Obałkowscy-Olędzcy

In Memoriam Prof. Dr. Włodzimierz Dworzaczek - zum 25. Todesjahr zurück

Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce [Historische und genealogische Materialien zur Geschichte großer Güter in Großpolen]

Obałkowscy-Olędzcy - 106 Einträge

>Obałkowscy h. Prawdzic, których gniazdem była wieś Obałki w pow. przedeckim. Jan, mąż Małgorzaty Skarzyńskiej, która w r. 1610 w imieniu własnym i siostry Anny części po rodzicach w Skrzynku Małym w pow. sieradzkim sprzedała za 325 zł. Jakubowi Przyrańskiemu (R. Kal. 1 k. 536). Stanisław (żyjący chyba jeszcze w r. 1622) i Katarzyna z Jabłkowskich (wtedy nie żyjąca) byli rodzicami synów: Jana, Jerzego i Stanisława, o których niżej, Bartłomieja i Andrzeja, obu nie źyjących już. w r. 1636, oraz córki Katarzyny, niezamężnej, nie żyjącej w r. 1622. Jan w r. 1607, na częściach Zakrzewa (Zakrzewka) w pow. koniń. oprawił 2.500 zł. posagu żonie Annie Budzisławskiej, córce śtanisława (I. Kal. 102 s. 1545). Jako spadkobierca matki i wspomnianej siostry Katarzyny kwitował w r. 1622 swą cioctkę Dorotę Jabłkowską, żonę Wojciecha Kłapkowskiego, z odebranych dwóch skrzyń pozostawionych w Jabłkowie (G. 76 k. 165v). Był ten Jan pisarzem ziemskim brzeskim kujawskim. Żona jego spadkobierczyni brata Wojciecha Budzisławskiego, kwitowana była w r. 1623 przez Marcina Skrzetuskiego z 200 złp, części sumy oryginalnej 400 złp. (ib. k. 240). Ona i siostra jej Ewa, żona Wojciecha Lubomęskiego, jako spadkobierczynie brata Wojciecha, intromitowane były w r. 1623 do Budzisławia (P. 152 k. 446v). Jan O. umarł między r. 1623 a 1625. Anna w r. 1625 wyszła 2-o v. za Marcjana Lisieckiego i w r. 1625 pozywała spadkobierców pierwszego swego męża, z którym niewątpliwie potomstwa nie miała (I. Kon. 44 k. 105, 256, 256). Swoją oprawę na Zakrzewie cedowała w r. 1636 Janowi Lubienieckiemu i Zofii z Wróblewskich (I. Kal. 102 s. 1545). Od brata swego pierwszego męża, Jerzego, i od bratanka trgo męża, Jana, syna zmarłego Stanisława, spadkobierców bezpotomnie pomarłych Bartłomieja i Andrzeja O-ch, kupiła t. r. za 3.000 złp. części Zakrzewka w p kon. (Z. T. P. 29 s. 361). Anna i jej drugi mąż żyli jeszcze w r. 1641. Sprzedała wtedy w grodzie przedeckim Zakrzewko wspomnianym ywyżej małżonkom Lubienieckim (I. Kon. 51 k. 280v).

Jadwiga, w r. 1630 żona Jerzego Postułowskiego. Jan, żyjący w r. 1622 (B.) i żona jego Jadwiga Gogolińska, już nie żyjąca w r. 1639, rodzice: Wojciecha, Zygmunta, Macieja, Reginy, Marianny, Teofili, Teresy i Jadwigi, którzy wraz z innymi spadkobiercami Mikołaja Gogolińskiego w r. 1639 pozywali Kościeleckich i Smoguleckich, posesorów Nierzuchówka i Nierzuchowa oraz części Krostkowa i Kosztalewa (?) w pow. nakiel. (P. 164 k. 193).

Anna, w r. 1736 żona Macieja Tczcińskiego w pow. sierdaz., oboje nie żyli w r. 1766. Jan, bezpotomny, nie żył już w r. 1742, jak też nie żył wtedy równierz Jerzy, mąż Łączyńskiej, córki ana, pisarza krakowskiego. Dla windykowania pozostałego po niej mienia ruchomego i nieruchomego Franciszka Mieszkowska, żona Jakuba Zajączka, mianowła wtedy plenipotentów (I. Kal. 178/180 s. 37).

Wojciech, syn zmarłego Franciszka i Konstancji z Piekarskich, ustanowił w r. 1782 plenipotentem swego brata Marcina (I. Kon. 82 k. 286)

>Obarzankowscy, Obwarzankowscy, Owarzankowscy h. Radwan. Skąd wyszli, nie wiem. Zważywszy na brzemienie nazwiska, pochodzenie autentycznie szlacheckie dość wątpliwe. Nie znam wsi, od której nazwisko to dałoby się wywieźć, bo chyba trudno je łączyć z Obarzańcami na Rusi Haliskiej.

Katarzyna, w r. 1651 żona Jana Zimnickiego, dzierżawcy Gorzykowa w p. gnieżń.

Stanisław (Stanisław Wawrzyniec), syn Marcina (P. 1364 k. 21, 21v), nie żył już w r. 1672, kiedy wdowa po nim Elżbieta Jerzykowska, 2-o v. żona Andrzeja Kempskiego (Kepalskiego), zaś 3-o v. Wojciecha Proszyńskiego, pozywała wdowę Bogumiłę Wichrowską o sumę 800 złp. długu zapisanego w grodzie kruświckim (p. 199 k. 20v). Już nie żyła w r. 1695 (P. 1129 I k. 60). Syn Kazimierz.

Kazimierz, syn Stanisława i Jerzykowskiej, w r. 1681 "superintendent" Serafina Głębockiego, łowczego inowrocławskiego (I. Kon. 63 k. 276v). Mąż Teresy Wierzbińskiej, córki Jana i Zofii Cielmowskiej, uzyskał w r. 1684 od jej owdowiałej matki, dziedziczki Gurowa, zapis 1.000 zł. posagu (G. 88 k. 8v). T. r. od Macieja Szczycińskiego i Jadwigi z Gorzyńskich oboje z żoną wzięli w dzierżawę na trzy lata Gorynino (dziś Goranin), Sławęcino i Lubomyśle w p. gnieżn. (G. 88 k. 12v). Kazimierz kwitował w r. 1687 teściową z 200 złp. reszty z sumy posagowej 1.000 zł. (P. 1113 III k. 60v). Uzyskane od Adama Baranowskiego zobowiązanie sprzedania wsi Gostuń w p. gnieźń. scedował w r. 1698 Franciszkowi Bagińskiemu (G. 90 k. 180). Oboje z żoną w r. 1699 skwitowali jej matkę z 1.000 złp. (G. 90 k. 251v). Był ów Kazimierz niepiśmiennym, bo w r. 1701 podpisywał się "ręką trzymaną" (P. 1140 I k. 137). Ożenił się 2-o v. w r. 1705 z Barbarą Dydyńską, córką Michała i Doroty Kaczkowskiej, która t. r., już po ślubie, skwitowała go 21 II t. r., z zapisanej przed zawarciem małżeństwa sumy 2.000 złp. (G. 92 k. 51v, 53). W księgach parafii witkowskiej datę zawarcia tego małżeństwa w kaplicy wsi Małachowo Szymborowice podano na 10 II 1706 r. (LC Witkowo). Nie umiem tej sprzeczności wytłumaczyć. Kazimierz od Józefa Jerzykowskiego, syna Jana, pisarza grodzkiego kościańskiego, dostał w r. 1707 plenipotencję dla administrowania jego wsią Oborzyskimi w p. kość. (G. 92 k. 109v). Z ks. Sebastianem Kąsinowskim, przeorem trzemeszeńskim, i całym tamtejszym konwentem kwitował się w r. 1710 z zawartego w r. 1708 kontraktu o dzierżawę wsi Truskołom i Arcugowo w pow. gnieźn. (G. 93 k. 28). Oboje z żoną w r. 1711 wydzierżawili Małachowo Pańskie pod zakładem 500 zł na trzy lata małżonkom Tomaszowi Zielińskiemu i Marii Chamskiej (ib. k. 60v), a w r. 1714 przedłużyli im to na dalsze trzy lata (ib. k. 166v). Kazimierz od Antoniego Przysieckiego i Joanny z Zagajewskich, dziedziców Głogowca w pow. gnieźn., w r. 1713 wziął tę wieś w trzyletni zastaw pod zakładem 2.000 t.(ib. k. 15). Sumy należne od Antoniego Dydyńskiego, brata swej żony, w skutku zapisów z lat 1711-1714 wynoszące łącznie 1.740 złp, scedował w r. 1719 jego żonie Ludwice z Kaliszkowskich (G. 94 k. 44v). Nie żył już w r. 1725, a żona jak się zdaje, przeżyła go, a z całą pewnością żyła jeszcze 12 XII 1723 r. (G. 94 k. 381; LB Witkowo). Pozostało nader liczne potomstwo. Z pierwszej żony synowie: Maciej, Andrzej, Kazimierz, wspomniany w r. 1732, bezpotomny, nie żyjący już w r. 1746 (G. 98 k. 67), Marcin, Wojciech, Jan. Z drugiej żony synowie: Stanisław, o którym niżej, Kazimierz, ochrzcz. 10 IV 1709 r. (LB Witkowo), żyjący jeszcze 23 III 1725 r. (ib.; G. 94 k. 381), i wreszcie Adam, ochrzcz. 6 III 1718 r. (LB Witkowo), kancelista grodu poznańskiego, zmarły w r. 1740, pochowany u Franciszkanów poznańskich (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). z córek zrodzonych z Dydńskiej, Franciszka, chrzestna 23 III 1725 r. (LB Witkowo). Rozalia, ochrzcz. 1 IX 1715 r. (ib.), żyła jeszcze w r. 1725, Marianna, ochrzcz. 26 XI 1717 r. (ib.), zapewne już nie żyła w r 1725 Ewa wspomniana w r. 1725, chyba identyczna z Ewą, 19 II 1755 r. występującą jako żona Andrzeja Borka. Temu potomstwu zrodzonemu z Dydyńskiej wuj rodzony Antoni Dydyński w r. 1725 zapisł sumę 600 zł (G. 94 k. 381).

1. Maciej, syn Kazimierza i Wierzbińskiej, mąż Agnieszki Goconowskiej 1727 r. (Kośc. 162 k. 90), chrzestny 30 VIII 1760 r. (LB Św. Michał, Gn.), zaś 8 VI 1763 r. świadek (LC Św. Tr., Gn.). Oboje małżonkowie nie żyli już w r. 1775 (I. Kon. 81 k. 3). Synowie ich, Tomasz i Józef, córka Agnieszka, ur. w Gnieźnie, ochrzcz. 27 I 1756 r. (LB Św. Tr. Gn.), była w r. 1788 r. żoną Stanisława Gołębiewskiego , żyła jeszcze w r. 1796. Tomaszowi zapisał w r. 1745 Józef Mirucki sumę 2.000 złp, a zapis ten po jego śmierci brat i spadkobierca Józef scedował Wawrzyńcowi Iłowieckiemu (P. 1298 k. 142). Józef ten sumy pochodzące z komplanacji zawartej w r. 1773 z Antonim Gostyńskim, zastawnym posesorem Lenartowic, jak również ze skryptu Pawła Krzymuskiego z r. 1769 cedował w r. 1775 Józefowi Rudnickiemu (I. Kon. 81 k. 3). Nie mając własnego potomstwa przybrał w r. 1785 za swego spadkobiercę Walentego Salezego Jarnowskiego (G. 112 k. 31). Umarł w Gnieźnie 6 I 1787 r., pochowany na cmentarzu Św. Ducha, liczył lat ponad 60 (LM Św. Tr. Gn.).

2. Andrzej, syn Kazimierza i Wierzbińskiej, dostał od ojca w r. 1717 plenipotencję dla wydostania od Stanisława Otockiego kupionego odeń konia (G. 93 k. 330). W imieniu własnym oraz braci, Marcina i Wojciecha, 900 zł z sumy 2.000 zł zabezpieczonej na Gurowie a scedowanej im przez Władysława Wierzbińskiego, dziekana kolegiaty chockiej, cedował w r. 1746 małżonkom Wyganowskim (G. 98 k. 67). Żył jeszcze w r. 1754 (G. 98 k. 673), nie żył już 1785 r. (G. 112 k. 31). Z żony Marianny Bielskiej, nie żyjącej już w r. 1746 (I. Kal. 185/189 k. 135), pozostawił syna Ignacego, który w r. 1746 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Marianną Wolską, córką Jana i Joanny Zajączkówny (I. Kal. 185/189 k. 135). Działając w imieniu ojca i stryja Marcina, części ich z sumy 2.000 złp po ojcu ich a swoim dziadzie Kazimierzu, zabezpieczone na Małachowie Pańskim cz. Kępem, scedował w r. 1754 wdowie Konstancji Chociszewskiej (G. 98 k. 673). Ignacy i Marianna żyli jeszcze w r. 1759, a może i w r. 1768 (ib. 193/194 k. 209v).

3. Kazimierz, syn Kazimierza i Wierzbińskiej, nie żył już w r. 1736, kiedy żona jego Marcjanna Gawłowska, która była 2-o v. za Antonim Ciesielskim, 3-o v. za Maciejem Borkowskim, idąc 4-o v. za Piotra Czyżewskiego scedowała mu sumę 2.000 złp, którą trzeciemu jej mężowi zapisał był Jan Taczanowski, dziedzic Paprotni (I. Kon. 77 k. 3v; Rel. Kal. 107 k. 205). Oboje Czyżewscy w r. 1737 zawierali z Taczanowskim kompromis względem dzierżawy Paprotni (I. Kon. 77 k. 74). Syn Kazimierza i Gawłowskiej, Maciej, jako spadkobierca stryjecznego brata Michała, dziedzica Kobylnik, odziedziczone po nim te wsi sprzedał w r. 1787 za 50.000 złp mężowi swej stryjecznej siostry, Marianny O-ej, Ignacemu Żelisławskiemu, majorowi artylerii wojsk. kor. (P. 1364 k. 21, 21v). Chrzestny 28 XII 1789 r. (LB Granowo). Swoje prawa spadkowe po Michale w r. 1790 cedował Anzelmowi Pomorskiemu (P. 1367 k. 635), mężowi swej innej stryjecznej siostry, też Marianny O-ej. T.r.20 IV od Antoniego Kąsinowskiego, dziedzica Sierakowa w p. pyzdr. wziął na trzy lata w zastaw ową wieś za sumę 30.000 złp (Py.163 k.837).

4. Marcin, syn Kazimierza i Wierzbińskiej, żył jeszcze w r. 1754 (G. 98 k. 673), nie żył już w r. 1788, nazwany wtedy cześnikiem bydgoskim. Z żony Anny Łączyńskiej miał syna Adama i córkę Mariannę, ur. ok. 1756 r., która najpierw, przed 12 VII 1787 r. zaślubiła Ignacego (Feliksa Ignacego) Żelisławskiego, majora artylerii kor., była wdową w latach 1791-1793, zaś 2-o v. przed 26 IX 1810 r. wyszła za N. Żeromskiego i umarła w Kępnie 27 II 1830 r. w 74-ym roku życia. Adam (Antoni Adam), syn Marcina i Łączyńskiej, kanonik kolegiaty łęczyckiej, prefekt szkół w Stanisławowie, wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie grodzkim halickim (Poczet szlachty Galicji i Bukowiny). Dziekan Fary w Trębowli i proboszcz w Kopczyńcach w r. 1787 (LB Obrzycko). Jako współspadkobierca stryjecznego brata Michała, dziedzica Kobelnik, swoją część owych dóbr sprzedał 2 IV 1788 r. za 40.000 złp Ignacemu Żelisławskiemu i żonie jego a swej siostrze Mariannie (P. 1365 k. 572, 572v, 1375 k. 356). Kanonik katedralny kamieniecki, kwitował w r. 1793 siostrę Mariannę Żelisławską, jej synów i córkę (P. 1370 k. 171v).

5. Wojciech, syn Kazimierza i Wierzbińskiej, mąż Ludwiki Mańkowskiej, córki Kazimierza i Anny Grabińskiej, odebrał w r. 1732 od jej ojca sumę 6.000 złp posagu, który jej oprawił na połowie swych dóbr (P. 1232 k. 330v). Zmarł w Kobylnikach 16 III 1763 r., pochowany jako "dobrodziej" w Szamotułach u Reformatów (Sep. Ref. Szamot.). Jedyny syn Michał.

Michał, syn Wojciecha i Mańkowskiej, dziedzic Kobylnik z folwarkami Pączkowo i Zamłynie w p. pozn. (P. 1365 k. 572v). Od wdowy Franciszki z Radomickich Szołdrskiej, wojewodziny inowrocławskiej, w r. 1763 wziął w zastaw na trzy lata pod zakładem 62.000 złp klucz Łysiński, t.j. Łysiny, Lgin, Hetmanice, Nowawieś, część Tylewic oraz folwark Puterklicz w z. wschow. (Ws. 93 k. 186). Wydzierżawił w r. 1767 od Antoniego Niemojewskiego na rok Biezdrowo, Zakrzewo, Pierwoszewo, Popowo, Krzywołękę, Kobus p. pozn. (P. 1344 k. 149v). Plenipotent stryja Stanisława w r. 1781 (Kośc. 334 k. 31). Jako były posesor klucza Boguniewskiego, kwitował t. r. Stanisława Mycielskiego, starostę lubiatowskiego, z 261.408 zł z tytułu praw nabytych do dzierżawy i zastawu Boguniewa (Ws. 100 k. 151v). Spadek brali po nim stryj i bracia.

6. Stanisław, syn Kazimierza i Dydyńskiej, wraz z bratem Adamem i siostrami, Franciszką, Rozalią i Ewą uzyskał w r. 1725 od rodzonego wuja Antoniego Dydyńskiego zapis 600 zł (G. 94 k. 381). Posesor Miłostowa, był mężem zaślubionej prze 10 IX 1752 r. Franciszki Urbanowskiej (LB Kwilcz). Dzierżawcą w r. 1755 Urbanowa (LB Opalenica). Posesor Trzcianki w latach 1758-1760 (LB,LM Brody), dzierżawca Goli w latach 1763-1770 (LB,LC Stary Gostyń; LB Kunowo). Pisał się "z Kadzi O-im" w r. 1781, kiedy wystawiał plenipotencję bratankowi Michałowi O-mu (Kośc. 334 k. 31). Znamy wieś Kadź w p. opoczyńskim, czyżby o nią tu chodziło? Umarł w r. 1786, pochowany 12 VIII w Szamotułach u Reformatów, a w zapisie sepulturalnym zaznaczono, iż był z Kobylnik (Sep. Ref. Szamotul.). Owdowiała Franciszka Urbanowska w r. 1790 dawała pleplenipotencje swojemu zięciowi, Anzelmowi Pomorskiemu (Kośc. 335 k. 294). Synowie Stanisława i Franciszki, Maciej (Maciej Ignacy), ur. w Urbanowie, ochrzcz. 28 I 1755 r. (LB Opalenica), zmarły w Trzciance 29 VIII 1760 r. (LM Brody), i Konstanty Józef, ur. w Trzciance, ochrzcz. 22 II 1758 r. (LB Brody). Z córek, Nepomucena wyszła w Goli 11 IX 1768 r. za Franciszka Kościelskiego, żyli oboje 21 VIII 1773 r., była wdową w r. 1790, a, jak się zdaje, żyła jeszcze 7 XI 1798 r. Marianna, ur. w Miłostowie, ochrzcz. 10 IX 1752 r. (LB Kwilcz), jeszcze niezamężna 15 VI 1769 r. (LB Podlesie Kośc.), była w r. 1787 żoną Anzelma Pomorskiego, umarła w Rosnowie 17 II 1814 r. Józefa Franciszka (Franciszka Józefa), ur. w Goli, ochrzcz. z wody 29 I 1763 r., z ceremonii 29 III 1764 (LB St.Gostyń.). Zob. tablice.

@tablica: Obarzankowscy, Obwarzankowscy h.Radwan

Wojciech, w r. 1775 mąż Katarzyny Zdziarskiej, córki Władysława i Katarzyny Bieganowskiej (G.102 k.105). Ludwika przed 27 III 1781 r. wyszła za Remigiana Cywińskiego. Elżbieta zaślubiła przed 10 XI 1794 r. (p.1791?) za Teofila Pomorskiego, dzierżawcę Latalic, potem dziedzica Gurowa. Syna jej podawała w r. 1796 do chrztu Agnieszka z O-ch Gołębiowska (zob.wyżej), co zdawałoby się wskazywać na bliskie pokrewieństwo. Umarła w r. 1803, pochowana w Gnieźnie 24 VI, miała lat 40. Joanna wyszła przed 2 III 1802 r. za Franciszka Potrykowskiego, żyła jeszcze 29 VII 1806 r.

>Obczyński "ur." Antoni zaślubił 26 I 1778 r. Mechtyldę Jasińską (LC Mogilno).

>Obermejer Marianna, w r. 1785 żona Wojciecha Woińskiego (G. 112 k. 23).

>Obermut Stanisław z Chrostowa, też ze Skarszewa, z Winiar, podczaszy kaliski w latach 1428-1440 (Gąsior.; P. 1378 k. 185).

>Obern, zob. Obyrn.

>Obersznof Michał Fryderyk (Oberszno), mąż Perpetuy Elżbiety Golczówny, córki Jana i Katarzyny Marianny Golczówny, która zrzekła się 1689 r. dóbr rodzicielskich na rzecz braci swych, Ludwika i Henryka Golczów (W. 29a k. 72v).

>z Obichowa h.Wieniawa. Jan "Goły" z Obichowa, pisany też ze Strzałkowa, Goliszewa, Gołuchowa, podczaszy poznański w latach 1431-1437 (Gąsior.; P. 1378 k. 125v). Zob. Leszczyńscy.

>Obiedzińscy, Obidzińscy h.Topór, z Obidzina w ziemi ciechanowskiej. Jan i Małgorzata z Brodowa Gierkowska małżonkowie O-cy skwitowani w r. 1639 przez Mikołaja Gierkowskiego z Brodowa z sumy 1.000 złp (W. 38 k. 47). Ten Jan, brat "ze stryjeczno-rodzonych" Marcina O-go, niedawno zamordowanego, działając w imieniu braci rodzonych tego Marcina, t. j. Michała i Wojciecha, mieszkających w pow. łomżyńskim, pozywał w r. 1639 Brzezińskiego (zabójcę?), sługę Stanisława Kostki, starosty lipińskiego (P. 164 k. 171). Występował w r. 1641 jako spadkobierca tego Marcina (P. 166 k. 297v). Oboje z żoną nabyli w r.1641 wyderkafem od małżonków Jana Ninińskiego i Doroty Pigłowskiej za 2.000 złp Złotniki w p. gnieźn. (P. 1420 k. 651v). Jan t. r. skwitował ze 100 złp brata swego stryjecznego, Adama O-go (P. 1043 k. 79v). Małgorzata O-a nazwana 1 XI 1648 r. dzierżawczynią wójtostwa kcyńskiego (LB Kcynia). Oboje od Anny z Brodowa (Gierkowskiej), wdowy po Wojciechu Dachowskim, wydzierżawili w r. 1652 wieś Kosiczyno w p. kośc. (P. 1064 k. 731v). Ta Anna siostrze swej Małgorzacie, już wtedy wdowie, w r. 1655 zapisała dług 2.800 złp (P. 1068 k. 157). Po śmierci Jana O-go wyszła Małgorzata 2-o v. za Andrzeja Hersztopskiego, a 3-o v. była żoną Stanisława Potockiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, z którym wzajemne dożywocie spisywała w r. 1666 (P. 1864 k. 62v). Już nie żyła w r. 1686 (P. 1112 XII k. 70).

Feliks, dziedzic Obidzinka Małego i części w Obidzinie Wielkim,nie żył już w r. 1692, kiedy jego spadkobierca Maciej Roman, syn zmarłych Sebastiana i Anny z O-ch, rodzonej siostry Feliksa, dobra powyższe odziedziczone po wuju zobowiązał sie sprzedać za 6.000 złp Bartłomiejowi Chybińskiemu, synowi zmarłych Mikołaja i Konstancji Romanówny (P. 1124 X k. 15).

>Obiecanowski z Obiecanowa w pow. kcyńskim. Mikołaj O. zastawił był Mikołajowi niegdy Radzickiemu z Mienkowa dziewięć łanów osiadłych w Krąpiewie za trzynaście i pół grz., którą to sumę w r. 1477 zwrócił mu (N. 145 s. 139).

>Obielawscy, Obielewscy, ze wsi Obielawy, Obielewo w p. kcyń. Świąszek O. w r. 1440 ręczył Zbilutowi z Jabłowa za Aleksandra i Jana, dziedziców z Łabiszyna (N. 143 k. 13v). T. r. miał sprawę z Aleksandrem i Janem, braćmi z Dębowa (ib. k. 14). Drogomir O. w r. 1473 na połowie swych dóbr w Obielewie oprawił żonie 1.000 grz. posagu (P. 1383 k. 217v), imię żony wydarte). Drogomirowi z Obielewa Maciej z Sycewa zeznał w r. 1481 posag 100 grz. i wyprawę 20 grz. za żoną jego a córką swą Jadwigą (I. R. Kon. 1 k. 131). Drogomir żonie Jadwidze na połowie tejże wsi oprawił w r. 1485 posag 100 grz. i w r. 1486 znowu 100 grz. (P. 1387 k. 13v, 63). Niewątpliwie synami Drogomira i Jadwigi byli bracia Jan i Wojciech, córką zaś Dorota, żona w r. 1508 Frydana(?) Lupszyńskiego.

Jakub O., nie żyjący już w r. 1526, kiedy córka jego Marta Kowalewska była żoną Stanisława Węgierskiego zw. Grawda (Py. 25 k. 12). Ten Jakub to może także syn Drogomira?

1. Jan O., syn Drogomira, swego szwagra Frydana Lupszyńskiego w r. 1508 dopuścił do posesji Obielaw w posagu za siostrą Dorotą (Kc. 8 k. 119). Dziedzic w Sycewie (Syczewie) pow. koniń., dwa osiadłe łany w tej wsi w r. 1527 sprzedał wyderkafem za 20 zł węg. Bartłomiejowi Lubstowskiemu, podkomorzemu inowrocławskiemu (I. R. Kon. 2 k. 137v), a w r. 1530 kwitowany był przez tego podkomorzego i jego braci, Jana i Wojciecha z Lubstowa Wielkiego z 20 zł węg., za które zastawił był dwóch osiadłych kmieci w Syczewie (ib. k. 209v). Na połowie należnej z działów z bratem Wojciechem części Sycewa w r. 1530 oprawił żonie Katarzynie, córce Wincentego Poniatowskiego z ziemi łęczyckiej, posag 100 złp (I. R. Z. Kon. 6 k. 58). Odebrał w r. 1531 resztę posagu za nią i sumę 200 złp oprawił na tychże dobrach (ib. k. 61v) Andrzej, Jan, Stanisław, Marcin i Wawrzyniec O-cy, bracia rodzeni niedzielni, występujący w r. 1558 (Kc. 22 k. 92v), to zapewne synowie tego Jana, bowiem potomkowie ich, aż po wiek XVIII, dziedziczyli w Sycewie. Bracia ci pozywali w r. 1560 Jana Przybrodzkiego z Młodocina (ib. k. 394). Andrzej i Stanisław, spadkobiercy brata Wawrzyńca zmarłego bezpotomnie między r. 1583 a 1585, kwitowali w r. 1585 brata Jana (G. 62 k. 169v). Chyba ich siostrą była Dorota, w latach 1585-1591 wdowa po Kasprze Ryszewskim.

1) Jan, zapewne syn Jana, wspólnie z braćmi prawa do wsi Witowo, Korczyno i Łojewo w pow. inowrocł. zbył przed r. 1563 Wojciechowi Pierzchlińskiemu (P. 1397 k. 161). Pozwany w r. 1583 przez brata Wawrzyńca, który w t. r. uzyskał intromisję do jego dóbr w Obielawach (Kc. 26 k. 101v, 104). Skwitowany w r. 1585 przez braci Andrzeja i Stanisława, współspadkobierców tegoż Wawrzyńca (G. 62 k. 169v). Jan O. "senior" (w odróżnieniu od syna Jana "iuniora") umarł w r. 1599 lub 1600 (Kc. 123 k. 391v; N. 219 k. 467). Nie znam żony jego, matki jego dzieci, ale zapewne drugą jego żoną była Jadwiga Gorazdowska, córka Kaspra, wdowa 1-o v. po Stanisławie Jerzykowskim, bezdzietna, nie żyjąca już w r. 1599, kiedy to jej brat i spadkobierca, Jakub Gorazdowski kwitował Jana O-go (Kc. 123 k. 348v). Nie można jednak wyłączyć i tej możliwości, iż ów Jan O. to nie ojciec, lecz syn Jan iunior. A więc synowie Jana "seniora" to Wojciech i Jan, córka zaś ąnna, która w r. 1596 szła za Wojciecha Wielewickiego, przy czym ojciec jej na krótko przed ślubem, 15 III dał przyszłemu zięciowi zobowiązanie uiszczenia się z 1.000 zł posagu (Kc. 122 k. 37). Oboje Wielewiccy występowali w r. 1600, Anna w latach 1620-1622 była wdową. Z synów, Wojciech w r. 1599 zapisał dług 1.430 zł Wojciechowi Kłobukowskiemu, zobowiązując się w przypadku niedotrzymania terminu zwrotu owej sumy puścić mu swą część Młodocina (Kc. 123 k. 410v). Pozywał t. r. Jana Palędzkiego (Kc. 123 k. 391v). Zastrzelił t. r. Wawrzyńca Domaniewskiego z p. łęczyckiego (ib. k. 510v, 125 k. 389v). Wraz z bratem Janem w r. 1600 zobowiązał się Wojciechowi Wielewickiemu sprzedać wyderkafem za sumę 4.000 zł całą wieś Obielawy i części Młodocina w p. kcyń., czego dopełnili t. r. (N. 164 k. 427v, 467v). Jan w r. 1603 zapisał dług 200 zł Wojciechowi Wielewickiemu (Kc. 124 k. 13v), a t. r. obaj bracia byli pozywani przez Tomasza Wielewickiego, ojca Wojciecha, o niedotrzymanie zobowiązania z r. 1600 (ib. k. 198v, 199v).

2) Stanisław, zapewne syn Jana, skwitowany w r. 1582 przez Wojciecha, Jana i Sebastiana Ryszewskich, synów zmarłego Kaspra (P. 938 k. 265), a więc zapewne swoich siostrzeńców. Żoną Stanisława była Ewa Głębocka (I. R. Kon. 23 k. 365). Umarł między r. 1585 a 1589 (G. 62 k. 169v). Wdowa wraz z synem Wojciechem w r. 1589 kwitowali z długu 83 zł Stanisława Głębockiego (I. R. Kon. 23 k. 365). Słał jej do Syczewa pozew w r. 1592 Stanisław Ruszkowski. chorąży kaliski (ib. 25 k. 5). Sama pozywała w r. 1593 Stanisława Stawskiego z Syczewa (ib. k. 388v). Miał Stanisław także i córkę, Annę w r. 1593 żonę Floriana Tomisławskiego (ib. k. 359), wdowę w r. 1598.

Wojciech, syn Stanisława i Głębockiej, pozywał w r. 1592 Wojciecha Głębockiego z Siernicza o nieuiszczenie 100 zł (ib. 25 k. 39). Na połowie swych części w Syczewie w r. 1594 oprawił posag 600 złp swej żonie Barbarze Łochyńskiej, córce Piotra (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 21v). Zapisał w r. 1597 dług 100 zł wdowie Zofii z Cieleckich Głębockiej z Łagiewnik (I. R. Kon. 28 k. 143v). Był kwitowany w r. 1598 z 800 zł przez owdowiałą siostrę Tomisławską (I. Kal. 161 s. 76). Kwitował się w r. 1605 z Mikołajem Sekułą Skrzetuskim z kontraktu dzierżawy Syczewa (I. Kon. 32 k. 75v). Oboje z żoną zapisali w r. 1606 dług 120 zł Janowi Łuczywińskiemu (ib. k. 413v), a w r. 1610 uzyskali intromisję do dóbr braci Jaszczułtowskich, synów zmarłego Andrzeja (ib. 35 s. 585). Synowie Wojciecha to Stefan, o którym niżej, Aleksander wspomniany w r. 1631. Córka Agnieszka, niezamężna w r. 1631. Może inną córką Wojciecha była Jadwiga, w r. 1631 żona Jana Kosakowskiego?

Stefan, syn Wojciecha i Łochyńskiej, podstarości gnieźnieński w r. 1639 (G. 80 k. 601). W imieniu swoim i brata pozywał w r. 1631 Stanisława, Adama i Waleriana Braneckich, braci i spadkobierców Eremiana, który od O-ch dzierżawił był część Syczewa (I. Kon. 46 k. 522). Zapisał w r. 1651 dług 1.100 złp. Mikołajowi Buszkowskiemu (G. 82 k. 416), z czego Buszkowski skwitował go w r. 1652 (ib. k. 578v). Winien mu był t. r. Andrzej Łochyński 500 zł. (Kc. 129 k. 739v), on zaś w r. 1657 zapisał 300 zł. długu Marcjanowi Łochyńskiemu (I. Kon. 56 k. 272v). Żoną jego była Zofia Stopkowska, w latach 1680-1681 2-o v. żona Stefana Grabskiego (I Kon. 63 k. 180v, 466v). Syn Jakub Stefan.

Jakub Stefan (Stefan Jakub), syn Stefana i Stopkowskiej, jeszcze w r. 1661 nieletni, wspólnie z matką ustanawiał wtedy plenipotentów (I. Kal. 125 s. 1005). Wraz z matką 1680 r. dziedzic Sycewa (I Kon. 63 k. 180v). Poddaną z tej wsi dał w r. 1718 Marcinowi Zbierzchowskiemu, dziedzicowi Wiśniewa (ib. 75 k. 15v). Dziedzic w Sycewie części zw. Bułakowizna, nie żył już w r. 1750 (ib. 78 s. 392). Żoną jego była Katarzyna Łagocka (ib.). Syn ich Kazimierz, córka Marianna, w r. 1725 niezamężna (G. 94 k. 408v).

Kazimierz, syn Jakuba Stefana i Łagockiej, posesor Ustoszewa w pow. kcyń. mąż Katarzyny Kościeskiej, zaślubionej przed 4 IX 1718 r. W imieniu żony i siostry w r. 1725 zawierał kompromis z Kazimierzem Chociszewskim (G. 94 k. 408). Umarł po r. 1734 (I Kon. 78 s. 827). Katarzyna Kościecka wyszła 2-o v. za Jakuba Romiszewskiego i nie żyła już w r. 1754 (ib.). Synowie: Hipolit, Karol, Franciszek, który żył jeszcze w r. 1755 (ib. s. 941), i Walenty. Córka Marianna, w latach 1751-1755 niezamężna (ib. s. 506, 941).

(1) Hipolit (Hipolit Roch), syn Kazimierza i Kościeskiej, ur. w Ustoszewie, ochrzcz. 4 IX 1718 r. (LB Juncewo), plenipotent młodszego rodzeństwa do spraw toczonych z dziedzicami Paniewa i Nożyczyna (I. Kon. 78 s. 506). Wraz z bratem Franciszkiem, jako spadkobiercy rodziców a zwłaszcza matki, cedowali w r. 1754 Józefowi Rudnickiemu 800 złp z sumy 6.000 złp zapisanej tej matce przez Andrzeja Raczyńskiego, cześnika dobrzyńskiego (ib.s.827). Wraz z braćmi i siostrą, wedle ugody zawartej w r. 1753, skwitowani w r. 1755 z sum pochodzących z dóbr Popielewo dziedzicznych Tomickich przez swego przyrodniego brata Adama Romiszewskiego (ib. s. 941). Hipolit kwitował w r. 1764 nieletnią Magdalenę Grabowską, córkę zmarłych Józefa i Teresy z Orzelskich (ib. 79 k. 377).

(2) Karol, syn Kazimierza i Kościeskiej, występował w r. 1751 (ib. 78 s. 506). Uzyskał w r. 1754 od Józefa Stankiewicza cesję sumy 3.000 zapisanej jego ciotce, zmarłej Zofii z Lutomskiej Szabrowskiej przez Chryzostoma Juckiego (ib. 78 s. 792). Z bratem Walentym obaj dali w r. 1776 zobowiązanie Janowi Nepomucenowi Gajewskiemu sprzedania mu za 60.000 złp Sycewa w pow. koniń. oraz młyna Łysek w wojew. brzeskim-kuj. (ib. 81 k. 75).

(3) Walenty, syn Kazimierza i Kościeskiej, ur. ok. 1734 r., występował w r. 1751 jako współspadkobierca matki, kwitował w r. 1758 z 400 złp Józefa Krzesińskiego, cześnika nowogrodzkiego, posesora Paniewa w p. gnieźn. (ib. 79 k. 81v). Umarł w Siennie 24 VIII 1795 r., mając lat 41 (LM Giewartowo).

2. Wojciech, syn Drogomira, mąż Elżbiety, córki Jana Czestka (Sczyborskiego?), która w r. 1532 od Wojciecha Trąmpczyńskiego (stryja?) kupiła za 100 zł węg. czwartą część wsi Sczyborko(?) pow. inowr. (P. 1391 k. 88). Oprawił jej w r. 1534 na połowie Obielaw i połowie części w Młodocinie w p. kcyń. posag 600 zł (G. 335a k. 182v). Wojciech O. w r. 1548 kwitował z 200 zł spadkobierców Tomasza Krzekotowskiego (Kc. 11 k. 112v). Miał córkę Helenę, zakonnicę, której ok. r. 1543 zapisał 6 złp dożywotniej rocznej pensji (G. 263 k. 128). Zob. tablicę.

@tablica: Obielawscy

>Obińscy. Anna zaślubiła w r. 1710 Pawła Radomińskiego. Szymon i Teresa z Świeykowskich, nie żyjący już w r. 1712, rodzice Katarzyny, wtedy żony Andrzeja Kozierowskiego (Kośc. 310 s. 545).

>Objezierscy h.Nałęcz, z Objezierza w pow. pozn, używali w ciągu XV-XVI stuleci przydomku Imbir, Imbier, Imbirek, Imbierk. Byli, jak się zdaje, jednego pochodzenia z Rostworowskimi tegoż herbu.

Sędziwój z Objezierza, O., w latach 1386-1398 (Leksz.I). W r. 1393 wraz z bratankiem miał termin z rajcami obornickimi (ib.). Nie mam pewności, czy Sędziwój z lat 1400-1407 to ten sam? (Ks. Z. P. 243, 328, 329, 347, 359, 2323, 2654, 2748, 2876). Córki Sędziwoja: Krzymka, Hanka, Wochna, Dzierżka, Tomisława miały w r. 1403 terminy o Kiszewo z Florianem za Zdzarza (ib. 1412) i z Przybysławem z Przysieki (ib. 1418). T. r. dwie spośród tych sióstr były pozywane przez Trojana ze Zdzarza i Niemierzę z Bliżyc, zaś za trzy ręczył Stanisław Libicki (ib. 1863). Trojan z Objezierza, O., w latach 1392-1395 (Leksz.II). W r. 1392 mowa o Trojanie i jego bratanku (ib.). Trojan, dziedzic w Objezierzu w r. 1401 (Ks. Z. P. 766).

Niemierza z Kiszewa miał w r. 1434 sprawę o przyganę z Dziećmiarowskim (Bon.). Mąż Heleny, żyjącej jeszcze w r. 1452 (?) (P. 852 II k. 38v). Ojciec: Mikołaja, Wincentego, Abrahama, Jana, Sędziwoja i Doroty, nie żyjącej już w r. 1470, żony Macieja Prądzyńskiego, bezpotomnej. Być może, iż córkami Niemierzy były również, Barbara, w latach 1444-1447 żona Piotra Bnińskiego, podstolego kaliskiego, i Dobrochna Dobroszka, w latach 1444-1447 żona Piotra Nidomskiego.

I. Mikołaj Imbir z O., z Kiszewa, z Ryczywołu, syn Niemierzy, studiował na Uniwersytecie Krakowskim, scholastyk łęczycki i kanonik katedralny poznański, obok braci współdziedzic w Objezierzu 1442 r. (P. 14 k. 163v). Notariusz kurii arcybiskupiej gnieźnieńskiej (Acta Capit. II 412). Wraz z braćmi t. r. pozywał Dobrochnę, żonę Piotra Nidomskiego, i Barbarę, żonę Piotra Bnińskiego, siostry ich (P. 15 k. 4). Przez Dobroszkę, żonę Piotra Z Nidomia, był wraz z braćmi pozywany też i w r. 1446 (P. 15 k. 162). Szło o posagi obu sióstr, a w r. 1446 procesujące się strony unieważniły toczone sprawy (P. 17 k. 79v). Mikołaj w r. 1444 procesował mieszczan i mieszkańców klucza wolborskiego (Bon.). Pozywał w r. 1452 bratową Annę, wdowę po Janie z Ryczywołu (P. 18 k. 97v, 121). Wraz ze swymi niedzielnymi braćmi w r. 1452 (?) zapisywał na połowie folwarku w Objezierzu matce ich Helenie 100 kop gr. posagu (P. 852 II k. 38v). Od brata Wincentego nabył w r. 1462 części w mieście Ryczywół i we wsi Krążoły (P. 1384 k. 128). Jednocześnie od Anny, żony Hektora z Koszut nabył jej oprawę 100 kop gr. na połowie miasta Ryczywół i wsi Krążoły (ib. k. 127v). Obok braci współdziedzic w Ryczywole w r. 1466 (P. 19 k. 162v), dziedzic w Krążołach 1469 r. (ib. k. 192v). Rwaz z braćmi miał t. r. termin przeciwko szwagrowi Maciejowi Prądzyńskiemu (ib. k. 203, 20 k. 17), zaś w r. 1470 należał do liczby spadkobierców bezpotomnie zmarłej siostry Doroty, z którego to spadku zaspokoił ich jej mąż Maciej Prądzyński (P. 20 k. 44). Dziedzic w Ryczywole i Skrzetuszu, miał w r. 1472 sprawę ze Skrzetuskimi, dziedzicami drobnych cząstek w Wielkim i Małym Skrzetuszu (P. 854 k. 136v).

II. Wincenty Imbir z Objezierza, z Kiszewa, z Kowalewa, syn Niemierzy, pozywany był w r. 1442 przez braci z Soboty (P. 14 k. 138v). Dziedzic Wielkiego i Małego Kiszewa t. r. (ib. k. 163v). Wraz z braćmi ręczył w r. 1444 za brata ks. Mikołaja (P. 15 k. 1v). Jego żoną była Brygida Kotwiczówna z Radomicka, w imieniu której, jako pani oprawnej Wojciech Wielżyński pozywał w r. 1445 Mikołaja Raczkowskiego (P. 15 k. 99). Ojciec Brygidy, Henryk Kotwicz, starosta wschowski, zeznał w r. 1449, iż ją wyposażył z dóbr ojczystych (Kośc. 19 k. 4v). Brygida odebrawszy posag i wiano umorzyła w r. 1461 uzyskane od męża zapisy na Kiszewie i Kowalewie (I. R. Kon. 2 k. 15). Wincenty części w Ryczywole i we wsi Krążoły sprzedał w r. 1462 bratu ks. Mikołajowi (P. 1384 k. 128). Sprzedał wyderkafem w r. 1466 za 36 grz. 3 grz. rocznego czynszu na Objezierzu ks. Pawłowi z Grochowa, wikariuszowi i altaryście katedralnemu poznańskiemu (P. 1384 k. 234). Współdziedzic t. r. w Ryczywole obok braci (P. 19 k. 162v). Od syna Stanisława nabył t. r. jego połowę w Objezierzu (P. 1383 k. 216). Żona Brygida miała w r. 1473 oprawę 400 grz. posagu i tyleż wiana na Buszewie i Kowalewie (P. 20 k. 163). Wincenty w r. 1486 cztery łany osiadłe w Krążołach sprzedał wederkafem za 30 grz. Mikołajowi Sławińskiemu (P. 1387 k. 59). Syn Stanisław, o którym niżej. Jedna z córek była żoną Wojciecha Skockiego, nie żyjącego już w r. 1483 (P. 1386 k. 182v), druga, Katarzyna, niezamężna w r. 1502, kiedy zapadł dekret dotyczący wydzielenia jej przez bratanków, synów zmarłego Stanisława (P. 859 k. 230). Dostała się jej wtedy część w Objezierzu, t. j. cztery łany w tej wsi, szósta część folwarku, jeziora i sadzawki (P. 859 k. 267v), ale jeszcze w r. 1509, będąc już żoną Jana Wielżyńskiego, wraz ze swymi poddanymi z Objezierza mieli oboje z tymi bratankami zatargi. Założone wtedy zostało vadium 60 grz. między Feliksem Nieparckim (Górskim), bratem przyrodnim i opiekunem tych bratanków, a małżonkami Wielżyńskimi (P. 863 k. 155). Katarzyna Wielżyńska swoją część "przezyskaną" w Objezierzu w sumie 100 kop. gr. posagu sprzedała wyderkafem w r. 1517 za 100 kop Stanisławowi Turkowskiemu, zaś 100 kop z majątku rodzicielskiego na Objezierzu dała mężowi (P. 1391 k. 40, 40v). Była również córka Helena, żyjąca w r. 1505 (P. 862 k. 93v). Chyba córką Wincentego była także Agnieszka, żona Mikołaja Kamińskiego, która w latach 1501-1502 procesowała się z synami Stanisława O-go, Andrzejem, Jerzym, Stanisławem, i Wawrzyńcem o równy podział dóbr w Objezierzu, Kowalewie, połowie miasta Ryczywołu i połowie Krążoł, względnie o uiszczenie jej 100 kop gr. posagu (P. 24 k. 19, 62v).

Stanisław Imbir, Imbirek, z Objezierza, O., syn Wincentego i Kotwiczówny, starosta międzyrzecki 1494 r. (P. 1383 k. 44), kasztelan śremski w r. 1494 (2 III) (Gąs.). Mąż Anny, wdowy 1-o v. po Dobiesławie Wrzesieńskim, sędzim kaliskim, która trzecią część swego posagu, oprawionego na mieście Wrześni wsiach Czasołtowo (dziś Zasułtowo) i Zawodzie w p. gnieźn w r. 1473 dała mężowi (P. 1383 k. 211), on zaś t. r. jak to widzieliśmy, swoją połowę w Objezierzu dał ojcu. Od swoich stryjecznych braci, Mikołaja, Jana i Niemierzy, synów Abrahama, dziedziców w Kiszewie, w r. 1477 kupił za 600 grz. Kowalewo z młynem wodnym w p. pozn. (P. 1386 k. 84. Po śmierci żony skwitował w r. 1483 jej córkę a swoją pasierbicę Barbarę, żonę Piotra Kopanickiego, dziedziczkę we Wrześni, z trzeciej części dóbr po żonie, jak też z szóstej części miasta Wrześni (P. 855 k. 142v). Ona ze swej strony na wsiach Zawodzie, Czasołtowo i Psary zapisała mu wtedy od sumy 110 grz. roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. (P. 1387 k. 8). Swoją część w Skrzetuszu Wielkim p. pozn. t. r. sprzedał wyderkafem za 20 grz. Marcinowi Wygrozowskiemu (P. 1386 k. 181). Działał t. r. jako wuj rodzony nieletnich Macieja i Stanisława Skockich (ib. k. 182v). Drugą żoną Stanisława była w r. 1485 Agnieszka Nieparcka, z Nieparta, wdowa 1-o v. po Bernardzie Górskim, chorążym kaliskim (Kośc. 228 k. 18), która w r. 1487 uzyskała od Wojciecha Górskiego, kasztelana lędzkiego, starosty wschowskiego, i Piotra z Opalenicy, sędziego poznańskiego, opiekunów swych dzieci z pierwszego męża, Feliksa i Elżbiety Górskich zapis 500 grz. posagu na trzeciej części Niepartu, Gogolewa i Ciołkowa (P. 1387 k. 81). Mężowi t. r. sprzedała wyderkafem za 13 grz. czynsz roczny od sumy 200 grz., a swoje prawa zastawne do sześciu i pół grz. rocznego czynszu na Bodzaporowicach Małych, dwóch częściach Kowalkowa i do sum na Padarzewie, tj. 100 grz. zapisanych przez Wojciecha Padarzewskiego, cedowała mężowi (ib.). Od męża uzyskała jednocześnie zapis 50 grz. na Objezierzu, Kowalewie i na połowie miasta Ryczywołu (ib.). Stanisław t. r. uzyskał intromisję do dóbr Barbary Wrzesieńskiej, wdowy po Piotrze Kopanickim, w sumie 8 grz. rocznego czynszu (G. 13 k. 48). Od Anzelma i Jakuba Padarzewskich, synów zmarłego Wojciecha, w r. 1492 nabył wyderkafem za 150 grz. części w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1387 k. 168 G. 22 k. 200v). Zaraz potem te cztery łany sprzedał w r. 1493 wyderkafem za tyle samo Maciejowi Goreckiemu i Maciejowi Sanickiemu (P. 1387 k. 184c, G. 22 k. 221). Cztery osiadłe łany w Krążołach p. pozn. sprzedał wyderkafem w r. 1493 za 30 grz. Janowi Skrzetuskiemu zw. Pietryka (P. 1387 k. 184). Na Kowalewie i Krążołach w r. 1494 sprzedał za 100 grz. roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. ks. Janowi Peszlowi, kanonikowi kolegiaty N. M. P. na Wyspie Tumskiej (P. 1383 k. 43), a jednocześnie na tychże wsiach i na mieście Ryczywół wikariuszom katedry poznańskiej sprzedał za 134 grz. wyderkafowy czynsz roczny 10 grz. 3 wiardunki i 4 gr.(ib. k. 44). Agnieszce, żonie Stanisława, w r. 1495 zlecił opiekę swych ojczystych dóbr: Kępa w p. pozn., Luboniec, Czarnotki, Ociosna w p. pyzdr., synjej Feliks Górski (P. 1383 k. 70v). Stanisław od Macieja Karnińskiego (Karmińskiego) w r. 1499 kupił za 1.700 grz. czwartą część Bielejewa, i połowę Stramic w p. pozn. (Kośc. 231 k. 40v). Był w r. 1499 jednym z komisarzy królewskich wyznaczonych dla ugodzenia sporu o wójtostwo gnieźnieńskie, odebrane przez Rafała z Leszna, kasztelana gnieźnieńskiego, Janowi Swinarskiemu za nie stawienie się na wyprawę mołdawską. Toczyła ów spór córka zmarłego Jana, Katarzyna Swinarska, żona Jana Czarnkowskiego (P. 1389 k. 20). Nie żył już Stanisław 2 V 1500 r. (Gąs.). Wdowę w r. 1501 kwitowała kapituła poznańska z 50 grz. zapisanych wyderkafem na jej wsiach dziedzicznych, Gogolewie i Ciołkowie w p. kośc. (P. 859 k. 203). Pozywana była w r. 1502 siostrę męża pannę Katarzynę O-ą o najazd jej ojczystego dworu w Objezierzu i zabór rzeczy (Kośc. 231 k. 145v). Chyba żyła jeszcze w r. 1504 (P. 861 k. 160v), nie żyła już 1513 r. (P. 786 s. 402). Synowie z drugiej żony: Jan, Wawrzyniec, Stanisław, Marcin i Mikołaj. Z córek, Katarzyna, w latach 1513-1533, żona Kaspra Dłuskiego, podkomorzego wschowskiego.Części macierzyste, uzyskane z działów z braćmi i siostrami w Nieparcie, Gogolewie, Ciołkowie, Małym Przyborówku p. kośc. w r. 1513 sprzedała w r . 1513 za 200 zł przyrodniemu bratu, Feliksowi Górskiemu (P. 786 k. 402). W r. 1544, będąc już wdową, dziedzicząc po śmierci tego Feliksa w tych dobrach, sprzedała je za 500 zł Janowi Jaskóleckiemu (P. 1395 k. 159v). Zmarła między r. 1549 a 1552. Elżbieta, w r. 1513 żona Jakuba Rosnowskiego, stolnika poznańskiego, nie żyjącego już w r.1528. Zofia, wspomniana w r. 1513 (P. 786 k. 402), poślubiła w r. 1520 Andrzeja Sobockiego, zmarłego w r. 1545. Żyła jeszcze w r. 1564. Ona również swoją część spadku po Feliksie Górskim sprzedała Jaskóleckiemu (Kośc. 234 k. 652v). Spośród synów Marcin wspomniany w r. 1500 (P. 859 k. 70), potem, począwszy od r. 1501 (np. P. 859 k. 211) niknie z akt wyliczających rodzeństwo, widocznie już nie żył. Mikołaj, wspomniany w r. 1502 (P. 859 k. 248, 271v, 273v), nie figuruje obok braci ani w zapisach wcześniejszych, ani późniejszych, też więc zapewne zmarł w dość młodym wieku.

I) Jan, syn Stanisława i Nieparckiej, wspomniany w r. 1500 (P.859 k.70), niedzielny z braćmi w Objezierzu 1501 r. (P.24 k.8), był t. r. kwitowany przez Michała Prusimskiego z pozwów o sumę 300 grz., które zmarły ojciec wziął był od tego Prusimskiego jako posag Małgorzaty Prusimskiej, żony stryjecznego swego brata, Jana Kiszewskiego (ib.k.16v). Wspólnie z braćmi nie dopuścił w r. 1503 Dobrogosta Sobockiego do intromisji do Objezierza z tytułu 100 grz. (P.861 k.20), ale Sobocki uzyskał dekret sądowy i w r. 1504 intromitował się w owej sumie, a Jan i bracia na poczet tego długu uiścili ssię z 50 grz. (P.861 k.160v). W sporze ich o Kowalewo z Tomasze, Kiszewskim i jego matką zapadł w r. 1503 dekret (ib.k.26), ale sprawa ciągnęła się dalej (ib.k.80v). Żył jeszcze Jan w r. 1509 (P.863 k.155), nie żył już w r. 1514 (P.866 k.163v).

II) Wawrzyniec, syn Stanisława i Nieparckiej, wspominany w latach 1500-1502 (P.24 k.8,16v, 859k. 211, 230, 248, 267v, 271v, 273v), niedzielny z braćmi, współdziedzic w Objezierzu, Kowalewie, połowie Ryczowołu (P.24 k.19), nie żył już w r. 1503 (P.861 k.95).

III) Andrzej Imbir, Imbierek, O., syn Stanisława i Nieparckiej, stolnik poznański w r. 1531 (P.1393 k.404), wspominany w latach 1500-1501 obok braci jako niedzielny współdziedzic w Objezierzu, Kowalewie i połowie Ryczwołu (P.24 k.19 859 k.70). Z bratem niedzielnym Stanisławem mieli obaj w r. 1514 płacić winę, bowiem nie stanęli z pozwu ciotki Katarzyny, zamężnej Wielżyńskiej, skarżącej o wygnanie jej z części rodzicielskiej w Objezierzu, przypadłej jej z działówz ich zmarłymi braćmi, Janem i Wawrzyńcem (P.866 k.163v). Pozywała ich ponownie w r. 1515 (ib.k.165). Obaj oni połowę miasta Ryczywołu i wsi Krążoły sprzedali wyderkafem w r. 1516 za 200 grz. Jakubowi Rosnowskiemu, stolnikowi poznańskiemu (P.1392 k.80v) Do tej sumy w r. 1517 dodali dalsze 40 grz., zapisane na owych dobrach wyderkafem temuż Rosnowskiemu (P.866 k.404, 1391 k.42v). Obaj bracia w r. 1516 byli kwitowani z 30 grz. przez Jana Skrzetuskiego, za którą to sumę sprzedali mu byli wyderkafem cztery osiadłe łany w Krążołach (P.866 k.333v). Andrzej wspólnie z bratem Stanisławem części w Nieparcie, Gogolewie, Ciołkowie i Małym Przyborówku p. kośc. sprzedali t. r. za 580 zł bratu przyrodniemu, Feliksowi Górskiemu (P.1392 k.117). Asystował Andrzej t. r. prz transakcji siostry Dłuskiej (Ws.1 k.111). Wraz z bratem ks. Stanisławem w r. 1519 zapisywał na Objezierzu i Kowalewie 4 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 48 grz. mansjonarzom kolegiaty szamotulskiej (P.1392 k.287). Ich przyszły szwagier, Andzrej Sobocki, dał im w r. 1520 zobowiązanie za swą narzeczoną, Zofię O-ą, iż ona tych swoich braci skwituje z dóbr ojczystych w Objezierzu, Kowalewie oraz w połowach Ryczywołu i Krążoł (P.867 k.27v, 1392 k.337v). Połowę miasta Ryczywołu i wsi Krążoły sprzedali bracia w r. 1522 wyderkafem za 340 grz. szwagrowi Rosnowskiemu stolnikowi poznańskiemu, (P.1392 k.441), z której to sumy zostali 1524 r. przez Rosnowskiego skwitowani (P.869 k.94). Połowę Ryczywołu i Krężoł Andrzej t. r. znów sprzedał wyderkafem Rosnowskiemu, teraz za 390 grz. (P.1393 k.2v). Na połowach Objezierza i Kowalewka w r. 1525 oprawił 600 zł posagu żonie Katarzynie Janowskiej, córce Wojciecha (P.1393 k.95). Obaj z bratem byli w r. 1528 kwitowani przez Benedykta Rosnowskiego, syna zmarłego tymczasem stolnika, z części sumy 400 grz., zapisanej ojcu wyderkafem na częściach Ryczywołu i Krążoł (P.871 k.234v). T. r. sprzedali wyderkafem części tychże dóbr za 390 zł Mikołajowi Gorzewskiemu (P.1393 k.244). Andrzej od brata, ks. Stanisława dostał w r. 1531 połowę domu z przyległościami w Objezierzu (ib.k.404). Obaj bracia części w Wielkim Skrzetuszu w r. 1536 sprzedali za 50 grz. Mikołajowi Skrzetuskiemu (P.1394 k.71v). Andrzej z przeprowadzonych w r. 1547 działów z bratem Stanisławem, wziął połowę Objezierza, te od strony Obornik, połowę miasta Ryczywołu i połowę wsi Krążoły (P.1395 k.384v,385). Bratu temu sprzedał w r. 1556 za 1.000 zł połowę Objezierza (P.897 k.57). Połowę folwarku Siedliska w Skrzetuszu Wielkim w r. 1556 sprzedał wyderkafem za 100 zł Maciejowi i Michałowi braciom Skrzetuskim (P.897 k.306, 1396 k.344). Połowę miasta Ryczywołu i wsi Krążoły oraz całą część Wielkiego Skrzetusza sprzedał w r. 1556 wyderkafem za 2.000 zł Andrzejowi Milińskiemu (P.1396 k.307v). Swoje części miasta Ryczywołu oraz wsi Krążoły i Wielki Skrzetusz w r. 1560 sprzedał za 700 złp.Piotrowi Czarnkowskiemu, kasztelanowi poznańskiemu (P.1396 k.854). Nie żył już w r. 1561 (P.1397 k.6). Synowie, Andrzej i Mikołaj. Z córek, Ludmiła w r. 1560 wyszła w r. 1560 za Jakuba Gwiazdowskiego, żyli oboje w r. 1562. Barbara była w r. 1554 wdową po Wojciechu Trąmpczyńskim nie żyła już w r. 1608.

(I) Mikołaj, syn Andrzeja i Janowskiej, uzyskał w r. 1570 intromisję do miasta Mrocza oraz przyległych wsi a to z tytułu zapisu 2.000 zł uzyskanego od Janusza Latalskiego (N.156 k.12). Bratu Andrzejowi w r. 1574 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 6.400 złp połowę Objezierza (P.1398 k.481), jednocześnie zaś od Jadwigi Serprskiej (Sierpskiej?) z Gulczewa, żony Wojciecha Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty gen. wielkopolskiego, nabył wyderkafem za 5.400 złp na rok wsie: Ośnicę, Tokary, Bylino, Ostrów, Borownicę(?) w wojew. płockim i rawskim (P.1398 k.481v). Od Stanisława Złotkowskiego, kasztelanica krzywińskiego, w r. 1575 kupił wieczyście za 3.000 zł części wsi Bylino w p. pozn. (R.Kal.4 k.248v), zaś w r. 1576 od Petronelli Palędzkiej, wdowy po Mikołaju Bylińskim, nabył wyderkafem za 1.000 złp oprawę 1.100 złp jej posagu na połowie Bylina (P.1398 k.621). Część Bylina i całe Komorniki w r. 1575 sprzedał wyderkafem za 1.250 zł na rok Krzysztofowi Jabłonowskiemu (P.1399 k.655). Potem te dobra sprzedał wyderkafem za 1.600 złp Annie Sobockiej, wdowie po Stanisławie Włościejewskim, zaś w r. 1581 wydzierżawił je od niej. Przez tę Annę, już 2-o v. żonę Abrahama Niesułowskiego, został w r. 1582 z tego wyderkafu skwitowany (P.936 k.74, 938 k.114). W r. 1589, lub przed tą datą, Komorniki sprzedał wyderkafem za 250 złp Krzysztofowi Jabłonowskiemu (P.951 k.515). Pustkę Bylinki, położoną między Komornikami a Bylinem, w r. 1591 sprzedał za 3.000 zł Jerzemu Trąmpczyńskiemu (P.1400 k.815). Części wsi Bylino, które sprzedał w r. 1589 bratu Andrzejowi, odkupił odeń w r. 1593 (ib.k.1023). Komorniki i części Bylina wyderkafem na trzy lata sprzedał za 3.200 zł Maciejowi Bronikowskiemu, który do tych dóbr intromisję uzyskał w r. 1595 (P.964 k.1396, 1401 k.630). Od Jerzego Trąmpczyńskiego w r. 1596 kupił za 3.000 złp Bylinko (P.1401 k.735v). Komorniki i części w Bylinie sprzedał w r. 1599 za 9.000 złp Krzysztofowi Cieleckiemu (P.1403 k.263v). Swoje części w Objezierzu w r. 1603 sprzedał za 2.025 złp bratankowi Stanisławowi, synowi Andrzeja O-go (P.1404 k.843v). Skwitowany t. r. przez tegoż bratanka z winy trzech grzywien (P.973 k.286), żył chyba jeszcze w r. 1605. (P.1405 k.470v).

