1710 zobowiązanie Adamowi Zakrzewskiemu, iż odziedziczoną po ojcu część Sliwnik i Kowalewka sprzeda mu za 24.000 złp. (ib. 157 s. 173). Ostatecznie jednak swe części ojcowskie w Śliwnikach, Kowalewku, Psarach i Bielczewie sprzedał w r. 1711 za 24.000 zł. braciom swym, Janowi, Maciejowi i Józefowi N-im (I. Kal. 157 s. 108). Bezpotomny umarł t. r., a wdowa po nim, Franciszka Ordężanka wraz braćmi męża, jego spadkobiercami, Maciejem, Józefem i ks. Janem, kwitowała wtedy z 2.000 zł. Adama Zakrzewskiego (I. Kal. 157 s. 218). Wyszła 2-o v. za Hiacynta Pruszkowskiego, podczaszyca Chełmińskiego, od którego w r. 1713 uzyskała zapis 2.000 zł. (ib. 159 s. 54). Braci swego pierwszego męża, jego spoadkobierców, skwitowała w r. 1714 (ib. 159 s. 107v).

(2) Jan, syn Antoniego i Zakrzewskiej, wspomniany w r. 1705 (ib. 157 s. 103), nieletni w r. 1706 (ib. s. 85, 91, 158 s. 220). Był w r. 1710 jeszcze świeckim (ib. 157 s. 173), jezuita kolegiu krakowskiego w r. 1711 (ib. 157 s. 218), żył jeszcze w r. 1729 (ib. 167 s. 139, 441).

(3) Maciej, syn Andrzeja i Zakrzewskiej, wspomniany w r. 1705 (ib. 157 s. 103), nieletni w r. 1706 (ib. s. 85, 91, 158 s. 220). T. r. współspadkobierca brata Aleksandra (ib. 157 s. 218), od którego na krótko przed jego śmiercią t. r. kupił za 24.000 zł. części Śliwnik, Kowalewka, Psar i Bielczewa (ib. 157 s. 108). Jako współspadkobierca Aleksandra występował również w latach 1719 i 1720 w imieniu własnym, brata Józefa oraz nieletnich siostrzenic Lubiatowskich, jako opiekun ich (P. 1168 k. 19v; I. Kal. 161 s. 424). Od brata Józefa kupił Bielczewo oraz połowę Wysocka Wielkiego, sprzedał zaś te dobra w r. 1721 za 24.000 zł. wujowi swemu rodzonemu, Adamowi Zakrzewskiemu (I. Kal. 163 s. 244). Ożenił się z Zofią (Jadwigą Zofią) Langenau (Langnau), córką Melchiora Abrahama i Zuzanny Heleny Kesler(?), wdową 1-o v. po Samuelu Żychlińskim, luteranką, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1722 (I. Kal. 163 s. 50). Skwitował ją w r. 1723 ze skryptu danego sobie w r. 1721, jeszcze przed ślubem (P. 1191 k. 189). Od wspomnianego Zakrzewskiego w r. 1729 kupił za 150.000 złp. wsie Psary, Leziona, Wielopole, Bielczewo, Kowalewko, Błotnin(?) pustki (I. Kal. 167 s. 139, 141). T. r. dobra te zastawił na rok za 60.000 złp. Wojciechowi Lipskiemu (P. 1216 k. 48v). Był też w latach 1726-1730 dziedzicem części Wysocka Wielkiego (I. Kal. 167 s. 149, 585, 589; LB Droszew). Jako dziedzic polowy Wysocka "Kołdowszczyzny" zwierał w r. 1746 układ z Adamem Szypłowskim, Ignacym Dobkiem, Mikołajem i Eleonorą rodzeństwem Ostrowskimi (I. Kal. 185/189 k. 113v). Części Wysocka Wielkiego zwane "Wysocczyzna" w r. 1750 sprzedał za 16.000 zł. synowi Stanisławowi (ib. 190/195 k. 19v). Skwitowany w r. 1761 wraz z żoną przez małżonków, Kazimierza N-go i Zofię z Żychlińskich, swoją pasierbicę, z 15.867 zł. z ceny Wysocka Wielkiego, którą to wieś Zofia z Żychlińskich N-a ojczymowi sprzedała (G. 99 k. 357). Żył jeszcze 1765.29/VII. r. (LB Wysocko). Zofia Langenau, współspadkobierczyni ciotki, Barbary Langenau, żony Sylwerego Langenau, połowę sumy i prowizji od niej, lokowanej na dobrach Dobroszów (Dobrischau) w księstwie oleśnickim, cedowała w r. 1742 swemu synowi, Janowi Żychlińskiemu, chorążemu wojsk pruskich (I. Kal. 178/180 s. 506). Synowie: Konstanty, Stanisław, Józef i Adam Walenty, ur. w Kłunach 1724.30/IX. r. (LB Zduny). Z córek, Katarzyna Teofila, ur. w Psarach, ochrzcz. 1730.12/XI. r., podawana do chrztu przez ks. Ksawerego N-go, jezuitę (LB Rososzyca), którego genealogicznie złączyć nie umiem. Marianna, ur. ok. r. 1731, wspomniana w latach 1774-1792 jako niezamężna (I. Kal. 214/216 k. 53; P. 1357 k. 116v), zmarła w Lezionej w r. 1811, licząc lat 80, pochowana 1/X. na cmentarzu w Gostyczynie (LM Gostyczyna). Joanna, ur. ok. r. 1743, wyszła przed r. 1763 za Bartłomieja Grabińskiego, podstolego dobrzyńskiego, starostę jastrzębińskiego, żyjącego jeszcze w r. 1771, wdowa w latach 1773-1774, wyszła 2-o v. 1775.4/II. w Wysocku za Antoniego Łętkowskiego, stolnika łęczyckiego, wdowa powtórnie 1792 r., umarła w Ociążu 1795.4/I. r., licząc lat 52, pochowana u Reformatów w Kaliszu. Było jeszcze dziecko zanotowane bez określenia płci, zmarłe w Wysocku 1734.27/IV. r. (LM Wysocko).

a. Konstanty, syn Macieja i Zofii Langenau, pułkownik wojsk koronnych 1756 r. (P. 1317 k. 67v), starosta borzewski i kościerzyński, generał major wojsk koronnych 1758 r., dziedzic Poszutyna na Wołyniu (Uruski; I. Kal. 214/216 k. 53). Bezpotomny, umarł między r. 1780 a 1792 (P. 1357 k. 116v; I. Kal. 232 k. 196).

b. Stanisław (Stanisław Fortunat), syn Macieja i Zofii Langenau, towarzysz chorągwi pancernej 1752 r., stolnik mścisławski 1756 r. (P. 1317 k. 67), stolnik bracławski 1761 r., starosta chruślicki 1764 r., wojski bracławski 1765 r., starosta bracławski 1767 r. (Uruski; I. Kal. 214/216 k. 53). Od ojca, jak było wyżej, nabył w r. 1750 część Wysocka Wielkiego w p. kal. Bedąc w służbie wojskowej, mianowałw r. 1752 ojca plenipotentem (Ws. 91 k. 78v). Jako pełnomocnik matki kwitował się w r. 1753 z braćmi Skrzypińskimi (I. Kal. 196/198 k. 121v). Trzecią część dóbr ojczystych i połowę macierzystych cedował w r. 1756 siostrze Joannie (P. 1317 k. 67v). Kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r. (I. Kal. 232 k. 196). Ożeniony miał być z ks. Franciszką Czetwertyńską, podsędkównę bracławską (Uruski; nie zna takiej Boniecki).

c. Józef, syn Macieja i Zofii Langenau, chorąży łomżyński 1773 r. (I. Kal. 209/213 k. 104). Dziedzic dóbr Leziona, w imieniu własnym, braci Konstantego i Stanisława, sióstr Jonanny Grabińskiej i panny Marianny, kwitował się w r. 1774 z Kazimierzem Sakowskim, nabywcą praw do substancji Marianny z Pacynowskich 1-o v. Naramowskiej, 2-o v. Smardowskiej (I. Kal. 214/216 k. 53). Dziedzic folwarku Wielopole, należącego do dóbr Leziona 1776 r. (ib. k. 143, 237). Lezionę i Wielopole w r. 1791 zastawił na trzy lata za 35.000 złp. Andrzejowi Grabińskiemu podkomorzemu J.Kr.Mci (ib. 231 k. 225, 226), zaś t. r., wedle kontraktu z 10/IX., dobra te Grabińskiemu za 80.000 złp. sprzedał (ib. k. 452). Z żony Józefy (nazwiska jej nie znam), żyjącej jeszcze 1786.8/IX. r., syn Antoni Andrzej Grzegorz Józef, ochrzcz. z wody 1782.13/VI. r., z ceremonii 1783.12/V. r., córka Katarzyna Aleksandra Joanna, ur. w Lezionej, ochrzcz. 1783.12/V. r. (LB Gostyczyna).

(4) Józef, syn Andrzeja i Zakrzewskiej, łowczy dobrzyński w r. 1734 (I. Kal. 171/173 s. 144). Wspomniany w r. 1705 (ib. 157 s. 103), jeszcze nieletni 1704 r. (ib. 157 s. 85, 91; 158 s. 220), obok braci współdziedzic po ojcu części w Śliwnikach i Kowalewku w p. kal. (ib. 157 s. 173). Na tych dobrach zapisał 1719 (1720?) Adamowi Zakrzewskiemu sumę 3.500 złp. (I. Kon. 75 k. 116; I. Kal. 161 s. 450). Bielczewo w r. 1721 (lub przed tą datą?) sprzedał bratu Maciejowi (I. Kal. 163 s. 244). Zawierał w r. 1725 komplanację ze swą siostrą stryjeczną Anną, 1-o v. Szadokierską, 2-o v. Olewińską, posesorka Kowalewka (ib. 161 s. 63). Dobra swe dziedziczne, Podkoce i Kowalewko, za kontraktem spisanym w Śliwnikach 1725.12/VII. r., pod zakładem 10.333 złp. wydzierżawił na cztery lata małżonkom Świętosławowi Tokarskiemu i Karolinie Pogorzelskiej (ib. 161 s. 437). Dziedzic dóbr Karski 1730 r. (ib. 167 s. 48), nabytych chyba od Andrzeja Droszewskiego, podczaszego inflanckiego (ib. 178/180 s. 195). Kwitował się w r. 1730 ze Stefanem N-im i żoną jego a swoją siostrzenicą, Rozalią Lubiatowską, z kontraktu trzyletniej dzierżawy Kowalewka, spisanego w Śliwnikach 1726.20/VII. r. ze zmarłym już Wiktorynem Lubiatowskim (ib. 167 s. 412). Z tą Rozalią zawierał w r. 1742 komplanację (ib. 178/180 s. 333). Jego pierwszą żoną była Ewa Wierzchlejska (P. 1286 k. 201v; I. Kal. 185/189 k. 29), córka Mikołaja, podsędka wieluńskiego, i Agnieszki Lubiatowskiej, dziedziczka połowy Wierzchlasu (I. Kal. 209/213 k. 209). Drugiej żonie, Konstancji Lipskiej, córce Wacława a siostrze ks. Jana, biskupa krakowskiego wdowie 1-o v. po Janie Mielęckim, zapisał w r. 1736 sumę 2.000 zł. (ib. 171/173 s. 52). Umarł w r. 1743 lub 1744 (ib. 178/180 s. 50; I. Kon. 77 k. 364). Wdowę kwitował w r. 1746 z 200 zł. z dzierżawy Karsek Antoni Dobski (I. Kal. 185/189 k. 90), a w r. 1752 kwitowali ją z 15.000 zł. na poczet dóbr macierzystych Mielęccy, synowie jej z pierwszego małżeństwa (ib. 196/198 k. 189). W imieniu własnym i zrodzonych z drugiego męża, syna Antoniego, córek, Wiktorii zamężnej Kurcewskiej i panny Ewy, mianowałw r. 1752 plenipotentem swego siostrzeńca, Jakuba Włyńskiego (ib. k. 117v). T. r. Śliwniki i Kowalewko zastawiła za 50.000 złp. Wawrzyńcowi Radolińskiemu (ib. k. 178, 178v). Umarła między r. 1756 a 1763 (Kośc. 327 k. 93v; I. Kal. 204/205 k. 207). Józefa z pierwszej żony syn Michał, o którym niżej, córka Eleonora, wydana 1746.9/II. r. za Józeha Jaraczewskiego, oboje żyli chyba jeszcze w r. 1787. Z drugiej żony syn Antoni i córki, Wiktoria, w latach 1752-1763 żona Józefa Kurcewskiego, nie żyła już w r. 1772, a mąż po jej śmierci przyjął święcenia kapłańskie i był kustoszem a potem dziekanem kolegiaty w Choczu, Ewa wyszła w r. 1767 za Wawrzyńca Antoniego Czarneckiego, miecznika zawkrzyńskiego, pisarza grodzkiego łęczyckiego, a kontrakt o jej rękę spisany był w Lipem 26/II., pod zakładem 20.000 złp. Czarnecki był potem w r. 1773 stolnikiem inowłodzkim i podstarościm łęczyckim, żona jego w r. 1787 była już wdową, a żyła jeszcze w r. 1792. O Antonim, synu urodzonym z Lipskiej, mało mam do powiedzenia. Wspolnie z siostrą, panną Ewą, występowali oboje w r. 1757 jako obok siostry Wiktorii zamężnej Kurcewskiej spadkobiercy rodzonego wuja Józefa Lipskiego, starosty parchowskiego (I. Kal. 196/198 k. 182v). Mieszkał w r. 1765 w Karskach (LB Skalmierzyce). Był w wyniku działów fortuny ojcowskiej dziedzicem Śliwnik i Kowalewka, które to dobra sprzedał Prokopowi Wierusz Niemojewskiemu, podczaszemu ostrzeszowskiemu, już nieżyjącemu w r. 1766, kiedy wdowa po nim, Róża z Lipskich, zawierała z Antonim N-im komplanację dotyczącą schedy po kardynale Lipskim (I. Kal. 206/208 k. 101). Z podziału tej schedy dziedzic Bogucic, dobra te sprzedał 1780.28/VII. r. za 25.000 złp. Jakubowi Skowrońskiemu (ib. 220 k. 322). Żył jeszcze w r. 1787, kiedy wspomniany jako jeden ze spadkobierców kardynała Lipskiego (G. 114 k. 112). Wedle Uruskiego ten Antoni miał być w r. 1778 łowczym dobrzyńskim i pozostawoć miał z żony Praksedy Rembowskiej syna Wojciecha.