(II) Andrzej, syn Andrzeja i Janowskiej, uzyskał w r. 1560 od Andrzeja Gwiazdowskiego, ojca Jakuba przyszłego męża siostry Ludmiły O-ej, zapewnienie dania jej oprawy 500 złp posagu (G.39 k.386), a w 1562 był przez tę siostrę kwitowany z dóbr rodzicielskich (P.904 k.121). Od Jerzego i Mikołaja Latalskich, kasztelaniców lędzkich, nabył w r. 1568 wyderkafem za 550 zł ich części w Pawłowie p. gnieźn. (P.1397 k.661v). Dziedzic części miasta Pakości, przedmieści i wsi przyległej Pustka Świątkowska, których to dóbr posesję nabytą od niego trzymał w r. 1569 Stanisław Latalski, starosta człuchowski (Kc.117 k.22). Był chory, kiedy w r. 1572 dawał dożywocie swych dóbr nżonie Annie Jaruchowskiej i wyznaczał opiekunów dla dzieci (N.215 k.170v). Wsie Urzazowo i Święcino w p. pozn. w r. 1574 sprzedał za 10.000 złp Krzysztofowi z Tomic Iwieńskiemu (P.1398 k.480). Od Jana Kiszewskiego kupił wsie Ocieszyno i Gołębowo oraz połowę Wargowa. W związku z tą transakcją braciom Skrzetuskim w r. 1579 uiścił sumę 1.000 złp (P.932 k.425). Kowalewko o połowę Wargowa sprzedał wyderkafem Stanisławowi Kierskiemu i w r. 1580 wydzierżawił od niego na rok owe dobra (P.941 k.78). Mikołajowi Orzelskiemu, podczaszemu kaliskiemu, przyszłemu mężowi swej córki Anny, zapisał 24 IX 1582 r. w posagu za nią 3.000 zł gotowizną i 500 zł w wyprawie (N.160 k.262v). Całe Kowalewko i połowę Wargowa w r. 1583 sprzedał ponownie wyderkafem na rok za 2.000 zł Stanisławowi Kierskiemu (P.1399 k.93), zaś w r. 1586 Kowalewko i trzech kmieci w Objezierzu również wyderkafem sprzedał na lat trzy za 3.000 zł Bartłomiejowi Skrzetuskiemu (ib.k.722). Od Jana Turkowskiego cz. Wargowskiego w r. 1586 kupił za 6.000 złp części Wargowa i tamtejszego sołectwa (P.1399 k.756). Całe Wargowo w r. 1589 wydzierżawił Jerzemu Trąmpczyńskiemu (P.1399 k.756). Od brata Mikołaja w r. 1589 kupił części Bylina za 4.000 zł (P.1400 k.407v) i te części sprzedał w r. 1593 z powrotem temu brat (ib.k.1023). T. r. całe Wargowo sprzedał wyderkafem za 6.000 zł Bartłomiejowi Skrzetuskiemu (P.1401 k.21v). Umarł 2 II 1594 r., pochowany w kościele w Objezierzu, gdzie ma nagrobek (Łukasz.). Synowie: Stanisław, Andrzej, Jerzy i Jan. Z córek, Anna wyszła w r. 1582, krótko po 24 IX, za Mikołaja Orzelskiego, podczaszego kaliskiego, zmarła w r. 1592. Katarzyna była w latach 1608-1609 żoną Jerzego Racieskiego, wdowa w latach 1620-1626.

1. Stanisław, syn Andrzeja i Jaruchowskiej, nieletni w r. 1572, kiedy to ojciec jemu i jego rodzeństwu wyznaczał na opiekunów, Stanisława Latalskiego, starostę inowrocławskiego i człuchowskiego, swego krewnego i "protektora", Stanisława Skórę z Gaju Obornickiego, stolnika poznańskiego, i Dobrogosta Sobockiego. Miała ta opieka trwać aż do ukończenia przez Stanisława 24 lat (N.215 k.170v). Stanisław Gołębowo z folwarkiem i trzech kmieci w Ocieszynie, należących do folwarku gołębowskiego, w r. 1595 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 1.400 złp Zofii Krzyszkowskiej, żonie Piotra Rzegnowskiego (P.964 k.670, 1401 k.441v). Pierwszej swej żonie Zofii Korzbokównie Zawadzkiej, córce Jana, oprawił w r. 1596 na całym Ocieszynie posag 4.000 złp (P.1402 k.198). Gołębowo i trzech kmieci w Ocieszynie w r. 1597 sprzedał wyderkafem za 1.200 złp Piotrowi Bzowskiemu (P.1402 k.458v). Z tytułu kontraktu o dzierżawę Ocieszyna skwitował w r. 1598 małżonków Jana Rzepeckiego i Annę Zaleską z 1.300 złp na poczet należnych sobie 2.500 złp (P.968 k.388). Gołębowo i trzech kmieci osiadłych w Ocieszynie sprzedał w . 1599 wyderkafem na jeden rok wdowie Annie z Belęckich Gorajskiej (P.1403 k.187). Drugiej swej żonie, Jadwidze ze Skoków Rożnowskiej, córce Jana, pisarza ziemskiego poznańskiego, na swej części w Ocieszynie i na połowie innych swych dóbr zapisałw r. 1600 wiano 3.000 złp (ib.k.502), zaś Gołębowo i trzech kmieciów Ocieszynie, wolne od tego zapisu a nabyte wyderkafem od Piotra Bzowskiego, teraz sprzedał wyderkafem za 2.200 złp na jeden rok teściowi (ib.k.503v). Ów teść Gołębowo i sześciu kmieci w Ocieszynie w r. 1602 sprzedał wyderkafem na jeden rok za 3.240 zł Januszowi Łubowskiemu (P.1404 k.693). Od stryja Mikołaja w r. 1603 kupił za 2.025 zł jego części w Objezierzu (ib.k.843v). Gołębowo i trzech kmieci w Ocieszynie w r. 1604 za 2.500 zł sprzedał wyderkafem Maciejowi Szczytowskiemu (P.1405 k.191). Części w Objezierzu, nabyte od stryja, sprzedał w r. 1605 za 1.015 złp bratu Andrzejowi (P.1405 k.470v). Pozwany w r. 1608 przez siostrę Katarzynę, zamężną Racięską, o przeprowadzenie eksdywizji (P.143 k.374). Gołębowo i trzech kmieci w Ocieszynie sprzedał był wyderkafem za 1.000 złp Annie Belęckiej, wdowie po Joachimie Gorajskim, żonie Stanisława Włościejewskiego. Pozywała go ona w r. 1609 z racji tego wyderkafu (P.143 k.633). Podpisał w r. 1609 w Poznaniu protest szlachty ewangelickiej przeciwko biskupowi poznańskiemu zakazującemu zboru w Międzyrzeczu (P.143 k.744). Od Zygmunta Grudzińskiego z Grudnej w r. 1610 nabył wyderkafem za 2.000 złp części Kijewa w p. pozn. oraz trzech kmieci z folwarkiem i folwarcznymi polami tamże (P.1407 k.272). Oboje małżonkowie uzyskali w r. 1612 od Stanisława Trąmpczyńskiego odroczenie terminu spłaty 1.000 złp (P.988 k.8). Jadwiga Rożnowska żyła jeszcze 7 IV 1616 r. (LB Objezierze), a Stanisław chyba i w r. 1633 (P.1417 k.700), nie żył zaś w r. 1636 (P.1033 k.706). Kolejność starszeństwa synów trudna do określenia. Byli to: Zygmunt, Samuel, Marcin, Mikołaj i Władysław. Z córek, Teofila (Bogumiła) wyszła w r. 1624 za Jana Nowowiejskiego, była wdową w r. 1652, umarła między r. 1658 a 1673. Zofia, żona Dawida Rumiejewskiego, nie żyła już w r. 1646. Spośród synów, Zygmunt, ochrzczony 25 VIII 1602 r. (LB Objezierze), zapewne zmarł dzieckiem. Samuel, ochrzcz. 28 III 1611 r. (ib.), asystował w r. 1628 siostrze Teofili, kiedy cedowała mężowi swą oprawę na Morawsku (Ws.206 k.258). Potem jezuita kolegium poznańskiego w r. 1640, części ojczyste w Ocieszynie i Gołębowie sprzedał przed tą datą braciom Mikołajowi i Władysławowi (P.1420 k.13,322). Mikołaj, wspomniany w r. 1628 (Ws. 206k.258), mąż Heleny z Ruszczy Branickiej, zawierał wraz z nią w r. 1639 kontrakt z Franciszkiem Sędziwojem Czarnkowskim, starostą pyzdrskim i międzyrzeckim (Py.148 s.249). Części w Ocieszynie i Gołębowie odziedziczone po ojcu, jak również kupione od brata Samuela, sprzedał w r. 1640 za 12.000 zł bratu Marcinowi (P.1420 k.322). Żył jeszcze w r. 1643 (Py.150 k.71). Może identyczny z Mikołajem O-im, który z żony Heleny miał syna Stanisława Andrzeja, ur. 8 IX 1650 r. (LB Szemborowo). Władysław, wspomniany obok braci w r. 1636 (P.1033 k.764v), mąż Doroty Sędzińskiej, z którą spisywał w r. 1638 wzajemne dożywocie (P.1419 k.573v). Części Ocieszyna i Gołębowa, zarówno te po ojcu, jak i te, które kupił był od brata Samuela, w r. 1640 sprzedał za 12.000 zł bratu Marcinowi (P.1420 k.13).

Marcin, syn Stanisława i Rożnowskiej, spisywał w r. 1633 wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Nowowiejską (P.1417 k.700). Dziedzic Ocieszyna i Gołębowa, żeniąc się w r. 1638 2-o v. z Zofią Skaławską, córką Stanisława, krótko przed ślubem na Ocieszynie oprawił jej posag 5.500 złp i wyprawę 1.500 złp (P.1419 k.1079). Umarła ona krótko po 13 I 1638 r. (LB Św. Wojciech, Pozn.). Marcin od brata Władysława w r. 1640 kupił za 12.000 złp jego części w Ocieszynie i Gołębowie (P.1420 k.13) i za tyle samo części w tejże wsi od brata Mikołaja (ib. k.322). Od Melchiora Bieganowskiego w r. 1641 kupił wyderkafem za 3.880 złp Łosiniec w p. gnieźn. (P.1420 k.665v). W imieniu własnym i dzieci zmarłej żony jejprawa i zapisy na Nowejwsi cedował w r. 1641 Stanisławowi Proskiemu, komornikowi ziemskiemu poznańskiemu(P.1043 k.551). Obok innych mianowany w r. 1646 przez Dawida Rumiejewskiego (Romiejewskiego) jednym z opiekunów jego dzieci, zrodzonych ze zmarłej Zofii z O-ch, swej stryjecznej siostry (W.38 k.56). Od Jakuba Śniegockiego w r. 1653 nabył wyderkafem za 23.000 zł Zielątkowo (P.1066 k.335). Nie żył już w r. 1663 (P.1073 k.838). Owdowiała Zofia Skaławska była 2-o v. w r. 1665 żoną Wacława za Smogorzewa Krzyżanowskiego (P.1076 k.268v), nie żyła już w r. 1686 (Py.1111 I k.74). Z pierwszej żony syn Rafał oraz córka Jadwiga, ochrzcz. 19 II 1633 r. (LB Objezierze), żyjąca jeszcze w r. 1641, i inna córka Barbara, ochrzcz. 13 I 1638 r. (LB Św.Wojc.,Pozn.), w r. 1641 już z pewnością nie żyjąca (P.1043 k.551). Z drugiej żony córka Małgorzata, ochrzcz. 6 V 1640 r. (LB Objezierze), niezamężna, żyjąca jeszcze 28 VIII 1672 r. (ib.).

Rafał, syn Marcina i Nowowiejskiej, żupnik bydgoski (P.1094 k.171v). Nieletni w r. 1641 (P.1043 k.551), dziedzic Ocieszyna, wydzierżawił tę wieś w r. 1663 Kazimierzowi Romiejewskiemu pod zakładem 5.400 zł (P.1073 k.840). Poddaną z Ocieszyna dał w r. 1665 Wojciechowi Mraszewskiemu (P.1076 k.269). Był również dziedzicem Zielątkowa (P.1135 XII k.170). Na wyprawę wojenną 1672 r. stawał pod chorągwią Piotra Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego (P.199 k.1090). Umarł między 30 I 1674 r. (LB Chojnica), a r. 1676, kiedy żona jego, Joanna ze Skrzypny Twardowska występowała już jako wdowa (P.Lo94 k.171v). Była córką Zygmunta, cześnika i sędziego surogatora grodzkiego poznańskiego (P.1107 I k.45). W imieniu własnym i synów, Stanisława, Zygmunta i Antoniego, dziedziców Ocieszyna, kwitowała w r. 1786 Macieja Tomickiego, starostę obornickiego, ze sprawy o gwałty popełnione w Ocieszynie (P.1111 I k.46v). T. r. wraz z synem Stanisławem była kwitowana przez Mariannę z Goraja, wdowę po Wacławie Twardowskim, z 1.800 złp rocznego czynszu od sumy 18.000 złp, zapisanej sposobem zastawnym na Ocieszynie synom swym, zmarłemu tymczasem Maciejowi i pogrobowemu Wacławowi Twardowskiemu (P.1112 XII k.41). W imieniu własnym oraz synów, Zygmunta i Antoniego Ocieszyno o Gołębowo w r. 1687 sprzedała za 40.000 złp Janowi Olbrachtowi Cieleckiemu (P.1113 IV k.42). Chyba żyła jeszcze w r. 1693 (P.1432 k.9), nie żyła już w r. 1695 (P.1130 k.57). Synowie, jak było wyżej: Stanisław, Zygmunt i Antoni. Córka Teresa, chrzestna 30 V 1680 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), wyszła 1-o v. w r. 1683 za Mikołaja Koczorowskiego, który żył jeszcze 1688 r. Drugim jej mężem, poślubionym w r. 1691 między 3 a 19 XI, był Stanisław z Chomęcic Morawski, zmarły w r. 1718 lub 1719. Po raz trzeci wyszła w r. 1721 lub 1722 za Tomasza Wyganowskiego, umarła w r. 1747 lub 1748. Być może, iż córką Rafała była też Marianna, żona 1-o v. Jana Brodeckiego, 2-o v. w latach r. 1702 Stefana Rzeszotarskiego. Kwitowała ona w r. 1710 małżonków Stanisława Morawskiego i Teresę O-ą (P.1145 k.13v). Zmarła między r. 1726 a 1739.

1) Stanisław (Stanisław Wojciech), syn Rafała i Twardowskiej, pisarzem grodzkim wałeckim mianowany przed 30 VIII 1685 r. (LB Ceradz) wspomniany w r. 1683, kiedy obok matki zawierał z Mikołajem Koczorowskim kontrakt o rękę siostry Teresy (P.1106 III k.1). Na rzecz Stanisława i jego braci owa Teresa otrzymawszy 12.000 złp posagu zrzekła się w r. 1684 pretencji do majątku rodzicielskiego (P.1107 I k.45). Obok braci dziedzic Ocieszyna w r. 1686 (P.1111 I k.46v, 1112 XII k.41), niewątpliwie już nie żył w r. 1687 (P.1113 IV k.42).

2) Zygmunt Imbir O., syn Rafała i Twardowskiej, wspomniany w r. 1684 (P.1107 I k.45). Obok braci współdziedzic Ocieszyna w r. 1686 (P.1111 I k.46v). Zaślubił w Poznaniu 15 VIII 1691 r. Zofię Kędzierzyńską (LC Św.Wojc., Pozn.), z którą w r. 1693 spisywał wzajemne dożywocie (P.1432 k.9). Od Jana Olbrachta Cieleckiego wspólnie z bratem Antonim, mocą zawartego kompromisu, kupił w r. 1693 za 40.500 złp części w Ocieszynie i Gołębowie sprzedane mu w r. 1687 w ich imieniu przez matkę (P.1432 k.396,482) i t. r. swoją połowę w tych nabytych dobrach, wedle zobowiązania danego przez brata, sprzedał za 21.000 złp Adamowi Kwileckiemu (ib.k.464v). Ożenił się 2-o v. z Apolinarą (Apolonią) Łoś Golińską, córką Jana, burgrabiego konińskiego z Anny Bojanowskiej i żonie tej w r. 1695 oprawił w posagu 7.000 złp, odebranych od jej brata Pawła Łoś Golińskiego (P.1130 VII k.57), jak też sumę 3.611 zł odebraną od jej brata przyrodniego Władysława Otto Trąmpczyńskiego (P.1130 X k.52), zaś w r. 1698 sumę 3.611 złp wypłaconą przez innego przyrodniego brata Jana Otto Trąmpczyńskiego (P.1135 X k.214). Wedle sporządzonego z bratem Antonim zobowiązania działowego z r. 1694 nabył od niego w r. 1698 za 16.000 złp Zielątkowo p. pozn. (P.1135 XII k.170). Od Macieja Tomickiego kupił w r. 1701 za 100.000 złp Objezierze i połowę młyna Kowalewskiego (P.1141 IV k.98v). Skwitowany t. r. przez Władysława Otto Trąmpczyńskiego, przyrodniego brata żony, z 20.000 złp (P.1144 k.193v). Dziedzic Objezierza, Zielątkoa i Wilkowa, pozywał w r. 1711 szwagra Stanisława Morawskiego i swą siostrę Teresę z O-ch Morawską (P.282 II k.141). Żona jego, Apolinara w r. 1725 pozywała Teresę z Golińskich Prusimską o spadek po zmarłym Pawle Golińskim (Z.T.P.43 k.723). Zygmunt sprzedał Objezierze w r. 1725 Piotrowi Węgorzewskiemu, zachowując dla siebie prawo wolnego wyrębu w borach Kiszewskich należących do Ocieszyna, który to wyrąb w r. 1723 od dziedzica Ocieszyna (I.Kal.232 k.321). Umarł w r. 1728 i pochowany został 11 VI w Poznaniu u Dominikanów (LM Św.Maria Magdal., Pozn.). Apolonia Golińska żyła chyba jeszcze w r. 1746 (P.1283 k.35), już nie żyła w r. 1754 (P.1312 k.93). Synowie: Klemens, ksiądz, wspomniany w r. 1731 (Z.T.P.47 k.335), Rafał, o którym niżej, Ludwik również, Wincenty Sebastian, ochrzcz. 25 I 1712 r. (LB Objezierze), zapewne młodo zmarły, wreszcie Antoni, o którym także niżej. Z córek, Anna, ochrzcz. 30 VII 1702 r. (ib.), jeszcze niezamężna 2 I 1729 r. (ib), w latach 1733-1755 żona Andrzeja Łochyńskiego, poślubiła 2-o v. Jakuba Karłowskiego, była wdową w r. 1760, umarła między r. 1764. Konstancja Agnieszka, ochrzcz. 29 I 1704 r. jeszcze w świecie 6 IX 1722 r. (ib.), potem pod imieniem Joanny dominikanka w Poznaniu (LB Oporowo), umarła 3 VIII 1755 r. (Nekr.Dominikanek, Pozn.). Wiktoria Teresa, ur. w Objezierzu, ochrzcz. 3 III 1709 r. (LB Objezierze). Rozalia, ur. w Oporowie 6 X 1710 r., pod imieniem Zuzanny dominikanka w Poznaniu (LB Oporowo), zmarła 13 X 1782 r. (Nekr. Dominikanek, Pozn.). Joanna, ur. w r. 1742, umarła w czerwcu t. r. (LM Oporowo). Zuzanna Antonina, ur. w Objezierzu ochrzcz. 4 VIII 1720 r. (LB Objezierze).

(1) Rafał Imbier O., syn Zygmunta i Golińskiej, ur. ok. r. 1699, przeprowadzał w r. 1736 działy z braćmi. Dziedzic Zielątkowa, mąż Marianny (Marcjanny) Zajączkówny, córki Józefa i Jadwigi z Nieżychowskich (I,Kal.220 k.414), kwitował w r. 1746 ojca swej żony z 20.000 złp posagu (P.1283 k.35). Marianna z Zajączków zmarła w r. 1755 (A.B.Pozn., W.58). Rafał w latach 1764-1767 był posesorem Małego Buszewka (LB Otorowo). Umarł we dworze w Zajączkowie 2 IV 1782 r., mając lat 83 (LM Sobótka). Córka Rozalia, dziedziczka Zielątkowa (I.Kal.232 k.321), w latach 1768-1792 żona Kajetana z Wrzący Zajączka.

(2) Ludwik, syn Zygmunta i Golińskiej, w r. 1722 plenipotent matki, spadkobierczyni bezpotomnie zmarłego brata Pawła Golińskiego (Z.T.41 k.209). Spisywał w r. 1743 wzajemne dożywocie z żoną Elżbietą Krzyżanowską, córką Łukasza ziemskiego, pisarza poznańskiego, Barbary Śniegockiej (P.1274 k.134). Z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1736 dostało mu się Wilkowo i tam zmarł 2 VI 1750 r., pochowany u Bernardynów w Poznaniu (LM Buk; A.M.B., Pozn. W.58). Wdowa już t. r. wyszła 2-o v. za Franciszka Moraczewskiego, komornika ziemskiego wschowskiego (P.1298 k.102v) i spisała z nim wzajemne dożywocie w r. 1751 (P.1302 k.45). Oboje Moraczewscy żyli jeszcze w r. 1780 (P.1357 k.1). Synowie Ludwika i Elżbiety, Franciszek Ksawery, ur. w Wilkowie, ochrzcz. 21 II 1746 r. i zmarły t. r. (LB,LM Buk), Ignacy Walenty, ochrzcz. 14 II 1747 r. (LB Św.Maria Magdal.,Pozn), zapewne zmarły dzieckiem. Z córek, Katarzyna Barbara, ur. w Wilkowie, ochrzcz. 27 IV 1748 r. (LB Buk), zapewne wczśnie zmarła. Salomea, ur. w Wilkowie, ochrzcz. 11 XI 1749 r. (ib.), wyszła najpierw za Rafała Kowalskiego, 2-o v. w latach 1770-1803 była żoną Wojciecha Lipskiego, łowczego kaliskiego, starosty szemborowskiego. Wilkowo, odziedziczone po ojcu, sprzedała w r. 1770 za 60.000 złp mężowi (G.100 k.407). Zmarła po 6 III 1815 r.

(3) Antoni Imbir o., syn Zygmunta i Golińskiej, komornik graniczny kaliski w r. 1746 (LB Szamotuły), zaślubił 25 XII 1726 r. Zofię z Pierzchna Koszutską, córkę Adama, pisarza ziemskiego poznańskiego (LC Mądre). Wedle ustaleń wynikających z działów braterskich z r. 1736. skwitował w r. 1746 brata Rafała z 7.000 zł (P.1283 k.36). Żona Zofia nie żyła już w r. 1754, zaś Antoni, dziedzic Bieganowa, zapisał wtedy trzem urodzonym z niej córkom, Urszuli, Apolonii i Konstancji, każdej po 10.000 złp posagu, a gdyby iść miały do klasztoru po 3.000 złp (P.1312 k.93). Był w sumie 33.000 złp zastawnym posesorem miasta Mielżyna, dziedzicznego Józefa Otta Trąmpczyńskiego. Nie żył już w r. 1758 (I.Kon.79 k.94). Synowie: Józef, o którym niżej, Jan Nepomucen i Zygmunt. Wszyscy trzej kwitowali t. r. Józefa Trąmpczyńskiego z sumy 18.832 złp na poczet sumy udzielonej mu przez ojca pod zastaw Mielżyna (ib.). Jan Nepomucen, skwitowany w r. 1758 wraz bratem Zygmuntem przez siostrę Urszulę zamężną Sławińską z 12.000 złp posagu (I.Kon. 79 k.95). Był w latach 1760-1761 dzierżawcą Kamieńca (LB Kamieniec; LC Łęki W.). Po śmierci brata Józefa opiekował się w r. 1784 jego nieletnimi dziećmi (Kośc.334 k.319). Umarł w r. 1790, pochowany 28 VI w Poznaniu w kościele Św. Stanisława (LM Św.Maria Magdal.,Pozn.). Zygmunt, proboszcz w Cieminie, mianował w r. 1777 braci swych, Józefa i Jana Nepomucena plenipotentami (I.Kon.81 k.131). Spośród wymienionych wyżej córek, Urszula zaślubiła w Mielżynie 4 VII 1757 r. Wojciecha Sławińskiego, umarła w Zielątkowie 11 X 1760 r., pochowana w Szamotułach u Reformatów. Apolonia, jeszcze niezamężna 23 XI 1760 r. (LB Kamieniec), zapewne identyczna z Apolonią, żoną w latach 1787-1788 Bonawentury (Dobrogosta) Bronikowskiego, już nie żyjącego w r. 1790. Konstancja wreszcie, która w parafii Mielżyn 31 I 1758 r. zaślubiła Andrzeja Jaraczewskiego.

Józef Imbier O., syn Antoniego i Koszutskiej, wspomniany w r. 1758 jako współspadkobierca rodziców (I.Kon.79 k.95). Posesor Zielątkowa w r. 1759 (LB Kamieniec), posesor Skórzewka w r. 1761 (ib.). Zaślubił w Cykówku 17 XI 1760 r. Agnieszkę Watta Kosicką, córkę Jakuba i Franciszki Moszczeńskiej (LC Kamieniec; Kośc. k.61). Od Macieja Mielżyńskiego, starosty wałeckiego, brał 27 III 1775 r. w zastaw Włoszanowo p. kcyń. za sumy 1.916 zł węg. i 72 złp, zaś w r. 1784 zastaw ten scedował Maciejowi Dobrogojskiemu (G.111 k.46). Dawał w r. 1779 plenipotencję bratu Janowi Nepomucenowi O-mu (Ws.100 k.16). Zielątkowo i Wymysłowo cz. Imbierowo, wedle kontraktu z 27 VI 1781 r., sprzedał t. r. za 112.000 złp Benedyktowi Skrzetuskiemu. Miała tam jego żona oprawę 30.500 złp posagu (P.1358 k.221v; 1368 k.93,94). Umarł t. r. (Kośc.334 k.319), zaś owdowiała w latach 1786-1791 była 2-o v. żoną Piotra Jordan Krąkowskiego, chorążego, potem porucznika regimentu pieszego wojsk. kor. (P.1363 k.449, 1364 k.95,445v, 1367 k.382, 1368 k.107). Synowie: Leon Ignacy Klemens Ksawery, ur. w Skorzewku, ochrzcz. 16 IV 1764 r. (LB Skorzewo), Ignacy i Rafał, o których niżej. Spośród córek, Franciszka (Franciszka Barbara Urszula Ewa), ur. w Cykówku, ochrzcz. 29 XII 1761 r., zmarła tam 30 VI 1770 r., pochowana w Woźnikach u Reformatów (LB,LM Kamieniec). Teresa (Teresa Gertruda Teofila), ur. w Skórzewku, ochrzcz. z wody 17 III 1763 r. (LB Skórzewo), z ceremonii 23 VI 1770 r. (LB Kamieniec), zaślubiła 16 VI 1789 r. Jakuba Stupnickiego, żyli jeszcze oboje w r. 1796. Magdalena, nieletnia w r. 1784 (Kośc.334 k.319), niezamężna, żyła jeszcze 6 VIII 1793 r. (LB Jabłkowo).

a. Ignacy, syn Józefa i Kosickiej, zapewne identyczny z Ignacym Antonim, ochrzcz. z ceremonii 15 VI 1788 r. (LB Św.Marcin,Pozn.), corąży regimentu pieszego wojsk kor. w latach 1790-1791. Pozostawał w r. 1784 wraz z rodzeństwem pod opieką stryja Jana Nepomucena (Kośc.334 k.319). Plenipotent brata Rafała w r. 1786 (P.1363 k.449), w imieniu własnym i tego brata sumy 1.000 zł i 500 tynfów, które od ich dziada Antoniego pożyczył był w r. 1730 brat Rafał, cedował w r.1789 stryjowi Nepomucenowi (P.1366 k.509). W imieniu swoim i tegoż brata a obok siostry Stupnickiej i jej męża zawierał w r. 1790 kompromis z tym stryjem jako opiekunem ich siostry panny Magdaleny (P.1367 k.282). Obaj bracia wraz z tym stryjem jako opiekunem młodszego z nich, Rafała, sprzedali wtedy, 14 VI 1790 r. Cykowo, Cykówko i część Sepna Janowi Piotrowi Brzeskiemu, chorążemu radziejowskiemu, pisarzowi grodzkiemu gnieźnieńskiemu (ib.k.282v,382). Ignacy umarł 24 III 1801 r., mając lat 46, pochowany w Poznaniu w kościele Św. Stanisława (LM Św.Maria Magdal.,Pozn.).

b. Rafał, syn Józefa i Kosickiej, ur. ok.r. 1764, zaślubił w Rusku 5 IX 1807 r. Apolonię Zarembiankę, ur. ok. r. 1784 (LB Rusko). Był w latach 1809-1818 posesorem Koszkowa (LB W.Strzelce; LB Cerekwica; LB Pępowo). Za żoną wziął Rusko, gdzie go spotykamy w r. 1826 (LB Rusko). Umarł tam 30 XII 1839 r., mając lat 75 (LM Rusko). Apolonia umarła w Koźminie 17 VIII 1871 r., mając lat 95 (LM Koźmin). Syn Józef, o którym niżej. Z córek, Paulina (Paulina Felicjana Augustyna), ur. w Koszkowie 26 VI 1809 r. (LB W. Strzelce), żona N. Richthoffena, zaślubionego jeszcze za życia ojca, umarła w Ostrowieczku 29 VIII 1870 r., pochowana w Dolsku (Dz.P.). Franciszka (Eleonora Franciszka Hieronima) ur. w Koszkowie 16 IX 1812 r. (LB W.Strzelce), ochrzcz. z ceremonii 6 III 1826 r. (LB Rusko), wyszła przed 30 XII 1839 r. za Antoniego Topińskiego, zaś 2-o v. przed 4 IV 1855 za Konstantego Miłkowskiego, dziedzica Rusocic, umarła po r. 1870. Elżbieta, Eliza (Marianna Elżbieta) ur. w Koszkowie 5 IV 1818 r. (LB W.Strzelce), ochrzcz. z ceremonii 6 III 1826 r. (LB Rusko), zaślubiła w Rusku 5 III 1838 r. Aleksandra hr. Szembeka z Siemianic, umarła w Poznaniu 8 VI 1839 r., pochowana w Siemianicach.

Józef (Józef Tymoteusz), syn Rafała i Zarembianki, ur. w Koszkowie 24 I 1811 r. (LB W.Strzelce), właściciel Drzeczkowa w r. 1848 (LC Rusko) w p. wschow., które to dobra wraz ze wsią i folwarkiem Wielkie oraz folwarkami Kopaniny i Kowale cz. Piotrowice z wiatrakiem i cegielnią (3.638 m.mm.), oszacowane na 133.066 tal., zostały 21 XI 1861 r. wystawione na sprzedaż przymusową (Dz.P.). Był też Józef po matce dziedzicem Ruska w pow. pleszew. (ok. 5.000 m.m.), dóbr sprzedanych w r. 1870 za 250.000 tal. hr. Czarneckiemu (Dz.P., wiad. z 6 VII). Żoną jego, zaślubioną przed r. 1861 była Józefina (Józefina Emilia Aniela) Mielęcka, zmarła w Charlottenburgu 18 III 1901 r., w wieku lat 90, tam pochowana.

3) Antoni Imbier O., syn Rafała i Twardowskiej, wspomniany w r. 1684 (P.1107 I k.45), współdziedzic obok braci Ocieszyna i Gołębowa w latach 1686-1687 (P.1111 I k.46v, 1113 IV k.42), które to dobra, jak już wiemy, matka ich w r. 1687 sprzedała Janowi Albrechtowi Cieleckiemu. Zawierał z tym Cieleckim w r. 1693 kompromis i obaj z bratem Zygmuntem t. r. za sumę 40.500 złp odkupili od niego te dobra (P.1432 k.482). Od Stanisława z Chomęcic Morawskiego kupił w r. 1695 za 12.800 złp Bednary w p. gnieźn. (P.1129 II k.108v). Nazwany w r. 1700 byłym dziedzicem Wilkowa (P.1139 XIII k.142v). Posesor Pawłowic, był w r. 1712 pozywany przez dziedziczkę tych dóbr wdowę Eufrozynę z Pawłowskich Albinowską (P.285 k.242). Uzyskane w r. 1693 z działów braterskich dobra Ocieszyno i Gołębowo wraz z wolnym wyrębem w Kiszewie w p. pozn. sprzedał w r. 1714 za 21.000 złp Łukaszowi Kwileckiemu (P.1148 I k.223). Umarł 16 V 1719 r. (LM Lubasz). Miał za żonę Barbarę Pruszakównę, zaślubioną przed 4 IX 1701 r., już nie żyjącą w r. 1739 (P.1255 k.17). Z niej syn Stanisław i córka Anna Rozalia, ochrzcz. 4 IX 1701 r. (LB Września), o której niczego więcej nie wiem.

Stanisław, syn Antoniego i Pruszakówny, ur. ok. r. 1709, zaślubił w Poznaniu 24 IX 1736 r. Apolinarę Karśnicką, wdowę 1-o v. po Antonim Cieślińskim (LC Św. Maria Magdal., Pozn.; P.1255 k.17). Posesor Gałowa w p. pozn. w latach 1741-1746 (LB Szamotuły), Gołunia w p. gnieźn. w r. 1742 (LB Chojnica), zastawny posesor Nowca i Malinia, dóbr dziedzicznych Franciszka Koszutskiego (P.1310 k.232). Umarł w Nowcu 22 VI 1749 r., mając 40 lat, pochowany u Bernardynów w Poznaniu (LM Dolsk). Wdowa żyła jeszcze 21 III 1773 r. (LB Włościejewki). Syn Józef.

Józef, syn Stanisława i Karśnickiej, zawierał w r. 1756 kontrakt z Janem Chłapowskim, dziedzicem Zador, zaś od swej matki w związku z tym kontraktem uzyskał w r. 1759 cesję połowy z sumy złp (Kośc.328 k.52). Od Franciszka Koszutskiego w r. 1760 kupił za 91.000 złp dobra Nowiec i Malinie w pow. kośc. (ib.k.163v). Za żonę miał MariannęZbijewską, która zmarła 14 XII 1771 r. (A. B. Kościan, W.49). Nowiec i Malinie w r. 1775 sprzedał za 100.000 zł zięciowi Józefowi Wielowieyskiemu (P.1352 k.315; Kośc.332 k.131). Chyba ten sam Józef O. w r. 1786 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Dramińską (P.1363 k.311). Byłaby to więc druga jego żona. Jedyną córką Józefa i Zbijewskiej była Franciszka, ur. ok. r. 1756, zaślubiona w Nowcu 16 VI 1773 r. Józefowi z Bużenina Wielowieyskiemu. Umarła 18 V 1796 r., mając ok. 40 lat. Wielowieyski, potem major legionów polskich, zmarł w Poznaniu 10 II 1818 r., licząc lat 68.

2. Andrzej, syn Andrzeja i Jaruchowskiej, zapisywał w r. 1595 dług 100 zł Jerzemu Trąmpczyńskiemu (P.964 k.1231). Dziedzic Objezierza i Kowalewka w p. pozn., oprawił t. r. na połowie swych dóbr posag 2.500 zł posagu żonie Zofii Modlibożance, córce Jana, łowczego inowrocławskiego (P.1401 k.408; N.167 k.584v). Kowalewko, przypadłe sobie z działów z braćmi, sprzedaż wyderkafem w r. 1602 na trzy lata za 3.000 zł Piotrowi Grylewskiemu (P.1404 k.606). Do tej sumy dodał w r. 1603 jeszcze 1.000 złp (P.970 k.15). Od brata Stanisława w r. 1605 kupił za 1.015 zł te części w Objezierzu, które sąsiadowały z częściami przypadłymi mu w działach braterskich (P.1405 k.470v). Spisywał w r. 1606 wzajemne dożywocie z żoną (ib.k. 524), a w r. 1610 na częściach Objezierza zapisał jej sumę 2.000 zł (N.167 k.584v). Był wraz z braćmi w r. 1608 pozywany przez ich cioteczną siostrę, Anielę Trąmpczyńską, żonę Wacława Jąnowskiego, o prowizję z części dóbr Ryczywół i Krężoły (P.143 k.163v). Części w Objezierzu i łąkę w Kowalewku w r. 1611 sprzedał wyderkafem za 6.000 złp Bartłomiejowi Krzyckiemu (P.1407 k.597v). Części Objezierza w r. 1626 sprzedał za 15.000 złp Stefanowi Krzyckiemu (P.1415 k.437). Zofia Modlibożanka t. r. skasowała oprawę i dożywocie na częściach Objezierza (P.1017 k.607v). Oboje małżonkowie t. r. nabyli wyderkafem za 4.400 złp od Andrzeja z Nieczajny Sobockiego części Słomowa w p. pozn. (P.1415 k.561). Andrzej w r. 1634 już nie żył (P.1418 k.196). Wdowa wraz z synem Feliksem w r. 1638 Kowalewo cz. Kowalewko sprzedali wyderkafem za 3.800 złp Stanisławowi Zawadzkiemu (P.1419 k.481), zaś w r. 1639 ów Zawadzki zanosił przeciwko nim "pilność" (P.164 k.396v). Synowie: Andrzej, wspomniany już w r. 1624 jako nabywca praw od stryja Jana O-go z Wargowa, pozywał t. r. Jana Skórę z Gaju Obornickiego (P.152 k.554v), Jan, Feliks i Kazimierz, o których niżej. Z córek, Katarzyna, ochrzcz. 6 V 1612 r. (LB Objezierze), Zofia, chrzestna 9 X 1631 r. (ib.), wyszła w Objezierzu 31 II 1635 r. za Dawida Romiejewskiego (Rumiejewskiego), który przed ślubem, w r. 1634 oprawił narzeczonej posag 1.500 złp (P.1418 k.196). Nie żyła już w r. 1646.

1) Jan, syn Andrzeja i Modlibożanki, części swe po rodzicach w Kowalewku w r. 1638 sprzedał za 1.500 złp bratu Feliksowi (P.1419 k.502v). W r. 1640 dogonił konno jadącego z Poznania do Strzeszynka Seweryna Wolskiego i zastrzelił z rusznicy (P.165 k.176). Żył jeszcze w r. 1643 (P.1421 k.447).

2) Feliks, syn Andrzeja i Modlibożanki, ochrzcz. 7 I 1616 r. (LB Objezierze). Żonie swej Annie Skrzydlewskiej cz. Belęckiej w r. 1639 oprawił posag 2.000 zł (P.1419 k.1249), jednocześnie zaś od Stanisława Skrzydlewskiego cz. Belęckiego nabył wyderkafem za 4.000 złp części wsi Oporowo p. pozn. (ib.k.1250v), zaś części w Kowalewie i Kowalewku sprzedał za 8.000 złp Wojciechowi z Nieczajny Sobockiemu (ib.k.1259v). Żyli jeszcze oboje w r. 1647 (Py.150 s.178). Feliks nie żył już w r. 1664 (I.Kon.58 k.270). Synowie, Andrzej i Stanisław, wspomniany w r. 1675. Córki, Teresa i Zofia, wtedy niezamężna (N.185 k.387). Teresa w r. 1686 była żoną Stanisława Rosnowskiego. Zofia okazywała w r. 1664 rany zadane jej przez Ablegundę (!) Czapską, żonę Stanisława Poklateckiego (I.Kon.58 k.270). Niezamężna, żyła jeszcze w r. 1700 (P.1139 XIII k.187v).

Andrzej, syn Feliksa i Skrzydlewskiej, mąż Teresy Jerzykowskiej córki Wojciecha, wdowy 1-o v. po Janie Judzkim, 2-o v. po Sebastianie Kobuszewskim, która w r. 1671 brała w zastaw od wdowy Zofii z Szołdrskich Słoneckiej i jej synów za sumę 3.000 zł Sierakowo w p. pyzdr., a scedowała tę sumę przed r. 1678 małżonkom Szamarzewskim (Py.154 s.46). Żyła chyba jeszcze w r. 1680 (P.155 s.29). Andrzej w imieniu własnym i rodzeństwa swoją część sumy 459 zł, ze spadku po pannie Annie Komierowskiej, w r. 1675 cedował Piotrowi Komierowskiemu (N.185 k.387). Drugą jego żoną była Marcjanna Cykowska, córka Jerzego i Teresy Zbijewskiej, zaślubiona przed r. 1684 (LB Jaraczew; Ws.73 k.920v). Na połowie Wojciechowa w p. pyzdr. oprawił jej w r. 1690 posag 6.000 złp (P.1431 k.373v). Marianna wraz z siostrami swymi, Jadwigą zamężną Goczałkowską i Zofią zamężną Mąkowską, jako współspadkobierczyni brata Hieronima Cykowskiego, odziedziczone po nim części w Kociugach p. kośc. sprzedała w r. 1690 za 22.000 złp Andrzejowi Goczałkowskiemu (ib.k.329), zaś Wojciechowo w p. pyzdr., już od dawna pozostające w posiadaniu jej męża, wspólnie z siostrami t. r. formalnie sprzedała temu mężowi za 20.000 złp (ib.k.403). Umarł Andrzej 12 IV 1692 r. (LM Jaraczew). Wdowa chyba jeszcze żyła w r. 1707 (Ws77 k.6). Synowie: Maciej, ochrzcz. 24 II 1684 r., Jerzy Józef, ochrzcz. 27 III 1685 r., Michał, ochrzcz. 9 IX 1688 r., Tomasz Hieronim, ochrzcz. 22 XII 1692 r. (LB Jaraczew). Jerzy Józef zapewne identyczny z Józefem, nie żyjącym już w r. 1711, który Wojciechowo wydzierżawił był Stanisławowi Mierzewskiemu, a do należności z tego tytułu pretendowała t. r. Marianna z O-ich Kossobudzka (P.282 II k.163). Spośród córek, Jadwiga Anna ochrzcz. 22 VI 1687 r. Marianna, ochrzcz. 8 VII 1691 r. (LB Jaraczew), wyszła 9 XI 1704 r. w parafii Granowo za Michała Kossobudzkiego, zmarłego między r. 1712 a 1715. Była dziedziczką Wojciechowa i Jezior. Drugim jej mężem był zaślubiony w . 1715 (po 19 VII) lub 1716, Stefan Kołaczkowski, burgrabia gnieźnieński. Umarła między 29 V 1730 a 1758.

3) Kazimierz, syn Andrzeja i Modlibożanki, ochrzcz. 7 IV 1619 r. (LB Objezierze), części ojczyste w Kowalewku, przypadłe z działów z braćmi Feliksem i Janem, w r. 1643 sprzedał za 8.000 złp Wojciechowi z Nieczajny Sobockiemu (P.1421 k.447). Z żony Salomei, której nazwiska nie znam, pozostawił córkę Zofię, ochrzcz. 7 X 1641 r. (LB Objezierze).

3. Jerzy, syn Andrzeja i Jaruchowskiej, żeniąc się w r. 1596 z Katarzyną Marszewską, córką Jana, podsędka ziemskiego kaliskiego, i Anny Żernickiej, uzyskał od jej owdowiałej matki 26 III, krótko przed ślubem, zapis 3.000 zł jako posag i wyprawę (I.Kal.63 k.266). Swoje dobra w Objezierzu w r. 1599 sprzedał wyderkafem za sumę 10.000 złp na trzy lata ks. Janowi Gniazdowskiemu, sufraganowi gnieźnieńskiemu (P.1403 k.82). Oboje małżonkowie wsie Jankowy, Brudzewko, Wesołka i Ruda w r. 1610 dali Krzysztofowi Mycielskiemu, biorąc w zamian części w Karminie Wielkim w p. kal. oraz dopłatę 8.000 złp (P.144 k.14). Owe części w Karminie Wielkim t. r. sprzedali wyderkafem za 1.000 złp Agnieszce Zakrzewskiej, wdowie po Macieju Twardowskim (P.1407 k.130), a w r. 1611 Jerzy był przez nią pozywany w związku z tą wyderkafową transakcją (P.145 s.623). Oboje małżonkowie swoją połowę miasta cz. wsi Karmin Wielki w r. 1612 sprzedali owej Agnieszce za 8.000 zł. (R.Kal.8 k.103v; I.Kal.78 s.318). Od Krzysztofa Mycielskiego wzięli t. r. za 2.000 zł w zastaw czterech kmieci w Brudzewku (I.Kal.78 s.314). Od małżonków Wojciecha Wszołowskiego i Barbary Dobrzyckiej t. r. wzięli w zastaw za 3.000 zł wieś Cieśle w p. kal. (ib.s.769). Jerzy nie żył już w r. 1616, kiedy wdowa od Wojciecha Mycielskiego brała zastawem za 1.000 zł części we wsiach Nieniewo i Nieniewko zwane "Wątrobiańskimi" w p. kal. (ib.82 s.989). Sumę tę w r. 1618 scedowała Maciejowi Bogołomskiemu (ib.84 s.1054). Wraz z synami była w r. 1622 kwitowana przez Jana Kuklinowskiego z banicji (ib.88a s.1110). Scedowała synowi Janowi w r. 1626 sumę 10.000 złp, zapisaną jej przez męża (Py.143 k.89). Prócz tego Jana byli i inni synowie, Ludwik i Wojciech. Córki: Katarzyna, Zofia i Marianna, zapewne młodo pomarłe (Kośc.351 k.165).

Jan Imbier O., syn Jerzego i Marszewskiej, żenił się w r. 1627 z Anną Bułakowską, córką Andrzeja, i przed ślubem oprawił jej 1.500 złp posagu (P.1415 k.766v). Od małżonków Barbary Suchorzewskiej i Jana Szołdrskiego w r. 1628 kupił za 12.000 złp części Kolnic Wielkich w p. pyzdr. (P.1416 k.43v) i zaraz oboje z żoną dobra te za sumę 3.000 złp sprzedali wyderkafem Janowi Szołdrskiemu, synowi (ib.k.45v). T. r. spisywali wzajemne dożywocie (ib.k.165). Jan w r. 1629 oprawił żonie 1.500 złp posagu (ib.k.311) i t. r. części Kolnic za 12.000 złp sprzedał Janowi Gałczyńskiemu (ib.k.312v). Oboje od małżonków Władysława Gronowskiego i Marianny z Przyborowskich kupili t. r. wyderkafem za 4.000 złp części Granówka w p. kośc. (ib.k.533v), zaś w r. 1630 skwitowali Granowskich z owej sumy (P.1023 k.527). Jednak już t. r. ponowili wyderkaf Granówka, ale teraz za 4.300 zł (ib.k.1113v). Anna Bułakowska, bezdzietna, nie żyła już w r. 1631, a jej spadkobiercy, bracia Jan, Stanisław i Andrzej Bułakowscy, kwitowali wtedy małżonków Gronowskich z 2.000 złp (P.1024 k.666v). Jan O. wydzierżawił w r. 1632 Bronikowo os Stanisława Bronikowskiego i jego matki Barbaary z Gnińskich 2-o v. owdowiałej Poleskiej (Kośc.296 k.170v). Jako były posesor Kolnic pozywał w r. 1640 wdowę i synów Jerzego Naramowskiego(P.165 k.493v). Od Macieja Malczewskiego t. r. nabył wyderkafem za 10.000 złp Dębicz w p. pyzdr. (P.1420 k.318v). Od Wojciecha Jastrzębskiego w r. 1641 kupił wyderkafem za 9.000 złp w p. gnieźn. (ib.k.584v). Jego drugą żoną była w r. 1641 Barbara (Barbara Anna) Domasławska, wdowa 1-o v. po Krzysztofie Rudkowskim (P.166 k.588). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisywali w r. 1642 (P.1420 k.1010v). Jan 29 XI 1643 r. w Młodasku, wsi dzierżawionej od Marianny Grabowskiej, wdowy po Adamie Rosnowskim, 2-o v. żony Stanisława Gierkowskiego, został zastrzelony przez Kraśnickich, którzy dokonalizbrojnego najazdu na tamtejszy dwór. Żona jego została "pokrwawiona", zaś Marianna Gierkowska wypędzona wraz z dziećmi (P.168 k.469v, 169 k.110,214). Barbara wyszła potem 3-o v. w r. 1644 za Piotra Białobrzeskiego, z którym umowę małżeńską spisywała w Kościelcu 7 IX t. r. (I.Kon.51 k.319). Już będąc małżeństwem ustanawiali w r. 1645 plenipotentów (ib.k.629). Kwitowała ona w r. 1651 Jana Kraśnickiego, jednego z uczestników napadu na Młodasko (ib.53 k.424). Bezpotomna, nie żyła już w r. 1662, a nie żył wtedy i jej trzeci mąż (ib.58 k.146).

4. Jan Imbier O., syn Andrzeja i Jaruchowskiej, mąż Anny Zielińskiej (Zieleńskiej), na połowie Wargowa w r. 1597 oprawił jej 1.700 złp posagu (P.1402 k.332), zaś w r. 1598 skwitował jej ojca Mikołaja z 700 złp z posagowej sumy (P.968 k.40). Żonie tej w r. 1600 zapisał 8.000 złp długu (G.66 k.500). Pozwany w r. 1608, równo jak i jego bracia Stanisław i Jerzy, przez siostrę zamężną Racięską o jej wydział z dóbr rodzicielskich (P.143 k.374,393v). Dziedzic w Wargowa p. pozn., ożenił się 2-o v. 4 XI 1613 r. z Zofią z Rokitnicy Przecławską, córką Marcina (LC Objezierze). Na połowie Wargowa w r. 1619 oprawił jej 3.000 złp posagu (P.1411 k.530v). Od siostry Racięskiej uzyskał w r. 1620 zapis 2.000 złp długu (P.1004 k.622). Oboje z żoną w r. 1626 kwitowali w r. 1620 zapis 2.000 zł Jana i Macieja Zielińskich, synów zmarłego Mikołaja (P.1017 k.620v), więc braci swej pierwszej żony. Od małżonków, Stefana Grudzińskiego i Anny z Kościeleckich, w r. 1635 nabył wyderkafem za 11.000 złp Gorzewo w p. pozn. (P.1418 k.572). Wargowo i Świerkówki w p. pozn. t. r. sprzedał za 28.000 złp Sebastianowi Neczowi (P.1418 k.415). Zofia Przecławska nie żyła już w r. 1636, zaś mąż w imieniu zrodzonych z nią dzieci, wspólnie z siostrami jej, Ewą zamężną Koźmińską i Elżbietą zamężną Borzysławską, odziedziczoną po ich bracie Janie Pzecławskich Rokitnicę w p. pozn. t. r. sprzedał za 15.000 złp Aleksandrowi Twardowskiemu (P.1418 k.878v). Dwór na przedmieściu Poznania, przy ulicy Garbarzy, koło domu Rafała Latalskiego, sprzedał w r. 1637 za 700 zł Barbarze Leszczyńskiej, wdowie po Władysławie Przyjemskim, podkomorzym kaliskim (P.761 k.342). Opiekę swych dzieci zrodzonych z drugiej żony w r. 1641 zlecił obok innych bratankowi Marcinowi i bratu Jerzemu O-im (P.1043 k.98). Nie żył już w r. 1642 (P.1420 k.833). Z pierwszej żony był syn Stanisław, ochrzcz. 29 IX 1602 r. (LB Objezierze), niewątpliwie wcześnie zmarły. Z drugiej synowie: Jan, Zygmunt, Dadźbóg, Franciszek i Stanisław. Spośród córek z drugiej żony, Anna, ur. w Wargowie 10 V 1615 r. (ib.) niezamężna w latach 1641-1643 (P.1043 k.98; Py.150 k.71), zaślubiła przed 22 I 1651 r. Stefana Wielickiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1665. Dorota, ur. w Wargowie, ochrzcz. 17 VII 1616 r. (LB Objezierze), niezamężna w r. 1641 (P.1043 k.98), była w r. 1646 żoną Macieja Sławińskiego. Miał Jan ponadto córki, Elżbietę, ur. w Wargowie, ochrzcz.5 IV 1620 r., i Teresę, ur. 23 VII 1621 r. (LB Objezierze), o których nic więcej nie wiem.

1) Jan, syn Jana i Przecławskiej, wspomniany w r. 1636 (P.1418 k.878v), t. r. obok rodzeństwa był wraz z innymi spadkobiercami Jana Przecławskiego pozywany przez Aleksandra Twardowskiego, ówczesnego dziedzica Rokitnicy (P.161 k.963v). Wraz z bratem Zygmuntem w r. 1641 pozwany przez Jana Gumińskiego z pow. łęczyckiego, sługę Sebastiana Necza (P.166 k.187v). Jemu i jego braciom Franciszek Sędziwój Czarnkowski, starosta pyzdrski i międzyrzecki, w r. 1642 sprzedał wyderkafem za 9.000 złp Brzezno w p. pozn. (P.1420 k.833). Obok braci spadkobierca siostry zamężnej Wielickiej, w r. 1666 do spraw tego spadku ustanowił plenipotentów brata Zygmunta (I.Kon.58 k.430). Pozwany, zarówno jak i ten brat Zygmunt, w r. 1672 przez Andrzeja Branta, towarzysza "spod różnych chorągwi", o gwałty, pobicie i więzienie (P.199 k.723). Chyba ten sam Jan Imbier O., mąż Zofii Bzowskiej, córki Melchiora i Zofii Kaweckiej, już nie żyjącej w r. 1650, działał wtedy jako opiekun zrodzonych z niej synów, Aleksandra i Fiacynta, kwitując w ich imieniu ze 162 złp Bartłomieja Brodzkiego (G.82 k.199v). Może on był tym Janem O-im, który w r. 1669 z powiatem gnieźnieńskim uczestniczył w elekcji (P.196 k.434).

3) Dadźbóg, Bonawentura Imbier O., syn Jana i Przecławskiej, wspomniany obok rodzeństwa w r. 1636 (P.161 k.463v, 1418 k.878v), jeszczenieletni w r. 1641 (P.1043 k.98). Od Aleksandra Głębockiego, wojszczyca kaliskiego, uzyskał w r. 1655 zapis 400 zł (I.Kal.121 s.289). Skarżyli go w r. 1656 bracia Zbierzchowscy, pisarzewicze grodzcy brzescy, o zbicie w Warszawie w r. 1655 ich brata Andrzeja (I.Kon.56 k.228). Żona Dadźboga, Zofia Jerzykowska kwitowała w r. 1659 stryja Macieja Jerzykowskiego z 1.500 zł (N.227 k.400), zaś w r. 1660 uzyskała od Jana z Kolna Prusimskiego zapis 1.500 zł długu (ib.k.498). Oboje małżonkowie w r. 1661 pozywali tego Prusimskiego o dług (P.187 k.225). Od Spytka z Bużenina Pstrokońskiego, podkomorzego brzeskiego kujawskiego, w r. 1662 wydzierżawili pod zakładem 1.400 zł wieś Niemczyno (Kc.130 k.309v). Dadźbóg w imieniu swoim i żony protestował w r. 1665 przeciwko wdowie Annie z Weherów Czarnkowskiej, kasztelanowej poznańskiej (Z.T.P.31 s.620). Drugą jego żoną była w r. 1678 Anna Trzebińska, córka Jana i Katarzyny Orzelskiej (G.86 k.83).

4) Franciszek, syn Jana i Przecławskiej, ochrzcz. 9 X 1631 r. (LB Objezierze), wspomniany obok rodzeństwa od r. 1636 (P.161 k.963v, 1418 k.878v), jeszcze nieletni w r. 1641 (P.1043 k.98). Pozwany w r. 1659 przez Piotra Radzimińskiego, dzierżawcę Pomorzan Kościelnych w p. gnieźn. (P.183 k.196). Mąż Teresy Rogowskiej, córki Jana i Marianny Chrząstowskiej, która w r. 1663 wspólnie ze swą siostrą, panną Dorotą wieś Wysoka w p. gnieźn. sprzedały za 7.000 złp Dobrogostowi Wyganowskiemu (P.1425 k.245v). Franciszek w r. 1665 oprawił żonie na połowie dóbr 1.500 złp posagu (P.1425 k.965, 1863 k.77). Żona jego w imieniu własnym i wspomnianej siostry, teraz już benedyktynki poznańskiej, skwitowała t. r. Tomasza Śrzemskiego z 7.000 zł, zapisanych ich matce sposobem zastawu na Chalinie w p. pozn. (Kc.130 k.400). Żył jeszcze Franciszek 31 X 1678 r. (LC Objezierze). Chyba ten sam Franciszek, nie żyjący już w r. 1707, był ojcem Macieja, który wtedy od Antoniego Gutowskiego brał w zastaw pod zakładem 2.000 zł wieś Bednary, zaś w r. 1710 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Zuzanną Strzelecką, wdową 1-o v. po Ludwiku Raczyńskim, 2-o v. po Krzysztofie Kosickim (G.93 k.9,44; P.286 k.17v). Zuzanna, dziedziczka Wronczyna, wraz z synami, Janem i Tomaszem Raczyńskimi w r. 1715 pozywała Antoniego Przysieckiego i jego bratanka Konstantego (Z.T.P.40 k.197) i t. r. zawierała kompromis z Antonim Przysieckim jako spadkobiercą Krzysztofa Ramułta (G.93 k.224). Maciej umarł między r. 1715 a 1719 (ib., P.1171 k.109v).

5) Stanisław, syn Jana i Przecławskiej,ochrzcz. 9 V 1630 r. (LB Objezierze), wspomniany obok rodzeństwa w r. 1636 (P.161 k.96v, 1418 k.878v), jeszcze nieletni w r. 1641 (P.1043 k.98). Swoją część ze spadku po siostrze zamężnej Wielickiej scedował w r. 1665 bratu Dadźbogowi (P.1076 k.42v).

IV) Stanisław Imbier z Objezierza, O., syn Stanisława i Nieparckiej, niedzielny z braćmi w Objezierzu, Kowalewie, połowie Ryczywołu w latach 1500 (P.859 k.236,248,267v,273v) 1503 (P.861 k.26), 1505 (P.1390 k.59v). Jeszcze w r. 1509 pozostawał pod opieką przyrodniego brata Feliksa Górskiego cz. Nieparckiego (P.863 k.155). Zobowiązał się w r. 1513 tego brata nie niepokoić względem dzierżawy wsi Objezierze, Kowalewo i połowy miasta Ryczywół oraz wsi Krążoły, które to dobra był mu puścił (P.865 k.276). Był jeszcze, jak się zdaje, świeckim w r. 1517 (P.866 k.404). Pleban w Nieparcie i Objezierzu w r. 1530, swoją połowę Objezierza sprzedał wtedy wyderkafem za 200 grz. Maciejowi Opaleńskiemu (P.1394 k.392). Wspólnie z bratem Andrzejem i siostrą zamężną Sobocką sprzedał w r. 1540 Janowi Jaskóleckiemu za 1.000 zł trzy części z szóstej części odziedziczonych po śmierci przyrodniego brata, Feliksa Nieparckiego dóbr we wsiach Niepart, Gogolewo, Ciołkowo i Małe Przyborówko pus. w p. kośc. (P.1394 k.344). Od Benedykta i Jana braci Rosnowskich, dziedziców w Kępie i Nieparcie, uzyskał w r. 1647 zapis 200 zł długu, co pozostawało w związku z oprawą zmarłej matki Agnieszki Nieparckiej na trzeciej części Niepartu, Gogolewa i Ciołkowa (P.886 k.95,95v). W działach z bratem Andrzejem, przeprowadzonych w r. 1547, wziął całą wieś Kowalewo, połowę Objezierza wraz z połową kmieci, zagrodników i karczmarzy w części wsi leżącej od strony Nieczajny (P.1395 k.384v). Obok brata Andrzeja był w r. 1552 spadkobiercą siostry Katarzyny zamężnej Dłuskiej (P.1893 k.50). Jako wuj rodzony(!) asystował w r. 1553 przy trancakcji nieletniego Jakuba Daszewskiego (P.1396 k.99). Jemu i Andrzejowi Stanisław i Wojciech bracia Czarnkowscy sprzedali wyderkafem w r. 1555 za 1.000 zł Przybychowo i połowę Śmieszkowa w p. pozn. (P.896 k.538, 1396 k.289). Ks. Stanisław wyderkaf Jezierzyc wsi dziedzicznej Jana Gostyńskiego, na sumę 500 zł, który ze spadku po siostrze Katarzynie Dłuskiej dostał się jemu i bratu Andrzejowi, odstąpił t. r. temu bratu w zamian za scedowanie sobie wyderkafu na 1.000 zł wsi Przybychowo i Śmieszkowo, własnych, jak wiemy, braci Czarnkowskich (ib.k.290). Od brata Andrzeja kupił w r. 1556 za 1.000 zł połowę Objezierza (P.897 k.57, 1396 k.325v). Sumę wyderkafową 1.000 zł na Przybychowie i Śmieszkowie scedował w r. 1558 Piotrowi Pogorzelskiemu (P.899 k.35,36 1396 k.516). Żył jeszcze w r. 1559 (P.900 k.267).