Michał, syn Józefa i Wierzchlejskiej, chorąży wojsk koronnych, zaślubił Annę z Kaliszkowic Załuskowską, córkę Macieja, skarbnika sieradzkiego, i Urszuli Koczańskiej, i w r. 1747 dał jej bratu Rafałowi Załuskowskiemu, regentowi grodzkiemu sieradzkiemu, zobowiązanie oprawienia jej na połowie dóbr 10.000 złp. posagu (I. Kal. 185/189 k. 94, 102). Był Michał w r. 1767 łowczym dobrzyńskim (ib. 206/208 k. 166, 209/213 k. 3, 40). Z żoną spisywał w r. 1748 wzajemne dożywocie (ib. 185/189 k. 29). Dziedzic wsi Podkoce w p. kal. (ib. 196/198 k. 88, 105v). Współspadkobierca 1773 r. dziada Mikołaja i jego braci, Andrzeja i Adama Wierzchlejskich, a dobrach: Wierzchlas, Uników, Zielęcice w p. sier. (ib. 209/213 k. 209). Jego dobra dziedziczne, Karski, w r. 1775 trzymał odeń zastawem Stefan Ostaszewski (ib. 214/216 k. 238). Umarł Michał w r. 1779 i pochowany 9/VII. (A. B. Koło, W. 48). Anna z Załuskowskich żyła jeszcze w r. 1773 (I. Kal. 209/213 k. 3, 228 k. 123). Synowie Paweł, o którym niżej, Dominik Kajetan, ur. w Podkocach, ochrzcz. 1751.3/IX. r., Piotr Jakub Wojciech, ur. tamże, ochrzcz. 1753.6/VI. r., Kasper Melchior Baltazar, ur. tamże, ochrzcz. 1756.1/II. r. (LB Skalmierzyce). Z córek, Teresa wyszła w r. 1773 za Konstantego z Widawy Wężyka, podstolego wendeńskiego, 2-o v. była w r. 1784 żoną Wincentego Dłużewskiego. Róża (Róża Marianna Jadwiga Konstancja), ur. w Podkocach, ochrzcz. 1754.14/X. r. (LB Skalmierzyce), zmarła w Karskach 1764.30/XII. r. (LM Lewków). Konstancja Ludwika Marcina, ur. w Podkocach, ochrzcz. 1756.24/II. r. (LB Skalmierzyce). zapewne bliźniaczka Kaspra.

Paweł, syn Michała i Załuskowskiej, skwitowany w r. 1788 przez matkę z 7.500 złp. z sumy 15.000 zł. oprawy jej posagu na Karskach i Podkocach (I. Kal. 228 k. 123). Żoną Pawła była Agnieszka Rosnowska, wdowa 1-o v. po Kazimierzu Gorzyńskim, żyjąca jeszcze w r. 1791 (ib. 231 k. 414). Z niej córka Eleonora, ur. w Wielopolu, ochrzcz. w r. 1788, a ochrzcz. z ceremonii w Ołoboku 1789.4/I. r., zmarła w Wielopolu 1789.17/II. r. (LB, LM Gostyczyna).

3) Jan, syn Pawła i Węgierskiej, nieletni w r. 1657, wspomniany potem w r. 1661 (I. Kal. 125 s. 1197), o którym w r. 1670 nie wiedziano czy jeszcze żył (R. Kal. 15 k. 84). Żył jednak i zaślubił Emerencję (Emerencjannę) Borowską, wraz z którą w r. 1682 nabył wyderkafem od Wojciecha Zdzychowskiego, łowczego poznańskiego, za 15.000 złp. Stroszki w p. pyzdr. (P. 1105 XII k. 32). Oboje od Franciszka Kiliana Cieszanowskiego i Elżbiety Marianny Jarnowskiej w r. 1683 nabyli wyderkafem za 14.000 złp. na trzy lata Orzeszkowo w p. pyzdrskim (P. 1106 VII k. 3). Jan nie żył już w r. 1690, a owdowiała Emerecja wraz ze szwagrem Andrzejem N-im, opiekunem jej dzieci, cedowała wtedy sumy Wojciechowi Jerzemu Lisieckiemu. Wszystkie jej córki były jeszcze wtedy niezamężne (I. Kal. 146 s. 355). Emerencja miała na Bieleczewie sumę zastawną 9.000 zł., zapisaną przez dziedzica tej wsi Andrzeja N-go. Z tej sumy Zofia Zakrzewska, wdowa po Andrzeju N-im, wypłaciła córce Emerencji, Teresie Pacynowskiej, jako jej posag 4.000 zł., innej córce Reginie Barbarze tyleż, samej zaś Emerencji w r. 1700 sumę 1.000 zł. (ib. 154 s. 194). Żyła jeszcze Emerencja w r. 1705 (ib. 157 s. 103), nie żyła w r. 1710 (ib. s. 106). Z córek Jana i Borowskiej, Anna wyszła najpierw w r. 1696, krótko po 8/X., za Hieronima Szadokierskiego, a 2-o v. w r. 1720 była żoną Jakuba Chryzostoma Olewińskiego, wdowa w r. 1725, nie żyła już 1729 r. Barbara, jak widzieliśmy, jeszcze niazamężna w r. 1700, była w r. 1709 żoną Andrzeja Przybysławskiego, wdowa w r. 1715, wyszła 2-o v. w r. 1716, krótko po 16/VII., za Piotra Zakrockiego (Zakrodzkiego), żyli oboje w r. 1723. Teresa, w latach 1700-1734 żona Wojciecha Pacynowskiego, wdowa w latach 1745-1746. Zob. tablice 1-3.

@tablica: Nowowiejscy 1.

@tablica: Nowowiejscy 2.

@tablica: Nowowiejscy 3.

>Nowowiejscy różni. Przy wielkiej ilości wsi o nazwie Nowawieś, ścisłej segregacji biorących stąd nazwisko dokonać nie sposób. Ponieważ w samym powiecie poznańskim takich wsi było kilka, nie można traktować jako jednej rodziny N-ch występujących w XV wieku a wiodących się z tego powiatu.

Andrzej z Nowejwsi, N., w r. 1400 (P. 2 k. 31v, 32v) i w r. 1415 (P. 4 k. 87v). Andrzej niegdy z Nowejwsi 1416 r. (ib. k. 161). Zbor z Nowejwsi w r. 1401 (Kośc. I k. 14), 1408 (Kośc. 3 k. 68). Wojciech z Nowejwsi 1401 r. (Kośc. 1 k. 144). Pani Dobka 1403 r. (P. 2 k. 134v, 143v). Małgorzata N-a 1403 r. (P. 2 k. 121). Mikosz Koterba "clenodii Kębłowscy" 1409 r. (Kośc. 3 k. 127v, 133). Ubysz 1409 r. (Kośc. 3 k. 121). Stanisław 1410 r. (P. 3 k. 188v). Jan 1411 r. (P. 3 k. 140v). Maciej N. 1411 r. (P. 3 k. 134), 1425 r. (P. 8 k. 51). Zofia 1414 r. (Kośc. III k. 9v, 10). Jasiek 1418 r. (Py. 4 k. 57).

Krystyn z Nowejwsi 1419(?) r. (G. 2 k. 83). Może to ten sam Krystyn z Nowejwsi w r. 1450 chciał, aby mu się uiścili Małgorzata i syn jej Tomasz z Popowa (G. 6 k. 112). Krystyn świadczył w r. 1451 jako macierzystego naganionego w szlachectwie Jana, syna Macieja Pieczygrocha z Opieczyc. Jednocześnie Wojciech "de Nova Villa" świadczył temuż z jego ojcowskiego herbu Opala (G. 6 k. 171v).

Janusz w r. 1424 (G. 3 k. 212). Michał "Bełczywoda" 1432 r. (G. 3 k. 80v). Ten sam Michał i Wojciech z tejże Nowejwsi (G. 4 k. 1438 (G. 4 k. 220). Dawid z Nowejwsi i Dziersław z Śleszyna w r. 1440 zeznali Wincentemu z Wielżyna i żonie jego Małgorzacie sumę 26 grz. (P. 14 k. 88v). Jakub z Nowejwsi w r. 1445 brat Jana Knyszyńskiego (P. 15 k. 113v). Dobrogost i Zbylut, bracia rodzeni, niedzielni dziedzice w Nowejwsi p. kcyńskiego, sprzedali swe części tamże w r. 1449 za 100 grz. Bogusławowi i Dobrogostowi, dziedzicom w Mrowińcu (P. 1380 k. 66v). Mikołaj z Nowejwsi w r. 1457 brał zastawem od Jana z Kretkowa w 10 grz. łan w Żernikach, a od Piotra z Kretkowa jednego kmiecia tamże (Py. 11 k. 75). Janowi z Nowejwsi Katarzyna, żona Mikołaja z Bartodziei, zeznała w r. 1457 dwie grzywny (ib. k. 79v). "Szl." Wojciech z Nowejwsi, młynarz z Rokietnicy, nie żył już w r. 1459, kiedy jego siostra, "szl." Katarzyna pozywała Mikołaja, dziedzica w Siekierkach (P. 18 k. 216). Mikołaj z Nowejwsi w r. 1461 zaspokoił z bliższości do tych dóbr swoją krewną, "szl." Annę, żonę Andrzeja Lamkwera(?), mieszczanina kaliskiego (I. kal. 1 k. 29). Stanisław i Stanisława, rodzice Jakuba i Michała z Nowejwsi, którzy w r. 1462 wymienili z Maciejem z Sycewa łan w tej wsi p. kon. na łan pola zw. Ostrów i łąkę zw. Zdzar z tymże Sycewie, przylegające do Nowejwsi (P. 1384 k. 98). Zostało w r. 1464 założone przez starostę vadium 200 grz. między Stanisławą i synami jej, Jakubam i Michałem, dziedzicami w Nowejwsi, iż będą żyć w pokoju ze Stanisławem Lubstowskim (I. R. Kon. 2 k. 53). Stanisława, wdowa po Stanisławie z Nowejwsi, dwór z domem i placem w Nowejwsi p. kon., gdzie miała od męża oprawę posagu, sprzedała wyderkafem w r. 1471 za 30 grz. Janowi z Małego Sławoszewa (P. 1385 k. 129). Ta Stanisława "z miłości" ku swej córce Dorocie, mężowi jej Janowi Sławoszewskiemu rezygnowała 60 grz. swego posagu (P. 1386 k. 121). Inne jej córki, występujące t. r., to Katarzyna i Anna. Pannie Annie, córce Stanisława z Nowejwsi, jej rodzony stryj, Jan z Łyczyna w r. 1497 odstąpił połowę części w Jankowie i Cieślach, którą jemu ustąpił był jego stryj, Jan "Bochenek" z Kościelca (I. Kal. 4 k. 525).

Stanisław, niegdy N., na czterech łanach koło miasta Międzyrzecza, na dom i folwark tamże, na inwentarzach i na sumach (66 zł. u Fabiana Bukowieckiego i 26 zł. węg. u Dziersława Chycińskiego) oprawił w r. 1462 żonie swej Beacie 180 zł. posagu (P. 1384 k. 142v). Maciej z Nowejwsi uzyskał w r. 1464 od rodzonego brata, Marcina z Bartodziei zapis 15 grz. długu i w tej sumie wziął od niego łan osiadły w Kościelcu (I. Kal. 1 k. 272). Maciej z Nowejwsi Łyczyna w p. kal. w r. 1464 na połowie tej wsi oprawił 100 grz. posagu żonie Katarzynie (P. 1383 k. 225v). Mikołaj z Nowejwsi i Jan z Pieruszyc, synowie Doroty, wdowy po Wojciechu Drachowskim, niedzielni ze swą matką, mieli w r. 1466 wraz z nią termin ze strony Michała z Międzyborza (I. Kal. 1 k. 353). Ten Mikołaj w r. 1477 sprzedał całą swą część w Pieruszycach w p. kal. za 60 grz. Katarzynie z Pieruszyc, żonie Jana z Paczanowic (P. 1386 k. 81), która w r. 1491 uzyskała intromisję do sprzedanych jej przez tego Mikołaja pięciu łanów w Pieruszycach (ib. 4 k. 137v).

Mikołaj z Nowejwsi, mąż Anny, dziedziczki w Kakulinie p. gnieźn. która część w tej wsi zyskaną na Stanisławie "Romiei" Rakojadzkim sprzedała w r. 1469 wyderkafem za 150 grz. Janowi N-mu (P. 1385 k. 46v). Jana N-go wzywała w r. 1469 do uiszczenia się Katarzyna, żona Piotra Budziejewskiego (G. 8 k. 75v). Jan z Kościelca i Maciej z Nowejwsi, zwani Bochenkami, bracia rodzeni i niedzielni, od Andrzeja Ciesielskiego kupili w r. 1477 za 80 grz. sołectwo w Jankowie i dwa osiadłe łany w Cieślach p. kal. (P. 1386 k. 88). Maciej "Bochenek" z Nowejwsi, mąż Katarzyny, która w r. 1477 wzywała swego przyrodniego brata Marcina Rozusta z Woli do uiszczenia 65 grz. posagu i wyprawy (I. R. Kon. k. 90v). Wojciech N., z żoną Małgorzatą, w r. 1477 kupili wyderkafem za 30 zł. węg. dwa łany puste i dwa osiadłe w Nowejwsi p. pyzdr. (P. 1386 k. 69v). Stanisław i Jan, bracia rodzeni, niedzielni, z Łyczyna i Nowejwsi, w r. 1485 uzyskali termin przeciwko Katarzynie z Pleszewa, żonie Zbigniewa z Tęczyna, podkomorzego krakowskiego (I. Kal. 3 k. 220v). Mikołaj z Nowejwsi, Krotoszyna i Żelaskowa, chorąży większy sieradzki, nie żył już w r. 1485, kiedy synów jego, Marcina i Jana, pozywał Stanisław z Wielkiej Kobieli (I. Kal. 3 k. 221).

Marcin N., sędzia poznański (zob. Będlewscy), nie żył już w r. 1493 kiedy wdowa po nim, Jadwiga, z synami Janem i Marcinem na częściach miasta Skoki i wsi Nowawieś p. gnieźn. zapisywała kapitule katedralnej poznańskiej za 30 grz. roczny czynsz wyderkafowy 2 kopy gr. (P. 1383 k. 5v). Helena N-a wzywała w r. 1494 Annę, Zofię, Włodkę i Katarzynę, dziedziczki Bobowicka (Bobowicze), do uiszczenia 20 grz. (P. 856 k. 18). Bracia rodzeni: Krczon (Jakub Krczon), Jan Mikołaj i Maciej byli jeszcze w r. 1494 niedzielnymi w Ciemirowie i Nowejwsi w p. kal. Krczon na połowie części, które miałaby mu przypaść w przyszłych działach braterskich, oprwił wtedy 40 grz. posagu żonie, Katarzynie Mlodziejewskiej, córce Blizbora (P. 1383 k. 30). Ta Katarzyna między r. 1519 a 1529 kwitowała męża z tej oprawy (I. R. Z. Kal. 3 k. 581). Chyba identyczny ze wspomnianym wyżej Maciejem, Maciej N. na połowie Nowejwsi w p. kal. i jednej toni na rzece Przośnie w r. 1495 (1496?) oprawił 20 grz. posagu żonie Jadwidze, córce Macieja Robakowskiego (P. 1383 k. 102v, 1388 k. 124v). Maciej tejże Jadwidze Robakowskiej w r. 1513 oprawił 20 grz. posagu na połowie części Uszczonowa w p. kal. (Py. 23 k. 14), bowiem całą Nowąwieś wtedy sprzedał za 100 grz. Janowi Kromolickiemu (ib.). Uszczonowo w p. kal., a raczej dwie części w tej wsi, t. r. nabył właśnie za 100 grz. od Anny Stągoskiej, żony Jana "Dupy" Łowieckiego(?) (Py. 23 k. 13v). Chyba dziećmi Macieja było rodzeństwo: Jan, Szymon, Stanisław, Sebastian, Marcin, Anna, Regina, Katarzyna N-cy, niedzielni dziedzice w Uszczonowie, którzy całe części w tej wsi, odziedziczone po rodzicach, w r. 1525 sprzedali za 70 grz. Piotrowi Opaleńskiemu z Radlina (P. 1393 k. 81).