III. Abraham z Objezierza, Kiszewa Wielkiego I Małego, syn Niemierzy, występował obok braci w r. 1442 jako współdziedzic w Objezierzu (P.14 k.163v). Żona jego Anna ze Śleszyna, Strzelewa, wdowa 1-o v. po Janie Iwieńskim, zaspokojona przez Mikołaja Iwieńskiego, skasowała w r. 1443 swoją oprawę na Iwnie (P.14 k.175). Abraham, niedzielny z braćmi w latach 1443-1452 w Objezierzu o Kowalewie (P.14 k.233, 15 k.162, 17 k.79v, 852 II k.38v, 1381 k.19). Pisany w r. 1444 dziedzicem z Objezierza, co zapewne odpowiadało ówczesnemu przejściowemu stanowi posiadania braci (P.15 k.1v,44), w r. 1459 z Kiszewa Wielkiego I Małego, najwidoczniej po przeprowadzeniu działów, miał wtedy sprawę z bratową Brygidą, żoną Wincentego z Objezierza (P.18 k.204). Zapewne już nie żył w r. 1466, kiedy nie widzimy go wśród braci, z którymi dotąd występował zawsze wspólnie (P.19 k.162v). Nie żył już z całą pewnością w r. 1470, kiedy córka jego i Anna, Małgorzata, żona Wawrzyńca z Gogolina, w asyście stryja rodzonego Wincentego Imbiera z Objezierza dobra swe macierzyste we wsiach Kłunia, Jaszkowo, Mirucino, Wąwelno, Tuszkowy, Rościnno, Sąsieczno, Czuchary i Gumnowice w p. nakiel. zrezygnowała swym rodzonym braciom, Mikołajowi, Janowi i Niemierzy, dziedzicom w Kiszewie (P.1382 s.114). Ci synowie Abrahama, Mikołaj, Jan i Niemierza, wraz ze stryjami kwitowali w r. 1470 Macieja Prądzyńskiego z posagu, wiana i wyprawy zmarłej siostry ich ojca, Doroty, żony tego Macieja (P.20 k.44). Owi trzej bracia, niedzielni w Kiszewie, całą wieś rodzicielską Kowalewo z młynem wodnym w r. 1477 sprzedali za 600 grz. stryjowi Stanisławowi z Objezierza (P.1386 k.84). Spośród tych braci, Jan, pisany Kiszewskim, nie żył już w r. 1499, kiedy to za wdowę po nim Małgorzatę z Prusimia i za syna Tomasza Kiszewskiego Stanisław z Objezierza, kasztelan śremski, ręczył Michałowi Prusimskiemu, iż ów Tomasz skwituje go z oprawy macierzystej, on zaś ze swych dóbr rodzicielskich w Prusimiu, Kolnie i Bielski (P.859 k.43v). Ta Małgorzata z Prusimia w r. 1501 kwitowała z dóbr ojczystych i macierzystych brata Michała Prusimskiego, a ten z kolei kwitował jednocześnie synów zmarłego Stanisława O-go, kasztelana śremskiego, z pozwów o sumę 300 grz. jej posagu, którą ich ojciec wziął był od Michała za żoną swą (P.24 k.16v). Między synami kasztelana z jednej strony a nią i jej synem Tomaszem z drugiej zapadł w r. 1503 dekret w sprawie o Kowalewo (P.861 k.26), ale oboje, matka i syn, byli t. r. o to Kowalewo znów przez kasztelaniców pozywani (ib.k.80v). Skwitował ich Tomasz Kiszewski w r. 1504 z 12 grz. rocznej raty z zapisu danego przez kasztelanową Agnieszkę (ib.k.125v). Tomasz żył jeszcze w r. 1517 (P.1391 k.40). Niemierza za Strzelewa, trzeci z synów Abrahama, występował w latach 1470-1477 (P.1420 k.44), nie żył już w r. 1501, a był ojcem Anny i Małgorzaty, które, jak i ich brat stryjeczny Tomasz, pozostawały pod opieką zmarłego już wtedy Stanisława O-go, kasztelana śremskiego (P.24 k.8). Zob.Kiszewscy.

IV. Jan z Ryczywołu, syn Niemierzy, obok braci w latach 1442-1443 współdziedzic w Objezierzu (P.14 k.163v,233). Pisany już w latach 1444-1445 dziedzicem z Ryczywołu, co odpowiadało zapewne ówczesnego stanowi posiadania (P.15 k.1v,44). Mąż Anny której wraz ze swymi braćmi w r. 1450 oprawił 200 kop gr. posagu na połowie miasta i wsi Krążoły (P.1381 k.19). Nie żył już w r. 1452, kiedy owdowiała Anna była pozywana przez brata męża, ks. Mikołaja, scholastyka łęczyckiego, i przez Dorotę, córkę zmarłego Jana z Ryczywołu i jej (P.18 k.97v,121). Była ta Anna w r. 1459 2-o v. żoną Hektora z Koszut. Żyła jeszcze wtedy jej córka Dorota (P.18 k.223v,226). Ryczywół już w r. 1466 był w dziedzicznym posiadaniu braci Jana, t. j. ks. Mikołaja i Wincentego, dziedziców Objezierza (P.19 k.162v) o których było wyżej.

V. Sędziwój O., syn Niemierzy, występował obok braci od r. 1442 (P.14 k.163v,233, 852 II k.38v). Dziedzic w Wojkowie, miał w r. 1469 sprawę z rodzeństwem z Kamieniewic (P.19 k.76). Był 1469 r. plebanem w Objezierzu (ib.k.203v, 20 k.17). Zob. tablice 1-4

@tablica: Objezierscy h.Nałęcz 1

@tablica: Objezierscy h.Nałęcz 2

@tablica: Objezierscy h.Nałęcz 3

@tablica: Objezierscy h.Nałęcz 4

Katarzyna O-a w r. 1517 pozywała Jadwigę, wdowę po Janie Myślęckim, o wygnanie ze wsi Myślęcino w p. gnieźn., które to dobra trzymała jako rodzona ciotka z tytułu sprawowanej opieki nad Ambrożym, Wojciechem i Mikołajem Myślęckimi (P.866 k.424v). Jan Chryzostom, pleban koronowski w r. 1628 (N.176 k.42). Jan i Krystyna, rodzice Jerzego, ochrzcz. 8 IX 1628 r. (LB Św.Maria Magdal., Pozn.). Michał, chrzestny 28 XII 1650 r. (LB Duszniki). Michał, syn zmarłego Jana, w r. 1652 zapisał dług 400 zł pannie Jadwidze Malczewskiej (P.1064 k.158). Anna przed 15 III 1671 r. wyszła za Marcina Raczyńskiego. Pani Jadwiga, z Sierakowa, chrzestna 23 III 1673 r. (LB Ostrowo). Wdowa Jadwiga (z Objezierza) wyszła 2 IX 1674 r. za Macieja Robaczyńskiego (LC Św.Marcin, Pozn.). Franciszek i Anna, rodzice Katarzyny, ochrzczonej 18 X 1676 r. (LB Rożnowo). Panna Barbara umarła 13 IX 1677 r., mając lat 12, pochowana w Poznaniu u Benedyktynek (Nekr. Benedyktynek, Pozn.). Marianna, chrzestna 20 III 1689 r. (LB Popowo Kośc.). Jan i Barbara, rodzice Floriana Zygmunta, ur. w Gutowie Małym, ochrzcz. 9 V 1700 r. (LB Września). Konstancja przed 17 VI 1701 r. wyszła za Adama Jarnowskiego. Panna Małgorzata umarła "powietrzem" w Zielątkowie 3 VII 1710 r., pochowana w Objezierzu (Nekr. Benedyktynek, Pozn.). Helena, w latach 1711-1715 wdowa po Łukaszu Wichrowskim, 2-o v. w r. 1716 żona Jana Antoniego Ossowskiego. Pani Barbara, 14 II 1747 r. chrzestna syna Ludwika O-go i Krzyżanowskiej, o których było wyżej (LB Św.Maria Magdal., Pozn.). Józef, świadek 21 X 1761 r. (LC Kunowo). Klemens, dziecko, zmarł 4 I 1771 r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Magdalena z O-ch Krąkowska, chrzestna 15 II 1773 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.).

>Obłaczkowscy, z Obłaczkowa w pow. pyzdrskim. Andryczka(!) z Obłaczkowa w r. 1437 na czwartej części swego dziedzictwa w tej wsi żonie Agnieszce oprawił 60 grz. posagu (P.1378 k.126v). Agnieszka i jej syn Stanisław z Obłaczkowa w r. 1448 mieli termin ze strony Jadwigi, żony Jaracza z Napruszewa (Py.12 k.239v).

Anna O-a, żona Marcina Chwalibogowskiego, w r. 1462 kupiła od Dobiesława z Wrześni, sędziego kaliskiego, Mikołaja, Jurgi i Jana, braci rodzonych niedzielnych, za 100 zł i 20 zł węg. połowę Wodnik w p. pyzdr. (P.1384 k.213v). Ów Marcin pisany był w r. 1465 z Małej Chociczy (Py.14 k.52v), zaś w r. 1468 od dóbr żony pisano go z Obłaczkowa (ib.k.158), zaś w r. 1469 Obłaczkowskim (P.1385 k.25). Żona jego Anna sprzedała w r. 1469 Bartoszowi Nadarzyckiemu "Barczałce" za 40 grz. połowę części w Paduchach w p. pyzdr. i jednocześnie połowę wsi Witniki w tymże powieczie sprzedała za 80 grz. Jerzemu z Wrześni. Przy tej transakcji asystowali stryjowie jej, Marcin "Barczałka" i Bartosz, dziedzice z Nadarzyc, oraz wujowie, Maciej "Bigasz" ze Skrzypna i Mikołaj z Obłaczkowa (ib.). Marcin O. od Piotra z Kolnic t. r. kupił za 180 gr. połowę Kolnic w p. pyzdr. (ib.k.26). Wojciech O. z żoną Dorotą mieli w r. 1466 termin ze strony Marty, żony Mikołaja Strzałkowskiego (Py.14 k.98). Wojciech zaś miał w r. 1473 sprawę z Katarzyną, żoną Świętosława z Korzkiew (ib.k.262v). Żona Wojciecha, Dorota z Napruszewa, wraz ze swą siostrą, Małgorzatą, żoną Mikołaja ze Starszego Grzybowa, w r. 1477 należała do liczby spadkobierców prawem bliższości w Obłaczkowie po zmarłym bratanku ich, Andrzeju O-im, nazwanym bratankiem wujeczno-rodzonym (P.1386 k.70v). Z kolei spadkobiercą w Obłaczkowie po Dorocie jako ciotce był Winceny Strzałkowski ze Starszego Grzybowa, również jeden ze spadkobierców Andrzeja O-go (P.1387 k.106v). Był ów Wincenty z Grzybowa synem wspomnianego wyżej Mikołaja i Małgorzaty z Napruszewa. Arbitrzy w r. 1489 dokonali podziału połowy Obłaczkowa pomiędzy Małgorzatę i Wincentego z jednej, a Agnieszkę, żonę Szymona Korzkiewskiego, też spadkobierczynię Andrzeja O-go, z drugiej (P.19 k.85). Agnieszka t. r. swoją część w Obłaczkowie sprzedała Wincentemu (P.1387 k.106v). Od Anny, wdowy po Marcinie Kolnickim, Wimcenty O. nabył w r. 1494 część jej w Obłaczkowie, dając w zamian część pola zw. "Słup" w Starszym Grzybowie (P.1383 k.30v).

Widzimy potem w Obłaczkowie Jana, może syna Wincentego? Jan O. "Pizdak" występował w r. 1529 jako wuj Agnieszki Chybskiej, żony Jana Kębłowskiego (Py.23 k.83). Mąż Zofii Bilińskiej, wraz z nią pięć i pół łanów w Obłaczkowie (w tym cztery i pół osiadłych) w r. 1531 sprzedał wyderkafem za 45 grz. Wojciechowi Bilińskiemu (G.335a k.148). Oboje małżonkowie trzy puste łany w Obłaczkowie w r. 1535 sprzedali za 140 grz. Janowi Pigłowskiemu (P.1393 k.765v). Zapisał Jan w r. 1537 wyderkafem 10 grz. długu Janowi Gałczyńskiemu z Bierzglina (Py.171 k.498). Nie żył już w r. 1539, kiedy to synów jego, Macieja, Andrzeja, Stanisława i Grzegorza O-ch pozywał Tomasz Grzybowski "Biernat" o zrezygnowanie mu wyderkafem za 10 grz. pustego łana w Obłaczkowie (P.878 k.311v). Miał Jan obok synów także i córkę, Annę, jeszcze niezamężną w latach 1553-1554, kiedy była pozywana przez Bartłomieja Bilińskiego o bliższość do połowy czterech Lanów osiadłych i dwóch pustych w Obłaczkowie, z tytułu spadku po bracie, ks. Wojciechu Bilińskim, plebanie w Przewozie. Opiekunem Anny był wówczas jej stryj Łukasz Strzałkowski (P.894 k.72) cz. Grzybowski "Pizdak", niewątpliwie brat wspomnianego wyżej Jana "Pizdaka". Była ta Anna w latach 1556-1563 żoną Jana Grzymisławskiego, w r. 1584 wdowa. Z synów Jana, Andrzej, Stanisław i Grzegorz (Maciej widocznie już nie żył?), jeszcze nieletni, w asyście opiekuna stryja Łukasza "Pizdaka" Grzybowskiego za Starszego Grzybowa i drugiego opiekuna, wuja ks. Wojciecha Bilińskiego, plebana w Przewozie, łan z ćwiercią osiadłej roli w Obłaczkowie w r. 1541 sprzedali wyderkafem Marcinowi, Feliksowi i Maciejowi Gałczyńskim (P.1394 k.468). Jednocześnie ci bracia łan pusty "Rosnowski" w Obłaczkowie sprzedali wyderkafem za 10 grz. Tomaszowi Grzybowskiemu "Biernatowi" (ib.k.468v). Spośród tych braci, Andrzej t. r. swoje i ich cztery łany w Obłaczkowie sprzedał wyderkafem za 100 grz. ks. Wojciechowi Bilińskiemu, jak również jego siostrzeńcom z rodzonej siostry, Annie i Poliksenie (ib.k.482v). Bracia ci w r. 1554 nazwani współspadkobiercami wuja Macieja Kaczlińskiego (P.895 k.81). Grzegorz O. cz. Strzałkowski, mąż Doroty Zakrzewskiej, córki Stanisława, w r. 1558 na połowie Obłaczkowa oprawił jej 350 zł posagu (P.1396 k.603v). Kwitował t. r. brata żony, Marcina Zakrzewskiego (P.899 k.328). Jego wierzyciele, synowie zmarłego Piotra Rogaskiego uzyskali w r. 1564 z tytułu długu 100 zł intromisję do jego dóbr w Obłaczkowie (Py.179 k.722), zaś t. r. kwitowali go ze 100 zł Rogascy (P.906 k.612). Części swe w Obłaczkowie w r. 1569 sprzedał za 4.000 zł Amrożemu Pampowskiemu (P.1398 k.10). T. r. Dorota Zakrzewska skasowała swoją tem oprawę (P.915 k.397). Grzegorz od Łukasza Czeskiego w r. 1569 kupił za 1.540 złpczęści wsi Kamienieczek w p. gnieźn. (P.1398 k.17), zaś w r. 1570 od tegoż Czeskiego części w tejże wsi za 1.600 zł (ib.k.68). Na połowie Kamienieczka w r. 1570 oprawił 350 zł posagu żonie (ib.k.147v). Od Bartłomieja i Stanisława Kamieńskich w r. 1571 kupił za 800 złp części w Kamienieczku (ib.k.218v). Swej drugiej żonie, Helenie Dąbrowskiej, córce Sebastiana, w r. 1576 oprawił na połowie wsi Kamionek (Kamienieczek) posag 300 grz. (ib.k.659v). Ta Helena uzyskała w r. 1579 od swego brata Wojciecha Dąbrowskiego cesję 200 grz., zapisanych przez zmarłego Abrahama Zbąskiego (P.932 k.481). Oboje małżonkowie spisali w r. 1585 wzajemne dożywocie (P.1399 k.441v). Grzegorz części Kamionka w r. 1587 sprzedał za 2.000 zł Maciejowi i Wojciechowi Strzałkowskim, synom zmarłego Łukasza (P.948 k.595, 1400 k.87v), braciom swoim (stryjecznym?), którzy z kolei, w r. 1593 dali jemu i jego żonie dożywocie w Kamioneczku(!) (P.1401 k.55). Helena Dąbrowska w r. 1587 skasowała tam swoją oprawę (P.948 k.595). Skwitowała w r. 1593 swych braci z majątku rodzicielskiego (P.959 k.630). Bracia Strzałkowscy dali małżonkom O-im w r. 1602 dożywocie pewne sumy (G.337 k.202v). Grzegorz O. kwitował w r. 1611 stryjecznego brata Wojciecha Strzałkowskiego z 70 złp (G.71 k.106v). Nie żyli już oboje z żoną w r. 1622, a nie żyła wtedy także ich córka Anna, której spadkobierca, brat cioteczny Wojciech Zakrzewski prawo do 60 zł z posagu 350 zł jej matki, oprawionego na Kamioneczku, cedował Andrzejowi Brzeskiemu (G.76 k.21). Zob. tablicę.

@tablica: Obłaczkowscy

Agnieszka O-a, żona Szymona Korzkiewskiego, brała w r. 1494 zastawem w 10 grz. od Jana Pakszyńskiego łan pusty o połowę łana osiadłegow Obłaczkowie (Py.169 k.12), zaś w r. 1495 skwitowała tego Pakszyńskiego z 10 grz. (Py.169 k.49). Kwitowała w r. 1499 swego męża z 10 grz. wniesionych na Obłaczkowo (ib.k.172).

Ks. Wojciech O. dobra swe w Obłaczkowie sprzedał był Janowi Przytuckiemu i na poczet należności odebrał od niego 10 grz., z których w r. 1535 kwitowany był przez Jana Gałczyńskiego, dziedzica w Bierzglinie (G.262 k.180). Ten ks. Wojciech, wikary kościoła archikatedralnego gnieźnieńskiego, wspólnie z bratem Mikołajem ich dziedziczne części w Obłaczkowie w r. 1535 lub 1536 sprzedał za 50 grz. Janowi Gałczyńskiemu (G.335a k.199v).

>Obniscy h.Jastrzębiec ze wsi Obniże w ziemi drohickiej. Jan, syn zmarłego Jana, kwitował w r. 1718 ze sprawy Poradowskich (I.Kon.75 k.21). N., poczaszy czerniechowski, w r. 1763 mąż Anny Taczanowskiej córki Jana, stolnika trębowelskiego, i Gertrudy Łubieńskiej (I.Kal. 204/205 k.188). Agata, żona Tomasza Czarneckiego, nie żyjącego już w r. 1770.

>Obodowscy z Obodowa w pow. nakielskim, różni. Mikołaj z Obodowa w r. 1433 (N.143 k.10v). Maciejowi)?) O-mu ok. r. 1459 zapisał dług Jan z Dziewierzewa (G.7 k.200). Jakub O. w r. 1474 zastawił łan w Obodowie stryjowi rodzonemu Mikołajowi O-mu (N.145 s.24), zaś w r. 1477 Mikołaj skwitował tego bratanka z dwóch kop groszy z tego zastawu, jednocześnie łan w Obodowie wziął od niego raz jeszcze w zastaw (N. 145 s.141,142). Mikołaj w r. 1478 kwitował braci swej żony, Ścibora, Mościca i Jana, dziedziców w Małym Nieżychówku (ib.s.234). Ks. Wawrzyniec, pleban w Komorowie, dziedzic w Obodowie, w r. 1475 sprzedał wyderkafem siedem łanów w Obodowie Mikołajowi O-mu (P.1382 s.180). Mikołaj O., syn Drogosławy, mąż Doroty, której winien był oprawić 30 grz. posagu na pięciu łanach, w tym na dwóch, w których rezydowała wtedy jego matka. Poręczyli to sobie zobowiązanie w r. 1476 Mikołaj i Jan Włościborscy (N.145 s.93). Temu Mikołajowi O-mu, swemu "rodzonemu", w r. 1476 zapisali dług 15 grz. Jan, Ścibor i Mościc, bracia z Nieżychowa (ib.s.94). Wojciech O., mąż Katarzyny, córki Elżbiety z Wielewicza żony Andrzeja Parczewskiego, w skutku zawartej ugody uzyskał w r. 1476 od teściowej zobowiązanie puszczenia swej żonie trzeciej części we wsiach Wielewicz i Kościerzyna p. nakiel. (N.145 s.117). Bracia rodzeni i niedzielni: Michał, Jan i Maciej, dziedzice w Obodowie, swoją część we wsi Umiastowice w p. kcyń. sprzedali w r. 1486 za 50 grz. Janowi Dziewierzewskiemu (P.1387 k.49).

Jakub O., nie żyjący w r. 1535, ojciec Marcina Trzemiechowskiego, który wtedy swoje części Wąwelna, Jaszkowa, Mirocina, Tuszków, Samsieczynka, Gomonowic w p. nakiel. dał Katarzynie, żonie Michała Radzickiego, biorąc w zamian jego części w Małym Trzemiechówku i Dobrogościcach p. bydg. (N.213 k.52).

"Szl." Jan O., woźny powiatu konińskiego, w r. 1506 mąż Doroty Zdzynickiej, którą wtedy bracia jej, Andrzej i Wojciech Zdzyniccy "Bachowie" dopuścili do równych działów (I.R.Gr.Kon.3 k.VIIv).

Sebastian Łankowski kupił w r. 1540 od Wojciecha Tupalskiego za 500 zł dziewiętnaście łanów w Obodowie (N.213 k.81). Pisany już Obodzińskim, na połowie swych części Obodowa w r. 1541 oprawił posag żonie swej Annie (Jadwidze) Łankowskiej (G.335a k.258). Sebastian chyba już nie żył w r. 1564, Anna nie żyła w r. 1584 (Kc.24 k.536). Synowie: Jan, Franciszek, Piotr, Wojciech, Maciej i Jakub oraz córka Anna, nie żyjąca już w r. 1584.

1. Jan, syn Sebastiana, wraz z dziećmi, Franciszkiem i Maciejem, części w Obodowie w r. 1564 wydzierżawili bratu Piotrowi (P.906 k.488). Wspólnie z braćmi, Franciszkiem, Piotrem, Wojciechem, Maciejem i Jakubem i dożywocia, które jej matce, zmarłej Barbarze Śleszyńskiej dał jej mąż Jan Łankowski na Łankowicach i Odolkowicach w p. kcyń. (Kc.17 k.140). Żona Jana, Jadwiga Domasławska, córka Jana i Anny Rozbickiej, rodzona siostra i w r. 1580 spadkobierczyni Łukasza Domasławskiego (P.935 k.739,740). Jan i jego bracia, Franciszek, Piotr i Maciej, spadkobiercy wuja Jana Łankowskiego, sumę 30 zł zapisaną niegdyś przez Jana Tomiszewskiego cedowali w r. 1584 bratu swemu Jakubowi (Kc.24 k.533v). Oboje małżonkowie w r. 1591 byli winni Maciejowi Gorzyńskiemu sumę 220 zł (P.955 k.190). Nie żył już Jan w r. 1594, kiedy owdowiała Jadwiga wraz ze swymi dziećmi, Janem, Wojciechem, Jakubem, Stanisławem i Barbarą była kwitowana z 220 zł przez Mikołaja Rozbickiego (P.961 k.590). Odziedziczone po swym ojcu części w Pożarowie Wielkim w p. pozn. sprzedała t. r. za 1.500 zł Melchiorowi Gorzeńskiemu (P.1401 k.295v). Zapewne właśnie wtedy szła 2-o v. za tego Gorzeńskiego. Już jako jego żona była w r. 1695 kwitowana z 220 zł przez Macieja O-go, nabywcę praw od Mikołaja Rozbickiego (P.963 k.466). Melchior Gorzeński części Pożarowa Wielkiego w r. 1598 sprzedał Andrzejowi Krzyszkowskiemu (P.968 k.316). Jadwiga nie żyła już w r. 1608 (Kc.125 k.312). Synowie, jak już wiemy: Jan, Wojciech, Jakub, Stanisław. Córki: Barbara, wspomniana w latach 1594-1608 (P.961 k.590; Kc.125 k.312), Anna, Zofia i Zuzanna, wspomniane w r. 1599 (N.164 k.258), chyba już nie żyły w r. 1608, bo nie wymienione przy wyliczaniu rodzeństwa (Kc.125 k.65).

1) Jan, syn Jana i Domasławskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1594 (P.961 k.590), współspadkobierca w r. 1599 Jadwigi Rzęszkowskiej cz. Łankowskiej (N.164 k.285), obok braci uczestniczył w r. 1600 w spadku po stryju Franciszku O-im (kc.123 k.556). Stryjowi Piotrowi w r. 1605 zapisał 50 zł długu (Kc.125 k.65). Żona tego Jana, Helena Zaleska kwitowała w r. 1610 brata Jana Zaleskiego z dóbr po rodzicach (P.984 k.468). Oboje małżonkowie w r. 1612 spisali wzajemne dożywocie (P.1408 k.158). Chyba z tym Janem identyczny Jan, mąż Zofii Staromiejskiej, która krótko przed śmiercią spisywała w Cmachowie testament oblatowany już po jej zgonie 21 VIII 1624 r. Była matką synów: Andrzeja, Mikołaja, Macieja, oraz córek: Katarzyny, Elżbiety, Anny. Synom Mikołajowi i Maciejowi zapisała sumę 200 zł u rzeźnika poznańskiego Lubstowskiego. Córce Annie, którą oddała w opiekę pani Zgodzie (Konkordii) Boboleckiej, 500 zł u tegoż rzeźnika. Mężowi 100 zł u pana Arciszewskiego, na cele pobożne przeznaczyła 50 zł u tegoż Arciszewskiego. Plac we Wronkach dała Dominikanom. Opiekunami dzieci ustanowiła Łukasza Boboleckiego z óną i Andrzeja Poklateckiego. Z dzieci swych, Andrzeja, Katarzynę i Elżbietę "dla ich nieposłuszeństwa i swawoli" oddaliła od spadku. Poleciła pochować się w kościele w Biezdrowie (P.152 k.1217). Jan O., mąż Zofii, nie żył już w r. 1624, kiedy synowie, Andrzej, Mikołaj i Maciej wraz z opiekunami pozywali sławetnych Lubstowskich, rzeźników poznańskich (ib. k.1272).

2) Wojciech, syn Jana i Domasławskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1594 (P.961 k.590), kwitował w r. 1608 spadkobierców Andrzeja Kaczkowskiego z 50 zł. które ów zmarły Andrzej zapisał był stryjowi Wojciecha Franciszkowi O-mu (kc.125 k.312). Zamordował Wojciecha w r. 1608 we dworze w Milinie Wojciech Zawisza. Pochowany został w Biezdrowie (P.143 k.208v).

3) Jakub, syn Jana i Domasławskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1594 (P.961 k.590), umarł między r .1605 (Kc.125 k.65,312).

4) Stanisław, syn Jana i Domasławskiej, zapewne nieletni w r. 1594 (P.961 k.590), żył jeszcze w r. 1608 (Kc.125 k.312). Chyba tensam Stanisław był w r. 1628 plenipotentem Anny Skaławskiej, wdowy po Bartłomieju O-im (N.176 k.53). Może też identyczny z tym Stanisławem Stanisław O., który z żony Zofii miał córkę Zofię, ochrzcz. 7 V 1626 r. (LB Kcynia). Stanisław O. i Anna(!), rodzice Elżbiety, ochrzcz. 16 XI 1628 r., a podawała ją do chrztu Anna O-a z Rostrzębowa (LB Kcynia), więc zapewne jej stryjeczno-stryjeczna siostra.

2. Franciszek, syn Sebastiana, występował w r. 1564 obok braci (P.906 k.488). Od brata Macieja w r. 1573 uzyskał zapis długu 70 zł (Kc.124 k.40v) i w r. 1579 zobowiązał się temuż bratu sprzedać za 3.000 złp połowę Rostrzębowa oraz pół włóki w mieście Kcyni (Kc.17 k.484v), czego dopełnił w r. 1580 (N.158 k.261v). Skwitowany w r. 1598 przez brata Macieja ze 100 zł (Kc.123 k.91v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1600, a spadek po nim brali bracia i bratankowie (ib. k.556).

3. Piotr, syn Sebastiana, w r. 1564 wydzierżawił od braci części w Obodowie (P.906 k.488). Uzyskał w r. 1573 od brata Macieja zapis długu 70 zł (Kc.124 k.40v). Dziedzic części w Łankowicach i w pustce Odolkowice w p. kcyń., w r. 1576 zobowiązał się żonie swej Jadwidze Obodzińskiej, córce Andrzeja, oprawić na tych dobrach 710 złposagu (N.157 k.384). Jadwiga ta nie żyła już w r. 1583 (Kc.26 k.320). Piotr w r. 1577 pozywał Marcina i Jana braci Obodzieńskich (Kc.17 k.6). Współspadkobierca w r. 1584 wuja Jana Łankowskiego (Kc.24 k.533v). Zofii, wdowie po Adamie Jezierskim, w r. 1596 zapisał 400 zł długu (Kc.122 k.7v). Melchiora Gorzeńskiego w r. 1598 kwitował z 10 złp, zapisanych bratu Maciejowi (P.968 k.268). Tamu bratu w r. 1600 sprzedał swe części w Łankowicach i w pustce Odolkowice (N.219 k.449; Kc.123 k.63v). Współspadkobierca w r. 1600 brata Franciszka (Kc.123 k.556,629v). Części Łankowic i pustki Odolkowice w r .1603 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 2.800 zł Walentemu Pomianowskiemu (N.165 k.145v). Z tym Pomianowskim t. r. 29 VII zawarł układ małżeńską o rękę idącej zań swej córki Anny, której wyznaczył 1.200 zł posagu (Kc.124 k.236). Piotr, dziedzic w Łankowicach, nie żył jeszcze w r. 1608 (Kc.125 k.312). Synowie, Jan i Sebastian oraz córka Anna, obok innych spadkobierców Anny Lubomyskiej, żony Andrzeja Obodzińskiego, w r. 1583 pozywali Krotoskich, wojewodziców inowrocławskich, dziedziców w Barcinie i Obodnie (Kc.26 k.320). Niczego więcej o tycj synach nie wiem. Anna wyszła w r. 1603 za Walentego Pomianowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1619, Była wdową w latach 1629-1637.

4. Wojciech, syn Sebastiana, na połowie części Obodowa w r. 1577 żeniąc się z Anną Siedlecką, córką Melchiora, oprawił jej na krótko przed ślubem 300 zł posagu (N.157 k.514v,655v). Dziedzic części Obodowa, w r. 1596 pozwany przez Jana Spławskiego (Kc.122 k.176v), nie żył już w r. 1600, kiedy jego synowie, Mikołaj, Jan i Andrzej, należeli do liczby współspadkobierców stryja ich Franciszka (Kc.123 k.556).

5. Maciej "Senior", syn Sebastiana, w r. 1564 występował jako współdziedzic części w Obodowie (P.906 k.488). W imieniu wuja Jana Łankowskiego w r. 1569 kwitował z 20 zł Stefana Słupskiego (Kc.116 k.775). Zapisał w r. 1573 bratu Franciszkowi dług 70 zł (Kc.124 k.40v). Pannie Katarzynie Samostrzelskiej w r. 1576 zapisał na Rostrzebowie w p. kcyń. dług 100 zł (N.157 k.383v). Od brata Franciszka, wedle zobowiązania z r. 1579, kupił w r. 1580 za 3.000 zł połowę Rostrzebowa (Kc.17 k.484v; N.158 k.261v). Współspadkobierca wuja Jana Łankowskiego, swoje prawa spadkowe wspólnie z braćmi Janem, Franciszkiem i Piotrm w r. 1584 scedował bratu Jakubowi (Kc.24 k.533v, 26 k.556v). Okazywał t. r. rany zadane przez Aleksandra Wałdowskiego (Kc.26 k.449). Mąż Zofii Jezierskiej, córki Adama, dziedzica Szczepic, która w r. 1598 skwitowała ojca z dóbr ojczystych i macierzystych (Kc.123 k.283). Od brata Piotra kupił wyderkafem w r. 1600 za 1.000 złp części Łankowic i pustki Odolkowic (N.219 k.442; Kc.123 k.637v). Umarł w r. 1604 (Kc.124 k.349v) lub w r. 1605, kiedy to owdowiała Zofia Jezierska kwitowała z 1.100 zł Katarzynę ze Smogulca, wdowę po Piotrze Jezierskim (Kc.125 k.102v). Skasowała w r. 1612 swe dożywocie i skwitowała z kontraktów syna Bartłomieja (P.988 k.858). Być może, iż żyła jeszcze w r. 1620 (Kc.127 k.352v). Prócz wspomnianego wyżej Bartłomieja byli i inni synowie: Adam, Wojciech i Maciej.

1) Bartłomiej, Bartosz, syn Macieja i Jezierskiej, w r. 1603 plenipotent wdowy Zofii z Dembińskich Brabskiej do sprawy z Andrzejem Grabskim i innymi (Kc.124 k.21v). Wraz z matką a także w imieniu braci Adama i Wojciecha, w r. 1607 kwitował z 50 zł Hieronima Radolińskiego (Kc.125 k.259v). Z wdową po bracie Macieju zawierał w r. 1609 kontrakt o Rostrzębowo (Kc.126 k.28v). Poślubił w r. 1612 Annę Skaławską, córkę Stanisława i Anny Piotrowskiej, a od jej braci, Stanisława i Wojciecha Skaławskich uzyskał na krótko przed ślubem, 7 IX t. r. zapis 2.000 złp posagu gotowizną, 500 złp w wyprawie oraz 2.000 złp z dóbr rodzicielskich (P.988 k.854). Na połowie Rostrzębowa oprawił jeje wtedy odebrane 3.500 złp (P.1408 k.328v) i t. r., już po ślubie, skwitował swych szwagrów z 500 złp wyprawy (P.988 k.960). Od Barbary Żabickiej, wdowy po Macieju Mościckim, spadkobierczyni brata Bogusza Żabickiego, w r. 1619 kupił za 2.330 zł części w Żabiczynie Nowejwsi (Kc.127 k.59). Od brata Wojciecha uzyskał w r. 1620 zobowiązanie sprzedania za 3.500 zł części Rostrzębowa (Kc.127 k.352v). Od bratanicy Zofii, córki Macieja O-go, zamężnej Snowskiej, w r. 1626 kupił za 8.000 zł połowę w Rostrzębowie (N.223 k.719v). Nie żył już w r. 1628, kiedy owdowiałej Annie Skaławskiej, zapisywał 50 zł długu Krzysztof z Pamiętowa Zaleski (N.176 k.54). Nie żyła już ta Anna w r. 1639 (P.164 k.409v). Z córek Bartłomieja, Marianna, ochrzcz. 16 IX 1613 r., Zofia, ochrzcz. 13 VI 1623 r. (LB Kcynia). Ta Zofia, w r. 1639 jeszcze niezamężna (P.164 k.409v), była w latach 1642-1643 żoną Stanisława Komorowskiego, zaś 2-o v. w latach 1652-1658 Ignacego Bronikowskiego, nie żyła już w r. 1667. Jako jedyna spadkobierczyni ojca, była po nim dziedziczką Rostrzębowa, które to dobra w r. 1643 sprzedała za 17.000 zł swemu pierwszemu mężowi (P.1421 k.150v).

2) Adam, syn Macieja i Jezierskiej, w r. 1594 uzyskał zapis 50złp długu od Mikołaja Siedleckiego (N.162 k.82). Był dziedzicem Obodowa i zapewne części Rostrzębowa w r. 1610 (LB Kcynia). Żył jeszcze w r. 1611 (N.165 k.521v, 167 k.772), nie żył już w r. 1638 (N.178 k.123v). Jego żoną, zaślubioną przed r. 1601, była Małgorzata Broniewska (N.227 k.646). Syn Andrzej, córki, Elżbieta i Anna. Z nich, Elżbieta w r. 1611 zaślubiła Jana Wysockiego z Wysokiej w pow. tuchol, nie żyła już w r. 1647. Anna, ur. ok. r. 1601, niezamężna, była w r. 1647 obok siostrzeńców Wysockich spadkobierczynią brata Andrzeja (N.226 k.502). Sumę 2.000 zł, zapisaną sobie przez siostrzeńca, Jana Wysockiego, scedowała w r. 1659 Stanisławowi Grabińskiemu i Zofii Wysockiej małżonkom (N.227 k.380). Tych Grabińskich skwitowała w r. 1660, a miała wtedy rok 60-y (ib.k.646). Nie mam pewności, czy Jadwiga, córka Adama i w r. 1604 żona Jana Boroszewskiego, to córka właśnie tego Adama? (N.165 k.221v).

Andrzej, syn Adama i zap. Broniewskiej, uzyskał w r. 1638 od Wojciecha Mościckiego zapis 1.800 złp długu (N.178 k.123v), z którego to długu skwitował go w r. 1639 (ib.k.284). Swoje części Obodowa w r. 1642 sprzedał za 10.000 zł Władysławowi Witosławskiemu (N.225 k.34v). Na wypadek swej śmierci mianował w r. 1645 opiekunów dla siostry Anny (N.226 k.35). Umarł bezpotomnie w r. 1646 lub 1647 (ib.k.268,502).

3) Wojciech, syn Macieja i Jezierskiej, w r. 1620 zobowiązał się sprzedać część Rostrzębowa za 3.500 zł bratu Bartłomiejowi (Kc.127 k.352v). Zrzekł się w r. 1620 opieki nad bratanicą Zofią, córką Macieja O-go (ib.k.355). Nie żył już w r. 1623, kiedy wdowa po nim, Anna Chrząstowska, córka Stanisława, kwitowała z 1.600 zł brata Sędziwoja (N.173 k.96). Wyszła 2-o v. w r. 1625, krótko po 7 V, za Aleksandra Łochyńskiego, dożywotniego posesora dóbr królewskich Krzywarzeka w pow. wieluńskim, który wtedy, krótko przed ślubem, zobowiązał się oprawić jej 3.000 złp posagu (Kc.19 k.453v,455; N.223 k.584).

4) Maciej Junior, syn Macieja i Jezierskiej, mąż Barbary z Kolna Prusimskiej, wdowy 1-o v. po Janie Brzozogajskim, która w r. 1603 kwitowała swych synów, Jana i Stanisława Brzozogajskich (Kc.124 k.56). Maciej t. r. pozywał Jana Słupskiego (ib.k.79). T. r. zabity został przez Wojciecha Żokowskiego z pow. płockiego, a wizji ciała dokonano 14 VI we dworze w Wielkim Domasławiu, zaś obwołania głowy 18 VI w kościele parafialnym w Kcyni przy pogrzebie (ib.k.263v). Wdowa synów swych Brzozogajskich w r. 1605 skwitowała z 5.000 złp posagu i wiana (P.976 k.575), zaś Stefanowi Mierzewskiemu t. r. zapisała dług 10.000 złp i scedowała mu swą oprawę posagu 2.500 zł uzyskaną od pierwszego męża na Zdzarowitem i Brudzewku w p. gnieźn., jak również sumy należne jej od synów, Jana i Stanisława Brzozogajskich (G.68 k.402,403).

6. Jakub, syn Sebastiana, współdziedzic w Obodowie, dawał w r. 1571 zobowiązanie bratu Piotrowi (N.156 k.600v). Współdziedzic w Łankowicach i Odolkowicach 1577 r. (Kc.17 k.140). Adamowi Jezierskiemu sprzedał za 4.000 zł swe części w trzeciej części Łankowic i pustki Odolkowic, a w r. 1581 dał mu na nie ewikcję (N.159 k.257). Od braci swych, Jana, Franciszka, Piotra i Macieja w r. 1584 uzyskał cesję sumy 30 zł, zapisanej przez Jana Tomiszewskiego zmarłemu ich wujowi, Janowi Łankowskiemu (Kc.24 k.533v) i t. r. pozywał o ten dług Marcina Tomiszewskiego, brata i spadkobiercę Jana (Kc.26 k.556v). Od Marcina Przecławskiego nabył t. r. wyderkafem za 2.000 złp części we wsiach: Wróblewo, Pożarowo, Kłodziejsko oraz trzecią część młyna "Wróblewskiego" (P.1399 k.360v). Winien mu był 2.000 złp Marcin Kuniński senior i w tej sumie miał mu w r. 1588 puścić trzymane wyderkafem od Andrzeja Brodowskiego wsie Nietrzanowo i Grodziec (P.950 k.519). Żył jeszcze w r. 1600, wymieniony wśród spadkobierców brata Franciszka (Kc.123 k.556). Zob.tablicę

@tablica: Obodowscy

Elżbieta, w r. 1542 żona Wojciecha Tupadlskiego. Andrzej O., ojczym Mikołaja Soszyńskiego, brał w zastaw w r. 1570 od tego pasierba w sumie 100 zł na jeden rok części w Obodowie (N.156 k.167v). Andrzej ów wraz z Mikołajem Soszyńskim nazwany w r. 1571 sąsiadem w Obodowie Jakuba i Piotra braci O-ch, o których było wyżej (ib.k.600v) Jan O. z Małachowa, po którym wdowa Katarzyna z Łagowa w r. 1582 mianowała syna Eustachego O-go plenipotentem do sprawy długów męża i zmarłej córki Anny, żony zmarłego Jana Multowskiego (N.160 k.124v). Jadwiga O-a, chrzestna 31 V 1615 r. (LB Kcynia). Zuzanna O-a, w latach 1641-1642 żona Jana Kozielskiego. Jakub, skwitowany w r. 1641 z 1.000 zł długu przez tychże małżonków Kozielskich (P.1043 k.825v). Zofia O-a, w r. 1645 żona Jana Krzywosędzkiego, oboje nie żyli już w r. 1687. Tę Zofię i Zuzannę, jak również Jakuba O-ch chciałoby się identyfikować z noszącymi te same imiona synem i córkami Jana O-go i Domasławskiej, o których było wyżej, ale o tamtym Jakubie w r. 1608 moża wyraźnie jako o już nie żyjącym.

>Obodzińscy, Obodzieńscy h.Topór, z Obodna (dziś Obudno) w pow. kcyńskim. Małgorzata O-a, ok. r. 1518 już nie żyjąca (G.259 k.75), matka Marcina, Jana i Wojciecha, dziedziców w Obodnie. Spośród nich, Wojciech wspomniany w r. 1499 (Kc.8 k.8v), może żył jeszcze ok. r. 1518 (G.259 k.75).

1. Marcin O. nie żył już w r. 1499, a miał z żony Zagajewskiej syna Macieja i córkę Agnieszkę, którzy od swych stryjów, Jana i Wojciecha uzyskali wtedy zapis corocznej wypłaty dwóch grzywien z dóbr Obodno i Ostroszcze (dzisiejsze Ostrowce?) w p. kcyń., aż do uzyskania przez nich lat sprawnych (ib.). Agnieszka w r. 1518 była żoną Wojciecha Drausza(!) Potulińskiego, wdowa po nim w r. 1526, 2-o v. w latach 1527-1542 żona Stanisława Domasławskiego, znów wdowa w latach 1550-1577.

Maciej, syn Marcina i Zagajewskiej, miał w r. 1508 wspólnie ze stryjem Janme części w Jabłowie Małym w p. kcyń. (P.786 s.53). Wieś Mokre i część wsi Słaboszewo p. kcyń w r. 1518 sprzedał wyderkafem za 300 zł siostrze swej, Agnieszce, zaś opiekę dóbr Mokre, Słaboszewo i Trląg zlecił rodzonemu wujowi Piotrowi Zagajewskiemu (P.1392 k.210v). Ok. r. 1520 przeprowadzał działy ze stryjem Janem, w skutku których dostały mu się wtedy części Słaboszewka i Trlągu w p. gnieźn. oraz zastawne, trzymane w sumie 16 zł, części w Tupadłach w p. inowrocł. (G.259 k.316). Części w Trlągu w r. 1524 (lub przed tą datą) sprzedał wyderkafem(?) za 150 zL węg. Stanisławowi Stoliskiemu (G.335a k.84). Na połowie wsi swych Mokre, Słaboszewko i Trląg w pow. kcyń. i gnieźn. w r. 1527 oprawił posag 500 zł żonie Annie Dembińskiej, córce Trojana (P.1393 k.155v). Słaboszewko p. kcyń. sprzedał t. r. wyderkafem za 100 grz. szwagrowi swemu, Stanisławowi Domasławskiemu (ib.k.165). To Słaboszewko w r. 1534 sprzedał wyderkafem za 400 zł Janowi Złotnickiemu (P.1393 k.654v). Macieja syn, Marcin w r. 1576 zeznał dług 200 zł Janowi Krotoskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (N.K.113 k.418v-420). Miał sprawę sądową o puklerz i szyszak z bratem stryjecznym Janem O-im, synem Andrzeja, która to sprawa w r. 1583 została odroczona (Kc.26 k.328). Temu Janowi w r. 1584 zapisał dług 8 zł (ib.k.526v).

2. Jan O., wspólnie z bratem niedzielnym Wojciechem w r. 1499 kwitowali się z ran z Małgorzatą, wdową po Jakubie Lisowskim (Kc.8 k.25). Część dziedziczną swoją i bratanka Macieja O-go w Jabłowie Małym p. kcyń. w r. 1508 sprzedał za 400 grz. Mikołajowi Gocanowskiemu (P.786 s.53). Oboje z żoną Anną Grabieńską w r. 1512 zapisali wyderkafem od 50 grz. na wsi Mokre i na połowie Obodna i Sławoszewka roczny czynsz czterech grzywien kapitule katedralnej poznańskiej (P.786 s.360). Wraz z bratem Wojciechem ok. r. 1518 był pozywany przez Małgorzatę Ryszewską, żonę Nasyla Załakowskiego (G.259 k.75). Z przeprowadzonych ok. r. 1520 działów z bratankiem Maciejem, wziął trzy całę wsie Obodno, Mokre i Ostroszcze, z obowiązkiem wykupienia za 300 grz. wsi Mokre i Ostroszcze z rąk Mikołaja i Andrzeja braci Krotoskich, i za 23 grz. pięciu łanów osiadłych i dwóch pustych w Słaboszewku od Feliksa i Mikołaja Miruckich, synów Wojciecha (G.259 k.316). Drugiej żonie swej Barbarze, wdowie 1-o v. po Piotrze Budziszewskim, w r. 1522 zobowiązał się oprawić posag 600 zł węg. na połowach wsi Obodno i Ostroszcze, wolnych od oprawy zmarłej Anny Grabieńskiej (G.28 k.65). Nabytą od Wojciecha Trlęskiego wieczność wsi Wilamowo, w r. 1524 rezygnował Andrzejowi Zakrzewskiemu (G.335a k.88v). Żona jego Barbara "Budziszewska", pani wienna w Budziszewie, przeprowadzała w r. 1528 ze swymi synami z pierwszego męża, Wincentym, Maciejem, Stanisławem i Janem Budziszewskimi podział czwartej części Budziszewa, którą jej pierwszy mąż kupił był już po daniu żonie oprawy (P.871 k.10). Jan O. od Wiktoryna Sosnowskiego w r. 1533 kupił za 150 grz. czternaście łanów pustych we wsi Guncerzewy p. nakiel. (N.213 k.26,26v) i te łany w r. 1534 sprzedał za 200 zł Janowi Rogalińskiemu (ib.k.45v). Nie żył już w r. 1536 (Kc.10 k.35v). Synowie, Andrzej, Adam i zapewne jeszcze inni, których nie znam. W r. 1536 mowa o Andrzeju i "innych braciach" (Kc.10 k.35v). Córka Urszula, w latach 1528-1533 żona Macieja Zakrzewskiego, dziedzica w Grzybowie Piączyno.

1) Andrzej, syn Jana i zap. Grabieńskiej, wraz z braćmi w r. 1536 winien był 10 grz. długu Mikołajowi Włoszynowskiemu jako spadkobiercy rodzonego stryja Marcina Pakoskiego (ib.). Z tego, zaciągniętego przez zmarłego Jana O-igo, ojca, Andrzej był kwitowany w r. 1537 (ib.k.45). Na połowie części we wsiach Obodno i Ostroszcze, należących się z działów z bratem Adamem, oprawił w r. 1539 żonie swej Annie Lubomyskiej 600 zł posagu (G.335a k.218v). Miał ok. r. 1542 sprawę ze szwagrem Maciejem Zakrzewskim (G.264 k.39). Kwitował w r. 1549 teścia Marcina Lubomyskiego z reszty posagu żony (Py.172 k.510v). Pozwany w r. 1558 przez brata Adama (Kc.22 k.201v). Od swego szwagra, Jana Lubomyskiego w r. 1562 uzyskał zapis 100 grz. (G.41 k.461), zaś w r. 1566 Marcina ojca i Jana syna Lubomyskich skwitował z długów (G.46 k.25). Kapitule metrpolitalnej gnieźnieńskiej w r. 1573 zapisał dług 500 zł (G.52 k.337v). Skwitowany w r. 1573 przez Wacława Goreckiego z 432 złp (G.52 k.107). Żył jeszcze w r. 1574 (G.52 k.21v), a, być może, jeszcze i w r. 1576 (N.157 k.384), ale t. r. już z pewnością nie żył, a wtedy owdowiała Anna Lubomyska kwitowana była przez kapitułę metropolitalną gnieźnieńską (G.54 k.143v). Nie żyła już Anna w r. 1583 (Kc.26 k.320). Synowie, Marcin i Jan. Córka Jadwiga, w r. 1576 żona Piotra Obodowskiego, już nie żyła w r. 1583. Piotr Obodowski w r. 1577 słał do dworu zmarłego Andrzeja O-go pozew przeciwko rodzonym braciom, Marcinowi i Janowi (Kc.17 k.6), ale o Marcinie już potem głucho.

Jan, syn Andrzeja i Lubomyskiej, był w r. 1579 mężem Potencji (Potencjanny) Janowskiej (I. R. Kon. 18 k. 520v, 522), córki Jana z Nagórnego Osna w pow. przedeckim, która w r. 1582 kwitowała z 250 zł Marcina Leskiego (Py.119 k.32v). Nazwany bratem stryjecznym Anny Broniewskiej, żony Macieja Racięskiego (P.940 k.51). Jak już wiemy, miał w r. 1583 sprawę o puklerz i szyszak ze stryjecznym bratem Marcinem, synem Macieja (Kc.26 k.328), zaś w r. 1584 uzyskał od niego zapis 8 grz. długu (ib.k.526v).

2) Adam, syn Jana i Grabieńskiej, wspomniany w r. 1539 (G.335a k.218v), słał w r. 1558 do Obodna pozew przeciwko bratu Andrzejowi w związku z zapisem zrobionym przez rodziców na połowie dóbr Obodno i Ostroszcze (Kc.22 k.201v). Już w r. 1571 był mężem Małgorzaty Żydowskiej, córki Wojciecha (G.51 k.533), która w r. 1577 będąc już wdową dała zobowiązanie synom swym, Mikołajowi, Wojciechowi, Herkulesowi i Ulissesowi (P.929 k.60). Były też i córki, Anna i Dorota. Całe to rodzeństwo żyło w r. 1593, kiedy ich matka, wdowa już i po drugim mężu, Andrzejowi Przyborowskiemu, ustanawiała opekunów dla swych dzieci z drugiego małżeństwa (P.960 k.282). Wojciech wspólnie z siostrami, Anną i Dorotą, w r. 1593 aprobował kwitację daną za nich przez rodzonego wuja i opiekuna, Sebastiana Żydowskiego, Walentemu Boruckiemu (P.960 k.267). Wojciechowi i braciom jego ten wuj zapisał t. r. 2.000 złp (ib.k.280). Wojciech, wedle zobowiązania danego w grodzie kruszwickim przez swych braci Herkulesa i Ulissesa, części we wsiach Obodno i Ostroszcze sprzedał w r. 1593 za 5.000 złp Janowi Modlibogowi, łowczemu inowrocławskiemu (P.1400 k.1060). Z córek, Anna była 1-o v. żoną Stanisława Kawieckiego, zaś 2-o v. w latach 1598-1611 Stanisława Judzkiego. Dorota, w latach 1602-1623 żona Wojciecha Drachowskiego, nie żyła już w r. 1631.

Ulisses, syn Adama i Żydowskiej, wspomniany obok braci w r. 1593 (P. 1400 k. 1060). Mąż Anny Gwiazdowskiej, w r. 1606 spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1405 k. 667v). Od swego teścia, Bartłomieja Gwiazdowskiego, w r. 1607 nabył wyderkafem za 500 złp łan roli w Gwiazdowie p. gnieźn. (P. 1406 k. 63v) i skwitował go w r. 1608, już po śmierci żony z 500 złp jej posagu (P. 980 k. 350). T. r., krótko po 3 III, ożenił się po raz drugi, biorąc Annę Strzałkowską, córkę Macieja (P. 980 k. 107). Oboje małżonkowie nabyli wyderkafem w r. 1617 za 1.000 zł od Rafała Latalskiego wieś Szczodrowo w p. kośc. (P. 1410 k. 445v), zaś w r. 1622 zapisali dług 100 złp małżonkom Piotrowskim (G. 76 k. 86) Ulisses uzyskał w r. 1623 od Macieja Żakowskiego zapis 80 złp długu (G. 76 k. 356). Zob. tablice.

@tablica: Obodzińscy h.Topór

Stanisław, nie żyjący już w r. 1586, ojciec Urszuli, w r. 1583 żony Stanisława Kunowskiego, wdowy w r. 1586 (N. 161 k. 58v, 215 k. 340v; G. 62 k. 430). Wawrzyniec, syn zmarłego Sebastiana, w r. 1589 zapisał dług 50 zł stryjowi Piotrowi O-mu (Kc. 120 k. 456v), a jednocześnie skwitował z 1.000 złp córki zmarłego Wojciecha Rospeckiego, Annę zamężną Baranowską, Agnieszkę zamężną Bylińską, Elżbietę, Zofię i Ludmiłę panny (ib. k. 457v). Agnieszka, wdowa po Macieju Włodku, 2-o v. w latach 1593-1599 żona Andrzeja Wyszczelskiego. Od Wojciecha O-go zapis 1.700 złp miał w r. 1627 Gabriel Dobrosołowski, dziedzic w Ossowcu (Z. T. P. 28b s. 1735).

Jan O. cz. Mokrski, syn zmarłego Piotra O-go cz. Mokrskiego, skwitowany w r. 1618 ze 100 zł, które jego ojciec zapisał był małżonkom Wacławowi Goreckiemu i Zofii Nietaszkowskiej, przez plenipotenta syna i córki tych Goreckich (P. 1000 k. 637).

Nie wiem, czy można do powyższych zaliczyć "szl." Jana (Obudzińskiego), dzierżawcę starostwa kcyńskiego, w r. 1651 męża Małgorzaty (LB Kcynia), jak też Jana (Obiedzieńskiego), może tego samego, nie żyjącego w r. 1662, kiedy wdowa po nim Małgorzata Gierkowska była już wdową i po drugim mężu Andrzeju Hersztopskim (P.1428 k.542).

>Oborniccy h.Abdank, odgałęzienie Skórów z Gaju, biorące nazwisko od dzierżonej przez pięć pokoleń dzierżawy królewszczyzny Oborniki. Piotr Skóra z Gaju, podsędek ziemski poznański w okresie 24 V 1432 - 9 VI 1440, sędzia ziemski poznański 10 VIII 1441 - 29 I 1451, starosta generalny Wielkopolski w latach 1455-1456, kasztelan kaliski 16 VI 1451 - 25 I 1468, poborca daniny w Wielkopolsce 1463 r. Był tenutariuszem Obornik (Gąs.; MRPSum. I 621). Żoną jego była Jadwiga, nie żyjąca już w r. 1468 (P. 1384 k. 137). Synowie: Andrzej, Wojciech i Aleksander. Córki, Katarzyna, cysterka w Owińskach w r. 1478, Barbara, cysterka tamże w r. 1479 (P. 1386 k. 97v, 108).

1. Andrzej Skóra z Gaju O., syn Piotra, tenutariusz Obornik w r. 1473 (P.20 k.181v), sędzia ziemski poznański 1485 r. (P. 21 k. 6). Żona jego, Barbara ze Strzyg, córka Jakuba, kasztelana rypińskiego (P.20 k.181v), miała prawo bliższości po zmarłej teściowej Jadwidze, zaś z działów z braćmi męża, ks. Wojciechem i Aleksandrem, jak i z tytułu owej bliższości uzyskała w r. 1468 intromisję do połowy Kiączyna z połową młyna, stawu i folwarku tamtejszego, do połowy wsi Gaj i Stramice z połową stawu w Gaju. Andrzej miał wtedy dobra w ziemi dobrzyńskiej dane przez króla (P. 1384 k. 137). Był w r. 1470 jeszcze niedzielny z bratem Aleksandrem (P. 20 k. 52v). Od króla dostał w r. 1474 sumy skonfiskowane Annie Radwańskiej i jej synowi Mikołajowi z racji nie stawienia się na wyprawę wojenną (PRPSum. I 1218). Skwitowany w r. 1475 przez żonę z 600 grz. oprawionych na Kiączynie (P. 855 k.22v). Połowę Kiączyna z połową folwarku i młyna wodnego tamże sprzedał t. r. wyderkafem za 200 grz. i 250 zł bratu ks. Wojciechowi, kustoszowi gnieźnieńskiemu (P. 1386 k. 32). Żona Barbara uzyskała t. r. termin przeciwko Małgorzacie, żonie Marcina Grodzieńskiego (P. 21 k. 12v). Od swego szwagra, ks. Wojciecha O-go, uzyskała w r. 1478 płatny po jego śmierci zapis 200 grz. na połowach miasta Międzychodu oraz wsi Wielawieś, Michocino i Dzierzbino w p. pozn. (P. 1386 k. 96). T. r. sprzedała Mikołajowi Janowskiemu, kasztelanowi śremskiemu, za 200 kop gr. części w mieście Janomłyn i we wsi tejże nazwy, jak również we wsi Kołdrąb, oraz części swych sum ojczystych na dobrach królewskich, a wreszcie wieś Posługowice, swoje ojczyste (P. 1386 k. 96). Andrzej siostrze Barbarze, zakonnicy w Owińskach, na połowie wsi królewskiej Uścikowo w p. pozn. w r. 1479 zapisał czynsz wyderkafowy 7 grz. od sumy 100 grz. (ib. k. 108). Wspólnie z żoną Barbarą połowy we wsiach Stramice i Gaj w p. pozn. sprzedali wyderkafem w r. 1482 za 200 grz. Stanisławowi Otuskiemu (ib. k. 162v). Drugą jego żoną była Jadwiga Orchowska, z Orchowa, córka Hektora i wdowa 1-o v. po Bużyńskim (G. 262 k. 5; P. 1393 k. 178). Andrzej umarł między 28 XI 1486 r. a 31 III 1487 r. (Gąs.). Na wykupienie Uścikowa od owdowiałej Jadwigi z Orchowa uzyskał 16 VII 1490 r. konsens Marcin Ścibor z Ponieca, dworzanin królewski (MRPSum. I 2138). Synowie, zrodzeni zapewne z pierwszej żony: Wojciech i Grzegorz, z drugiej syn Mikołaja i córka Elżbieta, która wyszła przed 7 V 1504 r. za Prokopa Sieprskiego (Sierpskiego) z Golczewa, chorążego i starostę płockiego, była wdową 17 VII 1520 r., żyła jeszcze 26 VII 1539 r., a może i 18 II 1545 r.?

1) Wojciech, syn Andrzeja i Zofii ze Strzyg, tenuteriusz obornicki 1493 r. (MRPSum. II 254; P. 856 k. 8v), podkomorzy dobrzyński 25 XI 1503 r. (MRPSum. III 994), podstarości generalny wielkopolski w latach 1504-1508 (P. 862 k. 4; MRPSum. III 2046), przedstawiony jako pierwszy kandydat 27 VIII 1507 r. do urzędu sędziego ziemskiego poznańskiego (ib. IV 192), wojewoda płocki już 29 I 1511 r. (ib. 9846). Wspólnie z bratem Grzegorzem i siostrą Elżbietą zawierał w r. 1485 ugodę z Małgorzatą, żoną Macieja Grodzieńskiego (P.22 k.7) i t. r. wraz z nim kwitował tę Małgorzatę z 40 grz. "babizny', przy czym asystował im stryj, ks. Wojciech, kustosz gnieźnieński i oficjał poznański (ib.k.36). Wraz z niedzielnymi braćmi, Grzegorzem i Mikołajem, dziedzice Gaju i Stramic, mieli w r. 1487 sprawę z Wojciechem Miaskowskim (P. 21 k. 103, 103v). Toczył w r. 1493 sprawę z bratem stryjecznym Feliksem O-im (P. 23 k. 15v) i w r. 1494 założone zostało między nimi vadium (P. 856 k. 67v). On i bracia jego niedzielni, tenutariusze Obornik, mieli w latach 1500-1501 terminy z braćmi z Bielaw (P. 24 k. 3v, 19v). Wraz z bratem Grzegorzem pozwani obaj w r. 1507 przez brata Mikołaja o wygnanie go siłą z dóbr ojczystych w Gaju, Stramicach, Kiączynie, Sierpowie, z zastawnych dóbr królewskich obornickich oraz z miasta Międzychodu w p. pozn. (P. 862 k. 270v). Jednak już w r. 1508 obaj ci bracia niedzielni z Gaju, tenutariusze Obornik, całe połowy w Gaju i Sierpowie, czwartą część miasta Międzychodu z połową wójtostwa, oraz czwarte części przyległych wsi Michocino, Wielawieś i Dziączelino Mikołajowi O-mu, bratu przyrodniemu z innej matki, s[przedali wyderkafem za 1.000 zł węg. (P. 1390 k. 140). Obaj szwgrowi Prokopowi Sieprskiemu, chorążemu i staroście płockiemu, wypłacili w posagu za siostrą Elżbietą sumę 1.500 zł węg., którą on w r. 1510 jej oprawił (MRPSum. IV 965). Obaj bracia uzyskali 1 V 1511 r. konsens na wykupienie z rąk braci Kryskich dóbr królewskich miasta Płońska oraz wsi Dzierżąźnie, Kępa i innych (ib. 1160). Król t. r. wyznaczył komisarzy celem przeprowadzenia podziału miasta Obornik i przyległych wsi pomiędzy nimi a bratem ich Mikołajem (P. 865 k. 90v) Wojciech nie żył już 10 II 1512 r., był bezpotomny (MRPSum. IV 1399, 10194), a chyba i bezżenny.