Janowi z Nowejwsi stryj jego Jan Kościelecki, dziedzic w obu Gaciach, odpuścił w r. 1495 prawo bliższości w Małym Piątku (I. Kal. 4 k. 392v). Katarzyna z Łukowa, w r. 1509 wdowa po Stanisławie N-im (P. 786 s. 107). Jan N., stryj Jadwigi Piątkowskiej, żony Bartłomieja Bartochowskiego (P. 1392 k. 129). Helena, w r. 1520 żona Macieja Tomiszewskiego. Jan (Nowowieski), w r. 1521 wuj panny Katarzyny Klichowskiej (P. 1392 k. 409v). Marcin N., w r. 1522 wuj "opatrz." Doroty zwanej Dębną, córki zmarłego Stanisława Dębnego, dziedzica w Dąbie p. pozn., żony zaś "opatrz." Stanisława Pieńkowskiego, mieszczanina śremskiego (P. 1392 k. 485). Mikołaj N., mąż Anny, dziedzica(!) w Kakulinie p. gnieźn., nieżyjący już w r. 1535 (P. 1393 k. 758). Marcin N., w r. 1536 stryj Katarzyny Bobowickiej, żony Sędziwoja Przetockiego (P. 874 k. 114). Stanisław N., mąż Katarzyny Stoliskiej już nieżyjącej w r. 1552 jako ojciec i opiekun urodzonego z niej syna Jana ułożył się wtedy z Maciejem Grodzieńskim o sumę 432 zł., którą zmarły Tomasz Margoński winien był Andrzejowi Stoliskiemu, dziadowi nieletniego Jana N-go (P. 893 k. 58). Ten Jan, siostrzeniec sióstr Stoliskich, córek zmarłego Andrzeja, w r. 1560 wspólnie z tymi ciotkami pozywał Andrzeja Rybińskiego, męża zmarłej Reginy Stoliskiej, ciotki tych sióstr (G. k. 366). Ks. Marcin N., altarysta katedry poznańskiej, w r. 1569 pozywał Katarzynę Przecławską, wdowę po Wojciechu Chrzypskim, posesorze Białcza (P. 915 k. 368v). Anna, w r. 1598 żona Kaspra Modlibowskiego, wdowa w latach 1602-1604. Jan w r. 1605 kwitował się ze Stanisławem Strykowskim (Z. T. P. 27 s. 217).

Wawrzyniec nie żył już w r. 1605, był ojcem: Piotra, Wojciecha i Jana. Z nich, Piotr zapisał wtedy dług 1.000 złp. Wojciechowi Chwalikowskiemu, a na swej części Nowejwsi w ziemi dobrzyńskiej, należnej mu z działów ze wspomnianymi braćmi, oprawił 1.000 złp. posagu żonie Katarzynie Mieszewskiej (G. 68 k. 326v). Ta Katarzyna była w r. 1624 już wdową (Kc. 19 k. 311). Córka Piotra i Katarzyny, Elżbieta była w r. 1641 klaryską w Gnieźnie (P. 166 k. 807). Marianna w r. 1607 wyszła za Andrzeja Krzyszkowskiego z Miłosławia, nie żyła już w r. 1639. Jan nie żył już w r. 1611, kiedy wdowa po nim, Anna z Kawcza, i syn Stefan, posesorzy Jabłkowa, pozywani byli przez Wojciecha Jabłkowskiego (P. 145 s. 682). Barbara, w latach 1611-1622 żona Sebastiana Jarochowskiego. Maciej w r. 1621 ręczył Krzysztofowi Bieganowskiemu za stawienie do akt Adriana Urbanowskiego (P. 1007 k. 323v). Maciejowi zapisali w r. 1626 dług 2.000 zł. małżonkowie Andrzej Sobocki i Dorota Zbyszewska (P. 1017 k. 120v). Otolia, w r. 1630 wdowa po Melchiorze Grymberku. Helena, w r. 1636 żona Joachima Fryzderyka v. Winning (P. 1033 k. 317v). Jan przed r. 1644 części Sarbi w p. pozn. sprzedał Wojciechowi Gzowskiemu (P. 1421 k. 697v). Jakubowi, synowi zmarłego Jana, Ferdynand Świejkowski w r. 1645 zapisał dług 800 zł. (Py. 150 s. 6). Aleksander, w r. 1650 mąż Jadwigi Skrockiej, córki Piotra (I. Kon. 53 k. 314v). Aleksander, w r. 1650 towarzysz spod znaku Andrzeja Skorzewskiego, rotmistrza województw poznańskiego i kaliskiego (P. 1061 k. 75v).

Stanisław (Nowowieski) kontrakt, jaki wraz ze swą żoną, Dorotą Przysiecką, córką Sebastiana, wdową 1-o v. po Stanisławie Deręgowskim zawierał w r. 1652, pod zakładem 10.000 zł., ze spadkobiercami Kaspra Zebrzydowskiego, kasztelana kaliskiego, z racji wsi Sikorze i innych oraz miesta SEmpelborka w p. nakiel., cedował w r. 1654 żonie (W. 40 k. 627v; N. 227 k. 11). Oboje miasto Sempelbork z przyległościami w r. 1668 puścili jej synowi z pierwszego męża, Stanisławowi Deręgowskiemu (N. 185 k. 10). Żyli jeszcze w r. 1670 (N. 185 k. 99v), nie żyli już w r. 1676 (P. 1094 k. 59). Synowie, Andrzej i Władyslaw.

I. Andrzej, syn Stanisława i Przysieckiej, wspomniany w r. 1670 (N. 185 k. 99v). Współspadkobierca wujecznego brata Piotra Przysieckiego, roborował w r. 1676 zobowiązanie dane bratu przyrodniemu, Mikołajowi Franciszkowi Deręgowskiemu (P. 1094 k. 59). Aktykował 1681.23/VI. r. kontrakt spisany z Wojciechem Skrzetuskim, pod zakładem 40.000 zł., o rękę Heleny, córki tego Wojciecha (Ws. 73 k. 545). Helenie Skrzetuskiej, urodzonej z Teresy Szlichtinkówny, już żonie swej, oprawił w r. 1682 posag 10.000 złp. (P. 1104 k. 40v). Kwitowała ona w r. 1683 brata Aleksandra z dóbr rodzicielskich (Py. 155 s. 9). Andrzej od Piotra Kobelińskiego kupił w r. 1691 za 8.150 złp. Kaczkówko w p. kcyń. (P. 1122 k. 40v). Zawierał w r. 1691 kontrakt, pod zakładem 18.000 złp. z Mikołajem Franciszkiem Deręgowskim, swym bratem przyrodnim (G. 89 s. 171). Od tego Deręgowskiego w r. 1693 kupił za 18.000 złp. Wolę Czewujewską i pustkę Starą Wolę w p. kcyń. (P. 1432 k. 355v). Zapisał w r. 1694 sumę 4.000 zł. swej bratanicy, pannie Annie N-ej (P. 1128 XI k. 119). Może chodzi tu o córkę Władysława, Mariannę? Oboje małżonkowie żyli jeszcze w r. 1698 (LB Tarnowo k. Łęgowa). Synowie ich: Maciej, Felicjan, Jan Mikołaj i Stefan. Z córek, Marianna, w r. 1727 żona Marcina Kałdowskiego, wdowa w latach 1732-1737. Wiktoria, w latach 1727-1737 żona Michała Zakrzewskiego, wdowa w latach 1741-1746. Ludwika, niezamężna w latach 1727-1741 (P. 1210 II k. 26; G. 96 k. 458, 97 k. 499), kwitowała w r. 1747 ze 162 zł. bratanka Józefa (P. 1289 k. 191), umarła 1771.26/III. r., mając lat ponad 60 (LM Św. Trójca, Gniezno). Z synów, o Macieju niżej. Felicjan, dominikanin poznański 1726 r. (Kośc. 135 k. 133v), chyba identyczny z Felicjanem N-im, dominikaninem poznańskim, zmarłym 1790.1/II. r. (Nekr. Dominikanów Pozn.). Jan, wspomniany w r. 11726 (Kośc. 135 k. 133v), został księdzem i był t. r. komentarzem brudzewskim (G. 97 k. 499). Mikołaj (Mikołaj Andrzej), ochrzcz. 1696.16/XII. r. (LB Tarnowo k. Łekna), dziedzic części Kaczkówka w p. kcyń. w r. 1719 (G. 94 k. 37), żył jeszcze w r. 1746 (I. Kal. 185/189 k. 35v). Stefan (Michał Stefan Antoni), ochrzcz. 1698.15/VII. r. (LB Tarnowo k. Łekna), współdziedzic Kaczkówka w r. 1727 (P. 1210 II k. 26) i 1730 (N. 204 k. 71v). Ten Stefan wraz z żoną, Rozalią Lubiatowską, kwitował się w r. 1730 z Józefem N-im z trzyletniej dzierżawy Kaczkówka (I. Kal. 167 s. 412). Nie żył już w r. 1732 (G. 96 k. 458). Rozalia z Lubiatowskich, córka Andrzeja i Agnieszki z N-ch, była w r. 1736 2-o v. żoną Józefa Leszczyńskiego (G. 97 k. 62). Żyła jeszcze w r. 1746 (I. Kal. 185/189 k. 114v). Córki Stefana, Magdalena, Marianna i Teresa, wspomniane w r. 1732 (G. 96 k. 458), a była też i Wiktoria (I. Kal. 202/203 k. 443v). Z nich, Magdalena żyła jeszcze w r. 1737. W imieniu Marianny stryjowie jej i opiekuni, Maciej i Mikołaj, dobra jej Kaczkówko w p. kcyń. sprzedali w r. 1740 za 16.000 złp. Stefanowi Zakrzewskiemu, ich rodzonemu siostrzeńcowi (P. 1259 k. 139). Wiktoria była w r. 1761 żoną Józefa Nieniewskiego.

Maciej, syn Andrzeja i Skrzetuskiej, w r. 1715 był mężem Anny Drachowskiej, córki Stanisława i Marianny Turskiej, po rodzicach współdziedziczki obok sióstr Bożejewic Wielkich w p. kcyń. (G. 93 k. 212). Sam obok braci współdziedzic w r. 1719 Kaczkówka (G. 94 k. 37). Wraz z bratem Stefanem, w imieniu własnym i brata Mikołaja oraz sióstr Kałdowskiej, Zakrzewskiej i Panny Ludwiki, zastawili Kaczkówko w r. 1727, pod zakładem 6.000 zł. Michałowi Golemowskiemu na trzy lata (P. 1210 II k. 26; N. 204 k. 71v). Działając w imieniu swych rodzonych sióstr, jak również Magdaleny i Marianny, córek zmarłego Stefana, bratanic swych, kwitował w r. 1737 Stanisława Dembińskiego, dziedzica Oleksyna w p. gnieźn. (G. 97 k. 178v). Wraz z siostrami, Wiktorią Zakrzewską i panną Ludwiką, w imieniu też reszty rodzeństwa i bratanic po zmarłym Stefanie, należną im sumę 2.000 zł. części Woli Czewujewskiej w p. kcyń. cedowali w r. 1741 Pawłowi Chamskiemu, posesorowi tej wsi (G. 97 k. 499). Anna z Drachowskich swą ojczystą część Bożejewic Wielkich, uzyskaną z działów z siostrami, sprzedała w r. 1742 za 5.300 zł. Pawłowi Chamskiemu (Kc. 139 k. 314). maciej Kaczkówko rezygnował wraz z ciążącymi na tych dobrach długami i procesami siostrzeńcowi Stefanowi Zakrzewskiemu, ten jednak z powodu rozmiarów obdłużenia w r. 1743 zrzekł się tego (G. 97 k. 614). Umarł Maciej między r. 1747 a 1755 (P. 1289 k. 191, 1316 k. 87v). Anna Drachowska umarła między r. 1743 a 1746 (P. 1271 k. 51; I. Kal. 185/189 k. 35v). Synowie ich, Józef i Kazimierz. Córka Helena, niezamężna w r. 1755 (P. 1316 k. 87v).

1. Józef, syn Macieja i Drachowskiej, w r. 1742 asystował matce przy transakcji (Kc. 139 k. 314). Mąż Teresy Jaraczewskiej, córki Jana i Franciszki z Zajączków, w r. 1746 spisywał z nią wzajemne dożywocie, podpisując się "ręką trzymaną", więc będąc zapewne analfabetą (P. 1286 k. 201). Wspólnie z bratem a w imieniu także ojca i stryja Mikołaja, t. r. zawierali komplanację ze Zbierzchowskimi (I. Kal. 185/189 k. 35v). Obaj z tym bratem od Jakuba Wierzbięty Doruchowskiego w r. 1760 kupili za 38.000 złp. Wolę Czewujewską wraz z pustką Stara Wola w p. kcyń. (Kc. 144 k. 121; P. 1330 k. 97v). Józef Kaczkowo Mniejsze cz. Kaczkówko, wedle zobowiązania danego w r. 1761 Rafałowi Pogorzelskiemu, po jego Smierci sprzedał w r. 1763 za 24.000 złp. jego bratu i spadkobiercy Józefowi Pogorzelskiemu (G. 99 k. 313; P. 1336 k. 16). Na wsi swej Woli w p. kcyń. w r. 1766 zapisał sumę 2.000 złp. Annie Broniewskiej, wdowie po macieju Goreckim (Kc. 147 k. 92). Będąc dziedzicem połowy Wsi Czewujewskiej, na połowie swoich tam dóbr zapisał w r. 1771 sumę 1.000 zł. wdowie Konkordii ze Sławoszewskich Węgorzewskiej (Kc. 147 k. 320v). Swoją część Czewujewa (Woli Czewujewskiej) jak również część pustki zw. Stara Wola sprzedał w r. 1772 za 22.000 złp. Maksymilianowi Zielińskiemu (G. 100 k. 479). On i brat Kazimierz, dziedzice po rodzicach części Grzybowa Rabieżyc w p. gnieźn., mocą kontraktu spisanego w Woli 1778.18/III. r. sprzedali te części za 600 zł. bratu ciotecznemu Jakubowi Trzcińskiemu, rodzącemu się z Rozalii Drachowskiej (G. 105 k. 40v). Józef umarł w Woli 1781.28/XI. r. (LM Izdebno). Teresa z Jaraczewskich umarła tamże 1771.29/VI. r., licząc ok. 50 lat, pochowana w Żninie (ib.). Syn Bogusław żyjący 1767.20/II. r. (LC Izdebno). Z córek, Józefata wyszła 1767.20/II. r. za Jana Iłowieckiego, dziedzica Dębowca, oboje żyli w r. 1768. Anna zaślubiła najpierw przed r. 1774 Maksymiliana Zielińskiego, zaś 2-o v. 1777.7/IV. r. Ignacego Złotnickiego, chorążego inowrocławskiego. Żyła jeszcze 1801.16/XI. r. Zdaje się, że córką Józefa i Jaraczewskiej była też Wiktoria, wydana 1772.18/II. r. za Wojciecha Jaraczewskiego, żyjąca jeszcze 1782.28/VII. r.