2) Grzegorz, syn Andrzeja i Zofii ze Strzyg, tenutariusz obornicki w r. 1493 (P. 856 k. 80v), starosta płocki w r. 1515 (MRPSum. IV 2495 między 18 a 22 VI), musiał nim być jednak bardzo krótko, bo go już potem na tym urzędzie nigdy nie spotykamy. Wspomniany w r. 1485 (P. 22 k. 7), niedzielny z braćmi, współdziedzic w Gaju i Stramicach 1487 r. (P. 21 k. 103). Wyjednał 3 III 1512 r. wyjęcie swych dóbr w pow. szreńskim spod jurydykcji wojewody płockiego o poddanie ich prawu pospolitemu (MRPSum. IV 1431). Całe połowy we wsiach Gaj, Kiączyno, Stramice, Sierpowo oraz części miasta Międzychodu i wsi przyległych w r. 1512 wyderkafem sprzedał za 1.130 zł bratu Mikołajowi (P. 786 s. 381). Na wykupienie z rąk Grzegorza Płońska z przyległymi wsiami uzyskał konsens 10 II (20 II?) 1512 r. Andrzej z Radziejowic, kasztelan sochaczewski (MRPSum. IV 1390, 10194). Wspólnie z bratem Mikołajem nie dopuścił t. r. siostry Elżbiety zamężnej Sieprskiej, która usiłowała intromitować się do ich dóbr ojczystych i królewszczyzny międzychodzkiej, z tytułu należnych jej sum posagowych, t. j. 1.000 zł z dóbr ojczystych, 800 zł z dóbr macierzystych, 300 zł wyprawy, zapisanych jaj przez zmarłego brata Wojciecha jako opiekuna jej i tych obu braci (P. 865 k. 215v, 220). Już jednak t. r. Grzegorz został przez nią skwitowany z 700 zł węg. posagu z dóbr królewskich i ojczystych (ib.k.232). Zapadł 2 III r. dekret królewski w sprawie wytoczonej przez mieszczan obornickich przeciwko Grzegorzowi, Mikołajowi i Feliksowi O-im. o nadmiernie uciemiężanie ich obciążeniami (MRPSum. IV 1934). Wspólnie z bratem Mikołajem Grzegorz 12 V 1526 r. zachowany w dożywotnim posiadaniu części miasta Obornik oraz wsi Uścikowo, Słanowo, Nowawieś, Starawieś i innych (ib. 4973). Obaj bracia pozywali w r. 1514 stryjecznego brata Feliksa O-go o niedopuszczanie do przeprowadzenia podziału Obornik (P. 866 k. 163v). Grzegorz uzyskał 1 I 1516 r. zezwolenie królewskie na lokowanie miasta we wsi Sarnów (MRPSum. IV 10794). Miał na wojnę w r. 1520 wysłać w miejsce siebie swego sługę (ib. 12655). Od brata Mikołaja kupił w r. 1517 za 1.200 zł węg. części ojczyste we wsiach Gaj, Stramice, Kiączyno, Sierpowo, część miasta Międzychód, i Dzięcielino, Michocino, Wielawieś w p. pozn. i jednocześnie części te sprzedał bratu wyderkafem za 1.200 zł (P. 1392 k. 133v). Miał temu bratu t. r. płacić winę, bo nie stanął z pozwu o wygnanie go z połowy dworu i miasta Obornik (P. 867 k. 419v). Od Jana i Grzegorza, braci Łakińskich on i Mikołaj w r. 1523 nabyli wyderkafem za 500 zł połowę połowy miasta Łekna i całą wieś Polskie Prawo (P. 1392 k. 490). Między Grzegorzem O-im a wdową po Feliksie O-im w sprawie o jej oprawę zapadł 27 I 1526 r. dekret (MRPSum. IV 14467). Obok brata Mikołaja w r. 1549 intromitowany do czwartej części połowy Obornik i wsi przyległych, dóbr w posesji Doroty Grabskiej (P. 688 k. 128v). Swoje części w Obornikach oraz we wsiach: Gaj, Uścikowo, Nowawieś, Wielowieś, Starawieś, Szlanowo oraz części miasta Międzychód i wsi Wielawieś, Michocino, Dziącielino, Gaj, Kiączyno, Straminko, Sierpowo wraz z tymi częściami, które posiadała Dorota, wdowa po Feliksie O-im, obecnie 2-o v. zażna Grabska, dał 7 V 1550 r. bratu Mikołajowi (MRPSum. V 864; P. 890 k. 25). Umarł t. r. (I. R. Kon. 5 k. 319v). Był, jak się zdaje, bezżenny.

3) Mikołaj, syn Andrzeja i Orchowskiej, tenutariusz Obornik, sędzia ziemski poznański 1540 (po 22 IX 1539 r.) (P. 1391 k. 101, 103v), wspomniany obok braci jako współdziedzic w Gaju i Stramicach w r. 1487 (P. 21 k. 103). Pozywał w r. 1507 tych braci o wygnanie go z dóbr ojczystych w Gaju, Stramicach, Kiączynie i Sierpowie oraz z tenuty królewskiej miasta Obornik z wsiami przyległymi i z połowy miasta Międzychód z przyległymi wsiami (P. 862 k. 270). Od tych swych przyrodnich braci w r. 1508 kupił wyderkafem za 1.000 zł węg. połowy w Gaju i Sierpowie, czwartą część Międzychodu z połową wójtostwa oraz czwarte części wsi Michocino, Wielawieś i Dzięcielino. (P.1390 k.140). Intromitowany przez brata Grzegorza do posiadania miasta Obornik oraz połowy przyległych wsi Uścikowo i Slanówko, jak również do czwartej części Nowejwsi i Starejwsi, należnych mu po ojcu i po bracie Wojciechu, wojewodzie płockim (P. 865 k. 236v). Toczył sprawę z Dorotą, wdową po Feliksie O-im o jej oprawę na Obornikach, w której to sprawie 5 III 1523 r. zapadł dekret królewski (MRPSum. IV 13479). Ojczyste części we wsiach Gaj, Stramice, Kiączyno, Sierpowo, część miasta Międzyrzecza, wsi Dziącielino, Miechocino, Wielawieś p. pozn. w r. 1517 sprzedał za 1.200 zł węg. przyrodniemu bratu Grzegorzowi O-mu i jednocześnie połowę owych części za taką sumę od niego wyderkafem (P. 1392 k. 133v). Tego Grzegorza w r. 1517 pozywał o wygnanie z połowy dworu i z miasta Obornik (P. 866 k. 401). Na sumach zabezpieczonych na Obornikach i wsiach przyległych, za zezwoleniem królewskim z 4 I t. r. 1522 r., t. r. porawił 400 zł posagu żonie Reginie Opalińskiej (Opalenickiej), córce Piotra (P. 1392 k. 433v). W sprawie toczonej z Dorotą, wdową po Feliksie O-im, o jej oprawę na Obornikach zapadły dekrety królewskie 5 III 1523 i 27 I 1526 r. (MRPSum. IV 13479 14466). Od Hieronima Wydawskiego w r. 1527 kupił za 1.000 zł części miasta Orchowo i wsi Wola Orchowska, Rękawczyno Wielkie, Rękawczynko Małe, Gałczynko, Myślątkowo, Goliszewo w powiatach gnieźn., kal. i kruszw., odziedziczone po wuju Janie Orchowskim (P. 1393 k. 164). Inne części tychże dóbr t. r. kupił za 1.000 zł od swej przyrodniej siostry Doroty Bużyńskiej, żony Pawła Gniewieńskiego, też spadkobierczyni wuja rodzonego, Jana Orchowskiego (P. 1393 k. 178). Uzyskane od brata Grzegorza czwarte części w mieście Międzychodzie i we wsiach: Wielawieś, Michicin, Dzięcielino p. pozn. wraz z połowami wsi: Gaj, Kiączyno, Stramice, Sierpowo p. pozn. wraz z połową sumy 1.200 zł w r. 1532 sprzedał wyderkafem za 1.200 zł Jerzemu, Stanisławowi i Marcinowi z Ostroroga, dziedzicom w Lwówku (P. 1393 k. 492). Żonie t. r. dał w dożywocie połowę czwartej części miasta Międzychód oraz wsi Stramice i Kiączyno, dóbr nabytych wyderkafem za 1.200 zł od brata Grzegorza (ib. k. 529v). Od Kaspra Turzyńskiego w r. 1533 kupił za 100 grz. część dworu z placem i budynkami w Orchowie (ib. k. 549v). Od opatrz. Wojciecha Niski (Nysska), młynarza, w r. 1534 kupił za 30 grz. łan wolny w Kamionku p. gnieźn., zaś za 30 grz. młyn zw. Proczinek (?) (G. 335a k. 188, 188v). Dał w r. 1541 Dorocie, żonie Jana Grabskiego połowę osiadłego łana w Wielawski, biorąc w zamian od niej połowę karczmy w Gaju (P. 1394 k. 426, 453). Części Linowca w pow. gnieźn. w r. 1547 sprzedał za 200 grz. Wojciechowi Mielżyńskiemu (G. 335a k. 341). Uzyskał 22 I 1549 r. zezwolenie królewskie na przejęcie od mieszczan obornickich wsi Miejska Dąbrówka w p. pozn. (MRPSum. V 265). Od brata Grzegorza nabył w r. 1550 części miasta Obornik i wsi przyległych, Międzychodu z przyległymi wsiami, dóbr dziedzicznych t. j. części Gaju, Kiączyna, Stramic, Sierpowa, wraz z tymi, które posiadała wtedy z tytułu swej oprawy Dorota Grabska (MRPSum. V 864; P. 890 k. 25). T. r. był intromitowany do owych dóbr (ib.). Ze swą żoną w r. 1553 spisywał wzajemne dożywocie (P. 1396 k. 141). Nie żył już w r. 1557 (P. 898 k. 369). Synowie, Stanisław i Wojciech. Zapewne córkami Mikołaja były, Katarzyna, która przed r. 1572 wyszła za Klemensa Jabłkowskiego, i Anna, zmarła po r. 1570, żona Stanisława Rogalińskiego.

(1) Stanisław, syn Mikołaja i Opalińskiej, stolnik poznański w r. 1572 (N. 215 k. 170v). Zapisał w r. 1557 Dobrogostowi Sobockiemu 100 zł długu z zabezpieczeniem na części miasta Orchowa, należącej się z działów braterskich (G. 36 k. 47). Między nim a Maciejem Sierosławskim stanął 11 VIII 1558 r. układ dotyczący wykupu, na mocy królewskiego dekretu, miasta Oborniki (MRPSum. V 8396). Żonie swej, zaślubionej 3 III 1560 r., Katarzynie Kretkowskiej, córce Sylwestra, kasztelana bydgoskiego, i Zofii Jankowskiej (P. 902 k. 91). t. r. oprawił posag 5.000 zł na Gaju, Kiączynie, Stramicach i na pustce Sierpowo w p. pozn., dobrach swoich i brata Wojciecha (P. 1396 k. 799). Od teścia uzyskał jednocześnie zapis długu 4.440 zł (ib. k. 799v). Z działów t. r. przeprowadzonych z bratem wziął wsie ojczyste: Gaj, Stramice, Kiączyno, Sierpowo, połowę miasta Międzychód (drugą połowę posiadał Stanisław Ostroróg, kasztelan międzyrzecki) ze wsiami Wielawieś, Michocino, Dzięcielino (P. 902 k. 140). Oboje małżonkowie w r. 1561 spisali wzajemne dożywocie (P. 1397 k. 48), ponowione w r. 1568 (ib. k. 748v). Części wsi Myślątkowo w p. gnieźn. Stanisław w r. 1566 dał bratu Wojciechowi (ib. k. 496v). Miasto Międzychód z połowami wsi Wielawieś, Michocino i Dzięcielino w r. 1570 sprzedał za 20.000 zł Zofii z Tęczyna, wdowie po Stanisławie Ostrorogu, kasztelanie międzyrzeckim (P. 1398 k. 45v). Od Wojciecha i Jana, braci Miruckich, t. r. kupił za 12.000 zł połowę wsi Grzebieniska oraz części wsi Witkowice p. pozn. ( ib. k. 137). Zapisał t. r. owym braciom Kierskim dLug 6.330 złp (P. 917 k. 373). Nabytą wyderkafem za 2.000 zł od Jana Mieleńskiego część wsi Rosnowo Wielkie p. pozn., w r. 1570 sprzedał za taką sumę Maciejowi Konarzewskiemu cz. Chomęckiemu (P. 1398 k. 110). Wspólnie z Maciejem Sierosławskim uzyskał 15 V 1571 r. konsens królewski na scedowanie części ich obu w Obornikach i przyległych wsiach wraz z dożywociem Wojciechowi O-mu (MRPSum. V 10624). Umarł między r. 1572 a 1575 (N. 215 k. 170v; P. 926 k. 437). Synowie jego, Andrzej i Wojciech. Spośród córek, Anna wyszła w r. 1580, krótko po 4 V, za Pawła Czarlińskiego z wojew. pomorskiego, zmarłego między r. 1590 a 1591, umarła sama po r. 1592. Regina zaślubiła przed r. 1591 Stanisława Wielżynskiego, była wdową w r. 1605, umarła po r. 1623. Zofia, niezamężna w r. 1590 (P. 954 k. 287) i 1591 r. (P. 955 k. 880), wyszła 1-o v. przed r. 1596 za Stanisława Krzyżanowskiego, zmarłego przed r. 1599, była jeszcze wdową w r. 1603, wyszła 2-o v. w r. 1604, krótko po 3 V, za Andrzeja Pogorzelskiego, kasztelana przemęckiego, umarła bezpotomnie przed r. 1638. Czy nie ta sama Zofia, w r. 1626 wdowa po Stanisławie Belęckim (byłby to jej trzeci mąż?), mianowana wtedy przez Jana O-go jedną z opiekunek jego dzieci (P. 1017 k. 863v). Nieletni spośród dzieci Stanisława opiekował się po jego śmierci Feliks Jaktorowski (P. 934 k. 552).

a. Andrzej, syn Stanisława i Kretkowskiej, podczaszy kaliski w r 1610 (Kc. 126 k. 98; P. 984 k. 557), sędzia surogator grodzki i podstarości poznański 1618 r. (P. 1411 k. 1). Wraz z bratem Wojciechem w r. 1575 skwitowany z ojcowskich długów przez Stanisława Sułockiego (P.926 k.437). Między spadkobiercami Stanisława O-go a Andrzejem z Górki, kasztelanem międzyrzeckim, w r. 1576 toczyła się sprawa o wójtostwo obornickie, dane Górce na zasadzie przywileju króla Henryka. Sprawę odłożono do następnego sejmu dekretem królewskim (Kronika z czasów Batorego, 372). Andrzej, skwitowany w r. 1579 przez Piotra Rogalińskiego, syna zmarłego Stanisława, więc zapewne swego siostrzeńca (P. 933 k. 335). Obaj z bratem w r. 1581 skwitowani z dóbr rodzicielskich przez siostrę Annę zamężną Czarlińską (P. 937 k. 841). Szwagrowi Pawłowi Czrlińskiemu w r. 1586 sprzedali połowę miasteczka Orchowa oraz wsi: Orchowiec, Myślątkowo, Rękawczyno, Rękawczynko, Wojciechowo, dziedziczne ich stryja ks. Wojciecha, spadłe po nim jak również i po innych przodkach, oraz części w Rękawczynie, które Czarliński trzymał wyderkafem od Andrzeja O-go, i wreszcie części, które ma w wyderkafowej posesji Baltazar Turzyński (P. 953 k. 606). Procesujący się z Andrzejem Włościejewscy, matka z synami, uzyskali w r. 1589 intromisję do wsi Bogdanowo i Chowanowo, należących do tenuty obornickiej (P. 952 k. 690). To samo uzyskał też procesujący Andrzeja stryj ks. Wojciech O. (ib. k. 694). Części wsi Gaj, Grzebienisko, Kiączyno, Witkowice (Wilkowice?) oraz pustki Stramice i Sierpowo w r. 1590 sprzedał za 10.000 złp bratu Wojciechowi (P. 1400 k. 457v), ten jednak w r. 1591 odstąpił od tej transakcji (ib. k. 702v). Żonie swej, Jadwidze Grabiance, córce Bronisława Grabi, w r. 1590 oprawił posag 2.200 złp na połowie sum zabezpieczonych na dobrach obornickich (ib. k. 541v). Od tego Grabi on sam, jego brat i siostry mieli zapis 6.500 złp, z której to sumy część nabytą od brata, t. j. 1.300 zł Andrzej cedował t. r. żonie Bronisława Grabi a siostrze swej matki, Dorocie Kretkowskiej (P. 954 k. 287). Do Grzebieniska w p. pozn., wsi Andrzeja, w r. 1591 uzyskała intromisję Anna, córka Reginy Rosnowskiej, żona Stanisława Szczepkowskiego (P. 955 k. 562). Z żoną w r. 1593 spisywał wzajemne dożywocie i uzyskał od niej sumę 1.000 złp (P. 1401 k. 57v, 58). Swoim siostrzeńcom Czarlińskim, Stanisławowi, Andrzejowi i Wojciechowi, synom zmarłego Pawła, sprzedał t. r. za 3.650 złp części Orchowa, Mysłakowa i Rękawczyna Wielkiego w p. gnieźn. (P. 961 k. 1301). Od Stanisława Wielżyńskiego z Wierzei (szwagra?) w r. 1596 kupił za 2.000 złp kmiecia z Młodaska z połową łana i inne pół łana "Stanikowskiego" w tejże wsi (P. 1401 k. 789v). Chowanówko Małe i czterech kmieci w Chowanówku Wielkim w p. pozn. w r. 1603 sprzedał wyderkafem za 1.400 złp Stanisławowi Strachowskiemu (P. 1404 k. 1090). Od króla uzyskał 11 VI 1608 r. zgodę na zrzeczenie się wójtostwa obornickiego (M. K. 151 k. 289, 290). Poranił w r. 1610 w Obornikach Kaspra Bardzińskiego, posesora Wielżynka (P. 144 k. 65v), żonę zaś jego, Mariannę (Annę) 1-o v. Niemieczkowską, jej córki Niemieczkowskie, przybyłe do obornickiego kościoła, więził (ib. k. 161). Od Jakuba Gałczyńskiego w r. 1611 nabył wyderkafem za 1.000 złp kmiecia w Laskownicy w pow. kcyń. wraz z cząstką pola (P. 1407 k. 359v). Pozwany w r. 1611 o to, iż tego Kaspra Bardzińskiego do spółki ze swym siostrzeńcem Andrzejem Czarlińskim i siostrzenicą Anną Czarlińską, wdową 1-o v. po Stanisławie Niemieczkowskim, zaś 2-o v. żoną tegoż Bardzińskiego, zamordował 12 VIII w jego dworze w Wielżynku (P. 145 s. 1230-1245). Żonie, Jadwidze z Grabic dał w r. 1611 ruchomości (Z. T. P. 27 s. 769). Pomówiony w r. 1612 o współudział w zabiciu Andrzeja Staręskiego dokonanym przez teścia Bronisława Grabię (P. 146 k. 524v). Po śmierci pierwszej żony ożenił się w r. 1616, krótko po 19 III z Jadwigą Siedlecką, wdową 1-o v. po Wojciechu Wilczyńskim (P. 996 k. 111, 415). Tej Jadwidze Wojciech Brzeziński w r. 1618 sprzedał dom z folwarkiem w Obornikach, kupiony od Andrzeja Skrzetuskiego, oraz ogród niegdy Waskowej, mieszczki obornickiej, który trzymał ów Skrzetuski (P. 1411 k. 264v). Król zezwolił Andrzejowi 11 IV 1620 r. na nabycie sumy 1.000 złp na wójtostwie obornickim od bratanka Andrzeja O-go (M. K. 166 k. 96, 96v; P. 1004 k. 1414). Jadwiga z Siedleckich dostała od króla 25 VIII 1620 r. dożywocie na Obornikach na sołectwie wsi Chowanówko oraz na częściach wsi Małe Chowanówko, Dąbrówka, Uścikowo i Bogdanowo (ib. k. 283-284). Folwark Słoniawy na gruncie Obornik Andrzej w r. 1621 zastawił małżonkom Marcinowi Włościejewskiemu i Katarzynie z Niewierza (P. 1007 k. 212). Dostał mu się 3 III 1623 r. kaduk po Dubiszu (?) z Inowłodza (M. K. 170 k. 99, 99v). Król zezwolił mu 23 V 1626 r. na przekazanie tenuty obornickiej Janowi a Wawrzymowa Sokołowskiemu, staroście radziejowskiemu (ib. 174 k. 180v-181v) i t. r. Andrzej wraz z żoną dobra swe w mieście królewskim Oborniki, t. j. folwarki Worowski i Brzeziński sprzedali temu Sokołowskiemu (P. 1415 k. 696v). Król 13 III 1627 r. potwierdził przywilej wydany przez Andrzeja O-go sław. Stanisławowi, kucharzowi, na korzystanie z półwyspu na rzece Warcie (ib. 176 k. 22v-23). Nie żył już Andrzej w r. 1628 (W. 34 k. 35). Jadwigę Siedlecką w r. 1633 kwitował Wojciech Mycielski z 18.850 zł na poczet sumy 20.000 zł zastawnej na wsiach Siedlec i Brzezie w p. pyzdr. (I. Kal. 99b s. 1259). Wdowa Sielec (Siedlec) w r. 1639 sprzedała wyderkafem za 17.500 złp Hieronimowi Broniewskiemu (P. 1419 k. 1407), zaś w r. 1641 Siedlec i Brzezie sprzedała za 50.000 złp Zygmuntowi ze Skrzypny Twardowskiemu, sekretarzowi król. (P. 1420 k. 739). Nie żyła już w r. 1643 (P. 168 k. 418). Z drugiego małżeństwa miał Andrzej synów, Andrzeja i Piotra oraz córkę Katarzynę. Andrzeja w r. 1624 pozywał Andrzej Objezierski (P. 152 k. 554v), zaś w r. 1628 jego Katarzynę, jako byłych posesorów Obornik, matkę ich Jadwigę, mającą na tych dobrach oprawę i dożywocie, oraz Jana Sokołowskiego, starostę radziejowskiego, obecnego posesora, pozywał ks. Kasper Janowski, proboszcz obornicki (W. 34 k. 35). Katarzyna w r. 1634, krótko po 4 IX wyszła za Jakuba Jastrzębskiego, nie żyła już w r. 1687.

Piotr, syn Andrzeja i Siedleckiej, w r. 1643 dokonywał rozrachunku pieniężnego z bratem przyrodnim, Florianem Wilczyńskim (P. 168 k. 418). Ożenił się t. r. z Dorotą Robaczyńską, córką Jana i Zofii z Wierzbna Pawłowskiej. Zawierał z przyszłą teściową, wtedy już wdową, i z opiekunami swej narzeczonej kontrakt małżeński pod zakładem 40.000 zł (Kośc. 301 k. 654). żył chyba jeszcze w r. 1644 (I. Kal. 110a s. 359).

b. Wojciech, syn Stanisława i Kretkowskiej, wspomniany w r. 1575 (P. 926 k. 437), kwitował w r. 1588 Andrzeja Opalińskiego; marszałka wielkiego kor., zaś od brata swego Andrzeja uzyskał zapis 500 zł (P. 950 k. 295). Od tegoż brata w r. 1590 kupił za 10.000 złp. części wsi Gaj, Grzebienisko, Kiączyno i Witkowice oraz pustki Stramice i Sierpowo w p. pozn. (P. 1400 k. 457v), jednak już w r. 1591 odstąpił od tej transakcji (ib. k. 702v). żeniąc się w r. 1591 z Magdaleną Dudyczówną, córką Andrzeja, radcy Cezarskiego, i Elżbiety Zborowskiej, przed ślubem zobowiązał się oprawić jej 3.000 złp posagu na połowie wsi Gaj i pustki Stramice (P. 956 k. 971). Części miasta Izbica, wsi Długie i Sokołowo oraz pustki Służewo, jak również części wsi Świszewy w wojew. brzeskim-kuj., odziedziczone po rodzonym wuje Andrzeju Kretkowskim, sprzedał w r. 1591 Jerzemu Latalskiemu (P. 1400 k. 685v). Części w mieście Orchowie i we wsiach: Orchowiec, Myślątkowo, Rękawczynko i Wola, odziedziczone po stryju ks. Wojciechu O-im, w r. 1594 sprzedał za 7.250 złp siostrzeńcom swym, Stanisławowi, Andrzejowi i Wojciechowi Czarlińskim (P. 1401 k. 328). Zeniąc się z drugą żoną, Zofią Siedlecką, córką Jana, podsędka ziemskiego inowrocławskiego, w r. 1593 na połowie wsi Gaj oprawił jej przed ślubem posag 4.000 złp (P. 961 k. 1293). Pozwany w r. 1595 przez Michała Goryńskiego, brata i spadkobiercę zmarłego ks. Benedykta Goryńskiego, kanonika poznańskiego, o zagarnięcie siłą Bieńkowa, posesji tego księdza (P. 963 k. 578). Stanisławowi Wielżyńskiemu w r. 1596 sprzedał za 10.000 złp Kiączyna z należącymi do tej wsi lasami Zielęcin (Zielęcino) Stary z potokiem Kotla Struga, połowę pustki Łachowy, połowę stawu Kiączyńskiego z młynem i sadzawkami, połowę wsi Grzebieniska, części w Witkowicach, uzyskane z działów z bratem Andrzejem (P. 1401 k. 815, 1402 k. 80). Wieś Stramice i czterech kmieci w Gaju w r. 1597 sprzedał wyderkafem na rok za 2.000 złp Wojciechowi Lubomęskiemu (P. 1402 k. 380v). Stramice w r. 1605 sprzedał wyderkafem za 1.036 złp Elżbiecie Krzyszkowskiej, żonie Adama Woźnickiego (P. 1405 k. 388) Sierpowo sprzedał wyderkafem w r. 1606 za 1.000 złp Maciejowi Karlińskiemu (ib. k. 542). Stramice i trzech kmieci w Gaju w r. 1607 wyderkafem sprzedał za 2.600 złp. Krzysztofowi Czackiemu Ciołkowi Seniorowi (P. 1406 k. 80v). Wspólnie z żoną Stramice i folwark w Gaju w r. 1610 zastawili za 1.000 zł Andrzejowi Jaskóleckiemu (P. 1407 k. 256v). Wojciech wsie Gaj i Stramice w r. 1611 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp. Aleksandrowi Brodzkiemu (ib. k. 607). Oboje małżonkowie spisali w r. 1612 wzajemnie dożywocie (P. 1408 k. 169). Od Mikołaja Mierzewskiego, łowczego poznańskiego, Wojciech w r. 1614 nabył wyderkafem za 10.000 zł wsie Witkowice i Roszczki oraz pustkę Gorgoszewo (p. 1409 k. 222v), zaś w r. 1615 te same dobra nabył wyderkafem za 7.000 złp od Stanisława Konarzewskiego, który je był kupił od Mierzewskiego (P. 1409 k. 576). Sierpowo w r. 1615 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp Stanisławowi Gliszczyńskiemu (ib. k. 503v). Umarł między r. 1620 a 1622 (P. 100 k. 1414, 1413 k. 674). Owdowiała Zofia Siedlecka żyła jeszce w r. 1639 (P. 169 k. 401). Synowie, Andrzej i Jan. Z córek, Katarzyna, w r. 1615 żona Jana Tłockiego, zaś 2-o v. w r. 1618 wyszła za Macieja z Pigłowic Manieckiego. Marianna w latach 1629-1644 żona Prokopa Stogniewa, rotmistrza województw wielkopolskich, zmarła między r. 1653 a 1676. Anna, w r. 1641 żona Wojciecha Mierzewskiego, nie żyła już chyba w r. 1648.

a) Andrzej, syn Wojciecha i Siedleckiej, spisywał w r. 1618 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Brzezianką, córką Ernesta i Barbary Szenechówny (P. 152 k. 313, 1400 k. 1036, 1411 k. 292), wdową 1-o v. po Tomaszu Śremskim, 2-o v. po Macieju Broniszu. Uzyskał 11 IV 162 r. zezwolenie królewskie na przekazanie stryjowi Andrzejowi O-mu wójtostwa w Obornikach (M. K. 166 k. 96, 96v), co w praktyce oznaczało scedowanie stryjowi sumy 1.000 złp zapisanej na owym wójtostwie (P. 1004 k. 1414). We wsi Chalino nocą 30 VIII 1620 r. strzałem w głowę zabity został przez żonę, działającą do współki z matką Barbarą i bratem Tytusem Brezą. Wdowa już w r. 1623 była 4-o v. żoną Piotra Bnińskiego (P. 152 k. 313). Córka Zofia, wspomniana w r. 1623 (ib.), niewątpliwie zmarła wcześnie.

b) Jan, syn Wojciecha i Siedleckiej, w r. 1622 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Grocholską, córką Adama (P. 1413 k. 674). Od stryja swej żony, Michała Grocholskiego w r. 1622 kupił za 15.000 złp Gromadno w p. kcyń. (ib. k. 685) i t. r. nabył odeń wyderkafem za 6.500 złp połowę Jeziorek w p. kcyń. (ib. k. 687v). Barbara w imieniu własnym i siostry, panny Reginy Grocholskiej w r. 1622 sprzedała wieś Rospetęk w p. kcyń. za 9.000 zł Janowi Smoguleckiemu (P. 1413 k. 452v). Oboje zapisali w r. 1623 jej stryjowi Michałowi i siostrze pannie Reginie sumę 300 zł (N. 173 k. 65). Jan wraz ze swą bratanicą i pupilką Zofią pozywał na sejm warszawski Barbarę Breziankę, teraz Bnińską oraz jej wspólników, matkę i brata, o zastrzelenie jej męża a swego brata Andrzeja (P. 152 k. 311-313). Użytkowanie Stramic w r. 1625 dał w dożywocie swej matce (P. 1415 k. 139). Wieś Gaj w r. 1626 zobowiązał się sprzedać wyderkafem za 15.000 złp. szwagrowi Manieckiemu (Kośc. 294 k. 31). Od Piotra Bnińskiego i żony jego, Barbary Brezianki, dostał t. r. dwóch poddanych z Kołaczkowa, przebywających u niego (ib. k. 17v). Dla zrodzonych z Grocholskiej dzieci ustanowił w r. 1626 opiekunami: żonę, matkę swoją, Zofię Wielżyńską, wdowę po Stanisławie Belęckim oraz innych (P. 1017 k. 836v). Sierpowo, folwark należący do Gaju, w r. 1626 wydzierżawił Krystynie z Grudzielskich Ciesielskiej oraz córce jej, Reginie zamężnej Pawłowskiej (ib. k. 785). Stramice w r. 1636 sprzedał (powtórzył to w r. 1637) za 5.000 złp Joachimowi Ernestowi Wedelskiemu i jednocześnie za takąż sumę nabył od niego wyderkafem wieś Stare w p. nakiel. (P. 1418 k. 701, 1419 k. 281v). Sumę odziedziczoną po ciotce Zofii z O-ch Pogorzelskiej, kasztelanowej przemęckiej, cedował w r. 1637 Florianowi Wilczyńskiemu (I. Kon. 48 k. 455). W Poznaniu w kamienicy "Forgankowskiej" przy ulicy Wożnej, dzierżawionej od jego matki przez Stanisława Czekanowskiego, w 1639 zabił czekanem gościa jego, Jana Śrzemskiego (P. 164 k. 59v). Oboje z żoną wieś Rospętek sprzedali Janowi Smoguleckiemu. Nie żył już Jan O. w r. 1644 (P. 169 k. 401), zaś Barbara nie żyła w r. 1651 (P. 1860 k. 286v). Synowie ich, Stanisław i Wacław. Córki: Marianna, Katarzyna i Regina, wspomniane w r. 1648 (P. 173 k. 221v). Z nich, Katarzyna, w r. 1651 żona Kazimierza Radzickiego, nie żyła już w r. 1686. Regina, żona Piotra Łosia Golińskiego, wdowa w latach 1676-1698.

(a) Stanisław, syn Jana i Grocholskiej, wspólnie z rodzeństwem pozywał w r. 1648 Wojciecha Mierzewskiego o dług 2.000 zł, zapisany mu jako posag za Anną O-ą przez jej matkę a ich babkę, Zofię z Siedlca, jak również przez i ch ojca (P. 173 k. 221v). Od ciotecznej siostry, Anny Grochowickiej (urodzonej z Jadwigi Grocholskiej), wdowy po Andrzeju Czekanowskim, uzyskał w r. 1652 zapis długu 6.000 złp (P. 1064 k. 862). Wsie Gaj i Sierpowo sprzedał za 31.000 zł Andrzejowi Żernickiemu, który tam intromitował się w r. 1662 (P. 188 k. 393v).

(b) Wacław, syn Jana i Grocholskiej, wspomniany w r. 1648 (P. 173 k. 221v), miał od Joachima Ernesta Wedelskiego zapis 1.000 złp na wsi Stare w pow. nakiel. Bezpotomny, nie żył uż w r. 1676, a spadek po nim brało rodzeństwo, między innymi siostra zamężna Golińska (P. 1094 k. 110).

(2) Wojciech, syn Mikołaja i Opalińskiej, kanonik poznański w r. 1558, instalowany 22 II na kanonię fundi Drożyce (Install., s. 40), kanclerz poznański w r. 1569, instalowany 16 V (ib., s. 48), kanonik krakowski w r. 1571, proboszcz kolegiaty kórnickiej do zgonu. Wspomniany jako obok brata współspadkobierca ojca 1557r. (P. 989 k. 369). Z działów braterskich w r. 1560 wziął z dóbr królewskich: połowę miasta Obornik z wsiami: Uścikowem, Sianowem, Nowąwsią, Starąwsią w p. pozn., zaś z dóbr ojczystych: miasto Orchowo, wsie Wola, Orchowiec, Rękawczyno Wielkie i Małe w p. gnieźn. oraz dopłatę 1.500 zł (P. 902 k. 299). Od brata Stanisława w r. 1566 dostał część Myślątkowa w p. gnieźn. (P.1397 k. 496v). Uzyskał 15 V 1571 r. konsens królewski na cesję dla siebie przez Macieja Sierosławskiego i swego brata Stanisława O-go dożywocia części miasta Obornik i wsi przyległych (MRPSum. V 10624). Dziedzic połowy miasteczka Orchowa, oraz wsi Orchowca, Myślątkowa, Rękawczyna i Rękawczynka, przez bratanków Andrzeja i Wojciecha w r. 1586 nazwany "mente captus". Bratankowie ci wtedy jako jego spadkobiercy dobra powyższe sprzedali szwagrowi Pawłowi Czarlińskiemu (P. 953 k. 606). W sprawie toczonej przeciwko bratankowi Andrzejowi, ks. Wojciech w r. 1589 uzyskał intromisję do miasta Obornik oraz do wsi Chowanowo i Bogdanowo (P. 952 k. 694). Nie żył już 15 XII 1594 r., kiedy jego bratanek i spadkobierca Wojciech dobra orchowskie sprzedał za 7.250 zł braciom Czarlińskim (P. 1401 k. 328).

2. Wojciech w latach 1452-1457 przebywał w Rzymie na studiach, kanonik poznański w r. 1455, pleban w Chojnicy w r. 1457, kustosz gnieźnieński od r. 1458 (1462?), kanonik uniejowski do r. 1462, kanonik włocławski w r. 1470, pleban w Pepowie w r. 1474, altarysta Św. Piotra i Pawła w katedrze poznańskiej w r. 1481, wikariusz generalny i oficjał poznański od 18 X 1484 r. do zgonu. Umarł krótko przed 28 VII 1487 r. (Nowacki II; Acta Capit. I). Od brata Aleksandra, tenutariusza w Obornikach, w r. 1475 nabył wyderkafem za 200 grz. i 250 zł połowę Kiączyna z połową folwarku, stawu i młyna tamże (P. 1386 k. 32). Bratowej swej, Elżbiecie, żonie Aleksandra, w r. 1478 zapisał po swej śmierci na połowach miasta Międzychodu i wsi przyległych: Międzuchód, Wielawieś, Michocino i Dzięcielino sumę 200 grz. (ib. k. 96). Od Stanisława Otuskiego w r. 1487 nabył za 200 grz. prawa wyderkafowe na Gaju i Stramicach, które to wsie były ongiś przez brata Andrzeja O-go, temu Otuskiemu za takąż sumę sprzedane wyderkafem (P. 1387 k. 80v).

3. Aleksander Skóra z Gaju, Obornicki, z Obornik, syn Piotra, wspomniany w r. 1468 (P. 1384 k. 137), tenutariusz w Obornikach w r. 1469, na swych należnych z działów braterskich trzecich częściach w mieście Międzychodzie i przyległych wsiach: Wielawski, Dzięcielinie, Miechocinie, Kiączynie w p. pozn. w r. 1469 zapisał klasztorowi Bożego Ciała w Poznaniu dwie grzywny rocznego czynszu od sumy wyderkafowej 24 grz. (P. 1385 k. 38v). Był w r. 1470 jeszcze niedzielny z braćmi (P. 20 k. 52v). Na połowie Gaju, Stramic i na całej wsi królewskiej Bogdanowo w r. 1478 oprawił żonie swej Elżbiecie posag 400 grz. (P. 1386 k. 96). Siostrze swej Katarzynie, zakonnicy w Owińskach, zapisał t. r. dożywotnio 8 grz. czynszu rocznego na połowie sumy jaką miał na połowie miasta Obornik i wsi Wielkie Chowanowo, Nowawieś i Starawieś (ib. k. 97v). Braci z Brudzewa, Kiełcza Seniora i Kiełcza Iuniora zwanego też Stanisławem, niedzielnych, wzywał w r. 1480 do uiszczenia 65 grz. długu z tytułu posagu swej żony Elżbiety (Py. 16 k. 37) i t. r. odebrał od nich 25 grz. (ib. k. 163), zaś w r. 1481 skwitował Stanisława Kiełcza Iuniora (G. 21 k. 84v). Kwitował w r. 1480 Mikołaja Janowskiego, kasztelana śremskiego, z ojcowizny swej żony w mieście Janowmłyn, oraz we wsiach: Janowmłyn, Kołdrąb i Posługowice (Posługowo) w pow. gnieźn. (G. 10 k. 102). Umarł w r. 1485 (P. 22 k. 15, 37). Król 13 VII 1493 r. aprobował oprawę 200 grz. posagu Elżbiety na Obornikach, a specjalnie na Bogdanowie (MRPSum. II 214) W r. 1503 była 2-o v. żoną Andrzeja Pasikonia Włościejewskiego (P. 861 k. 2), a w r. 1504 pozywała syna Feliksa O-go o nieuiszczenie 12 grz. czynszu z jej posagu oprawionego na Bogdanowie i Obornikach (P. 24 k. 74).

Feliks, Sczęsny, syn Aleksandra i Elżbiety, ur. ok. r. 1483 (P. 22 k. 37), tenutariusz w Obornikach (P. 24 k. 74), miał w r. 1493 sprawę z bratem stryjecznym Wojciechem O-im (P. 23 k. 15v) i w r. 1494 zostało między nimi założone vedium (P. 856 k. 67v). W wyniku zawartej w r. 1505 za pośrednictwem arbitrów ugody, miał w zamian za dobra macierzńskie uiścić swemu przyrodniemu rodzeństwu w dwóch ratach po 75 grz. (G. 862 k. 44, 44v). T. r. połowę Gaju sprzedał wyderkafem za 150 grz. Andrzejowi, Piotrowi, Stanisławowi, Wawrzyńcowi, Janowi, Katarzynie i Elżbiecie Włościejewskim, swemu przyrodniemu rodzeństwu, rekompensując tym posag ich wspólnej matki. Ponadto dał im za ów posag części we wsiach Krotcz i Hamer (P. 1390 k. 44). Wezwany w r. 1507 przez Andrzeja Włościejewskiego, ojczyma, do uiszczenia 75 grz. należnych jego dzieciom (P. 862 k. 210v). Włościejewscy uzyskali t. r. intromisję do nabytych wyderkafem w sumie 150 grz. dóbr Gaj (ib. k. 245v) Feliks żonie swej Dorocie Łekieńskiej, córce Piotra, w r. 1507 oprawił posag 500 zł węg. na połowach wsi Gaj, Stramice, Kiączyno (P. 1390 k. 123v), zaś od teścia dostał jednocześnie w posagu wyderkafem za 250 zł węg. wieś Polskie Prawo koło Łekna w p. kcyń. (ib.). Z racji choroby "enormem et nefandam", uwolniony 11 IX 1509 r. od udziału w wyprawie wojennej, w swe miejsce winien był słać trzch konnych (MRPSum. IV 9223, 9224). Żonie t. r. zabezpieczył 600 zł węg. długu na czwartej części miasta Międzychodu oraz wsi Michocino, Wielawieś, Dzięczelino (P. 863 k. 223). Pozwany przez stryjecznego brata Mikołaja o wygnanie go z części Obornik, nie stanął i w r. 1512 miał płacić winę (P. 865 k. 242v). Nie stanął także i z pozwu braci stryjecznych, Grzegorza i Mikołaja, o niedopuszczenie do przeprowadzenia działów miasta Obornik i dla tej przyczyny w r. 1514 miał płacić winę (P. 866 k. 163v). Od swego teścia, Piotra Łekieńskiego w r. 1518 uzyskał zapis 250 zł węg. długu, co stanowiło ostatnią ratę z 500 zł węg. posagu (P. 866 k. 190v). Otrzymał 30 VIII 1520 r. zezwolenie królewskie na uczynienie żonie oprawy na Obornikach (MRPSum. IV 12703). Bezpotomny, nie żył już w r. 1521, kiedy to wdowa zawierała ugodę z braćmi Grzegorzem i Mikołajem, tenuteriuszami Obornik, o zapisy na tych królewskich dobrach (P. 867 k. 419v). Spadek po nim dostał się jego przyrodniemu rodzeństwu Włościejewskim (P. 1393 k. 561). Wdowa uzyskała 15 III 1522 r. zachowanie przy dożywociu tnuty obornickiej (MRPSum. IV 13165), a 5 III 1523 r. wydany został dekret królewski w sprawie z Mikołajem z ju, tenutariuszem obornickim, o jej oprawę na Obornikach (ib.13479). Od Jana Łekieńskiego w r. 1530 kupiła za 2.000 grz. Szatkowo (Sadki?) p. nakiel. (P. 1393 k. 364). Uzyskała 19 IV 1533 r. konsens królewski za zrezygnowanie komukolwiekbądż połowy swych sum oprawnych na Obornikach i przyległych wsiach (MRPSum. IV 16914). Wyszedłszy 2-o v. za Jana Grabskiego dała mu za zezwoleniem królewskim dożywocie swej sumy 500 grz. oprawionej na Obornikch przez pierwszego męża (P. 1394 k. 142v). Oboje małżonkowie Grabscy uzyskali 10 XI 1540 r. konsens na wykupienie wsi Dąbrówki z rąk rajców obornickich (MRPSum. IV 20451). Grabski otrzymał 22 IV 1540 r. zezwolenie królewskie na wykup z rąk Grzegorza i Mikołaja Skórów z Gaju połowy miasta Obornik oraz wsi Bogdanowo i Chowanowo jak również pustki Nowawieś (ib. 20315). Dorota połowę karczmy w Gaju w r. 1541 dała Mikołajowi O-mu, sędziemu poznańskiemu, w zamian za pół łana osiadłego w Wielawsi (P. 1394 k. 453). Uzyskała 6 I 1549 r. konsens na zastaw swej oprawy w połowie miasta Obornik mężowi (MRPSum. V 4775). Żyła jeszcze w r. 1554 (P. 895 k. 139). Zob. tablicę.

@tablica: Oborniccy Skórowie z Gaju h.Abdank

>Oborniccy, różni, a wśród nich przede wszystkim wójtowie z Obornik. Maciej i Jan, wójtowie z Obornik, procesowani w r. 1409 przez Wojciecha, Jana, Świąchnę i Katarzynę, dzieci Sławnika ze Starego, o wydzielenie im czwartej części wójtostwa (P. 3 k. 97v). Teodoryk (Dzietrzych) z Obornik pozywał Andrzeja z Szczepankowa i Błożejewa, który mu nie uiścił dziesięciu grzywien i w r. 1426 miał płacić 3 grzywny (P. 8 k. 106). "Ur." Przechna z Obornik pozywana była w r. 1428 o posag przez Helenę, żonę Jana z Wielżyna (P. 10 k. 53). Wincenty Furman, wójt obornicki, w r. 1442 miał terminy ze strony Elżbiety niegdy Jasieńskiej (P. 14 k. 150), zaś w r. 1443 ze strony synów zmarłego Mikołaja Śliwieńskiego (P. 14 k. 189). Wraz z żoną Małgorzatą t. r. pozywany przez braci, Marcina z Przetoczna, Zygmunta z Psarskiego i Dawida Żydowskiego (P. 14 k. 195). Małgorzata t. r. skwitowała oprawę na wójtostwie obornickim na rzecz Anny Wierzbięty (zob. niżej) i Mikołaja z Nowegodworu niegdy Sadowskiego (P. 14 k. 243). Wincenty Furman z Chowanowa, wójt obornicki, był t. r. pozywany przez Wincentego niegdy Potrzonowskiego (P. 14 k. 256). Wincenty, wójt obornicki, w r. 1447 zeznał 5 grz. synom zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 11v).

Wierzbięta, wójt obornicki, z Jasieni i Chowanowa, może syn lub brat Wincentego Furmana, o którym było wyżej, w r. 1443 mąż Anny (P. 14 k. 243). Winien był w r. 1444 Janowi niegdy z Rogalina sumę 10 grz. (P. 15 k. 15v). Pozywał t. r. ks. Wojciecha i Macieja oraz matkę ich Tomisławę. dziedziców niedzielnych z Małych Siekierek (P. 14 k. 267). Nie stanął z pozwu Wierzbięty Piątki z Grzybowa i w r. 1445 miał płacić winę (P. 15 k. 79). Ze swej części wójtostwa w r. 1448 toczył sprawę z synami zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 103). Nie żył już w r. 1448, a owdowiała Anna, była już wtedy 2-o v. żoną Jakuba Gorzewskiego (ib. k. 180v). Żyła jeszcze w r. 1459 (P. 18 k. 257v). Syn Ludgierz. Córka Barbara, w r. 1452 żona Andrzeja z Gądecza (ib. k. 42).

Ludgierz (Rutgierz), syn Wierzbięty i Anny, wójt obornicki, pozwany przez Domarata z Dąbrówki, nie stanął i w r. 1448 miał płacić winę (P. 17 k. 178, 178v). Nie stanął też w r. 1452, pozwany wraz z siostrą przez Andrzeja, niegdy z Drogocina (P. 18 k. 42). Jego żoną była wówczas Barbara (ib. k. 53v). Niedzielny z matką w Dąbrówce, Uścikowie, Bogdanowie i Słanowie, wraz z nią zeznał w r. 1459 Andrzejowi Gądeckiemu z Gądecza sumę 100 grz. posagu za siostrą Barbarą (ib. k. 254v). Swej drugiej żonie, Annie z Zajączkowa (Zajączkowskiej) oprawił w r. 1462 posag 150 grz. na czterech łanach i czterech ogrodach w Bogdanowie, czterech łanach i czterech ogrodach w Nowejwsi, czterech łanach i ogrodzie w Uścikowie, siedmiu ogrodach w Starejwsi, na połowie młyna na rzece Wełnie, na połowie czynszów z rynku obornickiego, połowie tamtejszych jatek należących do wójtostwa, wreszcie na połowie czynszów z Łaźni (P. 1384 k. 122v). Anna ta, dziedziczką w Zajączkowie, miała w r. 1481 termin ze swymi siostrami, pannami Katarzyną, Elżbietą i Dorotą, dziedziczkami w Zajączkowie (P. 21 k. 155). Nie żyła już w r. 1482, kiedy wspomniane dzieci jej i Ludgierza: Piotr, Bieniak, Uriel, Katarzyna, Anna (P. 21 k. 182v). W ich imieniu t. r. działał ojciec, wójt obornicki (ib. k. 185). Ręczyli za niego w r. 1483 Jan i Wojciech Przetoczeńscy oraz Mścich Buszewski, iż będzie żyć w pokoju z Pawłem Głębockim (P. 855 k. 143v). Trzy łany osiadłe i jeden pusty w Uścikowie w r. 1486 sprzedał wyderkafem za 110 zł węg. Stanisławowi Turkowskiemu (P. 1387 k. 54v), zaś t. r. łan osiadły i trzy puste w Sianowie sprzedał wyderkafem za 20 grz. Janowi, Benedyktowi i Grzegorzowi, braciom z Jankowa (ib. k. 59v). Od Marcina Hersztopksiego w r. 1487 nabył wyderkafem za 115 grz. części w Hersztopie p. pozn. wraz z łąkami w Dłusku (ib. k. 79v). Ludgerz z Wyszyny, wójt obornicki w r. 1489 zapisał 5 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 60 grz. na wójtostwie obornickim kapelanom kościoła parafialnego w Obornikach (P. 1387 k. 110v). Umarł w r. 1493 lub 1494 (P. 23 k. 24, 856 k. 51). Synowie, jak było wyżej: Piotr, żyjący jeszcze w r. 1488, Bieniak, o którym niżej, Uriel, żyjący w r. 1482, już nie wymieniany w r. 1488. Z córek, Katarzyna, żona Stanisława Ruckiego, nie żyjącego w r. 1494

Anna, w r. 1494 żona Stefana Gołaskiego.

Bieniak, Benedykt, Ludgierz, z Zajączkowa, Zajączkowski, syn Ludgierza i Zajączkowskiej, wójt w Obornikach w r. 1494 (P. 856 k. 51). Z bratem Piotrem pozwani przez Elżbietę Włościejewską nie stanęli i w r. 1488 mieli płacić winę (P. 22 k. 152). Bieniak był w r. 1494 godzony przez arbitrów z Łukaszem Ruckim o posag siostry Katarzyny, żony zmarłego Stanisława Ruckiego (P. 856 k. 51). Skwitowany t. r. przez siostrę Annę zamężną Gołaską z jej majątku po rodzicach na wójtostwie obornickim i wsi Zajączkowo (ib. k. 77v). Kwitował w r. 1495 Andrzeja Hersztopskiego z 30 grz. (P. 856 k. 115). Zob. tablicę.

@tablica: Oborniccy (wójtowie)

Małgorzata, żona Jana Zewrzyda z Obornik, miała w r. 1445 termin z rodzonym bratem Mizanem (Mirzanem?) z Wielżyna (P. 15 k. 103). Wojciech niegdy Przecławski, obecnie w Obornikach, miał w r. 1447 termin z Mirosławem z Nowejwsi (P. 17 k. 87). Anna, żona Wiktora z Obornik, i Małgorzata, żona Machra Ziemka z Szczodrego, siosty rodzone niedzielne, dziedziczki z Sierakowa w p. kość., część rodzicielską sprzedały w r. 1489 za 85 zł Janowi Kawieckiemu, zaś pusty łan i czwartą część w Szymanowicach wraz z całą częścią ojczystą w Chwałkowie zw. "Czeczerada" z przezyskami na Chwałkowie koło Dolska sprzedały jednocześnie temuż Kawieckiemu za 200 grz. (p. 1387 k. 125, 125v).

>Oborscy h. Roch II cz. Kolumna. Jan O. z Kuflewa, syn zmarłego Kaspra, starosty małotoskiego, w 1620 lub przed tą datą brał zastawem od Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego, wsi Borek i Kołodziącz w pow. garwolińskim (P. 1004 k. 561). Stanisław na Kuflewie nie żył już w r. 1626, a wdowa po nim Zofia z Troszyna, żona 1-o v. Stanisława Urowieckiego, podkomorzego chełmskiego, wtedy lub raczej przed tą datą zapis zastawny na Tomczycach dany na sumę 10.000 zł przez Andrzeja Niszczyckiego, chorążego wyszogrodzkiego, cedowała w grodzie płockim Piotrowi Szczawińskiemu (Py. 143 k. 202v). Jan z Kuflewa kwitował w r. 1630 córki Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego (Z. T. P. 2313), co pozwala go identyfikować niemal z całkowitą pewnością z Janem O-im, starościcem małogoskim, o którym wyżej. Katarzyna, w r. 1671 wdowa po Mikołaja Załuskim. Stefan, starosta liwski, dworzanin królewski, wraz z żoną Zofią Baranowską, kasztelanką wiską, w r. 1660 zrezygnowałi Katarzynie Opalińskiej, wdowie po Jakubie Rozdrażewskim, wojewodzie inowrocławskim, części wsi: Wieżowno, Wola Wieżowska, Gorwonka (?), Babice, Bliźne, Jemielino, Służewiec, Dzbarz, Koczkiewski, Bór Mamlice (?), Pery (?) w ziemi warszawskiej, oraz Mlądz, Świerk, Wólka Mlądzka, Janówek w pow. garwolińskim (Z. T. P. 30 s. 1919). Katarzyna, żona Jakuba Kuczborskiego. Oboje nie żyli już w r. 1715. Stanisław, w r. 1758 mąż Anny Kuczborskiej (Kc. 143 k. 236v). Aniela, córka zmarłego Karola, kasztelana bracławskiego, i Zuzanny Hołczyńskiej, w r. 1750 żona Jakuba Przebędowskiego kasztelanica elbląskiego (N. 211 k. 10). Kunegunda, żona Dominika Zembrzuskiego, sędziego nurskiego, oboje nie żyli już w r. 1790. Ignacy Colonna O. i Felicja Brechan, dziadkowie Felicji, która przed 15 V 1897 r. zaślubiła Rogera de Brechan, plenipotenta w Tokarzewie (LB Mikorzyn).

>Oborscy ze wsi Obory w pow. kal., różni. Stanisław O., mąż Zofii Budzisławskiej, córki Marcina, wdowy 1-o v. po Zygmuncie Sosnowskim, która w r. 1519 pięć łanów roli we wsi Siernicze Mniejsze sprzedała mu wyderkafem za 100 zł (P. 1392 k. 326; I. R. Z. Kon. 6 k. 32). T. r. uzyskała zapis długu 67 złp od Mikołaja Głębockiego (P. 867 k. 171v, 172). Temu Głębockiemu sprzedała była połowę wsi Małe Siernicze (P. 1392 k. 343v). Stanisław O. od Macieja Wysockiego w r. 1526 kupił za 40 grz. części w Pąchowie i Bieleczewie p. kon. (I. R. Z. Kon. 6 k. 32) i zaraz potem oprawił tam 20 grz. posagu żonie swej Zofii (ib.). Od Anny Pąchowskiej, żony Kaspra Szuszewskiego (Suszewskiego?) brał t. r. zastawem za 5 grz. części jej w Pąchowie (I. R. Gr. Kon. 2 k. 120v). Wraz z pasierbem Stanisławem Sosnowskim w r. 1528 pozwany był przez Macieja Wroniawskiego (ib. k. 147). Skwitował t. r. Annę Pąchowską z 5 grz. wykupu półanka w Pąchowie (ib. k. 149). Między jego żoną Zofią a Maciejem Wroniawskim i Katarzyną Pąchowską małżonkami w r. 1531 zostało założone vadium (ib. k. 219v). Stanisław, jako dziedzic w Pąchowie, w r. 1534 miał przysięgać w sprawie poddanego, zbiegłego z Pąchowa do Warzymowa, wsi braci Sokołowskich z Radwańczewa, których t. r. pozywał (G. 262 k. 102v, 147v). Pół łana osiadłego w Bielczewie w r. 1538 zastawił w sumie 10 grz. długu Wincentemu Głębockiemu (I. R. Gr. Kon. 3 k. 66v). Żonie Zofii Budzisławskiej w r. 1544 dał wieczyście połowę części Pąchowa i Bielczewa, ona zaś części w tych wsiach nabyte od niego dała "z miłości macierzyńskiej" swym synom z pierwszego męża, Stanisławowi, Piotrowi i Wawrzyńcowi Sosnowskim (I. R. Z. Kon. 6 k. 128v). Żonie tej Stanisław t. r. zobowiązał się pod zakładem 500 zł na połowach swych dóbr Pąchowa i Biełczewa oprawić posag (I. R. Gr. Kon. 4 k. 85v). Chyba synem Stanisława był Krzysztof O. z Pąchowa, dziedzic części w Bielczewie, który w r. 1551 zapisał 20 grz. długu Stanisławowi Sosnowskiemu (I. R. Gr. Kon. 5 k. 324v), a więc niewątpliwie swemu przyrodniemu bratu. Inny syn Stanisława, urodzony z Budzisławskiej, to z pewnością Przecław O., dziedzic części w Pąchowie i Bielczewie, który w r. 1553 zobowiązał się części swe w tych dobrach dać "z miłości braterskiej" przyrodniemu bratu Stanisławowi Oborskiemu (I. R. Gr. Kon. 6 k. 230). A więc Stanisław Sosnkowski począł używać nazwiska drugiego męża swojej matki, a zrobił to również jego brat Wawrzyniec.

Przypomnijmy sobie, iż Zofia Budzisławska, żona 1-o v. Zygmunta Sosnowskiego, 2-o v. Stanisława Budzisławskiego, miała z pierwszym mężem synów, Stanisława, Piotra i Wawrzyńca, wspomnianych w r. 1544 (zob. wyżej). O Piotrze nie wiem niczego więcej. Stanisław i Wawrzyniec poczęli zwać się Oborskimi.

1. Stanisław Sosnkowski, ale potem już stale Oborski, syn Zygmunta Sosnkowskiego i Budzisławskiej, 2-o v. O-ej, od brata Wawrzyńca O-go w r. 1555 dostał wiecznością części w Pąchowie i Bielczewie (I. R. Z. Kon. 6 k. 180v). Ogród z łąką w Pąchowie, koło domu braci Marcina, Jana i Kaspra Sławieńskich w r. 1558 dał braciom w zamian za dwa ogrody i łąkę tamże (ib. k. 206). Wraz ze swym synem Zygmuntem dawał w r. 1573 zobowiązanie Mikołajowi Bielickiemu (I. R. Kon. 16 k. 325). Umarł między r. 1576 (Py. 31 k. 159v, 113 k. 138v). Z nieznanej mi żony pozostawił synów, Zygmunta, Sebastiana i Jana. Z córek, Jadwiga "z Pąchowa", w r. 1576 żona Andrzeja Wysockiego. Helena, w latach 1576-1586 żona Jakuba Gorazdowskiego, nie żyła już w r. 1602. Z synów, Sebastian, dziedzic części w Pąchowie, był w r. 1576 pozywany przez Prokopa i Marcina Jarunowskich cz. Sieńskich, o to, iż wraz z bratem stryjecznym Janem O-im w gospodzie w Pyzdrach zabili brata tych Sieńskich, Stefana Jarunowskiego cz. Sieńskiego (Py. 113 k.138v). Asystował t. r. przy transakcji siostrze Jadwidze zamężnej Wysockiej (ib. k. 340). Od Jana Krzyszkowskiego uzyskał w r. 1581 cesję długu 200 zł u Emilii z Przetockich Łowęckiej (P. 937 k. 537). Między r. 1582 a 1589 zabity w Pyzdrach przez Piotra Tarnowskiego. Był bezpotony (P. 119 k. 334v, 125 k. 72). Jan, trzeci z synów Stanisława, w r. 1602 pozywał bratanków swych, Mikołaja i Wojciecha, o dług 19 zł (Py. 131 k. 320).

Zygmunt, syn Stanisława, obok ojca w r. 1573 dziedzic w Pąchowie (I. R. Kon. 16 k. 325). Wspólnie z żoną swą Anną Głębocką w r. 1579 zawierał kontrakt z wdową Anną z Głębockich Policką (P. 932 k. 109). Wojciechowi Głębockiemu w r. 1584 lub przed tą datą sprzedał części w Bielczewie (P. 1399 k. 417; I. R. Kon. 21 k. 168). Jako spadkobierca brata Sebastiana pozywał w r. 1589 Mikołaja Obrębskiego (Py. 125 k. 72). Mikołajowi Rozbickiemu zapisał w r. 1591 dług 100 zł (P. 956 k. 831). Nie żył już w r. 1595 (P. 964 k. 1603. Synowie jego, Mikołaj i Wojciech. Córka Jadwiga, żona Krzysztofa Dumańskiego (Domańskiego?), nie żyła już w r. 1624.

1) Mikołaj, syn Zygmunta i Głębockiej, wraz z bratem Wojciechem w r. 1595 pozwany przez Jana Białeckiego cz. Kuczlińskiego (P. 964 k. 1603). Obaj jako bratankowie i spadkobiercy stryja Sebastiana w r. 1602 byli pozywani przez stryja Jana o dług 19 zł (Py. 131 k. 320). Mikołaj w r. 1610 kwitował Zygmunta Gołkowskiego z 50 złp z dzierżawy sołectwa we wsi Sękowo(?) klucza bukowskiego biskupów poznańskich (P. 984 k. 305). Był mężem Małgorzaty Trąmpczyńskiej, córki Mikołaja, której Mikołaj Głębocki w r. 1610 zapisał 200 złp długu (I. Kon. 35 s. 659). Pozywany był Mikołaj w r. 1624 przez dzieci zmarłej siostry Dumańskiej o część dóbr rodzicielskich należnych ich matce (P. 152 k. 746v). Nie żył już w r. 1644 (I. Kal. 110a s. 596). Małgorzata z Trąmpczyńskich w r. 1658 już nie żyła (Py. 152 s. 73). Synowie ich, Wojciech i Stanisław. Ten drugi wspomniany w latach 1644 i 1658 (I. Kal. 110a s. 596; Py. 152 s. 73), żył jeszcze w r. 1662 (Ws. 63 k. 394v). Spośród córek, Dorota, żona Andrzeja Ulejskiego, już nie żyła w r. 1662. Zofia w asyście brata Wojciecha w r. 1655 kwitowała z 200 zł wuja Tomasza Trąmpczyńskiego (Py. 151 s. 29). Poślubiła w r. 1658 Kazimierza Baranowskiego z Jerzykowa i żyła jeszcze w r. 1686. Marianna, wspomniana w r. 1662 (Ws. 63 k. 394v), chyba żyła jeszcze 29 XI 1666 r. (LB Lenartowice), niezamężna, nie żyła już w r. 1675 (Py. 154 k. 551).