2. Kazimierz, syn Macieja i Drachowskiej, miecznik łomżyński 1775. r. (G. 102 k. 25). Asystował w r. 1742 matce przy transakcji (Kc. 139 k. 314), dziedzic Kaczkówka w r. 1746, na mocy uzyskanego w r. 1743 od rodziców zobowiązania (I. Kal. 185/189 k. 52). Mąż Zofii Żychlińskiej, córki Samuela i Zofii Langenau, żony 2-o v. Macieja N-go, wraz z żoną od Ludwika Żychlińskiego uzyskał w r. 1758 cesję 4.257 zł. z sumy 10.000 złp. zastawnej na Wysocku Wielkim w p. kal. (P. 1325 k. 115). Oboje z żoną, jedyną spadkobierczynią ojca, jako dziedzice Wysocka Wielkiego i części Smorodwa w p. kal., sprzedali te dobra w r. 1760 za 42.000 złp. jej ojczymowi, Maciejowi N-mu (I. Kal. 202/203 k. 67), zaś w r. 1761 skwitowali jej ojczyma i matkę z 15.867 złp. z ceny tych dóbr. Kazimierz jednocześnie na połowie Woli Czewujewskiej żonie zobowiązał się oprawić posag 13.735 złp. (G. 99 k. 357). Swoją połowę Woli Czewujewskiej, mocą kontraktu 1775.12/V. r. sprzedał za 20.000 złp. Wojciechowi Jaraczewskiemu (G. 102 k. 25). Umarł w Woli 1789.8/XII. r., pochowany w kościele w Cerekwicy (LM Izdebno). Synowie, Samuel, o którym niżej, i Bogusław, w r. 1760 jeszcze nieletni (I. Kal. 203/203 k. 67). Zofia z Żychlińskich żyła jeszcze w r. 1779 (P. 1356 k. 232v).

Samuel, syn Kazimierza i Żychlińskiej, mający już lata w r. 1760 (I. Kal. 202/203 k. 67), zaślubił w Poznaniu 1774.28/IV. r. Felicjannę Kęszycką, 1-o v. Jeziorkowską (Reform. Pozn.), córkę Józefa i Ludwiki z Konarzewskich, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1777 (Py. 162 k. 140). Posesor Pomorzanek, kwitował w r. 1776 dziedzica tych dóbr, Antoniego Dorpowskiego, chorążego gnieźnieńskiego, z pretensji z tytułu owej dzierżawy (G. 103 k. 124v). Posesor Gorzyc 1781 r. (G. 108 k. 9v). kwitował w r. 1782 stryjeczną swą siostrę Annę i jej męża Ignacego Złotnickiego (G. 109 k. 107v). Felicjanna Kęszycka umarła w Zajezierzu, dzierżawie jej męża, 1789.28/II. r. (LM Biechowo), a Samuel ożenił się powtórnie 1791.6/III. r. z Marianną Kołudzką (LC Biechowo). Z tej drugiej żony syn Walenty oraz córki: Barbara Marianna, ur. w Zajezierzu 1791.6/XII. r., Katarzyna, zmarła tamże 1793.8/I. r. w wieku lat trzech, i Marianna Wiktoria, ochrzcz. z ceremonii 1794.19/II. r. (LB, LM Biechowo).

Walenty (Walenty józef), syn Samuela i Kołudzkiej, ur. w Zajezierzu 1792.16/II. r., wstąpił w r. 1809 do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, za Królestwa Polskiego w r. 1817 podporucznik od r. 1819 w 1 pułku strzelców pieszych, porucznik 1821 r., kapitan 1831 r., kawaler złotego krzyża Virtuti Militari. Odbył kampanie 1812 i 1813 r. (Uruski).

II. Władysław, syn Stanisława i Przysieckiej, wspomniany w r. 1670 (N. 185 k. 99v). Pierwsza jego żona była Anna Stolińska z Prus Królewskich, nieżyjąca już w r. 1681. Od małżonków Kazimierza Bolesza i Franciszki z Malczewskich w r. 1685 nabył wyderkafem, pod zakładem 4.000 zł. Jaszkowo w p. nakiel. (N. 186 k. 319v). Na połowie swych dóbr w r. 1688 drugiej swej żonie, Ewie Łakińskiej, córce Marcina i Konstancji Zaleskiej, oprawił posag 4.000 złp. (P. 1116 IX k. 55v). Oboje małżonkowie Jaszkowo t. r., krótko przedtem, kupili od Bolesza za 13.300 złp. (P. 1115 IV k. 62), zaś w r. 1700 (1699?) sprzedali te dobra za 12.000 złp. Wojciechowi Wałdowskiemu (N. 191 k. 96v). Przy okazji tej sprzedaży sumę 12.000 zł. jej posagu, tam zabezpieczoną przeniesiono na wieś Wielewiczek p. nakiel., dziedziczną Pawła Działyńskiego, kasztelanica chełmińskiego. Z tej sumy Wałdowski uiścił 4.000 zł. Andrzejowi Łakińskiemu, a ten w r. 1701 zabezpieczył tę sumę Ewie na swych dobrach, Olesznie i Dobieszewku w p. kcyń. (P. 1140 II k. 87v). Władysław nie żył już w r. 1721, kiedy Ewa z Łakińskich była już 2-o v. żoną Bartłomieja Kaczkowskiego (G. 94 k. 184v). Ze Stolińskiej córka marianna, wspomniana w r. 1681 (N. 186 k. 46v). Ojciec w imieniu tej córki, jeszcze nieletniej, kwitował w r. 1685 Katarzynę z Tuczna Tolibowską, kasztelanową kamieńską, oraz syna jej Andrzeja Smoszewskiego, starostę bobrownickiego, z sumy wyderkafowej 3.000 zł. na wsi Jastrzębiec (Jastrzębie?) oraz z drugiej sumy 2.000 zł., dopisanej do poprzedniej (N. 186 k. 311v). Zob. tablicę.

@tablica: Nowowiejscy

Katarzyna, córka zmarłego Krzysztofa, w latach 1653-1654 żona Macieja Korytowskiego (G. 82 k. 873v; Kc. 130 k. 160v). Wojciech zmarł w r. 1667 (A. B. Poznań, W. 58). Jan pod chorągwią podkomorzego poznańskiego w r. 1672 przysięgał na konfederację w obozie pod Lublinem (P. 199 k. 1090v). Maciej w r. 1675 winien był sumę 180 zł. wdowie Katarzynie z Sieroszewskich Skrzetuskiej (Py. 154 k. 554v). Marianna, w r. 1676 żona Dobrogosta Bronikowskiego, oboje nie żyli już w r. 1684. Andrzej, chrzestny 1686.17/II. r. syna Doruchowskich z Kurowa (LB Droszew). Siostra Emilia, franciszkanka w Gnieźnie, zmarła 1688.6/IX. r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Andrzej, pochowany w r. 1689 (Sep. Reform. Pozn.). Siostra N-a, dominikanka w Poznaniu, zmarła tam 1693.30/XI. r. (nekr. Dominik. Pozn.). Zofia, żona Wojciecha Borkowskiego, w r. 1697 mieszkała w Grzybowie koło Gniezna.