Wojciech, syn Mikołaja i Trąmpczyńskiej, żeniąc się z Małgorzatą Bieganowską, wdową 1-o v. po Janie z Graboszewa Tomickim, w r. 1639 uzyskał od niej zapis 1.000 złp T. r., już po ślubie, małżonkowie ci wydzierżawili od wdowy Jadwigi z Miniszewskich Biskupskiej części Strzydzewa w p. kal. (Py. 148 s. 26). Małgorzata t. r. uzyskaną od pierwszego męża oprawę na połowie wsi Psienie w p. kon. scedowała synowi Prandocie Tomickiemu (Py. 148 s. 257). Oboje małżonkowie w r. 1644 skwitowani przez Agnieszkę Wolińską, żonę Wojciecha Jaroszewskiego, ze sprawy o poddanego ze wsi Podbiele (I. Kon. 51 k. 220). Sumę 330 złp zapisaną zastawem na Szetlewie i Podbielu przez Marcina Bogusławskiego, oboje w r. 1644 scedowali Maciejowi Szetlewskiemu cz. Jaroszewskiemu (I. Kal. 110a s. 1335). Od Wojciecha Szetlewskiego i jego bratanków, synów zmarłego Tomasza, w r. 1646 nabyli zastawem za 400 zł części w Szetlewie Wielkim p. kon. (Py. 150 s. 133). Drugą jego żoną była Urszula Złyńska. Umarł między r. 1658 a 1661, kiedy owdowiałej Urszuli Franciszek Goliński, burgrabia ziemski koniński zapisywał dług 300 zł (Py. 152 s. 73, 153 s. 157). Od Jerzego Nieświastowskiego uzyskała ona w r. 1662 zapis długu 1.000 zł (I. Kon. 58 k. 179). Ją i Zygmunta O-go, syna Wojciecha, pozywała w r. 1672 Teresa Trlęska, wdowa po Andrzeju Podleskim (P. 199 k. 95). Żyła jeszcze w r. 1697 (Py. 156 s. 24). Syn Wojciecha Zygmunt.

Zygmunt, syn Wojciecha i Złyńskiej, bratanek i spadkobierca panny Marianny O-ej, w r. 1675 kwitował Jana Karskiego z należnych jej 200 zł (Py. 154 k. 551v). Skwitowany w r. 1686 z sum przez ciotkę Zofię zamężną Baranowską, dał jej jednocześnie ruchomości odziedziczone po bracie ciotecznym, Stanisławie Ulejskim (Py. 155 k.551v s.24). Roborował w r. 1697 skrypt swej matce (Py. 156 s. 24).

2) Wojciech, syn Zygmunta i Głębockiej, wspomniany w r. 1595 (P. 964 k. 1603), obok brata Mikołaja spadkobierca stryja Sebastiana, pozwany przez Jana O-go dług 19 zł (Py.131 k.320).

2) Wawrzyniec, syn Zygmunta Sosnkowskiego i Budzisławskiej 2-o v. zamężnej O-ej, swe części we wsiach Pąchowo i Bielczewo w r. 1555 dał wiecznością bratu przyrodniemu Stanisławowi O-mu (I. R. Z. Kon. 6 k. 180v). Nie żył już w r. 1585 (P. 122 k. 112). Pisany niekiedy z Jankowa, z nieznanej mi żony pozostawił syna Jana i córkę Jadwigę, w latach 1588-1602 żonę Jana Gorazdowskiego.

Jan, syn Wawrzyńca, oskarżony w r. 1576 o współudział wraz ze stryjecznym bratem Sebastianem w zabójstwie Stefana Jarunowskiego cz. Sieńskiego (Py. 113 k. 138v). W r. 1585 pozywał Jana Gorazdowskiego z Borkowa, chyba szwagra (Py. 122 k. 112). Skwitowany w r. 1588 z 80 zł przez Zofię Gorazdowską, wdowę po Marku Przybysławskim (P. 949 k. 189) i t. r. z majątku rodzicielskiego przez siostrę Jadwigę zamężną Gorazdowską (P. 950 k. 104). Żył jeszcze w r. 1589 (R. Kal. 6 s. 231). Zob. tablicę 1.

@tablica: Oborscy 1

Jan O. "Jenik", od Macieja Kemblana w r. 1522 nabył wyderkafem za 30 grz. całą wieś Szołowo (Wszołowo) oraz część w Jankowie w p. kośc. (P. 1392 k. 450v). Od Adama Lutyńskiego, dziedzica w Milewie,w r. 1529 kupił za 40 grz. część wsi cz. miasta Lutynia w p. kal. (P. 1393 k. 299v). Na swych częściach w tym mieście w r. 1537 zapisał wyderkafem jedną kopę rocznego czynszu od 15 grz. Bartłomiejowi Suchorzewskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 307v). Od Macieja i Jana, braci Pabjanowskich, t. r. kupił wyderkafem za 13 grz. łan "Toboliński" w Lutyni (ib. k. 314). Nie żył już w r. 1539 (?), kiedy wdowa po nim Dorota pozywała o zwrot 3 zł Mikołaja Ruchockiego, dziedzica w Wilczy (I. i D. Z. Kal. 7 k. 547). Miała z nim termin w r. 1547 (Ib. k. 251). Od zięcia, Błażeja Jaskólskiego uzyskała w r. 1550 zobowiązanie, iż oprawi żonie Ewie O-ej 60 grz. posagu (I. Kal. 12 II s. 279). Janowi Pabjanowskiemu w r. 1564 zobowiązała się część młyna wodnego na rzece Lutyni sprzedać wyderkafem za 60 zł (ib. 29 s. 205). Synowie: Adam, Wojciech, Stanisław i Krzysztof. Córka Ewa, w latach 1550-1552 żona Błażeja Jaskólskiego. Może również tego Jana córką była Małgorzata, w latach 1557-1597 żona Stanisława Łukomskiego.

1. Adam, syn Jana i Doroty, rotmistrz JKMci w r. 1571 (P. 1398 k. 232), wraz z matką Dorotą i bratem Wojciechem w r. 1557 skwitowany przez Macieja Pabjanowskiego z 55 grz. (I. Kal. 22 k. 125). Swoją część w mieście Lutyni w r. 1560 lub przed tą datą sprzedał Janowi Suchorzewskiemu, komrnikowi kaliskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 529v). Wraz z braćmi swymi niedzielnymi, Wojciechem i Stanisławem pozywał między r. 1562 a 1565 ks. Stanisława Rusieckiego, kanonika poznańskiego, oskarżonego o zabicie ich brata Sebastiana (G. 262 k. 457). Od brata Stanisława kupił w r. 1571 za 500 złp części w mieście Lutyni oraz w pustce Kamieńskie w p. kal. (P. 1398 k. 232). Części miasta cz. wsi Lutynia, wyjąwszy sadzawkę za dworem brata Wojciecha oraz osiem składów roli koło sadzawki, w r. 1580 sprzedał za 2.000 złp Sebastianowi Miniszewskiemu (R. Kal. 5 k. 144).

2. Wojciech, syn Jana i Doroty, wspólnie z matką w r. 1557 zapisywał sumę 52 grz. Janowi Pabjanowskiemu (I. Kal. 22 k. 305). Od swych braci, Stanisława i Krzysztofa, uzyskał t. r. zobowiązanie sprzedania części ojczystych w Lutyni (Py. 176 k. 132v). Od Jana Suchorzewskiego. komornika kaliskiego w r. 1560 kupił za 400 złp tę część miasta Lutyni, którą ten kupił był od Adama O-go (i. i D. Z. Kal. 6 k. 529v). Od matki w r. 1564 uzyskał zapis 200 zł długu na jej dobrach dożywotnich i oprawnych (I. Kal. 29 s. 205). Spisywał wzajemne dożywocie w r. 1579 z żoną Katarzyną Skałowską (R. Kal. 5 k. 86v). Umarł między r. 1587 a 1597 (I. Kal. 54 s. 392; Py. 128 k. 37v). Owdowiała Katarzyna Skałowska w r. 1597 zapisała Stanisławowi Napruszewskiemu Piotrowiczowi sumę 100 zł (Py. 128 k. 148v). Synem Wojciecha był Jan. Z córek, Anna, w r. 1584 żona Andrzeja Kwiatkowskiego z pow. konińskiego. Zofia, w r. 1587 żona Jana Kamieńskiego z pow. brzeskiego, Katarzyna, w r. 1587 żona Kaspra Szetlewskiego. Małgorzata uzyskała w r. 1597 zapis 100 grz. od Jakuba Skrzypińskiego (Py. 128 k. 37v). Potem w r. 1610 była żoną Bartłomieja Szetlewskiego "Karasia". Dorota, żona Andrzeja Łuczylińskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1631.

Jan, syn Wojciecha i Skałowskiej, w r. 1604 zapisywał dLug 100 zł małżonkom Marcinowi i Jadwidze z Prusinowskich Włostowskim (I. Kal. 70 k. 704). Być może, że był już wtedy mężem Anny Prusinowskiej. Asystował w r. 1610 przy transakcji siostrze Szetlewskiej (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 239). Po śmierci swej pierwszej żony Prusinowskiej zaślubił Annę Rokossowską, córkę Stanisława, której w r. 1612 zobowiązał się oprawić posag, skoro tylko go odbierze (I. Kal. 78 s. 175). Ów posag wynoszący 1.000 złp oprawił w r. 1615 na połowie wsi Lutyni, wolnej od oprawy pierwszej żony (P. 1409 k. 508). Skwitowany w r. 1624 przez Jana Łuczylińskiego, syna swego zmarłego szwagra Andrzeja (I. Kal. 90b s. 2573). Swojej trzeciej żonie, Mariannie Bułakowskiej, córce Andrzeja w r. 1629 oprawił posag 1.000 zł na połowie części Lutyni (R. Kal. 11 k. 142v). Spadkobierca zmarłej bezpotomnie siostry Doroty zamężnej Łuczylińskiej, kwitował w r. 1631 Wojciecha Głębockiego, podczaszego kaliskiego, dziedzica części Racięcic, którą to część trzymali w posesji zmarli małżonkowie Łuczylińscy (I. Kal. 98a s. 820). Od Jana Dobrzyckiego w r. 1633 wziął w zastaw na rok 3.400 zł wieś Kaczyniec w pow. kal. (ib. 99b s. 1501). Po bezpotomnej śmierci swej trzeciej żony Bułakowskiej był w r. 1633 kwitowany przez jej braci i spadkobierców z 1.400 zł jej posagu, oprawionego na częściach Lutyni (ib. s. 1512). Części Lutyni t. r. sprzedał za 4.700 zł Kasprowi Skrzypińskiemu (R. Kal. 11 k. 542v). Wspólnie ze zwą czwartą żoną, Teofilą Baranowską, córką Stanisława, w r. 1636 brał zastawem od Anny z Liśca, wdowy po Stanisławie Pabjanowskim, oraz od Andrzeja, Jana i Kazimierza, synów tego Stanisława, za sumę 1.000 zł jej części oprawne w Pabjanowie p. kal. (I. Kal. 102 s. 1564). Teofila t. r. zapisała 200 zł długu Wojciechowi Baranowskiemu (ib. s. 1803). Po śmierci Jana O-go, 2-o v. żona Jana Pabjanowskiego, spisywała z nim w r. 1638 wzajemne dożywocie (R. Kal. 12 k. 29), zaś brata swego, Wojciecha Baranowskiego skwitowała z posagu (I. Kal. 104b s. 1333). Z pierwszego małżeństwa z Prusinowską były córki, Agnieszka, w latach 1633-1652 żona Piotra Boguckiego, i Marianna, niezamężna w r. 1633 (R. Kal. 11 k. 542v), w latach 1638-1645 żona Jana Wardęskiego "Gocza".

3. Stanisław, syn Jana i Doroty, wraz z bratem Krzysztofem w r. 1557 zobowiązał się sprzedać bratu Wojciechowi dobra ojczyste w Lutyni (Py. 176 k. 132v). Części w Lutyni i w pustce Kamieńskie w r. 1571 sprzedał temu Wojciechowi za 500 złp (P. 1398 k. 232).

4. Krzysztof, syn Jana i Doroty, wspomniany w r. 1557 (Py. 176 k. 132v). Bratu Wojciechowi w r. 1563 zapisał dług 100 zł (Py. 179 k. 324v). Był bezpotomny. Został zamordowany między r. 1563 a 1565, a bracia o to zabójstwo pozywali ks. Stanisława Rusieckiego, kanonika poznańskiego (G. 262 k. 457). Zob. tablicę 2.

@tablica: Oborscy 2 [Eintrag fehlte]

Stanisław, skwitowany w r. 1536 przez Katarzynę Bobowicką, żonę Sędziwoja Przetockiego, z oprawy posagu i wiana na Wierzei p. pozn. (P. 874 k. 114). Ten Stanisław części Wierzei, kupione od swego ojca (!) Sędziwoja Przetockiego, sprzedał t. r. temu ojcu za 1.300 grz. (P. 1394 k. 47). Część swą w tej wsi w r. 1538 dał w dożywocie swej żonie Helenie Przetockiej, bratanicy Sędziwoja (a więc swej stryjecznej siostrze?), zaś ona oprawę na Wierzei dała w dożywocie mężowi (P. 1391 k. 98). Jednocześnie Stanisław połowę łana osiadłego i łan pusty w Wierzei sprzedał za 100 złp wyderkafem Sędziwojowi Przetockiemu (ib. k. 99). Za siebie i żonę w r. 1539 dawał zobowiązanie Janowi Grzebienickiemu (P. 878 k. 58). Oboje małżonkowie t. r. owemu Grzebienickiemu sprzedali wyderkafem część dziedziczną w tej wsi za 102 i pół grz. (P. 1391 k. 103). Stanisław tej żonie zlecił w r. 1557 dożywotnią opiekę nad swymi dobrami (I. R. Z. Kon. 6 k. 195v). Nie wiem, czy ten sam Stanisław występował w r. 1541 jako stryj Anny Buszewskiej, żony Jana Grodzickiego (P. 1391 k. 106v).

Małgorzata, córka zmarłego O-go, w latach 1557-1597 żona Stanisława Łukomskiego (Py. 31 k. 55). Jan kwitował w r. 1579 Andrzeja Łąkockiego "Jaśka" z pow. inowrocł. z sumy 2.000 zł (Py 116 k. 50)

>Oborscy różni. Wojciech, przybysz z Litwy, skwitowany w r. 1584 przez Mikołaja Kołudzkiego z dzierżawy Węgrzynowa w p. kal. (I. Kal. 50 s. 939). Mikołaj, kanonik krakowski, instalowany 9 I 1651 r. na kanonię poznańską fundi Spławie (Install., s. 102), z której zrezygnował przezd 11 XII 1651 r. i instalował się 16 II 1652 r. na kantorii poznańskiej (ib.). Archidiakon krakowski, zrezygnował z kantorii poznańskiej przed 31 XII 1657 r. (ib., s. 106). Kwitował w r. 1652 Zygmunta Grudzińskiego, wojewodę kaliskiego, jego syna Andrzeja Karola, kasztelana nakielskiego, oraz Zygmunta, wnuka wojewody, dziedziców wsi Spławie i Jasieniec (P. 1064 k. 280). Jan, nie żyjący już w r. 1681, zlecił był opiekę (nad dziećmi?) Kazimierzowi Brudnickiemu, której to opieki Brudnicki w r. 1681 zrzekł się (Kość. 306 k. 128v). Jan i Teresa Kurowska (?), rodzice Marianny Justyny, ur. 23 IX 1751 r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Dorota O-a, wdowa po Janie O-im, w r. 1753 zobowiązała się część młyna wodnego na rzece Lutyni, we wsi Lutynia p. kal. sprzedać wyderkafem za 100 zł Jadwidze Magnuszewskiej, wdowie po Stanisławie Suskrajowskim (Py. 174 k. 636v).

Franciszka Wolska, żona Ludwika O-go, kapitana wojsk polskich, mieszkającego w Londynie, umarła w Gnieźnie 30 VII 1843 r., mając lat 50. Miała część schedy w Minikowie koło Bydgoszczy. Pozostało troje dzieci małoletnich (LM Św. Trójca, Gn.). Brunon zmarł 25 IV 1871 r., a jego śmierci podawali wiadomość rodzice (Dz. P.). Franciszka z Grabskich O-a zmarła u wód w Gerbersdorf 9 V 1872 r., pochowana w Bydgoszczy, pozostał mąż (ib.). Teofila zmarła w Poznaniu 14 XI 1883 r., pochowana na cmentarzu Sw. Marii Magdaleny, zawiadamiali matka i rodzeństwo (ib.).

>Oborzyński z Oborzyna, wsi dziś nieznanej, w p. kość. Przybek niegdy O. miał w r. 1444 termin ze Stanisławem Rogalińskim (Kośc. 17 s. 442).

>Obrąpalscy h. Lubicz, z Obrąpałek, Obrępałek (Czaple-Obrępałki) w pow. gostyńskim. Adam, plenipotent Magdaleny z Witkowa, wdowy po Wacławie Posadowskim ze Śląska, w r. 1574 (P. 923 k. 413). Jan, pokojowiec królewski, otrzymał 16 XI 1604 r. konsens na wykupienie sołectwa w mieście Powidzu z rąk spadkobierców Piotra Ruchockiego (m K. 148 k. 365, 365v). Jadwiga O-a z obrąpałek, w r. 1612 żona Mikołaja Pigłowskiego, dworzanina królewskiego, wdowa po cześniku królewskim w latach 1621-1630, nie żyła już w r. 1643. N. Obrąpalski, mąż Konstancji Mycielskiej, córki Feliksa, 1670 r. (I. Kon. 60 k. 42v). Konstancja (Obrempalska), w Wielowsi, chrzestna 27 XII 1689 r. (LB Gniewków), Jan, ekonom w Wieleniu, chrzestny 29 IX 1703 r. (LB Wieleń). Administrator zamku wieleńskiego, chrzestny 11 VI 1706 r. (ib.).

Kazimierz, posesor beneficium plebańskiego w Ceradzu Kościelnym mąż Salomei Bażyńskiej, ojciec: Józefa, ur. 19 II 1837 r., Franciszka Nikodema Aleksandra, ochrzcz. 19 IX 1838 r., Bolesława, ur. 10 III 1840 r. (LB Ceradz). Kazimierz był potem dzierżawcą beneficium plebańskiego w Niepruszewie i tu 12 XII 1844 r. umarła jego żona Salomea, licząc lat 37 (LM Niepruszewo). Maksymilian, ekonom w Broniszewicach, i Aniela z Portasiewiczów, rodzice Kazimierza, ur. tam 2 XII 1862 r. (LB Broniszewice). Bolesław, syn Kazimierza i Salomei z Ratyńskich, liczący lat 32 i pół, posesor folwarku Rogalinko, zaślubił w Katedrze poznańskiej 12 XI 1872 r. pannę 42-letnią, Józefę Nehring z parafii Św. Małgorzaty (LC Św. Małgorzata, Pozn.). Umarł w Poznaniu, przy ul. Św. Wojciecha, 1 XII 1875 r., licząc lat 35 i 8 miesięcy (LM Św. Wojciech, Pozn.). Zygmunt mąż Pauliny Milewskiej, zmarł w Radlinie 26 V 1895 r. (Dz. P.). Cecylia O-a, zamężna Dutkiewiczowa, umarła 11 III 1892 r., pochowana w Słupach (ib.).

>Obrębscy różni, przeważnie pochodzący z Mazowsza, między innymi ze wsi Obręb z ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy w ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy spośród nich używali herbu Cholewa, ponieważ jednak byli O-cy także i innych herbów (Mora, Odrowąż, Ostoja), żadnej segregacji heraldycznej przeprowadzić tu nie potrafię. Pamiętajmy ponadto, że mogło się tworzyć to nazwisko także i od Obrzębina w p. sieradz., choć tu większa możliwość formy Obrzębiński.

Agnieszka, wdowa po Mikołaju Kuszyńskim, obecnie żona Macieja O-go (Obrzamskiego), w r. 1443 zawierała ugodę o posag i wiano ze szwagrem Piotrem z Kuszyna (Kal. Gr. 20 k. 125). Od Piotra Kuszyńskiego domagała się w r. 1445 uiszczenia sześciu i pół grzywien (I. Kal. 3 k. 113v). Dorota z Obrzębina (!) swe wiano na Szawłowicach w p. kon. cedowała w r. 1512 ks. Maciejowi Szawłowskiemu, wikaremu katedry krakowskiej (I. R. Gr. Kon. 1 k. 399v).

Jadwidze O-ej, córce Benedykta, Jan Gierkowski w r. 1584 oprawił 600 zł posagu (P. 1395 k. 415). Maciej O. "Jagnosz", z wojew. płockiego, nie żyjący już w r. 1585, ojciec Michała, który wtedy kwitował braci Będorskich oraz Brudnińskich z pow. dobrzyńskiego. Bratem tego Michała był Piotr O. (Py. 122 k. 154v). Michała O-go w r. 1589 pozywał Zygmunt Oborski (Py. 125 k. 72). Jan, mąż Anny, córki Kaspra Pamiętowskiego cz. Zaleskiego, która w r. 1599 kwitowała z majątku rodzicielskiego swych braci, Jana, Krzysztofa i Marcina Zaleskich cz. Pamiętowskich (N. 164 k. 36v). Jan występował w r. 1600 jako wuj nieletniego Jakuba Gierkowskiego (Kc. 123 k. 594). Adam, syn zmarłego Jana uzyskał w r. 1648 od Baltazara Koszutskiego zapis 1.700 zł długu (Ws. 51 k. 194).

Sebastian nie żył już w r. 1657, kiedy wdowa po nim Barbara Wawrowska zapisywała dług 1.500 złp. Tomaszowi Wojsławskiemu (I. Kal. 122 s. 728). Może właśnie wtedy zaślubiła go. Będąc już jej mężem w r. 1661 kwitował ją z tej sumy (ib. 125 s. 1249). Oboje małżonkowie Wojsławscy w r. 1665 skwitowali Aleksandra Jaskólskiego, podsędka ziemskiego i surogatora grodzkiego kaliskiego, z prowizji rocznej od sumy 200 zł. (ib. 126 s. 592). Była w r. 1669 wdową i po tym drugim mężu (ib. 129 s. 912). Nie żyła już w r. 1700 (ib. 14 s. 153). Syn Sebastiana, Jakub w r. 1681 kwitował swego przyrodzonego brata Jana Wojsławskiego (ib. 140 k. 211v). Obok tego brata był w r. 1692 współdziedzicem części wsi Mroczki w p. kal. (ib. 149 s. 205). Zawierał w r. 1700 komplanację z wdową po tym bracie Janie Wojsławskim, Heleną z Węgierskich i kwitował ją z inwentarza i ruchomości po nim (ib. 154 s. 153). Zapewne ten sam Jakub był w r. 1700 dziedzicom wsi Sławin i Zamoście w p. kal. (ib. s. 160), a w r. 1707 od Mikołaja Gorzyńskiego, żony jego Teresy Linowskiej i jej matki Urszuli i Lipskich, wdowy po Stanisławie Linowskim, brał na rok w zastaw (dzierżawę) Sulisławice i Gaj w p. kal. (ib. 157 s. 82, 158 s. 521). Był też Jakub w posiadaniu dóbr: Wolica, Saczyno, Chełmca, Sale, Takomyśl w p. kal., które od niego w r. 1720 dzierżawił Zygmunt Pawłowski. Zaś swe dobra Jaskółki w p. kal. wydzierżawił Michałowi Chalińskiemu (ib. 161 s. 457). Po bezpotomnej śmierci Jakuba O-go kaduk na wieś Sławin dostał 22 X 1709 r. Maciej Włostowski, który ów kaduk w r. 1744 scedował Maciejowi Radomickiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (ib. 159 s. 337). Włostowski po zgonie Jakuba dostał też kaduk na części Jaskółek, dziedzicznych tego Jakuba, które to dobra również scedował wojewodzie Radomickiemu (Py. 157 k. 81v). Dostała się też Włostowskiemu, od niego zaś Radomickiemu kadukiem suma 17.000 złp, zapisana Jakubowi przez Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic (G. 94 k. 165v). Spadkobiercą "stryja" Jakuba, dziedzica Jaskółek, mienił się w r. 1710 Jakub O., syn zmarłego Kazimierza, który wtedy zawierał komplanację z małżonkami, Janem Skorczyńskim i Zofią Górską (I. Kal. 157 s. 117). Musiał to być jednak "stryj" bardzo daleki, bowiem gdyby istnieli bliżsi krewni, "kaduk" byłby mało prawdopodobny. Ten sam Jakub zawierał t. r. komplanację z Orzelskimi (ib. s. 122).

Jakub, nie żyjący już w r. 1678, ojciec Stanisława, który wtedy zobowiązał się oprawić posag żonie swej Mariannie Woźnickiej, córce Mikołaja i Anny Niwskiej (G. 86 k. 77v). Marianna, wdowa po Andrzeju Bojanowskim, 2-o v. w r. 1681 żona Aleksandra Ostrowskiego, sędzica grodzkiego inowrocławskiego, wdowa w r. 1694. Jakub z parafii dobrzyckiej, chrzestny 30 V 1684 r. (LB Dobrzyca). Konstancja, żona Zygmunta Wolskiego, "cywilnie zmarłego" 1685 r., była, być może, siostrą Stanisława i Kazimierza, o których niżej. Stanisław i Kazimierz, synowie Jakuba a spadkobiercy bezdzietnego stryja Adama, sumę 800 złp, zapisaną temu stryjowi sposobem długu w r. 1648 przez Jana Daleszyńskiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, cedowali w r. 1686 Zygmuntowi Wolskiemu (P. 1111 I k. 4v). Czy nie był identyczny z powyższym Kazimierzem Kazimierz O. z Mielna, mąż Marianny Goconowskiej (Gocanowskiej), córki Jakuba i Barbary Rzeczyckiej (G. 89 s. 217), których córkę Bogumiłę podawała do chrztu 25 I 1682 r. babka jej ze strony ojca, pani Bogumiła O-a? (LB Modliszewko). Byłaby więc to zapewne Bogumiła, żona Jakuba O-o. Kazimierz i Marianna Goconowska dobra dziedziczne Mielno, Nowoszki i Starawieś w pow. gnieźn. w r. 1691 sprzedali wyderkafem za 8.070 złp na trzy lata małżonkom Wojciechowi Suchorzewskiemu i Jadwidze Moraczewskiej (P. 1121 III k. 88v). Zawierał Kazimierz w r. 1694 komplanację z Krzysztofem Koszutskim, dziedzicem Oporówka w p. kośc. (Kośc. 307 k. 543). Kazimierz, z Rucewka, niewątpliwie ten sam, chrzestny 22 XII 1697 r. (LB Pakość). Oboje z żoną skwitowani w r. 1698 przez małżonków Suchorzewskich z 1.000 złp, z sumy oryginalnej 8.070 złp (G. 90 k. 176). Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1701 zastawili na trzy lata za 7.200 zł ks. Mikołajowi Żalińskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 91 k. 34v). Marianna, z Rucewka, chrzestna w r. 1712 (LB Tuczno), już wdowa po Kazimierzu 2 V 1718 r., spisywała w Mielnie komplanację z Jerzym hr. z Łabiszyna Latalskim (G. 93 k. 359) i t. r. toborowała skrypt Zofii z Dembińskich Ostromęckiej (ib. k. 394). Dobra Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1719 zastawiła za 12.000 zł kapitule metropolitalnej gnieźnieńskiej (G. 94 k. 24v). Żyła jeszczew r. 1723 (Z. T. P. 41 k. 653).

Barbara, w r. 1697 żona Wojciecha Wałdowskiego, sędziego kapturowego nakielskiego, nie żyła już w r. 1715. Mateusz zaślubił 6 VII 1701 r. wdowę Helenę Wierzbicką z Kruszy. Córka ich Agnieszka, ur. w Kruszy, ochrzcz. 21 I 1712 r. (LC, LB Ludziska). Jakub od Mikołaja Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic i Gaju w p. kal., od żony jego Teresy Linowskiej i od jej matki Urszuli z Lipskich Linowskiej w r. 1707 wziął te dobra na jeden rok w zastaw (I. Kal. 157 s. 82). Marcin, nie żyjący już w r. 1710, i Zuzanna z Bojanowskich, rodzice Jakuba, wtedy już zmarłego, oraz Sebastiana, który połowę dóbr odziedziczonych po tym bracie dał t. r. ks. Józefowi O-mu, synowi zmarłego Kazimierza-Bartłomieja, stolnika (jakiego?) (ib. s. 42). N., dziedzic w Rokosówku, zmarł w październiku 1714 r., pochowany w Bydgoszczy u Bernardynów (A. B. Bydgoszcz, W. 39). Baltazar, syn zmarłego Stefana, w r. 1716 z żoną Anną Jagnuszewską spisywał wzajemne dożywocie (Py. 157 s. 41).

Sebastian, nie żyjący już w r. 1721, mąż Barbary (Katarzyny Barbary) Łancuckiej, córki Aleksandra i Elżbiety Wierzejskiej, wdowy 1-o v. po Kazimierzu Dąbrowskim, jedynej spadkobierczyni swego rodzeństwa, która wtedy na oprawie swej babki Zofii z Jezierskich Wierzejskich na Łubowicach Małych dała 2.200 zł ks. Jakubowi Woźnickiemu, kanonikowi katedralnemu płockiemu, proboszczowi dąbrowieckiemu, na naprawę kościoła w Dąbrowcu w archidiecezji gnieźnieńskiej (P. 1181 k. 117v). Na tym samym zapisie oprawnym babki w r. 1729 zapisała także w r. 1729 po 1.000 złp synowi Kazimierzowi Dąbrowskiemu oraz córce Petronelli O-ej (P. 1217 k. 2v). I znowu synowi i córce w r. 1733 scedowała sumę 2.200 zł z tej oprawy, dzieląc ją między nimi po równo (P. 1238 k. 43). Do windykowania sum z Łubowic w r. 1743 mianowała plenipotentem zięcia Antoniego Baykowskiego (P. 1271 k. 45v) więc chyba męża Petronelli O-ej?

Anna, chrzestna 20 XI 1725 r. (LB Września). Katarzyna, świadek 13 II 1729 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Antoni i Petronella, rodzice Michała Remigiana, ochrzcz. 1 X 1734 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Barbara, żona 1-o v. Wojciecha Rogozińskiego, 2-o v. w r. 1738 Wojciecha Kozielskiego, i jej rodzony brat Tomasz O. (W. 91 k. 375v). Maciej zaślubił (w Konarzewie?) 10 II 1739 r. Mariannię Rapacką (LC Łaszczyn). Helena umarła w Tucznie 14 IV 1742 r. (LM Tuczno). Agnieszka wyszła 19 II 1743 r. za Michała Osińskiego (LC Tuczno). Marcin i Regina, rodzice: Jana Piotra, zmarłego w Nakle 3 IX 1751 r., Marianny, ochrzcz. 14 VI 1745 r., Katarzyny, ochrzcz. 28 VII 1747 r. (LM, LB Nakło). Antoni i Marianna z Rynarzewskich, oboje już nie żyjący w r. 1749, rodzice Anny, w latach 1749-1784 żony Sebastiana Głoskowskiego (I. Kal. 190/195 k. 132), zmarłej między r. 1784 a 1789. Scholastyka, inna córka tychże rodziców, w latach 1767-1776 żona Macieja Smardowskiego, nie żyjącego już w r. 1791 (1. Kal. 206/208 k. 111v, 231 k. 359). Jan i Brygida z Podczaskich, nie żyjący już w r. 1766, rodzice Agaty, żony 1-o v. Marcina Gorzyńskiego, 2-o v. w r. 1766 Józefa Piekarskiego (I. Kal. 206/208 k. 11), żyła chyba jeszcze w r. 1784. Katarzyna i jej mąż Wojciech Suchodolski, nie żyli już oboje w r. 1769. Wojciech, ekonom w Kopaninie, zaślubił 18 IX 1780 r. pannę Joannę Krynicką (LC Krzywiń). Maciej, żyjący "na łaskawym chlebie" Sczanieckiego w Boguszynie, tam zmarł 8 I 1786 r. (LM Panienka). Petronella, żona Józefa Głoskowskiego, nie żyjącego już w r. 1792. Wojciech, dzierżawca Starzyn, chrzestny 16 IV 1803 r. (LB Sobota), umarł tam 23 IV 1806 r., mając lat 66 (LM Kiekrz).

>Obrowski z Obrowa w p. pozn., koło Obrzycka. Jan O., z Obrowa, miał w r. 1442 termin ze strony Zygmunta z Psarskiego, niegdy z Zajączkowa (P. 14 k. 109v). Od Piotra z Obrzycka w r. 1447 nabył wyderkafem za 260 grz. całe jego dziedzictwo w Obrowie (P. 1379 k. 182).

>Obryński h.Charyton, Jan, sędzia nowogrodzki 1643 r. mąż Zofii Przecławskiej, bratanicy i obok swych sióstr współspadkobierczyni Andrzeja Przecławskiego, chorążego słonimskiego i podwojewodziego wileńskiego (W. 38 k. 507).

>Obrzutowscy, pochodzenia ich nie znam, a szlachectwo wydaje mi się wątpliwe. "Ur." Gabriel i Józefa Benedykta, ur. w Kadzewie 19 II 1759 r. (LB Śrem). Antoni mianował w r. 1761 swym plenipotentem rodzonego brata Stanisława (Kc. 145 k. 38v). Wincenty, w r. 1749 1779 plenipotent panny Jadwigi Raczyńskiej (Ws. 100 k. 17v) Stanisław, nieżonaty, chrzestny 10 II 1780 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.). Anna, "Sanguszko de Zielińskich" O-a, matka Wincentego O-go, pochowana 17 IX 1792 r. Gabriel, pochowany 8 IX 1793 r., miał lat 8 (Sep. Ref. Pozn.). Marianna (Obrutowska), posesorka wsi Borzysław, chrzestna 16 VII i 23 IX 1798 r. (LB Zbąszyń). Wdowa Marianna O-a, chrzestna 23 X 1816 r. (ib).

>Obrzyccy z Obrzycka w pow. pozn. Wincenty O., podczaszy poznański w czasie 13 VII 1406 - 18 VI 1414 r. (Gąs.; P. 3 k. 20). Nie żył już w r. 1424, a wdowa po nim Anna, wtedy 2-o v. żona Bogusza z Koszut, odebrała t. r. sumę 100 grz. posagu i 100 grz. wiana od Mikołaja Baworowskiego, opiekuna dzieci Wincentego, t. j. Piotra O-go i innych (P. 7 k. 156). Córką Wincentego była Fiema (Eufemia?), w r. 1442 żona Basza (Bartłomieja) Przyborowskiego. Piotr z Obrzycka był w r. 1424 pozywany przez Janusza z Ordzina i jego siostrę Wichnę (P. 7 k. 202). Połowę Białcza z jeziorem Kostrzynkiem należącym do Chrzypska w p. pozn. sprzedał w r. 1434 za 200 grz. Przecławowi i Boguszowi, dziedzicom w Białczu (P. 1378 k. 10), zaś w r. 1442 siostra jego Fiema zrzekła się prawa bliższości po nim do części w Białczu na rzecz Przecława z Białcza (P. 14 k. 165). Piotr na 13 łanach w Sierakówku i Połajewie w r. 1435 zapisał wyderkafem 500 zł Mikołajowi Dzięciołowi(?), dziedzicowi w Gniewięcicach (P. 1378 k. 67v). Pozwany w 1440 r. przez Jana z Bnina, miecznika poznańskiego (P. 14 k. 64). Swoje części Wielkiego Chrzypska z prawem patronatu, części we wsiach Kąty i Pakawie w p. pozn. sprzedał w r. 1443 za 1.400 grz. szwagrowi Baszowi z Przyborowa Mniejszego (P. 1379 k. 64). Tego Piotra z Obrzycka i Obrowa t. r. pozywał o uiszczenie sumy Gotard Dołęga niegy z Pomorzan (P. 14 k. 226v). Boruszyn w p. pozn. w r. 1445 sprzedał wyderkafem za 218 grz. Gotardowi z Pomorzan (P. 1379 k. 84v). Swe części w Obrowie p. pozn. sprzedał w r. 1447 wyderkafem za 260 grz. Janowi z Obrowa (ib. k. 182). Ze swych dóbr w Obrzycku, Połajewie i Obrowie był w r. 1448 pozywany o 90 grz. przez Dobrogosta z Kolna, podsędka poznańskiego (P. 17 k. 131). Żona Piotra, Katarzyna miała w r. 1448 sprawę z Januszem z Rakoniewic, działającym w imieniu Dobrogosta z Rakoniewic (ib. k. 179). T. r. Piotr z Obrzycka, Pakawia, Kożmina, Połajewa, Sierakówka miał sprawę z Szymonem Koszutskim (P. 17 k. 207). Były dziedzic w Obrzycku, w r. 1449 sprzedał wyderkafem za 60 zł węg. plac w Poznaniu Wojciechowi niegdy ze Spławia, wtedy z Gądek (P. 1389 k. 68). Nie żył już w r. 1452, kiedy wdowa po nim, Katarzyna, działając w asyście stryja, ks. Jana Furmana, kustosza gnieźnieńskiego, i rodzonego bratanka, Jarosława Rozdrażewskiego, skasowała oprawę na Obrzycku, Obrowie i Koźminie na rzecz Dobrogosta niegdy Rakoniewskiego (P. 18 k. 19v).

Chyba synami Piotra byli bracia rodzeni, Dobrogost, Sędziwój i Abraham, z Obrzycka, występujący w r. 1466 (P. 19 k. 146). Z nich, Dobrogost, dziedzic w Obrzycku, w r. 1448 na części Koźmina oprawił 200 grz. posagu żonie swej Annie (P. 1380 k. 24v). Był chyba jeszcze brat ich, a więc syn Piotra, Tomasz, bo Sędziwój i Tomasz, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Obrzycku, pozwani przez synów Sędziwoja Rąbińskiego, nie stanęli i w r. 1469 winni byli płacić winę (P. 19 k. 185v). Tomasz Jezierski cz. O. na wsiach Obrzycko, Koźmin i Obrowo w r. 1473 oprawił posag 300 grz. żonie Katarzynie (P. 1385 k. 174). Pozwany przez Annę, żonę Jana Kopaczewskiego, w r. 1475 nie stanął (P. 21 k. 7v). Zob. tablicę.

@tablica: Obrzyccy

Dobiesław z Obrzycka oraz Jan, Stanisław i Marcin, dziedzice z Kamionej, mieli w r. 1448 termin z Dobrogostem z Kolna, podsędkiem poznańskim (P. 17 k. 170).

Do powyższych, rzecz prosta, nie należał Mikołaj, wójt obrzycki, który w r. 1487 pozwany przez braci niedzielnych z Przyborowa, nie stanął (P. 22 k. 127).

>Obyrn, Obern h.Własnego, rodzina pochodząca z Irlandii, która w Polsce dostała indygenat w r. 1764 (Vol. leg.). Konstancja O. zaślubiła przed 28 XII 1773 r. Ignacego Swinarskiego, sędziego starodubowskiego. Dożywotniczka Zielęcina, wdowa w r. 1788 (P. 1365 k. 285v, 1366 k. 203v, 225), umarła 1 XII 1795 r., mając 60 lat (LM Zielęcin).

>Ochabscy, Ochapscy h.Własnego (Wittyg.). Jerzy nie żył już w r. 1602, kiedy jego córka Elżbieta była żoną Macieja Małachowskiego Gosława z Nadarzyc (G. 337 k. 231). Wdowa w latach 1609-1612. Konstancja świadkowała 13 X i 23 X 1788 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Anna, "urodzona, jak mówią", wyszła przed 15 XII 1799 r. za Aleksandra Zdzińskiego (LB Św. Wojciech, Pozn.). Owdowiawszy wyszła 2-o v. mając lat 60, 29 XI 1817 r. za Wincentego Bańkowskiego, podporucznika wojsk polskich, 40-letniego (LC Św. Maria Magdal., Pozn.).

>Ochelscy z Ochli w pow. pyzdr. Jan, w r. 1472 mąż Heleny Wolsztyńskiej, współdziedziczki Wolsztyna obok siostry niedzielnej Barbary, żony Dobrogosta Chełmskiego (Kośc. 20 s. 719, 727, 737). Była już wdową w r. 1473 (Py. 14 k. 262v). Zapewne synem tego Jana był Jakub z Ochli, dziedzic w Wolsztynie, który w r. 1480 połowę tego miasta oraz wsi Komorowo i Karpicko w p. kośc. wymienił z Piotrem z Iłowca na całą wieś Gola w p. kośc. (P. 1386 k. 123v). Jakub ten połowy swe w Wolsztynie, Komorowie i Karpicku w r. 1495 sprzedał za 3.000 zł węg. Piotrowi Iłowieckiemu, chorążemu poznańskiemu (P. 1383 k. 61v).

>Ochenkowscy h.Grzymała, ze wsi Ochenki w ziemi rożańskiej. Marianna wyszła w sierpniu 1694 r. za Pawła Urbańskiego (LC Wągrowiec). Franciszek O., Ochętkowski i Marianna, rodzice Jakuba Krzysztofa, ur. w Śremie 22 VII 1730 r., i Petronelli Magdaleny, ur. tamże, ochrzcz. 19 V 1734 r. (LB Śrem).

>Ochęccy. "Ur." Kazimierz, z Rabina (Rąbinia?), i Katarzyna, rodzice Joanny Rozalii, ochrzcz. 13 IX 1761 r. (LB Inowrocław). "Ur." Jan, dworzanin proboszcza w Starym Gostyniu, zastrzelony 23 VI 1772 r. z rozkazu Wawrzyńca Będorskiego, podczaszego łomżyńskiego, dziedzica Daleszyna, przez jego strzelca dworskiego, Jana (LM Stary Gostyń).

>Ochłocki Tomasz z żoną Elżbietą Suchodolską kwitowali w r. 1652 z 400 złp Andrzeja Grzybowskiego (G. 82 k. 547v).

>Ochmański, "Szl." Szymon, mąż Doroty, córki Elżbiety Witowskiej, która oprawę uzyskaną od pierwszego męża, Jana Kruszyńskiego, w r. 1581 w grodzie brzeskim-kujawskim, na wsi Rzezna w ziemi dobrzyńskiej, scedowała w r. 1618 Elżbiecie Kruszyńskiej, żonie Jana Żółtowskiego (W. 26 k. 417).

>Ochoccy, różni. Jakub, syn zmarłego Tomasza, sumę 120 złp, zapisaną w grodzie sieradzkim przez Macieja Żeromskiego, cedował w r. 1644 Łukaszowi Jemiałkowskiemu, dziedzicowi Żeronic w p. sier. (I. Kal. 110a k. 1129). Zofia, w r. 1717 żona Walentego Barszczewskiego. Kazimierz i Katarzyna z Karnichelów, bezpotomna, nie żyli oboje w. 1774 . Ta Katarzyna miała zapis zastawny od Katarzyny z Sapiehów Lubomirskiej oraz jej synów na wsiach Gorzyce, Wielopole, Borek, Pilica, Jadomierz, Dąbrówka, Bucze w powiatach wiślickim i pilzneńskim (I. Kal. 214/216 k. 1).

>z Ociąża w p. kal. Dziersław z Ociąża, Kwiatkowa, Krępy, Lutyni, łowczy koniński 7 V 1418 - 13 III 1422 r., kasztelan biechowski 27 VIII 1423 - 11 IV 1432 r. (Gąs.). Mikołaj z Ociąża, Krępy, łowczy koniński 27 VIII 1423 - 8 V 164 r. (Gąs.). Między nim a jego rodzonym bratem, Jerzym z Krępy, w r. 1434 arbitrzy przeprowadzili działy. Dostały się wtedy Mikołajowi dobra: Ociąż, Głuchowo, Gościchowo, Zakrzewo i ojcowski dom w Kaliszu, podczas gdy Jerzy wziął Krępę, Ząbczewo, Kamienicze, miasto Ostrów, sołectwo w Popowie i dom w Poznaniu (Gr. Kal. 1 k. 151v). Był ten Jerzy kanonikiem kaliskim w r. 1434, kiedy Mikołaj w imieniu własnym i żony Klary zapisywał mu 20 grz. (ib. k. 152). Mikołaj połowę Zakrzewa w p. kal. w r. 1444 sprzedał wyderkafem za 60 grz. Gotardowi z Topoli (P. 1379 k. 75v). Zmarł przed 13 V 1465 r. (Gąs.). Drugą jego żoną była Jadwiga, t. r. występująca jako wdowa (I. Kal. 1 k. 333), żyjąca jeszcze w r. 1469 (ib. 2 k. 55v). Zrodzona z niej córka Zofia, dziedziczka Ociąża, miała w r. 1465 sprawę z Pawłem z Zacharzewa (ib. k. 314v). Żona Andrzeja Sapieńskiego z Wolsztyna, w latach 1469-1470 (ib. 2 k. 54, 55v, 131). Drugim mężem Zofii był w latach 1483-1495 Stanisław Sławski ze Sławska (ib. 3 k. 166, 4 k. 407). Ich córki były dziedziczkami Ociąża.

Wawrzyniec niegdy z Ociąża w r. 1443 kwitował Abrahama niegdy z Oszczeklina z sum na Oszczeklinie (Z. Kal. 12 k. 200).

>Ociccy h.Trąby, z Ocic w p. łęczyckim. Bracia rodzeni: Jakub, Stanisław i Mikołaj. Z nich, Jakub, dziedzic Rdołtkowa(?) w p. gostyń., był w r. 1572 mężem Barbary Gorazdowskiej, córki Piotra, wdowy 1-o v. po Stanisławie Modrzewskim, współspadkobierczyni brata Jana Gorazdowskiego. Sprzedała ona wtedy część swą w Gorazdowie p. pyzdr. za 1.200 zł Janowi Sławieńskiemu, mąż zaś oprawił jej 700 zł posagu (P. 1398 k. 287, 287v; Py. 110 k. 72). Nie żył już w r. 1576, kiedy Barbara była kwitowana przez Jana Gorazdowskiego z Borkowa (Py. 133 k. 154). Już jako ż ona 3-o v. Sebastiana Orpikowskiego pozywała w r. 1582 Jana Sławieńskiego, dziedzica części w Gorazdowie. Córka Jakuba i jej, Anna pozostawała wtedy pod opieką stryjów, Stanisława i Mikołaja O-ch (Py. 119 k. 42v). Zofia, w latach 1612-1616 żona Pawła Krzemieniewskiego. Paweł O. nie żył już w r. 1615, kiedy wdowa po nim, Dorota Gorska, córka Macieja, kwitowała z 30 zł Jana Słuszkowskiego, dziedzica w Sulankach (I. Kon. 38 k. 496).

>Ociescy h.Jastrzębiec, z Ocieszyna w p. pozn. Jan z Ocieszyna, niegdy Knyszyński, zapisywał w r. 1443 sumę 34 zł węg. Wincentemu Golenczewskiemu (P. 14 k. 173v). Małgorzata z Ocieszyna wraz ze swym synem miała w r. 1445 sprawę z Janem Żołądkowskim (P. 15 k. 68). Jan z Żołądkowa i Ocieszyna pozwany był w r. 1445 przez synów zmarłego Piotra Słapa oraz ich brata i opiekuna, Świąszka niegdy z Kozłowa (P. 15 k. 75v, 79). Termin między stronami miał miejsce także i w r. 1446 (ib. k. 194).

Nie wiem czyimi synami byli działający w drugiej połowie XV wieku bracia: Filip, Jan, Jost, Chwał (Rafał) i Adam(?). Ci dwaj ostatni wspomniani raz tylko w r. 1470 jako współdziedzice, obok brata Filipa w Skórzewie i Ocieszynie (P. 854 k. 37).

1. Filip z Ocieszyna, Ocieski, Ocieszyński, mąż Katarzyny, która w r. 1465 skasowała swoją oprawę posagu, uzyskaną od męża na tej części Wielkiego Skorzewa, którą miał wspólnie z bratem Janem (P. 19 k. 99). Na połowie połowy Ocieszyna w r. 1470 żonie tej oprawił 100 kop gr. posagu (P. 1385 k. 70v). Wspólnie z braćmi, Chwałem i Adamem, dziedzic w Skorzewie i Ocieszynie, w r. 1470 gotów był uiścić pięć grzywien dziedzicom w Kiekrzu (P. 854 k. 37). Nie żył już w r. 1478, kiedy owdowiała Katarzyna kwitowała z 200 kop. gr. oprawy na Ocieszynie synów swych, Adama, Ottę i Stefana (P. 855 k. 74v). Miała w r. 1493 termin z Mikołajem Gunickim z Pietrzykowa (P. 23 k. 216v). Spośród synów, Otta wspomniany jeszcze raz w r. 1479 jako niedzielny z braćmi (P. 21 k. 72). Córka Barbara, w latach 1493-1494 żona Wojciecha Pawłowickiego, Pawłowskiego (P. 1383 k. 13).

1) Adam O., syn Filipa i Katarzyny, w r. 1479 niedzielny z braćmi (P. 21 k. 72), na połowie swej części w Ocieszynie w r. 1482 oprawił posag 100 grz. żonie Małgorzacie (P. 1386 k. 153) z Bytkowa, której t. r. jej bracia, dziedzice w Bytkowie w p. pozn., zapisali w posagu dług 45 grz. (P. 855 k. 135v). Nie żył w r. 1485, kiedy Małgorzata od mężowego brata Stefana kupiła części w Ocieszynie (P. 855 k. 152v). Ze swym niedzielnym synem Urielem zapisała w r. 1493 dług 13 grz. Wojciechowi Pawłowickiemu, jak również 12 grz. w posagu za żoną jego Barbarą (P. 23 k. 23v). Założone zostało w r. 1507 vadium pomiędzy Małgorzatą a Piotrem O-im (P. 862 k. 300v). Skwitowała w r. 1508 braci stryjecznych męża, Jana i Piotra, z 200 grz. posagu i wiana oprawionych na połowie części Ocieszyna (P. 863 k.65). Żyła jeszcze 24 VIII 1516 r. i trzymała wtedy zastawem od Tomasza Wielżyńskiego połowę wsi Golcz w p. pozn., którą to wieś Wielżyński rezygnował wtedy Jakubowi Boboleckiemu (MRPSum. IV 11005).

Uriel, syn Adama i Małgorzaty, chyba nieletni w r. 1485 (P. 22 k. 9v), skwitowany w r. 1493 z dóbr rodzicielskich w Ocieszynie przez Barbarę zamężną Pawłowską (P. 23 k. 23, nazwany tu jej bratem, chyba omyłkowo). Kwitował w r. 1494 stryja Stefana O-go z długu 6 zł węg. (P. 856 k. 83v). Wraz z matką w r. 1495 wezwany przez Wojciecha Pawłowickiego do uisczenia 12 grz. (ib. k. 103). Miał w r. 1500 terminy ze strony poznańskiego konwentu Św. Jana (P. 859 k. 119v). Nie żył już w r. 1508, a wdowa po nim Anna skwitowała wtedy Jana i Piotra, braci z Ocieszyna (stryjecznych teścia jej Adama O-go) z 25 grz., które była wniosła na Ocieszyn (P. 863 k.22). Syn Adam i córka Elżbieta, pozostający jako nieletni pod opieką stryjów, Stefana O-go i Michała Skórzewskiego, oraz wujów, Stanisława i Jana Wielżyńskich, swoją część w Ocieszynie w r. 1508 sprzedali za 140 grz. Janowi i Piotrowi O-im (P. 786 s. 22). Adam od swej babki Małgorzaty w r. 1512 nabył wyderkafem za 80 grz. połowę wsi Golcz w p. pozn. (P. 1391 k. 23v). Dwa łany osiadłe w Poszczykowie p. pozn., nabyte od Benedykta Zajączkowskiego, w r. 1512 sprzedał wyderkafem za 20 grz. Janowi Brylowi O-mu (P. 1391 k. 23v).

2) Stefan, raz nazwany "Mniszkiem O-im" (P. 874 k. 15v, 380), syn Filipa i Katarzyny, w r. 1479 z braćmi niedzielny w Ocieszynie (P. 21 k. 72), część swą tamtejszą w r. 1485 sprzedał bratowej Małgorzacie, wdowie po Adamie (P. 855 k. 152v). Na połowie swych dóbr w Ocieszynie w r. 1493 oprawił 100 zł węg. posagu żonie swej Barbarze (P. 1387 k. 193v), z której to sumy posagowej skwitował w r. 1494 jej stryja Stanisława Otuskiego (P. 856 k. 80). Czwartą część w Ocieszynie w r. 1503 wydzierżawił do r. 1507 pod zakładem 20 grz., Piotrowi O-mu (P. 861 k. 116). Druga żona Stefana, Anna Zaleska w r. 1503 skwitowała z 15 zł węg. Macieja Grodzińskiego (Grudzieńskiego), kasztelana bydgoskiego (Kc. 8 k. 56v). Około r. 1518 skwitowała z części ojczystej w Zalesiu rodzonego swego stryja, Jana Zaleskiego (G. 259 k. 77). Stefan nie żył już w r. 1520, kiedy jego syn Mikołaj i córka Barbara (każde z innej matki, nie wiem jednak które z której?) części ojczyste i macierzyste w Ocieszynie sprzedali za 150 grz. Piotrowi O-mu (P. 1391 k. 47v). Synami Stefana byli również Jan i Filip. Jan w r. 1536 kwitował stryja Piotra z sumy na Ocieszynie, wsi temu stryjowi zrezygnowanej (P. 874 k. 380). Filip od stryja Piotra w r. 1530 uzyskał zapis długu 27 zł (P. 871 k. 526), zaś w r. 1532 stryja tego skwitował z długu 20 grz. (P. 874 k. 15v).

2. Jan Jost z Ocieszyna, Ocieski, Ocieszyński, Skorzewski, Chybski, dziedzic w Ocieszynie, na połowie tamtejszych swych dóbr w r. 1472 oprawił 100 zł węg. posagu żonie swej Barbarze (P. 1385 k. 153). Miał w latach 1475 i 1476 terminy z Janem z Nowego Ceradza (P. 21 k. 12v, 39). Na połowie części w Ocieszynie w r. 1480 oprawił ponownie 100 zł węg. posagu (P. 1386 k. 121v) i jeszcze raz taką samą sumę t. r. (ib. k. 191v). Jako stryj asystował w r. 1484 przy transakcji Maciejowi, Chwałowi i Stefanowi, synom zmarłego Jana Chybskiego (P. 855 k. 147v). Umarł między r. 1485 a 1487 (P. 22 k. 9v, 128v). Synowie jego: Mikołaj, Jan, Chwał (Rafał), Piotr, Maciej i Stanisław, bracia niedzielni, pozwani przez braci z Wargowa nie stanęli i w r. 1488 mieli płacić winę (P. 22 k. 143). W Metryce Koronnej znajduje się konsens dany 13 I 1522 r. Andrzejowi Jaktorowskiemu na wykupienie wsi Modrze i miasta Żmijów (Zmyjow) z rąk Bryla, Chwała Piotra i Stanisława, braci z Ocieszyna, synów zmarłego Macieja (MRPSum. IV 13136). Imiona te same, bowiem "Bryl" to przezwisko Jana (zob. niżej), zaś Maciej, jeden z braci, przedzierzgnął się tu w ojca. To imię ojca "Maciej" weszło też do biogramu Rafała O-go w P. S. B. Jak więc sprzeczności pogodzić? O Macieju z tego pokolenia w aktach sądowych wielkopolskichzupełnie głucho, natomiast Jan Jost występował często. Należy więc tu zaufać raczej świadectwu ksiąg ziemskich poznańskich.

1) Mikołaj, syn Jana Josta i zapewne Barbary, wiceburgrabia powiatu kościańskiego w r. 1508 (Kośc. 24 k. 32), koniuszy dworu królewskiego w r. 1508, tenutariusz kościański 1509 r., pyzdrski w r. 1511, koniński t. r. włocławski 1516 r. Niedzielny z braćmi, w r. 1488 pozwany wraz z nimi przez braci z Wargowa, nie stanął jak inni (P. 22 k. 143). Jego żona, Katarzyna Chwalecka, córka Piotra, wraz z niedzielną siostrą Martą prawo bliższości po rodzonym stryju, Jakubie Chocickim do sześciu łanów osiadłych w pow. kośc. we wsi Panienka, nabytych przez stryja wyderkafem za 70 grz., w r. 1494 sprzedała wyderkafem za takąż sumę Jakubowi Grabionowskiemu (P. 1383 k. 18). Mikołaj dostał 22 II 1508 konsens królewski na wykup wsi Modrze z rąk Anny i Zofii, sióstr rodzonych zmarłego Sędziwoja Będlewskiego (MRPSum. IV 8685). Był już koniuszym dworu królewskiego, kiedy 27 IV i 8 IX t. r. uzyskał kolejne powtórzenia tego konsensu na wykup od tych sióstr za sumę 1.200 zł miasta Zmin i wsi Modrze (ib. 8743, 8823). Skwitowany t. r. przez Jana Kokalewskiego z 15 grz. zapisanych na łanie w Modrzu (P. 863 k. 2v). Walczył na Pokuciu w r. 1509 (MRPSum. IV 820). Otrzymał 29 VII 1509 r. tenutę kościańską z warunkiem płacenia z niej do skarbu 100 grz. rocznie (ib. 9097). Wraz z innymi braćmi zwolniony był 14 IX t. r. od obowiązku wyprawy wojennej, a to z racji służb pełnionych dla dworu (ib. 9242). Otrzymał 15 VI i 24 VI 1510 r. część wójtostwa wieluńskiego, którą posiadał Mikołaj Gaszyński (ib. 9544, 9559). Dostał dobra, skonfiskowane Melchiorowi Griszelowi z ziemi wschowskiej za niestawienie się na wyprawę mołdawską, zapewne jednak ułożył się z nim potem, bo go w r. 1510 skwitował przez brata Piotra z tych jego dóbr (P. 863 k. 327v). Od Mikołaja Kluczewskiego kupił dobra Łodzia, Sadowie, Górka Wielka, Górka Mała w p. pozn., a intromitowany był do nich w r. 1510 (Kośc. 232 k. 140v). Formalny akt rezygnacji tych dóbr za sumę 800 grz. miał miejsce dopiero w r. 1512 (P. 786 s. 370), zaś w r. 1513 brat Mikołaja, Jan Kluczewski ustąpił mu swego prawa bliższości do tych dóbr (MRPSum. IV 10385, 10395). T. r. Mikołaj Kluczewski zeznał, iż Mikołaj O. winien mu jest jeszcze z 800 grz. ceby tych dóbr sumę 600 grz. (P. 865 k. 325v). Jednak już t. r. syn i córka Mikołaja skwitowali O-go z 200 grz. oprawy ich matki na połowach Łodzi i obu Górek (ib. k. 335v). Starostą pyzdrskim nazwany już w r. 1510 (Kośc. 232 k. 140v), ale dopiero 12 III 1511 r. dostał konsens na wykupienie dla użytku stołu królewskiego tenuty pyzdrskiej z rąk spadkobierców Dawida Dłuskiego, starosty konińskiego, za sumę 1.000 zł, którą miał zapisaną na królewszczyźnie konińskiej (MRPSum. IV 1079). Starostą kościańskim i konińskim nazwany w r. 1511, kiedy od "szl." Bernarda Najdka kupił za 300 grz. dwa łany folwarczne na przedmieściu Kościana (P. 786 s. 265). Zapewnienie dożywotniej posesji starostwa kościańskiego uzyskał 8 VIII 1512 r. (MRPSum. IV 1711). Tegoż dnia dostał zapewnienie dożywotniej posesji miasta Żmin i wsi Modrze, ale te dobra winien był dopiero wykupić od Anny i Zofii, córek Sędziwoja Będlewskiego (ib. 1712). T. r. dobra te za 1.200 zł węg. nabył w dziedzictwo (ib. 1818). Żył jeszcze w r. 1516 (P. 866 k. 333), już nie żył 1518 r., kiedy to administracja starostwa kościańskiego z rąk jego brata Jana Bryla O-go przeszła do nowego starosty Mikołaja Tomickiego (P. 1392 k. 252; MRPSum. IV 3059). Był bezpotomny, a chyba i bezżenny.

2) Jan, Bryl O., syn Jana Josta i zapewne Barbary. Imionisko czy zgoła przezwisko "Bryl", spośród członków rodziny jedynie przez niego używane, w żadnym wypadku nie może być uważane za przydomek rodzinny. Ma to przezwisko charakter czysto osobisty, a było często używane w miejsce imienia . Był Jan burgrabią kościańskim w latach 1508-1512 (Kośc. 24 k. 32; P. 865 k. 241). Wspomniany obok braci w r. 1488 (P. 22 k. 143). Współdziedzic w Ocieszynie w r. 1508 (P. 863 k. 22). Wraz z bratem Piotrem kupili t. r. od syna i córki zmarłego Uriela O-go za 140 grz. ich część w Ocieszynie (P. 786 s. 22). Od Adama O-go, syna Uriela, Jan w r. 1512 nabył wyderkafem za 20 grz. dwa łany w Poszczykowie w p. pozn. (P. 1391 k. 23v). Wspólnie z bratem Piotrem od Andrzeja Wargowskiego w r. 1513nabyli szóstą część Wargowa w p. pozn., dając w zamian folwark Ujazd, położony między granicami Ocieszyna i Maniewa, czy raczej jeden pusty łan sołecki w Ocieszynie i dopłacając 140 grz. (P. 786 s. 433, 447, 865 k. 371). Obaj ci bracia od Jana Wargowskiego w r. 1516 kupili za 180 grz. część Wargowa (P. 1392 k. 71) Jan następcy brata Mikołaja na starostwie kościańskim w r. 1518 sprzedał folwark z zabudowaniami "Najdakowskimi" we wsi królewskiej Kurzagóra oraz dwa łany roli między Kurzągórą i Oborzyskami za 60 grz. (P. 866 k. 207). Po śmierci brata Mikołaja administrował jego królewszczyznami, konińską, pyzdrską i kościańską, z czego skwitowany 7 VIII 1519 r. (MRPSum. IV 3059). Wspólnie z bratem Piotrem w r. 1519 sprzedali wyderkafem połowę Wargowa za 133 grz. Stefanowi Gołaskiemu (P. 1392 k. 282v), zaś w r. 1520 tę połowę od niego wydzierżawili (P. 867 k. 308v). Kupili obaj w r. 1519 od brata Rafała za 900 zł jego części w Ocieszynie, Łodzi, Górce, Modrzu, Sadowiu w p. pozn. (P. 1392 k. 282v). Obaj temu bratu zapisali t. r. dług 116 grz. (P. 867 k. 46v). Nazwani w r. 1520 tenutariuszami wsi królewskiej Modrze (Kośc. 26 k. 49v). Od brata Rafała w r. 1521 dostali części we wsiach Ocieszyno, Łodzia, Gorka i Modrze, które on dostał od brata, ks. Stanisława (P. 1392 k. 420). Całą wieś Łodzia t. r. sprzedali wyderkafem za 400 zł Tomaszowi Kiszewskiemu, zięciowi Piotra O-go (ib. k. 375v). Jan działał jako stryj nieletniego Łukasza Chybskiego, syna zmarłego Andrzeja, 1523 r. (ib. k. 519v). Części swe we wsiach Łodzia, Górka Wielka i Mała i w pustce Sadowie w r. 1528 sprzedał wyderkafem za 400 grz. synom swym Piotrowi i Mikołajowi (P. 1391 k. 74). Byli to jego synowie naturalni. Dopisał im jeszcze t. r. do wyderkafu na tych dobrach sumę 100 zł. Innemu synowi naturalnemu, Maciejowi, t. r. sprzedał wyderkafem za 100 zł część Wargowa należną z działu z bratem Piotrem i bratankiem po Macieju. Części Ocieszyna, należne z tego działu, sprzedał wtedy wyderkafem za 200 zł Janowi O-mu, pisarzowi ziemskiemu krakowskiemu. I wreszcie części Łodzi w p. kośc., Górki Wielkiej i Małej, Wargowa, Ocieszyna w p. pozn. dał swym braciom, Rafałowi, Piotrowi i Stanisławowi, oraz bratankom po zmarłym bracie Macieju, Janowi i Mikołajowi (P. 1393 k. 260, 260v). Może żył jeszcze w r. 1530, kiedy występowali synowie jeogo naturalni, Piotr, uzyskujący zapis długu 27 zł od Andrzeja Grodzińskiego, i ten sam Piotr oraz nieletni Mikołaj, działający w asyście stryja Piotra O-go (P. 871 k. 526, 526v). O synu naturalnym Macieju wtedy głucho, zapewne więc już nie żył. Niczego więcej o tym naturalnym potomstwie Jana Bryla nie wiem.

3) Rafał, Chwał, syn Jana Josta i zapewne Barbary, wspomniany obok braci w r. 1488 (P. 22 k. 143). Od wczesnej młodości związany z Małopolską a niewątpliwie i z dworem królewski, gdzie starszy brat Mikołaj był nadwornym koniuszym. Od króla Aleksandra uzyskał zapis na części Wrząpi koło Bochni, potem zaś był właścicielem tej części. Sztygar bocheński od r. 1511, dostał 30 III 1516 r. ekspektatywę na urząd wrotnego (ianitor) żup bocheńskich (MRPSum. IV 10868), zaś w r. 1517 był już bachmistrzem bocheńskim. Od Stanisława Kmity z Wiśnicza kupił w r. 1515 Cerekiew koło Wrzepi (P. S. B.). Części we wsiach Ocieszyno p. pozn., Łodzia, Górka, Sadowie i Modrze p. kośc., w r. 1519 za 900 zł sprzedał swym braciom Janowi Brylowi i Piotrowi (P. 1392 k. 282v), a t. r. uzyskał od nich zapis 116 grz. długu (P. 867 k. 46v). Od Stanisława Besowskiego kupił w r. 1521 za 300 zł Besów (dziś Bezów) w pow. szczyrzyckim. Swym wspomnianym wyżej braciom w r. 1521 części w wymienionych dobrach wielkopolskich, które sam dostał był 4 X t. r. od brata, ks. Stanisława (MRPSum. IV 3915; P. 1392 k. 420). Przed r. 1523 wziął w dzierżawę dobra krzeczowskie w ziemi krakowskiej. Uzyskał 25 IX 1523 r. zezwolenie królewskie, by na dobrach Cerekiew i Krzeczów osobom duchownym zapisać wyderkafem 300 zł (MRPSum. IV 4375). Wraz z braćmi od brata Jana Bryla dostał w r. 1528 jego części w dobrach wielkopolskich (P. 1393 k. 260v). Części w Pcieszynie i Wargowie, zarówno te odziedziczone po bracie Janie Brylu, jak i te otrzymane od brata ks. Stanisława, sprzedał w r. 1534 za 1.000 zł Tomaszowi Kiszewskiemu (ib. k. 637v). Administrację swego majątku zlecił w r. 1538 synowi Adamowi, zastrzegając dla siebie 40 zł rocznej dożywotniej pensji. Umarł t. r. Z żony Zofii miał trzech synów: Jana, Adama i Mikołaja, oraz dwie córki, Elżbietę, żonę Andrzeja Mstowskiego, podsędka ziemskiego krakowskiego, i Barbarę, żonę 1-o v. Stanisława Słomkowskiego, sztygara żup bocheńskich, 2-o v. Jana Kmity, sędziego ziemskiego i burgrabiego krakowskiego, wdowę 1544 r. Spośród synów, Adam, podkomorzy krakowski, zmarł w r. 1568. Mikołaj, student uniwersytetów krakowskiego i padewskiego, dworzanin królewski, dostał 17 VII 1557 r. w miejsce rocznej pensji 20 grz. ze stacji wojnickiej. Był wtedy proboszczem wojnickim (MRPSum. V 2034). Kanonik wiślicki, skalbmierski, krakowski 1551 r., żył jeszcze w r. 1568.

Jan, syn Rafała i Zofii, ur. w r. 1501, pisarz ziemski krakowski 11 I 1527 r. (ib. IV 5169), dworzanin królewski (ib. 17648), podkomorzy krakowski 3 III 1543 r. (ib. 7095), kasztelan zawichostski w r. 1545 (przed 19 XI), sekretarz królewski i referendarz, objął w lutym 1547 r. burgrabstwo zamku krakowskiego, którego zrzekł się krótko przed 26 IV 1554 r. (ib. V 6661), kasztelan biecki przed 18 III 1547 r., ochmistrz dworu królowej po 18 V 1548 r., podkanclerzy koronny 27 VI 1550 r. (ib. V 1045), kanclerz wielki koronny 26 II 1552 r. (ib. 1121, 5525), starosta generalny krakowski 11 XI 1553 r. (ib. 6380). W latach 1531/1532 posłował do sułtana Sulejmana II (ib. IV 5914). Ponownie poseł do Stambułu w r. 1533, do Karola V do Bruggii w r. 1540, w latach 1540/1541 do Rzymu i Bari, jeszcze raz do Sułtana 1543 r. (P. S. B.). Od braci swych, Mikołaja i Adama przejął dobra ojcowskie Cerekiew i Bezów, jak też zastawne części wsi królewskiej Wrząpia, zaś części pozostałe poskupywał od ich właścicieli. Od stryja Jana Bryla w r. 1528 nabył za 200 zł wyderkafem części Ocieszyna (P. 1393 k. 260v). Zapis wyderkafowy powyższy cedował 21 X 1534 r. "szwagrowi" Tomaszowi Kiszewskiemu (MRPSum. IV 17648). Dostał od króla 17 III 1544 r. grunt w Piotrkowie i zezwolenie na dożywotnie zamieszkiwanie w domu położonym przed Bramą Krakowską, należącym do Małgorzaty, wdowypo Andrzeju Pomorskim (ib. 21491). Zachowany 12 VIII 1544 r. przy dożywociu wsi Wrząpia, wykupionej za 280 grz. od Wojciecha Sierakowskiego (ib. 21606). Dostał 10 V 1545 r. konsens na wykupienie z rąk Baltazara Zdrowskiego karczmy zw. Mierzączka koło Wieliczki (ib. 7381). Za wstawiennictwem królowej Bony dostał 15 II 1547 r. wiecznością wsie królewskie Głowy i Niedamicze w p. pilzn., które ostatnio trzymał zmarły prymas Piotr Gamrat (ib. 22668). Również za wstawiennictwem królowej dostało mu się 16 IV 1547 r. starostwo sądeckie (ib. 22776), którego zrzekł się krótko przed 20 V 1561 r. (ib. V 8968). Darował mu król 19 VIII 1547 r. dwór królewski z ogrodem, zwany bachmistrzowskim, należący do żup bocheńskich, a jednocześnie pewne świadczenia ze wsi tynieckiej Wilkowa (ib. IV 22904). Dostał 6 VIII 1548 r. prawo patronatu w Piwnicznej i w trzech okolicznych wsiach (ib. V4557). Kompleks dóbr Trzcinica (Trzcienica) w pow. bieckim, trzymany dotąd zastawem, darowano mu 5 XII 1548 r. na własność (ib. 4645). Zawarł z miastem Wieliczką kontrakt donacji wsi Mierzączka na przedmieściu tego miasta z czynszem rocznym 16 grz., co zostało potwierdzone 21 III 1549 r. (ib. 4736). Dostał prawo patronatu kościoła w mieście Ujściu 10 VI 1549 r. (ib. 4783). Starostwo sądeckie dostał w dożywotnią dzierżawę 15 VI 1548 r., ale na innych warunkach niż dotąd, zrazu z opłatą 900 fl., potem zmniejszono mu to 2 I do 600 fr. teraz do 584 fl. (ib. 4788). Uzyskany dawniej przywilej na dom w Piotrkowie Małgorzaty, wdowy po Andrzeju Pomorskim cedował 3 VII 1549 r. Mikołajowi Cikowskiemu (ib. 440). Dostał 4 VII 1549 r. zezwolenie na korzystanie z lasu położonego koło Bratucic w pow. szczyrzyckim (ib. 444). Zezwolono mu 22 VIII 1549 r. na dożywotnie posiadanie dworu na przedmieściu Piotrkowa, nabytego od Stanisława Maciejowskiego (ib. 536). Miał w swym posiadaniu 3 XI 1550 r. wieś Jaroniowkę koło Jasła w pow. bieckim (ib. 4923). Dostał 10 I 1551 r. starostwo olsztyńskie (ib. 5119), a warunki, na których miał trzymać tę tenutę określono 22 II t. r. (ib. 6165), zaś 2 IV 1522 r. dano mu Olsztyn w dożywocie (ib. 5629). Dwór w Krakowie za konsensem z 23 IV 1551 r. zrezygnował Stanisławowi Ostrorogowi z Grodziska (ib. 5254). Dziedzic dóbr Szerzyny w pow. bieckim 18 III 1551 r. (ib. 5203-5205), uzyskał 24 III 1552 r. prawo wolnego wyrębu w lasach królewskich wsi Bratucice (z wyjątkiem drzew owocowych i nadających się do budowli), nazwany wtedy dziedzicem Cerekwi (ib. 5580). Dostał na własność 23 VII 1552 r. miasto Tarnogórę niedawno fundowane przez hetmana Tarnowskiego z czterema wsiami w wojew. ruskim (ib. 5838, 5839, 5842). Miasto Dobczyce z dziesięciu wsiami dostał 27 II 1553 r. w wieczyste lenno (ib. 6014). Las z Łąką zwaną "Paniej Łąka", należące do dóbr królewskich Bratucice dano mu wiecznością w marcu 1552 r. (ib. 5599) i w tymże miesiącu dostał las "Nakiel", należący do dóbr królewskich Besow (ib. 5600). Z zapisu wspomnianego Tarnowskiego dostał 23 VII t. r. wsie Sulmicze, Krasne, Zabitów, Goszczka Mała i Monaster w pow. krasnostawskim (ib. 5843). Dostał 9 III 1553 r. na własność wieś Wrzępię dotąd trzymaną zastawem (ib. 6046). Od Andrzeja Czarnkowskiego, biskupa-elekta poznańskiego, 7 IV 1553 r. nabył dom i ogród na Stradomiu w Krakowie, między Wisłą i Rudawką (ib. 6143), zaś w r. 1560 od Andrzeja Opalińskiego i jego sióstr nabył ich prawa do tego ogrodu (P. 1396 k. 810). Dostał 1 IV 1554 r. konsens na wykup z rąk spadkobierców Jana Dembińskiego, tenutariusza wojnickiego, miasta Wojnicza w pow. pilzneńskim i trzymania owej tenuty dożywotnio (Matr. RPSum. V 6576). Nie doszło najwidoczniej do owego wykupu, skoro konsens ten został powtórzony 21 V 1558 r. (ib. 8301). Wsie dziedziczne Świączany i Świepietnicza, własność O-go były 24 IX 1554 r. rozgraniczane przez komisarzy z dobrami królewskimi na przedmieściach miasta Biecza i wsi Grodna (ib. 6828). Dostał O. wieczyście 27 X t. r. pięć domów na przedmieściu Krakowa (ib. 6833). Dano mu 17 XII 1555 r. zezwolenie na wykup z rąk rajców sądeckich trzeciej miary młyna sądeckiego (ib. 7324). Otrzymał 6 VIII 1556 r. konsens na wykup od Anny, wdowy po Janie Dłuskim, wsi Lipnica w pow. bieckim (ib. 7539). Po śmierci Mikołaja Myszkowskiego, kasztelana wojnickiego, dostał 8 XI 1557 r. dożywocie starostw oświęcimskiego i zatorskiego (ib. 8134). Pozwolono mu 1 XII t. r. powykupować wójtostwa, sołectwa i młyny w dzierżawionych przezeń królewszczyznach, sądeckiej, olsztyńskiej, oświęcimskiej i zatorskiej (ib. 8146). Od Anny, żony Mikołaja Trzecieskiego, 6 III 1559 r. kupił wieś Kasławice w pow. proszowskim (ib. 8640). Miano też wtedy rozgraniczać jego wieś dziedziczną Żołkiew od miasta królewskiego Jasła (ib. 8642). Dostało mu się 26 V 1561 r. w dożywocie starostwo samborskie, to jest miasto i 90 wsi (ib. 8970). Od miasta Wieliczki uzyskał las zw. Mierzączka 18 XI 1561 r., a nadanie to zostało 20 XII potwierdzone i las ów wyjęty spod jurysdykcji miejskiej (ib. 9028). W przededniu egzekucji dóbr trzymał z rozmaitych tytułów 9 miast i około 146 wsi królewskich, niosących zapewne ponad 15.000 zł dochodu. Podczas sejmu egzekucyjnego zrzekł się lenn i darowizn, bronił jednak innych nadań królewskich. Umarł w Krakowie 12 V 1563 r. (P. S. B.). Żoną jego, zaślubioną przed 16 II 1547 r. była Zofia z Marszowic (Marszowska), córka Jana i Anny Lubomirskiej, wdowa 1-o v. po Janie Gamracie, wojewodzie mazowieckim. Trzymała ona po tym pierwszym mężu dane mu tytułem darowizn dobra: Sławęcin, Bączal, Pusta Wola, Siedliska, Żołków, część Kunowa. Ponadto: Trzcinicę z sołectwem, Tarchów (Targów), Jaromijówkę, Gądki, królewszczyzny zastawne, jak też sołectwa we wsiach Harklowa i Głęboka w pow. bieckim. Zapisaną sobie na tych wszystkich dobrach przez arcybiskupa Gamrata sumę 5.000 zł dała 16 II 1547 r. drugiemu mężowi (MRPSum. IV 22675), uzyskując od niego zapis na użytkowanie jego dóbr, gdyby umarł przed nią (ib. 22676). Zofia miała ponadto z donacji królewskiej Marszowice, Przysieki i Przysieczki. Po egzekucji zdołała się utrzymać jedynie przy pewnych wsiach "pogamratowskich", więc: Żółków, Sławęcin, Bączał, Marszowice (P. S. B.). Od Stanisława hr. z Górki kupiła w r. 1574 za 18.000 złp Bochotnicę, Wierszanów i Stok w p. lubel., z prawem wykupienia owych dóbr z rąk posesora Andrzeja Gniewosza (P. 1398 k. 518). Jan i Zofia mieli czterech synów: Rafała, zmarłego w niemowlęctwie w r. 1547, Stanisława, zmarłego też niemowlęciem 1556 r., Jana i Joachima. Córka Zofia przed 15 X 1568 r. wyszła za Stanisława Tarnowskiego, miecznika krakowskiego z czasem kasztelana sandomierskiego.

(1) Jan, syn Jana i Marszowskiej, ur. ok. r. 1552, starosta olsztyński 1563 r., posesor Wierbkowic , poseł na sejm w r. 1589, umarł między r. 1620 a 1623 (I. Krak. 214 s. 2170, 222 s. 2546).

(2) Joachim, syn Jana i Marszowskiej, ur. ok. r. 1562, starosta olsztyński wskutek cesji brata w r. 1583, rotmistrz jazdy pod Byczyną 1588 r., poseł na sejmy; 1589, 1590/91, 1592, 1597, 1605, 1607. Marszałek Trybunału Koronnego w r. 1606, kasztelan sądecki 26 III 1608 r. Zaślubił przed 1599 Annę Mielecką, córkę Hieronima, starosty sandomierskiego. Bezpotomny, umarł w r. 1613, pochowany 23 IV w Cerekwicy. (P. S. B.).

4) Piotr, syn Jana Josta, celnik międzyrzecki, babimojski i kiebłowski w latach 1513-1519, a 1518-1519 też zbąszyński (MRPSum. IV 11776, 12288), podwojewodzi poznański w r. 1516 (P. 866 k. 358), celnik cła starego w Poznaniu i Kaliszu 25 V 1524 r. (MRPSum. IV 4464). Wspomniany obok braci w r. 1488 (P. 22 k. 143). Wydzierżawił w r. 1503 (do r. 1507) od stryjecznego brata Stefana czwartą część w Ocieszynie (P. 861 k. 116). Między nim a wdową po stryjecznym bracie Adamie, Małgorzatą, w r. 1507 założone zostało vadium (P. 862 k. 300v). W latach 1508-1521 przeważnie działał i zawierał transakcje wspólnie z bratem Janem Brylem (zob. wyżej). Uzyskał 6 II 1518 r. dożywocie tenuty Modrze (MRPSum. IV 2659). Od Wojciecha i Mikołaja, braci, dziedziców Bylina (Bilino), w r. 1518 kupił wieś Głębowo w p. pyzdr. (P. 1392 k. 188). Na swej części Ocieszyna i na Gołębowie w r. 1519 oprawił posag 150 grz. żonie Katarzynie Wierzbińskiej, córce Mikołaja (ib. k. 274). Dostał 12 VIII 1519 r. z królewskiego nadania pusty plac w Poznaniu koło Bramy Wrocławskiej (MRSum. IV 3068). Z powodu choroby zwolniony 16 XI 1520 r. od udziału w wyprawie wojennej, winien był na nią słać dwa konie (ib. 3508). Od Mikołaja i Barbary, syna i córki zmarłe go stryjecznego brata Stefana, kupił w r. 1520 za 150 grz. ich części w Ocieszynie (P. 1391 k. 47v). Swoje części wsi Łodzia w p. kość., Wielka i Mała Górka oraz pustki Sadowie w p. pozn. w r. 1529 sprzedał za 750 grz. Andrzejowi Grodzieńskiemu (P. 1393 k. 307), biorąc od niego w r. 1530 zapis 27 zł długu (P. 871 k. 526). Bratankowi Filipowi w r. 1530 zapisał wyderkafem na Ocieszynie jedną kopę gr. czynszu od sumy 20 grz. (P. 1391 k. 80v). Część swą folwarku w Wagrowie w r. 1536 dał "z miłości" wnukowi Adamowi Kiszewskiemu, zięciowi Tomaszowi Kiszewskiemu za 700 zł sprzedał 5 łanów pustych w Ocieszynie i 2 1/4 Lanów osiadłych i pustych w Wargowie, zaś na połowie Ocieszyna i Gołębowa oprawił jednocześnie 600 zł posagu swej drugiej żonie Katarzynie Trzebińskiej, córce Mikołaja (P. 1394 k. 35). Skwitowany t. r. przez bratanka Jana, syna Stefana, z sumy na Ocieszynie (P. 874 k. 380). Już nie żył w r. 1537, kiedy owdowiała Katarzyna użytkowianie swej oprawy na Gołębowie dała swoim trzem córkom, które właśnie wtedy dokonywały między sobą podziału ojcowizny. Barbara wzięła części w Wargowie, zaś Katarzyna i Itamiła części w Gołębowie (P. 1394 k. 107, 107v). Wdowa Katarzyna oprawę 400 zł posagu na Ocieszynie w r. 1538 dała córkom, Katarzynie i Itamile (P. 1394 k. 166v), zaś w r. 1540 resztę posagu na Ocieszynie, t. j. 200 zł córce Barbarze (ib. k. 360v). Żyła jeszcze w r. 1547 (P. 866 k. 92), a zapewne i w r. 1552 (P. 893 k. 101). Spośród tych córek, Barbara była w latach 1521-1552 żoną Tomasza Kiszewskiego, wdową w latach 1554-1559. Katarzyna, w latach 1530-1559 żona Macieja Ujejskiego cz. Wąbiewskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1562. Itamiła, w latach 1536-1542 żona Piotra Żelęckiego, nie żyła już w r. 1549.

5) Maciej, syn Jana Josta i zapewne Barabry, w r. 1488 niedzielny z braćmi (P. 22 k. 143), nie żył już w r. 1528. Z nieznanej mi żony pozostawił synów Jana i Mikołaja, którzy t. r., obok stryjów, Rafała, Piotra i Stanisława otrzymali od stryja Jana Bryla części we wsiach Łodzia w p. kość., Górka Wielka i Mała, Sadowie, Wargowo, Ocieszyno w p. pozn. (P. 1393 k. 260v). Obaj ci bracia swe części we wsiach powyższych w r. 1530 sprzedali za 400 grz. Andrzejowi Grodzeńskiemu (ib. k. 379v). Część ojczystą w Ocieszynie przypadłą z działów ze stryjami Janem Brylem i Piotrm, jak również spadek mający im przypaść w Ocieszynie i Wargowie po tym Janie Brylu, sprzedali w r. 1531 za 300 grz. Tomaszowi Kiszewskiemu (ib. k. 391v). Jan w r. 1542 skwitował swe stryjeczne siostry a córki Piotra (P. 881 k. 133). Nie mam całkowitej pewnośći, czy tego Jana mogę identyfikować z Janem O-im, mężem Anny Szszytnickiej, która w r. 1532 swe części w Szczytnikach Wielkich i Małych i we wsi Kanino p. pozn. sprzedała za 300 grz. stryjowi Piotrowi Szczytnickiemu (P. 1391 k. 89). Oboje żyli jeszcze w r. 1536 (P. 874 k. 292v), nie żyli już w r. 1558 (p. 899 k. 153). Córka ich Małgorzata, w r. 1536 niezamężna, spadkobierczyni ciotki Katarzyny z Szczytnickich Morawskiej (P. 874 k. 292v), w latach 1558-1570 żona Ambrożego Kucharskiego z Kucharek Wojskowych w p. kal., 2-o v. w latach 1582-1592 żona Piotra Nieniewskiego.

6) Stanisław, syn Jana Josta i zapewne Barbary, wspomniany obok braci w r. 1488 (P. 22 k. 143). Już był duchownym w r. 1516, kiedy kwitował z 200 zł braci, Jana Bryla i Piotra, z 200 zł. na poczet sumy zapisanej na dobrach królewskich Modrze (P. 866 k. 358). Pleban w Niegowieczu, 4 X 1521 r. dał wiecznością swe części w Ocieszynie, Łodzi, Górce i Modrzu bratu Rafałowi i pod zakładem 800 zł. dopuścił do intromisji (MRPSum. IV 3915, P.1392 k. 420, 1393 k. 637v). Zob. tablicę.

@tablica: Ociescy h. Jastrzębiec

Jadwiga O-a, między r. 1519 a 1529 żona Mikołaja Karskiego.

Nie wiem, kim był Andrzej z Ocieszyna, któremu 25 III 1563 r. powierzono podkomorstwo sandomierskie (MRPSum. V 2863). Mianowany podkomorzym sandomierskim Adam (!) z Ocieszyna nie miał tam osiadłości, wobec czego 20 IV 1563 r. podkomorstwo dano Piotrowi Zborowskiemu (ib. 9161). Anna, córka zmarłego Jakuba O-go, była w r. 1597 żoną Adama Głuchowskiego (Py. 128 k. 67v)

>Ocieszalscy, zob. Oczosalscy.

>Ocieszczyńska Marta wyszła przed 12 IV 1799 r. za Jana Chmielewskiego, komisarza dóbr. Oboje tytułowani "von" (LC Wilkowo Niemiec.).

>z Ociosn, Ociosny w pow. pyzdrskim. Maciej "Mlanka" z Ociosn miał w r. 1447 termin ze strony Piotra z Góry (Py. 12 k. 69v). Nie żył już w r. 1470, kiedy syna jego, Marcina niegdy z Ociosn teraz na Łęgu i na sumach u braci z tegoż Łęgu w pow. kość. pozywał Stanisław Proski (Kość. 20 s. 452). Pozwany w r. 1471 z tychże dóbr przez Stanisława Gnińskiego (ib. s. 612). Racisław z Ociosn zwany Ociosną swoją część w tej wsi w r. 1448 sprzedał za 100 kop gr. Wojciechowi z Góry (P. 1380 k. 5v). Nadsław z Ociosn pozwany w r. 1448 przez Annę, żonę Drogosława z Węgrów (Py. 12 k. 220v). Jan Frycz z Ociosn, za zgodą swego niedzielnego brata Mikołaja, na połowie trzeciej części wsi Ociosny w r. 1467 oprawił 60 grz. posagu żonie swej Annie (P. 1383 k. 281v). Mikołaj, Wyszota i Andrzej, dziedzice w Ociosnach, w r. 1467 mieli płacić winę Aleksemu Gunickiemu, bo nie uwolnili mu wsi Wielkie Kolnice w pow. pyzdr. (Py. 14 k. 114v). Owi rodzeni bracia, niedzielni w Ociosnach, Wyszota, już wtedy pleban w Zbąszyniu, Andrzej i Mikołaj, w r. 1483 trzecią część w tej wsi sprzedali za 200 grz. Benedyktowi Gorskiemu (p. 1383 k. 217). Już wcześniej, w r. 1470 Andrzej z Ociosn na połowie połowy owej wsi oprawił 80 grz. posagu żonie Annie (p. 1385 k. 55v).

>Oczesalscy, zob. Oczosalscy.

>Oczkowie, mieszczanie warszawscy, podobno nobilitowani w r. 1581 w osobie Wojciecha, głośnego lekarza króla Zygmunta Augusta. Szymon, nie żyjący już w r. 1630, mąż Bogumiły Pabierowskiej, rodzony brat Wincentego, też lekarza, kanonika gnieźnieńskiego i łęczyckiego, był ojcem Aleksandra, w r. 1630 jednego z wykonawców testamentu stryja, ks. Wincentego. Córkami Szymona były, Elżbieta i Dorota. Elżbieta, żona Stanisława Gorczewskiego, kwitowała wtedy Wacława Grochowickiego ze 100 zł zapisanych w testamencie przez stryja (G. 97 k. 188v). Dorota, żona Gabriela Golańskiego, w r. 1635 kwitowała tegoż Grochowickiego z sum po stryju (G. 80 k. 79v)

>Oczkowscy różni, nie mam pewności, czy szlachta. "Szl." Józef zaślubił 5 VI 1766 r. Annę Glińską, z Kobylic, służącą u Aleksandra Zwierzchlejskiego (LC Sokolniki). "Ur." Bonawentura (Oczykowski), administrator Czempinia, chrzestny 16 VII 1796 r. (LB Żabno).

>Oczosalscy, Oczesalscy, Ocieszalscy, różni. Nazwisko wzięli od wsi Oczosały w ziemi czerskiej, gdzie siedzieli Paprzyce i Kuszaby. Krzysztof nie żył już w r. 1687, kiedy wdowa po nim, żofia Zawiszanka, córka Stefana i Katarzyny Jabłkowskiej, wdowa 1-o v. po Wojciechu Załęskim, spadkobierczyni sum po Stanisławie Konarskim, pierwszym mężu swej matki, i po Marcinie, synu jego a swoim bracie przyrodnim, sumy na dobrach Mieleszyno Kobielice cedowała swemu bratu rodzonemu, Stefanowi z Drwalic Zawiszy (Kc. 132 k. 454). Nie żyła już w r. 1723, zaś jej spadkobiercą był wtedy bratanek Antoni Zawisza, syn Stefana (P. 1191 k. 69v).

Piotr, podstoli piotrkowski, sumę 6.000 złp zapisaną sobie w r. 1735 przez wdowę Aleksandrę z Radolińskich Łętkowską, chorążynę inowłodzką, cedował w r. 1737 obecnemu jej mężowi Józefowi Korzbok Łąckiemu, kasztelanicowi kruszwickiemu (I. Kon. 77 k. 86).

Antoni zaślubił w Gnieźnie 15 IX 1766 r. Jadwigę Mucharską (LC Św. Trójca, Gn.). Ludwik Marek świadkował 12 II 1770 r. (LC Ostrzeszów) Michał, ekonom w Królewskiem, chrzestny 24 V 1771 r. (LB Rogaszyce), z żony Magdaleny Kuczyńskiej miał synów: Szymona Tadeusza Ignacego, ur. w Królewskiem, ochrzcz. 30 X 1774 r., Onufrego Józefa Antoniego, ur. tamże, ochrzcz. 12 VI 1778 r., Felicjana Jana Adama, ochrzcz. 21 XI 1779 r., Ambrożego Tomasza, ur. tamże, ochrzcz. 10 XII 1780 r. (ib.).

Ignacy, mąż Katarzyny Kurnatowskiej, córki Mikołaja i Marianny Lipskiej, miał z nią syna Piotra Pawła, ur. w Gołuchowie, ochrzcz. 29 VI 1775 r. (LB Gołuchów). Byli rozwiedzeni w r. 1777, kiedy Katarzyna kupowała od ks. Klemensa Troszyńskiego, proboszca szpitala Św. Ducha za murami Konina, dom w tym mieście, koło murów miejskich, naprzeciwko kościoła parafialnego, za 300 złp (I. Kon. 81 k. 99). Będąc już wdową po Ignacym O-im kwitowała w r. 1791 swego brata Franciszka Kurnatowskiego z 333 złp (I. Kal. 231 k. 498v).

Ignacy, malarz, miał z nienazwanej żony córkę Teklę Juliannę, ur. w Gnieżnie na Cierpięgach, ochrzcz. 2 XII 1777 r. (LB Św. Wawrzyń., Gn.). Zapewne ten sam Ignacy Kuszaba O. zaślubił 22 I 1777 r. Mariannię Mysłowiecką (LC, Św. Wawrz., Gn), mogła więc to być matka wspomnianej wyżej Tekli. Mieszkał ten Ignacy w r. 1779 i potem aż do śmierci w Kawiorach Świętoduskich pod Gnieznem. Marianna z Mysłowieckich, córka Wojciecha i Katarzyny Petrykowskiej, wraz ze swą siostrą, panną Franciszką scedowały w r. 1786 bratu Andrzejowi Mysłowieckiemu spadek po matce pozostający u Józefa Smoleńskiego, podczaszego halickiego, dziedzica Jelitowa (G. 113 k.151). Ignacy Kuszaba O., chrzestny 15 XI 1791 r. (LB Giewartowo), umarł w Kawiorach Świętoduskich 14 XI 1812 r., mając lat 86, pochowany na cmentarzu Św. Krzyża (LM Św. Trójca, Gn.). Synowie Ignacego i Mysłowieckiej: Józef Kazimierz, ur. w Kawiorach 5 III 1779 r., Józef Walenty, ur. tamże 10 I 1783 r., zmarły tamże 2 V 1806 r., Ludwik Franciszek, ochrzcz. 1 X 1793 r., Franciszek, ur. tamże 25 VIII 1796 r., zmarły tamże 25 XI 1797 r., Ignacy Walenty. ur. tamże 13 III 1799 r. Córki: Marianna, ur. tamże, ochrzcz. 8 VIII 1781 r., Michalina Aniela, ur. tamże 18 IX 1784 r., Helena Benigna, ur. tamże 19 VIII 1786 r., Felicjanna Antonina, ur. tamże 3 VI 1789 r. Panna Franciszka O-a występująca 14 X 1784 r. jako chrzestna to może siostra Ignacego?(LB, LM Św. Trójca, Gn.).

Ignacy (zrazu "honestus", poprawiony na "Generosus", potem pisany "nobilis") i Józefa, rodzice Mateusza Michała, ur. 27 IX 1800 r. w Izbicznej, ochrzcz. 19 X 1800 r., podawany do chrztu przez plebejów. Ludwika, córka tychże rodziców, umarła tam 21 XII 1800 r. mając trzy lata (LB, LM Dobrzyca).

"Ur." Adam Ignacy zaślubił 7 XI 1810 r. Elżbietę Kasprzycką (LC Kępno).

>Odechowscy h. Abdank, z Odechowa, Odachowa w pow. łęczyckim. Jan Mrokota z Odechowa w r. 1435 dał połowę wsi Janiszewo i połowę wsi Głowy w p. kon. Jaśkowi Bozusthowi z Janiszewa w zamian za połowę wsi Klwany i połowę wsi Czaple w tymże powiecie. Zaraz potem całe Czaple i Klwany dał Joannie z Odachowa, biorąc od niej w zamian Odachowo i Łubno w pow. łęczyckim. Jednocześnie połowę Bogdałowa w p. kon. sprzedał za 200 grz. Stanisławowi z Woli (P. 1378 k. 80v, 81).

Antoni Odechowski, syn zmarłego Jana i Zofii z Brzechffów, współdziedzic Odechowa, pozywany był w r. 1712 przez Zofię Marszewską (Z. T. P. 39 s. 964). Julian, towarzysz, pochowany 21 I 1748 r. (A. B. Koło, W. 48). Może po tym samym Julianie wdowa Emerencjanna Wężykówna, 2-o v. żona Kazimierza Pruszkowskiego, cedowała w r. 1749 temu mężowi sumę zapisaną jej w r. 1745 przez Zygmunta Skrzyńskiego, a odebraną z rąk Wojciecha Taczanowskiego (I. Kon. 78 s. 319). Żyła jeszcze w r. 1753 (ib. s. 661). Karol, w r. 1751 mąż Wiktorii Prusimskiej (Z. T. P. 53 k. 53), wdowy 1-o v. po Michale Tworowiczu, stolniku podlaskim. Oboje żyli 1774 r., a Karol był wtedy cześnikiem nowogrodzkim (Py. 158 k. 344v). Marianna, żona Wojciecha Zieleniewskiego, oboje nie żyli już 1766.

>Oderscy, mieszczanie poznańscy. "Sław." Maciej z żoną Barbarą Tyllówną sprzedali w r. 1696 dom drewniany pod zamkiem poznańskim za 6.000 zł Stanisławowi Gzowskiemu, murgrabiemu poznańskiemu (P. 1131 II k. 72). "Szl." Maciej, bez wątpienia ten sam, podpisek grodu poznańskiego, miał z żony Barbary synów: Augustyna Stefana, ochrzcz. 3 IX 1698 r., Andrzeja Ignacego, ochrzcz. 2 XII 1699 r., Władysława, ochrzcz. 1 VI 1702 r. (LB Św. Maria Magd., Pozn.).

>z Odolanowa Grzegorz, w r. 1485 mąż Katarzyny (córki Marcina z Kars?) (I Kal. 3 k. 248).

> Odolikowscy, zob. Odolkowscy.

> Odolińscy z Odolina w wojew. łęczyckim. pow. orłowskim. Jan, mąż Reginy Kobelińskiej, która w r. 1614 kwitowała z 600 zł posagu z dóbr rodzicielskich Andrzeja Kobielińskiego (brata swojego?), syna zmarłego Jana (P. 992 k. 175).

Aleksy z wojew. łęczyckiego, już nie żyjący w r. 1639, ojciec Tomasza, który w r. 1625 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Małgorzatą z śzetlewa Jaroszewską, córkA Macieja (P. 1033 k. 419, 1415 k. 110v, 1419 k. 1100v). Oboje w r. 1630 kwitowali się z kontraktu z Mikołajem Kierskim (P. 1023 k. 830). Swemu przyszłemu zięciowi, Aleksandrowi Bielińskiemu zapisał w r. 1636 dług 2.000 zł dotowizną i 1.000 zł wyprawą za córką Marianną (P. 1033 k. 148). Żonie w r. 1639 oprawił 2.000 złp posagu (P. 1419 k. 1100v). Oboje od Andrzeja Mielęckiego w r. 1640 wydzierżawili Iwno i Suchoręcz w p. kcyń. (Kc. 128 k. 250). Małgorzata była wdową w r. 1652 (P. 1064 k. 188v), a już nie żyła w r. 1659 (Ws. 56 k. 953). Synowie ich to Wojciech i Matcin. Córka Marianna poślubiła 1 VI 1636 r. w Ratajach Aleksandra Bielińskiego, ze Strzeżmina w pow. pozn. (LC Ruchocice). Nie żyła już w r. 1685.

1. Wojciech, syn Tomasza i Jaroszewskiej, mąż Katarzyny Orłowskiej, zaślubionej przed 1649, nie żył już w r. 1652 (P. 1064 k. 4, 188v). Wdowa w r. 1659 pozywała brata swego męża, Marcina O-go, który naszedł ją i jej syna w Poznaniu w posiadanej przez nią kamienicy przy ulicy Psiej i dopuścił się tam gwałtownych czynów (P. 183 k. 157). ŻyLa chyba jeszcze w r. 1669 (Kośc. 305 k. 455v; P. 199 k. 1089). Syn ich Aleksander, ochrzcz. 8 VII 1649 r. (LB Św. Maria Magd., Pozn.), jedyny spadkobierca babki Małgorzaty Jaroszewskiej, kwitował w r. 1669 z 200 zł Macieja Zdanowskiego (Kośc. 305 k. 455). Pod chorągwią Piotra Adama Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego, w r. 1672 w obozie pod Lublinem przysięgał na konfederację (P. 199 k. 1089). Kwitował w r. 1676 Jana Kęszyckiego z 1.500 złp (P. 1094 k. 566v) i Adama Bielińskiego z 500 złp (Ws. 68 k. 983v), zaś w r. 1679 roborował skrypt Aleksandrowi Cieleckiemu (Kośc. 306 k. 11).

2. Marcin, syn Tomasza i Jaroszewskiej, w r. 1659 zapisał dług Zofii z Rudzyńskich Tomaszewskiej (Ws. 56 k. 901v). Kwitował t. r. Macieja Zdunowskiego z 200 zł, jako części sumy oryginalnej 2.200 zł (ib, k. 953), a w r. 1663 kwitował Grzymułtowskiego, kasztelana poznańskiego, z prowizji od sumy 1.500 zł (p. 1073 k. 886v). Był chory, kiegy w Turwi 8 VI 1665 r. spisywał testament, a już nie żył 7 IX t. r., pochowany w Wyskoci. Zapisał sumki Adamowi Bielińskiemu, siostrzeńcowi, i Aleksandrowi O-mu bratankowi (Kośc. 132 k. 467). Zob. tablicę.

@tablica: Odolińscy

Marianna O-a wyszła przed 13 V 1810 r. za Andrzeja Laskowskiego.

>Odolkowscy, Odolikowscy z Odolkowic w pow. kcyńskim, wsi dzisiaj nie istniejącej. Piotr z Odolkowic, syn Stanisława, całą część owej wsi, wydzieloną sobie przez ojca, sprzedał w r. 1463 za 15 grz. bratu przyrodniemu (cogermano) Pawłowi (P. 1384 k. 166). Katarzyna, dziedziczka w Odolkowicach, żona "opatrznego" Andrzeja Piesczka, mieszczanina kcyńskiego, połowę swą w tej wsi w r. 1469 sprzedała za 100 grz. Andrzejowi Łankowskiemu (P. 1384 k. 11v). Tachna, żona Piotra O-go, w r. 1478 obwieszczała o zamordowaniu przez ks. Augustyna, opata koronowskiego, jej rodzonego brata "szl." Andrzeja, sołtysa we wsi Ossowice (N. 145 s. 219). Jan O. w r. 1509 banył wyderkafem od Andrzeja Sapieńskiego za 11 grz. i jeden wiardunek łan osiadły w Siernikach pow. gnieżn. (P. 786 s. 143). Jan Łankowski i jego rodzony bratanek Stanisław O., niedzielni w Łankowicach, części ich ojczyste i macierzyste w tej wsi, jak również w Odolkowicach w r. 1523 sprzedali za 100 zł bratu (!) Janowi Łankowskiemu, synowi zmarłego Pawła. Jan Łankowski czyli O. części Łankowic w r. 1537 sprzedał wyderkafem Katarzynie Rząskowskiej (N. 213 k. 63v). Sebastian i Wojciech, bracia rodzeni O-cy, w r. 1540 ugodzili się z Janem Łamkowskim, któremu t. r. sprzedali za 400 grz. części Łankowic i Odolkowic, odziedziczone po rodzonym wuju Janie O-im (P. 1391 k. 104v; Kc. 10 k. 144v). Sebastianowi O-mu zastawiła była trzecią część w Odolkowicach Katarzyna O-a, żona "opatrz." Wojciecha zw. Łęgno (Langno), mieszczanina z Łekna (ib. k. 146). Za zgodą obu braci oraz Katarzyny Tarnowskiej, wdowy po "opatrz." Macieju, kapeluszniku z Łekna, Jan Łankowski był w r. 1543 intromitowany do pustej części Odolkowic (ib. k. 237).

Stanisław O., występujący w r. 1541 jako wuj Anny Buszewskiej, żony Jana Grodzickiego (P. 1391 k. 106v), był zapewne identyczny ze Stanisławem, dziedzicem w Młodasku w p. pozn., który w r. 1547 na połowie swej części w tej wsi oprawił posag 130 grz. żonie Dorocie Przystanowskiej, córce Sebastiana (P. 886 k. 198v; 1395 k. 350). Nie żył już w r. 1589 (P. 852 k. 249). Jego dzieci: Andrzej, Katarzyna, Regina i Helena. Spośród tych córek, Katarzyna w r. 1593, krótko po 26 VII, zaślubiła Marcina Głupońskiego cz. Baranowskiego. Regina, nazwana w r. 1579 siostrzenicą Jana Przystanowskiego "Szperki" (P. 932 k. 512v), w latach 1578-1611 żona Wojciecha Lubomęskiego (Lubomyślskiego) z Młodaska, była wdową 1617 r. Helena wyszła w r. 1610, krótko po 17 VII za Jana Zaleskiego, już nie żyła w r. 1611.

Andrzej, syn Stanisława i Przystanowskiej, w r. 1589 zapisał dług330 złp pannie Zofii Wargowskiej, córce Jerzego Turkowskiego(!) (P. 952 k. 249). Od Andrzeja, Piotra, Jana i Stanisława, braci Czarnkowskich, uzyskał 19 VI 1593 r. za konsensem królewskim przelazanie prawa ściągania podymnego województw poznańskiego i kaliskiego (M. K. 138 k. 241v). Te funkcje poborcy podymnego, za zgodą królewską z 31 III 1608 r., przekazał Piotrowi Czarnkowskiemu (ib. 151 k. 276v). Od Piotra Czarnkowskiego, podkomorzego poznańskiego, kupił w r. 1597 za 7.000 złp Beizdrowo w pow. pozn. wraz z prawem patronatu tamtejszego kościoła, ponadto pole w dziedzinie pustej Smętki(?) należącej do Nowejwsi, wreszcie łąkę "Wielką" w dziedzinie Staremiasto, z wyłączeniem dwóch kmieci (P. 1402 k. 236). Nieżył już w r. 1610, a spadek po nim brały siostry Lubomęska i Zaleska. Kwitował je t. r. Piotr Grylewski z 450 zł z Grylewa, wsi, którą sprzedał był wyderkafem ich zmarłemu bratu (P. 984 k. 984). Regina Lubomęska była w r. 1611 dziedziczką po bracie Biezdrowa i pustki Smętki (P. 1407 k. 417). Biezdrowo w r. 1613 sprzedała synowi Wojciechowi Lubomęskiemu (P. 1408 k. 391), ale t. r. swoje części w Biezdrowie, w sołectwie Łążeczki i w pustce Smętki sprzedała za 7.000 zł synowi Andrzejowi Lubomęskiemu (ib. k. 398).

Jan nie żył już w r. 1550, kiedy jego siostra Barbara, żona "opatrz." Grzegorza, wójta kcyńskiego, odziedziczone po nim części Łankowic i Odolkowic zobowiązał się sprzedać za 300 grz. Janowi Łankowskiemu (Kc. 11 k. 140). Po zmarłym Janie O-im, jako po wuju rodzonym, dziedziczył obok innych Stanisław Bąkowski, który części spadku w Łankowicach i Odolkowicach sprzedał w r. 1551 za 300 grz. Janowi Łankowskiemu (N. 213 k. 156). Wojciech O., mąż Anny Kunowskiej, córki Piotra, która wraz z siostrą Barbarą, żoną Jakuba Żbikowskiego, kwitowała w r. 1560 swych braci z majątku rodzicielskiego (P. 902 k. 485). Winni byli Wojciechowi O-mu w r. 1561 bracia Gołascy sumę 300 zł (P. 903 k. 144). Kwitował Wojciech w r. 1562 Jana Laskownickiego z 63 złdługu (Kc. 115 k. 380v), zaś w r. 1571 Andrzeja Radzickiego ze 107 złp (Kc. 117 k. 448v). Wojciech O. kwitował w r. 1584 Wacława Laskownickiego z czynszu za dwa lata po 6 zł, od sumy 50 zł zapisanej przez zmarłego Jana Łankowskiego (Kc. 26 k. 606v). Andrzej, pisarz grodzki wałecki zmarł w r. 1590, między 30 VII a 24 XII (W. 30 k. 101v). Urszula, w r. 1610 żona Wojciecha Malanowskiego.

>Odorowscy, różni. Ks. Piotr O. (Odorovius), w r. 1609 profesor prawa kanonicznego w seminarium archidiecezjalnym w Gnieźnie (do r. 1623), instalowany na kononie teologiczną 3 X 1617 r. Dr teologii na uniwersytecie w Perugii w r. 1618, generalny prokurator kapituły w r. 1623, wikariusz generalny i oficjał w r. 1626. Administrator czasowy opactwa trzemeszeńskiego w r. 1642, pleban w Odorowążu. Mianował go w r. 1630 zarządcą swych dóbr Jan Nartowski z pow. rawskiego (G. 79 k. 230v). Umarł w Gnieźnie 11 IV 1651 r., mając lat 72, pochowany w Katedrze (Korytkowski). Szlachectwo tego prałata wątpliwe.

Anna O-a, w r. 1682 wdowa po Stanisławie Iwanowskim. Maciej nie żył już w r. 1686, kiedy występowała wdowa po nim, Katarzyna Wysocka (P. 1111 III k. 53). Sebastian i Anna, rodzice Katarzyny, ur. w Koźminie, ochrzcz. 2 XI 1703 r. (LB Koźmin). "Ur." Michał, administrator Konarskiego w Bielejewie, miał z żony Łucji Daniszewskiej syna Marcina, ur. w Bielejewie, ochrzcz. 12 XI 1716 r. (LB Biezdrowo). Był Michał oficjalistą w Siernikach i tutaj urodził się syn jego Walenty Konstanty, ochrzcz. 22 II 1719 r. (LB Rogoźno). Wreszcie w r. 1721 był ekonom w Goślinie i w tutejszym dworze przyszła na świat 17 VIII 1721 r. córka Zofia Konstancja (LB Mur. Goślina).

Zofia O-a, chrzestna 13 XI 1746 r. (LB Jaktorowo).

>Odpol, Wodpol, zapewne przybysze z Irlandii. Stanisław, pisarz komory celnej w Zdunach, mąż Konstancji, chrzestnej 22 I 1739 r. (LB Zduny), zmarłej w r. 1740, pochowanej 18 II w tutejszym kościele (LM Zduny). "Szl." Marcin i Gertruda Klindsporn, mieszkający na plebanii w Winnogórze, rodzice Kwiryna Izydora Floriana, ochrzcz. 4 IV 1743 r. (LB Winnogóra). Katarzyna Odpolowa z Gościejewa, chrzestna 3 VII 1746 r. (LB Rogoźno). Panna Marcjanna wyszła 29 II 1756 r. w parafii Biechowo za Andrzeja Białobłockiego. Marcin, pisarz komory celnej w Międzyrzeczu, syndyk i dobrodziej Bernardynów w Sierakowie, pochowany tutaj 23 XII 1772 r. (A. B. Sieraków, W. 60). Ignacy, dzierżawca Kuklinowa, chrzestny 28 II 1803 i 3 X 1806 r. (LB Starygród). Zob. Wodpolowie.

>z Odrowąża, wsi w pow. gnieźn. "Szl." Jakub, sołtys, w r. 1481 mąż Elżbiety z Grzybowa Kleparza (G. 11 k. 29). Zapisał t. r. dług 8 grz. Piotrowi, Małgorzacie i Apolonii, synowi i córkom swego zmarłego brata Jana, za ich część ojcowską sołectwa w Odrowążu (ib. k. 32v). To rodzeństwo, Piotr, Małgorzata i Apolonia, działając w asyście stryja Jakuba i wuja Andrzeja z Grzybowa Kleparza, skwitowało t. r. Stanisława, syna Piotra z Grzybowa Machowicz, który im uiścił się z 4 grz. dla wykupienia połowy łana, którą ów Stanisław sprzedał był ich zmarłemu ojcu wyderkafem (ib. k. 34). Sołtys Jakub dał wtedy łan sołecki w Odrowążu z dopłatą czterech grzywien Stefanowi z Grzybowa Krczonowicz, biorąc w zamian jego część w tym Grzybowie trzymaną zastawem przez Annę, wdowę po Andrzeju Koszku z Grzybowa Rabieżyc (ib.).

>Odrowscy, różni. Mikołaj O. w r. 1494 sprzedał wyderkafem za 300 zł węg. wieś Uścięcice w pow. kośc. Annie i Roży, dziedziczkom w Jarogniewicach, córkom zmarłego Wojciecha Jarogniewskiego (P. 1383 k. 18).

Adrian O., mieszkaniec pow. tucholskiego (może więc h. Pomian?), w r. 1616 kwitował ze 110 złp Mikołaja Arciszewskiego (P. 996 k. 586). Maciej był w r. 1664 mężem Katarzyny Klemanowej (N. 184 k. 9). Michał, asesor ziemski tucholski, nie żyjący już w r. 1731, mąż Katarzyny Roroszkowskiej(??), 2-o v. żony Wojciecha Sędzickiego, też wtedy nie żyjącej, zapisał był tej swej żonie sumę 1.000 zł na częściach wsi Trzebczyny pow. świeckiego (G. 96 k. 318v).

>Odrzywolska Katarzyna, wdowa w r. 1738 po Janie Sarneckim, podstolim kijowskim (Ws. 87 k. 7v).

>Odyńcowie h. własnego. Jerzy, syn zmarłego Karola, jako opiekun dzieci zmarłego Antoniego Dachowskiego kwitował w r. 1685 Jana Wojciecha Kęszyckiego u 31.100 złp zapisanych zastawem na Dokowie Mokrym i połowie Dokowa Suchego w p. kośc. (P. 1110 XI k. 61). N. Odyniec, w r. 1725 mąż Heleny Biesieckiej, córki Władysława, podstarościego sądowego pow. bracławskiego, i Teodory Wrzosowskiej (G. 94 k.370v).

>Oesterreich h. Własnego. Adam (Ostraych) ze wsi Zembsko klucza bledzewskiego, w r. 1583 na tamtejszym wójtostwie oprawił żonie swej Barbarze Loga posag 1.000 zł (P. 1399 k. 99). Wolfgang w r. 1587 zapisał sumę 100 grz. żonie swej Marii, córce Jerzego Halethe(!) z pow. świebodzińskiego (P. 948 k. 142). Uzyskał t. r. od Katarzyny z Przetockich 1-o v. Ninińskiej, 2-o v. Rożnowskiej, cesję wyderkafu dwóch łanów na przedmieściu miasta Pniewy (P. 948 k. 480).

>Oganka, zob. z Nądni.

>Ogińscy h. Własnego, książęta. Helena z O-ich Tarłowa, podczaszyna W. Ks. Litewskiego, 1703 r. (G. 103 k. 9). Andrzej, miecznik W. Ks. Lit. 1771 r., mąż Pauliny z Szembeków, wdowy 1-o v. po Celestynie Łubieńskim, podkomorzym J. Kr. Mci (I. Kal. 209/213 k. 21). Marcjanna, żona Michała Potockiego, wojewody wołyńskiego, nie żyjącego już w r. 1784 (Kośc. 334 k. 253v). Stanisław ks. O., dziedzic dóbr w Król. Polskim, i Tekla hr. Plater, rodzice Henryka Cezarego Marcjana Andrzeja Jakuba Gabriela, ur. w Poznaniu 15 VII 1852 r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Ks. Feliks O. zaślubił w Jabłonowie w Prusach Zach. 24 IX 1873 r. Marię Narzymską, dziedziczkę Jabłonowa, zmarłą 19 IV 1914 r. i tam pochowaną (Dz. P.). Maria hr. Skórzewska, córka Zygmunta, ordynata na Czerniejewie, i Konstancji Potulickiej, ur. w Czerniejewie 8 I 1857 r., zaślubiła tamże 22 VII 1879 ks. Michała O-go, ur. w Petersburgu 13 IV 1849 r., zmarłego w Nizzy 24 III 1902 r., właściciela Płungian na Litwie. Adoptowała w r. 1923 swego bratanka Karola Skórzewskiego, syna Witoldai ks. Marii Radziwiłłówny, ur. 27 VIII 1897. Nosił odtąd nazwisko Skórzewski-Ogiński.

>Ogińscy, różni. Jakub i Teofila ze Starzęckich, rodzice porodzonych w Piotrkowicach dzieci: Rafała Aleksandra, ochrzcz. 14 IV 1707 r. Stanisława Zygmunta, ochrzcz. 3 VI 1708 r., Zofii Ludwiki, ochrzcz. 24 V 1709 r. (LB Ludziska). Marianna, nie żyjąca już w r. 1717, żona Stanisława Gdowskiego. Anna, żona Kazimierza Gutakowskiego, nie żyjącego już w r. 1762.

>z Ogorzelczyna w pow. konińskim, różni. Wacław "Pliszka" z Ogorzelczyna miał w r. 1446 termin z Janem Szczytnickim oraz Michałem i Piotrem z Daszewic , braćmi (P. 15 k. 159). Od Janusza z Tuliszkowa t. r. kupił za 300 grz. trzecią część Woli i Niechanowa w p. kal. (P. 1379 k. 137v) i zaraz ową trzecią część wymienił z Filipem z Droszewa na czwartą część Kotynina w p. kal. i dopłatę 340 grz. (ib.). Uzyskał w r. 1448 termin przeciwko braciom z Daszewic (P. 17 k. 124v). Jan "Pliszka" niegdy z Ogorzelczyna, może syn powyższego Wacława, dostał w r. 1466 zapis 4 grz. od Stanisława Kawnickiego (I. R. Kon. 2 k. 97v). Może też z synem lub wnukiem Wacława był Wojciech "Pliszka", dziedzic w Ogorzelczynie, w r. 1491 intromitowany do dwóch łanów i do ogrodu stanowiących własność ks. Stanisława, kustosza chełmińskiego, stryja, Jana i Wojciecha, bratanków, dziedziców w Mycielinie (I. Kal. 4 k. 103). Temu Wojciechowi z Ogorzelczyna Jan i Wojciech Mycielscy zastawili w r. 1495 za 16 grz. połowę pustego łana, karczmę pustą i dwa ogrody w Dzirzbinie (ib. k. 400).

Wincenty z Ogorzelczyna uzyskał w r. 1448 termin przeciwko braciom ze Szczytnik (P. 17 k. 219). Jakub, starosta przemyski, i Mikołaj, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Ogorzelczynie, Kaliskiej i Tarnowej, pozywani byli w r. 1462 przez Mikołaja "Bochnka" z Bartodziei (I. R. Kon. 2 k. 16v). Bracia ci, dziedzice dóbr wyżej wymienionych oraz Tuliszkowa, Wielopola, Sarbicka(?) i Krępy, zostali w r. 1463, po śmierci Janusza Tuliszkowskiego, przypozwani przez tego Mikołaja o sumę 400 grz. (ib. k. 69). Mikołaj z Ogorzelczyna, starosta przemyski, dziedzic w Ogorzelczynie, Tarnowej i Kaliskiej, nie żył już w r. 1466, kiedy córkę jego, Nawojkę pozywał Mikołaj "Bochenk" z Bartodziei (ib. k. 99).

Bracia: Stanisław, Jan i Mikołaj, spośród których Stanisław, dziedzic w Ogorzelczynie na połowie swej części w tej wsi oprawił w r. 1464 posag 400 grz. żonie Sulachnie(!) (P. 1383 k. 266). Mikołaj i Stanisław całą wieś Laskowiec w p. kon. dali t. r. w działach bratu Janowi (ib. k. 266v). Za sumę 40 zł węg. posagu wniesionego na Ogorzelczyn przez Sulachnę (Syluchnę), żonę Stanisława, ręczył w r. 1507 Bernard Janiszewski za swego rodzonego brata Jerzego. Sulachna była ich rodzoną ciotką (I. R. Kon. 1 k. 346v).

>Ogorzelewscy. Ogorzelowscy h. Szeliga, z Ogorzelewa w pow. przedeckim. Paweł z Ogorzelewa, syn Elżbiety z Sosonowej Woli z pow. brzeskiego, żony 2-o v. Jakuba Drogomira, dziedzica w Dębach, który to Jakub w r. 1495 odebrał z Ogorzelewa 230 węg. ojcowizny swego pasierba i dał Dobrochnie z Tuliszkowa, wdowie po Janie Zarembie z Kalinowy, wojewodzie kaliskim, pod zastaw dóbr Tarnowo (I. R. Kon. 1 k. 254).

Katarzyna, córka zmarłego Wawrzyńca, w r. 1605 żona Jana Chlebowskiego z pow. lipnowskiego (Kc. 125 k. 95). Łukasz w r. 1632 w grodzie przedeckim dał swej żonie Katarzynie Łakińskiej zapis 800 zł na wsi Czety. Oboje nie żyli już w r. 1672 (N. 185 k. 165). Wojciech, mąż Petronelli Galickiej, córki Seweryna i Katarzyny Bielickiej, która w r. 1719 uzyskała od Konstancji Izbińskiej, żony 3-o v. Konstantego Gorskiego, zapis 1.000 zł (I. Kon. 75 k. 162v). Marcjan O., mąż Józefaty Ryszewskiej, córki Andrzeja i Marianny Sławińskiej, kwitował z tą żoną w r. 1780 córki zmarłego Antoniego Ryszewskiego, Franciszkę zamężną Umińską i Petronellę zamężną Pomorską (G. 107 k. 71v). Józefata sumę 2.000 zł zapisaną przez swą matkę w r. 1760 sposobem zastawnym braciom Paruszewskim, dziedzicom Gorynina i Sławęcina w p. kon., a odziedziczoną po matce, scedowała w r. 1783 swemu jedynemu synowi Piotrowi O-mu (I. Kon. 82 k. 398v). Oboje małżonkowie żyli jeszcze w r. 1784 (ib. 83 k. 41v). Józefata (Józefa) była już w r. 1791 wdową (ib. 84 k. 247). Wspomniany wyżej syn Piotr w r. 1784 kwitował Michała Paruszewskiego, dziedzica Gorynina i Kopaniny, z 2.000 złp zapisanych przez swą babkę Ryszewską (ib. 83 k. 41v).

>Ogorzelscy, różni. "Szl." Marcin, mieszczanin koniński kcyński zwany "Bunido", był mężem Zofii Jezierskiej, która w r. 1540 kwitowała Bernarda Grocholskiego z 10 zł, należnych jej od rodzonego brata Baltazara Jezierskiego (Kc. 10 k. 138v).

"Ur." Piotr O., koniuszy Ksawerego Zakrzewskiego, zmarł w Kobylinie 12 II 1786 r., w wieku lat 26 (LM Kobylin).

>Ogórkiewicz "ur." Szymon, pisarz generalny w dobrach połajewskich, chrzestny 5 IX 1721 r. (LB Połajewo).