Michał i Dorota Pieczewska, oboje już nie żyli w r. 1700, kiedy syn ich Andrzej (Nowowieski) części Pieczewa w wojew. chełmińskim cedował Stanisławowi Jasińskiemu (Kc. 133 k. 150v). Andrzej (nie wiem, czy ten?) z żoną Anną Kaniewską (wdową 1-o v. po Andrzeju Choińskim) zawierali kontrakt z braćmi Rynarzewskimi (P. 1139 VIII k. 70v, XI k. 66). Antoni zmarł 1707.15/V. r., po 18 tygodniach służby wojskowej (LM Siemowo). Teresa N-a zamężna Walewska, kasztelanowa brzezińska, 1711 r. (P. 282 II k. 79). Maciej, chrzestny 1711.3/VI. r. (LB Dublin). Michał (Józef), syn zmarłego Andrzeja, zapisał w r. 1717 sumę 1.000 złp. żonie swej Konstancji Łączkowskiej (P. 1151 k. 123v), córce Chryzostoma. Konstancja ta umarła w r. 1748, pochowana 16/VIII. (LM Jaraczewo). Maciej, mąż jej, nie żył już w r. 1752 (I. Kal. 196/198 k. 210v, 228 k. 374). Syn ich Franciszek. Z córek, Joanna wyszła 1741.4/VI. r. za Wojciecha Chełkowskiego (Chełchowskiego?), a żyli oboje 1743.16/III. r. Drugim jej mężem był Jakub Kucharski, a wdowa po nim była w latach 1780-1788. Zofia, w r. 1752 wdowa po Guttrym. Franciszek, jako spadkobierca matki, która była siostrą i jedyną sukcesorką Antoniego Łączkowskiego, swoją część spadkową z sum po tym wuju cedował w r. 1752 stryjecznemu bratu matki, Franciszkowi Łączkowskiemu (I. Kal. 196/198 k. 210v). Być może, iż z tymi małżonkami, Michałem (Józefem) i Konstancją Łączkowską, identyczni byli małżonkowie, Michał, ekonom w Wilkowie, po którym z żony Konstancji córki: Marianna Zofia, ochrzcz. 1721.5/I. r., Wiktoria Bogumiła, ochrzcz. 1723.9/III. r., Ewa, pochowana 1727.19/XII. r. (LB, LM Wilkowo Niem.).

Andrzej i Marianna z Czermińskich, nie żyli już w r. 1721. Ich syn Michał mianował wtedy plenipotentem swego rodzonego brata Franciszka (Ws. 79 k. 178). Anna, żona Stefana Ostrowskiego, oboje nie żyli w r. 1722. maciej, w r. 1736 wuj z linii macierzystej Anny Godlewskiej, córki Jana i Marcjanny Miłaczewskiej (G. 97 k. 115v). Ludwika z Modliszewka, chrzestna 1738.30/XI. r. (LB Modliszewko). Barbara wyszła przed r. 1740 za Andrzeja Zabłockiego, a jej córkę podawał do chrztu 1/V. t. r. Józef N. (LB Świątkowo). Maciej, 1744 r. brat cioteczny Izydora Wyssogoty Zakrzewskiego, kasztelana santockiego (G. 97 k. 665v). Barbara, żona Jana Kobylnickiego, oboje już nie żyli w r. 1749. Marianna i jej mąż Wawrzyniec Ważyński nie żyli już w r. 1750. Pani Katarzyna, chrzestna 1753.9/VII. r. (LB Chodzież). Ignacy (Nowowieski), łowczy wyszogrodzki, oraz Wiktoryn Tadeusz Karniewski, pisarz ziemski i grodzki rożański, w imieniu swoim i swych synów, urodzonych ze zmarłej Zofii N-ej, sprzedali 1754.12/VII. r. Mirosławice i Strzeszkowo oraz folwarki: Jaworówka, Gulki, Kłodzinka w p. gnieźn. za 70.000 złp. Konstantemu Rydzyńskiemu, kasztelanicowi lędzkiemu (Kc. 142 k. 201v). Stanisław, chrzestny 1753.19/II, r. (LB Ujście). Kazimierz, z Nowejwsi, chrzestny w r. 1759 (LB Skoki, dyssyd.). Józef, świadek ślubu 1765.20/VII, r. (LB Grzybów). Antoni, dziedzic Bogucic 1775 r. (I. Kal. 214/216 k. 245). Magdalena N-a Sztybańska(!), w r. 1776 rozwiedziona żona Franciszka Napruszewskiego (Py. 158 k. 507). Cecylia, cysterka ołobocka, zmarła w Ołoboku 1787.28/VII. r., mając lat 59, a profesji zakonnej 41 (Nekr. Owińska; Nekr. Przemęt; Nekr. Obra). Mateusz, burgrabia grodzki łomżyński, uzyskał w r. 1788 cesję sum od Franciszka Andrzeja Konopki, komornika ziemskiego gnieźnieńskiego (G. 107 k. 88). Antonina z Sulerzyskich N-a, dziedziczka Krzektowa w p. gnieźn., chrzestna 1792.2/XII. r. (LB Pakość). Brygida, franciszkanka kaliska, eks-ksieni, zmarła w Kaliszu 1796.27/VI. r. (Nekr. Franciszkanów Śrem.; Nekr. Franciszkanek Śrem.). Antoni z pow. kaliskiego przybył w interesach do Poznania do Regencji i tu nagle zmarł 1796.20/XII. r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). N., ożeniony z Franciszką Rumocką, która wyszła 2-o v. za Sylwestra Karnkowskiego, dziedzica Pogrzybowa, umarła 1804.28/XI., mając lat mniejwięcej 70 (LM Pogrzybów). N., mąż Julianny Kobylańskiej (Kobylińskiej?), która w r. 1812 była 2-o v. żoną Antoniego Kwileckiego (LB Modrze). Barbara, w latach 1823-1825 żona Kamieńskiego (Kamińskiego?), dziedzica Gulczewa. N., mąż Michaliny Goreckiej, która szła 2-o v. za Gawrońskiego, 3-o v. za Czaplewskiego i jako wdowa po tym trzecim mężu umarła w Słomiance koło Gniezna 1827.4/I. r., mając lat 53 (LM Sw. Wawrzyniec, Gniezno).

>Nowowiejscy, Nowowiescy, zob. Neuendorf.

>Nowscy, skąd wyszli, nie wiem, chyba ze wsi Nowoszki (potem Nowaszyce, Nowawieś) p. gnieźn., par. Modliszewo. Maciej N. w r. 1434 (G. 4 k. 142v). Mikołaj w r. 1438 (ib. k. 218v). maciej N. w r. 1501 wziął w zastaw od Katarzyny Jabłowskiej łan osiadły w Chomętowie p. kcyń., jej oprawny, a to z tytułu długu 12 grz. (G. 18 s. 317).

>Nurczyński Wojciech Antoni, mąż Heleny Zubrzyckiej, w r. 1696 manifestował się przeciw Wojciechowi Jaskólskiemu, staroście stulińskiemu (I. Kon. 70 k. 53). Żyli jeszcze oboje w r. 1697 (ib. k. 246)

>Nurkowscy. Stanisław, mąż Doroty Pogorzelskiej, w r. 1641 wydzierżawił od Stanisława Nieżychowskiego wieś Kunino w p. pozn. (Kośc. 299 k. 469). Jan nie żył już w r. 1641, kiedy wdowa po nim, Dorota Borowska, siostra i jedyna spadkobierczyni Wojciecha Borowskiego z pow. wiskiego, pozywała Piotra i Łukasza braci Górskich z Miłosławia (P. 166 k. 647)

>Nurzyński Andrzej nie żył już w r. 1690, kiedy wdowa po nim, Barbara Sulińska, już 2 -o v. żona Stanisława Deręgowskiego, cedowała dożywocie wójtostwa w Drząźnie, wsi klucza ciążeńskiego, Andrzejowi Sośnickiemu (Py. 156 s. 16).

>Nurscy, zob. Nerscy.