>Ogrodzińscy, różni, nie wiem czy identyczni z O-imi h. Prus III, wiodącymi się z Ogrodzieńca w ziemi czerskiej. "Szl." Zofia, "faktorka" z Łazisk w pow. gnieźn., chrzestna 30 IV 1684 r. (LB Łęgowo). "Szl." Mikołaj, "faktor" z Łazisk, a więc niewątpliwie jej mąż, chrzestny 26 I 1687 r. (ib.). "Szl." Andrzej z żoną Zofią, chrzestni 21 X 1685 r. (LB Tarnowo). "Szl." Mikołaj, może identyczny z już wspomnianym Mikołajem, chrzestny 10 III 1702 r. (LB Św. Trójca, Gn.). "Ur." Zofia, mieszkająca w Poznaniu koło Bramy Wrocławskiej, zmarła tam w r. 1754, pochowana 26 III na cmentarzu ubogich (LM Św. Marcin, Pozn.). Anna Elżbieta "ze Sakiny O-a", żona Wojciecha Kozłowskiego, oboje nie żyli już w r. 1783 (P. 1360 k. 346).

>Ogrodzka Małgorzata, nie żyjąca już w r. 1503, z której posagu 140 zł węg. Krzysztof Olbrachcicki zobowiązał się wtedy uiścić Andrzejowi Schenkendorffowi, stryjowi i opiekunowi Kaspra, syna zmarłego Kaspra Schenkendorffa z Milgoszczy sumę 140 zł z jej posagu (P. 861 k. 66).

>Ogrowski, nie wiem czy szlachcic, "szl." Jan, kasjer w pow. inowrocławskim, który z żony Teodory miał córki, Juliannę Zofię, ur. 18 VI 1778 r., i Ludwikę, pochowaną w grudniu 1784 r. w wieku lat trzech i pół (LB, LM Pakość).

>Ojrzanowscy, różni. Z Ojrzanowa w pow. warszawskim pochodzili O-cy h. Junosza, były też jednak, Ojrzanowo w pow. bydgoskim, koło Łabiszyna i Ojrzanowo w wojew. łęczyckim, pow. brzezińskim. Trzeba więc być tu bardzo ostrożnym.

Dorota z Ojrzanowa Barzina, wojewodzina krakowska (ta z pewnością h. Junosza), nie żyjąca już w r. 1618, zapisała była sumę 13.000 zł na wsiach Ojrzanów, Zaremby, Kaleń, Żelechów, Wola, Zalesie i innych w pow. warszawskim Krzysztofowi Kochanowskiemu, chorążemu sandomierskiemu (I. Kal. 84 s. 1007). Wojciech zaślubił 7 I 1665 r. Krystynę Miniszewską (LC Skalmierzyce). Konstancja, żona Jakuba Żernickiego, oboje nie żyli już w r. 1720. Zofia, żona Bartłomieja Kłomnickiego, nie żyli oboje 1727 r.

Wawrzyniec, mąż Marianny Pacynowskiej, córki Stefana i Anny Pigłowskiej, nie żyjącej już w r. 1730, kiedy działając w imieniu zrodzonych z niej swych synów, Stanisława i Wojciecha, cedował Józefowi Nowowiejskiemu, dziedzicowi dóbr Karski, 3.000 zł prowizji od sumy 6.000 zł, zapisanej w r, 1662 Elżbiecie z Bartoszewskich Pigłowskiej babce swej żony, przez jej matkę Annę z Doruchowskich Bartoszewską (I. Kal. 167 s. 48). Umarł Wawrzyniec między r. 1736 a 1743 (ib. 171/173 s. 236; 178/180 s. 195). Synowie jego, Stanisław i Wojciech, dziedzice Przybysławic Wielkich w p. kal., w r. 1736 zabowiązali się sprzedać te dobra za 8.000 zł Władysławowi Umińskiemu (ib. 171/173 s. 236). Obaj w r. 1743 kwitowali się z Józefem Nowowiejskim, łowczym dobrzyńskim, z zapisu posagowego na Karskach po swej prababce (ib. 178/180 s. 195). Stanisław mieszkał w r. 1742 w Karskach, był w r. 1745 posesorem części w Pawłowie, potem Woli koło Ołoboku, wreszcie dzierżawił wieś Kakawę w pow. kal. Z kontraktu dzierżawy Kakawy i Woli kwitował się w r. 1752 z Andrzejem Kożuchowskim, posesorem owych dóbr (ib. 196/198 k. 32). Nie żył już w r. 1768 (ib. 206/208 k. 31). Z żony Katarzyny (nazwiska jej nie znam) syn jego Wojciech Józef Stanisław, ur. w Karskach, ochrzcz. 13 IV 1742 r. (LB Lewków). Już jednak w r. 1745 żona Wawrzyńca nazwana Marianną, czy więc była to druga żona, czy w zapisie z r. 1742 zaszła pomyłka co do imienia? Z tą Marianną Kamińską, córką Baltazara i Bogumiły Nowowiejskiej, w r. 1748 spisywał wzajemne dożywocie (ib. 185/189 k. 158v). Był w r. 1752 plenipotentem brata tej żony, Piotra Kamińskiego (ib. 196/198 k. 25v). Nie żył już w r. 1768 (ib. 206/208 k. 31) Wdowa zmarła w Droszewie 24 V 1774 r., licząc ok. 60 lat (LM Droszew). Synem Stanisława i jej był Aleksander (Aleksander Józef), ur. ok. 1743 r., ochrzcz. z ceremonii 19 III 1745 r. (LB Droszew), pleban w Zbiersku, w r. 1768 plenipotent matki dla windykowania jej sum ojczystych z Poklękowa (I. Kal. 206/208 k. 31). Ok. r. 1771 był plebanem w Droszewie, umarł tam 15 IV 1778 r., mając lat 35, po 10 latach kapłaństwa (LM Droszew). Może siostrą jego a córką Stanisława była panna Wiktoria O-a, chrzestna 28 XII 1775 r. (LB Droszew). Wojciech (Oyrzanowski) był w r. 1772 plenipotentem wdowy Anny z Borysławskich Bońkowskiej (W. 94 k. 302v). Był to zapewne albo brat albo stryj ks. Aleksandra. Zob. tablicę.

@tablica: Ojrzanowscy

Józef, posesor wsi Strumiany w pow. pozn., i Katarzyna Wilgostowska rodzice Konstantego Józefa, ur. 17 IV 1813 r. (LB Św. Małgorzata, Pozn.). Jan, syn zmarłego sekretarza sądu ziemskiego, bezżenny, liczący lat 35, zmarł 12 IX 1835 r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.).

>Ojrzeńscy, Ojrzyńscy h. Lubicz, ze wsi Ojrzenie w pow. ciechanowskim. Paweł z wojew. płockiego, podstarości kcyński w r. 1613 (LB Kcynia), mąż Jadwigi Dąmbskiej, zaślubionej przed 11 VIII 1613 r., wraz z którą od Piotra Czarnkowskiego, kasztelana śremskiego, i Anny z Zebrzydowskich w r. 1615 nabył wyderkafem za 300 zł wieś Wilamowo w pow. gnieźn. (P. 1409 k. 405v). Tej swej żonie, córce Walentego, w r. 1618 na połowie dóbr oprawił 1.500 złp posagu (P. 1411 k. 16). Oboje byli w r. 1620 kwitowani przez Stefana Gorajskiego z 1.200 złp (P. 1004 k. 1400). Ów Gorajski kwitował Pawła O-go w r. 1621 z sumy 1.200 złp stanowiącej ostatnią ratę z dzierżawy wsi Lubasz i części Śmieszkowa p. pozn. (Kc. 127 k. 529). Posesorem Lubasza był też w r. 1623 (P. 152 k. 433v). Obojgu małżonkom Piotr Czarnkowski, wojewodzic kaliski, zapisywał w r. 1626 dług 1.000 zł (P. 1017 k. 756v). Synem Pawła i Jadwigi był Krzysztof, ochrzcz. 11 VIII 1613 r. (LB Kcynia).

Andrzej z pow. ciechanowskiego, syn zmarłego Sasina, w imieniu swej żony, Zofii Wielewickiej, w r. 1617 kwitował Annę z Zebrzydowskich Cząrnkowską, kasztelanową śremską (G. 74 k. 54).

Wojciech, syn Stanisława, chyba jeszcze żyjącego w r. 1627, skwitowany w r. 1620 ze 100 złp przez Macieja Zasułtowskiego (P. 1004 k. 761). Spisywał wzajemne dożywocie w r. 1626 z żoną, Marianną Wodecką (P. 1415 k. 273v). Wspólnie z Jerzym Buszewskim w r. 1627 kwitował z sum Piotra Czarnkowskiego, wojewodzica kaliskiego (W. 34 k. 448v). Ten Czarnkowski wraz z żoną, Zofią z Ostroroga, w r. 1628 zapisał małżonkom O-im 10.000 zł długu (N. 176 k. 218). Od Stefana Staręskiego Wojciech w r. 1629 kupił wyderkafem za 10.300 złp Prusinowo i część Sławina w pow. pozn. (P. 1416 k. 296). Z całą pewnością już nie żył 5 I 1636 wtedy bowiem król jego nieletnim synom, Adamowi i Stanisławowi dał za opiekunów matkę oraz wujów, Jana i Macieja Wodeckich (P. 161 k. 119v). Marianna z Wodeckich na swych częściach drewnianego domu w Poznaniu na Piaskach, zwanego "Daleszyńskim", zapisała w r. 1641 dług 400 złp karmelitom Bożego Ciała (P. 1043 k. 207v). Wspólnie z synem Stanisławem w r. 1649 wydzierżawiła Prusinowo małżonkom Brudniewskim (P. 1063 k. 413v). Skwitowała ich w r. 1652 z 1.266 zł z owej dzierżawy (P. 1064 k. 910v). Żyła jeszcze w r. 1663 (P. 1073 k. 1269v), nie żyła już 1681 r. (P. 1103 VI k. 8). O synu Adamie oprócz tej wzmianki z r. 1636, innych wiadomości nie mam. Zapewne umarł młodo.

Stanisław, syn Wojciecha i Wodeckiej, zapisywał w r. 1651 dług 3. 720 zł małżonkom Stanisławowi Brudniewskiemu i Elżbiecie Kociuskiej (P. 1063 k. 413v). Ożenił się w r. 1653 z Marianną Zdzychowską, córką Stefana i Doroty Turskiej. Krótko przed ślubem otrzymał od jej ojca zapis długu 2.000 zł jako posag za nią (Py. 151 s. 71). Prusinowo i część Sławna t. r. sprzedał za 20.000 złp Dobrogostowi Jaskóleckiemu (P. 1066 k. 451). Żonie w r. 1655 zapisał sumę 1.000 złp (G. 82 k. 1169). Żyła ona jeszcze 27 VII 1669 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), nie żyła w r. 1681 (P. 1103 VI k. 8). Stanisław kwitował w r. 1683 swego brata ciotecznego, Stanisława Wodeckiego, syna zmarłego Jana, z 1.000 złp, które ów Jan zapisał był swej siostrze, Mariannie O-ej (P. 1106 II k. 12). Nie żył już w r. 1687 (P. 1113 II k. 46). Synowie: Jan, Franciszek i Kazimierz, córki: Anna, Katarzyna i Helena, wszyscy wymienieni w r. 1673 jako spadkobiercy swej zmarłej ciotki, Marianny Turskiej, żony Michała Zaleskiego, burgrabiego ziemskiego nakielskiego (N. 185 k. 169). Z synów, Kazimierz, bezpotomny, umarł między r. 1682 a 1687 (P. 1105 XII k. 1, 1113 II k. 46). Z córek, Helena, już nie wspomniana w r. 1681, snać wtedy już nie żyła. Anna i Katarzyna były wówczas jeszcze niezamężne (P. 1103 VI k. 8), potem Anna, w latach 1687-1714 żona Rafała Witkorowskiego, wdowa w r. 1722, Katarzyna, w latach 1687-1697 żona Aleksandra Rzeczkowskiego, żyła jeszcze w r. 1722.

1. Jan, syn Stanisława i Zdzychowskiej, asystował w r. 1681 przy transakcji swej rodzonej ciotce, Barbarze Zdzychowskiej, żonie Aleksandra Zakrzewskiego (P. 1103 VI k. 7), zaś wraz z rodzeństwem macierzyste części w Zdzychowicach, dziedziczne ich i tej ciotki, w r. 1681 sprzedał za 2.000 zł Janowi Siedleckiemu (ib. k. 8, 1113 II k. 46). Żonie swej Mariannie Czechowskiej, córce Samuela i Jadwigi Molskiej, w r. 1693 oprawił posag 1.000 złp (I. Kal. 149 s. 395).

2. Franciszek, syn Stanisława i Zdzychowskiej, uzyskał w r. 1698 od Marcina Lampartskiego i Stefana Topińskiego, mieszczan, pewne zobowiązanie (P. 1135 XII k. 10). W r. 1699 mąż Anny ŁĄckiej, córki Andrzeja i Katarzyny Zabłockiej (G. 90 k. 33), której w r. 1700 oprawił posag 1.000 złp (P. 1138 V k. 94). Nie żył już w r. 1704, kiedy owdowiała Anna sumę 1.000 złp, zapisaną sobie testamentem przez zmarłego ks. Jana Łąckiego, dziekana łęczyckiego, kanonika poznańskiego, dziada swego, zabezpieczoną na Sokołowie w wojew. łęczyckim, cedowała bratu Józefowi Łąckiemu (P. 1144 k. 9). Wyszła 2-o v. za Franciszka Korytowskiego, zmarłego w r. 1713, którego przeżyła (P. 288 k. 64v) i t. r. procesowała siostrę pierwszego męża, Annę O-ą i jej męża, Rafała Wiktorowskiego, o sumę 1.400 złp, zapisaną na Wyszławicach (P. 289 k. 282v). Zob. tablicę.

@tablica: Ojrzeńscy, Ojrzyńscy h.Lubicz

Jadwiga, w latach 1652-1654 żona Jana Kaczkowskiego, wdowa w r. 1663. Zofia, żona 1-o v. Łukasza Sułkowskiego, wyszła 2-o v. w r. 1663 za Glinickiego. Walenty przed r. 1762 zaślubił Zofię Laskowską, córkę Kazimierza i Marianny Niniewskiej. Żył jeszcze w r. 1774 (I. Kal. 206/208 k.39, 214/216 k. 73). z Laskowskich O-a umarła w Sobótce Wielkiej 11 XII 1781 r. (LM Sobótka). Córką Walentego O-go i Zofiibyła Katarzyna Sieneńska, ur. w Gutowie, ochrzcz. 2 V 1762 r. (LB Smogulec). Trudno z tymi wiadomościami pogodzić zapis pochodzący z tejże Sobótki, wedle którego Ludmiła z Laskowskich O-a wyszła 10 VIII 1774 r. za "uczc." Kaspra Szudzińskiego(?) (LC Sobótka). Jan, w r. 1764 mąż Marianny Chmielewskiej, córki Jana (I. Kal. 204/205 k. 30). Bonawentura i Ludwika, rodzice Brygitty, ur. w Skalmierowicach, ochrzcz. 25 XI 1783 r. (LB Ludziska).

Karol Aleksander Julian, mąż Doroty Anlaut, zmarł w Lesznie 8 IX 1872 r., mając 44 lata, 8 miesięcy, 8 dni (LM Leszno).

>Ojrzeszewscy, Ojzrzeszewscy. "Ur." Stanisław i Konstancja, rodzice Marianny, ur. w Orzeszkowie, ochrzcz. 15 III 1698 r. (LB Kwilcz). Marianna, może ta sama, wyszła przed 25 IV 1736 r. za "szl." Antoniego Sikorskiego (LB Buk). Józef, ekonom w Wierzei w r. 1733, dzierżawca Pawłówka w r. 1735, posesor wójtostwa w Buku w r. 1737, mieszkał w r. 1740 w Sarbi. Zaślubił 29 I 1733 r. Mariannę Raczycką (LC Buk), z którą miał synów, Kazimierza Józefa, ur. na wójtostwie w Buku, ochrzcz. 3 III 1737 r., i Antoniego, zmarłego tamże 28 VI 1737 r. Ich córki nienazwana z imienia, zmarła tamże, pochowana 7 V 1737 r., Franciszka Magdalena, ur. w Sarbi, ochrzcz. 12 IV 1740 r., Marianna Józefa Julianna, ur. w Sędzinie 9 I 1744 r. (LB, LM Buk).

>Okalscy, ze wsi Okale w pow. kośc., dzisiaj nieznanej. Jan O. miał w r. 1438 termin ze strony Michała i Piotra z Ostrowieczna (Kośc. 17 s. 68), zaś w r. 1443 ze strony Jana z Bnina, tenutariusza w Krobi i Dolsku (ib. s. 287). Żoną Jana O-go była Małgorzata, któras pozywała Wichnę i Wojciecha Ostrowieckich w r. 1443 (ib. s. 349) i znów w r. 1444 (ib. s. 470, 518). Ta Małgorzata, żona Jana O-go, wraz z synami, Wojciechem i Stanisławem, była w r. 1450 skwitowana przez Wichnę z Grudzielca z jej oprawy na wsi Okale (Kośc. 19 k. 37v).

Piotr, dziedzic w Okalach, całą tę wieś, łąkę w Parsku i jezioro w Wielkim Ostrowiecznie sprzedał w r. 1492 za 300 grz. Michałowi Kuczyńskiemu (P. 1387 k. 167). Był to syn Stanisława, może identycznego ze wspomnianym wyżej synem Jana i Małgorzaty, przemawiałoby za tym to, iż w r. 1496 Katarzyna O-a, wdowa po Stanisławie, matka zamordowanego Piotra, pozywana była przez Wawrzyńca Kawieckiego, którego ona ze swej strony pozywała uprzednio o głowę tego syna (Kośc. 230 k. 111).

>Okęccy h. Radwan, ze wsi Okęcic w ziemi warszawskiej. Antoni, syn zmarłych Jana i Agnieszki Mlickiej (Mleckiej), przyrodni brat i spadkobierca Antoniego Chełstowskiego, kwitował w r. 1774 z pozostałych po nim rzeczy Ignacego Mierzewskiego, miecznikowicza poznańskiego (Py. 158 k. 282v). Antoni Onufry, biskup poznański, zawierał 24 VI 1783 r. z Jerzym Waniewskim, chorążym kawalerii narodowej, i jego żoną Esterą Zabłocką kontrakt trzyletniej dzierżawy dóbr klucza ciążyńskiego w p. pyzdr., za sumę 22.000 złp rocznie (Py. 162 k. 460). Biskup poznański i warszawski, kanclerz wielki koronny, kawaler orderów Orła Białego i Św. Stanisława, umarł w Warszawie 15 VI 1793 r., mając lat 64 (Nekr. Przemęt; Nekr. Lubiń). Józef, syn zmarłego Antoniego i Katarzyny Pilachowskiej, dziedziców części dóbr Rąbin w p. inowrocł. franciszkanin konwentu kaliskiego, potem kapelan parafialnego w Rzgowie, dr teologii, swoją część dóbr rodzicielskich Rąbin cedował w r. 1788 swemu rodzeństwu, t. j. Augustynowi, Justynie, żonie Ignacego Rzewuskiego, Joannie, żonie Wojciecha Pateckiego (I. Kon. 84 k. 66).

Maria z Czorbów O-a umarła w Raszewach 7 VIII 1912 r., mając lat 65, pozostawiając męża, dzieci, zięciów i wnuki (Dz. P.)

>Okieńscy, Okińscy. Stanisław, mąż Małgorzaty, wdowy 1-o v. po Marcinie Kwileckim, która w r. 1518 dała temu swemu drugiemu mężowi 100 zł z jej sumy posagowej oprawionej na Kwilczu przez pierwszego męża (P. 1392 k. 186v). Maciej Walerian, syn zmarłego Hieronima z pow. łukowskiego, posesor części wsi Hansfeld i Falkenwolde, pozywał w r. 1647 Adolfa Seyera, tenutariusza starostwa hamersztyńskiego, oraz synów jego, Kaspra i Fromholda (W. 82 k. 187v). Samuel Krystian, kapitan J. Kr. Mci, chrzestny 14 XI 1683 r. (LB Tarnowo k. Lekna). Marianna, w r. 1690 żona Stanisława Gdowskiego.

>Okoniowie, Okuniowie h. Belina. Jan, dziedzic w Zimnicach w pow. mszczonowskim ziemi sochaczewskiej, uzyskał w r. 1579 od Piotra Kowieskiego "Sarowicza" zobowiązania za 20 zł długu działu roli we wsi Bieliny Kowiesy (Py. 116 k. 210).

Jan i Teresa, rodzice Antoniego Jana, ochrzcz. 17 VII 1718 r. Syn tych samych rodziców Antoni Jan, ur. w Pawłowie, ochrzcz. w r. 1719, między czerwcem a 15 VII (LB Droszew), to albo ten sam syn, chrzczony z ceremonii, albo inne dziecko o tych samych imionach? Jan w imieniu własnym i żony zawierał 23 IV 1732 r. w Królikowie umowę małżeńską ze Stanisławem Biskupskim o rękę Katarzyny (swej córki?), pod zakładem 500 złp (I. Kon. 76 k. 431). Ta Katarzyna była już wdową po Stanisławie Biskupskim w r. 1764 (ib. 79 k. 383), nie żyła w r. 1784.

Wojciech, dzierżawca Wełmicy (Wełny) w pow. gnieźn., zmarły w r. 1742, pochowany 2 IV (LM Św. Trójca, Gn.), mąż Marianny, zmarłej w Grzybowie 12 II 1777 r., pochowane w Gnieźnie u Franciszkanów (ib.). Synowie ich: Józef Grzegorz Hieronim, ochrzcz. 16 III 1740 r. (LB Św. Trójca, Gn.), Jakub Adam Antoni (Antoni Jakub Adam), ur. w Wełnicy 1 V 1743 r., ochrzcz. 4 VII t. r. (LB Katedra, Gn.; LB Św. Michał, Gn.), Ignacy Walenty Mikołaj, ur. w Wełmie 9 XII 1745 r., Jan, ur. w Wełmicy 28 III 1750 r. Córki: Józefata, zmarła w Wełmicy 29 X 1756 r., w wieku lat 15, pochowana w kośc. Św. Michała, Franciszka Joanna, ochrzcz. 19 III 1748 r., Joanna Weronika, ur. w Wełnie, ochrzcz. 25 V 1755 r. (LM, LB Św. Michał, Gn.).

Antoni, leśniczy, i Katarzyna, rodzice Weroniki Marcjanny, ur. w Popwie, ochrzcz. 29 X 1780 r. (LB Biezdrowo). "Szl.", "Ur." Józef, "jak powiada szlachcic", też i "wedle famy publicznej", ekonom z dworu w Domachowie, umarł 22 XII 1800 r., mając 46 lat, pochowany na cmentarzu (LM Domachowo).

>Okoniewska Faustyna, żona sekretarza (dworskiego) w Grylewie, chrzestna 17 IX 1841 r. (LB Margonin).

>Okońscy, Okuńscy. Małżonkowie Jan Okuński i Katarzyna Ciesielska w r. 1598 spisywali wzajemne dożywocie (R. Kal. 7 k. 120b). N. Okuński poranił w r. 1635 Katarzynę z Chlebowskich Dobińską, przy pomocy Stanisława Czekanowskiego i Jana Chrostowskiego (P. 146 s. 189). Michał O., syn zmarłego Adama i Elżbiety Babskiej, w r. 1636 kwitował Stanisława Przyjemskiego, marszałka nadwornego koronnego, starostę generalnego wielkopolskiego, i jego sługi z pretensji płynących z uwięziena i oskarżenia o okradzenie Łukasza Opalińskiego, starosty pobiedziskiego (P. 1033 k.89v).

>Okraglicki Klemens, nie żyjący już w r. 1530, ojciec Anny Mieleńskiej(!), w latach 1530-1532 żony Jana Nieradzkiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 57; I. R. Gr. Kon. 2 k. 208v; I. R. Z. Kal. 4 k. 85).

>Okuliczowie h. Oksza, przybysze z W. Ks. Litewskiego, gdzie używali przydomku Kozaryn, którego jednak wśród O-w zamieszkałych w Wielkopolsce nie spotkałem.

Stanisław, administrator Wrotkowa w pow. pyzdr., mąż Marianny, w r. 1729 oficjalista w Czaczu u Franciszka Gajewskiego, starosty kościańskiego. Stanisław ten nazwany susceptantem grodzkim poznańskim jego żona zaś Marianną Czaplicką w zapisie z r. 1776 (P. 1353 k. 481), notorycznie fałszywym, dopisanym w XIX wieku. Stanisław i Marianna nie żyli już w r. 1773. Ich synowie: Józef, ur. w Wrotkowie, ochrzcz. 14 I 1728 r. (LB Mokronos), Ignacy i Jan, o których niżej. Zapewne też córką Stanisława była Agnieszka, która w r. 1784 jako "panna dojrzała" kwitowała Ludwikę z Koźmińskich 1-o v. Sokolnicką, podkomorzynę 2-o v. żonę Makarego Gorzeńskiego, z 5.000 złp (I. Kal. 224 k. 349).

1. Ignacy, syn Stanisława i Marianny, ur. w Czaczu, ochrzcz. 17 VII 1729 r. (LB Czacz), chyba identyczny z Ignacym, który był w r. 1782 ekonomem w Ostrorogu, dziedzictwie Adama Kwileckiego, kasztelanica lędzkiego (P. 1359 k. 540).

2. Jan, syn Stanisława i Marianny, ekonom w Karczewie i Jaskółkach, w latach 1770-1790 posesor w Puszczykowie (LB, LC Łęki Wielkie Kośc. 335 k. 305). Żył jeszcze w r. 1791 (P. 1386 k. 323v). Zaślubił 1-o v. 28 I 1764 r. Apolonię Kosicką z Cykówka, zmarłą w Karczewie 9 II 1768 r. w wieku ok. 25 lat, pochowaną w Woźnikach u Reformatów (LC, LM Kamieniec). Drugą żoną, zaślubioną 18 VII 1773 r. była Marianna Kozierowska z Kąkolewa (LC Granowo), córka Macieja i Stawskiej, której t. r., krótko przed ślubem, zapisał 2.000 złp (Kośc. 331 k. 183). Żyła jeszcze 22 IX 1777 r. (LC Łęki W.). Trzecią żonę, Annę Grabską z Sepna, córkę Wawrzyńca i Eleonory z Zielińskich, zaślubił 4 VII 1785 r. (LC Konojad; P. 1363 k. 444). Umarła ona u swej matki Eleonory, 2-0 v. Kazimierzowej Nieżychowskiej, w Plewiskach 9 II 1796 r., mając 36 lat i 7 miesięcy (LM Komorniki). Z pierwszej żony syn Wojciech, o którym niżej, z drugiej Augustyn, ur. ok. r. 1774, w imieniu którego ojciec w r. 1787 kwitował Stanisława Ulatowskiego (P. 1364 k. 609). Posesor wsi Linie, umarł tam 25 XII 1805 r., mając lat 31, pochowany we Lwówku w kościele (LM Lwówek; LM Pniewy, tu wiek podany na lat 35, co pozostawałoby w sprzeczności z Kozierowską jako matką). Córka Apolonia Marianna, ur. w Karczewie 9 II 1768 r., rodziła się oczywiście z Kosickiej, która przy jej porodzie umarła (LB Kamieniec).

Wojciech (Wojciech Stanisław), syn Jana i Kosickiej, ur. w Jaskółkach, ochrzcz. z wody 7 IV 1766 r. (LB Granowo), posesor Kaczlina w r. 1829 (LB Września), Kobelina w r. 1830 (ib.). Zimina w r. 1834 (LB Grodzisk), dziedzic Konar w latach 1836-1841 (LB Lubasz; LB Grodzisk), Goliny w r. 1845 (LC Nowemiasto), żył jeszcze 19 V 1856 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Mąż Rozalii de Willant, zaślubionej przed r. 1810, a żyjącej jeszcze 28 XI 1836 r. (LB Grodzisk). Z niej syn Celestyn. Z córek Elżbieta (Elżbieta Salomea), ur. 5 XI 1809 r. (LB Św. Maria Magdal. Pozn.), wydana przed 19 III 1829 r. za Józefa Szułdrzyńskiego, dziedzica Grodziska, potem Lubasza, umarła w Golinie 19 XI 1864 r., zastrzelona przez okno podczas wieczerzy. Tam pochowana (Dz. P.). Była t. r. dziedziczką Goliny (LB Św. Marcin, Pozn.). Eleonora "z Goliny", niezamężna, wspomniana w r. 1859 (LB Potarzyca). Helena "z Konar", chrzestna 13 V 1841 r. (LB Lubasz).

Celestyn (Piotr Celestyn), syn Wojciecha i Willantówny, ur. ok. r. 1822, dziedzic w r. 1857 Potarzycy, w r. 1867 Lubiatówka, zaślubił w Poznaniu 19 V 1856 r. Antoninę Suchorzewską, córkę Jana, z Tarnowa, ur. ok. r. 1834 (LC Św. Marcin, Pozn.). Umarł w Lubiatówku 19 X 1872 r., mając lat 49 i 6 miesięcy, pochowany w Golinie (LM Dolsk; Dz. P.). Sąd w Śremie zarządził 13 III 1873 r. sprzedaż Lubiatówka w pow. śrem. (404 ha), celem podziału spadku pomiędzy troje żyjących nieletnich dzieci (Dz. P.). Antonina z Suchorzewskich umarła w Pobiedziskach 10 V 1907 r. i tam pochowana (ib.). Synowie, Jan (Jan Kazimierz Wojciech Bogdan), ur. w Potarzycy 6 II 1857 r., i Wacław (Wacław Wiktor), żyjący jeszcze w r. 1873. Z córek, Maria (Marianna Rozalia Justyna), ur. 29 III 1859 r., poślubiła w Poznaniu u Przemienienia Pańskiego 30 X 1883 r. Antoniego Alkiewicza, dra med. Helena (Leontyna Bronisława Tekla Helena), ur. w Lubiatówku 15 XI 1867 r., zmarła tam 30 VIII 1869 (LB, LM Dolsk; Dz. P.). Zob. tablicę.

@tablica: Okuliczowie h.Oksza

>Olawski (Oławski?) Jan od ks. Andrzeja Gołuchowskiego, kanonika poznańskiego, w r. 1497 nabył wyderkafem za 200 grz. wieś Przygodzice w p. kal. (P. 1383 k. 157).

>Olbińscy. Ewa, żona Adama Kumaskiego, z pow. kaliskiego, nie żyjącego już w r. 1643. Maciej, chrzestny 8 XII 1707 r. (LB Lubiń). Zob. Chwalęccy i Czachórscy.

>Olborska Katarzyna zaślubiła przed 7 XI 1724 r. Wojciecha Ratkowskiego (LB Kamieniec).

>Olbrachciccy h. Kotwicz, z Olbrachcic w ziemi wschowskiej. Może potomkiem Jana cz. Janusza Kotwicza z Gołanic, piszącego się też z Olbrachcic, starosty wschowskiego w r. 1442 (S. Kozier., Obce ryc., s. 55), był Szymon Kotwicz z Olbrachcic, już nie żyjący w r. 1493 (P. 1387 k. 194). Był to ojciec Krzysztofa, o którym niżej, oraz conajmniej sześciu córek. Z nich, Barbara była w r. 1493 żoną Wincentego Moraczewskiego z Moraczewa i Pomykowa w p. kośc., wdowa w r. 1529. Anna za Maciejem Oleskim, już nie żyjącym w r. 1529. Nieznana mi z imienia za Strawaldem Szyszyńskim. Również nieznana z imienia za Bukowieckim. Marta, nie żyjąca już w r. 1502, żona Kaspra Schenckendorffa, dziedzica w Miłogoszczu (Milgos). Krystyna wreszcie, w latach 1502-1530 żona Melchiora Kotwicza z Miłogoszcza.

Krzysztof O., syn Szymona, podwojewodzi wschowski w r. 1517 (Ws. 1 k. 107). Mąż Zofii Trzebawskiej, od jej brata Macieja Trzebawskiego dziedzica w Wielkim Niemczynie p. kcyń., uzyskał w r. 1488 zapis 17 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 200 grz. na Niemczynie (P. 1387 k. 99). Od tegoż szwagra uzyskał w r. 1496 wyderkaf wsi Broszczewo (dziś Bruszczewo) w p. kośc. za 145 grz. posagu żony (P. 1383 k. 96; Kośc. 230 k. 96). T. r. oprawił żonie posag 200 grz. na swej części w Dębowejłęce oraz na inwentarzach w Olbrachcicach i Dębowejłęce (W. 1 k. 4). Od Andrzeja Kąkolewskiego w r. 1501 nabył wyderkafem za 10 grz. łan pusty w Dębowejłęce, leżący na przeciw swego dworu (ib. k. 27). Toczył w r. 1502 z siostrą Krystyną, żoną Maelchiora Kotwicza z Wielkiej Kłody i Miłogoszcza, sprawę o jej posag (P. 859 k. 295v), ale już t. r. uzyskał od szwagra poręczenie, iż jego żona brata skwituje (Ws. 1 k. 38). Innego szwagra, Macieja Trzebowskiego, t. r. kwitował z 55 grz. posagu za swoją żoną, Zofią Trzebawską (P. 859 k. 219v). Po śmierci siostry Marty i męża jej, Kaspra Schenckendorfa, kwitowany był t. r. przez Andrzeja Schenckendorga, dziedzica w Miłogoszczu, stryja i opiekuna jej synów, z ich dóbr po matce (Ws. 1 k. 38). Trzymał wyderkafem w sumie 145 grz. wieś Broszczewo zmarłego Macieja Trzebawskiego, skąd usunęła go siłą Elżbieta, wdowa po Janie Smigielskim, kasztelanie przemęckim. Zapadł w tej sprawie w r. 1507 dekret, iż w tej posesji nie go ona niepokoić (P. 862 k. 238). Procesował o to Elżbietę jeszcze i w r. 1508. Ona twierdziła, iż ma tam oprawę swego posagu i wiana (P. 863 k. 105). Na Olbrachcicach w r. 1509 Krzysztof oprawił 100 grz. posagu drugiej swej żonie Annie Bojanowskiej (Ws. 1 k. 68; P. 1393 k. 313v). Z Nankierem i Kasprem Dłuskimi, swymi stryjecznymi braćmi, dokonał w r. 1514 podziału zamku i dworu we wsi Siedlnica (dziś Świdnica) w p. wsch. (Ws. 1 k. 94). Występował w r. 1521 jako wuj córek swej owdowiałej siostry Barbary zamężnej Moraczewskiej (Kośc. 234 k. 52). Swym siostrzeńcom, Szymonowi, Janowi i Abrahamowi Bukowieckim w r. 1523 dał swą część w Dębowejłęce z dworem i folwarkiem, zastrzegając sobie dożywocie (Ws. 1 k. 156). Jednocześnie dwór i folwark tam w 50 zł puścił swej żonie (ib.). Nie żył już w r. 1524, kiedy siostra Krystyna Kotwiczowa uzyskała intromisję do przypadających jej z działów z innymi siostrami części Siedlnicy, Olbrachcic, Ogrodów i Dębowejłęki (Ws. 1 k. 173). Najwidoczniej tej intromisji nie dokonała, bowiem w r. 1526 pozywała swe siostry, Moraczewską i Oleską, szwagrów Ernesta Strawalda i Kaspra Schenckendorfa oraz siostrzeńców Bukowieckich o wydzielenie należnej jej szóstej części dóbr po bracie (Ws. 2 k. 13). Owdowiała Anna Bojanowska w r. 1529 kwitowała Szymona, Abrahama i Jana Bukowieckich (siostrzeńców męża) z 50 grz., zapisanych jej przez zmarłego na Dębowejłęce (Ws. 2 k.57). Oprawę swą na Olbrachcicach t. r. cedowała Ernestowi Strawaldowi z Szyszyna, siostrzeńcowi męża, ten zaś zapisał jej 100 grz. długu (ib. k. 65). T. r. była już 2-o v. żoną Stanisława Radzewskiego (P. 1393 k. 313v), zaś jako żona 3-o v. Stanisława Moreckiego w r. 1532 kwitowała z 200 grz. Ernesta Strawalda Szyszyńskiego (ib. k. 113). Ów Strawald w latach 1529-1531 od swych rodzonych sióstr, jak również od ciotek i ciotecznego rodzeństwa skupił spadek po wuju w Olbrachcicach, Ogrodach, Długiejłęce i Siedlnicy (Ws. 2 k. 66v, 74, 80, 81, 84, 95)

>Olbrycht Anna (de Olbrychty) i jej mąż, Kazimierz Marszewski, okazywali w r. 1735 ślady pobicia doznanego w czasie najazdu na Kurowo Stanisława i Jakuba braci Granowskich (Kośc. 170 k. 215).

>Olbicówna Agnieszka, żona Andrzeja Kopcia. Oboje w r. 1616 zapisywali 100 zł długu Samuelowi Kęszyckiemu (I. Kal. 82 s. 1319).

>Oldenburgowie, Oldenburscy h. Własnego, wiodący się z Meklemburgii. Henryk de Oldenborg, Oldenbork, z ks. Meklemburskiego, w r. 1594 zawierał kontrakt pod zakładem 3.000 zł z Piotrm Potulickim, wojewodą kaliskim i starostą wyszogrodzkim (N. 162 k. 112v). Wyderkaf wsi Górzno, Pieczewo (Piczyno?) i część wsi Sendik(?) w p. nakiel. trzymanej od tegoż wojewody wyderkafem w sumie 6.000 zł, cedował w r. 1598 Janowi Dembińskiemu z Tuszków (N. 163 k. 362). Połowy wsi Debrzno, Trudna i Huta oraz pustek Bługowo w p. nakiel., nabyte od Wojciecha Debrzyńskiego, cedował w r. 1598 temuż Debrzyńskiemu wraz z sumą 12.000 zł oraz ewikcję tych dóbr (ib. k. 390). Od tego Debrzyńskiego w r. 1600 nabył wyderkafem za 4.000 zł części wsi Henkiendorf w p. wał. (N. 219 k.450v), ale już w r. 1601 skwitował go z tej sumy, nabywając odeń jednocześnie wyderkafem za 8.000 złp połowę części Debrzna, Trudnej i Huty oraz pustek Bługowo (W. 23 k. 259). Ten sumę wyderkafową na tych dobrach zastawił w r. 1603 Joachimowi Wedelskiemu (W. 3 k. 77). Debrzno, Trudna, Bługowo i Huta pozostawały w zastawie O-a jeszcze i w r. 1609 (N. 167 k. 657). Kwitowany był t. r. przez Wojciecha Debrzyńskiego z pewnej sumy za dzierżawę części Debrzna (N. 167 k. 291). Nie żył już w r. 1611, zaś wdowa po nim, Anna de Wedel, pani dożywotnia i opiekunka synów, Henryka i Walentego, kwotę 6.600 zł, pozostałą z 8.000 zł sumy wyderkafowej na częściach Debrzna, Trudnej, Huty i Bługowa, cedowała wtedy Barbarze Debrzyńskiej, wdowie po Macieju Siedleckim (N. 167 k. 835). Skwitował ją w r. 1614 Janusz Grzymułtowski, kasztelan bydgoski, z 2.000 złp dzierżawy Zakrzewa i Dzierzązna w p. nakiel. (P. 992 k. 834).

Jan Oldenburski wraz z żoną Jadwigą Legandrin w r. 1689 wydzierZawili na cztery lata od Adama Lipskiego z Niepartu i Zofii z Zakrzewskich, wdowy 1-o v. po Andrzeju Konarzewskim, Żołędnica w p. kośc., pod zakładem 18.000 zł (Kośc. 356 k. 128). Zapewne ta sama Jadwiga O-a była chrzestną 14 X 1692 i 26 III 1701 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.; LB Św. Marcin, Pozn.).

Joachim Oldembork nie żył już w r. 1744, kiedy jego córka, Dorota Jadwiga spisywała wzajemne dożywocie z mężem swym Adamem Pudwelsem (P. 1275 k. 160). Żyła jeszcze w r. 1756, chyba już nie żyła w r. 1764, nie żyła z pewnością w r. 1776.

>Olechnowicz, Olechniewicz "Ur." Mikołaj (czy szlachcic?) i Zofia, zamieszkujący w Przyborowie w p. kośc., rodzice Wojciecha, ochrzcz. 10 III 1661 r., i Anny, ochrzcz. 7 IX 1655 r. (LB Niepart).

>Olechnowski Piotr w imieniu wdowy Katarzyny z Niszczyckich Grabowieckiej, starościny mławskiej, w r. 1570 kwitował z 50 złp Stanisława Grabowieckiego (P. 917 k. 716v).

>Olechowscy, Jan i Stanisław, braci przyrodni zmarłego Wojciecha Marszewskiego, występowali w r. 1687 (G. 88 k. 151v).

>Oleccy. "Ur." Andrzej w r. 1676 zaślubił Zofię Pabianowską (LC Wysocko). "Ur." Helena O-a, wdowa, z zamku szamotulskiego, chrzestna 5 II 1701 r. (LB Szamotuły).

>Olejska Elżbieta, w r. 1663 żona Mikołaja Gierkowskiego (P. 1425 k. 14).

>z Oleksina w pow. gnieźn. Włodek miał ok. r. 1427 termin ze strony Jaroty z Wilkowyi (G. 3 k. 213).

>Oleński "Ur." Jakub, świadek 29 VII 1705 r. (LC Ludziska).

>Olescy h. Grzymała, z Oleśnicy w pow. kcyń. Synowie Bogusława:Jan, Wojciech i Mikołaj O-cy. O Wojciechu będzie mowa niżej. Jan O., dziedzic w Nietaszkowie w p. kcyń., za zezwoleniem swych braci, Wojciecha i Mikołaja, na tej wsi w r. 1471 oprawił żonie Annie 200 grz. posagu (P. 1385 k. 105). Być może identyczny z Janem O-im, nie żyjącym już w r. 1495, ojcem Heleny, wtedy żony Jana Dobrylewskiego z Dobrylewa (Dobrolewa) w p. kcyń. (P. 1383 k. 54). Mikołaj, trzeci z braci, w r. 1471 chyba jeszcze świecki (P. 1385 k. 105), notariusz konsystorza poznańskiego w r. 1467, kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu oraz notariusz Macieja Bnińskiego, wojewody poznańskiego i starosty generalnego wielkopolskiego, altarysta kolegiaty Farnej w r. 1482 kanonik katedralny gnieźnieński od 14 VI 1483 r., altarysta poznański i proboszcz w Czrząstowie, w r. 1489 zapisał na Oleśnicy 4 zł węg. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 50 zł węg., przeniesionej z kamienicy przy ul. Wodnej zmarłego "sław." Wojciecha Heyde, mieszczanina poznańskiego, ks. Jakubowi Staszko, mansjonarzowi Św. Marii Magdaleny (P. 1387 k. 129v). Był ponadto plebanem w Poniecu, altarystą w Kaliszu, zaś od r. 1496 kanonikiem katedralnym poznańskim. Miał beneficium parafialne w Kościelcu koło Kalisza, które w r. 1500 zamienił na plebanię w Swięciechowej. Prokurator kapituły poznańskiej w latach 1513-1521 i 1524, obrany administratorem wakującej stolicy biskupiej poznańskiej 5 V 1525 r. i ponownie w czasie od 22 IV do 28 IV 1526 r. Wikariusz generalny i oficiał z ramienia biskupa Jana Latalskiego od 12 VI 1525 do zgonu (Acta Capit. II, III; Nowacki II; Korytowski III). Od Jana Ciołka z Czacza, dziedzica w Piotrowie, burgrabiego poznańskiego, w r. 1482 uzyskał zapis trzech kop groszy rocznego czynszu na Piotrowie (P. 1386 k. 163). Na połowie Oleśnicy w r. 1483 zapisał wyderkafem jeden zł węg. rocznego czynszu kolegiacie Najśw. Marii Panny w Poznaniu (ib. k. 185). Bronczyno w p. kal. w r. 1509 sprzedał za 400 grz. Janowi Chołudowskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8). Występował w r. 1510 jako stryj córek Mikołaja Królikowskiego (P. 768 s. 216). Umarł 7 XI 1526 r. (Nowacki II).

Wojciech, syn Bogusława, na połowie Oleśnicy w r. 1471 oprawił swej żonie Katarzynie 300 grz. posagu (P. 1385 k. 92). Ta Katarzyna Potrzonowska była już w r. 1493 wdową (P. 23 k. 64v). Żona 2-o v. w r. 1494 Stanisława Szczodrochowskiego, pozywała w r. 1495 swego syna Jana O-go (Kc. 8 k. 76v). Procesowała się z nim jeszcze i w r. 1508 o zajęcie młyna w Oleśnicy, podlegającego jej oprawie (ib. k. 114v) Synowie Wojciecha, Jan i Maciej. Córka Anna, w r. 1494 żona Jana Ciołka z Piotrowa (P. 1383 k. 13, 19v). Zapewne też Wojciecha córką była Zofia, żona Jana Lubowickiego, która w r. 1528 całą swą część macierzystą w Potrzonowie sprzedała za 70 grz. Janowi i Mikołajowi braciom rodzonym Oleskim, swoim chyba bratankom (P. 1393 k. 216v).

1. Jan, syn Wojciecha i Potrzonowskiej, dziedzic w Potrzonowie, pozywał Piotra Budziszewskiego, który w r. 1489 miał płacić winę, bo na pozew ten nie stanął (P. 22 k. 162). Z bratem Maciejem niedzielni dziedzice w Oleśnicy, w asyście stryja rodzonego ks. Mikołaja i innych w r. 1493 trzecią część Potrzonowa sprzedali za 200 grz. Maciejowi Studzieńskiemu (P. 1387 k. 191v). Wspomniany obok matki w r. 1494 (G. 23 k. 7), jak widzieliśmy, porocesował się z nią w latach 1494-1507. Pozywali matkę w r. 1502 wraz z bratem Maciejem, jako niedzielni dziedzice w Oleśnicy (P. 24 k. 18v, 38). Pozywali w r. 1504 Baltazara Piotrowskiego, dziedzica w Czaczu, o sumę 100 grz., którą jego zmarły ojciec, Jan Ciołek wziął był od nich z Oleśnicy w posagu za ich siostrą (ib. k. 74). Był Jan dziedzicem części w Potrzonowie. Nie żył już w r. 1531 (P. 1393 k. 428). Może identyczny z nim Jan O., któremu w r. 1495 Maciej Studziński dał wyderkafem za 50 grz. cztery łany w połowie Gorzuchowa w p. pozn., które sam trzymał też wyderkafem za 100 grz. od Piotra Budziszewskiego (P. 1383 k. 75). Katarzyna, niewątpliwie jego córka (nie znam jej matki), w latach 1525-1536 żona Jana z Łukowa Zbyszewskiego, 2-o v. w latach 1543-1550 żona Mikołaja Grzymułtowskiego, część ojczystą w Potrzonowie w r. 1531 sprzedała za 100 grz. Jerzemu, Janowi i Mikołajowi O-im, swoim braciom stryjeczno-rodzonym (P. 1393 k. 428).

2. Maciej, syn Wojciecha i Potrzonowskiej, od swej przyrodniej siostry, Róży Szczodrochowskiej, żony Macieja Przesieckiego, w r. 1522 kupił za 116 zł jej część w Potrzonowie. Był dziedzicem Ostrowitego w pow. nowskim, może były to dobra wzięte za żoną. A tą żoną była Anna Olbrachcicka, córka Szymona Kotwicza z Olbrachcic, która w r. 1524 wraz z siostrami i siostrzeńcami była pozywana przez szwagra Hermana Strawalda w związku ze spadkiem w Dębowejłęce, Siedlnicy i Olbrachcicach po rodzonym bracie Krzysztofie Olbrachcickim (ws. 1 k. 182v), zaś w r. 1526 w tej samej sprawie pozywała ją siostra Krystyna Kotwiczowa. Tu Anna nazwana też i "Ostrowicką' (Ws. 2 k. 13). Maciej nie żył już w r. 1529 (ib. k. 66v), a może już i w r. 1528, kiedy Anna od swych nieletnich synów, Jerzego, Jana i Mikołaja, uzyskała wyderkaf 70 grz. na częściach Potrzonowa. Stryjem rodzonym (!) tych jej synów nazwany wtedy Andrzej Nietaszkowski, który był może synem Jana z Oleśnicy i Nietaszkowa, o którym była mowa wyżej. Byłby jednak w takim przypadku nie rodzonym stryjem owych braci, lecz stryjeczno-stryjecznym. To zresztą wydaje się chyba oczywiste, bo jako synowie Wojciecha i Potrzonowskiej wymieniani bywali zawsze tylko Jan i Maciej. Anna Olbrachcicka chyba nie żyła już w r. 1531 (Ws. 2 k. 95). Mikołaj, trzeci z synów Macieja i Olbrachcickiej, nieletni w r. 1528 (P. 1393 k. 216v), niedzielny z braćmi w latach 1530-1531 (ib. k. 376; Ws. 2 k. 95) przeprowadził w r. 1534 działy z nimi, w skutku których uzyskał części ojczyste w Potrzonowie p. pozn. i części macierzyste w Siedlnicy, Ogrodach i Dębowejłęce w p. wsch. (ib. k. 688v, 689v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1541 (P. 1394 k. 437).

1) Jerzy, syn Macieja i Olbrachcickiej, pisany niekiedy Ostrowickim, podkomorzy malborski w r. 1566, kasztelan chełmiński w r. 1568, przed 18 IX (P. S. B.). Wspólnie z braćmi, Janem i Mikołajem w r. 1528 kupił od Zofii, żony Jana Lubowickiego (swej ciotki?), za 70 grz. jejczęści w Potrzonowie (P. 1393 k. 216v). Niedzielny z braćmi, wraz z nimi w r. 1530 na częściach Potrzonowa zapisał psałterzystom katedry poznańskiej 5 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 grz. (ib. k. 376). Z przeprowadzonych w r. 1534 działów braterskich wziął folwark Ostrowite oraz całe ojczyste wsie Półwiesek i Dąbrówkę oraz części wsi Kopytkowo i Kamionka w p. nowskim (ib. k. 689v). Odziedziczoną po bracie Jerzym część w Potrzonowie dał w r. 1541 bratu Janowi (P. 1394 k. 437). Od tego brata w r. 1545 dostał cesję sumy 1.535 złp, którą był winien Jakub Nietaszkowski, a obejmowała z tytułu tego długu (P. 1395 k. 170). Pozywał w latach 1547-1549 Wojciecha Nietaszkowskiego o wygnanie z części Oleśnicy i Nietaszkowa, trzymanych z tytułu powyższej cesji (P. 886 k. 572, 888 k. 72v). Król 26 VIII 1552 r. nadał mu część Błot Rakowieckich w pow. tczewskim. Od Feliksa Mełdzyńskiego v. Allen, miecznika chełmińskiego, w r. 1555 odkupił za 1.000 złp część Milewka, trzy łany w Zawadach i łąkę w Milewie. Był we wrześniu 1565 r. posesorem Jaźwiska i Dąbrówki. Umarł 27 VII 1569 r., pochowany w kościele w Pieniążkowie, koło Ostrowitego. Ożeniony z Zofią z Konopackich, córką Jana, wojewody pomorskiego, ur. ok. r. 1515, zmarłą 31 V 1593 r. Z niej syn Jan i córka zamężna za Jerzym Czarlińskim (P. S. B.).

Jan, syn Jerzego i Konopackiej, pisany niekiedy "z Ostrowitego", dworzanin królewski 7 IX 1564 r., kuchmistrz nadworny koronny w r. 1570. Na sejmie w Lublinie uzyskał królewski konsens na wykupienie z rąk Torunian starostwa bierzgłowskiego. Stawiali opór, więc dobra te wziął siłą 31 III 1570 r. Torunianie starali się jednak o ich zwrot i wreszcie 4 VI 1572 r. król nakazał O-mu zwrócić je miastu. Ponieważ z tym zwlekał Torunianie zamek bierzgłowski odebrali siłą. Spór O-go z Toruniem trwał jeszcze w r. 1576, za panowania Batorego. Zakończony dopiero w r. 1589. Jan przelał swe prawa na stryja Jana, miasto zaś zgodziło się wypłacić 7.500 złp. Asystował 1593 r. przy transakcji swej stryjecznej siostrze Dorocie zamężnej Przecławskiej (P. 960 k. 82). Mianowany podkomorzym pomorskim w r. 1604, zaś w kwietniu 1623 r. podkomorzym koronnym, umarł przed r. 1628, bo w r. 1627 podkomorzy oronnym był już ktoś inny. Był bezpotomny, a spadek po nim brali synowie stryjecznego brata Mikołaja oraz żyjące siostry Mikołaja i dzieci jego sióstr zmarłych. Żoną Jana była Zuzanna Przerębska, córka Jana, której w r. 1598 zapisał oprawę 10.000 zł posagu, a potwierdził ów zapis w r. 1613 (Z. T. P. 27 s. 1290). Była dziedziczką dObr Gidle i Niesułów w pow. radomskowskim, a w Gidlach w r. 1640 fundowała kaplicę (ib. 29 s. 1167). Żyła chyba jeszcze w r. 1643 (B.), zaś w r. 1663 mowa o niej jako o zmarłej bezpotomnie (Z. T. P. 31 s. 116).

2) Jan, syn Macieja i Olbrachcickiej, występował wraz z braćmi w r. 1528, jeszcze nieletni i niedzielny z nimi, kiedy to naywali od ciotki(?) Zofii Lubowickiej za 70 grz. jej część dóbr macierzystych w Potrzonowie (P. 1393 k. 216v). W imieniu własnym i braci części w Dędowejłęce, Olbrachcicach i Ogrodach, spadłe na ich matkę Annę, w r. 1531 sprzedał za 100 grz. Ernestowi Strawaldowi (Ws. 2 k. 95). Z działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1534, zrazu wraz z bratem Mikołajem wziął ojczyste części Oleśnicy, Kamionki, Potrzonowa p. pozn., oraz części macierzyste Sidnicy (Siedlnicy), Ogrodów, Dędowejłęki p. wsch. (P. 1393 k. 688v), zaś zaraz potem z działów z Mikołajemwziął część Oleśnicy i Kamionki (ib. k. 689v). Część wsi Kamionka w r. 1537 sprzedał za 60 zł Janowi Zbyszewskiemu (P. 1394 k. 110v), a w r. 1538 części w tejże wsi sprzedał mu wyderkafem za 150 złp (ib. k. 180v). Od powinowatej swej, Barbary Śleszyńskiej, wdowy po Macieju Wiatrowskim, w r. 1540 dostał części spadłe po jej babce ojczystej, Katarzynie Sławkowej, we wsiach Pruszcz i Bagienica oraz w pustce Kamienica w p. nakiel. (ib. k. 413). Od brata Jerzego w r. 1541 dostał część w Potrzonowie, odziedziczoną po bracie Mikołaju (ib. k. 437). T. r. części w tej wsi sprzedał wyderkafem za 400 zł Maciejowi Wojnowskiemu (ib. k. 487). Pierwsza żona Jana, Jadwiga Śleszyńska cz. Wałdowska, miała od swego pierwszego męża Macieja Łobżeńskiego oprawę na połowach Wałdowa, Wałdówka, pustki Slaczno i młyna wodnego w Jadamkowie. Uzyskała w r. 1542 od Wojciecha Nietaszkowskiego zapis 100 złp długu (Kc. 10 k. 216v). Dał tej żonie w r. 1543 w dożywocie swe części Oleśnicy i Kamionki (G. 335a k. 286). Od swej stryjecznej siostry Katarzyny, żony Mikołaja Grzymułtowskiego, Jan dostał w r. 1543 jejczęści Oleśnicy i Kamionki w zamian za część w Potrzonowie (P. 1395 k. 41v). Żona Jana, Jadwiga w r. 1545 dawała zapis na swej oprawie na Wałdowie (Kc. 10 k. 293v). Ta Jadwiga nie żyła już t. r. (P. 884 k. 291). Owdowiały Jan t. r. zobowiązał się uiścić wiano jej, 400 zł Wojciechowi Słupskiemu, opiekunowi jej synów z pierwszego małżeństwa, Jana, Wawrzyńca i Macieja Łobżeńskich (Kc. 10 k. 307v). Drugiej swej żonie, Barbarze Grudzińskiej, córce Zygmunta, oprawił Jan w r. 1547 posag 1.500 zł na swych połowach części w Oleśnicy i Kamionce (P. 1395 k. 308). Od Macieja Nietaszkowskiego, dziedzica wsi Milcze, kupił w r. 1553 za 100 zł czwartą część młyna wodnego zw. Leśnik w p. pozn. (P. 894 k. 371, 1396 k. 87v). Od Wojciecha Nietaszkowskiego w r. 1557 kupił część Oleśnicy z młynem i kuźnicą (P. 898 k. 356, 1396 k. 441), zaś od Jakuba Nietaszkowskiego kupił w r. 1558 za 800 zł inną część w tejże wsi (P. 899 k. 756v, 1396 k. 650v). Żonie swej, Barbarze w r. 1559 zobowiązał się na Oleśnicy dać dożywocie (Kc. 22 k. 289v). Od Stanisława i Wojciecha braci Nietaszkowskich w r. 1588 nabył wyderkafem za 1.000 złp na jeden rok połowę Nietaszkowa w p. kcyń. (P. 1400 k. 156), zaś wcześniej miał tam sobie dany wyderkaf trzyletni na 1.000 złp przez Andrzeja Nietaszkowskiego, teraz już nie żyjącego, i jego żonę Ewę Słopanowską (ib. k. 203v). Marcinowi Przecławskiemu z Rokietnicy, zięciowi (przyszłemu?), w r. 1588 zapisał dług 1.000 zł (P. 950 k. 390). Od Jana Grudzińskiego, kasztelana krzywińskiego, uzyskał w r. 1589 zapis 5.000 złp długu na połowie jego części we wsiach Falmierowo, Gromadno i Żelazna w p. nakiel. (W. 30 k. 89). Skwitowany t. r. przez Przecławskiego z 1.200 zł posagu za córką Dorotą O-ą (P. 951 k.21) i t. r. z sumy 400 zł wypłaconej na poczet owego posagu (ib. k. 182), zaś w r. 1589 z całej sumy posagowej 1.200 złp (ib. k. 506). Skwitowany t. r. z opieki przez Jadwigę Tarnowską, żonę Stefana Buszewskiego (P. 952 k. 285). Nie żył już w r. 1591 (N. 219 k. 34; P. 1400 k. 668). W kilkanaście lat po śmierci, w r. 1612 nazwany starostą bierzgłowskim (W. 204 k. 418; P. 1408 k. 532). Czy to było echo jego jakichś niezrealizowanych pretensji do tej królewszczyzny, pretensji dziedziczonych po stryjecznym bracia, czy pomylenie go w tytularze z tym bratem, nie wiem. Owdowiała Barbara Grudzińska w r. 1594 zapisywała narzeczonemu córki Jadwigi, Maciejowi Bronikowskiemu, w posagu za nią sumę 1.200 zł (Kc. 121 k. 423, 426). Córkom niezamężnym, więc Ludmile, Elżbiecie i Zofii w r. 1595 zapisała z dóbr macierzystych po 500 zł każdej (P. 964 k. 1332). Nie żyła już w r. 1603 (P. 973 k. 549). Z pierwszej żony miał Jan córkę Annę, znaną mi tylko z jednego zapisu z r. 1545, kiedy to już po śmierci matki, jako jej spadkobierczyni, pozywała Wojciecha Nietaszkowskiego o uiszczenie 100 złp (P. 884 k. 291). Chyba umarła młodo. Z Grudzińskiej rodzili się synowie: Jerzy, Jan i Mikołaj, oraz osiem córek. Z nich, Barbara, wspomniana raz tylko w r. 1559, kiedy to ojciec ręczył Grudzińskim za córki Katarzynę i Barbarę (Kc. 22 k. 288). Katarzyna, wtedy jeszcze niezamężna, w latach 1570-1600 żona Jakuba Zakrzewskiego, wdowa w r. 1603. Dorota zaślubiła w r. 1588, krótko po 29 VIII, Marcina Przecławskiego z Rokitnicy, żyli oboje w r. 1593. Jadwiga wyszła najpierw w r. 1594 za Macieja Bronikowskiego, była wdową w r. 1598, a 2-o v. poślubiła t. r., krótko po 23 VII, Jana Tarnowskiego, wdowa w r. 1612. Urszula, w r. 1594 żona Zygmunta Solikowskiego (Sulikowskiego) z Bartochowa w ziemi sieradzkiej, 2-o v. żona Hieronima Węglińskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1610. Ludmiła, niezamężna w r. 1595 (P. 964 k. 1332), w r. 1600 żona Jana Mierczyńskiego, skarbnika inowrocławskiego, wojskiego brzeskiego-kujawskiego. Elżbieta, niezamężna w r. 1595 (ib.), wyszła w r. 1609 za Jana Grota z Przyłęku, który żył jeszcze w r. 1613, była wdową w r. 1618. Zofia, niezamężna w r. 1595 (ib.), w r. 1603 żona Łukasza Raczkowskiego, wdowa w latach 1619-1630. Nie wiem przy okazji narodzinktórej z córek, urodzonej 14 XII 1558 r., na wezwanie Jana O-go odprawiono 17 XII w Oleśnicy wizję jego żony po połogu (Kc. 22 k. 209v).

(1) Jerzy, syn Jana i Grudzińskiej, nazwany kuchmistrzem koronnym w r. 1589 (Kc. 120 k. 603v), był jednak tylko kuchmistrzem dworu królowej Anny w r. 1591 (P. 955 k. 599, 1400 k. 668). Jego żoną była Barbara Szczepiecka, która dała zapis na 15.000 zł Januszowi Grzymułtowskiemu i ten w tej sumie intromitowany był w r. 1589 do wsi Pstrągowa w pow. pilzneńskim (Kc. 120 k. 603v). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1591 w Warszawie (P. 962 k. 117). Jerzy sprawę toczoną przez ojca w sądzie wąbrzeskim w ziemi chałmińskiej przeciwko zmarłemu Jerzemu Rokuszowi z racji wykupu Zajączkowa, cedował w r. 1591 brat Mikołajowi (P. 955 k. 599). Wspólnie z tym bratem połowę Nietaszkowa, którą ojciec trzymał był wyderkafem od Stanisława i Wojciecha Nietaszkowskich, synów zmarłego Wojciecha, zbył wyderkafem w r. 1591 za 1.000 zł Małgorzacie Wielewickiej, wdowie po tym Wojciechu (P. 1400 k. 668). Obok brata w r. 1592 dziedzic w Oleśnicy (P. 957 k. 6). Bezpotomny, nie żył już w r. 1594, a wdowa kasowała wtedy dożywocie z r. 1591 i była kwitowana z 15.000 złp przez Mikołaja O-go, brata i spadkobiercę męża (P. 962 k. 117).

(2) Mikołaj, syn Jan i Grudzińskiej, jak już wiemy, uzyskał w r. 1591 od brata Jerzego cesję sprawy toczonej przeciwko Rokuszowi. Obok brata współdziedzic w Oleśnicy 1592 r. Asystował w r. 1593 przy akcie prawnym siostrze Dorocie zamężnej Przecławskiej (P. 960 k. 82). Zezwolił w r. 1594 na małżeństwo siostry Jadwigi z Maciejem Bronikowskim(Kc. 121 k. 426). Januszowi Rybińskiemu w r. 1595 zobowiązał się dać użytkowanie wsi Milcz i części wsi Kamionka w p. kcyń., dóbr puszczonych sobie przez Andrzeja Potulickiego z Chodzieży (P. 963 k. 193). Trzymał wyderkafem połowę wsi Radowniczki p. nakiel. i w r. 1595 kwitowany był przez Jadwigę z Cerekwicy, wdowę po Stefanie Grudzińskim, kasztelanie nakielskim, z kontraktu dzierżawy tej wsi (N. 162 k. 399). Swe odziedziczone po ojcu prawa do dóbr wójtostwa pilskiego scedował w r. 1597 Janowi Zaidlicowi, ten zaś zapisał mu dług 1.300 zł (Kc. 122 k. 437, 437v). Od Andrzeja Czarnkowskiego, kasztelana nakielskiego, t. r. nabył wyderkafem za 9.000 złp wsie Wyszyny i Prosna w p. pozn. (P. 1402 k. 318). Przeciwko niemu Wojciech i Stanisław Nietaszkowscy, stryjowie Krzysztofa, t. r. uzyskali intromisję do połowy Nietaszkowa w sumie 1.000 zł (Kc. 122 k. 544). Skwitowany przez tychże Nietaszkowskich i ich bratanka w r. 1598 ze sprawy o niewydzielenie części Nietaszkowa, które Stanisław i Wojciech sprzedali byli wyderkafemojcu Mikołaja (P. 968 k. 198v, 199v). Był t. r. mężem Elżbiety Trzebińskiej, córki Mikołaja (P. 1407 k. 402). Asystował w r. 1600 siostrze Katarzynie zamężnej Zakrzewskiej przy dokonywanej przez nią kasacji oprawy na Zakrzewie (Kc. 123 k. 550v). Skwitowany w r. 1603 przez szwagra Łukasza Raczkowskiego z 1.000 złp posagu gotowizną i 500 zł w wyprawie za siostrą Zofią oraz z 500 złp długu, zapisanego jej przez matkę (P. 973 k. 549). Janowi Grotowi z Przyłęku w wojew. krakowskiego wystawił zobowiązanie, iż 11 I 1609 r. da mu za żonę "wedle rytu katolickiego" swą siostrę Elżbietę, której jednocześnie zapisał w posagu 1.500 zł (Kc. 126 k. 22v). Prawa odziedziczone po zmarłej siostrze Urszuli, 1-o v. Solikowskiej, 2-o v. Węglińskiej, cedował w r. 1610 Bernardowi Suchorabskiemu, komornikowi granicznemu halickiemu (P. 984 k. 520). Od Stefana Grudzińskiego, kasztelanica nakielskiego, t. r. nabył wyderkafem za 17.000 złp wieś Niemczyno Wielkie oraz folwark Nowy Folwark w p. kcyń. (P. 1407 k. 220v). Żonie Elżbiecie Trzebińskiej w r. 1611 dał dożywotnie użytkowanie swych dóbr (ib. k. 402). W r. 1618 skwitowany ze 100 złp przez siostrę Elżbietę owdowiałą Grotową (P. 1000 k. 883). Był w r. 1620 jednym z opiekunów siostrzeńców Raczkowskich (P. 1004 k. 916). Świadkował 14 II 1621 r. (LC Objezierze), a nie żył już w r. 1623, kiedy owdowiałą Elżbietę i synów Zygmunta oraz Łukasza pozywał Jan Potulicki, kasztelan santocki, dziedzic wsi Milcz (P. 152 k. 209v). Elżbieta umarła między r. 1624 a 1630 (P. 1023 k. 666). Oprócz synów wymienionych wyżej był jeszcze Jan, zmarły bezpotomnie w r. 1623 (P. 152 k. 209v). Córka Anna, w latach 1616-1664 żona Macieja Smoguleckiego z Wiatrowa, oboje żyli jeszcze 24 II 1664 r.

a. Zygmunt, syn Mikołaja i Trzebińskiej, wspomniany obok matki i brata w r. 1623, skwitowany wraz z bratem Łukaszem w r. 1626, jako współspadkobierca brata Jana, przez Wojciecha Zakrzewskiego z 2.780 zł (P. 1017 k. 415). Obaj z bratem części w Oleśnicy i Kamionce w r. 1628 sprzedali wyderkafem za 4.000 złp Stefanowi Ostrowskiemu (P. 1416 k. 40). Zygmunt na wsiach Oleśnica, Hamer, Cisie, przypadłych z działów braterskich, oprawił w r. 1629 posag 14.000 złp żonie swej Annie Przerębskiej, córce Piotra (Z. T. P. 28b s. 1960). W imieniu własnym i brata w r. 1630 kwitował z sumy 1.850 złp Stefana Grudzińskiego (P. 1023 k. 623). Obaj bracia t. r. sprzedali za 52.000 złp Oleśnicę z folwarkiem Kamionka oraz wieś Hamer Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (N. 229 k. 888v). Żonie swej Zygmunt w r. 1642 zapisał dług 20.000 złp (Z. T. P. 29 s. 1667). Od brata Łukasza Oktawiana, działającego w imieniu synów, Kazimierza i Konstantego Jana, jako spadkobierców matki, Zofii Weiherówny, w r. 1643 kupił za 17.666 złp dobra Oleśnicę, Kamionkę, Czisie (P. 169 k. 627v). Synem jego był Zygmunt Samuel.

Zygmunt Samuel, syn Zygmunta i Przerębskiej, w r. 1653 zapisywał dług 3.000 zł Andrzejowi Choińskiemu (Z. T. P. 30 s. 2010). Z żony Zakrzewskiej pozostawił syna Adama.

Adam, syn Zygmunta Samuela i Zakrzewskiej, po ojcu dziadku i po Annie O-ej zamężnej Smoguleckiej odziedziczył prawa do sukcesji dóbr Ostrowite w Prusach, dawnej własności O-ch osiadłych w tej prowincji, wygasłych, jak było wyżej, na Janie, stryjecznym bracie Mikołaja, pradziada Adama (P. 1274 k. 13). Mąż Marianny Tomickiej, córki Konstantego, kasztelana wieluńskiego, wdowy 1-o v. po Stanisławie Walewskim, chorążym sieradzkim, zaślubionej przed 2 III 1692 r. (LB Baranów). Spisując t. r. testament skasował zapis 20.000 zł zrobiony uprzednio na rzecz tej żony, "bo wysforowana na złe życie... jeszcze nie powściągnione w zawziętości swojej" (Z. T. P. 36 s. 291). Adam potomstwa nie zostawił. T. r. Marianna, już wdowa, zapisywała sumę Wojciechowi Walewskiemu, kasztelanicowi rozpirskiemu (I. Kal. 152 s. 61). Był to wnet potem jej trzeci mąż, z którym rozwiodła się i poszła 4-o v. za Władysława Pawłowskiego, stolnika kijowskiego. Żyli w r. 1724 w separacji (Z. T. P. 42 k. 969). Ostrowite w Prusach Król. od spadkobierców Adama skupił z czasem Franciszek Bębnowski i w r. 1743 sprzedał za 50.000 złp ks. Adamowi Opalińskiemu, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu (P. 1274 k. 13). Może Adam O. identyczny z Adamem "Olewskim", bezpotomnym, do którego spadkobierców należał w r. 1781 ks. Jan Chosiszewski, proboszcz w Zdunach (Kośc. 334 k. 77).

b. Łukasz Oktawian, syn Jana i Grudzińskiej, wspomniany w r. 1623 (P. 152 k. 209v), siostrze Annie zamężnej Smoguleckiej w r. 1630 zapisał dług 1.000 złp jako dodatek do sumy 12.000 złp zapisanej jej przez ojca (p. 1023 k. 261). Od Zygmunta Grudzińskiego, wojewody kaliskiego, w r. 1630 nabył wyderkafem za 35.000 zł wsie Prochy, Piotrów Ogród i Wiśniewkę w p. nakiel. (N. 223 k. 887). Oleśnice, jak już wiemy, wspólnie z bratem sprzedał wtedy temu Grudzieńskiemu. Jednocześnie żona Łukasza Oktawiana, Zofia Wieherówna, córka Jana, wojewody chełmińskiego, wdowa 1-o v. po Janie Potulickim, podkomorzym poznańskim, od tegoż wojewody Grudzińskiego nabyła wydrkafem za 50.000 zł miasto Krajenkę z zamkiem i młynami, wieś Hamer z młynem, młyn "Leśnik" oraz folwark Węgierce z robociznami poddanych ze wsi Ossówka. Była to rekompensata za prawa oprawne, jakie miała od pierwszego męża na dobrach Potulice, Glomsk, Lipka, Ossówka, Kiełpin, Wersk, Dzierzązno, Zakrzewo w p. kcyń. (N. 223 k. 890v). Kwitowała ona wojewodę Grudzińskiego w r. 1638 z sumy 5.000 (?) zł, stanowiącej rekompensatę uzyskanej od pierwszego męża oprawy (N. 178 k. 67). Przeciwko obojgu małżonkom O-im zanosili w r. 1640 pilność małżonkowie Gawareccy (P. 165 k. 392). Zofia nie żyła już w r. 1643, kiedy Łukasz Oktawian w imieniu zrodzonych z nią synów, Kazimierza i Konstantego Jana, wedle kontraktu, który zawarła była z jego bratem Zygmuntem, dobra Oleśnicę, Kamionkę, Czisne(!), odziedziczone przez tych synów po matce, sprzedał za sumę 17.666 złp swemu bratu Zygmuntowi (P. 169 k. 627v). Nie żył już w r. 1651 (Z. T. P. 30 s. 665). Z synów, o Kazimierzu nie wiem już nic więcej.

Konstanty Jan, syn Łukasza Oktawiana i Weiherówny, w którego imieniu jak i we własnym, brat przyrodni Jan Potulicki dobra Oleśnicę z folwarkiem, Kamionkę z folwarkiem, Hamer i Linie oraz Folusz i inne pustki w p. kcyń., w r. 1651 sprzedał za 52.000 złp Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (Z. T. P. 30 s. 665). Jeszcze nieletni, pozostający pod opieką ks. Wojciecha Samuela Chrząnowskiego, opata wągrowieckiego, w r. 1655 nazwany dziedzicem Oleśnicy (N. 227 k. 319). Sumę 26.000 złp z dóbr macierzystych Oleśnica i Kamionka z przyl. oraz proces toczony przeciwko zmarłemu Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu, i synom jego, zmarłemu Piotrowi, staroście średzkiemu, i Andrzejowi Karolowi, staroście rogozińskiemu, wtedy już wojewodzie poznańskiemu, scedował w r. 1662 temuż wojewodzie (W. 42 k. 212v). Umarł między 25 II 1664 r. a 1667. Był bezpotomny i jego spadkobiercą był przyrodni brat, wspomniany wyżej Jan Potulicki (LC Wągrowiec; N. 184 k. 135v). Zob. tablicę 1,2.

@tablica: Olescy h. Grzymała 1

@tablica: Olescy h. Grzymała 2

>Olescy ze wsi Oleszno w p. kcyń., różni. Jan, dziedzic w Olesznie, na połowie tej wsi w r. 1449 oprawił posag 100 grz. żonie Katarzynie (P. 1580 k. 59v). Chyba ten sam Jan O., mąż Katarzyny Zagajewskiej, która w r. 1469 procesowała się o swą oprawę ze Stanisławem Draszyńskim (G. 9 k. 246v). Jan na połowie Oleszna w r. 1482 oprawił tej żonie posag 100 kop. gr. (P. 1386 k. 153), zaś jednocześnie cztery łany osiadłe w tej wsi sprzedał wyderkafem za 300 grz. Janowi Jezierskiemu (ib.). Siostrze swej żony, pannie Barbarze Zagajewskiej w r. 1484 sprzedał za 70 grz. pięć łanów osiadłych w Olesznie (P. 1387 k. 6), a jednocześnie żona jego Katarzyna sprzedała wyderkafem za 30 grz. tej swej siostrze dwa łany w Olesznie, które kupiła od męża (ib. k. 6v). Jan całe Oleszno sprzedał (czy zbył wyderkafem?) w r. 1485 za 600 grz. Maciejowi Stoliskiemu, równocześnie nabywając odeń tę wieś za 130 grz. wyderkafem (ib. k. 20). Z odebranych od Stoliskiego za Oleszno 170 grz. t. r. zapewnił żonie 100 grz. posagu i 70 grz. wiana (ib. k. 25v). Ta żona Katarzyna uzyskała w r. 1485 od Wincentego Pacholewskiego zapis 12 grz. rocznego czynszu wyderkafowego na połowie Pacholewa i na trzeciej części Wojnowa w p. pozn. (ib. k. 31). Nie żył już w r. 1491, kiedy jego bratanice, Katarzyna, żona Mikołaja Rosnowskiego, Barbara, żona Stanisława Worowoskiego, Agnieszka, żona Mikołaja Pirwoszewskiego, dziedziczki w Wilkowyi, kwitowały Macieja Stoliskiego z prawa bliższości w Olesznie (G. 22 k. 168v).

Maciej Stoliski (ze Stołężyna), na Olesznie, wsi nabytej wyderkafem (!) od Jana O-go, oprawił w r. 1485 posag 100 grz. żonie swej Barbarze (P. 1387 k. 25v). Barbara O-a, wdowa po Macieju Stoliskim, swą oprawę na połowie Oleszna, t. j. sumę 100 grz. w r. 1511 dała wyderkafem zięciowi Wojciechowi Drahuszowi z Potulina jako posag za swą córką Agnieszką (P. 786 s. 310). Oboje ci małżonkowie zyli jeszcze w r. 1524 (P. 1393 k. 30). Chyba synem Maiceja był Stanisław Stoliski cz. O, który w r. 1505 cztery łany w Stoliszynie (Stołężynie) w p. kcyń. sprzedał wyderkafem za 30 grz. Wojciechowi Garczyńskiemu Daroni (P. 1390 s. 54). Dobra Stanisława O-go ze Stołężyna z racji jego nieuczestniczenia w wyprawie mołdawskiej podległy konfiskacie i zostały dane Mikołajowi Słupskiemu z Drzewianowa. Usunął ze Stołężyna Mikołaja Słupskiego Wojciech Słupski z Brzeskorzystwi, starosta kcyński, o co pozywał go Mikołaj w r. 1510 (P. 863 k. 228v).

>Olescy ze wsi Olsze w p. kośc. (w parafii Wieszczyczyn), dzisiaj nieznanej. Mikołaj z Olszy z córką Halszką w r. 1438 mieli termin z Jadwigą z Olszy (Kośc. 17 s. 77). Mikołaja i Jana z Olszy arbitrzy w r. 1438 godzili z Małgorzatą, żoną Iwona z Chwalęcina (ib. s. 72). Wincenty i Mikołaj, bracia rodzeni z Olszy, części tej wsi w r. 1434 sprzedali Mikołajowi I Przybysławowi, braciom rodzonym z Olszy (P. 1378 k. 51). Z tych braci, Przybysław cz. Przybek miał w latach 1447-1448 terminy z bratankiem Janem (Kośc. 18 s. 55, 172). Swej owdowiałej bratowej (Jątrwi), Małgorzacie uiścił w r. 1448 12 i pół grzywien (ib. s. 207). Uzyskał w r. 1450 termin przeciwko Janowi Samsonowi z Jarosławek (Kośc. 19 k. 34v). Przesięgał w r. 1452 w sprawie z Agnieszką, żoną Bartosza z Jarosławek (ib. k. 165). Sprzedał w r. 1456 wieś Olsze za 60 grz. Piotrowi z Dobczyna (P. 1382 s. 30). Miał w r. 1466 termin ze strony braci niegdy z Mierzewa (Kośc. 20 s. 198), nie żył już w r. 1469 (ib. s. 275). Mikołaj, brat Przybysława, miał w r. 1442 termin ze strony braci z Jarosławek (Kośc. 17 s. 262). Nie żył już w r. 1447 (ib. 18 s. 55). Wdowie po nim, Małgorzacie Dąbrowskiej brat męża, Przybek O. uiścił w r. 1448 sumę 12 i pół grzywien (ib. s. 207). Uzyskała t. r. terminprzeciw Piotrowi Zaworskiemu (ib. s. 295), żyła jeszcze w r. 1449 (ib. s. 374). Syn Mikołaj Jan wspomniany w r. 1447 (ib. s. 55), występował w latach 1448-1450 obok stryja. Był w r. 1469, po śmierci tego stryja przypozwany przez synów Bartosza Mirzewskiego (ib. s. 275). Janusz i syn jego, Jan z Olszy w r. 1444 mieli termin z Dziersławem Żytowieckim (Kośc. 17 s. 405). Mikołaj z OLszy w r. 1452 pozywany był przez Stanisława niegdy Zadorskiego z Olszy (ib. 19 k. 182).

>Olescy, różni. Wawrzyniec, syn Piotra z Oleszna, w r. 1426 miał przysądzone sobie wójtostwo obornickie, z warunkiem wypłaty 45 grz. Annie, córce dotychczasowego wójta, Dobrogosta z Kolna (P. 8 k. 125). Stanisław O. miał w r. 1411 termin ze strony Filipa z Drambina (?) o czwartą część dziedzictwa w tej wsi (P. 3 k. 147). Jan O. występował w r. 1476 jako wuj Anny, żony Mikołaja Włościborskiego (P. 1386 k. 48). Katarzyna O-a, działając wraz z ojcem swym Piotrem, ustąpiła w r. 1443 ze swego dożywocia na połowie Gośliny na rzecz Sędziwoja Wojnowskiego i jego braci, zaspokojona przez nich ze swej oprawy (P. 14 k. 223v).

"Szl." Zofia O-a, z Bielewa, chrzestna 10 VIII 1647 (LB Lubiń). "Ur." Franciszek, ekonom w Swadzimiu, zaślubił 24 X 1792 r. Annę Swinarską (LC Lussowo). Ich synowie, porodzeni w Swadzimiu to Jan Maurycy Bonawentura, ochrzcz. 12 IX 1793 r., i Franciszek Mateusz, ur. 16 IX 1796 r. (LB Lussowo). Anna z Swinarskich będąc już wdową umarła 24 III 1801 r., w 17 dni po śmierci męża. Miała lat 38 (LM Grodzisk).

>Olesińscy, różni. Józef, w r. 1733 plenipotent Gosławskich (P. 1238 k. 130). Szymon zaślubił 6 IX (VIII?) 1751 r. Eufrozynę Gałecką (LC Św. Mikołaj, Pozn.). Oboje w r. 1760 kupili za 1.500 złp od Doroty Niedźwiedzkiej, wdowy po Józefie Uszaku Kuligowskim dworek z gruntem w mieście Śródka (P. 1330 k. 125). Ich syn Roch Ludwik, ur. w Łabiszynku, ochrzcz. 13 VIII 1758 r. (LB Św. Michał, Gn.). Anna O-a wyszła w parafii Wielowieś 10 XI 1759 r. za Stanisława Chlebowskiego, zaś chrzestnym ich dziecka był 28 VI 1761 r. ks. Józef O., proboszcz w Wielowsi (LB Wielowieś). Ta Anna była chrzestną 14 XII 1762 r., zaś ks. Józef chrzestny 1 I 1764 r. (ib.).

>Oleszkówna Elżbieta, w latach 1618-1624 żona Jana Tarnowskiego. Byli O-wie na Wołyniu.

>Oleszyński "szl." Aleksander (czy szlachcic?), czy sługa Janusza Daleszyńskiego, dworzanina kardynała Lipskiego, zmarł w Belęcinie w r. 1741, licząc ok. 30 lat, pochowany 9 I (LM Świerczyna).

>Oleśniccy h. Dębno, z Oleśnicy w pow. wiślickim. Jan z Oleśnicy w r. 1483 dał Annie ze Sroczkowa, żonie "opatrzn." Piotra z Sandomierza, wsie Ujazdów i Łopatno w p. sandomier. i dopłacił 2.200 zł, biorąc od niej w zamian części we wsiach Żydowo, Głuchowo, Orle, Przecławie p. pozn. oraz dom cz. plac w obrębie murów Poznania, na przeciw kościoła Św. Dominika, odziedziczony przez nią po bracie rodzonym, Janie "Białym" ze Sroczkowa (P. 1386 k. 185). Katarzyna z Oleśnicy była w r. 1485 żoną Janusza Latalskiego. Mogła to być jednak Oleska. Andrzej, kasztelan sandecki i starosta uniejowski, w r. 1487 kupił od Tomasza Kwiatkowskiego za 100 grz. części Kwiatkowa w p. kon. (P. 1387 k. 90). Feliks, burgrabia kaliski w r. 1505 (I. Kal. 6 k. 76), mąż Katarzyny, córki Bartłomieja z Iwanowic i Koźmina, kasztelana kaliskiego, która od ojca otrzymała zastawem w sumie 200 zł węg. siedem klejnotów "alias zapon". Te wykupiła Jadwiga, owdowiała matka Katarzyny, w r. 1491, działając w imieniu zięcia, z rąk Małgorzaty, wdowy po Wojciechu Pleszewskim (I Kat. 4 k. 117). Katarzyna dostała od ojca w posagu 1.000 zł węg., z czego w gotowych pieniądzach 250, zaś 750 zabezpieczonych na dobrach. Tej reszty bracia Katarzynie nie wypłacili, o co ich w r. 1499 pozywała (I. Kal. 5 k. 157). Feliks w r. 1500 uzyskał mocą listu rezygnacyjnego intromisję do miasta Chodcza i przyległych wsi: Rychnowo, Jankowo, Brudzewo, Kwilenie (I. Kal. 6 k. 76). Po śmierci Jana O-go, wojewody lubelskiego, drogą spadku dostały się w r. 1542 Andrzejowi hr. z górki, kasztelanowi poznańskiemu i staroście generalnemu wielkopolskiemu, dobra w pow. lubelskim: Dłotlice, Dysz, Dąbrówka, Nasutów, Rudki, Stoczek, Szedliska, Wola Szedliska, miasto Kamionka, Bochotnica, Wierzchonów i Stok. Inne dobra O-go, położone w pow. sandomierskim: Ujazd, Grzybów, Mydłów, Zwola, Boduszów, Iwaniska, Łopatno, Ujazdek jeden i drugi, Dziewiątle, Kujawki, Łopaczewko, Wierbka, Gryzikamień, Wygiełzów, Nieszówka wraz z sumą 3.000 zł dopłaty od Górki wziął Piotr Firlej, wojewoda lubelski (P. 881 k. 173v).

Mikołaj O., mąż 1592 r. Katarzyny Domiechowskiej, córki Wacława i Katarzyny Potockiej ze Święcic (I. Kal. 59 s. 381). Mikołaj dokonał w grodzie krakowskim rezygnacji wsi Racławki w pow. ksiąskim Janowi Trepce, a Katarzyna w r. 1596 transakję tę aprobowała (ib. 63 k. 557v). Żył jeszcze w r. 1604 (ib. 70 k. 845), a Katarzyna już w r. 1612 była 2-o v. żoną Joachima Lubomirskiego, kiedy uzyskała cesję od swej siostry Anny, żony Wojciecha (Marcina?) Ponieckiego, (ib. 78 praw spadkowych po zmarłym bezpotomnie Janie Zbeltowskim (Zbylitowskim) (ib. 78 s. 1476). W imieniu Katarzyny, żony Spytka z Bużenina Pstrokońskiego, i Samuela Konstantego O-go Mikołaj Andrzej Piotrowski, sędzia grodzki brzeski kujawski, w r. 1666 kwitował Jan Wyganowskiego, pisarza grodzkiego nakielskiego (N. 184 k. 103v). Jan, podkomorzy sandomierski, nie żyjący już w r. 1677, ojciec Anny (Anny Zofii), żony 1-o v. Stanisława Koniecpolskiego, wojewody parnawskiego, 2-ov., w latach 1673-1678 Ludwika Ciświckiego na Zbąszyniu, kasztelanica międzyrzeckiego, starosty stawiszyńskiego (Z. T. P. 32 s. 322; I. Kal. 138 s. 958; Estr. XIV 480). Oboje nie żyli już w r. 1682.

>Olewińscy, Olewniccy h. Samson, z Olewina w pow. wieluńskim. Piotr, sędzia grodzki i podstarości grodzki wieluński, nie żyjący już w r. 1598, mąż Zofii Kowalskiej, która od męża uzyskała oprawę 2.000 złp i tę scedowała Stanisławowi Kierskiemu (P. 968 k. 175). Syn Piotra i Kowalskiej, Wojciech uzyskał od Stanisława Kierskiego w r. 1598 cesję powyższej sumy (ib.). Z tym Wojciechem zapewne identyczny Olbracht, Albreht O., nie żyjący w r. 1641 (Z. T. P. 29 s. 1407), mąż Zofii Kierskiej (P. 166 k. 217v), ojciec Marcina i Tomasza. Marcin zapis 165 zł, dany sobie w grodzie kaliskim przez Piotra Pruślińskiego, cedował w r. 1624 bratu Tomaszowi (I. Kal. 90b s. 2699).

Tomasz, syn Olbrachta i Kierskiej, w r. 1635 kwitował z 30.000 grz. wdowę Jadwigę z Marszewskich Krzycką oraz synów jej, Stanisława i Wojciecha (Ws. 47 k. 361v). Odziedziczone po Adamie Brodnickim części w Brodnicy i Grabianowie w r. 1641 sprzedał za 2.600 złp Stanisławowi Szołdrskiemu, cześnikowi kaliskiemu (Z. T. P. 29 s. 1407), zaś dom na przedmieściu zw. Gąski w Poznaniu, też ze spadku po Brodnickim, sprzedał temuż Szołdrskiemu (ib.). Od Augustyna Boguckiego, dziedzica Wszołowa, w r. 1644 uzyskał zobowiązanie dane w grodzie wieluńskim, iż oprawi 5.000 zł posagu żonie Mariannie O-ej (R. Kal. 13 k. 164). T. r. skwitowany przez zięcia i córkę z 5.000 zł posagu (I. Kal. 11a s. 898, 899). Zięciowi Boguckiemu w r. 1659 zapisał sumę 1.000 złp (G. 91 k. 10v). Już nie żył w r. 1664. Żoną jego była Katarzyna Bilińska, którą w r. 1664 spotykamy już jako 2-o v. żonę Jana Krzykowskiego (P. 861 k. 262). Jej trzecim mężem był w r. 1674 Marek z Małyszyna Raczyński, burgrabia grodzki wieluński, którego wtedy kwitowała z 8.000 złp przysądzonych jej dekretem Trybunału Piotrkowskiego (Kośc. 305 k. 667v). Syn Stanisław. Z córek, Marianna, w latach 1644-1661 żona Augustyna Boguckiego, wdowa w r. 1665, nie żyła już w r. 1669. Wiktoria, w r. 1664 żona Stanisława z Siemikowic Radoszewskiego.

Stanisław, syn Tomasza i Blińskiej, cześnik inowrocławscki w r. 1700 (P. 1139 IX k. 18). Stosownie do spisanego w Orpiszewie kontraktu żonie swej Annie Modlibowskiej, córce Kaspra, stolnika i sędziego surrogatora grodzkiego poznańskiego, oprawił w r. 1673 posag 10.000 złp (P. 1426 k. 276). Od brata żony, Stanisława Modlibowskiego, skarbnika kaliskiego, w r. 1680 kupił za 70.000 złp Bułakowo i część Kaczej Górki w p. pyzdr. (P. 1102 VI k. 61). Od Kazimierza Przybysławskiego nabył w r. 1681 za 6.000 złp inne części Kaczej Gorki (P. 1213 IV k. 33v), a jeszcze inne tamtejsze części kupił t. r. za 7.000 złp od Aleksandra i Macieja braci Przybysławskich (p. 1105 IX k. 125). Od Jana Chełkowskiego w r. 1682 uzyskał cesję sumy 7.000 złp zapisanej sposobem zastawu na połowie miasta Pogorzela przez małżonków Jana Radzewskiego i Jadwigi z Goraja (P. 1105 XI k. 39). Jednocześnie od tegoż Radzewskiego nabył wyderkafem część Głuchowa w p. pyzdr., mając już upszednio prawa do owej wsi nabyte od małżonków Wojciecha Koszutskiego i Jadwigi Radzewskiej (ib. k. 42). Od Teresy z Opalińskich Niemiryczowej, wojewodziny kijowskiej, kupił wyderkafem w r. 1685 za 20.000 złp na jeden rok Sobiałkowo w p. kośc. (P. 1109 III k. 6), a ponowił ów wyderkaf w r. 1686 (P. 1112 IX k. 48). Od sióstr Łempickich, Jadwigi, żony Władysława Skoroszewskiego, Marianny, żony Karola Zakrzewskiego, Katarzyny, żony Andrzeja Mańkowskiego, córek Andrzeja i Anny z Głoskowskich, spadkobierczyń zarówno rodziców jak i brata Franciszka Łempickiego, w r. 1695 kupił za 95.000 złp wsie Zimnawoda i Głoginino w p. pyzdr. (P. 1431 k. 152v). Dziedzic miasta Pogorzeli, dóbr nabytych od braci Jana i Krzysztofa Bielickich, chyba w r. 1698. (P. 1139 IX k. 18). Zapewne identyczny ze Stanisławem świadkującym 2 XI 1695 r. (LC Rusko). Był od r. 1699 dziedzicem Bułakowa, Kaczejgórki Zimnowody, Głoginina. Skwitowany w r. 1700 przez córkę Ludwikę zamężną Rogalińską z 20.000 złp posagu (P. 1139 X k. 68). Uzyskał t. r. zobowiązanie od Karola Bielickiego, iż mu sprzeda za 39.000 39.333 złp swe części miasta Pogorzela, t. j. "Zamkową", "Wałową' zwaną też "Radzewskich", obok tego części Głuchowa i Gumienic, a zrobi to, kiedy tylko osiągnie 24 lata (I. Kal. 154 s. 20, 21). W Pogorzeli 29 V 1702 r. spisał z Jakubem Bojanowskim umowę małżeńską, wydając zań córkę Barbarę i dając w posagu za nią 20.000 złp (P. 280 k. 138). Umarł w Lesznie u lekarza 13 X 1705 r., pochowany u Bernardynów w Kobylinie (LM Pogorzela). Wdowa w r. 1706 wypłaciła córce Barbarze zamężnej Bojanowskiej sumę 20.000 złp zapisaną jej przez ojca (I. Kal. 158 s. 146). Umarła w Miliczu na Śląsku w czasie ucieczki 24 III 1707 r., pochowana obok męża w Kobylinie (LM Pogorzela; A. B. Kobylin, W. 47; LM Koźmin). Synowie, Kazimierz i Tomasz. Z córek, Katarzyna, w latach 1692-1717 żona Józefa (Zygmunta Józefa) Dobrzyckiego, wdowa w latach 1727-1732, już nie żyła w r. 1736. Konstancja, ur. we Wrotkowie, ochrz. 28 VIII 1678 r. (LB Mokronos), w r. 1691 żona Mikołaja Zakrzewskiego, nie żyła już w r. 1716. Barbara, chrzestna 19 IV 1702 r. (LB Pogorzela), zaślubiła 29 V t. r. Jakuba Bojanowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1710. Drugim jej mężem był w r. 1718 Chryzostom Niemira Gniazdowski, starosta nowomiejski, pułkowsnik J. Kr. Mci. Ludwika, w r. 1700 żona Józefa z Dzwonowa Rogalińskiego, nie żyła już 20 III 1715 r. Cecylia, franciszkanka (minorytka), kaliska, ksieni tamtejsza przed 28 VIII 1732 r. (LB Szczury-Górzno), umarła 16 XII 1747 r. jako eks-ksieni (Nekr. Franciszkanek, Śrem; Nekr. Franciszkanów, Śrem). Zofia, w r. 1712 żona Antoniego Bielińskiego. Apolinara zaślubiła w Farze w Poznaniu 27 VIII 1715 r. Władysława Kolczyńskiego, podczaszego inowrocławskiego, nie żyła już w r. 1766. Krystyna, niezamężna 14 II 1717 r. (LB Góra k. Jaroc.), wyszła w r. 1720 za Michała Zielonackiego, z czasem chorążego bielskiego, żyjącego jeszcze w r. 1748, była już wdową w r. 1752, nie żyła w r. 1782.

1. Kazimierz (Kazimierz Józef), syn Stanisława i Modlibowskiej, ochrzcz. 1 III 1682 r. (LB Kożmin). Zaślubił w r. 1708 Teresę Korzbok Zawadzką, córkę Marcina, skarbnika kaliskiego, i Zofii Broniszówny, o której rękę w Wyganowie 30 IV t. r. spisywał pod zakładem 40.000 zł kontrakt z jej owdowiałą matką (Ws. 77 VI k. 30). Wraz z bratem Tomaszem dziedzic Kaczejgórki, w imieniu własnym i tego brata w r. 1711 te dobra zastawił za 26.000 zł małżonkom Samuelowi Hulewiczowi i Elżbiecie Niesiołowskiej (I. Kal. 157 s. 77). Obaj z bratem byli w r. 1713 procesowani przez Rafała Gwiazdowskiego i Krystynę z Bielickich o jej posag należny z miasta Pogorzeli (P. 289 k. 195). Zimnowodę i Głoginino bracia w r. 1716 zastawili za 30.000 zł Antoniemu i Józefowi braciom Rogalińskim (Py. 157 k. 105). Kazimierz Kaczągórkę w r. 1718 zastawił na trzy lata Janowi Tworzyańskiemu, łowczycowi wschowskiemu, za sumę 14.000 zł, przeznaczonych na spłacenie długów Józefa i Antoniego Rogalińskich (kośc. 311 s. 847). Obaj bracia O-cy w r. 1719 zawierali z Michałem Zielonackim umowę o rękę siostry Krystyny (I. Kal. 161 s. 409). Kazimierz Zimnowodę i Olewin w r. 1723 zastawił na dwa lata Krzysztofowi Nieświastowskiemu (P. 1194 k. 6). Bezpotomny, nie żył już w r. 1725 (P. 1202 k. 32v). Teresa z Zawadzkich żyła jeszcze w r. 1726, kiedy kwitowała brata i spadkobiercę męża, Tomasza O-go z sum, 40.000 złp posagowej (w tym 38.000 gotowizną, 2.000 w klejnotach), 40.000 złp wiana i 4.000 złp, które pożyczyła mężowi (P. 1206 k. 71v).

2. Tomasz, syn Stanisława i Modlibowskiej, jako współdziedzic Pogorzeli był w r. 1713 obok brata pozywany przez Rafała Gwiazdowskiego i Krystynę z Bielickich (P. 289 k. 195). W r. 1716 współdziedzic Zimnejwody i Głoginina (Py. 157 k. 105). Wypłacił w r. 1717 posag w sumie 20.000 złp Władysławowi Kolczyńskiemu, podczaszemu inowrocławskiemu, za siostrą Apolinarą (P. 1155 k. 217v). Jedyny spadkobierca brata Kazimierza, dobra Zimnąwodę i Głoginin sprzedał w r. 1725 za 108.000 złp Kazimierzowi Janowi Rychłowskiemu, skarbnikowi kaliskiemu (P. 1202 k. 32v). Od Antoniego Dąbskiego, wojewody brzeskiego-kuj. dziedzica dóbr Ludomy, uzykał w r. 1726 zapis długu 40.000 zł, która to suma stanowiła posag bratowej Kazimierzowej importowany na Ludomy (P. 1206 k. 63). Bułakowo i Kaczągórkę w p. pyzdr. sprzedał w r. 1727 za 121.700 złp Franciszkowi Gajewskiemu, staroście kościańskiemu (Kośc. 357 k. 95). Zapewne już przed 15 IX 1726 r. był mężem Marianny Grudzińskiej, córki Zygmunta, starosty bolemowskiego, i Teresy Rydzyńskiej (LB Pogorzela). Oprawił jej w r. 1729 posag 30.000 złp. (P. 1219 k. 45v). Od Karola Bielickiego, cześnikowicza wiskiego, wedle zobowiązania danego przezeń w r. 1700 ojcu Tomasza, kupił w r. 1731 za 39.000 złp części miasta Pogorzela, "Zamkową" i "Wałową", oraz części wsi Głuchowo i Gumienice, które obok braci swych Jana i Krzysztofa Bielickich odziedziczył był po rodzicach (I. Kal. 168/170 s. 459). Żył jeszcze 25 XII 1732 r. (LB Chodzież). Wdowy była w r. 1752 2-o v. żoną Rocha Zbijewskiego, cześnika kaliskiego, z czasem kasztelana kaliskiego potem poznańskiego, wreszcie wojewody gnieźnieńskiego. Kwitowała t. r. swą siostrę przyrodnią Antonillę ks. Woroniecką, żonę Jana Grabowskiego, kasztelana gdańskiego, z sumy 4.333 złp, należnej jej z substancji macierzystej z Dziembowa, wedle spisanej w r. 1749 komplanacji (N. 211 k. 82v). Była dożywotniczką Pogorzeli, a dobra te, silnie obdłużone, Fabian Korytowski, syn Stanisława i Zofii Łęskiej, wnuk zaś Marianny z Zakrzewskich Łęskiej, siostrzenicy Tomasza O-go, tego Tomasza współspadkobierca, 5 IX 1764 r. sprzedał kasztelanowi Zbijewskiemu za 10.000 zł, ponad sumę zadłużenia (Py. 162 k. 212). Inny spadkobierca, Jan Nepomucen Zielonacki, chorąży bielski, siostrzeniec Tomasza, w r. 1782 sprzedał swoją część Pogorzeli, Głuchowa i Gumienic za 36.000 zł Władysławowi Biernackiemu, kasztelanowi sieradzkiemu (Py. 163 k. 50). Józef Szczytnicki, rodzący się z Ludwiki Dobrzyckiej, część Pogorzeli sprzedał 10 VIII 1783 r. 11.485 zł Mikołajowi Taczanowskiemu, chorążemu wieluńskiemu, zaś Franciszek Korytowski swoje części tamże sprzedał jednocześnie Taczanowskiemu za 45.000 zł (P. 163 k. 233, 234, 235v). Również Cecyia Zielonacka, córka Krystyny O-ej, wdowa po Ignacym Wiewiorowskim, regencie ziemskim wieluńskim, swoją część z tego spadku 28 II 1785 r. sprzedała za 20.000 złp Mikołajowi Tacznowskiemu (I. Kal. 225 k. 2). Jeszcze inny spadkobierca Tomasza O-go, Stefan Szczytnicki, pułkownik wojsk koronnych, swoją część Gumienic w r. 1792 sprzedał za 4.000 złp Józefowi i Gabyryelowi braciom Wstowskim (I Kal. 232 k. 90v). Roch Zbijewski, wojewoda gnieźnieński, kawaler ord. Orła Białego, umarł 5 XII 1790 r. (LM Pogorzela). Przeżył żonę. Zob. tablicę 1.

@tablica: Olewińscy h. Samson 1

Jan O., mąż Anny Bielawskiej, wdowy 1-o v. po Eraźmie Książyńskim która w r. 1616 kwitowała Chryzostoma Bielawskiego z 800 zł jak też z sumy większej 2.000 zł, za którą ten Bielawski zastawił był swe części w Momotach i Skrzypnie (I. Kal. 82 s. 963). Brała t. r. od Jana Szołowskiego zastawem za 1.200 zł folwark Gaj z dwoma kmieciami (ib. s. 1299). Kwitował ją wr. 1618 Wiktoryn Kotliński, plenipotent córek zmarłego Krzysztofa (Mikołaja?) Marszewskiego, ze sprawy o kosztowności wycenione na 300 zł a wzięte od ich matki Jadwigi z Głogińskich Marszewskiej i nie zwrócone (I. Kal. 84 s. 458). Jan chyba już nie żył w r. 1644 (Py. 150 s. 77). Jego synowie: Aleksander, Wawrzyniec i Marcin.

1. Aleksander, syn Jana i Bielawskiej, franciszkanin konwentualny w Pyzdrach, cedował w r. 1644 swemu konwentowi zarówno dobra po ojcu jak i te, które był otrzymał od ciotki Anny O-ej, wdowy po Zawadzkim, może siostry ojca? (Py. 150 s. 77). Był u Franciszkanów kaliskich od Sw. Stanisława, kiedy mu w r. 1665 bracia Jemielscy zapisali dług 400 (I. Kal. 126 s. 60). Wraz z bratem Wawrzyńcem, jako siostrzeńcy i spadkobiercy (obok brata Marcina) Jakuba Rościeskiego, sumę 1.000 zł zapisaną wujowi przez Mikołaja Orzelskiego a im przypadłą, w r. 1665 scedowali bratu Marcinowi (ib. s. 731).

2. Wawrzyniec, syn Jana i Bielawskiej, współspadkobierca ojca w r. 1644 (Py 150 s. 77), na połowie dóbr w r. 1646 oprawił 4.000 zł posagu żonie Teresie Szkudlskiej (R. Kal. 13 k. 315). Jego drugą żoną była w r. 1655 Jadwiga Rogaska, córka Wojciecha i Katarzyny z Wszołowskich (I. Kal. 129 s. 799). Sumę 8.000 zł, zapisaną sobie sposobem zastawnym na Poklękowie, oraz trzech kmieci w Żegocinie cedował w r. 1669 Andrzejowi Boguckiemu (ib. s. 439). Od Magdaleny Wolińskiej, wdowy po Janie Przybysławskim i 2-o v. po Janie Zbierskim, uzyskał w r. 1677 zobowiązanie sprzedania domu, dwóch ogrodów i folwarku we Wronczynie w p. gnieźn. (ib. 138 s. 254). Jadwiga Rogaska nie żyła już w r. 1680 (ib. 140 k. 79), zaś Wawrzyniec był był wówczas mężem trzeciej żony, Marianny Pacynowskiej, córki Andrzeja (ib. 140 k. 79v). Jak się zdaje, umarł w r. 1680. Ze Szkudlskiej pochodziły córki, Zofia, Agnieszka i Anna, którym Andrzej Bogucki, mocą spisanego z ich ojcem kontraktu o Poklękowo, zapisał w r. 1669 dług 1.000 zł (ib. 129 s. 799). Z nich, Agnieszka i Anna nie żyły już w r. 1685 (ib. 143 s. 466). Zofia była w r. 1685 żoną Marcjana Gądkowskiego. Z Rogaskiej córka Konstancja, nieletnia w r. 1680, kiedy to w jej imieniu wuj Stanisław Rogaski sumę 2.300 zł zapisaną jej rodzicom przez Władysława Gądkowskiego, miecznika kaliskiego, cedował Stanisławowi Koszutskiemu (ib. 140 k. 79).

3. Marcin, syn Jana i Bielawskiej, współspadkobierca ojca w r. 1644 (Py. 150 s. 77), żył jeszcze w r. 1665 (I. Kal. 126 s. 731). Mąż Anny Dobrosielskiej, nie żyli już oboje w r. 1685, kiedy synowie ich, Stanisław, Jan, Jakub i Wojciech, dopełniając wolę matki wyrażoną w testamencie, zapisali na wsi Śmiełowo w p. kal. siostrom Katarzynie i Annie, każdej po 3.000 zł (ib. 143 s. 36). Katarzyna, niezamężna żyła jeszcze w r. 1694 (ib. 149 s. 337), nie żyła w r. 1729 (ib. 167 s. 253). Anna również niezamężna, wspomniana w r. 1694 (ib. 149 s. 337), chrzestna 7 V 1695 r. (LB Szczury-Górzno).

a. Jan, syn Marcina i Dobrosielskiej, wspomniany w r. 1694 (I. Kal. 149 s. 27). Wspólnie z bratem Jakubem Śmiłowo w r. 1694 sprzedali za 33.800 złp Janowi Szczuplińskiemu (ib. s. 337). Obok brata Jakuba spadkobierca siostry Anny, sumę 1.500 zł z zapisanej jej przez Jana Węgierskiego sumy 3.000 zł cedował w r. 1714 Michałowi Węgierskiemu, synowi tego Jana (ib. 159 s. 131).

b. Jakub (Jakub Chryzostom), syn Marcina i Dobrosielskiej, od brata Wojciecha w r. 1694 kupił za 10.666 jego części Śmiełowa (I. Kal. 149 s. 27). Zapisał w r. 1695 Janowi z Wybranowa Chlebowskiemu sumę 1.400 zł (ib. 152 s. 176). Odziedziczoną po siostrze Annie sumę 1.500 zł, zapisaną jej na dobrach Węgry, cedował w r. 1696 żonie swej Konstancji Siewierskiej, córce Adama i Elżbiety Wierusz Kowalskiej. Ta Konstancja, bezpotomna, nie żyła już w r. 1714 (ib. 159 s. 208). Jakub od Przemysława z Białej Szypowskiego wydzierżawił w r. 1700 Wroniawy w pow. sieradzkim, pod zakładem 6.000 zł (ib. 154 s. 199). Drugą Żoną Jakuba O-go była Anna Nowowiejska, córka Jana i Emerencji Borowskiej, wdowa 1-o v. po Hieronimie Szadokierskim (ib. 161 s. 109). Nie żył jeż w r. 1725, kiedy owdowiała Anna, posesorka Kowalewka, zawierała komplanację z dziedzicem tej wsi Józefem Nowowiejskim (ib. 161 s. 109). Nie żył już w r. 1729, kiedy syn jej i Jakuba, Stanisław jedyny spadkobierca ciotki, panny Anny O-ej, kwitowali Stanisława Czyżewskiego, posesora Bieniewa, z 1.000 zł na poczet sumy 3.000 (ib. 167 s. 253). Zob. tablicę 2.

@tablica: Olewińscy h. Samson 2

Agnieszka w Poznaniu u Św. Małgorzaty 24 IX 1703 r. zaślubiła Jana Dembińskiego. Umarła między 1711 a 1732 r. O. Franciszek, franciszkanin kaliski, zmarł 31 VIII 1718 r. (Nekr. Franciszkanów, Śrem). Szymon, z Głuchowa, świadek 23 IV 1735 r. (D. LC Niepart). "Szl." Jan, w nagrodę swych służb uzyskał w r. 1755 od Macieja Budziszewskiego "Słodzonego" cesję sumy 2.000 zł u "uczc." Jana Henryka Thiela, mieszczanina rawickiego (Kość. 327 k. 4).

>Olewscy, różni. "Szl." Franciszek i Teofila z Jabłońskich, rodzice Józefa Kleofasa Zachariasza, ur. w Pierzyskach, ochrzcz. 31 III 1755 r. (LB Pieranie). "Szl." Walenty, 65-letni, zmarł 31 (?) III 1775 r. (LM Witomyśl).

>Olędzcy, Olendzcy, Olęccy, Olęccy h. Rawicz, ze wsi Olendy w ziemi mielnickiej. Jan O., ze wsi Krzymosze w ziemi łukowskiej, nie żyjący już w r. 1625, ojciec Pawła (Ws. 206 k. 214v). Ten Paweł z Krzymoszy O. żeniąc się z Zofią Bielejewską, córką Andrzeja i Zofii z Mszyczyna Grabowieckiej (P. 1033 k. 84v), w r. 1622, krótko przed ślubem oprawił jej posag 3.000 złp na swej sumie 6.000 złp, jaką miał zapisaną na Bielejewie (Bielewie) w p. kość. (P. 1413 k. 655). Od Zygmunta Bielejewskiego, brata żony, w r. 1625 kupił Bielejewo za 26.000 złp (Ws. 206 k. 114v) i jednocześnie na połowie dóbr żonie oprawił 3.000 złp posagu (ib. k. 116v). Oboje małżonkowie Bielejewo w r. 1627 sprzedali (wyderkafem?) za 5.000 złp ks. Bartłomiejowi Miaskowskiemu, sufraganowi włocławskiemu (P. 1415 k. 874v). Zofia Bielejewska była w r. 1630 współspadkobierczynią brata Zygmunta (P. 1023 k. 820v). Paweł w jej imieniu i w imieniu jej siostry Krystyny, żony Adama Naramowskiego, też spadkobierczyni brata, zawierał w r. 1633 kontrakt z małżonkami Gołębowskimi o sołectwo w Domachowie (Kośc. 297 k. 83v). Od Marcina Karszeckiego w r. 1634 kupił za 20 zł cząstkę gruntu na przedmieściu Poznania "Piaskach" (P. 1418 k. 105v). Małżonkowie spisywali w r. 1640 wzajemnie (P. 1420 k. 1). Umarł Paweł między r. 1646 (P. 1422 k. 873v), kiedy występowała wdowa, pani dożywotnia, w imieniu własnym i synów, Zygmunta, Andrzeja, Jana i Wojciecha (Kośc. 302 k. 118). Zofia Bielejewska nie żyła już w r. 1652 (P. 1064 k. 812). Prócz wymienionych wyżej synów były też córki, Anna, w latach 1646-1657, żona Adama Głuchowskiego, nie żyjąca już w r. 1686, i Barbara, niezamężna, chrzestna 25 VII 1652 r. (LB Lubliń). Spośród synów, o Zygmuncie niżej. Andrzej w r. 1652 w imieniu swoim i brata Zygmunta kwitował Andrzeja Chełmskiego, posesora Pierska, ze sprawy wytoczonej przez brata i zmarłą ich matkę o poddnanego zbiegłego z Bielejewa do Pierska (P. 1064 k. 1243v). Chrzestny 25 VII 1652 r. (LB Lubliń). Przeprowadził t. r. z bratem Zygmyuntem podział nieruchomości przy ulicy Poznańskiej na Piaskach, nabywając odeń część tamtejszych zabudowań (Ws. 208 k. 117). Jan był już jezuitą (P. 1064 k. 812) w kolegium kaliskim. Zawierał t. r. z bratem Zygmuntem kontrakt pod zakładem 15.000 złp (I. Kal. 118 s. 423). Po śmierci tego brata był w r. 1665 opiekunem nieletniego bratanka Andrzeja. Wtedy przebywał już w kolegium jezuitskim w Poznaniu (p. 1076 k. 464v, 772v). Od swej bratowej Katarzyny, 2-o v. Jarochowskiej, miał w r. 1666 zapis 8.000 złp (Kc. 130 k. 428). Wojciech, wspomniany po raz ostatni 19 III 1649 r. (LB Lubliń) zapewne umarł młodo.

Zygmunt, syn Pawła i Bielejewskiej, wraz z bratem Andrzejem zapisywał w r. 1652 dług 2.000 złp szwagrowi Adamowi Głuchowskiemu (P. 1064 k. 803) i t. r. z tymże bratem jak też w imieniu brata, ks. Jana, kwitowali się z Wojciechem Swinarskim, który od ich zmarłej matki wydzierżawił był Bielejewo (ib. k. 812). Z dokonanego podziału nieruchomości przy ulicy Poznańskiej, na Piaskach dostał mu się cały tamtejszy dwór (Ws. 208 k. 118). Swej żonie, Katarzynie Głębockiej, córce Sefafina, wojskiego kaliskiego, w r. 1653 oprawił na połowie Bielewa (Bielejewa) w p. kośc. posag 10.000 złp (P. 1066 k. 190). Żył jeszcze 4 IV 1660 r. (LB Lubiń) i t. r. umarł, bowiem Katarzyna już VII 1661 r. wyszła 2-o v. za Chryzostoma Jarochowskiego (LC Lubiń). Uzyskała od niego w r. 1662 oprawę 8.000 zł posagu (P. 1072 VI k. 864). Skwitowała w r. 1665 swego brata Aleksandra Głębockiego z 3.000 zł reszty swego posagu 6.000 zł. Asystował jej przy tym ks. Jan O. jako stryj i opiekun jej nieletniego syna Andrzeja O-go (P. 1076 k. 464v). Bielewo, trzymane dożywociem, wydzierżawiła w r. t. 1665 na trzy lata małżonkom Żbikowskim (ib. k. 602v). Drugi mąż skwitował ją w r. 1666 z inwentarza ruchomości (Py. 153 s. 66). Nie żyła już w r. 1673 (I. Kal. 133 s. 811). Synowie Zygmunta i Katarzyny, Wawrzyniec, ochszcz. 12 VIII 1658 r. (LB Lubiń), zapewne zmarły dzieckiem, i Andrzej. Córka Katarzyna Konstancja, ochrzcz. 4 IV 1660 r. (ib.), o której nic więcej nie wiem.

Andrzej, syn Zygmunta i Głębockiej, w latach 1665-1666 pozostawał po opieką stryja ks. Jana, jezuity (P. 1076 k. 464v; Kc., 130 k. 428). Na wyprawę wojenną w r. 1672 chodził pod chorągwią Piorta Opalińskiego, podkomorzego poznańskiego (P. 199 k. 1090). Po śmierci matki kwitował w r. 1673 ojczyma Jarochowskiego z 4.000 złp z sumy oryginalnej 8.000 złp, którą oprawił był żonie (I. Kal. 133 s. 811). Na połowie dóbr w r. 1681 oprawił był swojej żonie, Jadwidze Naramowskiej, córce Hieronima i Anny Chełkowskiej, posag 10.000 złp (P. 213 IV k. 61). Już nie żył w r. 1688, kiedy owdowiała Jadwiga zawierała ugodę ze swymi siostrami, Skórzewską i Marszewską (Kość. 307 k. 132, 356 k. 122). W r. 1689 wyszła 2-o v. za Kazimierza Nierzychowskiego, któremu 6 VI t. r. ktrótko przez ślubem, zapisała sumę 4.000 zł (Kośc. 307 k. 183, 356 k. 62v). Wspólnie ze wspomnianymi siostrami w r. 1689 Targoszyce i folwark Poradowo w p. pyzdr. sprzedała za 57.722 zł szwagrowi Kazimierzowi Skórzewskiemu (P. 1117 V k. 91). Umarła w r. 1709 lub 1710 (Ws. 77 VII k. 6v; Kośc. 147 k. 19). Syn Zygmunt. Z córek, Anna, chrzestna 1 I i 22 V 1698 r. (LB Lubiń), wyszła w parafii lubińskiej 16 II 1699 r. za Franciszka Przeuskiego, z czasem stolnika czerniechowskiego, umarła między r. 1721 a 1746. Krystyna, chrzestna 12 I 1699 r. (LB Lubiń), wyszła w r. 1701 za Stefana Ostromęckiego. Żyli oboje w r. 1713.

Zygmunt, syn Andrzeja i Naramowskiej, dziedzic Bielejewa, idąc na wojnę spisał 8 III 1708 r. testament, zapisując swoją fortunę siostrze Przeuskiej i jej mężowi, którzy mieli z tego wypłacić posag siostrze Ostromęckiej (Kośc. 147 k. 19). Dla spraw związanych z oprawą matki na Bielejewie w r. 1709 dał plenipotencję szwagrowi Przeuskiemu (Ws. 77 VII k. 6v). Żeniąc się z Jadwigą Tomicką, córką Piotra, miecznika potem wojskiego wschowskiego, i Katarzyny Przybyszewskiej, zawierał w r. 1710 z owym Piotrem kontrakt małżeński pod zakładem 20.000 złp (P. 1145 k. 76). Szwagrowi Ostromęckiemu w r. 1711 wyplacił sumę 4.000 złp, należną siostrze Krystynie z dóbr ojczystych. Pozostały jeszcze do wypłacenia 2.000 złp z dóbr macierzystych (P. 1146 II k. 75v). Teść Tomicki za konsensem królewskim z 7 X 1710 r. scedował mu w r. 1711 wieś królewską Szemborowo w p. pyzdr., on zaś jednocześnie swej żonie oprawił 20.000 złp posagu (ib. k. 131v). W posiadiniu Szemborowa był jeszcze i w r. 1725 (LB Szemborowo). Skwitowany w r. 1712 z 6.000 zł przez siostrę Przeuską (Kośc. 310 s. 544). Był w r. 1713 opiekunem nieletniego rodzeństwa Nieżychowskich, syna i córek swej matki zrodzonych z drugim mężem (P. 290 k. 291v). Oboje z żoną w r. 1714 skwitowani przez Aleksandra Gorzeńkiego, miecznika kaliskiego (Kośc. 311 s. 291). Zygmunt Bielejewo sprzedał w r. 1720 za sumę 58.500 złp Janowi Potworowskiemu (P. 1173 k. 17v). Posesor części Witkowa w r. 1729 (G. 96 k. 190), nie żył już w r. 1733 (W. 91 k. 202v). Synowie Zygmunta i Twardowskiej: Stanisław Franciszek, ochrzcz. 16 XI 1716 r., Paweł, ochrzcz. 29 I 1725 r., potem zaś wyliczeni żyjący w r. 1733: Piotr, Andrzej, Stanisław i Franciszek, którym wuj ich Józef Tomicki zapisał wtedy 11.000 zł (W. 91 k. 202v). Ze wszystkich tych synów tylko o Franciszku (być może identycznym ze Stanisławem Franciszkiem, ur. w r. 1716?) posiadam dalsze informacje, reszta snać pomarła młodo. Z córek, Katarzyna, ur. w Lubiniu, ochrzcz. 7 V 1713 r. (LB Lubiń). Urszula, ur. ok. r. 1725, pod imieniem Ludgardy cysterka w Owińskach, kwitowała w r. 1740 wuja Józefa Tomickiego z 7.000 złp swych dóbr rodzicielskich (P. 1260 k. 241). Umarła w Owińskach 2 XII 1803 r., licząc lat 78, zaś profesji zakonnej 63 (Nekr. Owińska; Nekr. Przemęt; Nekr. Obra).

Franciszek, syn Zygmunta i Tomickiej, ur. ok. r. 1716, regens pyzdrski, posesor Racędowa w p. kal., zaślubił we dworze w Kębłowie 5 II 1742 r. Helenę Pierzchlińską, córkę Mikołaja i Marianny Chylińskiej (LC Miłosław), której na połowie swych dóbr zastawnych w r. 1744 oprawił posag 10.000 złp (I. Kal. 181/184 k. 36v). Helena umarła w Kębłowie 30 XI 1747 r. (LM Miłosław). Franciszek w r. 1769 dokonał akcesu do konfederacji barskiej (P. 1346 k. 29, 30). Regens pyzdrski, mieszkający w Spławiu, liczący około 60 lat, umarł 28 X 1776 r. (LM Wonieść). Z córek, Ludwika Zofia, ur. w Kębłowie, ochrzcz. 15 V 1746 r. (LB Miłosław). Franciszka, niezamężna w latach 1763-1783 (LB Miłosław; LB Gołaszyn; I Kon. 82 k. 92, 406v), w r. 1784 żona Jana Koszutskiego. Marianna, niezamężna w latach 1763-1784, kwitowała w r. 1784 siostrę Franciszkę zamężną Koszutską z prowizji od sumy 5.000 złp (I. Kon. 83 k. 60v). Ludwika w r. 1779 już zapewne nie żyła, bowiem wuj i opiekun tych panien, Wawrzyniec Pierzchliński występował wtedy tylko w imieniu Franciszki i Marianny (Py. 160 k. 187v). Zob. tablicę.

@tablica: Olędzcy h. Rawicz

Zygmunt Samuel, syn zmarłego Zygmunta, w r. 1652 spisywał w Łaszczynie, pod zakładem 60.000 zł, kontrakt z Andrzejem Wyssogotą Zakrzewskim (Ws. 56 k. 245). Wojciech (Olęski), w r. 1657 mąż Marianny Suchorskiej (Py. 152 s. 34). Stanisław, syn Stanisława i zmarłej Zofii Pabjanowskiej, córki Jerzego, 1685 r. (I. Kal. 143 s. 268). "Szl." Jan (Olęcki) zaślubił 9 I 1694 r. Mariannie z Nieświastowic (LC Popowo Kośc.) "Szl." Andrzej (Olęcki), ekonom, podstarości starostwa pobiedziskiego, i Marianna, rodzice Barbary, ochrzcz. 5 XII 1718 r. (LB Pobiedziska). Wojciech nie żył już w r. 1730, zaś żona jego, Rozalia Chrzanowska, córka Stanisława i Katarzyny Kozierowskiej, szła wtedy 2-o v. krótko po 11 VIII za Macieja Wojciechowskiego (G. 96 k. 245). Jednak w r. 1751 mowa o tej Rozalii, żyjącej jeszcze, jako o wdowie po Wojciechu O-im (G. 98 k. 478). Wojciech i Marianna, rodzice Bonawentury, ur. w Kołudzie Małej, ochrzcz. 14 VII 1763 r. (LB Ludziska). "Szl." Grzegorz, towarzysz chorągwi pancernej, i Marianna, rodzice Jana Pawła, ochrzcz. 6 VII 1765 r., i Anastazji Agnieszki, ochrzcz. 19 I 1768 r. (LB Inowrocław). Antoni, bezżenny, administrator dóbr Szczytniki, liczący ok. 40 lat, umarł tam 26 II 1784 r. (LM Marzenin). Ks. Franciszek, biskup kambyzopolitański, mający 78 lat, umarł w Rybnie 22 III 1803 r. (LM Kiszkowo).